2.7.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 205/3

Stopa procentowa stosowana przez Europejski Bank Centralny do podstawowych operacji refinansujących (1):

0,15 % na dzień 1 lipca 2014 r.

Kursy walutowe euro (2)

1 lipca 2014 r.

(2014/C 205/03)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3688
JPY	Jen	138,98
DKK	Korona duńska	7,4557
GBP	Funt szterling	0,79810
SEK	Korona szwedzka	9,1600
CHF	Frank szwajcarski	1,2138
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	8,4380
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	27,433
HUF	Forint węgierski	310,43
LTL	Lit litewski	3,4528
PLN	Złoty polski	4,1582
RON	Lej rumuński	4,3881
TRY	Lir turecki	2,9066
AUD	Dolar australijski	1,4479
CAD	Dolar kanadyjski	1,4587
HKD	Dolar Hongkongu	10,6083
NZD	Dolar nowozelandzki	1,5624
SGD	Dolar singapurski	1,7054
KRW	Won	1 384,55
ZAR	Rand	14,5848
CNY	Yuan renminbi	8,4883
HRK	Kuna chorwacka	7,5800
IDR	Rupia indonezyjska	16 251,94
MYR	Ringgit malezyjski	4,3893
PHP	Peso filipińskie	59,764
RUB	Rubel rosyjski	46,8950
THB	Bat tajlandzki	44,367
BRL	Real	3,0349
MXN	Peso meksykańskie	17,7759
INR	Rupia indyjska	82,2307

(1) Stopa obowiązująca w ostatnich operacjach, których dokonywano przed wskazaną datą. W przypadku przetargu procentowego, stopa procentowa odpowiada marginalnej stopie procentowej.

(2) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

2.7.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 205/4

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 30 czerwca 2014 r.

w sprawie finansowania programu prac na rok 2014 dotyczącego szkoleń w zakresie bezpieczeństwa żywności i paszy, zdrowia zwierząt, dobrostanu zwierząt oraz zdrowia roślin w ramach programu „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności”

(2014/C 205/04)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (1), w szczególności jego art. 84,

uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 (2), w szczególności jego art. 94,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 58/2003 (3), w szczególności jego art. 12 ust. 3,

uwzględniając dyrektywę Rady 2000/29/WE (4), w szczególności jej art. 2 ust. 1 lit. i),

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (5), w szczególności jego art. 66 ust. 1 lit. b) i c),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 ustanowiono ogólne zasady wykonywania kontroli urzędowych mających na celu sprawdzenie zgodności z przepisami ukierunkowanymi w szczególności na zapobieganie zagrożeniu ludzi i zwierząt, eliminowanie go lub ograniczanie do dopuszczalnych poziomów oraz gwarantowanie uczciwych praktyk w handlu paszą i żywnością oraz na ochronę interesów konsumenta. W art. 51 tego rozporządzenia przewidziano, że Komisja może organizować kursy szkoleniowe dla personelu właściwych organów państw członkowskich odpowiedzialnych za urzędowe kontrole określone w tym rozporządzeniu, przy czym w kursach tych mogą uczestniczyć osoby z państw trzecich, w szczególności z krajów rozwijających się. W szczególności kursy te mogą obejmować szkolenia w zakresie unijnego prawa paszowego i żywnościowego oraz przepisów dotyczących zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt.

(2)	Art. 2 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2000/29/WE stanowi podstawę prawną dla organizowania kursów w dziedzinie zdrowia roślin.

(3)

W 2006 r. Komisja ustanowiła program „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności” w celu osiągnięcia celów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004. W komunikacie Komisji z dnia 20 września 2006 r. zatytułowanym „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności” (6) zbadano opcje w zakresie przyszłej organizacji szkoleń.

(4)

Aby zapewnić realizację programu „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności” w państwach członkowskich, należy przyjąć decyzję w sprawie finansowania oraz program prac dotyczący szkoleń w zakresie bezpieczeństwa żywności i paszy, zdrowia zwierząt, dobrostanu zwierząt oraz zdrowia roślin na rok 2014. W rozporządzeniu delegowanym (UE) nr 1268/2012 ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące decyzji w sprawie finansowania.

(5)

W decyzji wykonawczej Komisji 2013/770/UE (7) ustanowiono Agencję Wykonawczą ds. Konsumentów, Zdrowia i Żywności (zwaną dalej „Agencją”). Decyzją tą przekazano Agencji niektóre zadania w zakresie zarządzania i realizacji programu w odniesieniu do działań szkoleniowych w zakresie bezpieczeństwa żywności realizowanych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 882/2004 i dyrektywy 2000/29/WE. Należy zatem przyznać Agencji wkład finansowy Unii na rok 2014 r. na finansowanie kosztów operacyjnych działań związanych z programem „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności”.

(6)	Do celów stosowania niniejszej decyzji należy zdefiniować termin „istotna zmiana” w rozumieniu art. 94 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1268/2012.

(7)	Niniejsza decyzja powinna uwzględniać płatność odsetek za zwłokę w płatnościach na podstawie art. 92 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 oraz art. 111 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1268/2012,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Przyjmuje się określony w załączniku roczny program prac dotyczący realizacji programu „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności” na 2014 r. Niniejsza decyzja stanowi decyzję w sprawie finansowania w rozumieniu art. 84 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012.

Artykuł 2

1. Maksymalny wkład na realizację programu prac na rok 2014 ustala się na poziomie 16 170 000 EUR i jest on finansowany z następujących linii budżetowych budżetu ogólnego Unii Europejskiej na 2014 r.:

a)	linia budżetowa 17 04 03: 15 000 000 EUR;

b)	linia budżetowa 17 01 06 03: 1 170 000 EUR.

2. Kwota określona w ust. 1 lit. b) zostaje wypłacona Agencji Wykonawczej ds. Konsumentów, Zdrowia i Żywności i stanowi operacyjny wkład finansowy.

3. Środki określone w ust. 1 lit. a) mogą być również przeznaczone na pokrycie odsetek za zwłokę w płatnościach.

Artykuł 3

Zmian, które dotyczą przydziału środków finansowych na działania, a które łącznie nie przekraczają 20 % maksymalnego wkładu przewidzianego w art. 2 ust. 1 niniejszej decyzji, nie uznaje się za istotne zmiany w rozumieniu art. 94 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1268/2012, o ile zmiany te nie wywierają znaczącego wpływu na charakter tych działań i cel programu prac.

Właściwy urzędnik zatwierdzający może przyjąć takie zmiany zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami i proporcjonalności.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 czerwca 2014 r.

W imieniu Komisji

Tonio BORG

Członek Komisji

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1).

(2) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. L 362 z 31.12.2012, s. 1).

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 58/2003 z dnia 19 grudnia 2002 r. ustanawiające statut agencji wykonawczych, którym zostaną powierzone niektóre zadania w zakresie zarządzania programami wspólnotowymi (Dz.U. L 11 z 16.1.2003, s. 1).

(4) Dyrektywa Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1).

(5) Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1).

(6) COM(2006) 519 final z 20.9.2006.

(7) Decyzja wykonawcza Komisji 2013/770/UE z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie ustanowienia Agencji Wykonawczej ds. Konsumentów, Zdrowia i Żywności oraz uchylenia decyzji 2004/858/WE (Dz.U. L 341 z 18.12.2013, s. 69).

