(1)

Rozporządzenie (UE) 2016/429 stanowi, że do Unii można wprowadzać wyłącznie przesyłki zwierząt, materiału biologicznego i produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzące z państwa trzeciego lub terytorium, lub ich strefy bądź kompartmentu, wymienionych w wykazie zgodnie z art. 230 ust. 1 tego rozporządzenia.

(2)

W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2020/692 (2) określono wymagania w zakresie zdrowia zwierząt, które muszą spełniać przesyłki niektórych gatunków i kategorii zwierząt, materiału biologicznego i produktów pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich lub terytoriów bądź ich stref lub kompartmentów w przypadku zwierząt akwakultury, aby mogły zostać wprowadzone do Unii.

(3)

W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2021/404 (3) ustanowiono wykazy państw trzecich lub terytoriów, bądź ich stref lub kompartmentów, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii tych gatunków i kategorii zwierząt, materiału biologicznego i produktów pochodzenia zwierzęcego, które są objęte zakresem rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/692.

(4)

W szczególności w załącznikach V, XIV i XV do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/404 określono wykazy państw trzecich, terytoriów lub ich stref, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii odpowiednio przesyłek drobiu i materiału biologicznego drobiu oraz świeżego mięsa i produktów mięsnych z drobiu i ptaków łownych.

(5)

W dniu 3 marca 2023 r. Argentyna powiadomiła służby Komisji o wystąpieniu ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków (HPAI). Ognisko to znajduje się w prowincji Río Negro w Argentynie i zostało potwierdzone w dniu 28 lutego 2023 r. w drodze analizy laboratoryjnej (RT-PCR).

(6)

W wykazach państw trzecich, terytoriów lub ich stref określonych w części 1 sekcja B załącznika XIV oraz w części 1 sekcja A załącznika XV do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/404 określono, że zezwala się na wprowadzanie do Unii z Argentyny przesyłek świeżego mięsa i produktów mięsnych z drobiu i ptaków łownych. Ponadto w części 1 sekcja A załącznika XV do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/404 nie wymaga się obecnie żadnej obróbki zmniejszającej ryzyko przy wprowadzaniu do Unii przesyłek produktów mięsnych z drobiu i ptaków łownych z tego państwa trzeciego.

(7)

Ze względu na ryzyko wprowadzenia HPAI do Unii związane z wprowadzaniem przesyłek świeżego mięsa i produktów mięsnych z drobiu i ptaków łownych z Argentyny oraz wobec braku gwarancji umożliwiających podział tego państwa trzeciego na obszary, wprowadzanie takich przesyłek do Unii nie powinno być już dozwolone. Ponadto w przypadku wprowadzania do Unii przesyłek produktów mięsnych z drobiu i ptaków łownych z tego państwa trzeciego należy wymagać obróbki D zmniejszającej ryzyko zgodnie z załącznikiem XXVI do rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/692.

(8)

Należy zatem zmienić pozycje dotyczące Argentyny w wykazach państw trzecich, terytoriów lub ich stref określonych w tabeli w części 1 załącznika XIV oraz w tabeli w części 1 sekcja A załącznika XV do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/404, aby uwzględnić obecną sytuację epidemiologiczną w tym państwie trzecim.

(9)

Dodatkowo Stany Zjednoczone powiadomiły Komisję o wystąpieniu ośmiu ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków u drobiu w stanach Floryda (1), Illinois (1), Nebraska (1), Pennsylvania (4) i Wirginia (1) w Stanach Zjednoczonych, potwierdzonych w okresie od 21 lutego 2023 r. do 28 lutego 2023 r. w drodze analizy laboratoryjnej (RT-PCR).

(10)

W związku z wystąpieniem tych ostatnich ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków organy weterynaryjne Stanów Zjednoczonych wyznaczyły strefy objęte kontrolą o promieniu co najmniej 10 km wokół zakładów, w których wystąpiła choroba, oraz wprowadziły politykę likwidacji stad w celu kontroli występowania wysoce zjadliwej grypy ptaków i ograniczenia rozprzestrzeniania się tej choroby.

(11)

Stany Zjednoczone przedłożyły Komisji informacje o sytuacji epidemiologicznej na swoim terytorium oraz o środkach wprowadzonych celem zapobieżenia dalszemu rozprzestrzenianiu się wysoce zjadliwej grypy ptaków. Informacje te zostały ocenione przez Komisję. Na podstawie tej oceny i w celu ochrony statusu zdrowia zwierząt w Unii nie należy dalej zezwalać na wprowadzanie do Unii przesyłek drobiu, materiału biologicznego drobiu oraz świeżego mięsa drobiu i ptaków łownych z obszarów objętych ograniczeniami ustanowionych przez organy weterynaryjne Stanów Zjednoczonych w wyniku niedawnego wystąpienia ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków.

(12)

Ponadto Zjednoczone Królestwo przedłożyło zaktualizowane informacje na temat sytuacji epidemiologicznej na swoim terytorium w odniesieniu do jednego ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków w zakładzie drobiarskim w hrabstwie Leicestershire w Anglii w Zjednoczonym Królestwie, co potwierdzono w dniu 27 października 2022 r.

(13)

Zjednoczone Królestwo przedstawiło również informacje na temat środków wprowadzonych w celu zapobieżenia dalszemu rozprzestrzenianiu się wysoce zjadliwej grypy ptaków. W szczególności w związku z wystąpieniem wspomnianego ogniska tej choroby Zjednoczone Królestwo wprowadziło politykę likwidacji stad w celu kontroli i ograniczenia rozprzestrzeniania się tej choroby, a także zakończyło wymagane działania w zakresie czyszczenia i dezynfekcji w następstwie wdrożenia na swoim terytorium polityki likwidacji stad w zakażonym zakładzie drobiarskim.

(14)

Komisja oceniła informacje przedłożone przez Zjednoczone Królestwo i stwierdziła, że ognisko wysoce zjadliwej grypy ptaków w zakładzie drobiarskim zostało zlikwidowane i że nie istnieje już ryzyko związane z wprowadzaniem do Unii towarów drobiowych ze strefy Zjednoczonego Królestwa, z której wprowadzanie towarów drobiowych do Unii zostało zawieszone ze względu na to ognisko.

(15)

Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki V, XIV i XV do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/404.

(16)

Biorąc pod uwagę obecną sytuację epidemiologiczną w Argentynie i Stanach Zjednoczonych w odniesieniu do rozprzestrzeniania się wysoce zjadliwej grypy ptaków, zmiany, które należy wprowadzić w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2021/404 niniejszym rozporządzeniem, powinny stać się skuteczne w trybie pilnym.

(17)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 stanowi, że włączanie składnika obojętnego w skład środków ochrony roślin nie jest dozwolone, jeżeli stwierdzono że: jego pozostałości, powstałe wskutek stosowania zgodnego z dobrą praktyką ochrony roślin oraz z uwzględnieniem realistycznych warunków stosowania, mają szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi lub zwierząt lub na wody podziemne lub niedopuszczalny wpływ na środowisko; lub jego użycie, w warunkach stosowania zgodnego z dobrą praktyką ochrony roślin oraz z uwzględnieniem realistycznych warunków stosowania, ma szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi lub zwierząt lub niedopuszczalny wpływ na rośliny, produkty roślinne lub na środowisko.

(2)

Na podstawie art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 składniki obojętne, których włączanie w skład środka ochrony roślin nie jest dozwolone, muszą zostać włączone do załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Pierwszy wykaz niedozwolonych składników obojętnych ustanowiono rozporządzeniem Komisji (UE) 2021/383 (2) zmieniającym załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zawierającego wykaz składników obojętnych, których włączanie w skład środka ochrony roślin nie jest dozwolone.

(3)

Może zaistnieć potrzeba aktualizacji załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z nowo uzyskaną wiedzą naukowo-techniczną. Aby zapewnić przewidywalne i jednolite wdrożenie art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy określić precyzyjne zasady identyfikacji składników obojętnych niedozwolonych w tych produktach, które mogą następnie zostać wymienione w zaktualizowanej wersji tego załącznika III. W tym celu w niniejszym rozporządzeniu ustanawia się zestaw szczegółowych kryteriów służących ustaleniu, czy składnik obojętny może mieć szkodliwy lub niedopuszczalny wpływ, jak przewidziano w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, co powinno zapewnić, aby składniki obojętne spełniały normy bezpieczeństwa chroniące zdrowie ludzi i środowisko.

(4)

Składniki obojętne to substancje chemiczne, które mogą być stosowane do różnych celów, w tym w środkach ochrony roślin. Ich produkcja, wprowadzanie do obrotu i stosowanie są regulowane rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (REACH) (3). Składniki obojętne muszą być zarejestrowane na mocy tego rozporządzenia, również jeżeli są przeznaczone do stosowania w środkach ochrony roślin. Mogą one zostać zidentyfikowane jako substancje wzbudzające duże obawy zgodnie z art. 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 lub podlegać ograniczeniom zgodnie z tytułem VIII tego rozporządzenia.

(5)

Włączanie składnika obojętnego w skład środka ochrony roślin nie jest dozwolone, jeżeli został lub ma zostać sklasyfikowany jako substancja rakotwórcza, mutagenna lub działająca szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 A lub 1B. W celu ustanowienia zharmonizowanej klasyfikacji składników obojętnych pod względem zagrożeń państwa członkowskie lub producenci, importerzy lub dalsi użytkownicy mogą składać wnioski o zharmonizowaną klasyfikację zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (4).

(6)

Włączanie składnika obojętnego w skład środka ochrony roślin nie jest dozwolone również jeżeli został on zidentyfikowany jako substancja wzbudzająca szczególnie duże obawy zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 z powodów innych niż jego klasyfikacja jako rakotwórczy, mutagennny lub działający szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 A lub 1B.

(7)

W związku z tym, jeżeli właściwości składników obojętnych stosowanych w środkach ochrony roślin budzą obawy, że ich stosowanie w środkach ochrony roślin może mieć szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi lub zwierząt, państwa członkowskie powinny najpierw podjąć odpowiednie działania zgodnie z tymi dwoma rozporządzeniami, ponieważ takie niebezpieczne właściwości są również istotne dla wszystkich innych zastosowań przedmiotowych substancji, a następnie zaproponować włączenie składników obojętnych do załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(8)

Ponadto włączanie składnika obojętnego w skład środków ochrony roślin nie jest dozwolone, jeżeli został on zidentyfikowany jako trwałe zanieczyszczenie organiczne na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1021 (5).

(9)

Oprócz tego, jeżeli składnik obojętny stosowany w środkach ochrony roślin zidentyfikowano jako mający właściwości zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 (6), nie został zatwierdzony jako substancja czynna do stosowania jako środek konserwujący podczas przechowywania lub ustanowiono zgodnie z tym rozporządzeniem jakiekolwiek ograniczenia mające wpływ na stosowanie w środkach ochrony roślin, jego stosowanie w środkach ochrony roślin należy uznać za niedopuszczalne.

(10)

W interesie skuteczności, spójności i przewidywalności, w odniesieniu do szczególnych ograniczeń przewidzianych w załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, należy zagwarantować zastosowanie tych ograniczeń do wszystkich substancji, które mogą być stosowane lub są już stosowane jako składniki obojętne w środkach ochrony roślin.

(11)

Wreszcie, aby zachować spójność z kryteriami zatwierdzania substancji czynnych, sejfnerów i synergetyków, do składników obojętnych powinny mieć również zastosowanie kryteria zatwierdzania substancji czynnych dotyczących zdrowia ludzi lub zwierząt oraz środowiska przewidziane w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, w zakresie, jaki nie już objęty innymi kryteriami dotyczącymi nieakceptowania składników obojętnych.

(12)

Ustanowienie przepisów dotyczących procedury włączania składników obojętnych do załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 jest konieczne i stosowne. Należy określić jakie informacje państwa członkowskie mają przekazywać to tych celów. Aby zapewnić spójność oceny, Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („urząd”) powinien przeprowadzić ocenę techniczną po otrzymaniu powiadomienia od państwa członkowskiego i przedstawieniu przez to państwo stosownego sprawozdania na temat powodów, dla których składnik obojętny może spełniać kryteria ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, w przypadkach gdy zgłaszające państwo członkowskie nie podjęło ani nie zakończyło żadnych działań na mocy innych przepisów Unii. Należy wyjaśnić, że urząd jest uprawniony do żądania odpowiednich informacji od pozostałych państw członkowskich oraz, w stosownych przypadkach, od Europejskiej Agencji Chemikaliów.

(13)

Na podstawie art. 27 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 Komisja może w dowolnym momencie dokonać przeglądu składników obojętnych. Czyniąc to, Komisja może również wziąć pod uwagę istotne informacje przekazane przez państwa członkowskie. Uznaje się zatem za konieczne ustanowienie procedury umożliwiającej państwom członkowskim powiadamianie Komisji o składnikach obojętnych już wymienionych w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, które mogą wymagać usunięcia z tego załącznika, lub o wszelkich warunkach ustanowionych w tym załączniku w odniesieniu do składników obojętnych, które mogą wymagać zmiany.

(14)

Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na możliwość tymczasowego zakazania lub ograniczenia przez państwa członkowskie stosowania składnika obojętnego na swoim terytorium na podstawie art. 81 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, z zastrzeżeniem warunków określonych w tym artykule.

(15)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Unia jest umawiającą się stroną Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. (2), która wymaga od wszystkich członków społeczności międzynarodowej współpracy w działaniu na rzecz zachowania żywych zasobów morza i gospodarowania nimi.

(2)

Unia jest umawiającą się stroną Porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony i zarządzania międzystrefowymi zasobami rybnymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi (3).

(3)

Unia posiada wyłączne kompetencje w dziedzinie ochrony żywych zasobów morza w ramach wspólnej polityki rybołówstwa. Uprawnienia przyznane w ten sposób Unii na poziomie wewnętrznym obejmują również uprawnienia Unii do współpracy w organizacjach międzynarodowych, w tym w ramach regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.

(4)

Polska jest umawiającą się stroną Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa (zwanej dalej „Konwencją”). Unia nie jest stroną Konwencji. Na mocy art. 6 ust. 9 Aktu przystąpienia z 2003 r., od dnia przystąpienia umowami w sprawie połowów zawartymi przez przystępujące państwa członkowskie z państwami trzecimi zarządza Unia. Unia powinna w związku z tym wdrażać do swojego porządku prawnego wszelkie decyzje przyjęte na mocy Konwencji.

(5)

W interesie Unii leży, by odgrywała ona skuteczną rolę we wdrażaniu Konwencji. Takie działanie będzie również przyczyniać się do wspierania spójności unijnego podejścia w zakresie ochrony zasobów we wszystkich wodach i wzmocnienia zaangażowania Unii w długofalową ochronę oraz zrównoważone wykorzystanie zasobów rybołówstwa w skali światowej.

(6)

Decyzją z dnia 11 kwietnia 2016 r. Rada upoważniła Polskę do negocjowania, w interesie Unii, zmiany Konwencji umożliwiającej uzyskanie przez Unię statusu pełnoprawnej strony Konwencji. W tym celu Polska miała zaproponować zmianę Konwencji w celu umożliwienia udziału regionalnych organizacji integracji gospodarczej oraz umożliwienia Unii uzyskania statusu strony Konwencji.

(7)

W październiku 2016 r. Polska zaproponowała taką zmianę Konwencji depozytariuszowi Konwencji.

(8)

Należy zatem upoważnić Polskę do ratyfikowania zmiany Konwencji,

(1)

Umowa między Unią Europejską a Ukrainą w sprawie transportu drogowego towarów (1) (zwana dalej „Umową”) została podpisana przez Unię zgodnie z decyją Rady (UE) 2022/1158 (2) i jest tymczasowo stosowana od dnia 29 czerwca 2022 r.

