1.   Ogólnym celem Funduszu jest przyczynianie się do sprawiedliwej społecznie transformacji w kierunku neutralności klimatycznej przez przeciwdziałanie społecznym skutkom włączenia emisji gazów cieplarnianych z sektora budynków i sektora transportu drogowego w zakres stosowania dyrektywy 2003/87/WE.

2.   Celami szczegółowymi Funduszu są: wspieranie gospodarstw domowych znajdujących się w trudnej sytuacji, mikroprzedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji i użytkowników transportu znajdujących się w trudnej sytuacji – za pomocą tymczasowego bezpośredniego wsparcia dochodów oraz za pomocą środków i inwestycji mających na celu zwiększenie efektywności energetycznej budynków, obniżenie emisyjności ogrzewania i chłodzenia budynków, w tym przez integrację w budynkach wytwarzania energii odnawialnej i magazynowanie takiej energii – a także zapewnienie lepszego dostępu do bezemisyjnych i niskoemisyjnych mobilności i transportu.

1.   Każde państwo członkowskie przedkłada Komisji swój plan. Plan zawiera spójny zestaw istniejących lub nowych krajowych środków i inwestycji mających na celu zaradzenie skutkom opłat za emisję gazów cieplarnianych dla gospodarstw domowych znajdujących się w trudnej sytuacji, mikroprzedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji oraz użytkowników transportu znajdujących się w trudnej sytuacji, aby zapewnić przystępne cenowo ogrzewanie, chłodzenie i mobilność, jednocześnie wspomagając środki niezbędne do osiągnięcia celów klimatycznych Unii i przyspieszając ich realizację.

2.   Każde państwo członkowskie zapewnia spójność między swoim planem a zaktualizowanym zintegrowanym krajowym planem w dziedzinie energii i klimatu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1999.

3.   W planie można uwzględnić środki krajowe zapewniające tymczasowe bezpośrednie wsparcie dochodów gospodarstw domowych znajdujących się w trudnej sytuacji i użytkowników transportu znajdujących się w trudnej sytuacji w celu zmniejszenia wpływu wzrostu cen paliw kopalnych wynikającego z włączenia emisji gazów cieplarnianych z sektora budynków i sektora transportu drogowego w zakres stosowania dyrektywy 2003/87/WE.

4.   Plan zawiera krajowe oraz, w stosownych przypadkach, lokalne i regionalne środki i inwestycje, zgodnie z art. 8, których celem jest:

5.   Jeżeli państwo członkowskie posiada już krajowy system handlu uprawnieniami do emisji obejmujący sektor budynków i sektor transportu drogowego lub pobiera podatek od emisji dwutlenku węgla, w planie można uwzględnić już wprowadzone środki krajowe służące złagodzeniu skutków i wyzwań społecznych, pod warunkiem że są one zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

1.   Każde państwo członkowskie przedkłada Komisji plan po przeprowadzeniu konsultacji publicznych z władzami lokalnymi i regionalnymi, przedstawicielami partnerów gospodarczych i społecznych, odpowiednimi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, organizacjami młodzieżowymi i innymi zainteresowanymi stronami. Każde państwo członkowskie przeprowadza te konsultacje zgodnie z wymogami określonymi w art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/1999 oraz zgodnie z krajowymi ramami prawnymi tego państwa członkowskiego.

2.   Każde państwo członkowskie włącza do swojego planu podsumowanie:

3.   Do celów art. 16 ust. 3 Komisja ocenia, czy plan został opracowany w drodze konsultacji z zainteresowanymi stronami zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.

4.   Komisja wspiera państwa członkowskie, podając przykłady dobrych praktyk dotyczących konsultacji w sprawie planów zgodnie z art. 6 ust. 4.

1.   Plan określa następujące elementy:

2.   Plan może obejmować działania w zakresie pomocy technicznej niezbędne do skutecznego zarządzania środkami i inwestycjami oraz skutecznej realizacji tych środków i inwestycji.

3.   Plan jest zgodny z informacjami zawartymi i zobowiązaniami podjętymi przez państwo członkowskie w ramach:

4.   W trakcie przygotowywania planów Komisja organizuje wymianę dobrych praktyk, w tym w sprawie racjonalnych pod względem kosztów środków i inwestycji, które należy uwzględnić w planach. Państwa członkowskie mogą zwrócić się o wsparcie techniczne w ramach instrumentu europejskiego wsparcia energetyki na poziomie lokalnym (ELENA) ustanowionego umową między Komisją a Europejskim Bankiem Inwestycyjnym w 2009 r. lub w ramach Instrumentu Wsparcia Technicznego ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/240 (30).

5.   Dla celów ust. 1 lit. l) niniejszego artykułu Komisja zapewnia państwom członkowskim wskazówki techniczne, dostosowane do zakresu Funduszu, dotyczące zgodności środków i inwestycji z zasadą „nie czyń poważnych szkód” w rozumieniu art. 17 rozporządzenia (UE) 2020/852.

6.   Aby pomóc państwom członkowskim w dostarczaniu informacji, o których mowa w ust. 1 lit. d) niniejszego artykułu, Komisja wyznacza wspólną wartość, którą należy uwzględnić jako szacunkową wartość w odniesieniu do ceny emisji dwutlenku węgla wynikającej z włączenia emisji gazów cieplarnianych z sektora budynków, sektora transportu drogowego i dodatkowych sektorów w zakres stosowania dyrektywy 2003/87/WE.

7.   Każde państwo członkowskie korzysta ze wzoru planu, określonego w załączniku V.

1.   Fundusz zapewnia państwom członkowskim wsparcie finansowe na rzecz finansowania środków i inwestycji określonych w ich planach.

2.   Wypłata wsparcia finansowego na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu każdemu państwu członkowskiemu jest uzależniona od osiągnięcia przez to państwo członkowskie kamieni milowych i wartości docelowych dotyczących środków i inwestycji zgodnie z art. 8 niniejszego rozporządzenia. Te kamienie milowe i wartości docelowe są zgodne z celami klimatycznymi Unii i celem określonym w rozporządzeniu (UE) 2021/1119, i obejmują w szczególności:

3.   W ramach Funduszu wspierane są wyłącznie środki i inwestycje zgodne z zasadą „nie czyń poważnych szkód” w rozumieniu art. 17 rozporządzenia (UE) 2020/852.

4.   Środki i inwestycje wspierane z Funduszu muszą zmniejszać zależność od paliw kopalnych oraz, w stosownych przypadkach, przyczyniać się do wdrażania Europejskiego filaru praw socjalnych, a także do tworzenia trwałych miejsc pracy wysokiej jakości w dziedzinach objętych środkami i inwestycjami Funduszu.

1.   W szacunkowych łącznych kosztach planu państwo członkowskie może uwzględnić następujące środki i inwestycje o trwałym oddziaływaniu, pod warunkiem że są one ukierunkowane głównie na gospodarstwa domowe znajdujące się w trudnej sytuacji, mikroprzedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji lub użytkowników transportu znajdujących się w trudnej sytuacji i mają na celu:

2.   Państwa członkowskie mogą uwzględnić w szacunkowych łącznych kosztach planów koszty środków zapewniających gospodarstwom domowym znajdującym się w trudnej sytuacji i użytkownikom transportu znajdującym się w trudnej sytuacji bezpośrednie wsparcie dochodów w celu zmniejszenia wpływu wzrostu cen transportu drogowego i paliw do ogrzewania. Takie wsparcie ma charakter tymczasowy i zmniejsza się z upływem czasu. Państwa członkowskie mogą udzielać tymczasowego bezpośredniego wsparcia dochodów, jeżeli ich plany zawierają środki lub inwestycje skierowane do tych gospodarstw domowych znajdujących się w trudnej sytuacji i użytkowników transportu znajdujących się w trudnej sytuacji zgodnie z art. 8 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Wsparcie takie ogranicza się do bezpośredniego wpływu włączenia emisji gazów cieplarnianych z sektora budynków i sektora transportu drogowego w zakres stosowania dyrektywy 2003/87/WE. Koszty środków zapewniających tymczasowe bezpośrednie wsparcie dochodów nie mogą stanowić więcej niż 37,5 % szacunkowych łącznych kosztów planu, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. j) niniejszego rozporządzenia.

3.   Państwa członkowskie mogą uwzględnić w szacunkowych łącznych kosztach planów koszty pomocy technicznej w celu pokrycia wydatków związanych z działaniami dotyczącymi szkoleń, programowania, monitorowania, kontroli, audytu i ewaluacji, które są niezbędne do zarządzania Funduszem i osiągnięcia jego celów, takich jak opracowania, wydatki w zakresie technologii informacyjnej, konsultacje publiczne z zainteresowanymi stronami, działania informacyjne i komunikacyjne. Koszty takiej pomocy technicznej nie mogą stanowić więcej niż 2,5 % szacunkowych łącznych kosztów planu, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. j).

1.   Państwa członkowskie mogą uwzględnić w planach wsparcie udzielone za pośrednictwem podmiotów publicznych lub prywatnych innych niż gospodarstwa domowe znajdujące się w trudnej sytuacji, mikroprzedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji oraz użytkownicy transportu znajdujący się w trudnej sytuacji, pod warunkiem że podmioty te realizują środki i inwestycje, z których ostatecznie korzystają gospodarstwa domowe znajdujące się w trudnej sytuacji, mikroprzedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji lub użytkownicy transportu znajdujący się w trudnej sytuacji.

2.   Państwa członkowskie określają niezbędne zabezpieczenia ustawowe i umowne mające zapewnić, aby cała korzyść była przenoszona na gospodarstwa domowe znajdujące się w trudnej sytuacji, mikroprzedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji lub użytkowników transportu znajdujących się w trudnej sytuacji.

1.   Na potrzeby wdrożenia Funduszu udostępnia się maksymalną kwotę 65 000 000 000 EUR na okres od dnia 1 stycznia 2026 r. do dnia 31 grudnia 2032 r. w cenach bieżących, zgodnie z art. 10a ust. 8b oraz art. 30d ust. 3 i 4 dyrektywy 2003/87/WE. Kwota ta stanowi zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel na potrzeby art. 21 ust. 5 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, bez uszczerbku dla art. 30d ust. 4 akapit szósty dyrektywy 2003/87/WE.

Roczne kwoty przydzielone na Fundusz, w granicach maksymalnej kwoty określonej w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, nie mogą przekraczać kwot, o których mowa w art. 30d ust. 4 akapit czwarty dyrektywy 2003/87/WE.

W przypadku gdy system handlu uprawnieniami do emisji ustanowiony zgodnie z rozdziałem IVa dyrektywy 2003/87/WE zostanie przesunięty do 2028 r. na mocy art. 30k tej dyrektywy, maksymalna kwota, która ma zostać udostępniona Funduszowi, wyniesie 54 600 000 000 EUR, a roczne kwoty przydzielane Funduszowi nie mogą przekroczyć odnośnych kwot, o których mowa w art. 30d ust. 4 akapit piąty dyrektywy 2003/87/WE.

2.   Na zasadzie odstępstwa od art. 22 ust. 2 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 i bez uszczerbku dla art. 19 niniejszego rozporządzenia środki na zobowiązania pokrywające odnośną kwotę maksymalną, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zostają udostępnione automatycznie na początku każdego roku budżetowego, począwszy od dnia 1 stycznia 2026 r., do wysokości odpowiednich mających zastosowanie kwot rocznych, o których mowa w ust. 1 akapity drugi i trzeci.

