24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/1

(1)

Art. 76 układu eurośródziemnomorskiego upoważnia Radę Stowarzyszenia do formułowania odpowiednich zaleceń, aby osiągnąć cele układu.

(2)

Zgodnie z art. 86 układu eurośródziemnomorskiego strony podejmują wszelkie środki o charakterze ogólnym lub szczegółowym wymagane do wypełnienia ich zobowiązań wynikających z powyższego układu i dbają o osiągnięcie określonych w nim celów.

(3)

Strony układu eurośródziemnomorskiego uzgodniły tekst planu działania UE–Liban.

(4)

Plan działania UE–Liban będzie wspierał wprowadzenie w życie układu eurośródziemnomorskiego poprzez opracowanie i uzgodnienie przez Strony konkretnych działań zapewniających praktyczne wskazówki dotyczące wprowadzenia w życie układu.

(5)

Podwójnym celem planu działania jest przedstawienie konkretnych środków mających na celu wypełnienie przez Strony zobowiązań określonych w układzie eurośródziemnomorskim oraz dostarczenie szerszych ram służących dalszemu wzmocnieniu stosunków między UE i Libanem, aby osiągnąć znaczący stopień integracji gospodarczej i zacieśnić współpracę polityczną, zgodnie z ogólnymi celami układu eurośródziemnomorskiego,

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/2

(1)

Dnia 27 marca 2007 r. Rada zbadała przedstawiony przez Belgię zaktualizowany program stabilności obejmujący lata 2006-2010 (2).

(2)

Scenariusz makroekonomiczny będący podstawą programu przewiduje, że wzrost realnego PKB zmniejszy się z 2,7 % w 2006 r. do średnio 2,2 % w pozostałym okresie objętym programem. Z dostępnych obecnie informacji wynika, że scenariusz ten wydaje się być oparty na realistycznych założeniach dotyczących wzrostu gospodarczego. Przedstawione w programie przewidywania dotyczące inflacji również wydają się realistyczne.

(3)

Obecny zaktualizowany program stabilności opiera się na założeniu zrównoważonego budżetu w 2006 r. Najnowsze dane wydają się w dużym stopniu potwierdzać to założenie, chociaż służby Komisji w jesiennej prognozie gospodarczej przewidywały deficyt w wysokości 0,2 % PKB. Podczas gdy uwarunkowania cykliczne w 2006 r. okazały się znacznie korzystniejsze niż zakładano w poprzedniej aktualizacji, a wydatki były zasadniczo zgodne z przewidywaniami, dochody okazały się niższe niż się spodziewano (głównie ze względu na niedoszacowanie wpływu ostatniego etapu reformy podatków bezpośrednich z 2001 r., który miał na celu zmniejszenie obciążenia płac podatkami i składkami na ubezpieczenia społeczne) Niedobór ten został częściowo skompensowany dzięki temu, że planowane środki jednorazowe przyniosły lepsze rezultaty niż oczekiwano i wprowadzono dodatkowe środki jednorazowe o ograniczonym zasięgu. W związku z tym saldo strukturalne (tj. saldo dostosowane cyklicznie z wyłączeniem środków jednorazowych i innych środków tymczasowych) uległo znacznemu pogorszeniu w 2006 r., głównie z powodu środków zmniejszających dochody.

(4)

Podstawowym celem przedstawionej w programie średniookresowej strategii budżetowej jest zapewnienie stałego ograniczania wciąż wysokiego wskaźnika zadłużenia (niemal 90 % w 2006 r.) do poziomu poniżej 75 % PKB w 2010 r. poprzez stopniowe zwiększanie nominalnych nadwyżek budżetowych (począwszy od 0,3 % PKB w 2007 r. do 0,9 % w 2010 r.), tak by przygotować się na wstrząs związany ze starzeniem się społeczeństwa. Przewiduje się, że nadwyżka pierwotna obniżająca się od 2001 r. (kiedy to wynosiła 7 % PKB), ustabilizuje się na poziomie około 4,1 % PKB. Ta ogólna korekta wynika niemal całkowicie z ograniczenia wydatków (o 1,25 punktu procentowego PKB w okresie od 2006 r. do 2010 r.). Ograniczenie wydatków można przypisać zmniejszeniu wydatków z tytułu odsetek (o 0,75 punktu procentowego), wynikającemu ze stałej redukcji zadłużenia, oraz zmniejszeniu wydatków pierwotnych (o 0,5 punktu procentowego). Jest to częściowo równoważone obniżeniem się dochodów budżetowych (o 0,5 punktu procentowego). Przedstawione w programie prognozy dotyczące okresu po 2007 r. są zasadniczo zgodne ze scenariuszem zakładającym utrzymanie dotychczasowej polityki, choć wydaje się, że program również (pośrednio) opiera się na dalszych środkach jednorazowych w celu osiągnięcia celów budżetowych. Przedstawiona strategia jest w znacznym stopniu zbliżona do tej planowanej w poprzedniej aktualizacji programu stabilności, przy zasadniczo niezmienionym scenariuszu makroekonomicznym.

(5)

Ze względu na to, że program nie zawiera informacji na temat wykorzystania środków jednorazowych ani innych środków tymczasowych po 2007 r., saldo strukturalne począwszy od 2008 r. nie może być obliczane na podstawie danych zawartych w programie. Przyjmując, że względne skutki środków jednorazowych pozostaną bez zmian po roku 2007, przewiduje się poprawę salda strukturalnego, obliczanego zgodnie ze wspólnie przyjętą metodyką, od deficytu wynoszącego około 0,4 % PKB w 2006 r. do nadwyżki w wysokości 0,7 % na koniec okresu objętego programem. Podobnie jak w poprzedniej aktualizacji programu stabilności, przedstawionym w programie średniookresowym celem budżetowym jest osiągnięcie nadwyżki strukturalnej na poziomie 0,5 % PKB, co zgodnie z programem nastąpi do 2008 r., czyli rok później niż zakładano w poprzedniej aktualizacji. Ponieważ cel ten jest bardziej ambitny niż minimalna wartość odniesienia (szacowana jako deficyt wynoszący około 1,25 % PKB), jego osiągnięcie powinno zapewnić margines bezpieczeństwa chroniący przed ryzykiem wystąpienia nadmiernego deficytu. Cel średniookresowy mieści się w zakresie określonym dla strefy euro i państw członkowskich grupy ERM II w pakcie na rzecz stabilności i wzrostu oraz w kodeksie postępowania i jest bardziej ambitny, niż wynikałoby to ze wskaźnika zadłużenia i długoterminowego średniego wzrostu produktu potencjalnego.

