30.1.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/1

Kursy walutowe euro (1)

29 stycznia 2013 r.

2013/C 28/01

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3433
JPY	Jen	121,52
DKK	Korona duńska	7,4595
GBP	Funt szterling	0,85360
SEK	Korona szwedzka	8,6110
CHF	Frank szwajcarski	1,2416
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	7,4110
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,659
HUF	Forint węgierski	297,40
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,6991
PLN	Złoty polski	4,2090
RON	Lej rumuński	4,3835
TRY	Lir turecki	2,3805
AUD	Dolar australijski	1,2860
CAD	Dolar kanadyjski	1,3510
HKD	Dolar Hongkongu	10,4223
NZD	Dolar nowozelandzki	1,6072
SGD	Dolar singapurski	1,6629
KRW	Won	1 458,03
ZAR	Rand	12,1785
CNY	Yuan renminbi	8,3659
HRK	Kuna chorwacka	7,5870
IDR	Rupia indonezyjska	13 003,25
MYR	Ringgit malezyjski	4,1421
PHP	Peso filipińskie	54,836
RUB	Rubel rosyjski	40,4900
THB	Bat tajlandzki	40,098
BRL	Real	2,6773
MXN	Peso meksykańskie	17,1112
INR	Rupia indyjska	72,1960

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

30.1.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/3

Streszczenie opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych w sprawie zmienionego wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia (UE) nr […/…] (wersja przekształcona)

(Pełny tekst niniejszej opinii jest dostępny w wersji angielskiej, francuskiej i niemieckiej na stronie internetowej EIOD: http://www.edps.europa.eu)

2013/C 28/03

1. Wstęp

1.1. Konsultacje z EIOD

W dniu 30 maja 2012 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący przekształcenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia (UE) nr […/…] (ustanawiającego kryteria i mechanizmy ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela kraju trzeciego lub bezpaństwowca) oraz w celu występowania o porównanie z danymi Eurodac przez organy ścigania państw członkowskich i Europol na potrzeby ochrony porządku publicznego – i zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1077/2011 ustanawiające Europejską Agencję ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (dalej określany jako „wniosek”) (1).

2.	W dniu 5 czerwca 2012 r. wniosek został przekazany EIOD przez Komisję w celu przeprowadzenia konsultacji w trybie art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001. EIOD zaleca umieszczenie wzmianki o niniejszych konsultacjach w preambule do rozporządzenia.

3.	EIOD ubolewa, że przed przyjęciem wniosku służby Komisji nie zwróciły się do niego o przedstawienie nieformalnych uwag w trybie procedury przyjętej dla dokumentów Komisji dotyczących przetwarzania danych osobowych (2).

Wniosek został przedstawiony ministrom spraw wewnętrznych podczas posiedzenia Rady ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w dniach 7–8 czerwca 2012 r. i jest obecnie przedmiotem dyskusji na forum Rady i Parlamentu Europejskiego. Celem jest przyjęcie rozporządzenia w trybie zwykłej procedury ustawodawczej do końca 2012 r. Niniejsza opinia EIOD ma za zadanie wnieść wkład w tę procedurę.

7. Wnioski

87.

EIOD zwraca uwagę, że potrzeba udostępnienia danych Eurodac na potrzeby ochrony porządku publicznego była szeroko omawiana w ostatnich latach na forum Komisji, Rady i Parlamentu Europejskiego. Przyjmuje również do wiadomości, że udostępnienie bazy daktyloskopijnej może być pożytecznym dodatkowym narzędziem zwalczania przestępczości. EIOD przypomina zarazem, że dostęp do Eurodac niesie poważne konsekwencje dla ochrony danych osób, których dane są gromadzone w systemie Eurodac. By konieczność takiego dostępu nie budziła wątpliwości, musi być poparta jasnymi i niezaprzeczalnymi dowodami; należy też dowieść proporcjonalności przetwarzania danych. Wymóg ten nabiera jeszcze większej wagi w razie ingerencji w prawa osób, które należą do jednej z bezbronnych grup wymagających ochrony, jak przewidziano we wniosku.

88.

Przedstawione dotychczas dowody – biorąc również pod uwagę wskazany powyżej szczegółowy kontekst – są zdaniem EIOD niewystarczające i nieaktualne, aby móc świadczyć o konieczności i proporcjonalności udzielenia dostępu do systemu Eurodac na potrzeby ochrony porządku publicznego. Istnieje już szereg instrumentów prawnych, które pozwalają państwu członkowskiemu sprawdzić dane daktyloskopijne i inne dotyczące ochrony porządku publicznego, jakie znajdują się w posiadaniu innego państwa członkowskiego. Znacznie lepsze uzasadnienie stanowi warunek wstępny uzyskania dostępu na potrzeby ochrony porządku publicznego.