3.   Z kwot, o których mowa w ust. 1, można również pokrywać wydatki związane z działaniami dotyczącymi przygotowania, monitorowania, kontroli, audytu i ewaluacji, niezbędnymi do zarządzania Funduszem i osiągnięcia jego celów, w szczególności wydatki na opracowania, spotkania z ekspertami, konsultacje z zainteresowanymi stronami, działalność informacyjną i komunikacyjną, w tym na inkluzywne działania informacyjne, oraz komunikację instytucjonalną na temat priorytetów politycznych Unii, w zakresie, w jakim są one związane z celami niniejszego rozporządzenia, wydatki związane z sieciami informatycznymi nastawionymi na przetwarzanie i wymianę informacji, instytucjonalnymi narzędziami informatycznymi, a także wszystkie inne wydatki na pomoc techniczną i administracyjną, jakie ponosi Komisja w związku z zarządzaniem Funduszem. Wydatki mogą również obejmować koszty innych działań wspierających, takich jak kontrola jakości i monitorowanie projektów w terenie, a także koszty wzajemnego doradztwa i ekspertów związane z oceną i realizacją kwalifikowalnych działań.

1.   Zasoby przydzielone państwom członkowskim w ramach zarządzania dzielonego mogą, na ich wniosek, zostać przesunięte do Funduszu z zastrzeżeniem warunków określonych w odpowiednich przepisach rozporządzenia (UE) 2021/1060. Komisja wdraża te zasoby bezpośrednio zgodnie z art. 62 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046. Zasoby te wykorzystuje się wyłącznie na rzecz danego państwa członkowskiego.

2.   W swoich planach przedłożonych zgodnie z art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie mogą zwrócić się z wnioskiem o przesunięcie do 15 % ich maksymalnej rocznej alokacji finansowej do funduszy objętych zarządzaniem dzielonym, jak przewidziano w rozporządzeniu (UE) 2021/1060. Przesunięte zasoby finansują środki i inwestycje, o których mowa w art. 8 niniejszego rozporządzenia, i są wdrażane zgodnie z zasadami dotyczącymi funduszy, do których odnośne zasoby zostają przesunięte. Zasoby są przesuwane przez państwa członkowskie w drodze zmiany co najmniej jednego programu, z wyjątkiem programów w ramach celu „Europejska współpraca terytorialna” (Interreg), zgodnie z art. 26a rozporządzenia (UE) 2021/1060, i wdrażane zgodnie z zasadami określonymi w tym rozporządzeniu i zasadami dotyczącymi funduszy, do których odnośne zasoby zostają przesunięte.

3.   Państwa członkowskie mogą powierzyć instytucjom zarządzającym programami polityki spójności na mocy rozporządzenia (UE) 2021/1060 realizację środków i inwestycji korzystających z Funduszu, w stosownych przypadkach, z uwagi na synergie z tymi programami polityki spójności oraz zgodnie z celami Funduszu. Państwa członkowskie informują w swoich planach o zamiarze takiego powierzenia realizacji tym organom. W takich przypadkach uznaje się, że istniejące systemy zarządzania i kontroli wprowadzone przez państwa członkowskie i notyfikowane Komisji, spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia.

4.   Państwa członkowskie mogą włączyć do swoich planów, jako szacunkowe łączne koszty, płatności na dodatkowe wsparcie techniczne zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) 2021/240 oraz kwotę wkładu pieniężnego na potrzeby modułu państw członkowskich zgodnie z odpowiednimi przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/523 (31). Koszty te nie mogą przekraczać 4 % maksymalnej alokacji finansowej w ramach planu, a odpowiednie środki, określone w planie, muszą być zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

1.   Wsparcie w ramach Funduszu ma charakter dodatkowy w stosunku do wsparcia udzielanego w ramach innych funduszy, programów i instrumentów unijnych. Środki i inwestycje wspierane w ramach Funduszu mogą otrzymywać wsparcie z innych funduszy, programów i instrumentów unijnych, pod warunkiem że wsparcie takie nie pokrywa tych samych kosztów.

2.   Wsparcie w ramach Funduszu, w tym tymczasowe bezpośrednie wsparcie dochodów, o którym mowa w art. 4 ust. 3, ma charakter dodatkowy i nie zastępuje powtarzających się krajowych wydatków budżetowych.

3.   W przypadku pomocy technicznej dla państw członkowskich kosztów administracyjnych bezpośrednio związanych z realizacją planu nie uznaje się za powtarzające się krajowe wydatki budżetowe.

1.   Maksymalną alokację finansową oblicza się dla każdego państwa członkowskiego zgodnie z art. 10 w sposób opisany w załącznikach I i II.

2.   Każde państwo członkowskie może wystąpić z wnioskiem do wysokości swojej maksymalnej alokacji finansowej w celu realizacji swojego planu.

1.   Komisja ocenia plan oraz, w stosownych przypadkach, ewentualne zmiany do tego planu przedłożone przez państwo członkowskie zgodnie z art. 18 pod kątem zgodności z niniejszym rozporządzeniem. Przy dokonywaniu tej oceny Komisja ściśle współpracuje z danym państwem członkowskim. Komisja może przedstawić uwagi lub zwrócić się o dodatkowe informacje w terminie dwóch miesięcy od daty przedłożenia planu przez państwo członkowskie. Państwo członkowskie przekazuje żądane dodatkowe informacje i może w razie potrzeby uzupełnić plan, w tym również po jego przedłożeniu. Państwo członkowskie i Komisja mogą w razie potrzeby uzgodnić przedłużenie terminu na dokonanie oceny o rozsądny okres.

2.   Komisja ocenia, czy przesunięcia, o które wniesiono zgodnie z art. 11, są zgodne z celami niniejszego rozporządzenia.

3.   Komisja ocenia adekwatność, skuteczność, efektywność i spójność planu, biorąc pod uwagę konkretne wyzwania i alokację finansową państwa członkowskiego, w następujący sposób:

1.   Na podstawie wyników oceny przeprowadzonej zgodnie z art. 16 Komisja podejmuje, w drodze aktu wykonawczego, decyzję w sprawie planu państwa członkowskiego nie później niż w terminie pięciu miesięcy od dnia przedłożenia tego planu zgodnie z art. 4 ust. 1.

2.   W przypadku gdy Komisja pozytywnie oceni plan, akt wykonawczy, o którym mowa w ust. 1, określa:

3.   Maksymalną alokację finansową, o której mowa w ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu, ustala się na podstawie szacunkowych łącznych kosztów planu zaproponowanego przez państwo członkowskie, zgodnie z oceną w oparciu o kryteria określone w art. 16 ust. 3.

Kwotę maksymalnej alokacji finansowej, o której mowa w ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu, ustala się w następujący sposób:

4.   Jeżeli Komisja oceni plan negatywnie, w decyzji, o której mowa w ust. 1, zamieszcza się stosowne uzasadnienie tej negatywnej oceny. W takiej sytuacji dane państwo członkowskie przedkłada plan ponownie, po uwzględnieniu oceny przeprowadzonej przez Komisję.

1.   Jeżeli plan, w tym odpowiednie kamienie milowe i wartości docelowe, nie jest już wykonalny lub musi zostać znacząco skorygowany, w całości albo w części, przez państwo członkowskie z przyczyn obiektywnych, w szczególności z uwagi na faktyczny bezpośredni wpływ włączenia emisji gazów cieplarnianych z sektora budynków i sektora transportu drogowego w zakres stosowania dyrektywy 2003/87/WE, dane państwo członkowskie przedkłada Komisji zmieniony plan, aby uwzględnić w nim konieczne i należycie uzasadnione zmiany. Państwa członkowskie mogą zwrócić się o wsparcie techniczne zgodnie z art. 11 ust. 4 w celu przygotowania zmienionego planu.

2.   Komisja ocenia zmieniony plan zgodnie z art. 16.

3.   Jeżeli Komisja oceni zmieniony plan pozytywnie, przyjmuje – zgodnie z art. 17 ust. 1 – w drodze aktu wykonawczego decyzję zawierającą uzasadnienie swojej pozytywnej oceny. Na zasadzie odstępstwa od art. 17 ust. 1 Komisja przyjmuje decyzję na mocy niniejszego ustępu w terminie trzech miesięcy od daty przedłożenia zmienionego planu przez dane państwo członkowskie.

4.   Jeżeli Komisja oceni zmieniony plan negatywnie, odrzuca zmieniony plan w terminie, o którym mowa w ust. 3, po umożliwieniu danemu państwu członkowskiemu zgłoszenia uwag w terminie trzech miesięcy od dnia poinformowania go o ocenie Komisji dotyczącej zmienionego planu.

5.   Do dnia 15 marca 2029 r. każde państwo członkowskie oceni odpowiedniość swoich planów w świetle faktycznego bezpośredniego wpływu włączenia emisji gazów cieplarnianych z sektora budynków i sektora transportu drogowego w zakres stosowania dyrektywy 2003/87/WE. Wyniki takich ocen przedkłada się Komisji wraz ze zintegrowanymi krajowymi sprawozdaniami z postępów w dziedzinie energii i klimatu zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) 2018/1999.

6.   W przypadku drobnych korekt w planie, stanowiących zwiększenie lub zmniejszenie wartości docelowej określonej w planie o mniej niż 5 %, takich jak nieznaczne aktualizacje środków i inwestycji określonych w planie lub korekta błędów pisarskich, państwo członkowskie powiadamia Komisję o takich zmianach.

1.   Po przyjęciu przez Komisję pozytywnej decyzji zgodnie z art. 17 niniejszego rozporządzenia, Komisja w odpowiednim terminie zawiera z danym państwem członkowskim umowę na okres 2026–2032 stanowiącą indywidualne zobowiązanie prawne w rozumieniu rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, bez uszczerbku dla art. 30d ust. 4 oraz art. 30i oraz 30k dyrektywy 2003/87/WE. Umowę tę zawiera się najwcześniej na rok przed rokiem rozpoczęcia aukcji na mocy rozdziału IVa dyrektywy 2003/87/WE lub dwa lata wcześniej przed tym rokiem, w przypadkach gdy zastosowanie ma art. 10 ust. 1 akapit trzeci niniejszego rozporządzenia.

2.   Zobowiązania budżetowe mogą opierać się na zobowiązaniach globalnych i, w stosownych przypadkach, mogą być rozbite na roczne raty rozłożone na kilka lat.

1.   Płatności alokacji finansowych na mocy niniejszego artykułu na rzecz państwa członkowskiego dokonuje się po zrealizowaniu odpowiednich, uzgodnionych kamieni milowych i wartości docelowych wskazanych w planie, zatwierdzonym zgodnie z art. 17, i z zastrzeżeniem dostępności finansowania. Po zrealizowaniu tych celów państwo członkowskie przedkłada Komisji należycie uzasadniony wniosek o płatność. Państwo członkowskie przedkłada Komisji takie wnioski o płatność raz lub dwa razy w roku, do dnia 31 lipca lub do dnia 31 grudnia.

2.   Po otrzymaniu wniosku o płatność od państwa członkowskiego Komisja ocenia, czy odpowiednie kamienie milowe i wartości docelowe określone w decyzji Komisji, o której mowa w art. 17, zostały osiągnięte w zadowalającym stopniu. Osiągnięcie kamieni milowych i wartości docelowych w zadowalającym stopniu zakłada, że działania związane z uprzednio osiągniętymi w zadowalającym stopniu kamieniami milowymi i wartościami docelowymi nie zostały odwrócone przez dane państwo członkowskie.

