(1)

W dniu 22 grudnia 2020 r. Rada decyzją (WPZiB) 2020/2188 (1) przedłużyła do dnia 31 grudnia 2022 r. operację wojskową Unii Europejskiej mającą na celu udział w powstrzymywaniu i zwalczaniu aktów piractwa i rozboju u wybrzeży Somalii (Atalanta) i zapobieganiu im, ustanowioną na mocy wspólnego działania Rady 2008/851/WPZiB (2), oraz rozszerzyła mandat operacji Atalanta w celu objęcia dwóch drugorzędnych zadań wykonawczych polegających na wdrożeniu embarga na broń nałożonego przez ONZ na Somalię i na zwalczaniu obrotu środkami odurzającymi u wybrzeży Somalii.

(2)

Wspólne działanie 2008/851/WPZiB przewiduje, że na podstawie indywidualnych upoważnień wydanych przez Radę w poszczególnych przypadkach można zawierać z państwami trzecimi porozumienia, które mają ułatwiać państwom członkowskim przekazywanie osób ujętych i przetrzymywanych na podstawie prawa krajowego w celu postawienia ich w stan oskarżenia w związku z udziałem w naruszaniu embarga na broń nałożonego przez ONZ na Somalię lub w związku z udziałem w obrocie środkami odurzającymi u wybrzeży Somalii. Porozumienia takie mają zawierać warunki przekazywania takich osób, zgodne z odpowiednim prawem międzynarodowym, zwłaszcza prawem międzynarodowym praw człowieka, w celu zagwarantowania w szczególności, aby osoby te nie zostały poddane karze śmierci, torturom lub jakiemukolwiek innemu okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu.

(3)

W dniu 20 maja 2021 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa do podjęcia z Republiką Seszeli negocjacji w sprawie zawarcia porozumienia ułatwiającego państwom członkowskim przekazywanie osób ujętych i przetrzymywanych na podstawie prawa krajowego w celu postawienia ich w stan oskarżenia w związku z udziałem w naruszaniu embarga na broń nałożonego przez ONZ na Somalię lub w związku z udziałem w obrocie środkami odurzającymi u wybrzeży Somalii.

(4)

W dniu 12 grudnia 2022 r. Rada decyzją (WPZiB) 2022/2441 (3) zmieniła nazwę operacji Atalanta na „EUNAVFOR ATALANTA”, przedłużyła jej mandat do dnia 31 grudnia 2024 r. i postanowiła, że wykonując jej zadania, operacja ta ma przyczyniać się do bezpieczeństwa morskiego w zachodniej części Oceanu Indyjskiego i na Morzu Czerwonym.

(5)

Na podstawie upoważnienia udzielonego przez Radę w dniu 20 maja 2021 r. wynegocjowano umowę między Unią a Republiką Seszeli.

(6)

Porozumienie między Unią Europejską a Republiką Seszeli należy zatwierdzić w imieniu Unii,

a)

potwierdzają swoje zobowiązanie do utrzymania porządku prawnego w odniesieniu do mórz i oceanów w oparciu o zasady prawa międzynarodowego, odzwierciedlone w szczególności w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS), sporządzonej w Montego Bay w dniu 10 grudnia 1982 r.;

b)

podkreślają pilną potrzebę międzynarodowej współpracy w zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi drogą morską, w szczególności u wybrzeży Somalii, który został uznany za bezprawną działalność w Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, sporządzonej w Wiedniu w dniu 20 grudnia 1988 r., w szczególności w jej art. 17 dotyczącym nielegalnego obrotu drogą morską;

c)

przypominają, że wyżej wymieniona konwencja przewiduje między innymi, że strony tej konwencji rozważają zawarcie dwustronnych lub regionalnych umów lub ustaleń w celu wykonania lub zwiększenia skuteczności postanowień jej art. 17 dotyczących „nielegalnego obrotu drogą morską”;

d)

podkreślają pilną potrzebę współpracy międzynarodowej we wdrażaniu nałożonego przez ONZ embarga na broń u wybrzeży Somalii zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 2662 (2022), która odnowiła postanowienia zamieszczone w pkt 15 rezolucji nr 2184 (2014) i upoważniła państwa, działające na szczeblu krajowym lub w ramach dobrowolnych wielonarodowych partnerstw marynarki wojennej, do inspekcji, bez zbędnej zwłoki, na wodach terytorialnych Somalii i na pełnym morzu u wybrzeży Somalii sięgających do Morza Arabskiego i Zatoki Perskiej oraz obejmujących je, statków płynących w kierunku Somalii lub z Somalii, co do których mają uzasadnione podejrzenia, że przewożą do Somalii, pośrednio lub bezpośrednio, broń lub sprzęt wojskowy, z naruszeniem embarga na broń nałożonego na Somalię; oraz

e)

odnotowują, że państwa członkowskie UE uczestniczące w operacji Atalanta mogą ująć, przetrzymywać lub przekazywać do państwa trzeciego, na szczeblu krajowym na podstawie prawa krajowego, osoby biorące udział w handlu bronią lub obrocie środkami odurzającymi i że UE może zawrzeć porozumienia z państwem trzecim o ułatwianiu przekazania przez państwo członkowskie UE osób ujętych i przetrzymywanych na podstawie prawa krajowego w związku z udziałem w naruszaniu embarga na broń nałożonego przez ONZ na Somalię lub w obrocie środkami odurzającymi u wybrzeży Somalii, z myślą o postawieniu takich osób w stan oskarżenia.

1.

Rząd Republiki Seszeli może upoważnić państwo członkowskie UE wnoszące wkład w operację Atalanta do przekazania Republice Seszeli osób podejrzanych o handel bronią lub o obrót środkami odurzającymi ujętych w ramach operacji Atalanta w wyłącznej strefie ekonomicznej, na wodach terytorialnych, wodach archipelagu oraz na wodach wewnętrznych Republiki Seszeli. Takie upoważnienie rozciąga się na statki pływające pod banderą Seszeli i na obywateli Seszeli na statkach, które pływają pod inną banderą, poza wspomnianym limitem i, w innych sytuacjach, na pełnym morzu według uznania Republiki Seszeli.

2.

UE, świadoma ograniczonych możliwości Republiki Seszeli w zakresie akceptowania wniosków dotyczących przekazywania, przetrzymywania, stawiania w stan oskarżenia i więzienia osób podejrzanych o handel bronią i obrót środkami odurzającymi, zapewnia Republice Seszeli pomoc finansową, dotyczącą zasobów ludzkich, materialną, logistyczną, legislacyjną i infrastrukturalną do celów przetrzymywania, więzienia, utrzymywania w trakcie pozbawienia wolności, prowadzenia dochodzenia lub śledztwa, stawiania w stan oskarżenia, sądzenia i repatriacji osób podejrzanych o handel bronią lub o obrót środkami odurzającymi lub skazanych za te czyny. Republika Seszeli i UE, w razie konieczności, mogą przyjąć dalsze ustalenia wykonawcze dotyczące kwestii finansowych w kontekście wykonywania tego postanowienia.

3.

Przy wdrażaniu niniejszego porozumienia główną osobą kontaktową dla Republiki Seszeli jest oficer łącznikowy operacji Atalanta, o ile Republika Seszeli i państwo członkowskie UE, które przekazało osoby podejrzane o handel bronią lub o obrót środkami odurzającymi Republice Seszeli, nie uzgodnią inaczej.

4.

Jeżeli Republika Seszeli zgodzi się na przekazanie więźnia zgodnie z pkt 1 powyżej, Prokurator Generalny Seszeli ma 10 dni roboczych od dnia wygaśnięcia postanowienia właściwego sądu o przetrzymywaniu przekazanych osób podejrzanych, na podjęcie decyzji co do tego, czy dostępne dowody są wystarczające do celów ścigania.

5.

Państwo członkowskie UE, które przekazało Republice Seszeli osoby podejrzane o handel bronią lub o obrót środkami odurzającymi, zapewnia, na wniosek Republiki Seszeli, by przekazane osoby zostały przekazane z powrotem do ich kraju pochodzenia lub jakiegokolwiek innego odpowiedniego kraju, w ciągu 10 dni od powiadomienia państwa członkowskiego o takiej decyzji, w przypadku:

6.

UE i rząd Republiki Seszeli zgadzają się, w przypadku, gdy wystąpi o to Republika Seszeli na mocy pkt 5 powyżej, że przekazywane osoby w oczekiwaniu na dalsze przekazanie powinny być zakwaterowane w wyznaczonych obiektach na Seszelach.

7.

UE i rząd Republiki Seszeli zgadzają się ponadto, że w odniesieniu do przekazywanych osób obowiązują następujące gwarancje:

8.

Spory wynikające z wykonania lub interpretacji niniejszego porozumienia UE i rząd Republiki Seszeli rozstrzygają w drodze negocjacji kanałami dyplomatycznymi.

9.

Niniejsza umowa może zostać zmieniona za pisemnym porozumieniem między UE a Republiką Seszeli. Zmiany te wchodzą w życie w terminie uzgodnionym przez UE i Republikę Seszeli.

10.

UE i Republika Seszeli mogą rozwiązać niniejsze porozumienie w dowolnym czasie za pomocą pisemnego powiadomienia drugiej Strony o zamiarze jego rozwiązania. Rozwiązanie umowy staje się skuteczne sześć miesięcy od dnia otrzymania powiadomienia. Rozwiązanie niniejszego porozumienia nie ma wpływu na żadne prawa Stron wynikające z wykonania niniejszego porozumienia przed jego rozwiązaniem, w tym na prawa jakichkolwiek osób przekazanych, dopóki pozostają one w areszcie lub są postawione w stan oskarżenia przez Republikę Seszeli w momencie, gdy rozwiązanie staje się skuteczne, ani nie wpływa na żadne inne zobowiązania wynikające z niniejszego porozumienia, w tym zobowiązania finansowe; o ile UE i Republika Seszeli nie uzgodnią inaczej.”

a)

potwierdzają swoje zobowiązanie do utrzymania porządku prawnego w odniesieniu do mórz i oceanów w oparciu o zasady prawa międzynarodowego, odzwierciedlone w szczególności w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS), sporządzonej w Montego Bay w dniu 10 grudnia 1982 r.;

b)

podkreślają pilną potrzebę międzynarodowej współpracy w zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi drogą morską, w szczególności u wybrzeży Somalii, który został uznany za bezprawną działalność w Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, sporządzonej w Wiedniu w dniu 20 grudnia 1988 r., w szczególności w jej art. 17 dotyczącym nielegalnego obrotu drogą morską;

c)

przypominają, że wyżej wymieniona konwencja przewiduje między innymi, że strony tej konwencji rozważają zawarcie dwustronnych lub regionalnych umów lub ustaleń w celu wykonania lub zwiększenia skuteczności postanowień jej art. 17 dotyczących „nielegalnego obrotu drogą morską”;

d)

podkreślają pilną potrzebę współpracy międzynarodowej we wdrażaniu nałożonego przez ONZ embarga na broń u wybrzeży Somalii zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 2662 (2022), która odnowiła postanowienia zamieszczone w pkt 15 rezolucji nr 2184 (2014) i upoważniła państwa, działające na szczeblu krajowym lub w ramach dobrowolnych wielonarodowych partnerstw marynarki wojennej, do inspekcji, bez zbędnej zwłoki, na wodach terytorialnych Somalii i na pełnym morzu u wybrzeży Somalii sięgających do Morza Arabskiego i Zatoki Perskiej oraz obejmujących je, statków płynących w kierunku Somalii lub z Somalii, co do których mają uzasadnione podejrzenia, że przewożą do Somalii, pośrednio lub bezpośrednio, broń lub sprzęt wojskowy, z naruszeniem embarga na broń nałożonego na Somalię; oraz

e)

odnotowują, że państwa członkowskie UE uczestniczące w operacji Atalanta mogą ująć, przetrzymywać lub przekazywać do państwa trzeciego, na szczeblu krajowym na podstawie prawa krajowego, osoby biorące udział w handlu bronią lub obrocie środkami odurzającymi i że UE może zawrzeć porozumienia z państwem trzecim o ułatwianiu przekazania przez państwo członkowskie UE osób ujętych i przetrzymywanych na podstawie prawa krajowego w związku z udziałem w naruszaniu embarga na broń nałożonego przez ONZ na Somalię lub w obrocie środkami odurzającymi u wybrzeży Somalii, z myślą o postawieniu takich osób w stan oskarżenia.

1.

Rząd Republiki Seszeli może upoważnić państwo członkowskie UE wnoszące wkład w operację Atalanta do przekazania Republice Seszeli osób podejrzanych o handel bronią lub o obrót środkami odurzającymi ujętych w ramach operacji Atalanta w wyłącznej strefie ekonomicznej, na wodach terytorialnych, wodach archipelagu oraz na wodach wewnętrznych Republiki Seszeli. Takie upoważnienie rozciąga się na statki pływające pod banderą Seszeli i na obywateli Seszeli na statkach, które pływają pod inną banderą, poza wspomnianym limitem i, w innych sytuacjach, na pełnym morzu według uznania Republiki Seszeli.

2.

UE, świadoma ograniczonych możliwości Republiki Seszeli w zakresie akceptowania wniosków dotyczących przekazywania, przetrzymywania, stawiania w stan oskarżenia i więzienia osób podejrzanych o handel bronią i obrót środkami odurzającymi, zapewnia Republice Seszeli pomoc finansową, dotyczącą zasobów ludzkich, materialną, logistyczną, legislacyjną i infrastrukturalną do celów przetrzymywania, więzienia, utrzymywania w trakcie pozbawienia wolności, prowadzenia dochodzenia lub śledztwa, stawiania w stan oskarżenia, sądzenia i repatriacji osób podejrzanych o handel bronią lub o obrót środkami odurzającymi lub skazanych za te czyny. Republika Seszeli i UE, w razie konieczności, mogą przyjąć dalsze ustalenia wykonawcze dotyczące kwestii finansowych w kontekście wykonywania tego postanowienia.

3.

Przy wdrażaniu niniejszego porozumienia główną osobą kontaktową dla Republiki Seszeli jest oficer łącznikowy operacji Atalanta, o ile Republika Seszeli i państwo członkowskie UE, które przekazało osoby podejrzane o handel bronią lub o obrót środkami odurzającymi Republice Seszeli, nie uzgodnią inaczej.

4.

Jeżeli Republika Seszeli zgodzi się na przekazanie więźnia zgodnie z pkt 1 powyżej, Prokurator Generalny Seszeli ma 10 dni roboczych od dnia wygaśnięcia postanowienia właściwego sądu o przetrzymywaniu przekazanych osób podejrzanych, na podjęcie decyzji co do tego, czy dostępne dowody są wystarczające do celów ścigania.

5.

Państwo członkowskie UE, które przekazało Republice Seszeli osoby podejrzane o handel bronią lub o obrót środkami odurzającymi, zapewnia, na wniosek Republiki Seszeli, by przekazane osoby zostały przekazane z powrotem do ich kraju pochodzenia lub jakiegokolwiek innego odpowiedniego kraju, w ciągu 10 dni od powiadomienia państwa członkowskiego o takiej decyzji, w przypadku:

6.

UE i rząd Republiki Seszeli zgadzają się, w przypadku, gdy wystąpi o to Republika Seszeli na mocy pkt 5 powyżej, że przekazywane osoby w oczekiwaniu na dalsze przekazanie powinny być zakwaterowane w wyznaczonych obiektach na Seszelach.

7.

UE i rząd Republiki Seszeli zgadzają się ponadto, że w odniesieniu do przekazywanych osób obowiązują następujące gwarancje:

8.

Spory wynikające z wykonania lub interpretacji niniejszego porozumienia UE i rząd Republiki Seszeli rozstrzygają w drodze negocjacji kanałami dyplomatycznymi.

9.

Niniejsza umowa może zostać zmieniona za pisemnym porozumieniem między UE a Republiką Seszeli. Zmiany te wchodzą w życie w terminie uzgodnionym przez UE i Republikę Seszeli.

10.

UE i Republika Seszeli mogą rozwiązać niniejsze porozumienie w dowolnym czasie za pomocą pisemnego powiadomienia drugiej Strony o zamiarze jego rozwiązania. Rozwiązanie umowy staje się skuteczne sześć miesięcy od dnia otrzymania powiadomienia. Rozwiązanie niniejszego porozumienia nie ma wpływu na żadne prawa Stron wynikające z wykonania niniejszego porozumienia przed jego rozwiązaniem, w tym na prawa jakichkolwiek osób przekazanych, dopóki pozostają one w areszcie lub są postawione w stan oskarżenia przez Republikę Seszeli w momencie, gdy rozwiązanie staje się skuteczne, ani nie wpływa na żadne inne zobowiązania wynikające z niniejszego porozumienia, w tym zobowiązania finansowe; o ile UE i Republika Seszeli nie uzgodnią inaczej.”

(1)

Art. 63 rozporządzenia (UE) 2021/23 stanowi, że uzgodnienia umowne zezwalające członkom rozliczającym na przenoszenie na swoich klientów negatywnych skutków instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji muszą również zawierać – w sposób równoważny i proporcjonalny – prawo klientów do wszelkiej rekompensaty lub odszkodowania, jakie otrzymują członkowie rozliczający zgodnie z art. 27 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2021/23 lub wszelkiego ekwiwalentu pieniężnego takiej rekompensaty lub odszkodowania lub wszelkich wpływów, jakie otrzymują w wyniku roszczenia zgłoszonego zgodnie z art. 62 rozporządzenia (UE) 2021/23 („zwrot”), w zakresie, w jakim takie wpływy dotyczą pozycji klientów i ich wkładów, oraz że przepisy te mają również zastosowanie do uzgodnień umownych zawieranych przez klientów i klientów pośrednich oferujących pośrednie usługi rozliczeniowe swoim klientom.

(2)

Aby zapewnić równoważną i proporcjonalną wypłatę zwrotu, podmioty świadczące usługi rozliczeniowe powinny w sprawiedliwy i niedyskryminujący sposób dokonywać różnych form zwrotu na rzecz odpowiednich użytkowników usług rozliczeniowych. Część zwrotu otrzymana przez każdego odpowiedniego użytkownika usług rozliczeniowych powinna być proporcjonalna do wkładu wniesionego przez tego użytkownika usług rozliczeniowych na rzecz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji CCP, do którego miał on pośredni dostęp za pośrednictwem odpowiedniego podmiotu świadczącego usługi rozliczeniowe i jeżeli taki wkład skutkuje płatnością na mocy art. 27 ust. 6 lub art. 62 rozporządzenia (UE) 2021/23 („kwalifikujący się wkład”). Z tego samego powodu użytkownicy usług rozliczeniowych powinni otrzymać zwrot bez żadnych potrąceń, chyba że użytkownik usług rozliczeniowych jest zobowiązany do zapłaty zobowiązania należnego i wymagalnego wobec podmiotu świadczącego usługi rozliczeniowe, który z kolei jest zobowiązany do przekazania zwrotu temu użytkownikowi usług rozliczeniowych. Aby jednak zapobiec sytuacji, w której takie potrącenie lub kompensowanie prowadzą do nadmiernego zmniejszenia kwot należnych użytkownikom usług rozliczeniowych na dalszych etapach łańcucha rozliczeniowego, w przypadku gdy odbiorca jest również podmiotem świadczącym usługi rozliczeniowe, zwrot, który ma zostać przekazany użytkownikom jego usług rozliczeniowych, powinien być obliczany na podstawie zwrotu otrzymanego przez ten podmiot świadczący usługi rozliczeniowe przed dokonaniem jakichkolwiek odliczeń lub potrąceń.

(3)

Zwroty powinny być przydzielane w sprawiedliwy i niedyskryminujący sposób wszystkim użytkownikom usług rozliczeniowych, którzy wnieśli kwalifikujący się wkład, oraz na własne rachunki podmiotu świadczącego usługi rozliczeniowe, jeżeli taki podmiot świadczący usługi rozliczeniowe również wniósł kwalifikujący się wkład. Aby w dalszym stopniu uniknąć dyskryminacji lub niesprawiedliwego traktowania, podmioty świadczące usługi rozliczeniowe nie powinny stosować żadnych klauzul podporządkowania ani żadnego rankingu przy wypłacie takich zwrotów.

(4)

Warunki rynkowe na etapie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będą prawdopodobnie bardzo trudne. Konieczne jest zatem zapewnienie użytkownikom usług rozliczeniowych przejrzystości oraz upewnienie ich, że aktywa finansowe i instrumenty finansowe przeznaczone do wypłaty zwrotu są chronione w przypadku niewykonania zobowiązania przez podmiot świadczący im usługi rozliczeniowe. Podmioty świadczące usługi rozliczeniowe powinny zatem, po otrzymaniu zwrotu w imieniu użytkownika usług rozliczeniowych, przechowywać taki zwrot na oddzielnym i wyodrębnionym rachunku.

(5)

Wachlarz aktywów finansowych lub instrumentów finansowych, które mogą być wykorzystywane na potrzeby wypłaty odszkodowania na rzecz członków rozliczających, klientów i klientów pośrednich, jest bardzo szeroki, a poszczególne aktywa i instrumenty wiążą się z różnymi rodzajami ryzyka. Aby zapewnić sprawiedliwą i równą wypłatę zwrotów, podmioty świadczące usługi rozliczeniowe powinny podzielić różne rodzaje aktywów finansowych i instrumentów finansowych, które otrzymali w ramach zwrotu, równo między każdego z użytkowników usług rozliczeniowych i swoje własne rachunki. Taki podział powinien być proporcjonalny do kwalifikującego się wkładu wniesionego przez tych użytkowników usług rozliczeniowych na rzecz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji CCP, do którego mają pośredni dostęp za pośrednictwem tych podmiotów świadczących usługi rozliczeniowe, lub przez podmioty świadczące usługi rozliczeniowe w ramach tej procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

(6)

Konieczne jest uwzględnienie specyfiki operacyjnej i przeszkód związanych z niektórymi rodzajami aktywów finansowych i instrumentów finansowych. Konieczne jest również zapewnienie w maksymalnym stopniu, aby użytkownik usług rozliczeniowych otrzymał adekwatny zwrot w przypadku, gdy użytkownik ten nie jest w stanie otrzymać określonego rodzaju składnika aktywów finansowych lub instrumentu finansowego lub wolałby nie otrzymywać określonego rodzaju składnika aktywów finansowych lub instrumentu finansowego z innych powodów. Podmiot świadczący usługi rozliczeniowe powinien zatem, na wniosek użytkownika usług rozliczeniowych i w miarę możliwości, przekazać dany składnik aktywów lub instrument innemu odbiorcy wyznaczonemu przez użytkownika usług rozliczeniowych. Jeżeli nie jest to możliwe, podmiot świadczący usługi rozliczeniowe powinien sprzedać osobie trzeciej odpowiednie aktywa lub instrumenty na rynku, po dominującej cenie rynkowej, a następnie przekazać przychody ze sprzedaży temu użytkownikowi usług rozliczeniowych.

(7)

Aby zapewnić przejrzystość i identyfikowalność, podmioty świadczące usługi rozliczeniowe powinny jak najlepiej informować użytkowników ich usług rozliczeniowych o wszelkich decyzjach podjętych w ramach procesu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w celu zrekompensowania wniesionych kwalifikujących się wkładów. Takie informacje powinny obejmować, w miarę możliwości, zakres decyzji o wniesieniu wkładu na rzecz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na mocy rozporządzenia (UE) 2021/23, strukturę zwrotu i obliczenie zwrotu, w tym sposób obliczenia przez podmiot świadczący usługi rozliczeniowe zwrotu na rzecz użytkownika usług rozliczeniowych. Z tego samego powodu oraz w celu zapewnienia, aby użytkownicy usług rozliczeniowych rozumieli związek między wniesionym wkładem a otrzymanym zwrotem, podmioty świadczące usługi rozliczeniowe powinny informować użytkowników usług rozliczeniowych, w miarę możliwości i bez naruszania jakichkolwiek ograniczeń dotyczących poufności, o ogólnej kwocie wypłaty i strukturze zwrotu.

