20.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 93/1

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.7535 – IFMGIF/OHL Group/Conmex)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2015/C 93/01)

W dniu 13 marca 2015 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji: (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex(http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32015M7535. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

(1) Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

20.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 93/2

Kodeks postępowania członków Rady Nadzoru Europejskiego Banku Centralnego

(2015/C 93/02)

RADA NADZORU EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając decyzję EBC/2004/2 z dnia 19 lutego 2004 r. przyjmującą Regulamin Europejskiego Banku Centralnego (1), w szczególności art. 13e ust. 1,

także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 19 ust. 1 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 (2) wymaga, aby członkowie Rady ds. Nadzoru Europejskiego Banku Centralnego (zwani dalej „członkami Rady ds. Nadzoru”) działali niezależnie i obiektywnie w interesie Unii jako całości, oraz nie zwracali się o instrukcje do instytucji lub organów Unii, rządów państw członkowskich, innych podmiotów publicznych lub prywatnych, ani nie przyjmowali takich instrukcji.

(2)

Artykuł 25 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 ustanawia zasadę rozdzielenia działalności w zakresie szczególnych zadań Europejskiego Banku Centralnego (EBC) w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi oraz zadań dotyczących polityki pieniężnej, a także wszelkich innych zadań, aby zapobiec konfliktom interesów oraz zapewnić wykonywanie każdej funkcji zgodnie z jej odpowiednimi celami.

(3)

Artykuł 31 ust. 3 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 wymaga ustanowienia i utrzymania kompleksowych i formalnych procedur, w tym procedur w zakresie etyki i proporcjonalnych okresów, aby z wyprzedzeniem stwierdzić ewentualne konflikty interesów wynikające z podjęcia pracy przez byłych członków Rady ds. Nadzoru i pracowników EBC zaangażowanych w działania nadzorcze w okresie dwóch lat od zakończenia pracy w tych organach i zapobiec takim konfliktom, a także uregulowania ujawnienia stosownych informacji z zastrzeżeniem mających zastosowanie zasad ochrony danych. Procedury te pozostają bez uszczerbku dla stosowania bardziej rygorystycznych przepisów krajowych. W odniesieniu do członków Rady ds. Nadzoru, którzy są przedstawicielami właściwych organów krajowych, procedury te należy ustanowić i stosować we współpracy z właściwymi organami krajowymi, z zastrzeżeniem mającego zastosowanie prawa krajowego. Ponadto procedury te pozostają bez uszczerbku dla stosowania przez EBC warunków zatrudnienia przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i czterech przedstawicieli EBC w Radzie ds. Nadzoru, co obejmuje także przepisy dotyczące okresów zakazu konkurencji.

(4)

Artykuł 13e ust. 2 Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego wymaga od każdego członka Rady ds. Nadzoru zapewnienia, aby jego osoby towarzyszące, zastępcy oraz przedstawiciele krajowego banku centralnego, jeżeli właściwym organem krajowym nie jest bank centralny, podpisali deklaracje zgodności z Kodeksem Postępowania przed wzięciem udziału w posiedzeniu Rady ds. Nadzoru,

PRZYJMUJE NINIEJSZY KODEKS POSTĘPOWANIA:

Artykuł 1

Zakres stosowania

1.1. Niniejszy Kodeks Postępowania ma zastosowanie do członków Rady ds. Nadzoru podczas wykonywania ich obowiązków jako członków Rady ds. Nadzoru oraz jako członków Komitetu Sterującego Rady ds. Nadzoru. Ma on także zastosowanie do osób towarzyszących, zastępców członków oraz do przedstawicieli krajowych banków centralnych w przypadkach, gdy właściwym organem krajowym nie jest krajowy bank centralny (zwanych dalej: „innymi uczestnikami posiedzeń Rady ds. Nadzoru”), przy wykonywaniu ich obowiązków związanych z pracami Rady ds. Nadzoru i Komitetu Sterującego Rady ds. Nadzoru w przypadkach, gdy zostało to wyraźnie wskazane.

1.2. Niniejszy Kodeks Postępowania pozostaje bez uszczerbku dla stosowania bardziej rygorystycznych przepisów krajowych a także dla warunków zatrudnienia EBC, w tym zasad dotyczących prywatnych transakcji finansowych, mających zastosowanie do osób objętych niniejszym Kodeksem Postępowania, działających jako przedstawiciele właściwych organów krajowych lub przedstawiciele krajowych banków centralnych uczestniczących państw członkowskich lub członkowie EBC.

Artykuł 2

Podstawowe zasady

2.1. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru są zobowiązani do przestrzegania najwyższych standardów etycznych. Przy wykonywaniu swoich obowiązków powinni oni postępować w sposób uczciwy, niezależny, bezstronny, z dyskrecją i niezależnie swojego osobistego interesu. Powinni być świadomi znaczenia swoich obowiązków i zakresu odpowiedzialności, powinni uwzględniać publiczny charakter pełnionych funkcji oraz postępować w sposób, który ugruntowuje i promuje zaufanie opinii publicznej do EBC.

2.2. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru wykonują swoje obowiązki w ścisłej zgodności z postanowieniami Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (zwanego dalej „Statutem ESBC”), rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, Regulaminem Europejskiego Banku Centralnego oraz Regulaminem Rady ds. Nadzoru Europejskiego Banku Centralnego (3).

2.3. W ramach oświadczeń publicznych w odniesieniu do kwestii związanych z Jednolitym Mechanizmem Nadzorczym, członkowie Rady ds. Nadzoru podchodzą z należytą uwagą do swojej roli i obowiązków w Radzie ds. Nadzoru oraz w szczególności jednoznacznie określają, czy wypowiadają się jako przedstawiciele właściwych organów krajowych, we własnym imieniu czy też jako członkowie Rady ds. Nadzoru.

2.4. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru przy wykonywaniu swoich obowiązków oraz w swoich wystąpieniach publicznych działają jako przedstawiciele Rady ds. Nadzoru, będącej wewnętrznym organem kolegialnym EBC. Zobowiązani są oni do koordynacji wewnątrz Rady ds. Nadzoru informacji przekazywanych w pisemnych lub ustnych wypowiedziach publicznych oraz wszelkich innych formach komunikacji publicznej. Uzgodnieniu wewnątrz Rady podlegają także wystąpienia podczas wysłuchań i sprawozdań przed Parlamentem Europejskim i Eurogrupą na podstawie art. 20 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 oraz podczas wszelkich wymian poglądów z parlamentami krajowymi na podstawie art. 21 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013.

Artykuł 3

Rozdzielenie funkcji związanej z polityką pieniężną

3.1. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru zobowiązani są respektować rozdzielenie szczególnych zadań EBC w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi i zadań dotyczących polityki pieniężnej a także wszelkich innych zadań i przestrzegać regulaminów wewnętrznych EBC dotyczących rozdzielenia nadzoru ostrożnościowego i polityki pieniężnej, jakie mają zostać przyjęte na podstawie art. 25 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013.

3.2. Przy wykonywaniu swoich zadań, członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru mają na uwadze cele rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 i nie naruszają innych zadań EBC.

Artykuł 4

Niezależność

4.1. Zgodnie z art. 19 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru przy wykonywaniu powierzonych im zadań działają niezależnie i obiektywnie w interesie Unii jako całości, nie kierując się interesem osobistym bądź krajowym oraz nie zwracają się o instrukcje do instytucji lub organów Unii, rządów państw członkowskich, lub innych podmiotów publicznych lub prywatnych, ani nie przyjmują takich instrukcji.

