ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 335
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Tom 59
12 września 2016

Powiadomienie nr

Spis treśći

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2016/C 335/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2016/C 335/02

Sprawa C-648/13: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. – Komisja Europejska/Rzeczpospolita Polska (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Środowisko — Polityka Unii Europejskiej w dziedzinie gospodarki wodnej — Dyrektywa 2000/60/WE — Monitorowanie stanu ekologicznego i stanu chemicznego wód powierzchniowych — Plany gospodarowania wodami w dorzeczu)

2

2016/C 335/03

Sprawa C-200/14: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Sibiu – Rumunia) – Silvia Georgiana Câmpean/Administrația Finanțelor Publice a Municipiului Mediaș, obecnie Serviciul Fiscal Municipal Mediaș, Administrația Fondului pentru Mediu (Odesłanie prejudycjalne — Zasada lojalnej współpracy — Zasady równoważności i skuteczności — Uregulowania krajowe ustanawiające zasady zwrotu nienależnie pobranych podatków wraz z odsetkami — Wykonanie orzeczeń sądowych dotyczących owego prawa do zwrotu wywodzonego z porządku prawnego Unii — Zwrot rozłożony na raty na okres pięciu lat — Uzależnienie zwrotu od istnienia funduszy pobranych z tytułu innego podatku — Brak możliwości żądania wszczęcia egzekucji)

3

2016/C 335/04

Sprawa C-288/14: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Timiș – Rumunia) – Silvia Ciup/Administrația Județeană a Finanțelor Publice (AJFP) Timiș – Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice (DGRFP) Timișoara (Odesłanie prejudycjalne — Zasada lojalnej współpracy — Zasady równoważności i skuteczności — Krajowe przepisy określające zasady zwrotu nienależnie pobranych podatków wraz z odsetkami — Wykonanie orzeczeń sądowych dotyczących tych praw do zwrotu wynikających porządku prawnego Unii — Zwrot rozłożony na pięć lat — Uzależnienie zwrotu od istnienia środków pobranych z tytułu podatku — Brak możliwości przymusowego wykonania)

4

2016/C 335/05

Sprawa C-406/14: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie – Polska) – Wrocław – Miasto na prawach powiatu/Minister Infrastruktury i Rozwoju [Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2004/18/WE — Zamówienia publiczne na roboty budowlane — Zgodność z prawem obowiązku wykonania pewnej części zamówienia bez udziału podwykonawców — Rozporządzenie (WE) nr 1083/2006 — Przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności — Obowiązek państw członkowskich dokonania korekty finansowej w stosunku do wykrytych nieprawidłowości — Pojęcie nieprawidłowości — Konieczność dokonania korekt w przypadku naruszenia prawa Unii w dziedzinie udzielania zamówień publicznych]

5

2016/C 335/06

Sprawy połączone C-458/14 i C-67/15: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia, Tribunale Amministrativo Regionale per la Sardegna – Włochy) – Promoimpresa srl (C-458/14)/Consorzio dei comuni della Sponda Bresciana del Lago di Garda e del Lago di Idro, Regione Lombardia i Mario Melis i in. (C-67/15)/Comune di Loiri Porto San Paolo, Provincia di Olbia Tempio (Odesłanie prejudycjalne — Zamówienia publiczne i swoboda przedsiębiorczości — Artykuł 49 TFUE — Dyrektywa 2006/123/WE — Artykuł 12 — Koncesje na majątek publiczny położony na obszarach nad brzegami mórz, jezior i rzek o znaczeniu gospodarczym — Automatyczne przedłużanie — Brak postępowania przetargowego)

6

2016/C 335/07

Sprawa C-476/14: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Citroën Commerce GmbH/Zentralvereinigung des Kraffahrzeuggewerbes zur Aufrechterhaltung lauteren Wettbewerbs eV (ZLW) (Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywy 98/6/WE i 2005/29/WE — Ochrona konsumentów — Reklama z podaniem ceny — Pojęcia oferty i ceny wraz z podatkami — Obowiązek włączenia do ceny sprzedaży pojazdu samochodowego obligatoryjnie przypadających dodatkowych kosztów przemieszczenia tego pojazdu)

6

2016/C 335/08

Sprawa C-486/14: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg – Niemcy) – postępowanie karne przeciwko Piotrowi Kossowskiemu [Odesłanie prejudycjalne — Konwencja wykonawcza do układu z Schengen — Artykuł 54 i art. 55 ust. 1 lit. a) — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuł 50 — Zasada ne bis in idem — Dopuszczalność prowadzenia postępowania karnego przeciwko podejrzanemu w jednym z państw członkowskich po umorzeniu przez prokuratora postępowania karnego wszczętego przeciwko temu podejrzanemu w innym państwie członkowskim bez przeprowadzenia szczegółowego postępowania przygotowawczego — Brak oceny sprawy co do istoty]

7

2016/C 335/09

Sprawa C-567/14: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Paris – Francja) – Genentech Inc./Hoechst GmbH, Sanofi-Aventis Deutschland GmbH (Odesłanie prejudycjalne — Konkurencja — Artykuł 101 TFUE — Umowa licencji niewyłącznej — Patent — Brak naruszenia — Obowiązek uiszczenia opłaty)

8

2016/C 335/10

Sprawa C-614/14: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski gradski sad – Bułgaria) – postępowanie karne przeciwko Atanasowi Ognyanovowi (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 267 TFUE — Artykuł 94 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Treść wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Przepis krajowy przewidujący wyłączenie sądu krajowego ze względu na wyrażenie wstępnego stanowiska we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym poprzez stwierdzenie okoliczności faktycznych i prawnych — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuł 47 akapit drugi i art. 48 ust. 1)

8

2016/C 335/11

Sprawa C-6/15: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State – Belgia) – TNS Dimarso NV/Vlaams Gewest (Odesłanie prejudycjalne — Zamówienia publiczne na usługi — Dyrektywa 2004/18/WE — Artykuł 53 ust. 2 — Kryteria udzielania zamówienia — Najkorzystniejsza ekonomicznie oferta — Metoda oceny — Zasady określania wagi — Obowiązek wskazania przez instytucję zamawiającą w ogłoszeniu o zamówieniu wagi kryteriów zamówienia — Zakres obowiązku)

9

2016/C 335/12

Sprawa C-18/15: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo – Portugalia) – Brisal – Auto Estradas do Litoral SA, KBC Finance Ireland/Fazenda Pública (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 56 TFUE — Swoboda świadczenia usług — Ograniczenia — Przepisy podatkowe — Opodatkowanie pobieranych odsetek — Odmienne traktowanie instytucji finansowych będących rezydentami i instytucji finansowych niebędących rezydentami)

10

2016/C 335/13

Sprawa C-19/15: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht München I – Niemcy) – Verband Sozialer Wettbewerb eV/Innova Vital GmbH [Odesłanie prejudycjalne — Ochrona konsumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 — Oświadczenia żywieniowe i zdrowotne dotyczące żywności — Artykuł 1 ust. 2 — Zakres zastosowania — Żywność przeznaczona jako taka dla konsumentów końcowych — Oświadczenia zawarte w przekazach o charakterze komercyjnym skierowanych wyłącznie do specjalistów w dziedzinie ochrony zdrowia]

10

2016/C 335/14

Sprawa C-46/15: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Central Administrativo Sul – Portugalia) – Ambisig – Ambiente e Sistemas de Informação Geográfica SA/AICP – Associação de Industriais do Concelho de Pombal (Odesłanie prejudycjalne — Zamówienia publiczne — Dyrektywa 2004/18/WE — Artykuł 48 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) tiret drugie — Kwalifikacje techniczne wykonawców — Bezpośrednia skuteczność — Środki dowodowe — Stosunek hierarchiczny między zaświadczeniem wystawionym przez prywatnego nabywcę i jednostronnym oświadczeniem oferenta — Zasada proporcjonalności — Zakaz wprowadzania istotnych zmian do przewidzianych środków dowodowych)

11

2016/C 335/15

Sprawa C-70/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy – Polska) – Emmanuel Lebek/Janusz Domino [Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 — Artykuł 34 pkt 2 — Pozwany, który nie wdał się w spór — Uznawanie i wykonywanie orzeczeń — Podstawy odmowy — Niedoręczenie w odpowiednim czasie pozwanemu, który nie wdał się w spór, dokumentu wszczynającego postępowanie — Pojęcie środka zaskarżenia — Wniosek o zwolnienie od skutków upływu terminu — Rozporządzenie (WE) nr 1393/2007 — Artykuł 19 ust. 4 — Doręczanie dokumentów sądowych i pozasądowych — Termin, w którym złożenie wniosku o zwolnienie od skutków upływu terminu jest dopuszczalne]

12

2016/C 335/16

Sprawa C-97/15: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Sprengen/Pakweg Douane BV/Staatssecretaris van Financiën (Odesłanie prejudycjalne — Wspólna taryfa celna — Nomenklatura scalona — Pozycje 8471 i 8521 — Uwagi wyjaśniające — Porozumienie w sprawie handlu produktami technologii informacyjnej — Screenplays)

13

2016/C 335/17

Sprawa C-111/15: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upravno sodišče Republike Slovenije – Słowenia) – Občina Gorje/Republika Slovenija [Odesłanie prejudycjalne — Wspólna polityka rolna — Rozporządzenie (WE) nr 1698/2005 — Rozporządzenie (UE) nr 65/2011 — Finansowanie przez EFRROW — Wsparcie rozwoju obszarów wiejskich — Zasady kwalifikowalności operacji i wydatków — Warunek czasowy — Całkowite wykluczenie — Zmniejszenie wsparcia]

13

2016/C 335/18

Sprawa C-115/15: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) – Zjednoczone Królestwo) – Secretary of State for the Home Department/NA [Odesłanie prejudycjalne — Artykuły 20 TFUE i 21 TFUE — Dyrektywa 2004/38 WE — Artykuł 13 ust. 2 akapit pierwszy lit. c) — Rozporządzenie (WE) nr 1612/68 — Artykuł 12 — Prawo pobytu członków rodziny obywatela Unii — Związek małżeński obywatela Unii Europejskiej i obywatela państwa trzeciego — Przemoc domowa — Rozwód orzeczony po wyjeździe obywatela Unii — Zachowanie prawa pobytu przez obywatela państwa trzeciego, który sprawuje pieczę nad wspólnymi dziećmi mającymi obywatelstwo Unii]

14

2016/C 335/19

Sprawa C-123/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Max-Heinz Feilen/Finanzamt Fulda (Odesłanie prejudycjalne — Podatki — Swobodny przepływ kapitału — Podatek od spadków — Uregulowanie państwa członkowskiego przewidujące obniżenie podatku od spadków mające zastosowanie do spadków obejmujących majątek, który był już przedmiotem dziedziczenia powodującego pobranie takiego podatku w tym państwie członkowskim — Ograniczenie — Względy uzasadniające — Spójność systemu podatkowego)

15

2016/C 335/20

Sprawa C-134/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sächsisches Oberverwaltungsgericht – Niemcy) – Lidl GmbH & Co. KG/Freistaat Sachsen [Odesłanie prejudycjalne — Rozporządzenie (WE) nr 543/2008 — Rolnictwo — Wspólna organizacja rynków — Normy handlowe — Świeże paczkowane mięso drobiowe — Obowiązek umieszczania ceny łącznej i ceny za jednostkę masy na opakowaniu jednostkowym lub na przymocowanej doń etykiecie — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuł 16 — Wolność prowadzenia działalności gospodarczej — Proporcjonalność — Artykuł 40 ust. 2 akapit drugi TFUE — Niedyskryminacja]

16

2016/C 335/21

Sprawa C-176/15: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de première instance de Liège – Belgia) – Guy Riskin, Geneviève Timmermans/État belge (Odesłanie prejudycjalne — Swobodny przepływ kapitału — Artykuły 63 TFUE i 65 TFUE — Artykuł 4 TUE — Podatki bezpośrednie — Opodatkowanie dywidend — Dwustronna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania — Państwo trzecie — Zakres zastosowania)

16

2016/C 335/22

Sprawa C-178/15: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia – Polska) – Alicja Sobczyszyn/Szkoła Podstawowa w Rzeplinie (Odesłanie prejudycjalne — Organizacja czasu pracy — Dyrektywa 2003/88/WE — Prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego — Nauczyciele — Urlop dla poratowania zdrowia — Coroczny urlop wypoczynkowy pokrywający się z urlopem dla poratowania zdrowia — Prawo do skorzystania z corocznego urlopu wypoczynkowego w innym terminie)

17

2016/C 335/23

Sprawa C-187/15: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Düsseldorf – Niemcy) – Joachim Pöpperl/Land Nordrhein-Westfalen (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 45 TFUE — Swobodny przepływ pracowników — Urzędnik jednego z państw członkowskich, który odszedł ze służby publicznej celem podjęcia pracy w innym państwie członkowskim — Uregulowanie krajowe przewidujące w takim wypadku utratę praw do emerytury nabytych w służbie publicznej i ubezpieczenie z mocą wsteczną w powszechnym systemie emerytalnym)

18

2016/C 335/24

Sprawa C-196/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Paris – Francja) – Granarolo SpA/Ambrosi Emmi France SA (Odesłanie prejudycjalne — Współpraca sądowa w sprawach cywilnych i handlowych — Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 — Artykuł 5 pkt 1 i 3 — Sąd właściwy — Pojęcie spraw, których przedmiotem jest umowa lub roszczenia wynikające z umowy, oraz spraw, których przedmiotem jest czyn niedozwolony lub czyn podobny do czynu niedozwolonego albo roszczenia wynikające z takiego czynu — Nagłe zerwanie długotrwałych stałych stosunków handlowych — Powództwo o odszkodowanie — Pojęcia sprzedaży rzeczy ruchomych i świadczenia usług)

18

2016/C 335/25

Sprawa C-205/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Judecătoria Sibiu – Rumunia) – Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Brașov (DGRFP)/Vasile Toma, Biroul Executorului Judecătoresc Horațiu-Vasile Cruduleci (Odesłanie prejudycjalne — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuł 47 — Prawo dostępu do sądu — Zasada równości broni — Zasady równoważności i skuteczności — Postępowanie egzekucyjne mające na celu wykonanie orzeczenia sądowego nakazującego zwrot podatku pobranego z naruszeniem prawa Unii — Zwolnienie władz publicznych z określonych opłat sądowych — Właściwość Trybunału)

19

2016/C 335/26

Sprawa C-210/15 P: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 7 lipca 2016 r. – Rzeczpospolita Polska/Komisja Europejska [Odwołanie — EFOGR i EFRROW — Wydatki wyłączone z finansowania przez Unię — Rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 i nr 1698/2005 — Wcześniejsze emerytury rolników — Ostateczne zaprzestanie prowadzenia komercyjnej działalności rolniczej]

20

2016/C 335/27

Sprawa C-222/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Pécsi Törvényszék – Węgry) – Hőszig Kft./Alstom Power Thermal Services [Odesłanie prejudycjalne — Klauzula prorogacyjna — Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych — Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 — Artykuł 23 — Klauzula zawarta w ogólnych warunkach umowy — Wyrażenie przez strony zgody na obowiązywanie owych warunków — Ważność i precyzyjność klauzuli prorogacyjnej]

20

2016/C 335/28

Sprawa C-230/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag – Niderlandy) – Brite Strike Technologies Inc./Brite Strike Technologies SA [Odesłanie prejudycjalne — Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 — Artykuł 22 pkt 4 — Jurysdykcja w sporach z zakresu własności intelektualnej — Artykuł 71 — Konwencje zawarte przez państwa członkowskie w sprawach szczególnych — Konwencja państw Beneluksu w sprawie własności intelektualnej — Jurysdykcja w sporach dotyczących znaków towarowych i wzorów Beneluksu — Artykuł 350 TFUE]

21

2016/C 335/29

Sprawa C-270/15 P: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. – Królestwo Belgii/Komisja Europejska [Odwołanie — Pomoc przyznana przez władze belgijskie na finansowanie badań przesiewowych na obecność pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE) u bydła — Selektywna korzyść — Decyzja uznająca częściowo pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym]

22

2016/C 335/30

Sprawa C-271/15 P: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 14 lipca 2016 r. – Sea Handling SpA w likwidacji/Komisja Europejska [Odwołanie — Prawo publicznego dostępu do dokumentów instytucji Unii Europejskiej — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Artykuł 4 ust. 2 tiret trzecie — Wyjątki od prawa dostępu do dokumentów — Niewłaściwa wykładnia — Obowiązek uzasadnienia — Dokumenty związane z postępowaniem w sprawie kontroli pomocy państwa — Ochrona celów kontroli, dochodzenia i audytu — Ogólne domniemanie stosowania wyjątku od prawa dostępu do wszystkich dokumentów akt postępowania administracyjnego — Zakres domniemania poufnego charakteru — Żądanie dostępu do skargi stanowiącej podstawę dochodzenia — Odmowa dostępu — Nadrzędny interes publiczny]

22

2016/C 335/31

Sprawa C-335/15: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Maria Cristina Elisabetta Ornano/Ministero della Giustizia, Direzione Generale dei Magistrati del Ministero [Odesłanie prejudycjalne — Polityka społeczna — Artykuł 119 traktatu WE (następnie art. 141 WE) — Dyrektywa 75/117/EWG — Równość wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet — Artykuł 1 — Dyrektywa 92/85/EWG — Środki służące wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią — Artykuł 11 pkt 2 lit. b) i art. 11 pkt 3 — Przepis krajowy przewidujący na rzecz sędziów sądów powszechnych dodatek związany z obciążeniami, jakie ponoszą oni przy wykonywaniu swoich obowiązków zawodowych — Brak prawa do tego dodatku dla sędzi sądu powszechnego w wypadku skorzystania z obowiązkowego urlopu macierzyńskiego przed dniem 1 stycznia 2005 r.]

