(1)

Rada ma przyjąć środki dotyczące ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym – w stosownych przypadkach – określonych warunków funkcjonalnie związanych z tymi uprawnieniami do połowów. Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (1) uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) określonymi w art. 2 ust. 2 tego rozporządzenia. Na podstawie art. 16 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnienia do połowów rozdzielone między państwa członkowskie mają zapewnić względną stabilność działalności połowowej każdego państwa członkowskiego w odniesieniu do każdego stada lub rodzaju rybołówstwa.

(2)

Całkowite dopuszczalne połowy (TAC) należy zatem ustalać zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 na podstawie dostępnych opinii naukowych z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa oraz biorąc pod uwagę opinie wyrażane podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami.

(3)

Zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wszystkie stada, w odniesieniu do których obowiązują limity połowowe, podlegają obowiązkowi wyładunku od dnia 1 stycznia 2019 r., chociaż mają zastosowanie pewne wyłączenia. Na podstawie wspólnych rekomendacji państw członkowskich oraz zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, Komisja przyjęła akty delegowane ustalające szczegóły wdrożenia obowiązku wyładunku w odniesieniu do niektórych połowów.

(4)

Uprawnienia do połowów dotyczące stad objętych obowiązkiem wyładunku powinny uwzględniać fakt, że odrzuty nie są już co do zasady dozwolone. W związku z tym uprawnienia do połowów powinny być oparte na opiniach Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) zawierających dane liczbowe dotyczące całkowitych połowów. Ilości, które na podstawie wyłączenia od obowiązku wyładunku mogą nadal być odrzucane, należy odjąć od tych danych liczbowych dotyczących całkowitych połowów. Ponadto uprawnienia do połowów w przypadku stad, w odniesieniu do których ICES przedstawia jedynie opinie dotyczące wyładunków, należy określać na podstawie tych opinii.

(5)

W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 (2) ustanowiono plan wieloletni dla Morza Północnego, a w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/472 (3) ustanowiono plan wieloletni dla wód zachodnich. W planach tych określono cele i środki długoterminowego zarządzania stadami objętymi tymi planami wieloletnimi. Uprawnienia do połowów w odniesieniu do stad wymienionych w art. 1 ust. 1 tych rozporządzeń (stad docelowych) należy określić zgodnie z przedziałami śmiertelności połowowej prowadzącymi do maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY) (przedziały FMSY) lub na niższym poziomie oraz zgodnie ze środkami ochronnymi przewidzianymi w tych rozporządzeniach. Przedziały FMSY określono w stosownych opiniach ICES. W przypadku gdy nie są dostępne odpowiednie informacje naukowe, uprawnienia do połowów dla stad docelowych, o których mowa art. 1 ust. 4 tych rozporządzeń (stad stanowiących przyłów), należy ustalić zgodnie z zasadą ostrożnego zarządzania zasobami, jak określono w tych rozporządzeniach.

(6)

Zgodnie z art. 4 ust. 6 planu wieloletniego dla Morza Północnego i art. 4 ust. 7 planu wieloletniego dla wód zachodnich uprawnienia do połowów stad docelowych należy ustalić w taki sposób, by zapewnić, że prawdopodobieństwo spadku biomasy poniżej punktu odniesienia dla biomasy (Blim) (4) będzie wynosiło mniej niż 5 %.

(7)

Zgodnie z art. 7 planu wieloletniego dla Morza Północnego i art. 8 planu wieloletniego dla wód zachodnich, w przypadku gdy opinie naukowe wskazują, że biomasa stada tarłowego któregokolwiek ze stad docelowych wynosi poniżej MSY Btrigger (5) – należy wprowadzić środki zaradcze, w szczególności uprawnienia do połowów należy ustalić na poziomie odpowiadającym śmiertelności połowowej, zredukowanej proporcjonalnie, aby uwzględnić spadek biomasy stada. W przypadku gdy opinie naukowe wskazują, że biomasa stada tarłowego któregokolwiek ze stad docelowych wynosi poniżej Blim, należy wprowadzić kolejne środki zaradcze, aby szybko przywrócić liczebność tego stada do poziomu wyższego od umożliwiającego uzyskanie MSY. Te środki zaradcze mogą w szczególności obejmować zawieszenie ukierunkowanych połowów danego stada oraz odpowiednie zmniejszenie uprawnień do połowów w odniesieniu do tych stad lub innych stad w łowiskach.

(8)

Istnieją pewne stada, w odniesieniu do których ICES zaleca połowy zerowe lub połowy na niskim poziomie, lub prognozuje, że wynoszące mniej niż 5 % prawdopodobieństwo spadku biomasy poniżej Blim mogłoby wystąpić jedynie przy połowach na niskim poziomie lub wystąpić jedynie przy połowach na poziomie zerowym, lub nie mogłoby wystąpić nawet przy połowach na poziomie zerowym. Jeżeli jednak TAC dla tych stad zostałby ustalony na zalecanym przez ICES poziomie, obowiązek wyładunku wszystkich połowów – w tym przyłowów tych stad w połowach wielogatunkowych – spowodowałby wystąpienie zjawiska „gatunków dławiących”. „Gatunki dławiące” to gatunki, na które nie przyznaje się kwot i które mogą spowodować zaprzestanie połowów przez jeden lub większą liczbę statków rybackich, nawet jeżeli nadal posiadają one kwoty na inne gatunki. Zgodnie z art. 5 ust. 3 planu wieloletniego dla Morza Północnego i planu wieloletniego dla wód zachodnich oraz art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w związku z art. 2 ust. 1 i ust. 5 lit. c) i f) tego rozporządzenia oraz w celu osiągnięcia równowagi między utrzymaniem rybołówstwa – ze względu na potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze w przeciwnym wypadku – a potrzebą osiągnięcia dobrego stanu biologicznego tych stad, biorąc pod uwagę trudności w prowadzeniu połowów wszystkich stad w ramach połowów wielogatunkowych z zachowaniem MSY, należy ustanowić specjalne TAC na przyłowy z tych stad. Te TAC dla przyłowów należy ustalić na poziomach, które zapewnią zmniejszenie śmiertelności tych stad lub utrzymanie ich biomasy na stabilnym poziomie oraz zachęcą do poprawy selektywności i unikania przyłowów z tych stad. W celu zmniejszenia połowów stad, w odniesieniu do których ustalono TAC dotyczące przyłowów, uprawnienia do połowów dotyczące łowisk, w których poławia się ryby z tych stad, należy ustalić na poziomach, które pomogą odbudować biomasę zagrożonych stad do zrównoważonych poziomów.

(9)

Aby w miarę możliwości zagwarantować wykorzystanie uprawnień do połowów w połowach wielogatunkowych zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, należy ustanowić rezerwę na wymiany kwot dla państw członkowskich, które nie dysponują kwotą pokrywającą ich nieuniknione przyłowy.

(10)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w odniesieniu do stad nieobjętych planem wieloletnim dla Morza Północnego ani planem wieloletnim dla wód zachodnich, w przypadku gdy dostępne są odpowiednie informacje naukowe, uprawnienia do połowów należy ustalić w zależności od śmiertelności połowowej MSY, a w przypadku gdy informacje takie nie są dostępne, uprawnienia do połowów należy ustalić zgodnie z zasadą ostrożnego zarządzania zasobami rybołówstwa, zdefiniowaną w art. 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(11)

W odniesieniu do niektórych stad opinia ICES zachowuje ważność przez kilka lat i opinia ta pozostaje najlepszą dostępną opinią naukową przez cały okres ważności opinii. W takich przypadkach należy ustalić roczne TAC obejmujące cały okres wydawania opinii (TAC wieloletnie). Jeżeli jednak w tym okresie dostępna będzie nowa opinia ICES, należy zapewnić, aby TAC wieloletni pozostał spójny z nową opinią. Należy ponadto zapewnić, by roczne odliczenia od kwot Unii w celu uwzględnienia wyłączeń z obowiązku wyładunku były zgodne z dostępnymi danymi.

(12)

Zgodnie z opinią ICES na 2025 r., w rejonach ICES 8a i 8b przewiduje się w 2024 r. w dalszym ciągu spadek biomasy labraksa (Dicentrarchus labrax), która ma spaść poniżej MSY Btrigger, ale utrzymać się na poziomie powyżej Blim. W związku z tym zgodnie z art. 8 ust. 1 planu wieloletniego dla wód zachodnich Hiszpania i Francja mają wspólnie zapewnić, aby przy określaniu swoich kwot dla połowów komercyjnych w odniesieniu do tego stada suma wyładunków i odrzutów w połowach komercyjnych, wyładunków i odrzutów w połowach rekreacyjnych była niższa od wartości punktu FMSY (6) dla całkowitych połowów, zmniejszonej proporcjonalnie, aby uwzględnić spadek biomasy. Aby umożliwić Komisji monitorowanie prawidłowego stosowania celów i zasad określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013 i w planach wieloletnich dla wód zachodnich, państwa członkowskie powinny przekazywać Komisji informacje dotyczące tych kwot.

(13)

Należy utrzymać dodatkowe środki dotyczące połowów rekreacyjnych labraksa w rejonach ICES 8a i 8b, ze względu na ich znaczący wpływ na biomasę tego stada oraz uwzględniając jej spadek.

(14)

Istnieją pewne stada, w odniesieniu do których ICES zaleca połowy powyżej niskiego poziomu. Jeżeli jednak TAC dla tych stad zostałby ustalony na tych poziomach, obowiązek wyładunku wszystkich połowów – w tym przyłowów tych stad w połowach wielogatunkowych – spowodowałby wystąpienie zjawiska „gatunków dławiących” i przedwczesne zamykanie niektórych łowisk. Zgodnie z art. 5 ust. 3 planu wieloletniego dla Morza Północnego i planie wieloletnim dla wód zachodnich oraz art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w związku z art. 2 ust. 1 i art. 5 lit. c) i f) tego rozporządzenia oraz w celu osiągnięcia równowagi między utrzymaniem rybołówstwa – ze względu na potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze w przeciwnym wypadku – a potrzebą osiągnięcia dobrego stanu tych stad, biorąc pod uwagę trudności w prowadzeniu połowów wszystkich stad w ramach połowów wielogatunkowych z zachowaniem MSY, należy ustanowić specjalne TAC dla przyłowów z tych stad. Te TAC dla przyłowów należy ustalić na podstawie dowodów wykazujących, że ustalenie TAC na poziomie zalecanym przez ICES doprowadziłoby zarówno do przedwczesnego zamknięcia jednego lub większej liczby łowisk, jak i miałoby potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze. Ponadto te TAC dla przyłowów należy ustalić na poziomach, które ograniczają zjawisko „gatunków dławiących” i przedwczesne zamykanie niektórych łowisk, ograniczają związane z tym skutki społeczno-gospodarcze, zmniejszają śmiertelność połowową tych stad lub zapewniają, by ich biomasa pozostała stabilna, oraz zachęcają do poprawy selektywności i unikania przyłowów tych stad.

(15)

Zgodnie z opinią naukową połowy rekreacyjne rdzawca (Pollachius pollachius) w podobszarach ICES 8, 9 i 10 oraz w wodach Unii obszaru CECAF 34.1.1 nie są do pominięcia. Należy zatem utrzymać ograniczenia połowów rekreacyjnych w tych obszarach. W celu ochrony tarlisk oraz ograniczenia połowów młodych osobników od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia nie jest dozwolone łowienie i zatrzymywanie ani jednego osobnika rdzawca w połowach rekreacyjnych, natomiast przez pozostałą część roku dozwolone mogą być maksymalnie dwa osobniki.

(16)

W maju 2022 r. ICES zauważyła, że – pomimo starań państw członkowskich na rzecz odbudowy zasobów węgorza europejskiego (Anguilla anguilla) – ogólnie nie poczyniono postępów w realizacji celu dotyczącego spłynięcia do morza 40 % biomasy węgorza srebrzystego w całej Unii, zgodnie z wymogami art. 2 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1100/2007 (7), oraz że nie zaobserwowano wyraźnych wzorców śmiertelności. W listopadzie 2024 r. ICES ponownie zaleciła, w przypadkach gdy stosuje się zasadę ostrożnego zarządzania zasobami, połowy węgorza europejskiego na poziomie zerowym we wszystkich siedliskach i na wszystkich etapach życia w całym jego naturalnym zasięgu, co obejmuje północno-wschodni Atlantyk i Morze Śródziemne. Dotyczy to zarówno połowów rekreacyjnych, jak i komercyjnych i obejmuje połowy węgorza szklistego do celów zarybiania i akwakultury.

(17)

Rozporządzeniem Rady (UE) 2023/194 (8) do 6 miesięcy wydłużono okres zamknięty dla wszelkich połowów komercyjnych ukierunkowanych na węgorza europejskiego w wodach morskich UE i wodach słonawych północno-wschodniego Atlantyku. Zakazano w nim również wszelkich połowów rekreacyjnych węgorza europejskiego w tych wodach. Uznano, że sześciomiesięczny okres zamknięty umożliwi skuteczniejszą ochronę stada niż środki unijne i krajowe stosowane do 2022 r. Uznano również, że przedłużony okres zamknięty przyczyniłby się do osiągnięcia określonego w art. 2 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1100/2007 celu dotyczącego spłynięcia do morza co najmniej 40 % dorosłych węgorzy srebrzystych. Rozporządzeniem Rady (UE) 2024/257 (9) utrzymano te środki przy jednoczesnym doprecyzowaniu kryteriów ustalania okresu zamkniętego i ewentualnego odstępstwa w odniesieniu do dalszych ograniczonych połowów węgorza europejskiego w okresie jego migracji. Biorąc pod uwagę utrzymujący się krytyczny stan węgorza europejskiego, należy utrzymać te środki w 2025 r.

(18)

Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1100/2007 zarybianie węgorzem szklistym jest środkiem ochrony wybranym przez niektóre państwa w ich planach zarządzania węgorzem europejskim. Umożliwienie tym państwom członkowskim dalszego wdrażania tego środka może wymagać połowów węgorza szklistego w unijnych wodach morskich i słonawych północno-wschodniego Atlantyku w odpowiednim momencie roku i ewentualnie podczas ich głównego okresu lub okresów migracji. W związku z tym państwa członkowskie mogą zezwolić na dalsze połowy węgorza szklistego przez dodatkowy okres 50 dni w głównym okresie lub okresach migracji węgorza szklistego wyłącznie do celów zarybiania.

(19)

W swojej opinii dotyczącej niektórych stad spodoustych (rajowate, rekiny, rajokształtne) ICES zaleca połowy zerowe ze względu na ich zły stan ochrony lub w przypadkach kiedy nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stwarzać poważne zagrożenie dla ochrony. Ponadto wskaźniki przeżywalności takich spodoustych po odrzuceniu są wysokie. W związku z tym połowy tych stad należy odrzucać, a nie wyładowywać, ponieważ uważa się, że odrzuty nie zwiększają znacząco ich śmiertelności połowowej, a nawet pomagają w ich ochronie. W związku z tym należy zakazać połowów tych gatunków, gdyż zgodnie z art. 15 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 obowiązek wyładunku nie ma zastosowania do gatunków objętych zakazem połowów. Przypadkowo złowionych osobników tych gatunków nie wolno okaleczać i należy je niezwłocznie uwolnić.

(20)

W celu zwiększenia wykorzystania uprawnień do połowów należy zezwolić na wdrażanie elastycznych ustaleń pomiędzy niektórymi obszarami TAC, w przypadku gdy dotyczą one tych samych stad biologicznych.

(21)

W art. 3 i 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 (10) przewidziano elastyczność kwot obejmującą kolejny rok, zarówno w odniesieniu do stad objętych TAC przezornościowymi, jak i TAC analitycznymi. Na podstawie art. 2 tego rozporządzenia, ustalając TAC, Rada określa stada, w odniesieniu do których art. 3 i 4 tego rozporządzenia nie mają zastosowania, w szczególności w zależności od ich stanu biologicznego. Co więcej, w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wprowadzono więcej elastyczności obejmującej kolejny rok w odniesieniu do wszystkich stad objętych obowiązkiem wyładunku. Aby uniknąć nadmiernej elastyczności, która utrudniłaby osiągnięcie celów WPRyb, elastyczności kwot obejmującej kolejny rok na podstawie art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 i art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 nie należy stosować jednocześnie. Elastyczność obejmującą kolejny rok na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 należy wreszcie, w stosownych przypadkach, wykluczać na podstawie biologicznego stanu stad.

(22)

W przypadkach gdy TAC przydziela się tylko jednemu państwu członkowskiemu, zasadne jest upoważnienie tego państwa członkowskiego, zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), do ustalenia tego TAC. Takie upoważnienie jest właściwe, pod warunkiem że przy określaniu poziomu TAC państwo członkowskie przestrzega celów i zasad określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013 oraz w planie wieloletnim dla Morza Północnego i w planie wieloletnim dla wód zachodnich. Aby umożliwić Komisji monitorowanie prawidłowego stosowania celów i zasad określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013 i w planie wieloletnim dla Morza Północnego i w planie wieloletnim dla wód zachodnich, państwa członkowskie powinny przekazywać Komisji informacje dotyczące tych TAC. Ponadto Komisja może zwrócić się do Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (STECF) o ocenę tych TAC, a w przypadku gdy STECF oceni te TAC jako niezgodne z celami i zasadami określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013 oraz w planie wieloletnim dla Morza Północnego i w planie wieloletnim dla wód zachodnich, państwa członkowskie powinny dokonać przeglądu TAC zgodnie z opinią STECF.

(23)

Należy ustanowić ograniczenia nakładu połowowego soli (Solea solea) w zachodniej części kanału La Manche (rejon ICES 7e), zgodnie z art. 12 planu wieloletniego dla wód zachodnich.

(24)

Konieczne jest ustanowienie pułapów nakładu połowowego na 2025 r. zgodnie z art. 6, 11, 13 i 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/2053 (11).

(25)

Korzystanie z określonych w niniejszym rozporządzeniu uprawnień do połowów dostępnych dla unijnych statków rybackich podlega rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 (12), a w szczególności art. 33 i 34 tego rozporządzenia dotyczącym zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Niezbędne jest zatem określenie kodów, które mają być stosowane przez państwa członkowskie przy przesyłaniu Komisji danych dotyczących wyładunków stad objętych niniejszym rozporządzeniem.

(26)

Na corocznym posiedzeniu w 2024 r. Komisja ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) przyjęła TAC dla umawiających się stron NEAFC w odniesieniu do karmazyna menteli (Sebastes mentella) na 2025 r. w wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 2, który można poławiać w okresie od dnia 1 lipca 2025 r. do dnia 30 listopada 2025 r. Kwotę Unii na 2025 r. dotyczącą karmazyna menteli w tym obszarze należy ustalić na poziomie tego TAC. Ponadto po pełnym wykorzystaniu TAC przez umawiające się strony NEAFC i zamknięciu połowów państwa członkowskie powinny statkom pływającym pod ich banderą zakazać ukierunkowanych połowów karmazyna menteli.

(27)

NEAFC przyjęła na 2025 r. te same środki ochronne co w 2024 r. w odniesieniu do dwóch stad karmazyna menteli (z płytkich i głębokich stref pelagicznych) w Basenie Irmingera i wodach przyległych oraz przyjęła dodatkowe środki w odniesieniu do statków rybackich, które prowadziły ukierunkowane połowy tych stad. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(28)

NEAFC nie przyjęła zalecenia na 2025 r. dla halibuta niebieskiego (Reinhardtius hippoglossoides) w podobszarach ICES 1 i 2. Kwotę Unii dla halibuta niebieskiego w wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 2 na 2025 r. należy ustalić na poziomie 1 711 ton. Poziom kwoty Unii odpowiada 9,25 % poziomu określonego w opinii ICES na 2023 r. wynoszącego 18 494 tony. Opinia ICES jest ostatnią najlepszą dostępną opinią naukową dotyczącą halibuta niebieskiego w podobszarach ICES 1 i 2.

(29)

Makrela (Scomber scombrus), błękitek (Micromesistius poutassou) i śledź stada atlantycko-skandynawskiego (Clupea harengus) w północno-wschodnim Atlantyku są przedmiotem konsultacji państw nadbrzeżnych w sprawie zarządzania połowami tych stad, są również stadami zarządzanymi przez NEAFC. Unia uczestniczyła w tych konsultacjach na podstawie stanowisk Unii zatwierdzonych przez Radę w dniu 10 października 2024 r. Wyniki tych konsultacji udokumentowano w uzgodnionych protokołach: dla śledzia stada atlantycko-skandynawskiego w północno-wschodnim Atlantyku na 2025 r. protokół podpisano w dniu 18 października 2024 r., dla błękitka w północno-wschodnim Atlantyku na 2025 r. protokół podpisano w dniu 16 października 2024 r., a dla makreli w północno-wschodnim Atlantyku na 2025 r. protokół podpisano w dniu 22 października 2024 r. Na corocznym posiedzeniu w 2024 r. NEAFC przyjęła zalecenia na 2025 r. dotyczące środków ochrony i zarządzania w odniesieniu do śledzia stada atlantycko-skandynawskiego, błękitka i makreli. TAC dla śledzia stada atlantycko-skandynawskiego, błękitka i makreli w północno-wschodnim Atlantyku należy zatem ustalić na poziomie uprawnień do połowów określonych w odpowiednich uzgodnionych protokołach konsultacji państw nadbrzeżnych i w zaleceniach NEAFC.

(30)

Na corocznym posiedzeniu w 2024 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) utrzymała obecne środki w odniesieniu do niektórych stad w obszarze objętym konwencją ICCAT. Ponadto w porównaniu z 2024 r. ICCAT zwiększyła na 2025 r. TAC w odniesieniu do opastuna (Thunnus obesus) i włócznika w północnym Atlantyku (Xiphias gladius). Ponadto ICCAT przesunęła zamknięcie stosowania urządzeń do sztucznej koncentracji ryb do połowów tuńczyka tropikalnego na późniejszy okres w roku i skróciła okres tego zamknięcia do 45 dni. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(31)

Podczas corocznego posiedzenia ICCAT w 2024 r. kwoty Unii na 2025 r. w odniesieniu do stad w obszarze objętym konwencją ICCAT dostosowano zgodnie z kilkoma zaleceniami ICCAT, na podstawie których Unia może, na wniosek, przenieść określony odsetek swojej niewykorzystanej kwoty uprawnień do połowów z 2023 r. na 2025 r. W oczekiwaniu na takie ewentualne dostosowania kwot Unii na mocy prawa Unii kwoty dla poszczególnych państw członkowskich należy ustalić na podstawie całkowitej kwoty Unii na 2025 r. uzgodnionej przez ICCAT przed dokonaniem jakiegokolwiek tego typu przeniesienia.

(32)

Na corocznym posiedzeniu w 2024 r. Komisja do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki (CCAMLR) przyjęła na okres od dnia 1 grudnia 2024 r. do dnia 30 listopada 2025 r. limity połowowe w odniesieniu do stad w obszarze objętym konwencją CCAMLR. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(33)

Na corocznym posiedzeniu w 2024 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) utrzymała na 2025 r. środki przyjęte w odniesieniu do tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares) i opastuna w obszarze podlegającym kompetencji IOTC, są to: limit połowowy, ograniczenie zdolności połowowej oraz ograniczenia dotyczące urządzeń do sztucznej koncentracji ryb i statków dostawczych. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(34)

Coroczne posiedzenie Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) odbędzie się w dniach 17–21 lutego 2025 r. Do czasu tego corocznego posiedzenia i określenia TAC na 2025 r. należy zatem w obszarze objętym konwencją SPRFMO tymczasowo utrzymać obecne środki, które są funkcjonalnie związane z TAC.

(35)

Na corocznym posiedzeniu w 2024 r. Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) utrzymała obecne środki mające zastosowanie w obszarze objętym konwencją IATTC, potwierdzając jednocześnie zmniejszenie w 2025 r. liczby dryfujących urządzeń do sztucznej koncentracji ryb. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(36)

Na corocznym posiedzeniu w 2023 r. Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Południowego (CCSBT) przyjęła TAC dla tuńczyka południowego (Thunnus maccoyii) na okres 3 lat (2024–2026). Środek ten należy wprowadzić do prawa Unii na 2025 r.

(37)

Na corocznym posiedzeniu w 2024 r. Organizacja ds. Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) utrzymała na lata 2025 i 2026 TAC określone w obszarze objętym konwencją SEAFO na 2024 r. TAC dla antara patagońskiego (Dissostichus eleginoides) w podobszarze SEAFO D zwiększono jednak w 2025 r. o 13 ton w porównaniu z 2024 r. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(38)

Na corocznym posiedzeniu w 2024 r. Komisja ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku (WCPFC) utrzymała na 2025 r. środki przyjęte na 2024 r. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(39)

Na 46. corocznym posiedzeniu w 2024 r. Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) przyjęła na 2025 r. uprawnienia do połowów w odniesieniu do niektórych stad w obszarze objętym konwencją NAFO. Utrzymała również na 2025 r. środki funkcjonalnie związane z uprawnieniami do połowów kalmara illeksa (Illex illecebrosus) w podobszarach NAFO 3 i 4 oraz żółcicy (Limanda ferruginea) w rejonach NAFO 3LNO, które mają na celu zminimalizowanie poziomów przyłowów gatunków niedocelowych i bez których uprawnienia do połowów dla tych stad musiałyby zostać zmniejszone, aby chronić gatunki niedocelowe. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(40)

Na corocznym posiedzeniu w 2024 r. strony Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (SIOFA) zmieniły uprawnienia do połowów antarów (Dissostichus spp.) w obszarze Del Cano. Chociaż strony SIOFA nie przyjęły zalecenia Komitetu Naukowego dotyczącego ustanowienia nowego obszaru zarządzania antarami w obszarze południowo-indyjskiego Ridge ani limitu połowowego, Unia powinna stosować te środki zgodnie z tym zaleceniem i swoim stanowiskiem wyrażonym podczas dorocznego spotkania stron SIOFA. Zaktualizowały one również wykaz rekinów głębokowodnych, których ukierunkowane połowy na obszarze objętym porozumieniem SIOFA są zakazane. Należy w związku z tym wprowadzić te środki do prawa Unii.

(41)

Zgodnie z art. 498 ust. 2 Umowy o handlu i współpracy między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, z jednej strony, a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z drugiej strony (13) (umowy o handlu i współpracy), Unia i Zjednoczone Królestwo mają przeprowadzać coroczne konsultacje w celu uzgodnienia, do dnia 10 grudnia każdego roku, TAC na następny rok w odniesieniu do stad wymienionych w załączniku 35 do umowy o handlu i współpracy. Jeżeli TAC nie zostanie uzgodniony do dnia 10 grudnia, strony mają niezwłocznie wznowić konsultacje w celu uzgodnienia TAC zgodnie z wymogiem art. 499 ust. 1 umowy o handlu i współpracy.

(42)

W 2024 r. Unia i Zjednoczone Królestwo przeprowadziły dwustronne konsultacje w sprawie ustalenia na 2025 r. dużej liczby TAC w odniesieniu do stad wymienionych w załączniku 35 do umowy o handlu i współpracy. Konsultacje te przeprowadzono na podstawie art. 498 ust. 2, 4 i 6 umowy o handlu i współpracy. Unia uczestniczyła w tych konsultacjach na podstawie stanowiska Unii zatwierdzonego przez Radę w dniu 7 października 2024 r. i zgodnie z dokumentami roboczymi służb Komisji zatwierdzonymi przez Radę w dniach 5, 8 i 19 listopada oraz 2 grudnia 2024 r. Wyniki tych konsultacji udokumentowano w pisemnym protokole podpisanym w dniu 6 grudnia 2024 r. Odpowiednie uprawnienia do połowów należy zatem ustalić na poziomach określonych w tym pisemnym protokole, a inne określone w tym pisemnym protokole środki funkcjonalnie związane z uprawnieniami do połowów należy wprowadzić do prawa Unii.

(43)

Unia i Zjednoczone Królestwo zgodziły się na wzajemny dostęp w 2024 r., aby prowadzić połowy w ramach początkowej łącznej ilości 280 ton północnego tuńczyka białego (Thunnus alalunga) w wyłącznych strefach ekonomicznych państw członkowskich i Zjednoczonego Królestwa. Wyklucza to dostęp do obszarów objętych art. 5 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(44)

TAC na 2024 r. dla stad głębokowodnych wymienionych w załączniku 35 do umowy o handlu i współpracy uwzględniono w rozporządzeniu (UE) 2024/257, ale oznaczono je jako „do ustalenia”. Należy zatem zmienić rozporządzenie (UE) 2024/257, a uprawnienia do połowów w odniesieniu do tych stad ustalić na poziomach określonych w pisemnym protokole.

(45)

Należy utrzymać środki towarzyszące w odniesieniu do przedmiotowych stad, w tym środki zaradcze w odniesieniu do dorsza atlantyckiego w Morzu Północnym (Gadus morhua) oraz środki zaradcze dotyczące morlesza bogara (Pagellus bogaraveo) w podobszarach ICES 6, 7 i 8. Funkcjonalnie związane środki techniczne dotyczące dorszowatych i morlesza bogara powinny obowiązywać wyłącznie do momentu rozpoczęcia stosowania odpowiednich aktów delegowanych.

(46)

Unia i Zjednoczone Królestwo uzgodniły, że przy połowach kolenia (Squalus acanthias) należy przestrzegać maksymalnego rozmiaru poławianych osobników wynoszącego 100 cm, aby powstrzymać bezpośrednie połowy ukierunkowane na skupiska dojrzałych samic w celu ochrony elementu tego stada, który jest szczególnie narażony na śmiertelność połowową. Taki środek jest funkcjonalnie związany z TAC dla tego stada, ponieważ bez takiego środka sam poziom TAC nie zapewniałby wystarczającej ochrony samic w czasie rozrodu, które stanowią szczególnie wrażliwą część populacji. Ten maksymalny rozmiar powinien obowiązywać jedynie do momentu rozpoczęcia stosowania aktu delegowanego wprowadzającego odpowiednie środki.

(47)

Należy kontynuować sezonowe zamykanie łowisk dobijaków (Ammodytes spp.) przy użyciu niektórych narzędzi ciągnionych w rejonach ICES 2a, 3a i podobszarze ICES 4, aby umożliwić ochronę tarlisk oraz ograniczenie połowów osobników młodych.

(48)

W 2024 r. Unia, Zjednoczone Królestwo i Norwegia przeprowadziły konsultacje trójstronne w sprawie sześciu stad wspólnie eksploatowanych występujących w obszarach podlegających ich jurysdykcji, aby uzgodnić sposób zarządzania tymi stadami, w tym uprawnienia do połowów na 2025 r. Konsultacje te przeprowadzono w okresie od dnia 4 listopada do dnia 2 grudnia 2024 r. na podstawie stanowiska Unii zatwierdzonego przez Radę w dniu 7 października 2024 r. i zgodnie z dokumentem roboczym służb Komisji zatwierdzonym przez Radę w dniu 8 listopada 2024 r. Wyniki tych konsultacji udokumentowano w uzgodnionym protokole podpisanym w dniu 2 grudnia 2024 r. przez szefów delegatur. Odpowiednie uprawnienia do połowów należy ustalić na poziomie uzgodnionym ze Zjednoczonym Królestwem i Norwegią, a inne postanowienia tego uzgodnionego protokołu należy wdrożyć do prawa Unii.

(49)

Unia przeprowadziła dwustronne konsultacje z Norwegią w sprawie siedmiu stad wspólnie eksploatowanych i zarządzanych w obszarze cieśniny Skagerrak (dorsza atlantyckiego (Gadus morhua), plamiaka (Melanogrammus aeglefinus), śledzia atlantyckiego (Clupea harengus), krewetki północnej (Pandalus borealis), gładzicy (Pleuronectes platessa), szprota (Sprattus sprattus) i witlinka (Merlangius merlangus)) w celu uzgodnienia zarządzania tymi stadami i uprawnień do połowów na 2025 r., a także wymiany kwot i ustaleń dotyczących dostępu. Konsultacje te zakończono w dniu 5 grudnia 2024 r., a ich wyniki udokumentowano w trzech uzgodnionych protokołach podpisanych przez szefów delegatur w dniu 5 grudnia 2024 r. Odpowiednie uprawnienia do połowów należy ustalić na poziomie uzgodnionym z Norwegią; należy też wdrożyć do prawa Unii inne postanowienia tych uzgodnionych protokołów.

(50)

W ramach dwustronnych konsultacji Unia i Norwegia nie były w stanie uzgodnić dostępu do swoich wód dla dwóch wspólnie zarządzanych stad pelagicznych w północno-wschodnim Atlantyku: śledzia stada atlantycko-skandynawskiego (Clupea harengus) i błękitka (Micromesistius poutassou). Unia i Norwegia wznowią dyskusje na jak najwcześniejszym etapie w celu znalezienia odpowiednich ustaleń dotyczących dostępu. Do czasu zakończenia tych konsultacji w sprawie poziomów dostępu poziomy te należy oznaczyć jako „do ustalenia”.

(51)

Zgodnie z procedurą przewidzianą w Umowie o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów między Unią Europejską, z jednej strony, a Rządem Grenlandii i Rządem Danii, z drugiej strony (14), oraz w protokole wykonawczym do tej umowy Strony uzgodniły ustalenie poziomu uprawnień do połowów dostępnych dla Unii w wodach Grenlandii na 2025 r. na poziomie uzgodnionym i przewidzianym w protokole wykonawczym, który ma zostać potwierdzony w drodze wymiany listów, jak przewidziano w art. 12 ust. 8 umowy, po tymczasowym rozpoczęciu stosowania protokołu wykonawczego przez obie Strony. Odpowiednie uprawnienia do połowów należy zatem ustalić na poziomie określonym w protokole wykonawczym oraz z uwzględnieniem transferów na rzecz Norwegii uzgodnionych w ramach dwustronnych konsultacji dotyczących połowów między Unią a Norwegią w odniesieniu do 2025 r.

(52)

Traktat spitsbergeński z dnia 9 lutego 1920 r. (zwany dalej „traktatem paryskim z 1920 r.”) przyznaje wszystkim jego stronom równy i niedyskryminacyjny dostęp do zasobów na obszarze wokół Svalbardu, w tym również w zakresie połowów. Stanowisko Unii dotyczące tego dostępu określono w kilku notach werbalnych skierowanych do Norwegii, z których ostatnie pochodzą z dnia 26 lutego 2021 r., 28 czerwca 2021 r., 1 sierpnia 2022 r. i 26 października 2023 r. W odniesieniu do uprawnień do połowów krabów śnieżnych (Chionoecetes spp.) wokół obszaru Svalbardu należy ograniczyć liczbę statków upoważnionych do prowadzenia takich połowów, aby zapewnić spójność sposobu eksploatacji krabów śnieżnych wokół Svalbardu z niedyskryminacyjnymi zasadami zarządzania określonymi przez Norwegię, gdyż cieszy się ona suwerennością i sprawuje jurysdykcję w tym obszarze zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza i traktatu paryskiego z 1920 r. Przydział takich uprawnień do połowów między państwa członkowskie jest ograniczony do 2025 r. Podstawowa odpowiedzialność w Unii za zapewnienie zgodności z mającym zastosowanie prawem leży po stronie państw członkowskich bandery.

(53)

W odniesieniu do uprawnień do połowów dorsza atlantyckiego w północno-wschodniej Arktyce kwotę Unii dla stada dorsza atlantyckiego w wodach Svalbardu oraz w wodach międzynarodowych podobszaru ICES 1 i rejonu ICES 2b należy na 2025 r. ustalić na podstawie referencyjnego TAC dla tego stada oraz historycznego udziału połowowego Unii wynoszącego 2,8274 %. Tę kwotę Unii należy przydzielić państwom członkowskim zgodnie z decyzją Rady 87/277/EWG (15), z zastrzeżeniem dostosowań niezbędnych w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii, jak określono w tabeli E załącznika 36 do umowy o handlu i współpracy.

(54)

Zgodnie z deklaracją Unii skierowaną do Boliwariańskiej Republiki Wenezueli w sprawie przyznania uprawnień do połowów w wodach Unii w wyłącznej strefie ekonomicznej u wybrzeży Gujany Francuskiej, zatwierdzoną w imieniu Unii decyzją Rady (UE) 2015/1565 (16), należy ustalić maksymalną liczbę uprawnień do połowów lucjanowatych dostępnych dla Wenezueli w wodach Unii.

(55)

Na 46. corocznym posiedzeniu w 2024 r. NAFO postanowiła wznowić połowy dorsza atlantyckiego (Gadus morhua) w częściach rejonów NAFO 2J, 3K i 3L (2J3KL) objętych obszarem podlegającym regulacji NAFO, w następstwie przyjęcia przez Kanadę limitu połowowego w wysokości 18 000 ton dla jej statków rybackich w rejonach NAFO 2J3K L na okres od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 30 czerwca 2025 r. W szczególności NAFO przyjęła TAC i kwotę Unii w odniesieniu do tego stada na okres od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 30 czerwca 2025 r. na poziomie 735 ton na podstawie zmienionego klucza przydziału w NAFO. Ponadto NAFO ustanowiła na ten okres środki odbudowy dla tego stada. TAC, kwota Unii i środki odbudowy weszły w życie w dniu 11 października 2024 r. bez stosowania z mocą wsteczną. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(56)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2024/257.

(57)

Aby w miarę możliwości zagwarantować wykorzystanie uprawnień do połowów dorsza atlantyckiego, śledzia atlantyckiego i karmazyna w norweskich wodach obszarów ICES 1 i 2, Niemcy i Francja podejmą starania, by udostępnić 20 % każdej ze swoich kwot w odniesieniu do plamiaka (HAD/1N2AB.), czarniaka (Pollachius virens) (POK/1N2AB.), halibuta niebieskiego (GHL/1N2AB.) i innych gatunków (OTH/1N2AB.) do wymiany z państwami członkowskimi, które nie posiadają wystarczających kwot dla tych stad. Hiszpania, Portugalia i inne zainteresowane państwa członkowskie mają do dnia 31 stycznia 2025 r. wystąpić z wnioskiem o wymianę. Wnioski nie mogą przekraczać zapotrzebowania na pokrycie nieuniknionych przyłowów w połowach dorsza atlantyckiego, śledzia atlantyckiego i karmazyna. Wszelkie niewykorzystane ilości, które nie były przedmiotem transferu, zostaną zwrócone tym państwom członkowskim, które pierwotnie wniosły wkład w wymianę. O ile nie zostanie uzgodnione inaczej, państwa członkowskie nieposiadające wystarczających kwot na takie nieuniknione przyłowy podejmą starania, by zapewnić w zamian kwoty dorsza atlantyckiego (COD/1N2AB.). W przypadku gdy te ilości nie pozwalają zainteresowanym państwom członkowskim na pokrycie ich nieuniknionych przyłowów, Niemcy i Francja dołożą starań, aby uzgodnić dalszą wymianę w oparciu o dostępność kwot i globalny bilans wymiany.

(58)

W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do upoważniania poszczególnych państw członkowskich do zarządzania przydziałami nakładu połowowego według systemu opartego na kilowatodniach, przyznawania dodatkowych dni na morzu za trwałe zaprzestanie działalności połowowej i zwiększania obecności obserwatorów naukowych; oraz do ustanowienia formatów arkusza kalkulacyjnego do celów gromadzenia i przekazywania informacji o transferach dni przebywania na morzu między statkami rybackimi pływającymi pod banderą państwa członkowskiego. Uprawnienia te należy wykonywać zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (17).

(59)

Aby zapewnić nieprzerwane stosowanie i uniknąć braku pewności prawa w okresie między końcem poprzedniego roku a datą wejścia w życie nowego rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na kolejny rok, przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące zakazów i okresów zamkniętych powinny być nadal stosowane na początku 2026 r., do czasu wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na 2026 r. Z tych samych powodów takie przepisy mające zastosowanie od dnia 1 stycznia 2025 r. do dnia 31 grudnia 2026 r. powinny nadal mieć zastosowanie na początku 2027 r. do czasu wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na 2027 r.

(60)

Aby uniknąć zakłóceń w działalności połowowej oraz ochronić środki utrzymania rybaków, niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2025 r. Przepisy dotyczące ograniczeń nakładu połowowego powinny jednak mieć zastosowanie ze skutkiem od dnia 1 lutego 2025 r. Z uwagi na pilną sytuację oraz w celu zapewnienia pewności prawa niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania.

(61)

Niektóre środki międzynarodowe, które ustanawiają lub ograniczają uprawnienia do połowów dla Unii, zostały przyjęte przez odpowiednie regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) pod koniec 2024 r. i zaczęły mieć zastosowanie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Przepisy niniejszego rozporządzenia wprowadzające takie środki do prawa Unii powinny zatem mieć zastosowanie z mocą wsteczną. W szczególności – ze względu na to, że okres połowu w obszarze objętym konwencją CCAMLR trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a niektóre uprawnienia do połowów lub zakazy w obszarze objętym konwencją CCAMLR ustanawia się na okres rozpoczynający się od dnia 1 grudnia 2024 r. – odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od tej daty. Ponadto okres połowu antarów w obszarze objętym porozumieniem SIOFA trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a ponieważ TAC dla tej grupy gatunków ustala się na okres rozpoczynający się dnia 1 grudnia 2024 r., TAC powinny mieć zastosowanie od tej daty. Takie stosowanie z mocą wsteczną nie narusza zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ statkom rybackim pływającym pod banderą umawiającej się strony zabrania się prowadzenia połowów bez upoważnienia na obszarze objętym konwencją CCAMLR i na obszarze objętym porozumieniem SIOFA,