ZAŁĄCZNIK

Program prac na rok 2014 dotyczący szkoleń w zakresie bezpieczeństwa żywności i paszy oraz zdrowia zwierząt, dobrostanu zwierząt i zdrowia roślin w ramach programu „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności”

1.1. Wprowadzenie

Na podstawie celów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 i dyrektywie 2000/29/WE niniejszy program prac obejmuje następujące działania, które mają zostać sfinansowane, oraz podział środków budżetowych na 2014 r.:

1.2.	Udzielanie zamówień (przeprowadzane w formie zarządzania bezpośredniego): umowy z wykonawcami zewnętrznymi o realizację programu szkoleniowego i innych narzędzi uczenia się

15 000 000 EUR

1.3.	Inne działania: operacyjny wkład finansowy dla Agencji Wykonawczej ds. Konsumentów, Zdrowia i Żywności

1 170 000 EUR

OGÓŁEM

16 170 000 EUR

1.2. Udzielanie zamówień: umowa z wykonawcami zewnętrznymi o realizację programu szkoleniowego i innych narzędzi uczenia się

Ogólne środki przeznaczone w budżecie na zamówienia publiczne w 2014 r. wynoszą 15 000 000 EUR.

PODSTAWA PRAWNA

Rozporządzenie (WE) nr 882/2004, art. 51 i art. 66 ust. 1 lit. b) i c)

Dyrektywa 2000/29/WE, art. 2 ust. 1 lit. i)

LINIA BUDŻETOWA

Linia budżetowa: 17 04 03

ORIENTACYJNA LICZBA I RODZAJ PRZEWIDYWANYCH ZAMÓWIEŃ

Dla każdej z kwestii technicznych wymienionych poniżej podpisana zostanie co najmniej jedna bezpośrednia lub ramowa umowa o świadczenie usług. Według szacunków podpisane zostanie 12–14 bezpośrednich umów o świadczenie usług oraz 1–3 szczegółowe umowy o świadczenie usług. Wykonawcy zewnętrzni będą uczestniczyć głównie w części organizacyjnej i logistycznej działań szkoleniowych.

PRZEDMIOT PRZEWIDYWANYCH ZAMÓWIEŃ (O ILE MOŻNA OKREŚLIĆ)

W roku 2014 działania szkoleniowe w państwach członkowskich dotyczyć będą następujących tematów:

Działania	Kwota w EUR
Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego	875 000
Prawo paszowe	990 000
Kontrola zanieczyszczeń	990 000
Kontrole przeprowadzane w punktach kontroli granicznej	850 000
Kontrole przywozu żywności niepochodzącej od zwierząt	920 000
TRACES (aspekty sanitarne i fitosanitarne)	645 000
Kontrola przemieszczania psów i kotów	625 000
Kryteria mikrobiologiczne dotyczące środków spożywczych	725 000
Badanie ognisk chorób przenoszonych przez żywność	1 450 000
Dobrostan zwierząt	1 310 000
Informacje na temat żywności i skład żywności	1 450 000
Badanie żywności	1 200 000
Kontrola zdrowia roślin	1 150 000
Choroby odzwierzęce i oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe	370 000
Materiały przeznaczone do kontaktu z żywnością	240 000
Kontrola sprzętu do aplikacji pestycydów	310 000
Ramowe prawodawstwo UE w dziedzinie weterynarii i kwestii fitosanitarnych	375 000
Inne kwestie szkoleniowe dotyczące zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i bezpieczeństwa żywności oraz konferencje, badania, pomoc oraz inne narzędzia służące edukacji i rozpowszechnianiu informacji	525 000
OGÓŁEM	15 000 000

WDRAŻANIE

Zarządzanie środkami w wysokości 14 885 000 EUR i ich wdrażanie (finansowanie środków w zakresie bezpieczeństwa żywności na podstawie rozporządzenia (WE) nr 882/2004 i dyrektywy 2000/29/WE) leży w gestii Agencji Wykonawczej ds. Konsumentów, Zdrowia i Żywności (decyzja Komisji 2013/770/UE). Pozostała kwota w wysokości 115 000 EUR zostanie przeznaczona przez Komisję na finansowanie wsparcia dla rozwoju e-uczenia się.

ORIENTACYJNY HARMONOGRAM PROCEDURY UDZIELENIA ZAMÓWIEŃ

W przybliżeniu między czerwcem a wrześniem, tak aby umowy zostały podpisane w ciągu 2014 r.

ORIENTACYJNA KWOTA OBJĘTA ZAPROSZENIAMI DO SKŁADANIA OFERT

15 000 000 EUR

1.3. Inne działania: Operacyjny wkład finansowy dla Agencji Wykonawczej ds. Konsumentów, Zdrowia i Żywności

PODSTAWA PRAWNA

Rozporządzenie Rady (WE) nr 58/2003, w szczególności jego art. 12 ust. 3.

LINIA BUDŻETOWA

Linia budżetowa: 17 01 06 03

KWOTA

1 170 000 EUR

OPIS I CELE ŚRODKA WYKONAWCZEGO

Z linii budżetowej 17 01 06 03 finansuje się część operacyjnego wkładu finansowego Agencji Wykonawczej ds. Konsumentów, Zdrowia i Żywności na rok 2014, związaną z programem „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności”. Zgodnie z art. 12 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 58/2003 operacyjny wkład finansowy pochodzi z przydziału finansowego dla programów unijnych zarządzanych przez Agencję.

2.7.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 205/10

Komunikat rządu francuskiego dotyczący dyrektywy 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów (1)

(Zawiadomienie dotyczące wniosków o wyłączne zezwolenia na poszukiwanie węglowodorów płynnych lub gazowych, zwane „zezwoleniem Boissy”)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2014/C 205/06)

Wnioskiem z dnia 17 marca 2014 r. spółka Perf’Energy SAS, z siedzibą pod adresem 35, avenue d’Eprémesnil, 78290 Croissy-sur-Seine (Francja), wystąpiła o wyłączne zezwolenie na okres pięciu lat na poszukiwanie węglowodorów płynnych lub gazowych, zwane „zezwoleniem Boissy”, obejmujące departament Essonne.

Obszar, którego dotyczy wspomniane zezwolenie, wyznaczają południki i równoleżniki łączące kolejno punkty, których współrzędne geograficzne określono poniżej, przy czym południkiem początkowym jest południk biegnący przez Paryż.

	NTF, południk biegnący przez Paryż		RGF93, południk biegnący przez Greenwich
	Długość geograficzna	Szerokość geograficzna	Długość geograficzna	Szerokość geograficzna
A	0,20° W	54,10° N	2° 09′ 23″	48° 41′ 24″
B	0,00	54,10° N	2° 20′ 11″	48° 41′ 24″
C	0,00	54,04° N	2° 20′ 11″	48° 38′ 09″
D	0,02° W	54,04° N	2° 19′ 07″	48° 38′ 09″
E	0,02° W	54,02° N	2° 19′ 07″	48° 37′ 04″
F	0,03° W	54,02° N	2° 18′ 34″	48° 37′ 04″
G	0,03° W	53,95° N	2° 18′ 34″	48° 33′ 18″
H	0,00	53,95° N	2° 20′ 11″	48° 33′ 18″
I	0,00	53,92° N	2° 20′ 11″	48° 31′ 40″
J	0,02° W	53,92° N	2° 19′ 07″	48° 31′ 40″
K	0,02° W	53,83° N	2° 19′ 07″	48° 26′ 49″
L	0,00	53,83° N	2° 20′ 11″	48° 26′ 49″
M	0,00	53,80° N	2° 20′ 11″	48° 25′ 12″
N	0,30° W	53,80° N	2° 04′ 00″	48° 25′ 12″
O	0,30° W	54,00° N	2° 04′ 00″	48° 36′ 00″
P	0,20° W	54,00° N	2° 09′ 23″	48° 36′ 00″

Wyznaczona w ten sposób powierzchnia wynosi około 504 km2.

