(1)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (1) zawiera wymóg przyjmowania środków ochronnych przy uwzględnieniu dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, w tym, w stosownych przypadkach, sprawozdań sporządzonych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) i inne organy doradcze, a także przy uwzględnieniu wszelkich porad otrzymywanych od komitetów doradczych.

(2)

Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym – w stosownych przypadkach – warunków funkcjonalnie z nimi związanych. Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) określonymi w art. 2 ust. 2 tego rozporządzenia. Ponadto w przypadku stad objętych poszczególnymi planami wieloletnimi TAC całkowite dopuszczalne połowy (TAC) należy ustalać zgodnie z celami i środkami określonymi w tych planach. Zgodnie z art. 16 ust. 1 tego rozporządzenia uprawnienia do połowów należy przydzielać państwom członkowskim tak, aby zapewnić względną stabilność działalności połowowej każdego państwa członkowskiego w odniesieniu do każdego stada lub rodzaju rybołówstwa.

(3)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013, TAC należy ustalić na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, a także w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności podczas posiedzeń komitetów doradczych. TAC należy również ustalić zgodnie z odpowiednimi wieloletnimi planami zarządzania.

(4)

Zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wszystkie stada, w odniesieniu do których obowiązują limity połowowe, podlegają obowiązkowi wyładunku od dnia 1 stycznia 2019 r., chociaż mają zastosowanie pewne wyjątki. Na podstawie wspólnych rekomendacji państw członkowskich oraz zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Komisja przyjęła szereg rozporządzeń delegowanych ustalających szczegóły wdrożenia obowiązku wyładunku w formie planów w zakresie odrzutów dotyczących konkretnych łowisk.

(5)

Uprawnienia do połowów dotyczące stad objętych obowiązkiem wyładunku powinny uwzględniać fakt, że odrzuty nie są już co do zasady dozwolone. W związku z tym uprawnienia do połowów powinny być oparte na opiniach Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) zawierających dane liczbowe dotyczące całkowitych połowów (zamiast na danych dotyczących wyładunku i pożądanych połowów). Ilości, które na podstawie wyłączenia od obowiązku wyładunku mogą nadal być odrzucane, należy odjąć od tych danych liczbowych dotyczących całkowitych połowów.

(6)

W odniesieniu do pewnych stad ICES zaleca połowy zerowe. Jeżeli jednak TAC dla tych stad ustali się na zalecanym poziomie, obowiązek wyładunku wszystkich połowów – w tym przyłowów tych stad w połowach wielogatunkowych – spowodowałby wystąpienie zjawiska „gatunków dławiących”. Aby osiągnąć właściwą równowagę między kontynuowaniem połowów – ze względu na potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze w przeciwnym razie – a potrzebą osiągnięcia dobrego stanu biologicznego tych stad, biorąc pod uwagę trudności w prowadzeniu połowów wszystkich stad w ramach połowów wielogatunkowych z zachowaniem maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY), należy ustanowić szczególne TAC dla przyłowów tych stad. Te TAC należy ustalić na poziomach, które zapewnią zmniejszenie śmiertelności tych stad oraz zachęcą do poprawy selektywności i unikania przyłowów tych stad. W celu zmniejszenia połowów stad, w odniesieniu do których ustalono TAC dotyczące przyłowów, uprawnienia do połowów dotyczące łowisk, w których poławia się ryby z tych stad, należy ustalić na poziomach, które pomogą odbudować biomasę zagrożonych stad do zrównoważonych poziomów. Należy również wprowadzić środki techniczne i kontrolne bezpośrednio powiązane z uprawnieniami do połowów, aby zapobiegać nielegalnym odrzutom.

(7)

Aby w miarę możliwości zagwarantować wykorzystanie uprawnień do połowów w połowach wielogatunkowych zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, właściwe jest ustanowienie rezerwy na wymiany kwot dla państw członkowskich, które nie dysponują kwotą pokrywającą ich nieuniknione przyłowy.

(8)

Plan wieloletni dla Morza Północnego został ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 (2) i wszedł w życie w 2018 r. Plan wieloletni dla wód zachodnich został ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/472 (3) i wszedł w życie w 2019 r. Uprawnienia do połowów w odniesieniu do stad wymienionych w art. 1 ust. 1 tych rozporządzeń należy określić zgodnie z wartościami śmiertelności połowowej prowadzącymi do MSY (zwanymi dalej „przedziałem FMSY”) i środkami ochronnymi przewidzianymi w tych rozporządzeniach. Przedziały FMSY określono w stosownych opiniach ICES. W przypadku gdy nie są dostępne odpowiednie informacje naukowe, uprawnienia do połowów w odniesieniu do stad stanowiących przyłów należy ustalić zgodnie z podejściem ostrożnościowym, jak określono w tych rozporządzeniach.

(9)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) 2018/973 oraz art. 8 rozporządzenia (UE) 2019/472, w przypadku gdy opinie naukowe wskazują, że biomasa tarłowa któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, znajduje się poniżej granicznego punktu odniesienia dla biomasy (Blim) (4), należy przyjąć dalsze środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego powrotu stada do poziomów wyższych niż poziomy pozwalające uzyskać MSY. Te środki zaradcze mogą w szczególności obejmować zawieszenie ukierunkowanych połowów danego stada oraz odpowiednie zmniejszenie uprawnień do połowów w odniesieniu do tych stad lub innych stad w łowiskach.

(10)

TAC w odniesieniu do stad tuńczyka błękitnopłetwego (Thunnus thynnus) we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym należy ustanowić zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1627 (5).

(11)

W przypadku stad, dla których nie ma wystarczających lub rzetelnych danych pozwalających na oszacowanie ich wielkości, środki w zakresie zarządzania oraz poziomy TAC powinny być zgodne z podejściem ostrożnościowym do zarządzania rybołówstwem, określonym w art. 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, przy jednoczesnym uwzględnieniu czynników charakterystycznych dla danego stada, w szczególności dostępnych informacji o tendencjach zachodzących w stadzie oraz kwestii związanych z połowami wielogatunkowymi.

