16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/2

Decyzje Trybunału podjęte na zgromadzeniu ogólnym w dniu 8 października 2013 r.

2013/C 336/04

Na zgromadzeniu ogólnym w dniu 8 października 2013 r. Trybunał postanowił przydzielić F. Biltgena do pierwszej i szóstej izby.

Skład pierwszej i szóstej izby jest w związku z tym następujący:

Pierwsza izba

A. Tizzano, prezes izby,

A. Borg Barthet, E. Levits, M. Berger, S. Rodin i F. Biltgen, sędziowie.

Szósta izba

A. Borg Barthet, prezes izby,

E. Levits, M. Berger, S. Rodin i F. Biltgen, sędziowie.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/3

Listy do celów ustalenia składów orzekających

2013/C 336/05

Na zgromadzeniu ogólnym w dniu 8 października 2013 r. Trybunał sporządził następującą listę do celów ustalenia składu wielkiej izby:

A. Rosas

F. Biltgen

E. Juhász

S. Rodin

G. Arestis

C. Vajda

A. Borg Barthet

J.L. Da Cruz Vilaça

J. Malenovský

C.G. Fernlund

U. Lõhmus

E. Jarašiūnas

E. Levits

A. Prechal

A. Ó Caoimh

M. Berger

J.-C. Bonichot

D. Šváby

A. Arabadjiev

M. Safjan

C. Toader

Na zgromadzeniu ogólnym w dniu 8 października 2013 r. Trybunał sporządził następującą listę do celów ustalenia składu pierwszej izby w składzie pięciu sędziów:

A. Borg Barthet

F. Biltgen

E. Levits

S. Rodin

M. Berger

Na zgromadzeniu ogólnym w dniu 8 października 2013 r. Trybunał sporządził następującą listę do celów ustalenia składu szóstej w składzie trzech sędziów:

E. Levits

M. Berger

S. Rodin

F. Biltgen

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/5

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 września 2013 r. — Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials Co. Ltd przeciwko Radzie Unii Europejskiej, Komisji Europejskiej

(Sprawa C-15/12 P) (1)

(Odwołanie - Dumping - Rozporządzenie (WE) nr 826/2009 - Przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chin - Rozporządzenie (WE) nr 384/96 - Artykuł 2 ust. 10 lit. b) - Obiektywne porównanie - Artykuł 11 ust. 9 - Częściowy przegląd okresowy - Obowiązek zastosowania tej samej metody co metoda zastosowana w postępowaniu, które doprowadziło do nałożenia cła - Zmiana okoliczności)

2013/C 336/11

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials Co. Ltd (przedstawiciele: adwokaci J.F. Bellis i R. Luff)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska (przedstawiciele: J.P. Hix, pełnomocnik, wspierany przez G. Berrischa, Rechtsanwalt i N. Chesaites, Barrister), Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Gippini Fournier i H. van Vliet, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) z dnia 16 grudnia 2011 r. w sprawie T-423/09 Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials przeciwko Radzie, w którym Sąd oddalił żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 826/2009 z dnia 7 września 2009 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1659/2005 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 240, s. 7) — Porównanie między wartością normalną i ceną eksportową — Uwzględnienie podatku od wartości dodanej państwa pochodzenia — Zastosowanie metody różnej od metody wykorzystanej w postępowaniu pierwotnym — Naruszenie prawa.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials Co. Ltd zostaje obciążone kosztami niniejszego postępowania.

3)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 89 z 24.3.2012.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/5

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szombathelyi Törvényszék (Węgry) w dniu 24 czerwca 2013 r. — Sebestyén Katalin przeciwko Kővári Zsolt Csaba, OTP Bank Nyrt., OTP Faktoring Követeléskezelő Zrt., Raiffeisen Bank Zrt.

(Sprawa C-342/13)

2013/C 336/13

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Szombathelyi Törvényszék.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sebestyén Katalin.

Strona pozwana, Druga strona postępowania: Kővári Zsolt Csaba, OTP Bank Nyrt., OTP Faktoring Követeléskezelő Zrt., Raiffeisen Bank Zrt.

Pytania prejudycjalne

Czy na podstawie art. 3 ust. 1[dyrektywy Rady 93/13/EWG (1) z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich] należy uznać, że warunek umowny, zgodnie z którym spory związane z umową pożyczki zawartą pomiędzy konsumentem a bankiem zostają poddane wyłącznej właściwości sądu złożonego z trzech arbitrów Pénz- és Tőkepiaci Állandó Választottbíróság (stałego sądu arbitrażowego ds. dewiz i kapitału), jest nieuczciwy?

Czy na podstawie art. 3 pkt 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach z konsumentami należy uznać, że warunek umowny, na podstawie którego poza wyjątkami ustanowionymi w umowie, spory dotyczące umowy pożyczki zawartej pomiędzy konsumentem a bakiem poddane zostają wyłącznej właściwości sądu złożonego z trzech arbitrów Pénz- és Tőkepiaci Állandó Választottbíróság (stałego sądu arbitrażowego ds. dewiz i kapitału), przy czym w umowie pożyczki znajduje się ogólna informacja dotycząca różnic pomiędzy postępowaniem regulowanym przez ustawę nr LXXI z 1994 r. o arbitrażu, a zwykłym postępowaniem sądowym, jest nieuczciwy niezależnie od tej informacji?

(1) Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, s. 29).

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bayerischer Verwaltungsgerichtshof (Niemcy) w dniu 25 lipca 2013 r. — Zuchtvieh-Export GmbH przeciwko Stadt Kempten

(Sprawa C-424/13)

2013/C 336/14

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bayerischer Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Zuchtvieh-Export GmbH

Strona pozwana: Stadt Kempten

Pytania prejudycjalne

Czy art. 14 ust. 1 rozporządzenia nr 1/2005/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że właściwe władze miejsca wyjazdu w przypadku długotrwałego przewozu domowych nieparzystokopytnych oraz gatunków domowego bydła, owiec, kóz i świń, w którym miejsce wyjazdu znajduje się w państwie członkowskim Unii, a miejsce przeznaczenia w państwie trzecim, mogą ostemplować dziennik podróży złożony przez organizatora zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. c) tylko w sytuacji, gdy dziennik ów spełnia wymogi przewidziane w art. 14 ust. 1 lit. a) ii) dla całej trasy przewozu z miejsca wyjazdu do miejsca przeznaczenia, a więc także dla odcinków położonych w całości poza terytorium Unii?

Czy art. 14 ust. 1 rozporządzenia nr 1/2005/WE należy interpretować w ten sposób, że właściwe zgodnie z tym przepisem władze miejsca wyjazdu mogą w myśl art. 14 ust. 1 lit. b) rozporządzenia zobowiązać organizatora przewozu do zmiany planowania przewidzianych długotrwałych przewozów w taki sposób, aby przepisy tego rozporządzenia były przestrzegane dla całego przewozu od miejsca wyjazdu do miejsca przeznaczenia, także jeśli poszczególne odcinki trasy położone są wyłącznie w państwach trzecich?

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań oraz zmieniające dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 1255/97, Dz.U. 2005 L 3, s. 1.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/6

Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Słowackiej

(Sprawa C-433/13)

2013/C 336/15

Język postępowania: słowacki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Tokár i F. Schatz, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Słowacka

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że odmawiając przyznania beneficjentom zamieszkującym na terytorium innego państwa członkowskiego niż Republika Słowacka zasiłków pielęgnacyjnych i opiekuńczych oraz dodatku na pokrycie wyższych kosztów, przewidzianych w ustawie nr 447/2008 Republika Słowacka uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy 48 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 7 i 21 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 (1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego;

—	obciążenie Republiki Słowackiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja twierdzi, że zasiłki pielęgnacyjne i opiekuńcze oraz dodatek na pokrycie wyższych kosztów przewidziane w ustawie nr 447/2008 stanowią świadczenia w razie choroby w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt a) rozporządzenia (WE) nr 883/2004, które powinny być wypłacane również beneficjentom niezamieszkującym na terytorium danego państwa członkowskiego (w niniejszym wypadku Republiki Słowackiej). Tym samym prawo krajowe nie może ograniczać prawa beneficjentów niezamieszkujących na terytorium słowackim do pobierania tych zasiłków. Prawo słowackie, które przewiduje takie ograniczenie nie jest zatem zgodne z art. 48 TFUE i z art. 7 i 21 rozporządzenia (WE) nr 883/2004.

(1) Dz.U. L 166, s. 1.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht (Niemcy) w dniu 27 sierpnia 2013 r. — Europäische Schule München przeciwko Silvana Oberto

(Sprawa C-464/13)

2013/C 336/16

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesarbeitsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca w postępowaniu rewizyjnym: Szkoła Europejska w Monachium

Strona pozwana w postępowaniu rewizyjnym: Silvana Oberto

Pytania prejudycjalne

Czy art. 27 ust. 2 zdanie 1 Konwencji Określającej Statut Szkół Europejskich z dnia 21 czerwca 1994 r. (1), zwanej dalej „konwencją”, należy interpretować w ten sposób, iż zatrudnieni przez Szkołę Europejską nauczyciele kontraktowi, którzy nie zostali oddelegowani przez państwa członkowskie zaliczają się do osób wskazanych w tej konwencji i nie są wyłączeni — tak jak kadra administracyjna i personel pomocniczy szkoły — spod zakresu stosowania tego uregulowania?

W razie udzielenia przez Trybunał odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:

Czy art. 27 ust. 2 zdanie 1 konwencji należy interpretować w ten sposób, że uregulowanie to obejmuje również ocenę zgodności z prawem niekorzystnego aktu wydanego przez dyrektora szkoły względem nauczycieli kontraktowych w ramach wykonywania jego uprawnień wynikających z konwencji lub przepisów wydanych na jej podstawie?

W razie udzielenia przez Trybunał odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie:

Czy art. 27 ust. 2 zdanie 1 konwencji należy interpretować w ten sposób, że również zawarcie umowy między dyrektorem Szkoły Europejskiej i nauczycielem kontraktowym dotyczącej stosunku pracy tego nauczyciela na czas określony stanowi niekorzystny akt wydany przez dyrektora względem nauczyciela kontraktowego?

W razie udzielenie przez Trybunał odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie lub trzecie:

Czy art. 27 ust. 2 zdanie 1 konwencji należy interpretować w ten sposób, że określona w nim Izba Odwoławcza jest, po wyczerpaniu drogi administracyjnej, wyłącznie właściwa jako pierwsza i ostatnia instancja do rozstrzygania sporów dotyczących ograniczenia czasu trwania umowy o pracę zawartej przez dyrektora Szkoły z nauczycielem kontraktowym, jeżeli to porozumienie w znacznym stopniu oparte jest na wytycznej Zarządu Szkół zawartej w punkcie 1.3. statutu dla nauczycieli kontraktowych zatrudnionych po dniu 31 sierpnia 1994 r. (StaLES), który przewiduje „roczne umowy o pracę”?

(1) Dz.U. 1994 L 212, s. 3

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht (Niemcy) w dniu 27 sierpnia 2013 r. — Szkoła Europejska w Monachium przeciwko Barbara O'Leary

(Sprawa C-465/13)

2013/C 336/17

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesarbeitsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca w postępowaniu rewizyjnym: Szkoła Europejska w Monachium

Strona pozwana w postępowaniu rewizyjnym: Barbara O'Leary

Pytania prejudycjalne

Czy art. 27 ust. 2 zdanie 1 Konwencji Określającej Statut Szkół Europejskich z dnia 21 czerwca 1994 r., zwanej dalej „konwencją” (1), należy interpretować w ten sposób, iż zatrudnieni przez Szkołę Europejską nauczyciele kontraktowi, którzy nie zostali oddelegowani przez państwa członkowskie, zaliczają się do osób wskazanych w tej konwencji i nie są wyłączeni — tak jak kadra administracyjna i personel pomocniczy szkoły — spod zakresu stosowania tego uregulowania?

W razie udzielenia przez Trybunał odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:

W razie udzielenia przez Trybunał odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie:

Czy art. 27 ust. 2 zdanie 1 konwencji należy interpretować w ten sposób, że również zawarcie umowy między dyrektorem Szkoły Europejskiej i nauczycielem kontraktowym dotyczącej stosunku pracy tego nauczyciela na czas określony, stanowi niekorzystny akt wydany przez dyrektora względem nauczyciela kontraktowego?

W razie udzielenie przez Trybunał odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie lub trzecie:

Czy art. 27 ust. 2 zdanie 1 konwencji należy interpretować w ten sposób, że określona w nim Izba Odwoławcza jest, po wyczerpaniu drogi administracyjnej, wyłącznie właściwa jako pierwsza i ostatnia instancja do rozstrzygania sporów dotyczących ograniczenia czasu trwania umowy o pracę zwartej przez dyrektora Szkoły z nauczycielem kontraktowym, jeżeli to porozumienie w znacznym stopniu oparte jest na wytycznej Zarządu Szkół zawartej w punkcie 1.3. statutu dla nauczycieli kontraktowych zatrudnionych po dniu 31 sierpnia 1994 r. (zwanego dalej „StaLES”), który przewiduje „roczne umowy o pracę”?

(1) Dz.U. 1994 L 212, s.3.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/8

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 18 czerwca 2013 r. w sprawie T-406/08 ICF przeciwko Komisji, wniesione w dniu 27 sierpnia 2013 r. przez Industries Chimiques du Fluor (ICF)

(Sprawa C-467/13 P)

2013/C 336/18

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Industries Chimiques du Fluor (ICF) (przedstawiciele: P. Wytinck, D. Gillet, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 18 czerwca 2013 r. wydanego w sprawie T-406/08 Industries Chimiques du Fluor (ICF) przeciwko Komisji Europejskiej i, jeśli Trybunał uzna, że dysponuje wszystkimi koniecznymi elementami umożliwiającymi wydanie ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie, uchylenie nałożonej na ICF w spornej decyzji grzywny w kwocie 1 700 000 EUR lub, co najmniej, zmniejszenie kwoty tej grzywny;

—	tytułem żądania ewentualnego, uchylenie wyroku Sądu i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

—	obciążenie Komisji wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swego odwołania wnosząca je podnosi trzy argumenty.

W pierwszym zarzucie wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd dopuścił się naruszenia prawa lub też co najmniej nieprawidłowości w ustaleniach faktycznych, czy też przeinaczenia ich podczas oceny rozstrzygając, iż okoliczność, że Komisja oparła sporną decyzję na dokumentach, o których nie wspomniała w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów, nie stanowi naruszenia prawa do obrony oraz art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (1).

Wnosząca odwołanie stoi również na stanowisku, że Sąd dopuścił się naruszenia prawa rozstrzygając, iż przyjęcie przez Komisję w spornej decyzji mniejszej liczby uczestników naruszenia niż ta przyjęta w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów nie zaszkodziło interesom strony skarżącej w pierwszej instancji ani nie stanowi naruszenia jej prawa do obrony, a to ze względu na to, że przed wydaniem decyzji skarżąca nie miała możliwości zajęcia stanowiska w kwestii tego zmniejszenia.

W drugim zarzucie wnosząca odwołanie zarzuca Sądowi naruszenie art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1/2003. Jej zdaniem Sąd dokonał błędnej wykładni pkt 18 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien interpretując wyrażenie „całkowita wartość sprzedaży dóbr (towarów) lub usług mających związek z naruszeniem” jako oznaczające całkowitą wartości sprzedaży dokonanej jedynie przez przedsiębiorstwa uczestniczące w naruszeniu, a nie — całkowitą wartość sprzedaży na tym rynku.

Wnosząca odwołanie zarzuca również Sądowi naruszenie spoczywającego na nim obowiązku uzasadnienia ze względu na to, że nie ustosunkował się on w odpowiedni i dostateczny sposób na przedstawioną przez nią argumentację, zgodnie z którą Komisja odeszła od praktyki decyzyjnej w dziedzinie ustalania kwoty grzywny.

W ramach trzeciego zarzutu wnosząca odwołanie zajmuje stanowisko, że toczące się przed Sądem postępowanie trwało zbyt długo, efektem czego doszło do naruszenia art. 47 karty praw podstawowych, podczas gdy jej zdaniem chodzi tu o prostą sprawę opartą na niewielkiej dokumentacji. Wnosząca odwołanie żąda zatem, w zastosowaniu orzecznictwa Trybunału (2), obniżenia kwoty nałożonej na nią grzywny.

Wnosząca odwołanie zarzuca wreszcie Sądowi, że ten dopuścił się naruszenia art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1/2003. Jej zdaniem Sąd nie wykonał prawidłowo przysługującego mu prawa do pełnego orzekania, nie dokonując samodzielnej oceny sytuacji i nie motywując tego, dlaczego uważa on nałożoną grzywnę za uzasadnioną. Wnosząca odwołanie stoi w tym względzie na stanowisku, że Sąd nie ustosunkował się wobec podniesionej przez nią w postępowaniu sądowym różnorodnej argumentacji.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).

(2) Wyrok z dnia 17 grudnia 1998 r. w sprawie C-185/95 P Baustahlgewebe przeciwko Komisji, Rec. s. I-8417.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bayerisches Verwaltungsgericht München (Niemcy) w dniu 2 września 2013 r. — Andre Lawrence Shepherd przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-472/13)

2013/C 336/19

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bayerisches Verwaltungsgericht München

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Andre Lawrence Shepherd

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Pytania prejudycjalne

Czy art. 9 ust. 2 lit. e) dyrektywy 2004/83/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że zakresem ochrony są objęte tylko osoby, których konkretny zakres zadań wojskowych obejmuje bezpośredni udział w działaniach bojowych, a więc akcje z bronią, lub które mają prawo do wydawania rozkazów nakazujących takie akcje (alternatywa pierwsza), czy też również inni członkowie sił zbrojnych mogą podlegać ochronie na mocy tego przepisu, jeśli zakres ich zadań wyczerpuje się w logistycznym, technicznym wsparciu oddziału poza właściwymi działaniami bojowymi i ma tylko pośredni wpływ na właściwy przebieg walk (alternatywa druga)?

W razie udzielenia odpowiedzi na pytanie pierwsze stosownie do alternatywy drugiej:

Czy art. 9 ust. 2 lit. e) dyrektywy 2004/83/WE należy interpretować w ten sposób, że odbywanie służby wojskowej w przypadku konfliktu (międzynarodowego lub krajowego) musi najczęściej lub systematycznie wzywać lub zobowiązywać do popełniania przestępstw lub aktów, o których mowa w art. 12 ust. 2 tej dyrektywy (alternatywa pierwsza), czy też wystarczy, jeśli ubiegający się o azyl wykaże, że siły zbrojne, których jest członkiem, popełniły na terenie, na którym zostały użyte, w konkretnych przypadkach przestępstwa, o których mowa w art. 12 ust. 2 wspomnianej dyrektywy, czy to z uwagi na to, że poszczególne rozkazy operacyjne okazały się mieć charakter przestępczy w rozumieniu tego przepisu, czy też z tego względu, że chodziło o ekscesy poszczególnych osób (alternatywa druga)?

W razie udzielenia odpowiedzi na pytanie drugie stosownie do alternatywy drugiej:

Czy ochrona uchodźców jest przyznawana tylko wtedy, gdy również na przyszłość z wysokim prawdopodobieństwem, ponad wszelkie racjonalne wątpliwości, należy liczyć się z tym, że dojdzie do naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego, czy też wystarczy, jeśli ubiegający się o azyl określi fakty, w świetle których w konkretnym konflikcie (bezwzględnie lub prawdopodobnie) dochodzi do takich przestępstw i w związku z tym nie można wykluczyć możliwości, że mógłby on zostać w nie uwikłany?

4)	Czy nietolerowanie lub karanie naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego przez sądy wojskowe wyłącza ochronę uchodźców określoną w art. 9 ust. 2 lit. e) dyrektywy 2004/83/WE, czy też fakt ten nie ma żadnego znaczenia? Czy w ogóle musi dojść do ukarania przez Międzynarodowy Trybunał Karny?

5)	Czy okoliczność, że użycie oddziałów lub statut okupacyjny jest sankcjonowane przez wspólnotę międzynarodową lub ma oparcie w mandacie Rady Bezpieczeństwa ONZ, wyłącza ochronę uchodźców?

Czy dla przyznania ochrony uchodźców na podstawie art. 9 ust. 2 lit. e) dyrektywy 2004/83/WE konieczne jest, aby ubiegający się o azyl mógł zostać skazany w ramach wykonywania swoich obowiązków służbowych na podstawie statutów Międzynarodowego Trybunału Karnego (alternatywa pierwsza), czy też ochrona uchodźców jest przyznawana już wtedy, gdy próg ten nie jest osiągnięty, a więc ubiegający się o azyl nie musi obawiać się ścigania karnego, jednakowoż nie może pogodzić odbywania służby wojskowej ze swoim sumieniem (alternatywa druga)?

W razie udzielenia odpowiedzi na pytanie szóste stosownie do alternatywy drugiej:

Czy okoliczność, że ubiegający się o azyl nie skorzystał z możliwości poddania się zwykłej procedurze odmowy służby wojennej, mimo że miałby ku temu okazję, wyłącza ochronę uchodźców na podstawie wspomnianych przepisów, czy też ochrona uchodźców jest możliwa również wtedy, gdy chodzi o aktualną decyzję podjętą zgodnie z własnym sumieniem?

8)	Czy degradacja i dymisja z wojska, wymierzenie kary pozbawienia wolności i wiążące się z tym społeczne potępienie i szykanowanie stanowią akt prześladowania w rozumieniu art. 9 ust. 2 lit. b) lub c) dyrektywy 2004/83/WE?

(1) Dyrektywa Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony (Dz.U. L 304, s. 12).

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 3 września 2013 r. — Adala Bero

(Sprawa C-473/13)

2013/C 336/20

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca skargę rewizyjną: Adala Bero

Organ będący stroną: Regierungspräsidium Kassel

Pytanie prejudycjalne

Czy z art. 16 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (1) wynika zobowiązanie państwa członkowskiego do wykonania aresztu w celu wydalenia co do zasady w specjalnych ośrodkach detencyjnych również wtedy, gdy takie ośrodki znajdują się tylko w niektórych jednostkach podziału federalnego tego państwa członkowskiego, a w innych nie?

(1) Dz.U. L 348, s. 98.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 3 września 2013 r. — Thi Ly Pham

(Sprawa C-474/13)

2013/C 336/21

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca skargę rewizyjną: Thi Ly Pham

Organ będący stroną: Stadt Schweinfurt, Amt für Meldewesen und Statistik

Pytanie prejudycjalne

Czy umieszczenie osoby aresztowanej w celu wydalenia wspólnie z więźniami jest zgodne z art. 16 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (1), jeżeli wyraża ona zgodę na to wspólne umieszczenie?

(1) .Dz.U. L 348, s. 98.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/10

Skarga wniesiona w dniu 6 września 2013 r. — Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

(Sprawa C-478/13)

2013/C 336/22

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (Przedstawiciele: D. Bianchi i M. Owsiany-Hornung, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że w związku z brakiem ustanowienia w krajowym porządku prawnym obowiązku powiadomienia właściwych władz polskich o lokalizacji upraw GMO zgodnie z częścią C dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/18/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie i uchylającej dyrektywę Rady 90/220/EWG (1), z brakiem ustanowienia rejestru lokalizacji tych samych upraw GMO oraz z brakiem podania do publicznej wiadomości informacji o lokalizacji tychże upraw GMO, Rzeczypospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 31 ust. 3 lit. b) tejże dyrektywy 2001/18/WE;

—	obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2001/18/WE upłynął w dniu 17 października 2002 r.

(1) Dz. U. L 106, s 1; Polskie wydanie specjalne Rozdział 15 Tom 06 s. 77 — 114

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/11

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 11 lipca 2013 r. w sprawie T-197/12 Metropolis Inmobiliarias y Restauraciones, SL przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 24 września 2013 r. przez Metropolis Inmobiliarias y Restauraciones, SL

(Sprawa C-509/13 P)

2013/C 336/23

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Metropolis Inmobiliarias y Restauraciones, SL (przedstawiciel: adwokat J. Carbonell Callicó)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), MIP Metro Group Intellectual Property GmbH & Co. KG

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi o:

—	uchylenie wyroku Sądu (ósma izba) z dnia 11 lipca 2013 r. w sprawie T-197/12 i tym samym odrzucenie zgłoszenia graficznego wspólnotowego znaku towarowego nr 7585045 „METRO” dla usług z klasy 36;

—	obciążenie pozostałych uczestników postępowania kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie od ww. wyroku jest w zasadzie oparte na trzech zarzutach.

Po pierwsze wnoszący odwołanie zarzuca Sądowi naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie znaku towarowego (1) z powodu błędów w interpretacji usług, których dotyczą przeciwstawiane sobie znaki towarowe oraz braku całościowego badania spornych znaków.

Po drugie wnoszący odwołanie uważa, że zachodzi sprzeczność pomiędzy wyrokami tego samego Sądu wydanymi w postępowaniach, w których uczestniczą te same strony i których przedmiotem są te same zagadnienia w odniesieniu do podobnych znaków. Wyrok wydany w sprawie T-284/11, w pełni związany z niniejszą sprawą, nie został wzięty po uwagę mimo przedstawienia go przez stronę niniejszego postępowania w terminie i w wymaganej formie.

Po trzecie podnoszone są uchybienia proceduralne w postępowaniu przed Sądem Unii Europejskiej, które naruszyły interesy wnoszącego odwołanie i naraziły go wielokrotnie na sytuację, w której był pozbawiony ochrony. W szczególności odbyła się rozprawa bez udziału wnoszącego odwołanie, mimo iż wniósł on w terminie i z należytym uzasadnieniem o odroczenie rozprawy z ważnej przyczyny.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego; Dz.U. L 78, s. 1.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/11

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 11 lipca 2013 r. w sprawie T-358/08 Hiszpania przeciwko Komisji, wniesione w dniu 25 września 2013 r. przez Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-513/13 P)

2013/C 336/24

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: A. Rubio González, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uwzględnienie niniejszego odwołania i uchylenie wyroku Sądu z dnia 11 lipca 2013 r. w sprawie T-358/08 Królestwo Hiszpanii przeciwko Komisji Europejskiej;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2008) 3249 z dnia 25 czerwca 2008 r. w sprawie zmniejszenia pomocy przyznanej Królestwu Hiszpanii z Funduszu Spójności na projekt nr 96/11/61/018 „Saneamiento de Zaragoza” decyzją Komisji C(96) 2095 z dnia 26 lipca 1996 r.,

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Naruszenie prawa dotyczące skutków terminu przewidzianego w art. H ust. 2 załącznika II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1164/94 z dnia 16 maja 1994 r. ustanawiającego Fundusz Spójności (1). Po upływie wskazanego terminu Komisja nie może już podjąć żadnego środka korekty finansowej, gdyż ma obowiązek dokonania płatności, a zastosowana korekta jest niezgodna z prawem.

Naruszenie prawa polegające na interpretacji pojęcia obiektu budowlanego, zgodnie z którą cała sieć stanowi jeden obiekt budowlany w rozumieniu art. 1 lit. c) dyrektyw Rady 93/37/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącej koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane (2). Zaskarżony wyrok zrywa z linią orzeczniczą zapoczątkowaną wyrokiem z dnia 5 października 2000 r. w sprawie C-16/98 Komisja przeciwko Francji, Rec. s. 8315, gdyż nie uwzględnia wymogu istnienia ciągłości geograficznej wszystkich obiektów budowlanych i ich współzależności, czyli konieczności istnienia wzajemnego powiązania w celu świadczenia usług.

(1) Dz.U. L 130, s. 1.

(2) Dz.U. L 199, s. 54.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/13

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Galp Energia España i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-462/07) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Hiszpański rynek bitumu penetrującego - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 81 WE - Coroczne porozumienia w sprawie podziału rynku oraz uzgadniania cen - Dowód uczestnictwa w kartelu - Obliczanie kwoty grzywny)

2013/C 336/25

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Galp Energia España, SA (Alcobendas, Hiszpania); Petróleos de Portugal (Petrogal), SA (Lizbona, Portugalia) i Galp Energia, SGPS, SA (Lizbona) (przedstawiciele: M. Slotboom i G. Gentil Anastácio, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre, pełnomocnik, wspierany początkowo przez J. Rivasa Andrésa, adwokata, i przez M. Heenan Brónę, solicitor, następnie przez J. Rivasa Andrésa)

Przedmiot

Tytułem głównym, żądanie stwierdzenia nieważności całości lub części decyzji Komisji C(2007) 4441 wersja ostateczna z dnia 3 października 2007 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 81 [WE] [sprawa COMP/38.710 — Bitum (Hiszpania)], a tytułem ewentualnym, żądanie obniżenia kwoty grzywny nałożonej na skarżące.

Sentencja

Stwierdza się nieważność art. 1 decyzji Komisji C(2007) 4441 wersja ostateczna z dnia 3 października 2007 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 81 [WE] [sprawa COMP/38.710 — Bitum (Hiszpania)] w zakresie, w jakim Komisja stwierdza w tym artykule udział Galp Energía España, SA, Petróleos de Portugal (Petrogal), SA, i Galp Energia, SGPS, SA w szeregu porozumień i uzgodnionych praktyk na hiszpańskim rynku bitumu w zakresie, w jakim ów szereg porozumień i uzgodnionych praktyk obejmuje po pierwsze system nadzoru nad wykonywaniem porozumień w sprawie podziału rynku i klientów, a po drugie mechanizm kompensat mający wyrównywać różnice zaistniałe w porównaniu z porozumieniami w sprawie podziału rynku i klientów.

Stwierdza się nieważność art. 3 decyzji C(2007) 4441 wersja ostateczna w zakresie, w jakim Komisja zobowiązuje w nim Galp Energía España, Petróleos de Portugal (Petrogal) i Galp Energia, SGPS do zakończenia naruszenia stwierdzonego w art. 1 rzeczonej decyzji i do powstrzymania się od ponownego podjęcia działania lub zachowania wskazanego we wspomnianym art. 1 lub mającego podobne cele lub skutki w zakresie, w jakim owo naruszenie obejmuje po pierwsze system nadzoru nad wykonywaniem porozumień w sprawie podziału rynku i klientów, a po drugie mechanizm kompensat mający wyrównywać różnice zaistniałe w porównaniu z porozumieniami w sprawie podziału rynku i klientów.

3)	Kwota grzywny nałożonej na Galp Energía España i na Petróleos de Portugal (Petrogal) w art. 2 decyzji C(2007) 4441 wersja ostateczna zostaje ustalona na 8 277 500 EUR, a kwota grzywny nałożonej na Galp Energia, SGPS, w art. 2 wspomnianej decyzji zostaje ustalona na 6 149 000 EUR.

4)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

5)	Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 51 z 23.2.2008.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/13

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Nynäs Petroleum i Nynas Petróleo przeciwko Komisji

(Sprawa T-482/07) (1)

2013/C 336/26

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Nynäs Petroleum AB (Sztokholm, Szwecja) i Nynas Petróleo, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: D. Beard, QC, i M. Dean, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo X. Lewis i F. Castillo de la Torre, potem F. Castillo de la Torre i J. Bourke, a następnie F. Castillo de la Torre i C. Urraca Caviedes, pełnomocnicy)

Przedmiot

Tytułem głównym, żądanie stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Komisji C(2007) 4441 wersja ostateczna z dnia 3 października 2007 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 81 [WE] [sprawa COMP/38.710 — Bitum (Hiszpania)], a tytułem ewentualnym, żądanie obniżenia kwoty grzywny nałożonej na skarżące.

Sentencja

Kwota grzywny nałożonej na Nynas Petróleo, SA w art. 2 decyzji Komisji C(2007) 4441 wersja ostateczna z dnia 3 października 2007 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 81 [WE] [sprawa COMP/38.710 — Bitum (Hiszpania)] zostaje ustalona na 10 406 000 EUR, a kwota grzywny nałożonej na Nynäs Petroleum, AB w art. 2 wspomnianej decyzji zostaje ustalona na 10 164 000 EUR.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 51 z 23.2.2008.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/14

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — PROAS przeciwko Komisji

(Sprawa T-495/07) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Hiszpański rynek bitumu penetrującego - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 81 WE - Coroczne porozumienia w sprawie podziału rynku oraz uzgadniania cen - Tłumaczenie pisma w sprawie przedstawienia zarzutów - Obliczanie kwoty grzywny - Rozsądny termin - Powaga rzeczy osądzonej)

2013/C 336/27

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Productos Asfálticos (PROAS), SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: początkowo C. Fernández Vicién, A. Pereda Miquel i P. Carmona Botana, potem C. Fernández Vicién i A. Pereda Miquel, a następnie C. Fernández Vicién, adwokaci)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2007) 4441 wersja ostateczna z dnia 3 października 2007 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 81 [WE] [sprawa COMP/38.710 — Bitum (Hiszpania)] oraz żądanie obniżenia kwoty grzywny nałożonej w tej decyzji na skarżącą.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Żądania Komisji Europejskiej zmierzające do podwyższenia kwoty grzywny zostają oddalone.

3)	Productos Asfálticos (PROAS), SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 64 z 8.3.2008.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/14

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Repsol Lubricantes y Especialidades i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-496/07) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Hiszpański rynek bitumu penetrującego - Coroczne porozumienia w sprawie podziału rynku oraz uzgadniania cen - Prawo do obrony - Możliwość przypisania zachowania o znamionach naruszenia - Zasada indywidualizacji kar i sankcji - Obliczanie kwoty grzywny - Powaga rzeczy osądzonej)

2013/C 336/28

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Repsol Lubricantes y Especialidades, SA, dawniej Repsol Lubricantes YPF y Especialidades, SA (Madryt, Hiszpania); Repsol Petróleo, SA (Madryt) i Repsol, SA, dawniej Repsol YPF, SA (Madryt) (przedstawiciele: L. Ortiz Blanco, J. Buendía Sierra, M. Muñoz de Juan i Á. Givaja Sanz, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre i C. Urraca Caviedes, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Żądania Komisji Europejskiej zmierzające do podwyższenia kwoty grzywny zostają oddalone.

3)	Repsol Lubricantes y Especialidades, SA, Repsol Petróleo, SA i Repsol, SA zostają obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 64 z 8.3.2008.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/15

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — CEPSA przeciwko Komisji

(Sprawa T-497/07) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Hiszpański rynek bitumu penetrującego - Coroczne porozumienia w sprawie podziału rynku oraz uzgadniania cen - Tłumaczenie pisma w sprawie przedstawienia zarzutów - Możliwość przypisania zachowania o znamionach naruszenia - Rozsądny termin - Zasada bezstronności - Obliczanie kwoty grzywny - Powaga rzeczy osądzonej)

2013/C 336/29

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Compañía Española de Petróleos (CEPSA), SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: początkowo O. Armengol i Gasull, P. Pérez-Llorca Zamora i Á. Pascual Morcillo, następnie O. Armengol i Gasull oraz J. Rodríguez Cárcamo, adwokaci)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Żądania Komisji Europejskiej dotyczące kwoty grzywny zostają oddalone.

3)	Compañía Española de Petróleos (CEPSA), SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 64 z 8.3.2008.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/15

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Müller-Boré & Partner przeciwko OHIM — Popp i in. (MBP)

(Sprawa T-338/09) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego MBP - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy ip_law@mbp./email - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009) - Używane w obrocie handlowym oznaczenie krajowe mbp.de - Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009))

2013/C 336/30

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Müller-Boré & Partner Patentanwälte. Rechtsanwälte (Monachium, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci C. Osterrieth i T. Schmitz)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo S. Schäffner, następnie A. Pohlmann, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM byli również, interwenient przed Sądem: Eugen Popp (Monachium, Niemcy); Wolf E. Sajda (Monachium); Johannes Bohnenberger (Monachium); i Volkmar Kruspig (Monachium) (przedstawiciele: adwokaci C. Rohnke, M. Jacob i J. Herrlinger)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 23 czerwca 2009 r. (sprawa R 1176/2007-4) dotycząca postępowania w sprawie sprzeciwu między Eugenem Poppem, Wolfem E. Sajdą, Johannesem Bohnenbergerem, Volkmarem Kruspigiem a Müller-Boré & Partner Rechtsanwälte. Patentanwälte.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Müller-Boré & Partner Patentanwälte. Rechtsanwälte zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 267 z 7.11.2009.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/16

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Colt Télécommunications France przeciwko Komisji

(Sprawa T-79/10) (1)

2013/C 336/31

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Colt Télécommunications France (Paryż, Francja) (przedstawiciel: M. Debroux, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i C. Urraca Caviedes, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Republika Francuska (przedstawiciele: początkowo G. de Bergues i J. Gstalter, a następnie D. Colas, J. Bousin i J.S. Pilczer, pełnomocnicy); Sequalum SAS (Puteaux, Francja) (przedstawiciele: L. Feldman, adwokat) i departament Hauts-de-Seine (Francja) (przedstawiciele: J.D. Bloch i G. O’Mahony, adwokaci)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2009) 7426 wersja ostateczna z dnia 30 września 2009 r. dotyczącej rekompensaty kosztów świadczenia usługi publicznej w związku z budową i obsługą ultraszerokopasmowej sieci łączności elektronicznej w departamencie Hauts-de-Seine (pomoc państwa N 331/2008 — Francja).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Colt Télécommunications France pokrywa poza własnymi kosztami koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Republika Francuska, Sequalum SAS i departament Hauts-de-Seine pokrywają swoje własne koszty.

(1) Dz.U. C 113 z 1.5.2010.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/16

Wyrok Sądu z dnia 26 września 2013 r. — Pioneer Hi-Bred International przeciwko Komisji

(Sprawa T-164/10) (1)

(Zbliżanie ustawodawstw - Zamierzone uwalnianie do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie - Procedura wydawania zezwoleń na dopuszczenie do obrotu - Brak przedłożenia Radzie przez Komisję projektu decyzji - Skarga na bezczynność)

2013/C 336/32

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Pioneer Hi-Bred International, Inc. (Johnston, Iowa, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: J. Temple Lang, solicitor, i T. Müller-Ibold, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska: (przedstawiciele: L. Pignataro-Nolin, N. Yerell i C. Zadra, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia, na podstawie art. 265 TFUE, że nie przedkładając Radzie projektu działań, jakie należy podjąć na podstawie art. 5 ust. 4 decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 184, s. 23) i nie podejmując wszystkich innych działań, które — zależnie od przebiegu procedury decyzyjnej — mogą okazać się konieczne do zapewnienia, aby wydana została decyzja wskazana w art. 18 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/18/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie i uchylającej dyrektywę Rady 90/220/EWG (Dz.U. L 106, s. 1.), Komisja uchybiła zobowiązaniom, jakie ciążą na niej na mocy art. 18 dyrektywy 2001/18.

Sentencja

Komisja Europejska uchybiła zobowiązaniom, jakie ciążą na niej na mocy art. 18 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/18/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie i uchylającej dyrektywę Rady 90/220/EWG, nie przedkładając Radzie projektu działań, jakie należy podjąć na podstawie art. 5 ust. 4 decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji.

