		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 277

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 60 21 sierpnia 2017

Spis treśći		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2017/C 277/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2017/C 277/02	Sprawa C-258/14: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 13 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Alba Iulia – Rumunia) – Eugenia Florescu i in./Casa Judeţeană de Pensii Sibiu i in. (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 143 TFUE — Trudności państwa członkowskiego z bilansem płatniczym — Pomoc finansowa Unii Europejskiej — Protokół ustaleń zawarty między Unią Europejską a państwem członkowskim będącym beneficjentem — Polityka społeczna — Zasada równego traktowania — Ustawodawstwo krajowe zakazujące łączenia emerytury z wynagrodzeniem za pracę związanym z wykonywaniem działalności w instytucji publicznej — Odmienne traktowanie osób, w wypadku których czas trwania mandatu jest określony w konstytucji, i sędziów zawodowych)	2
2017/C 277/03	Sprawa C-368/15: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus – Finlandia) – postępowanie wszczęte przez Ilves Jakelu Oy (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 97/67/WE — Artykuł 9 — Swobodne świadczenie usług — Usługi pocztowe — Pojęcie usługi powszechnej i wymagań podstawowych — Zezwolenia ogólne i indywidualne — Zezwolenie na świadczenie usług pocztowych w wykonaniu umów wynegocjowanych indywidualnie — Nałożone warunki)	3
2017/C 277/04	Sprawa C-436/15: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas – Litwa) – Lietuvos Respublikos aplinkos ministerijos Aplinkos projektų valdymo agentūra/Alytaus regiono atliekų tvarkymo centras UAB [Odesłanie prejudycjalne — Ochrona interesów finansowych Unii Europejskiej — Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 — Artykuł 3 ust. 1. — Finansowanie z Funduszu Spójności — Projekt rozwoju regionalnego systemu gospodarowania odpadami — Nieprawidłowości — Pojęcie programu wieloletniego — Ostateczne zakończenie programu wieloletniego — Termin przedawnienia]	4
2017/C 277/05	Sprawa C-513/15: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas – Litwa) – postępowanie wszczęte przez Agrogentalė UAB (Odesłanie prejudycjalne — Rynek wewnętrzny — Homologacja typu WE — Dyrektywa 2003/37/WE — Zakres stosowania — Ciągniki rolnicze lub leśne — Dostarczanie na rynek Unii Europejskiej i rejestrowanie używanych pojazdów przywiezionych z państwa trzeciego — Pojęcia nowego pojazdu i wprowadzenia do użytku)	5
2017/C 277/06	Sprawa C-549/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 22 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Förvaltningsrätten i Linköping – Szwecja) – E.ON Biofor Sverige AB/Statens energimyndighet (Odesłanie prejudycjalne — Wspieranie energii ze źródeł odnawialnych — Biopaliwa stosowane w transporcie — Dyrektywa 2009/28/WE — Artykuł 18 ust. 1 — System bilansu masy mający na celu zapewnienie, by biogaz spełniał przepisane kryteria zrównoważonego rozwoju — Ważność — Artykuły 34 TFUE i 114 TFUE — Przepisy krajowe ustanawiające wymóg, by bilans masy został dokonany w obszarze o wyraźnie wyznaczonej granicy — Praktyka właściwego organu krajowego dopuszczająca, że przesłanka ta może być spełniona, jeżeli zrównoważony biogaz jest transportowany poprzez krajową sieć gazową — Wydany przez wspomniany organ nakaz wykluczający, by przesłanka ta mogła być spełniona w przypadku przywozu zrównoważonego biogazu z innych państw członkowskich poprzez połączone krajowe sieci gazowe — Swobodny przepływ towarów)	5
2017/C 277/07	Sprawa C-587/15: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas – Litwa) – Lietuvos Respublikos transporto priemonių draudikų biuras/Gintaras Dockevičius, Jurgita Dockevičienė (Odesłanie prejudycjalne — Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej z tytułu użytkowania pojazdów mechanicznych — Wypadek mający miejsce w 2006 r. między pojazdami, które mają zwykłe miejsce postoju w dwóch różnych państwach członkowskich — Przepisy wewnętrzne rady krajowych biur ubezpieczeniowych państw członkowskich — Brak właściwości Trybunału — Dyrektywa 2009/103/WE — Brak możliwości zastosowania ratione temporis — Dyrektywy 72/166/EWG, 84/5/EWG i 2000/26/WE — Brak możliwości zastosowania ratione materiae — Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej — Brak możliwości zastosowania — Brak stosowania prawa Unii)	6
2017/C 277/08	Sprawa C-591/15: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 13 czerwca 2017 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England & Wales) Queen’s Bench Division (Administrative Court) – Zjednoczone Królestwo] – The Queen, na wniosek: The Gibraltar Betting and Gaming Association Limited/Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, Her Majesty’s Treasury (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 355 ust. 3 TFUE — Status Gibraltaru — Artykuł 56 TFUE — Swoboda świadczenia usług — Sytuacja o charakterze wyłącznie wewnętrznym — Niedopuszczalność)	7
2017/C 277/09	Sprawa C-610/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Stichting Brein/Ziggo BV, XS4ALL Internet BV (Odesłanie prejudycjalne — Własność intelektualna i przemysłowa — Dyrektywa 2001/29/WE — Harmonizacja niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych — Artykuł 3 ust. 1 — Publiczne udostępnianie — Pojęcie — Platforma wymiany online — Wymiana chronionych plików bez zezwolenia podmiotu praw autorskich)	8
2017/C 277/10	Sprawa C-621/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 21 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – N. W, L. W, C. W/Sanofi Pasteur MSD SNC, Caisse primaire d’assurance maladie des Hauts-de-Seine, Carpimko (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 85/374/EWG — Odpowiedzialność za produkty wadliwe — Artykuł 4 — Laboratoria farmaceutyczne — Szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B — Stwardnienie rozsiane — Udowodnienie wadliwości szczepionki i związku przyczynowego między wadą a poniesioną szkodą — Ciężar dowodu — Środki dowodowe — Brak konsensusu w środowisku naukowym — Poważne, precyzyjne i spójne przesłanki pozostawione ocenie sądu rozpoznającego sprawę co do istoty — Dopuszczalność — Przesłanki)	8
2017/C 277/11	Sprawa C-678/15: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Mohammad Zadeh Khorassani/Kathrin Pflanz (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2004/39/WE — Rynki instrumentów finansowych — Artykuł 4 ust. 1 pkt 2 — Pojęcie usług inwestycyjnych — Punkt 1 sekcji A załącznika I — Przyjmowanie oraz przekazywanie zleceń w odniesieniu do instrumentu finansowego lub instrumentów finansowych — Ewentualne włączenie pośrednictwa przy zawieraniu umowy o zarządzanie portfelem)	9
2017/C 277/12	Sprawa C-685/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesverwaltungsgericht Oberösterreich – Austria) – Online Games Handels GmbH i in./Landespolizeidirektion Oberösterreich Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 49 TFUE — Swoboda przedsiębiorczości — Artykuł 56 TFUE — Swobodne świadczenie usług — Gry hazardowe — Ograniczające przepisy państwa członkowskiego — Sankcje administracyjne o charakterze karnym — Nadrzędne względy interesu ogólnego — Proporcjonalność — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuł 47 — Prawo do skutecznej ochrony sądowej — Przepisy krajowe nakładające na sądy obowiązek ustalenia z urzędu okoliczności rozpatrywanych w ramach postępowań w przedmiocie wykroczeń administracyjnych o charakterze karnym administracyjnego — Zgodność	10
2017/C 277/13	Sprawa C-9/16: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 21 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Kehl – Niemcy) – postępowanie karne przeciwko A [Odesłanie prejudycjalne — Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości — Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 — Wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) — Artykuły 20 i 21 — Przekraczanie granic wewnętrznych — Odprawa na terytorium — Uregulowanie krajowe uprawniające do kontrolowania osób zatrzymywanych w strefie 30 kilometrów od wspólnej granicy z innymi państwami będącymi stronami konwencji wykonawczej do układu z Schengen w celu ustalenia ich tożsamości — Uprawnienie do poddania osoby kontroli niezależnie od jej zachowania bądź wystąpienia szczególnych okoliczności — Uregulowanie krajowe uprawniające do stosowania niektórych środków kontroli tożsamości osób na terenie dworców kolejowych]	10
2017/C 277/14	Sprawa C-19/16 P: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. – Al-Bashir Mohammed Al-Faqih, Ghunia Abdrabbah, Taher Nasuf, Sanabel Relief Agency Ltd/Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej [Odwołanie — Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB) — Zwalczanie terroryzmu — Szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al- Kaida i talibami — Rozporządzenie (WE) nr 881/2002 — Zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych osób fizycznych i prawnych, których nazwiska lub nazwy są umieszczone w wykazie sporządzonym przez Komitet ds. Sankcji Organizacji Narodów Zjednoczonych — Ponowne umieszczenie nazwisk lub nazw tych osób w wykazie ujętym w załączniku I do rozporządzenia nr 881/2002 po unieważnieniu pierwotnego umieszczenia w wykazie — Ustanie bytu osoby prawnej w toku postępowania — Zdolność sądowa]	11
2017/C 277/15	Sprawa C-20/16: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 22 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Wolfram Bechtel, Marie-Laure Bechtel/Finanzamt Offenburg (Odesłanie prejudycjalne — Swobodny przepływ pracowników — Dochody otrzymywane w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie miejsca zamieszkania — Metoda zwolnienia z zastrzeżeniem progresji w państwie członkowskim miejsca zamieszkania — Składki na ubezpieczenie emerytalne i na ubezpieczenie zdrowotne potrącane z dochodów otrzymywanych w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie miejsca zamieszkania — Odliczenie tych składek — Warunek dotyczący braku bezpośredniego związku z przychodami zwolnionymi od podatku)	12
2017/C 277/16	Sprawa C-26/16: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa – CAAD) – Portugalia] – Santogal M-Comércio e Reparação de Automóveis Lda/Autoridade Tributária e Aduaneira [Odesłanie prejudycjalne — Podatek od wartości dodanej (VAT) — Dyrektywa 2006/112/WE — Artykuł 138 ust. 2 lit. a) — Warunki zwolnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu — Miejsce zamieszkania nabywcy w państwie członkowskim przeznaczenia — Tymczasowa rejestracja w państwie członkowskim przeznaczenia — Ryzyko przestępstwa podatkowego — Dobra wiara sprzedawcy — Obowiązek dochowania staranności przez sprzedawcę]	12
2017/C 277/17	Sprawa C-38/16: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) – Zjednoczone Królestwo) – Compass Contract Services Limited/Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs [Odesłanie prejudycjalne — Podatek od wartości dodanej (VAT) — Zwrot nienależnie zapłaconego VAT — Prawo do odliczenia VAT — Sposoby — Zasada równego traktowania i zasada neutralności podatkowej — Zasada skuteczności — Przepis krajowy ustanawiający termin przedawnienia]	13
2017/C 277/18	Sprawa C-49/16: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 22 czerwca 2017 r. – (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság – Węgry) – Unibet International Ltd./Nemzeti Adó- és Vámhivatal Központi Hivatala (Odesłanie prejudycjalne — Swoboda świadczenia usług — Ograniczenia — Przesłanki udzielenia koncesji na urządzanie gier losowych online — Praktyczna niemożliwość uzyskania takiego zezwolenia przez operatorów prywatnych posiadających siedziby w innych państwach członkowskich)	14
2017/C 277/19	Sprawa C-75/16: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Ordinario di Verona – Włochy) – Livio Menini, Maria Antonia Rampanelli/Banco Popolare – Società Cooperativa [Odesłanie prejudycjalne — Ochrona konsumentów — Procedury alternatywnego rozstrzygania sporów (ADR) — Dyrektywa 2008/52/WE — Dyrektywa 2013/11/UE — Artykuł 3 ust. 2 — Sprzeciw wniesiony przez konsumentów w ramach postępowania w sprawie nakazu zapłaty wszczętego przez instytucję kredytową — Prawo dostępu do wymiaru sprawiedliwości — Ustawodawstwo krajowe przewidujące obowiązek skorzystania z postępowania mediacyjnego — Obowiązek korzystania z pomocy adwokata — Przesłanka dopuszczalności powództwa sądowego]	15
2017/C 277/20	Sprawa C-126/16: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 22 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Midden-Nederland – Niderlandy) – Federatie Nederlandse Vakvereniging i in./Smallsteps BV (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2001/23/WE — Artykuły 3–5 — Przejęcia przedsiębiorstw — Ochrona praw pracowniczych — Wyjątki — Postępowanie upadłościowe — Pre-pack — Przetrwanie przedsiębiorstwa)	15
2017/C 277/21	Sprawa C-249/16: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Austria) – Saale Kareda/Stefan Benkö [Odesłanie prejudycjalne — Jurysdykcja w sprawach cywilnych i handlowych — Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 — Artykuł 7 pkt 1 — Pojęcia spraw dotyczących umowy i umowy o świadczenie usług — Powództwo w przedmiocie roszczenia regresowego pomiędzy dłużnikami solidarnymi z tytułu umowy kredytu — Ustalenie miejsca wykonania umowy kredytu]	16
2017/C 277/22	Sprawa C-279/16 P: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. – Królestwo Hiszpanii/Komisja Europejska, Republika Łotewska (Odwołanie — Skarga o stwierdzenie nieważności — EFOGR, EFRG i EFRROW — Wydatki wyłączone z finansowania przez Unię Europejską — Wydatki poniesione przez Królestwo Hiszpanii)	17
2017/C 277/23	Sprawa C-349/16: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel – Belgia) – T.KUP SAS/Belgische Staat [Odesłanie prejudycjalne — Dumping — Rozporządzenie (WE) nr 1472/2006 — Przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z Chin i Wietnamu — Ważność rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1294/2009 — Procedura przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych — Niezależni importerzy — Kontrola wyrywkowa — Interes Unii Europejskiej]	17
2017/C 277/24	Sprawa C-422/16: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. – (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Trier – Niemcy) – Verband Sozialer Wettbewerb eV/TofuTown.com GmbH [Odesłanie prejudycjalne — Wspólna organizacja rynków produktów rolnych — Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 — Artykuł 78 i część III załącznika VII — Decyzja 2010/791/UE — Definicje, oznaczenia i opisy handlowe — Mleko i przetwory mleczne — Nazwy stosowane do promocji i wprowadzania do obrotu żywności wyłącznie roślinnego pochodzenia]	18
2017/C 277/25	Sprawy połączone C-444/16 i C-445/16: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Cour d’appel de Mons – Belgia) – Immo Chiaradia SPRL (C-444/16), Docteur De Bruyne SPRL (C-445/16)/État belge (O desłanie prejudycjalne — Dyrektywa 78/660/EWG — Roczne sprawozdania finansowe niektórych rodzajów spółek — Zasada prawdziwego i rzetelnego obrazu spółki — Zasada ostrożności — Spółka ustanawiająca opcję na akcje, księgująca cenę zbycia opcji w trakcie roku obrachunkowego, w którym owa opcja zostaje zrealizowana, lub po upływie okresu jej obowiązywania)	19
2017/C 277/26	Sprawa C-449/16: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 21 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte d’appello di Genova – Włochy) – Kerly Del Rosario Martinez Silva/Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS), Comune di Genova [Odesłanie prejudycjalne — Zabezpieczenie społeczne — Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 — Artykuł 3 — Świadczenia rodzinne — Dyrektywa 2011/98/UE — Artykuł 12 — Prawo do równego traktowania — Obywatele państw trzecich posiadający jedno zezwolenie]	19
2017/C 277/27	Sprawa C-662/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 18 października 2016 r. w sprawie T-109/16 Laboratoire de la mer/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 21 grudnia 2016 r. przez Laboratoire de la mer	20
2017/C 277/28	Sprawa C-37/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 15 grudnia 2016 r. w sprawie T-330/15, Rudolf Keil/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 24 stycznia 2017 r. przez Rudolfa Keila	20
2017/C 277/29	Sprawa C-87/17 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 19 grudnia 2016 r. w sprawie T-655/16, CBA Spielapparate- und Restaurantbetriebs GmbH/Trybunał Unii Europejskiej, wniesione w dniu 17 lutego 2017 r. przez CBA Spielapparate- und Restaurantbetriebs GmbH	20
2017/C 277/30	Sprawa C-177/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte (Włochy) w dniu 5 kwietnia 2017 r. – Demarchi Gino S.a.s./Ministero della Giustizia	21
2017/C 277/31	Sprawa C-178/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte (Włochy) w dniu 5 kwietnia 2017 r. – Graziano Garavaldi/Ministero della Giustizia	21
2017/C 277/32	Sprawa C-207/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione tributaria di primo grado di Bolzano (Włochy) w dniu 21 kwietnia 2017 r. – Rotho Blaas Srl/Agenzia delle Dogane e dei Monopoli	22
2017/C 277/33	Sprawa C-216/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 24 kwietnia 2017 r. – Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato – Antitrust, Coopservice Soc. coop. arl/Azienda Socio-Sanitaria Territoriale della Vallecamonica – Sebino (ASST) i in.	23
2017/C 277/34	Sprawa C-270/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 18 maja 2017 r. – Openbaar Ministerie/Tadas Tupikas	24
2017/C 277/35	Sprawa C-271/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 18 maja 2017 r. – Openbaar Ministerie/Sławomir Andrzej Zdziaszek	24
2017/C 277/36	Sprawa C-272/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) w dniu 18 maja 2017 r. – K. M. Zyla/Staatssecretaris van Financiën	25
2017/C 277/37	Sprawa C-322/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia) w dniu 30 maja 2017 r. – Eugen Bogatu/Minister for Social Protection	26
2017/C 277/38	Sprawa C-323/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia) w dniu 30 maja 2017 r. – People Over Wind, Peter Sweetman/Coillte Teoranta	26
2017/C 277/39	Sprawa C-345/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Republika Łotewska) w dniu 12 czerwca 2017 r. – Sergejs Buivids	27
2017/C 277/40	Sprawa T-382/17: Skarga wniesiona w dniu 26 czerwca 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Portugalska	27
2017/C 277/41	Sprawa T-383/17: Skarga wniesiona w dniu 26 czerwca 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Portugalska	28
2017/C 277/42	Sprawa C-415/17: Skarga wniesiona w dniu 10 lipca 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Chorwacji	28
	Sąd
2017/C 277/43	Sprawa T-67/14: Wyrok Sądu z dnia 11 lipca 2017 r. – Viraj Profiles/Rada (Dumping — Przywóz niektórych drutów ze stali nierdzewnej pochodzących z Indii — Określenie kosztów produkcji — Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne — Obowiązek uzasadnienia — Szkoda — Związek przyczynowy — Skarga — Wszczęcie dochodzenia — Oczywisty błąd w ocenie)	30
2017/C 277/44	Sprawa T-74/14: Wyrok Sądu z dnia 6 lipca 2017 r. – Francja/Komisja (Pomoc państwa — Pomoc wdrożona przez Francję na rzecz SNCM — Pomoc na restrukturyzację i środki przyjęte w ramach planu prywatyzacji — Kryterium inwestora prywatnego w gospodarce rynkowej — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym — Ponowne wszczęcie formalnego postępowania wyjaśniającego — Obowiązek uzasadnienia)	30
2017/C 277/45	Sprawa T-343/14: Wyrok Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r. – Cipriani/EUIPO – Hotel Cipriani (CIPRIANI) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Słowny unijny znak towarowy CIPRIANI — Brak złej wiary — Artykuł 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Brak naruszenia prawa do nazwiska osoby powszechnie znanej — Artykuł 53 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009]	31
2017/C 277/46	Sprawa T-1/15: Wyrok Sądu z dnia 6 lipca 2017 r. – SNCM/Komisja (Pomoc państwa — Pomoc wdrożona przez Francję na rzecz SNCM — Pomoc na restrukturyzację i środki przyjęte w ramach planu prywatyzacji — Kryterium inwestora prywatnego w gospodarce rynkowej — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym — Polityka socjalna państw członkowskich — Ponowne wszczęcie formalnego postępowania wyjaśniającego — Obowiązek uzasadnienia — Równość traktowania — Artykuł 41 karty praw podstawowych)	32
2017/C 277/47	Sprawa T-215/15: Wyrok Sądu z dnia 7 lipca 2017 r. – Azarov/Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie — Zamrożenie środków finansowych — Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych — Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie — Obowiązek uzasadnienia — Prawo do obrony — Prawo własności — Prawo prowadzenia działalności gospodarczej — Proporcjonalność — Nadużycie władzy — Zasada dobrej administracji — Oczywisty błąd w ocenie)	32
2017/C 277/48	Sprawa T-221/15: Wyrok Sądu z dnia 7 lipca 2017 r. – Arbuzow/Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie — Zamrożenie środków finansowych — Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych — Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie — Zasada dobrej administracji — Prawo do obrony — Obowiązek uzasadnienia — Oczywisty błąd w ocenie — Prawo własności)	33
2017/C 277/49	Sprawa T-234/15: Wyrok Sądu z dnia 4 lipca 2017 r. – Systema Teknolotzis/Komisja [Siódmy program ramowy w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji (2007 – 2013) — Umowy w sprawie dotacji dla projektów PlayMancer, Mobiserv i PowerUp — Artykuł 299 TFUE — Decyzja stanowiąca tytuł egzekucyjny — Skarga o stwierdzenie nieważności — Akt zaskarżalny — Dopuszczalność — Proporcjonalność — Obowiązek staranności — Obowiązek uzasadnienia]	34
2017/C 277/50	Sprawa T-287/15: Wyrok Sądu z dnia 28 czerwca 2017 r. – Tayto Group/EUIPO – MIP Metro (real) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku — Graficzny unijny znak towarowy real — Rzeczywiste używanie — Postać różniąca się co do elementów, które nie wpływają na charakter odróżniający — Artykuł 15 ust. 1 akapit drugi lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Używanie znaku towarowego przez osobę trzecią — Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 — Dowód rzeczywistego używania — Artykuł 15 ust. 1 i art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 — Obowiązek uzasadnienia]	34
2017/C 277/51	Sprawa T-333/15: Wyrok Sądu z dnia 28 czerwca 2017 r. – Josel/EUIPO – Nationale-Nederlanden Nederland (NN) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską — Słowny znak towarowy NN — Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy NN — Względna podstawa odmowy rejestracji — Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego — Artykuł 15 ust. 1 akapit drugi lit. a) i art. 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Postać różniąca się co do elementów, które wpływają na charakter odróżniający]	35
2017/C 277/52	Sprawa T-392/15: Wyrok Sądu z dnia 4 lipca 2017 r. – European Dynamics Luxembourg i in./Agencja Kolejowa Unii Europejskiej (Zamówienia publiczne na usługi — Procedura przetargowa — Świadczenie przez podmioty zewnętrzne usług związanych z rozbudową systemów informatycznych Agencji Kolejowej Unii Europejskiej — Klasyfikacja oferty jednego z oferentów — Odrzucenie oferty jednego z oferentów — Obowiązek uzasadnienia — Oferta rażąco niska)	36
2017/C 277/53	Sprawa T-623/15: Wyrok Sądu z dnia 11 lipca 2017 r. – Lidl Stiftung/EUIPO (JEDE FLASCHE ZÄHLT!) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego JEDE FLASCHE ZÄHLT! — Znak towarowy tworzony przez slogan — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	36
2017/C 277/54	Sprawa T-3/16: Wyrok Sądu z dnia 5 lipca 2017 r. – Allstate Insurance/EUIPO (DRIVEWISE) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego DRIVEWISE — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009]	37
2017/C 277/55	Sprawa T-27/16: Wyrok Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r. – Zjednoczone Królestwo/Komisja (EFRG i EFRROW — Wydatki wyłączone z finansowania — Owoce i warzywa — Naruszenie prawa — Artykuł 3 ust. 1 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1433/2003 — Artykuł 52 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007 — Zasada legalności — Pewność prawa — Równość traktowania — Zasada niedyskryminacji — Obowiązek uzasadnienia)	37
2017/C 277/56	Sprawa T-63/16: Wyrok Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r. – E-Control/ACER [Energia — Warunki dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej — Decyzje krajowych organów regulacyjnych zatwierdzające metody alokacji transgranicznych zdolności przesyłowych — Zgodność z rozporządzeniem (WE) nr 714/2009 — Opinia ACER — Pojęcie decyzji, od której przysługuje odwołanie do ACER — Artykuł 19 rozporządzenia (WE) nr 713/2009 — Decyzja komisji odwoławczej ACER odrzucająca odwołanie jako niedopuszczalne — Naruszenie prawa — Obowiązek uzasadnienia]	38
2017/C 277/57	Sprawa T-81/16: Wyrok Sądu z dnia 4 lipca 2017 r. – Pirelli Tyre/EUIPO (Dwa zakrzywione paski na ścianach bocznych opony) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie unijnego znaku towarowego przedstawiającego dwa zakrzywione paski wzdłuż obwodu na ścianach bocznych opony — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Brak charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania — Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009 — Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009 — Artykuł 76 rozporządzenia nr 207/2009]	39
2017/C 277/58	Sprawa T-90/16: Wyrok Sądu z dnia 4 lipca 2017 r. – Murphy/EUIPO – Nike Innovate (Bransoletka elektroniczna z zegarkiem) [Wzór wspólnotowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający bransoletkę elektroniczną z zegarkiem — Wcześniejszy wzór wspólnotowy — Podstawa unieważnienia — Indywidualny charakter — Inne całościowe wrażenie — Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr (WE) nr 6/2002 — Obowiązek uzasadnienia — Artykuł 26 rozporządzenia nr 6/2002]	39
2017/C 277/59	Sprawa T-306/16: Wyrok Sądu z dnia 5 lipca 2017 r. – Gamet/EUIPO – Metal-Bud II Robert Gubała (Klamka) [Wzór wspólnotowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru — Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający klamkę — Wcześniejszy wzór — Podstawa unieważnienia — Brak indywidualnego charakteru — Stopień swobody twórcy — Brak innego całościowego wrażenia — Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 — Dowody na poparcie sprzeciwu przedstawione po upływie wyznaczonego terminu — Przedstawienie dowodów po raz pierwszy przed izbą odwoławczą — Uznanie przysługujące izbie odwoławczej — Artykuł 63 rozporządzenia nr 6/2002]	40
2017/C 277/60	Sprawa T-359/16: Wyrok Sądu z dnia 7 lipca 2017 r. – Axel Springer/EUIPO – Stiftung Warentest (TestBild) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego TestBild — Wcześniejsze graficzne krajowe znaki towarowe test — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Podobieństwo towarów i usług — Podobieństwo oznaczeń — Samoistny charakter odróżniający — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	41
2017/C 277/61	Sprawa T-406/16: Wyrok Sądu z dnia 11 lipca 2017 r. – Dogg Label/EUIPO – Chemoul (JAPRAG) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Słowny unijny znak towarowy JAPRAG — Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy JAPAN-RAG — Względna podstawa odmowy rejestracji — Podobieństwo oznaczeń — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	41
2017/C 277/62	Sprawy połączone od T-427/16 do T-429/16: Wyrok Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r. – Martín Osete/EUIPO – Rey (AN IDEAL WIFE I.IN.) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku — Słowne unijne znaki towarowe AN IDEAL WIFE, AN IDEAL LOVER i AN IDEAL HUSBAND — Brak rzeczywistego używania znaków towarowych — Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Brak uzasadnionej przyczyny nieużywania]	42
2017/C 277/63	Sprawa T-448/16: Wyrok Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r. – Mr. Kebab/EUIPO – Mister Kebap (Mr. KEBAB) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Mr. KEBAB — Wcześniejszy graficzny hiszpański znak towarowy MISTER KEBAP — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	43
2017/C 277/64	Sprawa T-470/16: Wyrok Sądu z dnia 28 czerwca 2017 r. – X-cen-tek/EUIPO (Przedstawienie trójkąta) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego trójkąt — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	43
2017/C 277/65	Sprawa T-479/16: Wyrok Sądu z dnia 28 czerwca 2017 r. – Colgate-Palmolive/EUIPO (AROMASENSATIONS) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego AROMASENSATIONS — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	44
2017/C 277/66	Sprawa T-506/16: Wyrok Sądu z dnia 6 lipca 2017 r. – Bodson i in./EBI (Służba publiczna — Personel EBI — Zobowiązaniowy charakter stosunku pracy — Wynagrodzenie — Reforma systemu wynagradzania i awansu płacowego EBI — Uzasadnione oczekiwania — Pewność prawa — Oczywisty błąd w ocenie — Proporcjonalność — Obowiązek staranności — Artykuł 11 ust. 3 regulaminu wewnętrznego EBI)	44
2017/C 277/67	Sprawa T-508/16: Wyrok Sądu z dnia 6 lipca 2017 r. – Bodson i in./EBI (Służba publiczna — Personel EBI — Zobowiązaniowy charakter stosunku pracy — Wynagrodzenie — Reforma systemu premii w EBI — Uzasadnione oczekiwania — Zabezpieczenie społeczne — Oczywisty błąd w ocenie — Proporcjonalność — Obowiązek staranności — Artykuł 11 § 3 regulaminu wewnętrznego EBI — Równe traktowanie)	45
2017/C 277/68	Sprawa T-282/17: Skarga wniesiona w dniu 11 maja 2017 r. – UI ( *1 )/Rada	46
2017/C 277/69	Sprawa T-338/17: Skarga wniesiona w dniu 30 maja 2017 r. – Air France/Komisja	46
2017/C 277/70	Sprawa T-377/17: Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2017 r. – SQ/EBI	48
2017/C 277/71	Sprawa T-399/17: Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2017 r. –Dalli/Komisja	49
2017/C 277/72	Sprawa T-402/17: Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2017 r. – Vienna International Hotelmanagement/EUIPO (Vienna House)	50
2017/C 277/73	Sprawa T-403/17: Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2017 r. – Vienna International Hotelmanagement/EUIPO (VIENNA HOUSE)	51
2017/C 277/74	Sprawa T-411/17: Skarga wniesiona w dniu 30 czerwca 2017 r. – Landesbank Baden- Württemberg/SRB	51
2017/C 277/75	Sprawa T-413/17: Skarga wniesiona w dniu 29 czerwca 2017 r. – Karl Storz/EUIPO (3D)	52
2017/C 277/76	Sprawa T-414/17: Skarga wniesiona w dniu 3 lipca 2017 r. – Vorarlberger Landes- und Hypothekenbank/SRB	53
2017/C 277/77	Sprawa T-416/17: Skarga wniesiona w dniu 3 lipca 2017 r. – Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi/EUIPO – Papouis Dairies (fino)	53
2017/C 277/78	Sprawa T-417/17: Skarga wniesiona w dniu 3 lipca 2017 r. – Cypr/EUIPO – Papouis Dairies (fino Cyprus Halloumi Cheese)	54
2017/C 277/79	Sprawa T-418/17: Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2017 r. – Eduard Meier/EUIPO – Calzaturificio Elisabet (Safari Club)	55
2017/C 277/80	Sprawa T-419/17: Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2017 r. – Mendes/EUIPO – Actial Farmaceutica (VSL#3)	55
2017/C 277/81	Sprawa T-420/17: Skarga wniesiona w dniu 10 lipca 2017 r. – Portigon/SRB	56
2017/C 277/82	Sprawa T-425/17: Skarga wniesiona w dniu 3 lipca 2017 r. – Capo d'Anzio/Komisja	57
2017/C 277/83	Sprawa T-426/17: Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2017 r. – Item Industrietechnik/EUIPO (EFUSE)	59
2017/C 277/84	Sprawa T-427/17: Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2017 r. – Item Industrietechnik/EUIPO (EFUSE)	59
2017/C 277/85	Sprawa T-428/17: Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2017 r. – Alpine Welten Die Bergführer/EUIPO (ALPINEWELTEN Die Bergführer	60
2017/C 277/86	Sprawa T-778/15: Postanowienie Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r. – It Works/EUIPO – KESA Holdings Luxembourg (IT it WORKS)	60
2017/C 277/87	Sprawa T-53/17: Postanowienie Sądu z dnia 30 czerwca2017 r. – Austrian Power Grid/ACER	61