(12)

Zgodnie z wieloletnim planem zarządzania dotyczącym wód zachodnich ustanowionym rozporządzeniem (UE) 2019/472, docelowy poziom śmiertelności połowowej stad wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia należy utrzymać w przedziałach FMSY określonych w art. 2 pkt 2 tego rozporządzenia, zgodnie z jego art. 4. Ogólną śmiertelność połowową labraksa (Dicentrarchus labrax) w rejonach ICES 8a i 8b należy zatem ustalić zgodnie z opinią ICES dotyczącą MSY i wartością punktu FMSY, biorąc pod uwagę połowy handlowe, w tym wyładunki i odrzuty, oraz połowy rekreacyjne. Wartość punktu FMSY jest wartością śmiertelności połowowej, która zapewnia długoterminowy MSY. Odnośne państwa członkowskie (Francja i Hiszpania) powinny zastosować odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby śmiertelność połowowa powodowana przez ich floty i ich rybaków rekreacyjnych nie przekraczała wartości punktu FMSY, zgodnie z wymogiem art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/472.

(13)

Należy utrzymać środki dotyczące połowów rekreacyjnych labraksa w rejonach ICES 8a i 8b ze względu na ich znaczący wpływ na to stado. Limity ilościowe należy utrzymać zgodnie z opiniami naukowymi. Należy wykluczyć sieci stawne, ponieważ nie są one wystarczająco selektywne i prawdopodobnie złowią pewną liczbę osobników przekraczającą ustalone limity. Zważywszy na okoliczności środowiskowe, społeczne i gospodarcze, a zwłaszcza na fakt, że rybacy komercyjni w społecznościach nadbrzeżnych są uzależnieni od odnośnych stad, środki dotyczące labraksa zapewniają odpowiednią równowagę między interesami rybaków komercyjnych i rekreacyjnych. W szczególności środki te umożliwiają rybakom rekreacyjnym prowadzenie połowów z uwzględnieniem ich wpływu na stada.

(14)

W dniu 4 listopada 2021 r. ICES zaleciła, na 2022 r., w przypadkach gdy stosuje się podejście ostrożnościowe, połowy węgorza europejskiego (Anguilla anguilla) na poziomie zerowym we wszystkich siedliskach i na wszystkich etapach życia w całym jego naturalnym zasięgu. Dotyczy to zarówno połowów rekreacyjnych, jak i handlowych i obejmuje połowy węgorza szklistego do celów zarybiania i hodowli. ICES przyznała również, że połowy dokonywane wyłącznie w celu późniejszego uwolnienia mogą stanowić część środków ochrony, jeżeli takie środki zwiększają ogólne prawdopodobieństwo przeżycia. Komisja skonsultowała się z komitetami doradczymi i regionalnymi grupami państw członkowskich w sprawie najlepszego sposobu wdrożenia tej opinii ICES. Ponadto w dniu 30 maja 2022 r. ICES zauważyła, że pomimo wysiłków państw członkowskich ogólnie nie poczyniono postępów w realizacji celu 40 % biomasy węgorza srebrzystego w całej Unii, zgodnie z wymogami art. 2 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1100/2007 (6), oraz że nie zaobserwowano wyraźnych modeli śmiertelności. ICES zaleciła również, aby wysiłki skoncentrowano na tych środkach ochrony, które z definicji mogą z dużym prawdopodobieństwem zmniejszyć śmiertelność i zwiększyć spływ.

(15)

Na 45. dorocznym posiedzeniu w 2022 r. Generalna Komisja Rybołówstwa Morza Śródziemnego (GFCM) przyjęła zalecenie GFCM/42/2022/1 wzmacniające środki zarządzania dotyczące węgorza europejskiego w Morzu Śródziemnym (podobszary geograficzne GFCM 1–27), uprzednio ustanowione zaleceniem GFCM/42/2018/1. Środki te obejmują doroczny okres zamknięty wynoszący sześć miesięcy, który ma zostać określony przez każdą z umawiających się stron zgodnie z planem lub planami zarządzania węgorzem oraz czasowymi modelami migracji węgorza w umawiających się stronach, a także zakaz połowów rekreacyjnych. Umawiające się strony mogą podjąć decyzję o ustanowieniu okresu zamkniętego trwającego sześć kolejnych miesięcy lub ustanowić okres zamknięty od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca oraz trzy dodatkowe miesiące, które mają zostać wybrane między dniem 1 kwietnia a dniem 30 listopada. Zgodnie z zaleceniem GFCM/45/2022/1 okres zamknięty dla działalności komercyjnej i zakaz połowów rekreacyjnych powinny być stosowane do wszystkich wód morskich Morza Śródziemnego, a także wód słonawych, takich jak estuaria, laguny przybrzeżne i wody przejściowe. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii. Ponieważ zalecenie GFCM/45/2022/1 nie ma zastosowania do Morza Czarnego oraz ponieważ Morze Czarne i systemy rzeczne z nim połączone nie są wodami, w których węgorz europejski występuje naturalnie do celów rozporządzenia (WE) nr 1100/2007 (7), środki dotyczące węgorza nie powinny być stosowane do Morza Czarnego (podobszar geograficzny GFCM 29).

(16)

W dniu 3 listopada 2022 r. ICES powtórzyła na 2023 r. swoją opinię dotyczącą zerowych połowów węgorza we wszystkich siedliskach. W oparciu o tę opinię i biorąc pod uwagę informacje zwrotne otrzymane podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, należy przedłużyć do sześciu miesięcy okres zamknięty w odniesieniu do wszelkiej działalności połowowej węgorza w wodach Unii w północno-wschodnim Atlantyku. Sześciomiesięczny okres zamknięty powinien lepiej chronić stado niż obecne środki unijne i krajowe. Umożliwiając dalsze środki dotyczące zarybiania, przedłużony okres zamknięty przyczyni się do odbudowy stada węgorza, a tym samym do osiągnięcia celu spływu co najmniej 40 % dorosłych węgorzy, określonego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1100/2007.

