ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2012.180.pol |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180 |
|
Wydanie polskie |
Informacje i zawiadomienia |
Tom 55 |
Powiadomienie nr |
Spis treśći |
Strona |
|
IV Informacje |
|
|
INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ |
|
|
Komisja Europejska |
|
2012/C 180/01 |
||
|
INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH |
|
2012/C 180/02 |
||
|
ZAWIADOMIENIA DOTYCZĄCE EUROPEJSKIEGO OBSZARU GOSPODARCZEGO |
|
|
Urząd Nadzoru EFTA |
|
2012/C 180/03 |
||
2012/C 180/04 |
||
2012/C 180/05 |
||
2012/C 180/06 |
||
2012/C 180/07 |
||
|
V Ogłoszenia |
|
|
POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE |
|
|
Europejskie Urząd Doboru Kadr (EPSO) |
|
2012/C 180/08 |
||
|
POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ WSPÓLNEJ POLITYKI HANDLOWEJ |
|
|
Komisja Europejska |
|
2012/C 180/09 |
Zawiadomienie o wygaśnięciu niektórych środków antydumpingowych |
|
2012/C 180/10 |
Zawiadomienie o zbliżającym się wygaśnięciu niektórych środków antydumpingowych |
|
|
INNE AKTY |
|
|
Komisja Europejska |
|
2012/C 180/11 |
||
2012/C 180/12 |
||
|
Sprostowania |
|
2012/C 180/13 |
Sprostowanie do ogłoszenia o konkursie otwartym 2012/C 168/06 (Dz.U. C 168 z 14.6.2012) |
|
PL |
|
IV Informacje
INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
Komisja Europejska
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/1 |
Kursy walutowe euro (1)
20 czerwca 2012 r.
2012/C 180/01
1 euro =
|
Waluta |
Kurs wymiany |
USD |
Dolar amerykański |
1,2704 |
JPY |
Jen |
100,24 |
DKK |
Korona duńska |
7,4334 |
GBP |
Funt szterling |
0,80600 |
SEK |
Korona szwedzka |
8,8434 |
CHF |
Frank szwajcarski |
1,2009 |
ISK |
Korona islandzka |
|
NOK |
Korona norweska |
7,5060 |
BGN |
Lew |
1,9558 |
CZK |
Korona czeska |
25,453 |
HUF |
Forint węgierski |
286,95 |
LTL |
Lit litewski |
3,4528 |
LVL |
Łat łotewski |
0,6968 |
PLN |
Złoty polski |
4,2393 |
RON |
Lej rumuński |
4,4636 |
TRY |
Lir turecki |
2,2797 |
AUD |
Dolar australijski |
1,2456 |
CAD |
Dolar kanadyjski |
1,2919 |
HKD |
Dolar Hongkongu |
9,8569 |
NZD |
Dolar nowozelandzki |
1,5928 |
SGD |
Dolar singapurski |
1,6105 |
KRW |
Won |
1 462,35 |
ZAR |
Rand |
10,4198 |
CNY |
Yuan renminbi |
8,0809 |
HRK |
Kuna chorwacka |
7,5420 |
IDR |
Rupia indonezyjska |
11 997,41 |
MYR |
Ringgit malezyjski |
4,0101 |
PHP |
Peso filipińskie |
53,592 |
RUB |
Rubel rosyjski |
41,3462 |
THB |
Bat tajlandzki |
40,018 |
BRL |
Real |
2,5702 |
MXN |
Peso meksykańskie |
17,3916 |
INR |
Rupia indyjska |
71,3390 |
(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.
INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/2 |
Aktualizacja wykazu służb krajowych właściwych do przeprowadzania kontroli granicznej do celów art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz.U. C 247 z 13.10.2006, s. 17; Dz.U. C 77 z 5.4.2007, s. 11; Dz.U. C 153 z 6.7.2007, s. 21; Dz.U. C 331 z 31.12.2008, s. 15; Dz.U. C 87 z 1.4.2010, s. 15)
2012/C 180/02
Publikacja wykazu służb krajowych właściwych do przeprowadzania kontroli granicznej do celów art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) opiera się na informacjach przekazanych Komisji przez państwa członkowskie zgodnie z art. 34 kodeksu granicznego Schengen.
Oprócz publikacji w Dzienniku Urzędowym, aktualizowane co miesiąc informacje dostępne są na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Sprawiedliwości, Wolności i Bezpieczeństwa.
LIECHTENSTEIN
Zmiana informacji opublikowanych w Dz.U. C 247 z 13.10.2006
Ponieważ żadna z granic Liechtensteinu nie jest zewnętrzną granicą obszaru Schengen, kraj ten nie ma własnej służby odpowiedzialnej za kontrole graniczne.
ZAWIADOMIENIA DOTYCZĄCE EUROPEJSKIEGO OBSZARU GOSPODARCZEGO
Urząd Nadzoru EFTA
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/3 |
Opinia Komitetu Doradczego EFTA ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominujących dotycząca projektu decyzji odnoszącej się do sprawy 59120 – Color Line
Dnia 8 grudnia 2011 r.
2012/C 180/03
1. |
Komitet Doradczy zgadza się z definicją rynku właściwego przyjętą przez Urząd Nadzoru EFTA. |
2. |
Komitet Doradczy zgadza się z Urzędem Nadzoru EFTA, że fakt posiadania przez spółkę Color Line długoterminowych wyłącznych praw do użytkowania obiektów portowych na przystani w Torskholmen w miejscowości Strömstad w Szwecji zgodnie z umową portową z 1991 r. od dnia 1 stycznia 1994 r. do dnia 20 grudnia 2005 r. skutkował zapobieżeniem, ograniczeniem lub zakłóceniem konkurencji w rozumieniu art. 53 ust. 1 Porozumienia EOG. |
3. |
Komitet Doradczy zgadza się z Urzędem Nadzoru EFTA, że spółka Color Line nie wykazała, że warunki określone w art. 53 ust. 3 Porozumienia EOG zostały spełnione w tej sprawie. |
4. |
Komitet Doradczy zgadza się z Urzędem Nadzoru EFTA, że spółka Color Line zajmowała dominującą pozycję na rynku właściwym od dnia 1 stycznia 1994 r. do dnia 20 grudnia 2005 r. |
5. |
Komitet Doradczy zgadza się z Urzędem Nadzoru EFTA, że fakt posiadania przez spółkę Color Line długoterminowych wyłącznych praw do użytkowania obiektów portowych na przystani w Torskholmen w miejscowości Strömstad w Szwecji zgodnie z umową portową z 1991 r. od dnia 1 stycznia 1994 r. do dnia 20 grudnia 2005 r. doprowadził do nadużycia pozycji dominującej w rozumieniu art. 54 Porozumienia EOG. |
6. |
Komitet Doradczy zgadza się, że w czasie objętym dochodzeniem umowa portowa mogła mieć wpływ na wymianę handlową pomiędzy umawiającymi się stronami w rozumieniu art. 53 i 54 Porozumienia EOG. |
7. |
Komitet Doradczy zgadza się z Urzędem Nadzoru EFTA, że postępowanie może zostać zakończone przyjęciem decyzji zgodnie z art. 7 ust. 1 i art. 23 ust. 2 w rozdziale II protokołu 4 do Porozumienia o Nadzorze i Trybunale. |
8. |
Komitet Doradczy zgadza się z Urzędem Nadzoru EFTA, że na adresatów projektu decyzji należy nałożyć grzywnę. |
9. |
Komitet Doradczy zaleca publikację niniejszej opinii w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i w Suplemencie EOG. |
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/4 |
Opinia Komitetu Doradczego EFTA ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominujących dotycząca projektu decyzji odnoszącej się do sprawy 59120 – Color Line
Dnia 13 grudnia 2011 r.
(drugie posiedzenie)
2012/C 180/04
1. |
Komitet Doradczy zgadza się z Urzędem Nadzoru EFTA, że na adresatów projektu decyzji należy nałożyć grzywnę. |
2. |
Komitet Doradczy podziela stanowisko Urzędu Nadzoru EFTA w sprawie podstawowej wysokości grzywny. |
3. |
Komitet Doradczy zgadza się z Urzędem Nadzoru EFTA, że w przedmiotowej sprawie nie występują okoliczności łagodzące ani obciążające. |
4. |
Komitet Doradczy podziela stanowisko Urzędu Nadzoru EFTA w sprawie ostatecznej wysokości grzywny. |
5. |
Komitet Doradczy zaleca publikację niniejszej opinii w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i w Suplemencie EOG. |
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/5 |
Sprawozdanie końcowe urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające w sprawie 59120 – Color Line
2012/C 180/05
Niniejsze sprawozdanie końcowe urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające w sprawie 59120 – Color Line – złożono zgodnie z art. 15 decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 177/02/COL w sprawie zakresu uprawnień urzędników przeprowadzających spotkania wyjaśniające w niektórych postępowaniach z zakresu konkurencji.
Procedura i projekt decyzji stanowią podstawę następujących spostrzeżeń:
1. Wprowadzenie do procedury
W dniu 20 grudnia 2005 r. spółka Kystlink AS złożyła skargę do norweskiego organu ds. konkurencji w związku z umowami o korzystaniu z portu zawartymi przez spółkę Color Line AS oraz gminami Strömstad i Sandefjord. Urząd Nadzoru EFTA (zwany dalej „Urzędem”) został poinformowany o sprawie w dniu 14 grudnia 2005 r. przez krajowy organ ds. konkurencji i w konsekwencji sprawa została przejęta przez Urząd zgodnie z zasadami określonymi w komunikacie EFTA w sprawie współpracy w ramach sieci (1).
W dniach 4–6 kwietnia 2006 r. przeprowadzono kontrole w siedzibach spółek Color Line AS (zwanej dalej „Color Line”), Color Group ASA oraz O.N. Sunde AS.
2. Procedura pisemna
2.1. Pisemne zgłoszenie zastrzeżeń
W dniu 16 grudnia 2009 r. Urząd przyjął pisemne zgłoszenie zastrzeżeń. Pisemne zgłoszenie zastrzeżeń sporządzono w języku angielskim, ale na wniosek spółki Color Line w dniu 17 grudnia 2009 r. opracowano norweską wersję tekstu, o czym poinformowano spółkę w dniu 5 lutego 2010 r.
Spółka Color Line odpowiedziała na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń w języku norweskim w dniu 12 kwietnia 2010 r.
2.2. Strony trzecie
Dwie spółki złożyły wnioski o formalne dopuszczenie do postępowania w charakterze zainteresowanych osób trzecich. W odpowiedzi na wnioski urzędnicy przeprowadzający spotkanie wyjaśniające dopuścili do postępowania spółkę Fjord Line w dniu 9 lutego 2010 r. i spółkę Bastø Fosen w dniu 18 maja 2010 r. Obie strony trzecie otrzymały jawną wersję pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń oraz odpowiedź spółki Color Line na to zgłoszenie. Obie strony przedstawiły uwagi pisemne. Jednak tylko spółka Bastø Fosen zgłosiła chęć uczestnictwa w spotkaniu wyjaśniającym.
