ISSN 1977-1002 |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467 |
|
Wydanie polskie |
Informacje i zawiadomienia |
Tom 59 |
Powiadomienie nr |
Spis treśći |
Strona |
|
I Rezolucje, zalecenia i opinie |
|
|
REZOLUCJE |
|
|
Rada |
|
2016/C 467/01 |
|
IV Informacje |
|
|
INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ |
|
|
Rada |
|
2016/C 467/02 |
||
2016/C 467/03 |
||
2016/C 467/04 |
||
|
Komisja Europejska |
|
2016/C 467/05 |
||
2016/C 467/06 |
|
V Ogłoszenia |
|
|
POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE |
|
|
Komisja Europejska |
|
2016/C 467/07 |
||
|
Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) |
|
2016/C 467/08 |
||
|
POSTĘPOWANIA SĄDOWE |
|
|
Trybunał EFTA |
|
2016/C 467/09 |
||
2016/C 467/10 |
||
2016/C 467/11 |
||
2016/C 467/12 |
||
2016/C 467/13 |
||
2016/C 467/14 |
||
|
POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI |
|
|
Komisja Europejska |
|
2016/C 467/15 |
Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.8204 – Barloworld South Africa/BayWa/JV) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 ) |
|
2016/C 467/16 |
Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.8325 – KKR/Hilding Anders) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 ) |
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
PL |
|
I Rezolucje, zalecenia i opinie
REZOLUCJE
Rada
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/1 |
Rezolucja Rady w sprawie Nowego programu na rzecz umiejętności dla konkurencyjnej Europy sprzyjającej włączeniu społecznemu
(2016/C 467/01)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
ODNOTOWUJĄC NOWY KONTEKST POLITYCZNY, w którym:
— |
nowe metody pracy, automatyzacja i robotyzacja mają wpływ na rodzaje wiedzy, umiejętności i kompetencji potrzebnych w stale konkurencyjnym, złożonym i wielokulturowym świecie; w wielu sektorach gospodarki zachodzą szybkie zmiany technologiczne i strukturalne, a kompetencje cyfrowe i umiejętności przekrojowe stały się niezbędne do przezwyciężania niedoborów kwalifikacji i niedopasowania umiejętności oraz do umożliwiania wykonywania pracy i dostosowywania się do przyszłych miejsc pracy i do zmian społecznych; |
— |
niski poziom umiejętności podstawowych oraz umiejętności przekrojowych i kompetencji cyfrowych zagraża szansom na zatrudnienie i aktywny udział w społeczeństwie; |
— |
jednocześnie w większym lub mniejszym stopniu w różnych częściach Europy obserwuje się różnorodne zjawiska, takie jak: przedłużające się okresy niskiego wzrostu gospodarczego i zatrudnienia mające wpływ zwłaszcza na ludzi młodych, starzenie się społeczeństwa, a także rosnące przepływy migracyjne, niski poziom innowacji i nowe zagrożenia dla bezpieczeństwa; |
1. |
PRZYJMUJE DO WIADOMOŚCI komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Nowy europejski program na rzecz umiejętności. Wspólne działania na rzecz wzmocnienia kapitału ludzkiego, zwiększania szans na zatrudnienie i konkurencyjności (1)”; Z ZADOWOLENIEM DOSTRZEGA, że komunikat stanowi wkład we wspólne wysiłki w zakresie rozwijania umiejętności w obrębie UE oraz w zbliżanie do siebie świata pracy i świata edukacji; a także PRZYPOMINA, że poszczególne wnioski w ramach Nowego europejskiego programu na rzecz umiejętności będą analizowane w odpowiednich organach Rady; |
2. |
ZGADZA SIĘ, że ze względu na ich ogromne znaczenie należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:
|
3. |
WZYWA Komisję, by uwzględniła niniejszą rezolucję przy przedstawianiu kolejnych celów w ramach Nowego europejskiego programu na rzecz umiejętności. |
(1) Dok. 10038/16.
IV Informacje
INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
Rada
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/3 |
Konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie zapobiegania radykalizacji prowadzącej do brutalnego ekstremizmu
(2016/C 467/02)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ I PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH,
PRZYWOŁUJĄC polityczne tło przedmiotowej kwestii przedstawione w załączniku, a zwłaszcza deklarację w sprawie promowania – poprzez edukację – postaw obywatelskich oraz wspólnych wartości, którymi są wolność, tolerancja i niedyskryminacja (1), oraz
UZNAJĄC, że:
— |
Unia Europejska jest wspólną przestrzenią dla budowania współistnienia – w pokoju, dobrobycie i w poszanowaniu różnorodności – w oparciu o wspólne wartości i zasady uznane w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej; |
— |
Wyzwania z jakimi mierzy się Europa, związane z ostatnimi aktami terroryzmu, ukazują pilną potrzebę zapobiegania i przeciwdziałania radykalizacji postaw prowadzącej do brutalnego ekstremizmu (2). Wielu podejrzanych o terroryzm to zradykalizowani obywatele Unii Europejskiej często zachęceni przez zewnętrzne siły wykorzystujące ideologię i stosujące – oprócz metod opartych na bezpośrednim kontakcie – efektywne i wyrafinowane technologiczne środki rekrutacji i pozyskiwania; |
— |
Czynniki o wymiarze społecznym i ludzkim, które sprzyjają radykalizacji postaw, zwłaszcza ludzi młodych, są złożone i wielowymiarowe i mogą obejmować: silne poczucie osobistego lub kulturowego wyobcowania, rzeczywiste lub wyimaginowane krzywdy, ksenofobię i dyskryminację, ograniczone możliwości kształcenia, szkolenia i zatrudnienia, społeczną marginalizację, degradację obszarów miejskich lub wiejskich, interesy geopolityczne, wypaczone przekonania religijne i ideologiczne, nieuporządkowane więzy rodzinne, urazy osobiste lub problemy ze zdrowiem psychicznym; |
— |
Problemy jakie napotyka się przy ograniczaniu podatności społeczeństwa na radykalizację postaw oraz identyfikowaniu i dezaktywacji czynników ideologicznych katalizujących brutalny ekstremizm wymagają zawarcia międzyinstytucjonalnego sojuszu przez podmioty z różnych obszarów polityki; |
— |
Jest sprawą o zasadniczym znaczeniu, aby odpowiedzieć na wszelkie formy radykalizacji postaw prowadzącej do brutalnego ekstremizmu, niezależnie od stojącej za nią ideologii religijnej czy politycznej; |
UZNAJĄ bezwzględną potrzebę współpracy międzysektorowej, a także unijnego wsparcia dla działań państw członkowskich na rzecz zapobiegania radykalizacji, by chronić nasz styl życia i zapewniać lepsze szanse dla młodzieży (3);
PODKREŚLAJĄ znaczenie zacieśniania współpracy z organizacjami międzynarodowymi aktywnie zaangażowanymi w zapobieganie radykalizacji i propagowanie praw człowieka, takimi jak ONZ (w szczególności Unesco), Rada Europy, OECD i inne fora wielostronne;
Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJĄ komunikat Komisji (4) w sprawie zapobiegania radykalizacji postaw prowadzącej do brutalnego ekstremizmu;
Zapobiegawcza rola kształcenia i pracy z młodzieżą
PRZYZNAJĄ, że kształcenie i szkolenie, w tym uczenie się formalne, pozaformalne i nieformalne, to bardzo ważne środki propagowania wspólnych wartości (5) np. poprzez edukację w zakresie praw człowieka oraz edukację obywatelską, programy kształcenia kładące nacisk na wyciąganie wniosków z przeszłości i warunki nauki sprzyjające włączeniu społecznemu, sprzyjanie uczestnictwu, mobilności społecznej i włączeniu społecznemu, które dają solidniejsze podwaliny życiu społecznemu i demokratycznemu;
PRZYZNAJĄ, że praca z młodzieżą, sport masowy i działalność kulturalna mogą również być skuteczne w docieraniu do młodych ludzi zagrożonych radykalizacją postaw. Ponieważ pochodzą oni z różnych środowisk, indywidualne podejście ma zasadnicze znaczenie;
PODKREŚLAJĄ, że niezmierne ważne jest wykrywanie niepokojących zachowań i reagowanie wobec wczesnych oznak radykalizacji poprzez komunikowanie się i ścisłą współpracę wszystkich odpowiednich podmiotów (6) z rodzicami, rówieśnikami i krewnymi;
PODKREŚLAJĄ, że – choć umiejętności poznawcze są niezbędne – w procesie uczenia się należy również rozwijać kompetencje społeczne, obywatelskie i międzykulturowe, umiejętności komunikacyjne i umiejętności rozwiązywania konfliktów, empatię, odpowiedzialność, zdolności krytycznego myślenia i umiejętności korzystania z mediów (7);
PRZYZNAJĄ, że nauczyciele, edukatorzy (8) i inni pracownicy dydaktyczni muszą być lepiej przeszkoleni, by radzić sobie z różnorodnością i potrzebami wszystkich uczących się oraz przekazywać wspólne wartości poprzez głoszenie pozytywnego przesłania, dzielenie się życiowymi doświadczeniami i nakreślanie pokojowego oglądu świata;
UWAŻAJĄ, że zapobieganie radykalizacji postaw należy wspierać za pośrednictwem działań finansowanych zwłaszcza z programów: Erasmus+, europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, „Horyzont 2020”, „Kreatywna Europa”, „Europa dla Obywateli”, „Prawa, równość i obywatelstwo” i Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
Aspekt przeciwdziałania radykalizacji postaw związany z bezpieczeństwem
— |
ODNOTOWUJĄ, że prowadząca do terroryzmu i brutalnego ekstremizmu radykalizacja postaw stwarza poważne i ewoluujące wyzwania dla bezpieczeństwa naszych obywateli; na wyzwania te w pierwszej kolejności muszą kompleksowo reagować państwa członkowskie, w szczególności na poziomie lokalnym, jednak przy skoordynowanym i zgodnym z Traktatami wsparciu na szczeblu UE; |