(6)

Wyniki budżetowe mogą być nieznacznie gorsze niż przewidziano w programie. Dotyczy to w szczególności roku 2007, głównie ze względu na fakt, że założenia dotyczące budżetu wydają się nieco zbyt optymistyczne i czasem zawierają zbyt mało szczegółowych informacji na temat planowanych środków (w tym środków jednorazowych w zakresie sprzedaży nieruchomości lub przejmowania zobowiązań emerytalnych przedsiębiorstw państwowych, co nie zostało bliżej określone). Ogólne dokonania Belgii związane z realizacją nominalnych celów budżetowych są pozytywne, jednak wydaje się, że aby osiągnąć cel na rok 2007, podobnie jak w ostatnich latach konieczne będzie uważne monitorowanie. Zbliżające się kontrole budżetowe powinny określić wszelkie wymagane środki dodatkowe. Gorsze od spodziewanych wyniki w roku 2007 przeniosłyby się także na następne lata. Począwszy od 2008 r. istnieje również ryzyko, że środki jednorazowe, które utraciły ważność, nie zostaną zastąpione środkami strukturalnymi.

(7)

W świetle powyższej oceny ryzyka przedstawiony w programie kurs polityki budżetowej może okazać się niewystarczający, aby zapewnić do 2008 r. realizację przewidzianego w programie celu średniookresowego. Jednak, jak stwierdzono powyżej, cel średniookresowy jest bardziej ambitny niż wynikałoby to ze wskaźnika zadłużenia i długookresowego średniego wzrostu produktu potencjalnego. Strategia budżetowa wydaje się wystarczająca do osiągnięcia strukturalnej sytuacji budżetowej, która w rozumieniu paktu mogłaby zostać uznana za właściwą począwszy od 2008 r. Ponadto nakreślony w programie kurs polityki budżetowej zapewnia, jak się wydaje, dostateczny margines bezpieczeństwa chroniący przed naruszeniem progu deficytu wynoszącego 3 % PKB przy normalnych wahaniach makroekonomicznych podczas okresu objętego programem. Korekta prowadząca do osiągnięcia określonego w programie celu średniookresowego powinna być przeprowadzana w szybszym tempie, w pełni zgodnym z paktem na rzecz stabilności i wzrostu, który stanowi, że dla strefy euro i dla państw członkowskich grupy ERM II roczna poprawa salda strukturalnego powinna być równa wartości odniesienia w wysokości 0,5 % PKB oraz że korekta powinna być większa w okresach dobrej koniunktury gospodarczej i może być mniejsza w okresach gorszej koniunktury. W szczególności, uwzględniając zagrożenia, korekta może okazać się niewystarczająca do osiągnięcia wartości odniesienia w 2007 r., a w kolejnych latach tempo jej przeprowadzania może spaść.

(8)

W programie podano, że dług publiczny w 2006 r. wyniósł 87,7 % PKB, jednak liczba ta nie obejmuje przejętego w 2005 r. zadłużenia przedsiębiorstwa kolejowego SNCB, które według Eurostatu podwyższa poziom zadłużenia o 1,7 % PKB w tym samym roku. Służby Komisji zakładają zatem, że dług publiczny brutto wyniósł w 2006 r. 89,4 % PKB, co nadal znacznie przekracza przewidzianą w Traktacie wartość odniesienia, która wynosi 60 %, mimo że w ciągu ostatnich kilku lat poziom zadłużenia znacznie się obniżył. Program przewiduje obniżenie się wskaźnika zadłużenia o około 15 punktów procentowych w okresie objętym programem. W świetle przedstawionej oceny ryzyka, a w szczególności zagrożeń dla realizacji wspomnianych powyżej celów budżetowych, zmiany wskaźnika zadłużenia mogą kształtować się nieco mniej korzystnie niż przewidziano w programie. Jednakże wydaje się, że w okresie objętym programem wskaźnik zadłużenia nadal w dostatecznej mierze się obniża, przybliżając się do wartości odniesienia.

(9)

Długoterminowy wpływ starzenia się społeczeństwa na budżet jest w Belgii większy od średniej w UE, co wynika głównie z przewidywanego w nadchodzących dekadach znacznego wzrostu wydatków na emerytury w relacji do PKB. Początkowa sytuacja budżetowa charakteryzująca się wysoką nadwyżką pierwotną, choć nie tak dobra jak w 2005 r., pozwala na zmniejszenie przewidywanego długoterminowego wpływu starzenia się społeczeństwa na budżet, jednak nie w stopniu pozwalającym na pełne pokrycie znacznego wzrostu wydatków. Ponadto obecny poziom zadłużenia brutto, mimo że się obniża, nadal znacznie przekracza określoną w Traktacie wartość odniesienia. Stałe zmniejszanie się wskaźnika zadłużenia wymaga utrzymania wysokich nadwyżek pierwotnych przez dłuższy czas, co mogłoby przyczynić się do ograniczenia zagrożeń dla stabilności finansów publicznych. Generalnie wydaje się, że zagrożenia dla stabilności finansów publicznych Belgii kształtują się na średnim poziomie.

(10)

Program stabilności nie zawiera jakościowej oceny ogólnego wpływu przedstawionego w październiku 2006 r. sprawozdania z realizacji krajowego programu reform w ramach średniookresowej strategii fiskalnej. Nie podano w nim również żadnych systematycznych informacji o bezpośrednich kosztach lub oszczędnościach budżetowych wynikających z najważniejszych reform przewidzianych w krajowym programie reform, choć w przedstawionych prognozach budżetowych uwzględniono, jak się wydaje, skutki, jakie dla finansów publicznych będą mieć działania nakreślone w krajowym programie reform. Przedstawione w programie stabilności środki w dziedzinie finansów publicznych wydają się zgodne z działaniami przewidzianymi w krajowym programie reform. W szczególności w obu programach przewiduje się stopniową realizację „paktu pokoleń ”(kompleksowego programu podwyższenia poziomu zatrudnienia i wzmocnienia zabezpieczeń społecznych), dalsze stopniowe ograniczanie obciążeń podatkowych związanych z zatrudnieniem oraz działania na rzecz wspierania badań naukowych i przedsiębiorczości.

