14.6.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 144/1

WSPÓLNE STANOWISKO NR 19/2005

przyjęte przez Radę w dniu 17 lutego 2005 r.

w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty

(2005/C 144 E/01)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95 i 135,

uwzględniając wniosek Komisji (1),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Do zadań Wspólnoty należy popieranie w całej Wspólnocie harmonijnego, trwałego i zrównoważonego rozwoju działalności gospodarczej poprzez ustanowienie wspólnego rynku oraz unii gospodarczej i walutowej. W tym celu, rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez granic wewnętrznych, w którym zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału.

(2)

Wprowadzanie do systemu finansowego korzyści pochodzących z działań sprzecznych z prawem oraz ich inwestowanie po wypraniu jest szkodliwe dla zdrowego i trwałego rozwoju gospodarczego. W związku z tym, dyrektywa Rady 91/308/EWG z dnia 10 czerwca 1991 r. w sprawie uniemożliwienia korzystania z systemu finansowego w celu prania pieniędzy (3) wprowadziła wspólnotowy mechanizm zapobiegający praniu brudnych pieniędzy poprzez monitorowanie transakcji dokonywanych za pośrednictwem instytucji kredytowych i finansowych oraz w ramach określonych grup zawodowych. Ponieważ istnieje ryzyko, że zastosowanie tego mechanizmu doprowadzi do zwiększonych przepływów środków pieniężnych w nielegalnych celach, dyrektywa 91/308/EWG powinna zostać uzupełniona o system kontroli środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty.

(3)

Obecnie takie systemy kontroli stosowane są jedynie przez nieliczne Państwa Członkowskie działające na podstawie przepisów krajowych. Rozbieżności w przepisach są niekorzystne dla prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Podstawowe elementy powinny zatem zostać zharmonizowane na poziomie Wspólnoty w celu zapewnienia równoważnego poziomu kontroli przepływów środków pieniężnych przez granice Wspólnoty. Harmonizacja taka nie powinna jednak wpływać na możliwość stosowania przez Państwa Członkowskie krajowych systemów kontroli przepływów środków pieniężnych w obrębie Wspólnoty, zgodnie z istniejącymi postanowieniami Traktatu.

(4)

Należy także wziąć pod uwagę uzupełniające działania innych gremiów międzynarodowych, w szczególności Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF), ustanowionej na szczycie G-7 w Paryżu w 1989 r. IX zalecenie specjalne FATF z dnia 22 października 2004 r. wzywa rządy do podjęcia kroków w celu wykrycia fizycznych przepływów środków pieniężnych, w tym poprzez system deklaracji lub innych obowiązków ujawniania.

(5)

Odpowiednio, środki pieniężne przewożone przez osoby fizyczne wjeżdżające do Wspólnoty lub wyjeżdżające ze Wspólnoty powinny podlegać zasadzie składania obowiązkowej deklaracji. Zasada ta umożliwiłaby służbom celnym zebranie informacji o takich przepływach środków pieniężnych oraz, w miarę potrzeby, przekazanie tych informacji innym organom. Służby celne są obecne na granicach Wspólnoty, gdzie kontrole są najskuteczniejsze, a niektóre z tych służb zgromadziły już praktyczne doświadczenie w tej dziedzinie. Należy stosować rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi Państw Członkowskich i współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (4). Wzajemna pomoc powinna zapewnić zarówno prawidłowe kontrolowanie przepływów środków pieniężnych, jak i przekazywanie informacji, które mogą okazać się przydatne w osiąganiu celów dyrektywy 91/308/EWG.

(6)

Z uwagi na prewencyjny cel i odstraszający charakter obowiązku złożenia deklaracji powinno się go dopełniać przy wjeździe do Wspólnoty lub przy wyjeździe ze Wspólnoty. Jednakże w celu skoncentrowania działań organów na istotnych przepływach środków pieniężnych obowiązkowi temu powinny podlegać jedynie przepływy środków pieniężnych w kwocie 10 000 EUR lub wyższej. Należy także podkreślić, że obowiązek złożenia deklaracji dotyczy osoby fizycznej przewożącej środki pieniężne, bez względu na to, czy jest ona ich właścicielem czy nie.

(7)	Należy stosować wspólny standard dla informacji podlegających przekazywaniu. Ułatwi to właściwym organom wymianę informacji.

(8)	Pożądane jest przyjęcie definicji niezbędnych do jednolitej interpretacji niniejszego rozporządzenia.

(9)	Informacje zebrane przez właściwe organy w ramach niniejszego rozporządzenia powinny być przekazane organom, o których mowa w art. 6 ust. 1 dyrektywy 91/308/EWG.

(10)

Jeżeli istnieją przesłanki wskazujące, że kwoty środków pieniężnych są związane z działaniami sprzecznymi z prawem powiązanymi z przepływem środków pieniężnych, o których mowa w dyrektywie 91/308/EWG, informacje zebrane przez właściwe organy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem mogą być przekazane właściwym organom innych Państw Członkowskich i/lub Komisji. Podobnie, należy zapewnić możliwość przekazywania określonych informacji, gdy tylko istnieją przesłanki wskazujące na przepływy środków pieniężnych w kwotach poniżej progu określonego w niniejszym rozporządzeniu.

(11)	Właściwym organom powinno się przyznać uprawnienia niezbędne do sprawowania skutecznej kontroli nad przepływami środków pieniężnych.

(12)	Uprawnienia właściwych organów powinny być uzupełnione o obowiązek ustanowienia kar przez Państwa Członkowskie. Jednakże kary powinny być nakładane jedynie za niezłożenie deklaracji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(13)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia nie może zostać osiągnięty w wystarczający sposób przez Państwa Członkowskie, a w związku z tym, z uwagi na transgraniczny wymiar zjawiska prania brudnych pieniędzy na rynku wewnętrznym, możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjmować środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(14)	Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z prawami podstawowymi oraz zasadami określonymi w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Cel

1. Niniejsze rozporządzenie uzupełnia przepisy dyrektywy 91/308/EWG dotyczące transakcji dokonywanych przez instytucje finansowe i kredytowe oraz określone grupy zawodowe, poprzez ustanowienie zharmonizowanych przepisów dotyczących kontroli, przez właściwe organy, środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty.

2. Niniejsze rozporządzenie nie uchybia działaniom krajowym podejmowanym w celu kontroli przepływów środków pieniężnych w obrębie Wspólnoty, jeżeli działania te podejmowane są zgodnie z art. 58 Traktatu.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia przyjmuje się następujące definicje:

1)	„właściwe organy” oznaczają organy celne Państw Członkowskich lub wszelkie inne organy uprawnione przez Państwa Członkowskie do stosowania niniejszego rozporządzenia;

„środki pieniężne” oznaczają:

zbywalne papiery na okaziciela, w tym instrumenty płatnicze na okaziciela, takie jak czeki podróżne, instrumenty zbywalne (w tym czeki, weksle i przekazy pieniężne) na okaziciela, indosowane bez ograniczeń, wystawione na fikcyjnego odbiorcę płatności lub występujące w innej formie, która powoduje przejście tytułu do nich przy ich przekazaniu, oraz instrumenty niekompletne (w tym czeki, weksle i przekazy pieniężne), które są podpisane, lecz nie zawierają nazwiska odbiorcy płatności;

b)	gotówkę (banknoty i monety będące w obiegu jako środki płatnicze).

Artykuł 3

Obowiązek złożenia deklaracji

1. Każda osoba fizyczna wjeżdżająca do Wspólnoty lub wyjeżdżająca ze Wspólnoty i przewożąca środki pieniężne o wartości 10 000 EUR lub wyższej zobowiązana jest zgodnie z niniejszym rozporządzeniem do zgłoszenia tej kwoty właściwym organom Państwa Członkowskiego, przez które wjeżdża do Wspólnoty lub wyjeżdża ze Wspólnoty. Obowiązek złożenia deklaracji nie jest spełniony, jeżeli przekazane informacje są nieprawdziwe lub niekompletne.

2. Deklaracja, o której mowa w ust. 1, zawiera dane dotyczące:

a)	składającego deklarację, w tym imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz obywatelstwo;

b)	właściciela środków pieniężnych;

c)	zamierzonego odbiorcy środków pieniężnych;

d)	kwoty i rodzaju środków pieniężnych;

e)	pochodzenia i zamierzonego celu przeznaczenia środków pieniężnych;

f)	trasy przewozu;

g)	środka transportu.

3. Informacje przekazywane są, stosownie do ustaleń Państwa Członkowskiego, o którym mowa w ust. 1, na piśmie, ustnie lub drogą elektroniczną. Jednakże składający deklarację może, na własne żądanie, przekazać informacje na piśmie. Przy złożeniu deklaracji pisemnej składający deklarację otrzymuje, na żądanie, potwierdzoną kopię deklaracji.

Artykuł 4

Uprawnienia właściwych organów

1. W celu sprawdzenia, czy dopełniono obowiązku złożenia deklaracji ustanowionego w art. 3, funkcjonariusze właściwych organów są uprawnieni, na warunkach określonych w przepisach krajowych, do kontrolowania osób fizycznych, ich bagażu oraz ich środków transportu.

2. W przypadku niedopełnienia obowiązku złożenia deklaracji ustanowionego w art. 3 środki pieniężne mogą zostać zatrzymane na mocy decyzji administracyjnej na warunkach określonych w przepisach krajowych.

Artykuł 5

Zapisywanie i przetwarzanie informacji

1. Informacje uzyskane zgodnie z art. 3 i/lub art. 4 są zapisywane i przetwarzane przez właściwe organy Państwa Członkowskiego, o którym mowa w art. 3 ust. 1, i udostępniane organom tego Państwa Członkowskiego, o których mowa w art. 6 ust. 1 dyrektywy 91/308/EWG.

2. Jeżeli w wyniku kontroli przewidzianych w art. 4 okaże się, że osoba fizyczna wjeżdża do Wspólnoty lub wyjeżdża ze Wspólnoty z kwotami pieniężnymi niższymi niż kwota progowa określona w art. 3 i gdy istnieją przesłanki wskazujące na działania sprzeczne z prawem, o których mowa w dyrektywie 91/308/EWG, związane z przepływem środków pieniężnych, właściwe organy Państwa Członkowskiego, o którym mowa w art. 3 ust. 1, mogą zapisywać i przetwarzać także taką informację oraz imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia, jak również obywatelstwo tej osoby i dane dotyczące wykorzystywanego środka transportu oraz mogą udostępniać je organom tego Państwa Członkowskiego, o których mowa w art. 6 ust. 1 dyrektywy 91/308/EWG.

Artykuł 6

Wymiana informacji

1. Jeżeli istnieją przesłanki wskazujące, że kwoty środków pieniężnych związane są z działaniami sprzecznymi z prawem, o których mowa w dyrektywie 91/308/EWG, powiązanymi z przepływem środków pieniężnych, informacje uzyskane na podstawie deklaracji przewidzianej w art. 3 lub w wyniku kontroli przewidzianych w art. 4 mogą zostać przekazane właściwym organom w innych Państwach Członkowskich.

Rozporządzenie (WE) nr 515/97 stosuje się odpowiednio.

2. Jeżeli istnieją przesłanki wskazujące, że kwoty środków pieniężnych są związane z korzyściami z oszustwa lub z jakimikolwiek innymi działaniami sprzecznymi z prawem mającymi niekorzystny wpływ na interesy finansowe Wspólnoty, informacje te przekazywane są także Komisji.