— |
ODNOTOWUJĄ, że ostatnie ataki terrorystyczne i próby takich ataków w Europie odzwierciedlają fakt, że globalne zagrożenie terrorystyczne nabrało bardziej zdecentralizowanego i złożonego charakteru i jest, pod wieloma względami, trudniejsze do wykrycia, również ze względu na coraz szybszy proces radykalizacji postaw; |
— |
BIORĄ POD UWAGĘ, że liczba osób powracających, w tym, w szczególności, powracających zagranicznych bojowników terrorystycznych, ich rodzin i osób małoletnich może wzrosnąć; |
— |
UZNAJĄ, że zdecydowana odpowiedź na transgraniczne zagrożenia związane z radykalizacją postaw wymaga, oprócz prewencyjnych środków wewnątrz UE, szybkiej realizacji zewnętrznych działań UE, by zwalczać przyczyny radykalizacji postaw, ze szczególnym naciskiem na współpracę z regionem Bałkanów Zachodnich, Turcją i Afryką Północną i wsparcie dla tych regionów; |
Przeciwdziałanie propagandzie terrorystycznej i mowie nienawiści w internecie
— |
ODNOTOWUJĄ potrzebę zaangażowania dostawców usług w walkę z nielegalną mową nienawiści w internecie i współpracy z nimi w tym zakresie (9), przy pełnym poszanowaniu wolności wypowiedzi, zważywszy na rolę mediów społecznościowych jako głównego narzędzia identyfikowania, wabienia i aktywizowania potencjalnych radykałów, by popełniali akty przemocy, i PODKREŚLAJĄ znaczenie podejścia wielopodmiotowego (10); |
— |
PODKREŚLAJĄ rolę forum UE poświęconego internetowi w opracowywaniu środków pozwalających na ograniczanie dostępności treści terrorystycznych w internecie oraz zwiększanie zdolności partnerów ze społeczeństwa obywatelskiego do przedstawiania w internecie alternatywnych narracji; |
— |
DOCENIAJĄ wartościowe prace prowadzone przez Agencję Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA), sieć upowszechniania wiedzy o radykalizacji postaw i jej centrum doskonałości oraz Zespół Doradczy ds. Strategicznej Komunikacji w sprawie Syrii (SSCAT) i PODKREŚLAJĄ znaczenie odpowiednich powiązań między podmiotami krajowymi i lokalnymi; |
— |
UWAŻAJĄ, że prowadzone w internecie i poza nim inicjatywy przedstawiające alternatywne, pozytywne i umiarkowane narracje mogą mieć kluczowe znaczenie dla promowania wzajemnego szacunku oraz zapobiegania radykalizacji postaw; ODNOTOWUJĄ potrzebę dalszej oceny i analizy efektów alternatywnych narracji; |
ZWRACAJĄ SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY:
— |
zachęcały do współpracy między instytucjami kształcenia i szkolenia, lokalnymi społecznościami, lokalną i regionalną administracją, rodzicami, krewnymi, podmiotami aktywnymi w dziedzinie pracy z młodzieżą, wolontariuszami i społeczeństwem obywatelskim, by wzmacniać integrację społeczną oraz poczucie przynależności i pozytywne poczucie tożsamości; |
— |
poszerzyły kompetencje nauczycieli, edukatorów i innych pracowników dydaktycznych, by byli oni w stanie rozpoznać wczesne oznaki radykalizacji postaw i przeprowadzać „trudne rozmowy” (11), które są początkiem dialogu z uczniami, studentami i innymi młodymi ludźmi na temat drażliwych kwestii związanych z osobistymi odczuciami, zasadami i przekonaniami; |
— |
w razie potrzeby korzystały z istniejących narzędzi i materiałów dla nauczycieli, edukatorów i innych pracowników dydaktycznych lub opracowywały nowe, w tym sieci, w ramach których mogą oni udzielać sobie porad i wskazówek co do sposobu postępowania z trudnymi przypadkami, oraz świadczące młodym ludziom pomoc telefony zaufania; |
— |
propagowały globalną edukację i edukację obywatelską, a także wolontariat, by wzmacniać kompetencje społeczne, obywatelskie i międzykulturowe; |
— |
zachęcały do włączającego (12) kształcenia wszystkich dzieci i młodych ludzi, zwalczając jednocześnie rasizm, ksenofobię, nękanie i dyskryminację z jakichkolwiek względów; |
— |
zajęły się, przy wsparciu Komisji i zainteresowanych agencji UE, wykorzystywaniem internetu do celów radykalizacji i rekrutacji terrorystycznej, w szczególności poprzez rozwijanie współpracy z dostawcami usług, współpracy w dziedzinie komunikacji strategicznej oraz, w stosownych przypadkach, jednostek ds. zgłaszania podejrzanych treści w internecie, przy jednoczesnym poszanowaniu praw podstawowych i w zgodzie z zobowiązaniami na mocy prawa międzynarodowego; |
— |
wspierały prace forum UE poświęconego internetowi i prace istniejącego w Europolu Europejskiego Centrum ds. Zwalczania Terroryzmu (ECTC), a zwłaszcza działalność unijnej jednostki ds. zgłaszania podejrzanych treści w internecie; |
— |
wspierały organizacje społeczeństwa obywatelskiego w propagowaniu wzajemnego szacunku i zwalczaniu przestępstw z nienawiści, mowy nienawiści i propagandy terrorystycznej poprzez oferowanie pozytywnych alternatyw wobec narracji i ideologii prezentujących brutalny ekstremizm, a także tworzenie narracji alternatywnych wobec ideologii opartych na brutalnym ekstremizmie; |
— |
wykorzystywały ogólnounijne sieci, takie jak centrum doskonałości w ramach sieci upowszechniania wiedzy o radykalizacji postaw, do ciągłej wymiany najlepszych praktyk w dziedzinie walki z radykalizacją postaw; |
— |
po przejściu Zespołu Doradczego ds. Strategicznej Komunikacji w sprawie Syrii (SSCAT) do Europejskiej Sieci Komunikacji Strategicznej (ESCN) nadal korzystały ze świadczonych przez ESCN usług doradztwa i wymiany informacji, by rozumieć radykalizację postaw i polaryzację w niektórych europejskich społecznościach i skuteczniej na nie reagować, na przykład poprzez włączenie personelu w sieć ESCN w Brukseli; |
— |
nadal rozwijały programy deradykalizacji, zaprzestania stosowania przemocy i resocjalizacji osób powracających, w tym zwłaszcza powracających zagranicznych bojowników terrorystycznych, ich rodzin i osób małoletnich; |
WZYWAJĄ Komisję, by:
— |
prowadziła działania, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, na rzecz opracowania zestawu najlepszych praktyk (13) skierowanych do osób pracujących z młodzieżą, by pomagać młodym ludziom w rozwijaniu ich przywiązania do demokracji, umiejętności korzystania z mediów, tolerancji, zdolności krytycznego myślenia i umiejętności rozwiązywania konfliktów; |
— |
propagowała i wspierała partnerskie uczenie się i badania naukowe na rzecz nauczycieli, edukatorów i innych pracowników dydaktycznych, ekspertów, decydentów i badaczy, tak aby umożliwić wymianę najlepszych praktyk i lepsze zrozumienie kwestii radykalizacji postaw, w tym opracowanie zasad ramowych oraz internetowego kompendium dobrych praktyk (14); |
— |
z uwagi na pilny i niezmiernie wieloaspektowy charakter wyzwania w zakresie zapobiegania i zwalczania radykalizacji postaw zorganizowała wielostronną konferencję (15) z udziałem przedstawicieli różnych sektorów i odpowiednich zainteresowanych stron (np. z dziedziny wymiaru sprawiedliwości, spraw wewnętrznych, edukacji, młodzieży, sportu, kultury i spraw społecznych), a także młodych ludzi; |
— |
promowała okazywanie wzajemnego zrozumienia i szacunku wśród uczniów, studentów i innych młodych ludzi z UE i państw trzecich poprzez organizowanie bezpośrednich i wirtualnych kontaktów, na przykład poprzez rozszerzenie sieci eTwinning Plus na wybrane kraje objęte europejską polityką sąsiedztwa i wirtualne kontakty młodzieży w ramach Erasmus+; |
— |
zachęcała do bezpośrednich kontaktów między młodymi ludźmi ze środowisk defaworyzowanych a osobami mogącymi stanowić pozytywne wzorce takimi jak artyści, sportowcy lub przedsiębiorcy i przedstawiania wszelkich przykładów sukcesu przemawiających do młodych ludzi, by inspirować ich poprzez prezentowanie prawdziwych życiowych doświadczeń (16). By wspomóc tworzenie wiarygodnych, pozytywnych narracji alternatywnych wobec narracji głoszących brutalny ekstremizm, o swoich doświadczeniach mogłyby również opowiadać osoby, które kiedyś same uległy radykalizacji; |
— |
wzmacniała współpracę z dostawcami usług, sprzyjając silnemu zaangażowaniu branży cyfrowej i społeczeństwa obywatelskiego, i rozwojowi inicjatyw na rzecz dalszych usprawnień w zakresie skutecznego usuwania treści terrorystycznych (w szczególności poprzez rozwój wspólnej platformy zgłoszeniowej), a także upowszechnianiu alternatywnych narracji szczególnie w ramach zapowiadanego Programu na rzecz wzmacniania społeczeństwa obywatelskiego; |
— |
opierała się na pracach Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej w propagowaniu w całej UE wzajemnego szacunku, niedyskryminacji, podstawowych wolności i solidarności; |
— |
uwzględniła niniejsze konkluzje podczas przygotowywania i realizowania proponowanych działań. |
(1) Deklaracja w sprawie promowania – poprzez edukację – postaw obywatelskich oraz wspólnych wartości, którymi są wolność, tolerancja i niedyskryminacja (Paryż, 17 marca 2015 r.).
(2) Choć nie każda radykalizacja koniecznie prowadzi do brutalnego ekstremizmu, na potrzeby zwięzłości tego tekstu radykalizacja postaw oznacza taki właśnie jej rodzaj.
