ISSN 1977-0766

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

L 327

European flag  

Wydanie polskie

Legislacja

Rocznik 65
21 grudnia 2022


Spis treści

 

II   Akty o charakterze nieustawodawczym

Strona

 

 

ROZPORZĄDZENIA

 

*

Rozporządzenie Komisji (UE) 2022/2472 z dnia 14 grudnia 2022 r. uznające niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ( 1 )

1

 

*

Rozporządzenie Komisji (UE) 2022/2473 z dnia 14 grudnia 2022 r. uznające niektóre kategorie pomocy udzielanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

82

 


 

(1)   Tekst mający znaczenie dla EOG

PL

Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas.

Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.


II Akty o charakterze nieustawodawczym

ROZPORZĄDZENIA

21.12.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 327/1


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2022/2472

z dnia 14 grudnia 2022 r.

uznające niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („Traktat”), w szczególności jego art. 108 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) 2015/1588 z dnia 13 lipca 2015 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do niektórych kategorii horyzontalnej pomocy państwa (1), w szczególności jego art. 1 ust. 1 lit. a) i b),

po opublikowaniu projektu niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 6 i art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2015/1588,

po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Pomocy Państwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Jeżeli finansowanie przez państwo spełnia kryteria określone w art. 107 ust. 1 Traktatu, stanowi pomoc państwa i na mocy jego art. 108 ust. 3 należy je zgłosić Komisji. Na mocy art. 109 Traktatu, Rada może jednak określić rodzaje pomocy, które są zwolnione z tego wymogu zgłoszenia. Zgodnie z art. 108 ust. 4 Traktatu Komisja może przyjąć rozporządzenia dotyczące tych kategorii pomocy. W rozporządzeniu (UE) 2015/1588 upoważniono Komisję do uznania, zgodnie z art. 109 Traktatu, że niektóre kategorie pomocy można wyłączyć z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu. Na podstawie tego rozporządzenia Komisja przyjęła rozporządzenie Komisji (UE) nr 702/2014 (2) uznające niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, które stosuje się do dnia 31 grudnia 2022 r.

(2)

Art. 42 Traktatu stanowi, że reguły konkurencji mają zastosowanie do produkcji produktów rolnych i handlu nimi jedynie w zakresie ustalonym przez Parlament Europejski i Radę. Art. 211 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) stanowi, że – poza określonymi odstępstwami – zasady pomocy państwa mają zastosowanie do pomocy na rzecz produkcji produktów rolnych i handlu nimi. Art. 211 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi, że zasady pomocy państwa nie mają zastosowania do płatności dokonywanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do środków przewidzianych w tym rozporządzeniu, które są częściowo lub w całości finansowane przez Unię oraz środków określonych w art. 213–218 tego rozporządzenia. Ponadto zgodnie z art. 145 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2115 (4) zasady pomocy państwa nie mają zastosowania do płatności dokonywanych przez państwa członkowskie zgodnie z tym rozporządzeniem ani do dodatkowego finansowania krajowego, jeśli wchodzą one w zakres stosowania art. 42 Traktatu. Aby tego rodzaju płatności mające stanowić dodatkowe finansowanie krajowe objęte zakresem art. 42 Traktatu mogły zostać zatwierdzone przez Komisję w ramach planu strategicznego WPR danego państwa członkowskiego, muszą one spełniać kryteria rozporządzenia (UE) 2021/2115. Zasady pomocy państwa mają jednak zastosowanie zarówno do części współfinansowanej z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), jak i do dodatkowego krajowego finansowania środków pozostających poza zakresem art. 42 Traktatu.

(3)

Zważywszy, że skutki gospodarcze pomocy są niezależne od tego, czy jest ona częściowo finansowana przez Unię czy też nie i czy jest finansowana przez samo państwo członkowskie, należy utrzymać spójność między polityką Komisji w zakresie kontroli pomocy państwa a wsparciem udzielanym w ramach unijnej wspólnej polityki rolnej i polityki rozwoju obszarów wiejskich.

(4)

Zakres stosowania niniejszego rozporządzenia należy zatem dostosować do zakresu stosowania rozporządzenia (UE) 2021/2115 w zakresie środków współfinansowanych przez EFRROW.

(5)

Niniejsze rozporządzenie powinno umożliwić większe uproszczenie i powinno zwiększyć przejrzystość i skuteczność oceny i kontroli zgodności z zasadami pomocy państwa na szczeblu krajowym i unijnym, jednocześnie uwzględniając instytucjonalny podział kompetencji między Komisję a państwa członkowskie.

(6)

Komisja wielokrotnie zastosowała art. 107 i 108 Traktatu do sektorów rolnego i leśnego zgodnie z warunkami określonymi w wytycznych z 2014 r. (5) W ten sposób zdobyła duże doświadczenie w tych dziedzinach w odniesieniu do środków pomocy, które nadal podlegają obowiązkowi zgłaszania pomocy Komisji przez państwa członkowskie. Doświadczenie Komisji pozwoliło jej zatem lepiej określić warunki, na jakich niektóre kategorie pomocy można uznać za zgodne z rynkiem wewnętrznym, i rozszerzyć zakres wyłączeń grupowych przy dalszym jednoczesnym zapewnieniu przejrzystości i proporcjonalności pomocy.

(7)

Ogólne warunki stosowania niniejszego rozporządzenia powinny opierać się na zestawie wspólnych zasad zapewniających, by pomoc miała wyraźny efekt zachęty, była właściwa i proporcjonalna, była przyznawana z zachowaniem pełnej przejrzystości oraz podlegała mechanizmom kontroli i regularnej oceny, a także by nie zakłócała warunków konkurencji i wymiany handlowej.

(8)

Pomoc, która spełnia wszystkie warunki – zarówno ogólne, jak i szczegółowe – ustanowione w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do odpowiednich kategorii pomocy, powinna być wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu. Aby zapewnić skuteczny nadzór i uproszczenie procedur administracyjnych, a jednocześnie nie osłabić monitorowania przez Komisję, wyłączona pomoc (programy pomocy i pomoc indywidualna) powinna zawierać wyraźne odesłanie do niniejszego rozporządzenia.

(9)

Pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu, nie objęta niniejszym rozporządzeniem, nadal podlega wymogowi zgłoszenia ustanowionemu w art. 108 ust. 3 Traktatu. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla możliwości zgłaszania przez państwa członkowskie pomocy, której cele odpowiadają celom objętym jego zakresem.

(10)

Ponieważ duże programy mają potencjalnie większy wpływ na wymianę handlową i konkurencję, programy pomocy, w ramach których budżet w dowolnym roku lub w ujęciu ogólnym przekracza określony próg wyrażony w formie wartości bezwzględnej, zasadniczo powinny być poddawane ocenie pomocy państwa. Ocena powinna służyć weryfikacji realizacji przyjętych założeń i spełnienia warunków leżących u podstaw zgodności programu, jak również weryfikacji skuteczności środka pomocy w świetle jej uprzednio zdefiniowanych celów i wskaźników ogólnych i szczegółowych oraz wpływu danego programu na konkurencję i handel. Aby zapewnić równe traktowanie, ocena pomocy państwa powinna być przeprowadzana według planu oceny zatwierdzonego przez Komisję. Wprawdzie takie plany należy zazwyczaj sporządzać w momencie opracowywania programu i zatwierdzać na czas, tak aby program mógł wejść w życie, jednak nie w każdym przypadku jest to możliwe.

(11)

Dlatego, aby nie opóźnić wejścia w życie, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do takich programów przez wstępny okres nie dłuższy niż sześć miesięcy. Komisja może zdecydować o przedłużeniu tego okresu po zatwierdzeniu planu oceny.

(12)

W tym celu plan oceny należy zgłosić Komisji w terminie 20 dni roboczych od daty wejścia w życie programu. Komisja może również w drodze wyjątku uznać, że ocena nie jest konieczna zważywszy na specyfikę przypadku. Komisja powinna uzyskać od państwa członkowskiego niezbędne informacje, które umożliwią jej dokonanie ewaluacji planu oceny oraz wystąpić o dodatkowe informacje bez zbędnej zwłoki, umożliwiając państwu członkowskiemu uzupełnienie brakujących informacji, potrzebnych Komisji do podjęcia decyzji.

(13)

Z wyjątkiem zmian, które nie wpływają na zgodność programu pomocy na podstawie niniejszego rozporządzenia ani nie wpływają w sposób istotny na treść zatwierdzonego planu oceny, zmiany programów podlegających ocenie należy oceniać z uwzględnieniem wyników takiej oceny oraz wyłączyć z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia. Zmian o charakterze czysto formalnym, zmian administracyjnych lub dokonanych w ramach środków współfinansowanych przez Unię nie należy z zasady traktować jako zmian istotnie wpływających na treść zatwierdzonego planu oceny.

(14)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem użycia produktów krajowych w stosunku do produktów przywożonych ani do pomocy na działalność związaną z wywozem. W szczególności nie powinno mieć ono zastosowania do pomocy na tworzenie i funkcjonowanie sieci dystrybucyjnej w innym państwie członkowskim lub państwie trzecim. Pomoc na pokrycie kosztów uczestnictwa w targach bądź kosztów badań lub usług doradczych potrzebnych do wprowadzenia nowego lub już istniejącego produktu na nowy rynek w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim nie powinna stanowić pomocy na działalność związaną z wywozem.

(15)

Komisja powinna zapewnić, aby zatwierdzona pomoc nie wpływała niekorzystnie na warunki wymiany handlowej w stopniu sprzecznym z interesem ogólnym. Pomoc na rzecz beneficjenta, na którym ciąży dotąd niezrealizowany obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji uznającej pomoc za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym, należy więc wyłączyć z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia. Ważne jest jednak szybkie podjęcie działań w kontekście pomocy w formie rekompensat w sytuacjach zagrożenia i sytuacjach kryzysowych, takiej jak pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe lub agrofagi roślin oraz pomoc na pokrycie kosztów zapobiegania chorobom zwierząt, ich kontroli i zwalczania. Dlatego też w takich sytuacjach wyłączenie z pomocy nie powinno mieć zastosowania. Ponadto, z uwagi na charakter takich programów, w przypadku których nie jest możliwa identyfikacja poszczególnych beneficjentów, nie powinno mieć ono zastosowania do pomocy w ograniczonej wysokości na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw („MŚP”) biorących udział w projektach w zakresie rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność („RLKS”) lub w projektach grupy operacyjnej europejskiego partnerstwa innowacyjnego na rzecz wydajnego i zrównoważonego rolnictwa („EPI”).

(16)

Pomoc przyznawaną przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji należy co do zasady wyłączyć z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, ponieważ taka pomoc powinna być poddawana ocenie pod kątem zgodności z wytycznymi dotyczącymi pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji (6). Konieczne jest jednak określenie pewnych wyjątków od tej zasady. Po pierwsze, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji w przypadku pomocy na rzecz MŚP biorących udział w projektach RLKS lub projektach grupy operacyjnej EPI lub będących beneficjentami takich projektów, w przypadku gdy bardzo trudno jest zidentyfikować poszczególnych beneficjentów takich programów. Po drugie, powinno ono mieć zastosowanie do takich przedsiębiorstw w przypadku zagrożenia ochrony zdrowia publicznego, tj. w przypadku pomocy na wyrównanie kosztów zwalczania chorób zwierząt oraz pomocy na pokrycie kosztów związanych ze zniszczeniem i wywozem padłych zwierząt gospodarskich. Po trzecie, ze względu na art. 107 ust. 2 lit. b) Traktatu, niniejsze rozporządzenia powinno mieć również zastosowanie do przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji w przypadkach, w których pomoc jest wypłacana na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe. Taka sama zasada powinna mieć zastosowanie w przypadkach, w których przyczyną trudnej sytuacji przedsiębiorstwa są szkody spowodowane przez zdarzenia pozostające poza kontrolą zainteresowanego przedsiębiorstwa, a mianowicie niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową, przez choroby zwierząt lub agrofagi roślin, przez zwierzęta chronione, przez pożary lasów, katastrofy w lasach oraz zdarzenia w lasach związane ze zmianą klimatu.

(17)

Jeżeli pomoc państwa lub warunki z nią związane, w tym model finansowania środka, jeżeli stanowi on jego nieodłączny element, wiążą się nierozerwalnie z naruszeniem przepisów Unii, pomocy nie można uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zatem zastosowania do pomocy, która wiąże się nierozerwalnie z naruszeniem przepisów Unii.

(18)

Egzekwowanie przepisów dotyczących pomocy państwa zależy w dużym stopniu od współpracy z państwami członkowskimi. Państwa członkowskie powinny zatem podejmować wszystkie środki niezbędne do zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym zgodności pomocy indywidualnej przyznanej w ramach programów objętych wyłączeniem grupowym.

(19)

Ze względu na wysokie ryzyko niekorzystnego wpływu na warunki wymiany handlowej, duże kwoty pomocy udzielonej indywidualnie albo łącznie powinny być oceniane przez Komisję w momencie dokonywania zgłoszenia. Dla niektórych kategorii pomocy inwestycyjnej objętych zakresem niniejszego rozporządzenia należy więc określić progi maksymalnych kwot pomocy na poziomie uzależnionym od kategorii pomocy i jej prawdopodobnego wpływu na warunki wymiany handlowej. Każda pomoc przekraczająca takie progi powinna nadal podlegać wymogowi zgłoszenia ustanowionemu w art. 108 ust. 3 Traktatu. Progów określonych w niniejszym rozporządzeniu nie należy obchodzić poprzez sztuczne dzielenie programów pomocy lub projektów pomocy, np. na kilka programów lub projektów pomocy o podobnych cechach, celach lub beneficjentach. Innych kategorii pomocy, w zakresie w jakim spełniają one warunki zgodności oraz nie przekraczają maksymalnej intensywności pomocy lub maksymalnych kwot pomocy określonych w niniejszym rozporządzeniu, nie należy uznawać za niosące wysokie ryzyko niekorzystnego wpływu na warunki wymiany handlowej.

(20)

W trosce o przejrzystość, równe traktowanie i możliwość skutecznego monitorowania niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie jedynie do pomocy, w przypadku której można dokładnie obliczyć ex ante ekwiwalent dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka („pomoc przejrzysta”).

(21)

W odniesieniu do niektórych szczególnych instrumentów pomocy, takich jak pożyczki, gwarancje, środki podatkowe oraz, w szczególności, zaliczki zwrotne, w niniejszym rozporządzeniu należy określić warunki, na których można je uznać za przejrzyste. Pomoc w formie gwarancji należy uznać za przejrzystą, jeżeli ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie „bezpiecznych stawek” określonych w odniesieniu do danego rodzaju przedsiębiorstwa. Pomoc należy uznać za przejrzystą również, jeżeli przed wdrożeniem środka metoda używana do obliczenia intensywności pomocy w formie gwarancji państwa została zgłoszona Komisji i zatwierdzona przez nią zgodnie z obwieszczeniem w sprawie gwarancji (7). Do celów niniejszego rozporządzenia pomocy w formie środków finansowania ryzyka i zastrzyków kapitałowych nie należy uważać za pomoc przejrzystą.

(22)

Pomoc, która w innych okolicznościach wchodziłaby w zakres niniejszego rozporządzenia, ale nie jest przejrzysta, należy w każdym przypadku zgłaszać Komisji. Zgłoszenia pomocy nieprzejrzystej powinny być oceniane przez Komisję w szczególności w świetle kryteriów określonych w wytycznych na 2023 r. (8) lub w innych odpowiednich zasadach ramowych, wytycznych, komunikatach i zawiadomieniach.

(23)

Aby mieć pewność, że pomoc jest niezbędna i zachęca do dalszego rozwoju działalności lub projektów, niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy na działalność lub projekty, które beneficjent podjąłby lub realizował również bez tej pomocy. Żadna pomoc na działalność już podjętą lub projekty już realizowane przez beneficjenta nie powinna być przyznawana z mocą wsteczną. Pomoc powinna być zwolniona z wymogu zgłoszenia przewidzianego w art. 108 ust. 3 Traktatu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem jedynie w przypadkach, gdy dana działalność lub prace nad projektem objętym pomocą mają się rozpocząć po złożeniu przez beneficjenta pisemnego wniosku o przyznanie pomocy.

(24)

W przypadku jakiejkolwiek pomocy ad hoc objętej niniejszym rozporządzeniem, przyznanej dużemu przedsiębiorstwu, państwo członkowskie, oprócz uwzględnienia warunków dotyczących efektu zachęty obowiązujących w przypadku MŚP, powinno również zapewnić, aby beneficjent sporządził, w formie dokumentu wewnętrznego, analizę wykonalności projektu lub działań objętych pomocą w przypadku otrzymania pomocy oraz bez niej. Państwo członkowskie powinno sprawdzić także, czy wspomniany dokument potwierdza istotne zwiększenie zakresu projektu lub działania, istotne zwiększenie całkowitej kwoty, jaką beneficjent przeznacza na projekt lub działanie objęte pomocą, lub też znaczące przyspieszenie realizacji przedmiotowego projektu lub działania. Dowód na występowanie efektu zachęty powinien też stanowić fakt, że w przypadku braku pomocy dany projekt inwestycyjny lub działanie nie zostałyby zrealizowane jako takie na danym obszarze wiejskim.

(25)

Automatyczne programy pomocy w formie korzyści podatkowych powinny nadal podlegać szczególnemu warunkowi dotyczącemu efektu zachęty, jako że pomoc związana z tymi programami pomocy jest przyznawana w ramach innych procedur niż w przypadku pozostałych kategorii pomocy. Ten szczególny warunek oznacza, że te programy pomocy powinny być przyjmowane przed rozpoczęciem działań lub prac związanych ze wspieranym projektem lub wspieraną działalnością. Warunek ten nie ma jednak zastosowania w przypadku kolejnych wersji programu pomocy fiskalnej pod warunkiem że dana działalność była już objęta poprzednimi programami pomocy fiskalnej w formie korzyści podatkowych. Zasadniczym momentem oceny efektu zachęty kolejnych wersji programów pomocy jest moment określenia środka podatkowego w ramach pierwszego programu.

(26)

W odniesieniu do sieci obszarów Natura 2000 (9) w przypadku rolnictwa celem jest zapewnienie efektywności środowiskowej oraz skuteczności przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze rolnym. Pomoc na hektar powinna być zgodna z przepisami Unii oraz przepisami krajowymi zainteresowanych państw członkowskich dotyczącymi ochrony środowiska, wypełniania zobowiązań rolno-środowiskowo-klimatycznych, w tym stanu ochrony różnorodności biologicznej gatunków i siedlisk oraz zwiększania użyteczności publicznej obszaru Natura 2000.

(27)

W odniesieniu do: pomocy na scalanie gruntów, pomocy na działania informacyjne w sektorach rolnym i leśnym polegającej na udostępnianiu informacji nieokreślonej liczbie beneficjentów, pomocy na działania promocyjne w formie publikacji mających na celu podniesienie świadomości szerokiego grona odbiorców na temat produktów rolnych, pomocy na naprawienie szkód spowodowanych przez niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową i inne niekorzystne zjawiska klimatyczne, pomocy na wyrównanie kosztów zapobiegania chorobom zwierząt i agrofagom roślin, ich kontroli i zwalczania oraz strat poniesionych w wyniku tych chorób zwierząt lub spowodowanych przez te agrofagi roślin, pomocy na pokrycie kosztów związanych z wywozem i zniszczeniem padłych zwierząt gospodarskich, pomocy na naprawienie szkód wyrządzonych przez zwierzęta chronione, pomocy na niwelowanie niedogodności związanych z obszarami Natura 2000, pomocy na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną, pomocy na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe i pomocy na inwestycje na rzecz zachowania dziedzictwa kulturalnego i naturalnego w gospodarstwach rolnych i w lasach, pomocy na odtwarzanie zniszczonych lasów, pomocy na udział rolników w systemach jakości bawełny i środków spożywczych oraz pomocy na rzecz przedsiębiorstw biorących udział w projektach RLKS i projektach grupy operacyjnej EPI lub będących beneficjentami takich projektów – jeżeli zostały spełnione szczególne warunki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, wymóg występowania efektu zachęty nie powinien mieć zastosowania lub należy uznać, że został spełniony.

(28)

Aby pomoc była proporcjonalna i ograniczona do niezbędnej kwoty, należy w miarę możliwości określić maksymalne kwoty pomocy w postaci poziomów intensywności pomocy w stosunku do zestawu kosztów kwalifikowalnych. Aby zapewnić proporcjonalność pomocy, w przypadku gdy nie można ustalić maksymalnej intensywności pomocy, ponieważ nie można wyodrębnić kosztów kwalifikowalnych, lub w celu udostępnienia prostszych instrumentów w odniesieniu do małych kwot, należy określić maksymalne kwoty pomocy wyrażone w wartościach nominalnych. Intensywność pomocy i maksymalne kwoty należy ustalić na poziomie, który ogranicza do minimum zakłócenia konkurencji w sektorze objętym pomocą, a który równocześnie odpowiednio uwzględnienia cel ułatwiania rozwoju działalności gospodarczej beneficjentów w sektorze rolnym, na obszarach wiejskich lub w sektorze leśnym. W celu zapewnienia spójności z interwencjami na rzecz rozwoju obszarów wiejskich finansowanymi przez Unię pułapy te należy zharmonizować z pułapami określonymi w rozporządzeniu (UE) 2021/2115, w zakresie, w jakim jest to zgodne z zasadami pomocy państwa wynikającymi ze stosowania art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu.

(29)

Przy obliczaniu intensywności pomocy należy uwzględniać wyłącznie koszty kwalifikowalne. W ramach niniejszego rozporządzenia nie należy wyłączać pomocy, która przekracza odpowiednią intensywność pomocy w wyniku uwzględnienia kosztów niekwalifikowalnych. Wyodrębnienie kosztów kwalifikowalnych powinno być poparte jasną, szczegółową i aktualną dokumentacją. Obliczenia powinny opierać się na kwotach przed potrąceniem podatków lub innych opłat. Wartość pomocy płatnej w kilku ratach powinna być dyskontowana do jej wartości w dniu przyznania pomocy. Także wartość kosztów kwalifikowalnych powinna być dyskontowana do ich wartości w dniu przyznania pomocy. Jako stopę procentową stosowaną do dyskontowania oraz stopę procentową stosowaną do obliczania kwoty pomocy w przypadku pomocy udzielanej w innej formie niż dotacja należy stosować odpowiednio stopę dyskontową oraz stopę referencyjną mającą zastosowanie w dniu przyznania pomocy zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (10). W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w formie innej niż dotacja, kwotę pomocy należy wyrażać jako ekwiwalent dotacji brutto. W przypadku, kiedy pomoc przyznaje się w postaci korzyści podatkowych, raty pomocy powinny być dyskontowane na podstawie stóp dyskontowych obowiązujących w dniach, w których poszczególne korzyści podatkowe stają się skuteczne. Należy propagować stosowanie pomocy w formie zaliczek zwrotnych, gdyż takie instrumenty podziału ryzyka sprzyjają zwiększeniu efektu zachęty pomocy. Dlatego też należy wprowadzić przepis stanowiący, że w przypadku udzielenia pomocy w formie zaliczek zwrotnych można zwiększyć obowiązujące poziomy intensywności pomocy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.

(30)

W przypadku korzyści podatkowych dotyczących podatków należnych w przyszłości obowiązująca stopa dyskontowa oraz dokładna wysokość transz pomocy mogą nie być znane z wyprzedzeniem. W takich przypadkach państwa członkowskie powinny z góry określić pułap zdyskontowanej wartości pomocy, przestrzegając obowiązującego poziomu intensywności pomocy. Następnie, kiedy znana już jest kwota transzy pomocy na dany dzień, można przeprowadzić dyskontowanie na podstawie stopy dyskontowej mającej wówczas zastosowanie. Ogólną kwotę ustalonego pułapu należy pomniejszyć o zdyskontowaną wartość każdej transzy pomocy („kwota ograniczona pułapem”).

(31)

Aby ustalić, czy przestrzegane są progi pomocy indywidualnej powodujące obowiązek zgłoszenia oraz maksymalne poziomy intensywności pomocy lub maksymalne kwoty pomocy określone w niniejszym rozporządzeniu, należy uwzględnić łączną kwotę pomocy państwa na wspieraną działalność lub projekt. W niniejszym rozporządzeniu należy również określić, w jakich okolicznościach możliwe jest kumulowanie pomocy różnych kategorii. Dopuszczone jest kumulowanie pomocy wyłączonej z wymogu zgłoszenia na mocy niniejszego rozporządzenia oraz wszelkiej innej, zgodnej z rynkiem wewnętrznym pomocy wyłączonej na mocy innego rozporządzenia lub zatwierdzonej przez Komisję, o ile takie środki pomocy dotyczą różnych, możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowalnych. W przypadku gdy różne źródła pomocy dotyczą tych samych – pokrywających się częściowo lub w całości – możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowalnych, kumulacja powinna być dopuszczalna do wysokości najwyższej intensywności pomocy lub kwoty pomocy mającej zastosowanie w odniesieniu do tej pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia. W niniejszym rozporządzeniu należy również określić specjalne przepisy dotyczące kumulacji pomocy — z możliwymi do wyodrębnienia kosztami kwalifikowalnymi lub bez nich — oraz kumulacji z pomocą de minimis. Pomoc de minimis nie jest zazwyczaj przyznawana na szczególne możliwe do wyodrębnienia koszty kwalifikowalne ani nie jest z takimi kosztami związana. W takich przypadkach należy zapewnić możliwość swobodnej kumulacji pomocy de minimis z pomocą państwa wyłączoną na mocy niniejszego rozporządzenia. Natomiast w przypadkach, gdy pomoc de minimis przyznawana jest na te same identyfikowalne koszty kwalifikowalne co pomoc państwa wyłączona na mocy niniejszego rozporządzenia, kumulacja powinna być dozwolona jedynie do wysokości maksymalnej intensywności pomocy, jak określono w rozdziale III niniejszego rozporządzenia.

(32)

Finansowanie unijne zarządzane centralnie przez instytucje, agencje, wspólne przedsięwzięcia lub inne organy unijne, które nie jest bezpośrednio ani pośrednio kontrolowane przez państwa członkowskie, nie stanowi pomocy państwa. W przypadku łączenia takiego finansowania unijnego z pomocą państwa, do określenia, czy przestrzegane są progi powodujące obowiązek zgłoszenia i maksymalne poziomy intensywności pomocy, należy uwzględniać wyłącznie pomoc państwa, pod warunkiem że łączna kwota finansowania publicznego przyznanego w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych nie przekracza najkorzystniejszej stopy finansowania określonej w mających zastosowanie przepisach prawa Unii.

(33)

Pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu jest co do zasady zakazana. Na podstawie art. 107 ust. 2 i 3 Traktatu Komisja odpowiednio zezwala jednak lub może zezwolić, pod pewnymi warunkami, państwom członkowskim na przyznanie pomocy państwa. Ważne jest zatem, aby wszystkie strony mogły sprawdzić, czy pomoc została przyznana zgodnie z obowiązującymi przepisami. Przejrzystość pomocy państwa jest zatem niezbędna do właściwego stosowania postanowień Traktatu i prowadzi do zwiększenia zgodności z zasadami i odpowiedzialności, umożliwia wzajemną ocenę oraz efektywniejsze wykorzystanie wydatków publicznych. Aby zapewnić przejrzystość, państwa członkowskie powinny być zobowiązane do utworzenia kompleksowych stron internetowych dotyczących pomocy państwa, na szczeblu regionalnym lub krajowym, zawierających skrócone informacje na temat każdego środka pomocy wyłączonego na mocy niniejszego rozporządzenia. Obowiązek ten powinien być warunkiem zgodności pomocy indywidualnej z rynkiem wewnętrznym. Zgodnie ze standardową praktyką w zakresie publikowania informacji określoną w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 (11) należy używać standardowego formatu, który pozwala na wyszukiwanie, pobieranie i łatwe publikowanie informacji w internecie. Linki do stron internetowych wszystkich państw członkowskich dotyczących pomocy państwa powinny być publikowane na stronie internetowej Komisji. Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2015/1588 skrócone informacje na temat każdego środka pomocy wyłączonego na mocy niniejszego rozporządzenia powinny być publikowane na stronie internetowej Komisji.

(34)

W odniesieniu do publikowania informacji o przyznaniu pomocy indywidualnej należy ustanowić progi, powyżej których publikację można — uwzględniając zakres pomocy — uznać za proporcjonalną. Z doświadczenia Komisji wynika, że w latach 2014–2019, przy progu powodującym obowiązek publikacji ustalonym na poziomie 60 000 EUR w przypadku produkcji podstawowej produktów rolnych, około 30 % przyznanej pomocy podlegało obowiązkowi publikacji. W związku z tym, aby zwiększyć skuteczność wymogów dotyczących przejrzystości oraz ponieważ średnią kwotę pomocy inwestycyjnej w sektorze produkcji podstawowej przyznanej w latach 2014–2019 szacuje się na około 17 000 EUR, w przypadku produkcji podstawowej produktów rolnych należy obniżyć próg powodujący obowiązek publikacji do 10 000 EUR.

(35)

W celu zagwarantowania skutecznego monitorowania należy zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2015/1588 ustanowić standardowy format, w którym państwa członkowskie powinny dostarczać Komisji zestawienie informacji, w każdym przypadku, kiedy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem wdrażany jest program pomocy lub przyznawana jest pomoc indywidualna poza jakimkolwiek programem pomocy. Należy ponadto, zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 (12) i art. 3 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2015/1588, ustanowić przepisy dotyczące dorocznych sprawozdań, które państwa członkowskie mają przedkładać Komisji w sprawie pomocy wyłączonej z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, w tym szczególnych wymogów dla niektórych kategorii pomocy.

(36)

Biorąc pod uwagę powszechną dostępność niezbędnej technologii, zestawienia informacji oraz sprawozdania roczne powinny mieć formę elektroniczną i należy je przekazać Komisji.

(37)

Ze względu na okres przedawnienia windykacji pomocy ustanowiony w art. 17 rozporządzenia (UE) 2015/1589 zgodnie z art. 3 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2015/1588 należy ustanowić przepisy dotyczące rejestrów, które państwa członkowskie powinny prowadzić w odniesieniu do pomocy wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu.

(38)

W celu zwiększenia skuteczności warunków zgodności określonych w niniejszym rozporządzeniu Komisja powinna mieć możliwość wycofania przywileju wyłączenia grupowego w stosunku do przyszłych środków pomocy w przypadku niespełnienia wspomnianych wymogów. W przypadkach gdy niezgodność z niniejszym rozporządzeniem dotyczy tylko ograniczonej grupy środków lub określonych organów, Komisja powinna mieć możliwość ograniczenia wycofania przywileju wyłączenia grupowego do niektórych rodzajów pomocy, niektórych beneficjentów lub środków pomocy przyjmowanych przez niektóre organy. Takie ukierunkowane wycofanie powinno stanowić proporcjonalny środek naprawczy bezpośrednio związany ze stwierdzonymi niezgodnościami z niniejszym rozporządzeniem. Pomoc niezgłoszona i niespełniająca wszystkich warunków zwolnienia z wymogu zgłoszenia stanowi pomoc niezgodną z prawem, którą Komisja zbada w ramach odpowiedniej procedury określonej w rozporządzeniu (UE) 2015/1589 w odniesieniu do pomocy niezgłoszonej. W przypadku niespełnienia warunków określonych w rozdziale II przywilej wyłączenia grupowego w odniesieniu do przyszłych środków pomocy zostaje wycofany bez względu na fakt, że w przeszłości środki zgodne z wymogami niniejszego rozporządzenia podlegały wyłączeniu grupowemu.

(39)

MŚP odgrywają decydującą rolę w tworzeniu miejsc pracy, a w ujęciu bardziej ogólnym są również czynnikiem stabilności społecznej i rozwoju gospodarczego. Rozwój MŚP mogą jednak ograniczać niedoskonałości rynku, powodujące pewne typowe problemy. MŚP mają często trudności z uzyskaniem kapitału lub kredytów z uwagi na niechęć do ryzyka niektórych rynków finansowych oraz ograniczone zabezpieczenia, jakie te MŚP mogą zaoferować. Ograniczone zasoby mogą również ograniczyć ich dostęp do informacji dotyczących w szczególności nowych technologii i potencjalnych rynków. Aby ułatwić rozwój działalności gospodarczej MŚP, w ramach niniejszego rozporządzenia należy zatem wyłączyć niektóre rodzaje pomocy na rzecz MŚP z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu.

(40)

Aby wyeliminować różnice, które mogłyby spowodować zakłócenia konkurencji, oraz aby ułatwić koordynację różnych krajowych i unijnych inicjatyw dotyczących MŚP, a także ze względu na przejrzystość administracyjną i pewność prawa, definicja MŚP stosowana na potrzeby niniejszego rozporządzenia powinna opierać się na definicjach określonych w zaleceniu Komisji 2003/361/WE (13).

(41)

Aby zagwarantować spójność ze wspólną polityką rolną oraz uprościć przepisy w oparciu o doświadczenie zdobyte przez Komisję podczas stosowania wytycznych z 2014 r., z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu należy wyłączyć różne kategorie pomocy na rzecz przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorach rolnym i leśnym bez uszczerbku dla stosowania wszelkich obowiązujących przepisów prawa materialnego.

(42)

Należy również uznać, że rolnictwo i leśnictwo są sektorami szczególnie narażonymi na niekorzystne zjawiska klimatyczne, choroby zwierząt, agrofagi roślin oraz szkody spowodowane przez zwierzęta chronione. Doświadczenie pokazuje, że sektory te są bardziej podatne na takie zdarzenia, a rolnicy i leśnicy ponoszą w ich wyniku znaczne szkody. Środki pomocy na wyrównanie takich szkód uznaje się zatem za odpowiednie narzędzie pomagające przedsiębiorstwom w naprawieniu takich szkód, a tym samym w utrzymaniu działalności gospodarczej. W ten sposób zapewniają one rozwój działalności gospodarczej i spełnianie przez ekosystemy ich funkcji środowiskowych w rolnictwie i leśnictwie.

(43)

W sektorze rolnym wyłączenia powinny mieć zastosowanie do pomocy dla MŚP na inwestycje w produkcję, przetwarzanie i wprowadzanie do obrotu produktów rolnych, scalanie gruntów, przenoszenie budynków gospodarskich, rozpoczęcie działalności gospodarczej, młodych rolników i małych gospodarstw rolnych, grup producentów, pomocy na rzecz systemów jakości, transferu wiedzy i działań informacyjnych, usług doradczych, działań promocyjnych, usług zastępowania rolników, a także zarządzania ryzykiem i sytuacjami kryzysowymi związanymi z niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi, chorobami zwierząt i agrofagami roślin, pomocy na naprawienie szkód wyrządzonych przez zwierzęta chronione, pomocy na opłacenie składek ubezpieczeniowych, na wkład finansowy na rzecz funduszy ubezpieczeń wzajemnych, na zachowanie zasobów genetycznych, na rzecz dobrostanu zwierząt oraz na współpracę. Wyłączenia powinny mieć również zastosowanie do przedsiębiorstw dowolnej wielkości, jeżeli chodzi o pomoc na ochronę środowiska w rolnictwie, pomoc na inwestycje na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i naturalnego znajdującego się w gospodarstwach rolnych i w lasach, pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe w sektorze rolnym, a także pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną w sektorach rolnym i leśnym oraz pomoc na rzecz leśnictwa.

(44)

Wyłączenia powinny mieć zastosowanie do pomocy na rzecz leśnictwa oraz określonej działalności pozarolniczej na obszarach wiejskich objętej współfinansowaniem jako interwencje na rzecz rozwoju obszarów wiejskich w ramach EFRROW, jak również do pomocy na transfer wiedzy i działalność informacyjną, działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną, w tym poprzez wykorzystanie unijnych danych i usług satelitarnych i scalania gruntów.

(45)

Ze względu na ryzyko zakłóceń konkurencji wynikające z ukierunkowanej pomocy inwestycyjnej w sektorze produkcji podstawowej produktów rolnych, pomoc inwestycyjna wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu nie powinna ograniczać się do określonego produktu rolnego. Warunek ten nie powinien stanowić przeszkody dla wyłączenia przez państwa członkowskie niektórych produktów rolnych z zakresu danej pomocy, w przypadkach gdy nie można znaleźć normalnych rynków zbytu lub w przypadkach gdy na rynku wewnętrznym występuje nadwyżka mocy produkcyjnych. Dodatkowo pomoc na niektóre rodzaje inwestycji powinna z definicji nie kwalifikować się do wyłączenia na mocy niniejszego rozporządzenia z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu.

(46)

Aby odpowiednio wyważyć potrzebę zminimalizowania zakłóceń konkurencji oraz propagowania efektywności energetycznej i zasobooszczędności, w przypadkach inwestycji w gospodarstwach rolnych związanych z produkcją podstawową produktów rolnych pomocy można udzielać jedynie na inwestycje powiązane z wytwarzaniem w gospodarstwach biopaliw lub energii ze źródeł odnawialnych i to wyłącznie w przypadkach, gdy produkcja taka nie przekracza średniego rocznego zużycia paliwa lub energii w danym gospodarstwie. W takich przypadkach pomoc na biopaliwa powinna być objęta niniejszym rozporządzeniem tylko w takim zakresie, w jakim jest ona przyznawana na zrównoważone biopaliwa zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 (14).

(47)

Aby zachęcić do przechodzenia na produkcję bardziej zaawansowanych form biopaliw, jak przewidziano w horyzontalnych zasadach pomocy państwa w sprawie energii i ochrony środowiska, pomoc na rzecz biopaliw produkowanych z roślin spożywczych powinna być wyłączona z zakresu niniejszego rozporządzenia w przypadku pomocy na inwestycje związane z przetwarzaniem produktów rolnych.

(48)

Przepisy rozporządzenia (UE) 2015/1588 zapewniają Komisji możliwość uznania, na mocy odpowiednich przepisów, określonych kategorii pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym, jeżeli Komisja dysponuje odpowiednim doświadczeniem pozwalającym jej wyznaczyć ogólne kryteria zgodności. Biorąc pod uwagę doświadczenia zgromadzone w latach 2014–2021 w zakresie przeprowadzania oceny zgodności różnych rodzajów pomocy państwa w świetle wytycznych z 2014 r., Komisja może obecnie korzystać z przysługujących jej uprawnień do wyłączenia z wymogu zgłaszania pomocy państwa na podstawowe usługi i infrastrukturę na obszarach wiejskich współfinansowanej z EFRROW, na współpracę, na środki na rzecz przeciwdziałania szkodom i naprawienia szkód wyrządzonych przez zwierzęta chronione, na zachowanie zasobów genetycznych w rolnictwie, na zobowiązania dotyczące dobrostanu zwierząt, na niwelowanie niedogodności związanych z obszarami Natura 2000, na zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne oraz na rolnictwo ekologiczne.

(49)

Ponadto, jeżeli chodzi o sektor leśny, Komisja może – na podstawie swoich doświadczeń związanych z wdrażaniem wytycznych z 2014 r. – wyłączyć z wymogu zgłoszenia działania finansowane wyłącznie ze środków krajowych, bez uszczerbku dla możliwości stosowania jakichkolwiek obowiązujących przepisów prawa materialnego.

(50)

W latach 2014–2020 i w związku ze stosowaniem wytycznych z 2014 r. Komisja zatwierdziła 52 programy pomocy dotyczące odszkodowań za szkody w sektorze rolnym spowodowane przez zwierzęta chronione. W przypadku wystąpienia szkód spowodowanych przez zwierzęta chronione organy przyznające pomoc muszą podjąć pilne działania, aby jak najszybciej przywrócić środki produkcji i działalność gospodarczą w celu zapewnienia dotkniętym przedsiębiorstwom możliwości dalszego prowadzenia działalności, gwarantując tym samym rozwój działalności gospodarczej. Doświadczenia Komisji wskazują, że tego rodzaju pomoc zazwyczaj nie powoduje żadnego znaczącego zakłócenia konkurencji na rynku wewnętrznym z uwagi na jej odszkodowawczy charakter i jasne kryteria zgodności z rynkiem wewnętrznym. Dlatego też należy wyłączyć tę pomoc z wymogu zgłoszenia pomocy państwa.

(51)

MŚP prowadzące działalność w sektorze produkcji podstawowej produktów rolnych powinny dysponować dostępem do pomocy na celu naprawienie szkód wyrządzonych przez zwierzęta chronione. Warunki wyłączenia pomocy na naprawienie szkód wyrządzonych przez zwierzęta chronione powinny być zgodne z ustalonymi praktykami dotyczącymi innej pomocy wyrównawczej takiej jak pomoc na wyrównanie strat poniesionych wskutek utraty zwierząt lub zniszczenia roślin na podstawie ich wartości rynkowej, pomoc na pokrycie kosztów weterynaryjnych lub kosztów pracy oraz pomoc na pokrycie szkód materialnych wynikających z uszkodzenia sprzętu gospodarskiego, maszyn rolniczych oraz budynków gospodarskich i zapasów.

(52)

W latach 2014–2020 i w związku ze stosowaniem wytycznych z 2014 r. Komisja zatwierdziła cztery programy pomocy dotyczące zachowania zasobów genetycznych w rolnictwie. Z doświadczenia Komisji wynika, że tego rodzaju pomoc zazwyczaj nie prowadzi do żadnego znaczącego zakłócenia konkurencji na rynku wewnętrznym, a jednocześnie przyczynia się do osiągnięcia celu polityki publicznej, jakim jest ochrona różnorodności biologicznej. Dlatego też należy wyłączyć tę pomoc z wymogu zgłoszenia pomocy państwa.

(53)

Pomoc na określone zrównoważone praktyki rolnicze, taka jak pomoc na zobowiązania związane z dobrostanem zwierząt, zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne oraz zobowiązania z tytułu rolnictwa ekologicznego, obarczona jest jedynie ograniczonym ryzykiem zakłócenia konkurencji. Aby lepiej reagować na obserwowany w społeczeństwie popyt na wysokiej jakości żywność produkowaną w zrównoważony sposób, Komisja powinna móc wyłączyć takie środki pomocy z wymogu zgłoszenia pomocy państwa.

(54)

Jednocześnie w ramach takich środków należy określić maksymalne kwoty pomocy na jednostkę na podstawie doświadczenia zdobytego w kontekście wytycznych z 2014 r. W przypadku około 64 % wszystkich środków związanych z zobowiązaniami rolno-środowiskowo-klimatycznymi (które stanowią największą część środków związanych z dobrowolnymi zobowiązaniami) zgłoszonych od lipca 2014 r. do marca 2020 r. przekroczono maksymalne kwoty na hektar, i w rezultacie takie środki objęto szczegółową analizą w celu ustalenia, czy były one uzasadnione. Przy obecnej inflacji i cenach nakładów tendencja ta prawdopodobnie się utrzyma. Maksymalne kwoty na jednostkę ustalone w wytycznych z 2014 r. uznaje się zatem za odpowiednie progi na potrzeby objętych wyłączeniem grupowym środków związanych z dobrowolnymi zobowiązaniami na rzecz środowiska, klimatu lub dobrostanu zwierząt.

(55)

W latach 2014–2020 i w związku ze stosowaniem wytycznych z 2014 r. Komisja zatwierdziła 21 programów pomocy na zobowiązania dotyczące dobrostanu zwierząt na mocy wytycznych z 2014 r. Doświadczenia Komisji wskazują, że tego rodzaju pomoc zazwyczaj nie powoduje żadnego znaczącego zakłócenia konkurencji na rynku wewnętrznym z uwagi na jej odszkodowawczy charakter i jasne kryteria zgodności z rynkiem wewnętrznym. Dlatego też należy wyłączyć tę pomoc z wymogu zgłoszenia pomocy państwa.

(56)

Komisja zastosowała art. 107 i 108 Traktatu do pomocy na niwelowanie niedogodności związanych z obszarami Natura 2000 w sektorze rolnym, do pomocy na zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne oraz do pomocy na rzecz rolnictwa ekologicznego w ramach wytycznych z 2014 r. W latach 2014–2020 Komisja zatwierdziła 10 programów pomocy związanych z obszarami Natura 2000 w rolnictwie, 65 programów pomocy na zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne oraz 5 programów pomocy na rzecz rolnictwa ekologicznego. Z doświadczenia Komisji wynika, że tego rodzaju pomoc – zwłaszcza poniżej określonych progów – zazwyczaj nie prowadzi do żadnego znaczącego zakłócenia konkurencji, a jednocześnie przyczynia się do osiągnięcia celu polityki publicznej, jakim jest ochrona środowiska. Dlatego też Komisja powinna skorzystać z kompetencji przyznanych jej rozporządzeniem (UE) 2015/1588 w odniesieniu do pomocy na niwelowanie niedogodności związanych z obszarami Natura 2000 w sektorze rolnym, pomocy na zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne oraz do pomocy na rzecz rolnictwa ekologicznego.

(57)

Wyłączenie pomocy na niwelowanie niedogodności związanych z obszarami Natura 2000 w sektorze rolnym, pomocy na zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne oraz pomocy na rzecz rolnictwa ekologicznego powinno mieć zastosowanie wyłącznie do przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze produkcji podstawowej produktów rolnych.

(58)

Projekty finansowane w ramach europejskiego partnerstwa innowacyjnego na rzecz wydajnego i zrównoważonego rolnictwa (EPI) skutkują wprowadzaniem innowacji w sektorze rolnym i na obszarach wiejskich. Pomoc państwa przyznawana przedsiębiorstwom uczestniczącym w realizacji projektów grupy operacyjnej EPI objętych art. 127 rozporządzenia (UE) 2021/2115 ma niewielki wpływ na konkurencję, w szczególności ze względu na pozytywną rolę, jaką odgrywa w dzieleniu się wiedzą, zwłaszcza w przypadku społeczności lokalnych i rolniczych, oraz fakt, że ma często zbiorowy charakter i dość małą skalę. Projekty te to projekty o charakterze zintegrowanym. Są to zwykle projekty wielopodmiotowe i wielosektorowe, co może prowadzić do pewnych trudności w ich kwalifikacji w świetle zasad pomocy państwa. Ze względu na lokalny charakter poszczególnych projektów grupy operacyjnej EPI, wybieranych na podstawie wieloletniej strategii rozwoju lokalnego określonej i realizowanej w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego oraz ich ukierunkowanie na cele leżące w interesie społeczności, społeczeństwa, środowiska i klimatu, niniejsze rozporządzenie powinno odnosić się do pewnych trudności, jakie występują w przypadku projektów grupy operacyjnej EPI, aby ułatwić zapewnienie ich zgodności z zasadami pomocy państwa.

(59)

Z uwagi na ograniczony wpływ, jaki mają na handel i konkurencję małe kwoty pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom będącym beneficjentami, bezpośrednio lub pośrednio, projektów grupy operacyjnej EPI, należy określić proste zasady obowiązujące w przypadkach, w których łączna kwota pomocy na jeden projekt nie przekracza określonego pułapu.

(60)

Komisja zastosowała art. 107 i 108 Traktatu do przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze leśnym w wielu decyzjach, w szczególności w kontekście wytycznych z 2014 r. W latach 2014–2020 Komisja zatwierdziła zgodnie z tymi wytycznymi ponad 200 programów pomocy na rzecz sektora leśnego. Doświadczenia Komisji wskazują, że środki pomocy na rzecz leśnictwa nie spowodowały żadnego znaczącego zakłócenia konkurencji na rynku wewnętrznym z uwagi na istnienie jasnych kryteriów zgodności. W świetle tych doświadczeń oraz na potrzeby uproszczenia i ekonomii procesowej powinno się zatem umożliwić wyłączenie środków pomocy na rzecz sektora leśnego z obowiązku ich zgłoszenia niezależnie od tego, czy są finansowane z EFRROW, czy też nie. Dlatego też Komisja powinna skorzystać z kompetencji przyznanych jej rozporządzeniem (UE) 2015/1588 w odniesieniu do następujących kategorii pomocy: pomoc na zalesianie i tworzenie terenów zalesionych; pomoc na systemy rolno-leśne; pomoc na zapobieganie zniszczeniom lasów wskutek pożarów lasów, klęsk żywiołowych, niekorzystnych zjawisk klimatycznych porównywalnych z klęską żywiołową, innych niekorzystnych zjawisk klimatycznych, inwazji agrofagów roślin i katastrof oraz na odtwarzanie zniszczonych lasów; pomoc na inwestycje zwiększające odporność ekosystemów leśnych i ich wartość dla środowiskowa; pomoc na niekorzystne warunki specyficzne dla obszaru w związku z określonymi obowiązkowymi wymogami ustanowionymi w art. 3 dyrektywy Rady 92/43/EWG i art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE (15); pomoc na usługi leśno-środowiskowo-klimatyczne oraz ochronę lasów; pomoc na inwestycje w infrastrukturę związane z rozwojem, modernizacją i dostosowywaniem sektora leśnego; pomoc na inwestycje w technologie w dziedzinie leśnictwa oraz w przetwarzanie, transport i wprowadzanie do obrotu produktów leśnych; pomoc na zachowanie zasobów genetycznych w leśnictwie, pomoc na rozpoczęcie działalności dla grup i organizacji producentów w sektorze leśnym, pomoc na scalanie gruntów leśnych oraz pomoc na współpracę w sektorze leśnym.

(61)

Aby zachęcić do podejmowania inicjatyw grupowych w sektorze leśnictwa, Komisja zastosowała art. 107 i 108 Traktatu do pomocy na rozpoczęcie działalności przez grupy i organizacje producentów w sektorze leśnym. W latach 2014–2020 Komisja zatwierdziła tego rodzaju pomoc w pięciu przypadkach. W sektorze rolnym taka pomoc była już wyłączona z obowiązku zgłoszenia zgodnie z przepisami rozporządzenia (UE) nr 702/2014. Dlatego też należy wyłączyć pomoc na rozpoczęcie działalności przez grupy i organizacje producentów w sektorze leśnym z wymogu zgłoszenia pomocy państwa.

(62)

Dywersyfikacja gospodarcza i tworzenie nowych rodzajów działalności gospodarczej, w tym działalności w zakresie biogospodarki o obiegu zamkniętym, mają kluczowe znaczenie dla rozwoju i konkurencyjności obszarów wiejskich i dla MŚP, które stanowią fundament gospodarki wiejskiej w Unii. W rozporządzeniu (UE) 2021/2115 przewidziano środki na rzecz rozwoju działalności pozarolniczej na obszarach wiejskich służące zwiększaniu zatrudnienia, tworzeniu wysokiej jakości miejsc pracy na obszarach wiejskich, utrzymaniu już istniejących miejsc pracy, ograniczeniu sezonowych wahań zatrudnienia, rozwoju sektorów nierolniczych poza sektorem rolnym i przetwórstwem spożywczym, sprzyjając jednocześnie integracji przedsiębiorstw i powstawaniu lokalnych powiązań między sektorami.

(63)

Aby zagwarantować spójność z rozporządzeniem (UE) 2021/2115 oraz doprowadzić do uproszczenia przepisów dotyczących zezwoleń na udzielenie pomocy państwa w zakresie współfinansowanej części i dodatkowego finansowania krajowego planów strategicznych WPR, wymóg zgłoszenia pomocy nie powinien mieć zastosowania do różnych kategorii pomocy na rzecz MŚP działających na obszarach wiejskich, uwzględniając pomoc na podstawowe usługi i infrastrukturę, pomoc na rozpoczęcie działalności gospodarczej, pomoc na współpracę, pomoc na przystępowanie rolników do systemów jakości w zakresie bawełny i środków spożywczych oraz pomoc na działania informacyjne i promocyjne dotyczące środków spożywczych objętych systemem jakości. Takie środki pomocy powinny być identyczne z bazowymi interwencjami na rzecz rozwoju obszarów wiejskich; wyłączona pomoc powinna być przyznawana wyłącznie na podstawie planu strategicznego WPR danego państwa członkowskiego i być z nimi zgodna.

(64)

W szeregu przypadków Komisja zastosowała art. 107 i 108 Traktatu do pomocy na podstawowe usługi i infrastrukturę na obszarach wiejskich oraz na współpracę na obszarach wiejskich, w szczególności w kontekście wytycznych z 2014 r. W latach 2014–2020 Komisja zatwierdziła 27 programów pomocy na podstawowe usługi i infrastrukturę na obszarach wiejskich oraz 28 programów pomocy na współpracę na obszarach wiejskich. Doświadczenia Komisji wskazują, że środki pomocy na rzecz obszarów wiejskich nie spowodowały żadnego znaczącego zakłócenia konkurencji na rynku wewnętrznym z uwagi na istnienie jasnych kryteriów zgodności oraz że pomoc ta przyczyniła się do dywersyfikacji gospodarczej i wniosła wkład w tworzenie nowych rodzajów działalności gospodarczej. Dlatego też należy wyłączyć środki pomocy na podstawowe usługi i infrastrukturę na obszarach wiejskich oraz pomoc na współpracę na obszarach wiejskich z wymogu zgłoszenia pomocy państwa.

(65)

Pomoc na podstawowe usługi i infrastrukturę na obszarach wiejskich oraz pomoc na współpracę na obszarach wiejskich powinny jednak zostać wyłączone z wymogu zgłoszenia wyłącznie wówczas, gdy stanowią jeden z elementów planu strategicznego WPR zatwierdzonego przez Komisję w kontekście rozporządzenia (UE) 2021/2115.

(66)

Pomoc państwa przyznawana MŚP uczestniczącym w realizacji projektów na rzecz rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność („RLKS”), o których mowa w art. 31 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (16), wyznaczonych jako projekty LEADER w ramach rozporządzenia (UE) 2021/2115 ma niewielki wpływ na konkurencję, w szczególności ze względu na pozytywną rolę, jaką odgrywa w dzieleniu się wiedzą, zwłaszcza w przypadku społeczności lokalnych i rolniczych, oraz fakt, że ma często zbiorowy charakter i dość małą skalę. Projekty te to projekty o charakterze zintegrowanym, wielopodmiotowym i wielosektorowym, co może prowadzić do pewnych trudności w ich kwalifikacji w świetle prawa dotyczącego pomocy państwa. Ze względu na lokalny charakter poszczególnych projektów RLKS, wybieranych na podstawie wieloletniej strategii rozwoju lokalnego określonej i realizowanej w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego oraz ich ukierunkowania na cele leżące w interesie społeczności, społeczeństwa, środowiska i klimatu, niniejsze rozporządzenie powinno odnosić się do pewnych trudności, jakie występują w przypadku projektów RLKS, aby ułatwić zapewnienie ich zgodności z zasadami pomocy państwa. Definicja MŚP nie obejmuje gmin ze względu na ich charakter (fundusze państwowe). Gminy odgrywają jednak często ważną rolę w organizacji i wykonaniu projektów RLKS. Dlatego też powinna również istnieć możliwość objęcia wyłączeniem grupowym pomocy dla gmin udzielanej w kontekście projektów RLKS prowadzonych na rzecz jednego z celów określonych w art. 1 rozporządzenia (UE) 2015/1588.

(67)

Z uwagi na ograniczony wpływ, jaki mają na handel i konkurencję małe kwoty pomocy przyznawanej MŚP będącym beneficjentami, bezpośrednio lub pośrednio, projektów RLKS, należy określić proste zasady obowiązujące w przypadkach, w których łączna kwota pomocy na jeden projekt nie przekracza określonego pułapu. Powinno to mieć zastosowanie także do gmin będących beneficjentami, bezpośrednio lub pośrednio, projektów RLKS prowadzonych na rzecz jednego z celów określonych w art. 1 rozporządzenia (UE) 2015/1588.

(68)

W przypadku kilku kategorii pomocy, takich jak: pomoc na badania naukowe, transfer wiedzy i działalność informacyjną, w tym przy wykorzystaniu unijnych danych i usług satelitarnych, pomoc na usługi doradcze, pomoc na usługi zastępowania rolników, pomoc na działania promocyjne, pomoc na zapobieganie chorobom zwierząt i agrofagom roślin oraz ich zwalczanie, pomoc przyznawana jest ostatecznym beneficjentom pośrednio, w naturze, w formie subsydiowanych usług. W takich przypadkach pomoc objęta wyłączeniem powinna być wypłacana podmiotom świadczącym dane usługi lub prowadzącym daną działalność.

(69)

Zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/1588 należy dokonywać okresowego przeglądu polityki w zakresie pomocy państwa. Dlatego też okres stosowania niniejszego rozporządzenia powinien być ograniczony. Należy zatem ustanowić przepisy przejściowe, w tym przepisy w sprawie okresu dostosowawczego po zakończeniu okresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do programów pomocy objętych wyłączeniem. Zasady te powinny dać państwom członkowskim czas na dostosowanie się do nowych zasad,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

SPIS TREŚCI

ROZDZIAŁ I PRZEPISY WSPÓLNE 12
ROZDZIAŁ II WYMOGI PROCEDURALNE 24
ROZDZIAŁ III KATEGORIE POMOCY 25

Sekcja 1

Pomoc na rzecz MŚP zajmujących się produkcją podstawową produktów rolnych, ich przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu 25

Sekcja 2

Pomoc na ochronę środowiska w rolnictwie 46

Sekcja 3

Pomoc na inwestycje na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i naturalnego 49

Sekcja 4

Pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe w sektorze rolnym 49

Sekcja 5

Pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną 50

Sekcja 6

Pomoc na rzecz leśnictwa 52

Sekcja 7

Pomoc na rzecz MŚP na obszarach wiejskich 64
ROZDZIAŁ IV PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE 70

ROZDZIAŁ I

Przepisy wspólne

Artykuł 1

Zakres stosowania

1.   Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do następujących kategorii pomocy:

a)

pomoc na rzecz mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP):

(i)

prowadzących działalność w sektorze rolnictwa, tj. zajmujących się produkcją podstawową produktów rolnych, ich przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu, z wyłączeniem przypadków określonych w art. 14, 15, 16, 18, 23 i 25–31, które mają zastosowanie wyłącznie do MŚP zajmujących się produkcją podstawową produktów rolnych;

(ii)

prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą na obszarach wiejskich wykraczającą poza zakres art. 42 Traktatu, o ile taka pomoc jest przyznawana zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/2115 i jest albo współfinansowana przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) albo przyznawana w ramach dodatkowego finansowania krajowego do takich współfinansowanych środków. Na zasadzie odstępstwa niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do pomocy dla gmin będących beneficjentami, bezpośrednio lub pośrednio, projektów RLKS, zgodnie z art. 60 i 61 niniejszego rozporządzenia;

b)

pomoc na ochronę środowiska w rolnictwie określoną w art. 33, 34 i 35, która ma zastosowanie wyłącznie do przedsiębiorstw zajmujących się produkcją podstawową produktów rolnych;

c)

pomoc na inwestycje na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i naturalnego znajdującego się w gospodarstwach rolnych oraz lasach;

d)

pomoc na wyrównanie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe w sektorze rolnym;

e)

pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną w sektorach rolnym i leśnym;

f)

pomoc na rzecz leśnictwa.

2.   W przypadku gdy państwa członkowskie uznają to za stosowne, mogą zdecydować o przyznaniu pomocy, o której mowa w ust. 1 lit. a), e) i f), zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 651/2014 (17).

3.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

a)

programów pomocy, o których mowa w art. 14, 17, 41–44 i 46, programów pomocy, o których mowa w art. 49 i 50, jeżeli spełniają warunki określone w art. 12, po sześciu miesiącach od ich wejścia w życie. Komisja może jednak postanowić, że niniejsze rozporządzenie ma nadal zastosowanie do programu pomocy przez okres dłuższy niż sześć miesięcy po dokonaniu ewaluacji stosownego planu oceny zgłoszonego Komisji przez państwo członkowskie. Przy przedkładaniu planów oceny państwa członkowskie przekazują również wszelkie informacje potrzebne Komisji do dokonania ewaluacji tych planów oceny i podjęcia decyzji;

b)

wszelkich zmian w programach, o których mowa w lit. a), innych niż zmiany, które nie wpływają na zgodność programu pomocy na podstawie niniejszego rozporządzenia lub nie rzutują w istotny sposób na treść zatwierdzonego planu oceny;

c)

pomocy przyznawanej na działalność związaną z wywozem do państw trzecich lub państw członkowskich, tzn. pomocy bezpośrednio związanej z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i prowadzeniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej;

d)

pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem korzystania z towarów produkcji krajowej w stosunku do towarów przywożonych.

4.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

a)

programów pomocy, które nie wykluczają wyraźnie możliwości przekazania pomocy indywidualnej na rzecz przedsiębiorstwa, na którym ciąży dotąd niezrealizowany obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji uznającej pomoc przyznaną przez to samo państwo członkowskie za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym, z wyjątkiem:

(i)

programów pomocy na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe zgodnie z art. 37;

(ii)

programów pomocy na projekty w zakresie rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność (RLKS) lub projekty grupy operacyjnej europejskiego partnerstwa innowacyjnego na rzecz wydajnego i zrównoważonego rolnictwa („EPI”) zgodnie z art. 40 i 61;

b)

pomocy ad hoc na rzecz przedsiębiorstwa, o którym mowa w lit. a).

5.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, z wyłączeniem pomocy przyznanej:

a)

na działania informacyjne w sektorach rolnym i leśnym zgodnie z art. 21 i 47;

b)

na działania promocyjne w formie publikacji mających na celu podniesienie świadomości szerokiego grona odbiorców na temat produktów rolnych zgodnie z art. 24 ust. 2 lit. b);

c)

na pokrycie kosztów zapobiegania chorobom zwierząt i agrofagom roślin, ich kontroli i zwalczania zgodnie z art. 26 ust. 8 i 9;

d)

na pokrycie kosztów związanych z wywozem i zniszczeniem padłych zwierząt gospodarskich zgodnie z art. 27 ust. 2 lit. c), d) i e);

e)

na niwelowanie niedogodności związanych z obszarami Natura 2000 zgodnie z art. 33;

f)

na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe zgodnie z art. 37;

g)

na rzecz przedsiębiorstw biorących udział w projektach RLKS i projektach grupy operacyjnej EPI lub będących beneficjentami takich projektów zgodnie z art. 40 i 61;

h)

w następujących przypadkach, o ile dane przedsiębiorstwo znalazło się w trudnej sytuacji z powodu strat lub szkód spowodowanych przez przedmiotowe zdarzenie:

(i)

na naprawienie szkód spowodowanych przez niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową zgodnie z art. 25;

(ii)

na naprawienie szkód spowodowanych przez choroby zwierząt i agrofagi roślin zgodnie z art. 26 ust. 9 i art. 26 ust. 10;

(iii)

na naprawienie szkód spowodowanych przez zwierzęta chronione zgodnie z art. 29;

(iv)

na odtwarzanie zniszczonych lasów zgodnie z art. 43 ust. 2 lit. d).

6.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do pomocy, która — przez warunki z nią związane lub przez metody jej finansowania — nierozerwalnie wiążą się z naruszeniem prawa Unii, a w szczególności:

a)

pomocy, której przyznanie uwarunkowane jest tym, by beneficjent korzystał z towarów produkcji krajowej lub usług krajowych;

b)

pomocy ograniczającej możliwości beneficjentów w zakresie wykorzystania wyników działalności badawczej, rozwojowej i innowacyjnej w innych państwach członkowskich.