3.   W przypadku pozytywnej oceny Komisji dotyczącej danego wniosku o płatność, Komisja przyjmuje indywidualną decyzję upoważniającą do wypłaty alokacji finansowej zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) 2018/1046, z zastrzeżeniem dostępności środków finansowych i przy zapewnieniu równego traktowania państw członkowskich. Komisja przyjmuje indywidualną decyzję nie wcześniej niż dwa miesiące i nie później niż trzy miesiące po upływie odpowiedniego terminu złożenia wniosku o płatność zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.

4.   Jeżeli w wyniku oceny, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, Komisja ustali, że kamienie milowe i wartości docelowe określone w decyzji Komisji, o której mowa w art. 17, nie zostały osiągnięte w zadowalającym stopniu, zawiesza się płatność części alokacji finansowej proporcjonalnie do nieosiągniętej wartości docelowej lub nieosiągniętego kamienia milowego. Państwo członkowskie może zgłosić uwagi w terminie miesiąca od dnia poinformowania go o ocenie Komisji.

Zawieszenie uchyla się dopiero po osiągnięciu w zadowalającym stopniu kamieni milowych i wartości docelowych określonych w decyzji Komisji, o której mowa w art. 17.

5.   Na zasadzie odstępstwa od art. 116 ust. 2 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 termin płatności rozpoczyna swój bieg z dniem poinformowania danego państwa członkowskiego o decyzji Komisji upoważniającej do wypłaty alokacji finansowej zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu lub z dniem poinformowania o cofnięciu zawieszenia zgodnie z ust. 4 akapit drugi niniejszego artykułu.

6.   W przypadku nieosiągnięcia kamieni milowych i wartości docelowych w zadowalającym stopniu w terminie dziewięciu miesięcy od zawieszenia, o którym mowa w ust. 4 akapit pierwszy, Komisja proporcjonalnie zmniejsza kwotę alokacji finansowej po umożliwieniu państwu członkowskiemu zgłoszenia uwag w terminie dwóch miesięcy od dnia poinformowania go o ustaleniach Komisji dotyczących osiągnięcia kamieni milowych i wartości docelowych.

7.   W przypadku niepoczynienia przez państwo członkowskie wymiernych postępów w realizacji odpowiednich celów kamieni milowych i wartości docelowych, w ciągu 15 miesięcy od daty zawarcia odpowiednich umów, o których mowa w art. 19, Komisja rozwiązuje te umowy oraz umarza kwotę alokacji finansowej, bez uszczerbku dla art. 14 ust. 3 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046. Komisja przyjmuje decyzję w sprawie rozwiązania tych umów po umożliwieniu państwu członkowskiemu zgłoszenia uwag w terminie dwóch miesięcy od dnia poinformowania go o ocenie Komisji, zgodnie z którą nie poczyniono wymiernych postępów.

8.   Wszystkie płatności muszą zostać dokonane do dnia 31 grudnia 2033 r.

9.   Na zasadzie odstępstwa od art. 116 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 i ust. 5 niniejszego artykułu, jeżeli w danej rundzie wniosków o płatność, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, dochody przeznaczone na Fundusz zgodnie z art. 30d ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE nie są wystarczające do pokrycia złożonych wniosków o płatność, Komisja wypłaca państwom członkowskim proporcjonalnie kwotę określoną jako część dostępnych środków na płatności w stosunku do całkowitej kwoty zatwierdzonych płatności. W kolejnej rundzie wniosków o płatność Komisja priorytetowo traktuje te państwa członkowskie, w stosunku do których płatności z tytułu wniosków z poprzedniej rundy są opóźnione, a dopiero później dokonuje płatności z tytułu nowo złożonych wniosków o płatność.

10.   Na zasadzie odstępstwa od art. 12 ust. 4 lit. c) rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 i bez uszczerbku dla art. 30d ust. 4 akapit szósty dyrektywy 2003/87/WE Komisja przydziela państwom członkowskim kwoty odpowiadające ewentualnym środkom, które zostaną niewykorzystane do dnia 31 grudnia 2033 r., zgodnie z zasadami rozdziału uprawnień określonymi w art. 30d ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE z myślą o osiągnięciu celów, o których mowa w art. 3 niniejszego rozporządzenia.

1.   Przy realizacji planów państwa członkowskie, jako beneficjenci środków finansowych w ramach Funduszu, podejmują wszelkie odpowiednie działania w celu ochrony interesów finansowych Unii oraz w celu zapewnienia, aby wykorzystanie alokacji finansowych w związku ze środkami i inwestycjami wspieranymi przez Fundusz, w tym środkami i inwestycjami realizowanymi przez podmioty publiczne lub prywatne inne niż gospodarstwa domowe znajdujące się w trudnej sytuacji, mikroprzedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji i użytkownicy transportu znajdujący się w trudnej sytuacji zgodnie z art. 9, było zgodne z mającym zastosowanie prawem unijnym i krajowym, w szczególności w odniesieniu do zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i konfliktom interesów oraz ich wykrywania i korygowania. W tym celu państwa członkowskie zapewniają funkcjonowanie skutecznego i wydajnego systemu kontroli wewnętrznej, który opisano szczegółowo w załączniku III, oraz odzyskiwanie kwot nienależnie wypłaconych lub niewłaściwie wykorzystanych. Państwa członkowskie mogą polegać na swoich zwykłych krajowych systemach zarządzania budżetem.

2.   Umowy, o których mowa w art. 19, przewidują następujące obowiązki państw członkowskich:

Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym lit. d) ppkt (ii) niniejszego artykułu, są wymagane wyłącznie w przypadku, gdy wartość zamówień publicznych przekracza progi unijne określone w art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE (34). W odniesieniu do podwykonawców informacje te są wymagane jedynie:

3.   Dane osobowe, o których mowa w ust. 2 lit. d) niniejszego artykułu, są przetwarzane przez państwa członkowskie i Komisję na potrzeby procedur udzielania absolutorium, audytu i kontroli, oraz działań w zakresie przekazywania informacji, komunikowania się i widoczności w odniesieniu do wykorzystania alokacji finansowych związanych z wykonaniem umów, o których mowa w art. 19, i przez odpowiedni czas trwania tych czynności. Dane osobowe są przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679 lub rozporządzeniem (UE) 2018/1725, w zależności od tego, które z nich ma zastosowanie. W ramach procedury udzielania Komisji absolutorium, zgodnie z art. 319 TFUE, Fundusz podlega sprawozdawczości w ramach zintegrowanej sprawozdawczości finansowej i sprawozdawczości w zakresie rozliczalności, o której mowa w art. 247 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, a w szczególności oddzielnie w ramach sprawozdania rocznego z zarządzania i wykonania.

4.   W umowach, o których mowa w art. 19, przewiduje się również prawo Komisji do proporcjonalnego zmniejszenia wsparcia w ramach Funduszu oraz odzyskania wszelkich kwot należnych budżetowi Unii w przypadkach nadużyć finansowych, korupcji i konfliktów interesów naruszających interesy finansowe Unii, które to przypadki nie zostały skorygowane przez państwa członkowskie, lub w przypadkach poważnego naruszenia obowiązku wynikającego z takich umów.

Podejmując decyzję w sprawie kwoty odzyskiwanych środków i zmniejszenia wsparcia, Komisja przestrzega zasady proporcjonalności i uwzględnia wagę nadużycia finansowego, korupcji i konfliktu interesów naruszających interesy finansowe Unii lub też wagę naruszenia obowiązku. Komisja umożliwia państwu członkowskiemu przedstawienie jego uwag przed dokonaniem zmniejszenia wsparcia.

1.   Państwa członkowskie udostępniają i aktualizują dane, o których mowa w art. 21 ust. 2 lit. d) ppkt (i), (ii) oraz (iv) niniejszego rozporządzenia, na jednej stronie internetowej w formatach, które są otwarte, nadają się do odczytu maszynowego, jak określono w art. 5 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 (35), co pozwala na ich sortowanie, przeszukiwanie, tworzenie wyciągów, porównywanie i ponowne wykorzystanie. Informacje, o których mowa w art. 21 ust. 2 lit. d) ppkt (i) oraz (ii) niniejszego rozporządzenia, nie mogą być publikowane w przypadkach określonych w art. 38 ust. 3 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 ani w przypadku tymczasowego bezpośredniego wsparcia dochodów gospodarstw domowych znajdujących się w trudnej sytuacji.

2.   Odbiorcy wsparcia z Funduszu są informowani o pochodzeniu tych środków finansowych, również wtedy, gdy korzystają z nich poprzez pośredników. Stosowne informacje obejmują symbol Unii oraz odpowiednią informację o finansowaniu o treści „sfinansowano przez Unię Europejską – Społeczny Fundusz Klimatyczny” umieszczone na przeznaczonych dla odbiorców dokumentach i materiałach informacyjnych związanych z realizacją danego środka. Odbiorcy wsparcia z Funduszu, z wyjątkiem wsparcia dla osób fizycznych lub w przypadkach, gdy istnieje ryzyko podania do wiadomości publicznej szczególnie chronionych informacji handlowych, zapewniają eksponowanie finansowania unijnego, w szczególności podczas promowania działań i ich rezultatów, poprzez dostarczanie spójnych, skutecznych i proporcjonalnych ukierunkowanych informacji przeznaczonych dla różnych grup odbiorców, w tym dla mediów i opinii publicznej.

3.   Komisja prowadzi działania informacyjne i komunikacyjne związane z Funduszem, działaniami podjętymi na podstawie niniejszego rozporządzenia i uzyskanymi rezultatami, w tym – w stosownych przypadkach i za zgodą organów krajowych – poprzez wspólne działania komunikacyjne z organami krajowymi oraz przedstawicielstwami Parlamentu Europejskiego i Komisji w danym państwie członkowskim.

1.   Każde państwo członkowskie co dwa lata przedstawia Komisji sprawozdanie z wdrażania swojego planu wraz ze swoim zintegrowanym krajowym sprawozdaniem z postępów w dziedzinie energii i klimatu zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) 2018/1999 oraz z jego art. 28. Monitorowanie wdrażania jest ukierunkowane i proporcjonalne do działań prowadzonych w ramach planu. Państwa członkowskie uwzględniają w swoich sprawozdaniach z postępów wskaźniki określone w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia.

2.   Komisja monitoruje wdrażanie Funduszu i mierzy stopień osiągnięcia jego celów. Monitorowanie wdrażania jest ukierunkowane i proporcjonalne do działań prowadzonych w ramach Funduszu.

3.   System sprawozdawczości dotyczącej wykonania, wprowadzony przez Komisję, zapewnia efektywne, skuteczne i terminowe gromadzenie danych na potrzeby monitorowania wdrażania działań i ich rezultatów. W tym celu na odbiorców wsparcia z Funduszu nakłada się proporcjonalne wymogi dotyczące sprawozdawczości.

4.   Komisja stosuje wspólne wskaźniki określone w załączniku IV na potrzeby sprawozdawczości dotyczącej postępów oraz w celu monitorowania i ewaluacji Funduszu pod kątem osiągania celów określonych w art. 3.

1.   Komisja bez zbędnej zwłoki, jednocześnie i na równych warunkach przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie plany przedłożone przez państwa członkowskie i decyzje podawane do wiadomości publicznej przez Komisję.

2.   Informacje przekazane przez Komisję Radzie w kontekście niniejszego rozporządzenia lub jego wdrażania są jednocześnie udostępniane Parlamentowi Europejskiemu, w razie konieczności z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących poufności.

3.   Właściwe komisje Parlamentu Europejskiego mogą zwrócić się do Komisji o przedstawienie informacji na temat aktualnej sytuacji w zakresie oceny planów przez Komisję.