2.3. Dostęp do akt
Spółka Color Line otrzymała dostęp do części akt Urzędu, która nie zawierała poufnych informacji, w dniu 11 stycznia 2010 r. Po weryfikacji pozostałych zagadnień dotyczących poufności, Dyrekcja ds. Konkurencji i Pomocy Państwa przy Urzędzie (zwana dalej „dyrekcją”) udostępniła spółce pozostałe dokumenty w dniu 29 stycznia 2010 r. W dniu 11 marca 2010 r. spółka Color Line wysłała do urzędników przeprowadzających spotkanie wyjaśniające uzasadniony wniosek o szerszy dostęp do akt.
Urzędnicy ci odpowiedzieli w dniu 26 marca 2010 r., przyznając spółce pełny lub częściowy dostęp do większości dokumentów, których dotyczył wniosek.
W dniu 21 maja 2010 r. spółka Color Line złożyła kolejny uzasadniony wniosek o dostęp do dokumentów. Spółka zwróciła się z wnioskiem o wgląd we wszystkie dokumenty przedłożone przez strony trzecie, jak również w decyzję urzędników przeprowadzających spotkanie wyjaśniające o przyznaniu spółce Fjord Line statusu strony trzeciej. W piśmie z dnia 26 maja 2010 r. urzędnicy zwrócili uwagę, że spółka Color Line już otrzymała uwagi spółki Fjord Line na temat pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń oraz jej odpowiedź na nie w dniu 25 maja 2010 r. Urzędnicy przeprowadzający spotkanie wyjaśniające poinformowali również spółkę, że pozostała część korespondencji pomiędzy spółką Fjord Line a Urzędem oraz decyzja urzędników nie zawierały nowych dowodów w sprawie. Z tego powodu spółka Color Line nie otrzymała prawa dostępu do tych dokumentów. W dniu 4 czerwca 2010 r. wspomniana wyżej dyrekcja przekazała spółce Color Line uwagi spółki Bastø Fosen dotyczące pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń i odpowiedź na to zgłoszenie, ponieważ mogły one zawierać nowe dowody w sprawie.
3. Procedura ustna
W dniu 14 czerwca 2010 r. odbyło się ustne złożenie wyjaśnień. W procedurze wzięli udział urzędnicy przeprowadzający spotkanie wyjaśniające, przedstawiciele spółki Color Line, dyrekcji, działu do spraw prawnych i administracyjnych Urzędu i odpowiedzialny członek kolegium, jak również przedstawiciele Komisji, norweskich i francuskich organów ds. konkurencji oraz strony trzeciej, spółki Bastø Fosen.
Dyrekcja przedstawiła swoje poglądy na temat sprawy, jak określono w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń. Spółka Bastø Fosen również zaprezentowała swoją opinię w formie krótkiego ustnego oświadczenia. Pozostały czas wystąpień przyznano spółce Color Line, której przedstawiciele wypowiadali się w języku norweskim. Wystąpienia te były tłumaczone na język angielski.
Strona trzecia była wykluczona z obecności przy niektórych częściach wystąpienia. Dotyczyło to zwłaszcza części poświęconej modelowi przemysłowemu spółki Color Line, przedstawienia wyników badania opinii klientów oraz prezentacji analizy gospodarczej i czynników sukcesu potencjalnego konkurenta.
Nagrania z posiedzenia przekazano spółce Color Line na jej wniosek w dniu 4 maja 2011 r.
4. Procedura po złożeniu wyjaśnień
Drugi urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające, Ida Hauger, opuściła Urząd w czerwcu 2010 r.
W piśmie z dnia 12 stycznia 2011 r. spółka Color Line zwróciła się z wnioskiem o spotkanie dotyczące aktualnego stanu sprawy.
Spotkanie odbyło się w siedzibie Urzędu w dniu 15 lutego 2011 r.
W piśmie przesłanym pocztą elektroniczną w dniu 6 maja 2011 r. spółka Color Line przekazała Urzędowi dokument wyrażający stanowisko spółki dotyczące zagadnień prawnych przedstawionych przez Urząd podczas spotkania dotyczące aktualnego stanu sprawy. Spółka Color Line przedstawiła dokument i swoją opinię w przedmiotowej sprawie na spotkaniu w dniu 11 maja 2011 r. w siedzibie Urzędu.
5. Projekt decyzji
Zakres naruszeń zidentyfikowany w projekcie decyzji przedstawionym komitetowi doradczemu jest węższy niż ten zawarty w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń. Ponadto czas trwania naruszeń jest krótszy, a projekt decyzji skierowany jest do dwóch przedsiębiorstw, podczas gdy pisemne zgłoszenie zastrzeżeń miało czterech adresatów.
W pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń Urząd wstępnie założył, że celem i skutkiem umów o korzystaniu z portu zawartych z gminami Strömstad i Sandefjord było zapobieganie, ograniczanie lub zakłócanie konkurencji, co jest sprzeczne z art. 53. ust. 1 Porozumienia EOG, i że powyższe umowy nie spełniały warunków określonych w art. 53 ust. 3 Porozumienia EOG. Urząd przyjął również wstępne założenie, że spółka Color Line nadużyła swojej dominującej pozycji na rynku właściwym. Urząd stwierdził, że naruszenia rozpoczęły się dnia 1 stycznia 1994 r. i wciąż trwają. Pisemne zgłoszenie zastrzeżeń zostało skierowane do spółek Color Line AS, Color line transport AS, Color Group ASA oraz O.N. Sunde AS.
W projekcie decyzji skierowanej do spółek Color Line AS i Color Group AS Urząd stwierdza, że spółka Color Line naruszyła art. 53 i 54 Porozumienia EOG poprzez korzystanie z długoterminowych wyłącznych praw od dnia 1 stycznia 1994 r. do dnia 20 grudnia 2005 r. dzięki umowie o korzystaniu z portu zawartej z gminą Strömstad. W odniesieniu do art. 53 projekt decyzji nie stwierdza już ograniczenia konkurencji ze względu na cel. Projekt decyzji skierowany jest również do spółki Color Group AS w związku z jej decydującym wpływem na stanowiącą w całości jej własność spółkę zależną Color Line AS od dnia 1 października 1998 r. do dnia 20 grudnia 2005 r.
Uważam, że niniejszy projekt decyzji obejmuje jedynie zastrzeżenia, w odniesieniu do których spółce Color Line zapewniono możliwość wyrażenia własnej opinii.
Stwierdzam, że w niniejszym przypadku prawo spółki Color Line do złożenia ustnych wyjaśnień zostało zachowane.
6. Podsumowanie
W związku z powyższym stwierdzam, że prawo adresatów do złożenia wyjaśnień zostało zachowane.
Florence SIMONETTI
Urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające
(1) Obwieszczenie w sprawie współpracy w ramach sieci organów ochrony konkurencji EFTA, Dz.U. C 227 z 21.9.2006, s. 10 i Suplement EOG do Dz.U. 47 z 21.9.2006, s. 1.
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/8 |
STRESZCZENIE DECYZJI URZĘDU NADZORU EFTA
NR 387/11/COL
z dnia 14 grudnia 2011 r.
dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 53 i 54 Porozumienia EOG przeciwko spółkom Color Group AS i Color Line AS
(Sprawa 59120 – Color Line)
(Jedynie teksty w języku angielskim i norweskim są autentyczne)
2012/C 180/06
1. Wprowadzenie
1. |
W dniu 14 grudnia 2011 r. Urząd Nadzoru EFTA („Urząd”) przyjął decyzję dotyczącą postępowania na podstawie art. 53 i 54 Porozumienia EOG. Zgodnie z postanowieniami art. 30 rozdziału II protokołu nr 4 do porozumienia o nadzorze i Trybunale Urząd podaje niniejszym do wiadomości nazwy stron oraz istotną treść decyzji, mając na uwadze uzasadniony interes przedsiębiorstw związany z ochroną tajemnicy handlowej. Nieobjęta klauzulą poufności wersja całego tekstu decyzji w autentycznych językach postępowania dostępna jest na stronie internetowej Urzędu pod adresem: http://www.eftasurv.int/competition/competition-cases/ |
2. |
Decyzja skierowana jest do spółki promowej Color Line AS w związku z jej bezpośrednim udziałem w naruszeniu art. 53 i 54 Porozumienia EOG. Decyzja skierowana jest również do spółki Color Group AS jako spółki dominującej wobec spółki Color Line AS od dnia 1 października 1998 r. do dnia 20 grudnia 2005 r. Na spółki Color Line AS i Color Group AS nałożona została kara za okres od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 20 grudnia 2005 r., którą obie spółki są solidarnie zobowiązane zapłacić. |
2. Kontekst i procedura
3. |
W dniu 20 grudnia 2005 r. do norweskiego organu ds. konkurencji wpłynęła skarga złożona przez ówczesnego konkurenta spółki Color Line, spółkę Kystlink AS. Sprawa została następnie skierowana do Urzędu na mocy art. 11 w rozdziale II protokołu 4 do porozumienia o nadzorze i Trybunale oraz zgodnie z zasadami określonymi w komunikacie EFTA w sprawie współpracy w ramach sieci (1). |
4. |
W dniach 4–6 kwietnia 2006 r. Urząd przeprowadził kontrole w siedzibach spółek Color Line AS, Color Group ASA i O.N. Sunde AS (spółki dominującej wobec spółki Color Group ASA) w Oslo w Norwegii. |
5. |
W dniu 16 grudnia 2009 r. Urząd wystosował pisemne zgłoszenie zastrzeżeń do spółki Color Line. Urząd wstępnie przyjął, że: (i) umowa dotycząca wyłączności między spółką Color Line a portem gminy Strömstad chroniła spółkę Color Line przed efektywną konkurencją na rynku krótkodystansowych pasażerskich przewozów promowych ze sprzedażą towarów wolnocłowych na trasach między portami na norweskim wybrzeżu między gminami Sandefjord i Langesund a portami na szwedzkim wybrzeżu w gminie Strömstad, co jest sprzeczne z art. 53 Porozumienia EOG oraz (ii) poprzez utrzymywanie umowy w mocy po wejściu w życie Porozumienia EOG spółka Color Line nadużyła swojej dominującej pozycji na rynku, co jest sprzeczne z art. 54 Porozumienia EOG. |
3. Spółka Color Line
6. |
Spółka Color Group AS prowadzi działalność w zakresie transportu i turystyki, łącznie z usługami przewozów promowych. Spółka Color Line AS, która stanowi w całości własność spółki Color Group AS, odpowiadała (wraz ze swoimi poprzednikami) za przewozy promowe w ramach Grupy w czasie objętym dochodzeniem, w tym na przedmiotowej trasie pomiędzy gminami Sandefjord i Strömstad. |
7. |
Trasa była pierwotnie obsługiwana przez spółkę Scandi Line AS. Spółka Color Line AS jest bezpośrednim następcą prawnym powyższej spółki. Spółka Color Line AS stanowiła w całości własność spółki Color Group AS od dnia 30 września 1998 r. |
4. Umowa o korzystaniu z portu
8. |
Spółka Color Line i jej poprzednicy obsługiwali połączenie promowe ze Strömstad do Sandefjord w Norwegii od 1986 r. Spółka Color Line zawarła pierwszą umowę z gminą Strömstad w lipcu 1989 r. W dniu 26 marca 1991 r. powyższa umowa została zastąpiona kolejną umową, będącą przedmiotem niniejszej decyzji (zwaną dalej „umową o korzystaniu z portu”). Czas trwania umowy o korzystaniu z portu wynosił 15 lat (od dnia 1 stycznia 1991 r. do dnia 30 grudnia 2005 r.). Po zakończeniu trwania umowy spółka Color Line mogła przedłużyć ją o kolejne 10 lat. |
9. |
Zgodnie z umową o korzystaniu z portu gmina Strömstad wydzierżawiła wyznaczony obszar, zwany Torskholmen, na terenie portu spółce Color Line oraz nadała jej prawo korzystania z rampy i podjazdu samochodowego. |
10. |
Wyłączne prawo spółki Color Line do użytkowania obszaru Torskholmen zostało przyznane w klauzuli 7 umowy o korzystaniu z portu, która nie pozwalała gminie przyznać dostępu do powyższego obszaru konkurencyjnym spółkom promowym. |
5. Trasa Sandefjord–Strömstad
11. |
Trasa Sandefjord–Strömstad łączy miasto Sandefjord, położone w okręgu Vestfold w Norwegii, około dwie godziny drogi samochodem na południe od Oslo po zachodniej stronie Fiordu Oslo, z miastem Strömstad, leżącym na zachodnim wybrzeżu Szwecji, niedaleko granicy z Norwegią. |