(2)

W art. 7 ust. 1 Umowy ustanowiono Wspólny Komitet, który nadzoruje i monitoruje stosowanie i wykonywanie Umowy oraz prowadzi okresowe przeglądy funkcjonowania Umowy w świetle jej celów.

(3)

Art. 7 ust. 6 Umowy przewiduje, że Wspólny Komitet ma przyjąć regulamin wewnętrzny. Właściwe wykonywanie Umowy wymaga przyjęcia regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu.

(4)

Jak określono w art. 6 ust. 1 Umowy, Umowę stosuje się do dnia 30 czerwca 2023 r. Wspólny Komitet należy jednak zwołać nie później niż trzy miesiące przed wygaśnięciem Umowy w celu oceny potrzeby przedłużenia obowiązywania Umowy i podjęcia w tej sprawie stosownej decyzji.

(5)

Aby zarówno Unia, jak i Ukraina mogły nadal czerpać korzyści z pozytywnych skutków, jakie Umowa ma dla ułatwienia transportu drogowego towarów między Ukrainą a Unią i przez ich terytoria oraz dla zapewnienia dobrze funkcjonujących korytarzy solidarnościowych w kontekście wojny napastniczej Rosji wobec Ukrainy, Umowa ta powinna zostać przedłużona do dnia 30 czerwca 2024 r.

(6)

Wspólny Komitet ma przyjąć decyzje w sprawie przyjęcia regulaminu wewnętrznego oraz w sprawie potrzeby przedłużenia okresu obowiązywania Umowy, dotyczącą również długości tego okresu.

(7)

Należy zatem określić stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu w odniesieniu do przyjęcia regulaminu wewnętrznego i przedłużenia obowiązywania Umowy, gdyż stosowna decyzja będzie wiążąca dla Unii.

(8)

Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu powinno zatem być oparte na dołączonych projektach decyzji,

(1)

W dniu 12 grudnia 2022 r. Rada uzgodniła, że ogólny pułap finansowy Europejskiego Instrumentu na rzecz Pokoju (zwanego dalej „Instrumentem”) należy zwiększyć o 2 000 mln EUR (w cenach z 2018 r.) na lata 2024–2027. Zwiększenie to ma zostać zrealizowane z poszanowaniem pułapu płatności uzgodnionego na 2023 r. Rada przyznała także, że rozwój międzynarodowej sytuacji w dziedzinie bezpieczeństwa może spowodować konieczność dalszych zwiększeń ogólnego pułapu finansowego EPF do 2027 r. O każdym ewentualnym zwiększeniu decyduje Rada, stanowiąc jednomyślnie, w drodze zmiany decyzji Rady (WPZiB) 2021/509 (1). Łączne ogólne zwiększenie Instrumentu do 2027 r. ma nie przekraczać 5 500 mln EUR (w cenach z 2018 r.).

(2)

W konkluzjach z dnia 15 grudnia 2022 r. Rada Europejska ponownie podkreśliła globalny wymiar Instrumentu i z zadowoleniem przyjęła porozumienie osiągnięte na forum Rady w dniu 12 grudnia 2022 r. w celu zapewnienia stabilności finansowej Instrumentu.

(3)

W Strategicznym kompasie na rzecz bezpieczeństwa i obrony, zatwierdzonym przez Radę w dniu 21 marca 2022 r. wezwano do ponownej oceny, do 2023 r., zakresu i definicji wspólnych kosztów w celu zwiększenia solidarności i pobudzenia udziału w misjach i operacjach wojskowych, a także kosztów związanych z ćwiczeniami, również w związku z wnioskami dotyczącymi unijnej zdolności szybkiego rozmieszczania. Finansowanie kwalifikowalnych kosztów ćwiczenia wojskowego UE w zakresie zarządzania kryzysowego w 2023 r. (MILEX 2023) kwotą do wysokości 5 000 000 EUR pozostaje bez uszczerbku dla przyszłych decyzji dotyczących pokrywania wspólnych kosztów.

(4)

Doświadczenie zdobyte od czasu przyjęcia decyzji (WPZiB) 2021/509 sprawia, że konieczne jest wprowadzenie większej elastyczności w gromadzeniu i wykorzystywaniu wkładów finansowych od państw członkowskich oraz w ich wykorzystywaniu w ramach Instrumentu, w szczególności poprzez umożliwienie otrzymywania i wykorzystywania wkładów zaliczkowych. Wkłady, które dane państwo członkowskie postanowi wpłacić z wyprzedzeniem, nie mają wpływu na kwotę wkładu należnego od tego państwa członkowskiego lub od innych państw członkowskich ani na możliwość realizacji celów instrumentu. Takie wkłady zaliczkowe nie mogą zostać przeznaczone na żaden konkretny cel.

(5)

Oprócz tego konieczne jest wprowadzenie większej elastyczności przez rozszerzenie zastosowania wczesnego finansowania na środki pomocy wymagające zezwolenia Komitetu Instrumentu. Wkłady państwa członkowskiego na rzecz wczesnego finansowania nie będą wykorzystywane do finansowania środków pomocy, w których to państwo członkowskie nie uczestniczy zgodnie z art. 5 ust. 3 decyzji (WPZiB) 2021/509.

(6)

Decyzja (WPZiB) 2021/509 powinna w związku z tym zostać odpowiednio zmieniona,

(1)

Zgodnie z częścią A sekcja 2 art. 6 ust. 1 lit. a) załącznika 31 do Umowy o handlu i współpracy przewoźnik mający siedzibę na terytorium drugiej Strony składa zgłoszenie delegowania właściwym organom krajowym Strony lub, w przypadku Unii, państwa członkowskiego, do którego kierowca jest delegowany, z wykorzystaniem od dnia 2 lutego 2022 r. wielojęzycznego standardowego formularza interfejsu publicznego połączonego z systemem wymiany informacji na rynku wewnętrznym (IMI), ustanowionego w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1024/2012 (2). Właściwym organem może być podmiot ustanowiony na szczeblu krajowym, regionalnym lub lokalnym i zarejestrowany w systemie IMI, posiadający szczególne obowiązki w zakresie stosowania pewnych przepisów.

(2)

Zgodnie z częścią A sekcja 2 art. 6 ust. 1 lit. c) akapit drugi załącznika 31 do Umowy o handlu i współpracy, system IMI pozwala również na zwrócenie się o pomoc do właściwych organów Strony siedziby lub, w przypadku Unii, do państwa członkowskiego siedziby w przypadku, gdy przewoźnik nie przedłoży żądanej dokumentacji w terminie ośmiu tygodni od daty złożenia wniosku.

(3)

Państwa trzecie mogą korzystać z systemu IMI, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 23 rozporządzenia (UE) nr 1024/2012, a państwo trzecie, któremu udzielono dostępu do IMI, ponosi związane z nim koszty operacyjne.

(4)

Zgodnie z częścią A sekcja 2 art. 7 ust. 5 załącznika 31 do Umowy o handlu i współpracy Specjalny Komitet ds. Transportu Drogowego określa techniczne i proceduralne specyfikacje dotyczące korzystania z systemu IMI przez Zjednoczone Królestwo. Specyfikacje takie są niezbędne w celu umożliwienia podłączenia przewoźników drogowych i właściwych organów do systemu IMI, a tym samym umożliwienia przewoźnikom składania zgłoszeń delegowania, a właściwym organom – udziału we współpracy administracyjnej opisanej w motywach 1 i 2. Unia wdrożyła te specyfikacje w drodze rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/2179 (3).

(5)

Zgodnie z częścią A sekcja 2 art. 7 ust. 6 załącznika 31 do Umowy o handlu i współpracy, każda ze Stron uczestniczy w kosztach operacyjnych systemu IMI. Specjalny Komitet ds. Transportu Drogowego określa koszty ponoszone przez każdą ze Stron. Niezbędne jest zatem określenie kwoty i zasad wnoszenia przez Zjednoczone Królestwo wkładu finansowego do budżetu ogólnego Unii w związku z kosztami wynikającymi z korzystania z systemu IMI. Wkład finansowy będzie składał się z dwóch części: rocznych kosztów utrzymania (wkład coroczny) i kosztów prac rozwojowych (opłata jednorazowa),