Składanie wniosków i kryteria udzielania zezwolenia

Podmioty składające wniosek pierwotny oraz podmioty składające wnioski konkurencyjne muszą udowodnić, że spełniają warunki konieczne dla uzyskania takiego zezwolenia, określone w art. 4 i 5 zmienionego dekretu nr 2006-648 z dnia 2 czerwca 2006 r. dotyczącego zezwoleń na wydobycie i składowanie podziemne (Journal officiel de la République française z dnia 3 czerwca 2006 r.).

Zainteresowane podmioty mogą przedłożyć konkurencyjne wnioski w terminie 90 dni od chwili publikacji niniejszego zawiadomienia, zgodnie z procedurą opisaną w „Zawiadomieniu dotyczącym udzielania zezwoleń na wydobywanie węglowodorów we Francji”, opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich C 374 z dnia 30 grudnia 1994 r., s. 11, i ustanowioną zmienionym dekretem nr 2006-648 z dnia 2 czerwca 2006 r. dotyczącym zezwoleń na wydobycie i składowanie podziemne (Journal officiel de la République française z dnia 3 czerwca 2006 r.).

Wnioski konkurencyjne należy kierować do ministerstwa ds. ekologii, zrównoważonego rozwoju i energii na adres podany poniżej. Decyzje dotyczące wniosków pierwotnych i wniosków konkurencyjnych zostaną wydane w terminie dwóch lat od daty otrzymania przez władze francuskie wniosku pierwotnego, tzn. najpóźniej do dnia 1 lutego 2016 r.

Warunki i wymagania dotyczące prowadzenia działalności i jej zaprzestania

Wnioskodawcy są proszeni o zapoznanie się z treścią art. 79 i 79.1 kodeksu górniczego oraz ze zmienionym dekretem nr 2006-649 z dnia 2 czerwca 2006 r. w sprawie prac wydobywczych, robót związanych ze składowaniem podziemnym oraz urzędu nadzoru kopalń i składowania podziemnego (Journal officiel de la République française z dnia 3 czerwca 2006 r.).

Wszelkich dodatkowych informacji udziela ministerstwo ds. ekologii, zrównoważonego rozwoju i energii:

Direction générale de l’énergie et du climat, direction de l’énergie

SD2/2A

Grande Arche, Paroi Nord

92055 La Défense Cedex

FRANCJA

Tel. +33 140819527

Wymienione wyżej przepisy wykonawcze są dostępne na stronie internetowej Légifrance:

http://www.legifrance.gouv.fr

(1) Dz.U. L 164 z 30.6.1994, s. 3.

2.7.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 205/15

Publikacja wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2014/C 205/10)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1).

WNIOSEK O ZATWIERDZENIE ZMIANY

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (2)

WNIOSEK O ZATWIERDZENIE ZMIANY SKŁADANY NA PODSTAWIE ART. 9

„BRA”

Nr WE: IT-PDO-0117-01048 – 19.10.2012

ChOG ( ) ChNP ( X )

1. Nagłówek w specyfikacji produktu, którego dotyczy zmiana

—

☐ Nazwa produktu

—

☒ Opis produktu

—

☒ Obszar geograficzny

—

☒ Dowód pochodzenia

—

☒ Metoda produkcji

—

☒ Związek z obszarem geograficznym

—

☒ Etykietowanie

—

☐ Wymogi krajowe

—

☐ Inne [określić jakie]

2. Rodzaj zmiany (zmian)

—

☐ Zmiana jednolitego dokumentu lub arkusza streszczenia

—

☒ Zmiana specyfikacji zarejestrowanej ChNP lub zarejestrowanego ChOG, w odniesieniu do których nie opublikowano ani jednolitego dokumentu, ani arkusza streszczenia

—

☐ Zmiana specyfikacji niewymagająca zmian w opublikowanym jednolitym dokumencie (art. 9 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

—

☐ Tymczasowa zmiana specyfikacji wynikająca z wprowadzenia obowiązkowych środków sanitarnych lub fitosanitarnych przez organy publiczne (art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

3. Zmiana (zmiany)

Rodzaj produktu

Opis produktu noszącego podaną nazwę

W celu lepszego informowania konsumentów używa się określenia „tłusty lub półtłusty”, jako że w przypadku „Bra Tenero” stosuje się mleko pełne, zaś w przypadku „Bra Duro” i „Bra di Alpeggio” dozwolone jest stosowanie mleka pełnego lub mleka częściowo odtłuszczonego. Ponadto ustalono, że ilość ewentualnie dodanego mleka owczego lub koziego nie może przekraczać 20 %.

Sprecyzowano, że wymiary i masa odnoszą się do wartości osiągniętych po zakończeniu procesu dojrzewania minimalnej długości, ponieważ w wyniku przedłużenia tego procesu można odnotować znaczne spadki w tym zakresie. W odniesieniu do skórki – w celu zapewnienia konsumentom pewnych informacji – należy wyraźnie wskazać, iż nie nadaje się ona do spożycia. W przypadku „Bra Duro” skórka może być traktowana olejem jadalnym w celu zapobieżenia powstawaniu pleśni oraz w celu podniesienia walorów estetycznych produktu, tak by był on bardziej atrakcyjny dla konsumenta.

Obszar produkcji

W celu zachowania specjalnego charakteru obszaru odniesienia w specyfikacji dotyczącej „Bra” gmina Villafranca Piemonte w prowincji Turyn, w której – zgodnie z obowiązującą specyfikacją – odbywa się wyłącznie etap dojrzewania, została włączona do obszaru geograficznego w odniesieniu do wszystkich etapów produkcji.

Metoda produkcji

Sprecyzowano, że stosuje się mleko pełne lub częściowo odtłuszczone oraz płynną podpuszczkę cielęcą. W dekrecie DPR z dnia 16 grudnia 1982 r. nie sprecyzowano, iż chodzi o płynną podpuszczkę cielęcą, ponieważ podpuszczka płynna znajdująca się w obrocie była wyłącznie podpuszczką cielęcą.

W obowiązującej specyfikacji nie określono, jaka część pożywienia bydła mlecznego pochodzi z wyznaczonego obszaru produkcji. W związku z tym, w celu lepszego udowodnienia związku z obszarem produkcji doprecyzowano, że ponad 50 % masy pokarmu krów mlecznych powinno pochodzić z obszaru produkcji. Podstawowym pożywieniem bydła mlecznego (krowy, owce i kozy) jest pasza zielona lub konserwowana, które można odpowiednio łączyć.

Dzięki stosowaniu z czasem coraz bardziej efektywnych systemów chłodzenia i przechowywania mleka uzyskano wzrost średniej liczby udojów dziennych do maksymalnie czterech, zachowując jednocześnie takie same właściwości z korzyścią dla aspektów sanitarno-higienicznych.

W odniesieniu do częściowego odtłuszczania mleka wyjaśniono, że operację tę można wykonywać mechanicznie (praktyka stosowana już w pierwszych latach XX wieku) lub przez zbieranie śmietanki, uzyskując takie same wyniki. Odtłuszczanie częściowe mleka metodą ręczną lub mechaniczną odbywa się na takiej samej zasadzie wynikającej z właściwości fizycznych. W obydwu przypadkach oddzielenie następuje dzięki istnieniu różnicy ciężaru właściwego między lżejszą frakcją tłustą i cięższą frakcją chudą.