12. |
Przejazd promem z Sandefjord do Strömstad zajmuje około 2,5 godziny. Od 1994 r. spółka Color Line oferowała na ogół na tej trasie pięć rejsów dziennie i sześć w sezonie szczytowym. Duża część pasażerów wjeżdża na prom samochodem w Sandefjord, po czym wraca do Norwegii samochodem przez przejście graniczne w Svinesund na północ od Strömstad. |
13. |
Sprzedaż towarów wolnocłowych na promach spółki Color Line jest i była istotnym składnikiem sukcesu trasy. Prowadzenie sprzedaży towarów wolnocłowych w Norwegii wymaga posiadania licencji i spółka Color Line otrzymała licencję ważną na trasie Sandefjord–Strömstad w 1987 r. |
6. Rynek właściwy
14. |
Urząd zdefiniował właściwy rynek produktowy jako świadczenie krótkodystansowych przewozów promowych ze sprzedażą towarów wolnocłowych. Zasięg geograficzny rynku właściwego był prawdopodobnie ograniczony do świadczenia tych usług między portami gmin Sandefjord i Strömstad, jednak na potrzeby niniejszej decyzji dokładna definicja rynku geograficznego pozostaje otwarta, ponieważ w badanym okresie spółka Color Line była w każdym razie jedynym usługodawcą oferującym krótkodystansowe przewozy promowe ze sprzedażą towarów wolnocłowych między Norwegią a Szwecją. |
7. Ograniczenie konkurencji w rozumieniu art. 53 ust. 1 Porozumienia EOG
15. |
Umowa o korzystaniu z portu w Strömstad zapewniła spółce Color Line wyłączny dostęp do obszaru Torskholmen na terenie portu w Strömstad na okres 25 lat (początkowo 15 lat z prawem wydłużenia okresu o dodatkowe 10 lat). Uniemożliwiała ona gminie Strömstad przyznanie we wspomnianym okresie dostępu do obszaru Torskholmen innym podmiotom niż spółka Color Line. |
16. |
Spółka Color Line otrzymała prawo wyłącznego użytkowania całej dostępnej przepustowości strategicznie ulokowanego portu w okresie 25 lat niezależnie od tego, czy spółka rzeczywiście korzystałaby albo czy nawet potrzebowałaby tej przepustowości. Umowa o korzystaniu z portu tym samym wykluczyła konkurencję na rynku właściwym na znaczny okres czasu. |
17. |
Inne przeszkody w wejściu konkurentów na ten rynek obejmowały system sprzedaży towarów wolnocłowych, przewagę spółki Color Line wynikającą z pozycji pioniera na rynku (miała ona monopol na przedmiotowej trasie od początku jej istnienia, czyli od 2006 r.) oraz przywiązanie klientów do marki. Spółka Color Line zyskała również reputację agresywnego konkurenta, który chce i potrafi bronić swojej pozycji oraz który wykorzystuje do tego celu swoją siłę rynkową. |
18. |
Potencjalni konkurenci podjęli w przedmiotowym okresie co najmniej trzy istotne próby wejścia na rynek właściwy i rywalizowania ze spółką Color Line na trasie Sandefjord–Strömstad. Dwie z tych prób nie udały się, a trzecia, podjęta przez spółkę Kystlink, udała się dopiero po zakończeniu okresu 15 lat wyłączności spółki Color Line na przedmiotowej trasie zgodnie z umową portową. Gmina odmówiła wówczas przedłużenia prawa wyłączności o kolejne 10 lat, do którego spółka Color Line miała prawo zgodnie z umową. Gmina Strömstad nadała prawo dostępu spółce Kystlink w dniu 21 grudnia 2005 r. |
19. |
Analiza ewentualnych alternatywnych portów wykazała, że z powodów technicznych, handlowych, geograficznych i regulacyjnych żaden z tych portów nie zapewniał faktycznej możliwości wejścia na rynek w realnych ramach czasowych potencjalnemu podmiotowi gotowemu konkurować ze spółką Color Line na przedmiotowej trasie w badanym okresie. |
20. |
Na podstawie faktów przytoczonych powyżej długoterminowa umowa o korzystaniu z portu dotycząca wyłączności ograniczyła konkurencję w rozumieniu art. 53 ust. 1 Porozumienia EOG od momentu wejścia w życie Porozumienia EOG w dniu 1 stycznia 1994 r. przynajmniej aż do dnia 20 grudnia 2005 r. |
8. Wpływ na wymianę handlową
21. |
Międzynarodowe przewozy promowe mają z natury rzeczy charakter transgraniczny. Ponadto obroty spółki Color Line na przedmiotowej trasie były znaczne i wzrastały z roku na rok w badanym okresie. W tym okresie wzrastała również liczba pasażerów na tej trasie, osiągając poziom 1,2 miliona pasażerów w 1999 r. i pozostając zasadniczo na tym poziomie lub powyżej tego poziomu aż do 2005 r. |
22. |
W tym kontekście wpływ umowy o korzystaniu z portu na możliwość rozpoczęcia świadczenia usług w konkurencji ze spółką Color Line między Szwecją a Norwegią na rynku właściwym jest wystarczający, aby stwierdzić, że umowa o korzystaniu z portu mogła w sposób odczuwalny wpłynąć na wymianę handlową wewnątrz EOG w rozumieniu art. 53 ust. 1 Porozumienia EOG. |
9. Brak uzasadnienia zgodnie z art. 53 ust. 3 Porozumienia EOG
23. |
Spółka Color Line stwierdziła, że poniosła znaczne nakłady początkowe, które doprowadziły do znaczących, korzystnych dla klienta ulepszeń na trasie Sandefjord–Strömstad. Jednak przyrost wydajności, który według spółki Color Line był skutkiem długoterminowej umowy o korzystaniu z portu na wyłączność, był albo w niewystarczającym stopniu potwierdzony albo w najlepszym razie ograniczony. Spółka Color Line nie wykazała, że korzyści ze wzrostu skuteczności, w przypadku których można stwierdzić, że są skutkiem przedmiotowej umowy, przewyższają szkodę dla klientów w związku z jej długoterminową wyłącznością. Ponadto okres trwania wyłączności przyznanej spółce Color Line obejmujący 25 lat znacznie przekroczył akceptowalne normy i był całkowicie nieproporcjonalny do zamiaru osiągnięcia przyrostu wydajności. |
24. |
Wynika z tego, że spółka Color Line nie wykazała, że warunki art. 53 ust. 3 Porozumienia EOG zostały spełnione. |
10. Nadużycie dominującej pozycji w rozumieniu art. 54 Porozumienia EOG
25. |
W okresie od 1986 r. do momentu wejścia na rynek spółki Kystlink w 2006 r., spółka Color Line była jedynym usługodawcą, czyli monopolistą, na rynku właściwym dla przewozów promowych ze 100 % udziałem w rynku. Klientami firmy były głównie osoby fizyczne z ograniczoną lub niemającą charakteru wyrównawczego siłą nabywczą. Ponadto istniały znaczące przeszkody w wejściu konkurentów na przedmiotowy rynek, takie jak pozycja rynkowa spółki Color Line, przywiązanie klientów do marki, brak realnych możliwości korzystania z innych portów oraz przeszkody prawne. Z tych powodów spółka Color Line zajmowała pozycję dominującą na rynku właściwym przynajmniej w badanym okresie. |
26. |
Od dnia 1 stycznia 1994 r. do dnia 20 grudnia 2005 r. długoterminowe wyłączne prawa przyznane spółce Color Line na mocy umowy o korzystaniu z portu dotyczącej obiektów portowych na obszarze Torskholmen w Strömstad, które wykluczyły konkurencję na rynku właściwym, były w stanie co najmniej ograniczyć konkurencję w rozumieniu art. 54 Porozumienia EOG. |
27. |
Spółka Color Line nie wykazała, że istniało jakiekolwiek obiektywne uzasadnienie, żeby opierać się na tej umowie i podtrzymywać wyłączne prawa w mocy po wejściu w życie Porozumienia EOG od dnia 1 stycznia 1994 r. do dnia 20 grudnia 2005 r. Spółka Color Line nadużyła zatem swojej dominującej pozycji na rynku właściwym. |
28. |
Międzynarodowe przewozy promowe mają z natury rzeczy charakter transgraniczny, a rynek właściwy dla przewozów promowych w tym przypadku stanowi znaczącą część wspólnego rynku. W tym kontekście nadużycie dominującej pozycji na rynku właściwym przez spółkę Color Line było w stanie w sposób odczuwalny wpłynąć na wymianę handlową wewnątrz EOG w rozumieniu art. 54 Porozumienia EOG. |
11. Adresaci dyrektywy
29. |
W decyzji stwierdzono, że spółki Color Line AS i Color Group AS naruszyły art. 53 i 54 Porozumienia EOG poprzez przyznanie długoterminowych wyłącznych praw spółce Color Line AS na mocy umowy o korzystaniu z portu zawartej przez gminę Strömstad w 1991 r. w następujący sposób:
|
12. Grzywny
30. |
Zgodnie z wytycznymi Urzędu w sprawie metody ustalania grzywien (2) podstawowa kwota grzywny ustalana jest poprzez pomnożenie pewnej części – do 30 % – wartości sprzedaży w danym obszarze geograficznym w EOG produktów/usług (których naruszenie pośrednio lub bezpośrednio dotyczy), której wielkość uzależniona jest od wagi naruszenia przepisów, przez liczbę lat, w których przepisy były naruszane. |
31. |
Urząd zazwyczaj uwzględnia wartość sprzedaży przedsiębiorstwa za ostatni pełny rok obrachunkowy w okresie, w którym dochodziło do naruszenia przepisów. W przedmiotowej sprawie oznacza to obrót spółki Color Line na trasie Sandefjord–Strömstad w 2004 r. |
32. |
Ustalając wagę naruszenia i w celu podjęcia decyzji, czy odsetek wartości sprzedaży, który ma zostać uwzględniony w danej sprawie, powinien znajdować się w dolnej czy górnej części tej skali, Urząd przeprowadza analizę poszczególnych przypadków, uwzględniając wszystkie istotne okoliczności sprawy. Urząd bierze pod uwagę pewną liczbę czynników, takich jak charakter naruszenia przepisów, wielkość udziału w rynku przedsiębiorstw odpowiedzialnych za naruszenie przepisów oraz zakres geograficzny tego naruszenia. |
33. |
W przedmiotowej sprawie Urząd stwierdził, że udział w wartości sprzedaży, który powinien zostać użyty, żeby określić podstawową kwotę grzywny, powinien wynosić 2,5 %. |
34. |
Mimo że Urząd stwierdził naruszenie zasad konkurencji w EOG od dnia 1 stycznia 1994 r., wykonując swoje uprawnienia w zakresie nakładania grzywien, podjął on decyzję, aby w drodze wyjątku i w ramach dużej swobody, którą posiada w określaniu grzywien (3) oraz w kontekście szczególnych okoliczności przedmiotowej sprawy nałożyć grzywnę jedynie za okres od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 20 grudnia 2005 r. Uwzględniony okres obejmuje zatem siedem lat. |
35. |
W kontekście powyższego podstawowa kwota grzywny została ustalona na poziomie 18,811 mln EUR. |
36. |
W tej sprawie nie występują okoliczności obciążające ani łagodzące. |
37. |
Grzywna nie przekracza 10 % całkowitego obrotu przedsiębiorstwa, które naruszyło przepisy w roku obrachunkowym poprzedzającym wydanie decyzji. |
13. Decyzja
38. |
Spółki Color Line AS i Color Group AS naruszyły art. 53 i 54 Porozumienia EOG poprzez przyznanie długoterminowych wyłącznych praw spółce Color Line AS na mocy umowy o korzystaniu z portu zawartej przez gminę Strömstad w 1991 r. w następujący sposób:
|
39. |
Na podstawie dostępnych dowodów Urząd ustalił, że naruszenie przepisów ustało w dniu 20 grudnia 2005 r., lecz – w celu uniknięcia wątpliwości – przedsiębiorstwa, które wciąż prowadzą działalność na rynku właściwym i do których skierowana jest niniejsza decyzja, są zobowiązane do zaprzestania naruszania przepisów, jeżeli jeszcze tego nie uczyniły i powstrzymania się odtąd od podejmowania jakichkolwiek działań lub zachowań, które mogą mieć ten sam lub zbliżony cel lub skutek. |
40. |
Karę w wysokości 18,811 mln EUR za okres od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 20 grudnia 2005 r. nakłada się na spółki Color Line AS i Color Group AS, którą są zobowiązane solidarnie zapłacić. |
(1) Dz.U. C 227 z 21.9.2006, s. 10 oraz Suplement EOG do Dz.U. 47 z 21.9.2006, s. 1.
