25.5.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 155/1

OPINIA EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO

z dnia 7 kwietnia 2011 r.

w sprawie projektu rozporządzenia ustanawiającego wymogi techniczne dla poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro

(CON/2011/32)

2011/C 155/01

Wprowadzenie i podstawa prawna

W dniu 28 stycznia 2011 r. Europejski Bank Centralny (EBC) otrzymał wniosek Rady Unii Europejskiej o wydanie opinii w sprawie projektu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego wymogi techniczne dla poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 924/2009 (1) (zwanego dalej „projektem rozporządzenia”).

Właściwość EBC do wydania opinii wynika z art. 127 ust. 4 oraz art. 282 ust. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jako że projekt rozporządzenia zawiera postanowienia mające wpływ na przyczynianie się Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) do należytego funkcjonowania systemów płatniczych, zgodnie z art. 127 ust. 2 Traktatu. Rada Prezesów wydała niniejszą opinię zgodnie ze zdaniem pierwszym art. 17 ust. 5 Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego.

Uwagi ogólne

EBC przyjmuje z zadowoleniem i popiera propozycję Komisji Europejskiej ustanowienia za pomocą rozporządzenia Unii końcowych terminów migracji do systemów polecenia przelewu i polecenia zapłaty jednolitego obszaru płatności w euro (SEPA). EBC oraz Eurosystem wielokrotnie zwracały uwagę na potrzebę określenia ambitnych ale realistycznych terminów migracji do systemów polecenia przelewu SEPA i polecenia zapłaty SEPA w celu osiągnięcia pełni korzyści, które oferuje SEPA. Choć potencjalne korzyści z projektu SEPA są znaczące, stosowane obecnie podejście, które napędzane jest głównie przez mechanizmy rynkowe, nie może być uznane za w pełni skuteczne. Spowodowany przez ogólnie trudny klimat gospodarczy brak pewności na rynku, ujemne następstwa dla pionierów rynkowych w sektorze sieciowym oraz podwójne koszty związane z utrzymywaniem SEPA i dotychczasowych systemów płatności sprawiły, że liczne podmioty działające na rynku, w szczególności po stronie podaży, opowiadają się za ustanowieniem końcowej daty migracji do SEPA w przepisach unijnych. Aby skutecznie przejść na SEPA konieczne jest zatem przyjęcie powszechnie obowiązującego unijnego aktu prawnego wiążącego w całości i bezpośrednio stosowanego we wszystkich państwach członkowskich, w przeciwnym bowiem razie projekt ten obarczony byłby dużym ryzykiem niepowodzenia.

Uwagi szczegółowe

EBC kilkukrotnie wskazywał na potrzebę opracowania jasnych wskazówek dotyczących opłat interchange od transakcji polecenia zapłaty (2). Artykuł 6 i art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 2560/2001 (3) wprowadziły tymczasowe domyślne opłaty interchange od transgranicznych poleceń zapłaty, zatwierdzając jednocześnie krajowe opłaty interchange od transakcji polecenia zapłaty. Obydwa powyższe artykuły przestaną obowiązywać w dniu 1 listopada 2012 r. Ze względu na potrzebę uniknięcia luki prawnej utrudniającej migrację do systemu polecenia zapłaty SEPA należy przyjąć długoterminowe rozwiązanie dotyczące opłat interchange od transakcji polecenia zapłaty. Artykuł 6 projektu rozporządzenia, który odnosi się do opłat interchange od transakcji polecenia zapłaty, przyczynia się do osiągnięcia takiej pewności prawnej.

Proponowane przez EBC zmiany w projekcie rozporządzenia wraz z ich uzasadnieniem zamieszczono w załączniku.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 7 kwietnia 2011 r.

Jean-Claude TRICHET

Prezes EBC

(1) COM(2010) 775 wersja ostateczna.

(2) Zob. wspólne oświadczenie Komisji Europejskiej i Europejskiego Banku Centralnego wyjaśniające niektóre zasady leżące u podstaw przyszłego modelu biznesowego systemu poleceń zapłaty w ramach SEPA (SDD) z marca 2009 r. oraz siódmy raport z postępu prac nad jednolitym obszarem płatności w euro zatytułowany: „Beyond theory into practice” z października 2010 r., strona 17. Obydwa dokumenty dostępne są na stronie internetowej EBC pod adresem http://www.ecb.europa.eu

(3) Dz.U. L 266 z 9.10.2009, s. 11.

ZAŁĄCZNIK

Propozycje zmian

Tekst proponowany przez Komisję

Zmiany proponowane przez EBC (1)

Zmiana nr 1

Motyw 2 zdanie pierwsze projektu rozporządzenia

„Sukces SEPA jest bardzo ważny z gospodarczego, pieniężnego, ale również politycznego punktu widzenia.”

„Sukces SEPA jest bardzo ważny z gospodarczego, ale również politycznego punktu widzenia.”

Uzasadnienie

SEPA ma duże znaczenie gospodarcze i polityczne, ale nie odgrywa roli w polityce pieniężnej, w związku z czym słowo „pieniężnego” powinno zostać usunięte.

Zmiana nr 2

Zdanie trzecie oraz dodane zdanie czwarte w motywie 6 projektu rozporządzenia

„Przepisy nie powinny również obejmować usług przekazu pieniężnego, transakcji płatniczych o dużej wartości realizowanych między dostawcami usług płatniczych, płatności przetwarzanych wewnętrznie oraz płatności przy użyciu telefonu komórkowego, gdyż te usługi płatnicze nie są porównywalne z usługami polecenia przelewu i polecenia zapłaty określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Zakresem niniejszego rozporządzenia nie powinny być również objęte transakcje płatnicze przetwarzane i rozliczane przez systemy obsługujące płatności o dużej wartości.”

Uzasadnienie

EBC zaleca dodanie sformułowania „określonymi w niniejszym rozporządzeniu”, aby wyjaśnić, że usługi przekazu pieniężnego, płatności przetwarzane wewnętrznie, itd. nie są transakcjami polecenia przelewu ani polecenia zapłaty w rozumieniu projektu rozporządzenia. W odniesieniu do wyjaśnienia nowego czwartego zdania zaproponowanego przez EBC zob. zmianę nr 5.

Zmiana nr 3

Zdanie drugie w motywie 9 projektu rozporządzenia

„Stworzenie zintegrowanego rynku płatności elektronicznych w euro wymaga, by przetwarzanie poleceń przelewu i poleceń zapłaty nie napotykało barier technicznych i następowało w ramach schematu, którego podstawowe zasady są takie same zarówno w odniesieniu do czysto krajowych, jak i do transgranicznych transakcji polecenia przelewu i polecenia zapłaty, i których to zasad przestrzega większość dostawców usług płatniczych w większości państw członkowskich.”