7.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do pomocy na rzecz produktów rolnych w rozumieniu załącznika 1 do Porozumienia WTO w sprawie rolnictwa (18) stanowiącej subsydium eksportowe zgodnie z definicją zawartą w tym Porozumieniu. Podobnie nie ma ono zastosowania do pomocy na rzecz takich produktów stanowiącej wsparcie finansowania wywozu udzielane przez rząd lub jakikolwiek podmiot publiczny w zakresie stosowania decyzji ministerialnej WTO w sprawie konkurencji eksportowej z dnia 19 grudnia 2015 r. (19), jeżeli nie spełnia ona odpowiednich wymogów określonych w pkt 15 tej decyzji dotyczących maksymalnego okresu spłaty i samofinansowania.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)

„pomoc ad hoc” oznacza pomoc przyznaną poza programem pomocy;

2)

„niekorzystne zjawisko klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową” oznacza niekorzystne warunki pogodowe, takie jak: mróz, burza i grad, lód, ulewny lub długotrwały deszcz lub poważna susza, które niszczą, w przypadku sektora rolnego, ponad 30 % średniej produkcji obliczonej na podstawie okresu trzech lub czterech wcześniejszych lat lub średniej z trzech lat obliczonej na podstawie okresu pięciu lub ośmiu wcześniejszych lat, z wyłączeniem wartości najwyższej i najniższej; w przypadku sektora leśnego: ponad 20 % potencjału leśnego;

3)

„doradztwo” oznacza udzielenie kompletnych usług doradczych w ramach jednej i tej samej umowy;

4)

„działalność rolnicza” oznacza działalność określoną przez państwo członkowskie w planie strategicznym WPR zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2115;

5)

„użytki rolne” oznaczają użytki rolne określone przez państwo członkowskie w planie strategicznym WPR zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/2115;

6)

„gospodarstwo rolne” oznacza jednostkę obejmującą grunty, obiekty i urządzenia wykorzystywane na potrzeby produkcji podstawowej produktów rolnych;

7)

„produkty rolne” oznaczają produkty wymienione w załączniku I do Traktatu, z wyjątkiem produktów rybołówstwa i akwakultury wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 (20);

8)

„sektor rolny” oznacza wszystkie przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją podstawową produktów rolnych, ich przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu;

9)

„systemy rolno-leśne” oznaczają systemy użytkowania gruntów, w których drzewa uprawia się w połączeniu z uprawą roli na tym samym gruncie;

10)

„pomoc” oznacza każdy środek spełniający wszystkie kryteria, o których mowa w art. 107 ust. 1 Traktatu;

11)

„pomoc przyznana w ramach planu strategicznego WPR” oznacza wsparcie przyznane zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/2115 jako pomoc współfinansowaną ze środków EFRROW albo jako dodatkowe finansowanie krajowe takiej współfinansowanej pomocy;

12)

„intensywność pomocy” oznacza kwotę pomocy brutto wyrażoną jako odsetek kosztów kwalifikowalnych, przed wszelkimi potrąceniami podatku lub innych opłat;

13)

„program pomocy” oznacza każdy akt prawny, na podstawie którego, bez konieczności przyjmowania dodatkowych środków wykonawczych, można przyznać pomoc indywidualną przedsiębiorstwom określonym w tym akcie w sposób ogólny i abstrakcyjny, oraz każdy akt prawny, na którego podstawie przedsiębiorstwu lub przedsiębiorstwom można przyznać pomoc niezwiązaną z konkretnym projektem na czas nieokreślony lub na nieokreśloną kwotę;

14)

„w warunkach pełnej konkurencji” oznacza, że warunki transakcji między umawiającymi się stronami nie różnią się od tych, jakie stosowałyby niezależne przedsiębiorstwa i nie zawierają jakiegokolwiek elementu porozumienia. Każda transakcja, która wynika z otwartej, przejrzystej i bezwarunkowej procedury, uznawana jest za spełniającą warunki pełnej konkurencji;

15)

„środki bioasekuracji” oznaczają środki zarządzania i środki fizyczne mające na celu obniżenie ryzyka wprowadzenia, rozwoju i rozprzestrzeniania się chorób do, z lub wśród:

a)

populacji zwierząt;

b)

zakładów, stref, kompartmentów, środków transportu lub innych obiektów, pomieszczeń lub miejsc;

16)

„księga hodowlana” oznacza księgę zdefiniowaną w art. 2 pkt 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1012 (21);

17)

„plan strategiczny WPR” oznacza plan strategiczny WPR, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2021/2115;

18)

„skapitalizowane prace” oznaczają prace podjęte przez samego rolnika lub jego pracowników, prowadzące od powstania aktywów;

19)

„programy rolnictwa regeneratywnego” oznaczają programy pomocy dotyczące praktyk w zakresie gospodarowania gruntami skutkujących większym składowaniem dwutlenku węgla w biomasie, martwej materii organicznej i glebach dzięki zwiększonemu wychwytywaniu dwutlenku węgla lub ograniczeniu uwalniania dwutlenku węgla do atmosfery;

20)

„katastrofa” oznacza nieprzewidziane zdarzenie o charakterze biotycznym lub abiotycznym, spowodowane przez działalność człowieka, które prowadzi do istotnych zakłóceń w strukturach leśnych, powodując w wyniku tego znaczące szkody gospodarcze w sektorach leśnictwa;

21)

„data przyznania pomocy” oznacza dzień, w którym beneficjent nabył prawo do otrzymania pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym;

22)

„środki kontroli i zwalczania” oznaczają środki odnoszące się do tych chorób zwierząt, których ognisko zostało formalnie uznane przez właściwy organ państwa członkowskiego, lub odnoszące się do agrofagów roślin lub inwazyjnych gatunków obcych, których obecność została formalnie uznana przez właściwy organ;

23)

„plan oceny” oznacza dokument obejmujący co najmniej jeden program pomocy i zawierający przynajmniej następujące elementy: cele, które będą podlegały ocenie, pytania służące ocenie, wskaźniki rezultatu, przewidywaną metodę przeprowadzania oceny, wymogi w zakresie gromadzenia danych, proponowany harmonogram oceny, w tym termin przedłożenia okresowego i końcowego sprawozdania oceniającego, opis niezależnego podmiotu przeprowadzającego ocenę lub opis kryteriów wyboru takiego podmiotu oraz procedury zapewniające publiczne udostępnienie oceny;

24)

„padłe zwierzęta gospodarskie” oznaczają zwierzęta, które zostały poddane eutanazji (ze sprecyzowaną diagnozą lub bez takiej diagnozy) lub padły – w tym zwierzęta martwo urodzone lub nienarodzone – na terenie gospodarstwa lub jakiegokolwiek zakładu lub podczas transportu, ale które nie zostały poddane ubojowi z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi;

25)

„szybko rosnące drzewa” oznaczają las o krótkiej rotacji, w którym minimalny okres przed ścinką określa się na 8 lat, a maksymalny okres przed ścinką – na nie więcej niż 20 lat;

26)

„kolejna wersja programu pomocy fiskalnej” oznacza program w formie korzyści podatkowych, który stanowi zmienioną wersję uprzednio istniejącego programu w formie korzyści podatkowych i który go zastępuje;

27)

„koszty stałe wynikające z udziału w systemie jakości” oznaczają koszty poniesione na przystąpienie do systemu jakości objętego pomocą i roczną składkę z tytułu udziału w tym systemie jakości, w tym — w razie potrzeby — wydatki na kontrole niezbędne do sprawdzenia zgodności z wymogami systemu jakości;

28)

„biopaliwo produkowane z roślin spożywczych i pastewnych” oznacza biopaliwo produkowane z roślin spożywczych i pastewnych zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001;

29)

„środki spożywcze” oznaczają środki spożywcze, które nie są produktami rolnymi, a które są wymienione w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (22);

30)

„ekwiwalent dotacji brutto” oznacza kwotę pomocy, jeżeli pomocy udzielono beneficjentowi w formie dotacji, przed potrąceniem podatku lub innych opłat;

31)

„pomoc indywidualna” oznacza:

a)

pomoc ad hoc;

b)

pomoc przyznaną indywidualnym beneficjentom na podstawie programu pomocy;

32)

„wartości niematerialne i prawne” oznaczają aktywa nieposiadające postaci fizycznej ani finansowej, takie jak patenty, licencje, wiedza fachowa lub inna własność intelektualna;

33)

„inwestycje służące zapewnieniu zgodności z normą Unii” oznaczają inwestycje dokonane w celu osiągnięcia zgodności z normą Unii po upływie okresu przejściowego przewidzianego w przepisach Unii;

34)

„duże przedsiębiorstwa” oznaczają przedsiębiorstwa niespełniające kryteriów, o których mowa w załączniku I;

35)

„wprowadzanie do obrotu produktów rolnych” oznacza posiadanie lub wystawianie produktu w celu sprzedaży, oferowanie go na sprzedaż, dostawę lub każdy inny sposób wprowadzania produktu na rynek, z wyjątkiem jego pierwszej sprzedaży przez rolnika na rzecz podmiotów zajmujących się odsprzedażą lub przetwórstwem i czynności przygotowujących produkt do takiej pierwszej sprzedaży; sprzedaż produktów przez producenta produktów pierwotnych konsumentom końcowym uznaje się za wprowadzanie do obrotu produktów rolnych, jeśli następuje w odpowiednio wydzielonym do tego celu miejscu lub obiekcie;

36)

„fundusz ubezpieczeń wzajemnych” oznacza system akredytowany przez państwo członkowskie zgodnie z prawem krajowym tego państwa, który umożliwia stowarzyszonym rolnikom ubezpieczanie się i za pomocą którego stowarzyszonym rolnikom, którzy ponoszą straty gospodarcze, wypłacane są rekompensaty;

37)

„obszary Natura 2000” oznaczają specjalne obszary rolne lub leśne, o których mowa w art. 3 dyrektywy 92/43/EWG i art. 3 dyrektywy 2009/147/WE;

38)

„klęski żywiołowe” oznaczają: trzęsienia ziemi, lawiny, osunięcia ziemi i powodzie, trąby powietrzne, huragany, erupcje wulkanów i pożary powstałe naturalnie;

39)

„inwestycja nieprodukcyjna” oznacza inwestycję, która nie prowadzi do znaczącego wzrostu wartości ani rentowności gospodarstwa rolnego;

40)

„prace poprzedzające przetwórstwo przemysłowe” oznaczają ścinkę, rozczłonkowywanie, okorowanie, cięcie, przechowywanie, obróbkę ochronną i suszenie drewna oraz wszelkie inne czynności robocze poprzedzające przemysłowe piłowanie drewna w tartaku; jak również obróbkę tartaczną, w ramach której maksymalne zdolności przetwórcze wynoszą 20 000 m3 drewna okrągłego stanowiącego materiał wsadowy na potrzeby obróbki tartacznej rocznie;

41)

„inne niekorzystne zjawisko klimatyczne” oznacza niekorzystne warunki pogodowe, których nie obejmuje definicja „niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową”;

42)

„regiony najbardziej oddalone” to regiony, o których mowa w art. 349 akapit pierwszy Traktatu;

43)

„agrofag roślin” oznacza wszelkie gatunki, szczepy lub biotypy roślin, zwierząt lub patogenów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych;

44)

„produkcja podstawowa produktów rolnych” oznacza wytwarzanie płodów ziemi i produktów pochodzących z chowu zwierząt wymienionych w załączniku I do Traktatu, bez poddawania ich jakiemukolwiek dalszym czynnościom zmieniającym właściwości tych produktów;

45)

„przetwarzanie produktów rolnych” oznacza wszelkie czynności dokonywane na produktach rolnych, w wyniku których powstają produkty będące również produktami rolnymi, z wyjątkiem przeprowadzanych w gospodarstwie czynności niezbędnych do przygotowania produktów zwierzęcych lub roślinnych do pierwszej sprzedaży;

46)

„grupa lub organizacja producentów” oznacza grupę lub organizację utworzoną w jednym z następujących celów:

a)

dostosowania do wymogów rynkowych procesu produkcyjnego i produkcji producentów, którzy są członkami takiej grupy bądź organizacji;

b)

wspólnego wprowadzania towarów do obrotu, w tym przygotowania do sprzedaży, centralizacji sprzedaży i dostaw do odbiorców hurtowych;

c)

ustanowienia wspólnych zasad dotyczących informacji o produkcji, ze szczególnym uwzględnieniem zbiorów i dostępności;

d)

innych działań, które mogą być przeprowadzane przez grupy lub organizacje producentów, takich jak: rozwijanie umiejętności biznesowych i marketingowych, organizowanie i ułatwianie procesów wprowadzania innowacji, wspólne zarządzanie ziemią należącą do członków grupy lub organizacji producentów, stosowanie przyjaznych dla środowiska metod uprawy i technik produkcji oraz odpowiedzialnych praktyk i technik w odniesieniu do dobrostanu zwierząt;

47)

„zwierzę chronione” oznacza każde zwierzę chronione przepisami unijnymi albo prawodawstwem krajowym, w tym gatunki zwierząt, wobec których w ustawodawstwie krajowym określono przepisy szczegółowe w celu ochrony danej populacji;

48)

„mapy pomocy regionalnej” oznaczają zatwierdzoną przez Komisję listę obszarów wyznaczonych przez państwo członkowskie zgodnie z warunkami określonymi w wytycznych w sprawie pomocy regionalnej (23);

49)

„zaliczka zwrotna” oznacza pożyczkę na realizację projektu, wypłacaną w jednej lub kilku ratach, której warunki spłaty zależą od wyniku projektu;

50)

„organizacja prowadząca badania i upowszechniająca wiedzę” oznacza podmiot, niezależnie od jego statusu prawnego lub sposobu finansowania, którego podstawowym celem jest samodzielne prowadzenie badań podstawowych, badań przemysłowych lub eksperymentalnych prac rozwojowych bądź rozpowszechnianie na szeroką skalę wyników takich działań poprzez nauczanie, publikację lub transfer wiedzy;

51)

„mniejsze wyspy Morza Egejskiego” oznaczają mniejsze wyspy, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 229/2013 (24);

52)

„MŚP” lub „mikroprzedsiębiorstwa, małe i średnie przedsiębiorstwa” oznaczą przedsiębiorstwa spełniające kryteria ustanowione w załączniku I;

53)

„rozpoczęcie realizacji projektu lub działania” oznacza rozpoczęcie działań lub prac budowlanych związanych z inwestycją lub pierwsze prawnie wiążące zobowiązanie do zamówienia urządzeń lub usług lub wszelkie inne zobowiązanie, które sprawia, że projekt lub działanie jest nieodwracalne, w zależności od tego, które z wymienionych zdarzeń nastąpiło wcześniej; Zakupu gruntów i prac przygotowawczych, takich jak uzyskanie zezwoleń i przeprowadzenie analiz wykonalności, nie uznaje się za rozpoczęcie realizacji projektu lub działania;

54)

„usługi dotowane” oznaczają formę pomocy, w której pomoc świadczy się na rzecz beneficjenta końcowego pośrednio, w naturze, i wypłaca się ją podmiotom świadczącym dane usługi lub prowadzącym daną działalność;

55)

„rzeczowe aktywa trwałe” oznaczają aktywa w postaci gruntów, budynków i zakładu, urządzeń i wyposażenia;

56)

„koszt transakcyjny” oznacza dodatkowy koszt związany z wypełnieniem zobowiązania, ale niezwiązany bezpośrednio z jego realizacją lub nieujęty w kosztach lub utraconych dochodach, które są wyrównywane bezpośrednio; koszt ten może być obliczany na podstawie kosztu standardowego;

57)

„koszty testów na obecność TSE (pasażowalna encefalopatia gąbczasta) i BSE (gąbczasta encefalopatia bydła)” oznaczają wszystkie koszty, obejmujące koszty zestawów do testów, pobierania próbek niezbędnych do badań, ich transportu, przeprowadzania testów, przechowywania i niszczenia próbek koniecznych do przeprowadzania testów laboratoryjnych zgodnie z rozdziałem C załącznika X do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 (25);

58)

„zagajnik o krótkiej rotacji” oznacza drzewa gatunków określonych przez państwa członkowskie, objęte kodem CN 06 02 9041, które obejmują zdrewniałe uprawy wieloletnie, sadzonki lub podstawy łodyg pozostałe w glebie po zbiorach, wraz z nowymi pędami wschodzącymi w następnej porze roku, o maksymalnym cyklu zbiorów określanym przez państwa członkowskie;

59)

„przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji” oznacza przedsiębiorstwo spełniające kryteria określone w art. 2 pkt 18 rozporządzenia (UE) nr 651/2014;

60)

„norma Unii” oznacza wiążącą normę ustanowioną w przepisach Unii i ustanawiającą poziom, który muszą osiągnąć poszczególne przedsiębiorstwa, w szczególności odnośnie do środowiska, higieny i dobrostanu zwierząt; za normy Unii nie uważa się jednak norm lub celów ustanowionych na szczeblu UE, które są obowiązujące dla państw członkowskich, ale nie dla poszczególnych przedsiębiorstw;

61)

„młody rolnik” oznacza rolnika określonego przez państwo członkowskie w planie strategicznym WPR zgodnie z art. 4 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

Artykuł 3

Warunki wyłączenia

Programy pomocy, pomoc indywidualna przyznana w ramach programów pomocy oraz pomoc ad hoc są zgodne z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 2 lub 3 Traktatu i wyłączone z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli pomoc taka spełnia wszystkie warunki przewidziane w rozdziale I niniejszego rozporządzenia oraz szczególne warunki w odniesieniu do odpowiednich rodzajów pomocy ustanowione w rozdziale III niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

Progi powodujące obowiązek zgłoszenia

1.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do żadnej pomocy indywidualnej, w przypadku której ekwiwalent dotacji brutto przekracza następujące progi:

a)

pomoc na inwestycje w gospodarstwach rolnych powiązane z produkcją podstawową produktów rolnych, o której mowa w art. 14: 600 000 EUR dla jednego przedsiębiorstwa na jeden projekt inwestycyjny;

b)

pomoc na inwestycje związane z przeniesieniem budynków gospodarskich skutkujące modernizacją obiektów lub zwiększeniem zdolności produkcyjnych, o której mowa w art. 16 ust. 4: 600 000 EUR dla jednego przedsiębiorstwa na jeden projekt inwestycyjny;

c)

pomoc na inwestycje związane z przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych, o której mowa w art. 17: 7,5 mln EUR dla jednego przedsiębiorstwa na jeden projekt inwestycyjny;

d)

pomoc na zobowiązania dotyczące dobrostanu zwierząt, o których mowa w art. 31: 500 EUR na dużą jednostkę przeliczeniową inwentarza rocznie;

e)

pomoc na niwelowanie niedogodności związanych z obszarami Natura 2000, o której mowa w art. 33: 500 EUR na hektar rocznie w początkowym okresie, nieprzekraczającym pięciu lat, a po tym okresie 200 EUR na hektar rocznie;

f)

pomoc na zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne, o których mowa w art. 34: 600 EUR na hektar rocznie w przypadku upraw rocznych, 900 EUR na hektar rocznie w przypadku specjalistycznych upraw wieloletnich i 450 EUR na hektar rocznie w przypadku innych rodzajów użytkowania gruntów;

g)

pomoc na rzecz rolnictwa ekologicznego, o którym mowa w art. 35: 600 EUR na hektar rocznie w przypadku upraw rocznych, 900 EUR na hektar rocznie w przypadku specjalistycznych upraw wieloletnich i 450 EUR na hektar rocznie w przypadku innych rodzajów użytkowania gruntów;

h)

pomoc na inwestycje na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i naturalnego znajdującego się na terenie gospodarstw rolnych lub w lasach, o której mowa w art. 36: 600 000 EUR dla jednego przedsiębiorstwa na jeden projekt inwestycyjny;

i)

pomoc na badania i rozwój w sektorach rolnym i leśnym, o której mowa w art. 38: 7,5 mln EUR na projekt;

j)

pomoc na pokrycie kosztów poniesionych przez przedsiębiorstwa uczestniczące w realizacji projektów grupy operacyjnej EPI, o której mowa w art. 39: 2 mln EUR dla jednego przedsiębiorstwa na jeden projekt;

k)

ograniczone kwoty pomocy na rzecz przedsiębiorstw będących beneficjentami projektów grupy operacyjnej EPI, o której mowa w art. 40: 500 000 EUR na jeden projekt grupy operacyjnej EPI;

l)

pomoc na zalesianie i tworzenie terenów zalesionych, o której mowa w art. 41: 7,5 mln EUR na jeden projekt związany z tworzeniem terenów zalesionych;

m)

pomoc na rzecz systemów rolno-leśnych, o której mowa w art. 42: 7,5 mln EUR na jeden projekt stworzenia systemu rolno-leśnego;

n)

pomoc na inwestycje zwiększające odporność ekosystemów leśnych i ich wartość dla środowiska, o której mowa w art. 44: 7,5 mln EUR na jeden projekt inwestycyjny;

o)

pomoc na niekorzystne warunki specyficzne dla obszaru wynikające z niektórych obowiązkowych wymogów, o której mowa w art. 45: 500 EUR na hektar rocznie w początkowym okresie, nieprzekraczającym pięciu lat, a po tym okresie 200 EUR na hektar rocznie;

p)

pomoc na usługi leśno-środowiskowo-klimatyczne oraz ochronę lasów, o której mowa w art. 46: 200 EUR na hektar rocznie, z wyjątkiem pomocy, o której mowa w art. 46 ust. 8;

q)

pomoc na usługi doradcze w sektorze leśnym, o której mowa w art. 48: 200 000 EUR na przedsiębiorstwo rocznie;

r)

pomoc na inwestycje w infrastrukturę związane z rozwojem, modernizacją lub dostosowywaniem sektora leśnego, o której mowa w art. 49: 7,5 mln EUR na jeden projekt inwestycyjny;

s)

pomoc na inwestycje w technologie w dziedzinie leśnictwa oraz w przetwarzanie, transport i wprowadzanie do obrotu produktów leśnych, o której mowa w art. 50: 7,5 mln EUR na jeden projekt inwestycyjny;

t)

pomoc na inwestycje w podstawowe usługi i infrastrukturę na obszarach wiejskich, o której mowa w art. 55: 10 mln EUR na jeden projekt inwestycyjny;

u)

pomoc na pokrycie kosztów poniesionych przez MŚP biorące udział w realizacji projektów RLKS wyznaczonych jako projekty LEADER na rzecz rozwoju lokalnego w ramach EFRROW, o której mowa w art. 60: 2 mln EUR dla jednego przedsiębiorstwa na jeden projekt;

v)

ograniczona kwota pomocy na rzecz MŚP będących beneficjentami projektów RLKS, o której mowa w art. 61: 200 000 EUR na projekt RLKS.

2.   Progów określonych w ust. 1 nie wolno obchodzić poprzez sztuczne dzielenie programów pomocy lub projektów objętych pomocą.

Artykuł 5

Przejrzystość pomocy

1.   Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie wyłącznie do pomocy przejrzystej.

2.   Pomoc uznaje się za przejrzystą, jeżeli można dokładnie obliczyć z wyprzedzeniem ekwiwalent dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka.

3.   Do celów niniejszego rozporządzenia następujące formy pomocy uznaje się za pomoc przejrzystą:

a)

pomoc w formie dotacji, dotacji na spłatę odsetek i usług dotowanych;

b)

pomoc w formie pożyczek, gdzie ekwiwalent dotacji brutto oblicza się na podstawie stopy referencyjnej obowiązującej w dniu przyznania pomocy;

c)

pomoc w formie gwarancji, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:

(i)

ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie bezpiecznych stawek określonych w zawiadomieniu Komisji;

(ii)

przed wdrożeniem pomocy metoda obliczania ekwiwalentu dotacji brutto gwarancji została zatwierdzona na podstawie obwieszczenia w sprawie gwarancji, w następstwie zgłoszenia tej metody Komisji na podstawie dowolnego mającego wówczas zastosowanie rozporządzenia w sprawie pomocy państwa przyjętego przez Komisję, a zatwierdzona metoda wyraźnie odnosi się do przedmiotowego rodzaju gwarancji i rodzaju transakcji bazowej w kontekście stosowania niniejszego rozporządzenia;

d)

pomoc w formie korzyści podatkowych, w której w ramach środka przewidziano pułap zapobiegający przekroczeniu obowiązującego progu;

e)

pomoc w formie zaliczek zwrotnych, jeżeli łączna nominalna kwota zaliczek zwrotnych nie przekracza progów obowiązujących na mocy niniejszego rozporządzenia lub jeżeli metoda obliczania ekwiwalentu dotacji brutto zaliczki zwrotnej została — po zgłoszeniu jej Komisji — zaakceptowana przed wprowadzeniem środka.

f)

pomoc w formie sprzedaży lub dzierżawy lub najmu rzeczowych aktywów trwałych poniżej stawek rynkowych, jeśli ich wartość została ustalona przez niezależnego eksperta w drodze wyceny przeprowadzonej przed transakcją lub przez odniesienie do dostępnej publicznie, regularnie aktualizowanej i ogólnie przyjętej wartości referencyjnej;

4.   Do celów niniejszego rozporządzenia następujących form pomocy nie uznaje się za pomoc przejrzystą:

a)

pomocy w formie zastrzyków kapitałowych;

b)

pomocy w formie środków finansowania ryzyka.

Artykuł 6

Efekt zachęty

1.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się jedynie do pomocy, która wywołuje efekt zachęty.

2.   Uznaje się, że pomoc wywołuje efekt zachęty, jeżeli beneficjent złożył do danego państwa członkowskiego pisemny wniosek o przyznanie pomocy przed rozpoczęciem prac nad projektem lub rozpoczęciem działalności. Wniosek o przyznanie pomocy musi zawierać co najmniej następujące informacje:

a)

nazwę przedsiębiorstwa i informację o jego wielkości;

b)

opis projektu lub działalności, w tym daty ich rozpoczęcia i zakończenia;

c)

lokalizację projektu lub działalności;

d)

wykaz kosztów kwalifikowalnych;

e)

typ (dotacja, pożyczka, gwarancja, zaliczka zwrotna lub inna forma) oraz kwotę finansowania publicznego potrzebną do realizacji projektu/działania.

3.   Uznaje się, że pomoc ad hoc przyznana dużym przedsiębiorstwom wywołuje efekt zachęty, jeśli państwo członkowskie, oprócz zapewnienia spełnienia warunku określonego w ust. 2, przed przyznaniem danej pomocy ad hoc stwierdziło, że dokumentacja przygotowana przez beneficjenta wykazuje, że spełniono co najmniej jedno spośród poniższych kryteriów:

a)

znaczące zwiększenie zakresu projektu lub działania dzięki pomocy;

b)

znaczące zwiększenie całkowitej kwoty wydanej przez beneficjenta na projekt lub działanie dzięki pomocy;

c)

znaczące przyśpieszenie zakończenia realizacji danego projektu lub działania;

d)

w przypadku pomocy inwestycyjnej ad hoc, że w przypadku braku pomocy projekt lub działanie jako takie nie zostałyby zrealizowane albo nie byłby wystarczająco korzystne dla beneficjenta na danym obszarze wiejskim.

Wymogi te nie mają zastosowania do gmin, które są niezależnymi władzami lokalnymi z rocznym budżetem wynoszącym poniżej 10 mln EUR i liczbą mieszkańców poniżej 5 000.

4.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2 i 3 uznaje się, że środki w formie korzyści podatkowych wywołują efekt zachęty, jeżeli spełnione są obydwa następujące warunki:

a)

środek daje uprawnienia do uzyskania pomocy zgodnie z obiektywnymi kryteriami i bez dalszej ingerencji ze strony państwa członkowskiego;

b)

środek został przyjęty i obowiązywał przed rozpoczęciem prac nad realizacją projektu objętego pomocą lub działań objętych pomocą – z wyjątkiem przypadków kolejnych wersji programu pomocy fiskalnej, o ile dana działalność była już objęta poprzednimi programami w formie korzyści podatkowych.

5.   Ponadto, na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2, 3 i 4, w odniesieniu do następujących kategorii pomocy nie obowiązuje wymóg wywoływania efektu zachęty lub przyjmuje się, że wywołują one taki efekt:

a)

programy pomocy na rzecz scalania gruntów, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 15 lub 53 oraz pod warunkiem że:

(i)

program pomocy daje uprawnienia do uzyskania pomocy zgodnie z obiektywnymi kryteriami i bez dalszej ingerencji ze strony państwa członkowskiego; oraz

(ii)

program pomocy został przyjęty i wszedł w życie, zanim beneficjent poniósł koszty kwalifikowalne zgodnie z art. 15 lub 53;

b)

pomoc na działania informacyjne w sektorze rolnym zgodnie z art. 21 i 22 polegające na udostępnianiu informacji nieokreślonej liczbie beneficjentów;

c)

pomoc na działania promocyjne w formie publikacji mających na celu podniesienie świadomości szerokiego grona odbiorców na temat produktów rolnych, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 24 ust. 2 lit. b);

d)

pomoc na wyrównanie szkód spowodowanych przez niekorzystne zjawisko klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 25;

e)

pomoc na wyrównanie kosztów zapobiegania chorobom zwierząt i agrofagom roślin, ich kontroli i zwalczania oraz strat poniesionych w wyniku tych chorób zwierząt lub spowodowanych przez te agrofagi roślin, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 26;

f)

pomoc na pokrycie kosztów związanych z wywozem i zniszczeniem padłych zwierząt gospodarskich, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 27 ust. 2 lit. c), d), e) i f);

g)

pomoc na naprawienie szkód wyrządzonych przez zwierzęta chronione, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 29;

h)

pomoc na niwelowanie niedogodności związanych z obszarami Natura 2000, o której mowa w art. 33;

i)

pomoc na inwestycje na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i naturalnego znajdującego się w gospodarstwach rolnych lub w lasach, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 36;

j)

pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe w sektorze rolnym, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 37;

k)

pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną w sektorach rolnym i leśnym, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 38;

l)

pomoc na odtwarzanie zniszczonych lasów zgodnie z art. 43 ust. 2 lit. d), jeżeli spełnione są warunki określone w art. 43;

m)

pomoc na działania informacyjne w sektorze leśnym zgodnie z art. 47 i 48 polegające na udostępnianiu informacji nieokreślonej liczbie beneficjentów;

n)

pomoc na zachowanie zasobów genetycznych w leśnictwie, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 51;

o)

pomoc na udział rolników w systemach jakości bawełny i środków spożywczych, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 58;

p)

pomoc na rzecz przedsiębiorstw biorących udział w projektach RLKS i projektach grupy operacyjnej EPI lub będących beneficjentami takich projektów, jeżeli spełnione są odpowiednie warunki określone w art. 39, 40, 60 i 61.

Artykuł 7

Intensywność pomocy i koszty kwalifikowalne

1.   Do celów obliczania intensywności pomocy i kosztów kwalifikowalnych stosuje się kwoty przed potrąceniem podatku lub innych opłat. Koszty kwalifikowalne uzasadnia jasna, szczegółowa i aktualna dokumentacja. Kwoty kosztów kwalifikowalnych można obliczyć zgodnie z uproszczonymi metodami rozliczania kosztów określonymi w rozporządzeniu (UE) 2021/1060 i w rozporządzeniu (UE) 2021/2115, pod warunkiem że operacja jest co najmniej częściowo finansowana z EFRROW oraz że dany rodzaj kosztów jest kwalifikowalny na podstawie odpowiedniego przepisu dotyczącego wyłączenia.

2.   Kwoty pomocy w odniesieniu do środków lub rodzajów operacji, o których mowa w art. 31, 33, 34, 35, 41, 45 i 46, można ustalić na podstawie standardowych założeń dotyczących dodatkowych kosztów i utraconych dochodów. W takich przypadkach państwa członkowskie zapewniają, aby obliczenia i odpowiadająca im pomoc zawierały wyłącznie elementy, które można zweryfikować, które opierają się na danych liczbowych ustalonych na podstawie odpowiedniej wiedzy specjalistycznej, wyraźnie wskazują źródło użytych danych liczbowych, w stosownych przypadkach są zróżnicowane w celu uwzględnienia uwarunkowań regionalnych lub lokalnych i rzeczywistego użytkowania gruntów oraz aby nie zawierały elementów związanych z kosztami inwestycji.

3.   Podatek od wartości dodanej (VAT) nie stanowi wydatku kwalifikowalnego do pomocy, z wyjątkiem przypadków, gdy nie podlega on odzyskaniu na podstawie krajowych przepisów o podatku VAT.

4.   W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w formie innej niż dotacja, kwotę pomocy stanowi ekwiwalent dotacji brutto pomocy.

5.   Pomoc wypłacana w przyszłości, w tym pomoc wypłacana w kilku ratach, jest dyskontowana do wartości w momencie jej przyznania. Także wartość kosztów kwalifikowalnych dyskontowana jest do ich wartości w dniu przyznania pomocy. Jako stopę procentową stosowaną do dyskontowania stosuje się stopę dyskontową obowiązującą w dniu przyznania pomocy.

6.   Jeżeli pomoc jest przyznawana w formie korzyści podatkowych, dyskontowanie transz pomocy następuje na podstawie stóp dyskontowych obowiązujących w różnych momentach realizacji korzyści podatkowej.

7.   W przypadku gdy pomoc została przyznana w formie zaliczek zwrotnych, które — przy braku przyjętej metodologii obliczania ekwiwalentu dotacji brutto — są wyrażone jako odsetek kosztów kwalifikowalnych, a środek przewiduje, że w przypadku pomyślnego zakończenia projektu, na podstawie rozsądnej i ostrożnej hipotezy, zaliczki spłaca się przy zastosowaniu stopy procentowej co najmniej równej stopie dyskontowej obowiązującej w dniu przyznania pomocy, maksymalne poziomy intensywności pomocy określone w rozdziale III można zwiększyć o 10 punktów procentowych.

Artykuł 8

Kumulacja

1.   Aby ustalić, czy przestrzegane są progi powodujące obowiązek zgłoszenia określone w art. 4 oraz maksymalne poziomy intensywności pomocy i maksymalne kwoty pomocy określone w rozdziale III, uwzględnia się całkowitą kwotę pomocy państwa na wspieraną działalność, projekt lub dla przedsiębiorstwa korzystającego z pomocy.

2.   W przypadku gdy finansowanie unijne, zarządzane centralnie przez instytucje, agencje, wspólne przedsięwzięcia lub inne organy Unii, które nie jest bezpośrednio ani pośrednio pod kontrolą państwa członkowskiego, jest połączone z pomocą państwa, przy ustalaniu, czy przestrzegane są progi powodujące obowiązek zgłoszenia, maksymalne poziomy intensywności pomocy i jej pułapy, uwzględnia się wyłącznie pomoc państwa, pod warunkiem że łączna kwota finansowania publicznego przyznanego w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych nie przekracza najkorzystniejszej stopy finansowania określonej w obowiązujących przepisach prawa Unii.

3.   Pomoc, w przypadku której można wyodrębnić koszty kwalifikowalne, wyłączoną na mocy niniejszego rozporządzenia z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu można kumulować z:

a)

wszelką inną pomocą państwa, o ile dane środki dotyczą różnych, możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowalnych;

b)

wszelką inną pomocą państwa w odniesieniu do tych samych — pokrywających się częściowo lub w całości — kosztów kwalifikowalnych, jedynie wtedy, gdy taka kumulacja nie powoduje przekroczenia najwyższego poziomu intensywności pomocy lub kwoty pomocy mających zastosowanie do tej pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia.

4.   Pomoc, w przypadku której nie można wyodrębnić kosztów kwalifikowalnych wyłączonych na mocy art. 18, 19, 40 i 61, można kumulować z każdą inną pomocą państwa, w przypadku której można wyodrębnić koszty kwalifikowalne.

Pomoc, w przypadku której nie można wyodrębnić kosztów kwalifikowalnych, można kumulować z inną pomocą państwa, w przypadku której nie można wyodrębnić kosztów kwalifikowalnych, do najwyższego odpowiedniego łącznego progu finansowania ustalonego pod kątem specyficznych uwarunkowań każdego przypadku w niniejszym lub innym rozporządzeniu o wyłączeniach grupowych lub w decyzji Komisji.

5.   Pomocy państwa wyłączonej na mocy rozdziału III sekcje 1, 2 i 3 niniejszego rozporządzenia nie można kumulować z płatnościami, o których mowa w art. 145 ust. 2 i art. 146 rozporządzenia (UE) 2021/2115, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych, jeżeli w wyniku takiej kumulacji intensywność pomocy lub kwota pomocy przekroczyłyby pułapy określone w niniejszym rozporządzeniu.

6.   Pomocy państwa przyznanej na mocy art. 31, 34 i 35 nie można kumulować z płatnościami, o których mowa w art. 31 rozporządzenia (UE) 2021/2115, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych, jeżeli w wyniku takiej kumulacji intensywność pomocy lub kwota pomocy przekroczyłyby pułapy określone w niniejszym rozporządzeniu.

7.   Pomocy państwa wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia nie można kumulować z pomocą de minimis w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych, jeżeli skutkiem takiej kumulacji byłoby przekroczenie poziomów intensywności pomocy lub kwot pomocy określonych w rozdziale III.

8.   Pomocy na inwestycje zmierzające do przywrócenia potencjału produkcji rolnej, o której mowa w art. 14 ust. 3 lit. d), nie można kumulować z pomocą na wyrównanie szkód materialnych, o której mowa w art. 25, 26, 28 i 37.

9.   Pomocy na rozpoczęcie działalności przez grupy i organizacje producentów w sektorze rolnym, o której mowa w art. 19 niniejszego rozporządzenia, nie można kumulować z pomocą na tworzenie grup producentów i organizacji w sektorze rolnym, o której mowa w art. 77 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

10.   Pomocy dla młodych rolników na rozpoczęcie działalności i pomocy na rozpoczęcie działalności rolniczej, o której mowa w art. 18 niniejszego rozporządzenia, nie można kumulować z pomocą na rozpoczęcie działalności gospodarczej przez młodych rolników zachęcenie młodych rolników do rozpoczęcia działalności rolniczej ani z pomocą na założenie przedsiębiorstwa rolniczego, o której mowa w art. 75 rozporządzenia (UE) 2021/2115, jeżeli w wyniku takiej kumulacji kwota pomocy przekroczyłaby kwoty określone w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 9

Publikacja i informacje

1.   Zainteresowane państwo członkowskie zapewnia publikację w prowadzonym przez Komisję module dotyczącym przejrzystości przyznawania pomocy państwa (26) lub na kompleksowej stronie internetowej dotyczącej pomocy państwa następujących informacji na szczeblu krajowym lub regionalnym:

a)

zestawienia informacji, o którym mowa w art. 11, lub linku do niego;

b)

pełnego tekstu każdego środka pomocy, o którym mowa w art. 11, w tym wszelkich zmian do niego, lub linku zapewniającego dostęp do pełnego tekstu;

c)

informacji, o których mowa w załączniku III dla każdego przypadku przyznania pomocy indywidualnej przekraczającej:

(i)

10 000 EUR beneficjentom prowadzącym działalność w sektorze produkcji podstawowej produktów rolnych;

(ii)

100 000 EUR beneficjentom prowadzącym działalność w sektorze przetwarzania produktów rolnych, wprowadzania do obrotu produktów rolnych lub leśnym lub też prowadzących działalność wykraczającą poza zakres art. 42 Traktatu.

2.   W przypadku programów pomocy w formie korzyści podatkowych warunki określone w ust. 1 uważa się za spełnione, jeżeli państwa członkowskie publikują wymagane informacje dotyczące kwot pomocy indywidualnej w następujących przedziałach (w mln EUR):

a)

0,01–0,1 jedynie na rzecz produkcji podstawowej produktów rolnych;

b)

0,1–0,5;

c)

0,5–1;

d)

1–2;

e)

2–5;

f)

5–10;

g)

10–30;

h)

30 lub więcej.

3.   Informacje, o których mowa w ust. 1, przedstawia się i udostępnia w sposób znormalizowany określony w załączniku III, umożliwiający sprawne wyszukiwanie i pobieranie tych informacji. Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. c), publikuje się w terminie sześciu miesięcy od daty udzielenia pomocy lub – w przypadku pomocy w formie korzyści podatkowych – w ciągu jednego roku od obowiązującego terminu złożenia deklaracji podatkowej, i udostępnia przez co najmniej 10 lat od daty przyznania pomocy.

4.   Pełny tekst programu pomocy lub środka pomocy ad hoc, o którym mowa w ust. 1, zawiera, w szczególności, wyraźne odniesienie do niniejszego rozporządzenia, z podaniem jego tytułu i adresu publikacyjnego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, jak również do konkretnych przepisów rozdziału III, których dotyczy dany akt, albo też, w odpowiednich przypadkach, do ustawy krajowej gwarantującej wypełnianie odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia. Programowi pomocy lub pomocy ad hoc towarzyszą przepisy wykonawcze i zmiany do nich.

5.   Obowiązki dotyczące publikacji, określone w ust. 1, nie mają zastosowania do pomocy przyznanej na realizację projektów grupy operacyjnej EPI i projektów RLKS na podstawie art. 39, 40, 60 i 61.

6.   Komisja publikuje na swojej stronie internetowej:

a)

zestawienia informacji, o których mowa w ust. 1;

b)

łącza do portali internetowych poświęconych pomocy państwa wszystkich państw członkowskich, o których mowa w ust. 1.

ROZDZIAŁ II

Wymogi proceduralne

Artykuł 10

Wycofanie przywileju wyłączenia grupowego

Jeżeli państwo członkowskie przyznaje pomoc, która nie spełnia warunków określonych w rozdziałach I, II i III niniejszego rozporządzenia, Komisja może, po umożliwieniu zainteresowanemu państwu członkowskiemu przedstawienia swojego stanowiska, przyjąć decyzję stwierdzającą, że całość lub część przyszłych środków pomocy przyjętych przez dane państwo członkowskie, które w innych okolicznościach spełniałoby wymogi niniejszego rozporządzenia, ma podlegać wymogowi zgłoszenia do Komisji zgodnie z art. 108 ust. 3 Traktatu. Pomoc podlegająca zgłoszeniu można ograniczyć do niektórych rodzajów, pomocy na rzecz niektórych beneficjentów lub też do środków pomocy przyjmowanych przez niektóre organy danego państwa członkowskiego.

Artykuł 11

Sprawozdawczość

1.   Państwo członkowskie przekazuje Komisji za pośrednictwem systemu elektronicznej notyfikacji Komisji – skrócone informacje na temat każdego środka pomocy wyłączonego na mocy niniejszego rozporządzenia, w standardowym formacie określonym w załączniku II, wraz z linkiem zapewniającym dostęp do pełnego tekstu środka pomocy, włącznie z wszelkimi zmianami, w ciągu 20 dni roboczych od jego wejścia w życie.

2.   Państwa członkowskie przekazują Komisji w formie elektronicznej roczne sprawozdanie, o którym mowa w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 794/2004, na temat stosowania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do każdego pełnego roku lub każdego niepełnego roku, w którym stosuje się niniejsze rozporządzenie.

3.   Sprawozdanie roczne zawiera także informacje dotyczące:

a)

chorób zwierząt lub agrofagów roślin, o których mowa w art. 26;

b)

danych meteorologicznych na temat rodzaju, daty wystąpienia, relatywnej skali i lokalizacji zjawisk klimatycznych porównywalnych z klęską żywiołową, o których mowa w art. 25, lub katastrof naturalnych w sektorze rolnym, o których mowa w art. 37.

4.   Ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do pomocy na rzecz projektów grupy operacyjnej EPI lub projektów na rzecz rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność („RLKS”), o których mowa w art. 40 i 61.

Artykuł 12

Ocena

1.   Programy pomocy, o których mowa w art. 1 ust. 3, podlegają ocenie ex post, jeżeli ich budżet na pomoc państwa lub rozliczone wydatki przekraczają 150 mln EUR w danym roku lub 750 mln EUR w całym okresie ich trwania, tj. łącznym czasie trwania danego programu i każdego poprzedniego programu obejmującego podobny cel i podobny obszar geograficzny, począwszy od 1 stycznia 2023 r. Biorąc pod uwagę cele oceny, a także aby uniknąć nakładania na państwa członkowskie nadmiernego obciążenia, przeprowadzenie oceny ex post jest wymagane wyłącznie w odniesieniu do programów pomocy, których łączny okres obowiązywania przekracza trzy lata, począwszy od dnia 1 stycznia 2023 r.

2.   Od wymogu przeprowadzenia oceny ex post można odstąpić w przypadku programów pomocy będących bezpośrednimi następcami wcześniejszego programu, który służył realizacji zbliżonego celu, obejmował ten sam obszar geograficzny i został poddany ocenie oraz w odniesieniu do którego przedstawiono ostateczne sprawozdanie oceniające zgodnie z planem oceny zatwierdzonym przez Komisję, niezawierające żadnych negatywnych ustaleń. W przypadku gdy ostateczne sprawozdanie oceniające programu okaże się niezgodne z zatwierdzonym planem oceny, program ten jest zawieszany ze skutkiem natychmiastowym. Żadna kolejna wersja takiego zawieszonego programu nie ma przywileju wyłączenia grupowego.

3.   Celem oceny jest weryfikacja realizacji przyjętych założeń i spełnienia warunków leżących u podstaw zgodności programu z rynkiem wewnętrznym, w szczególności weryfikacja konieczności zastosowania środka pomocy i jego skuteczności w świetle jego uprzednio zdefiniowanych celów ogólnych i szczegółowych. W ocenie uwzględnia się także wpływ danego programu na konkurencję i wymianę handlową.

4.   W przypadku programów pomocy objętych wymogiem oceny zgodnie z ust. 1 państwa członkowskie zgłaszają projekt planu oceny w następujący sposób:

a)

w terminie 20 dni roboczych od wejścia programu w życie, jeżeli w jego budżecie kwota pomocy państwa przekracza 150 mln EUR w dowolnym roku lub 750 mln EUR w całym okresie jego realizacji;

b)

w terminie 30 dni roboczych po dokonaniu istotnej zmiany skutkującej zwiększeniem budżetu programu do ponad 150 mln EUR w dowolnym roku lub do 750 mln EUR w całym okresie realizacji programu;

c)

w terminie 30 dni roboczych po oficjalnym zaksięgowaniu wydatków w ramach programu przekraczających 150 mln EUR w którymkolwiek roku.

5.   Projekt planu oceny jest zgodny ze wspólną metodą oceny pomocy państwa przyjętą przez Komisję. Państwa członkowskie publikują plan oceny zatwierdzony przez Komisję.

6.   Ocena ex post jest przeprowadzana przez eksperta, który jest niezależny od organu przyznającego pomoc, na podstawie planu oceny. W ramach każdej oceny sporządza się przynajmniej jedno okresowe i jedno końcowe sprawozdanie oceniające. Państwa członkowskie publikują oba sprawozdania.

7.   Końcowe sprawozdanie z oceny przekazuje się Komisji najpóźniej na dziewięć miesięcy przed datą wygaśnięcia programu pomocy objętego wyłączeniem grupowym. Termin ten może zostać skrócony w przypadku programów powodujących uruchomienie wymogu oceny w ciągu ostatnich dwóch lat ich wdrażania. Dokładny zakres i zasady każdej oceny określono w decyzji o zatwierdzeniu planu oceny. W zgłoszeniu wszelkich późniejszych środków pomocy o podobnym celu opisuje się, w jaki sposób uwzględniono wyniki oceny.

Artykuł 13

Monitorowanie

Państwa członkowskie prowadzą szczegółową ewidencję z informacjami i dokumentacją uzupełniającą niezbędnymi do ustalenia, czy wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu zostały spełnione. Dokumentacja ta jest przechowywana przez okres 10 lat od dnia, w którym przyznana została pomoc ad hoc, lub w którym przyznano ostatni środek pomocy w ramach danego programu pomocy. W terminie 20 dni roboczych lub takim dłuższym terminie, jaki podano w wezwaniu, zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji wszelkie informacje i dokumenty uzupełniające, które Komisja uzna za niezbędne do monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ III

Kategorie pomocy

Sekcja 1

Pomoc na rzecz MŚP zajmujących się produkcją podstawową produktów rolnych, ich przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu

Artykuł 14

Pomoc na inwestycje w gospodarstwach rolnych związane z produkcją podstawową produktów rolnych

1.   Pomoc na inwestycje w gospodarstwach rolnych związane z produkcją podstawową produktów rolnych jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Inwestycje te mogą być realizowane przez jednego lub więcej beneficjentów lub dotyczyć wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych przez jednego lub więcej beneficjentów.

3.   Inwestycje te służą realizacji co najmniej jednego z następujących celów:

a)

poprawa ogólnej efektywności i trwałości gospodarstwa rolnego, w szczególności przez zmniejszenie kosztów produkcji lub udoskonalenie i przestawienie produkcji;

b)

poprawa stanu środowiska naturalnego, warunków higieny lub norm w zakresie dobrostanu zwierząt;

c)

tworzenie i doskonalenie infrastruktury związanej z rozwojem, dostosowaniem i modernizacją rolnictwa, w tym dostępem do gruntów rolnych, scalaniem i poprawą stanu gruntów, efektywnością energetyczną, zaopatrzeniem w zrównoważoną energię, oraz oszczędnościami energii lub wody;

d)

przywracanie potencjału produkcji zniszczonego w wyniku klęsk żywiołowych, niekorzystnych zjawisk klimatycznych porównywalnych z klęskami żywiołowymi, chorób zwierząt lub inwazji agrofagów roślin bądź przez zwierzęta chronione oraz zapobieganie szkodom powodowanym przez tego rodzaju zdarzenia. jeżeli szkody można powiązać ze zmianą klimatu, beneficjenci w stosownych przypadkach uwzględniają w przywracaniu środki służące przystosowaniu do zmiany klimatu;

e)

przyczynianie się do łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej, w tym poprzez ograniczanie emisji gazów cieplarnianych i zwiększanie sekwestracji dwutlenku węgla, a także promowanie zrównoważonej energii i efektywności energetycznej;

f)

przyczynianie się do zrównoważonej biogospodarki o obiegu zamkniętym oraz wspieranie zrównoważonego rozwoju zasobów naturalnych, takich jak woda, gleba i powietrze, i wydajnego gospodarowania nimi, w tym poprzez ograniczanie zależności od substancji chemicznych;

g)

przyczynianie się do zatrzymania i odwrócenia procesu utraty różnorodności biologicznej, wzmacnianie usług ekosystemowych oraz ochrona siedlisk i krajobrazów.

4.   Inwestycje te mogą być powiązane z wytwarzaniem w gospodarstwie rolnym biopaliw lub energii ze źródeł odnawialnych, pod warunkiem że produkcja ta nie przekracza średniego rocznego zużycia paliw lub energii lub w danym gospodarstwie.

W przypadku inwestycji w produkcję biopaliw — zdolności produkcyjne instalacji nie przekraczają ekwiwalentu średniego rocznego zużycia paliw w danym gospodarstwie rolnym, a wytwarzane biopaliwo nie jest sprzedawane na rynku.

W przypadku inwestycji w produkcję energii termicznej i elektrycznej ze źródeł odnawialnych w gospodarstwach rolnych — instalacje produkcji służą wyłącznie zaspokojeniu potrzeb własnych beneficjenta w zakresie energii, a zdolności produkcyjne tych instalacji nie przekraczają ekwiwalentu łącznego średniego rocznego zużycia energii termicznej i elektrycznej w danym gospodarstwie rolnym, łącznie z gospodarstwem domowym rolnika. Sprzedaż energii elektrycznej do sieci jest dozwolona wyłącznie, jeżeli przestrzegany jest limit średniej rocznej konsumpcji własnej.

Jeżeli inwestycja realizowana jest wspólnie przez więcej niż jednego beneficjenta w celu zaspokojenia ich własnego zapotrzebowania na biopaliwo i energię, średnie roczne zużycie kumuluje się do wysokości odpowiadającej łącznemu średniemu rocznemu zużyciu wszystkich beneficjentów.

W przypadku gdy na szczeblu krajowym istnieją normy w zakresie efektywności energetycznej, inwestycje w infrastrukturę energii odnawialnej, która zużywa lub produkuje energię, są zgodne z minimalnymi normami.

Inwestycje w instalacje, których głównym celem jest produkcja energii elektrycznej z biomasy, nie kwalifikują się do pomocy, chyba że wykorzystywany jest minimalny odsetek energii cieplnej, który określają państwa członkowskie.

Państwa członkowskie ustanawiają progi maksymalnej proporcji zbóż i innych upraw roślin wysokoskrobiowych, upraw cukrowych i upraw roślin oleistych wykorzystywanych do produkcji bioenergii, w tym biopaliw, dla różnych typów instalacji, zgodnie z art. 26 dyrektywy (UE) 2018/2001. Pomoc na projekty inwestycyjne w zakresie bioenergii musi być ograniczona do bioenergii, która spełnia odpowiednie kryteria zrównoważonego rozwoju ustanowione w przepisach Unii.

5.   W odniesieniu do inwestycji wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE (27) pomoc jest uzależniona od przeprowadzenia takiej oceny, a zezwolenie na realizację odnośnego projektu inwestycyjnego zostało wydane przed datą przyznania pomocy indywidualnej.

6.   Pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

koszty budowy, nabycia, w tym leasingu, lub modernizacji nieruchomości, w tym inwestycje w instalację pasywną wewnątrz budynku lub okablowanie strukturalne w celu utworzenia sieci danych oraz, w razie potrzeby, w część pomocniczą pasywnej sieci na terenie prywatnym poza budynkiem, przy czym zakupione grunty kwalifikują się jedynie w zakresie nieprzekraczającym 10 % łącznych kosztów kwalifikowalnych danej operacji;

b)

zakup lub leasing maszyn, urządzeń i wyposażenia do wartości rynkowej danych aktywów;

c)

koszty ogólne związane z wydatkami, o których mowa w lit. a) i b), takie jak honoraria architektów, inżynierów, opłaty za konsultacje, opłaty za doradztwo w zakresie zrównoważenia środowiskowego i gospodarczego, zrównoważonej energii, efektywności energetycznej oraz produkcji i wykorzystywania energii, w tym studia wykonalności. Studia wykonalności pozostają wydatkami kwalifikowalnymi, nawet jeśli na podstawie ich rezultatów nie dokonuje się wydatków, o których mowa w lit. a) i b);

d)

zakup lub opracowanie oprogramowania komputerowego, chmur i podobnych rozwiązań lub opłaty za korzystanie z nich i zakup patentów, licencji, praw autorskich i znaków towarowych;

e)

wydatki na inwestycje nieprodukcyjne powiązane z realizacją określonych celów związanych ze środowiskiem i klimatem, o których mowa w ust. 3 lit. e), f) i g);

f)

w przypadku nawadniania koszty inwestycji, które spełniają następujące warunki:

(i)

plan gospodarowania wodami w dorzeczu zgłoszono Komisji zgodnie z dyrektywą 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (28) dla całego obszaru, na którym inwestycja ma zostać zrealizowana, jak również dla wszystkich innych obszarów, na których środowisko inwestycja może wpłynąć. W odpowiednich programach działań należy określić środki wprowadzone w ramach planu gospodarowania wodami w dorzeczu zgodnie z art. 11 wymienionej dyrektywy i odpowiednie dla sektora rolnego;

(ii)

w ramach inwestycji jest lub będzie stosowany system pomiaru wody umożliwiający pomiar zużycia wody na poziomie wspieranej inwestycji;

(iii)

inwestycję na rzecz usprawnienia istniejącej instalacji nawadniającej lub elementu infrastruktury nawadniającej poddaje się ocenie ex ante pod kątem potencjalnych oszczędności wody zgodnie z parametrami technicznymi istniejącej instalacji lub infrastruktury;

(iv)

jeżeli dana inwestycja ma wpływ na jednolite części wód podziemnych lub powierzchniowych, których stan został w odnośnym planie gospodarowania wodami w dorzeczu określony jako gorszy niż dobry z przyczyn związanych z ilością wody, lub jeżeli w wyniku aktualnych ocen wrażliwości na zmiany klimatu i ocen ryzyka wynika (29), że zagrożone części wód o dobrym stanie mogą utracić swój stan z przyczyn związanych z ilością wody spowodowaną skutkami zmiany klimatu, konieczne jest skuteczne ograniczenie zużycia wody, przyczyniające się do osiągnięcia i utrzymania dobrego stanu tych części wód, zgodnie z art. 4 ust. 1 dyrektywy 2000/60/WE. Żaden z warunków określonych w poprzednim zdaniu nie ma zastosowania do inwestycji w istniejącą instalację, która wpływa jedynie na efektywność energetyczną, ani do inwestycji w utworzenie zbiornika, lub do inwestycji w wykorzystywanie odzyskanej wody, która nie wpływa na jednolitą część wód podziemnych lub powierzchniowych;

(v)

państwo członkowskie ustala wartości procentowe potencjalnych oszczędności wody i efektywnego ograniczenia zużycia wody jako warunki kwalifikowalności, aby zagwarantować osiągnięcie efektywnego ograniczenia ilości wody przepływającej przez urządzenia w porównaniu z poziomami z lat 2014–2020 i tym samym uniknięcie obniżenia poziomu ambicji związanych ze środowiskiem:

wartość procentowa potencjalnych oszczędności wody musi wynosić co najmniej 5 %, jeżeli parametry techniczne istniejącej instalacji lub infrastruktury zapewniają już wysoki poziom wydajności (przed inwestycją), lub co najmniej 25 %, jeżeli aktualny poziom wydajności jest niski lub jeżeli inwestycje przeprowadza się na obszarach, na których uzyskanie oszczędności wody jest najbardziej potrzebne do zapewnienia osiągnięcia dobrego stanu wód,

procent efektywnego zmniejszenia zużycia wody na poziomie całej inwestycji musi wynosić co najmniej 50 % potencjalnej oszczędności wody możliwej dzięki tej inwestycji w istniejącą instalację nawadniającą lub element infrastruktury,

takie oszczędności wody muszą odzwierciedlać potrzeby określone w planach gospodarowania wodami w dorzeczu wynikających z dyrektywy 2000/60/WE;

g)

wsparcie może zostać przyznane na rzecz inwestycji w wykorzystanie odzyskanej wody jako alternatywnych metod dostaw wody wyłącznie wówczas, gdy dostarczanie i wykorzystywanie takiej wody odbywa się zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/741 (30);

h)

w przypadku inwestycji mających na celu przywracanie potencjału produkcji rolnej zniszczonego w wyniku klęsk żywiołowych, niekorzystnych zjawisk klimatycznych porównywalnych z klęskami żywiołowymi, chorób zwierząt, inwazji agrofagów roślin lub przez zwierzęta chronione kosztami kwalifikowalnymi są wydatki poniesione na przywrócenie potencjału produkcji rolnej do poziomu sprzed wystąpienia tych zdarzeń;

i)

w przypadku inwestycji mających na celu zapobieganie szkodom powodowanym przez klęski żywiołowe, niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne z klęskami żywiołowymi, choroby zwierząt, agrofagi roślin lub zwierzęta chronione, koszty kwalifikowalne mogą obejmować koszty określonych działań zapobiegawczych.

7.   Kosztów innych niż wymienione w ust. 6 lit. a) i b), związanych z umowami leasingu, takich jak marża leasingodawcy, koszty refinansowania odsetek, koszty bieżące i opłaty ubezpieczeniowe, nie zalicza się do kosztów kwalifikowalnych.

Kapitału obrotowego nie uznaje się za koszt kwalifikowalny.

8.   W przypadku nawadniania pomoc jest wypłacana wyłącznie przez państwa członkowskie, które zagwarantują w odniesieniu do obszaru dorzecza, w którym ma miejsce inwestycja, wkład różnych zastosowań wody do odzyskiwania kosztów usług wodnych przez sektor rolny zgodnego z art. 9 ust. 1 akapit drugi tiret pierwsze dyrektywy 2000/60/WE uwzględniając, w stosownych przypadkach, społeczne, środowiskowe i gospodarcze skutki odzyskiwana oraz warunki geograficzne i klimatyczne w danym regionie lub regionach.

9.   Nie przyznaje się pomocy na:

a)

zakup uprawnień do płatności;

b)

zakup i sadzenie roślin jednorocznych, z wyjątkiem pomocy na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 6 lit. h);

c)

roboty odwadniające;

d)

zakup zwierząt, z wyjątkiem pomocy na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 6 lit. h), i zakup psów strzegących zwierząt gospodarskich;

e)

montaż instalacji lub okablowanie na potrzeby sieci danych poza terenem prywatnym.

10.   Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie jest przyznawana w przypadku naruszenia jakiegokolwiek zakazu lub ograniczenia określonego w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013, nawet jeśli takie zakazy i ograniczenia dotyczą jedynie wsparcia Unii przewidzianego w tym rozporządzeniu.

11.   Intensywność pomocy nie przekracza 65 % kosztów kwalifikowalnych.

12.   Intensywność pomocy można zwiększyć maksymalnie do 80 % w przypadku następujących inwestycji:

a)

inwestycji powiązanych z jednym określonym celem związanym ze środowiskiem i klimatem, o którym mowa w ust. 3 lit. e). f) i g), lub z celem związanym z dobrostanem zwierząt bądź z większą liczbą takich celów;

b)

inwestycji realizowanych przez młodych rolników;

c)

inwestycji realizowanych w regionach najbardziej oddalonych lub na mniejszych wyspach Morza Egejskiego.

13.   Intensywność pomocy, o której mowa w ust. 12 lit. c), można zwiększyć do maksymalnego poziomu 85 % w przypadku inwestycji realizowanych przez małe gospodarstwa w rozumieniu art. 28 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

14.   Intensywność pomocy można zwiększyć do maksymalnie 100 % w przypadku następujących inwestycji:

a)

inwestycji nieprodukcyjnych powiązanych z realizacją celów, o których mowa w ust. 3 lit. e), f) i g);

b)

inwestycji na rzecz przywracania potencjału produkcji, o którym mowa w ust. 3 lit. d), oraz inwestycji związanych z zapobieganiem ryzyku i ograniczaniem ryzyka wystąpienia szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi, zdarzeniami nadzwyczajnymi, niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi z klęską żywiołową lub działalnością zwierząt chronionych.

15.   Intensywność pomocy na nawadnianie, o której mowa w ust. 6 lit. f), ogranicza się do jednej stawki lub większej liczby stawek, które nie mogą przekraczać:

a)

80 % kosztów kwalifikowalnych inwestycji w nawadnianie dokonanych na terenie gospodarstwa zgodnie z ust. 6 lit. f) pkt (iii);

b)

100 % kosztów kwalifikowalnych inwestycji w infrastrukturę rolniczą, która ma być wykorzystywana do nawadniania, realizowanych poza terenem gospodarstw;

c)

65 % kosztów kwalifikowalnych innych inwestycji w nawadnianie realizowanych na terenie gospodarstw.

Artykuł 15

Pomoc na scalanie gruntów rolnych

Pomoc na scalanie gruntów rolnych jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeśli spełnia warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia i jest przyznawana na pokrycie kosztów prawnych i administracyjnych (w tym kosztów badań) i ograniczona do tych kosztów w wysokości nieprzekraczającej 100 % faktycznie poniesionych kosztów.

Artykuł 16

Pomoc na inwestycje związane z przenoszeniem budynków gospodarskich

1.   Pomoc dla MŚP zajmujących się produkcją podstawową produktów rolnych na inwestycje związane z przenoszeniem budynków gospodarskich jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Przeniesienie budynku gospodarskiego służy realizacji celu leżącego w interesie publicznym.

Interes publiczny wskazany jako uzasadnienie przyznania pomocy na mocy niniejszego artykułu jest określony we właściwych przepisach danego państwa członkowskiego.

3.   W przypadku gdy przeniesienie budynków gospodarskich polega na rozbiórce, przemieszczeniu i ponownym wzniesieniu istniejących obiektów, maksymalna intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów faktycznie poniesionych w związku z tymi działaniami.

4.   W przypadku gdy oprócz rozbiórki, przemieszczenia i ponownego wzniesienia istniejących obiektów, o których mowa w ust. 3, w wyniku przeniesienia następuje modernizacja takich obiektów lub wzrost zdolności produkcyjnych, w odniesieniu do kosztów związanych z modernizacją obiektów lub zwiększeniem zdolności produkcyjnych zastosowanie mają poziomy intensywności pomocy na inwestycje, o których mowa w art. 14 ust. 12–15.

Do celów niniejszego ustępu zwykłego zastąpienia istniejących budynków czy instalacji nowymi nowoczesnymi budynkami lub instalacjami bez gruntownej zmiany produkcji czy stosowanej technologii nie uznaje się za związane z modernizacją.

5.   Maksymalna intensywność pomocy może sięgnąć 100 % kosztów kwalifikowalnych w przypadkach, gdy przeniesienie dotyczy działalności prowadzonej w pobliżu osad wiejskich i ma na celu poprawę jakości życia lub zwiększenie efektywności środowiskowej takiej osady.

Artykuł 17

Pomoc na inwestycje związane z przetwarzaniem lub wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych

1.   Pomoc na inwestycje związane z przetwarzaniem lub wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Inwestycja ta musi dotyczyć rzeczowych aktywów trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych związanych z przetwarzaniem lub wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych.

3.   Inwestycje związane z produkcją biopaliw produkowanych z roślin spożywczych nie kwalifikują się do pomocy na mocy niniejszego artykułu.

4.   W odniesieniu do inwestycji wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko zgodnie z dyrektywą 2011/92/UE – pomoc obwarowana jest wymogiem, by ocenę taką przeprowadzono, zaś zezwolenie na realizację odnośnego projektu inwestycyjnego wydano przed datą przyznania pomocy indywidualnej.

5.   Pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

koszty budowy, nabycia, w tym leasingu, lub modernizacji nieruchomości, w tym inwestycje w instalację pasywną wewnątrz budynku lub okablowanie strukturalne w celu utworzenia sieci danych oraz, w razie potrzeby, w część pomocniczą pasywnej sieci na terenie prywatnym poza budynkiem, przy czym zakupione grunty kwalifikują się jedynie w zakresie nieprzekraczającym 10 % łącznych kosztów kwalifikowalnych danej operacji;

b)

zakup lub leasing maszyn, urządzeń i wyposażenia do wartości rynkowej danych aktywów;

c)

ogólne koszty związane z wydatkami, o których mowa w lit. a) i b), takie jak honoraria architektów, inżynierów, opłaty za konsultacje, opłaty za doradztwo w zakresie zrównoważenia środowiskowego i gospodarczego, w tym studia wykonalności; studia wykonalności pozostają wydatkami kwalifikowalnymi, nawet jeśli na podstawie ich rezultatów nie dokonuje się wydatków, o których mowa w lit. a) i b);

d)

zakup lub opracowanie oprogramowania komputerowego, chmur i podobnych rozwiązań lub opłaty za korzystanie z nich i zakup patentów, licencji, praw autorskich i znaków towarowych.

6.   Kosztów innych niż wymienione w ust. 5 lit. a) i b), związanych z umowami leasingu, takich jak marża leasingodawcy, koszty refinansowania odsetek, koszty bieżące i opłaty ubezpieczeniowe, nie zalicza się do kosztów kwalifikowalnych.

7.   Kapitału obrotowego nie uznaje się za koszt kwalifikowalny.

8.   Montażu instalacji lub okablowania na potrzeby sieci danych poza terenem prywatnym nie uznaje się za koszt kwalifikowalny.

9.   Nie przyznaje się pomocy na inwestycje służące wypełnieniu obowiązujących norm Unii.

10.   Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie jest przyznawana w przypadku naruszenia jakiegokolwiek zakazu lub ograniczenia określonego w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013, nawet jeśli takie zakazy i ograniczenia dotyczą jedynie wsparcia Unii przewidzianego w tym rozporządzeniu.

11.   Intensywność pomocy nie przekracza 65 %, z wyjątkiem przypadków wskazanych w ust. 12.

12.   Intensywność pomocy można zwiększyć maksymalnie do 80 % w przypadku następujących inwestycji:

a)

inwestycji powiązanych z jednym określonym celem związanym ze środowiskiem i klimatem, o którym mowa w art. 14 ust. 3 lit. e), f) i g), lub z celem związanym z dobrostanem zwierząt bądź z większą liczbą takich celów;

b)

inwestycji realizowanych przez młodych rolników;

c)

inwestycji realizowanych w regionach najbardziej oddalonych lub na mniejszych wyspach Morza Egejskiego.

Artykuł 18

Pomoc dla młodych rolników na rozpoczęcie działalności i pomoc na rozpoczęcie działalności rolniczej

1.   Pomoc dla młodych rolników na rozpoczęcie działalności i pomoc na rozpoczęcie działalności rolniczej jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnia warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc obejmuje zakładanie przedsiębiorstw wiejskich prowadzących działalność rolniczą oraz pomoc na dywersyfikację dochodów gospodarstw rolnych poprzez rozwijanie innych rodzajów działalności rolniczej.

3.   Pomoc jest skierowana wyłącznie do młodych rolników prowadzących mikro- i małe przedsiębiorstwa.

4.   Gdy pomoc przyznawana jest młodemu rolnikowi, który zakłada gospodarstwo rolne w formie osoby prawnej, młody rolnik sprawuje faktyczną i trwałą kontrolę nad osobą prawną w zakresie decyzji dotyczących zarządzania, zysków i ryzyka finansowego. W przypadku gdy w kapitale osoby prawnej lub w zarządzaniu nią uczestniczy kilka osób fizycznych, w tym osoby niebędące młodymi rolnikami, młody rolnik jest uprawniony do sprawowania takiej faktycznej i trwałej kontroli samodzielnie albo wspólnie z innymi osobami. W przypadku gdy osoba prawna jest kontrolowana samodzielnie lub wspólnie przez inną osobę prawną, warunki te stosuje się do każdej osoby fizycznej sprawującej kontrolę nad taką inną osobą prawną (31).

5.   Warunkiem przyznania pomocy jest przedłożenie biznesplanu właściwemu organowi zainteresowanego państwa członkowskiego.

6.   W przypadku młodych rolników, jeżeli beneficjent nie spełnia warunków określonych w art. 4 ust. 6 lit. c) rozporządzenia (UE) 2021/2115, mimo to kwalifikuje się on do otrzymania pomocy dla młodych rolników, jeżeli zobowiąże się do zdobycia tych umiejętności zawodowych i kompetencji w ciągu 36 miesięcy od daty przyjęcia decyzji w sprawie przyznania pomocy. Zobowiązanie to musi zostać włączone do biznes planu.

7.   Maksymalna wysokość wsparcia wynosi 100 000 EUR na młodego rolnika, przedsiębiorstwo rolnicze rozpoczynające działalność lub gospodarstwo rolne.

Artykuł 19

Pomoc na rozpoczęcie działalności dla grup i organizacji producentów w sektorze rolnym

1.   Pomoc dla grup i organizacji producentów jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Do objęcia pomocą kwalifikują się jedynie te grupy lub organizacje producentów, które zostały oficjalnie uznane przez właściwy organ danego państwa członkowskiego.

3.   Państwa członkowskie dostosowują pomoc wyłączoną zgodnie z niniejszym artykułem, aby uwzględnić wszelkie zmiany w przepisach regulujących kwestie związane ze wspólną organizacją rynków produktów rolnych.

4.   Pomocy nie przyznaje się:

a)

organizacjom producentów, jednostkom lub organom, takim jak spółki czy spółdzielnie, których celem jest zarządzanie jednym lub większą liczbą gospodarstw rolnych, a które z tego względu w praktyce są indywidualnymi producentami;

b)

zrzeszeniom rolniczym, które podejmują w gospodarstwach rolnych swoich członków działania takie jak: wzajemne wsparcie, usługi zastępowania rolników i zarządzania gospodarstwem, bez angażowania się we wspólne dostosowywanie podaży do rynku;

c)

grupom, organizacjom ani zrzeszeniom producentów, których cele są niezgodne z art. 152 ust. 1 lit. c), art. 152 ust. 3 lub art. 156 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

5.   Pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

koszty najmu odpowiednich pomieszczeń;

b)

zakupu sprzętu biurowego, w tym sprzętu komputerowego;

c)

koszty personelu administracyjnego;

d)

koszty pośrednie oraz opłaty prawne i administracyjne;

e)

zakup sprzętu komputerowego oraz zakup oprogramowania komputerowego, chmur i podobnych rozwiązań lub opłaty za korzystanie z nich.

W przypadku zakupu pomieszczeń, koszty kwalifikowane ograniczone są do kosztów najmu po stawkach rynkowych.

6.   Pomoc jest udzielana w postaci zryczałtowanej, w formie rocznych rat przez pierwszych pięć lat od daty oficjalnego uznania grupy lub organizacji producentów przez właściwy organ państwa członkowskiego.

Państwa członkowskie mogą wypłacić ostatnią ratę wyłącznie po potwierdzeniu prawidłowej realizacji środka.

7.   Pomoc ograniczona jest do 10 % rocznej produkcji sprzedanej przez daną grupę lub organizację producentów.

8.   Kwota pomocy ograniczona jest do 100 000 EUR rocznie. Pomoc ma charakter degresywny.

Artykuł 20

Pomoc na uczestnictwo producentów produktów rolnych w systemach jakości

1.   Następujące rodzaje pomocy dla producentów produktów rolnych oraz grup tych producentów są zgodne z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i są wyłączone z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3:

a)

pomoc na przystępowanie do systemów jakości, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule ust. 2–6 i w rozdziale I;

b)

pomoc na pokrycie kosztów obowiązkowych środków kontroli w odniesieniu do systemów jakości, które to środki zostały wprowadzone na mocy przepisów unijnych lub krajowych przez właściwy organ lub w jego imieniu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule ust. 2, 4, 6, 7 i 8 i w rozdziale I;

c)

pomoc na pokrycie kosztów działalności w zakresie badań rynkowych, koncepcji i projektowania produktu oraz przygotowania wniosków o uznanie systemów jakości, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule ust. 2, 6, 7 i 8 i w rozdziale I.

2.   Pomoc, o której mowa w ust. 1, przyznawana jest w odniesieniu do następujących systemów jakości:

a)

systemów jakości ustanowionych na mocy:

(i)

części II tytuł II rozdział I sekcja 2 rozporządzenia Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do wina;

(ii)

rozporządzenia (UE) nr 1151/2012;

(iii)

rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/848 (32);

(iv)

rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/787 (33);

(v)

rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 251/2014 (34);

b)

systemy jakości produktów rolnych, w tym systemy certyfikacji gospodarstw, uznane przez państwa członkowskie za spełniające następujące warunki:

(i)

specyfika produktu końcowego wytworzonego w ramach takich systemów jakości wynika z jasnych wymogów zagwarantowania jednego z następujących elementów:

określonych właściwości produktu,

określonych metod uprawy lub produkcji,

jakości produktu końcowego, która w sposób znaczący przewyższa normy handlowe dotyczące danego produktu w zakresie zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt i roślin, dobrostanu zwierząt lub ochrony środowiska;

(ii)

system jakości jest otwarty dla wszystkich producentów;

(iii)

system jakości obejmuje obowiązujące wiążące specyfikacje produktów końcowych, a zgodność z tymi specyfikacjami jest weryfikowana przez organy publiczne lub niezależny organ kontroli;

(iv)

system jakości jest przejrzysty i zapewnia pełną identyfikowalność produktów rolnych;

c)

dobrowolne systemy certyfikacji produktów rolnych uznane przez dane państwa członkowskie za spełniające wymogi ustanowione w komunikacie Komisji – Wytyczne UE dotyczące najlepszych praktyk dla dobrowolnych systemów certyfikacji produktów rolnych i środków spożywczych (35).

3.   Pomoc, o której mowa w ust. 1 lit. a), jest przyznawana producentom produktów rolnych w formie rocznej płatności motywacyjnej, której wysokość ustala się według poziomu kosztów stałych wynikających z udziału w systemach jakości.

4.   Nie przyznaje się pomocy, o której mowa w ust. 1 lit. a) i b), na pokrycie kosztów kontroli przeprowadzanych bezpośrednio przez beneficjenta, ani w przypadkach, gdy przepisy Unii przewidują, że koszty kontroli ponoszą producenci produktów rolnych lub ich grupy, bez określania faktycznego poziomu opłat.

5.   Pomoc, o której mowa w ust. 1 lit. a), przyznawana jest na okres maksymalnie siedmiu lat.

6.   Z pomocy mogą korzystać wszystkie kwalifikujące się przedsiębiorstwa na danym obszarze, w oparciu o obiektywnie określone warunki.

7.   Pomoc, o której mowa w ust. 1 lit. b) i c), nie obejmuje płatności bezpośrednich na rzecz beneficjentów.

Wypłaca się ją jednostce odpowiedzialnej za środki kontroli lub podmiotom świadczącym usługi w zakresie badań lub doradztwa.

8.   Pomoc, o której mowa w ust. 1 lit. b) i c), ograniczona jest do 100 % faktycznie poniesionych kosztów.

Artykuł 21

Pomoc na wymianę wiedzy i działania informacyjne

1.   Pomoc na wymianę wiedzy i działania informacyjne jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc obejmuje działania w zakresie kształcenia zawodowego i nabywania umiejętności, w tym szkolenia, warsztaty, konferencje i coaching, pokazy, działania informacyjne i propagowanie innowacji.

Pomoc może też obejmować krótkoterminowe wymiany osób zarządzających gospodarstwami rolnymi i wizyty w gospodarstwach.

Państwa członkowskie zapewniają, aby działania wspierane na podstawie niniejszego artykułu były zgodne z opisem systemu wiedzy i innowacji w dziedzinie rolnictwa („AKIS”) zawartym w planie strategicznym WPR.

Pomoc na działania pokazowe może obejmować odpowiednie koszty inwestycyjne.

3.   Pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

koszty organizowania kształcenia zawodowego, działań w zakresie zdobywania umiejętności (w tym szkoleń, warsztatów, konferencji i coachingu), pokazów lub działań informacyjnych;

b)

koszty podróży, zakwaterowania i wydatków dziennych uczestników;

c)

koszty świadczenia usług polegających na zastępowaniu uczestników na czas nieobecności;

d)

w przypadku projektów pokazowych w związku z inwestycjami:

(i)

budowa, nabycie, w tym leasing, lub modernizacja nieruchomości, przy czym zakup gruntów kwalifikuje się jedynie w zakresie nieprzekraczającym 10 % łącznych kosztów kwalifikowalnych danej operacji;

(ii)

zakup lub leasing maszyn, urządzeń i wyposażenia do wartości rynkowej danych aktywów;

(iii)

ogólne koszty związane z wydatkami, o których mowa w pkt (i) i (ii), takie jak honoraria architektów, inżynierów i opłaty za konsultacje, opłaty za doradztwo w zakresie zrównoważenia środowiskowego i gospodarczego, w tym studia wykonalności; studia wykonalności pozostają wydatkami kwalifikowalnymi, nawet jeśli na podstawie ich rezultatów nie dokonuje się żadnych wydatków określonych w pkt (i) i (ii);

(iv)

zakup lub opracowanie oprogramowania komputerowego, chmur i podobnych rozwiązań lub opłaty za korzystanie z nich i zakup patentów, licencji, praw autorskich i znaków towarowych.

4.   Koszty, o których mowa w ust. 3 lit. d), kwalifikują się w stopniu, w którym poniesiono je na finansowanie projektu pokazowego i na czas trwania projektu pokazowego.

Za koszty kwalifikowalne uznaje się tylko koszty amortyzacji odpowiadające okresowi realizacji projektu pokazowego obliczone na podstawie powszechnie przyjętych zasad rachunkowości.

5.   Pomoc, o której mowa w ust. 3 lit. a) i c), nie obejmuje płatności bezpośrednich na rzecz beneficjentów.

Pomoc na pokrycie kosztów świadczenia usług, o których mowa w ust. 3 lit. c), polegających na zastępowaniu uczestników na czas nieobecności, może być wypłacana bezpośrednio dostawcom takich usług.

6.   Podmioty realizujące działania w zakresie wymiany wiedzy i działania informacyjne dysponują odpowiednimi zasobami do wykonywania tych zadań w postaci wykwalifikowanego personelu odbywającego regularne szkolenia.

Grupy producentów lub inne organizacje mogą świadczyć usługi, o których mowa w ust. 2, bez względu na swoją wielkość.

7.   Z pomocy mogą korzystać wszystkie kwalifikujące się przedsiębiorstwa na danym obszarze, w oparciu o obiektywnie określone warunki.

Jeżeli świadczenia usług, o których mowa w ust. 2, podejmują się grupy i organizacje producentów, członkostwo w takich grupach lub organizacjach nie może być warunkiem dostępu do tych usług.

Każdy wkład podmiotów niebędących członkami w koszty administracyjne danej grupy lub organizacji producentów musi być ograniczony do kosztów realizacji działań, o których mowa w ust. 2.

8.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

W przypadku projektów pokazowych, o których mowa w ust. 3 lit. d), maksymalna kwota pomocy ograniczona jest do 100 000 EUR w ciągu 3 lat podatkowych.

Artykuł 22

Pomoc na usługi doradcze

1.   Pomoc na usługi doradcze jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc ma na celu wsparcie przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze rolnym oraz młodych rolników w korzystaniu z usług doradczych.

Państwa członkowskie zapewniają, aby działania wspierane na podstawie niniejszego artykułu były zgodne z opisem systemu wiedzy i innowacji w dziedzinie rolnictwa (AKIS) zawartym w planie strategicznym WPR.

3.   Doradztwo jest powiązane z co najmniej jednym celem szczegółowym określonym w art. 6 rozporządzenia (UE) 2021/2115 i obejmuje co najmniej jeden z następujących elementów:

a)

obowiązki wynikające z wymogów podstawowych w zakresie zarządzania i norm GAEC ustanowionych na podstawie tytułu III rozdział I sekcja 2 rozporządzenia (UE) 2021/2115;

b)

wymogi ustanowione przez państwa członkowskie na potrzeby wdrożenia dyrektywy 2000/60/WE, dyrektywy 92/43/EWG, dyrektywy 2009/147/WE, dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE (36), dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2284 (37), rozporządzenia (UE) 2016/2031, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 (38), art. 55 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (39) oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE (40);

c)

praktyki rolnicze zapobiegające rozwojowi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe, jak określono w komunikacie „Europejski plan działania »Jedno zdrowie« na rzecz zwalczania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe” (41);

d)

zapobieganie ryzyku i zarządzanie ryzykiem;

e)

modernizacja, zwiększanie konkurencyjności, integracja sektorowa, zorientowanie na rynek oraz promowanie przedsiębiorczości i innowacji, przede wszystkim w zakresie przygotowywania i wdrażania projektów grupy operacyjnej EPI;

f)

technologie cyfrowe w obszarze rolnictwa, o których mowa w art. 114 lit. b) rozporządzenia (UE) 2021/2115;

g)

zrównoważone zarządzanie składnikami odżywczymi, w tym – najpóźniej od 2024 r. – korzystanie z narzędzia dotyczącego zrównoważonego gospodarowania składnikami odżywczymi, o którym mowa w art. 15 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2021/2115;

h)

warunki zatrudnienia i obowiązki pracodawców, a także kwestie związane z bezpieczeństwem i higieną pracy oraz wsparciem społecznym w społecznościach rolniczych;

i)

zrównoważona produkcja paszy, ocenianie paszy pod kątem zawartości składników odżywczych i wartości odżywczej, a także dokumentowanie, planowanie i kontrola procesu karmienia zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych paszą stosownie do potrzeb.

4.   Doradztwo może dotyczyć również kwestii innych niż te, o których mowa w ust. 3, związanych z efektywnością gospodarczą i środowiskową gospodarstwa rolnego, w tym aspektami dotyczącymi konkurencyjności. Może to obejmować doradztwo w zakresie rozwoju krótkich łańcuchów dostaw, rolnictwa ekologicznego, oszczędności zrównoważonej energii, efektywności energetycznej oraz produkcji i wykorzystywania energii odnawialnej na potrzeby rolnictwa, zwiększania różnorodności biologicznej lub poprawy wyników w zakresie różnorodności biologicznej oraz aspektów zdrowotnych hodowli zwierząt.

5.   Pomoc udzielana jest w formie usług dotowanych.

6.   Podmioty wybrane do świadczenia usług doradczych dysponują odpowiednimi zasobami w postaci regularnie szkolonego i wykwalifikowanego personelu oraz doświadczeniem w zakresie doradztwa i są wiarygodne w odniesieniu do dziedzin, których dotyczą świadczone przez nich usługi doradcze.

Usługi doradcze mogą być świadczone przez grupy producentów lub inne organizacje, bez względu na ich wielkość.

Państwa członkowskie zapewniają bezstronność usługodawcy i dbają o to, by nie znajdował się on w sytuacji konfliktu interesów.

7.   Z pomocy mogą korzystać wszystkie kwalifikujące się przedsiębiorstwa na danym obszarze, w oparciu o obiektywnie określone warunki.

Jeżeli świadczenia usług doradczych podejmują się grupy i organizacje producentów, członkostwo w takich grupach lub organizacjach nie może być warunkiem dostępu do usług.

Każdy wkład podmiotów niebędących członkami w koszty administracyjne danej grupy lub organizacji jest ograniczony do kosztów świadczenia usług doradczych.

8.   Kwota pomocy na usługi doradztwa świadczone przez usługodawców na rzecz pojedynczego beneficjenta prowadzącego działalność w sektorze produkcji podstawowej produktów rolnych jest ograniczona do poziomu 100 % kosztów kwalifikowalnych, tj. do kwoty 25 000 EUR (z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 4), w okresie trzech lat.

9.   Kwota pomocy na usługi doradztwa świadczone przez usługodawców na rzecz pojedynczego beneficjenta prowadzącego działalność w sektorze przetwarzania produktów rolnych i ich wprowadzania do obrotu jest ograniczona do poziomu 100 % kosztów kwalifikowalnych, tj. do kwoty 200 000 EUR (z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 4), w okresie trzech lat.

Artykuł 23

Pomoc na usługi zastępowania rolników

1.   Pomoc na usługi zastępowania rolników jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc pokrywa faktycznie poniesione koszty zastąpienia rolnika, osoby fizycznej, która jest członkiem gospodarstwa rolnego, lub pracownika gospodarstwa podczas ich nieobecności w pracy z powodu choroby, w tym choroby dziecka i poważnej choroby osoby zamieszkującej z nimi w tym samym gospodarstwie domowym, która wiąże się z koniecznością sprawowania ciągłej opieki nad tą osobą, w czasie urlopu wypoczynkowego, urlopu macierzyńskiego i wychowawczego, obowiązkowej służby wojskowej, w przypadku śmierci lub w przypadku określonym w art. 21 ust. 3 lit. c).

3.   Całkowity czas trwania zastępstwa jest ograniczony do 3 miesięcy rocznie na beneficjenta, z wyjątkiem zastąpienia w przypadku urlopu macierzyńskiego i urlopu wychowawczego oraz obowiązkowej służby wojskowej. W odniesieniu do urlopu macierzyńskiego i urlopu wychowawczego czas trwania zastępstwa jest ograniczony do 6 miesięcy w obu przypadkach. W odniesieniu do obowiązkowej służby wojskowej czas trwania zastępstwa jest ograniczony do czasu trwania takiej służby.

4.   Pomoc udzielana jest w formie usług dotowanych.

Grupy i organizacje producentów mogą świadczyć usługi zastępowania rolników bez względu na swoją wielkość. W takich przypadkach członkostwo w takich grupach lub organizacjach nie może być warunkiem dostępu do usług.

5.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % faktycznie poniesionych kosztów.

Artykuł 24

Pomoc na działania promocyjne dotyczące produktów rolnych

1.   Pomoc na działania promocyjne dotyczące produktów rolnych jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc obejmuje koszty:

a)

organizacji konkursów, targów i wystaw oraz udziału w nich;

b)

publikacji służących szerzeniu wiedzy na temat produktów rolnych wśród ogółu społeczeństwa.

3.   W publikacjach, o których mowa w ust. 2 lit. b), nie wymienia się nazwy określonego przedsiębiorstwa, określonej marki ani określonego miejsca pochodzenia.

Przepisy akapitu pierwszego nie mają jednak zastosowania do odniesień do miejsc pochodzenia produktów rolnych objętych:

a)

systemami jakości, o których mowa w art. 20 ust. 2 lit. a), pod warunkiem że odniesienia te dokładnie odpowiadają oznaczeniom chronionym przez Unię;

b)

systemami jakości, o których mowa w art. 20 ust. 2 lit. b) i c), pod warunkiem że odniesienia te są drugorzędne w komunikacie.

4.   Pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne związane z organizacją konkursów, targów i wystaw, oraz udziałem w nich:

a)

opłaty z tytułu uczestnictwa;

b)

koszty podróży i koszty transportu zwierząt oraz produktów, które będą objęte działaniem promocyjnym;

c)

koszty publikacji i stron internetowych zapowiadających imprezę;

d)

wynajem pomieszczeń i stanowisk wystawowych oraz koszt montażu i demontażu tych stanowisk;

e)

koszty symbolicznych nagród do wartości 3 000 EUR na nagrodę i na zwycięzcę konkursu.

5.   Pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne związane z publikacjami mającymi na celu podniesienie świadomości szerokiego grona odbiorców na temat produktów rolnych:

a)

koszty publikacji w mediach drukowanych i elektronicznych, stron internetowych, spotów w mediach elektronicznych, radiu lub telewizji, mających przedstawiać oparte na faktach informacje dotyczące producentów z danego regionu lub producentów danego produktu rolnego, pod warunkiem że informacje te są neutralne oraz że wszyscy zainteresowani beneficjenci mają jednakowe możliwości zaprezentowania się w publikacji;

b)

koszty rozpowszechniania wiedzy naukowej i udokumentowanych informacji dotyczących:

(i)

systemów jakości, o których mowa w art. 20 ust. 2, otwartych dla produktów rolnych z innych państw członkowskich i państw trzecich;

(ii)

generycznych produktów rolnych oraz ich wartości odżywczych i zalecanych sposobów wykorzystywania tych produktów.

6.   Pomoc przyznaje się w jednej z następujących form:

a)

w naturze;

b)

w formie zwrotu kosztów faktycznie poniesionych przez beneficjenta;

c)

w przypadku pomocy na symboliczne nagrody – również w gotówce.

Pomoc w naturze udzielana jest w formie usług dotowanych.

Grupy producentów lub inne organizacje mogą podejmować się realizacji działań promocyjnych bez względu na swoją wielkość.

Pomoc na symboliczne nagrody, o której mowa w ust. 4 lit. e), jest wypłacana podmiotowi realizującemu działania promocyjne wyłącznie w przypadku, gdy nagroda została faktycznie przyznana i po przedstawieniu dowodu jej przyznania.

7.   Z pomocy na działania promocyjne mogą korzystać wszystkie kwalifikujące się przedsiębiorstwa na danym obszarze w oparciu o obiektywnie określone warunki.

Jeżeli działania promocyjne są podejmowane przez grupy i organizacje producentów, członkostwo w takich grupach lub organizacjach nie może być warunkiem udziału w takich działaniach. Wszelkie wkłady podmiotów niebędących członkami na poczet pokrycia opłat administracyjnych ponoszonych przez daną grupę lub organizację producentów podlegają ograniczeniu do wysokości kosztów realizacji działań promocyjnych.

8.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 25

Pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową

1.   Pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez niekorzystne zjawisko klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Przyznanie pomocy na wyrównanie szkód spowodowanych przez niekorzystne zjawisko klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową jest uzależnione od łącznego spełnienia następujących warunków:

a)

właściwy organ państwa członkowskiego formalnie uznał to zdarzenie za niekorzystne zjawisko klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową;

b)

istnieje bezpośredni związek przyczynowy między niekorzystnym zjawiskiem klimatycznym porównywalnym z klęską żywiołową a szkodą poniesioną przez przedsiębiorstwo.

3.   W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą z wyprzedzeniem ustanowić kryteria, na podstawie których będzie można formalnie uznać, jak wspomniano w pkt 2 lit. a), wystąpienie wymienionych okoliczności.

4.   Pomoc wypłacana jest bezpośrednio danemu przedsiębiorstwu lub grupie producentów lub organizacji, której to przedsiębiorstwo jest członkiem.

W przypadku gdy pomoc wypłacana jest grupie lub organizacji producentów, kwota pomocy nie przekracza kwoty pomocy, do jakiej kwalifikuje się dane przedsiębiorstwo.

5.   Programy pomocy związane z niekorzystnym zjawiskiem klimatycznym porównywalnym z klęską żywiołową ustanawia się w terminie trzech lat, a pomoc wypłaca w terminie czterech lat od daty wystąpienia niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową.

6.   Koszty kwalifikowalne to wysokość szkody poniesionej bezpośrednio w wyniku niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową, oszacowana przez organ publiczny, niezależnego rzeczoznawcę uznanego przez organ przyznający pomoc lub zakład ubezpieczeń.

7.   Obliczenia szkody poniesionej wskutek niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową dokonuje się na poziomie poszczególnych beneficjentów. Pomoc może dotyczyć:

a)

utraty dochodów spowodowanej przez pełne lub częściowe zniszczenie produkcji rolnej i środków produkcji, o których mowa w ust. 8;

b)

szkód materialnych, o których mowa w ust. 9.

8.   Utratę dochodu oblicza się przez odjęcie:

a)

iloczynu ilości produktów rolnych wyprodukowanych w roku, w którym wystąpiło niekorzystne zjawisko klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową lub w każdym kolejnym roku, którego dotyczy pełne lub częściowe zniszczenie środków produkcji, i średniej ceny sprzedaży uzyskanej w danym roku

od

b)

iloczynu średniej rocznej ilości produktów rolnych wyprodukowanych w okresie trzech lat przed wystąpieniem niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową lub średniej z trzech lat opartej na okresie pięciu lat przed wystąpieniem niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową, z wyłączeniem wartości najwyższej i najniższej, i uzyskanej średniej ceny sprzedaży.

Jeżeli MŚP założono przed upływem trzech lat od daty wystąpienia niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową, odniesienie do okresu trzech lat w pkt 8 lit. b) należy rozumieć jako odnoszące się do ilości wyprodukowanej i sprzedanej przez przeciętne przedsiębiorstwo tej samej wielkości co wnioskodawca, tj. odpowiednio przez mikroprzedsiębiorstwo lub małe lub średnie przedsiębiorstwo w sektorze krajowym lub regionalnym odczuwającym skutki niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową.

Utratę dochodu można obliczać albo na poziomie rocznej produkcji rolnej gospodarstwa, na poziomie upraw albo zwierząt gospodarskich.

Kwota utraty dochodu może zostać zwiększona o inne koszty poniesione przez beneficjenta z powodu niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową.

Kwota utraty dochodu może zostać zmniejszona o wszelkie koszty nieponiesione ze względu na niekorzystne zjawisko klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową.

Do obliczenia produkcji rolnej beneficjenta można stosować wskaźniki, pod warunkiem że zastosowana metoda obliczeń umożliwia oznaczenie realnych strat beneficjenta w danym roku.

9.   Szkody materialne, które dotykają aktywów takich jak budynki gospodarskie, urządzenia i maszyny, zapasy i środki produkcji, a które są spowodowane przez niekorzystne zjawisko klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową, oblicza się na podstawie kosztów naprawy lub wartości ekonomicznej przedmiotowych aktywów przed wystąpieniem niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową.

Nie mogą one przekroczyć kosztów napraw lub zmniejszenia godziwej wartości rynkowej spowodowanych przez klęskę żywiołową, tj. różnicy pomiędzy wartością aktywów bezpośrednio przed wystąpieniem niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową i bezpośrednio po jego wystąpieniu.

W przypadku, gdy utratę dochodu beneficjenta, o której mowa w ust. 8, oblicza się na podstawie poziomu upraw lub zwierząt gospodarskich, należy wziąć pod uwagę jedynie szkody materialne związane z tymi uprawami lub zwierzętami gospodarskimi.

10.   Pomoc zmniejsza się o co najmniej 50 %, chyba że przyznawana jest ona beneficjentom, którzy wykupili polisę ubezpieczeniową na co najmniej 50 % średniej rocznej produkcji lub dochodu związanego z produkcją i obejmującą zagrożenia związane z niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi statystycznie najczęściej występującymi w danym państwie członkowskim lub regionie, które są objęte zakresem ubezpieczeń.

11.   Pomoc i wszelkie inne otrzymane płatności na wyrównanie strat, w tym płatności w ramach innych środków krajowych lub unijnych lub też polis ubezpieczeniowych, jest ograniczona do 80 % kosztów kwalifikowalnych.

Intensywność pomocy może zostać zwiększona do 90 % na obszarach z ograniczeniami naturalnymi.

Artykuł 26

Pomoc na pokrycie kosztów zapobiegania chorobom zwierząt lub agrofagom roślin, ich kontroli i zwalczania oraz pomoc na naprawienie szkód spowodowanych chorobami zwierząt lub inwazjami agrofagów roślin

1.   Pomoc dla MŚP na pokrycie kosztów zapobiegania chorobom zwierząt lub agrofagom roślin, ich kontroli i zwalczania oraz pomoc na wyrównanie strat spowodowanych chorobami zwierząt lub inwazjami agrofagów roślin jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnia warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc spełnia następujące warunki:

a)

jest wypłacana wyłącznie w odniesieniu do chorób zwierząt lub agrofagów roślin, w przypadku których istnieją przepisy unijne lub krajowe, niezależnie od tego czy zostały one ustanowione w ramach przepisów ustawowych, wykonawczych czy administracyjnych;

b)

stanowi część jednego z następujących elementów:

(i)

publicznego, unijnego, krajowego lub regionalnego programu zapobiegania występowaniu danej choroby zwierząt lub danego agrofaga roślin, ich kontroli lub zwalczania;

(ii)

środków nadzwyczajnych wprowadzonych przez właściwy organ państwa członkowskiego;

(iii)

środków zwalczania lub powstrzymania rozprzestrzeniania się agrofagów roślin wprowadzonych zgodnie z art. 18, art. 28 ust. 1 i 2 oraz art. 29 ust. 1 i 2, art. 30 ust. 1 oraz art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/2031;

(iv)

środków zapobiegania szerzeniu się chorób zwierząt, zwalczania tych chorób i ich likwidowania wprowadzonych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/429.

Programy i środki, o których mowa w lit. b), zawierają opis odnośnych środków zapobiegania, kontroli lub zwalczania.

3.   W przypadku chorób zwierząt pomoc przyznaje się w odniesieniu do chorób zwierząt wymienionych w wykazie chorób zwierząt, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/429, w wykazie chorób odzwierzęcych zamieszczonym w załączniku III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/690 (42) lub w wykazie chorób zwierząt, zakażeń zwierząt i przypadków zakażeń zwierząt pasożytami zawartym w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych przyjętym przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt.

4.   Pomoc można również przyznać w odniesieniu do nowo występujących chorób, które spełniają kryteria określone w art. 6 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/429.

5.   Pomoc nie dotyczy środków, w odniesieniu do których przepisy Unii przewidują, że ich koszty ponoszą beneficjenci, chyba że koszt ten całkowicie równoważą opłaty obowiązkowe dla beneficjentów.

6.   Pomoc wypłacana jest bezpośrednio danemu przedsiębiorstwu lub grupie producentów lub organizacji, której to przedsiębiorstwo jest członkiem.

W przypadku gdy pomoc wypłacana jest grupie lub organizacji producentów, kwota pomocy nie przekracza kwoty pomocy, do jakiej kwalifikuje się dane przedsiębiorstwo.

7.   Programy pomocy dotyczące choroby zwierząt lub agrofaga roślin wprowadza się w ciągu trzech lat, a pomoc wypłaca w ciągu czterech lat od daty poniesienia kosztu lub szkody spowodowanej chorobą zwierząt lub agrofagiem roślin.

8.   W przypadku środków w odniesieniu do choroby zwierząt, agrofaga roślin lub inwazyjnego gatunku obcego w rozumieniu inwazyjnego gatunku obcego stwarzającego zagrożenie dla Unii, zgodnie z definicją w art. 3 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 (43) oraz inwazyjnego gatunku obcego stwarzającego zagrożenie dla państwa członkowskiego, zgodnie z definicją w art. 3 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1143/2014, których wystąpienia jeszcze nie stwierdzono („środki zapobiegawcze”), pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

kontrole zdrowotne;

b)

analizy, w tym diagnostykę in vitro;

c)

badania i inne sposoby wykrywania, w tym badania na obecność TSE i BSE;

d)

koszty nabywania, przechowywania, podawania i dystrybucji szczepionek, lekarstw i substancji do leczenia zwierząt oraz środków ochrony roślin i produktów biobójczych;

e)

ubój lub eliminacja zwierząt lub niszczenie upraw i produktów pochodzenia zwierzęcego oraz czyszczenie, odkażanie lub dezynsekcja i deratyzacja gospodarstwa rolnego i wyposażenia;

f)

ustanawianie lub udoskonalanie środków bioasekuracji.

9.   W przypadku środków kontroli i zwalczania pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

badania i inne sposoby wykrywania w przypadku chorób zwierząt, w tym badania na obecność TSE i BSE;

b)

koszty nabywania, przechowywania, podawania i dystrybucji szczepionek, lekarstw i substancji do leczenia zwierząt oraz środków ochrony roślin i produktów biobójczych;

c)

koszty uboju lub eliminacji i niszczenia zwierząt oraz niszczenia związanych z nimi produktów lub niszczenia roślin, w tym padłych lub zniszczonych w rezultacie podania szczepionek lub stosowania innych środków wskazanych przez właściwe organy publiczne; oraz

d)

koszty czyszczenia, odkażania lub dezynsekcji i deratyzacji gospodarstwa i wyposażenia w oparciu o epidemiologię i właściwości patogenu lub wektora.

10.   W przypadku pomocy na naprawienie szkód spowodowanych chorobami zwierząt lub inwazjami agrofagów roślin odszkodowanie oblicza się jedynie na podstawie:

a)

wartości rynkowej zwierząt poddanych ubojowi lub eliminacji lub zwierząt padłych, lub zniszczonych produktów z nimi związanych, lub zniszczonych roślin:

(i)

w związku z chorobą zwierząt lub agrofagiem roślin;

(ii)

w ramach publicznego programu lub środka, o których mowa w ust. 2 lit. b);

b)

utraty dochodów spowodowanej obowiązkiem przeprowadzenia kwarantanny oraz trudnościami związanymi z odtworzeniem stad lub ponownym sadzeniem i obowiązkiem płodozmianu narzuconym w ramach publicznego programu lub środka, o którym mowa w ust. 2 lit. b).

c)

kosztów zastąpienia sprzętu zniszczonego na polecenie właściwych organów państwa członkowskiego.

Do celów akapitu pierwszego lit. a) wartość rynkową ustala się w oparciu o wartość zwierząt, produktów i roślin bezpośrednio przed pojawieniem się podejrzenia wystąpienia choroby zwierząt lub inwazji agrofaga roślin lub jego potwierdzeniem.

11.   Kwotę odszkodowania obliczoną zgodnie z ust. 10 pomniejsza się o:

a)

wszelkie koszty bezpośrednio nieponiesione z powodu choroby zwierząt lub inwazji szkodników roślin, a które w innym przypadku zostałyby poniesione przez beneficjenta;

b)

wszelkie dochody ze sprzedaży produktów związanych z ubojem lub eliminacją zwierząt lub zniszczeniem roślin do celów zapobiegawczych lub eliminacji na polecenie właściwych organów.

12.   Pomoc na naprawienie szkód spowodowanych chorobami zwierząt lub inwazjami agrofagów roślin jest ograniczona do strat spowodowanych chorobami zwierząt lub inwazjami agrofagów roślin, co do których właściwy organ państwa członkowskiego podjął jedno z następujących działań:

a)

formalnie uznał wystąpienie choroby, w przypadku choroby zwierząt;

b)

formalnie uznał obecność agrofagów, w przypadku agrofagów roślin.

13.   Pomoc w odniesieniu do kosztów kwalifikowalnych, o których mowa w ust. 8 i 9, przyznawana jest w naturze i wypłacana jest podmiotom realizującym środki zapobiegania, kontroli i zwalczania.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego pomoc w odniesieniu do kosztów kwalifikowalnych, o których mowa w poniższych przepisach, może zostać przyznana beneficjentowi bezpośrednio, w formie zwrotu faktycznie poniesionych przez niego kosztów:

a)

ust. 8 lit. d) i e) oraz ust. 9 lit. b) w przypadku chorób zwierząt lub inwazji agrofagów roślin;

b)

ust. 8 lit. e) i ust. 9 lit. c) w przypadku inwazji agrofagów roślin oraz na czyszczenie i dezynfekcję gospodarstwa rolnego i wyposażenia.

14.   W przypadku ustalenia, że choroba zwierząt lub inwazja agrofagów roślin została spowodowana celowym działaniem beneficjenta lub jego zaniedbaniem nie przyznaje się żadnej pomocy indywidualnej.

15.   Pomoc i wszelkie inne płatności otrzymane przez beneficjenta, w tym płatności w ramach innych środków krajowych lub unijnych bądź też polis ubezpieczeniowych lub funduszy wspólnego inwestowania z tytułu tych samych kosztów kwalifikowalnych, o których mowa w ust. 8, 9 i 10, są ograniczone do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 27

Pomoc dla sektora produkcji zwierzęcej i pomoc dotycząca padłych zwierząt gospodarskich

1.   Następujące rodzaje pomocy dla hodowców zwierząt gospodarskich są zgodne z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i są wyłączone z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc obejmuje koszty:

a)

koszty administracyjne związane z ustanowieniem i utrzymaniem ksiąg hodowlanych;

b)

badań przeprowadzonych przez strony trzecie lub w ich imieniu, w celu określenia jakości genetycznej lub wydajności zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem kontroli podejmowanych przez właściciela zwierząt gospodarskich i rutynowych kontroli jakości mleka;

c)

wywozu padłych zwierząt gospodarskich;

d)

zniszczenia padłych zwierząt gospodarskich;

e)

wywozu i zniszczenia padłych zwierząt gospodarskich, w przypadku gdy pomoc jest finansowana z opłat lub obowiązkowych składek przeznaczonych na finansowanie zniszczenia takich padłych zwierząt gospodarskich, pod warunkiem że te opłaty lub składki są ograniczone do i nałożone bezpośrednio na sektor mięsny;

f)

wywozu i zniszczenia padłych zwierząt gospodarskich, w przypadku gdy istnieje obowiązek przeprowadzenia testów na obecność TSE lub w przypadku pojawienia się ogniska choroby zwierząt, o której mowa w art. 26 ust. 3.

3.   Pomoc, o której mowa w ust. 2 lit. c), d), e) i f), jest uwarunkowana istnieniem spójnego programu monitorowania, który zapewnia bezpieczne usuwanie wszelkich padłych zwierząt gospodarskich w danym państwie członkowskim.

Pomoc na pokrycie kosztów składek ubezpieczeniowych płaconych przez rolników na pokrycie kosztów usunięcia i zniszczenia padłych zwierząt gospodarskich, o którym mowa w ust. 2 lit. e), jest zgodna z warunkami określonymi w art. 28 ust. 2.

4.   Pomoc jest świadczona w naturze i nie obejmuje bezpośrednich płatności na rzecz beneficjentów.

W celu ułatwienia zarządzania pomocą, o której mowa w ust. 2 lit. c), d), e) oraz f), może ona być wypłacana podmiotom gospodarczym lub jednostkom, które spełniają następujące warunki:

a)

działają na rynku niższego szczebla w stosunku do przedsiębiorstw działających w sektorze produkcji zwierzęcej;

b)

świadczą usługi związane z usuwaniem i niszczeniem padłych zwierząt gospodarskich.

5.   Maksymalna intensywność pomocy wynosi:

a)

70 % kosztów badań, o których mowa w ust. 2 lit. b);

b)

75 % kosztów związanych ze zniszczeniem padłych zwierząt gospodarskich, o których mowa w ust. 2;

c)

100 % kosztów związanych z kosztami administracyjnymi, kosztami usunięcia, kosztami zniszczenia i kosztami składek ubezpieczeniowych powiązanymi z usunięciem, o którym mowa w ust. 2 lit. a), d), e) i f).

Artykuł 28

Pomoc na opłacenie składek ubezpieczeniowych i na wkład finansowy na rzecz funduszy ubezpieczeń wzajemnych

1.   Pomoc na opłacenie składek ubezpieczeniowych i na wkład finansowy na rzecz funduszy ubezpieczeń wzajemnych jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnia warunki ustanowione w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc na opłacenie składek ubezpieczeniowych:

a)

nie stanowi bariery w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego w zakresie usług ubezpieczeniowych;

b)

nie jest ograniczona do ubezpieczeń oferowanych przez jedno towarzystwo ubezpieczeniowe ani grupę towarzystw ubezpieczeniowych;

c)

nie jest uzależniona od warunku, że umowa ubezpieczenia ma być zawarta z firmą mającą siedzibę w danym państwie członkowskim.

3.   Zakres ubezpieczenia powinien obejmować straty spowodowane przez którykolwiek z poniższych czynników:

a)

klęski żywiołowe;

b)

niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową i inne niekorzystne zjawiska klimatyczne;

c)

choroby zwierząt lub agrofagi roślin lub zwierzęta chronione;

d)

pokrycie kosztów składek ubezpieczeniowych na ubezpieczenie pokrywające wywóz i zniszczenie padłych zwierząt gospodarskich.

4.   Ubezpieczenie:

a)

obejmuje wyłącznie koszty wyrównania szkód, o których mowa w ust. 3;

b)

nie zawiera wymagań w zakresie rodzaju ani ilości dalszej produkcji rolnej, ani ich nie określa.

5.   Państwa członkowskie mogą ograniczyć kwotę składki ubezpieczeniowej kwalifikującej się do pomocy, stosując odpowiednie pułapy.

6.   Dany fundusz ubezpieczeń wzajemnych łącznie spełnia następujące warunki:

a)

jest akredytowany przez właściwy organ państwa członkowskiego zgodnie z prawem krajowym;

b)

prowadzi przejrzystą politykę w odniesieniu do wpłat do funduszu i wypłat;

c)

posiada przejrzyste zasady podziału odpowiedzialności za długi.

7.   Państwa członkowskie określają przepisy w zakresie tworzenia funduszy ubezpieczeń wzajemnych i zarządzania nimi, w szczególności odnośnie do przyznawania rekompensat oraz administrowania i monitorowania zgodności ze wspomnianymi przepisami. Państwa członkowskie zapewniają, aby warunki dotyczące funduszy przewidywały kary w przypadku zaniedbań ze strony beneficjenta.

8.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 70 % kosztów składki ubezpieczeniowej lub wkładu finansowego na rzecz funduszu ubezpieczeń wzajemnych.

Artykuł 29

Pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez zwierzęta chronione

1.   Pomoc na naprawienie szkód wyrządzonych przez zwierzęta chronione jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Na podstawie ust. 5 państwo członkowskie ustala bezpośredni związek przyczynowy między doznanymi szkodami a zachowaniem zwierzęcia chronionego.

3.   Pomoc wypłacana jest bezpośrednio danemu przedsiębiorstwu lub grupie producentów lub organizacji, której to przedsiębiorstwo jest członkiem. W przypadku gdy pomoc wypłacana jest grupie i organizacji producentów, kwota pomocy nie przekracza kwoty pomocy, do jakiej kwalifikuje się dane przedsiębiorstwo.

4.   Program pomocy ustanawia się w terminie trzech lat, a pomoc wypłaca w terminie czterech lat od daty wystąpienia zdarzenia skutkującego powstaniem szkody.

5.   Za koszty kwalifikowalne uznaje się koszty poniesione bezpośrednio w wyniku zdarzenia, które doprowadziło do powstania szkody, oszacowane przez organ publiczny niezależny od organu przyznającego pomoc, przez niezależnego rzeczoznawcę uznanego przez organ przyznający pomoc lub przez zakład ubezpieczeń.

Koszty kwalifikowalne mogą obejmować:

a)

straty w zwierzętach lub roślinach: koszty kwalifikowalne ustala się w oparciu o wartość rynkową zwierząt zabitych przez zwierzęta chronione lub zniszczonych przez nie roślin;

b)

koszty pośrednie: koszty opieki weterynaryjnej związanej z leczeniem rannych zwierząt i koszty pracy związane z poszukiwaniem zaginionych zwierząt, utrata dochodów spowodowana niższą wydajnością produkcji w związku z atakami zwierząt chronionych;

c)

szkody materialne dotyczące następujących aktywów: sprzęt gospodarski, maszyny rolnicze i budynki gospodarskie oraz zapasy; obliczenie szkód materialnych opiera się na kosztach naprawy lub wartości ekonomicznej przedmiotowych aktywów przed zdarzeniem powodującym szkodę. Nie mogą one przekroczyć kosztów napraw lub spadku godziwej wartości rynkowej spowodowanego przez zdarzenie, które doprowadziło do powstania szkody, tj. różnicy między wartością majątku bezpośrednio przed danym zdarzeniem i bezpośrednio po nim.

6.   Szkody oblicza się na poziomie poszczególnych beneficjentów.

Kwotę tę pomniejsza się o wszelkie koszty nieponiesione z powodu zdarzenia powodującego szkodę, które w innym przypadku zostałyby poniesione przez beneficjenta.

7.   Właściwe organy państwa członkowskiego zwracają się do beneficjentów o wniesienie minimalnego wkładu w celu zmniejszenia ryzyka zakłócenia konkurencji i zapewnienia bodźca do minimalizowania ryzyka. Wkład ten powinien przyjąć formę działań zapobiegawczych takich jak wzniesienie płotów ochronnych w przypadkach, w których jest to możliwe, lub rozmieszczenie psów strzegących zwierząt gospodarskich w zakresie proporcjonalnym do ryzyka wyrządzenia szkód przez zwierzęta chronione na danym obszarze, chyba że wdrożenie takich środków nie jest racjonalnie możliwe. Przepisy niniejszego ustępu nie mają zastosowania w przypadku pierwszego ataku zwierzęcia chronionego na danym obszarze.

8.   Pomoc przyznawana na podstawie niniejszego artykułu ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

9.   Pomoc i wszelkie inne otrzymane płatności na naprawienie szkód, w tym płatności w ramach innych środków krajowych lub unijnych lub też polis ubezpieczeniowych z tytułu szkód objętych pomocą, jest ograniczona do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 30

Pomoc na rzecz zachowania zasobów genetycznych w rolnictwie

1.   Pomoc na zachowanie zasobów genetycznych w rolnictwie związana z zobowiązaniami rolno-środowiskowo-klimatycznymi jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnia warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Do celów niniejszego artykułu stosuje się następujące definicje:

a)

„ochrona in situ” oznacza ochronę materiału genetycznego w ekosystemach i w siedliskach przyrodniczych, a także zachowanie oraz odtworzenie żyjących populacji gatunków lub ras zdziczałych w ich naturalnym otoczeniu oraz, w przypadku ras udomowionych lub gatunków roślin uprawnych, w środowisku gospodarstwa rolnego, w którym wykształciły one swoje cechy wyróżniające;

b)

„ochrona w gospodarstwie” oznacza ochronę i udoskonalenie in situ na poziomie gospodarstwa;

c)

„ochrona ex situ” oznacza ochronę materiału genetycznego na potrzeby rolnictwa poza jego siedliskiem przyrodniczym;

d)

„zbiór ex situ” oznacza zbieranie materiału genetycznego na potrzeby rolnictwa poza jego siedliskiem przyrodniczym.

3.   Zobowiązania dotyczące hodowli lokalnych ras zagrożonych wyginięciem lub zachowania genetycznych zasobów roślinnych zagrożonych erozją genetyczną obejmują jedno z następujących wymagań:

a)

prowadzenie chowu zwierząt gospodarskich ras zagrożonych;

b)

zachowanie genetycznych zasobów roślinnych naturalnie dostosowanych do warunków lokalnych i regionalnych oraz zagrożonych erozją genetyczną.

4.   Lokalne rasy uznaje się za rasy zagrożone, jeżeli warunki określone w art. 2 pkt 24 rozporządzenia (UE) 2016/1012 zostały spełnione oraz jeśli zostały one także opisane i ujęte w informacjach, które należy przekazać Komisji zgodnie z art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

5.   Do objęcia pomocą kwalifikują się następujące gatunki zwierząt gospodarskich: bydło; owce; kozy; koniowate; świnie; ptaki; króliki i pszczoły.

6.   Zasoby genetyczne roślin uznaje się za zagrożone erozją genetyczną, pod warunkiem że w informacjach podlegających publikacji zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. b) opisano i zawarto wystarczające dowody na erozję genetyczną oparte na wynikach naukowych lub wskaźnikach dotyczących zmniejszenia liczby rodzimych lub prymitywnych odmian lokalnych, zróżnicowania ich populacji i – w stosownych przypadkach – wskaźnikach zmian w najczęściej występujących praktykach rolniczych na poziomie lokalnym.

7.   Pomoc obejmuje koszty następujących operacji:

a)

działania celowe: działania wspierające ochronę ex situ i in situ, opis, gromadzenie i wykorzystanie zasobów genetycznych w rolnictwie, łącznie z internetowymi wykazami zasobów genetycznych obecnie zachowanych in situ wraz z ochroną w gospodarstwie leśnym oraz wykazy zbiorów ex situ i bazy danych;

b)

działania wspólne: działania wspierające wymianę informacji między właściwymi organizacjami w państwach członkowskich zmierzające do ochrony, opisu, gromadzenia i wykorzystania zasobów genetycznych w unijnym rolnictwie;

c)

działania towarzyszące: działania informacyjne, działania w zakresie upowszechniania wiedzy oraz działania doradcze na rzecz organizacji pozarządowych i innych odpowiednich zainteresowanych stron, szkolenia i przygotowywanie sprawozdań technicznych.

8.   Pomoc ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 31

Pomoc na zobowiązania dotyczące dobrostanu zwierząt

1.   Pomoc na zobowiązania dotyczące dobrostanu zwierząt jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomocy udziela się przedsiębiorstwom, które dobrowolnie podejmują się prowadzenia operacji obejmujących co najmniej jedno zobowiązanie dotyczące dobrostanu zwierząt, o którym mowa w ust. 7.

3.   Państwa członkowskie udzielają pomocy wyłącznie na zobowiązania wykraczające poza odpowiednie obowiązkowe normy ustanowione w tytule III rozdział I sekcja 2 rozporządzenia (UE) 2021/2115 oraz inne odnośne obowiązkowe wymogi ustanowione na mocy prawa krajowego i prawa Unii.

4.   Na podstawie niniejszego artykułu udziela się wyłącznie pomocy na zobowiązania inne niż zobowiązania, w związku z którymi przyznaje się płatności na podstawie art. 31 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

5.   Wszystkie obowiązkowe normy i wymogi, o których mowa w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu, muszą zostać przedstawione i opisane w krajowej podstawie prawnej.

6.   W przypadku gdy prawo krajowe nakłada nowe wymogi, które wykraczają poza odpowiednie minimalne wymogi określone w prawie Unii, wsparcie może zostać przyznane na zobowiązania przyczyniające się do zgodności z tymi wymogami na okres nie dłuższy niż 24 miesiące od dnia, w którym stały się one obowiązkowe dla gospodarstwa rolnego.

7.   Zobowiązania dotyczące dobrostanu zwierząt kwalifikujące się do pomocy muszą przewidywać bardziej rygorystyczne normy w zakresie metod produkcji w jednej z następujących dziedzin:

a)

dostarczanie wody i pożywienia oraz zapewnianie opieki nad zwierzętami zgodnie z naturalnymi potrzebami zwierząt;

b)

warunki przetrzymywania zwierząt, które poprawiają komfort zwierząt i ich swobodę ruchu, takie jak większa dostępna przestrzeń, powierzchnie podłoża, naturalne światło, kontrola mikroklimatu, a także warunki przetrzymywania zwierząt polegające na nieumieszczaniu lochy w kojcu porodowym lub na grupowym utrzymaniu, w zależności od naturalnych potrzeb zwierząt;

c)

warunki umożliwiające naturalne zachowania, takie jak wzbogacanie środowiska życia lub późne odsadzanie;

d)

dostęp do wybiegu i wypas;

e)

praktyki zwiększające odporność i długość życia zwierząt, w tym ras wolniej rosnących;

f)

praktyki mające na celu zapobieganie okaleczaniu lub kastracji zwierząt. W szczególnych przypadkach, gdy okaleczenie lub kastrację zwierząt uznaje się za konieczne, należy stosować środki znieczulające, analgezję i leki przeciwzapalne lub kastrację immunologiczną;

g)

środki sanitarne, zapobiegające chorobom niezakaźnym, które nie wymagają stosowania substancji medycznych, takich jak szczepionki, środki owadobójcze lub leki przeciwpasożytnicze.

8.   Zobowiązania dotyczące dobrostanu zwierząt podejmowane są na okres od jednego roku do siedmiu lat. W stosownych przypadkach w celu osiągnięcia lub utrzymania określonych korzyści dla dobrostanu zwierząt państwa członkowskie mogą wyznaczyć dłuższy okres w odniesieniu do określonych rodzajów zobowiązań, w tym przez przedłużenie czasu na ich realizację o rok po zakończeniu początkowo wyznaczonego okresu.

9.   Odnowienie umów dotyczących zobowiązań może być również automatyczne, jeżeli szczegóły dotyczące automatycznego odnowienia zostały opisane w umowie. Państwa członkowskie ustanawiają mechanizm przedłużania zobowiązań dotyczących dobrostanu zwierząt zgodnie z odpowiednimi przepisami krajowymi. Takie mechanizmy są opisane w krajowej podstawie prawnej. Możliwość przedłużenia jest każdorazowo uzależniona od zapewnienia zgodności z warunkami określonymi w niniejszym artykule.

10.   Państwa członkowskie zapewniają, aby przedsiębiorstwa przeprowadzające operacje zgodnie z niniejszym artykułem miały dostęp do odpowiedniej wiedzy i informacji wymaganych do realizacji takich operacji oraz aby w ramach pomocy rolnikom zobowiązującym się do zmiany systemu produkcji zapewniono odpowiednie szkolenie i dostęp do wiedzy eksperckiej osobom, które tego potrzebują.

11.   W odniesieniu do zobowiązań podjętych na podstawie niniejszego artykułu, państwa członkowskie zapewniają klauzulę przeglądową, aby zapewnić dostosowanie w przypadku zmiany właściwych obowiązkowych wymogów i norm, o których mowa w ust. 3 i 7.

12.   Pomoc przyznaje się corocznie, aby zrekompensować rolnikom całość lub część dodatkowych kosztów i dochodów utraconych z tytułu podjęcia zobowiązań dotyczących dobrostanu zwierząt

13.   Pomoc jest ograniczona do 100 % kosztów, o których mowa w ust. 12, i nie może przekraczać 500 EUR na dużą jednostkę przeliczeniową inwentarza.

Artykuł 32

Pomoc na współpracę w sektorze rolnym

1.   Pomoc na współpracę w sektorze rolnym jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc przyznaje się wyłącznie na promowanie współpracy, która przyczynia się do osiągnięcia co najmniej jednego z celów określonych w art. 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

3.   Formy współpracy, o których mowa w niniejszym artykule, obejmują co najmniej dwa podmioty, niezależnie od tego, czy działają one w sektorze rolnym, ale współpraca ta musi przynosić korzyści głównie sektorowi rolnemu.

4.   Następujące formy współpracy są kwalifikowalne:

a)

współpraca między różnymi przedsiębiorstwami w sektorze rolnym i łańcuchu żywnościowym oraz innymi podmiotami prowadzącymi działalność w sektorze rolnym, w tym grupami producentów, spółdzielniami i organizacjami międzybranżowymi, które przyczyniają się do osiągania celów i priorytetów polityki rozwoju obszarów wiejskich;

b)

tworzenia klastrów i sieci.

c)

dziedziczenie gospodarstw, w szczególności w zakresie wymiany pokoleń na poziomie gospodarstwa (pomoc ogranicza się do rolników, którzy osiągnęli lub osiągną wiek emerytalny przed końcem operacji, zgodnie z warunkami określonymi przez dane państwo członkowskie w jego prawie krajowym).

5.   Pomocy nie przyznaje się na współpracę, w którą zaangażowane są wyłącznie jednostki badawcze.

6.   Pomoc można przyznać na współpracę dotyczącą następujących działań:

a)

projektów pilotażowych;

b)

opracowywania nowych produktów, praktyk, procesów i technologii w sektorach rolnym i żywnościowym, o ile dotyczy to produktów rolnych;

c)

współpracy między małymi podmiotami w sektorze rolnym przy organizowaniu wspólnych procedur pracy, wspólnym korzystaniu z urządzeń i zasobów;

d)

pionowej i poziomej współpracy między podmiotami łańcucha dostaw na rzecz tworzenia i rozwoju krótkich łańcuchów dostaw i rynków lokalnych;

e)

działalności promocyjnej w kontekście lokalnym, związanej z rozwojem krótkich łańcuchów dostaw i rynków lokalnych;

f)

wspólnych działań podejmowanych w celu łagodzenia zmiany klimatu lub przystosowania się do niej;

g)

wspólnych podejść do projektów środowiskowych i stosowanych praktyk środowiskowych, w tym efektywnego gospodarowania wodą, wykorzystywania energii ze źródeł odnawialnych (44) i zachowywania krajobrazów rolniczych;

h)

pionowej i poziomej współpracy między podmiotami łańcucha dostaw na rzecz zrównoważonej produkcji biomasy do wykorzystania w produkcji żywności, jeżeli współpraca ta prowadzi do wytworzenia produktów rolnych i produkcji energii na własne potrzeby;

i)

realizowania, w szczególności przez grupy partnerów publicznych i prywatnych, inne niż określone w art. 31 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2021/1060, strategii rozwoju lokalnego innych niż określone w art. 32 rozporządzenia (UE) 2021/1060.

7.   Pomoc przyznaje się wyłącznie nowym formom współpracy, w tym istniejącym formom współpracy, jeżeli podejmowana jest nowa działalność.

8.   Pomoc na rzecz tworzenia i rozwoju krótkich łańcuchów dostaw, o której mowa w ust. 6 lit. d) i e), dotyczy jedynie łańcuchów dostaw obejmujących nie więcej niż jednego pośrednika między rolnikiem i konsumentem.

9.   Pomoc przewidziana w niniejszym artykule jest zgodna z art. 206–210a rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

10.   Operacje, które obejmują inwestycje, są zgodne z przepisami i wymogami określonymi w odpowiednich artykułach niniejszego rozporządzenia dotyczących pomocy inwestycyjnej, jak również w art. 4 dotyczącym progów powodujących obowiązek zgłoszenia.

11.   Następujące koszty są kwalifikowalne w zakresie, w jakim dotyczą działalności rolniczej:

a)

koszty wsparcia przygotowawczego, budowania zdolności, szkolenia i tworzenia sieci kontaktów w celu przygotowania i wdrożenia projektu współpracy;

b)

koszty badań w odniesieniu do danego obszaru, analizy wykonalności oraz opracowanie biznesplanu lub strategii rozwoju lokalnego innej niż ta, o której mowa w art. 32 rozporządzenia (UE) 2021/1060;

c)

bieżące koszty współpracy;

d)

koszty operacji, które mają zostać zrealizowane, w tym koszty powiązane z animowaniem;

e)

koszty działań promocyjnych.

12.   Pomoc ogranicza się do okresu maksymalnie siedmiu lat.

13.   Pomoc ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

14.   W przypadku operacji, o których mowa w ust. 11 lit. (d) i które obejmują inwestycje, pomoc jest ograniczona do maksymalnej intensywności pomocy na pomoc inwestycyjną, jak określono w odpowiednim artykule poświęconym pomocy inwestycyjnej.

Sekcja 2

Pomoc na ochronę środowiska w rolnictwie

Artykuł 33

Pomoc na niwelowanie niedogodności związanych z obszarami Natura 2000

1.   Pomoc na niwelowanie niedogodności związanych z użytkami rolnymi Natura 2000 jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc przyznawana jest rocznie i na hektar gruntów rolnych w celu wyrównania beneficjentom dodatkowych kosztów i utraconych dochodów w wyniku niedogodności na użytkach rolnych bezpośrednio dotkniętych wdrażaniem dyrektyw 92/43/EWG i 2009/147/WE.

3.   Pomoc przyznaje się wyłącznie w związku z niedogodnościami wynikającymi z wymogów wykraczających poza odpowiednie normy dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska („normy GAEC”) ustanowione w tytule III rozdział I sekcja 2 rozporządzenia (UE) 2021/2115, a także warunków ustanowionych w zakresie utrzymywania użytków rolnych zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2115.

4.   Pomoc wypłaca się wyłącznie w odniesieniu do następujących użytków rolnych:

a)

użytków rolnych należących do sieci Natura 2000;

b)

innych wyznaczonych obszarów ochrony przyrody, na których obowiązują środowiskowe ograniczenia działalności rolnej, służących realizacji przepisów art. 10 dyrektywy 92/43/EWG; obszary te nie mogą przekraczać 5 % wyznaczonych obszarów Natura 2000 objętych zakresem terytorialnym danego planu strategicznego WPR.

5.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów, o których mowa w ust. 2, i nie przekracza 500 EUR na hektar rocznie w początkowym okresie nieprzekraczającym pięciu lat oraz 200 EUR na hektar rocznie w późniejszym okresie.

Artykuł 34

Pomoc na zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne

1.   Pomoc na zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3 jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomocy można udzielać wszystkim przedsiębiorstwom i grupom przedsiębiorstw, które dobrowolnie podejmują się prowadzenia operacji obejmujących co najmniej jedno spośród zobowiązań, o których mowa w ust. 1, w celu zachowania i propagowania koniecznych zmian w praktykach rolniczych, które wywierają korzystny wpływ na środowisko i klimat.

3.   Państwa członkowskie udzielają pomocy wyłącznie na zobowiązania wykraczające poza:

a)

odnośne wymogi podstawowe w zakresie zarządzania i normy GAEC ustanowione na podstawie tytułu III rozdział I sekcja 2 rozporządzenia (UE) 2021/2115;

b)

odnośne minimalne wymogi dotyczące stosowania nawozów i środków ochrony roślin, a także inne odnośne obowiązkowe wymogi ustanowione na mocy prawa krajowego i prawa Unii;

c)

warunki ustanowione w zakresie utrzymywania użytków rolnych zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2021/2115.

4.   Wszystkie obowiązkowe normy i wymogi, o których mowa w ust. 3, są przedstawione i opisane w krajowej podstawie prawnej.

5.   W odniesieniu do zobowiązań, o których mowa w ust. 3 lit. b), w przypadku gdy prawo krajowe nakłada nowe wymogi, które wykraczają poza odpowiednie minimalne wymogi określone w prawie Unii, pomoc może zostać przyznana na zobowiązania przyczyniające się do zgodności z tymi wymogami na okres nie dłuższy niż 24 miesiące od dnia, w którym stały się one obowiązkowe dla gospodarstwa.

6.   Państwa członkowskie zapewniają, aby przedsiębiorstwa otrzymujące pomoc zgodnie z niniejszym artykułem miały dostęp do odpowiedniej wiedzy i informacji wymaganych do realizacji takich operacji oraz aby w ramach pomocy rolnikom zobowiązującym się do zmiany systemu produkcji zapewniono odpowiednie szkolenie i dostęp do wiedzy eksperckiej osobom, które tego potrzebują.

7.   Zobowiązania, o których mowa w niniejszym artykule, podejmowane są na okres od pięciu do siedmiu lat. Jeśli jednak jest to konieczne do osiągnięcia lub utrzymania oczekiwanych korzyści dla środowiska, państwa członkowskie mogą wyznaczyć dłuższy okres w odniesieniu do określonych rodzajów zobowiązań, w tym przez przedłużenie czasu na ich realizację o rok po zakończeniu początkowo wyznaczonego okresu. W odniesieniu do zobowiązań dotyczących zachowania, zrównoważonego wykorzystania i rozwoju zasobów genetycznych, w odniesieniu do nowych zobowiązań następujących bezpośrednio po realizacji zobowiązania w okresie początkowym lub w innych należycie uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie mogą ustalić krótszy okres trwający co najmniej jeden rok.

8.   Pomoc na zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne dla beneficjentów innych niż przedsiębiorstwa prowadzące działalność w sektorze rolnym można przyznać zgodnie z sekcją 7.

9.   Zobowiązania dotyczące ekstensyfikacji chowu zwierząt gospodarskich spełniają przynajmniej następujące warunki:

a)

cała powierzchnia wypasana danego gospodarstwa rolnego jest zarządzana i utrzymywana w sposób zapewniający unikanie nadmiernego i niedostatecznego wypasania;

b)

obsadę inwentarza żywego określa się z uwzględnieniem wszystkich wypasanych zwierząt gospodarskich utrzymywanych w gospodarstwie lub – w przypadku zobowiązania do ograniczenia wymywania substancji użyźniających – wszystkich zwierząt utrzymywanych w gospodarstwie istotnych z punktu widzenia danego zobowiązania.

10.   Pomoc może dotyczyć systemów zbiorowych i systemów płatności opartych na rezultatach, takich jak programy rolnictwa regeneratywnego, w celu zachęcania rolników do znaczącej poprawy jakości środowiska na większą skalę lub w wymierny sposób. Oparte na rezultatach programy rolnictwa regeneratywnego gwarantują spełnienie kryteriów jakości w zakresie ujmowania ilościowego, dodatkowości, przechowywania długoterminowego i zrównoważonego charakteru, biorąc również pod uwagę komunikat w sprawie zrównoważonego obiegu węgla (45) w odniesieniu do certyfikacji usuwania dwutlenku węgla.

11.   W odniesieniu do zobowiązań podjętych na podstawie niniejszego artykułu, państwa członkowskie zapewniają klauzulę przeglądową, aby zapewnić dostosowanie w przypadku zmiany właściwych obowiązkowych wymogów, norm i warunków, o których mowa w ust. 3, 4 i 9.

12.   Pomoc przyznaje się corocznie, aby zrekompensować rolnikom całość lub część dodatkowych kosztów i dochodów utraconych z tytułu podjęcia zobowiązań rolno-środowiskowo-klimatycznych.

13.   Żadnej pomocy przewidzianej w niniejszym artykule nie można przyznawać w związku z zobowiązaniami wchodzącymi w zakres przepisów art. 35.

14.   Pomoc wypłaca się na hektar.

15.   Pomoc jest ograniczona do 100 % kosztów kwalifikowalnych i nie przekracza 600 EUR na hektar rocznie w przypadku upraw rocznych, 900 EUR na hektar rocznie w przypadku specjalistycznych upraw wieloletnich i 450 EUR na hektar rocznie w przypadku innych rodzajów użytkowania gruntów.

Artykuł 35

Pomoc na rzecz rolnictwa ekologicznego

1.   Pomoc na rzecz rolnictwa ekologicznego jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc można przyznać wszystkim przedsiębiorstwom lub grupom przedsiębiorstw, które dobrowolnie zobowiążą się do konwersji lub utrzymania praktyk i metod rolnictwa ekologicznego określonych w rozporządzeniu (UE) 2018/848.

3.   Państwa członkowskie udzielają pomocy wyłącznie na zobowiązania wykraczające poza:

a)

odnośne wymogi podstawowe w zakresie zarządzania i normy GAEC ustanowione na podstawie tytułu III rozdział I sekcja 2 rozporządzenia (UE) 2021/2115;

b)

odnośne minimalne wymogi dotyczące stosowania nawozów i środków ochrony roślin, dobrostanu zwierząt oraz inne odnośne obowiązkowe wymogi ustanowione na mocy prawa krajowego i prawa Unii;

c)

warunki ustanowione w zakresie utrzymywania użytków rolnych zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

4.   Wszystkie takie obowiązkowe normy i wymogi są przedstawione i opisane w krajowej podstawie prawnej.

5.   W odniesieniu do zobowiązań, o których mowa w ust. 3 lit. b), w przypadku gdy prawo krajowe nakłada nowe wymogi, które wykraczają poza odpowiednie minimalne wymogi określone w prawie Unii, pomoc może zostać przyznana na zobowiązania przyczyniające się do zgodności z tymi wymogami na okres nie dłuższy niż 24 miesiące od dnia, w którym stały się one obowiązkowe dla gospodarstwa.

6.   Zobowiązania, o których mowa w ust. 3, muszą zostać zrealizowane w ciągu okresu początkowego trwającego od pięciu do siedmiu lat. W celu osiągnięcia lub utrzymania określonych oczekiwanych korzyści dla środowiska państwa członkowskie mogą wyznaczyć dłuższy okres, w tym przez przedłużenie czasu na ich realizację o rok po zakończeniu początkowo wyznaczonego okresu. W przypadku gdy pomoc udzielana jest na konwersję na rolnictwo ekologiczne, państwa członkowskie mogą wyznaczyć krótszy okres co najmniej jednego roku. W odniesieniu do nowych zobowiązań dotyczących utrzymania następujących bezpośrednio po realizacji zobowiązania w okresie początkowym, państwa członkowskie mogą ustalić krótszy okres co najmniej jednego roku.

7.   Państwa członkowskie zapewniają, aby przedsiębiorstwa przeprowadzające operacje zgodnie z niniejszym artykułem miały dostęp do odpowiedniej wiedzy i informacji wymaganych do realizacji takich operacji oraz aby w ramach pomocy rolnikom zobowiązującym się do zmiany systemu produkcji zapewniono odpowiednie szkolenie i dostęp do wiedzy eksperckiej osobom, które tego potrzebują.

8.   W odniesieniu do zobowiązań podjętych na podstawie niniejszego artykułu, państwa członkowskie zapewniają klauzulę przeglądową, aby zapewnić dostosowanie w przypadku zmiany właściwych obowiązkowych wymogów i norm, o których mowa w ust. 3.

9.   Pomoc przyznaje się corocznie, aby zrekompensować rolnikom całość lub część dodatkowych kosztów i dochodów utraconych z tytułu podjęcia zobowiązań. Pomocy przewidzianej w niniejszym artykule nie można przyznawać w związku z zobowiązaniami wchodzącymi w zakres art. 34 ani w związku z kosztami objętymi art. 20.

10.   Pomoc na inwestycje w produkcję podstawową w zakresie przetwarzania oraz wprowadzania do obrotu produktów ekologicznych podlega przepisom art. 14 i 17.

11.   Pomoc jest ograniczona do 100 % kosztów kwalifikowalnych i nie przekracza 600 EUR na hektar rocznie w przypadku upraw rocznych, 900 EUR na hektar rocznie w przypadku specjalistycznych upraw wieloletnich i 450 EUR na hektar rocznie w przypadku innych rodzajów użytkowania gruntów.

Sekcja 3

Pomoc na inwestycje na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i naturalnego

Artykuł 36

Pomoc na inwestycje na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i naturalnego znajdującego się w gospodarstwach rolnych lub w lasach

1.   Pomoc na inwestycje na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i naturalnego znajdującego się w gospodarstwach rolnych lub w lasach jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są odpowiednie warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc można przyznać na inwestycje na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i naturalnego znajdującego się w gospodarstwach rolnych lub lasach.

3.   Pomoc przyznawana jest na zachowanie dziedzictwa kulturowego i naturalnego w formie krajobrazów i budynków, które zostało formalnie uznane za dziedzictwo kulturowe lub naturalne przez właściwe organy publiczne zainteresowanego państwa członkowskiego.

4.   Pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne służące zachowaniu dziedzictwa kulturowego i naturalnego:

a)

koszty inwestycji w rzeczowe aktywa trwałe;

b)

prace remontowo-budowlane.

5.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

6.   Pomoc na skapitalizowane prace ograniczona jest do 10 000 EUR rocznie.

Sekcja 4

Pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe w sektorze rolnym

Artykuł 37

Pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe w sektorze rolnym

1.   Programy pomocy na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe są zgodne z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 2 lit. b) Traktatu i są wyłączone z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełniają warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc spełnia następujące warunki:

a)

wypłaca się ją wyłącznie gdy właściwy organ państwa członkowskiego formalnie uznał dane zdarzenie za klęskę żywiołową;

b)

gdy istnieje bezpośredni związek przyczynowy między klęską żywiołową a szkodami poniesionymi przez przedsiębiorstwo.

3.   Pomoc wypłacana jest bezpośrednio danemu przedsiębiorstwu lub grupie producentów lub organizacji, której to przedsiębiorstwo jest członkiem.

W przypadku gdy pomoc wypłacana jest grupie lub organizacji producentów, kwota pomocy nie przekracza kwoty pomocy, do jakiej kwalifikuje się dane przedsiębiorstwo.

4.   Programy pomocy związane z klęską żywiołową ustanawia się w terminie trzech lat, a pomoc wypłaca w terminie czterech lat od daty wystąpienia klęski żywiołowej.

5.   Za koszty kwalifikowalne uznaje się szkody poniesione bezpośrednio w wyniku klęski żywiołowej, oszacowane przez organ publiczny niezależny od organu przyznającego pomoc, przez niezależnego rzeczoznawcę uznanego przez organ przyznający pomoc lub też przez zakład ubezpieczeń.

6.   Szkody poniesione w wyniku klęski żywiołowej oblicza się na poziomie poszczególnych beneficjentów.

7.   Pomoc może dotyczyć:

a)

utraty dochodów wynikającej z pełnego lub częściowego zniszczenia produkcji rolnej i środków produkcji, o których mowa w ust. 8;

b)

szkód materialnych, o których mowa w ust. 9.

8.   Utratę dochodu oblicza się przez odjęcie:

a)

iloczynu ilości produktów rolnych wyprodukowanych w roku klęski żywiołowej, lub w każdym kolejnym roku, którego dotyczy pełne lub częściowe zniszczenie środków produkcji, i średniej ceny sprzedaży uzyskanej w danym roku

od

b)

iloczynu średniej rocznej ilości produktów rolnych wyprodukowanych w okresie trzech lat przed wystąpieniem klęski żywiołowej lub średniej z trzech lat opartej na okresie pięciu lat przed wystąpieniem klęski żywiołowej, z wyłączeniem wartości najwyższej i najniższej, i uzyskanej średniej ceny sprzedaży.

Jeżeli MŚP utworzono przed upływem trzech lat od daty wystąpienia klęski żywiołowej, odniesienie do okresu trzech lat w pkt 8 lit. b) należy rozumieć jako odnoszące się do ilości wyprodukowanej i sprzedanej przez przeciętne przedsiębiorstwo tej samej wielkości co wnioskodawca, tj. odpowiednio przez mikroprzedsiębiorstwo lub małe lub średnie przedsiębiorstwo w sektorze krajowym lub regionalnym odczuwającym skutki tej klęski żywiołowej.

Utratę dochodu można obliczać albo na poziomie rocznej produkcji rolnej gospodarstwa, na poziomie upraw albo zwierząt gospodarskich.

Kwota ta może zostać zwiększona o inne koszty poniesione przez beneficjenta bezpośrednio związane z klęską żywiołową.

Kwota ta zmniejszana jest o wszelkie koszty, których poniesieniu klęska żywiołowa zapobiegła.

Do obliczenia rocznej produkcji rolnej beneficjenta można stosować wskaźniki, pod warunkiem że zastosowana metoda obliczeń umożliwia oznaczenie realnych strat beneficjenta w danym roku.

9.   Szkody materialne, które dotykają aktywów takich jak budynki gospodarskie, urządzenia i maszyny, zapasy i środki produkcji, a które są spowodowane przez klęskę żywiołową, oblicza się na podstawie kosztów naprawy lub wartości ekonomicznej przedmiotowych aktywów bezpośrednio przed wystąpieniem klęski żywiołowej.

Nie mogą one przekroczyć kosztów napraw lub spadku godziwej wartości rynkowej spowodowanego przez klęskę żywiołową, tj. różnicy między wartością składnika aktywów bezpośrednio przed przedmiotową klęską i bezpośrednio po niej.

10.   Pomoc i wszelkie inne płatności przyznane w celu wyrównania strat, w tym płatności w ramach polis ubezpieczeniowych, ogranicza się do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Sekcja 5

Pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną

Artykuł 38

Pomoc na badania i rozwój w sektorach rolnym i leśnym

1.   Pomoc na projekty badawczo-rozwojowe w sektorach rolnym i leśnym i ich podsektorach jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Wspierany projekt musi leżeć w interesie ogólnym wszystkich przedsiębiorstw prowadzących działalności w odpowiednim sektorze lub odpowiednich sektorach, o których mowa w ust. 1.

3.   Przed terminem rozpoczęcia realizacji wspieranego projektu na publicznie dostępnej stronie internetowej na szczeblu krajowym lub regionalnym należy opublikować następujące informacje:

a)

o planowanej realizacji wspieranego projektu;

b)

cele wspieranego projektu;

c)

przybliżona data opublikowania oczekiwanych rezultatów wspieranego projektu;

d)

miejsce opublikowania w internecie oczekiwanych rezultatów wspieranego projektu;

e)

potwierdzenie, że rezultaty wspieranego projektu będą dostępne nieodpłatnie dla wszystkich przedsiębiorstw działających w danym sektorze lub podsektorze.

4.   Wyniki projektu objętego pomocą udostępnia się na publicznie dostępnej stronie internetowej począwszy od daty zakończenia takiego projektu lub od daty podania wszelkich informacji dotyczących takich wyników członkom jakiejkolwiek organizacji, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. Wyniki pozostają dostępne w internecie przez co najmniej pięć lat od daty zakończenia projektu objętego pomocą.

5.   Pomoc udzielana jest bezpośrednio organizacji prowadzącej badania lub upowszechniającej wiedzę.

6.   Pomoc nie może obejmować płatności uzależnionych od cen produktów rolnych lub leśnych na rzecz przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze rolnym lub leśnym.

7.   Za koszty kwalifikowalne uznaje się:

a)

koszty personelu dotyczące badaczy, techników i pozostałego personelu pomocniczego w zakresie, w jakim osoby te pracują przy danym projekcie;

b)

koszty aparatury i sprzętu w zakresie i przez okres, w jakim są one wykorzystywane na potrzeby projektu. jeśli aparatura i sprzęt nie są wykorzystywane na potrzeby projektu przez cały okres ich użytkowania, za koszty kwalifikowalne uznaje się tylko koszty amortyzacji odpowiadające okresowi realizacji projektu obliczone na podstawie powszechnie przyjętych zasad rachunkowości;

c)

koszty budynków i gruntów w zakresie i przez okres, w jakich są one wykorzystywane na potrzeby projektu, i pod następującymi warunkami:

(i)

jeżeli chodzi o budynki, za koszty kwalifikowalne uznaje się tylko koszty amortyzacji odpowiadające okresowi realizacji projektu obliczone na podstawie powszechnie przyjętych zasad rachunkowości;

(ii)

jeżeli chodzi o grunty, za koszty kwalifikowalne uznaje się koszty przekazania na zasadach handlowych lub faktycznie poniesione koszty kapitałowe;

d)

koszty badań wykonywanych na podstawie umowy, wiedzy i patentów zakupionych lub użytkowanych na podstawie licencji udzielonej przez źródła zewnętrzne w warunkach pełnej konkurencji oraz koszty doradztwa i równorzędnych usług wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby projektu;

e)

dodatkowe koszty ogólne i inne koszty operacyjne, w tym koszty materiałów, dostaw i podobnych produktów, poniesione bezpośrednio w wyniku realizacji projektu.

8.   W przypadkach gdy organizacja prowadząca badania lub upowszechniająca wiedzę prowadzi również działalność gospodarczą finansowanie, koszty i dochody związane z tą działalnością gospodarczą rozlicza się oddzielnie.

9.   Przedsiębiorstwa mogące wywierać wpływ na organizację prowadzącą badania lub upowszechniającą wiedzę, na przykład jako jej udziałowcy lub członkowie zarządu nie mają preferencyjnego dostępu do potencjału badawczego tej organizacji ani do wyników prowadzonych przez nią badań.

10.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 39

Pomoc na pokrycie kosztów poniesionych przez przedsiębiorstwa uczestniczące w realizacji projektów grupy operacyjnej EPI

1.   Pomoc na pokrycie kosztów poniesionych przez przedsiębiorstwa uczestniczące w realizacji projektów grupy operacyjnej EPI objętych art. 127 rozporządzenia (UE) 2021/2115 jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   W przypadku projektów grupy operacyjnej EPI za koszty kwalifikowalne uznaje się:

a)

koszty wsparcia przygotowawczego, budowania zdolności, szkolenia i tworzenia sieci kontaktów w celu przygotowania i wdrożenia projektu grupy operacyjnej EPI;

b)

koszty wdrażania zatwierdzonych operacji;

c)

przygotowanie i realizacja przedsięwzięć grupy w zakresie współpracy;

d)

koszty bieżące związane z zarządzaniem procesem wdrażania projektu grupy operacyjnej EPI;

e)

koszty animowania społeczności EPI w celu ułatwienia wymiany między zainteresowanymi stronami, aby zapewniać informacje i propagować projekty oraz aby wspierać potencjalnych beneficjentów, mając na uwadze opracowywanie operacji i przygotowywanie wniosków.

3.   Intensywność pomocy nie może przekraczać maksymalnych poziomów dofinansowania przewidzianych dla każdego rodzaju operacji w rozporządzeniu (UE) 2021/2115.

Artykuł 40

Ograniczone kwoty pomocy na rzecz przedsiębiorstw będących beneficjentami projektów grupy operacyjnej EPI

1.   Pomoc dla przedsiębiorstw uczestniczących w realizacji projektów grupy operacyjnej EPI lub będących beneficjentami takich projektów, o których mowa w art. 39 ust. 1, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i wyłączona z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Całkowita kwota pomocy przyznanej na poszczególne projekty realizowane przez grupę operacyjną EPI nie może przekraczać 500 000 EUR.

Sekcja 6

Pomoc na rzecz leśnictwa

Artykuł 41

Pomoc na zalesianie i tworzenie terenów zalesionych

1.   Pomoc na zalesianie i tworzenie terenów zalesionych jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc na zalesianie lub tworzenie terenów zalesionych obejmuje koszty założenia i roczną premię na hektar.

Pomoc na zalesianie lub tworzenie terenów zalesionych może obejmować operacje inwestycyjne.

3.   Pomoc na zalesianie lub tworzenie terenów zalesionych związana z operacjami inwestycyjnymi obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

budowa, nabycie, w tym leasing, lub modernizacja nieruchomości, przy czym zakup gruntów kwalifikuje się jedynie w zakresie nieprzekraczającym 10 % łącznych kosztów kwalifikowalnych danej operacji, z wyjątkiem zakupu gruntów, jeżeli pomoc przyznawana jest w ramach planu strategicznego WPR;

b)

zakup lub leasing maszyn, urządzeń i wyposażenia do wartości rynkowej danych aktywów;

c)

ogólne koszty związane z wydatkami, o których mowa w lit. a) i b), takie jak honoraria architektów, inżynierów, opłaty za konsultacje, opłaty za doradztwo w zakresie zrównoważenia środowiskowego i gospodarczego, w tym studia wykonalności. studia wykonalności pozostają wydatkami kwalifikowalnymi, nawet jeśli na podstawie rezultatów tych studiów nie dokonuje się wydatków, o których mowa w lit. a) i b);

d)

zakup lub opracowanie oprogramowania komputerowego, chmur i podobnych rozwiązań lub opłaty za korzystanie z nich i zakup patentów, licencji, praw autorskich i znaków towarowych;

e)

koszty opracowania planów urządzenia lasów lub równoważnych instrumentów.

Pomoc przyznawana w ramach planu strategicznego WPR i udzielana w formie instrumentów finansowych może pokryć koszty kwalifikowalne inne niż te, o których mowa w akapicie pierwszym, pod warunkiem że koszty te są w pełni kwalifikowalne na podstawie odpowiedniego planu strategicznego WPR oraz że pomoc zostaje wdrożona po zatwierdzeniu przez Komisję odpowiedniego planu strategicznego.

Z zastrzeżeniem, że wsparcie udzielane jest w ramach planu strategicznego WPR w formie instrumentów finansowych, kapitału obrotowego nie uznaje się za koszt kwalifikowalny.

4.   W odniesieniu do operacji inwestycyjnych wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko na mocy dyrektywy 2011/92/UE, pomoc jest uzależniona od przeprowadzenia takiej oceny, a zezwolenie na realizację odnośnego projektu inwestycyjnego zostało wydane przed datą przyznania pomocy indywidualnej.

5.   Za koszty kwalifikowalne uznaje się następujące koszty założenia:

a)

koszty zakupu materiału nasadzeniowego i sadzonek;

b)

koszty sadzenia i koszty bezpośrednio związane z sadzeniem;

c)

koszty pozostałych powiązanych czynności, takich jak przechowywanie sadzonek i zabiegi, którym są one poddawane, w tym niezbędnych środków zapobiegania szkodnikom i ochrony roślin;

d)

koszty zastąpienia obumarcia w pierwszym roku oraz zastąpienia obumarcia na małą skalę w pierwszych latach po zasadzeniu. Wsparcie na pokrycie kosztów zastąpienia obumarcia na dużą skalę może być udzielane wyłącznie na podstawie art. 43.

6.   Roczna premia na hektar obejmuje koszty związane z utraconymi dochodami oraz koszty utrzymania, w tym wczesnego i późnego oczyszczania, przez okres maksymalnie 12 lat od daty przyznania pomocy.

7.   Nie przyznaje się pomocy na sadzenie następujących drzew:

a)

drzew z przeznaczeniem na zagajniki o krótkiej rotacji;

b)

drzew z przeznaczeniem na choinki świąteczne;

c)

szybko rosnących drzew z przeznaczeniem na produkcję energii;

d)

gatunków obcych dla danego obszaru, chyba że wsparcie udzielane jest w ramach planu strategicznego WPR;

e)

inwestycje w zalesianie, które nie są spójne z celami w zakresie klimatu i środowiska zgodnymi z zasadami zrównoważonej gospodarki leśnej, określonymi w ogólnoeuropejskich wytycznych dotyczących zalesiania i ponownego zalesiania (46).

8.   Należy sadzić gatunki dostosowane do warunków środowiskowych i klimatycznych danego obszaru i spełniające minimalne wymogi środowiskowe, o których mowa w ust. 12.

9.   Na obszarach, gdzie zalesianie jest utrudnione ze względu na trudne warunki glebowe i klimatyczne, pomocy można udzielać na sadzenie wieloletnich gatunków drzewiastych, takich jak krzewy lub krzaki dostosowane do lokalnych warunków.

10.   Pomoc dla dużych przedsiębiorstw jest uzależniona od przedstawienia odpowiednich informacji z planu urządzenia lasu lub równoważnego instrumentu zgodnie z Ogólnymi wytycznymi trwale zrównoważonego zagospodarowania lasów w Europie (47).

Wymóg ten nie ma zastosowania do gmin, które są niezależnymi władzami lokalnymi z rocznym budżetem wynoszącym poniżej 10 mln EUR i liczbą mieszkańców poniżej 5 000.

11.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

12.   Następujące minimalne wymogi środowiskowe mają zastosowanie w kontekście pomocy na zalesianie i tworzenie terenu zalesionego:

a)

przy wyborze sadzonych gatunków, obszarów i stosowanych metod unika się niewłaściwego zalesiania wrażliwych siedlisk, takich jak torfowiska i tereny podmokłe, oraz negatywnego wpływu na obszary o wysokiej wartości ekologicznej, w tym obszary cenne przyrodniczo na obszarach wiejskich. Na podstawie dyrektywy 92/43/EWG i dyrektywy 2009/147/WE na obszarach wyznaczonych w ramach sieci Natura 2000 zezwala się wyłącznie na zalesianie zgodne z celami w zakresie zarządzania danymi obszarami oraz uzgodnione z organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za wdrażanie programu Natura 2000;

b)

przy wyborze gatunków, odmian, ekotypów i pochodzenia drzew uwzględnia się potrzebę zapewnienia odporności na zmianę klimatu i klęski żywiołowe, jak również pedologiczny i hydrologiczny stan danego obszaru oraz potencjalny inwazyjny charakter danych gatunków w warunkach lokalnych, określony przez państwa członkowskie. Beneficjent jest zobowiązany do ochrony lasu i opieki nad nim co najmniej w okresie, w którym wypłacana jest premia z tytułu utraconych dochodów z działalności rolniczej oraz premia na utrzymanie. Obejmuje to, w stosownych przypadkach, pielęgnowanie, przerzedzanie lub wypas w celu dalszego rozwoju lasu oraz regulowanie konkurencji ze strony roślinności zielnej i zapobieganie powstawaniu podszycia niosącego zagrożenie pożarowe. W przypadku gatunków szybko rosnących państwa członkowskie określają minimalne i maksymalne odstępy czasowe przed ścinką drzew. Minimalny okres wynosi nie mniej niż 8 lat, a maksymalny okres nie przekracza 20 lat;

c)

w przypadkach, gdy ze względu na trudne warunki glebowe, środowiskowe lub klimatyczne, w tym degradację środowiska, nie można oczekiwać, że sadzenie wieloletnich gatunków drzewiastych doprowadzi do utworzenia pokrywy leśnej zgodnie z definicją zawartą w obowiązującym ustawodawstwie krajowym, dane państwo członkowskie może zezwolić beneficjentowi na utworzenie innej zadrzewionej powierzchni, takiej jak krzewy lub krzaki dostosowane do warunków lokalnych. Beneficjent zapewnia ten sam poziom opieki i ochrony, jaki ma zastosowanie do lasów;

d)

jeżeli chodzi o działania w zakresie zalesiania prowadzące do utworzenia lasów o wielkości powyżej określonego progu wyznaczonego przez państwa członkowskie, powinny one uwzględniać dowolny z poniższych elementów:

(i)

sadzenie gatunków dostosowanych pod względem ekologicznym lub gatunków odpornych na zmianę klimatu na danym obszarze biogeograficznym, co do których nie stwierdzono w ramach oceny skutków, aby miały zagrażać różnorodności biologicznej oraz usługom ekosystemowym czy też mieć negatywny wpływ na zdrowie ludzi;

(ii)

przynajmniej 10 % drzew liściastych na obszar albo przynajmniej trzy gatunki lub odmiany drzew, z których najrzadsze pokrywają przynajmniej 10 % obszaru.

Artykuł 42

Pomoc na systemy rolno-leśne

1.   Pomoc na systemy rolno-leśne jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc na systemy rolno-leśne obejmuje koszty założenia, odtwarzania lub odnowy i roczną premię na hektar.

3.   Pomoc na systemy rolno-leśne może obejmować operacje inwestycyjne.

4.   Z zastrzeżeniem, że wsparcie udzielane jest w formie instrumentów finansowych, pomoc na systemy rolno-leśne związana z operacjami inwestycyjnymi obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

budowa, nabycie, w tym leasing, lub modernizacja nieruchomości, przy czym zakup gruntów kwalifikuje się jedynie w zakresie nieprzekraczającym 10 % łącznych kosztów kwalifikowalnych danej operacji, z wyjątkiem zakupu gruntów, jeżeli pomoc przyznawana jest w ramach planu strategicznego WPR;

b)

zakup lub leasing maszyn, urządzeń i wyposażenia do wartości rynkowej danych aktywów;

c)

ogólne koszty związane z wydatkami, o których mowa w lit. a) i b), takie jak honoraria architektów, inżynierów, opłaty za konsultacje, opłaty za doradztwo w zakresie zrównoważenia środowiskowego i gospodarczego, w tym studia wykonalności. studia wykonalności pozostają wydatkami kwalifikowalnymi, nawet jeśli nie dokonuje się wydatków, o których mowa w lit. a) i b);

d)

zakup lub opracowanie oprogramowania komputerowego, chmur i podobnych rozwiązań lub opłaty za korzystanie z nich i zakup patentów, licencji, praw autorskich i znaków towarowych;

e)

koszty opracowania planów urządzenia lasów lub równoważnego instrumentu.

Z zastrzeżeniem, że wsparcie udzielane jest w ramach planu strategicznego WPR w formie instrumentów finansowych, kapitału obrotowego nie uznaje się za koszt kwalifikowalny.

5.   W odniesieniu do operacji inwestycyjnych wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko na mocy dyrektywy 2011/92/UE, pomoc jest uzależniona od przeprowadzenia takiej oceny, a zezwolenie na realizację odnośnego projektu inwestycyjnego zostaje wydane przed datą przyznania pomocy indywidualnej.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do pomocy udzielanej w formie instrumentów finansowych.

6.   Za koszty kwalifikowalne uznaje się następujące koszty założenia, odtwarzania lub odnowy systemu rolno-leśnego:

a)

koszty sadzenia drzew, w tym koszty materiału nasadzeniowego, sadzenia, przechowywania sadzonek i zabiegów, którym są one poddawane, w tym niezbędnych środków zapobiegania szkodnikom i ochrony roślin;

b)

koszty przekształcenia istniejącego lasu lub innych gruntów zalesionych, w tym koszty ścinki, przerzedzania i przycinania oraz ochrony przed pasącymi się zwierzętami;

c)

inne koszty bezpośrednio związane z założeniem, odtwarzaniem lub odnową systemu rolno-leśnego, takie jak studium wykonalności, przygotowanie planu założenia, badanie gleby, przygotowanie i ochrona gleby;

d)

koszty leśnictwa połączonego z hodowlą zwierząt, a mianowicie koszty nawadniania oraz instalacji ochronnych pastwisk;

e)

koszty niezbędnych zabiegów związanych z założeniem, odtwarzaniem lub odnową systemu rolno-leśnego, w tym nawadniania i koszenia;

f)

koszty ponownego sadzenia w pierwszym roku po założeniu, odtwarzaniu lub odnowie systemu rolno-leśnego.

7.   Roczna premia na hektar pokrywa koszty utrzymania systemu rolno-leśnego i jest wypłacana przez okres maksymalnie 12 lat od daty przyznania pomocy.

Kwalifikowalne koszty utrzymania mogą dotyczyć sadzenia rzędów drzew, odchwaszczania, przerzedzania i przycinania, działań ochronnych i inwestycji np. w ogrodzenia lub osłony indywidualne;

8.   Państwa członkowskie określają strukturę i skład systemów rolno-leśnych, uwzględniając:

a)

uwarunkowania glebowo-klimatyczne oraz warunki środowiskowe;

b)

gatunki leśne;

c)

potrzebę zagwarantowania zrównoważonego wykorzystania gruntów.

9.   Maksymalna intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 43

Pomoc na zapobieganie zniszczeniom lasów i odtwarzanie zniszczonych lasów

1.   Pomoc na zapobieganie zniszczeniom lasów wskutek pożarów lasów, klęsk żywiołowych, niekorzystnych zjawisk klimatycznych porównywalnych z klęską żywiołową, innych niekorzystnych zjawisk klimatycznych, inwazji agrofagów roślin, katastrof i zdarzeń związanych ze zmianą klimatu oraz na odtwarzanie zniszczonych lasów jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 2 lit. b) lub odpowiednio art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

założenie infrastruktury ochronnej, w tym koszty utrzymania w przypadku pasów przeciwpożarowych;

b)

lokalne działania na małą skalę podejmowane w celu zapobiegania pożarom lub innym zagrożeniom naturalnym, w tym koszty wykorzystywania wypasanych zwierząt, uwzględniając szopy, pojenie, ogrodzenia i transport zwierząt;

c)

instalowanie i modernizację urządzeń do monitorowania pożarów lasów, występowania szkodników i chorób oraz urządzeń łączności;

d)

przywracanie potencjału leśnego zniszczonego wskutek pożarów, klęsk żywiołowych, niekorzystnych zjawisk klimatycznych porównywalnych z klęską żywiołową, innych niekorzystnych zjawisk klimatycznych, inwazji agrofagów roślin, katastrof i zjawisk związanych ze zmianą klimatu.

3.   Nie udziela się pomocy na działalność związaną z rolnictwem na obszarach objętych zobowiązaniami, o których mowa w art. 34.

4.   Do pomocy związanej z zapobieganiem pożarom lasów kwalifikują się wyłącznie obszary leśne należące do danego państwa członkowskiego.

5.   W przypadku przywracania potencjału leśnego, o którym mowa w ust. 2 lit. d), pomoc uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

a)

formalnego uznania przez właściwe organy danego państwa członkowskiego, że pożar, klęska żywiołowa, niekorzystne zjawisko klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową, inne niekorzystne zjawisko klimatyczne, inwazja agrofagów roślin, katastrofa lub zjawisko związane ze zmianą klimatu miały miejsce oraz, w stosownych przypadkach, przedstawienia przez beneficjentów dowodu na istnienie odpowiednich narzędzi zarządzania ryzykiem na potrzeby ewentualnego wystąpienia w przyszłości zdarzenia skutkującego powstaniem szkody;

b)

formalnego uznania przez właściwe organy danego państwa członkowskiego, że wprowadzono środki zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/2031 w celu eliminowania, zwalczania lub powstrzymania inwazji agrofagów roślin;

c)

w przypadku pomocy przyznawanej na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu, przedstawienia przez beneficjentów dowodu, że takie przywracanie będzie obejmować środki służące przystosowaniu do zmiany klimatu, chyba że takie środki dostosowawcze stanowią integralną część programu i mają zastosowanie do wszystkich beneficjentów.

6.   W przypadku pomocy na zapobieganie zniszczeniom lasów przez agrofagi roślin, ryzyko wystąpienia inwazji szkodników roślin musi zostać poparte dowodami naukowymi i uznane przez publiczną jednostkę naukową.

Program pomocy lub środek pomocy ad hoc przedstawiony przez dane państwo członkowskie zawiera wykaz gatunków agrofagów roślin, które powodują lub mogą powodować szkody.

7.   Działania lub projekty objęte pomocą są spójne z planem ochrony lasów ustanowionym przez dane państwo członkowskie.

W przypadku przywrócenia potencjału leśnego, o którym mowa w ust. 2 lit. d), pomoc dla dużych przedsiębiorstw jest uzależniona od przedstawienia odpowiednich informacji z planu urządzenia lasu lub równoważnego instrumentu zgodnie z Ogólnymi wytycznymi trwale zrównoważonego zagospodarowania lasów w Europie. Wymóg ten nie ma zastosowania do gmin, które są niezależnymi władzami lokalnymi z rocznym budżetem wynoszącym poniżej 10 mln EUR i liczbą mieszkańców poniżej 5 000.

8.   Nie przyznaje się pomocy z tytułu utraty dochodów spowodowanej: pożarem, klęską żywiołową, niekorzystnym zjawiskiem klimatycznym porównywalnym z klęską żywiołową, innym niekorzystnym zjawiskiem klimatycznym, inwazją agrofagów roślin, katastrofami oraz zjawiskami związanymi ze zmianą klimatu.

9.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Pomoc przyznana na koszty kwalifikowalne, a których mowa w ust. 2 lit. d), oraz wszelkie inne płatności otrzymane przez beneficjenta, w tym płatności w ramach innych środków krajowych lub unijnych lub też polis ubezpieczeniowych w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych, ogranicza się do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 44

Pomoc na inwestycje zwiększające odporność ekosystemów leśnych i ich wartość dla środowiskowa

1.   Pomoc na inwestycje zwiększające odporność ekosystemów leśnych i ich wartość dla środowiska jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnia warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Inwestycje mają na celu realizację zobowiązań w odniesieniu do celów związanych ze środowiskiem, dla zapewniania usług ekosystemowych lub zwiększenia użyteczności publicznej lasu i gruntów zalesionych na danym obszarze lub zwiększenie potencjału ekosystemów w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i dostosowania się do niej, nie wykluczając korzyści gospodarczych w perspektywie długoterminowej. Wyłącza się gatunki obce dla danego obszaru, chyba że wsparcie udzielane jest w ramach planu strategicznego WPR.

3.   W odniesieniu do inwestycji wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko na mocy dyrektywy 2011/92/UE, pomoc jest uzależniona od przeprowadzenia takiej oceny, a zezwolenie na realizację odnośnego projektu inwestycyjnego zostaje wydane przed datą przyznania pomocy indywidualnej. Pomoc udzielana w formie instrumentów finansowych jest jednak wyłączona z tego warunku.

4.   Z zastrzeżeniem, że wsparcie udzielane jest w formie instrumentów finansowych, pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

budowa, nabycie, w tym leasing, lub modernizacja nieruchomości, przy czym zakup gruntów kwalifikuje się jedynie w zakresie nieprzekraczającym 10 % łącznych kosztów kwalifikowalnych danej operacji, z wyjątkiem zakupu gruntów, jeżeli pomoc przyznawana jest w ramach planu strategicznego WPR;

b)

zakup lub leasing maszyn, urządzeń i wyposażenia do wartości rynkowej danych aktywów;

c)

ogólne koszty związane z wydatkami, o których mowa w lit. a) i b), takie jak honoraria architektów, inżynierów, opłaty za konsultacje, opłaty za doradztwo w zakresie zrównoważenia środowiskowego i gospodarczego, w tym studia wykonalności. studia wykonalności pozostają wydatkami kwalifikowalnymi, nawet jeśli na podstawie ich rezultatów nie dokonuje się wydatków, o których mowa w lit. a) oraz b);

d)

zakup lub opracowanie oprogramowania komputerowego, chmur i podobnych rozwiązań lub opłaty za korzystanie z nich i zakup patentów, licencji, praw autorskich i znaków towarowych;

e)

koszty opracowania planów urządzenia lasów lub równoważnego instrumentu.

f)

koszty zakupu materiału nasadzeniowego i sadzonek;

g)

koszty sadzenia i koszty bezpośrednio związane z sadzeniem;

h)

koszty pozostałych powiązanych czynności, takich jak przechowywanie sadzonek i zabiegi, którym są one poddawane, w tym niezbędnych środków zapobiegania szkodnikom i ochrony roślin;

i)

koszty zastąpienia obumarcia w pierwszym roku oraz zastąpienia obumarcia na małą skalę w pierwszych latach po zasadzeniu. Wsparcie na pokrycie kosztów zastąpienia obumarcia na dużą skalę może być udzielane wyłącznie na podstawie art. 43.

5.   Z zastrzeżeniem przypadków, gdy wsparcie udzielane jest w formie instrumentów finansowych, kosztów innych niż wymienione w ust. 4 lit. a) i b), związanych z umowami leasingu, takich jak marża leasingodawcy, koszty refinansowania odsetek, koszty bieżące i opłaty ubezpieczeniowe, nie zalicza się do kosztów kwalifikowalnych.

Z zastrzeżeniem, że wsparcie udzielane jest w ramach planu strategicznego WPR w formie instrumentów finansowych, kapitału obrotowego nie uznaje się za koszt kwalifikowalny.

6.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 45

Pomoc na niekorzystne warunki specyficzne dla obszaru wynikające z niektórych obowiązkowych wymogów

1.   Pomoc związana z niekorzystnymi warunkami specyficznymi dla obszaru w związku z nałożeniem wymogów wynikających z wdrożenia dyrektywy 92/43/EWG lub dyrektywy 2009/147/WE, przyznawana właścicielom lasów, leśnikom i ich zrzeszeniom, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc przyznawana jest rocznie i na hektar lasu w celu wyrównania beneficjentom dodatkowych kosztów i utraconych dochodów w wyniku niekorzystnych warunków na obszarach leśnych, o których mowa w ust. 3, związanych z wdrażaniem dyrektyw 92/43/EWG i 2009/147/WE.

3.   Pomoc wypłaca się wyłącznie w odniesieniu do następujących obszarów leśnych:

a)

obszarów leśnych Natura 2000;

b)

cech krajobrazu służących realizacji przepisów art. 10 dyrektywy 92/43/EWG, które nie przekraczają 5 % obszarów należących do sieci Natura 2000 objętych zakresem terytorialnym danego planu strategicznego.

4.   Pomoc może zostać przyznana posiadaczom lasów, zarządcom lasów i ich stowarzyszeniom.

5.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów, o których mowa w ust. 2 i nie przekracza 500 EUR na hektar rocznie w początkowym okresie nieprzekraczającym pięciu lat oraz 200 EUR na hektar rocznie w późniejszym okresie.

Artykuł 46

Pomoc na usługi leśno-środowiskowo-klimatyczne oraz ochronę lasów

1.   Pomoc na usługi leśno-środowiskowe i klimatyczne oraz ochronę lasów jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnia warunki ustanowione w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc obejmuje wyłącznie dobrowolne zobowiązania w dziedzinie zarządzania ukierunkowane na osiągnięcie co najmniej jednego z celów szczegółowych związanych z klimatem i środowiskiem określonych w art. 6 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2115, które wykraczają poza odpowiednie obowiązkowe wymogi ustanowione w krajowej ustawie dotyczącej leśnictwa lub w innym właściwym ustawodawstwie krajowym lub unijnym.

3.   Wszystkie obowiązkowe wymogi, o których mowa w ust. 2, są przedstawione i opisane w krajowej podstawie prawnej.

4.   Zobowiązania podejmuje się na okres od pięciu do siedmiu lat. Jeśli jednak jest to konieczne i należycie uzasadnione, w odniesieniu do konkretnych rodzajów zobowiązań państwa członkowskie mogą przewidzieć dłuższy okres.

5.   W odniesieniu do zobowiązań podjętych na podstawie niniejszego artykułu, państwa członkowskie zapewniają klauzulę przeglądową, aby zapewnić dostosowanie w przypadku zmiany właściwych obowiązkowych wymogów, o których mowa w ust. 2.

6.   Pomoc rekompensuje beneficjentom całość lub część dodatkowych kosztów i dochodów utraconych w wyniku podjęcia zobowiązań, o których mowa w ust. 2.

7.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych i nie przekracza 200 EUR na hektar rocznie.

8.   W przypadku pomocy przyznawanej w ramach planu strategicznego maksymalną kwotę przewidzianą w ust. 7 można zwiększyć w wyjątkowych przypadkach, uwzględniając szczególne okoliczności przewidziane w planie strategicznym.

Artykuł 47

Pomoc na wymianę wiedzy i działania informacyjne w sektorze leśnym

1.   Pomoc na wymianę wiedzy i działania informacyjne na rzecz przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze leśnym jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie zapewniają, aby działania wspierane na podstawie niniejszego artykułu były zgodne z opisem systemu wiedzy i innowacji w dziedzinie rolnictwa zawartym w planie strategicznym WPR.

2.   Pomoc obejmuje działania w zakresie kształcenia zawodowego i nabywania umiejętności, w tym szkolenia, warsztaty i coaching, pokazy, działania informacyjne i propagowanie innowacji.

Pomoc może też obejmować krótkoterminowe wymiany osób zarządzających lasami i wizyty w lasach, w ramach których nacisk kładzie się głównie na metody lub technologie zrównoważonego leśnictwa, rozwój nowych możliwości biznesowych i nowych technologii oraz na poprawę odporności lasów.

Pomoc na działania pokazowe może obejmować odpowiednie koszty inwestycyjne.

3.   Pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

koszty organizacji i prowadzenia działań z zakresu wymiany wiedzy lub działań informacyjnych;

b)

w przypadku projektów pokazowych związanych z inwestycjami:

(i)

budowa, nabycie, w tym leasing, lub modernizacja nieruchomości, przy czym zakup gruntów kwalifikuje się jedynie w zakresie nieprzekraczającym 10 % pozostałych łącznych wydatków kwalifikowalnych danej operacji, z wyjątkiem zakupu gruntów, jeżeli pomoc przyznawana jest w ramach planu strategicznego WPR;

(ii)

zakup lub leasing maszyn, urządzeń i wyposażenia do wartości rynkowej danych aktywów;

(iii)

ogólne koszty związane z wydatkami, o których mowa w pkt (i) i (ii), takie jak honoraria architektów, inżynierów i opłaty za konsultacje, opłaty za doradztwo w zakresie zrównoważenia środowiskowego i gospodarczego, w tym studia wykonalności; studia wykonalności pozostają wydatkami kwalifikowalnymi, nawet jeśli na podstawie ich rezultatów nie dokonuje się żadnych wydatków określonych w pkt (i) i (ii);

(iv)

zakup lub opracowanie oprogramowania komputerowego, chmur i podobnych rozwiązań lub opłaty za korzystanie z nich i zakup patentów, licencji, praw autorskich i znaków towarowych;

c)

koszty podróży, zakwaterowania i wydatków dziennych uczestników.

Kapitału obrotowego nie uznaje się za koszt kwalifikowalny.

4.   Koszty, o których mowa w ust. 3 lit. b), kwalifikują się w stopniu, w którym poniesiono je na finansowanie projektu pokazowego i na czas trwania projektu pokazowego.

5.   Kosztami kwalifikowalnymi są tylko koszty amortyzacji odpowiadające okresowi realizacji projektu pokazowego obliczone na podstawie powszechnie przyjętych zasad rachunkowości.

6.   Pomoc, o której mowa w ust. 3 lit. a), nie obejmuje bezpośrednich płatności na rzecz beneficjentów. Pomoc wypłacana jest podmiotom realizującym działania w zakresie wymiany wiedzy i działania informacyjne.

7.   Podmioty realizujące działania w zakresie wymiany wiedzy i działania informacyjne posiadają odpowiednie zdolności do wykonywania takich zadań w postaci wykwalifikowanego personelu odbywającego regularne szkolenia.

8.   Pomoc ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 48

Pomoc na usługi doradcze w sektorze leśnym

1.   Pomoc na usługi doradcze w sektorze leśnym jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Usługi te nie stanowią działalności ciągłej lub okresowej i nie mają związku z kosztami operacyjnymi przedsiębiorstwa. Usługi doradcze obejmują wymiar gospodarczy, środowiskowy i społeczny oraz dostarczają aktualnych informacji technologicznych i naukowych opracowanych w drodze badań naukowych i innowacji.

Państwa członkowskie zapewniają, aby działania wspierane na podstawie niniejszego artykułu były zgodne z opisem systemu wiedzy i innowacji w dziedzinie rolnictwa zawartym w planie strategicznym WPR.

3.   Państwa członkowskie zapewniają, aby system usług doradczych obejmował co najmniej kwestie dotyczące wdrażania dyrektywy 92/43/EWG, dyrektywy 2000/60/WE, dyrektywy 2008/50/WE, dyrektywy 2009/147/WE, rozporządzenia (UE) 2016/2031, art. 55 rozporządzenia (WE) 1107/2009 i dyrektywy 2009/128/WE.

4.   Pomoc udzielana jest w formie usług dotowanych.

Podmioty wybrane do świadczenia usług doradczych dysponują odpowiednimi zasobami w postaci regularnie szkolonego i wykwalifikowanego personelu oraz doświadczeniem w zakresie doradztwa i są wiarygodne w odniesieniu do dziedzin, których dotyczą świadczone przez nich usługi doradcze.

5.   Państwa członkowskie zapewniają bezstronność usługodawcy i dbają o to, by nie znajdował się on w sytuacji konfliktu interesów.

6.   W uzasadnionych i stosownych przypadkach doradztwo może być częściowo świadczone grupowo, z uwzględnieniem sytuacji poszczególnych beneficjentów korzystających z usług doradczych.

7.   Pomoc jest ograniczona do 100 % kosztów kwalifikowalnych i nie przekracza 200 000 EUR na przedsiębiorstwo w każdym okresie trzyletnim.

Artykuł 49

Pomoc na inwestycje w infrastrukturę związane z rozwojem, modernizacją i dostosowywaniem sektora leśnego

1.   Pomoc na inwestycje w infrastrukturę związane z rozwojem, modernizacją i dostosowywaniem sektora leśnego jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   W odniesieniu do inwestycji wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko zgodnie z dyrektywą 2011/92/UE – pomoc obwarowana jest wymogiem, by ocenę taką przeprowadzono, zaś zezwolenie na realizację odnośnego projektu inwestycyjnego wydano przed datą przyznania pomocy indywidualnej.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do pomocy udzielanej w formie instrumentów finansowych.

3.   Pomoc dla dużych przedsiębiorstw jest uzależniona od przedstawienia odpowiednich informacji z planu urządzenia lasu lub równoważnego instrumentu zgodnie z Ogólnymi wytycznymi trwale zrównoważonego zagospodarowania lasów w Europie.

Wymóg ten nie ma zastosowania do gmin, które są niezależnymi władzami lokalnymi z rocznym budżetem wynoszącym poniżej 10 mln EUR i liczbą mieszkańców poniżej 5 000.

4.   Pomoc może obejmować inwestycje, które dotyczą infrastruktury związanej z rozwojem, modernizacją lub dostosowywaniem lasów. Jeżeli pomoc przyznawana jest poza ramami planu strategicznego WPR, obejmuje ona wyłącznie następujące elementy:

a)

dostęp do gruntów leśnych;

b)

scalanie i poprawę stanu gruntów;

c)

zaopatrzenie w zrównoważoną energię, efektywność energetyczną oraz dostawę i oszczędności wody;

d)

wykorzystanie zwierząt gospodarskich zamiast maszyn;

e)

utworzenie magazynów czasowego składowania.

5.   Pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

budowa, nabycie, w tym leasing, lub modernizacja nieruchomości, przy czym zakup gruntów kwalifikuje się jedynie w zakresie nieprzekraczającym 10 % pozostałych łącznych wydatków kwalifikowalnych danej operacji, z wyjątkiem zakupu gruntów na cele ochrony środowiska, jeżeli pomoc przyznawana jest w ramach planu strategicznego WPR;

b)

zakup lub leasing maszyn, urządzeń i wyposażenia, w tym wykorzystanie zwierząt gospodarskich zamiast maszyn, do wartości rynkowej danych aktywów;

c)

ogólne koszty związane z wydatkami, o których mowa w lit. a) i b), takie jak honoraria architektów, inżynierów, opłaty za konsultacje, opłaty za doradztwo w zakresie zrównoważenia środowiskowego i gospodarczego, w tym studia wykonalności. studia wykonalności pozostają wydatkami kwalifikowalnymi, nawet jeśli na podstawie ich rezultatów nie dokonuje się wydatków, o których mowa w lit. a) i b);

d)

zakup lub opracowanie oprogramowania komputerowego, chmur lub podobnych rozwiązań lub opłaty za korzystanie z nich i zakup patentów, licencji, praw autorskich i znaków towarowych;

e)

kosztów opracowania planów urządzenia lasów lub równoważnych instrumentów.

6.   Z zastrzeżeniem, że wsparcie udzielane jest w ramach planu strategicznego WPR w formie instrumentów finansowych, następujących kosztów nie uznaje się za kwalifikowalne:

a)

kosztów innych niż wymienione w ust. 5 lit. a) i b), związanych z umowami leasingu, takich jak marża leasingodawcy, koszty refinansowania odsetek, koszty bieżące i opłaty ubezpieczeniowe; oraz

b)

kapitału obrotowego.

7.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 65 % kosztów kwalifikowalnych.

Intensywność pomocy można zwiększyć maksymalnie do 80 % w przypadku następujących inwestycji:

a)

inwestycji powiązanych z jednym określonym celem związanym ze środowiskiem i klimatem, o którym mowa w art. 14 ust. 3 lit. e), f) i g), bądź z większą liczbą takich celów;

b)

inwestycji realizowanych w regionach najbardziej oddalonych lub na mniejszych wyspach Morza Egejskiego.

8.   Intensywność pomocy można zwiększyć do 100 % w przypadku inwestycji nieprodukcyjnych, scalania i poprawy stanu gruntów oraz inwestycji dotyczących dróg leśnych, które są udostępniane publicznie bezpłatnie i służą wielofunkcyjnym aspektom lasu.

Artykuł 50

Pomoc na inwestycje w technologie w dziedzinie leśnictwa oraz w przetwarzanie, transport i wprowadzanie do obrotu produktów leśnych

1.   Pomoc na inwestycje w technologie w dziedzinie leśnictwa oraz w przetwarzanie, transport i wprowadzanie do obrotu produktów leśnych jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   W odniesieniu do inwestycji wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko zgodnie z dyrektywą 2011/92/UE – pomoc obwarowana jest wymogiem, by ocenę taką przeprowadzono, zaś zezwolenie na realizację odnośnego projektu inwestycyjnego wydano przed datą przyznania pomocy indywidualnej.

3.   Pomoc dla dużych przedsiębiorstw jest uzależniona od przedstawienia odpowiednich informacji z planu urządzenia lasu lub równoważnego instrumentu zgodnie z Ogólnymi wytycznymi trwale zrównoważonego zagospodarowania lasów w Europie.

4.   Pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

budowa, nabycie, w tym leasing, lub modernizacja nieruchomości, przy czym zakup gruntów kwalifikuje się jedynie w zakresie nieprzekraczającym 10 % pozostałych łącznych wydatków kwalifikowalnych danej operacji, z wyjątkiem zakupu gruntów na cele ochrony środowiska, jeżeli pomoc przyznawana jest w ramach planu strategicznego WPR;

b)

zakup lub leasing maszyn, urządzeń i wyposażenia do wartości rynkowej danych aktywów;

c)

ogólne koszty związane z wydatkami, o których mowa w lit. a) i b), takie jak honoraria architektów, inżynierów, opłaty za konsultacje, opłaty za doradztwo w zakresie zrównoważenia środowiskowego i gospodarczego, w tym studia wykonalności. studia wykonalności pozostają wydatkami kwalifikowalnymi, nawet jeśli na podstawie ich rezultatów nie dokonuje się wydatków, o których mowa w lit. a) i b);

d)

zakup lub opracowanie oprogramowania komputerowego, chmur lub podobnych rozwiązań lub opłaty za korzystanie z nich i zakup patentów, licencji, praw autorskich i znaków towarowych;

e)

kosztów ustanowienia planów urządzenia lasów i ich odpowiedników.

5.   Z zastrzeżeniem, że wsparcie udzielane jest w ramach planu strategicznego WPR w formie instrumentów finansowych, następujących kosztów nie uznaje się za kwalifikowalne:

a)

kosztów związanych z umowami leasingu, takich jak marża leasingodawcy, koszty refinansowania odsetek, koszty bieżące i opłaty ubezpieczeniowe; oraz

b)

kapitału obrotowego.

6.   Inwestycje związane z podwyższaniem wartości gospodarczej lasów są uzasadnione w odniesieniu do spodziewanych korzyści dla lasów w co najmniej jednym gospodarstwie rolnym oraz mogą obejmować inwestycje w maszyny leśne i praktyki korzystne dla gleb i pozwalające zaoszczędzić zasoby.

7.   Inwestycje związane z użyciem drewna jako surowca lub źródła energii są ograniczone do wszystkich operacji poprzedzających przetwórstwo przemysłowe.

8.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 65 % kosztów kwalifikowalnych.

9.   Intensywność pomocy można zwiększyć maksymalnie do 80 % w przypadku następujących inwestycji:

a)

inwestycji powiązanych z jednym określonym celem związanym ze środowiskiem i klimatem, o którym mowa w art. 14 ust. 3 lit. e), f) i g), bądź z większą liczbą takich celów;

b)

inwestycji realizowanych w regionach najbardziej oddalonych lub na mniejszych wyspach Morza Egejskiego.

Artykuł 51

Pomoc na zachowanie zasobów genetycznych w leśnictwie

1.   Pomoc na zachowanie zasobów genetycznych w leśnictwie związana z usługami leśno-środowiskowo-klimatycznymi oraz ochroną lasów jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnia warunki ustanowione w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Do celów niniejszego artykułu stosuje się następujące definicje:

a)

„ochrona in situ” oznacza ochronę materiału genetycznego w ekosystemach i w siedliskach przyrodniczych, a także zachowanie oraz odtworzenie żyjących populacji gatunków w ich naturalnym otoczeniu;

b)

„ochrona w gospodarstwie leśnym” oznacza ochronę i udoskonalenie in situ na poziomie gospodarstwa leśnego;

c)

„ochrona ex situ” oznacza ochronę materiału genetycznego na potrzeby leśnictwa poza jego siedliskiem przyrodniczym;

d)

„zbiór ex situ” oznacza zbieranie materiału genetycznego na potrzeby leśnictwa poza jego siedliskiem przyrodniczym.

3.   Pomoc obejmuje koszty następujących operacji:

a)

działania celowe: działania wspierające ochronę ex situ i in situ, opis, gromadzenie i wykorzystanie zasobów genetycznych w leśnictwie, łącznie z internetowymi wykazami zasobów genetycznych obecnie zachowanych in situ wraz z ochroną w gospodarstwie leśnym oraz wykazy zbiorów ex situ i bazy danych;

b)

działania wspólne: działania wspierające wymianę informacji między właściwymi organizacjami w państwach członkowskich zmierzające do ochrony, opisu, gromadzenia i wykorzystania zasobów genetycznych w unijnym leśnictwie;

c)

działania towarzyszące: działania informacyjne, działania w zakresie upowszechniania wiedzy oraz działania doradcze na rzecz organizacji pozarządowych i innych odpowiednich zainteresowanych stron, szkolenia i przygotowywanie sprawozdań technicznych.

4.   Pomoc ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 52

Pomoc na rozpoczęcie działalności dla grup i organizacji producentów w sektorze leśnym

1.   Pomoc na rozpoczynanie działalności dla grup i organizacji producentów w sektorze leśnym jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia. Członkowie grupy lub organizacji producentów nie mogą być dużymi przedsiębiorstwami, z wyjątkiem gmin.

2.   Alternatywą dla pomocy przyznawanej grupom lub organizacjom producentów może być pomoc w wysokości sięgającej ogólnej kwoty pomocy, do której grupa lub organizacja producentów byłaby uprawniona zgodnie z niniejszym artykułem, przyznawana bezpośrednio producentom w celu wyrównania ich wkładu w koszty działalności grup lub organizacji w pierwszych pięciu latach po ich utworzeniu.

3.   Pomoc obejmuje następujące koszty:

a)

koszty najmu odpowiednich pomieszczeń po stawkach rynkowych;

b)

koszty zakupu sprzętu biurowego;

c)

koszty zatrudnienia personelu administracyjnego i koszty zatrudnienia wykwalifikowanego zarządcy lasu;

d)

koszty pośrednie oraz opłaty prawne i administracyjne;

e)

koszty zakupu sprzętu komputerowego oraz zakupu oprogramowania komputerowego, chmur i podobnych rozwiązań lub opłat za korzystanie z nich;

f)

w przypadku zakupu lokalu, kwotę odpowiadającą kosztom wynajmu według stawek rynkowych.

4.   Nie wypłaca się pomocy w odniesieniu do kosztów poniesionych po piątym roku od oficjalnego uznania grupy lub organizacji producentów przez właściwy organ państwa członkowskiego na podstawie biznesplanu, z wyjątkiem wspólnych działań na rzecz środowiska i klimatu służących osiągnięciu celów, o których mowa w art. 6 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

5.   Jeżeli pomocy udziela się w formie rocznych rat, państwa członkowskie wypłacają ostatnią ratę dopiero po zweryfikowaniu prawidłowej realizacji przedmiotowego biznes planu.

6.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 53

Pomoc na scalanie gruntów leśnych

1.   Pomoc na scalanie gruntów leśnych jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc jest przyznawana na pokrycie kosztów prawnych i administracyjnych, w tym kosztów ankiet, i ograniczona do tych kosztów.

3.   Pomoc jest ograniczona do 100 % faktycznie poniesionych kosztów.

Artykuł 54

Pomoc na współpracę w sektorze leśnym

1.   Pomoc na współpracę w sektorze leśnym jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc przyznaje się wyłącznie na promowanie współpracy, która przyczynia się do osiągnięcia co najmniej jednego z celów określonych w art. 6 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

3.   Formy współpracy objęte niniejszym artykułem obejmują co najmniej dwa podmioty, niezależnie od tego, czy działają one w sektorze leśnym, czy w sektorach leśnym i rolnym. Współpraca przynosi korzyści głównie sektorowi leśnemu lub sektorowi leśnemu i rolnemu.

4.   Następujące formy współpracy są kwalifikowalne:

a)

współpraca między różnymi przedsiębiorstwami w sektorze leśnym i wśród innych podmiotów prowadzących działalność w sektorach rolnym i leśnym, które przyczyniają się do osiągania co najmniej jednego z celów szczegółowych określonych w art. 6 rozporządzenia (UE) 2021/2115, w tym grup producentów i spółdzielni;

b)

tworzenie klastrów i sieci.

5.   Pomocy nie przyznaje się na współpracę, w którą zaangażowane są wyłącznie jednostki badawcze.

6.   Pomoc można przyznać na współpracę dotyczącą w szczególności następujących działań:

a)

projektów pilotażowych;

b)

rozwoju nowych produktów, praktyk, procesów i technologii w sektorze leśnym;

c)

współpracy między małymi podmiotami w sektorze leśnym przy organizowaniu wspólnych procedur pracy, wspólnym korzystaniu z urządzeń i zasobów;

d)

pionowej i poziomej współpracy między podmiotami łańcucha dostaw na rzecz tworzenia i rozwoju krótkich łańcuchów dostaw i rynków lokalnych;

e)

działalności promocyjnej w kontekście lokalnym, związanej z rozwojem krótkich łańcuchów dostaw i rynków lokalnych;

f)

wspólnych działań podejmowanych w celu łagodzenia zmiany klimatu lub przystosowania się do niej;

g)

realizowania, w szczególności przez grupy partnerów publicznych i prywatnych, inne niż określone w art. 31 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2021/1060, strategii rozwoju lokalnego innych niż określone w art. 32 tego rozporządzenia.

7.   Pomoc przyznaje się wyłącznie nowym formom współpracy, w tym istniejącym formom współpracy, jeżeli podejmowana jest nowa działalność.

8.   Pomoc na rzecz tworzenia i rozwoju krótkich łańcuchów dostaw, o której mowa w ust. 6 lit. (d) i (e), dotyczy jedynie łańcuchów dostaw obejmujących nie więcej niż jednego pośrednika między posiadaczem/zarządcą lasu i konsumentem.

9.   Operacje, które obejmują inwestycje i koszty bezpośrednie konkretnych projektów związanych z wdrożeniem planu urządzenia lasu lub równoważnego planu, są zgodne z przepisami i wymogami określonymi w odpowiednich artykułach niniejszego rozporządzenia dotyczących pomocy inwestycyjnej, jak również w art. 4 dotyczącym progów powodujących obowiązek zgłoszenia.