4.2. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru w szczególności wykonują powierzone im zadania w sposób wolny od nacisków politycznych i ingerencji komercyjnych, które mogłyby wpłynąć na ich osobistą niezależność.

4.3. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru zobowiązani są do powstrzymania się od działalności zawodowej i złożenia rezygnacji z wszelkich stanowisk, których pełnienie mogłoby zagrażać ich niezależności lub umożliwiać wykorzystanie uprzywilejowanych informacji.

Artykuł 5

Zasady dotyczące prywatnych transakcji finansowych

5.1. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru nie mogą wykorzystywać poufnych informacji, do których mają dostęp, dla celów prowadzenia prywatnych transakcji finansowych, czy to bezpośrednio, czy poprzez osoby trzecie, na własne ryzyko i własny rachunek, czy też na ryzyko i rachunek osoby trzeciej.

5.2. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru zobowiązani są wypracować odpowiednie procedury dotyczące zarządzania ich osobistym majątkiem, przewyższającym majątek niezbędny do zwykłego użytku osobistego i rodzinnego, i przestrzegać tych procedur w sposób zapewniający niezależność członka Rady ds. Nadzoru, chroniący przed zaistnieniem konfliktu interesów oraz przed możliwością wykorzystania przez niego uprzywilejowanych informacji.

5.3. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru zobowiązani są przestrzegać zasad dotyczących prywatnych transakcji finansowych przyjętych przez EBC dla pracowników EBC. W odniesieniu do członków Rady ds. Nadzoru będących przedstawicielami właściwych organów krajowych przestrzeganie i kontrola takich zasad dotyczących prywatnych transakcji finansowych podlega właściwym krajowym przepisom proceduralnym.

Artykuł 6

Deklaracja majątkowa

W braku wymogu złożenia deklaracji majątkowej na podstawie właściwych przepisów krajowych członkowie Rady ds. Nadzoru przedkładają Prezesowi EBC, w terminie trzech miesięcy od daty objęcia stanowiska lub od daty wejścia w życie niniejszego Kodeksu postępowania, pisemne oświadczenie określające ich stan majątkowy, bezpośrednie lub pośrednie udziały w jakichkolwiek spółkach oraz przewidywaną organizację zarządzania ich majątkiem podczas ich kadencji jako członków Rady ds. Nadzoru. Te pisemne oświadczenia, obejmujące również deklaracje majątkowe wymagane na podstawie właściwych przepisów prawa krajowego, podlegają corocznej aktualizacji.

Artykuł 7

Opinia Komitetu EBC ds. Etyki

7.1. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru w przypadku wątpliwości dotyczących praktycznego stosowania zasad określonych w niniejszym Kodeksie Postępowania, zwrócą się o opinię do Komitetu EBC ds. Etyki.

7.2. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru, a także EBC i właściwy organ krajowy lub krajowy bank centralny, którego wnioskujący członek Rady ds. Nadzoru lub inny uczestnik posiedzeń Rady ds. Nadzoru jest przedstawicielem, informowani są o zasadach i przesłankach opinii wydanych przez Komitet EBC ds. Etyki w sposób uniemożliwiający identyfikację konkretnego członka Rady ds. Nadzoru lub innego uczestnika.

Artykuł 8

Okresy zakazu konkurencji

8.1. Członkowie Rady ds. Nadzoru zobowiązani są informować Prezesa EBC o zamiarze podjęcia jakiejkolwiek działalności zawodowej, zarobkowej lub niezarobkowej, w okresie dwóch lat po zakończeniu pełnienia przez nich urzędu. Mogą oni podejmować działalność zawodową wyłącznie:

a)	w instytucji kredytowej bezpośrednio nadzorowanej przez EBC po upływie roku od dnia ustania ich członkostwa w Radzie ds. Nadzoru;

b)	w instytucji kredytowej, która nie jest bezpośrednio nadzorowana przez EBC, lecz w przypadku której istnieje konflikt interesów, lub sytuacja, która może być postrzegana jako konflikt interesów, po upływie roku od dnia ustania ich członkostwa w Radzie ds. Nadzoru;

w instytucji innej niż instytucja kredytowa, z wyjątkiem przypadków, gdy istnieje konflikt interesów, lub sytuacja, która może być postrzegana jako konflikt interesów, w takim wypadku działalność zawodowa może zostać podjęta po upływie sześciu miesięcy od dnia ustania członkostwa w Radzie ds. Nadzoru.

8.2. Inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru zobowiązani są informować Prezesa EBC o zamiarze podjęcia jakiejkolwiek działalności zawodowej, zarobkowej lub niezarobkowej, w okresie roku po zakończeniu pełnienia przez nich tej funkcji. Mogą oni podejmować działalność zawodową wyłącznie:

a)	w instytucji kredytowej bezpośrednio nadzorowanej przez EBC po upływie sześciu miesięcy od dnia ustania ich uczestnictwa w posiedzeniach Rady ds. Nadzoru;

b)	w instytucji kredytowej, która nie jest bezpośrednio nadzorowana przez EBC, lecz w przypadku której istnieje konflikt interesów, lub sytuacja, która może być postrzegana jako konflikt interesów, po upływie sześciu miesięcy od dnia ustania ich uczestnictwa w posiedzeniach Rady ds. Nadzoru;

w instytucji innej niż instytucja kredytowa, z wyjątkiem przypadków, gdy istnieje konflikt interesów, lub sytuacja, która może być postrzegana jako konflikt interesów, w takim wypadku działalność zawodowa może zostać podjęta po upływie trzech miesięcy od dnia ustania ich uczestnictwa w posiedzeniach Rady ds. Nadzoru.

8.3. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru wnioskują do Komitetu EBC ds. Etyki o wydanie opinii dotyczącej okresu zakazu konkurencji mającego zastosowanie w ich przypadku na podstawie niniejszego artykułu. Komitet EBC ds. Etyki może w swojej opinii zalecić uchylenie lub skrócenie okresów zakazu konkurencji w przypadkach, gdy możliwość zaistnienia konfliktu interesów w wyniku podjęcia działalności zawodowej może zostać wykluczona.

8.4. W sytuacjach określonych w art. 8 ust. 1 lit. a) i art. 8 ust. 2 lit. a) Komitet EBC ds. Etyki może także zalecić w swojej opinii przedłużenie okresów zakazu konkurencji do maksymalnie dwóch lat w przypadku członków Rady ds. Nadzoru i do jednego roku w przypadku innych uczestników posiedzeń Rady ds. Nadzoru w odpowiednich przypadkach, gdy możliwość zaistnienia konfliktu interesów w wyniku podjęcia działalności zawodowej nie może zostać wykluczona przez dłuższy czas.

8.5. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru otrzymują za okres zakazu konkurencji stosowną rekompensatę, płatną przez odpowiednią zatrudniającą ich instytucję. Rekompensata ta nie jest uzależniona od otrzymania oferty podjęcia działalności zawodowej. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru mogą wnioskować do Komitetu EBC ds. Etyki o wydanie opinii w sprawie odpowiedniego poziomu rekompensaty przysługującej im w okresie zakazu konkurencji.

