7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/1

---

ZAWIADOMIENIE KOMISJI

Wytyczne w sprawie monitorowania i sprawozdawczości danych dotyczących rejestracji nowych lekkich samochodów dostawczych

(2017/C 218/01)

ZASTRZEŻENIE PRAWNE Niniejsze wytyczne mają ułatwić gromadzenie, przekazywanie oraz ocenę danych z monitorowania emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych poprzez wskazanie interpretacji odnośnych przepisów rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2011 przez Komisję. O ile celem niniejszej noty jest zapewnienie pomocy organom władzy i podmiotom gospodarczym, o tyle wyłączną kompetencję do miarodajnej interpretacji prawodawstwa Unii posiada Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

1.   WPROWADZENIE

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (1) i art. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2011 (2) w ramach zintegrowanego podejścia Unii na rzecz zmniejszenia emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych państwa członkowskie muszą co roku rejestrować i przesyłać Komisji pewne dane dotyczące nowych samochodów osobowych i nowych lekkich samochodów dostawczych. Dane te stanowić będą podstawę do określenia średniego indywidualnego poziomu emisji CO2 i docelowego indywidualnego poziomu emisji dla producentów nowych samochodów osobowych i nowych lekkich samochodów dostawczych, jak również służyć będą jako podstawa oceny, czy producenci poziomy te osiągnęli. Celem rozporządzenia Komisji (UE) nr 1014/2010 (3) i rozporządzenia Komisji (UE) nr 293/2012 (4) jest zapewnienie spójności danych przekazywanych przez państwa członkowskie poprzez ujednolicenie przepisów dotyczących gromadzenia i sprawozdawczości tych danych.

W 2010 r. Komisja wydała komunikat (5) w celu ułatwienia gromadzenia, przekazywania oraz oceny niezbędnych danych w ramach wykonania przepisów rozporządzenia (WE) nr 443/2009 oraz w celu udostępnienia państwom członkowskim wytycznych dotyczących danych, które należy przekazać, oraz formatu, jaki należy stosować, a także stosowanej metody obliczeń. Niniejsze zawiadomienie Komisji stanowi aktualizację komunikatu COM(2010) 657 final z uwzględnieniem:

—	rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 333/2014 (6),

—	rozporządzenia (UE) nr 510/2011 zmienionego rozporządzeniem (UE) nr 253/2014 (7) w celu określenia warunków osiągnięcia docelowego zmniejszenia emisji CO2 z nowych lekkich samochodów dostawczych przewidzianego na 2020 r.,

—	metody korelacji do celów wprowadzenia światowej zharmonizowanej procedury badania pojazdów lekkich (WLTP) określonej w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2017/1153 (8) oraz w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2017/1152 (9).

Warunki osiągnięcia docelowego zmniejszenia emisji CO2 z nowych samochodów osobowych przewidzianego na 2020 r., normy emisji dla nowych lekkich samochodów dostawczych oraz wprowadzenie WLTP mają wpływ na przekazywanie danych i metodę obliczania średniego indywidualnego poziomu emisji CO2 oraz docelowego indywidualnego poziomu emisji producentów lekkich pojazdów dostawczych. Poczynając od dnia 1 września 2017 r., nowa regulacyjna procedura badań w zakresie pomiaru poziomu emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych i ich zużycia paliwa WLTP, określona w rozporządzeniu Komisji (UE) 2017/1151 (10) będzie stopniowo zastępować nowy europejski cykl jezdny (NEDC) stosowany obecnie na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 692/2008 (11).

Dzięki wprowadzeniu procedury WLTP dostępne będą bardziej realistyczne i bardziej miarodajne dane na temat zużycia paliwa i emisji CO2, co jest kluczowe do dalszego wdrażania strategii na rzecz mobilności niskoemisyjnej, do czego wzywa się w zaleceniu Parlamentu Europejskiego sporządzonym po przeprowadzeniu dochodzenia w sprawie pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym. Biorąc pod uwagę istotne zmiany oraz dążąc do zapewnienia skutecznego wdrożenia strategii na rzecz mobilności niskoemisyjnej przyjętej przez Komisję w lipcu 2016 r. (12), w niniejszym zawiadomieniu Komisji przyjęto za cel ułatwienie gromadzenia, przekazywania oraz oceny danych poprzez udostępnienie państwom członkowskim wytycznych dotyczących danych, które należy przekazać, oraz formatu, jaki należy stosować, a także poprzez wyjaśnienie producentom metody obliczeń stosowanej do oceny własnej zgodności z docelowym indywidualnym poziomem emisji. Doraźnie mogą być przekazywane dalsze wytyczne.

2.   DANE

2.1.   Źródła danych

Do chwili pełnego wprowadzenia procedury WLTP w 2018 r. głównym źródłem danych, z którego państwa członkowskie powinny korzystać na potrzeby gromadzenia danych z monitorowania, są certyfikaty zgodności lub, w przypadku gdy na potrzeby rejestracji pojazdu to źródło nie jest wykorzystywane, dokumentacja homologacyjna. Biorąc pod uwagę to, że dokumentacja homologacyjna może zawierać szereg danych, państwa członkowskie powinny zapewnić zgodność pomiędzy danymi uzyskanymi z dokumentacji homologacyjnej i danymi wynikającymi z certyfikatów zgodności.

Po wprowadzeniu procedury WLTP wartość indywidualnego poziomu emisji CO2 będzie obliczana i zapisywana wyłącznie w świadectwie zgodności każdego pojazdu. W celu zapewnienia skuteczności monitorowania i weryfikacji takich poziomów konieczne będzie wykorzystanie numeru identyfikacyjnego pojazdu (VIN) jako podstawy do monitorowania również w przypadku nowych samochodów osobowych (tak jak obecnie w przypadku nowych lekkich samochodów dostawczych). W związku z tym, poczynając od 2018 r., świadectwa zgodności będą jedynym źródłem do celów gromadzenia i przekazywania danych z monitorowania emisji CO2 według procedury WLTP (dane oparte na numerach VIN mogą być udostępnianie na zasadzie dobrowolnej już w 2017 r., po wstępnym wprowadzeniu procedury WLTP).

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 9a ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1014/2010 przetwarzanie numerów VIN nie będzie obejmować przetwarzania danych osobowych, które mogłyby być powiązane z tymi numerami, lub wszelkich innych danych, które mogłyby umożliwić powiązanie numerów identyfikacyjnych pojazdów z danymi osobowymi.

2.2.   Wykaz producentów

Jak określono w odnośnym prawodawstwie i zgodnie z poniższymi wyjaśnieniami, wymagane jest monitorowanie i rejestrowanie danych dotyczących każdego producenta, którego nowe pojazdy są rejestrowane na terenie Unii. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 443/2009 i rozporządzeniem (UE) nr 510/2011 każdy producent zobowiązany jest do zachowania docelowego indywidualnego poziomu emisji. Dlatego też ważna jest wyraźna identyfikacja poszczególnych producentów (13). W celu ujednolicenia danych identyfikacyjnych właściwych producentów stworzony został wspólny wykaz nazw producentów, który podlega corocznej aktualizacji (14). Państwa członkowskie zobowiązane są do wykorzystywania tego wykazu w połączeniu z numerami VIN jako podstawy do sprawozdawczości w sposób określony w art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1014/2010 i art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 293/2012. Zważywszy, że rozporządzenie (WE) nr 443/2009 i rozporządzenie (UE) nr 510/2011 mają zastosowanie do producentów zarówno z UE, jak i spoza tego obszaru, nie należy dopuszczać rozróżnienia w oparciu o lokalizację producenta. Jednak zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) nr 1014/2010 i art. 8 rozporządzenia (UE) nr 293/2012 należy uwzględnić wyjątek w przypadku, gdy pojazdy nie są objęte homologacją typu WE, lecz podlegają krajowej homologacji typu w odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach lub dopuszczeniom indywidualnym. W tych przypadkach państwa członkowskie nie powinny używać nazw producentów, lecz oznaczeń, o których mowa we wspomnianym artykule, tj. „AA-IVA” w przypadku typów pojazdów objętych dopuszczeniem indywidualnym oraz „AA-NSS” w przypadku typów pojazdów objętych krajową homologacją typu w odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach.