(3) Deklaracja z Bratysławy, 16 września 2016 r.
(4) Dok. 10466/16.
(5) Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, art. 2.
(6) Dok. 9640/16 – Na przykład nauczyciele, wykładowcy uniwersyteccy, pracownicy socjalni, osoby pracujące z młodzieżą, osoby zapewniające opiekę zdrowotną, wolontariusze, sąsiedzi, trenerzy sportowi, przywódcy religijni i przywódcy nieformalni, lokalni funkcjonariusze policji.
(7) Dok. 9641/16.
(8) Do celów niniejszego tekstu termin „edukator” odnosi się do osób świadczących usługi z zakresu formalnego, pozaformalnego lub nieformalnego uczenia się.
(9) Kodeks postępowania dotyczący zwalczania nielegalnego nawoływania do nienawiści w internecie, 31 maja 2016 r. (Komisja wraz z przedsiębiorstwami Facebook, Twitter, YouTube i Microsoft).
(10) Warto w tym kontekście odnotować propozycję Komisji (dok. 9479/16) dotyczącą rozszerzenia niektórych przepisów dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, zwłaszcza w odniesieniu do objęcia platform udostępniania plików wideo zakazem nawoływania do przemocy lub nienawiści.
(11) Manifest sieci upowszechniania wiedzy o radykalizacji postaw na temat kształcenia (RAN) – wzmacnianie pozycji edukatorów i szkół.
(12) Jak określono we wspólnym sprawozdaniu Rady i Komisji z 2015 r. z wdrażania strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) (2015/C-417/04).
(13) Bieżące prace grupy ekspertów ds. pracy z młodzieżą na rzecz aktywności obywatelskiej, zapobiegania marginalizacji i radykalizacji prowadzącej do przemocy przedstawione w planie prac Unii Europejskiej na rzecz młodzieży na lata 2016–2018 (Dz.U. C 417 z 15.12.2015, s. 1).
(14) W ramach mandatu działającej w ramach ET 2020 grupy roboczej ds. promowania – poprzez edukację – postaw obywatelskich oraz wspólnych wartości, którymi są wolność, tolerancja i niedyskryminacja,
(15) Taką jak regularnie organizowana konferencja wysokiego szczebla na temat radykalizacji postaw w ramach sieci upowszechniania wiedzy o radykalizacji postaw.
(16) Sieć będzie zarządzana na szczeblu lokalnym przez agencje krajowe Erasmus +, co również umożliwi dostosowanie do warunków lokalnych.
ZAŁĄCZNIK
Przyjmując niniejsze konkluzje, Rada PRZYPOMINA w szczególności o:
— |
Strategii UE w dziedzinie walki z terroryzmem (14469/4/05) |
— |
Zmienionej strategii UE w walce z radykalizacją postaw i werbowaniem terrorystów (9956/14) |
— |
Konkluzjach Rady do Spraw Zagranicznych w sprawie walki z terroryzmem z 9 lutego 2015 r. (6026/15) |
— |
Posiedzeniu Rady Europejskiej 12 lutego 2015 r., na którym szefowie państw i rządów wezwali do przyjęcia kompleksowego podejścia, w tym inicjatyw dotyczących między innymi integracji społecznej, które mają ogromne znaczenie dla zapobiegania radykalizacji prowadzącej do przemocy |
— |
Deklaracji w sprawie promowania – poprzez edukację – postaw obywatelskich oraz wspólnych wartości, którymi są wolność, tolerancja i niedyskryminacja przyjętej na nieformalnym posiedzeniu ministrów edukacji państw członkowskich Unii Europejskiej w Paryżu 17 marca 2015 r. |
— |
Europejskiej agendzie bezpieczeństwa (8293/15) |
— |
Projekcie konkluzji Rady w sprawie odnowionej strategii bezpieczeństwa wewnętrznego Unii Europejskiej na lata 2015–2020 (9798/15) |
— |
Konkluzjach Rady Unii Europejskiej i państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie wzmacniania reakcji wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych na radykalizację skutkującą terroryzmem i brutalnym ekstremizmem (14419/15) |
— |
Wspólnym sprawozdaniu z wdrażania strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) z listopada 2015 r. (14440/1/15 REV 1) |
— |
Nocie Koordynatora UE ds. Zwalczania Terroryzmu skierowanej do Rady pt. „Stan wdrażania oświadczenia członków Rady Europejskiej z 12 lutego 2015 r., konkluzji Rady ds. WSiSW z 20 listopada 2015 r. oraz konkluzji Rady Europejskiej z 18 grudnia 2015 r.” (6785/16) |
— |
Wspólnym oświadczeniu unijnych ministrów sprawiedliwości i spraw wewnętrznych oraz przedstawicieli instytucji UE w sprawie zamachów terrorystycznych, do których doszło w Brukseli 22 marca 2016 r.; w oświadczeniu tym wzywa się do wprowadzenia 10 środków w obszarze walki z terroryzmem, w tym do dalszego rozwijania środków zapobiegawczych (7371/16) |
— |
Komunikacie pt. „Realizacja Europejskiej agendy bezpieczeństwa w celu zwalczania terroryzmu i utorowania drogi ku rzeczywistej i skutecznej unii bezpieczeństwa” (8128/16) |
— |
Konkluzjach Rady z 30 maja 2016 r. w sprawie roli sektora młodzieżowego w zintegrowanym międzysektorowym podejściu do zapobiegania i zwalczania radykalizacji młodych ludzi prowadzącej do przemocy (9640/16) |
— |
Konkluzjach Rady z 30 maja 2016 r. w sprawie rozwijania – poprzez kształcenie i szkolenie – umiejętności korzystania z mediów i umiejętności krytycznego myślenia (9641/16) |
— |
Konkluzjach Rady w sprawie stosowania Karty praw podstawowych w 2015 r. (zwłaszcza części na temat niedyskryminacji, mowy nienawiści, rasizmu i ksenofobii) (10005/16) |
— |
Deklaracji z Bratysławy, 16 września 2016 r. |
— |
Dokumencie dotyczącym realizacji odnowionej strategii bezpieczeństwa wewnętrznego Unii Europejskiej i działań w zakresie zwalczania terroryzmu: druga połowa 2016 r. (11001/1/16 REV 1) |
— |
Pierwszym sprawozdaniu z postępów ku skutecznej i rzeczywistej unii bezpieczeństwa z dnia 12 października 2016 r. (COM(2016) 670 final) |
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/8 |
Konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie promowania nowych podejść w pracy z młodzieżą w celu odkrywania i rozwijania potencjału młodych ludzi
(2016/C 467/03)
RADA I PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH,
PRZYPOMINAJĄC O:
1. |
Politycznym tle przedmiotowego zagadnienia, przedstawionym w załączniku do niniejszych konkluzji, |
UZNAJĄ, ŻE:
2. |
Młode kobiety i młodzi mężczyźni posiadają wewnętrzny potencjał i uzdolnienia, które mogą zostać wykorzystane z pożytkiem dla nich samych i dla całego społeczeństwa. Potencjał tych kobiet i mężczyzn można postrzegać w kategoriach kompetencji (wiedza, umiejętności, postawy) zasadzających się na kreatywności i różnorodności. |
3. |
Młodzi ludzie dążą do rozwijania swojego potencjału, uzdolnień i kreatywności w związku z aktywnością obywatelską, rozwojem osobistym i szansami na zatrudnienie. Rozwijanie uzdolnień oznacza przekształcanie zdolności ponadprzeciętnych w zdolności wybitne, natomiast rozwijanie potencjału oznacza rozwijanie ukrytych cech lub zdolności, które w przyszłości może doprowadzić do sukcesów lub okazać się użyteczne, z uwzględnieniem indywidualnej sytuacji danej młodej kobiety lub danego młodego mężczyzny. |
4. |
Aby odkryć i rozwinąć potencjał i uzdolnienia wszystkich młodych ludzi, UE i jej państwa członkowskie muszą wspierać i promować realizację skutecznych polityk międzysektorowych, które mogą zachęcać młodych ludzi do pełnego rozwinięcia ich potencjału oraz będą ich wspierać i im w tym pomagać. Szczególną uwagę należy poświęcić tym osobom, które znajdują się w trudnej sytuacji życiowej. |
5. |
Pracę z młodzieżą wykorzystuje się do tego, by docierać do młodych ludzi, w tym do młodzieży zmarginalizowanej lub zagrożonej marginalizacją. Jednak, jako że styl życia i zachowania młodzieży ewoluują w obliczu zachodzących zmian społecznych i technologicznych, należy nadal opracowywać nowe metody i podejścia mające zastosowanie w pracy z młodzieżą. Aby można było zrozumieć młodych ludzi i trafiać do nich, w pracy z młodzieżą należałoby również zwiększyć zakres jej oddziaływania w świecie cyfrowym. |
PODKREŚLAJĄ, ŻE:
6. |
Praca z młodzieżą przybiera rozmaite formy i odbywa się w różnych warunkach, stanowiąc odpowiedź na różne potrzeby, pragnienia, aspiracje i warunki życia młodych ludzi. Jej potencjał dotarcia do młodzieży i jej zdolność dostosowywania się do zachodzących zmian przynosi zmianę jakościową w życiu młodych ludzi i w społeczeństwie. |
7. |
Procesy uczenia się będące częścią pracy z młodzieżą pomagają młodym ludziom w sposób całościowy rozwijać ich kompetencje, w tym wiedzę, umiejętności i postawy. Praca z młodzieżą jest często wykorzystywana do tego, by pomagać młodym ludziom w mierzeniu się z różnymi wyzwaniami życiowymi, które obejmują m.in. przechodzenie od nauki do pracy, okresy pozostawania bez pracy, różnego rodzaju pojawiające się zagrożenia, w tym radykalizację prowadzącą do brutalnego ekstremizmu, czy też poszukiwanie pozytywnej tożsamości i poczucia przynależności. |
8. |