8.6. Opinie wydane przez Komitet EBC ds. Etyki na podstawie ust. 3, 4 i 5 kierowane są do Rady ds. Nadzoru celem rozpatrzenia. Rada ds. Nadzoru następnie przedstawia odpowiedniemu właściwemu organowi krajowemu lub właściwemu bankowi krajowemu rekomendację, a instytucje te informują Radę ds. Nadzoru o wszelkich przeszkodach w wykonaniu tej rekomendacji.

Artykuł 9

Konflikt interesów

9.1. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru powinni unikać wszelkich sytuacji prowadzących lub mogących być postrzegane jako prowadzące do konfliktu interesów. Konflikt interesów powstaje, gdy członek Rady ds. Nadzoru lub inny uczestnik posiedzeń Rady ds. Nadzoru ma prywatne lub osobiste interesy, które mogą wpływać na bezstronne i obiektywne sprawowanie powierzonych mu obowiązków, obejmuje to także wszelkie potencjalne korzyści lub zyski dla tych osób, członków ich rodzin lub formalnych partnerów.

9.2. Wszelkie sytuacje prowadzące lub mogące być postrzegane jako prowadzące do konfliktu interesów Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru zobowiązani są zgłaszać na piśmie Radzie ds. Nadzoru, osoby te nie uczestniczą w naradzie i głosowaniu dotyczącym tej sprawy.

Artykuł 10

Prezenty lub inne korzyści

10.1. Przez „prezent” rozumie się wszelkie korzyści lub zyski o charakterze finansowym lub rzeczowym, związane z pełnieniem obowiązków powierzonych członkowi Rady ds. Nadzoru lub innemu uczestnikowi posiedzeń Rady ds. Nadzoru, a niebędące uzgodnionym wynagrodzeniem za świadczoną pracę, które zostały wręczone lub przyjęte przez członka Rady ds. Nadzoru lub innego uczestnika posiedzeń Rady ds. Nadzoru, członka jego rodziny lub formalnego partnera.

10.2. Przyjęcie prezentu nie może w żadnym wypadku ograniczać lub naruszać obiektywizmu i swobody działania członka Rady ds. Nadzoru, ani rodzić niewłaściwych zobowiązań lub oczekiwań osoby przyjmującej lub wręczającej prezent. Należy odmówić przyjęcia prezentów otrzymywanych w ramach relacji z nadzorowanym podmiotem o wartości przekraczającej 50 EUR oraz prezentów wręczanych przez przedstawicieli sektora publicznego o wartości przekraczającej zwyczajowo przyjęte normy. Jeżeli szczególne okoliczności nie pozwalają na odmowę przyjęcia prezentu, powinien on zostać przekazany do EBC, właściwego organu krajowego lub właściwego krajowego banku centralnego, którego dany członek Rady ds. Nadzoru lub inny uczestnik posiedzeń Rady ds. Nadzoru jest przedstawicielem, chyba że nadwyżka jego wartości powyżej kwoty 50 euro zostanie wpłacona na rzecz EBC, właściwego organu krajowego lub właściwego krajowego banku centralnego. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru nie mogą regularnie przyjmować prezentów z tego samego źródła.

Artykuł 11

Przyjmowanie zaproszeń i związanych z nimi płatności

11.1. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru, mając na uwadze ciążący na nich obowiązek zachowania zasady niezależności i unikania konfliktu interesów, mogą przyjmować zaproszenia na konferencje, przyjęcia lub wydarzenia kulturalne, wraz z oferowanym w ich ramach programem rozrywkowym, w tym korzystać z okazywanej stosownej gościnności, o ile ich uczestnictwo w danym wydarzeniu da się pogodzić z wykonywaniem ich obowiązków bądź też leży w interesie EBC. Powinni oni zachowywać właściwą rozwagę w odniesieniu do zaproszeń indywidualnych.

11.2. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru odmawiają przyjmowania wszelkich innych zaproszeń, które nie są zgodne z powyższymi zasadami i informują osoby zapraszające o obowiązujących zasadach.

Artykuł 12

Działalność wykonywana osobiście

12.1. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru zobowiązani są zapewnić, aby działalność wykonywana przez nich osobiście, czy to zarobkowa, czy niezarobkowa, nie miała negatywnego wpływu na ich obowiązki względem EBC i nie szkodziła reputacji EBC.

12.2. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru mogą na przykład podejmować działalność dydaktyczną i naukową oraz inne rodzaje działalności, o ile taka działalność nie ma związku z nadzorowanymi podmiotami. Mogą oni przyjmować wynagrodzenie i zwrot kosztów takiej działalności, podejmowanej przez nich osobiście i bez udziału EBC, o ile takie otrzymywane przez nich wynagrodzenie i zwrot kosztów odpowiadają wkładowi pracy i nie przekraczają zwyczajowych rozmiarów.

12.3. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru zobowiązani są raz do roku informować Komitet EBC ds. Etyki na piśmie o działalności podejmowanej osobiście oraz o wynagrodzeniu z tytułu stanowisk, pełnionych publicznie lub prywatnie podczas trwania kadencji.

12.4. W wystąpieniach naukowych i dydaktycznych członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru mają obowiązek jednoznacznego wskazania, że wypowiadają się jako osoby prywatne i nie reprezentują stanowiska EBC.

Artykuł 13

Przynoszące dochód zatrudnienie małżonka lub formalnego partnera

Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru zobowiązani są niezwłocznie informować, również w przypadku wątpliwości, Komitet EBC ds. Etyki o wszelkim przynoszącym dochód zatrudnieniu lub działalności zarobkowej małżonka lub formalnego partnera, która może prowadzić, lub może być postrzegana jako prowadząca, do konfliktu interesów.

Artykuł 14

Tajemnica służbowa

14.1. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru mają na uwadze obowiązek zachowania tajemnicy służbowej wynikający z art. 37 Statutu ESBC, art. 27 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 i art. 23a Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego, zgodnie z którymi zobowiązani są oni do nieujawniania poufnych informacji, czy to w ramach wystąpień lub oświadczeń publicznych czy w środkach masowego przekazu, dotyczących decyzji nadzorczych, które nie zostały jeszcze urzędowo opublikowane.

14.2. Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru zobowiązani są podejmować wszelkie niezbędne środki dla zapewnienia przestrzegania obowiązku zachowania tajemnicy służbowej wynikającego z art. 37 Statutu ESBC przez osoby mające dostęp do posiadanych przez nich informacji.

Artykuł 15

Informacja o kolidujących przepisach krajowych

Członkowie Rady ds. Nadzoru i inni uczestnicy posiedzeń Rady ds. Nadzoru zobowiązani są informować Komitet EBC ds. Etyki o wszelkich przeszkodach w przestrzeganiu niniejszego Kodeksu Postępowania w pełnym zakresie, w tym o wszelkich przeszkodach wynikających z kolidujących z nim przepisów krajowych.

Artykuł 16

Wejście w życie

Niniejszy Kodeks Postępowania wchodzi w życie następnego dnia po jego przyjęciu.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 12 listopada 2014 r.

Danièle NOUY

Przewodnicząca Rady ds. Nadzoru

(1) Dz.U. L 80 z 18.3.2004, s. 33.

(2) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).

(3) Dz.U. L 182 z 21.6.2014, s. 56.

20.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 93/8

Kursy walutowe euro (1)

19 marca 2015 r.

(2015/C 93/03)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0677
JPY	Jen	129,12
DKK	Korona duńska	7,4508
GBP	Funt szterling	0,71830
SEK	Korona szwedzka	9,2797
CHF	Frank szwajcarski	1,0595
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	8,6355
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,425
HUF	Forint węgierski	303,22
PLN	Złoty polski	4,1288
RON	Lej rumuński	4,4170
TRY	Lir turecki	2,7776
AUD	Dolar australijski	1,3966
CAD	Dolar kanadyjski	1,3578
HKD	Dolar Hongkongu	8,2842
NZD	Dolar nowozelandzki	1,4453
SGD	Dolar singapurski	1,4809
KRW	Won	1 197,86
ZAR	Rand	13,0815
CNY	Yuan renminbi	6,6140
HRK	Kuna chorwacka	7,6500
IDR	Rupia indonezyjska	13 932,02
MYR	Ringgit malezyjski	3,9555
PHP	Peso filipińskie	47,979
RUB	Rubel rosyjski	64,1691
THB	Bat tajlandzki	34,997
BRL	Real	3,4740
MXN	Peso meksykańskie	16,3091
INR	Rupia indyjska	66,8199

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

20.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 93/9

Nowa strona narodowa obiegowych monet euro

(2015/C 93/04)

Obiegowe monety euro mają status prawnego środka płatniczego w całej strefie euro. W celu poinformowania ogółu społeczeństwa, a także podmiotów obracających monetami w ramach swojej działalności Komisja ogłasza opis wszystkich nowych wzorów monet euro (1). Zgodnie z konkluzjami Rady z dnia 10 lutego 2009 r. (2) państwom członkowskim strefy euro oraz państwom, które zawarły układ monetarny z Unią Europejską przewidujący emisję monet euro, przysługuje prawo do emisji okolicznościowych obiegowych monet euro, przy czym emisja ta musi spełniać określone warunki, a w szczególności monety muszą mieć nominał 2 euro. Monety okolicznościowe mają parametry techniczne zwykłych obiegowych monet o nominale 2 euro, lecz na ich stronie narodowej znajduje się wzór okolicznościowy mający istotne symboliczne znaczenie dla danego państwa lub całej Europy.

Państwo emitujące : Republika Włoska

Upamiętniany motyw : 750. rocznica urodzin Dantego Alighieri 1265–2015

Opis motywu : Na monecie widnieje Dante z otwartą księgą w lewej dłoni, w tle znajduje się góra czyśćcowa: motyw z obrazu Domenica di Michelina (1417–1491) ilustrującego Boską komedię, znajdującego się w katedrze Santa Maria del Fiore we Florencji; w środku monety umieszczony jest monogram Republiki Włoskiej („RI”); po prawej stronie monety widnieje inicjał „R” symbolizujący mennicę rzymską; w dolnej części monety znajdują się inicjały Silvii Petrassi „SP” oraz daty „1265 2015”, oznaczające odpowiednio rok narodzin Dantego i rok emisji monety; a na górze monety widnieje napis w formie łuku „DANTE ALIGHIERI”.

Na zewnętrznym otoku monety umieszczonych jest dwanaście gwiazd flagi europejskiej.

Planowany nakład : 3,5 mln

Data emisji : lipiec 2015 r.

(1) Zob. Dz.U. C 373 z 28.12.2001, s. 1, zawierający odniesienie do wszystkich stron narodowych monet, które zostały wyemitowane w 2002 r.

(2) Zob. konkluzje Rady do Spraw Gospodarczych i Finansowych z dnia 10 lutego 2009 r. i zalecenie Komisji z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących narodowych stron i emisji monet euro przeznaczonych do obiegu (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 52).

20.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 93/10

Nowa strona narodowa obiegowych monet euro

(2015/C 93/05)

Państwo emitujące : Portugalia

Upamiętniany motyw : 150. rocznica portugalskiego Czerwonego Krzyża

Opis motywu : Na monecie przedstawiono kompozycję opartą na powszechnie znanym symbolu organizacji – znaku krzyża, powtórzonym kilkakrotnie, co ma wskazywać na rozwój działalności humanitarnej zarówno w Portugalii, jak i za granicą. Zarys dłoni na dalszym planie symbolizuje różnego rodzaju pomoc udzielaną przez tę organizację, głównie medyczną, ale również pomoc w zakresie współpracy, budowy i wsparcia. Po lewej stronie znajduje się napis w formie półokręgu „CRUZ VERMELHA PORTUGUESA”. Na górze widnieje herb i nazwa państwa emitującego: „PORTUGAL”, a na dole – lata „1865” i „2015”.

Na zewnętrznym otoku monety umieszczonych jest dwanaście gwiazd flagi europejskiej.

Planowany nakład :

Data emisji : kwiecień 2015 r.

(1) Zob. Dz.U. C 373 z 28.12.2001, s. 1, zawierający odniesienie do wszystkich stron narodowych monet, które zostały wyemitowane w 2002 r.

(2) Zob. konkluzje Rady ds. Gospodarczych i Finansowych z dnia 10 lutego 2009 r. i zalecenie Komisji z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących narodowych stron i emisji monet euro przeznaczonych do obiegu (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 52).

20.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 93/11

Nowa strona narodowa obiegowych monet euro

(2015/C 93/06)

Państwo emitujące : Portugalia

Upamiętniany motyw : 500. rocznica nawiązania kontaktów z Timorem, obecnie niezależnym państwem portugalskojęzycznym (Timor Wschodni)

Opis motywu : Na monecie widnieje szesnastowieczny statek, reprezentujący przybycie na wyspę portugalskich żeglarzy oraz kryty słomą dach lokalnego domu, ozdobiony typowymi dla Timoru drewnianymi rzeźbami, świadczącymi o nieustającej pamięci o mitach i legendach. Motyw na monecie nawiązuje do historii pierwszych mieszkańców, którzy przybyli na Timor statkiem z innych części kontynentu azjatyckiego, oraz znaczenia konia w poruszaniu się po stromych górach, które pokrywają większość wyspy. Z prawej strony na górze monety widnieje rok „1515” oraz nazwa państwa emitującego „PORTUGAL”. Z lewej strony na dole monety umieszczono napis „TIMOR” oraz rok emisji „2015”. U dołu monety znajduje się podpis artysty Fernanda Fonseki.

Na zewnętrznym otoku monety umieszczonych jest dwanaście gwiazd flagi europejskiej.

Planowany nakład :

Data emisji : lipiec 2015 r.

(1) Zob. Dz.U. C 373 z 28.12.2001, s. 1, zawierający odniesienie do wszystkich stron narodowych monet, które zostały wyemitowane w 2002 r.

20.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 93/12

Wykaz państw członkowskich i ich właściwych organów zgodnie z art. 15 ust. 2, art. 17 ust. 8 i art. 21 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008

(2015/C 93/07)

Niniejszy wykaz opublikowano zgodnie z art. 22 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiającego wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylającego rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999 (1). Właściwe organy zostały powiadomione zgodnie z następującymi artykułami tego rozporządzenia:

art. 15 ust. 1: Wywóz połowów pozyskanych przez statki rybackie pływające pod banderą państwa członkowskiego jest uzależniony od zatwierdzenia świadectwa połowowego, zgodnie z przepisami art. 12 ust. 4, przez właściwe organy państwa członkowskiego bandery, jeżeli jest to wymagane w ramach współpracy określonej w art. 20 ust. 4;

art. 15 ust. 2: państwa członkowskie bandery zgłaszają Komisji swoje organy właściwe do zatwierdzania świadectw połowowych, o których mowa w ust. 1;

b)	art. 17 ust. 8: państwa członkowskie zgłaszają Komisji swoje organy właściwe w sprawach sprawdzenia i weryfikacji świadectw połowowych zgodnie z art. 16 i ust. 1–6 niniejszego artykułu;

c)	art. 21 ust. 3: państwa członkowskie zgłaszają Komisji swoje organy właściwe w sprawach zatwierdzania i weryfikacji sekcji świadectw połowowych dotyczących powrotnego wywozu zgodnie z procedurą określoną w art. 15.

Państwo członkowskie

Właściwe organy

Belgia

a), b) i c):

—	Vlaamse Overheid; Dienst Zeevisserij (rząd Flandrii; Służba Rybołówstwa Morskiego)

Bułgaria

a), b) i c):

—	Изпълнителна Агенция по Рибарство и Аквакултури (Agencja Wykonawcza ds. Rybołówstwa i Akwakultury)

Republika Czeska

a):

—	nie dotyczy

b) i c):

—	Celní úřad pro Středočeský kraj (Urząd Celny dla Kraju Środkowoczeskiego)

—	Celní úřad pro hlavní město Prahu (Urząd Celny dla Miasta Stołecznego Pragi)

—	Celní úřad Praha – Ruzyně (Urząd Celny Praga Ruzyně)

—	Celní úřad pro Jihočeský kraj (Urząd Celny dla Kraju Południowoczeskiego)

—	Celní úřad pro Plzeňský kraj (Urząd Celny dla Kraju Pilzneńskiego)

—	Celní úřad pro Karlovarský kraj (Urząd Celny dla Kraju Karlowarskiego)

—	Celní úřad pro Ústecký kraj (Urząd Celny dla Kraju Uściańskiego)

—	Celní úřad pro Liberecký kraj (Urząd Celny dla Kraju Libereckiego)

—	Celní úřad pro Královéhradecký kraj (Urząd Celny dla Kraju Hradeckiego)

—	Celní úřad pro Pardubický kraj (Urząd Celny dla Kraju Pardubickiego)

—	Celní úřad pro Kraj Vysočina (Urząd Celny dla Kraju Vysočina)

—	Celní úřad pro Jihomoravský kraj (Urząd Celny dla Kraju Południowomorawskiego),

—	Celní úřad pro Olomoucký kraj (Urząd Celny dla Kraju Ołomunieckiego),

—	Celní úřad pro Moravskoslezský kraj (Urząd Celny dla Kraju Morawsko-Śląskiego),

—	Celní úřad pro Zlínský kraj (Urząd Celny dla Kraju Zlińskiego)

Dania

a):

—	NaturErhvervstyrelsen (duńska agencja ds. rolnictwa i rybołówstwa)

b):

—	NaturErhvervstyrelsen – kun direkte landinger (duńska agencja ds. rolnictwa i rybołówstwa – tylko bezpośrednie lądowania)

—	Fødevarestyrelsen – anden import (duński urząd ds. weterynarii i żywności – inne przywozy)

c):

—	Fødevarestyrelsen (duński urząd ds. weterynarii i żywności)

Niemcy

a), b) i c):

—	Bundesanstalt für Landwirtschaft und Ernährung (Federalny Urząd do spraw Rolnictwa i Żywności)

Estonia

a):

—	Põllumajandusministeerium; Kalamajandusosakond (Ministerstwo Rolnictwa, Wydział Ekonomii Rybołówstwa)

b):

—	Maksu- ja Tolliamet; Põllumajandusministeerium; Keskkonnaministeerium (estoński urząd ds. podatków i ceł; Ministerstwo Rolnictwa; Ministerstwo Środowiska)

c):

—	Maksu- ja Tolliamet (estoński urząd ds. podatków i ceł)

Irlandia

a), b) i c):

—	The Sea Fisheries Protection Authority (Urząd ds. Ochrony Rybołówstwa Morskiego)

Grecja

a):

—

Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γενική Διεύθυνση Βιώσιμης Αλιείας, Διεύθυνση Ελέγχου Αλιευτικών Δραστηριοτήτων και Προϊόντων (Ministerstwo Odbudowy Produkcji, Środowiska i Energii, Dyrekcja Generalna ds. Zrównoważonego Rybołówstwa, Dyrekcja ds. Kontroli Działalności Połowowej i Produktów Rybołówstwa)

b) i c):

—

Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Διευθυνση Αποκεντρωμένων Υπηρεσιών Αττικής, Τμήμα Κτηνιατρικής, Γραφείο Ελέγχου Αλιευτικών Προϊόντων (Ministerstwo Odbudowy Produkcji, Środowiska i Energii, Dyrekcja ds. Zdecentralizowanych Usług Attyki, Departament Weterynarii, Dział Kontroli Produktów Rybołówstwa – zlokalizowany w międzynarodowym porcie lotniczym w Atenach)

Hiszpania

a), b) i c):

—

Ministerio de Agricultura, Alimentación y Medio Ambiente; Secretaria General de Pesca; Dirección General de Ordenación Pesquera; Subdirección General de Control e Inspección (Ministerstwo Rolnictwa, Żywności i Środowiska; Sekretariat Generalny ds. Rybołówstwa; Dyrekcja Generalna ds. Zarządzania Rybołówstwem; Poddyrekcja Generalna ds. Kontroli i Inspekcji)

Francja

a):

—

Les directions départementales des territoires et de la mer – délégations à la mer et au littoral; direction de la mer Guadeloupe; direction de la mer Martinique; direction de la mer Guyane; direction de la mer Sud Océan Indien (dyrekcje departamentalne ds. terytoriów i morza – delegatury ds. morza i wybrzeża; Dyrekcja ds. Morza na Gwadelupę; Dyrekcja ds. Morza na Martynikę; Dyrekcja ds. Morza na Gujanę Francuską; Dyrekcja ds. Morza na Południowy Ocean Indyjski)

—	Le Centre National de Surveillance des Pêches) (Krajowe Centrum Nadzoru Rybołówstwa)

b):

—	Les bureaux de douane des directions régionales (dyrekcje regionalne urzędów celnych)

—	Le Centre National de Surveillance des Pêches (Krajowe Centrum Nadzoru Rybołówstwa)

c):

—	Les bureaux de douane des directions régionales (urzędy celne dyrekcji regionalnych)

Chorwacja

a):

—	Ministarstvo poljoprivrede; Uprava ribarstva (Ministerstwo Rolnictwa; Dyrekcja ds. Rybołówstwa)

b) i c):

—	Ministarstvo financija; Carinska uprava (Ministerstwo Finansów; Służba Celna)

Włochy

a), c):

—	Autorità Marittime (Guardia Costiera) (Urząd Morski (Straż Przybrzeżna))

b):

—	Agenzia Delle Dogane (Agencja ds. Ceł)

—	Ministero della Salute (Ministerstwo Zdrowia)

Cypr

a), b) i c):

—	Υπουργείο Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος; Τμήματος Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών (Ministerstwo Rolnictwa, Rozwoju Obszarów Wiejskich i Środowiska; Departament Rybołówstwa i Badań Morskich)

Łotwa

a):

—	Zemkopības ministrijas; Zivsaimniecības departamentā (Ministerstwo Rolnictwa; Departament Rybołówstwa)

b) i c):

—	Valsts vides dienests departamenta zivsaimniecības kontroles (Departament Kontroli Rybołówstwa państwowych służb ochrony środowiska)

Litwa

a):

—	Žuvininkystės tarnyba prie Žemės ūkio ministerijos (Służby ds. rybołówstwa w Ministerstwie Rolnictwa)

b) i c):

—	Muitinės departamentas prie finansų ministerijos (Departament ds. Ceł w Ministerstwie Finansów)

Luksemburg

a):

—	nie dotyczy

b) i c):

—	Administration des services vétérinaires (organy służb weterynaryjnych)

Węgry

a):

—	nie dotyczy

b) i c):

—	Nemzeti Élelmiszerlánc-biztonsági Hivatal (Krajowy Urząd Bezpieczeństwa Łańcucha Żywnościowego)

Malta

a), b) i c):

—	Dipartiment tas-Sajd u l-Akwakultura; Ministeru għall-Iżvilupp Sostenibbli, l-Ambjent u l-bidla fil-klima (Departament Rybołówstwa i Akwakultury; Ministerstwo Zrównoważonego Rozwoju, Środowiska i Zmiany Klimatu)

Niderlandy

a), c):

—	Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit (Niderlandzki Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i Produktów Konsumenckich)

b):

—	Douane (służby celne)

—	Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit (Niderlandzki Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i Produktów Konsumenckich)

Austria

a):

—	nie dotyczy

b) i c):

—	Österreichische Agentur für Gesundheit und Ernährungssicherheit; Bundesamt für Ernährungssicherheit (Austriacka Agencja ds. Zdrowia i Bezpieczeństwa Żywności; Federalny Urząd Bezpieczeństwa Żywności)

Polska

a):

—	Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi; Departament Rybołówstwa

b) i c):

—	Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi; Departament Rybołówstwa

—	Okręgowy Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Gdyni

—	Okręgowy Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Szczecinie

Portugalia

a), c):

—	część kontynentalna: Direção-Geral de Recursos Naturais, Segurança e Serviços Marítimos; Autoridade Nacional de Pesca (Dyrekcja Generalna ds. Zasobów Naturalnych, Bezpieczeństwa i Służb Morskich; Krajowy Urząd ds. Rybołówstwa)

—	Azory: Secretaria Regional do Ambiente e do Mar; Gabinete do Subsecretário Regional das Pescas (Regionalny Sekretariat ds. Środowiska i Morza; Gabinet Regionalnego Podsekretarza ds. Rybołówstwa)

—	Azory: Inspeção Regional das Pescas (Regionalna Inspekcja Rybołówstwa)

—	Madera: Direção Regional de Pescas (Regionalna Dyrekcja ds. Rybołówstwa)

b):

—	część kontynentalna: Direção-Geral de Recursos Naturais, Segurança e Serviços Marítimos; Autoridade Nacional de Pesca (Dyrekcja Generalna ds. Zasobów Naturalnych, Bezpieczeństwa i Służb Morskich; Krajowy Urząd ds. Rybołówstwa; Dyrekcja ds. Służb Kontroli)

—	Azory: Inspeção Regional das Pescas (Regionalna Inspekcja Rybołówstwa)

—	Madera: Direção Regional de Pescas (Regionalna Dyrekcja ds. Rybołówstwa)

—	Alfândega de Viana do Castelo (Urząd Celny Viana do Castelo)

—	Alfândega de Leixões (Urząd Celny Leixões)

—	Alfândega do Aeroporto de Porto (Urząd Celny portu lotniczego Porto)

—	Alfândega de Aveiro (Urząd Celny Aveiro)

—	Alfândega de Peniche (Urząd Celny Peniche)

—	Alfândega Marítima de Lisboa (Morski Urząd Celny w Lizbonie)

—	Alfândega do Aeroporto de Lisboa (Urząd Celny portu lotniczego Lizbona)

—	Alfândega de Setúbal (Urząd Celny Setúbal)

—	Delegação Aduaneira de Sines; Alfândega de Setúbal (Delegatura Celna Sines, Urząd Celny Setúbal)

—	Delegação Aduaneira do Aeroporto de Faro (Delegatura Celna portu lotniczego Faro)

—	Alfândega de Ponta Delgada (Urząd Celny Ponta Delgada)

—	Delegação Aduaneira da Horta (Delegatura Celna Horta)

—	Alfândega do Funchal (Urząd Celny Funchal)

—	Delegação Aduaneira do Aeroporto da Madeira (Delegatura Celna portu lotniczego Madera)

Rumunia

a), b) i c):

—	Agenția Națională pentru Pescuit și Acvacultură (Krajowa Agencja ds. Rybołówstwa i Akwakultury)

Słowenia

a):

—	Finančni urad Koper (Urząd Finansowy w Koprze)

b) i c):

—	Finančni urad Celje (Urząd Finansowy w Celje)

—	Finančni urad Koper (Urząd Finansowy w Koprze)

—	Finančni urad Kranj (Urząd Finansowy w Kranju)

—	Finančni urad Ljubljana (Urząd Finansowy w Lublanie)

—	Finančni urad Maribor (Urząd Finansowy w Mariborze)

—	Finančni urad Murska Sobota (Urząd Finansowy w Murskiej Sobocie)

—	Finančni urad Nova Gorica (Urząd Finansowy w Novej Goricy)

—	Finančni urad Novo mesto (Urząd Finansowy w Novom Meste)

Słowacja

a):

—	nie dotyczy

b) i c):

—	Štátna veterinárna a potravinová správa Slovenskej republiky (państwowy organ administracyjny ds. weterynaryjnych i żywności Republiki Słowackiej)

Finlandia

a), b) i c):

—	Varsinais-Suomen elinkeino-, liikenne- ja ympäristökeskus (Centrum Rozwoju Gospodarczego, Transportu i Środowiska Finlandii Właściwej)

Szwecja

a), b) i c):

—	Havs- och vattenmyndigheten (agencja rządowa ds. zarządzania wodami morskimi i śródlądowymi)

Zjednoczone Królestwo

a):

—	Marine Management Organisation (Organizacja ds. Zarządzania Morskiego)

—	Marine Scotland (agenda rządowa Marine Scotland)

b):

—	Marine Management Organisation (Organizacja ds. Zarządzania Morskiego)

—	UK Port Health Authorities (portowe organy sanitarne Zjednoczonego Królestwa)

c):

—	Marine Management Organisation (Organizacja ds. Zarządzania Morskiego)

(1) Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1.

20.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 93/18

Notyfikacja na podstawie art. 114 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – upoważnienie do utrzymania w mocy środków krajowych bardziej rygorystycznych niż przepisy przewidziane przez środek harmonizujący UE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2015/C 93/08)

Pismem z dnia 25 listopada 2014 r., które Komisja otrzymała dnia 26 listopada 2014 r., Dania notyfikowała Komisji swój zamiar utrzymania (1) przepisów krajowych w sprawie stosowania azotynów jako dodatków do produktów mięsnych, które to przepisy różnią się od przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 (2). Rozporządzenie nr 542 z dnia 27.5.2013 r. w sprawie m.in. dodatków do żywności w środkach spożywczych (BEK nr 542 af 27.5.2013 (tilsætningbekendtgørelsen), Offentliggørelsedato: 31.5.2013, Fødevarerministeriet). Notyfikacja dotyczy substancji azotyn potasu (E 249) i azotyn sodu (E 250) wymienionych w części E załącznika II do unijnego rozporządzenia w kategorii żywności 8 (wykaz UE).

Najwyższe dopuszczalne poziomy zostały pierwotnie ustanowione w dyrektywie 2006/52/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Podstawą tej dyrektywy, która została przyjęta przez Parlament Europejski i Radę dnia 5 lipca 2006 r., jest art. 95 Traktatu WE (obecnie art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – TFUE). Celem tej dyrektywy – w odniesieniu do stosowania azotanów i azotynów w produktach mięsnych – jest osiągnięcie równowagi pomiędzy ochronnym działaniem azotynów przeciwdziałających namnażaniu się bakterii odpowiedzialnych za zagrażający życiu botulizm a ryzykiem tworzenia się rakotwórczych nitrozamin spowodowanym obecnością azotynów w produktach mięsnych – zgodnie z opiniami naukowymi uzyskanymi od Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oraz Komitetu Naukowego ds. Żywności (SCF).

Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady nr 95/2/WE (4) w jej pierwotnej formie ustalono najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości azotynów i azotanów w różnych produktach mięsnych. Dyrektywą 2006/52/WE wprowadzono natomiast zasadę, zaleconą w opinii EFSA z 2003 r., zgodnie z którą kontrola azotynów powinna być regulowana poprzez określenie maksymalnych ilości azotynu potasu (E 249) i azotynu sodu (E 250), które mogą zostać dodane podczas produkcji do produktów mięsnych. Ilość ta wynosi 150 mg/kg dla produktów mięsnych ogółem i 100 mg/kg dla produktów mięsnych sterylizowanych.

W drodze wyjątku w dyrektywie 2006/52/WE zawarto najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości dla niektórych określonych tradycyjnie wytwarzanych produktów mięsnych, w przypadku gdy z powodu tradycyjnego procesu produkcji nie była możliwa kontrola wprowadzanej ilości.

Takie dopuszczone stosowanie azotynów zostało włączone do nowego unijnego wykazu dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunków ich stosowania w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, ustanowionego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1129/2011 (5).

W duńskim rozporządzeniu nr 542 zezwala się na dodawanie azotynu potasu (E 249) oraz azotynu sodu (E 250) do produktów mięsnych, jedynie jeśli nie przekracza się określonych ilości dodanych. W zależności od produktów te maksymalne ilości wynoszą 0, 60, 100 lub 150 mg/kg. W przeciwieństwie do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 duńskie przepisy nie zawierają żadnych wyjątków od zasady ustalania maksymalnych ilości dodawanych azotynów, a w związku z tym nie zezwalają na wprowadzanie do obrotu niektórych tradycyjnie wytwarzanych produktów mięsnych z innych państw członkowskich. Ponadto w przypadkach, w których obowiązują limity 0 i 60 mg/kg, dla wielu produktów mięsnych duńskie prawodawstwo przewiduje niższe limity ilości dodawanych azotynów niż unijne rozporządzenie.

4.	Przepisy duńskie są zatem bardziej surowe niż rozporządzenie (WE) nr 1333/2008 w odniesieniu do dodawania azotynów do produktów mięsnych.

Królestwo Danii uważa, iż w przeciwieństwie do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 obowiązujące duńskie przepisy są w pełni zgodne z opinią EFSA (6), według której zasadniczo bezpieczne produkty mięsne mogą być wytwarzane przez dodawanie azotynów w ilości do 50 mg/kg.

Dania zwraca także uwagę, że poprzez niższe dopuszczalne ilości dodawanych substancji duńskie przepisy w jeszcze większym stopniu minimalizują zagrożenie powodowane przez nitrozaminy, co jest jej głównym celem.

Dania podkreśla, że pomimo faktu, iż jej przepisy przewidujące niższy poziom azotynów, które mogą być dodawane do produktów mięsnych, obowiązują od wielu lat, nigdy nie spowodowały one problemów dotyczących konserwacji odnośnych produktów, a częstotliwość występowania zatruć jadem kiełbasianym jest w Danii w porównaniu z innymi państwami członkowskimi bardzo niska; od 1980 r. nie odnotowano ani jednego przypadku zatrucia produktami mięsnymi.

Najnowsze dane przedstawione przez Danię wskazują, że tendencje w strukturze konsumpcji nie zmieniły się znacząco od czasy przyjęcia decyzji Komisji 2010/561/UE (7). Konsumpcja mięsa wśród Duńczyków stale wzrasta, jednak spożycie produktów mięsnych zawierających azotyny pozostaje w dużej mierze niezmienione. Co więcej, przywóz produktów mięsnych z innych państw członkowskich stale rośnie.

W 2014 r. Komisja zakończyła analizę dokumentacji mającą na celu monitorowanie wdrażania przez państwa członkowskie przepisów unijnych w sprawie azotynów. Analiza była oparta na odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, który został przekazany wszystkim państwom członkowskim. Wykazała ona, że – z pewnymi wyjątkami – typowe ilości azotynów dodawanych do niesterylizowanych produktów mięsnych są niższe niż średnia unijna, ale wyższe niż maksymalny poziom przewidziany w Danii. Stwierdzono, że należy rozważyć możliwość przeglądu obowiązujących najwyższych poziomów azotynów.

W związku z tym Komisja rozpoczęła badanie ad hoc dotyczące stosowania i potrzeby stosowania azotynów przez przemysł w odniesieniu do różnych kategorii produktów mięsnych, w tym w celu ochrony przed Clostridium botulinum. Wnioski z tego badania będą dostępne przed końcem 2015 r.

Ponadto rozporządzenie Komisji (UE) nr 257/2010 (8) stanowi, że do końca 2015 r. EFSA ma dokonać ponownej oceny bezpieczeństwa stosowania azotynów.

Wnioski z analizy dokumentacji od państw członkowskich, badanie ad hoc dotyczące stosowania azotynów przez przemysł, ponowna ocena przeprowadzona przez EFSA oraz dane zgłoszone przez Danię pozwolą Komisji na dokonanie przeglądu maksymalnych poziomów azotynów, począwszy od 2016 roku.

Komisja rozpatrzy tę notyfikację zgodnie z art. 114 ust. 4 i 6 TFUE. Art. 114 ust. 4 stanowi, że jeżeli po przyjęciu unijnego środka harmonizującego, państwo członkowskie uzna za niezbędne utrzymanie przepisów krajowych uzasadnionych ważnymi względami określonymi w artykule 36 TFUE lub dotyczącymi ochrony środowiska naturalnego lub środowiska pracy, notyfikuje je Komisji, wskazując powody ich utrzymania. Od otrzymania notyfikacji o duńskich przepisach Komisja ma sześć miesięcy na ich zatwierdzenie lub odrzucenie. W tym okresie Komisja sprawdza czy utrzymanie duńskich przepisów jest uzasadnione ważnymi względami określonymi w art. 36 lub dotyczącymi ochrony środowiska naturalnego, czy nie są one środkiem arbitralnej dyskryminacji lub ukrytym ograniczeniem w handlu i czy nie stanowią one zbędnej i nieproporcjonalnej przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego.

8.	Każda ze stron, która chciałaby zgłosić uwagi dotyczące wspomnianej notyfikacji, musi je przesłać do Komisji w ciągu 30 dni od opublikowania niniejszej informacji. Żadne uwagi nadesłane po upływie tego terminu nie będą brane pod uwagę.

Dodatkowych informacji na temat duńskiej notyfikacji udziela:

Komisja Europejska

Dyrekcja Generalna ds. Zdrowia i Bezpieczeństwa Żywności

DG SANTE – Dział E7 Środki ulepszające żywność

Wim Debeuckelaere

Tel. +32 22985095

E-Mail: sante-e7-additives@ec.europa.eu

(1) Decyzją Komisji 2010/561/WE udzielono upoważnienia na 5 lat.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 16).

(3) Dyrektywa 2006/52/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. zmieniająca dyrektywę 95/2/WE w sprawie dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące oraz dyrektywę 94/35/WE w sprawie substancji słodzących używanych w środkach spożywczych (Dz.U. L 204 z 26.7.2006, s. 10).

(4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 95/2/WE z dnia 20 lutego 1995 r. w sprawie dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz.U. L 61 z 18.3.1995, s. 1).

(5) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1129/2011 z dnia 11 listopada 2011 r. zmieniające załącznik II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 poprzez ustanowienie unijnego wykazu dodatków do żywności (Dz.U. L 295 z 12.11.2011, s. 1).

(6) Dziennik EFSA (2003) 14, 1-31, „The effects of Nitrites/Nitrates on the Microbiological Safety of Meat Products” („Wpływ azotynów/azotanów na bezpieczeństwo mikrobiologiczne produktów mięsnych”).

(7) Decyzja Komisji 2010/561/UE z dnia 25 maja 2010 r. dotycząca przepisów krajowych zgłoszonych przez Danię w sprawie dodawania azotynów do niektórych produktów mięsnych (Dz.U. L 247 z 21.9.2010, s. 55).

(8) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 257/2010 z dnia 25 marca 2010 r. ustanawiające program ponownej oceny dopuszczonych dodatków do żywności zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 w sprawie dodatków do żywności (Dz.U. L 80 z 26.3.2010, s. 19).

20.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 93/20

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.7537 – ARDIAN France/F2i SGR/F2i Aeroporti)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2015/C 93/09)

W dniu 12 marca 2015 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo ARDIAN France SA („ARDIAN”, Francja), będące częścią Ardian Group (Francja), oraz przedsiębiorstwo F2i SGR S.p.A. („F2i SGR”, Włochy) przejmują, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem F2i Aeroporti S.p.A. („FA”, Włochy), obecnie kontrolowanym wyłącznie przez F2i SGR, w drodze zakupu akcji.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

— w przypadku przedsiębiorstwa ARDIAN: inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym oraz zarządzanie aktywami; w tym również inwestycje w sektorze transportu w EOG,

— w przypadku przedsiębiorstwa F2i SGR: inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym oraz zarządzanie aktywami, przede wszystkim w sektorze transportu, energii, telekomunikacji i opieki zdrowotnej,

— w przypadku przedsiębiorstwa FA: realizowanie inwestycji – bezpośrednich lub za pośrednictwem swoich jednostek zależnych – w przedsiębiorstwach działających w sektorze portów lotniczych na terenie Włoch.

3.	Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie 10 dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: M.7537 – ARDIAN France/F2i SGR/F2i Aeroporti, na poniższy adres:

European Commission

Directorate-General for Competition

Merger Registry

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

(1) Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 (rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw).

20.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 93/21

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.7519 – Repsol/Talisman Energy)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2015/C 93/10)

W dniu 10 marca 2015 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Repsol, SA („Repsol”, Hiszpania) przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wyłączną kontrolę nad przedsiębiorstwem Talisman Energy Inc. („Talisman”, Kanada) w drodze zakupu udziałów/akcji.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

—

w przypadku przedsiębiorstwa Repsol – wszelka działalność związana z sektorem ropy i gazu, w tym poszukiwanie, prace przygotowawcze i produkcja ropy naftowej i gazu; rafinacja i działalność związana z wprowadzaniem do obrotu produktów ropopochodnych, petrochemicznych, gazu płynnego (LPG), a także działalność związana z wprowadzaniem do obrotu gazu ziemnego i skroplonego gazu ziemnego (LNG),

—

w przypadku przedsiębiorstwa Talisman – działalność w zakresie poszukiwania, prac przygotowawczych, produkcji, transportu i wprowadzania do obrotu ropy naftowej, gazu ziemnego i kondensatów gazu ziemnego. Talisman prowadzi swoją działalność przede wszystkim w Ameryce Północnej, na Morzu Północnym i w Azji Południowo-Wschodniej. Ponadto posiada aktywa w Ameryce Łacińskiej, Afryce, na Bliskim Wschodzi, w Australii/na Timorze Wschodnim oraz w Papui Nowej Gwinei.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z zawiadomieniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym zawiadomieniu.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: M.7519 – Repsol/Talisman Energy, na poniższy adres:

European Commission

Directorate-General for Competition

Merger Registry

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

(1) Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 (rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw).

(2) Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

20.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 93/22

Powiadomienie o wniosku złożonym na podstawie art. 35 dyrektywy 2014/25/UE

Wniosek podmiotu zamawiającego

(2015/C 93/11)

Dnia 16 stycznia 2015 r. do Komisji wpłynął wniosek złożony na podstawie art. 35 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylającej dyrektywę 2004/17/WE (1). Pierwszym dniem roboczym następującym po dniu wpłynięcia wniosku był dzień 19 stycznia 2015 r.

Wniosek, złożony przez Flughafen Wien, dotyczy działalności związanej z eksploatacją obszaru geograficznego w celu udostępnienia portów lotniczych lub innych terminali przewoźnikom lotniczym na terytorium Austrii. Art. 35 dyrektywy 2014/25/UE stanowi, że dyrektywa nie ma zastosowania, jeżeli dana działalność bezpośrednio podlega konkurencji na rynkach, do których dostęp nie jest ograniczony. Analiza tych warunków dokonywana jest wyłącznie na potrzeby dyrektywy 2014/25/UE i nie przesądza o zastosowaniu reguł konkurencji ani innych obszarów unijnej polityki.

Zgodnie z pkt 1 akapit pierwszy lit. b) załącznika IV do dyrektywy 2014/25/UE Komisji przysługuje termin 130 dni roboczych na podjęcie decyzji w sprawie tego wniosku, począwszy od pierwszego dnia roboczego wskazanego powyżej. Termin upływa zatem w dniu 30 lipca 2015 r.

(1) Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 243.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 93

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 58 20 marca 2015

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2015/C 093/01	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.7535 – IFMGIF/OHL Group/Conmex) ( 1 )	1
	Europejski Bank Centralny
2015/C 093/02	Kodeks postępowania członków Rady Nadzoru Europejskiego Banku Centralnego	2

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2015/C 093/09	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.7537 – ARDIAN France/F2i SGR/F2i Aeroporti) ( 1 )	20
2015/C 093/10	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.7519 – Repsol/Talisman Energy) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	21
	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2015/C 093/11	Powiadomienie o wniosku złożonym na podstawie art. 35 dyrektywy 2014/25/UE – Wniosek podmiotu zamawiającego	22

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2015/C 093/03	Kursy walutowe euro	8
2015/C 093/04	Nowa strona narodowa obiegowych monet euro	9
2015/C 093/05	Nowa strona narodowa obiegowych monet euro	10
2015/C 093/06	Nowa strona narodowa obiegowych monet euro	11
	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2015/C 093/07	Wykaz państw członkowskich i ich właściwych organów zgodnie z art. 15 ust. 2, art. 17 ust. 8 i art. 21 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008	12
2015/C 093/08	Notyfikacja na podstawie art. 114 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – upoważnienie do utrzymania w mocy środków krajowych bardziej rygorystycznych niż przepisy przewidziane przez środek harmonizujący UE ( 1 )	18