ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 146
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Tom 58
4 maja 2015

Powiadomienie nr

Spis treśći

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2015/C 146/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2015/C 146/02

Sprawy połączone C-464/13 i C-465/13: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 marca 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht – Niemcy) – Europäische Schule München/Silvana Oberto (C-464/13), Barbara O’Leary (C-465/13) (Odesłanie prejudycjalne — Statut Szkół Europejskich — Właściwość Rady ds. Zażaleń Szkół Europejskich do orzekania w przedmiocie umowy o pracę na czas określony zawartej między Szkołą Europejską a nauczycielem, który nie został mianowany lub oddelegowany przez państwo członkowskie)

2

2015/C 146/03

Sprawa C-538/13: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 12 marca 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas – Litwa) – eVigilo Ltd/Priešgaisrinės apsaugos ir gelbėjimo departamentas prie Vidaus reikalų ministerijos (Odesłanie prejudycjalne — Zamówienia publiczne — Dyrektywy 89/665/EWG i 2004/18/WE — Zasada równego traktowania i zasada przejrzystości — Powiązanie zwycięskiego oferenta z biegłymi instytucji zamawiającej — Obowiązek wzięcia pod uwagę tego powiązania — Ciężar dowodu na stronniczość biegłego — Brak wpływu takiej stronniczości na końcowy wynik oceny — Termin do wniesienia odwołania — Podważenie abstrakcyjnych kryteriów udzielenia zamówienia — Wyjaśnienie tych kryteriów po przedstawieniu szczegółowych informacji na temat podstaw udzielenia zamówienia — Stopień zgodności ofert z wymaganiami technicznym, jako kryterium oceny)

3

2015/C 146/04

Sprawa C-577/13: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 12 marca 2015 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) – Zjednoczone Królestwo] – Actavis Group PTC EHF, Actavis UK Ltd/Boehringer Ingelheim Pharma GmbH & Co. KG [Odesłanie prejudycjalne — Produkty lecznicze stosowane u ludzi — Rozporządzenie (WE) nr 469/2009 — Artykuł 3 — Dodatkowe świadectwo ochronne — Warunki uzyskania tego świadectwa — Produkty lecznicze zawierające częściowo lub całkowicie ten sam składnik aktywny — Kolejne wprowadzenie do obrotu — Mieszanina składników aktywnych — Uprzednie wprowadzenie do obrotu składnika aktywnego w postaci produktu leczniczego zawierającego tylko jeden składnik aktywny — Warunki uzyskania więcej niż jednego świadectwa ochronnego na podstawie tego samego patentu — Zmiana składników aktywnych patentu podstawowego]

4

2015/C 146/05

Sprawa C-594/13: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 12 marca 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – go fair Zeitarbeit OHG/Finanzamt Hamburg-Altona [Odesłanie prejudycjalne — Podatek VAT — Dyrektywa 2006/112/WE — Artykuł 132 ust. 1 lit. g) — Zwolnienie świadczenia usług ściśle związanych z opieką i pomocą społeczną — Pojęcie podmiotów uznanych za podmioty o charakterze społecznym — Agencja pracy tymczasowej — Udostępnienie kwalifikowanego personelu opiekuńczego — Wykluczenie zwolnienia]

4

2015/C 146/06

Sprawa C-628/13: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 11 marca 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Jean-Bernard Lafonta/Autorité des marchés financiers (Odesłanie prejudycjalne — Zbliżanie ustawodawstw — Dyrektywa 2003/6/WE — Artykuł 1 pkt 1 — Dyrektywa 2003/124/WE — Artykuł 1 ust. 1 — Informacje wewnętrzne — Pojęcie informacji o ściśle określonym charakterze — Potencjalny wpływ w określony sposób na ceny instrumentów finansowych)

5

2015/C 146/07

Sprawa C-175/13: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 10 lutego 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Riigikohus – Estonia) – Liivimaa Lihaveis MTÜ/Eesti-Läti programmi 2007-2013 Seirekomitee (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 267 TFUE — Skarga na postanowienie zarządzające odesłanie prejudycjalne — Brak sporu zawisłego przed sądem orzekającym w przedmiocie tej skargi — Oczywista niedopuszczalność)

6

2015/C 146/08

Sprawa C-494/13 P: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 22 stycznia 2015 r. – GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Villiger Söhne GmbH [Odwołanie — Wspólnotowy znak towarowy — Rozporządzenie (WE) nr 40/94 — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) — Graficzny znak towarowy w kolorze zawierający elementy słowne LIBERTE american blend na niebieskim tle — Sprzeciw właściciela graficznego wspólnotowego znaku towarowego zawierającego elementy słowne La LIBERTAD — Odmowa rejestracji]

6

2015/C 146/09

Sprawa C-495/13 P: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 22 stycznia 2015 r. – GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Villiger Söhne GmbH (Odwołanie — Wspólnotowy znak towarowy — Rozporządzenie (WE) nr 40/94 — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) — Graficzny znak towarowy w kolorze, zawierający elementy słowne LIBERTE american blend — Sprzeciw właściciela słownego wspólnotowego znaku towarowego La LIBERTAD — Odmowa rejestracji)

7

2015/C 146/10

Sprawa C-496/13 P: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 22 stycznia 2015 r. – GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Villiger Söhne GmbH [Odwołanie — Wspólnotowy znak towarowy — Rozporządzenie (WE) nr 40/94 — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) — Graficzny znak towarowy w kolorze zawierający elementy słowne LIBERTE brunes na niebieskim tle — Sprzeciw właściciela wspólnotowych, słownego i graficznego, znaków towarowych La LIBERTAD — Odmowa]

7

2015/C 146/11

Sprawy połączone C-587/13 P i C-588/13 P: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 15 stycznia 2015 r. – Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA, Telefónica SA/Komisja Europejska (Odwołanie — System pomocy państwa przewidziany w ustawodawstwie hiszpańskim — Przepis dotyczący podatku od osób prawnych umożliwiający przedsiębiorstwom z siedzibą na terytorium hiszpańskim amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach niemających siedziby na tym terytorium — Decyzja uznająca system pomocy państwa za niezgodny z rynkiem wewnętrznym)

8

2015/C 146/12

Sprawa C-621/13 P: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 11 lutego 2015 r. – Orange/Komisja Europejska, Republika Francuska, Département des Hauts-de-Seine, Sequalum SAS (Odwołanie — Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Pomoc państwa — Rekompensata kosztów świadczenia usługi publicznej w związku z budową i obsługą ultraszerokopasmowej sieci łączności elektronicznej)

8

2015/C 146/13

Sprawa C-624/13 P: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 11 lutego 2015 r. – Iliad SA, Free infrastructure SAS, Free SAS/Komisja Europejska, Republika Francuska, Rzeczpospolita Polska, Département des Hauts-de-Seine (Odwołanie — Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Pomoc państwa — Rekompensata kosztów świadczenia usługi publicznej w związku z budową i obsługą ultraszerokopasmowej sieci łączności elektronicznej)

9

2015/C 146/14

Sprawa C-688/13: Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 28 stycznia 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Mercantil de Barcelona – Hiszpania) – postępowanie wszczęte na wniosek Gimnasio Deportivo San Andrés SL, w stanie likwidacji (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Przejęcie przedsiębiorstwa — Ochrona praw pracowniczych — Wykładnia dyrektywy 2001/23/WE — Zbywający, w stosunku do którego jest prowadzone postępowanie upadłościowe — Gwarancja nieprzejmowania przez przejmującego niektórych długów przejętego przedsiębiorstwa)

9

2015/C 146/15

Sprawa C-68/14: Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 3 lutego 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale ordinario di Aosta – Włochy) – Equitalia Nord SpA/CLR di Camelliti Serafino & C. Snc (Odesłanie prejudycjalne — Artykuły 106 TFUE i 107 TFUE — Konkurencja — Pojęcie pomocy państwa — Uregulowanie krajowe — Wykorzystanie nieruchomości na cele instytucjonalne — Obniżenie czynszu najmu — Kontekst faktyczny i prawny sporu w postępowaniu głównym — Brak dostatecznych wyjaśnień — Konieczność udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne — Brak wyjaśnień — Oczywista niedopuszczalność)

10

2015/C 146/16

Sprawa C-296/14: Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 5 lutego 2015 r. – Republika Grecka/Komisja Europejska (Odwołanie — Pomoc państwa — Nieoprocentowane pożyczki zabezpieczone gwarancją państwa udzieloną przez władze greckie podmiotom gospodarczym z sektora zbożowego — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym — Skarga oczywiście niedopuszczalna i oczywiście bezzasadna)

11

2015/C 146/17

Sprawa C-305/14: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 10 lutego 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Satu Mare – Rumunia) – Sergiu Lucian Băbășan/Inspectoratul Județean de Poliție Satu Mare (Odesłanie prejudycjalne — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Przepisy krajowe uzależniające organizację zgromadzenia publicznego od uzyskania zezwolenia — Przypadek pozostający poza zakresem stosowania prawa Unii — Oczywisty brak właściwości Trybunału)

11

2015/C 146/18

Sprawa C-374/14 P: Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 12 lutego 2015 r. – Walcher Meßtechnik GmbH/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) [Odwołanie — Regulamin postępowania przed Trybunałem — Artykuł 181 — Wspólnotowy znak towarowy — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego HIPERDRIVE — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) — Zasada ogólna równości traktowania]

12

2015/C 146/19

Sprawa C-23/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal de première instance de Namur (Belgia) w dniu 20 stycznia 2015 r. – postępowanie karne przeciwko Sébastienowi Andre’owi

12

2015/C 146/20

Sprawa C-43/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 4 grudnia 2014 r. w sprawie T-595/13 BSH Bosch und Siemens Hausgeräte GmbH/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 4 lutego 2015 r. przez BSH Bosch und Siemens Hausgeräte GmbH

13

2015/C 146/21

Sprawa C-46/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Central Administrativo Sul (Portugalia) w dniu 5 lutego 2015 r. – Ambiente e Sistemas de Informação Geográfica Lda (Ambisig)/AICP – Associação de Industriais do Concelho de Pombal

14

2015/C 146/22

Sprawa C-62/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-176/13 DTL Corporación/OHIM, wniesione w dniu 11 lutego 2015 r. przez DTL Corporación

14

2015/C 146/23

Sprawa C-67/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo per la Sardegna (Włochy) w dniu 12 lutego 2015 r. – Mario Melis i in./Comune di Loiri Porto San Paolo, Provincia di Olbia Tempio

15

2015/C 146/24

Sprawa C-68/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Grondwettelojk Hof (Belgia) w dniu 13 lutego 2015 r. – X/Ministerraad

16

2015/C 146/25

Sprawa C-79/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 17 grudnia 2014 r. w sprawie T-400/10, Hamas/Rada, wniesione w dniu 20 lutego 2015 r. przez Radę Unii Europejskiej

17

2015/C 146/26

Sprawa C-84/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) w dniu 19 lutego 2015 r. – Sonos Europe BV/Staatssecretaris van Financiën

18

2015/C 146/27

Sprawa C-85/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-70/10 Feralpi Holding SpA/Komisja, wniesione w dniu 19 lutego 2015 r. przez Feralpi Holding SpA

18

2015/C 146/28

Sprawa C-86/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-92/10 Ferriera Valsabbia i Valsabbia Investimenti/Komisja, wniesione w dniu 20 lutego 2015 r. przez Ferriera Valsabbia SpA i Valsabbia Investimenti SpA

19

2015/C 146/29

Sprawa C-87/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-85/10 Alfa Acciai/Komisja, wniesione w dniu 20 lutego 2015 r. przez Alfa Acciai SpA

21

2015/C 146/30

Sprawa C-88/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-90/10 Ferriere Nord SpA/Komisja, wniesione w dniu 20 lutego 2015 r. przez Ferriere Nord SpA

23

2015/C 146/31

Sprawa C-89/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-83/10 Riva Fire SpA/Komisja, wniesione w dniu 24 lutego 2015 r. przez Riva Fire SpA

24

2015/C 146/32

Sprawa C-90/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 12 grudnia 2014 r. w sprawie T-544/08, Hansen & Rosenthal KG i H & R Wax Company Vertrieb GmbH/Komisja Europejska, wniesione w dniu 24 lutego 2015 r. przez Hansen & Rosenthal KG i H & R Wax Company Vertrieb GmbH

26

2015/C 146/33

Sprawa C-91/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam (Niderlandy) w dniu 25 lutego 2015 r. – Kawasaki Motors Europe NV/Inspecteur van de Belastingdienst/Douane

27

2015/C 146/34

Sprawa C-96/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de grande instance de Nanterre (Francja) w dniu 26 lutego 2015 r. – Saint Louis Sucre SA, następca prawny Saint Louis Sucre SNC/Directeur général des douanes et droits indirects

28

2015/C 146/35

Sprawa C-104/15: Skarga wniesiona w dniu 3 marca 2015 r. – Komisja Europejska/Rumunia

29

2015/C 146/36

Sprawa C-112/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez the Østre Landsret (Dania) w dniu 4 marca 2015 r. – Kødbranchens Fællesråd działająca w imieniu i na rzecz Århus Slagtehus A/S i in./Ministeriet for Fødevarer, Landbrug og Fiskeri, Fødevarestyrelsen

30

2015/C 146/37

Sprawa C-116/15: Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2015 r. – Parlament Europejski/Rada Unii Europejskiej

30

2015/C 146/38

Sprawa C-507/13: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 9 grudnia 2014 r. – Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej/Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej, interwenient: Komisja Europejska

31

2015/C 146/39

Sprawa C-56/14: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 27 stycznia 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van eerste aanleg te Turnhout – Belgia) – Openbaar Ministerie/Marc Emiel Melanie De Beuckeleer, Michiel Martinus Zeeuws, Staalbeton NV/SA

31

2015/C 146/40

Sprawa C-116/14: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 10 grudnia 2014 r. – Komisja Europejska/Republika Portugalii

32

2015/C 146/41

Sprawa C-225/14: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 23 stycznia 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal d'instance de Dieppe – Francja) – Facet SA/Jean Henri

32

2015/C 146/42

Sprawa C-236/14: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 20 stycznia 2015 r. – Komisja Europejska/Irlandia, interwenient: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

32

2015/C 146/43

Sprawa C-412/14: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 14 stycznia 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Rüsselsheim – Niemcy) – Dagmar Wedel, Rudi Wedel/Condor Flugdienst GmbH

32

 

Sąd

2015/C 146/44

Sprawa T-89/09: Wyrok Sądu z dnia 17 marca 2015 r. – Pollmeier Massivholz/Komisja (Pomoc państwa — Przepisy państwowe dotyczące założenia tartaku w kraju związkowym Hesja — Skarga o stwierdzenie nieważności — Pismo skierowane do składających skargę do Komisji — Akt niepodlegający zaskarżeniu — Niedopuszczalność — Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa — Brak wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego — Poważne trudności — Obliczenie elementu pomocy zawartego w gwarancjach państwowych — Komunikat Komisji w sprawie pomocy państwa w formie gwarancji — Przedsiębiorstwo przeżywające trudności — Sprzedaż gruntu publicznego — Prawo do obrony — Obowiązek uzasadnienia)

33

2015/C 146/45

Sprawy T-195/11, T-458/11, T-448/12 i T-41/13: Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2015 r. – Cahier i in./Rada i Komisja (Odpowiedzialność pozaumowna — Nałożony na producentów wina wytwarzanego z winorośli o podwójnym zastosowaniu zakaz samodzielnej destylacji alkoholu w ilości przekraczającej ilość, jaka wykorzystywana jest zwykle przy produkcji wina — Stosowanie tego uregulowania przez władze krajowe)

34

2015/C 146/46

Sprawa T-611/11: Wyrok Sądu z dnia 17 marca 2015 r. – Spa Monopole/OHIM – South Pacific Management (Manea Spa) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Manea Spa — Wcześniejsze, słowne i graficzny, znaki towarowe Beneluksu SPA i wcześniejszy słowny znak towarowy Beneluksu LES THERMES DE SPA — Względne podstawy odmowy rejestracji — Artykuł 8 ust. 1 lit. b i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

34

2015/C 146/47

Sprawa T-30/12: Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2015 r. – IDT Biologika/Komisja (Zamówienia publiczne na dostawy — Procedura przetargowa — Dostawa w Serbii szczepionek przeciwko wściekliźnie — Odrzucenie oferty jednego z oferentów — Udzielenie zamówienia innemu oferentowi — Kryteria wyboru — Oczywisty błąd w ocenie)

35

2015/C 146/48

Sprawa T-466/12: Wyrok Sądu z dnia 17 marca 2015 r. – RFA International/Komisja [Dumping — Przywóz żelazokrzemu pochodzącego z Rosji — Odrzucenie wniosków o zwrot uiszczonego cła antydumpingowego — Określenie ceny eksportowej — Jeden podmiot gospodarczy — Ustalenie marginesu dumpingu — Zastosowanie metody odmiennej od metody zastosowanej w dochodzeniu pierwotnym — Zmiana okoliczności — Artykuł 2 ust. 9 i art. 11 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009]

36

2015/C 146/49

Sprawa T-250/13: Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2015 r. – Naazneen Investments/OHIM – Energy Brands (SMART WATER) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku — Słowny wspólnotowy znak towarowy SMART WATER — Rzeczywiste używanie — Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Obowiązek uzasadnienia — Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009]

