11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/1

---

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-183/03 Republika Federalna Niemiec przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(EFOGR - Decyzja 2003/102/WE - Wykluczenie wydatków z finansowania wspólnotowego - Rośliny uprawne)

(2006/C 60/01)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-183/03, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 230 WE, wniesioną 24 kwietnia 2003 r. przez Republikę Federalną Niemiec (pełnomocnicy: W.-D. Plessing i A. Tiemann) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: M. Niejahr i G. Braun), Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, S. von Bahr (sprawozdawca) i J. Malenovský, A. Borg Barthet i A. Ó Caoimh., sędziowie; rzecznik generalny: A. Tizzano, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Republika Federalna Niemiec zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 146 z 21.06.2003.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/1

---

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 10 stycznia 2006 r.

w sprawie C-230/03 Mehmet Sedes przeciwko Freie und Hansestadt Hamburg (1) (wniosek Bundesverwaltungsgericht o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Stowarzyszenie EWG-Turcja - Swobodny przepływ pracowników - Artykuł 6 decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia - Prawo do przedłużenia pozwolenia na pobyt - Warunki - Obywatel turecki zatrudniony przez piętnaście lat w żegludze morskiej Państwa Członkowskiego - Nieprzerwane zatrudnienie u tego samego pracodawcy przez okres przekraczający jeden rok, lecz poniżej trzech lat - 17 przerw w zatrudnieniu z uwagi na charakter wykonywanej pracy)

(2006/C 60/02)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-230/03 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy), postanowieniem z dnia z dnia 18 marca 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 26 maja 2003 r., w postępowaniu: Mehmet Sedes przeciwko Freie und Hansestadt Hamburg, przy udziale: Vertreter des Bundesinteresses beim Bundesverwaltungsgericht, Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, C. Gulmann, R. Schintgen (sprawozdawca), G. Arestis i J. Klučka, sędziowie; rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz: K. Sztranc, administrator, wydał w dniu 10 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Artykuł 6 decyzji nr 1/80 z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia przyjętej przez Radę Stowarzyszenia, powołanej na mocy Układu ustanawiającego stowarzyszenie pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją należy interpretować w taki sposób że:

—	korzystanie z praw przyznanych pracownikowi tureckiemu w ust. 1 tiret trzecie zakłada zasadniczo, że zainteresowany spełnił uprzednio warunki wymienione w tiret drugie tego samego ustępu;

—

pracownik turecki, który dotychczas nie korzystał z prawa swobodnego dostępu do dowolnej pracy najemnej na mocy wspomnianego tiret trzeciego jest zobowiązany do legalnego nieprzerwanego zatrudnienia w przyjmującym Państwie Członkowskim, chyba że może powołać się na uzasadniony powód, tego rodzaju jak wymienione w ust. 2 wspomnianego przepisu, który usprawiedliwia jego czasową nieobecność na rynku pracy;

—	ten ostatni przepis obejmuje przerwy w okresach legalnego zatrudnienia, takie jak przerwy będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, a właściwe władze krajowe nie mogą zakwestionować prawa pobytu pracownika tureckiego na terytorium przyjmującego Państwa Członkowskiego.

---

(1)  Dz.U. C 200 z 23.08.2003 r.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/2

---

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 19 stycznia 2006 r.

w sprawie C-240/03 P: Comunità montana della Valnerina przeciwko Komisji Wspólnot Europejskiech, Republice Włoskiej (1)

(Odwołanie - EFOGR - Cofnięcie finansowania - Artykuł 24 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88 - Zasada proporcjonalności - Uzasadnienie - Prawo do obrony - Odwołanie wzajemne - Wyznaczenie dwóch podmiotów odpowiedzialnych za realizację projektu - Żądanie zwrotu całości pomocy przez jeden z nich - Zakres uprawnień dyskrecjonalnych Komisji - Obiektywne granice sporu przed Sądem)

(2006/C 60/03)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-240/03 P, mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu WE Trybunału Sprawiedliwości, wniesione w dniu 28 maja 2003 r., Comunità montana della Valnerina, (adwokaci: P. De Caterini, E. Cappelli i A. Bandini), w której pozostałymi uczestnikami postępowania byli: Komisja Wspólnot Europejskich, (pełnomocnicy: C. Cattabriga i M. L. Visaggio, wspierani przez adwokata: A. Dal Ferro), Republika Włoska, (pełnomocnik: I. M. Braguglia, wspierany przez adwokata: G. Aiello), Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, J. Malenovský, S. von Bahr, A. Borg Barthet i A. Ó Caoimh (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 19 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Odwołanie główne i odwołanie wzajemne zostają oddalone.

2)	Comunità montana della Valnerina zostaje obciążona kosztami związanymi z odwołaniem głównym.

3)	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami postępowania związanymi z odwołaniem wzajemnym.

---

(1)  Dz.U. C 200 z 23.08.2003.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/2

---

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 19 stycznia 2006 r.

w sprawie C-330/03 Colegio de Ingenieros de Caminos, Canales y Puertos przeciwko Administración del Estado (1) (wniosek Tribunal Supremo o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Swobodny przepływ pracowników - Uznawanie dyplomów - Dyrektywa 89/48/EWG - Zawód inżyniera - Częściowe i ograniczone uznawanie kwalifikacji zawodowych - Artykuł 39 WE i art. 43 WE)

(2006/C 60/04)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-330/03 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania) postanowieniem z dnia 21 lipca 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 29 lipca 2003 r., w postępowaniu Colegio de Ingenieros de Caminos, Canales y Puertos przeciwko Administración del Estado, przy udziale: Giuliano Mauro Imo, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, K. Schiemann, N. Colneric, E. Juhász i E. Levits (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 19 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.

Dyrektywa Rady 89/48/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych, przyznawanych po ukończeniu kształcenia i szkolenia zawodowego, trwających co najmniej trzy lata nie stoi na przeszkodzie temu, by władze Państwa Członkowskiego, do których posiadacz dyplomu uzyskanego w innym Państwie Członkowskim złożył wniosek o zezwolenie na podjęcie zawodu regulowanego w tym Państwie Członkowskim uwzględniły jego wniosek częściowo, jeśli posiadacz dyplomu o to właśnie zabiega, ograniczając zakres zezwolenia do tych działalności, do których podjęcia dyplom ten uprawnia w Państwie Członkowskim, w którym został uzyskany.

2.

Artykuł 39 WE i art. 43 WE nie stoją na przeszkodzie temu, by Państwo Członkowskie nie mogło przyznawać częściowego dostępu do zawodu, jeśli braki w wykształceniu zainteresowanego w porównaniu z wykształceniem wymaganym w przyjmującym Państwie Członkowskim mogą być faktycznie zniesione poprzez zastosowanie środków wyrównawczych przewidzianych w art. 4 ust. 1 dyrektywy 89/48. Natomiast art. 39 WE i art. 43 WE stoją na przeszkodzie temu, by Państwo Członkowskie nie przyznawało takiego częściowego dostępu, jeśli wnosi o to zainteresowany i gdy różnice pomiędzy dziedzinami działalności są tak poważne, że w rzeczywistości należałoby przebyć pełny cykl kształcenia, chyba, że odmowa takiego częściowego dostępu jest uzasadniona bezwzględnymi wymogami interesu ogólnego, właściwymi do zagwarantowania realizacji zamierzonego celu i niewykraczającymi ponad to, co jest niezbędne do jego osiągnięcia.

---

(1)  Dz.U. C 226 z 20.9.2003 r.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/3

---

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-494/03 (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden): Senior Engineering Investments BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën (1)

(Dyrektywa 69/335 - Podatki pośrednie od gromadzenia kapitału - System krajowy nakładający na spółkę kapitałową (spółkę zależną) podatek kapitałowy od wkładu kapitałowego dokonanego przez spółkę dominującą (spółkę pośrednio dominującą) na rzecz spółki zależnej (spółki pośrednio zależnej) - Podatek kapitałowy - Podwyższenie kapitału - Wpłata dokonana „na agio” - Zwiększenie majątku - Zwiększenie wartości udziałów spółki - Usługa wykonana przez wspólnika - Wpłata przez wspólnika wspólnika - Płatność na rzecz spółki zależnej - „Rzeczywisty beneficjent” - Jednorazowy pobór podatku kapitałowego (we Wspólnocie) - Artykuł 52 Traktatu WE (obecnie, po zmianach, artykuł 43 WE) - Swoboda przedsiębiorczości - Krajowa praktyka polegająca na zwalnianiu spółki kapitałowej (spółki zależnej) z opodatkowania wyłącznie w przypadku, gdy jej spółka zależna (spółka pośrednio zależna) także ma siedzibę w tym Państwie Członkowskim)

(2006/C 60/05)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C-494/03, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy), postanowieniem z dnia 21 listopada 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 24 listopada 2003 r., w postępowaniu: Senior Engineering Investments BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann (sprawozdawca), prezes izby, N. Colneric, J. N. Cunha Rodrigues, M. Ilešič i E. Levits, sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: M. Ferreira, główny administrator, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

W takich okolicznościach, jak te w postępowaniu przed sądem krajowym, art. 4 ust. 2 lit. b) dyrektywy Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, zmienionej dyrektywą Rady 85/303/EWG z dnia 10 czerwca 1985 r. w związku z art. 2 ust. 1 oraz motywem szóstym tej dyrektywy sprzeciwia się temu, aby Państwo Członkowskie nakładało na spółkę kapitałową (spółkę zależną) podatek kapitałowy od przysporzenia dokonanego przez spółkę względem niej dominującą (spółkę pośrednio dominującą) na rzecz spółki względem niej zależnej (spółki pośrednio zależnej).

---

(1)  Dz.U. C 21 z 24.1.2004.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/3

---

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 17 stycznia 2006 r.

w sprawie C- 1/04 Susanne Staubitz-Schreiber (wniosek Bundesgerichtshof o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (1)

(Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Postępowanie upadłościowe - Rozporządzenie (WE) nr 1346/2000 - Czasowy zakres zastosowania - Sąd właściwy)

(2006/C 60/06)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-1/04, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Bundesgerichtshof postanowieniem z dnia 27 listopada 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 2 stycznia 2004 r., w postępowaniu: Susanne Staubitz-Schreiber, Trybunał (wielka izba) w składzie: V. Skouris, Prezes, P. Jann, C. W. A. Timmermans, A. Rosas i J. Malenovský, prezesi izb, A. La Pergola, J.-P. Puissochet (sprawozdawca), R. Schintgen, N. Colneric, S. von Bahr, J. Klučka, U. Lõhmus i E. Levits, sędziowie; rzecznik generalny: D. Ruíz-Jarabo Colomer, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 17 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Wykładni art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego należy dokonywać w ten sposób, że sąd Państwa Członkowskiego, na terytorium którego znajduje się główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika w chwili złożenia wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego pozostaje właściwy dla jego wszczęcia, jeżeli dłużnik dokonał przeniesienia głównego ośrodka swojej podstawowej działalności na terytorium innego Państwa Członkowskiego po złożeniu wniosku, lecz przed wszczęciem postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 71 z 20.03.2004.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/4

---

WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-132/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Polityka społeczna - Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Dyrektywa 93/104/WE - Zakres stosowania - Pracownicy mundurowi administracji publicznej - Siły zbrojne i policja - Włączenia)

(2006/C 60/07)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-132/04, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesiona w dniu 11 marca 2005 r. Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: L. Escobar Guerrero i H. Kreppel) przeciwko Królestwu Hiszpanii (pełnomocnik: M. Muñoz Pérez), Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, J. Makarczyk, R. Schintgen (sprawozdawca), R. Silva de Lapuerta i P. Kūris, sędziowie; rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Nie dokonując pełnej transpozycji art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 4 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy w odniesieniu do pracowników mundurowych administracji publicznej Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które ciąża na nim na mocy tej dyrektywy.

2)	Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 106 z 30.04.2004

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/4

---

WYROK TRYBUNAŁU

(szósta izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-139/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Jakość otaczającego powietrza - Określenie wartości dopuszczalnych)

(2006/C 60/08)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-139/04, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 15 marca 2004 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: G. Valero Jordana i R. Amorosi) przeciwko Republice Włoskiej (pełnomocnik: I. M. Braguglia), Trybunał (szósta izba), w składzie: J.-P. Puissochet, pełniący obowiązki prezesa szóstej izby, S. von Bahr i A. Borg Barthet (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.

Nie przekazując Komisji Wspólnot Europejskich wszelkich wymaganych informacji za rok 2001 dotyczących substancji regulowanych dyrektywą Rady 1999/30/WE z dnia 22 kwietnia 1999 r. odnoszącą się do wartości dopuszczalnych dla dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenków azotu oraz pyłu i ołowiu w otaczającym powietrzu zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. a), ppkt i) i ii) oraz lit. b) dyrektywy Rady 96/62/WE z dnia 27 września 1996 r. w sprawie oceny i zarządzania jakością otaczającego powietrza, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 11 dyrektywy 96/62 w związku z art. 4 ust. 1 tej dyrektywy, jak również dyrektywy 1999/30 i art. 1 decyzji Komisji 2001/839/WE z dnia 8 listopada 2001 r. określającej kwestionariusz służący rocznym deklaracjom dotyczącym oceny jakości otaczającego powietrza na podstawie dyrektyw 96/62 i 1993/30.

2.	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 106 z 30.04.2004.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/5

---

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-173/04 P Deutsche SiSi-Werke GmbH & Co. Betriebs KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Trójwymiarowe kształty stojących torebek dla napojów owocowych i soków owocowych - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter odróżniający)

(2006/C 60/09)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-173/04 P mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu Trybunału Sprawiedliwości, które wpłynęło do Trybunału w dniu 6 kwietnia 2004 r., wniesione przez Deutsche SiSi-Werke GmbH & Co. Betriebs KG, z siedzibą w Eppelheim (Niemcy), (reprezentowaną przez adwokatów H. Eichmanna, G. Bartha, U. Blumenrödera, C. Niklas-Falter, M. Kinkeldeya, K. Brandta, A. Franke, U. Stephani, B. Allekotte, E. Pfrang, K. Lochner oraz B. Trele), w której drugą stroną był Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (pełnomocnik: G. Schneider), Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, K. Schiemann, K. Lenaerts, E. Juhász i M. Ilešič (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz: K. H. Sztranc, administrator, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Odwołanie zostaje oddalone.

2.	Deutsche SiSi-Werke GmbH & Co. Betriebs KG zostaje obciążona kosztami.

---

(1)  Dz.U. C 156 z 12.6.2004

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/5

---

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 19 stycznia 2006 r.

w sprawie C-244/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Artykuł 49 WE - Swobodne świadczenie usług - Przedsiębiorstwo zatrudniające pracowników będących obywatelami państw trzecich - Przedsiębiorstwo świadczące usługi w innym Państwie Członkowskim - Reżim prawny dotycząca wizy z prawem do pracy)

(2006/C 60/10)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C- 244/04, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 8 czerwca 2004 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: G. Braun i E. Traversa) przeciwko Republice Federalnej Niemiec (pełnomocnicy: C.-D. Quassowski i A. Tiemann), Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, N. Colneric, J. N. Cunha Rodrigues, M. Ilešič i E. Levits (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: L. A. Geelhoed, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 19 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.

Nie ograniczając się do uzależnienia delegowania pracowników będących obywatelami państw trzecich w celu świadczenia usług na jej terytorium do zwykłego oświadczenia przedsiębiorstwa mającego siedzibę w innym Państwie Członkowskim, zamierzającego dokonać delegowania tych pracowników oraz stawiając wymóg, by pracownicy ci byli zatrudnieni przez to przedsiębiorstwo od co najmniej jednego roku, Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 49 WE.

2.	Republika Federalna Niemiec zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 228 z 11.9.2004

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/6

---

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-246/04 (wniosek Verwaltungsgerichtshof o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Turn-und Sportunion Waldburg przeciwko Finanzlandesdirektion für Oberösterreich (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 13 część B lit. b) oraz część C lit. a) - Zwolnienia transakcji najmu i dzierżawy nieruchomości - Prawo wyboru przysługujące podatnikowi - Stowarzyszenia sportowe niemające celu zarobkowego - Przesłanki)

(2006/C 60/11)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C- 246/04, mającej za przedmiot wniosek, który wpłynął do Trybunału w dniu 8 września 2003 r., o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Verwaltungsgerichtshof postanowieniem z dnia 26 maja 2004 r. w postępowaniu: Turn-und Sportunion Waldburg przeciwko Finanzlandesdirektion für Oberösterreich, Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, J.-P. Puissochet, S. von Bahr, U. Lõhmus (sprawozdawca) i A. Ó. Caoimh, sędziowie, rzecznik generalny M. Poiares Maduro, sekretarz R. Grass, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Państwa Członkowskie przyznając podatnikom prawo wyboru opodatkowania przewidziane w art. 13 część C szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, mogą dokonać rozróżnienia ze względu na rodzaj transakcji lub kategorię podatników, pod warunkiem, iż następuje to zgodnie z celami i zasadami ogólnymi szóstej dyrektywy, a w szczególności z zasadami neutralności podatkowej i wymogiem prawidłowego, prostego i jednolitego stosowania przewidzianych zwolnień.

2)

Do sądu krajowego należy ustalenie, czy uregulowanie krajowe, które zwalniając w sposób powszechny transakcje dokonywane przez stowarzyszenia sportowe niemające celu zarobkowego, ogranicza przysługujące im prawo wyboru opodatkowania transakcji najmu i dzierżawy, wykracza poza zakres swobodnego uznania przyznany Państwom Członkowskim, mając na uwadze w szczególności zasadę neutralności podatkowej i wymóg prawidłowego, prostego i jednolitego zastosowania przewidzianych zwolnień.

---

(1)  Dz.U. C 228 z 11.9.2004

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/6

---

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 19 stycznia 2006 r.

w sprawie C-265/04 [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammarrätten i Sundsvall (Szwecja)]: Margaretha Bouanich przeciwko Skatteverket (1)

(Opodatkowanie bezpośrednie - Swobodny przepływ kapitału - Podatek od dywidendy - Wykup akcji - Możliwość odliczenia kosztów nabycia akcji - Różnica w traktowaniu rezydentów i nierezydentów - Konwencja podatkowa o unikaniu podwójnego opodatkowania)

(2006/C 60/12)

Język postępowania: szwedzki

W sprawie C-265/04, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Kammarrätten i Sundsvall (Szwecja) postanowieniem z dnia 17 czerwca 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 24 czerwca 2004 r., w postępowaniu: Margaretha Bouanich przeciwko Skatteverket, Trybunał (trzecia izba), w składzie: w składzie: A. Rosas, prezes izby, J. Malenovský, S. von Bahr, A. Borg Barthet i U. Lõhmus (sprawozdawca), sędziowie; rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 19 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Artykuły 56 WE i 58 WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one uregulowaniu krajowemu, takiemu jak to w postępowaniu przed sądem krajowym, które przewiduje, że w przypadku obniżenia kapitału zakładowego, kwota uzyskana z wykupu akcji wypłacona akcjonariuszowi będącemu nierezydentem opodatkowywana jest tak jak wypłata dywidend, bez prawa do odliczenia kosztów nabycia tych akcji, podczas gdy ta sama kwota wypłacona akcjonariuszowi będącemu rezydentem opodatkowywana jest tak jak zyski kapitałowe, z prawem do odliczenia kosztów nabycia.