(2) Dz.U. C 314 z 21.12.2006, s. 84 oraz Suplement EOG do Dz.U. 63 z 21.12.2006, s. 44.
(3) Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien, ust. 37.
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/11 |
Zawiadomienie ze strony Norwegii dotyczące dyrektywy 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów
Zawiadomienie o zaproszeniu do składania wniosków przez ubiegających się o koncesje na wydobycie ropy naftowej na norweskim szelfie kontynentalnym – procedura udzielania koncesji w obrębie wyznaczonych obszarów w 2012 r.
2012/C 180/07
Norweskie Ministerstwo ds. Ropy Naftowej i Energii niniejszym ogłasza zaproszenie do składania wniosków o koncesje na wydobycie ropy naftowej zgodnie z dyrektywą 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów, art. 3 ust. 2 lit. a).
Koncesje wydobywcze będą udzielane spółkom akcyjnym zarejestrowanym w Norwegii lub w innym państwie będącym stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (Porozumienia EOG) lub osobom fizycznym mającym miejsce zamieszkania w jednym z państw będących stroną Porozumienia EOG. Minimalna wartość kapitału zakładowego wnioskodawców spółki musi wynosić 1 mln NOK lub równowartość tej kwoty w walucie kraju, w którym spółka jest zarejestrowana.
Spółki, które obecnie nie posiadają koncesji wydobywczych na norweskim szelfie kontynentalnym, mogą uzyskać taką koncesję, jeżeli zostaną wstępnie zakwalifikowane jako spełniające warunki do uzyskania takiej koncesji.
Ministerstwo będzie traktować jednakowo spółki składające wnioski indywidualne oraz spółki składające wnioski w ramach grupy. Wnioskodawcy składający wnioski indywidualne lub wnioskodawcy należący do grupy składającej wspólny wniosek będą traktowani jako wnioskodawcy ubiegający się o koncesję wydobywczą. Na podstawie wniosków złożonych przez grupy lub wnioskodawców indywidualnych ministerstwo może określić skład grup koncesjobiorców oraz wyznaczyć operatora dla takich grup.
Przyznanie udziału w koncesji wydobywczej będzie uzależnione od przystąpienia przez koncesjobiorców do umowy dotyczącej działalności w branży naftowej, w tym umowy o wspólnej działalności oraz umowy o prowadzeniu ewidencji księgowej. Jeżeli koncesja wydobywcza zostanie podzielona na poziomy stratygraficzne, koncesjobiorcy dwóch licencji podzielonych na różne poziomy stratygraficzne będą także zobowiązani do zawarcia szczegółowej umowy o wspólnej działalności, regulującej ich stosunki w tym zakresie.
Po podpisaniu wspomnianych umów koncesjobiorcy utworzą wspólnego przedsiębiorcę, a ich udział kapitałowy w tym podmiocie będzie zawsze taki sam, jak ich udział w koncesji wydobywczej.
Dokumentacja koncesyjna będzie głównie oparta na stosownych dokumentach z procedury udzielania koncesji w obrębie wyznaczonych obszarów w 2011 r. Ma to przede wszystkim umożliwić przedstawienie podmiotom z branży głównych aspektów ewentualnych zmian ramowych przed terminem składania wniosków.
Kryteria udzielania koncesji wydobywczych
W celu propagowania dobrego gospodarowania zasobami oraz sprawnego i efektywnego prowadzenia poszukiwań i wydobywania ropy naftowej na norweskim szelfie kontynentalnym, w tym zapewnienia takiego składu grup koncesjobiorców, który zagwarantuje osiągnięcie tych zamierzeń, przy przyznawaniu udziałów w koncesjach wydobywczych oraz wyznaczaniu operatorów będą stosowane następujące kryteria:
a) |
odpowiednia wiedza techniczna wnioskodawcy, m.in. w takich dziedzinach, jak: prace rozwojowe, badania, bezpieczeństwo i środowisko; jednocześnie istotnym czynnikiem będzie to, w jaki sposób wiedza ta może aktywnie przyczynić się do prowadzenia poszukiwań i w stosownych przypadkach wydobywania ropy naftowej w sposób opłacalny na wyznaczonym obszarze geograficznym; |
b) |
odpowiednie możliwości finansowe wnioskodawcy, umożliwiające prowadzenie poszukiwań oraz w stosownych przypadkach wydobywanie ropy naftowej na wyznaczonym obszarze geograficznym; |
c) |
wiedza wnioskodawcy na temat budowy geologicznej wyznaczonego obszaru geograficznego; istotnym czynnikiem będą także proponowane przez wnioskodawców metody efektywnego prowadzenia poszukiwań ropy naftowej; |
d) |
wcześniejsze doświadczenie wnioskodawcy zdobyte na norweskim szelfie kontynentalnym lub równoważne doświadczenie z innych obszarów; |
e) |
doświadczenie wnioskodawcy w zakresie prowadzonej przez niego działalności; |
f) |
w przypadku wnioskodawców ubiegających się o koncesję w ramach grupy uwzględnione zostaną takie kwestie, jak: skład grupy, podmiot proponowany do objęcia funkcji operatora oraz łączne kompetencje grupy; |
g) |
koncesje wydobywcze będą udzielane przede wszystkim takim wspólnym przedsiębiorcom, w przypadku których co najmniej jeden koncesjobiorca wykonał przynajmniej jeden odwiert na norweskim szelfie kontynentalnym jako operator lub posiada odpowiednie równoważne doświadczenie operacyjne spoza obszaru norweskiego szelfu kontynentalnego; |
h) |
koncesje wydobywcze będą udzielane przede wszystkim takim grupom co najmniej dwóch koncesjobiorców, z których co najmniej jeden ma doświadczenie, o którym mowa w punkcie g); |
i) |
wyznaczony operator koncesji wydobywczej na Morzu Barentsa musi mieć doświadczenie z wykonania przynajmniej jednego odwiertu na norweskim szelfie kontynentalnym jako operator lub odpowiednie równoważne doświadczenie operacyjne spoza obszaru norweskiego szelfu kontynentalnego; |
j) |
w celu otrzymania koncesji wydobywczych w strefach głębokowodnych, zarówno wyznaczony operator, jak i co najmniej jeden koncesjobiorca muszą mieć doświadczenie z wykonania przynajmniej jednego odwiertu na norweskim szelfie kontynentalnym jako operator lub odpowiednie równoważne doświadczenie operacyjne spoza obszaru norweskiego szelfu kontynentalnego. Aby otrzymać koncesję wydobywczą, co najmniej jeden koncesjobiorca musi mieć doświadczenie z wykonania odwiertu jako operator w strefach głębokowodnych; |
k) |
w celu otrzymania koncesji wydobywczej na wykonywanie odwiertów poszukiwawczych w warunkach wysokiego ciśnienia lub wysokiej temperatury, wyznaczony operator i co najmniej jeden koncesjobiorca musi mieć doświadczenie z wykonania jako operator przynajmniej jednego odwiertu na norweskim szelfie kontynentalnym lub odpowiednie równoważne doświadczenie operacyjne spoza obszaru norweskiego szelfu kontynentalnego. Aby otrzymać koncesję wydobywczą, co najmniej jeden koncesjobiorca musi mieć doświadczenie z wykonania jako operator odwiertu w warunkach wysokiego ciśnienia lub wysokiej temperatury. |
Bloki dostępne dla wnioskodawców
Wnioski można składać w odniesieniu do obszaru norweskiego szelfu kontynentalnego wyznaczonego w obecnej rundzie udzielania koncesji. Składane wnioski o udział w koncesjach wydobywczych mogą dotyczyć bloków, na które nie udzielono dotąd koncesji na wyznaczonym obszarze, oraz bloków lub części bloków, z których zrezygnowano na wyznaczonym obszarze przed upływem terminu składania wniosków.
Pełen tekst zawiadomienia oraz szczegółowe mapy dostępnych obszarów można znaleźć na stronie internetowej norweskiego Departamentu ds. Ropy Naftowej: http://www.npd.no/apa2012 lub uzyskać w Ministerstwie ds. Ropy Naftowej i Energii, tel. +47 22246209.
Wnioski o koncesje na wydobycie ropy naftowej należy kierować na adres norweskiego Ministerstwa ds. Ropy Naftowej i Energii w Oslo:
Ministry of Petroleum and Energy |
PO Box 8148 Dep. |
0033 Oslo |
NORWAY |
Termin: 12.00 w południe dnia 6 września 2012 r.