36

2015/C 146/50

Sprawa T-384/13: Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2015 r. – Intermark/OHIM – Coca-Cola (RIENERGY Cola) [Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego RIENERGY Cola — Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy Coca-Cola i wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy COCA-COLA — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)]

37

2015/C 146/51

Sprawa T-412/13: Wyrok Sądu z dnia 19 marca 2015 r. – Chin Haur Indonesia/Rada [Dumping — Przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji — Rozszerzenie na ten przywóz ostatecznego cła antydumpingowego wprowadzonego na przywóz rowerów pochodzących z Chin — Obejście — Brak współpracy — Artykuły 13 i 18 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 — Obowiązek uzasadnienia — Błąd w ocenie]

38

2015/C 146/52

Sprawa T-413/13: Wyrok Sądu z dnia 19 marca 2015 r. – City Cycle Industries/Rada [Dumping — Przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji — Rozszerzenie na ten przywóz ostatecznego cła antydumpingowego wprowadzonego na przywóz rowerów pochodzących z Chin — Obejście — Brak współpracy — Artykuł 13 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 — Obowiązek uzasadnienia — Błąd w ocenie — Równość traktowania — Dostęp do akt]

38

2015/C 146/53

Sprawa T-66/15: Skarga wniesiona w dniu 12 lutego 2015 r. – Alsharghawi/Rada

39

2015/C 146/54

Sprawa T-76/15: Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2015 r. – KENUP Foundation i in./EIT

40

2015/C 146/55

Sprawa T-118/15: Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2015 r. – Słowenia/Komisja

41

2015/C 146/56

Sprawa T-458/12: Postanowienie Sądu z dnia 5 marca 2015 r. – Générations futures/Komisja

42

 

Sąd do spraw Służby Publicznej

2015/C 146/57

Sprawa F-73/13: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 17 marca 2015 r. – AX/EBC (Służba publiczna — Personel EBC — Postępowanie dyscyplinarne — Kara dyscyplinarna — Zwolnienie — Prawo do obrony — Dostęp do akt postępowania dyscyplinarnego — Dostęp do informacji i dokumentw dotyczących innych służb — Rozsądny termin — Zgodność z prawem składu komisji dyscyplinarnej — Doradcza rola komisji dyscyplinarnej — Kara surowsza w stosunku do zalecanej — Obowiazek uzasadnienia — Zarządzanie służbą — Oczywisty błąd w ocenie — Proporcjonalność kary — Okoliczności łagodzące — Okoliczności obciążające — Zarzut niezgodności z prawem)

43

2015/C 146/58

Sprawa F-97/13: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 5 marca 2015 r. – Gyarmathy/FRA (Służba publiczna — Personnel Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej — Personnel tymczasowy — Zatrudnienie — Ogłoszenie o naborze — Odrzucenie kandydatury)

43

2015/C 146/59

Sprawa F-24/14: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 18 marca 2015 r. – Rajala/OHIM (Służba publiczna — Urzędnicy — Ocena — Sprawozdanie z oceny — Ogólna ocena wyników pracy — Spójność)

44

2015/C 146/60

Sprawa F-27/14: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 18 marca 2015 r. – DK/ESDZ (Służba publiczna — Personnel ESDZ — Urzędnik — Postepowanie dyscyplinarne — Wydalenie ze służby bez obniżenia uprawnień emerytalnych — Artykuł 25 załącznika IX do regulaminu pracowniczego — Postepowanie karne w toku — Tożsamość stanu faktycznego przedstawionego do rozpatrzenia przez organ powołujący i sąd do spraw karnych)

45

2015/C 146/61

Sprawa F-51/14: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 18 marca 2015 r. – Ribeiro Sinde Monteiro/ESDZ (Służba publiczna — Personel ESDZ — Urzędnik — Awans — Artykuły 43 i 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego — Porównanie osiągnieć wszystkich urzędników przedstawionych do awansu — Urzędnicy zaproponowani przez służby ESDZ i urzędnicy niezaproponowani — Uwzględnienie sprawozdań z oceny — Oceny wyłącznie literalne)

45

2015/C 146/62

Sprawa F-61/14: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (w składzie jednego sędziego) z dnia 24 marca 2015 r. – Maggiulli/Komisja (Służba publiczna — Awans — Postępowanie w sprawie awansu (2013) — Decyzja o nieawansowaniu — Porównanie osiągnięć)

46

2015/C 146/63

Sprawa F-58/13: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 19 marca 2015 r. – Marcuccio/Komisja (Wykluczenie przedstawiciela strony z postępowania — Niewyznaczenie nowego przedstawiciela — Skarżący, który nie odpowiada na wezwania Sądu — Umorzenie postepowania)

47

2015/C 146/64

Sprawa F-62/13: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 19 marca 2015 r. – Marcuccio/Komisja (Wykluczenie przedstawiciela strony z postępowania — Brak wyznaczenia nowego przedstawiciela — Zaprzestanie przez skarżącego odpowiadania na wezwania Sądu — Umorzenie postępowania)

47

2015/C 146/65

Sprawa F-65/13: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 19 marca 2015 r. – Marcuccio/Komisja (Wykluczenie przedstawiciela strony z postępowania — Niewyznaczenie nowego przedstawiciela — Skarżący, który nie odpowiada na wezwania Sądu — Umorzenie postepowania)

48

2015/C 146/66

Sprawa F-89/13: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 19 marca 2015 r. – Marcuccio/Komisja (Wykluczenie przedstawiciela strony z postępowania — Niewyznaczenie nowego przedstawiciela — Skarżący, który nie odpowiada na wezwania Sądu — Umorzenie postepowania)

48

2015/C 146/67

Sprawa F-90/13: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 19 marca 2015 r. – Marcuccio/Komisja (Wykluczenie przedstawiciela strony z postępowania — Brak wyznaczenia nowego przedstawiciela — Zaprzestanie przez skarżącego odpowiadania na wezwania Sądu — Umorzenie postępowania)

49

2015/C 146/68

Sprawa F-28/15: Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2015 r. – ZZ/Komisja

49

2015/C 146/69

Sprawa F-29/15: Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2015 r. – ZZ/Wspólne przedsiębiorstwo ECSEL

50

2015/C 146/70

Sprawa F-30/15: Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2015 r. – ZZ/ESDZ

50

2015/C 146/71

Sprawa F-31/15: Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2015 r. – ZZ/Rada

51

2015/C 146/72

Sprawa F-32/15: Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2015 r. – ZZ i in./Rada

51

2015/C 146/73

Sprawa F-35/15: Skarga wniesiona w dniu 24 lutego 2015 r. – ZZ/Komisja

52

2015/C 146/74

Sprawa F-36/15: Skarga wniesiona w dniu 27 lutego 2015 r. – ZZ i ZZ/Trybunał Sprawiedliwości

52

2015/C 146/75

Sprawa F-97/14: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 24 marca 2015 r. – BU/EMA

53

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2015/C 146/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 138 z 27.4.2015

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 127 z 20.4.2015

Dz.U. C 118 z 13.4.2015

Dz.U. C 107 z 30.3.2015

Dz.U. C 96 z 23.3.2015

Dz.U. C 89 z 16.3.2015

Dz.U. C 81 z 9.3.2015

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/2

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 marca 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht – Niemcy) – Europäische Schule München/Silvana Oberto (C-464/13), Barbara O’Leary (C-465/13)

(Sprawy połączone C-464/13 i C-465/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Statut Szkół Europejskich - Właściwość Rady ds. Zażaleń Szkół Europejskich do orzekania w przedmiocie umowy o pracę na czas określony zawartej między Szkołą Europejską a nauczycielem, który nie został mianowany lub oddelegowany przez państwo członkowskie))

(2015/C 146/02)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesarbeitsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Europäische Schule München

Strona pozwana: Silvana Oberto (C-464/13), Barbara O’Leary (C-465/13)

Sentencja

1)

Artykuł 27 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze Konwencji określającej statut Szkół Europejskich zawartej w Luksemburgu w dniu 21 czerwca 1994 r. między państwami członkowskimi a Wspólnotami Europejskimi należy interpretować w ten sposób, że zatrudnieni przez Szkołę Europejską nauczyciele kontraktowi, którzy nie są oddelegowani przez państwa członkowskie, zaliczają się do osób wskazanych w tym postanowieniu i nie są wyłączeni – tak jak kadra administracyjna i personel pomocniczy szkoły – spod zakresu stosowania tego uregulowania.

2)

Artykuł 27 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze Konwencji określającej statut Szkół Europejskich należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by postanowienie umowne o ograniczeniu czasu trwania stosunku pracy widniejące w umowie o pracę zawartej między szkołą a nauczycielem kontraktowym zostało uznane za akt, który ma dla tego ostatniego niekorzystny skutek.

3)

Artykuł 27 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze Konwencji określającej statut Szkół Europejskich należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by akt przyjęty przez dyrektora Szkoły Europejskiej w wykonaniu jego uprawnień był co do zasady objęty tym postanowieniem. Punkty 1.3, 3.2 i 3.4 Warunków zatrudnienia nauczycieli kontraktowych Szkół Europejskich zatrudnionych między dniem 1 września 1994 r. a dniem 31 sierpnia 2011 r. należy interpretować w ten sposób, że spór dotyczący ważności postanowienia umownego o ograniczeniu czasu trwania stosunku pracy widniejącego w umowie o pracę zawartej między nauczycielem kontraktowym a tym dyrektorem należy do wyłącznej właściwości Rady ds. Zażaleń Szkół Europejskich.

(1)  Dz.U. C 336 z 16.11.2013.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/3

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 12 marca 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas – Litwa) – eVigilo Ltd/Priešgaisrinės apsaugos ir gelbėjimo departamentas prie Vidaus reikalų ministerijos

(Sprawa C-538/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Zamówienia publiczne - Dyrektywy 89/665/EWG i 2004/18/WE - Zasada równego traktowania i zasada przejrzystości - Powiązanie zwycięskiego oferenta z biegłymi instytucji zamawiającej - Obowiązek wzięcia pod uwagę tego powiązania - Ciężar dowodu na stronniczość biegłego - Brak wpływu takiej stronniczości na końcowy wynik oceny - Termin do wniesienia odwołania - Podważenie abstrakcyjnych kryteriów udzielenia zamówienia - Wyjaśnienie tych kryteriów po przedstawieniu szczegółowych informacji na temat podstaw udzielenia zamówienia - Stopień zgodności ofert z wymaganiami technicznym, jako kryterium oceny))

(2015/C 146/03)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: eVigilo Ltd

Strona pozwana: Priešgaisrinės apsaugos ir gelbėjimo departamentas prie Vidaus reikalų ministerijos

popierana przez:„NT Service” UAB, „HNIT-Baltic” UAB

Sentencja

1)

Artykuł 1 ust. 1 akapit trzeci dyrektywy Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane, zmienionej dyrektywą 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. oraz art. 2, art. 44 ust. 1 i art. 53 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi powinny być interpretowane w ten sposób, iż co do zasady nie stoją one na przeszkodzie temu, by niezgodność z prawem oceny ofert złożonych przez oferentów była stwierdzana jedynie w oparciu o znaczące powiązania zwycięskiego oferenta z biegłymi powołanymi przez instytucję zamawiającą do oceny ofert. Instytucja zamawiająca jest, w każdym wypadku, zobowiązana sprawdzić, czy istnieje ewentualny konflikt interesów, i podjąć odpowiednie działania celem zapobieżenia powstaniu takiego konfliktu, wykrycia go lub zaradzenia mu. W ramach badania odwołania w przedmiocie unieważnienia decyzji w sprawie udzielenia zamówienia publicznego z powodu stronniczości biegłych, nie można wymagać, by oferent, którego oferta została odrzucona, wykazał w konkretny sposób, że biegli byli stronniczy. Na gruncie prawa krajowego należy, co do zasady, określić, czy i w jakim zakresie właściwe organy nadzoru administracyjnego i właściwe organy kontroli sądowej powinny rozważyć wpływ ewentualnej stronniczości biegłych na decyzję dotyczącą zawarcia umowy w sprawie udzielenia zamówienia publicznego.

Artykuł 1 ust. 1 akapit trzeci dyrektywy 89/665 zmienionej dyrektywą 2007/66 oraz art. 2, art. 44 ust. 1 i art. 53 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2004/18 powinny być interpretowane w ten sposób, że wymagają one, by prawo do wniesienia odwołania w przedmiocie zgodności z prawem postępowania przetargowego przysługiwało, po upływie terminu przewidzianego w prawie krajowym, rozsądnie poinformowanemu i wykazującemu zwykłą staranność oferentowi, który był zdolny zrozumieć warunki zamówienia dopiero w chwili, gdy instytucja zamawiająca, oceniwszy oferty, przedstawiła wyczerpujące informacje na temat podstaw swojej decyzji. Takie prawo do wniesienia odwołania przysługuje przed upływem terminu do zaskarżenia decyzji dotyczącej zawarcia umowy w sprawie udzielenia zamówienia.

2)

Artykuł 2 i art. 53 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2004/18 powinny być interpretowane w ten sposób, że umożliwiają one, co do zasady, instytucji zamawiającej przyjęcie – jako kryterium oceny ofert złożonych przez oferentów w odpowiedzi na zamówienie publiczne – stopnia zgodności tych ofert z wymogami zawartymi w dokumentacji przetargowej.

(1)  Dz.U. C 9 z 11.1.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/4

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 12 marca 2015 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) – Zjednoczone Królestwo] – Actavis Group PTC EHF, Actavis UK Ltd/Boehringer Ingelheim Pharma GmbH & Co. KG

(Sprawa C-577/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Produkty lecznicze stosowane u ludzi - Rozporządzenie (WE) nr 469/2009 - Artykuł 3 - Dodatkowe świadectwo ochronne - Warunki uzyskania tego świadectwa - Produkty lecznicze zawierające częściowo lub całkowicie ten sam składnik aktywny - Kolejne wprowadzenie do obrotu - Mieszanina składników aktywnych - Uprzednie wprowadzenie do obrotu składnika aktywnego w postaci produktu leczniczego zawierającego tylko jeden składnik aktywny - Warunki uzyskania więcej niż jednego świadectwa ochronnego na podstawie tego samego patentu - Zmiana składników aktywnych patentu podstawowego])

(2015/C 146/04)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court of Justice (Chancery Division)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Actavis Group PTC EHF, Actavis UK Ltd

Strona pozwana: Boehringer Ingelheim Pharma GmbH & Co. KG

Sentencja

Artykuł 3 lit. a) i c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 469/2009 z dnia 6 maja 2009 r. dotyczącego dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych należy intepretować w ten sposób, że w przypadku gdy patent podstawowy zawiera zastrzeżenie dotyczące produktu zawierającego składnik aktywny, który jako jedyny stanowi główny element wynalazczy, w odniesieniu do którego uprawniony z tego patentu już uzyskał dodatkowe świadectwo ochronne, a także zastrzeżenie późniejsze dotyczące produktu zawierającego mieszaninę tego składnika aktywnego z inną substancją, to przepis ten stoi na przeszkodzie uzyskaniu przez tego uprawnionego drugiego dodatkowego świadectwa ochronnego dotyczącego wspomnianej mieszaniny.

(1)  Dz.U. C 31 z 1.2.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/4

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 12 marca 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof – Niemcy) – „go fair” Zeitarbeit OHG/Finanzamt Hamburg-Altona

(Sprawa C-594/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Podatek VAT - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 132 ust. 1 lit. g) - Zwolnienie świadczenia usług ściśle związanych z opieką i pomocą społeczną - Pojęcie „podmiotów uznanych za podmioty o charakterze społecznym” - Agencja pracy tymczasowej - Udostępnienie kwalifikowanego personelu opiekuńczego - Wykluczenie zwolnienia])

(2015/C 146/05)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„go fair” Zeitarbeit OHG

Strona pozwana: Finanzamt Hamburg-Altona

Sentencja

Artykuł 132 ust. 1 lit. g) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że ani personel opiekuńczy posiadający uprawnienia państwowe, świadczący usługi bezpośrednio na rzecz osób wymagających opieki, ani agencja pracy tymczasowej, która udostępnia tego rodzaju personel instytucjom uznanym za posiadające charakter społeczny, nie są objęte pojęciem „podmioty uznane za podmioty o charakterze społecznym” w rozumieniu owego przepisu.

(1)  Dz.U. C 71 z 8.3.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 11 marca 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Jean-Bernard Lafonta/Autorité des marchés financiers

(Sprawa C-628/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Dyrektywa 2003/6/WE - Artykuł 1 pkt 1 - Dyrektywa 2003/124/WE - Artykuł 1 ust. 1 - Informacje wewnętrzne - Pojęcie „informacji o ściśle określonym charakterze” - Potencjalny wpływ w określony sposób na ceny instrumentów finansowych))

(2015/C 146/06)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Jean-Bernard Lafonta

Strona pozwana: Autorité des marchés financiers

Sentencja

Artykuł 1 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/6/WE z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku) i art. 1 ust. 1 dyrektywy Komisji 2003/124/WE z dnia 22 grudnia 2003 r. wykonującej dyrektywę 2003/6 w zakresie definicji i publicznego ujawniania informacji wewnętrznych oraz definicji manipulacji na rynku należy interpretować w ten sposób, że do celów uznania informacji za informacje o ściśle określonym charakterze w rozumieniu tych przepisów nie jest konieczne, aby możliwe było wywnioskowanie z nich z dostatecznym stopniem prawdopodobieństwa, że ich potencjalny wpływ na cenę danych instrumentów finansowych będzie miał określony kierunek, w sytuacji gdy zostaną one podane do publicznej wiadomości.