23

2016/C 335/32

Sprawa C-416/15: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Bucureşti – Rumunia) – Selena România Srl/Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice (DGRFP) București (Odesłanie prejudycjalne — Polityka handlowa — Rozporządzenie (WE) nr 1225/2009 — Artykuł 13 — Obejście — Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 791/2011 — Tkaniny siatkowe o otwartych oczkach z włókien szklanych pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej — Cło antydumpingowe — Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 437/2012 — Wysyłka z Tajwanu — Wszczęcie dochodzenia — Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 21/2013 — Rozszerzenie cła antydumpingowego — Czasowy zakres stosowania — Zasada niedziałania wstecz — Wspólnotowy kodeks celny — Retrospektywne pokrycie należności celnych przywozowych)

24

2016/C 335/33

Sprawa C-447/15: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský soud v Ostravě – Republika Czeska) – Ivo Muladi/Krajský úřad Moravskoslezského kraje (Odesłanie prejudycjalne — Transport — Dyrektywa 2003/59/WE — Obowiązkowa kwalifikacja wstępna — Artykuł 4 — Prawa nabyte — Posiadacze praw jazdy wydanych przed datami wskazanymi w art. 4 — Wyłączenie spod obowiązku kwalifikacji wstępnej — Przepisy krajowe ustanawiające dodatkowy wymóg uprzedniego szkolenia okresowego w wymiarze 35 godzin w celu skorzystania z tego wyłączenia)

25

2016/C 335/34

Sprawa C-464/15: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Wiener Neustadt – Austria) – Admiral Casinos & Entertainment AG/Balmatic Handelsgesellschaft mbH i in. [Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 56 TFUE — Swobodne świadczenie usług — Gry losowe — Przepisy państwa członkowskiego zakazujące pod rygorem sankcji karnych eksploatacji automatów do gry o niskich wygranych (kleines Glücksspiel) w braku koncesji wydanej przez właściwy organ — Ograniczenie — Uzasadnienie — Proporcjonalność — Ocena proporcjonalności na podstawie zarówno celu przepisów w chwili ich przyjęcia jak i ich skutków przy ich wprowadzeniu w życie — Skutki stwierdzone z empiryczną pewnością]

25

2016/C 335/35

Sprawa C-494/15: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší soud České republiky – Republika czeska) – Tommy Hilfiger Licensing LLC i in./Delta Center a.s. (Odesłanie prejudycjalne — Zbliżanie ustawodawstw — Dyrektywa 2004/48/WE — Egzekwowanie praw własności intelektualnej — Pojęcie pośrednika, którego usługi są wykorzystywane do naruszania praw własności intelektualnej — Dzierżawca hal targowych poddzierżawiający stanowiska handlowe — Możliwość nałożenia nakazu na tego dzierżawcę — Artykuł 11)

26

2016/C 335/36

Sprawa C-85/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 2 grudnia 2015 r. w sprawie T-144/13, Kenzo Tsujimoto/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 12 lutego 2016 r. przez Kenza Tsujimota

27

2016/C 335/37

Sprawa C-86/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 2 grudnia 2015 r. w sprawie T-522/13, Kenzo Tsujimoto/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 12 lutego 2016 r. przez Kenza Tsujimota

28

2016/C 335/38

Sprawa C-88/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 2 grudnia 2015 r. w sprawie T-553/13, European Dynamics Luxembourg i Evropaïki Dynamiki/Fusion for Energy, wniesione w dniu 12 lutego 2016 r. przez European Dynamics Luxembourg SA, Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE

30

2016/C 335/39

Sprawa C-218/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim (Polska) w dniu 19 kwietnia 2016 r. – Aleksandra Kubicka

30

2016/C 335/40

Sprawa C-277/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 17 maja 2016 r. – Polkomtel sp. z o.o. przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

30

2016/C 335/41

Sprawa C-278/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Aachen (Niemcy) w dniu 19 maja 2016 r. – Frank Sleutjes

31

2016/C 335/42

Sprawa C-307/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska) w dniu 30 maja 2016 r. – Stanisław Pieńkowski przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Lublinie

32

2016/C 335/43

Sprawa C-308/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska) w dniu 30 maja 2016 r. – Kozuba Premium Selection sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie

32

2016/C 335/44

Sprawa C-309/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Austria) w dniu 31 maja 2016 r. – Corbin Opportunity Fund Lp i in.

33

2016/C 335/45

Sprawa C-330/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie (Polska) w dniu 10 czerwca 2016 r. – Piotr Zarski przeciwko Andrzejowi Stadnickiemu

33

2016/C 335/46

Sprawa C-346/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Kehl (Niemcy) w dniu 21 czerwca 2016 r. – Postępowanie karne/C

34

2016/C 335/47

Sprawa C-349/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel (Belgia) w dniu 24 czerwca 2016 r. – T.KUP SAS/Belgische Staat

35

2016/C 335/48

Sprawa C-355/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 28 czerwca 2016 r. – Christian Picart/Ministre des finances et des comptes publics

36

2016/C 335/49

Sprawa C-356/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg te Brussel (Belgia) w dniu 27 czerwca 2016 r. – Postępowanie karne przeciwko Wamo BVBA i Lucowi Cecilowi Jozefowi Van Mol

36

2016/C 335/50

Sprawa C-357/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Litwa) w dniu 28 czerwca 2016 r. – UAB Gelvora/Valstybinė vartotojų teisių apsaugos tarnyba

37

2016/C 335/51

Sprawa C-358/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative (Luksemburg) w dniu 24 czerwca 2016 r. – UBS (Luxembourg) SA, Alain Hondequin, Holzem i in.

38

2016/C 335/52

Sprawa C-359/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie (Belgia) w dniu 24 czerwca 2016 r. – Ömer Altun i in., Absa NV i in./Openbaar Ministerie.

38

2016/C 335/53

Sprawa C-365/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 4 lipca 2016 r. – Association française des entreprises privées (AFEP) i in./Ministre des finances et des comptes publics

39

2016/C 335/54

Sprawa C-367/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel (Belgia) w dniu 5 lipca 2016 r. – Openbaar Ministerie/Dawid Piotrowski

40

2016/C 335/55

Sprawa C-381/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania) w dniu 11 lipca 2016 r. – Salvador Benjumea Bravo de Laguna/Esteban Torras Ferrazzuolo

41

2016/C 335/56

Sprawa C-385/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 28 kwietnia 2016 r. w sprawie T-52/15, Sharif University of Technology/Rada Unii Europejskiej, wniesione w dniu 11 lipca 2016 r. przez Sharif University of Technology

41

2016/C 335/57

Sprawa C-396/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrhovno sodišče Republike Slovenije (Słowenia) w dniu 15 lipca 2016 r. – T-2 družba za ustvarjanje, razvoj in trženje elektronskih komunikacij in opreme d.o.o. (obecnie w upadłości)/Republika Słowenii

42

 

Sąd

2016/C 335/58

Sprawa T-347/14: Postanowienie Sądu z dnia 12 lipca 2016 r. – Janukowycz/Rada (Skarga o stwierdzenie nieważności — Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie — Zamrożenie środków finansowych — Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych — Ujęcie nazwiska skarżącego — Dostosowanie żądań — Śmierć skarżącego — Niedopuszczalność — Dowód zasadności umieszczenia w wykazie — Skarga oczywiście zasadna)

44

2016/C 335/59

Sprawa T-380/14: Postanowienie Sądu z dnia 10 czerwca 2016 r. – Pszonka/Rada (Skarga o stwierdzenie nieważności — Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie — Zamrożenie środków finansowych — Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych — Ujęcie nazwiska skarżącego — Termin do wniesienia skargi — Dopuszczalność — Dowód zasadności umieszczenia w wykazie — Skarga oczywiście zasadna)

45

2016/C 335/60

Sprawa T-770/14: Postanowienie Sądu z dnia 19 lipca 2016 r. – Włochy/Komisja [EFRR — Rozporządzenie (WE) nr 1083/2006 — Programie współpracy transgranicznej Włochy-Malta 2007–2013 — Nieprzestrzeganie terminów — Automatyczne umorzenie — Proporcjonalność — Zasada współpracy — Zasada partnerstwa — Siła wyższa — Obowiązek uzasadnienia — Skarga pozbawiona w oczywisty sposób podstawy prawnej]

46

2016/C 335/61

Sprawa T-368/15: Postanowienie Sądu z dnia 14 lipca 2016 r. – Alcimos Consulting/EBC (Skarga o stwierdzenie nieważności — Skarga o odszkodowanie — Decyzje wydawane przez Radę Prezesów EBC — Przekazanie awaryjnej pomocy finansowej bankom greckim — Pułap — Brak bezpośredniego oddziaływania — Niedopuszczalność — Uchybienie wymogom formalnym)

46

2016/C 335/62

Sprawa T-677/15: Postanowienie Sądu z dnia 19 lipca 2016 r. – Panzeri/Parlament i Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Przepisy dotyczące zwrotu kosztów i diet posłów do Parlamentu — Dodatek na koszty pomocy parlamentarnej — Odzyskanie nienależnie wypłaconych kwot — Zastąpienie zaskarżonego aktu w toku postępowania — Umorzenie postępowania — Akt przygotowawczy — Niedopuszczalność)

47

2016/C 335/63

Sprawa T-729/15 R: Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 20 lipca 2016 r. – MSD Animal Health Innovation i Intervet international/EMA [Środek tymczasowy — Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Dokumenty w posiadaniu EMA dotyczące informacji przedłożonych przez przedsiębiorstwo w ramach wniosku o zezwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego — Decyzja w sprawie udzielenia osobie trzeciej dostępu do dokumentów — Żądanie zawieszenia wykonania — Pilny charakter — Fumus boni juris — Wyważenie interesów]

48

2016/C 335/64

Sprawa T-382/16: Skarga wniesiona w dniu 21 lipca 2016 r. – Asna/EUIPO — Wings Software (ASNA WINGS)

48

2016/C 335/65

Sprawa T-389/16: Skarga wniesiona w dniu 22 lipca 2016 r. – AIA/EUIPO – Casa Montorsi (MONTORSI F. & F.)

49

2016/C 335/66

Sprawa T-398/16: Skarga wniesiona w dniu 26 lipca 2016 r. – Starbucks/EUIPO – Nersesyan (COFFEE ROCKS)

50

2016/C 335/67

Sprawa T-402/16: Skarga wniesiona w dniu 22 lipca 2016 r. – Berliner Stadtwerke/EUIPO (berlinGas)

51

2016/C 335/68

Sprawa T-403/16: Skarga wniesiona w dniu 28 lipca 2016 r. – Stada Arzneimittel/EUIPO – Vivatech (Immunostad)

51

 

Sąd do spraw Służby Publicznej

2016/C 335/69

Sprawa F-29/16: Skarga wniesiona w dniu 14 czerwca 2016 r. – ZZ i in./Komisja

53

2016/C 335/70

Sprawa F-36/16: Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2016 r. – ZZ/Komisja

54

2016/C 335/71

Sprawa F-37/16: Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2016 r. – ZZ/EIB

54

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2016/C 335/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 326 z 5.9.2016

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 314 z 29.8.2016

Dz.U. C 305 z 22.8.2016

Dz.U. C 296 z 16.8.2016

Dz.U. C 287 z 8.8.2016

Dz.U. C 279 z 1.8.2016

Dz.U. C 270 z 25.7.2016

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/2

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. – Komisja Europejska/Rzeczpospolita Polska

(Sprawa C-648/13) (1)

((Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Środowisko - Polityka Unii Europejskiej w dziedzinie gospodarki wodnej - Dyrektywa 2000/60/WE - Monitorowanie stanu ekologicznego i stanu chemicznego wód powierzchniowych - Plany gospodarowania wodami w dorzeczu))

(2016/C 335/02)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Herrmann i E. Manhaeve, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: B. Majczyna, K. Majcher i M. Drwięcki, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Nie dokonując pełnej lub prawidłowej transpozycji art. 2 pkt 19, 20, 26 i 27, art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 3 i art. 11 ust. 5 dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej, zmienionej dyrektywą 2008/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2008 r., jak też pkt 1.3, 1.3.4, 1.3.5, 1.4 i 2.4.1 załącznika V i części A pkt 7.2–7.10 załącznika VII do tej dyrektywy, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom spoczywającym na niej na mocy tych przepisów oraz art. 24 tejże dyrektywy.

2)

Rzeczpospolita Polska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 45 z 15.2.2014.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/3

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Sibiu – Rumunia) – Silvia Georgiana Câmpean/Administrația Finanțelor Publice a Municipiului Mediaș, obecnie Serviciul Fiscal Municipal Mediaș, Administrația Fondului pentru Mediu

(Sprawa C-200/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Zasada lojalnej współpracy - Zasady równoważności i skuteczności - Uregulowania krajowe ustanawiające zasady zwrotu nienależnie pobranych podatków wraz z odsetkami - Wykonanie orzeczeń sądowych dotyczących owego prawa do zwrotu wywodzonego z porządku prawnego Unii - Zwrot rozłożony na raty na okres pięciu lat - Uzależnienie zwrotu od istnienia funduszy pobranych z tytułu innego podatku - Brak możliwości żądania wszczęcia egzekucji))

(2016/C 335/03)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul Sibiu

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Silvia Georgiana Câmpean

Strona pozwana: Administrația Finanțelor Publice a Municipiului Mediaș, następnie Serviciul Fiscal Municipal Mediaş, Administrația Fondului pentru Mediu

Sentencja

Zasadę lojalnej współpracy należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie przyjęciu przez państwo członkowskie przepisów uzależniających zwrot podatku uznanego za niezgodny z prawem Unii wyrokiem Trybunału, względnie którego niezgodność z tymże prawem wynika z wyroku Trybunału, od warunków dotyczących specyficznie danego podatku, które są mniej korzystne aniżeli warunki, które wobec braku tych pierwszych znalazłyby zastosowanie do zwrotu podatku, przy czym weryfikacja poszanowania rzeczonej zasady spoczywa na sądzie odsyłającym w niniejszej sprawie.

Zasadę równoważności należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie ustanawiało dla wniosków o zwrot podatku opartych na naruszeniu prawa Unii zasady proceduralne mniej korzystne aniżeli zasady, które znajdują zastosowanie do podobnych wniosków opartych na naruszeniu prawa wewnętrznego. Na sądzie odsyłającym spoczywa obowiązek dokonania weryfikacji niezbędnych dla zagwarantowania poszanowania rzeczonej zasady w kontekście uregulowania znajdującego zastosowanie do zawisłego przed nim sporu.

Zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie systemowi zwrotu podatków pobranych z naruszeniem prawa Unii wraz z odsetkami, których łączna kwota została ustalona w wykonalnym orzeczeniu sądowym, takiemu jak system stanowiący przedmiot sporu w postępowaniu głównym, który przewiduje rozłożenie zwrotu podatku na raty na okres 5 lat i który uzależnia wykonanie rzeczonych orzeczeń od posiadania wystarczających funduszy pobranych z tytułu innego podatku, przy czym jednostka nie dysponuje środkami pozwalającymi na przymuszenie właściwego organu administracji publicznej do wywiązania się z ciążącego na nim zobowiązania, jeśli nie wykonuje go on dobrowolnie. Na sądzie odsyłającym spoczywa obowiązek zweryfikowania, czy uregulowanie, takie jak to, które miałoby znaleźć zastosowanie w sprawie stanowiącej przedmiot postępowania głównego w sytuacji braku istnienia takiego systemu zwrotu, spełnia wymogi zasady skuteczności.

(1)  Dz.U. C 235 z 21.7.2014.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/4

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Timiș – Rumunia) – Silvia Ciup/Administrația Județeană a Finanțelor Publice (AJFP) Timiș – Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice (DGRFP) Timișoara

(Sprawa C-288/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Zasada lojalnej współpracy - Zasady równoważności i skuteczności - Krajowe przepisy określające zasady zwrotu nienależnie pobranych podatków wraz z odsetkami - Wykonanie orzeczeń sądowych dotyczących tych praw do zwrotu wynikających porządku prawnego Unii - Zwrot rozłożony na pięć lat - Uzależnienie zwrotu od istnienia środków pobranych z tytułu podatku - Brak możliwości przymusowego wykonania))

(2016/C 335/04)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul Timiș

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Silvia Ciup

Strona pozwana: Administrația Județeană a Finanțelor Publice (AJFP) Timiș – Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice (DGRFP) Timișoara

Sentencja

1)

Zasadę lojalnej współpracy należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie dla przyjmowania przez państwo członkowskie przepisów uzależniających zwrot podatku, którego sprzeczność z prawem Unii została stwierdzona wyrokiem Trybunału lub którego niezgodność z tym prawem wynika z tego wyroku, od warunków dotyczących w szczególności tego podatku i które są mniej korzystne od zasad, jakie w ich braku miałyby zastosowanie do tego zwrotu, przy czym sąd odsyłający w danej sprawie musi zbadać przestrzeganie tej zasady.

2)

Zasadę równoważności należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie przewidywało mniej korzystne zasady proceduralne dla skarg opartych na naruszeniu prawa Unii od zasad mających zastosowanie do podobnych skarg opartych na naruszeniu prawa krajowego. Do sądu odsyłającego należy dokonanie koniecznych kontroli w celu zapewnienia przestrzegania tej zasady w zakresie przepisów mających zastosowanie w zawisłym przed nim sporu.

3)

Zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie dla systemu zwrotu kwot należnych na mocy prawa Unii i których wysokość została ustalona w wykonalnych orzeczeniach sądowych, takiego jak system sporny w postępowaniu głównym, który przewiduje rozłożenie zwrotu tych kwot na pięć lat i uzależnia wykonanie tych orzeczeń od dostępności środków pobranych z tytułu innego podatku, bez możliwości zmuszenia przez podmiot prawa organów władzy publicznej do wywiązania się z ich obowiązków, jeśli nie czynią one tego dobrowolnie.

(1)  Dz.U. C 303 z 8.9.2014.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/5

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie – Polska) – Wrocław – Miasto na prawach powiatu/Minister Infrastruktury i Rozwoju

(Sprawa C-406/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2004/18/WE - Zamówienia publiczne na roboty budowlane - Zgodność z prawem obowiązku wykonania pewnej części zamówienia bez udziału podwykonawców - Rozporządzenie (WE) nr 1083/2006 - Przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności - Obowiązek państw członkowskich dokonania korekty finansowej w stosunku do wykrytych nieprawidłowości - Pojęcie „nieprawidłowości” - Konieczność dokonania korekt w przypadku naruszenia prawa Unii w dziedzinie udzielania zamówień publicznych])

(2016/C 335/05)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Wrocław – Miasto na prawach powiatu

Strona pozwana: Minister Infrastruktury i Rozwoju

Sentencja

1)

Dyrektywę 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi, zmienioną rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2083/2005 z dnia 19 grudnia 2005 r. należy interpretować w ten sposób, że instytucja zamawiająca nie jest uprawniona do wymagania w drodze klauzuli w specyfikacji istotnych warunków zamówienia na roboty budowlane, by przyszły wykonawca tego zamówienia wykonał własnymi siłami pewną, określoną procentowo część robót objętych wspomnianym zamówieniem.

