29.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 175/1

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32015M7597. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

29.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 175/2

2.1.

Biorąc pod uwagę stały wkład EBC do ram prawnych dotyczących zharmonizowanych wskaźników cen konsumpcyjnych oraz znaczenie wysokiej jakości statystyki HICP dla prowadzenia właściwej polityki pieniężnej oraz, w szczególności, realizacji podstawowego celu EBC, jakim jest utrzymanie stabilności cen, nadal niezbędne jest zasięganie opinii EBC co do przyszłych modyfikacji tych ram prawnych (5).

2.2.

W szczególności, zgodnie z art. 127 ust. 4 i art. 282 ust. 5 Traktatu, Komisja zasięga opinii EBC w sprawie aktów delegowanych i wykonawczych, do przyjęcia których Komisja będzie upoważniona na podstawie zmienionych ram prawnych HICP (6). Obowiązek zasięgania opinii EBC oraz korzyści z tego wynikające zostały podkreślone przez Trybunał Sprawiedliwości w sprawie Komisja przeciwko EBC (7).

2.3.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami rozporządzenia (WE) nr 2494/95 (8) i niezależnie od obowiązku współpracy w przygotowywaniu aktów ustawodawczych motyw 2 projektu rozporządzenia powinien odzwierciedlać obowiązek zasięgania opinii EBC w sprawie aktów delegowanych i wykonawczych przyjmowanych na podstawie przepisów projektu rozporządzenia.

3.1.

Jeżeli chodzi o kompetencję Komisji do przyjmowania aktów delegowanych na podstawie art. 290 Traktatu, EBC uważa, że elementami projektu rozporządzenia o zasadniczym znaczeniu są progi, poniżej których nie ma obowiązku przekazywania wskaźników częściowych zharmonizowanych wskaźników oraz wykaz wskaźników częściowych, których państwa członkowskie nie mają obowiązku tworzyć (9). Elementy ta mają fundamentalne znaczenie dla zapewnienia wiarygodnych i zharmonizowanych wskaźników cen konsumpcyjnych. Zmiany tych parametrów mają bezpośredni wpływ na zakres pokrycia i wiarygodność tych wskaźników. Wywierają one znaczący wpływ na jakość i wiarygodność indeksu. EBC jest zatem zdania, że akty delegowane nie stanowią odpowiednich instrumentów prawnych do ustanawiania zasad mających zastosowania do tych kluczowych elementów ram prawnych HICP. Kwestie te powinny zostać określone i ustanowione w projekcie rozporządzenia. EBC sugeruje uwzględnienie w art. 5 ust. 6 i 7 powszechnie przyjętych wskaźników odpowiednio 1/1 000 wagi łącznych wydatków ujętych w HICP oraz 1/100 dla mieszkań i domów mieszkalnych zajmowanych przez właściciela.

3.2.

EBC wspiera proponowany art. 5 ust. 1 w związku z art. 2 lit. q) dotyczące gromadzenia informacji o „cenach regulowanych” jako części „informacji podstawowych”, które należy dostarczyć w odniesieniu do HICP (oraz HICP przy stałych stawkach podatkowych). EBC monitoruje zmiany cen, które są ustanowione bezpośrednio przez rządy lub w dużym stopniu zależą od rządów (na poziomie centralnym, regionalnym lub lokalnym, w tym krajowych organów regulacyjnych), jak również wpływ tych zmian na ogół HICP. Informacje te są w istocie bardzo przydatne na potrzeby analiz dotyczących zmian inflacji. Konieczne są jednak dalsze wytyczne odnoszące się do podziału can na nieregulowane, regulowane w przeważającym zakresie lub całkowicie regulowane. Podział ten jest często niejednoznaczny. W odniesieniu do wskaźników dotyczących cen regulowanych lub wyłączających takie ceny, EBC z zadowoleniem przyjąłby przedstawienie przez Komisję w akcie wykonawczym wydanym na podstawie art. 4 ust. 4 projektu rozporządzenia wytycznych zapewniających harmonizację definicji i zastosowania tych koncepcji.

4.1.

EBC zgadza się z Komisją co do tego, że nowe ramy prawne powinny ustanawiać standardy nie niższe niż obecne wymogi dotyczące zestawiania zharmonizowanych wskaźników w zakresie zapewnienia jakości i spójności. Osiągnięcia ostatnich dwudziestu lat od przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 2494/95 powinny być utrzymane na tym samym poziomie, a gdzie to możliwe, wzmocnione.

