(1)

Unia jest członkiem Światowej Organizacji Handlu (WTO), która w listopadzie 2001 r. rozpoczęła dauhańską rundę negocjacji handlowych, zwanych również dauhańską agendą rozwoju. Przeprowadzone na forum WTO negocjacje w sprawie subsydiów dla rybołówstwa miały doprowadzić do realizacji celu 14.6 w ramach celu zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych.

(2)

Komisja prowadziła negocjacje z innymi członkami WTO w porozumieniu z komitetem ustanowionym na podstawie art. 207 ust. 3 Traktatu.

(3)

Negocjacje zakończono 17 czerwca 2022 r. podczas obrad 12. konferencji ministerialnej WTO. Uczestnicy tej konferencji przyjęli Protokół zmieniający Porozumienie z Marrakeszu ustanawiające Światową Organizację Handlu (zwany dalej „Protokołem”) i udostępnili go do akceptacji przez członków WTO.

(4)

Załącznik do Protokołu zawiera Porozumienie w sprawie subsydiów dla rybołówstwa, które po wejściu w życie Protokołu zostanie włączone do załącznika 1 A do Porozumienia z Marrakeszu ustanawiającego Światową Organizację Handlu.

(5)

Protokół powinien zostać zatwierdzony,

1.

Załącznik 1 A do Porozumienia WTO, z chwilą wejścia w życie niniejszego Protokołu zgodnie z ust. 4, zostaje zmieniony poprzez dodanie Porozumienia w sprawie subsydiów dla rybołówstwa, stanowiącego załącznik do niniejszego Protokołu, i jego umieszczenie po Porozumieniu w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych.

2.

Żadne z postanowień niniejszego Protokołu nie może być przedmiotem zastrzeżeń.

3.

Niniejszy Protokół zostaje poddany akceptacji przez Członków.

4.

Niniejszy Protokół wchodzi w życie zgodnie z art. X ust. 3 Porozumienia WTO (1).

5.

Niniejszy Protokół zostaje złożony u Dyrektora Generalnego Światowej Organizacji Handlu, który niezwłocznie dostarcza każdemu z Członków uwierzytelniony odpis niniejszego Protokołu i zawiadomienie o każdej jego akceptacji zgodnie z ust. 3.

6.

Niniejszy Protokół zostaje zarejestrowany zgodnie z postanowieniami art. 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

(1)

W celu zapewnienia skutecznej współpracy między właściwymi organami państw członkowskich pochodzenia i przyjmujących państw członkowskich konieczne jest określenie, które informacje dotyczące firm inwestycyjnych i, w stosownych przypadkach, dotyczące funkcjonowania ich oddziałów lub korzystania ze swobody świadczenia usług w co najmniej jednym państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym znajduje się ich siedziba główna, właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia muszą przekazać właściwym organom przyjmującego państwa członkowskiego i odwrotnie.

(2)

Istotne jest, aby wymianę informacji między właściwymi organami państw członkowskich pochodzenia i przyjmujących państw członkowskich postrzegać w szerszym kontekście nadzoru nad transgranicznymi grupami firm inwestycyjnych. W stosownych przypadkach właściwe jest zatem, aby informacje były przekazywane na poziomie skonsolidowanym. W szczególności, jeżeli firma inwestycyjna prowadząca działalność za pośrednictwem oddziału posiada jednostkę dominującą najwyższego szczebla w państwie członkowskim, w którym znajduje się jej siedziba główna, a dany właściwy organ jest również organem sprawującym nadzór nad grupą, uznaje się za właściwe przekazywanie informacji na poziomie skonsolidowanym, a nie na poziomie firmy inwestycyjnej. W tym przypadku właściwy organ powinien jednak powiadomić właściwe organy przyjmujących państw członkowskich o tym, że dane informacje są przekazywane na poziomie skonsolidowanym grupy firm inwestycyjnych.

(3)

Przy przekazywaniu kluczowych elementów, które powinny podlegać wymianie informacji między właściwymi organami, ograniczanie zakresu takiej wymiany informacji nie byłoby właściwe w kontekście skutecznej współpracy między właściwymi organami w wymiarze transgranicznym. W szczególności w art. 14 dyrektywy (UE) 2019/2034 określono przepisy szczegółowe dotyczące wymiany informacji na temat kontroli na miejscu oddziałów, które mogą być również istotne w kontekście art. 13 tej dyrektywy.

(4)

Wymogi dotyczące współpracy i wymiany informacji w zakresie powiadomień o korzystaniu ze swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług określono w art. 34 i 35 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE (2), a wymogi dotyczące współpracy między właściwymi organami odpowiedzialnymi za nadzór nad rynkami i instrumentami w zakresie działalności nadzorczej, weryfikacji na miejscu lub dochodzeń określono w art. 80 dyrektywy 2014/65/UE i doprecyzowano w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2017/586 (3). W niniejszym rozporządzeniu nie określono zatem żadnych wymogów dotyczących wymiany informacji w tych obszarach.

(5)

Chociaż w kontekście świadczenia usług transgranicznych w przyjmującym państwie członkowskim należy określić informacje, których wymiana jest konieczna w celu zapewnienia odpowiedniej ochrony klientów i zabezpieczenia stabilności systemu finansowego w przyjmującym państwie członkowskim, należy również unikać powielania wymiany informacji. W związku z tym właściwe organy powinny uwzględnić informacje już im udostępnione, w szczególności za pośrednictwem mechanizmu ustanowionego zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy (UE) 2019/2034 w celu wymiany informacji między właściwymi organami i organami wyznaczonymi na mocy art. 67 dyrektywy 2014/65/UE w danym państwie członkowskim, w przypadku gdy organy te różnią się między sobą, art. 80 dyrektywy 2014/65/UE i rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/586.

(6)

W celu zapewnienia wystarczającej konwergencji praktyk regulacyjnych i nadzorczych w całej Unii oraz minimalnego poziomu wymiany informacji umożliwiającego właściwym organom wypełnianie ich obowiązków nadzorczych, konieczne jest określenie minimalnych wymogów dotyczących informacji wymienianych między właściwymi organami państw członkowskich pochodzenia i przyjmujących państw członkowskich. Zakres tych informacji powinien obejmować co najmniej wszystkie obszary określone w art. 13 dyrektywy (UE) 2019/2034, tj. informacje na temat: struktury zarządzania i struktury właścicielskiej firmy inwestycyjnej, spełniania wymogów w zakresie funduszy własnych przez firmę inwestycyjną, spełniania wymogów dotyczących ryzyka koncentracji i wymogów dotyczących płynności firmy inwestycyjnej, procedur administracyjnych i księgowych oraz mechanizmów kontroli wewnętrznej w firmie inwestycyjnej oraz wszelkich innych istotnych czynników, które mogą wpływać na ryzyko stwarzane przez firmę inwestycyjną. Aby ułatwić odpowiedni nadzór nad firmami inwestycyjnymi, właściwe organy przyjmujących państw członkowskich i państw członkowskich pochodzenia powinny informować się wzajemnie o stwierdzonych przypadkach nieprzestrzegania prawa krajowego lub prawa Unii, jeżeli takie nieprzestrzeganie prawa może wpłynąć na ochronę klientów lub stabilność systemu finansowego w przyjmującym państwie członkowskim, a także o środkach nadzorczych i sankcjach nałożonych na firmy inwestycyjne. Ponadto do zakresu informacji wymienianych między właściwymi organami państw członkowskich pochodzenia i przyjmujących państw członkowskich należy włączyć dodatkowe informacje na temat przygotowań na wypadek sytuacji nadzwyczajnych, tak aby właściwe organy przyjmujących państw członkowskich mogły skutecznie monitorować firmy inwestycyjne.

(7)

Aby zapewnić wymianę istotnych informacji w rozsądnych ramach czasowych, unikając jednocześnie sytuacji, w których właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia są zobowiązane do przekazania wszelkich informacji na temat firmy inwestycyjnej, bez względu na ich charakter i znaczenie, wszystkim właściwym organom przyjmujących państw członkowskich, w niektórych określonych przypadkach właściwe jest, aby tylko informacje, które są istotne dla konkretnego oddziału, były przekazywane wyłącznie właściwym organom odpowiedzialnym za nadzór nad tym oddziałem. Z podobnych względów dotyczących skuteczności i proporcjonalności w szeregu określonych dziedzin właściwe organy państw członkowskich pochodzenia i przyjmujących państw członkowskich powinny wymieniać jedynie informacje, które dotyczą stwierdzonych przypadków nieprzestrzegania przepisów, co oznacza, że nie trzeba wymieniać żadnych informacji, jeżeli dana firma inwestycyjna przestrzega prawa krajowego i prawa Unii.

(8)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB), który opracowano w porozumieniu z Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(9)

EUNB przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zasięgnął porady Bankowej Grupy Interesariuszy ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (4),

(1)

W celu ustanowienia kolegiów organów nadzoru oraz wskazania członków kolegium i potencjalnych obserwatorów konieczne jest sporządzenie schematów grup firm inwestycyjnych. Celem takiego schematu jest identyfikacja należących do grupy podmiotów lub oddziałów w Unii lub w państwie trzecim oraz opisanie w odniesieniu do każdego podmiotu należącego do grupy jego charakteru i lokalizacji, organów zaangażowanych w sprawowanie nad nim nadzoru, obowiązujących zwolnień z wymogów ostrożnościowych, jego znaczenia dla grupy i państwa, w którym udzielono mu zezwolenia na prowadzenie działalności lub w którym ma siedzibę.

(2)

Aby zapewnić spójne stosowanie art. 48 dyrektywy (UE) 2019/2034 w Unii, a tym samym uczciwe warunki konkurencji, należy wspierać stosowanie przez organy sprawujące nadzór nad grupą zbieżnych praktyk w zakresie tworzenia kolegiów organów nadzoru dla grup firm inwestycyjnych. W szczególności, z uwagi na fakt, że ustanowienie kolegiów organów nadzoru pozostawia się uznaniu organu sprawującego nadzór nad grupą określonego zgodnie z art. 46 dyrektywy (UE) 2019/2034, konieczne jest ustalenie wspólnych kryteriów, które organy sprawujące nadzór nad grupą powinny uwzględnić przy podejmowaniu decyzji, czy należy ustanowić kolegium organów nadzoru. Te wspólne kryteria powinny obejmować kryteria proporcjonalności, odzwierciedlać potrzebę ułatwienia wykonywania zadań nadzorczych oraz ułatwiać koordynację między odpowiednimi organami nadzoru państw trzecich i współpracę z nimi, w szczególności w przypadku, gdy taka koordynacja i współpraca są konieczne do wymiany istotnych informacji na temat modelu dotyczącego depozytu zabezpieczającego z organami nadzoru właściwymi dla członków rozliczających kwalifikujących się kontrahentów centralnych (QCCP) lub organami nadzoru właściwymi dla QCCP oraz do aktualizacji takich informacji.

(3)

Aby zwiększyć efektywność i skuteczność funkcjonowania kolegiów organów nadzoru, ustalenia sporządzone na piśmie, o których mowa w art. 48 ust. 6 akapit trzeci dyrektywy (UE) 2019/2034, powinny obejmować wszystkie obszary pracy kolegium. Ustalenia te powinny więc obejmować także ustalenia między członkami kolegium zaangażowanymi w określone działania kolegium, w tym działania wykonywane przez określone podstruktury kolegium, jeżeli takie podstruktury utworzono w celu zapewnienia skuteczności. Z tego samego powodu ustalenia sporządzone na piśmie powinny również obejmować aspekty operacyjne działalności kolegium, ponieważ aspekty te mają kluczowe znaczenie dla ułatwienia funkcjonowania kolegium organów nadzoru zarówno w sytuacjach normalnych, jak i w sytuacjach nadzwyczajnych. Ponadto, ustalenia sporządzone na piśmie powinny być kompleksowe, spójne i wyczerpujące oraz powinny zapewniać właściwym organom adekwatną i odpowiednią podstawę, aby mogły wykonywać one swoje obowiązki i zadania w ramach kolegium organów nadzoru, a nie poza nim.

(4)

Kolegia organów nadzoru stanowią kluczowy instrument na potrzeby wymiany informacji oraz przygotowania się do sytuacji nadzwyczajnych i reagowania na nie, a także umożliwiający organowi sprawującemu nadzór nad grupą prowadzenie skutecznego nadzoru na zasadzie skonsolidowanej. W celu zapewnienia spójności oraz umożliwienia Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego (EUNB) wykonywania jego zadań przewidzianych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (2) EUNB powinien uczestniczyć we wszystkich kolegiach organów nadzoru. Ponadto, z uwagi na koordynującą rolę kolegiów organów nadzoru w zakresie wszystkich działań nadzorczych dotyczących grup firm inwestycyjnych, które wynikają z innych przepisów Unii, należy zawsze zapraszać Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) do udziału w posiedzeniach i działaniach kolegium organów nadzoru, zgodnie z ustaleniami sporządzonymi na piśmie.

(5)

Aby kolegium mogło prowadzić wszystkie swoje działania, organ sprawujący nadzór nad grupą oraz członkowie kolegium organów nadzoru powinni mieć ogląd działalności prowadzonej przez wszystkie podmioty należące do danej grupy firm inwestycyjnych, w tym działalności tych podmiotów, które prowadzą działalność finansową, a nie są zakwalifikowane jako firmy inwestycyjne, oraz działalności tych podmiotów, które prowadzą działalność w państwach trzecich. Z tego samego powodu należy wspierać interakcje między organem sprawującym nadzór nad grupą, członkami kolegium, organami lub podmiotami publicznymi w państwie członkowskim, które są odpowiedzialne za nadzór nad jakimkolwiek podmiotem z grupy firm inwestycyjnych lub są zaangażowane w ten nadzór, w tym właściwymi organami przyjmujących państw członkowskich, w których mają siedzibę oddziały uznane za znaczące, organami lub podmiotami odpowiedzialnymi za nadzór nad rynkami instrumentów finansowych oraz za przeciwdziałanie wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, organami lub podmiotami odpowiedzialnymi za ochronę konsumentów oraz organami ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Dlatego ważne jest, aby te organy lub podmioty publiczne mogły w stosownych przypadkach uczestniczyć w pracach kolegium organów nadzoru w charakterze obserwatorów.

(6)

W celu zapewnienia przejrzystości i sprawnego funkcjonowania kolegium organów nadzoru członkowie kolegium powinni omówić i uzgodnić zakres i poziom ewentualnego zaangażowania innych organów, które powinny uczestniczyć w kolegium organów nadzoru w charakterze obserwatorów. Warunki uczestnictwa takich organów w kolegium organów nadzoru w charakterze obserwatorów należy jasno sformułować w ustaleniach sporządzonych na piśmie i przekazać je wszystkim organom uczestniczącym w kolegium organów nadzoru w charakterze obserwatorów.

(7)

Aby członkowie kolegium organów nadzoru mogli skuteczniej wykonywać swoje obowiązki oraz aby unikać powielania zadań, w tym powielania żądań udzielenia informacji kierowanych do podmiotów nadzorowanych, członkowie kolegium organów nadzoru powinni ściśle ze sobą współpracować i w maksymalnym stopniu koordynować swoje działania nadzorcze. Z tego samego powodu członkowie kolegium organów nadzoru powinni przeprowadzać regularne przeglądy wszelkich porozumień w sprawie przekazania zadań i obowiązków, a w szczególności w momencie, gdy członkowie kolegium ustalają na poziomie kolegium organów nadzoru alokację zasobów i opracowują plan zadań nadzorczych prowadzonych na miejscu i na odległość.

(8)

Organ sprawujący nadzór nad grupą powinien móc uzyskać całościowy ogląd sytuacji w grupie i pełnić rolę koordynatora, zapewniając płynny przepływ informacji wśród członków kolegium. W związku z tym organ sprawujący nadzór nad grupą powinien mieć dostęp do wszystkich informacji niezbędnych do realizacji swoich zadań i obowiązków oraz powinien pełnić funkcję koordynatora w zakresie gromadzenia i rozpowszechniania informacji otrzymywanych od dowolnego członka kolegium organów nadzoru, dowolnego innego obserwatora lub dowolnego podmiotu należącego do grupy, a także wszelkich informacji otrzymywanych od wszelkich innych organów nadzorczych lub podmiotów odpowiedzialnych za nadzór ustanowionych w odniesieniu do grupy firm inwestycyjnych. To samo dotyczy członków kolegium, ponieważ muszą oni mieć dostęp do odpowiednich informacji w celu wykonywania swoich zadań i obowiązków w odniesieniu do podmiotów, za które ponoszą odpowiedzialność, a także jeżeli chodzi o konieczność udostępniania odpowiednich informacji pozostałym członkom kolegium organów nadzoru. W szczególności, jeżeli organ sprawujący nadzór nad grupą stwierdzi, że dana informacja jest istotna dla innego członka kolegium organów nadzoru, nie powinien w nieuzasadniony sposób pomijać członków kolegium przy przekazywaniu tej informacji.

(9)

Kolegia organów nadzoru ułatwiają współpracę i koordynację między właściwymi organami. Dotyczy to w szczególności wszelkich decyzji dotyczących stosowania modeli wewnętrznych do obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych, w odniesieniu do których wymagane jest uprzednie pozwolenie właściwych organów. Dlatego ważne jest określenie warunków, na których organ sprawujący nadzór nad grupą oraz odpowiednie właściwe organy wymieniają się informacjami na temat funkcjonowania modeli wewnętrznych oraz omawiają środki mające na celu wyeliminowanie zidentyfikowanych braków w zakresie efektywności i osiągają porozumienie w sprawie tych środków.

(10)

W celu przydzielenia zasobów nadzorczych oraz opracowania lub skoordynowania zadań nadzorczych prowadzonych na miejscu i na odległość na poziomie kolegium organów nadzoru członkowie kolegium organów nadzoru powinni uwzględniać wyniki procesu przeglądu nadzorczego i oceny nadzorczej, o którym to procesie mowa w art. 36 ust. 1 dyrektywy (UE) 2019/2034, przeprowadzanego dla grupy firm inwestycyjnych i każdego z jej podmiotów. W celu lepszego określenia priorytetów wspólnych prac nadzorczych i zapewnienia odpowiedniego przydziału zasobów ustanowienie programu oceny nadzorczej kolegium powinno zatem rozpocząć się po zakończeniu wspomnianych procesów przeglądu nadzorczego i oceny nadzorczej, a zakończyć się po rozważeniu przez właściwe organy zadań, które zobowiązały się one wykonać na poziomie krajowym, środków przeznaczonych na te zadania i odpowiednich terminów wykonania tych zadań.

(11)

Członkowie kolegium organów nadzoru powinni koordynować swoje działania na wypadek sytuacji nadzwyczajnych i w trakcie takich sytuacji, np. w przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, który może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich integralności lub stabilności całego systemu finansowego w Unii lub jego części, lub w przypadku wystąpienia innych sytuacji, które wpływają lub mogą wyraźnie wpłynąć na sytuację finansową i ekonomiczną grupy firm inwestycyjnych lub jakiegokolwiek należącego do niej podmiotu.

(12)

Konieczne jest zapewnienie właściwej oceny sytuacji nadzwyczajnej i reakcji na nią. W związku z tym, w obliczu sytuacji nadzwyczajnej członkowie kolegium organów nadzoru, których działania koordynuje organ sprawujący nadzór nad grupą, powinni dążyć do dokonania skoordynowanej oceny nadzorczej sytuacji, uzgodnienia skoordynowanej reakcji nadzorczej oraz monitorowania tej reakcji. Członkowie kolegium organów nadzoru powinni również zapewnić koordynację wszelkiej komunikacji zewnętrznej oraz zadbać o to, by taka komunikacja obejmowała elementy uzgodnione wcześniej między członkami kolegium.

(13)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez EUNB.

(14)

EUNB przeprowadził konsultacje z ESMA, otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zasięgnął porady Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010,

(1)

Warunkiem efektywnej i sprawnej współpracy między właściwymi organami państw członkowskich pochodzenia i przyjmujących państw członkowskich jest, w granicach stosownych kompetencji nadzorczych tych organów, odpowiednia dwustronna wymiana informacji. W tym celu na potrzeby wymiany informacji należy ustanowić standardowe formularze, szablony i procedury operacyjne, w tym harmonogramy. Ponieważ wymieniane informacje powinny być przekazywane terminowo i być aktualne, właściwe organy powinny starać się wymieniać się informacjami możliwie jak najwcześniej, bez zbędnej zwłoki i nie czekając do upływu ostatecznego terminu przekazania informacji.

(2)

Aby zapewnić sprawne przekazywanie informacji odpowiednim osobom wyznaczonym do kontaktów we właściwych organach, a także poufność przekazywanych informacji, właściwe organy powinny sporządzić, udostępnić i regularnie aktualizować wykaz osób wyznaczonych do kontaktów.

(3)

Aby zapewnić skuteczność transgranicznego nadzoru nad firmami inwestycyjnymi, odpowiednią ochronę klientów i rynków, a także szybkie podejmowanie działań naprawczych, właściwe organy państw członkowskich pochodzenia i przyjmujących państw członkowskich powinny informować się nawzajem bez zbędnej zwłoki o każdej potencjalnej sytuacji, która może wpłynąć na stabilność finansową lub na funkcjonowanie oddziału oraz przekazywać wszystkie niezbędne i stosowne informacje dotyczące takiej sytuacji.

(4)

Wymogi dotyczące rodzaju i charakteru informacji wymienianych przez właściwe organy państw członkowskich pochodzenia i przyjmujących państw członkowskich określono w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2023/1117 (2). Ustanowienie standardowych formularzy, szablonów i procedur na potrzeby takich wymogów dotyczących wymiany informacji powinno zatem odpowiadać zakresowi i podejściu, które zostały określone w tym rozporządzeniu delegowanym, oraz powinno uwzględniać standardowe formularze, szablony i procedury, które wdrożono już w ramach innych mechanizmów, takich jak mechanizmy ustanowione zgodnie z art. 34 i 35 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE (3), co pozwoli uniknąć ich powielania.

(5)

Ramy ustanowione w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2023/1117 określają wymogi dotyczące rodzaju i charakteru informacji wymienianych przez właściwe organy. W rozporządzeniu tym określono wprawdzie kluczowe elementy, które powinny być objęte wymianą informacji między właściwymi organami, nie ma ono jednak na celu ograniczenia zakresu takiej wymiany informacji w kontekście promowania szerokiej współpracy między właściwymi organami w wymiarze transgranicznym.

(6)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) w porozumieniu z Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

(7)

EUNB przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych kosztów i korzyści z nimi związanych oraz zwrócił się o opinię do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (4),

(1)

W dniu 23 kwietnia 2019 r. przedsiębiorstwo Tana-Chemie GmbH przedłożyło Europejskiej Agencji Chemikaliów („Agencja”), zgodnie z art. 43 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 oraz art. 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 414/2013 (2), wniosek o udzielenie unijnego pozwolenia na taki sam pojedynczy produkt biobójczy, o którym mowa w art. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 414/2013, o nazwie „APESIN Handaktiv”, należący do grupy produktowej 1 opisanej w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Wniosek został zarejestrowany w rejestrze produktów biobójczych („rejestr”) pod numerem BC-CF051114-66. We wniosku wskazano również numer wniosku dotyczącego powiązanej rodziny referencyjnych produktów biobójczych „Knieler & Team Propanol Family”, wpisanej do rejestru pod numerem BC-AQ050985-22.

(2)

Taki sam pojedynczy produkt biobójczy „APESIN Handaktiv” zawiera propan-1-ol i propan-2-ol jako substancje czynne, które figurują w unijnym wykazie zatwierdzonych substancji czynnych, o którym mowa w art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012, dla grupy produktowej 1.

(3)

W dniu 8 grudnia 2021 r. Agencja przedłożyła Komisji opinię (3) i projekt charakterystyki produktu biobójczego „APESIN Handaktiv” zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 414/2013.

(4)

W opinii stwierdzono, że proponowane różnice między takim samym pojedynczym produktem biobójczym a powiązanym referencyjnym produktem biobójczym są ograniczone do informacji, które mogą być przedmiotem zmian administracyjnych zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 354/2013 (4), oraz że, w oparciu o ocenę powiązanej rodziny referencyjnych produktów biobójczych „Knieler & Team Propanol Family” i z zastrzeżeniem zgodności z projektem skróconej charakterystyki produktu biobójczego, taki sam pojedynczy produkt biobójczy spełnia warunki określone w art. 19 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(5)

W dniu 20 października 2022 r. Agencja przekazała Komisji projekt charakterystyki produktu biobójczego we wszystkich językach urzędowych Unii zgodnie z art. 44 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(6)

Komisja zgadza się z opinią Agencji i uznaje, że należy udzielić pozwolenia unijnego na taki sam pojedynczy produkt biobójczy „APESIN Handaktiv”.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Niemiec o rejestrację nazwy „Nordhessische Ahle Wurscht / Nordhessische Ahle Worscht” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, należy zatem zarejestrować nazwę „Nordhessische Ahle Wurscht / Nordhessische Ahle Worscht”,

(1)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/649 (2) Komisja Europejska („Komisja”) nałożyła ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”, „Chiny” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”) („pierwotne środki”). Dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia pierwotnych środków, zwane jest dalej „pierwotnym dochodzeniem”. Obecnie obowiązujące cła antydumpingowe wynoszą od 0 % do 31,3 % (3). Stawki cła ustalono na podstawie marginesu szkody zgodnie z zasadą niższego cła określoną w art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(2)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu środków (4) Komisja otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(3)

Wniosek o dokonanie przeglądu („wniosek”) został złożony 4 stycznia 2022 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Hutnictwa Stali EUROFER („wnioskodawca”) w imieniu przemysłu Unii, który wytwarza niektóre wyroby płaskie walcowane na gorąco, z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej, w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek o przeprowadzenie przeglądu oparto na uzasadnieniu, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu i ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii.

(4)

Zdaniem Chińskiego Stowarzyszenia Żelaza i Stali („CISA”) EUROFER zachowało nadmierną poufność we wniosku o dokonanie przeglądu – w takim zakresie, że zainteresowane strony nie były w stanie przedstawić istotnych uwag na jego temat, w związku z czym wniosek powinien był zostać odrzucony. CISA twierdziła, że umyślne zachowanie nadmiernej poufności uniemożliwiło im uzyskanie racjonalnego zrozumienia sytuacji w okresie objętym dochodzeniem. W szczególności w odniesieniu do wzoru kosztów producentów unijnych CISA argumentowała, że Porozumienie antydumpingowe WTO („ADA”), w szczególności jego art. 6.5.1, a także rozporządzenie podstawowe, w szczególności jego art. 19, zawierają podobne brzmienie w odniesieniu do obowiązku ujawniania przez zainteresowane strony informacji jawnych.

(5)

W art. 19 rozporządzenia podstawowego przewidziano ochronę informacji poufnych w okolicznościach, w których ujawnienie stworzyłoby znaczącą przewagę konkurencyjną konkurenta lub miałoby znaczące negatywne skutki dla osoby przedstawiającej informacje lub osoby, od której ta ostatnia otrzymała te informacje. Informacje zawarte w załącznikach do wniosku objętych poufnym traktowaniem należały do tych kategorii. W szczególności w odniesieniu do przedstawionych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia konkretnych wskaźników zużycia czynników produkcji potrzebnych do produkcji przez producentów unijnych produktu objętego przeglądem Komisja zauważyła, że dane te zawierają tajemnice handlowe i nie mogą być podsumowane. Wnioskodawca wykorzystał wskaźniki zużycia czynników produkcji do skonstruowania wartości normalnej. Jednocześnie nieopatrzona klauzulą poufności wersja wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia zawierała wystarczające dowody dotyczące czynników produkcji faktycznie wykorzystanych do skonstruowania wartości normalnej. Podobnie w trakcie dochodzenia współpracujący producenci eksportujący nie muszą ujawniać ani podsumowywać niektórych informacji poufnych, takich jak rzeczywista receptura do wytworzenia ich rodzajów produktu, zawierająca wskaźniki zużycia czynników produkcji. Tym samym Komisja uznała, że wersja wniosku otwarta do wglądu zainteresowanych stron zawiera wszystkie istotne dowody oraz że informacje przedstawione w wersji skargi nieopatrzonej klauzulą poufności były wystarczające do tego, by umożliwić zainteresowanym stronom skorzystanie z prawa do obrony. Argument ten został zatem odrzucony.

(6)

Po konsultacji z Komitetem ustanowionym w art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu wygaśnięcia, 5 kwietnia 2022 r. Komisja wszczęła przegląd wygaśnięcia dotyczący przywozu do Unii niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej, pochodzących z ChRL na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (5) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(7)

CISA twierdziła, że poziomy rentowności przemysłu Unii podane we wniosku powinny były skłonić Komisję do odrzucenia wniosku oraz że we wniosku nie wykazano, że wygaśnięcie środków mogłoby racjonalnie doprowadzić do kontynuacji szkody. Według CISA sytuacja przemysłu Unii nie jest tak niestabilna, jak twierdzi EUROFER. Stowarzyszenie przekonuje, że ani jeden pojedynczy wskaźnik szkody w całym okresie badanym nie spadł do poziomu poniżej wskaźnika spadku konsumpcji oraz że przemysł Unii był w stanie do pewnego stopnia poprawić sytuację w okresie, w którym korzystał z ochrony obowiązujących środków. CISA zauważyła również, że wprowadzenie środków byłoby sprzeczne z interesem Unii ze względu na wpływ sankcji UE, a także ze względu na powiązane zakłócenia w łańcuchu dostaw i odbudowę po pandemii COVID-19.

(8)

Komisja przypomniała, że podstawą wniosku było prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody, a nie kontynuacja szkody. W związku z tym dane liczbowe dotyczące rentowności wskazane we wniosku o dokonanie przeglądu nie wykluczały wszczęcia dochodzenia przeglądowego, które ma charakter perspektywiczny. W każdym razie rentowność jest tylko jednym z wielu wskaźników wykorzystywanych do analizy sytuacji gospodarczej przemysłu Unii. Wbrew opinii CISA przeprowadzona przez Komisję analiza wniosku wykazała, że wnioskodawca na etapie wszczęcia postępowania przedstawił wystarczające dowody wskazujące na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozu z ChRL. W tym względzie Komisja przypomniała, że nie ma prawnego obowiązku uwzględniania interesu Unii przy ocenie zasadności wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia. W związku z tym wszczęcie dochodzenia przeglądowego było uzasadnione.

(9)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu objęło okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2018 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(10)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawcę, wszystkich znanych producentów unijnych, znanych producentów w Chińskiej Republice Ludowej oraz organy Chińskiej Republiki Ludowej, a także znanych importerów, użytkowników i przedsiębiorstwa handlowe o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia i zaprosiła ich do udziału.

(11)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia przeglądu wygaśnięcia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(13)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja wybrała próbę na podstawie największej wielkości produkcji produktu podobnego na terenie Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, którą można było odpowiednio zbadać w dostępnym czasie. Próba ta składała się z trzech producentów unijnych. Objęci próbą producenci unijni wytwarzali łącznie około 29 % szacowanej łącznej produkcji w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag i Komisja potwierdziła tę wstępną próbę. Próba jest reprezentatywna dla przemysłu Unii.

(14)

Choć w trakcie procedury doboru próby nie przedstawiono żadnych uwag, CISA argumentowała w późniejszym piśmie, że poziom reprezentatywności był niski, zwłaszcza w porównaniu z próbą dobraną w pierwotnym dochodzeniu, która stanowiła 45 % produkcji w Unii. CISA zwróciła się do Komisji o szczegółowe rozważenie, czy niska liczba nie wpływa na poziom reprezentatywności przemysłu krajowego.

(15)

Komisja przypomniała po pierwsze, że różnice w próbie między pierwotnym dochodzeniem a dochodzeniem w ramach przeglądu wygaśnięcia nie unieważniają reprezentatywności próby. Po drugie, Komisja zauważyła, że CISA nie przedstawiła żadnych istotnych elementów innych niż porównanie z próbą w pierwotnym dochodzeniu, które wskazywałyby, że próba była niereprezentatywna. Biorąc pod uwagę, że próbę dobrano zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, na podstawie wielkości produkcji produktu podobnego na terenie Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oraz na podstawie reprezentatywności geograficznej, a także że była ona ograniczona do takiej liczby producentów unijnych, którą można odpowiednio zbadać w dostępnym czasie, Komisja ponownie potwierdziła, że próba została uznana za reprezentatywną.

(16)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(17)

Żaden importer niepowiązany się jednak nie zgłosił i nie przedstawił wymaganych informacji.

(18)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów w Chińskiej Republice Ludowej do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu. Poza tym Komisja zwróciła się do władz chińskich o wskazanie ewentualnych innych producentów, którzy mogliby być zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(19)

Na etapie wszczęcia postępowania Komisja udostępniła kopię kwestionariusza w aktach do wglądu dla zainteresowanych stron i na stronie internetowej DG ds. Handlu. (6)

(20)

Żaden z chińskich producentów nie podał wymaganych informacji ani nie wyraził zgody na włączenie do próby. Komisja poinformowała Misję Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o swoim zamiarze zastosowania dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Nie otrzymano żadnych uwag.

(21)

Ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących z ChRL ustaleń dotyczących przywozu z ChRL dokonano zatem na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, w szczególności z wykorzystaniem statystyk dotyczących handlu na temat przywozu i wywozu (Eurostat, Global Trade Atlas („GTA”) (7) i wniosek o dokonanie przeglądu wygaśnięcia).

(22)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w Chińskiej Republice Ludowej w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego (8). Nie otrzymano żadnej odpowiedzi. W związku z tym Komisja poinformowała Misję ChRL w Unii Europejskiej o swoim zamiarze zastosowania dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Nie otrzymano żadnych uwag.

(23)

Od objętych próbą producentów unijnych otrzymano odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(24)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację wszystkich informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(25)

4 kwietnia 2023 r. Komisja ujawniła istotne fakty i ustalenia, na podstawie których zamierza utrzymać obowiązujące cła antydumpingowe. Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi dotyczące ujawnionych faktów i ustaleń.

(26)

Komisja rozpatrzyła i w stosownych przypadkach uwzględniła uwagi przedstawione przez zainteresowane strony. Stronom, które zgłosiły taki wniosek, zapewniono możliwość udziału w posiedzeniu wyjaśniającym. 12 kwietnia 2023 r. CISA wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie posiedzenia wyjaśniającego o przesłuchanie z udziałem służb Komisji i otrzymała taką możliwość.

(27)

Produktem objętym niniejszym przeglądem są niektóre wyroby walcowane płaskie z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej, nawet w zwojach (w tym wyroby cięte na wymiar i taśmy), niepoddane innej obróbce niż walcowanie na gorąco, nieplaterowane, niepowleczone ani niepokryte („wyroby płaskie walcowane na gorąco” lub „produkt objęty przeglądem”).

Niniejszym przeglądem nie są objęte następujące produkty:

Produkty objęte przeglądem to wyroby obecnie objęte kodami CN 7208 10 00, 7208 25 00, 7208 26 00, 7208 27 00, 7208 36 00, 7208 37 00, 7208 38 00, 7208 39 00, 7208 40 00, 7208 52 10, 7208 52 99, 7208 53 10, 7208 53 90, 7208 54 00, 7211 13 00, 7211 14 00, 7211 19 00, ex 7225 19 10 (kod TARIC 7225191090), 7225 30 90, ex 7225 40 60 (kod TARIC 7225406090), 7225 40 90, ex 7226 19 10 (kody TARIC 7226191091, 7226191095), 7226 91 91 i 7226 91 99. Kody CN i kody TARIC podano jedynie w celach informacyjnych, bez uszczerbku dla późniejszej zmiany klasyfikacji taryfowej.

(28)

Płaskie wyroby ze stali walcowane na gorąco wytwarzane są metodą walcowania na gorąco. Jest to proces obróbki plastycznej metalu, podczas którego gorący metal jest poddawany naciskowi co najmniej jednej pary gorących walców w celu zmniejszenia grubości i jej ujednolicenia, przy czym temperatura metalu jest wyższa niż temperatura rekrystalizacji. Można je dostarczać w różnej formie: w zwojach (naoliwionych lub nienaoliwionych, poddanych lub niepoddanych trawieniu), cięte na wymiar (arkusze) lub jako taśmy.

Płaskie wyroby ze stali walcowane na gorąco mają dwa główne zastosowania. Po pierwsze stanowią główny materiał do produkcji różnych produktów ze stali na dalszych poziomach łańcucha produkcyjnego tworzącego wartość dodaną, takich jak walcowane na zimno wyroby płaskie ze stali i stali powleczonej. Po drugie są one wyrobami przemysłowymi kupowanymi przez użytkowników końcowych w różnych celach, m.in. w sektorze budowlanym (produkcja rur stalowych), przemyśle stoczniowym, przy produkcji zbiorników na gaz, samochodów, zbiorników ciśnieniowych czy rurociągów energetycznych.

(29)

Produkt objęty niniejszym dochodzeniem jest produktem objętym przeglądem pochodzącym z Chińskiej Republiki Ludowej.

(30)

W toku pierwotnego dochodzenia wykazano, a w przedmiotowym przeglądzie wygaśnięcia potwierdzono, że takie same podstawowe właściwości fizyczne, a także te same podstawowe zastosowania mają następujące produkty:

(31)

Produkty te uznaje się zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(32)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym kontynuowano przywóz niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej z ChRL, choć poziom tego przywozu spadł w porównaniu z okresem objętym pierwotnym dochodzeniem (tj. od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r.). Według danych Eurostatu przywóz niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej, z ChRL stanowił mniej niż 0,1 % rynku Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, w porównaniu z udziałem w rynku na poziomie 4,32 % (9) w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem. W ujęciu bezwzględnym Chiny wywiozły do Unii 28 743 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co oznacza znaczny spadek w porównaniu z około 1 519 304 ton (10), które zostały wywiezione do Unii w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem.

(33)

Jak wspomniano w motywie 20, żaden z eksporterów/producentów z ChRL nie współpracował w toku dochodzenia. W związku z tym Komisja poinformowała władze ChRL, że z uwagi na brak współpracy Komisja może zastosować art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ustaleń dotyczących ChRL. W tym zakresie Komisja nie otrzymała żadnych uwag ani wniosków o interwencję rzecznika praw stron.

(34)

W związku z powyższym zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu w odniesieniu do ChRL oparto na dostępnych faktach, w szczególności na informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia i w oświadczeniach zainteresowanych stron, w połączeniu z innymi źródłami informacji, takimi jak statystyki dotyczące handlu na temat przywozu i wywozu (Eurostat, GTA (11)).

(35)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych w momencie wszczęcia dochodzenia, które zdają się wykazywać w odniesieniu do ChRL na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, Komisja wszczęła dochodzenie na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(36)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających dotyczących zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania tego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W powyższym terminie nie otrzymano odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od rządu ChRL i nie wpłynęły stanowiska dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia znaczących zakłóceń w ChRL wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(37)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów wstępnie wybrano Meksyk jako odpowiedni reprezentatywny kraj, na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia. Komisja stwierdziła ponadto, że zbada inne potencjalnie odpowiednie kraje zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(38)

29 sierpnia 2022 r. w nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Meksyku jako reprezentatywnego kraju. W nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, nakłady pracy i energia, wykorzystywanych w produkcji niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej. Poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski na podstawie informacji dostępnych dla przedsiębiorstwa Ternium S.A., jednego z producentów w reprezentatywnym kraju.

(39)

CISA przedłożyła swoje uwagi 16 września 2022 r. CISA argumentowała, że dane GTA dotyczące przywozu nie odzwierciedlają cen krajowych, a ceny importowe, na które zwykle wpływa wiele czynników, takich jak wielkość przywozu danego produktu, dostępność takiego produktu oraz odległość między państwami wywozu i przywozu. Komisja przyznała, że dane GTA dotyczące przywozu rzeczywiście odzwierciedlają ceny importowe. Z akt sprawy nie wynika jednak, że ceny te nie odzwierciedlały cen krajowych w reprezentatywnym kraju ani że jakość lub ilość wykorzystanych danych dotyczących przywozu sprawiłaby, że ceny te stałyby się nieodpowiednie do skonstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(40)

Ponadto CISA wyraziła wątpliwości, czy zastosowanie średniej ważonej ceny jednostkowej może odzwierciedlić znaczący koszt jednostkowy surowców takich jak żelazostopy, ponieważ istniały znaczne różnice w cenie jednostkowej w zależności od gatunku surowców lub kraju pochodzenia. Ponieważ producenci w ChRL postanowili nie współpracować w dochodzeniu, Komisja nie była w stanie wyróżnić gatunku żelazostopów wykorzystywanych przez nich konkretnie do produkcji wyrobów płaskich walcowanych na gorąco. W związku z tym cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną jednostkową cenę importową wszystkich gatunków przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (12).

(41)

Ponadto CISA podniosła kwestię dokładności ceny jednostkowej CIF po ocleniu za każdy czynnik, ponieważ dane GTA dotyczące przywozu przedstawione przez Meksyk są na poziomie FOB, a nie na poziomie CIF. W kontekście przeglądu wygaśnięcia Komisja nie jest zobowiązana do obliczania dokładnego marginesu dumpingu, lecz do ustalenia, czy istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji albo ponownego wystąpienia dumpingu. Biorąc pod uwagę, że – jak wyjaśniono w motywie 118 poniżej – ustalenia, zgodnie z którymi różnica cen między wartością normalną a ceną eksportową stosowaną w wywozie do pozostałych państw świata przekraczała 100 %, nawet jeśli zastosowano by inny współczynnik przeliczeniowy oparty na rzeczywistym pochodzeniu przywożonych towarów, nie zmieniłyby wniosków wyciągniętych przez Komisję. Argument ten został zatem odrzucony.

(42)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(43)

Jednakże zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że w kraju wywozu nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w związku z istnieniem w tym kraju znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b), wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz wartość ta „obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” („koszty administracyjne, koszty sprzedaży i koszty ogólne” zwane dalej „kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi”).

(44)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL i producentów zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(45)

W niedawno prowadzonych dochodzeniach dotyczących sektora stali w ChRL (13) Komisja stwierdziła występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(46)

W toku tych dochodzeń Komisja ustaliła, że w ChRL dochodzi do istotnej interwencji rządowej, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (14). W szczególności Komisja stwierdziła, że w sektorze stali, która jest głównym surowcem w produkcji produktu objętego przeglądem, znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego (15), a ponadto rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego (16). Komisja ustaliła również, że obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych, a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku. Faktycznie, ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że dochodzi do koncentracji zasobów w sektorach uznanych przez rząd ChRL za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie są one przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (17). Ponadto Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego, co prowadzi do zakłóceń wynikających w szczególności z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL (18). Podobnie Komisja stwierdziła zakłócenia w kosztach wynagrodzeń w sektorze stali w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego (19), jak również zakłócenia na rynkach finansowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, w szczególności pod względem dostępu przedsiębiorców do kapitału w ChRL (20).

(47)

Podobnie jak w przypadku poprzednich dochodzeń dotyczących sektora stali w ChRL w obecnym dochodzeniu Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było zastosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych we wniosku, a także dokumencie roboczym służb Komisji na temat znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej do celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu (21) („sprawozdanie”), który opiera się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała analizę istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w sektorze, do którego należy produkt objęty przeglądem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń w ChRL, stwierdzonych również w jej poprzednich dochodzeniach w tym względzie.

(48)

We wniosku zarzucono, że chińska gospodarka jako całość znajduje się pod szerokim wpływem różnych wszechstronnych interwencji rządu ChRL lub innych organów publicznych na różnych szczeblach administracji, w związku z czym ceny krajowe i koszty chińskiego przemysłu stalowego nie mogą być wykorzystane w obecnym dochodzeniu. Na poparcie takiego stanowiska we wniosku odniesiono się do niedawnych dochodzeń Komisji w sprawie chińskiego sektora stalowego (22) lub do wniosków globalnego forum G-20 ds. nadwyżek mocy produkcyjnych w przemyśle stalowym (23).

(49)

W szczególności we wniosku wskazano, że w kontekście doktryny „socjalistycznej gospodarki rynkowej” zapisanej w konstytucji ChRL, wszechobecności Komunistycznej Partii Chin („KPCh”) i jej wpływu na gospodarkę za pomocą inicjatyw planowania strategicznego – takich jak 13. i 14. plan pięcioletni (24) – ingerencja rządu ChRL przybiera różne formy, a mianowicie administracyjne, finansowe i regulacyjne.

(50)

We wniosku przedstawiono przykłady elementów wskazujących na istnienie zakłóceń, które wymieniono w art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze do szóste rozporządzenia podstawowego. W szczególności, powołując się na wcześniejsze dochodzenia Komisji w sektorze stali, na sprawozdanie oraz na dodatkowe źródła, wnioskodawca stwierdził, że:

(51)

Rząd ChRL nie przedstawił uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody załączone do akt sprawy, włączając w to sprawozdanie i dodatkowe dowody przedstawione przez wnioskodawcę, co do istnienia znaczących zakłóceń lub zasadności zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie.

(52)

W szczególności w sektorze produktu objętego przeglądem, tj. w sektorze stalowym, znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego. Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich eksporterów produktu objętego przeglądem nie można było ustalić dokładnych proporcji producentów prywatnych i państwowych. Dochodzenie potwierdziło jednak, że dwaj najwięksi producenci w sektorze stalowym, mianowicie Angang Steel Group („Ansteel”) i China Baowu Steel Group („Baowu”), są albo w pełni własnością państwa, albo państwo posiada pakiet kontrolny. W każdym razie nawet jeżeli szczegółowe informacje dla produktu objętego przeglądem mogą nie być dostępne, sektor ten stanowi podsektor przemysłu stalowego, a zatem ustalenia dotyczące sektora stalowego uznaje się za miarodajne również dla produktu objętego przeglądem.

(53)

W sektorze stali zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i prywatne są objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne. Najnowsze chińskie dokumenty programowe dotyczące sektora stalowego potwierdzają, że rząd ChRL nadal przypisuje temu sektorowi duże znaczenie, co objawia się chociażby w zamiarze dokonywania w tym sektorze interwencji w celu kształtowania go zgodnie z polityką rządu. Świadczy o tym projekt wytycznych Ministerstwa Przemysłu i Technologii Informacyjnych w sprawie wspierania wysokiej jakości rozwoju przemysłu stalowego, w którym wzywa się do dalszej konsolidacji bazy przemysłowej i znacznej poprawy poziomu modernizacji łańcucha przemysłowego (30) czy też 14. plan pięcioletni na rzecz rozwoju sektora surowców, zgodnie z którym w przypadku tego sektora stosowane będzie „połączenie wiodącej pozycji na rynku ze wsparciem rządowym” oraz będzie się dążyć do „wykształcenia grupy dominujących przedsiębiorstw o wiodącej pozycji w dziedzinie ekologii i podstawowej konkurencyjności” (31), albo też 14. plan pięcioletni na rzecz rozwoju sektora złomu stalowego, którego głównym celem jest „ciągłe zwiększanie wskaźnika zastosowania złomu stalowego, aby do końca terminu realizacji 14. planu pięcioletniego kompleksowy wskaźnik wykorzystania złomu w krajowej produkcji stali osiągnął 30 %” (32).

(54)

Podobne przykłady intencji władz chińskich, by nadzorować rozwój tego sektora i kierować nim, można dostrzec na poziomie prowincji, jak w Hebei, gdzie planuje się „stabilnie wdrażać grupowy rozwój organizacji, przyspieszyć reformę systemu własności mieszanej przedsiębiorstw państwowych, skoncentrować się na wspieraniu międzyregionalnych połączeń i reorganizacji prywatnych przedsiębiorstw żelaznych i stalowych, dążyć do utworzenia 1–2 dużych grup klasy światowej, 3–5 dużych grup o zasięgu krajowym pełniących funkcję pomocniczą ”, a także „dalej rozwijać kanały recyklingu i obiegu złomu stalowego, ulepszając selekcję i klasyfikację złomu stalowego” (33). Co więcej, plan prowincji Hebei w sektorze stalowym zawiera w szczególności kilka odniesień do wyrobów ze stali walcowanych na gorąco: „Zachęcanie przedsiębiorstw produkujących blachy do przyspieszenia procesu transformacji działających na niską skalę walcowni gorących […] i dążenie do zapewnienia, aby do 2022 r. walcowane na gorąco blachy pierwotne stanowiły ponad 30 % operacji intensywnego przetwarzania” (34). Ponadto: „Konsolidowanie korzyści płynących z rynku drutów i prętów. Zachęcanie producentów drutów i prętów do prowadzenia badań i rozwoju oraz produkcji walcowanych na gorąco stalowych prętów żebrowanych o plastyczności ponad 500 MPa oraz modernizacji produktów ołowianych. Wspieranie specjalnych przedsiębiorstw z sektora stali w celu połączenia transformacji w zakresie technologii i sprzętu oraz modernizacji i rozwoju stali łożyskowej, stali na zębatki i innych specjalnych wyrobów stalowych”.

(55)

Podobnie w planie transformacji i modernizacji przemysłu stalowego prowincji Henan w ramach 14. planu pięcioletniego przewidziano, że należy „stworzyć specyficzne bazy produkcji stali […], stworzyć 6 specyficznych baz produkcji stali w Anyang, Jiyuan, Pingdingshan, Xinyang, Shangqiu i Zhoukou itd. oraz zintensyfikować tę działalność, zwiększyć poziom jej specjalizacji i nadać jej unikalny charakter. Do 2025 r. moce produkcyjne w zakresie produkcji surówki w mieście Anyang będą kontrolowane w taki sposób, aby utrzymywały się w granicach 14 mln ton, natomiast moce produkcyjne w zakresie produkcji stali surowej będą kontrolowane w taki sposób, aby utrzymywały się w granicach 15 mln ton” (35). W planie wdrożenia prowincji Henan znajdują się również konkretne odniesienia do wyrobów walcowanych na gorąco: „Wspieranie niezależnych przedsiębiorstw zajmujących się walcowaniem na gorąco w celu ich uczestnictwa w połączeniu i reorganizacji przedsiębiorstw żelaznych i stalowych oraz poprawa odporności i koncentracji łańcucha przemysłowego” (36). Dalsze cele polityki przemysłowej można znaleźć również w dokumentach dotyczących planowania innych prowincji, takich jak Jiangsu (37), Szantung (38), Shanxi (39), Zhejiang (40) lub gmin, takich jak Liaoning Dalian (41).

(56)

Co się tyczy możliwości ingerowania w ceny i koszty przez rząd ChRL poprzez obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego, ze względu na brak współpracy po stronie producentów eksportujących nie można było systematycznie ustalać istnienia osobistych powiązań między producentami produktu objętego przeglądem a KPCh. Biorąc jednak pod uwagę, że produkt objęty przeglądem stanowi podsektor sektora stalowego, dostępne informacje odnoszące się do producentów stali są adekwatne również dla produktu objętego przeglądem.

(57)

Na przykład prezes zarządu przedsiębiorstwa Ansteel pełni jednocześnie funkcję sekretarza Komitetu Partii. Podobnie dyrektor i dyrektor generalny Ansteel zajmuje stanowisko zastępcy sekretarza Komitetu Partii (42). W przypadku Baowu prezes zarządu Baosteel, który jest jednostką zależną posiadaną w 100 % przez Baowu, pełni jednocześnie funkcję sekretarza Komitetu Partii, podczas gdy dyrektor zarządzający zajmuje stanowisko zastępcy sekretarza Komitetu Partii, a zastępca dyrektora generalnego pełni funkcję członka Komitetu Stałego Komitetu Partii (43).

(58)

Ponadto w sektorze produktu objętego przeglądem prowadzona jest polityka faworyzująca producentów krajowych lub w inny sposób wpływająca na rynek w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego. Jak opisano powyżej w motywie 54 dotyczącym planu działania prowincji Hebei oraz w motywie 55 dotyczącym planu działania prowincji Henan, w toku dochodzenia można było zidentyfikować pewne dokumenty dotyczące konkretnie rozwoju podsektora płaskich wyrobów ze stali walcowanych na gorąco. W dochodzeniu wskazano ponadto inne dokumenty świadczące o tym, że przemysł korzysta z rządowych wytycznych i interwencji rządu w sektorze stalowym, ponieważ produkt objęty przeglądem stanowi jeden z jego podsektorów.

(59)

Rząd ChRL nadal uznaje przemysł stalowy za jedną z kluczowych gałęzi gospodarki (44). Znajduje to potwierdzenie w licznych planach, wytycznych i innych dokumentach dotyczących stali wydawanych przez organy na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym. W ramach 14. planu pięcioletniego przyjętego w marcu 2021 r. rząd ChRL zaplanował transformację i modernizację przemysłu stalowego, a także optymalizację i dostosowanie strukturalne (45). Podobnie w 14. planie pięcioletnim dotyczącym rozwoju sektora surowcowego, który ma zastosowanie również do sektora stalowego, sektor ten określono mianem „fundamentu gospodarki realnej” i „kluczowego obszaru stanowiącego źródło przewagi konkurencyjnej Chin na arenie międzynarodowej”, a także wyznaczono szereg celów i przedstawiono szereg metod pracy, które mogłyby napędzić rozwój sektora stalowego w latach 2021–2025 – obejmowały one dokonanie modernizacji technologicznej, udoskonalenie struktury sektora (m.in. dzięki kontynuowaniu procesu koncentracji przedsiębiorstw) lub przeprowadzenie transformacji cyfrowej (46).

(60)

Ważnym surowcem wykorzystywanym do produkcji płaskich wyrobów ze stali walcowanych na gorąco jest ruda żelaza. O rudzie żelaza wspomina się również w 14. planie pięcioletnim na rzecz rozwoju sektora surowców, w którym państwo planuje „racjonalnie rozwijać krajowe zasoby surowców mineralnych. Zwiększyć eksplorację rudy żelaza […], wdrożyć preferencyjną politykę podatkową, zachęcić do wprowadzania zaawansowanej technologii i sprzętu, aby zmniejszyć wytwarzanie stałych odpadów górniczych” (47). W prowincjach takich jak Hebei władze przewidują następujące działania na rzecz sektora: „dotację preferencyjną na inwestycje w nowe projekty; zbadanie możliwości i pokierowanie instytucjami finansowymi, aby udzielały nisko oprocentowanych pożyczek przedsiębiorstwom z sektora żelaza i stali w celu przejścia na nowe gałęzie przemysłu, przy jednoczesnym zapewnieniu przez władze dotacji preferencyjnych” (48). Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych gałęzi przemysłu, w tym sektora produkcji głównych surowców wykorzystywanych do wytwarzania produktu objętego przeglądem. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(61)

W obecnym dochodzeniu ujawniono pewne dowody wskazujące na dyskryminacyjne stosowanie lub nieodpowiednie egzekwowanie przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego w sektorze płaskich wyrobów ze stali walcowanych na gorąco. W szczególności w odniesieniu do fabryki Chaoyang Iron & Steel, która przez pięć kolejnych lat (od 2010 r. do 2015 r.) ponosiła straty i znajdowała się na skraju upadłości. Wskazano ją również jako „przedsiębiorstwo zombie” przez organ nadzoru nad aktywami państwowymi (49).

(62)

Sektor płaskich wyrobów ze stali walcowanych na gorąco pozostaje także pod wpływem zniekształceń kosztów wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6 lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego, o czym również mowa powyżej w motywie 46. W sektorze tym występują takie zniekształcenia zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego przeglądem lub głównych materiałów do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL) (50).

(63)

Ponadto w toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor produktu objętego przeglądem nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, o czym mowa również w motywie 46 powyżej. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(64)

Komisja przypomina również, że wytwarzanie produktu objętego przeglądem wymaga szeregu materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci płaskich wyrobów ze stali walcowanych na gorąco kupują lub zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy czynników produkcji wykorzystują nakłady pracy, które podlegają zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Dodatkowo podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(65)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej płaskich wyrobów ze stali walcowanych na gorąco nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(66)

19 maja 2022 r. (51) i 16 września 2022 r. (52) CISA przedstawiła szereg argumentów w odniesieniu do zarzutów dotyczących znaczących zakłóceń. Po pierwsze, CISA twierdziła, że sprawozdanie, na którym opierała się Komisja, nie spełniało standardów bezstronnego i obiektywnego dowodu oraz dowodu o wystarczającej wartości dowodowej, w szczególności ze względu na fakt, że sprawozdanie to Komisja przygotowała w celu ułatwienia przemysłowi Unii złożenia skargi w obszarze środków handlowych. Ponadto CISA twierdziła, że ponieważ sprawozdanie to opublikowano w 2017 r., nie może ono odzwierciedlać zarzucanych zakłóceń w okresie objętym dochodzeniem obejmującym rok kalendarzowy 2021.

(67)

Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem. Komisja zauważyła, że sprawozdanie jest kompleksowym dokumentem opartym na obszernych obiektywnych dowodach, w tym przepisach ustawowych i wykonawczych oraz innych oficjalnych dokumentach programowych opublikowanych przez rząd ChRL, sprawozdaniach osób trzecich sporządzonych przez organizacje międzynarodowe, badaniach akademickich i artykułach naukowców oraz innych wiarygodnych niezależnych źródłach. Sprawozdanie było dostępne publicznie od grudnia 2017 r., tak aby każda zainteresowana strona miała wystarczającą możliwość obalenia, uzupełnienia lub przedstawienia uwag do niego i do dowodów, na których je oparto, ale ani rząd ChRL, ani inne strony nie przedstawiły argumentów ani dowodów obalających źródła zawarte w sprawozdaniu. Podobnie w odniesieniu do argumentu, że sprawozdanie było nieaktualne, Komisja zauważyła w szczególności, że główne dokumenty programowe i dowody zawarte w sprawozdaniu, w tym odpowiednie plany pięcioletnie i przepisy mające zastosowanie do produktu objętego przeglądem, były w większości wciąż aktualne w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oraz że żadna ze stron nie udowodniła, że było inaczej. Chiny zaczęły publikować nowe plany pięcioletnie dopiero w 2021 r., a wiele z nich upubliczniono dopiero w drugiej połowie roku. Zostało to dodatkowo potwierdzone w badaniach konkretnych przypadków podjętych przez Komisję, które podsumowano powyżej.

(68)

Po drugie, CISA twierdziła, że w porozumieniu antydumpingowym WTO nie uznaje się pojęcia znaczących zakłóceń w ramach art. 2.2 porozumienia antydumpingowego. Przepis ten zezwala natomiast na konstruowanie wartości normalnej w ograniczonej liczbie szczególnych warunków, wśród których nie ma znaczących zakłóceń. Ponadto CISA stwierdziła, że art. 2.2 porozumienia antydumpingowego zezwala jedynie na wykorzystanie kosztu produkcji w kraju pochodzenia powiększonego o rozsądną wielkość z tytułu kosztów administracyjnych, sprzedaży, ogólnych oraz zysku, podczas gdy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego zezwala na wykorzystanie danych z odpowiedniego reprezentatywnego kraju, co jest niespójne z porozumieniem WTO. Ponadto CISA twierdziła, że każda skonstruowana wartość musiałaby zostać obliczona zgodnie z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego i wykładnią Organu Apelacyjnego WTO w sprawie UE – Biodiesel (DS 473), a także przez zespół orzekający WTO w sprawie UE – dostosowanie kosztów II (Rosja) (DS494), w których nie wspomina się o pojęciu znaczących zakłóceń ani o możliwości pominięcia danych przedsiębiorstwa eksportującego.

(69)

Komisja uznała, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego są w pełni zgodne z zobowiązaniami Unii Europejskiej w ramach WTO i z orzecznictwem przywoływanym przez CISA. Komisja jest ponadto zdania, że – zgodnie z decyzją zespołu orzekającego WTO i Organu Apelacyjnego w sprawie DS473 – przepisy rozporządzenia podstawowego mające zastosowanie ogólnie do wszystkich członków WTO, np. art. 2 ust. 5 akapit drugi, zezwalają na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, odpowiednio dostosowanych w przypadku, gdy takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione. Istnienie znaczących zakłóceń sprawia, że koszty i ceny w kraju wywozu nie są właściwe do celów konstrukcji wartości normalnej. W tych okolicznościach w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego przewidziano konstrukcję kosztów produkcji i sprzedaży na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia, uwzględniając te w odpowiednim reprezentatywnym kraju o podobnym poziomie rozwoju co kraj wywozu. W odniesieniu do DS 494 Komisja przypomniała, że zarówno UE, jak i Federacja Rosyjska odwołały się od ustaleń zespołu orzekającego, które nie są zatem prawomocne, a co za tym idzie – zgodnie z utrwalonym orzecznictwem WTO – nie mają statusu prawnego w systemie WTO, ponieważ nie zostały zatwierdzone przez Organ Rozstrzygania Sporów w drodze decyzji członków WTO. W każdym razie w sprawozdaniu zespołu orzekającego dotyczącym tego sporu wyraźnie uznano, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie wchodzą w zakres sporu. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(70)

Po trzecie, CISA argumentowała, że praktyka przywoływania wcześniejszych dochodzeń jako „dowodu” na niektóre zarzuty, tak jak uczynił to wnioskodawca we wniosku w ramach obecnego dochodzenia, prawdopodobnie nie spełnia wymogów podejścia Organu Apelacyjnego do ciężaru dowodu, określonych w orzeczeniu Organu Apelacyjnego WTO w sprawie USA – ostateczne cła antydumpingowe i wyrównawcze dotyczące pewnych towarów (Chiny) (DS 379). W szczególności CISA odniosła się do ustaleń poczynionych przez Komisję w jej dochodzeniu antysubsydyjnym w odniesieniu do wyrobów płaskich walcowanych na gorąco (53).

(71)

Komisja nie zgadza się z tym argumentem. Z jednej strony we wniosku nie oparto się tylko na cłach wyrównawczych dla wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, ale dodano również dodatkowe źródła w celu uzasadnienia twierdzenia dotyczącego zakłóceń na rynku płaskich wyrobów ze stali walcowanych na gorąco (54). Z drugiej strony Komisja nie formułuje swoich wniosków dotyczących zastosowania art. 2 ust. 6a na podstawie wniosku, lecz na podstawie wszystkich dostępnych dowodów zebranych podczas dochodzenia i przedstawionych w całości w niniejszej sekcji.

(72)

Po czwarte, CISA podniosła kwestię 14. planu pięcioletniego („plan pięcioletni”) wskazując, że z jednej strony w planie tym faktycznie odniesiono się do sektora stalowego, ale tylko w ogólnym kontekście, zwracając uwagę na znaczenie ogólnej transformacji i modernizacji tradycyjnego przemysłu, a z drugiej strony że plan ten nie powinien być uznawany za wiążące prawo, lecz raczej za dokument przewodni wyrażający poglądy polityczne na przyszłość. Ponadto CISA uznała, że takie plany istnieją również w UE, w formie publikowanych przez Komisję Europejską „białych ksiąg”, „zielonych ksiąg” itp.

(73)

Argument ten nie mógł być przyjęty. Przede wszystkim że plany pięcioletnie publikowane przez rząd ChRL nie są jedynie dokumentami zawierającymi ogólne wytyczne, ale mają charakter prawnie wiążący. W tym względzie Komisja odniosła się do szczegółowej analizy planów w rozdziale 4 sprawozdania, z fragmentem poświęconym wiążącemu charakterowi planów w sekcji 4.3.1. W 14. planie pięcioletnim wyraźnie przypomniano wszystkim organom o konieczności rzetelnej realizacji planów: „Wzmocnimy systemy zarządzania planowaniem, w tym katalogi i wykazy, zestawienia i archiwizację oraz dostosowanie i koordynację, opracujemy wykazy i katalogi, takie jak »14. pięcioletnie« plany specjalne na szczeblu krajowym, będziemy propagować archiwizację planów z wykorzystaniem platformy informacyjnej zintegrowanego zarządzania planowaniem na poziomie krajowym oraz doprowadzimy do ujednolicenia zarządzania różnymi planami. Ustanowimy i usprawnimy mechanizmy dostosowania i koordynacji planowania, dostosujemy plany zatwierdzone przez Komitet Centralny KPCh i Radę Państwa oraz plany rozwoju prowincji do niniejszego planu przed przedłożeniem ich do zatwierdzenia, zapewnimy, aby planowanie przestrzenne na poziomie krajowym, planowanie specjalne, planowanie regionalne i inne poziomy planowania były skoordynowane z niniejszym planem pod względem głównych celów, kierunków rozwoju, ogólnego układu, głównych dziedzin polityki, dużych projektów oraz zapobiegania ryzyku i jego kontroli” (55). Ponadto 14. plan pięcioletni na rzecz rozwoju sektora surowców stanowi, że „wszystkie podmioty lokalne muszą lepiej zapoznać się z niniejszym planem i uwzględnić jego główną treść oraz duże projekty w swoich podstawowych zadaniach lokalnych”, natomiast „sektor stali i inne kluczowe sektory formułują szczegółowe opinie na temat realizacji na podstawie celów i zadań określonych w niniejszym planie” (56).

(74)

W przedmiotowym dochodzeniu rząd ChRL nie przedstawił żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(75)

Po ujawnieniu ustaleń CISA podkreśliła ponadto, że sprawozdanie nie spełnia standardów bezstronnego i obiektywnego dowodu oraz dowodu o wystarczającej wartości dowodowej. W związku z powyższym CISA odniosła się też do poszczególnych „planów pięcioletnich”, które według CISA powinny być postrzegane jako ogólny dokument programowy określający różne priorytety w zakresie inwestycji publicznych, a nie jako wiążące prawo.

(76)

Jak wyjaśniono w motywie 67 i 73, argumenty te zostały odrzucone, a ponieważ po ujawnieniu ustaleń nie przedstawiono żadnych dodatkowych dowodów ani argumentów, decyzja Komisji pozostała niezmieniona.

(77)

Podsumowując, z dostępnych dowodów wynika, że ceny i koszty produktu objętego przeglądem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych. W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji.

(78)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(79)

Jak wskazano w motywie 38, 29 sierpnia 2022 r. Komisja wydała notę do akt dotyczącą źródeł do celów określenia wartości normalnej („nota dotycząca czynników produkcji”). W nocie tej opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów, a także poinformowano zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Meksyku jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w przedmiotowej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(80)

Zgodnie z kryteriami wymienionymi w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego Komisja ustaliła, że Meksyk jest krajem o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do poziomu ChRL. Na podstawie dochodu narodowego brutto (DNB) Bank Światowy sklasyfikował Meksyk jako kraj o „wyższym średnim dochodzie”. Ponadto ustalono, że w Meksyku produkuje się produkt objęty przeglądem, a odpowiednie dane są łatwo dostępne.

(81)

Wreszcie, biorąc pod uwagę brak współpracy i po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Meksyk jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(82)

Biorąc pod uwagę brak współpracy, propozycję we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia i fakt, że Meksyk spełnia kryteria określone w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, Komisja wybrała Meksyk jako odpowiedni reprezentatywny kraj.

(83)

W nocie dotyczącej odpowiednich źródeł na potrzeby określenia wartości normalnej Komisja wyjaśniła, że z uwagi na brak współpracy będzie musiała oprzeć się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie informacji zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia w połączeniu z innymi źródłami informacji uznanymi za właściwe według odpowiednich kryteriów ustanowionych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego zgodnie z art. 18 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, w tym na podstawie danych Global Trade Atlas („GTA”) w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji, w szczególności surowców. Ponadto Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia niezniekształconych kosztów energii wykorzysta następujące źródła: w odniesieniu do energii elektrycznej – najnowsze dostępne dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej mających zastosowanie w Meksyku, opublikowane przez Globalpetrolprices.com (59), a w odniesieniu do gazu – cenę opublikowaną przez Indices de Referencia de Precios de Gas Natural (IPGN) (60). Komisja stwierdziła także, że w celu ustalenia niezniekształconych kosztów pracy wykorzysta ostatnie publicznie dostępne dane Działu Danych Statystycznych Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILOSTAT) (61) do określania wysokości wynagrodzeń w Meksyku.

(84)

Komisja wzięła pod uwagę wartość pośrednich kosztów produkcji, aby uwzględnić koszty, które nie zostały uwzględnione we wspomnianych powyżej czynnikach produkcji. Komisja ustaliła stosunek pośrednich kosztów produkcji do bezpośrednich kosztów produkcji na podstawie danych producentów unijnych przekazanych przez wnioskodawcę, które dostarczyły szczegółowych informacji do tego celu.

(85)

W nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja wskazała, że w przypadku państwa określonego jako państwo, w którym produkowany jest produkt objęty przeglądem, tj. Meksyku, Komisja wskazała przedsiębiorstwo Ternium S.A. jako producenta produktu objętego przeglądem, w przypadku którego najnowsze publiczne dane finansowe wskazują na zyski i odpowiednią kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w celu ustalenia niezniekształconej wartości normalnej.

(86)

Z analizy danych dotyczących przywozu wynikało, że Meksyk można wykorzystać jako odpowiedni reprezentatywny kraj, ponieważ przywóz z ChRL lub z któregokolwiek z państw wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2015/755 (62) nie miał znaczącego wpływu na przywóz głównych czynników produkcji.

(87)

W świetle powyższych ustaleń Komisja poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wykorzystać Meksyk jako odpowiedni reprezentatywny kraj oraz przedsiębiorstwo Ternium S.A., zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, w celu uzyskania niezniekształconych cen lub wartości odniesienia na potrzeby obliczenia wartości normalnej.

(88)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat stosowności wyboru Meksyku jako reprezentatywnego kraju oraz Ternium S.A. jako producenta w reprezentatywnym kraju.

(89)

W swoich uwagach CISA argumentowała, że spośród kilku reprezentatywnych krajów, które Komisja wybrała niedawno, Meksyk jest jedynym krajem, który nie jest w stanie przedstawić cen importowych na poziomie CIF, i zakwestionowała podejście Komisji polegające na dodaniu 5 % do ceny FOB w celu przeliczenia ceny FOB na cenę CIF. Komisja zaobserwowała, że nawet w przypadku niezastosowania tego wskaźnika konwersji różnica cen między wartością normalną a ceną eksportową stosowaną w wywozie do pozostałych państw świata ustalona w motywie 118 poniżej byłaby znacząca. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(90)

CISA argumentowała również, że wartość odniesienia dla żelazostopów nie była wiarygodna, ponieważ zastosowane kody HS obejmowały kilka różnych stopów o bardzo różnych cenach jednostkowych. Komisja zauważyła, że CISA nie wskazała, które rodzaje stopów powinny zostać usunięte z danych zagregowanych dotyczących tej ceny odniesienia. Co więcej, Komisja uznała, że argument ten był bezzasadny, ponieważ nawet gdyby nie ustalono żadnej ceny odniesienia w odniesieniu do tego materiału do produkcji, jak wyjaśniono w motywie 118 poniżej, różnica cen między wartością normalną a ustaloną ceną eksportową stosowaną w wywozie do pozostałych państw świata byłaby w dalszym ciągu znacząca. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(91)

CISA zakwestionowała również stosowność wyników finansowych Ternium S.A., ponieważ są one zgłaszane na poziomie skonsolidowanym obejmującym kilka państw oraz inne produkty.

(92)

Komisja uznała, że w przedmiotowej sprawie wykorzystanie skonsolidowanych danych Ternium S.A. było właściwe wobec braku bardziej szczegółowych danych ograniczonych do Ternium w Meksyku i produktu objętego przeglądem. Ponadto przedsiębiorstwo produkuje głównie wyroby ze stali. W związku z tym jego dane uznano za reprezentatywne dla sektora stalowego i produktu objętego przeglądem. Ponadto art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zawiera wymóg, zgodnie z którym kwota kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków uwzględniona w konstruowanej wartości normalnej powinna być niezniekształcona i odpowiednia. CISA nie argumentowała ani nie uzasadniła argumentu, że wykorzystana kwota była zniekształcona albo nieodpowiednia. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(93)

CISA twierdziła, że wykorzystanie danych finansowych Ternium S.A. z 2020 r. było niezgodne z okresem objętym dochodzeniem przeglądowym, jakim był 2021 r. Komisja uznała dane liczbowe Ternium S.A. za uzasadnione, ponieważ przedsiębiorstwo osiągało zyski w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, jego sprawozdanie finansowe było łatwo dostępne, a Meksyk odpowiada 52 % jego skonsolidowanej wartości sprzedaży. Ponadto Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia wykorzystanie 2020 r. jako roku odniesienia jest uzasadnione, ponieważ jest to ostatni rok, w którym Ternium S.A. było rentowne i wykazało rozsądny poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku. Jak wyjaśniono w nocie dotyczącej czynników produkcji, w roku budżetowym 2021 zysk był wyjątkowo wysoki, tj. na poziomie 58,25 %, co prawdopodobnie odzwierciedlało odbudowę po pandemii COVID-19. W związku z tym Komisja uznała, że wykorzystanie danych za 2020 r. było odpowiednie, i odrzuciła to twierdzenie.

(94)

Po ujawnieniu ustaleń CISA stwierdziła, że Komisja nie ujawniła „wartości odniesienia stosowanych do celów określenia wartości normalnej”, co według CISA może prowadzić do rychłego naruszenia podstawowej zasady prawa antydumpingowego i procedury antydumpingowej, w szczególności art. 20 rozporządzenia podstawowego, oraz prawa CISA do obrony w odniesieniu do podstawowych aspektów dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia. Ponadto CISA stwierdziła, że przedstawianie szczegółowych cen odniesienia (i ich obliczeń) w celu określenia wartości normalnej jest stałą praktyką Komisji, zarówno w pierwotnych dochodzeniach, jak i w przeglądach wygaśnięcia, i w związku z tym zwraca się do Komisji o dostosowanie swojej praktyki w podobnych postępowaniach.

(95)

Komisja zauważyła, że przedstawiła ceny odniesienia, tj. wartości jednostkowe głównych czynników produkcji, a także ich źródła, w nocie dotyczącej czynników produkcji z 29 sierpnia 2022 r. CISA, jako zainteresowana strona, została stosownie powiadomiona w chwili włączenia noty dotyczącej czynników produkcji do akt i miała do niej dostęp. Żadna z wartości odniesienia wymienionych w tej nocie nie została następnie zmieniona. Co więcej, Komisja zastosowała tę samą metodykę obliczania wartości normalnej jak we wniosku, który został udostępniony wszystkim zainteresowanym stronom. Komisja przypomniała ponadto, że ze względu na brak współpracy ze strony któregokolwiek z producentów w ChRL nie dokonano ujawnienia odnoszącego się do danego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(96)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Meksyk spełniał kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać go za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(97)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje na podstawie wniosku, a także po przeanalizowaniu uwag przedstawionych przez zainteresowane strony, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji oraz ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej

(98)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną ceny importowej stosowanej przy przywozie do reprezentatywnego kraju podanej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2015/755. Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w motywie 77 uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Po wykluczeniu przywozu z ChRL i krajów niebędących członkami WTO do reprezentatywnego kraju wielkość przywozu z innych państw trzecich pozostała reprezentatywna.

(99)

Zazwyczaj do tych cen importowych należy dodać również ceny transportu krajowego. Biorąc jednak pod uwagę ustalenie zawarte w sekcji 3.4 oraz charakter przedmiotowego przeglądu wygaśnięcia, który koncentruje się na ustaleniu, czy dumping nadal miał miejsce w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym lub mógłby ponownie wystąpić, a nie na ustaleniu jego dokładnej wielkości, Komisja zdecydowała, że dostosowania w odniesieniu do transportu krajowego nie są konieczne. Dostosowania takie doprowadziłyby jedynie do wzrostu wartości normalnej, a tym samym marginesu dumpingu.

(100)

ILOSTAT publikuje szczegółowe informacje na temat wynagrodzeń w poszczególnych sektorach gospodarki Meksyku. Do obliczenia kosztów pracy i średniej liczby godzin przepracowywanych w tygodniu w Meksyku Komisja wykorzystała najnowsze dostępne dane statystyczne za 2021 r.

(101)

Ceny energii elektrycznej dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Meksyku publikuje Globalpetrolprices.com. Komisja wykorzystała dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej za wrzesień 2021 r.

(102)

Komisja wykorzystała cenę gazu w Meksyku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, opublikowaną przez Indices de Referencia de Precios de Gas Natural (IPGN) (63), która to cena umożliwia określenie ceny gazu ziemnego dostarczanego użytkownikom przemysłowym.

(103)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(104)

Komisja wykorzystała dane finansowe Ternium S.A., producenta w reprezentatywnym kraju, jak stwierdzono w motywie 85.

(105)

Aby ustalić niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji oraz biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony producentów eksportujących, Komisja wykorzystała dostępne fakty zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym Komisja ustaliła stosunek pośrednich kosztów produkcji do całkowitych kosztów produkcji i pracy na podstawie danych przedstawionych przez producentów unijnych we wniosku. Następnie odsetek ten zastosowano w stosunku do niezniekształconej wartości kosztów produkcji, aby uzyskać niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji, w zależności od produkowanego modelu.

(106)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(107)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Wobec braku współpracy ze strony producentów eksportujących Komisja oparła się na dostarczonych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu informacjach dotyczących zużycia każdego czynnika (materiałów i pracy) używanego w produkcji niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej.

(108)

Po ustaleniu niezniekształconych kosztów produkcji Komisja dodała pośrednie koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk. Pośrednie koszty produkcji ustalono na podstawie danych dostarczonych przez wnioskodawcę. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk określono na podstawie sprawozdania finansowego Ternium S.A. za 2020 r. zgodnie z informacjami ze zbadanego sprawozdania finansowego przedsiębiorstwa (64). Komisja dodała następujące pozycje do niezniekształconych kosztów produkcji:

(109)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Wartość normalna ustalona na tej podstawie wynosi 1 381,50 EUR/t.

(110)

Po ujawnieniu ustaleń CISA zgodziła się na wykorzystanie przez Komisję danych finansowych z 2020 r. zamiast z 2021 r., choć argumentowała również, że zysk Ternium S.A. w 2020 r. wynoszący 16,33 % nadal nie był niski w przypadku przemysłu żelaznego i stalowego.

(111)

Po ujawnieniu ustaleń CISA zakwestionowała wartość normalną ustaloną przez Komisję. Jak stwierdzono w motywie 94, CISA argumentowała, że nie była w stanie zweryfikować dokładności wartości normalnej ustalonej przez Komisję, a według CISA wartość normalna ustalona podczas dochodzenia była potencjalnie nieprawidłowa. Wynikało to z faktu, że choć okresy wykorzystane we wniosku i w przeglądzie wygaśnięcia w większości pokrywały się, w przeglądzie wygaśnięcia Komisja ustaliła wartość normalną, która jest o ponad 80 % wyższa niż we wniosku, mimo że zastosowano tę samą metodę obliczania i wykorzystano ten sam kraj co reprezentatywny kraj.

(112)

W nocie dotyczącej czynników produkcji z 29 sierpnia 2022 r. Komisja ujawniła wartości jednostkowe głównych „czynników produkcji”. Z tych wartości jasno wynikało, że cena odniesienia rudy żelaza, będącej jednym z najważniejszych czynników produkcji wykorzystywanych do produkcji produktu objętego przeglądem, znacznie wzrosła, tj. o 186 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponadto po włączeniu noty dotyczącej czynników produkcji do akt sprawy nie otrzymano żadnych uwag dotyczących różnic między cenami czynników produkcji przedstawionymi w nocie dotyczącej czynników produkcji i we wniosku. Argument ten został zatem odrzucony.

(113)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących cenę eksportową ustalono w oparciu o dostępne fakty zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W celu ustalenia cen eksportowych Komisja chciała wykorzystać dostępne informacje statystyczne od Eurostatu.

(114)

Z danych Eurostatu wynika jednak, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym z ChRL przywieziono zaledwie 28 743 tony niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej, co odpowiada 0,1 % konsumpcji na wolnym rynku. W związku z tym Komisja stwierdziła, że te niewielkie ilości nie stanowią wystarczającej podstawy do kontynuacji analizy dumpingu. W związku z tym Komisja skoncentrowała się w swoim dochodzeniu na prawdopodobieństwie ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków.

(115)

W świetle okoliczności przedstawionych w motywach 113 i 114 powyżej Komisja zbadała następnie, czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku wygaśnięcia obowiązujących środków. W tym celu przeanalizowano następujące czynniki: cenę eksportową niektórych chińskich wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej, przy wywozie do pozostałych państw świata, chińskie moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne oraz atrakcyjność rynku unijnego.

(116)

Komisja przeanalizowała wzorzec cen chińskiego wywozu do państw trzecich w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W związku z tym skorzystała z publicznie dostępnych informacji takich jak chińskie statystyki dotyczące wywozu znajdujące się w bazie danych Global Trade Atlas („GTA”) i pozyskała stamtąd wielkość i wartość wywozu niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na gorąco w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(117)

Zgodnie z danymi statystycznymi dotyczącymi Chin w GTA średnia cena eksportowa FOB stosowana w wywozie z Chin do innych państw wynosiła 660 EUR/t; cenę tę dostosowano tak, aby uzyskać cenę ex-works (po dostosowaniu w odniesieniu do frachtu morskiego i krajowego oraz opłat związanych z rozładunkiem) wynoszącą 626 EUR/t.

(118)

Średnia cena eksportowa stwierdzona w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym była o ponad 100 % niższa od wartości normalnej ustalonej w sekcji 3.4.4 powyżej. Uznano zatem za prawdopodobne, że jeżeli obecne środki miałyby zostać uchylone, chińscy producenci eksportujący zaczęliby sprzedawać do Unii po cenach niższych od ustalonej wartości normalnej.

(119)

Wobec braku współpracy producentów eksportujących w ChRL Komisja oparła swoje ustalenia dotyczące mocy produkcyjnych pozostałych producentów eksportujących na dostępnych faktach i polegała na informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia, jak również innych dostępnych źródłach.

(120)

W 2020 r. Chiny odpowiadały za 56,5 % światowej produkcji stali surowej w porównaniu z 53,3 % w 2019 r. (65) We wrześniu 2020 r. w oświadczeniu wydanym na 88. sesji Komitetu Stali OECD stwierdzono, że „mimo globalnego negatywnego wstrząsu popytowego produkcja i zapasy znacznie wzrosły w Chinach w porównaniu z poziomami sprzed roku”. Komitet Stali OECD stwierdził ponadto „z zaniepokojeniem rozbieżność od globalnej tendencji w Chinach, gdzie w pierwszej połowie 2020 r. odnotowano rekordowe wielkości w produkcji stali i gdzie zapasy osiągnęły rekordowo wysoki poziom. Sytuacja ta wiąże się z ryzykiem nadwyżki podaży w Chinach, która pogłębiłaby globalną nierównowagę wynikającą ze wstrząsów popytowych związanych z pandemią COVID-19”. Tendencja stałego wzrostu mocy produkcyjnych stali w Chinach została dodatkowo wzmocniona „ogromnym złagodzeniem warunków udzielania kredytów” w połączeniu z rosnącymi inwestycjami dużych producentów stali, podczas gdy mniejsze podmioty nadal pozostają poza systemem kontroli mocy produkcyjnych. Ponadto w opublikowanym niedawno sprawozdaniu OECD z lutego 2021 r. odnotowano rosnącą nadwyżkę mocy produkcyjnych w sektorze stali na całym świecie, szczególnie wśród krajów azjatyckich, w tym Chin (66).

(121)

Chiński rząd ma ambitne plany dotyczące przemysłu stalowego (67): dąży do zlikwidowania przestarzałych zakładów i niekonkurencyjnych przedsiębiorstw ponoszących nadmierne koszty, a jednocześnie zamierza koncentrować się na pobudzaniu i promowaniu działalności producentów stali, co jest zgodne z polityką i priorytetami rządu. Ma to doprowadzić do oczyszczenia sektora, wzmocnienia pozycji czołowych podmiotów i pozbycia się przedsiębiorstw osiągających słabe wyniki oraz tych, które nie wpisują się w priorytety rządowe (lub nie dostosowują się do nich). Celem jest wspieranie „nowej generacji liderów przemysłu”. Osiąga się go dzięki takim strategiom jak system zamiany mocy produkcyjnych czy zamiana długu na udziały w kapitale własnym, które zapewniają państwu bardzo dużą kontrolę nad działalnością poszczególnych przedsiębiorstw. Podstawowym zamierzeniem jest zwiększenie mocy produkcyjnych „wybranych” podmiotów, tj. producentów odnotowujących wysokie wyniki, którzy wypełniają obecne cele rządu w odniesieniu do przemysłu stalowego.

(122)

W informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia szacowano chińskie moce produkcyjne w odniesieniu do niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej, ogółem na ponad 345 mln ton, natomiast zarówno wielkość produkcji, jak i konsumpcję w Chinach szacowano w 2020 r. na 314 mln ton. Na tej podstawie oszacowano wolne moce produkcyjne w Chinach w 2020 r. na 31 mln ton, co wskazuje na wolne moce produkcyjne w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, przy czym jest to wartość niemal równa całkowitej konsumpcji w Unii na wolnym rynku (ok. 35 mln ton) w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(123)

Spowolnienie chińskiego popytu na stal na początku 2021 r. jest i będzie główną siłą napędową wzrostu wywozu. Wynikający z tego brak równowagi między mocami produkcyjnymi a popytem prawdopodobnie zwiększy presję na producentów, by dokonywali wywozu. Chińskie moce produkcyjne są zbyt duże w porównaniu z rzeczywistymi potrzebami chińskiej gospodarki.

(124)

Ponadto jeden z głównych rynków, tj. USA, jest chroniony przez środki antydumpingowe nakładane na produkt objęty przeglądem, co ogranicza dostęp chińskich producentów eksportujących.

(125)

Z tego względu prawdopodobne jest, że w przypadku wygaśnięcia środków chińscy producenci skierują te wolne moce produkcyjne w dużych ilościach na rynek unijny po cenach dumpingowych.

(126)

Rynek unijny jest jednym z największych na świecie rynków niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na gorąco. Chiński rynek nie może wchłonąć nadwyżki mocy produkcyjnych w zakresie stali, a główne rynki państw trzecich są zamknięte dla chińskiego wywozu, ponieważ wprowadziły one środki antydumpingowe, ochronne lub inne środki ochronne wobec ChRL (68). Ponadto poziomy cen w Unii (średnia cena stosowana przez przemysł Unii wynosiła 734 EUR/t w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym) są wyższe od średniej ceny stosowanej przez chińskich producentów eksportujących wobec pozostałych państw świata (714 EUR/t na poziomie CIF). Ponieważ – jak wyjaśniono w motywie 200 poniżej – wyroby płaskie walcowane na gorąco są produktem towarowym bardzo wrażliwym na ceny, chińscy eksporterzy mieliby silną motywację do kierowania swojego wywozu do Unii w przypadku wygaśnięcia środków.

(127)

Wnioskodawca stwierdził w swoim wniosku, że same unijne środki ochronne dotyczące stali, które mają zastosowanie do produktu objętego przeglądem, nie byłyby wystarczające do ochrony rynku unijnego przed przywozem towarów w znacznych ilościach po cenach dumpingowych. Ponieważ Chiny nie otrzymały żadnego krajowego kontyngentu w odniesieniu do produktu objętego przeglądem, chińscy producenci eksportujący mają dostęp do znacznych ilości z puli kontyngentów rezydualnych, w ramach których, w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych, mogliby skierować swój wywóz na rynek unijny. W związku z powyższym, jeżeli środki antydumpingowe miałyby zostać uchylone, wielkość chińskiego wywozu prawdopodobnie znacznie wzrośnie w ramach kontyngentów rezydualnych i zaleje w rezultacie rynek unijny zanim zaczną obowiązywać jakiekolwiek cła poza kontyngentem w ramach środka ochronnego.

(128)

W świetle powyższego Komisja stwierdziła, że rynek unijny stanowi atrakcyjny cel dla istniejących wolnych mocy produkcyjnych w ChRL, jeżeli środki antydumpingowe miałyby zostać uchylone.

(129)

Po ujawnieniu ustaleń CISA stwierdziła, że nawet jeśli wartość normalna opiera się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, nie jest odpowiednie ustalenie wartości normalnej chińskich eksporterów, która jest niemal dwukrotnie wyższa od kosztów produkcji przemysłu Unii.

(130)

Jak stwierdzono w motywach 95 i 112, Komisja przedstawiła wartości jednostkowe czynników produkcji i wyjaśniła zastosowaną metodykę obliczania wartości normalnej. Ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących z ChRL ustaleń dotyczących przywozu z ChRL dokonano na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, w tym danych Global Trade Atlas („GTA”), w celu ustalenia niezniekształconego kosztu większości czynników produkcji, w szczególności surowców. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(131)

W świetle ustaleń dotyczących wolnych mocy produkcyjnych, atrakcyjności rynku unijnego pod względem wielkości i cen, a także tego, że ceny naliczane przez producentów eksportujących w ChRL dla państw trzecich są znacznie niższe od ustalonej wartości normalnej, Komisja stwierdziła, że w przypadku wygaśnięcia środków istnieje duże prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu.

(132)

Według wnioskodawcy produkt podobny wytwarzało w okresie badanym 21 producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(133)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna produktu objętego przeglądem w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniosła około 70 mln ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak wniosek o dokonanie przeglądu wygaśnięcia, zweryfikowane odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu makroekonomicznym udzielona przez Eurofer. Jak wskazano w motywie 13, producenci unijni wybrani do próby odpowiadali za 29 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(134)

Produkt objęty przeglądem uważa się za główny materiał do produkcji różnych produktów na dalszych poziomach łańcucha produkcyjnego tworzącego wartość dodaną, takich jak wyroby walcowane na zimno. Ponieważ przemysł Unii jest zintegrowany głównie wertykalnie i produkuje zarówno produkt objęty przeglądem, jak i produkty na dalszych poziomach łańcucha produkcyjnego, rynek sprzedaży wewnętrznej i wolny rynek przeanalizowano osobno, stosownie do przypadku.

(135)

Rozróżnienie rynku sprzedaży wewnętrznej i wolnego rynku ma znaczenie dla analizy szkody, ponieważ produkty przeznaczone na rynek sprzedaży wewnętrznej nie są narażone na bezpośrednią konkurencję ze strony przywozu, a ewentualne ceny transferowe są określane w ramach grup zgodnie z różnymi politykami cenowymi. Natomiast produkcja przeznaczona na wolny rynek bezpośrednio konkuruje z przywozem produktu objętego postępowaniem, a ceny są ustalane zgodnie z warunkami rynkowymi. Co więcej, łączna sprzedaż na wolnym rynku obejmuje sprzedaż producentów unijnych na rzecz niepowiązanych klientów oraz sprzedaż inną niż sprzedaż wewnętrzna na rzecz przedsiębiorstw powiązanych.

(136)

Aby przedstawić możliwie najbardziej kompletny obraz przemysłu unijnego, Komisja uzyskała dane dotyczące całej działalności związanej z produktem podobnym i określiła, czy produkcja była przeznaczona na użytek własny, czy na wolny rynek. Komisja ustaliła, że około 60 % całkowitej produkcji unijnej produktu podobnego było przeznaczone na rynek sprzedaży wewnętrznej w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(137)

Komisja ustaliła wielkość unijnej konsumpcji na wolnym rynku na podstawie a) wielkości sprzedaży na rynku unijnym wszystkich znanych producentów w Unii, zgodnie z odpowiedzią Eurofer na pytania zawarte w kwestionariuszu makroekonomicznym, oraz b) przywozu do Unii ze wszystkich państw trzecich na podstawie danych Eurostatu. Wielkość unijnej konsumpcji na rynku sprzedaży wewnętrznej ustalono na podstawie ilości wykorzystanej na użytek własny i sprzedaży na wewnętrzne potrzeby na rynku unijnym wszystkich znanych producentów w Unii, zgodnie z odpowiedzią Eurofer na pytania zawarte w kwestionariuszu makroekonomicznym.

(138)

Konsumpcja w Unii kształtowała się w następujący sposób:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tys. ton)

(139)

Całkowita konsumpcja w Unii spadła o 7 % w 2019 r., a następnie w 2020 r. gwałtownie spadła o kolejne 12 % ze względu na spadek popytu spowodowany pandemią COVID-19. Po tym spadku nastąpiła jednak znaczna poprawa spowodowana ożywieniem popytu na stal w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, ale konsumpcja nadal była o 6 % niższa od poziomu z 2018 r.

(140)

Konsumpcja na wolnym rynku wykazywała tendencję podobną do tendencji w całkowitej konsumpcji w Unii. Zmniejszyła się znacząco o 19 % do 2020 r., a następnie znacznie wzrosła w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym i osiągnęła poziom o 1 % wyższy niż w 2018 r.

(141)

Tendencja konsumpcji na rynku sprzedaży wewnętrznej była niemal identyczna jak tendencja całkowitej konsumpcji w Unii – do 2020 r. znacząco spadła o 18 %, po czym nastąpiła poprawa sytuacji, jednak osiągnęła jednak tylko 89 % poziomu z 2018 r.

(142)

Ogólnie rzecz biorąc, w okresie badanym całkowita konsumpcja w Unii zmniejszyła się o 6 %.

(143)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie danych Eurostatu. Udział przywozu w rynku został określony na podstawie porównania między wielkością przywozu a unijną konsumpcją na wolnym rynku przedstawioną w tabeli 2 powyżej.

(144)

Przywóz do Unii z państw, których dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu (w tys. ton), udział w rynku i ceny (EUR/t)

(145)

Po wprowadzeniu środków w 2017 r. przywóz z Chin spadł do nieznacznego poziomu, a jego udział w rynku w 2018 r. wyniósł 0,002 %. W latach 2018–2020 nastąpił jeszcze większy spadek przywozu. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz z ChRL wzrósł jednak w kwietniu 2021 r. w porównaniu z niskimi poziomami w poprzednich trzech latach. Udział w rynku pozostał jednak bardzo niski i wyniósł 0,1 %.

(146)

Chińskie ceny importowe, zgodnie z danymi Eurostatu, były wyjątkowo wysokie w latach 2018, 2019 i 2020, choć w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym gwałtownie spadły. Wyjątkowo wysokie ceny importowe w latach 2018–2020 są prawdopodobnie związane z faktem, że wywóz z Chin do Unii był nieznaczny, czego nie można uznać za wiarygodne.

(147)

Komisja uznała, że chińskie ceny importowe podane przez Eurostat w okresie badanym nie są reprezentatywne dla średnich cen wyrobów płaskich walcowanych na gorąco ze względu na bardzo małą wielkość przywozu z ChRL w tym okresie oraz dlatego, że nie można ich wykorzystać do wyciągnięcia istotnych ani znaczących wniosków.

(148)

Przywóz produktu objętego przeglądem z innych państw trzecich kształtował się następująco:

Tabela 4

Przywóz z państw trzecich

(149)

Łączny przywóz produktu objętego przeglądem z państw trzecich innych niż państwo, którego dotyczy postępowanie, zmniejszył się w latach 2018–2020 o 26 % i gwałtownie wzrósł w 2021 r., osiągając udział w rynku na poziomie 28 %, czyli o 20 % powyżej poziomu z 2018 r. Ogólnie rzecz biorąc, Unia dokonuje przywozu wyrobów płaskich walcowanych na gorąco z ponad 40 krajów na świecie. Pięciu największych eksporterów wyrobów płaskich walcowanych na gorąco do UE w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym to Rosja, Indie, Turcja, Egipt i Tajwan, których udział w wolnym rynku Unii wynosił 18 %, a udział w łącznym przywozie HRF – 65 %. Indywidualnie Rosja była największym eksporterem z udziałem w rynku wynoszącym 5,8 %, podczas gdy udział w rynku pozostałych czterech państw wynosił odpowiednio 2–4 %. Udział w rynku żadnego innego państwa nie przekracza 2 %. Jeżeli chodzi o największych eksporterów, przywóz z Rosji (69) i z Turcji (70) jest obecnie objęty środkami antydumpingowymi.

(150)

Ocena warunków ekonomicznych przemysłu Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(151)

Jak wspomniano w motywie 13, w celu oceny warunków ekonomicznych przemysłu Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(152)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych dotyczących wszystkich producentów unijnych, przekazanych przez wnioskodawcę. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(153)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(154)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(155)

Jak wyjaśniono w motywach 136–137, aby przedstawić możliwie najbardziej kompletny obraz przemysłu Unii, Komisja uzyskała dane dotyczące całej produkcji produktu objętego postępowaniem i określiła, czy produkcja była przeznaczona na wewnętrzne potrzeby, czy na wolny rynek. W stosownych przypadkach i w miarę możliwości Komisja oddzielnie przeanalizowała wskaźniki szkody odnoszące się do wolnego rynku i rynku sprzedaży wewnętrznej.

(156)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(157)

Wielkość produkcji przemysłu Unii wykazywała podobną tendencję jak całkowita konsumpcja w Unii i spadła ogółem o około 8 % w okresie badanym, przy czym w 2020 r. odnotowano znaczny spadek, po którym nastąpiła poprawa w związku z ponownym wzrostem popytu na stal w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(158)

Podczas gdy moce produkcyjne przemysłu Unii nieznacznie wzrosły w okresie badanym o 3 %, wykorzystanie mocy produkcyjnych wykazywało tę samą negatywną tendencję co wielkość produkcji i konsumpcja i zmniejszyło się o 10 % między 2018 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym.

(159)

Wielkość sprzedaży przemysłu Unii i jego udział w wolnym rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość sprzedaży i udział w rynku (wolny rynek) (w tys. ton)

(160)

Wielkość sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym odzwierciedlała tendencję konsumpcji w okresie badanym. W latach 2018–2020 nastąpił spadek z powodów wyjaśnionych w motywie 139, po czym odnotowano ponowny wzrost w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponowny wzrost w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym był jednak nadal poniżej poziomów z 2018 r.

(161)

W okresie badanym udział przemysłu Unii w rynku pod względem konsumpcji w Unii wzrósł nieznacznie w latach 2018–2020 z 77 % do 79 %, a następnie spadł o siedem punktów procentowych między 2020 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym do 72 %. Jak przedstawiono w tabeli 4, spadek ten tłumaczy fakt, że udział w rynku przywozu z państw trzecich wzrósł o 7 % między 2020 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym, co wyjaśnia utratę udziału w wolnym rynku przez przemysł Unii.

Tabela 7

Wielkość produkcji na użytek własny na rynku unijnym i udział w rynku (w tys. ton)

(162)

Wielkość produkcji przemysłu Unii na użytek własny (na którą składają się produkcja na użytek własny i do celów sprzedaży na wewnętrzne potrzeby na rynku unijnym) zmniejszyła się o 18 % w latach 2018–2020 i wzrosła o 7 punktów procentowych w 2021 r., co oznacza ogólny spadek o 11 % w okresie badanym, z około 45 mln ton do 40 mln ton od początku do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. Ogólnie rzecz biorąc, rynek sprzedaży wewnętrznej i wolny rynek charakteryzowały się taką samą tendencją. W związku z tym Komisja stwierdziła, że zmiany na rynku sprzedaży wewnętrznej nie miały istotnego wpływu na wyniki przemysłu Unii na wolnym rynku.

(163)

Udział przemysłu Unii w rynku sprzedaży wewnętrznej (wyrażony jako odsetek łącznej produkcji) pozostawał w okresie badanym na stosunkowo stałym poziomie, wynoszącym 58,1–60,5 %.

(164)

W kontekście malejącej konsumpcji i produkcji przemysł Unii odnotował spadek wielkości sprzedaży i udziału w rynku na wolnym rynku. Ogólnie rzecz biorąc, w okresie badanym przemysł Unii nie wykazywał wzrostu.

(165)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność

(166)

Między 2018 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym liczba pracowników zajmujących się produkcją produktu objętego przeglądem odzwierciedlała tendencję wielkości produkcji Unii – w latach 2018–2020 gwałtownie spadła, a następnie nieznacznie wzrosła w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ogólnie rzecz biorąc, w okresie badanym nastąpił spadek o 7 %.

(167)

Wydajność siły roboczej przemysłu Unii, mierzona jako produkcja (w tonach) na pracownika, utrzymywała się ogólnie na stałym poziomie w okresie badanym.

(168)

Jak wyjaśniono w motywie 114, stwierdzenie istnienia dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie było możliwe. W związku z tym nie można było ustalić marginesu dumpingu. W dochodzeniu skupiono się zatem na prawdopodobieństwie ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków antydumpingowych.

(169)

Środki antydumpingowe nałożone w następstwie pierwotnego dochodzenia umożliwiły przemysłowi Unii poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu, co pokazują dane za 2018 r. Potwierdziły to również ustalenia Komisji w ramach dochodzenia antydumpingowego dotyczącego wyrobów płaskich walcowanych na gorąco pochodzących z Turcji (71).

(170)

Średnie ceny jednostkowe sprzedaży objętych próbą producentów unijnych wobec klientów w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco.

Tabela 9

Ceny sprzedaży i koszt produkcji w Unii (EUR/t)

(171)

Średnie ceny sprzedaży przemysłu Unii spadły o 18 % w latach 2018–2020, a następnie w 2021 r. znacznie wzrosły o 34 % w porównaniu z 2018 r. Na tendencję jednostkowych cen sprzedaży w okresie badanym wpływ miały poważne zakłócenia spowodowane pandemią COVID-19 oraz wznowienie popytu po pandemii. W 2021 r. wysoki popyt na stal, ograniczona podaż i zwiększone koszty produkcji były czynnikami, które miały wpływ na nagły i znaczny wzrost jednostkowych cen sprzedaży.

(172)

Jednostkowy koszt produkcji wzrósł w okresie objętym postępowaniem o 29 %. W 2019 r. wzrosły jednak koszty produkcji, podczas gdy jednostkowe ceny sprzedaży spadły. Brak możliwości odzwierciedlenia przez przemysł Unii zwiększonych kosztów produkcji w cenach sprzedaży wynikał z dużej wielkości przywozu po cenach dumpingowych z Turcji, który powodował spadek cen. W 2020 r. spadły zarówno koszty produkcji, jak i ceny sprzedaży, przy czym te pierwsze w mniejszym stopniu. Wynikało to z gwałtownych spadków na rynku w czasie pandemii COVID-19, które spowodowały znaczne obniżenie cen, przy czym wpływ na koszty produkcji był mniejszy. Jednostkowy koszt produkcji wzrósł gwałtownie w 2021 r. z powodu wzrostu cen energii i towarów. W związku z ożywieniem gospodarczym po pandemii COVID-19 nastąpił jednak również znaczny wzrost popytu, a w konsekwencji również cen (o ponad 50 % między 2020 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym), przekraczający nawet wzrost kosztów produkcji w tym samym okresie.

(173)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie koszty pracy na pracownika

(174)

W okresie badanym średnie koszty pracy wzrosły o 22 %. Podczas gdy liczba pracowników w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym zmniejszyła się w porównaniu z 2018 r., średnie koszty pracy na pracownika wzrosły.

(175)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Zapasy

(176)

W okresie badanym zapasy wyrobów płaskich walcowanych na gorąco przemysłu Unii stale spadały, przy czym drastyczny spadek nastąpił w 2020 r., co tłumaczy się skutkami pandemii COVID-19, a w 2021 r. odnotowano wzrost. Przemysł wyrobów płaskich walcowanych na gorąco w Unii charakteryzuje się umowami ramowymi (miesięcznymi, kwartalnymi, rocznymi) zawieranymi między producentami a klientami, w których to umowach ustala się ilości i ceny. Te umowy ramowe są wykonywane za pomocą zamówień składanych zgodnie z potrzebami klienta. Dzięki temu przemysł Unii może planować produkcję i zapasy. W związku z tym, jak ustalono jednak również w pierwotnym dochodzeniu, zapasów nie uznaje się za istotny wskaźnik szkody dla tego przemysłu, ponieważ większość rodzajów produktu podobnego jest wytwarzanych przez przemysł Unii na konkretne zamówienia od użytkowników.

(177)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(178)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży na wolnym rynku produktu podobnego w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży.

(179)

Rentowność ulegała wahaniom w okresie badanym, przy czym ogólna rentowność wzrosła w tym okresie o 5,7 punktów procentowych. Po wprowadzeniu środków w 2017 r. przemysł powrócił do rentowności i odnotował zysk w 2018 r. Straty odnotowano jednak w 2019 r., a rentowność osiągnęła najniższy poziom, tj. -18 %, w 2020 r., a więc w samym środku pandemii; natomiast w 2021 r. zysk znacznie wzrósł do poziomu 14,1 %. Po wprowadzeniu środków wobec ChRL w 2017 r. gwałtownie wzrósł przywóz towarów z Turcji po niskich cenach dumpingowych, co tłumaczy spadek rentowności w 2019 r. Ten spadek rentowności został następnie spotęgowany przez wstrząsy spowodowane pandemią w 2020 r., takie jak zakłócenia w łańcuchu dostaw i spadek konsumpcji stali. Gwałtowny wzrost popytu na stal w połączeniu ze wzrostem cen sprzedaży doprowadził do wyjątkowo wysokich zysków w 2021 r., który był wyjątkowym rokiem dla przemysłu Unii.

(180)

Przepływy środków pieniężnych netto określają zdolność producentów unijnych do samofinansowania ich działalności. Tendencje w zakresie przepływów środków pieniężnych netto kształtowały w sposób podobny do rentowności: w latach 2019–2020 doszło do ich drastycznego spadku, po którym nastąpiło silne odbicie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(181)

Między 2018 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym inwestycje wzrosły o 82 %. Zasadniczo w okresie badanym przepływy inwestycyjne charakteryzował rozkład dwumodalny: w 2019 r. nastąpił znaczny wzrost inwestycji, po którym nastąpił spadek w 2020 r., a następnie w 2021 r. odnotowano kolejny najwyższy poziom. Ogólnie rzecz biorąc, inwestycje miały na celu poprawę jakości i zazielenienie produkcji.

(182)

Zwroty z inwestycji kapitałowych to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Zwrot z inwestycji znacznie wzrósł w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w porównaniu z poziomem z 2018 r. W rzeczywistości w okresie badanym zwrot z inwestycji wzrósł o 8,3 punktu procentowego. Kształtował się on w sposób podobny do rentowności: w latach 2019–2020 doszło do drastycznego spadku, po którym nastąpiło silne odbicie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(183)

Zdolność objętych próbą producentów unijnych do pozyskania kapitału nie uległa pogorszeniu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, w którym nastąpiła szybka poprawa sytuacji po pandemii.

(184)

W następstwie wprowadzenia środków antydumpingowych wobec przywozu wyrobów płaskich walcowanych na gorąco z Chin w 2017 r. przywóz z Chin zmniejszył się i utrzymywał się poniżej poziomu de minimis w okresie badanym, co umożliwiło poprawę sytuacji przemysłu Unii po szkodliwych skutkach przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin i, jak potwierdziła Komisja w rozporządzeniu Komisji (UE) 2021/1100 dotyczącym przywozu wyrobów płaskich walcowanych na gorąco pochodzących z Turcji (72), wzrósł do końca 2018 r. Poprawa sytuacji gospodarczej przemysłu Unii uległa jednak nagłemu zatrzymaniu i odwróciła się w 2019 r., kiedy to przemysł Unii musiał konkurować ze znacznymi ilościami towarów przywożonych po niskich cenach dumpingowych z Turcji, co zmusiło go do ustalenia cen poniżej kosztów w celu utrzymania udziału w rynku, a tym samym spowodowało istotną szkodę dla przemysłu Unii (73). W lipcu 2021 r. Komisja wprowadziła ostateczne środki antydumpingowe wobec Turcji, a dzięki różnym czynnikom, jak wyjaśniono w motywie 179, sytuacja przemysłu Unii uległa poprawie i do końca 2021 r. powróciła do sytuacji gospodarczej podobnej do tej z 2018 r. W związku z tym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przemysł Unii nie był już uznawany za dotknięty szkodą.

(185)

W szczególności prawie wszystkie wskaźniki szkody, a mianowicie produkcja, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży i ceny sprzedaży, zatrudnienie i wydajność, zysk, przepływy środków pieniężnych i zwrot z inwestycji, wykazywały podobną tendencję w okresie badanym. Tendencja ta charakteryzowała się spadkiem w 2019 r., gwałtowniejszym spadkiem w 2020 r. i ponownym wzrostem w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym do poziomów podobnych do tych z początku okresu badanego w 2018 r. Przyczyną tej nieregularnej tendencji jest w dużej mierze zbieżność znacznego napływu przywozu wyrobów płaskich walcowanych na gorąco po niskich cenach dumpingowych z Turcji i wyjątkowej dynamiki spowodowanej pandemią COVID-19. Obostrzenia i przerwy w działalności przemysłowej doprowadziły do wyjątkowo niskiego poziomu konsumpcji i niskiego popytu na stal w 2020 r., natomiast popyt na stal i ceny stali gwałtownie wzrosły w 2021 r. podczas ożywienia gospodarczego po pandemii COVID-19, co doprowadziło między innymi do wyjątkowo wysokich zysków dla przemysłu stalowego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(186)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(187)

Wskaźników nie można jednak przeanalizować bez uwzględnienia wyjątkowo korzystnych warunków na rynku stali w 2021 r. W 2020 r. spowodowane pandemią spowolnienie działalności przemysłowej i związany z nim spadek popytu na stal doprowadziły jednak do znacznego pogorszenia wyników przemysłu stalowego i ogólnie gospodarki światowej. W 2021 r., w wyniku ożywienia popytu, konsumpcja stali znacznie wzrosła, podobnie jak ceny stali.

(188)

Jak wyjaśniono w motywie 186, Komisja stwierdziła, że przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Z drugiej strony, jak wyjaśniono w motywie 131, Komisja stwierdziła, że w przypadku braku środków antydumpingowych prawdopodobnie doszłoby do ponownego wystąpienia dumpingu. W związku z tym Komisja oceniła, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody pierwotnie wyrządzonej przywozem towarów po cenach dumpingowych z ChRL w przypadku wygaśnięcia środków.

(189)

W tym względzie Komisja zbadała moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Chinach, atrakcyjność rynku Unii, prawdopodobne poziomy cen przywozu z Chin w przypadku braku środków antydumpingowych oraz ich wpływ na przemysł Unii.

(190)

Jak opisano w motywie 122, producenci Chinach dysponują znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi. W istocie chińskie szacowane wolne moce produkcyjne odpowiadają 89 % wielkości konsumpcji na wolnym rynku UE. W przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków te wolne moce produkcyjne mogłyby zostać wykorzystane do produkcji produktu objętego przeglądem z przeznaczeniem na wywóz do Unii. Co więcej, jak stwierdzono w motywie 123, malejący chiński popyt na stal jest i będzie główną siłą napędową wzrostu wywozu. Wynikający z tego brak równowagi między mocami produkcyjnymi a popytem w Chinach prawdopodobnie zwiększy presję na chińskich producentów, by dokonywali wywozu.

(191)

Ponadto jeden z głównych rynków, USA, jest chroniony przez środki antydumpingowe nakładane na produkt objęty przeglądem, co ogranicza dostęp chińskich producentów.

(192)

Jak opisano w motywie 126, rynek unijny jest jednym z największych na świecie rynków niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na gorąco. Co więcej, chiński rynek nie może wchłonąć nadwyżki mocy produkcyjnych w zakresie stali, a główne rynki państw trzecich są zamknięte dla chińskiego wywozu, ponieważ wprowadziły one środki antydumpingowe, ochronne lub inne środki ochronne wobec ChRL. Również poziom cen w Unii jest wyższy niż średnia cena pobierana przez chińskich eksporterów w wywozie do pozostałych państw świata. W związku z tym rynek unijny stanowi atrakcyjny cel dla istniejących wolnych mocy produkcyjnych w ChRL, jeżeli środki antydumpingowe miałyby zostać uchylone.

(193)

Po ujawnieniu ustaleń CISA zakwestionowała wnioski dotyczące atrakcyjności rynku unijnego, argumentując, że chiński przemysł stalowy opiera się na rynku krajowym oraz że chińska konsumpcja krajowa jest dziesięciokrotnie większa niż segment wolnorynkowy UE. Ponadto podkreśliła, że od 1 sierpnia 2021 r. niektóre wyroby stalowe, w tym stal płaska walcowana na gorąco, nie kwalifikują się już do obniżek VAT przy wywozie, co ma zniechęcający wpływ na wywóz i przekierowuje chińską produkcję stali do chińskiego przemysłu krajowego.

(194)

Komisja przyznała, że chińska krajowa konsumpcja wyrobów płaskich walcowanych na gorąco jest znacznie większa niż wolny rynek UE, ale jak wyjaśniono w motywie 190, producenci w Chinach dysponują znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi, których nie są w stanie wykorzystać na swoim rynku krajowym. Nic nie stoi zatem na przeszkodzie, aby w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków chińscy producenci wykorzystali te wolne moce do produkcji produktu objętego przeglądem z przeznaczeniem na wywóz do Unii. Co więcej, jak stwierdzono w motywie 123, malejący chiński popyt na stal jest i będzie główną siłą napędową wzrostu wywozu. Wynikający z tego brak równowagi między mocami produkcyjnymi a popytem w Chinach prawdopodobnie zwiększy presję na chińskich producentów, by dokonywali wywozu. W odniesieniu do domniemanej zmiany w systemie VAT Komisja zwróciła uwagę, że CISA nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie argumentu, że zmiana obniżek VAT doprowadziłaby lub doprowadzi do jakichkolwiek znaczących zmian w polityce eksportowej chińskich producentów. Komisja odrzuciła zatem ten argument jako nieuzasadniony.

(195)

Biorąc pod uwagę niską wielkość przywozu z ChRL w latach 2018–2021, Komisja uznała, że przy ustalaniu prawdopodobnych cen przywozu wyrobów płaskich walcowanych na gorąco z Chin w przypadku braku środków antydumpingowych nie można było opierać się na cenach importowych podanych przez Eurostat. Zamiast tego Komisja uznała za reprezentatywny wskaźnik zastępczy ceny eksportowe stosowane w wywozie z ChRL do wszystkich państw trzecich innych niż Unia („pozostałe państwa świata”).

(196)

Jak opisano powyżej w motywie 117, Komisja ustaliła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym chińskie ceny eksportowe (FOB) stosowane w wywozie do pozostałych państw świata wynosiły średnio 660 EUR/t. Na podstawie tej ceny oraz w celu określenia prawdopodobnej ceny, po której chiński wywóz docierałby na granicę Unii, Komisja dodała koszt ubezpieczenia i frachtu. Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących Komisja wykorzystała jako najlepsze dostępne fakty koszty wykorzystane w pierwotnym dochodzeniu, tj. 52 EUR/t lub 7,9 % ceny za tonę. W związku z tym Komisja stwierdziła, że prawdopodobna cena importowa CIF chińskiego wywozu wyrobów płaskich walcowanych na gorąco do Unii w przypadku braku środków nie przekraczałaby 712 EUR/t.

(197)

Biorąc pod uwagę fakt, że wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących wykorzystano dane statystyczne, można było ustalić jedynie średnią cenę za tonę dla wielu różnych rodzajów produktów. W związku z tym, wobec braku informacji na poziomie rodzaju produktu, Komisja nie mogła dokładnie obliczyć podcięcia cenowego, lecz musiała ograniczyć się do porównania cen średnich cen za tonę.

(198)

Ustaloną w ten sposób chińską cenę eksportową porównano ze średnimi ważonymi cenami sprzedaży stosowanymi w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów na rynku unijnym, dostosowanymi do poziomu cen ex-works.

(199)

Ceny porównano na tym samym poziomie handlu i, analogicznie do dokładnej metody obliczania podcięcia cenowego, wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wykazano, że wywóz z Chin do Unii spowodowałby podcięcie średnich cen przemysłu Unii średnio o około 8 %.

(200)

Wyroby płaskie walcowane na gorąco są produktem towarowym bardzo wrażliwym na ceny i jak zauważono w pierwotnym dochodzeniu dotyczącym przywozu wyrobów płaskich walcowanych na gorąco z Chin, a także w dochodzeniu dotyczącym identycznego produktu pochodzącego z Turcji, raczej niewielkie poziomy podcięcia cenowego w połączeniu z dużymi ilościami mogą mieć znaczący i natychmiastowy wpływ na wyniki przemysłu Unii (74). W obu tych dochodzeniach marginesy podcięcia cenowego wynoszące poniżej 5 % zmusiły przemysł Unii do obniżenia cen sprzedaży (lub spowodowały utratę udziału w rynku) w takim stopniu, że poniósł on istotną szkodę w perspektywie krótkoterminowej.

(201)

Biorąc pod uwagę, że przemysł Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dopiero co wyszedł z burzliwego i trudnego pod względem gospodarczym okresu, w tym z pandemii COVID-19, i poniósł skumulowane straty, jego sytuacja jest nadal niestabilna. Jest zatem wysoce prawdopodobne, że ponowne wystąpienie przywozu towarów po niskich cenach dumpingowych z Chin w znacznych ilościach, powodującego podcięcie cen unijnych, miałoby znaczący niekorzystny wpływ na wyniki przemysłu Unii, w szczególności w odniesieniu do produkcji, wielkości sprzedaży i cen, rentowności i potrzeb inwestycyjnych, co skutkowałoby ponownym wystąpieniem istotnej szkody.

(202)

Po ujawnieniu ustaleń CISA zakwestionowała wybór okresu badanego na potrzeby analizy szkody. Argumentowała, że przywóz wyrobów płaskich walcowanych na gorąco po cenach dumpingowych w zwiększonych ilościach z Turcji w 2019 r., spowolnienie gospodarcze spowodowane pandemią COVID-19 oraz ożywienie gospodarcze po pandemii zniekształciły dowody stanowiące podstawę analizy dumpingu i szkody. CISA twierdziła, że Komisja powinna była przeanalizować inny okres i zasugerowała zbadanie dłuższego okresu, obejmującego rok lub dwa lata przed okresem badanym (2016–2018), a także rok po okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (2022).

(203)

Komisja odrzuciła to twierdzenie. Przypomniała, że poszczególne elementy wymienione przez CISA jako mogące zniekształcić dowody w okresie badanym zostały potwierdzone i dokładnie przeanalizowane w analizie szkody przeprowadzonej przez Komisję. Komisja zauważyła ponadto, że nawet gdyby uwzględniła przedłużony okres przed okresem objętym dochodzeniem przeglądowym, jak sugeruje CISA, to i tak wystąpiłyby te same elementy. W odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym Komisja przypomniała, że na podstawie art. 6 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „określa się okres objęty dochodzeniem, który w przypadku dumpingu co do zasady obejmuje nie mniej niż sześć miesięcy bezpośrednio poprzedzających wszczęcie postępowania. Informacje dotyczące okresu następującego po okresie objętym dochodzeniem zwykle nie są brane pod uwagę”. Z utrwalonego orzecznictwa wynika, że od Komisji nie można wymagać uwzględnienia w obliczeniach okoliczności dotyczących okresu następującego po okresie objętym dochodzeniem, o ile te okoliczności nie stanowią nowych zdarzeń, w wyniku których planowane wprowadzenie ceł antydumpingowych byłoby oczywiście niewłaściwe (75). To samo rozumowanie, analogicznie, powinno mieć zastosowanie do dochodzeń przeglądowych wszczętych na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. CISA nie przedstawiła żadnych dowodów wskazujących na to, że zdarzenia, które nastąpiły po okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, sprawiły, że ponowne wprowadzenie cła byłoby oczywiście niewłaściwe.

(204)

W związku z powyższym stwierdza się, że brak środków najprawdopodobniej doprowadziłby do znacznego wzrostu przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL po wyrządzających szkodę cenach, a zatem istotna szkoda najpewniej wystąpiłaby ponownie.

(205)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(206)

Przemysł Unii jest zlokalizowany w 15 państwach członkowskich (Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Niderlandy, Niemcy, Polska, Portugalia, Republika Czeska, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Węgry i Włochy). Przemysł Unii zatrudnia 38 000 pracowników w związku z produktem objętym przeglądem.

(207)

Bez obowiązywania środków przemysł Unii nie będzie już chroniony przed prawdopodobnym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych z Chin, co będzie skutkowało istotną szkodą. Wpływ wprowadzenia środków antydumpingowych będzie pozytywny dla producentów unijnych, ponieważ środki te umożliwią przemysłowi Unii dalszą poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu. Dlatego też zdecydowanie w interesie przemysłu unijnego jest utrzymanie środków.

(208)

Komisja skontaktowała się ze wszystkimi znanymi użytkownikami i importerami niepowiązanymi. Żaden użytkownik ani importer niepowiązany nie zgłosił się i nie współpracował w niniejszym dochodzeniu poprzez przedłożenie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony użytkowników i importerów niepowiązanych oraz brak jakichkolwiek przesłanek wskazujących na odmienne okoliczności, utrzymanie środków nie jest uznawane za sprzeczne z interesem użytkowników i importerów.

(209)

Ponadto Komisja przeanalizowała, czy środki wprowadzone wobec Chin miałyby niekorzystny wpływ na bezpieczeństwo dostaw, ponieważ obowiązują również środki dotyczące wyrobów płaskich walcowanych na gorąco wprowadzone przeciwko Turcji, Brazylii, Iranowi i Rosji. Poziom wykorzystania mocy produkcyjnych przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniósł 75 %, a całkowite moce produkcyjne przekroczyły wielkość całkowitej konsumpcji w Unii o 18 mln ton, zgodnie z odpowiedziami Eurofer na pytania zawarte w kwestionariuszu makroekonomicznym. Ponadto pomimo środków wprowadzonych wobec niektórych głównych eksporterów wyrobów płaskich walcowanych na gorąco prawie 40 państw dokonywało wywozu produktu objętego przeglądem do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co pokazuje, że wprowadzenie środków nie wpłynie na dywersyfikację dostaw. Z tych powodów oraz wobec braku współpracy ze strony użytkowników i importerów Komisja stwierdziła, że nie istnieje potencjalne ryzyko na poziomie dostaw dla dalszych użytkowników.

(210)

Po ujawnieniu ustaleń CISA odniosła się do unijnego środka ochronnego dotyczącego przywozu między innymi wyrobów płaskich walcowanych na gorąco z Chin, który to środek ochronny znacznie ogranicza możliwości wywozu wyrobów płaskich walcowanych na gorąco przez chińskich producentów na rynek UE i ogranicza swobodny przepływ handlowy ze szkodą dla producentów niższego szczebla i użytkowników końcowych.

(211)

Komisja przypomniała, że przedmiotowego środka ochronnego nie można uznać za środek o trwałym charakterze oraz że obecnie obowiązujący środek (76) nie ma wpływu na ocenę prawdopodobieństwa zwiększonego przywozu w przypadku braku ceł antydumpingowych. Biorąc pod uwagę tymczasowy charakter środków ochronnych dotyczących stali, Komisja stwierdziła, że nie mogą one mieć wpływu na jej wnioski w przedmiotowym dochodzeniu. Jeżeli chodzi o bezpieczeństwo dostaw, jak stwierdzono w motywie 209, całkowite moce produkcyjne przemysłu Unii przekroczyły wielkość całkowitej konsumpcji w Unii, a kilka innych państw trzecich wywoziło wyroby płaskie walcowane na gorąco do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponadto omawiany środek ochronny jest regularnie poddawany przeglądowi i w razie potrzeby dostosowywany w celu zapewnienia wystarczających dostaw stali na rynku unijnym. W związku z tym środki ochronne nie stanowiłyby zagrożenia dla bezpieczeństwa dostaw dla dalszych użytkowników.

(212)

Ponadto CISA twierdziła również, że wprowadzenie mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 pogorszyłoby dostęp do rynku UE ze względu na uciążliwe obowiązki sprawozdawcze i dodatkowe opłaty związane z tym mechanizmem.

(213)

Komisja przypomniała, że mechanizm dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 wejdzie w życie dopiero w październiku 2023 r. i że w okresie przejściowym, do 2026 r., importerzy będą musieli jedynie zgłaszać emisje wbudowane związane z ich towarami bez ponoszenia opłat finansowych. Podanym powodem tego okresu przejściowego jest konieczność zapewnienia stronom czasu na dostosowanie się przed wprowadzeniem ostatecznego systemu oraz zmniejszenia ryzyka zakłóceń w handlu. W związku z tym Komisja uznała, że jakakolwiek ocena potencjalnego wpływu mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 na przyszłe przepływy handlowe wyrobów płaskich walcowanych na gorąco jest przedwczesna, i odrzuciła ten argument.

(214)

W związku z powyższym Komisja ustaliła, że nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, że utrzymanie istniejących środków w odniesieniu do przywozu niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej pochodzących z ChRL nie leży w interesie Unii.

(215)

CISA twierdziła, że obecne środki antydumpingowe powinny zostać zawieszone zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Jej zdaniem spełnione są oba warunki wskazane w tym ustępie. CISA przekonywało, że warunki rynkowe tymczasowo uległy zmianie w takim zakresie, że wskutek zawieszenia szkoda nie powinna się utrzymywać ani ponownie wystąpić. W związku z tym CISA odniosła się do oczekiwań wzrostu unijnego przemysłu niższego szczebla i oczekiwanego ożywienia gospodarczego w okresie po pandemii COVID-19, wzrostu cen produktu objętego postępowaniem, oczekiwanego spadku wielkości przywozu z Rosji i Ukrainy oraz decyzji wykonawczej o zawieszeniu ostatecznych ceł antydumpingowych nałożonych na pochodzące z ChRL wyroby walcowane płaskie z aluminium (77).

(216)

Komisja odrzuciła argument CISA, ponieważ był on ogólny i nie został poparty dowodami. Z drugiej strony w toku dochodzenia przeglądowego ustalono, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody w przypadku braku środków oraz odpowiednio również w przypadku zawieszenia. Po ujawnieniu ustaleń CISA powtórzyła to twierdzenie, ale nie przedstawiła żadnego nowego argumentu.

(217)

Na podstawie wniosków Komisji dotyczących ponownego wystąpienia dumpingu, ponownego wystąpienia szkody oraz interesu Unii należy utrzymać środki antydumpingowe wprowadzone na przywóz niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej pochodzących z ChRL.

(218)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z dużą różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(219)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(220)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań, może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(221)

Poszczególne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego przeglądem pochodzącego z ChRL i wytworzonego przez wymienione osoby prawne. Przywożony produkt objęty przeglądem, wytworzony przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlega stawce cła stosowanej względem „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(222)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (78). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki należności celnej, która ma do niego zastosowanie, rozporządzenie dotyczące zmiany nazwy zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(223)

Eksporter lub producent, który nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie przyjętym do określenia poziomu cła mającego obecnie zastosowanie do jego wywozu, może złożyć wniosek do Komisji o objęcie go stawką cła antydumpingowego w odniesieniu do nieobjętych próbą przedsiębiorstw współpracujących. Komisja powinna przychylić się do tego wniosku pod warunkiem spełnienia trzech warunków. Nowy producent eksportujący musiałby wykazać, że: (i) nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie przyjętym do określenia poziomu cła mającego zastosowanie do jego wywozu; (ii) nie jest powiązany z przedsiębiorstwem, które dokonywało takiego wywozu i które w związku z tym jest objęte cłami antydumpingowymi oraz (iii) dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem tuż po OD lub przyjął nieodwołalne zobowiązanie umowne do wywozu znacznych ilości tego produktu.

(224)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (79), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(225)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,