2)

Artykuł 98 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 w związku z art. 2 pkt 7 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, iż okoliczność, że w ramach zamówienia publicznego na roboty budowlane dotyczące projektu korzystającego z pomocy finansowej Unii instytucja zamawiająca wymagała, aby przyszły wykonawca realizował siłami własnymi co najmniej 25 % wskazanych robót, z naruszeniem dyrektywy 2004/18, stanowi „nieprawidłowość” w rozumieniu wspomnianego art. 2 pkt 7, uzasadniającą konieczność dokonania korekty finansowej na mocy wspomnianego art. 98, o ile nie można wykluczyć, że uchybienie to miało wpływ na budżet odnośnego funduszu. Kwotę tej korekty należy określić przy uwzględnieniu wszystkich konkretnych okoliczności, które są istotne z punktu widzenia kryteriów wskazanych w art. 98 ust. 2 akapit pierwszy wspomnianego rozporządzenia, a mianowicie charakteru stwierdzonej nieprawidłowości, jej wagi oraz straty finansowej poniesionej przez dany fundusz.

(1)  Dz.U. C 431 z 1.12.2014.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/6

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia, Tribunale Amministrativo Regionale per la Sardegna – Włochy) – Promoimpresa srl (C-458/14)/Consorzio dei comuni della Sponda Bresciana del Lago di Garda e del Lago di Idro, Regione Lombardia i Mario Melis i in. (C-67/15)/Comune di Loiri Porto San Paolo, Provincia di Olbia Tempio

(Sprawy połączone C-458/14 i C-67/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Zamówienia publiczne i swoboda przedsiębiorczości - Artykuł 49 TFUE - Dyrektywa 2006/123/WE - Artykuł 12 - Koncesje na majątek publiczny położony na obszarach nad brzegami mórz, jezior i rzek o znaczeniu gospodarczym - Automatyczne przedłużanie - Brak postępowania przetargowego))

(2016/C 335/06)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per la Lombardia, Tribunale Amministrativo Regionale per la Sardegna

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Promoimpresa srl (C-458/14) i Mario Melis i in. (C-67/15)

Strona pozwana: Consorzio dei comuni della Sponda Bresciana del Lago di Garda e del Lago di Idro, Regione Lombardia (C-458/14), Comune di Loiri Porto San Paolo, Provincia di Olbia Tempio (C-67/15)

przy udziale: Alessandra Pireddy i in.

Sentencja

1)

Artykuł 12 ust. 1 i 2 dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym należy interpretować w ten sposób, iż przepis ten stoi na przeszkodzie środkowi krajowemu, takiemu jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, który przewiduje automatyczne przedłużanie będących w mocy i przeznaczonych na cele wykonywania działalności turystyczno-rekreacyjnej zezwoleń dotyczących majątku publicznego położonego na obszarach nad brzegami mórz i jezior, w braku przeprowadzenia jakiejkolwiek procedury wyboru potencjalnych kandydatów.

2)

Artykuł 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że postanowienie to stoi na przeszkodzie przepisom krajowym, takim jak rozpatrywane w postępowaniach głównych, które umożliwiają automatyczne przedłużanie będących w mocy i przeznaczonych na cele wykonywania działalności turystyczno-rekreacyjnej koncesji na majątek publiczny, jeśli koncesje te mają niewątpliwe znaczenie transgraniczne.

(1)  Dz.U. C 448 z 15.12.2014 i Dz.U. C 146 z 4.5.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/6

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof – Niemcy) – Citroën Commerce GmbH/Zentralvereinigung des Kraffahrzeuggewerbes zur Aufrechterhaltung lauteren Wettbewerbs eV (ZLW)

(Sprawa C-476/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywy 98/6/WE i 2005/29/WE - Ochrona konsumentów - Reklama z podaniem ceny - Pojęcia „oferty” i „ceny wraz z podatkami” - Obowiązek włączenia do ceny sprzedaży pojazdu samochodowego obligatoryjnie przypadających dodatkowych kosztów przemieszczenia tego pojazdu))

(2016/C 335/07)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Citroën Commerce GmbH

Strona pozwana: Zentralvereinigung des Kraffahrzeuggewerbes zur Aufrechterhaltung lauteren Wettbewerbs eV (ZLW)

Sentencja

Artykuł 3 dyrektywy 98/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. w sprawie ochrony konsumenta przez podawanie cen produktów oferowanych konsumentom w związku z art. 1 i art. 2 lit. a) tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że koszty przemieszczenia pojazdu samochodowego od producenta do sprzedawcy, które obciążają konsumenta, powinny być uwzględnione w cenie sprzedaży tego pojazdu podanej w reklamie zamieszczonej przez przedsiębiorcę, jeżeli reklama ta, biorąc pod uwagę wszystkie jej cechy, stanowi w oczach konsumenta ofertę dotyczącą owego pojazdu. Do sądu odsyłającego należy zbadanie, czy wszystkie te przesłanki są spełnione.

(1)  Dz.U. C 462 z 22.12.2014.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/7

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg – Niemcy) – postępowanie karne przeciwko Piotrowi Kossowskiemu

(Sprawa C-486/14) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Konwencja wykonawcza do układu z Schengen - Artykuł 54 i art. 55 ust. 1 lit. a) - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 50 - Zasada ne bis in idem - Dopuszczalność prowadzenia postępowania karnego przeciwko podejrzanemu w jednym z państw członkowskich po umorzeniu przez prokuratora postępowania karnego wszczętego przeciwko temu podejrzanemu w innym państwie członkowskim bez przeprowadzenia szczegółowego postępowania przygotowawczego - Brak oceny sprawy co do istoty])

(2016/C 335/08)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg

Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej

Piotr Kossowski

przy udziale: Generalstaatsanwaltschaft Hamburg

Sentencja

Zawartą w art. 54 Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między rządami państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, podpisanej w Schengen (Luksemburg) w dniu 19 czerwca 1990 r. zasadę ne bis in idem, odczytywaną w świetle art. 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, należy interpretować w ten sposób, że postanowienie prokuratora kończące postępowanie karne i umarzające prawomocnie – z zastrzeżeniem wznowienia postępowania lub uchylenia postanowienia – postępowanie przygotowawcze prowadzone przeciwko osobie, bez nałożenia kary, nie może zostać uznane za prawomocne orzeczenie w rozumieniu tych artykułów, jeżeli z uzasadnienia tego postanowienia wynika, że rzeczone postępowanie zostało umorzone bez przeprowadzenia szczegółowego postępowania przygotowawczego, przy czym brak przesłuchań pokrzywdzonego i ewentualnego świadka mogą wskazywać na brak takiego postępowania przygotowawczego.

(1)  Dz.U. C 19.1.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/8

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Paris – Francja) – Genentech Inc./Hoechst GmbH, Sanofi-Aventis Deutschland GmbH

(Sprawa C-567/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Konkurencja - Artykuł 101 TFUE - Umowa licencji niewyłącznej - Patent - Brak naruszenia - Obowiązek uiszczenia opłaty))

(2016/C 335/09)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d'appel de Paris

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Genentech Inc.

Strona pozwana: Hoechst GmbH, Sanofi-Aventis Deutschland GmbH

Sentencja

Artykuł 101 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on temu, by na podstawie umowy licencyjnej, takiej jak umowa sporna w postępowaniu głównym, zobowiązać licencjobiorcę do uiszczania opłaty za wykorzystanie opatentowanej technologii w całym okresie skuteczności tej umowy, w wypadku unieważnienia patentu objętego licencją albo braku jego naruszenia, w związku z tym, że licencjobiorca mógł swobodnie rozwiązać wspomnianą umowę z zachowaniem rozsądnego okresu wypowiedzenia.

(1)  Dz.U. C 73 z 2.3.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/8

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski gradski sad – Bułgaria) – postępowanie karne przeciwko Atanasowi Ognyanovowi

(Sprawa C-614/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 267 TFUE - Artykuł 94 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Treść wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Przepis krajowy przewidujący wyłączenie sądu krajowego ze względu na wyrażenie wstępnego stanowiska we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym poprzez stwierdzenie okoliczności faktycznych i prawnych - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 47 akapit drugi i art. 48 ust. 1))

(2016/C 335/10)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Sofiyski gradski sad

Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej

Atanas Ognyanov

przy udziale: Sofiyska gradska prokuratura

Sentencja

1)

Artykuł 267 TFUE i art. 94 regulaminu postępowania przed Trybunałem, rozpatrywane w świetle art. 47 akapit drugi i art. 48 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi krajowemu interpretowanemu w ten sposób, że zobowiązuje on sąd odsyłający do wyłączenia się z toczącej się sprawy ze względu na to, iż sąd ten przedstawił we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym okoliczności faktyczne i prawne tej sprawy.

2)

Prawo Unii, w szczególności art. 267 TFUE, należy interpretować w ten sposób, że nie wymaga ono ani nie zakazuje, aby sąd odsyłający dokonywał, po wydaniu orzeczenia w trybie prejudycjalnym, nowego wysłuchania stron oraz nowych czynności dowodowych mogących skłonić go do zmiany stwierdzeń odnoszących się do okoliczności faktycznych i prawnych, których dokonał w ramach wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, pod warunkiem że sąd ten w pełni uwzględni wykładnię prawa Unii przyjętą przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

3)

Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że stoi ono na przeszkodzie temu, aby sąd odsyłający stosował przepis krajowy taki jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, który został uznany za niezgodny z tym prawem.

(1)  Dz.U. C 96 z 23.3.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/9

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State – Belgia) – TNS Dimarso NV/Vlaams Gewest

(Sprawa C-6/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Zamówienia publiczne na usługi - Dyrektywa 2004/18/WE - Artykuł 53 ust. 2 - Kryteria udzielania zamówienia - Najkorzystniejsza ekonomicznie oferta - Metoda oceny - Zasady określania wagi - Obowiązek wskazania przez instytucję zamawiającą w ogłoszeniu o zamówieniu wagi kryteriów zamówienia - Zakres obowiązku))

(2016/C 335/11)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Raad van State

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: TNS Dimarso NV

Strona pozwana: Vlaams Gewest

Sentencja

Artykuł 53 ust. 2 dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi w świetle zasady równego traktowania i wynikającego z niej obowiązku przejrzystości należy interpretować w ten sposób, że przy zamówieniu publicznym na usługi, które ma być udzielone na podstawie kryterium oferty najkorzystniejszej ekonomicznie z punktu widzenia instytucji zamawiającej, owa instytucja nie musi podać do wiadomości potencjalnych oferentów w ogłoszeniu o zamówieniu lub specyfikacji warunków zamówienia dotyczących przetargu na to zamówienie metody oceny stosowanej przez instytucję zamawiającą w celu konkretnego ocenienia i sklasyfikowania ofert. Metoda ta nie może natomiast skutkować zmianą kryteriów udzielenia zamówienia ani ich wagi.

(1)  Dz.U. C 118 z 13.4.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/10

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo – Portugalia) – Brisal – Auto Estradas do Litoral SA, KBC Finance Ireland/Fazenda Pública

(Sprawa C-18/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 56 TFUE - Swoboda świadczenia usług - Ograniczenia - Przepisy podatkowe - Opodatkowanie pobieranych odsetek - Odmienne traktowanie instytucji finansowych będących rezydentami i instytucji finansowych niebędących rezydentami))

(2016/C 335/12)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Supremo Tribunal Administrativo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Brisal – Auto Estradas do Litoral SA, KBC Finance Ireland

Strona pozwana: Fazenda Pública

Sentencja

Artykuł 49 WE nie sprzeciwia się przepisom krajowym, na podstawie których procedura poboru podatku u źródła jest stosowana do wynagrodzenia instytucji finansowych niebędących rezydentami w państwie członkowskim, w którym świadczone są usługi, podczas gdy wynagrodzenie wypłacane instytucjom finansowym będącym rezydentami tego państwa członkowskiego nie podlega takiemu pobraniu u źródła, pod warunkiem, że stosowanie do instytucji finansowych niebędących rezydentami poboru u źródła jest uzasadnione nadrzędnym względem interesu ogólnego i nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia zamierzonego celu.

Artykuł 49 WE sprzeciwia się przepisom krajowym takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które co do zasady opodatkowują instytucje finansowe niebędące rezydentami od przychodów z odsetek uzyskanych w danym państwie członkowskim, bez przyznania im możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodu bezpośrednio związanych z daną działalnością, podczas gdy taka możliwość jest przyznana instytucjom finansowym będącym rezydentami.

Do sądu odsyłającego należy ocena, na podstawie jego prawa krajowego, jakie są koszty uzyskania przychodu, które mogą być uznane za bezpośrednio związane z daną działalnością.

(1)  Dz.U. C 118 z 13.4.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/10

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht München I – Niemcy) – Verband Sozialer Wettbewerb eV/Innova Vital GmbH

(Sprawa C-19/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 - Oświadczenia żywieniowe i zdrowotne dotyczące żywności - Artykuł 1 ust. 2 - Zakres zastosowania - Żywność przeznaczona jako taka dla konsumentów końcowych - Oświadczenia zawarte w przekazach o charakterze komercyjnym skierowanych wyłącznie do specjalistów w dziedzinie ochrony zdrowia])

(2016/C 335/13)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht München I

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Verband Sozialer Wettbewerb eV

Strona pozwana: Innova Vital GmbH

Sentencja

Artykuł 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności, zmienionego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1047/2012 z dnia 8 listopada 2012 r., należy interpretować w ten sposób, że zakresem zastosowania tego rozporządzenia są objęte oświadczenia żywieniowe lub zdrowotne zawarte w przekazach komercyjnych dotyczących żywności przeznaczonej jako taka dla konsumentów końcowych również w sytuacji, gdy przekazy te są skierowane nie do konsumenta końcowego, ale wyłącznie do specjalistów w dziedzinie ochrony zdrowia.

(1)  Dz.U. C 127 z 20.4.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/11

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Central Administrativo Sul – Portugalia) – Ambisig – Ambiente e Sistemas de Informação Geográfica SA/AICP – Associação de Industriais do Concelho de Pombal

(Sprawa C-46/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Zamówienia publiczne - Dyrektywa 2004/18/WE - Artykuł 48 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) tiret drugie - Kwalifikacje techniczne wykonawców - Bezpośrednia skuteczność - Środki dowodowe - Stosunek hierarchiczny między zaświadczeniem wystawionym przez prywatnego nabywcę i jednostronnym oświadczeniem oferenta - Zasada proporcjonalności - Zakaz wprowadzania istotnych zmian do przewidzianych środków dowodowych))

(2016/C 335/14)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Central Administrativo Sul

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ambisig – Ambiente e Sistemas de Informação Geográfica SA

Strona pozwana: AICP – Associação de Industriais do Concelho de Pombal

Przy udziale: Índice – ICT & Management Lda

Sentencja

1)

Artykuł 48 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) tiret drugie dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi należy interpretować w ten sposób, iż spełnia on przesłanki do tego, by nadawać jednostkom, w braku transpozycji do prawa krajowego, prawa, na które mogą się one powołać przed sądami krajowymi wobec instytucji zamawiającej, o ile ta jest organem publicznym lub na podstawie aktu władzy publicznej i pod jej kontrolą powierzono jej wykonywanie usług użyteczności publicznej i o ile w tym celu dysponuje ona uprawnieniami wykraczającymi poza normy obowiązujące w stosunkach między jednostkami.

2)

Artykuł 48 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) tiret drugie dyrektywy 2004/18 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on stosowaniu reguł ustanowionych przez instytucję zamawiającą, takich jak te będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, które nie pozwalają wykonawcy na wykazanie swoich zdolności technicznych za pomocą oświadczenia podpisanego przez niego samego, chyba że przedstawi on dowód na to, iż uzyskanie zaświadczenia od prywatnego nabywcy jest niemożliwe lub bardzo utrudnione.

3)

Artykuł 48 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) tiret drugie dyrektywy 2004/18 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on postanowieniom ustanowionym przez instytucję zamawiającą, takim jak te będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, które pod sankcją wykluczenia kandydatury oferenta wymagają, aby zaświadczenie wystawione przez prywatnego nabywcę zawierało podpis poświadczony przez notariusza, adwokata lub inny właściwy organ.

(1)  Dz.U. C 146 z 4.5.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/12

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy – Polska) – Emmanuel Lebek/Janusz Domino

(Sprawa C-70/15) (1)

([Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuł 34 pkt 2 - Pozwany, który nie wdał się w spór - Uznawanie i wykonywanie orzeczeń - Podstawy odmowy - Niedoręczenie w odpowiednim czasie pozwanemu, który nie wdał się w spór, dokumentu wszczynającego postępowanie - Pojęcie „środka zaskarżenia” - Wniosek o zwolnienie od skutków upływu terminu - Rozporządzenie (WE) nr 1393/2007 - Artykuł 19 ust. 4 - Doręczanie dokumentów sądowych i pozasądowych - Termin, w którym złożenie wniosku o zwolnienie od skutków upływu terminu jest dopuszczalne])

(2016/C 335/15)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Emmanuel Lebek

Strona pozwana: Janusz Domino

Sentencja

1)

Pojęcie „środka zaskarżenia” występujące w art. 34 pkt 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono także wniosek o zwolnienie od skutków upływu terminu, w przypadku gdy upłynął termin do wniesienia zwykłego środka zaskarżenia.

2)

Artykuł 19 ust. 4 akapit ostatni rozporządzenia (WE) nr 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych („doręczanie dokumentów”) oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1348/2000 należy interpretować w ten sposób, że wyłącza on zastosowanie przepisów prawa krajowego dotyczących składania wniosków o zwolnienie od skutków upływu terminu, w sytuacji gdy upłynął termin, w którym złożenie takich wniosków było dopuszczalne, taki jak termin określony w zawiadomieniu państwa członkowskiego, do którego odsyła ów przepis.

(1)  Dz.U. C 171 z 26.5.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/13

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – Sprengen/Pakweg Douane BV/Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-97/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Wspólna taryfa celna - Nomenklatura scalona - Pozycje 8471 i 8521 - Uwagi wyjaśniające - Porozumienie w sprawie handlu produktami technologii informacyjnej - „Screenplays”))

(2016/C 335/16)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sprengen/Pakweg Douane BV

Strona pozwana: Staatssecretaris van Financiën

Sentencja

Nomenklaturę scaloną zawartą w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, w brzmieniu wynikającym kolejno z rozporządzenia Komisji (WE) nr 1549/2006 z dnia 17 października 2006 r. i rozporządzenia Komisji (WE) nr 1214/2007 z dnia 20 września 2007 r., należy interpretować w ten sposób, że urządzenia takie jak będące przedmiotem postępowania głównego screenplays, których funkcją jest, po pierwsze, przechowywanie danych multimedialnych, i po drugie, ich odtwarzanie na telewizorze lub monitorze, objęte są pozycją 8521 tej nomenklatury.