89.	EIOD zaleca w tym kontekście, aby Komisja przedstawiła nową ocenę skutków, w której rozważone zostaną wszystkie odpowiednie warianty polityki, przedstawione zostaną solidne dowody i rzetelne statystyki oraz uwzględniona zostanie ocena z perspektywy praw podstawowych.

90.	EIOD stwierdził kilka następujących dodatkowych kwestii:

Właściwe prawo dotyczące ochrony danych

91.	EIOD kładzie nacisk na potrzebę uściślenia związku pomiędzy przepisami wniosku określającymi niektóre prawa i obowiązki w zakresie ochrony danych a decyzją ramową Rady 2008/977/JHA oraz decyzją Rady 2009/371/JHA (zob. część 4).

Warunki udostępnienia na potrzeby ochrony porządku publicznego

Jak wskazano powyżej, należy w pierwszej kolejności wykazać, że dostęp do systemu Eurodac na potrzeby ochrony porządku publicznego jest konieczny i proporcjonalny. Następnie należy uwzględnić poniższe uwagi.

92.

EIOD zaleca:

—	uściślenie, że przekazywanie danych Eurodac do krajów trzecich jest zabronione również w przypadku wykorzystania tych danych na potrzeby ochrony porządku publicznego (zob. pkt 43–44),

—	dodanie informacji o ochronie porządku publicznego do informacji przekazywanych osobie, której dane dotyczą (zob. pkt 45),

—	zapewnienie, by dostęp wskazanych organów do danych Eurodac był wyraźnie ograniczony do celów ochrony porządku publicznego (zob. pkt 49),

—

uzależnienie dostępu do danych Eurodac na potrzeby ochrony porządku publicznego od uzyskania uprzedniego upoważnienia od organu sądowego lub co najmniej wprowadzenie wymogu, aby organ weryfikujący realizował swoje obowiązki i zadania w niezawisły sposób oraz nie otrzymywał wskazówek dotyczących prowadzenia weryfikacji (zob. pkt 50–51),

—

dodanie „potrzeby zapobiegnięcia grożącemu niebezpieczeństwu w związku z poważnymi przestępstwami kryminalnymi lub terrorystycznymi” jako kryterium wyjątkowych okoliczności uzasadniających sprawdzenie danych Eurodac bez uprzedniej weryfikacji ze strony organu weryfikującego oraz wprowadzenie konkretnego terminu weryfikacji ex-post (zob. pkt 53–54),

—

rozszerzenie warunków dostępu o następujące warunki: (i) uprzednie sprawdzenie wizowego systemu informacyjnego; (ii) „uzasadnione podejrzenie, że sprawca przestępstwa terrorystycznego lub innego poważnego przestępstwa kryminalnego złożył wniosek o azyl” oraz (iii) „znaczny” wkład w ochronę porządku publicznego, a także uściślenie znaczenia „uzasadnionych podstaw” (zob. pkt 56–57),

—	opisanie w motywach rodzajów sytuacji uzasadniających bezpośredni dostęp Europolu do centralnej jednostki Eurodac oraz stwierdzenie, że ścisłe warunki dostępu obowiązujące wyznaczone organy krajowe mają również zastosowanie wobec Europolu (zob. pkt 58–59),

—	zapewnienie, by porównania danych daktyloskopijnych na potrzeby ochrony porządku publicznego podlegały w każdym przypadku przynajmniej takim samym zabezpieczeniom, jakie przewidziano w odniesieniu do rozporządzenia dublińskiego (zob. pkt 62),

—	uściślenie zasad przechowywania i kasowania danych (zob. pkt 64),

—	wyjaśnienie, jakie ewentualne dodatkowe informacje będą przekazywane Europolowi w przypadku „trafienia” (zob. pkt 65–66),

—	określenie konkretnego celu (celów) wystąpienia przez zarząd Agencji o porównanie z danymi Eurodac przez organy ścigania państwa członkowskiego, jak również anonimizację danych przez organy ścigania przed ich przekazaniem zarządowi oraz przywrócenie zasad tajemnicy zawodowej (zob. pkt 67–68),

—	zapewnienie EIOD i organowi sprawującemu nadzór nad Europolem dostępu do rejestrów prowadzonych odpowiednio przez Agencję i Europol, jak również ustanowienie obowiązku prowadzenia rejestru także do celów regularnych kontroli wewnętrznych Eurodac (zob. pkt 79 i 85),

—	uściślenie kwestii nadzoru nad przetwarzaniem danych przez Europol (zob. pkt 81).

Inne postanowienia

93.