(1)  Dz.U. C 39 z 8.2.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/6

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 10 lutego 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Riigikohus – Estonia) – Liivimaa Lihaveis MTÜ/Eesti-Läti programmi 2007-2013 Seirekomitee

(Sprawa C-175/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 267 TFUE - Skarga na postanowienie zarządzające odesłanie prejudycjalne - Brak sporu zawisłego przed sądem orzekającym w przedmiocie tej skargi - Oczywista niedopuszczalność))

(2015/C 146/07)

Język postępowania: estoński

Sąd odsyłający

Riigikohus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Liivimaa Lihaveis MTÜ

Strona pozwana: Eesti-Läti programmi 2007-2013 Seirekomitee

przy udziale: Eesti Vabariigi Siseministeerium

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Riigikohus (Estonia) na podstawie orzeczenia z dnia 21 marca 2013 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

(1)  Dz.U. C 156 z 1.6.2013.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/6

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 22 stycznia 2015 r. – GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Villiger Söhne GmbH

(Sprawa C-494/13 P) (1)

([Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) - Graficzny znak towarowy w kolorze zawierający elementy słowne „LIBERTE american blend” na niebieskim tle - Sprzeciw właściciela graficznego wspólnotowego znaku towarowego zawierającego elementy słowne „La LIBERTAD” - Odmowa rejestracji])

(2015/C 146/08)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnosząca odwołanie: GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH (przedstawiciele: I. Memmler i S. Schulz, Rechtsanwältinnen)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik), Villiger Söhne GmbH (przedstawiciel: B. Pikolin, Rechtsanwältin)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje odrzucone.

2)

GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 313 z 26.10.2013.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/7

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 22 stycznia 2015 r. – GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Villiger Söhne GmbH

(Sprawa C-495/13 P) (1)

((Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) - Graficzny znak towarowy w kolorze, zawierający elementy słowne „LIBERTE american blend” - Sprzeciw właściciela słownego wspólnotowego znaku towarowego „La LIBERTAD” - Odmowa rejestracji))

(2015/C 146/09)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH (przedstawiciele: adwokaci I. Memmler i S. Schulz)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik), Villiger Söhne GmbH (przedstawiciel: adwokat B. Pikolin)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 325 z 9.11.2013.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/7

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 22 stycznia 2015 r. – GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Villiger Söhne GmbH

(Sprawa C-496/13 P) (1)

([Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) - Graficzny znak towarowy w kolorze zawierający elementy słowne „LIBERTE brunes” na niebieskim tle - Sprzeciw właściciela wspólnotowych, słownego i graficznego, znaków towarowych La LIBERTAD - Odmowa])

(2015/C 146/10)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnosząca odwołanie: GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH (przedstawiciele: I. Memmler i S. Schulz, Rechtsanwältinnen)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik), Villiger Söhne GmbH (przedstawiciel: H. MacKenzie, Rechtsanwältin)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje w części odrzucone, a w pozostałym zakresie oddalone.

2)

GRE Grand River Enterprises Deutschland GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 313 z 26.10.2013.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/8

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 15 stycznia 2015 r. – Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA, Telefónica SA/Komisja Europejska

(Sprawy połączone C-587/13 P i C-588/13 P) (1)

((Odwołanie - System pomocy państwa przewidziany w ustawodawstwie hiszpańskim - Przepis dotyczący podatku od osób prawnych umożliwiający przedsiębiorstwom z siedzibą na terytorium hiszpańskim amortyzację wartości firmy wynikającej z nabycia udziałów w przedsiębiorstwach niemających siedziby na tym terytorium - Decyzja uznająca system pomocy państwa za niezgodny z rynkiem wewnętrznym))

(2015/C 146/11)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA, Telefónica SA (przedstawiciele: J. Ruiz Calzado i J. Domínguez Pérez, abogados, M. Núñez Müller, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Urraca Caviedes i P. Němečková, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Odwołania zostają oddalone.

2)

Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA i Telefónica SA zostają obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 15 z 18.1.2014.

Dz.U. C 24 z 25.1.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/8

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 11 lutego 2015 r. – Orange/Komisja Europejska, Republika Francuska, Département des Hauts-de-Seine, Sequalum SAS

(Sprawa C-621/13 P) (1)

((Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Pomoc państwa - Rekompensata kosztów świadczenia usługi publicznej w związku z budową i obsługą ultraszerokopasmowej sieci łączności elektronicznej))

(2015/C 146/12)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnosząca odwołanie: Orange (przedstawiciele: D. Gillet i H. Viaene, avocats)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i C. Urraca Caviedes, pełnomocnicy), Republika Francuska (przedstawiciele: J. Bousin i M.D. Colas, pełnomocnicy), Département des Hauts-de-Seine (przedstawiciel: G. O’Mahony, avocat), Sequalum SAS (przedstawiciel: L. Feldman, avocat)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Orange SA zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską, Republikę Francuską, Département des Hauts-de-Seine i Sequalum SAS.

(1)  Dz.U. C 39 z 8.2.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/9

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 11 lutego 2015 r. – Iliad SA, Free infrastructure SAS, Free SAS/Komisja Europejska, Republika Francuska, Rzeczpospolita Polska, Département des Hauts-de-Seine

(Sprawa C-624/13 P) (1)

((Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Pomoc państwa - Rekompensata kosztów świadczenia usługi publicznej w związku z budową i obsługą ultraszerokopasmowej sieci łączności elektronicznej))

(2015/C 146/13)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Iliad SA, Free infrastructure SAS, Free SAS (przedstawiciel: T. Cabot, avocat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i C. Urraca Caviedes, pełnomocnicy), Republika Francuska (przedstawiciele: D. Colas i J. Bousin, pełnomocnicy), Rzeczpospolita Polska, Département des Hauts-de-Seine (przedstawiciel: G. O’Mahony, avocat)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje oddalone.

2)

Iliad SA, Free Infrastructure SAS i Free SAS zostają obciążone kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską, Republikę Francuską i Département des Hauts-de-Seine.

(1)  Dz.U. C 39 z 8.2.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/9

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 28 stycznia 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Mercantil de Barcelona – Hiszpania) – postępowanie wszczęte na wniosek Gimnasio Deportivo San Andrés SL, w stanie likwidacji

(Sprawa C-688/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Przejęcie przedsiębiorstwa - Ochrona praw pracowniczych - Wykładnia dyrektywy 2001/23/WE - Zbywający, w stosunku do którego jest prowadzone postępowanie upadłościowe - Gwarancja nieprzejmowania przez przejmującego niektórych długów przejętego przedsiębiorstwa))

(2015/C 146/14)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado Mercantil de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Upadła spółka: Gimnasio Deportivo San Andrés SL, w stanie likwidacji

przy udziale: Tesorería General de la Seguridad Social (TGSS), Fondo de Garantía Salarial

Sentencja

Dyrektywę Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów należy interpretować w ten sposób, że:

—

w sytuacji gdy w ramach przejęcia przedsiębiorstwa wobec zbywającego prowadzone jest postępowanie upadłościowe, które podlega nadzorowi właściwego organu publicznego, i gdy dane państwo członkowskie postanowiło skorzystać z możliwości zastosowania art. 5 ust. 2 tej dyrektywy, akt ten nie stanowi przeszkody dla tego, by to państwo członkowskie przewidziało lub zezwoliło na to, żeby obciążenia wynikające dla zbywającego w dniu przejęcia lub w dniu wszczęcia postępowania upadłościowego z umów o pracę lub ze stosunków pracy, w tym te związane z ustawowym systemem zabezpieczenia społecznego, nie były przejmowane przez przejmującego, pod warunkiem że postępowanie to zapewni ochronę pracowników co najmniej równorzędną z tą ustanowioną w dyrektywie Rady 80/987/EWG z dnia 20 października 1980 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności ich pracodawcy, przy czym temu państwu członkowskiemu nie można zakazać przewidzenia obowiązku przejmowania takich obciążeń;

—

z zastrzeżeniem postanowień art. 3 ust. 4 lit. b) wspomnianej dyrektywy, akt ten nie ustanawia obowiązków w odniesieniu do ciążących na zbywającym obciążeń wynikających z umów o pracę lub ze stosunków pracy, które uległy rozwiązaniu przed dniem przejęcia, jednak nie stanowi on przeszkody dla tego, by uregulowania państw członkowskich zezwalały na przejmowanie takich obciążeń przez przejmującego.

(1)  Dz.U. C 78 z 15.3.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/10

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 3 lutego 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale ordinario di Aosta – Włochy) – Equitalia Nord SpA/CLR di Camelliti Serafino & C. Snc

(Sprawa C-68/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuły 106 TFUE i 107 TFUE - Konkurencja - Pojęcie pomocy państwa - Uregulowanie krajowe - Wykorzystanie nieruchomości na cele instytucjonalne - Obniżenie czynszu najmu - Kontekst faktyczny i prawny sporu w postępowaniu głównym - Brak dostatecznych wyjaśnień - Konieczność udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne - Brak wyjaśnień - Oczywista niedopuszczalność))

(2015/C 146/15)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale ordinario di Aosta

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca sprzeciw: Equitalia Nord SpA

Strona pozwana w postępowaniu ze sprzeciwu: CLR di Camelliti Serafino & C. Snc

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale ordinario di Aosta (Włochy) postanowieniem z dnia 12 grudnia 2013 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

(1)  Dz.U. C 102 z 7.4.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/11

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 5 lutego 2015 r. – Republika Grecka/Komisja Europejska

(Sprawa C-296/14) (1)

((Odwołanie - Pomoc państwa - Nieoprocentowane pożyczki zabezpieczone gwarancją państwa udzieloną przez władze greckie podmiotom gospodarczym z sektora zbożowego - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym - Skarga oczywiście niedopuszczalna i oczywiście bezzasadna))

(2015/C 146/16)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Republika Grecka (przedstawiciele: I. Chalkias i A. Vasilopoulou, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouchagiar, D. Triantafyllou i P. Němečková, pełnomocnicy)

Sentencja

1.

Odwołanie zostaje oddalone.

2.

Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 253 z 4.8.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/11

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 10 lutego 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Satu Mare – Rumunia) – Sergiu Lucian Băbășan/Inspectoratul Județean de Poliție Satu Mare

(Sprawa C-305/14) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Przepisy krajowe uzależniające organizację zgromadzenia publicznego od uzyskania zezwolenia - Przypadek pozostający poza zakresem stosowania prawa Unii - Oczywisty brak właściwości Trybunału))

(2015/C 146/17)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul Satu Mare

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sergiu Lucian Băbășan

Strona pozwana: Inspectoratul Județean de Poliție Satu Mare

Sentencja

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest oczywiście niewłaściwy do udzielenia odpowiedzi na pytania postawione przez Tribunalul Satu Mare (Rumunia) postanowieniem z dnia 7 marca 2014 r.

(1)  Dz.U. C 329 z 22.9.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/12

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 12 lutego 2015 r. – Walcher Meßtechnik GmbH/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa C-374/14 P) (1)

([Odwołanie - Regulamin postępowania przed Trybunałem - Artykuł 181 - Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego HIPERDRIVE - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) - Zasada ogólna równości traktowania])

(2015/C 146/18)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Walcher Meßtechnik GmbH (przedstawiciel: S. Walter, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje w części odrzucone i w pozostałym zakresie oddalone.

2)

Walcher Meßtechnik GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 351 z 6.10.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal de première instance de Namur (Belgia) w dniu 20 stycznia 2015 r. – postępowanie karne przeciwko Sébastienowi Andre’owi

(Sprawa C-23/15)

(2015/C 146/19)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal de première instance de Namur

Strony w postępowaniu głównym

Sébastien Andre

Postanowieniem z dnia 19 marca 2015 r., Trybunał (czwarta izba) stwierdził oczywistą niedopuszczalność wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/13

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 4 grudnia 2014 r. w sprawie T-595/13 BSH Bosch und Siemens Hausgeräte GmbH/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 4 lutego 2015 r. przez BSH Bosch und Siemens Hausgeräte GmbH

(Sprawa C-43/15 P)

(2015/C 146/20)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnosząca odwołanie: BSH Bosch und Siemens Hausgeräte GmbH (przedstawiciel: adwokat S. Biagosch)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu (siódma izba) z dnia 4 grudnia 2014 r. w sprawie T-595/13;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 5 września 2013 r. i 3 grudnia 2013 r. (R 1176/2012-1);

posiłkowo

—

przekazanie sprawy do Sądu celem ponownego rozpoznania;

—

obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) kosztami postępowania w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie zostało wniesione od wyroku Sądu, na mocy której oddalono skargę wnoszącej odwołanie na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 5 września 2013 r. w sprawie R 1176/2012-1.

Wnosząca odwołanie podnosi dwa zarzuty.

Po pierwsze, powołuje się ona na naruszenie art. 60 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 (1), ponieważ Sąd nie uwzględnił, że Izba Odwoławcza nie była uprawniona do zmiany decyzji Wydziału Sprzeciwów na niekorzyść wnoszącej odwołanie, gdyż druga strona postępowania przed Izbą Odwoławczą nie wniosła żadnego dopuszczalnego odwołania, a art. 8 § 3 regulaminu postępowania przed izbami odwoławczymi nie przewiduje „odwołania wzajemnego”.

Po drugie, podnosi ona naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009, ponieważ w przypadku gdy wcześniejszy znak towarowy stanowi łatwo rozpoznawalną parafrazę wskazówki opisowej, a późniejszy znak towarowy zawiera tę wskazówkę opisową, nawet duże podobieństwo między oznaczeniami i identyczność towarów nie mogą prowadzić do stwierdzenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, o ile podobieństwa między oznaczeniami ograniczają się do wskazówek opisowych i dotyczą towarów, które wskazówka opisuje.

(1)  Rozporządzenie Rady z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Central Administrativo Sul (Portugalia) w dniu 5 lutego 2015 r. – Ambiente e Sistemas de Informação Geográfica Lda (Ambisig)/AICP – Associação de Industriais do Concelho de Pombal

(Sprawa C-46/15)

(2015/C 146/21)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Central Administrativo Sul.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ambiente e Sistemas de Informação Geográfica Lda (Ambisig)

Strona pozwana: AICP – Associação de Industriais do Concelho de Pombal

Druga strona postępowania: Indice – ICT & Management, Lda.

Pytania prejudycjalne

1 –

Czy wobec braku uregulowania przez prawo portugalskie dziedziny zawartej w art. 48 ust. 2 lit. a) pkt ii) tiret drugie dyrektywy 2004/18/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r., przepis ten znajduje bezpośrednie zastosowanie w portugalskim porządku prawnym w ten sposób, iż przyznaje jednostkom prawo, które mogą podnieść przeciwko instytucjom zamawiającym?

2 –

Czy art. 48 ust. 2 lit. a) pkt ii) tiret drugie dyrektywy 2004/18/WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on stosowaniu postanowień ustanowionych przez instytucje zamawiającą, które nie pozwalają podmiotowi gospodarczemu na wykazanie świadczenia usług za pomocą oświadczenia podpisanego przez niego samego, chyba że wykaże on, iż jest niemożliwe lub bardzo utrudnione uzyskanie oświadczenia od prywatnego nabywcy?

3 –

Czy art. 48 ust. 2 lit. a) pkt ii) tiret drugie dyrektywy 2004/18/WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on postanowieniom ustanowionym przez jednostkę zamawiającą, które pod sankcją wykluczenia wymagają, aby oświadczenie prywatnego nabywcy zawierało podpis poświadczony przez notariusza, adwokata lub inny właściwy organ?

(1)  Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U L 134, s. 114).

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/14

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-176/13 DTL Corporación/OHIM, wniesione w dniu 11 lutego 2015 r. przez DTL Corporación

(Sprawa C-62/15 P)

(2015/C 146/22)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnosząca odwołanie: DTL Corporación, S.L. (przedstawiciel: adwokat A. Zuazo Araluze)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania wnoszącego odwołanie

—

częściowe stwierdzenie nieważności, w odniesieniu do wszystkich towarów i usług z klas 9 i 37, decyzji Czwartej Izby Odwoławczej z dnia 24 stycznia 2013 r. (sprawa R 661/2012-4) w zakresie, w jakim na jej mocy oddalono odwołanie od odrzucenia zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 8880821 „Generia”;

—

obciążenie OHIM i ewentualnie innych stron, które wstąpią do postępowania i opowiedzą się przeciwko niniejszemu odwołaniu, kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Naruszenie prawa Unii przez Sąd: Czwarta Izba Odwoławcza zmieniła w swej decyzji z dnia 24 stycznia 2013 r. (sprawa R 661/2012-4) uzasadnienie decyzji Wydziału Sprzeciwów do celów odmowy rejestracji wspólnotowego znaku towarowego nr 8830821 „Generia” dla klas 9 i 37. W istocie Wydział Sprzeciwów oparł wspomnianą odmowę na podobieństwie towarów i usług z klas 9 i 37 do towarów z klasy 7 oznaczonych znakiem towarowym, na który powołano się w sprzeciwie. Ze swej strony Izba Odwoławcza utrzymała odmowę rejestracji, jednak ze względu na podobieństwo wspomnianych towarów i usług z klas 9 i 37 do usług z klasy 40 oznaczonych znakiem towarowym stanowiącym podstawę sprzeciwu. W ten sposób w decyzji Izby Odwoławczej naruszony został art. 64 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (1), ponieważ oznaczone znakiem towarowym stanowiącym podstawę sprzeciwu usługi z klasy 40 nigdy nie były przeciwstawiane towarom i usługom z klas 9 i 37 oznaczonym zgłoszonym znakiem towarowym (jakkolwiek były przeciwstawiane usługom z innych klas). Ponadto we wspomnianej decyzji naruszono art. 75 rozporządzenia nr 207/2009 poprzez odstąpienie od wezwania strony wnoszącej odwołanie do przedstawienia uwag w przedmiocie owej zmiany uzasadnienia. W zaskarżonym wyroku stwierdzono, że postępowanie zostało przeprowadzone w sposób prawidłowy pod względem prawnym, co stanowi naruszenie prawa Unii (art. 64 ust. 1 i art. 75 rozporządzenia nr 207/2009).