Środowisko, w którym odbywa się praca z młodzieżą, powinno być stymulujące, adaptacyjne, atrakcyjne i powinno reagować na nowe trendy w życiu młodych ludzi, a co za tym idzie wspierać ich w odkrywaniu i rozwijaniu ich potencjału, który często pozostaje nieodkryty i nie ujawnia się w ramach kształcenia formalnego lub w innych sektorach. Środowisko to powinno być miejscem, gdzie można eksperymentować i próbować nowych rzeczy i w którym dopuszcza się niepowodzenia i uznaje je za element uczenia się i integracji społecznej. |
9. |
Działania rozwijane w ramach pracy z młodzieżą dowiodły swej skuteczności w pozytywnym kształtowaniu osobowości młodych ludzi, należy je więc dalej wspierać i wzmacniać. Zachęcanie do innowacyjności w pracy z młodzieżą należy postrzegać jako element reagowania na ciągłe zmiany; celem jest przy tym przyciąganie zainteresowania wszystkich młodych ludzi, również tych, którzy jeszcze nie biorą aktywnego udziału w działaniach z zakresu pracy z młodzieżą. Innowacje powinny być elementem ustawicznego podnoszenia jakości pracy z młodzieżą w odpowiedzi na potrzeby, zainteresowania i doświadczenia młodych ludzi, tak jak widzą je oni sami (1). |
10. |
Aby lepiej przemówić do młodych ludzi i zapewnić większe oddziaływanie na ich życie, należałoby poddać pod rozwagę i uwzględnić – przy dalszym rozwijaniu kształcenia i szkolenia osób pracujących z młodzieżą – nowe warunki i miejsca, w których młodzi ludzie spędzają czas, np. nowoczesną infrastrukturę miejską i przestrzeń wirtualną, a także nowe podejścia wykorzystujące innowacyjne narzędzia internetowe i pozainternetowe (np. gamifikację (2), zajęcia wykorzystujące system GPS (3), odznaki edukacyjne (4) (learning badge) lub design thinking (5)). |
11. |
Sami młodzi ludzie powinni odgrywać kluczową rolę w projektowaniu, rozwijaniu i wdrażaniu procesu innowacji w pracy z młodzieżą, by innowacje te mogły się powieść. |
12. |
Zdolności osób pracujących z młodzieżą (wolontariuszy lub pracowników) można wzmacniać poprzez możliwości w zakresie kształcenia, szkolenia i sieci kontaktów, poradnictwo, a także wsparcie finansowe, po to by osoby te mogły poszukiwać nowych, innowacyjnych podejść w pracy z młodzieżą i wdrażać je, w celu dotarcia do większego grona młodych ludzi, a zwłaszcza tych, do których dotrzeć trudno, oraz wywarcia większego wpływu na ich życie. |
13. |
Kształtowanie polityki młodzieżowej opartej na dowodach wymaga regularnego aktualizowania wiedzy w oparciu o najnowsze i odnośne dane zgromadzone na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i europejskim. Należy uwzględnić również informacje dotyczące stylu życia i obecnych trendów w sposobie życia młodych ludzi (6). |
14. |
Dla rozwoju nowych podejść w pracy z młodzieżą nieodzowna jest również – niezależnie od rozwijania sektora pracy z młodzieżą jako takiego – współpraca międzysektorowa. W kontekście wdrażania nowych podejść w pracy z młodzieżą i w praktycznej realizacji polityki młodzieżowej należy ułatwiać i promować współpracę zainteresowanych stron reprezentujących różne sektory, tak aby zapewnić skuteczne identyfikowanie możliwości w zakresie współpracy (7), a także przyczynić się do podnoszenia jakości w praktyce pracy z młodzieżą i lepiej zaspokajać potrzeby młodych ludzi. |
UWZGLĘDNIAJĄC ZASADĘ POMOCNICZOŚCI, ZWRACAJĄ SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY:
15. |
Promowały, wspierały i oceniały wykorzystywanie, projektowanie, rozwijanie, testowanie i rozpowszechnianie nowych narzędzi i podejść, które mają być używane w pracy z młodzieżą, w drodze współpracy międzysektorowej, tak aby właściwie odpowiadać na obecne potrzeby i przyszłe wyzwania, zainteresowania i oczekiwania młodych ludzi i całego społeczeństwa. W celu zapewnienia jakości należy zaprosić młodych ludzi, naukowców prowadzących badania nad młodzieżą, osoby pracujące z młodzieżą i organizacje młodzieżowe do tego, by aktywnie uczestniczyli we wszystkich etapach tego procesu. |
16. |
Wzmacniały zdolność osób pracujących z młodzieżą (wolontariuszy lub pracowników) do innowacji i rozwijania potencjału i uzdolnień młodych ludzi poprzez zapewnianie możliwości edukacyjnych i szkoleniowych skupiających się zwłaszcza na:
|
17. |
Zachęcały, w stosownych przypadkach, do zrównoważonego wspierania, w tym wspierania finansowego, organizacji pracujących z młodymi ludźmi i na ich rzecz – zwłaszcza przy projektach zbiorowych – i stosujących zasady (8) obowiązujące w pracy z młodzieżą, tak aby budować ich zdolności w zakresie innowacji. |
18. |
Blisko współpracowały z przedstawicielami władz regionalnych i lokalnych, radami młodzieżowymi, organizacjami zajmującymi się pracą z młodzieżą, młodymi ludźmi oraz innymi podmiotami działającymi w dziedzinie młodzieżowej, po to by przesłania zawarte w niniejszych konkluzjach powszechnie przekładano na praktykę na szczeblu regionalnym i lokalnym. |
19. |
Promowały i wspierały przestrzenie i możliwości, w stosownych przypadkach w ramach partnerstwa z władzami lokalnymi, aby dać młodym ludziom sposobność spotykania się oraz opracowywania wspólnych inicjatyw. |
20. |
Rozważyły utworzenie elastycznych przestrzeni i możliwości eksperymentowania oraz działania metodą prób i błędów, dzięki którym osoby pracujące z młodzieżą oraz młodzi ludzie będą mogli się nauczyć reagować na szybko zmieniające się warunki i style życia, a także nauczyć się radzić sobie ze złożonością zjawisk. |
Z NALEŻYTYM POSZANOWANIEM ZASADY POMOCNICZOŚCI ZWRACAJĄ SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH I KOMISJI, BY W RAMACH SWOICH KOMPETENCJI:
21. |
Rozważyły możliwość regularnego gromadzenia i analizowania informacji dotyczących trendów w sposobie życia młodych ludzi i wspierały rozpowszechnianie ustaleń wśród odpowiednich zainteresowanych stron, w tym podmiotów kształtujących politykę na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, wolontariuszy uczestniczących w pracy z młodzieżą, liderów młodzieżowych oraz osób pracujących z młodzieżą. |
22. |
Poszukiwały innowacyjnych podejść wdrożonych w praktyce pracy z młodzieżą, w tym w innych odpowiednich dziedzinach, takich jak kształcenie i szkolenie, sport i kultura, usługi społeczne, technologie informacyjno-komunikacyjne itp., a także stwarzały możliwości dostosowywania do potrzeb pracy z młodzieżą innowacyjnych podejść wykorzystywanych w innych dziedzinach polityki i dzielenia się przykładami sprawdzonych rozwiązań. |
23. |
W stosownych przypadkach wskazały nowe kompetencje, których potrzebują osoby pracujące z młodzieżą, i rozwijały moduły kształcenia i szkolenia, które umożliwiają osobom pracującym z młodzieżą nabywanie nowych kompetencji, w tym kompetencji cyfrowych. |
24. |
Poprzez tworzenie, monitorowanie i ocenianie polityk młodzieżowych, strategii na rzecz młodzieży i inicjatyw na rzecz młodzieży na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym identyfikowały nowe podejścia w pracy z młodzieżą, które pomagają odkrywać i rozwijać potencjał i uzdolnienia wszystkich młodych ludzi. |
ZWRACAJĄ SIĘ DO KOMISJI EUROPEJSKIEJ, BY:
25. |
Sporządzała regularne analizy i zamieszczała w sprawozdaniach na temat młodzieży sekcję przedstawiającą aktualne i ścisłe informacje dotyczące najnowszych stylów życia i trendów w sposobie życia młodych ludzi. |
26. |
Wspierała wymianę informacji na temat stylów życia i trendów w sposobie życia młodych ludzi oraz przykładów sprawdzonych rozwiązań i innowacyjnych podejść wdrożonych w pracy z młodzieżą na szczeblu państw członkowskich UE oraz poza UE. Organizowała spotkania ekspertów, konferencje i inne działania polegające na wzajemnym uczeniu się oraz rozważyła możliwość wykorzystywania takich forów, jak Europejska Konwencja w sprawie Pracy z Młodzieżą, do promowania innowacyjnych podejść w pracy z młodzieżą. |
27. |
Jak najlepiej wykorzystywała istniejące programy UE, np. Erasmus+, w celu wspierania wdrażania innowacyjnych podejść w praktyce pracy z młodzieżą. |
(1) Dobra jakościowo praca z młodzieżą – wspólne ramy dla dalszego rozwoju pracy z młodzieżą, Sprawozdanie grupy eksperckiej ds. systemów jakości w pracy z młodzieżą w państwach członkowskich UE, Komisja Europejska, 2015 r.
(2) Gamifikacja oznacza zastosowanie mechaniki gier do działań niezwiązanych z grami w celu zmiany zachowania osób. Istnieją na przykład aplikacje liczące kroki, które dana osoba zrobiła w ciągu dnia, nagradzające ją i pozwalające porównać się z innymi. Różne elementy dynamiki i mechanizmów gier można także wdrożyć i stosować w pracy z młodzieżą. (Gamification 101: An Introduction to the Use of Game Dynamics to Influence Behaviour, Bunchball, 2010).