1.   Aby usprawnić dialog między instytucjami unijnymi, w szczególności Parlamentem Europejskim i Komisją, oraz aby zapewnić większą przejrzystość i rozliczalność, właściwe komisje Parlamentu Europejskiego mogą dwa razy w roku zaprosić Komisję do dyskusji, aby omówić następujące kwestie:

2.   Komisja uwzględnia wszelkie elementy wynikające z opinii wyrażonych w ramach dialogu społeczno-klimatycznego, w tym rezolucji Parlamentu Europejskiego, jeżeli zostały one przedstawione.

1.   Po dwóch latach od rozpoczęcia realizacji planów Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów sprawozdanie z ewaluacji wdrażania i funkcjonowania Funduszu, z uwzględnieniem rezultatów pierwszych sprawozdań przedłożonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 24, i przedłoży – w stosownych przypadkach – ewentualne wnioski w sprawie zmiany niniejszego rozporządzenia.

2.   Sprawozdanie z ewaluacji, o którym mowa w ust. 1, ocenia w szczególności:

3.   Do dnia 31 grudnia 2033 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów niezależne sprawozdanie z ewaluacji ex post. Sprawozdanie z ewaluacji ex post stanowi całościową ocenę Funduszu i zawiera informacje na temat jego wpływu.

4.   Nie przesądzając o wieloletnich ramach finansowych po 2027 r., w przypadku gdy dochody pochodzące ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w art. 30d ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE, zostaną ustanowione jako zasoby własne zgodnie z art. 311 ust. 3 TFUE, Komisja – stosownie do przypadku – przedstawi niezbędne wnioski w celu zapewnienia, w ramach wieloletnich ramach finansowych po 2027 r., efektywności i ciągłości wdrażania Funduszu, który jest tymczasowo i wyjątkowo finansowany z zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel pochodzących z uprawnień w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji.

1.   W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się mechanizm dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 (zwany dalej „CBAM”) w odniesieniu do emisji wbudowanych gazów cieplarnianych związanych z towarami wymienionymi w załączniku I, w momencie ich przywozu na obszar celny Unii, w celu zapobiegania ryzyku ucieczki emisji gazów cieplarnianych, a przez to zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych na świecie i wspierania celów porozumienia paryskiego, również przez stworzenie zachęt do redukcji emisji dla operatorów w państwach trzecich.

2.   CBAM uzupełnia system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii ustanowiony na mocy dyrektywy 2003/87/WE („EU ETS”) przez zastosowanie równoważnego zestawu przepisów do przywozu na obszar celny Unii towarów, o których mowa w art. 2 niniejszego rozporządzenia.

3.   CBAM ma zastąpić mechanizmy ustanowione na mocy dyrektywy 2003/87/WE w celu zapobiegania ryzyku ucieczki emisji gazów cieplarnianych, odzwierciedlając zakres przydziału bezpłatnych uprawnień w ramach EU ETS zgodnie z art. 10a tej dyrektywy.

1.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się do towarów wymienionych w załączniku I, pochodzących z państwa trzeciego, gdy towary te lub produkty przetworzone powstałe z tych towarów w wyniku procedury uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 256 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, są przywożone na obszar celny Unii.

2.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się również do towarów wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, pochodzących z państwa trzeciego, gdy towary te lub produkty przetworzone powstałe z tych towarów w wyniku procedury uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 256 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, są wprowadzane na sztuczną wyspę, stałą lub pływającą strukturę lub inną strukturę na szelfie kontynentalnym lub w wyłącznej strefie ekonomicznej państwa członkowskiego, która sąsiaduje z obszarem celnym Unii.

Komisja przyjmuje akty wykonawcze określające szczegółowe warunki stosowania CBAM w odniesieniu do takich towarów, w szczególności jeśli chodzi o pojęcia odpowiadające pojęciom przywozu na obszar celny Unii i dopuszczenia do obrotu, w odniesieniu do procedur dotyczących składania deklaracji CBAM w przypadku takich towarów oraz kontroli, które mają być przeprowadzane przez organy celne. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 29 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2 niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

4.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2 niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do towarów pochodzących z państw trzecich i terytoriów trzecich wymienionych w pkt 1 załącznika III.

5.   Towary przywożone uznaje się za pochodzące z państw trzecich zgodnie z regułami dotyczącymi niepreferencyjnego pochodzenia towarów, o których mowa w art. 59 rozporządzenia (UE) nr 952/2013.

6.   Państwa trzecie i terytoria trzecie są wymienione w pkt 1 załącznika III, jeżeli spełniają wszystkie poniższe warunki:

7.   Jeżeli państwo trzecie lub terytorium trzecie posiada rynek energii elektrycznej zintegrowany z unijnym rynkiem wewnętrznym energii elektrycznej w drodze łączenia rynków i nie istnieje rozwiązanie techniczne pozwalające stosować CBAM do przywozu energii elektrycznej do Unii z tego państwa trzeciego lub terytorium trzeciego, taki przywóz energii elektrycznej z tego państwa lub terytorium jest zwolniony ze stosowania CBAM, o ile Komisja uzna, że spełnione są wszystkie poniższe warunki zgodnie z ust. 8:

8.   Państwo trzecie lub terytorium trzecie spełniające warunki określone w ust. 7 zostaje wpisane do pkt 2 załącznika III i przedkłada dwa sprawozdania dotyczące spełnienia tych warunków – jedno do dnia 1 lipca 2025 r., a drugie do dnia 31 grudnia 2027 r. Do dnia 31 grudnia 2025 r. i do dnia 1 lipca 2028 r. Komisja ocenia, w szczególności na podstawie planu działania, o którym mowa w ust. 7 lit. c), i sprawozdań otrzymanych od danego państwa trzeciego lub terytorium trzeciego, czy to państwo trzecie lub terytorium trzecie nadal spełnia warunki określone w ust. 7.

9.   Państwo trzecie lub terytorium trzecie wymienione w pkt 2 załącznika III zostaje usunięte z tego wykazu, jeżeli zostanie spełniony co najmniej jeden z poniższych warunków:

10.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 28 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez określenie wymogów i procedur dla państw trzecich lub terytoriów trzecich, które usunięto z wykazu w pkt 2 załącznika III, aby zapewnić stosowanie niniejszego rozporządzenia na ich terytoriach w odniesieniu do energii elektrycznej. Jeżeli w takich przypadkach łączenie rynków pozostaje niezgodne ze stosowaniem niniejszego rozporządzenia, Komisja może podjąć decyzję o wyłączeniu tych państw trzecich lub terytoriów trzecich z łączenia rynków w Unii i wymagać alokacji zdolności przesyłowych typu explicit na granicy między Unią a tymi państwami trzecimi lub terytoriami, tak aby możliwe było stosowanie CBAM.

11.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 28 w celu zmiany wykazów państw trzecich lub terytoriów trzecich wymienionych w pkt 1 lub 2 załącznika III przez dodanie lub usunięcie państwa trzeciego lub terytorium trzeciego w zależności od tego, czy w odniesieniu do tego państwa trzeciego lub terytorium trzeciego zostały spełnione warunki określone w ust. 6, 7 lub 9.

12.   Unia może zawierać umowy z państwami trzecimi lub terytoriami trzecimi w celu uwzględnienia obowiązujących w takich państwach lub terytoriach mechanizmów wprowadzania opłat emisyjnych na potrzeby stosowania art. 9.

1.   Importer mający siedzibę w państwie członkowskim, przed przywozem towarów na obszar celny Unii, składa wniosek o przyznanie statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM (zwany dalej „wnioskiem o udzielenie upoważnienia”). Jeżeli taki importer wyznaczy pośredniego przedstawiciela celnego zgodnie z art. 18 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, a ten pośredni przedstawiciel celny wyrazi zgodę na działanie w charakterze upoważnionego zgłaszającego CBAM, wniosek o udzielenie upoważnienia składa pośredni przedstawiciel celny.

2.   Jeżeli importer nie ma siedziby w państwie członkowskim, wniosek o udzielenie upoważnienia składa pośredni przedstawiciel celny.

3.   Wniosek o udzielenie upoważnienia składa się za pośrednictwem rejestru CBAM ustanowionego zgodnie z art. 14.

4.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, jeżeli zdolności przesyłowe na potrzeby przywozu energii elektrycznej są przydzielane w drodze alokacji zdolności przesyłowych typu explicit, osobę, której przydzielono zdolności przesyłowe na potrzeby przywozu i która dokonuje nominacji tych zdolności na potrzeby przywozu, uważa się do celów niniejszego rozporządzenia za upoważnionego zgłaszającego CBAM w państwie członkowskim, w którym osoba ta zgłosiła przywóz energii elektrycznej w zgłoszeniu celnym. Pomiaru przywozu dokonuje się na poszczególnych granicach w okresach nie dłuższych niż jedna godzina i nie jest możliwe odliczenie wywozu lub tranzytu w tej samej godzinie.

Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym złożono zgłoszenie celne, rejestruje daną osobę w rejestrze CBAM.

5.   Wniosek o udzielenie upoważnienia zawiera następujące informacje o wnioskodawcy:

6.   Wnioskodawca może w każdej chwili wycofać swój wniosek.

7.   Upoważniony zgłaszający CBAM niezwłocznie informuje właściwy organ za pośrednictwem rejestru CBAM o zmianach w informacjach przekazanych zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu, które nastąpiły po wydaniu decyzji o przyznaniu statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM zgodnie z art. 17 i które mogą mieć wpływ na tę decyzję lub treść upoważnienia udzielonego na jej podstawie.

8.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów wykonawczych dotyczących komunikacji między wnioskodawcą, właściwym organem i Komisją, standardowego formatu wniosku o udzielenie upoważnienia oraz procedur składania takiego wniosku za pośrednictwem rejestru CBAM, procedury, której ma przestrzegać właściwy organ, terminów rozpatrywania wniosków o udzielenie upoważnienia zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu oraz zasad identyfikacji przez właściwy organ upoważnionych zgłaszających CBAM zgłaszających przywóz energii elektrycznej. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 29 ust. 2.

1.   Do dnia 31 maja każdego roku, a po raz pierwszy w roku 2027 na rok 2026, każdy upoważniony zgłaszający CBAM składa za pośrednictwem rejestru CBAM, o którym mowa w art. 14, deklarację CBAM za poprzedni rok kalendarzowy.

2.   Deklaracja CBAM zawiera następujące informacje:

3.   W przypadku gdy przywożone są produkty przetworzone powstałe w wyniku procedury uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 256 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, upoważniony zgłaszający CBAM zgłasza w deklaracji CBAM ilość emisji wbudowanych związanych z towarami, które zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego i z których powstały przywożone produkty przetworzone, nawet jeżeli dane produkty przetworzone nie są towarami wymienionymi w załączniku I do niniejszego rozporządzenia. Ustęp ten ma również zastosowanie, gdy produkty przetworzone powstałe w wyniku procedury uszlachetniania czynnego są towarami powracającymi, o których mowa w art. 205 rozporządzenia (UE) nr 952/2013.

4.   W przypadku gdy towary przywożone wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia są produktami przetworzonymi powstałymi w wyniku procedury uszlachetniania biernego, o której mowa w art. 259 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, upoważniony zgłaszający CBAM zgłasza w deklaracji CBAM wyłącznie emisje z procesu przetwarzania przeprowadzonego poza obszarem celnym Unii.

5.   W przypadku gdy towary przywożone są towarami powracającymi, o których mowa w art. 203 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, upoważniony zgłaszający CBAM wykazuje oddzielnie w deklaracji CBAM „zero” w odniesieniu do całkowitego poziomu emisji wbudowanych odpowiadających tym towarom.