4.2.

Art. 4 ust. 2 lit. b) projektu rozporządzenia wprowadza szerszy zakres systematycznych różnic dotyczących rocznych stóp wzrostu wskaźnika mieszkań i domów mieszkalnych zajmowanych przez właściciela (wskaźnik cen OOH) oraz wskaźnika cen mieszkań i domów mieszkalnych (wskaźnik HPI), które mogą odbiegać od koncepcji lub metod projektu rozporządzenia. O ile w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 93/2013 (10) brak jest wzmianki na temat tych kwestii, EBC zdecydowanie sugeruje zastosowanie standardowego 0,1 punktu procentowego, który jest wykorzystywany do oceny porównywalności indeksów częściowych HICP. Można to osiągnąć poprzez pominięcie art. 4 ust. 2 lit. b) projektu rozporządzenia i usunięcie ograniczenia zastosowania art. 4 ust. 2 lit. a). Rozluźnienie wymogów porównywalności wpłynęłoby negatywnie na jakość indeksów częściowych OOH i HPI.

4.3.

Sporządzanie wskaźników częściowych z częstotliwością mniejszą niż wymagana w projekcie rozporządzenia powinno być uzależnione od uprzedniej zgody Komisji (Eurostatu). Obecnie zapewnia to art. 8 ust. 2 rozporządzenia 2494/95 (11). Taki sam wymóg powinien zostać zawarty w art. 6 ust. 3 projektu rozporządzenia oraz w rozporządzeniu wykonawczym.

29.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 175/5

Council of the European Union

General Secretariat

DG C 1C

Rue de la Loi/Wetstraat 175

1048 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

E-mail: sanctions@consilium.europa.eu

29.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 175/6

Council of the European Union

General Secretariat

DG C 1C

Rue de la Loi/Wetstraat 175

1048 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

E-mail: sanctions@consilium.europa.eu

29.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 175/7

29.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 175/8

1.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że zgłoszona transakcja stanowi koncentrację w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

2.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że zgłoszona transakcja ma wymiar unijny zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

3.

Komitet Doradczy zgadza się z zaproponowanymi przez Komisję definicjami właściwych rynków produktowych i geograficznych, określonymi w projekcie decyzji.

4.

W szczególności Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że do celów oceny zgłaszanej koncentracji należy wyróżnić następujące rynki:

5.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że proponowana koncentracja budzi wątpliwości co do jej zgodności z rynkiem wewnętrznym lub znaczną jego częścią:

6.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że – również w świetle rozwoju sytuacji po zgłoszeniu, podsumowanych w sekcji 6 projektu decyzji – zobowiązania są wystarczające, aby zmniejszyć obawy powstałe w wyniku zgłoszonej koncentracji co do jej zgodności z rynkiem wewnętrznym lub znaczną jego częścią:

Mniejszość członków Komitetu Doradczego wstrzymuje się od głosu.

7.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że o ile spełnione zostaną wszystkie zobowiązania zaproponowane przez strony oraz wszystkie zobowiązaniami rozważane łącznie, jest mało prawdopodobne, aby zgłoszona koncentracja zakłóciła w znaczący sposób skuteczną konkurencję na rynku wewnętrznym ani na znacznej jego części. Mniejszość członków Komitetu Doradczego wstrzymuje się od głosu.

8.

Komitet Doradczy zgadza się ze stanowiskiem Komisji, w myśl którego zgłoszona koncentracja powinna zostać uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym oraz Porozumieniem EOG zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Mniejszość członków Komitetu Doradczego wstrzymuje się od głosu.

29.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 175/10

1.

W dniu 18 sierpnia 2014 r. Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwa Liberty Global plc („Liberty Global”), Corelio Publishing NV („Corelio”) oraz Waterman & Waterman NV („W&W”) (wspólnie określane jako „strony zgłaszające”) przejmują, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem De Vijver Media NV („De Vijver Media”) w drodze zakupu udziałów/akcji („proponowana transakcja”).

2.

Proponowana transakcja ma wymiar unijny w rozumieniu art. 1 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

3.