Ponadto w celu podania dokładnych wskazówek oraz uwzględniając zróżnicowania sezonowe mające oczywisty wpływ na charakterystykę mleka, w celu uzyskania częściowego odtłuszczenia przy możliwie jednolitej zawartości tłuszczu i dzięki zastosowaniu optymalnych technik zbierania śmietanki, wydłużono czas odpoczynku dla mleka, z którego zebrano śmietankę, oraz określono maksymalną temperaturę, przy jakiej czynność tę należy wykonywać. W związku z tym odstęp czasu, na który wpływa również sezonowy charakter produkcji, wydłużono o 2 godziny, czyli z 12–18 godz. do 10–18 godz., zaś maksymalną temperaturę ustalono na 18 °C.

Po obróbce sanitarnej mleka (obróbka termiczna, przefiltrowanie itp) można ewentualnie dodać bakterie kwasu mlekowego lub naturalne kultury starterowe (mleczne lub serwatkowe).

Ogólna poprawa w zakresie właściwości mikrobiologicznych mleka osiągnięta w ostatnich latach doprowadziła do znacznego zmniejszenia ilości obecnych bakterii powodujących w niektórych przypadkach problemy na etapie tworzenia skrzepu i dojrzewania sera. Aby zapobiec tym potencjalnym problemom, w specyfikacji produktu dodano możliwość stosowania bakterii kwasu mlekowego lub naturalnych kultur starterowych. Ponadto maksymalna wysokość temperatury w procesie tworzenia skrzepu (w specyfikacji produktu z 1982 r. wynosząca od 27 °C do 32 °C) została obecnie ustalona w granicach od 27 °C do 38 °C, jako że rozwój bakterii kwasu mlekowego i naturalnych kultur starterowych przebiega korzystniej w temperaturze koagulacji wynoszącej około 38 °C (odpowiadającej temperaturze mleka w momencie udoju).

Pochodzące z dekretu DPR z 1982 r. zdanie „Ser musi być wytwarzany przy zastosowaniu typowej technologii podwójnego krojenia” zostało doprecyzowane.

W szczególności stwierdzono, że czas trwania procesu tworzenia skrzepu (15–25 minut) musi zostać określony od momentu pierwszego krojenia, co pozwoli uzyskać dające się obiektywnie określić i wymierne ramy czasowe. Właściwe określenie czasu trwania procesu tworzenia skrzepu umożliwia uzyskanie jednolitych pod względem rozmiaru ziaren pozwalających na lepsze oddzielenie serwatki. Jako że uprzednio czas ten był określany w przybliżeniu, wyznaczono obecnie wartość maksymalną.

Ponadto sprecyzowano następujące etapy pierwszego i drugiego krojenia:

W wyniku pierwszego krojenia w przypadku „Bra Tenero” uzyskuje się ziarna wielkości orzecha, zaś w przypadku „Bra Duro” ziarna wielkości ziaren kukurydzy, a następnie skrzep pozostaje w serwatce przez maksymalnie 8 minut.

W wyniku drugiego krojenia w przypadku „Bra Tenero” uzyskuje się ziarna wielkości ziaren kukurydzy, zaś w przypadku „Bra Duro” ziarna wielkości ziaren ryżu. Po drugim krojeniu skrzepu następuje mieszanie, a następnie zostaje on przełożony do kadzi lub urządzenia porcjującego, w którym jest ewentualnie wstępnie prasowany. Podczas tej fazy niekiedy następuje usunięcie części serwatki. Maksymalny czas odpoczynku wynosi 10 minut, zaś maksymalna temperatura skrzepu po wyjęciu wynosi 44 °C.

W szczegółowy sposób opisano etap formowania i prasowania sera.

Skrzep jest poddawany formowaniu w formach wyściełanych chustami serowarskimi lub bez takich chust. Wyłącznie w przypadku „Bra Duro” dopuszcza się – jedynie gdy proces odciekania serwatki nie przebiega w sposób prawidłowy – ewentualne ponowne zamieszanie skrzepu, a następnie formowanie w formach i odpowiednie prasowanie. Sprasowany ser pozostaje w formach do momentu osiągnięcia pH w wysokości od 5,0 do 5,4.

Określa się wartość pH raczej niż czas, ponieważ pH jest wskaźnikiem bardziej dokładnym i wiarygodnym, pozwalającym na pewniejszy i dokładniejszy pomiar oraz dającym lepsze wyniki. Ser może następnie zostać bezpośrednio umieszczony w solance lub zostawiony na kilka godzin odpoczynku w pomieszczeniu o temperaturze wynoszącej maksymalnie 10 °C.

Specyfikacja produktu została zmodyfikowana poprzez dodanie następujących zdań:

„Proces dojrzewania odbywa się w odpowiednich pomieszczeniach o temperaturze wynoszącej maksymalnie 15 °C i poziomie wilgotności wynoszącym maksymalnie 95 %”.

Zmiana ta uwzględnia żądanie producentów, by ser poddawać procesowi dojrzewania również w pomieszczeniach, które nie są chłodniami ani pomieszczeniami klimatyzowanymi.

W wyniku tej zmiany w przypadku „Bra Duro” przedział temperatury 6–9 °C zamieniono na maksymalną temperaturę 15 °C, zaś wilgotność względną wynoszącą 80–85 % (90 % w przypadku „Bra Tenero”) zamieniono na maksymalną wilgotność wynoszącą 95 % w przypadku obydwu serów.

Zmiana ta pozwala na lepsze zarządzanie etapem dojrzewania produktu i uwzględnia warunki panujące w pomieszczeniach bez klimatyzacji.

Związek z obszarem geograficznym

Ta część została przeformułowana w celu dostosowania do jednolitego dokumentu.

Etykietowanie

Przedstawiono szczegółowe wyjaśnienia dotyczące sposobu sprzedaży produktu oraz operacji porcjowania i wstępnego pakowania, które mogą być wykonywane również poza obszarem geograficznym produkcji.

W odniesieniu do „Bra Duro” dodano możliwość sprzedaży jako pakowanego sera tartego, by wyjść naprzeciw wymaganiom konsumentów, którzy coraz bardziej poszukują produktów gotowych do spożycia.

W celu zagwarantowania autentyczności i umożliwienia właściwej rozpoznawalności sera „Bra” wprowadzonego do obrotu konieczne okazało się zastosowanie oznakowania na ścianie bocznej oraz okrągłej papierowej etykiety zawierającej logo „Bra ChNP” i umieszczanej na górnej stronie sera.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) nr 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (3)

„BRA”

Nr WE: IT-PDO-0117-01048 – 19.10.2012

ChOG ( ) ChNP ( X )

1. Nazwa

„Bra”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Włochy

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Rodzaj produktu

Klasa 1.3. Sery

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1

Opis: „Bra” jest serem tłustym lub półtłustym. Jest to prasowany produkt wytwarzany z mleka krowiego. W przypadku „Bra d’Alpeggio” i „Bra Duro” dopuszcza się ewentualne częściowe odtłuszczenie mleka. Dopuszcza się ewentualne dodanie mleka owczego lub koziego w ilości nieprzekraczającej 20 %.

Produkt gotowy powinien posiadać następujące cechy:

Kształt: cylindryczny, ze spłaszczonymi bokami.

Wymiary: średnica formy – 30–40 cm, lekko wypukłe boki o wymiarach 6–10 cm zróżnicowane w przypadku obydwu typów sera ze względu na techniczne warunki produkcji.

Masa: od 6 do 9 kg.

Wymiary i masa odnoszą się do produktu w stanie po okresie dojrzewania minimalnej długości.