PL	Ze względu na ochronę danych osobowych, niektóre informacje zawarte w tym wydaniu nie mogą zostać ujawnione, stąd publikacja nowej oryginalnej wersji.

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2017/C 277/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 269 z 14.8.2017

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 256 z 7.8.2017

Dz.U. C 249 z 31.7.2017

Dz.U. C 239 z 24.7.2017

Dz.U. C 231 z 17.7.2017

Dz.U. C 221 z 10.7.2017

Dz.U. C 213 z 3.7.2017

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/2

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 13 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Alba Iulia – Rumunia) – Eugenia Florescu i in./Casa Judeţeană de Pensii Sibiu i in.

(Sprawa C-258/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 143 TFUE - Trudności państwa członkowskiego z bilansem płatniczym - Pomoc finansowa Unii Europejskiej - Protokół ustaleń zawarty między Unią Europejską a państwem członkowskim będącym beneficjentem - Polityka społeczna - Zasada równego traktowania - Ustawodawstwo krajowe zakazujące łączenia emerytury z wynagrodzeniem za pracę związanym z wykonywaniem działalności w instytucji publicznej - Odmienne traktowanie osób, w wypadku których czas trwania mandatu jest określony w konstytucji, i sędziów zawodowych))

(2017/C 277/02)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Alba Iulia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Eugenia Florescu, Ioan Poiană, Cosmina Diaconu (działająca w charakterze spadkobierczyni Mircei Bădilă), Anca Vidrighin (działająca w charakterze spadkobierczyni Mircei Bădilă), Eugenia Elena Bădilă (działająca w charakterze spadkobierczyni Mircei Bădilă)

Strona pozwana: Casa Judeţeană de Pensii Sibiu, Casa Naţională de Pensii şi alte Drepturi de Asigurări Sociale, Ministerul Muncii, Familiei şi Protecţiei Sociale, Statul român, Ministerul Finanţelor Publice

Sentencja

1)	Protokół ustaleń między Wspólnotą Europejską a Rumunią, zawarty w Bukareszcie i w Brukseli w dniu 23 czerwca 2009 r., należy uznać za akt przyjęty przez instytucję Unii Europejskiej w rozumieniu art. 267 TFUE, który to akt może podlegać wykładni Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Protokół ustaleń między Wspólnotą Europejską a Rumunią, zawarty w Bukareszcie i w Brukseli w dniu 23 czerwca 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że nie nakłada on obowiązku przyjęcia ustawodawstwa krajowego takiego jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, przewidującego zakaz łączenia emerytury netto w sektorze publicznym z dochodami uzyskiwanymi z działalności wykonywanej na rzecz instytucji publicznych, gdy wysokość tej emerytury przekracza wysokość średniego krajowego wynagrodzenia brutto stanowiącego podstawę ustalenia budżetu państwa w dziedzinie zabezpieczenia społecznego.

Artykuł 6 TUE i art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie ustawodawstwu krajowemu takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, w którym przewidziano zakaz łączenia emerytury netto w sektorze publicznym z dochodami uzyskiwanymi z działalności wykonywanej na rzecz instytucji publicznych, gdy wysokość tej emerytury przekracza określony próg.

Artykuł 2 ust. 2 lit. b) dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy należy interpretować w ten sposób, że przepis ten nie ma zastosowania do wykładni ustawodawstwa krajowego takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, zgodnie z którą przewidziany w tym ustawodawstwie zakaz łączenia emerytury netto z dochodami związanymi z działalnością wykonywaną na rzecz instytucji publicznych – gdy wysokość tej emerytury przekracza wysokość średniego krajowego wynagrodzenia brutto stanowiącego podstawę ustalenia budżetu państwa w dziedzinie zabezpieczenia społecznego – ma zastosowanie do sędziów zawodowych, lecz nie do osób sprawujących mandat określony w krajowej konstytucji.

(1) Dz.U. C 292 z 1.9.2014.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/3

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus – Finlandia) – postępowanie wszczęte przez Ilves Jakelu Oy

(Sprawa C-368/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 97/67/WE - Artykuł 9 - Swobodne świadczenie usług - Usługi pocztowe - Pojęcie usługi powszechnej i wymagań podstawowych - Zezwolenia ogólne i indywidualne - Zezwolenie na świadczenie usług pocztowych w wykonaniu umów wynegocjowanych indywidualnie - Nałożone warunki))

(2017/C 277/03)

Język postępowania: fiński

Sąd odsyłający

Korkein hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu głównym

Ilves Jakelu Oy

przy udziale: Liikenne- ja viestintäministeriö

Sentencja

Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/6/WE z dnia 20 lutego 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że usługi przesyłek pocztowych takie jak rozpatrywane w postępowaniu głównym nie są objęte usługą powszechną, jeżeli nie stanowią one ciągłego świadczenia usług pocztowych o określonej jakości we wszystkich punktach danego obszaru, po cenach przystępnych dla wszystkich użytkowników. Nieobjęte usługą powszechną świadczenie usług przesyłek pocztowych może zostać objęte jedynie obowiązkiem uzyskania zezwolenia ogólnego.

2)	Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy 97/67, zmienionej dyrektywą 2008/6, należy interpretować w ten sposób, że świadczenie usług pocztowych nieobjętych usługą powszechną może zostać poddane wymaganiom takim jak te wskazane w art. 9 ust. 2 akapit drugi tiret drugie tej dyrektywy, ze zmianami.

(1) Dz.U. C 311 z 21.9.2015.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/4

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas – Litwa) – Lietuvos Respublikos aplinkos ministerijos Aplinkos projektų valdymo agentūra/„Alytaus regiono atliekų tvarkymo centras” UAB

(Sprawa C-436/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Ochrona interesów finansowych Unii Europejskiej - Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 - Artykuł 3 ust. 1. - Finansowanie z Funduszu Spójności - Projekt rozwoju regionalnego systemu gospodarowania odpadami - Nieprawidłowości - Pojęcie „programu wieloletniego” - Ostateczne zakończenie programu wieloletniego - Termin przedawnienia])

(2017/C 277/04)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Lietuvos Respublikos aplinkos ministerijos Aplinkos projektų valdymo agentūra

Strona pozwana:„Alytaus regiono atliekų tvarkymo centras” UAB

przy udziale: Lietuvos Respublikos finansų ministerija, „Skirnuva” UAB, „Parama” UAB, „Alkesta” UAB, „Dzūkijos statyba” UAB

Sentencja

Projekt, taki jak projekt rozpatrywany w postępowaniu głównym, który polega na utworzeniu systemu gospodarowania odpadami w określonym regionie i którego wdrożenie zaplanowano na kilka lat i jest ono finansowane ze środków Unii Europejskiej, mieści się w zakresie pojęcia „programu wieloletniego” w rozumieniu art. 3 ust. 1 akapit drugi zdanie drugie rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich.

Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2988/95 należy interpretować w ten sposób, że termin przedawnienia nieprawidłowości, której dopuszczono się w ramach „programu wieloletniego”, takiego jak projekt rozpatrywany w postępowaniu głównym, biegnie od dnia popełnienia owej nieprawidłowości – zgodnie z art. 3 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia nr 2988/95, przy czym, jeśli chodzi o nieprawidłowość „ciągłą lub powtarzającą się”, termin przedawnienia biegnie od dnia, w którym nieprawidłowość ustała – zgodnie z art. 3 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia nr 2988/95.