W dniu 22 września 2014 r. Komisja przyjęła decyzję o wszczęciu postępowania zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Komisja wstępnie stwierdziła, że proponowana transakcja wzbudza poważne wątpliwości co do jej zgodności z rynkiem wewnętrznym oraz z funkcjonowaniem Porozumienia EOG w związku z jej nieskoordynowanymi skutkami wertykalnymi. Strony zgłaszające przedstawiły uwagi pisemne w dniu 6 października 2014 r.

4.

W dniu 16 października 2014 r., zgodnie z art. 10 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, Komisja podjęła decyzję o przedłużeniu terminu na przegląd proponowanej transakcji o 20 dni.

5.

Przedsiębiorstwo Belgacom NV wykazało „uzasadniony interes” w rozumieniu art. 18 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw i w dniu 9 grudnia 2014 r. zostało uznane za zainteresowaną osobę trzecią zgodnie z art. 5 decyzji 2011/695/UE.

6.

W celu rozwiązania stwierdzonych przez Komisję problemów w zakresie konkurencji, w dniu 24 listopada 2014 r. zgłaszające strony przedstawiły formalne zobowiązania. Komisja przeprowadziła test rynkowy pod kątem zobowiązań i stwierdziła, że należy je poprawić, aby rozwiązać problemy w zakresie konkurencji. W dniach 9 grudnia i 12 grudnia 2014 r. zgłaszające strony przedstawiły poprawione zobowiązania, a w dniu 9 lutego 2015 r. przedstawiły ostateczny zestaw zobowiązań. Głównym elementem ostatecznych zobowiązań jest zobowiązanie do oferowania dystrybutorom TV dostępu do linearnych, podstawowych płatnych kanałów telewizyjnych Vier i Vijf przedsiębiorstwa De Vijver Media oraz do innych podstawowych linearnych płatnych kanałów telewizyjnych, wraz z prawami pokrewnymi, na uczciwych, rozsądnych i niedyskryminacyjnych warunkach, do dystrybucji w Belgii.

7.

Na podstawie zmienionych ostatecznych zobowiązań proponowaną transakcję uznano w projekcie decyzji za zgodną z rynkiem wewnętrznym oraz z funkcjonowaniem Porozumienia EOG.

8.

Zgodnie z art. 16 decyzji 2011/695/UE zbadałem, czy projekt decyzji dotyczy jedynie zastrzeżeń, co do których strony miały możliwość przedstawienia swoich stanowisk. Stwierdzam, że tak istotnie jest.

9.

Nie otrzymałem żadnych innych wniosków proceduralnych ani skarg od żadnej ze stron. Stwierdzam, że strony miały w tej sprawie możliwość skutecznego skorzystania ze swoich praw procesowych.

29.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 175/11

1)

Liberty Global plc („Liberty Global”) świadczy usługi telewizyjne, internetowe i telefoniczne poprzez własne sieci kablowe w wielu krajach Europy. W Belgii Liberty Global ma pakiet kontrolny w spółce Telenet. Telenet jest właścicielem i operatorem sieci kablowej. Sieć obejmuje prawie całą Flandrię, części Brukseli i jedną gminę w Walonii. Telenet jest również operatorem kilku płatnych kanałów telewizyjnych i usług wideo na żądanie.

2)

Przedsiębiorstwo Waterman & Waterman NV („Waterman & Waterman”) to finansowa spółka holdingowa kontrolowana przez dwie osoby prywatne - Woutera Vandenhaute’a i Erika Watté.

3)

Przedsiębiorstwo Corelio Publishing NV („Corelio Publishing”) publikuje gazety i wiadomości on-line oraz sprzedaje powierzchnię reklamową.

4)

Przedsiębiorstwo De Vijver Media NV („De Vijver Media”) nadaje dwa niderlandzkojęzyczne kanały telewizyjne, „Vier” i „Vijf”. Produkuje ono również treści telewizyjne, głównie za pośrednictwem swojej spółki zależnej Woestijnvis NV. Ponadto De Vijver Media sprzedaje czas reklamowy na swoich kanałach Vier i Vijf oraz na niektórych małych kanałach telewizyjnych należących do innych nadawców.

5)

W dniu 18 sierpnia 2014 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Liberty Global oraz przedsiębiorstwa Waterman & Waterman i Corelio Publishing przejmują, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem De Vijver Media w drodze zakupu udziałów/akcji.