(1)  Dz.U. L 78, s. 1.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo per la Sardegna (Włochy) w dniu 12 lutego 2015 r. – Mario Melis i in./Comune di Loiri Porto San Paolo, Provincia di Olbia Tempio

(Sprawa C-67/15)

(2015/C 146/23)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo per la Sardegna

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Mario Melis, Tavolara Beach Sas, Dionigi Piredda, Claudio Del Giudice

Strona pozwana: Comune di Loiri Porto San Paolo, Provincia di Olbia Tempio

Pytania prejudycjalne

1)

Czy zasady swobody przedsiębiorczości, niedyskryminacji i ochrony konkurencji, o których mowa w art. 49, 56 i 106 TFUE, stoją na przeszkodzie przepisom krajowym, które wskutek następujących po sobie działań prawodawczych, powodują wielokrotne przedłużanie terminu wygaśnięcia koncesji na nadbrzeżny majątek publiczny o znaczeniu gospodarczym?

2)

Czy art. 12 dyrektywy 2006/123/WE (1) stoi na przeszkodzie przepisowi krajowemu takiemu jak art. 1 ust. 18 rozporządzenia z mocą ustawy nr 194 z dnia 30 grudnia 2009 r. przekształconego przez ustawę nr 25 z dnia 26 lutego 2010 r, w brzmieniu następnie zmienionym i uzupełnieniowym, który to umożliwia automatyczne przedłużanie będących w mocy koncesji na nadbrzeżny majątek publiczny na cele działalności turystyczno-rekreacyjnej do dnia 31 grudnia 2015 r. lub do dnia 31 grudnia 2020 r. zgodnie z art. 34k rozporządzenia z mocą ustawy nr 179 z dnia 18 października 2012 r. dodanym przez art. 1 ust. 1 ustawy nr 221 z dnia 17 grudnia 2012 r. przekształcającej rzeczone rozporządzenie z mocą ustawy?

(1)  Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2006/123/WE z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 376, s. 36).

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Grondwettelojk Hof (Belgia) w dniu 13 lutego 2015 r. – X/Ministerraad

(Sprawa C-68/15)

(2015/C 146/24)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Grondwettelojk Hof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: X.

Druga strona postępowania: Ministerraad.

Pytania prejudycjalne

1.

Czy art. 49 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu prawa krajowego, zgodnie z którym:

a)

spółki z siedzibą w innym państwie członkowskim, mające stały zakład w Belgii, podlegają opodatkowaniu, gdy postanowią wypłacić zyski nieuwzględnione w końcowym, podlegającym opodatkowaniu wyniku gospodarczym spółki, niezależnie od tego, czy zysk belgijskiego stałego zakładu odpłynął do spółki dominującej, podczas gdy spółki mające siedziby w innym państwie członkowskim posiadające belgijską spółkę zależną nie podlegają opodatkowaniu takim podatkiem, gdy postanowią wypłacić zyski nieuwzględnione w końcowym, podlegającym opodatkowaniu wyniku gospodarczym spółki, niezależnie od tego, czy spółka zależna wypłaciła dywidendy, czy też nie;

b)

spółki z siedzibą w innym państwie członkowskim, mające stały zakład w Belgii, dokonujące pełnego zatrzymania zysku jako rezerwy podlegają opodatkowaniu, gdy postanowią wypłacić zyski nieuwzględnione w końcowym, podlegającym opodatkowaniu wyniku gospodarczym spółki, podczas gdy spółki belgijskie, dokonujące pełnego zatrzymania zysku jako rezerwy takiemu opodatkowaniu nie podlegają?

2.

Czy art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (1) należy interpretować w ten sposób, że z podatkiem u źródła dochodu mamy do czynienia wtedy, gdy przepis prawa krajowego przewiduje, iż podatek zostaje nałożony w przypadku wypłaty zysku przez spółkę zależną na rzecz spółki dominującej, ponieważ w tym samym okresie podatkowym zostają wypłacone dywidendy i podlegający opodatkowaniu wynik gospodarczy spółki zostaje obniżony w całości bądź w części przez odliczenie na kapitał wysokiego ryzyka lub przeniesione straty podatkowe, podczas gdy na podstawie ustawodawstwa krajowego zysk nie podlegałby opodatkowaniu, gdyby pozostał w spółce zależnej i nie zostałby wypłacony na rzecz spółki dominującej?

3.

Czy art. 4 ust. 3 dyrektywy 2011/96 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu prawa krajowego, zgodnie z którym podatek zostaje pobrany od wypłaty dywidendy, jeżeli uregulowanie to skutkuje tym, iż w przypadku gdyby spółka wypłaciła uzyskaną dywidendę w roku następującym po roku, w którym sama ją uzyskała, opodatkowana zostałaby część dywidendy przekraczająca próg określony w art. 4 ust. 3 dyrektywy, podczas gdy nie ma to miejsca gdy spółka ponownie wypłaca dywidendę w roku, w którym ją uzyskała?

(1)  Dz.U. L 345, s. 8.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/17

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 17 grudnia 2014 r. w sprawie T-400/10, Hamas/Rada, wniesione w dniu 20 lutego 2015 r. przez Radę Unii Europejskiej

(Sprawa C-79/15 P)

(2015/C 146/25)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnosząca odwołanie: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: B. Driessen, G. Étienne, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Hamas, Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

—

uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-400/10;

—

wydanie ostatecznego rozstrzygnięcia w odniesieniu do kwestii stanowiących przedmiot niniejszego odwołania;

oraz

—

obciążenie skarżącego w sprawie T-400/10 kosztami poniesionymi przez Radę w pierwszej instancji oraz w postępowaniu odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania strona wnosząca je podnosi następujące zarzuty.

W pierwszej kolejności wnosząca odwołanie uważa, że Sąd naruszył prawo w odniesieniu do przeprowadzonej przez siebie oceny używania przez Radę swobodnie dostępnych informacji dla celów okresowego przeglądu przyjętych środków.

W drugiej kolejności wnosząca odwołanie zarzuca Sądowi, że naruszył on prawo, nie stwierdzając, iż decyzje właściwych władz Stanów Zjednoczonych Ameryki, po pierwsze, i Zjednoczonego Królestwa, po drugie, stanowiły wystarczającą podstawę dla umieszczenia Hamasu w wykazie.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) w dniu 19 lutego 2015 r. – Sonos Europe BV/Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-84/15)

(2015/C 146/26)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sonos Europe BV.

Druga strona postępowania: Staatssecretaris van Financiën.

Pytanie prejudycjalne

Czy pozycje 8517, 8518, 8519 i 8527 Nomenklatury scalonej należy interpretować w ten sposób, że wyrób w rozumieniu niniejszej sprawy (Zoneplayer), który odbiera informacje cyfrowe i bez zapisu w pamięci urządzenia („streaming”) odtwarza za pomocą pięciu [Or. 17] (wbudowanych) głośników wzmocnione w formie dźwięków lub przekazuje dalej do innych urządzeń w ramach lokalnej sieci, kwalifikuje się do zaklasyfikowania do jednej albo do kilku pozycji i jeśli tak, to do której? Albo czy pozycję 8543 NS należy interpretować w ten sposób, że aparaturę taką jak Zoneplayer należy zakwalifikować do tej pozycji jako aparaturę elektryczną z indywidualną funkcją?

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/18

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-70/10 Feralpi Holding SpA/Komisja, wniesione w dniu 19 lutego 2015 r. przez Feralpi Holding SpA

(Sprawa C-85/15 P)

(2015/C 146/27)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnosząca odwołanie: Feralpi Holding SpA (przedstawiciele: G.M. Roberti i I. Perego, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Feralpi wnosi do Trybunału o:

—

uchylenie w całości lub w części wyroku z dnia 9 grudnia 2014 r. w zakresie, w jakim Sąd oddalił w nim skargę wniesioną przez Feralpi w sprawie T-70/10 i w konsekwencji:

(i)

stwierdzenie nieważności Decyzji w całości lub w części;

(ii)

lub uchylenie, a przynajmniej obniżenie grzywny nałożonej na Feralpi w Decyzji;

—

pomocniczo, uchylenie w całości lub w części wyroku z dnia 9 grudnia 2014 r. w zakresie, w jakim Sąd oddalił w nim skargę wniesioną przez Feralpi w sprawie T-70/10 i przekazanie sprawy do Sądu Unii Europejskiej w celu wydania wyroku co do istoty zgodnie ze wskazówkami przekazanymi przez Trybunał;

—

w każdym razie obniżenie kwoty grzywny nałożonej na Feralpi w Decyzji, zważywszy na nadmierny czas badania sprawy T-70/10 przez Sąd;

—

obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania, jak również kosztami postępowania w sprawie T-70/10.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania Feralpi podnosi sześć zarzutów:

—

Sąd naruszył prawo, uznając, że przy wydaniu Decyzji nie doszło do naruszenia zasady kolegialności;

—

Sąd naruszył art. 10 rozporządzenia nr 773/2004 (1) oraz art. 6 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (EKPC), stwierdzając, że możliwe było wydanie Decyzji bez wysłania do wnoszącej odwołanie pisma w sprawie przedstawienia zarzutów i bez zapewnienia jej skorzystania z prawa do obrony;

—

Sąd naruszył art. 6 EKPC oraz art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, uznając, że termin, jaki upłynął między wydaniem wyroku z dnia 25 października 1997 r. w sprawie T-77/03 i wydaniem Decyzji, nie był nadmiernie długi;

—

Sąd błędnie zastosował w niniejszej sprawie art. 65 EWWiS oraz pojęcia porozumień i uzgodnionych praktyk, które są istotne w kontekście tego przepisu, jak również stosowne zasady dotyczące ciężaru dowodu, przyjmując istnienie jednolitego i ciągłego naruszenia na włoskim rynku prętów zbrojeniowych do betonu w latach 1989–1992 i 1993–1995, a także udział Feralpi w tym naruszeniu. W tym kontekście Sąd nie uwzględnił szczególnego charakteru ram prawnych EWWiS mających zastosowanie do sektora prętów zbrojeniowych do betonu. Ponadto Sąd ewidentnie zniekształcił znaczenie i zakres istotnych dowodów, które przedstawiono. Pod tym względem uzasadnienie jest niepełne i nielogiczne;

—

Sąd naruszył zasady równego traktowania i proporcjonalności, gdyż odstąpił od wykonania nieograniczonego prawa orzekania, by naprawić błąd popełniony przez Komisję przy ocenie konkretnego znaczenia Feralpi oraz innych przedsiębiorstw w ramach naruszenia dla celów określenia kwoty podstawowej grzywny;

—

Sąd naruszył przepisy art. 47 karty, ponieważ nie zbadał skargi w rozsądnym terminie.

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 i art. 82 traktatu WE (Dz.U. L 123, s. 18).

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/19

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-92/10 Ferriera Valsabbia i Valsabbia Investimenti/Komisja, wniesione w dniu 20 lutego 2015 r. przez Ferriera Valsabbia SpA i Valsabbia Investimenti SpA

(Sprawa C-86/15 P)

(2015/C 146/28)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszące odwołanie: Ferriera Valsabbia SpA i Valsabbia Investimenti SpA (przedstawiciele: D.M. Fosselard, adwokat, D. Slater, Solicitor, i A. Duron, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszące odwołanie wnoszą do Trybunału o:

—

uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu ze względów opisanych poniżej; oraz

—

wydanie ostatecznego orzeczenia, na mocy art. 61 statutu Trybunału Sprawiedliwości, stwierdzającego nieważność decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona wnoszących odwołanie;

—

tytułem żądania ewentualnego, na wypadek gdyby Trybunał uznał, że nie ma podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji w całości – obniżenie grzywny nałożonej na wnoszące odwołanie ze względów przedstawionych poniżej;

—

tytułem dalszego żądania ewentualnego, na wypadek gdyby Trybunał nie wydał ostatecznego orzeczenia w niniejszej sprawie – postanowienie, iż rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie oraz skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd zgodnie z wyrokiem Trybunału;

—

na koniec, obciążenie Komisji kosztami poniesionymi w postępowaniu w pierwszej instancji i w postępowaniu odwoławczym, zgodnie z art. 69 regulaminu postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszące odwołanie podnoszą następujące zarzuty na jego poparcie:

W zarzucie pierwszym wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd naruszył art. 10 rozporządzenia nr 773/2004 (1). W szczególności Sąd stwierdził, że Komisja była uprawniona do ponownego wydania decyzji zaskarżonej w postępowaniu w pierwszej instancji (zwanej dalej „decyzją”) bez konieczności wysłania wcześniej nowego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów.

W zarzucie drugim wnoszące odwołanie twierdzą, że Sąd naruszył art. 14 rozporządzenia nr 773/2004, przyjmując, że Komisja była uprawniona do ponownego wydania decyzji na podstawie przepisów rozporządzenia nr 1/2003 (2) bez umożliwienia przedstawicielom państw członkowskich bezpośredniego wysłuchania przedsiębiorstw.

W zarzucie trzecim wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd naruszył zasadę kolegialności. Sąd stwierdził, że Komisja była uprawniona do wydania decyzji w postępowaniu, w którym kolegium nie przyjęło całej decyzji w tym samym czasie, ale zamiast tego w dwóch częściach w dwóch różnych momentach, zakładając, że te dwie części stanowią razem pełną decyzję.

W zarzucie czwartym wnoszące odwołanie wskazują na naruszenie art. 47 karty praw podstawowych, interpretowanego w świetle art. 6 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, polegające na tym, że Sąd naruszył prawo wnoszących odwołanie do rozpatrzenia ich sprawy w rozsądnym terminie. W szczególności minęły około trzy lata pomiędzy zamknięciem pisemnego etapu postępowania i decyzją Sądu otwierającą etap ustny. Takie opóźnienie stanowi naruszenie przewidzianego w art. 47 karty prawa do skutecznego środka prawnego oraz prawa do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie. Naruszenie art. 47 karty w niniejszej sprawie jest szczególnie poważne w obliczu faktu, że wnoszące odwołanie musiały czekać ponad 14 lat, aby sąd (Sąd) rozpatrzył sprawę co do istoty, zważywszy, że pierwsza decyzja Komisji została unieważniona ze względów proceduralnych po przeprowadzeniu postępowania trwającego około siedem lat.

W zarzucie piątym wnoszące odwołanie wskazują na naruszenie art. 65 traktatu EWWiS. W szczególności wnoszące odwołanie twierdzą, że Sąd nie uwzględnił szczególnego kontekstu traktatu EWWiS i obowiązków dotyczących ujawnienia informacji oraz niedyskryminacji, nałożonych na przedsiębiorstwa w związku z tym traktatem, co doprowadziło do błędnego zastosowania orzecznictwa Trybunału dotyczącego pojęcia kartelu. Wnoszące odwołanie podnoszą, że powtórzona w czasie publikacja wykazów cen niedostosowanych do cen ustalonych w ramach kartelu spowodowała zawieszenie kartelu, którego celem było zdaniem Sądu ustalenie cen minimalnych. Niemniej jednak Sąd stwierdził, że konieczne było dalsze publicznie zdystansowanie się od kartelu.

W zarzucie szóstym wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd naruszył art. 47 karty, interpretowany w świetle art. 6 konwencji, stwierdzając, że czas trwania postępowania administracyjnego (to znaczy postępowania przed Komisją Europejską) nie był nadmierny w rozumieniu powyższych przepisów. W niniejszej sprawie postępowanie administracyjne trwało łącznie prawie 54 miesiące, wliczając postępowanie wstępne i późniejsze postępowanie w sprawie ponownego przyjęcia decyzji. Poza tym ponad dwa lata, które Komisja potrzebowała na ponowne wydanie decyzji, wydają się nadmierne. Powody wymienione przez Sąd w celu uzasadnienia czasu trwania postępowania w sprawie ponownego przyjęcia decyzji są niewystarczające i wewnętrznie sprzeczne, a poza tym naruszają w oczywisty sposób wcześniejsze orzecznictwo Sądu.

