26.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 75/1

1.

Konwencja praw osób niepełnosprawnych ONZ (zwana dalej „Konwencją ONZ”) przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne na sześćdziesiątej pierwszej sesji w grudniu 2006 r. nie tylko potwierdza, że niepełnosprawność jest kwestią związaną z prawami człowieka i jest istotna z prawnego punktu widzenia, ale ma również na celu zapewnienie osobom niepełnosprawnym korzystania z praw człowieka na równych zasadach z innymi;

2.

Deklaracja w sprawie osób niepełnosprawnych załączona do traktatu z Amsterdamu stanowi, że instytucje Wspólnoty biorą pod uwagę potrzeby osób niepełnosprawnych przy opracowywaniu środków na podstawie art. 95 Traktatu;

3.

w grudniu 2003 r. Rada przyjęła konkluzje w sprawie kontynuacji działań związanych z Europejskim Rokiem Osób Niepełnosprawnych, przyjmujące pełną integrację społeczną i pełne osiągnięcie równych szans przez osoby niepełnosprawne jako cele Europejskiego planu działania w sprawie niepełnosprawności na lata 2004–2010;

4.

Europejski plan działania w sprawie niepełnosprawności na lata 2004–2010 podkreśla trzy cele działań: pełne wdrożenie dyrektywy w sprawie równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (1), skuteczne uwzględnienie problematyki niepełnosprawności w odpowiednich politykach Wspólnoty i poprawa dostępności dla wszystkich;

5.

podstawowymi zasadami mającymi na celu zapewnienie faktycznego równego korzystania przez osoby niepełnosprawne z praw człowieka i wolności zgodnie z Konwencją ONZ są: godność i osobista autonomia, niedyskryminacja, pełne i skuteczne uczestnictwo i integracja w społeczeństwie i w dziedzinie pracy, szacunek dla odmienności, równość szans, dostępność, równość mężczyzn i kobiet oraz pełne korzystanie z wszystkich praw człowieka przez dzieci;

6.

na pierwszym nieformalnym spotkaniu ministrów na temat problematyki niepełnosprawności w dniu 11 czerwca 2007 r. Konwencja ONZ została przyjęta jako podstawowy etap promocji, ochrony i pełnej realizacji praw człowieka i podstawowych wolności wszystkich osób niepełnosprawnych. Ministrowie zadecydowali o dalszym rozwijaniu strategii tak, by zapewnić pełne wprowadzenie w życie Konwencji ONZ, i wezwali Komisję Europejską do zapewnienia, by nowe priorytety Europejskiego planu działania w sprawie niepełnosprawności przyczyniły się do skutecznego wprowadzenia Konwencji ONZ w życie;

7.

w swojej rezolucji w sprawie dalszych działań po zakończeniu Europejskiego Roku na rzecz Równych Szans dla Wszystkich (2007) (2) przyjętej w grudniu 2007 r. Rada wezwała Komisję i państwa członkowskie, w zakresie ich kompetencji, do kontynuowania procesu podpisywania, zawierania i ratyfikowania Konwencji ONZ.

1.

komunikat Komisji o sytuacji osób niepełnosprawnych w Unii Europejskiej: Europejski plan działania w sprawie niepełnosprawności na lata 2008–2009, który w konkretny sposób opisuje europejski wkład na rzecz zagwarantowania, by osoby niepełnosprawne były traktowane jak obywatele i aktywne podmioty społeczno-gospodarcze przyczyniające się do budowania trwałej i spójnej Europy oferującej równe szanse dla wszystkich. Wszystkie działania przewidziane w planie zmierzają do zaspokojenia indywidualnych i zróżnicowanych potrzeb osób niepełnosprawnych;

2.

rezultaty osiągnięte we wdrażaniu drugiego etapu Europejskiego planu działania w sprawie niepełnosprawności (2006–2007), który podkreśla godność, podstawowe prawa, ochronę przed dyskryminacją, uczciwość i spójność społeczną. Uznaje się teraz powszechnie, że zintegrowane podejście jest kluczowe dla rozwoju problematyki niepełnosprawności i, w tym celu, plan działania w sprawie niepełnosprawności zachęcał do działań i promował dostęp do usług socjalnych, sprzyjając dostępności towarów i usług;

3.

publiczne konsultacje Komisji w sprawie nowych działań przeciw dyskryminacji ze względu na płeć, religię, wyznanie, niepełnosprawność, wiek bądź orientację seksualną w dziedzinach innych niż zatrudnienie;

4.

postęp osiągnięty przez państwa członkowskie i Wspólnotę Europejską po podpisaniu Konwencji ONZ;

5.

zbieżność Europejskiego planu działania w sprawie niepełnosprawności i Konwencji ONZ.

1.

osoby niepełnosprawne często pozostają w niekorzystnej sytuacji i są marginalizowane, szczególnie w dziedzinie pracy. Niewystarczający dostęp do rynku pracy może oznaczać, że osoby niepełnosprawne znajdują się w trudnej sytuacji w społeczeństwie i są narażone na poważne ryzyko dyskryminacji, ubóstwa i wykluczenia społecznego;

2.

chociaż w niektórych państwach członkowskich stopa bezrobocia osób niepełnosprawnych pozostaje wysoka, w innych państwach członkowskich wskaźnik zatrudnienia wzrasta. Dowodzi to, że krajowe wysiłki, podobnie jak europejskie, są coraz bardziej skuteczne i powinny być kontynuowane i ulepszane;

3.

analizy najnowszych danych potwierdzają silne powiązanie występowania niepełnosprawności z zaawansowanym wiekiem. Wzrasta liczba osób starszych, w tym starszych osób niepełnosprawnych i istnieje we Wspólnocie coraz większa potrzeba dostępności dóbr, usług i infrastruktury. Sektor usług socjalnych istotnie rozwija się i spełnianie potrzeb starzejącej się populacji będzie również oznaczało tworzenie nowych miejsc pracy;

4.

łączny wpływ płci i niepełnosprawności powoduje, że kobiety niepełnosprawne napotykają często na różnorodne formy dyskryminacji, są mniej niezależne, mają mniejszy dostęp do edukacji, szkoleń, zatrudnienia i usług zdrowotnych, a zatem często narażone są na większe ryzyko wykluczenia, ubóstwa i wykorzystania.

1.

strategia UE w sprawie niepełnosprawności przywiązuje dużą wagę do równego dostępu do integrujących, wysokiej jakości edukacji i uczenia się przez całe życie, które są kluczowe w umożliwianiu osobom niepełnosprawnym pełnego uczestnictwa w życiu społecznym i poprawy jakości ich życia;

2.

dostępne budownictwo, transport oraz technologie informacyjne i komunikacyjne, zarówno w rejonach miejskich, jak i wiejskich, są kwestią kluczową w budowaniu społeczeństwa, które zapewnia prawdziwy dostęp do równych praw, oferując swoim obywatelom rzeczywistą autonomię i środki do prowadzenia niezależnego i aktywnego życia gospodarczego i społecznego. Taka dostępność stanowi sam fundament integrującego społeczeństwa opartego na niedyskryminacji;

3.

potrzebne są statystyki dotyczące niepełnosprawności, aby stworzyć obraz ogólnej sytuacji osób niepełnosprawnych w Europie. Takie dane statystyczne i pochodzące z badań pozwalają na tworzenie i wprowadzanie świadomych strategii w sprawie niepełnosprawności na różnych szczeblach władzy;

4.

osoby niepełnosprawne i organizacje je zrzeszające na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym powinny być uznane przez państwa członkowskie za odgrywające ważną rolę doradczą przy podejmowaniu decyzji w kwestiach niepełnosprawności i mogą również przyczynić się do wprowadzania w życie decyzji.

1.

zwiększenie starań na rzecz zapobiegania i zwalczania dyskryminacji z powodu niepełnosprawności, na rynku pracy i poza nim, promowania dostępu zarówno do rynku pracy jak i do towarów i usług, zgodnie z ramową strategią niedyskryminacji;

2.

przedstawienie w możliwie najkrótszym czasie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie przystąpienia przez Wspólnotę Europejską do Konwencji ONZ i wprowadzenia w życie Konwencji w obszarach kompetencji Wspólnoty;

3.

wspieranie skutecznego wprowadzania w życie Konwencji ONZ na różnych szczeblach władzy, w szczególności po jej zawarciu przez Wspólnotę i ratyfikowaniu przez państwa członkowskie, w tym także poprzez zwiększanie świadomości i finansowanie działalności w ramach istniejących programów wspólnotowych, takich jak program Progress (3).

1.

osobom niepełnosprawnym korzystanie w pełni z praw człowieka poprzez:

2.

Dostępność dla osób niepełnosprawnych:

3.

Rozpoczęcie prac nad strategią UE w sprawie niepełnosprawności, która zastąpi obecny europejski plan działania w sprawie niepełnosprawności 2004–2010, poprzez:

1.

by kontynuowały koordynowanie przekazywania informacji o swoich potrzebach organom odpowiedzialnym za politykę, jak również określały i analizowały możliwe działania;

2.

by wraz z Komisją i państwami członkowskimi uczestniczyły w opracowywaniu i wprowadzaniu w życie europejskiego planu działania w sprawie niepełnosprawności i Konwencji ONZ.

1.

kontynuowali dialog (w tym z osobami niepełnosprawnymi i organizacjami je zrzeszającymi, władzami publicznymi i partnerami społecznymi) mający na celu zrozumienie wzajemnych potrzeb i wypracowanie rozwiązań opartych na konsensusie;

2.

korzystali z możliwości stworzonych poprzez uczestnictwo w grupie wysokiego szczebla UE ds. niepełnosprawności dla podtrzymania uwzględniania kwestii niepełnosprawności w politykach wspólnotowych.

26.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 75/5

(1)

W dniu 4 marca 2008 r. Rada przeanalizowała zaktualizowany program stabilności na lata 2007–2010 przedstawiony przez Hiszpanię (2).

(2)

Na przestrzeni ostatnich dwunastu lat Hiszpania przechodziła długi okres trwałego wzrostu na poziomie średnio 3,75 %, czyli znacznie powyżej stopy wzrostu w strefie euro (około 2 %). Utrzymujące się niskie realne stopy procentowe oraz dynamiczny wzrost liczby mieszkańców przyczyniły się do utrzymania silnego popytu krajowego oraz tworzenia miejsc pracy, jak również do bezprecedensowego wzrostu w sektorze mieszkaniowym.

Ponadto kolejne reformy rynku pracy znacznie zmniejszyły bezrobocie strukturalne. W tym samym czasie pojawiły się lub utrzymały się zaburzenia równowagi, takie jak zwiększający się deficyt zewnętrzny oraz różnica w poziomie inflacji w porównaniu ze strefą euro, przy jednoczesnym niskim wzroście wydajności. W obszarze finansów publicznych, od połowy lat dziewięćdziesiątych dokonywał się udany proces konsolidacji opartej na wydatkach, który spowodował poprawę wyniku sektora instytucji rządowych i samorządowych z deficytu na poziomie około 6 % PKB do stanu bliskiego równowagi w 2000 r. i znacznej nadwyżki od 2005 r. Dzięki modelowi wzrostu gospodarczego, do którego w dużym stopniu przyczyniały się składniki prowadzące do wysokich wpływów podatkowych, od połowy lat dziewięćdziesiątych całkowite dochody z podatków wzrosły o około 4,25 punktu procentowego PKB. W przyszłości starzenie się społeczeństwa może mieć negatywny wpływ na stabilność finansów publicznych w długim okresie, głównie w wyniku narastających presji związanych z wydatkami na emerytury.

(3)

Scenariusz makroekonomiczny będący podstawą programu przewiduje, że nastąpi spowolnienie wzrostu realnego PKB z 3,8 % w 2007 r. do średnio 3,1 % w pozostałych latach okresu objętego programem. Z dostępnych obecnie informacji (3) wynika, że scenariusz ten wydaje się optymistyczny dla okresu objętego programem. Przewiduje się, że w 2008 r. presja inflacyjna, przewidywania odnośnie do spowolnienia wzrostu, jak również sytuacja w sektorze mieszkaniowym odcisną piętno na wysokości dochodu rozporządzalnego i spowodują niższy niż przewidywano w programie wzrost PKB. Przedstawione w programie składowe wzrostu gospodarczego są również optymistyczne, w szczególności jeśli chodzi o ścieżkę dostosowania sektora budownictwa mieszkaniowego. Podczas gdy w programie przewiduje się zwolnienie tempa inwestycji mieszkaniowych, w prognozie służb Komisji z jesieni 2007 r. zakłada się skurczenie tego sektora już w 2008 r., implikujące stagnację inwestycji ogółem w roku 2009. Jednak ze względu na niższy poziom importu, udział eksportu netto we wzroście mógłby być wyższy niż zakładany w programie. W świetle najnowszych dostępnych informacji dotyczących cen żywności i ropy naftowej, prognozy programu dotyczące inflacji wydają się również zaniżone.

(4)

W prognozie służb Komisji z jesieni 2007 r. nadwyżkę sektora instytucji rządowych i samorządowych w 2007 r. oszacowano na 1,8 % PKB, podczas gdy w poprzedniej zaktualizowanej wersji programu stabilności zakładano, że wyniesie ona 1 % PKB. Połowę tej różnicy można wytłumaczyć korzystną sytuacją wyjściową od 2006 r. Druga połowa wynika z wyższego niż planowano wzrostu dochodów w 2007 r., który został jednak częściowo zniwelowany wyższym niż przewidziano w budżecie wzrostem wydatków. Najnowsze dane wskazują na możliwość osiągnięcia lepszego wyniku końcowego na poziomie powyżej 2 % PKB dzięki dużo wyższym niż przewidywano dochodom w 2007 r., pochodzącym w szczególności z podatków bezpośrednich, odzwierciedlających wysoką dynamikę wzrostu zysków przedsiębiorstw. Lepsze niż przewidywano wyniki budżetowe w 2006 r. zostały wykorzystane do realizacji bardziej ambitnych celów budżetowych niż te wyznaczone w aktualizacji programu stabilności z końca 2006 r., mimo iż odnotowano przekroczenie pułapu niektórych wydatków gminnych i regionalnych. Rada odnotowuje, że wykonanie budżetu w 2007 r. było zasadniczo zgodne z kierunkami polityki budżetowej przyjętymi przez Eurogrupę na posiedzeniu w kwietniu 2007 r.

(5)

W ramach ogólnego celu, jakim jest utrzymanie stabilności makroekonomicznej i budżetowej, w najnowszej aktualizacji programu stabilności wyznaczono zadanie utrzymania celu średniookresowego w postaci zrównoważenia budżetu w kategoriach strukturalnych (tj. w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne bez środków jednorazowych i innych środków tymczasowych) przy zachowaniu znacznego marginesu bezpieczeństwa. Zakłada się, że zasadnicza nadwyżka sektora instytucji rządowych i samorządowych zmniejszy się z 1,8 % PKB w 2007 r. do 1,2 % PKB w 2008 r. i w pozostałym okresie będzie się kształtowała na tym właśnie poziomie. Pogorszenie sytuacji w 2008 r. wynika z niewielkiego zwiększenia wskaźnika wydatków oraz spadku wskaźnika dochodów o 0,5 punktu procentowego PKB. Przewiduje się, że w 2008 r. dochody z podatków bezpośrednich zmniejszą się o 0,25 punktu procentowego PKB w wyniku niższego wzrostu gospodarczego oraz wpływu reformy podatkowej z 2007 r. Zakłada się, że po 2008 r. składowe dochodów i wydatków zasadniczo nie ulegną zmianie. Planuje się, że wynik pierwotny zmniejszy się z przewidywanej nadwyżki w wysokości 3,4 % PKB w 2007 r. do 2,7 % PKB w 2008 r., a w pozostałym okresie będzie się kształtował na zasadniczo tym samym poziomie. Przewiduje się, że wynik strukturalny obliczany zgodnie ze wspólnie przyjętą metodyką zmniejszy się nieznacznie z 2,25 % w 2007 r. do 1,75 % w 2008 r., a następnie wzrośnie do około 2 % w latach 2009 i 2010. Opierając się na lepszych niż przewidywano wynikach w 2007 r. w porównaniu z poprzednim programem, nowa aktualizacja zawiera nieco ambitniejsze cele na lata 2008–2009, przy podobnych warunkach makroekonomicznych.

(6)

Zagrożenia dotyczące przedstawionych w programie prognoz budżetowych wydają się zasadniczo równoważyć w roku 2008, ale wyniki w latach 2009 i 2010 mogą okazać się gorsze od zakładanych. W szczególności skutki ewentualnie niższego wzrostu gospodarczego w 2008 r. zostaną zasadniczo skompensowane dzięki korzystnej sytuacji wyjściowej związanej z wyższymi niż zakładano w programie dochodami w 2007 r. Jednakże korzystne założenia makroekonomiczne na lata 2009 i 2010 nie zostaną skompensowane innymi czynnikami, co wskazuje na istnienie ryzyka wystąpienia niższej nadwyżki budżetowej. W związku z niższym wzrostem zysków przedsiębiorstw i rynku mieszkaniowego, optymistyczne mogą okazać się zwłaszcza prognozy dotyczące dochodów z podatków. Z drugiej strony, Hiszpania osiągała w poprzednich latach dobre wyniki w zakresie konsolidacji budżetowej.

(7)

W świetle powyższej oceny ryzyka przedstawiony w programie kurs polityki budżetowej wydaje się być wystarczający dla utrzymania celu średniookresowego z dużym marginesem bezpieczeństwa w całym okresie objętym programem. Przewidziany w aktualizacji kurs polityki fiskalnej jest zgodny z Paktem na rzecz stabilności i wzrostu w całym okresie trwania programu. Rada odnotowuje, że jest on również zgodny z kierunkami polityki budżetowej na rok 2008 przyjętymi przez Eurogrupę na posiedzeniu w kwietniu 2007 r. Przewidywane zmniejszenie nadwyżki strukturalnej w 2008 r. nie może być rozpatrywane jako element wiążący się z procyklicznym kursem polityki, lecz jako czynnik częściowo odzwierciedlający procentowe obniżenie dochodów z podatków w stosunku do PKB w związku ze spowolnieniem gospodarki oraz osłabieniem dynamiki rynku mieszkaniowego.

(8)

Wydaje się, że zagrożenia dla stabilności finansów publicznych Hiszpanii kształtują się na średnim poziomie. Długoterminowy wpływ starzenia się społeczeństwa na budżet jest znacznie powyżej średniej UE, co wynika głównie ze stosunkowo dużego wzrostu wydatków na emerytury w relacji do PKB w nadchodzących dekadach. Pozycja budżetowa w 2007 r., która znajduje odzwierciedlenie w dużej nadwyżce pierwotnej oraz niskim i nadal malejącym wskaźniku długu, przyczynia się do skompensowania przewidywanego długoterminowego wpływu starzenia się społeczeństwa na budżet. Nie wystarczy to jednak, aby w pełni zapobiec przyszłej presji wydatkowej. Do zmniejszenia zagrożeń dla stabilności finansów publicznych przyczyniłoby się utrzymanie wysokiej nadwyżki pierwotnej w perspektywie średniookresowej oraz przyjęcie kolejnych środków służących ograniczeniu znacznego wzrostu wydatków związanych ze starzeniem się społeczeństwa.

(9)

Program stabilności jest w pełni spójny z przedstawionym w październiku 2007 r. sprawozdaniem z realizacji krajowego programu reform (KPR). W szczególności, w aktualizacji zawarto jakościową ocenę ogólnego wpływu krajowego programu reform w ramach średniookresowej strategii budżetowej, jak również wystarczający zakres informacji o bezpośrednich kosztach budżetowych związanych z niektórymi reformami przewidzianymi w krajowym programie reform, np. w zakresie badań i rozwoju, edukacji oraz infrastruktury.

(10)

Przewidziana w programie strategia budżetowa jest zasadniczo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej dla Hiszpanii oraz z wytycznymi dla państw członkowskich strefy euro w dziedzinie polityki budżetowej, wydanymi w kontekście strategii lizbońskiej.

(11)

Co do wymagań dotyczących danych, określonych w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, w programie przedstawiono prawie wszystkie obowiązkowe dane, nie podano natomiast niektórych danych opcjonalnych (4).

26.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 75/9

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32008M5037. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego (http://eur-lex.europa.eu).

26.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 75/10

(1)

Na mocy decyzji z dnia 18 września 2006 r. (2) Rada mianowała członków Rady Zarządzającej Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego na okres od dnia 18 września 2006 r. do dnia 17 września 2009 r.

(2)

Trzy stanowiska członka Rady Zarządzającej centrum w kategorii przedstawicieli organizacji pracowników zwolniły się wskutek rezygnacji pani Mar Rodrigues Torres, pana Jeffa Maesa oraz pana Jeana-Clauda Quentina.

(3)

Trzy stanowiska członka Rady Zarządzającej centrum w kategorii przedstawicieli organizacji pracowników zwolniły się wskutek rezygnacji panów: Georgea Pantelidesa, Sama Hribara-Milica oraz Anthony'ego Thompsona,

26.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 75/12

26.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 75/13

26.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 75/14

1.

Komitet Doradczy zgadza się z dokonaną przez Komisję Europejską w projekcie decyzji oceną produktów będących przedmiotem porozumień i uzgodnionych praktyk oraz ich zakresu geograficznego.

2.

Komitet Doradczy zgadza się z oceną prawną Komisji Europejskiej dotyczącą uznania istniejącego stanu faktycznego za porozumienia i/lub uzgodnione praktyki w rozumieniu art. 81 ust. 1 Traktatu.

3.

Komitet Doradczy zgadza się z opinią Komisji Europejskiej, że naruszenia odnoszą się do czterech złożonych i ciągłych naruszeń.

4.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją Europejską, że celem i/lub skutkiem porozumień i/lub uzgodnionych praktyk było zapobieganie, ograniczanie i zakłócanie konkurencji w ramach wspólnego rynku.

5.

Komitet Doradczy zgadza się z opinią Komisji Europejskiej, że porozumienia i/lub uzgodnione praktyki w sposób znaczący wpłynęły na handel między państwami członkowskimi.

6.

Komitet Doradczy zgadza się z projektem decyzji Komisji Europejskiej odnośnie do adresatów decyzji.

7.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją Europejską odnośnie do okresów trwania naruszeń oraz zastosowania okresów przedawnienia.

8.

Komitet Doradczy zgadza się z opinią Komisji Europejskiej odnośnie do metody obliczania grzywien.

9.

Komitet Doradczy zaleca opublikowanie niniejszej opinii w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

10.

Komitet Doradczy zwraca się do Komisji o uwzględnienie wszystkich pozostałych kwestii poruszonych podczas dyskusji.

26.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 75/15

—

Ostateczny termin odpowiedzi na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń

Większość adresatów pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń złożyła wniosek o prolongatę ostatecznego terminu odpowiedzi (dwa miesiące od daty otrzymania wglądu do akt w formie płyt DVD). Ustaliłam nowe terminy dla przedmiotowych przedsiębiorstw pomiędzy 21 a 27 lutego 2006 r., zgodnie z zasadnością przyczyn podanych jako uzasadnienie poszczególnych wniosków.

—

Sporządzenie pojedynczego pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń oraz struktura akt Komisji

Właściwe służby Komisji postanowiły przesłać wszystkim przedsiębiorstwom objętym sprawą jedno wspólne pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, zawierające rozdziały poświęcone wszystkim państwom objętym postępowaniem, niezależnie od tego, czy dane przedsiębiorstwo dopuściło się naruszeń we wszystkich opisanych krajach i czy uczestniczyło we wszystkich opisanych praktykach. Ponadto Komisja postanowiła udzielić wszystkim adresatom pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń wglądu do akt obejmujących wszystkie opisane kraje i praktyki (z wyjątkiem tajemnic handlowych i innych poufnych informacji). Przed udzieleniem stronom tego rodzaju wglądu, miały one możliwość przedstawienia swoich opinii urzędnikowi prowadzącemu spotkanie wyjaśniające.

Przedsiębiorstwa United Technologies Corporation, Schindler, OTIS i ThyssenKrupp wniosły, aby Komisja przesłała adresatom odrębne pisemne zgłoszenia zastrzeżeń, obejmujące ich uczestnictwo w kartelach działających w poszczególnych krajach, a także aby Komisja zmieniła strukturę akt, argumentując to faktem, że zarzuty Komisji wskazują na istnienie odrębnych naruszeń w poszczególnych krajach, a nie kartelu o zasięgu ogólnoeuropejskim. Twierdziły one, że przedsiębiorstwa oskarżane o dopuszczenie się naruszeń tylko w jednym kraju powinny mieć wgląd tylko do akt dotyczących tego kraju. Ponadto były one zdania, że adresaci pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń uczestniczący w kartelu w innym kraju, nie mają uzasadnionego interesu w uzyskaniu wglądu do wszystkich dokumentów znajdujących się w aktach Komisji. Inne strony postępowania były przeciwnego zdania.

W odpowiedzi uznałam, że właściwe służby Komisji dysponują pewną swobodą przy podejmowaniu decyzji o wspólnym rozpatrywaniu naruszeń uznanych przez te służby za powiązane. Poinformowałam strony, że gdyby wystąpiły obiektywne przyczyny pozwalające właściwym służbom Komisji przypuszczać, że całościowa i gruntowna analiza przedmiotowych działań naruszających zasady konkurencji wymaga równoczesnego zbadania różnych rynków geograficznych, byłabym skłonna zaakceptować takie ustalenia. Po dokładnym zbadaniu sposobu prowadzenia postępowania, charakteru domniemanych naruszeń oraz przedsiębiorstw objętych postępowaniem stwierdziłam, że istnieją wystarczające przesłanki pozwalające przyjąć, że domniemane naruszenia na różnych badanych rynkach są na tyle ze sobą powiązane, że mogą być przedmiotem wspólnego postępowania wyjaśniającego. Zwłaszcza po uwzględnieniu tych konkretnych czynników uznałam, że odpowiednie służby Komisji postąpiły słusznie, utrzymując wspólne postępowanie wyjaśniające po dojściu do wstępnego wniosku, że przedmiotowe naruszenia dotyczyły czterech odrębnych karteli krajowych.

Jeśli chodzi o wgląd do akt, stwierdzam, że wspólnotowe prawo konkurencji oraz orzecznictwo sądów wspólnotowych zapewniają wystarczającą ochronę poufnych informacji przedsiębiorstw. Ponadto zapewniłam przedmiotowe przedsiębiorstwa, że wszelkie zgłoszone przez nie zasadne wnioski, że ujawnienie pewnych informacji mogłoby spowodować znaczne i poważne szkody, będą skutkowały objęciem tych informacji szczególną ochroną podczas całego postępowania administracyjnego. Zasada ta była przestrzegana podczas rozpatrywania niniejszej sprawy.

—

Wgląd do dodatkowych dokumentów

Przedsiębiorstwo KONE wystąpiło z wnioskiem o dostęp do dodatkowych dokumentów, m.in. do bardziej szczegółowego streszczenia informacji dostarczonych Komisji przez informatorów, na podstawie których przeprowadzono pierwsze kontrole, a także do wewnętrznego dokumentu Komisji dotyczącego przygotowania kontroli w Niemczech. Przedsiębiorstwo wystąpiło z wnioskiem o te dokumenty, aby udowodnić, że powinno być całkowicie zwolnione z grzywny zgodnie z wydanym przez Komisję obwieszczeniem w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli.

Jeśli chodzi o informacje przekazane przez informatorów, Komisja jest ściśle zobowiązana do ochrony ich tożsamości z uwagi na niebezpieczeństwo działań odwetowych (1). W szczególności w przypadku postępowań dotyczących domniemanych naruszeń prawa konkurencji ze strony wpływowych przedsiębiorstw, Komisja zobowiązana jest chronić informatorów przed wrogą reakcją, jaka mogłaby ich spotkać w razie ujawnienia ich tożsamości. W związku z tym, mimo że odnalazłam kilka dodatkowych fragmentów, które moim zdaniem można by ujawnić przedsiębiorstwu KONE bez zagrożenia dla anonimowości informatora, i które zostały później ujawnione, poparłam decyzję właściwych służb Komisji, aby w tym przypadku nie udzielać dostępu do informacji przekazanych przez informatora.

Jeśli chodzi o wnioski o wgląd do dokumentów wewnętrznych, zgodnie z orzecznictwem wspólnotowym i obwieszczeniem Komisji dotyczącym wglądu do akt dokumenty wewnętrzne Komisji zasadniczo nie są udostępniane. Uznałam, że samo stwierdzenie przez przedsiębiorstwo, że dokumenty wewnętrzne byłyby mu przydatne do przygotowania linii obrony, nie jest wystarczające, aby zobowiązać Komisję do ich udostępnienia. W przeciwnym razie naruszona zostałaby zasada braku dostępności tego typu informacji wewnętrznych oraz poważnie naruszony zostałby uzasadniony interes Komisji polegający na utrzymywaniu w tajemnicy jej wewnętrznych ustaleń. Uważam, że to raczej same służby Komisji — a w przypadku uzasadnionego wniosku strony również niezależnie urzędnik prowadzący postępowanie wyjaśniające — powinny sprawdzać, czy dokumenty wewnętrzne Komisji zawierają materiał dowodowy niezbędny stronie do przygotowania obrony. Sprawdziwszy to, doszłam do wniosku, że w tym przypadku tak nie było. Dlatego też nie udzielono dostępu do dodatkowych dokumentów.

26.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 75/18

1.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją co do podstawowych kwot grzywien dotyczących naruszeń, które wystąpiły w branży wind i schodów ruchomych w Belgii, Luksemburgu, Niderlandach i Niemczech.

2.

W kwestii naruszeń w branży wind i schodów ruchomych Komitet Doradczy zgadza się z Komisją co do podwyższenia podstawowej kwoty grzywny nałożonej na przedsiębiorstwo ThyssenKrupp AG i jego spółki zależne w Belgii, Luksemburgu, Niderlandach i Niemczech ze względu na okoliczności obciążające.

3.

W kwestii naruszeń popełnionych przez kartel w sektorze wind i schodów ruchomych w Belgii, Luksemburgu, Niderlandach i Niemczech, Komitet Doradczy zgadza się z Komisją co do kwot zmniejszeń grzywien w myśl obwieszczenia Komisji z 2002 r. w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli, a także co do uznania jako okoliczność łagodzącą współpracy poza zakresem obwieszczenia.

4.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją w kwestii ostatecznych kwot grzywien dotyczących naruszeń, które wystąpiły w sektorze wind i schodów ruchomych w Belgii, Luksemburgu, Niderlandach i Niemczech.

5.

Komitet Doradczy zaleca opublikowanie niniejszej opinii w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

26.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 75/19

1.

Decyzja skierowana była do następujących przedsiębiorstw: KONE Belgium SA, KONE GmbH, KONE Luxembourg SARL, KONE BV Liften en Roltrappen, KONE Corporation (zwane dalej „KONE”), Mitsubishi Elevator Europe BV, NV OTIS SA, Otis GmbH & Co. OHG, General Technic-Otis SARL, General Technic SARL, Otis BV, Otis Elevator Company, United Technologies Corporation (zwane dalej „Otis”), Schindler SA/NV, Schindler Deutschland Holding GmbH, Schindler SARL, Schindler Liften BV, Schindler Holding Ltd (zwane dalej „Schindler”), ThyssenKrupp Liften Ascenseurs NV/SA, ThyssenKrupp Aufzüge GmbH, ThyssenKrupp Fahrtreppen GmbH, ThyssenKrupp Ascenseurs Luxembourg SARL, ThyssenKrupp Liften BV, ThyssenKrupp Elevator AG i ThyssenKrupp AG (zwane dalej „ThyssenKrupp”).

2.

Adresaci decyzji dopuścili się czterech osobnych, lecz powiązanych ze sobą, pojedynczych, ciągłych naruszeń przepisów art. 81 Traktatu na terytorium Belgii, Luksemburga, Niderlandów i Niemiec, dotyczących wind i schodów ruchomych. Każde z czterech naruszeń obejmowało całe terytorium jednego z powyższych państw członkowskich.

3.

Komisja wszczęła formalne postępowanie wyjaśniające z własnej inicjatywy (z urzędu) na początku 2004 roku, na podstawie przekazanych jej informacji. Trzy tury kontroli (w Belgii i Niemczech w styczniu 2004 r.; w Belgii, Luksemburgu i Niemczech w marcu 2004 r. oraz w Niderlandach w kwietniu 2004 r.) oraz duża liczba wniosków o złagodzenie sankcji na podstawie obwieszczenia w sprawie łagodzenia sankcji z 2002 r., potwierdziły, że na terytorium Belgii, Luksemburga, Niderlandów i Niemiec działały kartele. Naruszenia dotyczyły nowych instalacji oraz usług, z wyjątkiem Niemiec, w przypadku których dowody sugerują, że naruszenia dotyczyły tylko nowych instalacji.

4.

Wszystkie cztery kartele charakteryzowały się pewnymi wspólnymi elementami, m.in.:

5.

Pisemne zgłoszenie zastrzeżeń przesłano stronom postępowania w listopadzie 2005 r. Adresaci zgłoszenia nie wystąpili z wnioskiem o zorganizowanie spotkania wyjaśniającego.

6.

W decyzji przyjęto następujące okresy występowania naruszeń:

7.

W szczególności w jednym, kilku lub wszystkich państwach członkowskich miały miejsce następujące naruszenia:

Jedną z głównych charakterystycznych cech naruszeń była również wymiana ważnych, poufnych informacji handlowych dotyczących rynku i samych przedsiębiorstw (informacji wewnętrznych), m.in. ustalonych schematów zgłaszania ofert przetargowych i ustalania cen ofertowych. Uczestnicy karteli spotykali się regularnie w celu porozumiewania się w zakresie powyższych ograniczeń oraz monitorowali ich wdrażanie na rynkach krajowych. Istnieją dowody świadczące o tym, że wymienione przedsiębiorstwa były świadome nielegalnego charakteru tych działań i że starały się zapobiec ich wykryciu. Pracownicy tych przedsiębiorstw często spotykali się w barach i restauracjach, wyjeżdżali poza miasto lub nawet zagranicę, a także używali w telefonach komórkowych kart typu „pre-paid”, aby uniemożliwić ich śledzenie.

8.

Ze względu na wagę, wpływ na rynek oraz zakres geograficzny przedmiotowe naruszenia należy uznać za bardzo poważne.

9.

W celu oceny udziału w rynku każdego z przedsiębiorstw, a tym samym ich rzeczywistego wpływu na rynek, stworzono kilka kategorii, w których zostały one pogrupowane w zależności od ich względnego znaczenia na przedmiotowym rynku.

10.

Jako podstawę do porównań względnego znaczenia przedsiębiorstwa na przedmiotowym rynku Komisja uznała za stosowne przyjęcie obrotów poszczególnych przedsiębiorstw odpowiednio na rynku belgijskim, luksemburskim, niderlandzkim i niemieckim. Porównania przeprowadzono na podstawie obrotów na rynkach krajowych, osiągniętych w ciągu ostatniego pełnego roku występowania naruszeń, czyli roku 2003 w przypadku wszystkich przedmiotowych przedsiębiorstw w odniesieniu do każdego z czterech wymienionych naruszeń, z wyjątkiem przedsiębiorstwa Schindler w Niemczech, dla którego rokiem odniesienia był rok 2000, w którym przedsiębiorstwo wystąpiło z kartelu.

11.

Jeśli chodzi o naruszenie w Belgii, przedsiębiorstwa Schindler i KONE zostały wspólnie sklasyfikowane w pierwszej, Otis w drugiej, a ThyssenKrupp w trzeciej kategorii. Jeśli chodzi o naruszenie w Niemczech, przedsiębiorstwa KONE, Otis i ThyssenKrupp zostały sklasyfikowane w jednej kategorii. Przedsiębiorstwo Schindler, którego nielegalna działalność ograniczała się do schodów ruchomych, i które wystąpiło z kartelu w 2000 roku, zostało sklasyfikowane w odrębnej kategorii. Jeśli chodzi o naruszenie w Luksemburgu, przedsiębiorstwa Otis i Schindler zostały wspólnie sklasyfikowane w pierwszej, natomiast KONE i ThyssenKrupp w drugiej kategorii. Jeśli chodzi o naruszenie w Niderlandach, przedsiębiorstwo KONE zostało sklasyfikowane w pierwszej, Otis w drugiej, a Schindler w trzeciej kategorii. Przedsiębiorstwa ThyssenKrupp i Mitsubishi zostały wspólnie sklasyfikowane w czwartej kategorii.

12.

Aby określić kwotę grzywny na poziomie gwarantującym uzyskanie wystarczającego skutku odstraszającego, Komisja uznała, że wskazane jest zastosowanie do nałożonych grzywien mnożnika.

13.

Biorąc pod uwagę przychody przedsiębiorstw ThyssenKrupp i Otis w skali globalnej, przedsiębiorstwa te są znacznie większymi podmiotami rynkowymi niż pozostali adresaci decyzji. W związku z powyższym oraz zgodnie z uprzednimi decyzjami Komisja uważa, że kwoty grzywien nałożonych na przedsiębiorstwa ThyssenKrupp i Otis należy zwiększyć przy użyciu odpowiedniego mnożnika.

14.

Zastosowano również mnożniki ustalane indywidualnie dla każdego podmiotu prawnego w zależności od okresu trwania naruszeń.

15.

Uznano, że przedsiębiorstwo ThyssenKrupp dopuściło się powtarzalnego naruszenia, ponieważ dwa podmioty kontrolowane przez przedsiębiorstwa Krupp i/lub Thyssen (przed ich połączeniem w 1999 roku) były w przeszłości adresatami wcześniejszej decyzji Komisji dotyczącej działań o charakterze kartelowym w sprawie Dopłaty do stopu  (1). Powtarzanie przez wymienione przedsiębiorstwa tego samego typu działań w tych samych lub różnych obszarach działalności pokazuje, że początkowe grzywny nie skłoniły ich do zmiany postępowania. Stanowi to okoliczność obciążającą, która uzasadnia zwiększenie podstawowej kwoty grzywny nakładanej na przedsiębiorstwo ThyssenKrupp.

16.

Przedsiębiorstwa KONE, Otis, ThyssenKrupp i Schindler złożyły wnioski o złagodzenie sankcji na podstawie powyższego obwieszczenia w sprawie łagodzenia sankcji. Współpracowały one z Komisją na różnych etapach postępowania wyjaśniającego w celu uzyskania łagodniejszego traktowania w myśl powyższego obwieszczenia w sprawie łagodzenia sankcji.

17.

Przedsiębiorstwo Otis zostało całkowicie zwolnione z grzywien dotyczących kartelu w Niderlandach na mocy pkt 8 lit. a) obwieszczenia w sprawie łagodzenia sankcji, ponieważ umożliwiło ono Komisji przeprowadzenie kontroli w Niderlandach.

18.

Jeśli chodzi o naruszenia, które wystąpiły w Belgii i Luksemburgu, informacje przekazane przez przedsiębiorstwo KONE umożliwiły Komisji wykrycie naruszenia przepisów art. 81 Traktatu. Dlatego też przedsiębiorstwo KONE zakwalifikowało się do pełnego zwolnienia z grzywny w zakresie naruszeń popełnionych w Belgii i Luksemburgu.

19.

Materiał dowodowy przedłożony przez przedsiębiorstwo Otis w zakresie karteli w Belgii i Luksemburgu zawierał cenne informacje wzbogacające materiał dowodowy będący w posiadaniu Komisji, przez co pomógł Komisji udowodnić występowanie naruszeń. Przedsiębiorstwo Otis jako pierwsze spełniło wymogi pkt. 21 obwieszczenia w sprawie łagodzenia sankcji i otrzymało 40-procentowe zmniejszenie grzywny za oba naruszenia. Podobnie informacje przedsiębiorstwa KONE dotyczące kartelu w Niemczech oraz informacje przedsiębiorstwa ThyssenKrupp dotyczące kartelu w Niderlandach zawierały cenne, nowe informacje w rozumieniu przepisów obwieszczenia w sprawie łagodzenia sankcji. Oba przedsiębiorstwa jako pierwsze spełniły przepisy pkt. 21 obwieszczenia w sprawie łagodzenia sankcji w odniesieniu do odpowiednich karteli. Komisja zmniejszyła przedsiębiorstwu KONE o 50 % grzywnę dotyczącą naruszenia w Niemczech, natomiast przedsiębiorstwu ThyssenKrupp o 40 % grzywnę dotyczącą naruszenia w Niderlandach.

20.

Materiał dowodowy przedłożony przez przedsiębiorstwo Otis w zakresie kartelu działającego w Niemczech zawierał cenne informacje wzbogacające materiał dowodowy będący w posiadaniu Komisji, przez co pomógł Komisji udowodnić występowanie naruszenia w Niemczech. Przedsiębiorstwo Otis jako drugie spełniło wymogi pkt 21 obwieszczenia w sprawie łagodzenia sankcji i otrzymało 25 % zmniejszenie grzywny za naruszenie w Niemczech. Podobnie jeśli chodzi o naruszenie w Belgii, przedsiębiorstwo ThyssenKrupp dostarczyło cennych informacji wzbogacających materiał dowodowy w rozumieniu przepisów obwieszczenia. Przedsiębiorstwo ThyssenKrupp jako drugie spełniło wymogi pkt 21 obwieszczenia w sprawie łagodzenia sankcji i otrzymało 20-procentowe zmniejszenie grzywny za naruszenie w Belgii.

21.

Materiał dowodowy przedłożony przez przedsiębiorstwo Schindler w zakresie kartelu w Niemczech zawierał cenne informacje wzbogacające materiał dowodowy będący w posiadaniu Komisji, przez co pomógł Komisji udowodnić występowanie naruszenia w Niemczech. Przedsiębiorstwo Schindler jako trzecie spełniło wymogi pkt 21 obwieszczenia w sprawie łagodzenia sankcji i otrzymało 15-procentowe zmniejszenie grzywny za naruszenie w Niemczech.

22.

Wymienione poniżej przedsiębiorstwa naruszyły przepisy art. 81 Traktatu, rozdzielając między siebie przetargi i inne umowy na terenie Belgii, Luksemburga, Niderlandów i Niemiec, mając na celu podział rynku i ustalenie cen, uzgodnienie mechanizmów kompensat (w niektórych przypadkach), wymianę informacji o wielkości sprzedaży i cenach, uczestnictwo w regularnych spotkaniach oraz inne formy kontaktu prowadzące do uzgodnienia i wprowadzenia powyższych ograniczeń:

W Belgii:

W Niemczech:

W Luksemburgu:

W Niderlandach:

23.

Za naruszenia, o których mowa powyżej, nałożono następujące grzywny:

W Belgii:

W Niemczech:

W Luksemburgu:

W Niderlandach:

24.

Wymienione przedsiębiorstwa zobowiązane są niezwłocznie przerwać naruszanie przepisów, o ile nie uczyniły tego do tej pory oraz powstrzymać się od ponownego podejmowania działań lub zachowań takich jak stwierdzone w przypadku powyższych naruszeń, a także od wszelkich działań lub zachowań mających taki sam lub podobny cel lub skutek.

26.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 75/25

1.

Komisja zawiadamia, iż o ile nie zostanie wszczęty przegląd zgodnie z przedstawioną poniżej procedurą, wymienione poniżej środki antydumpingowe wygasną w terminie podanym w poniższej tabeli, zgodnie z art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1472/2006 z dnia 5 października 2006 r. nakładającego ostateczne cła antydumpingowe na przywóz obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej i Wietnamu (1).

4.

Niniejsze zawiadomienie zostaje opublikowane zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 (3).

26.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 75/s3