(3) W zajęciach wykorzystujących system GPS z urządzeń elektronicznych umożliwiających pozycjonowanie GPS (głównie smartfonów) korzysta się – w różnych działaniach – do tego, by wspierać aktywność fizyczną, orientować się w nowym otoczeniu, realizować różne zadania lub lepiej poznać interesujące miejsca.
(4) Odznaki edukacyjne to wirtualne plakietki funkcjonujące w przestrzeni internetowej i potwierdzające efekty uczenia się danej osoby. Pomysł ten wspierają pewne firmy, np. Mozilla, która stworzyła platformę internetową zwaną Open badges. Powyższe dobrze wpisuje się w inicjatywy mające związek z uznawaniem uczenia się pozaformalnego w pracy z młodzieżą.
(5) Design thinking to podejście, które jest ukierunkowane na człowieka, opiera się na współpracy i ma optymistyczny i eksperymentalny charakter. Sprawdza się w przypadku młodych ludzi, gdyż stają się oni integralną częścią zmiany, a jednocześnie tworzą nowe rozwiązanie. Podejście to można wykorzystywać do projektowania (lub przeprojektowywania) różnych programów, narzędzi i przestrzeni przeznaczonych dla młodych ludzi. (Design Thinking for Educators Toolkit, 2012).
(6) Informacje na temat stylu życia i trendów w sposobie życia młodych ludzi obejmują szczegółowe dane dotyczące młodych ludzi z punktu widzenia socjologicznego, psychologicznego i pedagogicznego. Takie informacje powinny być odpowiedzią np. na następujące pytania: Czym się interesują młodzi ludzie? Czego się obawiają? Jak się uczą? Jak spędzają czas wolny? W jakie interakcje wchodzą w sieciach społecznościowych? W jaki sposób zarządzają swoimi środkami finansowymi?
(7) Przykładem mogłyby być tutaj warsztaty kreatywne mające na celu stworzenie nowej aplikacji na urządzenia mobilne, w których uczestniczyłyby osoby pracujące z młodzieżą, młodzi ludzie oraz specjaliści od technologii informacyjno-komunikacyjnych.
(8) Zob. przypis 1.
ZAŁĄCZNIK
Przyjmując niniejsze konkluzje, Rada przypomina w szczególności o:
— |
komunikacie Komisji dotyczącym strategii „Europa 2020” (1) zatwierdzonej przez Radę Europejską i inicjatywach przewodnich wymienionych w strategii: „Nowe umiejętności i zatrudnienie” (2), „Unia innowacji” (3) oraz „Europejska agenda cyfrowa” (4); |
— |
konkluzjach Rady z dnia 30 maja 2016 r. w sprawie roli sektora młodzieżowego w zintegrowanym międzysektorowym podejściu do zapobiegania i zwalczania radykalizacji młodych ludzi prowadzącej do przemocy (5); |
— |
rezolucji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 15 grudnia 2015 r. w sprawie planu prac Unii Europejskiej na rzecz młodzieży na lata 2016–2018 (6); |
— |
konkluzjach Rady z dnia 18 maja 2015 r. w sprawie zwiększania międzysektorowej współpracy politycznej w celu skutecznego reagowania na wyzwania społeczno-ekonomiczne stojące przed młodzieżą (7); |
— |
konkluzjach Rady z dnia 20 maja 2014 r. w sprawie promowania przedsiębiorczości młodzieży z myślą o włączeniu społecznym młodych ludzi (8); |
— |
konkluzjach Rady z dnia 25 listopada 2013 r. w sprawie większego włączenia społecznego młodzieży niepracującej, niekształcącej się ani nieszkolącej (9); |
— |
konkluzjach Rady z dnia 16 maja 2013 r. w sprawie wpływu dobrej jakościowo pracy z młodzieżą na rozwój, dobrostan i włączenie społeczne młodych ludzi (10); |
— |
zaleceniu Rady z dnia 20 grudnia 2012 г. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego (11); |
— |
konkluzjach Rady z dnia 11 maja 2012 r. w sprawie pobudzania kreatywności i innowacyjności młodych ludzi (12); |
— |
rezolucji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 18 listopada 2010 r. na temat pracy z młodzieżą (13); |
— |
rezolucji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 11 maja 2010 r. pt. „Aktywne włączanie młodzieży: walka z bezrobociem i ubóstwem” (14); |
— |
analizach i deklaracjach, tj.:
|
(1) 7110/10.
(2) 17066/10.
(3) 14035/10.
(4) 9981/10/REV 1.
(5) 9640/16.
(6) Dz.U. C 417 z 15.12.2015, s. 1.
(7) Dz.U. C 172 z 27.5.2015, s. 3.
(8) Dz.U. C 183 z 14.6.2014, s. 18.
(9) Dz.U. C 30 z 1.2.2014, s. 5.
(10) Dz.U. C 168 z 14.6.2013, s. 5.
(11) Dz.U. C 398 z 22.12.2012, s. 1.
(12) Dz.U. C 169 z 15.6.2012, s. 1.
(13) Dz.U. C 327 z 4.12.2010, s. 1.
(14) Dz.U. C 137 z 27.5.2010, s. 1.
(15) Dz.U. C 417 z 15.12.2015, s. 17.
(16) http://pjp-eu.coe.int/documents/1017981/8529155/The+2nd+European+Youth+Work+Declaration_FINAL.pdf/cc602b1d-6efc-46d9-80ec-5ca57c35eb85
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/12 |
Konkluzje Rady w sprawie dyplomacji sportowej
(2016/C 467/04)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
1. |
POWOŁUJĄC się na dokumenty polityczne dotyczące przedmiotowej kwestii, przedstawione w załączniku. |
2. |
UZNAJĄC, że sport jest jednym z dostępnych narzędzi wspierania współpracy międzykulturowej, gospodarczej i politycznej oraz wzajemnego zrozumienia między narodami i kulturami i że jego potencjał może przyczyniać się do rozszerzania i wzmacniania kontaktów UE z państwami trzecimi. |
3. |
STWIERDZAJĄC, ŻE:
|
4. |
STWIERDZAJĄC, że dyplomacja sportowa może być prowadzona w ścisłej współpracy z ruchem sportowym przy poszanowaniu jego autonomii. Obejmuje ona takie dziedziny jak propagowanie pozytywnych wartości związanych ze sportem i przyczynia się do rozwoju współpracy i stosunków politycznych, społecznych i gospodarczych. |
5. |
UZNAJĄC wartości, jakie może propagować sport, takie jak: fair play, równość, poszanowanie różnorodności, uczciwość, dyscyplina, dążenie do doskonałości, przyjaźń, tolerancja i wzajemne zrozumienie, mogące zbliżać do siebie różnych ludzi i różne kraje. Dyplomacja sportowa wykorzystuje uniwersalizm sportu, by wykraczać poza językowe, społeczno-kulturowe i religijne różnice, przez co oferuje znaczące możliwości propagowania dialogu międzykulturowego oraz przyczynienia się do rozwoju i budowania pokoju. |
6. |
PODKREŚLAJĄC, że osoby zajmujące się sportem oraz imprezy sportowe mogą znacząco przyczynić się do rozwoju dyplomacji sportowej. Mogą kreować pozytywny wizerunek wśród zagranicznych widzów i organizacji oraz kształtować poglądy, wspierając tym samym szersze cele polityki zagranicznej. W tym kontekście sport może przyczynić się do wzmacniania i uzupełniania krajowych i unijnych wysiłków dyplomatycznych. |
7. |
PRZYZNAJĄC, że sport może stanowić platformę budowania stosunków międzyludzkich, na przykład poprzez wspieranie programów wymian sportowców, młodzieży, trenerów i ekspertów lub organizowanie międzynarodowych zawodów sportowych zarówno dla zawodników profesjonalnych, jak i dla amatorów. |
MAJĄC NA UWADZE ZASADĘ POMOCNICZOŚCI I NALEŻYCIE UWZGLĘDNIAJĄC ODNOŚNE KOMPETENCJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH I KOMISJI, ZWRACA SIĘ DO NICH, BY:
8. |
Propagowały w państwach członkowskich oraz w Komisji Europejskiej i Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych (ESDZ), w tym w delegaturach UE, wiedzę na temat możliwości wykorzystywania sportu w dyplomacji publicznej. |
9. |
Zachęcały do współpracy między organami publicznymi a ruchem sportowym, by wykorzystywać potencjał sportu w polityce zagranicznej. |
10. |
Zacieśniały stosunki z odpowiednimi organizacjami sportowymi i międzynarodowymi organizacjami rządowymi, a także z innymi podmiotami, prowadząc ustrukturyzowany dialog o sporcie w ramach posiedzeń Rady i Forum Sportu UE oraz innych struktur. |
11. |
Lepiej wykorzystywały możliwości sportu, w tym poprzez edukację i zaangażowanie znanych sportowców do promowania pozytywnych wartości płynących ze sportu i wartości europejskich. |
12. |
Promowały duże imprezy sportowe, traktując je jako ważny aspekt unijnej dyplomacji międzykulturowej, społecznej i gospodarczej, w przypadkach gdy mogą one przyczynić się do realizacji unijnych celów dotyczących wzrostu, zatrudnienia i konkurencyjności. |
13. |
Zapewniły pozostanie dyplomacji sportowej w programie politycznym UE. |
14. |
Rozważyły możliwość wykorzystania sieci ambasadorów Europejskiego Tygodnia Sportu do promowania pozytywnych wartości płynących ze sportu i wartości europejskich w celu zwiększeniu atrakcyjności UE dla państw trzecich, jej wyeksponowania oraz uznania dla niej. |
15. |
Wspierały działania, takie jak konferencje, seminaria, partnerskie uczenie się lub posiedzenia nieformalnych grup ad-hoc, i uczestniczyły w nich; działania te mogłyby przyczynić się do opracowania unijnego podejścia strategicznego do dyplomacji sportowej. |
ZWRACA SIĘ DO KOMISJI, BY:
16. |
Zapewniła, by sport, a także wkład, jaki może on wnieść w urzeczywistnianie ambicji UE w sferze stosunków zewnętrznych, były uwzględniane w umowach z państwami trzecimi, w tym w umowach o przystąpieniu, układach o stowarzyszeniu, umowach o współpracy i umowach zawieranych w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa. |
17. |
Zbierała i upowszechniała empiryczne dowody na skuteczność sportu jako środka propagowania wartości, dialogu międzykulturowego, rozwoju i pokoju. |
18. |
Zorganizowała konferencję wysokiego szczebla, by omówić możliwości współpracy w dziedzinie dyplomacji sportowej, w tym możliwości utworzenia platformy lub sieci służącej poszerzaniu wiedzy w dziedzinie dyplomacji sportowej, zwłaszcza poprzez gromadzenie i wymianę najlepszych praktyk na temat roli dyplomacji sportowej w społeczeństwie i rozważyła możliwość opracowania wskazówek lub modułów edukacyjnych dla organów publicznych i innych odpowiednich podmiotów zaangażowanych w kwestie związane z dyplomacją sportową. |
19. |
Dokonała oceny możliwości pokrywania kosztów działań związanych ze sportem z unijnych programów finansowania w obszarze stosunków zewnętrznych i rozważyła wspieranie przedsięwzięć związanych z dyplomacją sportową, w których miałyby uczestniczyć państwa trzecie, z unijnych programów finansowania w dziedzinie stosunków zewnętrznych UE oraz z programu Erasmus+. |
20. |
Rozważyła włączenie państw trzecich w działania prowadzone w ramach Europejskiego Tygodnia Sportu. |
ZAŁĄCZNIK
Przyjmując niniejsze konkluzje, Rada powołuje się w szczególności na:
— |
art. 165 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE): „Unia i państwa członkowskie sprzyjają współpracy z państwami trzecimi oraz z organizacjami międzynarodowymi właściwymi w dziedzinie edukacji i sportu, zwłaszcza z Radą Europy”, |
— |
opracowaną przez Komisję białą księgę na temat sportu (2007), w której podkreśla się, że społeczna rola sportu daje również możliwość zacieśniania zewnętrznych relacji Unii (1), |
— |
komunikat Komisji pt. „Rozwijanie europejskiego wymiaru sportu”, w którym podkreślono, że priorytet powinna stanowić współpraca z europejskimi państwami trzecimi, w szczególności z państwami kandydującymi i potencjalnymi państwami kandydującymi, a także z Radą Europy (2), |
— |
sprawozdanie Grupy Wysokiego Szczebla ds. Dyplomacji Sportowej powołanej przez Komisję Europejską (2016). |
(1) Dok. 11811/07 + ADD 1–4.
(2) Dok. 5597/11 + ADD 1–3.
Komisja Europejska
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/15 |
Kursy walutowe euro (1)
14 grudnia 2016 r.
(2016/C 467/05)
1 euro =
|
Waluta |
Kurs wymiany |
USD |
Dolar amerykański |
1,0644 |
JPY |
Jen |
122,39 |
DKK |
Korona duńska |
7,4359 |
GBP |
Funt szterling |
0,83963 |
SEK |
Korona szwedzka |
9,7553 |
CHF |
Frank szwajcarski |
1,0747 |
ISK |
Korona islandzka |
|
NOK |
Korona norweska |
9,0223 |
BGN |
Lew |
1,9558 |
CZK |
Korona czeska |
27,023 |
HUF |
Forint węgierski |
314,89 |
PLN |
Złoty polski |
4,4402 |
RON |
Lej rumuński |
4,5153 |
TRY |
Lir turecki |
3,7125 |
AUD |
Dolar australijski |
1,4177 |
CAD |
Dolar kanadyjski |
1,3961 |
HKD |
Dolar Hongkongu |
8,2561 |
NZD |
Dolar nowozelandzki |
1,4741 |
SGD |
Dolar singapurski |
1,5157 |
KRW |
Won |
1 241,10 |
ZAR |
Rand |
14,5508 |
CNY |
Yuan renminbi |
7,3499 |
HRK |
Kuna chorwacka |
7,5405 |
IDR |
Rupia indonezyjska |
14 143,75 |
MYR |
Ringgit malezyjski |
4,7303 |
PHP |
Peso filipińskie |
52,918 |
RUB |
Rubel rosyjski |
65,1386 |
THB |
Bat tajlandzki |
37,882 |
BRL |
Real |
3,5242 |
MXN |
Peso meksykańskie |
21,5666 |
INR |
Rupia indyjska |
71,8245 |
(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/16 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 9 grudnia 2016 r.
w sprawie zawarcia w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej Protokołu do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej
(2016/C 467/06)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 101 ust. 2,
uwzględniając decyzję Rady w sprawie zatwierdzenia zawarcia przez Komisję, w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Protokołu do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony („Układ”), został podpisany w dniu 16 czerwca 2008 r. i wszedł w życie w dniu 1 czerwca 2015 r. (1). |
(2) |
Republika Chorwacji stała się państwem członkowskim Unii w dniu 1 lipca 2013 r. |
(3) |
Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit drugi Aktu z 2012 r. dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej przystąpienie Chorwacji do Układu należy uzgodnić przez zawarcie protokołu do Układu przez Radę, stanowiącą jednomyślnie w imieniu państw członkowskich, oraz przez dane państwo trzecie. |
(4) |
W dniu 24 września 2012 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z Bośnią i Hercegowiną w celu zawarcia protokołu do Układu. |
(5) |
Negocjacje te zakończyły się pomyślnie i w dniu 18 lipca 2016 r. parafowano Protokół do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej („Protokół”). |
(6) |
Protokół obejmuje kwestie wchodzące w zakres kompetencji Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. |
(7) |
Protokół powinien zostać zawarty przez Komisję w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w odniesieniu do kwestii wchodzących w zakres kompetencji Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. |
(8) |
W dniu 21 listopada 2016 r. Rada przyjęła decyzję zatwierdzającą zawarcie Protokołu przez Komisję Europejską w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (2). |
(9) |
Podpisanie i zawarcie Protokołu podlega odrębnej procedurze w odniesieniu do kwestii objętych Traktatem o Unii Europejskiej i Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. |
(10) |
Protokół powinien zostać zatwierdzony, |
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Niniejszym zatwierdza się zawarcie w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej Protokołu do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej.
Tekst Protokołu jest załączony do decyzji Rady w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich, oraz tymczasowego stosowania Protokołu (3).
Artykuł 2
Niniejszym upoważnia się członka Komisji odpowiedzialnego za europejską politykę sąsiedztwa i negocjacje w sprawie rozszerzenia do podpisania Protokołu i złożenia notyfikacji przewidzianej w art. 7 Protokołu.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Johannes HAHN
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 164 z 30.6.2015, s. 2.
(2) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym).
(3) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym).
V Ogłoszenia
POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE
Komisja Europejska
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/18 |
ZAPROSZENIE DO SKŁADANIA WNIOSKÓW EACEA/41/2016
w ramach programu Erasmus+
Kluczowe działanie 3: Wsparcie w reformowaniu polityk – inicjatywy na rzecz innowacji w zakresie polityki
Europejskie projekty przyszłej współpracy w obszarze kształcenia i szkolenia
(2016/C 467/07)
1. Opis, cele i priorytety
Projekty przyszłej współpracy to transgraniczne projekty współpracy, których celem jest zidentyfikowanie, sprawdzenie, rozwinięcie lub ocena innowacyjnych metod w stosunku do polityk, które mogą być włączone w główny nurt oraz stanowić wkład w poprawę systemów kształcenia i szkolenia. Projekty powinny zapewnić dogłębną wiedzę na temat grup docelowych, uczenia się, nauczania bądź szkolenia, a także skuteczne metody i narzędzia ułatwiające rozwój odpowiednich strategii oraz wnioski istotne dla decydentów w obszarze kształcenia i szkolenia na wszystkich szczeblach;
Projekty przyszłej współpracy powinny być realizowane i wdrażane przez kluczowe zainteresowane strony, które mają udokumentowaną rozległą i najnowszą wiedzę w temacie, wykazują zdolność do innowacyjności lub uzyskania systematycznego wpływu poprzez swoją działalność oraz demonstrują potencjał do kierowania programem politycznym w zakresie kształcenia i szkolenia.
Wnioski składane w następstwie niniejszego zaproszenia powinny być spójne z nowymi priorytetami dotyczącymi europejskiej współpracy wyznaczonymi we Wspólnym sprawozdaniu Rady i Komisji z 2015 r. z wdrażania strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) (1).
Szczegółowe cele niniejszego zaproszenia to:
— |
ożywienie długoterminowych zmian i zbadanie w praktyce innowacyjnych rozwiązań w odpowiedzi na wyzwania w obszarze kształcenia i szkolenia, które mogą być włączone w główny nurt, oraz wywieranie zrównoważonego i systematycznego wpływu na systemy kształcenia i szkolenia, |
— |
wspieranie współpracy transgranicznej i wzajemnego uczenia się między kluczowymi zainteresowanymi stronami w kwestiach dotyczących przyszłości, |
— |
ułatwienie gromadzenia i analizowania istotnych dowodów na poparcie innowacyjnych polityk i praktyk. |
Wnioski składane w następstwie niniejszego zaproszenia muszą dotyczyć jednego z pięciu priorytetów opisanych poniżej:
— |
pozyskiwanie podstawowych umiejętności przez osoby dorosłe o niskich kwalifikacjach, |
— |
propagowanie rozwiązań opartych na wynikach w przypadku kształcenia i szkolenia zawodowego, |
— |
promowanie innowacyjnych technologii w dziedzinie poradnictwa zawodowego, |
— |
profesjonalizacja pracowników (edukacja szkolna, w tym wczesna edukacja i opieka nad dzieckiem), |
— |
osiąganie celów odnowionej strategii UE na rzecz szkolnictwa wyższego. |
Wnioski nieodnoszące się do żadnego z pięciu powyższych priorytetów ujętych w zaproszeniu nie będą rozpatrywane.