2)

Artykuły 56 WE i 58 WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one uregulowaniu krajowemu wynikającemu z konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, takiej jak Konwencja między Rządem Republiki Francuskiej a Rządem Królestwa Szwecji, mająca na celu unikanie podwójnego opodatkowania i zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku, podpisana w dniu 27 listopada 1990 r., które określa próg opodatkowania dywidend dla akcjonariuszy będących nierezydentami na poziomie niższym od progu obowiązującego akcjonariuszy będących rezydentami oraz które poprzez interpretację tej konwencji w świetle komentarza do Modelowej Konwencji Podatkowej OECD, zezwala na odliczenie kwoty wykupu akcji od ich wartości nominalnej, chyba że na podstawie owego uregulowania krajowego akcjonariusze będący nierezydentami nie są traktowani są mniej korzystnie od akcjonariuszy będących rezydentami. Do sądu krajowego należy zatem ustalenie, czy sytuacja taka ma miejsce w konkretnym postępowaniu przed sądem krajowym.

---

(1)  Dz.U. C 228 z 11.9.2004.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/7

---

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-311/04 (wniosek Gerechtshof te Amsterdam o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Algemene Scheeps Agentuur Dordrecht BV przeciwko Inspecteur der Belastingdienst — Douanedistrict Rotterdam (1)

(Wspólna taryfa celna - Pozycje taryfowe - Klasyfikacja partii ryżu - Uwaga dodatkowa 1 lit. f) do działu 10 Nomenklatury Scalonej - Ważność - Retrospektywne pobranie cła przywozowego - Artykuł 220 ust. 2 lit. b) Wspólnotowego Kodeksu Celnego - Wykładnia - Dobra wiara podmiotu zobowiązanego do uiszczenia opłat celnych)

(2006/C 60/13)

Język postępowania: niderlandzki

W sprawie C- 311/04, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Gerechtshof te Amsterdam postanowieniem z dnia 28 czerwca 2004 r., który wpłynął do Trybunału w dniu 22 lipca 2004 r., w postępowaniu: Algemene Scheeps Agentuur Dordrecht BV przeciwko Inspecteur der Belastingdienst — Douanedistrict Rotterdam, Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, J. Malenovský (sprawozdawca), J.-P. Puissochet, S. von Bahr i U. Lõhmus, sędziowie, rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Analiza pierwszego przedstawionego pytania nie wykazała istnienia jakiegokolwiek elementu, który mógłby mieć wpływ na ważność lit. f) uwagi dodatkowej 1 do działu 10 załącznika I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2388/2000 z dnia 13 października 2000 r.

---

(1)  Dz.U. C 239 z 25.9.2004

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/7

---

WYROK TRYBUNAŁU

(wielka izba)

z dnia 10 stycznia 2006 r.

w sprawie C-344/04 The Queen przeciwko Departament for Transport (wniosek High Court of Justice o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (1)

(Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Artykuły 5, 6 i 7 - Odszkodowanie i pomoc dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotu - Ważność - Wykładnia art. 234 WE)

(2006/C 60/14)

Język postępowania: angielski

W sprawie C-344/04, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez High Court of Justice (England & Wales), Queen's Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczone Królestwo) postanowieniem z dnia 14 lipca 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 12 sierpnia 2004 r., w postępowaniu The Queen, na wniosek International Air Transport Association, European Low Fares Airline Association przeciwko Department for Transport, Trybunał (wielka izba), w składzie: V. Skouris, prezes, P. Jann, C. W. A. Timmermans, A. Rosas, K. Schiemann i J. Malenovský (sprawozdawca), prezesi izb, C. Gulmann, R. Silva de Lapuerta, K. Lenaerts, P. Kūris, E. Juhász, G. Arestis i A. Borg Barthet, sędziowie; rzecznik generalny: L. A. Geelhoed, sekretarz: L. Hewlett, główny administrator, wydał w dniu 10 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Jeżeli sąd, którego orzeczenia podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego uzna, że zarzut lub więcej zarzutów nieważności wspólnotowego aktu prawnego, czy to podniesionych przez strony, czy to zbadanych z urzędu, są zasadne, sąd ten powinien zawiesić postępowanie w sprawie i zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w kwestii ważności tego aktu.

2)

Analiza przedstawionych pytań nie wykazała niczego, co mogłoby wpłynąć na ważność przepisów art. 5, 6 i 7 rozporządzenia nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91.

---

(1)  Dz.U. C 251 z 09.10.2004

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/8

---

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-361/04 P Claude Ruiz-Picasso, Paloma Ruiz-Picasso, Maya Widmaier-Picasso, Marina Ruiz-Picasso, Bernard Ruiz-Picasso przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Słowny znak towarowy PICARO - Sprzeciw właściciela słownego wspólnotowego znaku towarowego PICASSO)

(2006/C 60/15)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-361/04 P mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu WE Trybunału Sprawiedliwości, które wpłynęło do Trybunału w dniu 18 sierpnia 2004 r., wniesione przez Claude'a Ruiza-Picassa, zamieszkałego w Paryżu (Francja), Palomę Ruiz-Picasso, zamieszkałą w Londynie (Zjednoczone Królestwo), Mayę Widmaier-Picasso, zamieszkałą w Paryżu, Marinę Ruiz-Picasso, zamieszkałą w Genewie (Szwajcaria), Bernarda Ruiza-Picassa, zamieszkałego w Paryżu (adwokat: C. Gielen, advocaat), w której pozostałymi uczestnikami byli Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciele: G. Schneider i A. von Mühlendahl), strona pozwana w postępowaniu w pierwszej instancji, oraz DaimlerChrysler AG (adwokat: S. Völker, Rechtsanwalt), interwenient w postępowaniu w pierwszej instancji, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, K. Schiemann (sprawozdawca), N. Colneric, K. Lenaerts i E. Juhász, sędziowie; rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz: K. Sztanc, administrator, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Claude Ruiz-Picasso, Paloma Ruiz-Picasso, Maya Widmaier-Picasso i Marina Ruiz-Picasso oraz Bernard Ruiz-Picasso zostają obciążeni kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 262 z 23.10.2004

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/8

---

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-504/04 Agrarproduktion Staebelow GmbH przeciwko Landrat des Landkreises Bad Doberan (1) (wniosek Verwaltungsgericht Schwerin o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Zdrowie zwierząt - Zapobieganie, kontrola i zwalczanie niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii - Ubój grupy urodzenia - Proporcjonalność)

(2006/C 60/16)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-504/04 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Verwaltungsgericht Schwerin (Niemcy) postanowieniem z dnia 9 stycznia 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 8 grudnia 2004 r., w postępowaniu: Agrarproduktion Staebelow GmbH przeciwko Landrat des Landkreises Bad Doberan, Trybunał (trzecia izba), w składzie: M. Rosa (sprawozdawca), prezes izby, J. Malenovský, A. La Pergola, A. Borg Barthet et A. Ó Caoimh, sędziowie; rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: B. Fülöp, administrator, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Analiza postawionego pytania nie wykazała niczego, co w świetle zasady proporcjonalności mogłoby naruszać ważność art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze lit. c) rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1326/2001 z dnia 29 czerwca 2001 r. ustanawiającym środki przejściowe, umożliwiające przejście do przepisów rozporządzenia nr 999/2001 oraz zmieniającym załączniki VII i XI do tego rozporządzenia, w związku z załącznikiem VII pkt 2 lit. a) i pkt 1 lit. a) tiret trzecie tego rozporządzenia.

---

(1)  Dz.U. C 57 z 05.03.2005 r.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/9

---

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-37/05: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 85/337/EWG zmieniona dyrektywą 97/11/WE - Ocena wpływu projektów na środowisko - Pozwolenia udzielone bez dokonania oceny)

(2006/C 60/17)

Język postępowania: angielski

W sprawie C-37/05, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 31 stycznia 2005 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: M. van Beek, wspierany przez adwokatów F. Louisa i A. Capobianca) przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (pełnomocnik: C. White), Trybunał (piąta izba), w składzie: J. Makarczyk (sprawozdawca), prezes izby, R. Silva de Lapuerta i M. P. Kūris, sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.

Nie dokonując poprawnej transpozycji art. 2 ust. 1 i art. 4 dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. dotyczącej wpływu niektórych projektów publicznych i prywatnych na środowisko, zmienionej dyrektywą Rady 97/11/WE z dnia 3 marca 1997 r., Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2.	Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zostaje obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 82 z 2.4.2005.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/9

---

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-69/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Rozporządzenie (WE) nr 659/1999 - Pomoc państwa w sektorze rolnym - Przedstawienie sprawozdań rocznych za lata 2000 i 2001 - Wytyczne w zakresie analizy pomocy państwa)

(2006/C 60/18)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-69/05, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 11 lutego 2005 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: F. Clotuche-Duvieusart i A. Stobiecka-Kuik), przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga (pełnomocnik: S. Schreiner), Trybunał (piąta izba), w składzie: R. Silva de Lapuerta, pełniąca obowiązki prezesa piątej izby, G. Arestis (sprawozdawca) i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 12 stycznia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Nie przekazując przed dniem 1 lipca 2001 r., a najpóźniej w dniu 30 czerwca 2002 r., sprawozdań rocznych dotyczących wszystkich programów pomocy państwa istniejących w latach 2000 i 2001 w sektorze rolnym, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 88 ust. 1 Traktatu WE i art. 21 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (obecnie art. 88 WE), w sposób określony przez komunikat Komisji zatytułowany „Wytyczne w zakresie pomocy państwa w sektorze rolnym”, opublikowany w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich z dnia 1 lutego 2000 r.

2)	Wielkie Księstwo Luksemburga zostaje obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 106 z 30.04.2005.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/10

---

WYROK TRYBUNAŁU

(szósta izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-85/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2000/60/WE - Działania Wspólnoty w dziedzinie polityki wodnej - Brak transpozycji w terminie)

(2006/C 60/19)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-85/05 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 18 lutego 2005 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: S. Pardo Quintillán i D. Recchia) przeciwko Republice Włoskiej (pełnomocnicy: I. M. Braguglia wspierany przez G. Fiengo, Avvocato dello Stato), Trybunał (szósta izba), w składzie: J. Malenovský, prezes izby, U. Lõhmus und A. Ó Caoimh (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Nie ustanawiając w wyznaczonym terminie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy tej dyrektywy.

2)	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 93 z 16.04.2005 r.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/10

---

WYROK TRYBUNAŁU

(szósta izba)

z dnia 19 stycznia 2006 r.

w sprawie C-90/05: Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 79/1072/EWG - VAT - Zwrot - Podatnicy niemający siedziby na terytorium kraju)

(2006/C 60/20)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-90/05 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesionej w dniu 18 lutego 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: D. Triantafyllou) przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga (pełnomocnik: S. Schreiner), Trybunał (szósta izba), w składzie: J. Malenovský, prezes izby, A. La Pergola i U. Lõhmus (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: F.G. Jacobs, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 19 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1.

Nie przestrzegając sześciomiesięcznego terminu przewidzianego na dokonanie zwrotu podatku VAT podatnikom niemającym siedziby na terytorium kraju, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 7 ust. 4 ósmej dyrektywy Rady 79/1072/EWG w sprawie podatku VAT z dnia 6 grudnia 1979 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych — warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium kraju;

2.	Wielkie Księstwo Luksemburga zostaje obciążone kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 82 z 2.4.2005.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/10

---

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-107/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2003/87/WE - Brak transpozycji w terminie)

(2006/C 60/21)

Język postępowania: fiński

W sprawie C-107/05 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 3 marca 2005 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: U. Wölker i P. Aalto) przeciwko Republice Finlandii (pełnomocnik: A. Guimares-Purokoski), Trybunał (piąta izba), w składzie: J. Makarczyk, prezes izby, G. Arestis i J. Klučka (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Nie ustanawiając dla prowincji Åland przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE Republika Finlandii uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy tej dyrektywy.

2)	Republika Finlandii zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 93 z 16.04.2005 r.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/11

---

WYROK TRYBUNAŁU

(szósta izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-118/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywa 2000/60/WE - Wspólnotowa polityka wodna - Brak transpozycji w wyznaczonym terminie)

(2006/C 60/22)

Język postępowania: portugalski

W sprawie C-118/05, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 10 marca 2005 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: A. Caeiros i S. Pardo Quintillán), przeciwko Republice Portugalskiej (pełnomocnik: L. Fernandes), Trybunał (szósta izba), w składzie: J. Malenovský, prezes izby, J.-P. Puissochet i A. Ó Caoimh (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 12 stycznia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Nie ustanawiając w wyznaczonym terminie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej, Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	Republika Portugalska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 106 z 30.04.2005.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/11

---

WYROK TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 12 stycznia 2006 r.

w sprawie C-179/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Rozporządzenie (EWG) nr 2847/93 - System kontroli w sektorze rybołówstwa - Informacje dotyczące połowów i nakładu połowowego)

(2006/C 60/23)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-179/05, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego, wniesioną w dniu 21 kwietnia 2005 r., Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: M. Nolin) przeciwko Republice Francuskiej (pełnomocnicy: G. de Bergues i A. Colomb), Trybunał (piąta izba), w składzie: J. Makarczyk, prezes izby, R. Silva de Lapuerta i P. Kūris (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: M. Poiares Maduro, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 12 stycznia 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Nie przekazując informacji wymaganych na podstawie art. 19i tiret pierwsze i trzecie rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającego system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 2635/97 z dnia 18 grudnia 1997 r., Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tego rozporządzenia.

2)	Republika Francuska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 155 z 25.06.2005.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/12

---

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(szósta izba)

z dnia 17 listopada 2005 r.

w sprawie C-121/04 P Minoikes Grammes ANE (Minoan Lines SA) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Odwołanie - Artykuł 85 ust. 1 Traktatu WE (obecnie art. 81 ust. 1 WE) - Konkurencja - Porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione - Porozumienia między przedsiębiorstwami - Dowód uczestnictwa przedsiębiorstwa w spotkaniach o charakterze antykonkurencyjnym)

(2006/C 60/24)

Język postępowania: grecki

W sprawie C-121/04 P mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu Trybunału Sprawiedliwości, wniesione w dniu 1 marca 2004 r., Minoikes Grammes ANE (Minoan Lines SA), (adwokaci: I. Dryllerakis, E. Dryllerakis i N. Korogiannakis), w której drugą stroną była Komisja Wspólnot Europejskich, (pełnomocnicy: R. Lyal i T. Christoforou, wspierani przez adwokata A. Oikonomou), Trybunał (szósta izba), w składzie: J. Malenovský, prezes izby, J.-P. Puissochet (sprawozdawca) i S. von Bahr, sędziowie, rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 17 listopada 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Odwołanie zostaje oddalone.

2.	Odwołanie wzajemne wniesione przez Komisję Wspólnot Europejskich zostaje oddalone.

3.	Minoikes Grammes ANE (Minoan Lines SA) zostaje obciążona 90 % kosztów postępowania.

4.	Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona 10 % kosztów postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 106 z 30.4.2004.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/12

---

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 23 września 2005 r.

w sprawie C-357/04 P: Antonio Andolfi przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Odwołanie - Program JOP - Projekt założenia spółki włosko-rumuńskiej - Zniesienie początkowo przyznanej pomocy finansowej - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne a w części oczywiście bezzasadne)

(2006/C 60/25)

Język postępowania: włoski

W sprawie C-357/04 P, mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu WE Trybunału Sprawiedliwości, które wpłynęło w dniu 17 sierpnia 2004 r., wniesione przez Antonio Andolfiego, zamieszkałego w Rzymie (Włochy), (adwokat: S. Amato), w której drugą stroną postępowania była Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnik: E. Montaguti, wspierany przez adwokata: A. Dal Ferra), Trybunał (piąta izba), w składzie: R. Silva de Lapuerta, prezes izby, (sprawozdawca) P. Kūris i C. Gulmann, sędziowie; rzecznik generalny: L.A. Geelhoed, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 23 września 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Odwołanie zostaje oddalone.

2.	A. Andolfi zostaje obciążony kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 284 z 20.11.2004.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/12

---

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 1 grudnia 2005 r.

w sprawie C- 447/04 Autohaus Ostermann GmbH przeciwko VAV Versicherungs AG (wniosek Landesgericht Innsbruck o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (1)

(Artykuł 104 § 3 zdanie drugie regulaminu - Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych - Dyrektywa 2000/26/WE - Termin na rozpatrzenie przez zakład ubezpieczeń roszczenia o odszkodowanie)

(2006/C 60/26)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-447/04, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Landesgericht Innsbruck postanowieniem z dnia 30 września 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 27 października 2004 r., w postępowaniu: Autohaus Ostermann GmbH przeciwko VAV Versicherungs AG, Trybunał (druga izba) w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, (sprawozdawca), R. Schintgen, R. Silva de Lapuerta, G. Arestis i J. Klučka sędziowie; rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 1 grudnia 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

Wykładni artykułu 4 ust. 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/26/WE z dnia 16 maja 2000 r. sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, zmieniającej dyrektywy Rady 73/239/EWG i 88/357/EWG (czwarta dyrektywa w sprawie ubezpieczeń komunikacyjnych) należy dokonywać w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie istnieniu przepisu prawa krajowego, który umożliwia stronie poszkodowanej wytoczenie powództwa przeciwko zakładowi ubezpieczeń po wyznaczeniu rozsądnego terminu płatności krótszego niż termin trzymiesięczny przewidziany przez ten przepis [dyrektywy].