Udzielenie koncesji na wydobycie ropy naftowej w ramach procedury udzielania koncesji w obrębie wyznaczonych obszarów w 2012 r. na norweskim szelfie kontynentalnym nastąpi po upływie 90 dni od daty publikacji zaproszenia do składania wniosków i jest planowane na koniec 2012 r./początek 2013 r., ale nie później niż dnia 30 stycznia 2013 r.
V Ogłoszenia
POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE
Europejskie Urząd Doboru Kadr (EPSO)
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/13 |
OGŁOSZENIE O KONKURSACH OTWARTYCH
2012/C 180/08
Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) organizuje następujące konkursy otwarte:
|
EPSO/AD/233/12 – Tłumacze pisemni (AD 5) na język chorwacki (HR) |
|
EPSO/AD/234/12 – Tłumacze konferencyjni (AD 5/AD 7) języka chorwackiego (HR) |
|
EPSO/AD/235/12 – Prawnicy lingwiści (AD 7) na język chorwacki (HR) |
Ogłoszenia o konkursach zostaną opublikowane w Dzienniku Urzędowym C 180 A z dnia 21 czerwca 2012 r. wyłącżnie w językach angielskim, francuskim i niemieckim.
Szczegółowe informacje można znaleźć na stronie internetowej EPSO: http://eu-careers.eu
POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ WSPÓLNEJ POLITYKI HANDLOWEJ
Komisja Europejska
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/14 |
Zawiadomienie o wygaśnięciu niektórych środków antydumpingowych
2012/C 180/09
W następstwie publikacji zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu środków (1), po której nie wpłynął żaden właściwie uzasadniony wniosek o dokonanie przeglądu, Komisja zawiadamia, że wymienione poniżej środki antydumpingowe wkrótce wygasną.
Niniejsze zawiadomienie zostaje opublikowane zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. (2) w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej.
Produkt |
Państwo pochodzenia lub wywozu |
Środki |
Podstawa prawna |
Data wygaśnięcia (3) |
Siodełka |
Chińska Republika Ludowa |
Cło antydumpingowe |
Rozporządzenie Rady (WE) nr 691/2007 (Dz.U. L 160 z 21.6.2007, s. 1) |
22.6.2012 |
(1) Dz.U. C 257 z 1.9.2011, s. 7.
(2) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.
(3) Środek wygasa o północy dnia podanego w tej kolumnie.
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/15 |
Zawiadomienie o zbliżającym się wygaśnięciu niektórych środków antydumpingowych
2012/C 180/10
1. Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) Komisja Europejska zawiadamia, iż o ile nie zostanie wszczęty przegląd zgodnie z przedstawioną poniżej procedurą, wymienione poniżej środki antydumpingowe wygasną w terminie podanym w poniższej tabeli.
2. Procedura
Producenci unijni mogą złożyć pisemny wniosek o dokonanie przeglądu. Wniosek ten musi zawierać wystarczające dowody na to, że wygaśnięcie środków prawdopodobnie doprowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody.
Jeżeli Komisja postanowi dokonać przeglądu odnośnych środków, importerzy, eksporterzy, przedstawiciele państwa wywozu oraz producenci unijni będą mieli możliwość rozwinięcia, odparcia lub skomentowania argumentów przedstawionych we wniosku o wszczęcie tego przeglądu.
3. Termin
Producenci unijni mogą przedłożyć pisemny wniosek o dokonanie przeglądu na podstawie określonej powyżej procedury, na adres: European Commission, Directorate-General for Trade (Unit H-1), N-105 4/92, 1049 Brussels, Belgium (2), w dowolnym terminie od dnia opublikowania niniejszego zawiadomienia, lecz nie później niż trzy miesiące przed datą podaną w poniższej tabeli.
4. Niniejsze zawiadomienie zostaje opublikowane zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009.
Produkt |
Państwo pochodzenia lub wywozu |
Środki |
Podstawa prawna |
Data wygaśnięcia (3) |
Niektóre dwutlenki manganu |
Republika Południowej Afryki |
Cło antydumpingowe |
Rozporządzenie Rady (WE) nr 221/2008 (Dz.U. L 69 z 13.3.2008, s. 1) |
14.3.2013 |
(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.
(2) Faks +32 22956505.
(3) Środek wygasa o północy w dniu podanym w niniejszej kolumnie.
INNE AKTY
Komisja Europejska
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/16 |
Publikacja wniosku zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 509/2006 w sprawie produktów rolnych i środków spożywczych będących gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami
2012/C 180/11
Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 509/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.
WNIOSEK O REJESTRACJĘ GTS
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 509/2006
„TEPERTŐS POGÁCSA”
NR WE: HU-TSG-0007-0060-27.09.2010
1. Nazwa i adres grupy składającej wniosek:
Nazwa: |
Magyar Pékek Fejedelmi Rendje |
||||
Adres: |
|
||||
Tel. |
+36 302604274 |
||||
Faks |
— |
||||
E-mail: |
nardaianita@gmail.com |
2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie:
Węgry
3. Specyfikacja produktu:
3.1. Nazwa przeznaczona do rejestracji:
„Tepertős pogácsa”
W chwili wprowadzania do obrotu na etykiecie produktu może znajdować się następująca wzmianka: „magyar hagyományok szerint előállított” (przygotowane zgodnie z tradycją węgierską). Treść wzmianki tłumaczy się również na inne języki urzędowe.
3.2. Nazwa:
|
jest specyficzna sama w sobie |
☒ |
wyraża specyficzny charakter produktu rolnego lub środka spożywczego |
Przymiotnik „tepertős” zawarty w nazwie produktu pochodzi od rzeczownika „tepertő” (kawałki smażonej wieprzowiny), oznaczającego resztki smażonej słoniny, które po zmieleniu tworzą masę i stanowią charakterystyczny surowiec w produkcji „okrągłego chleba solonego” lub podpłomyka (pogácsa).
3.3. Wniosek o zastrzeżenie nazwy na mocy art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 509/2006?:
|
Rejestracja z zastrzeżeniem nazwy |
☒ |
Rejestracja bez zastrzegania nazwy |
3.4. Rodzaj produktu:
Klasa 2.3. |
Wyroby cukiernicze, chleb, ciasta, ciastka, herbatniki i inne wyroby piekarnicze |
3.5. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego noszącego nazwę podaną w pkt 3.1.:
„Tepertős pogácsa” jest chlebem solonym, okrągłym, o cylindrycznym kształcie, średnicy 3–5 cm i masie 25–50 g, nadziewanym smażoną wieprzowiną i smalcem, wyrośniętym na drożdżach o strukturze gąbczastej (omlós) lub listkowej (leveles) oraz przyprawionym solą i pieprzem. Jego powierzchnia ma kolor brunatno-czerwony i znajdują się na niej wyżłobienia tworzące wzór kraty. Spód jest gładki i ma kolor brunatno-czerwony. Wewnątrz kawałki smażonej wieprzowiny są rozmieszczone w sposób regularny. Chleb o strukturze gąbczastej dzieli się na kawałki, natomiast chleb o strukturze listkowej ma elastyczną konsystencję i składa się z bardzo wielu warstw. Produkt ma przyjemny, słony i umiarkowanie pieprzny smak z charakterystycznym posmakiem składników smażonej wieprzowiny. Zawartość tłuszczu stanowi 20–30 % masy suchej, a zawartość smażonej wieprzowiny stanowi 25–40 % masy mąki. Co najmniej 60 % tłuszczu stanowią kawałki smażonej wieprzowiny.
|
„Tepertős pogácsa” o strukturze gąbczastej |
„Tepertős pogácsa” o strukturze listkowej |
Wygląd |
Okrągły, regularny, cylindryczny kształt |
Okrągły, cylindryczny kształt, z możliwością lekkiego spłaszczenia |
Na zewnątrz |
Górna część błyszcząca, w kolorze brunatno-czerwonym, z głębokimi wyżłobieniami tworzącymi kształt kraty; boki matowe, w kolorze piaskowym; spód w kolorze brunatno-czerwonym, matowy |
|
Wewnątrz |
Struktura wyraźnie gąbczasta, ale niełamliwa. Kawałki smażonej wieprzowiny w kolorze lekko brunatnym, rozmieszczone w sposób regularny |
Struktura lekko listkowa, składająca się z wielu warstw, pomiędzy którymi widać kawałki smażonej wieprzowiny w kolorze umiarkowanie brunatnym |
Smak |
Przyjemny, słony i umiarkowanie pieprzny smak z charakterystycznym posmakiem smażonej wieprzowiny |
|
Zapach |
Charakterystyczny pieprzny zapach smażonej wieprzowiny i smalcu |
— |
zawartość tłuszczu: zawartość tłuszczu produktu końcowego obliczona w stosunku do masy suchej wynosi 20–30 % (m/m), |
— |
zawartość soli: maksymalna zawartość soli produktu końcowego obliczona w stosunku do masy suchej wynosi 4 % (m/m). |
3.6. Opis metody produkcji produktu rolnego lub środka spożywczego noszącego nazwę podaną w pkt 3.1.:
Przygotowanie masy z kawałków smażonej wieprzowiny:
— |
kawałki smażonej wieprzowiny bez skóry: stanowią 70–75 % masy z kawałkami smażonej wieprzowiny; są to kawałki zebranego tłuszczu otrzymane w wyniku smażenia słoniny niezawierającej lub zawierającej bardzo mało mięsa, |
— |
smalec: stanowi 25–30 % masy z kawałkami smażonej wieprzowiny; jest to tłuszcz otrzymany podczas smażenia słoniny niezawierającej lub zawierającej bardzo mało mięsa. |
Przygotowanie ciasta: mąka pszenna (typu 55 lub 80) lub mąka orkiszowa, jajo, żółtko jaja, drożdże, białe wino lub ocet, śmietana, sól i pieprz.
Stosowanie jakiegokolwiek rodzaju dodatków do żywności (na przykład proszków do pieczenia lub konserwantów) do produkcji „Tepertős pogácsa” jest zabronione.
Metoda produkcji:
W zależności od metody przygotowania stosowanej przy produkcji ciasta „Tepertős pogácsa” może mieć strukturę gąbczastą lub listkową.
Przygotowanie „Tepertős pogácsa” o strukturze gąbczastej
Etap pierwszy: przygotowanie masy z kawałkami smażonej wieprzowiny
Świeże kawałki słoniny, bez skóry, rozwałkowuje się na stolnicy, aż największe i najbardziej nierówne kawałki zostaną spłaszczone, a usmażone kawałki zostaną rozprowadzone w sposób równomierny w masie. Można je również rozdrobnić za pomocą maszynki do mielenia mięsa. W takim przypadku należy użyć tarczy o najmniejszych otworach.
Masę należy wymieszać ze smalcem za pomocą drewnianej łyżki lub miksera. Istotnym wymogiem dotyczącym składników tworzących masę z kawałkami smażonej wieprzowiny jest zakaz stosowania dodatków, konserwantów, kawałków smażonej gęsiny, tłuszczu roślinnego lub margaryny; dozwolone jest jedynie stosowanie świeżych kawałków smażonej wieprzowiny bez skóry.
Przemysłowa masa z kawałkami smażonej wieprzowiny również musi spełniać wymogi odnośnie do produkcji masy z kawałkami smażonej wieprzowiny.