6.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów wykonawczych dotyczących standardowego formatu deklaracji CBAM, w tym szczegółowych informacji w podziale na instalacje, państwo pochodzenia i rodzaj towarów, które mają być zgłaszane, na poparcie sum, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, w szczególności w odniesieniu do emisji wbudowanych i uiszczonej opłaty emisyjnej, procedury składania deklaracji CBAM za pośrednictwem rejestru CBAM oraz warunków przekazywania certyfikatów CBAM, o których mowa w ust. 2 lit. c) niniejszego artykułu, do umorzenia zgodnie z art. 22 ust. 1, w szczególności w odniesieniu do procesu i wyboru przez upoważnionego zgłaszającego CBAM certyfikatów, które mają zostać przekazane do umorzenia. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 29 ust. 2.

1.   Poziom emisji wbudowanych związanych z towarami oblicza się zgodnie z metodami przedstawionymi w załączniku IV. W odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku II oblicza się i uwzględnia wyłącznie emisje bezpośrednie.

2.   Poziom emisji wbudowanych związanych z towarami innymi niż energia elektryczna ustala się na podstawie rzeczywistych emisji zgodnie z metodami określonymi w załączniku IV pkt 2 i 3. W przypadku braku możliwości odpowiedniego ustalenia poziomu rzeczywistych emisji oraz w przypadku emisji pośrednich poziom emisji wbudowanych ustala się przez odniesienie do wartości domyślnych zgodnie z metodami określonymi w załączniku IV pkt 4.1.

3.   Poziom emisji wbudowanych związanych z przywożoną energią elektryczną ustala się przez odniesienie do wartości domyślnych zgodnie z metodą określoną w załączniku IV pkt 4.2, chyba że upoważniony zgłaszający CBAM wykaże, że spełnione są kryteria ustalania poziomu emisji wbudowanych na podstawie rzeczywistych emisji wymienione w załączniku IV pkt 5.

4.   Wbudowane emisje pośrednie oblicza się zgodnie z metodą określoną w załączniku IV pkt 4.3 i doprecyzowaną w aktach wykonawczych przyjętych na podstawie ust. 7 niniejszego artykułu, chyba że upoważniony zgłaszający CBAM wykaże, że spełnione są kryteria ustalania poziomu emisji wbudowanych na podstawie rzeczywistych emisji wymienionych w załączniku IV pkt 6.

5.   Upoważniony zgłaszający CBAM prowadzi rejestry informacji wymaganych do obliczenia emisji wbudowanych zgodnie z wymogami określonymi w załączniku V. Rejestry te muszą być wystarczająco szczegółowe, aby umożliwić weryfikatorom akredytowanym zgodnie z art. 18 zweryfikowanie wielkości emisji wbudowanych zgodnie z art. 8 i załącznikiem VI oraz aby umożliwić Komisji i właściwemu organowi dokonanie przeglądu deklaracji CBAM zgodnie z art. 19 ust. 2.

6.   Upoważniony zgłaszający CBAM przechowuje te rejestry informacji, o których mowa w ust. 5, w tym sprawozdanie weryfikatora, do końca czwartego roku po roku, w którym złożono lub w którym należało złożyć deklarację CBAM.

7.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów wykonawczych dotyczących:

W obiektywnie uzasadnionych przypadkach akty wykonawcze, o których mowa w akapicie pierwszym, przewidują możliwość dostosowania wartości domyślnych do poszczególnych obszarów, regionów lub państw w celu uwzględnienia szczególnych obiektywnych czynników mających wpływ na emisje, takich jak główne źródła energii lub procesy przemysłowe. Podstawę tych aktów wykonawczych stanowią obowiązujące przepisy w zakresie monitorowania i weryfikacji danych dotyczących emisji i działalności w odniesieniu do instalacji objętych dyrektywą 2003/87/WE, w szczególności rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2066 (24), rozporządzenie wykonawcze (UE) 2018/2067 i rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/331 (25). Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 29 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

1.   Upoważniony zgłaszający CBAM zapewnia, aby całkowity poziom emisji wbudowanych zadeklarowany w deklaracji CBAM złożonej zgodnie z art. 6 został zweryfikowany przez weryfikatora akredytowanego zgodnie z art. 18 w oparciu o zasady weryfikacji określone w załączniku VI.

2.   W przypadku emisji wbudowanych związanych z towarami wyprodukowanymi w instalacjach w państwie trzecim zarejestrowanych zgodnie z art. 10 upoważniony zgłaszający CBAM może podjąć decyzję o wykorzystaniu zweryfikowanych informacji ujawnionych mu zgodnie z art. 10 ust. 7 w celu wypełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

3.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów wykonawczych dotyczących stosowania zasad weryfikacji określonych w załączniku VI w odniesieniu do:

Przyjmując akty wykonawcze, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja dąży do równoważności i spójności z procedurami określonymi w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2018/2067. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 29 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

1.   W celu uwzględnienia opłaty emisyjnej uiszczonej w państwie pochodzenia w odniesieniu do zadeklarowanych emisji wbudowanych upoważniony zgłaszający CBAM może zgłosić w swojej deklaracji CBAM zmniejszenie liczby certyfikatów CBAM, które mają zostać przekazane do umorzenia. Zmniejszenie można zgłosić tylko wtedy, gdy opłata emisyjna została faktycznie uiszczona w państwie pochodzenia. W takim przypadku uwzględnia się rabaty lub inne formy rekompensaty dostępne w tym państwie, które skutkują obniżeniem tej opłaty.

2.   Upoważniony zgłaszający CBAM prowadzi rejestry dokumentów wymaganych do wykazania, że zadeklarowane emisje wbudowane podlegały opłacie emisyjnej w państwie pochodzenia towarów, która została faktycznie uiszczona zgodnie z ust. 1. Upoważniony zgłaszający CBAM przechowuje w szczególności dowody dotyczące dostępnych rabatów lub innych form rekompensaty, zwłaszcza odniesienia do odpowiednich przepisów prawa tego państwa. Informacje zawarte w tej dokumentacji poświadcza osoba niezależna od upoważnionego zgłaszającego CBAM i od organów państwa pochodzenia. Imię i nazwisko lub nazwa oraz dane kontaktowe tej niezależnej osoby są wskazane w dokumentacji. Upoważniony zgłaszający CBAM przechowuje również dowody faktycznego uiszczenia opłaty emisyjnej.

3.   Upoważniony zgłaszający CBAM przechowuje rejestry, o których mowa w ust. 2, do końca czwartego roku po roku, w którym złożono lub w którym należało złożyć deklarację CBAM.

4.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów wykonawczych dotyczących przeliczania średniej rocznej opłaty emisyjnej faktycznie uiszczonej zgodnie z ust. 1 na odpowiednią redukcję liczby certyfikatów CBAM, które mają zostać przekazane do umorzenia, w tym przeliczania kwoty opłaty emisyjnej faktycznie uiszczonej w walucie obcej na euro po średnim rocznym kursie wymiany, wymaganych dowodów faktycznego uiszczenia opłaty emisyjnej, przykładów odpowiednich rabatów lub innych form rekompensaty, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz kwalifikacji niezależnej osoby, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, a także warunków służących ustaleniu jej niezależności. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 29 ust. 2.

1.   Na wniosek operatora instalacji znajdującej się w państwie trzecim Komisja rejestruje informacje dotyczące tego operatora i jego instalacji w rejestrze CBAM, o którym mowa w art. 14.

2.   Wniosek o rejestrację, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące informacje, które mają zostać umieszczone w rejestrze CBAM po dokonaniu rejestracji:

3.   Komisja powiadamia operatora o rejestracji w rejestrze CBAM. Rejestracja jest ważna przez okres pięciu lat od daty powiadomienia o niej operatora instalacji.

4.   Operator bezzwłocznie powiadamia Komisję o zmianach w zakresie informacji, o których mowa w ust. 2, zaistniałych po dokonaniu rejestracji, a Komisja aktualizuje odpowiednie informacje w rejestrze CBAM.

5.   Operator:

6.   Rejestry, o których mowa w ust. 5 lit. c) niniejszego artykułu, muszą być wystarczająco szczegółowe, aby umożliwić weryfikację emisji wbudowanych zgodnie z art. 8 i załącznikiem VI oraz przeprowadzenie, zgodnie z art. 19, przeglądu deklaracji CBAM złożonej przez upoważnionego zgłaszającego CBAM, któremu ujawniono odpowiednie informacje zgodnie z ust. 7 niniejszego artykułu.

7.   Operator może ujawnić upoważnionemu zgłaszającemu CBAM informacje dotyczące weryfikacji emisji wbudowanych, o których mowa w ust. 5 niniejszego artykułu. Upoważniony zgłaszający CBAM jest uprawniony do skorzystania z ujawnionych mu informacji w celu wypełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 8.

8.   Operator może w każdej chwili wystąpić o wyrejestrowanie go z rejestru CBAM. Komisja, na taki wniosek i po powiadomieniu właściwych organów, wyrejestrowuje operatora i wykreśla z rejestru CBAM informacje o nim i jego instalacji, pod warunkiem że informacje te nie są niezbędne do przeglądu złożonych deklaracji CBAM. Po umożliwieniu operatorowi przedstawienia jego stanowiska i po skonsultowaniu się z właściwymi organami Komisja może również wyrejestrować informacje, jeżeli uzna, że informacje o tym operatorze nie są już prawidłowe. Komisja informuje o wyrejestrowaniu tych informacji właściwe organy.

1.   Każde państwo członkowskie wyznacza właściwy organ do wypełniania funkcji i obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia i powiadamia o tym fakcie Komisję.

Komisja udostępnia pozostałym państwom członkowskim wykaz wszystkich właściwych organów oraz publikuje tę informację w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i udostępnia ją w rejestrze CBAM.

2.   Właściwe organy wymieniają ze sobą informacje, które są niezbędne lub istotne dla wykonywania ich funkcji i obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.

1.   Wszelkie informacje uzyskane przez właściwe organy lub Komisję podczas wykonywania przez nie swoich obowiązków, mające z natury charakter poufny lub dostarczone na zasadzie poufności, są objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej. Właściwe organy ani Komisja nie ujawniają takich informacji za wyjątkiem przypadków uzyskania wyraźnego uprzedniego pozwolenia osoby lub organu, które informacji udzieliły, lub istnienia odpowiedniego prawa Unii lub prawa krajowego.

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 właściwe organy i Komisja mogą udostępniać takie informacje sobie nawzajem, organom celnym, organom odpowiedzialnym za sankcje administracyjne lub karne i Prokuraturze Europejskiej w celu zapewnienia przestrzegania przez dane osoby obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia oraz stosowania przepisów prawa celnego. Takie wymieniane informacje są objęte tajemnicą zawodową i nie mogą zostać ujawnione innej osobie ani innemu organowi, chyba że na mocy prawa Unii lub prawa krajowego.

1.   Komisja ustanawia rejestr CBAM upoważnionych zgłaszających CBAM w formie znormalizowanej elektronicznej bazy danych zawierającej dane dotyczące certyfikatów CBAM posiadanych przez tych upoważnionych zgłaszających CBAM. Komisja udostępnia informacje zawarte w rejestrze CBAM organom celnym i właściwym organom automatycznie i w czasie rzeczywistym.