2)	Komisja zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 161 z 19.6.2010.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/17

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Avery Dennison przeciwko OHIM — Dennison-Hesperia (AVERY DENNISON)

(Sprawa T-200/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego AVERY DENNISON - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy DENNISON - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Rzeczywiste używanie wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009 - Przedmiot sporu przed Izbą Odwoławczą)

2013/C 336/33

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Avery Dennison Corp. (Pasadena, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci E. Armijo Chávarri, A. Castán Pérez-Gómez i A. Sanz Cerralbo)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znak towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Crespo Carillo, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Dennison-Hesperia, SA (Torrejón de Ardoz, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat L. Broschat García)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 lutego 2010 r. (sprawa R 798/2009-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Dennison-Hesperia, SA a Avery Dennison Corp.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Avery Dennison Corp. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 161 z 19.6.2010.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/17

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Knut IP Management przeciwko OHIM — Zoologischer Garten Berlin (KNUT — DER EISBÄR)

(Sprawa T-250/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego KNUT — DER EISBÄR - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy KNUD - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (obecnie rozporządzenia (WE) nr 207/2009))

2013/C 336/34

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Knut IP Management Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: początkowo adwokat C. Jaeckel, następnie adwokat J. Steinberg)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Zoologischer Garten Berlin AG (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci J. Schulz i P. Vatankhah)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 marca 2010 r. (sprawa R 650/2009-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Zoologischer Garten Berlin AG a Knut IP Management Ltd.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Knut IP Managment Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 209 z 31.7.2010.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/18

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Orange przeciwko Komisji

(Sprawa T-258/10) (1)

(Pomoc państwa - Rekompensata kosztów świadczenia usługi publicznej w ramach projektu ultraszerokopasmowej sieci łączności elektronicznej w departamencie Hauts-de-Seine - Decyzja stwierdzająca brak pomocy - Brak wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego - Poważne trudności - Wyrok w sprawie Altmark - Usługa świadczona w ogólnym interesie gospodarczym - Zawodność rynku - Nadmierna rekompensata)

2013/C 336/35

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Orange, dawniej France Télécom (Paryż, Francja) (przedstawiciele: początkowo adwokaci M. van der Woude i D. Gillet, następnie adwokaci D. Gillet i H. Viaene)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i C. Urraca Caviedes, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Republika Francuska (przedstawiciele: początkowo G. de Bergues i J. Gstalter, następnie D. Colas i J. Bousin, pełnomocnicy), Département des Hauts-de-Seine (Francja) (przedstawiciele: adwokaci J.D. Bloch i G. O’Mahony) oraz Sequalum SAS (Puteaux, Francja) (przedstawiciel: adwokat L. Feldman)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2009) 7426 wersja ostateczna z dnia 30 września 2009 r. dotyczącej rekompensaty kosztów świadczenia usługi publicznej za budowę i obsługę ultraszerokopasmowej sieci łączności elektronicznej w departamencie Hauts-de-Seine (pomoc państwa N 331/2008 — Francja).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Orange pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Département des Hauts-de-Seine, Sequalum SAS i Republika Francuska ponoszą własne koszty.

(1) Dz.U. C 234 z 28.8.2010.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/18

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Iliad i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-325/10) (1)

(Pomoc państwa - Rekompensata kosztów świadczenia usługi publicznej w ramach projektu ultraszerokopasmowej sieci łączności elektronicznej w departamencie Hauts-de-Seine - Decyzja stwierdzająca brak pomocy - Brak wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego - Poważne trudności - Wyrok w sprawie Altmark - Usługa w ogólnym interesie gospodarczym - Nieudolność rynku - Nadmierna rekompensata)

2013/C 336/36

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Iliad (Paryż, Francja); Free infrastructure (Paryż); i Free (Paryż) (przedstawiciel: T. Cabot, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i C. Urraca Caviedes, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Republika Francuska (przedstawiciele: początkowo G. de Bergues i J. Gstalter, a następnie D. Colas i J. Bousin, pełnomocnicy); Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: początkowo M. Szpunar i B. Majczyna, a następnie B. Majczyna, pełnomocnicy); i departament Hauts-de-Seine (France) (przedstawiciele: J.D. Bloch i G. O’Mahony, adwokaci)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Iliad, Free infrastructure i Free pokrywają poza własnymi kosztami koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)	Departament Hauts-de-Seine, Republika Francuska i Rzeczpospolita Polska pokrywają swoje własne koszty.

(1) Dz.U. C 288 z 23.10.2010.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/19

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Rovi Pharmaceuticals przeciwko OHIM — Laboratorios Farmaceuticos Rovi (ROVI Pharmaceuticals)

(Sprawa T-97/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w przedmiocie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego „ROVI Pharmaceuticals” - Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy „ROVI” oraz wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy „ROVIFARMA” - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Równość traktowania)

2013/C 336/37

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Rovi Pharmaceuticals GmbH (Schlüchtern, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Berghofer)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Laboratorios Farmaceuticos Rovi, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci G. Marín Raigal, P. López Ronda i G. Macias Bonilla)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 7 grudnia 2010 r. (sprawa R 500/2010-2) dotyczącej postępowania w przedmiocie sprzeciwu pomiędzy Laboratorios Farmacéuticos Rovi, SA a Rovi Pharmaceuticals GmbH

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Rovi Pharmaceuticals GmbH pokrywa koszty postępowania, włącznie z kosztami poniesionymi przez Laboratorios Farmacéuticos Rovi, SA w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.

(1) Dz.U. C 120 z 16.4.2011.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/19

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Golden Balls przeciwko OHIM — Intra-Presse (GOLDEN BALLS)

(Sprawa T-437/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego GOLDEN BALLS - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy BALLON D’OR - Podobieństwo oznaczeń - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Wniosek o uchylenie złożony przez interwenienta - Artykuł 134 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem - Zakres badania przeprowadzanego przez izbę odwoławczą - Obowiązek rozpoznania odwołania w całości - Artykuł 8 ust. 5, art. 64 ust. 1 i art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009)

2013/C 336/38

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Golden Balls Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: M. Edenborough, QC, S. Smith, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Intra-Presse (Boulogne-Billancourt, Francja) (przedstawiciele: adwokaci P. Péters, T. de Haan i M. Laborde)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 26 maja 2011 r. (sprawa R 1310/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Intra-Presse a Golden Balls Ltd.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność punktu pierwszego sentencji decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 26 maja 2011 r. (sprawa R 1310/2010-1);

2)	Wniosek o uchylenie przedstawiony przez Intra-Presse zostaje oddalony.

3)	OHIM pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez Golden Balls Ltd, z wyjątkiem kosztów poniesionych przez Golden Balls Ltd w związku z wnioskiem o uchylenie na podstawie art. 134 § 3 regulaminu postępowania.

4)	Intra-Presse pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez Golden Balls Ltd w związku z wnioskiem o uchylenie na podstawie art. 134 § 3 regulaminu postępowania.

(1) Dz.U. C 298 z 8.10.2011.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/20

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Golden Balls przeciwko OHIM — Intra-Presse (GOLDEN BALLS)

(Sprawa T-448/11) (1)

2013/C 336/39

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Golden Balls Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: M. Edenborough, QC, S. Smith, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 22 czerwca 2011 r. (sprawa R 1432/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Intra-Presse a Golden Balls Ltd.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność punktu pierwszego sentencji decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 22 czerwca 2011 r. (sprawa R 1432/2010-1);

2)	Wniosek o uchylenie przedstawiony przez Intra-Presse zostaje oddalony.

3)	OHIM pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez Golden Balls Ltd, z wyjątkiem kosztów poniesionych przez Golden Balls Ltd w związku z wnioskiem o uchylenie na podstawie art. 134 § 3 regulaminu postępowania.

4)	Intra-Presse pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez Golden Balls Ltd w związku z wnioskiem o uchylenie na podstawie art. 134 § 3 regulaminu postępowania.

(1) Dz.U. C 298 z 8.10.2011.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/20

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Gitana przeciwko OHIM — Teddy (GITANA)

(Sprawa T-569/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego GITANA - Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy KiTANA - Dowód rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Identyczność lub podobieństwo towarów - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 - Częściowa odmowa rejestracji)

2013/C 336/40

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Gitana SA (Pregny-Chambésy, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat F. Benech)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: P. Geroulakos, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Teddy SpA (Rimini, Włochy) (przedstawiciel: adwokat S. Rizzo)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 4 sierpnia 2011 r. (sprawa R 1825/2007-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Rosenruist — Gestão e serviços, Lda a Gitana SA.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Gitana SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 6 z 7.1.2012.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/21

Wyrok Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Oro Clean Chemie przeciwko OHIM — Merz Pharma (PROSEPT)

(Sprawa T-284/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego PROSEPT - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy Pursept - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Prawo do obrony - Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009)

2013/C 336/41

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Oro Clean Chemie AG (Fehraltorf, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat F. Ekey)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Merz Pharma GmbH & Co. KGaA (Frankfurt nad Menem, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Hirsch i C. Mayerhöffer)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 29 marca 2012 r. (sprawa R 1053/2077-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Merz Pharma GmbH & Co. KGaA a Oro Clean Chemie AG.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Oro Clean Chemie AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 258 z 25.8.2012.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/21

Postanowienie Sądu z dnia 11 września 2013 r. — Rungis express przeciwko OHIM — Žito (MARESTO)

(Sprawa T-243/10) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Sprzeciw - Wycofanie sprzeciwu - Umorzenie postępowania)

2013/C 336/42

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Rungis express AG (Meckenheim, Niemcy) (przedstawiciele: początkowo adwokat U. Feldmann, następnie adwokat O. Dimopoulou)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: B. Schmidt, R. Pethke i D. Botis, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Žito prehrambena industrija d.d. (Ljubljana, Słowenia) (przedstawiciel: adwokat M. Praviček)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 11 marca 2010 r. (sprawa R 691/2009-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Žito prehrambena industrija d.d. a Rungis express AG.

Sentencja

1)	Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2)	Strona skarżąca oraz interwenient pokrywają każde własne koszty oraz każde po połowie koszty postępowania pozwanej.

