Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia zastososwanie mają definicje określone w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 726/2004, w tym również definicje określone w art. 1 dyrektywy 2001/83/WE.

Artykuł 3

Przepisy szczególne dotyczące produktów leczniczych, o których mowa w art. 1 ust. 1

Artykuł 4

Przepisy szczególne dotyczące produktów leczniczych, o których mowa w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, należących do kategorii, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 726/2004

Artykuł 5

Przepisy szczególne dotyczące etykietowania produktów leczniczych, o których mowa w art. 1 ust. 1

Produkty lecznicze, o których mowa w art. 1 ust. 1, muszą być opatrzone indywidualną etykietą spełniającą następujące wymogi:

a)

jest ona przymocowana do opakowania produktu leczniczego w wyeksponowanym miejscu w taki sposób, aby była łatwo widoczna, czytelna i nieusuwalna; nie może być w żaden sposób ukryta, zasłonięta, a jej odbiór nie może być w żaden sposób ograniczony ani zakłócony przez jakiekolwiek inne nadruki, ilustracje lub jakikolwiek inny materiał;

b)	zawiera sformułowanie: „UK only”.

Artykuł 6

Monitorowanie produktów leczniczych, o których mowa w art. 1 ust. 1

Właściwy organ Zjednoczonego Królestwa stale monitoruje wprowadzanie do obrotu w Irlandii Północnej produktów leczniczych, o których mowa w art. 1 ust. 1, oraz skuteczne egzekwowanie przepisów szczególnych ustanowionych w art. 3, 4 i 5.

Artykuł 7

Zakaz przemieszczania do państwa członkowskiego lub wprowadzania do obrotu w państwie członkowskim produktów leczniczych, o których mowa w art. 1 ust. 1

Artykuł 8

Pisemne gwarancje przedstawione Komisji przez Zjednoczone Królestwo

Zjednoczone Królestwo przedstawia Komisji pisemne gwarancje, że wprowadzenie do obrotu produktów leczniczych, o których mowa w art. 1 ust. 1, nie zwiększa ryzyka dla zdrowia publicznego na rynku wewnętrznym oraz że takie produkty lecznicze nie zostaną przemieszczone do państwa członkowskiego, w tym gwarancje, że:

a)	podmioty gospodarcze spełniają wymogi dotyczące etykietowania określone w art. 5;

b)	wprowadzono skuteczne monitorowanie, egzekwowanie i kontrole przepisów szczególnych ustanowionych w art. 3, 4 i 5 oraz przeprowadza się je między innymi w drodze inspekcji i audytów.

Artykuł 9

Zawieszenie stosowania przepisów szczególnych ustanowionych w art. 3, 4 i 5

Artykuł 10

Wykonywanie przekazanych uprawnień

Artykuł 11

Tryb pilny

Artykuł 12

Przepisy przejściowe dotyczące wymogów w zakresie środków ochronnych

Produkty lecznicze, które zostały zgodnie z prawem wprowadzone do obrotu w Irlandii Północnej przed datą rozpoczęcia stosowania, o której mowa w art. 14, i które nie zostały ponownie opakowane ani ponownie opatrzone etykietą po tej dacie, mogą być nadal udostępniane na rynku w Irlandii Północnej do upływu ich terminu ważności bez konieczności spełniania wymogu zgodności z przepisami szczególnymi ustanowionymi w art. 3, 4 i 5.

Artykuł 13

Zmiany w dyrektywie 2001/83/WE

Uchyla się art. 5a dyrektywy 2001/83/WE ze skutkiem od dnia rozpoczęcia stosowania, o którym mowa w art. 14 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 14

Wejście w życie i rozpoczęcie stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2025 r., pod warunkiem że Zjednoczone Królestwo przedstawiło pisemne gwarancje, o których mowa w art. 8, oraz pod warunkiem że Komisja opublikowała przed tym dniem zawiadomienie, o którym mowa w akapicie piątym niniejszego artykułu.

W przypadku gdy te pisemne gwarancje zostały przedstawione wcześniej niż w dniu 1 stycznia 2025 r. lub po tym dniu, niniejsze rozporządzenie stosuje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym Zjednoczone Królestwo przedstawiło te pisemne gwarancje.

W ciągu miesiąca od otrzymania tych pisemnych gwarancji Komisja przedstawi sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie zawierające jej ocenę tych pisemnych gwarancji.

Komisja opublikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie wskazujące datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 1

W załączniku Ia do rozporządzenia (WE) nr 1183/2005 wprowadza się zmiany określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

ZAŁĄCZNIK

Następujące osoby skreśla się z wykazu zamieszczonego w sekcji A („Osoby”) załącznika Ia do rozporządzenia (WE) nr 1183/2005:

„8.	Emmanuel Ramazani SHADARY;

9.	Kalev MUTONDO.”.

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia szczegółowe zasady określania, kiedy energię elektryczną wykorzystywaną przy produkcji odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego można uznać za w pełni odnawialną. Zasady te mają zastosowanie do produkcji odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego w procesie elektrolizy oraz analogicznie do mniej powszechnych ścieżek produkcji.

Stosuje się je niezależnie od tego, czy ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego produkuje się na terytorium Unii czy poza nim.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)	„obszar rynkowy” oznacza obszar rynkowy zdefiniowany w art. 2 pkt 65 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/943 (3) w odniesieniu do państw członkowskich lub równoważne pojęcie w odniesieniu do państw trzecich;

2)	„linia bezpośrednia” oznacza linię bezpośrednią zdefiniowaną w art. 2 pkt 41 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/944 (4);

3)

„instalacja wytwarzająca odnawialną energię elektryczną” oznacza pojedyncze jednostki lub grupy jednostek produkujące energię elektryczną w jednym miejscu lub w kilku miejscach z tych samych lub różnych źródeł odnawialnych, zgodnie z definicją w art. 2 pkt 1 dyrektywy (UE) 2018/2001, z wyłączeniem jednostek produkujących energię elektryczną z biomasy i jednostek magazynowania energii;

4)	„producent paliwa” oznacza podmiot gospodarczy, który produkuje odnawialne ciekłe i gazowe paliwo transportowe pochodzenia niebiologicznego;

5)

„rozpoczynać działanie” oznacza rozpoczynać produkcję odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego lub odnawialnej energii elektrycznej po raz pierwszy lub w następstwie rozbudowy źródła energii zdefiniowanej w art. 2 pkt 10 dyrektywy (UE) 2018/2001, wymagającej inwestycji przekraczających 30 % inwestycji, która byłaby potrzebna, aby zbudować podobną nową instalację;

6)	„inteligentny system opomiarowania” oznacza inteligentny system opomiarowania zdefiniowany w art. 2 pkt 23 dyrektywy (UE) 2019/944;

7)	„okres rozliczania niezbilansowania” oznacza okres rozliczania niezbilansowania zdefiniowany w art. 2 pkt 15 rozporządzenia (UE) 2019/943 na terytorium Unii lub równoważne pojęcie w przypadku państw trzecich.

Artykuł 3

Zasady uznawania energii elektrycznej uzyskanej z bezpośredniego podłączenia do instalacji wytwarzającej odnawialną energię elektryczną jako w pełni odnawialnej

Do celów wykazania zgodności z kryteriami określonymi w art. 27 ust. 3 akapit piąty dyrektywy (UE) 2018/2001 dotyczącymi uznawania energii elektrycznej uzyskanej z bezpośredniego podłączenia do instalacji wytwarzającej odnawialną energię elektryczną jako w pełni odnawialnej producent paliwa przedstawia dowody dotyczące następujących kwestii:

a)

instalacje wytwarzające odnawialną energię elektryczną są podłączone linią bezpośrednią do instalacji produkującej odnawialne ciekłe i gazowe paliwo transportowe pochodzenia niebiologicznego lub produkcja odnawialnej energii elektrycznej i produkcja odnawialnego ciekłego i gazowego paliwa transportowego pochodzenia niebiologicznego odbywa się w tej samej instalacji;

b)

instalacje wytwarzające odnawialną energię elektryczną rozpoczęły działanie nie wcześniej niż 36 miesięcy przed instalacją produkującą odnawialne ciekłe i gazowe paliwo transportowe pochodzenia niebiologicznego; w przypadku dodania dodatkowej zdolności produkcyjnej do istniejącej instalacji produkującej odnawialne ciekłe i gazowe paliwo transportowe pochodzenia niebiologicznego, uznaje się, że dodana zdolność stanowi część istniejącej instalacji, pod warunkiem że zdolność dodano w tym samym miejscu, a dodanie ma miejsce nie później niż 36 miesięcy po rozpoczęciu działania instalacji początkowej;

c)

instalacja produkująca energię elektryczną nie jest podłączona do sieci lub instalacja produkująca energię elektryczną jest podłączona do sieci, ale inteligentny system opomiarowania, który mierzy wszystkie przepływy energii elektrycznej z sieci, wykazuje, że z sieci nie pobrano energii elektrycznej w celu wyprodukowania odnawialnego ciekłego i gazowego paliwa transportowego pochodzenia niebiologicznego.

Jeżeli producent paliwa wykorzystuje również energię elektryczną z sieci, może uznać ją za w pełni odnawialną, jeżeli jest zgodna z zasadami określonymi w art. 4.

Artykuł 4

Ogólne zasady uznawania energii elektrycznej z sieci za w pełni odnawialną

Artykuł 5

Dodatkowość

Warunek dodatkowości, o którym mowa w art. 4 ust. 4 akapit pierwszy, uznaje się za spełniony, jeżeli producenci paliwa wytwarzają we własnych instalacjach taką ilość odnawialnej energii elektrycznej, która jest co najmniej równa ilości energii elektrycznej deklarowanej jako w pełni odnawialna, lub zawarli – bezpośrednio lub przez pośredników z podmiotami gospodarczymi produkującymi odnawialną energię elektryczną w co najmniej jednej instalacji –co najmniej jedną umowę zakupu odnawialnej energii elektrycznej w ilość odnawialnej energii elektrycznej co najmniej równoważnej ilości energii elektrycznej deklarowanej jako w pełni odnawialna, a deklarowana energia elektryczna jest faktycznie produkowana w tej instalacji lub w tych instalacjach, pod warunkiem że spełnione są następujące kryteria:

a)

instalacja wytwarzająca odnawialną energię elektryczną rozpoczęła działanie nie wcześniej niż 36 miesięcy przed instalacją produkującą odnawialne ciekłe i gazowe paliwo transportowe pochodzenia niebiologicznego; w przypadku gdy instalacja wytwarzająca odnawialną energię elektryczną spełniała wymogi określone w akapicie pierwszym niniejszego ustępu w ramach umowy zakupu odnawialnej energii elektrycznej zawartej z producentem paliwa, która wygasła, uznaje się, że instalacja ta rozpoczęła działanie w tym samym czasie co instalacja produkująca odnawialne ciekłe i gazowe paliwo transportowe pochodzenia niebiologicznego w ramach nowej umowy zakupu odnawialnej energii elektrycznej; w przypadku dodania dodatkowej zdolności produkcyjnej do istniejącej instalacji produkującej odnawialne ciekłe i gazowe paliwo transportowe pochodzenia niebiologicznego, uznaje się, że dodana zdolność rozpoczęła działanie w tym samym czasie, co instalacja początkowa, pod warunkiem że zdolność dodano w tym samym miejscu, a dodanie ma miejsce nie później niż 36 miesięcy po rozpoczęciu działania instalacji początkowej;

b)

instalacja wytwarzająca odnawialną energię elektryczną nie otrzymała wsparcia w formie pomocy operacyjnej ani pomocy inwestycyjnej, z wyłączeniem wsparcia otrzymanego przez instalacje przed rozbudową źródła energii, wsparcia finansowego na grunty lub na podłączenia do sieci, wsparcia, które nie stanowi wsparcia netto, takiego jak wsparcie, które jest w pełni spłacone, oraz wsparcia dla instalacji wytwarzających odnawialną energię elektryczną, które zaopatrują instalacje produkujące odnawialne ciekłe i gazowe paliwo transportowe pochodzenia niebiologicznego wykorzystywane do badań, testowania i demonstracji.

