Kursy walutowe stosowane przez Europejski Bank Centralny do głównych operacji finansowych (1):

2,06 % na dzień 1 listopada 2005 r.

Kursy walutowe euro (2)

4 listopada 2005 r.

(2005/C 274/01)

1 euro=

(1)  Kurs obowiązujący w ostatnich operacjach, które dokonywano przed wskazaną datą. W przypadku przetargu procentowego, kurs walutowy odpowiada marginalnej stopie procentowej.

(2)  

Żródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

Procedura informacyjna — przepisy techniczne

(2005/C 274/02)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

Dyrektywa 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług w społeczeństwie informacyjnym (Dz.U. L 204 z 21.7.1998, str. 37; Dz.U. L 217 z 5.8.1998, str. 18).

Notyfikacje projektów krajowych przepisów technicznych otrzymane przez Komisję

Komisja zwraca uwagę na orzeczenie wydane w dniu 30 kwietnia 1996 r. w sprawie CIA Security (C-194/94 — ECR I, str. 2201), w którym Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że artykuły 8 i 9 Dyrektywy 98/34/WE (wcześniej 83/189/EWG) należy interpretować w taki sposób, że jednostki mogą powoływać się na nie przed sądami krajowymi, mającymi obowiązek zaniechać stosowania krajowego przepisu technicznego, który nie został notyfikowany zgodnie z Dyrektywą.

Orzeczenie to potwierdza komunikat Komisji z dnia 1 października 1986 r. (Dz.U. C 245 z 1.10.1986, str. 4).

W związku z tym, niedopełnienie obowiązku notyfikacji powoduje, że odnośne przepisy techniczne nie mogą być stosowane przez sąd, w rezultacie nie mają one mocy obowiązującej w stosunku do jednostek.

Więcej informacji na temat procedury notyfikacji można zasięgnąć pod adresem:

Informacje także na stronie internetowej: http://europa.eu.int/comm/enterprise/tris/

Aby uzyskać dalsze informacje na temat notyfikacji, prosimy o kontakt z krajowymi instytucjami wymienionymi poniżej:

WYKAZ INSTYTUCJI KRAJOWYCH ODPOWIEDZIALNYCH ZA WDRAŻANIE DYREKTYWY 98/34/WE

BELGIA

REPUBLIKA CZESKA

DANIA

NIEMCY

ESTONIA

GRECJA

HISZPANIA

FRANCJA

IRLANDIA

WŁOCHY

CYPR

ŁOTWA

LITWA

LUKSEMBURG

WĘGRY

MALTA

HOLANDIA

AUSTRIA

POLSKA

PORTUGALIA

SŁOWENIA

SŁOWACJA

FINLANDIA

SZWECJA

WIELKA BRYTANIA

EFTA - ESA

TURCJA

(1)  Rok — numer identyfikacyjny — Państwo Członkowskie nadsyłające.

(2)  Okres, w którym projekt nie może zostać przyjęty.

(3)  Okres status quo nie ma zastosowania, ponieważ Komisja przyjmuje uzasadnienie pilnego przyjęcia podane przez Państwo Członkowskie dokonujące notyfikacji.

(4)  Okres status quo nie ma zastosowania, ponieważ przepisy dotyczą specyfikacji technicznych lub innych wymagań bądź przepisów dotyczących usług, związanych z przepisami podatkowymi lub finansowymi, zgodnie z art. 1 ust. 11 akapitem drugim tiret trzecie dyrektywy 98/34/WE.

(5)  Procedura informacyjna zakończona.

Uprzednie zgłoszenie koncentracji

(Sprawa nr COMP/M.4016 — Macquarie Airports Copenhagen/Copenhagen Airports)

Sprawa kwalifikująca się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(2005/C 274/03)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, str. 1.

(2)  Dz.U. C 56 z 5.3.2005, str. 32.