(1) Dz.U. C 234 z 28.8.2010 r.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/21

Postanowienie Sądu z dnia 9 września 2013 r. — Altadis przeciwko Komisji

(Sprawa T-400/11) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - System pomocy umożliwiający amortyzację podatkową finansowej wartości firmy w związku z nabyciem udziałów w zagranicznych przedsiębiorstwach - Decyzja uznająca system pomocy za niezgodny z rynkiem wewnętrznym i nienakazująca odzyskania pomocy - Akt obejmujący środki wykonawcze - Brak indywidualnego oddziaływania - Brak obowiązku zwrotu - Niedopuszczalność)

2013/C 336/43

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Altadis, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, M. Muñoz de Juan i R. Calvo Salinero)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, C. Urraca Caviedes i P. Němečková, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Komisji 2011/282/UE z dnia 12 stycznia 2011 r. w sprawie amortyzacji podatkowej finansowej wartości firmy w związku z nabyciem udziałów w zagranicznych przedsiębiorstwach C 45/07 (ex NN 51/07, ex CP 9/07) wdrożonej przez Hiszpanię (Dz.U. L 135, s. 1).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Altadis, SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 282 z 24.9.2011.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/22

Postanowienie Sądu z dnia 9 września 2013 r. — Banco Bilbao Vizcaya Argentaria przeciwko Komisji

(Sprawa T-429/11) (1)

2013/C 336/44

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA (Bilbao, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci J. Ruiz Calzado, M. Núñez Müller i J. Domínguez Pérez)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, C. Urraca Caviedes i P. Němečková, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 282 z 24.9.2011.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/22

Postanowienie Sądu z dnia 9 września 2013 r. — Telefónica przeciwko Komisji

(Sprawa T-430/11) (1)

2013/C 336/45

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Telefónica, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci J. Ruiz Calzado, M. Núñez Müller i J. Domínguez Pérez)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, C. Urraca Caviedes i P. Němečková, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Telefónica, SA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 282 z 24.9.2011.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/22

Postanowienie Sądu z dnia 11 września 2013 r. — Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa T-475/11 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Zwrot kosztów podlegających zwrotowi - Brak interesu prawnego - Odwołanie w sposób oczywisty niedopuszczalne)

2013/C 336/46

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i C. Berardis-Kayser, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata A. Dal Ferrę)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 20 czerwca 2011 r. w sprawie F-67/10 Marcuccio przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	Luigi Marcuccio pokrywa własne koszty postępowania oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1) Dz.U C 311 z 22.10.2011 r.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/23

Postanowienie Sądu z dnia 11 września 2013 r. — Melkveebedrijf Overenk i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-540/11) (1)

(Skarga o odszkodowanie - Opłata wyrównawcza w sektorze mleka i produktów mlecznych - Rozporządzenie (WE) nr 1468/2006 - Oczywista niedopuszczalność)

2013/C 336/47

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Melkveebedrijf Overenk BV (Sint Anthonis, Niderlandy), Maatschap Veehouderij Kwakernaak (Oosterwolde, Niderlandy), Mulders Agro vof (Heerle, Niderlandy), Melkveebedrijf Engelen vof (Grashoek, Niderlandy), Melkveebedrijf De Peel BV (Heusden, Niderlandy) i Mathijs Moonen (Nederweert, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci P. Mazel i A. van Beelen)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: Z. Malůšková i B. Burggraaf, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie naprawienia szkody poniesionej rzekomo przez skarżących w następstwie przyjęcia rozporządzenia Komisji (WE) nr 1468/2006 z dnia 4 października 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 595/2004 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003 ustanawiającego opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 274, s. 6).

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

2)	Melkveebedrijf Overenk BV, Maatschap Veehouderij Kwakernaak, Mulders Agro vof, Melkveebedrijf Engelen vof, Melkveebedrijf De Peel BV i M. Mathijs Moonen pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 347 z 26.11.2011.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/23

Postanowienie Sądu z dnia 10 września 2013 r. — Symbio Gruppe przeciwko OHIM — Ada Cosmetic (SYMBIOTIC CARE)

(Sprawa T-562/11) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Wykreślenie z rejestru międzynarodowego - Umorzenie postępowania)

2013/C 336/48

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Symbio Gruppe GmbH & Co. KG (Herborn, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Schulz i C. Onken)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: R. Pethke i D. Botis, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Ada Cosmetic GmbH (Kehl, Niemcy) (przedstawiciele: początkowo adwokat H. Börjes-Pestalozza, następnie adwokaci R. Douglas Morton i E. Kessler)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 18 sierpnia 2011 r. (sprawa R 2121/2010-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Symbio Gruppe GmbH & Co. KG a Ada Cosmetic GmbH.

Sentencja

1)	Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2)	Każda strona pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 13 z 14.1.2012.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/23

Postanowienie Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Hübner przeciwko OHIM OHMI — Silesia Gerhard Hanke (Original silicea Kieselsäure-Gel)

(Sprawa T-211/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Sprzeciw - Wycofanie sprzeciwu - Umorzenie postępowania)

2013/C 336/49

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Anton Hübner GmbH & Co. KG (Ehrenkirchen, Niemcy) (przedstawiciele: początkowo adwokat A. Kirchgäßner, następnie adwokat R. Kunz-Hallstein)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: A. Poch, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Silesia Gerhard Hanke GmbH & Co. KG (Norf, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat H.J. Krieger)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 1 marca 2012 r. (sprawa R 351/2011-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Silesia Gerhard Hanke GmbH & Co. KG a Anton Hübner GmbH & Co. KG.

Sentencja

1)	Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2)	Strona skarżąca i interwenient pokrywają własne koszty oraz każde z nich połowę kosztów poniesionych przez stronę pozwaną.

(1) Dz.U. C 209 z 14.7.2012.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/24

Postanowienie Sądu z dnia 13 września 2013 r. — Conticchio przeciwko Komisji

(Sprawa T-358/12 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Emerytury i renty - Decyzja dotycząca wyliczenia uprawnień emerytalnych - Odwołanie w części w sposób oczywisty niedopuszczalne a w części w sposób oczywisty bezzasadne)

2013/C 336/50

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Rosella Conticchio (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: R. Giuffrida i A. Tortora, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i G. Gattinara, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata A. Dal Ferrę)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie F-22/11 Conticchio przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Każda ze stron pokrywa własne koszty postępowania.

(1) Dz.U C 295 z 29.9.2012 r.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/24

Postanowienie Sądu z dnia 9 września 2013 r. — Planet przeciwko Komisji

(Sprawa T-489/12) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Szósty program ramowy w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji - Umowy dotyczące projektów Ontogov, FIT i RACWeb - Koszty kwalifikowalne - Brak interesu prawnego - Niedopuszczalność)

2013/C 336/51

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Planet AE Anonymi Etaireia Parochis Symvouleftikon Ypiresion (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat V. Christianos)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal i B. Conte, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata S. Drakakakisa)

Przedmiot

Skarga na podstawie art. 272 TFUE i art. 340 akapit pierwszy TFUE mająca na celu stwierdzenie, z jednej strony, że odmowa Komisji uznania za koszty kwalifikowalne niektórych kwot wydatkowanych w związku z wykonaniem umów „Ontology enabled E-Gov Service Configuration (Ontogov)”, „Fostering self-adaptive e-government service improvement using semantic technologies (FIT)” i „Risk Assessment for Customs in Western Balkans (RACWeb)”, zawartych w ramach szóstego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji, przyczyniającego się do utworzenia europejskiej przestrzeni badawczej i innowacji (2002–2006), stanowi naruszenie przez Komisję jej zobowiązań umownych, a z drugiej strony, że kwoty te są kosztami kwalifikowalnymi i nie muszą zostać zwrócone.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Planet AE Anonymi Etaireia Parochis Symvouleftikon Ypiresion zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 26 z 26.1.2013.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/24

Postanowienie Sądu z dnia 12 września 2013 r. — Yaqub przeciwko OHIM — Turcja (ATATURK)

(Sprawa T-580/12) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Wyznaczenie nowego przedstawiciela - Bezczynność strony skarżącej - Umorzenie postępowania)

2013/C 336/52

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: J. Yaqub (Nottingham, Zjednoczone Królestwo)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Republika Turcji

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 września 2012 r. (sprawa R 2613/2011-2) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku pomiędzy Republiką Turcji a J. Yaqubem i G. Yaqubem.

Sentencja

1)	Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2)	J. Yaqub pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 79 z 16.3.2013.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/25

Postanowienie Sądu z dnia 16 września 2013 r. — Bouillez przeciwko Radzie

(Sprawa T-31/13 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Awans - Postępowanie w sprawie awansu (2007) - Decyzja o nieawansowaniu wnoszącego odwołanie do grupy zaszeregowania AST 7 - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 266 TFUE - Artykuł 45 regulaminu pracowniczego - Sprzeczność w uzasadnieniu - Porównanie osiągnięć - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne)

2013/C 336/53

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Vincent Bouillez (Overijse, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci D. Abreu Caldas, A. Coolen, J.N. Louis i É. Marchal)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bauer i A. Bisch, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 14 listopada 2012 r. w sprawie F-75/11 Bouillez przeciwko Radzie, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone, a w części oddalone.

2)	Vincent Bouillez pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej w niniejszej instancji.

(1) Dz.U C 86 z 23.3.2013.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/25

Postanowienie Sądu z dnia 20 września 2013 r. — Van Neyghem przeciwko Radzie

(Sprawa T-113/13 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Awans - Postępowanie w sprawie awansu za 2007 r. - Decyzja o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AST 7 - Oddalenie skargi w pierwszej instancji - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 266 TFUE - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne i w części oczywiście bezzasadne)

2013/C 336/54

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Kris Van Neyghem (Tienen, Belgia) (przedstawiciel: adwokat M. Velardo)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bauer i A. Bisch, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie F-77/11 Van Neyghem przeciwko Radzie, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze, mające na celu uchylenie tego wyroku.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone i w pozostałym zakresie oddalone.

2)	Kris Van Neyghem pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej w ramach niniejszej instancji.

(1) Dz.U. C 147 z 25.5.2013.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/25

Skarga wniesiona w dniu 4 września 2013 r. — Syrian Lebanese Commercial Bank przeciwko Radzie

(Sprawa T-477/13)

2013/C 336/55

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Syrian Lebanese Commercial Bank S.A. L. (Bejrut, Liban) (przedstawiciele: adwokaci P. Vanderveeren, L. Defalque i T. Bontinck)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej ze względu na umieszczenie i utrzymanie wpisu strony skarżącej w załączniku II do rozporządzenia Rady 36/2012/UE;

—

w rezultacie orzeczenie odpowiedniego i pełnego odszkodowania za szkodę poniesioną przez stronę skarżącą ze względu na bezprawne zachowanie Unii odpowiadającego kwocie czterdziestu jeden milionów siedemdziesięciu czterech tysięcy dziewięciuset czterdziestu euro (41 074 940 EUR) wraz z odsetkami wyrównawczymi i odsetkami za zwłokę według stopy stosowanej przez Europejski Bank Centralny do podstawowych operacji refinansujących, powiększonej o dwa punkty procentowe, i przyznanie tymczasowo odszkodowania w wysokości miliona euro z zastrzeżeniem jego dostosowania przy uwzględnieniu wydatków i inwestycji, których strona skarżąca będzie musiała dokonać, aby odzyskać swój wizerunek i reputację;

—	posiłkowo, jeśli zostanie uznane, że kwota poniesionej szkody powinna zostać ponownie oszacowana, wydanie postanowienia o zasięgnięciu opinii biegłego zgodnie z art. 65 lit. d), art. 66 § 1 i art. 70 regulaminu postępowania przed Sądem;

—	obciążenie Rady kosztami postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi — w odniesieniu do bezprawnego zachowania zarzucanego Radzie, jeśli chodzi zarówno o przyjęcie środków w postaci zamrożenia funduszy, jak i utrzymanie ich od stycznia 2012 r. — cztery zarzuty dotyczące:

—	oczywistego błędu w ocenie dotyczącego zaangażowania strony skarżącej w finansowanie reżimu syryjskiego;

—	braku wystarczającego i dokładnego uzasadnienia środków przyjętych przez Radę wobec strony skarżącej;

—	naruszenia prawa do obrony oraz prawa do rzetelnego procesu i skutecznej ochrony sądowej;

—	uchybień związanych z badaniem przeprowadzonym przez Radę powodujących niezgodność z prawem środków ograniczających przyjętych przez Radę.

Strona skarżąca podnosi, że przyjęte przez Radę środki w postaci zamrożenia funduszy stanowią pewną przyczynę poniesionych przez nią szkód zarówno materialnych, jak i niematerialnych.

W odniesieniu szkody materialnej strona skarżąca powołuje się na to, że poniosła istotne straty operacyjne i technologiczne wynikające w szczególności z utraty stosunków handlowych z kilkoma bankami europejskimi i arabskimi, drastycznego spadku wyników działalności operacyjnej oraz utraty wielu aktywów bankowych począwszy od 2012 r. Ponadto jej były dostawca oprogramowania bankowego zaprzestał prowadzenia z nią wszelkich stosunków.

W odniesieniu do szkody niematerialnej strona skarżąca żąda odszkodowania za szkodę wynikającą z naruszenia jej wizerunku ze względu na przyjęte przez Radę niezgodne z prawem środki w postaci zamrożenia funduszy.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/26

Skarga wniesiona w dniu 3 września 2013 r. — Marchiani przeciwko Parlamentowi

(Sprawa T-479/13)

2013/C 336/56

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Jean-Charles Marchiani (Toulon, Francja) (przedstawiciel: adwokat C.S. Marchiani)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego z dnia 4 lipca 2013 r.;

—	stwierdzenie nieważności noty debetowej z dnia 5 lipca 2013 r.;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejszą skargą strona skarżąca kwestionuje decyzję Parlamentu Europejskiego w sprawie odzyskania kwot pobranych przez stronę skarżącą w latach 2001-2004 tytułem dodatku dla asystentów Parlamentu.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia proceduralnego w zakresie, w jakim decyzja sekretarza generalnego Parlamentu z dnia 4 lipca 2013 r. była sprzeczna z decyzjami Prezydium Parlamentu Europejskiego z dnia 19 maja i z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie przepisów wykonawczych do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego, jak również z zasadą kontradyktoryjności oraz poszanowania prawa do obrony.

2)	Zarzut drugi dotyczący błędnego zastosowania przepisów dotyczących zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu Europejskiego (przepisy dotyczące zwrotu kosztów i diet).

3)	Zarzut trzeci dotyczący błędu w ocenie akt sprawy.

4)	Zarzut czwarty dotyczący braku bezstronności sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego przy wydawaniu decyzji z dnia 4 lipca 2013 r.

5)	Zarzuty piąty i szósty dotyczące przedawnienia ściągalności kwot będących przedmiotem decyzji w sprawie ich odzyskania.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/27

Skarga wniesiona w dniu 6 września 2013 r. — Systran przeciwko Komisji

(Sprawa T-481/13)

2013/C 336/57

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Systran (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat J. Hoss)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	Stwierdzenie nieważności decyzji z dni 5 lipca 2013 r. i 21 sierpnia 2013 r. wydanych przez Komisję Europejską czy też Unię Europejską;

—	Obciążenie Komisji i Unii Europejskiej kosztami postepowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżąca żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji, w których w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 18 kwietnia 2013 r. w sprawie C-103/11 P Komisja przeciwko Systranowi i Systranowi Luxembourg, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze, Komisja postanowiła o odzyskaniu odsetek wyrównawczych powiększonych o odsetki za zwłokę od dnia 19 sierpnia 2013 r. od kwoty, jaką Komisja zapłaciła skarżącej tytułem odszkodowania w następstwie wyroku Sądu z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie T-19/07 Systran i Systran Luxembourg przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. II-6083, uchylonego wyrokiem Trybunału.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący braku kompetencji Komisji do wydania zaskarżonych decyzji, ponieważ Komisja nie posiada kompetencji do przyznawania sobie samej odsetek wyrównawczych, gdyż mogą one zostać jedynie przyznane przez sąd, gdyż ich przedmiotem jest naprawienie szkody wynikającej z niewykonania przez stronę swoich zobowiązań. Skarżąca podnosi, że przyznanie odsetek wyrównawczych nie mieści się w ramach osiągania skutków wymaganych wyrokiem wydanym przez Trybunał.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia ogólnych zasad prawa europejskiego, zarówno w świetle przyznania odsetek, jak i ogólnej zasady zakazu bezpodstawnego wzbogacenia. Skarżąca podnosi, że:

—	Komisja naruszyła ogólną zasadę prawa europejskiego, czy też ogólną zasadę wspólną dla państw członkowskich, dotyczące przyznawania odsetek wyrównawczych, przyznając sobie samej odsetki wyrównawcze, w braku jakiegokolwiek czynu wywołującego szkodę, który można by było przypisać skarżącej;

—	Komisja naruszyła ogólną zasadę zakazu bezpodstawnego wzbogacenia, nakładając na osobę prawną prawa prywatnego obowiązek nieprzewidziany w traktatach, a w każdym razie, w świetle oceny kwoty odsetek, przyznając sobie kwotę ryczałtowych odsetek powiększoną o 2 % z tytułu inflacji.

3)	Zarzut trzeci dotyczący nadużycia władzy przez Komisję, ponieważ nie mogła ona działać na podstawie art. 299 TFUE w celu żądania zapłaty odsetek wyrównawczych w braku podstawy prawnej upoważniającej ją do tego oraz orzeczenia sądu nakazującego skarżącej ich zapłatę.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/27

Skarga wniesiona w dniu 16 września 2013 r. — La Rioja Alta przeciwko OHIM — Aldi Einkauf (VIÑA ALBERDI)

(Sprawa T-489/13)

2013/C 336/58

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: La Rioja Alta, SA (Haro, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat F. Pérez Álvarez)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Aldi Einkauf GmbH & Co. OHG (Essen, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 9 lipca 2013 r. w sprawie R 1190/2011-4;

—	orzeczenie, że wspólnotowy znak towarowy nr 3 189 065, „VIÑA ALBERDI”, dla kowarów z klasy 33 klasyfikacji nicejskiej: „napoje alkoholowe (z wyjątkiem piwa), z wyjątkiem win włoskich” jest ważny

—	obciążenie kosztami postępowania OHIM i pozostałych stron sporu.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: słowny znak towarowy „VIÑA ALBERDI”,dla towarów z klas 30, 32 i 33 — wspólnotowy znak towarowy nr 3 189 065

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: La Rioja Alta, SA, strona skarżąca

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Aldi Einkauf GmbH & Co. OHG, druga strona postępowania przed izbą odwoławczą

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w związku z art. 53 ust. 1 lit. a) i b) tego samego rozporządzenia — Graficzny znak towarowy zawierający elementy słowne „VILLA ALBERTI”

Decyzja Wydziału Unieważnień: uwzględnienie wniosku o unieważnienie

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w związku z art. 53 ust. 1 lit. a) i b) tego samego rozporządzenia.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/28

Skarga wniesiona w dniu 18 września 2013 r. — May przeciwko OHIM — Constantin Film Produktion (WINNETOU)

(Sprawa T-501/13)

2013/C 336/59

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Karl May Verwaltungs- und Vertriebs- GmbH (Bamberg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Pejman)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Constantin Film Produktion GmbH (Monachium, Niemcy)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 9 lipca 2013 r. w sprawie R 125/2012-1;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Słowny znak towarowy „WINNETOU” dla towarów i usług z klas 3, 9, 14, 16, 18, 21, 24, 25, 28, 29, 30, 39, 41, 42 i 43 — zgłoszenie nr 2 735 017

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Skarżąca

Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Constantin Film Production GmbH

Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Artykuł 52 ust. 1 lit. A) w związku z art. 7 rozporządzenia nr 207/2009

Decyzja Wydziału Unieważnień: Oddalenie wniosku o unieważnienie prawa do znaku

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie decyzji Wydziału Unieważnień i częściowe unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego

Podniesione zarzuty: Naruszenie zasady autonomii i niezależności wspólnotowego znaku towarowego i systemu wspólnotowych znaków towarowych oraz naruszenie art. 76 i art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/28

Skarga wniesiona w dniu 23 września 2013 r. — Włochy przeciwko Komisji

(Sprawa T-510/13)

2013/C 336/60

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: P. Gentili, avvocato dello Stato, G. Palmieri, pełnomocnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności ogłoszenia o konkursach otwartych EPSO/AD/260/13, 261/13, 262/13, 263/13, 264/13, 265/13, 266/13, mających na celu utworzenie list rezerwowych na stanowiska tłumaczy języka duńskiego, angielskiego, francuskiego, włoskiego, maltańskiego, niderlandzkiego, słoweńskiego, opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 11 lipca 2013 r. nr C 199 A;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Żądania i główne argumenty pokrywają się z podniesionymi w sprawie T-275/13, Włochy przeciwko Komisji.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/28

Skarga wniesiona w dniu 23 września 2013 r. — Braun Melsungen przeciwko OHIM (SafeSet)

(Sprawa T-513/13)

2013/C 336/61

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: B. Braun Melsungen AG (Melsungen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokat M.C. Seiler)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 czerwca 2013 r.;

—	zmianę zaskarżonej decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 czerwca 2013 r. poprzez uchylenie odmownej decyzji OHIM z dnia 25 czerwca 2012 r.;

—	zmianę zaskarżonej decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 czerwca 2013 r. poprzez nakazanie dalszego prowadzenia postępowania rejestracyjnego;

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w związku z postępowaniem odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „SafeSet” dla towarów z klasy 10 ‒ zgłoszenie nr 1 0549 368

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 7 ust. 2, a także art. 75 i 76 rozporządzenia nr 207/2009

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/29

Skarga wniesiona w dniu 25 września 2013 r. — Hiszpania przeciwko Komisji

(Sprawa T-515/13)

2013/C 336/62

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: N. Díaz Abad, Abogado del Estado)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz

—	Obciążenie pozwanej instytucji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga wniesiona została na decyzję Komisji C(2013) 4426 wersja ostateczna z dnia 17 lipca 2013 r. w sprawie systemu podatkowego stosowanego do niektórych umów leasingu finansowego, zwanego również hiszpańskim systemem leasingu podatkowego [Pomoc państwa SA.21233 (11/C) (ex NN/11, ex CP 137/06)]. W omawianej decyzji uznano za pomoc państwa dla zgrupowań interesu gospodarczego niezgodną z rynkiem wewnętrznym środki wynikające z art. 115 ust. 11 texto Refundido de la Ley del Impuesto sobre Sociedades [tekstu jednolitego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych] (wcześniejsza amortyzacja leasingowanych aktywów), ze stosowania systemu opodatkowania za tonaż przedsiębiorstw, statków lub działalności niekwalifikowalnej, oraz z art. 50 ust. 3 Reglamento del Impuesto de Sociedades [rozporządzenia w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych].

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 107 TFUE ze względu na to, że badane w zaskarżonej decyzji przepisy nie spełniają żadnego z wymogów niezbędnych do uznania ich za pomoc państwa, ponieważ nie ma żadnego czynnika wybiórczości w korzyści podatkowej, z której mogą korzystać wszyscy potencjalni inwestorzy z wszystkich sektorów gospodarki, bez żadnych narzuconych z góry wymogów; nie zachodzi również zakłócenie lub ryzyko zakłócenia konkurencji, ponieważ nie można uznać, że dostępna dla wszystkich bez jakiejkolwiek dyskryminacji (nawet ze względu na przynależność państwową) korzyść wzmacnia lub może wzmacniać pozycję konkurencyjną określonych sektorów lub przedsiębiorstw, ze szkodą dla ich konkurentów, gdyż każdy inwestor mógł brać udział w strukturach tzw. SEAF i osiągać oferowane przez niego korzyści. W związku z tym nie ma również oddziaływania na handel między państwami członkowskimi, w zakresie w jakim udziałowcy (lub akcjonariusze) danego podmiotu nie prowadzą żadnej działalności na rynku.

Zarzut drugi, podniesiony pomocniczo, dotyczący naruszenia zasad równego traktowania, uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa, w związku z czym na podstawie art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE nie należy zarządzać zwrotu pomocy.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/31

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 2 października 2013 r. — Nardone przeciwko Komisji

(Sprawa F-111/12) (1)

(Służba publiczna - Były urzędnik - Wystawienie na działanie azbestu i innych substancji - Choroba zawodowa - Wypadek - Artykuł 73 regulaminu pracowniczego - Komisja lekarska - Uzasadnienie - Skarga o odszkodowanie - Czas trwania postępowania)

2013/C 336/68

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Albert Nardone (Piétrain, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i A. Blot)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i V. Joris, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji w sprawie sądownego zatwierdzenia wniosków komisji lekarskiej, która wypowiedziała się w przedmiocie stopnia niezdolności skarżącego do pracy oraz zawodowego pochodzenia jego choroby.

Sentencja wyroku

Komisja Europejska wypłaci A. Nardone zaległe odsetki za okres od dnia 1 marca 2006 r. do dnia 15 lipca 2010 r. od kwoty 8 448,51 EUR w wysokości ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji finansowania obowiązującej w tamtym okresie, powiększonej o dwa punkty procentowe, a także kwotę 3 000 EUR.

2)	W pozostałym zakresie żądania skargi zostają oddalone.

3)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty postępowania oraz jedną czwartą kosztów poniesionych przez A. Nardone.

4)	Albert Nardone pokrywa trzy czwarte własnych kosztów postępowania.

(1) Dz.U. C 379 z 8.12.2012 r., s. 35.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/31

Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2013 r. — ZZ przeciwko ENISA

(Sprawa F-63/13)

2013/C 336/69

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat V. Christianos)

Strona pozwana: Europejska Agencja Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA)

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności: po pierwsze, decyzji w sprawie rozwiązania ze skarżącym stosunku pracy a po drugie, decyzji o powołaniu innego pracownika na stanowisko księgowego, wydanej po ogłoszeniu wyroku SSP w sprawie F-118/10. Wreszcie zadośćuczynienie za rzekomo doznaną krzywdę.

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji ENISA oddalającej zażalenie skarżącego, jak również innych zaskarżonych decyzji, czyli decyzji ENISA z dnia 4 września 2012 r. w sprawie rozwiązania ze skarżącym stosunku pracy oraz decyzji ENISA z dnia 9 października 2012 r. w sprawie powołania pana X na stanowisko księgowego na miejsce skarżącego;

—	zasądzenie od ENISA na rzecz skarżącego, z tytułu wszystkich ww. niezgodnych z prawem działań, kwoty w wysokości 100 000 EUR jako zadośćuczynienia;

—	obciążenie ENISA kosztami postępowania.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/31

Skarga wniesiona w dniu 13 września 2013 r. — ZZ przeciwko Parlamentowi

(Sprawa F-86/13)

2013/C 336/70

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: P. Bentley QC, Barrister i R. Bäuerle, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji zakazującej skarżącemu przyjęcia stanowiska doradcy premiera Ukrainy w okresie dwóch lat od dnia zakończenia służby w Parlamencie Europejskim.

Żądania strony skarżącej

Skarżący wnosi do Sądu o:

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu z dnia 3 stycznia 2013 r. zakazującej skarżącemu przyjęcia stanowiska doradcy premiera Ukrainy w okresie dwóch lat od dnia zakończenia służby w Parlamencie Europejskim;

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu z dnia 24 czerwca 2013 r. oddalającej zażalenie złożone przez skarżącego na decyzję Parlamentu z dnia 3 stycznia 2013 r.;

—	obciążenie Parlamentu kosztami postępowania.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/32

Skarga wniesiona w dniu 20 września 2013 r. — ZZ przeciwko Komisji

(Sprawa F-92/13)

2013/C 336/71

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat S. Orlandi)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności decyzji o przystąpieniu do obliczenia dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury przepracowanych przed podjęciem służby w oparciu o nowe ogólne przepisy wykonawcze do art. 11 i 12 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego.

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie, że art. 9 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego jest niezgodny z prawem i tym samym nie znajduje zastosowania;

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 15 lutego 2013 r. w sprawie dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury przepracowanych przez skarżącą przed podjęciem służby w ramach przeniesienia jej uprawnień emerytalnych do systemu emerytalnego instytucji Unii Europejskiej na podstawie ogólnych przepisach wykonawczych do art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego z dnia 3 marca 2011 r.;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/32

Skarga wniesiona w dniu 23 września 2013 r. — ZZ przeciwko Komisji

(Sprawa F-93/13)

2013/C 336/72

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat S. Orlandi)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie, że art. 9 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego jest niezgodny z prawem i tym samym nie znajduje zastosowania;

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 3 października 2012 r. w sprawie dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury przepracowanych przez skarżącego przed podjęciem służby w ramach przeniesienia jego uprawnień emerytalnych do systemu emerytalnego instytucji Unii Europejskiej na podstawie ogólnych przepisach wykonawczych do art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego z dnia 3 marca 2011 r.;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

16.11.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 336/32

Skarga wniesiona w dniu 23 września 2013 r. — ZZ przeciwko Radzie

(Sprawa F-94/13)

2013/C 336/73

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci E. Marchal, J.N. Louis, D. Abreu Caldas i A. Coolen)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Przedmiot i opis sporu

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 30 stycznia 2013 r. w sprawie obliczenia dodatkowych lat zaliczanych do okresu uprawniającego do emerytury przepracowanych przez stronę skarżącą przed podjęciem służby w Radzie;

—	o ile zajdzie taka potrzeba, stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 11 czerwca 2013 r. oddalającej zażalenie mające na celu zastosowanie ogólnych przepisów wykonawczych i dwóch stóp aktuarialnych obowiązujących w chwili składania wniosku o przeniesienie uprawnień emerytalnych;

—	obciążenie Rady kosztami postępowania.

		ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2013.336.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 336

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 56 16 listopada 2013

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2013/C 336/01	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii EuropejskiejDz.U. C 325 z 9.11.2013.	1

	Trybunał Sprawiedliwości
2013/C 336/02	Złożenie ślubowania przez nowego członka Trybunału	2

2013/C 336/03	Wybór prezesów izb złożonych z trzech sędziów	2

2013/C 336/04	Decyzje Trybunału podjęte na zgromadzeniu ogólnym w dniu 8 października 2013 r.	2

2013/C 336/05	Listy do celów ustalenia składów orzekających	3

2013/C 336/06	Decyzja Trybunału podjęta na zgromadzeniu ogólnym w dniu 24 września 2013 r.	3

2013/C 336/07	Wyznaczenie izby odpowiedzialnej za rozpoznanie spraw, o których mowa w art. 107 regulaminu postępowania przed Trybunałem	4

2013/C 336/08	Wyznaczenie izby odpowiedzialnej za rozpoznanie spraw, o których mowa w art. 193 regulaminu postępowania przed Trybunałem	4

2013/C 336/09	Mianowanie pierwszego rzecznika generalnego	4

2013/C 336/10	Złożenie ślubowania przez nowego sędziego Sądu do spraw Służby Publicznej	4