---

(1)  Dz.U. C 314 z 18.12.2004.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/13

---

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 1 grudnia 2005 r.

w sprawie C-512/04 P Vitakraft-Werke Wührmann & Sohn GmbH & Co. KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Krafft SA (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94 - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego VITAKRAFT - Sprzeciw właściciela krajowych znaków towarowych zawierających element słowny „krafft” - Podobieństwo między znakami towarowymi - Odwołanie oczywiście niedopuszczalne)

(2006/C 60/27)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-512/04 P, mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 Statutu WE Trybunału Sprawiedliwości, które wpłynęło w dniu 14 grudnia 2004 r., wniesione przez Vitakraft-Werke Wührmann & Sohn GmbH & Co. KG z siedzibą w Bremie (Niemcy), (przedstawiciel: U. Bander, avocat), w której pozostałymi uczestnikami byli Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), (pełnomocnik: G. Schneider), Krafft S.A. z siedzibą w Andoain (Hiszpania), (przedstawiciel: P. Koch Moreno, avocat), Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Schiemann, prezes izby, M. Ilešič (sprawozdawca) i E. Levits, sędziowie; rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 1 grudnia 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Odwołanie zostaje oddalone

2.	Vitakraft-Werke Wührmann & Sohn GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania, w tym kosztami związanymi kwestiami incydentalnymi

---

(1)  Dz.U. C 45 z 19.2.2005

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/13

---

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 24 listopada 2005 r.

w sprawie C- 5/05 SA Maria Fernanda Gil do Nascimento i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich (1)

(Wniosek o upoważnienie do dokonania zajęcia środków znajdujących się w posiadaniu Komisji Wspólnot Europejskich)

(2006/C 60/28)

Język postępowania: portugalski

W sprawie C-5/05 SA, mającej za przedmiot wniosek o upoważnienie do dokonania zajęcia środków znajdujących się w posiadaniu Komisji, który wpłynął do Trybunału w dniu 11 marca 2005 r., w postępowaniu: Maria Fernanda Gil do Nascimento i in. (avocat: J. Grulo Simões) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(pełnomocnicy: I. Martinez del Peral Cagigal i P. Guerra e Andrade), Trybunał (trzecia izba) w składzie: A. Rosas, prezes izby, J. Malenovský (sprawozdawca), A. La Pergola, A. Borg Barthet i A. Ó Caoimh, sędziowie; rzecznik generalny: C. Stix-Hackl, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 24 listopada 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

1.	Postępowanie zostaje umorzone.

2.

Maria Fernanda Gil do Nascimento, Armando Massimiliano Sirolla, Sandra Cristina Leão Pingo Barata, Luís António Vera Pedro, Sérgio Cláudio Fontes, Célia Maria Florindo Mestre, Regina Maria Coutinho Martins, Pedro Jorge do Nascimento Neves, Joel Filipe Rodrigues Paula i Marta Sofia Teixeira dos Santos oraz Komisja Wspólnot Europejskich ponoszą własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 106 z 30.04.2005

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/14

---

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(szósta izba)

z dnia 1 grudnia 2005 r.

w sprawie C-116/05 (wniosek tribunal de commerce de Nancy o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Établissements Dhumeaux et Cie SA, Société d'études et de commerce (SEC) przeciwko ALBV SA, ALBV SA przeciwko Tragex Gel SA, Agence fédérale pour la sécurité de la chaîne alimentaire (AFSCA), uprzednio Institut d'expertise vétérinaire (IEV), ALBV SA przeciwko CIGMA International SA, i ALBV SA przeciwko Jean Max Gustin, w charakterze kuratora Tragex Gel SA (1)

(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Niedopuszczalność)

(2006/C 60/29)

Język postępowania: francuski

W sprawie C-116/05, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez tribunal de commerce de Nancy (Francja), orzeczeniem z dnia 14 lutego 2005 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 10 marca 2005 r., w postępowaniach Établissements Dhumeaux et Cie SA, Société d'études et de commerce (SEC) przeciwko ALBV SA, ALBV SA przeciwko Tragex Gel SA, Agence fédérale pour la sécurité de la chaîne alimentaire (AFSCA), uprzednio Institut d'expertise vétérinaire (IEV), ALBV SA przeciwko CIGMA International SA, i ALBV SA przeciwko Jean Max Gustin, w charakterze kuratora Tragex Gel SA, Trybunał (szósta izba), w składzie: J. Malenovský, prezes izby, A. La Pergola (sprawozdawca) i J.-P. Puissochet, sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 1 grudnia 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal de commerce de Nancy postanowieniem z dnia 14 lutego 2005 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

---

(1)  Dz.U. C 115 z 14.05.2005.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/14

---

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(piąta izba)

z dnia 2 grudnia 2005 r.

w sprawie C- 117/05 Manfred Seidl przeciwko Bezirkshauptmannschaft Grieskirchen (wniosek Unabhängiger Verwaltungssenat des Landes Oberösterreich o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (1)

(Art.104 ust. 3 akapit pierwszy regulaminu - Swoboda przepływu osób - Art. 43 WE - Założenie szkoły prawa jazdy)

(2006/C 60/30)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-117/05, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Unabhängiger Verwaltungssenat des Landes Oberösterreich postanowieniem z dnia 4 marca 2005 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 10 marca 2005 r., w postępowaniu: Manfred Seidl przeciwko Bezirkshauptmannschaft Grieskirchen, Trybunał (piąta izba), w składzie: J. Makarczyk, prezes izby, R. Silva de Lapuerta (sprawozdawca) i J. Klučka, sędziowie; rzecznik generalny: A. Tizzano, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 2 grudnia 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

Artykuł 43 WE należy interpretować w ten sposób, że przepis ten sprzeciwia się uregulowaniu Państwa Członkowskiego, które zakazuje wydania zezwolenia na prowadzenie szkoły prawa jazdy osobie, która posiada już inne zezwolenie na prowadzenie szkoły jazdy.

---

(1)  Dz.U. C 155 z 25.06.2005

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/15

---

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU

(czwarta izba)

z dnia 13 grudnia 2005 r.

w sprawie C- 177/05 María Cristina Guerrero Pecino przeciwko Fondo de Garantía Salarial (Fogasa) (wniosek Juzgado de lo Social Único de Algeciras o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 104 § 3 zdanie pierwsze regulaminu - Polityka społeczna - Ochrona pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy - Dyrektywa 80/987/EWG (zmieniona dyrektywą 2002/74/WE) - Odszkodowanie uzgodnione w ugodzie - Wypłata należności zapewniona przez instytucję udzielającą gwarancji - Wypłata należności uzależniona od wydania orzeczenia sądowego)

(2006/C 60/31)

Język postępowania: hiszpański

W sprawie C-177/05 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Juzgado de lo Social Único de Algeciras (Hiszpania) postanowieniem z dnia 30 marca 2005 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 20 kwietnia 2005 r., w postępowaniu: María Cristina Guerrero Pecino przeciwko Fondo de Garantía Salarial (Fogasa), Trybunał (czwarta izba), w składzie: K. Schiemann, prezes izby, N. Colneric (sprawozdawca) i E. Juhász, sędziowie; rzecznik generalny: A. Tizzano, sekretarz: R. Grass, wydał w dniu 13 grudnia 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

Jeśli zgodnie z właściwymi przepisami krajowymi odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy, które zostało zasądzone w orzeczeniu sądowym lub decyzji administracyjnej powinno być uznane na podstawie prawa krajowego jako odszkodowanie należne w związku z ustaniem stosunku pracy w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy Rady 80/987/EWG z dnia 20 października 1980 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy, zmienionej dyrektywą 2002/74/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r., to odszkodowanie o takim samym charakterze, ustalone w trakcie postępowania ugodowego przed sądem, tak jak w sprawie w postępowaniu przed sądem krajowym, również powinno być uznane za odszkodowanie należne w związku z ustaniem stosunku pracy w rozumieniu tego przepisu. Sąd krajowy nie powinien stosować przepisu, który narusza zasadę równości wyłączając odszkodowanie ustalone w ugodzie z pojęcia „odszkodowania należnego” w rozumieniu tego przepisu.

---

(1)  Dz. U. C 155 z 25.06.2005 r.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/15

---

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 22 września 2005 r. w sprawie T-130/03 Alcon, INC przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) wniesione przez Alcon, INC w dniu 23 listopada 2005 r.

(Sprawa C-412/05 P)

(2006/C 60/32)

Język postępowania: angielski

W dniu 23 listopada 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Aldon, INC, Hünenberg (Szwajcaria) reprezentowanej przez Garretta Breena, Solicitor, Landwell Solicitors, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 22 września 2005 r. w sprawie T—130/03 Alcon, INC przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory).

Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:

1.	uchylenie spornego wyroku;

2.	jeśli zajdzie taka potrzeba, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji;

3.	obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)lub/i interwenienta kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi, iż Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo i art. 43 ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia nr 40/94 i opiera to twierdzenie na następujących podstawach:

1.

Sąd Pierwszej Instancji błędnie wywnioskował, że argumentacja strony wnoszącej odwołanie, która twierdzi, iż miało miejsce naruszenie art. 43 ust. 2 oraz ust. 3 rozporządzenia nr 40/94 (1) odnoszące się do spełnienia przesłanek dotyczących rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego przez interwenienta była niedopuszczalna jako stanowiąca podniesienie nowego zarzutu w rozumieniu art. 48 § 2 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji. Wnoszący odwołanie zawsze kwestionował wcześniejsze używanie przez interwenienta jego znaku towarowego i bez znaczenia pozostaje dokonywanie rozróżnienia między kontekstem używania a rzeczywistością tego używania. W konsekwencji, nie był to nowy zarzut.

2.	Jeśli, zaś w przeciwieństwie do powyższego mamy do czynienia z nowym zarzutem to można go uzasadnić tym, iż jego podstawą są nowe okoliczności prawne, które ujawniły się w toku postępowania zgodnie z art. 48 § 2 akapit pierwszy regulaminu.

3.

Ponadto Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo, dochodząc do wniosku, iż nawet gdyby zarzut ten był dopuszczalny to Sąd Pierwszej Instancji był związany badaniem zgodności z prawem decyzji izby odwoławczej OHIM opierając się na stanie faktycznym i prawnym, jaki przedstawiono izbie odwoławczej. Wnoszący odwołanie utrzymuje, że nastąpiła błędna ocena stanu prawnego sprawy i że w konsekwencji Sąd Pierwszej Instancji odmówił zastosowania swojego własnego orzecznictwa dotyczącego rzeczywistości używania.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 11, z 14.1.94, str. 1-36)

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/16

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Symvoulio tis Epikrateias z dnia 31 sierpnia 2005 r. w sprawie 1) Ntionik Anonymi Etaireia Emborias H/Y, Logismikou kai Parochis Ypiresion Michanografisis (Ntionik A.E.) i 2) Ioannis Michaïl Pikoulas przeciwko Epitropi Kefalaiagoras

(Sprawa C-430/05)

(2006/C 60/33)

Język postępowania: grecki

W dniu 2 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Symvoulio tis Epikrateias (Grecja), z dnia 31 sierpnia 2005 r. w sprawie 1) Ntionik Anonymi Etaireia Emborias H/Y, Logismikou kai Parochis Ypiresion Michanografisis (Ntionik A.E.) i 2) Ioannis Michaïl Pikoulas przeciwko Epitropi Kefalaiagoras.

Symvoulio tis Epikrateias zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy w świetle art. 21 dyrektywy 2001/34/WE z dnia 28 maja 2001 r. Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie dopuszczenia papierów wartościowych do publicznego obrotu giełdowego oraz informacji dotyczących tych papierów wartościowych, które podlegają publikacji (1) ustawodawca krajowy może, w przypadku gdy informacje zawarte w prospekcie emisyjnym okazują się nieprawidłowe lub wprowadzające w błąd, ustanowić sankcje administracyjne nie tylko względem osób, które są wyraźnie wymienione w tym prospekcie jako osoby odpowiedzialne, lecz również względem emitenta papierów wartościowych, które mają być dopuszczone do obrotu giełdowego, oraz, nie czyniąc różnicy, względem członków zarządu bez względu na to, czy członków zarządu uznaje się za odpowiedzialnych w wyżej wymienionym znaczeniu?

---

(1)  Dz.U. L 184 z 6.7.2001, str. 1.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/16

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (Civil Division) (England and Wales) postanowieniem z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie The International Transport Workers' Federation i The Finnish Seamen's Union przeciwko Viking Line ABP i OU Viking Line Eesti

(Sprawa C-438/05)

(2006/C 60/34)

Język postępowania: angielski

W dniu 6 grudnia do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Court of Appeal (Civil Division) (England and Wales) z dnia 23 listopada 2005 r. w postępowaniu The International Transport Workers' Federation i The Finnish Seamen's Union przeciwko Viking Line ABP i OU Viking Line Eesti,

Court of Appeal (Civil Division) (England and Wales) zwraca się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

Zakres stosowania przepisów o swobodzie przepływu osób, usług i kapitału

1)

Czy jeśli dany związek zawodowy lub zrzeszenie związków zawodowych podejmuje działania zbiorowe przeciwko prywatnemu przedsiębiorcy celem zmuszenia go do zawarcia porozumienia zbiorowego ze związkiem zawodowym w określonym Państwie Członkowskim, czego skutkiem jest uczynienie bezcelową zmiany aktualnej przynależności statku na przynależność do innego Państwa Członkowskiego, działania takie nie objęte są hipotezą art. 43 Traktatu WE lub rozporządzeniem nr 4055/86 z przyczyn dotyczących polityki społecznej WE, w tym między innymi przepisów Tytułu XI Traktatu WE, w szczególności poprzez analogię z rozstrzygnięciem Trybunału w sprawie C-67/96 Albany [1996], Rec. str. I- 5751, pkt 52-64?

Horyzontalny skutek bezpośredni

2)

Czy art. 43 Traktatu WE lub rozporządzenie 4055/86 wywołują horyzontalny skutek bezpośredni przyznając prywatnemu przedsiębiorcy prawa, na które może się on powoływać przeciwko innemu podmiotowi prawa prywatnego, w szczególności przeciwko związkowi zawodowemu lub zrzeszeniu związków zawodowych w przypadku działania zbiorowego podjętego przez ten związek lub zrzeszenie?

Występowanie ograniczeń w swobodnym przepływie

3)

Czy jeśli dany związek zawodowy lub zrzeszenie związków zawodowych podejmuje działanie zbiorowe przeciwko prywatnemu przedsiębiorcy celem zmuszenia go do zawarcia porozumienia zbiorowego ze związkiem zawodowym w określonym Państwie Członkowskim, czego skutkiem jest uczynienie bezcelową zmiany aktualnej przynależności statku na przynależność do innego Państwa Członkowskiego, działania takie stanowią ograniczenie w rozumieniu art. 43 Traktatu WE lub rozporządzenia 4055/86?

4)

Czy polityka zrzeszenia związków zawodowych, zgodnie z którą statek powinien być zarejestrowany w państwie, w którym faktycznie czerpane są z niego korzyści i w którym sprawowana jest nad nim rzeczywista kontrola, tak by związki zawodowe takiego państwa miały prawo do zawarcia porozumienia zbiorowego dotyczącego tego statku, stanowi ograniczenie bezpośrednio dyskryminujące, pośrednio dyskryminujące czy niedyskryminujące w rozumieniu art. 43 Traktatu WE lub rozporządzenia 4055/86?

5)

Czy przy ustalaniu czy dane działanie zbiorowe związku zawodowego lub zrzeszenia związków zawodowych stanowi ograniczenie bezpośrednio dyskryminujące, pośrednio dyskryminujące czy niedyskryminujące w rozumieniu art. 43 Traktatu WE lub rozporządzenia 4055/86, istotne są subiektywne intencje związku podejmującego taką akcję, czy też sąd krajowy powinien oprzeć się w tym względzie na obiektywnych skutkach takiego działania?

Przedsiębiorczość/Usługi

6)

Czy w sytuacji, w której spółka-matka ma siedzibę w Państwie Członkowskim A i zamierza skorzystać ze swobody przedsiębiorczości dokonując zmiany aktualnej przynależności statku na przynależność do Państwa Członkowskiego B, w którym ma on być eksploatowany przez istniejącą spółkę zależną zarejestrowaną w Państwie Członkowskim B, w której to spółce zależnej spółka-matka posiada wszystkie udziały i która jest bezpośrednio kontrolowana przez spółkę-matkę: a) działanie zbiorowe podjęte przez związek zawodowy lub zrzeszenie związków zawodowych mające na celu uczynienie powyższego zabiegu bezcelowym lub grożenie podjęciem takiego działania może stanowić ograniczenie przysługującej spółce-matce swobody przedsiębiorczości w rozumieniu art. 43 WE i czy b) po dokonaniu zmiany przynależności statku spółka zależna może powoływać się na rozporządzenie 4055/86 w odniesieniu do świadczenia przez nią usług z Państwa Członkowskiego B do Państwa Członkowskiego A?

Zasadność

Bezpośrednia dyskryminacja

7)

Jeśli działanie zbiorowe związku zawodowego lub zrzeszenia związków zawodowych stanowi dyskryminujące ograniczenie w rozumieniu art. 43 Traktatu WE lub rozporządzenia 4055/86, czy może ono być uznane za uzasadnione na podstawie wyjątku dotyczącego porządku publicznego, o którym mowa w art. 46 Traktatu WE z tej przyczyny, że: a) podejmowanie działań zbiorowych (w tym strajku) jest prawem podstawowym chronionym prawem wspólnotowym lub b) stanowi ochronę pracowników?

Polityka ITF: obiektywne uzasadnienie

8)

Czy stosowanie polityki zrzeszenia związków zawodowych, zgodnie z którą statek powinien być zarejestrowany w państwie, w którym faktycznie czerpane są z niego korzyści i w którym sprawowana jest nad nim rzeczywista kontrola, tak by związki zawodowe takiego państwa miały prawo do zawarcia porozumienia zbiorowego dotyczącego tego statku, prowadzi do osiągnięcia równowagi między podstawowym prawem socjalnym, jakim jest prawo do podejmowania akcji zbiorowych a swobodą przedsiębiorczości i swobodą świadczenia usług i czy jest ono obiektywnie uzasadnione, właściwe, proporcjonalne i w zgodzie z zasadą wzajemnego uznawania?

Działania FSU: obiektywne uzasadnienie

9)

Czy w sytuacji, w której:   spółka-matka z siedzibą w Państwie Członkowskim A jest właścicielem statku przynależącego do Państwa Członkowskiego A i świadczy ona usługi promowe między Państwem Członkowskim A a Państwem Członkowskim B przy pomocy tego statku;   spółka-matka zamierza zmienić aktualną przynależność statku na przynależność do Państwa Członkowskiego B, aby móc stosować warunki zatrudnienia mniej korzystne niż obowiązujące w Państwie Członkowskim A;   spółka-matka z siedzibą w Państwie Członkowskim A posiada wszystkie udziały w kapitale zakładowym spółki zależnej z siedzibą w Państwie Członkowskim B i ta spółka zależna jest przez nią zarządzana i kontrolowana;   zamierza się powierzyć eksploatację statku spółce zależnej z chwilą zmiany jego przynależności na przynależność do Państwa Członkowskiego B z załogą zatrudnioną w Państwie Członkowskim B objętą porozumieniem zbiorowym wynegocjowanym ze zrzeszonym w ITF związku zawodowym Państwa Członkowskiego B;   korzyści ze statku nadal będą faktycznie czerpane przez spółkę-matkę, a statek będzie charterowany na rzecz spółki zależnej;   przy pomocy statku nadal świadczone będą codziennie usługi promowe między Państwem Członkowskim A a Państwem Członkowskim B;   związek zawodowy z siedzibą w Państwie Członkowskim A podejmuje działanie zbiorowe mające na celu zmuszenie spółkę-matkę lub spółkę zależną do zawarcia z nim porozumienia zbiorowego, zgodnie z którym warunki akceptowane przez związek zawodowy z siedzibą w Państwie Członkowskim A stosowane będą do załogi statku również po dokonaniu zmiany jego przynależności i którego skutkiem będzie uczynienie bezcelową zmiany przynależności statku na przynależność do Państwa Członkowskiego B,   omawiane działanie zbiorowe prowadzi do osiągnięcia równowagi między podstawowym prawem socjalnym, jakim jest prawo do podejmowania działań zbiorowych a swobodą przedsiębiorczości i swobodą świadczenia usług i czy jest ono obiektywnie uzasadnione, właściwe, proporcjonalne i zgodne z zasadą wzajemnego uznawania?