Poza tym „program wieloletni” uznaje się za „ostatecznie zakończony” w rozumieniu art. 3 ust. 1 akapit drugi zdanie drugie rozporządzenia nr 2988/95 w dniu przewidzianym na zakończenie tego programu – zgodnie z przepisami, które go normują. W szczególności program wieloletni normowany rozporządzeniem Rady (WE) nr 1164/94 z dnia 16 maja 1994 r. ustanawiającym Fundusz Spójności, zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 1264/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 1265/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. oraz Aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej należy uznać za „ostatecznie zakończony” w rozumieniu owego przepisu, w dniu wskazanym – w decyzji Komisji zatwierdzającej ten projekt – jako nieprzekraczalny termin zakończenia prac oraz dokonania płatności z tytułu związanych z nimi wydatków kwalifikowalnych, bez uszczerbku dla ewentualnego przedłużenia na mocy nowej decyzji Komisji w tym zakresie.

(1) Dz.U. C 337 z 12.10.2015.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/5

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas – Litwa) – postępowanie wszczęte przez „Agrogentalė” UAB

(Sprawa C-513/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Rynek wewnętrzny - Homologacja typu WE - Dyrektywa 2003/37/WE - Zakres stosowania - Ciągniki rolnicze lub leśne - Dostarczanie na rynek Unii Europejskiej i rejestrowanie używanych pojazdów przywiezionych z państwa trzeciego - Pojęcia „nowego pojazdu” i „wprowadzenia do użytku”))

(2017/C 277/05)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas

Strony w postępowaniu głównym

„Agrogentalė” UAB

Sentencja

Dyrektywa 2003/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie homologacji typu ciągników rolniczych lub leśnych, ich przyczep i wymiennych holowanych maszyn, łącznie z ich układami, częściami i oddzielnymi zespołami technicznymi oraz uchylająca dyrektywę 74/150/EWG (Dz.U. 2003, L 171, s. 1), zmieniona dyrektywą Komisji 2014/44/UE z dnia 18 marca 2014 r., powinna być interpretowana w ten sposób, że wprowadzenie do użytku i zarejestrowanie w państwie członkowskim używanych ciągników przywiezionych z państwa trzeciego jest uzależnione od spełnienia wymogów technicznych przewidzianych w tej dyrektywie.

Artykuł 23 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2003/37, zmienionej dyrektywą 2014/44, powinien być interpretowany w ten sposób, że przepisy tej dyrektywy mają zastosowanie do pojazdów używanych kategorii T1, T2 i T3, przywiezionych z państwa trzeciego, jeżeli pojazdy te zostały po raz pierwszy wprowadzone do użytku na obszarze Unii Europejskiej od dnia 1 lipca 2009 r.

(1) Dz.U. C 414 z 14.12.2015.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 22 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Förvaltningsrätten i Linköping – Szwecja) – E.ON Biofor Sverige AB/Statens energimyndighet

(Sprawa C-549/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Wspieranie energii ze źródeł odnawialnych - Biopaliwa stosowane w transporcie - Dyrektywa 2009/28/WE - Artykuł 18 ust. 1 - System „bilansu masy” mający na celu zapewnienie, by biogaz spełniał przepisane kryteria zrównoważonego rozwoju - Ważność - Artykuły 34 TFUE i 114 TFUE - Przepisy krajowe ustanawiające wymóg, by bilans masy został dokonany w obszarze o wyraźnie wyznaczonej granicy - Praktyka właściwego organu krajowego dopuszczająca, że przesłanka ta może być spełniona, jeżeli zrównoważony biogaz jest transportowany poprzez krajową sieć gazową - Wydany przez wspomniany organ nakaz wykluczający, by przesłanka ta mogła być spełniona w przypadku przywozu zrównoważonego biogazu z innych państw członkowskich poprzez połączone krajowe sieci gazowe - Swobodny przepływ towarów))

(2017/C 277/06)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Förvaltningsrätten i Linköping

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: E.ON Biofor Sverige AB

Strona pozwana: Statens energimyndighet

Sentencja

Artykuł 18 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE należy interpretować w ten sposób, że jego celem nie jest nałożenie na państwa członkowskie obowiązku dopuszczenia przywozu poprzez ich połączone krajowe sieci gazowe zrównoważonego biogazu spełniającego kryteria zrównoważonego rozwoju ustanowione w art. 17 tej dyrektywy i przeznaczonego do wykorzystania jako biopaliwo.

2)	Badanie pytania drugiego nie wykazało niczego, co mogłoby podważyć ważność art. 18 ust. 1 dyrektywy 2009/28.

Artykuł 34 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie nakazowi takiemu jak nakaz rozpatrywany w postępowaniu głównym, w którym to nakazie organ krajowy zamierza wykluczyć, by podmiot gospodarczy mógł wdrożyć system bilansu masy w rozumieniu art. 18 ust. 1 dyrektywy 2009/28 w odniesieniu do zrównoważonego biogazu transportowanego za pośrednictwem połączonych krajowych sieci gazowych, na podstawie przepisu przyjętego przez ten organ, zgodnie z którym taki bilans masy powinien zostać spełniony „w obszarze o wyraźnie wyznaczonej granicy”, podczas gdy wspomniany organ dopuszcza na podstawie tego przepisu, by system bilansu masy mógł być wdrożony w odniesieniu do zrównoważonego biogazu transportowanego za pośrednictwem krajowej sieci gazowej państwa członkowskiego tego organu.

(1) Dz.U. C 7 z 11.1.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/6

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas – Litwa) – Lietuvos Respublikos transporto priemonių draudikų biuras/Gintaras Dockevičius, Jurgita Dockevičienė

(Sprawa C-587/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej z tytułu użytkowania pojazdów mechanicznych - Wypadek mający miejsce w 2006 r. między pojazdami, które mają zwykłe miejsce postoju w dwóch różnych państwach członkowskich - Przepisy wewnętrzne rady krajowych biur ubezpieczeniowych państw członkowskich - Brak właściwości Trybunału - Dyrektywa 2009/103/WE - Brak możliwości zastosowania ratione temporis - Dyrektywy 72/166/EWG, 84/5/EWG i 2000/26/WE - Brak możliwości zastosowania ratione materiae - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Brak możliwości zastosowania - Brak stosowania prawa Unii))

(2017/C 277/07)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Lietuvos Respublikos transporto priemonių draudikų biuras

Strona pozwana: Gintaras Dockevičius, Jurgita Dockevičienė

Sentencja

Trybunał nie jest właściwy do orzekania w trybie prejudycjalnym w przedmiocie zadanych przez sąd odsyłający pytań, które mają na celu dokonanie wykładni Przepisów wewnętrznych Rady Biur przyjętych w drodze umowy zawartej w dniu 30 maja 2002 r. między krajowymi biurami ubezpieczeniowymi państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz innych państw stowarzyszonych, która stanowi dodatek do decyzji Komisji 2003/564/WE z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie stosowania dyrektywy Rady 72/166/EWG w odniesieniu do kontrolowania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych.

—

Jako że dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności nie znajduje zastosowania ratione temporis do sporu w postępowaniu głównym,

—

zaś dyrektywa Rady 72/166/EWG z dnia 24 kwietnia 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności, zmieniona dyrektywą 2005/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r., dyrektywa Rady 84/5/EWG z dnia 30 grudnia 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów silnikowych, zmieniona dyrektywą 2005/14, i dyrektywa 2000/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 maja 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, zmieniająca dyrektywy Rady 73/239/EWG i 88/357/EWG nie znajdują zastosowania ratione materiae do tego sporu, w związku z czym

—	art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, z uwagi na brak stosowania prawa Unii w rozumieniu art. 51 ust. 1 tej karty, również nie znajduje zastosowania do tegoż sporu,

wspomniane dyrektywy i art. 47 karty należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one w niniejszym przypadku na przeszkodzie konsekwencjom wynikającym z orzecznictwa sądu odsyłającego, zgodnie z którym do celów dochodzenia roszczenia regresowego na Lietuvos Respublikos transporto priemonių draudikų biuras (litewskim biurze ubezpieczeń komunikacyjnych) spoczywa ciężar dowodu w odniesieniu do wszystkich okoliczności udowadniających odpowiedzialność cywilną pozwanych w postępowaniu głównym z tytułu wypadku, który miał miejsce w dniu 20 lipca 2006 r.

(1) Dz.U. C 27 z 25.1.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/7

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 13 czerwca 2017 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England & Wales) Queen’s Bench Division (Administrative Court) – Zjednoczone Królestwo] – The Queen, na wniosek: The Gibraltar Betting and Gaming Association Limited/Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, Her Majesty’s Treasury

(Sprawa C-591/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 355 ust. 3 TFUE - Status Gibraltaru - Artykuł 56 TFUE - Swoboda świadczenia usług - Sytuacja o charakterze wyłącznie wewnętrznym - Niedopuszczalność))

(2017/C 277/08)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court of Justice (England & Wales) Queen’s Bench Division (Administrative Court)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: The Queen, na wniosek: The Gibraltar Betting and Gaming Association Limited

Strona przeciwna: Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, Her Majesty’s Treasury

Sentencja

Artykuł 355 ust. 3 TFUE w związku z art. 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że świadczenie usług przez podmioty mające siedzibę w Gibraltarze na rzecz osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Zjednoczonym Królestwie stanowi, w świetle prawa Unii, sytuację, której wszystkie elementy ograniczają się do obrębu jednego państwa członkowskiego.

(1) Dz.U. C 27 z 25.1.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/8

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Stichting Brein/Ziggo BV, XS4ALL Internet BV

(Sprawa C-610/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Własność intelektualna i przemysłowa - Dyrektywa 2001/29/WE - Harmonizacja niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych - Artykuł 3 ust. 1 - Publiczne udostępnianie - Pojęcie - Platforma wymiany online - Wymiana chronionych plików bez zezwolenia podmiotu praw autorskich))

(2017/C 277/09)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Stichting Brein

Strona pozwana: Ziggo BV, XS4ALL Internet BV

Sentencja

Pojęcie „publicznego udostępniania” w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym obejmuje ono zarządzanie w Internecie i udzielanie dostępu do platformy wymiany, która poprzez indeksację metadanych dotyczących utworów chronionych i udostępnianie wyszukiwarki umożliwia użytkownikom tej platformy wyszukanie tych utworów oraz ich wymianę w ramach sieci równorzędnej (peer-to-peer).

(1) Dz.U. C 48 z 8.2.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/8

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 21 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – N. W, L. W, C. W/Sanofi Pasteur MSD SNC, Caisse primaire d’assurance maladie des Hauts-de-Seine, Carpimko

(Sprawa C-621/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 85/374/EWG - Odpowiedzialność za produkty wadliwe - Artykuł 4 - Laboratoria farmaceutyczne - Szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B - Stwardnienie rozsiane - Udowodnienie wadliwości szczepionki i związku przyczynowego między wadą a poniesioną szkodą - Ciężar dowodu - Środki dowodowe - Brak konsensusu w środowisku naukowym - Poważne, precyzyjne i spójne przesłanki pozostawione ocenie sądu rozpoznającego sprawę co do istoty - Dopuszczalność - Przesłanki))

(2017/C 277/10)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: N. W, L. W, C. W

Strona pozwana: Sanofi Pasteur MSD SNC, Caisse primaire d’assurance maladie des Hauts-de-Seine, Carpimko

Sentencja

Artykuł 4 dyrektywy Rady 85/374/EWG z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących odpowiedzialności za produkty wadliwe należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on krajowej regule dowodowej, takiej jak analizowana w postępowaniu głównym, w myśl której w sytuacji gdy do sądu rozpoznającego sprawę co do istoty wpływa powództwo podnoszące kwestię odpowiedzialności producenta szczepionki za domniemaną wadę tego produktu, sąd ten może uznać, w wykonaniu przysługujących mu w tym względzie uprawnień ocennych, że pomimo stwierdzenia, iż badania medyczne nie wykazały ani nie podważyły istnienia związku między przyjęciem danej szczepionki a wystąpieniem choroby u osoby poszkodowanej, określone okoliczności faktyczne, na które powołała się strona powodowa, stanowią poważne, precyzyjne i spójne przesłanki pozwalające uznać, że szczepionka jest wadliwa i że istnieje związek przyczynowy między jej wadą a zachorowaniem. Sądy krajowe powinny jednak zapewnić, aby stosowanie wskazanej reguły dowodowej w konkretnych przypadkach nie prowadziło ani do naruszenia ciężaru dowodowego ustanowionego we wskazanym art. 4, ani do podważenia skuteczności ustanowionego w tej dyrektywie reżimu odpowiedzialności.

Artykuł 4 dyrektywy 85/374 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on opartej na domniemaniach regule dowodowej, w myśl której w sytuacji gdy badania medyczne nie dowodzą ani nie podważają istnienia związku między podaniem szczepionki a wystąpieniem u poszkodowanego choroby, istnienie związku przyczynowego między przypisywaną szczepionce wadą a szkodą doznaną przez poszkodowanego zawsze uznaje się za dowiedzione, ilekroć spełnione są pewne, określone uprzednio faktyczne przesłanki przyczynowości.

(1) Dz.U. C 48 z 8.2.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/9

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Mohammad Zadeh Khorassani/Kathrin Pflanz

(Sprawa C-678/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2004/39/WE - Rynki instrumentów finansowych - Artykuł 4 ust. 1 pkt 2 - Pojęcie „usług inwestycyjnych” - Punkt 1 sekcji A załącznika I - Przyjmowanie oraz przekazywanie zleceń w odniesieniu do instrumentu finansowego lub instrumentów finansowych - Ewentualne włączenie pośrednictwa przy zawieraniu umowy o zarządzanie portfelem))

(2017/C 277/11)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Mohammad Zadeh Khorassani

Strona przeciwna: Kathrin Pflanz

Sentencja

Artykuł 4 ust. 1 pkt 2 dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych, zmieniającej dyrektywy Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 93/22/EWG, w związku z pkt 1 sekcji A załącznika I do tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że usługa inwestycyjna, która polega na przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń w odniesieniu do instrumentu finansowego lub instrumentów finansowych, nie obejmuje pośrednictwa przy zawieraniu umowy mającej za przedmiot zarządzanie portfelem.

(1) Dz.U. C 106 z 21.3.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/10

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesverwaltungsgericht Oberösterreich – Austria) – Online Games Handels GmbH i in./Landespolizeidirektion Oberösterreich

(Sprawa C-685/15) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 49 TFUE - Swoboda przedsiębiorczości - Artykuł 56 TFUE - Swobodne świadczenie usług - Gry hazardowe - Ograniczające przepisy państwa członkowskiego - Sankcje administracyjne o charakterze karnym - Nadrzędne względy interesu ogólnego - Proporcjonalność - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 47 - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Przepisy krajowe nakładające na sądy obowiązek ustalenia z urzędu okoliczności rozpatrywanych w ramach postępowań w przedmiocie wykroczeń administracyjnych o charakterze karnym administracyjnego - Zgodność)

(2017/C 277/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landesverwaltungsgericht Oberösterreich

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Online Games Handels GmbH, Frank Breuer, Nicole Enter, Astrid Walden

Strona przeciwna: Landespolizeidirektion Oberösterreich

Sentencja

Biorąc pod uwagę art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 49 i 56 TFUE, w rozumieniu nadanym im w szczególności przez wyrok z dnia 30 kwietnia 2014 r., Pfleger i in. (C-390/12, EU:C:2014:281), powinny być interpretowane w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one krajowym przepisom proceduralnym, zgodnie z którymi w ramach postępowań administracyjnych o charakterze karnym sąd rozpatrujący sprawę zgodności z prawem Unii przepisów ograniczających jedną z podstawowych swobód unijnych, takich jak swoboda przedsiębiorczości lub swoboda świadczenia usług wewnątrz Unii, jest zobowiązany do ustalenia z urzędu okoliczności zawisłej przed nim sprawy w ramach badania istnienia wykroczenia administracyjnego, pod warunkiem że przepisy takie nie prowadzą do sytuacji, w której sąd ten jest zobowiązany do zastąpienia właściwych organów danego państwa członkowskiego, których zadaniem jest przedstawienie koniecznych dowodów pozwalających wspomnianemu sądowi na sprawdzenie, czy to ograniczenie swobód jest uzasadnione.

(1) Dz.U. C 118 z 4.4.2016 r.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/10

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 21 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Kehl – Niemcy) – postępowanie karne przeciwko A

(Sprawa C-9/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 - Wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) - Artykuły 20 i 21 - Przekraczanie granic wewnętrznych - Odprawa na terytorium - Uregulowanie krajowe uprawniające do kontrolowania osób zatrzymywanych w strefie 30 kilometrów od wspólnej granicy z innymi państwami będącymi stronami konwencji wykonawczej do układu z Schengen w celu ustalenia ich tożsamości - Uprawnienie do poddania osoby kontroli niezależnie od jej zachowania bądź wystąpienia szczególnych okoliczności - Uregulowanie krajowe uprawniające do stosowania niektórych środków kontroli tożsamości osób na terenie dworców kolejowych])

(2017/C 277/13)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Kehl

Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej

przy udziale: Staatsanwaltschaft Offenburg

Sentencja

Wykładni art. 67 ust. 2 TFUE oraz art. 20 i 21 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen), w brzmieniu ustalonym rozporządzeniem (WE) nr 610/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r., należy dokonywać w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu prawa krajowego takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które przyznaje organom policyjnym państwa członkowskiego uprawnienie do kontrolowania – w strefie 30 kilometrów od wspólnej granicy lądowej tego państwa członkowskiego z innymi państwami będącymi stronami Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między rządami państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, podpisanej w Luksemburgu w dniu 19 czerwca 1990 r., w celu uniemożliwienia lub udaremnienia nielegalnego wjazdu na terytorium tego państwa członkowskiego, a także w celu przeciwdziałania popełnieniu niektórych przestępstw stanowiących zagrożenie dla bezpieczeństwa granic – tożsamości każdej osoby, niezależnie od jej zachowania bądź wystąpienia szczególnych okoliczności, chyba że uregulowanie to zawiera unormowania gwarantujące, że praktyczne wykonywanie tych uprawnień nie będzie miało skutku równoważnego z odprawą graniczną, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

Wykładni art. 67 ust. 2 TFUE oraz art. 20 i 21 rozporządzenia nr 562/2006, w brzmieniu ustalonym rozporządzeniem nr 610/2013, należy dokonywać w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu prawa krajowego takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które przyznaje organom policyjnym danego państwa członkowskiego uprawnienie do przeprowadzania w pociągach i na terenie obiektów kolejowych tego państwa członkowskiego kontroli tożsamości osób lub dokumentów uprawniających je do przekraczania granicy, a także do krótkoterminowego zatrzymywania i przesłuchiwania ich w tym celu, jeżeli podstawą tych kontroli są istotne informacje lub doświadczenie policji granicznej, pod warunkiem że przepisy państwa członkowskiego przewidują szczegółowe zasady i ograniczenia regulujące przeprowadzanie tych kontroli, tak aby ograniczyć ich intensywność, częstotliwość i selektywność, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

(1) Dz.U. C 136 z 18.4.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/11

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. – Al-Bashir Mohammed Al-Faqih, Ghunia Abdrabbah, Taher Nasuf, Sanabel Relief Agency Ltd/Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-19/16 P) (1)

([Odwołanie - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB) - Zwalczanie terroryzmu - Szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al- Kaida i talibami - Rozporządzenie (WE) nr 881/2002 - Zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych osób fizycznych i prawnych, których nazwiska lub nazwy są umieszczone w wykazie sporządzonym przez Komitet ds. Sankcji Organizacji Narodów Zjednoczonych - Ponowne umieszczenie nazwisk lub nazw tych osób w wykazie ujętym w załączniku I do rozporządzenia nr 881/2002 po unieważnieniu pierwotnego umieszczenia w wykazie - Ustanie bytu osoby prawnej w toku postępowania - Zdolność sądowa])

(2017/C 277/14)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Al-Bashir Mohammed Al-Faqih, Ghunia Abdrabbah, Taher Nasuf, Sanabel Relief Agency Ltd (przedstawiciele: N. Garcia-Lora, Solicitor, E. Grieves, Barrister)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Ronkes Agerbeek, D. Gauci i J. Norris-Usher, pełnomocnicy), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: G. Étienne, J.-P. Hix i H. Marcos Fraile, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Al-Bashir Mohammed Al-Faqih, Ghunia Abdrabbah i Taher Nasuf zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 106 z 21.3.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/12

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 22 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Wolfram Bechtel, Marie-Laure Bechtel/Finanzamt Offenburg

(Sprawa C-20/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Swobodny przepływ pracowników - Dochody otrzymywane w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie miejsca zamieszkania - Metoda zwolnienia z zastrzeżeniem progresji w państwie członkowskim miejsca zamieszkania - Składki na ubezpieczenie emerytalne i na ubezpieczenie zdrowotne potrącane z dochodów otrzymywanych w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie miejsca zamieszkania - Odliczenie tych składek - Warunek dotyczący braku bezpośredniego związku z przychodami zwolnionymi od podatku))

(2017/C 277/15)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Wolfram Bechtel, Marie-Laure Bechtel

Strona pozwana: Finanzamt Offenburg

Sentencja

Wykładni art. 45 TFUE należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, takim jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, na których podstawie podatnik mający miejsce zamieszkania w tym państwie członkowskim i pracujący na rzecz administracji publicznej innego państwa członkowskiego nie może odliczyć od podstawy podatku dochodowego w państwie członkowskim swego miejsca zamieszkania składek na ubezpieczenie emerytalne i na ubezpieczenie zdrowotne, potrąconych z jego wynagrodzenia w państwie miejsca zatrudnienia, w odróżnieniu od porównywalnych składek odprowadzanych do systemu zabezpieczenia społecznego państwa członkowskiego swego miejsca zamieszkania w sytuacji, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy oboma państwami członkowskimi wynagrodzenie nie powinno być opodatkowane w państwie członkowskim miejsca zamieszkania pracownika i gdy powiększa po prostu stawkę podatkową mającą zastosowanie do innych dochodów.