OPINIA KOMISJI

z dnia 4 listopada 2005 r.

dotycząca planu usuwania odpadów radioaktywnych powstałych w związku z likwidacją elektrowni jądrowej Sizewell A znajdującej się w Zjednoczonym Królestwie, przedłożonego zgodnie z art. 37 Traktatu Euratom

(Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny)

(2005/C 274/04)

Dnia 6 kwietnia 2005 r. Komisja Europejska otrzymała od rządu Zjednoczonego Królestwa — zgodnie z art. 37 Traktatu Euratom — ogólne dane dotyczące planu usuwania odpadów radioaktywnych powstałych w związku z likwidacją elektrowni jądrowej Sizewell A.

Na podstawie tych ogólnych danych oraz dodatkowych informacji, o które Komisja wystąpiła w dniu 20 czerwca 2005 r., przedłożonych przez rząd Zjednoczonego Królestwa w dniu 4 lipca 2005 r., oraz po konsultacji z grupą ekspertów, Komisja sporządziła następującą opinię:

W związku z powyższym Komisja wyraża opinię, że wdrożenie planu usuwania wszystkich typów odpadów radioaktywnych powstałych w związku z likwidacją elektrowni jądrowej Sizewell A w Zjednoczonym Królestwie, zarówno w normalnym toku działań, jak i w przypadku awarii o typie i skali określonych w danych ogólnych, nie może skutkować znaczącym z punktu widzenia zdrowia skażeniem promieniotwórczym wody, gleby lub powietrza w innym Państwie Członkowskim.

Publikacja wniosku o rejestrację w znaczeniu art. 6 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2081/92 w sprawie ochrony nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych

(2005/C 274/05)

Niniejsza publikacja daje prawo do wyrażenia sprzeciwu w znaczeniu art. 7 i art. 12d wymienionego rozporządzenia. Każdy sprzeciw wobec tego wniosku musi być wniesiony za pośrednictwem właściwych władz Państwa Członkowskiego, państwa będącego członkiem WTO lub państwa trzeciego zatwierdzonego, zgodnie z art. 12 trzecie tiret w terminie sześciu miesięcy od tej publikacji. Publikacja jest uzasadniona następującymi elementami, szczególnie punktem 4.6, w związku z którymi uważa się, że wniosek jest uzasadniony w znaczeniu rozporządzenia (EWG) nr 2081/92.

ZESTAWIENIE STRESZCZAJĄCE

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 2081/92

„PONIENTE DE GRANADA”

Nr WE: ES/00273/23.1.2003

CHNP (X) CHOG ( )

Niniejsze zestawienie jest podsumowaniem sporządzonym do celów informacyjnych. W celu uzyskania dokładnych informacji, w szczególności na temat producentów produktów objętych daną chronioną nazwą pochodzenia (CHNP) lub chronionym oznaczeniem geograficznym (CHOG), należy zapoznać się z pełną wersją opisu produktu udostępnianą przez władze krajowe lub przez służby Komisji Europejskiej (1).

1.   Właściwy organ Państwa Członkowskiego:

2.   Grupa składająca wniosek:

2.1.   Nazwa: Asociación de aceites de oliva del Poniente de Granada

2.2.   Adres:

2.3.   Skład: Producenci/przetwórcy (X) inni ( )

3.   Rodzaj produktu:

oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia — Klasa 1.5. — Oleje i tłuszcze.

4.   Opis produktu:

(podsumowanie warunków, o których mowa w art. 4 ust. 2)

4.1.   Nazwa: „Poniente de Granada”

4.2.   Opis: Oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia ekstra otrzymywana z owoców drzewa oliwkowego (Olea europea L) różnych odmian: Picudo, Picual lub Marteño, Hojiblanca, Lucio, Nevadillo de Alhama de Granada i Loaime.

Są to oliwy umiarkowanie trwałe dzięki wysokiej koncentracji polifenoli. W ich skład wchodzą kwasy tłuszczowe bardzo korzystne w odżywianiu. Wynika to z różnorodności istniejących odmian oraz środowiska geograficznego. Poziom kwasu oleinowego waha się od średniego do podwyższonego, poziom kwasu linolenowego oraz poziom nienasyconych kwasów tłuszczowych do nasyconych kwasów tłuszczowych jest podwyższony.

