22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/2

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Satu Mare (Rumunia) w dniu 25 czerwca 2014 r. – Sergiu Lucian Băbășan przeciwko Inspectoratul Județean de Poliție Satu Mare

(Sprawa C-305/14)

2014/C 329/02

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Tribunalul Satu Mare

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sergiu Lucian Băbășan

Strona pozwana: Inspectoratul Județean de Poliție Satu Mare

Pytania prejudycjalne

1)	Czy art. 6 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej w związku z art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej są bezpośrednio skuteczne na terytorium Rumunii w stosunku do obywateli Unii?

Czy art. 6 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej w związku z art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że postanowienia te pozwalają nakładać na obywateli Unii obowiązek stosowania się do przepisów krajowych państw członkowskich, takich jak bezwzględnie obowiązujący art. 12 ust. 1 rumuńskiej ustawy nr 60/1991 w sprawie organizacji i prowadzenia zgromadzeń publicznych w związku z sankcją przewidzianą w art. 26 ust. 1 lit. a) tegoż aktu prawodawczego?

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/2

Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

(Sprawa C-308/14)

2014/C 329/03

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Martin, M. Wilderspin, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie, że ustanawiając wymóg, by osobie wnioskującej o przyznanie świadczenia na dziecko lub dodatku na dziecko przysługiwało w Zjednoczonym Królestwie prawo pobytu, Zjednoczone Królestwo uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy rozporządzenia (WE) nr 883/2004 (1);

—	obciążenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja utrzymuje, że ustanawiając, iż osobie wnioskującej o przyznanie świadczenia na dziecko lub dodatku na dziecko musi przysługiwać w Zjednoczonym Królestwie prawo pobytu jako warunek traktowania jej jako osoby zamieszkującej na terytorium tego państwa, Zjednoczone Królestwo ustanowiło wymóg, na który nie zezwala rozporządzenie (WE) nr 883/2004.

Pomocniczo Komisja podnosi, że poprzez ustanowienie warunku uprawnienia do świadczeń z zabezpieczenia społecznego, który jest automatycznie spełniany przez własnych obywateli Zjednoczone Królestwo stworzyło sytuacje bezpośredniej dyskryminacji obywateli innych państw członkowskich, a tym samym naruszyło art. 4 rozporządzenia (WE) nr 883/2004.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego Dz.U. L 166, s. 1

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/3

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 2 lipca 2014 r. – Marchon Germany GmbH przeciwko Yvonne Karaszkiewicz

(Sprawa C-315/14)

2014/C 329/04

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona pozwana i wnosząca kasację: Marchon Germany GmbH

Strona skarżąca i strona przeciwna w postępowaniu kasacyjnym: Yvonne Karaszkiewicz

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 17 ust. 2 lit. a) tiret pierwsze dyrektywy Rady 86/653/EWG z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie koordynacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do przedstawicieli handlowych (1) należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, zgodnie z którymi za „nowych klientów” można również uważać tych spośród pozyskanych przez przedstawiciela handlowego klientów, którzy co prawda utrzymują już ze zleceniodawcą stosunki handlowe w odniesieniu do sprzedawanych przez niego produktów pochodzących z określonego asortymentu, lecz nie w odniesieniu do produktów, co do których wyłączne pośrednictwo zleceniodawca powierzył przedstawicielowi handlowemu?

(1) Dz.U. L 382,s. 17.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/3

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 9 lipca 2014 r. – Wolfgang und Dr. Wilfried Rey Grundstücksgemeinschaft GbR przeciwko Finanzamt Krefeld

(Sprawa C-332/14)

2014/C 329/05

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Wolfgang und Dr. Wilfried Rey Grundstücksgemeinschaft GbR

Strona pozwana: Finanzamt Krefeld

Pytania prejudycjalne

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że art. 17 ust. 5 akapit trzeci szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG (1) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych uprawnia państwa członkowskie do ustanowienia, dla celów obliczenia proporcjonalnej części naliczonego podatku dla danej transakcji, takiej jak wzniesienie budynku o mieszanym użytku, w pierwszej kolejności innego kryterium podziału, niż kryterium, o którym mowa w art. 19 ust. 1 tej dyrektywy, pod warunkiem że przyjęta metoda gwarantuje dokładniejsze ustalenie rzeczonej proporcjonalnej części odliczenia (zob. wyrok Trybunału z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie BLC Baumarkt, C-511/10, EU:C:2012:689).

Czy w celu dokładniejszego określenia kwoty podatku podlegającej odliczeniu należy w przypadku nabycia lub wzniesienia budynku o mieszanym użytku najpierw przyporządkować nabycie towarów lub usług – w przypadku których podstawa wymiaru podatku zaliczana jest do wydatków związanych z nabyciem lub wytworzeniem – do sprzedaży (opodatkowanej lub wolnej od podatku) generowanej przez ten budynek, a jedynie pozostały podatek naliczony podzielić według kryterium uwzględniającego powierzchnię lub wielkość obrotu?

Czy zasady ustanowione przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie BLC Baumarkt, C-511/10, EU:C:2012:689 oraz odpowiedź na pytanie zadane powyżej obowiązują także w stosunku do nabycia towarów lub usług obciążonych podatkiem naliczonym przeznaczonych na używanie, utrzymanie lub konserwację budynku o mieszanym użytku?

Czy art. 20 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że przewidziana w tym przepisie korekta wstępnego odliczenia znajduje zastosowanie także odnośnie do stanu faktycznego, w którym podatnik dokonuje podziału podatku naliczonego w związku z wzniesieniem budynku o mieszanym użytku zgodnie z dopuszczalnym w prawie krajowym i przewidzianym w art. 19 ust. 1 tej dyrektywy kryterium wielkości obrotu, zaś państwo członkowskie później w okresie objętym korektą nakazuje w pierwszej kolejności stosowanie innego kryterium podziału?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie: czy zasady pewności prawa oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań uniemożliwiają stosowanie art. 20 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, jeżeli państwo członkowskie dla wypadków takiego rodzaju, jak te opisane powyżej, nie przewiduje wyraźnie korekty odliczenia ani też nie ustanawia przepisów intertemporalnych, a jednocześnie dokonany przez podatnika podział podatku naliczonego według kryterium wielkości obrotu został zasadniczo uznany przez Bundesfinanzhof jako prawidłowy?

(1) Szósta dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku; Dz.U. L 145,s. 1.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/4

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa SIA (Łotwa) w dniu 17 lipca 2014 r. – SIA „Maxima Latvija” przeciwko Konkurences padome

(Sprawa C-345/14)

2014/C 329/06

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākā tiesa SIA.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SIA „Maxima Latvija”

Strona pozwana: Konkurences padome

Pytania prejudycjalne

Czy analizowane w niniejszej sprawie porozumienie, podpisane pomiędzy wynajmującego lokale handlowe a sprzedawcą detalicznym (referencyjny wynajmujący), które ogranicza prawo wynajmującego do decydowania indywidualnie bez zgody owego najemcy referencyjnego, o innych umowach najmu lokali handlowych na rzecz potencjalnych konkurentów referencyjnego najemcy, należy uznać za porozumienie pomiędzy przedsiębiorcami, którego celem jest uniemożliwienie, ograniczenie lub zakłócenie konkurencji w rozumieniu art. 101 ust. 1 TFUE?

2)	Czy należy dokonać, a jeżeli tak, to w jakim celu analizy struktury rynku przy ocenie zgodności porozumienia z postanowieniami art. 101 ust. 1 TFUE?

3)	Czy władza i wzrost władzy na rynku stron porozumienia, o którym mowa w niniejszej sprawie, jest okolicznością, którą koniecznie należy wziąć pod uwagę przy ocenie zgodności tego porozumienia z postanowieniami art. 101 ust. 1 TFUE?

Czy w celu oceny istoty porozumienia i zbadania, czy zachodzą elementy składające się na zakazane porozumienie, konieczne jest zbadanie, czy ma ono wpływ na rynek, czy okoliczność, że ma ono wpływ na rynek może wystarczać sama w sobie do orzeczenia, że porozumienie odpowiada pojęciu zakazanego porozumienia, czyniąc zbytecznym ocenę, czy rzeczywiście doszło do niekorzystnych skutków?

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/5

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 18 lipca 2014 r. – New Media Online GmbH przeciwko Bundeskommunikationssenat

(Sprawa C-347/14)

2014/C 329/07

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: New Media Online GmbH

Zaskarżony organ: Bundeskommunikationssenat

Przy udziale: Bundeskanzler

Pytania prejudycjalne

Czy art. 1 ust. 1 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE (1) z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych) należy interpretować w ten sposób, że można stwierdzić, iż forma i treść analizowanej usługi są w wymagany sposób porównywalne z formą i treścią rozpowszechniania telewizyjnego, gdy tego rodzaju usługi są także oferowane w przekazach telewizyjnych, które mogą być uznane za usługi masowego przekazu przeznaczone do odbioru przez znaczną część ogółu odbiorców i mogące mieć na nią wyraźny wpływ?

Czy art. 1 ust. 1 lit. a) ppkt (i) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych) należy interpretować w ten sposób, że badając podstawowy cel oferowanej usługi w przypadku elektronicznych wersji gazet, można brać pod uwagę tylko tę część, w której są udostępniane w większości krótkie filmy wideo wykorzystywane w innych działach witryny internetowej tego elektronicznego medium tylko do uzupełnienia artykułów tekstowych gazety online?

(1) Dz.U. L 95,s. 1.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd – Plewen (Bułgaria) w dniu 21 lipca 2014 r. – Polichim-SS EOOD przeciwko Naczałnik na Mitnica – Swisztow

(Sprawa C-355/14)

2014/C 329/08

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administratiwen syd – Plewen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Polichim-SS EOOD

Strona przeciwna: Naczałnik na Mitnica – Swisztow

Pytania prejudycjalne

Czy pojęcie „konsumpcja produktów energetycznych” użyte w przepisie art. 1 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2008/118/WE (1) z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (2) – w wypadkach gdy chodzi o produkty energetyczne dopuszczone do konsumpcji i wyprowadzone ze składu podatkowego uprawnionego prowadzącego skład podatkowy, sprzedane w ramach transakcji handlowej nabywcy, który nie posiada licencji na produkcję energii elektrycznej ani zaświadczenia zwolnionego od akcyzy końcowego podmiotu zużywającego, i odsprzedane przez tego nabywcę podmiotowi trzeciemu, który posiada licencję na produkcję energii elektrycznej, zezwolenie właściwych organów państwa członkowskiego na odbiór produktów energetycznych zwolnionych z opodatkowania akcyzą i zaświadczenie zwolnionego od akcyzy końcowego podmiotu zużywającego, oraz gdy równocześnie te produkty energetyczne są dostarczane temu podmiotowi trzeciemu bezpośrednio przez uprawnionego prowadzącego skład podatkowy, nie przechodząc w faktyczne władanie nabywcy – należy interpretować w ten sposób, że produkty energetyczne zostają zużyte przez ich bezpośredniego nabywcę, który nie dokonuje faktycznego użycia ich w określonym procesie produkcyjnym, czy też należy interpretować w ten sposób, że te produkty energetyczne zostają zużyte przez podmiot trzeci, który faktycznie używa ich w realizowanym przez niego procesie?

Czy określenie „wykorzystywane do produkcji energii elektrycznej” użyte w przepisie art. 14 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2003/96/WE (3) z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej – w wypadkach gdy chodzi o produkty energetyczne dopuszczone do konsumpcji i wyprowadzone ze składu podatkowego uprawnionego prowadzącego skład podatkowy, sprzedane w ramach transakcji handlowej nabywcy, który nie posiada licencji na produkcję energii elektrycznej ani zaświadczenia zwolnionego od akcyzy końcowego podmiotu zużywającego, i odsprzedane przez tego nabywcę podmiotowi trzeciemu, który posiada licencję na produkcję energii elektrycznej, zezwolenie właściwych organów państwa członkowskiego na odbiór produktów energetycznych zwolnionych z opodatkowania akcyzą i zaświadczenie zwolnionego od akcyzy końcowego podmiotu zużywającego, oraz gdy równocześnie te produkty energetyczne są dostarczane temu podmiotowi trzeciemu bezpośrednio przez uprawnionego prowadzącego skład podatkowy, nie przechodząc w faktyczne władanie nabywcy – należy interpretować w ten sposób, że produkty energetyczne są wykorzystywane przez ich bezpośredniego nabywcę, który nie dokonuje faktycznego użycia ich w określonym procesie produkcyjnym, aby osiągnąć zwolniony od akcyzy cel, czy też należy interpretować w ten sposób, że te produkty energetyczne są wykorzystywane przez podmiot trzeci, który faktycznie używa ich w realizowanym przez niego procesie, aby osiągnąć zwolniony od akcyzy cel, a mianowicie ogrzewanie, na przykład do produkcji energii elektrycznej?

Mając na względzie zasady wspólnotowego ustawodawstwa w dziedzinie akcyzy, a w szczególności przepisy art. 1 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2008/118/WE i art. 14 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2003/96/WE, czy produkty energetyczne – w odniesieniu do których ustalono, że są dostarczane końcowemu podmiotowi zużywającemu, który posiada odpowiednie licencje i zezwolenia zgodnie z krajowym ustawodawstwem dotyczącym produkcji energii elektrycznej oraz zaświadczenie zwolnionego od akcyzy końcowego podmiotu zużywającego, i że ten podmiot bezpośrednio otrzymuje wyroby od uprawnionego prowadzącego skład podatkowy, lecz nie jest on pierwotnym nabywcą wyrobów – podlegają opodatkowaniu akcyzą i według jakiej stawki: jako paliwo silnikowe czy też jako produkty energetyczne do ogrzewania?

Mając na względzie zasady wspólnotowego ustawodawstwa w dziedzinie akcyzy, a w szczególności przepisy art. 1 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2008/118/WE i art. 14 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2003/96/WE, czy produkty energetyczne – w odniesieniu do których ustalono, że są zużywane i wykorzystywane, aby osiągnąć zwolniony od akcyzy cel, a mianowicie produkcję energii elektrycznej przez podmiot, który posiada odpowiednie licencje i zezwolenia zgodnie z krajowym ustawodawstwem, i że ten podmiot bezpośrednio otrzymuje wyroby od uprawnionego prowadzącego skład podatkowy, lecz nie jest on pierwotnym nabywcą wyrobów – podlegają opodatkowaniu akcyzą i to według stawki określonej dla paliw silnikowych?

(1) Dz.U. L 9,s. 12.

(2) Dyrektywa Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania, Dz.U. L 76, s. 1 .

(3) Dz.U. L 283, s. 51

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budapest Környéki Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 22 lipca 2014 r. – Hunland- Trade Mezőgazdasági Termelő és Kereskedelmi Kft. przeciwko Mezőgazdasági és Vidékfejlesztési Hivatal Központi Szerve

(Sprawa C-356/14)

2014/C 329/09

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Budapest Környéki Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Hunland-Trade Mezőgazdasági Termelő és Kereskedelmi Kft.

Strona pozwana: Mezőgazdasági és Vidékfejlesztési Hivatal Központi Szerve

Pytania prejudycjalne

Czy zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego uznaje się za czystorasowe bydło hodowlane, które jest wpisane, podobnie jak jego rodzice i dziadkowie, w księdze hodowlanej rasy holsztyńsko-fryzyjskiej przez oficjalną organizację hodowców państwa członkowskiego, bez względu na stopień genetycznej czystości rasowej jego przodków?

Czy przepis decyzji 2005/379 (1), do której nawiązuje się, należy interpretować w ten sposób, że zwierzęta hodowlane posiadające świadectwo rodowodowe, w którym zamieszczono wyrażenie zawarte w art. 2 ust. 1 lit. a) ww. decyzji, uznaje się za czystorasowe zwierzęta hodowlane i w związku z tym uprawniają one do otrzymania pomocy wywozowej, będąc przedmiotem handlu wewnątrzwspólnotowego?

W związku z powyższym, czy można uznać, że mimo iż dana sztuka posiada świadectwo rodowodowe wydane przez stowarzyszenie hodowców państwa członkowskiego, w którym zamieszczono ww. wyrażenie, taka sztuka, w razie gdy jest przedmiotem handlu wewnątrzwspólnotowego, nie uprawnia sprzedawcy do otrzymania pomocy wywozowej, gdyż nie jest uznawana za czystorasowe zwierzę hodowlane, chociaż ma oficjalny dokument, w którym figuruje ww. wyrażenie?

(1) Decyzja Komisji z dnia 17 maja 2005 r. w sprawie świadectw rodowodowych i danych szczegółowych dotyczących zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła oraz ich nasienia, komórek jajowych i zarodków (Dz.U. L 125, s. 15).

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/8

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 30 kwietnia 2014 r. w sprawie T-179/09 Dunamenti Erőmű Zrt przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 21 lipca 2014 r. przez Dunamenti Erőmű Zrt

(Sprawa C-357/14 P)

2014/C 329/10

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Dunamenti Erőmű Zrt (przedstawiciele: adwokaci J. Philippe, F.H. Boret, A.C. Guyon)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—

uchylenie wyroku Sądu z dnia 30 kwietnia 2014 r. w sprawie T-179/09 w zakresie, w jakim potwierdzono w nim decyzję Komisji 2009/609/WE z dnia 4 czerwca 2008 r. w sprawie pomocy państwa C 41/05 udzielonej przez Węgry w ramach długoterminowych umów o zakup energii (1), w której to decyzji umowy te zostały uznane za pomoc państwa bezprawnie przyznaną i niezgodną ze wspólnym rynkiem;

—

wydanie ostatecznego orzeczenia i stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2009/609/WE z dnia 4 czerwca 2008 r. w sprawie pomocy państwa C 41/05 udzielonej przez Węgry w ramach długoterminowych umów o zakup energii w części, w jakiej umowy te zostały w niej uznane za pomoc państwa bezprawnie przyznaną i niezgodną ze wspólnym rynkiem lub, ewentualnie, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania; oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania przed Sądem i Trybunałem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi pięć zarzutów. W zaskarżonym wyroku Sąd oddalił skargę wnoszącej odwołanie mającą zasadniczo na celu stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2009/609/WE z dnia 4 czerwca 2008 r. w sprawie pomocy państwa C 41/05 udzielonej przez Węgry w ramach długoterminowych umów o zakup energii lub, ewentualnie, stwierdzenie nieważności art. 2 i 5 tej decyzji.

W zarzucie pierwszym wnosząca odwołanie kwestionuje ocenę Sądu, zgodnie z którą umowa o zakup energii może zostać uznana za nową pomoc, choć nie ustalił wcześniej, czy taka umowa stanowiła w ogóle pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

W zarzucie drugim wnosząca odwołanie kwestionuje wniosek Sądu, że Komisja nie popełniła błędu, stwierdzając, iż moment przystąpienia Węgier do Unii Europejskiej stanowi odpowiedni okres odniesienia, aby uznać dany środek za pomoc państwa zgodnie z kryteriami ustalonymi w art. 107 ust. 1 TFUE. Jej zdaniem Sąd naruszył prawo, uznając, że załącznik IV ustanawia regułę, zgodnie z którą okresem odpowiednim do dokonania oceny, czy środek państwowy stanowi pomoc państwa, jest moment przystąpienia Węgier do UE. Znaczenie art. IV zostało przeinaczone, gdyż nie przewiduje on ani nie sugeruje, iż analiza, czy środek stanowi pomoc państwa, powinna być przeprowadzana w dacie przystąpienia.

W zarzucie trzecim wnosząca odwołanie zauważa, że Sąd naruszył prawo, uznając, iż przysporzona została korzyść w rozumieniu art. 107 ust. 1, nie biorąc pod uwagę okoliczności panujących w momencie zawarcia umowy o zakup energii. Sąd popełnił błąd, dochodząc do wniosku, że korzyść została przysporzona, gdy i) Magyar Villamos Művek (MVM) działała jako inwestor prywatny przy zawieraniu umowy o zakup energii, co stanowiło środek przygotowawczy mający ułatwić prywatyzację Dunamenti, oraz (ii) w każdym razie, nawet gdyby umowa o zakup energii wiązała się z przysporzeniem korzyści (co wnosząca odwołanie kwestionuje), została ona zwrócona poprzez sprzedaż Dunamenti.

W zarzucie czwartym wnosząca odwołanie kwestionuje dokonaną przez Sąd ocenę ryzyka wynikającego z obowiązku minimalnego poboru ciążącego na MVM. Sąd naruszył prawo, wywodząc istnienie korzyści z obowiązku minimalnego poboru ciążącego na MVM bez udowodnienia istnienia ryzyka strukturalnego.

W zarzucie piątym wnosząca odwołanie kwestionuje potwierdzenie przez Sąd metodologii przyjętej przez Komisję do celów obliczenia wysokości pomocy. Sąd naruszył prawo, podtrzymując przepisaną metodologię poprzez określenie kwot, które podlegają zwrotowi, jako różnicę w przychodach, a nie jako różnicę w zyskach, gdyż to zróżnicowanie może doprowadzić do podważenia samego istnienia pomocy państwa.

(1) Dz.U. L 225,s. 53.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus miesto apylinkės teismas (Litwa) w dniu 23 lipca 2014 r. – ERGO Insurance SE działająca przez jej oddział na Litwie ERGO Insurance SE przeciwko If P&C Insurance AS działającej przez jej oddział If P&C Insurance AS

(Sprawa C-359/14)

2014/C 329/11

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Vilniaus miesto apylinkės teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: ERGO Insurance SE, działająca przez jej oddział na Litwie ERGO Insurance SE

Strona pozwana: If P&C Insurance AS, działająca przez jej oddział If P&C Insurance AS

Pytania prejudycjalne

Czy art. 4 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) (1), który stanowi, że „jeżeli nie można ustalić prawa właściwego zgodnie z ust. 1 lub 2, umowa podlega prawu państwa, z którym wykazuje najściślejszy związek” należy interpretować w ten sposób, że przepis ten oznacza, iż w okolicznościach takich jak w niniejszej sprawie należy stosować prawo niemieckie?

W wypadku udzielenia na pierwsze pytanie odpowiedzi przeczącej, czy zasadę ustanowioną w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczącego prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych (Rzym II) (2) należy interpretować w ten sposób, iż oznacza ona, że w okolicznościach takich jak w niniejszej sprawie, prawo mające zastosowanie w sporze pomiędzy ubezpieczycielem traktora i ubezpieczycielem przyczepy należy ustalać zgodnie z prawem państwa, w którym powstała szkoda wynikająca z wypadku drogowego?

(1) Dz.U. 177,s. 6.

(2) Dz.U. L 199,s. 40.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/10

Skarga wniesiona w dniu 28 lipca 2014 r. – Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-363/14)

2014/C 329/12

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: F. Drexler, A. Caiola, M. Pencheva, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady 2014/269/UE z dnia 6 maja 2014 r. zmieniającej decyzję 2009/935/WSiSW w odniesieniu do wykazu państw trzecich i organizacji, z którymi Europol zawiera porozumienia (1);

—	obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi Parlament Europejski podnosi trzy zarzuty

W pierwszej kolejności Parlament Europejski zarzuca Radzie zastosowanie błędnej procedury decyzyjnej w celu przyjęcia decyzji 2014/269/UE. Zdaniem Parlamentu Rada nie tylko naruszyła w ten sposób postanowienia traktatów, lecz także istotne wymogi proceduralne.

W drugiej kolejności Parlament Europejski zarzuca Radzie zastosowanie podstawy prawnej, która albo została uchylona w następstwie wejścia w życie traktatu z Lizbony, albo wynika z postanowień prawa wtórnego, co w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości stanowi naruszenie prawa.

Wreszcie w ocenie Parlamentu wykaz państw trzecich i organizacji, z którymi Europol zawiera porozumienia zalicza się do materii ustawowej. Prawodawca Unii powinien traktować ten element jako podstawową cechę regulowanego obszaru. Z tej perspektywy zastosowane przez Radę podstawa prawna i procedura nie są z prawnego punktu widzenia poprawne.

(1) Dz.U. L 138,s. 104

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Rüsselsheim (Niemcy) w dniu 28 lipca 2014 r. – Brunhilde Liebler, Helmut Liebler przeciwko Condor Flugdienst GmbH

(Sprawa C-365/14)

2014/C 329/13

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Rüsselsheim

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Brunhilde Liebler, Helmut Liebler

Strona pozwana: Condor Flugdienst GmbH

Pytania prejudycjalne

1)	Czy ingerencje osób trzecich działających na własną odpowiedzialność, na które przeniesiono zadania należące do działalności przewoźnika lotniczego, należy oceniać jako nadzwyczajne okoliczności w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia (1)?

2)	Na wypadek udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: czy przy ocenie istotne jest, na czyje zlecenie (przewoźnika lotniczego, operatora portu lotniczego etc.) działała osoba trzecia?

(1) Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91, Dz.U. L 46, s. 1 .

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/12

Postanowienie Sądu z dnia 7 maja 2014 r. – Evropaïki Dynamiki przeciwko Komisji

(Sprawa T-511/10) (1)

((Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Wnioski o kosztorys - Odmowa dostępu - Zastąpienie zaskarżonego aktu w toku postępowania - Niedostosowanie żądań stwierdzenia nieważności - Umorzenie postępowania))

2014/C 329/14

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: N. Korogiannakis i M. Dermitzakis, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Costa de Oliveira, E. Manhaeve i C. ten Dam, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Ares(2010)508190 z dnia 12 sierpnia 2010 r. w sprawie odmowy udzielenia dostępu do wniosków o kosztorys sporządzonych w ramach niektórych umów ramowych zarządzanych przez Urząd Publikacji Unii Europejskiej.

Sentencja

1)	Umarza się postępowanie w przedmiocie skargi.

2)	Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE i Komisja Europejska pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 13 z 15.1.2011.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/12

Postanowienie Sądu z dnia 4 lipca 2014 r. – Uspaskich przeciwko Parlamentowi

(Sprawa T-84/12) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie - Przywileje i immunitety - Członek Parlamentu Europejskiego - Decyzja o uchyleniu immunitetu - Ponowne rozpatrzenie - Decyzja o odmowie udzielenia zgody na skorzystanie z immunitetu - Niedopuszczalność - Oczywista niedopuszczalność))

2014/C 329/15

Język postępowania: litewski

Strony

Strona skarżąca: Viktor Uspaskich (Kėdainiai, Litwa) (przedstawiciel: adwokat A. Raišutis)

Strona pozwana: Parlement Europejski (przedstawiciele: N. Lorenz, M. Windisch i L. Mašalaitė-Chouteau, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Republika Litewska (przedstawiciele: D. Kriaučiūnas i V. Balčiūnaitė, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu z dnia 1 grudnia 2011 r. w przedmiocie odmowy udzielenia zgody na skorzystanie przez skarżącego z immunitetu parlamentarnego i oddalenia jego wniosku o ponowne rozpatrzenie decyzji dotyczącej uchylenia immunitetu oraz żądanie wypłaty odszkodowania.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako w części oczywiście niedopuszczalna, a w części niedopuszczalna.