(8)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

(9)

ESMA przeprowadził otwarte konsultacje publiczne w zakresie projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o poradę do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych ustanowionej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (2),

(1)

W art. 25 ust. 1 i art. 61 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/23 wymaga się, aby osoba przeprowadzająca wycenę, o której mowa w art. 24 i 61 tego rozporządzenia („rzeczoznawca”), była niezależna od organów publicznych oraz od kontrahenta centralnego („CCP”) objętego wyceną. W związku z tym należy stosować jednolite przepisy, aby określić okoliczności, w których osobę uznaje się za niezależną zarówno od właściwych organów publicznych, w tym organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, jak i od CCP do celów art. 25 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/23. Przepisy te powinny obejmować wymogi pozwalające zapewnić brak istotnego wspólnego interesu lub konfliktu interesów tej osoby z organem ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub CCP; wymogi dotyczące kwalifikacji, doświadczenia, umiejętności, wiedzy i zasobów tej osoby oraz jej zdolności do skutecznego przeprowadzenia wyceny bez nadmiernego polegania na jakimkolwiek właściwym organie publicznym lub CCP, a także wymogi dotyczące odrębności organizacyjnej tej osoby zarówno od właściwych organów publicznych, jak i CCP.

(2)

W celu przeciwdziałania zagrożeniom dla niezależności, takim jak kontrola własnej działalności, interes własny, występowania w czyimś interesie, zażyłość, zaufanie bądź groźba, należy zagwarantować, aby rzeczoznawca nie miał istotnego wspólnego interesu ani nie znajdował się w sytuacji konfliktu interesów w stosunku do jakiegokolwiek właściwego organu publicznego, w tym organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, ani do CCP, w tym do jego kierownictwa wyższego szczebla, akcjonariuszy posiadających pakiet kontrolny ani podmiotów powiązanych. Ponadto rzeczoznawcy nie należy uznawać za niezależnego, jeżeli ma on istotny wspólny interes lub znajduje się w sytuacji konfliktu interesów w stosunku do jakiegokolwiek istotnego członka rozliczającego, klienta lub wierzyciela, na których działanie w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji miałoby znaczący wpływ lub którzy w znacznym stopniu przyczynili się do sytuacji, która doprowadziła do restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji CCP. Istotny interes mogłyby również stanowić stosunki osobiste. W związku z tym organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinien ocenić, czy występuje jakikolwiek istotny wspólny interes lub konflikt interesów.

(3)

Aby umożliwić organowi ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ocenę, czy występuje jakikolwiek istotny wspólny interes lub konflikt interesów, rzeczoznawca powinien powiadomić organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji o wszelkich faktycznych lub potencjalnych interesach, które zdaniem rzeczoznawcy mogłyby, w ocenie tego organu, stanowić istotny interes, oraz powinien przekazać wszelkie informacje, których organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mógłby zasadnie żądać. Po wyznaczeniu rzeczoznawca powinien stosować strategie polityczne i procedury zgodnie z obowiązującymi kodeksami etyki i normami zawodowymi do identyfikacji wszelkich faktycznych lub potencjalnych interesów, które rzeczoznawca uznaje za mogące stanowić istotny wspólny interes lub konflikt interesów. Należy niezwłocznie poinformować organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji o wszelkich określonych faktycznych lub potencjalnych interesach, a taki organ powinien rozważyć, czy stanowią one istotny interes i jeżeli stanowią – należy odwołać wyznaczonego rzeczoznawcę i wyznaczyć nowego rzeczoznawcę.

(4)

Uzgodnienia dotyczące odrębności organizacyjnej stanowią zabezpieczenia, pozwalające ograniczyć ryzyko wystąpienia konfliktu interesów. W związku z tym ich istnienie należy uwzględnić w ocenie potencjalnego rzeczoznawcy. Dlatego też w przypadku osób prawnych niezależność rzeczoznawcy powinna być oceniona poprzez odniesienie do przedsiębiorstwa lub partnerstwa jako całości, ale z uwzględnieniem jakiejkolwiek odrębności organizacyjnej oraz innych ustaleń, które potencjalnie mogły zostać wprowadzone w celu rozróżnienia między tymi pracownikami, którzy mogą być zaangażowani w proces wyceny, a innymi członkami personelu. Jeżeli waga tych zagrożeń w porównaniu z zastosowanymi zabezpieczeniami prowadzi do naruszenia niezależności danego przedsiębiorstwa lub partnerstwa ubiegającego się o pełnienie funkcji rzeczoznawcy, to przedsiębiorstwo lub partnerstwo nie powinno pełnić funkcji rzeczoznawcy.

(5)

W celu uniknięcia zagrożeń dla niezależności wynikających z kontroli własnej, w żadnym wypadku nie należy uznawać za niezależnego biegłego rewidenta, który zakończył kontrolę danego CCP w roku poprzedzającym jego ocenę, pod kątem kwalifikowalności do pełnienia funkcji rzeczoznawcy. Również w odniesieniu do innych usług kontroli lub wyceny świadczonych na rzecz CCP w latach poprzedzających bezpośrednio datę przeprowadzania oceny niezależności należy założyć, że usługi te obejmują istotny wspólny interes lub konflikt interesów.

(6)

Niezależność rzeczoznawcy można wzmocnić poprzez ustanowienie warunków służących zapewnieniu, aby wiedza specjalistyczna i zasoby rzeczoznawcy były wystarczające i odpowiednie. Należy zatem dopilnować, aby rzeczoznawca posiadał niezbędne kwalifikacje, doświadczenie, umiejętności i wiedzę we wszystkich odpowiednich dziedzinach, w tym w zakresie wyceny instrumentów finansowych rozliczanych przez CCP, obowiązujących wymogów dotyczących CCP na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (2), istniejących planów naprawy i zbiorów przepisów dla CCP oraz obowiązujących instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/23.

(7)

Aby rzeczoznawca mógł skutecznie przeprowadzić wycenę, należy również zapewnić, aby do celów jej przeprowadzenia dysponował on wystarczającymi zasobami ludzkimi i technicznymi lub miał do nich dostęp.

(8)

W celu zapewnienia niezależności i uniknięcia nadmiernej ingerencji w wykonywanie obowiązków rzeczoznawcy powinien on być w stanie skutecznie przeprowadzić wycenę bez nadmiernego polegania na którymkolwiek z właściwych organów publicznych, w tym organie ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, ani na CCP. Udzielanie instrukcji lub wskazówek koniecznych do przeprowadzenia wyceny, na przykład w odniesieniu do metodyki w dziedzinie wyceny zapewnianej na podstawie prawodawstwa unijnego w celach związanych z restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, nie powinno być jednak postrzegane jako nadmierne poleganie na nich, jeżeli takie polecenia lub wskazówki uważa się za niezbędne do wspierania przeprowadzania wyceny. Ponadto nie należy ograniczać zapewniania wsparcia, takiego jak dostarczanie przez CCP stanowiącego podmiot systemów, sprawozdań finansowych, sprawozdań regulacyjnych, danych rynkowych, innych dokumentów lub innego rodzaju wsparcia na rzecz rzeczoznawcy, jeżeli w ocenie organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jest to uważane za konieczne w celu wsparcia przeprowadzenia wyceny. Zgodnie z wszelkimi procedurami, jakie potencjalnie mogły zostać wprowadzone, zapewnianie instrukcji, wytycznych i innych form wsparcia powinno zostać uzgodnione w poszczególnych przypadkach lub łącznie.

(9)

Niezależność może być zagrożona, gdy wycena jest przeprowadzana przez osobę zatrudnioną przez jakikolwiek właściwy organ publiczny, w tym organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, oraz CCP lub powiązaną z tym organem i CCP, nawet w przypadkach, gdy ustanowiono pełną odrębność organizacyjną osoby prawnej. Konieczne jest zatem zapewnienie, aby rzeczoznawca nie był pracownikiem ani wykonawcą jakiegokolwiek właściwego organu publicznego, w tym organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, ani CCP, ani nie należał do tej samej grupy spółek co CCP.

(10)

W celu zapewnienia dostępności wystarczającej liczby osób, które byłyby gotowe pełnić funkcję rzeczoznawcy w chwili rozpoczęcia procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinien prowadzić wstępny wykaz potencjalnych rzeczoznawców i regularnie go weryfikować.

(11)

W art. 24 rozporządzenia (UE) 2021/23 wyróżnia się dwa rodzaje wyceny w trakcie procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji CCP: wstępną wycenę, polegającą na oszacowaniu, czy spełnione zostały warunki uruchomienia procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, oraz drugą wycenę, która stanowi podstawę decyzji organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji o zastosowaniu co najmniej jednego instrumentu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Do celów wstępnej wyceny przy określaniu, czy spełnione zostały warunki uruchomienia procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, należy zapewnić, by przeprowadzona została uczciwa, ostrożna i realistyczna wycena aktywów i zobowiązań CCP. Do celów drugiej wyceny, będącej podstawą decyzji o działaniach w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, ważne jest zapewnienie, by wycena aktywów i zobowiązań CCP była oparta na uczciwych, ostrożnych i realistycznych założeniach.

(12)

W celu dokładnego odzwierciedlenia sytuacji CCP i dominujących warunków rynkowych wyceny określone w rozporządzeniu (UE) 2021/23 należy przeprowadzić jak najbliżej daty przyjęcia decyzji o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

(13)

W celu skutecznego i efektywnego przeprowadzenia wycen określonych w rozporządzeniu (UE) 2021/23 rzeczoznawca powinien mieć dostęp do wszelkich odpowiednich źródeł informacji i wiedzy specjalistycznej, takich jak wewnętrzne rejestry, systemy i modele CCP. Rzeczoznawca powinien również wykorzystywać informacje przekazane bezpośrednio przez personel, kierownictwo i biegłych rewidentów CCP, a także, w stosownych przypadkach, publicznie dostępne informacje dotyczące struktury rynku.

(14)

Jeżeli CCP należy do grupy, biorąc pod uwagę, że uzgodnienia umowne dotyczące wewnątrzgrupowych mechanizmów wsparcia mogą zapewnić dodatkowe wsparcie finansowe dla CCP objętego restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją i wpłynąć na jej strategię, rzeczoznawca powinien rozważyć wpływ tych umów, jeżeli jest prawdopodobne, że mechanizmy te zostaną wprowadzone w życie. Rzeczoznawca powinien rozważyć inne formalne lub nieformalne uzgodnienia dotyczące wewnątrzgrupowych mechanizmów wsparcia, jeżeli jest prawdopodobne, że pozostaną one w mocy w trudnych warunkach finansowych lub w ramach procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Podobnie rzeczoznawca powinien starannie rozważyć ryzyko, że zasoby finansowe CCP mogłyby zostać wykorzystane do pokrycia strat innych podmiotów powiązanych, gdyż mogłoby to dodatkowo prowadzić do obniżenia wartości aktywów CCP.

(15)

Ponieważ uzgodnienia interoperacyjne skutkują współzależnościami finansowymi mogącymi wpłynąć na wycenę, w przypadku gdy CCP dokonał uzgodnień interoperacyjnych z innymi CCP z Unii, rzeczoznawca powinien uwzględnić wszystkie ustalenia umowne związane z uzgodnieniem interoperacyjnym, w tym przypadki, w których zamknięcie obsługi powiązania może odbić się na płynności CCP.

(16)

Ponieważ celem procesu wyceny jest umotywowanie decyzji podejmowanych przez organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przed rozpoczęciem restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz w przypadku realizacji jej strategii, rzeczoznawca powinien przedkładać sprawozdania temu organowi. Rzeczoznawca powinien zatem podsumować założenia, metodykę i wyniki wyceny w sprawozdaniu dla organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Sprawozdanie to powinno zawierać wszelkie informacje, które uznaje się za istotne, aby wesprzeć organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

(17)

W celu zapewnienia uczciwej, ostrożnej i realistycznej wyceny rzeczoznawca powinien ocenić wpływ każdego działania w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, które prawdopodobnie podejmie organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, na wycenę, a w razie potrzeby rzeczoznawca powinien skonsultować się z tym organem, aby uwzględnić te działania. Ponadto rzeczoznawca powinien mieć możliwość skonsultowania się z organem ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w celu określenia zakresu rozważanych działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W razie potrzeby rzeczoznawca powinien być w stanie przedstawić odrębne wyceny, które odzwierciedlają wpływ wystarczająco różnorodnego zakresu działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

(18)

Z tych samych powodów wyceny na potrzeby określenia przez właściwy organ lub organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, czy spełnione zostały warunki uruchomienia procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, powinny być zgodne z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości i ramami ostrożnościowymi. Rzeczoznawca powinien jednak móc odstąpić od założeń przyjętych przez kierownictwo CCP, zgodnie z którymi sprawozdania finansowe są sporządzane w takim zakresie, w jakim takie odstępstwo jest zgodne z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości i ramami ostrożnościowymi.

(19)

Należy mieć wdrożone zasady zapewniające, by wycenę na potrzeby podejmowania decyzji o wyborze działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji były uczciwe, ostrożne i realistyczne, tak aby wszystkie straty zostały w pełni ujęte w momencie zastosowania instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Należy dokonać wyboru najbardziej odpowiedniej zasady wyceny dla konkretnych działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji rozważanych przez organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

(20)

Wyceny na potrzeby podjęcia decyzji o wyborze i formie działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny stanowić szacunki wartości ekonomicznej CCP, a nie jego wartości księgowej. W wycenach należy wziąć pod uwagę wartość bieżącą przepływów pieniężnych, których CCP może zasadnie oczekiwać, nawet jeśli wymaga to odstąpienia od standardów rachunkowości lub ram ostrożnej wyceny. W takich wycenach należy także uwzględnić fakt, że w wyniku zachowania aktywów mogą powstać przepływy pieniężne, jednak należy wziąć pod uwagę potencjalny wpływ restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na przyszłe przepływy pieniężne. Alternatywnie, w przypadku gdy CCP nie posiada zdolności do zachowania aktywów bądź ich zbycie zostanie uznane za niezbędne lub właściwe do osiągnięcia celów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, wycena powinna odzwierciedlać fakt, że te przepływy pieniężne mogą powstać w wyniku zbycia aktywów, zobowiązań lub linii biznesowych, oszacowanych w danym okresie zbycia.

(21)

Wartość zbycia należy zasadniczo rozumieć jako równowartość obserwowalnej ceny rynkowej, którą można uzyskać na rynku dla danego składnika aktywów lub grupy aktywów i może uwzględniać dyskonto, które jest odpowiednie w świetle kwoty aktywów podlegających przeniesieniu. W stosownych przypadkach rzeczoznawca powinien jednak być w stanie – uwzględniając działania, jakie zostaną podjęte w ramach programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji – ustalić wartość zbycia poprzez zastosowanie dyskonta do takiej obserwowalnej ceny rynkowej z tytułu potencjalnej przyspieszonej sprzedaży. Jeżeli brak jest płynnego rynku na aktywa, wartość zbycia należy określić poprzez odniesienie, stosownie do przypadku, do obserwowalnych cen na rynkach, na których podobne aktywa są przedmiotem obrotu, lub do modeli obliczeniowych z zastosowaniem obserwowalnych parametrów rynkowych z dyskontami dla odzwierciedlenia braku płynności. W przypadku gdy rozważane jest zastosowanie instrumentu zbycia działalności lub instrumentu CCP pomostowego, powinno być możliwe uwzględnienie uzasadnionych oczekiwań co do wartości koncesji przy określaniu wartości zbycia.

(22)

W celu zapewnienia spójności między oszacowaniem zakładanego sposobu, w jaki miałyby być potraktowane poszczególne kategorie akcjonariuszy i wierzycieli, gdyby dana instytucja lub dany podmiot zostały objęte standardowym postępowaniem upadłościowym, wymaganym na podstawie art. 25 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2021/23, a wyceną dokonaną po restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 61 tego rozporządzenia ważne jest, aby rzeczoznawca stosował, w stosownych przypadkach, kryteria określone dla tej drugiej wyceny.

(23)

Wycena wstępna na podstawie art. 26 rozporządzenia (UE) 2021/23, która stanowi podstawę decyzji w sprawie podjęcia odpowiedniego działania w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, powinna obejmować bufor stanowiący orientacyjną kwotę dodatkowych strat. Bufor ten powinien być oparty na uczciwych, ostrożnych i realistycznych szacunkach tych dodatkowych strat. Decyzje i założenia na potrzeby obliczenia buforu powinny zostać w pełni objaśnione i uzasadnione w sprawozdaniu z wyceny.

(24)

Bufor nie powinien wpływać na ocenę, której ma dokonać organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w tym na to, czy spełnione są warunki uruchomienia procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji określone w art. 22 rozporządzenia (UE) 2021/23, jak również na podjęcie świadomej decyzji w sprawie odpowiednich działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, które należy podjąć.

(25)

Wycenę na podstawie art. 61 rozporządzenia (UE) 2021/23 przeprowadza rzeczoznawca spełniający warunki określone w art. 25 tego rozporządzenia, możliwie jak najszybciej po przeprowadzeniu działania lub działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, nawet jeśli dokonanie tej wyceny może być czasochłonne. Podstawą tej wyceny powinny być dostępne informacje istotne w dniu, w którym przyjęta zostaje decyzja o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji CCP, tak aby odpowiednio odzwierciedlić szczególne okoliczności, takie jak zaburzenia na rynku, występujące na dzień przyjęcia tej decyzji. Informacje uzyskane po dacie przyjęcia decyzji o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny być wykorzystywane jedynie wtedy, gdyby według uzasadnionych oczekiwań mogły być znane w tym dniu.

(26)

W celu zapewnienia kompleksowej i wiarygodnej wyceny rzeczoznawca powinien mieć dostęp do wszelkich odpowiednich dokumentów prawnych, w tym wykazu wszystkich możliwych do zidentyfikowania aktywów, roszczeń, aktywów warunkowych i roszczeń warunkowych wobec podmiotu, sklasyfikowanych według kolejności ich zaspokajania w ramach standardowego postępowania upadłościowego. Rzeczoznawca powinien mieć możliwość zawierania uzgodnień w celu uzyskania specjalistycznej opinii lub ekspertyzy wymaganej w danych okolicznościach.

(27)

W celu określenia sposobu, w jaki potraktowano by akcjonariuszy, członków rozliczających i innych wierzycieli, gdyby CCP został zlikwidowany w ramach standardowego postępowania upadłościowego, rzeczoznawca powinien ocenić zdyskontowaną kwotę oczekiwanych przepływów pieniężnych, które każdy akcjonariusz, członek rozliczający i inny wierzyciel otrzymałby w ramach takiego postępowania, w następstwie pełnego zastosowania stosownych zobowiązań umownych i innych uzgodnień zawartych w zasadach operacyjnych danego CCP. Rzeczoznawca powinien pominąć ewentualne udzielenie CCP nadzwyczajnego publicznego wsparcia finansowego lub wsparcia płynnościowego udzielanego przez bank centralny na niestandardowych warunkach dotyczących zabezpieczenia, terminu i stóp procentowych.

(28)

Rzeczoznawca powinien również uwzględnić uzasadnione ekonomicznie szacunki bezpośrednich kosztów odtworzenia poniesionych przez członków rozliczających w ramach standardowego postępowania upadłościowego. Koszty te powinny obejmować koszty poniesione przy zastępowaniu transakcji z udziałem CCP rozpoczętych przed wystąpieniem niewypłacalności, w tym koszty kredytu, płynności i transakcji, a także koszty operacyjne związane z nowymi powiązaniami z innym kontrahentem oraz wszelkie istotne koszty finansowania nowych wymogów dotyczących zabezpieczenia związanych z tymi transakcjami.

(29)

Przepisy zawarte w niniejszym rozporządzeniu są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ odnoszą się do okoliczności i metodyki wyceny aktywów i zobowiązań w kontekście restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji CCP. Aby zapewnić spójność między wspomnianymi przepisami, które powinny wejść w życie jednocześnie, oraz w celu ułatwienia procesu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, konieczne jest, by CCP, członkowie rozliczający, ich klienci, organy i uczestnicy rynku, w tym inwestorzy niebędący rezydentami UE, mieli całościowy wgląd w ich obowiązki i prawa oraz sprawny dostęp do tych obowiązków i praw. Należy zatem ustanowić odnośne regulacyjne standardy techniczne wymagane na mocy art. 25 ust. 6, art. 26 ust. 4 i art. 61 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2021/23 w jednym rozporządzeniu.

(30)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(31)

Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, które stanowią podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych z nim kosztów i korzyści oraz zwrócił się o wydanie opinii do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (3),

(1)

17 listopada 2021 r. Komisja przyjęła rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/2011 (2) („rozporządzenie pierwotne”) nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz przewodów światłowodowych („produkt objęty dochodzeniem”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („Chiny” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”). Pierwotnie nałożone ostateczne cło antydumpingowe wynosiło 19,7–44 % („pierwotnie nałożone cło”).

(2)

Produkt objęty dochodzeniem podlega również ostatecznemu cłu wyrównawczemu wynoszącemu 5,1–10,3 %, które nałożono rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2022/72 (3) sprostowanym rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2022/469 (4).Cło wyrównawcze nie jest jednak przedmiotem niniejszego ponownego dochodzenia. Po nałożeniu na produkt objęty dochodzeniem ostatecznego cła wyrównawczego w celu uniknięcia skompensowania skutków subsydiowania dwukrotnie zmniejszono ostateczne cło antydumpingowe do 14,6–33,7 %.

(3)

Komisja otrzymała wniosek o wszczęcie ponownego dochodzenia w sprawie absorpcji środków antydumpingowych obowiązujących w odniesieniu do przywozu produktu objętego dochodzeniem, zgodnie z art. 12 rozporządzenia podstawowego.

(4)

Wniosek został złożony 28 października 2022 r. przez Europacable („wnioskodawca”) w imieniu producentów unijnych. Wnioskodawca reprezentuje ponad 25 % całkowitej unijnej produkcji przewodów światłowodowych.

(5)

Wnioskodawca przedstawił wystarczające dowody wskazujące, że po okresie objętym pierwotnym dochodzeniem chińskie ceny eksportowe zmniejszyły się oraz że ich obniżenie zakłóciło zamierzone skutki naprawcze wprowadzonych środków antydumpingowych. Dowody przedstawione we wniosku wskazywały na to, że zmniejszenia cen eksportowych nie można uzasadnić spadkiem ceny głównego surowca lub innych kosztów ani zmianą asortymentu produktów.

(6)

8 grudnia 2022 r. zawiadomieniem opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej („zawiadomienie o wznowieniu dochodzenia”) Komisja poinformowała o wznowieniu dochodzenia antydumpingowego (5).

(7)

Ponowne dochodzenie dotyczyło obecnie obowiązujących ceł antydumpingowych, jak określono w art. 1 ust. 2 zmienionego i sprostowanego rozporządzenia pierwotnego.