Uzasadnienie

Interoperacyjność ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia efektywnego przetwarzania płatności w całej Unii. Podwójne wymagania, tj. zastosowanie wymienionych zasad zarówno do transakcji krajowych, jak i transgranicznych oraz zawarty w motywie 9 oraz w art. 4 ust. 1 projektu rozporządzenia wymóg przestrzegania tych zasad przez większość dostawców usług płatniczych w większości państw członkowskich, są ważnymi środkami mającymi na celu zapewnienie ogólnoeuropejskiego charakteru schematów płatniczych. Biorąc jednak pod uwagę rozwój nowych usług płatniczych, przestrzeganie tych zasad przez dostawców usług płatniczych w państwach członkowskich, których walutą nie jest euro, nie musi być uważane za priorytetowe, mając na uwadze niewielką liczbę transakcji w euro w części tych państw członkowskich. Należy w związku z powyższym ograniczyć wymóg zawarty w art. 4 ust. 1 lit. b) (zob. zmianę nr 14) i odpowiednio w motywie 9 tak, aby dotyczył on większości dostawców usług płatniczych w większości państw członkowskich, których walutą jest euro. Powinno to, z jednej strony, doprowadzić do uniknięcia trudnych do przezwyciężenia obciążeń na etapie uruchomienia nowatorskich usług polecenia przelewu i polecenia zapłaty oraz, z drugiej strony, zapewnić ogólnoeuropejski charakter tych usług.

Zmiana nr 4

Motyw 16 zdanie pierwsze projektu rozporządzenia

„W niektórych państwach członkowskich stosowane są dotychczas pewne instrumenty płatnicze, które są poleceniami przelewu lub poleceniami zapłaty, ale posiadają również bardzo szczególne funkcje, często ze względów historycznych bądź prawnych.”

„W niektórych państwach członkowskich stosowane są dotychczas pewne instrumenty płatnicze, które są klasyfikowane jako polecenia przelewu lub polecenia zapłaty, ale posiadają również bardzo szczególne funkcje, często ze względów historycznych bądź prawnych.”

Uzasadnienie

Propozycja ta ma na celu wyjaśnienie, że niektóre stosowane dotychczas instrumenty płatnicze klasyfikowane są jako transakcje polecenia przelewu lub polecenia zapłaty bez względu na ich szczególne funkcje.

Zmiana nr 5

Artykuł 1 ust. 2 lit. b) projektu rozporządzenia

„2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

[…]

b)	transakcji płatniczych przetwarzanych i rozliczanych przez systemy obsługujące płatności o dużej wartości, w przypadku których zarówno pierwotny inicjator płatności, jak i jej końcowy odbiorca jest dostawcą usług płatniczych”

„2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

[…]

b)	transakcji płatniczych przetwarzanych i rozliczanych przez systemy obsługujące płatności o dużej wartości”

Uzasadnienie

Płatności dokonywane przez systemy obsługujące płatności o dużej wartości nie znajdowały się nigdy w zakresie SEPA, w związku z czym powinny zostać wyłączone z zakresu projektu rozporządzenia. Projekt rozporządzenia powinien w tym zakresie skupić się jednoznacznie na masowych płatnościach detalicznych, gdyż włączenie systemów obsługujących płatności o dużej wartości wymagałoby osobnego, bardziej skomplikowanego unijnego aktu prawnego ze względu na znacznie różniące się poziomy usług. Mając na uwadze poziom skomplikowania systemów obsługujących płatności o dużej wartości, wyzwania techniczne, którym musiałby sprostać sektor bankowy przy takiej migracji oraz fakt, że płatności detaliczne rozliczane w ramach systemów obsługujących płatności o dużej wartości stanowią mniej niż 1 % całkowitej liczby płatności detalicznych w strefie euro, EBC nie widzi potrzeby przyjmowania takiego unijnego aktu prawnego.

Jednakże EBC oraz krajowe banki centralne (KBC), wykonując funkcje powierzone im przez tiret czwarte art. 3 ust. 1 oraz art. 22 Statutu ESBC jako operatorom komponentów transeuropejskiego zautomatyzowanego błyskawicznego systemu rozrachunku brutto w czasie rzeczywistym (TARGET2), uważają obecnie, że wprowadzenie do TARGET2 standardów ISO 20022 XML jest kwestią o kluczowym znaczeniu.

Zmiana nr 6

Artykuł 1 ust. 2 lit. c) projektu rozporządzenia

„2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

[…]

transakcji płatniczych przy użyciu karty płatniczej, w tym wypłaty gotówki z rachunku płatniczego, jeżeli nie skutkują one poleceniem przelewu lub poleceniem zapłaty na rachunek płatniczy identyfikowany przez podstawowy numer rachunku bankowego (BBAN) lub międzynarodowy numer rachunku bankowego (IBAN) bądź z takiego rachunku płatniczego”

„2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

[…]

c)	transakcji płatniczych kartą, w tym wypłaty gotówki z rachunku płatniczego, ”

Uzasadnienie

EBC przyznaje, że płatności kartą oraz wypłaty gotówki powinny być wyłączone z projektu rozporządzenia; jednak płatności kartą, za wyjątkiem wypłat gotówki z rachunku płatniczego, zawsze skutkują poleceniem przelewu lub poleceniem zapłaty na rachunek płatniczy identyfikowany poprzez numer BBAN lub IBAN lub z tego rachunku. Co więcej, płatności kartą nie są objęte zakresem dołączonej do projektu rozporządzenia oceny skutków przeprowadzonej przez Komisję, co świadczy o tym, że znajdują się poza zakresem projektu rozporządzenia. W związku z powyższym EBC sugeruje usunięcie odniesienia do wykorzystania numerów BBAN oraz IBAN, aby uniknąć interpretacji, zgodnie z którą płatności kartą są faktycznie uwzględnione w projekcie rozporządzenia, co stoi w sprzeczności z założeniami będącymi u podstaw tego przepisu.

Zmiana nr 7

Artykuł 1 ust. 4 projektu rozporządzenia (dodany)

Obecnie brak tekstu.

„4. Rozporządzenie nie ma zastosowania do Europejskiego Banku Centralnego oraz krajowych banków centralnych gdy działają one w charakterze władz monetarnych lub innych organów publicznych.”

Uzasadnienie

Działania wykonywane przez EBC lub krajowe banki centralne zgodnie z tiret czwartym art. 127 ust. 2 Traktatu oraz art. 3 Statutu ESBC powinny być wyłączone z zakresu projektu rozporządzenia ze względu na zasadę niezależności banku centralnego (zob. art. 130 Traktatu). W związku z powyższym, EBC zaleca dodanie do projektu rozporządzenia takiego samego wyłączenia, jak zawarte w art. 1 ust. 1 lit. e) dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego zmieniającej dyrektywy 97/7/WE, 2002/65/WE, 2005/60/WE i 2006/48/WE i uchylającej dyrektywę 97/5/WE (2) .

Zmiana nr 8

Artykuł 2 projektu rozporządzenia (dodana definicja)

Obecnie brak tekstu.

„»karta płatnicza« oznacza urządzenie pozwalające płatnikowi na (i) wykonywanie transakcji płatniczych za pośrednictwem urządzenia akceptującego kartę albo zdalnie, w tym poprzez pocztę elektroniczną, telefonicznie lub za pośrednictwem Internetu; lub (ii) dostęp do gotówki w bankomacie”

Uzasadnienie

EBC rozumie, że celem art. 1 ust. 2 lit. c) projektu rozporządzenia jest wyłączenie tradycyjnych transakcji kartami płatniczymi z zakresu zastosowania rozporządzenia, jednocześnie uwzględniając transakcje, w których karta płatnicza wykorzystywana jest przede wszystkim do identyfikacji płatnika, gdy dokonuje on transakcji polecenia przelewu lub polecenia zapłaty. Ponieważ większość płatności kartą rozliczana jest ostatecznie poprzez transakcje polecenia przelewu lub polecenia zapłaty, obecne brzmienie przepisu mogłoby być rozumiane jako zawierające również ogólnie rozumiane transakcje kartą. W celu zapewnienia pewności prawnej, EBC sugeruje zawarcie definicji karty płatniczej i przeformułowanie art. 7 ust. 2 projektu rozporządzenia wyłączające transakcje płatnicze inicjowane przy pomocy karty płatniczej w punkcie sprzedaży (zob. zmianę nr 17). Dodatkowo, art. 1 ust. 2 lit. c) projektu rozporządzenia wyłącza z zakresu zastosowania transakcje zapłaty z wykorzystaniem karty płatniczej bez określenia definicji tego ostatniego pojęcia.

Zmiana nr 9

Artykuł 2 projektu rozporządzenia (dodana definicja)

Obecnie brak tekstu.

„»systemy obsługujące płatności o dużej wartości« oznaczają systemy płatnicze, których głównym celem jest przetwarzanie, rozliczanie lub rozrachunek pojedynczych płatności o wysokim priorytecie i przede wszystkim dużej wartości”

Uzasadnienie

Sugerowany nowy art. 1 ust. 2 lit. b) projektu rozporządzenia (zob. zmianę nr 5) zawiera termin „systemy obsługujące płatności o dużej wartości”, który powinien zostać zdefiniowany.

Zmiana nr 10

Artykuł 2 projektu rozporządzenia (dodana definicja)

Obecnie brak tekstu.

„»systemy płatności detalicznych« oznaczają systemy płatności, których głównym celem jest przetwarzanie, rozliczanie lub rozrachunek transakcji płatniczych powiązanych ze sobą na potrzeby przekazywania, o małej wartości i o niskim priorytecie”

Uzasadnienie

Artykuł 4 ust. 2 projektu rozporządzenia wprowadza pojęcie interoperacyjności pomiędzy systemami płatniczymi, która powinna mieć zastosowanie wyłącznie do systemów płatności detalicznych (zob. zmianę nr 15). Mając na uwadze powyższe, należy zdefiniować termin „systemy płatności detalicznych”.

Zmiana nr 11

Artykuł 2 ust. 1 projektu rozporządzenia

„(1)	»polecenie przelewu« oznacza usługę płatniczą polegającą na uznaniu rachunku płatniczego odbiorcy, gdy transakcja płatnicza lub seria transakcji płatniczych jest inicjowana przez płatnika na podstawie zgody udzielonej przez niego swojemu dostawcy usług płatniczych”

„(1)	»polecenie przelewu« oznacza usługę płatniczą polegającą na uznaniu rachunku płatniczego odbiorcy, gdy transakcja płatnicza lub seria transakcji płatniczych jest inicjowana przez płatnika w oparciu o instrukcję udzieloną przez niego swojemu dostawcy usług płatniczych”

Uzasadnienie

Ponieważ polecenie przelewu wymaga konkretnego działania, które nie jest wyłącznie zgodą ze strony płatnika, definicja tego terminu powinna zostać uszczegółowiona.

Zmiana nr 12

Artykuł 2 ust. 2 projektu rozporządzenia

„(2)	»polecenie zapłaty« oznacza usługę płatniczą polegającą na obciążeniu rachunku płatniczego płatnika, w przypadku gdy transakcja płatnicza została inicjowana przez odbiorcę na podstawie zgody udzielonej przez płatnika”

„(2)

»polecenie zapłaty« oznacza usługę płatniczą polegającą na obciążeniu rachunku płatniczego płatnika, w przypadku gdy transakcja płatnicza została inicjowana przez odbiorcę na podstawie zgody udzielonej przez płatnika odbiorcy, dostawcy usług płatniczych odbiorcy albo własnemu dostawcy usług płatniczych płatnika”

Uzasadnienie

W celu zapewnienia spójności z innym aktami prawa wtórnego Unii, jak również na potrzeby pewności prawnej, sugeruje się ujednolicenie definicji „polecenia przelewu” zawartej w projekcie rozporządzenia z definicją zawartą w art. 2 ust. 14 rozporządzenia (WE) nr 924/2009 oraz w art. 4 ust. 28 dyrektywy 2007/64/WE.

Zmiana nr 13

Artykuł 2 ust. 7 projektu rozporządzenia

„(7)	»schemat płatniczy« oznacza zbiór zasad, praktyk i norm dotyczących dokonywania płatności między uczestnikami systemu, odrębny od wszelkiej infrastruktury i wszelkich systemów płatności, które umożliwiają jego stosowanie w państwach członkowskich i w skali transgranicznej”

„(7)	»schemat płatniczy« oznacza wspólny zbiór zasad, praktyk i norm uzgodnionych między dostawcami usług na potrzeby wykonywania transakcji płatniczych”

Uzasadnienie

W celu zapewnienia spójności z innym właściwym aktem prawa wtórnego Unii oraz na potrzeby pewności prawnej, definicja „schematu płatniczego” zawarta w projekcie rozporządzenia powinna być ujednolicona z definicją „schematu poleceń zapłaty” zawartą w art. 2 ust. 15 rozporządzenia (WE) nr 924/2009, mając na uwadze wspólne elementy schematu zawarte w obydwóch definicjach.

Zmiana nr 14

Artykuł 4 ust. 1 projektu rozporządzenia

„1. Dostawcy usług płatniczych realizują polecenia przelewu i polecenia zapłaty zgodnie ze schematem płatniczym, który spełnia następujące warunki:

a)	jego zasady są takie same w odniesieniu do krajowych i transgranicznych transakcji polecenia przelewu i polecenia zapłaty w państwach członkowskich i w skali transgranicznej;

b)	uczestnicy schematu stanowią większość dostawców usług płatniczych z większości państw członkowskich.”

„1. Dostawcy usług płatniczych realizują polecenia przelewu i polecenia zapłaty zgodnie ze schematem płatniczym, który spełnia następujące warunki:

a)	jego zasady są takie same w odniesieniu do krajowych i transgranicznych transakcji polecenia przelewu i polecenia zapłaty w państwach członkowskich i w skali transgranicznej;

b)	uczestnicy schematu stanowią większość dostawców usług płatniczych z większości państw członkowskich, których walutą jest euro.”

Uzasadnienie

Zob. uzasadnienie zmiany nr 3.

Zmiana nr 15

Artykuł 4 ust. 2 projektu rozporządzenia

„2. Techniczna interoperacyjność systemów płatności i, jeśli ma to zastosowanie, schematów płatniczych zostaje zapewniona poprzez stosowanie norm opracowanych przez międzynarodowe lub europejskie organy normalizacyjne.”

„2. Techniczna interoperacyjność systemów płatności detalicznych zostaje zapewniona poprzez stosowanie norm opracowanych przez międzynarodowe lub europejskie organy normalizacyjne.”

Uzasadnienie

Artykuł 4 ust. 2 projektu rozporządzenia wymaga technicznej interoperacyjności systemów płatności oraz (jeśli ma to zastosowanie) schematów płatniczych bez szczegółowego definiowania, co taka techniczna interoperacyjność oznacza. Najlepiej byłoby użyć precyzyjniejszego sformułowania określającego znaczenie tego terminu. Przy braku takiego sformułowania EBC sugeruje usunięcie odniesienia do schematów płatniczych, gdyż techniczna interoperacyjność pomiędzy takimi schematami nie wydaje się operacyjnie możliwa. Co ważniejsze, systemy płatności detalicznych oraz systemy obsługujące płatności o dużej wartości bardzo się różnią z punktu widzenia przetwarzania, rozliczania oraz rozrachunku płatności, pomimo tego, że obydwa typy systemów mogą być wykorzystane do przetwarzania detalicznych transakcji płatniczych. Zasadniczo można powiedzieć, że systemy płatności detalicznych wykorzystują systemy obsługujące płatności o dużej wartości na potrzeby rozrachunku swoich sald. Powinno być również jasne, że interoperacyjności można oczekiwać wyłącznie pomiędzy systemami tego samego typu. Wymaganie interoperacyjności pomiędzy systemami płatności detalicznych oraz systemami obsługującymi płatności o dużej wartości powodowałoby nie tylko powstanie pytania o proporcjonalność, jako że płatności detaliczne przetworzone poprzez systemy obsługujące płatności o dużej wartości, takie jak TARGET2 oraz EURO1, stanowią mniej niż 1 % całkowitej liczby płatności detalicznych w strefie euro, ale mogłoby mieć również niezamierzone efekty uboczne z perspektywy ryzyka i stabilności.

Zmiana nr 16

Artykuł 5 ust. 1 i 2 projektu rozporządzenia

„1. Najpóźniej w terminie [wpisać konkretną datę – 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] polecenia przelewu są realizowane zgodnie z wymogami technicznymi określonymi w pkt 1 i 2 załącznika.

2. Najpóźniej w terminie [wpisać konkretną datę – 24 miesiące od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] polecenia zapłaty są realizowane zgodnie z przepisami art. 6 oraz wymogami technicznymi określonymi w pkt 1 i 3 załącznika.”

„1. Najpóźniej w terminie do dnia 31 stycznia 2013 r. polecenia przelewu są realizowane zgodnie z wymogami technicznymi określonymi w pkt 1 i 2 załącznika.

2. Najpóźniej w terminie do dnia 31 stycznia 2014 r. polecenia zapłaty są realizowane zgodnie z przepisami art. 6 oraz wymogami technicznymi określonymi w pkt 1 i 3 załącznika.”

Uzasadnienie

EBC przyznaje, że wymagania odnoszące się do polecenia przelewu i polecenia zapłaty powinny wejść w życie w krótkim okresie czasu, w szczególności mając na uwadze, że polecenie przelewu SEPA zostało uruchomione w styczniu 2008 r., a polecenie zapłaty SEPA w listopadzie 2009 r. Biorąc pod uwagę potrzebę sektora płatniczego dotyczącą stosunkowo długich terminów na wprowadzenie tych wymagań, EBC zaleca ustanowienie konkretnych dat, którymi powinny być koniec stycznia 2013 r. dla polecenia przelewu oraz koniec stycznia 2014 r. dla polecenia zapłaty.

Zmiana nr 17

Artykuł 7 ust. 2 projektu rozporządzenia

„2. Państwa członkowskie mogą zezwolić swoim właściwym organom na zwolnienie transakcji płatniczych inicjowanych przy pomocy karty płatniczej w punkcie sprzedaży, które skutkują poleceniem zapłaty z rachunku płatniczego identyfikowanego przez BBAN lub IBAN, przez okres do [wpisać konkretną datę – 60 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] ze wszystkich lub niektórych wymogów określonych w art. 5 ust. 1, 2 i 3.”

„2. Państwa członkowskie mogą zezwolić swoim właściwym organom na zwolnienie transakcji płatniczych inicjowanych przy pomocy karty płatniczej w punkcie sprzedaży, które skutkują transakcją polecenia zapłaty , przez okres do [wpisać konkretną datę – 60 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] ze wszystkich lub niektórych wymogów określonych w art. 5 ust. 1 do 3.”

Uzasadnienie

Zob. uzasadnienia zmiany nr 8 i zmiany nr 20.

Zmiana nr 18

Artykuł 12 ust. 1 projektu rozporządzenia

„1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 5 ust. 4, powierza się Komisji na czas nieokreślony. Jeśli wymaga tego szczególnie pilny charakter sprawy, zastosowanie ma art. 15.”

„1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 5 ust. 4, powierza się Komisji na czas nieokreślony. Komisja przygotowuje projekty aktów delegowanych w ścisłej współpracy z Eurosystemem oraz, gdzie ma to zastosowanie, z innymi członkami ESBC, jak również w porozumieniu z dostawcami usług i przedstawicielami użytkowników. Jeśli wymaga tego szczególnie pilny charakter sprawy, zastosowanie ma art. 15.”

Uzasadnienie

Aby zapobiec utrudnieniom w rozwoju nowych i innowacyjnych instrumentów płatniczych, szczególnie ważne jest, aby wymogi techniczne zawarte w delegowanych aktach prawnych mogły być zmieniane w sprawny i efektywny sposób. Wykonując powierzone jej zadania, Komisja powinna czynić to w ścisłej współpracy z Eurosystemem oraz, gdzie ma to zastosowanie, z innymi członkami ESBC, w tym również poprzez zasięganie opinii sektora płatniczego i innych zainteresowanych stron w celu zapewnienia, między innymi, aby zmiany były zaplanowane z uwzględnieniem cykli biznesowych w sektorze płatniczym.

Zmiana nr 19

Punkt 1 lit. d) załącznika do projektu rozporządzenia

„d)

W polu danych dotyczących przekazu dopuszczalne jest wprowadzenie 140 znaków. Schematy płatnicze mogą dopuszczać większą liczbę znaków, chyba że urządzenie stosowane do przekazywania informacji wykazuje ograniczenia techniczne pod względem możliwej liczby znaków, w którym to przypadku obowiązuje ograniczenie techniczne urządzenia.”

„d)

W polu danych dotyczących przekazu dopuszczalne jest wprowadzenie co najmniej 140 znaków. Schematy płatnicze mogą dopuszczać większą liczbę znaków, chyba że urządzenie stosowane do przekazywania informacji wykazuje ograniczenia techniczne pod względem możliwej liczby znaków, w którym to przypadku obowiązuje ograniczenie techniczne urządzenia.”

Uzasadnienie

Schematy płatnicze nie powinny ograniczać liczby znaków, jaka może być wprowadzona, w związku z czym sugeruje się wprowadzenie minimalnej ilości 140 znaków.

Zmiana nr 20

Punkt 3 lit. f) załącznika do projektu rozporządzenia

„f)	Zgoda jest udzielana zarówno odbiorcy, jak i dostawcy usług płatniczych płatnika (bezpośrednio lub za pośrednictwem odbiorcy), a upoważnienia, wraz z późniejszymi zmianami i/lub ich cofnięciem, są przechowywane przez odbiorcę lub przez stronę trzecią w imieniu odbiorcy.”

„f)	Zgoda jest udzielana zarówno odbiorcy, jak i – bezpośrednio lub za pośrednictwem odbiorcy – dostawcy usług płatniczych płatnika , a upoważnienia, wraz z późniejszymi zmianami i/lub ich cofnięciem, są przechowywane przez odbiorcę lub przez stronę trzecią w imieniu odbiorcy.”

Uzasadnienie

Brzmienie punktu 3 lit. f) załącznika do projektu rozporządzenia może być nieprawidłowo zinterpretowane jako oznaczające, że istniejące upoważnienia, które nie odnoszą się wyraźnie do odbiorcy płatności oraz do dostawcy usług płatniczych płatnika, są wadliwe i powinny zostać ponownie udzielone. Zadanie to mogłoby być bardzo obciążające, mając na uwadze dużą liczbę istniejących upoważnień udzielonych na potrzeby polecenia zapłaty. W celu uniknięcia możliwych wątpliwości należy zatem wyjaśnić, że zgoda wobec dostawcy usług płatniczych płatnika może być udzielona pośrednio, poprzez odbiorcę.

(1) Pogrubienie w tekście wskazuje, w którym miejscu EBC proponuje wprowadzenie nowego tekstu. Przekreślenie w tekście oznacza, że EBC proponuje wykreślenie fragmentu tekstu.

(2) Dz.U. L 319 z 5.12.2007, s. 1.

25.5.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 155/10

Konkluzje Rady z dnia 7 marca 2011 r. – Europejski pakt na rzecz równości płci (2011–2020)

2011/C 155/02

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

PRZYPOMINAJĄC, ŻE

1.	Równość kobiet i mężczyzn stanowi podstawową wartość Unii Europejskiej zagwarantowaną w Traktatach i jest jednym z celów i zadań Unii Europejskiej, a uwzględnianie zasady równości kobiet i mężczyzn we wszystkich jej działaniach jest jednym z ogólnych celów Unii (1);

2.	Zapis o równości płci znajduje się także w art. 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej;

Choć Unia Europejska dysponuje znaczącym dorobkiem, jeśli chodzi o prawodawstwo propagujące zgodność z zasadą równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinach takich jak zatrudnienie i dostęp do towarów i usług (2), kolejne roczne sprawozdania pt. „Równość kobiet i mężczyzn” (3) przyjmowane przez Komisję Europejską pokazują, że postępy są powolne i że faktyczna równość płci nie została jeszcze osiągnięta;

„Europa 2020” – nowa strategia Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu (4) pomoże państwom członkowskim i Unii Europejskiej zrealizować cel, jakim jest wysoki poziom konkurencyjności, produktywności, wzrostu, spójności społecznej i konwergencji gospodarczej;

Strategia „Europa 2020” obejmuje cel przewodni, jakim jest dążenie do osiągnięcia wskaźnika zatrudnienia na poziomie 75 % wśród kobiet i mężczyzn w wieku 20–64 lat, co oznacza, że przy wdrażaniu strategii należy priorytetowo potraktować kwestię zaradzenia barierom dla uczestnictwa kobiet w rynku pracy;

Wytyczne dotyczące polityki zatrudnienia, które są częścią Zintegrowanych wytycznych dotyczących strategii „Europa 2020” (5) oraz są monitorowane we wspólnych ramach oceny (6), podkreślają w tym względzie znaczenie wdrożenia, oceny i kontroli polityk zatrudnienia, które wspierają równość płci i równowagę między życiem zawodowym a prywatnym;

7.	Roczna wizja wzrostu gospodarczego (7) – dokument przyjęty przez Komisję Europejską – pokazuje, że przymus zatrudniania się w niepełnym wymiarze czasu pracy jest nadal problemem w niektórych państwach członkowskich i że kobiety pragnące powrócić na rynek pracy nadal napotykają przeszkody;

Strategia Komisji Europejskiej na rzecz równości kobiet i mężczyzn 2010–2015 jest kontynuacją komisyjnego planu działań na rzecz równości kobiet i mężczyzn (2006–2010) (8), który był przedmiotem śródokresowego przeglądu (9), oraz Karty kobiet przyjętej przez Komisję Europejską w dniu 5 marca 2010 r. (10);

Strategia Komisji Europejskiej na rzecz równości kobiet i mężczyzn 2010–2015 jest skupiona wokół pięciu poniższych priorytetów: równej niezależności ekonomicznej; równej płacy za tę samą pracę lub pracę równej wartości; równości w procesach decyzyjnych; godności, integralności i eliminacji przemocy uwarunkowanej płcią; oraz równości płci w działaniach zewnętrznych; strategia ta zajmuje się również szeregiem ważnych kwestii horyzontalnych odnoszących się do roli przypisywanych każdej z płci, prawodawstwa, zarządzania i narzędzi na rzecz równości płci;

10.	W roku 2006 Rada Europejska przyjęła pierwszy Europejski pakt na rzecz równości płci (11), a w marcu 2010 roku trzy prezydencje zaapelowały o upamiętnienie 5. rocznicy tego paktu;

UWZGLĘDNIAJĄC, ŻE

11.

W dniu 6 grudnia 2010 r. Rada przyjęła konkluzje popierające realizację strategii Komisji Europejskiej na rzecz równości kobiet i mężczyzn 2010–2015 (12), a także konkluzje w sprawie wzmocnienia zobowiązań i zintensyfikowania działań na rzecz zlikwidowania wynikających z płci różnic w wynagrodzeniu oraz w sprawie przeglądu realizacji pekińskiej platformy działania (13), w których zwróciła się do Rady Europejskiej o dostosowanie i udoskonalenie Europejskiego paktu na rzecz równości płci wiosną 2011 roku w świetle nowej strategii Komisji na rzecz równości kobiet i mężczyzn 2010–2015, strategii „Europa 2020” oraz wspomnianych konkluzji;

12.	Konieczne są stosowne działania w celu zwalczania wszelkich form dyskryminacji kobiet; istnieje również potrzeba przeanalizowania przyczyn dyskryminacji z wielu przyczyn jednocześnie oraz zastanowienia się nad skutecznymi sposobami jej wyeliminowania;

13.	PRZYJMUJE Europejski pakt na rzecz równości płci (2011–2020) zamieszczony w załączniku;

14.

ZACHĘCA Radę Europejską do zatwierdzenia tego paktu w wiosennych konkluzjach, tak by możliwe było zajęcie się obecnymi wyzwaniami w dziedzinie polityki w zakresie równości płci, a także zadbanie o to, by wymiar związany z płcią był uwzględniany we wszystkich obszarach polityki, w szczególności w kontekście strategii „Europa 2020”;

15.	ZWRACA SIĘ do Rady Europejskiej, by wprowadziła tematykę równości płci do swojego programu działania przed wygaśnięciem strategii Komisji Europejskiej na rzecz równości kobiet i mężczyzn 2010–2015.

(1) Artykuł 2 i art. 3 ust. 3 TUE oraz art. 8 TFUE.

(2) Dyrektywa Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią (Dz.U. L 348 z 28.11.1992, s. 1); dyrektywa Rady 2004/113/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. wprowadzająca w życie zasadę równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do towarów i usług oraz dostarczania towarów i usług (Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 37); dyrektywa 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (Dz.U. L 204 z 26.7.2006, s. 23); dyrektywa Rady 2010/18/UE z dnia 8 marca 2010 r. w sprawie wdrożenia zmienionego porozumienia ramowego dotyczącego urlopu rodzicielskiego zawartego przez BUSINESSEUROPE, UEAPME, CEEP i ETUC oraz uchylająca dyrektywę 96/34/WE (Dz.U. L 68 z 18.3.2010, s. 13); dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/41/UE z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie stosowania zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn prowadzących działalność na własny rachunek oraz uchylająca dyrektywę Rady 86/613/EWG (Dz.U. L 180 z 15.7.2010, s. 1).

(3) Najnowsze sprawozdanie zamieszczono w dok. 6571/11. Dokumenty przywołane w przypisach 3–4 oraz 6–12 można znaleźć w rejestrze publicznym Rady: http://register.consilium.eu.int/

(4) EUCO 13/1/10 REV 1.

(5) Dz.U. L 308 z 24.11.2010, s. 46.

(6) 16984/10 + ADD 1.

(7) 18066/10 + ADD 1–3.

(8) 7034/06.

(9) 17495/08.

(10) 7370/10.

(11) 7775/1/06 REV 1.

(12) 16880/10.

(13) Dz.U. C 345 z 18.12.2010, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Europejski pakt na rzecz równości płci (2011–2020)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ uznaje, że równość kobiet i mężczyzn jest jedną z podstawowych wartości Unii Europejskiej i że polityki w zakresie równości płci mają niesłychane znaczenie dla wzrostu gospodarczego, dobrobytu i konkurencyjności. Pięć lat po przyjęciu pierwszego Europejskiego paktu na rzecz równości płci potrzebny jest nowy impuls, przede wszystkim by potwierdzić i wspierać ścisły związek między strategią Komisji na rzecz równości kobiet i mężczyzn 2010–2015 a „Europą 2020” – strategią Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu. W związku z tym RADA potwierdza swoje zaangażowanie na rzecz zrealizowania ambitnych celów UE w zakresie równości płci wspomnianych w Traktacie, w szczególności:

zniwelowania różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn w odniesieniu do zatrudnienia i ochrony socjalnej, w tym zjawiska różnicowania wynagrodzenia ze względu na płeć, tak by zrealizować cele strategii „Europa 2020”, zwłaszcza w trzech dziedzinach o wielkim znaczeniu dla równości płci, tj. w dziedzinie zatrudnienia, kształcenia i propagowania włączenia społecznego, w szczególności przez ograniczanie ubóstwa, tym samym przyczyniając się do potencjału rozwoju europejskiej siły roboczej;

2)	wspierania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym wśród kobiet i mężczyzn w trakcie całego życia, tak by zwiększać równość płci i udział kobiet w rynku pracy i przyczyniać się do sprostania wyzwaniom demograficznym; oraz

3)	zwalczania wszelkich form przemocy wobec kobiet, aby zagwarantować, że kobiety będą mogły w pełni korzystać z przysługujących im praw człowieka, oraz aby osiągnąć równouprawnienie płci, w tym z myślą o wzroście gospodarczym sprzyjającym włączeniu społecznemu.

RADA wzywa do podjęcia pilnych działań na szczeblu państw członkowskich i – w zależności od potrzeb – na szczeblu Unii w następujących dziedzinach:

Sposoby niwelowania różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn i zwalczania segregacji płciowej na rynku pracy:

a)	promowanie zatrudniania kobiet we wszystkich grupach wiekowych i zniwelowanie różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn w odniesieniu do zatrudnienia, w tym poprzez walkę ze wszystkimi formami dyskryminacji;

b)	zwalczanie stereotypów płci i promowanie równości płci na wszystkich szczeblach kształcenia i szkolenia, a także w życiu zawodowym, tak by zmniejszać segregację płciową na rynku pracy;

c)	zagwarantowanie równej płacy za tę samą pracę i pracę równej wartości;

d)	propagowanie wzmacniania pozycji kobiet w życiu politycznym i gospodarczym oraz promowanie kobiet przedsiębiorców;

e)	zachęcanie partnerów społecznych i przedsiębiorstw do wychodzenia z inicjatywami na rzecz równości płci i do ich faktycznego realizowania oraz do propagowania programów równości płci w miejscu pracy; oraz

f)	promowanie równego uczestnictwa kobiet i mężczyzn w procesach decyzyjnych na wszystkich szczeblach i we wszystkich dziedzinach, aby w pełni wykorzystać talenty wszystkich osób.

Sposoby promowania lepszej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym wśród kobiet i mężczyzn:

zwiększenie podaży odpowiednich, dostępnych i wysokiej jakości usług opieki nad dziećmi poniżej wieku, w którym zaczyna się obowiązek szkolny, z uwzględnieniem popytu na te usługi i zgodnie z krajowymi wzorcami zapewniania opieki nad dziećmi, tak by osiągnąć cele określone przez Radę Europejską na posiedzeniu w Barcelonie w marcu 2002 roku;

b)	zapewnienie większych możliwości opieki nad innymi finansowo niesamodzielnymi członkami rodziny; oraz

c)	promowanie elastycznych systemów godzin pracy i różnych form urlopów zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn.

Sposoby zaradzania różnym formom przemocy wobec kobiet:

a)	przyjmowanie, realizowanie i monitorowanie strategii na szczeblu poszczególnych państw członkowskich i na szczeblu Unii z myślą o wyeliminowaniu przemocy wobec kobiet;

b)	skuteczniejsze zapobieganie przemocy wobec kobiet oraz ochrona ofiar i potencjalnych ofiar, w tym kobiet ze wszystkich grup defaworyzowanych; oraz

c)	podkreślenie roli i odpowiedzialności mężczyzn i chłopców, jeśli chodzi o proces wykorzeniania przemocy wobec kobiet.

Zarządzanie, realizowanie i monitorowanie:

Stosowne aspekty niniejszego paktu oraz rocznych sprawozdań Komisji na temat równości kobiet i mężczyzn powinny być uwzględniane w stosownych przypadkach w mechanizmach strategii „Europa 2020”.

RADA potwierdza swoje zaangażowanie na rzecz wzmacniania zarządzania przez uwzględnianie aspektu płci, włączając kwestię równości płci do wszystkich obszarów polityki, w tym działań zewnętrznych UE, biorąc również pod uwagę wyjątkowo ważną rolę mężczyzn i chłopców w propagowaniu równości płci, oraz dbając o to, by skutki dla równości płci były uwzględniane w ramach ocen skutków nowych polityk unijnych. RADA zachęca państwa członkowskie i Komisję, w szczególności za pośrednictwem Eurostatu, do dalszego opracowywania istniejących statystyk i wskaźników posegregowanych według kryterium płci i do pełnego wykorzystania potencjału Europejskiego Instytutu ds. Równości Kobiet i Mężczyzn.

Zachęca się państwa członkowskie, by opracowując i realizując krajowe programy reform uwzględniały kwestię równości płci i promowały polityki na rzecz równości płci, zwłaszcza w odniesieniu do wytycznych dotyczących polityki zatrudnienia, oraz by we wszystkich stosownych obszarach i procesach polityki odpowiednio wykorzystywały uzgodnione wskaźniki odnoszące się do równości płci opracowane we wspólnych ramach oceny i do celów monitorowania działań w ramach pekińskiej platformy działania.

Komisję i Radę zachęca się również do uwzględnienia kwestii równości płci przy opracowywaniu rocznej wizji wzrostu gospodarczego, opinii na temat poszczególnych krajów i zaleceń dla poszczególnych krajów. Postępy osiągnięte w realizacji Europejskiego paktu na rzecz równości płci powinny być corocznie omawiane przez ministrów na szczeblu Rady.

25.5.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 155/15

Zestawienie informacji przekazanych przez państwa członkowskie, dotyczące pomocy państwa przyznanej na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006 w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 70/2001

2011/C 155/04

Nr pomocy: SA.32801 (11/XA)

Państwo członkowskie: Niemcy

Region: Sachsen

Nazwa programu pomocy lub nazwa podmiotu otrzymującego pomoc indywidualną: Zuschuss für den Einstieg ins Umweltmanagement, analog dem Zuschuss den ein gewerblicher KMU-Teilnehmer über die Sächsische Mittelstandsrichtlinie — „Richtlinien des Sächsischen Staatsministerium für Wirtschaft und Arbeit zur Mittelstandsförderung — Verbesserung der unternehmerischen Leistungsfähigkeit“, gemäß Teil B Ziffer I Nr. 4 „Umweltmanagement“ erhält

Podstawa prawna: Richtlinie des Sächsischen Staatsministeriums für Wirtschaft, Arbeit und Verkehr zur Mittelstandsförderung (Mittelstandsrichtlinie), Teil B Ziffer I Nr. 4 „Umweltmanagement“

Vertrag zur Umweltallianz Sachsen

Planowane w ramach programu roczne wydatki lub łączna kwota pomocy indywidualnej przyznanej podmiotowi:

Całkowita kwota pomocy ad hoc przyznanej przedsiębiorstwu: 0,15 EUR (w mln)

Całkowity planowany roczny budżet programu pomocy: 0,05 EUR (w mln)

Maksymalna intensywność pomocy: 50 %

Data realizacji: —

Czas trwania programu pomocy lub przyznanej pomocy indywidualnej: 17 maja 2011 r.–31 grudnia 2013 r.

Cel pomocy: Produkcja produktów rolnych wysokiej jakości (art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1857/2006), Wsparcie techniczne (art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1857/2006)

Sektor(-y) gospodarki: Uprawy rolne, chów i hodowla zwierząt, łowiectwo, włączając działalność usługową

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc:

Sächsische Aufbaubank

Pirnaische Straße 9

01069 Dresden

DEUTSCHLAND

Adres internetowy:

http://www.sab.sachsen.de/de/foerderung/programme/p_wirtschaft/fp_wirtschaft/detailfp_wi_2475.html

http://www.revosax.sachsen.de/Details.do?sid=2202814313422

Inne informacje: —

Nr pomocy: SA.32841 (11/XA)

Państwo członkowskie: Hiszpania

Region: Comunidad Valenciana

Nazwa programu pomocy lub nazwa podmiotu otrzymującego pomoc indywidualną: Ayuda nominativa FEDACOVA

Podstawa prawna: Resolución del expediente acogido a la línea «programas intersectoriales en materia de atributos y valores de la calidad agroalimentaria»

Planowane w ramach programu roczne wydatki lub łączna kwota pomocy indywidualnej przyznanej podmiotowi: Całkowity planowany roczny budżet programu pomocy: 0,09 EUR (w mln)

Maksymalna intensywność pomocy: 100 %

Data realizacji: —

Czas trwania programu pomocy lub przyznanej pomocy indywidualnej: 18 maja 2011 r.–31 grudnia 2011 r.

Cel pomocy: Produkcja produktów rolnych wysokiej jakości (art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1857/2006), Wsparcie techniczne (art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1857/2006)

Sektor(-y) gospodarki: Działalność usługowa wspomagająca rolnictwo i następująca po zbiorach

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc:

Conselleria de Agricultura, Pesca y Alimentación

Amadeo de Saboya, 2

46010 Valencia

ESPAÑA

Adres internetowy: http://www.agricultura.gva.es/web/c/document_library/get_file?uuid=af5ee4ee-4d51-4b4f-8399-a5c64eda74ac&groupId=16

Inne informacje: —

Nr pomocy: SA.32947 (11/XA)

Państwo członkowskie: Łotwa

Region: Latvia

Nazwa programu pomocy lub nazwa podmiotu otrzymującego pomoc indywidualną: Grozījumi atbalsta shēmā “Nelabvēlīgo klimatisko apstākļu radīto zaudējumu kompensēšana”

Podstawa prawna: Ministru kabineta 2008.gada 18.augusta noteikumi Nr. 669 “Kārtība, kādā administrē un uzrauga lauksaimniecības risku fondu, nosaka iemaksu veikšanu un kompensāciju izmaksu no fonda”

Planowane w ramach programu roczne wydatki lub łączna kwota pomocy indywidualnej przyznanej podmiotowi: Całkowity planowany roczny budżet programu pomocy: 1 LVL (w mln)

Maksymalna intensywność pomocy: 80 %

Data realizacji: —

Czas trwania programu pomocy lub przyznanej pomocy indywidualnej: 13 maja 2011 r.–30 grudnia 2013 r.

Cel pomocy: Niekorzystne zjawiska klimatyczne (art. 11 rozporządzenia (WE) nr 1857/2006)

Sektor(-y) gospodarki: Rolnictwo, leśnictwo i rybactwo

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc:

Lauku atbalsta dienests

Republikas laukums 2

Rīga, LV-1981

LATVIJA

Adres internetowy: http://www.likumi.lv/doc.php?id=180589

Inne informacje: —

Nr pomocy: SA.32968 (11/XA)

Państwo członkowskie: Estonia

Region: Estonia

Nazwa programu pomocy lub nazwa podmiotu otrzymującego pomoc indywidualną: Ohtliku taimekahjustaja tõrjeabinõude rakendamise toetus

Podstawa prawna: „Maaelu ja põllumajandusturu korraldamise seaduse” paragrahvi 11 lõike 1 alusel

Planowane w ramach programu roczne wydatki lub łączna kwota pomocy indywidualnej przyznanej podmiotowi: Całkowity planowany roczny budżet programu pomocy: 0,25 EUR (w mln)

Maksymalna intensywność pomocy: 100 %

Data realizacji: —

Czas trwania programu pomocy lub przyznanej pomocy indywidualnej: 13 maja 2011 r.–31 grudnia 2013 r.

Cel pomocy: Choroby roślin – epidemie szkodników (art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1857/2006)

Sektor(-y) gospodarki: Uprawy rolne, chów i hodowla zwierząt, łowiectwo, włączając działalność usługową

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc:

Põllumajanduse Registrite ja Informatsiooni Amet

Narva mnt 3

51009 Tartu

EESTI/ESTONIA

Adres internetowy: http://www.agri.ee/siseriiklikud-toetused/

Inne informacje: —

Nr pomocy: SA.32973 (11/XA)

Państwo członkowskie: Niemcy

Region: Bayern

Nazwa programu pomocy lub nazwa podmiotu otrzymującego pomoc indywidualną: Förderung der Vermittlung und des Einsatzes von Fachkräften der Betriebs- und Haushaltshilfe sowie für die Melkeraushilfe

Podstawa prawna:

—	Bayerisches Agrarwirtschaftsgesetz (BayAgrarWiG) vom 8. Dezember 2006

—	Eckpunktepapier; Zuwendungsbescheide

—	Bay. Haushaltsordnung (BayHO)

Planowane w ramach programu roczne wydatki lub łączna kwota pomocy indywidualnej przyznanej podmiotowi:

Całkowita kwota pomocy ad hoc przyznanej przedsiębiorstwu: 17,50 EUR (w mln)

Całkowity planowany roczny budżet programu pomocy: 3,50 EUR (w mln)

Maksymalna intensywność pomocy: 100 %

Data realizacji: —

Czas trwania programu pomocy lub przyznanej pomocy indywidualnej: 17 maja 2011 r.–31 grudnia 2015 r.

Cel pomocy: Wsparcie techniczne (art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1857/2006)

Sektor(-y) gospodarki: Rolnictwo, leśnictwo i rybactwo

Nazwa i adres organu przyznającego pomoc:

Bayerische Landesanstalt für Landwirtschaft

Abteilung Förderwesen und Fachrecht

Menzinger Straße 54

80638 München

DEUTSCHLAND

Adres internetowy:

http://www.gesetze-bayern.de/jportal/portal/page/bsbayprod.psml?showdoccase=1&doc.id=jlr-AgrarWiGBYrahmen&doc.part=X&doc.origin=bs

http://www.stmlf.bayern.de/agrarpolitik/programme/26373/foerdkath.pdf

Inne informacje: —

		ISSN 1725-5228 doi:10.3000/17255228.C_2011.155.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 155

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 54 25 maja 2011

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	III Akty przygotowawcze
	EUROPEJSKI BANK CENTRALNY
	Europejski Bank Centralny
2011/C 155/01	Opinia Europejskiego Banku Centralnego z dnia 7 kwietnia 2011 r. w sprawie projektu rozporządzenia ustanawiającego wymogi techniczne dla poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro (CON/2011/32)	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE
	Europejskie Urząd Doboru Kadr (EPSO)
2011/C 155/05	Ogłoszenie o konkursie otwartym	18

	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2011/C 155/06	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.6241 – CIE Management II/Gruppo Coin) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	19

2011/C 155/07	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.6220 – General Mills/Yoplait) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	20

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,4089
JPY	Jen	115,45
DKK	Korona duńska	7,4566
GBP	Funt szterling	0,87285
SEK	Korona szwedzka	8,9200
CHF	Frank szwajcarski	1,2405
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	7,8385
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	24,580
HUF	Forint węgierski	269,40
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7093
PLN	Złoty polski	3,9473
RON	Lej rumuński	4,1218
TRY	Lir turecki	2,2547
AUD	Dolar australijski	1,3328
CAD	Dolar kanadyjski	1,3780
HKD	Dolar Hongkongu	10,9563
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7608
SGD	Dolar singapurski	1,7559
KRW	Won	1 540,85
ZAR	Rand	9,8834
CNY	Yuan renminbi	9,1543
HRK	Kuna chorwacka	7,4328
IDR	Rupia indonezyjska	12 072,47
MYR	Ringgit malezyjski	4,2971
PHP	Peso filipińskie	61,169
RUB	Rubel rosyjski	40,0100
THB	Bat tajlandzki	42,859
BRL	Real	2,2918
MXN	Peso meksykańskie	16,5036
INR	Rupia indyjska	63,6890

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2011/C 155/02	Konkluzje Rady z dnia 7 marca 2011 r. – Europejski pakt na rzecz równości płci (2011–2020)	10

	Komisja Europejska
2011/C 155/03	Kursy walutowe euro	14

	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2011/C 155/04	Zestawienie informacji przekazanych przez państwa członkowskie, dotyczące pomocy państwa przyznanej na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006 w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 70/2001	15