Pod względem organoloptycznym są to oliwy lekkie w smaku. Oferują one całą gamę aromatów świeżych owoców, owoców dojrzałych, ziół, drzewa figowego, itd. Idealne połączenie różnych właściwości oliw zrównoważonych i pełnych, harmonizując z delikatnymi smakami, dodaje nutkę goryczy i powoduje przyjemne uczucie drażnienia.

Barwa oliw zmienia się od ciemnozielonej do złoto-żółtej w zależności od okresu zbiorów, klimatu, odmian oraz usytuowania geograficznego w regionie.

Oliwy chronione nazwą pochodzenia muszą obowiązkowo należeć do kategorii oliw z pierwszego tłoczenia ekstra i cechować się następującymi właściwościami analitycznymi wyrażonymi w maksymalnych dopuszczalnych wartościach:

Wskaźnik nadtlenku: maksymalnie 15 mEq tlenu aktywnego na 1 kg oliwy.

Absorpcja ultrafioletu (K270): maksymalnie 0,15.

Wilgotność: maksymalnie 0,2 % dla oliw niefiltrowanych i 0,1 % dla oliw filtrowanych.

Zanieczyszczenia: maksymalnie 0,1 %.

Próby organoleptyczne (Panel Test): minimalnie 6,5.

4.3.   Obszar geograficzny: Obszar produkcji jest usytuowany na zachód od prowincji Granada (jak wskazuje sama nazwa „Poniente de Granada”).

Obejmuje on tereny znajdujące się w gminach: Algarinejo, Alhama de Granada, Arenas del Rey, Cacín, Huétor Tájar, Íllora, Jayena, Loja, Montefrío, Moraleda de Zafayona, Salar, Santa Cruz del Comercio, Villanueva de Mesía, Zafarraya, Zagra, i gminy Moclín w strefie zachodniej, która rozciąga się aż do naturalnej granicy wyznaczonej przez rzekę Velillos, wszystkie należące do prowincji Granada.

Strefa przetwarzania i rozlewania znajduje się w strefie produkcji.

4.4.   Dowód pochodzenia: Oliwki pochodzą z odmian zatwierdzonych plantacji gajów oliwnych objętych nazwą pochodzenia. Oliwa pochodzić będzie z olejarni znajdujących się w obszarze produkcji. Oliwa jest także przechowywana w olejarniach i w zarejestrowanych przedsiębiorstwach posiadających odpowiednie urządzenia zapewniające optymalne warunki konserwacji. Rada regulacyjna opracowała plan kontroli, obejmujący końcową certyfikację oliw. Etykieta dodatkowa z numerem, wydawana przez radę regulacyjną gwarantuje, że oliwy objęte nazwą spełniają warunki opisu produktu.

4.5.   Metoda produkcji: Drzewa oliwkowe sadzone są w rzędach, w planie kwadratu o gęstości między 60 a 125 drzew/ ha i 2 lub 3 szczepami na drzewo. Ponad 85 % gajów oliwnych nie jest nawadniana. Uprawa odbywa się metodami tradycyjnymi dla tej strefy i przyjaznymi dla środowiska. Zbierane są zdrowe i dojrzałe owoce. Do zbioru oliwek bezpośrednio z drzewa wykorzystuje się metodę tradycyjnego strącania, metodę wibracji mechanicznych lub metodę mieszaną (strącania i wibracji mechanicznych). Owoce transportowane są do olejarni zawsze luzem w przyczepach lub sztywnych pojemnikach. Wydajność olejarni jest dostosowana do dziennie dostarczanych maksymalnych ilości oliwek. Prasowanie odbywa się w zarejestrowanych olejarniach najpóźniej 48 godzin od momentu zbiorów. Miażdżenie oliwek odbywa się w trybie ciągłym w młynach bijakowych z obojętnego materiału dopuszczonego do użytku w przemyśle spożywczym. Temperatura mieszania masy jest kontrolowana tak, aby w żadnym momencie nie przekroczyła 33oC. Jedynym dozwolonym środkiem wspomagającym jest talk spożywczy należycie zatwierdzony używany w maksymalnej dawce 2,5 %. Oddzielenie faz odbywa się głównie za pomocą wirowania. Oliwy otrzymane w drugim wirowaniu masy (oliwy „z drugiego tłoczenia”) nie kwalifikują się certyfikacji nazwy pochodzenia „Poniente de Granada”. Temperatura wody dodawanej do dekanterów (wirówki poziome) nie może przekroczyć 32oC. Temperatura wody dodawanej do pionowych wirówek musi zapobiegać zjawisku odwrócenia faz. Proces zlewania oliwy trwa przynajmniej 6 godzin przy zlewaniu za pomocą wirowania i 36 godzin przy zlewaniu za pomocą siły grawitacji. Oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia jest przechowywana w piwnicach w zbiornikach ze stali nierdzewnej, wytłaczanych lub powlekanych stalowych zbiornikach dostosowanych do przechowywania żywności, a także w prasach. Wszystkie zbiorniki w piwnicach powinny być całkowicie zamykane i powinny być tak skonstruowane, aby umożliwiać ich właściwe czyszczenie z dnem nachylonym lub ściętym w stożek oraz systemem pobierania próbek. Piwnice i zbiorniki powinny być odpowiednio klimatyzowane, aby uniknąć dużych wahań temperatur, które mogłyby mieć negatywny wpływ na oliwę. Oliwy objęte PDO mogą być transportowane luzem wyłącznie na terenie obszaru geograficznego produkcji, aby umożliwić odtworzenie historii produktu. Strefa przetwarzania i rozlewania znajduje się w strefie produkcji. Rozlewnie muszą być oparte na systemie odtworzenia historii rozlewanych oliw objętych nazwą pochodzenia. Oliwa jest rozlewana do pojemników zapewniających bezpieczeństwo żywności, które nie mają negatywnego wpływu na jakość cieszących się dobrą opinią chronionych oliw.

4.6.   Związek: Pierwsze odniesienia historyczne w regionie do oliwy z oliwek sięgają XVI i XVII wieku. Dotyczą następujących gmin cechujących się dużą tradycją produkcji oleju: Loja, Montefrío i Illora. Na podstawie wielu dokumentów historycznych można potwierdzić istnienie ważnych przepisów dotyczących olejarni od 1586 r. — roku opublikowania „Ordenanzas Municipales de Molinos de aceites de la Ciudad de Loja”, które obowiązywały do XVIII wieku (sekcja Órgano de Gobierno, apdo. Alcalde, libro 2, 1709, Biblioteka miejska Loja.). W 1752 r. markiz de Ensenada podkreślał znaczenie sektora oliwy z oliwek w gminie Montefrío. W „Enciclopedia Mundial del Olivo (1996)” międzynarodowy komitet ds. oliwy z oliwek wymienia pośród odmian hiszpańskich drzew oliwkowych dwie odmiany pochodzące z Montefrío: Manzanilla de Montefrío i Chorreao de Montefrío. W Diccionario Geográfico-Estadístico-Histórico de España z 1845 r. Pascual Madoz opisuje, że gleby gminy Illora nadają się do uprawy drzew oliwkowych i odnosi się w szczególności do „El Soto de Roma”, posiadłości książęcej Wellington, na terenie której znajduje się słynna olejarnia „Molino del Rey”, wybudowana w 1800 r. Wreszcie w publikacji zatytułowanej „Las Raíces del Aceite de Oliva (1984)” minister rolnictwa, rybołówstwa i żywności uznaje oliwy produkowane w Loja, Montefrío i Illora za najlepsze oliwy z oliwek prowincji Granada.

Obszar produkcji charakteryzuje się pewnymi właściwościami środowiskowymi, typowymi dla regionu śródziemnomorskiego i systemu termicznego typu kontynentalnego. Jednakże położenie geograficzne regionu między Andaluzją Zachodnią a Wschodnią i jej ukształtowanie terenu cechujące się występowaniem dużej doliny (Vega del río Genil), otoczonej dwoma masywami górskimi, systemy Subbético na północy i Penibético na południu przyczyniają się do występowania mikroklimatu cechującego się ekstremalnymi temperaturami kontynentalnymi, długimi i zimnymi zimami, długimi i ciepłymi latami oraz dużymi różnicami temperatur między zimą i latem oraz dniem i nocą. Ten system termiczny wpływa na dojrzałość końcową oliwek, zwiększa zawartość kwasu oleinowego jak również współczynnika nienasyconych/nasyconych kwasów tłuszczowych. Wpływa on także na wzrost koncentracji polifenoli w oliwkach.

Oliwy „Poniente de Granada” wyróżniają się spośród innych, ponieważ pochodzą one z kombinacji sześciu gatunków drzew oliwkowych: Picual, Hojiblanca, Picudo, Lucio, Loaime i Nevadillo de Alhama de Granada. Wykorzystanie różnych odmian na terenie tego samego gospodarstwa jest starą praktyką, wprowadzoną przez rolników z tego obszaru. Pozwala ona z jednej strony na poprawę zapylania drzew oliwkowych i złagodzenie wpływu zjawiska przemienności produkcji spowodowanej zmianami pogody obserwowanymi z roku na rok w tym obszarze z drugiej strony.

4.7.   Organ kontrolny:

Organ kontrolny spełnia wymogi określone w normie — 45 011-011.

4.8.   Etykietowanie: Na etykietach widnieje obowiązkowo zapis: Denominación de Origen „Poniente de Granada”. Etykiety będą zatwierdzane przez radę regulacyjną. Etykiety dodatkowe będą numerowane i wydawane przez radę regulacyjną.

4.9.   Wymogi krajowe::

(1)  Komisja Europejska — Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa, Jednostka ds. Polityki dotyczącej Jakości Produktów Rolnych, B-1049 Bruksela.

POMOC PAŃSTWA — POLSKA

Pomoc państwa nr C 21/2005 (ex PL45/04) — Rekompensata dla Poczty Polskiej za świadczenie powszechnych usług pocztowych

Pomoc państwa nr C 22/2005 (ex PL49/04) — Pomoc dla Poczty Polskiej na inwestycje związane ze świadczeniem powszechnych usług pocztowych

Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE

(2005/C 274/06)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

Pismem z dnia 29 czerwca 2005 r. odtworzonym w języku oryginału na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja zawiadomiła o swojej decyzji rozpoczęcia procedury określonej w art. 88 ust. 2 Traktatu WE dotyczącej wspomnianej wyżej pomocy.

Zainteresowane strony mogą nadsyłać swoje uwagi na temat pomocy, w odniesieniu do których rozpoczyna sie procedurę w terminie do jednego miesiąca od daty opublikowania niniejszego streszczenia oraz towarzyszącego mu listu, na następujący adres:

Uwagi te zostaną przekazane Polsce. Wniosek o poufne traktowanie danych dotyczących zainteresowanej, przedstawiającej uwagi strony, może być złożony pisemnie wraz z wyjaśnieniem przyczyn złożenia wniosku.

TEKST STRESZCZENIA

I.   PROCEDURA

Wiadomością e-mail z dnia 30 kwietnia 2004 r. władze Polski zgłosiły dwa programy pomocy na rzecz polskiego operatora pocztowego Poczty Polskiej, zgodnie z „procedurą w ramach mechanizmu przejściowego”, o której mowa w części 3 załącznika IV do Aktu Przystąpienia stanowiącego część Traktatu o Przystąpieniu Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji do Unii Europejskiej.

II.   OPIS PROGRAMÓW POMOCY

Poczta Polska jest polskim publicznym operatorem pocztowym, prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 30 lipca 1997 r. o państwowym przedsiębiorstwie użyteczności publicznej „Poczta Polska”. Na mocy ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. — Prawo pocztowe (zwanej dalej „Prawem pocztowym”) Poczta Polska jest odpowiedzialna za świadczenie powszechnych usług pocztowych na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

II.2.   Rekompensata dla Poczty Polskiej za świadczenie powszechnych usług pocztowych

Władze polskie zamierzają przyznać Poczcie Polskiej dotacje w celu zrekompensowania ewentualnych strat, jakie Poczta Polska może ponieść w związku ze świadczeniem powszechnych usług pocztowych. Kwota dotacji będzie ograniczona do wysokości kwoty poniesionych strat.

II.3.   Pomoc dla Poczty Polskiej na inwestycje związane ze świadczeniem powszechnych usług pocztowych

Władze polskie zamierzają przyznać polskiemu operatorowi pocztowemu dotacje na zrealizowanie inwestycji związanych ze świadczeniem powszechnych usług pocztowych. Intensywność pomocy wynosi 50 %.

III.   OCENA POMOCY

Przedmiotowe środki pomocy spełniają warunki pozwalające na zakwalifikowanie ich jako pomocy państwa zgodnie z art. 87 ust. 1 Traktatu WE. Szczególne zadanie oficjalnie powierzone Poczcie Polskiej przez Prawo pocztowe, polegające na świadczeniu powszechnych usług pocztowych, może zostać zakwalifikowane jako usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym w rozumieniu art. 86 ust. 2 Traktatu.

PL 45/04: rekompensata dla Poczty Polskiej za świadczenie powszechnych usług pocztowych

W celu ustalenia, czy rekompensata dla Poczty Polskiej za świadczenie powszechnych usług pocztowych jest konieczna i proporcjonalna do wysokości dodatkowych kosztów netto wynikających ze zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych ustawowo nałożonego na Pocztę Polską, Komisja musi sprawdzić, czy dodatkowe koszty netto świadczenia powszechnych usług pocztowych są poprawnie oszacowane. Jeśli tak, dotacja publiczna nie stanowi nadmiernej rekompensaty tych kosztów i nie prowadzi do sytuacji, w której Poczta Polska mogłaby subsydiować wzajemnie swoje podlegające prawom konkurencji obszary działalności.

Na obecnym etapie nie jest jasne, czy Poczta Polska prawidłowo określa koszty i przychody pochodzące ze świadczenia powszechnych usług pocztowych, prowadząc odrębne rachunki, w rozumieniu dyrektywy w sprawie przejrzystości, i prawidłowo wdrażając zasady pełnego rozdzielenia kosztów w rozumieniu art. 14 ust. 3-5 dyrektywy pocztowej.

Z tego względu Komisja nie może, na podstawie dostępnych informacji, mieć na tym etapie pewności, że dodatkowe koszty netto związane ze świadczeniem powszechnych usług pocztowych nie są przeszacowane, co prowadziłoby do rekompensowania z nadwyżką przez dotacje publiczne.

PL 49/04: pomoc dla Poczty Polskiej na inwestycje związane ze świadczeniem powszechnych usług pocztowych

Na obecnym etapie Komisja ma poważne wątpliwości co do tego, czy pomoc inwestycyjna, jaką władze polskie zamierzają przyznać Poczcie Polskiej, jest rzeczywiście niezbędna. Informacje dostarczone przez polskie władze nie są wystarczające do tego, by dla Komisji stało się jasne, dlaczego koszty inwestycyjne kwalifikujące się do przyznania pomocy w ramach tego programu nie partycypują w całkowitej kwocie kosztów poniesionych podczas świadczenia powszechnych usług pocztowych, których rekompensata została już przewidziana w programie PL 45/04.

W obliczu okoliczności, o których mowa powyżej, Komisja zadaje pytanie, czy pomoc inwestycyjna na rzecz Poczty Polskiej jest niezbędna do spełnienia wymogów nałożonych na nią jako na dostawcę powszechnych usług pocztowych oraz dlaczego zysk pochodzący z prowadzenia działalności Poczty Polskiej nie może zostać wykorzystany do sfinansowania inwestycji, o których mowa.

Ponadto z powodu braku dowodów na poprawne wdrożenie zasad pełnego rozdzielenia kosztów Komisja nie może mieć na obecnym etapie pewności, że dodatkowe koszty netto związane ze świadczeniem powszechnych usług pocztowych nie są przeszacowane i rekompensowane z nadwyżką poprzez przedmiotową pomoc w taki sposób, że Poczta Polska może finansować swoje podlegające prawom konkurencji obszary działalności.

TEKST PISMA

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 97/67/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług (Dz.U. L 15 z 21.1.1998).

(2)  Komisja uznaje, że dodatkowe koszty netto wynikające ze zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych to koszty poniesione w trakcie wywiązywania się ze zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych, przy uwzględnieniu odpowiednich wpływów i rozsądnego zysku z wywiązywania się z tych zobowiązań.

(3)  Dyrektywa Komisji 80/723/EWG z dnia 25 czerwca 1980 r. w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między Państwami Członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi, zmieniona dyrektywami Komisji 85/413/EWG z dnia 24 lipca 1985 r., 93/84/EWG z dnia 30 września 1993 r. i 2000/52/WE z dnia 26 lipca 2000 r.

(4)  W notyfikacji przedmiotowego programu pomocy wskazano wyraźnie, że »jest praktycznie niemożliwym, aby przypisać koszty inwestycji związanych ze świadczeniem powszechnych usług pocztowych poszczególnym usługom. Dlatego też przyjmuje się, że koszty, które równają się szacowanym kosztom inwestycji, zostaną zaksięgowane jako koszty poniesione podczas świadczenia powszechnych usług pocztowych«.

(5)  Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie T-109/01, Fleuren Compost v Komisja, nyr, pkt 74.

Ogłoszenie przetargu na obniżenie opłat przywozowych na kukurydzę pochodzącą z krajów trzecich

(2005/C 274/07)

I.   PRZEDMIOT

II.   TERMINY

III.   OFERTY

IV.   ZABEZPIECZENIE PRZETARGOWE

Zabezpieczenie przetargowe ustanawia się na rzecz właściwej instytucji.

V.   UDZIELENIE ZAMÓWIENIA

Udzielenie zamówienia:

(1)  Dz.U. L 291, z 5.11.2005, str. 4.

(2)  Dz.U. L 177, z 28.7.1995, str. 4. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1558/2005 (Dz.U. L 249, z 24.9.2005, str. 6).

Ogłoszenie przetargu na obniżenie opłat przywozowych na kukurydzę pochodzącą z krajów trzecich

(2005/C 274/08)

I.   PRZEDMIOT

II.   TERMINY

III.   OFERTY

IV.   ZABEZPIECZENIE PRZETARGOWE

Zabezpieczenie przetargowe ustanawia się na rzecz właściwej instytucji.

V.   UDZIELENIE ZAMÓWIENIA

Udzielenie zamówienia:

(1)  Dz.U. L 291, z 5.11.2005, str. 3.

(2)  Dz.U. L 177, z 28.7.1995, str. 4. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1558/2005 (Dz.U. L 249, z 24.9.2005, str. 6.).

Zmiana ogłoszenia przetargu na refundację wywozową dla pszenicy zwyczajnej na wywóz do niektórych krajów trzecich

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 166 z 7 lipca 2005 r. )

(2005/C 274/09)

Na stronie 54, w tytule I „Przedmiot”, pkt 2 otrzymuje następujące brzmienie:

(1)  Dz.U. L 147, z 30.6.1995, str. 7.