15.12.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 467/1

Rezolucja Rady w sprawie Nowego programu na rzecz umiejętności dla konkurencyjnej Europy sprzyjającej włączeniu społecznemu

(2016/C 467/01)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

ODNOTOWUJĄC NOWY KONTEKST POLITYCZNY, w którym:

—

nowe metody pracy, automatyzacja i robotyzacja mają wpływ na rodzaje wiedzy, umiejętności i kompetencji potrzebnych w stale konkurencyjnym, złożonym i wielokulturowym świecie; w wielu sektorach gospodarki zachodzą szybkie zmiany technologiczne i strukturalne, a kompetencje cyfrowe i umiejętności przekrojowe stały się niezbędne do przezwyciężania niedoborów kwalifikacji i niedopasowania umiejętności oraz do umożliwiania wykonywania pracy i dostosowywania się do przyszłych miejsc pracy i do zmian społecznych;

—	niski poziom umiejętności podstawowych oraz umiejętności przekrojowych i kompetencji cyfrowych zagraża szansom na zatrudnienie i aktywny udział w społeczeństwie;

—

jednocześnie w większym lub mniejszym stopniu w różnych częściach Europy obserwuje się różnorodne zjawiska, takie jak: przedłużające się okresy niskiego wzrostu gospodarczego i zatrudnienia mające wpływ zwłaszcza na ludzi młodych, starzenie się społeczeństwa, a także rosnące przepływy migracyjne, niski poziom innowacji i nowe zagrożenia dla bezpieczeństwa;

PRZYJMUJE DO WIADOMOŚCI komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Nowy europejski program na rzecz umiejętności. Wspólne działania na rzecz wzmocnienia kapitału ludzkiego, zwiększania szans na zatrudnienie i konkurencyjności (1)”; Z ZADOWOLENIEM DOSTRZEGA, że komunikat stanowi wkład we wspólne wysiłki w zakresie rozwijania umiejętności w obrębie UE oraz w zbliżanie do siebie świata pracy i świata edukacji; a także PRZYPOMINA, że poszczególne wnioski w ramach Nowego europejskiego programu na rzecz umiejętności będą analizowane w odpowiednich organach Rady;

ZGADZA SIĘ, że ze względu na ich ogromne znaczenie należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:

celem kształcenia i szkolenia jest nie tylko przygotowanie do wejścia na rynek pracy, ale również przyczynianie się do włączenia społecznego i spójności społecznej, poprzez zapewnienie szerszego rozwoju osobistego obywateli oraz możliwości uczenia się przez całe życie, czego efektem jest ukształtowanie krytycznego, pewnego siebie, aktywnego i niezależnego obywatela, będącego w stanie zrozumieć, jak złożone jest nowoczesne społeczeństwo, i przygotowanego do radzenia sobie z szybkim tempem zachodzących w społeczeństwie zmian. Ważne jest, aby wyjść poza obecne potrzeby rynku pracy i koncentrować się również na tych aspektach kształcenia i szkolenia, które są w stanie pobudzać innowacje, przedsiębiorczość i kreatywność, kształtować sektory, tworzyć miejsca pracy i nowe rynki, wzmacniać pozycję obywateli (w tym osób z najsłabszych grup społecznych), wzbogacać życie demokratyczne oraz doskonalić zaangażowanych, utalentowanych i aktywnych obywateli. Z uwagi na niedawne tragiczne wydarzenia związane z radykalizacją postaw w niektórych regionach Europy, jeszcze bardziej nagląca jest potrzeba skoncentrowania się na kompetencjach obywatelskich, demokratycznych i międzykulturowych oraz na umiejętności krytycznego myślenia;

osoby uczące się, niezależnie od wieku, potrzebują znakomitych nauczycieli i osób prowadzących szkolenia, aby rozwinąć szeroki wachlarz kompetencji niezbędnych im zarówno w życiu, jak i w przyszłej pracy. Nauczyciele i osoby prowadzące szkolenia mogą inspirować osoby uczące się i pomóc im zdobywać bardziej zaawansowane i przydatne wiedzę, umiejętności i kompetencje oraz odgrywają kluczową rolę we wprowadzaniu nowych metod nauczania i uczenia się. Konieczne są jednak nieustające wysiłki, aby przyciągać, wspierać i zatrzymywać talenty oraz doskonałość w zawodzie nauczyciela poprzez zapewnienie, by nauczyciele i osoby prowadzące szkolenia mieli odpowiednie środowisko pracy i aktualizowali swoją wiedzę o najnowszych zmianach w duchu otwartości na zmiany technologiczne i społeczne zachodzące wokół nich;

ściślejsze związki między kształceniem i szkoleniem a światem pracy, z udziałem wszystkich właściwych zainteresowanych stron, odgrywają kluczową rolę w zapewnianiu, by potencjał i talent każdej osoby zostały uwolnione i przyczyniały się do zwiększenia umiejętności przystosowania zawodowego, integracji i aktywnego udziału tej osoby w społeczeństwie; takie związki pomagają również zagwarantować, że systemy kształcenia i szkolenia pozostaną elastyczne i dostosowane do zmian w społeczeństwie i na rynku pracy. Ważne jest także, by propagować zaangażowanie pracodawców na rzecz tego, by ich pracownicy uczyli się przez całe życie;

nabywanie kompetencji cyfrowych od najwcześniejszych lat jest niezbędne, ale kształcenie i szkolenia powinny nie tylko wychodzić naprzeciw bieżącym potrzebom rynku pracy w zakresie ściśle określonych umiejętności technicznych, lecz także służyć realizacji długofalowego celu rozwijania elastycznego sposobu myślenia i ciekawości potrzebnych do dostosowywania się i nabywania nowych, choć jeszcze niemożliwych do wskazania wiedzy, umiejętności i kompetencji, jakie będą potrzebne, by nadawać kierunek rozwojowi technologicznemu w przyszłości;

działania przedstawione w Nowym europejskim programie na rzecz umiejętności powinny być prowadzone w sposób spójny ze strategicznymi ramami europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia („ET 2020”), ponieważ skupiają one wszystkie formy uczenia się, w pełni uwzględniają zasadę pomocniczości i oferują przydatną platformę wsparcia polityk państw członkowskich oraz ułatwiania współpracy na szczeblu UE, jak również w sposób spójny z innymi procesami politycznymi, takimi jak europejski semestr. Ustalenia dotyczące koordynacji na szczeblu europejskim w dziedzinie kształcenia, szkolenia i umiejętności oraz w kwestiach sprawozdawczości powinny być wydajne i efektywne; powinny ich dokonać wspólnie państwa członkowskie i Komisja. Należy w pełni korzystać z wiedzy fachowej państw członkowskich, opierając się na już istniejących strukturach;

f)	należy wziąć pod uwagę dostępność odpowiednich środków finansowych UE, aby zapewnić wykonalność działań uzgodnionych w związku z Nowym europejskim programem na rzecz umiejętności.

3.	WZYWA Komisję, by uwzględniła niniejszą rezolucję przy przedstawianiu kolejnych celów w ramach Nowego europejskiego programu na rzecz umiejętności.

(1) Dok. 10038/16.

15.12.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 467/3

Konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie zapobiegania radykalizacji prowadzącej do brutalnego ekstremizmu

(2016/C 467/02)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ I PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH,

PRZYWOŁUJĄC polityczne tło przedmiotowej kwestii przedstawione w załączniku, a zwłaszcza deklarację w sprawie promowania – poprzez edukację – postaw obywatelskich oraz wspólnych wartości, którymi są wolność, tolerancja i niedyskryminacja (1), oraz

UZNAJĄC, że:

—	Unia Europejska jest wspólną przestrzenią dla budowania współistnienia – w pokoju, dobrobycie i w poszanowaniu różnorodności – w oparciu o wspólne wartości i zasady uznane w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej;

—

Wyzwania z jakimi mierzy się Europa, związane z ostatnimi aktami terroryzmu, ukazują pilną potrzebę zapobiegania i przeciwdziałania radykalizacji postaw prowadzącej do brutalnego ekstremizmu (2). Wielu podejrzanych o terroryzm to zradykalizowani obywatele Unii Europejskiej często zachęceni przez zewnętrzne siły wykorzystujące ideologię i stosujące – oprócz metod opartych na bezpośrednim kontakcie – efektywne i wyrafinowane technologiczne środki rekrutacji i pozyskiwania;

—

Czynniki o wymiarze społecznym i ludzkim, które sprzyjają radykalizacji postaw, zwłaszcza ludzi młodych, są złożone i wielowymiarowe i mogą obejmować: silne poczucie osobistego lub kulturowego wyobcowania, rzeczywiste lub wyimaginowane krzywdy, ksenofobię i dyskryminację, ograniczone możliwości kształcenia, szkolenia i zatrudnienia, społeczną marginalizację, degradację obszarów miejskich lub wiejskich, interesy geopolityczne, wypaczone przekonania religijne i ideologiczne, nieuporządkowane więzy rodzinne, urazy osobiste lub problemy ze zdrowiem psychicznym;

—	Problemy jakie napotyka się przy ograniczaniu podatności społeczeństwa na radykalizację postaw oraz identyfikowaniu i dezaktywacji czynników ideologicznych katalizujących brutalny ekstremizm wymagają zawarcia międzyinstytucjonalnego sojuszu przez podmioty z różnych obszarów polityki;