(1)  Dz.U. C 171 z 26.5.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/13

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upravno sodišče Republike Slovenije – Słowenia) – Občina Gorje/Republika Slovenija

(Sprawa C-111/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Wspólna polityka rolna - Rozporządzenie (WE) nr 1698/2005 - Rozporządzenie (UE) nr 65/2011 - Finansowanie przez EFRROW - Wsparcie rozwoju obszarów wiejskich - Zasady kwalifikowalności operacji i wydatków - Warunek czasowy - Całkowite wykluczenie - Zmniejszenie wsparcia])

(2016/C 335/17)

Język postępowania: słoweński

Sąd odsyłający

Upravno sodišče Republike Slovenije

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Občina Gorje

Strona pozwana: Republika Slovenija

Sentencja

1)

Artykuł 71 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu, takiemu jak będące przedmiotem postępowania głównego, zgodnie z którym do wkładu z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich na współfinansowanie operacji wybranej przez instytucję zarządzającą danego programu rozwoju obszarów wiejskich lub na jej odpowiedzialność kwalifikują się wyłącznie wydatki poniesione po wydaniu decyzji o przyznaniu takiego wsparcia.

2)

Artykuł 71 ust. 3 rozporządzenia nr 1698/2005 w związku z art. 30 rozporządzenia Komisji (UE) nr 65/2011 z dnia 27 stycznia 2011 r. należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu, takiemu jak będące przedmiotem postępowania głównego, które przewiduje odrzucenie w całości wniosku o płatność dotyczącego operacji, której przyznano współfinansowanie przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, jeżeli niektóre wydatki dokonane na rzecz tej operacji zostały poniesione przed wydaniem decyzji o przyznaniu takiego wsparcia, pod warunkiem że beneficjent wsparcia nie złożył umyślnie fałszywej deklaracji we wniosku o płatność.

(1)  Dz.U. C 245 z 27.7.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/14

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) – Zjednoczone Królestwo) – Secretary of State for the Home Department/NA

(Sprawa C-115/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Artykuły 20 TFUE i 21 TFUE - Dyrektywa 2004/38 WE - Artykuł 13 ust. 2 akapit pierwszy lit. c) - Rozporządzenie (WE) nr 1612/68 - Artykuł 12 - Prawo pobytu członków rodziny obywatela Unii - Związek małżeński obywatela Unii Europejskiej i obywatela państwa trzeciego - Przemoc domowa - Rozwód orzeczony po wyjeździe obywatela Unii - Zachowanie prawa pobytu przez obywatela państwa trzeciego, który sprawuje pieczę nad wspólnymi dziećmi mającymi obywatelstwo Unii])

(2016/C 335/18)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Secretary of State for the Home Department

Strona pozwana: NA

przy udziale: Aire Centre

Sentencja

1)

Wykładni art. 13 ust. 2 akapit pierwszy lit. c) dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG, należy interpretować w ten sposób, że obywatel państwa trzeciego, który rozwiódł się z obywatelem Unii, który w trakcie trwania małżeństwa dopuszczał się wobec niego aktów przemocy domowej, nie może zachować prawa pobytu w przyjmującym państwie członkowskim na podstawie tego przepisu, jeżeli postępowanie rozwodowe zostało wszczęte dopiero po wyjeździe owego małżonka będącego obywatelem Unii z tego państwa członkowskiego.

2)

Wykładni art. 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty należy dokonywać w ten sposób, że dziecku i jego będącemu obywatelem państwa trzeciego rodzicowi, który sprawuje nad nim wyłączną pieczę, przysługuje prawo pobytu w przyjmującym państwie członkowskim na gruncie tego przepisu, w sytuacji, takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, gdy drugi rodzic tego dziecka, który jest obywatelem Unii i który pracował w tym państwie członkowskim, przestał w nim zamieszkiwać zanim dziecko rozpoczęło w nim naukę.

3)

Wykładni art. 20 TFUE należy dokonywać w ten sposób, że postanowienie to nie przyznaje prawa pobytu w przyjmującym państwie członkowskim ani małoletniemu obywatelowi Unii, który od chwili urodzenia zamieszkuje w tym państwie członkowskim, nie mając jego obywatelstwa, ani jego rodzicowi, obywatelowi państwa trzeciego, który sprawuje nad tym małoletnim wyłączną pieczę, w sytuacji gdy obojgu zainteresowanym przysługuje prawo pobytu w tym państwie członkowskim na podstawie postanowienia prawa wtórnego Unii.

4)

Wykładni art. 21 TFUE należy dokonywać w ten sposób, że postanowienie to przyznaje owemu małoletniemu obywatelowi Unii prawo pobytu w przyjmującym państwie członkowskim, pod warunkiem, że ów małoletni spełnia przesłanki określone w art. 7 ust. 1 dyrektywy 2004/38, czego sprawdzenie należy do sądu odsyłającego. W takim przypadku postanowienie to umożliwia rodzicowi sprawującym faktyczną pieczę nad tym obywatelem Unii przebywanie wraz z nim w przyjmującym państwie członkowskim

(1)  Dz.U. C 171 z 26.5.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/15

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – Max-Heinz Feilen/Finanzamt Fulda

(Sprawa C-123/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Swobodny przepływ kapitału - Podatek od spadków - Uregulowanie państwa członkowskiego przewidujące obniżenie podatku od spadków mające zastosowanie do spadków obejmujących majątek, który był już przedmiotem dziedziczenia powodującego pobranie takiego podatku w tym państwie członkowskim - Ograniczenie - Względy uzasadniające - Spójność systemu podatkowego))

(2016/C 335/19)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Max-Heinz Feilen

Strona pozwana: Finanzamt Fulda

Sentencja

Artykuł 63 ust. 1 TFUE i art. 65 TFUE nie stoją na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego takiemu jak uregulowanie rozpatrywane w postępowaniu głównym, które przewiduje, w przypadku dziedziczenia przez osoby należące do określonej grupy podatkowej, obniżenie podatku od spadków, jeżeli spadek obejmuje majątek, który w okresie ostatnich dziesięciu lat poprzedzających jego nabycie w drodze dziedziczenia był już przedmiotem dziedziczenia, pod warunkiem że z tytułu owego wcześniejszego dziedziczenia pobrano podatek od spadków w tym państwie członkowskim.

(1)  Dz.U. C 213 z 29.6.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/16

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sächsisches Oberverwaltungsgericht – Niemcy) – Lidl GmbH & Co. KG/Freistaat Sachsen

(Sprawa C-134/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (WE) nr 543/2008 - Rolnictwo - Wspólna organizacja rynków - Normy handlowe - Świeże paczkowane mięso drobiowe - Obowiązek umieszczania ceny łącznej i ceny za jednostkę masy na opakowaniu jednostkowym lub na przymocowanej doń etykiecie - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 16 - Wolność prowadzenia działalności gospodarczej - Proporcjonalność - Artykuł 40 ust. 2 akapit drugi TFUE - Niedyskryminacja])

(2016/C 335/20)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Sächsisches Oberverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Lidl GmbH & Co. KG

Strona pozwana: Freistaat Sachsen

Sentencja

1)

Badanie pierwszego pytania prejudycjalnego nie wykazało niczego, co mogłoby naruszać ważność art. 5 ust. 4 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 543/2008 z dnia 16 czerwca 2008 r. wprowadzającego szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do mięsa drobiowego w świetle wolności prowadzenia działalności gospodarczej przewidzianej w art. 16 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

2)

Badanie drugiego pytania prejudycjalnego nie wykazało niczego, co mogłoby naruszać ważność art. 5 ust. 4 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 543/2008 w świetle zasady niedyskryminacji, przewidzianej w art. 40 ust 2 akapit drugi TFUE.

(1)  Dz.U. C 205 z 22.6.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/16

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de première instance de Liège – Belgia) – Guy Riskin, Geneviève Timmermans/État belge

(Sprawa C-176/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Swobodny przepływ kapitału - Artykuły 63 TFUE i 65 TFUE - Artykuł 4 TUE - Podatki bezpośrednie - Opodatkowanie dywidend - Dwustronna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania - Państwo trzecie - Zakres zastosowania))

(2016/C 335/21)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal de première instance de Liège

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Guy Riskin, Geneviève Timmermans

Strona pozwana: État belge

Sentencja

Artykuły 63 TFUE i 65 TFUE w związku z art. 4 TUE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one temu, by w sytuacji tego rodzaju co sytuacja rozpatrywana w postępowaniu głównym państwo członkowskie nie zastosowało korzystnego traktowania – udzielonego akcjonariuszowi będącemu rezydentem na podstawie dwustronnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy tym państwem członkowskim a państwem trzecim, na mocy której podatek pobrany u źródła przez państwo trzecie jest zaliczany bezwarunkowo na poczet podatku należnego w owym państwie członkowskim zamieszkania akcjonariusza – względem będącego rezydentem akcjonariusza otrzymującego dywidendy pochodzące z państwa członkowskiego, z którym owo państwo członkowskie zamieszkania zawarło dwustronną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależniającą przyznanie tego rodzaju zaliczenia od dochowania warunków dodatkowych przewidzianych w prawie krajowym.

(1)  Dz.U. C 221 z 6.7.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/17

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia – Polska) – Alicja Sobczyszyn/Szkoła Podstawowa w Rzeplinie

(Sprawa C-178/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Organizacja czasu pracy - Dyrektywa 2003/88/WE - Prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego - Nauczyciele - Urlop dla poratowania zdrowia - Coroczny urlop wypoczynkowy pokrywający się z urlopem dla poratowania zdrowia - Prawo do skorzystania z corocznego urlopu wypoczynkowego w innym terminie))

(2016/C 335/22)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Alicja Sobczyszyn

Strona pozwana: Szkoła Podstawowa w Rzeplinie

Sentencja

Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu lub praktyce krajowej, takim jak stanowiące przedmiot sporu w postępowaniu głównym, które zezwalają na to, by pracownikowi, który skorzystał z przyznanego mu zgodnie z prawem krajowym urlopu dla poratowania zdrowia w okresie corocznego urlopu wypoczynkowego, ustalonego w planie urlopów zatrudniającego go przedsiębiorstwa, można było – po zakończeniu urlopu dla poratowania zdrowia – odmówić prawa do skorzystania z corocznego urlopu wypoczynkowego w późniejszym terminie, pod warunkiem, że cel urlopu dla poratowania zdrowia różni się od celu corocznego płatnego urlopu, co powinien ocenić sąd krajowy.

(1)  Dz.U. C 245 z 27.7.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/18

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Düsseldorf – Niemcy) – Joachim Pöpperl/Land Nordrhein-Westfalen

(Sprawa C-187/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 45 TFUE - Swobodny przepływ pracowników - Urzędnik jednego z państw członkowskich, który odszedł ze służby publicznej celem podjęcia pracy w innym państwie członkowskim - Uregulowanie krajowe przewidujące w takim wypadku utratę praw do emerytury nabytych w służbie publicznej i ubezpieczenie z mocą wsteczną w powszechnym systemie emerytalnym))

(2016/C 335/23)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Joachim Pöpperl

Strona pozwana: Land Nordrhein-Westfalen

Sentencja

1)

Wykładni art. 45 TFUE należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, zgodnie z którym osoba zatrudniona jako urzędnik w państwie członkowskim, która na własne życzenie odchodzi ze służby celem wykonywania pracy w innym państwie członkowskim traci swe prawa do emerytury z systemu emerytalnego urzędników i zostaje z mocą wsteczną ubezpieczona w powszechnym systemie emerytalnym, z którego przysługuje jej niższa emerytura niż wynikająca z tych praw.

2)

Wykładni art. 45 TFUE należy dokonywać w ten sposób, że zadaniem sądu krajowego jest zapewnienie pełnej skuteczności tego przepisu i przyznanie pracownikom, w sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, praw emerytalnych porównywalnych z prawami urzędników, którzy zachowują prawa do emerytury odpowiadającej, mimo zmiany pracodawcy publicznego, latom służby uprawniającym do emerytury, jakie przepracowali, dokonując wykładni prawa krajowego zgodnie ze wspomnianym przepisem albo, jeśli taka wykładnia nie jest możliwa, nie stosując sprzecznego z nim przepisu prawa krajowego celem zastosowania tego samego reżimu prawnego, jaki jest stosowany wobec wspomnianych urzędników.

(1)  Dz.U. C 245 z 27.7.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/18

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Paris – Francja) – Granarolo SpA/Ambrosi Emmi France SA

(Sprawa C-196/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych i handlowych - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuł 5 pkt 1 i 3 - Sąd właściwy - Pojęcie spraw, „których przedmiotem jest umowa lub roszczenia wynikające z umowy”, oraz spraw, „których przedmiotem jest czyn niedozwolony lub czyn podobny do czynu niedozwolonego albo roszczenia wynikające z takiego czynu” - Nagłe zerwanie długotrwałych stałych stosunków handlowych - Powództwo o odszkodowanie - Pojęcia „sprzedaży rzeczy ruchomych” i „świadczenia usług”))

(2016/C 335/24)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d'appel de Paris

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Granarolo SpA

Strona pozwana: Ambrosi Emmi France SA

Sentencja

1)

Artykuł 5 pkt 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że powództwo o odszkodowanie wytoczone w związku z nagłym zerwaniem długotrwałych stałych stosunków handlowych, takie jak powództwo wytoczone w postępowaniu głównym, nie ma za przedmiot czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego albo roszczenia wynikającego z takiego czynu w rozumieniu przywołanego rozporządzenia, jeżeli strony łączył dorozumiany stosunek umowny, przy czym ustalenia w tym zakresie musi dokonać sąd odsyłający. Ponadto dowód istnienia rzeczonego stosunku umownego musi być oparty na zbiorze zgodnych poszlak, wśród których powinny znaleźć się w szczególności: istnienie stałych długotrwałych stosunków handlowych, dobra wiara stron, regularność transakcji i ich ewolucja w czasie wyrażona ilościowo i wartościowo, ewentualne porozumienia dotyczące fakturowanych cen lub przyznanych rabatów oraz korespondencja stron.

2)

Artykuł 5 pkt 1 lit. b) rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że długotrwałe stałe stosunki handlowe, takie jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, należy kwalifikować jako „umowę sprzedaży rzeczy ruchomych”, jeżeli charakterystycznym zobowiązaniem w ramach danej umowy jest dostawa towarów, względnie jako „umowę o świadczenie usług”, jeżeli zobowiązaniem tym jest świadczenie usług, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego.

(1)  Dz.U. C 213 z 29.6.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/19

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Judecătoria Sibiu – Rumunia) – Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Brașov (DGRFP)/Vasile Toma, Biroul Executorului Judecătoresc Horațiu-Vasile Cruduleci

(Sprawa C-205/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 47 - Prawo dostępu do sądu - Zasada równości broni - Zasady równoważności i skuteczności - Postępowanie egzekucyjne mające na celu wykonanie orzeczenia sądowego nakazującego zwrot podatku pobranego z naruszeniem prawa Unii - Zwolnienie władz publicznych z określonych opłat sądowych - Właściwość Trybunału))

(2016/C 335/25)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Judecătoria Sibiu

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice Brașov (DGRFP)

Strona pozwana: Vasile Toma, Biroul Executorului Judecătoresc Horațiu-Vasile Cruduleci

Sentencja

Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz zasady równoważności i skuteczności należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie obowiązywaniu przepisów takich jak będące przedmiotem postępowania głównego, które zwalniają osoby prawne prawa publicznego z opłat sądowych przy wnoszeniu przez nie powództwa opozycyjnego w ramach postępowania egzekucyjnego mającego na celu wykonanie orzeczenia sądowego nakazującego zwrot podatków pobranych z naruszeniem prawa Unii i które zwalniają te podmioty z obowiązku wniesienia kaucji przewidzianej przy składaniu wniosków o zawieszenie takiego postępowania egzekucyjnego, w sytuacji gdy wnioski składane przez osoby fizyczne i osoby prawne prawa prywatnego w ramach tych postępowań podlegają co do zasady opłatom sądowym.

(1)  Dz.U. C 245 z 27.7.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/20

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 7 lipca 2016 r. – Rzeczpospolita Polska/Komisja Europejska

(Sprawa C-210/15 P) (1)

([Odwołanie - EFOGR i EFRROW - Wydatki wyłączone z finansowania przez Unię - Rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 i nr 1698/2005 - Wcześniejsze emerytury rolników - Ostateczne zaprzestanie prowadzenia komercyjnej działalności rolniczej])

(2016/C 335/26)

Język postępowania: polski

Strony

Wnosząca odwołanie: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Szmytkowska i D. Triantafyllou, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Rzeczpospolita Polska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 236 z 20.7.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/20

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Pécsi Törvényszék – Węgry) – Hőszig Kft./Alstom Power Thermal Services

(Sprawa C-222/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Klauzula prorogacyjna - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuł 23 - Klauzula zawarta w ogólnych warunkach umowy - Wyrażenie przez strony zgody na obowiązywanie owych warunków - Ważność i precyzyjność klauzuli prorogacyjnej])

(2016/C 335/27)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Pécsi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Hőszig Kft.

Strona pozwana: Alstom Power Thermal Services

Sentencja

Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że klauzula prorogacyjna, taka jak sporna w postępowaniu głównym, która, po pierwsze, jest zawarta w warunkach ogólnych dostaw podmiotu zamawiającego, wymienionych w dokumentach stwierdzających fakt zawarcia umów przez strony oraz przekazanych na etapie zawierania umów, i która, po drugie, wskazuje jako sąd właściwy sądy miasta państwa członkowskiego, spełnia wymogi sformułowane w przywołanym przepisie dotyczące wyrażenia przez strony zgody na obowiązywanie rzeczonej klauzuli prorogacyjnej oraz wymogi dotyczące precyzyjności jej treści.

(1)  Dz.U. C 245 z 27.7.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/21

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag – Niderlandy) – Brite Strike Technologies Inc./Brite Strike Technologies SA

(Sprawa C-230/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuł 22 pkt 4 - Jurysdykcja w sporach z zakresu własności intelektualnej - Artykuł 71 - Konwencje zawarte przez państwa członkowskie w sprawach szczególnych - Konwencja państw Beneluksu w sprawie własności intelektualnej - Jurysdykcja w sporach dotyczących znaków towarowych i wzorów Beneluksu - Artykuł 350 TFUE])

(2016/C 335/28)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Den Haag

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Brite Strike Technologies Inc.

Strona pozwana: Brite Strike Technologies SA

Sentencja

Artykuł 71 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych, rozpatrywany w świetle art. 350 TFUE, nie stoi na przeszkodzie temu, aby przepis jurysdykcyjny odnoszący się do sporów dotyczących znaków towarowych i wzorów Beneluksu – zawarty w art. 4.6 konwencji państw Beneluksu w sprawie własności intelektualnej (znaki towarowe i wzory) z dnia 25 lutego 2005 r., podpisanej w Hadze przez Królestwo Belgii, Wielkie Księstwo Luksemburga i Królestwo Niderlandów – był stosowany do tych sporów.

(1)  Dz.U. C 254 z 3.8.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/22

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. – Królestwo Belgii/Komisja Europejska

(Sprawa C-270/15 P) (1)

([Odwołanie - Pomoc przyznana przez władze belgijskie na finansowanie badań przesiewowych na obecność pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE) u bydła - Selektywna korzyść - Decyzja uznająca częściowo pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym])

(2016/C 335/29)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Belgii (przedstawiciele: C. Pochet oraz J.-C. Halleux, pełnomocnicy, wspierani przez L. Van den Hendego, advocaat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Noë oraz H. van Vlieta, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje odrzucone.

2)

Królestwo Belgii pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 254 z 3.8.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/22

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 14 lipca 2016 r. – Sea Handling SpA w likwidacji/Komisja Europejska

(Sprawa C-271/15 P) (1)

([Odwołanie - Prawo publicznego dostępu do dokumentów instytucji Unii Europejskiej - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Artykuł 4 ust. 2 tiret trzecie - Wyjątki od prawa dostępu do dokumentów - Niewłaściwa wykładnia - Obowiązek uzasadnienia - Dokumenty związane z postępowaniem w sprawie kontroli pomocy państwa - Ochrona celów kontroli, dochodzenia i audytu - Ogólne domniemanie stosowania wyjątku od prawa dostępu do wszystkich dokumentów akt postępowania administracyjnego - Zakres domniemania poufnego charakteru - Żądanie dostępu do skargi stanowiącej podstawę dochodzenia - Odmowa dostępu - Nadrzędny interes publiczny])

(2016/C 335/30)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnosząca odwołanie: Sea Handling SpA w likwidacji (przedstawiciele: B. Nascimbene oraz M. Merola, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Clotuche-Duvieusart, D. Grespan oraz D. Nardi, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Sea Handling SpA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 311 z 21.9.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/23

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Maria Cristina Elisabetta Ornano/Ministero della Giustizia, Direzione Generale dei Magistrati del Ministero

(Sprawa C-335/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Artykuł 119 traktatu WE (następnie art. 141 WE) - Dyrektywa 75/117/EWG - Równość wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet - Artykuł 1 - Dyrektywa 92/85/EWG - Środki służące wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią - Artykuł 11 pkt 2 lit. b) i art. 11 pkt 3 - Przepis krajowy przewidujący na rzecz sędziów sądów powszechnych dodatek związany z obciążeniami, jakie ponoszą oni przy wykonywaniu swoich obowiązków zawodowych - Brak prawa do tego dodatku dla sędzi sądu powszechnego w wypadku skorzystania z obowiązkowego urlopu macierzyńskiego przed dniem 1 stycznia 2005 r.])

(2016/C 335/31)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Maria Cristina Elisabetta Ornano

Strona pozwana: Ministero della Giustizia, Direzione Generale dei Magistrati del Ministero

Sentencja

Wykładni art. 119 traktatu WE (następnie art. 141 WE), art. 1 dyrektywy Rady 75/117/EWG z dnia 10 lutego 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących stosowania zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet, art. 11 pkt 2 lit. b) dyrektywy Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią (dziesiątej dyrektywy szczegółowej w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG), a także art. 11 pkt 3 dyrektywy 92/85 należy dokonywać w ten sposób, że w sytuacji gdy dane państwo członkowskie nie przewidziało zachowania wszystkich składników wynagrodzenia, do których sędzia sądu powszechnego miała prawo przed swym urlopem macierzyńskim, przepisy te nie stoją na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, zgodnie z którym w wypadku okresu obowiązkowego urlopu macierzyńskiego przypadającego przed dniem 1 stycznia 2005 r. sędzia sądu powszechnego jest wykluczona z kręgu uprawnionych do dodatku związanego z obciążeniami, jakie sędziowie sądów powszechnych ponoszą przy wykonywaniu obowiązków zawodowych, pod warunkiem że wspomniana pracownica korzystała podczas tego okresu z dochodu w wysokości co najmniej równej wysokości przewidzianego przez ustawodawstwo krajowe w obszarze zabezpieczenia społecznego zasiłku, który otrzymywałaby w wypadku przerwy w pracy spowodowanej stanem zdrowia, czego sprawdzenie należy do sądu odsyłającego.

(1)  Dz.U. C 294 z 7.9.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/24

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Bucureşti – Rumunia) – Selena România Srl/Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice (DGRFP) București

(Sprawa C-416/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Polityka handlowa - Rozporządzenie (WE) nr 1225/2009 - Artykuł 13 - Obejście - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 791/2011 - Tkaniny siatkowe o otwartych oczkach z włókien szklanych pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej - Cło antydumpingowe - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 437/2012 - Wysyłka z Tajwanu - Wszczęcie dochodzenia - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 21/2013 - Rozszerzenie cła antydumpingowego - Czasowy zakres stosowania - Zasada niedziałania wstecz - Wspólnotowy kodeks celny - Retrospektywne pokrycie należności celnych przywozowych))

(2016/C 335/32)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Bucureşti

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Selena România Srl

Strona pozwana: Direcția Generală Regională a Finanțelor Publice (DGRFP) București

Sentencja

Artykuł 1 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 21/2013 z dnia 10 stycznia 2013 r. rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 791/2011 wobec przywozu niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej na przywóz niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych wysyłanych z Tajwanu i Tajlandii, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Tajwanu i Tajlandii, należy interpretować w ten sposób, iż ostateczne cło antydumpingowe rozszerzone przez ten przepis nie ma zastosowania z mocą wsteczną do produktów wysłanych z Tajwanu, wprowadzonych do swobodnego obrotu w Unii po wejściu w życie rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 791/2011 z dnia 3 sierpnia 2011 r. w sprawie nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego i ostatecznego pobrania tymczasowego cła nałożonego na przywóz niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, lecz przed wejściem w życie rozporządzenia Komisji (UE) nr 437/2012 z dnia 23 maja 2012 r. wszczynającego dochodzenie dotyczące możliwego obchodzenia środków antydumpingowych wprowadzonych rozporządzeniem wykonawczym nr 791/2011 oraz poddającego ten przywóz rejestracji. Niemniej jednak cło antydumpingowe nałożone przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 791/2011 ma zastosowanie do przywozu tych produktów, jeśli zostanie ustalone, że chociaż produkty te wysłano z Tajwanu i zgłoszono, iż pochodziły z tego państwa, to w rzeczywistości pochodzą one z Chińskiej Republiki Ludowej.

(1)  Dz.U. C 346 z 19.10.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/25

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský soud v Ostravě – Republika Czeska) – Ivo Muladi/Krajský úřad Moravskoslezského kraje

(Sprawa C-447/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Transport - Dyrektywa 2003/59/WE - Obowiązkowa kwalifikacja wstępna - Artykuł 4 - Prawa nabyte - Posiadacze praw jazdy wydanych przed datami wskazanymi w art. 4 - Wyłączenie spod obowiązku kwalifikacji wstępnej - Przepisy krajowe ustanawiające dodatkowy wymóg uprzedniego szkolenia okresowego w wymiarze 35 godzin w celu skorzystania z tego wyłączenia))

(2016/C 335/33)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Krajský soud v Ostravě

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ivo Muladi

Strona pozwana: Krajský úřad Moravskoslezského kraje

Sentencja

Artykuł 4 dyrektywy 2003/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie wstępnej kwalifikacji i okresowego szkolenia kierowców niektórych pojazdów drogowych do przewozu rzeczy lub osób, zmieniającej rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 oraz dyrektywę Rady 91/439/EWG i uchylającej dyrektywę Rady 76/914/EWG należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniom krajowym, takim jak te będące przedmiotem postępowania głównego, zgodnie z którymi od osób korzystających z przewidzianego w tym artykule zwolnienia z wymogu kwalifikacji wstępnej kierowców niektórych pojazdów drogowych do przewozu rzeczy lub osób, w celu wykonywania działalności związanej z prowadzeniem takich pojazdów, wymagane jest uprzednie okresowe szkolenie w wymiarze 35 godzin.

(1)  Dz.U. C 389 z 23.11.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/25

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 30 czerwca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Wiener Neustadt – Austria) – Admiral Casinos & Entertainment AG/Balmatic Handelsgesellschaft mbH i in.

(Sprawa C-464/15) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 56 TFUE - Swobodne świadczenie usług - Gry losowe - Przepisy państwa członkowskiego zakazujące pod rygorem sankcji karnych eksploatacji automatów do gry o niskich wygranych („kleines Glücksspiel”) w braku koncesji wydanej przez właściwy organ - Ograniczenie - Uzasadnienie - Proporcjonalność - Ocena proporcjonalności na podstawie zarówno celu przepisów w chwili ich przyjęcia jak i ich skutków przy ich wprowadzeniu w życie - Skutki stwierdzone z empiryczną pewnością])

(2016/C 335/34)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landesgericht Wiener Neustadt

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Admiral Casinos & Entertainment AG

Strona pozwana: Balmatic Handelsgesellschaft mbH, Robert Schnitzer, Suayip Polat KG, Ülkü Polat, Attila Juhas, Milazim Rexha

Sentencja

Artykuł 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że w ramach kontroli proporcjonalności restrykcyjnych przepisów krajowych w dziedzinie gier losowych należy uwzględnić nie tylko cel tych przepisów określony w chwili ich przyjęcia, lecz również skutki tychże przepisów oceniane po ich przyjęciu.

(1)  Dz.U. C 398 z 30.11.2015

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/26

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší soud České republiky – Republika czeska) – Tommy Hilfiger Licensing LLC i in./Delta Center a.s.

(Sprawa C-494/15) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Dyrektywa 2004/48/WE - Egzekwowanie praw własności intelektualnej - Pojęcie pośrednika, którego usługi są wykorzystywane do naruszania praw własności intelektualnej - Dzierżawca hal targowych poddzierżawiający stanowiska handlowe - Możliwość nałożenia nakazu na tego dzierżawcę - Artykuł 11))

(2016/C 335/35)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Nejvyšší soud České republiky

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Tommy Hilfiger Licensing LLC, Urban Trends Trading BV, Rado Uhren AG, Facton kft, Lacoste SA, Burberry Limited

Strona pozwana: Delta Center a.s.

Sentencja

1)

Artykuł 11 zdanie trzecie dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej należy interpretować w ten sposób, że zakresem pojęcia pośrednika, z usług którego korzysta osoba trzecia do naruszania prawa własności intelektualnej w rozumieniu tego przepisu objęty jest dzierżawca hal targowych, który poddzierżawia usytuowane w tych halach stanowiska handlowe indywidualnym podmiotom handlującym, spośród których to podmiotów niektóre wykorzystują swe miejsce do sprzedaży towarów będących podróbkami towarów markowych.

2)

Artykuł 11 zdanie trzecie dyrektywy 2004/48 należy interpretować w ten sposób, że warunki, którym podlega nakaz w rozumieniu tego przepisu, skierowany wobec pośrednika, który świadczy usługę dzierżawy stanowisk handlowych w halach targowych, są identyczne z warunkami odnoszącymi się do nakazów, które mogą być skierowane do pośredników na rynku elektronicznym online, określonymi przez Trybunał w wyroku z dnia 12 lipca 2011 r., , L’Oréal i in. (C-324/09, EU:C:2011:474).

(1)  Dz.U. C 414 z 14.12.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/27

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 2 grudnia 2015 r. w sprawie T-144/13, Kenzo Tsujimoto/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 12 lutego 2016 r. przez Kenza Tsujimota

(Sprawa C-85/16 P)

(2016/C 335/36)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Kenzo Tsujimoto (przedstawiciele: adwokaci A. Wenninger-Lenz, M. Ring, W. von der Osten-Sacken)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), Kenzo

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku wydanego przez Sąd (pierwsza izba) w dniu 2 grudnia 2015 r. w sprawie T-414/13;

—

wydanie ostatecznego orzeczenia w przedmiocie sporu;

—

obciążenie Urzędu i Kenzo S.A. kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

1.

Naruszenie art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009

Podstawą sprzeciwów wniesionych przez Kenzo S.A. jest art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 (1). W obydwu sprawach Izba Odwoławcza wzięła pod uwagę dowody, jakie zostały przedstawione na poparcie argumentów dotyczących renomy znaku towarowego przez wnoszącą sprzeciw przed Wydziałem Sprzeciwów w celu wykazania rzeczywistego używania znaku towarowego. Bezsporne jest, że dokumenty, o których mowa zostały przedstawione po upływie terminu wyznaczonego na wykazanie istnienia, ważności i zakresu ochrony wcześniejszego prawa zgodnie z zasadą 19 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (2). Z zasady 19 ust. 1 i 2 oraz zasady 20 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego wynika, że sprzeciw oparty na art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 2072009 należy odrzucić, jeżeli wnoszący sprzeciw nie przedstawi dowodu renomy wcześniejszego znaku towarowego przed upływem terminu wyznaczonego przez Urząd. Sąd dochodzi niemniej jednak do wniosku, że Izbie Odwoławczej przysługiwały uprawnienia dyskrecjonalne w odniesieniu do zadecydowania czy należało wziąć pod uwagę przedmiotowe dowody na poparcie renomy znaku towarowego, że Izba Odwoławcza uznała i skorzystała ze swych uprawnień dyskrecjonalnych oraz że prawidłowo uzasadniła swą decyzję o uwzględnieniu tych dowodów. Wnoszący odwołanie uważa natomiast, że Sąd naruszył prawo uznając uprawnienia dyskrecjonalne Izby Odwoławczej i nieprawidłowo zastosował zasadę 19 ust. 1 i 2 oraz zasadę 20 ust 1 rozporządzenia wykonawczego.

Wnoszący odwołanie ma świadomość tego, że zdaniem pozostałych stron postępowania kwestia dopuszczalności wzięcia pod uwagę, na poparcie renomy, dokumentów przedstawionych na poparcie rzeczywistego używania jest regulowana nie przez zasadę 20 ust., 1 lecz przez zasadę 50 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego, która stanowi szczególną zasadę proceduralną stosowaną przed izbą odwoławczą.

Nawet przy przyjęciu, że uprawnienia dyskrecjonalne izby odwoławczej należy interpretować w zgodzie z zasadą 50 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego, Izba Odwoławcza skorzystała w sposób nieprawidłowy z tychże uprawnień i Sąd nieprawidłowo zastosował art. 76 ust. 2 uznając ustalenia Izby Odwoławczej w przedmiocie nierozerwalnego związku między dowodami używania a dowodami renomy za właściwe skorzystanie z uprawnień dyskrecjonalnych. W rzeczywistości Izba Odwoławcza nie określiła nawet zakresu swych uprawnień dyskrecjonalnych, a mianowicie poprzez określenie czy z uprawnień tych należałoby w niniejszej sprawie skorzystać w sposób restrykcyjny. Gdyby Izba Odwoławcza skorzystała ze swych uprawnień dyskrecjonalnych w sposób prawidłowy, to uznałaby, że zgodnie z wyrokiem z dnia 3 października 2013 r., Rintisch/OHIM (C-120/12 P, EU:C:2013:638), z jej uprawnień dyskrecjonalnych należało skorzystać w sposób restrykcyjny. W tych okolicznościach jedynym prawidłowym skorzystaniem z tych uprawnień dyskrecjonalnych byłoby niewzięcie pod uwagę dokumentów przedstawionych na poparcie renomy znaku towarowego. Sąd nie uwzględnił faktu, że Izba Odwoławcza nie określiła w sposób prawidłowy zakresu swych uprawnień dyskrecjonalnych i nie skorzystała z tych uprawnień w tym zakresie, a czyniąc to naruszył art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009.

2.

Naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009

Wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd nie dokonał całościowego porównania znaków towarowych „KENZO” i „KENZO ESTATE”, a tym samym naruszył art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009. Ponadto wnoszący odwołanie utrzymuje, że Sąd uwzględnił argumenty dotyczące renomy na podstawie dokumentów, które, przy prawidłowym zastosowaniu prawa i przy właściwym skorzystaniu z uprawnień dyskrecjonalnych przez Izbę Odwoławczą, nie powinny były zostać wzięte pod uwagę. Wnoszący odwołanie podnosi w dodatku, że Sąd nie dokonał koniecznej całościowej oceny, kiedy doszedł do wniosku, że sporny znak towarowy mógł być kojarzony z wcześniejszym znakiem towarowym i czerpać nienależną korzyść z renomy wcześniejszego znaku. Wreszcie wnoszący odwołanie podnosi, że Izba Odwoławcza i Sąd doszli do błędnego wniosku, że wnoszący odwołanie nie wykazał istnienia „uzasadnionej przyczyny” w rozumieniu art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

(1)  Rozporządzenie Rady z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, Dz.U. L 78, s. 1.

(2)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie nr 40/94, Dz.U. 1995, L 303, s. 1.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/28

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 2 grudnia 2015 r. w sprawie T-522/13, Kenzo Tsujimoto/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 12 lutego 2016 r. przez Kenza Tsujimota

(Sprawa C-86/16 P)

(2016/C 335/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Kenzo Tsujimoto (przedstawiciele: adwokaci A. Wenninger-Lenz, M. Ring, W. von der Osten-Sacken)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), Kenzo

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku wydanego przez Sąd (pierwsza izba) w dniu 2 grudnia 2015 r. w sprawie T-522/13;

—

wydanie ostatecznego orzeczenia w przedmiocie sporu;

—

obciążenie Urzędu i Kenzo S.A. kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

1.

Naruszenie art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009

Podstawą sprzeciwów wniesionych przez Kenzo S.A. jest art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 (1). W obydwu sprawach Izba Odwoławcza wzięła pod uwagę dowody, jakie zostały przedstawione na poparcie argumentów dotyczących renomy znaku towarowego przez wnoszącą sprzeciw przed Wydziałem Sprzeciwów w celu wykazania rzeczywistego używania znaku towarowego. Bezsporne jest, że dokumenty, o których mowa zostały przedstawione po upływie terminu wyznaczonego na wykazanie istnienia, ważności i zakresu ochrony wcześniejszego prawa zgodnie z zasadą 19 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (2). Z zasady 19 ust. 1 i 2 oraz zasady 20 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego wynika, że sprzeciw oparty na art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 2072009 należy odrzucić, jeżeli wnoszący sprzeciw nie przedstawi dowodu renomy wcześniejszego znaku towarowego przed upływem terminu wyznaczonego przez Urząd. Sąd dochodzi niemniej jednak do wniosku, że Izbie Odwoławczej przysługiwały uprawnienia dyskrecjonalne w odniesieniu do zadecydowania czy należało wziąć pod uwagę przedmiotowe dowody na poparcie renomy znaku towarowego, że Izba Odwoławcza uznała i skorzystała ze swych uprawnień dyskrecjonalnych oraz że prawidłowo uzasadniła swą decyzję o uwzględnieniu tych dowodów. Wnoszący odwołanie uważa natomiast, że Sąd naruszył prawo uznając uprawnienia dyskrecjonalne Izby Odwoławczej i nieprawidłowo zastosował zasadę 19 ust. 1 i 2 oraz zasadę 20 ust 1 rozporządzenia wykonawczego.

Wnoszący odwołanie ma świadomość tego, że zdaniem pozostałych stron postępowania kwestia dopuszczalności wzięcia pod uwagę, na poparcie renomy, dokumentów przedstawionych na poparcie rzeczywistego używania jest regulowana nie przez zasadę 20 ust., 1 lecz przez zasadę 50 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego, która stanowi szczególną zasadę proceduralną stosowaną przed izbą odwoławczą.

Nawet przy przyjęciu, że uprawnienia dyskrecjonalne izby odwoławczej należy interpretować w zgodzie z zasadą 50 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego, Izba Odwoławcza skorzystała w sposób nieprawidłowy z tychże uprawnień i Sąd nieprawidłowo zastosował art. 76 ust. 2 uznając ustalenia Izby Odwoławczej w przedmiocie nierozerwalnego związku między dowodami używania a dowodami renomy za właściwe skorzystanie z uprawnień dyskrecjonalnych. W rzeczywistości Izba Odwoławcza nie określiła nawet zakresu swych uprawnień dyskrecjonalnych, a mianowicie poprzez określenie czy z uprawnień tych należałoby w niniejszej sprawie skorzystać w sposób restrykcyjny. Gdyby Izba Odwoławcza skorzystała ze swych uprawnień dyskrecjonalnych w sposób prawidłowy, to uznałaby, że zgodnie z wyrokiem z dnia 3 października 2013 r., Rintisch/OHIM (C-120/12 P, EU:C:2013:638), z jej uprawnień dyskrecjonalnych należało skorzystać w sposób restrykcyjny. W tych okolicznościach jedynym prawidłowym skorzystaniem z tych uprawnień dyskrecjonalnych byłoby niewzięcie pod uwagę dokumentów przedstawionych na poparcie renomy znaku towarowego. Sąd nie uwzględnił faktu, że Izba Odwoławcza nie określiła w sposób prawidłowy zakresu swych uprawnień dyskrecjonalnych i nie skorzystała z tych uprawnień w tym zakresie, a czyniąc to naruszył art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009.

2.

Naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009

Wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd nie dokonał całościowego porównania znaków towarowych „KENZO” i „KENZO ESTATE”, a tym samym naruszył art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009. Ponadto wnoszący odwołanie utrzymuje, że Sąd uwzględnił argumenty dotyczące renomy na podstawie dokumentów, które, przy prawidłowym zastosowaniu prawa i przy właściwym skorzystaniu z uprawnień dyskrecjonalnych przez Izbę Odwoławczą, nie powinny były zostać wzięte pod uwagę. Wnoszący odwołanie podnosi w dodatku, że Sąd nie dokonał koniecznej całościowej oceny, kiedy doszedł do wniosku, że sporny znak towarowy mógł być kojarzony z wcześniejszym znakiem towarowym i czerpać nienależną korzyść z renomy wcześniejszego znaku. Wreszcie wnoszący odwołanie podnosi, że Izba Odwoławcza i Sąd doszli do błędnego wniosku, że wnoszący odwołanie nie wykazał istnienia „uzasadnionej przyczyny” w rozumieniu art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

(1)  Rozporządzenie Rady z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, Dz.U. L 78, s. 1.

(2)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie nr 40/94, Dz.U. 1995, L 303, s. 1.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/30

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 2 grudnia 2015 r. w sprawie T-553/13, European Dynamics Luxembourg i Evropaïki Dynamiki/Fusion for Energy, wniesione w dniu 12 lutego 2016 r. przez European Dynamics Luxembourg SA, Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE

(Sprawa C-88/16 P)

(2016/C 335/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: European Dynamics Luxembourg SA, Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (przedstawiciele: M. Sfyri, C.N. Dede, D. Papadopoulou, dikigoroi)

Druga strona postępowania: European Joint Undertaking for ITER and the Development of Fusion Energy (Fusion for Energy)

Postanowieniem z dnia 7 lipca 2016 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziewiąta izba) stwierdził niedopuszczalność odwołania.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim (Polska) w dniu 19 kwietnia 2016 r. – Aleksandra Kubicka

(Sprawa C-218/16)

(2016/C 335/39)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim

Wnioskodawca w postępowaniu głównym

Aleksandra Kubicka

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 1 ust. 2 lit. k), art. 1 ust. 2 lit. I) lub art. 31 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z 4 lipca 2012 roku w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego (1), należy interpretować w ten sposób, że dopuszczają one odmowę uznania skutków rzeczowych zapisu windykacyjnego „legatum per vindicationems”, przewidywanego przez statut spadkowy, jeśli zapis ten dotyczy prawa własności nieruchomości położonej w państwie członkowskim, którego prawo nie zna instytucji zapisu wywierającego bezpośredni skutek rzeczowy?

(1)  Dz.U. L 201, s. 107

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 17 maja 2016 r. – Polkomtel sp. z o.o. przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

(Sprawa C-277/16)

(2016/C 335/40)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Polkomtel sp. z o.o.

Strona pozwana: Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 13 w związku z art. 8 ust. 4 dyrektywy 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (dyrektywa o dostępie) (1) w pierwotnym brzmieniu należy interpretować w ten sposób, że w przypadku nałożenia na operatora posiadającego znaczącą pozycję rynkową obowiązku określenia cen w zależności od ponoszonych kosztów, krajowy organ regulacyjny może, w celu promowania wydajności oraz zrównoważonej konkurencji, ustalić cenę za usługę objętą takim obowiązkiem poniżej poziomu kosztów świadczenia tej usługi ponoszonych przez operatora, zweryfikowanych przez krajowy organ regulacyjny i uznanych za koszty pozostające w związku przyczynowym z tą usługą?

2)

Czy art. 13 ust. 3 w związku z art. 8 ust. 4 dyrektywy 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (dyrektywa o dostępie) w pierwotnym brzmieniu w związku z art. 16 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że krajowy organ regulacyjny może nałożyć na operatora zobowiązanego do określania cen w zależności od ponoszonych kosztów obowiązek corocznego ustalania ceny na podstawie najbardziej aktualnych danych o kosztach i przedstawiania tak ustalonej ceny wraz z uzasadnieniem kosztowym krajowemu organowi regulacyjnemu do weryfikacji przed rozpoczęciem stosowania tej ceny w obrocie?

3)

Czy art. 13 ust. 3 dyrektywy 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (dyrektywa o dostępie) w pierwotnym brzmieniu w związku z art. 16 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że krajowy organ regulacyjny może żądać dostosowania ceny przez operatora zobowiązanego do określania cen w zależności od ponoszonych kosztów tylko wtedy, gdy operator ten najpierw samodzielnie ustali wysokość ceny i rozpocznie jej stosowanie, czy także wtedy, gdy operator stosuje cenę w wysokości ustalonej uprzednio przez krajowy organ regulacyjny, lecz z uzasadnienia kosztowego za następny okres sprawozdawczy wynika, że cena uprzednio ustalona przez krajowy organ regulacyjny jest powyżej poziomu kosztów ponoszonych przez operatora?

(1)  Dz.U. L 108, s.7; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 13 Tom 029 P. 323 – 336

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/31

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Aachen (Niemcy) w dniu 19 maja 2016 r. – Frank Sleutjes

(Sprawa C-278/16)

(2016/C 335/41)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Aachen

Strony w postępowaniu głównym

Frank Sleutjes

Uczestnik postępowania: Staatsanwaltschaft Aachen.

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/64/UE (1) z dnia 20 października 2010 r. w sprawie prawa do tłumaczenia ustnego i tłumaczenia pisemnego w postępowaniu karnym należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „wyroku” w § 37 ust. 3 Strafprozeßordnung (zwane dalej „StPO”) obejmuje również wyroki nakazowe w rozumieniu § § 407 i nast. StPO?

(1)  Dz.U. L 280, s. 1.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/32

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska) w dniu 30 maja 2016 r. – Stanisław Pieńkowski przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Lublinie

(Sprawa C-307/16)

(2016/C 335/42)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Stanisław Pieńkowski

Strona pozwana: Dyrektor Izby Skarbowej w Lublinie

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 146 ust. 1 lit. b), art. 147 oraz art. 131 i art. 273 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one uregulowaniom krajowym wyłączającym zastosowanie zwolnienia w stosunku do podatnika, który nie spełnia warunku osiągnięcia odpowiedniego pułapu obrotów za poprzedni rok podatkowy, jak również nie posiada zawartej umowy z podmiotem uprawnionym do zwrotu podatku podróżnym?

(1)  Dz.U. L 347, s. 1

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/32

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska) w dniu 30 maja 2016 r. – Kozuba Premium Selection sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie

(Sprawa C-308/16)

(2016/C 335/43)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Kozuba Premium Selection sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie

Strona pozwana: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Pytania prejudycjalne

Czy art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się krajowemu uregulowaniu [art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej „u.p.t.u.”)], zgodnie z którym zwolniona od VAT jest dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata w zakresie, w jakim art. 2 pkt 14 u.p.t.u. definiuje, że pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)

wybudowaniu lub

b)

ulepszeniu, jeżeli wydatki porneerone na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej?

(1)  Dz.U. L 347, s. 1

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/33

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Austria) w dniu 31 maja 2016 r. – Corbin Opportunity Fund Lp i in.

(Sprawa C-309/16)

(2016/C 335/44)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverwaltungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Corbin Opportunity Fund Lp, Corbin Capital Partners, Redwood Drawdown Master Fund Lp, Redwood Opportunity Master Fund Ltd, Redwood Capital Management LLC, Pontus Holdings Ltd, RMF Financial Holdings Sàrl

Strona pozwana: FMA, Österreichische Finanzmarktaufsichtsbehörde

Pytania prejudycjalne

1)

Czy dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (1), w szczególności jej art. 1 ust. 1 oraz art. 2 ust. 1 pkt 2 ma zastosowanie ratione temporis i ratione materiae do spółki objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, takiej jak spółka, której dotyczy postępowanie główne, której restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja została rozpoczęta w oparciu o mechanizmy przewidziane w przepisach wewnątrzkrajowych jeszcze przed upływem terminu transpozycji ww. dyrektywy i jest kontynuowana w okresie po upływie tego terminu na podstawie krajowych przepisów przyjętych w celu transpozycji przywołanej dyrektywy?

2)

Czy wierzycielom takiej spółki – którzy wystąpili do organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji z wnioskiem, aby organ ten „zbadał” niektóre czynności prawne, których spółka objęta restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją zamierza dokonać lub których już dokonała z innymi wierzycielami (np. zawarcie ugody sądowej) „i ich zakazał” – dyrektywa 2014/59/WE przyznaje prawa, których ochrony wierzyciele ci mogą dochodzić w postępowaniu administracyjnym i sądowym?

(1)  Dz.U. L 173, s. 190.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/33

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie (Polska) w dniu 10 czerwca 2016 r. – Piotr Zarski przeciwko Andrzejowi Stadnickiemu

(Sprawa C-330/16)

(2016/C 335/45)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Okręgowy w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Piotr Zarski

Strona pozwana: Andrzej Stadnicki

Pytania prejudycjalne

1)

czy najem lokalu jest usługą w rozumieniu art. 2 pkt 1, art. 3 (oraz pkt 2, 3,7, 11,18 i 23 Preambuły) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z 16 lutego 2011r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (1)?

2)

w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pierwsze pytanie, to czy w razie zawarcia na czas nieokreślony umowy najmu – transakcją handlową – jest umowa czy pojedyńcza, odrębna „transakcja” jaką jest każdorazowa płatność czynszu w zamian za udostępnienie lokalu i mediów w rozumieniu art. 1 ust. 1, art. 2 pkt 1, art. 3, art. 6, art. 8 (oraz pkt 1, 3, 4, 8, 9, 26, 35 Preambuły) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z 16 lutego 2011r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych?

3)

W przypadku uznania w odpowiedzi na pytanie drugie, że transakcją handlową jest każdorazowa płatność czynszu w zamian za udostępnienie lokalu i mediów, to czy art. 1 ust. l, art.2 pkt 1 oraz art. 12 ust.4 (oraz pkt 3 Preambuły) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z 16 lutego 2011r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych należy intepretować w ten sposób, że państwa członkowskie mogą wykluczyć zastosowanie Dyrektywy do umów najmu zawartych przed 16 marca 2013r., w sytuacji jeżeli opóźnienia w realizacji poszczególnych płatności czynszu występują po tej dacie?

(1)  Dz.U. L 48, s. 1

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/34

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Kehl (Niemcy) w dniu 21 czerwca 2016 r. – Postępowanie karne/C

(Sprawa C-346/16)

(2016/C 335/46)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Kehl

Strony w postępowaniu głównym

Oskarżony: C

Druga strona postępowania: Staatsanwaltschaft Offenburg

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 67 ust. 2 TFUE, a także art. 20 i 21 rozporządzenia nr 562/2006 ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (1) (kodeks graniczny Schengen, zwany dalej „KGS”), względnie inne przepisy prawa Unii należy interpretować w taki sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, które, w sytuacji, gdy nie doszło do przewidzianego w art. 23 i nast. KGS tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, upoważnia organy policyjne danego kraju do przeszukania rzeczy – w strefie 30 kilometrów w głąb kraju, licząc od granicy lądowej tego państwa członkowskiego z innymi państwami będącymi stronami Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r., w celu zapobiegania nielegalnemu wjazdowi na terytorium tego państwa i udaremniania go, a także zapobiegania popełnianiu pewnych czynów zabronionych zagrożonych karą stanowiących zagrożenie dla bezpieczeństwa granic, czy też sprawowania ich ochrony lub też takim czynom popełnianym w związku z przekraczaniem granicy – niezależnie od zachowania osoby posiadającej tę rzecz i tego, czy zachodzą szczególne okoliczności?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:

2)

Czy art. 67 ust. 2 TFUE, a także art. 20 i 21 rozporządzenia nr 562/2006 ustanawiającego KGS, względnie inne przepisy prawa Unii należy interpretować w taki sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym lub praktyce, które upoważniają sąd karny danego państwa członkowskiego do wykorzystania przeciwko oskarżonemu dowodu, chociaż dowód ten został uzyskany w wyniku działań państwa niezgodnych z przepisami prawa Unii Europejskiej?

(1)  Dz.U. L 105, s. 1.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/35

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel (Belgia) w dniu 24 czerwca 2016 r. – T.KUP SAS/Belgische Staat

(Sprawa C-349/16)

(2016/C 335/47)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: T.KUP SAS

Druga strona postępowania: Belgische Staat

Pytania prejudycjalne

1)

Czy ze względu na naruszenie art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego (1) rozporządzenie nr 1294/2009 (2) jest nieważne w odniesieniu do importera takiego jak w postępowaniu głównym z uwagi na to, że Komisja w ramach przeglądu przeprowadziła kontrolę wyrywkową obejmującą tylko ośmiu importerów, choć należało zbadać rozsądną liczbę dwudziestu jeden importerów?

2)

Czy ze względu na naruszenie art. 11 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia podstawowego rozporządzenie nr 1294/2009 jest nieważne w odniesieniu do importera takiego jak w postępowaniu głównym z uwagi na to, że Komisja w ramach przeglądu nie uwzględniła wystarczająco przedstawionego materiału dowodowego wskutek objęcia kontrolą wyrywkową pięciu dużych i tylko trzech małych importerów, a ponadto uwzględnienia głównie danych przedstawionych przez tych pięciu dużych importerów?

3)

Czy ze względu na naruszenie art. 2 i 3 rozporządzenia podstawowego lub art. 11 ust. 2, 5 i 9 tegoż rozporządzenia rozporządzenie nr 1294/2009 jest nieważne w odniesieniu do importera takiego jak w postępowaniu głównym z uwagi na to, że Komisja w ramach przeglądu nie dysponowała danymi wystarczającymi do stwierdzenia, iż nadal ma miejsce przywóz po cenach dumpingowych i wskutek tego powstaje szkoda?

4)

Czy ze względu na naruszenie art. 21 rozporządzenia podstawowego rozporządzenie nr 1294/2009 jest nieważne w odniesieniu do importera takiego jak w postępowaniu głównym z uwagi na to, że Komisja w ramach przeglądu wymaga zaistnienia szczególnych przesłanek wskazujących, iż przedłużenie stanowi nieproporcjonalne obciążenie dla importera?

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. 1996, L 56, s. 1).

(2)  Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 1294/2009 z dnia 22 grudnia 2009 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzącego z Wietnamu i pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, rozszerzone na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami wysyłanego ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Makau, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzące ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Makau, w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 384/96 (Dz.U. 2009, L 352, s. 1).

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/36

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 28 czerwca 2016 r. – Christian Picart/Ministre des finances et des comptes publics

(Sprawa C-355/16)

(2016/C 335/48)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Christian Picart

Strona pozwana: Ministre des finances et des comptes publics

Pytania prejudycjalne

1)

Czy prawo podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej w charakterze osób pracujących na własny rachunek takie, jak określone w art. 1 i 4 umowy z dnia 21 czerwca 1999 r. i w art. 12 załącznika nr I do niej, można uważać za równoważne ze swobodą działalności gospodarczej gwarantowaną osobom podejmującym lub wykonującym działalność na własny rachunek w art. 43 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, obecnie po zmianach w art. 49 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej?