W zarzucie siódmym wnoszące odwołanie wskazują na naruszenie art. 23 rozporządzenia nr 1/2003 i zasady równego traktowania. W szczególności Komisja podzieliła w niniejszej sprawie przedsiębiorstwa na grupy w celu ustalenia podstawowej kwoty grzywny, która miała być zastosowana do każdego przedsiębiorstwa, dążąc – jak wynika z zaskarżonej decyzji – do zachowania stosunku proporcjonalności pomiędzy średnim udziałem w rynku każdej z grup i podstawową kwotą grzywny nałożoną na pojedyncze przedsiębiorstwa należące do danej grupy. Chociaż Sąd później przyznał, że Komisja zaniżyła średni udział w rynku jednej z tych grup, co skutkowało tym, że stosunek proporcjonalności, który Komisja zamierzała utrzymać, nie został osiągnięty, to nie uznał on, że konieczne było przywrócenie tego stosunku.

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 i art. 82 traktatu WE (Dz.U. L 123, s. 18).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/21

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-85/10 Alfa Acciai/Komisja, wniesione w dniu 20 lutego 2015 r. przez Alfa Acciai SpA

(Sprawa C-87/15 P)

(2015/C 146/29)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnosząca odwołanie: Alfa Acciai SpA (przedstawiciele: D.M. Fosselard, adwokat, D. Slater, Solicitor, i A. Duron, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—

uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu ze względów opisanych poniżej; oraz

—

wydanie ostatecznego orzeczenia, na mocy art. 61 statutu Trybunału Sprawiedliwości, stwierdzającego nieważność decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona wnoszącej odwołanie;

—

tytułem żądania ewentualnego, na wypadek gdyby Trybunał uznał, że nie ma podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji w całości – obniżenie grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie ze względów przedstawionych poniżej;

—

tytułem dalszego żądania ewentualnego, na wypadek gdyby Trybunał nie wydał ostatecznego orzeczenia w niniejszej sprawie – postanowienie, iż rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie oraz skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd zgodnie z wyrokiem Trybunału;

—

na koniec, obciążenie Komisji kosztami poniesionymi w postępowaniu w pierwszej instancji i w postępowaniu odwoławczym, zgodnie z art. 69 regulaminu postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi następujące zarzuty na jego poparcie:

W zarzucie pierwszym wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył art. 10 rozporządzenia nr 773/2004 (1). W szczególności Sąd stwierdził, że Komisja była uprawniona do ponownego wydania decyzji zaskarżonej w postępowaniu w pierwszej instancji (zwanej dalej „decyzją”) bez konieczności wysłania wcześniej nowego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów.

W zarzucie drugim wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył art. 14 rozporządzenia nr 773/2004, przyjmując, że Komisja była uprawniona do ponownego wydania decyzji na podstawie przepisów rozporządzenia nr 1/2003 (2) bez umożliwienia przedstawicielom państw członkowskich bezpośredniego wysłuchania przedsiębiorstw.

W zarzucie trzecim wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył zasadę kolegialności. Sąd stwierdził, że Komisja była uprawniona do wydania decyzji w postępowaniu, w którym kolegium nie przyjęło całej decyzji w tym samym czasie, ale zamiast tego w dwóch częściach w dwóch różnych momentach, zakładając, że te dwie części stanowią razem pełną decyzję.

W zarzucie czwartym wnosząca odwołanie wskazuje na naruszenie art. 47 karty praw podstawowych, interpretowanego w świetle art. 6 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, polegające na tym, że Sąd naruszył prawo wnoszącej odwołanie do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie. W szczególności minęły około trzy lata pomiędzy zamknięciem pisemnego etapu postępowania i decyzją Sądu otwierającą etap ustny. Takie opóźnienie stanowi naruszenie przewidzianego w art. 47 karty prawa do skutecznego środka prawnego oraz prawa do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie. Naruszenie art. 47 karty w niniejszej sprawie jest szczególnie poważne w obliczu faktu, że wnosząca odwołanie musiała czekać ponad 14 lat, aby sąd (Sąd) rozpatrzył sprawę co do istoty, zważywszy, że pierwsza decyzja Komisji została unieważniona ze względów proceduralnych po przeprowadzeniu postępowania trwającego około siedem lat.

W zarzucie piątym wnosząca odwołanie wskazuje na naruszenie art. 65 traktatu EWWiS. W szczególności wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd nie uwzględnił szczególnego kontekstu traktatu EWWiS i obowiązków dotyczących ujawnienia informacji oraz niedyskryminacji, nałożonych na przedsiębiorstwa w związku z tym traktatem, co doprowadziło do błędnego zastosowania orzecznictwa Trybunału dotyczącego pojęcia kartelu. Wnosząca odwołanie podnosi, że powtórzona w czasie publikacja wykazów cen niedostosowanych do cen ustalonych w ramach kartelu spowodowała zawieszenie kartelu, którego celem było zdaniem Sądu ustalenie cen minimalnych. Niemniej jednak Sąd stwierdził, że konieczne było dalsze publicznie zdystansowanie się od kartelu.

W zarzucie szóstym wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył art. 47 karty, interpretowany w świetle art. 6 konwencji, stwierdzając, że czas trwania postępowania administracyjnego (to znaczy postępowania przed Komisją Europejską) nie był nadmierny w rozumieniu powyższych przepisów. W niniejszej sprawie postępowanie administracyjne trwało łącznie prawie 54 miesiące, wliczając postępowanie wstępne i późniejsze postępowanie w sprawie ponownego przyjęcia decyzji. Poza tym ponad dwa lata, które Komisja potrzebowała na ponowne wydanie decyzji, wydają się nadmierne. Powody wymienione przez Sąd w celu uzasadnienia czasu trwania postępowania w sprawie ponownego przyjęcia decyzji są niewystarczające i wewnętrznie sprzeczne, a poza tym naruszają w oczywisty sposób wcześniejsze orzecznictwo Sądu.

W zarzucie siódmym wnosząca odwołanie wskazuje na naruszenie art. 23 rozporządzenia nr 1/2003 i zasady równego traktowania. W szczególności Komisja podzieliła w niniejszej sprawie przedsiębiorstwa na grupy w celu ustalenia podstawowej kwoty grzywny, która miała być zastosowana do każdego przedsiębiorstwa, dążąc – jak wynika z zaskarżonej decyzji – do zachowania stosunku proporcjonalności pomiędzy średnim udziałem w rynku każdej z grup i podstawową kwotą grzywny nałożoną na pojedyncze przedsiębiorstwa należące do danej grupy. Chociaż Sąd później przyznał, że Komisja zaniżyła średni udział w rynku jednej z tych grup, co skutkowało tym, że stosunek proporcjonalności, który Komisja zamierzała utrzymać, nie został osiągnięty, to nie uznał on, że konieczne było przywrócenie tego stosunku.

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 i art. 82 traktatu WE (Dz.U. L 123, s. 18 ).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1 ).

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/23

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-90/10 Ferriere Nord SpA/Komisja, wniesione w dniu 20 lutego 2015 r. przez Ferriere Nord SpA

(Sprawa C-88/15 P)

(2015/C 146/30)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnosząca odwołanie: Ferriere Nord SpA (przedstawiciele: W. Viscardini i G. Donà, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

—

tytułem żądania głównego, uchylenie wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-90/10, w zakresie w jakim Sądu oddalił żądanie główne Ferriere Nord zmierzające do stwierdzenia nieważności całej decyzji Komisji Europejskiej C(2009) 7492 wersja ostateczna z dnia 30 września 2009 r., zmienionej i uzupełnionej decyzją C (2009) 9912 wersja ostateczna;

—

w konsekwencji stwierdzenie nieważności powyższych decyzji Komisji;

—

pomocniczo, uchylenie wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-90/10, w zakresie w jakim Sądu oddalił żądanie pomocnicze Ferriere Nord zmierzające do stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2009) 7492 wersja ostateczna z dnia 30 września 2009 r., zmienionej i uzupełnionej decyzją C (2009) 9912 wersja ostateczna i w związku z tym obniżenie grzywny ustalonej w tym wyroku;

—

w konsekwencji stwierdzenie częściowej nieważności powyższych decyzji Komisji i przyjęcie obniżki grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie wyższej niż obniżka przyznana już przez Sąd;

—

w każdym razie obciążenie Komisji kosztami postępowania w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

I

Ewidentne, wynikające z lektury akt sprawy, zniekształcenie okoliczności faktycznych i dowodów w odniesieniu do braku po stronie Komisji uprawnienia do ukarania Ferriere Nord – Niezgodny z prawem brak stwierdzenia ewidentnie wewnętrznie sprzecznego uzasadnienia decyzji Komisji oraz brak uzasadnienia – Naruszenie zasad w dziedzinie ciężaru dowodu

II

Naruszenie art. 27 rozporządzenia nr 1/2003 (1), zważywszy, że nowe pismo w sprawie przedstawienia zarzutów nie zostało doręczone – Naruszenie zasady uzasadnionych oczekiwań – Ewidentne, wynikające z lektury akt sprawy, zniekształcenie okoliczności faktycznych i dowodów – Naruszenie prawa do obrony – Brak uzasadnienia – Naruszenie prawa do bycia wysłuchanym przez funkcjonariusza ds. przesłuchań

III

Naruszenie regulaminu wewnętrznego Komisji (a więc prawa pierwotnego i pochodnego w dziedzinie wielojęzykowości), ponieważ sprawozdanie końcowe funkcjonariusza ds. przesłuchań w autentycznej wersji językowej jest późniejsze niż decyzja kolegium komisarzy z dnia 30 września 2009 r.

IV

Czas trwania uczestnictwa Ferriere Nord w kartelu – Naruszenia prawa przy ocenie okoliczności faktycznych: zniekształcenie dowodów – Naruszenie zasad ogólnych w dziedzinie ciężaru dowodu oraz zasady in dubio pro reo – Wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie

V

Naruszenie zasady proporcjonalności przy określaniu kwoty podstawowej grzywny nałożonej na Ferriere Nord w świetle wagi i czasu trwania kartelu – Naruszenie zasady równego traktowania – Brak uzasadnienia

VI

Oczywisty błąd (a przynajmniej ewidentna nieścisłość) przy obliczaniu obniżki kwoty grzywny przyznanej Ferriere Nord – Nieprawidłowe wykonanie nieograniczonego prawa orzekania – Braki w uzasadnieniu

VII

Niezgodne z prawem podwyższenie kwoty podstawowej grzywny z tytułu powrotu do naruszenia, będące wynikiem naruszenia prawa do obrony

VIII

Niezgodne z prawem podwyższenie kwoty podstawowej grzywny z tytułu powrotu do naruszenia, będące wynikiem upływu czasu

IX

Niezgodne z prawem podwyższenie kwoty podstawowej grzywny z tytułu powrotu do naruszenia, będące wynikiem naruszenia zasady proporcjonalności

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/24

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 9 grudnia 2014 r. w sprawie T-83/10 Riva Fire SpA/Komisja, wniesione w dniu 24 lutego 2015 r. przez Riva Fire SpA

(Sprawa C-89/15 P)

(2015/C 146/31)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnosząca odwołanie: Riva Fire SpA, w likwidacji (przedstawiciele: M. Merola, M. Pappalardo, T. Ubaldi, M. Toniolo, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Riva Fire SpA, w likwidacji, wnosi do Trybunału o:

—

tytułem żądania głównego, uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim Sąd orzekł w nim, że prawo skarżącej do obrony nie zostało naruszone, i w konsekwencji stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości;

—

pomocniczo, uchylenie wyroku Sądu jedynie w zakresie, w jakim Sąd ustalił obniżkę grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie na poziomie 3 % i w konsekwencji obniżenie, w ramach nieograniczonego prawa orzekania przysługującego Trybunałowi na mocy art. 31 rozporządzenia nr 1/2003 (1), grzywny nałożonej na Riva Fire SpA, w likwidacji, o najwyższą kwotę, jaką Trybunał uzna za stosowną, lub przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpatrzenia;

—

w każdym razie obciążenie Komisji kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania przed Sądem;

—

incydentalnie, stwierdzenie, że postępowanie przed Sądem naruszyło art. 47 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 6 ust. 1 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (EKPC), ponieważ w ramach tego postępowania naruszono zasadę dotyczącą rozsądnego czasu trwania postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swego odwołania Riva Fire SpA, w likwidacji, podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy: naruszenie prawa, jak również niewystarczające i wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie zaskarżonego wyroku, jeśli chodzi o ocenę naruszenia przepisów proceduralnych przewidzianych w rozporządzeniu Komisji nr 773/2004  (2) oraz prawa skarżącej do obrony

Sąd naruszył prawo, orzekając, że porównania dokonane przez Riva Fire SpA, w likwidacji, między zaskarżoną decyzją a decyzją wydaną przez Komisję w 2002 r. były nieodpowiednie, oraz uznając, że Komisja nie była zobowiązana do wydania nowego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów pozwalającego zainteresowanym przedsiębiorstwom na zajęcie stanowiska w przedmiocie spornych faktów.

2.

Zarzut drugi: naruszenie prawa, jak również niewystarczające i wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie zaskarżonego wyroku, jeśli chodzi o obliczenie ostatecznej kwoty grzywny

Obliczając ponownie kwotę grzywny, Sąd skorzystał z nieograniczonego prawa orzekania w sposób, który był wadliwy pod dwoma względami:

(i)

po pierwsze, uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie pozwala stwierdzić, czy stosując obniżkę kwoty grzywny w wysokości 3 %, Sąd należycie uwzględnił ograniczony czas trwania oraz mniejszą wagę naruszenia zarzucanego spółce;

(ii)

po drugie, zaskarżony wyrok jest wewnętrznie sprzeczny i narusza prawo, ponieważ Sąd rozciąga w nim na Riva Fire SpA, w likwidacji, odpowiedzialność za zachowania innych przedsiębiorstw w okresie od dnia 25 listopada 1997 r. do dnia 30 listopada 1998 r. i obciąża w dorozumiany sposób tą odpowiedzialnością wspomniane przedsiębiorstwo celem obliczenia kwoty grzywny.

3.

Zarzut trzeci: wewnętrzna sprzeczność i naruszenie prawa w części wyroku, w której Sąd uznał Riva za uczestnika porozumienia z grudnia 1998 r., w związku z czym uwzględnił tę część kartelu przy obliczaniu kwoty grzywny

Sąd naruszył prawo, gdy uznał za wykazany udział Riva Fire SpA, w likwidacji, w porozumieniu z grudnia 1998 r. w sprawie kwot sprzedaży, pomijając jednak okoliczność, że w okresie, gdy owo porozumienie zostało zawarte, wspomniane przedsiębiorstwo odstąpiło od tej części kartelu, w ramy której rzeczone porozumienie się wpisywało. To naruszenie prawa miało wpływ przy obliczaniu kwoty podstawowej grzywny w kontekście określenia wagi i czasu trwania naruszenia zarzucanego Riva Fire SpA, w likwidacji.

4.

Zarzut czwarty: brak uzasadnienia w odniesieniu do wpływu udziału kadry kierowniczej Riva na podwyższenie kwoty wyjściowej grzywny

Sąd nie wyjaśnia, na jakich dowodach opiera wniosek, że udział kadry kierowniczej Riva Fire SpA, w likwidacji, nie był elementem rozstrzygającym przy podwyższeniu kwoty podstawowej grzywny. Gdyby Sąd wykazał, że mnożnik zastosowany do kwoty podstawowej grzywny nałożonej na Riva Fire SpA, w likwidacji, został obliczony również na podstawie udziału kadry kierowniczej przedsiębiorstw, powinien on był stwierdzić nieważność decyzji Komisji i w związku z tym obniżyć kwotę grzywy.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 i art. 82 traktatu WE (Dz.U. L 123, s. 18).

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/26

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 12 grudnia 2014 r. w sprawie T-544/08, Hansen & Rosenthal KG i H & R Wax Company Vertrieb GmbH/Komisja Europejska, wniesione w dniu 24 lutego 2015 r. przez Hansen & Rosenthal KG i H & R Wax Company Vertrieb GmbH

(Sprawa C-90/15 P)

(2015/C 146/32)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszące odwołanie: Hansen & Rosenthal KG, H & R Wax Company Vertrieb GmbH (przedstawiciele: J.L. Schulte, M. Dallmann i K.M. Künstner, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszące odwołanie zwracają się do Trybunału o:

—

uchylenie w całości lub w części wyroku Sądu z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie T-544/08 Hansen & Rosenthal KG i H & R Wax Company Vertrieb GmbH/Komisja Europejska;

—

stwierdzenie nieważności w całości lub w części art. 1 i art. 2 decyzji Komisji Europejskiej z dnia 1 października 2008 r. w sprawie COMP/39181 – Woski do świec na podstawie danych dostępnych Trybunałowi, w zakresie w jakim dotyczą one wnoszących odwołanie;

—

uchylenie bądź obniżenie grzywny na podstawie art. 261 TFUE;

—

obciążenie Komisji zarówno kosztami powstałymi podczas niniejszego postępowania, jak i postępowania przed Sądem;

—

tytułem żądania ewentualnego, uchylenie wyroku Sądu i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem stanowiska prawnego zajętego przez Trybunał; uchylenie bądź obniżenie grzywny na podstawie art. 261 TFUE; obciążenie Komisji zarówno kosztami powstałymi podczas niniejszego postępowania, jak i postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszące odwołanie podnoszą łącznie pięć zarzutów:

W zarzucie pierwszym wnoszące odwołanie podnoszą naruszenie zasady domniemania niewinności i zasady rzetelnego procesu sądowego. Wnoszące odwołanie bronią się tym samym przed przyjętym przez Sąd podejściem, który uznał z góry decyzję Komisji w sprawie grzywny za słuszną i ostateczną, tak że wnoszące odwołanie mogłyby doprowadzić do uznania tej decyzji za błędną tylko wtedy, gdyby obaliły stwierdzenia Komisji za pomocą pełnego dowodu. Zdaniem wnoszących odwołanie narusza to art. 48 ust. 1 karty praw podstawowych w związku z art. 52 ust. 3 karty praw podstawowych i art. 6 ust. 2 EKPC.

W zarzucie drugim wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd błędnie zastosował art. 81 TWE (obecnie art. 101 TFUE). Sąd uznał w zaskarżonym wyroku, że poszczególne zachowania podlegają zakazowi porozumień ograniczających konkurencję, chociaż nie spełniały one znamion zarzucanego czynu. Ponadto Sąd – z naruszeniem reguł dotyczących ciężaru dowodu i zasady oceny dowodów – stwierdził, że wnoszące odwołanie dopuściły się naruszeń art. 81 TWE (obecnie art. 101 TFUE). W tym względzie Sąd dopuścił się wielokrotnie naruszenia prawa, dokonując błędnych stwierdzeń, przedstawiając opacznie dowody, kwalifikując błędnie z punktu widzenia prawa dowody i naruszając zasadę domniemania niewinności, jak również zasadę rzetelnego procesu sądowego.

W zarzucie trzecim wnoszące odwołanie podnoszą naruszenie przez Sąd zasady legalności kar i prerogatywy legislacyjnej („Wesentlichkeitsvorbehalt”). Ze względu na to, że Trybunał i Sąd nadal utrzymują, że 10 % granica grzywny określona w art. 23 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia nr 1/2003 (1) stanowi pułap absolutny, a nie górny limit grzywien, w prawie Unii nie istnieją ramy prawne regulujące obliczanie wysokości grzywny z tytułu naruszenia art. 81 TWE (obecnie art. 101 TFUE). Ustalenie owych ram dla grzywien jest ze względu na prerogatywę legislacyjną zastrzeżone wyłącznie dla ustawodawcy i zamiast niego nie może tego uczynić Komisja.

Jako zarzut czwarty wnoszące odwołanie podnoszą dalsze naruszenia zasady legalności kar i zasady niedziałania prawa wstecz. Wnoszące odwołanie zarzucają, że również Sąd nie może określić grzywny w sposób prawidłowy wobec braku ram prawnych dotyczących grzywien. Ponadto wnoszące odwołanie zauważają, że poprzestanie na samej kontroli tego, czy Komisja przestrzegała własnych wytycznych, oznacza nieskorzystanie z uprawnień dyskrecjonalnych i tym samym stanowi naruszenie art. 31 rozporządzenia nr 1/2003. Wreszcie wnoszące odwołanie zarzucają naruszenie zasady niedziałania prawa wstecz, ponieważ Sąd potwierdził zastosowanie wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. do stanu faktycznego, który został w pełni zamknięty w 2005 r.

Jako zarzut piąty i ostatni wnoszące odwołanie podnoszą naruszenia zasady proporcjonalności. Po pierwsze, Sąd naruszył art. 49 ust. 3 karty praw podstawowych, ustalając dla wnoszących odwołanie współczynnik w wysokości 17 % zarówno w odniesieniu do wagi naruszenia, jak i „opłaty wejściowej”. Po drugie, wskutek naruszenia prawa poprzez uznanie, iż zachowania wnoszących odwołanie naruszają art. 81 ust. 1 TWE (obecnie art. 101 ust. 1 TFUE), Sąd przyjął błędny czas trwania naruszenia zarzucanego wnoszącym odwołanie.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu; Dz.U. 2003, L 1, s. 1.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam (Niderlandy) w dniu 25 lutego 2015 r. – Kawasaki Motors Europe NV/Inspecteur van de Belastingdienst/Douane

(Sprawa C-91/15)

(2015/C 146/33)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Gerechtshof Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Kawasaki Motors Europe NV

Strona pozwana: Inspecteur van de Belastingdienst/Douane

Pytanie prejudycjalne

Czy rozporządzenie Komisji (WE) nr 1051/2009 (1) z dnia 3 listopada 2009 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej jest ważne?

(1)  Dz.U. L 290, s. 56.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de grande instance de Nanterre (Francja) w dniu 26 lutego 2015 r. – Saint Louis Sucre SA, następca prawny Saint Louis Sucre SNC/Directeur général des douanes et droits indirects

(Sprawa C-96/15)

(2015/C 146/34)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal de grande instance de Nanterre

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Saint Louis Sucre SA, następca prawny Saint Louis Sucre SNC

Strona pozwana: Directeur général des douanes et droits indirects

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 15 ust. 2 i 8 rozporządzenia Rady nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. (1), stosowany w świetle motywów 9 i 11 tego aktu oraz wyroków Zuckerfabrik Jülich I i II, a także ogólnych zasad prawa wspólnotowego, a mianowicie zasady zakazującej bezpodstawnego wzbogacenia, zasady proporcjonalności i zasady swobody przedsiębiorczości, należy interpretować w ten sposób, że producent cukru ma prawo do zwrotu opłat produkcyjnych uiszczonych z tytułu ilości objętego kwotą cukru, która była jeszcze składowana w dniu 30 czerwca 2006 r., wobec faktu, że system opłat produkcyjnych nie został odnowiony po tej dacie mocą rozporządzenia Rady nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. (2)?

2)

 

a)

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie prejudycjalne, czy podlegająca zwrotowi na rzecz producentów kwota opłat powinna zostać ustalona wyłącznie na podstawie ilości cukru składowanego w dniu 30 czerwca 2006 r.?

b)

W wypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na poprzednie pytanie prejudycjalne, czy ilość cukru przyjęta za podstawę wymiaru kwoty podlegających zwrotowi opłat powinna być oparta na zmianie stanu wspólnotowych zapasów cukru w okresie od 1 lipca 2001 r. do 30 czerwca 2006 r.?

3)

Czy wysokość podlegających zwrotowi opłat może zostać prawidłowo obliczona poprzez pomnożenie stanu zapasów cukru uwzględnionego na podstawie odpowiedzi na drugie pytanie prejudycjalne przez średnią ważoną „średnich strat” stwierdzonych w okresie WOR 2001/2006, czy też powinna ona zostać obliczona inaczej, a jeśli tak to w jaki sposób?

4)

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytania, czy rozporządzenie nr 164/2007 z dnia 19 lutego 2007 r.ustalające wysokość opłat produkcyjnych dla sektora cukru na rok gospodarczy 2005/2006  (3) jest nieważne?

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (Dz.U. L 178, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (Dz.U. L 58, s. 1).

(3)  Dz.U. L 51, s. 17.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/29

Skarga wniesiona w dniu 3 marca 2015 r. – Komisja Europejska/Rumunia

(Sprawa C-104/15)

(2015/C 146/35)

Język postępowania: rumuński

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Nicolae, D. Loma-Osorio Lerena, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rumunia

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że wobec niepodjęcia środków koniecznych w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu cząsteczkami pyłu pochodzącymi ze zbiornika Boşneag – rozszerzenie, należącego do kopalni miedzi i cynku Moldomin znajdującej się w Moldova Nouă, Rumunia uchybiła zobowiązaniu spoczywającemu na niej na mocy art. 4 i art. 13 ust. 2 dyrektywy 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego oraz zmieniającej dyrektywę 2004/35/WE (1);

—

obciążenie Rumunii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Przedmiotem skargi wniesionej przez Komisję Europejską przeciwko Rumunii jest brak podjęcia przez władze rumuńskie środków koniecznych w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu cząsteczkami pyłu pochodzącymi z jednego ze zbiorników osadowych kopalni miedzi.

Komisja twierdzi, że nie podejmując środków koniecznych w celu uniknięcia roznoszenia się cząsteczek pyłu z powierzchni zbiornika osadowego Boşneag – rozszerzenie, szkodliwych dla zdrowia ludzkiego i dla środowiska, Rumunia uchybiła zobowiązaniom spoczywającym na niej na mocy art. 4 i art. 13 ust. 2 dyrektywy 2006/21/WE. Komisja twierdzi, że Rumunia musi zapewnić ochronę zdrowia ludzkiego oraz środowiska przed wszelkimi niekorzystnymi skutkami, nawet jeśli korzysta z pewnego stopnia elastyczności w odniesieniu do konkretnych środków wymagających podjęcia o ile spełnione zostają warunki określone w art. 4 dyrektywy. Ponadto Komisja uważa, że art. 13 ust. 2 dyrektywy nakłada na właściwy organ szczególny obowiązek polegający konkretnie na zapewnieniu, iż operator podejmie odpowiednie środki w celu zapobiegania lub zmniejszania emisji pyłu.

Komisja oparła się w niniejszej sprawie na sprawozdaniach rumuńskiego organu właściwego w dziedzinie ochrony środowiska, na informacjach w prasie oraz na odpowiedziach udzielonych przez Rumunię na etapie postępowania przedspornego, z których wynika, że na obszarze Moldova Nouă występuje znaczne zanieczyszczenie pyłami pochodzącymi ze zbiornika osadowego Boşneag – rozszerzenie, powstające w szczególności w okresach silnych wiatrów, co ma niekorzystne skutki dla zdrowia mieszkańców i dla środowiska.

Komisja uważa ponadto, że Rumunia nie może powoływać się na sytuacje o charakterze czysto wewnętrznym, takie jak prywatyzacja Moldomin i fakt przyjęcia w przyszłości obowiązków środowiskowych przez nabywcę, w celu uzasadnienia uchybienia zobowiązaniom wynikającym z dyrektywy.

(1)  Dz.U. L 102, s. 15.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez the Østre Landsret (Dania) w dniu 4 marca 2015 r. – Kødbranchens Fællesråd działająca w imieniu i na rzecz Århus Slagtehus A/S i in./Ministeriet for Fødevarer, Landbrug og Fiskeri, Fødevarestyrelsen

(Sprawa C-112/15)

(2015/C 146/36)

Język postępowania: duński

Sąd odsyłający

Østre Landsret

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Kødbranchens Fællesråd dzialająca w imieniu i na rzecz Århus Slagtehus A/S, Danish Crown A.m.b.A. Oksekødsdivisionen, Hadsund Kreaturslagteri A/S, Hjalmar Nielsens Eksportslageri A/S, Kjellerup Eksportslagteri A/S, Mogens Nielsen Kreaturslagteri A/S, Vejle Eksportsla A/S

Strona pozwana

:

1.

Ministeriet for Fødevarer, Landbrug og Fiskeri

2.

Fødevarestyrelsen

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 27 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 882/2004 (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt, w związku z pkt 1 i 2 załącznika VI do tego rozporządzenia, należy interpretować w ten sposób, że przy ustalaniu opłat pobieranych od przedsiębiorstw w sektorze żywności państwa członkowskie nie mogą uwzględniać w ramach wskazanych opłat kosztów wynagrodzeń i szkolenia osób zatrudnionych w sektorze publicznym w celu odbycia szkolenia spełniającego wymogi nałożone na pracowników pomocniczych mocą rozporządzenia (WE) nr 854/2004 (2) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, które to osoby nie wykonują jednak zadań związanych z kontrolą mięsa przed dopuszczeniem do owego szkolenia ani w trakcie jego trwania?

(1)  Dz.U. L 165, s. 1.

(2)  Dz.U. L 139, s. 206.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/30

Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2015 r. – Parlament Europejski/Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-116/15)

(2015/C 146/37)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: F. Drexler, A. Caiola, M. Pencheva, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—

Połączenie niniejszej sprawy ze sprawą zarejestrowaną pod numerem C-14/15 w celu łącznego rozpoznania w ramach pisemnego i ustnego etapu postępowania oraz wydania wyroku;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2014/911/UE z dnia 4 grudnia 2014 r. w sprawie uruchomienia na Łotwie zautomatyzowanej wymiany danych w odniesieniu do danych daktyloskopijnych (1);

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swej skargi Parlament Europejski podnosi dwa zarzuty oparte na art. 263 TFUE.

W ramach zarzutu pierwszego Parlament podnosi, że Rada zastosowała niewłaściwą podstawę prawną dla przyjęcia decyzji 2014/911/UE. W ramach owego zarzutu pierwszego Parlament przedstawił dwie części argumentacji. Parlament podnosi w szczególności, że Rada powinna była znaleźć podstawę prawną dla zaskarżonej decyzji pośród przepisów TFUE, oraz że w każdym razie Rada oparła się na przepisie, na podstawie którego nie można było zgodnie z prawem przyjąć decyzji 2014/911/UE. Rada zastosowała bowiem wtórną podstawę prawną, która wedle orzecznictwa Trybunału jest jako taka niezgodna z prawem. W ramach tego zarzutu Parlament podnosi zarzut bezprawności w odniesieniu do art. 25 ust. 2 decyzji 2008/615/WSiSW (2).

W ramach zarzutu drugiego Parlament zarzuca Radzie zastosowanie błędnej procedury decyzyjnej dla celów przyjęcia wskazanej decyzji. Parlament wywodzi z powyższego naruszenie traktatów oraz naruszenie istotnych wymogów proceduralnych.

(1)  Dz.U. L 360, s. 28.

(2)  Dz.U. L 210, s. 1.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/31

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 9 grudnia 2014 r. – Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej/Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej, interwenient: Komisja Europejska

(Sprawa C-507/13) (1)

(2015/C 146/38)

Język postępowania: angielski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 359 z 7.12.2013.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/31

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 27 stycznia 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van eerste aanleg te Turnhout – Belgia) – Openbaar Ministerie/Marc Emiel Melanie De Beuckeleer, Michiel Martinus Zeeuws, Staalbeton NV/SA

(Sprawa C-56/14) (1)

(2015/C 146/39)

Język postępowania: niderlandzki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 135 z 5.5.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/32

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 10 grudnia 2014 r. – Komisja Europejska/Republika Portugalii

(Sprawa C-116/14) (1)

(2015/C 146/40)

Język postępowania: portugalski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 135 z 5.5.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/32

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 23 stycznia 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal d'instance de Dieppe – Francja) – Facet SA/Jean Henri

(Sprawa C-225/14) (1)

(2015/C 146/41)

Język postępowania: francuski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 223 z 14.7.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/32

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 20 stycznia 2015 r. – Komisja Europejska/Irlandia, interwenient: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

(Sprawa C-236/14) (1)

(2015/C 146/42)

Język postępowania: angielski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 212 z 7.7.2014.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/32

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 14 stycznia 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Rüsselsheim – Niemcy) – Dagmar Wedel, Rudi Wedel/Condor Flugdienst GmbH

(Sprawa C-412/14) (1)

(2015/C 146/43)

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 448 z 15.12.2014.

Sąd

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/33

Wyrok Sądu z dnia 17 marca 2015 r. – Pollmeier Massivholz/Komisja

(Sprawa T-89/09) (1)

((Pomoc państwa - Przepisy państwowe dotyczące założenia tartaku w kraju związkowym Hesja - Skarga o stwierdzenie nieważności - Pismo skierowane do składających skargę do Komisji - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Niedopuszczalność - Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa - Brak wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego - Poważne trudności - Obliczenie elementu pomocy zawartego w gwarancjach państwowych - Komunikat Komisji w sprawie pomocy państwa w formie gwarancji - Przedsiębiorstwo przeżywające trudności - Sprzedaż gruntu publicznego - Prawo do obrony - Obowiązek uzasadnienia))

(2015/C 146/44)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG. (Creuzburg, Niemcy) (przedstawiciele: początkowo J. Heithecker i F. von Alemann, następnie J. Heithecker, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Urraca Caviedes i F. Erlbacher, pełnomocnicy)

Interwenient popierający żądania strony pozwanej: Land Hessen (Niemcy) (przedstawiciele: U. Soltész i P. Melcher, adwokaci)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji Komisji C(2008) 6017 wersja ostateczna z dnia 21 października 2008 r., pomoc państwa N 512/2007 – Niemcy, Abalon Hardwood Hessen GmbH, i po drugie, decyzji rzekomo zawartej w piśmie Komisji D/55056 z dnia 15 grudnia 2008 r. dotyczącej postępowania w przedmiocie pomocy państwa CP 195/2007 – Abalon Hardwood Hessen GmbH.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji C(2008) 6017 wersja ostateczna z dnia 21 października 2008 r., pomoc państwa N 512/2007 – Niemcy, Abalon Hardwood Hessen GmbH, w zakresie, w jakim stwierdza ona, że gwarancje państwowe przyznane przez Land Hessen nie stanowią pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG pokrywa cztery piąte własnych kosztów, cztery piąte kosztów Komisji Europejskiej oraz cztery piąte koszów Land Hessen.

4)

Komisja pokrywa jedną piątą własnych kosztów oraz jedną piątą kosztów Pollmeier Massivholz.

5)

Land Hessen pokrywa jedną piątą własnych kosztów.

(1)  Dz.U. C 129 z 6.6.2009.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/34

Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2015 r. – Cahier i in./Rada i Komisja

(Sprawy T-195/11, T-458/11, T-448/12 i T-41/13) (1)

((Odpowiedzialność pozaumowna - Nałożony na producentów wina wytwarzanego z winorośli o podwójnym zastosowaniu zakaz samodzielnej destylacji alkoholu w ilości przekraczającej ilość, jaka wykorzystywana jest zwykle przy produkcji wina - Stosowanie tego uregulowania przez władze krajowe))

(2015/C 146/45)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Jean-Marie Cahier (Montchaude, Francja) i inni skarżący, których nazwiska zostały wymienione w załączniku do wyroku (przedstawiciel: C.É. Gudin, avocat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: w sprawach T-195/11 i T-458/11 początkowo É. Sitbon i P. Mahnič Bruni, a następnie É. Sitbon i S. Barbagallo; w sprawie T-448/12 początkowo E. Karlsson i É. Sitbon, następnie E. Karlsson i A. Westerhof Löfflerová, a w końcu E. Karlsson i S. Barbagallo; w sprawie T-41/13 S. Barbagallo i E. Karlsson, pełnomocnicy) i Komisja Europejska (przedstawiciele: w sprawie T-195/11 początkowo D. Bianchi, B. Schima i M. Vollkommer, a następnie D. Bianchi i B. Schima; w sprawie T-458/11 B. Schima; w sprawie T-448/12 I. Galindo Martin i B. Schima; w sprawie T-41/13 początkowo A. Marcoulli i B. Schima, a następnie D. Bianchi, B. Schima i A. Marcoulli, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądania naprawienia domniemanych szkód poniesionych przez skarżących w wyniku prowadzonych przeciwko nim we Francji postępowań i wydanych przeciwko nim we Francji niekorzystnych orzeczeń sądowych, ze względu na to, że podczas różnych lat winiarskich nie zastosowali się oni do wymogów obowiązkowego mechanizmu destylacji ustanowionego w art. 28 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (Dz.U. L 179, s. 1), wprowadzonego w życie rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1623/2000 z dnia 25 lipca 2000 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w odniesieniu do mechanizmów rynkowych (Dz.U. L 194, s. 45).

Sentencja

1)

Sprawy T-195/11, T-458/11, T-448/12 i T-41/13 zostają połączone do celów wydania niniejszego wyroku.

2)

Skargi zostają oddalone.

3)

Jean-Marie Cahier i inni skarżący, których nazwiska zostały wymienione w załączniku, pokrywają własne koszty związane z postępowaniem głównym, a także koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej i Komisję Europejską.

4)

Jean-Marie Cahier i inni skarżący w sprawie T-195/11 zostają obciążeni kosztami związanymi z postępowaniem w przedmiocie środka tymczasowego w sprawie T-195/11 R.

5)

Republika Francuska pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 173 z 11.6.2011.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/34

Wyrok Sądu z dnia 17 marca 2015 r. – Spa Monopole/OHIM – South Pacific Management (Manea Spa)

(Sprawa T-611/11) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Manea Spa - Wcześniejsze, słowne i graficzny, znaki towarowe Beneluksu SPA i wcześniejszy słowny znak towarowy Beneluksu LES THERMES DE SPA - Względne podstawy odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2015/C 146/46)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Spa Monopole, compagnie fermière de Spa SA/NV (Spa, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci L. De Brouwer, E. Cornu i E. De Gryse)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: South Pacific Management (Papeete, Tahiti, Francja) (przedstawiciele: adwokaci S. de La Marnierre i E. Landon)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 8 września 2011 r. (sprawy połączone R 1176/2010-1 i R 1886/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Spa Monopole, compagnie fermière de Spa SA/NV a South Pacific Management.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 8 września 2011 r. (sprawy połączone R 1176/2010-1 i R 1886/2010-1).

2)

OHIM i South Pacific Management pokrywają własne koszty oraz koszty postępowania poniesione przez Spa Monopole, compagnie fermière de Spa SA/NV.

(1)  Dz.U. C 32 z 4.2.2012.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/35

Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2015 r. – IDT Biologika/Komisja

(Sprawa T-30/12) (1)

((Zamówienia publiczne na dostawy - Procedura przetargowa - Dostawa w Serbii szczepionek przeciwko wściekliźnie - Odrzucenie oferty jednego z oferentów - Udzielenie zamówienia innemu oferentowi - Kryteria wyboru - Oczywisty błąd w ocenie))

(2015/C 146/47)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: IDT Biologika GmbH (Dessau-Roßlau, Niemcy) (przedstawiciele: początkowo adwokaci R. Gross i T. Kroupa, następnie adwokaci R. Gross i A. Mekdam)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Erlbacher i T. Scharf, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenie nieważności decyzji delegacji Unii Europejskiej w Republice Serbii z dnia 5 października 2011 r. (Dz.U. 2011/S 222-359832), mocą której udzielono zamówienia oznaczonego jako EuropAid/130686/C/SUP/RS, polegającego na dostawie szczepionki przeciwko wściekliźnie w ramach akcji szczepień w Serbii na rzecz konsorcjum pod kierownictwem spółki Bioveta a.s. i odrzucono ofertę skarżącej.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

IDT Biologika GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 89 z 24.3.2012.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/36

Wyrok Sądu z dnia 17 marca 2015 r. – RFA International/Komisja

(Sprawa T-466/12) (1)

([Dumping - Przywóz żelazokrzemu pochodzącego z Rosji - Odrzucenie wniosków o zwrot uiszczonego cła antydumpingowego - Określenie ceny eksportowej - Jeden podmiot gospodarczy - Ustalenie marginesu dumpingu - Zastosowanie metody odmiennej od metody zastosowanej w dochodzeniu pierwotnym - Zmiana okoliczności - Artykuł 2 ust. 9 i art. 11 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009])

(2015/C 146/48)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: RFA International, LP (Calgary, Kanada) (przedstawiciel: adwokat B. Evtimov)

Strona pozwana: Komisja Europejska (P. Němečková i A. Stobiecka-Kuik, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Komisji C (2012) 5577 final, C (2012) 5585 final, C (2012) 5588 final, C (2012) 5595 final, C (2012) 5596 final, C (2012) 5598 final oraz C (2012) 5611 final z dnia 10 sierpnia 2012 r. w sprawie wniosków o zwrot cła antydumpingowego uiszczonego od przywozu żelazokrzemu pochodzącego z Rosji w zakresie, w jakim decyzje te zawierają odmowę zwrotu uiszczonego cła antydumpingowego, z wyjątkiem kwot cła, w odniesieniu do których wnioski zostały uznane za niedopuszczalne ze względu na upływ określonego przepisami terminu.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

RFA International, LP zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 389 z 15.12.2012.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/36

Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2015 r. – Naazneen Investments/OHIM – Energy Brands (SMART WATER)

(Sprawa T-250/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Słowny wspólnotowy znak towarowy SMART WATER - Rzeczywiste używanie - Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009])

(2015/C 146/49)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Naazneen Investments Ltd (Limassol, Cypr) (przedstawiciele: adwokaci P. Goldenbaum, I. Rohr i T. Melchert)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Pohlmann, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Energy Brands, Inc. (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: S. Malynicz, barrister, i D. Stone, solicitor)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 18 lutego 2013 r. (sprawa R 1101/2011-2) dotyczącą postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między Energy Brands, Inc. a Naazneen Investments Ltd.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Naazneen Investments Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 207 z 20.7.2013.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/37

Wyrok Sądu z dnia 18 marca 2015 r. – Intermark/OHIM – Coca-Cola (RIENERGY Cola)

(Sprawa T-384/13) (1)

([Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego RIENERGY Cola - Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy Coca-Cola i wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy COCA-COLA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)])

(2015/C 146/50)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Intermark Srl (Stei, Rumunia) (przedstawiciele: adwokaci, początkowo Á. László, następnia B. Bozóki)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory (przedstawiciele: początkowo A. Pohlmann, następnie M. Fischer, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: The Coca-Cola Company (Atlanta, Georgia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat L. Alonso Domingo)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 6 maja 2013 r. (sprawa R 1116/2012-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między The Coca-Cola Company a Intermark Srl.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Intermark Srl zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 260 z 7.9.2013.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/38

Wyrok Sądu z dnia 19 marca 2015 r. – Chin Haur Indonesia/Rada

(Sprawa T-412/13) (1)

([Dumping - Przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji - Rozszerzenie na ten przywóz ostatecznego cła antydumpingowego wprowadzonego na przywóz rowerów pochodzących z Chin - Obejście - Brak współpracy - Artykuły 13 i 18 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 - Obowiązek uzasadnienia - Błąd w ocenie])

(2015/C 146/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Chin Haur Indonesia, PT (Tangerang, Indonezja) (przedstawiciele: T. Müller-Ibold i F.C. Laprévote, adwokaci)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: S. Boelaert, pełnomocnik, wspierana przez adwokata R. Bierwagena)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.F. Brakeland i M. França, pełnomocnicy) oraz Maxcom Ltd (Płowdiw, Bułgaria) (przedstawiciele: L. Ruessmann, adwokat i J. Beck, solicitor)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia częściowej nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 501/2013 z dnia 29 maja 2013 r. rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe, nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 990/2011 na przywóz rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, na przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji (Dz.U. L 153, s. 1).

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 1 ust. 1 i 3 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 501/2013 z dnia 29 maja 2013 r. rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe, nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 990/2011 na przywóz rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, na przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, w zakresie w jakim dotyczy Chin Haur Indonesia, PT.

2)

Rada Unii Europejskiej pokrywa koszty poniesione przez Chin Haur Indonesia oraz własne koszty.

3)

Komisja Europejska oraz Maxcom Ltd pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 274 z 21.9.2013.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/38

Wyrok Sądu z dnia 19 marca 2015 r. – City Cycle Industries/Rada

(Sprawa T-413/13) (1)

([Dumping - Przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji - Rozszerzenie na ten przywóz ostatecznego cła antydumpingowego wprowadzonego na przywóz rowerów pochodzących z Chin - Obejście - Brak współpracy - Artykuł 13 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 - Obowiązek uzasadnienia - Błąd w ocenie - Równość traktowania - Dostęp do akt])

(2015/C 146/52)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: City Cycle Industries (Colombo, Sri Lanka) (przedstawiciele: T. Müller-Ibold i F.C. Laprévote, adwokaci)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: S. Boelaert, pełnomocnik, wspierana przez adwokatów R. Bierwagena i C. Hippa)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.F. Brakeland i M. França, pełnomocnicy) oraz Maxcom Ltd (Płowdiw, Bułgaria) (przedstawiciele: L. Ruessmann, adwokat i J. Beck, solicitor)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia częściowej nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 501/2013 z dnia 29 maja 2013 r. rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe, nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 990/2011 na przywóz rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, na przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji (Dz.U. L 153, s. 1).

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 1 ust. 1 i 3 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 501/2013 z dnia 29 maja 2013 r. rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe, nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 990/2011 na przywóz rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, na przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, w zakresie w jakim dotyczy City Cycle Industrie.

2)

Rada Unii Europejskiej pokrywa koszty poniesione przez City Cycle Industries oraz własne koszty.

3)

Komisja Europejska oraz Maxcom Ltd pokrywają własne koszty.

(1)  Dz.U. C 274 z 21.9.2013.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/39

Skarga wniesiona w dniu 12 lutego 2015 r. – Alsharghawi/Rada

(Sprawa T-66/15)

(2015/C 146/53)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Bashir Saleh Bashir Alsharghawi (Johannesburg, Afryka Południowa) (przedstawiciel: adwokat É. Moutet)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie, że Rada uchybiła ciążącym na niej na mocy traktatu FUE obowiązkom, nie dokonując powtórnego rozpatrzenia jego sytuacji;

—

Nakazanie Radzie powtórnego rozpatrzenia jego sytuacji;

—

Obciążenie Rady własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez skarżącego.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut, iż nie nadając biegu wnioskowi o powtórne rozpatrzenie jego sytuacji Rada uchybiła obowiązkom, ciążącym na niej na mocy przepisów prawa i orzecznictwa Unii Europejskiej.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/40

Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2015 r. – KENUP Foundation i in./EIT

(Sprawa T-76/15)

(2015/C 146/54)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: KENUP Foundation (Kalkara, Malta), Candena GmbH (Lüneburg, Niemcy), Center odličnosti za biosenzoriko, instrumentacijo in procesno kontrolo (CO BIK) (Ajdovščina, Słowenia), Evotec AG (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci U. Soltész, C. Wagner i H. Weiß)

Strona pozwana: Europejski Instytut Innowacji i Technologii (EIT)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii z dnia 9 grudnia 2014 r. w sprawie wyznaczenia wspólnot wiedzy i innowacji (02008.EIT.2014.I.EIT.GB) oraz w sprawie oddalenia wniosku KENUP, doręczonej pismem z dnia 10 grudnia 2014 r. (012234.EIT.D.2014.MK); oraz

—

obciążenie EIT kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą dziewięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący wydania spornych decyzji, którymi oddalono wniosek KENUP, przez niewłaściwy organ Unii.

2.

Zarzut drugi dotyczący wydania spornych decyzji w następstwie zastosowania przez EIT błędnych procedur wyboru.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez EIT obowiązku uzasadnienia, poprzez niedoręczenie skarżącym decyzji o wyznaczeniu.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia przez zewnętrznych ekspertów EIT w procesie oceny wniosku KENUP zasady równego traktowania.

5.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia przez zewnętrznych ekspertów EIT w procesie oceny wniosku KENUP zasady przejrzystości i obowiązku uzasadnienia.

6.

Zarzut szósty dotyczący naruszenia przez zewnętrznych ekspertów EIT w procesie oceny wniosku KENUP przepisów rozporządzenia ustanawiającego zasady uczestnictwa dla programu Horyzont 2020 dotyczących oceny etycznej.

7.

Zarzut siódmy dotyczący oczywistych błędów w ocenie wniosku KENUP przeprowadzonej przez zewnętrznych ekspertów EIT.

8.

Zarzut ósmy dotyczący tego, że eksperci EIT oraz członkowie zarządu EIT uczestniczący w procedurze wyboru, która zakończyła się wydaniem spornej decyzji, znajdowali się w sytuacji konfliktu interesów z interesami Unii Europejskiej.

9.

Zarzut dziewiąty dotyczący tego, że zaproszenie do składania wniosków w sprawie wspólnot wiedzy i innowacji (Knowledge and Innovation Communities – KICs) opublikowane przez EIT w 2014 r. narusza zasady postępowania obowiązujące w kontekście procedur wyboru KICs.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/41

Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2015 r. – Słowenia/Komisja

(Sprawa T-118/15)

(2015/C 146/55)

Język postępowania: słoweński

Strony

Strona skarżąca: Republika Słowenii (przedstawiciel: L. Bembič, državni pravobranilec)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej 2014/950/UE Komisji z dnia 19 grudnia 2014 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (notyfikowana jako dokument nr C(2014) 10135) (Dz.U. L 369 z 24.12.2014, s. 71) w części odnoszącej się do Republiki Słowenii, czyli w zakresie w jakim dotyczy korekty finansowej wynoszącej 8 7 00  815,25 EUR dokonanej z powodu niezgodności w roku finansowym 2009 w odniesieniu do środka Cukier – fundusz restrukturyzacyjny,

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Tytułem ewentualnym na wypadek gdyby Sąd nie uwzględnił powyższego żądania Republiki Słowenii, państwo to wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej 2014/950/UE Komisji z dnia 19 grudnia 2014 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (notyfikowana jako dokument nr C(2014) 10135) (Dz.U. L 369 z 24.12.2014, s. 71) w części odnoszącej się do Republiki Słowenii, czyli w zakresie w jakim dotyczy korekty finansowej wynoszącej 8 7 00  815,25 EUR dokonanej z powodu niezgodności w roku finansowym 2009 w odniesieniu do środka Cukier – fundusz restrukturyzacyjny, w wysokości przewyższającej kwotę 4 3 50  407,62 EUR,

—

obciążenie każdej ze stron jej własnymi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy: błędne stosowanie TFUE lub przepisu dotyczącego jego stosowania, oczywisty błąd w ocenie, brak uzasadnienia decyzji i naruszenie zasady kontradyktoryjności.

W tym względzie skarżąca podnosi, iż Komisja błędnie stwierdziła, że silosy stanowią nieodłączną część urządzeń produkcyjnych a skarżąca powinna z tego względu zdemontować je na podstawie planu kompleksowej restrukturyzacji.

2.

Zarzut drugi: naruszenie zasady legalności i lojalnej współpracy oraz naruszenie zasady ochrony zaufania do przepisów (uzasadnionych oczekiwań) oraz zasady patere legem quam ipse fecisti.

W tym względzie skarżąca twierdzi, że do zaskarżonej korekty finansowej i do sporu dotyczącego zaskarżonej decyzji nie doszłoby: gdyby Komisja przed dniem 8 sierpnia 2008 r. (dzień, w którym skarżąca zatwierdziła zmianę planu restrukturyzacji w odniesieniu do utrzymania silosów) udzieliła odpowiedzi na pisemne pytanie samej skarżącej dotyczące utrzymania określonych konstrukcji, gdyby rzeczona instytucja zmieniła i uzupełniła rozporządzenie (WE) nr 968/2006 (1), gdyby po otrzymaniu zawiadomienia o zmianie planu restrukturyzacji poinformowała skarżącą o rzekomych niezgodnościach dotyczących utrzymania silosów lub gdyby poinformowała na piśmie wszystkie państwa członkowskie o sposobie, w jaki należy interpretować niejasne przepisy omawianego uregulowania.

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 968/2006 z dnia 27 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie (Dz.U. L 176, s. 32).

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/42

Postanowienie Sądu z dnia 5 marca 2015 r. – Générations futures/Komisja

(Sprawa T-458/12) (1)

(2015/C 146/56)

Język postępowania: francuski

Prezes siódmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 389 z 15.12.2012.

Sąd do spraw Służby Publicznej

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/43

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 17 marca 2015 r. – AX/EBC

(Sprawa F-73/13) (1)

((Służba publiczna - Personel EBC - Postępowanie dyscyplinarne - Kara dyscyplinarna - Zwolnienie - Prawo do obrony - Dostęp do akt postępowania dyscyplinarnego - Dostęp do informacji i dokumentw dotyczących innych służb - Rozsądny termin - Zgodność z prawem składu komisji dyscyplinarnej - Doradcza rola komisji dyscyplinarnej - Kara surowsza w stosunku do zalecanej - Obowiazek uzasadnienia - Zarządzanie służbą - Oczywisty błąd w ocenie - Proporcjonalność kary - Okoliczności łagodzące - Okoliczności obciążające - Zarzut niezgodności z prawem))

(2015/C 146/57)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: AX (przedstawiciel: L. Levi, adwokat)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny (przedstawiciele: M. López Torres i E. Carlini, pełnomocnicy oraz adwokat B. Wägenbaur)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu skarżącego w następstwie postępowania dyscyplinarnego przeprowadzonego z powodu poważnego przewinienia oraz żądanie zadośćuczynienia za krzywdę, jakiej miał doznać skarżący.

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

AX pokrywa swoje własne koszty oraz koszty poniesione przez Europejski Bank Centralny.

(1)  Dz.U. C 274 z 21.9.2013, s. 33.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/43

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 5 marca 2015 r. – Gyarmathy/FRA

(Sprawa F-97/13) (1)

((Służba publiczna - Personnel Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej - Personnel tymczasowy - Zatrudnienie - Ogłoszenie o naborze - Odrzucenie kandydatury))

(2015/C 146/58)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Valéria Anna Gyarmathy (Györ, Węgry) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i M. Vandenbussche)

Strona pozwana: Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Kjærum, pełnomocnik oraz adwokat B. Wägenbaur)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie powołania innego kandydata na stanowisko „Senior Programme Manager” i niepowołania skarżącej na drugie z wymienionych w ogłoszeniu o naborze stanowisk.

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

V.A. Gyarmathy pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Agencję Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. C 85 z 22.3.2014, s. 26.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/44

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 18 marca 2015 r. – Rajala/OHIM

(Sprawa F-24/14) (1)

((Służba publiczna - Urzędnicy - Ocena - Sprawozdanie z oceny - Ogólna ocena wyników pracy - Spójność))

(2015/C 146/59)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Tuula Rajala (El Campello, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: M. Paolacci, pełnomocnik)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny skarżącej za okres od dnia 1 października 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r.

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Tuula Rajala pokrywa połowę swoich kosztów.

3)

Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) pokrywa własne koszty i zostaje obciążony połową kosztów poniesionych przez T. Rajalę.

(1)  Dz.U. C 175 z 10.6.2014, s. 55.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/45

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 18 marca 2015 r. – DK/ESDZ

(Sprawa F-27/14) (1)

((Służba publiczna - Personnel ESDZ - Urzędnik - Postepowanie dyscyplinarne - Wydalenie ze służby bez obniżenia uprawnień emerytalnych - Artykuł 25 załącznika IX do regulaminu pracowniczego - Postepowanie karne w toku - Tożsamość stanu faktycznego przedstawionego do rozpatrzenia przez organ powołujący i sąd do spraw karnych))

(2015/C 146/60)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: DK (przedstawiciel: adwokat S. Orlandi)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) (przedstawiciele: S. Marquardt i M. Silva, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji, mocą której skarżący został odwołany ze służby bez obniżenia uprawnień emerytalnych ze skutkiem na dzień 1 lutego 2014 r. w następstwie postępowania dyscyplinarnego wszczętego po oskarżeniu przez organy krajowe skarżącego o nadużycia w związku z europejskimi przetargami publicznymi, fałszerstwo i wyłudzenie, pranie pieniędzy i korupcję.

Sentencja wyroku

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych z dnia 16 stycznia 2014 r. o wydaleniu DK ze służby bez obniżenia uprawnień emerytalnych.

2)

Europejska Służba Działań Zewnętrznych pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez DK.

(1)  Dz.U. C 184 z 16.6.2014 , s. 43.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/45

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 18 marca 2015 r. – Ribeiro Sinde Monteiro/ESDZ

(Sprawa F-51/14) (1)

((Służba publiczna - Personel ESDZ - Urzędnik - Awans - Artykuły 43 i 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego - Porównanie osiągnieć wszystkich urzędników przedstawionych do awansu - Urzędnicy zaproponowani przez służby ESDZ i urzędnicy niezaproponowani - Uwzględnienie sprawozdań z oceny - Oceny wyłącznie literalne))

(2015/C 146/61)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Manuel Jaime Ribeiro Sinde Monteiro (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: początkowo adwokaci D. de Abreu Caldas, M. de Abreu Caldas i J.N. Louis, następnie adwokat J.N. Louis)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) (przedstawiciele: S. Marquardt i M. Silva, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie nieawansowania skarżącego do grupy zaszeregowania AST 3 w postępowaniu w sprawie awansu (2013) i przyznania zadośćuczynienia za rzekomo doznaną krzywdę.

Sentencja wyroku

1)

Stwierdza się nieważność decyzji organu powołującego Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych z dnia 9 października 2013 r. w sprawie sporządzenia listy urzędników awansowanych w postępowaniu w sprawie awansu (2013) w zakresie, w jakim nie widnieje na niej nazwisko M. Ribeiry Sinde Monteiry.

2)

W pozostałym zakresie postępowanie zostaje umorzone.

3)

Europejska Służba Działań Zewnętrznych pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez M. Ribeirę Sinde Monteirę.

(1)  Dz.U. C 292 z 1.9.2014, s. 62.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/46

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (w składzie jednego sędziego) z dnia 24 marca 2015 r. – Maggiulli/Komisja

(Sprawa F-61/14) (1)

((Służba publiczna - Awans - Postępowanie w sprawie awansu (2013) - Decyzja o nieawansowaniu - Porównanie osiągnięć))

(2015/C 146/62)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Carola Maggiulli (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat A. Salerno)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Berardis-Kayser et G. Berscheid, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o nieawansowaniu skarżącej do grupy zaszeregowania AD 13 w postepowaniu w sprawie awansu (2013).

Sentencja wyroku

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Carola Maggiulli pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 421 z 24.11.2014, s. 61.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/47

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 19 marca 2015 r. – Marcuccio/Komisja

(Sprawa F-58/13) (1)

((Wykluczenie przedstawiciela strony z postępowania - Niewyznaczenie nowego przedstawiciela - Skarżący, który nie odpowiada na wezwania Sądu - Umorzenie postepowania))

(2015/C 146/63)

Język postępowania: woski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat A.)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Berardis-Kayser i G. Gattinara, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji oddalającej wniosek skarżącego o uzyskanie odszkodowania za to, że pozwana przesłała pisma dotyczące skarżącego do adwokata, który go nie reprezentował i z tego względu naruszyła prawo skarżącego do poszanowania życia prywatnego.

Sentencja postanowienia

1)

Umarza się postepowanie w sprawie F-58/13 Marcuccio/Komisja.

2)

Luigi Marcuccio pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 352 z 30.11.2013, s. 26.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/47

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 19 marca 2015 r. – Marcuccio/Komisja

(Sprawa F-62/13) (1)

((Wykluczenie przedstawiciela strony z postępowania - Brak wyznaczenia nowego przedstawiciela - Zaprzestanie przez skarżącego odpowiadania na wezwania Sądu - Umorzenie postępowania))

(2015/C 146/64)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat A)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Berardis-Kayser i G. Gattinara, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o dokonaniu potrącenia w wysokości 500 EUR i pięciu potrąceń w wysokości 504,67 EUR z renty inwalidzkiej skarżącego, odpowiednio od lipca do grudnia 2012 r.

Sentencja postanowienia

1)

Umarza się postepowanie w sprawie F-62/13 Marcuccio/Komisja.

2)

L. Marcuccio pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. 352 z 30.11.2013, s. 26.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/48

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 19 marca 2015 r. – Marcuccio/Komisja

(Sprawa F-65/13) (1)

((Wykluczenie przedstawiciela strony z postępowania - Niewyznaczenie nowego przedstawiciela - Skarżący, który nie odpowiada na wezwania Sądu - Umorzenie postepowania))

(2015/C 146/65)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat A.)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Berardis-Kayser i G. Gattinara, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji oddalającej skierowany do Komisji wniosek skarżącego o to, by Komisja wypłaciła mu kwotę 10  000 EUR z tytułu rzekomej szkody, jaką poniósł ze względu na przesłanie mu pisma informującego go między innymi o tym, że Komisja potrąciła jego roszczenia zwrotu kosztów, jakimi została obciążona Komisja z kwotami jakie on był dłużny Komisji.

Sentencja postanowienia

1)

Umarza się postepowanie w sprawie F-65/13 Marcuccio/Komisja.

2)

Luigi Marcuccio pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 377 z 21.12./2013, s. 24.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/48

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 19 marca 2015 r. – Marcuccio/Komisja

(Sprawa F-89/13) (1)

((Wykluczenie przedstawiciela strony z postępowania - Niewyznaczenie nowego przedstawiciela - Skarżący, który nie odpowiada na wezwania Sądu - Umorzenie postepowania))

(2015/C 146/66)

Język postępowania: woski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat A.)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Berardis-Kayser i G. Gattinara, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie dokonania trzech potraceń w wysokości 504,67 EUR z renty inwalidzkiej skarżącego w styczniu, lutym i marcu 2013 r.

Sentencja postanowienia

1)

Umarza się postepowanie w sprawie F-89/13 Marcuccio/Komisja.

2)

Luigi Marcuccio pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 24 z 25. 1.2014, s. 39.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/49

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 19 marca 2015 r. – Marcuccio/Komisja

(Sprawa F-90/13) (1)

((Wykluczenie przedstawiciela strony z postępowania - Brak wyznaczenia nowego przedstawiciela - Zaprzestanie przez skarżącego odpowiadania na wezwania Sądu - Umorzenie postępowania))

(2015/C 146/67)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat A)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i G. Gattinara, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji oddalających wnioski skarżącego o naprawienie szkody spowodowanej przesłaniem przez pozwaną pisma go dotyczącego do adwokata, który go nie reprezentował i w związku z tym naruszeniem jego prawa do poszanowania życia prywatnego.

Sentencja postanowienia

1)

Umarza się postepowanie w sprawie F-90/13 Marcuccio/Komisja.

2)

L. Marcuccio pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 24 z 25.1.2014, s. 40.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/49

Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2015 r. – ZZ/Komisja

(Sprawa F-28/15)

(2015/C 146/68)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: J.-N. Louis i N. de Montigny)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji o przeniesieniu uprawnień emerytalnych strony skarżącej do systemu emerytalnego Unii na mocy nowych ogólnych przepisów wykonawczych (OPW) ustanowionych w art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego z dnia 3 marca 2011 r.

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 19 czerwca 2014 r. ustalającej wartość kapitałową uprawnień emerytalnych nabytych przez stronę skarżącą przed podjęciem służby w Komisji;

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/50

Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2015 r. – ZZ/Wspólne przedsiębiorstwo ECSEL

(Sprawa F-29/15)

(2015/C 146/69)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat Vasileios A.Christianos)

Strona pozwana: Wspólne przedsiębiorstwo ECSEL

Przedmiot i opis sporu

Naprawienie rzekomo doznanej przez skarżącego krzywdy ze względu na niezgodności z prawem, których dopuściła się strona pozwana w ramach sporządzania jego sprawozdania z oceny z 2012 r.

Żądania strony skarżącej

—

Zasądzenie od wspólnego przedsiębiorstwa ECSEL zadośćuczynienia za krzywdę wyrządzoną wszystkimi niezgodnymi z prawem aktami wymienionymi w skardze poprzez wypłacenie skarżącemu kwoty czterdziestu tysięcy EUR (40  000 €) wraz z odsetkami naliczanymi od dnia ogłoszenia wyroku do dnia całkowitej spłaty;

—

obciążenie wspólnego przedsiębiorstwa ECSEL kosztami postępowania.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/50

Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2015 r. – ZZ/ESDZ

(Sprawa F-30/15)

(2015/C 146/70)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi i T. Martin)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ)

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji przyjętej celem wykonania wyroku wydanego w dniu 26 lutego 2014 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej w sprawie F-53/13, Diamantopoulos/ESDZ, stwierdzającego nieważność decyzji o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AD 12 w postępowaniu w sprawie awansu w 2012 r., a także żądanie zadośćuczynienia za rzekomo wyrządzoną krzywdę oraz odszkodowania za rzekomą wyrządzoną szkodę.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie niezgodności z prawem decyzji wydanej w dniu 29 kwietnia 2014 r. o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AD 12 w postępowaniu w sprawie awansu w 2012 r.;

—

zasądzenie od strony pozwanej zapłaty na rzecz skarżącego odszkodowania w wysokości 25  000 EUR;

—

obciążenie ESDZ kosztami postępowania.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/51

Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2015 r. – ZZ/Rada

(Sprawa F-31/15)

(2015/C 146/71)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat M. Verlardo)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności paska wypłaty emerytury skarżącego za maj 2014 r. w zakresie, w jakim wskazano w nim dostosowanie wysokości emerytury o 0 % za 2011 r. oraz o 0,8 % za 2012 r., a także żądanie odszkodowania za wyrządzoną szkodę.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji oraz w razie potrzeby decyzji oddalających zażalenia;

—

nakazanie stronie pozwanej zapłaty, tytułem naprawienia szkody majątkowej, na rzecz skarżącego zaległego wynagrodzenia odpowiadającego dostosowaniu jego wynagrodzenia i emerytury o 1,7 % w latach 2011 i 2012, powiększonego o odsetki za zwłokę naliczane począwszy od dnia wydania wyroku według stopy procentowej Europejskiego Banku Centralnego powiększonej o dwa punkty procentowe;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/51

Skarga wniesiona w dniu 23 lutego 2015 r. – ZZ i in./Rada

(Sprawa F-32/15)

(2015/C 146/72)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ i in. (przedstawiciel: adwokat M. Velardo)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności informacji o wynagrodzeniu i o emeryturze skarżących za maj 2014 r. w zakresie, w jakim zawierają one dostosowanie wynagrodzeń i emerytur w wysokości 0 % za 2011 r. i 0,8 % za 2012 r. oraz żądane naprawienia podnoszonej szkody.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji i, w miarę potrzeby, decyzji oddalających zażalenia;

—

zasądzenie od strony pozwanej zapłaty zaległości w wynagrodzeniu odpowiadających dostosowaniu wynagrodzeń i emerytur skarżących o 1,7 % za 2011 r. i 2012 r. tytułem naprawienia szkody, podwyższonej o odsetki za zwłokę według stopy procentowej Centralnego Banku Europejskiego, podwyższonej o 2 punkty, począwszy od dnia 1 lipca 2011 r., względnie od dnia 1 lipca 2012 r.;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/52

Skarga wniesiona w dniu 24 lutego 2015 r. – ZZ/Komisja

(Sprawa F-35/15)

(2015/C 146/73)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat C. Huglo)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji o nienadawaniu dalszego biegu sprawie wniosku o wsparcie złożonego przez skarżącego, gdy został on oskarżony o sprzeniewierzenie środków nalężących do budżetu wspólnotowego.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 21 listopada 2014 r., otrzymanej w dniu 3 grudnia 2014 r., oddalającej zażalenie nr R/865/14 złożone przez skarżącego w dniu 5 sierpnia 2014 r.;

—

zasądzenie od Komisji Europejskiej kwoty 17  242,51 EUR, z zastrzeżeniem późniejszego dostosowania;

—

zasądzenie od Komisji Europejskiej kwoty 3  000 EUR tytułem kosztów niepodlegających zwrotowi oraz obciążenie jej kosztami postępowania, z zastrzeżeniem późniejszego dostosowania.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/52

Skarga wniesiona w dniu 27 lutego 2015 r. – ZZ i ZZ/Trybunał Sprawiedliwości

(Sprawa F-36/15)

(2015/C 146/74)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ i ZZ (przedstawiciele: adwokaci J.N. Louis, R. Metz, N. de Montigny, D. Verbeke i T. Van Lysebeth)

Strona pozwana: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji ustalających uprawnienia skarżących w zakresie zwrotu kosztów corocznych podróży na podstawie art. 8 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, zmienionego rozporządzeniem nr1023/2013 Parlamentu i Rady z dnia 22 października 2013 r. w sprawie zmiany regulaminu pracowniczego urzędników i WZIP.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności rozliczeń wynagrodzenia skarżących za lipiec 2014 r. w zakresie, w jakim zastosowano w nich po raz pierwszy art. 8 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., celem ustalenia wysokości zwrotu kosztów podróży;

—

obciążenie Trybunału Sprawiedliwości kosztami.

4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/53

Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 24 marca 2015 r. – BU/EMA

(Sprawa F-97/14) (1)

(2015/C 146/75)

Język postępowania: francuski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 7 z 12.1.2015, s. 50.