—	Jest sprawą o zasadniczym znaczeniu, aby odpowiedzieć na wszelkie formy radykalizacji postaw prowadzącej do brutalnego ekstremizmu, niezależnie od stojącej za nią ideologii religijnej czy politycznej;

UZNAJĄ bezwzględną potrzebę współpracy międzysektorowej, a także unijnego wsparcia dla działań państw członkowskich na rzecz zapobiegania radykalizacji, by chronić nasz styl życia i zapewniać lepsze szanse dla młodzieży (3);

PODKREŚLAJĄ znaczenie zacieśniania współpracy z organizacjami międzynarodowymi aktywnie zaangażowanymi w zapobieganie radykalizacji i propagowanie praw człowieka, takimi jak ONZ (w szczególności Unesco), Rada Europy, OECD i inne fora wielostronne;

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJĄ komunikat Komisji (4) w sprawie zapobiegania radykalizacji postaw prowadzącej do brutalnego ekstremizmu;

Zapobiegawcza rola kształcenia i pracy z młodzieżą

PRZYZNAJĄ, że kształcenie i szkolenie, w tym uczenie się formalne, pozaformalne i nieformalne, to bardzo ważne środki propagowania wspólnych wartości (5) np. poprzez edukację w zakresie praw człowieka oraz edukację obywatelską, programy kształcenia kładące nacisk na wyciąganie wniosków z przeszłości i warunki nauki sprzyjające włączeniu społecznemu, sprzyjanie uczestnictwu, mobilności społecznej i włączeniu społecznemu, które dają solidniejsze podwaliny życiu społecznemu i demokratycznemu;

PRZYZNAJĄ, że praca z młodzieżą, sport masowy i działalność kulturalna mogą również być skuteczne w docieraniu do młodych ludzi zagrożonych radykalizacją postaw. Ponieważ pochodzą oni z różnych środowisk, indywidualne podejście ma zasadnicze znaczenie;

PODKREŚLAJĄ, że niezmierne ważne jest wykrywanie niepokojących zachowań i reagowanie wobec wczesnych oznak radykalizacji poprzez komunikowanie się i ścisłą współpracę wszystkich odpowiednich podmiotów (6) z rodzicami, rówieśnikami i krewnymi;

PODKREŚLAJĄ, że – choć umiejętności poznawcze są niezbędne – w procesie uczenia się należy również rozwijać kompetencje społeczne, obywatelskie i międzykulturowe, umiejętności komunikacyjne i umiejętności rozwiązywania konfliktów, empatię, odpowiedzialność, zdolności krytycznego myślenia i umiejętności korzystania z mediów (7);

PRZYZNAJĄ, że nauczyciele, edukatorzy (8) i inni pracownicy dydaktyczni muszą być lepiej przeszkoleni, by radzić sobie z różnorodnością i potrzebami wszystkich uczących się oraz przekazywać wspólne wartości poprzez głoszenie pozytywnego przesłania, dzielenie się życiowymi doświadczeniami i nakreślanie pokojowego oglądu świata;

UWAŻAJĄ, że zapobieganie radykalizacji postaw należy wspierać za pośrednictwem działań finansowanych zwłaszcza z programów: Erasmus+, europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, „Horyzont 2020”, „Kreatywna Europa”, „Europa dla Obywateli”, „Prawa, równość i obywatelstwo” i Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego;

Aspekt przeciwdziałania radykalizacji postaw związany z bezpieczeństwem

—

ODNOTOWUJĄ, że prowadząca do terroryzmu i brutalnego ekstremizmu radykalizacja postaw stwarza poważne i ewoluujące wyzwania dla bezpieczeństwa naszych obywateli; na wyzwania te w pierwszej kolejności muszą kompleksowo reagować państwa członkowskie, w szczególności na poziomie lokalnym, jednak przy skoordynowanym i zgodnym z Traktatami wsparciu na szczeblu UE;

—

ODNOTOWUJĄ, że ostatnie ataki terrorystyczne i próby takich ataków w Europie odzwierciedlają fakt, że globalne zagrożenie terrorystyczne nabrało bardziej zdecentralizowanego i złożonego charakteru i jest, pod wieloma względami, trudniejsze do wykrycia, również ze względu na coraz szybszy proces radykalizacji postaw;

—	BIORĄ POD UWAGĘ, że liczba osób powracających, w tym, w szczególności, powracających zagranicznych bojowników terrorystycznych, ich rodzin i osób małoletnich może wzrosnąć;

—

UZNAJĄ, że zdecydowana odpowiedź na transgraniczne zagrożenia związane z radykalizacją postaw wymaga, oprócz prewencyjnych środków wewnątrz UE, szybkiej realizacji zewnętrznych działań UE, by zwalczać przyczyny radykalizacji postaw, ze szczególnym naciskiem na współpracę z regionem Bałkanów Zachodnich, Turcją i Afryką Północną i wsparcie dla tych regionów;

Przeciwdziałanie propagandzie terrorystycznej i mowie nienawiści w internecie

—

ODNOTOWUJĄ potrzebę zaangażowania dostawców usług w walkę z nielegalną mową nienawiści w internecie i współpracy z nimi w tym zakresie (9), przy pełnym poszanowaniu wolności wypowiedzi, zważywszy na rolę mediów społecznościowych jako głównego narzędzia identyfikowania, wabienia i aktywizowania potencjalnych radykałów, by popełniali akty przemocy, i PODKREŚLAJĄ znaczenie podejścia wielopodmiotowego (10);

—	PODKREŚLAJĄ rolę forum UE poświęconego internetowi w opracowywaniu środków pozwalających na ograniczanie dostępności treści terrorystycznych w internecie oraz zwiększanie zdolności partnerów ze społeczeństwa obywatelskiego do przedstawiania w internecie alternatywnych narracji;

—

DOCENIAJĄ wartościowe prace prowadzone przez Agencję Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA), sieć upowszechniania wiedzy o radykalizacji postaw i jej centrum doskonałości oraz Zespół Doradczy ds. Strategicznej Komunikacji w sprawie Syrii (SSCAT) i PODKREŚLAJĄ znaczenie odpowiednich powiązań między podmiotami krajowymi i lokalnymi;

—

UWAŻAJĄ, że prowadzone w internecie i poza nim inicjatywy przedstawiające alternatywne, pozytywne i umiarkowane narracje mogą mieć kluczowe znaczenie dla promowania wzajemnego szacunku oraz zapobiegania radykalizacji postaw; ODNOTOWUJĄ potrzebę dalszej oceny i analizy efektów alternatywnych narracji;

ZWRACAJĄ SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY:

—

zachęcały do współpracy między instytucjami kształcenia i szkolenia, lokalnymi społecznościami, lokalną i regionalną administracją, rodzicami, krewnymi, podmiotami aktywnymi w dziedzinie pracy z młodzieżą, wolontariuszami i społeczeństwem obywatelskim, by wzmacniać integrację społeczną oraz poczucie przynależności i pozytywne poczucie tożsamości;

—

poszerzyły kompetencje nauczycieli, edukatorów i innych pracowników dydaktycznych, by byli oni w stanie rozpoznać wczesne oznaki radykalizacji postaw i przeprowadzać „trudne rozmowy” (11), które są początkiem dialogu z uczniami, studentami i innymi młodymi ludźmi na temat drażliwych kwestii związanych z osobistymi odczuciami, zasadami i przekonaniami;

—

w razie potrzeby korzystały z istniejących narzędzi i materiałów dla nauczycieli, edukatorów i innych pracowników dydaktycznych lub opracowywały nowe, w tym sieci, w ramach których mogą oni udzielać sobie porad i wskazówek co do sposobu postępowania z trudnymi przypadkami, oraz świadczące młodym ludziom pomoc telefony zaufania;

—	propagowały globalną edukację i edukację obywatelską, a także wolontariat, by wzmacniać kompetencje społeczne, obywatelskie i międzykulturowe;

—	zachęcały do włączającego (12) kształcenia wszystkich dzieci i młodych ludzi, zwalczając jednocześnie rasizm, ksenofobię, nękanie i dyskryminację z jakichkolwiek względów;

—

zajęły się, przy wsparciu Komisji i zainteresowanych agencji UE, wykorzystywaniem internetu do celów radykalizacji i rekrutacji terrorystycznej, w szczególności poprzez rozwijanie współpracy z dostawcami usług, współpracy w dziedzinie komunikacji strategicznej oraz, w stosownych przypadkach, jednostek ds. zgłaszania podejrzanych treści w internecie, przy jednoczesnym poszanowaniu praw podstawowych i w zgodzie z zobowiązaniami na mocy prawa międzynarodowego;

—	wspierały prace forum UE poświęconego internetowi i prace istniejącego w Europolu Europejskiego Centrum ds. Zwalczania Terroryzmu (ECTC), a zwłaszcza działalność unijnej jednostki ds. zgłaszania podejrzanych treści w internecie;

—

wspierały organizacje społeczeństwa obywatelskiego w propagowaniu wzajemnego szacunku i zwalczaniu przestępstw z nienawiści, mowy nienawiści i propagandy terrorystycznej poprzez oferowanie pozytywnych alternatyw wobec narracji i ideologii prezentujących brutalny ekstremizm, a także tworzenie narracji alternatywnych wobec ideologii opartych na brutalnym ekstremizmie;