6)

W dniu 17 czerwca 2014 r. Telenet, W&w oraz Corelio zawarły porozumienie, na mocy którego Telenet przejmie 33,33 % akcji De Vijver Media, a także podwyższy kapitał De Vijver Media. W rezultacie Telenet obejmie 50 % akcji De Vijver Media, podczas gdy Waterman & Waterman i Corelio Publishing będą posiadać po 25 % udziałów. Ci trzej udziałowcy De Vijver Media zawrą umowę akcjonariuszy po zamknięciu transakcji. W oparciu o swoje udziały oraz postanowienia umowy akcjonariuszy, wszyscy trzej akcjonariusze będą mieli wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem De Vijver Media.

7)

Nadawcy telewizyjni, tacy jak De Vijver Media, zajmują się dostawą kanałów telewizyjnych na rzecz dystrybutorów telewizyjnych, takich jak Telenet. Komisja zdefiniowała właściwy rynek produktowy, na którym działa De Vijver Media, jako rynek hurtowej sprzedaży niekodowanych oraz podstawowych płatnych kanałów telewizyjnych. Podstawowe płatne kanały telewizyjne stanowią część podstawowego pakietu kanałów oferowanych przez dystrybutorów telewizyjnych. W Belgii w większości gospodarstw domowych uiszcza za tego rodzaju podstawowy pakiet kanałów telewizyjnych miesięczną opłatę na rzecz przedsiębiorstwa świadczącego usługi telewizji kablowej lub usługi telefoniczne. Kanały Vier i Vijf oferowane przez De Vijver Media są oferowane w ramach takiego pakietu podstawowego i są zatem podstawowymi płatnymi kanałami telewizyjnymi. Tylko kanały nadawców publicznych są dostępne nieodpłatnie, bez abonamentu, a zatem kwalifikują się jako kanały niekodowane. Biorąc pod uwagę ograniczoną liczbę konsumentów korzystających wyłącznie z usług telewizji niekodowanej, Komisja nie musiała rozstrzygać, czy hurtowa dostawa kanałów niekodowanych i hurtowa dostawa podstawowych płatnych kanałów telewizyjnych stanowią odrębne rynki, ponieważ nie zmieniłoby to wyniku oceny wpływu na konkurencję. Właściwy rynek geograficzny dostaw niekodowanych i podstawowych płatnych kanałów telewizyjnych jest tożsamy z obrębem zasięgu sieci Telenet.

8)

Dystrybutorzy telewizyjni, tacy jak Telenet, nadają kanały telewizyjne do swoich abonentów za pośrednictwem sieci. Komisja zdefiniowała właściwy rynek produktowy, na którym działa Telenet jako dystrybutor telewizyjny, jako rynek świadczenia detalicznych usług telewizyjnych. Komisja pozostawiła otwartą kwestię, czy rynek ten obejmuje dwa oddzielne właściwe rynki produktowe, mianowicie rynek świadczenia detalicznych usług telewizyjnych w zakresie kanałów niekodowanych i podstawowych kanałów płatnych oraz świadczenia detalicznych usług telewizyjnych w zakresie kanałów telewizyjnych typu Premium Pay. Właściwy rynek geograficzny tych rynków detalicznych jest tożsamy z obrębem zasięgu sieci Telenet.

9)

Komisja określiła również rynek produkcji treści telewizyjnych i rynek licencjonowania/nabywania praw do transmisji programów telewizyjnych. Komisja pozostawiła otwartą kwestię, czy właściwy zakres geograficzny tych rynków ma zasięg krajowy (Belgia) czy też węższy (Flandria).

10)

Komisja pozostawiła również otwartą kwestię, czy rynek reklamy telewizyjnej stanowi odrębny rynek niż inne formy reklamy. Jeżeli taki odrębny rynek istnieje, jego zakres geograficzny obejmowałby Belgię lub byłby węższy (Flandria).

11)

Transakcja nie budzi obaw dotyczących naruszenia zasad konkurencji w odniesieniu do rynku produkcji treści telewizyjnych i rynku licencjonowania praw do transmisji programów telewizyjnych. Udział przedsiębiorstwa De Vijver Media w tych rynkach jest niski, a treści, jakie produkuje ono za pośrednictwem swej spółki zależnej Woestijnvis NV, nie są konkurencyjnie istotne z punktu widzenia nadawców lub dystrybutorów telewizyjnych. Co więcej, transakcja nie budzi obaw dotyczących naruszenia zasad konkurencji w odniesieniu do ewentualnego oddzielnego rynku reklamy telewizyjnej.