EIOD zaleca:

—	zastąpienie systemu zachowania ciągłości funkcjonowania wymogiem posiadania planu zachowania ciągłości funkcjonowania oraz zapewnienie podstawy prawnej wdrożenia środków zawierających charakterystykę takiego planu (zob. pkt 72),

—	zapewnienie, by tymczasowy lub stały brak możliwości dostarczenia odcisków palców nadających się do wykorzystania nie wpływał negatywnie na sytuację prawną danej osoby ani w żadnym razie nie stanowił wystarczającej podstawy do odrzucenia lub odmowy rozpatrzenia wniosku o azyl (zob. pkt 73),

—	zapewnienie spójności obowiązków Agencji, państw członkowskich i Europolu w zakresie prowadzenia rejestru i dokumentacji przetwarzania danych (zob. pkt 77),

—	poprawienie przepisów dotyczących bezpieczeństwa danych (zob. pkt 82),

—	uwzględnienie EIOD wśród adresatów sprawozdania rocznego Agencji (zob. pkt 83),

—

dodanie w art. 43 zobowiązania państw członkowskich i Europolu do stałego aktualizowania informacji przekazanych Komisji oraz nałożenie na Komisję wymogu udostępniania takich informacji państwom członkowskim, Europolowi i opinii publicznej „na zasadzie stale aktualizowanej publikacji elektronicznej” (zob. pkt 86).

Sporządzono w Brukseli dnia 5 września 2012 r.

Peter HUSTINX

Europejski Inspektor Ochrony Danych

(1) COM(2012) 254 wersja ostateczna.

(2) Ostatnie nieformalne konsultacje Komisji z EIOD w sprawie zmian rozporządzenia Eurodac odbyły się w 2008 r.

30.1.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/6

Streszczenie opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych w sprawie wniosku Komisji dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym (rozporządzenie o elektronicznych usługach zaufania)

(Pełny tekst niniejszej opinii jest dostępny w wersji angielskiej, francuskiej i niemieckiej na stronie internetowej EIOD: http://www.edps.europa.eu)

2013/C 28/04

I. Wstęp

I.1. Wniosek

W dniu 4 czerwca 2012 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego dyrektywę 1999/93/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym („wniosek”) (1).

Wniosek stanowi część środków przedstawionych przez Komisję w celu wzmocnienia procesu wdrażania transakcji elektronicznych w Unii Europejskiej. Jest on kontynuacją działań przewidzianych w Europejskiej agendzie cyfrowej (2) w zakresie poprawy ustawodawstwa dotyczącego podpisów elektronicznych (Główne działanie 3) oraz zapewnienia spójnych ram wzajemnego uznawania elektronicznej identyfikacji i elektronicznego uwierzytelniania (Główne działanie 16).

Wniosek powinien zwiększyć zaufanie do ogólnoeuropejskich transakcji elektronicznych, a także zapewnić transgraniczne uznanie prawne identyfikacji elektronicznej, uwierzytelnienia elektronicznego i podpisu elektronicznego oraz związanych z nimi usług zaufania na rynku wewnętrznym, jednocześnie gwarantując wysoki poziom ochrony danych i wzmocnienie pozycji użytkownika.

Wysoki poziom ochrony danych jest warunkiem koniecznym dla funkcjonowania systemów identyfikacji elektronicznej i usług zaufania. Opracowanie i stosowanie takich środków elektronicznych musi opierać się na odpowiednim przetwarzaniu danych osobowych przez dostawców usług zaufania oraz wydawców środków identyfikacji elektronicznej. Ma to tym większe znaczenie, że takie przetwarzanie będzie stanowiło jedną z podstaw wiarygodnej identyfikacji i uwierzytelniania osób fizycznych (lub prawnych).

I.2. Konsultacje z EIOD

5.	Przed przyjęciem wniosku EIOD miał możliwość zgłoszenia nieformalnych uwag. Wiele z nich zostało uwzględnionych we wniosku, dzięki czemu wzmocnieniu uległy zawarte w nim gwarancje ochrony danych.

6.	EIOD z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja przeprowadziła z nim również formalne konsultacje w trybie art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001.

I.3. Tło wniosku

Wniosek opiera się na art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i określa warunki oraz mechanizmy wzajemnego uznawania i akceptowania identyfikacji elektronicznej oraz usług zaufania pomiędzy państwami członkowskimi. W szczególności ustanawia zasady świadczenia usług identyfikacji i elektronicznych usług zaufania, w tym zasady uznawania i akceptacji. Wprowadza również wymagania w zakresie tworzenia, kontroli, weryfikacji, obsługi i przechowywania podpisów elektronicznych, pieczęci elektronicznych, elektronicznych znaczników czasu, dokumentów elektronicznych, usług przekazu elektronicznego, usług uwierzytelniania witryn internetowych i certyfikatów elektronicznych.

Projekt ustanawia ponadto zasady nadzoru nad świadczeniem usług zaufania oraz zobowiązuje państwa członkowskie do powołania w tym celu organów nadzorczych. Do ich zadań będzie należała między innymi ocena zgodności środków technicznych i organizacyjnych wdrożonych przez dostawców elektronicznych usług zaufania.

Rozdział II dotyczy usług identyfikacji elektronicznej, natomiast rozdział III poświęcony jest innym rodzajom elektronicznych usług zaufania, takim jak podpisy elektroniczne, pieczęcie elektroniczne, elektroniczne znaczniki czasu, dokumenty elektroniczne, usługi przekazu elektronicznego, certyfikaty elektroniczne oraz uwierzytelnianie witryn internetowych. Usługi identyfikacji elektronicznej związane są z krajowymi dokumentami tożsamości i mogą być wykorzystywane w celu uzyskania dostępu do usług cyfrowych, w szczególności usług administracji elektronicznej. Oznacza to, że podmiot wydający środki identyfikacji elektronicznej działa w imieniu państwa członkowskiego, które ponosi odpowiedzialność za poprawne ustalenie korelacji pomiędzy daną osobą a dotyczącymi jej środkami identyfikacji elektronicznej. W przypadku innych elektronicznych usług zaufania dostawca/wydawca jest osobą fizyczną lub prawną, która odpowiada za prawidłowe i bezpieczne świadczenie tych usług.

I.4. Kwestie dotyczące ochrony danych związane z wnioskiem

10.

Przetwarzanie danych osobowych jest nierozerwalnie związane ze stosowaniem systemów identyfikacji, a w pewnym stopniu również ze świadczeniem innych usług zaufania (np. podpisów elektronicznych). Przetwarzanie danych osobowych będzie wymagane w celu ustalenia wiarygodnego związku pomiędzy elektronicznymi środkami identyfikacji i uwierzytelnienia stosowanymi przez osobę fizyczną (lub prawną) a tą osobą, tak by móc zaświadczyć, że osoba posługująca się certyfikatem elektronicznym jest faktycznie tym, za kogo się podaje. Na przykład środki identyfikacji elektronicznej lub certyfikaty elektroniczne dotyczą osób fizycznych i obejmują zestaw danych jednoznacznie identyfikujących te osoby. Innymi słowy, tworzenie, kontrola, weryfikacja i obsługa środków elektronicznych, o których mowa w art. 3 ust. 12 wniosku, będzie w wielu przypadkach wiązała się z przetwarzaniem danych osobowym, a zatem ochrona danych staje się zasadną kwestią.

11.	Z tego względu należy zapewnić, by przetwarzanie danych w kontekście systemów identyfikacji elektronicznej lub elektronicznych usług zaufania odbywało się zgodnie z unijnymi zasadami ochrony danych, a w szczególności krajowymi przepisami wdrażającymi dyrektywę 95/46/WE.

12.

EIOD w niniejszej opinii skupia się na analizie trzech głównych kwestii:

a)	potraktowania kwestii ochrony danych we wniosku;

b)	ujęcia kwestii ochrony danych w systemach identyfikacji elektronicznej podlegających uznaniu i akceptacji ponad granicami;

c)	ujęcia kwestii ochrony danych w elektronicznych usługach zaufania podlegających uznaniu i akceptacji ponad granicami.

III. Wnioski

50.

EIOD z zadowoleniem przyjmuje wniosek, jako że może on przyczynić się do wzajemnego uznawania (i akceptacji) elektronicznych usług zaufania oraz systemów identyfikacji elektronicznej na szczeblu europejskim. Z zadowoleniem odnosi się również do ustanowienia wspólnego zbioru wymagań, jakie muszą być spełnione przez wydawców środków identyfikacji elektronicznej oraz dostawców usług zaufania. Bez względu na ogólne poparcie dla wniosku EIOD pragnie przedstawić następujące ogólne zalecenia:

—	zawarte we wniosku przepisy dotyczące ochrony danych nie powinny ograniczać się tylko do dostawców usług zaufania, lecz objąć również przetwarzanie danych osobowych w ramach systemów identyfikacji elektronicznej opisanych w rozdziale II wniosku,

—

projektowane rozporządzenie powinno wprowadzić wspólny zbiór wymagań w zakresie bezpieczeństwa w odniesieniu do dostawców usług zaufania i wydawców środków identyfikacji elektronicznej lub ewentualnie powinno umożliwić Komisji określenie w miarę potrzeby – w drodze selektywnego zastosowania aktów delegowanych lub wykonawczych – kryteriów, warunków i wymagań w zakresie bezpieczeństwa elektronicznych usług zaufania i systemów identyfikacji elektronicznej,

—

dostawcy elektronicznych usług zaufania i wydawcy środków identyfikacji elektronicznej powinni zostać zobowiązani do zapewnienia osobom korzystającym z ich usług: (i) stosownych informacji na temat gromadzenia, przekazywania i przechowywania ich danych, jak również (ii) możliwości kontroli danych osobowych i wykonywania uprawnień w zakresie ochrony danych,

—	EIOD zaleca bardziej selektywne uwzględnienie we wniosku przepisów uprawniających Komisję do określenia lub uszczegółowienia konkretnych przepisów po przyjęciu projektowanego wniosku w drodze aktów delegowanych lub wykonawczych.

51.

Wskazana jest również poprawa niektórych konkretnych przepisów dotyczących wzajemnego uznawania systemów identyfikacji elektronicznej:

—

projektowane rozporządzenie powinno określać dane lub kategorie danych podlegających przetwarzaniu w ramach transgranicznej identyfikacji osób. Takie określenie powinno być co najmniej równie szczegółowe, jak w załącznikach dotyczących innych usług zaufania, oraz powinno uwzględniać poszanowanie zasady proporcjonalności,

—	zabezpieczenia wymagane w przypadku systemów identyfikacji powinny być co najmniej zgodne z wymaganiami obowiązującymi dostawców kwalifikowanych usług zaufania,

—	we wniosku należy przyjąć odpowiednie mechanizmy dla stworzenia ram interoperacyjności krajowych systemów identyfikacji.

52.

EIOD przedstawia wreszcie następujące zalecenia w odniesieniu do wymagań dotyczących świadczenia i uznawania elektronicznych usług zaufania:

—	w odniesieniu do wszystkich usług elektronicznych należy określić, czy dane osobowe będą przetwarzane, a jeśli tak, to których danych lub kategorii danych będzie dotyczyło przetwarzanie,

—	w rozporządzeniu należy przyjąć odpowiednie zabezpieczenia w celu uniknięcia dublowania się kompetencji organów nadzoru nad elektronicznymi usługami zaufania i organów ochrony danych,

—

obowiązki nałożone na dostawców elektronicznych usług zaufania w odniesieniu do naruszenia ochrony danych i incydentów związanych z bezpieczeństwem powinny być zgodne z wymaganiami ustanowionymi w zmienionej dyrektywie o prywatności elektronicznej oraz w projektowanym rozporządzeniu o ochronie danych,

—

doprecyzowania wymagają: definicja podmiotów prywatnych lub publicznych, które mogą występować jako strony trzecie uprawnione do prowadzenia audytów w trybie art. 16 i 17 lub mogą weryfikować urządzenia do składania kwalifikowanego podpisu elektronicznego w trybie art. 23, jak również kryteria oceny niezawisłości tych podmiotów,

—	w rozporządzeniu należy doprecyzować termin przechowywania danych, o których mowa w art. 19 ust. 2 i art. 19 ust. 4 (3).

Sporządzono w Brukseli dnia 27 września 2012 r.

Giovanni BUTTARELLI

Zastępca Europejskiego Inspektora Ochrony Danych

(1) COM(2012) 238 final.

(2) COM(2010) 245 z 19.5.2010.

(3) Zgodnie z art. 19 ust. 2 lit. g) dostawcy kwalifikowanych usług zaufania rejestrują przez odpowiedni okres czasu wszelkie informacje dotyczące danych wydanych i otrzymanych przez nich. Zgodnie z art. 19 ust. 4 dostawcy kwalifikowanych usług zaufania dostarczają każdej stronie ufającej informacje o statusie ważności lub cofnięcia wydanych przez siebie kwalifikowanych certyfikatów.

30.1.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/9

Streszczenie opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych w sprawie wniosku Komisji dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (EWG, Euratom) nr 354/83 w odniesieniu do deponowania historycznych materiałów archiwalnych instytucji w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji

(Niniejsza opinia jest dostępna w pełnym brzmieniu w języku angielskim, francuskim i niemieckim na stronie internetowej EIOD: http://www.edps.europa.eu)

2013/C 28/05

1. Wprowadzenie

1.1. Konsultacje z EIOD

W dniu 16 sierpnia 2012 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (EWG, Euratom) nr 354/83 w odniesieniu do deponowania historycznych materiałów archiwalnych instytucji w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji (zwany dalej „wnioskiem”) (1). Tego samego dnia wniosek przesłano EIOD do konsultacji.

Przed przyjęciem wniosku EIOD miał możliwość przedstawienia nieformalnych uwag. Wiele z nich zostało uwzględnionych we wniosku. W efekcie tego zawarte we wniosku gwarancje ochrony danych zostały wzmocnione. EIOD z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja przeprowadziła z nim także formalne konsultacje po przyjęciu wniosku oraz że w preambule wniosku zamieszczono odniesienia do obecnej opinii.

1.2. Cele i kontekst wniosku

Na mocy rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 354/83 z dnia 1 lutego 1983 r. dotyczącego udostępnienia do wglądu publicznego historycznych materiałów archiwalnych Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (2) (zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie materiałów archiwalnych”) instytucje i organy UE mają obowiązek określenia historycznych materiałów archiwalnych oraz udostępnienia ich do wglądu publicznego po upływie 30 lat. Na mocy rozporządzenia w sprawie materiałów archiwalnych każda instytucja i organ może przechowywać swoje historyczne materiały archiwalne w miejscu, które uważa za najbardziej odpowiednie.