10)

Czy odpowiedź na pytanie 9) byłaby inna, gdyby spółka-matka zobowiązała się przed sądem w imieniu własnym oraz w imieniu wszystkich spółek należących do tej samej grupy do niewypowiadania stosunku pracy żadnej z zatrudnionych osób z powodu zmiany przynależności statku (które to zobowiązanie nie wymagałoby przedłużenia krótkoterminowych umów o pracę ani nie uniemożliwiło przeniesienia któregokolwiek z pracowników na tych samych warunkach)?

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/18

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Bundesfinanzhof z dnia 3 listopada 2005 r. w sprawie Finanzamt Oschatz przeciwko Zweckverband zur Trinkwasserversorgung und Abwasserbeseitigung Torgau-Westelbien

(Sprawa C-442/05)

(2006/C 60/35)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 14 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Bundesfinanzhof (Federalny Sąd ds. Finansów), z dnia 3 listopada 2005 r. w sprawie Finanzamt Oschatz przeciwko Zweckverband zur Trinkwasserversorgung und Abwasserbeseitigung Torgau-Westelbien.

Bundesfinanzhof zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

Czy podłączenie instalacji należących do właściciela nieruchomości (tzw. „podłączenie domowe”) do sieci dystrybucji wody przez spółkę świadczącą usługi w zakresie dostawy wody za opłatą naliczaną odrębnie wchodzi w zakres pojęcia „dostawa wody” w rozumieniu szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. (1) w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (Załącznik D pkt 2 i Załącznik H Kategoria 2)?

---

(1)  Dz.U. L 145, str. 1.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/18

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Dioikitiko Protodikeio Athinon z dnia 30 grudnia 2004 r. w sprawie Aikaterini Stamatelaki przeciwko N.P.D.D. Organismos Asfaliseos Eleftheron Epangelmation (O.A.E.E.)

(Sprawa C-444/05)

(2006/C 60/36)

Język postępowania: grecki

W dniu 14 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Dioikitiko Protodikeio Athinon z dnia 30 grudnia 2004 r. w sprawie Aikaterini Stamatelaki przeciwko N.P.D.D. Organismos Asfaliseos Eleftheron Epangelmation (O.A.E.E.).

Dioikitiko Protodikeio Athinon zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

A)

Czy ustawodawstwo krajowe, które w każdym przypadku wyklucza udzielenie osobie ubezpieczonej przez krajową instytucję ds. ubezpieczeń społecznych zwrotu kosztów leczenia w prywatnej zagranicznej placówce opieki zdrowotnej, za wyjątkiem przypadków dotyczących dzieci w wieku poniżej 14 lat, stanowi ograniczenie zasady swobody świadczenia usług wewnątrz Wspólnoty, przewidzianej w art. 49 i nast. WE, jeżeli przewiduje ono natomiast możliwość zwrotu tych kosztów leczenia, po uzyskaniu zgody, jeżeli leczenie to miało miejsce w publicznej placówce opieki zdrowotnej za granicą, przy czym zgoda ta jest wydawana wtedy, gdy osoba ubezpieczona nie ma możliwości skorzystania we właściwym czasie ze stosownej terapii w placówce opieki zdrowotnej, z którą instutucja ds. ubezpieczeń społecznych, w której jest ona ubezpieczona podpisała umowę?

B)

W przypadku udzielenia odpowiedzi pozytywnej na pierwsze pytanie, czy można uznać, że to ograniczenie podyktowane było nadrzędnymi względami interesu ogólnego, takimi jak, w szczególności, potrzeba uniknięcia ryzyka poważnego uszczerbku dla równowagi finansowej greckiego systemu zabezpieczeń społecznych lub zachowania jakości, równowagi i powszechnego dostępu do opieki lekarskiej i szpitalnej?

C)

W przypadku udzielenia odpowiedzi pozytywnej na drugie pytanie, czy tego typu ograniczenie można uznać za dozwolone, w tym znaczeniu, że nie narusza ono zasady proporcjonalności, to znaczy, że wykracza poza to co jest obiektywnie niezbędne do osiągnięcia zamierzonego celu i że tego rezultatu nie można osiągnąć za pomocą mniej surowych przepisów?

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/19

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Bundesfinanzhof z dnia 20 października 2005 r. w sprawie Werner Haderer przeciwko Finanzamt Wilmersdorf

(Sprawa C-445/05)

(2006/C 60/37)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 14 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Bundesfinanzhof (federalny sąd ds. finansów, Niemcy), z dnia 20 października 2005 r. w sprawie Werner Haderer przeciwko Finanzamt Wilmersdorf.

Bundesfinanzhof zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy nauczanie przez prywatnego nauczyciela, obejmujące edukację szkolną i uniwersytecką jest zwolnione z opodatkowania na mocy art. 13 część A ust. 1 lit. j) dyrektywy 77/388/EWG (1) jedynie w przypadku gdy prywatny nauczyciel świadczy usługi nauczania bezpośrednio uczniom/studentom jako odbiorcom tych usług, a zatem jest przez nich opłacany, czy też wystarczy, aby nauczyciel taki świadczył usługi nauczania szkole lub uniwersytetowi jako odbiorcom tych usług?

---

(1)  Dz.U. L 145 z 1977, str. 1.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/19

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Cour de cassation (Francja) z dnia 13 grudnia 2005 r. w sprawie Société Elisa (Européenne et luxembourgeoise d'investissements SA) przeciwko Directeur général des impôts, Direction des services généraux et de l'informatique et Ministère public

(Sprawa C-451/05)

(2006/C 60/38)

Język postępowania: francuski

W dniu 19 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Cour de cassation (Francja), z dnia 13 grudnia 2005 r. w sprawie Société Elisa (Européenne et luxembourgeoise d'investissements SA) przeciwko Directeur général des impôts, Direction des services généraux et de l'informatique et Ministère public.

Cour de cassation (Francja) zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1)

Czy art. 52 WE i nast. oraz art. 73 B i nast. Traktatu WE sprzeciwiają się regulacji takiej jak ta, przewidziana w art. 990 D i nast. Powszechnego kodeksu podatkowego, która przyznaje osobom prawnym, mającym rzeczywiste centrum zarządzania we Francji uprawnienie do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania z tytułu podatku od rzeczywistej wartości rynkowej nieruchomości we Francji, których są właścicielami, a która uzależnia to uprawnienie, w przypadku osób prawnych, których rzeczywiste centrum zarządzania znajduje się na obszarze innego państwa, nawet jeżeli dotyczyłoby to Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, od istnienia konwencji o wzajemnej pomocy administracyjnej zawartej między Francją a tym państwem w sprawie zwalczania oszustw podatkowych i unikania opodatkowania, czy też od okoliczności, w których na mocy traktatu zawierającego klauzulę o niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową, te osoby prawne nie powinny podlegać większemu obowiązkowi podatkowemu od tego jakiemu podlegają osoby prawne, których rzeczywiste centrum zarządzania znajduje się we Francji?

2)	Czy opłata będąca przedmiotem sporu stanowi podatek od kapitału w rozumieniu art. 1 dyrektywy Rady z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz Państw Członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich i pośrednich (1)?

3)

Czy wobec uzyskania odpowiedzi pozytywnej, nałożone na Państwa Członkowskie obowiązki zakresie wzajemnej pomocy podatkowej przewidziane przez ww. dyrektywę z dnia 19 grudnia 1977 r. sprzeciwiają się wykonaniu przez Państwa Członkowskie na mocy dwustronnej konwencji o administracyjnej pomocy w dziedzinie podatków, obowiązków o tym samym charakterze, wykluczających kategorie podatników takich jak luksemburskie spółki holdingowe?

4)

Czy art. 52 i nast. oraz art. 73 B i nast. Traktatu WE nakładają na Państwo Członkowskie, które zawarło z innym państwem będącym lub nie członkiem Unii Europejskiej konwencję zawierającą klauzulę o niedyskryminacji w dziedzinie podatków, obowiązek przyznania na rzecz osoby prawnej, której rzeczywiste centrum zarządzania znajduje się na terytorium innego Państwa Członkowskiego, w przypadku gdy ta osoba prawna posiada jedną lub kilka nieruchomości na terytorium pierwszego Państwa Członkowskiego i gdy drugie Państwo Członkowskie nie jest związane z pierwszym państwem klauzulą wzajemności, tych samych korzyści, co przyznane przez tą klauzulę?

---

(1)  Dyrektywa Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz Państw Członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich (Dz.U. L 336, str.15).

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/20

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Finanzgericht des Landes Brandenburg z dnia 23 listopada 2005 w sprawie Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde

(Sprawa C-453/05)

(2006/C 60/39)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 20 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Finanzgericht des Landes Brandenburg z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde Velvet

Finanzgericht des Landes Brandenburg zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1)

Czy ma miejsce usługa pośrednictwa w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 1 dyrektywy 77/388/EWG (1) gdy podatnik — ewentualnie reprezentowany przez subagenta — oferuje pozyskanym przez siebie klientom kredyty udzielane przez różnych kredytodawców, z którymi podatnik ten wcześniej uzgodnił ogólne warunki mające zastosowanie do jego klientów i od których otrzymuje prowizję za pośrednictwo dotyczące danego produktu, pomimo iż w transakcji tej to podatnik był osobą, która badała i dokonywała analizy sytuacji majątkowej klientów, a także ich potrzeb osobistych i finansowych, czy też przeciwnie, jest to usługa zależna, pomocnicza względem świadczenia głównego, którym jest usługa finansowa nieobjęta zakresem zastosowania art. 13 część B lit. d) nr 1 dyrektywy 77/388/EWG?

2)

Czy dla zwolnienia z podatku obrotowego pośrednictwa kredytowego na podstawie art. 13 część B lit. d) pkt 1 dyrektywy 77/388/EWG wymagane jest, aby: a) istniał bezpośredni stosunek umowny pomiędzy pośrednikiem a kredytobiorcą albo kredytodawcą oraz by b) pośrednik kontaktował się nie tylko z kredytobiorcą, ale także z kredytodawcą, z którym osobiście powinien uzgodnić szczegóły umowy, czy też przeciwnie, zwolnienie z podatku obejmuje również prowizję uzyskaną przez podatnika od głównego agenta, dla którego pracuje w charakterze subagenta i w imieniu którego występuje wobec klientów, tytułem wynagrodzenia za to, iż owi klienci podpiszą umowy ze wskazanymi przez subagenta kredytodawcami, przy czym subagent nie kontaktuje się z kredytodawcą?

---

(1)  Dz. U. L 145, str. 1

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/20

---

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (czwarta izba) z dnia 5 października 2005 r. w sprawach połączonych T-366/03 i T-235/04 wniesione przez Republikę Austrii w dniu 7 grudnia 2005 r.

(Sprawa C-454/05 P)

(2006/C 60/40)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 22 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Republiki Austrii, reprezentowanej przez adwokata Dr. Harald Dossi'ego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 5 października 2005 r. w sprawach połączonych T-366/03 i T-235/04.

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

1)

uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (czwarta izba) z dnia 5 października 2005 r. w sprawach połączonych T-366/03 i T-235/04 Land Oberösterreich i Republika Austrii, strony skarżące, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, strona pozwana (1), w sprawie skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2003/653/WE z dnia 2 września 2003 r. w sprawie przepisów krajowych dotyczących zakazu stosowania organizmów genetycznie zmodyfikowanych w kraju związkowym Górna Austria, notyfikowanych przez Republikę Austrii na podstawie art. 95 ust. 5 WE (2);

2)	obciążenie Komisji kosztami całego postępowania;

3)	stwierdzenie nieważności wspomnianej decyzji Komisji lub ewentualnie skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji.

Zarzuty i główne argumenty:

Sąd Pierwszej Instancji, wydając zaskarżony wyrok z dnia 5 października 2005 r., popełnił z jednej strony błędy proceduralne, które naruszyły interesy Republiki Austrii, a z drugiej strony naruszył prawo wspólnotowe.

W zaskarżonym wyroku rozpatrywane jest tylko kryterium „specyficznego problemu”; pozostałe kryteria art. 95 ust. 5 WE nie zostały zbadane, po tym jak sąd doszedł do wniosku, że nie występuje specyficzny problem Państwa Członkowskiego składającego wniosek. Sąd nie rozpatrywał jednak kwestii „specyficznego problemu” z taką dokładnością, która byłaby odpowiednia dla jej znaczenia dla wyniku postępowania. Zaniechanie szczegółowego rozpatrzenia podniesionych w tej kwestii argumentów stanowi z jednej strony naruszenie zasady kontradyktoryjności, a z drugiej strony naruszenie obowiązku uzasadnienia, co w każdym z obu przypadków stanowi wadę proceduralną.

Naukowa ocena zagrożeń ma wyjątkowe znaczenie przede wszystkim w dziedzinie ochrony środowiska naturalnego, w szczególności w wyniku stosowania zasady ostrożności, i wymaga w ramach postępowania na podstawie art. 95 ust. 5 WE pełnego zbadania argumentów naukowych, szczególnie w wypadku choćby minimalnych wątpliwości, czy poziom ochrony przewidziany przez środek harmonizujący jest wystarczający. Jednakże ani Komisja, ani też następnie Sąd nie rozpatrzyły merytorycznie argumentów podniesionych przez Republikę Austrii i nie zbadały notyfikowanego pełni niezbędności notyfikowanego środka dotyczącego ochrony środowiska naturalnego. Decyzja Komisji i wyrok Sądu opierają się na studium EFTA [Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności], które zasadniczy argument strony austriackiej — kwestię koegzystencji kultur genetycznie zmodyfikowanych i niezmodyfikowanych — potraktowało w sposób marginalny i w żadnym wypadku w sposób specyficzny w odniesieniu do kraju związkowego Górna Austria. Sąd w ogóle nie rozpatrzył przedstawionych dowodów naukowych w świetle zasady ostrożności.

W końcu wnosząca odwołanie stoi na stanowisku, że wcześniejsze orzecznictwo Trybunału nie sprzeciwia się przeprowadzeniu postępowania kontradyktoryjnego na podstawie art. 95 ust. 5 WE, a stanowisko prawne Sądu w tym względzie stanowi naruszenie prawa wspólnotowego. Ponieważ nieprzeprowadzenie takiego postępowania narusza prawo do przedstawienia stanowiska, zdaniem skarżącej już z tego powodu należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji Komisji.

---

(1)  Dz.U. C 296 z 26.11.2005 r.

(2)  Dz.U. L 230, str. 34

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/21

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Finanzgericht Hamburg z dnia 1 grudnia 2005 w sprawie Velvet & Steel Immobilien und Handel GmbH przeciwko Finanzamt Hamburg-Eimsbüttel

(Sprawa C-455/05)

(2006/C 60/41)

język postępowania: niemiecki

W dniu 23 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Finanzgericht Hamburg z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie Velvet & Steel Immobilien und Handel GmbH przeciwko Finanzamt Hamburg-Eimsbüttel.

Finanzgericht Hamburg zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy art. 13 część B lit. d) pkt 2 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG (1) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, w odniesieniu do pojęcia „przejęcie zobowiązań” należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono jedynie zobowiązania pieniężne, czy też, że obejmuje on także przejęcie innych zobowiązań, takich jak na przykład zobowiązanie do świadczenia usług?

---

(1)  Dz.U. L 145, str. 1.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/21

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Landgericht Wiesbaden z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie Schutzverband der Spirituosen-Industrie e.V. przeciwko Diageo Deutschland GmbH

(Sprawa C-457/05)

(2006/C 60/42)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 27 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Landgericht Wiesbaden (Niemcy) z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie Schutzverband der Spirituosen-Industrie e.V. przeciwko Diageo Deutschland GmbH.

Landgericht Wiesbaden zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1.

Czy art. 5 ust. 3 lit. b) akapit 2 zd. 2 w związku z art. 5 ust. 3 lit. d) oraz z załącznikiem III sekcja 4 dyrektywy Rady 75/106/EWG z dnia 19 grudnia 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do objętościowego uzupełniania niektórych płynów w opakowaniach jednostkowych (Dz.U. 1975, L 106, str 31, ostatnio zmienionej na mocy aktu przystąpienia z dnia 23 września 2003 r., Dz.U. L 236, str 33, zwanej dalej „dyrektywą 75/106/EWG”) należy interpretować w ten sposób, że produkty, których opakowanie ma objętość 0,071 litra, zgodnie z prawem wytworzone lub wprowadzone do obrotu w Irlandii i w Zjednoczonym Królestwie, mogą również zostać wprowadzone do obrotu w pozostałych Państwach Członkowskich WE?

2.	Jeżeli na pytanie 1 zostanie udzielona odpowiedź negatywna, czy art. 5 ust. 3 lit. b) akapit 2 zd. 2 w związku z art. 5 ust. 3 lit. d) oraz z załącznikiem III sekcja 4 dyrektywy 75/106/EWG jest zgodny z zasadą swobodnego przepływu towarów wynikającą z art. 28 i 30 WE?

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/22

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Oberster Gerichtshof z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie Mohamed Jouini, Okay Gönen, Hasan Bajric, Gerald Huber, Manfred Ortner, Sükran Karacatepe, Franz Mühlberger, Nakil Bakii, Hannes Kranzler, Jürgen Mörth, Anton Schneeberger, Dietmar Susteric, Sascha Wörnhör, Aynur Savci, Elena Peter, Egon Schmöger, Mehmet Yaman, Dejan Preradovic, Andreas Mitter, Wolfgang Sorger, Franz Schachenhofer, Herbert Weiss, Harald Kaineder, Ognen Stajkovski i Jovica Vidovic przeciwko PPS Princess Personal Service GmbH

(Sprawa C-458/05)

(2006/C 60/43)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 29 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Oberster Gerichtshof z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie Mohamen Jouini i in. przeciwko PPS Princess Personal Service GmbH.

Oberster Gerichtshof zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy jeżeli w ramach stałej współpracy dwóch przedsiębiorstw pracy tymczasowej mimo braku odrębnej struktury organizacyjnej pierwszego z nich, pracownik biurowy, dyrektor oddziału i doradca klientów zostają przeniesieni z pierwszego przedsiębiorstwa pracy tymczasowej do drugiego takiego przedsiębiorstwa i wykonują w nim porównywalną pracę oraz w ramach współpracy pomiędzy tymi przedsiębiorstwami wraz z nimi przeniesiona zostaje w całości lub w części około jedna trzecia pracowników tymczasowych i odpowiadający im klienci (dla których pracowało, zależnie od konkretnego zlecenia, od 3 do 50 pracowników tymczasowych) stanowi to przeniesienie zakładu lub jego części w rozumieniu art. 1 dyrektywy Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów (1)?

---

(1)  Dz.U. L 82, str. 16

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/22

---

Skarga wniesiona dnia 23 grudnia 2005 r. przez Rzeczpospolitą Polską przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-460/05)

(2006/C 60/44)

język postępowania: polski

W dniu 23 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Rzeczpospolitej Polskiej, reprezentowanej przez Jarosława Pietrasa, przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

1)	Stwierdzenie nieważności art. 33 ust. 2 oraz art. 43 ust. 3 dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (1).

2)	Rozpoznanie sprawy w języku polskim.

3)	Obciążenie Rady Unii Europejskiej oraz Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Rząd Rzeczpospolitej Polskiej podnosi zarzut naruszenia istotnego wymogu proceduralnego poprzez niedostateczne uzasadnienie przyjętego brzmienia art. 33 ust. 2 oraz art. 43 ust. 3 dyrektywy 2005/36/WE.

Artykuły te określają odrębne zasady uznawania praw nabytych, mające zastosowanie w odniesieniu do polskich kwalifikacji pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną oraz położnych, które stanowią wyjątek od reguł dotyczących uznawania praw nabytych pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną oraz położnych, obowiązujących w odniesieniu do kwalifikacji uzyskanych w pozostałych Państwach Członkowskich. W preambule dyrektywy 2005/36/WE brak jest uzasadnienia przyjęcia powyższych odmiennych reguł uznawania praw nabytych pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną oraz położnych, legitymujących się polskimi kwalifikacjami zawodowymi.

Brak uzasadnienia przyjęcia powyższych środków stanowi naruszenie dyspozycji art. 253 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską z uwagi na fakt, iż odnośne środki utraciły w toku prac legislacyjnych, zmierzających do przyjęcia dyrektywy 2005/36/WE, atrybut środków korzystających ze statusu regulacji niewymagających odrębnego uzasadnienia. Środki powyższe, mimo iż ich treść ustalona została w przepisach Traktatu Akcesyjnego, w świetle art. 9 Traktatu Akcesyjnego oraz przebiegu prac nad dyrektywą 2005/36/WE, nie korzystają z domniemania prawidłowego uzasadnienia poprzez sam fakt ustalenia ich treści w tym Traktacie.

---

(1)  Dz.Urz.UE L 255 z 30.09.2005, str. 22.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/23

---

Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-462/05)

(2006/C 60/45)

Język postępowania: portugalski

W dniu 22 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez R. Lyala i M. Alfonso, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Portugalskiej.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1.	stwierdzenie, że utrzymując w mocy obniżoną stawkę podatku od wartości dodanej wynoszącą 5 %, która jest stosowana do opłat za przejazd przez most na rzece Tag w Lizbonie, Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 12 i 28 szóstej dyrektywy (1);

2.	obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Jak wynika z wyroku Trybunału z dnia 8 marca 1998 r. w sprawie C-276/98 Komisja przeciwko Portugalii, Rec. str. I-1699, oraz nawiązując do tego, co uznały w sposób domniemany władze portugalskie, szósta dyrektywa nie zawiera żadnych przepisów zezwalających na zastosowanie do rzeczonych usług obniżonej 5 % stawki opodatkowania. Niemniej władze portugalskie zwlekały w nieskończoność z zaniechaniem uchybiania zobowiązaniom, które ciążyły na nich od 1 stycznia 1995 r., powołując się na serię sprzecznych argumentów, a także na dwuznaczne oświadczenia oraz na często zmieniane stanowiska, dotyczące możliwości zastosowania art. 4 ust. 5 szóstej dyrektywy.

Po gruntownym zbadaniu przez Komisję argumentów i różnych stanowisk przyjętych w tej kwestii przez rząd portugalski w postępowaniu poprzedzającym wniesienie skargi, Komisja uważa, że nie zostały spełnione warunki uznania, że art. 4 ust. 5 szóstej dyrektywy ma zastosowanie do omawianych usług.

Jak wynika z art. 12 ust. 3 lit. a) szóstej dyrektywy, obniżona stawka podatku od wartości dodanej może być stosowana jedynie do transakcji podlegających opodatkowaniu, które należą do kategorii wymienionych w załączniku H; sytuacja ta nie ma miejsca w przypadku usług, których głównym celem jest umożliwienie użytkownikom dostępu do infrastruktury drogowej po dokonaniu opłaty za przejazd.

Komisja jest zdania, że powoływany przez władze portugalskie art. 28 ust. 2 lit. e) szóstej dyrektywy nakłada obowiązek zaprzestania stosowania niższej stawki do transakcji, w stosunku do których możliwe było pożądane przejście do stosowania podstawowej stawki opodatkowania. W rzeczywistości, zgodnie z tym co podnosi rząd portugalski, uznanie, że Państwo Członkowskie może po dłuższym lub krótszym okresie stosowania podstawowej stawki opodatkowania, ponownie zastosować niższą stawkę, spowodowałoby, że niewykonalne stałoby się stopniowe lub ustawiczne zbliżanie stawek i poziomów podatku od wartości dodanej, które jest uznane za niezbędne przez prawodawcę wspólnotowego.

W każdym razie, nawet gdyby Trybunał niezgodziłby się z zaproponowaną przez Komisję wąską wykładnią art. 28 ust. 2 lit. e) szóstej dyrektywy, to w dalszym ciągu należałoby stwierdzić, że portugalskie ustawodawstwo przewidujące zastosowanie do opłat za przejazd przez most na rzece Tag w Lizbonie obniżonej stawki podatku wynoszącej 5 %, a w każdym razie stawki niższej od 12 %, nie jest zgodne z tym przepisem.

---

(1)  Szósta dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145 z 1977, str.1).

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/24

---

Skarga wniesiona w dniu 23 grudnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-465/05)

(2006/C 60/46)

Język postępowania: włoski

W dniu 23 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez E. Traversę i E. Montaguti, działających Republice charakterze pełnomocników, przeciwko Republice Włoskiej.

Skarżąca wnosi do Trybunału o:

1.

stwierdzenie, że Republika Włoska stanowiąc, iż — działalność polegająca na świadczeniu prywatnych usług ochrony może być wykonywana tylko po złożeniu przyrzeczenia lojalności Republice Włoskiej; — działalność polegająca na świadczeniu prywatnych usług ochrony może być wykonywana wyłącznie za zgodą prefekta; — ważność wymienionej wyżej zgody ogranicza się do określonego terytorium, a jej wydanie uzależnione jest od liczby i wielkości przedsiębiorstw ochroniarskich działających na tym terytorium; — przedsiębiorstwa świadczące prywatne usługi ochrony obowiązane są dysponować lokalem w każdej z prowincji, w której wykonują swoją działalność; — każdy z członków personelu zatrudnionego w takich przedsiębiorstwach powinien być indywidualnie upoważniony do świadczenia usług ochrony; — aby uzyskać zgodę przedsiębiorstwa świadczące usługi ochrony muszą zatrudniać minimalną/maksymalną ilość osób; — prywatne przedsiębiorstwa świadczące usługi ochrony obowiązane są złożyć kaucję w lokalnym oddziale Cassa depositi i prestiti; — ceny za wykonanie prywatnych usług ochrony ustalane są za zezwoleniem prefekta w ramach określonych limitów uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 43 WE i art. 49 WE.

2.	obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Działalność polegająca na świadczeniu prywatnych usług ochrony nie stanowi swoistego bezpośredniego uczestnictwa w wykonywaniu władztwa publicznego. Dlatego też nie można zastosować do tej działalności przewidzianych w art. 45 WE i 55 WE wyjątków w zakresie swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług.

1)

Obowiązek złożenia ślubowania stanowi przeszkodę, która nie jest ani uzasadniona ani proporcjonalna w odniesieniu do jej celu i rodzaju działalności polegającej na zawodowym świadczeniu usług ochrony. Wymóg złożenia formalnego przyrzeczenia utrudnia dostęp do włoskiego rynku prywatnych usług ochrony przedsiębiorstwom wspólnotowym zniechęcając całkowicie okazjonalnych usługodawców do świadczenia tego typu usług.

2)	Wymóg uzyskania koncesji na świadczenie we Włoszech prywatnych usług ochrony nieuwzględniający podobnych wymogów, którym usługodawca podlega w Państwie Członkowskim jego siedziby stanowi nieuzasadnioną przeszkodę dla swobody świadczenia usług.

3)

Wspólnotowe przedsiębiorstwo świadczące usługi w omawianym sektorze, które zamierza prowadzić działalność we Włoszech na określonej wielkości terytorium obowiązane jest uzyskać tyle koncesji, ile jest prowincji, na terenie których zamierza świadczyć usługi (we Włoszech są 104 prowincje). Właściwy organ (prefekt) może odmówić udzielenia takiej koncesji z uwagi na liczbę i wielkość przedsiębiorstw już działających na takim terytorium.

4)

Przedsiębiorstwo, które zamierza prowadzić działalność na terenie Włoch obowiązane jest dysponować taką ilością lokali, jaka jest ilość przyznanych mu koncesji i objętych nimi prowincji, mimo że nie jest to potrzebne do świadczenia usług. Obowiązek tego rodzaju zaprzecza swobodzie świadczenia usług, albowiem oznacza on, że podmiot świadczący usługi transgraniczne musi mieć siedzibę we Włoszech.

5)

W przypadku okazjonalnego świadczenia usług ochrony włoskie przepisy wymagają, by każda z osób zatrudnionych była indywidualnie upoważniona do wykonywania działalności we Włoszech nie uwzględniając w ogóle kontroli, jakiej podlega każde przedsiębiorstwo świadczące usługi ochrony w Państwie Członkowskim pochodzenia.

6)

Koncesje udzielane przez prefektów mogą oznaczać minimalną/maksymalną liczbę osób zatrudnianych przez przedsiębiorstwo. Niezastosowanie się do tego wymogu pociąga za sobą cofnięcie koncesji. Przepisy takie stanowią przeszkodę dla swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług z uwagi na to, że mogą one uczynić omawiany rynek całkowicie niedostępnym dla małych przedsiębiorstw.

7)	Przewidziany przepisami włoskimi obowiązek złożenia przez przedsiębiorstwa świadczące prywatne usługi ochrony kaucji w Cassa depositi e prestiti nie uwzględnia podobnych — pod względem celów, jakim służą — wymogów nakładanych na takie przedsiębiorstwa w Państwach Członkowskich ich siedziby.

8)	Ograniczenia w swobodnym ustalaniu cen stanowią dalszą przeszkodę zarówno dla swobody przedsiębiorczości, jak i swobody świadczenia usług. Nowy usługodawca, który usiłuje wejść na dany rynek musi stawić czoło konkurentom, a wysokość ceny odgrywa istotną rolę przy pozyskiwaniu klientów.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/25

---

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Finanzgericht Hamburg z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie Willy Kempter KG przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Jonas

(Sprawa C-2/06)

(2006/C 60/47)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 4 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Finanzgericht Hamburg z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie Willy Kempter KG przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Jonas.

Finanzgericht Hamburg zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1.	Czy weryfikacja i zmiana ostatecznej decyzji administracyjnej w celu uwzględnienia dokonanej w międzyczasie przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wykładni odnośnych przepisów prawa wspólnotowego wymaga, aby zainteresowany zaskarżył decyzję do sądu powołując się na prawo wspólnotowe?

2.

Czy podanie o weryfikację i zmianę ostatecznej decyzji administracyjnej sprzecznej w prawem wspólnotowym, niezależnie od warunków sformułowanych w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie C-453/00, jest ze względów nadrzędnych wynikających z prawa wspólnotowego ograniczone w czasie?

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/25

---

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 19 października 2005 r. w sprawie T-415/03 Cofradia de Pescadores „San Pedro” de Bermeo i in. przeciwko Radzie Unii Europejskiej, wpieranej przez Komisję Wspólnot Europejskich, wniesione przez Cofradia de Pescadores „San Pedro” de Bermeo i in. w dniu 9 stycznia 2006 r.

(Sprawa C-6/06 P)

(2006/C 60/48)

Język postępowania: hiszpański

W dniu 19 października 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Cofradia de Pescadores „San Pedro” de Bermeo i in., reprezentowanych przez adwokatów E. Garayara Gutiérreza, G. Martíneza-Villaseñora, A. Garcíę Castilla i M. Troncosa Ferrerę, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzeciej izba) z dnia 19 października 2005 r. w sprawie T-415/03 Cofradia de Pescadores „San Pedro” de Bermeo i in. przeciwko Radzie Unii Europejskiej wspieranej przez Komisje Wspólnot Europejskich.

Wnoszący odwołanie zwracają się do Trybunału o:

1.	uznanie odwołania za dopuszczalne;

2.	w konsekwencji, uchylenie w całości wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 19 października 2005 r. w sprawie T-415/03;

3.

uwzględnienie żądań skarżących przedstawionych w pierwszej instancji, mianowicie: — stwierdzenie, że Rada, przenosząc na podstawie rozporządzeń nr 3074/95, nr 390/97, nr 45/98, nr 48/1999, nr 2742/1999 i nr 2848/2000 część kwoty połowowej sardeli przyznanej Republice Portugalskiej w strefie ICES IX na rzecz Republiki Francuskiej, tak iż kwota ta mogła być poławiana w strefie ICES VIII, spowodowała powstanie odpowiedzialności pozaumownej Wspólnoty oraz naruszyła art. 161 ust. 1 lit. f) Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej do Wspólnot Europejskich, jak i zasadę względnej równowagi i zasady pewności prawa oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ zmniejszyła przypadający Hiszpanii udział procentowy w ogólnym dopuszczalnym połowie sardeli a także udział uprawnionej floty w połowach sardeli dokonywanych w strefie ICES VIII za w latach od 1996 r. do 2000 r.; — zobowiązanie Wspólnoty, reprezentowanej przez Radę, do wypłaty odszkodowania na rzecz skarżących z tytułu szkód poniesionych na skutek aktów Rady, obejmujących zarówno damnum emergens jaki i lucrum cessans, w sposób określony w skardze i załącznikach do niej;

4.	obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie skarżących jest skierowane przeciwko wyrokowi Sądu Pierwszej Instancji z dnia 19 października 2005 r., w którym Sąd oddalił wniesioną przez nich skargę przeciwko Radzie Unii Europejskiej z tytuły odpowiedzialności pozaumownej, zmierzającą do wypłaty odszkodowania za szkody poniesione na skutek zezwolenia przez Radę na przeniesienie części kwoty połowowej na sardele przyznanej Republice Portugalskiej na rzecz Republiki Francuskiej.

Skarżący twierdzą, iż orzekając o wystarczająco poważnym naruszeniu normy wyższego rzędu oraz zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, Sąd dopuścił się naruszenia prawa. Zdaniem skarżących, wbrew orzeczeniu Sądu, Rada nie dysponowała żadnym zakresem swobodnej oceny ani uprawnieniami dyskrecjonalnymi, których istnienie uznał Sąd, wydając zezwolenie na przeniesienie części kwoty połowowej z naruszeniem przepisów proceduralnych jak i uprawnień ustanowionych w tym celu w akcie przystąpienia Królestwa Hiszpanii i rozporządzeniach nr 685/95 (1) i nr 3760/92 (2).

Skarżący podnoszą, iż Sąd dopuścił się jednocześnie naruszenia prawa, zaprzeczając, by zasada względnej równowagi mogła skutkować powstaniem praw podmiotowych po stronie podmiotów indywidualnych. Czyniąc to, Sąd naruszył istotę wspólnej polityki połowowej, podważając z naruszeniem zasad ustalonych przez sam Sąd prawa skarżących do skutecznej ochrony prawnej.

Wreszcie, skarżący zarzucają Sądowi naruszenie ich prawa do obrony, jako że nie tylko pominął on treść sprawozdań przekazanych do akt sprawy w ramach oceny szkody poniesionej na skutek działań Rady, ale również odrzucił jako przedłożone po terminie wnioski dowodowe, które skarżący z definicji mogli wnieść jedynie w trackie postępowania.

Ze względu na ogół przytoczonych racji skarżący wnoszą do Trybunału o uchylenie wyroku Sądu z dnia 19 października 2005 r. oraz orzeczenie, że Wspólnota ponosi odpowiedzialność pozaumowną z tytuły dokonania w latach od 1995 do 2000 r. przeniesienie części kwoty połowowej przyznanej Portugalii na rzecz Francji, co zostało uprzednio uznane przez Trybunał za niezgodne z prawem.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 685/95 z dnia 27 marca 1995 r. w sprawie zarządzania nakładami połowowymi dotyczącymi niektórych obszarów i zasobów połowowych Wspólnoty (Dz.U. L 71, str. 5).

(2)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3760/92 z dnia 20 grudnia 1992 r. ustanawiające wspólnotowy system rybołówstwa i akwakultury (Dz.U. L 389, str. 1),

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/26

---

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 25 października 2005 r. w sprawie T-205/02 Beatriz Salvador García przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Beatriz Salvador García w dniu 9 stycznia 2006 r.

(Sprawa C-7/06 P)

(2006/C 60/49)

Język postępowania: hiszpański

W dniu 9 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Beatriz Salvador García, reprezentowanej przez R. García-Gallardo Gil-Fourniera, D. Domíngueza Péreza i A. Sayaguésa Torresa, avocats, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 25 paździenika 2005 r. w sprawie T-205/02 Beatriz Salvador García przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:

1.	uznanie odwołania za dopuszczalne;

2.	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (pierwsza izba) z dnia 25 października 2005 r. i w razie konieczności przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd Pierwszej Instancji;

3.	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich wszystkimi kosztami postępowania przed Trybunałem oraz kosztami postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie jest oparte wyłącznie na jednym zarzucie: naruszeniu prawa wspólnotowego przez Sąd w pkt 36-59 zaskarżonego wyroku. Strona skarżąca twierdzi w szczególności, że Sąd dokonał błędnej wykładni pojęcia „sytuacje wynikające z pracy wykonywanej dla innego państwa” występującego w art. 4 ust. 1 lit. a) tiret drugie załącznika VII do regulaminu pracowniczego.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/27

---

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 25 października 2005 r. w sprawie T-298/02 Anna Herrero Romeu przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Annę Herrero Romeu w dniu 9 stycznia 2006 r.