2.3   Wymogi dotyczące danych

Zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i rozporządzenia (UE) nr 510/2011 właściwe organy państw członkowskich przekazują wszelkie dane wymienione w załączniku II do tych rozporządzeń. W przypadku braku jakichkolwiek istotnych danych w dokumencie źródłowym wykorzystywanym jako podstawa rejestracji właściwe organy powinny zwrócić się do producentów o uzupełnienie zbioru danych. Właściwe organy są odpowiedzialne za dopilnowanie, aby w momencie rejestracji wszystkie stosowne dane były znane oraz by zostały one dostarczone Komisji i Europejskiej Agencji Środowiska (EEA) w terminie określonym poniżej w pkt 2.4. W przypadku pojazdów podlegających krajowej homologacji typu dla pojazdów produkowanych w małych seriach lub indywidualnej homologacji typu wymagane jest wyłącznie podanie liczby rejestracji; pozostałe informacje mogą zostać podane dobrowolnie.

Ze względu na to, że zgodnie z art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1014/2010 i rozporządzenia (UE) nr 293/2012 państwa członkowskie odpowiadają za obsługę, gromadzenie, kontrolę, weryfikację i przekazywanie danych dotyczących monitorowania, od właściwych organów krajowych oczekuje się zachowania należytej staranności w ramach zapewniania jak największej dokładności danych dostarczanych Komisji.

Wraz z wprowadzeniem procedury WLTP pojawiają się nowe wymogi dotyczące danych. Ze względu na konieczność rozległego dostosowania systemów rejestracji pojazdów i monitorowania CO2 państwa członkowskie mogą wprowadzać nowe parametry monitorowania stopniowo w ciągu 2017 r., natomiast kompletny nowy zbiór danych będzie obowiązkowy od 2018 r. Dane za 2017 r., które należy zgłosić w 2018 r., powinny zawierać co najmniej dane wymagane do ustalenia zgodności z poziomami docelowymi oraz zapobiegania nadużywaniu procedury korelacji. Wymogi dotyczące danych będą wprowadzane stopniowo w opisany poniżej sposób i będą obligatoryjne odpowiednio od 2017 r. i 2018 r.:

—	od 2017 r., tj. w odniesieniu do zbioru danych dostarczanego w 2018 r., obowiązywać będą następujące dodatkowe wymogi dotyczące danych: — współczynnik weryfikacji (jeżeli występuje (15)), — współczynnik odchylenia De (jeżeli występuje (16)),

—

od 2018 r., tj. w odniesieniu do zbioru danych dostarczanego w 2019 r., obowiązywać będą następujące dodatkowe wymogi dotyczące danych: — indywidualny poziom emisji CO2 (WLTP), — całkowita wartość ograniczenia emisji CO2 WLTP dzięki zastosowaniu ekoinnowacji, — numer identyfikacyjny pojazdu, — masa próbna WLTP, — kategoria pojazdu zarejestrowanego (17), — numer identyfikacyjny rodziny pojazdów.

3.   PRZEKAZYWANIE DANYCH

Aby zapewnić terminową i efektywną komunikację pomiędzy właściwymi organami, producentami i Komisją wskazane jest, by właściwe organy, wyznaczone zgodnie z art. 8 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 (18) i odpowiedzialne za przekazywanie danych, wyznaczyły przynajmniej dwóch urzędników jako osoby odpowiedzialne za kontakty oraz podały ich imiona i nazwiska oraz dane adresowe do wiadomości Komisji. Urzędnicy powinni uzyskać dostęp do centralnej bazy danych Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji Środowiska (EIONET) zarządzanej przez EEA (19).

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1014/2010 państwo członkowskie zobowiązane jest zawiadomić Komisję o przekazaniu danych do centralnej bazy danych. Wskazane jest, by państwo członkowskie przesłało w tym celu wiadomość elektroniczną na adres funkcjonalnej skrzynki pocztowej Komisji EC-CO2-LDV-IMPLEMENTATION@ec.europa.eu oraz do wglądu na adres funkcjonalnej skrzynki pocztowej EEA CO2-monitoring@eea.europa.eu. Dane będą przechowywane w bazie danych, którą w imieniu Komisji zarządzać będzie EEA. Wstępne i ostateczne zbiory danych będą podawane do wiadomości publicznej za pośrednictwem internetu po powiadomieniu producenta.

Państwa członkowskie w terminie do dnia 28 lutego każdego roku kalendarzowego zatwierdzają i przesyłają kompletny zbiór danych zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i rozporządzenia (UE) nr 510/2011.

3.1.   Format

Dane powinny być przekazywane w dwóch osobnych plikach .xml, z których jeden zawierać będzie dane w formie zagregowanej, a drugi szczegółowe dane określone w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i do rozporządzenia (UE) nr 510/2011. Dokładniejsze specyfikacje plików .xml są dostępne w wytycznych publikowanych na platformie CIRCABC (20).

3.2.   Weryfikacja

Każde państwo członkowskie może przeprowadzić niezależną weryfikację danych i ich zapisu w formacie .xml. Niezależnie od tego, na stronach internetowych CIRCABC (21) umieszczony zostanie schemat organizacji danych w postaci pliku tekstowego, do którego stosowania zdecydowanie zachęca się państwa członkowskie w celu kontroli jakości danych przed przesłaniem danych za dany rok sprawozdawczy.

4.   METODA OBLICZEŃ

Poniżej omówiono sposób obliczania wyników poziomów emisji producentów ze szczególnym uwzględnieniem 2020 r., kiedy będzie miał zastosowanie przepis o przejściowych udziałach procentowych, system superjednostek (w przypadku samochodów osobowych) oraz wartość ograniczenia emisji dzięki zastosowaniu ekoinnowacji (w przypadku samochodów osobowych i vanów). Pomimo tego, że metoda obliczeń odwołuje się wprost do przepisów rozporządzenia (WE) nr 443/2009 w odniesieniu do nowych samochodów osobowych, takie samo podejście należy realizować na podstawie rozporządzenia (UE) nr 510/2011 w odniesieniu do nowych lekkich samochodów dostawczych, przy uwzględnieniu szczegółowych przepisów tego rozporządzenia. Konkretny przykład zastosowania metody przedstawiono w załączniku.

4.1.   Średni indywidualny poziom emisji

W celu uwzględnienia przejściowego udziału procentowego (95 %) określonego w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 na potrzeby obliczania średniego indywidualnego poziomu emisji CO2 dla producentów w 2020 r., w tym producentów, o których mowa w art. 11 ust. 1 i 4 tego rozporządzenia, konieczne jest dokonanie wyboru pojazdów pod kątem ich indywidualnych poziomów emisji CO2. Do obliczenia średniego indywidualnego poziomu emisji wybrane zostanie wyłącznie 95 % nowo zarejestrowanych pojazdów – te charakteryzujące się najniższym poziomem emisji.

W stosownych przypadkach indywidualny poziom emisji CO2 powinien odpowiadać poziomowi emisji pomniejszonemu o wartość ograniczenia emisji dzięki zastosowaniu ekoinnowacji zatwierdzoną przez Komisję na podstawie art. 12 oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 725/2011 (22). Zgodnie z art. 12 ust. 1 całkowity udział ograniczenia emisji dzięki zastosowaniu ekoinnowacji w zmniejszeniu docelowego indywidualnego poziomu emisji danego producenta nie może być wyższy niż 7 g CO2/km. Ewentualne ograniczenie emisji dzięki zastosowaniu ekoinnowacji powyżej tego progu nie zostanie uwzględnione.

Przy obliczaniu średniego indywidualnego poziomu emisji CO2 danego producenta w okresie od 2020 r. do 2022 r. należy uwzględnić pojazdy należące do kategorii określonej w art. 5a rozporządzenia (WE) nr 443/2009, z zastrzeżeniem zastosowania ograniczenia do 7,5 g CO2/km w tym okresie na każdego producenta.

W bardziej szczegółowym ujęciu oznacza to, że przy ustalaniu indywidualnego poziomu emisji na potrzeby obliczenia średniego indywidualnego poziomu emisji CO2 danego producenta Komisja stosować będzie odpowiednie przepisy rozporządzenia (WE) nr 443/2009 w następującej kolejności:

Wybór pojazdów na potrzeby obliczania średnich indywidualnych poziomów emisji CO2 (w kontekście przepisu o przejściowych udziałach procentowych w 2020 r.)

a)	art. 12: należy pomniejszyć indywidualny poziom emisji o wartość ograniczenia emisji dzięki zastosowaniu ekoinnowacji wskazaną w świadectwie zgodności zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 725/2011;

b)

art. 4: należy uszeregować rejestracje nowych samochodów osobowych według ich poziomów emisji CO2 wynikających z lit. a) w porządku rosnącym, a następnie uwzględnić w obliczeniach średniego indywidualnego poziomu emisji CO2 95 % wszystkich zarejestrowanych pojazdów charakteryzujących się najniższym poziomem emisji;

Obliczanie średnich indywidualnych poziomów emisji CO2

c)	art. 4: należy obliczyć średni indywidualny poziomu emisji CO2 dla wszystkich pojazdów wybranych zgodnie z lit. b) bez uwzględnienia przepisów art. 5a dotyczących superjednostek i przepisów art. 12 dotyczących ekoinnowacji;

d)	art. 5a: dla lat kalendarzowych 2020, 2021 i 2022 oraz dla samochodów osobowych o indywidualnym poziomie emisji CO2 poniżej 50 g CO2/km w pomiarze według wartości CO2 NEDC należy pomnożyć indywidualny poziom emisji CO2 przez stosowny współczynnik określony w art. 5a rozporządzenia (WE) nr 443/2009;

e)	art. 5a: dla lat kalendarzowych 2020, 2021 i 2022 oraz dla samochodów osobowych o indywidualnym poziomie emisji CO2 poniżej 50 g CO2/km należy pomnożyć wartość ograniczenia emisji CO2 dzięki zastosowaniu ekoinnowacji przez stosowny współczynnik określony w art. 5a;

f)

art. 12 ust. 1: należy określić wartości ograniczenia emisji dzięki zastosowaniu ekoinnowacji według następującego wzoru: gdzie: eii oznacza ograniczenie emisji dzięki zastosowaniu ekoinnowacji dla poszczególnych rejestracji (w przypadku pojazdów, w których nie zastosowano ekoinnowacji, należy uznać, że wartość ograniczenia emisji wynosi 0 g CO2/km); rsc, i oznacza liczbę rejestracji, w odpowiednim przypadku pomnożoną przez współczynnik superjednostek zgodnie z art. 5a; N oznacza liczbę rejestracji wybraną zgodnie z lit. b), za którą odpowiada dany producent. W przypadku gdy wartość ograniczenia emisji dzięki zastosowaniu ekoinnowacji przekracza 7 g CO2/km, należy przyjąć wartość tego limitu zgodnie z art. 12 ust. 1;

g)

Art. 5a: należy określić wartość ograniczenia emisji dzięki zastosowaniu systemu superjednostek według następującego wzoru: gdzie: CO2,∅ oznacza średni poziom emisji CO2 dla wszystkich wybranych pojazdów bez uwzględnienia ekoinnowacji i superjednostek obliczanych zgodnie z lit. c); ei oznacza indywidualny poziom emisji CO2; rsc,i oznacza liczbę rejestracji, w odpowiednim przypadku pomnożoną przez współczynnik superjednostek zgodnie z art. 5a; N oznacza liczbę rejestracji wybraną zgodnie z lit. b), za którą odpowiada dany producent. W przypadku gdy wartość ograniczenia emisji dzięki zastosowaniu systemu superjednostek przekracza limit 7,5 g CO2/km, o którym mowa w art. 5a akapit drugi, należy dla ograniczenia emisji przyjąć wartość tego limitu. W przypadku gdy wartość ograniczenia emisji dzięki zastosowaniu systemu superjednostek w danym roku jest niższa niż 7,5 g CO2/km, niewykorzystana wartość limitu superjednostek zostaje uwzględniona w kolejnym roku lub kolejnych latach;

h)	należy obliczyć średnie indywidualne poziomy emisji CO2 z uwzględnieniem lit. c), f) i g).

4.2.   Docelowy indywidualny poziom emisji

Przy obliczaniu średniej masy na potrzeby określenia dla producentów docelowego indywidualnego poziomu emisji z wykorzystaniem wzoru z załącznika I Komisja uwzględni masę wszystkich pojazdów bez stosowania przepisów art. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i rozporządzenia (UE) nr 510/2011 dotyczących przejściowych udziałów procentowych i superjednostek.

Producent, który wraz ze wszystkimi powiązanymi z nim przedsiębiorstwami jest odpowiedzialny za mniej niż 1 000 nowych samochodów osobowych zarejestrowanych w Unii, może zostać zwolniony z wymogu osiągnięcia docelowego indywidualnego poziomu emisji na podstawie art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i rozporządzenia (UE) nr 510/2011. Kryteria, według których przedsiębiorstwo zostaje uznane za przedsiębiorstwo powiązane, określono w art. 3 ust. 2 tych rozporządzeń. W przypadku jednak, gdy producent występuje z wnioskiem o odstępstwo od poziomu docelowego i zostaje mu ono udzielone na podstawie art. 11 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 po dniu 8 kwietnia 2014 r. lub w trybie art. 11 rozporządzenia (UE) nr 510/2011 po dniu 1 marca 2014 r., na danego producenta zostaje nałożony obowiązek osiągnięcia poziomu docelowego zgodnego z udzielonym odstępstwem, niezależnie od tego, czy liczba nowych pojazdów zarejestrowanych w Unii, za które jest odpowiedzialny dany producent, jest mniejsza niż 1 000.

5.   TWORZENIE GRUP PRODUCENTÓW

5.1.   Grupy producentów

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i rozporządzenia (UE) nr 510/2011 producenci mogą tworzyć grupy producentów. Istnieją dwa rodzaje grup producentów określone w art. 7 ust. 5 i 6. Art. 7 ust. 5 dotyczy otwartych grup producentów tworzonych przez producentów niebędących przedsiębiorstwami powiązanymi. Grupy te są otwarte dla wszystkich innych producentów pragnących przystąpić do grupy producentów w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 7 ust. 5.

Grupy producentów tworzone przez producentów należących do grupy przedsiębiorstw powiązanych mogą być zwane zamkniętymi grupami producentów i jako takie wchodzą w zakres przepisów art. 7 ust. 6.

Na mocy art. 7 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i rozporządzenia (UE) nr 510/2011 producenci chcący utworzyć grupę powinni wykazać, że spełniają warunki konieczne do utworzenia zamkniętej grupy producentów, i przesłać odpowiednie informacje uzupełniające wraz z oświadczeniem o utworzeniu grupy producentów na adres funkcjonalnej skrzynki pocztowej Komisji EC-CO2-LDV-IMPLEMENTATION@ec.europa.eu.

Za pierwszy rok obowiązywania umowy powołującej grupę producentów Komisja uzna rok, w którym dokonano zgłoszenia grupy producentów. W przypadku podjęcia przez producentów decyzji o rozwiązaniu grupy przed dniem wskazanym w zgłoszeniu bądź w przypadku gdy przestaje być spełniany którykolwiek z warunków utworzenia grupy producentów na podstawie art. 7, Komisja winna zostać powiadomiona o takim fakcie, a dana grupa producentów przestaje istnieć od następnego roku kalendarzowego.

5.2   Wyniki grupowe

Zgodnie z art.7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i rozporządzenia (UE) nr 510/2011 grupy producentów są tworzone „w celu wypełnienia swoich obowiązków wynikających z art. 4”, a zgodnie z art. 7 ust. 7 grupę producentów „traktuje się – do celów wypełnienia obowiązków, o których mowa w art. 4 – jako jednego producenta”. Tym samym do celów obliczania wyników grupowych grupę producentów traktuje się jako jednego producenta. Wybór pojazdów w kontekście przepisu o etapowym stosowaniu oraz obliczanie średnich indywidualnych poziomów emisji CO2 i docelowych indywidualnych poziomów emisji odbywa się w porządku opisanym w pkt 4.

W przypadku zmian w istniejących grupach producentów w okresie od 2020 r. do 2022 r. superjednostki, z których korzystali członkowie danej grupy producentów w poprzedniej grupie lub grupach producentów, są brane pod uwagę przy ustalaniu niewykorzystanego limitu dotyczącego superjednostek dla danej grupy lub grup producentów w następnym roku lub latach.

6.   PRZEJŚCIE Z NEDC NA WLTP

Rozporządzenie (WE) nr 443/2009 i rozporządzenie (UE) nr 510/2011 odnoszą się do emisji mierzonych według NEDC. Z tego względu w następstwie wprowadzenia procedury WLTP konieczne będzie dostosowanie tych rozporządzeń pod jej kątem, przy jednoczesnym zapewnieniu utrzymania rygorystycznych wymogów dotyczących redukcji na poziomie porównywalnym z wymogami określanymi w odniesieniu do emisji mierzonych według NEDC. W niniejszym punkcie omówiono sposób przekształcenia docelowego indywidualnego poziomu emisji oraz limitu superjednostek (dla samochodów osobowych) w wartości WLTP oraz dostosowania wartości ograniczenia emisji dzięki zastosowaniu ekoinnowacji do wartości WLTP.

6.1.   Wybór emisji CO2

W odniesieniu do danych z monitorowania za lata kalendarzowe od 2017 do 2020 włącznie średni indywidualny poziom emisji osiągany przez producenta należy obliczać w oparciu o wartości emisji CO2 NEDC w celu ustalenia zgodności producenta z odnośnym docelowym indywidualnym poziomem emisji. Poczynając od 1 stycznia 2021 r. średnie indywidualne poziomy emisji należy obliczać w oparciu o wartości emisji CO2 WLTP w celu ustalenia zgodności producenta z odnośnym docelowym indywidualnym poziomem emisji. W odniesieniu do lat kalendarzowych 2019 i 2020 średni indywidualny poziom emisji należy obliczać w oparciu o wartości WLTP CO2 dla poszczególnych producentów wyłącznie w celach informacyjnych.

6.2.   Przekształcenie docelowego indywidualnego poziomu emisji

Docelowy indywidualny poziom emisji danego producenta będzie ustalany w oparciu o pomiar emisji WLTP z 2021 r. W celu określenia takiego poziomu docelowego zgodność danego producenta z poziomem docelowym NEDC w 2020 r. zostanie porównana z jego średnim poziomem emisji WLTP w tym samym roku. Ten średni poziom emisji WLTP będzie stanowił wartość referencyjną, którą należy zwiększyć lub zmniejszyć w celu ustalenia referencyjnego poziomu docelowego WLTP, tj. w przypadku gdy średni poziom emisji NEDC danego producenta będzie niższy niż jego poziom docelowy NEDC w 2020 r., poziom docelowy WLTP będzie wyższy niż wartość referencyjna, a gdy dany producent przekroczy poziom docelowy NEDC, wartość referencyjna zostanie zmniejszona, tj. nowy poziom docelowy WLTP będzie niższy niż wartość referencyjna. Aby docelowe indywidualne poziomy emisji WLTP zachowały porównywalność z upływem czasu, zostaną również uwzględnione coroczne zmiany średniej masy floty pojazdów danego producenta.

Wzory do obliczania referencyjnego poziomu docelowego WLTP i dalszych docelowych indywidualnych poziomów emisji określono w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 443/2009, zmienionego przez rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr […/…] (23) i do rozporządzenia (UE) nr 510/2011, zmienionego przez rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr […/…] (24).

6.3.   Przekształcenie limitu dotyczącego superjednostek

Superjednostki, tj. środki zachęcające do rejestracji pojazdów niskoemisyjnych poprzez możliwość liczenia ich jako więcej niż jeden pojazd przy ustalaniu średniego indywidualnego poziomu emisji danego producenta, będą dostępne w latach 2020–2022, zgodnie z art. 5a rozporządzenia (WE) nr 443/2009. O ile w 2020 r. do wdrożenia tej możliwości wymagane będą wyłącznie wartości emisji CO2 NEDC, o tyle w celu korzystania z superjednostek również w latach 2021–2022 producenci będą musieli zadbać o to, by w przypadku pojazdów rejestrowanych w tych latach w świadectwach zgodności odnotowywane były wartości emisji CO2 zarówno według NEDC, jak i WLTP.

W odniesieniu do lat 2021 i 2022 oznacza to, co następuje:

—	Wartość emisji CO2 NEDC będzie konieczna w celu ustalenia, czy dany pojazd kwalifikuje się do przyznania superjednostek, tj. poziom emisji CO2 NEDC pojazdu objętego systemem superjednostek musi być niższy niż 50 g CO2/km.

—	Wartość emisji CO2 WLTP będzie konieczna do obliczenia efektu superjednostek w celu ustalenia średniego indywidualnego poziomu emisji danego producenta w 2021 r. i 2022 r.

Art. 5a rozporządzenia (WE) nr 443/2009 wprowadza również limit 7,5 g CO2/km dla superjednostek, który może być wykorzystany w latach 2020–2022. Część tego limitu zostanie prawdopodobnie wykorzystana w 2020 r., tj. w okresie obowiązywania warunków NEDC, a pozostała część powinna być dostępna na lata 2021 i 2022. W art. 5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/1153 określono metodę przeliczenia pozostałej części limitu emisji CO2 WLTP w latach 2021 i 2022. Pozostała część limitu zostanie następnie wykorzystana do obliczeń, o których mowa w pkt 4.1. lit. g) niniejszego zawiadomienia.

6.4.   Dostosowanie wartości ograniczenia emisji CO2 dzięki zastosowaniu ekoinnowacji

Zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/1153 (samochody osobowe) oraz art. 5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/1152 (lekkie samochody dostawcze) od dnia 1 stycznia 2021 do celów obliczenia średniego indywidualnego poziomu emisji danego producenta należy uwzględniać wyłącznie wartość ograniczenia emisji CO2 dzięki zastosowaniu ekoinnowacji w rozumieniu art. 12 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i rozporządzenia (UE) nr 510/2011, która nie jest objęta procedurą WLTP. Dla lat kalendarzowych 2021, 2022 i 2023 wartość ograniczenia emisji dzięki zastosowaniu ekoinnowacji, obliczana w sposób określony w pkt 4.1 lit. f) niniejszego zawiadomienia, zostaje dostosowana zgodnie z przepisami art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/1153 (samochody osobowe) oraz art. 5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/1152 (lekkie samochody dostawcze). Poczynając od roku kalendarzowego 2024, wartość ograniczenia emisji dzięki zastosowaniu ekoinnowacji będzie uwzględniania do celów obliczenia średniego indywidualnego poziomu emisji bez dostosowania.

6.5.   Określenie i korekta wartości CO2 NEDC w celu obliczenia średniego indywidualnego poziomu emisji

Procedury korelacji określone w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2017/1153 (samochody osobowe) i rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2017/1152 (lekkie samochody dostawcze) (dalej zwanych „rozporządzeniami w sprawie korelacji”) obejmują wykorzystanie narzędzia do symulacji pojazdów (dalej zwanego „narzędziem do korelacji”) w celu zastąpienia fizycznego badania pojazdów. Zachodzi ryzyko, że w wyniku zastosowania narzędzia do korelacji otrzymane zostaną nierealnie niskie wartości emisji CO2. W związku z tym w rozporządzeniach przewidziano mechanizm korekcyjny, który ma przeciwdziałać nieuprawnionemu wykorzystaniu takich sytuacji.

Zgodnie z pkt 3.2.8 załącznika I do rozporządzeń w sprawie korelacji w indywidualnych przypadkach wymagane jest ustalenie wartości współczynnika odchylenia De i współczynnika weryfikacji przez organ udzielający homologacji typu/służbę techniczną, odnotowanie jej w świadectwie homologacji typu (zob. dodatek do uzupełnienia do świadectwa homologacji typu określony w dodatku 4 do załącznika I do rozporządzenia WLTP) oraz podanie jej przez producenta w pkt 49 świadectwa zgodności.

Współczynnik De i współczynnik weryfikacji mają być monitorowane przez państwa członkowskie, poczynając od 2017 r.

Współczynnik De jest ustalany i odnotowywany w przypadkach, gdy:

—	w związku z doborem losowym przeprowadzonym zgodnie z pkt 3.2.6 załącznika I do rozporządzeń w sprawie korelacji przeprowadzone zostaje fizyczne badanie pojazdów (dobór losowy dokonany zostaje w oparciu o wyniki uzyskane przy pomocy narzędzia do korelacji),

—	na wyraźny wniosek organu udzielającego homologacji typu złożony zgodnie z pkt 3.2.7 załącznika I do rozporządzeń w sprawie korelacji przeprowadzone zostaje fizyczne badanie pojazdów.

Współczynnik weryfikacji jest ustalany i odnotowywany w przypadku gdy:

—	w związku z weryfikacją przeprowadzoną przez organ udzielający homologacji typu w wyniku fizycznego badania pojazdów (pkt 3.2.8) zostaje wykryte i potwierdzone odchylenie danych wejściowych.

W pozostałych przypadkach pola przeznaczone na podanie wartości współczynnika De i współczynnika korelacji w świadectwie homologacji typu i świadectwie zgodności pozostają niewypełnione.

W przypadku gdy wartość współczynnika De przekracza 0,04 lub gdy wartość współczynnika weryfikacji wynosi 1, wartość średniego indywidualnego poziomu emisji danego producenta należy skorygować zgodnie z art. 7 rozporządzeń w sprawie korelacji.

W przypadku gdy przeprowadzona zostaje weryfikacja danych wejściowych, która potwierdza ich prawidłowość, lub gdy odchylenie danych wejściowych jest odchyleniem na niekorzyść producenta, jako wartość współczynnika weryfikacji przyjmuje się „0”.

---

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. określające normy emisji dla nowych samochodów osobowych w ramach zintegrowanego podejścia Wspólnoty na rzecz zmniejszenia emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2011 z dnia 11 maja 2011 r. określające normy emisji dla nowych lekkich samochodów dostawczych w ramach zintegrowanego podejścia Unii na rzecz zmniejszenia emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych (Dz.U. L 145 z 31.5.2011, s. 1).

(3)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1014/2010 z dnia 10 listopada 2010 r. w sprawie monitorowania i sprawozdawczości danych dotyczących rejestracji nowych samochodów osobowych na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (Dz.U. L 293 z 11.11.2010, s. 15).

(4)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 293/2012 z dnia 3 kwietnia 2012 r. w sprawie monitorowania i sprawozdawczości danych dotyczących rejestracji nowych lekkich samochodów dostawczych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2011 (Dz.U. L 98 z 4.4.2012, s. 1).

(5)  Komunikat Komisji w sprawie monitorowania i przekazywania danych dotyczących rejestracji nowych samochodów osobowych, COM(2010) 657 final.

(6)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 333/2014 z dnia 11 marca 2014 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 443/2009 w celu określenia warunków osiągnięcia docelowego zmniejszenia emisji CO2 z nowych samochodów osobowych przewidzianego na 2020 r. (Dz.U. L 103 z 5.4.2014, s. 15).

(7)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 253/2014 z dnia 26 lutego 2014 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 510/2011 w celu określenia warunków osiągnięcia docelowego zmniejszenia emisji CO2 z nowych lekkich samochodów dostawczych przewidzianego na 2020 r. (Dz.U. L 84 z 20.3.2014, s. 38).

(8)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/1153 z dnia 2 czerwca 2017 r. ustanawiające metodę określania parametrów korelacji niezbędnych do odzwierciedlenia zmian w regulacyjnej procedurze badań oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1014/2010 (Dz.U. L 175 z 7.7.2017, s. 679).

(9)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/1152 z dnia 2 czerwca 2017 r. ustanawiające metodę określania parametrów korelacji niezbędnych do odzwierciedlenia zmian w regulacyjnej procedurze badań oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 293/2012 (Dz.U. L 175 z 7.7.2017, s. 644).

(10)  Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/1151 z dnia 1 czerwca 2017 r. uzupełniające rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów, zmieniające dyrektywę 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, rozporządzenie Komisji (WE) nr 692/2008 i rozporządzenie Komisji (UE) nr 1230/2012 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 692/2008 (Dz.U. L 175 z 7.7.2017, s. 1).

(11)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 692/2008 z dnia 18 lipca 2008 r. wykonujące i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów (Dz.U. L 199 z 28.7.2008, s. 1).

(12)  COM(2016) 501 final

(13)  Pozycja 0.5 w certyfikacie zgodności; art. 3 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 443/2009/WE i art. 3 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 510/2011: „»producent« oznacza osobę lub podmiot, odpowiedzialne wobec organu udzielającego homologacji za wszystkie aspekty procesu homologacji typu WE zgodnie z dyrektywą 2007/46/WE oraz za zapewnienie zgodności produkcji”.

(14)  https://circabc.europa.eu/sd/a/00e8fe6c-3ad8-4e9f-9a39-437501f609a4/Manufacturer_list.xls

(15)  Ten parametr danych nie jest dostępny dla wszystkich pojazdów – zob. szczegółowe omówienie w pkt 6.5 niniejszego zawiadomienia.

(16)  COM(2016) 501 final

(17)  Parametr ten będzie obowiązkowy w przypadku samochodów osobowych od 2018 r., obecnie jest on obowiązkowy w przypadku vanów.

(18)  Art. 8 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 510/2011 stanowi, że ten sam właściwy organ jest odpowiedzialny za gromadzenie i przekazywanie monitorowanych danych dotyczących lekkich samochodów dostawczych.

(19)  http://cdr.eionet.europa.eu/

(20)  http://circa.europa.eu/Members/irc/env/gge_ldv/library

(21)  http://circa.europa.eu/Members/irc/env/gge_ldv/library

(22)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 725/2011 z dnia 25 lipca 2011 r. ustanawiające procedurę zatwierdzania i poświadczania technologii innowacyjnych umożliwiających zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (Dz.U. L 194 z 26.7.2011, s. 19).

(23)  Dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym.

(24)  Dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym.

---

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/11

---

KOMUNIKAT KOMISJI

Wytyczne dotyczące stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014 w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (PRIIP)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2017/C 218/02)

1.   WPROWADZENIE

(1)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014 z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (PRIIP) (dalej „rozporządzenie 1286/2014”) (1) ustanawia jednolite przepisy dotyczące formatu i treści dokumentu zawierającego kluczowe informacje (dalej „KID”, z ang. key information document), który ma być sporządzany przez twórców PRIIP, oraz przepisy dotyczące przekazywania KID inwestorom indywidualnym przez twórców PRIIP i osoby doradzające w zakresie PRIIP lub je sprzedające.

(2)

KID wprowadza jednolity standard formułowania informacji dla inwestorów indywidualnych dla szerokiego wachlarza PRIIP i pozwala tym inwestorom na zrozumienie i porównanie głównych cech, ryzyk, potencjalnych przyszłych wyników oraz kosztów PRIIP, umożliwiając im w ten sposób podjęcie świadomych decyzji inwestycyjnych.

(3)

Niniejszy komunikat ma na celu dalsze ułatwienie stosowania rozporządzenia 1286/2014 i zachowania zgodności z tym rozporządzeniem poprzez zapobiegnięcie możliwym różnicom w interpretacji jego przepisów w obrębie Unii. Podstawę komunikatu stanowią informacje zwrotne otrzymane od zainteresowanych stron w trakcie warsztatów poświęconych wdrożeniu ram dotyczących PRIIP, zorganizowanych przez Komisję w dniu 11 lipca 2016 r., a także zapytania, które wpłynęły następnie do Komisji, Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(4)

Niniejszy komunikat nie zawiera ani nie ustanawia nowych przepisów prawa. Stanowisko Komisji pozostaje bez uszczerbku dla wszelkich interpretacji, które w odniesieniu do rozporządzenia 1286/2014 może w przyszłości wydać Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak również dla wszelkich aktów delegowanych lub wykonawczych przyjętych na podstawie tego rozporządzenia.

2.   WYTYCZNE

(5)

Produkty objęte zakresem rozporządzenia 1286/2014 Ocena tego, które produkty muszą spełniać wymogi rozporządzenia 1286/2014, należy do twórców detalicznych produktów inwestycyjnych i ubezpieczeniowych oraz osób doradzających w ich zakresie lub sprzedających je inwestorom indywidualnym. Ocena ta musi w szczególności uwzględniać konkretne cechy gospodarcze oraz warunki umowne każdego produktu.

(6)

Produkty udostępniane inwestorom indywidualnym bez pobierania w zamian wynagrodzenia Produkt, za którego nabycie inwestor indywidualny nie musi płacić, tj. w przypadku którego nie jest dokonywana płatność wstępna ani nie ma ryzyka powstania przyszłych zobowiązań finansowych dla inwestora indywidualnego, nie jest uznawany za inwestycję w rozumieniu art. 4 pkt 1 rozporządzenia 1286/2014, a tym samym nie wymaga sporządzenia KID.

(7)

PRIIP oferujące różne warianty inwestycji W związku ze specyficznymi cechami PRIIP oferujących różne warianty inwestycji, a mianowicie w sytuacji, gdy wszystkie informacje wymagane zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia 1286/2014 w odniesieniu do każdego konkretnego wariantu inwestycji nie mogą być przekazane w ramach pojedynczego, zwięzłego odrębnego dokumentu, art. 6 ust. 3 rozporządzenia 1286/2014 dopuszcza wyłącznie odstępstwo od formatu pojedynczego KID. Biorąc pod uwagę zakres tego odstępstwa, twórcy tego rodzaju PRIIP oferujących różne warianty inwestycji muszą przestrzegać wszystkich pozostałych przepisów rozporządzenia 1286/2014. W związku z tym KID sporządzony zgodnie z art. 10 lit. b) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/653 (2) (dalej „rozporządzenie delegowane Komisji”) oraz w związku z art. 14 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji, musi również spełniać wymogi art. 13 i 14 rozporządzenia 1286/2014.

(8)

Ubezpieczeniowe produkty inwestycyjne, w przypadku których konkretnymi wariantami inwestycji są PRIIP oraz produkty inne niż PRIIP Rozporządzenie 1286/2014 nakłada wymóg, by wszystkie ubezpieczeniowe produkty inwestycyjne były objęte jednolitymi wymogami w odniesieniu do przekazania KID inwestorom indywidualnym, niezależnie od tego, czy konkretne warianty inwestycji tych PRIIP są same w sobie również PRIIP.

(9)

Zmiany istniejącego PRIIP, o których mowa w definicji „twórcy PRIIP” W art. 4 pkt 4 rozporządzenia 1286/2014 „twórcę PRIIP” zdefiniowano jako podmiot, który tworzy PRIIP, lub podmiot, który wprowadza zmiany do istniejącego PRIIP, w tym między innymi zmiany w zakresie profilu ryzyka i zysku lub kosztów związanych z inwestycją w PRIIP. Definicja ta zawiera przykłady zmian istniejącego PRIIP, których wprowadzenie sprawia, że podmiot staje się „twórcą PRIIP” do celów rozporządzenia 1286/2014; wykaz tych przykładów nie ma jednak charakteru wyczerpującego. Celem rozporządzenia 1286/2014 jest zapewnienie, by informacje zawarte w KID były dokładne, rzetelne, jasne dla inwestorów indywidualnych i nie wprowadzały ich w błąd oraz by umożliwiały one inwestorom indywidualnym porównanie różnych PRIIP oraz zrozumienie w pełni ich indywidualnych cech. Notowanie istniejącego PRIIP na rynku wtórnym nie musi jednak automatycznie oznaczać zmiany w zakresie jego profilu ryzyka i zysku lub kosztów związanych z inwestycją w ten PRIIP.

(10)

Terytorialny zakres stosowania Rozporządzenie 1286/2014 ma zastosowanie do wszystkich twórców PRIIP i osób doradzających w zakresie PRIIP lub je sprzedających, które to PRIIP są udostępniane inwestorom indywidualnym na terytorium Unii, w tym do tego rodzaju podmiotów i osób z państw trzecich. Zatem gdy inwestor indywidualny na terytorium Unii podejmuje decyzję o subskrypcji lub zakupie PRIIP z państwa trzeciego, zastosowanie mają wymogi ustanowione w rozporządzeniu 1286/2014. W takich przypadkach, zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia 1286/2014, osoba doradzająca w zakresie PRIIP lub go sprzedająca musi przekazać inwestorom indywidualnym KID. W stosownych przypadkach muszą być przestrzegane przepisy sektorowe, które ustanawiają warunki, na jakich twórcy PRIIP z państw trzecich lub osoby z państw trzecich doradzające w zakresie PRIIP lub je sprzedające mogą prowadzić działalność w Unii (3). Jeżeli PRIIP jest oferowany wyłącznie inwestorom spoza Unii, KID nie jest wymagany.

(11)

Oferty istniejące na dzień 1 stycznia 2018 r. W rozporządzeniu 1286/2014 nie przewidziano żadnych szczególnych przepisów przejściowych w odniesieniu do PRIIP, które zostały udostępnione po raz pierwszy inwestorom indywidualnym przed dniem 1 stycznia 2018 r. i które są w dalszym ciągu oferowane tej kategorii inwestorów po tej dacie, w związku z czym przepisy tego rozporządzenia mają zastosowanie do tych PRIIP.

(12)

Oferty zamknięte do dnia 31 grudnia 2017 r. KID nie jest wymagany w przypadku, gdy PRIIP nie jest już oferowany inwestorom indywidualnym po dniu 1 stycznia 2018 r., a zmiany istniejących zobowiązań podlegają jedynie warunkom umownym uzgodnionym przed tą datą. Jeżeli te warunki umowne dopuszczają wyjście z inwestycji w PRIIP, ale dany PRIIP nie jest już oferowany innym inwestorom indywidualnym po dniu 1 stycznia 2018 r., KID nie jest wymagany.

(13)

Wykorzystywanie KID przez UCITS Przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) oraz alternatywne fundusze inwestycyjne (AFI), które zgodnie z przepisami krajowymi są zobowiązane do sporządzenia dokumentu zawierającego kluczowe informacje dla inwestorów (dalej KIID, z ang. key investor information document), są do dnia 31 grudnia 2019 r. zwolnione z obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia 1286/2014, zgodnie z art. 32 ust. 1 tegoż rozporządzenia. Rozporządzenie 1286/2014 nie zawiera jednak żadnego przepisu, który dopuszcza zastąpienie KIID przez KID.

(14)

Tłumaczenia KID Zgodnie z art. 7 rozporządzenia 1286/2014 KID musi zostać sporządzony w języku określonym przez państwo członkowskie, w którym PRIIP jest dystrybuowany, tak aby inwestorzy indywidualni byli w stanie go zrozumieć. To, że strona internetowa osoby doradzającej w zakresie PRIIP lub go sprzedającej jest również dostępna dla inwestorów indywidualnych z państw członkowskich innych niż to, w którym PRIIP jest dystrybuowany przez tę osobę (tj. gdy PRIIP nie jest oferowany tym inwestorom), nie powoduje obowiązku udostępnienia KID w językach określonych przez te inne państwa członkowskie. Rozporządzenie 1286/2014 nie określa konkretnie, kto powinien sporządzić tłumaczenie KID w przypadku, gdy PRIIP ma być oferowany w innych państwach członkowskich. Z art. 11 rozporządzenia 1286/2014 wynika jednak wyraźnie, że to twórca PRIIP jest odpowiedzialny za dokładność tłumaczenia. Podobnie art. 5 ust. 1 rozporządzenia 1286/2014 stanowi, że przetłumaczony KID musi zostać opublikowany na stronie internetowej twórcy PRIIP.

(15)

Odpowiedzialność cywilna za informacje dotyczące konkretnych wariantów inwestycji Art. 11 rozporządzenia 1286/2014 nie wyklucza odpowiedzialności cywilnej, którą twórcy PRIIP mogą ponosić w związku z konkretnymi informacjami dotyczącymi poszczególnych wariantów inwestycji, jeżeli informacje te wprowadzają w błąd, są niedokładne lub niespójne z odpowiednimi częściami prawnie wiążących dokumentów przedumownych lub umownych lub z wymogami określonymi w rozporządzeniu 1286/2014 i rozporządzeniu delegowanym Komisji.

(16)

Kanały dystrybucji W rozporządzeniu 1286/2014 nie rozróżnia się PRIIP sprzedawanych po udzieleniu porady inwestorowi indywidualnemu lub bez udzielenia takiej porady oraz PRIIP nabytych przez inwestora indywidualnego z własnej inicjatywy lub w inny sposób. Twórca PRIIP musi sporządzić i opublikować na swojej stronie internetowej KID dla każdego PRIIP oferowanego inwestorom indywidualnym, a osoba doradzająca w zakresie danego PRIIP lub go sprzedająca musi przekazać inwestorom indywidualnym odpowiedni KID.

(17)

PRIIP sprzedawane wyłącznie przez pośredników Również w przypadku, gdy PRIIP jest sprzedawany wyłącznie przez osoby inne niż twórca PRIIP, twórca PRIIP jest zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia 1286/2014 zobowiązany do sporządzenia i opublikowania na swojej stronie internetowej KID dla danego produktu.

(18)

Dystrybucja PRIIP bez KID Osoba doradzająca w zakresie PRIIP lub go sprzedająca musi przekazać inwestorom indywidualnym KID zgodnie z art. 13 rozporządzenia 1286/2014. Dystrybucja PRIIP bez przekazania KID stanowi naruszenie rozporządzenia 1286/2014.

(19)

Produkt inny niż PRIIP oferowany łącznie z PRIIP Jeżeli łącznie z PRIIP oferowany jest produkt inny niż PRIIP i tenże produkt inny niż PRIIP nie ma wpływu na informacje, o których mowa w art. 8 ust. 3 lit. a)–h) rozporządzenia 1286/2014, w KID dla danego PRIIP można odnieść się do produktu innego niż PRIIP jedynie w sekcji „Inne istotne informacje”.

(20)

Modyfikacje KID Rozporządzenie 1286/2014 nie zezwala na żadne modyfikacje KID; dotyczy to także tytułów i kolejności sekcji.

(21)

Długość KID Rozporządzenie 1286/2014 stanowi jednoznacznie, że KID musi zostać sporządzony jako krótki dokument napisany w zwięzły sposób, nieprzekraczający po wydruku trzech stron w formacie A4.

(22)

Określenie właściwego organu Art. 8 ust. 3 lit. a) rozporządzenia 1286/2014 wymaga jedynie, by KID zawierał informacje na temat właściwego organu właściwego dla twórcy PRIIP, a mianowicie informacje na temat właściwego organu państwa członkowskiego, w którym twórca PRIIP ma siedzibę, niezależnie od tego, czy dany twórca PRIIP prowadzi działalność za granicą.

(23)

KID udostępniane „na żądanie” lub „w czasie rzeczywistym” Zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia 1286/2014 twórcy PRIIP muszą dokonać zmian w KID w przypadku, gdy w wyniku przeglądu stwierdzono konieczność ich wprowadzenia. Zmieniona wersja KID jest udostępniana niezwłocznie. Ani rozporządzenie 1286/2014, ani rozporządzenie delegowane Komisji nie nakłada na twórców PRIIP wymogu przekazywania KID „na żądanie” lub „w czasie rzeczywistym”. O ile rozporządzenie delegowane Komisji nie stanowi inaczej, częstotliwość, z jaką twórca PRIIP musi dokonać przeglądu i zmiany KID, zależy od charakteru PRIIP oraz tego, czy informacje zawarte w KID pozostają dokładne i nie wprowadzają w błąd. Jednocześnie dopuszcza się systemy umożliwiające generowanie KID „na żądanie” lub „w czasie rzeczywistym”, jeżeli powstałe w ten sposób zmienione wersje KID spełniają wymogi rozporządzenia 1286/2014, w tym wymóg ich opublikowania na stronie internetowej twórcy PRIIP.

---

(1)  Dz.U. L 352 z 9.12.2014, s. 1.

(2)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/653 z dnia 8 marca 2017 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014 w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (PRIIP) przez ustanowienie regulacyjnych standardów technicznych w zakresie prezentacji, treści, przeglądu i zmiany dokumentów zawierających kluczowe informacje oraz warunków spełnienia wymogu przekazania takich dokumentów (Dz.U. L 100 z 12.4.2017, s. 1).

(3)  Na przykład dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/97 z dnia 20 stycznia 2016 r. w sprawie dystrybucji ubezpieczeń (Dz.U. L 26 z 2.2.2016, s. 19), dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349), dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338), dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1), dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1), dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32), dyrektywa 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych i zmieniająca dyrektywę 2001/34/WE (Dz.U. L 345 z 31.12.2003, s. 64).

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/15

---

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.8504 – EDF Energy Services/ESSCI)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2017/C 218/03)

W dniu 29 czerwca 2017 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32017M8504. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/15

---

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.8485 – Hitachi Group/Honda/JV)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2017/C 218/04)

W dniu 30 czerwca 2017 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32017M8485. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/16

---

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.8429 – BNP Paribas/Caisse des Dépôts et Consignations/Société Générale/Euronext/Euroclear/S2IEM/CACEIS/JV)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2017/C 218/05)

W dniu 30 czerwca 2017 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32017M8429. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/16

---

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.8467 – BNP Paribas/Commerz Finanz)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2017/C 218/06)

W dniu 29 czerwca 2017 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32017M8467. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/17

---

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.8439 – Wärtsilä/CSSC/JV)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2017/C 218/07)

W dniu 30 czerwca 2017 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32017M8439. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/17

---

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.8490 – Blackstone/CPPIB/Ascend Learning)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2017/C 218/08)

W dniu 20 czerwca 2017 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32017M8490. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/18

---

Kursy walutowe euro (1)

6 lipca 2017 r.

(2017/C 218/09)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1385
JPY	Jen	129,01
DKK	Korona duńska	7,4369
GBP	Funt szterling	0,88013
SEK	Korona szwedzka	9,6310
CHF	Frank szwajcarski	1,0975
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	9,5298
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	26,147
HUF	Forint węgierski	309,37
PLN	Złoty polski	4,2478
RON	Lej rumuński	4,5933
TRY	Lir turecki	4,1367
AUD	Dolar australijski	1,5008
CAD	Dolar kanadyjski	1,4728
HKD	Dolar Hongkongu	8,8918
NZD	Dolar nowozelandzki	1,5697
SGD	Dolar singapurski	1,5749
KRW	Won	1 317,44
ZAR	Rand	15,3470
CNY	Yuan renminbi	7,7443
HRK	Kuna chorwacka	7,4055
IDR	Rupia indonezyjska	15 242,24
MYR	Ringgit malezyjski	4,8938
PHP	Peso filipińskie	57,733
RUB	Rubel rosyjski	68,4881
THB	Bat tajlandzki	38,800
BRL	Real	3,7639
MXN	Peso meksykańskie	20,9250
INR	Rupia indyjska	73,7325

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/19

---

Aktualizacja wykazu służb krajowych właściwych do przeprowadzania kontroli granicznej, o których mowa w art. 16 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (1)

(2017/C 218/10)

Publikacja wykazu służb krajowych właściwych do przeprowadzania kontroli granicznej zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (2), opiera się na informacjach przekazanych Komisji przez państwa członkowskie zgodnie z art. 39 kodeksu granicznego Schengen (tekst jednolity).

Oprócz publikacji w Dzienniku Urzędowym regularnie aktualizowane informacje dostępne są na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej do Spraw Wewnętrznych.

GRECJA

Zmiana informacji opublikowanych w Dz.U. C 360 z 10.12.2013.

Służby krajowe właściwe do przeprowadzania kontroli granicznej: Ελληνική Αστυνομία (Helliniki Astynomia – policja grecka), Λιμενικό Σώμα (Limeniko Soma – grecka straż przybrzeżna), Τελωνεία (Telonia – służby celne), Πολεμικό Ναυτικό (Polemiko Naytiko – Grecka marynarka wojenna).

Lista wcześniejszych publikacji

Dz.U. C 247 z 13.10.2006, s. 17.

Dz.U. C 77 z 5.4.2007, s. 11.

Dz.U. C 153 z 6.7.2007, s. 1.

Dz.U. C 164 z 18.7.2007, s. 45.

Dz.U. C 153 z 6.7.2007, s. 21.

Dz.U. C 331 z 31.12.2008, s. 15.

Dz.U. C 87 z 1.4.2010, s. 15.

Dz.U. C 180 z 21.6.2012, s. 2.

Dz.U. C 98 z 5.4.2013, s. 2.

Dz.U. C 256 z 5.9.2013, s. 14.

Dz.U. C 360 z 10.12.2013, s. 17.

---

(1)  Zob. wykaz wcześniejszych publikacji zamieszczony na końcu niniejszej aktualizacji.

(2)  Dz.U. L 77 z 23.3.2016, s. 1.

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/20

---

ZAWIADOMIENIE O WSZCZĘCIU

Unijna procedura badania dotycząca przeszkód w handlu, w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2015/1843, stosowanych przez Republikę Turcji w formie środków mających wpływ na przywóz niepowlekanego papieru bezdrzewnego

(2017/C 218/11)

W następstwie skargi złożonej przez stowarzyszenie branżowe w sprawie przeszkód w handlu Komisja Europejska postanowiła wszcząć unijną procedurę badania zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/1843 (1).

1.   Produkty objęte postępowaniem

Niepowleczony papier bezdrzewny objęty następującymi pozycjami Systemu Zharmonizowanego: 4802.55.15.10.00, 4802.55.25.10.00, 4802.55.30.10.00, 4802.55.90.10.00, 4802.56.20.20.00, 4802.56.80.10.00 i 4802.57.00.10.00.

2.   Państwo, którego dotyczy postępowanie

Republika Turcji

3.   Streszczenie skargi

Skarga dotyczy systemu nadzoru przywozu, który Turcja wprowadziła z dniem 28 września 2015 r. w odniesieniu do niepowleczonego papieru bezdrzewnego. Zgodnie z informacjami podanymi w skardze w ramach przedmiotowego systemu nadzoru przywozu wprowadzono specjalny wymóg posiadania pozwolenia na przywóz, który ma zastosowanie wyłącznie do papieru przywożonego do Turcji o wartości celnej nieprzekraczającej 1 200 USD za tonę (próg, który obejmuje cały przywóz z Unii Europejskiej).

Zgodnie z informacjami podanymi w skardze ze względu na szczególne wymogi procedury udzielania takiego pozwolenia na przywóz w zakresie dostarczania informacji uzyskanie go przez importera nie jest możliwe. Według skarżącego w ramach procedury wydawania pozwolenia na przywóz władze tureckie wymagają informacji, do których dostęp mają wyłącznie producenci papieru. W związku z tym, zdaniem skarżącego, importerzy nie widzą innego rozwiązania, niż deklarowanie wartości celnej przekraczającej 1 200 USD za tonę przywożonego z papieru, nawet jeżeli rzeczywista wartość w przywozie jest niższa od tej kwoty.

Skarżący twierdzi również, że wtórnym skutkiem takiej deklaracji wartości przewyższającej wartość rzeczywistą jest dodatkowy koszt dla importera produktu, ponieważ refundacja uiszczonego w momencie przywozu podatku VAT jest ograniczona do kwoty podatku VAT pobranej od rzeczywistych cen sprzedaży, a rzeczywista cena sprzedaży jest w każdym przypadku niższa niż deklarowana cena importowa. Podatek VAT od różnicy pomiędzy tymi cenami stanowiłby zatem dodatkowy podatek nałożony na przywożony papier.

Skarżący twierdzi, że środki przyjęte przez Turcję mogą być niezgodne z art. 5 i 50 Porozumienia w sprawie unii celnej oraz art. III:2 i XI:1 GATT z 1994 r., a także z Porozumieniem WTO w sprawie licencjonowania przywozu.

4.   Procedura

Zainteresowane strony mogą przedłożyć informacje w formie pisemnej dotyczące poszczególnych zagadnień podjętych w skardze lub dostarczyć dowody potwierdzające.

Ponadto Komisja wysłucha stron, które złożą odpowiedni wniosek pisemny, pod warunkiem że wynik procedury bezpośrednio ich dotyczy.

5.   Termin

Wszystkie informacje związane ze sprawą oraz wszystkie wnioski o przesłuchanie powinny dotrzeć do Komisji nie później niż 45 dni od dnia opublikowania niniejszego zawiadomienia i powinny zostać przesłane w formie pisemnej na adres:

European Commission

Directorate-General for Trade

TRADE.F.2 – Trade Barrier Complaints

CHAR 6/135

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

E-mail: trade-tbr@ec.europa.eu

---

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1843 z dnia 6 października 2015 r. ustanawiające procedury unijne w zakresie wspólnej polityki handlowej w celu zapewnienia wykonania praw Unii zgodnie z zasadami handlu międzynarodowego, w szczególności tymi ustanowionymi pod auspicjami Światowej Organizacji Handlu (Dz.U. L 272 z 16.10.2015, s. 1).

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/22

---

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.8537 – Moody's/Bureau van Dijk Electronic Publishing)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2017/C 218/12)

1.

W dniu 29 czerwca 2017 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Moody's Corporation („Moody’s”, Stany Zjednoczone) przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wyłączną kontrolę nad przedsiębiorstwem Bureau Van Dijk Electronic Publishing BV („BvD”, Niderlandy) w drodze zakupu udziałów.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: —   w przypadku Moody’s: ratingi kredytowe, badania, narzędzia, analizy i profesjonalne usługi związane z rynkami finansowymi, —   w przypadku BvD: informacje o przedsiębiorstwach i inne usługi związane z wywiadem gospodarczym.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z zawiadomieniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/20042 (2) sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym zawiadomieniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie 10 dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: M.8537 – Moody's/Bureau van Dijk Electronic Publishing, na poniższy adres: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry 1049 Bruxelles/Brussel BELGIQUE/BELGIË

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 (rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/23

---

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.8498 – Toray/Mitsui/Soda)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2017/C 218/13)

1.

W dniu 29 czerwca 2017 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Toray Industries, Inc. („Toray”, Japonia) oraz przedsiębiorstwo Mitsui & Co., Ltd. („Mitsui”, Japonia) mają zamiar przejąć, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem Soda Aromatic Co., Ltd. („Soda”, Japonia).

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: —   w przypadku przedsiębiorstwa Toray: spółka o globalnym zasięgu, z siedzibą w Japonii, prowadząca działalność w więcej niż 20 państwach w zakresie wytwarzania, przetwarzania i sprzedaży włókien i tekstyliów, tworzyw sztucznych i chemikaliów, produktów związanych z IT oraz kompozytów z włókna węglowego; świadczenie usług z zakresu ochrony środowiska, inżynierii oraz nauk biologicznych, —   w przypadku przedsiębiorstwa Mitsui: japońska grupa prowadząca działalność na skalę światową w obszarze logistyki i finansowania, rozwijania dużej infrastruktury międzynarodowej oraz innych projektów w różnych dziedzinach takich jak: zasoby stali, surowce mineralne i metale; systemy transportowe; chemikalia, energia, żywność, opieka zdrowotna, sektor konsumencki, IT, rozwój komunikacyjny i korporacyjny, na skalę ogólnoświatową, —   w przypadku przedsiębiorstwa Soda: spółka prowadząca działalność z zakresu wytwarzania, sprzedaży, badania i rozwijania substancji smakowych, kompozycji zapachowych i zapachowych związków chemicznych.

3.

Po wstępnej analizie Komisja Europejska uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji Europejskiej w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Spostrzeżenia te muszą dotrzeć do Komisji nie później niż w ciągu 10 dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: M.8498 – Toray/Mitsui/Soda na poniższy adres: European Commission Directorate-General for Competition Merger Registry 1049 Bruxelles/Brussel BELGIQUE/BELGIË

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 (rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

---

7.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 218/24

---

Sprostowanie do informacji dotyczącej sesji plenarnej Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, który przyjął dokumenty opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej C 209 z dnia 30 czerwca 2017 r.

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 209 z dnia 30 czerwca 2017 r. )

(2017/C 218/14)

Strona 1 okładki, część „I Rezolucje, zalecenia i opinie”:

zamiast:

powinno być:

Strona 1 okładki, część „III Akty przygotowawcze”:

zamiast:

powinno być:

Strona 1:

zamiast:

powinno być:

Strona 15:

zamiast:

powinno być:

---