2. Kwalifikujący się wnioskodawcy
Określenie „wnioskodawcy” odnosi się do wszystkich organizacji i instytucji biorących udział w składaniu wniosków, niezależnie od ich roli w projekcie.
Kwalifikującymi się wnioskodawcami są publiczne i prywatne organizacje prowadzące aktywną działalność w obszarze kształcenia i szkolenia lub w innych sektorach, na przykład sektorze uczenia się pozaformalnego, w tym między innymi sektorze działań na rzecz młodzieży i innych sektorach społeczno-gospodarczych, bądź organizacje prowadzące działalność międzysektorową.
Za kwalifikujące się do składania wniosków w odpowiedzi na niniejsze zaproszenie uznaje się następujące podmioty:
— |
organy publiczne na szczeblu krajowym/regionalnym/lokalnym odpowiedzialne za politykę w obszarze kształcenia i szkolenia, |
— |
prywatne lub publiczne organizacje niekomercyjne (organizacje pozarządowe), |
— |
ośrodki badawcze, |
— |
szkoły lub inne placówki oświatowe, |
— |
instytucje szkolnictwa wyższego, |
— |
izby handlowe, |
— |
sieci zainteresowanych stron, |
— |
ośrodki ds. uznawania kwalifikacji, |
— |
instytucje zajmujące się oceną/zapewnieniem jakości, |
— |
organizacje handlowe i pracodawcy, |
— |
związki zawodowe i stowarzyszenia pracodawców, |
— |
służby poradnictwa zawodowego, |
— |
organizacje społeczeństwa obywatelskiego i organizacje kulturalne, |
— |
przedsiębiorstwa, |
— |
organizacje międzynarodowe. |
Za kwalifikujące się uznaje się wyłącznie wnioski złożone przez osoby prawne mające siedzibę w następujących państwach objętych programem:
— |
28 państw członkowskich Unii Europejskiej, |
— |
państwa EFTA/EOG: Islandia, Liechtenstein, Norwegia, |
— |
kraje kandydujące do członkostwa w UE: była jugosłowiańska republika Macedonii i Turcja. |
W odniesieniu do niniejszego zaproszenia wymaga się, aby partnerstwo składało się z co najmniej 3 organizacji reprezentujących 3 państwa objęte programem.
3. Kwalifikujące się działania i czas trwania projektu
Działania muszą rozpocząć się dnia 1 listopada 2017 r., 1 grudnia 2017 r. lub 1 stycznia 2018 r.
Czas trwania projektu musi wynosić od 24 do 36 miesięcy. Jeżeli jednak po podpisaniu umowy i na początkowym etapie realizacji projektu beneficjenci nie będą w stanie go zrealizować w wyznaczonym terminie z w pełni uzasadnionych przyczyn pozostających poza ich kontrolą, okres kwalifikowalności może zostać przedłużony. Okres ten można przedłużyć maksymalnie o 6 dodatkowych miesięcy, o ile stosowny wniosek zostanie złożony przed upływem terminu wyznaczonego w umowie o udzielenie dotacji.
Działania, które mogą być finansowane w ramach niniejszego zaproszenia, mogą obejmować (wykaz otwarty):
— |
analizy, badania, działania w zakresie mapowania, |
— |
działania badawcze, |
— |
działania szkoleniowe, |
— |
opracowywanie sprawozdań, wniosków z realizacji projektów, zaleceń dotyczących polityki, |
— |
organizowanie warsztatów, |
— |
organizowanie konferencji/seminariów, |
— |
prowadzanie badań i ocen skupiających się na innowacyjnych podejściach oddolnych, |
— |
działania na rzecz zwiększania świadomości i rozpowszechniania wiedzy, |
— |
działania mające na celu tworzenie i udoskonalanie sieci oraz wymianę dobrych praktyk, |
— |
tworzenie narzędzi ICT (oprogramowania, platform, aplikacji itp.) lub zasobów edukacyjnych, |
— |
tworzenie innych rezultatów pracy intelektualnej. |
4. Kryteria przyznania wsparcia
Kwalifikujące się wnioski zostaną ocenione w oparciu o kryteria wykluczające, kryteria wyboru i kryteria przyznania wsparcia (2).
Kryteria przyznania wsparcia obejmują:
1) |
istotność projektu (30 %); |
2) |
jakość planu projektu i jego realizacji (30 %); |
3) |
jakość partnerstwa i uzgodnień w zakresie prowadzenia współpracy (20 %); |
4) |
wpływ na opracowywanie polityki i rozpowszechnianie (20 %). |
Wyłącznie wnioski, które osiągnęły minimalne progi jakości wynoszące:
— |
co najmniej 50 % punktów w odniesieniu do każdego z kryteriów (tj. co najmniej 15 punktów w przypadku kryterium „istotność projektu” i kryterium „jakość planu projektu i jego realizacji”; 10 punktów w przypadku, odpowiednio, kryterium „jakość partnerstwa i uzgodnień w zakresie prowadzenia współpracy” i kryterium „wpływ na opracowywanie polityki i rozpowszechnianie”), oraz |
— |
co najmniej 70 % łącznej liczby punktów (tj. sumy punktów możliwych do zdobycia w ramach 4 kryteriów przyznania wsparcia), |
zostaną wzięte pod uwagę pod kątem finansowania z UE. Wnioski, które nie osiągną powyższych progów, zostaną odrzucone.
5. Budżet
Łączny budżet dostępny na współfinansowanie projektów w ramach niniejszego zaproszenia do składania wniosków wynosi 8 000 000 EUR.
Wkład finansowy UE nie może przekroczyć 75 % całkowitych kosztów kwalifikowalnych projektu.
Maksymalna kwota dotacji na jeden projekt wynosi 500 000 EUR.
Agencja zastrzega sobie prawo do nierozdzielenia wszystkich środków udostępnionych w ramach niniejszego zaproszenia do składania wniosków.
6. Termin składania wniosków
Wnioski należy składać w terminie do dnia 14 marca 2017 r., godz. 12.00 w południe czasu środkowoeuropejskiego.
Wnioskodawcy są proszeni o uważne zapoznanie się ze wszystkimi informacjami na temat zaproszenia do składania wniosków i procedury składania wniosków oraz o wykorzystanie dokumentów stanowiących część wniosku (pakiet wniosku), dostępnych pod adresem: https://eacea.ec.europa.eu/erasmus-plus/funding/forward-looking-cooperation-projects-2017-eacea412016_en
Formularz wniosku jest dostępny w internecie pod następującym adresem: https://eacea.ec.europa.eu/PPMT/
Kompletny pakiet wniosku musi zostać przedłożony on-line za pomocą należycie wypełnionego, odpowiedniego e-formularza zawierającego wszystkie istotne i wymagane załączniki oraz dokumenty potwierdzające.
Formularze wniosków, które nie będą zawierały wszystkich wymaganych informacji i które nie zostaną złożone on-line przed upływem wyznaczonego terminu, nie będą brane pod uwagę.
7. Dalsze informacje
Bardziej szczegółowe informacje zostały przedstawione w wytycznych dla wnioskodawców.
Wytyczne dla wnioskodawców oraz pakiet wniosku są dostępne pod następującym adresem: https://eacea.ec.europa.eu/erasmus-plus/funding/forward-looking-cooperation-projects-2017-eacea412016_en
Adres e-mail: EACEA-Policy-Support@ec.europa.eu
(1) Dz.U. C 417 z 15.12.2015, s. 25.
(2) Zob. wytyczne dla wnioskodawców, sekcja 7, 8 i 9.
Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO)
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/21 |
OGŁOSZENIE O KONKURSIE OTWARTYM
(2016/C 467/08)
Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) organizuje następujący konkurs otwarty:
|
EPSO/AST/139/16 – ASYSTENCI (AST 3)
|
Ogłoszenie o konkursie zostanie opublikowane w 24 językach w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej C 467 A z dnia 15 grudnia 2016 r.
Informacje na ten temat można uzyskać na stronie EPSO: http://blogs.ec.europa.eu/eu-careers.info/.
POSTĘPOWANIA SĄDOWE
Trybunał EFTA
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/22 |
WYROK TRYBUNAŁU
z dnia 2 października 2015 r.
w sprawie E-7/15
Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii
(Uchybienie zobowiązaniom przez państwo EFTA – Dyrektywa 2008/50/WE w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy – Dopuszczalne wartości niektórych substancji zanieczyszczających w powietrzu atmosferycznym – Plan ochrony jakości powietrza)
(2016/C 467/09)
W sprawie E-7/15 Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii – SKARGA o stwierdzenie, że Królestwo Norwegii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy aktu, o którym mowa w pkt 14c załącznika XX do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy), przekraczając dopuszczalne wartości dwutlenku siarki (SO2), pyłu zawieszonego (PM10) i dwutlenku azotu (NO2) w powietrzu atmosferycznym w niektórych strefach w Norwegii w okresie od 2008 do 2012 r. i nie przestrzegając określonego w tym akcie zobowiązania do opracowania planu ochrony jakości powietrza, Trybunał w składzie: Carl Baudenbacher, prezes (sędzia sprawozdawca), oraz sędziowie: Per Christiansen i Páll Hreinsson, wydał w dniu 2 października 2015 r. wyrok zawierający sentencję następującej treści:
Trybunał niniejszym:
1. |
Orzeka, że:
|
2. |
Obciąża Norwegię kosztami postępowania. |
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/23 |
WYROK TRYBUNAŁU
z dnia 27 października 2015 r.