(Sprawa C-8/06 P)

(2006/C 60/50)

Język postępowania: hiszpański

W dniu 9 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Anny Herrero Romeu, reprezentowanej przez R. García-Gallardo Gil-Fourniera, D. Domíngueza Péreza i A. Sayaguésa Torresa, avocats, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 25 paździenika 2005 r. w sprawie T-298/02 Anna Herrero Romeu przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:

1.	uznanie odwołania za dopuszczalne;

2.	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (pierwsza izba) z dnia 25 października 2005 r.;

3.	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania przed Trybunałem oraz kosztami postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie jest oparte wyłącznie na jednym zarzucie: naruszeniu prawa wspólnotowego przez Sąd w pkt 23-44 zaskarżonego wyroku. Wnosząca odwołanie twierdzi w szczególności, że Sąd dokonał błędnej wykładni pojęcia „sytuacje wynikające z pracy wykonywanej dla innego państwa” występującego w art. 4 ust. 1 lit. a) tiret drugie załącznika VII do regulaminu pracowniczego.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/27

---

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (pierwsza izba) z dnia 25 października 2005 r. w sprawie T-83/03 Tomás Salazar Brier przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Tomása Salazara Briera w dniu 9 stycznia 2006 r.

(Sprawa C-9/06 P)

(2006/C 60/51)

Język postępowania: hiszpański

W dniu 9 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Tomása Salazara Briera, reprezentowanego przez R. Garcíę-Gallarda Gila-Fourniera, D. Domínguez Pérez i A. Sayagués Torres, avocats, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (pierwsza izba) z dnia 25 października 2005 r. w sprawie T-83/03 Tomás Salazar Brier przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:

1)	stwierdzenie, że niniejsze odwołanie jest dopuszczalne;

2)	uchylenie wyroku pierwszej izby Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 25 października 2005 r. oraz, ewentualnie, przekazanie niniejszej sprawy Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpatrzenia;

3)	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich całością kosztów związanych z postępowaniem przed Trybunałem Sprawiedliwości, jak również kosztów powstałych w związku z postępowaniem przed Sądem Pierwszej Instancji.

Zarzuty i główne argumenty:

Niniejsze odwołanie opiera się w całości na jednym zarzucie: naruszeniu przez Sąd prawa wspólnotowego w pkt 26-48 zaskarżonego wyroku. Wnoszący odwołanie podnosi w szczególności, iż Sąd dokonał błędnej wykładni pojęcia „sytuacja wynikająca z pracy wykonywanej dla innego państwa”, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. a) tiret drugie załącznika VII do regulaminu pracowniczego.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/28

---

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 25 października 2005 r. w sprawie T-368/03 Rafael De Bustamante Tello przeciwko Radzie Unii Europejskiej, wniesione przez Rafael De Bustamante Tello w dniu 9 stycznia 2006 r.

(Sprawa C-10/06 P)

(2006/C 60/52)

Język postępowania: hiszpański

W dniu 9 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Rafaela De Bustamante Tello, reprezentowanego przez R. García-Gallardo Gil-Fourniera, D. Domíngueza Péreza i A. Sayaguésa Torresa, avocats, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 25 paździenika 2005 r. w sprawie T-368/03 Rafael De Bustamante Tello przeciwko Radzie Unii Europejskiej.

Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:

1.	uznanie odwołania za dopuszczalne;

2.	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (pierwsza izba) z dnia 25 października 2005 r.;

3.	obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich wszystkimi kosztami postępowania przed Trybunałem oraz kosztami postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie jest oparte wyłącznie na jednym zarzucie: naruszeniu prawa wspólnotowego przez Sąd w pkt 24-45 zaskarżonego wyroku. Strona skarżąca twierdzi w szczególności, że Sąd dokonał błędnej wykładni pojęcia „sytuacje wynikające z pracy wykonywanej dla innego państwa” występującego w art. 4 ust. 1 lit. a) tiret drugie załącznika VII do regulaminu pracowniczego.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/28

---

Skarga wniesiona w dniu 17 stycznia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-18/06)

(2006/C 60/53)

Język postępowania: francuski

W dniu 17 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez pełnomocnika M. Nolina, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Francuskiej.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1)

stwierdzenie, że nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy Komisji 2004/103/WE z dnia 7 października 2004 r. w sprawie kontroli tożsamości i zdrowia roślin, produktów roślinnych lub innych produktów wymienionych w części B załącznika V do dyrektywy Rady 2000/29/WE, które mogą być przeprowadzane w miejscu innym niż miejsce wprowadzenia do Wspólnoty lub w miejscu znajdującym się w pobliżu oraz określającej wymogi odnoszące się do wymienionych kontroli (1), a w każdym razie nie podając tych przepisów do wiadomości Komisji, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Termin transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 31 grudnia 2004 r.

---

(1)  Dz.U. L 313 z 12.10.2004, str. 16.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/28

---

Skarga wniesiona w dniu 17 stycznia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-19/06)

(2006/C 60/54)

Język postępowania: francuski

W dniu 17 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez M. Nolina, działającego w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Francuskiej.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1)

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy Rady 2002/89/WE z dnia 28 listopada 2002 r. zmieniającej dyrektywę 2000/29/WE w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (1), a w każdym razie nie podając tych przepisów do wiadomości Komisji, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy,

2)	obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin do transpozycji dyrektywy 2002/89 upłynął w dniu 31 grudnia 2004 r.

---

(1)  Dz.U. L 355 z 30.12.2002, str. 45.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/29

---

Skarga wniesiona w dniu 17 stycznia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-20/06)

(2006/C 60/55)

Język postępowania: francuski

W dniu 17 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Michela Nolina, działającego w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1.

stwierdzenie, iż nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Komisji 2004/102/WE z dnia 5 października 2004 r. zmieniającej załączniki II, III, IV i V do dyrektywy Rady 2000/29/WE w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (1), a w każdym razie nie podając tych przepisów do wiadomości Komisji, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy;

2.	obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2004/102 upłynął w dniu 28 lutego 2005 r.

---

(1)  Dz.U. L 309, str. 9

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/29

---

Skarga wniesiona w dniu 17 stycznia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-21/06)

(2006/C 60/56)

Język postępowania: francuski

W dniu 17 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez pełnomocnika Michela Nolina, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1)

stwierdzenie, że nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy Komisji 2004/103/WE z dnia 7 października 2004 r. w sprawie kontroli tożsamości i zdrowia roślin, produktów roślinnych lub innych produktów wymienionych w części B załącznika V do dyrektywy Rady 2000/29/WE, które mogą być przeprowadzane w miejscu innym niż miejsce wprowadzenia do Wspólnoty lub w miejscu znajdującym się w pobliżu oraz określającej wymogi odnoszące się do wymienionych kontroli (1), a w każdym razie nie podając tych przepisów do wiadomości Komisji, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy,

2)	obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Termin transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 31 grudnia 2004 r.

---

(1)  Dz.U. L 313 z 12.10.2004, str. 16.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/30

---

Skarga wniesiona w dniu 17 stycznia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-22/06)

(2006/C 60/57)

Język postępowania: francuski

W dniu 17 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Michela Nolina, działającego w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1.

stwierdzenie, iż nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Komisji 2004/105/WE z dnia 15 października 2004 r. określającej wzory urzędowych świadectw fitosanitarnych lub świadectw fitosanitarnych ponownego wywozu towarzyszących roślinom, produktom roślinnym lub innym produktom z państw trzecich wymienionych w dyrektywie 2000/29/WE (1), a w każdym razie nie podając tych przepisów do wiadomości Komisji, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy;

2.	obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2004/105 upłynął w dniu 31 grudnia 2004 r.

---

(1)  Dz.U. L 319, str. 9

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/30

---

Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-39/06)

(2006/C 60/58)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 24 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Kiliana Grossa i Tibora Scharfa, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Federalnej Niemiec.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1)

stwierdzenie, że nie podejmując niezbędnych kroków w celu odzyskania udzielonej pomocy, Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 249 WE oraz art. 1, 2 i 3 decyzji Komisji dotyczącej pomocy C-62/00 (ex NN 142/99) z dnia 30 października 2002 r., w formie poprawionej decyzji z dnia 13 maja 2003 r. (2003/643/WE) (1) dotyczącej pomocy państwa przyznanej przez Niemcy na rzecz Kahla Porzellan GmbH i Kahla/Thüringen Porzellan GmbH,

2)	obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zdaniem Komisji Europejskiej rząd niemiecki dokonał niewystarczającej transpozycji decyzji Komisji dotyczącej pomocy C-62/00 (ex NN 142/99) z dnia 30 października 2002 r., w formie poprawionej decyzji z dnia 13 maja 2003 r. (2003/643/WE).

W tej decyzji Komisja uznała pomoc udzielaną wielokrotnie przez Niemcy w okresie od 1991 r. do 1993 r. na rzecz Kahla Porzellan GmbH i w okresie od 1993 r. do 1999 r. na rzecz Kahla/Thüringen Porzellan GmbH za niezgodną ze wspólnym rynkiem. Jednocześnie nakazała ona odzyskanie tej pomocy wraz z odsetkami.

W opinii Komisji okoliczność, że decyzja 2003/643/WE została zaskarżona w ramach postępowania w sprawie T-20/03, nie wpływa na zobowiązanie do wykonania tej decyzji, ponieważ wniesienie skargi na ma skutku zawieszającego.

Ponieważ Republika Federalna Niemiec — pomimo wielu pisemnych wezwań ze strony Komisji — niezupełnie dokonała transpozycji decyzji 2003/643/WE, Komisja wniosła skargę zgodnie z art. 88 ust. 2 akapit drugi Traktatu WE.

---

(1)  Dz.U. L 227, str. 12.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/30

---

Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-41/06)

(2006/C 60/59)

Język postępowania: francuski

W dniu 27 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez B. Stromskiego i B. Schimę, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1)

stwierdzenie, że nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Komisji 2002/31/WE z dnia 22 marca 2002 r. wykonującej dyrektywę Rady 92/75/EWG w sprawie etykiet efektywności energetycznej urządzeń klimatyzacyjnych typu domowego (1), a w każdym razie nie podając ich do wiadomości Komisji, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Termin transpozycji dyrektywy 2002/31 upłynął w dniu 31 grudnia 2002 r.

---

(1)  Dz.U. L 86 z 3.4.2002, str. 26.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/31

---

Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-47/06)

(2006/C 60/60)

Język postępowania: francuski

W dniu 30 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez C. O'Reilly, działającą w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1.

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Rady 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl (1), a w każdym razie nie powiadamiając o nich Komisji, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy;

2.	obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Termin transpozycji dyrektywy 2003/0/WE upłynął w dniu 6 lutego 2005 r.

---

(1)  Dz. U. L 31 z 6.02.2003., str. 18

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/31

---

Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-48/06)

(2006/C 60/61)

Język postępowania: francuski

W dniu 30 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez C. O'Reilly, działającą w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga.

Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:

1.

stwierdzenie, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Rady 2002/90/WE z dnia 28 listopada 2002 r. definiującej ułatwianie nielegalnego wjazdu, tranzytu i pobytu (1), a w każdym razie nie powiadamiając o nich Komisji, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy;

2.	obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Termin transpozycji dyrektywy 2002/90/WE upłynął w dniu 4 grudnia 2004 r.

---

(1)  Dz. U. L 328 z 5.12.2002., str. 17

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/32

---

Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

(Sprawa C-49/06)

(2006/C 60/62)

Język postępowania: francuski

W dniu 30 stycznia 2006 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez N. Yerrell, działającą w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

1)

stwierdzenie, że nie ustanawiając wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy Rady 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów (1), a w każdym razie nie podając tych przepisów do wiadomości Komisji, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	obciążenie Wielkiego Księstwu Luksemburga kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Termin transpozycji dyrektywy 1999/37/WE upłynął w dniu 1 czerwca 2004 r.

---

(1)  Dz.U. L 138 z 1.6.1999, str. 57.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/32

---

Wykreślenie sprawy C-8/04 (1)

(2006/C 60/63)

(Język postępowania: niderlandzki)

Postanowieniem z dnia 15 grudnia 2005 r. prezes czwartej izby Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-8/04 E. Bujara przeciwko Inspecteur der Belastingdienst Limburg (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof 's-Hertogenbosch).

---

(1)  Dz.U.C 59 z 6.3.2004

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/32

---

Wykreślenie sprawy C-461/04 (1)

(2006/C 60/64)

(Język postępowania: niderlandzki)

Postanowieniem z dnia 16 listopada 2005 r. prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-461/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów.

---

(1)  Dz.U. C 314 z 18.12.2004

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/32

---

Wykreślenie sprawy C-468/04 (1)

(2006/C 60/65)

(Język postępowania: grecki)

Postanowieniem z dnia 15 listopada 2005 r. Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-468/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej.

---

(1)  Dz.U. C 314 z 18.12.2004.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/32

---

Wykreślenie sprawy C-469/04 (1)

(2006/C 60/66)

(Język postępowania: grecki)

Postanowieniem z dnia 16 listopada 2005 r. Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-469/04 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej.

---

(1)  Dz.U.C 314 z 18.12.2004

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/33

---

Wykreślenie sprawy C-58/05 (1)

(2006/C 60/67)

(Język postępowania: szwedzki)

Postanowieniem z dnia 22 listopada 2005 r. prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-58/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Szwecji.

---

(1)  Dz.U. C 93 z 16.4.2005

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/33

---

Wykreślenie sprawy C-63/05 (1)

(2006/C 60/68)

(Język postępowania: grecki)

Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2005 r. Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-63/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej.

---

(1)  Dz.U.C 82 z 2.4.2005

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/33

---

Wykreślenie sprawy C-121/05 P (1)

(2006/C 60/69)

(Język postępowania: niemiecki)

Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2005 r. Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-121/05 P Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) przeciwko Deutsche Post EURO EXPRESS GmbH.

---

(1)  Dz.U. C 143 z 11.6.2005

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/33

---

Wykreślenie sprawy C-136/05 (1)

(2006/C 60/70)

(Język postępowania: francuski)

Postanowieniem z dnia 7 grudnia 2005 r. Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-136/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga.

---

(1)  Dz.U. C 115 z 14.5.2005.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/33

---

Wykreślenie sprawy C-159/05 (1)

(2006/C 60/71)

(Język postępowania: francuski)

Postanowieniem z dnia 8 grudnia 2005 r. Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zrządził wykreślenie sprawy C-159/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga.

---

(1)  Dz.U. C 132 z 28.5.2005

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/33

---

Wykreślenie sprawy C-163/05 (1)

(2006/C 60/72)

(Język postępowania: portugalski)

Postanowieniem z dnia 10 listopada 2005 r. Prezes Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zarządził wykreślenie sprawy C-163/05 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej.

---

(1)  Dz.U. C 132 z 28.5.2005.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/34

---

Postanowieniami z dnia 15 grudnia 2005 r. Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich na podstawie art. 3 ust. 3 decyzji Rady 2004/752/WE, Euratom (1) z dnia 2 listopada 2004 r. ustanawiającej Sąd do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej przekazał sprawy wyszczególnione w pierwszej kolumnie poniższej tabeli Sądowi do spraw Służby Publicznej

(2006/C 60/73)

Sprawy te zostały wpisane do rejestru Sądu do spraw Służby Publicznej pod numerami wskazanymi poniżej w ostatniej kolumnie.

Numer sprawy przekazanej przez Sąd Pierwszej Instancji	Określenie stron	Ogłoszenie w Dzienniku Urzędowym dotyczące wpisania sprawy			Numer wpisu do rejestru Sądu do spraw Służby Publicznej
		Dz.U.		z
T-408/04	Kröppelin przeciwko Radzie	C	300	4/12/2004	F-2/05
T-419/04	Schmit przeciwko Komisji	C	6	8/01/2005	F-3/05
T-438/04	Huober przeciwko Radzie	C	6	8/01/2005	F-4/05
T-22/05	Violetti i in. przeciwko Komisji	C	82	2/04/2005	F-5/05
T-54/05	Kröppelin przeciwko Radzie	C	193	6/08/2005	F-6/05
T-84/05	Schmit przeciwko Komisji	C	106	30/04/2005	F-7/05
T-114/05	Block i in. przeciwko Komisji	C	115	14/05/2005	F-8/05
T-116/05	Lacombe przeciwko Radzie	C	115	14/05/2005	F-9/05
T-120/05	Knaul i in. przeciwko Komisji	C	115	14/05/2005	F-10/05
T-123/05	Chassagne przeciwko Komisji	C	115	14/05/2005	F-11/05
T-124/05	Tas przeciwko Komisji	C	132	28/05/2005	F-12/05
T-126/05	Corvoisier i in przeciwko EBC	C	132	28/05/2005	F-13/05
T-130/05	Albert-Bousquet i in. przeciwko Komisji	C	132	28/05/2005	F-14/05
T-131/05	Andres i in. przeciwko EBC	C	132	28/05/2005	F-15/05
T-132/05	Falcione przeciwko Komisji	C	143	11/06/2005	F-16/05
T-145/05	de Brito Sequeira Carvalho przeciwko Komisji	C	155	25/06/2005	F-17/05
T-147/05	Garcia Resusta przeciwko Komisji	C	155	25/06/2005	F-18/05
T-153/05	Sanchez Ferriz przeciwko Komisji	C	155	25/06/2005	F-19/05
T-160/05	Johansson i in. przeciwko Komisji	C	171	9/07/2005	F-20/05
T-164/05	De Geest przeciwko Radzie	C	171	9/07/2005	F-21/05
T-165/05	Neophytou przeciwko Komisji	C	155	25/06/2005	F-22/05
T-169/05	Giraudy przeciwko Komisji	C	171	9/07/2005	F-23/05
T-170/05	Amm i in. przeciwko Parlamentowi	C	171	9/07/2005	F-24/05
T-180/05	Landgren przeciwko Europejskiej Fundacji Kształcenia	C	182	23/07/2005	F-1/05
T-184/05	Mc Sweeney i Armstrong przeciwko Komisji	C	182	23/07/2005	F-25/05
T-188/05	De Bry przeciwko Komisji	C	182	23/07/2005	F-26/05
T-191/05	Le Maire przeciwko Komisji	C	182	23/07/2005	F-27/05
T-192/05	Callewaert i in. przeciwko Komisji	C	193	6/08/2005	F-28/05
T-196/05	Vivier przeciwko Komisji	C	193	6/08/2005	F-29/05
T-197/05	Sundholm przeciwko Komisji	C	193	6/08/2005	F-30/05
T-200/05	Cwik przeciwko Komisji	C	193	6/08/2005	F-31/05
T-201/05	Perez Santander przeciwko Radzie	C	193	6/08/2005	F-32/05
T-202/05	Ogou przeciwko Komisji	C	193	6/08/2005	F-33/05
T-204/05	Lebedef i in. przeciwko Komisji	C	193	6/08/2005	F-34/05
T-206/05	Colombani przeciwko Komisji	C	193	6/08/2005	F-35/05
T-207/05	Schulze przeciwko Komisji	C	193	6/08/2005	F-36/05
T-208/05	Brown przeciwko Komisji	C	193	6/08/2005	F-37/05
T-213/05	Delplancke i Governatori przeciwko Komisji	C	193	6/08/2005	F-38/05
T-215/05	Beau przeciwko Komisji	C	205	20/08/2005	F-39/05
T-219/05	Andreasen przeciwko Komisji	C	205	20/08/2005	F-40/05
T-220/05	Jacobs przeciwko Komisji	C	205	20/08/2005	F-41/05
T-222/05	Rossi Ferreras przeciwko Komisji	C	217	3/09/2005	F-42/05
T-224/05	Chassagne przeciwko Komisji	C	205	20/08/2005	F-43/05
T-225/05	Strack przeciwko Komisji	C	205	20/08/2005	F-44/05
T-226/05	Lantzoni przeciwko Cour de justice	C	205	20/08/2005	F-45/05
T-227/05	Ranguelova przeciwko Komisji	C	205	20/08/2005	F-46/05
T-228/05	Vega Bordell przeciwko Parlamentowi	C	229	17/09/2005	F-47/05
T-232/05	Hutchings przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-48/05
T-234/05	Bethuyne i in. przeciwko Komisji	C	205	20/08/2005	F-49/05
T-235/05	Siffert przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości	C	205	20/08/2005	F-50/05
T-249/05	Duyster przeciwko Komisji	C	217	3/09/2005	F-51/05
T-252/05	Q przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-52/05
T-253/05	Fernandez Tunon przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-53/05
T-256/05	Ehrhardt przeciwko Parlamentowi	C	229	17/09/2005	F-54/05
T-258/05	Voigt przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-55/05
T-260/05	Strobl przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-56/05
T-261/05	Sliggers przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-57/05
T-265/05	Maes przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-58/05
T-267/05	De Smedt przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-59/05
T-268/05	Vande Velde przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-60/05
T-269/05	Dalmasso przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-61/05
T-270/05	Ghem przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-62/05
T-271/05	Arana de la Cal przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-63/05
T-272/05	Veramme przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-64/05
T-282/05	Sequeira Wandschneider przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-65/05
T-283/05	Baraldi i in. przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-66/05
T-284/05	Michail przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-67/05
T-285/05	Lippert przeciwko Parlamentowi	C	229	17/09/2005	F-68/05
T-287/05	Bengoa Geisler i in. przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości	C	229	17/09/2005	F-69/05
T-288/05	Mische przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-70/05
T-289/05	Milella i Campanella przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-71/05
T-291/05	Fardoom i Ashbrook przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-72/05
T-292/05	Johansen przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu	C	229	17/09/2005	F-73/05
T-293/05	Caldarone przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-74/05
T-294/05	Colombani przeciwko Komisji	C	229	17/09/2005	F-75/05
T-302/05	Torijano Montero przeciwko Radzie	C	281	12/11/2005	F-76/05
T-305/05	Balabanis i Le Dour przeciwko Komisji	C	271	29/10/2005	F-77/05
T-311/05	Rounis przeciwko Komisji	C	271	29/10/2005	F-78/05
T-314/05	Arko i in. przeciwko Komisji	C	281	12/11/2005	F-79/05
T-318/05	De Geest przeciwko Radzie	C	281	12/11/2005	F-80/05
T-320/05	Maccanti przeciwko Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu	C	281	12/11/2005	F-81/05
T-327/05	Thierry przeciwko Komisji	C	281	12/11/2005	F-82/05
T-333/05	Ezerniece Liljeberg i in. przeciwko Komisji	C	281	12/11/2005	F-83/05
T-334/05	Neirinck przeciwko Komisji	C	281	12/11/2005	F-84/05
T-335/05	Sørensen przeciwko Komisji	C	296	26/11/2005	F-85/05
T-336/05	De Soeten przeciwko Radzie	C	296	26/11/2005	F-86/05
T-349/05	Ott i in. przeciwko Komisji	C	315	10/12/2005	F-87/05
T-353/05	Kubanski przeciwko Komisji	C	281	12/11/2005	F-88/05
T-355/05	Vandaele przeciwko Komisji	C	315	10/12/2005	F-89/05
T-356/05	Zelenková przeciwko Parlamentowi	C	296	26/11/2005	F-90/05
T-359/05	Frankin i in. przeciwko Komisji	C	315	10/12/2005	F-91/05
T-361/05	Genette przeciwko Komisji	C	315	10/12/2005	F-92/05
T-365/05	Mische przeciwko Parlamentowi	C	315	10/12/2005	F-93/05
T-374/05	Schierhorst przeciwko Komisji	C	10	14/01/2006	F-94/05
T-377/05	Seegmuller przeciwko Komisji	C	10	14/01/2006	F-95/05
T-378/05	Marenco przeciwko Komisji	C	10	14/01/2006	F-96/05
T-380/05	Buendía Sierra przeciwko Komisji	C	10	14/01/2006	F-97/05
T-381/05	Di Bucci przeciwko Komisji	C	10	14/01/2006	F-98/05
T-386/05	Wilms przeciwko Komisji	C	10	14/01/2006	F-99/05
T-387/05	Chatziioannidou przeciwko Komisji	C	10	14/01/2006	F-100/05
T-388/05	Grünheid przeciwko Komisji	C	10	14/01/2006	F-101/05
T-389/05	Eistrup przeciwko Parlamentowi	C	10	14/01/2006	F-102/05
T-393/05	Pickering przeciwko Komisji	C	10	14/01/2006	F-103/05
T-394/05	Valero Jordana przeciwko Komisji	C	10	14/01/2006	F-104/05
T-399/05	Wils przeciwko Parlamentowi	C	10	14/01/2006	F-105/05
T-400/05	T przeciwko Komisji	C	22	28/01/2006	F-106/05
T-401/05	Toth przeciwko Komisji	C	22	28/01/2006	F-107/05
T-406/05	Cavallaro przeciwko Komisji	C	10	14/01/2006	F-108/05
T-408/05	Marcuccio przeciwko Komisji	C	22	28/01/2006	F-109/05
T-410/05	Eerola przeciwko Komisji	C	48	25/02/2006	F-110/05
T-413/05	Sanchez Ferriz przeciwko Komisji	C	48	25/02/2006	F-111/05
T-419/05	Bain i in. przeciwko Komisji	C	48	25/02/2006	F-112/05
T-421/05	Kay przeciwko Komisji	C	48	25/02/2006	F-113/05
T-422/05	Combescot przeciwko Komisji	C	22	28/01/2006	F-114/05
T-427/05	Vienne i in. przeciwko Parlamentowi	C	22	28/01/2006	F-115/05
T-431/05	Cerafogli i Poloni przeciwko EBC	C	48	25/02/2006	F-116/05
T-433/05	Sanchez Ferriz przeciwko Komisji	C	36	11/02/2006	F-117/05

---

(1)  Dz.U. L 333 z 9.11.2004.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/38

---

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 15 grudnia 2005 r. — BIC przeciwko OHIM

(Sprawa T-262/04) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Trójwymiarowy znak towarowy w kształcie zapalniczki krzesiwowej - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter odróżniający - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Charakter odróżniający uzyskany w następstwie używania - Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 40/94)

(2006/C 60/74)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: BIC SA (Clichy, Francja) [Przedstawiciele: adwokaci M.-P. Escande i A. Guillemin]

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) [Przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, przedstawiciel]

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 6 kwietnia 2004 r. (sprawa R 468/2003-4) dotyczącej rejestracji trójwymiarowego znaku towarowego w kształcie zapalniczki krzesiwowej w charakterze wspólnotowego znaku towarowego

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 251 z 9.10.2004

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/38

---

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 15 grudnia 2005 r. — BIC przeciwko OHIM

(Sprawa T-263/04) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Trójwymiarowy znak towarowy w kształcie zapalniczki elektronicznej - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter odróżniający - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Charakteru odróżniający uzyskany w następstwie używania - Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 40/94)

(2006/C 60/75)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: BIC SA (Clichy, Francja) [Przedstawiciele: adwokaci M.-P. Escande i A. Guillemin]

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) [Przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, przedstawiciel]

Przedmiot sprawy

Stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 6 kwietnia 2004 r. (sprawa R 469/2003-4) dotyczącej rejestracji jako wspólnotowego znaku towarowego trójwymiarowego znaku towarowego w kształcie zapalniczki elektronicznej

Sentencja wyroku

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Skarżąca zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 251 z 9.10.2004

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/39

---

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 13 grudnia — Arla Foods i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-397/02) (1)

(Rozporządzenie (WE) nr 1829/2002 - Rejestracja chronionej nazwy pochodzenia „feta” - Skarga o stwierdzenie nieważności - Czynna legitymacja procesowa - Niedopuszczalność)

(2006/C 60/76)

Język postępowania: duński

Strony

Strona skarżąca: Arla Foods AMBA (Viby, Dania), Løgismose A/S (Broby, Dania), Nordex Food A/S (Dronninglund, Dania), Sinai Landmejeri (Broby), Andelsmejeriet Sædager (Hobro, Dania), Søvind Mejeri (Horsens, Dania), Steensgaard Herregårdsmejeri (Millinge, Dania), Mejeriet Grambogård I/S (Tommerup, Dania) i Kirkeby Cheese Export (Svendborg, Dania), [przedstawiciel: G. Lett, adwokat]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich [przedstawiciele: H. Støvlbæk, J. Iglesias Buhigues i A.-M. Rouchaud-Joët, pełnomocnicy]

Interwenient popierający żądania strony pozwanej: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej [przedstawiciel: P. Ormond, pełnomocnik]

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 1829/2002 z dnia 14 października 2002 r. zmieniające Załącznik do rozporządzenia (WE) nr 1107/96 w odniesieniu do nazwy „Feta” (Dz.U. L 277, str. 10)

Sentencja postanowienia

1)	Skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.

2)	Skarżące pokrywają swe własne koszty, jak i koszty poniesione przez Komisję.

3)	Republika Grecka, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i Syndesmos Ellinikon Viomichanion Galaktokomikon Proïonton (SEV-GA) ponoszą swe własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 70 z 22.3.2003

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/39

---

Skarga wniesiona w dniu 25 listopada 2005 r. — Olympiakes Aerogrammes AE przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-416/05)

(2006/C 60/77)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Olympiakes Aerogrammes AE (Ateny, Grecja) [Przedstawiciel: adwokat V. Christianos]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 i 4 oraz art. 2 decyzji Komisji C 11/2004 w zakresie dotyczącym skarżącej;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W ramach prywatyzacji greckiego państwowego przewoźnika lotniczego „Olympiaki Aeroporia” utworzono nową spółkę, czyli spółkę skarżącą, która przejęła działalność w zakresie przelotów, podczas gdy spółka „Olympiaki Aeroporia — Ypiresies AE” („OA”) (nowa nazwa dawnej spółki) zachowała prowadzenie działalności w pozostałym zakresie, w szczególności usługi naziemne oraz usługi konserwacji i naprawy statków powietrznych. W zaskarżonej decyzji Komisja stwierdziła, że pomoc państwa przyznana przez Grecję skarżącej oraz OA jest niezgodna z Traktatem, między innymi z następujących powodów:

ponoszenie przez skarżącą niższych opłat za podnajem statków powietrznych niż opłaty przyjęte w głównej umowie leasingu, na niekorzyść państwa greckiego oraz OA,

—	zawyżenie wyceny wartości aktywów skarżącej w chwili utworzenia spółki,

—	wykazywanie ciągłej tolerancji przez państwo greckie wobec OA w odniesieniu do zaległości podatkowych oraz składek na ubezpieczenie społeczne.

—

W swojej skardze skarżąca kwestionuje — po pierwsze — część decyzji odnoszącą się do ponoszonych przez nią opłat za najem statków powietrznych. Skarżąca utrzymuje, że nie wystąpiła tu pomoc państwa, a zatem zaskarżona decyzja narusza art. 87 ust. 1 WE. Zdaniem skarżącej Komisja nie dokonała analizy decyzji OA w sprawie podnajmu statków powietrznych na podstawie kryterium prywatnego inwestora ani nie zbadała, czy skarżąca uzyskała korzyść, której nie uzyskałaby w warunkach rynkowych; ponadto Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie, ponieważ porównała opłaty ponoszone przez skarżącą z opłatami ponoszonymi przez OA jako głównego leasingobiorcę, nie zaś z opłatami, jakie skarżąca musiałaby ponosić w przypadku zwrócenia się do innego leasingodawcy.

Skarżąca przedstawia analogiczną argumentację w odniesieniu do części zaskarżonej decyzji dotyczącej leasingu statków powietrznych. Szczególnie w tej kwestii skarżąca podnosi między innymi, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie wynikający z faktu, że Komisja niesłusznie uznała, iż skarżąca zawarła umowy leasingu, podczas gdy zdaniem skarżącej zawarła ona wyłącznie umowy podnajmu o charakterze organizacyjnym.

Skarżąca wskazuje również na braki w uzasadnieniu w odniesieniu do wszystkich ww. stwierdzeń Komisji.

W odniesieniu do części decyzji uznającej skarżącą za następcę prawnego OA spółka skarżąca twierdzi, że Komisja popełniła błąd w ocenie, ponieważ nie uwzględniła faktu, że OA w dalszym ciągu prowadzi działalność, że nie istnieje związek zależności między obiema spółkami oraz że toczy się postępowanie prywatyzacyjne. Skarżąca wskazuje w ten sposób na brak uzasadnienia, ponieważ Komisja nie zbadała kryterium logiki ekonomicznej procesu prywatyzacji, który zdaniem skarżącej zakładał wydzielenie części OA zapewniającej usługi przelotów, utworzenie nowej spółki, a następnie sprywatyzowanie jej.

W odniesieniu do zawartego w zaskarżonej decyzji stwierdzenia o „ciągłej tolerancji” wykazywanej przez państwo greckie wobec OA skarżąca wskazuje na naruszenie przepisów prawa wspólnotowego w zakresie pojęcia pomocy państwa, ponieważ Komisja nie zbadała działań podejmowanych przez Grecję w świetle kryterium prywatnego wierzyciela. Skarżąca podnosi również, że Komisja naruszyła obowiązek uzasadnienia oraz zasadę proporcjonalności, ponieważ zaskarżona decyzja nakazuje skarżącej zwrócenie całości bezprawnie przyznanej pomocy aż do chwili wydzielenia jej z OA, chociaż kwoty pomocy dotyczyły wszystkich obszarów działalności dawnej spółki, w których OA w większości wciąż prowadzi działalność, podczas gdy skarżąca świadczy jedynie usługi przewozu lotniczego.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/40

---

Skarga wniesiona w dniu 6 grudnia 2005 r. — Gateway przeciwko OHIM

(Sprawa T-434/05)

(2006/C 60/78)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Gateway Inc. (Irvine, USA) [Przedstawiciele: C. Jones, P. Massey, Solicitors]

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Fujitsu Siemens Computers GmbH (Monachium, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM nr 1068/2004 z dnia 14 września 2005 r. (sprawa R 1068/2004-1) i uwzględnienie w całości wniesionego przez skarżącą sprzeciwu wobec rejestracji wspólnotowego znaku towarowego (zgłoszenie nr 2 190 627) w postępowaniu w sprawie sprzeciwu nr B 502 148 oraz

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Fujitsu Siemens Computers GmbH

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „ACTIVY Media Gateway” dla towarów i usług zaliczanych do klas 9, 35, 38 i 42 — zgłoszenie nr 2 190 627

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Krajowe i wspólnotowe słowne i graficzne znaki towarowe „GATEWAY”, „GATEWAY 2000”, „GATEWAY.NET”, „GATEWAY PROFILE” i „GATEWAY ASTRO” dla towarów i usług zaliczanych do klas 9, 16, 35, 36, 37 i 38

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) oraz art. 8 ust. 5 rozporządzenia Rady nr 40/94 z uwagi na to, że Izba Odwoławcza nieprawidłowo zdefiniowała właściwych konsumentów i dokonała błędnej oceny zgłoszonego znaku. Dalej skarżąca podnosi, że Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę renomy wcześniejszych znaków oraz ich powszechnej znajomości i że wbrew twierdzeniom Izby Odwoławczej znaki wcześniejsze są podobne do znaku zgłoszonego.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/41

---

Skarga wniesiona w dniu 5 grudnia 2005 r. — Danjaq przeciwko OHIM

(Sprawa T-435/05)

(2006/C 60/79)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Danjaq LLC (Santa Monica, USA) [Przedstawiciele: L. Berg, S. Skrein, Solicitors i G. Hobbs, G. Hollingworth, barristers]

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Mission Productions GmbH (Monachium, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji Izby Odwoławczej w sprawie nr R 1118/2004-1;

—	uwzględnienie sprzeciwu wobec rejestracji wspólnotowego znaku towarowego objętego zgłoszeniem nr 2 256 378 lub ewentualnie przekazanie sprzeciwu Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego do ponownego rozpoznania zgodnie z wytycznymi zawartymi w wyroku Sądu.

—	obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Mission Productions GmbH

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „Dr. No” dla towarów zaliczanych do klas 9, 12, 18, 25 i 32 — zgłoszenie nr 2 256 378

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Wcześniejszy powszechnie znany znak towarowy, wcześniejszy niezarejestrowany znak towarowy i wcześniejsze oznaczenie używane w działalności handlowej „Dr. No” i „Dr. NO” dla filmów, DVD, komiksów, nagrań muzycznych, książek, plakatów i zabawek przedstawiających bohaterów akcji

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Odrzucenie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 2 lit. c) rozporządzenia Rady nr 40/94 z uwagi na to, że Izba Odwoławcza niewłaściwie zinterpretowała art. 6 bis konwencji paryskiej uznając, że skarżąca powinna wykazać fakt używania znaków na terenie Wspólnoty.

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia Rady nr 40/94 jako że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd co do spornych znaków, ponieważ znaki te i niektóre spośród objętych nimi towarów są identyczne.