Artykuł 6

Korelacja czasowa

Do 31 grudnia 2029 r. warunek korelacji czasowej, o którym mowa w art. 4 ust. 2 i 4, uznaje się za spełniony, jeżeli odnawialne ciekłe i gazowe paliwo transportowe pochodzenia niebiologicznego produkuje się w tym samym miesiącu kalendarzowym, w którym wyprodukowano odnawialną energię elektryczną w ramach umowy zakupu odnawialnej energii elektrycznej, lub z odnawialnej energii elektrycznej pochodzącej z nowego magazynu energii znajdującego się za tym samym punktem przyłączenia do sieci co elektrolizer lub instalacja wytwarzająca odnawialną energię elektryczną, zasilonego w tym samym miesiącu kalendarzowym, w którym wyprodukowano energię elektryczną w ramach umowy zakupu odnawialnej energii elektrycznej.

Od 1 stycznia 2030 r. warunek korelacji czasowej uznaje się za spełniony, jeżeli odnawialne ciekłe i gazowe paliwo transportowe pochodzenia niebiologicznego produkuje się w tym samym okresie jednej godziny, w którym wyprodukowano odnawialną energię elektryczną w ramach umowy zakupu odnawialnej energii elektrycznej, lub z odnawialnej energii elektrycznej z nowego magazynu energii znajdującego się za tym samym punktem przyłączenia do sieci co elektrolizer lub instalacja wytwarzająca odnawialną energię elektryczną, zasilonego w tym samym okresie jednej godziny, w którym wyprodukowano energię elektryczną w ramach umowy zakupu odnawialnej energii elektrycznej. Po powiadomieniu Komisji państwa członkowskie mogą stosować przepisy określone w niniejszym ustępie od 1 lipca 2027 r. w odniesieniu do odnawialnego ciekłego i gazowego paliwa transportowego pochodzenia niebiologicznego produkowanego na ich terytorium.

Warunek korelacji czasowej uznaje się zawsze za spełniony, jeżeli odnawialne ciekłe i gazowe paliwo transportowe pochodzenia niebiologicznego produkuje się w okresie jednej godziny przy czym cena rozliczeniowa energii elektrycznej wynikająca z jednolitego łączenia rynków dnia następnego na obszarze rynkowym, o którym mowa w art. 39 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (UE) 2015/1222 (6), jest niższa lub równa kwocie 20 EUR za MWh lub niższa niż 0,36-krotność ceny uprawnienia do emisji jednej tony ekwiwalentu dwutlenku węgla w odpowiednim okresie w celu spełnienia wymogów dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (7).

Artykuł 7

Korelacja geograficzna

Artykuł 8

Wspólne zasady

Producenci paliwa przedstawiają wiarygodne informacje wykazujące spełnienie wszystkich wymogów określonych w art. 3–7, w tym odpowiednio dla każdej godziny:

a)

ilość energii elektrycznej wykorzystanej do produkcji odnawialnego ciekłego i gazowego paliwa transportowego pochodzenia niebiologicznego, doprecyzowaną jak następuje: (i) ilość energii elektrycznej z sieci, której nie uznaje się za w pełni odnawialną, jak również udział odnawialnej energii elektrycznej; (ii) ilość energii elektrycznej uznanej za w pełni odnawialną, ponieważ uzyskano ją z bezpośredniego podłączenia do instalacji wytwarzającej odnawialną energię elektryczną zgodnie z art. 3; (iii) ilość energii elektrycznej pochodzącej z sieci, którą uznaje się za w pełni odnawialną zgodnie z kryteriami określonymi w art. 4 ust. 1; (iv) ilość energii elektrycznej, którą uznaje się za w pełni odnawialną zgodnie z kryteriami określonymi w art. 4 ust. 2; (v) ilość energii elektrycznej, którą uznaje się za w pełni odnawialną zgodnie z kryteriami określonymi w art. 4 ust. 3; (vi) ilość energii elektrycznej, którą uznaje się za w pełni odnawialną zgodnie z kryteriami określonymi w art. 4 ust. 4;

b)

ilość odnawialnej energii elektrycznej wytworzonej przez instalacje wytwarzające odnawialną energię elektryczną, niezależnie od tego, czy są one bezpośrednio podłączone do elektrolizera i niezależnie od tego, czy odnawialną energię elektryczną wykorzystuje się do produkcji odnawialnego ciekłego i gazowego paliwa transportowego pochodzenia niebiologicznego, czy do innych celów;

c)	ilości odnawialnego i nieodnawialnego ciekłego i gazowego paliwa transportowego pochodzenia niebiologicznego produkowanego przez producenta paliwa.

Artykuł 9

Certyfikacja zgodności

Niezależnie od tego, czy odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego są produkowane na terytorium Unii czy poza nim, producenci paliwa mogą korzystać z krajowych systemów lub międzynarodowych systemów dobrowolnych uznanych przez Komisję zgodnie z art. 30 ust. 4 dyrektywy (UE) 2018/2001 w celu wykazania zgodności z kryteriami określonymi w art. 3–7 niniejszego rozporządzenia – zgodnie z art. 8, w stosownych przypadkach.

Jeżeli producent paliwa przedstawia dowód lub dane uzyskane w ramach systemu będącego przedmiotem decyzji podjętej zgodnie z art. 30 ust. 4 dyrektywy (UE) 2018/2001 w zakresie, w jakim taka decyzja obejmuje wykazanie zgodności systemu z art. 27 ust. 3 akapit piąty i szósty tej dyrektywy, państwo członkowskie nie wymaga od dostawców odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego przedstawiania dalszego dowodu zgodności z kryteriami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 10

Sprawozdawczość

Do dnia 1 lipca 2028 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie zawierające ocenę wpływu wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, w tym wpływ korelacji czasowej, na koszty produkcji, ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i system energetyczny.

Artykuł 11

Etap przejściowy

Art. 5 lit. a) i b) nie ma zastosowania do 1 stycznia 2038 r. do instalacji produkujących odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego, które rozpoczną działanie przed 1 stycznia 2028 r. Zwolnienie to nie ma zastosowania do zdolności dodanej po 1 stycznia 2028 r. na potrzeby produkcji odnawialnego ciekłego i gazowego paliwa transportowego pochodzenia niebiologicznego.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1

W niniejszym rozporządzeniu ustanowiono minimalny próg ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w przypadku pochodzących z recyklingu paliw węglowych oraz określono metodykę obliczania ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, uzyskanego dzięki odnawialnym ciekłym i gazowym paliwom transportowym pochodzenia niebiologicznego oraz pochodzącym z recyklingu paliwom węglowym.

Artykuł 2

Ograniczenie emisji gazów cieplarnianych wynikające ze stosowania pochodzących z recyklingu paliw węglowych wynosi co najmniej 70 %.

Artykuł 3

Ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, uzyskane dzięki odnawialnym ciekłym i gazowym paliwom transportowym pochodzenia niebiologicznego oraz pochodzącym z recyklingu paliwom węglowym, ustala się zgodnie z metodyką określoną w załączniku I.

Artykuł 4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

ZAŁĄCZNIK

Metodyka ustalania ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, uzyskanego dzięki odnawialnym ciekłym i gazowym paliwom transportowym pochodzenia niebiologicznego oraz pochodzącym z recyklingu paliwom węglowym

A.   METODYKA

1.

Emisje gazów cieplarnianych z produkcji i wykorzystywania odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego lub pochodzących z recyklingu paliw węglowych oblicza się w następujący sposób: E = e i + e p + e td + e u – e ccs gdzie: E = całkowita emisja spowodowana stosowaniem paliwa (gCO2eq/MJ paliwa) e i = e i elastyczne + e i sztywne – dawne zastosowanie e: emisje z dostawy materiałów wsadowych (gCO2eq/MJ paliwa) e i elastyczne = emisje z elastycznych materiałów wsadowych (gCO2eq/MJ paliwa) e i sztywne = emisje ze sztywnych materiałów wsadowych (gCO2eq/MJ paliwa) dawne zastosowanie e = emisje z obecnego wykorzystania lub przeznaczenia materiałów wsadów (gCO2eq/MJ paliwa) e p = emisje z przetwarzania (gCO2eq/MJ paliwa) e td = emisje z transportu i dystrybucji (gCO2eq/MJ paliwa) e u = emisje ze spalania paliwa podczas jego końcowego zastosowania (gCO2eq/MJ paliwa) e ccs = ograniczenie emisji dzięki wychwytywaniu i geologicznemu składowaniu dwutlenku węgla (gCO2eq/MJ paliwa) Emisji związanej z produkcją maszyn i urządzeń nie uwzględnia się. Intensywność emisji gazów cieplarnianych związanej z odnawialnymi ciekłymi i gazowymi paliwami transportowymi pochodzenia niebiologicznego lub pochodzącymi z recyklingu paliwami węglowymi ustala się, dzieląc całkowitą emisję z procesu obejmującego każdą zmienną wzoru przez całkowitą ilość paliwa wynikającą z procesu, i wyraża w gramach ekwiwalentu CO2 na MJ paliwa (gCO2eq/MJ paliwa). Jeżeli paliwo jest mieszaniną odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego, pochodzących z recyklingu paliw węglowych i innych paliw, uznaje się, że wszystkie (rodzaje) paliwa mają taką samą intensywność emisji gazów cieplarnianych. Wyjątkiem od tej zasady jest współprzetwarzanie, w przypadku którego odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego i pochodzące z recyklingu paliwa węglowe jedynie częściowo zastępują konwencjonalny materiał wsadowy w procesie. W takiej sytuacji przy obliczaniu intensywności emisji gazów cieplarnianych rozróżnia się na zasadzie proporcji wartość energetyczną materiałów wsadowych między: — częścią procesu, która opiera się na konwencjonalnym materiale wsadowym, i — częścią procesu, która opiera się odnawialnych ciekłych i gazowych paliwach transportowych pochodzenia niebiologicznego i pochodzących z recyklingu paliwach węglowych, przy założeniu, że pod innymi względami te części procesu są identyczne. Podobne rozróżnienie między procesami stosuje się, jeżeli odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego i pochodzące z recyklingu paliwa węglowe są przetwarzane waz z biomasą. Intensywność emisji gazów cieplarnianych można obliczyć jako średnią całej produkcji paliw odbywającej się przez okres najwyżej jednego miesiąca kalendarzowego, ale można ją obliczyć również dla krótszych przedziałów czasowych. Jeżeli energia elektryczna kwalifikująca się jako w pełni odnawialna zgodnie z metodyką określoną w dyrektywie (UE) 2018/2001 jest stosowana jako materiał wsadowy, który zwiększa wartość opałową paliwa lub produktów pośrednich, przedział czasowy musi być zgodny z wymogami mającymi zastosowanie do czasowej korelacji. W stosownych przypadkach wartości intensywności emisji gazów cieplarnianych obliczone dla poszczególnych przedziałów czasowych można następnie wykorzystać do obliczenia średniej intensywności emisji gazów cieplarnianych dla okresu nie dłuższego niż jeden miesiąc, o ile poszczególne wartości obliczone dla każdego okresu są zgodne z minimalnym progiem ograniczenia wynoszącym 70 %.

2.

Ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, uzyskane dzięki odnawialnym ciekłym i gazowym paliwom transportowym pochodzenia niebiologicznego lub pochodzącym z recyklingu paliwom węglowym oblicza się w następujący sposób: Ograniczenia = (E F – E)/E F gdzie: E = całkowita emisja spowodowana stosowaniem odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego lub pochodzących z recyklingu paliw węglowych. E F = całkowita emisja z odpowiednika kopalnego. W przypadku wszystkich odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego oraz pochodzących z recyklingu paliw węglowych całkowita emisja z odpowiednika kopalnego musi wynosić 94 gCO2eq/MJ.

3.

Jeżeli produkt uzyskany w danym procesie nie kwalifikuje się w pełni jako odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego lub pochodzące z recyklingu paliwa węglowe, ich odnośne udziały w całkowitej ilości produktu ustala się w następujący sposób: a) część odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego ustala się, dzieląc ilość odpowiedniej energii wejściowej ze źródeł odnawialnych w procesie przez całkowitą ilość odpowiedniej energii wejściowej w procesie; b) część pochodzących z recyklingu paliw węglowych ustala się, dzieląc ilość odpowiedniej energii wejściowej kwalifikującej się jako źródło do produkcji pochodzących z recyklingu paliw węglowych w procesie przez całkowitą ilość odpowiedniej energii wejściowej w procesie. Odpowiednią energią w odniesieniu do materiału wsadowego jest dolna wartość opałowa materiału wsadowego, która dostaje się do struktury molekularnej paliwa (1). Odnośnie do nakładów energii elektrycznej, które są wykorzystywane do zwiększenia wartości opałowej paliwa lub produktów pośrednich, odpowiednią energią jest energia elektryczna. Jeżeli chodzi o przemysłowe gazy odlotowe, jest to energia znajdująca się w gazach odlotowych na podstawie ich dolnej wartości opałowej. W przypadku ciepła wykorzystywanego do zwiększenia wartości opałowej paliwa lub produktów pośrednich odpowiednią energią jest energia użyteczna w cieple stosowanym do syntezy paliwa. Ciepło użytkowe jest to całkowita energia cieplna pomnożona przez sprawność cyklu Carnota, jak określono w części C pkt 1 lit. b) załącznika V do dyrektywy (UE) 2018/2001. Inne materiały wsadowe są brane pod uwagę wyłącznie przy ustalaniu intensywności emisji z paliwa.