Artykuł 7

Wymiana informacji z państwami trzecimi

Państwa Członkowskie lub Komisja mogą w ramach wzajemnej pomocy administracyjnej przekazywać informacje uzyskane na podstawie niniejszego rozporządzenia państwu trzeciemu, pod warunkiem udzielenia zgody przez właściwe organy, które uzyskały te informacje zgodnie z art. 3 i/lub art. 4 oraz zgodnie z odpowiednimi przepisami krajowymi i wspólnotowymi dotyczącymi przekazywania danych osobowych państwom trzecim. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o takiej wymianie informacji, jeżeli są one szczególnie istotne dla wykonania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 8

Kary

1. Każde Państwo Członkowskie ustanawia kary, które stosuje się w przypadku niedopełnienia obowiązku złożenia deklaracji ustanowionego w art. 3. Kary te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję najpóźniej do … (5) o karach grożących w przypadku niedopełnienia obowiązku złożenia deklaracji, ustanowionego w art. 3.

Artykuł 9

Ocena

Cztery lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z jego stosowania.

Artykuł 10

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia … (6).

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia

W imieniu Parlamentu Europejskiego

…

Przewodniczący

W imieniu Rady

…

Przewodniczący

(1) Dz.U. C 227 E z 24.9.2002, str. 574.

(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 15 maja 2003 r. (Dz.U. C 67 E z 17.3.2004, str. 259), wspólne stanowisko Rady z dnia 17 lutego 2005 r. i stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ... (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym).

(3) Dz.U. L 166 z 28.6.1991, str. 77. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 2001/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 344 z 28.12.2001, str. 76).

(4) Dz.U. L 82 z 22.3.1997, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 807/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 36).

(5) 18 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.

(6) 18 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.

UZASADNIENIE RADY

I. WPROWADZENIE

W dniu 25 czerwca 2002 r. Komisja przedłożyła Radzie sprawozdanie dotyczące kontroli transgranicznego przepływu środków pieniężnych wraz z wnioskiem dotyczącym rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zapobiegania praniu pieniędzy poprzez współpracę służb celnych, na podstawie art. 135 Traktatu (1) (2).

Parlament Europejski wydał swoją opinię w pierwszym czytaniu w dniu 15 maja 2003 r. (3), przyjmując 23 poprawki do wniosku.

W dniu 3 lipca 2003 r. Komisja przedstawiła Radzie zmieniony wniosek w powyższej sprawie (4).

W dniu 17 lutego 2005 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko zgodnie z art. 251 ust. 2 Traktatu.

II. CEL WNIOSKU

Wniosek ma na celu wprowadzenie obowiązku polegającego na deklarowaniu przez osoby fizyczne przepływu środków pieniężnych powyżej określonego progu na zewnętrznych granicach UE. Ponadto celem wniosku jest wzmocnienie kontroli granicznej przepływu środków pieniężnych oraz poprawa wymiany informacji pomiędzy odpowiednimi władzami.

III. ANALIZA WSPÓLNEGO STANOWISKA

1. Uwagi ogólne

Wspólne stanowisko Rady, zgodnie z wnioskiem Komisji, ma na celu wprowadzenie zharmonizowanej kontroli granicznej przepływu środków pieniężnych, tym samym stanowiąc uzupełnienie dyrektywy 91/308/EWG (5) oraz zapewniając właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego poprzez eliminowanie obecnych rozbieżności w ustawodawstwie krajowym.

2. Szczegóły stanowiska Rady

Rada zajęła następujące stanowisko w sprawie poprawek przyjętych przez Parlament Europejski:

a) Podstawa prawna

Zgodnie z opinią Parlamentu Europejskiego (poprawka 2) Rada dodała art. 95 jako podstawę prawną wniosku. Rada zauważa, że głównego punktu projektu rozporządzenia nie powinno stanowić uniemożliwianie prania pieniędzy (które wymagałoby innej podstawy prawnej), ale wprowadzenie zharmonizowanych kontroli granicznych przepływu środków pieniężnych, dla których właściwą podstawę prawną stanowi art. 95 Traktatu, regulujący zbliżanie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich w powiązaniu z funkcjonowaniem rynku wewnętrznego.

b) Przekształcenie w dyrektywę

Rada nie mogła przyjąć poprawek PE związanych z przekształceniem wniosku w dyrektywę (poprawki 1, 8, 9, 18, 20, 21, 22, 23), zważywszy że wystarczający stopień harmonizacji w stosunkowo krótkim okresie można osiągnąć jedynie w drodze rozporządzenia, które jest ogólnie obowiązujące, wiąże w całości oraz stosuje się je bezpośrednio we wszystkich Państwach Członkowskich.

c) Obowiązkowa deklaracja

W swoim wspólnym stanowisku Rada poparła wniosek Komisji dotyczący systemu składania obowiązkowych deklaracji. Rada nie poparła koncepcji pozwalającej Państwom Członkowskim na dokonanie wyboru pomiędzy systemem składania deklaracji lub systemem ujawniania, jak zostało to zasugerowane przez Parlament Europejski (poprawki: 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 12, 14, 18, 19). Taki wybór pomiędzy dwoma systemami byłby sprzeczny z jednolitym stosowaniem zaproponowanych środków w całej Wspólnocie. Jednakże Rada wprowadziła pewien stopień elastyczności poprzez pozostawienie Państwom Członkowskim wyboru w kwestii wprowadzenia obowiązku składania deklaracji w formie pisemnej, ustnej lub elektronicznej. Rada wyraziła zgodę na usunięcie formularza deklaracji zawartego w załączniku do wniosku oraz na włączenie przepisu dotyczącego informacji, jakie należy podać w deklaracji składanej w formie pisemnej, ustnej lub elektronicznej [patrz również poniżej: pkt 3 lit. b)].

d) Kwota progowa podlegająca zadeklarowaniu

Rada opowiedziała się za kwota progową w wysokości 10 000 EUR, która jest niższa od kwot progowych przewidzianych we wniosku Komisji oraz w opinii Parlamentu Europejskiego (poprawki: 3, 7). Niższa kwota progowa odzwierciedla fakt, że ustawodawstwa wielu Państw Członkowskich przewidują obecnie znacznie niższe kwoty progowe oraz że poziom pierwotnie proponowany (15 000 EUR) wywołałby skutek w postaci ogromnego spadku intensywności kontroli w tych Państwach Członkowskich.

Niższy próg stanowi także wyraźny sygnał na poziomie międzynarodowym, iż Rada chce przyjąć środki w celu monitorowania przepływu środków pieniężnych poprzez wprowadzenie w całej Wspólnocie ścisłego i jednolitego limitu, który jest łatwy do wdrożenia i czytelny dla podróżnych wjeżdżających na terytorium Wspólnoty lub z niego wyjeżdżających.

e) Uprawnienia właściwych władz

Uwzględniając uprawnienia właściwych władz, Rada zgodziła się z Parlamentem Europejskim (poprawki: 10 i 17) co do tego, że przepis ten należy umieścić w innym kontekście, a zatem przenieść go do artykułu znajdującego się bezpośrednio za przepisem dotyczącym obowiązku składania deklaracji. W odniesieniu do treści tego przepisu, Rada uznała, że upoważnienia władz krajowych należy dokonać na warunkach ustanowionych zgodnie z ustawodawstwem krajowym. Ponadto władze krajowe powinny również być upoważnione do przeprowadzania kontroli środków transportu w celu sprawdzenia przestrzegania obowiązku złożenia deklaracji. Jednakże Rada nie utrzymała maksymalnego okresu trzech dni na zatrzymanie środków pieniężnych, jak zostało to przewidziane we wniosku i poparte w poprawce 11, mając na uwadze fakt, że takie ograniczenie w czasie nie pozwoliłoby władzom na niezbędną elastyczność w zakresie przeprowadzania kontroli i jednoczesnego prowadzenia dochodzeń w celu określenia istnienia potrzeby wszczęcia procedury karnej w danej sprawie.

f) Definicja „środków pieniężnych”

W dniu 22 października 2004 r., Finansowa Grupa Zadaniowa ds. Prania Pieniędzy (FATF) przyjęła swoje specjalne zalecenie IX w sprawie przewoźników środków pieniężnych. Zalecenie to, uzgodnione na szczeblu międzynarodowym, zawiera definicję „środków pieniężnych”, którą Rada wprowadziła do obecnego projektu rozporządzenia w celu zagwarantowania możliwie jak największej spójności przepisów na szczeblu wspólnotowym i międzynarodowym. Zgodnie z wnioskiem zgłoszonym w poprawce 13, tekst rozszerza definicję środków pieniężnych w celu objęcia nią szerszego zakresu czeków niż pierwotnie proponowano.

g) Wymiana informacji

Rada wyjaśniła i przeredagowała przepisy dotyczące wymiany informacji między władzami (poprawka 15):

—

Po pierwsze, wyjaśnia się, że informacje uzyskane przy użyciu deklaracji lub w wyniku kontroli są rejestrowane i przetwarzane przez właściwe władze danego Państwa Członkowskiego oraz udostępniane, w tym samym Państwie Członkowskim, jednostce wywiadu finansowego (FIU), przy czym ta ostatnia zasada jest także wyraźnie zawarta w specjalnym zaleceniu IX FATF. W przypadku gdy osoby wjeżdżające na obszar Wspólnoty, lub z niego wyjeżdżające, mają przy sobie mniej niż 10 000 EUR, lecz istnieją oznaki mogące wskazywać na nielegalną działalność, pewne informacje na temat tych osób mogą również być rejestrowane i przetwarzane przez właściwe władze w obrębie danego Państwa Członkowskiego i udostępniane FIU tego państwa.

—

Po drugie, można dokonywać między Państwami Członkowskimi wymiany informacji uzyskanych przy użyciu deklaracji lub w wyniku kontroli. Do tej wymiany informacji stosuje się, mutatis mutandis, rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi Państw Członkowskich i współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego.

—

Ponadto można dokonywać wymiany informacji z państwami trzecimi, w ramach umowy o wzajemnej pomocy administracyjnej. Jednakże przekazywanie informacji wymaga zgody władz, które te informacje pierwotnie zgromadziły oraz przepisom o ochronie danych osobowych. Komisja powinna być powiadomiona o takiej wymianie informacji w przypadku gdy są one szczególnie ważne dla wykonania niniejszego rozporządzenia.

h) Wspólna baza danych

Rada nie zaakceptowała koncepcji przekazywania uzyskanych informacji do bazy danych administrowanej wspólnie przez Państwa Członkowskie i prowadzonej przez Europejski Urząd Policji (Europol) (poprawka 16). Rada uznała, że podstawa prawna projektu rozporządzenia nie objęłaby takiego przepisu.

i) Sprawozdanie Komisji

We wspólnym stanowisku Rada zaakceptowała koncepcję zawartą w poprawce 22 i wprowadziła przepis wymagający od Komisji przedłożenia sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie cztery lata po wejściu w życie rozporządzenia.

3. Nowe punkty wprowadzone przez Radę

Oprócz kwestii, na temat których swoją opinię przedstawił Parlament Europejski, a wspólne stanowisko Rady zostało przedstawione powyżej, Rada wprowadziła do wniosku następujące nowe punkty:

a) Zakres rozporządzenia

Wewnątrzwspólnotowe kontrole środków pieniężnych mogą być utrzymywane tam, gdzie jest to zgodne z Traktatem.

Ponadto Rada dostosowała zasięg geograficzny rozporządzenia, mając na uwadze fakt, że dla zachowania przejrzystości w stosunku do podróżnych oraz w celu ułatwienia stosowania rozporządzenia przez właściwe władze kontrola przepływu środków pieniężnych powinna być przeprowadzana w momencie wjazdu osoby fizycznej na terytorium Wspólnoty lub w momencie, gdy z niego wyjeżdża. Rozwiązanie to zapewniłoby także równoległe stosowanie dyrektywy 91/308/EWG oraz obecnego projektu rozporządzenia na tym samym obszarze geograficznym.

b) Formularz deklaracji

Rada nie przyjęła jednolitego formularza deklaracji zaproponowanego przez Komisję. W zamian Rada wolała uściślić/uszczegółowić dane, jakie należy podać w deklaracji. Ma to na celu ograniczenie obciążenia administracyjnego wobec właściwych władz do absolutnego minimum przy uzyskiwaniu informacji od podróżnych, zapewniając jednocześnie uzyskanie minimum informacji na temat przepływu środków pieniężnych, a następnie udostępnienie ich do wymiany z innymi władzami.

c) Kopia deklaracji pisemnej

W przypadku złożenia deklaracji w formie pisemnej przez deklarującego Rada wprowadziła przepis zapewniający, że jest on uprawniony do otrzymania na żądanie potwierdzonej kopii deklaracji.

d) Kary

Rada uprościła przepis dotyczący kar, dostosowując go do analogicznych przepisów w porównywalnych aktach prawnych (6). Państwa Członkowskie powinny zatem wprowadzić skuteczne, odstraszające i proporcjonalne kary za naruszanie obowiązku zadeklarowania przepływu środków pieniężnych przy przekraczaniu zewnętrznych granic Wspólnoty. Rada przyjęła poprawkę 19 dotyczącą przedłużenia terminu powiadomienia Komisji o obowiązujących karach. Rada ustaliła okres 18 miesięcy od wejścia w życie rozporządzenia.

IV. WNIOSEK

Rada we wspólnym stanowisku wyraża poparcie dla celu proponowanego rozporządzenia, jakim jest wprowadzenie zharmonizowanej kontroli granicznej przepływu środków pieniężnych oraz zacieśnianie współpracy między właściwymi władzami. Wobec istnienia ryzyka, że zastosowanie ściślejszych kontroli w sektorze finansowym po przyjęciu dyrektywy 91/308/EWG doprowadzi do zwiększenia przepływu środków pieniężnych służącego nielegalnym celom, Wspólnota podkreśla swoją wolę zwalczania problemu nielegalnego przepływu środków pieniężnych poprzez wprowadzenie obowiązku deklarowania przez osoby fizyczne przepływu środków pieniężnych powyżej kwoty progowej 10 000 EUR na granicach Wspólnoty, jednocześnie unikając ewentualnych negatywnych skutków dla funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez zastosowanie tych środków w drodze rozporządzenia w sposób zharmonizowany w całej Wspólnocie.

(1) Dz.U. C 227 E z 24.9.2002, str. 574.

(2) COM(2002) 328 wersja ostateczna.

(3) Dz.U. C 67 E z 17.3.2004, str. 259.

(4) Dokument 11151/03 UD 67 EF 35 ECOFIN 203 CRIMORG 51 CODEC 948.

(5) Dyrektywa Rady 91/308/EWG z dnia 10 czerwca 1991 r. w sprawie uniemożliwienia korzystania z systemu finansowego w celu prania pieniędzy (Dz.U. L 166 z 28.6.1991, str 77).

(6) Por. np. art. 18 rozporządzenia Rady (WE) nr 1383/2003 z dnia 22 lipca 2003 r. dotyczącego działań organów celnych skierowanych przeciwko towarom podejrzanym o naruszenie niektórych praw własności intelektualnej oraz środków podejmowanych w odniesieniu do towarów, co do których stwierdzono, że naruszyły takie prawa.

14.6.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 144/9

WSPÓLNE STANOWISKO (WE) NR 20/2005

przyjęte przez Radę w dniu 7 marca 2005 r.

w sprawie przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zdolności patentowej wynalazków realizowanych za pomocą komputera

(2005/C 144 E/02)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Urzeczywistnianie rynku wewnętrznego pociąga za sobą zniesienie ograniczeń swobodnego przepływu oraz eliminację zniekształceń konkurencji, tworząc jednocześnie otoczenie sprzyjające innowacjom i inwestycjom. W tym kontekście ochrona wynalazków za pomocą patentów jest podstawowym elementem harmonijnego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Skuteczna, przejrzysta i zharmonizowana ochrona wynalazków realizowanych za pomocą komputera we wszystkich Państwach Członkowskich ma zasadnicze znaczenie dla utrzymania i wspierania inwestycji w tej dziedzinie.

(2)	Istnieją różnice w ochronie wynalazków realizowanych za pomocą komputera w ramach praktyk administracyjnych oraz orzecznictwa różnych Państw Członkowskich. Różnice takie mogą tworzyć bariery w handlu oraz stanowić przeszkody we właściwym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego.

(3)	Różnice takie mogłyby się powiększyć z uwagi na to, że Państwa Członkowskie przyjmują nowe i różniące się praktyki administracyjne, lub tam, gdzie orzecznictwo krajowe stanowiące wykładnię bieżącego prawodawstwa rozwija się odmiennie.

(4)

Stały wzrost dystrybucji i wykorzystywania programów komputerowych we wszystkich dziedzinach techniki oraz ich światowej dystrybucji poprzez Internet jest decydującym czynnikiem w zakresie innowacji technologicznej. Dlatego też konieczne jest zapewnienie istnienia optymalnego otoczenia dla twórców i użytkowników programów komputerowych we Wspólnocie.

(5)

W związku z tym przepisy prawne regulujące zdolność patentową wynalazków realizowanych za pomocą komputera powinny być zharmonizowane w taki sposób, aby zapewnić, że uzyskana pewność prawna oraz poziom warunków wymaganych dla zdolności patentowej umożliwią przedsiębiorstwom innowacyjnym czerpanie maksymalnych korzyści z ich procesu wynalazczego oraz będą stanowiły zachętę do dokonywania inwestycji i wdrażania innowacji. Pewność prawna zostanie również zabezpieczona poprzez fakt, że w przypadku wątpliwości w zakresie wykładni niniejszej dyrektywy sądy krajowe mogą, a krajowe sądy orzekające w ostatniej instancji muszą zwrócić się z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości.

(6)

Wspólnota oraz Państwa Członkowskie związane są Porozumieniem w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS), zatwierdzonym decyzją Rady 94/800/WE z dnia 22 grudnia 1994 r. dotyczącą zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej, w dziedzinach wchodzących w zakres jej kompetencji, porozumień będących wynikiem wielostronnych negocjacji w ramach Rundy Urugwajskiej (1986–1994) (3). Artykuł 27 ust. 1 TRIPS stanowi, że patenty będą udzielane na wszystkie wynalazki, niezależnie od tego, czy dotyczą one produktu czy procesu, we wszystkich dziedzinach techniki, pod warunkiem że są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania. Ponadto, zgodnie z tym artykułem, prawa patentowe powinny być dostępne, a uprawnienia patentowe wykorzystywane bez dyskryminacji ze względu na dziedzinę techniki. Zasady te powinny stosować się odpowiednio do wynalazków realizowanych za pomocą komputera.

(7)

Zgodnie z Konwencją o udzielaniu patentów europejskich (Konwencją o patencie europejskim) podpisaną w Monachium dnia 5 października 1973 r. oraz z prawem patentowym Państw Członkowskich programy komputerowe wraz z odkryciami, teoriami naukowymi, metodami matematycznymi, wytworami o charakterze estetycznym, schematami, zasadami metodami przeprowadzania procesów myślowych, rozgrywaniem gier albo prowadzeniem działalności gospodarczej oraz przedstawieniem informacji wyraźnie nie są uważane za wynalazki i dlatego też nie posiadają zdolności patentowej. Wyjątek ten jednakże znajduje zastosowanie i jest uzasadniony wyłącznie wtedy, gdy zgłoszenie patentowe lub patent dotyczą wymienionego przedmiotu lub działalności jako takich, ponieważ wspomniany przedmiot oraz działalność jako takie nie mają charakteru technicznego.

(8)	Celem niniejszej dyrektywy jest zapobieżenie różnej wykładni postanowień Konwencji o patencie europejskim dotyczących granic zdolności patentowej. Wynikająca z tego pewność prawna powinna przyczynić się do stworzenia klimatu sprzyjającego inwestycjom i innowacjom w dziedzinie oprogramowania.

(9)	Ochrona patentowa pozwala innowatorom czerpać korzyści z ich kreatywności. Prawa patentowe chronią innowacje w interesie społeczeństwa jako całości i nie powinno się ich używać w sposób niezgodny z zasadami konkurencji.

(10)

Zgodnie z dyrektywą Rady 91/250/EWG z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (4) każda forma wyrażenia oryginalnego programu komputerowego jest chroniona prawem autorskim w taki sposób, jak dzieło literackie. Jednakże koncepcje i zasady, na których opierają się wszystkie elementy programu komputerowego, nie podlegają ochronie prawa autorskiego.

(11)	Aby wynalazek mógł być uznany za posiadający zdolność patentową, powinien on mieć charakter techniczny i w związku z tym należeć do dziedziny technologii.

(12)	Dla wszelkich wynalazków warunkiem spełnienia kryterium poziomu wynalazczego jest wniesienie wkładu technicznego do stanu techniki.

(13)

Odpowiednio, mimo że wynalazek realizowany za pomocą komputera należy do dziedziny technologii, jeżeli nie wnosi wkładu technicznego do stanu techniki, ponieważ np. jego szczególny wkład nie ma charakteru technicznego, wówczas nie spełni on kryterium poziomu wynalazczego i dlatego nie będzie posiadał zdolności patentowej.

(14)

Samo tylko wdrożenie nieposiadającej z innych względów zdolności patentowej metody do urządzenia takiego jak komputer nie jest wystarczającą podstawą ustalenia istnienia wkładu technicznego. Odpowiednio, metoda prowadzenia działalności gospodarczej realizowana przy użyciu komputera, metoda przetwarzania danych lub inna metoda, w której jedyny wkład do stanu techniki nie ma charakteru technicznego, nie może stanowić wynalazku posiadającego zdolność patentową.

(15)

Jeżeli wkład do stanu techniki odnosi się wyłącznie do dziedziny nieposiadającej zdolności patentowej, nie można uznać wynalazku za posiadający zdolność patentową, niezależnie od tego, w jaki sposób przedmiot wnioskowanej ochrony przedstawiany jest w zastrzeżeniach. Na przykład wymóg wkładu technicznego nie może być obchodzony jedynie poprzez określenie środków technicznych w zastrzeżeniach patentowych.

(16)

Ponadto algorytm sam w sobie nie posiada charakteru technicznego i dlatego też nie może stanowić wynalazku o charakterze technicznym. Pomimo to metoda wykorzystująca użycie algorytmu może posiadać zdolność patentową, pod warunkiem że jest ona wykorzystywana do rozwiązania problemu technicznego. Jednakże żaden patent udzielony na taką metodę nie powinien spowodować monopolizacji samego algorytmu ani jego wykorzystania w kontekście nieprzewidzianym patentem.

(17)

Zakres praw wyłącznych przyznanych patentem określają zastrzeżenia patentowe, interpretowane na podstawie opisu i rysunków. Wynalazki realizowane za pomocą komputera powinny zawierać zastrzeżenia w odniesieniu do produktu takiego jak zaprogramowane urządzenie lub do procesu dokonującego się w tym urządzeniu. Odpowiednio, jeżeli poszczególne elementy oprogramowania wykorzystywane są w kontekstach, które nie obejmują wykonania żadnego ważnie zastrzeżonego produktu ani procesu, takie wykorzystanie nie będzie stanowiło naruszenia patentu.

(18)

Ochrona prawna wynalazków realizowanych za pomocą komputera nie wymaga stworzenia osobnego zbioru prawa w miejsce przepisów krajowego prawa patentowego. Przepisy krajowego prawa patentowego pozostają zasadniczą podstawą ochrony prawnej wynalazków realizowanych za pomocą komputera. Niniejsza dyrektywa wyjaśnia jedynie obecny stan prawny z zamiarem zabezpieczenia pewności prawnej, przejrzystości i jasności prawa oraz uniknięcia zbaczania w kierunku zdolności patentowej metod, które jej nie posiadają, takich jak oczywiste lub nieposiadające charakteru technicznego procedury i metody prowadzenia działalności gospodarczej.

(19)

Niniejsza dyrektywa ogranicza się do ustanowienia określonych zasad stosujących się do zdolności patentowej takich wynalazków; zasady te mają w szczególności na celu zapewnienie, aby wynalazki należące do dziedziny techniki i wnoszące wkład techniczny podlegały ochronie, i odwrotnie, do zapewnienia, aby te wynalazki, które nie wnoszą wkładu technicznego, nie podlegały ochronie.

(20)

Konkurencyjna pozycja przemysłu wspólnotowego w stosunku do jego głównych partnerów handlowych ulegnie poprawie, jeżeli istniejące różnice w ochronie prawnej wynalazków realizowanych za pomocą komputera zostaną usunięte, a sytuacja prawna stanie się przejrzysta. Przy obecnej tendencji tradycyjnych przemysłów produkcyjnych do przesuwania ich działalności do niskonakładowych gospodarek poza Wspólnotą, znaczenie ochrony własności intelektualnej, w szczególności ochrony patentowej jest oczywiste.

(21)

Niniejsza dyrektywa powinna pozostać bez uszczerbku dla stosowania art. 81 i 82 Traktatu, w szczególności tam, gdzie dominujący dostawca odmawia zezwolenia na użycie opatentowanej techniki potrzebnej jedynie w celu zapewnienia konwersji reguł użytych w dwóch różnych systemach lub sieciach komputerowych, aby umożliwić łączność i wymianę treści danych pomiędzy nimi.

(22)

Prawa przyznane patentami na wynalazki objęte zakresem niniejszej dyrektywy nie powinny wpływać na czynności dozwolone na mocy art. 5 i 6 dyrektywy 91/250/EWG, w szczególności na mocy jej przepisów dotyczących dekompilacji i interoperacyjności. W szczególności czynności, które na mocy art. 5 i 6 dyrektywy 91/250/EWG nie wymagają zezwolenia uprawnionego w związku z jego prawami autorskimi do programu komputerowego lub dotyczącymi programu komputerowego, a które w braku tych artykułów wymagałyby takiego zezwolenia, nie wymagają zezwolenia uprawnionego w związku z jego prawami patentowymi do programu komputerowego lub dotyczącymi programu komputerowego.

(23)

Jako że cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie harmonizacja przepisów krajowych dotyczących zdolności patentowej wynalazków realizowanych za pomocą komputera, nie może zostać w stopniu wystarczającym osiągnięty przez Państwa Członkowskie, natomiast możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Zakres

Niniejsza dyrektywa ustanawia zasady dotyczące zdolności patentowej wynalazków realizowanych za pomocą komputera.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

„wynalazek realizowany za pomocą komputera” oznacza wynalazek, którego dokonanie wymaga użycia komputera, sieci komputerowej lub innego urządzenia dającego się zaprogramować, wynalazek posiadający jedną lub więcej cech realizowanych w całości lub w części za pomocą programu komputerowego lub programów komputerowych;

„wkład techniczny” oznacza wkład do stanu techniki w dziedzinie technologii, który jest nowy i nieoczywisty dla specjalisty z danej dziedziny. Wkład o charakterze technicznym ocenia się poprzez rozważenie różnicy pomiędzy stanem techniki oraz zakresem zastrzeżenia patentowego jako całości, które musi zawierać cechy o charakterze technicznym, bez względu na to, czy towarzyszą mu cechy nieposiadające charakteru technicznego.

Artykuł 3

Warunki określające zdolność patentową

Wynalazek realizowany za pomocą komputera posiada zdolność patentową, jeżeli nadaje się do przemysłowego stosowania, jest nowy oraz posiada poziom wynalazczy. Wynalazek realizowany za pomocą komputera posiada poziom wynalazczy, jeżeli wnosi wkład techniczny.

Artykuł 4

Wyjątki od zdolności patentowej

1. Program komputerowy jako taki nie może stanowić wynalazku posiadającego zdolność patentową.

2. Nie uznaje się wynalazku realizowanego za pomocą komputera za wnoszący wkład techniczny tylko ze względu na wykorzystanie komputera, sieci lub innego urządzenia dającego się zaprogramować. Odpowiednio, nie posiadają zdolności patentowej wynalazki obejmujące programy komputerowe, wyrażone jako kod źródłowy, kod obiektu, czy w jakiejkolwiek innej formie, które wdrażają metody prowadzenia działalności gospodarczej, metody matematyczne lub inne metody i które nie przynoszą żadnych efektów technicznych wykraczających poza normalne fizyczne interakcje pomiędzy programem a komputerem, siecią lub innym urządzeniem dającym się zaprogramować, w którym jest on stosowany.

Artykuł 5

Forma zastrzeżeń

1. Państwa Członkowskie zapewnią możliwość dokonania zastrzeżenia wynalazku realizowanego za pomocą komputera jako produktu w formie zaprogramowanego komputera, zaprogramowanej sieci komputerowej lub innych zaprogramowanych urządzeń, albo jako procesu przeprowadzanego przez taki komputer, sieć komputerową lub urządzenie poprzez wykonanie oprogramowania.

2. Zastrzeżenie programu komputerowego, samego lub na nośniku, jest niedozwolone, chyba że program ten, w czasie ładowania i wykonywania na dającym się zaprogramować komputerze, dającej się zaprogramować sieci lub innym urządzeniu dającym się zaprogramować, uruchamia produkt lub proces zastrzeżony w tym samym wniosku patentowym zgodnie z ust. 1.

Artykuł 6

Związek z dyrektywą 91/250/EWG

Prawa przyznane patentami na wynalazki mieszczące się w zakresie niniejszej dyrektywy pozostają bez wpływu na czynności dozwolone na mocy art. 5 i 6 dyrektywy 91/250/EWG, w szczególności na mocy jej przepisów dotyczących dekompilacji i interoperacyjności.

Artykuł 7

Monitorowanie

Komisja monitoruje wpływ wynalazków realizowanych za pomocą komputera na innowacje i konkurencję, zarówno w Europie, jak i w skali międzynarodowej, na firmy wspólnotowe, szczególnie na małe i średnie przedsiębiorstwa, oraz na wolny dostęp do kodu źródłowego i na handel elektroniczny.

Artykuł 8

Sprawozdanie na temat skutków dyrektywy

Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do ... (5) sprawozdanie na temat:

a)	wpływu wynalazków realizowanych za pomocą komputera na czynniki, o których mowa w art. 7;

adekwatności przepisów regulujących czas trwania patentu oraz określenia wymogów zdolności patentowej, a dokładniej nowości, poziomu wynalazczego i właściwego zakresu zastrzeżeń, oraz celowości i możliwości prawnych wprowadzania zmian w tych przepisach, uwzględniając międzynarodowe zobowiązania Wspólnoty;

c)	ewentualnych trudności w odniesieniu do Państw Członkowskich, w których wymogi nowości i poziomu wynalazczego nie są badane przed udzieleniem patentu, a jeśli występują, potrzeb podjęcia kroków w celu rozwiązania takich trudności;

ewentualnych trudności w odniesieniu do relacji między ochroną patentową wynalazków realizowanych za pomocą komputera i prawnoautorską ochroną programów komputerowych przewidzianą w dyrektywie 91/250/EWG oraz występowania ewentualnych nadużyć systemu patentowego w odniesieniu do wynalazków realizowanych za pomocą komputera;

e)	zastosowania wymogów niniejszej dyrektywy w praktyce Europejskiego Urzędu Patentowego oraz jego wytycznych w zakresie badania;

f)	aspektów, w odniesieniu do których może wystąpić konieczność przygotowania konferencji dyplomatycznej w celu dokonania rewizji Konwencji o patencie europejskim);

g)	wpływu patentów udzielonych na wynalazki realizowane za pomocą komputera na rozwój i komercjalizację interoperacyjnych programów i systemów komputerowych.

Artykuł 9

Przegląd wpływu

W świetle monitorowania prowadzonego zgodnie z art. 7 oraz sprawozdania, które zostanie sporządzone zgodnie z art. 8, Komisja dokonuje przeglądu wpływu niniejszej dyrektywy oraz, jeżeli to konieczne, przedkłada Parlamentowi i Radzie propozycje zmian legislacyjnych.

Artykuł 10

Wykonanie

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, najpóźniej do … (6). Państwa Członkowskie bezzwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Środki przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach regulowanych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 11

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 12

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia

W imieniu Parlamentu Europejskiego

…

Przewodniczący

W imieniu Rady

…

Przewodniczący

(1) Dz.U. C 61 z 14.3.2003, str. 154.

(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 24 września 2003 r. (Dz.U. C 77 E z 26.3.2004, str. 230), wspólne stanowisko Rady z dnia 7 marca 2005 r. i stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ... (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym).

(3) Dz.U. L 336 z 23.12.1994, str. 1.

(4) Dz.U. L 122 z 17.5.1991, str. 42.Dyrektywa zmieniona dyrektywą 93/98/EWG (Dz.U. L 290 z 24.11.1993, str. 9).

(5) Pięć lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

(6) Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

UZASADNIENIE RADY

I. WPROWADZENIE

1.	W dniu 20 lutego 2002 r., na podstawie art. 95 Traktatu WE, Komisja przedstawiła wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zdolności patentowej wynalazków realizowanych za pomocą komputera (1).

2.	Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny przedstawił swoją opinię w dniu 19 września 2002 r. (2).

3.	Parlament Europejski przedstawił swoją opinię w pierwszym czytaniu w dniu 24 września 2003 r (3).

4.	Komisja nie przedstawiła zmienionego wniosku.

5.	Rada uchwaliła swoje wspólne stanowisko zgodnie z art. 251 Traktatu WE w dniu 7 marca 2005 r.

II. CEL

6.	Proponowana dyrektywa ma na celu zharmonizowanie krajowych przepisów dotyczących zdolności patentowej wynalazków realizowanych za pomocą komputera oraz stworzenie bardziej przejrzystych warunków określających taką zdolność patentową.

III. WSPÓLNE STANOWISKO

Motywy

Rada zmieniła lub połączyła kilka motywów pojawiających się we wniosku Komisji, jak również przyjęła kilka dodatkowych. W ten sposób Rada uwzględniła w całości lub częściowo, lub przeformułowała zmiany Parlamentu Europejskiego nr 1, 2, 88, 3, 34, 115, 85, 7, 8, 9, 86, 11, 12 i 13. Odniesienia do głównych zmian w motywach znajdują się poniżej pod odpowiednimi artykułami.

Artykuły

Artykuł 1 (Zakres)

8.	Artykuł 1 został przyjęty zgodnie z wnioskiem Komisji. Parlament Europejski również nie zaproponował żadnych zmian do tego artykułu.

Artykuł 2 (Definicje)

W lit. a) Rada częściowo przyjęła zmiany Parlamentu Europejskiego nr 36, 42 i 117, usuwając z definicji „wynalazków realizowanych za pomocą komputera” wyrazy „jedną lub więcej prima facie nowych”, uznając, że jest to niepotrzebne i stwarza ryzyko nieporozumień dotyczących ich związku z testem nowości stosowanym na etapie badania zdolności patentowej jakiegokolwiek wynalazku.

10.

W lit. b) Rada:

—	zastąpiła wyrażenie „dziedzinę techniczną” wyrażeniem „dziedzinę techniki” — terminem powszechnie używanym w międzynarodowych porozumieniach dotyczących prawa patentowego, takich jak porozumienie TRIPS,

—	dodała wyrazy „nowa i” w celu wyjaśnienia kryteriów „wkładu o charakterze technicznym”,

—

dodała drugie zdanie, które jest w zasadzie przepisem art. 4 ust. 3 wniosku Komisji nieznacznie zmienionym w celu wyjaśnienia, że nawet jeśli przy ocenie wkładu o charakterze technicznym danego wynalazku realizowanego za pomocą komputerów można brać pod uwagę cechy pozatechniczne, to każdy wniosek patentowy musi nieodzownie zawierać również cechy techniczne. Idea ta jest zgodna z zmianami Parlamentu Europejskiego nr 16, 100, 57, 99, 110 i 70.

Artykuł 3 wniosku Komisji (Wynalazki realizowane za pomocą komputera jako dziedzina techniki)

11.

Artykuł ten nałożył na Państwa Członkowskie obowiązek zapewnienia w przepisach krajowych, że wynalazki realizowane za pomocą komputera uważa się za należące do dziedziny techniki. Zgodnie z zmianą 15 Parlamentu Europejskiego Rada zdecydowała skreślić art. 3, uznając, że trudno by było przenieść ogólne zobowiązanie tego typu do przepisów krajowych. W zamian w motywie 13 Rada zdecydowała wzmocnić wymowę deklaracji zawartej w motywie 11 wniosku Komisji.

Artykuł 3 (artykuł 4 wniosku Komisji) (Wymogi określające zdolność patentową)

12.	Rada połączyła w jeden dwa pierwsze ustępy art. 4 wniosku Komisji, jednocześnie wprowadzając niewielkie projekty zmian w celu zwiększenia jasności tekstu. Nowy tekst zgadza się słowo w słowo z brzmieniem art. 4 ust. 1, zgodnie ze zmianą 16 zaproponowaną przez Parlament Europejski.

13.	Jak już wspomniano, ust. 3 art. 4 wniosku Komisji został włączony do definicji „wkładu o charakterze technicznym”, zgodnie z art. 2 lit. b), ponieważ istnieje przekonanie, że powinien się on znaleźć raczej w definicjach niż w artykule zatytułowanym „Wymogi określające zdolność patentową”.

Artykuł 4 (Wyjątki od zdolności patentowej)

14.	W celu uniknięcia jakichkolwiek nieporozumień Rada zawarła w ust. 1 niniejszego artykułu jasne oświadczenie, z którego wynika, że program komputerowy jako taki nie może stanowić wynalazku posiadającego zdolność patentową.

15.

Ustęp 2 odpowiadający zmianie 17 Parlamentu Europejskiego ma na celu jasne określenie granic zdolności patentowej zgodnie z niniejszą dyrektywą i musi być czytany w połączeniu z motywami od 14 do 16 odpowiadającymi zmianom Parlamentu Europejskiego nr 85, 7 i 8. Jednakże Rada dodała wyrazy „wyrażone jako kod źródłowy, kod obiektu, czy w jakiejkolwiek innej formie” w celu lepszego wyjaśnienia, co rozumie się przez „wynalazek obejmujący program komputerowy”.

Artykuł 5 (Forma zastrzeżeń)

16.	Ustęp 1 został przyjęty zgodnie z wnioskiem Komisji.

17.

Ustęp 2 został dodany w celu wyjaśnienia, że w pewnych okolicznościach i pod pewnymi ścisłymi warunkami patent może obejmować zastrzeżenie samego programu komputerowego lub programu na nośniku. Rada jest zdania, że dostosowałoby to dyrektywę do standardowych praktyk stosowanych obecnie zarówno w Europejskim Urzędzie Patentowym, jak i w Państwach Członkowskich.

Artykuł 6 (Związek z dyrektywą 91/250/EWG)

18.	Rada uwzględniła zmianę 19 Parlamentu Europejskiego, uznając, że jest ona bardziej czytelna niż tekst wniosku Komisji. Usunęła odniesienia do przepisów dotyczących topografii półprzewodników lub znaków towarowych, które w tym kontekście zostały uznane za nieistotne.

19.

Rada nie uwzględniła zmiany 76 Parlamentu Europejskiego, uznając, że jej treść pozostawia zbyt duże pole do interpretacji i byłaby niezgodna z porozumieniem TRIPS. Rada uznała, że zagadnienie interoperacyjności jest już wystarczająco omówione w art. 6, jak również poprzez stosowanie ogólnych zasad konkurencyjności. Jest to jasno wyjaśnione w motywach 21 i 22 wspólnego stanowiska Rady.

Artykuł 7 (Monitoring)

20.	Rada uwzględniła zmianę 71 Parlamentu Europejskiego.

Artykuł 8 (Sprawozdanie na temat skutków dyrektywy)

21.

Rada zachowała treść wniosku Komisji i wprowadziła następujące elementy dodatkowe:

—	litera b): zgodnie z propozycją Parlamentu Europejskiego zawartą w zmianie 92 dodano wyrazy „czas trwania patentu oraz”; ponadto, mając na uwadze zmianę 25 Parlamentu Europejskiego, Rada wprowadziła sformułowania odnoszące się do międzynarodowych zobowiązań Wspólnoty,

—	litera d): Rada uwzględniła zmianę 23 Parlamentu Europejskiego,

—	litera e): Rada uwzględniła zmianę 26 Parlamentu Europejskiego,

—	litera f): Rada uwzględniła zmianę 25 Parlamentu Europejskiego, ale usunęła odniesienie do patentu wspólnotowego z racji tego, że takie odniesienie jest w tym kontekście nieistotne,

—	litera g): Rada uwzględniła treść zmiany 89 Parlamentu Europejskiego, jednocześnie zwracając uwagę na bardziej czytelne formułowanie tekstu.

Artykuł 9 wspólnego stanowiska Rady (Ocena wpływu)

22.	Rada uwzględniła zmianę 27 Parlamentu Europejskiego.

Artykuł 10 (artykuł 9 wniosku Komisji) (Wykonanie)

23.	W przeciwieństwie do Parlamentu Europejskiego, który opowiadał się za osiemnastomiesięcznym okresem wprowadzania w życie (zmiana 28), Rada optowała za dwudziestoczteromiesięcznym okresem wprowadzania w życie.

Artykuł 11 (Wejście w życie) i 12 (Adresaci) (artykuły 10 i 11 wniosku Komisji)

24.	Rada uwzględniła tekst wniosku Komisji.

IV. ZMIANY PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, KTÓRE NIE ZOSTAŁY UWZGLĘDNIONE

25.

Po pełnym rozważeniu poprawek Parlamentu Europejskiego Rada nie mogła uwzględnić następujących zmian: 88 (pierwsze zdanie), 31, 32, 112, 95, 84, 114, 125, 75, 36, 42, 117, 107, 69, 55/rev, 97, 108, 38, 44, 118, 45, 16, 100, 57, 99, 110, 70 (częściowo), 60, 102, 111, 72, 103, 119, 104, 120, 76, 24, 81, 93, 94 oraz 28.

26.

Rada uważała, że niektóre z tych zmian są zbędne [poprawki 88 (pierwsze zdanie), 31, 75, 94], niejasne i potencjalnie mylące (poprawki 36, 42, 117, 72, 104, 120), nie mają bezpośredniego związku z omawianymi zagadnieniem (poprawki 95, 24, 81), nie odzwierciedlają ustalonej praktyki (poprawki 32, 112, 16, 100, 57, 99, 110, 70, 102, 111) lub byłyby sprzeczne z międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty Europejskiej i jej Państw Członkowskich, wynikającymi z porozumienia TRIPS, jak również z ogólnymi zasadami prawa patentowego (84, 114, 125, 107, 69, 55/rev, 97, 108, 38, 44, 118, 45, 60, 103, 119, 76, 93).

V. WNIOSKI

27.

W swoim wspólnym stanowisku Rada zawarła znaczną liczbę zmian zaproponowanych przez Parlament Europejski. Poprzez wspólne stanowisko Rada starała się wypracować rozsądną równowagę pomiędzy interesami osób uprawnionych i interesami innych zainteresowanych stron. Całkowita równowaga wspólnego stanowiska Rady została uznana przez Komisję, która przyjęła to stanowisko jako zadowalający kompromis.

(1) Dz.U. C 151 z 25.6.2002, str. 129

(2) Dz.U. C 61 z 14.3.2003, str. 154

(3) Dz.U. C 77 E z 26.3.2004, str. 230.

14.6.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 144/16

WSPÓLNE STANOWISKO (WE) NR 21/2005

przyjęte przez Radę w dniu 8 marca 2005 r.

w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie sporządzania kwartalnych niefinansowych sprawozdań przez sektor instytucjonalny

(2005/C 144 E/03)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 285 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (1),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Plan działania w sprawie wymogów statystycznych Unii Gospodarczo-Walutowej (UGW), zaakceptowany przez Radę Ecofin we wrześniu 2000 r., określa, że pilnie potrzebny jest ograniczony zestaw kwartalnych sprawozdań sektorowych i że sprawozdania te powinny być dostępne w ciągu 90 dni od zakończenia danego kwartału.

(2)

Wspólne sprawozdanie Rady Ecofin i Komisji dla Rady Europejskiej w sprawie statystyk i wskaźników strefy EUR, przyjęte przez Radę Ecofin w dniu 18 lutego 2003 r., podkreśla, że priorytetowe działania w kilku dziedzinach, w tym kwartalne sprawozdania krajowe sporządzane przez sektor instytucjonalny, powinny zostać w całości zrealizowane przed upływem 2005 r.

(3)

Do analizy ruchów cyklicznych w gospodarce Unii Europejskiej i prowadzenia polityki monetarnej w ramach UGW niezbędne są statystyki makroekonomiczne dotyczące zachowań gospodarczych i wzajemnych stosunków poszczególnych sektorów instytucjonalnych, których nie można określić poprzez dane sporządzone na poziomie gospodarki jako całości. Zachodzi zatem potrzeba sporządzania kwartalnych sprawozdań przez sektor instytucjonalny, dla całej Unii Europejskiej i dla strefy euro.

(4)

Sporządzanie tych sprawozdań jest częścią kompleksowego celu stworzenia systemu rocznych i kwartalnych sprawozdań dla Unii Europejskiej i strefy euro. System obejmuje główne agregaty makroekonomiczne oraz finansowe i niefinansowe sprawozdania sektorów instytucjonalnych. Celem jest osiągnięcie spójności we wszystkich tych sprawozdaniach i, w odniesieniu do sprawozdań dotyczących reszty świata, pomiędzy bilansem płatniczym a danymi ze sprawozdań krajowych.

(5)

Sporządzanie sprawozdań europejskich przez sektor instytucjonalny zgodnie z zasadami europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych we Wspólnocie, określonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2223/96 (3), wymaga przekazywania przez Państwa Członkowskie kwartalnych sprawozdań krajowych sporządzanych przez sektor instytucjonalny. Jednakże sprawozdania europejskie muszą odzwierciedlać gospodarkę obszaru europejskiego jako całości i mogą różnić się od prostej sumy sprawozdań Państw Członkowskich. W szczególności celem jest uwzględnienie transakcji instytucji i organów Unii Europejskiej w sprawozdaniach z danego obszaru (odpowiednio Unii Europejskiej lub strefy euro).

(6)	Sporządzanie szczególnych statystyk Wspólnoty podlega zasadom zawartym w rozporządzeniu Rady (WE) nr 322/97 z dnia 17 lutego 1997 r. w sprawie statystyk wspólnotowych (4).

(7)

Ze względu na fakt, że cel niniejszego rozporządzenia, to jest sporządzanie dla Unii Europejskiej i strefy euro kwartalnych sprawozdań niefinansowych przez sektor instytucjonalny, nie może być osiągnięty w zadowalający sposób przez Państwa Członkowskie, a ze względu na rozmiar i skutki działania możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości przewidzianą w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. W szczególności, w przypadku gdy Państwa Członkowskie mają nieznaczny udział w całości dochodów i wydatków europejskich, nie powinny być one zobowiązane do składania bardzo szczegółowych sprawozdań.

(8)	Środki niezbędne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (5).

(9)	Zasięgnięto opinii Komitetu ds. Programu Statystycznego powołanego decyzją Rady 89/382/EWG, Euratom (6) oraz Komitetu ds. Statystyk Walutowych, Finansowych i Bilansu Płatniczego powołanego decyzją Rady 91/115/EWG (7),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Cel

Niniejsze rozporządzenie określa wspólne ramy dla udziału Państw Członkowskich w sporządzaniu europejskich kwartalnych sprawozdań niefinansowych przez sektor instytucjonalny.

Artykuł 2

Przekazywanie kwartalnych sprawozdań niefinansowych przez sektor instytucjonalny

1. Państwa Członkowskie przekazują Komisji kwartalne sprawozdania niefinansowe sporządzane przez sektor instytucjonalny, określone w Załączniku, poza, przede wszystkim, sprawozdaniami dla punktów P.1, P.2, D.42, D.43, D.44, D.45 i B.4G.

2. Harmonogram przekazywania sprawozdań dla punktów P.1, P.2, D.42, D.43, D.44, D.45 i B.4G oraz każda decyzja wymagająca wykazu transakcji określonych w Załączniku przez równoważny sektor zostają przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 8 ust. 2. Żadna taka decyzja nie zostaje przyjęta, zanim Komisja nie przekaże Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania dotyczącego wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 9.

3. Dane kwartalne, o których mowa w ust. 1, przekazuje się Komisji najpóźniej 90 dni kalendarzowych od zakończenia kwartału, do którego odnoszą się dane. Podczas trzyletniego okresu przejściowego od chwili wejścia w życie niniejszego rozporządzenia dane kwartalne, o których mowa w ust. 1, są przekazywane Komisji najpóźniej 95 dni kalendarzowych od zakończenia kwartału, do którego odnoszą się dane. Równocześnie przekazuje się wszelkie korekty danych za poprzednie kwartały.

4. Termin przekazywania określony w ust. 3 może zostać skorygowany o maksymalnie pięć dni zgodnie z procedurą określoną w art. 8 ust. 2.

5. Pierwsze przekazanie danych kwartalnych odnosi się do danych za trzeci kwartał 2005 r. Państwa Członkowskie przekazują te dane nie później niż w dniu 3 stycznia 2006 r. Pierwsze przekazanie obejmuje dane wsteczne za okresy od pierwszego kwartału 1999 r.

Artykuł 3

Zobowiązania dotyczące sprawozdań

1. Wszystkie Państwa Członkowskie przekazują dane opisane w Załączniku w odniesieniu do sektora reszty świata (S.2) i ogólnego sektora instytucji rządowych (S.13). Państwo Członkowskie, którego produkt krajowy brutto według cen bieżących wynosi zwykle ponad 1 % odpowiedniej kwoty dla całej Wspólnoty, przekazuje dane opisane w Załączniku, dotyczące wszystkich sektorów instytucjonalnych.

2. Komisja określa normalny udział procentowy produktu krajowego brutto Państwa Członkowskiego według cen bieżących w produkcie krajowym brutto Wspólnoty, zgodnie z ust. 1, na podstawie średniej arytmetycznej danych rocznych z ostatnich trzech lat, przekazanych przez Państwa Członkowskie.

3. Udział (1 %) w kwocie dla całej Wspólnoty określony w ust. 1 może zostać skorygowany zgodnie z procedurą określoną w art. 8 ust. 2.

4. Komisja może przyjąć odstępstwa od niniejszego rozporządzenia, jeżeli krajowe systemy statystyczne będą wymagały znacznego przystosowania. Takie odstępstwa trwają nie dłużej niż trzy lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia lub środków wykonawczych przyjętych zgodnie z procedurą określoną w art. 8 ust. 2.

Artykuł 4

Definicje i normy

Do danych przekazywanych do celów niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie normy, definicje, klasyfikacje i przepisy dotyczące sprawozdawczości określone w rozporządzeniu (WE) nr 2223/96 (zwanym dalej „rozporządzeniem ESA”).

Artykuł 5

Źródła danych i wymogi zgodności

1. Państwa Członkowskie gromadzą informacje wymagane w niniejszym rozporządzeniu z wykorzystaniem wszystkich źródeł, które uznają za stosowne, dając pierwszeństwo informacjom bezpośrednim, takim jak źródła administracyjne lub badania przedsiębiorstw i gospodarstw domowych.

W przypadku gdy nie można zebrać takich informacji bezpośrednich, w szczególności w odniesieniu do danych wstecznych wymaganych zgodnie z art. 2 ust. 5, istnieje możliwość przekazania jak najdokładniejszych danych szacunkowych.

2. Dane przekazywane przez Państwa Członkowskie do celów niniejszego rozporządzenia są zgodne z kwartalnymi sprawozdaniami niefinansowymi administracji publicznej oraz kwartalnymi głównymi agregatami gospodarki ogółem, przekazywanymi Komisji w ramach programu przekazywania danych na podstawie rozporządzenia ESA.

3. Kwartalne dane przekazywane przez Państwa Członkowskie do celów niniejszego rozporządzenia uzgadnia się z odpowiednimi danymi rocznymi przekazywanymi w ramach programu przekazywania danych na podstawie rozporządzenia ESA.

Artykuł 6

Normy jakości i sprawozdania

1. Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, aby jakość przekazywanych danych poprawiała się z upływem czasu w celu spełniania wspólnych norm jakości, które zostaną określone zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 8 ust. 2.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji uaktualniony opis źródeł, metod i statystyk wykorzystywanych w okresie roku od pierwszego przekazania danych.

3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o poważnych zmianach metodologicznych lub innych zmianach, które mogą mieć wpływ na przekazywane dane, nie później niż w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie takiej zmiany.

Artykuł 7

Środki wykonawcze

Środki wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 8 ust. 2. Środki te obejmują:

a)	ustalenie harmonogramu przekazywania punktów P.1, P.2, D.42, D.43, D.44, D.45 i B.4G zgodnie z art. 2 ust. 2;

b)	wymóg, aby transakcje określone w Załączniku zostały rozbite według odpowiednich sektorów zgodnie z art. 2 ust. 2;

c)	korektę harmonogramu kwartalnych przekazów zgodnie z art. 2 ust. 4;

d)	dostosowanie udziału (1 %) w kwocie dla całej Wspólnoty w celu określenia zobowiązania do przekazywania danych dotyczących wszystkich sektorów instytucjonalnych zgodnie z art. 3 ust. 3;

e)	określenie norm jakości danych zgodnie z art. 6 ust. 1.

Artykuł 8

Procedura komitetu

1. Komisję wspiera Komitet ds. Programów Statystycznych.

2. W przypadku gdy dokonuje się odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin.

Artykuł 9

Sprawozdanie z wprowadzenia w życie

W okresie pięciu lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z jego wprowadzenia w życie.

Sprawozdanie to w szczególności:

a)	przedstawia informacje odnośnie do jakości sporządzanych statystyk;

b)	ocenia korzyści dla Wspólnoty, Państw Członkowskich oraz podmiotów dostarczających informacji statystycznych i korzystających z opracowanych informacji statystycznych w porównaniu z kosztami ich opracowania;

c)	określa, w świetle uzyskanych wyników, obszary, w jakich niezbędne są ewentualne ulepszenia i zmiany.

Artykuł 10

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia

W imieniu Parlamentu Europejskiego

…

Przewodniczący

W imieniu Rady

…

Przewodniczący

(1) Dz.U. C 42 z 18.2.2004, str. 23.

(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 30 marca 2004 r. (Dz.U. C 103 E z 29.4.2004, str. 141), wspólne stanowisko Rady z dnia 8 marca 2005 r. oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia …(dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym).

(3) Dz.U. L 310 z 30.11.1996, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1267/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 180 z 18.7.2003, str. 1).

(4) Dz.U. L 52 z 22.2.1997, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).

(5) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

(6) Dz.U. L 181 z 28.6.1989, str. 47.

(7) Dz.U. L 59 z 6.3.1991, str. 19.

ZAŁĄCZNIK

Przekazywanie danych

Zużycie

Źródła

S1N

S11

S12

S13

S14_S15

S1N

S11

S12

S13

S14_S15

Gospodarka ogółem

Niewyszczególniona gospodarka ogółem

Przedsiębiorstwa

Instytucje finansowe

Administracja publiczna

Gospodarstwa domowe i NPISH

Reszta świata

Gospodarka ogółem

Niewyszczególniona gospodarka ogółem

Przedsiębiorstwa

Instytucje finansowe

Administracja publiczna

Gospodarstwa domowe i NPISH

Reszta świata

Produkcja

Konsumpcja pośrednia

P.3

Wydatki na ostateczną konsumpcję

P.31

Wydatki na konsumpcję indywidualną

P.32

Wydatki na konsumpcję zbiorową

P.5

Tworzenie kapitału brutto

P.51

Tworzenie stałego kapitału brutto

P.5N

Zmiany w inwentarzach i nabytki pomniejszone o sprzedaż przedmiotów wartościowych

P.6

Wywóz towarów i usług

P.7

Wwóz towarów i usług

D.1

Wynagrodzenie pracowników

D.2

Podatki od produkcji i wwozu

D.21

Podatki od produktów

D.29

Inne podatki od produkcji

D.3

Subsydia

D.31

Subsydia na produkcję

D.39

Inne subsydia na produkcję

D.21–D.31

Podatki pomniejszone o subsydia (na produkty)

D.4

Dochody z własności

D.41

Odsetki

D.4N

Dochody z własności inne niż odsetki

D.42

Podzielony dochód przedsiębiorstw

D.43

Zainwestowane dochody z zagranicznych inwestycji bezpośrednich

D.44

Dochody z własności przypisane posiadaczom polis ubezpieczeniowych

D.45

Czynsze

D.5

Bieżące podatki dochodowe, majątkowe itd.

D.6

Składki na ubezpieczenie społeczne i świadczenia

D.61

Składki na ubezpieczenie społeczne

D.62

Świadczenia społeczne inne niż transfery socjalne w naturze

D.63

Transfery socjalne w naturze

D.7

Inne transfery bieżące

D.71

Premie netto od ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie

D.72

Odszkodowania z tytułu ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie

D.7N

Inne transfery bieżące, gdzie indziej niesklasyfikowane

D.8

Korekta z tytułu zmian w udziale netto gospodarstw domowych w rezerwach funduszy emerytalnych

D.9

Transfery kapitałowe

D.91

Podatki od kapitału

D.9N

Dotacje inwestycyjne i inne transfery kapitałowe

K.1

Konsumpcja stałego kapitału

K.2

Nabytki pomniejszone o sprzedaż niefinansowych aktywów niewyprodukowanych

		Pozycje zsaldowane
		S1	S1N	S11	S12	S13	S14_S15	S2
		Gospodarka ogółem	Niewyszczególniona gospodarka ogółem	Przedsiębiorstwa	Instytucje finansowe	Administracja publiczna	Gospodarstwa domowe i NPISH	Reszta świata
B.1G	Wartość dodana brutto	X	X	X	X	X	X
B.1N	Wartość dodana netto	X	X	X	X	X	X
B.2G	Nadwyżka operacyjna (brutto)	X		X	X	X	X
B.3G	Dochód mieszany (brutto)	X					X
B.4G	Dochód z przedsiębiorstw (brutto)	X		X	X		X
B.5G	Saldo dochodów podstawowych (brutto)	X		X	X	X	X
B.6G	Dochód do dyspozycji (brutto)	X		X	X	X	X
B.7G	Dostosowany dochód do dyspozycji (brutto)	X				X	X
B.8G	Oszczędności (brutto)	X		X	X	X	X
B.9	Pożyczki udzielone netto/pożyczki zaciągnięte netto	X		X	X	X	X	X
B.11	Zewnętrzne saldo towarów i usług							X
B.12	Bieżące saldo zewnętrzne							X

UZASADNIENIE RADY

I. WPROWADZENIE

1.	W dniu 17 grudnia 2003 r. Komisja przedłożyła wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie sporządzania kwartalnych sprawozdań niefinansowych według poszczególnych sektorów instytucjonalnych (1), oparty na art. 285 Traktatu WE.

2.	Europejski Bank Centralny przekazał swoją opinię w dniu 4 lutego 2004 r. (2).

3.	Parlament Europejski przekazał swoją opinię w pierwszym czytaniu w dniu 1 kwietnia 2004 r. (3).

4.	Komisja nie przedłożyła poprawionego wniosku.

5.	Rada przyjęła wspólne stanowisko zgodnie z art. 251 Traktatu WE w dniu 8 marca 2005 r.

II. CEL

6.	Celem niniejszego wniosku w sprawie rozporządzenia jest zapewnienie Państwom Członkowskim wspólnych ram dla sporządzania kwartalnych sprawozdań europejskich według poszczególnych sektorów instytucjonalnych.

III. WSPÓLNE STANOWISKO

Motywy

Rada zmieniła motyw 5, skreślając wyrażenie „gdy przebywają oni na obszarze europejskim” w celu uwzględnienia w całości jedynej poprawki Parlamentu Europejskiego. Motyw został zmieniony w celu wyjaśnienia, że zakres rozporządzenia obejmuje „Unię Europejską lub strefę euro, w zależności od tego, która ma zastosowanie”, zamiast „obszar europejski”.

Artykuły

Artykuł 1 (Cel)

8.	Artykuł 1 zaakceptowano w formie, w jakiej został przedstawiony we wniosku Komisji, a Parlament Europejski nie zgłosił żadnych poprawek.

Artykuł 2 (Przekazanie kwartalnych niefinansowych sprawozdań w poszczególnych sektorach instytucjonalnych)

9.	Ustęp 1 został zaakceptowany w formie przedstawionej we wniosku Komisji.

10.

Do ust. 2 Rada dodała następujące zdanie: „Nie przyjmuje się żadnej takiej decyzji, zanim Komisja nie przekaże Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania dotyczącego wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 9.”. Poprzez wprowadzenie niniejszej poprawki Rada ustaliła, że przekazywanie dalszych danych o dalszym podziale transakcji będzie odbywało się dopiero po przekazaniu przez Komisję Europejską Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (w ciągu maksymalnie 5 lat) sprawozdań dotyczących wprowadzania w życie tego rozporządzenia.

11.

Do ust. 3 Rada dodała następujące zdanie: „W trakcie trzyletniego okresu przejściowego od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, dane kwartalne, o których mowa w ust. 1, zostają przekazane Komisji najpóźniej 95 dni kalendarzowych po zakończeniu kwartału, do którego odnoszą się te dane”, co pozwoli na zastosowanie trzyletniego okresu przejściowego, w którym Państwa Członkowskie mają przekazać Komisji dane kwartalne, o których mowa w ust. 1, w terminie 95 dni zamiast 90 dni początkowo proponowanych przez Komisję.

12.	Ustęp 4 został zaakceptowany w formie przedstawionej we wniosku Komisji.

13.

W ust. 5 Rada zastąpiła „pierwszy kwartał” wyrażeniem „trzeci kwartał”, a termin „30 czerwca 2005 r.” terminem „3 stycznia 2006 r.”, przesuwając o dwa kwartały okres, w którym po raz pierwszy zostaną przekazane dane kwartalne, i przesuwając o pół roku termin, w którym Państwa Członkowskie mają dostarczyć te dane.

Artykuły 3 (Zobowiązania dotyczące sprawozdań), 4 (Definicje i normy), 5 (Źródła danych i wymogi zgodności), 6 (Normy jakości i sprawozdania), 7 (Stosowanie środków), Artykuł 8 (Komitet), 9 (Sprawozdanie z wprowadzania w życie) i 10 (Wejście w życie)

14.	Artykuły te zaakceptowano w formie, w jakiej zostały przedstawione we wniosku Komisji, a Parlament Europejski nie zgłosił żadnych poprawek.

IV. POPRAWKI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, KTÓRYCH NIE UWZGLĘDNIONO

15.	Jedyna poprawka zgłoszona przez Parlament Europejski w pierwszym czytaniu została zaakceptowana.

V. WNIOSKI

16.

W swoim wspólnym stanowisku Rada przyjęła poprawkę zgłoszoną przez Parlament Europejski. Rada uważa, że modyfikacje wprowadzone we wspólnym stanowisku są całkowicie zgodne z celami rozporządzenia. Ogólny zakres wspólnego stanowiska Rady został uznany przez Komisję, która zaakceptowała go jako zadowalający kompromis.

(1) COM(2003) 0789 wersja ostateczna.

(2) Dz.U. C 42 z 18.2.2004, str. 23.

(3) Dz.U. C 103 E z 29.4.2004, str. 141.

14.6.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 144/24

WSPÓLNE STANOWISKO (WE) NR 22/2005

przyjęte przez Radę w dniu 4 kwietnia 2005 r.

w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej po raz dwudziesty drugi dyrektywę Rady 76/769/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych (stosowanie ftalanów w zabawkach i artykułach pielęgnacyjnych dla dzieci)

(2005/C 144 E/04)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji (1),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu (3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuł 14 Traktatu ustanawia obszar bez granic wewnętrznych, w którym zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału.

(2)	Rozwój rynku wewnętrznego powinien przynieść poprawę jakości życia, ochrony zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów. Niniejsza dyrektywa jest zgodna z wymogiem zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia i ochrony konsumentów przy definiowaniu i realizacji wszystkich polityk i działań Wspólnoty.

(3)

Powinno się zabronić stosowania niektórych ftalanów w zabawkach i artykułach pielęgnacyjnych dla dzieci wykonanych z materiałów z dodatkiem plastyfikatorów lub zawierających części wykonane z materiałów z dodatkiem plastyfikatorów, jako że obecność niektórych ftalanów stanowi lub może potencjalnie stanowić ryzyko dla zdrowia dzieci.

(4)	Komitet Naukowy ds. Toksyczności, Ekotoksyczności i Środowiska (SCTEE), z którym skonsultowała się Komisja, przedstawił opinie w sprawie ryzyka stwarzanego dla zdrowia przez takie ftalany.

(5)

Zalecenie Komisji 98/485/WE z dnia 1 lipca 1998 r. w sprawie artykułów pielęgnacyjnych dla dzieci i zabawek przeznaczonych do brania do ust przez dzieci do lat trzech, wytworzonych z miękkiego PVC zawierającego niektóre ftalany (4), wezwało Państwa Członkowskie do podjęcia działań w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia dzieci w odniesieniu do tych produktów.

(6)

Od 1999 r. stosowanie sześciu ftalanów w zabawkach i artykułach pielęgnacyjnych dla dzieci przeznaczonych do brania do ust przez dzieci do lat trzech podlega tymczasowemu zakazowi na poziomie Unii Europejskiej w następstwie przyjęcia decyzji Komisji 1999/815/WE (5) w ramach dyrektywy Rady 92/59/EWG z dnia 29 czerwca 1992 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów (6). Okres obowiązywania tej decyzji jest regularnie przedłużany.

(7)

Przyjęte już przez niektóre Państwa Członkowskie ograniczenia dotyczące wprowadzania do obrotu zabawek i artykułów pielęgnacyjnych dla dzieci ze względu na fakt, że zawierają one ftalany, bezpośrednio ograniczają możliwość stworzenia i funkcjonowania rynku wewnętrznego. Dlatego też konieczne jest zbliżenie przepisów ustawowych Państw Członkowskich w tej dziedzinie, a co za tym idzie — dokonanie zmiany załącznika I do dyrektywy 76/769/EWG (7).

(8)	W przypadkach gdy ocena naukowa nie pozwala na określenie z wystarczającą pewnością zagrożenia, należy stosować zasadę ostrożności w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia, w szczególności w odniesieniu do dzieci.

(9)

Dzieci, których organizm ciągle się rozwija, są szczególnie podatne na działanie substancji toksycznych działających szkodliwie na rozrodczość. Dlatego też powinno się w możliwie najszerszym zakresie ograniczyć narażanie dzieci na działanie wszelkich dających się w praktyce uniknąć źródeł emisji tych substancji, pochodzących w szczególności z artykułów, które dzieci biorą do ust.

(10)

Przy ocenie ryzyka i/lub w ramach dyrektywy Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (8) DEHP, DBP i BBP zostały uznane za substancje działające szkodliwie na rozrodczość i tym samym sklasyfikowane jako substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 2.

(11)	W odniesieniu do DINP, DIDP i DNOP albo brakuje informacji naukowych, albo są one sprzeczne, lecz nie można wykluczyć, że substancje te stanowią potencjalne ryzyko, jeżeli są stosowane w zabawkach i artykułach pielęgnacyjnych dla dzieci, które z definicji są produkowane dla dzieci.

(12)

Niejasności w ocenie narażenia na działanie tych ftalanów, takie jak czas, przez jaki dzieci trzymają artykuły w ustach, oraz narażenie na działanie emisji pochodzących z innych źródeł, wymagają rozważenia podjęcia środków ostrożności. Dlatego też powinno się wprowadzić ograniczenia w stosowaniu tych ftalanów w zabawkach i artykułach pielęgnacyjnych dla dzieci oraz we wprowadzaniu takich artykułów do obrotu. Niemniej jednak, w celu zachowania proporcjonalności, ograniczenia w odniesieniu do DINP, DIDP i DNOP powinny być mniej surowe niż te wnioskowane w odniesieniu do DEHP, DBP i BBP.

(13)	Zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie zasady ostrożności środki stosowane na podstawie tej zasady powinny podlegać przeglądowi w świetle nowych informacji naukowych.

(14)

Komisja we współpracy z organami Państw Członkowskich odpowiedzialnymi za nadzór nad rynkiem zabawek i artykułów pielęgnacyjnych dla dzieci oraz po zasięgnięciu opinii właściwych organizacji producentów i importerów powinna monitorować stosowanie ftalanów i innych substancji jako plastyfikatorów w zabawkach i artykułach pielęgnacyjnych dla dzieci.

(15)	Do celów dyrektywy 76/769/EWG należy zdefiniować pojęcie „artykułów pielęgnacyjnych dla dzieci”.

(16)

Rada, zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (9), powinna zachęcać Państwa Członkowskie do sporządzania, dla ich własnych celów i w interesie Wspólnoty, własnych tabel, które w możliwie najszerszym zakresie odzwierciedlają korelacje pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji oraz do ich upowszechniania.

(17)

Komisja dokona przeglądu stosowania ftalanów wymienionych w załączniku do dyrektywy 76/769/EWG w innych produktach, gdy zostanie zakończone przeprowadzanie oceny ryzyka zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 793/93 z dnia 23 marca 1993 r. w sprawie oceny i kontroli ryzyk stwarzanych przez istniejące substancje (10).

(18)

Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla prawodawstwa wspólnotowego ustanawiającego minimalne wymagania dla ochrony pracowników zawarte w dyrektywie Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (11) oraz w poszczególnych opartych na niej dyrektywach, w szczególności w dyrektywie Rady 90/394/EWG z dnia 28 czerwca 1990 r. w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych podczas pracy (12) i w dyrektywie Rady 98/24/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym z czynnikami chemicznymi w miejscu pracy (13),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 76/769/EWG wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1 ust. 3 dodaje się lit. c) w brzmieniu:

„c)	»artykuły pielęgnacyjne dla dzieci« oznaczają wszelkie produkty przeznaczone do ułatwienia snu, odpoczynku, karmienia dzieci lub ssania przez nie.”;

2)	w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z Załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Najpóźniej do ... (14) Komisja poddaje ponownej ocenie środki przewidziane w dyrektywie 76/769/EWG zmienionej niniejszą dyrektywą w świetle nowych informacji naukowych dotyczących substancji wymienionych w Załączniku do niniejszej dyrektywy i ich substytutów, oraz, jeżeli jest to uzasadnione, środki te zostają odpowiednio zmienione.

Artykuł 3

1. Do … (15) Państwa Członkowskie przyjmują i publikują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Państwa Członkowskie stosują te przepisy od … (16).

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odesłania określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia

W imieniu Parlamentu Europejskiego

…

Przewodniczący

W imieniu Rady

…

Przewodniczący

(1) Dz.U. C 116 E z 26.4.2000, str. 14.

(2) Dz.U. C 117 z 26.4.2000, str. 59.

(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 6 lipca 2000 r. (Dz.U. C 121 z 24.4.2001, str. 410), wspólne stanowisko Rady z dnia 4 kwietnia 2005 r. i stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia … (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym).

(4) Dz.U. L 217 z 5.8.1998, str. 35.

(5) Dz.U. L 315 z 9.12.1999, str. 46. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2004/781/WE (Dz.U. L 344 z 20.11.2004, str. 35).

(6) Dz.U. L 228 z 11.8.1992, str. 24. Dyrektywa uchylona dyrektywą 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 11 z 15.1.2002, str. 4).

(7) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, str. 201. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2004/98/WE (Dz.U. L 305 z 1.10.2004, str. 63).

(8) Dz.U. 196 z 16.8.1967, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2004/73/WE (Dz.U. L 152 z 30.4.2004, str. 1).

(9) Dz.U. C 321 z 31.12.2003, str. 1.

(10) Dz.U. L 84 z 5.4.1993, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).

(11) Dz.U. L 183 z 29.6.1989, str. 1. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003.

(12) Dz.U. L 196 z 26.7.1990, str. 1. Dyrektywa uchylona dyrektywą 2004/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, str. 50).

(13) Dz.U. L 131 z 5.5.1998, str. 11.

(14) Cztery lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

(15) Sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

(16) Dwanaście miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku I do dyrektywy 76/769/EWG dodaje się następujące punkty:

„[XX.]

Następujące ftalany (lub z innymi numerami CAS i EINECS odpowiadającymi tym substancjom):

ftalan di(2-etyloheksylu) (DEHP)

nr CAS: 117–81–7

nr EINECS: 204–211–0

ftalan dibutylu (DBP)

nr CAS: 84–74–2

nr EINECS: 201–557–4

ftalan benzylu-butylu (BBP)

nr CAS: 85–68–7

nr EINECS: 201–622–7

Nie są stosowane jako substancje lub składniki preparatów w stężeniu większym niż 0,1 % w stosunku do masy materiału z dodatkiem plastyfikatorów w zabawkach i artykułach pielęgnacyjnych dla dzieci.

Zabawki i artykuły pielęgnacyjne dla dzieci zawierające te ftalany w stężeniu przekraczającym powyższy limit nie są wprowadzane do obrotu.

[XXa.]

Następujące ftalany (lub z innymi numerami CAS i EINECS odpowiadającymi tym substancjom):

ftalan diizononylu (DINP)

nr CAS: 28553–12–0 i 68515–48–0

nr EINECS: 249–079–5 i 271–090–9

ftalan diizodecylu (DIDP)

nr CAS: 26761–40–0 i 68515–49–1

nr EINECS: 247–977–1 i 271–091–4

ftalan dioktylu (DNOP)

nr CAS: 117–84–0,

nr EINECS: 204–214–7

Takie zabawki i artykuły pielęgnacyjne dla dzieci zawierające te ftalany w stężeniu przekraczającym powyższy limit nie są wprowadzane do obrotu.”.

UZASADNIENIA RADY

I. WSTĘP

W dniu 24 listopada 1999 r. Komisja przedstawiła Radzie i Parlamentowi Europejskiemu swój wniosek (1) dotyczący zmiany po raz dwudziesty drugi dyrektywy Rady 76/769/EWG zgodnie z art. 95 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny wydał opinię w dniu 15 lutego 2000 r. (2).

Parlament Europejski zakończył pierwsze czytanie oraz wydał opinię w dniu 6 lipca 2000 r. (3).

W dniu 4 kwietnia 2005 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko w wersji przedstawionej w dok. 5467/05.

II. CEL

Niniejszy projekt dyrektywy odnosi się do wprowadzania do obrotu i używania zabawek oraz artykułów pielęgnacyjnych dla dzieci zawierających ftalany. W swojej pierwotnej formie przewidywał on zakaz dotyczący zawartości sześciu różnych ftalanów w zabawkach i artykułach pielęgnacyjnych dla dzieci zawierających PVC i przeznaczonych do brania do ust przez dzieci do lat trzech.

Podczas pierwszego czytania Parlament Europejski przyjął rezolucję w sprawie ftalanów i bezpieczeństwa zabawek, proponując kilka zmian we wniosku Komisji. Oto główne zmiany:

—	w przypadku zabawek zawierających ftalany i przeznaczonych dla dzieci w wieku od lat trzech do sześciu, które to zabawki młodsze dzieci mogłyby brać do ust, ostrzeżenia muszą być umieszczone zarówno na opakowaniu, jak i na samej zabawce,

—	zakaz powinien się odnosić do wszystkich ftalanów, a nie tylko do tych sześciu wymienionych we wniosku Komisji,

—	zakaz powinien obejmować wszystkie zabawki, a nie tylko te przeznaczone dla dzieci do lat trzech oraz te przeznaczone do brania do ust. Zabawki, które mogą być brane do ust, mogą zawierać stężenie nie większe niż 0,1 %, a nie 1 %, jak przewiduje wniosek Komisji,

—	substancji zapachowych nie można dodawać do zabawek, które zawierają ftalany, a które dziecko może brać do ust.

W dniu 25 maja 2000 r. Rada zbadała odnośny dokument, nie była jednak w stanie osiągnąć porozumienia w sprawie wspólnego stanowiska.

Tymczasem udostępniono wyniki nowych ocen ryzyka i uznano, że pożądane jest zaostrzenie pierwotnych przepisów zgodne z ustaleniami Parlamentu Europejskiego. W dniu 24 września 2004 r. Rada osiągnęła jednomyślnie polityczne porozumienie co do projektu dyrektywy, zmieniającej po raz dwudziesty drugi dyrektywę Rady 76/769/EWG w wersji przedstawionej w załączniku I do dokumentu 12469/04.

III. ANALIZA WSPÓLNEGO STANOWISKA, W WERSJI PRZEDSTAWIONEJ W dok. 5467/05.

1. Przepisy ogólne

Nie uwzględniając wszystkich zmian proponowanych przez Parlament Europejski, wspólne stanowisko rozszerza jednak znacznie zakres zakazu, zastępując oznaczanie bezpośrednim zakazem, oraz zapewnia pewność prawną poprzez precyzyjną definicję artykułów podlegających zakazowi (dodano definicję artykułu pielęgnacyjnego dla dzieci, identyczną z definicją zawartą w Dyrektywie o zabawkach (4)).

Zmiany 1, 3, 4, 6 i 8 zostały przyjęte zasadniczo, wprowadzono jednak poprawki redakcyjne.

Zmian 18, 2, 5, 11, 24, 7, 17/rev., 16 i 9 nie uznano za możliwe do przyjęcia.

2. Nowe elementy zawarte we wspólnym stanowisku w porównaniu z wnioskiem Komisji

Motywy 3, 4 i 7 nieznacznie przeredagowano, głównie pod względem prawnym. Dodano nowy motyw 6 oraz motywy 9–15 w celu wskazania, że tymczasowy zakaz wszedł już w życie, jak również celem wyjaśnienia związku między ftalanami, które mają być objęte zakazem, zasadą ostrożności a procedurami oceny ryzyka.

Wprowadzono definicję „artykułu pielęgnacyjnego dla dzieci” w nowym art. 1 ust. 1.

Artykuł 2 został przeredagowany tak, aby zobowiązać Komisję do dokonania przeglądu tych środków w ciągu czterech lat od ich wejścia w życie.

Artykuł 3 został przeredagowany tak, aby był zgodny z wytycznymi tworzenia projektów tekstów prawnych i aby dodatkowo zobowiązać Państwa Członkowskie do informowania Komisji o środkach transpozycji.

W Załączniku wyjaśniono zakres zakazu, rozszerzając go w odniesieniu do DEHP, DBP i BBP na wszystkie zabawki oraz artykuły pielęgnacyjne dla dzieci; w odniesieniu do DINP, DIDP i DNOP zakaz obejmie zabawki oraz artykuły pielęgnacyjne dla dzieci przeznaczone dla dzieci do lat trzech, które to artykuły mogą być brane przez dzieci do ust. W obu przypadkach wyjaśniono, że ograniczenie stężenia wynoszące 0,1 % w stosunku do masy odnosi się do materiałów z dodatkiem plastyfikatorów, tak więc w przypadku przedmiotów zawierających zarówno materiały z dodatkiem plastyfikatorów, jak i inne składniki, ograniczenie to odnosi się w pełni tylko do tej części, w której występują materiały z dodatkiem plastyfikatorów.

IV. WNIOSEK

W swoim wspólnym stanowisku Rada pragnie pójść w tym samym kierunku, co Parlament Europejski, znacznie rozszerzając zakres zakazu i zastępując oznaczanie bezpośrednim zakazem. Rada uważa, że stanowisko to w dużej mierze przyczyni się do przyjęcia stałego zakazu podlegającego ciągłemu przeglądowi i doprowadzi do dalszego rozszerzenia zakazu, gdyby po jego wejściu w życie pojawiły się nowe dowody naukowe.

(1) Dz.U. C 116 E z 26.4.2000, str. 14.

(2) Dz.U. C 117 z 26.4.2000, str. 17.

(3) Dz.U. C 121 z 24.4.2001, str. 410.

(4) Dz.U. L nr 315 z 9.12.1999, str. 46.

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 144E

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 48 14 czerwca 2005

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	I Informacje
	Rada
2005/C 144E/1	Wspólne stanowisko (WE) nr 19/2005 z dnia 17 lutego 2005 r. przyjęte przez Radę, stanowiącą zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty	1

2005/C 144E/2	Wspólne stanowisko (WE) nr 20/2005 z dnia 7 marca 2005 r. przyjęte przez Radę, stanowiącą zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, w sprawie przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zdolności patentowej wynalazków realizowanych za pomocą komputera	9

2005/C 144E/3	Wspólne stanowisko (WE) nr 21/2005 z dnia 8 marca 2005 r. przyjęte przez Radę, stanowiącą zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie sporządzania kwartalnych niefinansowych sprawozdań przez sektor instytucjonalny	16

2005/C 144E/4	Wspólne stanowisko (WE) nr 21/2005 z dnia 4 kwietnia 2005 r. przyjęte przez Radę, stanowiącą zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej po raz dwudziesty drugi dyrektywę Rady 76/769/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych (stosowanie ftalanów w zabawkach i artykułach pielęgnacyjnych dla dzieci)	24