Etap drugi: przygotowanie ciasta
W mące pszennej rozprowadza się masę z kawałkami smażonej wieprzowiny, w proporcji 250–400 g masy na 1 kg mąki, aż do uzyskania jednolitej masy. Aby uzyskać strukturę gąbczastą, należy koniecznie „zanurzyć” grudki mąki w masie. Należy połączyć i zagnieść wszystkie składniki, tj. mąkę wymieszaną z masą z kawałkami smażonej wieprzowiny, 5 % drożdży wyrośniętych w mleku na 1 kg mąki, 1 jajo, 1 żółtko jaja, 0,02 % białego wina lub octu, 2,5 % soli, 0,001 % mielonego pieprzu i śmietany w ilości wystarczającej do otrzymania średnio zwartego ciasta. Masę należy zagniatać aż do momentu uzyskania jednolitego ciasta. W przypadku zamiaru uzyskania chleba o strukturze gąbczastej ciasta nie można zagniatać zbyt mocno.
Z uwagi na wysoką zawartość tłuszczu w produkcie ciasto należy przygotować ze składników schłodzonych oraz odstawić je w chłodne miejsce, aż osiągnie wewnątrz temperaturę 26 °C. Biorąc pod uwagę charakter produktu, ciasto można umieścić w lodówce w temperaturze 5–8 °C na co najmniej 3 godziny.
Następnie należy rozwałkować wyrośnięte i schłodzone ciasto, aż osiągnie grubość jednego palca, a potem narysować na jego wierzchu głębokie prostopadłe linie. Czynność tę można wykonać również za pomocą połączonych ostrzy o rozstawie około 3 mm. Ciasto wykrawa się zasadniczo za pomocą formy do ciasta o średnicy 3–6 cm, uważając, aby kształt był regularny i jak najbardziej cylindryczny. Ostateczny kształt nadaje się produktowi poprzez toczenie ciasta wnętrzem dłoni. Podpłomyki umieszcza się obok siebie na stolnicy w takiej liczbie, aby zapełniły całą blachę piekarniczą, a następnie rozprowadza się na nich za pomocą pędzla ubite jajo, uważając, aby nie spłynęło po cylindrach. Gdy rozprowadzone na powierzchni ciasta jajo lekko wyschnie, podpłomyki rozkłada się równo na blasze do pieczenia. Resztki ciasta można zbierać i zagniatać co najwyżej dwukrotnie, uważając, by nie robić tego zbyt długo, oraz ponownie formować z nich podpłomyki po osiągnięciu przez nie odpowiedniej temperatury.
Po umieszczeniu podpłomyków na blasze do pieczenia pozostawia się je do wyrośnięcia na 50–55 minut, a następnie piecze się je w temperaturze 220–240 °C przez 12–15 minut. Wówczas są one gotowe.
Produkty są wprowadzane do obrotu bez opakowania (luzem) lub są pakowane wstępnie.
Przygotowanie „Tepertős pogácsa” o strukturze listkowej
Etap pierwszy: przygotowanie masy z kawałkami smażonej wieprzowiny
Proces przygotowania masy z kawałkami smażonej wieprzowiny jest podobny do tego, który stosuje się w przypadku produktu o strukturze gąbczastej, poza tym, że w przedmiotowym przypadku oprócz smalcu i kawałków smażonej wieprzowiny bez skóry stosuje się również sól (około 1,5 % w stosunku do masy mąki) i drobno zmielony pieprz (około 0,001 % w stosunku do masy mąki). Stosowanie soli na tym etapie jest uzasadnione faktem, że gdyby do przygotowania ciasta wykorzystano całą sól niezbędną do nadania podpłomykowi jego charakterystycznego słonego smaku, ciasto by się rwało, co uniemożliwiłoby uzyskanie struktury listkowej.
50 % ilości smalcu zalecanej do przygotowania masy z kawałkami smażonej wieprzowiny stosuje się do przygotowania masy z kawałkami smażonej wieprzowiny, a pozostałą połowę wykorzystuje się do przygotowania ciasta.
Etap drugi: przygotowanie ciasta
Ciasto zwane podstawowym sporządza się z mąki, smalcu uzyskanego podczas przygotowywania masy z kawałkami smażonej wieprzowiny i soli (około 1 % w stosunku do masy mąki) oraz 5 % drożdży wyrośniętych w mleku na 1 kg mąki, 0,02 % białego wina lub octu a także, w stosownych przypadkach, 1 jaja, 1 żółtka jaja i śmietany w ilości wystarczającej do uzyskania średnio elastycznego, zwartego i plastycznego ciasta.
W przypadku tego rodzaju ciasta jest istotne, aby stosowane składniki i masa z kawałkami smażonej wieprzowiny miały niską temperaturę, dzięki czemu masa z kawałkami smażonej wieprzowiny może przedzielać każdą warstwę ciasta podczas tworzenia struktury listkowej. Ponieważ rozprowadzony między cienkimi schłodzonymi warstwami ciasta smalec rozpuszcza się podczas pieczenia, nie ma możliwości, aby poszczególne warstwy ciasta się posklejały. W tym czasie zawarta w cieście woda i smalec przekształcają się w parę, co skutkuje zmiękczeniem i oddzieleniem warstw ciasta; w wyniku tego procesu podczas pieczenia produkt zyskuje strukturę listkową.
Listkową strukturę produktu można uzyskać na dwa sposoby:
a) |
masę z kawałkami smażonej wieprzowiny rozprowadza się równomiernie na cienkich warstwach ciasta, które następnie zwija się, zaczynając od jednego z końców. Ciasto zwinięte w ten sposób odstawia się na 15–30 minut, a następnie ponownie rozwałkowuje się do uzyskania cienkiej warstwy i zwija w kierunku prostopadłym w stosunku do poprzedniego kierunku zwijania. W przypadku niewykonania tej czynności podpłomyki opadają podczas pieczenia; |
b) |
ciasto podstawowe rozwałkowuje się do uzyskania cienkiej warstwy i na jego powierzchni po każdym złożeniu rozprowadza się masę z kawałkami smażonej wieprzowiny. W tym przypadku nie należy zwijać ciasta, tylko odpowiednio je złożyć (co najmniej trzy zgięcia). |
Przed ostatnim wałkowaniem ciasto odstawia się na co najmniej 15 minut, a następnie wałkuje aż do uzyskania grubości jednego palca (1–2 cm); ciasto, na którego powierzchni znajdują się prostopadłe głębokie wyżłobienia, wykrawa się za pomocą formy do ciasta o średnicy 3–6 cm. Podpłomyki umieszcza się obok siebie na stolnicy w takiej liczbie, aby zapełniły całą blachę piekarniczą, a następnie rozprowadza na nich za pomocą pędzla ubite jajo, uważając, aby nie spłynęło po cylindrach.
Gdy rozprowadzone na powierzchni ciasta jajo lekko wyschnie, podpłomyki rozkłada się równo na blasze do pieczenia; pozostawia się je do wyrośnięcia na 40–45 minut, a następnie piecze w temperaturze 220–240 °C przez 8–10 minut. Wówczas są one gotowe.
Produkty są wprowadzane do obrotu bez opakowania (luzem) lub są pakowane wstępnie.
3.7. Specyficzny charakter produktu rolnego lub środka spożywczego:
Szczególny charakter „Tepertős pogácsa” opiera się na następujących elementach:
— |
surowce, którymi są kawałki smażonej wieprzowiny i smalec, |
— |
szczególna technika przygotowania ciasta, |
— |
fizyczne, chemiczne i organoleptyczne cechy charakterystyczne. |
Kawałki smażonej wieprzowiny jako surowiec nadający produktowi szczególny charakter
Kawałki smażonej wieprzowiny, które otrzymuje się w wyniku smażenia słoniny niezawierającej lub zawierającej bardzo mało mięsa, nadają produktowi „Tepertős pogácsa” jego szczególny charakter. Zawartość białek w kawałkach smażonej wieprzowiny wynosi 12–13 %, a zawartość tłuszczu – 82–84 %; kawałki smażonej wieprzowiny dostarczają co najmniej 60 % tłuszczu zawartego w produkcie w ogóle.
Szczególna technika przygotowania ciasta
Kawałki smażonej wieprzowiny, które wykorzystuje się do produkcji chleba o strukturze gąbczastej, umożliwiają również przygotowanie ciasta poprzez specjalne składanie, dzięki któremu produkt uzyskuje strukturę listkową; ponadto wysoka zawartość tłuszczu wymaga, aby ciasto było przygotowywane w szczególny sposób, w warunkach niskiej temperatury wynoszącej 24–26 °C.
Fizyczne, chemiczne i organoleptyczne cechy charakterystyczne
Z uwagi na zawartość tłuszczu wynoszącą 20–30 % i związaną z zastosowaniem kawałków smażonej wieprzowiny i smalcu „Tepertős pogácsa” ma wyższą wartość odżywczą, wolniej się zsycha i może być spożywane dłużej niż inne produkty należące do tej samej kategorii.
3.8. Tradycyjny charakter produktu rolnego lub środka spożywczego:
Słowo „pogácsa” (podpłomyk) po raz pierwszy pojawiło się około 1395 r. i początkowo oznaczało placek pieczony w popiele i na rozżarzonych węglach. W węgierskich podaniach ludowych podpłomyk jest znany pod nazwą „hamuban sült pogácsa” (podpłomyk pieczony w popiele). Do końca XVII wieku placek, który spożywało się jak chleb, nazywano chlebem-podpłomykiem lub chlebem typu podpłomyk. Produkt w obecnej postaci, o mniejszym rozmiarze, cylindrycznym kształcie i ozdobiony kratką, rozpowszechnił się na Węgrzech pod koniec średniowiecza. Placek, do którego produkcji stosowano różne rodzaje ciasta, był najbardziej powszechnym produktem kuchni chłopskiej; od tego czasu jego popularność nie zmalała.
Wytwarzanie „Tepertős pogácsa” jest możliwe dzięki dwóm elementom: zwyczajowi smażenia tłuszczu uzyskanego ze słoniny oraz fakt, że kawałki smażonej wieprzowiny stały się daniem spożywanym na co dzień. Zgodnie z datowanym na 1770 r. opisem pewnej rodziny należącej do średniej szlachty zamieszkującej komitat Somogy spożywanie smażonej słoniny i kawałków smażonej wieprzowiny weszło do zwyczajów szlachty w XVIII wieku. Dowodem na to są księgi spadkowe rodzin szlacheckich, w których słoiki smalcu figurują wśród danych z XVIII wieku z Wielkiej Niziny (Cegléd 1850–1900, publikacja Ceglédi Kossuth Múzeum, Cegléd, 1988., s. 28, 30. Szűcs). Prawdopodobnie zwyczaj smażenia słoniny oraz spożywania smalcu w tradycji chłopskiej dotyczącej przygotowywania wieprzowiny wprowadzono w połowie XIX wieku, biorąc pod uwagę, że słoiki ze smalcem od lat 50. XIX wieku wpisywano do spisów majątkowych chłopów na obszarze między Dunajem a Cisą.