Celem wniosku jest zmiana rozporządzenia w sprawie materiałów archiwalnych oraz nałożenie na wszystkie instytucje i organy UE (z wyjątkiem Trybunału Sprawiedliwości i Europejskiego Banku Centralnego) obowiązku deponowania papierowych materiałów archiwalnych w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji (zwanym dalej „EUI”). Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej i Parlament Europejski już teraz deponują swoje papierowe materiały archiwalne w EUI na mocy zawartej umowy. W związku z tym, jak wyjaśniono w jego uzasadnieniu, wniosek nie zmienia istniejącego stanu rzeczy, lecz „ma na celu potwierdzenie roli EUI w zarządzaniu historycznymi materiałami archiwalnymi instytucji. Zapewni on rzetelną podstawę prawną i finansową partnerstwa UE i EUI”.

Wniosek nie zmieni też obowiązujących przepisów i procedur, zgodnie z którymi instytucje i organy UE udostępniają historyczne materiały archiwalne do wglądu publicznego po upływie 30 lat. Wniosek nie będzie ponadto miał wpływu na to, kto jest właścicielem historycznych materiałów archiwalnych, którym pozostaje instytucja lub organ deponujący dokumenty. Krótko mówiąc: wniosek wprowadza ograniczone co do zakresu i ukierunkowane zmiany do rozporządzenia w sprawie materiałów archiwalnych; nie proponuje się w nim jego kompleksowej modernizacji ani przeglądu.

1.3. Znaczenie dla ochrony danych i cele opinii EIOD

W związku z wykonywaniem swoich zadań instytucje i organy europejskie przetwarzają ogromne ilości danych, w tym danych osobowych. Część przetwarzanych danych osobowych może stanowić dane szczególnie chronione (3) lub mogła zostać udostępniona danej instytucji lub organowi na zasadzie poufności, bez świadomości, że pewnego dnia staną się one publicznie dostępne: są to na przykład dane osobowe zawarte w dokumentacji medycznej lub aktach osobowych pracowników lub też dane osobowe przetwarzane w związku z procedurami dyscyplinarnymi i dotyczącymi mobbingu, audytami wewnętrznymi, różnymi skargami lub wnioskami oraz dochodzeniami dotyczącymi zagadnień handlowych, konkurencji, zapobiegania nadużyciom lub innymi dochodzeniami.

Część z tych danych osobowych, w tym niektóre dane wydające się stwarzać największe ryzyko dla osób, których dotyczą, jest niszczona po określonym czasie, gdy nie są one już wykorzystywane w pierwotnych celach, do których je zgromadzono (lub w innych celach administracyjnych zgodnych z tymi celami).

Znaczna część dokumentów przechowywanych przez instytucje i organy europejskie, w tym potencjalnie zawarte w nich dane osobowe, nie zostanie jednak zniszczona, lecz docelowo przeniesiona do historycznych materiałów archiwalnych Unii Europejskiej i zostanie udostępniona publicznie do celów historycznych, statystycznych oraz naukowych (4).

Ważne jest, aby instytucje i organy europejskie posiadały jasne zasady dotyczące tego, jakie dane osobowe powinny lub nie powinny trafiać do historycznych materiałów archiwalnych, oraz tego, w jaki sposób zabezpieczyć te dane osobowe, które zostaną zachowane i udostępnione publicznie za pośrednictwem historycznych materiałów archiwalnych. Zasady te muszą zapewniać ochronę prywatności i danych osobowych osób, których dane dotyczą, jak też równoważyć ochronę tych praw podstawowych z prawem dostępu do dokumentów i uzasadnionymi interesami związanymi z badaniami historycznymi.

10.

Obecnie, chociaż wiele instytucji i organów europejskich posiada zasady zarządzania dokumentami, zatrzymywania danych i archiwizacji (zob. na przykład wewnętrzny dokument administracyjny Komisji (5) zatytułowany Common Conservation List (zwany dalej „CCL”)), zasady te zawierają wytyczne co do ochrony danych jedynie w ograniczonym zakresie. CCL oraz podobne dokumenty należy dalej rozwijać lub uzupełnić je bardziej szczegółowymi i precyzyjniejszymi wytycznymi dotyczącymi ochrony danych.

11.

Ponadto należy zauważyć, że istniejące zasady sformułowano w wewnętrznych dokumentach, nie zaś w prawodawstwie przyjętym przez Radę i Parlament. Istotnie, poza krótkim odniesieniem w art. 2 ust. 1 do „dokumentów objętych wyjątkiem odnoszącym się do prywatności i integralności osoby, określonych w art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1049/2001” (6), w rozporządzeniu w sprawie materiałów archiwalnych w jego obecnym brzmieniu nie określa się, jakie dane osobowe mogą zostać przeniesione do historycznych materiałów archiwalnych, a więc docelowo publicznie ujawnione.

12.

Z kolei przywoływany art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 trzeba interpretować zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi ochrony danych, w tym rozporządzeniem (WE) nr 45/2001, oraz zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Decyzja, które dane osobowe powinny znaleźć się w historycznych materiałach archiwalnych, wymaga zatem złożonej analizy poszczególnych przypadków.

13.

Obecnie trwa proces zmiany dyrektywy 95/46/WE (7) i rozporządzenia (WE) nr 1049/2001, należy też oczekiwać we właściwym czasie zmiany rozporządzenia (WE) nr 45/2001. Chociaż należy mieć nadzieję, że te zmiany w prawodawstwie wyjaśnią pewne kwestie, ze względu na ich ogólny charakter jest mało prawdopodobne, aby dostarczyły one instytucjom i organom europejskim wystarczająco szczegółowych wytycznych co do praktyk archiwizacji. Jeżeli chodzi o samo rozporządzenie w sprawie materiałów archiwalnych, Komisja proponuje ograniczone co do zakresu zmiany, które nie dotyczą art. 2 ust. 1 ani innych przepisów materialnych.

14.

W obecnej opinii EIOD sugeruje kilka ukierunkowanych zmian, które można wprowadzić przy okazji obecnego, ograniczonego co do zakresu przeglądu rozporządzenia w sprawie materiałów archiwalnych. Ponadto podkreśla potrzebę przyjęcia konkretnych środków, w tym odpowiednich przepisów wykonawczych, w celu skutecznego rozwiązania problemów związanych z ochroną danych w kontekście uzasadnionego przechowywania dokumentacji do celów historycznych.

15.

Aby zapewnić kontekst, w sekcji 2 zostaną skrótowo omówione pewne ogólne zagadnienia związane z ochroną danych oraz obecne tendencje dotyczące udostępniania do wglądu publicznego i dygitalizacji historycznych materiałów archiwalnych UE oraz anonimizacji i deanonimizacji, jak również inicjatywy Komisji w dziedzinie otwartych danych.

10. Wnioski

65.

EIOD z zadowoleniem przyjmuje odniesienie we wniosku do zagadnień związanych z ochroną danych, a w szczególności do:

—	przepisów dotyczących prawa właściwego,

—	określenia organu nadzorczego,

—	wskazania roli EUI jako przetwarzającego oraz

—	wymogu przyjęcia przepisów wykonawczych w celu praktycznego rozwiązania problemów związanych z ochroną danych.

66.

W celu rozwiązania pozostałych problemów związanych z ochroną danych EIOD zaleca, aby we wnioskowanej zmianie rozporządzenia w sprawie materiałów archiwalnych:

—	określono najważniejsze cele i minimalną treść przepisów wykonawczych oraz procedurę ich przyjęcia, w tym strukturę zarządzania zapewniającą zharmonizowane i skoordynowane podejście, jasny harmonogram przyjęcia oraz zasady konsultacji z EIOD,

—	wyjaśniono zasady mające zastosowanie do bezpieczeństwa danych osobowych przechowywanych w historycznych materiałach archiwalnych,

—	zapewniono zabezpieczenia dotyczące prywatnych materiałów archiwalnych przechowywanych przez EUI oraz

—	przedstawiono co najmniej minimalne wyjaśnienia związane z wyjątkiem dotyczącym prywatności w art. 2 rozporządzenia w sprawie materiałów archiwalnych.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 października 2012 r.

Peter HUSTINX

Europejski Inspektor Ochrony Danych

(1) COM(2012) 456 final.

(2) Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom) nr 354/83 (Dz.U. L 43 z 15.2.1983, s. 1).

(3) Np. „szczególne kategorie danych” w rozumieniu art. 10 rozporządzenia (WE) nr 45/2001.

(4) W art. 1 ust. 2 rozporządzenia w sprawie materiałów archiwalnych zawarto definicję zarówno „materiałów archiwalnych”, jak i „historycznych materiałów archiwalnych” (instytucji i organów UE). Materiały archiwalne definiuje się jako „wszelkie dokumenty i zapisy, niezależnie od ich rodzaju i postaci, które zostały sporządzone lub otrzymane przez jedną z instytucji, jej przedstawicielstwo lub pracowników, w trakcie wykonywania obowiązków związanych z działaniami (UE)”. Historyczne materiały archiwalne definiuje się z kolei jako „tę część materiałów archiwalnych [instytucji], która została wyselekcjonowana (…) w celu (…) trwałego zachowania (…) nie później niż po upływie piętnastu lat od daty ich utworzenia” poprzez „wstępn[ą] segregacj[ę], mając[ą] na celu oddzielenie dokumentów i zapisów, które mają zostać zachowane, od tych, które nie mają wartości administracyjnej lub historycznej”.

(5) SEC(2007) 970, przyjęty w dniu 4 lipca 2007 r., obecnie w trakcie zmiany. Zob. też uwagi EIOD z dnia 7 maja 2007 r. w sprawie projektu CCL z 2007 r. pod adresem: http://www.edps.europa.eu/EDPSWEB/webdav/site/mySite/shared/Documents/Supervision/Adminmeasures/2007/07-05-07_commentaires_liste_conservation_EN.pdf

(6) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43.

(7) Zob. wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i swobodnym przepływem takich danych (COM(2012) 11 wersja ostateczna). Zob. też opinię EIOD z dnia 7 marca 2012 r. w sprawie pakietu dotyczącego reform w zakresie ochrony danych, dostępną pod adresem: http://www.edps.europa.eu/EDPSWEB/edps/Consultation/Reform_package;jsessionid=46ACCFDB9005EB950DF9C7D58BDE5377

30.1.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/12

Zawiadomienie o zbliżającym się wygaśnięciu niektórych środków wyrównawczych

2013/C 28/06

1. Komisja Europejska zawiadamia, iż o ile nie zostanie wszczęty przegląd zgodnie z przedstawioną poniżej procedurą, wymienione poniżej środki wyrównawcze wygasną w terminie podanym w poniższej tabeli, zgodnie z art. 18 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 597/2009 z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1).

2. Procedura

Producenci unijni mogą złożyć pisemny wniosek o dokonanie przeglądu. Wniosek ten musi zawierać wystarczające dowody na to, że wygaśnięcie środków prawdopodobnie doprowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia subsydiowania i szkody.

Jeżeli Komisja postanowi dokonać przeglądu odnośnych środków, importerzy, eksporterzy, przedstawiciele państwa wywozu oraz producenci unijni będą mieli możliwość rozwinięcia, odparcia lub skomentowania argumentów przedstawionych we wniosku o wszczęcie tego przeglądu.

3. Termin

Producenci unijni mogą przedłożyć pisemny wniosek o dokonanie przeglądu na podstawie określonej powyżej procedury, na adres: European Commission, Directorate-General for Trade (Unit H-1), N-105 8/20, 1049 Brussels, Belgium (2) w dowolnym terminie od dnia opublikowania niniejszego zawiadomienia, lecz nie później niż trzy miesiące przed datą podaną w poniższej tabeli.

4. Niniejsze zawiadomienie zostaje opublikowane zgodnie z art. 18 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 597/2009.

Produkt	Państwo pochodzenia lub wywozu	Środki	Podstawa prawna	Data wygaśnięcia (3)
Kwas sulfanilowy	Indie	Cło wyrównawcze	Rozporządzenie Rady (WE) nr 1010/2008 (Dz.U. L 276 z 17.10.2008, s. 3)	18.10.2013
		Zobowiązanie	Decyzja Komisji 2006/37/WE (Dz.U. L 22 z 26.1.2006, s. 52)

(1) Dz.U. L 188 z 18.7.2009, s. 93.

(2) Tel. +32 22956505.

(3) Środek wygasa o północy dnia wymienionego w tej kolumnie.

30.1.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 28/13

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa COMP/M.6812 – SFPI/Dexia)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2013/C 28/07

W dniu 18 stycznia 2013 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której belgijski państwowy fundusz inwestycyjny Société Fédérale de Participations et d'Investissement/Federale Participatie- en Investeringsmaatschappij („SFPI”, Belgia), przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wyłączną kontrolę nad całym przedsiębiorstwem Dexia SA/NV („Dexia”, Belgia), w drodze zakupu akcji.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

—	w przypadku przedsiębiorstwa SFPI: inwestycje w spółki publiczne i prywatne o strategicznym znaczeniu, we własnym imieniu i w imieniu państwa belgijskiego,

—	w przypadku przedsiębiorstwa Dexia: usługi finansowe, w szczególności w zakresie finansów publicznych, w tym finansowania projektów, oraz zarządzanie aktywami w kilku krajach, głównie we Francji, za pośrednictwem szeregu jednostek zależnych.

3.	Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6812 – SFPI/Dexia, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

European Commission

Directorate-General for Competition

Merger Registry

J-70

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

(1) Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

		ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2013.028.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 28

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 56 30 stycznia 2013

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2013/C 028/01	Kursy walutowe euro	1

	Trybunał Obrachunkowy
2013/C 028/02	Sprawozdanie specjalne nr 20/2012 pt. Czy finansowanie w ramach działań strukturalnych projektów dotyczących infrastruktury gospodarowania odpadami komunalnymi skutecznie pomaga państwom członkowskim osiągać cele polityki UE w zakresie gospodarowania odpadami?	2

	Europejski Inspektor Ochrony Danych
2013/C 028/03	Streszczenie opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych w sprawie zmienionego wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia (UE) nr […/…] (wersja przekształcona)	3

2013/C 028/04	Streszczenie opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych w sprawie wniosku Komisji dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym (rozporządzenie o elektronicznych usługach zaufania)	6

2013/C 028/05	Streszczenie opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych w sprawie wniosku Komisji dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (EWG, Euratom) nr 354/83 w odniesieniu do deponowania historycznych materiałów archiwalnych instytucji w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji	9

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ WSPÓLNEJ POLITYKI HANDLOWEJ
	Komisja Europejska
2013/C 028/06	Zawiadomienie o zbliżającym się wygaśnięciu niektórych środków wyrównawczych	12

	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2013/C 028/07	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.6812 – SFPI/Dexia) ( 1 )	13