(1) Dz.U. C 118 z 4.4.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/12

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa – CAAD) – Portugalia] – Santogal M-Comércio e Reparação de Automóveis Lda/Autoridade Tributária e Aduaneira

(Sprawa C-26/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 138 ust. 2 lit. a) - Warunki zwolnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu - Miejsce zamieszkania nabywcy w państwie członkowskim przeznaczenia - Tymczasowa rejestracja w państwie członkowskim przeznaczenia - Ryzyko przestępstwa podatkowego - Dobra wiara sprzedawcy - Obowiązek dochowania staranności przez sprzedawcę])

(2017/C 277/16)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa – CAAD)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Santogal M-Comércio e Reparação de Automóveis Lda

Strona przeciwna: Autoridade Tributária e Aduaneira

Sentencja

Artykuł 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej sprzeciwia się temu, by przepisy krajowe uzależniały zastosowanie zwolnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu od przesłanki posiadania przez nabywcę tego środka transportu siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim przeznaczenia rzeczonego środka transportu.

Artykuł 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie można odmówić zwolnienia dostawy nowego środka transportu w państwie członkowskim dostawy z tego tylko względu, że ów środek transportu był zarejestrowany w państwie członkowskim przeznaczenia jedynie tymczasowo.

Artykuł 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2006/112 sprzeciwia się temu, by sprzedawca nowego środka transportu, przetransportowanego przez nabywcę do innego państwa członkowskiego i tymczasowo zarejestrowanego w tym państwie, był później zobowiązany do uiszczenia podatku od wartości dodanej, gdy nie jest wykazane, że rejestracja tymczasowa wygasła i że ów podatek został lub zostanie uiszczony w państwie członkowskim przeznaczenia.

Artykuł 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2006/112 oraz zasady pewności prawa, proporcjonalności i ochrony uzasadnionych oczekiwań sprzeciwiają się temu, by sprzedawca nowego środka transportu, przetransportowanego przez nabywcę do innego państwa członkowskiego i tymczasowo zarejestrowanego w tym państwie, był później zobowiązany do uiszczenia podatku od wartości dodanej w przypadku popełnienia przestępstwa podatkowego przez nabywcę, chyba że w oparciu o obiektywne okoliczności zostanie wykazane, że ów sprzedawca wiedział lub powinien był wiedzieć, iż transakcja stanowiła część składową przestępstwa popełnionego przez nabywcę, i że nie podjął on wszelkich racjonalnych środków znajdujących się w jego mocy w celu uniknięcia udziału w tym przestępstwie. Do sądu odsyłającego należy weryfikacja, na podstawie ogólnej oceny wszystkich dowodów i okoliczności faktycznych sprawy stanowiącej przedmiot postępowania głównego, czy ma to miejsce.

(1) Dz.U. C 136 z 18.4.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/13

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber) – Zjednoczone Królestwo) – Compass Contract Services Limited/Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

(Sprawa C-38/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Zwrot nienależnie zapłaconego VAT - Prawo do odliczenia VAT - Sposoby - Zasada równego traktowania i zasada neutralności podatkowej - Zasada skuteczności - Przepis krajowy ustanawiający termin przedawnienia])

(2017/C 277/17)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

First-tier Tribunal (Tax Chamber)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Compass Contract Services Limited

Strona przeciwna: Commissioners for Her Majesty's Revenue & Customs

Sentencja

Zasady neutralności podatkowej, równego traktowania i skuteczności nie sprzeciwiają się przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które, w ramach skrócenia terminu przedawnienia, z jednej strony, wniosków o zwrot nienależnie zapłaconego podatku od wartości dodanej, a z drugiej strony, wniosków o odliczenie naliczonego podatku od wartości dodanej, przewidują różne okresy przejściowe, tak że wnioski dotyczące dwóch trzymiesięcznych okresów rozliczeniowych podlegają różnym terminom przedawnienia w zależności od tego, czy dotyczą zwrotu nienależnie zapłaconego podatku od wartości dodanej, czy odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej.

(1) Dz.U. C 106 z 21.3.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/14

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 22 czerwca 2017 r. – (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság – Węgry) – Unibet International Ltd./Nemzeti Adó- és Vámhivatal Központi Hivatala

(Sprawa C-49/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Swoboda świadczenia usług - Ograniczenia - Przesłanki udzielenia koncesji na urządzanie gier losowych online - Praktyczna niemożliwość uzyskania takiego zezwolenia przez operatorów prywatnych posiadających siedziby w innych państwach członkowskich))

(2017/C 277/18)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Unibet International Ltd.

Strona pozwana: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Központi Hivatala

Sentencja

Wykładni art. 56 TFUE należy dokonywać w taki sposób, że stoi on na przeszkodzie ustawodawstwu krajowemu takiemu jak ustawodawstwo rozpatrywane w postępowaniu głównym, które ustanawia system koncesji i zezwoleń na urządzanie gier losowych online, jeżeli zawiera ono przepisy dyskryminujące operatorów posiadających siedziby w innych państwach członkowskich lub jeśli przewiduje ono przepisy niedyskryminujące, stosowane jednak w sposób nieprzejrzysty lub wykonywane w sposób, który uniemożliwia lub utrudnia kandydowanie przez niektórych oferentów posiadających siedziby w innych państwach członkowskich.

Wykładni art. 56 TFUE należy dokonywać w taki sposób, że stoi on na przeszkodzie stosowaniu sankcji takich jak sankcje rozpatrywane w postępowaniu głównym, będącym skutkiem naruszenia ustawodawstwa krajowego ustanawiającego system koncesji i zezwoleń na urządzanie gier losowych, jeżeli omawiane ustawodawstwo krajowe okazuje się być sprzeczne z tym postanowieniem.

(1) Dz.U. C 136 z 18.4.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/15

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Ordinario di Verona – Włochy) – Livio Menini, Maria Antonia Rampanelli/Banco Popolare – Società Cooperativa

(Sprawa C-75/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Procedury alternatywnego rozstrzygania sporów (ADR) - Dyrektywa 2008/52/WE - Dyrektywa 2013/11/UE - Artykuł 3 ust. 2 - Sprzeciw wniesiony przez konsumentów w ramach postępowania w sprawie nakazu zapłaty wszczętego przez instytucję kredytową - Prawo dostępu do wymiaru sprawiedliwości - Ustawodawstwo krajowe przewidujące obowiązek skorzystania z postępowania mediacyjnego - Obowiązek korzystania z pomocy adwokata - Przesłanka dopuszczalności powództwa sądowego])

(2017/C 277/19)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Ordinario di Verona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Livio Menini, Maria Antonia Rampanelli

Strona pozwana: Banco Popolare – Società Cooperativa

Sentencja

Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE (dyrektywę w sprawie ADR w sporach konsumenckich) należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które przewiduje skorzystanie z postępowania mediacyjnego w przypadku sporów, o których mowa w art. 2 ust. 1 dyrektywy tej dyrektywy, jako przesłankę dopuszczalności powództwa sądowego w tych samych sprawach, w zakresie, w jakim wymóg taki nie uniemożliwia stronom korzystania z ich prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości.

Natomiast wspomnianą dyrektywę należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które przewiduje, iż w trakcie takiej mediacji konsumenci powinni korzystać z pomocy adwokata i że mogą wycofać się z postępowania mediacyjnego, jedynie jeśli wykażą istnienie uzasadnionej przyczyny na poparcie tej decyzji.

(1) Dz.U. C 156 z 2.5.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/15

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 22 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Midden-Nederland – Niderlandy) – Federatie Nederlandse Vakvereniging i in./Smallsteps BV

(Sprawa C-126/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2001/23/WE - Artykuły 3–5 - Przejęcia przedsiębiorstw - Ochrona praw pracowniczych - Wyjątki - Postępowanie upadłościowe - „Pre-pack” - Przetrwanie przedsiębiorstwa))

(2017/C 277/20)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Midden-Nederland

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Federatie Nederlandse Vakvereniging, Karin van den Burg-Vergeer, Lyoba Tanja Alida Kukupessy, Danielle Paase-Teeuwen, Astrid Johanna Geertruda Petronelle Schenk

Strona pozwana: Smallsteps BV

Sentencja

Dyrektywę Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów, a w szczególności jej art. 5 ust. 1 należy interpretować w ten sposób, że ochrona pracowników gwarantowana przez art. 3 i 4 tej dyrektywy zostaje utrzymana w sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, w której przejęcie przedsiębiorstwa następuje po ogłoszeniu upadłości w kontekście pre-packu – przygotowanego przed tym ogłoszeniem i zrealizowanego bezpośrednio po tym ogłoszeniu – w ramach którego w szczególności wyznaczony przez sąd „potencjalny syndyk” bada możliwości ewentualnej kontynuacji przez osobę trzecią działalności tego przedsiębiorstwa i przygotowuje czynności mające dojść do skutku wkrótce po ogłoszeniu upadłości, aby doprowadzić do tej kontynuacji, a ponadto, że nie jest istotne w tym względzie, że zamierzonym przez tę transakcję pre-packu celem jest także maksymalizacja zysków ze zbycia dla ogółu wierzycieli rozpatrywanego przedsiębiorstwa.

(1) Dz.U. C 165 z 10.5.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/16

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Austria) – Saale Kareda/Stefan Benkö

(Sprawa C-249/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Jurysdykcja w sprawach cywilnych i handlowych - Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 - Artykuł 7 pkt 1 - Pojęcia „spraw dotyczących umowy” i „umowy o świadczenie usług” - Powództwo w przedmiocie roszczenia regresowego pomiędzy dłużnikami solidarnymi z tytułu umowy kredytu - Ustalenie miejsca wykonania umowy kredytu])

(2017/C 277/21)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Saale Kareda

Strona przeciwna: Stefan Benkö

Sentencja

Artykuł 7 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że powództwo w przedmiocie roszczenia regresowego, wytoczone przez jednego z dłużników solidarnych z tytułu umowy kredytu przeciwko drugiemu z nich, należy do zakresu pojęcia „sprawy dotyczącej umowy” w rozumieniu przywołanego przepisu.

Artykuł 7 pkt 1 lit. b) tiret drugie rozporządzenia nr 1215/2012 należy interpretować w ten sposób, że umowę kredytu, taką jak stanowiąca przedmiot sporu w postępowaniu głównym, zawartą między instytucją kredytową a dwojgiem dłużników solidarnych, należy uznać za „umowę o świadczenie usług” w rozumieniu przywołanego przepisu.

Artykuł 7 pkt 1 lit. b) tiret drugie rozporządzenia nr 1215/2012 należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy instytucja kredytowa przyzna kredyt dwojgu dłużnikom solidarnym, „miejscem w państwie członkowskim, w którym usługi zgodnie z umową były świadczone albo miały być świadczone” w rozumieniu przywołanego przepisu jest – o ile strony nie uzgodniły inaczej – miejsce siedziby owej instytucji, i to również dla celów ustalenia właściwości miejscowej sądu mającego rozpoznać powództwo w przedmiocie roszczenia regresowego wytoczone przez jednego z dłużników solidarnych wobec drugiego.

(1) Dz.U. C 305 z 22.8.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/17

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. – Królestwo Hiszpanii/Komisja Europejska, Republika Łotewska

(Sprawa C-279/16 P) (1)

((Odwołanie - Skarga o stwierdzenie nieważności - EFOGR, EFRG i EFRROW - Wydatki wyłączone z finansowania przez Unię Europejską - Wydatki poniesione przez Królestwo Hiszpanii))

(2017/C 277/22)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciele: M.J. García-Valdecasas Dorrego i V. Ester Casas, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Triantafyllou i I. Galindo Martín, pełnomocnicy), Republika Łotewska

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 279 z 1.8.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/17

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel – Belgia) – T.KUP SAS/Belgische Staat

(Sprawa C-349/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Dumping - Rozporządzenie (WE) nr 1472/2006 - Przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z Chin i Wietnamu - Ważność rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1294/2009 - Procedura przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych - Niezależni importerzy - Kontrola wyrywkowa - Interes Unii Europejskiej])

(2017/C 277/23)

Język postepowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: T.KUP SAS

Strona przeciwna: Belgische Staat

Sentencja

Analiza przedłożonych pytań nie wykazała żadnego elementu, który mógłby podważyć ważność rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1294/2009 z dnia 22 grudnia 2009 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzącego z Wietnamu i pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, rozszerzone na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami wysyłanego ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Makau, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzące ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Makau, w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 384/96.

(1) Dz.U. C 335 z 12.9.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/18

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 14 czerwca 2017 r. – (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Trier – Niemcy) – Verband Sozialer Wettbewerb eV/TofuTown.com GmbH

(Sprawa C-422/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Wspólna organizacja rynków produktów rolnych - Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 - Artykuł 78 i część III załącznika VII - Decyzja 2010/791/UE - Definicje, oznaczenia i opisy handlowe - „Mleko” i „przetwory mleczne” - Nazwy stosowane do promocji i wprowadzania do obrotu żywności wyłącznie roślinnego pochodzenia])

(2017/C 277/24)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Trier

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Verband Sozialer Wettbewerb eV

Strona pozwana: TofuTown.com GmbH

Sentencja

Wykładni art. 78 ust. 2 i części III załącznika VII do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 należy dokonywać w taki sposób, że przepisy te stoją na przeszkodzie temu, by nazwa „mleko” oraz nazwy, które rozporządzenie to zastrzega wyłącznie dla przetworów mlecznych, były stosowane – dla celów wprowadzania do obrotu lub reklamy – do oznaczania wyrobów wyłącznie roślinnego pochodzenia, nawet wówczas, gdy nazwy te są uzupełnione wyjaśnieniem lub opisem wskazującym na roślinne pochodzenie danego produktu, chyba że produkt ten jest wymieniony w załączniku I do decyzji Komisji 2010/791/UE z dnia 20 grudnia 2010 r. zawierającej wykaz produktów, o których mowa w pkt III.1 akapit drugi załącznika XII do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007.

(1) Dz.U. C 350 z 26.9.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/19

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 15 czerwca 2017 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Cour d’appel de Mons – Belgia) – Immo Chiaradia SPRL (C-444/16), Docteur De Bruyne SPRL (C-445/16)/État belge

(Sprawy połączone C-444/16 i C-445/16) (1)

((O desłanie prejudycjalne - Dyrektywa 78/660/EWG - Roczne sprawozdania finansowe niektórych rodzajów spółek - Zasada prawdziwego i rzetelnego obrazu spółki - Zasada ostrożności - Spółka ustanawiająca opcję na akcje, księgująca cenę zbycia opcji w trakcie roku obrachunkowego, w którym owa opcja zostaje zrealizowana, lub po upływie okresu jej obowiązywania))

(2017/C 277/25)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d’appel de Mons

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Immo Chiaradia SPRL (C-444/16), Docteur De Bruyne SPRL (C-445/16)

Strona pozwana: État belge

Sentencja

Zasadę prawdziwego i rzetelnego obrazu spółki oraz zasadę ostrożności, które zostały wyrażone, odpowiednio, w art. 2 ust. 3 i w art. 31 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 78/660/EWG z dnia 25 lipca 1978 r., wydanej na podstawie art. [50 ust. 2 lit. g) TFUE], w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, zmienionej dyrektywą 2003/51/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 czerwca 2003 r., należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one metodzie księgowania polegającej na tym, że spółka będąca wystawcą opcji na akcje księguje cenę zbycia opcji jako przychód w trakcie roku obrachunkowego, w którym rzeczona opcja zostaje zrealizowana, lub po upływie okresu jej obowiązywania.

(1) Dz.U. C 410 z 7.6.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/19

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 21 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte d’appello di Genova – Włochy) – Kerly Del Rosario Martinez Silva/Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS), Comune di Genova

(Sprawa C-449/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Zabezpieczenie społeczne - Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 - Artykuł 3 - Świadczenia rodzinne - Dyrektywa 2011/98/UE - Artykuł 12 - Prawo do równego traktowania - Obywatele państw trzecich posiadający jedno zezwolenie])

(2017/C 277/26)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte d’appello di Genova

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Kerly Del Rosario Martinez Silva

Strona pozwana: Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS), Comune di Genova

Sentencja

Artykuł 12 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/98/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli państw trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników z państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu takiemu jak rozpatrywane w sprawie w postępowaniu głównym, na mocy którego obywatel państwa trzeciego, który posiada jedno zezwolenie w rozumieniu art. 2 lit. c) tej dyrektywy, nie może korzystać ze świadczenia takiego jak świadczenie na rzecz gospodarstw domowych z co najmniej trojgiem małoletnich dzieci, przewidzianego przez legge n. 448 – Misure di finanza pubblica per la stabilizzazione e lo sviluppo (ustawę nr 448 wprowadzającą przepisy dotyczące finansów publicznych dla stabilizacji i rozwoju) z dnia 23 grudnia 1998 r.

(1) Dz.U. C 410 z 7.11.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/20

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 18 października 2016 r. w sprawie T-109/16 Laboratoire de la mer/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 21 grudnia 2016 r. przez Laboratoire de la mer

(Sprawa C-662/16 P)

(2017/C 277/27)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Laboratoire de la mer (przedstawiciel: adwokat J. Blanchard)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem z dnia 20 czerwca 2017 r. Trybunał (szósta izba) orzekł, że odwołanie jest niedopuszczalne.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/20

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 15 grudnia 2016 r. w sprawie T-330/15, Rudolf Keil/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 24 stycznia 2017 r. przez Rudolfa Keila

(Sprawa C-37/17 P)

(2017/C 277/28)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Rudolf Keil (przedstawiciel: J. Sachs, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem z dnia 31 maja 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dziesiąta izba) częściowo odrzucił, a w pozostałej części oddalił, odwołanie i obciążył wnoszącego odwołanie jego własnymi kosztami postępowania.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/20

Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 19 grudnia 2016 r. w sprawie T-655/16, CBA Spielapparate- und Restaurantbetriebs GmbH/Trybunał Unii Europejskiej, wniesione w dniu 17 lutego 2017 r. przez CBA Spielapparate- und Restaurantbetriebs GmbH

(Sprawa C-87/17 P)

(2017/C 277/29)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: CBA Spielapparate- und Restaurantbetriebs GmbH (przedstawiciel: A. Schuster, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Trybunał Unii Europejskiej

Postanowieniem z dnia 5 lipca 2017 r. Trybunał Unii Europejskiej (dziesiąta izba) oddalił odwołanie i postanowił, że strona wnosząca odwołanie pokrywa własne koszty.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte (Włochy) w dniu 5 kwietnia 2017 r. – Demarchi Gino S.a.s./Ministero della Giustizia

(Sprawa C-177/17)

(2017/C 277/30)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Demarchi Gino S.a.s.

Strona pozwana: Ministero della Giustizia

Pytanie prejudycjalne

Czy zasada, zgodnie z którą każdy ma prawo do rozpatrzenia jego sprawy przez bezstronny sąd w rozsądnym terminie, ustanowiona w art. 47 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i w art. 6 ust. 1 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka, która stała się zasadą prawa europejskiego na mocy art. 6 ust. 3 [TUE] w związku z zasadą wynikającą z art. 67 TFUE, zgodnie z którą Unia stanowi wspólną przestrzeń sprawiedliwości w poszanowaniu praw podstawowych, jak i zasadą dającą się odnaleźć w art. 81 i 82 TFUE, zgodnie z którą w sprawach cywilnych i karnych mających skutki transgraniczne Unia rozwija współpracę sądową w oparciu o zasadę wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych i pozasądowych, stoją na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, takiemu jak przepis prawa włoskiego zawarty w art. 5e ustawy nr 89/2001, który podmiotom uznanym w stosunku do państwa włoskiego za wierzycieli kwot należnych tytułem „słusznego odszkodowania” z tytułu przewlekłości postępowania sądowego nakazuje spełnienie szeregu zobowiązań celem uzyskania zapłaty, takich jak oczekiwanie na upływ terminu określonego w cytowanym art. 5e ust. 5 ustawy nr 89/2001, bez możliwości powzięcia w międzyczasie żadnej sądowej czynności egzekucyjnej i bez możliwości późniejszego dochodzenia naprawienia szkody związanej ze spóźnioną zapłatą, również w sytuacjach, w których „słuszne odszkodowanie” zostało przyznane w związku z przewlekłością postępowania cywilnego mającego skutki transgraniczne albo w każdym razie w przedmiocie wchodzącym w zakres kompetencji Unii Europejskiej lub w przedmiocie, co do którego Unia Europejska przewiduje wzajemne uznawanie orzeczeń sądowych?

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte (Włochy) w dniu 5 kwietnia 2017 r. – Graziano Garavaldi/Ministero della Giustizia

(Sprawa C-178/17)

(2017/C 277/31)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Graziano Garavaldi

Strona pozwana: Ministero della Giustizia

Pytanie prejudycjalne

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione tributaria di primo grado di Bolzano (Włochy) w dniu 21 kwietnia 2017 r. – Rotho Blaas Srl/Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

(Sprawa C-207/17)

(2017/C 277/32)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Commissione tributaria di primo grado di Bolzano

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Rotho Blaas Srl

Strona pozwana: Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

Pytania prejudycjalne

Czy rozporządzenie (WE) nr 91/2009 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (1), rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 924/2012 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 91/2009 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (2), rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 519/2015 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, rozszerzone na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji, w następstwie przeglądu wygaśnięcia przeprowadzonego na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 (3) są nieważne/bezprawne/niezgodne z art. VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 i z decyzją ORS WTO z dnia 28 lipca 2011 r.?

Jeżeli zostanie stwierdzona nieważność/bezprawność/niezgodność rozporządzenia (WE) nr 91/2009 nakładającego cło antydumpingowe i związanych z nim rozporządzeń wykonawczych nr 924/2012 i nr 519/2015, to czy uchylenie ceł antydumpingowych ustanowionych na podstawie spornych środków wywiera skutki prawne od czasu wejścia w życie rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 278/2016 (4), czy od daty wejścia w życie spornego środka, tj. rozporządzenia „podstawowego” (WE) nr 91/2009?

(1) Rozporządzenie Rady z dnia 26 stycznia 2009 r. (Dz.U. L 29, s. 1).

(2) Rozporządzenie Rady z dnia 4 października 2012 r. (Dz.U. L 275, s. 1)

(3) Rozporządzenie Komisji z dnia 26 marca 2015 r. (Dz.U. L 82, s. 78).

(4) Rozporzadzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/278 z dnia 26 lutego 2016 r. uchylające ostateczne cło antydumpingowe nałożone na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, rozszerzone na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji (Dz.U. L 52, s. 24).

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/23

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 24 kwietnia 2017 r. – Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato – Antitrust, Coopservice Soc. coop. arl/Azienda Socio-Sanitaria Territoriale della Vallecamonica – Sebino (ASST) i in.

(Sprawa C-216/17)

(2017/C 277/33)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato – Antitrust, Coopservice Soc. coop. arl

Druga strona postępowania: Azienda Socio-Sanitaria Territoriale della Vallecamonica – Sebino (ASST), Azienda Socio-Sanitaria Territoriale del Garda (ASST), Azienda Socio-Sanitaria Territoriale della Vallecamonica (ASST)

Pytania prejudycjalne

Czy art. 2 ust. 5 i art. 32 dyrektywy 2004/18/UE (1) i art. 33 dyrektywy 2014/24/UE (2) należy interpretować w taki sposób, że zezwalają one na zawarcie umowy ramowej, w której:

—	instytucja zamawiająca działa na swoją rzecz i na rzecz innych wyraźnie określonych instytucji zamawiających, które jednak nie biorą bezpośredniego udziału w podpisaniu samej umowy ramowej;

—	nie jest określona ilość świadczeń, których wykonania będą mogły żądać instytucje zamawiające niebędące sygnatariuszami przy zawieraniu przez nie późniejszych umów przewidzianych przez samą umowę ramową?

W wypadku odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze:

Czy art. 2 ust. 5 i art. 32 dyrektywy 2004/18/UE i art. 33 dyrektywy 2014/24/UE należy interpretować w taki sposób, że zezwalają one na zawarcie umowy ramowej, w której:

—	instytucja zamawiająca działa na swoją rzecz i na rzecz innych wyraźnie określonych instytucji zamawiających, które jednak nie biorą bezpośredniego udziału w podpisaniu samej umowy ramowej

—	ilość świadczeń, których wykonania będą mogły żądać instytucje zamawiające niebędące sygnatariuszami przy zawieraniu przez nie późniejszych umów przewidzianych przez samą umowę ramową, jest określona poprzez odwołanie do ich zwyczajnego zapotrzebowania?

(1) Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. L 134, s. 1).

(2) Dyrektywa 2014/24/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. L 94, s. 65).

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 18 maja 2017 r. – Openbaar Ministerie/Tadas Tupikas

(Sprawa C-270/17)

(2017/C 277/34)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Openbaar Ministerie

Druga strona postępowania: Tadas Tupikas

Pytanie prejudycjalne

Czy postępowanie odwoławcze

—	które obejmowało rozpoznanie sprawy pod względem merytorycznym i

—	w wyniku którego wydano (nowy) wyrok skazujący lub utrzymano w mocy wyrok skazujący wydany w pierwszej instancji,

—	gdy ENA [Europejski nakaz aresztowania] służy wykonaniu owego wyroku skazującego,

stanowi „rozprawę, w wyniku której wydano orzeczenie” w rozumieniu art. 4a ust. 1 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW (1)?

(1) Decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, Dz.U. 2002 , L 190, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 19, t. 6, s. 34.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/24

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 18 maja 2017 r. – Openbaar Ministerie/Sławomir Andrzej Zdziaszek

(Sprawa C-271/17)

(2017/C 277/35)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Openbaar Ministerie

Strona przeciwna: Sławomir Andrzej Zdziaszek

Pytania prejudycjalne

Czy postępowanie

—

w ramach którego sąd państwa członkowskiego wydającego nakaz orzeka w przedmiocie połączenia odrębnych kar pozbawienia wolności, na które zainteresowany został już skazany prawomocnymi wyrokami, w jedną karę pozbawienia wolności, lub w przedmiocie zmiany łącznej kary pozbawienia wolności, na którą zainteresowany został już skazany prawomocnym wyrokiem oraz

—	w ramach którego sąd nie badał już kwestii winy,

takie jak postępowanie, w wyniku którego wydano „cumulative sentence” [wyrok w sprawie kary łącznej] z dnia 25 marca 2014 r., stanowi „rozprawę, w wyniku której wydano orzeczenie” w rozumieniu zdania wprowadzającego do art. 4a ust. 1 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW (1)?

Czy wykonujący nakaz organ sądowy może:

—	w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wniosek o przekazanie, nie stawiła się osobiście na rozprawie, w wyniku której wydano orzeczenie,

—

jednakże ani w ENA [europejski nakaz aresztowania], ani w dodatkowych informacjach, których przedstawienia zażądano na podstawie art. 15 ust. 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW wydający nakaz organ sądowy nie podał informacji odnoszących się do możliwości zastosowania jednej lub więcej okoliczności, o których mowa w art. 4a ust. 1 lit. a)–d) decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, stosownie do sformułowania opisu jednej lub wielu kategorii z pkt 3 części d) formularza ENA,

dojść do wniosku – chociażby z tego tylko powodu – że żadna z przesłanek sformułowanych w zdaniu wprowadzającym art. 4a ust. 1 i lit. a)–d) decyzji ramowej 2002/584/WSiSW nie jest spełniona i odmówić – chociażby z tego tylko powodu – wykonania ENA?

Czy postępowanie odwoławcze

—	które obejmowało rozpoznanie sprawy pod względem merytorycznym i

—	w wyniku którego wydano (nowy) wyrok skazujący lub utrzymano w mocy wyrok skazujący wydany w pierwszej instancji,

—	gdy ENA służy wykonaniu owego wyroku skazującego,

stanowi „rozprawę, w wyniku której wydano orzeczenie” w rozumieniu art. 4a ust. 1 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW?

(1) Decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury przekazywania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. 2002, L 190, s. 1)

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/25

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) w dniu 18 maja 2017 r. – K. M. Zyla/Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-272/17)

(2017/C 277/36)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: K. M. Zyla

Strona przeciwna: Staatssecretaris van Financiën

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 45 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które prowadzi do tego, że pracownik, który na podstawie rozporządzenia nr 1408/71 (1), względnie rozporządzenia nr 883/2004 (2), przez okres odpowiadający części roku kalendarzowego jest ubezpieczony w ramach powszechnego systemu ubezpieczenia społecznego w tymże państwie członkowskim, jest – w momencie pobrania składki na poczet rzeczonego ubezpieczenia – uprawniony jedynie do ułamka – przypadającej na składki na ubezpieczenie społeczne – części standardowej obniżki kwot podlegających pobraniu na poczet podatku dochodowego i ubezpieczenia społecznego, który tu ułamek jest określany prorata temporis proporcjonalnie do okresu, w którym pracownik ów był ubezpieczony, jeżeli przez pozostałą część roku kalendarzowego pracownik ów nie jest objęty powszechnym ubezpieczeniem społecznym w odnośnym państwie i w okresie tym zamieszkuje w innym państwie członkowskim, a w odnośnym roku kalendarzowym cały (względnie niemal cały) dochód uzyskał w pierwszym z wymienionych państw członkowskich?

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, Dz.U. 1971, L 149, s. 2 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 5, t. 1, s. 35.

(2) Rozporządzenie parlamentu europejskiego i rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Dz.U. 2004, L 166, s. 1 – - wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 5, t. 1, s. 72.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia) w dniu 30 maja 2017 r. – Eugen Bogatu/Minister for Social Protection

(Sprawa C-322/17)

(2017/C 277/37)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court (Irlandia)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Eugen Bogatu

Strona pozwana: Minister for Social Protection

Pytania prejudycjalne

Czy rozporządzenie nr 883/2004 (1), a w szczególności jego art. 67 w związku z art. 11 ust. 2 tego rozporządzenia przewidują wymóg, by dla nabycia uprawnienia do „świadczenia rodzinnego” w rozumieniu art. 1 lit. z) tego rozporządzenia dana osoba była osobą wykonującą pracę najemną lub pracę na własny rachunek we właściwym państwie członkowskim (w rozumieniu art l lit. s) rozporządzenia), bądź też otrzymywała świadczenia pieniężne, o których mowa w art. 11 ust. 2 rozporządzenia?

Czy odniesienie do „świadczeń pieniężnych” zawarte w art. 11 ust. 2 rozporządzenia należy interpretować jako odnoszące się wyłącznie do okresu, w którym skarżący faktycznie otrzymuje świadczenia pieniężne, czy też do całego okresu, w którym skarżący pozostaje objęty systemem ubezpieczenia oferującym wypłatę takiego świadczenia w przyszłości, niezależnie od tego, czy ubiegano się o nie w chwili złożenia wniosku o świadczenie rodzinne?”

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. 2004, L 166, s. 1).

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia) w dniu 30 maja 2017 r. – People Over Wind, Peter Sweetman/Coillte Teoranta

(Sprawa C-323/17)

(2017/C 277/38)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court (Ireland)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: People Over Wind, Peter Sweetman

Strona pozwana: Coillte Teoranta

Pytanie prejudycjalne

Czy (lub w jakich okolicznościach) można rozważać środki łagodzące przy przeprowadzaniu wstępnej kontroli w celu [ustalenia, czy konieczne jest dokonanie] odpowiedniej oceny na podstawie art. 6 ust. 3 dyrektywy siedliskowej (1)?

(1) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. 1992, L 206, s. 7)

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Republika Łotewska) w dniu 12 czerwca 2017 r. – Sergejs Buivids

(Sprawa C-345/17)

(2017/C 277/39)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākā tiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sergejs Buivids

Druga strona postępowania: Datu valsts inspekcija

Pytania prejudycjalne

Czy zakresem stosowania dyrektywy 95/46 (1) objęte są działania takie jak te będące przedmiotem niniejszej sprawy, mianowicie filmowanie policjantów na komisariacie policji podczas podejmowanych przez nich czynności proceduralnych i opublikowanie nagrania wideo na stronie internetowej www.youtube.com?

Czy dyrektywę 95/46 należy interpretować w ten sposób, że wspomniane działania można uznać za przetwarzanie danych osobowych w celach dziennikarskich w rozumieniu art. 9 rzeczonej dyrektywy?

(1) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. 1995, L 281, s. 31).

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/27

Skarga wniesiona w dniu 26 czerwca 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Portugalska

(Sprawa T-382/17)

(2017/C 277/40)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Costa de Oliveira i L. Nicolae, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska

Żądania

—

stwierdzenie, że poprzez brak opracowania, wdrożenia i utrzymania do dnia 17 czerwca 2012 r. systemu zarządzania jakością w odniesieniu do operacyjnych aspektów działań związanych z państwem bandery prowadzonych przez administrację, certyfikatu zgodne z właściwymi międzynarodowymi normami dotyczącym jakości, Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie dyrektywy 2009/21/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie zgodności z wymaganiami dotyczącymi państwa bandery.

—	obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Artykuł 8 ust. 1 dyrektywy stanowi wyraźnie, że państwa członkowskie powinny opracować, wdrożyć i utrzymać wspomniany system certyfikowanego zarządzania jakością do 17 czerwca 2012 r.

Obecnie jesteśmy w czerwcu 2017 r. i Republika Portugalska nadal nie wykonała wspomnianego artykułu.

Postępując w ten sposób, administracja portugalska narusza cele zamierzone przez dyrektywę, zagrażając bezpieczeństwu na morzu i ochronie środowiska. Ponadto zachowanie administracji portugalskiej stanowi zagrożenie stworzenia bezprawnej korzyści konkurencyjnej w stosunku do flot z innych państw członkowskich.

(1) Dz.U. z 2009 r., L 131, s. 132.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/28

Skarga wniesiona w dniu 26 czerwca 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Portugalska

(Sprawa T-383/17)

(2017/C 277/41)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Costa de Oliveira i L. Nicolae, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie, że poprzez brak przedstawienia Komisji jakiegokolwiek sprawozdania w przedmiocie wyników kontroli uznanych organizacji działających w jej imieniu Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie art. 9 ust. 2 dyrektywy 2009/15/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/15/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odpowiednich działań administracji morskich.

—	Obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Artykuł 9 ust. 2 dyrektywy stanowi wyraźnie, że każde państwo członkowskie powinno przeprowadzić co najmniej co dwa lata kontrole każdej uznanej organizacji działającej w jego imieniu i przedstawić Komisji i innym państwom członkowskim sprawozdanie z wyników tych kontroli do dnia 31 marca roku następującego po roku dokonania tych kontroli.

Po upływie terminu na dokonanie transpozycji dyrektywy do prawa krajowego w dniu 17 czerwca 2011 r. zgodnie z postanowieniami art. 13 ust. 1 Republika Portugalska powinna była przedstawić pierwsze sprawozdanie najpóźniej do dnia 31 marca 2013 r., ponieważ mogła przeprowadzić pierwsze kontrole według swojego wyboru bądź w 2011 bądź w 2012 r.

Obecnie mamy czerwiec 2017 r. i Republika Portugalska jeszcze nie przedstawiła żadnego sprawozdania.

(1) Dz.U. 2009 r., L 131, s. 47.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/28

Skarga wniesiona w dniu 10 lipca 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Chorwacji

(Sprawa C-415/17)

(2017/C 277/42)

Język postępowania: chorwacki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: H. Støvlbæk, M. Mataija, i G. von Rintelen, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Chorwacji

Żądania strony skarżącej

Komisja Europejska wnosi do Trybunału Sprawiedliwości o:

—

stwierdzenie, że Republika Chorwacji uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/56/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. zmieniającej dyrektywę 2006/43/WE w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych (Dz.U. 2014, L 158, s. 196) nie przyjmując do dnia 17 czerwca 2016 r. środków koniecznych w celu dostosowania się do przepisów owej dyrektywy, a w każdym razie nie powiadamiając o tych środkach Komisji.

—	zasądzenie zapłaty przez Republikę Chorwacji, zgodnie z art. 260 akapit 3 TFUE, kary pieniężnej w wysokości 9 275,20 dziennie od dnia wydania orzeczenia stwierdzającego uchybienie zobowiązaniu do dnia powiadomienia o środkach transpozycji dyrektywy 2014/56/UE.

—	obciążenie Republiki Chorwacji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Republika Chorwacji uchybiła swemu obowiązkowi poinformowania o środkach transpozycji dyrektywy 2014/56/UE w terminie wyznaczonym w art. 2 rzeczonej dyrektywy.

Sąd

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/30

Wyrok Sądu z dnia 11 lipca 2017 r. – Viraj Profiles/Rada

(Sprawa T-67/14) (1)

((Dumping - Przywóz niektórych drutów ze stali nierdzewnej pochodzących z Indii - Określenie kosztów produkcji - Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne - Obowiązek uzasadnienia - Szkoda - Związek przyczynowy - Skarga - Wszczęcie dochodzenia - Oczywisty błąd w ocenie))

(2017/C 277/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Viraj Profiles Ltd (Maharasztra, Indie) (przedstawiciele: V. Akritidis i Y. Melin, adwokaci)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo B. Driessen, następnie H. Marcos Fraile, pełnomocnicy, wspierani przez R. Bierwagena, C. Hippa i D. Reicha, adwokatów)

Interwenient popierający żądania strony pozwanej: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.F. Brakeland i A. Stobiecka-Kuik, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie wniesione na podstawie art. 263 TFUE w celu doprowadzenia do stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1106/2013 z dnia 5 listopada 2013 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych drutów ze stali nierdzewnej pochodzących z Indii (Dz.U. 2013, L 298, s. 1), w zakresie w jakim znajduje ono zastosowanie do skarżącej.

Sentencja

Stwierdza się nieważność rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1106/2013 z dnia 5 listopada 2013 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych drutów ze stali nierdzewnej pochodzących z Indii, w zakresie w jakim znajduje ono zastosowanie do Viraj Profiles Ltd.

2)	Rada Unii Europejskiej pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Viraj Profiles.

3)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 112 z 14.4.2014.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/30

Wyrok Sądu z dnia 6 lipca 2017 r. – Francja/Komisja

(Sprawa T-74/14) (1)

((Pomoc państwa - Pomoc wdrożona przez Francję na rzecz SNCM - Pomoc na restrukturyzację i środki przyjęte w ramach planu prywatyzacji - Kryterium inwestora prywatnego w gospodarce rynkowej - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym - Ponowne wszczęcie formalnego postępowania wyjaśniającego - Obowiązek uzasadnienia))

(2017/C 277/44)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Republika Francuska (przedstawiciele: początkowo G. de Bergues, D. Colas, E. Belliard i J. Bousin, a następnie D. Colas, E. Belliard i J. Bousin, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci i B. Stromsky, pełnomocnicy)

Przedmiot

Przedstawione na podstawie at. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2013) 7066 final z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie pomocy państwa SA.16237 (C 58/2002) (ex N 118/2002) wdrożonej przez Francję na rzecz SNCM.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Republika Francuska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 135 z 5.5.2014.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/31

Wyrok Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r. – Cipriani/EUIPO – Hotel Cipriani (CIPRIANI)

(Sprawa T-343/14) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy CIPRIANI - Brak złej wiary - Artykuł 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Brak naruszenia prawa do nazwiska osoby powszechnie znanej - Artykuł 53 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009])

(2017/C 277/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Arrigo Cipriani (Wenecja, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Vanzetti, G. Sironi i S. Bergia)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO był również, interwenient przed Sądem: Hotel Cipriani Srl (Wenecja) (przedstawiciele: początkowo C. Hoole, solicitor, następnie T. Alkin, B. Brandreth, barristers, W. Sander, P. Cantrill, M. Pearce, A. Hall i A. Ward, solicitors, a wreszcie B. Brandreth, barrister, A. Poulter i P. Brownlow, solicitors)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 marca 2014 r. (sprawa R 224/2012-4) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku pomiędzy A. Ciprianim a Hotelem Cipriani.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona

2)	Arrigo Cipriani pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) oraz przez Hotel Cipriani Srl.

(1) Dz.U. C 261 z 11.8.2014.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/32

Wyrok Sądu z dnia 6 lipca 2017 r. – SNCM/Komisja

(Sprawa T-1/15) (1)

((Pomoc państwa - Pomoc wdrożona przez Francję na rzecz SNCM - Pomoc na restrukturyzację i środki przyjęte w ramach planu prywatyzacji - Kryterium inwestora prywatnego w gospodarce rynkowej - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym - Polityka socjalna państw członkowskich - Ponowne wszczęcie formalnego postępowania wyjaśniającego - Obowiązek uzasadnienia - Równość traktowania - Artykuł 41 karty praw podstawowych))

(2017/C 277/46)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Société nationale maritime Corse Méditerranée (SNCM) (Marsylia, Francja) (przedstawiciele: F.-C. Laprévote, C. Froitzheim i A. Dupuis, avocats)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci i B. Stromsky, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Comité d’entreprise de la Société nationale maritime Corse Méditerranée (SNCM) (Marsylia) (przedstawiciel: C. Bonnefoi, avocat)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Corsica Ferries France (Bastia, Francja) (przedstawiclele: N. Flandin i S. Rodrigues, avocats)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Société nationale maritime Corse Méditerranée (SNCM) pokrywa koszty poniesione przez Komisję Europejską i Corsica Ferries France, a także własne koszty.

3)	Comité d’entreprise de la Société nationale maritime Corse Méditerranée (SNCM) pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 56 z 16.2.2015.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/32

Wyrok Sądu z dnia 7 lipca 2017 r. – Azarov/Rada

(Sprawa T-215/15) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie - Zamrożenie środków finansowych - Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Prawo własności - Prawo prowadzenia działalności gospodarczej - Proporcjonalność - Nadużycie władzy - Zasada dobrej administracji - Oczywisty błąd w ocenie))

(2017/C 277/47)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Mykola Yanovych Azarov (Kijów, Ukraina) (przedstawiciele: adwokaci G. Lansky i A. Egger)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix i F. Naert, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności, na podstawie art. 263 TFUE, decyzji Rady (WPZiB) 2015/364 z dnia 5 marca 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2015, L 62, s. 25) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/357 z dnia 5 marca 2015 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2015, L 62, s. 1) w zakresie, w jakim w aktach tych pozostawiono nazwisko skarżącego w wykazie osób objętych spornymi środkami ograniczającymi.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Mykola Yanovych Azarov zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 221 z 6.7.2015.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/33

Wyrok Sądu z dnia 7 lipca 2017 r. – Arbuzow/Rada

(Sprawa T-221/15) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie - Zamrożenie środków finansowych - Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie - Zasada dobrej administracji - Prawo do obrony - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie - Prawo własności))

(2017/C 277/48)

Język postępowania: czeski

Strony

Strona skarżąca: Siergiej Arbuzow (Kijów, Ukraina) (przedstawiciel: adwokaci M. Machytková oraz V. Fišar)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.P. Hix oraz A. Westerhof Löfflerová, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2015/364 z dnia 5 marca 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2015, L 62, s. 25), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/357 z dnia 5 marca 2015 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2015, L 62, s. 1), decyzji Rady (WPZiB) 2016/318 z dnia 4 marca 2016 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2016, L 60, s. 76) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2016/311 z dnia 4 marca 2016 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2016, L 60, s. 1) w zakresie, w jakim te akty dotyczą skarżącego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Siergiej Arbuzow pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

(1) Dz.U. C 279 z 24.8.2015.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/34

Wyrok Sądu z dnia 4 lipca 2017 r. – Systema Teknolotzis/Komisja

(Sprawa T-234/15) (1)

([Siódmy program ramowy w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji (2007 – 2013) - Umowy w sprawie dotacji dla projektów PlayMancer, Mobiserv i PowerUp - Artykuł 299 TFUE - Decyzja stanowiąca tytuł egzekucyjny - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt zaskarżalny - Dopuszczalność - Proporcjonalność - Obowiązek staranności - Obowiązek uzasadnienia])

(2017/C 277/49)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Systema Teknolotzis AE – Efarmogon Ilektronikis kai Pliroforikis (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat E. Georgilas)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Estrada de Solà i L. Di Paolo, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata E. Politis)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE, zmierzające do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2015) 1677 final z dnia 10 marca 2015 r. stanowiącej tytuł egzekucyjny dla przymusowego ściągnięcia od skarżącej kwoty 716 334,05 EUR, wraz z odsetkami.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Systema Teknolotzis AE – Efarmogon Ilektronikis kai Pliroforikis zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 270 z 17.8.2015.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/34

Wyrok Sądu z dnia 28 czerwca 2017 r. – Tayto Group/EUIPO – MIP Metro (real)

(Sprawa T-287/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy real - Rzeczywiste używanie - Postać różniąca się co do elementów, które nie wpływają na charakter odróżniający - Artykuł 15 ust. 1 akapit drugi lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Używanie znaku towarowego przez osobę trzecią - Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 - Dowód rzeczywistego używania - Artykuł 15 ust. 1 i art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 - Obowiązek uzasadnienia])

(2017/C 277/50)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Tayto Group Ltd (Corby, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: G. Würtenberger i R. Kunze, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Gája, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: MIP Metro Group Intellectual Property GmbH & Co. KG (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J.-C. Plate i R. Kaase)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 marca 2015 r. (sprawa R 2285/2013-4) dotyczącą postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między Tayto Group a MIP Metro Group Intellectual Property

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Tayto Group Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 279 z 24.8.2015.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/35

Wyrok Sądu z dnia 28 czerwca 2017 r. – Josel/EUIPO – Nationale-Nederlanden Nederland (NN)

(Sprawa T-333/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Słowny znak towarowy NN - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy NN - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 15 ust. 1 akapit drugi lit. a) i art. 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Postać różniąca się co do elementów, które wpływają na charakter odróżniający])

(2017/C 277/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Josel, SL (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciele: początkowo J. L. Rivas Zurdo, następnie J. Güell Serra, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Gája, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Nationale-Nederlanden Nederland BV („s-Gravenhage” Niderlandy) (przedstawiciele: początkowo E. Morée i A. Janssen, następnie A. Janssen, R. Sjoerdsma i Jehoram, adwokaci)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 kwietnia 2015 r. (sprawa R 1531/2014-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Josel a Nationale-Nederlanden Nederland

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Josel, SL zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 262 z 10.8.2015.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/36

Wyrok Sądu z dnia 4 lipca 2017 r. – European Dynamics Luxembourg i in./Agencja Kolejowa Unii Europejskiej

(Sprawa T-392/15) (1)

((Zamówienia publiczne na usługi - Procedura przetargowa - Świadczenie przez podmioty zewnętrzne usług związanych z rozbudową systemów informatycznych Agencji Kolejowej Unii Europejskiej - Klasyfikacja oferty jednego z oferentów - Odrzucenie oferty jednego z oferentów - Obowiązek uzasadnienia - Oferta rażąco niska))

(2017/C 277/52)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: European Dynamics Luxembourg SA (Luksemburg, Luksemburg), Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Ateny, Grecja) i European Dynamics Belgium SA (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: początkowo adwokaci I. Ampazis, M. Sfyri, C.-N. Dede i D. Papadopoulou, następnie adwokaci M. Sfyri, C.-N. Dede i D. Papadopoulou)

Strona pozwana: Agencja Kolejowa Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo J. Doppelbauer, następnie G. Stärkle i Z. Pyloridou, działający w charakterze pełnomocników, wspomagani przez adwokata V. Christianosa)

Przedmiot

Złożony na podstawie art. 263 TFUE wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Agencji Kolejowej Unii Europejskiej o sklasyfikowaniu ofert złożonych przez skarżące na części 1 i 2 przetargu ERA/2015/01/OP „ESP EISD 5” – Świadczenie przez podmioty zewnętrzne usług związanych z rozbudową systemów informatycznych [tejże]”.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	European Dynamics Luxembourg SA, Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE i European Dynamics Belgium SA zostają obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 328 z 5.10.2015.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/36

Wyrok Sądu z dnia 11 lipca 2017 r. – Lidl Stiftung/EUIPO (JEDE FLASCHE ZÄHLT!)

(Sprawa T-623/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego JEDE FLASCHE ZÄHLT! - Znak towarowy tworzony przez slogan - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 277/53)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Lidl Stiftung & Co. KG (Neckarsulm, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Wolter, A. Marx i A. Berger)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: M. Eberl i A. Schifko, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 września 2015 r. (sprawa R 479/2015-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego JEDE FLASCHE ZÄHLT! jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Lidl Stiftung & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 16 z 18.1.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/37

Wyrok Sądu z dnia 5 lipca 2017 r. – Allstate Insurance/EUIPO (DRIVEWISE)

(Sprawa T-3/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego DRIVEWISE - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009])

(2017/C 277/54)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Allstate Insurance Company (Northfield, Illinois, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci G. Würtenberger i N. Martzivanou)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral i K. Doherty, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 8 października 2015 r. (sprawa R 956/2015-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego DRIVEWISE jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Allstate Insurance Company zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 78 z 29.2.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/37

Wyrok Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r. – Zjednoczone Królestwo/Komisja

(Sprawa T-27/16) (1)

((EFRG i EFRROW - Wydatki wyłączone z finansowania - Owoce i warzywa - Naruszenie prawa - Artykuł 3 ust. 1 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1433/2003 - Artykuł 52 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007 - Zasada legalności - Pewność prawa - Równość traktowania - Zasada niedyskryminacji - Obowiązek uzasadnienia))

(2017/C 277/55)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: J. Kraehling i G. Brown, pełnomocnicy, wspierane przez S. Lee i M. Gray, barristers) Zjednoczone Królestwo

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Sauka i K. Skelly, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i mające na celu stwierdzenie częściowej nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/2098 z dnia 13 listopada 2015 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. 2015, L 303, s. 35), w której Komisja w szczególności dokonała w odniesieniu do lat budżetowych 2008–2012 korekty finansowej w kwocie 1 849 194,86 EUR w następstwie wyłączenia niektórych wydatków dotyczących programów operacyjnych organizacji producentów owoców i warzyw w Zjednoczonym Królestwie za lata 2008 i 2009 ze względu na niedociągnięcia w systemie kluczowych kontroli we wspominanych programach.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 111 z 29.3.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/38

Wyrok Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r. – E-Control/ACER

(Sprawa T-63/16) (1)

([Energia - Warunki dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej - Decyzje krajowych organów regulacyjnych zatwierdzające metody alokacji transgranicznych zdolności przesyłowych - Zgodność z rozporządzeniem (WE) nr 714/2009 - Opinia ACER - Pojęcie decyzji, od której przysługuje odwołanie do ACER - Artykuł 19 rozporządzenia (WE) nr 713/2009 - Decyzja komisji odwoławczej ACER odrzucająca odwołanie jako niedopuszczalne - Naruszenie prawa - Obowiązek uzasadnienia])

(2017/C 277/56)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Energie-Control Austria für die Regulierung der Elektrizitäts- und Erdgaswirtschaft (E-Control) (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: F. Schuhmacher, adwokat)

Strona pozwana: Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER) (przedstawiciel: E. Tremmel, pełnomocnik)

Interwenient popierający żądania strony skarżącej: Republika Austrii (przedstawiciel: C. Pesendorfer, pełnomocnik)

Interwenienci popierający żądania strony pozwanej: Republika Czeska (przedstawiciele: M. Smolek, T. Müller i J. Vláčil, pełnomocnicy), Rzeczpospolita Polska (przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik) i Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A. (Konstancin-Jeziorna, Polska) (przedstawiciele: początkowo M. Motylewski i A. Kulińska, następnie H. Napieła i K. Figurska, adwokaci)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji A-001-2015 komisji odwoławczej ACER z dnia 16 grudnia 2015 r. odrzucającej odwołanie wniesione od opinii ACER nr 09/2015 z dnia 23 września 2015 r. dotyczącej zgodności decyzji krajowych organów regulacyjnych zatwierdzających metody alokacji transgranicznych zdolności przesyłowych w Europie Centralnej i Wschodniej z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 (Dz.U. 2009, L 211, s. 15), w tym także ze znajdującymi się w załączniku I do tego rozporządzenia wytycznymi w sprawie zarządzania dostępną zdolnością przesyłową połączeń wzajemnych między krajowymi systemami przesyłowymi i jej alokacji.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Energie-Control Austria für die Regulierung der Elektrizitäts- und Erdgaswirtschaft (E-Control) pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER).

3)	Republika Czeska, Rzeczpospolita Polska, Republika Austrii i Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A. pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 156 z 2.5.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/39

Wyrok Sądu z dnia 4 lipca 2017 r. – Pirelli Tyre/EUIPO (Dwa zakrzywione paski na ścianach bocznych opony)

(Sprawa T-81/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie unijnego znaku towarowego przedstawiającego dwa zakrzywione paski wzdłuż obwodu na ścianach bocznych opony - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Brak charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania - Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009 - Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009 - Artykuł 76 rozporządzenia nr 207/2009])

(2017/C 277/57)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Pirelli Tyre SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci T.M. Müller i F. Togo)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: L. Rampini, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 grudnia 2015 r. (sprawa 1019/2015-1) dotyczącą rejestracji pozycyjnego znaku towarowego w postaci dwóch łukowatych pasków wzdłuż obwodu na ścianie bocznej opony

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Pirelli Tyre SpA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 156 z 2.5.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/39

Wyrok Sądu z dnia 4 lipca 2017 r. – Murphy/EUIPO – Nike Innovate (Bransoletka elektroniczna z zegarkiem)

(Sprawa T-90/16) (1)

([Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający bransoletkę elektroniczną z zegarkiem - Wcześniejszy wzór wspólnotowy - Podstawa unieważnienia - Indywidualny charakter - Inne całościowe wrażenie - Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr (WE) nr 6/2002 - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 26 rozporządzenia nr 6/2002])

(2017/C 277/58)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Thomas Murphy (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: N. Travers, SC, J. Gormley, barrister, i M. O’Connor, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Gája, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Nike Innovate CV (Beaverton, Oregon, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci C. Spintig, S. Pietzcker i M. Prasse)

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 19 listopada 2015 r. (sprawa R 736/2014-3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru pomiędzy T. Murphym a Nike Innovate.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Thomas Murphy zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 156 z 2.5.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/40

Wyrok Sądu z dnia 5 lipca 2017 r. – Gamet/EUIPO – „Metal-Bud II” Robert Gubała (Klamka)

(Sprawa T-306/16) (1)

([Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający klamkę - Wcześniejszy wzór - Podstawa unieważnienia - Brak indywidualnego charakteru - Stopień swobody twórcy - Brak innego całościowego wrażenia - Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 - Dowody na poparcie sprzeciwu przedstawione po upływie wyznaczonego terminu - Przedstawienie dowodów po raz pierwszy przed izbą odwoławczą - Uznanie przysługujące izbie odwoławczej - Artykuł 63 rozporządzenia nr 6/2002])

(2017/C 277/59)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Gamet S.A. (Toruń, Polska) (przedstawiciel: A. Rolbiecka, radca prawny)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Ivanauskas, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Firma produkcyjno-handlowa „Metal-Bud II” Robert Gubała (Świątniki Górne, Polska) (przedstawiciel: M. Mikosza, radca prawny)

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 marca 2016 r. (sprawa R 2040/2014-3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru pomiędzy Firmą produkcyjno-handlową „Metal-Bud II” Robert Gubała a Gametem.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Gamet S.A. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 296 z 16.8.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/41

Wyrok Sądu z dnia 7 lipca 2017 r. – Axel Springer/EUIPO – Stiftung Warentest (TestBild)

(Sprawa T-359/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego TestBild - Wcześniejsze graficzne krajowe znaki towarowe test - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo towarów i usług - Podobieństwo oznaczeń - Samoistny charakter odróżniający - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 277/60)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Axel Springer SE (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci K. Hamacher i G. Müllejans)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Stiftung Warentest (Berlin) (przedstawiciele: początkowo adwokaci R. Mann, J. Smid, T. Brach, H. Nieland i A.K. Kornrumpf, następnie J. Smid)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 4 maja 2016 r. (sprawa R 555/2015-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Stiftung Warentest a Axel Springer.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 4 maja 2016 r. (sprawa R 555/2015-4) w zakresie, w jakim ustalono w niej istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do „wyrobów drukarskich, zwłaszcza czasopism testowych, informacji dla konsumentów, prospektów, katalogów, książek, gazet i czasopism; materiałów instruktażowych i dydaktycznych (z wyjątkiem urządzeń)”, należących do klasy 16 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 296 z 16.8.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/41

Wyrok Sądu z dnia 11 lipca 2017 r. – Dogg Label/EUIPO – Chemoul (JAPRAG)

(Sprawa T-406/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy JAPRAG - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy JAPAN-RAG - Względna podstawa odmowy rejestracji - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 277/61)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Dogg Label (Marsylia, Francja) (przedstawiciel: adwokat M. Angelier)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO był również, interwenient przed Sądem: Patrick Chemoul (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat E. Hoffman)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 maja 2016 r. (sprawa R 2336/2015-2) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku pomiędzy Dogg Label a P. Chemoulem.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 maja 2016 r. (sprawa R-2336/2015–2).

2)	Dogg Label, EUIPO i Patrick Chemoul pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 364 z 3.10.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/42

Wyrok Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r. – Martín Osete/EUIPO – Rey (AN IDEAL WIFE I.IN.)

(Sprawy połączone od T-427/16 do T-429/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Słowne unijne znaki towarowe AN IDEAL WIFE, AN IDEAL LOVER i AN IDEAL HUSBAND - Brak rzeczywistego używania znaków towarowych - Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Brak uzasadnionej przyczyny nieużywania])

(2017/C 277/62)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Isabel Martín Osete (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat V. Wellens)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Gája, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Danielle Rey (Tuluza, Francja) (przedstawiciele: adwokaci P. Wallaert i J. Cockain-Barere, avocats)

Przedmiot

Skarga na decyzje Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 kwietnia 2016 r. (sprawy R 1528/2015-2, R 1527/2015-2 i R 1526/2015-2) dotyczące postępowań w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między D. Rey a I. Martín Osete.

Sentencja

1)	Skargi zostają oddalone.

2)	Isabel Martín Osete zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 343 z 19.9.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/43

Wyrok Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r. – Mr. Kebab/EUIPO – Mister Kebap (Mr. KEBAB)

(Sprawa T-448/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Mr. KEBAB - Wcześniejszy graficzny hiszpański znak towarowy MISTER KEBAP - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 277/63)

Język postępowania: słowacki

Strony

Strona skarżąca: Mr. Kebab s. r. o. (Košice-Západ, Słowacja) (przedstawiciel: adwokat L. Vojčík)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral i R. Cottrellovú, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Mister Kebap, SL (Finestrat, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 maja 2016 r. (sprawa R 987/2015-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Mister Kebap a Mr. Kebab.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Mr. Kebab s. r. o. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 383 z 17.10.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/43

Wyrok Sądu z dnia 28 czerwca 2017 r. – X-cen-tek/EUIPO (Przedstawienie trójkąta)

(Sprawa T-470/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego trójkąt - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 277/64)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: X-cen-tek GmbH & Co. KG (Wardenburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat H. Hillers)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 czerwca 2016 r. (sprawa R 2565/2015-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego przedstawiającego trójkąt jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	X-cen-tek GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 383 z 17.10.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/44

Wyrok Sądu z dnia 28 czerwca 2017 r. – Colgate-Palmolive/EUIPO (AROMASENSATIONS)

(Sprawa T-479/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego AROMASENSATIONS - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 277/65)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Colgate-Palmolive Co. (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci M. Zintler i A. Stolz)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral i M. Simandlova, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 czerwca 2016 r. (sprawa R 2482/2015-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego AROMASENSATIONS jako unijnego znaku towarowego

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona

2)	Colgate-Palmolive Co. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 383 z 17.10.2016

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/44

Wyrok Sądu z dnia 6 lipca 2017 r. – Bodson i in./EBI

(Sprawa T-506/16) (1)

((Służba publiczna - Personel EBI - Zobowiązaniowy charakter stosunku pracy - Wynagrodzenie - Reforma systemu wynagradzania i awansu płacowego EBI - Uzasadnione oczekiwania - Pewność prawa - Oczywisty błąd w ocenie - Proporcjonalność - Obowiązek staranności - Artykuł 11 ust. 3 regulaminu wewnętrznego EBI))

(2017/C 277/66)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Jean-Pierre Bodson (Luksemburg, Luksemburg) i 483 innych skarżących, których nazwiska zostały wymienione w załączniku do wyroku (przedstawiciel: adwokat L. Levi)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) (przedstawiciele: początkowo C. Gómez de la Cruz, G. Nuvoli i T. Gilliams, następnie T. Gilliams i G. Faedo, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata P.E. Partscha)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 270 TFUE i mające na celu, po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji zawartych w rozliczeniach wynagrodzenia z kwietnia 2013 r. i późniejszych, stosujących wobec skarżących decyzję Rady Dyrektorów EBI z dnia 18 grudnia 2012 r. i decyzję Komitetu Zarządzającego EBI z dnia 29 stycznia 2013 r., a także udostępniony online w dniu 5 lutego 2013 r. artykuł informujący personel o wydaniu tych dwóch decyzji, a po drugie, nakazanie EBI zapłaty na rzecz skarżących kwoty odpowiadającej różnicy pomiędzy wysokością wynagrodzeń wypłacanych na podstawie wyżej wymienionych decyzji a wysokością wynagrodzeń należnych na podstawie poprzedniego reżimu oraz odszkodowania za szkodę, którą skarżący ponieśli według swoich twierdzeń ze względu na spadek siły nabywczej.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Jean-Pierre Bodson oraz inni członkowie personelu Europejskiego Banku Centralnego (EBI), których nazwiska zostały wymienione w załączniku, zostają obciążeni kosztami postępowania

(1) Dz.U. C 207 z 20.7.2013 (sprawa początkowo zarejestrowana przez Sądem do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod sygnaturą F-45/13 i przekazana Sądowi Unii Europejskiej w dniu 1 września 2016 r.).

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/45

Wyrok Sądu z dnia 6 lipca 2017 r. – Bodson i in./EBI

(Sprawa T-508/16) (1)

((Służba publiczna - Personel EBI - Zobowiązaniowy charakter stosunku pracy - Wynagrodzenie - Reforma systemu premii w EBI - Uzasadnione oczekiwania - Zabezpieczenie społeczne - Oczywisty błąd w ocenie - Proporcjonalność - Obowiązek staranności - Artykuł 11 § 3 regulaminu wewnętrznego EBI - Równe traktowanie))

(2017/C 277/67)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Jean-Pierre Bodson (Luksemburg, Luksemburg) i 450 innych skarżących, których nazwiska zostały wymienione w załączniku do wyroku (przedstawiciel: L. Levi, avocat)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 270 TFUE i mające na celu, po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji zawartych w rozliczeniach premii z kwietnia 2013 r., stosujących wobec skarżących decyzję Rady Dyrektorów EBI z dnia 14 grudnia 2010 r. i decyzje Komitetu Zarządzającego EBI z dnia 9 listopada 2010 r., z dni 29 czerwca i 16 listopada 2011 r. i z dnia 20 lutego 2013 r., a po drugie, nakazanie EBI zapłaty na rzecz skarżących sumy odpowiadającej różnicy pomiędzy kwotą wynagrodzeń wypłaconych na podstawie ww. decyzji a kwotą wynagrodzeń należnych na podstawie poprzedniego reżimu, lub, jeśli to nie będzie możliwe, na podstawie nowego reżimu odpowiednio wprowadzonego w życie, a także odszkodowania za szkodę polegającą na utracie siły nabywczej, oraz zadośćuczynienia za doznaną przez skarżących krzywdę.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Jean-Pierre Bodson oraz inni członkowie personelu Europejskiego Banku Centralnego (EBI), których nazwiska zostały wymienione w załączniku, zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 274 z 21.9.2013 (sprawa początkowo zarejestrowana przez Sądem do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod sygnaturą F-61/13 i przekazana Sądowi Unii Europejskiej w dniu 1 września 2016 r.).

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/46

Skarga wniesiona w dniu 11 maja 2017 r. – UI (*1)/Rada

(Sprawa T-282/17)

(2017/C 277/68)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: UI (*1) (przedstawiciel: adwokat J. Diaz Cordova)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	zobowiązanie strony pozwanej do zatrudnienia go na stanowisku AST/SC 2 w ramach Sekretariatu Generalnego Rady (DG A3).

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący w istocie kwestionuje legalność procedur, których zastosowanie skutkowało według niego niezatrudnieniem go na stanowisku, o które się ubiegał. Skarżący odnosi się w tym względzie w szczególności do sporządzonego przez stronę pozwaną dodatkowego dokumentu, który w jego ocenie nie powinien był zostać wzięty pod uwagę w ramach jego oceny, gdyż został on przedstawiony długo po zakończeniu okresu próbnego. Skarżący twierdzi, że przy ocenie sytuacji skarżącego strona pozwana naruszyła niektóre z jego praw podstawowych, w szczególności prawo do ochrony życia prywatnego, tajemnicy korespondencji oraz prawo do wniesienia zażalenia.

(*1) Informacje usunięto w ramach ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/46

Skarga wniesiona w dniu 30 maja 2017 r. – Air France/Komisja

(Sprawa T-338/17)

(2017/C 277/69)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Société Air France (Tremblay-en-France, Francja) (przedstawiciele: adwokaci A. Wachsmann i S. Thibault-Liger)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

1. Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

tytułem żądania głównego, stwierdzenie na podstawie art. 263 TFUE nieważności decyzji Komisji C (2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r., Sprawa COMP/39258 – Lotniczy transport towarowy, w całości w zakresie w jakim dotyczy spółki Air France, jak również uzasadnienia rozstrzygnięcia, na podstawie zarzutu pierwszego, drugiego i trzeciego;

—

tytułem ewentualnym – w razie gdyby Sąd nie stwierdził nieważności decyzji (2017) 1742 final w całości, na podstawie zarzutu pierwszego, drugiego i trzeciego:

—

po pierwsze,

—

stwierdzenie nieważności art. 1 akapit pierwszy pkt 1 lit. c), pkt 2 lit. c), pkt 3 lit. c) i pkt 4 lit. c) decyzji nr C(2017) 1742 final oraz ich uzasadnienia, w zakresie w jakim udział w naruszeniu jednolitym i ciągłym został przypisany spółce Air France na podstawie niedopuszczalnych dowodów przedstawionych przez Lufthansę, art. 3 lit. b) tej decyzji w zakresie w jakim obciąża on spółkę Air France grzywną o łącznej wysokości 182 920 000 EUR i art. 4 tej decyzji oraz w konsekwencji obniżenie na podstawie art. 261 TFUE kwoty grzywny zgodnie z zarzutem pierwszym;

—

stwierdzenie nieważności art. 1 akapit pierwszy pkt 1 lit. c), pkt 2 lit. c), pkt 3 lit. c) i pkt 4 lit. c) decyzji nr C(2017) 1742 final oraz ich uzasadnienia, w zakresie w jakim wyklucza on z zakresu jednolitego i ciągłego naruszenia przypisywanego spółce Air France przedsiębiorstwa lotnicze, o których mowa w uzasadnieniu decyzji jako o przedsiębiorstwach biorących udział w praktykach związanych z naruszeniem, art. 3 lit. b) tej decyzji w zakresie w jakim obciąża on spółkę Air France grzywną w wysokości 182 920 000 EUR i art. 4 tej decyzji oraz w konsekwencji obniżenie na podstawie art. 261 TFUE kwoty grzywny zgodnie z zarzutem drugim;

—

stwierdzenie nieważności art. 1 akapit pierwszy pkt 1 lit. c), pkt 2 lit. c), pkt 3 lit. c) i pkt 4 lit. c) decyzji nr C(2017) 1742 final oraz ich uzasadnienia, w zakresie w jakim stwierdza, że w zakres jednolitego i ciągłego naruszenia przypisywanego spółce Air France wchodzą usługi przewozu towarów do EOG (inbound), art. 3 lit. b) tej decyzji w zakresie w jakim obciąża on spółkę Air France grzywną w wysokości 182 920 000 EUR i art. 4 tej decyzji oraz w konsekwencji obniżenie na podstawie art. 261 TFUE kwoty grzywny zgodnie z zarzutem trzecim;

—

po drugie, stwierdzenie nieważności art. 1 akapit pierwszy pkt 1 lit. c), pkt 2 lit. c), pkt 3 lit. c) i pkt 4 lit. c) decyzji nr C(2017) 1742 final oraz ich uzasadnienia, w zakresie w jakim stwierdza, że odmowa zlecania przewozu spedytorom stanowi odrębny element w jednolitym i ciągłym naruszeniu przypisywanym spółce Air France, art. 3 lit. b) i d) tej decyzji w zakresie w jakim obciąża on spółkę Air France grzywną w wysokości 182 920 000 EUR i art. 4 tej decyzji oraz w konsekwencji obniżenie na podstawie art. 261 TFUE kwoty grzywny zgodnie z zarzutem czwartym;

—

po trzecie, stwierdzenie nieważności art. 3 lit. b) decyzji nr C(2017) 1742 final oraz jego uzasadnienia, w zakresie w jakim obciąża on spółkę Air France grzywną w wysokości 182 920 000 EUR, z tego względu, że przy obliczenia wysokości grzywien zostały włączone taryfy i 50 % dochodu uzyskanego przez spółkę Air France z usług przewozu towarów do EOG (dochody inbound) (zgodnie z zarzutem piątym), zawyża ciężar naruszenia przypisywanego spółce Air France (zgodnie z zarzutem szóstym), określa w błędny sposób czas trwania naruszenia (zgodnie z zarzutem siódmym) i stosuje niewystarczające obniżenie grzywny w świetle obowiązujących przepisów (zgodnie z zarzutem ósmym), oraz w konsekwencji obniżenie na podstawie art. 261 TFUE grzywy do odpowiedniej kwoty;

—	w każdym razie obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania w całości.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

Zarzut pierwszy, dotyczy naruszenia komunikatu w sprawie łagodzenia sankcji z 2002 r., zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, równego traktowania i niedyskryminacji pomiędzy spółką Air France a Lufthansą wpływającego na dopuszczalność dowodów przedstawionych przez Lufthansę w ramach wniosku o zwolnienie z grzywien. Zarzut ten dzieli się na cztery części:

—	Cześć pierwsza dotyczy dopuszczalności zarzutu pierwszego;

—	Część druga dotyczy cofnięcia zwolnienia z grzywny przyznanego Lufthansie;

—	Część trzecia dotyczy niedopuszczalności dowodów przedstawionych w ramach wniosku o zwolnienie z grzywien;

—	Część czwarta dotyczy zgodnie z którą niedopuszczalność dowodów przedstawionych przez Lufthansę w ramach wniosku o zwolnienie z grzywien nieodmiennie prowadzi do konieczności stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji.

Zarzut drugi, naruszenia obowiązku uzasadnienia i zasad równego traktowania, niedyskryminacji, ochrony przed arbitralną ingerencją Komisji wynikającą z faktu wyłączenia z rozstrzygnięcia decyzji przedsiębiorstw lotniczych, które uczestniczyły w praktykach. Zarzut ten dzieli się na dwie części:

—	Cześć pierwsza dotyczy argumentu, zgodnie z którym wyłączenie z zakresu rozstrzygnięcia decyzji przedsiębiorstw lotniczych, które uczestniczyły w praktykach było obarczone brakiem uzasadniania;

—	Część druga dotyczy argumentu, zgodnie z którym wyłączenie z zakresu rozstrzygnięcia decyzji przedsiębiorstw lotniczych, które uczestniczyły w praktykach było obarczone naruszeniem zasady równego traktowania, niedyskryminacji i ochrony przed arbitralną ingerencją Komisji;

Zarzut trzeci, dotyczy włączenia połączeń przychodzących do EOG (inbound) do zakresu jednolitego i ciągłego naruszania, co narusza przepisy o właściwości miejscowej Komisji. Zarzut ten dzieli się na dwie części:

—	Cześć pierwsza dotyczy okoliczności, że praktyki dotyczące połączeń przychodzących do EOG (inbound) nie zostały zrealizowane w obrębie EOG;

—	Część druga: Komisja nie wykazała istnienia kwalifikowanych skutków w obrębie EOG powiązanych z praktykami związanymi z połączeniami przychodzącymi do EOG (inbound);

Zarzut czwarty, dotyczy wewnętrznie sprzecznego uzasadnienia i oczywistego błędu w ocenie obciążającego ustalanie, zgodnie z którym odmowa zlecania przewozu spedytorom stanowiła odrębny element jednolitego i ciągłego naruszenia. Zarzut ten dzieli się na dwie części:

—	Cześć pierwsza, zgodnie z którą ustalenie to jest obarczone wewnętrznie sprzecznym uzasadnianiem;

—	Część druga, zgodnie z którą ustalenie to jest obarczone oczywistym błędem w ocenie;

Zarzut piąty, dotyczy błędnych wartości sprzedaży, na podstawie których obliczono wysokość nałożonej na spółkę Air France grzywny. Zarzut ten dzieli się na dwie części:

—	Cześć pierwsza, zgodnie z którą okoliczność włączenie taryf do wartości sprzedaży opierała się na wewnętrznie sprzecznym uzasadnieniu, licznych naruszeniach prawa oraz oczywistym błędzie w ocenie;

—	Cześć druga, zgodnie z którą włączenie 50 % dochodów z połączeń przychodzących do EOG (inbound) do wartości sprzedaży, narusza wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. oraz zasadę non bis in idem;

Zarzut szósty, dotyczy błędnej oceny wagi naruszenia i składa się z dwóch części:

—	Cześć pierwsza dotyczy argumentu, zgodnie z którym zawyżenie ciężaru praktyk opiera na wielu oczywistych błędach w ocenie i na naruszeniu zasady proporcjonalności kar i równego traktowania;

—	Cześć druga dotyczy argumentu, zgodnie z którym zawyżenie ciężaru praktyk wynika z włączenia do zakresu naruszania kontaktów dotyczących praktyk realizowanych poza obrębem EOG z naruszeniem przepisów regulujących właściwość miejscową Komisji;

7.	Zarzut siódmy, dotyczy błędnego obliczenia czasu trwania naruszenia.

8.	Zarzut ósmy, dotyczy braku uzasadniania i niewystarczającego obniżenia grzywny o 15 % przyznanego przez Komisję na podstawie obowiązujących przepisów.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/48

Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2017 r. – SQ/EBI

(Sprawa T-377/17)

(2017/C 277/70)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: SQ (przedstawiciele: N. Cambonie i P. Walter, avocats)

Strona pozwana: Europejskie Bank Inwestycyjny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności części decyzji w zakresie, w jakim prezes niesłusznie w niej twierdzi, po pierwsze, że praktyki stosowane przez dyrektora ds. komunikacji wobec skarżącej, o których mowa w art. 20–24, 25, 31, 34, 46, 50 i 51 sprawozdania, nie stanowią mobbingu, po drugie, że nie należało wszczynać postępowania dyscyplinarnego przeciwko wspomnianemu dyrektorowi, a po trzecie, że zaskarżona decyzja, w której stwierdzono, iż skarżąca była ofiarą mobbingu, powinna zostać ściśle poufna;

—

nakazanie EBI wypłatę na rzecz skarżącej zadośćuczynienia ze względu, po pierwsze, na krzywdę, jakiej doznała w wyniku stwierdzonego w zaskarżonej decyzji mobbingu ze strony dyrektora ds. komunikacji oraz przyznanie jej z tego tytułu kwoty 121 992 (stu dwudziestu jeden tysięcy dziewięćset dziewięćdziesięciu dwóch) EUR, po drugie, na krzywdę, jakiej doznała i którą można oddzielić od niezgodności z prawem uzasadniającej stwierdzenie nieważności części zaskarżonej decyzji, oraz przyznanie jej z tego tytułu kwoty 25 000 (dwudziestu pięciu tysięcy) EUR, a po trzecie, krzywdę wynikającą z naruszenia przez dyrektor generalną ds. personelu niezależności postępowania ostrzegawczego prowadzonego przez dyrektora ds. zgodności oraz z zastraszania skarżącej i grożenia jej represjami przez dyrektor generalną ds. personelu, i przyznanie jej z tego tytułu kwoty 25 000 (dwudziestu pięciu tysięcy) EUR;

—	obciążenie EBI kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszeń prawa i oczywistych błędów w ocenie w zakresie kwalifikacji niektórych praktyk, o których skarżąca powiadomiła, jakimi jest obarczona decyzja Europejskiego Banku Centralnego (EBI) z dnia 20 marca 2017 r. (zwana dalej „zaskarżoną decyzją”). Zarzut ten dzieli się na dwie części:

—	Część pierwsza dotyczy naruszeń prawa w zakresie zastosowania warunku, zgodnie z którym akty mobbingu powinny mieć charakter powtarzający się;

—	Druga część dotyczy oczywistych błędów w ocenie wynikających z faktu, że niektóre praktyki, o których skarżąca powiadomiła, obiektywnie godziły jej poczucie własnej wartości i pewność siebie.

Zarzut drugi dotyczący błędów związanych z niewszczęciem postępowania dyscyplinarnego, który dzieli się na dwie części:

—	Część pierwsza, podniesiona tytułem żądania głównego, dotyczy naruszenia prawa;

—	Część druga, podniesiona tytułem żądania ewentualnego, dotyczy oczywistego błędu w ocenie lub naruszenia zasady proporcjonalności.

3.	Zarzut trzeci dotyczący naruszeń prawa i oczywistych błędów w ocenie co do nałożonego na skarżącą obowiązku zachowania poufności zaskarżonej decyzji, zgodnie z którą była ona ofiarą mobbingu ze strony dyrektora ds. komunikacji.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/49

Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2017 r. –Dalli/Komisja

(Sprawa T-399/17)

(2017/C 277/71)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: John Dalli (St. Julians, Malta) (przedstawiciele: L. Levi i S. Rodrigues, lawyers)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	zasądzenie odszkodowania za szkodę, a zwłaszcza zadośćuczynienia za krzywdę, oszacowanego tymczasowo na kwotę 1 000 000 EUR;

—	obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący bezprawnego charakteru działań OLAF

—

Nielegalne działania OLAF polegają w szczególności na: niezgodności z prawem decyzji o wszczęciu dochodzenia; uchybieniach w zakresie kwalifikacji dochodzeń oraz niezgodności z prawem rozszerzenia zakresu dochodzenia; naruszeniu zasad dotyczących postępowania dowodowego (w tym przeinaczeniu i sfałszowaniu dowodów), prawa od obrony oraz różnych przepisów prawa Unii Europejskiej (takich jak art. 339 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, art. 4, 8 i 11 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1073/1999, art. 4 decyzji Komisji nr 1999/396, art. 18 instrukcji OLAF i art. 13 ust. 5 regulaminu Komitetu Nadzoru [OLAF]), a także zasady domniemana niewinności oraz prawa do ochrony danych osobowych.

Zarzut drugi dotyczący bezprawnego charakteru działań Komisji

—	Bezprawne działania Komisji polegają w szczególności na: naruszeniu zasady dobrej administracji i obowiązku postępowania w sposób obiektywny, bezstronny i lojalny oraz z poszanowaniem zasady niezależności, a także naruszeniu niezależności OLAF.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/50

Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2017 r. – Vienna International Hotelmanagement/EUIPO (Vienna House)

(Sprawa T-402/17)

(2017/C 277/72)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Vienna International Hotelmanagement AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: Rechtsanwalt M. Zrzavy)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „Vienna House” – zgłoszenie nr 14 501 357

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie R 333/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/51

Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2017 r. – Vienna International Hotelmanagement/EUIPO (VIENNA HOUSE)

(Sprawa T-403/17)

(2017/C 277/73)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Vienna International Hotelmanagement AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: adwokat E. Zrzavy)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Graficzny znak towarowy zawierający elementy słowne w kolorze czerwonym „VIENNA HOUSE” – zgłoszenie nr 14 501 308

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie R 332/2016-4

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/51

Skarga wniesiona w dniu 30 czerwca 2017 r. – Landesbank Baden- Württemberg/SRB

(Sprawa T-411/17)

(2017/C 277/74)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Landesbank Baden-Württemberg (Stuttgart, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci H. Berger i K. Rübsamen)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wydanej na sesji wykonawczej Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji z dnia 11 kwietnia 2017 r. w sprawie składek wnoszonych ex-ante za 2017 r. na poczet jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, włącznie z załącznikiem, w zakresie w jakim zaskarżona decyzja i załącznik do niej dotyczą skarżącej;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 296 ust. 2 TFUE i art. 41 ust. 1 i 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) z powodu niedostatecznego uzasadnienia wydanej decyzji.

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym w rozumieniu art. 41 ust. 1 i 2 lit. c) karty z powodu zaniechania przesłuchania skarżącej.

3.	Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa podstawowego do skutecznej ochrony prawnej w rozumieniu art. 47 ust. 1 karty z powodu braku możliwości poddania wydajnej decyzji kontroli.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 103 ust. 7 lit. h) dyrektywy 2014/59/UE (1), art. 113 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 (2), art. 6 ust. 5 zdanie pierwsze delegowanego rozporządzenia (UE) nr 2015/63 (3), art. 16 i 20 karty oraz zasady proporcjonalności z powodu stosowania mnożnika dla wskaźnika Instytucjonalnego systemu ochrony (IPS)

5.	Zarzut czwarty dotyczy naruszenia art. 16 karty oraz zasady proporcjonalności z powodu zastosowania mnożnika dodatkowej korekty ryzyka.

6.	Zarzut szósty dotyczący niezgodności z prawem art. 4-7 i 9 delegowanego rozporządzenia (UE) nr 2015/63 i załącznika do niego.

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2014, L 173, s. 190).

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012, Dz.U. 2013, L 176, s. 1.

(3) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, Dz.U. 2015, L 11, s. 44.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/52

Skarga wniesiona w dniu 29 czerwca 2017 r. – Karl Storz/EUIPO (3D)

(Sprawa T-413/17)

(2017/C 277/75)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Karl Storz GmbH & Co. KG (Tuttlingen, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat S. Gruber)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską graficznego znaku towarowego zawierającego elementy słowne „3D” – międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską nr 1 272 627

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 kwietnia 2017 r. w sprawie R 1502/2016-2

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej z dnia 11 kwietnia 2017 r. w sprawie R 1502/2016-2 i zarejestrowanie znaku towarowego „3D”, IR 1 272 627, wskazująca Unię Europejską dla wszystkich towarów, w tym towarów, do których odnosi się zaskarżona decyzja;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 1 ust. 1 lit. b) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 1 ust. 1 lit. c) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/53

Skarga wniesiona w dniu 3 lipca 2017 r. – Vorarlberger Landes- und Hypothekenbank/SRB

(Sprawa T-414/17)

(2017/C 277/76)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Vorarlberger Landes- und Hypothekenbank AG (Bregencja, Austria) (przedstawiciele: adwokat G. Eisenberger)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez Jednolitą Radę ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single resolution Board, SRB) na sesji wykonawczej w dniu 11 kwietnia 2017 r. w sprawie składek wnoszonych ex-ante za 2017 r. na poczet jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB/ES/SRF/2017/05) [„Decision of the Executive Session of the Board of 11 April 2017 on the calculation of the 2017 ex-ante contributions to the Single Resolution Fund (SRB/ES/SRF/2017/05)”], a w każdym razie w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy skarżącej oraz

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący rażącego naruszenia istotnych przepisów proceduralnych z powodu zaniechania opublikowania decyzji w całości.

2.	Zarzut drugi dotyczący rażącego naruszenia istotnych przepisów proceduralnych z powodu braku uzasadnienia wydanej decyzji.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/53

Skarga wniesiona w dniu 3 lipca 2017 r. – Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi/EUIPO – Papouis Dairies (fino)

(Sprawa T-416/17)

(2017/C 277/77)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi (Nikozja, Cypr) (przedstawiciele: S. Malynicz, QC i V. Marsland, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Papouis Dairies LTD (Nikozja, Cypr)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Papouis Dairies LTD

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny kolorowy znak towarowy zawierający element słowny „fino” – zgłoszenie nr 11 180 791

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 kwietnia 2017 r. w sprawie R 2759/2014-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO oraz drugiej strony w postępowaniu przed izbą odwoławczą kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/54

Skarga wniesiona w dniu 3 lipca 2017 r. – Cypr/EUIPO – Papouis Dairies (fino Cyprus Halloumi Cheese)

(Sprawa T-417/17)

(2017/C 277/78)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Republika Cypryjska (przedstawiciele: S. Malynicz, QC i V. Marsland, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Papouis Dairies LTD (Nikozja, Cypr)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Papouis Dairies LTD

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny kolorowy znak towarowy zawierający elementy słowne „fino Cyprus Halloumi Cheese” – zgłoszenie nr 11 180 791

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 kwietnia 2017 r. w sprawie R 2650/2014-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO oraz drugiej strony w postępowaniu przed izbą odwoławczą własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/55

Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2017 r. – Eduard Meier/EUIPO – Calzaturificio Elisabet (Safari Club)

(Sprawa T-418/17)

(2017/C 277/79)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Eduard Meier GmbH (Monachium, Niemcy) (przedstawiciel: adwokaci S. Schicker i M. Knitter)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Calzaturificio Elisabet Srl (Monte Urano, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „Safari Club” – zgłoszenie nr 13 186 036

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 maja 2017 r. w sprawie R 1158/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/55

Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2017 r. – Mendes/EUIPO – Actial Farmaceutica (VSL#3)

(Sprawa T-419/17)

(2017/C 277/80)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Mendes SA (Lugano, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat G. Carpineti)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Actial Farmaceutica Srl (Rzym, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Actial Farmaceutica Srl

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „VSL#3” – zgłoszenie nr 1 437 789

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 3 maja 2017 r. w sprawie R 1306/2016-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	tytułem żądania głównego, stwierdzenie nieważności decyzji Izby Odwoławczej EUIPO na podstawie art. 51 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności decyzji Izby Odwoławczej EUIPO na podstawie art. 51 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009;

—	w każdym wypadku, zasądzenie zwrotu na rzecz skarżącej wszystkich kosztów postępowania, a przynajmniej orzeczenie o wzajemnym zniesieniu kosztów postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 51 ust. 1 lit. b i c) rozporządzenia nr 207/2009.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/56

Skarga wniesiona w dniu 10 lipca 2017 r. – Portigon/SRB

(Sprawa T-420/17)

(2017/C 277/81)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Portigon AG (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciele: D. Bliesener i V. Jungkind, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 11 kwietnia 2017 r. w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji za 2017 r. (sygn. SRB/ES/SRF/2017/05) w zakresie, w jakim decyzja dotyczy skarżącej; oraz

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

Zarzut pierwszy: naruszenie art. 70 ust. 2 akapity od pierwszego do trzeciego rozporządzenia (UE) nr 806/2014 (1) w związku z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/81 (2) w związku z art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE (3)

—

pozwana niesłusznie nałożyła na skarżącą obowiązek uiszczania składek na rzecz funduszu, ponieważ rozporządzenie (UE) nr 806/2014 i dyrektywa 2014/59/EU nie przewidują obowiązku uiszczania składek dla instytucji objętych restrukturyzacją lub uporządkowaną likwidacją. Artykuł 114 TFUE zakazuje poboru składek od instytucji takich jak skarżąca, które restrukturyzują lub likwidują swoją pozostałą działalność. Przesłanki do podjęcia środków na podstawie art. 114 ust. 1 TFUE nie zostały spełnione w odniesieniu do skarżącej. Także art. 114 ust. 2 TFUE sprzeciwia się pobieraniu składek.

—

Pozwana niesłusznie nałożyła na skarżącą obowiązek uiszczania składek na rzecz funduszu, ponieważ instytucja ta nie jest wystawiona na ryzyko, wykluczona jest restrukturyzacja lub uporządkowana likwidacja na podstawie rozporządzenia (UE) nr 806/2014, a instytucja nie ma znaczenia dla stabilności systemu finansowego. Narusza to art. 103 ust. 7 lit. a), d) i g) dyrektywy 2014/59/UE.

—

Od początku 2012 r. skarżąca nie prowadziła już nowych operacji i w wyniku decyzji Komisji Europejskiej w przedmiocie pomocy państwa jest objęta restrukturyzacją, względnie uporządkowaną likwidacją. W stosunku do większości jej niespełnionych zobowiązań ma ona pozycję powiernika na rzecz innego podmiotu prawa, który przejął ryzyko powodzenia i strat z jej działalności.

—

Rozporządzenie delegowane (UE) 2015/63 (4) narusza art. 114 TFUE oraz art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE jako istotny przepis dotyczący obliczania składek (art. 290 ust. 1 zdanie drugie TFUE). Ponadto nie można było przekazać pozwanej określania dodatkowych wskaźników ryzyka (art. 290 ust. 1 TFUE).

Zarzut drugi: naruszenie art. 16 i 20 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”), ponieważ na podstawie szczególnej sytuacji skarżącej w porównaniu do innych instytucji kredytowych zobowiązanych do uiszczania składek, decyzja narusza ogólną zasadę równego traktowania. Ponadto decyzja ta nieproporcjonalnie ingeruje w wolność prowadzenia działalności gospodarczej, z której korzysta skarżąca.

Zarzut trzeci (pomocniczo): naruszenie art. 70 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 w związku z art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE, ponieważ pozwana niesłusznie nie odliczyła od kwoty zobowiązań stanowiących podstawę dla obliczenia wysokości składki wartości wykonywanego przez stronę skarżącą i podlegającego uwzględnieniu w bilansie nieobciążonego ryzykiem powiernictwa.

Zarzut czwarty (pomocniczo): naruszenie art. 70 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 w związku z art. 5 ust. 3 i 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/633, ponieważ w odniesieniu do zawartych przez skarżącą umów dotyczących instrumentów pochodnych pozwana niesłusznie zastosowała koncepcję brutto.

Zarzut piąty (pomocniczo): naruszenie art. 70 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 w związku z art. 6 ust. 8 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/633, ponieważ dokonując obliczenia wysokości składki pozwana niesłusznie potraktowała skarżącą jako instytucję w reorganizacji, a wskaźnik ryzyka w rozumieniu art. 6 ust. 5 lit. c) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/633 powinien był zostać określony na najniższym możliwym poziomie.

6.	Zarzut szósty: naruszenie art. 41 ust. 1 i ust. 2 lit. a) karty z powodu braku wysłuchania skarżącej.

7.	Zarzut siódmy: naruszenie art. 41 ust. 1 i ust. 2 lit. c) karty z powodu braku dostatecznego uzasadnienia decyzji.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014, L 225, s. 1).

(2) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2015/81 z dnia 19 grudnia 2014 r. określające jednolite warunki stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2015, L 15, s. 1).

(3) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2014, L 173, s. 190).

(4) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2015, L 11, s. 44).

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/57

Skarga wniesiona w dniu 3 lipca 2017 r. – Capo d'Anzio/Komisja

(Sprawa T-425/17)

(2017/C 277/82)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Capo d'Anzio SpA (Anzio, Włochy) (przedstawiciel: S. Carloni, avvocato)

Strona pozwana: Komisja

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 263 TFUE, decyzji Komisji (2017) 2953 final z dnia 28 kwietnia 2017 r. w sprawie odzyskania 193 120 EUR, wraz z odsetkami za zwłokę, przyznanych początkowo skarżącej z tytułu prefinansowania w ramach umowy o udzielenie dotacji LIFE10 ENV/IT/000369 – LCA4PORTS.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swoich żądań skargi strona skarżąca podnosi, co następuje:

Spółka Capo d’Anzio podpisała w dniu 14 października 2011 r. umowę o udzielenie dotacji LIFE10 – ENV/IT/000369, w której Komisja Europejska przyznała spółce Capo d’Anzio S.p.a. dotację (w wysokości równej 45,94 % całości, w maksymalnej kwocie 485 300,00 EUR) w ramach projektu badania środowiskowego zrównoważenia rozwoju Porto di Anzio przewidzianego w projekcie budowy, renowacji i rozbudowy zatwierdzonym przez właściwe organy publiczne.

W trakcie prowadzenia działań przewidzianych w projekcie, przy początkowej pełnej zgodności z regułami wynikającymi z umowy i z prawa, Komisja stwierdziła niespełnienie pewnych formalnych obowiązków i nakazała przerwanie projektu, a następnie, w drodze zaskarżonego środka, zażądała zwrotu przyznanych kwot.

3.	Naruszenie podnoszone przez skarżącą dotyczy przepisów, o których mowa w art. 11 i nast. przepisów ogólnych, regulujących postępowanie w razie przerwania projektu i następnie rozwiązania umowy o udzielenie dotacji oraz odzyskiwania prefinansowania.

4.	W niniejszym przypadku Komisja wskazuje, że otrzymała od Capo d’Anzio informacje o jej czasowych trudnościach ekonomiczno-finansowych, z wyraźnym wskazaniem, że wspomniane trudności były spowodowane działaniami i okolicznościami niezależnymi od woli owego podmiotu.

Spółka Capo d’Anzio S.p.a. konsekwentnie i lojalnie zgłaszała wspomniane trudności, za które nie można przypisać jej odpowiedzialności, i w końcu pismem z dnia 2 listopada 2015 r. oraz kolejnym pismem z dnia 7 grudnia 2015 r. wniosła o uwzględnienie ich przy podejmowaniu decyzji związanych z umową, prosząc o spotkanie, aby mogła przedstawić swoje argumenty, i wyraźnie zobowiązując się do zwroty prefinansowania w razie trwałej niezdolności do przedstawienia raportu z projektu.

6.	Komisja, zamiast uwzględnić przedstawione uzasadnienie i zażądać dalszych wyjaśnień w celu umożliwienia skarżącej skorzystania z prawa do obrony, zastosowała postanowienia ogólne, traktując postępowania Capo d’Anzio S.p.a. jak zawinione niewykonanie zobowiązań.

7.	Spółka Capo d’Anzio S.p.a. miała prawo, aby zostało jej umożliwione żądane spotkanie z Komisją w celu udowodnienia braku zawinionego niewykonania zobowiązań i dochodzenia w ten sposób swojego prawa, aby nie być poszkodowaną ze względu na sytuację, za którą nie można jej przypisać odpowiedzialności.

8.	Postępowanie Komisji stanowiło więc ograniczenie prawa spółki Capo d’Anzio S.p.a. i naruszenie ogólnych zasad prawa, które uzależniają rozwiązanie umów od zawinionego niewykonania zobowiązań.

Naruszenie przepisów proceduralnych i materialnych wynika z niesłusznego charakteru zaskarżonego środka, którym zostało cofnięte częściowo przyznane finansowanie, pomimo że spółka Capo d’Anzio S.p.a. w zasadzie prawidłowo wykorzystała kwoty otrzymane od Komisji na opłacenie specjalistów zatrudnionych przy wykonaniu projektu, przez co nadmiernej wagi nabrała wyłącznie formalna okoliczność, że spółka nie mogła przedstawić terminowego raportu z prowadzonej działalności.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/59

Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2017 r. – Item Industrietechnik/EUIPO (EFUSE)

(Sprawa T-426/17)

(2017/C 277/83)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Item Industrietechnik GmbH (Solingen, Niemcy) (przedstawiciele: Rechtsanwalte G. Hasselblatt, V. Töbelmann i M. Vitt)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „EFUSE” – zgłoszenie nr 15 463 003

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 kwietnia 2017 r. w sprawie R 1881/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/59

Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2017 r. – Item Industrietechnik/EUIPO (EFUSE)

(Sprawa T-427/17)

(2017/C 277/84)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Item Industrietechnik GmbH (Solingen, Niemcy) (przedstawiciele: Rechtsanwalte G. Hasselblatt, V. Töbelmann i M. Vitt)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „EFUSE” – zgłoszenie nr 15 463 011

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 kwietnia 2017 r. w sprawie R 1882/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/60

Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2017 r. – Alpine Welten Die Bergführer/EUIPO (ALPINEWELTEN Die Bergführer

(Sprawa T-428/17)

(2017/C 277/85)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Alpine Welten Die Bergführer GmbH & Co. KG (Berghülen, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T.C. Leisenberg)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „ALPINEWELTEN Die Bergführer” – zgłoszenie nr 15 187 826

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie R 1339/2016-1

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/60

Postanowienie Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r. – It Works/EUIPO – KESA Holdings Luxembourg (IT it WORKS)

(Sprawa T-778/15) (1)

(2017/C 277/86)

Język postępowania: angielski

Prezes czwartej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 90 z 7.3.2016.

21.8.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 277/61

Postanowienie Sądu z dnia 30 czerwca2017 r. – Austrian Power Grid/ACER

(Sprawa T-53/17) (1)

(2017/C 277/87)

Język postępowania: angielski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 95 z 27.3.2017.