—	wykorzystywały ogólnounijne sieci, takie jak centrum doskonałości w ramach sieci upowszechniania wiedzy o radykalizacji postaw, do ciągłej wymiany najlepszych praktyk w dziedzinie walki z radykalizacją postaw;

—

po przejściu Zespołu Doradczego ds. Strategicznej Komunikacji w sprawie Syrii (SSCAT) do Europejskiej Sieci Komunikacji Strategicznej (ESCN) nadal korzystały ze świadczonych przez ESCN usług doradztwa i wymiany informacji, by rozumieć radykalizację postaw i polaryzację w niektórych europejskich społecznościach i skuteczniej na nie reagować, na przykład poprzez włączenie personelu w sieć ESCN w Brukseli;

—	nadal rozwijały programy deradykalizacji, zaprzestania stosowania przemocy i resocjalizacji osób powracających, w tym zwłaszcza powracających zagranicznych bojowników terrorystycznych, ich rodzin i osób małoletnich;

WZYWAJĄ Komisję, by:

—

prowadziła działania, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, na rzecz opracowania zestawu najlepszych praktyk (13) skierowanych do osób pracujących z młodzieżą, by pomagać młodym ludziom w rozwijaniu ich przywiązania do demokracji, umiejętności korzystania z mediów, tolerancji, zdolności krytycznego myślenia i umiejętności rozwiązywania konfliktów;

—

propagowała i wspierała partnerskie uczenie się i badania naukowe na rzecz nauczycieli, edukatorów i innych pracowników dydaktycznych, ekspertów, decydentów i badaczy, tak aby umożliwić wymianę najlepszych praktyk i lepsze zrozumienie kwestii radykalizacji postaw, w tym opracowanie zasad ramowych oraz internetowego kompendium dobrych praktyk (14);

—

z uwagi na pilny i niezmiernie wieloaspektowy charakter wyzwania w zakresie zapobiegania i zwalczania radykalizacji postaw zorganizowała wielostronną konferencję (15) z udziałem przedstawicieli różnych sektorów i odpowiednich zainteresowanych stron (np. z dziedziny wymiaru sprawiedliwości, spraw wewnętrznych, edukacji, młodzieży, sportu, kultury i spraw społecznych), a także młodych ludzi;

—

promowała okazywanie wzajemnego zrozumienia i szacunku wśród uczniów, studentów i innych młodych ludzi z UE i państw trzecich poprzez organizowanie bezpośrednich i wirtualnych kontaktów, na przykład poprzez rozszerzenie sieci eTwinning Plus na wybrane kraje objęte europejską polityką sąsiedztwa i wirtualne kontakty młodzieży w ramach Erasmus+;

—

zachęcała do bezpośrednich kontaktów między młodymi ludźmi ze środowisk defaworyzowanych a osobami mogącymi stanowić pozytywne wzorce takimi jak artyści, sportowcy lub przedsiębiorcy i przedstawiania wszelkich przykładów sukcesu przemawiających do młodych ludzi, by inspirować ich poprzez prezentowanie prawdziwych życiowych doświadczeń (16). By wspomóc tworzenie wiarygodnych, pozytywnych narracji alternatywnych wobec narracji głoszących brutalny ekstremizm, o swoich doświadczeniach mogłyby również opowiadać osoby, które kiedyś same uległy radykalizacji;

—

wzmacniała współpracę z dostawcami usług, sprzyjając silnemu zaangażowaniu branży cyfrowej i społeczeństwa obywatelskiego, i rozwojowi inicjatyw na rzecz dalszych usprawnień w zakresie skutecznego usuwania treści terrorystycznych (w szczególności poprzez rozwój wspólnej platformy zgłoszeniowej), a także upowszechnianiu alternatywnych narracji szczególnie w ramach zapowiadanego Programu na rzecz wzmacniania społeczeństwa obywatelskiego;

—	opierała się na pracach Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej w propagowaniu w całej UE wzajemnego szacunku, niedyskryminacji, podstawowych wolności i solidarności;

—	uwzględniła niniejsze konkluzje podczas przygotowywania i realizowania proponowanych działań.

(1) Deklaracja w sprawie promowania – poprzez edukację – postaw obywatelskich oraz wspólnych wartości, którymi są wolność, tolerancja i niedyskryminacja (Paryż, 17 marca 2015 r.).

(2) Choć nie każda radykalizacja koniecznie prowadzi do brutalnego ekstremizmu, na potrzeby zwięzłości tego tekstu radykalizacja postaw oznacza taki właśnie jej rodzaj.

(3) Deklaracja z Bratysławy, 16 września 2016 r.

(4) Dok. 10466/16.

(5) Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, art. 2.

(6) Dok. 9640/16 – Na przykład nauczyciele, wykładowcy uniwersyteccy, pracownicy socjalni, osoby pracujące z młodzieżą, osoby zapewniające opiekę zdrowotną, wolontariusze, sąsiedzi, trenerzy sportowi, przywódcy religijni i przywódcy nieformalni, lokalni funkcjonariusze policji.

(7) Dok. 9641/16.

(8) Do celów niniejszego tekstu termin „edukator” odnosi się do osób świadczących usługi z zakresu formalnego, pozaformalnego lub nieformalnego uczenia się.

(9) Kodeks postępowania dotyczący zwalczania nielegalnego nawoływania do nienawiści w internecie, 31 maja 2016 r. (Komisja wraz z przedsiębiorstwami Facebook, Twitter, YouTube i Microsoft).

(10) Warto w tym kontekście odnotować propozycję Komisji (dok. 9479/16) dotyczącą rozszerzenia niektórych przepisów dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, zwłaszcza w odniesieniu do objęcia platform udostępniania plików wideo zakazem nawoływania do przemocy lub nienawiści.

(11) Manifest sieci upowszechniania wiedzy o radykalizacji postaw na temat kształcenia (RAN) – wzmacnianie pozycji edukatorów i szkół.

(12) Jak określono we wspólnym sprawozdaniu Rady i Komisji z 2015 r. z wdrażania strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) (2015/C-417/04).

(13) Bieżące prace grupy ekspertów ds. pracy z młodzieżą na rzecz aktywności obywatelskiej, zapobiegania marginalizacji i radykalizacji prowadzącej do przemocy przedstawione w planie prac Unii Europejskiej na rzecz młodzieży na lata 2016–2018 (Dz.U. C 417 z 15.12.2015, s. 1).

(14) W ramach mandatu działającej w ramach ET 2020 grupy roboczej ds. promowania – poprzez edukację – postaw obywatelskich oraz wspólnych wartości, którymi są wolność, tolerancja i niedyskryminacja,

(15) Taką jak regularnie organizowana konferencja wysokiego szczebla na temat radykalizacji postaw w ramach sieci upowszechniania wiedzy o radykalizacji postaw.

(16) Sieć będzie zarządzana na szczeblu lokalnym przez agencje krajowe Erasmus +, co również umożliwi dostosowanie do warunków lokalnych.

ZAŁĄCZNIK

Przyjmując niniejsze konkluzje, Rada PRZYPOMINA w szczególności o:

—	Strategii UE w dziedzinie walki z terroryzmem (14469/4/05)

—	Zmienionej strategii UE w walce z radykalizacją postaw i werbowaniem terrorystów (9956/14)

—	Konkluzjach Rady do Spraw Zagranicznych w sprawie walki z terroryzmem z 9 lutego 2015 r. (6026/15)

—	Posiedzeniu Rady Europejskiej 12 lutego 2015 r., na którym szefowie państw i rządów wezwali do przyjęcia kompleksowego podejścia, w tym inicjatyw dotyczących między innymi integracji społecznej, które mają ogromne znaczenie dla zapobiegania radykalizacji prowadzącej do przemocy

—	Deklaracji w sprawie promowania – poprzez edukację – postaw obywatelskich oraz wspólnych wartości, którymi są wolność, tolerancja i niedyskryminacja przyjętej na nieformalnym posiedzeniu ministrów edukacji państw członkowskich Unii Europejskiej w Paryżu 17 marca 2015 r.

—	Europejskiej agendzie bezpieczeństwa (8293/15)

—	Projekcie konkluzji Rady w sprawie odnowionej strategii bezpieczeństwa wewnętrznego Unii Europejskiej na lata 2015–2020 (9798/15)

—	Konkluzjach Rady Unii Europejskiej i państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie wzmacniania reakcji wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych na radykalizację skutkującą terroryzmem i brutalnym ekstremizmem (14419/15)

—	Wspólnym sprawozdaniu z wdrażania strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) z listopada 2015 r. (14440/1/15 REV 1)

—	Nocie Koordynatora UE ds. Zwalczania Terroryzmu skierowanej do Rady pt. „Stan wdrażania oświadczenia członków Rady Europejskiej z 12 lutego 2015 r., konkluzji Rady ds. WSiSW z 20 listopada 2015 r. oraz konkluzji Rady Europejskiej z 18 grudnia 2015 r.” (6785/16)

—

Wspólnym oświadczeniu unijnych ministrów sprawiedliwości i spraw wewnętrznych oraz przedstawicieli instytucji UE w sprawie zamachów terrorystycznych, do których doszło w Brukseli 22 marca 2016 r.; w oświadczeniu tym wzywa się do wprowadzenia 10 środków w obszarze walki z terroryzmem, w tym do dalszego rozwijania środków zapobiegawczych (7371/16)

—	Komunikacie pt. „Realizacja Europejskiej agendy bezpieczeństwa w celu zwalczania terroryzmu i utorowania drogi ku rzeczywistej i skutecznej unii bezpieczeństwa” (8128/16)

—	Konkluzjach Rady z 30 maja 2016 r. w sprawie roli sektora młodzieżowego w zintegrowanym międzysektorowym podejściu do zapobiegania i zwalczania radykalizacji młodych ludzi prowadzącej do przemocy (9640/16)

—	Konkluzjach Rady z 30 maja 2016 r. w sprawie rozwijania – poprzez kształcenie i szkolenie – umiejętności korzystania z mediów i umiejętności krytycznego myślenia (9641/16)

—	Konkluzjach Rady w sprawie stosowania Karty praw podstawowych w 2015 r. (zwłaszcza części na temat niedyskryminacji, mowy nienawiści, rasizmu i ksenofobii) (10005/16)

—	Deklaracji z Bratysławy, 16 września 2016 r.

—	Dokumencie dotyczącym realizacji odnowionej strategii bezpieczeństwa wewnętrznego Unii Europejskiej i działań w zakresie zwalczania terroryzmu: druga połowa 2016 r. (11001/1/16 REV 1)

—	Pierwszym sprawozdaniu z postępów ku skutecznej i rzeczywistej unii bezpieczeństwa z dnia 12 października 2016 r. (COM(2016) 670 final)

15.12.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 467/8

Konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie promowania nowych podejść w pracy z młodzieżą w celu odkrywania i rozwijania potencjału młodych ludzi

(2016/C 467/03)

RADA I PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH,

PRZYPOMINAJĄC O:

Politycznym tle przedmiotowego zagadnienia, przedstawionym w załączniku do niniejszych konkluzji,

UZNAJĄ, ŻE:

Młode kobiety i młodzi mężczyźni posiadają wewnętrzny potencjał i uzdolnienia, które mogą zostać wykorzystane z pożytkiem dla nich samych i dla całego społeczeństwa. Potencjał tych kobiet i mężczyzn można postrzegać w kategoriach kompetencji (wiedza, umiejętności, postawy) zasadzających się na kreatywności i różnorodności.

Młodzi ludzie dążą do rozwijania swojego potencjału, uzdolnień i kreatywności w związku z aktywnością obywatelską, rozwojem osobistym i szansami na zatrudnienie. Rozwijanie uzdolnień oznacza przekształcanie zdolności ponadprzeciętnych w zdolności wybitne, natomiast rozwijanie potencjału oznacza rozwijanie ukrytych cech lub zdolności, które w przyszłości może doprowadzić do sukcesów lub okazać się użyteczne, z uwzględnieniem indywidualnej sytuacji danej młodej kobiety lub danego młodego mężczyzny.

Aby odkryć i rozwinąć potencjał i uzdolnienia wszystkich młodych ludzi, UE i jej państwa członkowskie muszą wspierać i promować realizację skutecznych polityk międzysektorowych, które mogą zachęcać młodych ludzi do pełnego rozwinięcia ich potencjału oraz będą ich wspierać i im w tym pomagać. Szczególną uwagę należy poświęcić tym osobom, które znajdują się w trudnej sytuacji życiowej.

Pracę z młodzieżą wykorzystuje się do tego, by docierać do młodych ludzi, w tym do młodzieży zmarginalizowanej lub zagrożonej marginalizacją. Jednak, jako że styl życia i zachowania młodzieży ewoluują w obliczu zachodzących zmian społecznych i technologicznych, należy nadal opracowywać nowe metody i podejścia mające zastosowanie w pracy z młodzieżą. Aby można było zrozumieć młodych ludzi i trafiać do nich, w pracy z młodzieżą należałoby również zwiększyć zakres jej oddziaływania w świecie cyfrowym.

PODKREŚLAJĄ, ŻE:

Praca z młodzieżą przybiera rozmaite formy i odbywa się w różnych warunkach, stanowiąc odpowiedź na różne potrzeby, pragnienia, aspiracje i warunki życia młodych ludzi. Jej potencjał dotarcia do młodzieży i jej zdolność dostosowywania się do zachodzących zmian przynosi zmianę jakościową w życiu młodych ludzi i w społeczeństwie.

Procesy uczenia się będące częścią pracy z młodzieżą pomagają młodym ludziom w sposób całościowy rozwijać ich kompetencje, w tym wiedzę, umiejętności i postawy. Praca z młodzieżą jest często wykorzystywana do tego, by pomagać młodym ludziom w mierzeniu się z różnymi wyzwaniami życiowymi, które obejmują m.in. przechodzenie od nauki do pracy, okresy pozostawania bez pracy, różnego rodzaju pojawiające się zagrożenia, w tym radykalizację prowadzącą do brutalnego ekstremizmu, czy też poszukiwanie pozytywnej tożsamości i poczucia przynależności.

Środowisko, w którym odbywa się praca z młodzieżą, powinno być stymulujące, adaptacyjne, atrakcyjne i powinno reagować na nowe trendy w życiu młodych ludzi, a co za tym idzie wspierać ich w odkrywaniu i rozwijaniu ich potencjału, który często pozostaje nieodkryty i nie ujawnia się w ramach kształcenia formalnego lub w innych sektorach. Środowisko to powinno być miejscem, gdzie można eksperymentować i próbować nowych rzeczy i w którym dopuszcza się niepowodzenia i uznaje je za element uczenia się i integracji społecznej.

Działania rozwijane w ramach pracy z młodzieżą dowiodły swej skuteczności w pozytywnym kształtowaniu osobowości młodych ludzi, należy je więc dalej wspierać i wzmacniać. Zachęcanie do innowacyjności w pracy z młodzieżą należy postrzegać jako element reagowania na ciągłe zmiany; celem jest przy tym przyciąganie zainteresowania wszystkich młodych ludzi, również tych, którzy jeszcze nie biorą aktywnego udziału w działaniach z zakresu pracy z młodzieżą. Innowacje powinny być elementem ustawicznego podnoszenia jakości pracy z młodzieżą w odpowiedzi na potrzeby, zainteresowania i doświadczenia młodych ludzi, tak jak widzą je oni sami (1).

10.

Aby lepiej przemówić do młodych ludzi i zapewnić większe oddziaływanie na ich życie, należałoby poddać pod rozwagę i uwzględnić – przy dalszym rozwijaniu kształcenia i szkolenia osób pracujących z młodzieżą – nowe warunki i miejsca, w których młodzi ludzie spędzają czas, np. nowoczesną infrastrukturę miejską i przestrzeń wirtualną, a także nowe podejścia wykorzystujące innowacyjne narzędzia internetowe i pozainternetowe (np. gamifikację (2), zajęcia wykorzystujące system GPS (3), odznaki edukacyjne (4) (learning badge) lub design thinking (5)).

11.

Sami młodzi ludzie powinni odgrywać kluczową rolę w projektowaniu, rozwijaniu i wdrażaniu procesu innowacji w pracy z młodzieżą, by innowacje te mogły się powieść.

12.

Zdolności osób pracujących z młodzieżą (wolontariuszy lub pracowników) można wzmacniać poprzez możliwości w zakresie kształcenia, szkolenia i sieci kontaktów, poradnictwo, a także wsparcie finansowe, po to by osoby te mogły poszukiwać nowych, innowacyjnych podejść w pracy z młodzieżą i wdrażać je, w celu dotarcia do większego grona młodych ludzi, a zwłaszcza tych, do których dotrzeć trudno, oraz wywarcia większego wpływu na ich życie.

13.

Kształtowanie polityki młodzieżowej opartej na dowodach wymaga regularnego aktualizowania wiedzy w oparciu o najnowsze i odnośne dane zgromadzone na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i europejskim. Należy uwzględnić również informacje dotyczące stylu życia i obecnych trendów w sposobie życia młodych ludzi (6).

14.

Dla rozwoju nowych podejść w pracy z młodzieżą nieodzowna jest również – niezależnie od rozwijania sektora pracy z młodzieżą jako takiego – współpraca międzysektorowa. W kontekście wdrażania nowych podejść w pracy z młodzieżą i w praktycznej realizacji polityki młodzieżowej należy ułatwiać i promować współpracę zainteresowanych stron reprezentujących różne sektory, tak aby zapewnić skuteczne identyfikowanie możliwości w zakresie współpracy (7), a także przyczynić się do podnoszenia jakości w praktyce pracy z młodzieżą i lepiej zaspokajać potrzeby młodych ludzi.

UWZGLĘDNIAJĄC ZASADĘ POMOCNICZOŚCI, ZWRACAJĄ SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY:

15.

Promowały, wspierały i oceniały wykorzystywanie, projektowanie, rozwijanie, testowanie i rozpowszechnianie nowych narzędzi i podejść, które mają być używane w pracy z młodzieżą, w drodze współpracy międzysektorowej, tak aby właściwie odpowiadać na obecne potrzeby i przyszłe wyzwania, zainteresowania i oczekiwania młodych ludzi i całego społeczeństwa. W celu zapewnienia jakości należy zaprosić młodych ludzi, naukowców prowadzących badania nad młodzieżą, osoby pracujące z młodzieżą i organizacje młodzieżowe do tego, by aktywnie uczestniczyli we wszystkich etapach tego procesu.

16.

Wzmacniały zdolność osób pracujących z młodzieżą (wolontariuszy lub pracowników) do innowacji i rozwijania potencjału i uzdolnień młodych ludzi poprzez zapewnianie możliwości edukacyjnych i szkoleniowych skupiających się zwłaszcza na:

a)	wykorzystaniu i adaptacji innowacyjnych podejść w praktyce pracy z młodzieżą;

b)	uwzględnianiu w kształceniu i praktyce w zakresie pracy z młodzieżą informacji o najnowszych trendach w sposobie życia młodych ludzi;

c)	wykorzystaniu współpracy międzysektorowej przy projektowaniu nowych, innowacyjnych narzędzi i podejść dotyczących praktyki pracy z młodzieżą;

d)	metodach przede wszystkim odkrywania, a następnie rozwijania potencjału i uzdolnień młodych ludzi, budowania w nich poczucia wartości i wiary w siebie;

e)	angażowaniu młodych ludzi w charakterze cennego źródła informacji i wiedzy specjalistycznej, np. przy rozwijaniu kompetencji cyfrowych;

f)	docieraniu do młodych ludzi zagrożonych marginalizacją – przy użyciu innowacyjnych podejść i z naciskiem na rozwijanie ich potencjału i uzdolnień.

17.

Zachęcały, w stosownych przypadkach, do zrównoważonego wspierania, w tym wspierania finansowego, organizacji pracujących z młodymi ludźmi i na ich rzecz – zwłaszcza przy projektach zbiorowych – i stosujących zasady (8) obowiązujące w pracy z młodzieżą, tak aby budować ich zdolności w zakresie innowacji.

18.

Blisko współpracowały z przedstawicielami władz regionalnych i lokalnych, radami młodzieżowymi, organizacjami zajmującymi się pracą z młodzieżą, młodymi ludźmi oraz innymi podmiotami działającymi w dziedzinie młodzieżowej, po to by przesłania zawarte w niniejszych konkluzjach powszechnie przekładano na praktykę na szczeblu regionalnym i lokalnym.

19.

Promowały i wspierały przestrzenie i możliwości, w stosownych przypadkach w ramach partnerstwa z władzami lokalnymi, aby dać młodym ludziom sposobność spotykania się oraz opracowywania wspólnych inicjatyw.

20.

Rozważyły utworzenie elastycznych przestrzeni i możliwości eksperymentowania oraz działania metodą prób i błędów, dzięki którym osoby pracujące z młodzieżą oraz młodzi ludzie będą mogli się nauczyć reagować na szybko zmieniające się warunki i style życia, a także nauczyć się radzić sobie ze złożonością zjawisk.

Z NALEŻYTYM POSZANOWANIEM ZASADY POMOCNICZOŚCI ZWRACAJĄ SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH I KOMISJI, BY W RAMACH SWOICH KOMPETENCJI:

21.

Rozważyły możliwość regularnego gromadzenia i analizowania informacji dotyczących trendów w sposobie życia młodych ludzi i wspierały rozpowszechnianie ustaleń wśród odpowiednich zainteresowanych stron, w tym podmiotów kształtujących politykę na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, wolontariuszy uczestniczących w pracy z młodzieżą, liderów młodzieżowych oraz osób pracujących z młodzieżą.

22.

Poszukiwały innowacyjnych podejść wdrożonych w praktyce pracy z młodzieżą, w tym w innych odpowiednich dziedzinach, takich jak kształcenie i szkolenie, sport i kultura, usługi społeczne, technologie informacyjno-komunikacyjne itp., a także stwarzały możliwości dostosowywania do potrzeb pracy z młodzieżą innowacyjnych podejść wykorzystywanych w innych dziedzinach polityki i dzielenia się przykładami sprawdzonych rozwiązań.

23.

W stosownych przypadkach wskazały nowe kompetencje, których potrzebują osoby pracujące z młodzieżą, i rozwijały moduły kształcenia i szkolenia, które umożliwiają osobom pracującym z młodzieżą nabywanie nowych kompetencji, w tym kompetencji cyfrowych.

24.

Poprzez tworzenie, monitorowanie i ocenianie polityk młodzieżowych, strategii na rzecz młodzieży i inicjatyw na rzecz młodzieży na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym identyfikowały nowe podejścia w pracy z młodzieżą, które pomagają odkrywać i rozwijać potencjał i uzdolnienia wszystkich młodych ludzi.

ZWRACAJĄ SIĘ DO KOMISJI EUROPEJSKIEJ, BY:

25.

Sporządzała regularne analizy i zamieszczała w sprawozdaniach na temat młodzieży sekcję przedstawiającą aktualne i ścisłe informacje dotyczące najnowszych stylów życia i trendów w sposobie życia młodych ludzi.

26.

Wspierała wymianę informacji na temat stylów życia i trendów w sposobie życia młodych ludzi oraz przykładów sprawdzonych rozwiązań i innowacyjnych podejść wdrożonych w pracy z młodzieżą na szczeblu państw członkowskich UE oraz poza UE. Organizowała spotkania ekspertów, konferencje i inne działania polegające na wzajemnym uczeniu się oraz rozważyła możliwość wykorzystywania takich forów, jak Europejska Konwencja w sprawie Pracy z Młodzieżą, do promowania innowacyjnych podejść w pracy z młodzieżą.

27.

Jak najlepiej wykorzystywała istniejące programy UE, np. Erasmus+, w celu wspierania wdrażania innowacyjnych podejść w praktyce pracy z młodzieżą.

(1) Dobra jakościowo praca z młodzieżą – wspólne ramy dla dalszego rozwoju pracy z młodzieżą, Sprawozdanie grupy eksperckiej ds. systemów jakości w pracy z młodzieżą w państwach członkowskich UE, Komisja Europejska, 2015 r.

(2) Gamifikacja oznacza zastosowanie mechaniki gier do działań niezwiązanych z grami w celu zmiany zachowania osób. Istnieją na przykład aplikacje liczące kroki, które dana osoba zrobiła w ciągu dnia, nagradzające ją i pozwalające porównać się z innymi. Różne elementy dynamiki i mechanizmów gier można także wdrożyć i stosować w pracy z młodzieżą. (Gamification 101: An Introduction to the Use of Game Dynamics to Influence Behaviour, Bunchball, 2010).

(3) W zajęciach wykorzystujących system GPS z urządzeń elektronicznych umożliwiających pozycjonowanie GPS (głównie smartfonów) korzysta się – w różnych działaniach – do tego, by wspierać aktywność fizyczną, orientować się w nowym otoczeniu, realizować różne zadania lub lepiej poznać interesujące miejsca.

(4) Odznaki edukacyjne to wirtualne plakietki funkcjonujące w przestrzeni internetowej i potwierdzające efekty uczenia się danej osoby. Pomysł ten wspierają pewne firmy, np. Mozilla, która stworzyła platformę internetową zwaną Open badges. Powyższe dobrze wpisuje się w inicjatywy mające związek z uznawaniem uczenia się pozaformalnego w pracy z młodzieżą.

(5) Design thinking to podejście, które jest ukierunkowane na człowieka, opiera się na współpracy i ma optymistyczny i eksperymentalny charakter. Sprawdza się w przypadku młodych ludzi, gdyż stają się oni integralną częścią zmiany, a jednocześnie tworzą nowe rozwiązanie. Podejście to można wykorzystywać do projektowania (lub przeprojektowywania) różnych programów, narzędzi i przestrzeni przeznaczonych dla młodych ludzi. (Design Thinking for Educators Toolkit, 2012).

(6) Informacje na temat stylu życia i trendów w sposobie życia młodych ludzi obejmują szczegółowe dane dotyczące młodych ludzi z punktu widzenia socjologicznego, psychologicznego i pedagogicznego. Takie informacje powinny być odpowiedzią np. na następujące pytania: Czym się interesują młodzi ludzie? Czego się obawiają? Jak się uczą? Jak spędzają czas wolny? W jakie interakcje wchodzą w sieciach społecznościowych? W jaki sposób zarządzają swoimi środkami finansowymi?

(7) Przykładem mogłyby być tutaj warsztaty kreatywne mające na celu stworzenie nowej aplikacji na urządzenia mobilne, w których uczestniczyłyby osoby pracujące z młodzieżą, młodzi ludzie oraz specjaliści od technologii informacyjno-komunikacyjnych.

(8) Zob. przypis 1.

ZAŁĄCZNIK

Przyjmując niniejsze konkluzje, Rada przypomina w szczególności o:

—	komunikacie Komisji dotyczącym strategii „Europa 2020” (1) zatwierdzonej przez Radę Europejską i inicjatywach przewodnich wymienionych w strategii: „Nowe umiejętności i zatrudnienie” (2), „Unia innowacji” (3) oraz „Europejska agenda cyfrowa” (4);

—	konkluzjach Rady z dnia 30 maja 2016 r. w sprawie roli sektora młodzieżowego w zintegrowanym międzysektorowym podejściu do zapobiegania i zwalczania radykalizacji młodych ludzi prowadzącej do przemocy (5);

—	rezolucji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 15 grudnia 2015 r. w sprawie planu prac Unii Europejskiej na rzecz młodzieży na lata 2016–2018 (6);

—	konkluzjach Rady z dnia 18 maja 2015 r. w sprawie zwiększania międzysektorowej współpracy politycznej w celu skutecznego reagowania na wyzwania społeczno-ekonomiczne stojące przed młodzieżą (7);

—	konkluzjach Rady z dnia 20 maja 2014 r. w sprawie promowania przedsiębiorczości młodzieży z myślą o włączeniu społecznym młodych ludzi (8);

—	konkluzjach Rady z dnia 25 listopada 2013 r. w sprawie większego włączenia społecznego młodzieży niepracującej, niekształcącej się ani nieszkolącej (9);

—	konkluzjach Rady z dnia 16 maja 2013 r. w sprawie wpływu dobrej jakościowo pracy z młodzieżą na rozwój, dobrostan i włączenie społeczne młodych ludzi (10);

—	zaleceniu Rady z dnia 20 grudnia 2012 г. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego (11);

—	konkluzjach Rady z dnia 11 maja 2012 r. w sprawie pobudzania kreatywności i innowacyjności młodych ludzi (12);

—	rezolucji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 18 listopada 2010 r. na temat pracy z młodzieżą (13);

—	rezolucji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 11 maja 2010 r. pt. „Aktywne włączanie młodzieży: walka z bezrobociem i ubóstwem” (14);

—

analizach i deklaracjach, tj.:

—	wspólnym sprawozdaniu Rady i Komisji z 2015 r. z realizacji odnowionych ram europejskiej współpracy na rzecz młodzieży (2010–2018) (15);

—	sprawozdaniu grupy eksperckiej ds. systemów jakości w pracy z młodzieżą w państwach członkowskich UE, 2015 r.;

—	deklaracji drugiej Europejskiej Konwencji w sprawie Pracy z Młodzieżą (2015) (16).

(1) 7110/10.

(2) 17066/10.

(3) 14035/10.

(4) 9981/10/REV 1.

(5) 9640/16.

(6) Dz.U. C 417 z 15.12.2015, s. 1.

(7) Dz.U. C 172 z 27.5.2015, s. 3.

(8) Dz.U. C 183 z 14.6.2014, s. 18.

(9) Dz.U. C 30 z 1.2.2014, s. 5.

(10) Dz.U. C 168 z 14.6.2013, s. 5.

(11) Dz.U. C 398 z 22.12.2012, s. 1.

(12) Dz.U. C 169 z 15.6.2012, s. 1.

(13) Dz.U. C 327 z 4.12.2010, s. 1.

(14) Dz.U. C 137 z 27.5.2010, s. 1.

(15) Dz.U. C 417 z 15.12.2015, s. 17.

(16) http://pjp-eu.coe.int/documents/1017981/8529155/The+2nd+European+Youth+Work+Declaration_FINAL.pdf/cc602b1d-6efc-46d9-80ec-5ca57c35eb85

15.12.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 467/12

Konkluzje Rady w sprawie dyplomacji sportowej

(2016/C 467/04)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

POWOŁUJĄC się na dokumenty polityczne dotyczące przedmiotowej kwestii, przedstawione w załączniku.

UZNAJĄC, że sport jest jednym z dostępnych narzędzi wspierania współpracy międzykulturowej, gospodarczej i politycznej oraz wzajemnego zrozumienia między narodami i kulturami i że jego potencjał może przyczyniać się do rozszerzania i wzmacniania kontaktów UE z państwami trzecimi.

STWIERDZAJĄC, ŻE:

—

dyplomację sportową można rozumieć jako wykorzystywanie sportu w celu oddziaływania na stosunki dyplomatyczne, międzykulturowe, społeczne, gospodarcze i polityczne. Dyplomacja sportowa jest nieodłącznym elementem dyplomacji publicznej – długofalowego procesu komunikacji z opinią publiczną i organizacjami mającego na celu na przykład zwiększenie atrakcyjności i poprawę wizerunku danego kraju, regionu lub miasta oraz wpływanie na podejmowanie decyzji w różnych dziedzinach polityki. Przyczynia się do realizacji założeń polityki zagranicznej w sposób zauważalny i zrozumiały dla ogółu społeczeństwa,

—

dyplomacja sportowa na szczeblu UE obejmuje wszystkie istotne narzędzia z dziedziny sportu wykorzystywane przez UE i jej państwa członkowskie do współpracy z krajami spoza UE i międzynarodowymi organizacjami rządowymi. Działania te powinny skupić się na współpracy politycznej i wspieraniu strategii politycznych, projektów i programów. Należy położyć nacisk na rolę sportu w stosunkach zewnętrznych Unii, w tym na promowanie europejskich wartości.

STWIERDZAJĄC, że dyplomacja sportowa może być prowadzona w ścisłej współpracy z ruchem sportowym przy poszanowaniu jego autonomii. Obejmuje ona takie dziedziny jak propagowanie pozytywnych wartości związanych ze sportem i przyczynia się do rozwoju współpracy i stosunków politycznych, społecznych i gospodarczych.

UZNAJĄC wartości, jakie może propagować sport, takie jak: fair play, równość, poszanowanie różnorodności, uczciwość, dyscyplina, dążenie do doskonałości, przyjaźń, tolerancja i wzajemne zrozumienie, mogące zbliżać do siebie różnych ludzi i różne kraje. Dyplomacja sportowa wykorzystuje uniwersalizm sportu, by wykraczać poza językowe, społeczno-kulturowe i religijne różnice, przez co oferuje znaczące możliwości propagowania dialogu międzykulturowego oraz przyczynienia się do rozwoju i budowania pokoju.

PODKREŚLAJĄC, że osoby zajmujące się sportem oraz imprezy sportowe mogą znacząco przyczynić się do rozwoju dyplomacji sportowej. Mogą kreować pozytywny wizerunek wśród zagranicznych widzów i organizacji oraz kształtować poglądy, wspierając tym samym szersze cele polityki zagranicznej. W tym kontekście sport może przyczynić się do wzmacniania i uzupełniania krajowych i unijnych wysiłków dyplomatycznych.

PRZYZNAJĄC, że sport może stanowić platformę budowania stosunków międzyludzkich, na przykład poprzez wspieranie programów wymian sportowców, młodzieży, trenerów i ekspertów lub organizowanie międzynarodowych zawodów sportowych zarówno dla zawodników profesjonalnych, jak i dla amatorów.

MAJĄC NA UWADZE ZASADĘ POMOCNICZOŚCI I NALEŻYCIE UWZGLĘDNIAJĄC ODNOŚNE KOMPETENCJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH I KOMISJI, ZWRACA SIĘ DO NICH, BY:

Propagowały w państwach członkowskich oraz w Komisji Europejskiej i Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych (ESDZ), w tym w delegaturach UE, wiedzę na temat możliwości wykorzystywania sportu w dyplomacji publicznej.

Zachęcały do współpracy między organami publicznymi a ruchem sportowym, by wykorzystywać potencjał sportu w polityce zagranicznej.

10.

Zacieśniały stosunki z odpowiednimi organizacjami sportowymi i międzynarodowymi organizacjami rządowymi, a także z innymi podmiotami, prowadząc ustrukturyzowany dialog o sporcie w ramach posiedzeń Rady i Forum Sportu UE oraz innych struktur.

11.

Lepiej wykorzystywały możliwości sportu, w tym poprzez edukację i zaangażowanie znanych sportowców do promowania pozytywnych wartości płynących ze sportu i wartości europejskich.

12.

Promowały duże imprezy sportowe, traktując je jako ważny aspekt unijnej dyplomacji międzykulturowej, społecznej i gospodarczej, w przypadkach gdy mogą one przyczynić się do realizacji unijnych celów dotyczących wzrostu, zatrudnienia i konkurencyjności.

13.

Zapewniły pozostanie dyplomacji sportowej w programie politycznym UE.

14.

Rozważyły możliwość wykorzystania sieci ambasadorów Europejskiego Tygodnia Sportu do promowania pozytywnych wartości płynących ze sportu i wartości europejskich w celu zwiększeniu atrakcyjności UE dla państw trzecich, jej wyeksponowania oraz uznania dla niej.

15.

Wspierały działania, takie jak konferencje, seminaria, partnerskie uczenie się lub posiedzenia nieformalnych grup ad-hoc, i uczestniczyły w nich; działania te mogłyby przyczynić się do opracowania unijnego podejścia strategicznego do dyplomacji sportowej.

ZWRACA SIĘ DO KOMISJI, BY:

16.

Zapewniła, by sport, a także wkład, jaki może on wnieść w urzeczywistnianie ambicji UE w sferze stosunków zewnętrznych, były uwzględniane w umowach z państwami trzecimi, w tym w umowach o przystąpieniu, układach o stowarzyszeniu, umowach o współpracy i umowach zawieranych w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa.

17.

Zbierała i upowszechniała empiryczne dowody na skuteczność sportu jako środka propagowania wartości, dialogu międzykulturowego, rozwoju i pokoju.

18.

Zorganizowała konferencję wysokiego szczebla, by omówić możliwości współpracy w dziedzinie dyplomacji sportowej, w tym możliwości utworzenia platformy lub sieci służącej poszerzaniu wiedzy w dziedzinie dyplomacji sportowej, zwłaszcza poprzez gromadzenie i wymianę najlepszych praktyk na temat roli dyplomacji sportowej w społeczeństwie i rozważyła możliwość opracowania wskazówek lub modułów edukacyjnych dla organów publicznych i innych odpowiednich podmiotów zaangażowanych w kwestie związane z dyplomacją sportową.

19.

Dokonała oceny możliwości pokrywania kosztów działań związanych ze sportem z unijnych programów finansowania w obszarze stosunków zewnętrznych i rozważyła wspieranie przedsięwzięć związanych z dyplomacją sportową, w których miałyby uczestniczyć państwa trzecie, z unijnych programów finansowania w dziedzinie stosunków zewnętrznych UE oraz z programu Erasmus+.

20.

Rozważyła włączenie państw trzecich w działania prowadzone w ramach Europejskiego Tygodnia Sportu.

ZAŁĄCZNIK

Przyjmując niniejsze konkluzje, Rada powołuje się w szczególności na:

—	art. 165 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE): „Unia i państwa członkowskie sprzyjają współpracy z państwami trzecimi oraz z organizacjami międzynarodowymi właściwymi w dziedzinie edukacji i sportu, zwłaszcza z Radą Europy”,

—	opracowaną przez Komisję białą księgę na temat sportu (2007), w której podkreśla się, że społeczna rola sportu daje również możliwość zacieśniania zewnętrznych relacji Unii (1),

—	komunikat Komisji pt. „Rozwijanie europejskiego wymiaru sportu”, w którym podkreślono, że priorytet powinna stanowić współpraca z europejskimi państwami trzecimi, w szczególności z państwami kandydującymi i potencjalnymi państwami kandydującymi, a także z Radą Europy (2),

—	sprawozdanie Grupy Wysokiego Szczebla ds. Dyplomacji Sportowej powołanej przez Komisję Europejską (2016).

(1) Dok. 11811/07 + ADD 1–4.

(2) Dok. 5597/11 + ADD 1–3.

15.12.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 467/15

Kursy walutowe euro (1)

14 grudnia 2016 r.

(2016/C 467/05)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0644
JPY	Jen	122,39
DKK	Korona duńska	7,4359
GBP	Funt szterling	0,83963
SEK	Korona szwedzka	9,7553
CHF	Frank szwajcarski	1,0747
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	9,0223
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,023
HUF	Forint węgierski	314,89
PLN	Złoty polski	4,4402
RON	Lej rumuński	4,5153
TRY	Lir turecki	3,7125
AUD	Dolar australijski	1,4177
CAD	Dolar kanadyjski	1,3961
HKD	Dolar Hongkongu	8,2561
NZD	Dolar nowozelandzki	1,4741
SGD	Dolar singapurski	1,5157
KRW	Won	1 241,10
ZAR	Rand	14,5508
CNY	Yuan renminbi	7,3499
HRK	Kuna chorwacka	7,5405
IDR	Rupia indonezyjska	14 143,75
MYR	Ringgit malezyjski	4,7303
PHP	Peso filipińskie	52,918
RUB	Rubel rosyjski	65,1386
THB	Bat tajlandzki	37,882
BRL	Real	3,5242
MXN	Peso meksykańskie	21,5666
INR	Rupia indyjska	71,8245

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

15.12.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 467/16

DECYZJA KOMISJI

z dnia 9 grudnia 2016 r.

w sprawie zawarcia w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej Protokołu do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej

(2016/C 467/06)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 101 ust. 2,

uwzględniając decyzję Rady w sprawie zatwierdzenia zawarcia przez Komisję, w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Protokołu do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony („Układ”), został podpisany w dniu 16 czerwca 2008 r. i wszedł w życie w dniu 1 czerwca 2015 r. (1).

(2)	Republika Chorwacji stała się państwem członkowskim Unii w dniu 1 lipca 2013 r.

(3)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit drugi Aktu z 2012 r. dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej przystąpienie Chorwacji do Układu należy uzgodnić przez zawarcie protokołu do Układu przez Radę, stanowiącą jednomyślnie w imieniu państw członkowskich, oraz przez dane państwo trzecie.

(4)	W dniu 24 września 2012 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z Bośnią i Hercegowiną w celu zawarcia protokołu do Układu.

(5)

Negocjacje te zakończyły się pomyślnie i w dniu 18 lipca 2016 r. parafowano Protokół do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej („Protokół”).

(6)	Protokół obejmuje kwestie wchodzące w zakres kompetencji Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.

(7)	Protokół powinien zostać zawarty przez Komisję w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w odniesieniu do kwestii wchodzących w zakres kompetencji Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.

(8)	W dniu 21 listopada 2016 r. Rada przyjęła decyzję zatwierdzającą zawarcie Protokołu przez Komisję Europejską w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (2).

(9)	Podpisanie i zawarcie Protokołu podlega odrębnej procedurze w odniesieniu do kwestii objętych Traktatem o Unii Europejskiej i Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(10)	Protokół powinien zostać zatwierdzony,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się zawarcie w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej Protokołu do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej.

Tekst Protokołu jest załączony do decyzji Rady w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich, oraz tymczasowego stosowania Protokołu (3).

Artykuł 2

Niniejszym upoważnia się członka Komisji odpowiedzialnego za europejską politykę sąsiedztwa i negocjacje w sprawie rozszerzenia do podpisania Protokołu i złożenia notyfikacji przewidzianej w art. 7 Protokołu.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 9 grudnia 2016 r.

W imieniu Komisji

Johannes HAHN

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 164 z 30.6.2015, s. 2.

(2) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym).

(3) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym).

15.12.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 467/18

ZAPROSZENIE DO SKŁADANIA WNIOSKÓW EACEA/41/2016

w ramach programu Erasmus+

Kluczowe działanie 3: Wsparcie w reformowaniu polityk – inicjatywy na rzecz innowacji w zakresie polityki

Europejskie projekty przyszłej współpracy w obszarze kształcenia i szkolenia

(2016/C 467/07)

1. Opis, cele i priorytety

Projekty przyszłej współpracy to transgraniczne projekty współpracy, których celem jest zidentyfikowanie, sprawdzenie, rozwinięcie lub ocena innowacyjnych metod w stosunku do polityk, które mogą być włączone w główny nurt oraz stanowić wkład w poprawę systemów kształcenia i szkolenia. Projekty powinny zapewnić dogłębną wiedzę na temat grup docelowych, uczenia się, nauczania bądź szkolenia, a także skuteczne metody i narzędzia ułatwiające rozwój odpowiednich strategii oraz wnioski istotne dla decydentów w obszarze kształcenia i szkolenia na wszystkich szczeblach;

Projekty przyszłej współpracy powinny być realizowane i wdrażane przez kluczowe zainteresowane strony, które mają udokumentowaną rozległą i najnowszą wiedzę w temacie, wykazują zdolność do innowacyjności lub uzyskania systematycznego wpływu poprzez swoją działalność oraz demonstrują potencjał do kierowania programem politycznym w zakresie kształcenia i szkolenia.

Wnioski składane w następstwie niniejszego zaproszenia powinny być spójne z nowymi priorytetami dotyczącymi europejskiej współpracy wyznaczonymi we Wspólnym sprawozdaniu Rady i Komisji z 2015 r. z wdrażania strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) (1).

Szczegółowe cele niniejszego zaproszenia to:

—	ożywienie długoterminowych zmian i zbadanie w praktyce innowacyjnych rozwiązań w odpowiedzi na wyzwania w obszarze kształcenia i szkolenia, które mogą być włączone w główny nurt, oraz wywieranie zrównoważonego i systematycznego wpływu na systemy kształcenia i szkolenia,

—	wspieranie współpracy transgranicznej i wzajemnego uczenia się między kluczowymi zainteresowanymi stronami w kwestiach dotyczących przyszłości,

—	ułatwienie gromadzenia i analizowania istotnych dowodów na poparcie innowacyjnych polityk i praktyk.

Wnioski składane w następstwie niniejszego zaproszenia muszą dotyczyć jednego z pięciu priorytetów opisanych poniżej:

—	pozyskiwanie podstawowych umiejętności przez osoby dorosłe o niskich kwalifikacjach,

—	propagowanie rozwiązań opartych na wynikach w przypadku kształcenia i szkolenia zawodowego,

—	promowanie innowacyjnych technologii w dziedzinie poradnictwa zawodowego,

—	profesjonalizacja pracowników (edukacja szkolna, w tym wczesna edukacja i opieka nad dzieckiem),

—	osiąganie celów odnowionej strategii UE na rzecz szkolnictwa wyższego.

Wnioski nieodnoszące się do żadnego z pięciu powyższych priorytetów ujętych w zaproszeniu nie będą rozpatrywane.

2. Kwalifikujący się wnioskodawcy

Określenie „wnioskodawcy” odnosi się do wszystkich organizacji i instytucji biorących udział w składaniu wniosków, niezależnie od ich roli w projekcie.

Kwalifikującymi się wnioskodawcami są publiczne i prywatne organizacje prowadzące aktywną działalność w obszarze kształcenia i szkolenia lub w innych sektorach, na przykład sektorze uczenia się pozaformalnego, w tym między innymi sektorze działań na rzecz młodzieży i innych sektorach społeczno-gospodarczych, bądź organizacje prowadzące działalność międzysektorową.

Za kwalifikujące się do składania wniosków w odpowiedzi na niniejsze zaproszenie uznaje się następujące podmioty:

—	organy publiczne na szczeblu krajowym/regionalnym/lokalnym odpowiedzialne za politykę w obszarze kształcenia i szkolenia,

—	prywatne lub publiczne organizacje niekomercyjne (organizacje pozarządowe),

—	ośrodki badawcze,

—	szkoły lub inne placówki oświatowe,

—	instytucje szkolnictwa wyższego,

—	izby handlowe,

—	sieci zainteresowanych stron,

—	ośrodki ds. uznawania kwalifikacji,

—	instytucje zajmujące się oceną/zapewnieniem jakości,

—	organizacje handlowe i pracodawcy,

—	związki zawodowe i stowarzyszenia pracodawców,

—	służby poradnictwa zawodowego,

—	organizacje społeczeństwa obywatelskiego i organizacje kulturalne,

—	przedsiębiorstwa,

—	organizacje międzynarodowe.

Za kwalifikujące się uznaje się wyłącznie wnioski złożone przez osoby prawne mające siedzibę w następujących państwach objętych programem:

—	28 państw członkowskich Unii Europejskiej,

—	państwa EFTA/EOG: Islandia, Liechtenstein, Norwegia,

—	kraje kandydujące do członkostwa w UE: była jugosłowiańska republika Macedonii i Turcja.

W odniesieniu do niniejszego zaproszenia wymaga się, aby partnerstwo składało się z co najmniej 3 organizacji reprezentujących 3 państwa objęte programem.

3. Kwalifikujące się działania i czas trwania projektu

Działania muszą rozpocząć się dnia 1 listopada 2017 r., 1 grudnia 2017 r. lub 1 stycznia 2018 r.

Czas trwania projektu musi wynosić od 24 do 36 miesięcy. Jeżeli jednak po podpisaniu umowy i na początkowym etapie realizacji projektu beneficjenci nie będą w stanie go zrealizować w wyznaczonym terminie z w pełni uzasadnionych przyczyn pozostających poza ich kontrolą, okres kwalifikowalności może zostać przedłużony. Okres ten można przedłużyć maksymalnie o 6 dodatkowych miesięcy, o ile stosowny wniosek zostanie złożony przed upływem terminu wyznaczonego w umowie o udzielenie dotacji.

Działania, które mogą być finansowane w ramach niniejszego zaproszenia, mogą obejmować (wykaz otwarty):

—	analizy, badania, działania w zakresie mapowania,

—	działania badawcze,

—	działania szkoleniowe,

—	opracowywanie sprawozdań, wniosków z realizacji projektów, zaleceń dotyczących polityki,

—	organizowanie warsztatów,

—	organizowanie konferencji/seminariów,

—	prowadzanie badań i ocen skupiających się na innowacyjnych podejściach oddolnych,

—	działania na rzecz zwiększania świadomości i rozpowszechniania wiedzy,

—	działania mające na celu tworzenie i udoskonalanie sieci oraz wymianę dobrych praktyk,

—	tworzenie narzędzi ICT (oprogramowania, platform, aplikacji itp.) lub zasobów edukacyjnych,

—	tworzenie innych rezultatów pracy intelektualnej.

4. Kryteria przyznania wsparcia

Kwalifikujące się wnioski zostaną ocenione w oparciu o kryteria wykluczające, kryteria wyboru i kryteria przyznania wsparcia (2).

Kryteria przyznania wsparcia obejmują:

1)	istotność projektu (30 %);

2)	jakość planu projektu i jego realizacji (30 %);

3)	jakość partnerstwa i uzgodnień w zakresie prowadzenia współpracy (20 %);

4)	wpływ na opracowywanie polityki i rozpowszechnianie (20 %).

Wyłącznie wnioski, które osiągnęły minimalne progi jakości wynoszące:

—

co najmniej 50 % punktów w odniesieniu do każdego z kryteriów (tj. co najmniej 15 punktów w przypadku kryterium „istotność projektu” i kryterium „jakość planu projektu i jego realizacji”; 10 punktów w przypadku, odpowiednio, kryterium „jakość partnerstwa i uzgodnień w zakresie prowadzenia współpracy” i kryterium „wpływ na opracowywanie polityki i rozpowszechnianie”), oraz

—	co najmniej 70 % łącznej liczby punktów (tj. sumy punktów możliwych do zdobycia w ramach 4 kryteriów przyznania wsparcia),

zostaną wzięte pod uwagę pod kątem finansowania z UE. Wnioski, które nie osiągną powyższych progów, zostaną odrzucone.

5. Budżet

Łączny budżet dostępny na współfinansowanie projektów w ramach niniejszego zaproszenia do składania wniosków wynosi 8 000 000 EUR.

Wkład finansowy UE nie może przekroczyć 75 % całkowitych kosztów kwalifikowalnych projektu.

Maksymalna kwota dotacji na jeden projekt wynosi 500 000 EUR.

Agencja zastrzega sobie prawo do nierozdzielenia wszystkich środków udostępnionych w ramach niniejszego zaproszenia do składania wniosków.

6. Termin składania wniosków

Wnioski należy składać w terminie do dnia 14 marca 2017 r., godz. 12.00 w południe czasu środkowoeuropejskiego.

Wnioskodawcy są proszeni o uważne zapoznanie się ze wszystkimi informacjami na temat zaproszenia do składania wniosków i procedury składania wniosków oraz o wykorzystanie dokumentów stanowiących część wniosku (pakiet wniosku), dostępnych pod adresem: https://eacea.ec.europa.eu/erasmus-plus/funding/forward-looking-cooperation-projects-2017-eacea412016_en

Formularz wniosku jest dostępny w internecie pod następującym adresem: https://eacea.ec.europa.eu/PPMT/

Kompletny pakiet wniosku musi zostać przedłożony on-line za pomocą należycie wypełnionego, odpowiedniego e-formularza zawierającego wszystkie istotne i wymagane załączniki oraz dokumenty potwierdzające.

Formularze wniosków, które nie będą zawierały wszystkich wymaganych informacji i które nie zostaną złożone on-line przed upływem wyznaczonego terminu, nie będą brane pod uwagę.

7. Dalsze informacje

Bardziej szczegółowe informacje zostały przedstawione w wytycznych dla wnioskodawców.

Wytyczne dla wnioskodawców oraz pakiet wniosku są dostępne pod następującym adresem: https://eacea.ec.europa.eu/erasmus-plus/funding/forward-looking-cooperation-projects-2017-eacea412016_en

Adres e-mail: EACEA-Policy-Support@ec.europa.eu

(1) Dz.U. C 417 z 15.12.2015, s. 25.

(2) Zob. wytyczne dla wnioskodawców, sekcja 7, 8 i 9.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 467

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 59 15 grudnia 2016

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	I Rezolucje, zalecenia i opinie
	REZOLUCJE
	Rada
2016/C 467/01	Rezolucja Rady w sprawie Nowego programu na rzecz umiejętności dla konkurencyjnej Europy sprzyjającej włączeniu społecznemu	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE
	Komisja Europejska
2016/C 467/07	Zaproszenie do składania wniosków EACEA/41/2016 w ramach programu Erasmus+ – Kluczowe działanie 3: Wsparcie w reformowaniu polityk – inicjatywy na rzecz innowacji w zakresie polityki – Europejskie projekty przyszłej współpracy w obszarze kształcenia i szkolenia	18
	Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO)
2016/C 467/08	Ogłoszenie o konkursie otwartym	21
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał EFTA
2016/C 467/09	Wyrok Trybunału z dnia 2 października 2015 r. w sprawie E-7/15 – Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii (Uchybienie zobowiązaniom przez państwo EFTA – Dyrektywa 2008/50/WE w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy – Dopuszczalne wartości niektórych substancji zanieczyszczających w powietrzu atmosferycznym – Plan ochrony jakości powietrza)	22
2016/C 467/10	Wyrok Trybunału z dnia 27 października 2015 r. w sprawie E-10/15 – Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii (Uchybienie zobowiązaniom przez państwo EOG/EFTA – Brak wdrożenia – Dyrektywa 2009/126/WE w sprawie odzyskiwania oparów paliwa na etapie II podczas tankowania pojazdów silnikowych na stacjach paliw)	23
2016/C 467/11	Wyrok Trybunału z dnia 27 października 2015 r. w sprawie E-11/15 – Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii (Uchybienie zobowiązaniom przez państwo EOG/EFTA – Brak wdrożenia – Dyrektywa 2011/83/UE w sprawie praw konsumentów)	24
2016/C 467/12	Skarga wniesiona w dniu 20 września 2016 r. przez Marine Harvest ASA przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA (Sprawa E-12/16)	25
2016/C 467/13	Skarga wniesiona w dniu 26 września 2016 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii (Sprawa E-13/16)	26
2016/C 467/14	Skarga wniesiona w dniu 26 września 2016 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii (Sprawa E-14/16)	27
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2016/C 467/15	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.8204 – Barloworld South Africa/BayWa/JV) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	28
2016/C 467/16	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.8325 – KKR/Hilding Anders) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	29

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2016/C 467/02	Konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie zapobiegania radykalizacji prowadzącej do brutalnego ekstremizmu	3
2016/C 467/03	Konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie promowania nowych podejść w pracy z młodzieżą w celu odkrywania i rozwijania potencjału młodych ludzi	8
2016/C 467/04	Konkluzje Rady w sprawie dyplomacji sportowej	12
	Komisja Europejska
2016/C 467/05	Kursy walutowe euro	15
2016/C 467/06	Decyzja Komisji z dnia 9 grudnia 2016 r. w sprawie zawarcia w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej Protokołu do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej	16