w sprawie E-10/15
Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii
(Uchybienie zobowiązaniom przez państwo EOG/EFTA – Brak wdrożenia – Dyrektywa 2009/126/WE w sprawie odzyskiwania oparów paliwa na etapie II podczas tankowania pojazdów silnikowych na stacjach paliw)
(2016/C 467/10)
W sprawie E-10/15 Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii – SKARGA o stwierdzenie, że Islandia uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy aktu, o którym mowa w pkt 21au rozdziału III załącznika XX do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa 2009/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. w sprawie odzyskiwania oparów paliwa na etapie II podczas tankowania pojazdów silnikowych na stacjach paliw), dostosowanego do Porozumienia EOG protokołem 1 do Porozumienia oraz na mocy art. 7 Porozumienia, nie przyjmując w przewidzianym terminie środków niezbędnych do wdrożenia aktu; Trybunał w składzie: Carl Baudenbacher (prezes) oraz sędziowie: Per Christiansen (sędzia-sprawozdawca) i Páll Hreinsson wydał w dniu 27 października 2015 r. wyrok zawierający sentencję następującej treści:
Trybunał niniejszym:
1. |
Orzeka, że Islandia uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy aktu, o którym mowa w pkt 21au rozdziału III załącznika XX do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa 2009/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. w sprawie odzyskiwania oparów paliwa na etapie II podczas tankowania pojazdów silnikowych na stacjach paliw), dostosowanego do Porozumienia EOG zgodnie z protokołem 1 do Porozumienia oraz na mocy art. 7 Porozumienia, nie przyjmując w przewidzianym terminie środków niezbędnych do wdrożenia aktu. |
2. |
Obciąża Islandię kosztami postępowania. |
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/24 |
WYROK TRYBUNAŁU
z dnia 27 października 2015 r.
w sprawie E-11/15
Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii
(Uchybienie zobowiązaniom przez państwo EOG/EFTA – Brak wdrożenia – Dyrektywa 2011/83/UE w sprawie praw konsumentów)
(2016/C 467/11)
W sprawie E-11/15 Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii – SKARGA o stwierdzenie, że Islandia uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy aktu, o którym mowa w pkt 7a, 7e i 7i załącznika XIX do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady), dostosowanego do Porozumienia EOG protokołem 1 do Porozumienia oraz na mocy art. 7 Porozumienia, nie przyjmując w przewidzianym terminie środków niezbędnych do wdrożenia aktu; Trybunał w składzie: Carl Baudenbacher (prezes) oraz sędziowie: Per Christiansen (sędzia-sprawozdawca) i Páll Hreinsson wydał w dniu 27 października 2015 r. wyrok zawierający sentencję następującej treści:
Trybunał niniejszym:
1. |
Orzeka, że Islandia uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy aktu, o którym mowa w pkt 7a, 7e i 7i załącznika XIX do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady), dostosowanego do Porozumienia EOG protokołem 1 do Porozumienia oraz na mocy art. 7 Porozumienia, nie przyjmując w przewidzianym terminie środków niezbędnych do wdrożenia aktu. |
2. |
Obciąża Islandię kosztami postępowania. |
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/25 |
Skarga wniesiona w dniu 20 września 2016 r. przez Marine Harvest ASA przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA
(Sprawa E-12/16)
(2016/C 467/12)
Skarga przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 20 września 2016 r. przez Marine Harvest ASA, reprezentowaną przez adwokatów Torbena Fossa i Kjetila Rakneruda, Advokatfirmaet PricewaterhouseCoopers AS, Sandviksbodene 2 A, P.O. Box 3984 Sandviken, NO-5835 Bergen, Norwegia.
Skarżący występuje do Trybunału EFTA o stwierdzenie, że:
1. |
Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA w sprawie nr 79116 z dnia 27 lipca 2016 r. jest oparta na niewłaściwej interpretacji odpowiednich źródeł prawa, a tym samym jest nieważna. |
2. |
Urząd Nadzoru EFTA posiada uprawnienia i obowiązek w zakresie nadzoru pomocy państwa na rzecz sektora rybołówstwa, zgodnie z art. 4 ust. 1 Protokołu 9 do Porozumienia EOG, i jest w związku z tym zobowiązany do rozpatrzenia wniosków złożonych przez stronę skarżącą w drodze formalnej skargi w dniu 2 maja 2016 r. |
3. |
Urząd Nadzoru EFTA poniesie koszty postępowania. |
Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:
— |
Strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Nadzoru EFTA w sprawie nr 79116 z dnia 27 lipca 2016 r. |
— |
Marine Harvest jest zdania, że Urząd Nadzoru EFTA posiada konieczne uprawnienia do stwierdzenia, czy pomoc przeznaczona na produkcję i wprowadzanie do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury jest zgodna z Porozumieniem EOG, oraz prowadzenia nadzoru w tym zakresie, zgodnie z art. 62 Porozumienia EOG, por. protokół 26 do Porozumienia EOG, a ponadto Urząd Nadzoru EFTA jest zobowiązany do prowadzenia takiego nadzoru zgodnie z tym samym artykułem. |
— |
Kluczowym elementem jest interpretacja protokołu 26 do Porozumienia, w którym określono uprawnienia Urzędu Nadzoru EFTA, lecz nie odniesiono się konkretnie do sektora rybołówstwa i akwakultury. Zgodnie z decyzją Urzędu Nadzoru EFTA wykaz, do którego odniesiono się powyżej, należy uznać za wyczerpujący. |
— |
Skarżący jest zdania, że taka interpretacja nadaje protokołowi 26 wymiar, który nie odpowiada celom i podstawowym postanowieniom Porozumienia, wymienionym w samym protokole. |
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/26 |
Skarga wniesiona w dniu 26 września 2016 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii
(Sprawa E-13/16)
(2016/C 467/13)
Skarga przeciwko Islandii została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 26 września 2016 r. przez Urząd Nadzoru EFTA, reprezentowany przez Carstena Zatschlera, Audur Ýr Steinarsdóttir i Øyvinda Bø, działających w charakterze pełnomocników Urzędu Nadzoru EFTA, 35, Rue Belliard, B-1040 Bruksela.
Urząd Nadzoru EFTA występuje do Trybunału EFTA o:
1. |
Orzeczenie, że Islandia uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy aktu, o którym mowa w rozdziale II pkt 17h w załączniku XIII do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa 2000/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2000 r. w sprawie drogowej kontroli przydatności do ruchu pojazdów użytkowych poruszających się we Wspólnocie), nie wprowadzając kontroli drogowych wymaganych w art. 3 ust. 1 tego aktu. |
2. |
Obciążenie Islandii kosztami postępowania. |
Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:
— |
Skarga dotyczy niezastosowania się przez Islandię najpóźniej do dnia 16 września 2014 r. do uzasadnionej opinii Urzędu Nadzoru EFTA z dnia 16 lipca 2014 r. dotyczącej uchybienia przez Islandię zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy aktu, o którym mowa w rozdziale II pkt 17h w załączniku XIII do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa 2000/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2000 r. w sprawie drogowej kontroli przydatności do ruchu pojazdów użytkowych poruszających się we Wspólnocie), przez niewprowadzenie kontroli drogowych wymaganych w art. 3 ust. 1 tego aktu. |
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/27 |
Skarga wniesiona w dniu 26 września 2016 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii
(Sprawa E-14/16)
(2016/C 467/14)
Skarga przeciwko Islandii została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 26 września 2016 r. przez Urząd Nadzoru EFTA, reprezentowany przez Carstena Zatschlera, Audur Ýr Steinarsdóttir i Øyvinda Bø, działających w charakterze pełnomocników Urzędu Nadzoru EFTA, 35, Rue Belliard, 1040 Bruksela, Belgia.
Urząd Nadzoru EFTA występuje do Trybunału EFTA o:
1. |
Orzeczenie, że Islandia uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy aktu, o którym mowa w rozdziale II pkt 17d w załączniku XIII do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa Rady 95/50/WE z dnia 6 października 1995 r. w sprawie ujednoliconych procedur kontroli drogowego transportu towarów niebezpiecznych), dostosowanego do Porozumienia EOG protokołem 1 do tego porozumienia,
|
2. |
Obciążenie Islandii kosztami postępowania. |
Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:
— |
Skarga dotyczy niezastosowania się przez Islandię najpóźniej do dnia 16 listopada 2015 r. do uzasadnionej opinii Urzędu Nadzoru EFTA z dnia 16 września 2015 r. dotyczącej uchybienia przez Islandię zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy aktu, o którym mowa w rozdziale II pkt 17d w załączniku XIII do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa Rady 95/50/WE z dnia 6 października 1995 r. w sprawie ujednoliconych procedur kontroli drogowego transportu towarów niebezpiecznych), dostosowanego do Porozumienia EOG protokołem 1 do tego porozumienia. |
POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
Komisja Europejska
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/28 |
Zgłoszenie zamiaru koncentracji
(Sprawa M.8204 – Barloworld South Africa/BayWa/JV)
Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2016/C 467/15)
1. |
W dniu 8 grudnia 2016 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwa Barloworld South Africa Proprietary Limited („Barloworld”, Republika Południowej Afryki) i BayWa Aktiengesellschaft („BayWa”, Niemcy) przejmują, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wspólną kontrolę nad należącym do Barloworld południowoafrykańskim przedsiębiorstwem działającym w branży mechanizacji rolnictwa oraz transportu materiałów w drodze zakupu udziałów/akcji. |
2. |
Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:
|
3. |
Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z zawiadomieniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym zawiadomieniu. |
4. |
Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: M.8204 – Barloworld South Africa/BayWa/JV, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:
|
(1) Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 (rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw).
(2) Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.
15.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 467/29 |
Zgłoszenie zamiaru koncentracji
(Sprawa M.8325 – KKR/Hilding Anders)
Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2016/C 467/16)
1. |
W dniu 8 grudnia 2016 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo KKR & Co. L.P. („KKR”, Stany Zjednoczone) przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, kontrolę nad całym przedsiębiorstwem Hilding Anders Holdings 3 AB („Hilding Anders”, Szwecja) w drodze zakupu akcji. |
2. |
Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: — w przypadku przedsiębiorstwa KKR: zarządzanie aktywami w skali międzynarodowej i świadczenie usług doradztwa finansowego, — w przypadku przedsiębiorstwa Hilding Anders: projektowanie, produkcja i wprowadzanie do obrotu łóżek, materacy i produktów powiązanych. |
3. |
Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z zawiadomieniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym zawiadomieniu. |
4. |
Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: M.8325 – KKR/Hilding Anders, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:
|
(1) Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 (rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw).
(2) Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.