12)

Transakcja budzi obawy dotyczące naruszenia zasad konkurencji, ponieważ przedsiębiorstwo De Vijver Media mogłoby zamknąć dostęp do kanałów Vier i Vijf dystrybutorom telewizyjnym, którzy konkurują z Telenet (zamknięcie dostępu do czynników produkcji). Co więcej, transakcja budzi obawy dotyczące naruszenia zasad konkurencji również dlatego, że Telenet mógłby zamknąć dostęp do swojej sieci kablowej konkurentom De Vijver Media.

13)

Kanały Vier i Vijf są ważnym czynnikiem produkcji dla dystrybutorów telewizyjnych. Konsumenci we Flandrii i w Brukseli cenią Vier i Vijf i często oglądają te kanały. Respondenci uczestniczący w badaniu rynku potwierdzili, że aby konkurować z Telenetem, dystrybutorzy telewizyjni muszą być w stanie oferować swoim abonentom te kanały.

14)

Zarówno Telenet, jak i De Vijver Media mają możliwość zarówno całkowitego, jak i częściowego zamknięcia dostępu do czynników produkcji. Całkowite zamknięcie dostępu do czynników produkcji oznacza, że Telenet i De Vijver Media mogłyby odmówić dystrybutorom telewizyjnym konkurującym z Telenetem licencji na kanały Vier i Vijf. Częściowe zamknięcie dostępu do czynników produkcji oznacza, że Telenet i De Vijver Media mogłyby podnieść cenę za kanały Vier i Vijf lub dyskryminować konkurujących dystrybutorów telewizyjnych w inny sposób.

15)

Obok Telenetu wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem De Vijver Media będą mieli po transakcji jeszcze dwaj inni akcjonariusze. Komisja zbadała, czy dwaj pozostali akcjonariusze mogliby uniemożliwić Telenetowi zamknięcie dostępu do czynników produkcji. Na podstawie analizy umowy akcjonariuszy Komisja stwierdziła, że nie byłoby to możliwe i że Telenet miałby możliwość samodzielnego zamknięcia dostępu do czynników produkcji.

16)

Jeżeli trzech udziałowców De Vijver Media działałoby wspólnie, również przedsiębiorstwo De Vijver Media miałoby możliwość zamknięcia dostępu do czynników produkcji. Wspólne działanie wszystkich trzech udziałowców De Vijver Media zależałoby od tego, czy wszystkie trzy przedsiębiorstwa miałyby motywację do zamknięcia dostępu do czynników produkcji. Pozostali dwaj akcjonariusze De Vijver Media będą mieli motywację do częściowego zamknięcia dostępu do czynników produkcji, ponieważ dzięki temu De Vijver Media otrzyma wyższe opłaty licencyjne (opłaty uiszczane przez dystrybutorów telewizyjnych na rzecz nadawców telewizyjnych za prawo do nadawania kanałów). Pozostali dwaj akcjonariusze mogą nie mieć motywacji do całkowitego zamknięcia dostępu do czynników produkcji, ale Telenet może połączyć ich motywację ze swoją, refundując im ewentualną utratę dochodów, która może wyniknąć z całkowitego zamknięcia dostępu do czynników produkcji.

17)

Aby ocenić, czy De Vijver Media miałby motywację do całkowitego zamknięcia dostępu do czynników produkcji, Komisja ujęła ilościowo koszty i korzyści, jakie spowodowałoby takie zamknięcie. Koszty to przychody z reklam i opłaty licencyjne, które De Vijver Media utraciłby, ponieważ jego kanały nie byłyby już oferowane przez dystrybutorów telewizyjnych konkurujących z Telenetem. Korzyści to zyski uzyskane przez Telenet z tytułu abonentów, którzy odeszliby od konkurencyjnych platform na rzecz Telenetu. Na podstawie porównania kosztów i korzyści Komisja następnie obliczyła, ilu abonentów konkurentów Telenetu musiałoby zmienić dostawcę na Telenet, aby całkowite zamknięcie dostępu do czynników produkcji było dochodowe.

18)

Komisja oszacowała, że jeżeli Vier i Vijf nie byłyby oferowane przez konkurentów Telenetu, liczba abonentów, którzy zmieniliby dostawcę, byłaby znacznie wyższa niż minimalna liczba abonentów konieczna do tego, aby całkowite zamknięcie dostępu było dochodowe. Ponieważ korzyści całkowitego zamknięcia dostępu do czynników produkcji przewyższają koszty, Telenet i De Vijver Media miałyby silną motywację do całkowitego zamknięcia dostępu do czynników produkcji.

19)

Telenet i De Vijver Media miałyby również silną motywację do częściowego zamknięcia dostępu do czynników produkcji, ponieważ dzięki temu De Vijver Media otrzymywałby wyższe opłaty licencyjne.

20)

Zamknięcie dostępu do czynników produkcji zakłóciłby konkurencję na rynku świadczenia detalicznych usług telewizyjnych. Telenet zajmuje pozycję dominującą na tym rynku w oparciu o swoje wysokie udziały w rynku i kilka innych czynników. Zamknięcie dostępu do czynników produkcji stworzyłoby bariery wejścia na ten rynek, ponieważ nowym uczestnikom rynku trudno będzie konkurować z Telenetem, jeżeli nie będą mogli oferować kanałów Vier i Vijf. W ten sposób dominująca pozycja Telenetu zostałaby wzmocniona. Zamknięcie dostępu do czynników produkcji osłabiłoby również konkurencję ze strony istniejących dystrybutorów telewizyjnych, ponieważ nie będą one w stanie zaoferować Vier i Vijf.

21)

Na rynkach telewizyjnych całkowite zamknięcie dostępu do bazy klientów ma miejsce, gdy nadawcy telewizyjnemu odmówiono dostępu do rynku niższego szczebla danego dystrybutora. Prowadzi to do przerw w dostawie, podczas których abonent nie może oglądać kanałów, którym zamknięto dostęp do rynku. Bardziej subtelna forma wykluczenia - częściowe zamknięcie dostępu do bazy klientów- ma miejsce, dystrybutor telewizyjny umożliwia nadawanie kanału na swojej platformie, ale obniża jakość jego oglądania. W szczególności dystrybutor może sprawić, aby treści oferowane przez konkurenta były trudniej dostępne, np. umieszczając konkurencyjne kanały niżej na liście kanałów lub w elektronicznym przewodniku ustawiania kanałów, co zwiększy prawdopodobieństwo, że odbiorcy będą w pierwszej kolejności oglądać kanały należące do dystrybutora.

22)

Telenet jest ważnym klientem i dysponuje znaczącą władzą rynkową na rynku niższego szczebla świadczenia detalicznych usług telewizyjnych. W świetle dużego udziału Telenetu w rynku świadczenia detalicznych usług telewizyjnych Komisja uważa, że aby móc prowadzić działalność we Flandrii, nadawcy muszą być obecni na telewizyjnej platformie dystrybucji Telenetu.

23)

Telenet kontroluje kanały linearne, które nadaje (objęte zobowiązaniem do transmisji). Może on również zdecydować, które nielinearne treści nadawcy mogą udostępnić na jego platformie. Telenet ma zatem możliwość zamknięcia dostępu do bazy klientów.

24)

Telenet miałby również prawdopodobnie motywację do zamknięcia dostępu do odbiorców. Celem takiej strategii byłyby kanały, które blisko konkurują z kanałami De Vijver Media, czyli kanały z podobną bazą odbiorców i reklamodawców. Wynika to z faktu, że zyski De Vijver Media z zamknięcia dostępu do odbiorców pochodzą ze zwiększonych przychodów z reklam, które najprawdopodobniej wzrosną, jeśli kanał podobny do kanału Vier lub Vijf przestanie być dostępny na platformie Telenetu. Natomiast zamknięcie dostępu do odbiorców w odniesieniu do kanału o innym profilu i bazie odbiorców niż Vier i Vijf prawdopodobnie nie będzie źródłem znaczących dochodów. Ze względu na podobieństwa pod względem odbiorców i rodzaju treści Komisja uważa, że prawdopodobnymi celami zamknięcia dostępu do bazy klientów mogą być kanały 2BE i Vitaya nadawcy Medialaan i kanał Canvas nadawcy VRT oraz usługi nielinearne tych dwóch nadawców.

25)

Ogólna rentowność zamknięcia dostępu do bazy klientów z punktu widzenia Telenetu i De Vijver Media zależy od liczby klientów, którzy zrezygnują z Telenetu w wyniku zamknięcia dostępu do bazy klientów. Jeżeli liczba ta będzie niska, Telenet nie straci wielu abonentów, a zatem koszt zamknięcia dostępu do bazy klientów będzie ograniczony. W oparciu o szacunki Komisji, liczba klientów rezygnujących z usług Telenetu byłaby najprawdopodobniej zbyt wysoka, aby całkowite zamknięcie dostępu do bazy klientów (dany kanał nie jest w ogóle udostępniany na platformie Telenetu) było dla Telenetu opłacalne. Telenet miałby jednak prawdopodobnie motywację do częściowego zamknięcia dostępu do bazy klientów przez pogorszenie jakości nadawania kanałów i usług nielinearnych nadawców konkurencyjnych względem De Vijver Media. Telenet może również wykorzystywać groźbę częściowego zamknięcia dostępu do bazy klientów jako ważny argument w negocjacjach, który wzmocni jego pozycję negocjacyjną w rozmowach z Medialaan i VRT i umożliwi mu uzyskanie lepszego wyniku podczas negocjacji w sprawie umowy o transmisji.

26)

Częściowe zamknięcie dostępu do bazy klientów może mieć skutki antykonkurencyjne. Pogorszenie przez Telenet jakości nadawania obniży jakość oglądania rywalizujących kanałów na platformie Telenetu. Ponadto konkurencja na rynku hurtowej dostawy niekodowanych i podstawowych płatnych kanałów telewizyjnych zostałaby złagodzona, ponieważ nadawcy Medialaan i VRT mogliby zostać osłabieni jako konkurenci.

27)

Przedmiotowa koncentracja budzi obawy dotyczące zamknięcia dostępu do czynników produkcji w odniesieniu do kanałów Vier i Vijf należących do De Vijver Media. Budzi ona również obawy dotyczące częściowego zamknięcia dostępu do bazy klientów, ponieważ Telenet ma możliwość i motywację obniżenia jakości oglądania kanałów Medialaan i VRT. W związku z tym zgłoszona koncentracja budzi obawy, że przedmiotowa transakcja stanowiłaby znaczącą przeszkodę w skutecznej konkurencji na rynku świadczenia detalicznych usług telewizyjnych w obrębie zasięgu sieci Telenet oraz na rynku dostawy niekodowanych i podstawowych płatnych kanałów telewizyjnych w obrębie zasięgu sieci Telenet.

28)

Podczas gdy Komisja dokonywała przeglądu przedmiotowej koncentracji, De Vijver Media zawarł nowe umowy o transmisji z kilkoma dystrybutorami telewizyjnymi, w tym z Belgacom. De Vijver Media zaproponował również przedłużenie kilku umów o transmisji z innymi dystrybutorami telewizyjnymi. Wspomniane umowy o transmisji zmniejszają ryzyko zamknięcia dostępu do czynników produkcji, ponieważ zapewniają one dystrybutorom telewizyjnym dostęp do kanałów Vijf i Vier. Nie likwidują one jednak całkowicie obaw Komisji dotyczących zamknięcia dostępu do czynników produkcji, ponieważ nie obejmują wszystkich praw dotyczących nadawania Vier i Vijf oraz ponieważ potencjalne nowe podmioty nie mają umowy o transmisji.

29)

Podczas przeglądu dokonanego przez Komisję, Telenet również zaproponował zmiany w swoich umowach o transmisji z nadawcami telewizyjnymi VRT i Medialaan. Umowy te określają warunki, na jakich Telenet nadaje kanały VRT i Medialaan, w tym opłaty, które musi płacić. Telenet i VRT wprowadziły zmiany do swojej umowy o transmisji oraz przedłużyły okres jej obowiązywania. Zmiany wprowadziły szereg przepisów mających na celu ochronę VRT przed zamknięciem dostępu do bazy klientów. Telenet złożył również Medialaan wiążącą i nieodwołalną ofertę w sprawie przedłużenia umowy o transmisji i zmiany umowy mającej na celu ochronę Medialaan przed zamknięciem dostępu do bazy klientów. Zgłaszające strony formalnie zobowiązały się do utrzymania tej oferty przez sześć miesięcy po zamknięciu transakcji.

30)

W celu rozwiązania stwierdzonych przez Komisję obaw dotyczących naruszenia zasad konkurencji zgłaszające strony przedstawiły zobowiązania. Głównym elementem tych zobowiązań było zobowiązanie do zapewnienia, że De Vijver Media przychylnie odniesie się do wszystkich uzasadnionych wniosków dystrybutorów telewizyjnych w sprawie dystrybucji kanałów Vier, Vijf i wszelkich przyszłych podstawowych płatnych kanałów telewizyjnych na sprawiedliwych, rozsądnych i niedyskryminujących warunkach. Każdy dystrybutor telewizyjny, który zamierza oferować detaliczne usługi telewizyjne w obrębie zasięgu sieci Telenet, może - jeśli sobie tego życzy - uzyskać licencję obejmującą całe terytorium Belgii. De Vijver Media musi udzielać licencji nie tylko na kanały, lecz również na prawa pokrewne. Są to prawa do włączenia programów telewizyjnych danego kanału do usług powiązanych z tym kanałem, takich jak usługa umożliwiająca oglądanie już wyemitowanych programów (catch-up TV), usługi wieloekranowe lub usługa PVR, która umożliwia widzom nagrywanie i oglądanie programów w dowolnym momencie). Powiązane usługi są oferowane w ramach oglądania kanałów i są oferowane użytkownikom końcowym jednocześnie z linearną transmisją kanału lub też krótko przed nią lub po niej.

31)

Wszystkie podmioty świadczące usługi dystrybucji telewizyjnej mogą powoływać się na te zobowiązania, niezależnie od tego, czy rozpowszechniają kanały telewizyjne przez sieć kablową, satelitę, naziemną telewizję cyfrową, IPTV, DTT, internet lub inną platformę. W przypadku sporów dotyczących warunków dostępu, dystrybutorzy telewizyjni mogą skierować spór do przyspieszonej procedury arbitrażu. Zobowiązania będą obowiązywać przez okres siedmiu lat.

32)

Oprócz zobowiązania się do udzielania licencji na Vier i Vijf, zgłaszające strony zobowiązują się również do utrzymania oferty dla Medialaan przez sześć miesięcy po zamknięciu transakcji. Kontekst tej oferty opisano w sekcji zatytułowanej „Rozwój sytuacji po zgłoszeniu koncentracji”.

33)

Komisja jest zdania, że zobowiązanie do udzielania licencji na Vier, Vijf oraz wszelkie inne podstawowe płatne kanały telewizyjne, łącznie z ich prawami pokrewnymi, w połączeniu z umowami o transmisję, które zawarł De Vijver Media, niweluje obawy Komisji dotyczące zamknięcia dostępu do czynników produkcji. Niweluje ono obawy Komisji dotyczące całkowitego zamknięcia dostępu do czynników produkcji, ponieważ gwarantuje, że obecni i przyszli dystrybutorzy telewizyjni mogą włączyć do swojej oferty kanały Vier i Vijf. Niweluje ono również obawy Komisji dotyczące częściowego zamknięcia dostępu do czynników produkcji, gdyż zapewnia uiszczanie przez dystrybutorów telewizyjnych sprawiedliwych, rozsądnych i niedyskryminujących opłat.

34)

Komisja uważa również, że zobowiązania, w połączeniu z umowami o transmisji zawartymi przez Telenet, niweluję obawy dotyczące zamknięcia dostępu do bazy klientów. Umowy o transmisji zawarte przez Telenet z Medialaan VRT oraz oferta Telenetu dotycząca zmiany umowy z Medialaan, formalnie przedstawiona w zobowiązaniach, chronią VRT i Medialaan przed częściowym zamknięciem dostępu do bazy klientów.

35)

Z powodów wymienionych powyżej w decyzji stwierdza się, że planowana koncentracja nie doprowadzi do istotnego zakłócenia efektywnej konkurencji na rynku wewnętrznym lub jego istotnej części.

36)

W związku z tym koncentracja została uznana za zgodną z zasadami rynku wewnętrznego oraz Porozumieniem EOG, zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw oraz zgodnie z art. 57 Porozumienia EOG.