4.

Ustalając emisje z dostawy materiałów wsadowych, należy dokonać rozróżnienia na materiały wsadowe elastyczne i sztywne. Materiały wsadowe sztywne to takie, których dostaw nie można zwiększyć w celu zaspokojenia dodatkowego zapotrzebowania. W związku z tym wszystkie materiały wsadowe kwalifikujące się jako źródło węgla do produkcji pochodzących z recyklingu paliw węglowych są sztywne, tak jak produkty uzyskiwane według stałej proporcji w zintegrowanym procesie (2) i stanowiące mniej niż 10 % wartości ekonomicznej produktu. Jeżeli produkty te stanowią 10 % lub większy odsetek wartości ekonomicznej, traktuje się je jako elastyczne. Co do zasady materiały wsadowe elastyczne to takie, których dostawy można zwiększyć w celu zaspokojenia dodatkowego zapotrzebowania. Produkty naftowe z rafinerii należą do tej kategorii, ponieważ rafinerie mogą zmieniać proporcje swoich produktów.

5.

Energii elektrycznej kwalifikującej się jako w pełni odnawialna zgodnie z art. 27 ust. 3 dyrektywy (UE) 2018/2001 przypisuje się zerową emisję gazów cieplarnianych.

6.

W każdym roku kalendarzowym stosuje się jedną z trzech następujących alternatywnych metod przypisywania wartości emisji gazów cieplarnianych energii elektrycznej pobranej z sieci, która nie kwalifikuje się jako w pełni odnawialna zgodnie z art. 27 ust. 3 dyrektywy (UE) 2018/2001 i jest wykorzystywana do produkcji odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego oraz pochodzących z recyklingu paliw węglowych: a) wartości emisji gazów cieplarnianych przypisuje się zgodnie z częścią C niniejszego załącznika. Pozostaje to bez uszczerbku dla oceny przeprowadzanej zgodnie z zasadami pomocy państwa; b) wartości emisji gazów cieplarnianych przypisuje się w zależności od liczby godzin pracy z pełnym obciążeniem, w których działa instalacja produkująca odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego oraz pochodzące z recyklingu paliwa węglowe. Jeżeli liczba godzin pracy z pełnym obciążeniem jest równa liczbie godzin, według których cena krańcowa energii elektrycznej została ustalona przez instalacje produkujące odnawialną energię elektryczną lub elektrownie jądrowe w poprzednim roku kalendarzowym, za który dostępne są wiarygodne dane, lub jest równa tej liczbie, energii elektrycznej z sieci, wykorzystywanej w procesie produkcji odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego oraz pochodzących z recyklingu paliw węglowych, przypisuje się wartość emisji gazów cieplarnianych wynoszącą zero gCO2eq/MJ. W przypadku przekroczenia tej liczby godzin pracy z pełnym obciążeniem energii elektrycznej z sieci, wykorzystywanej w procesie produkcji odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego oraz pochodzących z recyklingu paliw węglowych, przypisuje się wartość emisji gazów cieplarnianych wynoszącą 183 gCO2eq/MJ; lub c) można wykorzystać wartości emisji gazów cieplarnianych jednostki marginalnej wytwarzającej energię elektryczną w czasie produkcji odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego na danym obszarze rynkowym, jeżeli informacje te zostały publicznie udostępnione przez krajowego operatora systemu przesyłowego. Jeżeli stosowana jest metoda określona w lit. b), stosuje się ją również do energii elektrycznej, która jest wykorzystywana do produkcji odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego oraz pochodzących z recyklingu paliw węglowych i kwalifikuje się jako w pełni odnawialna zgodnie z art. 27 ust. 3 dyrektywy (UE) 2018/2001.

7.

Emisje gazów cieplarnianych z materiałów wsadowych elastycznych, które są uzyskiwane w zintegrowanym procesie, ustala się na podstawie danych z ich rzeczywistego procesu produkcji. Obejmuje to wszystkie emisje wynikające z ich produkcji w całym łańcuchu dostaw (w tym emisje spowodowane pozyskiwaniem energii pierwotnej niezbędnej do wytworzenia materiału wsadowego, przetwarzaniem materiału wsadowego i jego transportem). Nie uwzględnia się emisji ze spalania związanych z zawartością węgla we wsadach paliwowych (3). Emisje gazów cieplarnianych z materiałów wsadowych elastycznych, które nie są uzyskiwane w zintegrowanym procesie, ustala się jednak na podstawie wartości podanych w części B niniejszego załącznika. Jeżeli materiał wsadowy nie został wymieniony w wykazie, informacje o intensywności emisji gazów cieplarnianych można pozyskać z najnowszej wersji sprawozdania JEC-WTW, bazy danych ECOINVENT, oficjalnych źródeł, takich jak IPCC, MAE lub rząd, innych poddawanych przeglądom źródeł, w tym bazy danych E3 i GEMIS oraz publikacji recenzowanych.

8.

Dostawca każdego materiału wsadowego, z wyjątkiem materiałów wsadowych, w przypadku których wartości pochodzą z części B niniejszego załącznika, oblicza intensywność emisji gazów cieplarnianych (4) materiału wsadowego, postępując zgodnie z procedurami określonymi w niniejszym dokumencie, i zgłasza wartość na potrzeby kolejnego etapu produkcji lub producentowi paliwa końcowego. Ta sama zasada ma zastosowanie do dostawców materiałów wsadowych na dalszych etapach łańcucha dostaw.

9.

Emisje z materiałów wsadowych sztywnych obejmują emisje wynikające ze zmiany przeznaczenia tych materiałów wsadowych w stosunku do ich wcześniejszego lub alternatywnego zastosowania. W emisjach tych uwzględnia się stratę w produkcji energii elektrycznej, ciepła lub produktów, które zostały uprzednio wytworzone z wykorzystaniem materiału wsadowego, jak również wszelkie emisje spowodowane dodatkową obróbką materiału wsadowego i transportem. Stosuje się następujące zasady: a) emisje przypisane dostawie materiałów wsadowych sztywnych ustala się, mnożąc stratę w produkcji energii elektrycznej, ciepła lub innych produktów przez odpowiedni współczynnik emisji. W przypadku straty w produkcji energii elektrycznej należy uwzględnić współczynniki emisji dotyczące produkcji energii elektrycznej z sieci w państwie, w którym nastąpiło przeniesienie, ustalone zgodnie z odpowiednią metodyką określoną w pkt 5 lub 6. W przypadku zmiany przeznaczenia materiału emisje, które należy przypisać materiałowi zastępczemu, oblicza się tak jak w odniesieniu do materiałów wsadowych w tej metodyce. Przez pierwsze 20 lat od rozpoczęcia produkcji odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego lub pochodzących z recyklingu paliw węglowych, stratę w produkcji energii elektrycznej, ciepła i materiałów ustala się na podstawie średniej ilości energii elektrycznej i ciepła, która została wyprodukowana z materiału wsadowego sztywnego w ostatnich trzech latach przed rozpoczęciem produkcji odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego lub pochodzących z recyklingu paliw węglowych. Po 20 latach produkcji stratę w produkcji energii elektrycznej, ciepła lub innych produktów ustala się na podstawie minimalnych norm charakterystyki energetycznej przyjętych w stosownych konkluzjach dotyczących najlepszej dostępnej techniki (BAT). W przypadku gdy dany proces nie jest objęty BAT, oszacowania straty w produkcji dokonuje się na podstawie porównywalnego procesu, w którym wykorzystuje się najnowocześniejszą technologię; b) w przypadku materiałów wsadowych sztywnych będących strumieniami pośrednimi w procesach przemysłowych, takich jak gaz koksowniczy, gaz wielkopiecowy w hucie stali lub gaz rafineryjny w rafinerii ropy naftowej, jeżeli nie można bezpośrednio zmierzyć efektu zmiany przeznaczenia materiału wsadowego na produkcję paliw, emisje spowodowane zmianą przeznaczenia materiałów wsadowych ustala się na podstawie symulacji funkcjonowania zakładu przed jego modyfikacją i po jego modyfikacji na potrzeby produkcji pochodzących z recyklingu paliw węglowych. W przypadku gdy modyfikacja zakładu spowodowała zmniejszenie produkcji niektórych produktów, emisja przypisana do materiału wsadowego sztywnego obejmuje emisję związaną z zastąpieniem utraconych produktów; c) jeżeli w procesie wykorzystuje się materiały wsadowe sztywne z nowych instalacji, takich jak nowa huta stali, w której stosuje się gaz wielkopiecowy do wytwarzania pochodzących z recyklingu paliw węglowych, uwzględnia się wpływ zmiany przeznaczenia materiału wsadowego w stosunku do najbardziej ekonomicznego alternatywnego zastosowania. Następnie skutki emisji oblicza się zgodnie z minimalnymi normami charakterystyki energetycznej przyjętymi w stosownych konkluzjach dotyczących BAT. W przypadku procesów, które nie są objęte BAT, ograniczenie emisji oblicza się na podstawie porównywalnego procesu, w którym wykorzystuje się najnowocześniejszą technologię.

10.

Emisje z dotychczasowego zastosowania lub przeznaczenia obejmują wszystkie emisje w ramach dotychczasowego zastosowania lub przeznaczenia materiału wsadowego, których unika się, gdy materiał wsadowy jest wykorzystywany do produkcji paliwa. Emisje te obejmują ekwiwalent CO2 węgla zawartego w składzie chemicznym paliwa, który w przeciwnym razie zostałby wyemitowany do powietrza jako CO2. Dotyczy to CO2, który został wychwycony i zawarty w paliwie, pod warunkiem że spełniono co najmniej jeden z następujących warunków: a) CO2 został wychwycony z działania wymienionego w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE i uwzględniony na wcześniejszym etapie w skutecznym systemie ustalania opłat za emisję gazów cieplarnianych oraz zawarty w składzie chemicznym paliwa przed 2036 r. Termin ten przedłuża się do 2041 r. w przypadkach innych niż CO2 pochodzący ze spalania paliw do produkcji energii elektrycznej; lub b) CO2 został wychwycony z powietrza; lub c) wychwycony CO2 pochodzi z produkcji lub spalania biopaliw, biopłynów lub paliw z biomasy spełniających kryteria zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, a za wychwytywanie CO2 nie otrzymano jednostek z tytułu ograniczenia emisji spowodowanego wychwytywaniem CO2 i jego zastępowaniem, określonych w załączniku V i VI do dyrektywy (UE) 2018/2001; lub d) wychwycony CO2 pochodzi ze spalania odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego lub pochodzących z recyklingu paliw węglowych spełniających kryteria ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, określonych w art. 25 ust. 2 i art. 28 ust. 5 dyrektywy (UE) 2018/2001 oraz w niniejszym rozporządzeniu; lub e) wychwycony CO2 pochodzi z geologicznego źródła CO2 i CO2 został wcześniej uwolniony w sposób naturalny. Nie uwzględnia się wychwyconego CO2 pochodzącego z paliwa, które jest umyślnie spalane w konkretnym celu wyprodukowania CO2, oraz CO2, którego wychwycenie otrzymało jednostkę emisji na podstawie innych przepisów prawa. Emisje związane z materiałami wsadowymi, takimi jak energia elektryczna i ciepło oraz materiały zużywalne wykorzystywane w procesie wychwytywania CO2, uwzględnia się przy obliczaniu emisji przypisanych materiałom wsadowym.

11.

Daty określone w pkt 10 lit. a) będą przedmiotem przeglądu dotyczącego wdrożenia w sektorach objętych dyrektywą 2003/87/WE ogólnounijnego celu klimatycznego na 2040 r. ustanowionego zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/1119.

12.

Emisje z przetwarzania obejmują bezpośrednie emisje do powietrza z samego przetwarzania, z przetwarzania odpadów i z wycieków.

13.

Emisje pochodzące ze spalania paliwa odnoszą się do całkowitych emisji pochodzących ze spalania wykorzystywanego paliwa.

14.

Gazy cieplarniane uwzględnione w obliczeniach emisji oraz ich ekwiwalenty dwutlenku węgla są takie same jak te określone w części C pkt 4 załącznika V do dyrektywy (UE) 2018/2001.

15.

Jeżeli w wyniku procesu powstaje wiele produktów ubocznych, takich jak paliwa lub chemikalia, a także energetyczne produkty uboczne, takie jak ciepło, energia elektryczna lub mechaniczna, eksportowane z zakładu, emisje gazów cieplarnianych przydziela się tym produktom ubocznym, stosując poniższe metody w następujący sposób: a) przydzielanie przeprowadza się na końcu procesu, w wyniku którego powstają produkty uboczne. Do przydzielonych emisji zalicza się emisje z samego procesu, jak również emisje przypisane do materiałów wsadowych do procesu; b) emisje do podziału to, e i plus wszelkie części e p, e td oraz e ccs, które występują przed fazą produkcji, w której powstają produkty uboczne i w jej trakcie. Jeśli materiał wsadowy do produkcji jest sam w sobie produktem ubocznym innej produkcji, najpierw dokonuje się przydziału w ramach innej produkcji, aby określić emisje, które należy przypisać temu materiałowi wsadowemu; c) jeżeli jakakolwiek instalacja w granicach projektu przetwarza wyłącznie jeden z produktów ubocznych powstających w ramach projektu, wówczas emisje z tej instalacji przypisuje się w całości temu produktowi ubocznemu; d) w przypadku gdy proces pozwala na zmianę proporcji produkowanych produktów ubocznych, przydziału dokonuje się na podstawie fizycznego związku przyczynowego poprzez ustalenie wpływu na emisje z procesu zwiększenia produkcji wyłącznie jednego produktu ubocznego, przy jednoczesnym utrzymaniu pozostałych produkcji na stałym poziomie; e) jeżeli proporcja produktów jest stała, a produkty uboczne to jedynie paliwa, energia elektryczna lub ciepło, przydziału dokonuje się według wartości energetycznej. W sytuacji, w której przydział dotyczy eksportowanego ciepła na podstawie wartości energetycznej, można uwzględnić jedynie użytkową część ciepła, jak określono w części C pkt 16 załącznika V do dyrektywy (UE) 2018/2001; f) jeżeli proporcja produktów jest stała, a niektóre produkty uboczne są materiałami bez wartości energetycznej, przydziału dokonuje się według wartości ekonomicznej produktów ubocznych. Przedmiotowa wartość ekonomiczna jest średnią wartością fabryczną produktów z ostatnich trzech lat. Jeżeli takie dane są niedostępne, wartość tę szacuje się na podstawie cen towarów pomniejszonych o koszty transportu i magazynowania (5).

16.

Emisje z transportu i dystrybucji obejmują emisje spowodowane magazynowaniem i dystrybucją gotowych paliw. Do emisji przypisanych do wsadów e i należą emisje związane z ich transportem i magazynowaniem.

17.

Jeżeli proces wytwarzania odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego lub pochodzących z recyklingu paliw węglowych powoduje emisję dwutlenku węgla, który jest trwale składowany zgodnie z dyrektywą 2009/31/WE w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla, można to zaliczyć do produktów procesu jako redukcję emisji w ramach e ccs . Emisje wynikające z operacji składowania (w tym transportu dwutlenku węgla) będą również musiały zostać uwzględnione w ramach e p .

B.   „STANDARDOWE WARTOŚCI” INTENSYWNOŚCI EMISJI GAZÓW CIEPLARNIANYCH ZWIĄZANEJ Z MATERIAŁAMI WSADOWYMI ELASTYCZNYMI

Intensywność emisji gazów cieplarnianych z materiałów wsadowych innych niż energia elektryczna przedstawiono w poniższej tabeli:

	Emisje całkowite gCO2eq/MJ	Emisje poprzedzające gCO2eq/MJ	Emisje pochodzące ze spalania gCO2eq/MJ
Gaz ziemny	66,0	9,7	56,2
Olej napędowy	95,1	21,9	73,2
Benzyna	93,3	19,9	73,4
Ciężki olej opałowy	94,2	13,6	80,6
Metanol	97,1	28,2	68,9
Węgiel kamienny	112,3	16,2	96,1
Lignit	116,7	1,7	115,0

	gCO2eq/kg
Amoniak	2 351,3
Chlorek wapnia (CaCl2)	38,8
Cykloheksan	723,0
Kwas chlorowodorowy (HCl)	1 061,1
Smary	947,0
Siarczan magnezu (MgSO4)	191,8
Azot	56,4
Kwas fosforowy (H3PO4)	3 124,7
Wodorotlenek potasu (KOH)	419,1
Czysty CaO do procesów	1 193,2
Węglan sodu (Na2CO3)	1 245,1
Chlorek sodu (NaCl)	13,3
Wodorotlenek sodu (NaOH)	529,7
Metanolan sodu (Na(CH3O))	2 425,5
SO2	53,3
Kwas siarkowy (H2SO4)	217,5
Mocznik	1 846,6

C.   INTENSYWNOŚĆ EMISJI GAZÓW CIEPLARNIANYCH ZWIĄZANEJ Z ENERGIĄ ELEKTRYCZNĄ

Intensywność emisji gazów cieplarnianych z energii elektrycznej określa się na poziomie państw lub obszarów rynkowych. Intensywność emisji gazów cieplarnianych z energii elektrycznej można określać wyłącznie na poziomie obszarów rynkowych, jeżeli wymagane dane są publicznie dostępne. Przy obliczaniu intensywności emisji dwutlenku węgla związanej z energią elektryczną, wyrażonej jako gCO2eq/kWh energii elektrycznej, pod uwagę bierze się wszystkie potencjalne źródła energii pierwotnej do produkcji energii elektrycznej, rodzaj zakładu, wydajność przekształcania i własne zużycie energii elektrycznej w elektrowni.

W obliczeniach uwzględnia się wszystkie emisje ekwiwalentu dwutlenku węgla związane ze spalaniem i dostawą paliw wykorzystywanych do produkcji energii elektrycznej. Zależy to od ilości różnych paliw wykorzystywanych w zakładach produkcji energii elektrycznej oraz od współczynników emisji ze spalania paliw i współczynników emisji poprzedzających pochodzących z paliw.

Gazy cieplarniane inne niż CO2 są przeliczane na CO2eq poprzez pomnożenie ich współczynnika globalnego ocieplenia względem CO2 w 100-letnim horyzoncie czasowym, jak określono w części C pkt 4 załącznika V do dyrektywy (UE) 2018/2001. Ze względu na ich biogenne pochodzenie nie uwzględnia się emisji CO2 pochodzących ze spalania paliw z biomasy, ale uwzględnia się emisje CH4 i N2O.

Do obliczenia emisji gazów cieplarnianych pochodzących ze spalania paliw stosuje się domyślne współczynniki emisji IPCC w zakresie spalania stacjonarnego w przemyśle energetycznym (IPCC 2006). Emisje poprzedzające obejmują emisje ze wszystkich procesów i faz wymaganych do przygotowania paliwa do zasilania produkcji energii; wynikają one z wydobycia, rafinacji i transportu paliwa wykorzystywanego do produkcji energii elektrycznej.

Ponadto uwzględnia się wszystkie emisje poprzedzające spowodowane uprawą, pozyskiwaniem, gromadzeniem, przetwarzaniem i transportem biomasy. Torf i składniki materiałów odpadowych pochodzenia kopalnego traktuje się jako paliwo kopalne.

Paliwa wykorzystywane do produkcji energii elektrycznej brutto w zakładach produkujących wyłącznie energię elektryczną ustala się na podstawie produkcji energii elektrycznej i wydajności przekształcania w energię elektryczną. W przypadku kogeneracji paliwa wykorzystywane do produkcji ciepła w kogeneracji są obliczane poprzez uwzględnienie alternatywnej produkcji ciepła o średniej ogólnej sprawności wynoszącej 85 %, natomiast resztę przypisuje się do produkcji energii elektrycznej.

W przypadku elektrowni jądrowych przyjmuje się, że wydajność przekształcania ciepła jądrowego wynosi 33 % lub wykorzystuje się dane przedstawione przez Eurostat lub podobne uznane źródło.

Z produkcją energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii obejmujących energię wodną, słoneczną, wiatrową i geotermalną nie są związane żadne paliwa. Nie uwzględnia się emisji wynikających z budowy i likwidacji obiektów do produkcji energii elektrycznej oraz gospodarowania odpadami pochodzącymi z tych obiektów. W związku z tym uznaje się, że emisje ekwiwalentu dwutlenku węgla związane z produkcją energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych (energii wiatrowej, słonecznej, wodnej i geotermalnej) są równe zeru.

Do emisji ekwiwalentu CO2 spowodowanych produkcją energii elektrycznej brutto zalicza się emisje poprzedzające określone w sprawozdaniu JEC WTW wersja 5 (Prussi i in., 2020) wymienione w tabeli 3 oraz domyślne współczynniki emisji w zakresie spalania stacjonarnego przedstawione w wytycznych IPCC dotyczących krajowych wykazów gazów cieplarnianych (IPCC 2006) wymienione w tabeli 1 i 2. Emisje poprzedzające związane z dostarczaniem wykorzystywanego paliwa oblicza się z zastosowaniem współczynników emisji poprzedzających określonych w sprawozdaniu JEC WTW wersja 5 (Prussi i in., 2020).

Intensywność emisji dwutlenku węgla związanej z energią elektryczną oblicza się według wzoru:

gdzie:	e gross_prod	=	emisje ekwiwalentu CO2
	=	współczynniki poprzedzających emisji ekwiwalentu CO2
	=	współczynniki emisji ekwiwalentu CO2 pochodzących ze spalania paliw
B i	=	zużycie paliwa na potrzeby produkcji energii elektrycznej
	=	paliwa wykorzystywane do produkcji energii elektrycznej

Wielkość produkcji energii elektrycznej netto jest określana przez produkcję energii elektrycznej brutto, własne zużycie energii elektrycznej w elektrowni oraz straty energii elektrycznej w elektrowniach szczytowo-pompowych.

gdzie:	E net	=	produkcja energii elektrycznej netto
E gross	=	produkcja energii elektrycznej brutto
E own	=	własne wewnętrzne zużycie energii elektrycznej w elektrowni
E pump	=	energia elektryczna do pompowania

Intensywność emisji dwutlenku węgla związanej z wyprodukowaną energią elektryczną netto oznacza całkowite emisje gazów cieplarnianych brutto związane z wyprodukowaniem lub wykorzystaniem energii elektrycznej netto:

gdzie: CI – emisje ekwiwalentu CO2 wynikające z produkcji energii elektrycznej

Dane dotyczące produkcji energii elektrycznej i zużycia paliwa

Dane dotyczące produkcji energii elektrycznej i zużycia paliwa pozyskuje się z danych i statystyk MAE, które przedstawiają informacje na temat bilansów energetycznych i energii elektrycznej produkowanej z wykorzystaniem różnych paliw, np. ze strony internetowej MAE, sekcji poświęconej danym i statystykom („Energy Statistics Data Browser” – przeglądarka danych statystycznych z dziedziny energetyki) (6).

Jeżeli chodzi o państwa członkowskie UE, dane Eurostatu są bardziej szczegółowe i można je wykorzystać zamiast powyższych danych. W przypadku gdy intensywność emisji gazów cieplarnianych jest ustalana na poziomie obszarów rynkowych, wykorzystuje się dane z oficjalnych statystyk krajowych o takim samym poziomie szczegółowości jak dane MAE. Dane dotyczące zużycia paliwa obejmują dostępne dane o najwyższym poziomie szczegółowości uzyskane z krajowych statystyk: stałe paliwa kopalne, gazy sztuczne, torf i wyroby z torfu, łupki i piaski bitumiczne, ropa naftowa i produkty naftowe, gaz ziemny, odnawialne źródła energii i biopaliwa, odpady nieodnawialne i energia jądrowa. Odnawialne źródła energii i biopaliwa obejmują biopaliwa, odpady komunalne odnawialne, energię wodną, oceaniczną, geotermalną, wiatrową, słoneczną i pompy ciepła.