(17)

We wszystkich odpowiednich wodach na okres migracji węgorza wpływa szeroki zakres czynników środowiskowych i biologicznych, w związku z czym może on różnić się w zależności od etapu życia węgorza oraz w zależności od siedliska i obszaru geograficznego, w szczególności cieśnin. W związku z tym właściwe może być ustanowienie różnych okresów zamkniętych, zwłaszcza dla różnych obszarów połowowych danego państwa członkowskiego i dla różnych połowów na tych obszarach połowowych, aby uwzględnić te elementy, a także czasowe i geograficzne modele migracji węgorza na etapie życia, odpowiednio, węgorza szklistego i węgorza srebrzystego. Na podstawie tych elementów zainteresowane państwa członkowskie powinny określić odpowiedni okres zamknięty lub odpowiednie okresy zamknięte.

(18)

Na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1100/2007 zarybianie węgorzem szklistym jest środkiem ochrony wybranym przez niektóre państwa w ich planach zarządzania węgorzem. Aby umożliwić tym państwom członkowskim dalsze wdrażanie tego środka ochrony, konieczne są połowy węgorza szklistego w odpowiedniej porze roku. W celu zapewnienia rentowności połowów węgorza szklistego konieczne jest zezwolenie na pewne połowy węgorzy szklistych również do innych celów. Ponadto, biorąc pod uwagę stan stada węgorza, należy zakazać jego połowów rekreacyjnych.

(19)

Opinie naukowe dotyczące stad spodoustych (rajowate, rekiny, rajokształtne) zalecają połowy zerowe ze względu na zły stan ochrony tych ryb. Ponadto wysokie wskaźniki przeżywalności oznaczają, że do ochrony tych stad przyczyniłyby się odrzuty, a nie wyładowywanie połowów, ponieważ uznaje się, że odrzuty nie zwiększają znacząco ich śmiertelności połowowej. Należy zatem zakazać połowów takich gatunków. Zgodnie z art. 15 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 obowiązek wyładunku nie ma zastosowania do gatunków objętych zakazem połowów.

(20)

W przypadku niektórych gatunków, takich jak niektóre gatunki rekinów, nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla ich ochrony. Uprawnienia do połowów takich gatunków powinny zatem zostać całkowicie ograniczone poprzez wprowadzenie ogólnego zakazu ich połowów.

(21)

Na 12. konferencji stron Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt (zorganizowanej w Manili w dniach 23–28 października 2017 r.) do wykazów gatunków chronionych w dodatkach I i II do tej konwencji dodano szereg gatunków. Należy zatem zapewnić ochronę tych gatunków ze strony unijnych statków rybackich prowadzących połowy we wszystkich wodach i statków państw trzecich prowadzących połowy w wodach Unii.

(22)

W celu zwiększenia wykorzystania uprawnień do połowów należy zezwolić na wdrażanie elastycznych ustaleń pomiędzy niektórymi obszarami TAC, w przypadku gdy dotyczą one tych samych stad biologicznych.

(23)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 847/96 (8) wprowadzono dodatkowe warunki dotyczące corocznego zarządzania TAC, w tym przepisy dotyczące elastyczności w odniesieniu do zasobów objętych TAC przezornościowymi i analitycznymi (art. 3 i 4). Na podstawie art. 2 tego rozporządzenia, ustalając TAC, Rada określa stada, w odniesieniu do których art. 3 i 4 tego rozporządzenia nie mają zastosowania, w szczególności na podstawie ich stanu biologicznego. Dla wszystkich stad objętych obowiązkiem wyładunku na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wprowadzono mechanizm elastyczności obejmującej kolejny rok. Aby uniknąć nadmiernej elastyczności, która podważałaby zasadę racjonalnej i odpowiedzialnej eksploatacji żywych zasobów morza, utrudniałaby realizację celów WPRyb oraz pogarszałaby biologiczny stan stad, art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 powinny mieć zastosowanie do TAC analitycznych tylko wtedy, gdy nie korzysta się z elastyczności obejmującej kolejny rok przewidzianej w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(24)

W przypadku gdy TAC przydzielany jest tylko jednemu państwu członkowskiemu, należy upoważnić to państwo członkowskie, zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), do ustalenia jego TAC. Należy zapewnić, aby przy ustalaniu poziomu TAC państwo członkowskie postępowało w sposób w pełni zgodny z zasadami i przepisami WPRyb.

(25)

Niezbędne jest ustalenie pułapów nakładu połowowego na 2023 r. zgodnie z art. 5, 6, 7 i 9 rozporządzenia (UE) 2016/1627 oraz załącznikiem I do tego rozporządzenia.

(26)

Korzystanie z określonych w niniejszym rozporządzeniu uprawnień do połowów dostępnych dla unijnych statków rybackich podlega rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 (9), a w szczególności art. 33 i 34 tego rozporządzenia dotyczącym zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Niezbędne jest zatem określenie kodów, które mają być stosowane przez państwa członkowskie przy przesyłaniu Komisji danych dotyczących wyładunków stad objętych niniejszym rozporządzeniem.

(27)

Na dorocznym posiedzeniu w 2022 r. Komisja ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) potwierdziła środki ochrony w odniesieniu do dwóch (płytkowodnych i głębokowodnych pelagicznych) stad karmazynów (Sebastes mentella) w Basenie Irmingera i wodach przylegających zakazujące ukierunkowanych połowów z tych stad oraz zakazała wszelkiej działalności wspierającej te połowy. Ponadto w celu zminimalizowania przyłowów NEAFC zabroniła działalności połowowej w obszarze, w którym gromadzą się karmazyny. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii. NEAFC nie przyjęła zaleceń dotyczących karmazyna i halibuta niebieskiego w podobszarach ICES 1 i 2. Kwoty unijne należy zatem ustalić zgodnie ze stanowiskiem Unii wyrażonym w NEAFC. Ponieważ jednak trwają dyskusje na temat realizacji porozumienia politycznego między Unią a Norwegią w związku z połowami w obszarach ICES 1 i 2, Unia powinna po dniu 31 marca 2023 r. ustanowić TAC dla karmazyna w wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 2, ponieważ połowy te są ograniczone do okresu od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2023 r., oraz powinna ustanowić tymczasową unijną kwotę dla halibuta niebieskiego w wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 2 na pierwszy kwartał 2023 r. na poziomie 25 % całkowitej kwoty unijnej wynoszącej 1 711 ton, co odpowiada 9,25 % TAC zaproponowanego przez UE na dorocznym posiedzeniu NEAFC (18 494 tony).

(28)

Na dorocznym posiedzeniu w 2022 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) postanowiła utrzymać w 2023 r. TAC ustalone w 2022 r. dla włócznika (Xiphias gladius) w Morzu Śródziemnym i Atlantyku, tuńczyka białego (Thunnus alalunga) w Morzu Śródziemnym, marlina błękitnego (Makaira nigricans), marlina białego (Tetrapturus albidus), tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares), opastuna (Thunnus obesus) oraz żarłacza błękitnego (Prionace glauca). ICCAT ustaliła również TAC na 2023 r. dla tuńczyka błękitnopłetwego (Thunnus thynnus) i włócznika południowoatlantyckiego na poziomach, odpowiednio, 40 570 i 10 000 ton. ICCAT przyjęła również przydział kwot dla tuńczyka białego w Morzu Śródziemnym na lata 2023 i 2024. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(29)

Po raz pierwszy ICCAT przyjęła również procedurę zarządzania w odniesieniu do tuńczyka błękitnopłetwego. Środek ten ma na celu zapewnienie długoterminowych, zrównoważonych i rentownych połowów zarówno stada zachodniego, jak i stada we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym. Procedura zarządzania realizuje cele zarządzania w odniesieniu do wschodniego i zachodniego stada tuńczyka błękitnopłetwego, w tym przyjęcie trzyletnich cykli zarządzania, oraz harmonogram wdrażania do 2028 r. TAC na podstawie procedury zarządzania na lata 2023–2025 wynosi 40 570 ton rocznie w odniesieniu do stada we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym. Należy w związku z tym wprowadzić te środki do prawa Unii.

(30)

ICCAT przyjęła plan zarządzania w odniesieniu do rekina ostronosego (Isurus oxyrinchus) w południowym Atlantyku złowionego w powiązaniu z innymi łowiskami podlegającymi ICCAT, począwszy od 2023 r., w celu natychmiastowego przeciwdziałania przełowieniu i stopniowego osiągnięcia poziomów biomasy wystarczających do wsparcia uzyskania MSY. Plan ten umożliwia zatrzymanie przyłowów rekina ostronosego w południowym Atlantyku w łącznej wysokości 1 295 ton, co stanowi 503 tony dla Unii. Zgodnie z zaleceniem ICCAT ograniczone zezwolenia na zatrzymanie nie stanowią żadnego prawa długoterminowego i pozostają bez uszczerbku dla jakiegokolwiek przyszłego podziału. Należy w związku z tym wprowadzić ten środek do prawa Unii poprzez ustanowienie TAC przyłowu i odpowiadającej mu kwoty Unii.

(31)

Aby zmniejszyć śmiertelność połowową młodych osobników opastuna i tuńczyka żółtopłetwego, ICCAT utrzymała również w 2023 r. maksymalny limit 300 urządzeń do sztucznej koncentracji ryb na statek rybacki oraz siedemdziesięciodwudniowy okres zamknięty w odniesieniu do stosowania tych urządzeń. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(32)

Na dorocznym posiedzeniu w 2021 r. ICCAT przyjęła 15-letni plan odbudowy tuńczyka białego w Morzu Śródziemnym w latach 2022–2036. Na 2023 r. ICCAT ustaliła TAC dla tuńczyka białego w Morzu Śródziemnym na 2 500 ton. Ponadto ICCAT ustaliła TAC dla tuńczyka białego w północnym Atlantyku w wysokości 37 801 ton na okres od 2022 r. do 2023 r. w oparciu o zasadę kontroli odłowu w celu przyjęcia procedury długoterminowego zarządzania tym stadem. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(33)

Zgodnie z kilkoma zaleceniami ICCAT Unia może na wniosek w okresie dwóch lat przenieść część swojej niewykorzystanej kwoty w odniesieniu do stad w obszarze ICCAT. Zalecenia te należy jak najszybciej wprowadzić do prawa Unii na podstawie wniosku Komisji z dnia 21 kwietnia 2022 r. (10), tak aby państwa członkowskie mogły w pełni wykorzystać kwoty Unii dla stad w obszarze ICCAT przewidziane przez ICCAT na 2023 r. Do czasu wprowadzenia tych zaleceń do prawa Unii należy ustanowić kwoty dla poszczególnych państw członkowskich w odniesieniu do niektórych stad na podstawie całkowitej kwoty Unii na 2023 r. uzgodnionej przez ICCAT przed dokonaniem dostosowań z powodu przełowienia lub niedołowienia przez państwa członkowskie. Dostosowania kwot poszczególnych państw członkowskich na 2023 r. odzwierciedlające wszelkie odliczenia zastosowane przez ICCAT powinny zostać dokonane na późniejszym etapie na podstawie przepisów Unii dotyczących odliczeń na podstawie art. 105 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 oraz z uwzględnieniem komunikatu Komisji (11) w sprawie wytycznych dotyczących odliczania kwot na mocy art. 105 ust. 1, 2 i 5 tego rozporządzenia.

(34)

Na dorocznym posiedzeniu w 2022 r. Komisja do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki (CCAMLR) przyjęła na okres od dnia 1 grudnia 2022 r. do dnia 30 listopada 2023 r. limity połowowe gatunków docelowych oraz gatunków stanowiących przyłowy. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(35)

Na dorocznym posiedzeniu w 2022 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) utrzymała wcześniej przyjęte środki mające zastosowanie w obszarze podlegającym kompetencji IOTC. Środki te należy dalej wprowadzać do prawa Unii.

(36)

Doroczne posiedzenie Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) odbędzie się w dniach 6–15 lutego 2023 r. Do czasu tego dorocznego posiedzenia i określenia TAC na 2023 r. należy zatem w obszarze objętym konwencją SPRFMO tymczasowo utrzymać obecne środki, które są funkcjonalnie związane z TAC.

(37)

Na dorocznym posiedzeniu w 2022 r. Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) postanowiła utrzymać obecne środki mające zastosowanie w obszarze objętym konwencją IATTC. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(38)

Na dorocznym posiedzeniu w 2022 r. Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Południowego (CCSBT) potwierdziła TAC na 2023 r. dla tuńczyka południowego (Thunnus maccoyii) na poziomie przyjętym na dorocznym posiedzeniu w 2020 r. na okres trzech lat (2021–2023). Środek ten należy wprowadzić do prawa Unii.

(39)

Na dorocznym posiedzeniu w 2022 r. Organizacja Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) postanowiła w 2023 r. utrzymać do czasu dorocznego posiedzenia w 2023 r. TAC ustalone na 2022 r. dla gatunków objętych zakresem jej kompetencji.

(40)

Na dorocznym posiedzeniu w 2022 r. Komisja ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku (WCPFC) postanowiła utrzymać obecne środki mające zastosowanie w obszarze objętym konwencją WCPFC. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(41)

Na 44. dorocznym posiedzeniu w 2022 r. Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) przyjęła na 2023 r. uprawnienia do połowów w odniesieniu do niektórych stad w podobszarach 1–4 obszaru objętego konwencją NAFO. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(42)

Na 9. dorocznym posiedzeniu Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (SIOFA) w 2022 r. dla stad objętych tym porozumieniem utrzymano poprzednio przyjęte uprawnienia do połowów. Środki te należy dalej wprowadzać do prawa Unii.

(43)

Zgodnie z art. 498 ust. 2 Umowy o handlu i współpracy między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, z jednej strony, a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z drugiej strony (12) (zwanej dalej „umową o handlu i współpracy”), Unia i Zjednoczone Królestwo mają przeprowadzać coroczne konsultacje w celu uzgodnienia, do dnia 10 grudnia każdego roku, TAC na następny rok w odniesieniu do stad wymienionych w załączniku 35 do umowy o handlu i współpracy. Jeżeli TAC nie zostanie uzgodniony do dnia 10 grudnia, Strony mają niezwłocznie wznowić konsultacje w celu uzgodnienia tego TAC, zgodnie z art. 499 ust. 1 umowy o handlu i współpracy.

(44)

W 2022 r. Unia, Zjednoczone Królestwo i Norwegia przeprowadziły trójstronne konsultacje dotyczące sześciu stad wspólnie eksploatowanych i zarządzanych, występujących w obszarach podlegających jurysdykcji tych wszystkich trzech stron, w celu uzgodnienia zarządzania tymi stadami, w tym uprawnień do połowów na 2023 r. Konsultacje te przeprowadzono między dniem 3 listopada a dniem 9 grudnia 2022 r. na podstawie stanowiska Unii uzgodnionego przez Radę w dniu 20 października 2022 r. Wynik konsultacji udokumentowano w uzgodnionym protokole podpisanym przez szefów delegatur Unii, Zjednoczonego Królestwa i Norwegii w dniu 9 grudnia 2022 r. Należy zatem ustalić odpowiednie uprawnienia do połowów na poziomie uzgodnionym ze Zjednoczonym Królestwem i Norwegią, wraz z innymi postanowieniami uzgodnionego protokołu.

(45)

Należy utrzymać środki zaradcze uzgodnione w 2022 r. wspólnie ze Zjednoczonym Królestwem i Norwegią w odniesieniu do dorsza atlantyckiego w Morzu Północnym, aby umożliwić odbudowę stada i długoterminowe zrównoważone zarządzanie tym stadem zgodnie z art. 13 rozporządzenia (UE) 2018/973.

(46)

Unia prowadzi coroczne dwustronne konsultacje z Norwegią w sprawie dwóch stad wspólnie eksploatowanych i zarządzanych w obszarze cieśniny Skagerrak w celu uzgodnienia zarządzania tymi stadami, w tym uprawnień do połowów na następny rok, a także ustaleń dotyczących wymiany kwot i dostępu.

(47)

Unia prowadzi wielostronne konsultacje z państwami nadbrzeżnymi w sprawie ustalenia uprawnień do połowów w odniesieniu do dużych stad pelagicznych, w tym makreli, błękitka i śledzia atlantycko-skandynawskiego, oraz w sprawie ustaleń dotyczących wspólnego zarządzania makrelą.

(48)

Dwustronne konsultacje z Norwegią nie zostały jeszcze zakończone, dlatego Rada powinna, w pełnym poszanowaniu Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS), ustalić tymczasowe TAC, które mają być poławiane na wodach Unii i wodach międzynarodowych oraz wodach, do których unijne statki rybackie uzyskały dostęp od państw trzecich, oraz powiadomić o tym Norwegię. Te tymczasowe TAC opierają się na utrzymaniu TAC przyjętych przez Radę przy zastosowaniu współczynnika 25 % do tych poziomów TAC na 2022 r., tak aby objąć pierwszy kwartał 2023 r.

(49)

Tymczasowe TAC mają na celu zapewnienie pewności prawa dla unijnych operatorów i zapewnienie kontynuacji zrównoważonej działalności połowowej do czasu zakończenia tych konsultacji zgodnie z ramami prawnymi Unii i jej zobowiązaniami międzynarodowymi lub, jeżeli nie będzie można ich zakończyć pomyślnie, do czasu ustalenia ostatecznych jednostronnych unijnych TAC przez Radę.

(50)

W dniu 16 grudnia 2022 r. Unia uzgodniła ze Zjednoczonym Królestwem dużą liczbę TAC na 2023 r. w odniesieniu do stad wymienionych w załączniku 35 do umowy o handlu i współpracy. Wyniki konsultacji udokumentowano w pisemnym protokole, który został zatwierdzony przez Radę w dniu 20 grudnia 2022 r. i podpisany przez przedstawiciela Komisji w imieniu Unii i przez szefa delegatury Zjednoczonego Królestwa, zgodnie z art. 498 ust. 6 umowy o handlu i współpracy oraz decyzją Rady (UE) 2021/1875 (13). Pisemny protokół jest wynikiem konsultacji przeprowadzonych przez Unię ze Zjednoczonym Królestwem zgodnie z art. 498 ust. 2, 4 i 6 umowy o handlu i współpracy, z celami i zasadami określonymi w art. 2, 3, 28 i 33 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, art. 4 i 5 planów wieloletnich dla wód zachodnich i Morza Północnego oraz z decyzją Rady (UE) 2021/1875. Stanowisko Unii podczas konsultacji opierało się na tych celach i zasadach oraz na najlepszych dostępnych opiniach naukowych, przede wszystkim tych, które przedstawiła ICES zgodnie z art. 494 ust. 3 lit. c) umowy o handlu i współpracy. Odpowiednie uprawnienia do połowów należy ustalić na poziomie określonym w tym pisemnym protokole, a inne środki określone w tym pisemnym protokole i funkcjonalnie związane z uprawnieniami do połowów należy wprowadzić do prawa Unii.

(51)

Istnieją pewne stada zarządzane wspólnie ze Zjednoczonym Królestwem, w odniesieniu do których ICES, oceniając je pod kątem MSY, wydała opinię naukową zalecającą połowy zerowe. W przypadku ustalenia TAC dla tych stad na poziomie wskazanym w tych opiniach obowiązek wyładunku wszystkich połowów, złowionych zarówno w wodach Unii, jak i w wodach Zjednoczonego Królestwa, w tym przyłowów z tych stad, w połowach wielogatunkowych doprowadziłby do występowania zjawiska „gatunków dławiących”. W celu osiągnięcia równowagi między potrzebą kontynuowania tych połowów wielogatunkowych ze względu na potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze ich całkowitego przerwania a potrzebą osiągnięcia dobrego stanu biologicznego tych stad, a także biorąc pod uwagę trudności w prowadzeniu połowów wszystkich stad w ramach połowów wielogatunkowych przy jednoczesnym uwzględnieniu MSY, Unia i Zjednoczone Królestwo uzgodniły, że należy ustanowić szczególne TAC na przyłowy z tych stad. Te TAC należy ustalić na poziomach, które zapewnią zmniejszenie śmiertelności tych stad oraz zachęcą do poprawy selektywności i unikania przyłowów tych stad. Poziomy uprawnień do połowów w odniesieniu do tych stad należy ustalić zgodnie z pisemnym protokołem, aby zapewnić równe warunki działania dla unijnych operatorów, umożliwiając znaczącą odbudowę biomasy tych stad.

(52)

Biorąc pod uwagę, że biomasy stad molwy niebieskiej w wodach międzynarodowych ICES 1 i 2 (BLI/12INT-), molwy niebieskiej w Morzu Północnym (BLI/24-), molwy niebieskiej w cieśninie Skagerrak (BLI/03/A-), dorsza atlantyckiego w Morzu Irlandzkim (COD/07 A), dorsza atlantyckiego na zachód od Szkocji (COD/5BE6 A), dorsza atlantyckiego w Morzu Celtyckim (COD/7XAD34), śledzia atlantyckiego w Morzu Celtyckim (HER/7G-K), ostroboka (stado zachodnie) (JAX/2 A-14) (14), morlesza bogara 6, 7 i 8 (SBR/678-) i witlinka w Morzu Irlandzkim (WHG/07 A) znajdują się poniżej punktów odniesienia biomasy (Blim), Unia i Zjednoczone Królestwo uzgodniły, że jako dodatkowy środek zaradczy konieczne jest, aby nie stosować elastyczności obejmującej kolejny rok w odniesieniu do tych stad dla transferów z 2022 r. do 2023 r., tak aby połowy w 2023 r. nie przekroczyły TAC ustalonego dla tych stad. W związku z tym państwa członkowskie, których to dotyczy, złożyły oświadczenie, w którym zobowiązały się do niestosowania tej elastyczności w odniesieniu do tych stad. Oświadczenie to obejmuje również stada autonomiczne dorsza atlantyckiego w cieśninie Kattegat (COD/03AS.), buławika czarnego w cieśninach Skagerrak i Kattegat oraz w Morzu Bałtyckim (RNG/03-), krewetkę północną w Morzu Północnym (PRA/2AC4-C), solę na zachód od Szkocji (SOL/56-14) oraz ostroboki (południowe) (JAX/08C.), których biomasa jest również poniżej Blim.

(53)

Unia i Zjednoczone Królestwo uzgodniły, że zważywszy na ocenę sugerującą poprawę stanu stada kolenia pospolitego (Squalus acanthias), stado to nie powinno już należeć do gatunków objętych zakazem połowów, natomiast w celu ochrony jednego z elementów tego stada, który jest szczególnie narażony na śmiertelność połowową, należy zniechęcać do połowów ukierunkowanych na skupiska dojrzałych samic. W tym celu Unia i Zjednoczone Królestwo uzgodniły, że przy ukierunkowanych połowach kolenia pospolitego należy przestrzegać maksymalnej wielkości wynoszącej 100 cm. Taki środek jest funkcjonalnie związany z TAC dla tego stada, ponieważ bez takiego środka sam poziom TAC nie zapewniałby wystarczającej ochrony samic w czasie rozrodu, które stanowią szczególnie wrażliwą część populacji. Ten maksymalny rozmiar powinien przestać mieć zastosowanie od dnia rozpoczęcia stosowania aktu delegowanego wprowadzającego odpowiednie środki i regulującego sposób postępowania z odłowionymi z tych stad osobnikami przekraczającymi 100 cm.

(54)

Unia i Zjednoczone Królestwo zgodziły się na wzajemny dostęp w 2023 r., aby prowadzić połowy w ramach początkowej łącznej ilości 280 ton północnego tuńczyka białego w ich wyłącznych strefach ekonomicznych. Wyklucza to dostęp do obszarów objętych art. 5 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(55)

Wykaz stad, w odniesieniu do których zastosowanie ma przeniesienie TAC na poziomie wyższym niż 25 %, opiera się na analizie wykorzystania kwot przez państwa członkowskie w pierwszym kwartale ostatnich trzech lat, dla których dostępne są dane (2018–2021). Te zwiększone tymczasowe poziomy TAC są zgodne z opinią ICES, mającymi zastosowanie ramami prawnymi Unii oraz umową o handlu i współpracy. To zwiększenie umożliwi unijnym statkom rybackim wykorzystanie uprawnień do połowów, które im przysługują i których w przeciwnym wypadku zostałyby pozbawione ze względu na sezonowy charakter połowów odnośnych stad.

(56)

Poziom ten uznaje się za wystarczający dla unijnych statków rybackich co najmniej do dnia 31 marca 2023 r.

(57)

Unia powiadomi odpowiednie państwa trzecie o tymczasowych TAC.

(58)

Kontynuowane jest sezonowe zamykanie łowisk w odniesieniu do połowów dobijaków przy użyciu niektórych narzędzi ciągnionych w rejonach ICES 2a, 3a i podobszarze ICES 4, aby umożliwić ochronę tarlisk i ograniczenie połowów osobników młodych.

(59)

Zgodnie z procedurą przewidzianą w Umowie o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów między Unią Europejską, z jednej strony, a rządem Grenlandii i Rządem Danii, z drugiej strony oraz w protokole wykonawczym do tej umowy (15), wspólny komitet ustalił poziom uprawnień do połowów dostępnych w 2023 r. dla Unii w wodach Grenlandii. Poziom uprawnień do połowów dostępnych dla Unii w wodach Grenlandii w 2023 r. został udokumentowany w protokole posiedzenia Wspólnego Komitetu, które odbyło się w dniach 23 i 24 listopada 2022 r. w Brukseli. Odpowiednie uprawnienia do połowów należy zatem ustalić na poziomie określonym w tym protokole i z uwzględnieniem spodziewanych transferów na rzecz Norwegii w ramach corocznej wymiany uprawnień do połowów.

(60)

Uprawnienia do połowów gromadnika (Mallotus villosus) w wodach Grenlandii obszarów 5 i 14 na okres połowu od dnia 15 października 2022 r. do dnia 15 kwietnia 2023 r. są w rozporządzeniu Rady (UE) 2022/109 oznaczone jako „do ustalenia”. W dniu 5 października 2022 r. władze Grenlandii poinformowały Unię o poziomie kwoty gromadnika oferowanej Unii na okres połowu 2022–2023 w ramach umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów i protokołu wykonawczego do tej umowy, wynoszącym 7 760 ton. Na podstawie uzgodnionego protokołu konsultacji w sprawie połowów między Unią a Norwegią na 2022 r., podpisanego w dniu 10 grudnia 2021 r., ilość ta powinna zostać przeniesiona na Norwegię na okres połowu 2022–2023. Należy zatem odpowiednio ustalić uprawnienia do połowów.

(61)

W odniesieniu do uprawnień do połowów krabów z gatunków należących do Chionoecetes spp. w obszarze wokół Svalbardu Traktat dotyczący Spitsbergu (Svalbard) z dnia 9 lutego 1920 r. (zwany dalej „traktatem paryskim z 1920 r.”) przyznaje wszystkim jego stronom równy i niedyskryminacyjny dostęp do zasobów w obszarze wokół Svalbardu, w tym również w zakresie połowów. Stanowisko Unii w sprawie tego dostępu w odniesieniu do połowów krabów z gatunków należących do Chionoecetes spp. w obszarze szelfu kontynentalnego wokół Svalbardu przedstawiono w kilku notach werbalnych skierowanych do Norwegii, z których ostatnie wysłano w dniach 26 lutego 2021 r., 28 czerwca 2021 r. i 1 sierpnia 2022 r. W celu zapewnienia, aby eksploatacja krabów z gatunków należących do Chionoecetes spp. w obszarze wokół Svalbardu była spójna z niedyskryminacyjnymi zasadami zarządzania, które mogą zostać określone przez Norwegię posiadającą suwerenność i sprawującą jurysdykcję nad tym obszarem zgodnie z odpowiednimi przepisami Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza i traktatu paryskiego z 1920 r., należy ustalić liczbę statków upoważnionych do prowadzenia tych połowów. Przydział takich uprawnień do połowów między państwa członkowskie jest ograniczony do 2023 r. Przypomina się, że w Unii podstawowa odpowiedzialność za zapewnienie zgodności z mającym zastosowanie prawem leży po stronie państw członkowskich bandery.

(62)

Jeżeli chodzi o uprawnienia do połowów dorsza atlantyckiego w wodach wokół Svalbardu, traktat paryski z 1920 r. przyznaje wszystkim jego stronom równy i niedyskryminacyjny dostęp do zasobów wokół Svalbardu, w tym również w zakresie połowów. Rada powinna zatem ustalić unijną kwotę dorsza atlantyckiego w wodach Svalbardu i wodach międzynarodowych podobszaru ICES 1 i rejonu 2b na podstawie referencyjnego TAC dorsza atlantyckiego w północno-wschodniej części Arktyki oraz historycznych praw połowowych Unii. Zgodnie z porozumieniem politycznym między Unią a Norwegią w odniesieniu do połowów w podobszarach ICES 1 i 2 z dnia 29 kwietnia 2022 r. Norwegia powinna ustanowić w swoim prawodawstwie kwotę dorsza atlantyckiego dla statków unijnych poławiających dorsza atlantyckiego w wodach Svalbardu na poziomie 2,8274 % referencyjnego TAC, który odpowiada także prawom Unii zgodnie z traktatem paryskim z 1920 r. Ponieważ trwają dyskusje na temat realizacji porozumienia politycznego między Unią a Norwegią, Unia powinna ustanowić na pierwszy kwartał 2023 r. tymczasową kwotę unijną dla dorsza atlantyckiego w wodach Svalbardu i wodach międzynarodowych podobszaru ICES 1 i rejonu 2b. Poziom tej tymczasowej kwoty unijnej należy ustalić na poziomie 3 907 ton z uwzględnieniem historycznego udziału Unii w odniesieniu do dorsza atlantyckiego w wodach Svalbardu. Ponadto Norwegia zamierza w odniesieniu do dorsza atlantyckiego w wodach Svalbardu ustanowić w swoim prawodawstwie tymczasową kwotę dla Unii na tym poziomie na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2023 r. Tymczasowe kwoty należy przydzielić państwom członkowskim zgodnie z decyzją Rady 87/277/EWG (16) wraz z niezbędnymi dostosowaniami w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii oraz z uwzględnieniem stosunku tymczasowej kwoty unijnej do udziału Unii w stadzie.

(63)

Zgodnie z wydaną przez Unię deklaracją skierowaną do Boliwariańskiej Republiki Wenezueli w sprawie przyznania uprawnień do połowów na wodach Unii w wyłącznej strefie ekonomicznej u wybrzeży Gujany Francuskiej (17) niezbędne jest ustalenie uprawnień do połowów lucjanowatych dostępnych dla statków rybackich pływających pod banderą Wenezueli w wodach Unii.

(64)

W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do upoważniania poszczególnych państw członkowskich do zarządzania przydziałami nakładu połowowego według systemu opartego na kilowatodniach; przyznawania dodatkowych dni na morzu za trwałe zaprzestanie działalności połowowej i zwiększania obecności obserwatorów naukowych; oraz do ustanowienia formatów arkusza kalkulacyjnego do celów gromadzenia i przekazywania informacji o transferach dni przebywania na morzu między statkami rybackimi pływającymi pod banderą państwa członkowskiego. Komisja powinna wykonywać te uprawnienia zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (18).

(65)

Z uwagi na fakt, że niektóre przepisy należy stosować w sposób ciągły, a także aby uniknąć braku pewności prawa w okresie między końcem poprzedniego roku a datą wejścia w życie rozporządzenia w sprawie ustalenia uprawnień do połowów na kolejny rok, przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące zakazów i okresów zamkniętych powinny być nadal stosowane na początku 2024 r. do czasu wejścia w życie rozporządzenia w sprawie ustalenia uprawnień do połowów na 2024 r. Ponadto takie przepisy mające zastosowanie od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 grudnia 2024 r. powinny nadal mieć zastosowanie na początku 2025 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie ustalenia uprawnień do połowów na 2025 r.

(66)

Aby uniknąć przerwy w działalności połowowej oraz zapewnić rybakom unijnym środki do życia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2023 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących ograniczeń nakładów połowowych, które powinny mieć zastosowanie od dnia 1 lutego 2023 r., oraz niektórych przepisów dotyczących poszczególnych regionów, które powinny mieć szczególną datę rozpoczęcia stosowania. Ze względu na pilny charakter niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu.

(67)

Niektóre środki międzynarodowe, które ustanawiają lub ograniczają uprawnienia do połowów dla Unii, zostały przyjęte przez odpowiednie RFMO pod koniec 2022 r., i zaczęły mieć zastosowanie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Przepisy wprowadzające takie środki do prawa Unii powinny zatem mieć zastosowanie z mocą wsteczną. W szczególności – ze względu na to, że okres połowu w obszarze objętym konwencją CCAMLR trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a niektóre uprawnienia do połowów lub zakazy w obszarze objętym konwencją CCAMLR ustanawia się na okres rozpoczynający się od dnia 1 grudnia 2022 r. – odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od tej daty. Ponadto okres połowu antarów (Dissostichus spp.) w obszarze objętym porozumieniem SIOFA trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a ponieważ TAC dla tej grupy gatunków ustala się na okres rozpoczynający się dnia 1 grudnia 2022 r., TAC powinny mieć zastosowanie od tej daty. Takie stosowanie z mocą wsteczną nie narusza zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ statkom rybackim pływającym pod banderą umawiającej się strony zabrania się prowadzenia połowów bez upoważnienia na obszarze objętym konwencją CCAMLR i na obszarze objętym porozumieniem SIOFA. Ponadto zgodnie z przepisami ICCAT państwa członkowskie powinny zapewnić, aby ich statki rybackie nie stosowały urządzeń do sztucznej koncentracji ryb w ciągu 15 dni przed rozpoczęciem okresu zamkniętego, tj. od dnia 17 grudnia 2022 r.,