(8)

W zawiadomieniu o wznowieniu dochodzenia Komisja wezwała zainteresowane strony do udziału w ponownym dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawcę, producentów eksportujących i importerów, o których wiadomo, że są zainteresowani, oraz władze państwa, którego dotyczy postępowanie, o wszczęciu ponownego dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(9)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(10)

Aby podjąć decyzję, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, i ewentualnie dokonać odpowiedniego doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w Chinach o udzielenie Komisji informacji określonych w zawiadomieniu o wznowieniu dochodzenia. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w ponownym dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(11)

Wymagane informacje i zgodę na włączenie do próby otrzymano od jedenastu producentów eksportujących z Chin. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dobrała próbę dwóch grup producentów eksportujących, opierając się na największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Próbą objęto dwie grupy producentów eksportujących: FiberHome Telecommunication Technologies Co., Ltd. i przedsiębiorstwa powiązane („grupa FTT”) oraz Jiangsu Zhongtian Technology Co., Ltd. i przedsiębiorstwa powiązane („grupa ZTT”). Objęci próbą producenci eksportujący odpowiadali za 58 % łącznej szacunkowej wielkości wywozu przewodów światłowodowych z Chin do Unii w okresie objętym dochodzeniem w sprawie absorpcji (od 1 października 2021 r. do 30 września 2022 r.). Dobrana próba była identyczna jak ta dobrana w dochodzeniu, w wyniku którego wprowadzono pierwotnie nałożone cło („pierwotne dochodzenie”).

(12)

Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie. Nie otrzymano żadnych uwag, w związku z czym próba została zatwierdzona.

(13)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wznowieniu dochodzenia.

(14)

Wymagane informacje i zgodę na włączenie do próby otrzymano od dwóch przedsiębiorstw (Cable 77 Danmark Aps i Connect Com GmbH). Po przeanalizowaniu informacji dostarczonych przez te przedsiębiorstwa na potrzeby kontroli wyrywkowej Komisja uznała, że przeprowadzenie takiej kontroli nie jest konieczne, i zwróciła się do obu przedsiębiorstw współpracujących o przesłanie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu dla importerów niepowiązanych.

(15)

Komisja przesłała kwestionariusze do objętych próbą grup producentów eksportujących oraz przedsiębiorstw, które przedstawiły informacje, o które zwrócono się do importerów niepowiązanych. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie w dniu wszczęcia dochodzenia (6).

(16)

Jedno ze wspomnianych przedsiębiorstw, Cable 77 Danmark Aps (Dania), importer niepowiązany, przesłało niekompletną odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu. Komisja przesłała pismo w sprawie uzupełnienia braków, w którym wezwała do przekazania dodatkowych informacji. Przedsiębiorstwo nie udzieliło jednak odpowiedzi. Drugie przedsiębiorstwo, Connect Com GmbH (Niemcy), poinformowało Komisję, że w okresie objętym dochodzeniem w sprawie absorpcji nie prowadziło przywozu produktu objętego dochodzeniem z Chin, lecz kupowało go od przedsiębiorstw mających siedzibę w Unii. W związku z tym, w kontekście niniejszego ponownego dochodzenia, Komisja nie uznała tego przedsiębiorstwa za importera niepowiązanego w rozumieniu rozporządzenia podstawowego. W związku z tym Komisja nie zweryfikowała informacji przedstawionych przez te dwa przedsiębiorstwa i nie wykorzystała wspomnianych informacji w toku niniejszego ponownego dochodzenia.

(17)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała lub poddała kontroli krzyżowej wszelkie informacje uznane za niezbędne do przeprowadzenia ponownego dochodzenia, jakich udzielili objęci próbą producenci eksportujący. Z uwagi na wybuch pandemii COVID-19 Komisja nie mogła przeprowadzić wizyt kontrolnych na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego w lokalach przedsiębiorstw FiberHome Telecommunication Technologies Co., Ltd. i Nanjing Wasin Fujikura Optical Communication Ltd. (należących do grupy FTT) oraz w lokalach Jiangsu Zhongtian Technology Co., Ltd., Zhongtian Power Optical Cable Co., Ltd., ZTT International Limited i ZTT Europe GmbH (należących do grupy ZTT). Zamiast nich Komisja przeprowadziła za pośrednictwem wideokonferencji zdalne kontrole krzyżowe informacji udzielonych przez te przedsiębiorstwa zgodnie z zawiadomieniem w sprawie skutków, jakie pojawienie się COVID-19 ma na dochodzenia antydumpingowe i antysubsydyjne (7).

(18)

Komisja przeprowadziła ponadto wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego w lokalach następujących powiązanych importerów w Unii należących do grupy FTT:

(19)

Okres objęty ponownym dochodzeniem w sprawie absorpcji („OPDA”) trwał od 1 października 2021 r. do 30 września 2022 r. Okres objęty pierwotnym dochodzeniem („OPD”) trwał od 1 lipca 2019 r. do 30 czerwca 2020 r.

(20)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące wniosku i wszczęcia dochodzenia od Connect Com GmbH („Connect Com”), importera niepowiązanego, który współpracował w toku pierwotnego dochodzenia.

(21)

Przedsiębiorstwo Connect Com twierdziło, że zastosowanie średniej ceny za kilometr przewodów nie stanowiło istotnego wskaźnika pozwalającego sprawdzić, czy doszło do absorpcji ceł antydumpingowych, ponieważ cena za kilometr przewodów z większą liczbą włókien była wyższa niż w przypadku przewodów z niewielką liczbą włókien. Connect Com argumentowało, że spadek średniej ceny za kilometr przewodów wynikał ze zmiany asortymentu produktów sprzedawanych przed nałożeniem ceł antydumpingowych i po ich nałożeniu.

(22)

Komisja przypomniała, że wnioskodawca powoływał się na ceny importowe z bazy danych TARIC Eurostatu w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem, co stanowi powszechną praktykę, dane statystyczne są gromadzone na podstawie opisu produktu ogółem, a nie poszczególnych rodzajów produktu. Komisja uznała to za wystarczającą podstawę wszczęcia ponownego dochodzenia. Zwrócono ponadto uwagę, że Connect Com nie przedłożyło żadnych dowodów świadczących o tym, że zmniejszenie ceny importowej wynikało ze zmiany asortymentu produktów. W toku ponownego dochodzenia Komisja zebrała bardziej szczegółowe dane na poziomie rodzaju produktu w oparciu o numer kontrolny produktu („PCN”) i była w stanie porównać ceny tych samych rodzajów produktów, jak wyjaśniono w motywie 40. W związku z tym argument ten odrzucono.

(23)

Connect Com twierdziło również, że jednostka miary „kg” lub „tona” nie jest często stosowana w sektorze wykorzystującym przewody. Powszechnie stosowanymi jednostkami miary przewodów są metry lub kilometry.

(24)

Komisja zwróciła uwagę, że podobnie jak w przypadku wszystkich innych produktów w bazie danych TARIC Eurostatu, wielkości przywozu produktu objętego dochodzeniem są przedstawione w kilometrach przewodów, a oprócz tego także w tonach/kg. We wniosku wnioskodawcy podano (istotne) wielkości przywozu w obu tych jednostkach oraz istotną cenę za każdą z tych jednostek. W związku z tym argument ten odrzucono.

(25)

Connect Com twierdziło, że badanie cen wyłącznie do końca pierwszej połowy 2022 r., jak wskazano we wniosku, doprowadziło do zniekształconego wyniku, ponieważ ceny wzrosły ponownie w czerwcu 2022 r. oraz oczekiwano ich dalszego wzrostu w drugiej połowie 2022 r.

(26)

Komisja przypomniała, że biorąc pod uwagę datę złożenia wniosku, okres zastosowany we wniosku w celu wykazania tendencji, kończący się 30 czerwca 2022 r., był najbardziej aktualnym okresem, w odniesieniu do którego w chwili składania wniosku dla wnioskodawcy dostępny był cały zestaw danych. Ponadto w toku ponownego dochodzenia Komisja oceniła ceny obowiązujące do zakończenia OPDA, tj. do 30 września 2022 r. Wynika z tego, że OPDA częściowo pokrywa się z okresem, w którym zdaniem Connect Com nastąpił wzrost cen. W związku z tym argument ten odrzucono.

(27)

Connect Com zakwestionowało również związek przyczynowy między domniemanym spadkiem cen a nałożeniem ceł. Przedsiębiorstwo to twierdziło, że radykalne obniżenie cen nastąpiło już w okresie od sierpnia 2021 r. do września 2021 r., przed nałożeniem ceł, oraz że późniejszy spadek ceny z 10 EUR w grudniu 2021 r. do 7 EUR w czerwcu 2022 r. nie był już znaczący oraz nie był związany z wprowadzeniem środków.

(28)

Zgodnie z art. 12 rozporządzenia podstawowego, jeżeli istnieją wystarczające dowody potwierdzające absorpcję ceł, pierwotne dochodzenie może zostać wznowione na wniosek dowolnej zainteresowanej strony. Komisja oceniła dowody przedstawione przez wnioskodawcę wskazujące, że po okresie objętym pierwotnym dochodzeniem chińskie ceny eksportowe zmniejszyły się. Z uwagi na te informacje Komisja podjęła decyzję o wszczęciu ponownego dochodzenia w sprawie absorpcji. Co więcej, art. 12 ust. 2 rozporządzenia podstawowego umożliwia Komisji rozważenie dowodów na zmniejszenie cen po OPD i przed nałożeniem ceł, jak w przypadku zmniejszenia cen omawianego przez Connect Com. W związku z tym argument przedstawiony przez Connect Com odrzucono.

(29)

1 czerwca 2023 r. Komisja ujawniła istotne fakty i ustalenia, na podstawie których zamierzała zmienić ostateczne cło antydumpingowe na przywóz przewodów światłowodowych pochodzących z Chin. Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi dotyczące ujawnionych faktów i ustaleń. Komisja otrzymała uwagi od grupy FTT, grupy ZTT i przedsiębiorstwa Twentsche (Nanjing) Fibre Optics Ltd. („TFO”).

(30)

Przedsiębiorstwo TFO, nieobjęty próbą współpracujący producent eksportujący, twierdziło, że zignorowano jego wniosek o indywidualne badanie. Co więcej, TFO twierdziło, że należy w 100 % do niderlandzkiego przedsiębiorstwa TKH Group NV i sprzedaje przewody światłowodowe w normalnych warunkach konkurencji swoim spółkom zależnym w Unii. Twierdziło również, że w okresie między OPD a OPDA ceny się nie zmieniły. Nie zgodziło się ponadto z oceną Komisji dotyczącą cła antydumpingowego mającą zastosowanie do tego przedsiębiorstwa i będącą wynikiem dochodzenia w sprawie absorpcji.

(31)

Komisja zwraca uwagę, że TFO wnioskowało o indywidualne badanie w pierwotnym dochodzeniu. Podczas pierwotnego dochodzenia jego wniosek o indywidualne badanie został odrzucony, jak wyjaśniono w motywie 40 rozporządzenia pierwotnego. W związku z tym cło mające zastosowanie do TFO było tożsame z cłem nałożonym na nieobjęte próbą przedsiębiorstwa współpracujące, jak wyjaśniono w motywach 397 i 565 rozporządzenia pierwotnego. W przedmiotowym dochodzeniu Komisja obliczyła margines dumpingu nieobjętych próbą przedsiębiorstw współpracujących w OPDA, jak wyjaśniono w motywie 85 niniejszego rozporządzenia. Cło mające zastosowanie do nieobjętych próbą przedsiębiorstw współpracujących ustalone w pierwotnym dochodzeniu zwiększono, jak wyjaśniono w motywie 99 niniejszego rozporządzenia.

(32)

W odniesieniu do udziałów TFO Komisja zauważyła, że TFO jest producentem eksportującym z siedzibą w Chinach, który dokonuje wywozu do Unii i podlega cłu antydumpingowemu dla nieobjętych próbą przedsiębiorstw współpracujących. To, że TFO należy do innego przedsiębiorstwa z siedzibą w Unii, nie wpływa na to ustalenie ani na możliwość stosowania odpowiedniej stawki cła. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(33)

Po ostatecznym ujawnieniu zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie swoich argumentów. Nie złożono żadnego wniosku o posiedzenie wyjaśniające.

(34)

26 czerwca 2023 r. Komisja przedstawiła zainteresowanym stronom dodatkowe ostateczne ujawnienie, na podstawie którego zamierzała zmienić ostateczne cło antydumpingowe na przywóz przewodów światłowodowych pochodzących z Chin. Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi do dodatkowego ujawnienia. Komisja otrzymała uwagi od grupy FTT i grupy ZTT.

(35)

Produktem objętym dochodzeniem są przewody światłowodowe jednomodowe, złożone z jednego lub wielu indywidualnie osłoniętych włókien, w obudowie ochronnej, nawet połączone z przewodnikami prądu elektrycznego, pochodzące z Chin, objęte obecnie kodem CN ex 8544 70 00 (kod TARIC 8544700010).

(36)

Wyłączone są następujące produkty:

(37)

Przewody światłowodowe są stosowane jako optyczne medium transmisyjne w dalekosiężnych, miejskich i dostępowych sieciach telekomunikacyjnych.

(38)

Ponowne dochodzenie w sprawie absorpcji wszczęte na podstawie art. 12 rozporządzenia podstawowego ma na celu ustalenie, czy ceny eksportowe się zmniejszyły, pozostały bez zmian, czy też nastąpiły niewystarczające zmiany cen odsprzedaży lub kolejnych cen sprzedaży produktu objętego dochodzeniem w Unii od OPD. Następnie, jeżeli zostanie stwierdzone, że środek powinien był prowadzić do zmian takich cen, wówczas, w celu usunięcia szkody poprzednio ustalonej zgodnie z art. 3 rozporządzenia podstawowego, ceny eksportowe zostaną ponownie ocenione zgodnie z art. 2 rozporządzenia podstawowego, a marginesy dumpingu zostaną ponownie obliczone w celu uwzględnienia ponownie ocenionych cen eksportowych.

(39)

Aby określić, czy ceny eksportowe się zmniejszyły, Komisja ustaliła najpierw w odniesieniu do każdego objętego próbą producenta eksportującego ceny eksportowe kosztu, ubezpieczenia, frachtu („CIF”) na granicy celnej Unii w trakcie OPDA oraz porównała te ceny z odpowiednimi cenami eksportowymi CIF określonymi w trakcie pierwotnego dochodzenia w odniesieniu do OPD.

(40)

Następnie Komisja porównała w odniesieniu do każdego objętego próbą producenta eksportującego ceny rodzajów produktów sprzedawanych w OPDA z cenami tych samych rodzajów produktów sprzedawanych w OPD oraz obliczyła dla nich średnią ważoną różnicę cen. Nie wszystkie rodzaje produktów sprzedawanych w trakcie OPDA sprzedawano również w trakcie OPD. Aby zapewnić wystarczający poziom porównywalności, Komisja porównała ceny najczęściej sprzedawanych „niedopasowanych” rodzajów produktów w OPDA z cenami najbardziej zbliżonych rodzajów produktów sprzedawanych w OPD, jeśli były one dostępne.

(41)

W wyniku powyższego porównania dokonanego w odniesieniu do dwóch objętych próbą grup producentów eksportujących określono spadek średniej ważonej ceny eksportowej wynoszący 50,5 % w przypadku grupy FTT oraz 13,2 % w przypadku grupy ZTT.

(42)

W odniesieniu do argumentu Connect Com przedstawionego w motywie 21 w toku dochodzenia wykazano, że jedna objęta próbą grupa producentów eksportujących dokonywała wywozu tych samych PCN w OPDA co w OPD, natomiast drugi objęty próbą producent eksportujący sprzedawał również inne PCN w OPDA w porównaniu z OPD. W toku dochodzenia wykazano także zmniejszenie cen za PCN mające swój odpowiednik. W związku z tym argument ten odrzucono.

(43)

Ponieważ nastąpił spadek cen eksportowych, co jest wymogiem przewidzianym w art. 12 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Komisja ponownie obliczyła marginesy dumpingu objętych próbą producentów eksportujących zgodnie z art. 2 rozporządzenia podstawowego.

(44)

Grupa ZTT twierdziła, że ZTT Europe GmbH („ZTT Europe”), powiązany z nią importer mający siedzibę w Unii, nabył wszystkie produkty objęte dochodzeniem odsprzedane w trakcie OPDA przed nałożeniem cła antydumpingowego (co oznacza, że cała odsprzedaż przez ZTT Europe produktu objętego dochodzeniem w OPDA nie podlegała cłu antydumpingowemu), a zatem Komisja nie powinna uwzględniać sprzedaży ZTT Europe w swojej ocenie w toku niniejszego ponownego dochodzenia.

(45)

Komisja zauważyła, że zgodnie z art. 12 ust. 2 rozporządzenia podstawowego powinna ocenić zmianę cen, która nastąpiła po OPD oraz przed wprowadzeniem albo po wprowadzeniu środków. W związku z tym twierdzenie to zostało odrzucone, z wyjątkiem dokonanej przez ZTT Europe sprzedaży produktu objętego dochodzeniem nabytego przed OPD lub w trakcie OPD, której Komisja faktycznie nie uwzględniła w swojej ocenie.

(46)

Connect Com stwierdziło, że nie przedstawiono zrozumiałego wyjaśnienia, dlaczego poszczególni importerzy powinni byli zgłaszać przywóz w kilometrach włókien, a nie w kilometrach przewodów.

(47)

W kwestionariuszach Komisja zwróciła się do obu producentów eksportujących i importerów o przedstawienie danych w kilometrach przewodów i w kilometrach włókien, tak jak to miało miejsce w pierwotnym dochodzeniu. Wszystkie obliczenia przeprowadzono jednak w kilometrach przewodów.

(48)

W uwagach dotyczących ostatecznego ujawnienia grupa ZTT twierdziła, że na potrzeby ustalenia, czy ceny eksportowe się zmniejszyły, Komisja powinna brać pod uwagę tylko te rodzaje produktów, które były również sprzedawane w OPD. Grupa ZTT argumentowała, że metoda Komisji polegająca na porównywaniu poziomu cen najbardziej zbliżonych rodzajów produktów przyniosła zniekształcony wynik, ponieważ niewielka zmiana w specyfikacji technicznej struktury PCN może prowadzić do znacznych różnic w kosztach i cenach.

(49)

Komisja uznała, że bardziej stosowne będzie ustalenie porównań cen eksportowych w odniesieniu do większości rodzajów produktów sprzedawanych w OPDA, co pozwoli uzyskać dokładniejszy obraz zmian cen między OPD a OPDA. Komisja zauważyła jednak, że nawet gdyby porównanie cen opierało się tylko na PCN mających swój odpowiednik, i tak stwierdzono by zmniejszenie cen o 20,6 %. W związku z tym twierdzenie to zostało odrzucone.

(50)

W uwagach dotyczących ujawnienia grupa ZTT stwierdziła, że Komisja nie wyjaśniła w odpowiedni sposób metody zastosowanej w celu zidentyfikowania najbardziej zbliżonych rodzajów produktów ani powodów, dla których uznano, że przypominają one rodzaje produktów niemające swojego odpowiednika, sprzedawane w OPDA, w przypadku braku których Komisja mogłaby porównać ceny bardzo różnych rodzajów produktu, co nie odzwierciedlałoby dokładnie zmian cen. ZTT powtórzyło ten argument w uwagach do dodatkowego ostatecznego ujawnienia.

(51)

Komisja zauważyła, że w przedstawionym ZTT ostatecznym ujawnieniu zidentyfikowano już najbardziej zbliżone PCN wykorzystane przez Komisję. Na podstawie takiego ujawnienia ZTT mogło wyjaśnić, dlaczego wybór każdego z bardzo zbliżonych PCN był niewłaściwy ze względu na właściwości fizyczne lub inne elementy, a tym samym mógł prowadzić do zniekształconych wyników. ZTT nie przedstawiło jednak żadnych dowodów ani konkretnych argumentów na poparcie swojego twierdzenia, że metoda zastosowana przez Komisję może prowadzić do zniekształcenia wyników tego porównania cen. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(52)

Grupa ZTT twierdziła ponadto, że przy ustalaniu, czy ceny eksportowe się zmniejszyły, Komisja niw uwzględniła wpływu różnicy w asortymencie produktów sprzedawanych pod względem ceny i ilości w OPDA w porównaniu z produktem sprzedawanym w OPD. Grupa ZTT twierdziła, że w celu uwzględnienia asortymentu produktów Komisja powinna: 1) obliczyć wagę każdego rodzaju produktu w łącznej wartości wywozu w OPDA, a następnie pomnożyć tę wagę przez współczynnik różnicy w cenie albo 2) pomnożyć różnicę w cenie w odniesieniu do każdego rodzaju produktu przez ilość tego rodzaju produktu sprzedaną w OPDA. Zdaniem grupy ZTT przy zastosowaniu tej metody stwierdzono by ogólne zwiększenie ceny eksportowej. Grupa ZTT twierdziła również, że w OPDA sprzedała więcej przewodów z mniejszą liczbą włókien, które były tańsze niż przewody z większą liczbą włókien. Grupa ZTT nie doprecyzowała jednak, czym są przewody „z mniejszą liczbą włókien” i przewody „z większą liczbą włókien”. Na tej podstawie grupa ZTT stwierdziła, że większość rodzajów produktów sprzedawanych w OPDA stanowiły produkty o niskich cenach, podczas gdy w OPD sprzedawano więcej produktów o wyższych cenach, a zatem proste porównanie średniego ważonego poziomu cen w podziale na rodzaj produktu w każdym okresie skutkowałoby zniekształconym obrazem sytuacji.

(53)

Komisja zauważyła, że waga przewodów o mniejszej liczbie włókien (tj. do sześciu włókien) stanowiła [45–56 %] całkowitej wielkości sprzedaży w OPD w porównaniu z [43–54 %] w OPDA. Dlatego też przewody te stanowiły mniejszą część sprzedaży w OPDA w porównaniu z OPD – w przeciwieństwie do tego, co twierdziła grupa ZTT. Jeśli wziąć pod uwagę przewody do ośmiu włókien, stanowiły one [47–60 %] sprzedaży w OPD w porównaniu z [48–61 %] w OPDA, a więc ich udział był podobny w obu okresach i miał nieznaczny wpływ na średnie ceny tego rodzaju produktów.

(54)

Ponadto, w przeciwieństwie do tego, co twierdziła grupa ZTT, dwie metody zaproponowane przez grupę ZTT w celu uwzględnienia różnicy w asortymencie produktów pod względem wartości i ilości między OPD a OPDA w rzeczywistości nie odnoszą się do różnicy w asortymencie produktów między OPD a OPDA, ponieważ w obu metodach uwzględnia się jedynie asortyment produktów w OPDA. Co więcej, w pierwszej metodzie waży się względne zmiany cen na podstawie udziału wartości sprzedaży każdego PCN w całkowitej sprzedaży w OPDA, podczas gdy w drugiej metodzie waży się różnice cen w ujęciu bezwzględnym na podstawie wielkości sprzedaży każdego PCN w OPDA. Grupa ZTT nie wyjaśnia, dlaczego jedna z metod opiera się na wartościach bezwzględnych, a druga na wartościach względnych (procentowych). Dowodzi to, że metody zaproponowane przez grupę ZTT były arbitralne i niespójne.

(55)

W każdym razie Komisja zauważyła, że – jak stwierdzono w motywie 38 – zgodnie z art. 12 rozporządzenia podstawowego dochodzenie w sprawie absorpcji ma na celu ustalenie w pierwszej kolejności, czy ceny eksportowe się zmniejszyły, pozostały bez zmian, czy też nastąpiły niewystarczające zmiany cen odsprzedaży lub kolejnych cen sprzedaży produktu objętego dochodzeniem w Unii od OPD (w podziale na rodzaj produktu), co uzasadniałoby ponowne określenie marginesu dumpingu w kolejnym kroku. W odniesieniu do pierwszego kroku Komisja zbadała, czy ceny eksportowe w OPDA zmniejszyły się w porównaniu z cenami eksportowymi w OPD. Badanie to przeprowadzono w podziale na rodzaj produktu. Przy obliczaniu różnicy cen dla poszczególnych rodzajów produktów Komisja zauważyła, że w przypadku wielu rodzajów produktów ceny eksportowe faktycznie się zmniejszyły. Na tej podstawie już można stwierdzić, że ceny się zmniejszyły w rozumieniu art. 12 rozporządzenia podstawowego. Jak już zauważono w motywie 41, średnia ważona cena eksportowa w przypadku grupy ZTT zmniejszyła się o 13,2 %. W związku z tym argument ten odrzucono.

(56)

W uwagach do dodatkowego ostatecznego ujawnienia grupa ZTT stwierdziła, że metoda „skonstruowanej ceny CIF” zastosowana przez Komisję w celu ustalenia zmiany ceny eksportowej jest błędna, ponieważ w przypadku sprzedaży za pośrednictwem powiązanego importera Komisja powinna była porównać cenę odsprzedaży powiązanego importera, a nie „skonstruowaną cenę CIF”, jakoby zgodnie z wymogami określonymi w art. 12 rozporządzenia podstawowego, lub – w przypadku jej braku – Komisja powinna była zastosować bardziej odpowiednią marżę zysku niepowiązanego importera unijnego niż marża zastosowana do skonstruowania ceny CIF.

(57)

Komisja nie uwzględniła zarzutów dotyczących niewłaściwego wykorzystania cen CIF, ponieważ zostały one przedstawione po upływie terminu wyznaczonego na zgłaszanie uwag do ostatecznego ujawnienia. Nie podano ponadto żadnego wyjaśnienia, dlaczego cena eksportowa nie powinna zostać dostosowana w OPDA, w przeciwieństwie do OPD. Jeśli chodzi o poziom zysku, Komisja odniosła się do motywu 70, w którym kwestia ta została już poruszona. Nie przedstawiono żadnych nowych dowodów na potwierdzenie tego twierdzenia.

(58)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że ceny eksportowe zmniejszyły się w rozumieniu art. 12 rozporządzenia podstawowego.

(59)

Zastosowano ceny eksportowe w OPDA, zebrane i zweryfikowane lub poddane kontroli krzyżowej w toku niniejszego ponownego dochodzenia zgodnie z art. 12 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(60)

Objęte próbą grupy producentów eksportujących prowadziła wywóz do Unii bezpośrednio do niezależnych klientów albo za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych działających w charakterze przedstawiciela, przedsiębiorstwa handlowego albo importera.

(61)

Cena eksportowa sprzedaży dokonywanej bezpośrednio na rzecz klientów niezależnych w Unii i za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych była ceną faktycznie zapłaconą lub należną za produkt objęty dochodzeniem przy jego wywozie do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(62)

Cenę eksportową w przypadku sprzedaży za pośrednictwem powiązanych importerów ustalono na podstawie ceny, po której produkt przywożony został po raz pierwszy odsprzedany niezależnym klientom w Unii, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W tym przypadku dokonano dostosowań ceny w odniesieniu do wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą, w tym kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych powiązanych importerów, oraz rozsądnego zysku. Powiązanymi importerami są ZTT Europe GmbH w przypadku grupy ZTT oraz FiberHome International Poland Sp. z o.o. i FiberHome International Germany GmbH w przypadku grupy FTT.

(63)

W uwagach do ostatecznego ujawnienia grupa ZTT twierdziła, że przy obliczaniu ceny eksportowej Komisja dwukrotnie policzyła wydatki pakietowe w odniesieniu do sprzedaży ZTT za pośrednictwem niektórych przedsiębiorstw powiązanych w OPDA.

(64)

Argument ten uznano za uzasadniony i odpowiednio dostosowano cenę eksportową.

(65)

Grupa ZTT twierdziła ponadto, że obliczając cenę eksportową w odniesieniu do sprzedaży ZTT za pośrednictwem jednego z powiązanych z nią przedsiębiorstw w OPDA Komisja błędnie wykorzystała jako wskaźnik zastępczy odpis za jednostkę na podstawie danych z OPD w celu ustalenia odpisów w obrębie sprzedaży ZTT na rzecz jednego z powiązanych z nią przedsiębiorstw. Grupa ZTT twierdziła, że ten wskaźnik zastępczy nie był odpowiedni, ponieważ dotyczył innego okresu niż OPDA i obliczono go na podstawie tylko jednej transakcji w OPDA dotyczącej niewielkich ilości, która nie była reprezentatywna. Grupa ZTT zasugerowała, że zamiast niego Komisja powinna wykorzystać odpis za jednostkę między dwoma powiązanymi przedsiębiorstwami w OPDA.

(66)

Argument ten uznano za uzasadniony i odpowiednio dostosowano cenę eksportową.

(67)

Grupa ZTT twierdziła również, że sprzedaż produktu objętego postępowaniem odbywała się zazwyczaj w ramach projektów oraz że okres między zakończeniem negocjacji cenowych a dostawą wszystkich produktów w ramach projektów był stosunkowo długi. W niektórych przypadkach, w szczególności gdy sprzedaż odbywała się w ramach szczególnego procesu sprzedaży, ceny sprzedaży nie mogły być już modyfikowane w celu uwzględnienia kosztów frachtu. W związku z tym grupa ZTT musiała pokryć domniemane wyższe koszty frachtu morskiego poniesione w ramach OPDA w porównaniu z OPD. Grupa ZTT twierdziła ponadto, że wyjątkowo wysokie koszty frachtu morskiego w OPDA miały znaczący wpływ na obliczenie ceny eksportowej ustalonej na poziomie ex-works, a zatem wysoki margines dumpingu ustalony w OPDA był w dużej mierze spowodowany odliczeniem tych wyjątkowo wysokich kosztów frachtu w OPDA, ale nie odzwierciedlał normalnego przebiegu handlu. W rezultacie grupa ZTT zwróciła się do Komisji o skorygowanie w dół tych kosztów proporcjonalnie do ich wzrostu między OPD a OPDA.

(68)

Komisja zauważyła, że grupa ZTT nie przedstawiła żadnych dowodów potwierdzających w odniesieniu do domniemanego długiego okresu między zakończeniem negocjacji cenowych a dostawą wszystkich produktów. Ponadto podczas zdalnych kontroli krzyżowych spółki należące do grupy ZTT potwierdziły, że nie sprzedawały przewodów światłowodowych w ramach szczególnego procesu sprzedaży, do którego grupa ZTT odnosiła się w swoim twierdzeniu. Fakt ten odnotowano w sprawozdaniach z misji, które ujawniono grupie ZTT, a grupa ZTT nie wskazała, że to ustalenie faktyczne było nieprawidłowe. Twierdzenie to przedstawiono ponadto dopiero po ostatecznym ujawnieniu, a Komisja była w stanie je zweryfikować jedynie w oparciu o informacje dostępne w aktach, z których wynikało, że okres między datą złożenia zamówienia a datą wysyłki wynosił zaledwie od dwóch do czterech miesięcy, a więc nie był wyjątkowo długi. W związku z tym argument ten odrzucono.

(69)

Ponadto grupa ZTT twierdziła, że marża zysku importera niepowiązanego, o której mowa w motywie 62, została ustalona w OPD, a zatem była zawyżona w odniesieniu do OPDA, biorąc pod uwagę wysokie koszty transportu, pogorszenie koniunktury gospodarczej w związku z wysoką inflacją w Europie, a także cła antydumpingowe obowiązujące w OPDA. W związku z tym grupa ZTT zwróciła się do Komisji o ustalenie rozsądnego poziomu zysku niepowiązanego importera w OPDA.

(70)

Komisja zauważyła, że grupa ZTT sama sobie zaprzeczyła w kwestii kosztów frachtu. Z jednej strony twierdziła, że wysokie koszty frachtu w OPDA ponosiła grupa ZTT, jak wyjaśniono w motywie 67, a z drugiej strony, że te same wysokie koszty frachtu wpływały na rentowność importera w Unii. Co więcej, jak wyjaśniono w motywie 16, żaden importer niepowiązany nie podjął współpracy w toku dochodzenia. W rezultacie Komisji nie udostępniono żadnych istotnych informacji dotyczących OPDA. Komisja zauważyła również, że grupa ZTT nie wskazała, jaki był rozsądny poziom marży zysku importera niepowiązanego w OPDA. W związku z tym argument ten odrzucono.

(71)

W uwagach do ostatecznego ujawnienia grupa FTT twierdziła, że przy obliczaniu ceny eksportowej w przypadku sprzedaży bezpośredniej FiberHome Telecommunication Technologies Co., Ltd. („FTT”) i sprzedaży Nanjing Wasin Fujikura Optical Communication Ltd. za pośrednictwem FTT Komisja dwukrotnie odliczyła opłatę za pośrednictwo Wuhan FiberHome International Technologies („WFIT”).

(72)

Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem. Jak wyjaśniono w poufnym ujawnieniu dotyczącym przedsiębiorstwa przekazanym grupie FTT, kwota opłaty za pośrednictwo wykazana w pozycji „inne odpisy” została odjęta od łącznej kwoty opłaty za pośrednictwo obliczonej na podstawie procentowych stawek opłat za pośrednictwo określonych w umowach pośrednictwa z WFIT na lata 2021 i 2022. Metoda ta była również wyraźnie wskazana w plikach obliczeniowych dotyczących przedsiębiorstwa dostarczonych grupie FTT. W związku z tym argument ten odrzucono.

(73)

Grupa FTT twierdziła również, że Komisja dwukrotnie odliczyła opłatę za fracht śródlądowy – raz jako odpis w pliku zawierającym wykaz transakcji, a następnie przy obliczaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych FTT.

(74)

Komisja uznała ten argument za uzasadniony i odpowiednio zmieniła obliczenia ceny eksportowej.

(75)

Wartość normalną ustaloną w pierwotnym dochodzeniu wykorzystuje się do obliczenia marginesów dumpingu w OPDA, chyba że na podstawie art. 12 ust. 5 rozporządzenia podstawowego wnioskowana i uzasadniona jest zmiana wartości normalnej uwzględniająca zmiany w OPDA.

(76)

W omawianym przypadku objęta próbą grupa producentów eksportujących nie wystąpiła o przegląd wartości normalnej. W związku z tym do ponownego obliczenia marginesów dumpingu wykorzystano wartość normalną ustaloną w toku pierwotnego dochodzenia.

(77)

W OPD objęte próbą grupy producentów eksportujących nie prowadziły sprzedaży niektórych rodzajów produktów, które sprzedawały w OPDA. W takim przypadku wykorzystano wartość normalną najbardziej zbliżonych rodzajów produktów sprzedawanych przez odpowiednich producentów w trakcie pierwotnego dochodzenia.

(78)

W uwagach do ostatecznego ujawnienia grupa FTT stwierdziła, że Komisja, identyfikując rodzaje produktów bardzo zbliżonych, wzięła pod uwagę tylko cztery parametry PCN, tj. rodzaj jednomodowych włókien światłowodowych w przewodzie, średnicę powlekanego włókna światłowodowego, liczbę włókien w przewodzie i liczbę włókien na moduł. FTT argumentowało, że na tej podstawie dostępnych byłoby kilka PCN mających swój bliski odpowiednik, a nie tylko jeden, oraz że Komisja powinna była zastosować średnią wartość normalną wszystkich PCN mających swój odpowiednik. W uwagach do dodatkowego ostatecznego ujawnienia grupa FTT stwierdziła ponadto, że metoda wybrana przez Komisję w celu zidentyfikowania bardzo zbliżonych rodzajów produktów była niespójna, ponieważ niektóre PCN miały swoje odpowiedniki pod względem tylko dwóch, a nie czterech parametrów PCN.

(79)

Wbrew temu twierdzeniu Komisja nie rozważyła tylko czterech wspomnianych parametrów PCN, ale wzięła pod uwagę wszystkie parametry określone w PCN. W przypadku gdy istniały co najmniej dwa PCN mające swój bliski odpowiednik, Komisja wybrała ten, który miał najmniejszą liczbę różnic w porównaniu z pierwotnym PCN. Więcej szczegółowych informacji przekazano grupie FTT w konkretnym ujawnieniu dotyczącym przedsiębiorstwa, ponieważ obejmowały one informacje poufne. W związku z tym argument ten odrzucono.

(80)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na podstawie ceny ex-works.

(81)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dostosowano koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku, cła UE pakowania, koszty kredytu, opłaty bankowe i opłatę za pośrednictwo.

(82)

Dokonano dostosowania na podstawie art. 2 ust. 10 lit. i) w odniesieniu do sprzedaży za pośrednictwem powiązanego z ZTT przedsiębiorstwa handlowego ZTT International Limited. Dostosowań na podstawie art. 2 ust. 10 lit. i) dokonano również w przypadku sprzedaży produktów wytwarzanych przez Zhongtian Power Optical Cable Co., Ltd. sprzedawanych przez Jiangsu Zhongtian Technology Co., Ltd. oraz w przypadku sprzedaży produktów wytwarzanych przez Nanjing Wasin Fujikura Optical Communication Ltd. sprzedawanych przez FiberHome Telecommunication Technologies Co., Ltd. Dostosowań tych dokonano w toku pierwotnego dochodzenia i Komisja stwierdziła, że warunki do ich wprowadzenia zostały spełnione w OPDA.

(83)

Dostosowania obejmowały koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne przedsiębiorstw handlowych oraz zysk w wysokości 10 % (jak ustalono w toku pierwotnego dochodzenia).

(84)

Aby ustalić margines dumpingu w odniesieniu do dwóch współpracujących producentów eksportujących, Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego typu produktu objętego dochodzeniem, na podstawie ceny ex-works, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(85)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja ustaliła margines dumpingu na poziomie średniego ważonego marginesu dumpingu producentów eksportujących objętych próbą, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(86)

Aby ustalić margines dla wszystkich pozostałych producentów eksportujących w Chinach, Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących, biorąc pod uwagę wielkość wywozu do Unii współpracujących producentów eksportujących oraz szacunkową łączną wielkość wywozu z Chin.

(87)

Poziom współpracy w tym przypadku był wysoki. Komisja uznała zatem za właściwe przyjąć rezydualny margines dumpingu na poziomie przedsiębiorstwa objętego próbą, które miało najwyższy margines dumpingu.

(88)

Na tej podstawie marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(89)

Jak przedstawiono w tabeli powyżej, we wszystkich przypadkach margines dumpingu w OPDA był wyższy niż margines dumpingu w OPD.

(90)

Aby ustalić poziom mającego zastosowanie cła antydumpingowego Komisja sprawdziła, czy marginesy dumpingu nadal byłyby na poziomie niższym niż marginesy szkody na podstawie cen eksportowych w OPDA.

(91)

Komisja ustaliła poziom usuwający szkodę przez porównanie średniej ważonej ceny eksportowej producentów eksportujących objętych próbą ustalonej w OPDA ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych na rynku unijnym ustaloną w trakcie OPD. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w formie odsetka średniej ważonej wartości importowej CIF.

(92)

W OPD objęci próbą producenci unijni nie prowadzili sprzedaży wszystkich rodzajów produktów, które w OPDA sprzedawali współpracujący producenci eksportujący. Aby zapewnić wystarczający poziom porównywalności, w miarę możliwości, Komisja porównała ceny „niedopasowanych” rodzajów produktów (w przypadku których ilość przywozu w OPDA była najwyższa) z niewyrządzającymi szkody cenami najbardziej zbliżonych rodzajów produktów sprzedawanych przez producentów unijnych ustalonymi w OPD.

(93)

Poziom usuwający szkodę dla „innych przedsiębiorstw współpracujących” oraz dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” obliczono w ten sam sposób co marginesy dumpingu dla tych przedsiębiorstw.

(94)

Ustalono następujące marginesy szkody:

(95)

Marginesy dumpingu objętych próbą grup producentów eksportujących obliczone w odniesieniu do OPDA wzrosły w porównaniu z marginesami ustalonymi w OPD.

(96)

W toku dochodzenia antysubsydyjnego (zob. motyw 2) Komisja obniżyła margines dumpingu ustalony w toku pierwotnego dochodzenia o całą kwotę subsydiowania, aby uniknąć „podwójnego liczenia”, zgodnie z art. 24 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego (8). W związku z tym, biorąc pod uwagę, że przedmiotowe dochodzenie nie ma wpływu na dochodzenie antysubsydyjne, należy odliczyć pierwotnie ustaloną stawkę subsydiowania od marginesów dumpingu ustalonych w odniesieniu do OPDA.

(97)

Marginesy dumpingu w OPDA ustalone zgodnie z wyjaśnieniami przedstawionymi w motywie 96 są niższe niż poziom usuwający szkodę ustalony w odniesieniu do OPDA. W związku z tym zgodnie z art. 9 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia podstawowego nowe marginesy dumpingu służą jako podstawa do określenia ceł antydumpingowych.

(98)

Zmieniona stawka cła antydumpingowego nie może przekraczać dwukrotności kwoty cła nałożonego pierwotnie, zgodnie z art. 12 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(99)

W związku z tym skorygowana stawka cła antydumpingowego mająca zastosowanie do ceny netto na granicy Unii, przed ocleniem, wynosi:

(100)

W uwagach do ostatecznego ujawnienia, powtórzonych w uwagach do dodatkowego ostatecznego ujawnienia, grupa ZTT twierdziła, że ponieważ zmieniona stawka cła antydumpingowego nie powinna przekraczać dwukrotności kwoty cła antydumpingowego nałożonego pierwotnie, a pierwotne cło antydumpingowe nałożone na grupę ZTT wynosiło 14,6 %, zmieniona stawka cła antydumpingowego dla grupy ZTT nie powinna przekraczać 29,2 %. W związku z tym stawka cła antydumpingowego nie może wynosić 39,4 %, jak obliczyła Komisja.

(101)

Komisja zwróciła uwagę, że cło antydumpingowe pierwotnie nałożone na grupę ZTT zgodnie z rozporządzeniem pierwotnym wynosiło 19,7 %. Cło antydumpingowe w wysokości 14,6 %, do którego grupa ZTT odnosi się w motywie 100, było cłem antydumpingowym po nałożeniu cła wyrównawczego, które spowodowało obniżenie obowiązującego cła antydumpingowego w celu uniknięcia podwójnego liczenia, jak wyjaśniono w motywie 765 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2022/72 i w motywie 2 niniejszego rozporządzenia. W związku z tym argument ten odrzucono.

(102)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego,

(1)

Rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2737/90 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 33 % na przywóz węglika wolframu i stapianego węglika wolframu pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”, „Chiny” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”) („pierwotne środki”). Dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia pierwotnych środków, zwane jest dalej „pierwotnym dochodzeniem”. Decyzją Komisji 90/480/EWG (3) Komisja Europejska („Komisja”) przyjęła zobowiązania dotyczące produktu podlegającego środkom złożone przez dwóch głównych eksporterów.

(2)

W następstwie wycofania zobowiązań przez dwóch odnośnych chińskich eksporterów Rada, rozporządzeniem Rady (WE) nr 610/95 (4), zmieniła rozporządzenie (EWG) nr 2737/90, tak aby ostateczne cło w wysokości 33 % miało zastosowanie również do węglika wolframu i stapianego węglika wolframu wywożonych przez tych eksporterów do Unii.

(3)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia rozporządzeniem Rady (WE) nr 771/98 (5) okres obowiązywania pierwotnych środków przedłużono o kolejne pięć lat.

(4)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia rozporządzeniem Rady (WE) nr 2268/2004 (6) Rada przedłużyła obowiązywanie pierwotnych środków o kolejne pięć lat.

(5)

Rozporządzeniem Rady (WE) nr 1275/2005 (7) Rada zmieniła definicję zakresu produktu, aby objąć nią także węglik wolframu z domieszką proszku metalicznego.

(6)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (8) rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 287/2011 (9) Rada przedłużyła obowiązywanie środków o kolejne pięć lat.

(7)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego („poprzedni przegląd wygaśnięcia”) rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/942 (10) Komisja przedłużyła obowiązywanie środków antydumpingowych nałożonych na przywóz węglika wolframu, stapianego węglika wolframu i węglika wolframu z domieszką proszku metalicznego pochodzących z ChRL o kolejne pięć lat.

(8)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu środków (11) Komisja otrzymała wniosek („wniosek”) o dokonanie przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(9)

25 lutego 2022 r. Global Tungsten & Powders spol s.r.o., H.C. Starck Tungsten GmbH, Tikomet Oy, Treibacher Industrie AG, Umicore Specialty Powders France i Wolfram Bergbau und Hütten AG („wnioskodawcy”) złożyli w imieniu unijnego przemysłu węglika wolframu, stapianego węglika wolframu i węglika wolframu z domieszką proszku metalicznego wniosek o dokonanie przeglądu w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W uzasadnieniu wniosku podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii.

(10)

Ustaliwszy, po konsultacji z Komitetem ustanowionym na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia przeglądu wygaśnięcia, w dniu 1 czerwca 2022 r. Komisja wszczęła przegląd wygaśnięcia dotyczący przywozu węglika wolframu, stapianego węglika wolframu i węglika wolframu z domieszką proszku metalicznego pochodzących z ChRL na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu przeglądu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (12) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(11)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu obejmowało okres od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2018 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawców, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów w ChRL i władze ChRL, znanych importerów, użytkowników, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(13)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia przeglądu wygaśnięcia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(14)

Odbyło się jedno posiedzenie wyjaśniające z udziałem użytkownika.

(15)

Uwagi otrzymano od trzech chińskich producentów, mianowicie Chongyi Zhangyuan Tungsten Co., Ltd. („Zhangyuan Tungsten”), Guangdong Xianglu Tungsten Co., Ltd. („Xianglu Tungsten”), Xiamen Golden Egret Special Alloy (H.C.) Co., Ltd. („Golden Egret”). Do twierdzeń trzech chińskich producentów ustosunkowali się również wnioskodawcy.

(16)

Komisja zauważyła, że chińscy producenci, o których mowa, przedstawili swoje argumenty niemal trzy miesiące po upływie terminu na przedstawienie przez strony uwag dotyczących wniosku, nie podając przy tym żadnego uzasadnienia (tj. 26 września 2022 r.). Niemniej, w miarę możliwości, Komisja w drodze wyjątku odniosła się do tych twierdzeń.

(17)

Przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret twierdziły, że we wniosku brakuje dowodów potwierdzających prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu.

(18)

Komisja nie zgodziła się z tą oceną i uznała, że wymogi dotyczące wszczęcia dochodzenia zostały spełnione. Analiza wniosku wykazała, że na etapie wszczęcia dochodzenia istniały wystarczające dowody wskazujące na prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozu z ChRL. Wnioskodawcy przedstawili dowody na to, że chociaż od 2018 r. przywóz z ChRL zmniejszył się, ChRL nadal posiada znaczny udział w łącznym przywozie, a także w rynku unijnym. Wnioskodawcy oparli swoją analizę nie tylko na wolnych mocach produkcyjnych w ChRL, lecz także na nieuczciwej polityce cenowej ChRL na innych rynkach. W odniesieniu do ceny eksportowej we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia wykorzystano trzy metody, tj. średnią chińską cenę importową na poziomie TARIC, średnią cenę eksportową równoważnego chińskiego produktu opublikowaną w publicznie dostępnym sprawozdaniu Argus Metal oraz średnią chińską cenę eksportową do wszystkich państw trzecich. Te trzy metody uznano za wystarczająco uzasadnione, by były zgodne z normą prawną na etapie wszczęcia. W związku z tym odrzucono argumenty, że wniosek nie zawiera wystarczających dowodów.

(19)

Przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret twierdziły, że we wniosku brakuje dowodów na ogólne zakłócenia w sektorze wolframu i zniekształcenia cen nakładów w Chinach. Według tych trzech producentów eksportujących własność państwa jako taka nie prowadzi automatycznie do zakłóceń na rynku. Co więcej, trzej chińscy producenci twierdzili, że zawarty we wniosku zarzut dotyczący obecności państwa, kontroli, ograniczeń, interwencji rządowej, które rzekomo skutkują zniekształceniem cen, ma charakter spekulacyjny. Trzej chińscy producenci eksportujący argumentowali ponadto, że wniosek nie zawiera wystarczających dowodów na to, że ceny surowców zostały zniekształcone w wyniku interwencji rządowej. Podnieśli oni również, że następujące dwa twierdzenia zawarte we wniosku są sprzeczne: (i) Chiny kontrolowały ponad 60 % światowych rezerw rudy wolframu, wytwarzały 80 % światowej produkcji, nakładały ograniczenia wywozowe i udzielały pozwoleń przedsiębiorstwom państwowym; oraz (ii) pomimo tego Chiny nadal uczestniczyły w procedurze przetargowej na unijnych rynkach złomu, aby podnieść ceny złomu do poziomu cen chińskiego parawolframianu amonu („APT”) lub przewyższających je. Ponadto trzej chińscy producenci eksportujący argumentowali, że Chiny mają naturalną przewagę konkurencyjną pod względem rezerw wolframu oraz że (i) ograniczenia wywozowe i pozwolenia na wywóz przyznane przedsiębiorstwom państwowym działają na korzyść dostaw na rynek unijny, ponieważ chronią stabilność i dostępność dostaw, (ii) mają na celu ochronę i zabezpieczenie zasobów mineralnych w Chinach oraz (iii) pozwolenia na wywóz przyznaje się niezależnie od faktu, że przedsiębiorstwa będące beneficjentami są własnością państwa.

(20)

W tym względzie Komisja zauważyła, że art. 2 ust. 6a lit. d) rozporządzenia podstawowego stanowi, że przy składaniu wniosku o przegląd zgodnie z art. 11 rozporządzenia podstawowego przemysł unijny może opierać się na dowodach zawartych w dokumencie roboczym służb Komisji dotyczącym znaczących zakłóceń w gospodarce ChRL do celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu, przy spełnieniu standardu dowodowego określonego w art. 5 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, aby uzasadnić obliczenie wartości normalnej. Wnioskodawcy przedstawili również dowody na to, że rząd Chin („rząd ChRL”) interweniuje w sektorze węglika wolframu oraz że ingerencje te prowadzą do znaczących zakłóceń w ujęciu ogólnym, a także w odniesieniu do konkretnych czynników produkcji i kosztów ponoszonych przez producentów węglika wolframu. Żaden z trzech chińskich producentów eksportujących nie przedstawił informacji, które podważyłyby te dowody. Ponadto strony te nie wyjaśniły dalej, w jaki sposób oba twierdzenia, o których mowa w motywie 19, są ze sobą sprzeczne. Komisja uznała zatem, że wnioskodawcy przedstawili we wniosku wystarczające dowody na istnienie zakłóceń w sektorze wolframu i zniekształceń cen surowców, uzasadniające wszczęcie obecnego przeglądu. W związku z powyższym argumenty te odrzucono.

(21)

Przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret twierdziły również, że wniosek zawiera niewystarczające dowody na występowanie praktyk obchodzenia środków oraz że nie uzasadniono zarzutu wnioskodawców dotyczącego obejścia środków przez przywóz nieznacznie zmienionych produktów.

(22)

Komisja nie ustaliła żadnej praktyki obejścia środków ze strony chińskich producentów eksportujących w rozumieniu art. 13 rozporządzenia podstawowego, nie było to jednak istotnym czynnikiem, na podstawie którego wszczęto obecny przegląd wygaśnięcia. Komisja zbadała wniosek na podstawie zakresu produktu określonego w obowiązujących już środkach i w związku z tym argument ten odrzucono.

(23)

Przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret twierdziły, że we wniosku nie ma dowodów na poparcie twierdzenia, że wolne moce produkcyjne Chin wynosiły 18 000 ton.

(24)

Komisja zauważyła, że wniosek zawiera informacje dotyczące mocy produkcyjnych Chin wynoszących 80 000 ton – oparte na sprawozdaniu z rozwoju chińskiego przemysłu wolframowego z 2020 r. opublikowanego przez China Tungsten Industry Association [Chińskie Stowarzyszenie Przemysłu Wolframowego] (13). Wnioskodawcy oszacowali również popyt w Chinach na 30 000 ton – na podstawie znajomości rynku przemysłu unijnego. Po odjęciu od mocy produkcyjnych wielkość popytu w Chinach i całkowitą wielkość chińskiego wywozu wnioskodawcy uzyskali wolne moce produkcyjne w Chinach. Komisja przeanalizowała również wolne moce produkcyjne w trakcie dochodzenia (zob. sekcja 4.1), a uzyskany przez nią wynik wskazywał na większe moce produkcyjne niż te pierwotnie obliczone przez wnioskodawców we wniosku. Potencjalne niedoszacowanie wolnych mocy produkcyjnych we wniosku nie oznaczało, że Komisja nie dysponowała wystarczającymi dowodami na prawdopodobieństwo wystąpienia szkody, ponieważ był to tylko jeden z elementów ocenionych przez Komisję.

(25)

W dniu 4 maja 2023 r. wnioskodawcy przedstawili korektę obliczeń wolnych mocy produkcyjnych w Chinach zgłoszonych we wniosku o dokonanie przeglądu. Wyjaśniono, że z powodu błędu pisarskiego (w obliczeniu wolnych mocy produkcyjnych wnioskodawcy przypadkowo wykorzystali dane dotyczące cen zamiast danych dotyczących wielkości) wnioskodawcy zaniżyli wolne moce produkcyjne w Chinach: początkowo oszacowali je na 18 102 ton zamiast na 41 348 ton.

(26)

W dniu 7 czerwca 2023 r. przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret oświadczyły, że przedstawiciele przemysłu Unii rzekomo przedłożyli zmienione dane dotyczące wielkości wywozu węglika wolframu z Chin. Stwierdzono, że w przy zmianie danych wnioskodawcy nie podali źródła informacji ani nie wskazali, czy zastosowane kody HS obejmują również inne rodzaje powiązanych produktów. Przedsiębiorstwo twierdziło ponadto, że zmienione dane zaniżają wielkość wywozu i zawyżają popyt krajowy oraz że wprowadzają w błąd Komisję i inne zainteresowane strony w odniesieniu do wysokich wolnych mocy produkcyjnych w Chinach.

(27)

Komisja zauważyła, że wnioskodawcy nie zmienili danych zgłoszonych we wniosku o dokonanie przeglądu w odniesieniu do chińskiego wywozu węglika wolframu, a jedynie skorygowali błąd pisarski. Argument przedstawiony w motywie 26 jest zatem błędny pod względem faktycznym i w związku z tym został odrzucony.

(28)

W tym samym piśmie z dnia 7 czerwca 2023 r. przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret zakwestionowały autentyczność i wiarygodność danych wykorzystanych przez wnioskodawców do obliczenia wolnych mocy produkcyjnych we wniosku o dokonanie przeglądu. Stwierdzono w szczególności, że wniosek o dokonanie przeglądu nie wskazuje oficjalnego źródła chińskiego popytu wynoszącego 30 000 ton. Ponadto stwierdzono, że źródło wykorzystane przez wnioskodawców we wniosku o dokonanie przeglądu do określenia mocy produkcyjnych w Chinach nie jest autentyczne i wiarygodne, ponieważ pochodzi od przedsiębiorstwa, a nie stowarzyszenia branżowego, w związku z czym Komisja powinna je pominąć. Przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret zwróciły się do Komisji o wykorzystanie danych rzekomo zgłoszonych przez China Tungsten Industry Association dotyczących konsumpcji węglika wolframu w Chinach, które to dane przedsiębiorstwa zawarły w tabeli w przedstawionych uwagach.

(29)

Komisja odnotowała, że przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret podniosły argument źródła danych, zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu, dotyczących chińskiego popytu i mocy produkcyjnych w zakresie węglika wolframu w Chinach 10 miesięcy po terminie zgłaszania przez strony uwag do wniosku. Ponadto, chociaż źródłem informacji przekazanych w dniu 7 czerwca 2023 r. dotyczących konsumpcji węglika wolframu w Chinach było rzekomo China Tungsten Industry Association, w swoich uwagach przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret nie przedstawiły żadnych dowodów, które by to potwierdzały. W związku z tym argument ten odrzucono.

(30)

Trzej chińscy producenci eksportujący twierdzili ponadto, że istnieją dowody – które przedstawili w swoich uwagach – wskazujące, że głównymi miejscami przeznaczenia wywozu chińskich producentów wolframu były Japonia i Korea Południowa, odpowiadające za ponad 60 % chińskiego wywozu węglika wolframu (z wyjątkiem 2020 r., na który miały wpływ ograniczenia związane z COVID-19). Co więcej, wielkość wywozu do Japonii i Korei Południowej ponownie znacznie wzrosła po 2020 r. W związku z tym trzej producenci eksportujący twierdzili, że można w sposób uzasadniony przewidywać, że wywóz węglika wolframu z Chin do Japonii i Korei Południowej utrzyma silną tendencję wzrostową, oprócz wzrostu chińskiego rynku krajowego. Chińscy producenci eksportujący twierdzili również, że stoi to w ostrym kontraście do przywozu z Chin do Unii, ponieważ rynek unijny stanowi jedynie frakcję chińskiego wywozu w porównaniu z innymi chińskimi rynkami eksportowymi.

(31)

Komisja zauważyła, że argumenty przedstawione przez trzech chińskich producentów eksportujących dotyczące przyszłych tendencji w wywozie do Japonii i Korei Południowej nie zostały poparte żadnymi dowodami, a zatem miały charakter czysto spekulacyjny. Komisja uznała, że wnioskodawcy przedstawili wystarczające dowody dotyczące wywozu na rynki innych państw trzecich. W związku z tym argumenty te zostały odrzucone. Ci sami producenci eksportujący twierdzili, że wniosek nie zawiera wystarczających dowodów na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody. W szczególności twierdzili oni, że we wniosku nie ma dowodów na poparcie twierdzeń wnioskodawców, zgodnie z którymi rozwój surowców wtórnych (tj. złomu) i tworzenie różnych modeli biznesowych (umowy zwykłe lub bezwarunkowe umowy biznesowe a umowy o przerób lub umowy o przetwarzanie) nie byłyby możliwe bez przedmiotowych środków.

(32)

Wnioskodawcy opisali w swoim wniosku dwa główne różne modele biznesowe przemysłu Unii, tj. umowy zwykłe lub bezwarunkowe (przemysł Unii nabywa surowce) oraz umowy o przerób lub przetwarzanie (nabywca węglika wolframu pozostaje właścicielem surowca i wnosi na rzecz producentów unijnych opłatę za przetwarzanie surowca w węglik wolframu). Ponadto wnioskodawcy przedstawili wystarczające dowody na rentowność obu modeli biznesowych. Chociaż rentowność bezwarunkowego modelu biznesowego była dodatnia w okresie objętym wnioskiem, znacznie spadła w latach 2018–2020, podczas gdy rentowność przetwórczego modelu biznesowego wzrosła, mimo że pozostawała ujemna przez cały okres objęty wnioskiem. Wnioskodawcy przedstawili również dowody na to, że sprzedaż przez przemysł Unii węglika wolframu produkowanego ze złomu na rynku unijnym stanowi znaczny udział w całkowitej wielkości sprzedaży w Unii, co ma na celu zmniejszenie zależności od przywozu surowców z Chin oraz przyczynienie się do realizacji zielonego programu UE przez działalność w zakresie recyklingu.

(33)

Ponadto zgodnie z dowodami przedstawionymi we wniosku ilości produktu objętego postępowaniem z ChRL, który w przypadku braku wprowadzonych środków spenetrowałby rynek unijny, prawdopodobnie wzrosną ze względu na istnienie niewykorzystanych mocy produkcyjnych w państwie, którego dotyczy postępowanie. Wnioskodawcy przedstawili wystarczające dowody na to, że moce produkcyjne w ChRL wzrosły o ponad 50 % od ostatniego przeglądu wygaśnięcia i że ChRL może zaspokoić swoje krajowe dostawy węglika wolframu ponad dwukrotnie. Gdyby zezwolono na wygaśnięcie środków, chińskie ceny importowe mogłyby podciąć ceny przemysłu Unii i doprowadzić do ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii.

(34)

Komisja uznała zatem przedstawione we wniosku dowody dotyczące prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody za dowody wystarczające na etapie wniosku, które były dostępne wnioskodawcom. W związku z tym argument ten odrzucono.

(35)

Trzej producenci eksportujący twierdzili ponadto, że środki antydumpingowe przyniosłyby zamierzone skutki. W szczególności stwierdzili oni, że w porównaniu z poprzednim przeglądem wygaśnięcia przywóz z Chin zmniejszył się, wzrosły natomiast wielkość sprzedaży i udział w rynku przemysłu Unii oraz przywóz z innych państw trzecich. W związku z tym nie doszło do kontynuacji szkody. Ponowne wystąpienie szkody również nie było prawdopodobne, ponieważ przywóz z Chin pozostał zbyt mały, a jak wykazano w odpowiedziach udzielonych podczas kontroli wyrywkowej, rynek unijny nie był ważnym rynkiem eksportowym dla chińskich producentów eksportujących. Ich zdaniem twierdzenia, że sytuacja konkurencyjna przemysłu Unii pogorszyła się, nie można pogodzić ze skutecznością środków.

(36)

W odniesieniu do tych argumentów Komisja zauważyła, że celem środków antydumpingowych jest wyeliminowanie skutków szkodliwego dumpingu zakłócającego handel oraz przywrócenie efektywnej konkurencji przez wywarcie pozytywnego wpływu na stan przemysłu Unii. Fakt, że przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w okresie objętym wnioskiem, nie wyklucza ponownego wystąpienia takiej szkody w przypadku wygaśnięcia środków. Ponadto przy ocenie istotnej szkody nie wszystkie czynniki szkody muszą wykazywać tendencję spadkową, lecz należy wziąć pod uwagę stan przemysłu Unii jako całości. Sam fakt, że udział przemysłu Unii w rynku wzrósł, nie pozwala zatem stwierdzić, że przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody. Ponadto w pkt 4.2 zawiadomienia o wszczęciu wyjaśniono, że wnioskodawcy podnieśli zarzut prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody ze strony ChRL, a nie jej kontynuację. W tym zakresie wnioskodawcy przedstawili wystarczające dowody na to, że – w przypadku wygaśnięcia środków – obecny poziom przywozu produktu objętego przeglądem z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii prawdopodobnie wzrósłby z powodu istniejących niewykorzystanych mocy produkcyjnych w ChRL.

(37)

Ponadto wnioskodawcy przedstawili dowody na to, że chociaż przywóz z ChRL zmniejszył się w okresie objętym wnioskiem, rynek unijny pozostał dla ChRL czwartym co do wielkości miejscem przeznaczenia wywozu produktu objętego postępowaniem, nawet przy wprowadzonych środkach. Co więcej, zgodnie z dowodami przedstawionymi we wniosku i przeanalizowanymi przez Komisję ilości objętego postępowaniem produktu z ChRL, które w przypadku braku środków spenetrowałyby rynek unijny, prawdopodobnie wzrosną ze względu na istnienie niewykorzystanych mocy produkcyjnych w państwie, którego dotyczy postępowanie. Jak stwierdzono, Komisja uznała przedstawione we wniosku dowody dotyczące prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody za dowody wystarczające na etapie wniosku, które były dostępne wnioskodawcom. W związku z tym argument ten odrzucono.

(38)

Trzej producenci eksportujący twierdzili, że pogorszenia sytuacji przemysłu Unii nie można przypisać chińskiemu wywozowi. W szczególności twierdzili oni, że (i) produkcja, wykorzystanie mocy produkcyjnych i cena sprzedaży w przemyśle Unii zmieniały się zgodnie z konsumpcją; (ii) ogólny spadek cen sprzedaży był w pewnym stopniu związany ze spadkiem kosztów produkcji, a nie z presją cenową ze strony chińskiego wywozu; (iii) na wyniki działalności związanej z przetwarzaniem nie miał wpływu przywóz z Chin; oraz (iv) rentowność przemysłu Unii wzrosła, gdy przywóz z Chin był na najniższym poziomie.

(39)

Komisja przypomniała, że dowody przedstawione przez wnioskodawców we wniosku nie wskazują na istotną szkodę, lecz na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody w przypadku wygaśnięcia środków. W związku z tym badanie związku przyczynowego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie jest w tym przypadku konieczne. Komisja uznała również, że – jak wyjaśniono w motywie 37 – we wniosku zawarto wystarczające dowody wskazujące na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej wywozem z Chin w przypadku wygaśnięcia środków. W związku z tym argumenty te były niewłaściwie uzasadnione i zostały odrzucone.

(40)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(41)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja dobrała próbę na podstawie reprezentatywności pod względem wielkości produkcji i wielkości sprzedaży na wolnym rynku w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oraz na podstawie położenia geograficznego. Próba ta składała się z trzech producentów unijnych. Producenci unijni objęci próbą odpowiadali za ponad 69 % szacowanej całkowitej wielkości produkcji unijnej i ponad 59 % szacowanej łącznej wielkości sprzedaży w Unii, a także zapewnili odpowiedni zakres geograficzny. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag. W związku z tym wstępna próba została zatwierdzona. Próba jest reprezentatywna dla przemysłu Unii.

(42)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(43)

Wymagane informacje i zgodę na włączenie do próby otrzymano od sześciu przedsiębiorstw. Wszyscy byli jednak użytkownikami i w związku z tym poproszono ich o wypełnienie kwestionariusza dla użytkowników. W związku z tym Komisja zdecydowała, że kontrola wyrywkowa importerów niepowiązanych nie jest konieczna.

(44)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących w ChRL do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu. Poza tym Komisja zwróciła się do misji dyplomatycznej ChRL w Unii Europejskiej o wskazanie pozostałych producentów, którzy mogliby być zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi, jeżeli tacy producenci istnieją.

(45)

Trzech producentów eksportujących z państwa, którego dotyczy postępowanie, przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Ze względu na niewielką liczbę producentów eksportujących Komisja postanowiła, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna. Nie otrzymano żadnych uwag.

(46)

Komisja przesłała rządowi ChRL kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(47)

Komisja zwróciła się do trzech producentów eksportujących, którzy przedstawili informacje na potrzeby kontroli wyrywkowej, trzech objętych próbą producentów unijnych i znanych użytkowników o wypełnienie odpowiednich kwestionariuszy. Te same kwestionariusze, wraz z kwestionariuszem dla importerów niepowiązanych, udostępniono również online (14) w dniu wszczęcia dochodzenia. Ponadto Komisja przesłała kwestionariusz do wnioskodawców.

(48)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od wnioskodawców, trzech producentów unijnych objętych próbą i siedmiu użytkowników. Żaden z trzech chińskich producentów eksportujących, którzy dostarczyli informacji na potrzeby doboru próby, nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Rząd ChRL także nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(49)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację wszystkich informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz interesu Unii. Komisja przeprowadziła wizyty weryfikacyjne zgodnie z art. 16 rozporządzenia podstawowego (15):

(50)

W dniu 7 czerwca 2023 r. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz węglika wolframu, stapianego węglika wolframu i węglika wolframu z domieszką proszku metalicznego pochodzących z ChRL („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ujawnienia ostatecznych ustaleń. Otrzymano uwagi od przedsiębiorstw Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret, a także Betek GmbH & Co. KG („Betek”). Do uwag przedstawionych przez przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret oraz przez Betek ustosunkowali się też wnioskodawcy.

(51)

W dniu ujawnienia ostatecznych ustaleń, tj. 7 czerwca 2023 r., przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret przedstawiły również dodatkowe uwagi dotyczące wniosku o dokonanie przeglądu. Uwagi te także uwzględniono w niniejszym rozporządzeniu.

(52)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie stanowisk, jak przewidziano w pkt 5.8 zawiadomienia o wszczęciu. Posiedzenie wyjaśniające w sprawie ujawnienia ostatecznych ustaleń odbyło się z udziałem przedstawicieli przedsiębiorstwa Betek i przemysłu Unii.

(53)

Na podstawie otrzymanych uwag dotyczących ujawnienia ostatecznych ustaleń Komisja postanowiła nie wprowadzać w kontekście niniejszego dochodzenia przekształcenia kodów i opisów TARIC w ramach kodu CN 3824 30 00, które to przekształcenie pierwotnie zaproponowano w ujawnieniu ostatecznych ustaleń. Ze względu na złożoność i techniczny charakter tej kwestii, sprawa wymagała dalszej analizy, której nie można było przeprowadzić w ustawowym terminie dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia. W dniu 30 czerwca 2023 r. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o tej decyzji w nocie do akt.

(54)

Produkt objęty przeglądem jest taki sam jak w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia, mianowicie węglik wolframu, stapiany węglik wolframu i węglik wolframu z domieszką proszku metalicznego, obecnie objęte kodami CN 2849 90 30 i ex 3824 30 00 (kod TARIC 3824300010) („produkt objęty przeglądem”).

(55)

Węglik wolframu, stapiany węglik wolframu i węglik wolframu z domieszką proszku metalicznego są związkami węgla i wolframu wytwarzanymi w procesie obróbki termicznej. Produkt objęty przeglądem jest produktem pośrednim używanym jako materiał wsadowy do wytwarzania elementów ze stopów twardych, np. narzędzi skrawających z węglików spiekanych oraz elementów odpornych na zużycie, powłok odpornych na ścieranie, ostrzy świdrów do odwiertów naftowych i górniczych, jak również w ciągadłach i końcówkach do rozciągania i kucia metali.

(56)

W badanym okresie produkt objęty przeglądem wytwarzano w Unii z surowców pierwotnych (którymi są, od surowców po produkty przetworzone: rudy, koncentrat wolframu i inne związki pośrednie, mianowicie APT i tlenek wolframu – „WO3”) w procesie zwanym „produkcją pierwotną” lub z surowców „wtórnych”, czyli złomu, w procesie zwanym „produkcją recyklingową”. Złom metali twardych wytwarzany jest w procesie produkcji prowadzonej przez przedsiębiorstwa produkujące metale twarde, w procesie produkcji narzędzi oraz przez użytkowników końcowych produktów z metali twardych. W przemyśle wolframowym złom można poddać recyklingowi metodą recyklingu chemicznego albo procesu cynkowego.

(57)

Produkcja pierwotna i recykling chemiczny odbywają się w tym samym procesie produkcji. Jedyna różnica polega na punkcie wyjścia procesu: produkcja pierwotna może rozpocząć się na dowolnym etapie procesu produkcji (tj. z rudy, która jest surowcem używanym w produkcji wyższego szczebla, lub z pośrednich produktów przetworzonych, którymi są koncentrat wolframu, APT i WO3), natomiast w przypadku w recyklingu chemicznego na pierwszym etapie zawsze przetwarza się złom w APT.

(58)

Proces cynkowy opiera się z kolei na zachodzącej w piecu reakcji cynku z niewielką ilością kobaltu obecnego w złomie. W procesie cynkowym jakość materiału wsadowego (tj. użytego złomu) decyduje o jakości produktu (tj. węglika wolframu). Jak stwierdzono jednak w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia (16), węglik wolframu otrzymywany w procesie cynkowym ma podobne właściwości fizyczne i chemiczne oraz podobne zastosowania jak węglik wolframu wytworzony w procesie produkcji z surowców pierwotnych lub ze złomu w procesie recyklingu chemicznego.

(59)

Rodzaj węglika wolframu nabywanego i sprzedawanego w transakcjach handlowych określa się na podstawie jego „gatunku”, tj. na podstawie wielkości cząstek, od gruboziarnistych do ultradrobnych i nanogatunków.

(60)

Produktem objętym postępowaniem w niniejszym dochodzeniu jest produkt objęty przeglądem pochodzący z ChRL („produkt objęty postępowaniem”).

(61)

W toku poprzedniego przeglądu wygaśnięcia wykazano, a w przedmiotowym dochodzeniu w ramach przeglądu wygaśnięcia potwierdzono, że takie same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne, a także te same podstawowe zastosowania mają następujące produkty:

(62)

Produkty te uznano zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(63)

Technogenia S.A.S. („Technogenia”), użytkownik, który zgłosił się w wyznaczonych terminach, ale nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, twierdził, że jedyny znany producent stapianego węglika wolframu w Unii zaprzestał produkcji w 2022 r. i że w związku z tym stapiany węglik wolframu nie jest już produkowany w Unii. Zakup stapianego węglika wolframu stanowił znaczny odsetek obrotu tego użytkownika i nie było alternatywnych surowców, dlatego zwrócił się on do Komisji o uchylenie środków antydumpingowych dotyczących stapianego węglika wolframu z Chin. Chiny nadal produkują stapiany węglik wolframu.

(64)

Komisja przypomniała, że w przeglądzie wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego dochodzenie ogranicza się do ustalenia, czy środki należy rozszerzyć zgodnie z warunkami określonymi w tym artykule, natomiast wszelkie zmiany obowiązujących środków, w tym ich zakresu, mogą być przedmiotem dochodzenia jedynie w ramach przeglądu okresowego, jak przewidziano w art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(65)

Komisja przypomniała jednak, że stapiany węglik wolframu wchodzi w zakres produktu objętego środkami antydumpingowymi od czasu pierwotnego dochodzenia i również podlega pierwotnym środkom. Potrzebę dalszego włączenia do zakresu produktu stapianego węglika wolframu Komisja oceniała wielokrotnie w kilku dochodzeniach w ramach przeglądu wygaśnięcia (17).

(66)

W kontekście obecnego dochodzenia przedstawiciele przemysłu Unii potwierdzili, że w czasie dochodzenia nie produkowano już w Unii stapianego węglika wolframu. Niemniej w obecnym dochodzeniu potwierdzono również, że węglik wolframu i stapiany węglik wolframu są częściowo wymienialne (węglik wolframu i stapiany węglik wolframu są wymienialne w utwardzaniu powierzchniowym i powlekaniu, ale nie mogą być stosowane wymiennie w produkcji węglików spiekanych, w której stosuje się wyłącznie węglik wolframu), w związku z czym stapianego węglika wolframu nie można wyłączyć z zakresu produktu, nawet jeżeli dochodzenie w ramach przeglądu wygaśnięcia pozwoliłoby zgodnie z prawem na takie wyłączenie. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(67)

Jak wspomniano w motywie 48, żaden z eksporterów/producentów z ChRL nie współpracował w toku dochodzenia. W związku z tym 12 sierpnia 2022 r. Komisja poinformowała władze ChRL, że z uwagi na brak współpracy Komisja może zastosować art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ustaleń dotyczących ChRL. W tym zakresie Komisja nie otrzymała żadnych uwag ani wniosków o interwencję rzecznika praw stron.

(68)

W związku z tym, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, ustalenia w odniesieniu do prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu oparto na dostępnych faktach, w szczególności na informacjach otrzymanych we wniosku, informacjach otrzymanych od producentów unijnych oraz dostępnych statystykach, mianowicie z bazy danych, o której mowa w art. 14 ust. 6, oraz z bazy danych Global Trade Atlas („GTA”) (18).

(69)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym kontynuowano przywóz węglika wolframu z ChRL. Według danych Eurostatu przywóz węglika wolframu z ChRL stanowił około 2,2 % rynku unijnego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w porównaniu z wynoszącym 5,3 % udziałem w rynku w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem i 8,9 % w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia. W wartościach bezwzględnych poziom przywozu zmniejszył się od czasu poprzedniego przeglądu, utrzymał się jednak znaczenie powyżej progu de minimis określonego w art. 5 ust. 7 rozporządzenia podstawowego. Komisja stwierdziła, że taka wielkość przywozu jest wystarczająco reprezentatywna do celów badania, czy dumping nadal miał miejsce w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(70)

Z uwagi na fakt, że wystarczające dowody dostępne w momencie wszczęcia dochodzenia zdają się wykazywać w odniesieniu do ChRL na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, Komisja wszczęła dochodzenie na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(71)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających w odniesieniu do zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Nie otrzymano odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od rządu ChRL i nie wpłynęły w wyznaczonym terminie stanowiska dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Następnie 12 sierpnia 2022 r. Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(72)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów może zaistnieć potrzeba wyboru odpowiedniego reprezentatywnego kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego w celu określenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia, i zaproponowała w tym względzie Turcję i Rosję na podstawie informacji zawartych we wniosku. Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(73)

9 marca 2023 r. w nocie do akt („nota”) Komisja poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, wskazując Turcję jako reprezentatywny kraj. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że z uwagi na fakt, iż nie jest w stanie zidentyfikować w odpowiednich reprezentatywnych krajach producentów węglika wolframu z łatwo dostępnymi danymi finansowymi, określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski na podstawie danych, które dotyczą przedsiębiorstw działających w sektorze przemysłu metali szlachetnych i innych metali nieżelaznych i które opublikował Bank Centralny Turcji, zgodnie z wnioskiem o dokonanie przeglądu. Sektor metali szlachetnych i innych metali nieżelaznych uznano za ogólną kategorię produktu objętego przeglądem.

(74)

W swoich uwagach do noty wnioskodawcy twierdzili, że Komisja powinna wziąć pod uwagę wartość odniesienia na podstawie cen według danych Fastmarkets lub Argus w Europie, a nie danych Argus Metal uzyskanych z Krajowego Centrum Informacji o Minerałach (National Minerals Information Centre) Amerykańskiego Instytutu Geologicznego (U.S. Geological Survey). Ponadto wnioskodawcy zwrócili się o uwzględnienie amortyzacji, części zamiennych i innych (tj. materiałów zużywalnych, takich jak kwasy, ługi lub gazy, a także koszty utrzymania i koszty odpadów) przy obliczaniu materiałów zużywalnych. W odniesieniu do bezpośredniej i pośredniej siły roboczej wnioskodawcy zwrócili się o obliczenie kosztów dla każdej kategorii personelu. Uwagi te omówiono w motywach 124–125, 128–129 i 134.

(75)

We wspomnianej nocie Komisja przedstawiła główne czynniki produkcji. Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących Komisja określiła główne czynniki produkcji na podstawie informacji zawartych we wniosku.

(76)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(77)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”.

(78)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL i producentów eksportujących zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(79)

W toku prowadzonego niedawno dochodzenia dotyczącego sektora wolframu w ChRL (19) Komisja ustaliła, że istnieją znaczące zakłócenia w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(80)

W toku omawianego dochodzenia Komisja ustaliła, że w ChRL dochodzi do istotnej interwencji rządowej, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (20). W szczególności Komisja stwierdziła, że w sektorze wolframu znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego (21), a ponadto rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego (22). Komisja ustaliła również, że obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych, a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku. Faktycznie, ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że dochodzi do koncentracji zasobów w sektorach uznanych przez rząd ChRL za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie są one przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (23). Ponadto Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego, co prowadzi do zakłóceń wynikających w szczególności z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL (24). Podobnie Komisja stwierdziła zakłócenia w kosztach wynagrodzeń w sektorze stali w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego (25), jak również zakłócenia na rynkach finansowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, w szczególności pod względem dostępu przedsiębiorców do kapitału w ChRL (26).

(81)

Podobnie jak w przypadku poprzedniego dochodzenia dotyczącego sektora wolframu w ChRL w obecnym dochodzeniu Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było zastosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych we wniosku, a także dokumencie roboczym służb Komisji na temat znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej do celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu (27) („sprawozdanie”), który opiera się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała badanie istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w danym sektorze, do którego należy węglik wolframu. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń w ChRL, stwierdzonych również w jej poprzednich dochodzeniach w tym względzie.

(82)

We wniosku (28) zarzucono, że cała chińska gospodarka znajduje się pod rozległym wpływem różnych kompleksowych interwencji rządu ChRL lub innych organów publicznych na różnych szczeblach władzy i na rynku, w związku z czym w obecnym dochodzeniu nie można wykorzystać krajowych cen ani kosztów chińskiego przemysłu wolframowego.

(83)

We wniosku przedstawiono przykłady elementów wskazujących na istnienie zakłóceń, które wymieniono w art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze do szóste rozporządzenia podstawowego. Odnosząc się do poprzedniego dochodzenia Komisji w sektorze wolframu (29), do sprawozdania, a także do dodatkowych źródeł, wnioskodawcy stwierdzili, że: 1) państwo chińskie angażuje się w interwencyjną politykę gospodarczą w dążeniu do osiągnięcia celów, które są zbieżne z programem politycznym określonym przez Komunistyczną Partię Chin („KPCh”), zamiast odzwierciedlać warunki gospodarcze panujące na wolnym rynku (30); 2) w szczególności chiński przemysł wolframowy podlega w wysokim stopniu interwencji i kontroli rządowej, a także charakteryzuje się wysokim udziałem przedsiębiorstw państwowych. W dalszej części wniosku wskazano, że rząd ChRL ustala roczne kwoty wydobycia i kwoty produkcyjne dla przedsiębiorstw państwowych, a kontyngenty te przenoszą się dalej na przedsiębiorstwa państwowe niższego szczebla, przedsiębiorstwa prywatne oraz chińsko-zagraniczne spółki joint venture (31). Chińscy producenci wolframu są ponadto zorganizowani w ramach China Tungsten Industry Association, będącego częścią China Non-Ferrous Metals Industry Association [Chińskie Stowarzyszenie Przemysłu Metali Nieżelaznych], które podkreśla w swoim statucie, że przestrzega wytycznych i polityki partii, tym samym sprawując kontrolę nad przemysłem wolframowym (32). China Tungsten Industry Association również aktywnie kontroluje produkcję oraz ma wpływ na przetargi na zakup koncentratów wolframu (33).

(84)

We wniosku dokładnie przedstawiono różne przykłady planów przewodnich, które wskazują na wysoki poziom interwencji rządowej w sektorze wolframu. Po pierwsze we wniosku wspomniano o 13. planie pięcioletnim, w którym zainteresowanym stronom z sektora powierzono zadanie dalszego rozwoju wysokotemperaturowych materiałów stopowych, zachęcania do zwiększenia produkcji i zdolności eksportowych w przemyśle metali nieżelaznych oraz wywierania bezpośredniego wpływu na proces produkcji w przemyśle metali nieżelaznych (34). W 14. planie pięcioletnim promuje się ponadto optymalizację i dostosowanie strukturalne przemysłu surowców, w tym metali nieżelaznych (35). W 13. planie pięcioletnim dla metali nieżelaznych wymieniono sektor wolframu jako jedną z gałęzi wspieranych przez rząd ChRL, nakreślono utworzenie wiodącej grupy przedsiębiorstw i produktów z metali nieżelaznych, które mogą integrować się z zagranicznymi łańcuchami dostaw produktów od średniej do wysokiej klasy, a także ujęto promocję innowacji przez przyznawanie subsydiów dla tego sektora przemysłu (36). W 13. planie pięcioletnim dla metali nieżelaznych przewidziano również więcej celów ilościowych, ustanawiając ścisłą kontrolę rządową nad mocami produkcyjnymi w dziedzinie metali nieżelaznych, określając krajowe moce produkcyjne dla rudy wolframu, wyznaczając cel poprawy ograniczeń produkcji, korygując i kontrolując wskaźniki kontroli wielkości wydobycia wolframu, przewidując zarządzanie metalami ziem rzadkich, w tym wolframem, oraz ulepszając ogólne wskaźniki kontroli kluczowych materiałów rzadkich (37). Przemysł nieżelazny określa się również jako sektory promowane w ramach inicjatywy „Made in China 2025”, a zatem wspomagane przez różne fundusze państwowe i bankowe, których celem jest udzielanie wsparcia promowanym sektorom przemysłu (38).

(85)

We wniosku zwrócono również uwagę na interwencję państwa w wybranych prowincjach, takich jak Hebei, Jiangxi i Hunan. W 13. planie pięcioletnim dla zasobów mineralnych faktycznie wymieniono wolfram w wykazie minerałów strategicznych. Rząd ChRL konsoliduje bazy złóż wolframu na południu prowincji Jiangxi i Hunan w celu ustabilizowania skali działalności wydobywczej i ograniczenia całkowitej wielkości wydobycia rudy wolframu, określa docelowe wartości procentowe dla kopalni średniej i dużej wielkości oraz stabilizuje poziom krajowych rzeczywistych dostaw wolframu (39). W planie rozwoju przemysłu nowych materiałów dla prowincji Hebei na 2016 r. określono cel, jakim jest stworzenie łańcuchów przemysłowych w prowincji Hebei, w tym konkretnego łańcucha przemysłu wolframowego (40). W 14. planie pięcioletnim dla przemysłu metali nieżelaznych w prowincji Jiangxi wymieniono przemysł wolframowy, w tym przemysł proszku węglika wolframu, jako kluczowy sektor wymagający rozwoju (41). Ponadto wolfram znajduje się również w wykazie produktów podlegających należnościom celnym wywozowym, wymogom w zakresie licencjonowania wywozu oraz handlowi państwowemu (42).

(86)

Jak stwierdzono w poprzednim dochodzeniu Komisji w sprawie wolframu, interwencja rządowa na chińskim rynku wolframu jest znacząca, podobnie jak zakłócenia różnych czynników produkcji. Obejmuje to znaczną kontrolę nad różnymi aspektami gospodarki, takimi jak ceny energii, własność gruntów, wynagrodzenia, finanse i ratingi kredytowe. We wniosku wskazano, odnosząc się do niedawnych ustaleń Komisji dotyczących zakłóceń w przemyśle produkcji sadzy (43), że surowce pierwotne i wtórne w Chinach podlegają zakłóceniom. We wniosku wskazano również, że gaz produkują i kontrolują w Chinach głównie przedsiębiorstwa państwowe, a ceny gazu reguluje i kontroluje Krajowa Komisja Rozwoju i Reform (NDRC) (44). NDRC reguluje ponadto krajowe ceny energii elektrycznej, wdrażając politykę zróżnicowanych cen energii elektrycznej, która zachęca kwalifikujących się użytkowników do bezpośredniego zawierania umów z przedsiębiorstwami wytwarzającymi energię elektryczną. We wniosku podano przykład opinii przewodniej w sprawie tworzenia doskonałego otoczenia rynkowego, wspierania strukturalnego dostosowania i transformacji przemysłu metali nieżelaznych oraz zwiększania korzyści, w której to opinii przedstawiono stały cel, jakim jest zróżnicowanie polityki cen energii elektrycznej, sprzyjające różnym gałęziom przemysłu (45). Wszystkie grunty w Chinach również są własnością państwa, a rząd przydziela je zgodnie z konkretnymi celami politycznymi i planami gospodarczymi (46).

(87)

Ponadto we wniosku wskazano, że koszty wynagrodzeń w niektórych sektorach, takich jak sektor wolframu, są zniekształcone, co wynika z braku praw do organizacji zbiorowych dla pracowników i pracodawców, a także z braku ratyfikacji przez Chiny konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy. Związki zawodowe nie są niezależne od organów państwowych, a rokowania zbiorowe i ochrona praw pracowniczych mają charakter elementarny. Ponadto we wniosku wskazano, że system rejestracji gospodarstw domowych ogranicza mobilność pracowników (47).

(88)

Dostęp do finansowania zapewniają również instytucje, które wdrażają cele polityki publicznej lub są powiązane z państwem. Na przykład chińskie banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia działalności stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z programem polityki przemysłowej państwa. W rezultacie dostępność i koszt kapitału nie są takie same dla wszystkich uczestników rynku, co prowadzi do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym i kluczowym sektorom przemysłu (48). We wniosku zwrócono również uwagę na badanie MFW, w którym stwierdzono, że ratingi kredytowe są zniekształcone, ponieważ chińskie ratingi kredytowe systematycznie odpowiadają niższym ratingom międzynarodowym (49).

(89)

Ponadto we wniosku stwierdzono, że zakłócenia spowodowane przez rząd doprowadziły do sygnałów cenowych, które nie są wynikiem działania mechanizmów wolnorynkowych (50). Chińskie koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie, aby pobudzić wzrost inwestycji (51), a na ratingi kredytowe często wpływa strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu oraz siła wszelkich dorozumianych gwarancji rządu (52). W rezultacie kwestie wierzytelności nieściągalnych rozwiązywano przez refinansowanie długu: tworzenie tzw. przedsiębiorstw zombie lub przeniesienie prawa własności do długu (53).

(90)

Rząd ChRL nie przedstawił uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody załączone do akt sprawy, włączając w to sprawozdanie i dodatkowe dowody przedstawione przez wnioskodawców, co do istnienia znaczących zakłóceń lub odpowiedniości zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie.

(91)

W szczególności w sektorze produktu objętego przeglądem znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(92)

Dochodzenie potwierdziło, że China Minmetals Co. (54), przedsiębiorstwo państwowe w ramach SASAC, posiada kilka największych chińskich przedsiębiorstw produkujących węglik wolframu, mianowicie Zhuzhou Cemented Carbide Group Co., Ltd. (55), Xiamen Golden Egret Special Alloy Co., Ltd. (56) i Zigong Cemented Carbide Group Co., Ltd (57). Grupa Zhuzhou Cemented Carbide należy do China Minmetals za pośrednictwem spółki pośredniczącej China Tungsten Advanced Materials Co. Ltd. (58), natomiast Xiamen Golden Egret Special Alloy jest własnością spółki pośredniczącej Xiamen Tungsten Co., Ltd. (59) W odniesieniu do bezpośrednich zakłóceń w swoim sprawozdaniu rocznym za 2021 r. (60) China Minmetals wykazało dotację sektora instytucji rządowych i samorządowych w wysokości 38,7 mln RMB (61), a także dotację z centralnego funduszu finansowego na wsparcie przedsiębiorstw zombie w wysokości 46,8 mln RMB (62). W sprawozdaniu rocznym Xiamen Tungsten za 2022 r. odnotowano finansową dotację rządową w wysokości 300,3 mln RMB (63). Ponadto w publicznie dostępnym artykule na stronie internetowej China Minmetals zaakcentowano obecność KPCh w przedsiębiorstwie, wskazując, że: „Partyjna organizacja China Minmetals w pełni odzwierciedla ducha narodowej konferencji na temat budowania partii w przedsiębiorstwach państwowych, [...] ściśle koncentruje się na wspólnym wzmocnieniu przywództwa partii wraz z poprawą ładu korporacyjnego, [...] budowaniem systemu nowoczesnych przedsiębiorstw państwowych o cechach chińskich (oraz) [...] skutecznie propaguje ścisłą integrację prac związanych z budowaniem partii z operacjami produkcyjnymi” (64).

(93)

Ponadto, biorąc pod uwagę fakt, że interwencje KPCh w proces podejmowania decyzji operacyjnych stały się normą także w przedsiębiorstwach prywatnych (65), przy czym KPCh rości sobie prawo do zarządzania praktycznie każdym aspektem gospodarki kraju, wpływ wywierany przez państwo za pomocą struktur KPCh w przedsiębiorstwach skutkuje tym, że podmioty gospodarcze znajdują się pod kontrolą i nadzorem politycznym rządu, zważywszy jak bardzo struktury państwa i partii w ChRL zostały ze sobą powiązane. Prywatny producent węglika wolframu OKE (66) ujął na przykład w swoim półrocznym sprawozdaniu z 2022 r. (67) dotacje rządowe w wysokości 44,7 mln RMB (68).

(94)

Jest to widoczne również na poziomie China Tungsten Industry Association [Chińskiego Stowarzyszenia Przemysłu Wolframowego] („CTIA”) i China Nonferrous Metals Industry Association [Chińskiego Stowarzyszenia Przemysłu Metali Nieżelaznych] („CNIA”). Zgodnie z art. 3 statutu CTIA oraz CNIA „przyjmują całościowe przywództwo Komunistycznej Partii Chin [i] akceptują wytyczne biznesowe, nadzór i zarządzanie ze strony podmiotów odpowiedzialnych za rejestrację i zarządzanie, podmiotów odpowiedzialnych za budowanie partii, jak również odpowiednich działów administracyjnych odpowiedzialnych za zarządzanie przemysłem” (69).

(95)

Dochodzenie potwierdziło ponadto, że rząd ChRL ingeruje w ceny i koszty przez obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego, stwierdzając istnienie osobistych powiązań między producentami węglika wolframu a KPCh. Na przykład przewodniczący zarządu Zhuzhou Cemented Carbide Group Co., Ltd. zajmuje jednocześnie stanowisko zastępcy sekretarza Komitetu Partii (70). Podobnie przewodniczący zarządu Xiamen Golden Egret Special Alloy Co., Ltd. zajmuje stanowisko sekretarza Komitetu Partii (71). Ingerencja KPCh w pracę Xiamen Golden Eagle za pośrednictwem partyjnego komitetu wynika również ze statutu jej spółki holdingowej, przedsiębiorstwa państwowego Xiamen Tungsten Co., Ltd., który stanowi, że: „organizacja partyjna zapewnia funkcję [sic!] rdzenia przywódczego i rdzenia politycznego, wyznaczając kierunek, zarządzając ogólną sytuacją i zapewniając realizację” (72) oraz „jeśli komitet partyjny spółki stwierdzi, że zarząd i zespół przewodniczącego zamierzają podjąć decyzje, które nie są zgodne z linią partii, jej zasadami, polityką oraz krajowymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi partii lub mogą zaszkodzić interesom państwa, interesowi publicznemu oraz uzasadnionym prawom i interesom spółki i jej pracowników, konieczne jest sporządzenie opinii w celu anulowania lub odroczenia takiej decyzji” (73).

(96)

Ponadto w sektorze produktu objętego przeglądem prowadzona jest polityka faworyzująca producentów krajowych lub w inny sposób wpływająca na rynek w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego. W toku dochodzenia zidentyfikowano dokumenty programowe, z których wynika, że w sektorze wolframu przemysł korzysta z rządowych wytycznych i interwencji rządu w odniesieniu do produktu objętego przeglądem.

(97)

Rząd ChRL nadal uznaje przemysł wolframowy za jedną z kluczowych gałęzi gospodarki. Znajduje to potwierdzenie w licznych planach, wytycznych i innych dokumentach dotyczących wolframu wydawanych na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym. Najnowsze chińskie dokumenty programowe dotyczące sektora wolframu potwierdzają, że rząd ChRL nadal przypisuje temu sektorowi duże znaczenie, co objawia się chociażby w zamiarze dokonywania w tym sektorze interwencji w celu kształtowania go zgodnie z polityką rządu. Przykładem tego jest obwieszczenie Ministerstwa Zasobów Naturalnych w sprawie kontroli całkowitych ilości wydobywczych i pierwszej partii wskaźników mających zastosowanie do metali ziem rzadkich i rudy wolframu w 2023 r. (74), w którym zaapelowano o „wzmocnienie kontroli nad całkowitą wielkością wydobycia i zarządzania tą wielkością” (75), a ponadto podkreślono, że „Ministerstwo Przemysłu i Technologii Informacyjnych oraz Ministerstwo Zasobów Naturalnych przyznały kontyngenty na kontrolowanie całkowitej ilości wydobycia metali ziem rzadkich wszystkim grupom przedsiębiorstw z sektora metali ziem rzadkich” (76). W dokumencie określono szczegółowo dane dotyczące dystrybucji wolframu: „W 2023 r. całkowity wskaźnik kontroli wydobycia dla pierwszej partii koncentratów wolframu (65 % zawartości tritlenku wolframu) ustalono na poziomie 63 000 ton” (77). W obwieszczeniu Ministerstwa Zasobów Naturalnych w sprawie kontroli ogólnych ilości wydobywczych i pierwszej partii wskaźników, mających zastosowanie do metali ziem rzadkich i rudy wolframu w 2022 r. (78), określono również wielkość produkcji wolframu, twierdząc, że „w 2022 r. krajowy wskaźnik koncentratu wolframu (65 % zawartości tritlenku wolframu) ustalono na poziomie 109 000 ton, z czego kluczowy wskaźnik wydobycia wynosił 81 170 ton, a kompleksowy wskaźnik wykorzystania wynosił 27 830 ton” (79). Ponadto w 14. pięcioletnim planie rozwoju przemysłu surowcowego (80) sprecyzowano, że „wewnętrzne zasoby mineralne będą rozwijane w sposób racjonalny” i wskazano, że „zostaną powzięte środki, aby zoptymalizować mechanizm zarządzania, który ma zastosowanie do rocznych wskaźników całkowitej kontroli wydobycia, oraz aby racjonalnie uregulować skalę wydobycia RE [ang. „Rare Earth” – metale ziem rzadkich], wolframu i innych zasobów mineralnych” (81), a także dalej „wspierać dominujące przedsiębiorstwa w tworzeniu baz recyklingu i obszarów aglomeracji przemysłowych dla dużych rozmiarów złomu stali, jak również odnawialnego aluminium, miedzi, litu, niklu, kobaltu, wolframu i molibdenu” (82).

(98)

Podobne przykłady intencji chińskich władz, aby nadzorować rozwój sektora wolframu i kierować nim, można również zaobserwować w różnych chińskich prowincjach, np. w Jiangxi, w której w 14. planie pięcioletnim prowincji w sprawie wysokiej jakości rozwoju metali nieżelaznych (83) określono, że „w okresie 14. planu pięcioletniego średnia roczna stopa wzrostu przychodów operacyjnych przemysłu metali nieżelaznych w Jiangxi wyniesie około dziesięciu procent. Jeżeli chodzi o przychody operacyjne, skala przemysłu metali nieżelaznych osiągnie ponad bilion RMB do około 2023 r., a skala przemysłu wolframowego, przemysłu metali ziem rzadkich i innych strategicznych zasobów osiągnie ponad 100 miliardów RMB do 2025 r.” (84), przy uściśleniu, że „poziom koncentracji miedzi, wolframu, metali ziem rzadkich i innych kluczowych gałęzi przemysłu będzie dalej wzrastał” (85). W planie pięcioletnim poświęcono również całą sekcję rozwojowi wolframu (86), z myślą o opracowaniu „nano–, ultradrobnego i bardzo grubego proszku wolframu i proszku węglika wolframu, APT o wysokiej czystości, proszku wolframu o wysokiej czystości, a także docelowych materiałów wolframowych itp.” (87).

(99)

Podobnie w 14. pięcioletnim planie Henan dotyczącym rozwoju wysokiej jakości przemysłu wytwórczego (88) przewidziano „rozszerzenie łańcucha przemysłu intensywnego przetwarzania wolframu, molibdenu, tytanu i cyrkonu oraz promowanie rozszerzenia na produkty wysokiej jakości” (89).

(100)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych gałęzi przemysłu, w tym produkcji głównych surowców wykorzystywanych do wytwarzania wolframu. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(101)

Obecne dochodzenie nie wykazało żadnych dowodów wskazujących, by dyskryminacyjne stosowanie lub nieodpowiednie egzekwowanie przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego w sektorze produktu objętego przeglądem nie wpływało na producentów produktu objętego przeglądem.

(102)

Na sektor wolframu wpływ mają również zniekształcone koszty wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego. W sektorze tym takie zniekształcenia występują zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu wolframu lub głównych czynników produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do czynników produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL) (90).

(103)

W toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono ponadto żadnych dowodów wskazujących, że sektor produktu objętego przeglądem nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(104)

Komisja przypomina również, że do produkcji węglika wolframu niezbędny jest szereg materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci węglika wolframu kupują lub zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Mogą zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Oprócz tego podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(105)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej węglika wolframu nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(106)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(107)

Jak wyjaśniono w motywie 73, Komisja wydała notę dotyczącą odpowiednich źródłach, które zostaną wykorzystane do określenia wartości normalnej. W nocie tej opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów. Poinformowano w niej zainteresowane strony o zamiarze rozważenia przez Komisję wykorzystania Turcji jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(108)

W odniesieniu do odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży produktu objętego przeglądem w odpowiednim reprezentatywnym kraju we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia zaproponowano wybór Rosji lub Turcji jako reprezentatywnego kraju.

(109)

Zdaniem wnioskodawców węglik wolframu produkuje się w Brazylii, Kanadzie, ChRL, Izraelu, Japonii, Rosji, Korei Południowej i Stanach Zjednoczonych. Spośród tych krajów tylko Brazylia i Rosja są krajami o wyższym średnim dochodzie według klasyfikacji Banku Światowego. Ponadto Komisja uznała Republikę Południowej Afryki za kraj o wyższym średnim dochodzie, w którym produkuje się węglik wolframu. Biorąc pod uwagę ostatnie przemiany geopolityczne i gospodarcze, Komisja nie uznała Rosji za odpowiedni reprezentatywny kraj. Ze względu na brak dostępnych danych publicznych wykluczono Republikę Południowej Afryki i Brazylię.

(110)

Następnie Komisja poszukiwała państw, w których wytwarza się produkty należące do tej samej ogólnej kategorii lub sektora, co produkt objęty przeglądem. Jak wspomnieli wnioskodawcy, wytwarzanie produktu objętego przeglądem należy do sektora metali nieżelaznych. Odpowiednie dane publiczne dotyczące producentów w tym sektorze były dostępne w przypadku Rosji i Turcji.

(111)

Komisja rozważyła ponadto, czy możliwe byłoby wykorzystanie głównych czynników produkcji węglika wolframu z odpowiednich reprezentatywnych krajów.

(112)

Zgodnie z wnioskiem proces produkcji węglika wolframu jest na całym świecie identyczny i jest on wytwarzany z surowców pierwotnych, tj. rud lub materiałów wtórnych, czyli złomu węglika wolframu. W zależności od integracji wyższego szczebla producenci mogą jednak rozpocząć proces albo od surowców pierwotnych, albo od APT, albo od tlenku wolframu („WO3”).

(113)

Komisja postanowiła rozpocząć obliczenia wartości normalnej na podstawie kosztu APT, tj. głównego surowca, biorąc pod uwagę informacje zawarte we wniosku i uznając, że jest to pierwszy etap produkcji niezależnie od źródła surowca. APT stanowi ponad 90 % całkowitych kosztów produkcji produktu objętego przeglądem.

(114)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała dostępność danych dotyczących cen importowych APT we wszystkich państwach klasy o wyższym średnim dochodzie na podstawie kodu HS 2841 80. Według GTA APT był przywożony do Argentyny, Brazylii, Malezji, Rosji, Tajlandii, Turcji i Republiki Południowej Afryki. Wielkość przywozu we wszystkich tych państwach była jednak bardzo mała i w związku z tym uznano, że nie jest na tyle reprezentatywna, aby ustalić wiarygodną cenę odniesienia. Ponadto przywóz do Argentyny pochodził całkowicie z ChRL. Większość przywozu do Rosji (ponad 75 %) i Republiki Południowej Afryki (97 %) pochodziła również z ChRL. Dla żadnego ze wspomnianych państw nie były dostępne wystarczające reprezentatywne informacje, dlatego Komisja podjęła decyzję o zastosowaniu międzynarodowej wartości odniesienia do tych materiałów do produkcji zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret drugie na podstawie cen Argus Metals International.

(115)

W związku z powyższym Komisja uznała, że Turcja posiada łatwo dostępne szczegółowe dane dotyczące pracy, energii, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku jako kraj o wyższym średnim dochodzie. Komisja uznała zatem Turcję za odpowiedni reprezentatywny kraj w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(116)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat stosowności wyboru Turcji jako reprezentatywnego kraju.

(117)

Po opublikowaniu noty żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła uwag dotyczących wyboru Turcji jako reprezentatywnego kraju.

(118)

Wreszcie, biorąc pod uwagę brak współpracy i po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Turcja jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(119)

Biorąc pod uwagę brak współpracy, propozycję we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia i fakt, że Turcja spełnia kryteria określone w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, Komisja wybrała Turcja jako odpowiedni reprezentatywny kraj.

(120)

W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak materiały, energia i siła robocza, wykorzystywanych przez producentów eksportujących w produkcji produktu objętego przeglądem. Komisja stwierdziła również, że na potrzeby obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z GTA i międzynarodowych cen odniesienia Argus Metals International opublikowanych przez Krajowe Centrum Informacji o Minerałach Amerykańskiego Instytutu Geologicznego w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości z dwóch czynników produkcji, w szczególności surowców. Ponadto Komisja oświadczyła, że do ustalenia niezniekształconych kosztów pracy, energii elektrycznej i dostawców gazu w Turcji wykorzysta dane pochodzące z Tureckiego Instytutu Statystycznego.

(121)

Wreszcie Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku wykorzysta opublikowane przez Bank Centralny Turcji informacje na temat średnich kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze metali szlachetnych i innych metali nieżelaznych, jak wskazano w motywie 73.

(122)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje wynikające z wniosku oraz dalsze informacje zebrane podczas postępowania, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji węglika wolframu

(123)

Aby ustalić niezniekształconą cenę głównego surowca APT dostarczanego do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja odnotowała, że przywóz APT do Turcji był nieznaczny, a zatem nie mógł zostać uznany za reprezentatywny, jak wyjaśniono w motywie 114. Komisja wykorzystała średnią ważoną cenę importową opartą na międzynarodowych cenach odniesienia Argus Metals International, uzyskanych z Krajowego Centrum Informacji o Minerałach Amerykańskiego Instytutu Geologicznego (93). W tym przypadku, nawet jeżeli wartość odniesienia może obejmować przywóz ze źródeł podlegających zakłóceniom, Komisja przypomniała, że w kontekście przeglądu wygaśnięcia nie ma potrzeby ponownego obliczenia ceł, a wyłącznie ustalenie prawdopodobieństwa dumpingu. W związku z tym Komisja uznała w tym przypadku za właściwe wykorzystanie cen Argus Metals International jako wartości odniesienia.

(124)

Po tym, gdy opublikowano notę, wnioskodawcy zwrócili się o wykorzystanie danych Fastmarkets lub Argus dotyczących cen APT w Europie zamiast danych Argus Metal pochodzących z Krajowego Centrum Informacji o Minerałach Amerykańskiego Instytutu Geologicznego. Wnioskodawcy twierdzili, że w Turcji APT jest przedmiotem obrotu przede wszystkim zgodnie z notowaniami Fastmarkets dla (szerszej) Europy, a nie Stanów Zjednoczonych.

(125)

Komisja zauważyła, że we wniosku za okres objęty wnioskiem przedstawiono jedynie podsumowanie średniej dla APT, ponieważ posiadacz praw autorskich Fastmarkets nie udzielił zezwolenia na wykorzystanie danych w trakcie dochodzenia. Biorąc pod uwagę, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego wykorzystane dane muszą być publicznie dostępne, Komisja oparła obliczenie wartości normalnej na wartości odniesienia dla APT na podstawie cen Argus Metals International uzyskanych z Krajowego Centrum Informacji o Minerałach Amerykańskiego Instytutu Geologicznego. Komisja zauważyła również, że różnica między wartością odniesienia Fastmarkets a wartością Amerykańskiego Instytutu Geologicznego była niewielka. W związku z tym różnica w obliczeniu marginesu dumpingu też byłaby niewielka (1 %).

(126)

Zazwyczaj do tych kosztów importowych należy dodać również ceny transportu krajowego. Biorąc jednak pod uwagę charakter dochodzeń w ramach przeglądu wygaśnięcia, które koncentrują się na ustaleniu, czy dumping utrzymywał się w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym lub czy mógł ponownie wystąpić, a nie na ustaleniu jego dokładnej wielkości, Komisja zdecydowała, że w tym przypadku dostosowania dotyczące transportu krajowego nie były konieczne. Dostosowania takie doprowadziłyby jedynie do wzrostu wartości normalnej, a tym samym marginesu dumpingu.

(127)

Aby ustanowić wartość odniesienia dla kosztów pracy, Komisja wykorzystała najnowsze dane statystyczne opublikowane przez Turecki Instytut Statystyczny (94). Urząd ten publikuje szczegółowe informacje na temat wynagrodzeń w poszczególnych sektorach tureckiej gospodarki. Komisja ustaliła wartość odniesienia na podstawie godzinowych kosztów pracy za 2020 r. lub działalności gospodarczej „Produkcja metali”, kod NACE C.24, zgodnie z klasyfikacją NACE Rev.2. Następnie wartości te odpowiednio skorygowano o inflację przy użyciu krajowego wskaźnika cen producenta (95) w celu odzwierciedlenia kosztów w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(128)

Po tym, gdy opublikowano notę, przedstawiciele przemysłu Unii stwierdzili, że na potrzeby obliczenia dumpingu należy zastosować szczegółowy podział rodzajów personelu.

(129)

Komisja odrzuciła tę uwagę, ponieważ Turecki Instytut Statystyczny nie przedstawił takiego szczegółowego podziału oraz zważywszy że jest to przegląd wygaśnięcia i – jak zauważono powyżej – obliczenie dokładnej wielkości dumpingu nie jest konieczne.

(130)

Aby ustalić cenę odniesienia energii elektrycznej i gazu, Komisja wykorzystała ceny dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Turcji opublikowane przez Turecki Instytut Statystyczny (96). Wartość odniesienia ustalono na podstawie ceny energii elektrycznej i gazu opublikowanej 31 marca 2022 r. Cena, o której mowa, jest średnią za 2021 r. Komisja wykorzystała dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej i gazu w odpowiednich przedziałach zużycia, bez podatku od wartości dodanej.

(131)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(132)

Aby ustalić niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji oraz biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony chińskich producentów, Komisja wykorzystała dostępne fakty zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym na podstawie danych dostarczonych przez wnioskodawców Komisja ustaliła stosunek pośrednich kosztów produkcji do całkowitej produkcji. Następnie odsetek ten zastosowano w stosunku do niezniekształconej wartości kosztów produkcji, aby uzyskać niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji.

(133)

Aby ustalić niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, Komisja oparła się na najbardziej aktualnych dostępnych danych finansowych dotyczących przedsiębiorstw działających w sektorze przemysłu metali szlachetnych i innych metali nieżelaznych, publikowanych przez Bank Centralny Turcji (97). Jak wspomniano w motywie 121, sektor ten uznaje się za ogólną kategorię produktu objętego przeglądem. Komisja wykorzystała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne w wysokości 9,50 % oraz zysk w wysokości 6,61 % kosztów sprzedanych towarów.

(134)

W następstwie noty otrzymano uwagi od przedstawicieli przemysłu Unii, aby uwzględnić części zamienne i inne surowce, a także amortyzację pośrednich kosztów produkcji. Komisja uwzględniła te uwagi przy obliczaniu dumpingu, jak opisano w motywie 137.

(135)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(136)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Wobec braku współpracy ze strony producentów eksportujących Komisja oparła się na informacjach przekazanych we wniosku przez wnioskodawców i dotyczących wykorzystania dwóch głównych surowców do produkcji produktu objętego przeglądem. W odniesieniu do pracy i energii Komisja oparła się na informacjach dostarczonych przez jednego producenta unijnego.

(137)

Po ustaleniu niezniekształconych kosztów produkcji Komisja dodała pośrednie koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk. Pośrednie koszty produkcji ustalono na podstawie danych dostarczonych przez wnioskodawców. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk określono na podstawie najbardziej aktualnych dostępnych danych finansowych dotyczących przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze metali szlachetnych i innych metali nieżelaznych, publikowanych przez Bank Centralny Turcji (98) (zob. sekcja 3.3.2). Komisja dodała następujące pozycje do niezniekształconych kosztów produkcji:

(138)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(139)

Jak wspomniano powyżej w motywie 48, ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących cena eksportową ustalono na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, tj. na podstawie informacji Eurostatu.

(140)

Wywozu z Chin dokonywano zarówno w ramach procedury uszlachetniania czynnego („procedura UCz”), jak i zwykłego systemu. Jak wykazano w motywie 191, wywóz prowadzony w ramach systemu zwykłego stanowił jedynie 0,3 % udziału w rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, dlatego uznano go za nieistotny i przeprowadzono obliczenia ceny eksportowej wyłącznie w ramach procedury UCz, jako rozsądnie dostępne informacje na temat ceny, która zostałaby zastosowana w przypadku braku środków. Komisja określiła cenę eksportową na podstawie dostępnych danych statystycznych, mianowicie danych z bazy danych Comext (Eurostat). Ceny w bazie danych Comext są rejestrowane na poziomie kosztu, ubezpieczenia i frachtu („CIF”), dlatego poziom ex-works ustalono na podstawie dowodów przedstawionych we wniosku w odniesieniu do kosztów transportu, przeładunku i frachtu morskiego.

(141)

Komisja porównała wartość normalną ustaloną zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego z ceną eksportową na podstawie ceny ex-works, jak ustalono powyżej.

(142)

Na tej podstawie stwierdzono, że margines dumpingu był znaczący (68 %). Stwierdzono zatem, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping nadal miał miejsce.

(143)

Oprócz ustalenia, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym miał miejsce dumping, Komisja zbadała, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków. Komisja uznała ceny w ramach procedury UCz za rozsądnie dostępne informacje na temat ceny, która zostałaby zastosowana w przypadku braku środków. Przeanalizowano następujące dodatkowe elementy: 1) moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w ChRL, 2) rezerwy rudy wolframu i podatek wywozowy od koncentratu wolframu oraz 3) atrakcyjność rynku unijnego i ceny eksportowe stosowane w wywozie do państw trzecich.

(144)

W związku z brakiem współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących i rządu ChRL Komisja oparła swoją ocenę na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, mianowicie na informacjach przedstawionych we wniosku o dokonanie przeglądu, ogólnie dostępnych informacjach i informacjach pochodzących z bazy danych GTA.

(145)

Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret twierdziły, że to, czy dany rynek jest atrakcyjny, nie jest wymaganą normą prawną, którą należy uwzględnić w dochodzeniu w ramach przeglądu wygaśnięcia, ponieważ dynamiczny i swobodnie konkurencyjny rynek pozostaje atrakcyjny dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

(146)

Jak wskazano poniżej w motywach 156 i 163, Komisja w ramach tytułu „Atrakcyjność rynku unijnego” bada, czy jest prawdopodobne, aby chińscy producenci eksportujący zwiększyli swój wywóz węglika wolframu do Unii w przypadku wygaśnięcia środków oraz czy wywóz ten odbywałby się po cenach dumpingowych. Jest to w pełni zgodne z kryterium prawnym określonym w art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego i w związku z tym argument ten został odrzucony.

(147)

We wniosku wnioskodawcy przedstawili informacje dotyczące mocy produkcyjnych i wolnych mocy produkcyjnych węglika wolframu w Chinach. Zgodnie ze sprawozdaniem w sprawie rozwoju chińskiego przemysłu wolframowego z 2020 r. opublikowanym przez China Tungsten Industry Association (99) moce produkcyjne w Chinach wyniosły 80 000 ton. Wnioskodawcy oszacowali popyt w Chinach na 30 000 ton na podstawie swojej wiedzy na temat rynku. Ponadto po odjęciu wywozu z Chin do wszystkich państw wolne moce produkcyjne obliczono na 18 000 ton. W trakcie dochodzenia wnioskodawcy wyjaśnili jednak, że w swoich obliczeniach nieumyślnie użyli kolumny dotyczącej cen zamiast kolumny dotyczącej wielkości, a zatem prawidłowo wolne moce produkcyjne w Chinach wynosiły około 41 000 ton.

(148)

Wolne moce produkcyjne węglika wolframu w ChRL w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym obliczyła również Komisja. Zgodnie ze sprawozdaniem w sprawie rozwoju chińskiego przemysłu wolframowego z 2021 r. opublikowanym przez China Tungsten Industry Association (100) moce produkcyjne węglika wolframu w Chinach wyniosły 90 000 ton. Produkcję węglika wolframu w Chinach oszacowano na około [30 000–35 000] ton na podstawie prognozy Roskill Tungsten do 2030 r. (101) oraz biorąc pod uwagę, że około 60 % produkcji wolframu wykorzystuje się do produkcji węglika wolframu (102). W wyniku tych szacunków wolne moce produkcyjne wynoszą [55 000–60 000] ton lub [61 % – 67 %]. Zważywszy że konsumpcja na wolnym rynku w Unii wyniosła 15 101 ton (zob. tabela 4) w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, chińskie wolne moce produkcyjne były ponad 3,5 razy większe niż konsumpcja w Unii na wolnym rynku.

(149)

W swoich uwagach po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret powtórzyły argument, że źródło wykorzystane do określenia mocy produkcyjnych węglika wolframu w Chinach, wskazane w motywie 148, nie jest wiarygodne, i podały link do strony internetowej China Tungsten Industry Association.

(150)

Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret nie dostarczyły żadnych informacji dotyczących mocy produkcyjnych w zakresie węglika wolframu w Chinach. Komisja przeszukała stronę internetową udostępnioną przez chińskiego producenta i nie znalazła na niej danych dotyczących mocy produkcyjnych w zakresie węglika wolframu w Chinach. Komisja stwierdziła natomiast, że – na podstawie prognozy Roskill Tungsten do 2030 r. (103) – chińskie moce produkcyjne w zakresie węglika wolframu w 2021 r. oszacowano na [50 000–75 000] ton rocznie w odniesieniu do wolframu albo [53 000–80 000] ton w odniesieniu do węglika wolframu (104). Przy wykorzystaniu określonej w motywie 148 wielkości produkcji, która nie została zakwestionowana przez przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret, wolne moce produkcyjne w zakresie węglika wolframu w Chinach nadal wyniosły [23 000–45 000] ton, stanowiąc ponad półtorakrotność wolnorynkowej konsumpcji w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co wciąż uznano za znaczną wielkość.

(151)

Komisja porównała również moce produkcyjne węglika wolframu w ChRL w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym z mocami produkcyjnymi w poprzednim dochodzeniu w ramach przeglądu wygaśnięcia i odnotowała znaczny wzrost. Podczas poprzedniego przeglądu wygaśnięcia moce produkcyjne oszacowano na 42 000–50 000 ton, natomiast w okresie objętym obecnym dochodzeniem przeglądowym szacuje się je na 90 000 ton. Oznacza to wzrost o ponad 80 % pomimo istniejących już wolnych mocy produkcyjnych wynoszących od 12 000 do 20 000 w trakcie poprzedniego przeglądu wygaśnięcia, przy czym nic nie wskazuje na to, że takie zwiększone moce produkcyjne mogłyby zostać wchłonięte przez chiński rynek krajowy lub jakikolwiek rynek państw trzecich. Sytuacja ta doprowadzi ostatecznie do jeszcze większych wolnych mocy produkcyjnych, które można by skierować na rynek unijny.

(152)

Komisja odnotowała ponadto znaczne wolne moce produkcyjne na podstawie odpowiedzi udzielonych przez chińskich producentów eksportujących w ramach kontroli wyrywkowej. Trzej producenci eksportujący zgłosili łączną wielkość produkcji w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym na poziomie 13 500 ton w porównaniu z łącznymi mocami produkcyjnymi wynoszącymi 17 800 ton. Skutkuje to wolnymi mocami produkcyjnymi w wysokości 30 %.

(153)

Nadwyżka mocy produkcyjnych stanowi zachętę do kontynuowania wywozu po cenach dumpingowych. Jest oczywiste, że chińscy eksporterzy muszą wykorzystać wszystkie istniejące możliwości zwiększenia produkcji, aby w pełni skorzystać ze znacznych inwestycji, które poczynili w moce zainstalowane. Najbardziej oczywistym sposobem jest penetracja każdego otwartego rynku na świecie i bardzo prawdopodobne, że po cenach dumpingowych, jak to ma miejsce w ramach obecnego dochodzenia.

(154)

Na podstawie powyższych faktów i ustaleń Komisja stwierdziła, że chińscy producenci eksportujący dysponują znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi, które w przypadku wygaśnięcia środków zostałyby prawdopodobnie wykorzystane do wywozu węglika wolframu do Unii po cenach dumpingowych.

(155)

ChRL kontroluje ponad 55 % rezerw rudy wolframu (105) na świecie i jednocześnie pobiera podatek wywozowy w wysokości 20 % od koncentratu wolframu (106). Ograniczenie to prowadzi do dużej dostępności surowców na rynku chińskim, co umożliwia chińskim producentom eksportującym szybkie zapełnienie wolnych mocy produkcyjnych, o których mowa w motywie 151.

(156)

Komisja zbadała, czy jest prawdopodobne, że w przypadku wygaśnięcia środków chińscy producenci eksportujący zwiększą sprzedaż eksportową po cenach dumpingowych. Komisja zbadała zatem poziom cen chińskiego wywozu na rynki państw trzecich i porównała je z cenami chińskiego wywozu do Unii. Wielkość chińskiego wywozu i atrakcyjność rynku unijnego ustalono na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego oraz na podstawie danych GTA i informacji zawartych we wniosku.

(157)

Komisja wykorzystała dane z bazy danych GTA i skoncentrowała się na trzech głównych rynkach eksportowych dla Chin, mianowicie Japonii, Korei Południowej i USA, które stanowią około 75 % całkowitego wywozu z ChRL. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średnia cena wywozu z Chin do Unii produktów objętych chińskim kodem towaru 2849 9020 była na podobnym poziomie jak średnia cena wywozu na trzy główne rynki państw trzecich. Biorąc jednak pod uwagę poziom krajowy, chińskie ceny eksportowe stosowane w wywozie do Niemiec były wyższe niż chińska cena eksportowa do Korei Południowej, a chińska cena eksportowa do Niderlandów była wyższa niż chińska cena eksportowa do Japonii. Pokazuje to, że niektóre rynki w Unii są bardziej dochodowe niż dwa spośród trzech największych chińskich rynków eksportowych produktu objętego postępowaniem. W swojej analizie Komisja nie uwzględniła wywozu z Chin produktów wchodzących w zakres chińskiego kodu towaru 3824 3000, ponieważ ma on zastosowanie również do produktów innych niż produkt objęty postępowaniem, a zatem średnia cena nie dotyczyłaby wyłącznie węglika wolframu.

(158)

W swoich uwagach po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret twierdziły, że Komisja nie uwzględniła dostarczonych przez nie informacji dotyczących rozwoju chińskiego wywozu węglika wolframu do innych państw trzecich na podstawie ITC Trade Map (107). Przedsiębiorstwa ponownie wskazały, że na podstawie tych danych jeszcze bardziej wzrósłby chiński wywóz do innych państw trzecich, a nie wywóz na rynek unijny. Przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret twierdziły, że Komisja nie wyjaśniła, dlaczego informacje te pominięto.

(159)

Wyjaśnia się, że Komisja nie pominęła danych przekazanych na podstawie ITC Trade Map jako takich. Jak wyjaśniono w motywie 157, Komisja wykorzystała dane z bazy danych GTA, z których – podobnie jak w przypadku ITC Trade Map – wynikało, że głównymi rynkami eksportowymi dla Chin są Japonia i Korea Południowa oraz że w latach 2019–2021 odnotowano tendencję wzrostową wywozu na te rynki. Komisja nie zgodziła się jednak z wnioskiem, że taka tendencja siłą rzeczy utrzyma się w przyszłości w takim stopniu, że będzie mogła wchłonąć wysokie wolne moce produkcyjne dostępne w Chinach. Przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret nie przedstawiły żadnych dowodów na poparcie tego domniemania ani nie uwzględniły ustaleń Komisji, że rynek unijny jest atrakcyjnym rynkiem dla chińskiego wywozu w przypadku wygaśnięcia środków. W związku z tym, biorąc pod uwagę wysokie wolne moce produkcyjne w Chinach, jest bardzo prawdopodobne, że w przypadku wygaśnięcia środków znaczna część tych mocy zostanie skierowana na wywóz do Unii. To samo dotyczy rzekomo rosnącej konsumpcji w Chinach. Producent eksportujący nie przedstawił żadnych dowodów na obecną konsumpcję w Chinach ani na to, że przyszły popyt krajowy prawdopodobnie wchłonie znaczne wolne moce produkcyjne w Chinach. W związku z tym argument ten odrzucono.

(160)

W swoich uwagach po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret nie zgodziły się z wnioskiem Komisji przedstawionym w motywie 157, zgodnie z którym ceny eksportowe stosowane w wywozie do niektórych państw w Unii wydają się być bardziej dochodowe niż ceny stosowane na dwóch największych chińskich rynkach eksportowych. Przedsiębiorstwa twierdziły, że każdy rynek ma inną sytuację konkurencyjną, podczas gdy ceny odzwierciedlają tendencje w zakresie popytu i podaży.

(161)

Prawdą jest, że na ceny mają wpływ popyt i podaż na danym rynku. Wniosek ten nie podważa jednak faktu, że ceny w niektórych państwach Unii są wyższe w porównaniu z cenami na głównych chińskich rynkach eksportowych oraz że rynek unijny, w szczególności rynek niektórych państw członkowskich, jest zatem w porównaniu z tamtymi rynkami eksportowymi bardziej atrakcyjny. W związku z tym argument ten odrzucono.

(162)

Należy przypomnieć, że węglik wolframu stanowi ważny półprodukt dla wielu sektorów w Unii, w tym produktów higieny osobistej i papieru, a także maszyn, wagonów kolejowych, pociągów i samolotów, a zatem stanowi integralną część przemysłowego łańcucha wartości w Unii. Znaczenie węglika wolframu wskazuje na duży potencjał rynkowy dla chińskich producentów eksportujących. Warto zauważyć, że nawet po wprowadzeniu środków chiński wywóz do Unii kontynuowano po cenach dumpingowych.

(163)

W związku z powyższym i biorąc pod uwagę w szczególności poziom chińskich cen eksportowych stosowanych w wywozie do Unii w porównaniu z innymi rynkami eksportowymi oraz kluczową rolę węglika wolframu w wielu sektorach rynku wewnętrznego, należy stwierdzić, że w przypadku wygaśnięcia środków chińscy eksporterzy mieliby silną motywację do kontynuowania wywozu do Unii po cenach dumpingowych, również zważywszy że inne rynki eksportowe nie byłyby w stanie wchłonąć znacznej ilości chińskiego węglika wolframu.

(164)

Biorąc pod uwagę znaczne wolne moce produkcyjne w ChRL oraz dowody na atrakcyjność rynku unijnego, Komisja stwierdziła, że – w przypadku wygaśnięcia środków – jest prawdopodobne, że chińscy producenci eksportujący uruchomią wolne moce produkcyjne, a nawet przekierują wywóz z państw trzecich na rynek unijny po cenach dumpingowych i w znacznych ilościach.

(165)

Biorąc pod uwagę ustalenia dotyczące dalszego trwania dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oraz prawdopodobnych zmian wielkości wywozu w przypadku wygaśnięcia środków, Komisja stwierdziła, że występowało duże prawdopodobieństwo, że wygaśnięcie środków antydumpingowych na przywóz z ChRL doprowadzi do kontynuacji dumpingu.

(166)

W badanym okresie produkt podobny wytwarzało w Unii dziewięciu producentów należących do siedmiu grup. Spośród nich siedmiu producentów produkuje i sprzedaje go na wolnym rynku, a pozostali dwaj produkują węglik wolframu głównie jako materiał wsadowy do wytwarzania swoich produktów przetworzonych („produkcja na wewnętrzne potrzeby”). Producenci ci reprezentują „przemysł Unii” w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(167)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniosła 17 026 ton. Komisja ustaliła tę liczbę na podstawie zweryfikowanych danych makro w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez wnioskodawców. Jak wskazano w motywie 41, do próby wybrano trzech producentów unijnych, reprezentujących ponad 69 % łącznej unijnej produkcji produktu podobnego.

(168)

Przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret twierdziły, że ponieważ przemysł Unii składa się z dwóch segmentów rynku (tj. pierwotnego i recyklingowego) oraz ponieważ kilku producentów produktów z recyklingu, w tym jedno stowarzyszenie, współpracowało w dochodzeniu i sprzeciwiało się zniesieniu środków, Komisja powinna przeprowadzić dwie odrębne analizy szkody, po jednej na każdy segment.

(169)

W tym względzie Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego definicja przemysłu Unii odnosi się do produktu podobnego. Ustaliwszy w motywie 61, że produkt podobny odpowiada definicji produktu objętego przeglądem, Komisja zauważyła, że produkt podobny wytwarzany w procesie produkcji pierwotnej oraz produkt podobny wytwarzany w drodze recyklingu mają identyczne właściwości fizyczne i chemiczne oraz takie samo zastosowanie. Jedyną różnicą między nimi jest surowiec: podczas gdy w produkcji pierwotnej chodzi o rudę wolframu lub kolejne produkty pośrednie (koncentrat wolframu, APT, tlenek wolframu), surowcem do recyklingu jest złom pochodzący z używanych narzędzi z metali twardych zawierających węglik wolframu. Produkt końcowy jest dokładnie taki sam. Domniemane segmenty rynku oparte na różnicy w procesie produkcji i surowcach nie odpowiadają różnicom w produkcie. W związku z tym nie było powodu do segmentacji rynku ani do przeprowadzania różnych analiz szkody. W konsekwencji, roszczenie zostało odrzucone.

(170)

W swoich uwagach do ujawnienia ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwa Zhangyuan Tungsten, Xianglu Tungsten i Golden Egret powtórzyły swoje uwagi przedstawione w motywie 168, tj. że przemysł Unii będzie składał się z dwóch segmentów rynku (tj. pierwotnego i recyklingowego) oraz że Komisja powinna przeprowadzić dwie odrębne analizy szkody, po jednej na każdy segment. Przedsiębiorstwa te twierdziły w szczególności, że różnica w surowcach wykorzystywanych w procesach produkcji pierwotnej i recyklingu ma wpływ na koszty i wskaźniki finansowe i może nadal uzasadniać segmentację rynku, nawet jeśli węglik wolframu wytwarzany w procesie produkcji pierwotnej i węglik wolframu wytwarzany w wyniku recyklingu są produktami podobnymi. Przedsiębiorstwa zwróciły się również o bardziej szczegółowe informacje na temat wpływu, jaki koszt odnośnych surowców wywiera na oba procesy produkcji.

(171)

Różnica w surowcach nie odpowiada jednak różnicy w produkcji, zatem segmentacja rynku na produkcję pierwotną i recyklingową nie jest uzasadniona. Wskaźniki finansowe przedstawione w sekcji 5.5 obejmują oba procesy produkcji. W związku z tym argument ten odrzucono.

(172)

Jak wspomniano w motywie 166, niektórzy producenci unijni produkują produkt objęty przeglądem głównie na wewnętrzne potrzeby jako surowiec pierwotny do produkcji różnych produktów przetworzonych, dlatego konsumpcję na wewnętrzne potrzeby i konsumpcję na wolnym rynku przeanalizowano osobno.

(173)

Podział na użytek własny i wolnorynkowy jest istotny przy analizie szkody, ponieważ produkty przeznaczone na użytek własny nie są narażone na bezpośrednią konkurencję ze strony przywozu. Natomiast produkcja przeznaczona na wolny rynek bezpośrednio konkuruje z przywozem produktu objętego przeglądem i ceny są cenami wolnorynkowymi.

(174)

Komisja ustaliła całkowitą konsumpcję w Unii (na wewnętrzne potrzeby i na wolnym rynku) na podstawie zweryfikowanych danych makro zawartych w odpowiedziach na pytania w kwestionariuszu, udzielonych przez wnioskodawców (dla całkowitej sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym) oraz na podstawie danych Eurostatu (dla przywozu do Unii). W poniższej tabeli dane dotyczące całkowitej konsumpcji w Unii przedstawiono w przedziałach w celu ochrony poufności danych dotyczących konsumpcji własnej, które w okresie badanym pochodziły z działalności tylko dwóch producentów unijnych, jak wskazano w motywie 180.

(175)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(176)

Konsumpcja w Unii zmniejszyła się o 29 % w latach 2018–2020, a następnie wzrosła o 37 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w porównaniu z 2020 r. Ogółem konsumpcja w Unii spadła w okresie badanym o 3 %.

(177)

Tendencja konsumpcji w Unii wynikała z faktu, że według wnioskodawców w 2018 r. popyt w Unii na produkt objęty przeglądem kształtował się powyżej średniej średnio- i długoterminowej przemysłu. Konsumpcja w Unii w 2018 r. osiągnęła szczyt tendencji wzrostowej konsumpcji zaobserwowanej w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia. (108) Po wzroście konsumpcji w 2018 r. popyt w Unii spadł w 2019 r. o 23 %. W 2020 r. ograniczenia nałożone w związku z pandemią COVID-19 doprowadziły do dalszego, choć tymczasowego, spadku popytu na produkt objęty przeglądem. W szczególności kilku głównych użytkowników produktu objętego przeglądem, zwłaszcza podmioty z sektora budowlanego i motoryzacyjnego, musiało tymczasowo ograniczyć swoją produkcję lub jej zaprzestać. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wraz ze złagodzeniem środków związanych z pandemią COVID-19 popyt zaczął znów rosnąć. W całym okresie objętym dochodzeniem przeglądowym rynek unijny czerpał korzyści z ożywienia popytu, a także z odnowy zapasów. W tym względzie wnioskodawcy zgłosili, że problemy logistyczne i związane z łańcuchem dostaw (takie jak brak kontenerów i opóźnienia w portach morskich) wywołały obawy dotyczące bezpieczeństwa dostaw, a tym samym doprowadziły do pozyskiwania dodatkowego źródła zaopatrzenia w postaci gromadzenia zapasów lub zapasów buforowych. Konsumpcja w Unii nie osiągnęła jednak poziomów sprzed pandemii.

(178)

Na podstawie zweryfikowanych danych makro zawartych w odpowiedziach na pytania w kwestionariuszu, udzielonych przez wnioskodawców w odniesieniu do całej działalności przemysłu Unii (rynki wewnętrzne i wolny rynek), Komisja ustaliła, że około [8–10] % całkowitej produkcji unijnej w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przeznaczano na wewnętrzne potrzeby.

(179)

Ponadto na wolnym rynku przemysł Unii wytwarza na podstawie umów zwykłych (przemysł Unii kupuje surowiec) oraz na podstawie umów o przerób (nabywca węglika wolframu pozostaje właścicielem surowca i wnosi na rzecz producentów unijnych opłatę za przetwarzanie surowca na węglik wolframu). Umowy o przerób są wykorzystywane na potrzeby działalności związanej z recyklingiem, ponieważ klienci dostarczają przemysłowi Unii złom w celu przetworzenia. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym 96 % całkowitej wielkości produkcji wyprodukowano w ramach umów zwykłych, podczas gdy pozostałą część produkcji (4 %) wyprodukowano na podstawie umów o przerób.

(180)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji własnej w Unii na podstawie konsumpcji na wewnętrzne potrzeby na rynku unijnym wszystkich znanych producentów w Unii. W okresie badanym tylko dwóch producentów unijnych miało wewnętrzne potrzeby, w związku z czym dane w poniższej tabeli przedstawiono w przedziałach w celu zachowania poufności danych dotyczących producentów unijnych objętych postępowaniem. Na tej podstawie sporządzono następujące zestawienie obrazujące unijną konsumpcję własną:

Tabela 3

Konsumpcja własna (w tonach)

(181)

Konsumpcja własna w Unii zmniejszyła się o 16 % w latach 2018–2020, a następnie wzrosła o 11 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w porównaniu z 2020 r. Ogółem konsumpcja własna Unii spadła w okresie badanym o 7 %.

(182)

Konsumpcja własna w Unii wykazywała nieco inną tendencję w porównaniu z ogólną konsumpcją w Unii. W rzeczywistości pandemia COVID-19 w mniejszym stopniu wpłynęła na wewnętrzną konsumpcję producentów unijnych, która w 2020 r. nieznacznie wzrosła w porównaniu z 2019 r.

(183)

Komisja ustaliła konsumpcję na wolnym rynku w Unii na podstawie: a) wielkości sprzedaży na wolnym rynku w Unii wszystkich znanych producentów unijnych oraz b) łącznej wielkości przywozu do Unii odnotowanej przez Eurostat. Na tej podstawie sporządzono następujące zestawienie, obrazujące unijną konsumpcję na wolnym rynku:

Tabela 4

Konsumpcja na wolnym rynku (w tonach)

(184)

Konsumpcja na wolnym rynku w Unii zmniejszyła się o 30 % w latach 2018–2020, a następnie wzrosła o 40 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w porównaniu z 2020 r. Ogółem konsumpcja na wolnym rynku w Unii spadła w okresie badanym o 2 %.

(185)

Tendencja konsumpcji na wolnym rynku w Unii była zgodna z ogólną tendencją konsumpcji w Unii.

(186)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie danych Eurostatu. Ponadto udział przywozu w rynku ustalono na podstawie danych Eurostatu dotyczących przywozu i na podstawie konsumpcji w Unii. Przywóz do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 5

Wielkość przywozu i udział w rynku

(187)

Przywóz z Chin zmniejszył się o 59 % w latach 2018–2020, a następnie wzrósł o 14 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w porównaniu z 2020 r. Ogółem w okresie badanym przywóz z Chin zmniejszył się o 53 %.

(188)

Udział przywozu z Chin w rynku zmniejszył się w okresie badanym o 2,4 punktu procentowego.

(189)

Przywóz z Chin był zgodny z tendencją popytu w Unii. Poziomy z 2021 r. nie osiągnęły wartości z 2018 r., ani nawet z 2019 r. Według wnioskodawcy ożywienie przywozu w 2021 r. nie osiągnęło większych wielkości ze względu na kilka czynników: (i) utrzymujące się ograniczenia mające wpływ na łańcuchy dostaw i żeglugę z Chin oraz (ii) obawy użytkowników dotyczące bezpieczeństwa dostaw z Chin. Tendencja udziału w rynku przywozu z Chin jest natomiast stale malejąca, mimo że ceny importowe stale spadały, jak pokazano w tabeli 7, ponieważ w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym konsumpcja w Unii wzrosła w większym wymiarze niż wielkość przywozu z Chin.

(190)

Produkt objęty postępowaniem przywożono z Chin zarówno w ramach zwykłego systemu przywozu, jak i w ramach procedury UCz, jak pokazano poniżej:

Tabela 6

Wielkość przywozu i udział w rynku z podziałem na system przywozu

(191)

W okresie badanym prawie cały przywóz z Chin odbywał się w ramach procedury UCz. Przywóz w ramach procedury UCz zmniejszył się o 62 % w latach 2018–2020, a następnie wzrósł o 14 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w porównaniu z 2020 r. Ogółem przywóz z Chin w ramach procedury UCz zmniejszył się w okresie badanym o 56 %. Przywóz z Chin w ramach zwykłego systemu przywozu był nieznaczny w całym okresie badanym i stanowił od 0,1 % do 0,3 % udziału w rynku.

(192)

Przywóz z Chin w ramach procedury UCz był zgodny z ogólną tendencją przywozu z Chin i odzwierciedlał tendencję w konsumpcji w Unii. Przywóz w ramach zwykłego systemu wzrósł już w 2020 r., ale jego wielkość nie miała wpływu na ogólną tendencję przywozu z Chin, gdyż była znikoma.

(193)

Komisja ustaliła ceny przywozu z Chin na podstawie danych Eurostatu. Ponieważ wielkości przywozu z ChRL w ramach zwykłego systemu przywozu były nieznaczne, nie uwzględniono ich przy ustalaniu średniej ceny importowej i przy obliczaniu podcięcia cenowego. Podcięcie cenowe przywozu ustalono na podstawie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez producentów unijnych objętych próbą oraz na podstawie danych Eurostatu.

(194)

Średnia ważona cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 7

Ceny importowe dla procedury UCz (EUR/t)

(195)

Średnia cena produktu objętego postępowaniem przywożonego w ramach procedury UCz zmniejszyła się ogółem o 16 % w okresie badanym.

(196)

Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących Komisja nie była w stanie zweryfikować przyczyn tej tendencji. Zauważyła jednak, że tendencja spadkowa była stała w całym okresie badanym.

(197)

Z informacji przekazanych przez współpracujących użytkowników oraz uzyskanych z systemów przywozu stosowanych na potrzeby przywozu z ChRL wynika, że cały przywóz produktu objętego przeglądem z ChRL odbywał się na podstawie umów zwykłych określonych w motywie 32. Dlatego też, a także w celu rzetelnego porównania, przy obliczaniu podcięcia cenowego pominięto sprzedaż dokonywaną przez przemysł Unii na podstawie umów o przerób. Ponadto, jak wspomniano w motywie 191, przywóz w ramach systemu zwykłego był nieznaczny w całym okresie badanym i w konsekwencji nie został uwzględniony. W związku z tym obliczenie podcięcia cenowego opierało się wyłącznie na cenach importowych w ramach procedury UCz. Ponadto obliczenia te uwzględniały fakt, że proszki wytworzone w procesie cynkowym nie były przywożone z ChRL w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, a zatem zostały wykluczone.

(198)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie:

(199)

Wynik porównania wyrażono jako odsetek obrotów producentów unijnych objętych próbą w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Pokazywał on średni ważony margines podcięcia cenowego wynoszący 7 % w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, na rynek unijny.

(200)

Przywóz produktu objętego przeglądem z państw trzecich innych niż ChRL pochodził głównie ze Stanów Zjednoczonych Ameryki („USA”), Korei Południowej oraz Indii. Tendencje dotyczące wielkości i cen opierają się na danych Eurostatu i obejmują wszystkie systemy przywozu (system zwykły, procedura uszlachetniania czynnego i procedura uszlachetniania biernego). Większość wielkości przywozu z państw trzecich stanowi przywóz odbywający się w ramach systemu zwykłego.

(201)

Wielkość (zagregowana) przywozu do Unii oraz udział w rynku i trendy cenowe dotyczące przywozu produktu objętego przeglądem z innych państw trzecich kształtowały się następująco:

Tabela 8

Przywóz z państw trzecich innych niż ChRL