2)	Viktor Uspaskich pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Parlament Europejski.

3)	Republika Litewska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 126 z 28.4.2012.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/13

Postanowienie Sądu z dnia 5 czerwca 2014 r. – Stanleybet Malta i Stanley International Betting przeciwko Komisji

(Sprawa T-416/13) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Konkurencja - Eksploatacja urządzeń do wideoloterii - Udzielenie przez Grecję licencji wyłącznej - Decyzja o odrzuceniu skargi - Akt niezaskarżalny - Niedopuszczalność))

2014/C 329/16

Język postępowania: angielski

Strony

Strony skarżące: Stanleybet Malta Ltd (Valetta, Malta); oraz Stanley International Betting Ltd (Liverpool, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: R. A. Jacchia, I. Picciano, A. Terranova, F. Ferraro, G. Dellis, P. Kakouris i I. Koimitzoglou, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Ronkes Agerbeek i R. Striani, pełnomocnicy, następnie F. Ronkes Agerbeek)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji zawartej w piśmie Komisji z dnia 10 czerwca 2013 r., w którym Komisja poinformowała strony skarżące o odrzuceniu przez nią ich skargi i zakończeniu postępowania w sprawie COMP/39.981, Stanleybet Group 2/OPAP.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Umarza się postępowanie w zakresie dotyczącym wniosków o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta złożonych przez Republikę Grecką i Organismos Prognostikon Agonon Podosfairou AE (OPAP).

3)	Stanleybet Malta Ltd i Stanley International Betting Ltd pokryją koszty własne, a także koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1) Dz.U. C 313 z 26.10.2013.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/14

Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – Stahlwerk Bous przeciwko Komisji

(Sprawa T-172/14 R)

((Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych - Pomoc państwa - Promocja krajowa dla energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych - Decyzja Komisji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w dziedzinie pomocy państwa - Żądanie zawieszenia wykonania - Pilny charakter - Fumus boni juris))

2014/C 329/17

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Stahlwerk Bous GmbH (Bous, Niemcy) (przedstawiciele: H. Höfler, C. Kahle i V. Winkler, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Maxian Rusche i R. Sauer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie zawieszenia skutków prawnych decyzji, mocą której Komisja wszczęła formalne postępowanie wyjaśniające w dziedzinie pomocy państwa dotyczącej niemieckiej ustawy w sprawie energii odnawialnej.

Sentencja

1)	Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)	Decyzja z dnia 7 kwietnia 2014 r. Stahlwerk Bous/Komisja (T-172/14 R) jest nieważna.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/14

Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – WeserWind przeciwko Komisji

(Sprawa T-173/14 R)

2014/C 329/18

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: WeserWind GmbH Offshore Construction Georgsmarienhütte (Bremerhaven, Niemcy) (przedstawiciele: H. Höfler, C. Kahle i V. Winkler, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Maxian Rusche i R. Sauer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)	Decyzja z dnia 7 kwietnia 2014 r. WeserWind/Komisja (T-173/14 R) jest nieważna.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/15

Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – Dieckerhoff Guss przeciwko Komisji

(Sprawa T-174/14 R)

2014/C 329/19

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Dieckerhoff Guss GmbH (Gevelsberg, Niemcy) (przedstawiciele: H. Höfler, C. Kahle i V. Winkler, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawicele: T. Maxian Rusche i R. Sauer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)	Decyzja z dnia 7 kwietnia 2014 r. Dieckerhoff Guss/Komisja (T-174/14 R) jest nieważna.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/15

Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – Georgsmarienhütte przeciwko Komisji

(Sprawa T-176/14 R)

2014/C 329/20

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Georgsmarienhütte GmbH (Georgsmarienhütte, Niemcy) (przedstawiciele: H. Höfler, C. Kahle i V. Winkler, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Maxian Rusche i R. Sauer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)	Decyzja z dnia 7 kwietnia 2014 r. Georgsmarienhütte /Komisja (T-176/14 R) jest nieważna.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/16

Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – Friedrich Wilhelms-Hütte Eisenguss przeciwko Komisji

(Sprawa T-178/14)

2014/C 329/21

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Friedrich Wilhelms-Hütte Eisenguss GmbH (Mülheim an der Ruhr, Niemcy) (przedstawiciele: H. Höfler, C. Kahle i V. Winkler, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Maxian Rusche i R. Sauer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)	Decyzja z dnia 7 kwietnia 2014 r. Friedrich Wilhelms-Hütte Eisenguss/Komisja (T-178/14 R) jest nieważna.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/16

Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – Schmiedewerke Gröditz przeciwko Komisji

(Sprawa T-179/14 R)

2014/C 329/22

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Schmiedewerke Gröditz GmbH (Gröditz, Niemcy) (przedstawiciele: H. Höfler, C. Kahle i V. Winkler, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Maxian Rusche i R. Sauer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)	Decyzja z dnia 7 kwietnia 2014 r. Schmiedewerke Gröditz /Komisja (T-179/14 R) jest nieważna.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/17

Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – Schmiedag przeciwko Komisji

(Sprawa T-183/14 R)

2014/C 329/23

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Schmiedag GmbH (Hagen, Niemcy) (przedstawiciele: H. Höfler, C. Kahle i V. Winkler, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Maxian Rusche i R. Sauer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)	Decyzja z dnia 7 kwietnia 2014 r. Schmiedag/Komisja (T-183/14 R) jest nieważna.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/17

Skarga wniesiona w dniu 2 czerwca 2014 r. – salesforce.com przeciwko OHIM (MARKETINGCLOUD)

(Sprawa T-388/14)

2014/C 329/24

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: salesforce.com, Inc. (San Francisco, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat A. Nordemann)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 6 marca 2014 r. w sprawie R 1853/2013-1;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „MARKETINGCLOUD” dla usług z klas 35 i 42 – zgłoszenie nr 1 0 9 79 417

Decyzja eksperta: Uznanie, że zgłoszony znak towarowy nie ma zdolności rejestracyjnej

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/18

Skarga wniesiona w dniu 2 czerwca 2014 r. – salesforce.com przeciwko OHIM (MARKETINGCLOUD)

(Sprawa T-389/14)

2014/C 329/25

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: salesforce.com, Inc. (San Francisco, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat A. Nordemann)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 6 marca 2014 r. w sprawie R 1854/2013-1;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „MARKETINGCLOUD” dla usług z klasy 42 – zgłoszenie nr 1 0 9 79 441

Decyzja eksperta: Uznanie, że zgłoszony znak towarowy nie ma zdolności rejestracyjnej

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/18

Skarga wniesiona w dniu 18 czerwca 2014 r. – Messi Cuccittini przeciwko OHIM – Pires Freitas Campos (LEO)

(Sprawa T-459/14)

2014/C 329/26

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Lionel Andrés Messi Cuccittini (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci J. Rivas Zurdo i M. Toro Gordillo)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Maria Leonor Pires Freitas Campos (Setúbal, Portugalia)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie R 1554/2013-1 w zakresie, w jakim oddalając odwołanie zgłaszającego potwierdza decyzję Wydziału Sprzeciwów dotyczącą uwzględnienia sprzeciwu B 2009291 i odmowę rejestracji wspólnotowego znaku towarowego nr 1 0 6 13 511„LEO”;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżący

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy zawierający element słowny „LEO” dla towarów z klas 32 i 33 – zgłoszenie nr 1 0 6 13 511

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Maria Leonor Pires Freitas Campos

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny znak towarowy „LEO D’HONOR” dla towarów z klasy 33

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/19

Skarga wniesiona w dniu 30 czerwca 2014 r. – Mayer przeciwko EFSA

(Sprawa T-493/14)

2014/C 329/27

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Ingrid Alice Mayer (Ellwangen, Niemcy) (przedstawiciel: T. Mayer, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	przedłużenie oddelegowania skarżącej do dnia 30 czerwca 2015 r.;

—	stwierdzenie niezgodności z prawem rozwiązania umowy w sprawie oddelegowania, w szczególności decyzji EFSA „Termination of the secondment” z dnia 16 kwietnia 2014 r.;

—	nakazanie pozwanej powstrzymania się od wyboru nowego „observer” z oddelegowanych krajowych ekspertów w radzie zakładowej;

—	stwierdzenie niezgodności z prawem sześciomiesięcznego zawieszenia działalności skarżącej w radzie zakładowej;

—	zarządzenie zagwarantowania jej dostępu do wszystkich maili, które zostały wymienione między dyrekcją EFSA a jedną organizacją prawa prywatnego działającą w sektorze żywnościowym;

—	tytułem ewentualnym, zarządzenie umożliwienia dostępu do tych dokumentów osobie trzeciej, którą wyznaczy Sąd w celu zbadania, czy zachodzi konflikt interesów;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

Skarżąca podnosi, że roszczenie o przedłużenie okresu oddelegowania jako ekspert krajowy wynika z ogólnej zasady równego traktowania, z Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, z zakazu arbitralnych rozstrzygnięć i z art. 2 TUE.

Skarżąca zarzuca w tym kontekście, że nieprzedłużenie oddelegowania opiera się na błędnej wzgl. nieistniejącej decyzji w sprawie wyboru.

Skarżąca podnosi ponadto, że wykluczenie jej z rady zakładowej jest niezgodne z prawem, ponieważ nie zostało podane jakiekolwiek uzasadnienie, nie miało miejsca żadne wysłuchanie oraz nie została wydana jakakolwiek decyzja na piśmie.

Skarżąca podnosi ponadto roszczenie o dostęp do określonych e-maili z art. 2 rozporządzenia nr 1049/2001 (1). W tym kontekście wywodzi ona, że służbowe maile nie podpadają pod ochronę danych.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, (Dz.U. L 145,s. 43)

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/20

Skarga wniesiona w dniu 2 lipca 2014 r. – Deutsche Umwelthilfe przeciwko Komisji

(Sprawa T-498/14)

2014/C 329/28

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Deutsche Umwelthilfe eV (Radolfzell, Niemcy) (przedstawiciele: R. Klinger i R. Geulen, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

Roszczenie o dostęp do pisemnej korespondencji między Komisją Europejską a przedsiębiorstwem Honeywell i DuPont wzgl. producentami samochodowymi w przedmiocie nowego środka chłodzenia R1234yf

—

Skarżące stowarzyszenie podnosi, że Komisja naruszyła prawo dostępu skarżącego wynikające z art. 6 ust. 1 zd. 1 rozporządzenia nr 1367/2006 (1). Zgodnie z tą normą ujawnieniu zawsze podlegają dokumenty instytucji, jeżeli dotyczą emisji do środowiska. Artykuł 6 ust. 1 rozporządzenia nr 1367/2006 zawiera domniemanie ustawowe nadrzędnego interesu publicznego w ujawnieniu informacji względem interesu ochrony przedsiębiorstwa.

—

Skarżące stowarzyszenie podnosi następnie, że art. 6 ust. 1 zd. 1 rozporządzenia nr 1367/2006 stanowi wyraźną regułę wykładni art. 4 ust. 2 tiret pierwsze i drugie rozporządzenia nr 1049/2001 (2). Artykuł 6 ust. 1 zd. 1 rozporządzenia nr 1367/2006 zmieniał brzmienie rozporządzenia nr 1049/2001, jak tylko dokumenty dotyczyły emisji do środowiska. Skarżące stowarzyszenie wskazuje, że zatrzymane dokumenty mogą przypuszczalnie zawierać informacje dotyczące środka chłodzącego R1234yf i R134a stanowiącego zagrożenie dla zdrowia i środowiska naturalnego oraz że ze stanowisk, ocen i propozycji producentów samochodowych i producentów środków chłodzących odnośnie do zastosowania tych chemikaliów można wywnioskować wielkość emisji trującego fluorowodoru.

—

Skarżące stowarzyszenie podnosi tytułem ewentualnym, że dostęp do żądanych dokumentów powinien zostać przyznany już na podstawie art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 1049/2001. Przesłanka stanowiąca wyjątek z art. 4 ust. 2 tiret pierwsze rozporządzenia nr 1049/2001 nie jest spełniona. Ponadto występuje nadrzędny interes co do wglądu w dokumenty, ponieważ wraz z zastosowaniem środka chłodzącego związane są ryzyka dla zdrowia na szeroką skalę.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty, (Dz.U. L 264, s. 13).

(2) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43 ).

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/21

Skarga wniesiona w dniu 14 lipca 2014 r. – Squeeze Life przeciwko OHIM – Evolution Fresh (SQUEEZE LIFE)

(Sprawa T-523/14)

2014/C 329/29

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Squeeze Life, SL (Alicante, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. Devaureix)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Evolution Fresh, Inc. (San Bernardino, Stany Zjednoczone)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności i pozostawienie bez skutków prawnych decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 14 kwietnia 2014 r., a w konsekwencji stwierdzenie, że:

—	wnoszącym odwołanie do Izby Odwoławczej od decyzji Wydziału Sprzeciwów OHIM z dnia 20 grudnia 2013 r. była Squeeze Life, S.L., a nie zgłaszająca, Evolution Fresh, Inc.;

—	a w konsekwencji potwierdzenie decyzji Wydziału Sprzeciwów OHIM z dnia 20 grudnia 2014 r. i w związku z tym odmowa rejestracji dla towarów z klasy 32 i części usług z klasy 35 wskazanych w zgłoszeniu wspólnotowego znaku towarowego nr 1 1 1 70 966„SQUEEZE LIFE”;

—	zawieszenie postępowania w sprawie konwersji nr 8311048, prowadzonego przed „Division of recordals” OHIM, do chwili wydania orzeczenia w niniejszej sprawie poprzez wystosowanie do wspomnianego „Division of recordals” zawiadomienia wzywającego go do zawieszenia postępowania w sprawie konwersji;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postpowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Evolution Fresh, Inc.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „SQUEEZE LIFE” dla towarów i usług z klas 32, 35 i 43 – zgłoszenie nr 1 1 1 70 966

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowne, wspólnotowy i krajowy, znaki towarowe „ZUMIT SQUEEZE LIFE” zarejestrowane dla towarów i usług z klas 29, 31, 32 i 35

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Częściowe oddalenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Uwzględnienie wycofania zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego i umorzenie postępowań odwoławczego i w sprawie sprzeciwu

Podniesione zarzuty:

—	Naruszenie art. 73 rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 108 i nast. rozporządzenia nr 207/2009.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/22

Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2014 r. – Laboratoire Nuxe przeciwko OHIM – NYX, Los Angeles (NYX)

(Sprawa T-537/14)

2014/C 329/30

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: Laboratoire Nuxe (Paryż, Francja) (przedstawiciel: M. Antoine-Lalance, avocate)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: NYX, Los Angeles Inc. (Kalifornia, Stany Zjednoczone)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) z dnia 8 kwietnia 2014 r. w sprawie R 1575/2013-5;

—	obciążenie OHIM kosztami postepowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: NYX, Los Angeles Inc.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską graficznego znaku towarowego zawierającego element słowny „NYX”, dla towarów z klasy 3 – Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 1 0 52 316.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Strona skarżąca.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny znak towarowy „NUXE” dla towarów i usług z klas 3 i 44.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu.

Decyzja Izby Odwoławczej: Stwierdzenie nieważności decyzji Wydziału Sprzeciwów i oddalenie sprzeciwu.

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/22

Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2014 r. – Peri przeciwko OHIM (Multiprop)

(Sprawa T-538/14)

2014/C 329/31

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Peri GmbH (Weißenhorn, Niemcy) (przedstawiciel: adwokaci M. Eck i A. Bognár)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 29 kwietnia 2014 r. w sprawie R 1661/2013-1;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „Multiprop” dla towarów i usług z klas 6, 19 i 37 – zgłoszenie nr 1 1 5 87 219

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty:

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009

—	Naruszenie art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009.

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/23

Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2014 r. – Klass przeciwko OHIM – F. Smit (PLAYSEAT) (PLAYSEATS)

(Sprawa T-540/14)

2014/C 329/32

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Oliver Klass (Remscheid, Niemcy) (przedstawiciel: U. Bender, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: F. Smit Holding BV (Doetinchem, Niderlandy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	zmianę decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 15 maja 2014 r. w sprawach R 1616/2013-4 i R 1834/2013-4 w takim zakresie, aby uwzględniono wnioski o unieważnienie z dnia 31 lipca 2012 r.;

—	obciążenie pozwanego oraz drugiej strony postępowania kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: słowne znaki towarowe „PLAYSEAT” i „PLAYSEATS” dla towarów i usług z klasy 9 – wspólnotowe znaki towarowe nr 7 5 95 184 i nr 8 8 42 254

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: F. Smit Holding BV

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: skarżąca

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Bezwzględna podstawa unieważnienia z art 52 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009

Decyzja Wydziału Unieważnień: odrzucenie wniosków o unieważnienie

Decyzja Izby Odwoławczej: odrzucenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 52 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009

22.9.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 329/24

Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2014 r. – Volkswagen przeciwko OHIM (COMPETITION)

(Sprawa T-550/14)

2014/C 329/33

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Volkswagen AG (Wolfsburg, Niemcy) (przedstawiciel: U. Sander, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie R 2082/2013-1 oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „COMPETITION” dla towarów i usług z klas 12, 28, 35 i 37 – wspólnotowe zgłoszenie znaku nr 1 1 7 69 171

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: odrzucenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 329

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 57 22 września 2014

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2014/C 329/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2014/C 329/02	Sprawa C-305/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Satu Mare (Rumunia) w dniu 25 czerwca 2014 r. – Sergiu Lucian Băbășan przeciwko Inspectoratul Județean de Poliție Satu Mare	2

2014/C 329/03	Sprawa C-308/14: Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej	2

2014/C 329/04	Sprawa C-315/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 2 lipca 2014 r. – Marchon Germany GmbH przeciwko Yvonne Karaszkiewicz	3

2014/C 329/05	Sprawa C-332/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 9 lipca 2014 r. – Wolfgang und Dr. Wilfried Rey Grundstücksgemeinschaft GbR przeciwko Finanzamt Krefeld	3

2014/C 329/06	Sprawa C-345/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa SIA (Łotwa) w dniu 17 lipca 2014 r. – SIA Maxima Latvija przeciwko Konkurences padome	4

2014/C 329/07	Sprawa C-347/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 18 lipca 2014 r. – New Media Online GmbH przeciwko Bundeskommunikationssenat	5

2014/C 329/08	Sprawa C-355/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd – Plewen (Bułgaria) w dniu 21 lipca 2014 r. – Polichim-SS EOOD przeciwko Naczałnik na Mitnica – Swisztow	6

2014/C 329/09	Sprawa C-356/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budapest Környéki Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság (Węgry) w dniu 22 lipca 2014 r. – Hunland- Trade Mezőgazdasági Termelő és Kereskedelmi Kft. przeciwko Mezőgazdasági és Vidékfejlesztési Hivatal Központi Szerve	7

2014/C 329/10	Sprawa C-357/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 30 kwietnia 2014 r. w sprawie T-179/09 Dunamenti Erőmű Zrt przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 21 lipca 2014 r. przez Dunamenti Erőmű Zrt	8

2014/C 329/11	Sprawa C-359/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus miesto apylinkės teismas (Litwa) w dniu 23 lipca 2014 r. – ERGO Insurance SE działająca przez jej oddział na Litwie ERGO Insurance SE przeciwko If P&C Insurance AS działającej przez jej oddział If P&C Insurance AS	9

2014/C 329/12	Sprawa C-363/14: Skarga wniesiona w dniu 28 lipca 2014 r. – Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej	10

2014/C 329/13	Sprawa C-365/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Rüsselsheim (Niemcy) w dniu 28 lipca 2014 r. – Brunhilde Liebler, Helmut Liebler przeciwko Condor Flugdienst GmbH	10

	Sąd
2014/C 329/14	Sprawa T-511/10: Postanowienie Sądu z dnia 7 maja 2014 r. – Evropaïki Dynamiki przeciwko Komisji (Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Wnioski o kosztorys — Odmowa dostępu — Zastąpienie zaskarżonego aktu w toku postępowania — Niedostosowanie żądań stwierdzenia nieważności — Umorzenie postępowania)	12

2014/C 329/15	Sprawa T-84/12: Postanowienie Sądu z dnia 4 lipca 2014 r. – Uspaskich przeciwko Parlamentowi (Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie — Przywileje i immunitety — Członek Parlamentu Europejskiego — Decyzja o uchyleniu immunitetu — Ponowne rozpatrzenie — Decyzja o odmowie udzielenia zgody na skorzystanie z immunitetu — Niedopuszczalność — Oczywista niedopuszczalność)	12

2014/C 329/16	Sprawa T-416/13: Postanowienie Sądu z dnia 5 czerwca 2014 r. – Stanleybet Malta i Stanley International Betting przeciwko Komisji (Skarga o stwierdzenie nieważności — Konkurencja — Eksploatacja urządzeń do wideoloterii — Udzielenie przez Grecję licencji wyłącznej — Decyzja o odrzuceniu skargi — Akt niezaskarżalny — Niedopuszczalność)	13

2014/C 329/17	Sprawa T-172/14 R: Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – Stahlwerk Bous przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych — Pomoc państwa — Promocja krajowa dla energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych — Decyzja Komisji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w dziedzinie pomocy państwa — Żądanie zawieszenia wykonania — Pilny charakter — Fumus boni juris)	14

2014/C 329/18	Sprawa T-173/14 R: Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – WeserWind przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych — Pomoc państwa — Promocja krajowa dla energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych — Decyzja Komisji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w dziedzinie pomocy państwa — Żądanie zawieszenia wykonania — Pilny charakter — Fumus boni juris)	14

2014/C 329/19	Sprawa T-174/14 R: Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – Dieckerhoff Guss przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych — Pomoc państwa — Promocja krajowa dla energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych — Decyzja Komisji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w dziedzinie pomocy państwa — Żądanie zawieszenia wykonania — Pilny charakter — Fumus boni juris)	15

2014/C 329/20	Sprawa T-176/14 R: Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – Georgsmarienhütte przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych — Pomoc państwa — Promocja krajowa dla energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych — Decyzja Komisji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w dziedzinie pomocy państwa — Żądanie zawieszenia wykonania — Pilny charakter — Fumus boni juris)	15

2014/C 329/21	Sprawa T-178/14: Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – Friedrich Wilhelms-Hütte Eisenguss przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych — Pomoc państwa — Promocja krajowa dla energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych — Decyzja Komisji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w dziedzinie pomocy państwa — Żądanie zawieszenia wykonania — Pilny charakter — Fumus boni juris)	16

2014/C 329/22	Sprawa T-179/14 R: Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – Schmiedewerke Gröditz przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych — Pomoc państwa — Promocja krajowa dla energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych — Decyzja Komisji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w dziedzinie pomocy państwa — Żądanie zawieszenia wykonania — Pilny charakter — Fumus boni juris)	16

2014/C 329/23	Sprawa T-183/14 R: Postanowienie prezesa Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. – Schmiedag przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych — Pomoc państwa — Promocja krajowa dla energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych — Decyzja Komisji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w dziedzinie pomocy państwa — Żądanie zawieszenia wykonania — Pilny charakter — Fumus boni juris)	17

2014/C 329/24	Sprawa T-388/14: Skarga wniesiona w dniu 2 czerwca 2014 r. – salesforce.com przeciwko OHIM (MARKETINGCLOUD)	17

2014/C 329/25	Sprawa T-389/14: Skarga wniesiona w dniu 2 czerwca 2014 r. – salesforce.com przeciwko OHIM (MARKETINGCLOUD)	18

2014/C 329/26	Sprawa T-459/14: Skarga wniesiona w dniu 18 czerwca 2014 r. – Messi Cuccittini przeciwko OHIM – Pires Freitas Campos (LEO)	18

2014/C 329/27	Sprawa T-493/14: Skarga wniesiona w dniu 30 czerwca 2014 r. – Mayer przeciwko EFSA	19

2014/C 329/28	Sprawa T-498/14: Skarga wniesiona w dniu 2 lipca 2014 r. – Deutsche Umwelthilfe przeciwko Komisji	20

2014/C 329/29	Sprawa T-523/14: Skarga wniesiona w dniu 14 lipca 2014 r. – Squeeze Life przeciwko OHIM – Evolution Fresh (SQUEEZE LIFE)	21

2014/C 329/30	Sprawa T-537/14: Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2014 r. – Laboratoire Nuxe przeciwko OHIM – NYX, Los Angeles (NYX)	22

2014/C 329/31	Sprawa T-538/14: Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2014 r. – Peri przeciwko OHIM (Multiprop)	22

2014/C 329/32	Sprawa T-540/14: Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2014 r. – Klass przeciwko OHIM – F. Smit (PLAYSEAT) (PLAYSEATS)	23

2014/C 329/33	Sprawa T-550/14: Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2014 r. – Volkswagen przeciwko OHIM (COMPETITION)	24

2014/C 329/34	Sprawa T-292/10: Postanowienie Sądu z dnia 16 lipca 2014 r. – Monty Program przeciwko Komisji	24

2014/C 329/35	Sprawa T-648/11: Postanowienie Sądu z dnia 17 lipca 2014 r. – Smart Technologies przeciwko OHIM (SMART NOTEBOOK)	24

2014/C 329/36	Sprawa T-178/12: Postanowienie Sądu z dnia 7 lipca 2014 r. – Khwanda przeciwko Radzie	25

2014/C 329/37	Sprawa T-344/12: Postanowienie Sądu z dnia 15 lipca 2014 r. – Virgin Atlantic Airways przeciwko Komisji	25

2014/C 329/38	Sprawa T-569/12: Postanowienie Sądu z dnia 16 lipca 2014 r. – Marouf przeciwko Radzie	25

2014/C 329/39	Sprawa T-139/13: Postanowienie Sądu z dnia 11 lipca 2014 r. – Eltek przeciwko OHIM – Eltec Elektronik (ELTEK)	25

2014/C 329/40	Sprawa T-319/13: Postanowienie Sądu z dnia 8 lipca 2014 r. – Elmaghraby i El Gazaerly przeciwko Radzie	25

2014/C 329/41	Sprawa T-502/13: Postanowienie Sądu z dnia 16 lipca 2014 r. – ASPA przeciwko OHIM – Banco Bilbao Vizcaya Argentaria (ARGENTARIA)	26

2014/C 329/42	Sprawa T-577/13: Postanowienie Sądu z dnia 16 lipca 2014 r. – Zehnder przeciwko OHIM – UAB Amalva (komfovent)	26

2014/C 329/43	Sprawa T-588/13: Postanowienie Sądu z dnia 8 lipca 2014 r. – Deutsche Rockwool Mineralwoll przeciwko OHIM – A. Weber (JETROC)	26