2.   Rejestr CBAM, o którym mowa w ust. 1, zawiera zestawienia wraz z informacjami na temat każdego upoważnionego zgłaszającego CBAM, w szczególności:

3.   W osobnej sekcji rejestr CBAM zawiera informacje o operatorach i instalacjach w państwach trzecich zarejestrowanych zgodnie z art. 10 ust. 2.

4.   Informacje zawarte w rejestrze CBAM, o których mowa w ust. 2 i 3, są poufne, z wyjątkiem imion i nazwisk lub nazw, adresów i danych kontaktowych operatorów oraz lokalizacji instalacji w państwach trzecich. Operator może odmówić publicznego udostępnienia swojego imienia i nazwiska lub swojej nazwy, adresu i danych kontaktowych. Komisja udostępnia publiczne informacje zawarte w rejestrze CBAM w interoperacyjnym formacie.

5.   W odniesieniu do każdego z towarów wymienionych w załączniku I Komisja publikuje co rok zagregowane emisje wbudowane związane z przywożonymi towarami.

6.   Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące infrastruktury oraz konkretnych procesów i procedur związanych z rejestrem CBAM, w tym analizy ryzyka, o której mowa w art. 15, elektronicznych baz danych zawierających informacje, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, danych dotyczących rachunków w rejestrze CBAM, o których mowa w art. 16, przekazywania do rejestru CBAM informacji dotyczących sprzedaży, odkupu i anulowania certyfikatów CBAM, o których mowa w art. 20, oraz sprawdzonych informacji, o których mowa w art. 25 ust. 3. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 29 ust. 2.

1.   Komisja przeprowadza oparte na analizie ryzyka kontrole danych i transakcji zarejestrowanych w rejestrze CBAM, o którym mowa w art. 14, w celu zapewnienia, aby nie występowały nieprawidłowości w zakresie nabywania, posiadania, umarzania, odkupu i anulowania certyfikatów CBAM.

2.   Jeżeli w wyniku kontroli przeprowadzonych na podstawie ust. 1 Komisja stwierdzi nieprawidłowości, powiadamia właściwe organy o konieczności przeprowadzenia dalszego dochodzenia w celu wyeliminowania stwierdzonych nieprawidłowości.

1.   Komisja nadaje każdemu upoważnionemu zgłaszającemu CBAM niepowtarzalny numer rachunku CBAM.

2.   Każdy upoważniony zgłaszający CBAM uzyskuje dostęp do swojego rachunku w rejestrze CBAM.

3.   Komisja uruchamia rachunek niezwłocznie po udzieleniu upoważnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1, i powiadamia o tym fakcie upoważnionego zgłaszającego CBAM.

4.   Jeżeli upoważniony zgłaszający CBAM zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej lub jego upoważnienie zostało cofnięte, Komisja zamyka rachunek tego upoważnionego zgłaszającego CBAM, pod warunkiem że wypełnił on wszystkie swoje obowiązki wynikające z niniejszego rozporządzenia.

1.   W przypadku złożenia wniosku o udzielenie upoważnienia zgodnie z art. 5 właściwy organ w państwie członkowskim, w którym wnioskodawca ma siedzibę, przyznaje mu status upoważnionego zgłaszającego CBAM, jeżeli spełnione są kryteria określone w ust. 2 niniejszego artykułu. Status upoważnionego zgłaszającego CBAM jest uznawany we wszystkich państwach członkowskich.

Przed przyznaniem statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM właściwy organ przeprowadza konsultacje w sprawie wniosku o udzielenie upoważnienia za pośrednictwem rejestru CBAM. Procedura konsultacji obejmuje właściwe organy w pozostałych państwach członkowskich oraz Komisję i nie przekracza 15 dni roboczych.

2.   Kryteria przyznania statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM są następujące:

3.   Jeżeli właściwy organ uzna, że warunki określone w ust. 2 niniejszego artykułu nie są spełnione, lub jeżeli wnioskodawca nie przedstawił informacji wymienionych w art. 5 ust. 5, odmawia się udzielenia mu statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM. Decyzja o odmowie udzielenia statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM zawiera uzasadnienie odmowy oraz informację o możliwości odwołania się.

4.   Decyzja właściwego organu przyznająca status upoważnionego zgłaszającego CBAM jest rejestrowana w rejestrze CBAM i zawiera następujące informacje:

5.   By spełnić kryteria określone w ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu, właściwy organ wymaga przedłożenia gwarancji, jeżeli wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej przez okres dwóch lat obrotowych poprzedzających rok, w którym złożył wniosek zgodnie z art. 5 ust. 1.

Właściwy organ ustala kwotę takiej gwarancji na kwotę obliczoną jako zagregowana wartość certyfikatów CBAM, które upoważniony zgłaszający CBAM musiałby przekazać do umorzenia zgodnie z art. 22, w odniesieniu do przywozu towarów zgłoszonego zgodnie z art. 5 ust. 5 lit. g). Przedkładana gwarancja ma postać gwarancji bankowej płatnej na pierwsze żądanie przez instytucję finansową prowadzącą działalność w Unii lub postać innej gwarancji zapewniającej równoważne zabezpieczenie.

6.   Jeżeli właściwy organ stwierdzi, że złożona gwarancja nie zapewnia zdolności finansowej i operacyjnej upoważnionego zgłaszającego CBAM do pokrycia kwoty zobowiązań wynikających z niniejszego rozporządzenia lub nie zapewnia jej już w sposób wystarczający, żąda od upoważnionego zgłaszającego CBAM, by sam zdecydował, czy złoży dodatkową gwarancję, czy zastąpi pierwotną gwarancję nową gwarancją zgodnie z ust. 5.

7.   Właściwy organ zwalnia gwarancję niezwłocznie po dniu 31 maja drugiego roku, w którym upoważniony zgłaszający CBAM przekazał do umorzenia certyfikaty CBAM zgodnie z art. 22.

8.   Właściwy organ cofa status upoważnionego zgłaszającego CBAM, jeżeli:

Przed cofnięciem statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM właściwy organ daje upoważnionemu zgłaszającemu CBAM możliwość przedstawienia jego stanowiska i przeprowadza procedurę, w wyniku której może cofnąć taki status. Procedura konsultacji obejmuje właściwe organy w pozostałych państwach członkowskich oraz Komisję i nie przekracza 15 dni roboczych.

W decyzji o cofnięciu statusu podaje się powody jej podjęcia oraz informację o prawie do odwołania.

9.   Właściwy organ rejestruje w rejestrze CBAM informacje dotyczące:

10.   Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, warunki dotyczące:

Akty wykonawcze, o których mowa w akapicie pierwszym, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 29 ust. 2.

1.   Osobę akredytowaną zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2018/2067 w odniesieniu do odpowiednich rodzajów działań uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za akredytowanego weryfikatora. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych w celu określenia odpowiednich rodzajów działań poprzez zapewnienie dostosowania kwalifikacji akredytowanego weryfikatora niezbędnych do przeprowadzania weryfikacji do celów niniejszego rozporządzenia z odpowiednim rodzajem działań wymienionym w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2067 i wskazanym w certyfikacie akredytacji. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 29 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

2.   Krajowa jednostka akredytująca może, na wniosek, akredytować osobę jako weryfikatora do celów niniejszego rozporządzenia, gdy uzna, na podstawie przedstawionej dokumentacji, że taka osoba jest w stanie stosować zasady weryfikacji, o których mowa w załączniku VI, przy wykonywaniu obowiązków w zakresie kontroli emisji wbudowanych zgodnie z art. 8 i 10.

3.   Aby uzupełnić niniejsze rozporządzenie przez doprecyzowanie warunków przyznawania akredytacji, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 28 dotyczących kontroli działalności akredytowanych weryfikatorów oraz nadzoru nad nimi, cofnięcia akredytacji oraz wzajemnego uznawania i wzajemnej oceny jednostek akredytujących.

1.   Komisja pełni rolę nadzorczą w przeglądzie deklaracji CBAM.

2.   Komisja może dokonywać przeglądu deklaracji CBAM, zgodnie ze strategią przeglądową uwzględniającą czynniki ryzyka, w okresie kończącym się w czwartym roku po roku, w którym należało złożyć deklaracje CBAM.

Przegląd może polegać na sprawdzeniu informacji podanych w deklaracji CBAM i w sprawozdaniach z weryfikacji na podstawie informacji przekazanych przez organy celne zgodnie z art. 25 oraz innych odpowiednich dowodów, a także na podstawie audytu, o ile jego przeprowadzenie zostanie uznane za konieczne, w tym w siedzibie upoważnionego zgłaszającego CBAM.

Komisja informuje o rozpoczęciu i wynikach przeglądu właściwy organ państwa członkowskiego, w którym zgłaszający CBAM ma siedzibę, za pośrednictwem rejestru CBAM.

Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym zgłaszający CBAM ma siedzibę, może również dokonać przeglądu deklaracji CBAM w okresie, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu. Właściwy organ informuje Komisję o rozpoczęciu i wynikach przeglądu za pośrednictwem rejestru CBAM.

3.   Komisja okresowo określa szczególne czynniki ryzyka i punkty wymagające szczególnej uwagi, na podstawie analizy ryzyka związanego z wdrażaniem CBAM na poziomie Unii, biorąc pod uwagę informacje zawarte w rejestrze CBAM, dane przekazane przez organy celne oraz inne odpowiednie źródła informacji, w tym kontrole i weryfikacje przeprowadzone zgodnie z art. 15 ust. 2 i art. 25.

Komisja ułatwia również wymianę informacji z właściwymi organami na temat oszustw i kar nałożonych zgodnie z art. 26.

4.   Jeżeli upoważniony zgłaszający CBAM nie złoży deklaracji CBAM zgodnie z art. 6 lub jeżeli Komisja uzna, na podstawie przeglądu, który przeprowadziła zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, że zadeklarowana liczba certyfikatów CBAM jest nieprawidłowa, Komisja ocenia zobowiązania na podstawie niniejszego rozporządzenia tego upoważnionego zgłaszającego CBAM w oparciu o posiadane informacje. Komisja wstępnie oblicza całkowitą liczbę certyfikatów CBAM, które należało przekazać do umorzenia odpowiednio najpóźniej do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym należało złożyć deklarację CBAM, lub najpóźniej do dnia 31 grudnia czwartego roku następującego po roku, w którym złożono nieprawidłową deklarację CBAM. Komisja przekazuje właściwym organom takie wstępne wyliczenie, w celach orientacyjnych i niezależnie od ostatecznego wyliczenia dokonanego przez właściwy organ państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę upoważniony zgłaszający CBAM.

5.   Jeżeli właściwy organ uzna, że zadeklarowana liczba certyfikatów CBAM, które mają zostać przekazane do umorzenia, jest nieprawidłowa lub że nie złożono deklaracji CBAM zgodnie z art. 6, ustala liczbę certyfikatów CBAM, które upoważniony zgłaszający CBAM powinien był przekazać do umorzenia, biorąc pod uwagę informacje przekazane przez Komisję.

Właściwy organ powiadamia upoważnionego zgłaszającego CBAM o swojej decyzji w sprawie ustalonej liczby certyfikatów CBAM i wzywa go do przekazania dodatkowych certyfikatów CBAM do umorzenia w terminie jednego miesiąca.

Właściwy organ podaje w swojej decyzji powody jej podjęcia oraz informację o prawie do odwołania. O decyzji powiadamia się również za pośrednictwem rejestru CBAM.

Jeżeli właściwy organ, po otrzymaniu od Komisji wstępnego wyliczenia na podstawie ust. 2 i 4 niniejszego artykułu, postanowi nie podejmować działań, informuje o tym Komisję za pośrednictwem rejestru CBAM.

6.   Jeżeli właściwy organ uzna, że liczba umorzonych certyfikatów CBAM przekracza liczbę certyfikatów, które powinny były zostać umorzone, niezwłocznie informuje o tym Komisję. Certyfikaty CBAM umorzone w nadmiarze zostają odkupione zgodnie z art. 23.

1.   Państwo członkowskie sprzedaje certyfikaty CBAM na wspólnej centralnej platformie upoważnionym zgłaszającym CBAM mającym siedzibę w tym państwie członkowskim.

2.   Komisja przeprowadza z państwami członkowskimi wspólne postępowanie o udzielenie zamówienia, w wyniku którego ustanawia wspólną centralną platformę i zarządza nią.

Komisja i właściwe organy mają dostęp do informacji znajdujących się na wspólnej centralnej platformie.

3.   Informacje o sprzedaży, odkupie i anulowaniu certyfikatów CBAM znajdujące się na wspólnej centralnej platformie są przenoszone do rejestru CBAM na koniec każdego dnia roboczego.

4.   Certyfikaty CBAM sprzedaje się upoważnionym zgłaszającym CBAM po cenie obliczonej zgodnie z art. 21.

5.   Komisja zapewnia, aby każdemu certyfikatowi CBAM nadano niepowtarzalny numer identyfikacyjny w momencie utworzenia certyfikatu. Komisja rejestruje taki niepowtarzalny numer identyfikacyjny oraz cenę i datę sprzedaży certyfikatu CBAM w rejestrze CBAM na rachunku upoważnionego zgłaszającego CBAM dokonującego zakupu tego certyfikatu.

6.   Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 28 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez doprecyzowanie terminów, aspektów administracyjnych i innych aspektów związanych z zarządzaniem sprzedażą i odkupem certyfikatów CBAM, by zapewnić spójność z procedurami określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 1031/2010 (26).

1.   Komisja oblicza cenę certyfikatów CBAM jako średnią cen rozliczenia aukcji uprawnień w ramach EU ETS na platformie aukcyjnej zgodnie z procedurami określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 1031/2010 w odniesieniu do każdego tygodnia kalendarzowego.

W odniesieniu do tygodni kalendarzowych, w których na platformie aukcyjnej nie zaplanowano żadnych aukcji, cena certyfikatów CBAM jest równa średniej cen zamknięcia uprawnień w ramach EU ETS w ostatnim tygodniu, w którym na platformie aukcyjnej odbywały się aukcje.

2.   Komisja publikuje średnią cenę, o której mowa w ust. 1 akapit drugi, na swojej stronie internetowej lub w inny odpowiedni sposób w pierwszym dniu roboczym kolejnego tygodnia kalendarzowego. Cena ta obowiązuje od pierwszego dnia roboczego następującego po jej opublikowaniu do pierwszego dnia roboczego kolejnego tygodnia kalendarzowego.

3.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów wykonawczych dotyczących stosowania przewidzianej w ust. 1 niniejszego artykułu metody obliczania średniej ceny certyfikatów CBAM oraz praktycznych ustaleń dotyczących publikacji tej ceny. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 29 ust. 2.

1.   Do dnia 31 maja każdego roku, a po raz pierwszy w roku 2027 na rok 2026, upoważniony zgłaszający CBAM przekazuje do umorzenia za pośrednictwem rejestru CBAM certyfikaty CBAM w liczbie odpowiadającej emisjom wbudowanym zadeklarowanym zgodnie z art. 6 ust. 2 lit. c) i zweryfikowanym zgodnie z art. 8 za rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym dokonuje się umorzenia. Komisja usuwa z rejestru CBAM certyfikaty CBAM przekazane do umorzenia. Upoważniony zgłaszający CBAM zapewnia, aby na jego rachunku w rejestrze CBAM była dostępna wymagana liczba certyfikatów CBAM.

2.   Upoważniony zgłaszający CBAM zapewnia, aby liczba certyfikatów CBAM na jego rachunku w rejestrze CBAM na koniec każdego kwartału odpowiadała co najmniej 80 % emisji wbudowanych, których poziom określa się na podstawie wartości domyślnych z zastosowaniem metod określonych w załączniku IV, z uwzględnieniem wszystkich towarów przywiezionych przez niego od początku roku kalendarzowego.

3.   Jeżeli Komisja stwierdzi, że liczba certyfikatów CBAM na rachunku upoważnionego zgłaszającego CBAM jest niezgodna z liczbą wynikającą z obowiązków określonych w ust. 2, powiadamia o tym, za pośrednictwem rejestru CBAM, właściwy organ państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę upoważniony zgłaszający CBAM.

Właściwy organ powiadamia upoważnionego zgłaszającego CBAM o potrzebie zapewnienia wystarczającej liczby certyfikatów CBAM na jego rachunku w terminie jednego miesiąca od takiego powiadomienia.

Właściwy organ rejestruje w rejestrze CBAM powiadomienie skierowane do upoważnionego zgłaszającego CBAM i jego odpowiedź.

1.   Na odpowiedni wniosek upoważnionego zgłaszającego CBAM państwo członkowskie, w którym ma on siedzibę, odkupuje nadwyżkowe certyfikaty CBAM pozostałe na rachunku zgłaszającego w rejestrze CBAM po przekazaniu certyfikatów do umorzenia zgodnie z art. 22.

Komisja odkupuje nadwyżkowe certyfikaty CBAM za pośrednictwem wspólnej centralnej platformy, o której mowa w art. 20, w imieniu państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę upoważniony zgłaszający CBAM. Upoważniony zgłaszający CBAM składa wniosek o odkup do dnia 30 czerwca każdego roku, w którym przekazał do umorzenia certyfikaty CBAM.

2.   Liczbę certyfikatów podlegających odkupowi, o którym mowa w ust. 1, ogranicza się do jednej trzeciej całkowitej liczby certyfikatów CBAM zakupionych przez upoważnionego zgłaszającego CBAM w poprzednim roku kalendarzowym.

3.   Cena odkupu każdego certyfikatu CBAM jest równa cenie zapłaconej przez upoważnionego zgłaszającego CBAM za dany certyfikat w czasie zakupu.

1.   Organy celne nie zezwalają na przywóz towarów przez inną osobę niż upoważniony zgłaszający CBAM.

2.   Organy celne okresowo i w sposób zautomatyzowany, w szczególności za pomocą mechanizmu nadzoru ustanowionego na podstawie art. 56 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, przekazują Komisji szczegółowe informacje na temat towarów zgłoszonych do celów przywozu. Informacje te obejmują numer EORI i numer rachunku CBAM upoważnionego zgłaszającego CBAM, ośmiocyfrowy kod CN towarów, ilość, państwo pochodzenia, datę zgłoszenia celnego i procedurę celną.

3.   Komisja przekazuje informacje, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym upoważniony zgłaszający CBAM ma siedzibę, i – w przypadku każdego zgłaszającego CBAM – sprawdza te informacje z danymi w rejestrze CBAM zgodnie z art. 14.

4.   Organy celne mogą przekazać Komisji i właściwemu organowi państwa członkowskiego, który przyznał status upoważnionego zgłaszającego CBAM – zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 – informacje poufne uzyskane przez organy celne podczas wykonywania przez nie swoich obowiązków lub dostarczone organom celnym na zasadzie poufności.

5.   Rozporządzenie (WE) nr 515/97 ma odpowiednie zastosowanie do niniejszego rozporządzenia.

6.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów wykonawczych określających zakres informacji oraz częstotliwość, harmonogram i środki przekazywania tych informacji na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 29 ust. 2.

1.   Upoważniony zgłaszający CBAM, który do dnia 31 maja każdego roku nie przekaże do umorzenia certyfikatów CBAM w liczbie odpowiadającej emisjom wbudowanym w towary przywiezione w poprzednim roku kalendarzowym, podlega karze pieniężnej. Kara ta odpowiada karze za przekroczenie emisji określonej w art. 16 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE i powiększonej zgodnie z art. 16 ust. 4 tej dyrektywy, mającej zastosowanie w roku przywozu towarów. Ta kara ma zastosowanie do każdego certyfikatu CBAM, którego upoważniony zgłaszający CBAM nie przekazał do umorzenia.

2.   Jeżeli osoba inna niż upoważniony zgłaszający CBAM wprowadza towary na obszar celny Unii bez dopełnienia obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia, osoba ta podlega karze pieniężnej. Kara ta powinna być skuteczna, proporcjonalna i odstraszająca i – w zależności szczególnie od czasu trwania, wagi, zakresu, umyślnego charakteru i powtórzenia takiego niedopełnienia obowiązków, a także stopnia współpracy takiej osoby z właściwym organem – wynosi od trzykrotności do pięciokrotności kary, o której mowa w ust. 1, mającej zastosowanie w roku wprowadzenia towarów, w odniesieniu do każdego certyfikatu CBAM, którego taka osoba nie przekazała do umorzenia.

3.   Uiszczenie kary nie zwalnia upoważnionego zgłaszającego CBAM z obowiązku przekazania do umorzenia pozostałej liczby certyfikatów CBAM w danym roku.

4.   Jeżeli właściwy organ stwierdzi, w tym w świetle wstępnych obliczeń dokonanych przez Komisję zgodnie z art. 19, że upoważniony zgłaszający CBAM nie spełnił obowiązku przekazania do umorzenia certyfikatów CBAM, jak określono w ust. 1 niniejszego artykułu, lub że dana osoba wprowadziła towary na obszar celny Unii bez dopełnienia obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia, jak określono w ust. 2 niniejszego artykułu, właściwy organ nakłada karę na podstawie ust. 1 lub 2 niniejszego artykułu, stosownie do przypadku. W tym celu właściwy organ powiadamia upoważnionego zgłaszającego CBAM lub, w przypadku gdy zastosowanie ma ust. 2 niniejszego artykułu, daną osobę:

5.   Jeżeli kara nie została zapłacona w terminie, o którym mowa w ust. 4 lit. d), właściwy organ zabezpiecza zapłatę tej kary wszelkimi środkami, jakimi dysponuje na mocy prawa krajowego danego państwa członkowskiego.

6.   Państwa członkowskie informują Komisję o decyzjach w sprawie kar, o których mowa w ust. 1 i 2, i rejestrują w rejestrze CBAM płatność końcową, o której mowa w ust. 5.

1.   Komisja podejmuje działania zgodnie z niniejszym artykułem, w oparciu o odpowiednie i obiektywne dane, by przeciwdziałać praktykom obchodzenia przepisów niniejszego rozporządzenia.

2.   Praktyki obchodzenia przepisów definiuje się jako zmianę struktury handlu towarami, która wynika z praktyki, procesu lub prac niemających racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia, innych niż unikanie, całkowicie lub częściowo, obowiązków określonych w niniejszym rozporządzeniu. Taka praktyka, proces lub praca mogą obejmować między innymi:

3.   Komisja prowadzi stały monitoring sytuacji na poziomie Unii w celu zidentyfikowania praktyk obchodzenia przepisów, w tym w drodze nadzoru rynku i w oparciu o odpowiednie źródła informacji, uwzględniając informacje i sprawozdania przedkładane przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego.

4.   Państwo członkowskie lub podmiot odczuwający skutki którejkolwiek sytuacji, o których mowa w ust. 2, lub odnoszący korzyści w związku z takimi sytuacjami może powiadomić Komisję, jeżeli ma do czynienia z praktykami obchodzenia przepisów. Komisję mogą również powiadomić zainteresowane podmioty inne niż podmioty bezpośrednio odczuwające skutki lub odnoszące korzyści, takie jak organizacje zajmujące się ochroną środowiska i organizacje pozarządowe, które znajdują konkretne dowody na praktyki obchodzenia przepisów.

5.   W powiadomieniu, o którym mowa w ust. 4, podaje się uzasadnienie jego złożenia oraz odpowiednie dane i statystyki potwierdzające zarzut obchodzenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Komisja wszczyna dochodzenie dotyczące zarzutu obchodzenia przepisów po powiadomieniu przez państwo członkowskie, albo przez podmiot odczuwający skutki lub odnoszący korzyści lub inny zainteresowany podmiot, o ile takie powiadomienie spełnia wymogi, o których mowa w niniejszym ustępie, lub jeżeli Komisja sama uzna, że takie dochodzenie jest konieczne. W prowadzeniu dochodzenia Komisję mogą wspierać właściwe organy i organy celne. Komisja kończy dochodzenie w terminie dziewięciu miesięcy od daty otrzymania powiadomienia. W przypadku wszczęcia dochodzenia Komisja powiadamia wszystkie właściwe organy.

6.   Jeżeli Komisja – biorąc pod uwagę odpowiednie dane, sprawozdania i statystyki, w tym te przekazane przez organy celne – ma wystarczające powody, aby sądzić, że w co najmniej jednym państwie członkowskim występują okoliczności, o których mowa w ust. 2 lit. a) niniejszego artykułu, i wpisują się one w pewien utrwalony schemat, wówczas jest ona upoważniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 28, by zmienić wykaz towarów w załączniku I przez dodanie odpowiednich, nieznacznie zmodyfikowanych produktów, o których mowa w ust. 2 lit. a) niniejszego artykułu, do celów przeciwdziałania obchodzeniu przepisów.

1.   Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.   Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 10, art. 2 ust. 11, art. 18 ust. 3, art. 20 ust. 6 i art. 27 ust. 6, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 17 maja 2023 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 2 ust. 10, art. 2 ust. 11, art. 18 ust. 3, art. 20 ust. 6 i art. 27 ust. 6, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę.

4.   Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

5.   Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

6.   Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

7.   Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 2 ust. 10, art. 2 ust. 11, art. 18 ust. 3, art. 20 ust. 6 i art. 27 ust. 6 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

1.   Komisję wspomaga Komitet ds. CBAM. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

1.   Komisja – po konsultacji z odpowiednimi zainteresowanymi stronami – gromadzi niezbędne informacje do celów rozszerzenia zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, jak wskazano w ust. 2 lit. a) i zgodnie z tym przepisem, oraz opracowania metod obliczania emisji wbudowanych na podstawie metod odnoszących się do śladu środowiskowego.

2.   Przed zakończeniem okresu przejściowego, o którym mowa w art. 32, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia.

Sprawozdanie to zawiera ocenę:

3.   Co najmniej rok przed zakończeniem okresu przejściowego Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie określające produkty znajdujące się na dalszych etapach łańcucha wartości towarów wymienionych w załączniku I, w odniesieniu do których zaleca rozważenie włączenia ich w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia. W tym celu Komisja opracowuje w odpowiednim czasie metodykę, która powinna opierać się na znaczeniu pod względem skumulowanych emisji gazów cieplarnianych i ryzyka ucieczki emisji.

4.   Do sprawozdań, o których mowa w ust. 2 i 3, dołącza się przed końcem okresu przejściowego, w stosownych przypadkach, wniosek ustawodawczy obejmujący szczegółową ocenę skutków, w szczególności w celu rozszerzenia zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia na podstawie wniosków wyciągniętych w tych sprawozdaniach.

5.   Co dwa lata począwszy od końca okresu przejściowego, w ramach rocznego sprawozdania dla Parlamentu Europejskiego i Rady przedstawianego na podstawie art. 10 ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE, Komisja ocenia skuteczność CBAM w odniesieniu do ryzyka ucieczki emisji w przypadku towarów produkowanych w Unii z przeznaczeniem na wywóz do państw trzecich, które nie stosują EU ETS ani podobnego mechanizmu wprowadzania opłat emisyjnych. Sprawozdanie to powinno w szczególności obejmować ocenę rozwoju wywozu z Unii w sektorach CBAM i zmian dotyczących przepływów handlowych i emisji wbudowanych związanych z tymi towarami na rynku globalnym. Jeżeli w sprawozdaniu stwierdza się, że istnieje ryzyko ucieczki emisji w przypadku towarów produkowanych w Unii z przeznaczeniem na wywóz do państw trzecich, które nie stosują EU ETS lub podobnego mechanizmu wprowadzania opłat emisyjnych, Komisja w stosownych przypadkach przedstawia wniosek ustawodawczy służący wyeliminowaniu tego ryzyka w sposób zgodny z przepisami Światowej Organizacji Handlu i uwzględniający obniżenie emisyjności instalacji w Unii.

6.   Komisja monitoruje funkcjonowanie CBAM w celu oceny skutków i ewentualnych zmian w jego stosowaniu.

Do dnia 1 stycznia 2028 r., a następnie co dwa lata, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia i funkcjonowania CBAM. Sprawozdanie to zawiera co najmniej następujące elementy:

7.   W przypadku wystąpienia nieprzewidywalnego, wyjątkowego i niesprowokowanego zdarzenia poza kontrolą co najmniej jednego państwa trzeciego objętego CBAM, które to zdarzenie ma destrukcyjne skutki dla infrastruktury gospodarczej i przemysłowej takiego państwa lub państw, Komisja ocenia sytuację i przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, któremu w stosownych przypadkach towarzyszy wniosek ustawodawczy, w celu zmiany niniejszego rozporządzenia, tak aby określić niezbędne środki tymczasowe służące zaradzeniu tym wyjątkowym okolicznościom.

8.   Od końca okresu przejściowego, o którym mowa w art. 32 niniejszego rozporządzenia, w ramach rocznych sprawozdań zgodnie z art. 41 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/947 (27) Komisja ocenia sposób, w jaki finansowanie na podstawie tego rozporządzenia przyczyniło się do obniżenia emisyjności przemysłu wytwórczego w krajach najsłabiej rozwiniętych, oraz przedstawia sprawozdanie na ten temat.

1.   Certyfikaty CBAM przekazane do umorzenia zgodnie z art. 22 niniejszego rozporządzenia podlegają korekcie odzwierciedlającej stopień, w jakim uprawnienia w ramach EU ETS są przydzielane bezpłatnie zgodnie z art. 10a dyrektywy 2003/87/WE instalacjom służącym do produkcji, na terytorium Unii, towarów wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

2.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów wykonawczych określających szczegółowe zasady obliczania korekty, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu. Takie szczegółowe zasady opracowuje się poprzez odniesienie do zasad stosowanych w EU ETS w przypadku przydziału bezpłatnych uprawnień instalacjom produkującym, na terytorium Unii, towary wymienione w załączniku I, z uwzględnieniem różnych wskaźników stosowanych w EU ETS do przydziału bezpłatnych uprawnień w celu połączenia tych wskaźników w odpowiednie wartości dla danych towarów oraz z uwzględnieniem odpowiednich materiałów wsadowych (prekursorów). Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 29 ust. 2.

1.   Organy celne informują importera lub, w sytuacjach objętych art. 32, pośredniego przedstawiciela celnego o obowiązku sprawozdawczym, o którym mowa w art. 35, najpóźniej w momencie dopuszczenia towarów do obrotu.

2.   Organy celne okresowo i automatycznie, w szczególności za pomocą mechanizmu nadzoru ustanowionego na podstawie art. 56 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, lub za pomocą elektronicznych środków transmisji danych, przekazują Komisji informacje dotyczące towarów przywożonych, w tym produktów przetworzonych powstałych w wyniku procedury uszlachetniania biernego. Takie informacje obejmują numer EORI zgłaszającego i importera, ośmiocyfrowy kod CN, ilość, państwo pochodzenia, datę zgłoszenia celnego i procedurę celną.

3.   Komisja przekazuje informacje, o których mowa w ust. 2, właściwym organom państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę zgłaszający, a w stosownych przypadkach importer.

1.   W przypadku przywozu produktów przetworzonych powstałych w wyniku procedury uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 256 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, obowiązek sprawozdawczy, o którym mowa w art. 35 niniejszego rozporządzenia, obejmuje informacje o towarach objętych procedurą uszlachetniania czynnego, z których powstały przywożone towary przetworzone, nawet jeżeli dane produkty przetworzone nie są wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia. Ustęp ten ma również zastosowanie w przypadku, gdy produkty przetworzone powstałe w wyniku procedury uszlachetniania czynnego są towarami powracającymi, o których mowa w art. 205 rozporządzenia (UE) nr 952/2013.

2.   Obowiązek sprawozdawczy, o którym mowa w art. 35 niniejszego rozporządzenia, nie dotyczy przywozu:

1.   Każdy importer lub, w sytuacjach objętych art. 32, pośredni przedstawiciel celny, który dokonał przywozu towarów w danym kwartale roku kalendarzowego, składa Komisji sprawozdanie za ten kwartał („sprawozdanie CBAM”) zawierające informacje o towarach przywiezionych w tym kwartale, nie później niż jeden miesiąc po zakończeniu tego kwartału.

2.   Sprawozdanie CBAM zawiera następujące informacje:

3.   Komisja okresowo przekazuje odpowiednim właściwym organom wykaz tych importerów lub pośrednich przedstawicieli celnych mających siedzibę w państwie członkowskim, w odniesieniu do których ma powody sądzić, że nie dopełnili obowiązku przedłożenia sprawozdania CBAM zgodnie z ust. 1, wraz z odpowiednimi uzasadnieniami.

4.   Jeżeli Komisja uzna, że sprawozdanie CBAM jest niekompletne lub nieprawidłowe, przekazuje właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę importer lub, w sytuacjach objętych art. 32, pośredni przedstawiciel celny, dodatkowe informacje, które uważa za niezbędne do uzupełnienia lub skorygowania tego sprawozdania. Informacje takie przekazuje się w celach orientacyjnych i bez uszczerbku dla ostatecznej oceny przez ten właściwy organ. Ten właściwy organ wszczyna procedurę korekty i powiadamia importera lub, w sytuacjach objętych art. 32, pośredniego przedstawiciela celnego o dodatkowych informacjach niezbędnych do skorygowania tego sprawozdania. W stosownych przypadkach ten importer lub pośredni przedstawiciel celny składa poprawione sprawozdanie zainteresowanemu właściwemu organowi i Komisji.

5.   W przypadku gdy właściwy organ państwa członkowskiego, o którym mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, wszczyna procedurę korekty, w tym z uwzględnieniem informacji otrzymanych zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu, i stwierdza, że importer lub, w odpowiednim przypadku zgodnie z art. 32, pośredni przedstawiciel celny nie podjął niezbędnych kroków w celu skorygowania sprawozdania CBAM, lub jeżeli zainteresowany właściwy organ stwierdzi, w tym z uwzględnieniem informacji otrzymanych zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu, że importer lub, w odpowiednim przypadku zgodnie z art. 32, pośredni przedstawiciel celny nie dopełnił obowiązku przedłożenia sprawozdania CBAM zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, ten właściwy organ nakłada na importera lub, w odpowiednim przypadku zgodnie z art. 32, pośredniego przedstawiciela celnego skuteczną, proporcjonalną i odstraszającą karę. W tym celu właściwy organ powiadamia importera lub, w odpowiednim przypadku zgodnie z art. 32, pośredniego przedstawiciela celnego i informuje Komisję: