15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/1

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32017M8570. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/2

Council of the European Union

General Secretariat

DG C 1C

Rue de la Loi/Wetstraat 175

1048 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Adres poczty elektronicznej: sanctions@consilium.europa.eu

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/3

Council of the European Union

General Secretariat

DG C 1C

Rue de la Loi/Wetstraat 175

1048 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Adres poczty elektronicznej: sanctions@consilium.europa.eu

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/4

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/5

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/7

1.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że zachowania antykonkurencyjne wymienione w projekcie decyzji stanowią porozumienia lub praktyki uzgodnione między przedsiębiorstwami w rozumieniu art. 101 TFUE i art. 53 Porozumienia EOG.

2.

Komitet Doradczy zgadza się z dokonaną przez Komisję oceną zakresu produktowego i geograficznego porozumień lub praktyk uzgodnionych zawartych w projekcie decyzji.

3.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że przedsiębiorstwa, których dotyczy projekt decyzji, uczestniczyły w co najmniej jednym z przedmiotowych siedmiu odrębnych pojedynczych i ciągłych naruszeń art. 101 TFUE i art. 53 Porozumienia EOG.

4.

Komitet Doradczy zgadza się z opinią Komisji, że przedmiotem porozumień lub praktyk uzgodnionych było ograniczenie konkurencji w rozumieniu art. 101 TFUE i art. 53 Porozumienia EOG.

5.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że przedmiotowe porozumienia lub uzgodnione praktyki mogły mieć znaczny wpływ na handel między państwami członkowskimi UE/umawiającymi się stronami Porozumienia EOG.

6.

Komitet Doradczy zgadza się z oceną Komisji dotyczącą czasu trwania naruszeń.

7.

Komitet Doradczy zgadza się z projektem decyzji Komisji co do adresatów tej decyzji.

8.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że na adresatów projektu decyzji należy nałożyć grzywnę.

9.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją co do zastosowania wytycznych z 2006 r. w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych zgodnie z art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1/2003.

10.

Komitet Doradczy podziela stanowisko Komisji w sprawie podstawowych kwot grzywien.

11.

Komitet Doradczy zgadza się z określeniem czasu trwania naruszenia na potrzeby obliczenia grzywien.

12.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że w przedmiotowej sprawie nie występują okoliczności obciążające.

13.

Komitet Doradczy podziela stanowisko Komisji dotyczące zastosowania obwieszczenia w sprawie łagodzenia kar z 2006 r.

14.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją w sprawie ostatecznych kwot grzywien.

15.

Komitet Doradczy zaleca publikację swojej opinii w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/8

2.1.

W dniu 12 lutego 2013 r. Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła postępowania zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (3) przeciwko UBS AG, UBS Securities Japan Co., Ltd., The Royal Bank of Scotland Group plc, The Royal Bank of Scotland plc, Deutsche Bank Aktiengesellschaft, Citigroup Inc., Citigroup Global Markets Japan Inc., JPMorgan Chase & Co, JPMorgan Chase Bank, National Association, J.P. Morgan Europe Limited, R.P. Martin Holdings Ltd i Martin Brokers (UK) Ltd (wspólnie „strony uczestniczące w postępowaniu ugodowym”).

2.2.

W dniu 29 października 2013 r. Komisja wszczęła postępowanie zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 przeciwko ICAP plc, ICAP Management Services Limited i ICAP New Zealand Limited („ICAP”).

3.1.

Po przeprowadzeniu rozmów ugodowych i przedłożeniu propozycji ugodowych zgodnie z art. 10a ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 773/2004 (4), w dniu 29 października 2013 r. Komisja przyjęła pisemne zgłoszenie zastrzeżeń skierowane do stron uczestniczących w postępowaniu ugodowym.

Stronom uczestniczącym w postępowaniu ugodowym zarzucono, że pomiędzy 2007 r. a 2010 r. brały udział w co najmniej jednym z siedmiu dwustronnych, wyraźnie odrębnych i oddzielonych od siebie naruszeń art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 53 Porozumienia EOG. Naruszenia te dotyczą instrumentów pochodnych stopy procentowej dla jena japońskiego („YIRD”), których podstawą była stopa procentowa LIBOR dla jena japońskiego, a jedno naruszenie odnosi się także do instrumentów YIRD opartych na stopie Euroyen TIBOR. Strony starały się wywierać wpływ na wysokość stopy LIBOR dla jena lub stopy Euroyen TIBOR, tak aby korzystnie wpłynąć na pozycje terminowe banków w odniesieniu do instrumentów pochodnych, które wykorzystują przedmiotowe stopy jako jeden z warunków rozliczenia transakcji.

3.2.

Po potwierdzeniu przez strony uczestniczące w postępowaniu ugodowym, że zarzuty zawarte w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń odzwierciedlały treść przedłożonych przez nie propozycji ugodowych, Komisja przyjęła w dniu 4 grudnia 2013 r. decyzję w sprawie ugody, skierowaną do wszystkich stron uczestniczących w postępowaniu ugodowym, i nałożyła grzywny na Citigroup, DB, JPMorgan, RBS i RP Martin.

3.3.

W dniu 12 listopada 2013 r., po jednym spotkaniu z zespołem zajmującym się sprawą w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji („DG ds. Konkurencji”), ICAP wycofało się z postępowania ugodowego. Powrócono wówczas do dochodzenia przeciwko ICAP i kontynuowano je w ramach procedury standardowej (zob. poniżej).

4.1.

W dniu 6 czerwca 2014 r. Komisja przyjęła pisemne zgłoszenie zastrzeżeń w odniesieniu do ICAP. Komisja twierdzi, że ICAP uczestniczyło, jako pośrednik, w sześciu odrębnych naruszeniach art. 101 TFUE, dotyczących sektora YIRD.

4.2.

Początkowo DG ds. Konkurencji przyznała ICAP okres czterech tygodni na udzielenie odpowiedzi na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, który to okres został przedłużony na wniosek ICAP o kolejne dwa tygodnie. Na wniosek ICAP przedłużyłem następnie ten termin na udzielenie odpowiedzi na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń o dodatkowe dwa tygodnie, do dnia 14 sierpnia 2014 r.

4.3.

W swojej odpowiedzi na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń ICAP podniosło wiele zarzutów dotyczących naruszenia przez Komisję zasady domniemania niewinności, prawa do obrony ICAP oraz reguł dobrej administracji. Do wszystkich tych zarzutów należycie odniesiono się w projekcie decyzji.

4.4.

W dniu 12 września 2014 r. na spotkaniu wyjaśniającym odbyło się złożenie ustnych wyjaśnień.

4.5.

Po złożeniu ustnych wyjaśnień na spotkaniu wyjaśniającym ICAP zwróciło się z wnioskiem o dostęp do decyzji w sprawie ugody i taki dostęp otrzymało. DG ds. Konkurencji zapewniła ICAP krótki okres czasu na przedłożenie dodatkowych pisemnych uwag. W odpowiedzi na wniosek ICAP o przedłużenie tego okresu czasu poinformowałem, że termin wyznaczony przez DG ds. Konkurencji był wystarczający, aby umożliwić ICAP przeanalizowanie decyzji w sprawie ugody, w szczególności jeśli chodzi o metodykę ustalania grzywien zastosowaną przez Komisję wobec RP Martin jako pośrednika, oraz przedstawienie dodatkowych uwag w tym względzie.

4.6.

W dniu 9 października 2014 r. ICAP przedłożyło DG ds. Konkurencji spóźniony wniosek w sprawie dostępu do nieokreślonej liczby dokumentów dotyczących niektórych informacji na temat obrotu przekazanych Komisji przez banki uczestniczące w postępowaniu ugodowym. DG ds. Konkurencji odrzuciła ten wniosek, w związku z czym ICAP zwróciło się w tej kwestii do mnie w dniu 17 października 2014 r.

4.7.

W dniu 5 listopada 2014 r. odrzuciłem wniosek ICAP, w szczególności z uwagi na fakt, że nie istnieje ogólne prawo strony do otrzymywania na etapie administracyjnym postępowania danych pozostałych stron dotyczących sprzedaży, nawet jeśli, po nałożeniu grzywny w drodze decyzji, dane te mogą zostać uznane za pośrednio istotne do celów obliczenia grzywny dla strony zwracającej się z wnioskiem. W bieżącej sprawie uznałem ponadto, że informacje zawarte w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń nie uzasadniały konieczności udostępnienia danych pozostałych stron dotyczących sprzedaży w oparciu o prawo ICAP do obrony.

4.8.

Wreszcie w dniach 8, 9 i 16 października 2014 r. ICAP przedstawiło uwagi dotyczące zastrzeżeń Komisji uwzględnionych w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń. DG ds. Konkurencji wzięła pod uwagę wszystkie te dodatkowe uwagi w projekcie decyzji.

5.1.

Zgodnie z art. 16 decyzji 2011/695/UE zbadałem, czy projekt decyzji skierowany do ICAP dotyczy jedynie zastrzeżeń, co do których ICAP miało możliwość przedstawienia swojego stanowiska, i stwierdziłem, że tak właśnie było.

5.2.

W związku z powyższym uznaję, że w niniejszej sprawie przestrzegano skutecznego wykonywania praw procesowych ICAP.

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/10

1.

Przedmiotowa decyzja dotyczy sześciu oddzielnych przypadków dwustronnego zachowania antykonkurencyjnego odnoszącego się do instrumentów pochodnych stopy procentowej dla jena japońskiego („instrumenty pochodne stopy procentowej dla jena” lub „YIRD”) opartych na stopie procentowej LIBOR dla jena japońskiego („JPY LIBOR”), w których to zachowaniach adresaci decyzji uczestniczyli jako pośrednicy.

2.

Antykonkurencyjne zachowanie zaangażowanych banków polegało na prowadzeniu rozmów na temat poziomu przyszłych prognoz JPY LIBOR, przedstawianiu preferencji co do kierunku zmian JPY LIBOR w przyszłości oraz wymianie szczególnie chronionych informacji handlowych (2). ICAP ułatwiało jako broker dopuszczanie się przedmiotowego zachowania, pośrednicząc w kontaktach noszących znamiona zmowy (w jednym z przypadków), a także kontaktując się z innymi bankami będącymi członkami panelu ustalającego JPY LIBOR lub rozpowszechniając informacje za pośrednictwem zmanipulowanych codziennych „ustaleń” (3) w celu wywarcia wpływu na prognozy JPY LIBOR zgodnie z kierunkiem odpowiadającym uczestnikom danego zachowania (w pozostałych pięciu przypadkach).

3.

JPY LIBOR i Euroyen TIBOR to ważne referencyjne stopy procentowe (zwane także wartościami odniesienia) dla wielu instrumentów finansowych denominowanych w jenach japońskich. JPY LIBOR była ustalana przez Brytyjskie Stowarzyszenie Bankowców (British Bankers Association, BBA), a Euroyen TIBOR przez Japońskie Stowarzyszenie Bankowców (Japanese Bankers Association, JBA). Stopy ustalano codziennie dla różnych okresów zapadalności (okresów spłacania kredytu) na podstawie prognoz przedstawianych przez banki będące członkami paneli JPY LIBOR i Euroyen TIBOR. Banki te były proszone o przedkładanie każdego dnia sesyjnego i przed określoną godziną szacunkowych stóp procentowych, po których ich zdaniem mogłyby one pożyczać na londyńskim międzybankowym rynku pieniężnym niezabezpieczone środki w rozsądnej wielkości rynkowej (w przypadku JPY LIBOR), lub szacunków dotyczących tego, co uważały za obowiązujące stopy rynkowe dla transakcji między głównymi bankami na japońskim rynku offshore (w przypadku Euroyen TIBOR) dla różnych okresów zapadalności. BBA i JBA obliczały następnie, na podstawie średniej z tych prognoz, wyłączając jednocześnie cztery (w przypadku BBA) i dwie (w przypadku JBA) najwyższe i najniższe zgłoszone prognozy, codzienne stopy JPY LIBOR i Euroyen TIBOR w odniesieniu do każdego okresu zapadalności. Otrzymywane w ten sposób stopy były niezwłocznie publikowane i udostępniane opinii publicznej każdego dnia sesyjnego.

4.

Stopy procentowe JPY LIBOR i Euroyen TIBOR znajdują odzwierciedlenie między innymi w cenach YIRD, które są produktami finansowymi będącymi przedmiotem handlu na całym świecie, wykorzystywanymi przez korporacje, instytucje finansowe, fundusze hedgingowe i inne przedsiębiorstwa do zarządzania ekspozycją na ryzyko stopy procentowej (hedging, zarówno w odniesieniu do pożyczkobiorców, jak i inwestorów) lub w celach spekulacyjnych.

5.

Najbardziej powszechnymi instrumentami pochodnymi stopy procentowej dla jena są: (i) kontrakty terminowe na stopę procentową, (ii) swapy stóp procentowych, (iii) opcje na stopy procentowe oraz (iv) kontrakty terminowe typu futures na stopę procentową. YIRD mogą być przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym lub – w przypadku kontraktów terminowych typu futures na stopę procentową – przedmiotem obrotu giełdowego. Zazwyczaj w przypadku wszystkich tych produktów uwzględnia się zmienną stopę oprocentowania (referencyjna stopa procentowa kontraktu) i stałą stopę oprocentowania. Stałe stopy oprocentowania odzwierciedlają oczekiwania rynku co do przyszłych referencyjnych stóp procentowych; zwyczajowo obliczają je instytucje finansowe uczestniczące w obrocie YIRD na podstawie tzw. krzywej rentowności.

6.

Przedmiotowa decyzja jest skierowana do następujących podmiotów prawnych należących do przedsiębiorstwa ICAP (dalej „adresaci”):

7.

Postępowanie wszczęto na podstawie wniosku o zwolnienie z grzywny złożonego przez UBS w dniu 17 grudnia 2010 r. W dniu 20 kwietnia 2011 r. Komisja skierowała do wielu przedsiębiorstw działających w sektorze YIRD wezwania do udzielenia informacji. W dniu […] Citigroup złożyło wniosek o zwolnienie z grzywny lub złagodzenie kar. W dniu […] Deutsche Bank złożyło wniosek o zmniejszenie grzywien. W dniu […] RP Martin złożyło wniosek o zmniejszenie grzywien. W dniu […] RBS złożyło wniosek o zmniejszenie grzywien.

8.

W dniu 12 lutego 2013 r. Komisja wszczęła postępowania zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 przeciwko UBS AG i UBS Securities Japan Co., Ltd., The Royal Bank of Scotland Group plc i The Royal Bank of Scotland plc; Deutsche Bank Aktiengesellschaft; Citigroup Inc. i Citigroup Global Markets Japan Inc.; JPMorgan Chase & Co i JPMorgan Chase Bank, National Association i J.P. Morgan Europe Limited; oraz R.P. Martin Holdings Ltd i Martin Brokers (UK) Ltd. W dniu 29 października 2013 r. Komisja przyjęła pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, o numerze referencyjnym C(2013) 7395, skierowane do wymienionych stron.

9.

W dniu 29 października 2013 r. Komisja wszczęła postępowanie zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 przeciwko ICAP plc, ICAP Management Services Ltd i ICAP New Zealand Limited.

10.

W dniu 31 października 2013 r. odbyły się rozmowy ugodowe z ICAP. W dniu 12 listopada 2013 r. ICAP poinformowało Komisję, że nie chce już uczestniczyć w rozmowach ugodowych.

11.

W dniu 4 grudnia 2013 r. Komisja przyjęła decyzję zakazującą i nakładającą grzywny, o numerze referencyjnym C(2013) 8602/7 („decyzja w sprawie ugody”), skierowaną do przedsiębiorstw, o których mowa w motywie (8).

12.

W dniu 6 czerwca 2014 r. Komisja przyjęła pisemne zgłoszenie zastrzeżeń skierowane do ICAP plc, ICAP Management Services Ltd i ICAP New Zealand Limited, o numerze referencyjnym C(2014) 3768 final. ICAP przedstawiło Komisji swoje uwagi na temat zgłoszonych wobec niego zastrzeżeń na piśmie w dniu 14 sierpnia 2014 r. oraz ustnie podczas przesłuchania, które odbyło się w dniu 12 września 2014 r.

13.

Komitet Doradczy ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominujących wydał pozytywną opinię w dniu 30 stycznia 2015 r., a Komisja przyjęła decyzję w dniu 4 lutego 2015 r.

14.

W omawianym przypadku Komisja określiła następujących sześć dwustronnych naruszeń (4) oraz następujący czas uczestnictwa przedsiębiorstwa w każdym z tych naruszeń:

15.

Strony (banki), które dopuściły się przedmiotowych naruszeń, stosowały następujące praktyki antykonkurencyjne:

16.

[Podmiot niebędący adresatem] pośredniczył w naruszeniu z lat 2008–2009, którego dopuścił się [podmiot niebędący adresatem]/[podmiot niebędący adresatem] w okresie od dnia 29 czerwca 2009 r. do dnia 10 sierpnia 2009 r. – na wniosek [podmiotu niebędącego adresatem] [podmiot niebędący adresatem] obiecał nawiązanie kontaktu, a przy co najmniej kilku okazjach taki kontakt rzeczywiście nawiązał, z szeregiem banków należących do panelu ustalającego stopy procentowe JPY LIBOR, które nie uczestniczyły w naruszeniu, w celu wywarcia wpływu na prognozy tych banków dotyczące JPY LIBOR. [Podmiot niebędący adresatem] nie był świadomy tego faktu.

17.

ICAP pośredniczyło w naruszeniu z 2007 r., którego dopuścił się [podmiot niebędący adresatem]/[podmiot niebędący adresatem] w okresie od dnia 14 sierpnia 2007 r. do dnia 1 listopada 2007 r. – na wniosek [podmiotu niebędącego adresatem] ICAP starało się wywrzeć wpływ na niektóre banki należące do panelu ustalającego stopy procentowe JPY LIBOR, które nie uczestniczyły w naruszeniu, poprzez (i) przekazywanie im informacji wprowadzających w błąd za pomocą tzw. „ustaleń” lub (ii) bezpośrednie nawiązanie z nimi kontaktu, aby przedstawiły one stopy procentowe JPY LIBOR zgodne z oczekiwaniami [podmiotu niebędącego adresatem]. [Podmiot niebędący adresatem] nie był świadomy tego faktu.

18.

ICAP pośredniczyło w naruszeniu z 2008 r., którego dopuścił się [podmiot niebędący adresatem]/[podmiot niebędący adresatem] w okresie od dnia 28 sierpnia 2008 r. do dnia 3 listopada 2008 r. – na wniosek [podmiotu niebędącego adresatem] ICAP starało się wywrzeć wpływ na niektóre banki należące do panelu ustalającego stopy procentowe JPY LIBOR, które nie uczestniczyły w naruszeniu, poprzez (i) przekazywanie im informacji wprowadzających w błąd za pomocą tzw. „ustaleń” lub (ii) bezpośrednie nawiązanie z nimi kontaktu, aby przedstawiły one stopy procentowe JPY LIBOR zgodne z oczekiwaniami [podmiotu niebędącego adresatem]. [Podmiot niebędący adresatem] nie był świadomy tego faktu.

19.

ICAP pośredniczyło w naruszeniu z lat 2008–2009, którego dopuścił się [podmiot niebędący adresatem]/[podmiot niebędący adresatem] w okresie od dnia 22 maja 2009 r. do dnia 10 sierpnia 2009 r. – na wniosek [podmiotu niebędącego adresatem] ICAP starało się wywrzeć wpływ na niektóre banki należące do panelu ustalającego stopy procentowe JPY LIBOR, które nie uczestniczyły w naruszeniu, poprzez (i) przekazywanie im informacji wprowadzających w błąd za pomocą tzw. „ustaleń” lub (ii) bezpośrednie nawiązanie z nimi kontaktu, aby przedstawiły one stopy procentowe JPY LIBOR zgodne z oczekiwaniami [podmiotu niebędącego adresatem]. [Podmiot niebędący adresatem] nie był świadomy tego faktu.

20.

ICAP pośredniczyło w naruszeniu z 2010 r., którego dopuścił się [podmiot niebędący adresatem]/[podmiot niebędący adresatem] w okresie od dnia 3 marca 2010 r. do dnia 22 czerwca 2010 r., zapewniając komunikację pomiędzy traderem [podmiotu niebędącego adresatem] i traderem [podmiotu niebędącego adresatem] i umożliwiając w ten sposób stosowanie przez nich antykonkurencyjnych praktyk.

21.

ICAP pośredniczyło w naruszeniu z 2010 r., którego dopuścił się [podmiot niebędący adresatem]/[podmiot niebędący adresatem] w okresie od dnia 7 kwietnia 2010 r. do dnia 7 czerwca 2010 r. – na wniosek [podmiotu niebędącego adresatem] ICAP starało się wywrzeć wpływ na niektóre banki należące do panelu ustalającego stopy procentowe JPY LIBOR, które nie uczestniczyły w naruszeniu, poprzez (i) przekazywanie im informacji wprowadzających w błąd za pomocą tzw. „ustaleń” lub (ii) bezpośrednie nawiązanie z nimi kontaktu, aby przedstawiły one stopy procentowe JPY LIBOR zgodne z oczekiwaniami [podmiotu niebędącego adresatem]. [Podmiot niebędący adresatem] nie był świadomy tego faktu.

22.

ICAP pośredniczyło w naruszeniu z 2010 r., którego dopuścił się [podmiot niebędący adresatem]/[podmiot niebędący adresatem] w odniesieniu do YIRD, których podstawą była stopa procentowa LIBOR dla jena japońskiego (5), w okresie od dnia 28 kwietnia 2010 r. do dnia 2 czerwca 2010 r. – na wniosek [podmiotu niebędącego adresatem] ICAP starało się wywrzeć wpływ na niektóre banki należące do panelu ustalającego stopy procentowe JPY LIBOR, które nie uczestniczyły w naruszeniu, poprzez (i) przekazywanie im informacji wprowadzających w błąd za pomocą tzw. „ustaleń” lub (ii) bezpośrednie nawiązanie z nimi kontaktu, aby przedstawiły one stopy procentowe JPY LIBOR zgodne z oczekiwaniami [podmiotu niebędącego adresatem]. [Podmiot niebędący adresatem] nie był świadomy tego faktu.

23.

Zakres geograficzny każdego z sześciu naruszeń w przypadku wszystkich odnośnych uczestników obejmował całe terytorium EOG.

24.

W przypadku niniejszej decyzji zastosowanie mają wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. (6). Komisja nakłada grzywny na przedsiębiorstwa, do których skierowana jest przedmiotowa decyzja.

25.

W wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien zawarto jedynie ograniczone wskazówki co do obliczania wysokości grzywien, które można nałożyć na pośredników takich jak ICAP, nieprowadzących bezpośredniej działalności w sektorze objętym kartelem, tj. sektorze instrumentów pochodnych stopy procentowej, do celów przedmiotowych naruszeń. W konsekwencji kwota podstawowa dla ICAP w odniesieniu do każdego z naruszeń jest ustalana zgodnie z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1/2003, orzecznictwa oraz pkt 37 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r., z odzwierciedleniem wagi, okresu trwania i charakteru jego uczestnictwa, a także potrzeby zapewnienia, że nałożone grzywny będą mieć odpowiedni efekt odstraszający.

26.

Oceniając wagę naruszeń, Komisja uwzględnia następujące fakty: każde z naruszeń należy ze względu na swój charakter do najpoważniejszych ograniczeń konkurencji; zakres geograficzny każdego z naruszeń obejmował całe terytorium EOG; działania mające znamiona zmowy dotyczyły wskaźników finansowych.

27.

Dokonując obliczeń wysokości grzywien, które zostaną nałożone na adresatów przedmiotowej decyzji, Komisja bierze również pod uwagę okres trwania uczestnictwa ICAP w każdym z sześciu naruszeń.

28.

W odniesieniu do każdego z naruszeń Komisja uwzględnia fakt, że ICAP uczestniczyło w nich w charakterze pośrednika, czyli pełniło funkcję odmienną od funkcji banków uczestniczących w odnośnych naruszeniach. W związku z tym, dokonując ustalenia podstawowej kwoty należnej od ICAP w przypadku każdego naruszenia, Komisja stosuje odpowiedni współczynnik redukcji.

29.

W odniesieniu do adresatów przedmiotowej decyzji nie istnieją żadne okoliczności obciążające ani łagodzące w odniesieniu do żadnego z naruszeń.

30.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 wartość grzywny nałożonej za każde naruszenie nie może przekraczać 10 % całkowitego obrotu przedsiębiorstwa uzyskanego w roku obrotowym poprzedzającym decyzję Komisji.

31.

W tym przypadku żadna z grzywien nie przekracza 10 % całkowitego obrotu ICAP uzyskanego w roku obrotowym poprzedzającym niniejszą decyzję.

32.

Na podstawie art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 nałożono następujące grzywny:

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/15

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/16

1.

W dniu 8 września 2017 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji.

Zgłoszenie to dotyczy następujących przedsiębiorstw:

Przedsiębiorstwa Cambourne Life Investment Pte. Ltd („Cambourne”) i Massachusetts Mutual Life Insurance Company („MassMutual”) przejmują, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) i art. 3 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem Rothesay HoldCo UK Ltd (Zjednoczone Królestwo („Rothesay”), natomiast przedsiębiorstwo Blackstone Group LP („Blackstone”) jest już akcjonariuszem posiadającym pakiet kontrolny. Koncentracja dokonywana jest w drodze zakupu udziałów/akcji.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

—   w przypadku przedsiębiorstwa Blackstone: zarządzanie aktywami,

—   w przypadku przedsiębiorstwa Cambourne: przedsiębiorstwo ostatecznie kontrolowane przez GIC Pte. Ltd, spółka zarządzająca inwestycjami działająca na skalę międzynarodową,

—   w przypadku przedsiębiorstwa MassMutual: ubezpieczenia na życie, produkty emerytalne i inwestycyjne, podmiot aktywny głównie w Stanach Zjednoczonych,

—   w przypadku przedsiębiorstwa Rothesay: ubezpieczenia, głównie w dziedzinie przenoszenia ryzyk z systemów emerytalnych o zdefiniowanym zakresie świadczeń w Zjednoczonym Królestwie. Rothesay oferuje szereg produktów, w tym (i) rozwiązania ubezpieczeniowe w zakresie wykupu; (ii) rozwiązania ubezpieczeniowe w zakresie zakupu na otwartym rynku; oraz (iii) swapy powiązane z kształtowaniem się wskaźnika długowieczności (ang. longevity swaps).

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

Należy zauważyć, iż zgodnie z zawiadomieniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym zawiadomieniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Należy zawsze podawać następujący numer referencyjny:

M.8630 – Blackstone/MassMutual/Cambourne/Rothesay.

Uwagi można przesyłać do Komisji listownie, pocztą elektroniczną lub faksem. Należy stosować następujące dane kontaktowe:

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/18

1.

W dniu 7 września 2017 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Valeo Holding GmbH (Niemcy) kontrolowane przez Valeo S.A. („Valeo”, Francja) przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, kontrolę nad całym przedsiębiorstwem FTE Group Holding GmbH („FTE”, Niemcy), w drodze zakupu udziałów/akcji.

Ten sam zamiar koncentracji zgłoszono już Komisji w dniu 10 października 2016 r., ale zgłoszenie zostało wycofane w dniu 29 listopada 2016 r.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

—   w przypadku przedsiębiorstwa Valeo: projektowanie, produkcja i sprzedaż wyposażenia do pojazdów, a w szczególności systemów cieplnych, układów napędowych, systemów komfortu jazdy i systemów wspomagania kierowcy oraz systemów widoczności,

—   w przypadku przedsiębiorstwa FTE: projektowanie, produkcja i sprzedaż (i) układów uruchamiania sprzęgła; (ii) układów uruchamiania hamulców; (iii) elektrycznych pomp oleju skrzyni biegów oraz innych komponentów do skrzyni biegów i układów napędowych opartych na rozwiązaniach elektrohydraulicznych. Przedsiębiorstwo FTE prowadzi również działalność w zakresie regeneracji zacisków hamulcowych.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: M.8102 – Valeo/FTE Group, na poniższy adres:

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/19

1.

W dniu 8 września 2017 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004, Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji (1).

Zgłoszenie to dotyczy następujących przedsiębiorstw:

Przedsiębiorstwo Shell Midstream przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem Crestwood Permian Basin. Koncentracja dokonywana jest w drodze zakupu udziałów/akcji.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

Należy zauważyć, iż zgodnie z zawiadomieniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym zawiadomieniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Należy zawsze podawać następujący numer referencyjny:

M.8638 – Shell Midstream Partners/Crestwood Permian Basin Holdings/Crestwood Permian Basin

Uwagi można przesyłać do Komisji pocztą, pocztą elektroniczną lub faksem. Należy stosować następujące dane kontaktowe:

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/20

Consorzio di Tutela del Pane di Matera IGP [Konsorcjum powołane w celu ochrony ChOG Pane di Matera]

Via De Amicis, 54

75100 Matera

ITALIA

—

☐

Nazwa produktu

—

☒

Opis produktu

—

☐

Obszar geograficzny

—

☐

Dowód pochodzenia

—

☒

Metoda produkcji

—

☐

Związek

—

☐

Etykietowanie

—

☒

Inne [pakowanie, organ kontrolny, obszar geograficzny]

—

☒

Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, niekwalifikująca się do uznania za nieznaczną zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

—

☐

Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, dla których jednolity dokument (lub dokument mu równoważny) nie został opublikowany, niekwalifikująca się do uznania za nieznaczną zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

—

Następujące zdanie w art. 2 obowiązującej obecnie specyfikacji:

zastępuje się następującym art. 2 w zmienionej specyfikacji produktu:

W specyfikacji określono, że do produkcji „Pane di Matera” można używać mąki z pszenicy durum lub semoliny. Taka specyfikacja zapewnia lepszy opis surowców wykorzystywanych do produkcji „Pane di Matera”. Wykorzystywanie semoliny do produkcji chleba jest powszechnie stosowaną praktyką, zwłaszcza w południowych regionach Włoch, a także w prowincji Matera. W związku z tym, w następstwie wniosku ze strony producentów uznano, że nie ma powodu, aby nie zezwolić na używanie semoliny z pszenicy durum do produkcji ChOG „Pane di Matera”.

Ponadto dokładniej zdefiniowano i zaktualizowano chemiczne parametry mąk i semoliny. W szczególności:

Zaproponowane w niniejszej zmianie zaktualizowane chemiczne parametry rodzajów mąki i semoliny opracowano w celu dostosowania specyfikacji produktu do rzeczywistych cech charakterystycznych surowców wykorzystywanych do produkcji ChOG „Pane di Matera”.

—

Następujące tabele:

otrzymują następujące brzmienie:

Wprowadzenie zmian w tabeli określającej skład „Pane di Matera” było konieczne ze względu na zauważone przez piekarzy bieżące zmiany cech charakterystycznych surowców, które są dostępne na rynku. Z zastrzeżeniem obowiązku stosowania do ich wyrobu co najmniej 20 % mąki i semoliny z pszenicy durum pochodzącej z lokalnych populacji miejscowych i odmian, produkty mogą zawierać wyższe poziomy białka, węglowodanów, tłuszczy i popiołu. Dzięki temu producenci mogą stosować dostępne na rynku nowe odmiany pszenicy durum, a także wykorzystać te możliwości w odniesieniu do pozostałych 80 % mąki i semoliny stosowanej do produkcji „Pane di Matera”.

Zakres wartości określonych w odniesieniu do deskryptorów sensorycznych „Pane di Matera” rozszerzono w oparciu o doświadczenie piekarzy w produkcji. Dla uzyskania większej dokładności uznano za stosowne, aby włączyć do specyfikacji urzędowe metody określania profilu sensorycznego „Pane di Matera”.

—

Skreśla się następującą tabelę:

Oprócz tego, że usunięcie tabeli przyczynia się do zmniejszenia obciążenia producentów analizami i dalszymi kosztami finansowymi, jest ono konieczne ze względu na proponowane zmiany, a zwłaszcza ze względu na zwiększenie masy. Wartości przedstawione w tabeli nie uwzględniają tych zmian, są zatem niedokładne. Z tych powodów uznano za stosowne usunięcie tabeli, pozostawiając producentom określenie okresu trwałości „Pane di Matera” na podstawie jego wielkości zgodnie z liczbą dni określoną w art. 6 specyfikacji.

Zmieniono opis „Pane di Matera” w momencie dopuszczenia do obrotu. Następujący akapit art. 7 specyfikacji i odpowiadający mu pkt 3.2 jednolitego dokumentu:

„W momencie dopuszczenia do obrotu »Pane di Matera« musi posiadać następujące właściwości:

wilgotność nie wyższa niż 33 %.”

otrzymuje następujące brzmienie:

„W momencie dopuszczenia do obrotu »Pane di Matera« musi posiadać następujące właściwości:

Parametry wilgotności odpowiadają parametrom określonym w odpowiednich przepisach.

W szczególności zwiększono zakres masy bochenków z 1–2 kg do 500 g–10 kg, aby zaspokoić nowe potrzeby konsumentów i zakładów żywienia. Zmiana ta ma na celu zaspokojenie potrzeb zarówno małych gospodarstw domowych, które potrzebują małych bochenków, aby uniknąć marnowania żywności, jak i sektora gastronomicznego, domagającego się dużych bochnów o dłuższej przydatności, które łatwiej kroić.

Usunięto parametr określający wilgotność jako nieprzekraczającą 33 % i wprowadzono odesłanie do odpowiednich przepisów (art. 16 ustawy nr 580 z dnia 4 lipca 1967 r.).

Ponadto cechy charakterystyczne produktu uzupełniono wymogiem umieszczania na bochenkach znaku handlowego w postaci inicjałów „MT”, aby produkt stał się bardziej rozpoznawalny. Inicjały „MT” są odciskane w cieście na wierzchu bochenka przed upieczeniem.

—

Aby do wyrastania ciasta można było stosować inne pojemniki, które są w większym stopniu zgodne z zasadami higieny, termin „wysoki i wąski cylinder jutowy” zastąpiono terminem „wyskalowany pojemnik na żywność”.

—

Zwiększono ilość wody w mieszaninie z 40 do 50 % masy ciasta z uwagi na mniejszą wilgotność mąki lub semoliny z pszenicy durum.

—

Następujący akapit został skreślony i zastąpiony jasno sformułowanym opisem, który jest łatwiej zrozumiały dla producentów:

Otrzymuje brzmienie:

—

Obniżono minimalną ilość soli używanej w procesie produkcji z 2,5 do 2 kg zgodnie ze zmieniającymi się zaleceniami żywieniowymi.

—

Uznano za wskazane wykreślenie odniesienia do stosowania bawełnianych lub wełnianych tkanin do przykrywania ciasta. Zmiana ta jest potrzebna, aby producenci mogli używać również tkanin zrobionych z innych materiałów, które są bardziej uniwersalne i bardziej odpowiednie pod względem higieny/zdrowia. Zdanie:

otrzymuje następujące brzmienie:

—

Zwiększono rozpiętość masy bochenków tak, aby spełnić potrzeby zarówno rodzin, które wolą mniejsze bochenki, jak i przemysłu gastronomicznego, który woli większe bochny. Zdanie:

otrzymuje następujące brzmienie:

—

Uznano za wskazane przeformułowanie następującego zdania w celu dopuszczenia w procesie produkcji użycia innych narzędzi i materiałów (naczyń i tkanin), które producenci mogą preferować zamiast drewnianych desek, zarówno w celu zachowania zgodności z normami higieny, jak i z przyczyn technicznych. Aktualnie zezwala się na wykorzystywanie naczyń z drewna lub ze stali nierdzewnej oraz tkanin wykonanych z każdego materiału, który nadaje się do kontaktu z żywnością. Zdanie:

otrzymuje zatem następujące brzmienie:

—

Aby produkt był bardziej rozpoznawalny, do specyfikacji produktu włączono etap oznaczania bochenków inicjałami „MT”, dodając następujące zdanie:

—

Skreślono następujące zdanie: „Po ostatecznym wyrastaniu trwającym 30 minut, wstawia się je do pieca opalanego drewnem lub gazem”, gdyż nie jest ono całkiem jasne. W rzeczywistości zdanie to odnosi się do etapu, który ma miejsce przed oznakowaniem. Po nadaniu bochenkom kształtu nie pozostawia się ich już do dalszego wyrastania. Następnym etapem po oznakowywaniu jest wypiekanie.

—

W celu rozszerzenia zakresu rodzajów pieców, których można używać do wypieku chleba, odniesienie do „pieca opalanego gazem” zastąpiono „piecami ogrzewanymi pośrednio”. Oznacza to, że producenci mogą używać zarówno pieców opalanych gazem, jak i innych rodzajów pieców. Ponadto dokonano przeglądu czasu wypiekania, aby uwzględnić różne masy bochenków chleba.

Tekst:

otrzymuje następujące brzmienie:

—

Skreślono odniesienie do porów wewnątrz chleba mających średnicę „od 2–3 mm nawet aż do 60 mm”. Informacja ta jest całkowicie bez znaczenia, gdyż rozmiar pęcherzy powietrza, które powstają podczas wyrastania, znacznie się różni. W związku z tym zdanie:

otrzymuje następujące brzmienie:

—

Okres trwałości chleba dostosowano do wprowadzonych nowych przedziałów masy bochenków.

Szczególnie zdanie:

otrzymuje następujące brzmienie:

„Okres trwałości otrzymanego w ten sposób chleba wynosi maksymalnie 7 dni w przypadku bochenków o wadze 1 kg i maksymalnie 14 dni w przypadku bochenków o wadze 10 kg.”. Określenie okresu trwałości bochenków o pośrednich rozmiarach należy do piekarza przy uwzględnieniu przedstawionych powyżej okresów.

—

Aby umożliwić użycie różnych materiałów do pakowania, odniesienie do chleba, który „pakuje się […] używając perforowanej folii, częściowo zabarwionej, częściowo przezroczystej, lub wielowarstwowego papieru z »okienkiem«”

otrzymuje następujące brzmienie:

Skreślono szczegółowe wymogi dotyczące cech charakterystycznych perforowanej folii, aby pozwolić producentom na większą elastyczność w kwestii prezentacji pakowanego produktu.

—

Sformułowanie „pane cotto in forno a legna” [chleb wypiekany w piecu opalanym drewnem] było już dopuszczone w specyfikacji produktu, dodano jednak następujące zdanie, aby uregulować jego stosowanie:

—

Wyszczególniono, że w przypadku produktów przeznaczonych do obrotu na rynkach międzynarodowych sformułowanie „indicazione geografica protetta” [chronione oznaczenie geograficzne] może zostać zapisane w języku danego państwa. Dodane zdanie brzmi następująco:

—

Dokonano zmiany art. 3 specyfikacji produktu, aby dostosować go do rozporządzenia (UE) nr 1151/2012; drugi akapit zawierający odniesienia do pakowania i etykietowania przeniesiono do art. 6 specyfikacji produktu.

Jeżeli chodzi o geograficzny obszar produkcji Pane di Matera, nie wprowadzono żadnych zmian do aktualnie obowiązującej wersji specyfikacji.

—

kształt rożkowaty lub „wysoki”,

—

bochenki o wadze 500 g–10 kg,

—

skórka o grubości co najmniej 3 mm,

—

miękisz koloru słomkowo-żółtego z charakterystycznymi pęcherzykami,

—

inicjały „MT” odciśnięte wielkimi drukowanymi literami na wierzchu bochenka przed upieczeniem.

15.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/30

Associazione Produttori Marroni della Marca Trevigiana

Piazza Case Rosse 14

31040 Onigo di Pederobba (TV)

WŁOCHY

—

☒

Opis produktu

—

☐

Dowód pochodzenia

—

☐

Metoda produkcji

—

☐

Związek

—

☒

Etykietowanie

—

☒

Inne [pakowanie]

—

☐

Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, zakwalifikowana jako nieznaczna zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, która nie wymaga zmiany opublikowanego jednolitego dokumentu.

—

☒

Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, zakwalifikowana jako nieznaczna zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, która wymaga zmiany opublikowanego jednolitego dokumentu.

—

☐

Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, zakwalifikowana jako nieznaczna zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, dla którego nie został opublikowany jednolity dokument (lub dokument mu równoważny).

—

☐

Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu będącego GTS, kwalifikująca się jako nieznaczna zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit czwarty rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

1.

„Owoc: zasadniczo o owalnym kształcie ze słabo zaznaczonym wierzchołkiem, o jednej powierzchni bocznej zbliżonej do płaskiej, a drugiej wyraźnie wypukłej; na kilogram przypada nie więcej niż 90 owoców.” […]

„»Określenie ChOG« mogą uzyskać owoce należące do klasy »extra« (kaliber owocu większy niż 3 cm; nie więcej niż 4 % masy owoców może mieć endokarp uszkodzony przez owady; nie więcej niż 3 % masy owoców może mieć wyżłobienia na perykarpie) oraz do klasy I (kaliber owocu od 2,8 do 3 cm; nie więcej niż 6 % masy owoców może mieć endokarp uszkodzony przez owady; nie więcej niż 5 % masy owoców może mieć wyżłobienia na perykarpie).”

oraz pkt 3.2 jednolitego dokumentu:

2.

„owoc: kształt owalny ze słabo zaznaczonym wierzchołkiem, o jednej powierzchni bocznej zbliżonej do płaskiej a drugiej wyraźnie wypukłej; na kilogram przypada nie więcej niż 90 owoców.” […]

„»Określenie ChOG« mogą uzyskać owoce należące do klasy »extra« (kaliber owocu większy niż 3 cm; nie więcej niż 4 % masy owoców może mieć endokarp uszkodzony przez owady; nie więcej niż 3 % masy owoców może mieć wyżłobienia na perykarpie) oraz do klasy I (kaliber owocu od 2,8 do 3 cm; nie więcej niż 6 % masy owoców może mieć endokarp uszkodzony przez owady; nie więcej niż 5 % masy owoców może mieć wyżłobienia na perykarpie).”

otrzymują brzmienie:

„Owoc: zasadniczo o owalnym kształcie ze słabo zaznaczonym wierzchołkiem, o jednej powierzchni bocznej zbliżonej do płaskiej, a drugiej wyraźnie wypukłej; na kilogram przypada nie więcej niż 120 owoców.” […]

„Oznaczenie »ChOG« mogą uzyskać owoce należące do klasy »Extra« (średnica owocu większa niż 3 cm; nie więcej niż 4 % masy owoców może mieć endokarp uszkodzony przez owady; nie więcej niż 3 % masy owoców może mieć wyżłobienia na perykarpie), do klasy I (średnica owocu od 2,8 do 3 cm; nie więcej niż 6 % masy owoców może mieć endokarp uszkodzony przez owady; nie więcej niż 5 % masy owoców może mieć wyżłobienia na perykarpie) oraz do klasy II (średnica owocu od 2,6 do 2,8 cm; nie więcej niż 6 % masy owoców może mieć endokarp uszkodzony przez owady; nie więcej niż 5 % masy owoców może mieć wyżłobienia na perykarpie).”.

Uzasadnienie

Zmiany w pkt 1 i 2 wynikają z faktu, że owoce stały się mniejsze, co oznacza, że na 1 kg produktu przypada większa liczba owoców. Rzeczywiście, występowanie w ostatnich latach wyjątkowo suchych okresów letnich doprowadziło do zmniejszenia rozmiaru owoców, co spowodowało konieczność wprowadzania do obrotu również kasztanów jadalnych o mniejszej średnicy w ramach chronionego oznaczenia geograficznego.

Ponadto poprawiono niespójność między opisem kształtu owocu zawartym w jednolitym dokumencie a opisem zawartym w specyfikacji technicznej. Ponieważ kasztan jadalny jest produktem naturalnym, nie można zagwarantować absolutnej regularności jego kształtu, w związku z czym sformułowanie „Owoc: zasadniczo o owalnym kształcie” – zawarte już w specyfikacji produktu – zostało skopiowane do jednolitego dokumentu.

Ponieważ ani kształt ani średnica owoców nie mają wpływu na pozostałe właściwości określone w art. 2 i pkt 3.2 jednolitego dokumentu, szczególne cechy jakościowe produktu pozostają bez zmian. Uznaje się zatem, że zmianę można uznać za „nieznaczną” zgodnie z art. 53 ust. 2 lit. a)–e) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

3.

Zdanie „Produkt musi być pakowany do specjalnych torebek siatkowych odpowiednich do zastosowań spożywczych, zamkniętych przez zgrzanie na gorąco lub zszycie górnych brzegów.”

otrzymuje brzmienie:

„Produkt należy zapakować do siatek przeznaczonych do kontaktu z żywnością lub pojemników odpowiednich do kontaktu z żywnością, które są dostępne w różnych rozmiarach i zostały wykonane z różnych materiałów. Wszystkie rodzaje opakowań zamyka się w taki sposób, by wyjęcie owoców bez naruszenia opakowania było niemożliwe.”.

4.

Zdanie: „Produkt wprowadza się do obrotu w siatkach przeznaczonych do kontaktu z żywnością, w opakowaniach o pojemności: 1 kg, 2 kg, 3 kg (w przypadku opakowań zgrzewanych na gorąco), 5 kg lub 10 kg (w przypadku opakowań zszywanych).”

otrzymuje brzmienie:

„Pojemność opakowań może wynosić 0,5 kg, 1 kg, 2 kg, 3 kg, 5 kg, 10 kg lub 25 kg.”.

Uzasadnienie

Zmiany 3 i 4 odzwierciedlają potrzebę zniesienia ograniczeń w zakresie rodzaju opakowania, biorąc pod uwagę fakt, że dostępność materiałów opakowaniowych może być różna (np. systemy służące do zgrzewania na gorąco nie są już dostępne na włoskim rynku) oraz że w przyszłości mogą pojawić się inne rodzaje materiałów opakowaniowych, np. materiały bardziej przyjazne środowisku. Ponieważ zmiana dotyczy włącznie opakowania i masy produktu, uznaje się, że można ją zakwalifikować jako „nieznaczną” zgodnie z art. 53 ust. 2 lit. a)–e) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

5.

Punkt:

otrzymuje brzmienie:

Dodaje się odniesienie do klasy II. Ponieważ przedmiotowa zmiana ma na celu zapewnienie spójności ze zmianami w pkt 1 i 2 oraz dotyczy ona wyłącznie etykietowania produktu, uznaje się, że można ją zakwalifikować jako „nieznaczną” zgodnie z art. 53 ust. 2 lit. a)–e) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.