Zgodnie z danymi etnograficznymi, które przekazywano drogą ustną na przełomie XIX i XX wieku, kawałki smażonej wieprzowiny używano w chłopskich domostwach w centralnym regionie Cisy do produkcji mydła, a następnie stopniowo rozpowszechniła się praktyka ich spożywania. Po uboju świni podpłomyki pieczono wraz ze świeżymi kawałkami wieprzowiny, zasadniczo małego rozmiaru, bez skóry. Ważne prace syntetyczne w obszarze etnografii sporządzone w latach 30. XX wieku zawierają odniesienia do podpłomyków przyrządzanych z ciasta wyrośniętego lub niewyrośniętego, na bazie mąki pszennej, z dodatkiem między innymi kawałków smażonej wieprzowiny (Bátky Zs.: Táplálkozás (Odżywianie) w: A magyarság néprajza (Etnografia Węgrów), Budapeszt, 1933, s. 100), można zatem stwierdzić, że dodawanie kawałków smażonej wieprzowiny otrzymanych w wyniku smażenia słoniny do wyrośniętego ciasta stało się powszechnym zwyczajem na początku XX wieku.
Obecnie produkt „Tepertős pogácsá” jest istotnym elementem codziennych posiłków i podaje się go do dań serwowanych po zupie (mięs, fasoli). Jest to wyrób serwowany uczestnikom spotkań i konferencji, a także danie specjalne podawane przez gospodynie domowe w szczególności z okazji uroczystości rodzinnych (ślubów, chrzcin) lub świąt (Bożego Narodzenia lub Wielkanocy); produkt podaje się również jako przystawkę w gospodarstwach agroturystycznych (Hagyományok Ízek Régiók (Tradycje Smaki Regiony), tom I, s. 145–147).
Od lat 80. XIX wieku aż do dziś o renomie przedmiotowego produktu świadczy szereg książek kucharskich, między innymi: Dobos C. József: Magyar-Franczia szakácskönyv (Księga kuchni francusko-węgierskiej), s. 784–785, 1881; Rozsnyai Károly: Legújabb nagy házi cukrászat (Ostatnie domowe wyroby cukiernicze), s. 350, 1905; Kincses Váncza receptkönyv (Księga kucharska Vánczy Kincsesa), s. 21, 1920; Az Új idők második receptkönyve (Tom drugi nowoczesnej księgi kucharskiej), s. 182, 1934; Hajdú Ernőné: Jaj, mit főzzek (Co ugotować?), s. 73, 1941; Rudnay János: A magyar cukrászat remekei (Mistrzowie cukiernictwa węgierskiego), s. 89, 1973.
3.9. Minimalne wymogi i procedury sprawdzania specyficznego charakteru:
Specyficzny charakter |
Minimalne wymogi |
Procedura kontroli i częstotliwość |
||||
Zawartość tłuszczu |
|
Zgodnie z opisem produktu przedstawionym w pkt 3.5., w laboratorium, raz na pół roku |
||||
(Masa zawierająca) kawałki smażonej wieprzowiny |
|
Na podstawie dokumentacji lub karty dotyczącej produktu, przy czym każdej partii dotyczy odrębna dokumentacja |
||||
Składniki |
|
Na podstawie dokumentacji lub karty dotyczącej produktu, przy czym każdej partii dotyczy odrębna dokumentacja |
||||
Organoleptyczne cechy charakterystyczne produktu (wnętrze, smak, zapach) |
|
Badanie organoleptyczne przy każdym zwijaniu |
4. Organy lub jednostki kontrolujące zgodność ze specyfikacją produktu:
4.1. Nazwa i adres:
Nazwa: |
Mezőgazdasági Szakigazgatási Hivatal Központ, Élelmiszer- és Takarmánybiztonsági Igazgatóság |
||||
Adres: |
|
||||
Tel. |
+36 4563010 |
||||
Faks |
— |
||||
E-mail: |
oevi@oai.hu |
☒Publiczne |
Prywatne |
4.2. Szczególne zadania organu lub jednostki:
Organ odpowiedzialny za weryfikację przeprowadza kontrolę pod kątem właściwego spełniania wymogów przewidzianych w specyfikacji produktu.
(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/22 |
Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych
2012/C 180/12
Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie należy przedłożyć Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.
JEDNOLITY DOKUMENT
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006
„FIN GRAS”/„FIN GRAS DU MÉZENC”
NR WE: FR-PDO-0005-0545-30.03.2006
ChOG ( ) ChNP ( X )
1. Nazwa:
„Fin gras”/„Fin gras du Mézenc”
2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie:
Francja
3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:
3.1. Rodzaj produktu:
Klasa 1.1 – |
Mięso świeże (i podroby) |
3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:
Nazwą pochodzenia „Fin gras”/„Fin gras du Mézenc” ma prawo być objęta wyłącznie wołowina uzyskana z jałówek w wieku co najmniej 24 miesięcy lub z wykastrowanych samców w wieku co najmniej 30 miesięcy.
Jest to produkt sezonowy. Zwierzęta poddaje się ubojowi od dnia 1 lutego do dnia 31 maja włącznie, po okresie powolnego zimowego tuczenia w oborze, głównie przy zastosowaniu siana.
Żywe zwierzęta podlegają rygorystycznej selekcji na różnych etapach życia, w szczególności przed etapem tuczenia i po jego zakończeniu, w oparciu o kryteria związane z rozwojem kośćca, wykształceniem mięśni, stopniem otłuszczenia ocenianym przez nacisk, możliwościami funkcjonalnymi zwierząt oraz ich ogólnym wyglądem.
Właściwości tusz i mięsa są wynikiem długiego i stopniowego tuczenia sianem z Mézenc oraz rygorystycznej selekcji żywych zwierząt na różnych etapach ich życia.
Tusze muszą posiadać następujące cechy:
— |
klasa uformowania E, U, R i stopień otłuszczenia 2, 3, 4 – zgodnie ze wspólnotową skalą klasyfikacji tusz dojrzałego bydła EUROP, |
— |
waga tuszy do celów podatkowych (lub masa poubojowa schłodzona): dla jałówek – minimum 280 kg, dla byków – minimum 320 kg, |
— |
okrywa tłuszczowa nieznaczna do niewielkiej bez miejscowych złogów tłuszczu, |
— |
zewnętrzna warstwa tłuszczu barwy białej do kremowej. |
Mięso ma barwę intensywnie czerwoną do purpurowej. Jest ono marmurkowate (tj. przecinane nitkami tłuszczu śródmięśniowego). Mięso prezentuje się schłodzone z wyjątkiem schłodzonego mięsa rozmrożonego.
W zależności od tego, czy jest prezentowane w formie surowej, gotowanej lub z grilla, mięso jest kruche lub bardzo kruche, miękkie, soczyste, intensywnie aromatyczne i pozostawiające długi posmak.
Ostatecznego rozbioru mięsa dokonuje się w momencie sprzedaży konsumentowi finalnemu.
3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):
Nie dotyczy.
3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):
System chowu bydła jest oparty głównie na systemie pastwiskowym, co wiąże się z ograniczeniem obłożenia gospodarstw oraz przeznaczeniem na sztukę bydła co najmniej 70 arów powierzchni na łąki kośne i przeznaczone do wypasu.
System chowu bydła oparty jest na przestrzeganiu rocznego rytmu pastwiskowo-oborowego i umożliwia wykorzystanie potencjału środowiska naturalnego cechującego się długimi i surowymi zimami. Wypas zwierząt trwa co najmniej od dnia 21 czerwca do dnia 21 września. Zwierzęta mają dostęp do pastwisk naturalnych oraz resztek z łąk kośnych. Zwierzęta trzyma się w oborze co najmniej od dnia 30 listopada do dnia 30 marca. W tym okresie ich dostęp do siana jest nieograniczony.
Podstawowa racja żywieniowa zwierząt składa się wyłącznie z trawy z pastwiska lub siana.
Łąki kośne oraz pastwiska wykorzystywane do żywienia zwierząt położone są na obszarze geograficznym, a w ich skład wchodzi wyłącznie rodzima roślinność charakterystyczna dla okolic Mézenc. Łąki są regularnie poddawane zabiegom rolniczym, a ich nawożenie jest dostosowane do potrzeby utrzymania różnorodności flory. Siano, pochodzące wyłącznie z pierwszego koszenia, suszy się na łące i przechowuje oddzielnie od innych przechowywanych w gospodarstwie zapasów siana.
Podczas ostatniego etapu tuczenia zwierzęta karmi się głównie sianem, dobieranym przez rolnika pod kątem jakości. Zwierzęta karmi się indywidualnie, z koryta. Siano wykorzystywane podczas tego etapu tuczenia musi być podawane co najmniej cztery razy dziennie, przy czym porcje niezjedzone się usuwa. Do celów zrównoważenia dawki pokarmowej dopuszcza się suplement żywnościowy pochodzenia roślinnego, składający się z czterech materiałów paszowych, w tym co najmniej dwóch zbóż, o ustalonej wartości odżywczej i podawany w ograniczonych ilościach. Ilość suplementu nie może przekraczać dodatkowych 700 g żywności na 100 kg masy bydła w relacji pełnej.
3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:
Rozród, chów, tuczenie i ubój.
3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:
Nie dotyczy.
3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:
Aż do dystrybutora końcowego tusza i pochodzące z niej części mięsa z rozbioru opatrzone są etykietą, na której podane są co najmniej:
— |
nazwa pochodzenia, |
— |
logo ChOG Unii Europejskiej, |
— |
krajowy numer identyfikacyjny zwierzęcia lub numer rzeźni, |
— |
numer gospodarstwa rolnika, |
— |
nazwę i adres rzeźni wraz z jej numerem, |
— |
datę uboju, |
— |
w odniesieniu do mięsa przeznaczonego do grillowania lub pieczenia, z wyłączeniem cienkich i grubych mięśni przepony oraz polędwicy, zapis: „le temps de maturation sur os entre les dates d’abattage des animaux et de la vente au détail au consommateur final est de dix jours pleins au minimum” („czas dojrzewania nieodkostnionego mięsa między datą uboju zwierząt a datą sprzedaży detalicznej konsumentowi finalnemu wynosi co najmniej 10 pełnych dni”). |
4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:
Obszar geograficzny obejmuje następujące kantony i gminy:
|
w departamencie Ardèche: |
|
cały kanton Antraigues-sur-Volane; |
|
w kantonie Aubenas: gminy Aubenas i Mercuer; |
|
w kantonie Burzet: gminy Burzet, Péreyres, Sagnes-et-Goudoulet i Sainte-Eulalie; |
|
w kantonie Le Cheylard: gminy Le Chambon i Saint-Andéol-de-Fourchades; |
|
w kantonie Coucouron: gminy Issanlas, Issarlès, Le Lac-d'Issarlès, Lanarce, Lavillatte i Lespéron; |
|
cały kanton Montpezat-sous-Bauzon; |
|
w kantonie Privas: gminy Ajoux, Gourdon, Pourchères, Privas, Saint-Priest i Veyras; |
|
w kantonie Saint-Agrève: gminę Mars; |
|
w kantonie Saint-Etienne-de-Lugdarès: gminy Le Plagnal i Saint-Alban-en-Montagne; |
|
w kantonie Saint-Martin-de-Valamas: gminy Borée, La Rochette, Saint-Clément i Saint-Martial; |
|
w kantonie Saint-Pierreville: gminy Issamoulenc, Marcols-les-Eaux i Saint-Julien-du-Gua; |
|
w kantonie Thueyts: gminę Astet; |
|
w kantonie Vals-les-Bains: gminy Labégude, Saint-Julien-du-Serre, Ucel i Vals-les-Bains; |
|
w departamencie Haute-Loire: |
|
cały kanton Fay-sur-Lignon; |
|
w kantonie Le Monastier-sur-Gazeille: gminy Freycenet-la-Cuche, Freycenet-la-Tour, Laussonne, Le Monastier-sur-Gazeille, Moudeyres i Présailles; |
|
w kantonie Le Puy-en-Velay: gminy Le Puy-en-Velay i Vals-près-le-Puy; |
|
w kantonie Le Puy-en-Velay Nord: gminy Aiguilhe, Chadrac, Le Monteil i Polignac; |
|
w kantonie Le Puy-en-Velay Est: gminy Brives-Charensac i Saint-Germain-Laprade; |
|
w kantonie Le Puy-en-Velay Ouest: gminę Espaly-Saint-Marcel; |
|
w kantonie Le Puy-en-Velay Sud-Est: gminy Arsac-en-Velay i Coubon; |
|
w kantonie Saint-Julien-Chapteuil: gminy Lantriac, Montusclat, Queyrières, Saint-Julien-Chapteuil i Saint-Pierre-Eynac; |
|
w kantonie Tence: gminę Mazet-Saint-Voy; |
|
w kantonie Yssingeaux: gminy Araules i Yssingeaux; |
|
w departamencie Lozère: |
|
w kantonie Langogne: gminę Langogne. |
5. Związek z obszarem geograficznym:
5.1. Specyfika obszaru geograficznego:
Przedmiotowy obszar geograficzny położony jest na wschodnich obrzeżach Masywu Centralnego, niedaleko Puy en Velay, a jego centrum znajduje się na płaskowyżu Mézenc.
Przedmiotowy obszar geograficzny charakteryzuje wpływ płaskowyżu Mézenc, jeśli chodzi o chów bydła, z rozwojem typowych praktyk w zakresie chowu i tuczenia opartych o wykorzystywanie użytków zielonych i siana z gleb położonych na wysokości 1 100–1 500 m. Charakterystyczne są m.in. praktyki sprzedaży „Fin gras” w tradycyjnych masarniach, praktyki związane z ubojem zwierząt na „Fin gras”, praktyki przewozu zwierząt do rzeźni przez hodowców.
Wysoko położone tereny są pagórkowate, ich morfologiczna i geologiczna jednorodność wynika z dawnej aktywności wulkanów i lekkiego zakwaszenia głęboko położonych warstw gleby.
Klimat typu kontynentalnego przejawia wpływy śródziemnomorskie. Dla lipca oraz przełomu czerwca i lipca charakterystyczny jest brak wody i wysokie temperatury, w związku z czym jest to dogodny moment zbioru siana na łąkach płaskowyżu Mézenc. Naturalne warunki przyczyniają się do rozwoju na tym płaskowyżu zróżnicowanej i specyficznej flory i umożliwiają zbiór siana na nietypowej wysokości.
Pastwiska regionu Mézenc słyną z jakości od XVIII wieku. Opracowany w 1995 r. wykaz roślin łąk kośnych i pastwisk regionu Mézenc wykazuje wyjątkowe zróżnicowanie flory typowej dla chłodnego, górskiego klimatu (fiołek, rdest wężownik, wszewłoga górska, wielichna sudecka). Właściwości odżywcze siana z regionu Mézenc potwierdzono jednoznacznie na podstawie badania; są one znacznie lepsze niż średnie właściwości siana pochodzącego z obszarów górskich ustalone przez krajowy instytut ds. badań rolniczych (INRA). Wszewłoga górska (Meum Athamanticum Jacq.), zwana lokalnie „Cistre”, jest symbolem łąk kośnych regionu Mézenc. Szczególne położenie płaskowyżu Mézenc, gdzie zbiera się siano do wysokości 1 500 m n.p.m., powoduje, że roślina ta wchodzi w skład siana i stanowi składnik pożywienia zwierząt (które nie jedzą jej w stanie świeżym). Nadaje ona sianu szczególnie atrakcyjne właściwości smakowe. W innych masywach roślina ta występuje na letnich pastwiskach, w związku z czym nie jest spożywana.
Na przedmiotowym obszarze geograficznym rozwinął się oryginalny system produkcji rolnej, w którym łąki kośne wykorzystuje się w chowie bydła na wysoko położonych terenach (powyżej 1 100 m n.p.m.), gdzie indziej zarezerwowanych na wypas letni.
Celem chowu nie jest maksymalne wykorzystywanie potencjału wzrostu zwierząt, lecz jak najlepsze wykorzystanie dostępnych zasobów paszowych. Wzrost zwierząt jest regularny, gdyż podczas lata spędzanego na letnich pastwiskach prawie nigdy nie mają do czynienia z brakiem trawy spowodowanym długimi okresami suszy. Tłuszcz odkłada się stopniowo, nawet jeśli podczas ostatniego etapu proces ten jest akcentowany.
Hodowcy z przedmiotowego obszaru geograficznego wypracowali specyficzne praktyki zbioru siana, z suszeniem go na łące i sortowaniem siana najlepszej jakości na okres tuczenia. Morfologia zwierząt przeznaczonych do wykorzystania musi umożliwiać powolne tuczenie zimą za pomocą siana. Z tego względu hodowcy poddają zwierzęta selekcji przez cały okres ich życia w oparciu o kryteria związane z wykształceniem mięśni, rozwojem kośćca, możliwościami funkcjonalnymi zwierząt, ich potencjałem otłuszczenia oraz wyglądem. Przy przejściu do etapu chowu oborowego stopień otłuszczenia zwierząt powinien być wystarczająco niski, by umożliwiać przeprowadzenie końcowego etapu tuczenia sianem w czasie zimy.
W każdym gospodarstwie każdego roku do produkcji „Fin gras”/„Fin gras du Mézenc” wybiera się tylko kilka zwierząt. Powolne tuczenie zimą za pomocą siana trwa minimum 110 dni od momentu przejścia do chowu oborowego, które ma miejsce najpóźniej na początku listopada i jest etapem, podczas którego zwierzęta prowadzi się indywidualnie a nie grupowo, a wyselekcjonowane siano podaje się im w formie posiłków, aby zwiększyć jego spożycie. Każde zwierzę w oborze otrzymuje pożywienie dostosowane do jego stopnia otłuszczenia i przewidywanej daty sprzedaży. Tradycyjny sposób tuczenia zwierząt „Fin gras” umożliwia rozwój okrywy tłuszczowej, która w czasie dojrzewania tuszy chroni ją przed procesami utleniania. Powoduje to, że tusze mogą dojrzewać długo (do 20 lub 30 dni), nie psując się.
Ubój zwierząt „Fin gras” uwzględnia tradycyjne praktyki, umożliwiające zachowanie przez mięso jego zdolności do długiego dojrzewania. W szczególności zabrania się mycia tusz, z wyjątkiem przypadków ich przypadkowego zabrudzenia lub usunięcia zewnętrznego tłuszczu. Przy schładzaniu tusz unika się gwałtownego obniżania temperatury.
Zarówno tradycyjne określenie „Fin gras” jak i tradycyjne określenie „Fin gras”, któremu towarzyszy nazwa geograficzna „Mézenc”, są wykorzystywane do oznaczenia tego specyficznego mięsa wołowego.
5.2. Specyfika produktu:
Mięso pochodzi ze zwierząt żywionych trawą i sianem z wysoko położonych terenów, gdzie indziej zarezerwowanych na wypas letni.
Okrywa tłuszczowa tusz jest nieznaczna do niewielkiej bez miejscowych złogów tłuszczu. Zewnętrzna warstwa tłuszczu ma barwę białą do kremowej. Mięso ma barwę intensywnie czerwoną do purpurowej. Jest ono marmurkowate (tj. przecinane nitkami tłuszczu śródmięśniowego).
Mięso oznaczone nazwą pochodzenia „Fin gras”/„Fin gras du Mézenc” posiada szczególne właściwości związane z roślinami spożywanymi przez zwierzęta na płaskowyżu oraz systemem ich chowu. Zostało to potwierdzone na podstawie degustacji mięsa surowego i mięsa poddanego obróbce termicznej oraz analiz laboratoryjnych.
5.3. Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):
Wysokość geograficzna, warunki geologiczne i klimatyczne płaskowyżu Mézenc umożliwiają występowanie zróżnicowanej flory, wyjątkowo korzystnej przy produkcji siana o doskonałej jakości, suszonego na łące. Badania wykazały związek między terpenami występującymi w sianie produkowanym w Mézenc, którego ważnym składnikiem jest wszewłoga górska, a terpenami obecnymi w tłuszczu tego mięsa.
Specyfika tej produkcji polega na powolnym tuczeniu zimą, opartym o wykorzystanie siana o doskonałej jakości i walorach smakowych, zapewniających optymalne otłuszczenie zwierząt po 110 dniach chowu oborowego. Dzięki stosowanym praktykom żywieniowym zwierzęta spożywają duże ilości siana.
Indywidualne prowadzenie przedmiotowych zwierząt oraz ich rygorystyczna selekcja pod względem pożądanych cech w ciągu całego życia, w celu wyłonienia tylko takich, które mają największy potencjał skorzystania z powolnego tuczenia przy pomocy siana, umożliwia wybór wyjątkowych zwierząt i produkowanie z nich wybornego mięsa.
Właściwości produktu są związane zarówno z warunkami środowiska i jego naturalną fauną, jak i warunkami chowu wypracowanymi w tym kontekście (produkcja siana doskonałej jakości, selekcja zwierząt, powolne tuczenie zimą za pomocą siana itd.). Powolne tuczenie dojrzałych zwierząt za pomocą siana pozwala otrzymać białą okrywę tłuszczową i tusze z okrywą tłuszczową nieznaczną do niewielkiej (bez miejscowych złogów tłuszczu), co z kolei powoduje marmurkowość tego mięsa i jego intensywny smak.
Ograniczony czas transportu do miejsc uboju i stosowanie na całej linii ubojowej praktyk przyjaznych jakości produktu pozwala utrzymać specyficzny charakter tych tusz i ich zdolność do dojrzewania.
Hodowcy, ubojnie i rzeźnicy są nieodłącznymi ogniwami sektora umożliwiającymi produkcję „Fin gras du Mézenc”. Produkt ten jest sprzedawany w sieciach dystrybucji detalicznej: miejscowi rzeźnicy korzystają z najbliżej położonych ubojni do uboju zwierząt, które sami wybrali u rolników. Do dziś dnia na Wielkanoc wystawia się przed sklepami mięsnymi udekorowane zwierzęta. Do dziś przetrwał również zwyczaj organizowania targów utuczonych zwierząt, na które ściągają różni producenci tego sezonowego produktu o znaczącej renomie.
Odesłanie do publikacji specyfikacji:
(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)
http://agriculture.gouv.fr/IMG/pdf/CDC_Fin_gras_du_Mezenc.pdf
(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.
Sprostowania
21.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 180/27 |
Sprostowanie do ogłoszenia o konkursie otwartym 2012/C 168/06
( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 168 z dnia 14 czerwca 2012 r. )
2012/C 180/13
Publikację ogłoszenia o konkursie otwartym 2012/C 168/06 należy uważać za nieważną i niebyłą.