(11)

Przedstawiona w programie strategia budżetowa jest zasadniczo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej zawartymi w zintegrowanych wytycznych na lata 2005–2008.

(12)

Jeśli chodzi o wymagania w zakresie danych określone w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, w programie odnotowano brak pewnych danych obowiązkowych i opcjonalnych (3).

(i)

zapewnienie realizacji celu budżetowego na 2007 r., a następnie zwiększenia tempa przeprowadzania korekty prowadzącej do osiągnięcia celu średniookresowego, w tym poprzez zmniejszenie wykorzystania środków jednorazowych;

(ii)

poprawę długoterminowej stabilności finansów publicznych poprzez co najmniej osiągnięcie celu średniookresowego oraz realizację reform, w związku z wysokim poziomem zadłużenia oraz z przewidywanym wzrostem wydatków związanych ze starzeniem się społeczeństwa.

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/7

(1)

W dniu 27 marca 2007 r. Rada przeanalizowała zaktualizowany program stabilności przedstawiony przez Hiszpanię obejmujący lata 2006–2009 (2).

(2)

Scenariusz makroekonomiczny będący podstawą programu przewiduje, że wzrost realnego PKB zmniejszy się z 3,8 % w 2006 r. do średnio 3,3 % w pozostałej części okresu objętego programem. Z dostępnych obecnie informacji wynika, że scenariusz ten jest oparty na realistycznych założeniach dotyczących wzrostu gospodarczego. Przedstawione w programie przewidywania dotyczące inflacji również wydają się realistyczne. Zakładana różnica między krajową stopą inflacji a jej stopą w strefie euro jest wciąż znaczna, mimo tendencji spadkowej. Mimo że w perspektywie krótkoterminowej przewidywania mogą ulec poprawie, istnieje również ryzyko pogorszenia tego scenariusza w perspektywie średnioterminowej ze względu na brak równowagi gospodarczej, tzn. rosnące zadłużenie gospodarstw domowych, powiększający się deficyt na rachunku obrotów bieżących oraz możliwość szybszego niż przewidziano w programie zakończenia się długotrwałego rozwoju budownictwa mieszkaniowego.

(3)

W odniesieniu do 2006 r. w prognozie służb Komisji z jesieni 2006 r. nadwyżkę sektora instytucji rządowych i samorządowych oszacowano na 1,5 % PKB, w pełnej zgodności ze zaktualizowanym programem stabilności, mimo że w poprzedniej zaktualizowanej wersji programu stabilności zakładano, że osiągnie ona 0,9 % PKB. Wspomniany pozytywny wynik jest rezultatem wyższych niż oczekiwano dochodów związanych ze znacznym tempem tworzenia nowych miejsc pracy i z dynamicznym wzrostem zysków przedsiębiorstw, co według szacunków zwiększyło dochody z podatków bezpośrednich znacznie powyżej nominalnego wzrostu PKB.

(4)

W aktualizacji programu wyznaczono cele dotyczące (i) utrzymania stabilności makroekonomicznej i budżetowej oraz (ii) wspierania podnoszenia wydajności poprzez rozwój infrastruktury, kapitału technicznego i zasobów ludzkich. Przewiduje się spadek nadwyżki sektora instytucji rządowych i samorządowych z 1,4 % PKB w 2006 r. do około 1 % w 2009 r. Zmiany nadwyżki pierwotnej będą miały podobny przebieg, a jej poziom spadnie z 3 % PKB w 2006 r. do 2,25 % w 2009 r. W okresie objętym programem dochody powinny obniżyć się o 0,2 % PKB, natomiast wydatki pierwotne powinny wzrosnąć o około 0,5 % PKB, co zostanie częściowo skompensowane zmniejszeniem się obciążeń z tytułu odsetek. W poprzedniej aktualizacji przewidywano mniejsze nadwyżki przy zasadniczo zbliżonych perspektywach makroekonomicznych. Różnica pomiędzy obiema aktualizacjami polega na znacznie wyższej od przewidywanej rok wcześniej nadwyżce w 2006 r., co według prognoz ma spowodować korzystny efekt przeniesienia na cały okres objęty programem.

(5)

Przewiduje się nieznaczny spadek salda strukturalnego (tj. salda dostosowanego cyklicznie z wyłączeniem środków jednorazowych i innych środków tymczasowych), obliczanego zgodnie ze wspólnie przyjętą metodyką, od nadwyżki wynoszącej około 1,75 % PKB w 2006 r. do nadwyżki w wysokości 1,5 % na koniec okresu objętego programem. Podobnie jak w poprzedniej aktualizacji programu stabilności, przedstawionym w programie średniookresowym celem budżetowym jest zrównoważenie budżetu w kategoriach strukturalnych, przy czym zakłada się, że cel ten zostanie osiągnięty z dużym marginesem bezpieczeństwa w całym okresie objętym programem. Ponieważ cel ten jest bardziej ambitny niż minimalna wartość odniesienia (szacowana jako deficyt wynoszący około 1,25 % PKB), jego osiągnięcie powinno zapewnić margines bezpieczeństwa chroniący przed ryzykiem wystąpienia nadmiernego deficytu. Cel średniookresowy mieści się w zakresie określonym dla strefy euro i państw członkowskich grupy ERM II w pakcie na rzecz stabilności i wzrostu oraz w kodeksie postępowania i jest bardziej ambitny niż nakazywałby wskaźnik zadłużenia i długoterminowy średni wzrost produktu potencjalnego.

(6)

Ryzyko związane z zawartymi w programie prognozami budżetowymi wydaje się zasadniczo zrównoważone. Scenariusz makroekonomiczny, na którym opiera się aktualizacja, jest realistyczny, a prognozy dotyczące dochodów wydają się świadczyć o ostrożnych założeniach. W odniesieniu do wydatków istnieje ryzyko ich przekroczenia w niektórych przypadkach (na szczeblu władz regionalnych), jeżeli utrzymają się wcześniejsze tendencje w odniesieniu do opieki zdrowotnej i edukacji.

(7)

W świetle powyższej oceny ryzyka kurs polityki budżetowej wydaje się wystarczający do utrzymania celu średniookresowego w całym okresie objętym programem, tak jak przewidziano to w programie. Zapewnia on także wystarczający margines bezpieczeństwa na wypadek przekroczenia progu deficytu w wysokości 3 % PKB przy normalnych wahaniach makroekonomicznych w poszczególnych latach. Przewidziany w programie kurs polityki fiskalnej jest zgodny z paktem na rzecz stabilności i wzrostu.

(8)

Szacuje się, że w 2006 r. dług publiczny brutto obniżył się do poziomu poniżej 40 % PKB, czyli znacznie poniżej określonej w Traktacie wartości odniesienia wynoszącej 60 %. Program przewiduje dalszy spadek wskaźnika zadłużenia o 8 punktów procentowych w okresie objętym programem.

(9)

Długoterminowy wpływ starzenia się społeczeństwa na budżet jest w Hiszpanii znacznie wyższy od średniej w UE, co wynika głównie z przewidywanego w nadchodzących dekadach znacznego wzrostu wydatków na emerytury w relacji do PKB. Lepsza niż w 2005 r. wyjściowa sytuacja budżetowa pozwala na złagodzenie przewidywanego długoterminowego wpływu starzenia się społeczeństwa na budżet, jednak nie wystarcza do pełnego pokrycia znacznego wzrostu wydatków związanych ze starzeniem się populacji. Utrzymanie wysokiej nadwyżki pierwotnej w perspektywie średnioterminowej i realizacja kolejnych działań służących ograniczeniu znacznego wzrostu wydatków związanych ze starzeniem się społeczeństwa przyczyniłyby się do zmniejszenia ryzyka dotyczącego stabilności finansów publicznych. Generalnie wydaje się, że zagrożenia dla stabilności finansów publicznych Hiszpanii kształtują się na średnim poziomie.

(10)

Program stabilności zawiera jakościową ocenę ogólnego wpływu przedstawionego w październiku 2006 r. sprawozdania z realizacji krajowego programu reform w ramach średniookresowej strategii fiskalnej. Podano w nim — choć nie w sposób systematyczny — pewne informacje o bezpośrednich kosztach lub oszczędnościach budżetowych wynikających z najważniejszych reform przewidzianych w krajowym programie reform i wydaje się, że w przedstawionych prognozach budżetowych uwzględniono skutki działań nakreślonych w krajowym programie reform dla finansów publicznych. Przedstawione w programie stabilności środki w dziedzinie finansów publicznych wydają się zgodne z działaniami przewidzianymi w krajowym programie reform. W szczególności w obu programach zaplanowano stopniowe zwiększenie wydatków publicznych na badania i rozwój oraz wzrost inwestycji w infrastrukturę.

(11)

Przedstawiona w programie strategia budżetowa jest zasadniczo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej zawartymi w zintegrowanych wytycznych na lata 2005–2008.

(12)

Jeśli chodzi o wymagania odnośnie do danych, określone w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, w programie przedstawiono wszystkie dane obowiązkowe i większość opcjonalnych (3).

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/11

(1)

W dniu 27 marca 2007 r. Rada zbadała program konwergencji Bułgarii na lata 2006–2009.

(2)

(3)

Scenariusz makroekonomiczny będący podstawą programu przewiduje, że wzrost realnego PKB pozostanie na wysokim poziomie, zwiększając się nieznacznie z 5,9 % w 2006 r. do średnio 6,1 % w pozostałym okresie objętym programem. Z dostępnych obecnie informacji wynika, że scenariusz ten jest oparty na realistycznych założeniach dotyczących wzrostu gospodarczego. Wysoka nierównowaga zewnętrzna pozostaje jednak w średniej perspektywie czynnikiem zagrożenia, zwłaszcza wobec wyższego niż oczekiwano deficytu zewnętrznego w 2006 r., który wyniósł 16 % PKB, mimo iż deficyt ten jest w pełni finansowany przez napływ bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Przedstawione w programie prognozy dotyczące inflacji wydają się realistyczne.

(4)

W odniesieniu do 2006 r. w prognozie służb Komisji z jesieni 2006 r. nadwyżkę sektora instytucji rządowych i samorządowych oszacowano na 3,3 % PKB, podczas gdy w przedakcesyjnym programie gospodarczym (PPG) z grudnia 2005 r. zakładano zrównoważenie budżetu, a w programie konwergencji zakłada się osiągnięcie nadwyżki w wysokości 3,2 % PKB. Znacząco lepszy wynik budżetu jest następstwem głównie dochodów wyższych niż przewidywane w konserwatywnych prognozach przyjętych w przedakcesyjnym programie gospodarczym, a także wyższego wzrostu produkcji i lepszej skuteczności gromadzenia dochodów. Również wydatki są niższe o 1 % PKB w porównaniu z prognozami w przedakcesyjnym programie gospodarczym, co wynika głównie z niższych wydatków bieżących.

(5)

(6)

(7)

W roku 2007 wyniki budżetowe mogą okazać się lepsze od zakładanych w programie, natomiast w latach 2008 i 2009 ryzyko związane z przedstawionymi w programie prognozami budżetowymi wydaje się być zasadniczo zrównoważone. Wobec jak dotąd dobrych wyników w zakresie realizacji celów budżetowych, a także wobec zawarcia w ustawie budżetowej na 2007 r. przepisów dotyczących ograniczenia wydatków podczas wykonywania budżetu, osiągnięcie wyższej nadwyżki w roku 2007 wydaje się realistyczne, mimo że prognozy dochodów na ten rok mogą okazać się zawyżone w związku z faktem, że spadek dochodów w następstwie obniżek podatków może nie zostać w pełni skompensowany lepszym przestrzeganiem przepisów i wyższą ściągalnością podatków. Nie podano wprawdzie żadnych szczegółów na temat strategii dostosowania począwszy od roku 2008, jednak cele budżetowe do końca okresu objętego programem wydają się zasadniczo realistyczne, pod warunkiem zrealizowania lepszych niż obecnie zakładane wyników budżetowych w 2007 r.

(8)

(9)

(10)

Wobec braku długoterminowych prognoz dotyczących wydatków związanych ze starzeniem się społeczeństwa, sporządzonych w oparciu o wspólne założenia makroekonomiczne przygotowane przez Komitet Polityki Gospodarczej (EPC) i Komisję, nie jest możliwa ocena skutków starzenia się społeczeństwa w Bułgarii według porównywalnych i pewnych kryteriów, jak ma to obecnie miejsce dla pozostałych państw członkowskich, dla których prognozy takie są dostępne. Biorąc jednak pod uwagę obecną strukturę demograficzną, nie można wykluczyć znacznego wpływu starzenia się społeczeństwa na wydatki budżetowe. Wyjściowa sytuacja budżetowa, charakteryzująca się znaczną nadwyżką salda strukturalnego, przyczynia się w dużym stopniu do stabilizacji zadłużenia zanim konieczne będzie uwzględnienie długoterminowego wpływu starzenia się społeczeństwa na budżet. Utrzymanie wysokich nadwyżek pierwotnych w perspektywie średnioterminowej umożliwiłoby ograniczenie zagrożeń dla stabilności finansów publicznych.

