10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/2

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per le Marche (Włochy) w dniu 6 marca 2017 r. – Comune di Castelbellino/Regione Marche i in.

(Sprawa C-117/17)

(2017/C 221/02)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per le Marche

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Comune di Castelbellino

Strona pozwana: Regione Marche, Ministero per i beni e le attività culturali, Ministero dell’Ambiente e della Tutela del Territorio e del Mare, Regione Marche Servizio Infrastrutture Trasporti Energia – P.F. Rete Elettrica Regionale, Provincia di Ancona

Pytania prejudycjalne

Czy prawo wspólnotowe (a w szczególności dyrektywa 2011/92/UE (1), w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania spornych środków) sprzeciwia się zasadniczo krajowej regulacji lub krajowej praktyce administracyjnej, które zezwalają na poddanie kontroli podlegania ocenie oddziaływania na środowisko albo na poddanie ocenie oddziaływania na środowisko przedsięwzięć dotyczących instalacji zrealizowanych już w momencie, w którym przeprowadzana jest kontrola, czy też, przeciwnie, pozwala na uwzględnienie w tym zakresie okoliczności wyjątkowych, uzasadniających odstępstwo od zasady ogólnej, zgodnie z którą OOŚ ma charakter oceny prewencyjnej?

Czy w szczególności odstępstwo to byłoby uzasadnione w przypadku, w którym nowa regulacja zwalnia z OOŚ dane przedsięwzięcie, które powinno było zostać poddane kontroli podlegania OOŚ na podstawie orzeczenia sądu krajowego, który uznał uprzednio obowiązujący przepis przewidujący zwolnienie za niekonstytucyjny lub niemający zastosowania?

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. 2012, L 26, s. 1).

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/2

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budai Központi Kerületi Bíróság (Węgry) w dniu 7 marca 2017 r. – Dunai Zsuzsanna/ERSTE Bank Hungary Zrt.

(Sprawa C-118/17)

(2017/C 221/03)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Budai Központi Kerületi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Dunai Zsuzsanna

Strona pozwana: ERSTE Bank Hungary Zrt.

Pytania prejudycjalne

Czy pkt 3 [sentencji] wyroku wydanego przez Trybunał w sprawie C-26/13 należy rozumieć w ten sposób, że sąd krajowy może zaradzić brakowi ważności warunku umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem również wtedy, gdy pozostawienie umowy w mocy jest sprzeczne z interesami ekonomicznymi konsumenta?

Czy pozostaje w zgodzie z kompetencją przyznaną Unii Europejskiej w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów, a także z zasadami podstawowymi prawa Unii: równości wobec prawa, niedyskryminacji, skutecznego środka prawnego przed sądem oraz rzetelnego procesu sytuacja, gdy parlament państwa członkowskiego zmienia ustawą umowy prawa prywatnego należące do analogicznych kategorii i zawarte między przedsiębiorcą a konsumentem?

2/a.

W razie odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie, czy pozostaje w zgodzie z kompetencją przyznaną Unii Europejskiej w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów, a także z zasadami podstawowymi prawa Unii: równości wobec prawa, niedyskryminacji, skutecznego środka prawnego przed sądem oraz rzetelnego procesu sytuacja, gdy parlament państwa członkowskiego zmienia ustawą różne części umów o kredyty denominowane w walucie obcej w celu ochrony konsumentów, lecz wywołując skutek sprzeczny ze słusznymi interesami ochrony konsumentów, w zakresie w jakim umowa kredytu pozostaje w następstwie zmian ważna i konsument musi nadal ponosić ciężar wynikający z ryzyka walutowego?

W kontekście umów zawieranych między przedsiębiorcą a konsumentem, czy pozostaje w zgodzie z kompetencją przyznaną Unii w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów, a także z zasadami podstawowymi prawa Unii: skutecznego środka prawnego przed sądem oraz rzetelnego procesu w każdej kwestii prawa cywilnego sytuacja, gdy rada ds. ujednolicania wykładni najwyższej instancji sądowej państwa członkowskiego wpływa – poprzez „orzeczenia wydawane w interesie jednolitej wykładni przepisów prawa” – na orzecznictwo sądu rozpoznającego sprawę?

3/a.

W przypadku udzielenia na poprzednie pytanie odpowiedzi twierdzącej: czy pozostaje w zgodzie z kompetencją przyznaną Unii w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów, a także z zasadami podstawowymi prawa Unii: skutecznego środka prawnego przed sądem oraz rzetelnego procesu w każdej kwestii prawa cywilnego sytuacja, gdy rada ds. ujednolicania wykładni najwyższej instancji sądowej państwa członkowskiego wpływa – poprzez „orzeczenia wydawane w interesie jednolitej wykładni przepisów prawa” – na orzecznictwo sądu rozpoznającego sprawę, jeżeli sędziowie – członkowie rady ds. ujednolicania wykładni nie są powoływani w sposób przejrzysty, według z góry określonych reguł, postępowanie przed rzeczoną radą nie jest jawne i nie można dowiedzieć się a posteriori, jak przebiegało postępowanie, a mianowicie, z jakich korzystano ekspertyz lub prac doktryny, ani jak głosowali członkowie (opina pozytywna czy negatywna)?

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/3

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (Węgry) w dniu 10 marca 2017 r. – Orsolya Czakó/ERSTE Bank Hungary Zrt.

(Sprawa C-126/17)

(2017/C 221/04)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Orsolya Czakó

Strona pozwana: ERSTE Bank Hungary Zrt.

Pytania prejudycjalne

Czy do celów ustalenia kwoty, na którą została zawarta umowa kredytu, wymogi wyrażenia warunków umowy prostym i zrozumiałym językiem, ustanowione w art. 4 ust. 2 i art. 5 dyrektywy Rady 93/13/EWG (1), spełnia brzmienie takie jak to nadane klauzulom I/1 i II/1 spornej umowy, gdzie podano kwotę 64 731 CHF o charakterze orientacyjnym, natomiast jako kwotę wniosku o finansowanie wskazano maksymalną kwotę 8 280 000 HUF, oraz powiązano ustalenie kwoty, na którą zawiera się umowę kredytu, z wywołującym skutki prawne oświadczeniem strony zawierającej umowę z konsumentem i z zarejestrowanymi danymi?

Jeżeli ustalenie poczynione w klauzulach I/1 i II/1 umowy nie spełnia wymogów wyrażenia warunków umowy prostym i zrozumiałym językiem i można zbadać, czy warunki umowy są nieuczciwe, to czy, gdyby uznano, że są one nieuczciwe, można stwierdzić nieważność całej umowy, zważywszy że dla przypadków, gdy przedmiot umowy jest nieokreślony, prawo krajowe przewiduje skutek prawny w postaci nieważności umowy w całości?

3)	Czy, w przypadku gdyby można było stwierdzić, że umowa jest ważna, można ustalić kwotę w sposób bardziej korzystny dla konsumenta?

(1) Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. 1993, L 95, s. 29, sprostowanie w Dz.U. 2016, L 276, s. 17).

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/4

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 15 marca 2017 r. – X-GmbH/Finanzamt Stuttgart – Körperschaften.

(Sprawa C-135/17)

(2017/C 221/05)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: X-GmbH

Strona pozwana: Finanzamt Stuttgart – Körperschaften

Pytania prejudycjalne

Czy art. 57 ust. 1 WE (obecnie art. 64 ust. 1 TFUE) należy interpretować w ten sposób, że istniejące w dniu 31 grudnia 1993 r. ograniczenie przez państwo członkowskie przepływu kapitału z państwami trzecimi w związku z inwestycjami bezpośrednimi nie narusza art. 56 WE (obecnie art. 63 TFUE) również wtedy, gdy istniejący w tym dniu przepis prawa krajowego ograniczający przepływ kapitału z państwami trzecimi dotyczył zasadniczo tylko inwestycji bezpośrednich, jednakże po tym dniu został rozszerzony w ten sposób, że obejmuje również posiadanie udziałów portfelowych w zagranicznych spółkach nieprzekraczających progu 10 %?

W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej: Czy art. 57 ust. 1 WE należy interpretować w ten sposób, że trzeba uważać za stosowanie istniejącego w dniu 31 grudnia 1993 r. przepisu prawa krajowego dotyczącego ograniczenia przepływu kapitału z państwami trzecimi w związku z inwestycjami bezpośrednimi, jeżeli zastosowanie znajduje zasadniczo odpowiadający istniejącemu w tym dniu ograniczeniu późniejszy przepis prawa krajowego, jednakże ograniczenie to zostało istotnie zmienione w krótkim czasie po tym dniu na podstawie ustawy, która wprawdzie weszła w życie, jednakże w praktyce nigdy nie znalazła zastosowania, ponieważ jeszcze zanim mogła ona mieć zastosowanie po raz pierwszy do indywidualnego przypadku, została zastąpiona przez mający obecnie zastosowanie przepis prawa krajowego?

W razie udzielenia na jedno z obu powyższych pytań odpowiedzi przecząca: Czy art. 56 WE sprzeciwia się uregulowaniu państwa członkowskiego, zgodnie z którym podstawa wymiaru podatku podatnika mającego siedzibę w państwie członkowskim, który posiada co najmniej 1 % udziałów w spółce mającej siedzibę w innym państwie (tutaj: w Szwajcarii), zaś dochody aktywne mające charakter inwestycji kapitałowej są opodatkowane proporcjonalnie, w wysokości danego udziału procentowego, jeżeli dochody te są objęte niższą stawką opodatkowania niż w pierwszym wymienionym państwie?

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/5

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Constanța (Rumunia) w dniu 29 marca 2017 r. – Întreprinderea Individuală Dobre M. Marius/Ministerul Finanțelor Publice – Agenția Națională de Administrare Fiscală – Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Galați – Serviciul Soluționare Contestații, Agenția Națională de Administrare Fiscală – Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Galați – Administrația Județeană a Finanțelor Publice Constanța – Serviciul Inspecție Fiscală Persoane Fizice

(Sprawa C-159/17)

(2017/C 221/06)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Constanța

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca odwołanie: Întreprinderea Individuală Dobre M. Marius

Druga strona postępowania: Ministerul Finanțelor Publice – Agenția Națională de Administrare Fiscală – Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Galați – Serviciul Soluționare Contestații, Agenția Națională de Administrare Fiscală – Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Galați – Administrația Județeană a Finanțelor Publice Constanța – Serviciul Inspecție Fiscală Persoane Fizice

Pytania prejudycjalne

Czy wykładni art. 167, 168, 169, 179, 213 ust. 1, art. 214 ust. 1 lit. a) i art. 273 dyrektywy 2006/112/WE (1) należy dokonywać w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, które w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym, wymagają od podatnika, którego rejestracja do celów VAT została odwołana, zapłacenia państwu podatku VAT pobranego w okresie, w którym kod identyfikacji VAT został cofnięty, nie uznając jego prawa do odliczenia VAT związanego z zakupami dokonanymi w tym okresie?

(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. 2006, L 347, s. 1).

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/5

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 3 kwietnia 2017 r. – SH/TG

(Sprawa C-168/17)

(2017/C 221/07)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Kúria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SH

Strona pozwana: TG

Pytania prejudycjalne

Czy w zakres stosowania rozporządzenia nr 204/2011 (1) lub, w odpowiednim razie, rozporządzenia 2016/44 (2), wchodzą następujące zobowiązania do zapłaty kosztów gwarancji, wynikające z umów regwarancji zawartych w ramach łańcucha umów, w celu wystawienia gwarancji bankowej na rzecz beneficjenta, Libijskiej Rady Mieszkalnictwa i infrastruktury (Libyan Housing and Infrastructure Board, zwanej dalej „HIB”):

1.1.	gdy na mocy umowy regwarancji bank mający siedzibę w Unii Europejskiej ma obowiązek zapłaty kosztów bankowi libijskiemu, który znajduje się w wykazie objętych zakazem, zawartym w załączniku III rozporządzenia nr 204/2011;

1.2.

gdy na mocy umowy regwarancji bank mający siedzibę w Unii Europejskiej ma obowiązek zapłaty kosztów bankowi libijskiemu, który nie znajduje się w wykazie objętych zakazem, zawartym w załączniku III rozporządzenia nr 204/2011, ale gwarancja bankowa jest wystawiona na rzecz HIB, która znajduje się w tym wykazie;

1.3.	gdy w okresie po zmianie rozporządzenia nr 204/2011 przez rozporządzenie nr 45/2014 rozporządzenie nr 204/2011 zakazuje bezpośrednich lub pośrednich płatności dla jakiegokolwiek podmiotu libijskiego;

1.4.	gdy obowiązek zapłaty kosztów gwarancji wynika z umowy regwarancji zawartej, w ramach stosunku łączącego dwa banki z siedzibą w Unii Europejskiej, w ramach łańcucha umów, w celu wystawienia gwarancji bankowej na rzecz HIB;

1.5.	gdy rozliczenie kosztów gwarancji następuje po upływie okresu gwarancji, w postępowaniu sądowym, po wejściu w życie rozporządzenia 2016/44?

Czy w przypadku gdy zobowiązanie do zapłaty kosztów gwarancji, o którym mowa w pkt 1.1 i 1.2, jest objęte zakresem stosowania rozporządzenia, należy uznać, że koszty gwarancji zapłacone libijskiemu bankowi — który też znajdował się przez pewien czas w wykazie objętych zakazem, zamieszczonym w załączniku III — w celu wystawienia gwarancji zwrotu zaliczki i gwarancji należytego wykonania na rzecz HIB stanowią środki finansowe użyte bezpośrednio lub pośrednio na korzyść osób prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku III rozporządzenia nr 204/2011?

Czy art. 12 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 204/2011 w okresie po zmianie tego rozporządzenia przez rozporządzenie nr 45/2014 (pkt 1.3) należy interpretować w ten sposób, że należy uznać, iż koszty i wydatki, których dochodzi libijski bank, zapłacone na podstawie umowy regwarancji przez bank mający siedzibę w Unii Europejskiej, stanowią bezpośrednio lub pośrednio roszczenia wynikające z gwarancji?

Czy bank mający siedzibę w Unii Europejskiej, który na podstawie umowy regwarancji, zawartej w ramach łańcucha umów do celu wystawienia gwarancji bankowej na rzecz HIB, jest zobowiązany do zapłacenia kosztów gwarancji podmiotowi libijskiemu (pkt 1.4), powinien być uważany za osobę lub podmiot w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 204/2011 w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem nr 45/2014 — czyli osobę lub podmiot działające za pośrednictwem lub w imieniu, lub na korzyść osób, podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a) lub b) wskazanego art. 12 ust. 1? Czy należy uznać, że koszty gwarancji dochodzone przez ten bank od innego banku mającego siedzibę w Unii Europejskiej stanowią bezpośrednio lub pośrednio roszczenia wynikające z gwarancji?

5)	Czy przepis art. 9 rozporządzenia nr 204/2011 ustanawiający wyłączenie odnosi się do jakiejkolwiek płatności?

Jeżeli rozliczenie kosztów gwarancji następuje po wejściu w życie rozporządzenia Rady 2016/44, które uchyla rozporządzenie nr 204/2011, lecz które zawiera w istocie identyczne przepisy (pkt 1.5), to czy rozporządzenie 2016/44 znajduje zastosowanie do rozstrzygnięcia sporu między stronami i czy art. 17 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że należy uznać, iż koszty i wydatki, których dochodzi libijski bank, zapłacone na podstawie umowy regwarancji przez bank mający siedzibę w Unii Europejskiej, stanowią bezpośrednio lub pośrednio roszczenia wynikające z gwarancji? Czy bank mający siedzibę w Unii Europejskiej, który na podstawie umowy regwarancji, zawartej w ramach łańcucha umów do celu wystawienia gwarancji bankowej na rzecz HIB, jest zobowiązany do zapłacenia kosztów gwarancji podmiotowi libijskiemu, powinien być uważany za osobę lub podmiot w rozumieniu art. 17 ust. 1 — czyli osobę lub podmiot działające za pośrednictwem lub w imieniu, lub na korzyść osób, podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a) lub b) wskazanego art. 17 ust. 1? Czy należy uznać, że koszty gwarancji dochodzone przez ten bank od innego banku mającego siedzibę w Unii Europejskiej stanowią bezpośrednio lub pośrednio roszczenia wynikające z gwarancji?

(1) Rozporządzenie Rady (UE) nr 204/2011 z dnia 2 marca 2011 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii (Dz.U. L 58, s. 1).

(2) Rozporządzenie Rady (UE) 2016/44 z dnia 18 stycznia 2016 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 204/2011 (Dz.U. L 12, s. 1).

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 11 kwietnia 2017 r. – Nagyszénás Településszolgáltatási Nonprofit Kft./Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatóság

(Sprawa C-182/17)

(2017/C 221/08)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Kúria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Nagyszénás Településszolgáltatási Nonprofit Kft.

Strona pozwana: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatóság

Pytania prejudycjalne

1)	Czy pojęcie „podmiot[u] prawa publicznego”, o którym mowa w art. 13 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1), obejmuje spółkę handlową posiadaną w 100 % przez jednostkę samorządu lokalnego na szczeblu gminy?

Jeżeli na pytanie pierwsze zostanie udzielona odpowiedź twierdząca, czy można uznać, że ta spółka handlowa wykonuje jako organ władzy publicznej zadania, które obowiązkowo powinny być realizowane przez jednostkę samorządu lokalnego na szczeblu gminy, ale których wykonanie jednostka ta powierza wspomnianej spółce?

3)	Jeżeli na którekolwiek z dwóch powyższych pytań zostanie udzielona odpowiedź przecząca, czy można uznać, że kwota wypłacona przez jednostkę samorządu lokalnego na szczeblu gminy spółce handlowej za wykonywanie zadań stanowi wynagrodzenie?

(1) Dz.U. 2006, L 347, s. 1.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/7

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 2 lutego 2017 r. w sprawie T-29/15 International Management Group/Komisja wniesione w dniu 11 kwietnia 2017 r. przez International Management Group

(Sprawa C-183/17 P)

(2017/C 221/09)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: International Management Group (przedstawiciel: L. Levi, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku;

—

w rezultacie,

—	stwierdzenie nieważności zmienionego załącznika do decyzji wykonawczej Komisji z dnia 7 listopada 2013 r. dotyczącej finansowanego z budżetu ogólnego Unii Europejskiej rocznego program działań na rok 2013 na rzecz Mjanmy/Birmy (1) przyjętego w dniu 16 grudnia 2014 r.; oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania w tym kosztami poniesionymi w pierwszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania wnoszący odwołanie podnosi cztery zarzuty:

1)	Naruszenie obowiązku uzasadnienia – Naruszenie przez Sąd obowiązku uzasadnienia – Wypaczenie informacji zawartych w aktach sprawy

2)	Naruszenie rozporządzenia finansowego z 2002 r. (2) oraz rozporządzenia finansowego z 2012 r. (3) – Naruszenie rozporządzenia Komisji (4) oraz rozporządzenia delegowanego Komisji (5) – Naruszenie przez Sąd obowiązku uzasadnienia – Wypaczenie informacji zawartych w aktach sprawy

3)	Naruszenie zasady należytego zarządzania finansami – Naruszenie obowiązku uzasadnienia – Naruszenie przez Sąd obowiązku uzasadnienia – Naruszenie rozporządzenia finansowego z 2012 r. (art. 61 ust. 1 oraz art. 60 ust. 2)

4)	Naruszenie zasady dobrej administracji – Naruszenie prawa do bycia wysłuchanym

Wnoszący odwołanie kwestionuje również decyzję oddalającą jego wniosek o sporządzenie sprawozdania OLAF.

(1) C(2013) 7682 final.

(2) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich z późniejszymi zmianami (Dz.U. 2002, L 248, s. 1).

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. 2012, L 298, s. 1).

(4) Rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich z późniejszymi zmianami (Dz.U. 2002, L 357, s. 1).

(5) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. 2012, L 362, s. 1).

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Berlin (Niemcy) w dniu 12 kwietnia 2017 r. – flightright GmbH/Iberia Express SA

(Sprawa C-186/17)

(2017/C 221/10)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: flightright GmbH

Strona pozwana: Iberia Express SA

Pytanie prejudycjalne

Czy prawo do odszkodowania przewidziane w art. 7 rozporządzenia nr 261/2004 (1) może przysługiwać również wówczas, gdy pasażer z powodu stosunkowo małego opóźnienia przylotu nie zdąży na lot łączony, co powoduje opóźnienie w miejscu przeznaczenia wynoszące przynajmniej trzy godziny, oba loty zostały jednak wykonane przez różnych przewoźników lotniczych, a rezerwacja odbyła się przy pomocy organizatora wycieczek, który dokonał jej dla całej podróży lotniczej u innych linii lotniczych?

(1) Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91; Dz.U. L 46, s. 1.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Madrid (Hiszpania) w dniu 12 kwietnia 2017 r. – Lu Zheng/Ministerio de Economía y Competitividad

(Sprawa C-190/17)

(2017/C 221/11)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia de Madrid

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Lu Zheng

Strona pozwana: Ministerio de Economía y Competitividad

Pytania prejudycjalne

Czy art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 1889/2005 (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do [Unii Europejskiej] lub wywożonych z [niej] (1) powinien być interpretowany w ten sposób, że sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu takiemu jak to sporne w postępowaniu głównym, które celem ukarania naruszenia obowiązku zgłoszenia deklaracji przewidzianego w art. 3 tego rozporządzenia przewiduje nałożenie kary grzywny, której wysokość może odpowiadać dwukrotności kwoty przewożonych środków pieniężnych?

Czy art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 1889/2005 (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do [Unii Europejskiej] lub wywożonych z [niej] powinien być interpretowany w ten sposób, że sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu takiemu jak to sporne w postępowaniu głównym, zgodnie z którym okoliczności obciążające stanowią: brak dowodu na to, że środki płatnicze pochodzą z legalnych źródeł i brak spójności pomiędzy działalnością prowadzoną przez zainteresowany przepływem podmiot a ilością [przenoszonych środków]?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na dwa pierwsze pytania, czy art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 1889/2005 (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do [Unii Europejskiej] lub wywożonych z [niej] powinien być interpretowany w ten sposób, że wymóg proporcjonalności zostaje spełniony wówczas, gdy nałożona zostaje kara finansowa, która, niezależnie od ilości przenoszonych środków, może wynieść aż do 25 % niezgłoszonych środków pieniężnych?

(1) Dz.U.2005, L 309, s. 9

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hannover (Niemcy) w dniu 13 kwietnia 2017 r. – Helga Krüsemann i in./TUIfly GmbH.

(Sprawa C-195/17)

(2017/C 221/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Hannover

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Helga Krüsemann, Gabriele Heidenreich, Doris Manneck, Rita Juretschke

Strona pozwana: TUIfly GmbH

Pytania prejudycjalne

Czy nieobecność znaczącej dla wykonywania lotów części pracowników obsługującego przewoźnika lotniczego w związku ze zgłoszeniem choroby stanowi nadzwyczajną okoliczność w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 (1)? W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej: jak duży musi być procentowy udział nieobecności, aby przyjąć taką okoliczność?

W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi przeczącej: Czy spontaniczna nieobecność znaczącej dla wykonywania lotów części pracowników obsługującego przewoźnika lotniczego w związku z niezgodnym z prawem pracy i układem zbiorowym zaprzestaniem wykonywania pracy („dziki strajk”) stanowi nadzwyczajną okoliczność w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004? W razie udzielenia na pytanie drugie odpowiedzi twierdzącej: jak duży musi być procentowy udział nieobecności, aby przyjąć taką okoliczność?

W razie udzielenia na pytanie pierwsze i pytanie drugie odpowiedzi twierdzącej: Czy nadzwyczajna okoliczność musiała zaistnieć w przypadku samego odwołania lotu, czy też obsługujący przewoźnik lotniczy jest uprawniony, ze względów ekonomicznych dotyczących przedsiębiorstwa, do sporządzenia nowego planu lotów?

4)	W razie udzielenia na pytania pierwsze i pytanie drugie odpowiedzi twierdzącej: Czy w wypadku możliwości zapobiegnięcia znaczenie ma sama nadzwyczajna okoliczność, czy też skutki wystąpienia nadzwyczajnej okoliczności?

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hannover (Niemcy) w dniu 13 kwietnia 2017 r. – Rita Hoffmeyer i Rudolf Meyer/TUIfly GmbH.

(Sprawa C-199/17)

(2017/C 221/13)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Hannover

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Rita Hoffmeyer, Rudolf Meyer

Strona pozwana: TUIfly GmbH

Pytania prejudycjalne

4)	W razie udzielenia na pytania pierwsze i pytanie drugie odpowiedzi twierdzącej: Czy w wypadku możliwości zapobiegnięcia znaczenie ma sama nadzwyczajna okoliczność, czy też skutki wystąpienia nadzwyczajnej okoliczności?

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hannover (Niemcy) w dniu 13 kwietnia 2017 r. – Eberhard Schmeer/TUIfly GmbH.

(Sprawa C-203/17)

(2017/C 221/14)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Hannover

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Eberhard Schmeer

Strona pozwana: TUIfly GmbH

Pytania prejudycjalne

4)	W razie udzielenia na pytania pierwsze i pytanie drugie odpowiedzi twierdzącej: Czy w wypadku możliwości zapobiegnięcia znaczenie ma sama nadzwyczajna okoliczność, czy też skutki wystąpienia nadzwyczajnej okoliczności?

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/11

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 16 lutego 2017 r. w sprawie T-191/14 Lubrizol France SAS/Rada wniesione w dniu 26 kwietnia 2017 r. przez Lubrizol France SAS

(Sprawa C-223/17 P)

(2017/C 221/15)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Lubrizol France SAS (przedstawiciele: R. MacLean, Solicitor, A. Bochon, adwokat)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-191/14, Lubrizol France/Rada w zakresie w jakim oddala dwa zarzuty podniesione przez wnoszącą odwołanie przed Sądem;

—	stwierdzenie, że te dwa zarzuty są zasadne;

—	rozstrzygniecie przez Trybunał w przedmiocie tych dwóch zarzutów i wydanie ostatecznego orzeczenia w sprawie;

—	tytułem żądania ewentualnego, skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd, tak aby mógł wydać rozstrzygnięcie w przedmiocie podniesionych przez wnoszącą odwołanie dwóch zarzutów dotyczących naruszenia prawa i procedury; oraz

—	obciążenie Rady i ewentualnych interwenientów kosztami postępowania poniesionymi przez wnoszącą odwołanie w postępowaniu odwoławczym oraz w postępowaniu w pierwszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania wnosząca odwołanie podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym Sąd nie zbadał, czy Rada zastosowała prawidłowe kryterium prawne zgodnie z obowiązującymi zasadami prawa

Wnosząca odwołanie twierdzi, że nie stosując odpowiednich kryteriów zawartych w komunikacie Komisji dotyczącym autonomicznych zawieszeń i kontyngentów taryfowych (2011/C 363/02 (1)) w ramach badania czy autonomiczne zawieszenie ceł na BPA powinno zostać zakończone, Sąd nie zbadał należycie argumentów Rady i Komisji co do prawidłowego kryterium prawnego, zgodnie z zasadami prawa obowiązującymi w tym kontekście.

Zarzut drugi, zgodnie z którym Sąd niezgodnie z prawem zastąpił własną oceną ocenę Rady i w oczywisty sposób wypaczył dowody

Wnosząca odwołanie twierdzi, po pierwsze, że Sąd niezgodnie z prawem zastąpił własną oceną ocenę Rady oraz Komisji i w ten sposób niezgodnie z prawem uzasadnił swe stanowisko, że towar dostarczony przez zgłaszające zastrzeżenia przedsiębiorstwo może być uznany za identyczny, równoważny lub zastępowalny względem BPA.

Po drugie, twierdzi ona, że Sąd dokonał oczywiście błędnej oceny dowodów dotyczących możliwości dostarczenia przez zgłaszające zastrzeżenia przedsiębiorstwo dostatecznych dostępnych ilości produktu, który miałby być porównywalny z BPA, wypaczając jasne znaczenie dowodów i ich zastosowanie w ramach oceny dokonanej w pierwszej instancji.

Zarzut trzeci, zgodnie z którym Sąd popełnił oczywisty błąd przy stosowaniu odpowiednich zasad proceduralnych jak też przyjmując wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie

Wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył prawo orzekając, że uprawnienie Komisji do oddalenia zażalenia z powodu zwłoki w udzieleniu odpowiedzi przekraczającej wyraźnie 15 dni roboczych określonych w komunikacie Komisji odnosi się wyłącznie do pierwszego kontaktu między zgłaszającym zastrzeżenia przedsiębiorstwem a wnioskującym przedsiębiorstwami a nie do późniejszej korespondencji, co pozwoliło Sądowi na uznanie tej zwłoki za pozbawioną znaczenia. W ten sposób Sąd przyjął wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie dotyczące charakteru, funkcjonowania oraz roli poszczególnych stron w postępowaniu przewidzianym w komunikacie Komisji.

(1) Dz.U. 2011, C 363, s. 6.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/12

Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 3 marca 2017 r. w sprawie T-556/16, GX/Komisja Europejska, wniesione w dniu 4 maja 2017 r. przez GX

(Sprawa C-233/17 P)

(2017/C 221/16)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: GX (przedstawiciel: adwokat G.M. Enache)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie zwraca się do Sądu o:

—	uchylenie zaskarżonego w odwołaniu postanowienia i w konsekwencji stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji organu powołującego;

—	zasądzenie odszkodowania i zadośćuczynienia za szkodę i krzywdę doznane z tytułu tej decyzji;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W odwołaniu wnoszący je zwraca się do Sądu o uchylenie postanowienia Sądu z dnia 3 marca 2017 r. w sprawie T-556/16, GX/Komisja, oddalającego jego skargę o stwierdzenie nieważności decyzji komisji konkursowej konkursu otwartego EPSO/AD/248/13 o nieumieszczeniu go na liście rezerwy kadrowej laureatów tego konkursu.

Na poparcie odwołania wnoszący je podnosi dwa zarzuty:

Niezgodność z prawem ogłoszenia o konkursie, corrigendum oraz podstawowych zasad etapu oceny zintegrowanej.

Wnoszący odwołanie uważa, że ogłoszenie o konkursie jest niezgodne z prawem, gdyż nie podano w nim obiektywnego uzasadnienia ograniczenia wyboru drugiego języka (do niemieckiego, angielskiego lub francuskiego) w świetle interesu służby ani proporcjonalności tego ograniczenia względem rzeczywistych potrzeb służby.

Po drugie, wnoszący odwołanie podnosi brak zgodności z prawem, ważności i podstaw naukowych podstawowych zasad etapu ocenny zintegrowanej, którymi kieruje się EPSO w konkursach otwartych, gdyż nie istnieją podstawy, dowody ani weryfikacja dla stosowanych w EPSO podstawowych praktyk opartych na następujących zasadach: (i) „zachowania w przeszłości są najlepszą prognozą przyszłych wyników pracy”, (ii) „etap oceny zintegrowanej, stanowiący symulację występujących w rzeczywistości sytuacji w środowisku pracy, jest najlepszą prognozą rzeczywistych wyników pracy”.

Po trzecie, wnoszący odwołanie podnosi niezgodność z prawem corrigendum opublikowanego dla konkursu EPSO/AD/248/13.

2.	Nieprawidłowości proceduralne na etapie ocenny zintegrowanej. Wnoszący odwołanie podnosi szereg nieprawidłowości proceduralnych na etapie ocenny zintegrowanej w konkursie EPSO/AD/248/13.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret (Dania) w dniu 10 maja 2017 r., Gert Teglgaard i Fløjstrupgård I/S/Fødevareministeriets Klagecenter

(Sprawa C-239/17)

(2017/C 221/17)

Język postępowania: duński

Sąd odsyłający

Østre Landsret

Strony w postępowaniach głównych

Strony skarżące: Gert Teglgaard i Fløjstrupgård I/S

Strona pozwana: Fødevareministeriets Klagecenter

Pytania prejudycjalne

Czy w sytuacji niestosowania się przez rolnika do wymogów podstawowych w zakresie zarządzania lub zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska w danym roku kalendarzowym i konieczności zastosowania obniżki płatności bezpośrednich dla takiego rolnika, zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 1782/2003 (1) w związku z art. 66 ust. 1 rozporządzenia Komisji nr 796/2004 (2), obniżka pomocy obliczana jest na podstawie płatności bezpośrednich dla tego rolnika:

(a)	w roku kalendarzowym, w którym doszło do niezgodności, czy

(b)	w (późniejszym) roku kalendarzowym, w którym ustalono/stwierdzono niezgodność?

2.	Czy rezultat pozostanie taki sam w świetle późniejszych przepisów zawartych w art. 23 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 73/2009 (3) w związku z art. 70 ust. 4 i art. 70 ust. 8 lit. a) rozporządzenia Komisji nr 1122/2009 (4)?

Czy w sytuacji niestosowania się przez rolnika do wymogów podstawowych w zakresie zarządzania lub zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska w latach 2007 i 2008 i ustalenia/stwierdzenia takiej niezgodności po raz pierwszy w 2011 r., zastosowanie przy obliczeniu obniżki pomocy ma rozporządzenie Rady nr 1782/2003 w związku z rozporządzeniem Komisji nr 796/2004 czy też zastosowanie ma rozporządzenie Rady nr 73/2009 w związku z rozporządzeniem Komisji nr 1122/2009?

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U. L 270, s. 1)

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników (Dz.U. L 141, s. 18)

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 30, s. 16)

(4) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (Dz.U. L 316, s. 65)

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/14

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 16 lutego 2017 r. w sprawie T-706/14., Holistic Innovation Institute/REA, wniesione w dniu 2 maja 2017 r. przez Holistic Innovation Institute, S.L.U.

(Sprawa C-241/17 P)

(2017/C 221/18)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Holistic Innovation Institute, S.L.U (przedstawiciel: J.J. Marín López, abogado)

Druga strona postępowania: Agencja Wykonawcza ds. Badań Naukowych (REA)

Żądania wnoszącego odwołanie

—	Uchylenie wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 16 lutego 2017 r, Holistic Innovation Institute/REA, T-706/14, EU:T:2017:89.

—	Stwierdzenie nieważności decyzji dyrektora Agencji Wykonawczej ds. Badań Naukowych z dnia 24 lipca 2014 r. [ARES (2014) 2461172] kończącej negocjacje z Holistic Innovation Institute, S.L.U. i wykluczającej ją z uczestnictwa w europejskich projektach Inachus i ZONeSEC

—	Przyznanie odszkodowania na rzecz Holistic Innovation Institute, S.L.U na zasadach określonych w pkt 177 odwołania.

Zarzuty i główne argumenty

Naruszenie prawa polegające na tym, że w zaskarżonym wyroku stwierdzono, iż REA miała kompetencję i nie przekroczyła granic zadań powierzonych jej w związku z zarządzaniem siódmym programem ramowym oceniając zdolności Holistic Innovation Institute i wykluczając ją z uczestnictwa w negocjacjach w projektach Inachus i ZONeSEC (pkt 39 zaskarżonego wyroku).

2.	Naruszenie prawa polegające na interpretacji pkt 2.2.2 ust. 1 załącznika do decyzji 2012/838 w ten sposób, że REA może wykluczyć Holistic Innovation Institute z negocjacji w ramach projektów Inachus i ZONeSEC (pkt 126 zaskarżonego wyroku).

Naruszenie prawa polegające na tym, że w zaskarżonym wyroku zaskarżoną decyzję uznano za zasadną (pkt 67 zaskarżonego wyroku), pomimo iż decyzja ta odsyła w ramach uzasadnienia po pierwsze do decyzji Komisji z dnia 13 marca 2014 r. [ARES (2014) 710158], która wyklucza wnoszącą odwołanie z uczestnictwa w projekcie eDIGIREGION (pkt 57 i 60-62 zaskarżonego wyroku) i po drugie do końcowych sprawozdań z audytów 11-INFS-025 i 11-BA119-016 (pkt 63 i 64 zaskarżonego wyroku), podczas gdy zarówno decyzja Komisji z dnia 13 marca 2014 r. [ARES (2014) 710158] jak też końcowe sprawozdania z audytów 11-INFS-025 i 11-BA119-016 były przedmiotem skarg o stwierdzenie nieważności.

Naruszenie prawa polegające na tym, że w zaskarżonym wyroku przeinaczono ocenę przedstawionych dowodów stwierdzając, że REA „wielokrotnie” żądała od wnoszącej odwołanie określonych informacji (pkt 75 zaskarżonego wyroku), że „powtórzyła swe żądanie” w piśmie z dnia 14 maja 2014 r. (pkt 78 zaskarżonego wyroku) i że „pomiędzy REA i wnoszącą odwołanie wielokrotnie doszło do wymiany pism” (pkt 118 zaskarżonego wyroku).

5.	Naruszenie prawa polegające na tym, że w zaskarżonym wyroku przeinaczono ocenę przedstawionych dowodów poprzez odesłanie w jego pkt 8, 77 i 78 do nieistniejącego dokumentu, którego brak było w aktach sprawy.

Naruszenie prawa polegające na tym, że w zaskarżonym wyroku stwierdzono zasadność zaskarżonej decyzji (pkt 80, 84, 94, 108 i 127 zaskarżonego wyroku), podczas gdy zaskarżona decyzja narusza pkt 2.2.2 załącznika do decyzji 2012/838 ponieważ odchodzi od pozytywnej oceny niezależnych zewnętrznych oceniających dotyczącej zdolności operacyjnych wnoszącej odwołanie „bez silnej i dobrze uzasadnionej argumentacji”.

Naruszenie prawa polegające na braku uzasadnienia zaskarżonego wyroku w części, w której stwierdza się w nim że „skarżąca [wnosząca odwołanie] nie przedstawiła żadnego dowodu pozwalającego podważyć rozumowanie [REA]” (pkt 58 zaskarżonego wyroku) i że jej pismo z dnia 2 czerwca 2014 r. dołączone do załącznika A26 do skargi „powtarzało część informacji znajdujących się w dokumencie wyjaśniającym wspomnianym w pkt 8 powyżej jednakże bez przedstawiania szczególnych informacji żądanych przez REA, wymienionych w pkt 7, 9 i 10 powyżej”.

8.	Naruszenie prawa polegające na tym, że w zaskarżonym wyroku stwierdzono, iż harmonogram przewidziany w upoważnieniach negocjacyjnych przewidywał zakończenie negocjacji „w sposób orientacyjny” (pkt 130 zaskarżonego wyroku).

9.	Naruszenie prawa polegające na tym, że w zaskarżonym wyroku błędnie stwierdzono, że nie przysługuje odszkodowanie za szkody i zadośćuczynienie za krzywdy poniesione w wyniku wydania zaskarżonej decyzji (pkt 147, 148 i 150 zaskarżonego wyroku).

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court (Irlandia) w dniu 12 maja 2017 r. – Ryanair Ltd/The Revenue Commissioners

(Sprawa C-249/17)

(2017/C 221/19)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Supreme Court

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ryanair Ltd

Druga strona postępowania: The Revenue Commissioners

Pytania prejudycjalne

Czy przyszły zamiar świadczenia usług w zakresie zarządzania na rzecz przejmowanej spółki w przypadku udanego jej przejęcia jest wystarczający dla ustalenia, że potencjalny nabywca prowadzi działalność gospodarczą do celów art. 4 szóstej dyrektywy VAT (1), w związku z czym VAT obciążający potencjalnego nabywcę z tytułu towarów lub usług wyświadczonych w celu doprowadzenia do rzeczonego przejęcia może być potencjalnie uważany za podatek naliczony na poczet zamierzonej działalności polegającej na świadczeniu usług w zakresie zarządzania; oraz

Czy zachodzi wystarczający „bezpośredni i ścisły związek”, wskazany jako przesłanka przez Trybunał Sprawiedliwości w wyroku Cibo (2), między specjalistycznymi usługami wyświadczonymi w kontekście takiego potencjalnego przejęcia, a transakcjami sprzedaży, to znaczy potencjalnym świadczeniem usług w zakresie zarządzania na rzecz przejmowanej spółki w przypadku udanego jej przejęcia, który uprawniałby do odliczenia VAT od tychże specjalistycznych usług?

(1) Szósta dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. 1977, L 145, s. 1).

(2) Wyroku z dnia 27 września 2001 r. w sprawie Cibo Participations SA/Directeur régional des impôts du Nord-Pas-de-Calais, C-16/00, EU:C:2001:495

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/16

Skarga wniesiona w dniu 12 maja 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Włoska

(Sprawa C-251/17)

(2017/C 221/20)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Manhaeve i L. Cimaglia, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska

Żądania strony skarżącej

Komisja wnosi do Trybunału o:

—	stwierdzenie, że nie podejmując wszelkich środków zapewniających wykonanie wyroku Trybunału z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-565/10 Komisja/Włochy, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 260 ust. 1 TFUE;

—

zasądzenie od Republiki Włoskiej okresowej kary pieniężnej w wysokości 346 922,40 EUR, pomniejszonej ewentualnie o kwotę wynikającą z proponowanej formuły stopniowego zmniejszania, za każdy dzień zwłoki w wykonaniu wyroku wydanego w sprawie C-565/10, począwszy od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie do dnia całkowitego wykonania wyroku w sprawie C-565/10;

—	zasądzenie od Republiki Włoskiej ryczałtu w wysokości 39 113,80 EUR za dzień, a co najmniej w wysokości 62 699 421,40 EUR, począwszy od dnia wydania wyroku w sprawie C-565/10 do dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie lub do dnia całkowitego wyroku w sprawie C-565/10;

—	obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W swej skardze Komisja Europejska zarzuca brak wykonania wyroku Trybunał z dnia 19 lipca 2012 r. w odniesieniu do 80 aglomeracji włoskich, których dotyczył ten wyrok.

Republika Włoska przyznaje w tym zakresie, że nie wykonała ona zobowiązań ciążących na niej na mocy art. 3 dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych (1) w odniesieniu do 35 aglomeracji. Państwo to przyznaje także, że nie wykonało zobowiązań ciążących na nim na mocy art. 4 i 10 tej dyrektywy w związku z 70 aglomeracjami.

Komisja wnioskuje na tej podstawie, że Republika Włoska nie podjęła wszelkich środków zapewniających pełne wykonanie wyroku z dnia 19 lipca 2012 r.

(1) Dz.U. L 135, s. 40.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hannover (Niemcy) w dniu 15 maja 2017 r. – Regina Lorenz i Prisca Sprecher/TUIfly GmbH.

(Sprawa C-254/17)

(2017/C 221/21)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Hannover

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Regina Lorenz, Prisca Sprecher

Strona pozwana: TUIfly GmbH

Pytania prejudycjalne

4)	W razie udzielenia na pytania pierwsze i pytanie drugie odpowiedzi twierdzącej: Czy w wypadku możliwości zapobiegnięcia znaczenie ma sama nadzwyczajna okoliczność, czy też skutki wystąpienia nadzwyczajnej okoliczności?

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/18

Wyrok Sądu z dnia 16 maja 2017 r. – AW/EUIPO – Pharma Mar (YLOELIS)

(Sprawa T-85/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego YLOELIS - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy YONDELIS - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 221/22)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Alfa Wassermann SpA (AW) (Alanno, Włochy), dopuszczona do wstąpienia w miejsce Alfa Wassermann Hungary Kft (przedstawiciele: adwokaci M. Best, U. Pfleghar i S. Schäffner)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Palmero Cabezas, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Pharma Mar, SA (Colmenar Viejo, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat N. González-Alberto Rodríguez)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 grudnia 2014 r. (sprawa R 1100/2014-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Pharma Mar a Alfa Wassermann Hungary.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Alfa Wassermann SpA (AW) zostaje obciążona kosztami postepowania.

(1) Dz.U. C 118 z 13.4.2015.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/18

Wyrok Sądu z dnia 15 maja 2017 r. – Morton’s of Chicago/EUIPO – Mortons the Restaurant (MORTON’S)

(Sprawa T-223/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy MORTON’S - Wcześniejsze niezarejestrowane krajowe znaki towarowe MORTON’S, MORTONS, MORTON’S CLUB, MORTONS CLUB, MORTON’S THE RESTAURANT, MORTONS RESTAURANT i M MORTON’S - Względna podstawa odmowy rejestracji - Unieważnienie prawa do znaku - Artykuł 8 ust. 4 i art. 53 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 221/23)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Morton’s of Chicago, Inc. (Chicago, Illinois, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: J. Moss, barrister)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: H. O’Neill, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Mortons the Restaurant Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: J. Barry, solicitor i P. Nagpal, barrister)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 lutego 2015 r. (sprawa R 46/2014-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Mortons The Restaurant a Morton’s of Chicago.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Morton’s of Chicago, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 228 z 13. 7. 2015.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/19

Wyrok Sądu z dnia 16 maja 2017 r. – Agria Polska i in./Komisja

(Sprawa T-480/15) (1)

((Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Nadużycie pozycji dominującej - Rynek dystrybucji środków ochrony roślin - Decyzja o odrzuceniu skargi do Komisji - Domniemane antykonkurencyjne zachowanie producentów i dystrybutorów - Uzgodnione lub skoordynowane składanie przez producentów i dystrybutorów skarg do organów administracyjnych i organów ścigania - Składanie doniesień o domniemanych naruszeniach obowiązujących uregulowań przez importerów równoległych - Kontrole administracyjne przeprowadzone następnie przez organy administracyjne - Nałożenie przez organy krajowe sankcji administracyjnych i karnych na importerów równoległych - Zrównanie składania zawiadomień przez producentów i dystrybutorów ze złośliwymi działaniami lub nadużywaniem postępowań administracyjnych - Brak interesu Unii - Prawo do skutecznej ochrony sądowej))

(2017/C 221/24)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Agria Polska sp. z o.o. (Sosnowiec, Polska), Agria Chemicals Poland sp. z o.o. (Sosnowiec), Star Agro Analyse und Handels GmbH (Allerheiligen bei Wildon, Austria) i Agria Beteiligungsgesellschaft mbH (Allerheiligen bei Wildon) (przedstawiciele: S. Dudzik, radca prawny, i J. Budzik, adwokat, następnie P. Graczyk, adwokat, i W. Rocławski, radca prawny)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Szczodrowski, A. Dawes i J. Norris-Usher, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparty na art. 263 TFUE wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2015) 4284 final z dnia 19 czerwca 2015 r. [sprawa AT.39864 – BASF (dawniej AGRIA i in./BASF i in.)], odrzucającej skargę złożoną do tej instytucji przez skarżące, dotyczącą naruszeń art. 101 lub 102 TFUE, jakich ich zdaniem miało się głównie dopuścić 13 przedsiębiorstw będących producentami i dystrybutorami środków ochrony roślin, z pomocą lub za pośrednictwem czterech organizacji zawodowych i kancelarii prawnej.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Agria Polska sp. z o.o., Agria Chemicals Poland sp. z o.o., Star Agro Analyse und Handels GmbH i Agria Beteiligungsgesellschaft mbH zostają obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 337 z 12.10.2015.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/20

Wyrok Sądu z dnia 16 maja 2017 r. – Airhole Facemasks/EUIPO – sindustrysurf (AIR HOLE FACE MASKS YOU IDIOT)

(Sprawa T-107/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy AIR HOLE FACE MASKS YOU IDIOT - Zła wiara - Artykuł 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Kompetencja o charakterze reformatoryjnym])

(2017/C 221/25)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Airhole Facemasks, Inc. (Vancouver, Kanada) (przedstawiciele: S. Barker, solicitor, i A. Michaels, barrister)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Hanf, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: sindustrysurf, SL (Trapagaran, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 stycznia 2016 r. (sprawa R 2547/2014 4) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Airhole Facemasks a sindustrysurf.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 18 stycznia 2016 r. (sprawa R 2547/2014 4), dotyczącej postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Airhole Facemasks, Inc. a sindustrysurf, SL, i dokonuje się zmiany tej decyzji poprzez orzeczenie, że odwołanie wniesione przez sindustrysurf do EUIPO na decyzję Wydziału Unieważnień z dnia 30 lipca 2014 r. zostaje oddalone.

2)	Airhole Facemasks i EUIPO pokrywają własne koszty poniesione w związku z postępowaniem przed Sądem.

3)	Sindustrysurf zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Airhole Facemasks w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą EUIPO.

4)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

(1) Dz.U. C 175 z 17.5.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/20

Wyrok Sądu z dnia 18 maja 2017 r. – Reisswolf/EUIPO (secret.service.)

(Sprawa T-163/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego secret.service. - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Badanie stanu faktycznego z urzędu - Artykuł 76 rozporządzenia nr 207/2009 - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009])

(2017/C 221/26)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Reisswolf Akten- und Datenvernichtung GmbH & Co. KG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat A. Ebert Weidenfeller)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Hanne, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 8 lutego 2016 r. (sprawa R 1820/2015-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego secret.service. jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Reisswolf Akten- und Datenvernichtung GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 200 z 6.6.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/21

Wyrok Sądu z dnia 18 maja 2017 r. – Panzeri/Parlament

(Sprawa T-166/16) (1)

((Przepisy dotyczące zwrotu kosztów i diet posłów do Parlamentu Europejskiego - Dodatek na zatrudnienie asystentów parlamentarnych - Windykacja nienależnie wypłaconych kwot))

(2017/C 221/27)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Pier Antonio Panzeri (Calusco d’Adda, Włochy) (przedstawiciel: adwokat C. Cerami)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: N. Lorenz, A. Caiola, G. Corstens i S. Seyr, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 263 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu z dnia 11 lutego 2016 r. w sprawie żądania zwrotu od skarżącego kwoty 83 764,34 EUR i związanej z nim noty debetowej z tego samego dnia.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Pier Antonio Panzeri zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 200 z 6.6.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/21

Wyrok Sądu z dnia 16 maja 2017 r. – Mühlbauer Technology/EUIPO (Magicrown)

(Sprawa T-218/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Magicrown - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 221/28)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Mühlbauer Technology GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Zintler i A. Stolz)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Hanne, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 marca 2016 r. (sprawa R 1213/2015-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego Magicrown jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Mühlbauer Technology GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 232 z 27.6.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/22

Wyrok Sądu z dnia 17 maja 2017 r. – adp Gauselmann/EUIPO (MULTI FRUITS)

(Sprawa T-355/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego MULTI FRUITS - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 221/29)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: adp Gauselmann GmbH (Espelkamp, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. Koch Moreno)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 kwietnia 2016 r. (sprawa R 1043/2015-5) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego MULTI FRUITS jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	adp Gauselmann GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 296 z 16.8.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/22

Wyrok Sądu z dnia 11 maja 2017 r. – Bammer/EUIPO – mydays (MÄNNERSPIELPLATZ)

(Sprawa T-372/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy MÄNNERSPIELPLATZ - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 52 ust. 1 lit. a) i art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 221/30)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Alexander Bammer (Sindelfingen, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat W. Riegger)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Hanne, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: mydays GmbH (Monachium, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat F. Pfefferkorn)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 28 kwietnia 2016 r. (sprawa R 1796/2015-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między spółką mydays a A. Bammerem.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Alexander Bammer zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 314 z 29.8.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/23

Wyrok Sądu z dnia 18 maja 2017 r. – Sabre GLBL/EUIPO (INSTASITE)

(Sprawa T-375/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego INSTASITE - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 221/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sabre GLBL, Inc. (Southlake, Teksas, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat J. Zecher)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: D. Hanf i S. Crabbe, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 27 kwietnia 2016 r. (sprawa R 1742/2015-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego INSTASITE jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Sabre GLBL, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 326 z 5.9.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/23

Wyrok Sądu z dnia 18 maja 2017 r. – Makhlouf/Rada

(Sprawa T-410/16) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające skierowane przeciwko Syrii - Zamrożenie środków finansowych - Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie - Prawo do poszanowania dobrego imienia - Prawo własności - Domniemanie niewinności - Ograniczenia wjazdu na terytorium Unii i przejazdu przez nie - Proporcjonalność))

(2017/C 221/32)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Rami Makhlouf (Damaszek, Syria) (przedstawiciel: adwokat E. Ruchat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo S. Kyriakopoulou, G. Étienne i A. Vitro, następnie S. Kyriakopoulou i A. Vitro, a następnie S. Kyriakopoulou i J. Bauerschmidt, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre, L. Havas i R. Tricot, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia nieważności decyzji Rady WPZiB/2016/850 z dnia 27 maja 2016 r., zmieniającej decyzję 2013/255/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (Dz. U. 2016, L 141, s. 125) i dalszych aktów wykonawczych do tej pierwszej w zakresie, w jakim dotyczą one skarżącego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Rami Makhlouf pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

3)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 371 z 10.10.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/24

Wyrok Sądu z dnia 16 maja 2017 r. – Marsh/EUIPO (LegalPro)

(Sprawa T-472/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego LegalPro - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 221/33)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Marsh GmbH (Frankfurt nad Menem, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat W. Riegger)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciel: M. Fischer, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 czerwca 2016 r. (sprawa R 146/2016-4) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego LegalPro jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Marsch GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 383 z 17.10.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/25

Wyrok Sądu z dnia 17 maja 2017 r. – PG/Frontex

(Sprawa T-583/16)

((Służba publiczna - Personel tymczasowy - Nieprzedłużenie umowy zawartej na czas określony - Procedura przedłużenia umowy - Artykuł 266 TFUE - Obowiązek staranności - Odpowiedzialność pozaumowna))

(2017/C 221/34)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: PG (przedstawiciel: adwokat S. Pappas)

Strona pozwana: Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej (Frontex) (przedstawiciele: H. Caniard i S. Drew, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata B. Wägenbaura)

Przedmiot

Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE i zmierzające, po pierwsze, do stwierdzenia nieważności decyzji organu uprawnionego do zawierania umów o pracę w agencji Frontex z dnia 9 czerwca 2015 r. w sprawie nieprzedłużenia umowy ze skarżącym, a po drugie, do uzyskania naprawienia szkody, jaką miał ponieść skarżący.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	PG zostaje obciążony kosztami postępowania.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/25

Wyrok Sądu z dnia 16 maja 2017 r. – CW/Parlament

(Sprawa T-742/16 RENV) (1)

((Służba publiczna - Urzędnicy - Mobbing - Artykuł 12a regulaminu pracowniczego - Obowiązek wspomagania - Przepisy wewnętrzne dotyczące komitetu doradczego ds. mobbingu i zapobiegania mu w miejscu pracy - Artykuł 24 regulaminu pracowniczego - Wniosek o udzielenie wsparcia - Oddalenie - Decyzja oddalająca zażalenie - Autonomiczna treść - Przedwczesne zażalenie - Brak - Rola i uprawnienia komitetu doradczego ds. mobbingu i jego zapobieganiu w miejscu pracy - Fakultatywne wystąpienie przez urzędnika - odpowiedzialność pozaumowna))

(2017/C 221/35)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: CW (przedstawiciel: adwokat C. Bernard-Glanz)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: E. Taneva i M. Dean, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 270 TFUE, po pierwsze, o stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu z dnia 8 kwietnia 2013 r. oddalającej wniosek o udzielenie wsparcia złożony przez skarżącą w związku z podnoszonym mobbingiem, któremu w jej odczuciu poddawali ją przełożeni, a także o stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu z dnia 23 października 2013 r. oddalającej jej zażalenie z dnia 9 lipca 2013 r., a po drugie, o odszkodowanie za podnoszona przez nią szkodę.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji sekretarza generalnego Parlamentu, działającego jako organ powołujący, z dnia 23 października 2013 r. oddalającej zażalenie CW z dnia 9 lipca 2013 r.

2)	Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu z dnia 8 kwietnia 2013 r. oddalającej wniosek o udzielenie wsparcia złożony przez CW zostaje oddalone jako niedopuszczalne.

3)	Parlament wypłaci CW, tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, kwotę 2 000 EUR wraz z odsetkami za zwłokę od dnia ogłoszenia niniejszego wyroku, według stawki ustalonej przez Europejski Bank Centralny (EBC) dla głównych operacji refinansujących.

4)	W pozostałym zakresie żądanie odszkodowawcze zostaje oddalone.

Parlament pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez CW w pierwszym postępowaniu przed Sądem do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej ze skargi w sprawie F-124/13, w postepowaniu odwoławczym w sprawie T-309/15 P oraz w niniejszym postepowaniu w trybie przekazania do ponownego rozpoznania w sprawie T-742/16 RENV.

(1) Dz.U. C 52 z 22.2.2014 (sprawa początkowo zarejestrowana w Sądzie do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod numerem F-124/13).

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/26

Postanowienie Sądu z dnia 3 maja 2017 r. – De Nicola/EBI

(Sprawa T-55/16 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Personel EBI - Ocena - Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej - Postępowanie w sprawie oceny za 2009 r. - Naruszenia prawa - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne))

(2017/C 221/36)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Carlo De Nicola (Strassen, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat G. Ferabecoli)

Druga strona postępowania: Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) (przedstawiciele: G. Nuvoli i G. Faedo pełnomocnicy, wspierani przez adwokata A. Dal Ferrę)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu częściowe uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (w składzie jednego sędziego) z dnia 18 grudnia 2015 r., De Nicola/EBI (F-45/11, EU:F:2015:167).

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	Carlo De Nicola pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) w niniejszej instancji.

(1) Dz.U. C 106 z 21.3.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/27

Postanowienie Sądu z dnia 3 maja 2017 r. – De Nicola/EBI

(Sprawa T-59/16 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Personel EBI - Ocena - Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej - Postępowanie w sprawie oceny za 2012 r. - Naruszenia prawa - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne))

(2017/C 221/37)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Carlo De Nicola (Strassen, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat G. Ferabecoli)

Druga strona postępowania: Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) (przedstawiciele: początkowo G. Nuvoli i F. Martin, a następnie G. Nuvoli i G. Faedo pełnomocnicy, wspierani przez adwokata A. Dal Ferrę)

Przedmiot

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	Carlo De Nicola pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) w niniejszej instancji.

(1) Dz.U. C 111 z 29.3.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/27

Postanowienie Sądu z dnia 3 maja 2017 r. – De Nicola/EBI

(Sprawa T-60/16 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Personel EBI - Ocena - Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej - Postępowanie w sprawie oceny za 2011 r. - Naruszenia prawa - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne))

(2017/C 221/38)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Carlo De Nicola (Strassen, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat G. Ferabecoli)

Przedmiot

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	Carlo De Nicola pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) w niniejszej instancji.

(1) Dz.U. C 111 z 29.3.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/28

Postanowienie Sądu z dnia 3 maja 2017 r. – De Nicola/EBI

(Sprawa T-70/16 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Personel EBI - Mobbing - Odpowiedzialność pozaumowna - Naruszenia prawa - Odwołanie oczywiście bezzasadne))

(2017/C 221/39)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Carlo De Nicola (Strassen, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat G. Ferabecoli)

Druga strona postępowania: Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) (przedstawiciele: G. Nuvoli i G. Faedo pełnomocnicy, wspierani przez adwokata A. Dal Ferrę)

Przedmiot

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	Carlo De Nicola pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) w niniejszej instancji.

(1) Dz.U. C 111 z 29.3.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/28

Postanowienie Sądu z dnia 4 maja 2017 r. – De Masi/Komisja

(Sprawa T-341/16) (1)

([Skarga o stwierdzenie nieważności - Dostęp do dokumentów - Wniosek o udzielenie dostępu w ramach współpracy międzyinstytucjonalnej na podstawie art. 230 TFUE - Dokumenty dotyczące prac grupy „Kodeks postępowania (opodatkowanie przedsiębiorstw)”, ustanowionej przez Radę - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Niedopuszczalność])

(2017/C 221/40)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Fabio De Masi (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: A. Fischer-Lescano, profesor)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Erlbacher i J. Baquero Cruz, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności, na podstawie art. 263 TFUE, decyzji zawartej podobno w piśmie Komisji z dnia 8 czerwca 2016 r. zawierającym odpowiedź na wniosek o udzielenie pełnego dostępu do dokumentów grupy „Kodeks postępowania (opodatkowanie przedsiębiorstw)”, z którym wystąpił przewodniczący komisji specjalnej Parlamentu Europejskiego do spraw interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach (TAXE2).

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Fabio De Masi pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1) Dz.U. C 287 z 8.8.2016.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/29

Skarga wniesiona w dniu 14 kwietnia 2017 r. – L/Parlament

(Sprawa T-59/17)

(2017/C 221/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: L (przedstawiciel: adwokat I. Coutant Peyre)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu z dnia 24 czerwca 2016 r., otrzymanej w dniu 25 lipca 2016 r., dotyczącej zwolnienia skarżącej;

—	zasądzenie od Parlamentu kwoty 100 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za doznane krzywdy;

—	obciążenie Parlamentu kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady ochrony osób zgłaszających przypadki naruszenia, określonych w art. 22a i art. 22b regulaminu pracowniczego oraz w art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego.

2.	Zarzut drugi dotyczący braku uzasadnienia.

3.	Zarzut trzeci dotyczący oczywistego błędu w ocenie.

4.	Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności.

5.	Zarzut piąty dotyczący naruszenia obowiązku dochowania należytej staranności.

6.	Zarzut szósty dotyczący braku odpowiedzi Parlamentu na złożony przez stronę skarżącą wniosek o udzielenie wsparcia, jak również naruszenia prawa do obrony oraz naruszenia prawa do korzystania z procedury pojednawczej.

7.	Zarzut siódmy dotyczący naruszenia prawa dostępu do dokumentów.

8.	Zarzut ósmy dotyczący nadużycia władzy.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/29

Skarga wniesiona w dniu 19 kwietnia 2017 r. – Falmouth University/Komisja

(Sprawa T-227/17)

(2017/C 221/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Falmouth University (Falmouth, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: V. Sloane, Barrister, F. Harmel adwokat, T. Kotsonic, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej stwierdzającej, w odniesieniu do okresu programowania 2007-2013 Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRG), wystąpienie nieprawidłowości w projekcie „Enhancing the Creative Knowledge Base of Cornwall” („Wzmacnianie Bazy Wiedzy Kreatywnej Kornwalii”), co wymagało zastosowania zryczałtowanej korekty finansowej w wysokości 25 %;

—	obciążenie Komisji Europejskiej jej własnymi kosztami postępowania oraz kosztami postepowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy, poprzez który utrzymuje, że Komisja popełniła błąd stwierdzając, że kryteria kwalifikacji zostały określone z naruszeniem art. 44 ust. 2 Dyrektywy 2004/18/WE (1).

2.	Zarzut drugi, poprzez który utrzymuje, że Komisja nie była uprawniona do powołania się na dodatkowe trzy stwierdzone w zaskarżonej decyzji nieprawidłowości.

3.	Zarzut trzeci, poprzez który utrzymuje, w każdym razie, że Komisja popełniła błąd stwierdzając w zaskarżonej decyzji istnienie dodatkowych trzech nieprawidłowości.

4.	Zarzut czwarty, poprzez który utrzymuje, że Komisja postąpiła irracjonalnie i dysproporcjonalnie określając wysokość korekty finansowej na 25 %.

(1) Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. L 134, 2004, s. 114).

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/30

Skarga wniesiona w dniu 17 kwietnia 2017 r. – Balti Gaas/Komisja i INEA

(Sprawa T-236/17)

(2017/C 221/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca:: Balti Gaas OÜ (Tallinn, Estonia) (przedstawiciele: adwokaci E. Tamm i L. Naaber-Kivisoo)

Strona pozwana: Komisja Europejska i Agencja Wykonawcza ds. Innowacyjności i Sieci (INEA)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 17 lutego 2017 r. Ref Ares(2017)890302 (1);

—	obciążenie strony pozwanej własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi, że strona pozwana nie zapewniła by procedury stosowane w zakresie przyznawania dotacji spełniały wymogi zgodności z prawem, zasady przejrzystości oraz dobrej administracji. Strona skarżąca opiera się w tym zakresie na czterech zarzutach.

1.	Zarzut pierwszy dotyczy braku uprawnień.

2.	Zarzut drugi dotyczy naruszenia istotnych wymogów proceduralnych w wyniku braku przedstawienia uzasadnienia.

3.	Zarzut trzeci dotyczy braku uzasadnienia.

4.	Zarzut czwarty dotyczy braku materialnej zgodności uzasadnienia.

(1) Decyzja przyjęta w związku z decyzją wykonawczą Komisji C(2016)1587 final z dnia 17/03/2016 dotyczącą zmiany decyzji wykonawczej Komisji C(2014)2080 ustanawiającej wieloletni program roboczy na przyznawanie pomocy finansowej w dziedzinie trans-Europejskiej infrastruktury energetycznej w ramach Instrumentu „Łącząc Europę” na lata 2014-2020

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/31

Skarga wniesiona w dniu 24 kwietnia 2017 r. – Ecolab Deutschland i Lysoform Dr. Hans Rosemann/ECHA

(Sprawa T-243/17)

(2017/C 221/44)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ecolab Deutschland GmbH (Monheim, Niemcy) i Lysoform Dr. Hans Rosemann GmbH (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci K. Van Maldegem, M. Grunchard i P. Sellar)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie dopuszczalności i zasadności skargi;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiej Agencji Chemikaliów („ECHA”) dotyczącej umieszczenia spółki Sasol Chemie GmbH & Co. KG w wykazie przewidzianym w art. 95 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 (1) („wykaz z art. 95”) jako aktywnego dostawcy substancji 1-Propanol dla kategorii produktów 1, 2 i 4;

—	obciążenie ECHA kosztami postępowania sądowego.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 95 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 528/2012

—

Strona skarżąca twierdzi, że ECHA naruszyła warunki umieszczenia spółki Sasol w wykazie z art. 95 w sposób przewidziany w art. 95 ust. 1 rozporządzenia (UE), jako że nie było możliwe by spółka Sasol przedłożyła ECHA kompletną dokumentację. W opinii strony skarżącej dokumentacja przedłożona przez spółkę Sasol nie mogła zawierać, ani kopii testu komety, ani upoważnienia do korzystania z dostępu do tego testu.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia zasady niedyskryminacji.

—

Strona skarżąca twierdzi, że ECHA uznając – dla celów wykazu z art. 95 – dokumentację przedłożoną przez spółkę Sasol za kompletną, potraktowała przedsiębiorstwa znajdujące się w porównywalnej sytuacji w sposób odmienny nie podając żadnego obiektywnego uzasadnienia naruszenia zasady niedyskryminacji.

Zarzut trzeci dotyczący naruszania równych warunków działania ustanowionych mocą rozporządzenia (EU) nr 528/2012 oraz tworzenia nieuczciwej konkurencji

—

Strona skarżąca twierdzi, że umieszczając spółkę Sasol w wykazie z art. 95, ECHA naruszyła art. 62 i 63 rozporządzenia nr (UE) nr 528/2012, które mają na celu zapewnienie równych warunków działania przedsiębiorstwom takim jak spółki po stronie skarżącej, które uczestniczyły w przeglądzie substancji czynnej 1-Propanol i takim jak spółka Sasol, które w przeglądzie tym nie uczestniczyły.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych (Dz.U. L 167, s. 1).

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/32

Skarga wniesiona w dniu 28 kwietnia 2017 r. – Casino, Guichard-Perrachon i EMC Distribution/Komisja

(Sprawa T-249/17)

(2017/C 221/45)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Casino, Guichard-Perrachon (Saint-Étienne, Francja) i EMC Distribution (Vitry-sur-Seine, Francja) (przedstawiciele: D. Théophile, I. Simic, O. de Juvigny i T. Reymond, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżące wnoszą do Sądu o:

—

nakazanie Komisji na podstawie art. 89 i 90 regulaminu postępowania przed Sądem, przed wydaniem rozstrzygnięcia, przedstawienia wszystkich dokumentów, dowodów i innych informacji, na podstawie których w dniu wydania decyzji C (2017) 1054 Komisja uważała, że dysponowała wystarczająco poważnymi poszlakami pozwalającymi uzasadnić przeprowadzenie kontroli w pomieszczeniach należących do skarżących;

—	stwierdzenie, na podstawie art. 277 TFUE, że art. 20 rozporządzenia nr 1/2003 nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, a w konsekwencji stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2017) 1054 z dnia 9 lutego 2017 r.;

—	stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 263 TFUE, decyzji Komisji Europejskiej C (2017) 1054 z dnia 9 lutego 2017 r.;

—	obciążenie Komisji całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżące podnoszą pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący niezgodności z prawem decyzji Komisji Europejskiej z dnia 9 lutego 2017 r. nakazującej skarżącym poddanie się kontroli na podstawie art. 20 ust. 1–4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1), która to decyzja została zaskarżona w niniejszej sprawie (zwana dalej „zaskarżoną decyzją”). Skarżące twierdzą w tym względzie, że:

—	zaskarżona decyzja jest oparta na przepisie, który jest niezgodny z prawem, a zatem nie ma zastosowania w niniejszej sprawie zgodnie z art. 277 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej „TFUE”);

—

art. 20 rozporządzenia nr 1/2003 narusza podstawowe prawo do skutecznego środka prawnego, przewidziane w art. 47 karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) i w art. 6 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (zwanej dalej „EKPC”), ponieważ nie pozwala on przedsiębiorstwom będącym adresatami decyzji Komisji w sprawie przeprowadzenia kontroli na skorzystanie ze skutecznego środka prawnego w odniesieniu do przebiegu kontroli;

—	ów przepis narusza również zasadę równoważności broni oraz prawo do obrony, gwarantowane w art. 47 i 48 karty i w art. 6 EKPC, ponieważ nie pozwala on stronom na dostęp do dokumentów, na których Komisja oparła decyzję w sprawie przeprowadzenia kontroli.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia podstawowego prawa do nienaruszalności miru domowego, o którym mowa w art. 7 karty i w art. 8 EKPC, jako że zaskarżona decyzja ma nieograniczony czas obowiązywania, zaś jej zakres stosowania jest jednocześnie niedokładny i nieproporcjonalny, zważywszy, że:

—	zaskarżona decyzja określa wyłącznie dzień, w którym kontrola może się zacząć, ale nie przewiduje ani daty końcowej, ani maksymalnego czasu trwania kontroli;

—	dotyczy ona wszystkich spółek grupy Casino, bez względu na ich działalność i położenie geograficzne, lecz nie wskazuje ich indywidualnie, z wyjątkiem spółki dominującej;

—	zezwala ona na przeprowadzenie kontroli w jakimkolwiek pomieszczeniu grupy.

3.	Zarzut trzeci dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia spoczywającego na Komisji, jako że zaskarżona decyzja nie określa ani typu, ani charakteru, ani pochodzenia, ani treści informacji, w świetle których Komisja postanowiła zarządzić kontrolę.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia w zaskarżonej decyzji podstawowego prawa do nienaruszalności miru domowego, o którym mowa w art. 7 karty i w art. 8 EKPC, jako że została ona wydana przez Komisję, która nie dysponowała wystarczająco poważnymi poszlakami pozwalającymi uzasadnić przeprowadzenie kontroli w pomieszczeniach należących do skarżących.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności wskutek wydania zaskarżonej decyzji, w zakresie w jakim decyzja ta przewiduje rozpoczęcie kontroli w okresie, który jest wyjątkowo niekorzystny dla działalności skarżących, mimo że inna data, bardziej im odpowiadająca, mogła zostać przyjęta bez jakichkolwiek niedogodności dla Komisji. Skarżące podnoszą w tym względzie, że wprawdzie zaskarżona decyzja dotyczy konkretnie pomieszczeń jednostki w grupie Casino, zajmującej się prowadzeniem negocjacji z dostawcami, przewiduje ona jednak rozpoczęcie kontroli w dniu 20 lutego 2017 r. lub tuż po, czyli w ostatnim tygodniu negocjacji rocznych porozumień z dostawcami, które powinny zostać zakończone, zgodnie z art. L. 441-7 francuskiego kodeksu handlowego, przed dniem 1 marca bieżącego roku kalendarzowego, o czym Komisja doskonale wiedziała.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/33

Skarga wniesiona w dniu 3 maja 2017 r. – RE/Komisja

(Sprawa T-257/17)

(2017/C 221/46)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: RE (przedstawiciel: adwokat S. Pappas)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji Dyrekcji ds. Bezpieczeństwa o oddaleniu ponownego wniosku skarżącego z dnia 20 stycznia 2017 r. o udzielnie dostępu do dokumentów;

—	nakazanie stronie pozwanej zapłatę na rzecz skarżącego sprawiedliwego i słusznego zadośćuczynienia za krzywdę spowodowaną bezprawną odmową rozpatrzenia wniosku o udzielenia skarżącemu dostępu do dokumentów z naruszeniem przepisów rozporządzenia nr 1049/2001 (1) oraz

—	obciążenie strony pozwanej jej własnymi kosztami, a także kosztami poniesionymi przez skarżącego w toku niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący wnosi o stwierdzenie nieważności wspomnianej wyżej dorozumianej decyzji będącej przedmiotem skargi z dwóch powodów. Po pierwsze, z powodu braku uzasadnienia odmowy ujawnienia 15 dokumentów o dostęp, do których wnioskował skarżący, niewymienionych w decyzji z dnia 22 grudnia 2016 r. oddalającej pierwszy wniosek skarżącego o udzieleniu dostępu do dokumentów. Po drugie, brak uzasadnienia lub błędne uzasadnienie odmowy ujawnienia pozostałych dokumentów, jeżeliby uznać, że uzasadnienie decyzji z dnia 22 grudnia 2016 r. oddalającej pierwszy wniosek skarżącego o udzieleniu dostępu do dokumentów jest częścią dorozumianej decyzji będącej przedmiotem skargi.

Wreszcie skarżący żąda zasądzenia stosownego zadośćuczynienia za krzywdę jaką odniósł w wyniku nieustannych opóźnień po stronie administracji oraz niezgodnej z prawem odmowy dostępu do wnioskowanych dokumentów, z naruszeniem przepisów rozporządzania nr 1049/2001.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, 2001, s. 43)

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/34

Skarga wniesiona w dniu 3 maja 2017 r. – Bank of New York Mellon/EUIPO – Nixen Partners (NEXEN PULSE)

(Sprawa T-260/17)

(2017/C 221/47)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: The Bank of New York Mellon Corp. (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci A. Klett i K. Schlüter)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Nixen Partners (Paryż, Francja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „NEXEN PULSE” – zgłoszenie nr 13 374 194

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 lutego 2017 r. w sprawie R 1571/2016-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i oddalenie sprzeciwu;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania oraz postępowań przed Izbą Odwoławczą oraz Wydziałem Sprzeciwów, w tym wszystkimi koniecznymi wydatkami poniesionymi przez skarżącego w niniejszym postepowaniu.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/34

Skarga wniesiona w dniu 5 maja 2017 r. – Bayer AG/EUIPO – UNI – Pharma (SALOSPIR)

(Sprawa T-261/17)

(2017/C 221/48)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Bayer AG (Leverkusen, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat V. von Bomhard)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: UNI – Pharma Kleon Tsetis Pharmaceutical Laboratories Industrial and Commercial SA (Kifisia, Grecja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „SALOSPIR” – zgłoszenie nr 12 351 458

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 lutego 2017 r. w sprawie R 2444/2015-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i Uni-Pharma, w wypadku gdyby wstąpiła do postępowania w charakterze interwenienta, kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b), art. 8 ust. 4 i art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/35

Skarga wniesiona w dniu 4 maja 2017 r. – Uponor Innovation/EUIPO – Swep International (SMATRIX)

(Sprawa T-264/17)

(2017/C 221/49)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Uponor Innovation AB (Borås, Szwecja) (przedstawiciel: adwokat A. Kylhammar)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Swep International AB (Landskrona, Szwecja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „SMATRIX” – zgłoszenie nr 12 540 431

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 marca 2017 r. w sprawie R 236/2016-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania;

—	nakazanie SWEP International zwrotu stronie skarżące kosztów poniesionych w postępowaniach przed Wydziałem Sprzeciwów i Izbą Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/35

Skarga wniesiona w dniu 8 maja 2017 r. – Quadri di Cardano/Komisja

(Sprawa T-273/17)

(2017/C 221/50)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Alessandro Quadri di Cardano (Schaerbeek, Belgia) (przedstawiciele: N. De Montigny i J. N. Louis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji PMO z dnia 19 lipca 2016 r. ustalającej jej prawa indywidualne w momencie rozpoczęcia służby w Agencji Wykonawczej ds. Innowacyjności i Sieci (INEA), jako że poprzez tę decyzję odmówiono przyznania jej dodatku zagranicznego w wysokości 16 % na podstawie art. 4 załącznika VII do regulaminu pracowniczego i w konsekwencji nie przyznano jej związanych z tym uprawnień, w szczególności zwrotu kosztów corocznej podróży;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący nieposzanowania dyskusji i negocjacji związanych z okresem sprzed nowelizacji regulaminu pracowniczego urzędników, a zwłaszcza naruszenia uzasadnionych oczekiwań, zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa w stosunku do strony skarżącej, jak również praw nabytych przez tą ostatnią, wskutek niespodziewanie odmiennej analizy kwestii jej praw indywidualnych.

Zarzut drugi dotyczący umowy o pracę tymczasową na podstawie prawa belgijskiego, na którą Komisja powołuje się w celu uzasadnienia miejsca zamieszkania strony skarżącej w Belgii podczas zatrudnienia przez pracodawcę z sektora prywatnego. Zarzut ten składa się z trzech części.

—

Część pierwsza dotyczy nadużycia władzy i przekroczenia kompetencji, które Komisja popełniła, próbując wykluczyć jakikolwiek stosunek podporządkowania, jaki istniał między nią a stroną skarżącą w okresie zatrudnienia jej jako pracownika agencji tymczasowej, aby uwolnić się od istnienia stosunku pracy na rzecz organizacji międzynarodowej, w wyniku którego musiałoby co do zasady dojść do odłożenia analizy warunków wymaganych przez art. 4 załącznika VII do regulaminu pracowniczego;

—	część druga dotycząca naruszenia prawa, naruszenia przepisów prawa belgijskiego dotyczących umów o pracę tymczasową, jak również nadużycia prawa, które popełniła Komisja;

—	część trzecia dotycząca oczywistego błędu w ocenie, naruszenia zasady proporcjonalności i zasady dobrej administracji.

10.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/36

Skarga wniesiona w dniu 10 maja 2017 r. – Monster Energy/EUIPO – Bösel (MONSTER DIP)

(Sprawa T-274/17)

(2017/C 221/51)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Monster Energy Company (Corona, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: P. Brownlow, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Marco Bösel (Bad Fallingbostel, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Marco Bösel

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „MONSTER DIP” – zgłoszenie nr 13 118 211

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 lutego 2017 r. w sprawie R 1062/2016-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Wydziału Sprzeciwów z dnia 19 kwietnia 2016 r. w ramach sprzeciwu nr B 2433681;

—	odrzucenie zgłoszenia, co do którego wniesiono sprzeciw, w odniesieniu do wszystkich wskazanych towarów i usług;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b), art. 8 ust. 4 i art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 221

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 60 10 lipca 2017

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2017/C 221/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2017/C 221/02	Sprawa C-117/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per le Marche (Włochy) w dniu 6 marca 2017 r. – Comune di Castelbellino/Regione Marche i in.	2
2017/C 221/03	Sprawa C-118/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budai Központi Kerületi Bíróság (Węgry) w dniu 7 marca 2017 r. – Dunai Zsuzsanna/ERSTE Bank Hungary Zrt.	2
2017/C 221/04	Sprawa C-126/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (Węgry) w dniu 10 marca 2017 r. – Orsolya Czakó/ERSTE Bank Hungary Zrt.	3
2017/C 221/05	Sprawa C-135/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 15 marca 2017 r. – X-GmbH/Finanzamt Stuttgart – Körperschaften.	4
2017/C 221/06	Sprawa C-159/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Constanța (Rumunia) w dniu 29 marca 2017 r. – Întreprinderea Individuală Dobre M. Marius/Ministerul Finanțelor Publice – Agenția Națională de Administrare Fiscală – Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Galați – Serviciul Soluționare Contestații, Agenția Națională de Administrare Fiscală – Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Galați – Administrația Județeană a Finanțelor Publice Constanța – Serviciul Inspecție Fiscală Persoane Fizice	5
2017/C 221/07	Sprawa C-168/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 3 kwietnia 2017 r. – SH/TG	5
2017/C 221/08	Sprawa C-182/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 11 kwietnia 2017 r. – Nagyszénás Településszolgáltatási Nonprofit Kft./Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatóság	6
2017/C 221/09	Sprawa C-183/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 2 lutego 2017 r. w sprawie T-29/15 International Management Group/Komisja wniesione w dniu 11 kwietnia 2017 r. przez International Management Group	7
2017/C 221/10	Sprawa C-186/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Berlin (Niemcy) w dniu 12 kwietnia 2017 r. – flightright GmbH/Iberia Express SA	8
2017/C 221/11	Sprawa C-190/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Madrid (Hiszpania) w dniu 12 kwietnia 2017 r. – Lu Zheng/Ministerio de Economía y Competitividad	8
2017/C 221/12	Sprawa C-195/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hannover (Niemcy) w dniu 13 kwietnia 2017 r. – Helga Krüsemann i in./TUIfly GmbH.	9
2017/C 221/13	Sprawa C-199/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hannover (Niemcy) w dniu 13 kwietnia 2017 r. – Rita Hoffmeyer i Rudolf Meyer/TUIfly GmbH.	10
2017/C 221/14	Sprawa C-203/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hannover (Niemcy) w dniu 13 kwietnia 2017 r. – Eberhard Schmeer/TUIfly GmbH.	10
2017/C 221/15	Sprawa C-223/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 16 lutego 2017 r. w sprawie T-191/14 Lubrizol France SAS/Rada wniesione w dniu 26 kwietnia 2017 r. przez Lubrizol France SAS	11
2017/C 221/16	Sprawa C-233/17 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 3 marca 2017 r. w sprawie T-556/16, GX/Komisja Europejska, wniesione w dniu 4 maja 2017 r. przez GX	12
2017/C 221/17	Sprawa C-239/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret (Dania) w dniu 10 maja 2017 r., Gert Teglgaard i Fløjstrupgård I/S/Fødevareministeriets Klagecenter	13
2017/C 221/18	Sprawa C-241/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 16 lutego 2017 r. w sprawie T-706/14., Holistic Innovation Institute/REA, wniesione w dniu 2 maja 2017 r. przez Holistic Innovation Institute, S.L.U.	14
2017/C 221/19	Sprawa C-249/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court (Irlandia) w dniu 12 maja 2017 r. – Ryanair Ltd/The Revenue Commissioners	15
2017/C 221/20	Sprawa C-251/17: Skarga wniesiona w dniu 12 maja 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Włoska	16
2017/C 221/21	Sprawa C-254/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hannover (Niemcy) w dniu 15 maja 2017 r. – Regina Lorenz i Prisca Sprecher/TUIfly GmbH.	17
	Sąd
2017/C 221/22	Sprawa T-85/15: Wyrok Sądu z dnia 16 maja 2017 r. – AW/EUIPO – Pharma Mar (YLOELIS) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego YLOELIS — Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy YONDELIS — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	18
2017/C 221/23	Sprawa T-223/15: Wyrok Sądu z dnia 15 maja 2017 r. – Morton’s of Chicago/EUIPO – Mortons the Restaurant (MORTON’S) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Graficzny unijny znak towarowy MORTON’S — Wcześniejsze niezarejestrowane krajowe znaki towarowe MORTON’S, MORTONS, MORTON’S CLUB, MORTONS CLUB, MORTON’S THE RESTAURANT, MORTONS RESTAURANT i M MORTON’S — Względna podstawa odmowy rejestracji — Unieważnienie prawa do znaku — Artykuł 8 ust. 4 i art. 53 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	18
2017/C 221/24	Sprawa T-480/15: Wyrok Sądu z dnia 16 maja 2017 r. – Agria Polska i in./Komisja (Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Nadużycie pozycji dominującej — Rynek dystrybucji środków ochrony roślin — Decyzja o odrzuceniu skargi do Komisji — Domniemane antykonkurencyjne zachowanie producentów i dystrybutorów — Uzgodnione lub skoordynowane składanie przez producentów i dystrybutorów skarg do organów administracyjnych i organów ścigania — Składanie doniesień o domniemanych naruszeniach obowiązujących uregulowań przez importerów równoległych — Kontrole administracyjne przeprowadzone następnie przez organy administracyjne — Nałożenie przez organy krajowe sankcji administracyjnych i karnych na importerów równoległych — Zrównanie składania zawiadomień przez producentów i dystrybutorów ze złośliwymi działaniami lub nadużywaniem postępowań administracyjnych — Brak interesu Unii — Prawo do skutecznej ochrony sądowej)	19
2017/C 221/25	Sprawa T-107/16: Wyrok Sądu z dnia 16 maja 2017 r. – Airhole Facemasks/EUIPO – sindustrysurf (AIR HOLE FACE MASKS YOU IDIOT) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Graficzny unijny znak towarowy AIR HOLE FACE MASKS YOU IDIOT — Zła wiara — Artykuł 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Kompetencja o charakterze reformatoryjnym]	20
2017/C 221/26	Sprawa T-163/16: Wyrok Sądu z dnia 18 maja 2017 r. – Reisswolf/EUIPO (secret.service.) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego secret.service. — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Badanie stanu faktycznego z urzędu — Artykuł 76 rozporządzenia nr 207/2009 — Obowiązek uzasadnienia — Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009]	20
2017/C 221/27	Sprawa T-166/16: Wyrok Sądu z dnia 18 maja 2017 r. – Panzeri/Parlament (Przepisy dotyczące zwrotu kosztów i diet posłów do Parlamentu Europejskiego — Dodatek na zatrudnienie asystentów parlamentarnych — Windykacja nienależnie wypłaconych kwot)	21
2017/C 221/28	Sprawa T-218/16: Wyrok Sądu z dnia 16 maja 2017 r. – Mühlbauer Technology/EUIPO (Magicrown) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Magicrown — Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	21
2017/C 221/29	Sprawa T-355/16: Wyrok Sądu z dnia 17 maja 2017 r. – adp Gauselmann/EUIPO (MULTI FRUITS) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego MULTI FRUITS — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	22
2017/C 221/30	Sprawa T-372/16: Wyrok Sądu z dnia 11 maja 2017 r. – Bammer/EUIPO – mydays (MÄNNERSPIELPLATZ) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Słowny unijny znak towarowy MÄNNERSPIELPLATZ — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 52 ust. 1 lit. a) i art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	22
2017/C 221/31	Sprawa T-375/16: Wyrok Sądu z dnia 18 maja 2017 r. – Sabre GLBL/EUIPO (INSTASITE) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego INSTASITE — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	23
2017/C 221/32	Sprawa T-410/16: Wyrok Sądu z dnia 18 maja 2017 r. – Makhlouf/Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające skierowane przeciwko Syrii — Zamrożenie środków finansowych — Prawo do obrony — Prawo do skutecznej ochrony sądowej — Obowiązek uzasadnienia — Oczywisty błąd w ocenie — Prawo do poszanowania dobrego imienia — Prawo własności — Domniemanie niewinności — Ograniczenia wjazdu na terytorium Unii i przejazdu przez nie — Proporcjonalność)	23
2017/C 221/33	Sprawa T-472/16: Wyrok Sądu z dnia 16 maja 2017 r. – Marsh/EUIPO (LegalPro) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego LegalPro — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	24
2017/C 221/34	Sprawa T-583/16: Wyrok Sądu z dnia 17 maja 2017 r. – PG/Frontex (Służba publiczna — Personel tymczasowy — Nieprzedłużenie umowy zawartej na czas określony — Procedura przedłużenia umowy — Artykuł 266 TFUE — Obowiązek staranności — Odpowiedzialność pozaumowna)	25
2017/C 221/35	Sprawa T-742/16 RENV: Wyrok Sądu z dnia 16 maja 2017 r. – CW/Parlament (Służba publiczna — Urzędnicy — Mobbing — Artykuł 12a regulaminu pracowniczego — Obowiązek wspomagania — Przepisy wewnętrzne dotyczące komitetu doradczego ds. mobbingu i zapobiegania mu w miejscu pracy — Artykuł 24 regulaminu pracowniczego — Wniosek o udzielenie wsparcia — Oddalenie — Decyzja oddalająca zażalenie — Autonomiczna treść — Przedwczesne zażalenie — Brak — Rola i uprawnienia komitetu doradczego ds. mobbingu i jego zapobieganiu w miejscu pracy — Fakultatywne wystąpienie przez urzędnika — odpowiedzialność pozaumowna)	25
2017/C 221/36	Sprawa T-55/16 P: Postanowienie Sądu z dnia 3 maja 2017 r. – De Nicola/EBI (Odwołanie — Służba publiczna — Personel EBI — Ocena — Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej — Postępowanie w sprawie oceny za 2009 r. — Naruszenia prawa — Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne)	26
2017/C 221/37	Sprawa T-59/16 P: Postanowienie Sądu z dnia 3 maja 2017 r. – De Nicola/EBI (Odwołanie — Służba publiczna — Personel EBI — Ocena — Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej — Postępowanie w sprawie oceny za 2012 r. — Naruszenia prawa — Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne)	27
2017/C 221/38	Sprawa T-60/16 P: Postanowienie Sądu z dnia 3 maja 2017 r. – De Nicola/EBI (Odwołanie — Służba publiczna — Personel EBI — Ocena — Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej — Postępowanie w sprawie oceny za 2011 r. — Naruszenia prawa — Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne)	27
2017/C 221/39	Sprawa T-70/16 P: Postanowienie Sądu z dnia 3 maja 2017 r. – De Nicola/EBI (Odwołanie — Służba publiczna — Personel EBI — Mobbing — Odpowiedzialność pozaumowna — Naruszenia prawa — Odwołanie oczywiście bezzasadne)	28
2017/C 221/40	Sprawa T-341/16: Postanowienie Sądu z dnia 4 maja 2017 r. – De Masi/Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności — Dostęp do dokumentów — Wniosek o udzielenie dostępu w ramach współpracy międzyinstytucjonalnej na podstawie art. 230 TFUE — Dokumenty dotyczące prac grupy Kodeks postępowania (opodatkowanie przedsiębiorstw), ustanowionej przez Radę — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Niedopuszczalność]	28
2017/C 221/41	Sprawa T-59/17: Skarga wniesiona w dniu 14 kwietnia 2017 r. – L/Parlament	29
2017/C 221/42	Sprawa T-227/17: Skarga wniesiona w dniu 19 kwietnia 2017 r. – Falmouth University/Komisja	29
2017/C 221/43	Sprawa T-236/17: Skarga wniesiona w dniu 17 kwietnia 2017 r. – Balti Gaas/Komisja i INEA	30
2017/C 221/44	Sprawa T-243/17: Skarga wniesiona w dniu 24 kwietnia 2017 r. – Ecolab Deutschland i Lysoform Dr. Hans Rosemann/ECHA	31
2017/C 221/45	Sprawa T-249/17: Skarga wniesiona w dniu 28 kwietnia 2017 r. – Casino, Guichard-Perrachon i EMC Distribution/Komisja	32
2017/C 221/46	Sprawa T-257/17: Skarga wniesiona w dniu 3 maja 2017 r. – RE/Komisja	33
2017/C 221/47	Sprawa T-260/17: Skarga wniesiona w dniu 3 maja 2017 r. – Bank of New York Mellon/EUIPO – Nixen Partners (NEXEN PULSE)	34
2017/C 221/48	Sprawa T-261/17: Skarga wniesiona w dniu 5 maja 2017 r. – Bayer AG/EUIPO – UNI – Pharma (SALOSPIR)	34
2017/C 221/49	Sprawa T-264/17: Skarga wniesiona w dniu 4 maja 2017 r. – Uponor Innovation/EUIPO – Swep International (SMATRIX)	35
2017/C 221/50	Sprawa T-273/17: Skarga wniesiona w dniu 8 maja 2017 r. – Quadri di Cardano/Komisja	35
2017/C 221/51	Sprawa T-274/17: Skarga wniesiona w dniu 10 maja 2017 r. – Monster Energy/EUIPO – Bösel (MONSTER DIP)	36
2017/C 221/52	Sprawa T-96/17: Postanowienie Sądu z dnia 5 maja 2017 r. – King.com/EUIPO – TeamLava (Animowane ikony)	37