Dane dotyczące materiałów wsadowych pochodzące ze źródeł bibliograficznych

Tabela 1

Domyślne współczynniki emisji w zakresie spalania stacjonarnego [g/MJ paliwa na podstawie wartości opałowej]

Paliwo	CO2	CH4	N2O
Stałe paliwa kopalne
Antracyt	98,3	0,001	0,0015
Węgiel koksowy	94,6	0,001	0,0015
Inne typy węgla bitumicznego	94,6	0,001	0,0015
Węgiel subbitumiczny	96,1	0,001	0,0015
Lignit	101	0,001	0,0015
Brykiety z węgla kamiennego	97,5	0,001	0,0015
Koks z koksowni	107	0,001	0,0015
Koks gazowniczy	107	0,001	0,0001
Smoła węglowa	80,7	0,001	0,0015
Brykiety z węgla brunatnego	97,5	0,001	0,0015
Gazy przemysłowo wytworzone
Gaz miejski	44,4	0,001	0,0001
Gaz koksowniczy	44,4	0,001	0,0001
Gaz wielkopiecowy	260	0,001	0,0001
Inny gaz odzyskiwany	182	0,001	0,0001
Torf i wyroby z torfu	106	0,001	0,0015
Łupki i piaski bitumiczne	73,3	0,003	0,0006
Ropa naftowa i produkty naftowe
Ropa naftowa	73,3	0,003	0,0006
Kondensat gazu ziemnego	64,2	0,003	0,0006
Półprodukty rafineryjne	73,3	0,003	0,0006
Dodatki i utleniacze	73,3	0,003	0,0006
Inne węglowodory	73,3	0,003	0,0006
Gaz rafineryjny	57,6	0,001	0,0001
Etan	61,6	0,001	0,0001
Gaz płynny (LPG)	63,1	0,001	0,0001
Benzyna silnikowa	69,3	0,003	0,0006
Benzyna lotnicza	70	0,003	0,0006
Paliwo typu benzynowego do silników odrzutowych	70	0,003	0,0006
Paliwo typu nafty do silników odrzutowych	71,5	0,003	0,0006
Inne rodzaje nafty	71,5	0,003	0,0006
Benzyna ciężka	73,3	0,003	0,0006
Olej gazowy i olej napędowy	74,1	0,003	0,0006
Olej opałowy	77,4	0,003	0,0006
Benzyna lakowa i benzyna przemysłowa	73,3	0,003	0,0006
Smary	73,3	0,003	0,0006
Asfalt	80,7	0,003	0,0006
Koks ponaftowy	97,5	0,003	0,0006
Parafiny	73,3	0,003	0,0006
Inne produkty naftowe	73,3	0,003	0,0006
Gaz ziemny	56,1	0,001	0,0001
Odpady
Odpady przemysłowe (nieodnawialne)	143	0,03	0,004
Odpady komunalne nieodnawialne	91,7	0,03	0,004
Uwaga: Wartości należy pomnożyć przez współczynniki GWP określone w części C pkt 4 załącznika V do dyrektywy (UE) 2018/2001. Źródło: IPCC, 2006.

Tabela 2

Domyślne współczynniki emisji w zakresie stacjonarnego spalania paliw pochodzących z biomasy [g/MJ paliwa na podstawie wartości opałowej]

Paliwo	CO2	CH4	N2O
Pierwotne biopaliwa stałe	0	0,03	0,004
Węgiel drzewny	0	0,2	0,004
Biogazy	0	0,001	0,0001
Odpady komunalne odnawialne	0	0,03	0,004
Czysta biobenzyna	0	0,003	0,0006
Biobenzyna mieszana	0	0,003	0,0006
Czysty biodiesel	0	0,003	0,0006
Biodiesle mieszane	0	0,003	0,0006
Czyste biopaliwo odrzutowe	0	0,003	0,0006
Mieszane biopaliwo odrzutowe	0	0,003	0,0006
Inne biopaliwa ciekłe	0	0,003	0,0006
Źródło: IPCC, 2006.

Tabela 3

Współczynniki emisji poprzedzających pochodzących z paliw [gCO2/MJ paliwa na podstawie wartości opałowej]

Paliwo	Współczynnik emisji
Węgiel kamienny	15,9
Węgiel brunatny	1,7
Torf	0
Gaz węglowy	0
Produkty naftowe	11,6
Gaz ziemny	12,7
Biopaliwa stałe	0,7
Biopaliwa ciekłe	46,8
Odpady przemysłowe	0
Odpady komunalne	0
Biogazy	13,7
Paliwo jądrowe	1,2
Źródło: Sprawozdanie JEC WTW wersja 5.

Tabela A zawiera wartości intensywności emisji gazów cieplarnianych z energii elektrycznej na poziomie krajowym w Unii Europejskiej. Jeżeli intensywność emisji gazów cieplarnianych z energii elektrycznej jest określana na poziomie krajowym, wartości te stosuje się w odniesieniu do energii elektrycznej pozyskiwanej w Unii Europejskiej do czasu uzyskania bardziej aktualnych danych w celu określenia intensywności emisji z energii elektrycznej (7).

Tabela A

Intensywność emisji gazów cieplarnianych związanej z energią elektryczną w Unii Europejskiej w 2020 r.

Państwo	Intensywność emisji gazów cieplarnianych związanej z wytworzoną energią elektryczną (gCO2eq/MJ)
Austria	39,7
Belgia	56,7
Bułgaria	119,2
Cypr	206,6
Czechy	132,5
Niemcy	99,3
Dania	27,1
Estonia	139,8
Grecja	125,2
Hiszpania	54,1
Finlandia	22,9
Francja	19,6
Chorwacja	55,4
Węgry	72,9
Irlandia	89,4
Włochy	92,3
Łotwa	39,4
Litwa	57,7
Luksemburg	52,0
Malta	133,9
Niderlandy	99,9
Polska	196,5
Portugalia	61,6
Rumunia	86,1
Słowacja	45,6
Słowenia	70,1
Szwecja	4,1
Źródło: JRC, 2022.

---

(1)  W przypadku materiałów wsadowych zawierających wodę za dolną wartość opałową przyjmuje się dolną wartość opałową suchej części materiału wsadowego (tj. bez uwzględnienia energii potrzebnej do odparowania wody). Odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia niebiologicznego stosowane jako produkt pośredni w produkcji paliw konwencjonalnych nie są brane pod uwagę.

(2)  Do procesów zintegrowanych zalicza się procesy, które odbywają się w tym samym kompleksie przemysłowym lub w ramach których materiały wsadowe są dostarczane za pomocą specjalnej infrastruktury dostaw, lub w ramach których dostarczana jest ponad połowa energii ze wszystkich materiałów wsadowych do produkcji odnawialnych ciekłych i gazowych paliw transportowych pochodzenia niebiologicznego lub pochodzących z recyklingu paliw węglowych.

(3)  Jeżeli wartość intensywności emisji dwutlenku węgla pochodzi z tabeli zamieszczonej w części B, emisji ze spalania nie bierze się pod uwagę. Wynika to z faktu, że emisje ze spalania są wliczane w emisje z procesów technologicznych lub ze spalania paliwa końcowego.

(4)  Zgodnie z sekcją 6 intensywność emisji gazów cieplarnianych nie obejmuje emisji związanych z zawartością węgla w dostarczonym materiale wsadowym.

(5)  Należy zauważyć, że istotne są względne wartości produktów ubocznych, zatem ogólna inflacja nie ma znaczenia.

(6)  Przykład: https://www.iea.org/data-and-statistics/data-tools/energy-statistics-data-browser?country=GERMANY&energy=Coal&year=202.

(7)  Zaktualizowane dane będą regularnie udostępniane przez Komisję Europejską.

Artykuł 1

Nazwa „Kullings kalvdans” (ChOG) zostaje zarejestrowana.

Nazwa, o której mowa w akapicie pierwszym, określa produkt należący do klasy 1.4. Inne produkty pochodzenia zwierzęcego (jaja, miód, różne produkty mleczne z wyjątkiem masła itp.), wymienionej w załączniku XI do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 668/2014 (3).

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1

Artykuł 2

Artykuł 3

Artykuł 4

Artykuł 5

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejsza decyzja wygasa 36 miesięcy po dniu zawarciu umowy, o której mowa w art. 3 ust. 3. Niniejsza decyzja wygasa jednak sześć miesięcy po dniu jej wejścia w życie, jeżeli w tym okresie nie zostanie zawarta żadna umowa.

ZAŁĄCZNIK

Wspieranie upowszechnienia i skutecznego wdrożenia Międzynarodowej konwencji w sprawie zwalczania aktów terroryzmu jądrowego

Streszczenie

Kontekst

Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania aktów terroryzmu jądrowego (ICSANT) z 2005 r. to jeden z 19 międzynarodowych instrumentów prawnych dotyczących zwalczania terroryzmu, mających zasadnicze znaczenie dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Do ICSANT przystąpiło 120 stron (stan na marzec 2023 r.), co oznacza, że ponad jedna trzecia świata nie jest jeszcze chroniona tą konwencją. Aby ICSANT mogła osiągnąć swój pełny potencjał i by zapobiec powstawaniu „bezpiecznych miejsc schronienia” i luk prawnych, jednym z kluczowych celów pozostaje jej upowszechnienie. Przystąpienie do konwencji to jednak zaledwie pierwszy niezbędny krok – kluczowe znaczenie ma także skuteczne jej wdrożenie (legislacyjne i techniczne).

Uczestnictwo w konwencji oznacza przyjęcie niezbędnych krajowych przepisów wykonawczych w celu zapewnienia, by wszystkie wymogi określone w konwencji zostały odpowiednio przeniesione do krajowych systemów prawnych. Pozwala to na całościowe objęcie przepisami przestępstw dotyczących materiałów jądrowych lub innych materiałów promieniotwórczych, w tym aktów terrorystycznych, a także na zapewnienie mechanizmów zapobiegania takim czynom i reagowania na nie.

Pierwszy projekt, wspólnie realizowany przez Unię Europejską i Organizację Narodów Zjednoczonych i dotyczący wspierania upowszechnienia i skutecznego wdrożenia Międzynarodowej konwencji w sprawie zwalczania aktów terroryzmu jądrowego, rozpoczął się w 2019 r., a zakończy w czerwcu 2023 r. Stanowi ważne wielostronne partnerstwo na rzecz bezpieczeństwa, którego celem jest stawienia czoła utrzymującemu się zagrożeniu związanemu z pozyskaniem lub wykorzystaniem materiałów jądrowych lub innych materiałów promieniotwórczych przez podmioty niepaństwowe do celów terrorystycznych lub innych celów przestępczych. Ma to szczególne znaczenie w chwili, gdy na całym świecie coraz więcej uwagi politycznej poświęca się jądrowemu bezpieczeństwu fizycznemu.

Uzasadnienie projektu

ICSANT nadal ma wielkie znaczenie, nie tylko dla krajów, które dysponują materiałami jądrowymi i realizują programy energii jądrowej, lecz także dla wszystkich innych krajów, gdyż konwencja obejmuje również inne materiały promieniotwórcze powszechnie używane m.in. w medycynie, przemyśle i rolnictwie. Dlatego należy nadal propagować i wspierać upowszechnienie i skuteczne wdrożenie konwencji, pokazując wszystkim państwom korzyści z przystąpienia do tego aktu prawnego, zapobiegania działaniom terrorystycznym i innym działaniom przestępczym prowadzonym przez podmioty niepaństwowe, dotyczącym materiałów jądrowych lub innych materiałów promieniotwórczych, oraz z zakazywania takich działań. W tym względzie Unia Europejska i Organizacja Narodów Zjednoczonych ponownie zostaną partnerami w ramach nowego projektu służącego wspieraniu upowszechnienia i skutecznego wdrożenia Międzynarodowej konwencji w sprawie zwalczania aktów terroryzmu jądrowego.

Cel projektu

Projekt ma sprawić, by osoby, które popełniają lub zamierzają popełnić akt terrorystyczny lub inne czyny przestępcze dotyczące materiałów jądrowych lub innych materiałów promieniotwórczych, dzięki upowszechnieniu i skutecznemu wdrożeniu ICSANT nigdzie nie mogły znaleźć schronienia.