Skórka: w przypadku rodzaju „tenero” – jasnoszara, elastyczna, gładka i regularna, niejadalna; w przypadku rodzaju „duro” – twarda, zwarta, o kolorze od złoto-brązowego do ciemnoszarego; może być poddawana zabiegom olejowania olejami spożywczymi w celu ochrony przed pleśnią; niejadalna.

Konsystencja masy serowej: W przypadku rodzaju „tenero” masa średnio zwarta i elastyczna z niewielkimi nielicznymi dziurami. W przypadku rodzaju „duro” masa z niewielkimi nielicznymi dziurami.

Barwa masy serowej: W przypadku rodzaju „tenero” – biała lub w kolorze kości słoniowej; w przypadku rodzaju „duro” – od słomkowożółtej po żółtobrunatną.

Smak: w przypadku rodzaju „tenero” – przyjemnie aromatyczny, średnio wyrazisty; w przypadku rodzaju „duro” – intensywny, bardzo wyrazisty.

Zawartość tłuszczu w suchej masie: co najmniej 32 %.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Mleko krowie, ewentualnie z niewielką domieszką (maksymalnie 20 %) mleka owczego lub koziego, ewentualnie częściowo odtłuszczone w przypadku rodzaju „duro”. W przypadku sera „di Alpeggio” możliwe jest częściowe odtłuszczenie zarówno w odniesieniu do rodzaju „tenero”, jak i „duro”, domieszka soli i płynnej podpuszczki cielęcej.

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego)

Podstawowe lub przeważające pożywienie bydła i ewentualnie owiec oraz kóz powinno składać się z pasz zielonych lub kiszonek, do których można dodawać inne odpowiednie pasze. Ponad 50 % (wagowo) tych pasz musi pochodzić z obszaru produkcji.

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Hodowle bydła mlecznego, których mleko jest przeznaczone do przetworzenia na ser „Bra”, muszą znajdować się na wyznaczonym obszarze geograficznym.

Produkcja mleka, przetwarzanie mleka i dojrzewanie sera muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.

Ser może być sprzedawany w całości, w plastrach, porcjowany lub wstępnie pakowany. Ser rodzaju „duro” może być wstępnie pakowany również w postaci tartej. Czynności porcjowania, wstępnego pakowania i tarcia mogą odbywać się również poza wyznaczonym obszarem geograficznym produkcji.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania

Po uformowaniu sera na jego powierzchni odciska się znak pochodzenia – stylizowaną literę B, nazwę rodzaju „tenero” lub „duro” oraz numer producenta składający się z oznakowania prowincji i dwucyfrowego numeru.

Oznakowanie zgodności następuje poprzez umieszczenie papierowej okrągłej etykiety o średnicy od 20 do 28 cm ze słomkowożółtym tłem w odniesieniu do produkcji podstawowej oraz zielonym tłem w odniesieniu do produkcji sera „di Alpeggio” oraz poprzez znak odciśnięty na bocznej ściance sera. Oznakowanie zgodności składa się z papierowej etykiety z napisem BRA TENERO lub BRA DURO, BRA TENERO D’ALPEGGIO lub BRA DURO D’ALPEGGIO oraz charakterystycznego logo, na którym widnieje wąsaty człowieczek w kapeluszu obejmujący ser, z którego odcięto kawałek, oraz logo wspólnotowe. Tylko przy zastosowaniu takiej procedury produkt może zostać wprowadzony do obrotu pod chronioną nazwą pochodzenia „Bra”.

Papierowa etykieta zostaje przymocowana za pomocą kleju spożywczego.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar, na którym odbywa się produkcja i dojrzewanie sera, obejmuje całe terytorium prowincji Cuneo oraz gminę Villafranca Piemonte w prowincji Turyn. Ser „Bra” rodzaju „tenero” i „duro” może nosić określenie „di Alpeggio” jeśli jego produkcja i dojrzewanie odbywają się na terytorium górskich gmin Brondello, Castellar, Crissolo, Gambasca, Martiniana Po, Oncino, Ostana, Paesana, Pagno, Rifreddo, Sanfront, Bellino, Brossasco, Casteldelfino, Frassino, Isasca, Melle, Piasco, Pontechianale, Rossana, Sampeyre, Valmala, Venasca, Acceglio, Canosio, Cartignano, Celle Macra, Dronero, Elva, Macra, Marmora, Prazzo, Roccabruna, S. Damiano Macra, Stroppo, Villar S. Costanzo, Bernezzo, Castelmagno, Cervasca, Montemale, Monterosso Grana, Pradleves, Valgrana, Cignolo, Aisone, Argentera, Demonte, Gaiola, Moiola, Pietraporzio, Rittana, Roccasparvera, Sambuco, Valloriate, Vinadio, Chiusa Pesio, Entracque, Limone Piemonte, Roaschia, Robilante, Roccavione, Valdieri, Vernante, Briaglia, Frabosa Soprana, Frabosa Sottana, Monasterolo Casotto, Monastero di Vasco, Montaldo Mondovì, Pamparato, Roburent, Roccaforte Mondovì, S. Michele Mondovì, Torre Mondovì, Vicoforte Alto, Bagnasco, Battifollo, Briga Alta, Caprauna, Castelnuovo Ceva, Garessio, Lisio, Mombasiglio, Montezemolo, Nucetto, Ormea, Perlo, Priero, Priola, Sale S. Giovanni, Scagnello, Viola oraz częściowo terytoriów sklasyfikowanych zgodnie z ustawą z dnia 25 lipca 1952 r. nr 991, z późniejszymi zmianami, jako tereny górskie: Barge, Bagnolo Piemonte, Envie, Revello, Costigliole Saluzzo, Verzuolo, Busca, Caraglio, Borgo S. Dalmazzo, Boves, Peveragno, Villanova Mondovì, Ceva, Lesegno, Pianfei oraz Magliano Alpi w części graniczącej z gminą Ormea.

5. Związek z obszarem geograficznym

5.1. Specyfika obszaru geograficznego

Obszar geograficzny produkcji znajdujący się między Alpami Nadmorskimi i Alpami Kotyjskimi, otaczającymi prowincję Cuneo od południa i zachodu, jest ograniczony od wschodu wysokimi wzgórzami Langa i Roero. Obszar ten charakteryzuje się dobrą produkcją pasz, dużą ilością mleka oraz warunkami klimatycznymi nadającymi się szczególnie do żywienia i chowu mlecznych krów. W rzeczywistości rzadkie występowanie mgieł zimą i wilgotnych warunków latem przyczynia się do doskonałego zdrowia zwierząt hodowlanych i dobrego stanu kultur uprawianych na paszę. Prowincja Cuneo charakteryzuje się ponadto surowszymi zimami z małą ilością opadów oraz stosunkowo chłodnymi latami w porównaniu z obszarami położonymi bardziej na wschód od niziny padańskiej. Takie czynniki zewnętrzne stworzyły warunki dla produkcji sera „Bra” na tym obszarze.

Występujące na tym obszarze geograficznym bryzy górskie wiejące w różnych kierunkach przez cały dzień stabilizują warunki niskiej wilgotności, zapewniające doskonałe dojrzewanie produktu.

Tereny na stokach alpejskich oraz w dolinach są rodzajem żyznego płaskowyżu przecinanego rzekami Pad, Tanaro i ich licznymi dopływami tworzącymi kształt wachlarza.

„Bra” jest serem prasowanym, występującym w postaci „tenero” lub „duro” i mającym zasadnicze znaczenie zarówno dla jego producentów, jak i konsumentów. Dzięki umiejętnościom serowarów, którzy pod koniec lata schodzili do dolin, ser ten – mimo tego, że bierze swoje początki na terenach alpejskich – od ponad wieku stał się popularny na obszarach nizinnych ze względu na wysokie walory odżywcze i wartość kulturową. W produkcji sera „Bra” dużą rolę odgrywają etapy przygotowania masy serowej, jej formowania i prasowania.

5.2. Specyfika produktu

Ser jest łatwo rozpoznawalny dzięki charakterystycznej skórce, która w przypadku „Bra Tenero” jest jasna i elastyczna, zaś w przypadku „Bra Duro” jest brązowawa, twarda i ewentualnie olejowana. W momencie krojenia od razu można poczuć charakterystyczny zapach. W przypadku rodzaju „tenero” zapach jest delikatny i zachęcający do skosztowania, smak zaś wyraźnie łagodny. Rodzaj „duro” ma smak bardziej zdecydowany i aromatyczny, ze słodkawym i słonawym posmakiem. Ser jest wykorzystywany do sporządzania sałatek i potraw pieczonych, dzięki czemu jego cechy zostają uwydatnione. „Bra Duro” w postaci tartej znajduje szerokie zastosowanie w przygotowaniu potraw.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwościami produktu (w przypadku ChOG)

Kombinacja warunków glebowo-klimatycznych oraz związanych z produkcją nadaje serowi „Bra” jego charakterystyczne cechy. Dzieje się tak dzięki powstaniu na etapie dojrzewania, na przestrzeni wieków, wyjątkowej lokalnej mikroflory, która odpowiada za szczególne cechy sera sprawiające, iż jest on jedynym w swoim rodzaju i łatwo rozpoznawalnym produktem wśród serów prasowanych.

Ser „Bra” jest częścią historii i kultury prowincji Cuneo. Nazwa sera pochodzi od nazwy miejscowości Bra, która była pierwszym miejscem sprzedaży produktu. „Bra” jest serem, który na przestrzeni czasu zachował swoje cechy charakterystyczne, w tym zapach i smak. Te cechy handlowe są związane z obszarem geograficznym produkcji, który jest ich źródłem i w którym były przekazywane. Ponadto istnienie dwóch rodzajów sera, „tenero” i „duro”, jest wynikiem umiejętności serowarów stosujących bardzo podobne techniki produkcyjne, lecz jednocześnie uzyskujących unikalne smaki dzięki specyficznym technikom oraz różnej długości okresu dojrzewania oraz masę serową o zwartej, lecz nigdy suchej konsystencji, nadającą się do tarcia.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 (4))

Właściwe władze administracyjne wszczęły krajową procedurę sprzeciwu, publikując propozycję uznania ChNP „Bra” w Dzienniku Urzędowym Republiki Włoskiej nr 51 z dnia 1.3.2012 r.

Skonsolidowany tekst specyfikacji produkcji jest dostępny w na stronie internetowej: http://www.politicheagricole.it/flex/cm/pages/ServeBLOB.php/L/IT/IDPagina/3335

lub

bezpośrednio na stronie głównej Ministerstwa Polityki Rolnej, Żywnościowej i Leśnej (Ministero delle politiche agricole alimentari e forestali) (www.politicheagricole.it) po wybraniu zakładki „Qualità e sicurezza” (z prawej strony na górze ekranu), a następnie zakładki „Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE”.

(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12. Zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012.

(3) Zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012.

(4) Zob. przypis 3.

2.7.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 205/22

Publikacja wniosku o rejestrację zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2014/C 205/11)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1).

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (2)

„Pecorino Crotonese”

Nr WE: IT-PDO-0005-01111 – 13.05.2013

ChOG ( ) ChNP ( X )

1. Nazwa

„Pecorino Crotonese”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Włochy

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Rodzaj produktu

Klasa 1.3. Sery

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1

„Pecorino Crotonese”, objęty chronioną nazwą pochodzenia, to ser twardy, z masy typu semi-cotta, produkowany wyłącznie z pełnego mleka owczego.

W momencie wprowadzenia do obrotu w postaci świeżej, półtwardej lub dojrzałej, również tartej, posiada następujące cechy fizyczne: kształt walcowaty o płaskich powierzchniach i brzegu prostym lub lekko wypukłym; masa od 0,5 do 5 kg, a w przypadku serów dojrzewających ponad sześć miesięcy krąg sera może osiągnąć masę do 10 kg. Wymiary zależą od masy sera: w przypadku sera o masie od 0,5 do 5 kg wysokość brzegu wynosi od 6 do 15 cm, a średnica kręgu od 10 do 20 cm; w przypadku sera o masie powyżej 5 kg wysokość brzegu wynosi od 15 do 20 cm, a średnica kręgu od 20 do 30 cm.

Zawartość tłuszczu w suchej masie musi wynosić co najmniej 40 %; zawartość białka nie może być niższa niż 25 g/100 g; wilgotność nie może być niższa niż 30 g/100 g; na kręgach sera widoczne są odciski koszyka, w którym ser jest formowany.

„Pecorino Crotonese Fresco” (świeży) ma skórkę barwy białej lub lekko słomkowej. Smak wyraźny, łagodny i lekko kwaskowaty, a skórkę delikatną. Widoczne są charakterystyczne odciski koszyka. Miąższ jest delikatny, jednorodny i kremowy, o barwie mlecznobiałej, z niewielką ilością pęcherzyków powietrza.

„Pecorino Crotonese Semiduro” (półtwardy): skórka gruba, lekko brązowa. Smak intensywny i harmonijny, półtwardy miąższ jest spójny, posiada niewielką ilość pęcherzyków powietrza.

„Pecorino Crotonese Stagionato” (dojrzały) o długim okresie dojrzewania (ponad sześć miesięcy): skórka twarda i brązowa, może być pokryta oliwą z oliwek lub osadem z oliwy z oliwek. Smak intensywny i wyraźny, z lekkim pikantnym posmakiem. Miąższ ma barwę lekko słomkową i niewielką ilość pęcherzyków powietrza.

Cechy organoleptyczne: w momencie degustacji, zaraz po przekrojeniu kręgu, pojawia się łagodny zapach mleka owczego połączony harmonijnie z innymi charakterystycznymi dla tego sera zapachami, jak zapach siana, traw łąkowych, nuta orzecha laskowego i dymu.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Mleko: mleko owcze pełne surowe, termizowane lub pasteryzowane zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Podpuszczka: kozia w paście.

Dozwolone jest namnażanie naturalnych bakterii mlekowych obecnych w mleku przeznaczonym do zaprawienia podpuszczką oraz stosowanie naturalnego zakwasu serwatkowego lub mlekowego pochodzącego lub występującego na obszarze produkcji.

Sól: (NaCl) sól kamienna.

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego)

Podstawowa roczna racja pokarmowa składa się głównie z pasz pochodzących z określonego obszaru geograficznego. Zwierzęta, których mleko stosuje się do produkcji serów, karmione są w przeważającej mierze paszami zielonymi przez wypas oraz sianem, nie kiszonkami, wyprodukowanym przez gospodarstwo na określonym obszarze. Dozwolone jest uzupełnianie koncentratami paszowymi niezawierającymi organizmów modyfikowanych genetycznie i pochodzącymi spoza określonego obszaru, w szczególności w okresie zimowym, kiedy owce nie mogą być wypasane. Ilość dodatków paszowych nie może być większa niż 40 % całości racji pokarmowej w ciągu roku. Zwierzęta chowane są w stanie półdzikim; trzoda swobodnie się pasie w ciągu dnia i wraca wieczorem do owczarni, ale jest nadzorowana i szczepiona, a w razie konieczności poddawana leczeniu. Trzoda przebywa na pastwisku od września do czerwca.

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Chów owiec, produkcja mleka, produkcja sera i jego dojrzewanie.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.

—

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania

ChNP „Pecorino Crotonese” jest wprowadzany do obrotu w postaci całych kręgów lub porcjowany zgodnie z obowiązującymi przepisami. Na etykiecie umieszczanej na kręgach sera „Pecorino Crotonese” znajdują się – poza wymaganymi informacjami określonymi w przepisach prawa – następujące dane: logotyp ChNP „Pecorino Crotonese”, a po nim wyrażenie „Denominazione di Origine Protetta” (chroniona nazwa pochodzenia) lub akronim D.O.P. (ChNP), unijne symbole chronionej nazwy pochodzenia i ewentualnie wskazanie rozporządzenia unijnego; nazwa i adres producenta lub zakładu pakującego. W przypadku produktu przeznaczonego na rynki zagraniczne można stosować wyrażenie „Chroniona nazwa pochodzenia” oraz logo unijne w języku kraju, na rynek którego produkt jest przeznaczony. Logotyp produktu składa się z dwóch pól: po lewej stronie jest to część graficzna, a po prawej literowa. Logotyp musi być wytłoczony na gorąco lub odciśnięty za pomocą wycinaka na kręgach sera, a część literowa wytłoczona na brzegu kręgu.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar, na którym odbywa się produkcja i dojrzewanie sera, obejmuje cały obszar administracyjny następujących gmin w prowincji Crotone: Belvedere Spinello, Caccuri, Carfizzi, Casabona, Castelsilano, Cerenzia, Cirò, Cirò Marina, Cotronei, Crotone, Crucoli, Cutro, Isola di Capo Rizzuto, Melissa, Mesoraca, Pallagorio, Petilia Policastro, Rocca di Neto, Roccabernarda, San Mauro Marchesato, San Nicola Dell’Alto, Santa Severina, Savelli, Scandale, Strongoli, Umbriatico, Verzino; cały obszar administracyjny następujących gmin w prowincji Catanzaro: Andali, Belcastro, Botricello, Cerva, Cropani, Marcedusa, Petronà, Sellia, Sersale, Simeri Crichi, Soveria Simeri, Zagarise; cały obszar administracyjny następujących gmin w prowincji Cosenza: Bocchigliero, Calopezzati, Caloveto, Campana, Cariati, Cropalati, Crosia, Mandatoriccio, Crosia, Paludi, Pietrapaola, San Giovanni in Fiore, Scala Coeli, Terravecchia.

5. Związek z obszarem geograficznym

5.1. Specyfika obszaru geograficznego

Obszar geograficzny, na którym produkowany jest ser, jest obszarem jednorodnym zarówno pod względem geograficznym jak i historyczno-kulturowym, i pokrywa się zasadniczo z obszarem Marchesato di Crotone (margrabstwo Crotone), a nazwa ta stosowana jest w odniesieniu do przedmiotowego obszaru od 1390 r. n.e.

Obszar produkcji cechuje się charakterystycznymi wzgórzami z gleby gliniastej pochodzącej z okresu plioceńskiego na obszarze prowincji Crotone oraz w paśmie górskim graniczącym z tą prowincją, które rozciąga się od Sila Piccola po Sila Grande. Z fizycznego punktu widzenia ten obszar geograficzny jest ściśle powiązany, ponieważ duża część płaskowyżu Sila stanowi naturalne letnie pastwiska dla trzody wydzielone na wzgórzach między tymi górami a Morzem Jońskim. To specyficzne ukształtowanie powierzchni wpłynęło na miejscowy klimat, który charakteryzuje się zimnymi zimami i gorącymi latami, przy czym amplituda temperatur jest stosunkowo niewielka, a wilgotność stała – średnia wartość wilgotności względnej wynosi 58 %.

Na obszarze produkcji sera „Pecorino Crotonese” znajduje się 398 hodowli owiec, które posiadają łącznie około 49 tys. sztuk zwierząt i odnotowały w ciągu ostatnich dziesięciu lat wzrost o 4 %, co jest tendencją przeciwną w porównaniu ze wskaźnikiem dla całych Włoch.

System hodowli to półdziki wypas połączony z praktykowaniem wypędu owiec na hale i spędu z hal. Na obszarze produkcji powierzchnia pastwisk jest bardzo duża (powierzchnia użytków rolnych wykorzystywanych jako pastwiska i łąki trwałe stanowi ponad 40 % całkowitej powierzchni) i porastają je rośliny uważane za mające słabe znaczenie zootechniczne lub wręcz za chwasty, ale występujące obficie na gruntach marginalnych, które są charakterystyczne dla obszaru produkcji. Pastwiska na obszarze produkcji są wystarczająco jednorodne. Flora porastająca naturalne pastwiska położone na obszarze margrabstwa składa się zasadniczo z gatunków roślin świeżych, takich jak lokalne ekotypy życicy rocznej, koniczyny, cykorii, lespedezy, lucerny.

Na przedmiotowym obszarze zawód „mistrza serowara” uważany jest za prestiżowy i jest świadectwem starej, historycznie udokumentowanej tradycji. Ponadto dzięki wykorzystywaniu „rodzinnej” siły roboczej w zakładach serowarskich zachowały się niezmienione i stałe techniki produkcyjne. Wiedza i umiejętności serowara stanowią ważny czynnik decydujący o specyfice produktu; produkcja wykonywana jest bowiem ręcznie. Decydującym elementem jest to, by serowar potrafił wychwycić właściwy moment koagulacji mleka, aby wykonać krojenie masy odpowiednim, lokalnie stosowanym narzędziem zwanym il miscu i rozbić skrzep na ziarna wielkości ziarenka ryżu. Narzędzie to, ze względu na swoją konstrukcję, powoduje szybkie krojenie, podczas którego uwalnia się duża ilość tłuszczu, o czym świadczy fakt, że pozostająca serwatka, zwana przez miejscową ludność lacciata, przypomina mleko, co jest wyznacznikiem prawidłowego przetworzenia masy serowej. Bardzo ważna jest też ręcznie wykonywana czynność zwana frugatura (przetrząsanie, mieszanie) oraz wyciskanie masy w celu umieszczenia jej w koszach formujących. Masa jest następnie ponownie przetrząsana i obracana w celu dodatkowego odciśnięcia jej w koszach, a na koniec zanurzana w serwatce (lacciata). Ser pozostawia się na jeden lub kilka dni w celu zakwaszenia, po czym rozpoczyna się etap dojrzewania. Podczas dojrzewania na powierzchni sera pojawiają się charakterystyczne naloty pleśni, które serowar kontroluje tak, by na koniec procesu mógł wyselekcjonować kręgi prawidłowo przetworzone i odrzucić pozostałe. Jeszcze podczas dojrzewania ważne jest, by ocenić właściwy moment odwracania kręgów, wyczyścić je i powlec oliwą z oliwek lub osadem z oliwy z oliwek.

5.2. Specyfika produktu

Ser „Pecorino crotonese” charakteryzuje się:

—	łagodnym zapachem mleka owczego połączonym harmonijnie z innymi charakterystycznymi dla tego sera zapachami, jak zapach siana, traw łąkowych, nuta orzecha laskowego i dymu, przy czym żaden z tych zapachów nie dominuje jednoznacznie, choć najwyraźniejszy jest zapach mleka owczego,

—

spójną masą o niewielkiej ilości pęcherzyków powietrza. Konsystencja jest mało elastyczna; podczas przeżuwania wyczuwalne są ziarna masy, które dobrze rozpuszczają się w ustach po odpowiednim przeżuciu. Wyczuwalna jest obecność tłuszczu, ale nie odczuwa się smaku tłustego. Na skutek przeżuwania i pod wpływem temperatury ciała wyczuwalne stają się te same aromaty, co podczas krojenia sera, ale w sposób pełniejszy i wyraźniejszy, zwłaszcza w momencie przełykania. W tym właśnie momencie charakterystyczny zapach tego sera wypełnia przyjemnie usta i długo się w nich utrzymuje,

—	widocznymi na kręgach odciskami koszyka, w którym ser jest formowany.

—

Specyfika systemu hodowli w stanie półdzikim powoduje, że owce żywią się w większości dzikimi roślinami porastającymi określony obszar. Ser „Pecorino Crotonese” zawdzięcza swoje charakterystyczne aromaty określonym komponentom, takim jak terpen i seskwiterpeny, występującym w znaczących ilościach tylko w roślinach niektórych rodzin, takich jak rośliny trawiaste, krzyżowe, baldaszkowate, złożone i inne, zwykle zjadane przez owce podczas wypasu. Na obszarach upraw paszowych takie składniki są obecne w małej lub bardzo małej ilości. Ponieważ komponenty te są bardzo aromatyczne i związane z niektórymi szczególnymi roślinami, ich obecność w serze pozwala zidentyfikować obszar, na którym zwierzęta były wypasane, ponieważ to właśnie dzika mikroflora wpływa na cechy organoleptyczne „Pecorino Crotonese”. Ponadto praktykowanie tradycyjnego wypasu górskiego pozwala uchronić owce przed stresem środowiskowym i żywieniowym podczas letnich upałów i w ten sposób zachować aromaty mleka.

—

Klimat tego obszaru ma decydujący wpływ na dojrzewanie „Pecorino Crotonese” i przyczynia się do powstania jego charakterystycznej konsystencji. Stopień wilgotności charakterystyczny dla obszaru wpłynął na opracowane w ciągu wieków techniki sezonowania i stanowi ważny czynnik środowiskowy warunkujący dojrzewanie sera. Aby dojrzewanie produktu przebiegało prawidłowo, wymagane jest, by poziom wilgotności nie był zbyt wysoki, co spowodowałoby ryzyko niecałkowitego wyschnięcia sera, ale też nie zbyt zmienny, aby zapewnić jednorodność warunków przez cały okres sezonowania. Na ogół stałe poziomy wilgotności powodują, że dojrzewanie „Pecorino Crotonese” postępuje stopniowo, dzięki czemu wytwarza się charakterystyczna struktura fizyczna produktu, jak na przykład spoistość i brak pęcherzyków powietrza w masie.

—

Nierozerwalny związek danego obszaru z zasobami ludzkimi, przejawiający się w technikach serowarskich, wywodzących się z wielowiekowej miejscowej tradycji mistrzów serowarów, dzięki któremu utrzymuje się niezmienna renoma tego regionu w zakresie przetwórstwa mleka. Fakt, że siła robocza zatrudniona przy produkcji to osoby pochodzące niemal wyłącznie z tej samej rodziny, nie tylko gwarantuje ciągłość tradycji, ale także świadczy o wysokiej specjalizacji i rzemieślniczym charakterze systemu produkcyjnego, który jest nierozerwalnie związany z zasobami ludzkimi, jakich nie spotyka się w innych środowiskach. Specjalistyczne umiejętności są szczególnie ważne tam, gdzie wykonuje się określone czynności ręcznie: od zaprawiania mleka podpuszczką, przez formowanie aż po nadzorowanie i kontrolowanie sera w fazie dojrzewania.

—

Stosowanie naturalnych zakwasów serwatkowych lub mlekowych pochodzących lub istniejących na obszarze produkcji stwarza ważny związek mikrobiologiczny z tym obszarem. Zakwas serwatkowy, który pochodzi z mleka lokalnego, gwarantuje dodatek bakterii mlekowych typowych dla obszaru pochodzenia, a więc wpływa na kształtowanie się specyfiki produktu.

„Pecorino Crotonese” jest serem, który stanowi zasadniczy element przestrzeni wiejskiej stanowiącej obszar produkcji: świadectwa tego faktu są bardzo stare, pochodzą jeszcze sprzed okresu średniowiecza, a dokumenty potwierdzające eksport produktu pochodzą z XVI w. W okresie Wicekrólestwa Austriackiego (1707–1734) nastąpił masowy eksport sera, a na początku stycznia 1712 r. w Neapolu wielebny Giacinto Tassone di Cutro sprzedawał neapolitańskiemu kupcowi Aniello Montagna „200 cantara di formaggio Cotrone della presente stagione del corrente anno, non gonfio, ne tarlato, ne sboccato o serchiato” („200 cantara sera Cotrone z bieżącego sezonu tego roku, nienabrzmiałego, bez dziur, wyszczerbień i zarysowań”). Również w ciągu ostatnich 25 lat nazwa ta używana jest stale na etykietach handlowych oraz przez organizację lokalnych hodowców; ponadto odnotowano liczne przypadki prób imitacji produktu przez producentów spoza obszaru.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 (3))

Właściwe władze administracyjne wszczęły krajową procedurę sprzeciwu, publikując wniosek o rejestrację chronionej nazwy pochodzenia „Pecorino Crotonese” w Dzienniku Urzędowym Republiki Włoskiej nr 46 z dnia 23 lutego 2012 r.

Skonsolidowany tekst specyfikacji produkcji można znaleźć na stronie internetowej: http://www.politicheagricole.it/flex/cm/pages/ServeBLOB.php/L/IT/IDPagina/3335

lub

wchodząc na stronę internetową ministerstwa polityki rolnej, żywnościowej i leśnej (www.politicheagricole.it), otwierając zakładkę „Qualità e sicurezza” (na górze ekranu po prawej stronie), a następnie zakładkę „Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE”.

(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12. Zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012.

(3) Zob. przypis 2.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 205

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 57 2 lipca 2014

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2014/C 205/01	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.7262 – Ageas/Ocidental Seguros/Médis) ( 1 )	1
2014/C 205/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.7244 – China Huaxin Post and Telecommunication Economy Development Center/Alcatel-Lucent Enterprise Business) ( 1 )	2

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2014/C 205/03	Stopa procentowa stosowana przez Europejski Bank Centralny do podstawowych operacji refinansujących: 0,15 % na dzień 1 lipca 2014 r. – Kursy walutowe euro	3
2014/C 205/04	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 30 czerwca 2014 r. w sprawie finansowania programu prac na rok 2014 dotyczącego szkoleń w zakresie bezpieczeństwa żywności i paszy, zdrowia zwierząt, dobrostanu zwierząt oraz zdrowia roślin w ramach programu Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności	4
	Trybunał Obrachunkowy
2014/C 205/05	Sprawozdanie specjalne nr 9/2014 – Czy unijne wsparcie na inwestycje i promocję w sektorze wina jest dobrze zarządzane oraz czy wykazano jego wpływ na konkurencyjność win produkowanych w UE?	9
	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2014/C 205/06	Komunikat rządu francuskiego dotyczący dyrektywy 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów) (Zawiadomienie dotyczące wniosków o wyłączne zezwolenia na poszukiwanie węglowodorów płynnych lub gazowych, zwane zezwoleniem Boissy) ( 1 )	10

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2014/C 205/07	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.7169 – Weichai Power/Kion Group) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	12
2014/C 205/08	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.7215 – AMEC/Foster Wheeler) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	13
2014/C 205/09	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.7290 – Apple/Beats) ( 1 )	14
	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2014/C 205/10	Publikacja wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych	15
2014/C 205/11	Publikacja wniosku o rejestrację zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych	22