(11)

Przedstawiona w programie strategia budżetowa jest częściowo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej zawartymi w zintegrowanych wytycznych na lata 2005-2008. Zgodnie z programem kurs polityki fiskalnej na 2007 r. jest ekspansywny, co może mieć charakter procykliczny w okresie dobrej koniunktury gospodarczej i stwarza ryzyko pogłębienia już teraz wysokiego deficytu zewnętrznego. Ponadto podjęto wprawdzie działania w celu długoterminowej poprawy stabilności systemu emerytalnego, jednak przedstawiono bardzo niewiele konkretnych środków na rzecz poprawy efektywności wydatków publicznych, zwłaszcza w dziedzinie opieki zdrowotnej, gdzie występują powracające problemy z monitorowaniem i kontrolą wydatków oraz z jakością świadczonych usług.

(12)

Co do wymagań odnośnie do danych, określonych w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, w programie zanotowano brak pewnych danych obowiązkowych i opcjonalnych (2).

(i)

osiągnięcia w roku 2007 nadwyżki budżetowej wyższej niż zakładana w programie oraz do utrzymania zdrowych finansów publicznych w późniejszym okresie, tak aby wspierać stabilizację makroekonomiczną oraz zmniejszyć wysoki deficyt zewnętrzny;

(ii)

dalszej poprawy efektywności wydatków publicznych, zwłaszcza poprzez reformę systemu opieki zdrowotnej.

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/15

(1)

W dniu 27 marca 2007 r. Rada przeanalizowała zaktualizowany program konwergencji Łotwy na lata 2006–2009 (2). W dniu 6 marca 2007 r. rząd Łotwy ogłosił plan mający na celu walkę z inflacją. Zakłada on przegląd celów budżetowych, zrównoważony budżet na rok 2007 i 2008 oraz nadwyżkę począwszy od roku 2009. Niniejsza opinia Rady opiera się jednak na zaktualizowanym programie konwergencji.

(2)

Scenariusz makroekonomiczny będący podstawą programu przewiduje, że nastąpi „miękkie lądowanie ”gospodarki, a realny wzrost PKB obniży się z 11,5 % w 2006 r. do średnio 8,0 % rocznie w pozostałym okresie objętym programem. Z dostępnych obecnie informacji wynika, że scenariusz ten wydaje się opierać na realistycznych założeniach dotyczących wzrostu gospodarczego. Jednak w związku ze znaczną nierównowagą bilansu płatniczego, wysoką inflacją, a także coraz wyraźniejszymi oznakami przegrzania łotewskiej gospodarki, istnieje znaczne zagrożenie mniej korzystnego rozwoju sytuacji makroekonomicznej. Przewidywania programu odnośnie do inflacji wydają się nieco optymistyczne.

(3)

W odniesieniu do 2006 r. w prognozie służb Komisji z jesieni 2006 r. deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych oszacowano na 1,0 % PKB, podczas gdy w poprzedniej zaktualizowanej wersji programu konwergencji zakładano, że osiągnie on 1,5 % PKB. W zaktualizowanym programie poziom deficytu oszacowano na 0,4 % PKB, co wobec wyższych niż przewidywano dochodów jest wartością realistyczną, pomimo skutków przyjętych w październiku 2006 r. poprawek budżetowych zwiększających wydatki o około 1,5 % PKB.

(4)

(5)

(6)

Ryzyko związane z przedstawionymi w programie prognozami budżetowymi wydaje się być zasadniczo zrównoważone w roku 2007, ale ze względu na zagrożenia dla realizacji scenariusza makroekonomicznego wyniki budżetowe począwszy od roku 2008 mogą okazać się gorsze od zakładanych w programie. Strategia budżetowa oparta jest na wzroście wskaźnika dochodów względem PKB oraz na zmniejszeniu wskaźników względem PKB wydatków socjalnych i „innych wydatków ”(do których w programie zalicza się część wydatków na spożycie), co można było lepiej uzasadnić, biorąc pod uwagę, że zgodnie ze zaktualizowanym programem planuje się wprowadzenie od roku 2008 formalnych, średniookresowych ram planowania finansów publicznych i ich kontroli.

(7)

W świetle powyższej oceny ryzyka przedstawiony w programie kurs polityki budżetowej może okazać się nieodpowiedni, aby zapewnić przewidzianą w programie na rok 2008 realizację celu średniookresowego. Jednak wydaje się, że zapewnia on wystarczający margines bezpieczeństwa chroniący przed przekroczeniem progu deficytu równym 3 % PKB przy zwykłych wahaniach makroekonomicznych w okresie objętym programem. Z wyjątkiem roku 2007 sugerowane w programie tempo działań dostosowawczych zmierzających do osiągnięcia celu średniookresowego jest zasadniczo zgodne z Paktem na rzecz stabilności i wzrostu, który stanowi, że dostosowanie powinno być większe w okresach dobrej koniunktury gospodarczej, a w okresach gorszej koniunktury może być mniejsze. Rok 2007 stanowi jednak wyraźnie okres odejścia od celu średniookresowego w okresie dobrej koniunktury, co jest sprzeczne z Paktem na rzecz stabilności i wzrostu. Celem wsparcia stabilnego procesu konwergencji makroekonomicznej oraz ograniczenia zagrożeń związanych z niezrównoważonym wzrostem gospodarczym wskazane byłoby przyjęcie ambitniejszej ścieżki dostosowania strukturalnego, z naciskiem na początkową część okresu objętego programem.

(8)

(9)

Szacuje się, że w 2006 r. dług publiczny brutto osiągnął 10,7 % PKB, czyli znacznie poniżej określonej w Traktacie wartości odniesienia, która wynosi 60 %. W programie przewiduje się, że wskaźnik zadłużenia obniży się o 1,3 punktu procentowego PKB w okresie objętym programem i osiągnie 9,4 % PKB do 2009 r.

(10)

Długoterminowy wpływ starzenia się społeczeństwa na budżet jest na Łotwie niższy niż średnia UE, a według przewidywań poziom związanych z tym wydatków jako udział w PKB ma w najbliższych dziesięcioleciach spadać, na co wpłynie ograniczenie wydatków w następstwie reformy systemu emerytalnego. Obecny poziom zadłużenia brutto jest na Łotwie bardzo niski, a poprawa strukturalna sytuacji budżetowej zgodnie ze zaktualizowanym programem konwergencji przyczyniłaby się do zmniejszenia zagrożeń dla długoterminowej stabilności finansów publicznych. Generalnie wydaje się, że zagrożenia dla stabilności finansów publicznych Łotwy kształtują się na niskim poziomie.

(11)

Program konwergencji zawiera jakościową ocenę ogólnego wpływu przedstawionego w październiku 2006 r. sprawozdania z realizacji krajowego programu reform w ramach średniookresowej strategii fiskalnej. Podano w nim również pewne informacje o bezpośrednich kosztach lub oszczędnościach budżetowych wynikających z najważniejszych reform przewidzianych w krajowym programie reform, a w przedstawionych prognozach budżetowych bezpośrednio uwzględniono skutki działań nakreślonych w krajowym programie reform dla finansów publicznych. Przedstawione w programie konwergencji środki w dziedzinie finansów publicznych wydają się zgodne z działaniami przewidzianymi w krajowym programie reform. W szczególności w obu programach przewiduje się znaczny wzrost inwestycji publicznych, a w programie konwergencji przedstawiono ponadto szczegółowy opis planowanych środków służących poprawie instytucjonalnej struktury finansów publicznych, w tym wprowadzenie wieloletnich ram budżetowych.

(12)

Przedstawiona w programie strategia budżetowa jest jedynie częściowo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej zawartymi w zintegrowanych wytycznych na lata 2005–2008. W szczególności przewidywany kurs polityki fiskalnej w niewystarczający sposób przyczynia się do większej stabilności handlu zagranicznego.

(13)

Co do wymagań odnośnie do danych, określonych w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, w programie przestawiono wszystkie dane obowiązkowe i większość opcjonalnych (3). Istnieją jednak pewne niezgodności co do standardowej tabeli nr 2.

(i)

zmniejszenia zagrożeń dla stabilności makroekonomicznej poprzez aktywne wdrażanie środków mających na celu osiągnięcie w 2007 r. znacznie lepszego wyniku budżetowego niż przewidziano w programie, co ma stanowić część szerszej strategii reform. W oparciu o powyższe, należy również jak najszybciej wdrożyć środki zmierzające do poprawy konsolidacji na poziomie przewyższającym cel średniookresowy;

(ii)

ustanowienia bardziej przejrzystych i wiążących średniookresowych ram planowania finansów publicznych i ich kontroli.

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/19

(1)

W dniu 27 marca 2007 r. Rada przeanalizowała program konwergencji przedstawiony przez Rumunię obejmujący lata 2006–2009.

(2)

W ostatnich pięciu latach Rumunia odnotowywała wprawdzie wysokie stopy wzrostu gospodarczego, jednak PKB na mieszkańca (mierzony parytetem siły nabywczej) pozostaje na niskim poziomie i w roku 2005 wyniósł 34 % średniej dla UE-25. Dystans do nadrobienia pozostaje zatem znaczny i stanowi dla Rumunii najważniejsze wyzwanie w średniej i długiej perspektywie. Stabilność makroekonomiczna w latach 2001–2005 uległa poprawie, o czym świadczą znaczny i trwały spadek inflacji oraz konsolidacja finansów publicznych. W roku 2006 średnia stopa inflacji wyniosła 6,6 %.

(3)

Scenariusz makroekonomiczny, na którym opiera się program, przewiduje stopniowy spadek tempa wzrostu realnego PKB ze znacznie przewyższającej potencjał stopy wzrostu 8 % w 2006 r. do wartości 5,9 % w roku 2009 charakteryzującej trwały wzrost. Z dostępnych obecnie informacji wynika, że scenariusz ten jest oparty na realistycznych założeniach dotyczących wzrostu gospodarczego. Przyjęte w programie prognozy inflacji wydają się zaniżone, ponieważ ich podstawę stanowi założenie trwałego wyhamowania wzrostu akcji kredytowej i spożycia indywidualnego, które może okazać się niesłuszne. W przeciwieństwie do programu, w prognozie służb Komisji z jesieni 2006 r. przewidziano dalsze zwiększenie deficytu bilansu handlu zagranicznego w latach 2007 i 2008, gdyż w związku z dużym popytem prywatnym i wysokimi inwestycjami import będzie w dalszym ciągu przewyższał eksport.

(4)

W odniesieniu do 2006 r. w prognozie służb Komisji z jesieni 2006 r. deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych oszacowano na 1,4 % PKB, podczas gdy w przedakcesyjnym programie gospodarczym z grudnia 2005 r. zakładano, że osiągnie on 0,7 % PKB. W programie konwergencji deficyt oszacowano na 2,3 % PKB. Odchylenie w stosunku do pierwotnie przyjętej wartości docelowej odzwierciedla znaczny wzrost wydatków, w szczególności wydatków bieżących (co częściowo wynika z ponownego przypisania niewykorzystanych środków na inwestycje), który przewyższa większy od zakładanego wzrost dochodów.

(5)

Głównym celem programu jest kontynuacja konsolidacji fiskalnej aż do osiągnięcia celu średniookresowego w postaci deficytu strukturalnego (tj. uwzględniającego dostosowania cykliczne, bez środków jednorazowych i innych środków tymczasowych) na poziomie 0,9 % PKB w roku 2011, czyli po upływie okresu objętego programem. W programie przewidziano nieznaczny spadek deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych z 2,3 % PKB w 2006 r. do 2 % PKB w roku 2009, przy czym w roku 2007 zakłada się jego przejściowy wzrost do 2,7 % PKB. W przypadku salda pierwotnego zakłada się podobny rozwój sytuacji i deficyt w wysokości 1 % PKB na koniec okresu objętego programem.

(6)

(7)

Przewiduje się dalsze pogorszenie deficytu strukturalnego (tj. deficytu dostosowanego cyklicznie, z wyłączeniem środków jednorazowych i innych środków tymczasowych), obliczanego zgodnie z powszechnie przyjętą metodyką, z 3 % PKB w 2006 r. do 3,5 % PKB w 2007 r., zanim w roku 2009 nastąpi jego spadek do poziomu 2,25 % PKB. Jak wspomniano powyżej, przedstawionym w programie średniookresowym celem budżetowym jest osiągnięcie deficytu strukturalnego na poziomie 0,9 % PKB do roku 2011, czyli po upływie okresu objętego programem. Ponieważ cel ten jest bardziej ambitny niż minimalna wartość odniesienia (szacowana jako deficyt wynoszący 1,75 % PKB), jego osiągnięcie powinno stworzyć margines bezpieczeństwa chroniący przed ryzykiem pojawienia się nadmiernego deficytu. Cel średniookresowy odpowiednio odzwierciedla wskaźnik zadłużenia i długookresowy średni wzrost produktu potencjalnego.

(8)

Ryzyko związane z przedstawionymi w programie prognozami budżetowym wydaje się być zasadniczo zrównoważone w roku 2007, ale później wyniki budżetowe mogą okazać się gorsze od zakładanych w programie. W roku 2007 wydatki i dochody mogą okazać się niższe od planowanych — te pierwsze w związku z małym prawdopodobieństwem zrealizowania wszystkich planowanych inwestycji publicznych, zaś te drugie w związku z optymistycznymi założeniami dotyczącymi wpływu dobrej koniunktury na dochody z podatków, które można do pewnego stopnia wytłumaczyć niedawno wdrożonymi środkami w zakresie reformy administracji podatkowej. Począwszy od 2008 r. strategia budżetowa jest niedostatecznie sprecyzowana, nakreślona ścieżka zmian jest w przypadku wielu pozycji wydatków niestabilna, a zacieśnienie polityki w roku 2009 pozostaje nieuzasadnione. Wynikające z licznych poprawek budżetowych odchylenia w zakresie wydatków występujące w ostatnich latach, niepewność dotycząca ostatecznej wysokości rekompensat, które państwo musi wypłacić obywatelom za zatrzymanie mienia znacjonalizowanego w czasach komunistycznych, oraz ewentualne anulowanie zadłużenia przedsiębiorstw państwowych wobec sektora instytucji rządowych i samorządowych wskazują na ryzyko przekroczenia planów wydatków, nawet jeśli wydatki inwestycyjne okażą się prawdopodobnie niższe od zakładanych. Ponadto nadmiar środków zarezerwowanych na inwestycje może podobnie jak w przeszłości zostać przeznaczony na konsumpcję, co miałoby negatywny wpływ na jakość wydatków publicznych.

(9)

W świetle powyższej oceny ryzyka przedstawiony w programie kurs polityki budżetowej wydaje się niewystarczający, aby zapewnić osiągnięcie celu średniookresowego w okresie objętym programem, co jest zresztą zgodne z jego założeniami. Ponadto wydaje się, że nie zapewnia on wystarczającego marginesu bezpieczeństwa chroniącego przed naruszeniem progu deficytu wynoszącego 3 % PKB przy normalnych wahaniach makroekonomicznych w okresie objętym programem. Sugerowane w programie tempo działań dostosowawczych zmierzających do osiągnięcia celu średniookresowego jest niewystarczające i powinno zostać znacznie zwiększone celem osiągnięcia zgodności z paktem na rzecz stabilności i wzrostu, który stanowi, że dostosowanie powinno być większe w okresach dobrej koniunktury gospodarczej i może być mniejsze w okresach gorszej koniunktury. Mimo korzystnej koniunktury zwłaszcza poprawa strukturalna jest minimalna i nastąpić ma w całości pod koniec okresu objętego programem, przy pogorszeniu w roku 2007, a zakładane dostosowanie nie jest poparte odpowiednimi środkami, zwłaszcza w roku 2009.

(10)

Szacuje się, że w 2006 r. długu publiczny brutto osiągnął 13 % PKB, czyli znacznie poniżej określonej w Traktacie wartości odniesienia, która wynosi 60 %. W programie przewidziano obniżenie się wskaźnika zadłużenia o około 1 punkt procentowy w okresie objętym programem.

(11)

Wobec braku długoterminowych prognoz dotyczących wydatków związanych ze starzeniem się społeczeństwa, sporządzonych w oparciu o wspólne założenia makroekonomiczne przygotowane przez Komitet Polityki Gospodarczej (EPC) i Komisję, nie jest możliwa ocena skutków starzenia się społeczeństwa w Rumunii według porównywalnych i pewnych kryteriów, jak ma to obecnie miejsce w przypadku pozostałych państw członkowskich, dla których prognozy takie są dostępne. Jednak biorąc pod uwagę obecną strukturę demograficzną, nie można wykluczyć znacznego wpływu starzenia się społeczeństwa na wydatki budżetowe. Wyjściowa sytuacja budżetowa, charakteryzująca się wysokim deficytem strukturalnym, nie wystarcza do stabilizacji zadłużenia, nawet bez uwzględnienia długoterminowego wpływu starzenia się społeczeństwa na budżet. Poprawa strukturalnej sytuacji budżetowej w perspektywie średnioterminowej umożliwiłaby ograniczenie zagrożeń dla stabilności finansów publicznych.

(12)

Przedstawiona w programie strategia budżetowa jest częściowo zgodna z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej zawartymi w zintegrowanych wytycznych na lata 2005-2008. W szczególności dostosowanie prowadzące do celu średniookresowego jest niewystarczające i powinno zostać wzmocnione w całym okresie objętym programem. Również strategia fiskalna określona w programie, a zwłaszcza rozluźnienie polityki fiskalnej do roku 2007 oraz jej ograniczona konsolidacja po tym roku, przyczynia się do zwiększenia obaw związanych z całościowym zarządzaniem popytem, w tym obaw dotyczących konieczności utrzymania stałego wysokiego wzrostu, dalszego wspierania walki z inflacją oraz wstrzymania wzrostu deficytu bilansu handlu zagranicznego, który w roku 2006 osiągnął według szacunków 10,3 % PKB.

(13)

Jeśli chodzi o wymagania odnośnie do danych, określone w kodeksie postępowania dotyczącym programów stabilności i konwergencji, w programie zanotowano brak pewnych danych obowiązkowych i opcjonalnych (2).

(i)

wykorzystania okresu dobrej koniunktury do znaczącego zwiększenia tempa dostosowania służącego osiągnięciu celu średniookresowego poprzez przyjęcie bardziej ambitnych docelowych wartości deficytu w roku 2007 i w latach kolejnych. Poprawa strukturalnej sytuacji budżetowej w perspektywie średnioterminowej umożliwiłaby ograniczenie zagrożeń dla stabilności finansów publicznych;

(ii)

ograniczenia planowanego znacznego zwiększenia wydatków publicznych oraz dokonania przeglądu ich składników celem podwyższenia potencjalnego wzrostu, jak również do ulepszenia procesów planowania i realizowania wydatków w ramach wiążących ram średniookresowych.

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/23

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/26

Nazwa produktu

Opis produktu

X

Obszar geograficzny

Dowód pochodzenia

Metoda produkcji

Związek

Etykietowanie

X

Wymogi krajowe

—

W departamencie Drôme:

—

W departamencie Vaucluse:

—

W kantonie Nyons: Arpavon, Aubres, Châteauneuf-de-Bordette, Condorcet, Curnier, Eyroles, Mirabel-aux-Baronnies, Montaulieu, Nyons, Le Pègue, Piégon, Les Pilles, Rousset-les-Vignes, Saint-Ferréol-Trente-Pas, Saint-Maurice-sur-Eygues, Saint-Pantaléon-les-Vignes, Venterol, Vinsobres.

—

W kantonie Buis-les-Baronnies: Beauvoisin, Benivay-Ollon, Buis-les-Baronnies, Eygaliers, Mérindol-les-Oliviers, Mollans-sur-Ouvèze, La Penne-sur-l'Ouvèze, Pierrelongue, Plaisians, Propiac, La Roche-sur-le-Buis, Vercoiran.

—

W kantonie Remuzat: Montréal-les-Sources, Saint-May, Sahune, Villeperdrix.

—

W kantonie Saint-Paul-Trois-Châteaux: Tulette.

—

W kantonie Malaucène: Brantes, Entrechaux, Malaucène (sekcja AI).

—

W kantonie Vaison-la-Romaine: Buisson, Cairanne, Crestet, Faucon, Puymeras, Rasteau, Roaix, Séguret, Saint-Marcellin-lès-Vaison, Saint-Romain-en-Viennois, Saint-Roman-de-Malegarde, Vaison-la-Romaine, Villedieu.

—

W kantonie Valréas: Valréas, Visan.

—

Uprawa drzew oliwnych w tym regionie sięga starożytności i pozostała bardzo żywa aż do początku XX wieku. Jej upadek, spowodowany w głównej mierze konkurencją oleju z nasion, sprowadził ją do rangi uprawy pomocniczej. Aby uniknąć całkowitego zaniku uprawy drzew oliwnych, po niezwykle mroźnej zimie w 1956 r., producenci oliwek połączyli się w celu ochrony dziedzictwa, jakie stanowi uprawa drzew oliwnych. W swoim orzeczeniu z 1968 r. Trybunał w Valence uznał istnienie chronionej nazwy pochodzenia „Olive Noire de Nyons”.

—

Odmiana „Tanche ”jest odmianą typową dla regionu, szczególnie dobrze dostosowaną do panującego tam klimatu zmiennego. Umiejętności producentów i ich zaangażowanie pozwoliły utrzymać ten tradycyjny rodzaj produkcji.

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/30

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/37

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32007M4566. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego. (http://eur-lex.europa.eu)

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/38

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/39

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

Hauptzollamt Hamburg-Jonas

Süderstraße 63

D-20097 Hamburg

Hauptzollamt Hamburg-Jonas

Süderstraße 63

D-20097 Hamburg

1.

2.

1.

2.

3.

4.

5.

ONIFLHOR

164, rue de Javel

F-75739 Paris Cedex 15

Tél. (33-1) 44 25 36 77

Fax (33-1) 44 54 31 69

AGEA

Via Torino, 45

I-00184 Roma

AVEPA

Centro Tommaseo

Via N. Tommaseo, 67 C

I-35131 Padova

ARTEA

Via San Donato, 42/1

I-50127 Firenze

Agencja Rynku Rolnego

ul. Nowy Świat 6/12

PL-00-400 Warszawa

Tel. (48-22) 661-72-72

Fax (48-22) 628-93-53

IFADAP/INGA

Instituto de Financiamento e Apoio ao Desenvolvimento da Agricoltura e Pescas/

Instituto Nacional de Intervenção e Garantia Agrícola

Rua Fernando Curado Ribeiro, n.o 4 G

P-1600 Lisboa

Tel. (351-21) 751 85 00

Fax (351-21) 751 86 11/2

Pôdohospodárska platobná agentúra

Dobrovičova 12

SK-815 26 Bratislava

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/42

1.

W dniu 17 kwietnia 2007 r. zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1) i po odesłaniu sprawy zgodnie z art. 4 ust. 5 tego rozporządzenia, Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Bridgestone Americas Holding Inc („Bridgestone”, USA) przejmuje w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady kontrolę nad przedsiębiorstwem Bandag Incorporated („Bandag”, USA) w drodze zakupu akcji.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia (WE) nr 139/2004. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (nr faksu: (32-2) 296 43 01 lub 296 72 44) lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.4564 — Bridgestone/Bandag, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/43

1.

W dniu 17 kwietnia 2007 r. do Komisji wpłynęło zgłoszenie planowanej koncentracji, dokonane na podstawie art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), zgodnie z którym przedsiębiorstwo The Apollo Group („Apollo”, USA) nabywa kontrolę nad całością przedsiębiorstwa Claire's Stores, Inc („Claire's”, USA), w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) wymienionego rozporządzenia w drodze zakupu akcji.

2.

Dziedziny działalności gospodarczej zainteresowanych przedsiębiorstw są następujące:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, zastrzegając sobie jednocześnie prawo do ostatecznej decyzji w tej kwestii, iż zgłoszona transakcja może wchodzić w zakres zastosowania rozporządzenia (WE) nr 139/2004. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie procedury uproszczonej stosowanej do niektórych koncentracji w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) 139/2004 (2), sprawa ta kwalifikuje się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zaprasza zainteresowane strony trzecie do przedłożenia jej ewentualnych uwag o planowanej koncentracji.

Spostrzeżenia te muszą dotrzeć do Komisji nie później niż w ciągu 10 dni od daty niniejszej publikacji. Mogą one zostać nadesłane Komisji za pomocą faksu (na nr (32-2) 296 43 01 lub 296 72 44) lub listownie, z zaznaczonym numerem referencyjnym: COMP/M.4665 — The Apollo Group/Claire's Stores, na adres: