(1)

Wytyczne zawarte w Porozumieniu w sprawie oficjalnie wspieranych kredytów eksportowych (zwanym dalej „porozumieniem”), opracowanym w ramach Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), zostały przetransponowane rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1233/2011 (1), i w ten sposób stały się prawnie wiążące w Unii.

(2)

Art. 6 zakazuje obecnie udzielania oficjalnie wspieranych kredytów eksportowych lub pomocy wiązanej na rzecz zakładu wytwarzania energii elektrycznej z węgla niewyposażonego w skuteczne instalacje wychwytywania i składowania dwutlenku węgla, z wyjątkiem sytuacji, w których kredyt eksportowy lub wsparcie w ramach pomocy wiązanej są wykorzystywane do dostarczenia wyposażenia prowadzącego do redukcji zanieczyszczenia i niewydłużającego okresu użytkowania takiego zakładu.

(3)

Zgodnie z art. 6 porozumienia uczestnicy porozumienia („uczestnicy”) mieli przeprowadzić przegląd tego artykułu do dnia 31 grudnia 2022 r. w celu dalszego wzmocnienia jego warunków, a tym samym przyczynienia się do realizacji wspólnego celu, jakim jest przeciwdziałanie zmianie klimatu.

(4)

Rada Unii Europejskiej w swoich konkluzjach z dnia 15 marca 2022 r. zapowiedziała, że państwa członkowskie zamierzają do końca 2023 r. określić w swoich krajowych politykach swoje własne, oparte na naukowych podstawach terminy zakończenia udzielania oficjalnie wspieranych kredytów eksportowych na projekty w sektorze energii z paliw kopalnych, chyba że występują ograniczone i jasno zdefiniowane okoliczności zgodne z limitem ocieplenia o 1,5 oC i celami porozumienia paryskiego przyjętego na mocy Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (2).

(5)

Uczestnicy uzgodnili, że w procedurze pisemnej przyjmą decyzję wprowadzającą jeden nowy artykuł oraz zmianę art. 6. Zgodnie z planowaną decyzją istnieje wymóg, aby Sekretariat OECD co roku przygotowywał publiczne sprawozdanie z transakcji w sektorze energii.

(6)

Należy ustalić stanowisko, które ma być zajęte w imieniu Unii, w odniesieniu do przyjęcia decyzji uczestników dotyczącej zmian do porozumienia, ponieważ na podstawie art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1233/2011, decyzja ta będzie wiążąca dla Unii i będzie mogła mieć decydujący wpływ na przepisy prawa Unii.

(7)

Stanowisko Unii powinno zatem polegać na poparciu decyzji w sprawie zmian do porozumienia w oparciu o projekt tekstu dołączonego do niniejszej decyzji,