10.   Następujące koszty są kwalifikowalne w zakresie, w jakim dotyczą działalności leśnej:

a)

koszty badań w odniesieniu do danego obszaru, analizy wykonalności oraz opracowanie biznesplanu lub strategii rozwoju lokalnego innej niż ta, o której mowa w art. 32 rozporządzenia (UE) 2021/1060;

b)

bieżące koszty współpracy, takie jak wynagrodzenie „koordynatora”;

c)

koszty operacji, które mają zostać zrealizowane;

d)

koszty działań promocyjnych;

e)

koszty opracowania planów urządzenia lasów lub równoważnych instrumentów.

11.   Pomoc ogranicza się do okresu maksymalnie siedmiu lat.

12.   Pomoc ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Sekcja 7

Pomoc na rzecz MŚP na obszarach wiejskich

Artykuł 55

Pomoc na podstawowe usługi i infrastrukturę na obszarach wiejskich

1.   Pomoc na podstawowe usługi i infrastrukturę na obszarach wiejskich przyznawana w ramach planu strategicznego WPR jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli jest wprowadzana w życie po zatwierdzeniu przez Komisję odpowiedniego planu strategicznego WPR oraz jeżeli spełnia warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc spełnia oba poniższe warunki:

a)

jest przyznana w ramach planu strategicznego WPR zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/2115 w jednej z poniższych form:

(i)

jako pomoc współfinansowana z EFRROW;

(ii)

jako dodatkowe finansowanie krajowe pomocy współfinansowanej z EFRROW;

b)

jest identyczna z odpowiednim środkiem przewidzianym w planie strategicznym WPR, o którym mowa w lit. a).

3.   Pomoc obejmuje:

a)

inwestycje w tworzenie, ulepszanie lub rozwijanie wszystkich rodzajów infrastruktury, których koszty kwalifikowane są ograniczone do 2 mln EUR („mała infrastruktura”), z wyjątkiem inwestycji w energię ze źródeł odnawialnych, efektywność energetyczną i infrastrukturę szerokopasmową, które nie są kwalifikowalne;

b)

inwestycje w tworzenie, ulepszanie lub rozwijanie podstawowych usług lokalnych dla ludności wiejskiej, w tym usług społecznych, rekreacji i kultury oraz powiązanej z nimi infrastruktury;

c)

przeznaczone do użytku publicznego inwestycje w infrastrukturę rekreacyjną, informację turystyczną i małą infrastrukturę turystyczną;

d)

inwestycje związane z utrzymaniem, odbudową i poprawą stanu dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego wsi, krajobrazu wiejskiego i miejsc o wysokiej wartości przyrodniczej, w tym dotyczące powiązanych aspektów społeczno-gospodarczych oraz środków w zakresie świadomości środowiskowej;

e)

inwestycje ukierunkowane na przeniesienie działalności i przebudowę budynków lub innych obiektów położonych w osadach wiejskich lub w ich pobliżu, mające na celu poprawę jakości życia lub zwiększenie efektywności środowiskowej osady.

4.   Operacje objęte inwestycjami, o których mowa w ust. 3, są realizowane zgodnie z planami rozwoju gmin i wsi na obszarach wiejskich i ich podstawowych usług, w przypadku gdy takie plany istnieją, oraz muszą być spójne z odpowiednią strategią rozwoju lokalnego. Plany takie nie są wymagane w odniesieniu do inwestycji wspieranych przez instrumenty finansowe.

5.   Pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne:

a)

koszty sporządzenia i aktualizacji planów rozwoju obszarów wiejskich i terenów o wysokiej wartości przyrodniczej oraz planów zarządzania nimi oraz ich podstawowych usług;

b)

koszty opracowania badań związanych z dziedzictwem kulturowym i przyrodniczym wsi, krajobrazem wiejskim i miejscami o wysokiej wartości przyrodniczej;

c)

koszty inwestycji w rzeczowe aktywa trwałe oraz wartości niematerialne i prawne;

d)

koszty związane z działaniami w zakresie świadomości środowiskowej;

Koszty skapitalizowanych prac mogą również kwalifikować się do pomocy, o której mowa w ust. 3 lit. d).

Kapitału obrotowego nie uznaje się za koszt kwalifikowalny. Pomocy nie przyznaje się jako pomocy operacyjnej.

6.   W odniesieniu do działań, o których mowa w ust. 3 lit. a)–d), intensywność pomocy ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Aby nie przekroczyć maksymalnej intensywności pomocy, w przypadku działań, o których mowa w ust. 3 lit. b), c) i d), przychody netto odlicza się od kosztów kwalifikowalnych ex ante na podstawie uzasadnionych prognoz lub za pomocą mechanizmu wycofania. Alternatywnym rozwiązaniem jest to, aby w przypadku pomocy nieprzekraczającej 1 mln EUR maksymalna intensywność pomocy mogła być ustalana na poziomie 80 % kosztów kwalifikowalnych.

7.   W odniesieniu do inwestycji, o których mowa w ust. 3 lit. e), intensywność pomocy nie przekracza 100 % faktycznie poniesionych kosztów na taką działalność, jeżeli przeniesienie działalności lub przebudowa budynków lub innych obiektów polega na rozbiórce, przemieszczeniu i ponownym wzniesieniu istniejących obiektów.

W przypadku gdy w wyniku przeniesienia działalności lub przebudowy budynków lub innych obiektów następuje modernizacja takich obiektów lub wzrost zdolności produkcyjnych, oprócz rozbiórki, przemieszczenia i ponownej budowy istniejących obiektów, o których mowa w akapicie pierwszym, intensywność pomocy nie przekracza maksymalnej intensywności pomocy określonej w mapie pomocy regionalnej obowiązującej w momencie przyznawania pomocy na danym obszarze w odniesieniu do kosztów związanych z modernizacją obiektów lub zwiększeniem zdolności produkcyjnych. Zwykłego zastąpienia istniejącego budynku czy instalacji nowym odtworzonym budynkiem lub instalacją bez gruntownej zmiany produkcji czy stosowanej technologii nie uznaje się za związane z modernizacją.

Artykuł 56

Pomoc na rozpoczęcie pozarolniczej działalności gospodarczej na obszarach wiejskich

1.   Pomoc na rozpoczęcie pozarolniczej działalności gospodarczej na obszarach wiejskich jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnia warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc spełnia oba poniższe warunki:

a)

jest przyznana w ramach planu strategicznego WPR zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/2115 w jednej z poniższych form:

(i)

jako pomoc współfinansowana z EFRROW;

(ii)

jako dodatkowe finansowanie krajowe pomocy, o której mowa w pkt (i);

b)

jest identyczna z odpowiednim środkiem przewidzianym w planie strategicznym WPR, o którym mowa w lit. a).

3.   Pomoc przyznaje się następującym kategoriom beneficjentów:

a)

rolnikom lub członkom gospodarstwa rolnego na obszarach wiejskich różnicującym działalność w kierunku działalności nierolniczej;

b)

mikroprzedsiębiorstwom i małym przedsiębiorstwom na obszarach wiejskich;

c)

osobom fizycznym na obszarach wiejskich.

4.   Członek gospodarstwa rolnego, o którym mowa w ust. 3 lit. a), który jest osobą prawną lub grupą osób prawnych, musi w chwili złożenia wniosku o przyznanie pomocy prowadzić działalność rolniczą w gospodarstwie.

5.   Warunkiem przyznania pomocy jest przedłożenie biznesplanu właściwemu organowi zainteresowanego państwa członkowskiego.

Biznes plan zawiera:

a)

opis początkowej sytuacji gospodarczej beneficjenta;

b)

cele pośrednie i końcowe dotyczące rozwoju nowej działalności beneficjenta;

c)

szczegóły działań koniecznych do rozwoju działalności beneficjenta, takie jak szczegółowy opis inwestycji, szkoleń, doradztwa.

Plan biznesowy obejmuje maksymalnie pięć lat.

6.   Wypłacenie ostatniej raty jest uzależnione od prawidłowej realizacji biznes planu, o którym mowa w ust. 5. Państwa członkowskie określają kwotę pomocy biorąc pod uwagę sytuację społeczno-gospodarczą na obszarze objętym planem strategicznym WPR.

7.   Pomoc ograniczona jest do 100 000 EUR na beneficjenta.

Artykuł 57

Pomoc na przystępowanie rolników do systemów jakości bawełny i środków spożywczych

1.   Pomoc na przystępowanie rolników do systemów jakości bawełny lub środków spożywczych, lub uczestnictwo w tych systemach w ciągu ostatnich pięciu lat, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc spełnia oba poniższe warunki:

a)

jest przyznana w ramach planu strategicznego WPR zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/2115 w jednej z poniższych form:

(i)

jako pomoc współfinansowana z EFRROW;

(ii)

jako dodatkowe finansowanie krajowe pomocy, o której mowa w pkt (i);

b)

jest identyczna z odpowiednią interwencją przewidzianą w planie strategicznym WPR, o którym mowa w lit. a).

3.   Pomoc przyznawana jest na przystępowanie do jednego z następujących rodzajów systemów jakości:

a)

systemy jakości bawełny i środków spożywczych ustanowione na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1151/2012;

b)

systemy jakości bawełny lub środków spożywczych, w tym systemy certyfikacji, uznane przez państwa członkowskie za spełniające następujące kryteria:

(i)

specyfika produktu końcowego wytworzonego w ramach takich systemów jakości wynika z jasnego wymogu zagwarantowania jednego lub większej liczby następujących elementów:

określonych właściwości produktu,

określonych metod uprawy lub produkcji,

jakości produktu końcowego, która w sposób znaczący przewyższa normy handlowe dotyczące danego produktu w zakresie zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt i roślin, dobrostanu zwierząt lub ochrony środowiska;

(ii)

system jest otwarty dla wszystkich producentów;

(iii)

system obejmuje obowiązujące wiążące specyfikacje produktów końcowych, a zgodność z tymi specyfikacjami jest weryfikowana przez organy publiczne lub niezależny organ kontroli;

(iv)

system jest przejrzysty i zapewnia pełną identyfikowalność produktów rolnych;

c)

dobrowolne systemy certyfikacji środków spożywczych uznane przez dane państwa członkowskie za spełniające wymogi ustanowione w komunikacie Komisji – Wytyczne UE dotyczące najlepszych praktyk dla dobrowolnych systemów certyfikacji produktów rolnych i środków spożywczych (48).

4.   Pomoc jest przyznawana w formie rocznej płatności motywacyjnej, której wysokość ustala się według poziomu kosztów stałych wynikających z udziału w systemach jakości.

5.   Pomoc przyznawana jest na okres maksymalnie siedmiu lat.

6.   Jeżeli przystąpienie do systemu jakości miało miejsce przed złożeniem wniosku o wsparcie, maksymalny okres siedmiu lat skraca się o liczbę lat, które upłynęły między przystąpieniem do systemu a terminem złożenia wniosku o wsparcie.

7.   Pomoc jest ograniczona do 3 000 EUR rocznie na beneficjenta.

Artykuł 58

Pomoc na działania informacyjne i promocyjne dotyczące bawełny i środków spożywczych objętych systemami jakości

1.   Pomoc na działania informacyjne i promocyjne dotyczące bawełny i środków spożywczych objętych systemami jakości jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc spełnia oba poniższe warunki:

a)

jest przyznana w ramach planu strategicznego WPR zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/2115 w jednej z poniższych form:

(i)

jako pomoc współfinansowana z EFRROW;

(ii)

jako dodatkowe finansowanie krajowe pomocy, o której mowa w pkt (i);

b)

jest identyczna z odpowiednim środkiem przewidzianym w planie strategicznym WPR, o którym mowa w lit. a).

3.   Pomoc przyznawana jest grupie producentów realizujących działania informacyjne i promocyjne.

4.   Do pomocy kwalifikują się jedynie działania informacyjne i promocyjne realizowane w ramach rynku wewnętrznego.

5.   Pomoc przyznawana jest na działania informacyjne i promocyjne, które dotyczą bawełny i środków spożywczych objętych systemami jakości, a na które przyznana jest pomoc zgodnie z art. 57.

6.   Za koszty kwalifikowalne uznaje się koszty działań spełniających następujące warunki:

a)

ich celem jest zachęcanie konsumentów do zakupu środków spożywczych lub bawełny objętych systemami jakości, o których mowa w art. 57 ust. 3;

b)

podkreślają one szczególne cechy lub zalety danego środka spożywczego lub danej bawełny, w szczególności: jakość, specyfikę metod produkcji, wysokie standardy dobrostanu zwierząt i poszanowanie środowiska związane z danym systemem jakości.

7.   Działania, o których mowa w ust. 6, nie mogą zachęcać konsumentów do zakupu środków spożywczych lub bawełny ze względu na ich szczególne pochodzenie, z wyłączeniem tych, które są objęte systemami jakości, o których mowa w tytule II rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

8.   Pochodzenie środka spożywczego lub bawełny może być podane, pod warunkiem że podanie pochodzenia ma znaczenie drugorzędne w stosunku do głównego komunikatu.

9.   Działania informacyjne i promocyjne związane z promocją konkretnych przedsiębiorstw lub znaków towarowych nie kwalifikują się do pomocy.

10.   Intensywność pomocy ograniczona jest do 70 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 59

Pomoc na współpracę na obszarach wiejskich

1.   Pomoc na współpracę na obszarach wiejskich jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w jego art. 108 ust. 3, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc spełnia oba poniższe warunki:

a)

jest przyznana w ramach planu strategicznego WPR zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/2115 w jednej z poniższych form:

(i)

jako pomoc współfinansowana z EFRROW;

(ii)

jako dodatkowe finansowanie krajowe pomocy, o której mowa w pkt (i);

b)

jest identyczna z odpowiednim środkiem przewidzianym w planie strategicznym WPR, o którym mowa w lit. a).

3.   Formy współpracy objęte niniejszym artykułem obejmują co najmniej dwa podmioty i mogą obejmować przedsiębiorstwa działające w sektorze rolnym, przedsiębiorstwa działające w łańcuchu żywnościowym i inne podmioty, w tym grupy producentów, spółdzielnie i organizacje międzybranżowe, jeżeli współpraca przynosi korzyści obszarom wiejskim.

4.   Następujące formy współpracy są kwalifikowalne:

a)

współpraca między przedsiębiorstwami i innymi podmiotami, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu;

b)

tworzenie klastrów i sieci.

5.   Pomocy nie przyznaje się na współpracę, w którą zaangażowane są wyłącznie jednostki badawcze.

6.   Pomoc może być przyznawana na współpracę w odniesieniu do następujących działań:

a)

projektów pilotażowych;

b)

rozwoju nowych produktów, praktyk, procesów i technologii w sektorze spożywczym;

c)

współpracy między małymi podmiotami przy organizowaniu wspólnych procedur pracy i wspólnym korzystaniu z pomieszczeń i zasobów oraz rozwoju lub marketingu usług turystycznych związanych z turystyką wiejską;

d)

pionowej i poziomej współpracy między podmiotami łańcucha dostaw na rzecz tworzenia i rozwoju krótkich łańcuchów dostaw i rynków lokalnych;

e)

działalności promocyjnej w kontekście lokalnym, związanej z rozwojem krótkich łańcuchów dostaw i rynków lokalnych;

f)

wspólnych działań podejmowanych w celu przeciwdziałania zmianie klimatu lub przystosowania się do niej;

g)

wspólnych podejść do projektów środowiskowych i stosowanych praktyk środowiskowych, w tym sprawnego gospodarowania wodą, wykorzystywania energii ze źródeł odnawialnych i zachowywania krajobrazów rolniczych;

h)

pionowej i poziomej współpracy między podmiotami łańcucha dostaw na rzecz zrównoważonego dostarczania biomasy do wykorzystania w produkcji żywności i energii oraz w procesach przemysłowych;

i)

realizowania, w szczególności przez grupy partnerów publicznych i prywatnych, inne niż określone w art. 32 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, strategii rozwoju lokalnego innych niż określone w art. 2 pkt 19 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 dotyczących jednego lub większej liczby priorytetów unijnych w zakresie rozwoju obszarów wiejskich;

j)

dywersyfikacji działalności rolniczej w kierunku działalności dotyczącej opieki zdrowotnej, integracji społecznej, rolnictwa wspieranego przez społeczność lokalną oraz edukacji w dziedzinie środowiska i żywności;

k)

wdrażania strategii inteligentnych wsi.

7.   Pomoc przyznaje się wyłącznie nowym formom współpracy, w tym istniejącym formom współpracy, jeżeli podejmowana jest nowa działalność.

8.   Pomoc przeznaczona na projekty pilotażowe, o której mowa w ust. 6 lit. (a), a także na rozwój nowych produktów, praktyk, procesów i technologii w sektorze spożywczym, o której mowa w ust. 6 lit. (b), może zostać przyznana również podmiotom indywidualnym, jeżeli taka możliwość została przewidziana w krajowych planach strategicznych. Wyniki projektów pilotażowych, o których mowa w ust. 6 lit. (a), oraz działań, o których mowa w ust. 6 lit. (b), prowadzonych przez podmioty indywidualne są rozpowszechniane.

9.   Pomoc na rzecz tworzenia i rozwoju krótkich łańcuchów dostaw, o której mowa w ust. 6 lit. (d) i (e), dotyczy jedynie łańcuchów dostaw obejmujących nie więcej niż jednego pośrednika między rolnikiem i konsumentem.

10.   Pomoc przewidziana w niniejszym artykule jest zgodna z art. 206–210a rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

11.   Pomoc ogranicza się do okresu maksymalnie siedmiu lat.

12.   Następujące koszty są uznawane za koszty kwalifikowalne:

a)

koszty wsparcia przygotowawczego, budowania zdolności, szkolenia i tworzenia sieci kontaktów w celu przygotowania i wdrożenia projektu współpracy;

b)

koszty badań w odniesieniu do danego obszaru, analizy wykonalności oraz opracowania biznesplanu lub strategii rozwoju lokalnego innej niż ta, o której mowa w art. 32 rozporządzenia (UE) 2021/1060;

c)

koszty animacji danego obszaru w celu umożliwienia realizacji wspólnego projektu terytorialnego; w przypadku klastrów aktywizacja może dotyczyć tworzenia sieci kontaktów między członkami i rekrutacji nowych członków;

d)

bieżące koszty współpracy, takie jak wynagrodzenie koordynatora;

e)

bezpośrednie koszty określonych projektów związanych z realizacją biznesplanu, strategii rozwoju lokalnego innej niż ta, o której mowa w art. 32 rozporządzenia (UE) 2021/1060, lub innych działań ukierunkowanych na innowacyjność, w tym testowania;

f)

koszty działań promocyjnych.

13.   Pomoc ograniczona jest do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

14.   Koszty bezpośrednie przewidziane w ust. 12 lit. (e), które dotyczą inwestycji, są ograniczone do kosztów kwalifikowalnych pomocy inwestycyjnej i spełniają warunki określone w odpowiednich artykułach rozporządzenia (UE) nr 651/2014 lub w odpowiednich artykułach niniejszego rozporządzenia, w tym warunki szczegółowe dotyczące progów powodujących obowiązek zgłoszenia.

Artykuł 60

Pomoc na projekty RLKS

1.   Pomoc na koszty ponoszone przez MŚP uczestniczące w projektach RLKS, o których mowa w art. 31 rozporządzenia (UE) 2021/1060, określanych nazwą LEADER w ramach Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i wyłączona z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

Pomoc na koszty ponoszone przez gminy uczestniczące w projektach RLKS, o których mowa w art. 31 rozporządzenia (UE) 2021/1060, określanych nazwą LEADER w ramach Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich na rzecz projektów, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i wyłączona z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   W przypadku projektów RLKS za kwalifikowalne uznaje się następujące koszty:

a)

koszty wsparcia przygotowawczego, budowania zdolności, szkolenia i tworzenia sieci kontaktów w celu przygotowania i wdrożenia strategii RLKS;

b)

koszty wdrażania zatwierdzonych operacji;

c)

przygotowanie i realizacja przedsięwzięć w zakresie współpracy;

d)

koszty bieżące związane z wdrażaniem strategii RLKS;

e)

animowanie strategii RLKS w celu ułatwienia wymiany między zainteresowanymi stronami, aby zapewniać informacje i propagować strategię i projekty oraz aby wspierać potencjalnych beneficjentów, mając na uwadze opracowywanie operacji i przygotowywanie wniosków.

3.   Koszty ponoszone przez gminy uczestniczące w projektach RLKS, o których mowa w ust. 1, kwalifikują się do pomocy na mocy niniejszego artykułu, jeżeli dotyczą co najmniej jednego z poniższych obszarów:

a)

badania, rozwój i innowacje;

b)

środowisko;

c)

zatrudnienie i szkolenie;

d)

kultura i zachowanie dziedzictwa kulturowego;

e)

leśnictwo;

f)

promowanie produktów spożywczych niewymienionych w załączniku I do TFUE;

g)

uprawianie sportu.

4.   Intensywność pomocy nie może przekraczać maksymalnych poziomów dofinansowania przewidzianych dla każdego rodzaju operacji w rozporządzeniu (UE) 2021/2115.

Artykuł 61

Ograniczone kwoty pomocy na rzecz projektów RLKS

1.   Pomoc dla przedsiębiorstw uczestniczących w projektach RLKS lub będących beneficjentami takich projektów, o których mowa w art. 60 ust. 1, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i wyłączona z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

Pomoc dla gmin uczestniczących w projektach RLKS lub będących beneficjentami takich projektów, o których mowa w art. 60 ust. 1, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i wyłączona z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Koszty ponoszone przez gminy uczestniczące w projektach RLKS, o których mowa w ust. 1, kwalifikują się do pomocy na mocy niniejszego artykułu, jeżeli dotyczą co najmniej jednego z poniższych obszarów:

a)

badania, rozwój i innowacje;

b)

środowisko;

c)

zatrudnienie i szkolenie;

d)

kultura i zachowanie dziedzictwa kulturowego;

e)

leśnictwo;

f)

promowanie produktów spożywczych niewymienionych w załączniku I do TFUE;

g)

uprawianie sportu.

3.   Całkowita kwota pomocy przyznana na podstawie niniejszego artykułu na projekt RLKS nie przekracza 200 000 EUR.

ROZDZIAŁ IV

Przepisy przejściowe i końcowe

Artykuł 62

Zastąpienie i dalsze stosowanie rozporządzenia (UE) nr 702/2014

1.   Art. 52 rozporządzenia (UE) nr 702/2014 stanowi, że rozporządzenie to stosuje się do dnia 31 grudnia 2022 r. Niniejsze rozporządzenie zastąpi rozporządzenie (UE) nr 702/2014 po jego wygaśnięciu.

2.   Do 31 grudnia 2025 r. nadal stosuje się jednak przepisy określone w rozporządzeniu (UE) nr 702/2014 w odniesieniu do pomocy przyznanej na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (49).

Artykuł 63

Przepisy przejściowe

1.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy indywidualnej przyznanej przed datą jego wejścia w życie, jeżeli dana pomoc indywidualna spełnia wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu z wyjątkiem art. 9.

2.   Wszelka pomoc niewyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu jest oceniana przez Komisję zgodnie z wytycznymi na 2023 r. oraz innymi właściwymi ramami, wytycznymi, komunikatami i zawiadomieniami.

3.   Wszelka pomoc indywidualna przyznana przed dniem 1 stycznia 2023 r. przepisami dowolnego rozporządzenia przyjętego na podstawie art. 1 rozporządzenia (UE) 2015/1588 obowiązującego w momencie przyznania pomocy jest zgodna z rynkiem wewnętrznym i wyłączona z obowiązku zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu.

4.   Z końcem okresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia wszelkie programy pomocy wyłączone na mocy niniejszego rozporządzenia pozostają wyłączone przez sześciomiesięczny okres dostosowawczy.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego z końcem okresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia programy pomocy objęte zakresem rozporządzenia (UE) 2021/2115 oraz współfinansowane z EFRROW albo z dodatkowego finansowania krajowego dla takich współfinansowanych środków pozostają wyłączone przez okres programowania zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/2115.

Artykuł 64

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 grudnia 2029 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 grudnia 2022 r.

W imieniu Komisji

Ursula VON DER LEYEN

Przewodnicząca


(1)  Dz.U. L 248 z 24.9.2015, s. 1.

(2)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 702/2014 z dnia 25 czerwca 2014 r. uznające niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. L 193 z 1.7.2014, s. 1).

(3)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671).

(4)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2115 z dnia 2 grudnia 2021 r. ustanawiające przepisy dotyczące wsparcia planów strategicznych sporządzanych przez państwa członkowskie w ramach wspólnej polityki rolnej (planów strategicznych WPR) i finansowanych z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) i z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz uchylające rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 i (UE) nr 1307/2013 (Dz.U. L 435 z 6.12.2021, s. 1).

(5)  Wytyczne Unii Europejskiej z 2014 r. w sprawie pomocy państwa w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich, (Dz.U. C 204 z 1.7.2014, s. 1). Zmienione zawiadomieniami opublikowanymi w Dz.U. C 390 z 24.11.2015, s. 4; Dz.U. C 139 z 20.4.2018, s. 3 i Dz.U. C 403 z 9.11.2018, s. 10 oraz sprostowaniem opublikowanym w Dz.U. C 265 z 21.7.2016, s. 5.

(6)  Dz.U. C 249 z 31.7.2014, s. 1.

(7)  Obwieszczenie w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa w formie gwarancji (Dz.U. C 155 z 20.6.2008, s. 10).

(8)  Wytyczne Unii Europejskiej w sprawie pomocy państwa w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich z 2023 r. Komunikat Komisji „Wytyczne w sprawie pomocy państwa w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich” (Dz.U. C 485 z 21.12.2022, s. 1).

(9)  Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).

(10)  Dz.U. C 14 z 19.1.2008, s. 6.

(11)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie otwartych danych i ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz.U. L 172 z 26.6.2019, s. 56).

(12)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. L 140 z 30.4.2004, s. 1).

(13)  Zalecenie Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczące definicji mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).

(14)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 82).

(15)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7).

(16)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 z dnia 24 czerwca 2021 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji i Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury, a także przepisy finansowe na potrzeby tych funduszy oraz na potrzeby Funduszu Azylu, Migracji i Integracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej (Dz.U. L 231 z 30.6.2021, s. 159).

(17)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U. L 187 z 26.6.2014, s. 1).

(18)  Dz.U. L 336 z 23.12.1994, s. 22.

(19)  WT/MIN(15)/45 — WT/L/980.

(20)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1184/2006 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 1).

(21)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1012 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie zootechnicznych i genealogicznych warunków dotyczących hodowli zwierząt hodowlanych czystorasowych i mieszańców świni, handlu nimi i wprowadzania ich na terytorium Unii oraz handlu ich materiałem biologicznym wykorzystywanym do rozrodu i jego wprowadzania na terytorium Unii oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 652/2014, dyrektywy Rady 89/608/EWG i 90/425/EWG i uchylające niektóre akty w dziedzinie hodowli zwierząt („rozporządzenie w sprawie hodowli zwierząt”) (Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 66).

(22)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1).

(23)  Wytyczne w sprawie regionalnej pomocy państwa (Dz.U. C 153 z 29.4.2021, s. 1).

(24)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 229/2013 z dnia 13 marca 2013 r. ustanawiające szczególne środki dotyczące rolnictwa dla mniejszych wysp Morza Egejskiego i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1405/2006 (Dz.U. L 78 z 20.3.2013, s. 41).

(25)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiające zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych gąbczastych encefalopatii (Dz.U. L 147 z 31.5.2001, s. 1).

(26)  „Baza danych dotycząca przejrzystości pomocy państwa. Wyszukiwanie publiczne” dostępna pod adresem: https://webgate.ec.europa.eu/competition/transparency/public?lang=pl.

(27)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. L 26 z 28.1.2012, s. 1).

(28)  Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).

(29)  Wytyczne techniczne dotyczące weryfikacji infrastruktury pod względem wpływu na klimat w latach 2021–2027 (Dz.U. C 373 z 16.9.2021, s. 1).

(30)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/741 z dnia 25 maja 2020 r. w sprawie minimalnych wymogów dotyczących ponownego wykorzystania wody (Dz.U. L 177 z 5.6.2020, s. 32).

(31)  Jeżeli chodzi o pojęcie kontroli, przez analogię ma zastosowanie rozdział II pkt 1 skonsolidowanego obwieszczenia Komisji dotyczącego kwestii jurysdykcyjnych na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. C 95 z 16.4.2008, s. 1).

(32)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/848 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 (Dz.U. L 150 z 14.6.2018, s. 1).

(33)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/787 z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych, stosowania nazw napojów spirytusowych w prezentacji i etykietowaniu innych środków spożywczych, ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych, wykorzystywania alkoholu etylowego i destylatów pochodzenia rolniczego w napojach alkoholowych, a także uchylające rozporządzenie (WE) nr 110/2008 (Dz.U. L 130 z 17.5.2019, s. 1).

(34)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 251/2014 z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych aromatyzowanych produktów sektora wina, uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91 (Dz.U. L 84 z 20.3.2014, s. 14).

(35)  Komunikat Komisji – Wytyczne UE dotyczące najlepszych praktyk dla dobrowolnych systemów certyfikacji produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. C 341 z 16.12.2010, s. 5).

(36)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (Dz.U. L 152 z 11.6.2008, s. 1).

(37)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2284 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie redukcji krajowych emisji niektórych rodzajów zanieczyszczeń atmosferycznych, zmiany dyrektywy 2003/35/WE oraz uchylenia dyrektywy 2001/81/WE (Dz.U. L 344 z 17.12.2016, s. 1).

(38)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniające i uchylające niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt („Prawo o zdrowiu zwierząt”) (Dz.U. L 84 z 31.3.2016, s. 1).

(39)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1).

(40)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 71).

(41)  Europejski plan działania „Jedno zdrowie” na rzecz zwalczania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe (COM(2017) 339 final).

(42)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/690 z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustanawiające program na rzecz rynku wewnętrznego, konkurencyjności przedsiębiorstw, w tym małych i średnich przedsiębiorstw, dziedziny roślin, zwierząt, żywności i paszy, oraz statystyk europejskich (Program na rzecz jednolitego rynku) oraz uchylające rozporządzenia (UE) nr 99/2013, (UE) nr 1287/2013, (UE) nr 254/2014 i (UE) nr 652/2014 (Dz.U. L 153 z 3.5.2021, s. 1).

(43)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie działań zapobiegawczych i zaradczych w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania inwazyjnych gatunków obcych (Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 35).

(44)  Dotyczy to współpracy związanej z produkcją energii ze źródeł odnawialnych lub produkcją biopaliw w gospodarstwach rolnych, pod warunkiem że spełniono warunki określone w art. 14.

(45)  Komunikat Komisji z dnia 15 grudnia 2021 r. w sprawie zrównoważonego obiegu węgla (COM(2021) 800 final).

(46)  https://foresteurope.org/wp-content/uploads/2016/08/Pan-EuropeanAfforestationReforestationGuidelines.pdf

(47)  Ogólne wytyczne trwale zrównoważonego zagospodarowania lasów w Europie przyjęte podczas drugiej konferencji ministerialnej na temat ochrony lasów w Europie, która odbyła się w Helsinkach w dniach 16–17 czerwca 1993 r. (https://www.foresteurope.org/docs/MC/MC_helsinki_resolutionH1.pdf).

(48)  Dz.U. C 341 z 16.12.2010, s. 5.

(49)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 487).


ZAŁĄCZNIK I

Definicja MŚP

Artykuł 1

Przedsiębiorstwo

Za przedsiębiorstwo uważa się podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na jego formę prawną. Obejmuje to w szczególności osoby prowadzące działalność na własny rachunek oraz firmy rodzinne zajmujące się rzemiosłem lub inną działalnością, a także spółki lub organizacje prowadzące regularną działalność gospodarczą.

Artykuł 2

Pułapy zatrudnienia oraz pułapy finansowe określające kategorię przedsiębiorstwa

1.   Do kategorii mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) należą przedsiębiorstwa, które zatrudniają mniej niż 250 pracowników i których roczny obrót nie przekracza 50 mln EUR lub których całkowity bilans roczny nie przekracza 43 mln EUR.

2.   W kategorii MŚP małe przedsiębiorstwo definiuje się jako przedsiębiorstwo zatrudniające mniej niż 50 pracowników i którego roczny obrót lub całkowity bilans roczny nie przekracza 10 mln EUR.

3.   W kategorii MŚP mikroprzedsiębiorstwo definiuje się jako przedsiębiorstwo zatrudniające mniej niż 10 pracowników i którego roczny obrót lub całkowity bilans roczny nie przekracza 2 mln EUR.

Artykuł 3

Rodzaje przedsiębiorstw brane pod uwagę przy obliczaniu pułapu zatrudnienia i pułapu finansowego

1.   „Przedsiębiorstwo samodzielne” oznacza każde przedsiębiorstwo, które nie jest zakwalifikowane jako przedsiębiorstwo partnerskie w rozumieniu ust. 2 ani jako przedsiębiorstwo powiązane w rozumieniu ust. 3.

2.   „Przedsiębiorstwa partnerskie” oznaczają wszystkie przedsiębiorstwa, które nie są zakwalifikowane jako przedsiębiorstwa powiązane w rozumieniu ust. 3 i które pozostają w następującym wzajemnym związku: przedsiębiorstwo działające na rynku wyższego szczebla posiada, samodzielnie lub wspólnie z jednym lub kilkoma przedsiębiorstwami powiązanymi w rozumieniu ust. 3, 25 % lub więcej kapitału lub praw głosu innego przedsiębiorstwa działającego na rynku niższego szczebla.

Przedsiębiorstwo można jednak zakwalifikować jako samodzielne i w związku z tym niemające żadnych przedsiębiorstw partnerskich, nawet jeśli niżej wymienieni inwestorzy osiągnęli lub przekroczyli pułap 25 %, pod warunkiem że nie są oni powiązani, w rozumieniu ust. 3, indywidualnie ani wspólnie, z danym przedsiębiorstwem:

a)

publiczne korporacje inwestycyjne, spółki venture capital, osoby fizyczne lub grupy osób fizycznych prowadzące regularną działalność inwestycyjną w oparciu o kapitał wysokiego ryzyka, które inwestują w firmy nienotowane na giełdzie (tzw. „anioły biznesu”), pod warunkiem że całkowita kwota inwestycji tych inwestorów w jedno przedsiębiorstwo nie przekroczy 1 250 000 EUR;

b)

uczelnie wyższe lub ośrodki badawcze nienastawione na zysk;

c)

inwestorzy instytucjonalni, w tym regionalne fundusze rozwoju;

d)

samorządy lokalne z rocznym budżetem poniżej 10 mln EUR oraz liczbą mieszkańców poniżej 5 000.

3.   „Przedsiębiorstwa powiązane” oznaczają przedsiębiorstwa, które pozostają w jednym z poniższych związków:

a)

przedsiębiorstwo posiada większość praw głosu w innym przedsiębiorstwie z tytułu roli udziałowca lub członka;

b)

przedsiębiorstwo ma prawo wyznaczyć lub odwołać większość członków organu administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego innego przedsiębiorstwa;

c)

przedsiębiorstwo ma prawo wywierać dominujący wpływ na inne przedsiębiorstwo zgodnie z umową zawartą z tym przedsiębiorstwem lub postanowieniami w jego statucie lub umowie spółki;

d)

przedsiębiorstwo będące udziałowcem lub członkiem innego przedsiębiorstwa kontroluje samodzielnie, zgodnie z umową z innymi udziałowcami lub członkami tego przedsiębiorstwa, większość praw głosu udziałowców lub członków w tym przedsiębiorstwie.

Zakłada się, że nie ma dominującego wpływu, jeżeli inwestorzy wymienieni w ust. 2 akapit drugi nie angażują się bezpośrednio lub pośrednio w zarządzanie danym przedsiębiorstwem, bez uszczerbku dla ich praw jako udziałowców.

Przedsiębiorstwa, które pozostają w jednym ze związków opisanych w akapicie pierwszym z co najmniej jednym przedsiębiorstwem lub dowolnym z inwestorów wymienionych w ust. 2, również uznaje się za powiązane.

Przedsiębiorstwa pozostające w jednym z takich związków z osobą fizyczną lub grupą osób fizycznych działających wspólnie również uznaje się za przedsiębiorstwa powiązane, jeżeli prowadzą swoją działalność lub część działalności na tym samym właściwym rynku lub rynkach pokrewnych.

Za „rynek pokrewny” uważa się rynek dla danego produktu lub usługi znajdujący się bezpośrednio na rynku wyższego lub niższego szczebla w stosunku do właściwego rynku.

4.   Poza przypadkami określonymi w ust. 2 akapit drugi przedsiębiorstwa nie można uznać za MŚP, jeżeli 25 % lub więcej kapitału lub praw głosu kontroluje bezpośrednio lub pośrednio, wspólnie lub indywidualnie, co najmniej jeden organ państwowy.

5.   Przedsiębiorstwa mogą złożyć oświadczenie o swoim statusie prawnym przedsiębiorstwa samodzielnego, przedsiębiorstwa partnerskiego lub przedsiębiorstwa powiązanego, załączając dane dotyczące pułapów określonych w art. 2. Oświadczenie można złożyć nawet wtedy, gdy kapitał jest rozdrobniony w stopniu uniemożliwiającym określenie właściciela, w którym to przypadku przedsiębiorstwo w dobrej wierze oświadcza, że w sposób prawnie uzasadniony może przyjąć, iż 25 % lub więcej jego kapitału nie jest w posiadaniu innego przedsiębiorstwa ani we wspólnym posiadaniu większej liczby powiązanych przedsiębiorstw. Oświadczenia takie nie wykluczają kontroli i postępowań wyjaśniających przewidzianych w przepisach krajowych lub unijnych.

Artykuł 4

Dane wykorzystywane w celu określania pułapu zatrudnienia i pułapu finansowego oraz okres odniesienia

1.   Do określenia liczby pracowników i kwot finansowych wykorzystuje się dane odnoszące się do ostatniego zatwierdzonego okresu obrachunkowego, obliczane w skali rocznej. Uwzględnia się je począwszy od dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. Kwota wybrana jako obrót jest obliczana z pominięciem podatku od wartości dodanej (VAT) i innych podatków pośrednich.

2.   Jeżeli w dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych dane przedsiębiorstwo stwierdza, że w skali rocznej przekroczyło pułapy zatrudnienia lub pułapy finansowe określone w art. 2, lub spadło poniżej tych pułapów, uzyskanie lub utrata statusu średniego, małego lub mikroprzedsiębiorstwa następuje tylko wówczas, gdy zjawisko to powtórzy się w ciągu dwóch kolejnych okresów obrachunkowych.

3.   W przypadku nowo utworzonych przedsiębiorstw, których księgi rachunkowe jeszcze nie zostały zatwierdzone, dane należy czerpać ze sporządzonych w dobrej wierze szacunków przeprowadzonych w trakcie roku obrotowego.

Artykuł 5

Liczba zatrudnionych

Liczba zatrudnionych osób odpowiada liczbie rocznych jednostek roboczych (RJR), tj. liczbie pracowników zatrudnionych na pełny etat w obrębie danego przedsiębiorstwa lub w jego imieniu w ciągu całego uwzględnianego roku odniesienia. Praca osób, które nie przepracowały pełnego roku, osób, które pracowały w niepełnym wymiarze godzin, bez względu na długość okresu zatrudnienia, oraz pracowników sezonowych jest obliczana jako procent RJR. W skład personelu wchodzą:

a)

pracownicy;

b)

osoby pracujące dla przedsiębiorstwa, podlegające mu i uważane za pracowników na mocy prawa krajowego;

c)

właściciele-kierownicy;

d)

partnerzy prowadzący regularną działalność w przedsiębiorstwie i czerpiący z niego korzyści finansowe.

Praktykanci lub studenci odbywający szkolenia zawodowe na podstawie umowy o praktykę lub szkoleniu zawodowym nie wchodzą w skład personelu. Nie wlicza się okresu trwania urlopu macierzyńskiego ani wychowawczego.

Artykuł 6

Ustalenie danych przedsiębiorstwa

1.   W przypadku przedsiębiorstwa samodzielnego dane, w tym liczba pracowników, ustalane są wyłącznie na podstawie jego ksiąg rachunkowych.

2.   W przypadku przedsiębiorstwa mającego przedsiębiorstwa partnerskie lub przedsiębiorstwa powiązane dane, w tym dane dotyczące liczby pracowników, ustalane są na podstawie ksiąg rachunkowych i innych danych przedsiębiorstwa lub, jeżeli istnieją, skonsolidowanego sprawozdania finansowego danego przedsiębiorstwa lub skonsolidowanego sprawozdania finansowego innego przedsiębiorstwa, w którym ujęto odnośne przedsiębiorstwo.

Dane, o których mowa w pierwszym akapicie, uzupełnia się danymi dotyczącymi każdego przedsiębiorstwa partnerskiego znajdującego się bezpośrednio na rynku wyższego lub niższego szczebla rynku w stosunku do odnośnego przedsiębiorstwa. Uzupełnienie danych jest proporcjonalne do procentowego udziału w kapitale lub praw głosu (zależnie od tego, która z tych wartości jest większa). W przypadku holdingów typu cross-holding stosuje się większy udział procentowy.

Dane, o których mowa w pierwszym i drugim akapicie, uzupełnia się pełnymi danymi każdego przedsiębiorstwa, które jest bezpośrednio lub pośrednio powiązane z odnośnym przedsiębiorstwem, jeśli dane te nie zostały podane wcześniej w ramach skonsolidowanego sprawozdania finansowego.

3.   Do celów stosowania ust. 2 dane przedsiębiorstw partnerskich odnośnego przedsiębiorstwa pochodzą z ich ksiąg rachunkowych i innych danych, w tym ze skonsolidowanego sprawozdania finansowego, jeżeli takie istnieje. Dane te uzupełnia się pełnymi danymi przedsiębiorstw powiązanych z tymi przedsiębiorstwami partnerskimi, chyba że ich dane podano już w ramach skonsolidowanego sprawozdania finansowego.

Do celów stosowania tego samego ust. 2 dane przedsiębiorstw powiązanych z odnośnym przedsiębiorstwem pochodzą z ich ksiąg rachunkowych i innych danych, w tym ze skonsolidowanego sprawozdania finansowego, jeżeli takie istnieje. Dane te uzupełnia się proporcjonalnie danymi każdego ewentualnego przedsiębiorstwa partnerskiego takiego przedsiębiorstwa powiązanego, znajdującego się na rynku bezpośrednio wyższego lub niższego szczebla, chyba że zostały one już ujęte w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym w stosunku co najmniej proporcjonalnym do udziału określonego w ust. 2 akapit drugi.

4.   W przypadku gdy w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym brakuje danych dotyczących zatrudnienia w danym przedsiębiorstwie, dane te oblicza się przez proporcjonalne zestawienie danych od przedsiębiorstw partnerskich oraz przez dodanie danych od przedsiębiorstw, z którymi dane przedsiębiorstwo jest powiązane.


ZAŁĄCZNIK II

Informacje dotyczące pomocy państwa wyłączonej na warunkach niniejszego rozporządzenia, które należy przekazać za pomocą ustanowionej przez Komisję aplikacji komputerowej, jak określono w art. 11

CZĘŚĆ I

Oznaczenie środka pomocy

(wypełnia Komisja)

Państwo członkowskie

 

Numer referencyjny nadany przez państwo członkowskie

 

Region

Nazwa regionu (regionów) (NUTS  (1))

……

Status pomocy regionalnej  (2)

Image 1
regiony najbardziej oddalone

Image 2
mniejsze wyspy Morza Egejskiego

Image 3
inne

Organ przyznający pomoc

Nazwa

Adres pocztowy

Adres internetowy

Nazwa środka pomocy

……

Krajowa podstawa prawna (odesłanie do właściwej urzędowej publikacji krajowej)

….…

….…

Adres internetowy pełnego tekstu środka pomocy

…..…

Rodzaj środka pomocy

Image 4

program pomocy

Image 5

pomoc ad hoc

Nazwa beneficjenta i grupy (3), do której należy

Zmiana istniejącego programu pomocy lub pomocy ad hoc

 

Numer referencyjny pomocy nadany przez Komisję

Image 6

przedłużenie

Image 7

zmiana

Okres trwania (4)

Image 8

program pomocy

od dd/mm/rrrr do dd/mm/rrrr

Data przyznania pomocy

Image 9

pomoc ad hoc

dd/mm/rrrr

Sektor(y) gospodarki

Image 10

Proszę wskazać sektor NACE na poziomie grupy (5)

Rodzaj beneficjenta

Image 11

MŚP

Image 12

duże przedsiębiorstwa

Budżet

Program pomocy: Całkowita kwota (6) w walucie krajowej ... (kwoty bez ułamków)

……

Pomoc ad hoc: Całkowita kwota (7) w walucie krajowej ... (kwoty bez ułamków)

….…

Image 13

Z przeznaczeniem na gwarancje (8)

w walucie krajowej ... (kwoty bez ułamków)

……

Instrument pomocy

Image 14

dotacja/dotacja na spłatę odsetek

Image 15

usługi dotowane

Image 16

pożyczka/zaliczki zwrotne

Image 17

gwarancja (w stosownych przypadkach z odesłaniem do decyzji Komisji (9))

Image 18

korzyść podatkowa lub zwolnienie podatkowe

Image 19
inne (proszę rozwinąć odpowiedź)

…..…

Proszę wskazać, jaka szersza kategoria poniżej najlepiej odpowiada jego oddziaływaniu/funkcji:

Image 20
dotacja

Image 21
pożyczka

Image 22
gwarancja

Image 23
korzyść podatkowa

Image 24

W przypadku współfinansowania z funduszu (funduszy) UE

Nazwa funduszu (funduszy) UE:

…..…

…..…

Kwota finansowania

(z poszczególnych funduszy UE)

……

w walucie krajowej ... (kwoty bez ułamków)

……

CZĘŚĆ II

Informacje, które należy przekazać za pomocą systemu elektronicznej notyfikacji udostępnionego przez Komisję, jak określono w art. 11

Proszę wskazać, na podstawie którego przepisu rozporządzenia ABER wdrażany jest środek pomocy

Główne cele (Celów może być więcej – w takim przypadku należy wymienić wszystkie)

Maksymalna intensywność pomocy w %

Maksymalna kwota pomocy w walucie krajowej (kwoty bez ułamków)

Image 25

Pomoc na inwestycje w gospodarstwach rolnych związane z produkcją podstawową produktów rolnych (art. 14)

 

 

Image 26

Pomoc na scalanie gruntów rolnych (art. 15)

 

 

Image 27

Pomoc na inwestycje związane z przenoszeniem budynków gospodarskich (art. 16)

 

 

Image 28

Pomoc na inwestycje związane z przetwarzaniem lub wprowadzaniem do obrotu produktów rolnych (art. 17)

 

 

Image 29

Pomoc dla młodych rolników na rozpoczęcie działalności i pomoc na rozpoczęcie działalności rolniczej (art. 18)

 

 

Image 30

Pomoc na rozpoczęcie działalności dla grup i organizacji producentów w sektorze rolnym (art. 19)

 

 

Image 31

Pomoc na uczestnictwo producentów produktów rolnych w systemach jakości (art. 20)

 

 

Image 32

Pomoc na wymianę wiedzy i działania informacyjne (art. 21)

 

 

Image 33

Pomoc na usługi doradcze (art. 22)

 

 

Image 34

Pomoc na usługi zastępowania rolników (art. 23)

 

 

Image 35

Pomoc na działania promocyjne dotyczące produktów rolnych (art. 24)

 

 

Image 36

Pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową (art. 25)

 

 

 

Rodzaj niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową:

Image 37
szron

Image 38
burza

Image 39
grad

Image 40
lód

Image 41
ulewny lub długotrwały deszcz

Image 42
huragan

Image 43
poważna susza

Image 44
inne

Proszę określić:

Data wystąpienia zdarzenia:

od dd/mm/rrrr do dd/mm/rrrr

Image 45

Pomoc na pokrycie kosztów zapobiegania chorobom zwierząt lub agrofagom roślin, ich kontroli i zwalczania oraz pomoc na naprawienie szkód spowodowanych chorobami zwierząt lub inwazjami agrofagów roślin (art. 26)

 

 

Image 46

Pomoc dla sektora produkcji zwierzęcej i pomoc dotycząca padłych zwierząt gospodarskich (art. 27)

 

 

Image 47

Pomoc na opłacenie składek ubezpieczeniowych i na wkład finansowy na rzecz funduszy ubezpieczeń wzajemnych (art. 28)

 

 

Image 48

Pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez zwierzęta chronione (art. 29)

 

 

Image 49

Pomoc na rzecz zachowania zasobów genetycznych w rolnictwie (art. 30)

 

 

Image 50

Pomoc na zobowiązania dotyczące dobrostanu zwierząt (art. 31)

 

 

Image 51

Pomoc na współpracę w sektorze rolnym (art. 32)

 

 

Image 52

Pomoc na niwelowanie niedogodności związanych z obszarami Natura 2000 (art. 33)

 

 

Image 53

Pomoc na zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne (art. 34)

 

 

Image 54

Pomoc na rzecz rolnictwa ekologicznego (art. 35)

 

 

Image 55

Pomoc na inwestycje na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i naturalnego znajdującego się w gospodarstwach rolnych lub w lasach (art. 36)

 

 

Image 56

Pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe w sektorze rolnym (art. 37)

 

 

Rodzaj klęski żywiołowej:

Image 57
trzęsienie ziemi

Image 58
lawina

Image 59
osuwisko

Image 60
powódź

Image 61
trąba powietrzna

Image 62
huragan

Image 63
erupcja wulkaniczna

Image 64
pożar naturalny

Image 65
inne

Proszę określić:

Data wystąpienia klęski żywiołowej:

od dd/mm/rrrr do dd/mm/rrrr

Image 66

Pomoc na badania i rozwój w sektorach rolnym i leśnym (art. 38)

 

 

Image 67

Pomoc na pokrycie kosztów poniesionych przez przedsiębiorstwa uczestniczące w realizacji projektów grupy operacyjnej EPI (art. 39)

 

 

Image 68

Ograniczone kwoty pomocy na rzecz przedsiębiorstw będących beneficjentami projektów grupy operacyjnej EPI (art. 40)

 

 

Image 69

Pomoc na zalesianie i tworzenie terenów zalesionych (art. 41)

 

 

Image 70

Pomoc na systemy rolno-leśne (art. 42)

 

 

Image 71

Pomoc na zapobieganie zniszczeniom lasów i odtwarzanie zniszczonych lasów (art. 43)

 

 

Image 72

Pomoc na inwestycje zwiększające odporność ekosystemów leśnych i ich wartość dla środowiskowa (art. 44)

 

 

Image 73

Pomoc na niekorzystne warunki specyficzne dla obszaru wynikające z niektórych obowiązkowych wymogów (art. 45)

 

 

Image 74

Pomoc na usługi leśno-środowiskowo-klimatyczne oraz ochronę lasów (art. 46)

 

 

Image 75

Pomoc na wymianę wiedzy i działania informacyjne w sektorze leśnym (art. 47)

 

 

Image 76

Pomoc na usługi doradcze w sektorze leśnym (art. 48)

 

 

Image 77

Pomoc na inwestycje w infrastrukturę związane z rozwojem, modernizacją i dostosowywaniem sektora leśnego (art. 49)

 

 

Image 78

Pomoc na inwestycje w technologie w dziedzinie leśnictwa oraz w przetwarzanie, transport i wprowadzanie do obrotu produktów leśnych (art. 50)

 

 

Image 79

Pomoc na zachowanie zasobów genetycznych w leśnictwie (art. 51)

 

 

Image 80

Pomoc na rozpoczęcie działalności dla grup i organizacji producentów w sektorze leśnym (art. 52)

 

 

Image 81

Pomoc na scalanie gruntów leśnych (art. 53)

 

 

Image 82

Pomoc na współpracę w sektorze leśnym (art. 54)

 

 

Image 83

Pomoc na podstawowe usługi i infrastrukturę na obszarach wiejskich (art. 55)

 

 

Image 84

Pomoc na rozpoczęcie pozarolniczej działalności gospodarczej na obszarach wiejskich (art. 56)

 

 

Image 85

Pomoc na przystępowanie rolników do systemów jakości bawełny i środków spożywczych (art. 57)

 

 

Image 86

Pomoc na działania informacyjne i promocyjne dotyczące bawełny i środków spożywczych objętych systemami jakości (art. 58)

 

 

Image 87

Pomoc na współpracę na obszarach wiejskich (art. 59)

 

 

Image 88

Pomoc na projekty RLKS (art. 60)

 

 

Image 89

Ograniczone kwoty pomocy na rzecz projektów RLKS (art. 61)

 

 


(1)  NUTS – nomenklatura jednostek terytorialnych do celów statystycznych. Zazwyczaj region określa się na poziomie 2.

(2)  Proszę wskazać, czy pomoc została przyznana przedsiębiorstwu prowadzącemu działalność na jednym ze wstępnie określonych obszarów. W przeciwnym razie proszę zaznaczyć pole „inne”.

(3)  W rozumieniu reguł konkurencji określonych w Traktacie oraz w rozumieniu niniejszego rozporządzenia przedsiębiorstwem jest każda jednostka wykonująca działalność gospodarczą niezależnie od jej formy prawnej i sposobu finansowania. Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że podmioty kontrolowane (z mocy prawa lub faktycznie) przez ten sam podmiot należy uznać za jedno przedsiębiorstwo.

(4)  Okres, w którym organ przyznający pomoc może się zobowiązać do przyznania pomocy.

(5)  NACE Rev. 2 jest statystyczną klasyfikacją działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej. Sektor określa się zwykle na poziomie grupy.

(6)  W przypadku programu pomocy: proszę wskazać całkowitą kwotę budżetu planowanego na podstawie programu lub szacowaną stratę podatkową w odniesieniu do wszystkich instrumentów pomocy objętych programem dla całego czasu jego realizacji.

(7)  W przypadku przyznania pomocy ad hoc: należy podać całkowitą kwotę pomocy lub stratę podatkową.

(8)  W przypadku gwarancji proszę wskazać (maksymalną) kwotę gwarantowanych pożyczek.

(9)  W stosownych przypadkach odesłanie do decyzji Komisji zatwierdzającej sposób obliczania ekwiwalentu dotacji brutto zgodnie z art. 5 ust. 3 lit. c) pkt (ii) niniejszego rozporządzenia.


ZAŁĄCZNIK III

Przepisy dotyczące publikowania informacji określonych w art. 9 ust. 1

Strony internetowe państw członkowskich poświęcone pomocy państwa i zawierające informacje, o których mowa w art. 9 ust. 1, są projektowane w taki sposób, aby umożliwić łatwy dostęp do tych informacji. Informacje publikowane są w formacie arkusza kalkulacyjnego, który umożliwia przeszukiwanie danych, ich ekstrakcję i łatwe publikowanie w internecie, np. w formacie CSV lub XML. Wszystkie zainteresowane strony mogą bez ograniczeń korzystać z dostępu do strony internetowej poświęconej pomocy państwa. Dostęp do strony internetowej poświęconej pomocy państwa nie wymaga wcześniejszej rejestracji użytkownika.

W odniesieniu do każdego przypadku przyznania pomocy indywidualnej publikuje się następujące informacje zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. c):

a)

odniesienie do numeru identyfikacyjnego środka pomocy (1);

b)

identyfikator beneficjenta (2);

c)

rodzaj przedsiębiorstwa (MŚP/duże przedsiębiorstwo) w dniu przyznania pomocy;

d)

region, w którym beneficjent ma siedzibę (poziom NUTS II (3)), oraz, w stosownych przypadkach, regiony najbardziej oddalone lub mniejsze wyspy Morza Egejskiego;

e)

sektor działalności NACE na poziomie grupy (4);

f)

instrument pomocy wyrażony jako kwota bez ułamków w walucie krajowej (5);

g)

instrument pomocy (6) (dotacja/dotacja na spłatę odsetek, pożyczka/zaliczki zwrotne/dotacja podlegająca zwrotowi, gwarancja, korzyść podatkowa lub zwolnienie podatkowe, finansowanie ryzyka, inne (proszę określić);

h)

datę przyznania pomocy;

i)

cel pomocy (7);

j)

organ przyznający pomoc.


(1)  Zgodnie z informacjami Komisji w ramach procedury, o której mowa w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

(2)  Uwzględniając uzasadniony interes dotyczący przejrzystości w kontekście publicznego udostępniania informacji i zestawiając potrzebę przejrzystości z prawami wynikającymi z przepisów o ochronie danych, Komisja uznaje, że publikacja imienia i nazwiska beneficjenta pomocy, w przypadku gdy jest on osobą fizyczną lub osobą prawną posługującą się imieniem i nazwiskiem osoby fizycznej, jest uzasadniona (zob. sprawa C-92/09, Volker und Markus Schecke oraz Eifert, pkt 53), z uwzględnieniem art. 49 ust. 1 lit. g) rozporządzenia (UE) 2016/679. Celem zasad dotyczących przejrzystości jest poprawa zgodności z zasadami, zwiększenie poczucia odpowiedzialności, wzajemna ocena oraz efektywniejsze wykorzystanie wydatków publicznych. Ten cel ma pierwszeństwo nad prawem do ochrony danych osobowych osób fizycznych otrzymujących wsparcie publiczne.

(3)  NUTS – nomenklatura jednostek terytorialnych do celów statystycznych. Zazwyczaj region określa się na poziomie 2.

(4)  Rozporządzenie (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE (Dz.U. L 393 z 30.12.2006, s. 1).

(5)  Ekwiwalent dotacji brutto.

(6)  Jeżeli pomoc przyznaje się za pomocą wielu instrumentów, kwotę pomocy należy podać w rozbiciu na poszczególne instrumenty.

(7)  Jeżeli pomoc ma wiele celów, kwotę pomocy należy podać w rozbiciu na poszczególne cele.


21.12.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 327/82


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2022/2473

z dnia 14 grudnia 2022 r.

uznające niektóre kategorie pomocy udzielanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 108 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) 2015/1588 z dnia 13 lipca 2015 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do niektórych kategorii horyzontalnej pomocy państwa (1) (rozporządzenie (UE) 2015/1588), w szczególności jego art. 1 ust. 1 lit. a) pkt (i), (ii), (vi), (vii) i (x),

po opublikowaniu projektu niniejszego rozporządzenia (2),

po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Pomocy Państwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Finansowanie publiczne spełniające kryteria określone w art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi pomoc państwa i wymaga zgłoszenia do Komisji na podstawie art. 108 ust. 3 TFUE. Na mocy art. 109 TFUE Rada może jednak określić kategorie pomocy, które są zwolnione z tego obowiązku zgłoszenia. Zgodnie z art. 108 ust. 4 TFUE Komisja może przyjąć rozporządzenia dotyczące takich kategorii pomocy.

(2)

W rozporządzeniu (UE) 2015/1588 upoważniono Komisję do uznania, zgodnie z art. 109 TFUE, że niektóre kategorie pomocy można, pod pewnymi warunkami, wyłączyć z wymogu zgłoszenia. Komisja w wielu decyzjach stosowała art. 107 i 108 TFUE w odniesieniu do przedsiębiorstw zajmujących się produkcją, przetwórstwem i wprowadzaniem do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury. Komisja określiła również swoją politykę w wytycznych odnoszących się do tego sektora. W świetle doświadczenia Komisji w stosowaniu tych przepisów właściwe jest, aby Komisja nadal korzystała z uprawnień przyznanych jej rozporządzeniem (UE) 2015/1588. Dlatego też, pod pewnymi warunkami, pomoc dla mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw („MŚP”) prowadzących działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury, a także pomoc przyznawana przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w tych dziedzinach niezależnie od wielkości przedsiębiorstwa będącego beneficjentem na naprawę szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi, pomoc na naprawę szkód spowodowanych niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi z klęską żywiołową, pomoc na innowacje oraz pomoc na ochronę żywych zasobów morskich i słodkowodnych powinny zostać uznane za zgodne z rynkiem wewnętrznym i nie podlegają wymogowi zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 TFUE. Wyłączenie z wymogu zgłoszenia powinno mieć również zastosowanie do pomocy przeznaczonej na naprawę szkód spowodowanych przez działania zwierząt chronionych, jako środka ochrony żywych zasobów morskich i słodkowodnych, niezależnie od wielkości beneficjenta pomocy. W rozporządzeniu (UE) 2015/1588 nie upoważniono Komisji do stwierdzenia, zgodnie z art. 109 TFUE, że pomoc państwa dla podmiotów prawa publicznego, organów publicznych lub organizacji publicznych lub półpublicznych byłaby wyłączona z wymogu zgłoszenia.

(3)

Właściwe jest dalsze korzystanie z uprawnień przyznanych rozporządzeniem (UE) 2015/1588 w celu wyłączenia pomocy mającej na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi, która jest przyznawana przedsiębiorstwom niezależnie od wielkości beneficjenta.

(4)

Rozporządzenie (UE) 2015/1588 upoważnia Komisję do wyłączenia z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE pomocy mającej na celu naprawienie szkód spowodowanych niektórymi niekorzystnymi warunkami pogodowymi w rybołówstwie. Na podstawie tego upoważnienia w niniejszym rozporządzeniu określa się jasne warunki zgodności tej kategorii pomocy z rynkiem wewnętrznym i definiuje jej zakres w taki sposób, aby obejmował pomoc przyznawaną przedsiębiorstwom niezależnie od wielkości beneficjenta.

(5)

Komisja ocenia zgodność pomocy państwa w sektorze rybołówstwa i akwakultury na podstawie celów wspólnej polityki rybołówstwa („WPRyb”) określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (3). W celu zachowania spójności ze środkami wsparcia finansowanymi przez Unię maksymalna intensywność pomocy publicznej dopuszczalna na mocy niniejszego rozporządzenia powinna być równa intensywności ustalonej w odniesieniu do tego samego rodzaju pomocy w art. 41 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1139 (4).

(6)

Niezbędne jest, aby nie przyznawano pomocy w przypadkach, w których prawo Unii, a w szczególności przepisy rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, nie są przestrzegane. Państwa członkowskie mogą zatem przyznać pomoc w sektorze rybołówstwa i akwakultury jedynie wtedy, gdy finansowane środki oraz ich wpływ są zgodne z prawem Unii.

(7)

Niniejsze rozporządzenie powinno umożliwić lepsze określenie priorytetów w zakresie egzekwowania przepisów dotyczących pomocy państwa, dalsze ich uproszczenie, a także zwiększyć przejrzystość oraz umożliwić skuteczniejszą ocenę i kontrolę zgodności z zasadami pomocy państwa na szczeblu krajowym i unijnym, przy jednoczesnym zachowaniu instytucjonalnego podziału kompetencji między Komisją i państwami członkowskimi. Zgodnie z zasadą proporcjonalności niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(8)

Ogólne warunki stosowania niniejszego rozporządzenia należy określić w oparciu o zestaw wspólnych zasad zapewniających, by pomoc ułatwiała rozwój działalności gospodarczej, miała wyraźny efekt zachęty, była konieczna, odpowiednia i proporcjonalna, była przyznawana z zachowaniem pełnej przejrzystości oraz podlegała mechanizmom kontroli i regularnej oceny, a także nie zakłócała warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem.

(9)

Pomoc, która spełnia wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu, zarówno ogólne, jak i specyficzne dla danych kategorii pomocy, powinna zostać uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym i wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 TFUE.

(10)

Pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, nieobjęta niniejszym rozporządzeniem lub innymi rozporządzeniami przyjętymi na podstawie art. 1 rozporządzenia (UE) 2015/1588, nadal podlega wymogowi zgłoszenia ustanowionemu w art. 108 ust. 3 TFUE. Niniejsze rozporządzenie powinno pozostawać bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do zgłaszania pomocy potencjalnie objętej niniejszym rozporządzeniem. Pomoc taką należy oceniać w świetle wytycznych dotyczących badania pomocy państwa w sektorze rybołówstwa i akwakultury (5).

(11)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem użycia produktów krajowych w stosunku do produktów przywożonych ani do pomocy na działalność związaną z wywozem. Nie powinno mieć zwłaszcza zastosowania do pomocy na tworzenie i prowadzenie sieci dystrybucji w innych państwach członkowskich lub państwach trzecich. Pomoc na pokrycie kosztów uczestnictwa w targach handlowych bądź kosztów badań lub usług doradczych potrzebnych do wprowadzenia nowego lub już istniejącego produktu na nowy rynek w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim nie stanowi zazwyczaj pomocy na działalność związaną z wywozem.

(12)

Komisja powinna zapewnić, aby zatwierdzona pomoc nie zakłócała warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem. Pomoc na rzecz przedsiębiorstwa, na którym ciąży dotąd niezrealizowany obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji uznającej pomoc za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym, należy więc wyłączyć z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem programów pomocy mających na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi lub niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi do klęsk żywiołowych. Ponadto, zważywszy, że identyfikacja poszczególnych beneficjentów biorących udział w projektach rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność („RLKS”) spowodowałaby nadmierne obciążenie administracyjne, wyjątek ten powinien mieć również zastosowanie do pomocy w ograniczonej wysokości na rzecz „MŚP” biorących udział w projektach RLKS.

(13)

Pomoc przyznawaną przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji zasadniczo należy wyłączyć z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, ponieważ pomoc taka powinna być oceniana na podstawie Wytycznych dotyczących pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji (6). Konieczne jest jednak określenie w stosownych przypadkach pewnych wyjątków od tej zasady. W drodze wyjątku pomoc taka może zostać przyznana na podstawie niniejszego rozporządzenia na pokrycie kosztów zapobiegania chorobom zwierząt, ich kontroli i zwalczania, naprawienia szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi lub niektórymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi do klęsk żywiołowych. Ponadto niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji w przypadku pomocy na rzecz MŚP biorących udział w projektach RLKS lub czerpiących korzyści z tego tytułu, w przypadku gdy trudno jest zidentyfikować poszczególne przedsiębiorstwa będące beneficjentami takich programów. Aby zagwarantować pewność prawa, należy ustanowić jasne kryteria w celu określenia, czy dane przedsiębiorstwo należy uznać za przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji do celów niniejszego rozporządzenia.

(14)

Egzekwowanie przepisów dotyczących pomocy państwa zależy w dużym stopniu od współpracy państw członkowskich. Państwa członkowskie powinny zatem podejmować wszelkie środki konieczne do zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym zgodności indywidualnej pomocy przyznanej na mocy niniejszego rozporządzenia.

(15)

Ze względu na potrzebę znalezienia właściwej równowagi między minimalizacją zakłóceń konkurencji w sektorze objętym pomocą a celami niniejszego rozporządzenia, w ramach niniejszego rozporządzenia nie należy wyłączać pomocy indywidualnej przekraczającej ustaloną kwotę maksymalną, bez względu na to, czy została ona przyznana w ramach programu pomocy wyłączonego niniejszym rozporządzeniem.

(16)

W trosce o przejrzystość, równe traktowanie i możliwość skutecznego monitorowania niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie jedynie do pomocy, w przypadku której można dokładnie obliczyć ex ante ekwiwalent dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka („pomoc przejrzysta”).

(17)

W niniejszym rozporządzeniu należy określić warunki, na jakich niektóre szczególne instrumenty pomocy, takie jak pożyczki, gwarancje, środki podatkowe oraz, w szczególności, zaliczki zwrotne można uznać za przejrzyste. Pomoc w formie gwarancji należy uznać za przejrzystą, jeżeli ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie bezpiecznych stawek określonych w odniesieniu do danego rodzaju przedsiębiorstwa. W przypadku MŚP w Obwieszczeniu Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa w formie gwarancji (7) określono wysokość rocznych stawek, powyżej których gwarancje państwa zostaną uznane za niestanowiące pomocy. Do celów niniejszego rozporządzenia pomocy w formie zastrzyków kapitałowych i środków w formie kapitału podwyższonego ryzyka nie należy uważać za pomoc przejrzystą.

(18)

Aby zagwarantować, że pomoc jest niezbędna i stanowi zachętę do dalszego rozwoju działalności lub projektów, niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy na działalność, którą przedsiębiorstwo będące beneficjentem i tak by prowadziło, nawet w przypadku braku pomocy. Pomoc powinna być zwolniona z wymogu zgłoszenia przewidzianego w art. 108 ust. 3 TFUE zgodnie z niniejszym rozporządzeniem jedynie w przypadkach, gdy dana działalność lub prace nad projektem objętym pomocą mają się rozpocząć po złożeniu przez przedsiębiorstwo będące beneficjentem pisemnego wniosku o przyznanie pomocy.

(19)

W przypadku jakiejkolwiek pomocy ad hoc objętej niniejszym rozporządzeniem, przyznanej dużemu przedsiębiorstwu, państwo członkowskie, oprócz uwzględnienia warunków dotyczących efektu zachęty obowiązujących w przypadku MŚP, powinno również zapewnić, aby beneficjent sporządził, w formie dokumentu wewnętrznego, analizę wykonalności projektu lub działań objętych pomocą w przypadku otrzymania pomocy oraz bez niej. Państwo członkowskie powinno sprawdzić także, czy wspomniany dokument potwierdza istotne zwiększenie zakresu projektu lub działania, istotne zwiększenie całkowitej kwoty, jaką beneficjent przeznacza na projekt lub działanie objęte pomocą, lub też znaczące przyspieszenie realizacji przedmiotowego projektu lub działania. Dowód na występowanie efektu zachęty powinien też stanowić fakt, że w przypadku braku pomocy dany projekt inwestycyjny lub działanie nie zostałyby zrealizowane jako takie na danym obszarze wiejskim.

(20)

Automatyczne programy pomocy w formie korzyści podatkowych nadal powinny podlegać szczególnemu warunkowi dotyczącemu efektu zachęty z uwagi na fakt, iż ten rodzaj pomocy jest przyznawany w ramach innych procedur niż pozostałe kategorie pomocy. Takie programy powinny być przyjęte przed rozpoczęciem prac nad projektem objętym pomocą lub rozpoczęciem działalności. Warunek ten nie powinien mieć jednak zastosowania w przypadku kolejnych wersji programu pomocy fiskalnej, pod warunkiem że dana działalność była już objęta poprzednimi programami pomocy fiskalnej w formie korzyści podatkowych. Do celów oceny efektu zachęty takich programów zasadniczym momentem jest moment ustanowienia po raz pierwszy środka podatkowego w ramach pierwszego programu, który jest następnie zastępowany kolejnymi wersjami programu.

(21)

Przy obliczaniu intensywności pomocy należy uwzględnić wyłącznie koszty kwalifikowalne. W ramach niniejszego rozporządzenia nie należy wyłączać pomocy, która przekracza odpowiednią intensywność pomocy w wyniku uwzględnienia kosztów niekwalifikowalnych. Wyodrębnienie kosztów kwalifikowalnych powinno być poparte jasną, szczegółową i aktualną dokumentacją. Wszystkie kwoty uwzględniane przy obliczaniu powinny być kwotami przed potrąceniem podatku lub innych opłat. Wartość pomocy wypłacanej w kilku ratach powinna być dyskontowana do jej wartości w dniu przyznania pomocy. Wartość kosztów kwalifikowalnych powinna także być dyskontowana do ich wartości na dzień przyznania pomocy. Jako stopę procentową stosowaną do dyskontowania i obliczania kwoty pomocy w przypadku pomocy udzielanej w innej formie niż dotacja należy stosować odpowiednio stopę dyskontową i stopę referencyjną obowiązujące w dniu przyznania pomocy, zgodnie z Komunikatem Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (8). W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w postaci korzyści podatkowych, raty pomocy powinny być dyskontowane na podstawie stóp dyskontowych obowiązujących w dniach, w których poszczególne korzyści podatkowe stają się skuteczne. Należy propagować stosowanie pomocy w formie zaliczek zwrotnych, gdyż takie instrumenty podziału ryzyka sprzyjają zwiększeniu efektu zachęty. Dlatego też należy wprowadzić przepis stanowiący, że w przypadku udzielenia pomocy w formie zaliczek zwrotnych można zwiększyć obowiązujące pułapy intensywności pomocy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.

(22)

W przypadku korzyści podatkowych dotyczących podatków należnych w przyszłości obowiązująca stopa dyskontowa oraz dokładna wysokość rat pomocy mogą nie być znane z wyprzedzeniem. W takich przypadkach państwa członkowskie powinny z góry określić pułap zdyskontowanej wartości pomocy, przestrzegając obowiązującego poziomu intensywności pomocy. Następnie, kiedy znana już jest kwota pomocy danej raty na dany dzień, można przeprowadzić dyskontowanie na podstawie stopy dyskontowej mającej wówczas zastosowanie. Ogólną kwotę ograniczoną pułapem należy pomniejszyć o zdyskontowaną wartość każdej raty pomocy.

(23)

Aby ustalić, czy określone w niniejszym rozporządzeniu progi pomocy powodujące obowiązek zgłoszenia oraz maksymalne poziomy intensywności pomocy są przestrzegane, należy uwzględnić całkowitą kwotę pomocy państwa przyznaną na działanie lub projekt objęte pomocą. Niniejsze rozporządzenie powinno również określać, w jakich okolicznościach możliwe jest kumulowanie różnych kategorii pomocy. Pomoc wyłączoną na mocy niniejszego rozporządzenia oraz wszelką inną pomoc zgodną z rynkiem wewnętrznym wyłączoną na mocy innego rozporządzenia lub zatwierdzoną przez Komisję można kumulować, pod warunkiem że takie środki pomocy dotyczą różnych, możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowalnych. W przypadku gdy różne źródła pomocy dotyczą tych samych – pokrywających się częściowo lub w całości – możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowalnych, kumulacja powinna być dopuszczalna do wysokości najwyższej intensywności pomocy lub kwoty pomocy mających zastosowanie do tej pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia. Niniejsze rozporządzenie powinno ustanawiać także specjalne zasady dotyczące kumulacji środków pomocy z pomocą de minimis. Pomoc de minimis często nie jest przyznawana na szczególne możliwe do wyodrębnienia koszty kwalifikowalne ani nie jest z takimi kosztami związana. W takim przypadku należy zapewnić możliwość swobodnej kumulacji pomocy de minimis z pomocą państwa wyłączoną na mocy niniejszego rozporządzenia. Natomiast w przypadkach, gdy pomoc de minimis przyznawana jest na te same możliwe do wyodrębnienia koszty kwalifikowane co pomoc państwa wyłączona na mocy niniejszego rozporządzenia, kumulacja powinna być dozwolona jedynie do maksymalnej intensywności pomocy, określonej w rozdziale III niniejszego rozporządzenia.

(24)

Biorąc pod uwagę, że pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE jest co do zasady zabroniona, ważne jest, aby móc sprawdzić, czy pomoc została przyznana zgodnie z obowiązującymi przepisami. Przejrzystość pomocy państwa jest zatem niezbędna do właściwego stosowania postanowień TFUE i prowadzi do większej zgodności z zasadami, wyższej odpowiedzialności, wzajemnej oceny i, ostatecznie, bardziej efektywnego wydatkowania środków publicznych. Aby zapewnić przejrzystość, państwa członkowskie powinny być zobowiązane do utworzenia, na poziomie regionalnym lub krajowym, kompleksowych stron internetowych dotyczących pomocy państwa, zawierających informacje zbiorcze na temat każdego środka pomocy wyłączonego na mocy niniejszego rozporządzenia. Obowiązek ten powinien być warunkiem zgodności pomocy indywidualnej z rynkiem wewnętrznym. Zgodnie ze standardową praktyką w zakresie publikowania informacji określoną w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 (9) należy używać standardowego formatu, który pozwala na wyszukiwanie, pobieranie i łatwe publikowanie informacji w internecie. Linki do stron internetowych dotyczących pomocy państwa wszystkich państw członkowskich powinny być publikowane na stronie internetowej Komisji. Zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) 2015/1588 informacje zbiorcze na temat poszczególnych środków pomocy wyłączonych na mocy niniejszego rozporządzenia powinny być publikowane na stronie internetowej Komisji.

(25)

W celu zapewnienia skutecznego monitorowania środków pomocy zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/1588, należy ustanowić wymogi dotyczące sprawozdawczości państw członkowskich na temat środków pomocy, które zostały zwolnione na mocy niniejszego rozporządzenia. Należy również ustalić zasady dotyczące rejestrów pomocy wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia, jakie powinny prowadzić państwa członkowskie, z uwagi na okres przedawnienia ustanowiony w art. 17 rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 (10). Wreszcie każda przyznana pomoc indywidualna powinna zawierać wyraźne odniesienie do niniejszego rozporządzenia.

(26)

W celu wyegzekwowania skuteczności warunków zgodności określonych w niniejszym rozporządzeniu Komisja powinna mieć możliwość wycofania przywileju wyłączenia grupowego w stosunku do przyszłych środków pomocy w przypadku niespełnienia wspomnianych wymogów. Komisja powinna mieć możliwość zawężenia wycofania przywileju wyłączenia grupowego do niektórych rodzajów pomocy, niektórych przedsiębiorstw będących beneficjentami lub środków pomocy przyjętych przez niektóre organy, jeżeli nieprzestrzeganie przepisów niniejszego rozporządzenia dotyczy tylko ograniczonej grupy środków lub niektórych organów. Takie ukierunkowane wycofanie przywileju powinno stanowić proporcjonalny środek naprawczy bezpośrednio powiązany ze stwierdzonym przypadkiem nieprzestrzegania przepisów niniejszego rozporządzenia.

(27)

Aby wyeliminować różnice, które mogłyby spowodować zakłócenia konkurencji, oraz aby ułatwić koordynację różnych unijnych i krajowych inicjatyw dotyczących MŚP, a także ze względu na pewność administracyjną i pewność prawa, definicja MŚP stosowana na potrzeby niniejszego rozporządzenia powinna opierać się na definicji określonej w zaleceniu Komisji 2003/361/WE (11).

(28)

Niniejsze rozporządzenie powinno obejmować rodzaje pomocy przyznawanej w sektorze rybołówstwa i akwakultury, które były systematycznie zatwierdzane przez Komisję w przeszłości. Pomoc taka nie wymaga dokonywania przez Komisję indywidualnej oceny jej zgodności z rynkiem wewnętrznym, pod warunkiem że jest ona zgodna z warunkami ustanowionymi w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013 i rozporządzeniu (UE) 2021/1139 w stosownych przypadkach.

(29)

Zgodnie z art. 107 ust. 2 lit. b) TFUE pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi lub innymi zdarzeniami nadzwyczajnymi jest zgodna z rynkiem wewnętrznym. W celu zagwarantowania pewności prawa konieczne jest określenie rodzaju zdarzeń, które mogą stanowić klęskę żywiołową wyłączoną na mocy niniejszego rozporządzenia.

(30)

Rybołówstwo i akwakultura to sektory szczególnie narażone na niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne do klęsk żywiołowych i choroby zwierząt. Doświadczenie pokazuje, że sektory te mogą wyjątkowo ucierpieć na skutek takich zdarzeń, a rybacy ponoszą w ich wyniku znaczne szkody. Środki mające na celu odpowiednie ubezpieczenie i wyrównanie takich szkód uznaje się za odpowiednie narzędzie pomagające przedsiębiorstwom w naprawieniu takich szkód, a tym samym w utrzymaniu działalności gospodarczej i zapewnieniu w ten sposób rozwoju działalności gospodarczej w tych sektorach.

(31)

Szkody spowodowane w wyniku niekorzystnych zjawisk klimatycznych porównywalnych z klęskami żywiołowymi, takich jak burze, mróz, grad, lód, opady deszczu lub poważne susze, które występują z większą regularnością, nie powinny być uznawane za klęskę żywiołową w rozumieniu art. 107 ust. 2 lit. b) TFUE. W zakresie, w jakim ich wpływ na działalność gospodarczą jest taki, że można je porównać z klęską żywiołową, pomoc mającą na celu naprawienie szkód spowodowanych niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi należy jednak uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE.

(32)

Aby zagwarantować, by wyłączenie obejmowało pomoc przyznawaną w celu naprawienia szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi i niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi z klęskami żywiołowymi, w niniejszym rozporządzeniu należy określić, zgodnie z ustaloną praktyką, warunki, na jakich taka pomoc może korzystać z wyłączenia grupowego. Warunki te powinny odnosić się w szczególności do formalnego uznania przez właściwe organy państw członkowskich danego zdarzenia za klęskę żywiołową lub niekorzystne zjawisko klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową, oraz do bezpośredniego związku przyczynowego między klęską żywiołową lub niekorzystnym zjawiskiem klimatycznym a szkodami poniesionymi przez przedsiębiorstwo będące beneficjentem, które może być również przedsiębiorstwem znajdującym się w trudnej sytuacji, i powinny zapewniać unikanie nadmiernej rekompensaty. Wysokość rekompensaty nie powinna przekraczać kwoty niezbędnej do umożliwienia przedsiębiorstwu będącemu beneficjentem powrotu do sytuacji istniejącej przed wystąpieniem zdarzenia.

(33)

Rybołówstwo i akwakultura to sektory, w których nie ma wystarczającej zachęty do podejmowania indywidualnych działań, mimo że wynik połączonych działań indywidualnych odpowiadałby wspólnemu dobru wszystkich użytkowników. Z tego powodu pomoc na ochronę i odbudowę różnorodności biologicznej mórz i ekosystemów morskich oraz systemy rekompensat w ramach zrównoważonej działalności połowowej, w tym zbieranie odpadów z morza, należy uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE.

(34)

W niniejszym rozporządzeniu uwzględniono szczególną sytuację regionów najbardziej oddalonych w Unii, o których mowa w art. 349 TFUE, w którym przewidziano specyficzne środki.

(35)

Pomoc przyznawana MŚP uczestniczącym w projektach RLKS ma niewielki wpływ na konkurencję, w szczególności ze względu na pozytywną rolę, jaką odgrywa w dzieleniu się wiedzą, zwłaszcza w przypadku społeczności lokalnych, oraz fakt, że ma często zbiorowy charakter i dość małą skalę. Są to projekty o charakterze zintegrowanym, wielopodmiotowym i wielosektorowym, co może prowadzić do pewnych trudności w ich kwalifikacji w świetle zasad pomocy państwa. Definicja MŚP nie obejmuje gmin ze względu na ich charakter (12). Gminy odgrywają jednak często ważną rolę w organizacji i wykonaniu projektów RLKS. Dlatego też powinna również istnieć możliwość objęcia wyłączeniem grupowym pomocy dla gmin udzielanej w kontekście projektów RLKS prowadzonych na rzecz jednego z celów przewidzianych w art. 1 rozporządzenia Rady (UE) 2015/1588. Ze względu na lokalny charakter projektów RLKS, wybieranych na podstawie wieloletniej strategii rozwoju lokalnego określonej i realizowanej w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego oraz ich ukierunkowanie na cele leżące w interesie społeczności, społeczeństwa, środowiska i klimatu, niniejsze rozporządzenie powinno odnosić się do pewnych trudności, jakie występują w przypadku projektów RLKS, aby ułatwić zapewnienie ich zgodności z zasadami pomocy państwa. Powinno to mieć zastosowanie także do gmin będących beneficjentami, bezpośrednio lub pośrednio, projektów RLKS prowadzonych na rzecz jednego z celów przewidzianych w art. 1 rozporządzenia (UE) 2015/1588.

(36)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. f) i art. 15 ust. 3 dyrektywy Rady 2003/96/WE (13) państwa członkowskie mogą wprowadzić zwolnienia lub ulgi podatkowe mające zastosowanie do rybołówstwa śródlądowego oraz chowu i hodowli ryb. Właściwe jest zatem dalsze stosowanie wyłączenia tych środków z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, w przypadku gdy spełnione są warunki ustalone we wspomnianej dyrektywie. Zwolnień podatkowych mających zastosowanie do rybołówstwa w wodach UE, które państwa członkowskie zamierzają wprowadzić zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. c) dyrektywy, nie można przypisać państwu i dlatego nie stanowią one pomocy państwa.

(37)

Z doświadczenia Komisji w tej dziedzinie wynika, że zasady pomocy państwa powinny być okresowo korygowane. Okres stosowania niniejszego rozporządzenia powinien być zatem ograniczony i należy ustanowić przepisy przejściowe. Uwzględniając fakt, że warunki przyznawania pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia są ściśle powiązane z warunkami ustanowionymi na potrzeby stosowania rozporządzenia (UE) 2021/1139 ustanawiającego Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury (EFMRA) na okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2027 r., właściwe jest dostosowanie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia do okresu obowiązywania EFMRA. Aby zapewnić ciągłość i pewność prawa w okresie przejściowym, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do 31 grudnia 2029 r.

(38)

W przypadku gdyby niniejsze rozporządzenie wygasło i nie zostało przedłużone, programy pomocy już wyłączone na mocy niniejszego rozporządzenia powinny pozostać wyłączone przez kolejne sześć miesięcy, aby zapewnić ciągłość i pewność prawa,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

Przepisy ogólne

Artykuł 1

Zakres

1.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się do

a)

pomocy udzielanej mikroprzedsiębiorstwom oraz małym i średnim przedsiębiorstwom (MŚP) prowadzącym działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury;

b)

pomocy dla gmin na podstawie art. 54 i 55 oraz

c)

pomocy na wspieranie portów rybackich, miejsc wyładunku, miejsc sprzedaży aukcyjnej i przystani na podstawie art. 29.

2.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się także do każdego przedsiębiorstwa prowadzącego działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa lub wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury w dowolnym z poniższych celów i niezależnie od wielkości przedsiębiorstwa będącego beneficjentem pomocy:

a)

w celu naprawienia szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi;

b)

w celu naprawienia szkód spowodowanych niekorzystnym zjawiskiem klimatycznym porównywalnym z klęską żywiołową;

c)

w celu naprawienia szkód wyrządzonych przez zwierzęta chronione; oraz

d)

na innowacje w sektorach rybołówstwa i akwakultury.

3.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

a)

pomocy, której wysokość ustalona jest na podstawie ceny lub ilości produktów wprowadzonych do obrotu;

b)

pomocy przyznawanej na działalność związaną z wywozem do państw trzecich lub państw członkowskich, a mianowicie pomocy bezpośrednio związanej z ilością wywożonych produktów, pomocy na tworzenie i prowadzenie sieci dystrybucyjnej lub na pokrycie innych kosztów bieżących związanych z prowadzeniem działalności wywozowej;

c)

pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem korzystania z towarów krajowych w stosunku do towarów przywożonych;

d)

pomocy ad hoc na rzecz przedsiębiorstwa, o którym mowa w ust. 5 niniejszego artykułu;

e)

pomocy przyznanej na operacje lub wydatki

(i)

zwiększające zdolność połowową statku rybackiego;

(ii)

na nabycie sprzętu, który zwiększa możliwości statku rybackiego w zakresie lokalizacji ryb;

(iii)

na budowę, nabycie lub przywóz statków rybackich, chyba że art. 20 stanowi inaczej;

(iv)

na transfer statków rybackich do państw trzecich lub zmiana bandery statków rybackich na banderę państwa trzeciego, w tym poprzez zakładanie spółek joint venture z partnerami z państw trzecich;

(v)

na tymczasowe lub trwałe zaprzestanie działalności połowowej;

(vi)

na zwiad rybacki;

(vii)

przeniesienie własności przedsiębiorstwa, chyba że art. 20 stanowi inaczej;

(viii)

na bezpośrednie zarybianie, z wyjątkiem zarybiania eksperymentalnego;

(ix)

na budowę nowych portów lub nowych miejsc sprzedaży aukcyjnej;

(x)

na mechanizmy interwencji na rynku, których celem jest czasowe lub trwałe wycofanie produktów rybołówstwa lub akwakultury z obrotu, aby zmniejszyć podaż w celu zapobieżenia spadkowi cen lub w celu spowodowania wzrostu cen;

(xi)

na inwestycje na statkach rybackich niezbędne do zapewnienia zgodności z wymogami przewidzianymi w prawie Unii obowiązującym w momencie składania wniosku o pomoc, w tym z wymogami związanymi z obowiązkami Unii w kontekście regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO);

(xii)

na inwestycje na statkach rybackich, które prowadziły działalność połowową na morzu przez mniej niż 60 dni w ciągu dwóch lat kalendarzowych poprzedzających rok złożenia wniosku o pomoc;

(xiii)

na wymianę lub modernizację głównego lub dodatkowego silnika statku rybackiego;

f)

pomocy przyznanej przedsiębiorstwu, które

(i)

dopuściło się poważnego naruszenia określonego w art. 42 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 (14) lub art. 90 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 (15);

(ii)

było zaangażowane w działalność statku rybackiego wpisanego do unijnego wykazu statków prowadzących nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy zgodnie z art. 40 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, zarządzało takim statkiem lub było jego właścicielem lub było zaangażowane w działalność statku pływającego pod banderą jednego z państw uznanych za niewspółpracujące państwa trzecie zgodnie z art. 33 tego rozporządzenia, zarządzało takim statkiem lub było jego właścicielem, lub

(iii)

popełniło którekolwiek z przestępstw przeciwko środowisku określonych w art. 3 i 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/99/WE (16), w przypadku gdy wniosek o pomoc jest składany na podstawie art. 32–39 niniejszego rozporządzenia

4.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do pomocy dla przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, z wyjątkiem pomocy przyznanej:

a)

na rzecz przedsiębiorstw biorących udział w projektach RLKS lub czerpiących korzyści z tego tytułu;

b)

na pokrycie kosztów zapobiegania chorobom zwierząt, ich kontroli i zwalczania;

c)

na programy pomocy w celu naprawienia szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi; lub

d)

w następujących przypadkach, pod warunkiem że przedsiębiorstwo znalazło się w trudnej sytuacji ze względu na straty lub szkody spowodowane danym zdarzeniem:

(i)

w celu naprawienia szkód spowodowanych niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi z klęskami żywiołowymi; lub

(ii)

w celu naprawienia szkód wyrządzonych przez zwierzęta chronione.

5.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do programów pomocy, które nie wykluczają wyraźnie możliwości wypłacenia pomocy indywidualnej na rzecz przedsiębiorstwa, na którym ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji uznającej pomoc za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym, z wyjątkiem jednego z poniższych:

a)

programów pomocy służących naprawieniu szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe lub niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne z klęskami żywiołowymi; lub

b)

programów pomocy na pokrycie kosztów poniesionych przez MŚP biorące udział w projektach RLKS oraz pomocy dla przedsiębiorstw biorących udział w projektach RLKS lub czerpiących korzyści z tego tytułu zgodnie z art. 54 i 55.

6.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do środków pomocy państwa, które — same w sobie, ze względu na związane z nimi warunki lub metody finansowania — nierozerwalnie wiążą się z naruszeniem prawa Unii, w szczególności do:

a)

pomocy, której przyznanie jest uwarunkowane posiadaniem przez przedsiębiorstwo będące beneficjentem siedziby w danym państwie członkowskim lub prowadzeniem przez nie działalności w przeważającej mierze w danym państwie członkowskim. Dozwolony jest jednak wymóg posiadania w momencie wypłaty pomocy zakładu lub oddziału w państwie członkowskim przyznającym pomoc;

b)

pomocy, której przyznanie jest uwarunkowane korzystaniem przez przedsiębiorstwo będące beneficjentem z towarów produkcji krajowej lub usług krajowych; lub

c)

pomocy ograniczającej możliwości przedsiębiorstwa będącego beneficjentem w zakresie wykorzystania wyników działalności badawczej, rozwojowej i innowacyjnej w innych państwach członkowskich;

d)

dyrektywy siedliskowej, dyrektywy ptasiej, dyrektywy w sprawie zanieczyszczenia pochodzącego ze statków oraz przepisów dotyczących gospodarowania odpadami.

7.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

a)

pomocy przewidzianej w programach pomocy państwa na podstawie art. 20, 21, 24, 26 to 30, 33, 43, 46, 48, 50 i 52, jeśli spełnia warunki z art. 12, po dniu 1 lipca 2023 r.;

b)

wszelkich zmian programów, o których mowa w lit. a), innych niż zmiany, które nie mogą wpłynąć na zgodność programu pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia lub nie mogą znacząco wpłynąć na treść zatwierdzonego planu oceny.

Komisja może postanowić, że niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie przez dłuższy okres do każdego z rodzajów pomocy, o których mowa w lit. a) niniejszego ustępu, po dokonaniu ewaluacji stosownego planu oceny zgłoszonego Komisji przez państwo członkowskie.

Artykuł 2

Definicje

1.   Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)

„pomoc ad hoc” oznacza pomoc nieprzyznaną na podstawie programu pomocy;

2)

„niekorzystne zjawisko klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową” oznacza niekorzystne warunki pogodowe, takie jak: mróz, burza i grad, lód, ulewne lub długotrwałe opady deszczu lub poważne susze, które ograniczają o ponad 30 % średnią produkcję wyliczoną na podstawie jednego z poniższych elementów:

a)

poprzedzający okres trzech lat;

b)

średnia z trzech lat oparta na poprzedzającym okresie pięciu lat, z wyłączeniem wartości najwyższej i najniższej;

3)

„pomoc” oznacza każdy środek spełniający wszystkie kryteria określone w art. 107 ust. 1 TFUE;

4)

„intensywność pomocy” oznacza kwotę pomocy brutto wyrażoną jako odsetek kosztów kwalifikowalnych, przed potrąceniem podatku lub innych opłat;

5)

„program pomocy” oznacza każdy akt prawny, na którego podstawie, bez dodatkowych środków wykonawczych, można przyznać pomoc indywidualną przedsiębiorstwom określonym w tym akcie w sposób ogólny i abstrakcyjny, oraz każdy akt prawny, na którego podstawie jednemu przedsiębiorstwu lub kilku przedsiębiorstwom można przyznać pomoc niezwiązaną z konkretnym projektem na czas nieokreślony lub w nieokreślonej wysokości;

6)

„bioasekuracja” oznacza środki zarządzania i środki fizyczne mające na celu obniżenie ryzyka wprowadzenia, rozwoju i rozprzestrzeniania się chorób do, z lub wśród: a) populacji zwierząt, lub b) zakładów, stref, kompartmentów, środków transportu lub innych obiektów, pomieszczeń lub miejsc;

7)

„środki kontroli i zwalczania” oznaczają środki odnoszące się do tych chorób zwierząt, których ognisko zostało formalnie uznane przez właściwy organ, lub odnoszące się do agrofagów roślin lub inwazyjnych gatunków obcych, których obecność została formalnie uznana przez właściwy organ;

8)

„data przyznania pomocy” oznacza dzień, w którym przedsiębiorstwo będące beneficjentem nabyło prawo do otrzymania pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym;

9)

„ataki drapieżników” oznaczają ataki zwierząt chronionych, takich jak foki, kałany i ptaki morskie, na ryby złowione w sieci lub trzymane w stawach;

10)

„plan oceny” oznacza dokument obejmujący co najmniej jeden program pomocy i zawierający co najmniej następujące minimalne elementy: cele, które będą podlegały ocenie, pytania służące ocenie, wskaźniki rezultatu, przewidywaną metodę przeprowadzania oceny, wymogi w zakresie gromadzenia danych, proponowany harmonogram oceny, w tym termin przedłożenia okresowego i końcowego sprawozdania z oceny, opis niezależnego podmiotu przeprowadzającego ocenę lub opis kryteriów wyboru takiego podmiotu oraz procedury zapewniające publiczne udostępnienie oceny;

11)

„kolejna wersja programu pomocy fiskalnej” oznacza program w formie korzyści podatkowych, który stanowi zmienioną wersję uprzednio istniejącego programu w formie korzyści podatkowych i który go zastępuje;

12)

„rybak” oznacza każdą osobę fizyczną zajmującą się zarobkową działalnością połowową, uznaną przez dane państwo członkowskie;

13)

„produkty rybołówstwa i akwakultury” oznaczają produkty wymienione w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 (17);

14)

„sektor rybołówstwa i akwakultury” oznacza sektor gospodarki, który obejmuje wszelką działalność związaną z produkcją i przetwarzaniem produktów rybołówstwa lub akwakultury oraz obrotem nimi;

15)

„zdolność połowowa” oznacza pojemność statku w GT (pojemność brutto) i jego moc w kW (kilowat), jak to określono w art. 4 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1130 (18);

16)

„port rybacki” oznacza nadmorski lub śródlądowy obszar lądu i wody, który jest oficjalnie uznany przez państwo członkowskie i na którym znajduje się infrastruktura i wyposażenie pozwalające zasadniczo na przyjmowanie statków rybackich, załadunek i rozładunek ich połowów, składowanie, odbiór i dostawę tych połowów oraz zaokrętowanie i wyokrętowanie rybaków;

17)

„ekwiwalent dotacji brutto” oznacza kwotę pomocy, jeżeli pomocy udzielono przedsiębiorstwu będącemu beneficjentem w formie dotacji, przed potrąceniem podatku lub innych opłat;

18)

„pomoc indywidualna” oznacza pomoc ad hoc oraz pomoc przyznaną beneficjentom indywidualnym na podstawie programu pomocy;

19)

„rybołówstwo śródlądowe” oznacza działalność połowową prowadzoną w celach komercyjnych na wodach śródlądowych przez statki lub inne urządzenia, w tym stosowane do połowów pod lodem;

20)

„inwazyjny gatunek obcy” oznacza inwazyjny gatunek obcy stwarzający zagrożenie dla Unii oraz inwazyjny gatunek obcy stwarzający zagrożenie dla państwa członkowskiego zgodnie z definicją w art. 3 ust. 3 i art. 3 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 (19) (rozporządzenie (UE) nr 1143/2014).

21)

„klęski żywiołowe” oznaczają: trzęsienia ziemi, lawiny, osunięcia ziemi, powodzie, tornada, huragany, erupcje wulkaniczne i pożary naturalne;

22)

„regiony najbardziej oddalone” oznaczają regiony, o których mowa w art. 349 TFUE;

23)

„zwierzę chronione” oznacza każde zwierzę inne niż ryba chronione przepisami unijnymi lub krajowymi;

24)

„zaliczka zwrotna” oznacza pożyczkę na realizację projektu, wypłacaną w jednej lub kilku ratach, której warunki spłaty zależą od wyniku projektu;

25)

„MŚP” lub „mikroprzedsiębiorstwa, małe i średnie przedsiębiorstwa” oznaczą przedsiębiorstwa spełniające kryteria ustanowione w załączniku I;

26)

„łodziowe rybołówstwo przybrzeżne” oznacza działalność połowową prowadzoną przez: a) morskie i śródlądowe statki rybackie o długości całkowitej poniżej 12 metrów i niekorzystające z narzędzi ciągnionych zdefiniowanych w art. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006 (20); b) rybaków łowiących z brzegu, w tym zbieraczy skorupiaków;

27)

„rozpoczęcie prac” oznacza rozpoczęcie robót budowlanych związanych z inwestycją lub pierwsze prawnie wiążące zobowiązanie do zamówienia urządzeń lub inne zobowiązanie, które sprawia, że inwestycja staje się nieodwracalna, zależnie od tego, co nastąpi najpierw. Zakupu gruntów ani prac przygotowawczych, takich jak uzyskanie zezwoleń i przeprowadzenie studiów wykonalności, nie uznaje się za rozpoczęcie prac. W przypadku przejęć „rozpoczęcie prac” stanowi moment nabycia aktywów bezpośrednio związanych z nabytym zakładem;

28)

„usługi dotowane” oznaczają formę pomocy, w której pomoc świadczy się na rzecz przedsiębiorstwa będącego beneficjentem końcowym pośrednio, w naturze, i wypłaca się ją podmiotom świadczącym dane usługi lub prowadzącym daną działalność;

29)

„przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji” oznacza przedsiębiorstwo spełniające kryteria określone w art. 2 pkt 18 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 (21).

2.   Oprócz definicji wymienionych w ust. 1, zastosowanie mają definicje wymienione w art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, art. 2 rozporządzenia (UE) 2021/1139 i w art. 5 rozporządzenia (UE) nr 1379/2013.

Artykuł 3

Próg pomocy powodujący obowiązek zgłoszenia

1.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do pomocy indywidualnej dla każdego projektu, którego koszty kwalifikowalne przekraczają 2,5 mln EUR, lub w przypadku gdy ekwiwalent dotacji brutto pomocy przekracza 1,25 mln EUR na przedsiębiorstwo rocznie.

2.   Obchodzenie progów określonych w ust. 1 poprzez sztuczne dzielenie programów pomocy lub projektów pomocy jest zakazane.

Artykuł 4

Warunki wyłączenia

1.   Programy pomocy, pomoc indywidualna przyznana w ramach programów pomocy oraz pomoc ad hoc są zgodne z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 2 lub 3 TFUE i wyłączone z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 TFUE, jeżeli odnośna pomoc spełnia warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia oraz szczególne warunki dotyczące odnośnej kategorii pomocy ustanowione w rozdziale III niniejszego rozporządzenia.

2.   Środki pomocy są wyłączone na podstawie niniejszego rozporządzenia jedynie wówczas, gdy wyraźnie stanowią, że w okresie objętym dotacją beneficjenci pomocy muszą przestrzegać zasad wspólnej polityki rybołówstwa oraz że – jeżeli w tym okresie okaże się, iż beneficjent nie przestrzega zasad wspólnej polityki rybołówstwa – pomoc musi zostać zwrócona w stopniu proporcjonalnym do wagi naruszenia.

Artykuł 5

Przejrzystość pomocy

1.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się jedynie do pomocy, w której przypadku możliwe jest wcześniejsze dokładne obliczenie ekwiwalentu dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka („pomoc przejrzysta”).

2.   Za pomoc przejrzystą uznaje się następujące kategorie pomocy:

a)

pomoc w formie dotacji, dotacji na spłatę odsetek i usług dotowanych;

b)

pomoc w formie pożyczek, w przypadku której ekwiwalent dotacji brutto oblicza się na podstawie stopy referencyjnej obowiązującej w dniu przyznania pomocy;

c)

pomoc w formie gwarancji:

(i)

jeżeli ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie bezpiecznych stawek określonych w obwieszczeniu Komisji; lub

(ii)

jeżeli przed wprowadzeniem środka metoda obliczania ekwiwalentu dotacji brutto dla gwarancji została zaakceptowana na podstawie Obwieszczenia Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa w formie gwarancji lub innego, późniejszego obwieszczenia, po zgłoszeniu tej metody Komisji na mocy dowolnego rozporządzenia przyjętego przez Komisję w dziedzinie pomocy państwa obowiązującego w danym czasie, a zatwierdzona metoda wyraźnie odnosi się do danego rodzaju gwarancji i danego rodzaju transakcji bazowej w kontekście stosowania niniejszego rozporządzenia;

d)

pomoc w formie korzyści podatkowych, w przypadku której w ramach środka przewidziano pułap zapobiegający przekroczeniu obowiązującego progu;

e)

pomoc w formie zaliczek zwrotnych, jeżeli łączna nominalna kwota zaliczek zwrotnych nie przekracza progów obowiązujących na mocy niniejszego rozporządzenia lub jeżeli przed wprowadzeniem środka metoda obliczania ekwiwalentu dotacji brutto dla zaliczki zwrotnej została zaakceptowana po zgłoszeniu tej metody Komisji.

3.   Do celów niniejszego rozporządzenia następujących kategorii pomocy nie uznaje się za pomoc przejrzystą:

a)

pomocy w formie zastrzyków kapitałowych;

b)

pomocy w formie środków finansowania ryzyka.

Artykuł 6

Efekt zachęty

1.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się jedynie do pomocy, która wywołuje efekt zachęty.

2.   Uznaje się, że pomoc wywołuje efekt zachęty, jeżeli przedsiębiorstwo będące beneficjentem złożyło do danego państwa członkowskiego pisemny wniosek o przyznanie pomocy przed rozpoczęciem prac nad projektem lub rozpoczęciem działalności. Wniosek o przyznanie pomocy musi zawierać co najmniej następujące informacje:

a)

nazwę przedsiębiorstwa i informację o jego wielkości;

b)

opis projektu lub działalności, w tym daty ich rozpoczęcia i zakończenia;

c)

lokalizację projektu lub działalności;

d)

wykaz kosztów kwalifikowalnych oraz

e)

rodzaj pomocy (dotacja, pożyczka, gwarancja, zaliczka zwrotna lub inna forma) oraz kwotę finansowania publicznego potrzebną do realizacji projektu/działania.

3.   Uznaje się, że pomoc ad hoc przyznana dużym przedsiębiorstwom wywołuje efekt zachęty, jeśli państwo członkowskie, oprócz zapewnienia spełnienia warunku określonego w ust. 2, przed przyznaniem danej pomocy ad hoc stwierdziło, że dokumentacja przygotowana przez przedsiębiorstwo będące beneficjentem wykazuje, że spełniono co najmniej jedno spośród poniższych kryteriów:

a)

znaczące zwiększenie zakresu projektu lub działania dzięki pomocy;

b)

znaczące zwiększenie całkowitej kwoty wydanej przez przedsiębiorstwo będące beneficjentem na projekt lub działanie dzięki pomocy;

c)

znaczące przyśpieszenie zakończenia realizacji danego projektu lub działania;

d)

w przypadku pomocy inwestycyjnej ad hoc, że w przypadku braku pomocy projekt lub działanie jako takie nie zostałyby zrealizowane na danym obszarze albo nie byłyby wystarczająco korzystne dla przedsiębiorstwa będącego beneficjentem na danym obszarze.

4.   Uznaje się, że środki w formie korzyści podatkowych mają efekt zachęty, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a)

środek ustanawia prawo do uzyskania pomocy zgodnie z obiektywnymi kryteriami i bez dalszej ingerencji ze strony państwa członkowskiego; oraz

b)

środek przyjęto i wdrożono przed rozpoczęciem prac nad projektem objętym pomocą lub rozpoczęciem działalności. Ten ostatni wymóg nie ma zastosowania w przypadku kolejnych wersji programu pomocy fiskalnej, jeżeli dana działalność była już objęta poprzednimi programami pomocy w formie korzyści podatkowych.

5.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, w odniesieniu do następujących kategorii pomocy nie obowiązuje wymóg wywoływania efektu zachęty lub przyjmuje się, że wywołują one taki efekt:

a)

na pokrycie kosztów zapobiegania chorobom zwierząt, ich kontroli i zwalczania, jeśli spełnione są warunki określone w art. 42, 49, 51 i 53;

b)

pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 42, 49, 51 i 53;

c)

pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową;

d)

pomoc na naprawienie szkód wyrządzonych przez zwierzęta chronione, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 42, 49, 51 i 53;

e)

pomoc w formie zwolnień lub ulg podatkowych przyjętych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. f) i art. 15 ust. 3 dyrektywy 2003/96/WE, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 56 niniejszego rozporządzenia.

f)

pomoc na rzecz MŚP biorących udział w projektach RLKS lub czerpiących korzyści z tego tytułu, jeżeli spełnione są odpowiednie warunki określone w art. 54 i 55;

g)

pomoc na środki dotyczące wprowadzania do obrotu, o której mowa w art. 45 ust. 1 lit. b) pkt (vii), jeżeli spełnione są odpowiednie warunki określone w art. 45;

h)

pomoc na partnerstwa między naukowcami a rybakami, jeżeli spełnione są odpowiednie warunki określone w art. 17;

i)

pomoc na wspieranie kapitału ludzkiego, tworzenia miejsc pracy i dialogu społecznego, jeżeli spełnione są odpowiednie warunki określone w art. 18.

Artykuł 7

Intensywność pomocy i koszty kwalifikowalne

1.   Do celów obliczania intensywności pomocy i kosztów kwalifikowalnych stosuje się kwoty przed potrąceniem podatku lub innych opłat. Koszty kwalifikowalne uzasadnia jasna, szczegółowa i aktualna dokumentacja. Podatek od wartości dodanej (VAT) nie stanowi wydatku kwalifikowalnego do pomocy, z wyjątkiem przypadków, gdy nie podlega on odzyskaniu na podstawie krajowych przepisów.

2.   W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w formie innej niż dotacja, kwotę pomocy stanowi ekwiwalent dotacji brutto pomocy.

3.   Wartość pomocy wypłacanej w kilku ratach dyskontowana jest do jej wartości w dniu przyznania pomocy. Wartość kosztów kwalifikowalnych dyskontowana jest do ich wartości na dzień przyznania pomocy. Jako stopę procentową stosowaną do dyskontowania stosuje się stopę dyskontową obowiązującą w dniu przyznania pomocy.

4.   W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w postaci korzyści podatkowych, raty pomocy dyskontowane są na podstawie stóp dyskontowych obowiązujących w dniach, w których poszczególne korzyści podatkowe stają się skuteczne.

5.   W przypadku gdy pomoc przyznawana jest na naprawę szkód lub jako rekompensata utraconych dochodów, kwotę pomocy pomniejsza się o wszelkie koszty poniesione niebezpośrednio z powodu zdarzenia.

6.   W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w formie zaliczek zwrotnych, które w przypadku braku zaakceptowanej metody obliczania ekwiwalentu dotacji brutto wyrażone są jako procent kosztów kwalifikowalnych, a środek przewiduje, że w przypadku pomyślnego zakończenia projektu, określonego na podstawie rozsądnej i ostrożnej hipotezy, zaliczki zostaną spłacone przy zastosowaniu stopy procentowej co najmniej równej stopie dyskontowej obowiązującej w dniu przyznania pomocy, maksymalna intensywność pomocy określona w rozdziale III może zostać zwiększona o 10 punktów procentowych, bez przekraczania stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 100 % kosztów kwalifikowalnych.

7.   Koszty kwalifikowalne muszą spełniać wymagania art. 53–57 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (22).

Artykuł 8

Kumulacja

1.   Przy ustalaniu, czy przestrzegane są progi powodujące obowiązek zgłoszenia określone w art. 3 oraz maksymalne poziomy intensywności pomocy określone w rozdziale III, uwzględnia się całkowitą kwotę pomocy na rzecz działalności, projektu lub przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy pomoc ta jest finansowana ze źródeł lokalnych, regionalnych, krajowych czy unijnych.

2.   Pomoc wyłączoną na mocy niniejszego rozporządzenia można kumulować z jednym z rodzajów poniższej pomocy:

a)

wszelką inną pomocą, o ile dane środki dotyczą różnych, możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowalnych;

b)

wszelką inną pomocą w odniesieniu do tych samych — pokrywających się częściowo lub w całości – kosztów kwalifikowalnych tylko wówczas, gdy taka kumulacja nie powoduje przekroczenia najwyższego poziomu intensywności pomocy lub kwoty pomocy mających zastosowanie do tej pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia.

3.   Pomocy wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia nie można kumulować z pomocą de minimis w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych, jeżeli skutkiem takiej kumulacji byłoby przekroczenie poziomów intensywności pomocy określonych w rozdziale III.

Artykuł 9

Publikacja i informacja

1.   Zainteresowane państwo członkowskie zapewnia publikację w prowadzonym przez Komisję module dotyczącym przejrzystości przyznawania pomocy państwa lub na kompleksowej stronie internetowej dotyczącej pomocy państwa, na poziomie krajowym lub regionalnym, następujących informacji:

a)

informacje zbiorcze, o których mowa w art. 11, w standardowym formacie określonym w załączniku II lub link zapewniający dostęp do nich;

b)

pełny tekst poszczególnych środków pomocy, o których mowa w art. 11, lub link zapewniający dostęp do pełnego tekstu;

c)

informacje na temat każdej pomocy indywidualnej przekraczającej 10 000 EUR.

Informacje, o których mowa w lit. a), b) i c), są publikowane zgodnie z załącznikiem III.

2.   W przypadku programów pomocy w formie korzyści podatkowych warunki określone w ust. 1 lit. c) uważa się za spełnione, jeżeli państwa członkowskie publikują wymagane informacje dotyczące kwot pomocy indywidualnej w następujących przedziałach (w mln EUR).

a)

0,01–0,2;

b)

0,2–0,4;

c)

0,4–0,6;

d)

0,6–0,8;

e)

0,8–1.

3.   Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. c), są zorganizowane i dostępne w standardowej formie, jak określono w załączniku III, oraz umożliwiają skuteczne funkcje wyszukiwania i pobierania danych. Informacje, o których mowa w ust. 1, są publikowane w terminie sześciu miesięcy od daty przyznania pomocy lub, w przypadku pomocy w formie korzyści podatkowej, w ciągu jednego roku od daty, w której wymagane jest złożenie deklaracji podatkowej, i będą dostępne co najmniej przez okres dziesięciu lat od dnia, w którym pomoc została przyznana.

4.   Każdy program pomocy i każda pomoc indywidualna zawiera wyraźne odesłanie do niniejszego rozporządzenia, poprzez zamieszczenie jego tytułu i danych dotyczących publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, oraz do szczegółowych przepisów rozdziału III dotyczących tej pomocy lub, w stosownych przypadkach, do prawa krajowego, które zapewnia przestrzeganie odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia. Towarzyszą mu odnośne przepisy wykonawcze i zmiany do nich.

5.   Obowiązek publikacji, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie ma zastosowania do pomocy na rzecz projektów RLKS na podstawie art. 54 i 55.

6.   Komisja publikuje na swojej stronie internetowej:

a)

linki do stron internetowych dotyczących pomocy państwa, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu;

b)

informacje zbiorcze, o których mowa w art. 11 ust. 2.

ROZDZIAŁ II

Wymogi proceduralne

Artykuł 10

Wycofanie przywileju wyłączenia grupowego

Jeżeli państwo członkowskie przyznaje pomoc rzekomo wyłączoną z obowiązku zgłoszenia na mocy niniejszego rozporządzenia, nie spełniając przy tym warunków określonych w jego rozdziałach I, II i III, Komisja może, po umożliwieniu zainteresowanemu państwu członkowskiemu przedstawienia swojego stanowiska, przyjąć decyzję stwierdzającą, że całość lub część przyszłych środków pomocy przyjętych przez to państwo członkowskie, które w innych okolicznościach spełniałyby wymogi niniejszego rozporządzenia, ma podlegać wymogowi zgłoszenia do Komisji zgodnie z art. 108 ust. 3 TFUE. Środki podlegające obowiązkowi zgłoszenia mogą zostać ograniczone do środków przyznających niektóre rodzaje pomocy, środków na rzecz niektórych beneficjentów lub do środków przyjętych przez niektóre organy danego państwa członkowskiego.

Artykuł 11

Sprawozdawczość

1.   Państwa członkowskie przekazują Komisji, w formie elektronicznej, sprawozdanie roczne, o którym mowa w rozdziale III rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 (23), dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do każdego całego roku lub każdej części roku, w którym stosuje się niniejsze rozporządzenie.

2.   Państwa członkowskie przekazują również Komisji – za pośrednictwem systemu elektronicznej notyfikacji Komisji – informacje zbiorcze na temat każdego środka pomocy wyłączonego na mocy niniejszego rozporządzenia, w standardowym formacie określonym w załączniku II, wraz z linkiem zapewniającym dostęp do pełnego tekstu środka pomocy, włącznie z jego zmianami, w ciągu 20 dni roboczych od jego wejścia w życie.

3.   Ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do pomocy na rzecz projektów RLKS, o których mowa w art. 54 i 55.

Artykuł 12

Ocena

1.   Programy pomocy podlegają ocenie ex post, jeżeli w ich ramach budżet na pomoc państwa lub zaksięgowane wydatki przekraczają 150 mln EUR w danym roku lub 750 mln EUR w całym okresie ich obowiązywania, tj. w łącznym okresie obowiązywania danego programu pomocy i wcześniejszego programu pomocy służącego realizacji podobnego celu i koncentrującego się na tym samym obszarze geograficznym, począwszy od 1 stycznia 2023 r. Przeprowadzenie oceny ex post jest wymagane wyłącznie w odniesieniu do programów pomocy, których łączny okres obowiązywania przekracza trzy lata, począwszy od 1 stycznia 2023 r.

2.   Od wymogu przeprowadzenia oceny ex post można odstąpić w przypadku programów pomocy będących bezpośrednimi następcami wcześniejszego programu, który służył realizacji zbliżonego celu, obejmował ten sam obszar geograficzny i został poddany ocenie oraz w odniesieniu do którego przedstawiono ostateczne sprawozdanie z oceny zgodnie z planem oceny zatwierdzonym przez Komisję, niezawierające żadnych negatywnych ustaleń. W przypadku gdy ostateczne sprawozdanie z oceny programu pomocy okaże się niezgodne z zatwierdzonym planem oceny, dany program zostaje zawieszony ze skutkiem natychmiastowym. Żadna z kolejnych wersji takiego zawieszonego programu pomocy nie podlega wyłączeniu grupowemu.

3.   Celem oceny jest weryfikacja realizacji przyjętych założeń i spełnienia warunków leżących u podstaw zgodności programu pomocy z rynkiem wewnętrznym, w szczególności weryfikacja konieczności zastosowania środka pomocy i jego skuteczności w świetle jego uprzednio zdefiniowanych celów ogólnych i szczegółowych. W ocenie uwzględnia się także wpływ danego programu na konkurencję i wymianę handlową.

4.   W przypadku programów pomocy objętych wymogiem oceny na podstawie ust. 1 państwa członkowskie zgłaszają Komisji projekt planu oceny w następujący sposób:

a)

w terminie 20 dni roboczych od wejścia w życie programu pomocy, jeżeli budżet programu pomocy przekracza 150 mln EUR w dowolnym roku lub 750 mln EUR w całym okresie jego realizacji;

b)

w terminie 30 dni roboczych po dokonaniu istotnej zmiany skutkującej zwiększeniem budżetu programu pomocy do ponad 150 mln EUR w dowolnym roku lub do 750 mln EUR w całym okresie realizacji programu pomocy;

c)

w terminie 30 dni roboczych po oficjalnym zaksięgowaniu wydatków w ramach programu pomocy przekraczających 150 mln EUR w którymkolwiek roku.

5.   Projekt planu oceny jest zgodny ze wspólnymi zasadami metodycznymi ustanowionymi przez Komisję (24). Państwa członkowskie publikują plan oceny zatwierdzony przez Komisję.

6.   Ocenę ex post przeprowadza ekspert, który jest niezależny od organu przyznającego pomoc, na podstawie planu oceny. W ramach każdej oceny sporządza się co najmniej jedno okresowe i jedno końcowe sprawozdanie z oceny. Państwa członkowskie publikują oba sprawozdania.

7.   Końcowe sprawozdanie z oceny przekazuje się Komisji najpóźniej na dziewięć miesięcy przed datą wygaśnięcia programu pomocy objętego wyłączeniem. Termin ten może zostać skrócony w przypadku programów pomocy powodujących uruchomienie wymogu oceny w ciągu ostatnich dwóch lat wdrażania danego programu pomocy. Dokładny zakres i zasady każdej oceny określa się w decyzji Komisji o zatwierdzeniu planu oceny. W zgłoszeniu wszelkich późniejszych środków pomocy o podobnym celu wskazuje się, w jaki sposób uwzględniono wyniki oceny.

Artykuł 13

Monitorowanie

Państwa członkowskie prowadzą szczegółowe rejestry zawierające informacje i dokumenty uzupełniające niezbędne do ustalenia, czy wszystkie warunki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zostały spełnione. Rejestry te są przechowywane przez okres dziesięciu lat od dnia przyznania pomocy ad hoc lub dnia przyznania ostatniej pomocy w ramach programu. W terminie 20 dni roboczych lub w dłuższym terminie określonym we wniosku zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji wszelkie informacje i dokumenty uzupełniające, które Komisja uzna za niezbędne do monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ III

Przepisy szczegółowe dotyczące poszczególnych kategorii pomocy

Sekcja 1

Wspieranie zrównoważonego rybołówstwa oraz odbudowy i ochrony żywych zasobów wodnych

Artykuł 14

Warunki ogólne

Pomoc przewidziana w niniejszej sekcji spełnia wszystkie następujące warunki ogólne:

a)

jeżeli pomoc przyznaje się w odniesieniu do unijnego statku rybackiego, statek ten nie jest przenoszony poza Unię ani nie zmienia się jego bandery przez okres co najmniej pięciu lat od płatności końcowej za operację objętą wsparciem. Jeżeli w tym czasie statek zostanie przeniesiony lub zmieni banderę, kwoty nienależnie wypłacone w związku z taką operacją są odzyskiwane przez państwo członkowskie w wysokości proporcjonalnej do okresu, w którym nie spełniono warunku określonego w zdaniu pierwszym niniejszego punktu;

b)

koszty operacyjne nie stanowią wydatku kwalifikowalnego do pomocy, chyba że niniejsza sekcja wyraźnie stanowi inaczej.

Artykuł 15

Pomoc na innowacje w dziedzinie rybołówstwa

1.   Pomoc na innowacje w dziedzinie rybołówstwa, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że ma na celu opracowanie lub wprowadzenie nowych lub znacznie ulepszonych produktów i urządzeń, nowych lub ulepszonych procesów i technik oraz nowych lub ulepszonych systemów zarządzania i organizacji, w tym na poziomie przetwarzania i wprowadzania do obrotu.

2.   Usługi dotowane finansowane z pomocy są wykonywane przez podmiot naukowy lub techniczny uznany przez państwo członkowskie lub Unię, lub we współpracy z takim podmiotem. Ten podmiot naukowy lub techniczny zatwierdza wyniki takich usług. Pomoc wypłacana jest bezpośrednio organizacji prowadzącej badania lub upowszechniającej wiedzę.

3.   Wyniki operacji otrzymujących wsparcie są odpowiednio upubliczniane przez państwo członkowskie.

4.   Koszty kwalifikowalne mogą obejmować:

a)

koszty bezpośrednie personelu dotyczące badaczy, techników i pozostałego personelu pomocniczego w zakresie, w jakim osoby te pracują przy danym projekcie;

b)

koszty aparatury i sprzętu w zakresie i przez okres, w jakim są one wykorzystywane na potrzeby operacji. Jeśli aparatura i sprzęt nie są wykorzystywane na potrzeby operacji przez cały okres ich użytkowania, za koszty kwalifikowalne uznaje się tylko koszty amortyzacji odpowiadające okresowi realizacji operacji obliczone na podstawie powszechnie przyjętych zasad rachunkowości;

c)

koszty budynków i gruntów w zakresie i przez okres, w jakich są one wykorzystywane na potrzeby operacji, i pod następującymi warunkami:

(i)

jeżeli chodzi o budynki, za koszty kwalifikowalne uznaje się tylko koszty amortyzacji odpowiadające okresowi realizacji operacji obliczone na podstawie powszechnie przyjętych zasad rachunkowości;

(ii)

jeżeli chodzi o grunty, za koszty kwalifikowalne uznaje się koszty przekazania na zasadach handlowych lub faktycznie poniesione koszty kapitałowe;

d)

koszty badań wykonywanych na podstawie umowy, wiedzy i patentów zakupionych lub użytkowanych na podstawie licencji udzielonej przez źródła zewnętrzne w warunkach pełnej konkurencji oraz koszty doradztwa i równorzędnych usług wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby operacji; lub

e)

dodatkowe koszty ogólne i inne koszty operacyjne, w tym koszty materiałów, zaopatrzenia i podobnych produktów, poniesione bezpośrednio w wyniku realizacji operacji.

5.   Kwota pomocy przewidzianej w niniejszym artykule nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 16

Pomoc na usługi doradcze

1.   Pomoc na usługi doradcze, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc poprawia ogólne wyniki i konkurencyjność przedsiębiorstw oraz promuje zrównoważone rybołówstwo;

b)

z pomocy mogą korzystać wszystkie kwalifikujące się przedsiębiorstwa na danym obszarze, w oparciu o obiektywnie określone warunki; oraz

c)

usługa doradcza przybiera jedną z następujących form:

(i)

studia wykonalności i usługi doradcze, w ramach których ocenia się rentowność środków potencjalnie kwalifikujących się do wsparcia na mocy tytułu II rozdział II rozporządzenia (UE) 2021/1139;

(ii)

świadczenie profesjonalnych usług doradczych w zakresie zrównoważenia środowiskowego, ze szczególnym uwzględnieniem ograniczania i – tam gdzie to możliwe – eliminowania negatywnego wpływu działalności połowowej na ekosystemy morskie, przybrzeżne, lądowe i słodkowodne;

(iii)

świadczenie profesjonalnych usług doradczych w zakresie strategii biznesowych i marketingowych.

2.   Studia wykonalności, usługi doradcze i doradztwo, o których mowa w ust. 1 lit. b), są świadczone przez podmioty naukowe, akademickie, zawodowe lub techniczne lub podmioty świadczące usługi doradztwa gospodarczego, które posiadają kompetencje wymagane na mocy prawa krajowego.

3.   Pomoc udzielana jest w formie usług dotowanych lub dotacji bezpośredniej.

4.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 17

Pomoc na partnerstwa między naukowcami a rybakami

1.   Pomoc na partnerstwa między naukowcami a rybakami, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc ma na celu wspieranie transferu wiedzy między naukowcami a rybakami;

b)

pomoc przeznaczona jest na wsparcie następujących działań:

(i)

tworzenie sieci, umów o partnerstwie lub stowarzyszeń między jednym lub kilkoma niezależnymi podmiotami naukowymi a rybakami lub jedną lub kilkoma organizacjami rybaków, w których mogą uczestniczyć podmioty techniczne;

(ii)

działania prowadzone w ramach sieci, umów o partnerstwie lub stowarzyszeń, o których mowa w pkt (i). Działania te mogą obejmować gromadzenie danych i działania związane z zarządzaniem, badania, projekty pilotażowe, upowszechnianie wiedzy i wyników badań, seminaria i najlepsze praktyki.

2.   Pomoc udzielana jest w formie usług dotowanych lub dotacji bezpośredniej.

3.   Pomoc może obejmować tylko następujące koszty kwalifikowalne, poniesione bezpośrednio w wyniku realizacji projektu objętego wsparciem:

a)

koszty bezpośrednie wynagrodzeń;

b)

opłaty z tytułu uczestnictwa;

c)

koszty podróży;

d)

koszty publikacji;

e)

zakupione usługi w zakresie gromadzenia danych, badania, projekty pilotażowe;

f)

wynajem pomieszczeń i stanowisk wystawowych oraz koszt montażu i demontażu tych stanowisk;

g)

koszty rozpowszechniania wiedzy naukowej i udokumentowanych informacji.

4.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 18

Pomoc na wspieranie kapitału ludzkiego i dialogu społecznego

1.   Pomoc na wspieranie kapitału ludzkiego i dialogu społecznego, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że pomoc ta wspiera następujące działania:

a)

szkolenia zawodowe, uczenie się przez całe życie, wspólne projekty, rozpowszechnianie wiedzy o charakterze ekonomicznym, technicznym, regulacyjnym lub naukowym oraz innowacyjnych praktyk, a także nabywanie nowych umiejętności zawodowych, w szczególności związanych ze zrównoważonym zarządzaniem ekosystemami morskimi, higieną, zdrowiem, bezpieczeństwem, działalnością w sektorze morskim, innowacjami i przedsiębiorczością;

b)

tworzenie sieci kontaktów oraz wymianę doświadczeń i najlepszych praktyk między zainteresowanymi stronami, w tym między organizacjami propagującymi równe szanse mężczyzn i kobiet, propagującymi rolę kobiet w społecznościach rybackich oraz wspierającymi niedostatecznie reprezentowane grupy zaangażowane w łodziowe rybołówstwo przybrzeżne lub połowy ręczne; lub

c)

dialog społeczny na poziomie unijnym, krajowym, regionalnym lub lokalnym z udziałem rybaków, partnerów społecznych i innych odpowiednich zainteresowanych stron.

2.   Pomoc na wspieranie działalności, o której mowa w ust. 1, może być również przyznawana małżonkom rybaków pracujących na własny rachunek lub partnerom życiowym rybaków pracujących na własny rachunek, jeżeli – i w zakresie, w jakim – są uznawani przez prawo krajowe, którzy nie są pracownikami ani partnerami biznesowymi, jeżeli w sposób zwyczajowy, w warunkach określonych przez prawo krajowe, uczestniczą w działalności rybaka pracującego na własny rachunek i wykonują takie same zadania lub zadania pomocnicze.

3.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % kosztów kwalifikowalnych, z wyjątkiem przypadku szkoleń zawodowych w zakresie nawigacji i bezpieczeństwa, gdzie stosuje się maksymalny wskaźnik intensywności pomocy wynoszący 100 %. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 19

Pomoc na ułatwienie różnicowania form dochodu i nowe formy dochodu

1.   Pomoc na ułatwienie różnicowania form dochodu i nowe formy dochodu, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc ma na celu wspieranie inwestycji przyczyniających się do różnicowania dochodów rybaków poprzez rozwój działalności uzupełniającej, w tym inwestycji na pokładzie, turystyki wędkarskiej, restauracji, usług w zakresie ochrony środowiska związanych z rybołówstwem oraz działalności edukacyjnej dotyczącej rybołówstwa;

b)

pomoc stanowi wsparcie dla rybaków, którzy:

(i)

przedstawią biznesplan dotyczący rozwoju ich nowej działalności; oraz

(ii)

posiadają odpowiednie umiejętności zawodowe lub nabywają je dzięki operacjom finansowanym na podstawie art. 18 ust. 1 lit. a).

2.   Pomoc, o której mowa w ust. 1 lit. a), przyznaje się wyłącznie w przypadku, gdy działalność uzupełniająca jest związana z podstawową działalnością połowową rybaka.

3.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać 50 % budżetu przewidzianego w biznesplanie dla każdej operacji i nie może przekraczać maksymalnej kwoty 75 000 EUR dla każdego przedsiębiorstwa będącego beneficjentem.

Artykuł 20

Pomoc na pierwsze nabycie statku rybackiego

1.   Pomoc na pierwsze nabycie statku rybackiego lub na pierwsze nabycie jego częściowej własności, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc przyczynia się do wzmocnienia działalności połowowej zrównoważonej pod względem gospodarczym, społecznym i środowiskowym, a przedsiębiorstwo będące beneficjentem przedstawiło możliwe do zweryfikowania informacje oraz biznesplan, które to potwierdzają; oraz

b)

pomoc przeznaczona jest na wsparcie pierwszego nabycia statku rybackiego przez osobę fizyczną, która w dniu złożenia wniosku o pomoc ma nie więcej niż 40 lat i przepracowała co najmniej pięć lat w zawodzie rybaka lub zdobyła odpowiednie kwalifikacje.

2.   Pomoc przewidziana w ust. 1 może zostać również przyznana osobom prawnym będącym w całości własnością jednej lub większej liczby osób fizycznych, z których każda spełnia warunki określone w ust. 1.

3.   Pomoc przewidziana w niniejszym artykule może zostać przyznana na wspólne pierwsze nabycie statku rybackiego przez kilka osób fizycznych, z których każda spełnia warunki określone w ust. 1.

4.   Pomoc przewidziana w niniejszym artykule może zostać również przyznana na pierwsze nabycie częściowej własności statku rybackiego przez osobę fizyczną, która spełnia warunki określone w ust. 1 i którą uznaje się za posiadającą prawa kontrolne w odniesieniu do tego statku jako właściciel co najmniej 33 % statku rybackiego lub 33 % udziałów w statku rybackim, lub przez podmiot prawny, który spełnia warunki określone w ust. 2 i który uznaje się za posiadający prawa kontrolne w odniesieniu do tego statku jako właściciel co najmniej 33 % statku rybackiego lub 33 % udziałów w statku rybackim.

5.   Pomoc przyznaje się wyłącznie w odniesieniu do statku rybackiego, który spełnia wszystkie następujące wymogi:

a)

należy do segmentu floty, w stosunku do którego najnowsze sprawozdanie na temat zdolności połowowej, o którym mowa w art. 22 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, wykazało równowagę między zdolnościami połowowymi a uprawnieniami do połowów dostępnymi dla tego segmentu;

b)

jest wyposażony w sprzęt do prowadzenia działalności połowowej;

c)

jego długość całkowita wynosi nie więcej niż 24 metry;

d)

był zarejestrowany w unijnym rejestrze floty przez co najmniej trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok złożenia wniosku o pomoc w przypadku statku łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego i przez co najmniej pięć lat kalendarzowych w przypadku innego rodzaju statku; oraz

e)

był zarejestrowany w unijnym rejestrze floty przez maksymalnie 30 lat kalendarzowych poprzedzających rok złożenia wniosku o pomoc.

6.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 40 % kosztów kwalifikowalnych i w żadnym przypadku nie jest wyższa niż 75 000 EUR na rybaka i na statek rybacki.

Artykuł 21

Pomoc na poprawę warunków zdrowotnych i bezpieczeństwa oraz warunków pracy rybaków

1.   Pomoc na poprawę warunków zdrowotnych i bezpieczeństwa oraz warunków pracy rybaków, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc jest przyznawana wyłącznie w odniesieniu do inwestycji na pokładzie lub w indywidualny sprzęt, a inwestycje te wykraczają poza wymogi określone w prawie unijnym lub krajowym; oraz

b)

pomoc nie jest przeznaczona na wspieranie operacji zwiększających pojemność brutto statku rybackiego.

2.   W przypadku operacji mających na celu poprawę bezpieczeństwa rybaków do wsparcia kwalifikuje się zakup i, w razie potrzeby, instalacja następujących elementów:

a)

tratwy ratunkowe;

b)

zwalniaki hydrostatyczne do tratw ratunkowych;

c)

radiopławy osobiste, takie jaka radiopława EPIRB, które mogą być wszyte w kamizelki ratunkowe lub naszyte na ubrania robocze rybaków;

d)

indywidualne urządzenia wypornościowe, w szczególności kombinezony ratunkowe, boje ratunkowe i kamizelki ratunkowe;

e)

flary sygnalizacyjne;

f)

wyrzutnie linki ratunkowej;

g)

systemy wydobywania człowieka zza burty;

h)

urządzenia gaśnicze, takie jak gaśnice, koce gaśnicze, czujniki pożarowe i czujniki dymu, aparaty oddechowe;

i)

drzwi przeciwpożarowe;

j)

zawory odcinające zbiorniki paliwa;

k)

czujniki gazu i gazowe systemy alarmowe;

l)

pompy zęzowe i alarmy;

m)

sprzęt do łączności radiowej i satelitarnej;

n)

wodoszczelne włazy i drzwi;

o)

osłony maszyn, takich jak wciągarki lub bębny sieciowe;

p)

kładki i drabinki;

q)

oświetlenie poszukiwawcze, pokładowe lub awaryjne;

r)

mechanizm zwalniający dla przypadków, gdy narzędzie połowowe zaczepi o podwodną przeszkodę;

s)

kamery i monitory bezpieczeństwa;

t)

sprzęt i elementy niezbędne do poprawy bezpieczeństwa na pokładzie.

3.   W przypadku operacji lub dostarczania sprzętu, które mają na celu poprawę warunków zdrowotnych rybaków, do wsparcia kwalifikują się następujące działania:

a)

zakup i instalacja zestawów pierwszej pomocy;

b)

zakup leków i urządzeń do pilnego leczenia;

c)

zapewnienie telemedycyny, w tym e-technologii, sprzętu i obrazów medycznych stosowanych do konsultacji na odległość ze statków;

d)

dostarczanie przewodników i podręczników mających na celu poprawę stanu zdrowia;

e)

kampanie informacyjne mające na celu poprawę stanu zdrowia.

4.   W przypadku operacji lub dostarczania sprzętu, które mają na celu poprawę warunków higieny rybaków, do wsparcia kwalifikuje się zakup i, w stosownych przypadkach, instalacja następujących elementów:

a)

urządzenia sanitarne, takie jak toalety i urządzenia do mycia;

b)

urządzenia kuchenne i sprzęt do przechowywania zapasów żywności;

c)

urządzenia do uzdatniania wody pitnej;

d)

sprzęt lub systemy do wentylacji, czyszczenia lub dezynfekcji w celu utrzymania na pokładzie odpowiednich warunków sanitarnych;

e)

przewodniki i podręczniki dotyczące poprawy higieny na pokładzie, w tym narzędzia programowe.

5.   W przypadku operacji lub dostarczania sprzętu, które mają na celu poprawę warunków pracy na pokładzie statków rybackich, do wsparcia kwalifikuje się zakup i, w stosownych przypadkach, instalacja następujących elementów:

a)

balustrady pokładowe;

b)

konstrukcje pokładów ochronnych i modernizacja kabin w celu zapewnienia ochrony przed niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi z klęskami żywiołowymi;

c)

elementy związane z poprawą bezpieczeństwa w kabinach i zapewnieniem wspólnych obszarów dla załogi;

d)

sprzęt ograniczający podnoszenie ciężkich przedmiotów ręcznie, z wyłączeniem maszyn bezpośrednio związanych z operacjami połowowymi, takich jak wciągarki;

e)

farby antypoślizgowe i maty gumowe;

f)

sprzęt izolujący od hałasu, ciepła lub zimna oraz sprzęt poprawiający wentylację;

g)

odzież robocza i sprzęt ochronny, taki jak nieprzemakalne buty ochronne, ochrona oczu i dróg oddechowych, rękawice ochronne i kaski lub sprzęt chroniący przed upadkiem;

h)

znaki ostrzegawcze dotyczące sytuacji awaryjnych i bezpieczeństwa;

i)

analizy i oceny ryzyka w celu określenia zagrożeń dla rybaków zarówno w porcie, jak i w trakcie żeglugi, aby wdrożyć środki mające na celu zapobieganie ryzyku lub jego zmniejszenie;

j)

przewodniki i podręczniki dotyczące poprawy warunków pracy na pokładzie;

k)

pojazdy transportu zbiorowego do transportu ze stref połowu skorupiaków do miejsc pierwszej sprzedaży;

l)

udogodnienia na lądzie dla rybaków łowiących z brzegu, które poprawiają warunki pracy, takie jak szatnie, łazienki i inne urządzenia sanitarne, w szczególności te, które zachęcają kobiety do wejścia na rynek pracy oraz to promują.

6.   Pomoc przyznaje się rybakom, w tym w stosownych przypadkach rybakom łowiącym z brzegu, lub właścicielom statków rybackich.

7.   W przypadku gdy operacja polega na inwestycji na statku rybackim, pomoc nie może być przyznana więcej niż raz w okresie od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 grudnia 2029 r. na ten sam rodzaj inwestycji i na ten sam statek rybacki. W przypadku gdy operacja polega na inwestycji w indywidualne wyposażenie, pomoc nie może być przyznana więcej niż raz w okresie od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 grudnia 2029 r. na ten sam rodzaj wyposażenia i na tego samego beneficjenta.

8.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 22

Pomoc na opłacenie składek ubezpieczeniowych i na wkład finansowy na rzecz funduszy ubezpieczeń wzajemnych

1.   Pomoc na opłacenie składek ubezpieczeniowych i na wkład finansowy na rzecz funduszy ubezpieczeń wzajemnych, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc ma na celu wniesienie wkładu do składek ubezpieczeniowych na ubezpieczenia lub do funduszy ubezpieczeń wzajemnych, z których wypłaca się rekompensatę finansową rybakom z tytułu strat gospodarczych spowodowanych przez działania zwierząt chronionych, kryzysy w dziedzinie zdrowia publicznego, niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne z klęskami żywiołowymi lub incydenty środowiskowe lub z tytułu kosztów ratowania rybaków lub statków rybackich w razie wypadków na morzu podczas ich działalności połowowej;

b)

połączenie rekompensaty finansowej wypłacanej przez fundusze ubezpieczeń wzajemnych na mocy niniejszego artykułu z innymi unijnymi lub krajowymi instrumentami lub programami ubezpieczeń nie prowadzi do nadmiernej rekompensaty przekraczającej poniesioną stratę gospodarczą;

c)

ubezpieczenie nie wymaga ani nie określa rodzaju ani ilości przyszłej produkcji, a pomoc nie jest ograniczona do ubezpieczenia zapewnianego przez określony zakład ubezpieczeń lub grupę zakładów; oraz

d)

fundusz ubezpieczeń wzajemnych jest akredytowany przez właściwy organ państwa członkowskiego zgodnie z prawem krajowym.

2.   Do celów niniejszego artykułu:

a)

kryzysy w dziedzinie zdrowia publicznego, niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne z klęskami żywiołowymi, incydenty środowiskowe lub wypadki na morzu, o których mowa w ust. 1 lit. a), muszą być zjawiskami formalnie uznanymi za zaistniałe przez właściwy organ państwa członkowskiego;

b)

termin „fundusz ubezpieczeń wzajemnych” oznacza system akredytowany przez państwo członkowskie zgodnie z prawem krajowym tego państwa, który umożliwia stowarzyszonym rybakom ubezpieczanie się i za pomocą którego stowarzyszonym rybakom wypłacane są rekompensaty za straty gospodarcze spowodowane zdarzeniami wymienionymi w ust. 1 lit. a). Fundusz ubezpieczeń wzajemnych prowadzi przejrzystą politykę w odniesieniu do wpłat do funduszu i wypłat z funduszu oraz posiada jasne zasady przypisujące odpowiedzialność za wszelkie powstałe długi.

3.   Maksymalna intensywność pomocy wynosi:

a)

50 % kwot wypłacanych przez fundusz ubezpieczeń wzajemnych jako rekompensata finansowa dla rybaków;

b)

100 % kosztów administracyjnych ustanowienia funduszu ubezpieczeń wzajemnych;

c)

70 % kosztów składki ubezpieczeniowej;

d)

50 % początkowego dokapitalizowania funduszu.

4.   Wkłady, o których mowa w ust. 1 lit. a), są przyznawane wyłącznie na pokrycie strat spowodowanych kryzysami w dziedzinie zdrowia publicznego, niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi z klęskami żywiołowymi, incydentami środowiskowymi lub wypadkami na morzu.

Artykuł 23

Pomoc na wspieranie systemów przydziału uprawnień do połowów

1.   Pomoc na wspieranie systemów przydziału uprawnień do połowów, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc ma na celu wspieranie projektowania, rozwoju, monitorowania i oceny systemów przydziału uprawnień do połowów pomiędzy państwa członkowskie i zarządzania tymi systemami, zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w celu dostosowania działalności połowowej do uprawnień do połowów; oraz

b)

pomoc przyznaje się osobom prawnym lub fizycznym lub organizacjom rybaków uznanym przez państwo członkowskie, w tym uznanym organizacjom producentów zaangażowanym w zbiorowe zarządzanie systemami przydziału uprawnień do połowów.

2.   Pomoc udzielana jest w formie usług dotowanych lub dotacji bezpośredniej.

3.   Pomoc może obejmować tylko następujące koszty kwalifikowalne:

a)

koszty bezpośrednie wynagrodzeń;

b)

zakup lub leasing rzeczowych aktywów trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych do wartości rynkowej danych aktywów;

c)

koszty publikacji; lub

d)

zakup usług lub badań w zakresie projektowania i rozwoju.

4.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 100 % łącznych kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 24

Pomoc na zmniejszanie oddziaływania rybołówstwa na środowisko i dostosowanie połowów do wymogów ochrony gatunków

1.   Pomoc na zmniejszanie oddziaływania rybołówstwa na środowisko i dostosowanie połowów do wymogów ochrony gatunków, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że: pomoc ma na celu zmniejszanie oddziaływania rybołówstwa na środowisko morskie, sprzyjanie stopniowej eliminacji odrzutów oraz ułatwianie przejścia na zrównoważoną eksploatację żywych zasobów morza zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

2.   Pomoc przeznaczona jest na wsparcie następujących elementów:

a)

inwestycji w sprzęt poprawiający selektywność narzędzi połowowych pod względem rozmiaru lub gatunku;

b)

inwestycji na pokładzie lub w sprzęt, który eliminuje odrzuty poprzez unikanie i ograniczanie przypadkowych połowów stad handlowych lub który służy do zajmowania się przypadkowymi połowami przeznaczonymi do wyładunku zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

c)

inwestycji w sprzęt, który ogranicza i, jeżeli to możliwe, eliminuje fizyczny i biologiczny wpływ połowów na ekosystem lub dno morskie; lub

d)

inwestycji w sprzęt chroniący narzędzia połowowe i połowy przed ssakami i ptakami chronionymi na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG (25) lub dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE (26), pod warunkiem że nie narusza on selektywności narzędzi połowowych i że wprowadzono wszystkie odpowiednie środki w celu uniknięcia szkód fizycznych u drapieżników.

3.   Pomocy nie przyznaje się więcej niż jeden raz w okresie od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 grudnia 2029 r. w odniesieniu do tego samego rodzaju sprzętu na tym samym unijnym statku rybackim.

4.   Pomoc przyznaje się wyłącznie w przypadku, gdy narzędzie połowowe lub inny sprzęt, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, ma wyraźnie lepszą selekcję pod względem wielkości lub wyraźnie mniejszy wpływ na ekosystem i gatunki niedocelowe niż standardowe narzędzie lub inny sprzęt dozwolony na mocy prawa Unii lub na mocy odpowiedniego prawa krajowego przyjętego w kontekście regionalizacji, jak przewidziano w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013.

5.   Pomoc przyznaje się:

a)

właścicielom unijnych statków rybackich, które są zarejestrowane jako aktywne i które prowadziły działalność połowową na morzu przez co najmniej 60 dni w ciągu dwóch lat kalendarzowych poprzedzających datę złożenia wniosku o pomoc;

b)

rybakom posiadającym narzędzie podlegające wymianie, którzy pracowali na pokładzie unijnego statku rybackiego przez co najmniej 60 dni w ciągu dwóch lat kalendarzowych poprzedzających datę złożenia wniosku o pomoc;

c)

organizacjom rybaków uznanym przez dane państwo członkowskie.

6.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 100 % łącznych kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 25

Pomoc na innowacje związane z zachowaniem morskich zasobów biologicznych

1.   Pomoc na innowacje związane z zachowaniem morskich zasobów biologicznych, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc ma na celu przyczynienie się do stopniowej eliminacji odrzutów i przyłowów oraz ułatwienie przejścia do eksploatacji żywych zasobów morza zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, a także zmniejszenie wpływu rybołówstwa na środowisko morskie oraz zwierzęta chronione;

b)

pomoc przeznaczona jest na wsparcie operacji mających na celu rozwój lub wprowadzenie nowej wiedzy technicznej lub organizacyjnej, która zmniejsza wpływ działalności połowowej na środowisko, w tym ulepszonych technik połowowych i selektywności narzędzi połowowych, lub mających na celu osiągnięcie bardziej zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i współistnienia ze zwierzętami chronionymi;

c)

operacje objęte wsparciem są przeprowadzane przez podmiot naukowy lub techniczny uznany przez państwo członkowskie, który zatwierdza wyniki takich operacji, lub we współpracy z takim podmiotem; oraz

d)

wyniki operacji objętych wsparciem są odpowiednio upubliczniane przez państwo członkowskie.

2.   Pomoc udzielana jest w formie usług dotowanych.

3.   Statki rybackie uczestniczące w projektach finansowanych na podstawie niniejszego artykułu nie mogą stanowić więcej niż 5 % liczby statków rybackich floty krajowej ani 5 % pojemności brutto floty krajowej, obliczonych w momencie przyjęcia instrumentu wsparcia.

4.   Koszty kwalifikowalne mogą obejmować tylko:

a)

koszty bezpośrednie personelu dotyczące badaczy, techników i pozostałego personelu pomocniczego w zakresie, w jakim osoby te pracują przy danym projekcie;

b)

koszty aparatury i sprzętu w zakresie i przez okres, w jakim są one wykorzystywane na potrzeby projektu. jeśli aparatura i sprzęt nie są wykorzystywane na potrzeby projektu przez cały okres ich użytkowania, za koszty kwalifikowalne uznaje się tylko koszty amortyzacji odpowiadające okresowi realizacji projektu obliczone na podstawie powszechnie przyjętych zasad rachunkowości;

c)

koszty budynków i gruntów w zakresie i przez okres, w jakich są one wykorzystywane na potrzeby projektu, i pod następującymi warunkami:

(i)

jeżeli chodzi o budynki, za koszty kwalifikowalne uznaje się tylko koszty amortyzacji odpowiadające okresowi realizacji projektu obliczone na podstawie powszechnie przyjętych zasad rachunkowości;

(ii)

jeżeli chodzi o grunty, za koszty kwalifikowalne uznaje się tylko koszty przekazania na zasadach handlowych lub faktycznie poniesione koszty kapitałowe;

d)

koszty badań wykonywanych na podstawie umowy, wiedzy i patentów zakupionych lub użytkowanych na podstawie licencji udzielonej przez źródła zewnętrzne w warunkach pełnej konkurencji oraz koszty doradztwa i równorzędnych usług wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby projektu; lub

e)

dodatkowe koszty ogólne i inne koszty operacyjne, w tym koszty materiałów, zaopatrzenia i podobnych produktów, poniesione bezpośrednio w wyniku realizacji projektu.

5.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 26

Pomoc na ochronę i odbudowę różnorodności biologicznej mórz i ekosystemów morskich oraz systemy w ramach zrównoważonej działalności połowowej

1.   Pomoc na ochronę i odbudowę różnorodności biologicznej mórz i ekosystemów morskich oraz systemy w ramach zrównoważonej działalności połowowej, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest zwolniona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE.

2.   Pomoc przyznawana na mocy niniejszego artykułu przeznaczona jest na wsparcie następujących operacji:

a)

zbieranie przez rybaków odpadów z morza, takie jak bierne zbieranie zagubionych narzędzi połowowych i innych odpadów morskich; do otrzymania wsparcia kwalifikują się tylko następujące działania:

(i)

usuwanie z morza zagubionych narzędzi połowowych, w szczególności w celu zwalczania sieci-widmo;

(ii)

zakup i, w stosownych przypadkach, zamontowanie na pokładzie sprzętu do zbierania i składowania odpadów;

(iii)

tworzenie systemów zbierania odpadów dla uczestniczących rybaków, w tym zachęt finansowych;

(iv)

zakup i, w stosownych przypadkach, zamontowanie w rybackiej infrastrukturze portowej sprzętu do składowania i recyklingu odpadów;

(v)

kampanie komunikacyjne, informacyjne i podnoszące świadomość mające na celu zachęcenie rybaków i innych zainteresowanych stron do udziału w projektach usuwania zagubionych narzędzi połowowych; lub

(vi)

szkolenia dla rybaków i agentów portowych;

b)

budowa, montaż lub modernizacja stałych lub ruchomych urządzeń przeznaczonych do ochrony i poprawy stanu morskiej fauny i flory, w tym ich naukowe przygotowanie i ocena; do otrzymania wsparcia kwalifikują się tylko następujące działania:

(i)

zakup i, w stosownych przypadkach, montaż urządzeń służących do ochrony obszarów morskich przed połowem włokiem;

(ii)

zakup i, w stosownych przypadkach, montaż urządzeń służących do odbudowy zdegradowanych ekosystemów morskich; lub

(iii)

koszty związane z pracami wstępnymi, takimi jak poszukiwanie, badania naukowe lub oceny.

Nabycie statku, który ma zostać zanurzony i wykorzystany jako sztuczna rafa, nie jest kwalifikowalne.

c)

wkład w lepsze zarządzanie morskimi zasobami biologicznymi lub ich zachowanie poprzez instalowanie następujących elementów lub podejmowanie następujących działań i projektów:

(i)

okrągłe haki;

(ii)

dźwiękowe urządzenia odstraszające;

(iii)

urządzenia zapobiegające przypadkowemu połowowi żółwi („TED”);

(iv)

podbory straszące;

(v)

inne narzędzia lub urządzenia o udowodnionej skuteczności w zapobieganiu przypadkowym połowom zwierząt chronionych;

(vi)

szkolenia dla rybaków z zakresu lepszego zarządzania morskimi zasobami biologicznymi lub ich zachowania;

(vii)

projekty koncentrujące się na siedliskach przybrzeżnych mających znaczenie dla ryb, ptaków i innych organizmów;

(viii)

projekty koncentrujące się na obszarach istotnych dla rozmnażania ryb, takich jak przybrzeżne tereny podmokłe; lub

(ix)

wymiana istniejących narzędzi połowowych na narzędzia o niewielkim oddziaływaniu, koszty związane z więcierzami i pułapkami na ryby, podrywkami i wędami ręcznymi;

d)

udział w innych działaniach mających na celu utrzymanie i zwiększenie różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych, takich jak odbudowa określonych siedlisk morskich i przybrzeżnych w celu wspierania zrównoważonych stad ryb, w tym ich naukowe przygotowanie i ocena; do otrzymania wsparcia kwalifikują się koszty związane z następującymi działaniami:

(i)

programy testowania nowych technik monitorowania, a w szczególności:

zdalne elektroniczne systemy monitorowania, takie jak telewizja przemysłowa (CCTV) lub systemy kontroli wideo, służące do monitorowania i rejestrowania przypadkowych połowów zwierząt chronionych,

rejestrowanie danych oceanograficznych, takich jak temperatura, zasolenie, plankton, zakwity planktonu lub zmętnienie,

sporządzanie map inwazyjnych gatunków obcych,

działania, w tym badania, mające na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się inwazyjnych gatunków obcych i jego kontrolę;

(ii)

zachęty finansowe do montowania na pokładzie automatycznych urządzeń rejestrujących służących do monitorowania i rejestrowania danych oceanograficznych, takich jak temperatura, zasolenie, plankton, zakwity planktonu lub zmętnienie;

(iii)

środki ograniczające zanieczyszczenia fizyczne i chemiczne;

(iv)

środki ograniczające inne presje fizyczne, w tym antropogeniczny hałas podwodny, które negatywnie wpływają na różnorodność biologiczną;

(v)

pozytywne środki ochronne mające na celu ochronę i zachowanie flory i fauny, w tym ponowne wprowadzanie gatunków rodzimych lub ich zagęszczanie, oraz stosowanie zasad zielonej infrastruktury, o których mowa w komunikacie Komisji w sprawie zielonej infrastruktury (27); lub

(vi)

środki mające na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się inwazyjnych gatunków obcych, ich kontrolę lub eliminację.

3.   Wsparcie na mocy ust. 2 lit. d) uzależnione jest od formalnego uznania takich programów lub środków przez właściwe organy państw członkowskich. Państwa członkowskie dopilnowują również, aby nie dochodziło do nadmiernej rekompensaty w wyniku połączenia programów unijnych, krajowych i prywatnych.

4.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 100 % łącznych kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 27

Pomoc na poprawę efektywności energetycznej i łagodzenie skutków zmiany klimatu

1.   Pomoc na poprawę efektywności energetycznej i łagodzenie skutków zmiany klimatu, z wyjątkiem pomocy na wymianę lub modernizację silników, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE.

2.   Pomoc udzielona na podstawie niniejszego artykułu może obejmować tylko następujące środki:

a)

inwestycje w sprzęt lub inwestycje na pokładzie mające na celu zmniejszenie emisji zanieczyszczeń lub gazów cieplarnianych oraz zwiększenie efektywności energetycznej statków rybackich. Inwestycje w narzędzia połowowe są również kwalifikowalne, pod warunkiem że nie osłabiają selektywności tych narzędzi połowowych;

b)

audyty i programy związane z efektywnością energetyczną; lub

c)

badania mające na celu ocenę wpływu alternatywnych systemów napędowych i konstrukcji kadłuba na efektywność energetyczną statków rybackich.

3.   Pomoc przewidziana w ust. 2 udzielana jest wyłącznie właścicielom statków rybackich i nie może być przyznana więcej niż jeden raz na ten sam rodzaj inwestycji w okresie od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 grudnia 2029 r. dla tego samego statku rybackiego.

4.   Kosztami kwalifikowalnymi są bezpośrednie koszty dodatkowe poniesione w wyniku operacji. Do celów ust. 2 lit. a), koszty kwalifikowalne dotyczące:

(i)

środków, które mają na celu poprawę hydrodynamiki kadłuba statku, mogą obejmować wyłącznie:

inwestycje w mechanizmy stabilności, takie jak stępki przechyłowe i dzioby gruszkowe, które przyczyniają się do poprawy utrzymania się na morzu i stabilności,

koszty związane z zastosowaniem nietoksycznych środków przeciwporostowych, takich jak powłoka miedziana, w celu zmniejszenia tarcia,

koszty związane z układami sterowania, takimi jak systemy sterowania układem sterowania i różne rodzaje sterów w celu zmniejszenia aktywności steru w zależności od warunków pogodowych i warunków na morzu, lub

testowanie zbiorników w celu stworzenia podstawy do poprawy hydrodynamiki;

(ii)

środków, które mają na celu ulepszenie układu napędowego statku, mogą obejmować wyłącznie koszty związane z zakupem i, w razie potrzeby, instalacją następujących elementów:

energooszczędne śruby napędowe, w tym wały napędowe,

katalizatory,

energooszczędne generatory, takie jak generatory wykorzystujące wodór lub gaz ziemny,

elementy napędowe wykorzystujące energię odnawialną, takie jak żagle, latawce, wiatraki, turbiny lub panele słoneczne,

dziobowe stery strumieniowe,

ekonometry, systemy zarządzania paliwem i systemy monitorowania, lub

inwestycje w dysze, które poprawiają system napędowy;

(iii)

inwestycji w narzędzia połowowe i sprzęt połowowy mogą obejmować wyłącznie koszty związane z następującymi środkami:

zmiana z narzędzi ciągnionych na narzędzia alternatywne,

modyfikacje narzędzi ciągnionych, lub

inwestycje w sprzęt do monitorowania narzędzi ciągnionych;

(iv)

inwestycji, które mają na celu zmniejszenie zużycia energii elektrycznej lub cieplnej, mogą obejmować wyłącznie:

inwestycje mające na celu poprawę systemów chłodzenia, zamrażania lub izolacji statków, lub

inwestycje mające na celu zachęcanie do recyklingu ciepła na statku, w tym odzyskiwania ciepła i jego ponownego wykorzystania do innych działań pomocniczych na statku.

Koszty związane z podstawową konserwacją kadłuba nie kwalifikują się do pomocy na podstawie ust. 2 lit. a).

5.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 28

Pomoc w zakresie wartości dodanej, jakości produktów i wykorzystania przypadkowych połowów

1.   Pomoc w zakresie wartości dodanej, jakości produktów i wykorzystania przypadkowych połowów, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc ma na celu poprawę wartości dodanej lub jakości złowionych ryb;

b)

pomoc obejmuje wyłącznie następujące koszty kwalifikowalne:

(i)

inwestycje, które zwiększają wartość produktów rybołówstwa, w szczególności poprzez umożliwienie rybakom przetwarzania, wprowadzania do obrotu i bezpośredniej sprzedaży ich własnych połowów; lub

(ii)

innowacyjne inwestycje na pokładzie, które poprawiają jakość produktów rybołówstwa.

2.   Pomoc, o której mowa w ust. 1 lit. b) pkt (ii), jest uzależniona od używania selektywnych narzędzi w celu zminimalizowania niechcianych połowów i jest przyznawana wyłącznie właścicielom unijnych statków rybackich, którzy prowadzili działalność połowową na morzu przez co najmniej 60 dni w ciągu dwóch lat kalendarzowych poprzedzających datę złożenia wniosku o pomoc.

3.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 29

Pomoc na wspieranie portów rybackich, miejsc wyładunku, miejsc sprzedaży aukcyjnej i przystani

1.   Pomoc na wspieranie portów rybackich, miejsc wyładunku, miejsc sprzedaży aukcyjnej i przystani, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

celem pomocy jest poprawa jakości, kontroli i identyfikowalności wyładowywanych produktów, zwiększenie efektywności energetycznej, przyczynienie się do ochrony środowiska oraz poprawa bezpieczeństwa i warunków pracy;

b)

pomoc obejmuje następujące koszty kwalifikowalne inwestycji, które:

(i)

poprawiają infrastrukturę portów rybackich, miejsc sprzedaży aukcyjnej, miejsc wyładunku i przystani, w tym inwestycji w odpowiednie miejsca odbioru zagubionych narzędzi połowowych i odpadów morskich zebranych z morza;

(ii)

ułatwiają przestrzeganie obowiązku wyładunku wszystkich połowów zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 i art. 8 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1379/2013 lub zwiększają wartość niedostatecznie wykorzystywanych elementów połowu; lub

(iii)

poprawiają bezpieczeństwo rybaków poprzez budowę lub modernizację przystani.

2.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 30

Pomoc na rzecz rybołówstwa śródlądowego oraz śródlądowej fauny i flory wodnej

1.   Pomoc na rzecz rybołówstwa śródlądowego oraz śródlądowej fauny i flory wodnej, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że pomoc ma na celu:

a)

zmniejszenie oddziaływania rybołówstwa śródlądowego na środowisko;

b)

zwiększenie efektywności energetycznej;

c)

podniesienie wartości lub jakości wyładowywanych ryb; lub

d)

poprawę zdrowia, bezpieczeństwa, warunków pracy, kapitału ludzkiego i szkoleń.

2.   Pomoc przewidzianą w niniejszym artykule można przeznaczyć tylko na wsparcie następujących kosztów kwalifikowalnych:

a)

inwestycji w promowanie kapitału ludzkiego, tworzenie miejsc pracy i dialog społeczny, o których mowa w art. 18, na warunkach określonych w tym artykule;

b)

inwestycji na pokładzie lub w indywidualny sprzęt, o których mowa w art. 21, na warunkach określonych w tym artykule;

c)

inwestycji w sprzęt, o których mowa w art. 24, na warunkach określonych w tym artykule;

d)

inwestycji w poprawę efektywności energetycznej i łagodzenie skutków zmiany klimatu, o których mowa w art. 27, na warunkach określonych w tym artykule;

e)

inwestycji w poprawę wartości dodanej lub jakości złowionych ryb, o których mowa w art. 28, na warunkach określonych w tym artykule;

f)

inwestycji w portach rybackich, przystaniach i miejscach wyładunku, o których mowa w art. 29, na warunkach określonych w tym artykule; lub

g)

inwestycji w sieci lub inne narzędzia połowowe narażone na zwiększone zużycie z powodu szkód wyrządzonych przez zwierzęta inne niż ryby, w tym inwazyjne gatunki obce, oraz w powiązany sprzęt.

3.   W ramach pomocy można udzielać wsparcia na rzecz innowacji zgodnie z art. 15, na rzecz usług doradczych zgodnie z art. 16 oraz na rzecz partnerstw między naukowcami a rybakami zgodnie z art. 17.

4.   W celu zachęcania do prowadzenia zróżnicowanej działalności przez rybaków śródlądowych, pomoc można przeznaczyć na wspieranie dywersyfikacji działalności w zakresie rybołówstwa śródlądowego na rzecz działalności uzupełniającej, na warunkach określonych w art. 19.

5.   Do celów ust. 2 niniejszego artykułu:

a)

odniesienia do statków rybackich zawarte w art. 21, 24, 27 i 28 uznaje się za odniesienia do statków rybackich działających wyłącznie na wodach śródlądowych;

b)

odniesienia do środowiska morskiego zawarte w art. 24 uznaje się za odniesienia do środowiska, w którym działają statki rybackie wykorzystywane do rybołówstwa śródlądowego;

c)

warunki określone w art. 21, 24 i 27, odnoszące się do morskich statków rybackich, nie obejmują rybołówstwa śródlądowego.

6.   W celu ochrony i rozwoju fauny i flory wodnej pomoc można przeznaczyć tylko na wsparcie:

a)

zarządzania obszarami sieci Natura 2000, ich odbudowy i monitorowania, gdy jej obszary są związane z działalnością połowową, oraz rekultywacji wód śródlądowych zgodnie z dyrektywą 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (28), w tym na tarliskach i szlakach migracyjnych gatunków migrujących, bez uszczerbku dla art. 26 ust. 2 lit. d) niniejszego rozporządzenia i w stosownych przypadkach z udziałem rybaków śródlądowych;

b)

budowy, modernizacji lub montażu stałych lub ruchomych urządzeń przeznaczonych do ochrony i poprawy stanu wodnej fauny i flory, w tym ich naukowe przygotowanie, monitorowanie i ocena.

7.   Państwa członkowskie zapewniają, aby statki rybackie otrzymujące wsparcie na mocy niniejszego artykułu nadal działały wyłącznie na wodach śródlądowych.

8.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % kosztów kwalifikowalnych, z wyjątkiem środka określonego w ust. 2 lit. g), w stosunku do którego stosuje się intensywność pomocy wynoszącą 40 %. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Sekcja 2

Wspieranie działań na rzecz zrównoważonej akwakultury

Artykuł 31

Warunki ogólne

1.   Pomoc przewidziana w niniejszej sekcji spełnia następujące warunki ogólne:

a)

ogranicza się do przedsiębiorstw z sektora akwakultury, o ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej;

b)

w przypadku gdy operacje obejmują inwestycje w sprzęt lub infrastrukturę zapewniające zgodność z przyszłymi wymogami dotyczącymi środowiska, zdrowia ludzi lub zwierząt, higieny lub dobrostanu zwierząt na mocy prawa unijnego, wsparcia można udzielać do dnia, w którym takie wymogi staną się obowiązkowe dla przedsiębiorstw;

c)

pomocy nie przyznaje się na hodowlę organizmów zmodyfikowanych genetycznie;

d)

pomocy nie przyznaje się na rzecz działań w zakresie akwakultury na chronionych obszarach morskich, jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego stwierdził, na podstawie oceny oddziaływania na środowisko, że takie działania spowodowałyby znaczący negatywny wpływ na środowisko, którego nie można odpowiednio złagodzić.

2.   Pomocy przewidzianej w niniejszej sekcji na inwestycje, których celem jest zdobycie nowych rynków, udziela się wyłącznie w przypadku, gdy przedsiębiorstwo będące beneficjentem przedstawi dokumentację wykazującą istnienie dobrych i trwałych perspektyw rynkowych dla danego projektu.

3.   W odniesieniu do inwestycji wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE (29) pomoc jest uzależniona od przeprowadzenia takiej oceny, a zezwolenie na realizację odnośnego projektu inwestycyjnego zostało wydane przed datą przyznania pomocy indywidualnej.

Artykuł 32

Pomoc na innowacje w sektorze akwakultury

1.   Pomoc na innowacje w sektorze akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc stymuluje innowacje w akwakulturze;

b)

pomoc służy osiągnięciu celów takich, jak:

(i)

rozwój wiedzy technicznej, naukowej lub organizacyjnej w zakładach akwakultury, która w szczególności zmniejsza oddziaływanie na środowisko, zmniejsza zależność od mączki rybnej i oleju rybnego, sprzyja zrównoważonemu wykorzystaniu zasobów w akwakulturze, poprawia dobrostan zwierząt lub ułatwia stosowanie nowych zrównoważonych metod produkcji;

(ii)

opracowywanie lub wprowadzanie do obrotu nowych gatunków akwakultury o potencjale rynkowym, nowych lub znacznie ulepszonych produktów, nowych lub ulepszonych procesów bądź nowych lub ulepszonych systemów zarządzania i organizacji;

(iii)

badanie technicznej lub ekonomicznej wykonalności innowacyjnych produktów lub procesów.

2.   Usługi dotowane przewidziane w niniejszym artykule są świadczone przez publiczne lub prywatne podmioty naukowe lub techniczne lub we współpracy z takimi podmiotami, uznanymi przez państwo członkowskie, które zatwierdza wyniki usług dotowanych.

3.   Wyniki projektów otrzymujących wsparcie są odpowiednio upubliczniane przez państwo członkowskie.

4.   Koszty kwalifikowalne mogą obejmować:

a)

koszty bezpośrednie personelu dotyczące badaczy, techników i pozostałego personelu pomocniczego w zakresie, w jakim osoby te pracują przy danym projekcie;

b)

koszty aparatury i sprzętu w zakresie i przez okres, w jakim są one wykorzystywane na potrzeby projektu.

c)

koszty budynków w zakresie i przez okres, w jakich są one wykorzystywane na potrzeby projektu, i pod następującymi warunkami:

(i)

jeżeli chodzi o budynki, za koszty kwalifikowalne uznaje się tylko koszty amortyzacji odpowiadające okresowi realizacji projektu obliczone na podstawie powszechnie przyjętych zasad rachunkowości;

(ii)

jeżeli chodzi o grunty, za koszty kwalifikowalne uznaje się koszty przekazania na zasadach handlowych lub faktycznie poniesione koszty kapitałowe;

d)

koszty badań wykonywanych na podstawie umowy, wiedzy i patentów zakupionych lub użytkowanych na podstawie licencji udzielonej przez źródła zewnętrzne w warunkach pełnej konkurencji oraz koszty doradztwa i równorzędnych usług wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby projektu; lub

e)

dodatkowe koszty ogólne i inne koszty operacyjne, w tym koszty materiałów, zaopatrzenia i podobnych produktów, poniesione bezpośrednio w wyniku realizacji projektu.

Do celów lit. b), jeśli aparatura i sprzęt nie są wykorzystywane na potrzeby projektu przez cały okres ich użytkowania, za koszty kwalifikowalne uznaje się tylko koszty amortyzacji odpowiadające okresowi realizacji projektu obliczone na podstawie powszechnie przyjętych zasad rachunkowości.

5.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 33

Pomoc na inwestycje zwiększające wydajność lub mające pozytywny wpływ na środowisko w akwakulturze

1.   Pomoc na inwestycje zwiększające wydajność lub mające pozytywny wpływ na środowisko w akwakulturze, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że pomoc przeznaczona jest na:

a)

inwestycje produkcyjne w akwakulturę;

b)

różnicowanie produkcji akwakultury i hodowanych gatunków;

c)

modernizację jednostek akwakultury, w tym poprawę warunków pracy i bezpieczeństwa pracowników sektora akwakultury;

d)

ulepszenia i modernizację związaną ze zdrowiem i dobrostanem zwierząt, w tym zakup sprzętu mającego na celu ochronę gospodarstw przed dzikimi drapieżnikami;

e)

inwestycje zmniejszające negatywny wpływ lub wzmacniające pozytywny wpływ na środowisko oraz zwiększające efektywną gospodarkę zasobami;

f)

inwestycje mające na celu poprawę jakości lub zwiększenie wartości produktów akwakultury;

g)

odbudowę istniejących stawów lub lagun akwakultury poprzez usuwanie mułu lub inwestycje mające na celu zapobieganie osadzaniu się mułu;

h)

różnicowanie dochodów przedsiębiorstw z sektora akwakultury przez rozwój działalności uzupełniającej;

i)

inwestycje skutkujące znacznym zmniejszeniem wpływu przedsiębiorstw z sektora akwakultury na zużycie i jakość wody, w szczególności poprzez zmniejszenie ilości wody lub stosowanych chemikaliów, antybiotyków i innych leków lub poprzez poprawę jakości wody wyjściowej, w tym poprzez stosowanie systemów akwakultury multitroficznej;

j)

propagowanie zamkniętych systemów akwakultury, w których produkty akwakultury są hodowane w zamkniętych systemach recyrkulacji, co ogranicza do minimum zużycie wody; lub

k)

inwestycje zwiększające efektywność energetyczną i promujące przechodzenie przedsiębiorstw z sektora akwakultury na odnawialne źródła energii.

2.   Pomoc, o której mowa w ust. 1 lit. h), przyznaje się przedsiębiorstwom z sektora akwakultury wyłącznie w przypadku, gdy działalność uzupełniająca związana jest z podstawową działalnością przedsiębiorstwa w sektorze akwakultury, w tym turystyką wędkarską, usługami w zakresie ochrony środowiska związanymi z akwakulturą lub działalnością edukacyjną dotyczącą akwakultury.

3.   Pomoc, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, może zostać przyznana na inwestycje, które zwiększają produkcję lub modernizację istniejących przedsiębiorstw sektora akwakultury, lub na budowę nowych zdolności produkcyjnych, pod warunkiem że rozwój ten jest zgodny z planem na rzecz rozwoju w zakresie akwakultury, o którym mowa w art. 34 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

4.   Inwestycje, o których mowa w ust. 1 lit. e), obejmują inwestycje związane ze stosowaniem bardziej zrównoważonej paszy, ograniczeniem uwalniania składników odżywczych i ścieków oraz zarządzaniem nimi, ograniczeniem gatunków wydostających się z hodowli, stosowaniem chemikaliów i leków o mniejszym oddziaływaniu na środowisko, przyjęciem podejścia opartego na obiegu zamkniętym w gospodarowaniu odpadami, trwałym składowaniem narzędzi akwakultury lub stosowaniem biodegradowalnych narzędzi akwakultury w celu uniknięcia odpadów morskich, zarządzaniem drapieżnikami oraz inwestycje, które wnoszą wymierny wkład w przywracanie różnorodności biologicznej lub ciągłości ekologicznej.

5.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy. W przypadku operacji mających pozytywny wpływ na środowisko maksymalny wskaźnik intensywności pomocy wynosi 80 %, chyba że w odniesieniu do załącznika IV zastosowanie miałby wyższy wskaźnik intensywności pomocy.

Artykuł 34

Pomoc na rzecz usług z zakresu zarządzania, zastępstw i doradztwa dla zakładów akwakultury

1.   Pomoc na rzecz usług z zakresu zarządzania, zastępstw i doradztwa dla zakładów akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc poprawia ogólne wyniki i konkurencyjność zakładów akwakultury;

b)

pomoc zmniejsza negatywny wpływ zakładów akwakultury na środowisko; oraz

c)

pomoc wspiera zakup usług doradczych dla zakładów o charakterze technicznym, naukowym, prawnym, środowiskowym lub gospodarczym.

Do celów lit. c) pomoc przyznaje się wyłącznie MŚP z sektora akwakultury lub organizacjom z sektora akwakultury, w tym organizacjom producentów sektora akwakultury i stowarzyszeniom organizacji producentów sektora akwakultury.

2.   Usługi doradcze, o których mowa w ust. 1 lit. c), obejmują:

a)

potrzeby w zakresie zarządzania umożliwiające zakładom akwakultury przestrzeganie unijnych i krajowych przepisów w zakresie ochrony środowiska, a także wymogów w zakresie planowania przestrzennego obszarów morskich;

b)

ocenę oddziaływania na środowisko, o której mowa w dyrektywie 2011/92/UE oraz w dyrektywie 92/43/EWG;

c)

potrzeby w zakresie zarządzania umożliwiające zakładom akwakultury przestrzeganie unijnych i krajowych przepisów w zakresie zdrowia i dobrostanu zwierząt wodnych lub zdrowia publicznego;

d)

normy oparte na przepisach unijnych i krajowych;

e)

strategie marketingowe i biznesowe; lub

f)

studia wykonalności i usługi doradcze, w ramach których ocenia się rentowność środków potencjalnie kwalifikujących się do wsparcia na podstawie tytułu II rozdział III rozporządzenia (UE) 2021/1139.

3.   Usługi doradcze, o których mowa w ust. 1, są świadczone przez podmioty naukowe lub techniczne, jak również przez podmioty świadczące doradztwo prawne lub gospodarcze, posiadające wymagane kompetencje uznane przez państwo członkowskie. Pomoc udzielana jest w formie usług dotowanych lub dotacji bezpośredniej.

4.   Przedsiębiorstwo będące beneficjentem nie otrzymuje pomocy częściej niż raz w roku na każdą kategorię usług doradczych wymienionych w ust. 2.

5.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 35

Pomoc na promowanie kapitału ludzkiego i tworzenie sieci kontaktów w sektorze akwakultury

1.   Pomoc na promowanie kapitału ludzkiego i tworzenie sieci kontaktów w sektorze akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że przeznaczona jest na:

a)

szkolenia zawodowe, uczenie się przez całe życie, upowszechnianie wiedzy naukowej i technicznej oraz innowacyjnych praktyk, nabywanie nowych umiejętności zawodowych w dziedzinie akwakultury oraz w odniesieniu do zmniejszania oddziaływania działań w zakresie akwakultury na środowisko;

b)

poprawę warunków pracy i propagowanie bezpieczeństwa pracy; oraz

c)

tworzenie sieci kontaktów oraz wymianę doświadczeń i najlepszych praktyk między przedsiębiorstwami sektora akwakultury lub organizacjami zawodowymi i innymi zainteresowanymi stronami, w tym podmiotami naukowymi i technicznymi lub promującymi równość szans dla mężczyzn i kobiet.

2.   Pomoc udzielana jest w formie usług dotowanych lub dotacji bezpośredniej.

3.   Pomoc może obejmować tylko następujące koszty kwalifikowalne, poniesione bezpośrednio w wyniku realizacji projektu objętego wsparciem:

a)

koszty bezpośrednie wynagrodzeń;

b)

opłaty z tytułu uczestnictwa;

c)

koszty podróży;

d)

koszty publikacji;

e)

zakupione usługi w zakresie gromadzenia danych, badania, projekty pilotażowe;

f)

wynajem pomieszczeń i stanowisk wystawowych oraz koszt montażu i demontażu tych stanowisk; lub

g)

koszty rozpowszechniania wiedzy naukowej i udokumentowanych informacji.

4.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 36

Pomoc na zwiększanie potencjału terenów hodowli w ramach akwakultury

1.   Pomoc na zwiększanie potencjału terenów hodowli w ramach akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc pozytywnie przyczynia się do rozwoju terenów hodowli i infrastruktury akwakultury oraz zmniejsza negatywny wpływ działalności na środowisko;

b)

pomoc przeznaczona jest na wsparcie następujących działań:

(i)

identyfikacja i sporządzanie map obszarów najbardziej odpowiednich do rozwoju akwakultury, z uwzględnieniem, w stosownych przypadkach, procesów planowania przestrzennego, oraz identyfikacja i sporządzanie map obszarów, na których akwakultura powinna być wykluczona w celu utrzymania roli takich obszarów w funkcjonowaniu ekosystemu;

(ii)

poprawa i rozwój urządzeń pomocniczych i infrastruktury niezbędnych do zwiększenia potencjału terenów hodowli w ramach akwakultury i zmniejszenia negatywnego oddziaływania akwakultury na środowisko, w tym inwestycje w scalanie gruntów, dostawy energii lub gospodarkę wodną;

(iii)

działania podejmowane i realizowane przez właściwe organy na podstawie art. 9 ust. 1 dyrektywy 2009/147/WE lub art. 16 ust. 1 dyrektywy 92/43/EWG w celu zapobiegania poważnym szkodom dla akwakultury; lub

(iv)

działania podejmowane i realizowane przez właściwe organy w następstwie wykrycia zwiększonej śmiertelności lub chorób, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 (30) oraz rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2020/689 (31).

Do celów lit. b) pkt (iv) pomoc przyznaje się wyłącznie na przyjęcie planów działania dotyczących skorupiaków, mających na celu ochronę, odtworzenie i zarządzanie, w tym wsparcie dla producentów skorupiaków w celu utrzymania naturalnych ławic skorupiaków i zlewni.

2.   Kosztami kwalifikowalnymi mogą być następujące koszty, poniesione bezpośrednio w wyniku realizacji projektu:

a)

koszty inwestycji w rzeczowe aktywa trwałe oraz wartości niematerialne i prawne;

b)

koszty bezpośrednie wynagrodzeń; lub

c)

koszty konsultacji, badań wykonywanych na podstawie umowy oraz usług wsparcia świadczonych przez konsultantów zewnętrznych.

3.   Przedsiębiorstwem będącym beneficjentem na podstawie niniejszego artykułu jest wyłącznie przedsiębiorstwo, któremu państwo członkowskie powierzyło zadania określone w ust. 1 lit. b).

4.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 37

Pomoc na zachęcanie nowych przedsiębiorców do rozpoczęcia działalności w sektorze zrównoważonej akwakultury

1.   Pomoc na zachęcanie nowych przedsiębiorców do rozpoczęcia działalności w sektorze zrównoważonej akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

wspiera przedsiębiorczość w sektorze akwakultury; oraz

b)

wspiera zakładanie przedsiębiorstw w sektorze zrównoważonej akwakultury przez nowych przedsiębiorców.

2.   Pomoc przyznaje się przedsiębiorcom rozpoczynającym działalność w sektorze akwakultury, pod warunkiem, że:

a)

mają oni odpowiednie umiejętności i kompetencje zawodowe;

b)

zakładają po raz pierwszy MŚP w sektorze akwakultury, jako osoby zarządzające tym przedsiębiorstwem; oraz

c)

przedstawią biznesplan dotyczący rozwoju ich działalności w sektorze akwakultury.

3.   W celu nabycia odpowiednich umiejętności zawodowych przedsiębiorcy rozpoczynający działalność w sektorze akwakultury mogą korzystać z pomocy, o której mowa w art. 35 ust. 1.

4.   Kosztami kwalifikowalnymi mogą być następujące koszty, poniesione bezpośrednio w wyniku realizacji projektu:

a)

koszty wynagrodzeń;

b)

dodatkowe koszty ogólne i inne koszty, w tym koszty materiałów i zaopatrzenia;

c)

koszty sprzętu lub

d)

koszty inwestycji w rzeczowe aktywa trwałe oraz wartości niematerialne i prawne.

5.   Kwota pomocy przewidzianej w niniejszym artykule nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 38

Pomoc na wspieranie przechodzenia na systemy ekozarządzania i audytu oraz na akwakulturę ekologiczną

1.   Pomoc na wspieranie przechodzenia na systemy ekozarządzania i audytu oraz na akwakulturę ekologiczną, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc wspiera rozwój akwakultury ekologicznej lub energooszczędnej;

b)

pomoc przeznaczona jest na wsparcie jednego z następujących działań:

(i)

zmiana konwencjonalnych metod produkcji w sektorze akwakultury na produkcję ekologiczną w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2018/848 (32) oraz zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2021/1165 (33);

(ii)

udział w unijnych systemach ekozarządzania i audytu (EMAS) zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1221/2009 (34).

2.   Pomoc przyznaje się wyłącznie w odniesieniu do konwersji przedsiębiorstw będących beneficjentami, które zobowiązują się do udziału w EMAS przez okres co najmniej trzech lat lub do spełniania wymogów produkcji ekologicznej przez okres co najmniej pięciu lat. Należy zapewnić klauzulę przeglądową odniesieniu do zobowiązań podjętych na podstawie niniejszego ustępu, aby zapewnić dostosowanie w przypadku zmiany właściwych obowiązkowych wymogów, norm i warunków, o których mowa w niniejszym artykule.

3.   Pomoc przyjmuje formę rekompensaty na czas maksymalnie trzech lat w okresie przestawiania przedsiębiorstwa na produkcję ekologiczną lub w okresie przygotowania do udziału w EMAS. Państwa członkowskie obliczają wysokość tej rekompensaty na podstawie jednego z poniższych:

a)

utraconych dochodów lub dodatkowych kosztów poniesionych w okresie przejścia z produkcji konwencjonalnej na ekologiczną w przypadku operacji kwalifikujących się na mocy ust. 1 lit. b) pkt (i);

b)

dodatkowych kosztów wynikających ze złożenia wniosku i przygotowania do udziału w EMAS w przypadku operacji kwalifikujących się na mocy ust. 1 lit. b) pkt (ii).

4.   Jeżeli przedsiębiorstwo będące beneficjentem nie jest w stanie wywiązać się ze zobowiązań określonych w ust. 2 ze względu na wyjątkowe i zewnętrzne okoliczności, kwota pomocy obliczona zgodnie z ust. 3 jest odliczana i odzyskiwana proporcjonalnie w oparciu o czas trwania pierwotnego zobowiązania i czas, w którym zobowiązania nie były przestrzegane.

5.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 39

Pomoc na usługi w zakresie ochrony środowiska

1.   Pomoc dla przedsiębiorstw działających w sektorze akwakultury, które świadczą usługi w zakresie ochrony środowiska, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc ułatwia rozwój sektora akwakultury obejmującego świadczenie usług w zakresie ochrony środowiska; oraz

b)

pomoc przeznaczona jest na wsparcie jednego z następujących działań:

(i)

metody akwakultury zgodne ze szczególnymi potrzebami środowiskowymi i podlegające szczególnym wymogom w zakresie zarządzania wynikającym z wyznaczenia obszarów NATURA 2000 zgodnie z dyrektywami 92/43/EWG i 2009/147/WE;

(ii)

udział, pod względem kosztów bezpośrednio z nim związanych, w ochronie ex-situ i rozmnażaniu zwierząt wodnych w ramach programów ochrony i odbudowy różnorodności biologicznej opracowanych przez organy publiczne lub pod ich nadzorem;

(iii)

działania w zakresie akwakultury, które obejmują ochronę i poprawę stanu środowiska i różnorodności biologicznej oraz gospodarowanie krajobrazem i tradycyjnymi cechami stref akwakultury.

2.   Pomoc. o której mowa w ust. 1 lit. b) pkt (i) niniejszego artykułu, ma formę rocznej rekompensaty. Kosztami kwalifikowalnymi są koszty dodatkowo poniesione lub dochody utracone w wyniku wymogów w zakresie zarządzania obowiązujących na danych obszarach, związanych z wdrożeniem dyrektyw 92/43/EWG lub 2009/147/WE.

3.   Do celów ust. 1 lit. b) pkt (ii) kosztami kwalifikowalnymi są bezpośrednie koszty dodatkowe poniesione w wyniku operacji.

4.   Pomoc, o której mowa w ust. 1 lit. b) pkt (iii), przyznaje się wyłącznie przedsiębiorstwom będącym beneficjentami, które zobowiązują się na okres co najmniej pięciu lat do przestrzegania wymogów w zakresie środowiska wodnego, które wykraczają poza zwykłe stosowanie prawa unijnego i krajowego. Korzyści dla środowiska wynikające z danej operacji wykazuje się w drodze uprzedniej oceny przeprowadzonej przez właściwe organy wyznaczone przez państwo członkowskie, chyba że uznano już korzyści dla środowiska wynikające z tej operacji.

5.   Pomoc. o której mowa w ust. 1 lit. b) pkt (iii) niniejszego artykułu, ma formę rocznej rekompensaty. Kosztami kwalifikowalnymi są bezpośrednie koszty dodatkowe poniesione lub dochody utracone w wyniku operacji.

6.   Wyniki operacji otrzymujących pomoc na mocy niniejszego artykułu są odpowiednio upubliczniane przez państwo członkowskie.

7.   W odniesieniu do zobowiązań podjętych na podstawie niniejszego artykułu przewiduje się klauzulę przeglądową, aby zapewnić dostosowanie w przypadku zmiany właściwych obowiązkowych wymogów, norm i warunków, o których mowa w niniejszym artykule.

8.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 100 % łącznych kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 40

Pomoc przeznaczona na środki dotyczące zdrowia publicznego

1.   Pomoc przeznaczona na środki dotyczące zdrowia publicznego, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że przeznaczona jest na program rekompensat, który rekompensuje hodowcom mięczaków czasowe zawieszenie zbiorów mięczaków hodowlanych, w przypadku gdy takie zawieszenie ma miejsce wyłącznie ze względu na zdrowie publiczne.

2.   Pomocy, o której mowa w ust. 1, można udzielać wyłącznie w przypadku, gdy zamknięcie sklasyfikowanego obszaru produkcji lub obszaru przejściowego, zgodnie z art. 62 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/627 (35), jest spowodowane rozmnożeniem się planktonu wytwarzającego toksyny lub obecnością planktonu zawierającego biotoksyny w ilościach przekraczających limity ustanowione w załączniku III sekcja VII rozdział V rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (36) oraz pod warunkiem, że:

a)

zanieczyszczenie trwa dłużej niż cztery kolejne miesiące; lub

b)

strata poniesiona w wyniku zawieszenia zbiorów wynosi ponad 25 % rocznego obrotu danego przedsiębiorstwa, wyliczonego na podstawie jego średnich obrotów za trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok, w którym zawieszono zbiory.

Do celów akapitu pierwszego lit. b) państwa członkowskie mogą ustanowić specjalne zasady obliczania w odniesieniu do przedsiębiorstw prowadzących działalność krócej niż trzy lata.

3.   Okres, na który może zostać przyznana rekompensata, wynosi maksymalnie 12 miesięcy między dniem 1 stycznia 2023 r. a dniem 31 grudnia 2029 r. W należycie uzasadnionych przypadkach okres ten może zostać jednokrotnie przedłużony o maksymalnie dodatkowe 12 miesięcy, przy czym łączny maksymalny okres wynosi 24 miesiące.

4.   Kosztami kwalifikowalnymi są bezpośrednie koszty dodatkowe poniesione lub dochody utracone w wyniku zastosowania danego środka. Obliczoną kwotę odszkodowania pomniejsza się o wszelkie koszty poniesione niebezpośrednio z powodu zdarzenia, a które w innym przypadku zostałyby poniesione przez beneficjenta.

5.   Pomoc i wszelkie inne płatności przyznane w celu wyrównania szkód, w tym płatności w ramach polis ubezpieczeniowych, ogranicza się do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 41

Pomoc przeznaczona na środki z zakresu zdrowia i dobrostanu zwierząt

1.   Pomoc przeznaczona na środki z zakresu zdrowia i dobrostanu zwierząt w przedsiębiorstwach sektora akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc ma na celu poprawę zdrowia i dobrostanu zwierząt w przedsiębiorstwach zajmujących się akwakulturą, między innymi w zakresie profilaktyki i bioasekuracji; oraz

b)

pomoc może obejmować tylko jedno z następujących działań:

(i)

opracowanie ogólnych i specyficznych dla danego gatunku najlepszych praktyk lub kodeksów postępowania w zakresie bioasekuracji lub potrzeb związanych ze zdrowiem i dobrostanem zwierząt w akwakulturze;

(ii)

inicjatywy mające na celu zmniejszenie zależności akwakultury od weterynaryjnych produktów leczniczych;

(iii)

badania weterynaryjne lub farmaceutyczne oraz rozpowszechnianie i wymiana informacji i najlepszych praktyk dotyczących chorób weterynaryjnych w akwakulturze, w celu propagowania odpowiedniego stosowania weterynaryjnych produktów leczniczych;

(iv)

tworzenie i funkcjonowanie grup ochrony zdrowia w sektorze akwakultury, uznanych przez państwa członkowskie; lub

(v)

rekompensaty dla hodowców mięczaków za czasowe zawieszenie działalności z powodu wyjątkowej masowej śmiertelności, jeśli roczny wskaźnik śmiertelności przekracza 20 % lub jeśli strata poniesiona w wyniku zawieszenia działalności wynosi ponad 30 % rocznego obrotu danego przedsiębiorstwa, wyliczonego na podstawie jego średnich obrotów za trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok, w którym zawieszono działalność.

Do celów lit. b) państwa członkowskie mogą ustanowić specjalne zasady obliczania w odniesieniu do przedsiębiorstw prowadzących działalność krócej niż trzy lata.

Pomoc, o której mowa w lit. b) pkt (iii), nie obejmuje zakupu weterynaryjnych produktów leczniczych.

Wyniki badań finansowanych na mocy lit. b) pkt (iii) są odpowiednio zgłaszane i upubliczniane przez państwo członkowskie.

2.   Pomoc udzielana jest w formie usług dotowanych lub dotacji bezpośredniej.

3.   Do celów ust. 1 lit. b) pkt (i)–(iv) kosztami kwalifikowalnymi są bezpośrednie koszty dodatkowe poniesione w wyniku zastosowania danego środka. Do celów ust. 1 lit. b) pkt (v) kosztami kwalifikowalnymi są bezpośrednie koszty dodatkowe poniesione lub dochody utracone w wyniku zastosowania danego środka.

4.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 100 % łącznych kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 42

Pomoc na rzecz zapobiegania chorobom, ich kontroli i zwalczania

1.   Pomoc na rzecz zapobiegania chorobom, ich kontroli i zwalczania w przedsiębiorstwach sektora akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że pomoc ta przeznaczona jest na pokrycie kosztów zapobiegania, kontroli i zwalczania związanych z:

a)

chorobami w akwakulturze wymienionymi w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/429 lub ujętymi w wykazie chorób zwierząt Kodeksu zdrowia zwierząt wodnych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt, w tym kosztów operacyjnych niezbędnych do wypełnienia zobowiązań zawartych w planie likwidacji choroby;

b)

nowo występującymi chorobami, które spełniają kryteria określone w art. 6 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/429;

c)

chorobami odzwierzęcymi zwierząt wodnych wymienionymi w załączniku III pkt 2 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/690 (37) lub

d)

chorobami innymi niż choroby umieszczone w wykazie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) 2016/429, które spełniają kryteria określone w art. 226 tego rozporządzenia.

2.   Pomoc jest wypłacana wyłącznie w odniesieniu do chorób zwierząt wodnych, w odniesieniu do których istnieją przepisy unijne lub krajowe, niezależnie od tego czy zostały one ustanowione w ramach przepisów ustawowych, wykonawczych czy administracyjnych.

3.   Pomoc może obejmować wyłącznie następujące koszty kwalifikowalne do celów zapobiegania, kontroli i zwalczania:

a)

kontrole sanitarne, analizy, badania i inne sposoby wykrywania chorób;

b)

udoskonalanie środków bioasekuracji;

c)

nabywanie, przechowywanie, podawanie lub dystrybucja szczepionek, leków i preparatów stosowanych do leczenia zwierząt;

d)

ubój, eliminacja i zniszczenie zwierząt;

e)

niszczenie produktów pochodzenia zwierzęcego oraz produktów związanych ze zwierzętami;

f)

czyszczenie, dezynfekcja lub dezynsekcja i deratyzacja gospodarstwa i wyposażenia; lub

g)

szkody poniesione wskutek uboju, eliminacji lub zniszczenia zwierząt, produktów pochodzenia zwierzęcego i produktów związanych ze zwierzętami.

4.   Pomoc nie dotyczy środków, w odniesieniu do których przepisy Unii przewidują, że ich koszty ponoszą beneficjenci, chyba że koszt ten całkowicie równoważą opłaty obowiązkowe dla beneficjentów.

5.   Programy pomocy dotyczące choroby zwierząt wprowadza się w ciągu trzech lat, a pomoc wypłaca w ciągu czterech lat od daty poniesienia kosztu lub szkody spowodowanej chorobą zwierząt.

6.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 100 % łącznych kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 43

Pomoc na inwestycje mające na celu zapobieganie szkodom spowodowanym chorobami zwierząt i ich ograniczanie

1.   Pomoc na inwestycje mające na celu zapobieganie szkodom spowodowanym chorobami zwierząt w akwakulturze i ich ograniczanie, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że inwestycja służy przede wszystkim celowi zapobiegania szkodom spowodowanym przez choroby zwierząt lub ich ograniczania na podstawie art. 42 ust. 1 lit. a) niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc może obejmować tylko koszty kwalifikowalne, które są bezpośrednie i specyficzne w stosunku do działań zapobiegawczych. Koszty te mogą obejmować tylko koszty:

a)

budowy, nabycia, w tym leasingu, lub modernizacji nieruchomości; lub

b)

zakupu lub leasingu maszyn i urządzeń do wartości rynkowej danego składnika aktywów.

3.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 65 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 44

Pomoc przeznaczona na ubezpieczenie zasobów hodowlanych akwakultury

1.   Pomoc przeznaczona na ubezpieczenie zasobów hodowlanych akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc sprzyja zabezpieczeniu dochodów producentów sektora akwakultury; oraz

b)

pomoc zapewnia wkład w ubezpieczenie zasobów hodowlanych akwakultury pokrywające straty gospodarcze, spowodowane co najmniej jednym z poniższych czynników:

(i)

klęski żywiołowe;

(ii)

niekorzystne zjawiska klimatyczne;

(iii)

nagłe zmiany jakości i ilości wody, za które podmiot gospodarczy nie ponosi odpowiedzialności;

(iv)

choroby w akwakulturze, awaria lub zniszczenie urządzeń produkcyjnych, za które podmiot gospodarczy nie ponosi odpowiedzialności;

(v)

kryzysy w dziedzinie zdrowia publicznego;

(vi)

straty w produkcji spowodowane atakiem zwierząt chronionych lub drapieżnych;

(vii)

ubezpieczenie nie wymaga ani nie określa rodzaju ani ilości przyszłej produkcji, a pomoc nie jest ograniczona do ubezpieczenia zapewnianego przez określony zakład ubezpieczeń lub grupę zakładów.

2.   Wystąpienie w akwakulturze okoliczności, o których mowa w ust. 1 lit. b) pkt (i), (ii) i (v), musi być formalnie uznane przez zainteresowane państwo członkowskie.

3.   W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą z wyprzedzeniem ustanowić kryteria, na podstawie których będzie można stwierdzić, że miało miejsce formalne uznanie, o którym mowa w ust. 2.

4.   Wkłady, o których mowa w ust. 1 lit. b), dotyczą pokrycia kosztów do 70 % składki na potrzeby umowy pokrywającej do 100 % potencjalnej straty gospodarczej.

Sekcja 3

Środki dotyczące wprowadzania do obrotu i przetwarzania

Artykuł 45

Pomoc przeznaczona na środki dotyczące wprowadzania do obrotu

1.   Pomoc przeznaczona na środki dotyczące wprowadzania do obrotu, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

pomoc sprzyja środkom dotyczącym wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury; oraz

b)

pomoc służy następującym celom:

(i)

tworzenie organizacji producentów, stowarzyszeń organizacji producentów lub organizacji międzybranżowych, które mają być uznane zgodnie z rozdziałem II sekcja II rozporządzenia (UE) nr 1379/2013;

(ii)

znalezienie nowych rynków i poprawa warunków wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury, w tym:

gatunków, które można wprowadzić do obrotu,

przypadkowych połowów wyładowywanych ze stad handlowych zgodnie ze środkami technicznymi, art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 i art. 8 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1379/2013,

produktów rybołówstwa i akwakultury uzyskanych przy użyciu metod o niskim wpływie na środowisko lub produktów akwakultury ekologicznej w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2018/848;

(iii)

promowanie jakości i wartości dodanej poprzez ułatwianie:

złożenia wniosku o rejestrację danego produktu oraz dostosowania zainteresowanych podmiotów do odpowiednich wymogów w zakresie zgodności i certyfikacji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (38),

certyfikacji i promocji zrównoważonych produktów rybołówstwa i akwakultury, w tym produktów łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, oraz przyjaznych dla środowiska metod przetwarzania,

bezpośredniego wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa przez łodziowych rybaków przybrzeżnych, rybaków migrujących, rybaków śródlądowych, rybaków zajmujących się połowami ręcznymi lub producentów produktów akwakultury,

prezentacji i pakowania produktów;

(iv)

przyczynianie się do przejrzystości produkcji i rynków oraz prowadzenie sondaży rynkowych i badań dotyczących zależności Unii od przywozu;

(v)

przyczynianie się do identyfikowalności produktów rybołówstwa lub akwakultury oraz, w stosownych przypadkach, opracowanie ogólnounijnego oznakowania ekologicznego dla produktów rybołówstwa i akwakultury, o którym mowa w rozporządzeniu (UE) nr 1379/2013;

(vi)

sporządzanie standardowych umów dla MŚP zgodnych z prawem Unii;

(vii)

prowadzenie regionalnych, krajowych lub transnarodowych kampanii komunikacyjnych i promocyjnych w celu zwiększenia świadomości społecznej na temat zrównoważonych produktów rybołówstwa i akwakultury.

2.   Pomoc udzielana jest w formie usług dotowanych lub dotacji bezpośredniej.

3.   Pomoc może obejmować tylko następujące koszty kwalifikowalne:

a)

koszty bezpośrednie wynagrodzeń;

b)

opłaty z tytułu uczestnictwa;

c)

koszty podróży;

d)

koszty publikacji;

e)

zakupione badania;

f)

wynajem pomieszczeń i stanowisk wystawowych oraz koszt montażu i demontażu tych stanowisk; lub

g)

koszty rozpowszechniania wiedzy naukowej i udokumentowanych informacji na temat generycznych produktów rybołówstwa oraz ich wartości odżywczych i zalecanych sposobów wykorzystywania tych produktów.

4.   Operacje, o których mowa w ust. 1 lit. b), mogą obejmować produkcję, przetwarzanie i wprowadzanie do obrotu na wszystkich etapach łańcucha dostaw. W ramach operacji, o których mowa w ust. 1 lit. b) pkt (vii), nie wymienia się nazwy określonego przedsiębiorstwa, określonej marki ani określonego miejsca pochodzenia.

5.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 46

Pomoc na przetwarzanie produktów rybołówstwa i akwakultury

1.   Pomoc na przetwarzanie produktów rybołówstwa i akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że pomoc przeznaczona jest na inwestycje w zakresie przetwórstwa produktów rybołówstwa i akwakultury i ma na celu wspieranie środków, które:

a)

przyczyniają się do oszczędności energii lub zmniejszenia wpływu na środowisko, w tym przetwarzania odpadów;

b)

poprawiają bezpieczeństwo, higienę, zdrowie i warunki pracy;

c)

wspierają przetwarzanie połowów ryb komercyjnych, które nie mogą być przeznaczone do spożycia przez ludzi;

d)

odnoszą się do przetwarzania produktów ubocznych powstających podczas głównej działalności przetwórczej;

e)

odnoszą się do przetwarzania produktów akwakultury ekologicznej zgodnie z art. 7 i 8 rozporządzenia (UE) 2018/848;

f)

prowadzą do powstania nowych lub ulepszonych produktów, nowych lub ulepszonych procesów bądź nowych lub ulepszonych systemów zarządzania i organizacji.

g)

spełniają warunki dotyczące kosztów zapobiegania chorobom, ich kontroli i zwalczania, o których to chorobach mowa w art. 42 ust. 1 lit. a); lub

h)

spełniają warunki inwestycji mających na celu zapobieganie szkodom i ich ograniczanie zgodnie z warunkiem zawartym w art. 43.

2.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 50 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Kwota pomocy przyznanej na rzecz zapobiegania chorobom, ich kontroli i zwalczania na podstawie ust. 1 lit. g) niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 100 % kosztów kwalifikowalnych. Pomoc na inwestycje mające na celu zapobieganie szkodom na podstawie ust. 1 lit. h) niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 65 % kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Sekcja 4

Inne kategorie pomocy

Artykuł 47

Pomoc na gromadzenie danych, zarządzanie danymi, ich wykorzystywanie i przetwarzanie w sektorze gospodarki rybnej

1.   Pomoc na gromadzenie danych biologicznych, środowiskowych, technicznych i społeczno-gospodarczych, zarządzanie tymi danymi, ich wykorzystywanie i przetwarzanie w sektorze gospodarki rybnej, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że sprzyja gromadzeniu danych, zarządzaniu nimi i ich wykorzystaniu, jak przewidziano w art. 25 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 i doprecyzowano w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1004 (39).

2.   Pomoc może obejmować tylko następujące działania:

a)

gromadzenie danych, zarządzanie nimi i ich wykorzystywanie do celów analizy naukowej i wdrażania WPRyb;

b)

krajowe, transnarodowe i subnarodowe wieloletnie programy pobierania próbek, pod warunkiem że odnoszą się do zasobów objętych WPRyb;

c)

monitorowanie na morzu rybołówstwa komercyjnego i rekreacyjnego, w tym monitorowanie przyłowów organizmów morskich, takich jak ssaki i ptaki morskie;

d)

badania naukowe prowadzone na morzu; lub

e)

doskonalenie systemów gromadzenia danych i zarządzania danymi oraz realizacja badań pilotażowych w celu poprawy istniejących systemów gromadzenia danych i zarządzania danymi.

3.   Pomoc może obejmować tylko następujące koszty kwalifikowalne, poniesione bezpośrednio w związku ze środkami objętymi wsparciem:

a)

koszty bezpośrednie wynagrodzeń;

b)

opłaty z tytułu uczestnictwa;

c)

koszty podróży;

d)

koszty publikacji;

e)

inwestycje w systemy gromadzenia danych i zarządzania danymi;

f)

zakupione usługi gromadzenia danych.

4.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 100 % łącznych kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 48

Pomoc mająca na celu zapobieganie szkodom spowodowanym klęskami żywiołowymi i ich ograniczanie

1.   Pomoc mająca na celu zapobieganie szkodom spowodowanym klęskami żywiołowymi i ich ograniczanie, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że inwestycja służy przede wszystkim celowi zapobiegania szkodom spowodowanym klęskami żywiołowymi i ich ograniczania.

2.   W odniesieniu do inwestycji wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko na mocy dyrektywy 2011/92/UE pomoc jest uzależniona od przeprowadzenia takiej oceny, a zezwolenie na realizację odnośnego projektu inwestycyjnego zostało wydane przed datą przyznania pomocy indywidualnej.

3.   Pomoc może obejmować tylko koszty kwalifikowalne, które są bezpośrednie i specyficzne w stosunku do działań zapobiegawczych. Koszty te mogą obejmować tylko następujące koszty:

a)

budowy, nabycia, w tym leasingu, lub modernizacji nieruchomości;

b)

zakupu lub leasingu maszyn i urządzeń do wartości rynkowej danego składnika aktywów.

4.   Kwota przyznanej pomocy nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 65 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 49

Pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi

1.   Pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 2 lit. b) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

właściwy organ państwa członkowskiego formalnie uznał dane zdarzenie za klęskę żywiołową oraz

b)

istnieje bezpośredni związek przyczynowy między klęską żywiołową a szkodami poniesionymi przez przedsiębiorstwo.

2.   W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą z wyprzedzeniem ustanowić kryteria, na podstawie których będzie można formalnie uznać, jak wspomniano w ust. 1 lit. a), wystąpienie wymienionych okoliczności.

3.   Pomoc wypłacana jest bezpośrednio danemu przedsiębiorstwu lub grupie producentów lub organizacji, której to przedsiębiorstwo jest członkiem. W przypadku gdy pomoc wypłacana jest grupie i organizacji producentów, kwota pomocy nie przekracza kwoty pomocy, do jakiej kwalifikuje się dane przedsiębiorstwo.

4.   Programy pomocy związane z konkretną klęską żywiołową ustanawia się w terminie trzech lat od daty jej wystąpienia. Pomoc wypłacana jest w ciągu czterech lat od tej daty.

5.   Kosztami kwalifikowalnymi mogą być szkody poniesione bezpośrednio w wyniku klęski żywiołowej, oszacowane przez właściwy organ publiczny, niezależnego rzeczoznawcę uznanego przez organ przyznający pomoc lub zakład ubezpieczeń. Szkody te mogą obejmować:

a)

szkody materialne dotyczące aktywów takich, jak: budynki, urządzenia, maszyny, zapasy i środki produkcji; lub

b)

utratę dochodów spowodowaną przez pełne lub częściowe zniszczenie produkcji rybołówstwa lub akwakultury lub środków takiej produkcji, w okresie nieprzekraczającym sześciu miesięcy od wystąpienia klęski.

6.   Obliczenie szkód materialnych opiera się na kosztach naprawy lub wartości ekonomicznej przedmiotowych aktywów przed klęską. Nie mogą one przekroczyć kosztów napraw lub spadku godziwej wartości rynkowej spowodowanych klęską żywiołową, czyli różnicy między wartością aktywów bezpośrednio przed daną klęską i bezpośrednio po niej.

7.   Utratę dochodów oblicza się przez odjęcie:

a)

iloczynu ilości produktów rybołówstwa i akwakultury wyprodukowanych w roku klęski żywiołowej lub w każdym kolejnym roku, którego dotyczy pełne lub częściowe zniszczenie środków produkcji, oraz średniej ceny sprzedaży uzyskanej w danym roku od

b)

iloczynu średniej rocznej ilości produktów rybołówstwa i akwakultury wyprodukowanych w okresie trzech lat przed wystąpieniem klęski żywiołowej lub średniej z trzech lat opartej na okresie pięciu lat przed wystąpieniem klęski żywiołowej, z wyłączeniem wartości najwyższej i najniższej, oraz uzyskanej średniej ceny sprzedaży.

8.   Szkody oblicza się na poziomie poszczególnych przedsiębiorstw. Jeżeli MŚP utworzono przed upływem trzech lat od daty wystąpienia zdarzenia, odniesienie do okresów trzech lat w ust. 7 lit. b) należy rozumieć jako odnoszące się do osiągniętego obrotu lub ilości produktów rybołówstwa i akwakultury wyprodukowanych i sprzedanych przez przeciętne przedsiębiorstwo tej samej wielkości co wnioskodawca, tj. odpowiednio przez mikroprzedsiębiorstwo lub małe lub średnie przedsiębiorstwo w sektorze krajowym lub regionalnym odczuwającym skutki niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową.

9.   Przyznana pomoc i wszelkie inne otrzymane płatności w celu wyrównania szkód, w tym płatności w ramach polis ubezpieczeniowych, ogranicza się do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 50

Pomoc na inwestycje mające na celu zapobieganie szkodom spowodowanym niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi z klęską żywiołową i ich ograniczanie

1.   Pomoc na inwestycje mające na celu zapobieganie szkodom spowodowanym niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi z klęską żywiołową i ich ograniczanie, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że spełnia warunki określone w niniejszym artykule.

2.   W odniesieniu do inwestycji wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko na mocy dyrektywy 2011/92/UE pomoc jest uzależniona od przeprowadzenia takiej oceny, a zezwolenie na realizację odnośnego projektu inwestycyjnego zostało wydane przed datą przyznania pomocy indywidualnej.

3.   Pomoc może obejmować tylko koszty kwalifikowalne, które są bezpośrednie i specyficzne w stosunku do działań zapobiegawczych. Koszty te mogą obejmować następujące koszty:

a)

budowy, nabycia, w tym leasingu, lub modernizacji nieruchomości;

b)

zakupu lub leasingu maszyn i urządzeń do wartości rynkowej danego składnika aktywów.

4.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 65 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 51

Pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi z klęskami żywiołowymi

1.   Pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi z klęskami żywiołowymi, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że spełnia warunki określone w niniejszym artykule.

2.   Pomoc spełnia następujące warunki:

a)

właściwy organ państwa członkowskiego formalnie uznał charakter niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową; oraz

b)

istnieje bezpośredni związek przyczynowy między niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi z klęskami żywiołowymi a szkodami poniesionymi przez przedsiębiorstwo.

3.   W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą z wyprzedzeniem ustanowić kryteria, na podstawie których będzie można formalnie uznać, jak wspomniano w ust. 2 lit. a) niniejszego artykułu, wystąpienie wymienionych okoliczności.

4.   Pomoc jest wypłacana bezpośrednio danemu przedsiębiorstwu.

5.   Programy pomocy ustanawia się w terminie trzech lat od daty wystąpienia niekorzystnych zjawisk klimatycznych porównywalnych z klęskami żywiołowymi. Pomoc wypłacana jest w ciągu czterech lat od tej daty.

6.   Kosztami kwalifikowalnymi mogą być koszty szkód poniesionych bezpośrednio w wyniku niekorzystnych zjawisk klimatycznych porównywalnych z klęskami żywiołowymi, oszacowane przez organ publiczny, niezależnego rzeczoznawcę uznanego przez organ przyznający pomoc lub zakład ubezpieczeń. Szkody te mogą obejmować:

a)

szkody materialne dotyczące aktywów takich, jak: budynki, urządzenia, maszyny, zapasy i środki produkcji; lub

b)

utratę dochodów spowodowaną przez pełne lub częściowe zniszczenie produkcji rybołówstwa lub akwakultury lub środków takiej produkcji w okresie nieprzekraczającym sześciu miesięcy od wystąpienia niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową.

7.   Obliczenie szkód materialnych opiera się na kosztach naprawy lub wartości ekonomicznej przedmiotowych aktywów przed wystąpieniem niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową. Nie mogą one przekroczyć kosztów napraw lub spadku godziwej wartości rynkowej spowodowanych przez niekorzystne zjawisko klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową, tzn. różnicy pomiędzy wartością aktywów bezpośrednio przed i bezpośrednio po wystąpieniu niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową.

8.   Utratę dochodów oblicza się przez odjęcie:

a)

iloczynu ilości produktów rybołówstwa i akwakultury wyprodukowanych w roku wystąpienia niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową lub w każdym kolejnym roku, którego dotyczy pełne lub częściowe zniszczenie środków produkcji, oraz średniej ceny sprzedaży uzyskanej w danym roku od

b)

iloczynu średniej rocznej ilości produktów rybołówstwa i akwakultury wyprodukowanych w okresie trzech lat przed wystąpieniem niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową, lub średniej z trzech lat opartej na okresie pięciu lat przed wystąpieniem niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową, z wyłączeniem wartości najwyższej i najniższej, i uzyskanej średniej ceny sprzedaży.

9.   Szkody oblicza się na poziomie poszczególnych przedsiębiorstw. Jeżeli MŚP utworzono przed upływem trzech lat od daty wystąpienia zdarzenia, odniesienie do okresów trzech lat w ust. 7 lit. b) należy rozumieć jako odnoszące się do osiągniętego obrotu lub ilości produktów rybołówstwa i akwakultury wyprodukowanych i sprzedanych przez przeciętne przedsiębiorstwo tej samej wielkości co wnioskodawca, tj. odpowiednio przez mikroprzedsiębiorstwo lub małe lub średnie przedsiębiorstwo w sektorze krajowym lub regionalnym odczuwającym skutki niekorzystnego zjawiska klimatycznego porównywalnego z klęską żywiołową.

10.   Przyznana pomoc i wszelkie inne otrzymane płatności w celu wyrównania szkód, w tym płatności w ramach polis ubezpieczeniowych, ogranicza się do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 52

Pomoc mająca na celu zapobieganie szkodom spowodowanym przez zwierzęta chronione i ich ograniczanie

1.   Pomoc na inwestycje mające na celu zapobieganie szkodom spowodowanym przez działania zwierząt chronionych i ich ograniczanie w sektorze rybołówstwa i akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

inwestycja służy przede wszystkim celowi zapobiegania szkodom spowodowanym przez działania zwierząt chronionych lub ich ograniczania;

b)

w odniesieniu do rybołówstwa, celem inwestycji jest zapobieganie atakom drapieżników i ich ograniczanie, lub zapobieganie uszkodzeniom narzędzi połowowych lub innych wykorzystywanych narzędzi, spowodowanym zachowaniem chronionego zwierzęcia, oraz ograniczanie takich uszkodzeń.

2.   W odniesieniu do inwestycji wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko na mocy dyrektywy 2011/92/UE pomoc jest uzależniona od przeprowadzenia takiej oceny, a zezwolenie na realizację odnośnego projektu inwestycyjnego zostało wydane przed datą przyznania pomocy indywidualnej.

3.   Pomoc może obejmować tylko koszty kwalifikowalne, które są bezpośrednie i specyficzne w stosunku do działań zapobiegawczych. Koszty te mogą obejmować następujące koszty:

a)

budowy, nabycia, w tym leasingu, lub modernizacji nieruchomości;

b)

zakupu lub leasingu maszyn i urządzeń do wartości rynkowej danego składnika aktywów.

4.   Kwota pomocy przyznanej na podstawie niniejszego artykułu nie może przekraczać, w ekwiwalencie dotacji brutto, stawki maksymalnej intensywności pomocy wynoszącej 100 % łącznych kosztów kwalifikowalnych. Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy określono w załączniku IV. W przypadku gdy jednej operacji dotyczy kilka z wierszy 1–11 załącznika IV, stosuje się najwyższą stawkę maksymalnej intensywności pomocy.

Artykuł 53

Pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych przez zwierzęta chronione

1.   Pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych przez zwierzęta chronione, spełniająca warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, pod warunkiem że:

a)

istnieje bezpośredni związek przyczynowy między poniesionymi szkodami a działaniami zwierzęcia chronionego;

b)

koszty kwalifikowalne to koszty szkód poniesionych bezpośrednio w wyniku wydarzenia, które spowodowało szkodę, oszacowane przez organ publiczny, niezależnego rzeczoznawcę uznanego przez organ przyznający pomoc lub zakład ubezpieczeń; oraz

c)

w rybołówstwie pomoc w odniesieniu do szkód z tytułu zwierząt jest ograniczona do szkód w połowach.

2.   Szkody wymagające naprawienia mogą obejmować następujące elementy:

a)

szkody z tytułu zwierząt w akwakulturze: koszty kwalifikowalne ustala się w oparciu o wartość rynkową zwierząt poszkodowanych przez zwierzęta chronione;

b)

szkody w połowach w sektorze rybołówstwa spowodowane przez zwierzęta chronione; lub

c)

szkody materialne dotyczące następujących aktywów: sprzęt, maszyny, budynki.

3.   Wartość rynkową, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, ustala się na podstawie wartości zwierząt bezpośrednio przed wystąpieniem szkody spowodowanej przez działania zwierząt chronionych oraz w taki sposób, jakby działania zwierząt chronionych nie miały na nie wpływu.

4.   Obliczenie szkód materialnych opiera się na kosztach naprawy lub wartości ekonomicznej przedmiotowych aktywów przed wystąpieniem szkody. Nie mogą one przekroczyć kosztów naprawy lub spadku godziwej wartości rynkowej spowodowanych przez zwierzęta chronione, tj. różnicy między wartością aktywów bezpośrednio przed wystąpieniem szkody i bezpośrednio po niej.

5.   Aby naprawić szkodę, kwota pomocy może zostać zwiększona o inne koszty poniesione przez przedsiębiorstwo będące beneficjentem z powodu działań zwierząt chronionych i musi zostać zmniejszona o wszelkie koszty nieponiesione bezpośrednio z powodu działań zwierząt chronionych, które w innym przypadku zostałyby poniesione przez przedsiębiorstwo będące beneficjentem, a także o wszelkie dochody ze sprzedaży produktów związanych ze zwierzętami uszkodzonymi lub zabitymi.

6.   Z wyjątkiem pierwszych ataków zwierząt chronionych, od przedsiębiorstw będących beneficjentami wymaga się racjonalnego wysiłku w celu zmniejszenia ryzyka zakłócenia konkurencji i zapewnienia bodźca do minimalizowania ryzyka. Wysiłek ten powinien przyjąć formę działań zapobiegawczych takich jak wzniesienie płotów ochronnych w zakresie proporcjonalnym do ryzyka wyrządzenia szkód przez działania zwierząt chronionych na danym obszarze, chyba że wdrożenie takich środków nie jest racjonalnie możliwe.

7.   Pomoc wypłacana jest bezpośrednio danemu przedsiębiorstwu lub grupie producentów lub organizacji, której to przedsiębiorstwo jest członkiem. W przypadku gdy pomoc wypłacana jest grupie producentów lub organizacji, kwota pomocy nie może przekraczać kwoty pomocy, do jakiej kwalifikuje się dane przedsiębiorstwo.

8.   Program pomocy ustanawia się w terminie trzech lat od daty zdarzenia powodującego szkodę. Pomoc wypłacana jest w ciągu czterech lat od tej daty.

9.   Przyznana pomoc i wszelkie inne otrzymane płatności w celu wyrównania szkód, w tym płatności w ramach polis ubezpieczeniowych, ogranicza się do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 54

Pomoc na projekty RLKS

1.   Pomoc na koszty ponoszone przez MŚP uczestniczące w projektach RLKS na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/1139 jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i wyłączona z obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 TFUE, jeżeli spełnia warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc na koszty ponoszone przez gminy uczestniczące w projektach RLKS, o których mowa w art. 31 rozporządzenia (UE) 2021/1060, określanych nazwą LEADER w ramach Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury na rzecz projektów, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i wyłączona z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 TFUE, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

3.   W przypadku projektów RLKS koszty kwalifikowalne obejmują:

a)

koszty wsparcia przygotowawczego, budowania potencjału, szkolenia i tworzenia sieci kontaktów w celu przygotowania i wdrożenia strategii RLKS, o której mowa w art. 33 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 (40);

b)

wdrażanie zatwierdzonych operacji;

c)

przygotowanie i realizację przedsięwzięć grupy w zakresie współpracy;

d)

koszty bieżące związane z zarządzaniem procesem wdrażania strategii RLKS; lub

e)

animowanie realizacji strategii RLKS w celu ułatwienia wymiany między zainteresowanymi podmiotami, aby zapewniać informacje i propagować strategię i projekty oraz aby wspierać potencjalnych beneficjentów, mając na uwadze opracowywanie operacji i przygotowywanie wniosków.

4.   Koszty ponoszone przez gminy uczestniczące w projektach RLKS, o których mowa w ust. 1, kwalifikują się do pomocy na podstawie niniejszego artykułu, jeżeli dotyczą co najmniej jednego z poniższych obszarów:

a)

badania, rozwój i innowacje;

b)

środowisko;

c)

zatrudnienie i szkolenie;

d)

kultura i zachowanie dziedzictwa kulturowego;

e)

zachowanie morskich i słodkowodnych zasobów biologicznych;

f)

promowanie produktów spożywczych niewymienionych w załączniku I do TFUE;

g)

uprawianie sportu.

5.   Intensywność pomocy nie może przekraczać maksymalnych stóp dofinansowania przewidzianych dla każdego rodzaju operacji w rozporządzeniu (UE) 2021/1139.

Artykuł 55

Ograniczone kwoty pomocy na rzecz projektów RLKS

1.   Pomoc dla przedsiębiorstw uczestniczących w projektach RLKS lub czerpiących korzyści z tego tytułu, o których mowa w art. 54 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i wyłączona z obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 TFUE, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Pomoc dla gmin uczestniczących w projektach RLKS lub będących beneficjentami takich projektów, o których mowa w art. 54 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i wyłączona z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule i w rozdziale I.

3.   Koszty ponoszone przez gminy uczestniczące w projektach RLKS, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, kwalifikują się do pomocy na podstawie niniejszego artykułu, jeżeli dotyczą co najmniej jednego z poniższych obszarów:

a)

badania, rozwój i innowacje;

b)

środowisko;

c)

zatrudnienie i szkolenie;

d)

kultura i zachowanie dziedzictwa kulturowego;

e)

zachowanie morskich i słodkowodnych zasobów biologicznych;

f)

promowanie produktów spożywczych niewymienionych w załączniku I do TFUE;

g)

uprawianie sportu.

4.   Całkowita kwota pomocy przyznana na podstawie niniejszego artykułu na projekt nie przekracza 200 000 EUR.

Artykuł 56

Zwolnienia i ulgi podatkowe zgodnie z dyrektywą 2003/96/WE

1.   Pomoc w formie zwolnień lub ulg podatkowych przyjętych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. f) i art. 15 ust. 3 dyrektywy 2003/96/WE jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i wyłączona z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 TFUE, jeżeli spełnione są warunki określone w dyrektywie 2003/96/WE i rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2.   Przedsiębiorstwa będące beneficjentami zwolnień i ulg podatkowych są wybierane w oparciu o przejrzyste i obiektywne kryteria. W stosownych przypadkach płacą one podatki na co najmniej najniższym odpowiednim poziomie określonym w dyrektywie 2003/96/WE.

ROZDZIAŁ IV

Przepisy przejściowe i końcowe

Artykuł 57

Dalsze stosowanie rozporządzenia (UE) nr 1388/2014

Art. 47 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1388/2014 (41) stanowi, że rozporządzenie to stosuje się do dnia 31 grudnia 2022 r. Niniejsze rozporządzenie zastąpi rozporządzenie (UE) nr 1388/2014 po jego wygaśnięciu.

Artykuł 58

Przepisy przejściowe

1.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy indywidualnej przyznanej przed jego wejściem w życie, jeżeli spełnia ona wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu z wyjątkiem art. 9.

2.   Każda pomoc niewyłączona z wymogu zgłoszenia, określonego w art. 108 ust. 3 TFUE, na podstawie niniejszego rozporządzenia lub innych obowiązujących uprzednio rozporządzeń przyjętych na mocy art. 1 rozporządzenia (UE) 2015/1588, jest oceniana przez Komisję zgodnie z właściwymi ramami prawnymi, wytycznymi, komunikatami i zawiadomieniami.

3.   Każda pomoc indywidualna przyznana przed dniem 1 stycznia 2023 r. na podstawie jakiegokolwiek rozporządzenia przyjętego na podstawie art. 1 rozporządzenia (UE) 2015/1588 obowiązującego wcześniej w momencie przyznawania pomocy jest zgodna z rynkiem wewnętrznym i wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 TFUE.

4.   Z końcem okresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia wszelkie programy pomocy wyłączone na mocy niniejszego rozporządzenia pozostają wyłączone przez sześciomiesięczny okres dostosowawczy.

Artykuł 59

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 grudnia 2029 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 grudnia 2022 r.

W imieniu Komisji

Ursula VON DER LEYEN

Przewodnicząca


(1)  Dz.U. L 248 z 24.9.2015, s. 1.

(2)  Dz.U. C 185 z 6.5.2022, s. 1.

(3)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).

(4)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1139 z dnia 7 lipca 2021 r. ustanawiające Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/1004 (Dz.U. L 247 z 13.7.2021, s. 1).

(5)  Dz.U. C 217 z 2.7.2015, s. 1.

(6)  Komunikat Komisji – Wytyczne dotyczące pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji (Dz.U. C 249 z 31.7.2014, s. 1).

(7)  Dz.U. C 155 z 20.6.2008, s. 10.

(8)  Dz.U. C 14 z 19.1.2008, s. 6.

(9)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie otwartych danych i ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz.U. L 172 z 26.6.2019, s. 56).

(10)  Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. L 248 z 24.9.2015, s. 9).

(11)  Zalecenie Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczące definicji mikroprzedsiębiorstw, małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).

(12)  Zgodnie z definicją MŚP przytoczoną w załączniku I do niniejszego rozporządzenia przedsiębiorstwa nie można uznać za MŚP, jeżeli co najmniej jeden podmiot publiczny kontroluje bezpośrednio lub pośrednio, wspólnie lub indywidualnie, 25 % lub więcej jego kapitału lub praw głosu (por. art. 3 ust. 4 załącznika).

(13)  Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. L 283 z 31.10.2003, s. 51).

(14)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1).

(15)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).

(16)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/99/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie ochrony środowiska poprzez prawo karne (Dz.U. L 328 z 6.12.2008, s. 28).

(17)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1184/2006 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 1).

(18)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1130 z dnia 14 czerwca 2017 r. określające parametry statków rybackich (Dz.U. L 169 z 30.6.2017, s. 1).

(19)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie działań zapobiegawczych i zaradczych w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania inwazyjnych gatunków obcych (Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 35).

(20)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1967/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie środków zarządzania zrównoważoną eksploatacją zasobów rybołówstwa Morza Śródziemnego, zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2847/93 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1626/94 (Dz.U. L 409 z 30.12.2006, s. 11).

(21)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U. L 187 z 26.6.2014, s. 1).

(22)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 z dnia 24 czerwca 2021 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji i Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury, a także przepisy finansowe na potrzeby tych funduszy oraz na potrzeby Funduszu Azylu, Migracji i Integracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej (Dz.U. L 231 z 30.6.2021, s. 159).

(23)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. L 140 z 30.4.2004, s. 1).

(24)  Dokument roboczy służb Komisji – Wspólne metody oceny pomocy państwa (28.5.2014, SWD(2014) 179 final).

(25)  Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).

(26)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7).

(27)  Komunikat Komisji „Zielona infrastruktura – zwiększanie kapitału naturalnego Europy”, COM(2013) 249 final z 6.5.2013.

(28)  Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).

(29)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. L 26 z 28.1.2012, s. 1).

(30)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniające i uchylające niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt („Prawo o zdrowiu zwierząt”) (Dz.U. L 84 z 31.3.2016, s. 1).

(31)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2020/689 z dnia 17 grudnia 2019 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 w odniesieniu do zasad dotyczących nadzoru, programów likwidacji choroby oraz statusu obszaru wolnego od choroby w przypadku niektórych chorób umieszczonych w wykazie i niektórych nowo występujących chorób (Dz.U. L 174 z 3.6.2020, s. 211).

(32)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/848 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 (Dz.U. L 150 z 14.6.2018, s. 1).

(33)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/1165 z dnia 15 lipca 2021 r. zezwalające na stosowanie niektórych produktów i substancji w produkcji ekologicznej oraz ustanawiające ich wykazy (Dz.U. L 253 z 16.7.2021, s. 13).

(34)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1221/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie dobrowolnego udziału organizacji w systemie ekozarządzania i audytu we Wspólnocie (EMAS), uchylające rozporządzenie (WE) nr 761/2001 oraz decyzje Komisji 2001/681/WE i 2006/193/WE (Dz.U. L 342 z 22.12.2009, s. 1).

(35)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/627 z dnia 15 marca 2019 r. ustanawiające jednolite praktyczne rozwiązania dotyczące przeprowadzania kontroli urzędowych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 oraz zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 2074/2005 w odniesieniu do kontroli urzędowych (Dz.U. L 131 z 17.5.2019, s. 51).

(36)  Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55).

(37)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/690 z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustanawiające program na rzecz rynku wewnętrznego, konkurencyjności przedsiębiorstw, w tym małych i średnich przedsiębiorstw, dziedziny roślin, zwierząt, żywności i paszy, oraz statystyk europejskich (Program na rzecz jednolitego rynku) oraz uchylające rozporządzenia (UE) nr 99/2013, (UE) nr 1287/2013, (UE) nr 254/2014 i (UE) nr 652/2014 (Dz.U. L 153 z 3.5.2021, s. 1).

(38)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1).

(39)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1004 z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie ustanowienia unijnych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 199/2008 (Dz.U. L 157 z 20.6.2017, s. 1).

(40)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320).

(41)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1388/2014 z dnia 16 grudnia 2014 r. uznające niektóre kategorie pomocy udzielanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. L 369 z 24.12.2014, s. 37).


ZAŁĄCZNIK I

Małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP)

1.   Przedsiębiorstwo

Za przedsiębiorstwo uważa się każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na jego formę prawną. Zalicza się tu w szczególności osoby prowadzące działalność na własny rachunek oraz firmy rodzinne zajmujące się rzemiosłem lub inną działalnością, a także spółki lub konsorcja prowadzące regularną działalność gospodarczą.

2.   Pułap zatrudnienia oraz pułapy finansowe określające kategorie przedsiębiorstw

2.1.

Do kategorii mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw („MŚP”) należą przedsiębiorstwa, które zatrudniają mniej niż 250 pracowników i których roczny obrót nie przekracza 50 mln EUR lub roczna suma bilansowa nie przekracza 43 mln EUR.

2.2.

W kategorii MŚP małe przedsiębiorstwo definiuje się jako przedsiębiorstwo zatrudniające mniej niż 50 pracowników i którego roczny obrót lub roczna suma bilansowa nie przekracza 10 mln EUR.

2.3.

W kategorii MŚP mikroprzedsiębiorstwo definiuje się jako przedsiębiorstwo, które zatrudnia mniej niż 10 pracowników i którego roczny obrót lub roczna suma bilansowa nie przekracza 2 mln EUR.

3.   Rodzaje przedsiębiorstw brane pod uwagę przy obliczaniu liczby zatrudnionych i kwot finansowych

3.1.

„Przedsiębiorstwo samodzielne” oznacza każde przedsiębiorstwo, które nie jest zakwalifikowane jako przedsiębiorstwo partnerskie w rozumieniu pkt 3.2, ani jako przedsiębiorstwo powiązane w rozumieniu pkt 3.3.

3.2.

„Przedsiębiorstwa partnerskie” oznaczają wszystkie przedsiębiorstwa, które nie zostały zakwalifikowane jako przedsiębiorstwa powiązane w rozumieniu pkt 3.3 i między którymi istnieją następujące związki: przedsiębiorstwo działające na rynku wyższego szczebla posiada, samodzielnie lub wspólnie z co najmniej jednym przedsiębiorstwem powiązanym w rozumieniu pkt 3.3, co najmniej 25 % kapitału innego przedsiębiorstwa działającego na rynku niższego szczebla lub praw głosu w takim przedsiębiorstwie.

Przedsiębiorstwo można jednak zakwalifikować jako samodzielne i w związku z tym niemające żadnych przedsiębiorstw partnerskich, nawet jeśli niżej wymienieni inwestorzy osiągnęli lub przekroczyli pułap 25 %, pod warunkiem że nie są oni powiązani, w rozumieniu ust. 3, indywidualnie ani wspólnie, z danym przedsiębiorstwem:

a)

publiczne korporacje inwestycyjne, spółki venture capital, osoby fizyczne lub grupy osób fizycznych prowadzące regularną działalność inwestycyjną w oparciu o kapitał wysokiego ryzyka, które inwestują w firmy nienotowane na giełdzie (tzw. „anioły biznesu”), pod warunkiem że całkowita kwota inwestycji tych inwestorów w jedno przedsiębiorstwo nie przekroczy 1 250 000 EUR;

b)

uczelnie wyższe lub ośrodki badawcze nienastawione na zysk;

c)

inwestorzy instytucjonalni, w tym fundusze rozwoju regionalnego;

d)

samorządy terytorialne z rocznym budżetem poniżej 10 mln EUR oraz liczbą mieszkańców poniżej 5 000.

3.3.

„Przedsiębiorstwa powiązane” oznaczają przedsiębiorstwa, które pozostają w jednym z poniższych związków:

a)

przedsiębiorstwo ma większość praw głosu w innym przedsiębiorstwie z tytułu bycia udziałowcem lub wspólnikiem;

b)

przedsiębiorstwo ma prawo wyznaczyć lub odwołać większość członków organu administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego innego przedsiębiorstwa;

c)

przedsiębiorstwo ma prawo wywierać dominujący wpływ na inne przedsiębiorstwo na podstawie umowy zawartej z tym przedsiębiorstwem lub postanowień w jego statucie bądź umowie spółki;

d)

przedsiębiorstwo będące udziałowcem lub wspólnikiem innego przedsiębiorstwa kontroluje samodzielnie, na mocy umowy z innymi udziałowcami lub wspólnikami tego przedsiębiorstwa, większość praw głosu udziałowców lub wspólników w tym przedsiębiorstwie.

Zakłada się, że wpływ dominujący nie istnieje, jeżeli inwestorzy wymienieni w pkt 3.2 akapit drugi nie angażują się bezpośrednio lub pośrednio w zarządzanie danym przedsiębiorstwem, bez uszczerbku dla ich praw jako udziałowców.

Przedsiębiorstwa, które pozostają w jednym ze związków opisanych w akapicie pierwszym za pośrednictwem co najmniej jednego przedsiębiorstwa lub dowolnego z inwestorów wymienionych w pkt 3.2, również traktuje się jako powiązane.

Przedsiębiorstwa pozostające w jednym z takich związków z osobą fizyczną lub grupą osób fizycznych działających wspólnie również traktuje się jako przedsiębiorstwa powiązane, jeżeli prowadzą swoją działalność lub część działalności na tym samym rynku właściwym lub rynkach pokrewnych.

Za „rynek pokrewny” uważa się rynek dla danego produktu lub usługi znajdujący się bezpośrednio na wyższym lub niższym szczeblu rynku w stosunku do rynku właściwego.

3.4.

Poza przypadkami określonymi w pkt 3.2 akapit drugi przedsiębiorstwa nie można uznać za MŚP, jeżeli co najmniej jeden podmiot publiczny kontroluje bezpośrednio lub pośrednio, wspólnie lub indywidualnie, 25 % lub więcej kapitału lub praw głosu.

3.5.

Przedsiębiorstwa mogą złożyć oświadczenie o swoim statusie prawnym przedsiębiorstwa samodzielnego, przedsiębiorstwa partnerskiego lub przedsiębiorstwa powiązanego, załączając dane dotyczące pułapów określonych w pkt 2. Oświadczenie można złożyć nawet wtedy, gdy kapitał jest rozdrobniony w stopniu uniemożliwiającym określenie właściciela, w którym to przypadku przedsiębiorstwo w dobrej wierze oświadcza, że w sposób prawnie uzasadniony może przyjąć, iż 25 % lub więcej jego kapitału nie jest w posiadaniu innego przedsiębiorstwa ani we wspólnym posiadaniu większej liczby powiązanych przedsiębiorstw. Oświadczenia takie nie wykluczają kontroli i postępowań wyjaśniających przewidzianych w przepisach krajowych lub unijnych.

4.   Dane wykorzystywane w celu określania pułapu zatrudnienia i pułapu finansowego oraz okres odniesienia

4.1.

W celu określenia liczby pracowników i kwot finansowych wykorzystuje się dane odnoszące się do ostatniego zatwierdzonego okresu obrachunkowego, obliczane w skali rocznej. Uwzględnia się je począwszy od dnia zamknięcia rozliczeń. Kwota wybrana jako obrót jest obliczana z pominięciem podatku od wartości dodanej (VAT) i innych podatków pośrednich.

4.2.

Jeżeli w dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych dane przedsiębiorstwo stwierdza, że w skali rocznej przekroczyło pułapy zatrudnienia lub pułapy finansowe określone w pkt 2 lub spadło poniżej tych pułapów, uzyskanie lub utrata statusu średniego lub małego przedsiębiorstwa bądź mikroprzedsiębiorstwa następuje tylko wówczas, gdy zjawisko to powtórzy się w ciągu dwóch kolejnych okresów obrachunkowych.

4.3.

W przypadku nowo utworzonych przedsiębiorstw, których sprawozdania finansowe nie zostały jeszcze zatwierdzone, odpowiednie dane pochodzą z oceny dokonanej w dobrej wierze w trakcie roku obrachunkowego.

5.   Liczba zatrudnionych

Liczba zatrudnionych odpowiada liczbie rocznych jednostek pracy (RJP), to jest liczbie pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy w danym przedsiębiorstwie lub w jego imieniu w ciągu całego uwzględnianego roku referencyjnego. Praca osób, które nie przepracowały pełnego roku; osób, które pracowały w niepełnym wymiarze godzin, bez względu na długość okresu zatrudnienia; oraz pracowników sezonowych jest obliczana jako procent RJR. W skład zatrudnionych wchodzą:

a)

pracownicy,

b)

osoby pracujące dla przedsiębiorstwa, podlegające mu i uważane za pracowników na mocy prawa krajowego,

c)

właściciele-kierownicy,

d)

wspólnicy prowadzący regularną działalność w przedsiębiorstwie i czerpiący z niego korzyści finansowe.

Praktykantów lub studentów odbywających szkolenia zawodowe na podstawie umowy o praktyce lub szkoleniu zawodowym nie wlicza się do osób zatrudnionych. Nie wlicza się okresu trwania urlopu macierzyńskiego ani wychowawczego.

6.   Ustalenie danych przedsiębiorstwa

6.1.

W przypadku przedsiębiorstwa samodzielnego dane, w tym liczba zatrudnionych, ustalane są wyłącznie na podstawie jego sprawozdania finansowego.

6.2.

W przypadku przedsiębiorstwa mającego przedsiębiorstwa partnerskie lub przedsiębiorstwa powiązane dane, w tym dane dotyczące liczby zatrudnionych, ustalane są na podstawie sprawozdania finansowego i innych danych przedsiębiorstwa lub, jeżeli istnieje, skonsolidowanego sprawozdania finansowego danego przedsiębiorstwa lub skonsolidowanego sprawozdania finansowego innego przedsiębiorstwa, w którym poprzez konsolidację ujęte jest dane przedsiębiorstwo.

Dane, o których mowa w pierwszym akapicie, uzupełnia się danymi dotyczącymi każdego przedsiębiorstwa partnerskiego znajdującego się bezpośrednio na rynku wyższego lub niższego szczebla w stosunku do odnośnego przedsiębiorstwa. Poziom uzupełnienia danych jest proporcjonalny do procentowego udziału w kapitale lub praw głosu (zależnie od tego, która z tych wartości jest większa). W przypadku podmiotów typu cross-holding stosuje się większy udział procentowy.

Dane, o których mowa w pierwszym i drugim akapicie, uzupełnia się pełnymi danymi każdego przedsiębiorstwa, które jest bezpośrednio lub pośrednio powiązane z odnośnym przedsiębiorstwem, jeśli dane te nie zostały podane wcześniej w ramach skonsolidowanego sprawozdania finansowego.

6.3.

Do celów stosowania pkt 6.2:

a)

dane przedsiębiorstw partnerskich danego przedsiębiorstwa pochodzą z ich sprawozdań finansowych i innych danych, w postaci skonsolidowanej, o ile w takowej istnieją. Dane te uzupełnia się pełnymi danymi przedsiębiorstw, które są powiązane z tymi przedsiębiorstwami partnerskimi, jeśli dane te nie zostały podane wcześniej w ramach skonsolidowanego sprawozdania finansowego.

b)

dane przedsiębiorstw powiązanych z danym przedsiębiorstwem pochodzą z ich sprawozdań finansowych i innych danych, w postaci skonsolidowanej, o ile w takowej istnieją. Dane te uzupełnia się proporcjonalnie danymi każdego ewentualnego przedsiębiorstwa partnerskiego takiego przedsiębiorstwa powiązanego, znajdującego się na rynku bezpośrednio wyższego lub niższego szczebla, chyba że zostały one już ujęte w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym w stosunku co najmniej proporcjonalnym do udziału określonego w pkt 6.2 akapit drugi.

6.4.

W przypadku gdy w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym nie ma danych dotyczących zatrudnienia w danym przedsiębiorstwie, dane dotyczące zatrudnienia są obliczane przez proporcjonalną kumulację danych z przedsiębiorstw partnerskich oraz przez dodanie danych z przedsiębiorstw, z którymi dane przedsiębiorstwo jest powiązane.

ZAŁĄCZNIK II

Informacje dotyczące pomocy państwa wyłączonej na warunkach niniejszego rozporządzenia

CZĘŚĆ I

Informacje, które należy przekazać za pomocą systemu elektronicznej notyfikacji udostępnionego przez Komisję, jak określono w art. 11

Oznaczenie środka pomocy

(wypełnia Komisja)

Państwo członkowskie

 

Numer referencyjny nadany przez państwo członkowskie

 

Region

Nazwa regionu lub regionów (NUTS  (1))

………………………

Image 90
regiony najbardziej oddalone

Image 91
odległe wyspy greckie

Image 92
chorwackie wyspy Dugi Otok, Vis, Mljet i Lastovo

Image 93
inne

Organ przyznający pomoc

Nazwa

 

Adres pocztowy

 

Adres internetowy

 

Nazwa środka pomocy

 

Krajowa podstawa prawna (odesłanie do właściwego krajowego dziennika urzędowego)

 

Adres strony internetowej zawierającej pełny tekst środka pomocy

 

Rodzaj środka

Image 94

Program

 

Image 95

Pomoc ad hoc

Nazwa beneficjenta i grupa (2) do której należy

 

 

Zmiana istniejącego programu pomocy lub pomocy ad hoc

 

Numer referencyjny nadany przez Komisję

Image 96

Przedłużenie

 

Image 97

Zmiana

 

Czas trwania (3)

Image 98

Program

od dd/mm/rrrr do dd/mm/rrrr

Data przyznania pomocy

Image 99

Pomoc ad hoc

dd/mm/rrrr

Sektor(y) gospodarki

Image 100

Wszystkie sektory gospodarki kwalifikujące się do objęcia pomocą

 

Image 101

Pomoc ograniczona do konkretnych sektorów: Należy wskazać sektor NACE na poziomie grupy (4)

 

Rodzaj beneficjenta

Image 102

MŚP

 

Image 103

Duże przedsiębiorstwo

 

Budżet

Całkowity planowany roczny budżet programu pomocy (5)

Waluta krajowa ………………….. (pełna kwota)

Całkowita kwota pomocy ad hoc przyznanej przedsiębiorstwu (6)

Waluta krajowa ………………….. (pełna kwota)

Image 104

Gwarancje (7)

Waluta krajowa ………………….. (pełna kwota)

Instrument pomocy

Image 105

Dotacja/dotacja na spłatę odsetek

Image 106

Usługi dotowane

Image 107

Pożyczka/zaliczki zwrotne

Image 108

Gwarancja (w stosownych przypadkach z odniesieniem do decyzji Komisji (8))

Image 109

Korzyść podatkowa lub zwolnienie od podatku

 

Image 110
Inne (należy sprecyzować)

Proszę wskazać, do której z poniższych szerokich kategorii należałoby przypisać środek pod względem jego wpływu/funkcji:

Image 111
dotacja

Image 112
usługi dotowane
Image 113
pożyczka

Image 114
gwarancja

Image 115
korzyść podatkowa

W przypadku współfinansowania z funduszu (funduszy) UE

Nazwa funduszu (funduszy) UE:

Kwota finansowania (z poszczególnych funduszy UE)

Waluta krajowa (pełna kwota)

 

 

 

CZĘŚĆ II

Informacje, które należy przekazać za pomocą systemu elektronicznej notyfikacji udostępnionego przez Komisję, jak określono w art. 11

Proszę wskazać, na podstawie którego przepisu rozporządzenia FIBER wdrażany jest środek pomocy

Image 116

Pomoc na innowacje w dziedzinie rybołówstwa (art. 15)

Image 117

Pomoc na usługi doradcze (art. 16)

Image 118

Pomoc na partnerstwa między naukowcami a rybakami (art. 17)

Image 119

Pomoc na wspieranie kapitału ludzkiego i dialogu społecznego (art. 18)

Image 120

Pomoc na ułatwienie różnicowania form dochodu i nowe formy dochodu (art. 19)

Image 121

Pomoc na pierwsze nabycie statku rybackiego (art. 20)

Image 122

Pomoc na poprawę warunków zdrowotnych i bezpieczeństwa oraz warunków pracy rybaków (art. 21)

Image 123

Pomoc na opłacenie składek ubezpieczeniowych i na wkład finansowy na rzecz funduszy ubezpieczeń wzajemnych (art. 22)

Image 124

Pomoc na wspieranie systemów przydziału uprawnień do połowów (art. 23)

Image 125

Pomoc na zmniejszanie oddziaływania rybołówstwa na środowisko i dostosowanie połowów do wymogów ochrony gatunków (art. 24)

Image 126

Pomoc na innowacje związane z zachowaniem morskich zasobów biologicznych (art. 25)

Image 127

Pomoc na ochronę i odbudowę różnorodności biologicznej mórz i ekosystemów morskich oraz systemy w ramach zrównoważonej działalności połowowej (art. 26)

Image 128

Pomoc na poprawę efektywności energetycznej i łagodzenie skutków zmiany klimatu (art. 27)

Image 129

Pomoc w zakresie wartości dodanej, jakości produktów i wykorzystania przypadkowych połowów (art. 28)

Image 130

Pomoc na wspieranie portów rybackich, miejsc wyładunku, miejsc sprzedaży aukcyjnej i przystani (art. 29)

Image 131

Pomoc na rzecz rybołówstwa śródlądowego oraz śródlądowej fauny i flory wodnej (art. 30)

Image 132

Pomoc na innowacje w sektorze akwakultury (art. 32)

Image 133

Pomoc na inwestycje zwiększające wydajność lub mające pozytywny wpływ na środowisko w akwakulturze (art. 33)

Image 134

Pomoc na rzecz usług z zakresu zarządzania, zastępstw i doradztwa dla zakładów akwakultury (art. 34)

Image 135

Pomoc na promowanie kapitału ludzkiego i tworzenie sieci kontaktów w sektorze akwakultury (art. 35)

Image 136

Pomoc na zwiększanie potencjału terenów hodowli w ramach akwakultury (art. 36)

Image 137

Pomoc na zachęcanie nowych przedsiębiorców do rozpoczęcia działalności w sektorze zrównoważonej akwakultury (art. 37)

Image 138

Pomoc na wspieranie przechodzenia na systemy ekozarządzania i audytu oraz na akwakulturę ekologiczną (art. 38)

Image 139

Pomoc na usługi w zakresie ochrony środowiska (art. 39)

Image 140

Pomoc przeznaczona na środki dotyczące zdrowia publicznego (art. 40)

Image 141

Pomoc przeznaczona na środki z zakresu zdrowia i dobrostanu zwierząt (art. 41)

Image 142

Pomoc na rzecz zapobiegania chorobom, ich kontroli i zwalczania (art. 42)

Image 143

Pomoc na inwestycje mające na celu zapobieganie szkodom spowodowanym chorobami zwierząt i ich ograniczanie (art. 43)

Image 144

Pomoc przeznaczona na ubezpieczenie zasobów hodowlanych akwakultury (art. 44)

Image 145

Pomoc przeznaczona na środki dotyczące wprowadzania do obrotu (art. 45)

Image 146

Pomoc na przetwarzanie produktów rybołówstwa i akwakultury (art. 46)

Image 147

Pomoc na gromadzenie danych, zarządzanie danymi, ich wykorzystywanie i przetwarzanie w sektorze gospodarki rybnej (art. 47)

Image 148

Pomoc mająca na celu zapobieganie szkodom spowodowanym klęskami żywiołowymi i ich ograniczanie (art. 48)

Image 149

Pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi (art. 49)

Rodzaj klęski żywiołowej:

Image 150
trzęsienie ziemi

Image 151
lawina

Image 152
osuwisko

Image 153
powódź

Image 154
trąba powietrzna

Image 155
huragan

Image 156
erupcja wulkaniczna

Image 157
pożar naturalny

Image 158
inne

Proszę określić: ….

Data wystąpienia klęski żywiołowej:

od dd/mm/rrrr do dd/mm/rrrr

Image 159

Pomoc na inwestycje mające na celu zapobieganie szkodom spowodowanym niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi porównywalnymi z klęską żywiołową i ich ograniczanie (art. 50)

Image 160

Pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne z klęską żywiołową (art. 51)

Rodzaj zdarzenia:

Image 161
szron

Image 162
burza

Image 163
grad

Image 164
ulewny lub długotrwały deszcz

Image 165
poważna susza

Image 166
inne

Proszę określić: …….

Data zdarzenia:

od dd/mm/rrrr do dd/mm/rrrr

Image 167

Pomoc mająca na celu zapobieganie szkodom spowodowanym przez zwierzęta chronione i ich ograniczanie (art. 52)

Image 168

Pomoc na naprawienie szkód spowodowanych przez zwierzęta chronione (art. 53)

Image 169

Pomoc na projekty RLKS (art. 54)

Image 170

Ograniczone kwoty pomocy na rzecz projektów RLKS (art. 55)

Image 171

Zwolnienia i ulgi podatkowe zgodnie z dyrektywą 2003/96/WE (art. 56)

Uzasadnienie

Proszę wskazać, dlaczego ustanowiono program pomocy państwa lub przyznano pomoc ad hoc zamiast pomocy w ramach Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury (EFMRA):

Image 172
środek nieobjęty krajowym programem operacyjnym;

Image 173
określenie priorytetów przy przyznawaniu środków w ramach krajowego programu operacyjnego;

Image 174
finansowanie w ramach EFMRA nie jest już dostępne

Image 175
inne

(proszę rozwinąć odpowiedź): …….…….


(1)  NUTS – wspólna klasyfikacja jednostek terytorialnych do celów statystycznych. Zazwyczaj region określa się na poziomie 2.

(2)  Do celów reguł konkurencji ustanowionych w Traktacie oraz do celów niniejszego rozporządzenia przedsiębiorstwem jest każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą, niezależnie od jego statusu prawnego i sposobu finansowania. Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że podmioty, które są kontrolowane (prawnie lub faktycznie) przez ten sam podmiot, należy traktować jako jedno przedsiębiorstwo.

(3)  Okres, w którym organ przyznający pomoc może się zobowiązać do przyznania pomocy.

(4)  NACE Rev. 2 jest statystyczną klasyfikacją działalności gospodarczej w Unii Europejskiej. Sektor określa się zwykle na poziomie grupy.

(5)  W przypadku programu pomocy: proszę wskazać całkowitą kwotę rocznego budżetu planowanego na podstawie programu lub szacowaną roczną stratę podatkową w odniesieniu do wszystkich instrumentów pomocy objętych programem.

(6)  W przypadku przyznania pomocy ad hoc: Proszę wskazać całkowitą kwotę pomocy /stratę podatkową.

(7)  W przypadku gwarancji proszę wskazać (maksymalną) kwotę gwarantowanych pożyczek.

(8)  W stosownych przypadkach odesłanie do decyzji Komisji zatwierdzającej sposób obliczania ekwiwalentu dotacji brutto zgodnie z art. 5 ust. 2. lit. c).


ZAŁĄCZNIK III

Przepisy dotyczące publikowania informacji, o których mowa w art. 9 ust. 1

Państwa członkowskie organizują swoje kompleksowe strony internetowe dotyczące pomocy państwa, na których należy publikować informacje określone w art. 9 ust. 1, w sposób umożliwiający łatwy dostęp do tych informacji.

Informacje publikowane są w formacie arkusza kalkulacyjnego, który umożliwia przeszukiwanie danych, ich ekstrakcję i łatwe publikowanie w internecie, na przykład w formacie CSV lub XML. Wszystkie zainteresowane strony mogą korzystać z dostępu do strony internetowej bez ograniczeń. Dostęp do strony nie wymaga wcześniejszej rejestracji użytkownika.

W odniesieniu do każdego przypadku przyznania pomocy indywidualnej publikuje się następujące informacje, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. c) (1):

imię i nazwisko (nazwa) beneficjenta,

identyfikator beneficjenta,

rodzaj przedsiębiorstwa (MŚP/duże przedsiębiorstwo) w dniu przyznania pomocy,

region, w którym beneficjent ma siedzibę (poziom NUTS II (2)),

sektor działalności NACE na poziomie grupy (3),

element pomocy wyrażony jako kwota bez ułamków w walucie krajowej (4),

instrument pomocy (5) (dotacja/dotacja na spłatę odsetek, pożyczka/zaliczki zwrotne/dotacja podlegająca zwrotowi, gwarancja, korzyść podatkowa lub zwolnienie podatkowe, inne (proszę określić)),

data przyznania pomocy,

cel pomocy,

organ przyznający pomoc,

odniesienie do środka pomocy (6).


(1)  Uwzględniając uzasadniony interes dotyczący przejrzystości w kontekście publicznego udostępniania informacji i zestawiając potrzebę przejrzystości z prawami wynikającymi z przepisów o ochronie danych, Komisja uznaje, że publikacja imienia i nazwiska beneficjenta pomocy, w przypadku gdy jest on osobą fizyczną lub osobą prawną posługującą się imieniem i nazwiskiem osoby fizycznej, jest uzasadniona (zob. sprawa C-92/09, Volker und Markus Schecke oraz Eifert, pkt 53), z uwzględnieniem art. 49 ust. 1 lit. g) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE. Celem zasad dotyczących przejrzystości jest poprawa zgodności z zasadami, zwiększenie poczucia odpowiedzialności, wzajemna ocena oraz efektywniejsze wykorzystanie wydatków publicznych. Ten cel ma pierwszeństwo nad prawem do ochrony danych osobowych osób fizycznych otrzymujących wsparcie publiczne.

(2)  NUTS – wspólna klasyfikacja jednostek terytorialnych do celów statystycznych. Zazwyczaj region określa się na poziomie 2.

(3)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.U. L 293 z 24.10.1990, s. 1).

(4)  Ekwiwalent dotacji brutto W odniesieniu do programów fiskalnych kwotę tę można podać w przedziałach określonych w art. 9 ust. 2.

(5)  Jeżeli pomoc przyznaje się za pomocą wielu instrumentów, kwotę pomocy należy podać w rozbiciu na poszczególne instrumenty.

(6)  Zgodnie z informacjami Komisji w ramach procedury elektronicznej, o której mowa w art. 11 niniejszego rozporządzenia


ZAŁĄCZNIK IV

Szczegółowe stawki maksymalnej intensywności pomocy

Wiersz

Szczególna kategoria operacji

Maksymalna intensywność pomocy

 

 

 

1

Poniższe operacje przyczyniają się do realizacji obowiązku wyładunku, o którym mowa w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013:

operacje poprawiające selektywność narzędzi połowowych pod względem rozmiaru lub gatunku;

operacje poprawiające infrastrukturę portów rybackich, miejsc sprzedaży aukcyjnej, miejsc wyładunku i przystani w celu ułatwienia wyładunku i przechowywania przypadkowych połowów;

operacje ułatwiające wprowadzanie do obrotu przypadkowych połowów wyładowanych ze stad handlowych, zgodnie z art. 8 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1379/2013.

100 %

75 %

75 %

2

Operacje mające na celu poprawę zdrowia, bezpieczeństwa i warunków pracy na pokładzie statków rybackich

75 %

3

Operacje prowadzone w regionach najbardziej oddalonych

85 %

4

Operacje prowadzone na wyspach greckich, które zgodnie z prawem krajowym zakwalifikowano jako odległe oraz na chorwackich wyspach Dugi Otok, Vis, Mljet i Lastovo

85 %

5

Operacje związane z łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym

100 %

6

Operacje, które spełniają wszystkie poniższe kryteria:

(i)

stanowią interes zbiorowy;

(ii)

mają wspólnego beneficjenta;

(iii)

posiadają cechy innowacyjne lub zapewniają publiczny dostęp do ich wyników

100 %

7

Operacje realizowane przez organizacje producentów, stowarzyszenia organizacji producentów lub organizacje międzybranżowe

75 %

8

Operacje wspierające zrównoważoną akwakulturę

60 %

9

Operacje wspierające innowacyjne produkty, procesy lub sprzęt w zakresie rybołówstwa, akwakultury i przetwórstwa w oparciu o art. 15, 25, 28, 30, 32, 33 i 36.

75 %

10

Operacje realizowane przez organizacje zrzeszające rybaków lub innych beneficjentów zbiorowych

60 %

11

Instrumenty finansowe

100 %