2)

W przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy uwzględniając postanowienia art. 16 umowy należy stosować orzecznictwo, późniejsze niż ta umowa, będące pochodną wyroku z dnia 7 września 2006 r. w sprawie C-470/04, w sytuacji, gdy obywatel państwa członkowskiego, który przeniósł swoje miejsce zamieszkania do Szwajcarii, ogranicza się do zatrzymania posiadanych udziałów (akcji) w spółkach prawa tamtego państwa członkowskiego zapewniających mu niewątpliwy wpływ na decyzje tych spółek oraz pozwalających mu określać ich działalność, a który to nie twierdzi, że zamierza prowadzić w Szwajcarii działalność gospodarczą na własny rachunek inną niż ta, którą prowadził w państwie członkowskim, z którego pochodził, polegającą na zarządzaniu tymi udziałami (akcjami)?

3)

Przy założeniu, że prawo to nie jest równoważne ze swobodą działalności gospodarczej, czy należałoby dokonywać jego interpretacji w ten sam sposób, w jaki Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej dokonał wykładni swobody przedsiębiorczości w swoim wyroku z dnia 7 września 2006 r. w sprawie C-470/04?

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/36

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg te Brussel (Belgia) w dniu 27 czerwca 2016 r. – Postępowanie karne przeciwko Wamo BVBA i Lucowi Cecilowi Jozefowi Van Mol

(Sprawa C-356/16)

(2016/C 335/49)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg te Brussel

Strony w postępowaniu głównym

Wamo BVBA, Luc Cecile Jozef Van Mol

Pytanie prejudycjalne

Czy dyrektywę 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącą nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym (1) należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie krajowemu uregulowaniu ustawowemu, które każdej osobie fizycznej i prawnej zakazuje reklamowania zabiegów z zakresu medycyny estetycznej innych niż chirurgiczne oraz zabiegów z zakresu chirurgii plastycznej, tak jak czyni to art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 2013 r. regulującej kwalifikacje niezbędne dla wykonywania zabiegów z zakresu medycyny estetycznej innych niż chirurgiczne oraz z zakresu chirurgii plastycznej oraz zasady dotyczące reklamy i informacji w przypadku wymienionych zabiegów (B.S. z 2.7.2013), wprowadzony do ustawy z dnia 23 maja 2013 r. ustawą z dnia 10 [kwietnia] 2014 r. zawierającą rozmaite przepisy dotyczące ochrony zdrowia (B.S. z 30.4.2014)?

(1)  Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („Dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”), Dz.U. 2005, L 149, s. 22.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/37

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Litwa) w dniu 28 czerwca 2016 r. – UAB „Gelvora”/Valstybinė vartotojų teisių apsaugos tarnyba

(Sprawa C-357/16)

(2016/C 335/50)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca odwołanie: UAB „Gelvora”

Druga strona postępowania: Valstybinė vartotojų teisių apsaugos tarnyba

Pytania prejudycjalne

1)

Czy stosunek prawny pomiędzy spółką, która nabyła prawo do długu na podstawie umowy cesji wierzytelności, a osobą fizyczną, której zadłużenie powstało w wyniku zawarcia umowy o kredyt konsumencki, w sytuacji gdy spółka ta prowadzi działania w zakresie odzyskiwania długów, jest objęty zakresem stosowania dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającej dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (1)?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy pojęcie „produktu” użyte w art. 2 lit. c) dyrektywy obejmuje działania podejmowane w ramach wykonywania prawa do długu nabytego na podstawie umowy cesji wierzytelności w kontekście odzyskiwania długu od osoby fizycznej, której zadłużenie powstało w wyniku umowy o kredyt konsumencki zawartej z pierwotnym wierzycielem?

3)

Czy stosunek prawny pomiędzy spółką, która nabyła prawo do długu na podstawie umowy cesji wierzytelności, a osobą fizyczną, której zadłużenie powstało w wyniku umowy o kredyt konsumencki i zostało już stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu przekazanym do wykonania komornikowi sądowemu, w sytuacji gdy spółka ta prowadzi równoległe działania w zakresie egzekucji długu, jest objęty zakresem stosowania dyrektywy?

4)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie trzecie, czy pojęcie „produktu” użyte w art. 2 lit. c) dyrektywy obejmuje działania prowadzone w ramach wykonywania prawa do długu nabytego na podstawie umowy cesji wierzytelności w kontekście odzyskiwania długu od osoby fizycznej, której zadłużenie powstało w wyniku umowy o kredyt konsumencki zawartej z pierwotnym wierzycielem i zostało już stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu przekazanym do wykonania komornikowi sądowemu?

(1)  Dz.U. 2005, L 149, s. 22.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/38

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative (Luksemburg) w dniu 24 czerwca 2016 r. – UBS (Luxembourg) SA, Alain Hondequin, Holzem i in.

(Sprawa C-358/16)

(2016/C 335/51)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour administrative

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: UBS (Luxembourg) SA, Alain Hondequin, Holzem i in.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy, w szczególności na tle art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) ustanawiającego zasadę dobrej administracji, wyjątek „przypadków objętych prawem karnym”, zawarty zarówno w art. 54 ust. 1 in fine dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych zmieniającej dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 93/22/EWG (1), jak i na początku art. 54 ust. 3, odnosi się, uwzględniając przepisy krajowe, do sytuacji wchodzącej w zakres kary administracyjnej, lecz uznawanej z punktu widzenia europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (zwanej dalej „EKPC”) za należącą do dziedziny prawa karnego, takiej jak rozważana w postępowaniu głównym kara nałożona przez krajowy organ regulacyjny będący krajowym organem nadzoru polegająca na nakazaniu członkowi krajowej izby adwokackiej zaprzestania wykonywania w organie nadzorowanym przez wspomniany organ regulacyjny stanowiska członka rady nadzorczej lub innego stanowiska podlegającego dopuszczeniu do wykonywania zawodu, nakazując mu złożenie rezygnacji z wszystkich związanych z tym stanowiskiem obowiązków w możliwie najkrótszym terminie?

2)

W zakresie, w jakim ww. kara administracyjna, uznawana za taką na szczeblu prawa krajowego, objęta jest postępowaniem administracyjnym, w jakim stopniu ww. obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej, na jaki może powołać się krajowy organ nadzoru na podstawie art. 54 dyrektywy 2004/39/WE, jest uwarunkowany wymogami rzetelnego procesu obejmującymi prawo do skutecznego środka prawnego, wynikającymi z art. 47 karty, które należy rozpatrywać w związku z wymogami wynikającymi równolegle z art. 6 i 13 EKPC w zakresie rzetelnego procesu i skuteczności środka odwoławczego oraz gwarancjami przewidzianymi w. 48 karty, w szczególności w świetle pełnego dostępu uczestnika postępowania administracyjnego do akt postępowania administracyjnego podmiotu nakładającego karę administracyjną, który jest jednocześnie krajowym organem nadzoru w celu ochrony interesów i praw obywatelskich uczestnika postępowania administracyjnego, na którego nałożono karę?

(1)  Dz.U. L 145, s. 1.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/38

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie (Belgia) w dniu 24 czerwca 2016 r. – Ömer Altun i in., Absa NV i in./Openbaar Ministerie.

(Sprawa C-359/16)

(2016/C 335/52)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hof van Cassatie

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący skargi kasacyjne: Ömer Altun, Abubekir Altun, Sedrettin Maksutogullari, Yunus Altun, Absa NV, M. Sedat BVBA, Alnur BVBA

Druga strona postępowania: Openbaar Ministerie.

Pytanie prejudycjalne

Czy sąd inny niż sąd państwa członkowskiego delegowania może stwierdzić nieważność lub nieuwzględnić formularza E-101, który został wydany zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (1) w wersji obowiązującej przed jego uchyleniem na mocy art. 96 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (2), jeżeli stan faktyczny, w przedmiocie którego ma orzec, uzasadnia stwierdzenie, że formularz ten został uzyskany lub powołano się na niego w sposób noszący znamiona oszustwa?

(1)  Dz.U. 1972, L 74, s. 1.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. L 284, s.1).

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/39

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 4 lipca 2016 r. – Association française des entreprises privées (AFEP) i in./Ministre des finances et des comptes publics

(Sprawa C-365/16)

(2016/C 335/53)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d'État.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Association française des entreprises privées (AFEP), Axa, Compagnie générale des établissements Michelin, Danone, ENGIE, anciennement GDF Suez, Eutelsat Communications, LVMH Moët Hennessy-Louis Vuitton SA, Orange SA, Sanofi SA, Suez Environnement Company, Technip, Total SA, Vivendi, Eurazeo, Safran, Scor SE, Unibail-Rodamco SE, Zodiac Aerospace

Druga strona postępowania: Ministre des finances et des comptes publics

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 4 dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. (1), a w szczególności ust. 1 lit. a) tego artykułu, sprzeciwia się podatkowi, takiemu jak ten przewidziany w art. 235 b ZCA code général des impôts, który jest pobierany w związku z wypłatą zysków przez spółkę podlegającą opodatkowaniu we Francji podatkiem dochodowym od osób prawnych i dla którego podstawą opodatkowania są wypłacone kwoty?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze, czy podatek taki jak ten przewidziany w art. 235 b ZCA code général des impôts należy uznać za „opodatkowanie u źródła”, z którego wypłaty zysków dokonywane przez spółki zależne są zwolnione na podstawie art. 5 dyrektywy?

(1)  Dyrektywa Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich, Dz.U. L 345, s. 8.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/40

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel (Belgia) w dniu 5 lipca 2016 r. – Openbaar Ministerie/Dawid Piotrowski

(Sprawa C-367/16)

(2016/C 335/54)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hof van beroep te Brussel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Openbaar Ministerie

Druga strona postępowania: Dawid Piotrowski

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 3 pkt 3 decyzji ramowej (1) w sprawie europejskiego nakazu aresztowania należy interpretować w ten sposób, że przekazywanie osób jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy w świetle prawa wykonującego nakaz państwa członkowskiego osoby te uważane są za pełnoletnie, czy też wymieniony artykuł zezwala wykonującemu nakaz państwu członkowskiemu na przekazywanie również małoletnich, którzy na podstawie przepisów krajowych mogą być pociągani do odpowiedzialności karnej od pewnego wieku (i ewentualnie przy spełnieniu pewnej liczby warunków)?

2)

W razie gdy przekazywanie małoletnich nie jest zakazane zgodnie z art. 3 pkt 3 decyzji ramowej, czy przepis ten należy wówczas interpretować w ten sposób, że:

a)

istnienie (teoretycznej) możliwości karania małoletnich na podstawie prawa krajowego od momentu osiągnięcia pewnego wieku stanowi wystarczające kryterium, aby zezwolić na przekazanie (innymi słowy poprzez dokonanie abstrakcyjnej oceny na podstawie kryterium wieku, od którego uznaje się, że dana osoba ponosi odpowiedzialność karną, bez uwzględniania ewentualnych dodatkowych warunków), lub

b)

ani zasada wzajemnego uznawania określona w art. 1 ust. 2 decyzji ramowej, ani brzmienie art. 3 pkt 3 wspomnianej decyzji ramowej nie stoją na przeszkodzie dokonaniu przez wykonujące nakaz państwo członkowskie konkretnej oceny indywidualnego przypadku, w związku z którą można wymagać, aby w odniesieniu do osoby poszukiwanej w ramach przekazywania spełnione były takie same warunki odpowiedzialności karnej, jakie mają zastosowanie do własnych obywateli wykonującego nakaz państwa członkowskiego z uwagi na ich wiek w chwili popełnienia czynów i na rodzaj zarzucanego przestępstwa oraz ewentualnie nawet z uwagi na uprzednie interwencje sądowe w państwie członkowskim wydania nakazu, które doprowadziły do zastosowania środka wychowawczego, mimo że warunki te nie są przewidziane w państwie członkowskim wydania nakazu?

3)

Jeśli wykonujące nakaz państwo członkowskie może dokonać oceny konkretnej, czy wówczas w celu zapobieżenia bezkarności nie należy dokonywać rozróżnienia między przekazaniem w celu przeprowadzenia postępowania karnego a przekazaniem w celu wykonania kary?

(1)  Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. 2002, L 190, s. 1).

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/41

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania) w dniu 11 lipca 2016 r. – Salvador Benjumea Bravo de Laguna/Esteban Torras Ferrazzuolo

(Sprawa C-381/16)

(2016/C 335/55)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo, Sala Primera de lo Civil

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Salvador Benjumea Bravo de Laguna

Druga strona postępowania: Esteban Torras Ferrazzuolo

Pytania prejudycjalne

Czy powództwo o ustalenie prawa do wspólnotowego znaku towarowego z powodów innych niż wskazane w art. 18 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (1), a w szczególności tych określonych w art. 2.2 Ley de Marcas española, Ley 17/2001, de 7 de diciembre, de Marcas (hiszpańskiej ustawy nr 17/2001 z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie znaków towarowych) (BOE nr 294, z dnia 8.12.2001) jest zgodne z prawem Unii, a dokładnie z rozporządzeniem nr 207/2009?

(1)  Dz.U. 2009, L 78, s. 1.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/41

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 28 kwietnia 2016 r. w sprawie T-52/15, Sharif University of Technology/Rada Unii Europejskiej, wniesione w dniu 11 lipca 2016 r. przez Sharif University of Technology

(Sprawa C-385/16 P)

(2016/C 335/56)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Sharif University of Technology (przedstawiciel: M. Happold, barrister)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu (siódma izba) z dnia 28 kwietnia 2016 r. w sprawie T-52/15, Sharif University of Technology/Rada Unii Europejskiej;

—

uwzględnienie żądań wysuniętych przez wnoszącego odwołanie w trakcie postępowania przed Sądem; oraz

—

obciążenie Rady kosztami postępowania poniesionym przez wnoszącego odwołanie w obydwu postępowaniach.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie domaga się od Trybunału uchylenia wyroku Sądu, stwierdzenia nieważności zaskarżonych aktów [załączników do decyzji Rady 2014/776/WPZiB (1) i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1202/2014 (2), załącznika II do decyzji Rady 2010/413/WPZiB (3) i załącznika IX do rozporządzenia Rady (UE) no 267/2012 (4) (zmienionych odpowiednio przez art. 1 decyzji 2014/776/WPZiB i art. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1202/2014)], w zakresie w jakim akty te określają wnoszącego odwołanie jako podmiot objęty środkami ograniczającymi na podstawie art. 23 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012, przyznania mu odszkodowania z tytułu krzywdy, jakiej doznał on w wyniku naruszenia jego reputacji ze względu na akty Rady i obciążenia Rady kosztami poniesionymi przez niego zarówno w postępowaniu w pierwszej instancji jak i w postępowaniu odwoławczym.

Wnoszący odwołanie przedstawia następujące dwa zarzuty na poparcie swych twierdzeń, że wyrok Sądu stanowi naruszenie prawa i że Trybunał powinien go uchylić i wydać rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie:

Po pierwsze, że Sąd błędnie nie stwierdził, że Rada naruszyła istotne wymogi proceduralne lub popełniła oczywisty błąd w ocenie przyjmując decyzję o umieszczeniu SUT w wykazie, ponieważ nie zastosowała procesu decyzyjnego, który winna była zastosować.

Po drugie, że Sąd zinterpretował w sposób błędny kryterium prawne „wsparcia” dla rządu Iranu z art. 20 ust. 1 lit. c) decyzji Rady 2010/413/WPZiB (ze zmianami) i art. 23 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. (ze zmianami) powołane przez Radę jako uzasadniające określenie wnoszącego odwołanie jako podmiotu objętego środkami ograniczającymi, co spowodowało dojście przez Sąd do błędnego wniosku, że dowody przedstawione przez Radę uzasadniały umieszczenie wnoszącego odwołanie w wykazie.

(1)  Decyzja Rady 2014/776/WPZiB z dnia 7 listopada 2014 r. zmieniająca decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu, Dz.U. L 325, s. 19.

(2)  Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 1202/2014 z dnia 7 listopada 2014 r. dotyczące wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu, Dz.U. L 325,s.3.

(3)  Decyzja Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylająca wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB, Dz.U. L 195, s. 39.

(4)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylające rozporządzenie (UE) nr 961/2010, Dz.U. L 88, s. 1.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/42

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrhovno sodišče Republike Slovenije (Słowenia) w dniu 15 lipca 2016 r. – T-2 družba za ustvarjanje, razvoj in trženje elektronskih komunikacij in opreme d.o.o. (obecnie w upadłości)/Republika Słowenii

(Sprawa C-396/16)

(2016/C 335/57)

Język postępowania: słoweński

Sąd odsyłający

Vrhovno sodišče Republike Slovenije

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: T-2 družba za ustvarjanje, razvoj in trženje elektronskih komunikacij in opreme d.o.o. (obecnie w upadłości)

Strona pozwana: Republika Słowenii

Pytania prejudycjalne

1)

Czy obniżenie zobowiązań na mocy prawomocnie zatwierdzonego układu z wierzycielami, o którym mowa w postępowaniu głównym, należy uznać za zmianę czynników uwzględnionych przy określaniu kwoty odliczenia VAT naliczonego w rozumieniu art. 185 ust. 1 dyrektywy VAT (1), czy też za inną sytuację, w której odliczenie jest niższe lub wyższe od tego, do którego podatnik jest uprawniony, w rozumieniu art. 184 dyrektywy VAT?

2)

Czy obniżenie zobowiązań na mocy prawomocnie zatwierdzonego układu z wierzycielami, o którym mowa w postępowaniu głównym, należy uznać za (częściowy) brak zapłaty za transakcję w rozumieniu art. 185 ust. 2 akapit pierwszy dyrektywy VAT?

3)

Czy państwo członkowskie, biorąc pod uwagę wymogi jasności i pewności prawa nałożone przez ustawodawcę Unii i przepis art. 186 dyrektywy VAT, aby mogło domagać się korekty odliczenia w sytuacji całościowego lub częściowego braku zapłaty za transakcję, na co zezwala art. 185 ust. 2 akapit drugi tej dyrektywy, powinno szczegółowo uregulować w ustawodawstwie krajowym sytuacje braku zapłaty lub włączyć w nie również prawomocnie zatwierdzony układ z wierzycielami (jeżeli mieści się on w zakresie pojęcia transakcji niezapłaconej)?

(1)  Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1).

Sąd

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/44

Postanowienie Sądu z dnia 12 lipca 2016 r. – Janukowycz/Rada

(Sprawa T-347/14) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie - Zamrożenie środków finansowych - Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Ujęcie nazwiska skarżącego - Dostosowanie żądań - Śmierć skarżącego - Niedopuszczalność - Dowód zasadności umieszczenia w wykazie - Skarga oczywiście zasadna))

(2016/C 335/58)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Olga Stanisławiwna Janukowycz, jako spadkobierczyni Wiktora Wiktorowycza Janukowycza (Kijów, Ukraina) (przedstawiciel: T. Beazley, QC)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo E. Finnegan i J.-P. Hix, następnie J.-P. Hix i P. Mahnič Bruni, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Bartelt i D. Gauci, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2014/119/WPZiB z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 66, s. 26 i sprostowania: Dz.U. 2014, L 70, s. 35; Dz.U. 2014, L 350, s. 15), zmienionej decyzją wykonawczą Rady 2014/216/WPZiB z dnia 14 kwietnia 2014 r. wykonującą decyzję 2014/119 (Dz.U. 2014, L 111, s. 91 i sprostowanie: Dz.U. 2014, L 350, s. 16) i rozporządzenia Rady (UE) nr 208/2014 z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 66, s. 1 i sprostowania: Dz.U. 2014, L 70, s. 36; Dz.U. L 350, s. 15), zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 381/2014 z dnia 14 kwietnia 2014 r. wykonującego rozporządzenie nr 208/2014 (Dz.U. 2014, L 111, s. 33 i sprostowanie: Dz.U. 2014, L 350, s. 16) oraz, po drugie, decyzji Rady (WPZiB) 2015/143 z dnia 29 stycznia 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/119 (Dz.U. 2015, L 24, s. 16) i rozporządzenia Rady (UE) 2015/138 z dnia 29 stycznia 2015 r. zmieniającego rozporządzenie nr 208/2014 (Dz.U. L 24, s. 1), a także decyzji Rady (WPZiB) 2015/364 z dnia 5 marca 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/119 (Dz.U. 2015, L 62, s. 25) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 2015/357 z dnia 5 marca 2015 r. w sprawie wykonania rozporządzenia nr 208/2014 (Dz.U. 2015, L 62, s. 1), w zakresie, w jakim akty te dotyczą W. Wiktorowycza Janukowycza.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność, w ich wersjach pierwotnych, decyzji Rady 2014/119/WPZiB z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 208/2014 z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie w zakresie, w jakim akty te dotyczą Wiktora Wiktorowycza Janukowycza.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje odrzucona.

3)

Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona, poza własnymi kosztami, również kosztami poniesionymi przez Olgę Stanisławiwną Janukowycz, jako spadkobierczynię W. Wiktorowycza Janukowycza, w zakresie żądania stwierdzenia nieważności zawartego w skardze.

4)

Olga Stanisławiwna Janukowycz zostaje obciążona, poza własnymi kosztami, również kosztami poniesionymi przez Radę w zakresie żądania stwierdzenia nieważności zawartego w piśmie dostosowującym żądania.

5)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 253 z 4.8.2014.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/45

Postanowienie Sądu z dnia 10 czerwca 2016 r. – Pszonka/Rada

(Sprawa T-380/14) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie - Zamrożenie środków finansowych - Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Ujęcie nazwiska skarżącego - Termin do wniesienia skargi - Dopuszczalność - Dowód zasadności umieszczenia w wykazie - Skarga oczywiście zasadna))

(2016/C 335/59)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Artem Wiktorowicz Pszonka (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci C. Constantina i J.-M. Reymond)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: V. Piessevaux i A. Vitro, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Bartelt i D. Gauci, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2014/119/WPZiB z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 66, s. 26 i sprostowania: Dz.U. 2014, L 70, s. 35; Dz.U. 2014, L 350, s. 15) i rozporządzenia Rady (UE) nr 208/2014 z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 66, s. 1 i sprostowania: Dz.U. 2014, L 70, s. 36; Dz.U. L 350, s. 15) w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Rady 2014/119/WPZiB z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie) i rozporządzenia Rady (UE) nr 208/2014 z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie w zakresie, w jakim akty te dotyczą Artema Wiktorowicza Pszonki.

2)

Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona, poza własnymi kosztami, również kosztami poniesionymi przez Artema Wiktorowicza Pszonkę.

3)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 261 z 11.8.2014.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/46

Postanowienie Sądu z dnia 19 lipca 2016 r. – Włochy/Komisja

(Sprawa T-770/14) (1)

([EFRR - Rozporządzenie (WE) nr 1083/2006 - Programie współpracy transgranicznej „Włochy-Malta 2007–2013” - Nieprzestrzeganie terminów - Automatyczne umorzenie - Proporcjonalność - Zasada współpracy - Zasada partnerstwa - Siła wyższa - Obowiązek uzasadnienia - Skarga pozbawiona w oczywisty sposób podstawy prawnej])

(2016/C 335/60)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri i P. Gentili, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B.-R. Killmann i D. Recchia, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie wniesione na podstawie art. 263 TFUE i zmierzające z jednej strony – do stwierdzenia nieważności noty Komisji Ares (2014) 2975571, z dnia 11 września 2014 r., w której Komisja poinformowała Republikę Włoską o automatycznym umorzeniu z dniem 31 grudnia 2013 r. zobowiązań Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) w odniesieniu do części środków objętych programem współpracy transgranicznej „Włochy – Malta 2007-2013”, a z drugiej strony – uznania wydatków dotyczących projektów ImaGenX, Simit i PIM Energethica za dopuszczalne w ramach finansowania.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 26 z 26.1.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/46

Postanowienie Sądu z dnia 14 lipca 2016 r. – Alcimos Consulting/EBC

(Sprawa T-368/15) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Skarga o odszkodowanie - Decyzje wydawane przez Radę Prezesów EBC - Przekazanie awaryjnej pomocy finansowej bankom greckim - Pułap - Brak bezpośredniego oddziaływania - Niedopuszczalność - Uchybienie wymogom formalnym))

(2016/C 335/61)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Alcimos Consulting SMPC (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: F. Rodolaki, adwokat)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny (przedstawiciele: K. Laurinavičius i M. Szablewska, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata H.-G. Kamanna)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie na podstawie art. 263 TFUE zmierzające do stwierdzenia nieważności decyzji Rady Prezesów EBC z dnia 28 czerwca 2015 r., którą zdecydowano utrzymać pułap awaryjnej pomocy finansowej dla banków greckich na poziomie przyjętym w dniu 26 czerwca 2015 r., oraz z dnia 6 lipca 2015 r., którą zdecydowano o tym samym utrzymaniu jak też o dostosowaniu obniżek stosowanych do gwarancji akceptowanych przez Bank Grecji z tego tytułu, a po drugie, żądanie oparte na art. 268 TFUE zmierzające do uzyskania odszkodowania za szkodę, którą skarżąca miała ponieść z powodu tych decyzji.

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

Alcimos Consulting SMPC zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 302 z 14.9.2015.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/47

Postanowienie Sądu z dnia 19 lipca 2016 r. – Panzeri/Parlament i Komisja

(Sprawa T-677/15) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Przepisy dotyczące zwrotu kosztów i diet posłów do Parlamentu - Dodatek na koszty pomocy parlamentarnej - Odzyskanie nienależnie wypłaconych kwot - Zastąpienie zaskarżonego aktu w toku postępowania - Umorzenie postępowania - Akt przygotowawczy - Niedopuszczalność))

(2016/C 335/62)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Pier Antonio Panzeri (Calusco d’Adda, Włochy) (przedstawiciel: adwokat C. Cerami)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: S. Seyr i G. Corstens, pełnomocnicy) i Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Baquero Cruz i D. Nardi, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie wniesione na podstawie art. 263 TFUE, zmierzające do stwierdzenia nieważności, z jednej strony – pisma dyrektora dyrekcji B „Uprawnienia finansowe i socjalne posłów” w dyrekcji generalnej ds. finansów Parlamentu Europejskiego z dnia 21 września 2015 r., dotyczącego odzyskania od skarżącego kwoty 83 764,34 EUR i zawierającego notę obciążeniową dotyczącą tej kwoty z dnia 18 września 2015 r., a z drugiej strony – pisma sekretarza generalnego Parlamentu z dnia 27 lipca 2012 r. informującego skarżącego o ustaleniach dochodzenia w sprawie wykorzystania przez niego diet poselskich.

Sentencja

1)

Umarza się postępowanie w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności, w zakresie w jakim została ona skierowana przeciwko pismu dyrektora dyrekcji B „Uprawnienia finansowe i socjalne posłów w dyrekcji generalnej ds. finansów Parlamentu Europejskiego z dnia 21 września 2015 r. oraz przeciwko nocie obciążeniowej nr 2015-1320 z dnia 18 września 2015 r.

2)

W pozostałym zakresie skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.

3)

Pier Antonio Panzeri pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

4)

Parlament Europejski pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 27 z 25.1.2016.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/48

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 20 lipca 2016 r. – MSD Animal Health Innovation i Intervet international/EMA

(Sprawa T-729/15 R)

([Środek tymczasowy - Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Dokumenty w posiadaniu EMA dotyczące informacji przedłożonych przez przedsiębiorstwo w ramach wniosku o zezwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego - Decyzja w sprawie udzielenia osobie trzeciej dostępu do dokumentów - Żądanie zawieszenia wykonania - Pilny charakter - Fumus boni juris - Wyważenie interesów])

(2016/C 335/63)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: MSD Animal Health Innovation GmbH (Schwabenheim, Niemcy), i Intervet international BV (Boxmeer, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokat P. Bogaert, B. Kelly i H. Billson, solicitors, J. Stratford, QC, i C. Thomas, barrister)

Strona pozwana: Europejska Agencja Leków (przedstawiciele: T. Jabłoński, N. Rampal Olmedo, A. Spina, A. Rusanov i S. Marino, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga oparta na art. 278 i 279 TFUE i mająca zasadniczo na celu zawieszenie wykonania decyzji EMA/785809/2015 wydanej przez EMA w dniu 25 listopada 2015 r. o udzieleniu osobie trzeciej, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43), dostępu do pewnych dokumentów zawierających informacje przekazane w ramach wniosku o zezwolenie na wprowadzenie do obrotu weterynaryjnego produktu leczniczego Bravecto.

Sentencja

1)

Zawiesza się wykonanie decyzji EMA/785809/2015 wydanej przez Europejską Agencję Leków w dniu 25 listopada 2015 r. o udzieleniu osobie trzeciej, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, dostępu do sprawozdań z prób toksykologicznych C 45151/próba toksyczności skórnej w okresie 28 dni (stosowanie półokluzyjne przez 6 godzin) na szczurach Wistar, C 45162/próba toksyczności doustnej (podawanie przymusowe) w okresie 28 dni na szczurach Wistar i C 88913/próba toksyczności skórnej w okresie 28 dni (stosowanie półokluzyjne przez 6 godzin) na szczurach Wistar.

2)

Nakazuje się EMA, aby nie ujawniała sprawozdań wspomnianych w pkt 1.

3)

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/48

Skarga wniesiona w dniu 21 lipca 2016 r. – Asna/EUIPO — Wings Software (ASNA WINGS)

(Sprawa T-382/16)

(2016/C 335/64)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Asna, Inc. (San Antonio, Teksas, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci J. Devaureix i J. C. Erdozain López)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Wings Software BVBA (Heist-Op-den-Berg, Belgia)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „ASNA WINGS”– zgłoszenie nr 11 388 352

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 kwietnia 2016 r. w sprawie R R 436/2015-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie skargi, wraz ze wszystkimi dokumentami i odpisami, za dopuszczalną;

—

przeprowadzenie zawnioskowanych dowodów;

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i uznanie jej za bezskuteczną;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Błąd w odniesieniu do dowodu używania przedstawionego przez stronę przeciwną;

—

naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/49

Skarga wniesiona w dniu 22 lipca 2016 r. – AIA/EUIPO – Casa Montorsi (MONTORSI F. & F.)

(Sprawa T-389/16)

(2016/C 335/65)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Agricola italiana alimentare SpA (AIA) (San Martino Buon Albergo, Włochy) (przedstawiciel: adwokat S. Rizzo)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Casa Montorsi Srl (Vignola, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „MONTORSI F. & F.” – unijny znak towarowy nr 5 681 663

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 28 kwietnia 2016 r. w sprawie R 1239/2014-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 53 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 w związku z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 53 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/50

Skarga wniesiona w dniu 26 lipca 2016 r. – Starbucks/EUIPO – Nersesyan (COFFEE ROCKS)

(Sprawa T-398/16)

(2016/C 335/66)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Starbucks Corp. (Seattle, Waszyngton, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: I. Fowler, solicitor i J. Schmitt, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Hasmik Nersesyan (Borgloon, Belgia)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Hasmik Nersesyan

Sporny znak towarowy: Graficzny znak towarowy zawierający elementy słowne „COFFEE ROCKS” – zgłoszenie unijnego znaku towarowego nr 11 881 943

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 maja 2016 r. w sprawie R 559/2015-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 maja 2016 r. w sprawie R 559/2015-4;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania lub w przypadku, gdy druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą zostanie dopuszczona do sprawy w charakterze interwenienta, obciążenie łącznie strony pozwanej i interwenienta kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/51

Skarga wniesiona w dniu 22 lipca 2016 r. – Berliner Stadtwerke/EUIPO (berlinGas)

(Sprawa T-402/16)

(2016/C 335/67)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Berliner Stadtwerke GmbH (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat O. Spieker)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „berlinGas” – zgłoszenie nr 14 067 714

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 maja 2016 r. w sprawie R 291/2016-1

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/51

Skarga wniesiona w dniu 28 lipca 2016 r. – Stada Arzneimittel/EUIPO – Vivatech (Immunostad)

(Sprawa T-403/16)

(2016/C 335/68)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Stada Arzneimittel AG (Bad Vilbel, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci R. Kaase i J. Plate)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Vivatech (Paryż, Francja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „Immunostad” – unijny znak towarowy nr 9 552 225

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 19 kwietnia 2016 r. w sprawie R 863/2015-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania poniesionymi w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—

Naruszenie art. 75 rozporządzenia nr 207/2009.

Sąd do spraw Służby Publicznej

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/53

Skarga wniesiona w dniu 14 czerwca 2016 r. – ZZ i in./Komisja

(Sprawa F-29/16)

(2016/C 335/69)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: ZZ i in. (przedstawiciel: C. Cortese, avvocato)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie wstrzymania wypłaty części renty wydanej przez Komisję na podstawie art. 85 regulaminu pracowniczego w odniesieniu do kwoty 22 368,13 EUR, która ma być potrącona z przyznanej stronie skarżącej renty rodzinnej, a także z renty sierocej przyznanej trzem dzieciom strony skarżącej.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Administracji i Rozliczania Należności Indywidualnych (PMO.4) z dnia 17 sierpnia 2015 r. w sprawie zwrotu kwot wypłaconych nienależnie tytułem renty rodzinnej i renty sierocej, odnoszącej się do uprawnień ZZ i jej dwóch małoletnich córek, a także w razie potrzeby wyraźnej decyzji o oddaleniu zażalenia;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Administracji i Rozliczania Należności Indywidualnych (PMO.4) z dnia 17 sierpnia 2015 r. w sprawie zwrotu kwot wypłaconych nienależnie tytułem renty rodzinnej i renty sierocej, odnoszącej się do uprawnień X, a także w razie potrzeby dorozumianej decyzji o oddaleniu zażalenia;

—

nakazanie Komisji naprawienia krzywdy i szkody wyrządzonych stronie skarżącej ze względu na naruszenie przysługującego jej prawa do dobrej administracji, a także obowiązku staranności administracji w odniesieniu do strony skarżącej, w wysokości, odpowiednio:

—

różnicy między wynagrodzeniem pobranym przez ZZ jako członka personelu tymczasowego EFSA w grupie zaszeregowania AD 9 a wynagrodzeniem, które pobierałby on jako urzędnik Komisji w grupie zaszeregowania AD 12 przez okres jednego roku;

—

kwoty dochodzonego od strony skarżącej w zaskarżonej decyzji zwrotu, powiększonej o różnicę między kwotą rent ustaloną w zawiadomieniu o zmianie nr 2 a kwotą ustaloną w zawiadomieniu o zmianie nr 3, licząc od wywołania skutków przez zawiadomienie nr 3 do chwili, gdy rodzina będzie mogła ponownie zamieszkać w miejscu poprzedniego zamieszkania, który to okres można rzetelnie oszacować na jeden rok od rozstrzygnięcia niniejszej sprawy;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/54

Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2016 r. – ZZ/Komisja

(Sprawa F-36/16)

(2016/C 335/70)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci: N. de Montigny i J.-N. Louis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AST 7 w ramach postępowania w sprawie awansu (2015)

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 13 listopada 2015 r. w sprawie opublikowania listy awansowanych urzędników w ramach postępowania w sprawie awansu (2015) w zakresie, w jakim nie zawiera ona nazwiska skarżącego;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

12.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 335/54

Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2016 r. – ZZ/EIB

(Sprawa F-37/16)

(2016/C 335/71)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokat B. Maréchal)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny (EIB)

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji wydanej w ramach dochodzenia w sprawie poszanowania godności pracownika w pracy odnoszącego się do zarzutów molestowania seksualnego, w której to decyzji oddalono zażalenie skarżącej, a także żądanie zasądzenia zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę i odszkodowania tytułem poniesionych przez skarżącą kosztów leczenia.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 16 października 2015 r. wydanej w ramach przeprowadzonego przez komisję dochodzeniową dochodzenia w sprawie poszanowania godności pracownika w pracy wszczętego przez skarżącą w dniu 20 maja 2015 r. przeciwko jej przełożonemu, a także stwierdzenie nieważności sprawozdania komisji dochodzeniowej z dnia 14 września 2015 r. dotyczącego wysuniętego przez skarżącą żądania odnoszącego się do poszanowania godności pracownika w pracy, w którym to sprawozdaniu oddalono jej zażalenie i zawarto nieprawidłowe zalecenia, w tym dotyczące złagodzenia sprawozdania;

—

zasądzenie odszkodowania tytułem kosztów leczenia poniesionych przez skarżącą ze względu na wyrządzoną szkodę, wynoszących: (i) aktualnie 977 EUR (w tym VAT), a także (ii) tymczasowo 5 850 EUR tytułem przyszłych kosztów leczenia;

—

zasądzenie zadośćuczynienia za wyrządzoną skarżącej krzywdę w wysokości 20 000 EUR;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.