Naruszenie art. 8 ust. 4 i art. 73 rozporządzenia Rady nr 40/94 oraz zasad 50 ust. 2 i 52 ust. 1 zawartych w rozporządzeniu Komisji nr 2868/95 z uwagi na to, że Izba Odwoławcza nie rozpoznała sprzeciwu w świetle art. 8 ust. 4 rozporządzenia Rady nr 40/94 a powinna była wziąć pod uwagę fakt, iż stronie skarżącej przysługiwały liczne prawa wcześniejsze i że używała ona znaków, na które powołała się w sprzeciwie, w działalności handlowej.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/41

---

Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2005 r. — IVG Immobilien przeciwko OHIM

(Sprawa T-441/05)

(2006/C 60/80)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: IVG Immobilien AG (Bonn, Niemcy) [Przedstawiciele: A. Okonek i U. Karpenstein, Rechtsanwälte]

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 1 września 2005 r. w sprawie R 559/2004-4 dotyczącej zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 2 927 788 oraz nakazanie stronie pozwanej dokonanie rejestracji znaku towarowego „I” dla wszystkich zgłoszonych towarów i usług,

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy „I” dla usług z klas 35, 36, 37, 39, 42 i 43 — zgłoszenie nr 2 927 788

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia dla wszystkich zgłoszonych usług

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 40/94 z uwagi na to, że Izba Odwoławcza zawyżyła kryteria stwierdzenia charakteru odróżniającego w przypadku liter. Ponadto nie jest prawdą, że stylizowane graficzne przedstawienie majuskuły „I” w kolorze ciemnoniebieskim nie posiada dla właściwego kręgu odbiorców własnej zdolności wywoływania skojarzeń.

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/42

---

Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2005 r. — Amann & Sohne i Cousin Filterie przeciwko Komisji

(Sprawa T-446/05)

(2006/C 60/81)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Amann & Söhne GmbH & Co. KG (Bönnigheim, Niemcy) i Cousin Filterie S.A.S. (Wervicq, Francja) [Przedstawiciel(-e): A. Röhling i M. Dietrich, Rechtsanwälte]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej,

—	ewentualnie, odpowiednie obniżenie kwoty grzywny nałożonej na skarżącą,

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżące kwestionują decyzję Komisji C(2005) 3452 wersja ostateczna z dnia 14 września 2005 r. wydaną w sprawie 38.337 — PO/Garne (uzupełnioną przez decyzję pozwanej C[2005] 3765 z dnia 13 października 2005 r.). W zaskarżonej decyzji zostały na skarżące nałożone grzywny za naruszenie art. 81 WE i art. 53 Porozumienia o EOG.

Na poparcie swojej skargi skarżące przytaczają sześć zarzutów.

Po pierwsze, kwestionują one naruszenie art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 1/2003 (1). W związku z tym podnoszą one, że Komisja błędnie założyła w art. 1 zaskarżonej decyzji, iż doszło do trzech odrębnych naruszeń art. 81 ust. 1 WE oraz art. 53 ust. 1 Porozumienia o EOG. W rzeczywistości, zdaniem skarżących, mamy tu do czynienia z jednym naruszeniem w rozumieniu art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 1/2003. Dodatkowo pozwana błędnie określiła czas trwania naruszenia.

W zarzucie drugim skarżące podnoszą, że został naruszony art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17/1962 (2) lub art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003. Ich zdaniem Komisja wymierzyła grzywnę przekraczającą 10 % całkowitego obrotu grupy Amman z naruszeniem powyższych przepisów.

Poza tym zaskarżona decyzja Komisji jest sprzeczna z zasadami równego traktowania i proporcjonalności.

Po czwarte, Amann & Söhne GmbH & Co. KG zarzuca Komisji, że błędnie zastosowała wytyczne w odniesieniu do przemysłowych nici do szycia poprzez błędne zróżnicowanie przy określeniu kwoty wyjściowej, poprzez błędne obliczenie czasu trwania naruszenia, jak również poprzez błędne nieuwzględnienie okoliczności łagodzących.

Zarzut piąty skarżących dotyczy błędnego zastosowania wytycznych w odniesieniu do przemysłu samochodowego. To naruszenie Komisji polega na błędnym obliczeniu kwoty podstawowej oraz nieuwzględnieniu okoliczności, że w rzeczywistości nigdy nie doszło do naruszenia.

Wreszcie skarżące podnoszą, że pozwana naruszyła w przypadku skarżących zasadę do bycia wysłuchanym w rozumieniu art. 27 ust. 1 rozporządzenia nr 1/2003 oraz ich prawa do obrony w rozumieniu art. 27 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, str. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady EWG nr 17, pierwsze rozporządzenie wprowadzające w życie art. 85 i 86 Traktatu (Dz.U. nr 13 z 21.2.1962, str. 204).

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/42

---

Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2005 r. — Dikigorikos Syllogos Ioanninon przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa T-449/05)

(2006/C 60/82)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Dikigorikos Syllogos Ioanninon (Ioannina, Grecja) [Przedstawicie: Sotirios Athanasiou, avocat]

Strona pozwana: Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności uregulowań zawartych w art. 11 lit. c pkt (i) i (ii) oraz lit. d), art. 12, 13, 50 ust. 3 dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (1)

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca Dikigorikos Syllogos Ioanninon (izba adwokacka) będąc zdania, że dyrektywa, której dotyczy skarga, dotyczy jej bezpośrednio i indywidualne, jako że jest ona organem krajowym właściwym w sprawach oceny kwalifikacji zawodowych osób pragnących uzyskać w niej członkostwo wnosi w niniejszej skardze o stwierdzenie nieważności niektórych przepisów tej dyrektywy. Jej zdaniem przepisy te zrównują wyższy poziom kwalifikacji zawodowych z poziomem znajdującym się bezpośrednio poniżej i umożliwiają Państwu Członkowskiemu zrównanie w przepisach krajowych świadectwa ukończenia studiów prawniczych na poziomie szkoły wyższej ze świadectwami ukończenia nauki na niższym poziomie i przyznanie tych samych praw do wykonywania zawodu posiadaczom dyplomów uzyskania wykształcenia pomaturalnego i posiadaczom dyplomów ukończenia studiów prawniczych na poziomie szkoły wyższej, również wtedy gdy nie spełniają oni wymogów ustanowionych przez państwo przyjmujące.

W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi, że przyjmując przedmiotową dyrektywę organy Wspólnot znacznie przekroczyły granice swoich kompetencji i uzurpowały sobie ustanowione przez konstytucję kompetencje Republiki Greckiej w dziedzinie organizacji i struktury kształcenia uniwersyteckiego. Ponadto skarżąca powołuje się na naruszenie zasad subsydiarności, proporcjonalności, bezpośredniości, spójności oraz zasad unikania nadużyć [władzy] i wzajemnego poszanowania kompetencji konstytucyjnych organów krajowych i organów wspólnotowych. Następnie skarżąca podnosi naruszenie art. 6 UE w zakresie, w jakim kwestionowana dyrektywa narusza prawa podstawowe do bezpłatnego wykształcenia, swobodnego wyboru wykształcenia i zawodu oraz do efektywnego wykorzystywania uznanego świadectwa ukończenia studiów.

Ponadto skarżąca powołuje się na naruszenie dorobku wspólnotowego (aquis communautaire) i w konsekwencji naruszenie przez kwestionowaną dyrektywę art. 2 i 3 UE. W końcu skarżąca podnosi niewystarczające i sprzeczne uzasadnienie aktu prawnego, którego dotyczy niniejsza skarga.

---

(1)  Dz.U. L 255 z 30.09.2005, str. 22

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/43

---

Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2005 r. — Belgian Sewing Thread przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-452/05)

(2006/C 60/83)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Belgian Sewing Thread N.V. [Przedstawiciel: H. Gilliams, adwokat]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

Skarżąca wnosi do Sądu o:

a)

w ramach skargi o stwierdzenie nieważności: — stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Komisji C(2005) 3452 wersja ostateczna z dnia 14 września 2005 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE i art. 53 Porozumienia o EOG (sprawa 38.337 — PO/Nici) w zakresie, w jakim zostało w nim ustalone, że skarżąca uczestniczyła w stwierdzonym tam naruszeniu w tym samym stopniu co inne przedsiębiorstwa biorące w nim udział oraz art. 2 tej decyzji w zakresie, w jakim nakłada on na skarżącą grzywnę; — ewentualnie, uchylenie lub przynajmniej znaczne obniżenie grzywny nałożonej na skarżącą w art. 2 decyzji; — obciążenie Komisji kosztami postępowania;

b)

w ramach skargi o odszkodowanie: — stwierdzenie odpowiedzialności Komisji na podstawie art. 235 WE i art. 288 WE; — zobowiązanie Komisji do zapłaty odszkodowania za szkody już poniesione i szkody przyszłe będące następstwem opublikowania przez Komisję wewnętrznych wykazów cen skarżącej; — zobowiązanie Komisji do zapłaty odsetek w wysokości 8 % rocznie, naliczanych od momentu popełnienia przez Komisję uchybienia; — zobowiązanie Komisji do zapłaty zaliczki na poczet odszkodowania w wysokości 705 812 EUR do czasu sporządzenia opinii biegłego; — obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W pierwszym rzędzie skarżąca kwestionuje wspomnianą decyzję Komisji w zakresie, w jakim zostało w niej ustalone, że skarżąca uczestniczyła w stwierdzonym tam naruszeniu w tym samym stopniu co inne przedsiębiorstwa biorące w nim udział oraz wnosi o uchylenie lub przynajmniej znaczne obniżenie nałożonej na nią grzywny.

Skarżąca stwierdza, że popełnione przez nią naruszenie zostało błędnie zaliczone do kategorii bardzo poważnych naruszeń. Zdaniem skarżącej Komisja naruszyła w ten sposób zasadę słuszności i proporcjonalności, art. 23 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003 (1) oraz obowiązek uzasadnienia i prawo do obrony. Zdaniem skarżącej Komisja nie uwzględniła faktu, że skarżąca nie odgrywała żadnej roli w planowaniu i organizowaniu naruszenia, nie uczestniczyła w spornych spotkaniach mających na celu zawarcie porozumień ograniczających konkurencję oraz tego, że skarżąca nigdy nie wprowadziła w życie tych porozumień.

Skarżąca kwestionuje również umieszczenie jej w drugiej kategorii w celu ustalenia kwoty podstawowej grzywny oraz jej wysokość. Zdaniem skarżącej Komisja przeceniła możliwość wywarcia rzeczywistego wpływu na konkurencję przez skarżącą, zarówno w porównaniu z wpływem innych przedsiębiorstw uczestniczących w naruszeniu, jak też w świetle niestabilnej sytuacji finansowej skarżącej oraz ograniczonej wielkości rynku. W związku z tym skarżąca podnosi również, że Komisja naruszyła zasadę słuszności i proporcjonalności, art. 23 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003, wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien, zasadę równego traktowania oraz obowiązek uzasadnienia.

Skarżąca dodaje, że Komisja dokonała również błędnej oceny okoliczności łagodzących w odniesieniu do skarżącej oraz naruszyła wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien oraz obowiązek uzasadnienia. Komisja powinna była uwzględnić jako okoliczność łagodzącą fakt, że skarżąca nie wprowadziła w życie wspomnianych porozumień i że odgrywała ona bardzo ograniczoną i bierną rolę.

Skarżąca twierdzi, że obniżenie grzywny ze względu na jej współpracę w toku dochodzenia jest zbyt małe i zostało przyznane z naruszeniem obowiązku uzasadnienia, zasady równego traktowania i proporcjonalności oraz komunikatu Komisji w sprawie nienakładania grzywien lub obniżenia ich kwoty w sprawach kartelowych (zwanego „komunikatem w sprawie współpracy”).

Wreszcie skarżąca wnosi o odszkodowanie za szkodę poniesioną wskutek naruszenia przez Komisję zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz obowiązku zachowania poufności poprzez opublikowanie wewnętrznych wykazów cen skarżącej.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, str. 1).

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/44

---

Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2005 r. przez Sumimoto Chemical Agro Europe i Philagro France przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-454/05)

(2006/C 60/84)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sumitomo Chemical Agro Europe SAS (Lyon, Francja) i Philagro France SAS (Lyon, Francja) [przedstawiciele: C. Mereu, K. Van Maldegem, adwokaci]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji D/430967 lub, tytułem żądania alternatywnego,

—	nakazanie pozwanej wypełniania zobowiązań ciążących na niej na mocy prawa wspólnotowego oraz włączenie procymidonu do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414, jako nadającego się do zastosowania w odniesieniu do wszelkich rodzajów upraw, zgodnie z wnioskiem skarżących;

—

nakazanie pozwanej wypłaty odszkodowania na rzecz skarżącej w tymczasowej wysokości jednego euro z tytułu szkód poniesionych wskutek zastosowania spornej decyzji Komisji D/430967, lub, tytułem żądania alternatywnego, wskutek uchybienia przez pozwaną zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy prawa wspólnotowego poprzez brak ustosunkowania się do wniosków skarżących, jak również całości należnych odsetek, do momentu wyliczenia i określenia dokładnej kwoty;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania w niniejszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Dyrektywa Rady 91/414 (1) z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin stanowi, iż Państwa Członkowskie nie dopuszczają środka ochrony roślin do obrotu, jeżeli nie zostanie on umieszczony w załączniku I do powołanej dyrektywy. Skarżące wielokrotnie zwracały się do Komisji w celu zapewnienia, iż procymidon — substancja czynna będąca składnikiem produkowanych przez nie środków ochrony roślin, zostanie włączona do załącznika I.

Pismem z dnia 20 października 2005 r., stanowiącym sporną decyzję, Komisja zawiadomiła pierwszą ze skarżących, iż ewentualne włączenie procymidonu do załącznika I zostałoby ograniczone jedynie do dodatkowych zastosowań, będących przedmiotem oceny w ramach UE, co z kolei jest uwarunkowane przedłożeniem wniosku dotyczącego szczegółowych warunków zastosowania oraz sposobów ograniczenia ryzyka.

Skarżące domagają się stwierdzenia nieważności spornej decyzji, kwestionując proponowane ograniczenie zakresu zezwolenia na wprowadzenie procymidonu do obrotu, prowadzące do ograniczenia rejestracji tej substancji zaledwie do dwóch rodzajów upraw, mianowicie śliwek i ogórków. Jednocześnie skarżące kwestionują wymóg przedłożenia bardzo szczegółowych warunków zastosowania. W opinii strony skarżącej wymogi te naruszają dyrektywę 91/414, która odnosi się wyłącznie do kategorii o charakterze ogólnym, takich jak środki owadobójcze, herbicydy lub regulatory wzrostu, pozostawiając Państwom Członkowskim ocenę zastosowania w odniesieniu do poszczególnych rodzaju upraw. W tym kontekście skarżące podnoszą, iż wymóg przedstawienia szczegółowych warunków zastosowania substancji czynnej nie jest ani przewidziany dyrektywą, ani uzasadniony z naukowego punktu widzenia.

Skarżące następnie podnoszą, iż sporna decyzja jest obarczona błędem, ponieważ stwierdza, iż wyniki badań przedłożone po upływie terminu zawitego nie mogły być przedmiotem analizy, gdy tymczasem zdaniem skarżących wszelkie dane dotyczące procymidonu zostały przedłożone w terminie. W opinii skarżących sporna decyzji narusza również art. 95 ust. 3 i art. 152 ust. 1 WE, odmawiając uwzględnienia badań przedstawionych w terminie i ocenionych jako zadawalające w ramach procedury włączenia substancji czynnej do załącznika I.

Skarżące powołują się również na naruszenia dyrektywy 91/414, rozporządzenia nr 3600/92 (2), zasady dobrej administracji, zasady subsydiarności i proporcjonalności, zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz pewności prawa, ochrony wysokich standardów i niezależności badań naukowych, jak i równości traktowania, zasady nemo auditur turpitudinem suam allegans, a także obowiązku uzasadniania aktów.

W razie gdyby Trybunał uznał, iż sporne pismo nie stanowi aktu podlegającego zaskarżeniu na mocy art. 230 ust. 4 WE, skarżące podnoszą, iż podstawą ich skargi jest również art. 232 WE dotyczący skargi na bezczynność Komisji wobec odwołania od decyzji administracyjnej oraz formalnego wniosku. Ponadto, niezależnie od skargi o stwierdzenie nieważności decyzji i skargi na bezczynność, skarżące domagają się wypłaty odszkodowania za szkody poniesione bezpośrednio skutkiem spornego pisma.

---

(1)  (Dz.U. 230, 19/08/1991, str. 1).

(2)  Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiające szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 366, 15/12/1992, str. 10).

---

11.3.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/45

---

Skarga wniesiona w dniu 30 grudnia 2005 r. — Gütermann przeciwko Komisji

(Sprawa T-456/05)

(2006/C 60/85)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Gütermann Aktiengesellschaft (Gutach-Breisgau, Niemcy) [Przedstawiciel(-e): J. Burrichter, B. Kasten i S. Orlikowski-Wolf, Rechstanwälte]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 decyzji w zakresie, w jakim stwierdzono w nim naruszenie przez skarżącą art. 81 WE i art. 53 Porozumienia o EOG dla Szwecji, Norwegii i Finlandii w okresie od stycznia 1990 r. do grudnia 1993 r. włącznie,

—	stwierdzenie nieważności art. 2 decyzji w zakresie, w jakim nałożono w nim na skarżącą grzywnę w wysokości 4,021 mln EUR,

—	ewentualnie, odpowiednie obniżenie kwoty grzywny nałożonej na skarżącą w art. 2 decyzji,

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca kwestionuje decyzję Komisji C(2005) 3452 wersja ostateczna z dnia 14 września 2005 r. wydaną w sprawie 38.337 — PO/Nici, zmienioną przez decyzję pozwanej z dnia 13 października 2005 r. W zaskarżonej decyzji została na skarżącą nałożona grzywna za naruszenie art. 81 WE i art. 53 Porozumienia o EOG.

Na poparcie swojej skargi skarżąca przytacza cztery zarzuty.

Po pierwsze, kwestionuje ona naruszenie art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 1/2003 (1). W związku z tym podnosi ona, że w art. 1 ust. 1 zaskarżonej decyzji nieprawidłowo określono czas trwania naruszenia.

W zarzucie drugim skarżąca podnosi, że został naruszony art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17/1962 (2) lub art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003. Jej zdaniem art. 2 zaskarżonej decyzji jest sprzeczny z podstawowymi zasadami ustalania kwot grzywien. W opinii skarżącej art. 2 zaskarżonej decyzji dodatkowo narusza te przepisy poprzez błędne zastosowanie uregulowania w sprawie łagodzenia sankcji z 1996 r.

Wreszcie skarżąca podnosi, że art. 2 zaskarżonej decyzji narusza zasadę proporcjonalności, ponieważ szczególna sytuacja skarżącej nie została wystarczająco uwzględniona przy ustalaniu grzywny.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, str. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady EWG nr 17, pierwsze rozporządzenie wprowadzające w życie art. 85 i 86 Traktatu (Dz.U. nr 13 z 21.2.1962, str. 204).

---