Czas trwania projektu

1 lipca 2023 r. – 30 czerwca 2026 r. (36 miesięcy)

Zakres geograficzny projektu

Globalny, regionalny, krajowy

Podejście zastosowane w projekcie

Projekt będzie wdrażany przez Oddział ds. Zapobiegania Terroryzmowi Biura Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości (UNODC), za pomocą prowadzonego przez ten podmiot programu zapobiegania terroryzmowi związanemu z CBRJ, oraz przez Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Przeciwdziałania Terroryzmowi (UNOCT) za pomocą opracowanego przez Ośrodek ONZ ds. Przeciwdziałania Terroryzmowi (UNCCT) programu na rzecz zapobiegania aktom terrorystycznym wykorzystującym broń masowego rażenia/broń chemiczną, biologiczną, radiologiczną i jądrową i reagowania na takie akty, w ścisłej współpracy z odpowiednimi biurami terenowymi, a także, w stosownych przypadkach, z organizacjami międzynarodowymi i pozarządowymi, w tym delegaturami Unii Europejskiej, inicjatywą UE w zakresie centrów doskonałości ds. substancji chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych (EU CBRN CoE), Międzynarodową Agencją Energii Atomowej (MAEA), Międzyregionalnym Instytutem Narodów Zjednoczonych ds. Badań nad Przestępczością i Wymiarem Sprawiedliwości (UNICRI), Biurem NZ ds. Rozbrojenia (UNODA) oraz grupą ekspertów Komitetu Rady Bezpieczeństwa ONZ ustanowionego zgodnie z rezolucją 1540 (2004).

Projekt zostanie podzielony na dwa komponenty, które będą wdrażane odpowiednio przez UNODC i przez UNOCT/UNCCT zgodnie z ich mandatami i wiedzą fachową. Oznacza to, że niektóre produkty i działania będą realizowane przez UNODC, a inne – przez UNOCT/UNCCT. Niekiedy w realizacji uczestniczyć będą oba podmioty.

W projekcie wykorzystane zostaną działania zrealizowane w ramach projektu ustanowionego w decyzji (WPZiB) 2018/1939 z dnia 10 grudnia 2018 r. oraz narzędzia wówczas opracowane.

Projekt będzie prowadzony zgodnie z odnośnymi rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ i oenzetowską globalną strategią zwalczania terroryzmu, w których to dokumentach kładzie się duży nacisk na to, że wszystkie środki służące zwalczaniu terroryzmu muszą być zgodne z międzynarodowymi zobowiązaniami w dziedzinie praw człowieka. W projekcie uwzględniane będą obowiązujące międzynarodowe normy i standardy praw człowieka (określone w traktatach, prawie zwyczajowym i innych instrumentach).

Projekt będzie wdrażany w sposób uwzględniający aspekt płci, a perspektywa płci będzie uwzględniana w trakcie całego projektu. Będzie on propagować perspektywę płci i uwzględniać aspekt płci w swojej metodyce, w miarę możliwości zapewniać urzędniczkom i urzędnikom równe szanse udziału we wszystkich imprezach związanych z projektem, a także kłaść nacisk na korzyści z włączania w te działania funkcjonariuszek państwowych zatrudnionych w instytucjach krajowych. Wszystkie informacje zwrotne uzyskane dzięki ankietom i testom przeprowadzanym przed warsztatami i po ich zorganizowaniu będą dezagregowane według płci, by w ramach projektu możliwe było określenie i przedstawienie perspektywy urzędniczek. Wskaźniki projektu pozwolą gromadzić i zgłaszać dane dezagregowane według płci.

W stosownych przypadkach UNODC i UNOCT będą prowadzić koordynację w zakresie realizacji swoich działań.

Gdy w celu wykonania działań konieczna będzie zewnętrzna wiedza fachowa, UNODC i UNOCT będą starać się angażować ekspertów z państw członkowskich Unii Europejskiej.

Projekt będzie obejmował współpracę ze wspólnotą międzynarodową i organami krajowymi, w tym parlamentami, ministerstwami sprawiedliwości i innymi zainteresowanymi stronami, aby propagować upowszechnienie ICSANT, bardziej wyeksponować znaczenie przystępowania do niej oraz budować zdolności w zakresie skutecznego jej wdrażania.

Rezultaty projektu

Rezultat 1: Zwiększenie liczby państw rozważających/inicjujących procedury/przystępujących do ICSANT oraz zwiększenie świadomości i wiedzy na temat ICSANT wśród beneficjentów (krajowych decydentów i osób kształtujących politykę, w tym parlamentarzystów) oraz na forach międzynarodowych. W stosownych przypadkach – wykorzystanie synergii z innymi odpowiednimi międzynarodowymi instrumentami prawnymi (CPPNM, ACPPNM, rezolucja RB ONZ 1540).

Rezultat 2: Poprawa ustawodawstwa krajowego i zdolności urzędników wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i innych właściwych krajowych zainteresowanych stron w państwach będących beneficjentami do prowadzenia dochodzeń, ścigania i orzekania w sprawach, w których ICSANT miałaby znaczenie.

Rezultat 3: Wzmocnienie polityk, praktyk i procedur mających na celu zapobieganie zagrożeniom ze strony podmiotów niepaństwowych, w tym terrorystów, wynikającym z pozyskania, posiadania lub wykorzystywania materiałów jądrowych lub innych materiałów promieniotwórczych, a także wykrywanie tych zagrożeń i reagowanie na nie; pogłębianie wiedzy na temat zagrożenia terroryzmem radiologicznym i jądrowym oraz innymi czynami przestępczymi związanymi z takimi materiałami, a także lepsze zrozumienie tych zagrożeń.

Rezultat 4: Wzmocnienie współpracy krajowej i międzynarodowej, w tym wymiany informacji, w ramach państw stron i między nimi w zakresie opracowywania i przyjmowania skutecznych i praktycznych środków w celu skutecznego wdrożenia konwencji.

Produkty i działania w ramach projektu

Rezultat 1: Zwiększenie liczby państw rozważających/inicjujących procedury/przystępujących do ICSANT oraz zwiększenie świadomości i wiedzy na temat ICSANT wśród beneficjentów (krajowych decydentów i osób kształtujących politykę, w tym parlamentarzystów) oraz na forach międzynarodowych. W stosownych przypadkach – wykorzystanie synergii z innymi odpowiednimi międzynarodowymi instrumentami prawnymi (CPPNM, ACPPNM, rezolucja RB ONZ 1540).

Produkt 1.1:   Propagowanie znaczenia upowszechnienia i skutecznego wdrożenia ICSANT poprzez wyeksponowanie i popieranie stosownych imprez i wkład w takie imprezy

Działanie 1.1.1:   Inauguracja projektu i przedstawienie wyników poprzednich działań (UNODC/UNOCT)

UNODC/UNOCT zorganizują inaugurację projektu, odpowiednio w Wiedniu i w Nowym Jorku, a do udziału zaproszą lokalne stałe misje państw członkowskich. Podmioty wdrażające postarają się zapewnić reprezentację kluczowych państw członkowskich, zarówno z Unii Europejskiej, jak i z regionów, na które położono szczególny nacisk, tak by wzbudzić zainteresowanie tym drugim projektem, nadać rozpęd działaniom oraz ułatwić wdrażanie na szczeblu krajowym i regionalnym. Imprezy te będą też okazją do wymiany informacji o wynikach i doświadczeniach zdobytych w trakcie poprzedniego projektu.

Działanie 1.1.2:   Propagowanie badania dotyczącego przyczyn nieprzystępowania państw członkowskich ONZ do ICSANT i wyzwań, z którymi muszą się one zmierzyć, oraz narzędzi skutecznego wdrażania ICSANT (UNOCT)

UNOCT/UNCCT zorganizuje trzy (3) sesje służące propagowaniu i dystrybucji badania dotyczącego przyczyn nieprzystępowania państw członkowskich ONZ do ICSANT i wyzwań, z którymi muszą się one zmierzyć, oraz narzędzi skutecznego wdrażania ICSANT; badanie to zostało opracowane w trakcie projektu związanego z ICSANT, który zakończy się w czerwcu 2023 r. Badanie przedstawia głębsze zrozumienie powodów nieprzystępowania państw członkowskich do ICSANT i wyzwań, z którymi muszą się one mierzyć, a także zawiera szereg zaleceń co do sposobów zwiększenia liczby przystępujących państw oraz skutecznego wdrażania. W szczególności UNOCT/UNCCT nawiąże pogłębione kontakty z kluczowymi państwami członkowskimi, które mogłyby skorzystać z wyników i wskazówek zawartych w badaniu.

Działanie 1.1.3:   Eksponowanie i popieranie powiązanych z ICSANT imprez organizowanych przez inne organizacje i wkład w takie imprezy (UNODC/ICSANT)

W stosownych przypadkach i w ramach swoich odpowiednich mandatów UNODC i UNOCT/UNCCT wniosą wkład w postaci wiedzy fachowej oraz będą propagować ICSANT i swoje prace w ramach projektu na odnośnych forach międzynarodowych, np. w trakcie imprez związanych z poniższymi instrumentami lub organizowanych przez poniższe podmioty:

—	międzynarodowe ramy prawne, w tym Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych oraz zmiana do niej, rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ 1540 (2004), Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej;

—	organizacje międzynarodowe, w tym MAEA, Międzynarodowa Organizacja Policji Kryminalnej (Interpol), UNICRI, Instytut Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Badań nad Rozbrojeniem (UNIDIR), UNODA, Biuro Spraw Prawnych ONZ (OLA);

—	społeczeństwo obywatelskie, w tym organizacje pozarządowe;

—	inicjatywy międzynarodowe, w tym EU CBRN CoE, globalne partnerstwo G8 przeciwko rozprzestrzenianiu broni i materiałów masowego rażenia, Nuclear Threat Initiative oraz światowy pakt ONZ na rzecz koordynacji walki z terroryzmem.

Produkt 1.2:   Propagowanie i zwiększanie przystępowania do ICSANT oraz synergii z innymi odnośnymi międzynarodowymi instrumentami prawnymi

Działanie 1.2.1:   Propagowanie przystępowania poprzez wizyty w poszczególnych krajach (UNODC)

Wykorzystując prowadzone przez siebie szeroko zakrojone działania informacyjne w zakresie upowszechnienia, a także swoją rozległą sieć biur terenowych, UNODC zorganizuje osiem (8) wizyt w państwach, które nie są jeszcze stroną ICSANT i które na podstawie analizy UNODC i wcześniejszych kontaktów skorzystałyby najwięcej na bezpośrednich konsultacjach w stolicach. W ramach wizyt UNODC nawiąże kontakt z odpowiednimi krajowymi zainteresowanymi stronami, w tym, w stosownych przypadkach – z parlamentarzystami.

Działanie 1.2.2:   Propagowanie przystępowania poprzez kontakty z parlamentami narodowymi państw członkowskich ONZ, które nie są jeszcze stroną ICSANT (UNOCT)

UNOCT/UNCCT zorganizuje trzy (3) imprezy krajowe, by wspólnie zaapelować do parlamentów państw członkowskich, które nie są jeszcze stronami konwencji. Do udziału w briefingu zaproszone zostaną także inne odpowiednie zainteresowane strony, w tym ministerstwo spraw zagranicznych, ministerstwo sprawiedliwości, organy regulacyjne ds. bezpieczeństwa jądrowego i organy ścigania. W ramach imprez krajowych szczególny nacisk zostanie położony na znaczenie ICSANT dla zwiększania jądrowego bezpieczeństwa fizycznego oraz na synergie z innymi międzynarodowymi instrumentami prawnymi, korzyści z przystąpienia i zagrożenia wiążące się z nieprzystąpieniem, dobre praktyki wdrożeniowe oraz zagrożenie terroryzmem wykorzystującym materiały jądrowe i promieniotwórcze. UNOCT/UNCCT, we współpracy z programem UNOCT dotyczącym angażowania parlamentów w zapobieganie terroryzmowi i jego zwalczanie (biuro programu znajduje się w Dosze), będzie współpracować ściśle z międzynarodowymi i regionalnymi organizacjami parlamentarnymi z myślą o propagowaniu przystępowania do konwencji.

Działanie 1.2.3:   Propagowanie przystępowania poprzez warsztaty regionalne (UNODC)

Aby zwiększyć trwałość wysiłków służących upowszechnieniu podjętych w ramach pierwszego projektu UE na rzecz ICSANT, UNODC zorganizuje cztery (4) uzupełniające warsztaty w formacie wirtualnym na szczeblu regionalnym, międzyregionalnym lub subregionalnym dla osób kształtujących politykę i decydentów w państwach, które nie są jeszcze stroną ICSANT (trzy (3) warsztaty w języku angielskim i jeden (1) w języku francuskim).

W ramach warsztatów w formacie wirtualnym wykorzystane zostaną działania przeprowadzone na mocy poprzedniej decyzji Rady, tak by zapewnić ich trwałość. W stosownych przypadkach przed warsztatami i w ich trakcie udostępnione zostaną odpowiednie materiały opracowane w ramach projektu, takie jak materiały do e-kształcenia i podręczniki szkoleniowe, a także elektroniczne materiały służące podnoszeniu świadomości (już dostępne we wszystkich sześciu oficjalnych językach ONZ). Podczas warsztatów, oprócz kwestii dotyczących ICSANT, poruszone zostanie także zagadnienie synergii z Konwencją o ochronie fizycznej materiałów jądrowych oraz zmianą do tej konwencji, a także rezolucją RB ONZ nr 1540 (2004); w stosownych przypadkach udział w warsztatach wezmą odpowiednie zainteresowane strony (np. MAEA). UNODC będzie zachęcać państwa, by wśród osób wyznaczonych do udziału w wirtualnych warsztatach znaleźli się także parlamentarzyści.

Działanie 1.2.4:   Drugie wspólne seminarium MAEA–UNODC dotyczące propagowania upowszechnienia ICSANT oraz zmiany do CPPNM (UNODC)

W oparciu o sukces pierwszej wspólnej imprezy zorganizowanej w dniach 11–12 listopada 2021 r. UNODC zorganizuje wraz z MAEA drugą tego rodzaju imprezę. Odbędzie się ona w Wiedniu.

Działanie 1.2.5:   Propagowanie przystępowania poprzez spotkanie wysokiego szczebla przy okazji międzynarodowej konferencji MAEA poświęconej jądrowemu bezpieczeństwu fizycznemu (2024 r.) (UNODC)

W oparciu o udane spotkanie, które UNODC zorganizowało w 2020 r. przy okazji międzynarodowej konferencji MAEA poświęconej jądrowemu bezpieczeństwu fizycznemu (ICONS) UNODC zorganizuje spotkanie wysokiego szczebla przy okazji kolejnej konferencji ICONS w Wiedniu w 2024 r. Konferencja jest kluczowym zgromadzeniem dotyczącym fizycznego bezpieczeństwa jądrowego, które obejmuje segment ministerialny oraz program naukowo-techniczny, a tym sposobem łączy dyskusje na wysokim szczeblu politycznym z równoległymi sesjami technicznymi. W ostatniej konferencji (2020 r.) udział wzięło ponad 57 ministrów i ponad 2 000 ekspertów z ponad 130 krajów i 35 organizacji międzynarodowych.

Działanie 1.2.6:   Propagowanie przystępowania poprzez spotkanie wysokiego szczebla przy okazji Tygodnia poświęconego Zwalczaniu Terroryzmu (UNOCT)

UNOCT/UNCCT zorganizuje w siedzibie ONZ w Nowym Jorku spotkanie wysokiego szczebla podczas Tygodnia poświęconego Zwalczaniu Terroryzmu – mocno wyeksponowanego, odbywającego się co dwa lata zgromadzenia państw członkowskich ONZ i międzynarodowych partnerów zajmujących się zwalczaniem terroryzmu.

Działanie 1.2.7:   Impreza towarzysząca poświęcona aspektom praw człowieka przy wdrażaniu ICSANT (UNODC/UNOCT)

UNODC i UNOCT zorganizują imprezę towarzyszącą poświęconą postanowieniom ICSANT dotyczącym praw człowieka. Wśród zaproszonych prelegentów będą Specjalny Sprawozdawca ds. Promocji oraz Ochrony Praw Człowieka i Podstawowych Wolności podczas Zwalczania Terroryzmu oraz przedstawiciele innych organizacji międzyrządowych i pozarządowych. Przy organizacji imprezy wykorzystany zostanie m.in. przygotowany dla UNODC program nr 4 szkolenia prawnego na temat zwalczania terroryzmu dotyczący praw człowieka i reakcji prawnokarnej na terroryzm, a także przygotowany dla UNODC program nr 1 szkolenia prawnego na temat zwalczania terroryzmu dotyczący zwalczania terroryzmu w kontekście prawa międzynarodowego.

Rezultat 2: Poprawa ustawodawstwa krajowego i zdolności urzędników wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i innych właściwych krajowych zainteresowanych stron w państwach beneficjentach do prowadzenia dochodzeń, ścigania i orzekania w sprawach, w których ICSANT miałaby znaczenie.

Produkt 2.1:   Zapewnienie pomocy legislacyjnej występującym o nią państwom

Działanie 2.1.1:   Odpowiednia pomoc legislacyjna w celu wprowadzenia w życie postanowień ICSANT oraz umożliwienia stosowania przepisów przez funkcjonariuszy pierwszej linii, organy ścigania, prokuratorów i sędziów (UNODC)

UNODC zapewni odpowiednią pomoc legislacyjną występującym o nią państwom za pośrednictwem przeglądu dokumentacji, na wniosek i w stosownych przypadkach, w oparciu o wspólnie opracowane przez UNODC i MAEA wzorcowe przepisy penalizujące terroryzm jądrowy, kwestionariusz samooceny opracowany przez UNODC i zamieszczony na stronie internetowej UNODC poświęconej ICSANT, podręcznik UNODC na temat wzajemnej pomocy prawnej i ekstradycji oraz opracowaną przez UNODC aplikację do redagowania wniosków o wzajemną pomoc prawną, dobre praktyki wskazane dzięki przygotowanemu przez UNODC zestawieniu krajowych przepisów wykonujących art. 2 ICSANT, a także narzędzia, które zostaną opracowane przez UNODC jako produkt 2.3. UNODC zaoferuje beneficjentom możliwość przedstawienia zmian legislacyjnych proponowanych parlamentarzystom.

Produkt 2.2:   Zwiększenie zdolności krajowych systemów wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych w zakresie zapobiegania przestępstwom związanym z ICSANT, ich wykrywania, eliminowania, ścigania, a także orzekania i prowadzenia dochodzeń w ich sprawie

UNODC zorganizuje pięć (5) seminariów krajowych dla absolwentów ośrodków kształcenia i szkolenia kadr wymiaru sprawiedliwości oraz dziesięć (10) webinariów na temat rozmaitych aspektów stosowania ICSANT. UNODC skorzysta z długoletniej, ugruntowanej wiedzy fachowej w tym zakresie uzyskanej dzięki jego programowi zapobiegania terroryzmowi CBRJ, zgodnie z mandatem przyznanym UNODC przez Zgromadzenie Ogólne ONZ.

Działanie 2.2.1:   Krajowe seminaria dla ośrodków kształcenia i szkolenia kadr wymiaru sprawiedliwości

UNODC przeprowadzi pięć (5) seminariów dla ośrodków kształcenia i szkolenia kadr wymiaru sprawiedliwości w państwach będących stronami, by zwiększyć ich zdolność do skutecznego wdrażania ICSANT oraz podnoszenia świadomości na temat ICSANT. W ramach seminariów przedstawione zostaną m.in. podręcznik na temat fikcyjnych spraw związanych z czynami uznanymi za przestępstwa na mocy ICSANT oraz inne materiały opracowane przez UNODC, w tym jako produkt 2.3, a w celu zapewnienia trwałości działań zastosowana zostanie metodyka oparta na szkoleniu instruktorów.

Działanie 2.2.2:   Szereg webinariów (UNODC)

UNODC przeprowadzi dziesięć (10) webinariów dotyczących kluczowych aspektów ICSANT, takich jak jurysdykcja, ekstradycja, prawa człowieka oraz przechowywanie dowodów. Webinaria prowadzone będą w kilku językach. Do udziału zaproszone zostaną inne podmioty międzynarodowe, takie jak MAEA, Interpol, EU CBRN CoE oraz komitet ustanowiony na mocy rezolucji nr 1540. Aby zapewnić trwałość, zapis webinariów zostanie udostępniony w internecie. W zaproszeniach wystosowanych do stałych misji zachęcać się będzie do udziału odpowiednich krajowych zainteresowanych stron, w tym parlamentarzystów.

Produkt 2.3:   Opracowanie, zaktualizowanie, rozszerzenie zakresu lub wyspecjalizowanie narzędzi pomocy technicznej

Działanie 2.3.1:   Strona internetowa poświęcona ICSANT (UNODC)

Strona internetowa UNODC poświęcona ICSANT (unodc.org/icsant) stała się punktem odniesienia dla praktyków na całym świecie, gdyż zawiera wszelkie dostępne zasoby dotyczące konwencji, w tym przebieg procedury jej dotyczącej, status przystąpienia, artykuły analityczne, zbiór krajowych przepisów wykonawczych, narzędzia budowania zdolności oraz powiązaną pomoc techniczną i legislacyjną zapewnianą przez UNODC. Od momentu jej uruchomienia we wrześniu 2021 r. ze strony skorzystało ponad 10 000 użytkowników. UNODC będzie utrzymywać i regularnie aktualizować stronę oraz dodawać do niej nowe treści we wszystkich oficjalnych językach ONZ (angielski, arabski, chiński, francuski, hiszpański i rosyjski). Na stronie zamieszczane będą np. wszystkie nowoopracowane narzędzia, sprawozdania z imprez i dodatkowe krajowe przepisy wykonujące art. 2 ICSANT.

Na stronie znajdzie się również baza danych dotyczących wyznaczonych organów ds. ICSANT (produkt 4.1).

Działanie 2.3.2:   Specjalistyczne narzędzia pomocy technicznej

UNODC opracuje i opublikuje na papierze i wersji elektronicznej na swojej stronie poświęconej ICSANT (unodc.org/icsant) dodatkowe i specjalistyczne narzędzia pomocy technicznej dotyczącej ICSANT we wszystkich sześciu oficjalnych językach ONZ. Materiały te obejmą:

—	podręczniki na temat rozmaitych aspektów ICSANT (np. jurysdykcji, praw człowieka, konfiskaty i ochrony materiałów poza kontrolą regulacyjną oraz współpracy międzynarodowej);

—	podręcznik na temat synergii z Konwencją o ochronie fizycznej materiałów jądrowych (CPPNM) oraz zmianą do niej;

—	podręcznik na temat synergii z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1540 (2004);

—	podręcznik zawierający wzorcowe przepisy prawa karnego dotyczące przestępstw objętych ICSANT, CPPNM i zmianą do niej, wspólnie opracowane przez MAEA oraz UNODC.

Działanie 2.3.3:   Materiał wideo na temat przebiegu procedury dotyczącej ICSANT i jej głównych postanowień (UNODC)

UNODC wyprodukuje materiał wideo wyjaśniający przebieg procedury dotyczącej ICSANT i główne postanowienia tej konwencji. W materiale tym znajdą się wypowiedzi kilku państw stron i innych zainteresowanych stron – z zachowaniem równowagi geograficznej i równowagi płci – kładące nacisk na znaczenie ICSANT. Materiał wideo będzie dostępny we wszystkich sześciu oficjalnych językach ONZ na stronie internetowej UNODC poświęconej ICSANT (unodc.org/icsant).

Rezultat 3: Wzmocnienie polityk, praktyk i procedur mających na celu zapobieganie zagrożeniom ze strony podmiotów niepaństwowych, w tym terrorystów, wynikającym z pozyskania, posiadania lub wykorzystywania materiałów jądrowych lub innych materiałów promieniotwórczych, a także wykrywanie tych zagrożeń i reagowanie na nie; pogłębianie wiedzy na temat zagrożenia terroryzmem radiologicznym i jądrowym oraz innymi czynami przestępczymi związanymi z takimi materiałami, a także lepsze zrozumienie tych zagrożeń.

Produkt 3.1:   Wzmocnienie zdolności państw członkowskich do zapobiegania pozyskiwaniu, posiadaniu lub wykorzystywaniu materiałów jądrowych lub innych materiałów promieniotwórczych, a także do wykrywania takiego pozyskiwania, posiadania lub wykorzystywania i reagowania na nie

UNOCT/UNCCT zorganizuje cztery (4) regionalne warsztaty i ćwiczenia symulacyjne w celu zbudowania zdolności państw członkowskich do zwalczania terroryzmu jądrowego w Afryce, Azji Środkowej i na Kaukazie oraz w Europie Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Regionalne warsztaty i ćwiczenia symulacyjne zwiększą zdolność państw członkowskich w zakresie wykrywania, forensyki, reagowania i łagodzenia skutków w odniesieniu do terroryzmu radiologicznego i jądrowego, w tym poprzez wykorzystanie dopasowanej do potrzeb metodyki, by pomóc organom krajowym skutecznie wdrażać ICSANT i zacieśniać współpracę międzynarodową, wykazując znaczenie bycia stroną ICSANT. Warsztaty pomogą wskazać państwa przodujące w regionie oraz umożliwią wymianę dobrych praktyk na linii Południe–Południe. Ponadto wybór krajów będzie się opierać m.in. na ustaleniach i wnioskach z przeprowadzonej wspólnie przez UNOCT/UNCCT i Interpol globalnej oceny zagrożeń dotyczącej podmiotów niepaństwowych i potencjalnego wykorzystania przez nie materiałów CBRJW.

Działanie 3.1.1:   Regionalne warsztaty i ćwiczenia symulacyjne w celu budowania zdolności państw członkowskich do zwalczania terroryzmu jądrowego (UNOCT)

UNOCT/UNCCT zorganizuje cztery (4) regionalne warsztaty i ćwiczenia symulacyjne służące budowaniu zdolności w następujących obszarach:

Zwalczanie terroryzmu radiologicznego i jądrowego z naciskiem na wykrywanie, by budować zdolność w obszarze wykrywania, skupiając się na wskazywaniu i stosowaniu dobrych praktyk w odniesieniu do wykrywania materiałów radiologicznych/jądrowych, z zastosowaniem informacji i instrumentów przyczyniających się do budowania zdolności w zakresie zwalczania terroryzmu radiologicznego i jądrowego, gdyż powiązane jest to z zarządzaniem bezpieczeństwem granic.

Zwalczanie terroryzmu radiologicznego i jądrowego z naciskiem na forensykę, by budować zdolność w obszarze forensyki służącej wykrywaniu, skupiając się na wykazaniu znaczenia forensyki jądrowej, koordynacji między agencjami, przyczyniając się do budowania zdolności w zakresie zwalczania terroryzmu radiologicznego i jądrowego.

Zwalczanie terroryzmu radiologicznego i jądrowego z naciskiem na reagowanie i łagodzenie skutków, by budować zdolność w obszarze reagowania i łagodzenia skutków, skupiając się na umiejętności reagowania w skuteczny, odpowiednio szybki i skoordynowany sposób na akty terrorystyczne, w których doszło do użycia materiałów jądrowych lub innych materiałów promieniotwórczych, jako zasadniczym elemencie ram jądrowego bezpieczeństwa fizycznego.

Produkt 3.2:   Zwiększenie wiedzy i zrozumienia przez państwa członkowskie zagrożenia związanego z terroryzmem radiologicznym i jądrowym

UNOCT/UNCCT zorganizuje cztery (4) ukierunkowane, oparte na kontakcie bezpośrednim szkolenia krajowe dla czterech (4) państw członkowskich w celu budowania zdolności do zwalczania terroryzmu radiologicznego i jądrowego. Szkolenia te zwiększą zdolności państw członkowskich m.in. do zrozumienia ryzyka i zagrożenia, opracowywania przez nie przeciwśrodków, ćwiczenia reagowania na incydenty oraz identyfikowania i ochrony infrastruktury krytycznej i kluczowych zasobów. W przypadku tych działań UNOCT/UNCCT skorzysta z obszernych doświadczeń związanych z ofertą szkoleniową opracowaną i wdrożoną w ramach jego globalnego programu na rzecz zapobiegania aktom terrorystycznym wykorzystującym broń masowego rażenia/broń chemiczną, biologiczną, radiologiczną i jądrową i reagowania na takie akty, w ramach którego to programu przeszkolono ponad 1 500 urzędników.

Działanie 3.2.1:   Krajowe, oparte na kontakcie bezpośrednim szkolenia w zakresie zwalczania terroryzmu radiologicznego i jądrowego (UNOCT)

UNOCT/UNCCT będzie współpracować z państwami członkowskimi w celu wskazania odpowiednich szkoleń dotyczących zwalczania terroryzmu, w zależności od priorytetów i potrzeb tych państw, jak opisano poniżej:

Szkolenie krajowe – kurs podstawowy w zakresie zagrożeń radiologicznych i jądrowych umożliwiający personelowi skuteczną reakcję w obliczu incydentu radiologicznego i jądrowego, zawierający zalecenia dla służb interwencyjnych, które umożliwią im działanie w otoczeniu, w którym znajdują się potencjalnie niebezpieczne substancje radiologiczne i jądrowe.

Szkolenie krajowe – kurs w zakresie zagrożeń radiologicznych i jądrowych na poziomie średniozaawansowanym obejmujący stosowne tematy związane z zagrożeniami radiologicznymi i jądrowymi. Kurs będzie obejmował pokazy i ćwiczenia praktyczne, a jego zwieńczeniem będą realistyczne scenariusze przewidujące wykrywanie przemytu materiałów radiologicznych i jego udaremnianie, identyfikowanie materiałów radiologicznych lub jądrowych na miejscu przestępstwa oraz rozpoznawanie zagrożeń i dowodów związanych z materiałami radiologicznymi i jądrowymi.

Szkolenie krajowe – kurs w zakresie zagrożeń radiologicznych i jądrowych na poziomie zaawansowanym obejmujący zagrożenia radiologiczne i jądrowe w bardziej szczegółowym ujęciu, ze szczególnym naciskiem na radiologiczne urządzenia rozpraszające oraz improwizowane jądrowe urządzenia wybuchowe.

Szkolenie krajowe – kurs w zakresie środków przeciwdziałania zagrożeniom radiologicznym i jądrowym prezentujący podejście oparte na współdziałaniu wielu agencji, które skupia się na opracowywaniu środków przeciwdziałania zagrożeniom radiologicznym i jądrowym oraz na wspólnym reagowaniu na incydenty radiologiczne i jądrowe przez kluczowe agencje krajowe, w tym organy ścigania, organy celne, służby bezpieczeństwa, służby interwencyjne, wywiad, organy ds. zdrowia publicznego i organy regulacyjne, przemysł itp.

Szkolenie krajowe – kurs w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej skupiający się na sektorach, które mogą być celem bezpośredniego ataku, takich jak elektrownie jądrowe, reaktory badawcze, obiekty, w których znajdują się materiały radiologiczne, węzły transportowe, a także sektory, które mogą być celem ataku przeprowadzonego przez podmioty niepaństwowe w celu uzyskania technologii wrażliwych i kontrolowanych.

Rezultat 4: Wzmocnienie współpracy krajowej i międzynarodowej, w tym wymiany informacji, w ramach państw stron i między nimi w zakresie opracowywania i przyjmowania skutecznych i praktycznych środków w celu skutecznego wdrożenia konwencji.

Produkt 4.1:   Ułatwienie wymiany informacji wymaganych na podstawie ICSANT

Z dniem 3 października 2022 r. Biuro Spraw Prawnych ONZ (OLA), działając jako wykonawca funkcji depozytariusza ICSANT nałożonych na Sekretarza Generalnego, oficjalnie zleciło UNODC – z uwagi na jego mandat, rolę i wiedzę fachową w zakresie tej konwencji – odbieranie i dystrybucję powiadomień dotyczących wyznaczenia organów, składanych przez państwa strony na mocy art. 7 ust. 4. Wszelkie powiadomienia tego rodzaju powinny zatem być przesyłane na adres poczty elektronicznej: unodc-icsant@un.org. Otrzymane powiadomienia mają być publikowane na stronie internetowej UNODC poświęconej ICSANT oraz – z zastrzeżeniem dalszego przekazania przez UNODC Biuru Spraw Prawnych – na stronie internetowej ONZ zawierającej zbiór traktatów.

Działanie 4.1.1:   Kampania zachęcająca państwa strony ICSANT do wyznaczenia właściwego organu oraz punktu kontaktowego zgodnie z art. 7 ust. 4 konwencji (UNODC)

UNODC przeprowadzi działania uświadamiające, które mają zachęcić państwa już będące stroną ICSANT do wywiązania się z obowiązku określonego w art. 7 ust. 4, zgodnie z którym państwa strony informują ONZ o swoich właściwych organach i punktach kontaktowych odpowiedzialnych za wysyłanie i przyjmowanie informacji związanych z ICSANT. Działania te obejmą wystosowanie pism do odpowiednich stałych misji z prośbą o wywiązanie się z obowiązku na mocy art. 7 ust. 4; przeprowadzanie spotkań dwustronnych; opracowanie broszur i materiałów informacyjnych we wszystkich sześciu oficjalnych językach ONZ.

Działanie 4.1.2:   Spotkanie właściwych organów krajowych i punktów kontaktowych ds. ICSANT (UNODC)

W trzecim roku realizacji projektu UNODC zorganizuje w Wiedniu pierwsze spotkanie takich właściwych organów i punktów kontaktowych. Podczas spotkania przeprowadzone zostanie m.in. ćwiczenie polegające na symulowanej koordynacji oraz szkolenie na temat tego, jak skutecznie pełnić funkcję punktu kontaktowego ds. art. 7 ust. 4. W spotkaniu wezmą udział osoby pełniące funkcje krajowych punktów kontaktowych oraz inne właściwe zainteresowane strony na poziomie krajowym.

Działanie 4.1.3:   Wirtualne briefingi poświęcone ICSANT przeznaczone dla ustanowionych przez UNODC sieci sądowych i ds. bezpieczeństwa

W oparciu o istniejące od dawna sieci współpracy złożone z punktów kontaktowych ds. bezpieczeństwa i wymiaru sprawiedliwości ustanowionych przez UNODC w różnych regionach świata (np. Sahel, Bliski Wschód i Afryka Północna, Ocean Indyjski) UNODC przeprowadzi internetowe briefingi techniczne i prace w formacie wirtualnym z tymi sieciami, z zastosowaniem metodyki opartej na szkoleniu instruktorów. Punkty kontaktowe tych istniejących od dawna sieci regularnie współpracują, analizując wyzwania operacyjne, wymieniając dobre praktyki w zakresie reagowania na te wyzwania oraz omawiając odnośne sprawy.

Produkt 4.2:   Najlepsze praktyki i wdrożone doświadczenia i wnioski odnoszące się do przystępowania do ICSANT i wdrażania tej konwencji są wykorzystywane przez odbiorców docelowych na poziomie regionalnym w celu poprawy skuteczności wdrażania ICSANT i jądrowego bezpieczeństwa fizycznego

Działanie 4.2.1:   Spotkania społeczności praktyków (UNOCT)

UNOCT/UNCCT zorganizuje cztery (4) spotkania w celu propagowania współpracy krajowej praktyków w dziedzinie radiologicznej, jądrowej i zwalczania terroryzmu, by zwiększyć wymianę informacji i danych wywiadowczych, a także poprawić koordynację między agencjami. W spotkaniach tych uczestniczyć będą społeczności praktyków, w tym przedstawiciele agencji ds. zwalczania terroryzmu, organów celnych, służb interwencyjnych, wywiadu, wymiaru sprawiedliwości, organów ścigania, organów politycznych i decyzyjnych, urzędnicy z sektora zdrowia publicznego, organy regulacyjnych ds. kwestii jądrowych itp. Spotkania te pozwolą społecznościom praktyków wskazać niedociągnięcia, wyzwania oraz wdrożone doświadczenia i wnioski, a także wymieniać się najlepszymi praktykami dotyczącymi wymiany informacji i danych wywiadowczych oraz współpracy międzynarodowej. Społeczności te będą wspierać współpracę i koordynację zainteresowanych stron, która ma znaczenie dla skutecznego wdrożenia ICSANT i dla jądrowego bezpieczeństwa fizycznego, a także będą korzystać z oferowanej przez UNOCT platformy Connect & Learn. To innowacyjne internetowe urządzenie służące do budowania zdolności, uruchomione w październiku 2021 r., pozwala na kontakty między państwami członkowskimi, sektorem prywatnym, środowiskiem akademickim, ośrodkami analitycznymi, instytutami badawczymi i społeczeństwem obywatelskim, w celu poprawy świadczenia bezpośredniej pomocy technicznej. Platforma ta to jedyne w swoim rodzaju wirtualne narzędzie pozwalające pokonywać przeszkody, takie jak koszty, odległość geograficzna i ograniczenia spowodowane pandemią, poprzez sprawienie, że zasoby dotyczące zwalczania terroryzmu i zapobiegania brutalnemu ekstremizmowi i zwalczania go są dostępne zawsze i wszędzie dla różnych zainteresowanych stron i praktyków.

Artykuł 1

Art. 5 akapit drugi decyzji 2014/386/WPZiB otrzymuje brzmienie:

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1

W załączniku II do decyzji 2010/788/WPZiB wprowadza się zmiany określone w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

ZAŁĄCZNIK

Następujące osoby zostają skreślone z wykazu zamieszczonego w sekcji A („Osoby”) załącznika II do decyzji 2010/788/WPZiB: