5.2.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 30/1

Kursy walutowe euro (1)

4 lutego 2005

(2005/C 30/01)

1 euro=

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,2958
JPY	Jen	134,71
DKK	Korona duńska	7,4435
GBP	Funt szterling	0,6883
SEK	Korona szwedzka	9,0853
CHF	Frank szwajcarski	1,5591
ISK	Korona islandzka	81,48
NOK	Korona norweska	8,292
BGN	Lew	1,9557
CYP	Funt cypryjski	0,583
CZK	Korona czeska	29,963
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	243,79
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,696
MTL	Lir maltański	0,4306
PLN	Złoty polski	3,981
ROL	Lej rumuński	37 385
SIT	Tolar słoweński	239,72
SKK	Korona słowacka	38,043
TRY	Lir turecki	1,7107
AUD	Dolar australijski	1,6835
CAD	Dolar kanadyjski	1,6101
HKD	Dolar hong kong	10,106
NZD	Dolar nowozelandzki	1,8215
SGD	Dolar singapurski	2,1181
KRW	Won	1 330,79
ZAR	Rand	7,9695

(1)

Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

5.2.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 30/3

Komunikat Komisji w ramach wdrażania 97/67/EC

(2005/C 30/03)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Publikacja tytułów i odniesień do norm zharmonizowanych na mocy dyrektywy)

ESO (1)	Odniesienie i tytuł normy zharmonizowanej (oraz dokument referencyjny)	Odniesienie do normy zastąpionej	Data ustania domniemania zgodności normy zastąpionej Przypis 1
CEN	EN 13619:2002 Usługi pocztowe — Opracowanie przesyłek pocztowych — Parametry optyczne opracowywanych przesyłek listowych	—
CEN	EN 13724:2002 Usługi pocztowe — Otwory prywatnych skrzynek pocztowych i skrytek — Wymagania i metody badań	—
CEN	EN 13850:2002 Usługi pocztowe — Jakość usług — Pomiar czasu przesyłania usług od końca do końca dla pojedynczych przesyłek priorytetowych i przesyłek pierwszej klasy	—
CEN	EN 14012:2003 Usługi pocztowe — Jakość usług — Reklamacje i procedury odszkodowawcze	—
CEN	EN 14137:2003 Usługi pocztowe — Jakość usług — Pomiar zagubionych rejestrowanych przesyłek i innych typów usług pocztowych z zastosowaniem śladu znakowania i systemu śledzenia	—
CEN	EN 14142-1:2003 Usługi pocztowe — Podstawowe dane adresu — Część 1: Części składowe adresu pocztowego	—
CEN	EN 14508:2003 Usługi pocztowe — Jakość usług — Pomiar czasu przesyłania od końca do końca pojedynczych przesyłek nie priorytetowych i przesyłek drugiej klasy	—
CEN	EN 14534:2003 Usługi pocztowe — Jakość usług — Pomiar czasu przesyłania od końca do końca dla przesyłek zbiorowych	—

Przypis 1 Data ustania domniemania zgodności jest zasadniczo datą wycofania („dw”) określoną przez europejskie organizacje normalizacyjne. Zwraca się jednak uwagę użytkowników tych norm na fakt, że w niektórych szczególnych przypadkach data ustania i data domniemania mogą nie być tożsame.

Przypis 3 W przypadku zmian, normą, do której dokonuje się odniesienia jest EN CCCCC:YYYY, z wcześniejszymi zmianami, o ile takie miały miejsce, oraz nowa przytoczona zmiana. Zastąpiona norma (kolumna 3) składa się zatem z EN CCCCC:YYYY z wcześniejszymi zmianami, o ile takie miały miejsce, ale nowa przytoczona zmiana nie wchodzi w jej skład. W określonym dniu ustaje domniemanie zgodności normy zastąpionej z wymogami zasadniczymi dyrektywy.

UWAGA:

—	Wszelkie informacje na temat dostępności norm można uzyskać w europejskich organizacjach normalizacyjnych lub w krajowych organach normalizacyjnych, których lista znajduje się w załączniku do dyrektywy 98/34/WE (2) Parlamentu Europejskiego i Rady, zmienionej dyrektywą 98/48/WE (3).

—	Publikacja odniesień w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej nie oznacza, że normy są dostępne we wszystkich językach Wspólnoty.

—	Więcej informacji na temat zharmonizowanych norm można uzyskać pod następującym adresem: http://europa.eu.int/comm/enterprise/newapproach/standardization/harmstds/

(1) ESO: Europejskie organizacje normalizacyjne:

—	CEN — Europejski Komitet Normalizacyjny: rue de Stassart 36, B-1050 Brussels, Tel. (32-2) 550 08 11; fax (32-2) 550 08 19 (http://www.cenorm.be)

—	CENELEC — Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki: rue de Stassart 35, B-1050 Brussels, Tel. (32-2) 519 68 71; fax (32-2) 519 69 19 (http://www.cenelec.org)

—	ETSI — Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych: 650, route des Lucioles, F-06921 Sophia Antipolis, Tel. (33) 492 94 42 00; fax (33) 493 65 47 16, (http://www.etsi.org)

(2) Dz.U. L 204 z 21.7.1998, str. 37.

(3) Dz.U. L 217 z 5.8.1998, str. 18.

5.2.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 30/7

POMOC PAŃSTWA — WŁOCHY

Pomoc państwa C 38/2004 (ex NN 58/04) — Pomoc na rzecz spółki Portovesme SRL

Zaproszenie do składania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE

(2005/C 30/06)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

Pismem z dnia 16 listopada 2004 r., odtworzonym w języku oryginału na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja zawiadomiła Włochy o swojej decyzji o wszczęciu procedury dotyczącej wyżej wspomnianej pomocy określonej w art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

Zainteresowane strony mogą nadsyłać swoje uwagi w terminie do jednego miesiąca od daty opublikowania niniejszego streszczenia oraz towarzyszącego mu listu na adres:

Komisja Europejska

Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji

Sekretariat ds. Pomocy Państwa

SPA 3 6/5

B-1049 Bruksela

Faks: (32-2) 296 12 42

Uwagi te zostaną przekazane władzom włoskim. Zainteresowana strona przedkładająca uwagi może wystąpić z pisemnym, odpowiednio umotywowanym wnioskiem o traktowanie jej danych jako poufnych.

1. Opis

Na mocy dekretu Przewodniczącego Rady Ministrów z dnia 6 lutego 2004 r. przyznano, do dnia 30 czerwca 2007 r., preferencyjną taryfę dostawcom energii elektrycznej dla przedsiębiorstw produkujących aluminium, ołów, srebro i cynk, położonych na terytoriach wyspiarskich i które charakteryzują się brakiem połączeń lub niewystarczającymi połączeniami z krajowymi sieciami energetycznymi i gazowymi.

Decyzją z dnia 5 lipca 2004 r. nr 110/04 Urząd ds. Energii Elektrycznej i Gazu wskazał, że przedsiębiorstwom Alcoa Srl (ex Alumix SpA), Portovesme Srl, ILA (Industria Lavorazioni Alluminio Spa) oraz Euroallumina Spa, położonym na Sardynii przysługuje specjalny system taryfowy na mocy wyżej wymienionego dekretu.

Przedmiotowy system opisany jest w art. 73 Przepisów dotyczących świadczenia usług związanych z przesyłaniem, dystrybucją, pomiarem i sprzedażą energii elektrycznej na okres 2004 — 2007 określonych w załączniku A do decyzji nr 5 Urzędu ds. Energii Elektrycznej i Gazu z dnia 30 stycznia 2004 r. (1) wraz ze zmianami (2). Przewiduje on przyznanie odbiorcom energii elektrycznej „rekompensaty” (componente tariffaria compensativa), obliczonej na podstawie różnicy między stawką ustaloną z dostawcą energii a taryfą preferencyjną.

2. Ocena

W celu stwierdzenia, czy środek przedmiotowego systemu stanowi pomoc w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu, należy ustalić, czy środek ten przynosi korzyści beneficjentom, czy korzyści te wynikają z działania państwa, czy przedmiotowy środek zakłóca konkurencję oraz czy może wpłynąć na wymianę handlową pomiędzy Państwami Członkowskimi.

Stosowanie stawek za energię elektryczną niższych niż stawki rynkowe przynosi korzyści gospodarcze, o ile koszty produkcji beneficjentów są zmniejszone. Z tych obniżonych stawek korzystać mogą przedsiębiorstwa produkujące aluminium, ołów, srebro i cynk działające na obszarze jednego regionu włoskiego (Sardynia). Obecnie istnieją jedynie cztery takie przedsiębiorstwa. Te obniżone stawki przynoszą korzyść powyższym przedsiębiorstwom, ponieważ nie są przyznawane ani innym sektorom produkcji ani przedsiębiorstwom tego samego sektora położonym na innych obszarach.

W tym konkretnym przypadku, decyzja dotycząca obniżenia stawek za energię elektryczną podejmowana jest jednostronnie przez władze włoskie. Zgodnie z decyzją nr 148 Urzędu ds. Energii Elektrycznej i Gazu z dnia 9 sierpnia 2004 r. jest ona finansowana w drodze bezpośrednich rekompensat wypłacanych odbiorcom energii przez Cassa Conguaglio per il settore elettrico. Na mocy art. 6 decyzji nr 194/00 z dnia 18 października 2000 r., przewodniczący i członkowie komitetu zarządzającego Cassa Conguaglio mianowani są przez Urząd ds. Energii Elektrycznej i Gazu za zgodą Ministra Gospodarki i Finansów. Ponieważ rekompensaty pochodzą z ustanowionego i kontrolowanego przez państwo funduszu, pomoc jest finansowana ze środków państwa.

Ponadto, w tym konkretnym przypadku, przedmiotowe środki grożą zakłóceniem konkurencji, ponieważ umacniają one pozycję finansową i możliwości działania korzystających z nich przedsiębiorstw w stosunku do ich konkurentów, którzy z tych środków nie korzystają. Poza tym, jako że przedsiębiorstwa te sprzedają swe produkty na rynki światowe, przedmiotowe środki mogą wpłynąć na wymianę wewnątrzwspólnotową.

Z tych względów przedmiotowe środki są z zasady zabronione zgodnie z art. 87 ust. 1 Traktatu i mogą być uznane za zgodnie ze wspólnym rynkiem jedynie jeżeli Traktat przewiduje w odniesienu do nich odstępstwa.

Przyznanie rekompensat mających na celu obniżenie stawek za energię elektryczną zmniejsza bieżące wydatki niektórych przedsiębiorstw. To zmniejszenie wydatków stanowi pomoc operacyjną dla indywidualnych przedsiębiorstw.

Zgodnie z obecnie obowiązującymi Wytycznymi w sprawie pomocy regionalnej (3) pomoc operacyjna jest w zasadzie zabroniona. Jednakże, wyjątkowo można przyznać pomoc regionalną dla regionów, którym przysługuje odstępstwo na mocy art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu, pod warunkiem że pomoc ta jest uzasadniona ze względu na jej wkład w rozwój regionalny, jej charakter i że jej wysokość jest proporcjonalna do utrudnień, które ma złagodzić. Ponadto pomoc operacyjna musi być ograniczona w czasie i stopniowo zmniejszana.

W tym konkretnym przypadku, indywidualną pomoc ad hoc przyznaje się ograniczonej liczbie przedsiębiorstw należących do określonych sektorów. Obecnie Komisja ma wątpliwości co do związku między pomocą na rzecz czterech przedsiębiorstw korzystających z przedmiotowego środka a rozwojem regionalnym oraz odnośnie do proporcjonalności tej pomocy do utrudnień, które ma ona na celu złagodzić. Ponadto, na podstawie dostępnych obecnie informacji, ta indywidualna pomoc wydaje się raczej wpisywać w szczególne lub sektorowe polityki przemysłowe, oddalając się od zamysłu polityki pomocy regionalnej jako takiej, która powinna pozostać neutralną w odniesieniu do podziału środków produkcyjnych między różne sektory i działalność gospodarczą. Komisja ma również wątpliwości odnośnie do mechanizmu finansowania tego specjalnego systemu taryfowego, zarządzania nim i sposobów obliczania rekompensat mających na celu zmniejszenie stawek za energię elektryczną.

Zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999, wszelka bezprawnie przyznana pomoc może podlegać zwrotowi przez beneficjenta.

[TEKST LISTU]

„Con la presente la Commissione si pregia informare l'Italia che, dopo avere esaminato le informazioni fornite dalle autorità italiane in merito all'aiuto menzionato in oggetto, ha deciso di avviare il procedimento di cui all'articolo 88, paragrafo 2, del trattato CE.

1. PROCEDIMENTO

1.	Con lettera del 4 dicembre 2003 (A/38568 dell'8.12.2003), uno studio di avvocati ha portato all'attenzione dei servizi della Commissione una serie di articoli di stampa segnalando l'intenzione delle autorità italiane di applicare tariffe elettriche ridotte a favore della società Portovesme Srl.

Con lettera del 22 gennaio 2004 (D/50373) e del 19 marzo 2004 (D/52054), i servizi della Commissione hanno chiesto chiarimenti su questa misura. Le autorità italiane hanno risposto con lettera del 6.2.2004 (CAB A/352 del 17.2.2004) e del 9 giugno 2004 (A/34260 dell'11.6.2004). Con lettera del 20 settembre 2004 (A/37093 del 22.9.2004), le autorità italiane hanno inviato informazioni supplementari.

2. DESCRIZIONE

Il decreto del presidente del Consiglio dei ministri del 6.2.2004 prevede che sia accordata fino al 30.6.2007 una tariffa preferenziale per la fornitura di energia elettrica ad imprese che appartengono ai settori della produzione di alluminio, piombo, argento e zinco, situati in territori insulari caratterizzati da assenza o insufficienza di connessioni alle reti nazionali di energia e di gas.

Con delibera del 5.7.2004 n. 110/04, l'Autorità per l'energia elettrica ed il gas autorizza le imprese: Alcoa Srl (ex Alumix Spa), Portovesme Srl, ILA (Industria Lavorazioni Alluminio Spa) e Euroallumina Spa, ubicate tutte nella regione Sardegna, a beneficiare di un regime tariffario speciale in virtù di detto decreto. Con la stessa delibera, l'Autorità per l'energia elettrica ed il gas prevede anche che l'elenco dei beneficiari del regime in questione sia aggiornato annualmente sulla base delle informazioni ricevute dal Ministero italiano delle attività produttive.

Il regime in questione è descritto all'articolo 73 delle Disposizioni per l'erogazione dei servizi di trasmissione, distribuzione, misura e vendita dell'energia elettrica per il periodo di regolazione 2004-2007, riportato nell'allegato A della delibera dell'Autorità per l'energia elettrica ed il gas del 30.1.2004, n. 5 (4) e sue modifiche (5). Esso prevede la concessione al consumatore di energia elettrica di una componente tariffaria compensativa, fissata sulla base della differenza tra la tariffa elettrica stabilita con il distributore di energia e una tariffa preferenziale.

Secondo le autorità italiane, tale regime tariffario speciale troverebbe la sua giustificazione nelle condizioni svantaggiate dei sistemi elettrici di alcune zone dell'Italia, caratterizzate dall'assenza di infrastrutture elettriche di collegamento con le reti nazionali di trasporto: nel caso specifico, la regione Sardegna manca di connessione alla rete di gas naturale ed è insufficientemente collegata alla rete elettrica. In particolare, secondo le autorità italiane:

—

il sistema elettrico della regione Sardegna sarebbe caratterizzato da prezzi troppo elevati dell'energia, che non sono conformi alla dinamica dei costi di produzione delle imprese dell'isola; ciò penalizzerebbe i grandi consumatori di energia a causa dell'impatto dei costi di approvvigionamento sull'insieme dei costi di produzione;

—

la regione Sardegna sarebbe caratterizzata da una situazione di sottoutilizzazione delle capacità di produzione di energia elettrica: nel 2003, il livello di utilizzazione di tali capacità era del 46 % (6); inoltre, la produzione regionale di energia era di 13 000 GWh e gli impianti termoelettrici avrebbero potuto produrre nel 2003 circa 28 000 GWh;

—	l'interscambio di energia elettrica con l'Italia è attualmente assicurato da due cavi di 200kV con una capacità di 270 MW;

—	si prevede un aumento del tasso annuale di domanda di energia elettrica per il periodo 2002-2012 del 3 %;

—	un progetto a breve termine prevede la costruzione di un cavo di 150 kV tra la Corsica e la Sardegna; un progetto a lungo termine prevede la costruzione di un cavo della potenza di 1 000 MW tra la Sardegna e la penisola.

3. VALUTAZIONE

3.1 Esistenza di un aiuto ai sensi dell'articolo 87, paragrafo 1 del trattato

Per valutare se la misura disposta dal regime costituisca un aiuto ai sensi dell'articolo 87, paragrafo 1 del trattato, occorre determinare se procuri un vantaggio ai beneficiari, se il vantaggio sia di origine statale, se la misura in questione incida sulla concorrenza e se sia atta ad alterare gli scambi intracomunitari.

Il primo elemento costitutivo dell'articolo 87, paragrafo 1, è l'esistenza di un »aiuto«: costituisce un aiuto propriamente detto una misura che procuri un vantaggio a taluni beneficiari specifici. Si tratta pertanto di determinare, da un lato, se le imprese beneficiarie ricevano un vantaggio economico che non avrebbero ottenuto in normali condizioni di mercato oppure se evitino di sostenere costi che normalmente dovrebbero gravare sulle risorse proprie delle imprese e, dall'altro lato, se tale vantaggio sia concesso a una determinata categoria di imprese. L'applicazione di tariffe elettriche inferiori a quelle del mercato procura un vantaggio economico dal momento che i costi di produzione dei beneficiari sono ridotti. Inoltre, le tariffe ridotte beneficiano esclusivamente le imprese dei settori della produzione di alluminio, piombo, argento e zinco che operano in una regione dell'Italia (la Sardegna), cioè, attualmente, quattro imprese. Le tariffe ridotte favoriscono tali imprese dal momento che esse non sono accordate alle imprese al di fuori di tali zone.

Per quanto riguarda le seconda condizione, per essere considerati aiuti ai sensi dell'articolo 87, paragrafo 1 del trattato, i vantaggi devono essere, da una parte, accordati – direttamente o indirettamente – mediante risorse statali e, dall'altra, essere imputabili allo Stato. Nel caso in oggetto, la decisione relativa alla riduzione delle tariffe elettriche è stata presa unilateralmente dalle autorità italiane. Conformemente a quanto stabilito nella delibera dell'Autorità per l'energia elettrica ed il gas del 9.8.2004, n. 148 (7), essa è finanziata da compensazioni corrisposte ai consumatori di energia da parte della Cassa Conguaglio per il settore elettrico. In base all'articolo 6 della delibera del 18.10.2000 n. 194/00 (8), il presidente ed i membri del comitato di gestione della Cassa Conguaglio sono nominati dall'Autorità per l'energia elettrica ed il gas in accordo con il Ministro dell'Economia e delle Finanze. Poiché le compensazioni provengono da un fondo istituito e controllato dallo Stato, l'aiuto è finanziato da risorse statali (9).

10.

Tale misura di Stato persegue un obiettivo che rientra nell'ambito di politiche definite dalle autorità nazionali, vale a dire la riduzione delle tariffe elettriche elevate che dovrebbero essere pagate da imprese caratterizzate da produzioni ad elevata intensità energetica, come le produzioni di alluminio, di piombo, di argento e di zinco, e ubicate in regioni isolate e non sufficientemente connesse alle reti energetiche.

11.

In base alla terza e quarta condizione di applicazione dell'articolo 87, paragrafo 1 del trattato, l'aiuto deve falsare o minacciare di falsare la concorrenza e incidere o essere di natura tale da incidere sugli scambi intracomunitari. Nel caso in oggetto, tali misure minacciano di falsare la concorrenza dal momento che rafforzano la posizione finanziaria e le possibilità d'azione delle imprese beneficiarie rispetto ai concorrenti che non ne beneficiano. Inoltre, poiché i prodotti delle imprese in questione (alluminio, piombo, argento e zinco) sono commercializzati sui mercati mondiali, le misure in questione possono incidere sugli scambi intracomunitari.

12.	Per i motivi di cui sopra, le misure in oggetto sono in linea di principio vietate dall'articolo 87, paragrafo 1 del trattato e possono essere considerate compatibili con il mercato comune soltanto se possono beneficiare di una delle deroghe previste da tale trattato.

3.2 Valutazione della compatibilità della misura con il mercato comune

13.	La concessione di compensazioni destinate alla riduzione delle tariffe elettriche comporta la riduzione delle spese correnti di talune imprese. Tale riduzione delle spese correnti può essere considerata un aiuto al funzionamento a imprese individuali.

14.

Gli orientamenti in materia di aiuti di Stato a finalità regionale attualmente in vigore (10) vietano, in linea di principio, gli aiuti al funzionamento. Tuttavia, possono essere concessi, a titolo eccezionale, aiuti a finalità regionale, nelle regioni che beneficiano della deroga ex articolo 87, paragrafo 3, lettera a) del trattato, purché siano giustificati in funzione del loro contributo allo sviluppo regionale e della loro natura e purché il loro livello sia proporzionato agli svantaggi che intendono compensare. Gli aiuti al funzionamento devono essere limitati nel tempo e decrescenti.

15.

Nel caso in oggetto, si tratta di aiuti individuali ad hoc concessi a un numero limitato di imprese che appartengono a specifici settori. In questa fase, la Commissione nutre dei dubbi riguardo al collegamento tra l'aiuto a favore delle quattro imprese beneficiarie della misura e lo sviluppo regionale e riguardo alla proporzionalità dell'aiuto in oggetto e gli svantaggi regionali cui esso mira a ovviare. Inoltre, sulla base delle informazioni disponibili al momento, tali aiuti individuali sembrano rientrare nell'ambito di politiche industriali puntuali o settoriali piuttosto che nello spirito della politica degli aiuti regionali, la quale dovrebbe restare neutrale per quanto riguarda la distribuzione delle risorse produttive tra i diversi settori ed attività economiche.

16.	Inoltre, la Commissione nutre dei dubbi quanto al meccanismo di finanziamento di tale regime tariffario speciale, alla sua gestione amministrativa e alle modalità di calcolo delle compensazioni destinate alla riduzione delle tariffe elettriche.

17.	Infine, secondo le autorità italiane, la tariffa preferenziale prevista dalla misura in questione (di circa 20 EUR/MWh) coinciderebbe con la tariffa fissata nel 1996 a favore della società Alumix Spa per la fornitura di energia elettrica negli anni 1996-2005.

18.

Infatti, nel 1996, la Commissione aveva giudicato che la tariffa preferenziale a favore della Alumix Spa, per il periodo in oggetto, non era un aiuto di Stato ai sensi dell'articolo 87, paragrafo 1 del trattato (11). La Commissione aveva concluso che, considerata la situazione di sovrapproduzione di energia elettrica in Sardegna e il fatto che, all'epoca, il prezzo concesso dal produttore e distributore nazionale di energia elettrica ENEL a Alumix era superiore al costo marginale medio della produzione dell'elettricità, ENEL agiva come un operatore privato in un'economia di mercato.

19.

Sulla base delle informazioni di cui dispone attualmente, la Commissione europea dubita della comparabilità della misura in questione con quella esaminata e approvata dalla Commissione nel 1996. Nel 1996, infatti, ENEL era l'unico produttore e distributore di energia in Italia e la tariffa elettrica ridotta praticata da ENEL a favore della società Alumix Spa era stata confrontata con il costo marginale medio della produzione di energia elettrica di ENEL per il periodo indicato.

20.

Invece, nel caso in esame, le autorità italiane intervengono selettivamente, in un contesto di mercato dell'energia liberalizzato, a favore di talune imprese al fine di compensare la differenza tra una tariffa di mercato conclusa con un produttore qualsiasi di energia e la tariffa preferenziale fissata nel 1996.

21.

La Commissione nota inoltre che la misura in oggetto potrebbe produrre effetti di riduzione del livello di tassazione applicabile all'energia elettrica. In tal caso, tale misura necessiterebbe di una base giuridica nell'ambito della Direttiva 2003/96/CE del 27 ottobre 2003, che ristruttura il quadro comunitario per la tassazione dei prodotti energetici e dell'elettricità. A tal proposito, le autorità italiane sono invitate a qualificare tale misura nell'ambito del regime armonizzato di cui alla Direttiva precitata.

22.

Tenuto conto di quanto precede, la Commissione invita l'Italia a presentare, nell'ambito del procedimento di cui all'articolo 88, paragrafo 2 del trattato CE, le proprie osservazioni e a fornire tutte le informazioni utili ai fini della valutazione dell'aiuto, entro un mese dalla data di ricezione della presente. La Commissione invita inoltre le autorità a trasmettere senza indugio copia della presente lettera ai beneficiari potenziali dell'aiuto.

23.	La Commissione ricorda all'Italia l'effetto sospensivo dell'articolo 88, paragrafo 3 del trattato CE e rinvia all'articolo 14 del regolamento (CE) n. 659/1999 del Consiglio in base al quale ogni aiuto illegale potrà essere recuperato presso il beneficiario.

24.

Con la presente la Commissione comunica all'Italia che informerà gli interessati attraverso la pubblicazione della presente lettera e di una sintesi della stessa nella Gazzetta ufficiale dell'Unione europea. Informerà inoltre gli interessati nei paesi EFTA firmatari dell'accordo SEE attraverso la pubblicazione di un avviso nel supplemento SEE della Gazzetta ufficiale, e informerà infine l'Autorità di vigilanza EFTA inviandole copia della presente. Tutti gli interessati anzidetti saranno invitati a presentare osservazioni entro un mese dalla data di detta pubblicazione.”

(1) Articolo 73 del Testo integrato delle disposizioni per l'erogazione dei servizi di trasmissione, distribuzione, misura e vendita dell'energia elettrica per il periodo di regolazione 2004-2007, riportato nell'Allegato A della Deliberazione dell'Autoritŕ per l'energia elettrica ed il gas del 30.1.2004, n. 5/04.

(2) Delibera dell'Autoritŕ per l'energia elettrica ed il gas n. 148 del 9.8.2004.

(3) Dz.U. C 74 z 10.3.1998, str. 9.

(4) Articolo 73 del testo integrato delle disposizioni per l'erogazione dei servizi di trasmissione, distribuzione, misura e vendita dell'energia elettrica per il periodo di regolazione 2004-2007, riportato nell'allegato A della delibera dell'Autorità per l'energia elettrica ed il gas del 30.1.2004, n. 5/04 (G.U.R.I n. 83 dell'8 aprile 2004).

(5) Delibera dell'Autorità per l'energia elettrica ed il gas del 9.8.2004 n. 148.

(6) Nel 2003, la Sardegna disponeva di una capacità di produzione di 3 800 MW con una domanda massima di 1 800 MW. La potenza istallata di 3 800 MW è così suddivisa: idroelettrica: 431 MW; termoelettrica 3 278 MW; eolica e fotovoltaica: 100 MW.

(7) Vedi nota n. 2.

(8) G.U.R.I. n. 257 del 3.11.2000.

(9) Sentenza del 13.3.2001, causa C-379/98, PreussenElektra (Rec. p. I-2099, punto 58).

(10) GU C 74 del 10.3.1998, pag. 9.

(11) GU C 288 dell'1.10.1996.

5.2.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 30/12

POMOC PAŃSTWA — WŁOCHY

Pomoc państwa C 32/2004 (ex N347/2003) — Przedłużenie okresu dostawy pięciu statków wycieczkowych budowanych przez Fincantieri

Zaproszenie do składania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE

(2005/C 30/08)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

Pismem z dnia 20 października 2004 r., odtworzonym w języku oryginału na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja zawiadomiła Włochy o swojej decyzji o wszczęciu procedury dotyczącej wyżej wspomnianej pomocy określonej w art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

Zainteresowane strony mogą nadsyłać swoje uwagi w terminie do jednego miesiąca od daty opublikowania niniejszego streszczenia oraz towarzyszącego mu listu na adres:

Komisja Europejska

Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji

Sekretariat ds. Pomocy Państwa

SPA 3 6/5

B-1049 Bruksela

Faks: (32-2) 296 12 42

Uwagi te zostaną przekazane władzom włoskim. Zainteresowana strona przedkładająca uwagi może wystąpić z pisemnym, odpowiednio umotywowanym wnioskiem o traktowanie jej danych jako poufnych.

TEKST STRESZCZENIA

W lipcu 2003 r. Włochy zwróciły się z wnioskiem o przedłużenie trzyletniego okresu dostawy pięciu statków wycieczkowych budowanych przez Fincantieri, zamówionych przez kilka spółek zależnych Carnival Corporation. Wnioskowano o przesunięcie terminów dostaw z końca roku 2003 na różne terminy w roku 2004, aż do października 2005 r. Fincantieri wytwarza obecnie statki zgodnie z nowymi terminami dostaw.

Wniosek podlega zatwierdzeniu przez Komisję, ponieważ zgodnie z art. 3 rozporządzenia Rady 1540/1998 w sprawie pomocy państwa dla przemysłu stoczniowego statkom dostarczanym po roku 2003 nie przysługuje pomoc operacyjna, nawet jeżeli umowy na ich budowę podpisano przed końcem roku 2000. Całkowita wartość pomocy odnośnie do statków wynosi 243 miliony euro.

Wniosek Włoch motywowany jest tak samo jak w przypadku poprzednich decyzji Komisji zatwierdzających analogiczne wnioski, np. dotyczące Meyer Werft (1), podanym powodem jest przesunięcie przez zamawiającego terminów dostaw w związku z zamachami terrorystycznymi z 11 września 2001 r.

Mając to na uwadze Komisja zauważa, że końcowe umowy na każdy ze statków podpisane w grudniu 2000 r. przewidywały terminy dostaw w czerwcu i grudniu 2003 r. Główny klient stoczni również wystąpił z wnioskiem o przesunięcie terminów dostaw w związku z wydarzeniami z 11 września. Tym samym środek, którego dotyczyło zawiadomienie, spełnia te same kryteria, co decyzja w sprawie Meyer Werft.

Jednak Komisja uznała za konieczne sprawdzenie, czy Fincantieri posiada techniczne możliwości pozwalające na dostarczenie wszystkich statków przed końcem 2003 r. Jeżeli dostarczenie statków okazałoby się technicznie niemożliwe, przedłużenie okresu dostawy pozwoliłoby Włochom na przyznanie większej niż pomocy operacyjnej, niż dozwolono.

Dlatego Komisja w oparciu o analizy sporządzone przez niezależnego specjalistę uznała, że najwyraźniej przedsiębiorstwo Fincantieri posiada techniczne możliwości pozwalające na dostarczenie pięciu statków przed końcem 2003 r.

Powyższa analiza podważa założenie, że możliwe było wywiązanie się z pierwotnego harmonogramu i że Fincantieri posiada techniczne możliwości pozwalające na dostarczenie wszystkich statków przed końcem 2003 r. Wątpliwości skupiają się na jednym ze statków, numer kadłuba 6079, którego obecny termin dostawy ustalono na październik 2005 r. Dlatego Komisja zdecydowała o rozpoczęciu formalnej procedury w sprawie wniosku przedłużenia okresu dostawy tego statku.

W odniesieniu do pozostałych czterech statków Komisja nie wyraża wątpliwości co do możliwości ich dostarczenia do końca roku 2003 i tym samym zatwierdza wnioskowane przez Włochy przedłużone okresy dostaw tych statków.

[TEKST LISTU]

„(1)	La Commissione si pregia informare l'Italia che, dopo aver esaminato le informazioni trasmesse dalle autorità italiane relative alla misura in oggetto, ha deciso di avviare il procedimento di cui all'articolo 88, paragrafo 2, del trattato CE per alcune parti di detta misura.

PROCEDIMENTO

(2)

Con lettera del 31 luglio 2003, l'Italia ha notificato la suddetta misura alla Commissione, che ha richiesto ulteriori informazioni alle autorità italiane con lettere del 21 agosto 2003, 16 ottobre 2003, 27 gennaio 2004 e 16 febbraio 2004. L'Italia ha trasmesso le informazioni richieste con lettere del 16 settembre 2003, 6 novembre 2003, 1o dicembre 2003, 4 febbraio 2004, 12 febbraio 2004, 5 aprile 2004 e 8 luglio 2004.

DESCRIZIONE DETTAGLIATA DELL'AIUTO

L'aiuto e i beneficiari

(3)

L'Italia ha richiesto alla Commissione la concessione di una proroga del termine di consegna del 31 dicembre 2003 di cui all'articolo 3 del regolamento (CE) n. 1540/98 relativo agli aiuti alla costruzione navale (in appresso »regolamento sulla costruzione navale«) (2), a cui è subordinata la fruizione di aiuti al funzionamento connessi a contratto. L'istanza di proroga presentata riguarda la consegna da parte di Fincantieri di cinque navi da crociera, per un valore contrattuale complessivo di 2,1 miliardi di EUR ed un importo di aiuti di 243 milioni di EUR.

(4)	Fincantieri è una società pubblica con sei cantieri in Italia, specializzata nella costruzione di navi da crociera ma che costruisce anche altri tipi di navi destinate alla navigazione marittima.

(5)

L'Italia precisa che i contratti definitivi per le navi in questione sono stati firmati nel dicembre 2000 e che la consegna, stando alle clausole contrattuali, era prevista per giugno o dicembre 2003. Le navi sono state ordinate da diverse filiali di Carnival Corporation (in appresso »Carnival«), un operatore di crociere statunitense. Su tale base venivano promessi: a Fincantieri, aiuti al funzionamento connessi a contratto per la costruzione di quattro di queste navi; a Carnival (3), aiuti al funzionamento per la costruzione di una delle navi. (cfr. tabella 1)

(6)

Tabella 1: Navi per le quali si richiede una proroga

Numero della nave	Primo termine di consegna	Nuovo termine di consegna	Valore contrattuale stimato (in milioni di USD)	Beneficiario
6077	giugno 03	apr. 04	410	Fincantieri
6078	dic. 03	genn. 05	410	Fincantieri
6079	dic. 03	ott. 05	410	Fincantieri
6082	dic. 03	sett. 04	500	Fincantieri
6087	dic. 03	ott. 04	390	Carnival
			2120

(7)

L'Italia precisa inoltre che il proprietario della nave ha richiesto, nell'autunno 2001, una proroga delle consegne a scadenze diverse nel 2004 e 2005, motivandola con il grave impatto degli attentati terroristici dell'11 settembre 2001 sul settore delle crociere. Fincantieri ha acconsentito alla richiesta e l'Italia chiede ora una proroga del termine di consegna affinché le navi possano ancora beneficiare degli aiuti al funzionamento.

(8)

Nella loro notifica, le autorità italiane fanno riferimento alla decisione della Commissione del 5 giugno 2002 (4) con la quale si autorizza una proroga analoga del termine di consegna di una nave da crociera in costruzione presso il cantiere tedesco Meyer Werft. Le autorità italiane sottolineano le analogie esistenti tra i due casi per quanto riguarda: (i) le motivazioni addotte per la proroga (impatto degli attentati terroristici dell'11 settembre 2001), (ii) il mercato interessato (crociere) e (iii) il rapporto di dipendenza commerciale tra il cantiere e il proprietario della nave (Carnival è il maggiore cliente di Fincantieri).

VALUTAZIONE

Base giuridica

(9)

Ai sensi dell'articolo 87, paragrafo 1, del trattato CE, sono incompatibili con il mercato comune, nella misura in cui incidano sugli scambi tra Stati membri, gli aiuti concessi dagli Stati, ovvero mediante risorse statali, sotto qualsiasi forma che, favorendo talune imprese o talune produzioni, falsino o minaccino di falsare la concorrenza. Secondo la giurisprudenza costante della Corte di giustizia europea, il criterio della distorsione degli scambi è applicabile se l'impresa beneficiaria svolge attività economica che comporta scambi tra Stati membri.

(10)

La Commissione rileva che la questione della proroga del periodo massimo per la consegna è determinante ai fini dell'ammissibilità del contratto alla fruizione degli aiuti al funzionamento, a norma dell'articolo 3 del regolamento sulla costruzione navale. L'aiuto al funzionamento di cui trattasi consiste nel finanziamento mediante fondi statali di parte dei costi che il cantiere in questione dovrebbe normalmente sostenere per costruire una nave. A ciò si aggiunga che la costruzione navale è un'attività economica che comporta scambi tra Stati membri. L'aiuto in oggetto rientra pertanto nel campo di applicazione dell'articolo 87, paragrafo 1, del trattato CE.

(11)

L'articolo 87, paragrafo 3, lettera e), del trattato CE statuisce che possono considerarsi compatibili con il mercato comune le categorie di aiuti determinate con decisione del Consiglio, che delibera a maggioranza qualificata su proposta della Commissione. La Commissione rileva che, su tale base giuridica, il 29 giugno 1998 il Consiglio ha adottato il regolamento sulla costruzione navale.

(12)

La Commissione rileva che, in base al regolamento sulla costruzione navale, per »costruzione navale« s'intende la costruzione di navi mercantili d'alto mare a propulsione autonoma. La Commissione rileva altresì che Fincantieri costruisce questo tipo di navi e che si tratta pertanto di un'impresa interessata da detto regolamento.

(13)

L'istanza presentata dalle autorità italiane va valutata sulla base del regolamento sulla costruzione navale, nonostante quest'ultimo non sia più in vigore dalla fine del 2003, in quanto: (i) le norme in base alle quali l'Italia ha concesso l'aiuto sono state approvate per effetto di detto regolamento, (ii) l'aiuto è stato concesso quando il regolamento era ancora in vigore e (iii) le norme connesse al termine di consegna di tre anni sono in esso contenute.

(14)

L'articolo 3, paragrafo 1, del regolamento sulla costruzione navale prevede fino al 31 dicembre 2000 un contributo massimo del 9 % a titolo di aiuto al funzionamento connesso ad un contratto. In base all'articolo 3, paragrafo 2, del medesimo regolamento, il massimale di aiuto applicabile al contratto è costituito dal massimale vigente alla data della firma del contratto definitivo. Ciò non si applica, tuttavia, alle navi la cui consegna sia avvenuta dopo oltre tre anni dalla firma del contratto. In tali casi, il massimale applicabile è lo stesso in vigore tre anni prima della consegna della nave. Il termine ultimo di consegna per una nave che può ancora beneficiare degli aiuti al funzionamento era dunque, in linea di principio, il 31 dicembre 2003.

(15)

L'articolo 3, paragrafo 2, prevede tuttavia che la Commissione possa concedere una proroga del termine ultimo di consegna di tre anni qualora ciò sia giustificato dalla complessità tecnica del singolo progetto di costruzione navale in questione, o da ritardi dovuti a perturbazioni inattese, gravi e documentate che si ripercuotano sul programma di lavoro di un cantiere, causate da circostanze eccezionali, imprevedibili ed esterne all'impresa. Da notare che l'Italia basa l'istanza di proroga del termine di consegna su circostanze eccezionali ed imprevedibili.

(16)	La Commissione osserva che il Tribunale di primo grado ha fornito un'interpretazione di detta disposizione nella sua sentenza del 16 marzo 2000 (5) e ha stabilito che tale disposizione debba essere interpretata restrittivamente.

(17)	La Commissione riconosce inoltre di aver concesso proroghe dei termini di consegna diverse volte nel corso degli anni precedenti, soprattutto in relazione all'impatto degli attacchi terroristici dell'11 settembre 2001 e alla loro ripercussione sul settore delle crociere.

(18)

Il caso in oggetto evidenzia forti analogie con il già menzionato caso di Meyer Werft ed altre decisioni simili. La Commissione ritiene pertanto che queste decisioni del passato creino precedenti pertinenti al caso in questione. La valutazione sarà quindi finalizzata a verificare se gli stessi fatti presenti per gli altri casi siano presenti anche nel caso in oggetto.

Valutazione dei fatti

(19)

La Commissione rileva in proposito che i contratti definitivi, firmati nel dicembre 2000 con termini di consegna previsti per giugno e dicembre 2003, sussistono per ciascuna nave. Il maggiore cliente del cantiere ha inoltre richiesto la proroga dei termini di consegna in seguito agli attentati terroristici dell'11 settembre 2001. Da questo punto di vista si può quindi affermare che la misura notificata soddisfa gli stessi criteri di cui alla decisione relativa a Meyer Werft.

(20)

La Commissione osserva, tuttavia, che in base alle informazioni a sua disposizione, in origine la consegna delle navi era prevista per il 2004 e il 2005. Tale informazione è stata peraltro confermata anche dall'Italia. I termini di consegna sono quindi stati cambiati alle date del 2003 soltanto in una fase successiva, verso la fine del 2000, perché altrimenti le navi non avrebbero potuto beneficiare degli aiuti al funzionamento.

(21)

La Commissione osserva che la consegna nel 2003 di tutte le cinque navi notificate, oltre ad altre navi la cui consegna era già prevista per il 2003, avrebbe rappresentato un carico di lavoro enorme per Fincantieri. La Commissione ritiene pertanto necessario verificare se Fincantieri avrebbe potuto sostenere lo sforzo tecnico di consegnare le navi in questione entro la fine del 2003. Se ciò non fosse stato tecnicamente possibile, una proroga del termine di consegna avrebbe consentito all'Italia di contemplare aiuti al funzionamento d'importo superiore al lecito.

(22)

Per quanto riguarda la capacità tecnica di Fincantieri di consegnare tutte le cinque navi prima della fine del 2003, l'Italia dichiara che ciò sarebbe possibile ottimizzando le attività dei sei cantieri dell'impresa, in particolare costruendo sezioni e navi nei cantieri non destinati normalmente alla costruzione di navi da crociera. L'Italia ha inoltre trasmesso alla Commissione una copia del piano di produzione del dicembre 2000, in cui venivano indicate le date di consegna del 2003.

(23)	Le informazioni trasmesse dall'Italia sono state esaminate da un esperto indipendente su richiesta della Commissione. Sulla base dei risultati di tale analisi, la Commissione manifesta dubbi circa la capacità tecnica di Fincantieri di consegnare tutte le cinque navi entro la fine del 2003.

(24)

I dubbi sono supportati da tre motivazioni. La prima riguarda il progetto di costruire una delle navi nel cantiere di Ancona, che avrebbe comportato un complesso processo produttivo, considerando che le sezioni degli scafi da assemblare dovevano essere spostate ad un cantiere militare (Arsenale Triestino) per essere poi ritrasferite ad Ancona dato che le dimensioni del bacino d'attracco di Ancona sono inferiori a quelle della nave. Si aggiunga che, sino a quel momento, ad Ancona non erano mai state costruite navi così complesse, per cui sussistono dubbi circa la capacità di far fronte a tale operazione, non da ultimo per quanto concerne l'allestimento delle navi. Tenendo conto di tali considerazioni, la costruzione della nave 6077 ad Ancona avrebbe comportato un allestimento assolutamente eccezionale presso il cantiere di Palermo a seguito dello spostamento di produzione da Ancona a Palermo.

(25)

I dubbi riguardano, in secondo luogo, il quantitativo stimato dell'allestimento cui avrebbe dovuto provvedere Fincantieri se tutte le cinque navi fossero state consegnate nel 2003, che in detto anno sarebbe stato equivalente al doppio dell'attività di allestimento effettuato sino ad allora da Fincantieri. Inoltre, per il cantiere di Marghera, l'allestimento previsto per il 2003, sarebbe stato superiore di circa il 40 % all'attività svolta sino a quel momento dallo stesso. La Commissione dubita pertanto che il piano di produzione per Fincantieri in generale, e per Marghera in particolare, fosse realistico.

(26)	Per questi due motivi la Commissione dubita che le cinque navi avrebbero mai potuto essere consegnate nel 2005, tuttavia, sulla base delle stesse informazioni e analisi, essa riconosce che sarebbe stato possibile consegnarne almeno quattro.

(27)

La Commissione dubita quindi, in terzo luogo, che una delle cinque navi avrebbe potuto essere consegnata nel 2003. Di quale delle cinque navi potesse trattarsi resta, in un certo qual modo, una questione ipotetica, dato che il piano di produzione è cambiato radicalmente dal dicembre 2000. Se, da un lato, si potrebbe sostenere che ciò riguarda la nave 6077, programmata presso il cantiere di Ancona, la Commissione osserva che questa nave, che alla fine è stata costruita nel cantiere di Marghera, è stata già consegnata nell'aprile 2004.

(28)

La Commissione ritiene che i dubbi maggiori riguardino la nave 6079, ovvero la terza nave gemella della 6077, costruita anch'essa presso il cantiere di Marghera e la cui consegna è prevista per ottobre 2005. La consegna di questa nave è stata notevolmente posticipata rispetto al piano di produzione del dicembre 2000, a seguito della decisione di far costruire la nave 6077 a Marghera. Tali dubbi si fondano inoltre sulle indicazioni (una lettera d'intenti è stata firmata prima che fossero firmati i contratti definitivi nel dicembre 2000) secondo cui sin dall'inizio era stata prevista l'attuale sequenza di fabbricazione, con un termine di consegna molto ritardato per la nave 6079.

(29)	Per quanto concerne le altre quattro navi (6077, 6078, 6082 e 6087), la Commissione ritiene, come già osservato nel suddetto paragrafo (19), che sussistano i motivi per autorizzare una proroga del termine di consegna.

(30)

In considerazione della necessità di posticipare la consegna di queste navi a causa di circostanze eccezionali, imprevedibili ed esterne all'impresa, e in virtù del fatto che l'impresa sarebbe stata in grado di consegnare le navi per la fine del 2003, la proroga del termine ultimo di consegna di tre anni è conforme al disposto dell'articolo 3, paragrafo 2, secondo capoverso, del regolamento sulla costruzione navale e, di riflesso, all'articolo 87, paragrafo 3, lettera e), del trattato CE. I termini di consegna vengono quindi prorogati alle date richieste dall'Italia (cfr. tabella 1).

Conclusioni

(31)

Alla luce di quanto predetto, la Commissione, a norma del disposto dell'articolo 88, paragrafo 2, del trattato CE, invita l'Italia a presentare osservazioni e a trasmettere tutte le informazioni che possano risultare utili a dissipare i dubbi sollevati in merito alla richiesta di proroga del termine di consegna per la nave 6079 di Fincantieri, entro un mese dalla data di ricevimento della presente lettera. La Commissione invita le autorità italiane ad inoltrare a stretto giro di posta una copia della presente al potenziale beneficiario degli aiuti.

(32)

La Commissione desidera richiamare l'attenzione dell'Italia sul fatto che l'articolo 88, paragrafo 3, del trattato CE ha effetto sospensivo e che, ai sensi dell'articolo 14 del regolamento (CE) n. 659/1999 del Consiglio, essa può imporre allo Stato membro interessato di recuperare ogni aiuto illegale dal beneficiari.

(33)

La Commissione avverte l'Italia che informerà gli interessati attraverso la pubblicazione della presente lettera e di una sintesi della stessa nella Gazzetta ufficiale dell'Unione europea. Informerà inoltre gli interessati nei paesi EFTA firmatari dell'accordo SEE attraverso la pubblicazione di un avviso nel supplemento SEE della Gazzetta ufficiale dell'Unione europea e informerà infine l'Autorità di vigilanza EFTA inviandole copia della presente. Tutti gli interessati anzidetti saranno invitati a presentare osservazioni entro un mese dalla data di detta pubblicazione.

(34)	La Commissione accoglie la richiesta dell'Italia di prorogare i termini di consegna delle navi 6077, 6078, 6082 e 6084 alle date riportate nella tabella 1.”

(1) Dz.U. C 238 z 3.10.2002, str. 14. Sprawa N 843/01 dotycząca pomocy państwa

(2) GU L 202 del 18.7.1998, pag. 1.

(3) In base alle norme italiane relative agli aiuti al funzionamento a favore della costruzione navale, gli aiuti possono essere concessi al cantiere o al proprietario della nave.

(4) GU C 238 del 3.10.2002, pag. 14, aiuto di Stato n. N 843/01.

(5) T-72/98, Astilleros Zamacona SA contro Commissione, Racc. 2000-II, pag. 1683.

5.2.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 30/16

Publikacja wniosku o rejestrację w znaczeniu art. 6 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2081/92 w sprawie ochrony nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych

(2005/C 30/09)

Niniejsza publikacja daje prawo do wyrażenia sprzeciwu w znaczeniu art. 7 i art. 12d wymienionego rozporządzenia. Każdy sprzeciw wobec tego wniosku musi być wniesiony za pośrednictwem właściwych władz Państwa Członkowskiego, państwa będącego członkiem WTO lub państwa trzeciego zatwierdzonego, zgodnie z art. 12 trzecie tiret w terminie sześciu miesięcy od tej publikacji. Publikacja jest uzasadniona następującymi elementami, szczególnie punktem 4.6, w związku z którymi uważa się, że wniosek jest uzasadniony w znaczeniu rozporządzenia (EWG) nr 2081/92.

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 2081/92

„MIEL DE GALICIA” LUB „MEL DE GALICIA”

NR WE: ES/00278/19.2.2003

CNP ( ) COG ( X )

Niniejsze zestawienie to podsumowanie, sporządzone dla celów informacji. W celu uzyskania kompletnych informacji, w szczególności przeznaczonych dla producentów danych produktów, objętych CNP lub COG, należy sięgnąć po integralną wersję opisu bądź to na poziomie krajowym, bądź zwrócić się z prośbą o nią do właściwych służb Komisji Europejskiej (1)

1. Właściwe służby Państwa Członkowskiego:

Nazwa:	Subdirección General de Sistemas de Calidad Diferenciada, Dirección General de Alimentación, Secretaria General de Agricultura y Alimentación del Ministerio de Agricultura, Pesca y Alimentación, España
Adres:	Paseo Infanta Isabel, 1 E-28071 Madrid
Telefon:	(34) 913 475394
Faks:	(34) 913 475410

2. Wnioskodawca:

2.1.

Nazwa:

Mieles Anta, SL

2.2.

Adres:

C/Ermita, 34 Polígono de A Grela-Bens. A Coruña

2.1.

Nazwa:

Sociedad Cooperativa „A Quiroga”

2.2.

Adres:

Vilanova, 43 bajo, Fene. A Coruña

2.3

Skład:

Producenci rolni/przetwórcy (x) inne ( )

3. Rodzaj produktu:

Pozostałe produkty pochodzenia zwierzęcego

miód

4. Opis specyfikacji produktu:

(podsumowanie warunków, o których mowa w art. 4 ust. 2)

4.1 Nazwa: „Miel de Galicia” lub „Mel de Galicia”.

4.2 Opis: Produkt objęty chronionym oznaczeniem geograficznym (I.G.P.) „Miel de Galicia” lub „Mel de Galicia” to miód, który posiada właściwości wyszczególnione w niniejszej specyfikacji oraz spełnił wymogi procesu produkcji, przetwarzania i pakowania zawarte w specyfikacji, podręczniku jakości oraz w obowiązujących przepisach prawa. Miód ten wytwarzany jest w ulach o ruchomych ramkach, metodą przelewania (dekantacji) lub wirowania. Występuje w postaci płynnej, skrystalizowanej lub kremowej, w pierwszym wypadku może ponadto zawierać susz owocowy. Może występować również w plastrach lub sekcjach.

Ze względu na pochodzenie roślinne, miód z Galicji dzieli się na:

miód wielokwiatowy,

miód eukaliptusowy,

miód kasztanowy,

miód jeżynowy,

miód wrzosowy.

Miód objęty I.G.P., obok cech określonych normą jakości dla miodu przeznaczonego na rynek krajowy, powinien posiadać dodatkowo następujące właściwości:

fizykochemiczne:

a)	Wilgotność: nie większa niż 18,5 %;

b)	Działanie diastatyczne: co najmniej 9 w skali Gothe. Miody o niskiej zawartości enzymów — co najmniej 4 w skali Gothe, o ile zawartość hydroksymetylofurfuralu (HMF) nie przekracza 10 mg/kg;

c)	Hydroksymetylofurfural: co najwyżej 28 mg/kg.

melisopalinologiczne:

Zasadniczo, miody z Galicji odznaczają się własnym, charakterystycznym spektrum pyłkowym.

W żadnym z przypadków połączenie pyłków Helianthus annuus-Olea europaea-Cistus ladanifer nie przekracza 5 % całości spektrum pyłkowego.

Ponadto, w zależności od pochodzenia kwiatowego poszczególnych wspomnianych miodów, spektra pyłkowe powinny spełniać następujące wymogi:

a)	Miód wielokwiatowy: pyłki pochodzące głównie z kwiatów: Castanea sativa, Eucalyptus sp., Ericaceae, Rubus sp., Rosaceae, Cytisus sp- Ulex sp., Trifolium sp., Lotus sp., Campanula, Centaurea, Quercus sp., Echium sp., Taraxacum sp. i Brassica sp.

Miody jednogatunkowe:

—	miód eukaliptusowy: minimalna zawartość pyłku eukaliptusa (Eucaliptus sp.) — 70 %,

—	miód kasztanowy: minimalna zawartość pyłku kasztanowca (Castanea sp.) — 70 %,

—	miód jeżynowy: minimalna zawartość pyłku jeżyny (Rubus sp.) — 45 %,

—	miód wrzosowy: minimalna zawartość pyłku wrzosu (Erica sp.) — 45 %.

organoleptyczne:

Zasadniczo, miody powinny posiadać cechy organoleptyczne właściwej im odmiany kwiatowej pod względem koloru, aromatu i smaku. Ze względu na pochodzenie, wyróżnia się następujące właściwości organoleptyczne:

a)	Miody wielokwiatowe: kolor może być zróżnicowany od bursztynowego do ciemno bursztynowego. Smak i aromat zależą od flory przeważającej w miodzie.

b)	Miody eukaliptusowe: kolor bursztynowy, smak łagodny, aromaty woskowe.

c)	Miody kasztanowe: miód ciemny, o intensywnym smaku i silnych aromatach kwiatowych.

d)	Miody jeżynowe: kolor ciemno bursztynowy, silny posmak owoców, wyraźnie słodki, o aromacie owocowym.

e)	Miody wrzosowe: mają kolor ciemno bursztynowy lub ciemny z czerwonawym odcieniem, lekko gorzki, trwały smak, aromaty kwiatowe trwałe.

4.3. Obszar geograficzny: Obszar produkcji, przetwórstwa i pakowania miodów objętych chronionym oznaczeniem geograficznym „Miel de Galicia” obejmuje całe terytorium regionu autonomicznego Galicja (Comunidad Autónoma de Galicia).

4.4 Świadectwo pochodzenia: Chronionym oznaczeniem geograficznym „Miel de Galicia” objęty jest wyłącznie miód pochodzący z urządzeń wpisanych do rejestrów organu regulacyjnego, wyprodukowany zgodnie z normami zawartymi w opisie specyfikacji produktu oraz normami ustanowionymi w podręczniku jakości, a także spełniający wymogi określone dla tego produktu.

organ regulacyjny posiada następujące rejestry:

Rejestr gospodarstw rolnych, będący wykazem tych zlokalizowanych na terenie regionu autonomicznego Galicja gospodarstw, które specjalizują się w wytwarzaniu miodu objętego chronionym oznaczeniem geograficznym „Miel de Galicia”. Każde z nich powinno posiadać co najmniej 10 uli o ruchomych ramkach poziomych lub pionowych, wyposażonych w nadstawki.

Rejestr urządzeń do odbioru, przechowywania i/lub pakowania, będący wykazem tych zlokalizowanych na terenie regionu autonomicznego Galicja urządzeń, które służą do wykonywania którejś z czynności procesu produkcji miodu objętego oznaczeniem geograficznym.

Osoby fizyczne i prawne będące właścicielami wpisanych w rejestrach dóbr, gospodarstw rolnych, urządzeń i produktów podlegają kontroli organu regulacyjnego, mającej na celu sprawdzenie, czy produkty posiadające chronione oznaczenie geograficzne „Miel de Galicia” spełniają wymogi regulaminu oraz opisu specyfikacji produktu.

Organ regulacyjny kontroluje każdorazowo ilość miodu objętą świadectwem pochodzenia geograficznego wprowadzoną na rynek przez każdą z firm wpisanych do rejestru zakładów pakujących celem sprawdzenia, czy odpowiada ona ilości miodu wyprodukowanej lub odebranej przez przez pszczelarzy wpisanych do rejestru producentów oraz przez inne wpisane w nim firmy.

Kontrole polegają na inspekcjach gospodarstw rolnych i urządzeń, przeglądzie dokumentacji, analizie surowca oraz gotowego produktu.

Proces certyfikacji przeprowadzany jest na jednolitych partiach i składa się z badania analitycznego i badania organoleptycznego, stanowiących podstawę decyzji o kwalifikacji lub dyskwalifikacji kontrolowanej partii produktu, o czym rozstrzyga na swym posiedzeniu organ regulacyjny, lub — w stosownym przypadku — komisja kwalifikacyjna, w świetle sprawozdań technicznych przedstawionych przez komitet kwalifikacyjny.

W razie stwierdzenia jakiegokolwiek odstępstwa powodującego pogorszenie jakości produktu, lub odstępstwa od regulaminu oznaczenia geograficznego czy też pozostałych przepisów prawa obowiązujących w odniesieniu do procesu produkcji, przetwarzania i pakowania, miód nie uzyska świadectwa organu regulacyjnego, co oznacza utratę prawa używania chronionego oznaczenia geograficznego.

4.5 Metoda otrzymywania: Czynności związane z utrzymaniem pasieki pozwalają na otrzymywanie miodów najwyższej jakości objętych oznaczeniem geograficznym. W żadnym wypadku ule nie są poddawane działaniu środków chemicznych w czasie pozyskiwania miodu, w tym samym okresie pszczoły nie są karmione.

Oddalanie pszczół odbywa się metodami tradycyjnymi, najlepiej za pomocą przegonki lub przedmuchiwania, bez nadmiernego użycia podkurzacza, nigdy za pomocą produktów chemicznych odstraszających pszczoły.

Pozyskiwania miodu dokonuje się przez wirowanie lub przelewanie (dekantację), nigdy metodą wyciskania.

Czynności związane z odbieraniem miodu wykonywane są zawsze z największą starannością i dbałością o higienę, w miejscu zamkniętym, czystym i przygotowanym do tego celu, którego osuszanie rozpoczęto z tygodniowym wyprzedzeniem, aż do uzyskania wilgotności względnej poniżej 60 %, za pomocą osuszaczy lub poprzez wietrzenie.

Techniki odsklepiania plastrów miodu w żadnym wypadku nie mogą zmieniać czynników jakości miodu. Noże do odsklepiania powinny być czyste, suche, a ich temperatura nie powinna przekraczać 40 °C.

Odebrany i dwukrotnie przecedzony miód poddawany jest przelewaniu, a przed przechowywaniem i pakowaniem usuwa się z niego pianę.

Homogenizacji miodu dokonuje się narzędziem ręcznym lub mechanicznym, mieszając niewielką ilość razy tak, aby właściwości produktu nie uległy zmianom.

Miód zbiera się i transportuje z zachowaniem zasad higieny, używając pojemników spożywczych dozwolonych w podręczniku jakości oraz według obowiązujących przepisów, co jest gwarancją jakości produktu.

Miód pakowany jest przy użyciu urządzeń wpisanych w odpowiednim rejestrze organu regulacyjnego.

Jak już wspomniano, zarówno produkcja jak i późniejsze czynności związane z odbiorem, przechowywaniem i pakowaniem miodu są wykonywane na wyodrębnionym obszarze geograficznym.

Ponieważ „Miel de Galicia” jest na tym samym obszarze także pakowany — zgodnie z tradycją, dla zachowania jego szczególnych właściwości oraz jakości — kontrole organu regulacyjnego są bardziej skuteczne, gdyż unika się obniżenia jakości pod wpływem niewłaściwych warunków transportu, przechowywania i pakowania.

Ponadto, miód może być pakowany jedynie do pojemników o określonych właściwościach wyszczególnionych w niniejszym opisie specyfikacji, za pomocą urządzeń przeznaczonych wyłącznie do pakowania miodu, pochodzących z gospodarstw rolnych wpisanych do rejestru chronionego oznaczenia geograficznego, gdzie ma miejsce także etykietowanie pod nadzorem Rady Regulacyjnej — dla zachowania jakości i możliwości kontroli pochodzenia produktu.

Pojemność opakowań miodu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia waha się zazwyczaj pomiędzy 500 g i 1000 g.

Zamknięcie opakowań powinno być hermetyczne, by nie dopuścić do utraty naturalnego aromatu, przenikania zapachów, wilgoci z otoczenia, itp., które mogłyby niekorzystnie zmienić produkt.

4.6. Związek:

Historyczny

Pszczelarstwo w Galicji przeżywało okres największej ekspansji przed sprowadzeniem cukru, zaś miód uważano za środek spożywczy o dużym znaczeniu ze względu na jego właściwości słodzące i szczególne właściwości lecznicze. Według Catastro de Ensenada z lat 1752 — 1753, w Galicji istniało 366 339 uli tradycyjnych, znanych jako „trobos” lub „cortizos”, które zachowały się jeszcze w wielu miejscach. Fakt ten wskazuje wyraźnie na znaczenie pszczelarstwa w Galicji od dawnych czasów i znalazł odbicie w nazewnictwie galicyjskim.

Słowa „cortín”, „albar”, „abellariza”, „albiza” lub „albariza” oznaczają budowlę wiejską, pozbawioną dachu, o owalnym, okrągłym, a rzadziej kwadratowym kształcie, podpartą wysokim murem chroniącym ule oraz aby utrudnić dostęp zwierzętom (zwłaszcza niedźwiedziom). Budowle te są odbiciem epoki — widoczne i w niektórych wypadkach wciąż używane na wielu obszarach górzystych, przede wszystkim na wschodnich wyżynach Ancares i Caurel, na wyżynie Suido, itd.

Handel produktem ograniczony był do lokalnych świąt obchodzonych jesienią, ze względu na sezonowy charakter produkcji miodu — zbieranego tylko raz w roku.

W roku 1880, proboszcz parafii Argozón (Chantada, Lugo) Don Benigno Ledo założył pierwszy ul stojak, a po kilku latach skonstruował pierwszy ul do rozmnażania rodzin pszczelich przez odkład, wychowu matek, itd., który nazwał ulem-szkółką. Dowodem znaczenia jego dorobku dla rolnictwa nie tylko Galicji, ale i całej Hiszpanii jest fakt, że według książki autorstwa Roma Fábrega z dziedziny pszczelarstwa, pierwszym hiszpańskim budowniczym uli stojaków był „pszczeli ksiądz” — Don Benigno Ledo.

Prawdopodobnie pierwszą pracą z zakresu pszczelarstwa opublikowaną w Galicji jest dzieło „Podręcznik pszczelarstwa” (Manual de Apicultura) napisany przez D. Ramona Pimentela Mendeza (1893 r.) specjalnie dla pszczelarzy galicyjskich.

Szczyt rozwoju współczesnego pszczelarstwa rozpoczyna się po roku 1975, kiedy to dzięki pracom stowarzyszeń producentów dokonują się pierwsze zasadnicze zmiany zakresu wiedzy pszczelarzy, a także zmiany w tradycyjnym systemie prowadzenia gospodarstw pasiecznych. Głównym elementem zmian jest przesiedlanie rodzin pszczelich z uli leżaków do uli stojaków, zwłaszcza z nadstawkami.

Obecnie, miód i wosk pszczeli są produktami, których sprzedaż przynosi zyski w Galicji. Galicyjscy konsumenci od dawna cenią miód produkowany w Galicji, co wyraża wzrost jego wartości rynkowej.

Naukowy

Położenie geograficzne Galicji, w północno-zachodniej części Półwyspu Iberyjskiego pomiędzy dwoma strefami klimatycznymi — atlantycką i „mesetą”(płaskowyżem) nadaje jej różnorodność klimatyczną warunkującą — obok czynników geologicznych i glebowych, historii, ukształtowania terenu i działalności człowieka — swoiste cechy flory, a tym samym produkcji miodu.

Pod względem biogeograficznym miody galicyjskie różnią się znacząco od miodów produkowanych w innych częściach Hiszpanii. Wyróżnia je brak udziału w procesie przygotowania roślin o charakterze śródziemnomorskim lub składników upraw często spotykanych w innych rejonach Hiszpanii, jak na przykład Helianthus annus, czy Olea europaea. Dzięki temu, brak lub niewielka zawartość pyłków obecnych w innych hiszpańskich miodach pozwala odróżnić je z łatwością. Określenie charakterystyki i zróżnicowania miodów galicyjskich w stosunku do innych miodów hiszpańskich nie jest przez to skomplikowane.

Obszar Galicji jest dość jednolity pod względem roślin, których nektar służy do produkcji miodu. Największe znaczenie dla standardyzacji produkcji miodu w Galicji ma obfitość występowania różnych gatunków roślin.

W okolicach wybrzeża występują w wielkiej proporcji eukaliptusy. Obecnie całe wybrzeże galicyjskie, podobnie jak atlantyckie i kantabryjskie, jest gęsto porośnięte odmianą E. globulus i jest ono głównym miejscem produkcji miodu tego typu w Galicji, w odróżnieniu od innych hiszpańskich stref produkcyjnych, gdzie podstawową odmianą jest E. camaldulensis.

Na obszarach położonych w głębi lądu produkcja miodu uwarunkowana jest występowaniem w dużych ilościach trzech elementów roślinnych: Castanea sativa, Erica i Rubus.

Kasztanowiec (Castanea sativa) jest stale obecny na terytorium galicyjskim, zarówno pojedynczo, na brzegach pastwisk lub upraw, w formie zwartego drzewostanu jednogatunkowego, tworząc tzw. „soutos” oraz drzewostanu wielogatunkowego, z udziałem innych liściastych.

Wrzos (Erica) jest bardzo często spotykany na tym obszarze, gdyż stanowi jeden z elementów służących do rekultywacji zdegradowanych obszarów leśnych. Z występujących gatunków należy wymienić E. umbellata, E. arborea, E. australis y E. cinerea jako najważniejsze dla produkcji miodu.

Inną rośliną doskonałą do produkcji miodu w Galicji jest jeżyna (Rubus). Gatunek ten występuje bardzo obficie w zagajnikach, na poboczach dróg i szos, na obrzeżach upraw i na nieużytkach. Często porasta tereny ruderalne. Rośliny tego typu produkują ogromne ilości nektaru, który określa właściwości organoleptyczne wielu miodów z Galicji.

Ponieważ jeżyna jest taksonem kwitnącym jako ostatni przed odbiorem miodu, jego występowanie w spektrach pyłkowych jest większe, a wcześniejsze kwitnienia rozpuszczają się pod wpływem obecności nektaru tego gatunku. Miody te charakteryzuje ciemne zabarwienie, słodki smak i większa kwaskowatość. Zawartość jeżyny w miodach z Galicji — głównego obszaru produkcji tych miodów w Hiszpanii — nadaje im specyficzne właściwości fizykochemiczne.

Jeżeli chodzi o rozróżnienie w obrębie terytorium Galicji, istnieją dwie odrębne strefy produkcji (wybrzeże i strefa w głębi lądu), jak wcześniej wspomniano. Istnieje pomiędzy mini strefa przejściowa o zmiennej szerokości, a pochodzący z niej miód posiada właściwości mieszane. W strefie tej produkuje się głównie miody wielokwiatowe, z równomierną zawartością odmian Castanea sativa oraz Eucalyptus globulus — występujących prawie wyłącznie w miodach galicyjskich.

Należy podkreślić niską zawartość spadzi i pyłków w miodach z Galicji.

Ponadto, miody produkowane w Galicji posiadają niską zawartość pyłków na gram miodu, ponieważ pochodzą głównie od najsilniej reprezentowanych gatunków (Castanea sativa i Eucalyptus). Fakt ten ma związek z używanym rodzajem uli oraz sposobem pozyskiwania miodu (wirowanie).

4.7 Organ kontrolny: Nazwa: Organ regulacyjny ds. chronionego oznaczenia geograficznego „Miel de Galicia”.

Adres: Pazo de Quián s/n, Sergude. 15881-Boqueixón. A Coruña.

Telefon: 981. 511913. Faks: 981. 511913.

Organ regulacyjny spełnia wymogi określone w normie EN 45011, zgodnie z postanowieniami art. 10 rozporządzenia 2081/92.

4.8 Oznakowanie: Wprowadzane do obrotu miody objęte chronionym oznaczeniem geograficznym „Miel de Galicia” powinny posiadać uzyskaną w procesie certyfikacji etykietę, będącą znakiem własnym każdego zakładu pakującego używanym wyłącznie do znakowania miodów objętych tym oznaczeniem, a także etykietę ze wpółzależnym kodem alfanumerycznym dopuszczonym i nadanym przez organ regulacyjny, z oficjalnym logo oznaczenia geograficznego. Na etykietach widnieje obowiązkowo nazwa: chronionego oznaczenia geograficznego „Miel de Galicia” lub „Mel de Galicia”.

4.9 Wymogi krajowe:

—	Ustawa nr 25/1970 z dnia 2 grudnia 1970 r. dotycząca winnic, win i napojów spirytusowych,

—	Dekret nr 835/1972 z dnia 23 marca 1972 r. ustanawiający przepisy wykonawcze do ustawy nr 25/1970,

—	Rozporządzenie z dnia 25 stycznia 1994 r. określające zgodność ustawodawstwa hiszpańskiego z rozporządzeniem (EWG) nr 2081/92 z dnia 14 lipca 1992 r., w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia dla produktów rolnych i środków spożywczych,

—	Dekret królewski nr 1643/1999 z 22 października, określający procedurę rozpatrywania wniosków o wpisanie do wspólnotowego rejestru chronionych oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia.

(1) Komisja Europejska — Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa — Departament ds. polityki jakości produktów rolnych — B-1049 Bruksela.

5.2.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 30/23

ZAPROSZENIE DO SKŁADANIA WNIOSKÓW — DG EAC NR 85/04

Zaproszenie do składania innowacyjnych projektów w zakresie współpracy, szkoleń i informacji, akcja 5 — działania wspierające

(2005/C 30/12)

1. CELE I OPIS

W ramach niniejszej Akcji 5 — Zaproszenie do składania projektów innowacyjnych Komisja Europejska ma na celu wsparcie innowacyjnych projektów współpracy, szkoleniowych i informacyjnych w zakresie edukacji nieformalnej. Wszystkie zgłoszenia muszą dotyczyć tematów/dziedzin priorytetowych wymienionych poniżej:

1)	Różnorodność kulturowa i tolerancja;

2)	Regiony najmniej uprzywilejowane;

3)	Europa wschodnia — Kaukaz — Europa południowo-wschodnia;

4)	Innowacja w pracy młodzieżowej;

5)	Współpraca między władzami lokalnymi lub regionalnymi a młodzieżowymi organizacjami pozarządowymi.

Jest konieczne, aby promotorzy projektu wyszczególnili w zgłoszeniu elementy innowacyjne, które zamierzają wprowadzić. Projekty muszą mieć jasny europejski wymiar transnarodowy i przyczyniać się to współpracy europejskiej w sprawach młodzieży. W szczególności muszą prowadzić do tworzenia i/lub konsolidacji silnych partnerstw między organizacjami młodzieżowymi lub partnerstw między organizacjami młodzieżowymi a ciałami publicznymi.

2. KWALIFIKUJĄCY SIĘ KANDYDACI

Osoby prawne, takie jak pozarządowe organizacje młodzieżowe, jak również władze lokalne lub regionalne, ustanowione w tak zwanych „krajach programowych”, mogą składać zgłoszenia i mogą uczestniczyć jako partnerzy w kontekście niniejszego zaproszenia.

Do krajów programowych należą:

—	25 Państw Członkowskich Unii Europejskiej,

—	trzy kraje EOG/EFTA (Islandia, Lichtenstein i Norwegia),

—	kraje kandydujące: Bułgaria, Rumunia i Turcja.

Organizacje z krajów sąsiadujących z UE (Algieria, Egipt, Izrael, Jordania, Liban, Maroko, Syria, Tunezja, Zachodni Brzeg i Strefa Gazy, Białoruś, Mołdowa, Rosja, Ukraina, Armenia, Azerbejdżan, Gruzja, Albania, Bośnia i Hercegowina, Chorwacja, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, Serbia i Czarnogóra) mogą uczestniczyć jako partnerzy w kontekście niniejszego zaproszenia; nie są jednak uprawnione do składania wniosków.

Projekty muszą obejmować organizacje partnerskie z przynajmniej czterech różnych krajów (włącznie z aplikującym), z których jeden musi być Państwem Członkowskim UE.

3. BUDŻET I CZAS TRWANIA PROJEKTÓW

Całkowita kwota przyznana na współfinansowanie projektów w kontekście niniejszego zaproszenia wynosi 2.000.000 EUR, z zastrzeżeniem zatwierdzenia władz budżetowych na rok budżetowy 2005.

Maksymalna kwota finansowania na każdy projekt nie przekroczy 100.000 EUR na rok (12 miesięcy) działalności, a maksymalny grant nie przekroczy 300.000 EUR.

Oczekuje się, że niniejsze zaproszenie pozwoli na wsparcie około 10 — 15 projektów wysokiej jakości.

Czas trwania projektu musi wynosić co najmniej 18 miesięcy. Jeśli jest to uzasadnione, zostanie zaakceptowany maksymalny czas trwania do 36 miesięcy. Działania muszą rozpocząć się między 1 października a 31 grudnia 2005 r.

4. OPÓŹNIENIA

Zgłoszenia muszą zostać przesłane do: SOCRATES, LEONARDO & YOUTH Technical Assistance Office najpóźniej do dnia 31 marca 2005 r.

5. PEŁNA INFORMACJA

Pełny tekst niniejszego zaproszenia do składania wniosków oraz formularz zgłoszeniowy można znaleźć na następującej stronie www: http://europa.eu.int/comm/youth/call/index_en.html. Zgłoszenia muszą przestrzegać założeń pełnego tekstu niniejszego zaproszenia i muszą zostać wysłane przy użyciu właściwego formularza zgłoszeniowego.

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 30

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 48 5 lutego 2005

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	I Informacje
	Komisja
2005/C 030/1	Kursy walutowe euro	1

2005/C 030/2	Uprzednie zgłoszenie koncentracji (Sprawa nr COMP/M.3609 — CINVEN/FRANCE TELECOM CABLE — NC NUMERICABLE) ( 1 )	2

2005/C 030/3	Komunikat Komisji w ramach wdrażania 97/67/EC ( 1 )	3

2005/C 030/4	Opinia Komisji z dnia 29 grudnia 2004 r. w sprawie zmienionego planu unieszkodliwiania odpadów radioaktywnych z elektrowni jądrowej w Nogent-sur-Seine we Francji zgodnie z art. 37 Traktatu Euratom	5

2005/C 030/5	Opinia Komisji z dnia 26 lipca 2004 r. w sprawie planu unieszkodliwiania odpadów radioaktywnych powstałych w wyniku demontażu pozostałości reaktora badawczego FRF2 we Frankfurcie nad Menem, w Hesji, w Republice Federalnej Niemiec, zgodnie z art. 37 Traktatu Euratom ( 1 )	6

2005/C 030/6	Pomoc państwa — Włochy — Pomoc państwa C 38/2004 (ex NN 58/04) — Pomoc na rzecz spółki Portovesme SRL — Zaproszenie do składania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE ( 1 )	7

2005/C 030/7	Zawiadomienie o zaproszeniu do składania wniosków dotyczących projektów i działań wspierających (PASR-2005) w zakresie działań przygotowawczych Wzmocnienie europejskiego potencjału przemysłowego w dziedzinie badań nad bezpieczeństwem	11

2005/C 030/8	Pomoc państwa — Włochy — Pomoc państwa C 32/2004 (ex N347/2003) — Przedłużenie okresu dostawy pięciu statków wycieczkowych budowanych przez Fincantieri — Zaproszenie do składania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE ( 1 )	12

2005/C 030/9	Publikacja wniosku o rejestrację w znaczeniu art. 6 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2081/92 w sprawie ochrony nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych	16

2005/C 030/0	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa nr COMP/M.3661 — CDP/STMICROELECTRONICS) ( 1 )	22

2005/C 030/1	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa nr COMP/M.3626 — PERMIRA/PRIVATE EQUITY PARTNERS/MARAZZI) ( 1 )	22

	III Powiadomienia
	Komisja
2005/C 030/2	Zaproszenie do składania wniosków — DG EAC nr 85/04 — Zaproszenie do składania innowacyjnych projektów w zakresie współpracy, szkoleń i informacji, akcja 5 — działania wspierające	23

	Sprostowania
2005/C 030/3	Sprostowanie do publikacji końcowych sprawozdań finansowych na rok budżetowy 2003 agencji i organów Unii Europejskiej (Dz.U. C 292 z 30.11.2004)	25