22.9.2022

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 245/1

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2022/1628

z dnia 20 września 2022 r.

w sprawie udzielenia wyjątkowej pomocy makrofinansowej Ukrainie, wzmocnienia wspólnego funduszu rezerw w drodze gwarancji państw członkowskich oraz szczególnego tworzenia rezerw na niektóre zobowiązania finansowe związane z Ukrainą gwarantowane na podstawie decyzji nr 466/2014/UE, oraz w sprawie zmiany decyzji (UE) 2022/1201

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 212,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Układ o stowarzyszeniu między Unią a Ukrainą (2), obejmujący pogłębioną i kompleksową strefę wolnego handlu, wszedł w życie w dniu 1 września 2017 r.

(2)

Wiosną 2014 r. Ukraina rozpoczęła realizację ambitnego programu reform, których celem jest stabilizacja jej gospodarki i poprawa warunków życia jej obywateli. Głównymi priorytetami tego programu są walka z korupcją oraz reformy konstytucyjne, wyborcze i sądownicze. Wdrażanie tych reform wsparto poprzez kolejne programy pomocy makrofinansowej, w ramach których Ukraina otrzymała pomoc w formie pożyczek na łączną kwotę 6,6 mld EUR. Udzielona nadzwyczajna pomoc makrofinansowa, która została udostępniona w kontekście rosnących napięć na granicy z Rosją na podstawie decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/313 (3), zapewniła Ukrainie 1,2 mld EUR w formie pożyczek, wypłacone w dwóch transzach po 600 mln EUR w marcu i maju 2022 r. Wyjątkowa pomoc makrofinansowa Unii do kwoty 1 mld EUR na podstawie decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/1201 (4) zapewniła szybkie i pilne wsparcie budżetu Ukrainy i została w pełni wypłacona w dwóch częściach w dniach 1 i 2 sierpnia 2022 r. Pomoc ta stanowiła pierwszy etap planowanej pełnej wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii dla Ukrainy w wysokości do 9 mld EUR, zapowiedzianej przez Komisję w komunikacie z dnia 18 maja 2022 r. zatytułowanym „Pomoc Ukrainie i odbudowa Ukrainy” i zatwierdzonej na posiedzeniu Rady Europejskiej w dniach 23–24 czerwca 2022 r. Niniejsza decyzja stanowi drugi etap wdrażania tej zamierzanej wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii. Stanowi ona podstawę udzielenia Ukrainie dalszych kwot w wysokości do 5 mld EUR pomocy makrofinansowej w formie pożyczek na bardzo korzystnych warunkach. Następnym krokiem po przyjęciu niniejszej decyzji powinno być szybkie przyjęcie kolejnej decyzji wdrażającej trzeci etap planowanej pełnej wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii dla Ukrainy w dalszych kwotach do 3 mld EUR, po opracowaniu koncepcji tej pomocy.

(3)

Niczym niesprowokowana i nieuzasadniona wojna napastnicza Rosji przeciwko Ukrainie, która rozpoczęła się dnia 24 lutego 2022 r., spowodowała utratę dostępu do rynku dla Ukrainy i drastyczny spadek przychodów publicznych, natomiast wydatki publiczne na zaradzenie sytuacji humanitarnej i zachowanie ciągłości działania służb państwowych znacznie wzrosły. W obliczu tej wysoce niepewnej i zmiennej sytuacji najlepsze szacunki potrzeb Ukrainy w zakresie finansowania dokonane przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) wskazują na nadzwyczajną lukę w finansowaniu w wysokości około 39 mld USD w 2022 r., z czego około połowa mogłaby zostać zaspokojona, gdyby zadeklarowane dotychczas wsparcie międzynarodowe zostało w pełni wypłacone. Szybkie udzielenie przez Unię pomocy makrofinansowej Ukrainie na podstawie niniejszej decyzji uznaje się w obecnych nadzwyczajnych okolicznościach za właściwą odpowiedź w perspektywie krótkoterminowej na znaczne ryzyko zagrażające stabilności makrofinansowej Ukrainy. Kwota w postaci kolejnych 5 mld EUR wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii na podstawie niniejszej decyzji ma wesprzeć stabilizację makrofinansową Ukrainy, wzmocnić natychmiastową odporność tego kraju i przyczynić się do utrzymania jego zdolności do odbudowy, tym samym przyczyniając się do zachowania przez Ukrainę zdolności do obsługi długu publicznego, a ostatecznie – do spłaty jej zobowiązań finansowych.

(4)

Wyjątkowa pomoc makrofinansowa Unii na podstawie niniejszej decyzji będzie stanowić znaczny wkład w zaspokajanie potrzeb Ukrainy w zakresie finansowania oszacowanych przez MFW oraz inne międzynarodowe instytucje finansowe, przy uwzględnieniu zdolności Ukrainy do finansowania swoich potrzeb z zasobów własnych. Przy ustalaniu kwoty wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii uwzględnia się również spodziewane wkłady finansowe ze strony darczyńców dwustronnych i wielostronnych, potrzebę zapewnienia sprawiedliwego podziału obciążeń między Unią a innymi darczyńcami, a także środki uruchomione wcześniej na Ukrainie w ramach innych unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego oraz wartość dodaną ogólnego zaangażowania Unii. Należy uznać zaangażowanie władz Ukrainy w ścisłą współpracę z MFW w zakresie opracowania i wdrożenia krótkoterminowych środków nadzwyczajnych oraz ich chęć do opracowania wraz z MFW odpowiedniego programu gospodarczego, kiedy tylko pozwolą na to okoliczności. Wniosek w sprawie takiego programu oficjalnie złożono w sierpniu 2022 r. Wyjątkowa pomoc makrofinansowa Unii powinna służyć utrzymaniu stabilności makrofinansowej i odporności w okolicznościach wojny. Komisja powinna zapewnić zgodność prawną i merytoryczną wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii z głównymi zasadami i celami środków podejmowanych w różnych obszarach działań zewnętrznych oraz innych stosownych polityk Unii.

(5)

Wyjątkowa pomoc makrofinansowa Unii powinna wspierać jej politykę zewnętrzną dotyczącą Ukrainy. Komisja i Europejska Służba Działań Zewnętrznych powinny ściśle współpracować przez cały okres udzielania pomocy makrofinansowej w celu koordynowania zewnętrznej polityki Unii i zapewnienia spójności tej polityki.

(6)

Warunkiem wstępnym przyznania wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii powinno być przestrzeganie przez Ukrainę skutecznych mechanizmów demokratycznych – w tym wielopartyjnego systemu parlamentarnego – i praworządności oraz gwarantowanie poszanowania praw człowieka. Trwająca wojna, a w szczególności wprowadzony stan wojenny, nie powinny naruszać tych zasad, mimo koncentracji władzy w rękach organów władzy wykonawczej.

(7)

W celu zapewnienia skutecznej ochrony interesów finansowych Unii związanych z wyjątkową pomocą makrofinansową Unii Ukraina powinna wprowadzić stosowne środki w zakresie zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkim innym nieprawidłowościom związanym z tą pomocą oraz w zakresie ich zwalczania. Ponadto, należy uwzględnić w umowie pożyczki kontrole przeprowadzane przez Komisję, kontrole przeprowadzane przez Trybunał Obrachunkowy oraz możliwość wykonywania przez Prokuraturę Europejską jej uprawnień, zgodnie z art. 129 i 220 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego (UE, Euratom) 2018/1046 (5) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”).

(8)

Wyjątkowa pomoc makrofinansowa Unii powinna być powiązana z rygorystycznymi wymogami w zakresie sprawozdawczości i warunkami dotyczącymi polityki, które mają zostać określone w protokole ustaleń. Te rygorystyczne wymogi w zakresie sprawozdawczości powinny mieć na celu – w zaistniałych okolicznościach wojny – zapewnienie wykorzystania środków finansowych w skuteczny, przejrzysty i rozliczalny sposób. Warunki dotyczące polityki powinny służyć wzmocnieniu natychmiastowej odporności Ukrainy i jej długookresowej zdolności do obsługi długu, ograniczając tym samym ryzyko związane ze spłatą pozostających do spłaty i przyszłych zobowiązań finansowych.

(9)	W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszej decyzji należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (6).

(10)	Maksymalny wspólny średni okres wymagalności pożyczek udzielanych na podstawie niniejszej decyzji i decyzji (UE) 2022/1201 powinien wynosić 25 lat.

(11)

Zważywszy, że pożyczki na podstawie niniejszej decyzji i decyzji (UE) 2022/1201 wiążą się z takim samym ryzykiem dla budżetu Unii i powinny mieć maksymalny wspólny średni okres wymagalności wynoszący 25 lat, łączna kwota pomocy makrofinansowej Unii dla Ukrainy na podstawie niniejszej decyzji i decyzji (UE) 2022/1201 w wysokości 6 mld EUR powinna być objęta wspólną metodą zarządzania skutkami finansowymi i budżetowymi. W szczególności należy ustanowić taki sam poziom objęcia gwarancją budżetową stanowiący odpowiednią ochronę przed możliwością ewentualnego braku spłaty przez Ukrainę części lub wszystkich pożyczek w uzgodnionym terminie. Rezerwy przeznaczone w budżecie Unii na te dwa pakiety pożyczek w ramach wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii powinny być zarządzane jako zintegrowana grupa rezerw. Zarządzanie takie zwiększy odporność i elastyczność budżetu Unii w odpowiedzi na wszelkie przypadki braku spłaty. Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję (UE) 2022/1201.

(12)

Wyjątkowa pomoc makrofinansowa przyznana na podstawie niniejszej decyzji i decyzji (UE) 2022/1201 stanowi zobowiązanie finansowe Unii w ramach ogólnej kwoty gwarancji na działania zewnętrzne na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/947 (7). Całkowita kwota pożyczek w ramach wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii dla Ukrainy wynosząca do 6 mld EUR powinna korzystać z pokrycia przez rezerwy wniesione według wskaźnika 9 %, dostępne dla pożyczek w ramach pomocy makrofinansowej na podstawie gwarancji na działania zewnętrzne. Rezerwy powinny być finansowane z puli środków finansowych zaprogramowanych na potrzeby pomocy makrofinansowej udzielanej na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/947 na łączną kwotę 540 mln EUR. Na kwotę tę należy zaciągnąć zobowiązania i wpłacić ją do wspólnego funduszu rezerw przewidzianego na okres wieloletnich ram finansowych 2021–2027 ustanowionych w rozporządzeniu Rady (UE, Euratom) 2020/2093 (8).

(13)

Zgodnie z art. 210 ust. 3 rozporządzenia finansowego zobowiązania warunkowe wynikające z gwarancji budżetowych lub pomocy finansowej, obciążające budżet Unii, uznaje się za stabilne, jeżeli ich prognozowane zmiany w perspektywie wieloletniej dokonują się w granicach wyznaczonych w rozporządzeniu (UE, Euratom) 2020/2093 oraz w granicach pułapu rocznych środków na płatności określonego w art. 3 ust. 1 decyzji Rady (UE, Euratom) 2020/2053 (9). Aby umożliwić Unii zapewnienie znacznego wsparcia dla Ukrainy w formie wyjątkowej pomocy makrofinansowej w bezprecedensowych kwotach i z zachowaniem bezpieczeństwa finansowego, a jednocześnie utrzymać wysoką zdolność kredytową Unii i tym samym zapewnić jej zdolność skutecznego finansowania w kontekście jej polityki wewnętrznej i zewnętrznej, należy zagwarantować odpowiednią ochronę budżetu Unii przed wystąpieniem tych zobowiązań warunkowych oraz zapewnić ich stabilność finansową w rozumieniu art. 210 ust. 3 rozporządzenia finansowego.

(14)

Zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami wspólny fundusz rezerw należy zasilić środkami współmiernymi do ryzyka wynikającego ze zobowiązań warunkowych związanych z tą bezprecedensowo dużą wyjątkową pomocą makrofinansową Unii dla jednego beneficjenta. Bez takiego zasilenia budżet Unii nie będzie w stanie zapewnić, z zachowaniem bezpieczeństwa finansowego, bezprecedensowo dużej pomocy, jakiej Ukraina potrzebuje w obliczu wojny. Aby chronić budżet Unii, pożyczki w ramach wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii dla Ukrainy do kwoty 6 mld EUR powinny być pokryte w 70 % przez wniesione rezerwy (według wskaźnika 9 %), co może zostać uzupełnione gwarancjami państw członkowskich, aby zapewnić pokrycie ze środków budżetowych w przypadku strat do maksymalnej wysokości dalszych 61 % wartości pożyczek.

(15)

Środki przewidziane w rozporządzeniu (UE, Euratom) 2020/2093 są pod ogromną presją w związku z łącznymi wydatkami priorytetowymi Unii. Należy zatem dążyć do wypracowania alternatywnego rozwiązania w odniesieniu do dodatkowych środków, które nie będzie miało negatywnego wpływu na regularne wydatki przewidziane w programowaniu finansowym wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027.

(16)

Dobrowolne wkłady państw członkowskich w formie gwarancji zostały uznane za odpowiednie narzędzie zapewniające ochronę w uzupełnieniu początkowych wniesionych rezerw. Gwarancje państw członkowskich powinny być udzielane dobrowolnie i powinny stanowić odpowiedni mechanizm ochronny wspierający budżet Unii, na wypadek gdyby rezerwy we wspólnym funduszu rezerw w odniesieniu do zobowiązań finansowych na podstawie niniejszej decyzji i decyzji (UE) 2022/1201 zostały albo miały zostać wkrótce wykorzystane w całości. Wkłady na podstawie tych gwarancji należy włączyć do kwoty zatwierdzonego zobowiązania finansowego na zasadzie odstępstwa od art. 211 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia finansowego. Kwoty te należy uwzględnić przy obliczaniu kwoty zasilenia rezerw wynikającej ze wskaźnika zasilenia rezerw, o którym mowa w art. 211 ust. 1 rozporządzenia finansowego, na zasadzie odstępstwa od art. 211 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia finansowego.

(17)

Gwarancje udzielone przez państwa członkowskie powinny obejmować pożyczki w ramach wyjątkowej pomocy makrofinansowej na podstawie niniejszej decyzji oraz decyzji (UE) 2022/1201 (zwane dalej „pomocą makrofinansową objętą gwarancją”). Gwarancje te powinny być nieodwołalne, bezwarunkowe i uruchamiane na żądanie. Gwarancje te powinny zapewnić zdolność Unii do spłaty środków finansowych pożyczonych na rynkach kapitałowych lub od instytucji finansowych. Powinny one być uruchamiane tylko wtedy, gdy spełnione są ścisłe warunki dotyczące adekwatności dostępnych rezerw oraz jeżeli Unia nie otrzymałaby od Ukrainy spłaty pożyczek w ramach wyjątkowej pomocy makrofinansowej udzielonych na podstawie pomocy makrofinansowej objętej gwarancją w czasie odpowiednim, aby mogła wypełnić swoje zobowiązania finansowe wynikające z obligacji, lub jeżeli harmonogram spłat pożyczek udzielonych w ramach pomocy makrofinansowej objętej gwarancją miałby ulec zmianie. Wezwania do uruchomienia gwarancji udzielonych przez państwa członkowskie powinny dotyczyć kwoty odpowiadającej kwocie wynikającej ze strat z tytułu pomocy finansowej dla Ukrainy przyznanej w ramach pomocy makrofinansowej objętej gwarancją oraz mieć na celu uzupełnienie wspólnego funduszu rezerw do wymaganego poziomu wniesionych rezerw. Wezwania do uruchomienia gwarancji państw członkowskich powinny być dokonywane jedynie wtedy, gdyby kwota wstępnego zasilenia rezerw przeznaczona na wyjątkową pomoc makrofinansową w ramach pomocy makrofinansowej objętej gwarancją została albo miała zostać wkrótce wykorzystana w całości. Kwoty odzyskane na mocy umów pożyczki w odniesieniu do wyjątkowej pomocy finansowej dla Ukrainy w ramach pomocy makrofinansowej objętej gwarancją należy zwrócić państwom członkowskim, które wykonały wezwanie do uruchomienia gwarancji, na zasadzie odstępstwa od art. 211 ust. 4 lit. c) rozporządzenia finansowego.

(18)

W przypadku tymczasowego pokrycia spłaty zobowiązań finansowych Unii, wynikających z obligacji na wyjątkową pomoc makrofinansową dla Ukrainy w ramach pomocy makrofinansowej objętej gwarancją, z rezerw przeznaczonych we wspólnym funduszu rezerw na pokrycie innych zobowiązań finansowych Unii, uruchomienie gwarancji udzielonych przez państwa członkowskie może zostać wykorzystane do uzupełnienia rezerw na te zobowiązania finansowe.

(19)

Ze względu na wyjątkowy charakter pomocy makrofinansowej, która jest wspierana gwarancjami, należy zarządzać rezerwami utrzymywanymi w związku z zobowiązaniami finansowymi wynikającymi z pomocy makrofinansowej w ramach pomocy makrofinansowej objętej gwarancja, jak również przeznaczonymi na wszelkie wypłaty pożyczek po dniu 15 lipca 2022 r. na podstawie decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 466/2014/UE (10) odrębnie od innych zobowiązań finansowych w ramach gwarancji na działania zewnętrzne oraz Funduszu Gwarancyjnego dla działań zewnętrznych. Właściwe jest zatem wykorzystanie rezerw utrzymywanych we wspólnym funduszu rezerw wyłącznie na zobowiązania finansowe z tytułu wyjątkowej pomocy makrofinansowej w ramach pomocy makrofinansowej objętej gwarancją zamiast stosowania ogólnej zasady określonej w art. 31 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2021/947. Ponadto właściwe jest wykorzystanie rezerw przeznaczonych we wspólnym funduszu rezerw na pożyczki gwarantowane na podstawie decyzji nr 466/2014/UE i wypłacone po dniu 15 lipca 2022 r. wyłącznie na zobowiązania finansowe wynikające z tych pożyczek oraz zastosowanie do tworzenia rezerw przepisów rozporządzenia finansowego zamiast ogólnej zasady określonej w art. 31 ust. 8 rozporządzenia (UE) 2021/947. Należy to uzupełnić o wyłączenie rezerw przeznaczonych na wyjątkową pomoc makrofinansową na podstawie niniejszej decyzji z zastosowania efektywnego wskaźnika zasilenia rezerw, na zasadzie odstępstwa od art. 213 rozporządzenia finansowego.

(20)

Względny udział wkładu każdego państwa członkowskiego (klucz do ustalenia wkładu) w łącznej kwocie gwarancji powinien odpowiadać względnemu udziałowi danego państwa członkowskiego w całkowitym dochodzie narodowym brutto Unii. Wezwania do uruchomienia gwarancji powinny być proporcjonalne, z zastosowaniem tego klucza do ustalenia wkładu.

(21)

Ważne jest, aby państwa członkowskie potraktowały jako kwestię priorytetową sfinalizowanie swoich procedur krajowych umożliwiających wejście w życie gwarancji. Ze względu na pilny charakter obecnej sytuacji czas wymagany do zakończenia takich procedur nie powinien powodować opóźnienia wypłaty pilnie potrzebnej wyjątkowej pomocy makrofinansowej dla Ukrainy na podstawie niniejszej decyzji. Dodatkowe pożyczki w ramach pomocy makrofinansowej na podstawie niniejszej decyzji zostaną przygotowane wkrótce po wejściu w życie niniejszej decyzji, przyjęciu protokołu ustaleń oraz podpisaniu umowy pożyczki.

(22)

Ze względu na trudną sytuację spowodowaną wojną napastniczą Rosji i aby wesprzeć Ukrainę w dążeniu do długoterminowej stabilności, należy zastosować odstępstwo od art. 220 ust. 5 lit. e) rozporządzenia finansowego oraz zapewnić Unii możliwość pokrycia kosztów z tytułu odsetek związanych z pożyczkami udzielanymi na podstawie niniejszej decyzji i zwolnić Ukrainę z kosztów administracyjnych, które w przeciwnym wypadku musiałaby ponieść. Dotacja na spłatę odsetek powinna być przyznana w formie instrumentu, który uznaje się za odpowiedni do zapewnienia skuteczności wsparcia w rozumieniu art. 220 ust. 1 rozporządzenia finansowego i powinna być pokryta z budżetu Unii co najmniej w okresie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027. W latach 2021–2027 dotacja na spłatę odsetek powinna być pokryta z puli środków finansowych, o której mowa w art. 6 ust. 2 lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia (UE) 2021/947.

(23)

Ukraina powinna mieć możliwość wystąpienia z wnioskiem o dotację na spłatę odsetek i zwolnienie z kosztów administracyjnych w każdym roku do końca marca. Aby zapewnić elastyczność w spłacaniu kwoty głównej, na zasadzie odstępstwa od art. 220 ust. 2 rozporządzenia finansowego, należy także umożliwić przeniesienie odpowiednich pożyczek zaciągniętych w imieniu Unii.

(24)

W obliczu pilnych potrzeb Ukrainy w zakresie finansowania Komisja zgodziła się w lipcu 2022 r. na zmianę przeznaczenia i wypłatę na rzecz Ukrainy dalszej kwoty w wysokości 1,59 mld EUR w postaci pożyczek Europejskiego Banku Inwestycyjnego gwarantowanych na podstawie upoważnienia do udzielania pożyczek na rzecz państw trzecich (ELM) na lata 2014–2020. Zważywszy jednak, że pożyczki te są przeznaczone dla ukraińskich podmiotów państwowych i należących do państwa, wiążą się one z takim samym poziomem ryzyka dla budżetu Unii jak pożyczki w ramach pomocy makrofinansowej. W związku z tym w kontekście budżetu Unii należy zastosować to samo podejście ostrożnościowe do tych ekspozycji jak w przypadku nowych pożyczek w ramach pomocy makrofinansowej na mocy pomocy makrofinansowej objętej gwarancją. W ramach niniejszej decyzji stosuje się zatem wskaźnik zasilenia rezerw na poziomie 70 % w odniesieniu do pożyczek na podstawie ELM o zmienionym przeznaczeniu w kwocie 1,59 mld EUR, a także wszelkich dalszych wypłat pożyczek na podstawie ELM na rzecz Ukrainy. Ten wskaźnik zasilenia rezerw powinien być stosowany zamiast wskaźnika zasilenia rezerw określonego w art. 31 ust. 8 zdanie trzecie rozporządzenia (UE) 2021/947. Zasilenie rezerw na poziomie 70 % w odniesieniu do wypłat pożyczek na podstawie ELM na kwotę 1,59 mld EUR udzielonych Ukrainie będzie finansowane z budżetu Unii.

(25)

Co sześć miesięcy, począwszy od dnia 30 czerwca 2023 r. lub w razie potrzeby wcześniej, należy przeprowadzać regularny przegląd zasilenia rezerw w odniesieniu do odpowiednich pożyczek w ramach pomocy makrofinansowej i pożyczek na podstawie ELM. W ramach tego przeglądu należy w szczególności ocenić, czy sytuacja na Ukrainie zmieniła się w stopniu uzasadniającym zwiększenie lub zmniejszenie wskaźnika zasilenia rezerw. Komisja może dokonywać ponownej oceny wskaźnika zasilenia rezerw na zasadzie ad hoc, w szczególności jeżeli jest to uzasadnione istotnym wydarzeniem mającym związek z sytuacją. W celu zapewnienia, aby wskaźnik zasilenia rezerw pozostawał adekwatny do ryzyka finansowego, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zwiększania lub zmniejszania wskaźnika zasilenia rezerw, w zależności od przypadku. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (11). W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(26)

Ponieważ cel niniejszej decyzji, a mianowicie zapewnienie Ukrainie wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii, aby wesprzeć w szczególności jej odporność i stabilność gospodarczą, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na jego rozmiary i skutki możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(27)

Z uwagi na pilną potrzebę wynikającą z wyjątkowych okoliczności spowodowanych niczym niesprowokowaną i nieuzasadnioną wojną napastniczą Rosji, należy zastosować wyjątek od terminu ośmiu tygodni przewidziany w art. 4 Protokołu nr 1 w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej, do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

(28)	W świetle pilnej sytuacji na Ukrainie, niniejsza decyzja powinna wejść w życie w trybie pilnym następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ I

WYJĄTKOWA POMOC MAKROFINANSOWA UNII

Artykuł 1

Udostępnianie wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii

1. Unia udostępnia Ukrainie wyjątkową pomoc makrofinansową w maksymalnej kwocie 5 000 000 000 EUR (zwaną dalej „wyjątkową pomocą makrofinansową Unii”) w celu wsparcia stabilności makrofinansowej Ukrainy. Wyjątkowa pomoc makrofinansowa Unii jest udzielana Ukrainie w formie pożyczek. Wyjątkowa pomoc makrofinansowa Unii przyczynia się do pokrycia luki Ukrainy w finansowaniu zidentyfikowanej we współpracy z międzynarodowymi instytucjami finansowymi.

2. W celu sfinansowania wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii Komisja jest upoważniona do pożyczenia w imieniu Unii niezbędnych środków finansowych na rynkach kapitałowych lub od instytucji finansowych i do ich dalszego pożyczenia Ukrainie. Maksymalny wspólny średni okres wymagalności pożyczek udzielanych na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu i decyzji (UE) 2022/1201 wynosi 25 lat.

3. Wyjątkowa pomoc makrofinansowa Unii udostępniana jest następnego dnia po wejściu w życie protokołu ustaleń, o którym mowa w art. 3 ust. 1, w okresie dostępności pomocy określonym w tym protokole, nawet jeżeli nie udzielono jeszcze gwarancji określonych w rozdziale II sekcja 1 niniejszej decyzji.

4. Jeżeli w okresie wypłacania wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii potrzeby Ukrainy w zakresie finansowania znacznie się zmniejszą w stosunku do pierwotnych założeń, Komisja obniża wysokość takiej pomocy, zawiesza ją lub ją anuluje.

Artykuł 2

Warunek wstępny pomocy makrofinansowej Unii

1. Warunkiem wstępnym przyznania wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii jest respektowanie przez Ukrainę skutecznych mechanizmów demokratycznych – w tym wielopartyjnego systemu parlamentarnego – i praworządności oraz gwarantowanie poszanowania praw człowieka.

2. Komisja monitoruje spełnienie warunku wstępnego określonego w ust. 1 przez cały okres udzielania wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii, w szczególności przed dokonaniem wypłat, biorąc przy tym również pod uwagę okoliczności panujące na Ukrainie i konsekwencje wprowadzenia stanu wojennego.

3. Ust. 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się zgodnie z decyzją Rady 2010/427/UE (12).

Artykuł 3

Protokół ustaleń

1. Komisja uzgadnia z Ukrainą warunki dotyczące polityki, z którymi ma być powiązana wyjątkowa pomoc makrofinansowa Unii. Warunki dotyczące polityki przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 14 ust. 2. Warunki te określa się w protokole ustaleń.

2. Wymogi w zakresie sprawozdawczości przyjęte na podstawie decyzji (UE) 2022/1201 zostają włączone do protokołu ustaleń i mają zapewnić, w szczególności, skuteczność, przejrzystość i rozliczalność wykorzystania wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii.

3. Szczegółowe warunki finansowe wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii określa umowa pożyczki, która ma zostać zawarta między Komisją a Ukrainą.

4. Komisja w regularnych odstępach czasu weryfikuje spełnienie wymogów w zakresie sprawozdawczości i postępy w spełnieniu warunków dotyczących polityki określonych w protokole ustaleń. Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o wynikach tej weryfikacji.

Artykuł 4

Przekazanie wyjątkowej pomocy makrofinansowej

1. Z zastrzeżeniem wymogów, o których mowa w ust. 3, wyjątkowa pomoc makrofinansowa Unii jest udostępniana przez Komisję w transzach, z których każda stanowi pożyczkę. Harmonogram wypłaty każdej z transz ustala Komisja. Transza może być wypłacona w jednej bądź kilku częściach.

2. Przekazaniem wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii zarządza Komisja w sposób spójny z protokołem ustaleń.

3. O przekazaniu transz decyduje Komisja, przy czym jest to uzależnione od jej oceny spełnienia następujących wymogów:

a)	spełnienia warunku wstępnego określonego w art. 2 ust. 1;

b)	zadowalającego spełnienia wymogów w zakresie sprawozdawczości uzgodnionych w protokole ustaleń;

c)	w przypadku drugiej transzy i kolejnych transz – zadowalających postępów we wdrażaniu warunków dotyczących polityki określonych w protokole ustaleń.

Zanim wypłacona zostanie maksymalna kwota pomocy makrofinansowej Unii Komisja musi zweryfikować spełnienie wszystkich warunków dotyczących polityki określonych w protokole ustaleń.

4. W przypadku gdy wymogi określone w ust. 3 nie są spełnione, Komisja tymczasowo zawiesza lub anuluje wypłatę wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii. W takich przypadkach Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o przyczynach zawieszenia lub anulowania.

5. Wyjątkowa pomoc makrofinansowa Unii jest co do zasady wypłacana Narodowemu Bankowi Ukrainy. Środki finansowe Unii mogą zostać przekazane Ministerstwu Finansów Ukrainy jako beneficjentowi końcowemu, z zastrzeżeniem postanowień uzgodnionych w protokole ustaleń, w tym potwierdzenia pozostających do zaspokojenia potrzeb budżetowych w zakresie finansowania.

Artykuł 5

Operacje zaciągania i udzielania pożyczek

1. Operacje zaciągania i udzielania pożyczek przeprowadza się zgodnie z art. 220 rozporządzenia finansowego.

2. W stosownych przypadkach, na zasadzie odstępstwa od art. 220 ust. 2 rozporządzenia finansowego, Komisja może przenieść powiązane pożyczki zaciągnięte w imieniu Unii.

Artykuł 6

Dotacja na spłatę odsetek

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 220 ust. 5 lit. e) rozporządzenia finansowego Unia może pokrywać odsetki w drodze udzielenia dotacji na spłatę odsetek i ponosić koszty administracyjne zaciągania i udzielania pożyczek, z wyjątkiem kosztów związanych z wcześniejszą spłatą pożyczki, w odniesieniu do pożyczek udzielanych na podstawie niniejszej decyzji.

2. Ukraina może wystąpić do końca marca każdego roku z wnioskiem o dotację na spłatę odsetek i pokrycie kosztów administracyjnych przez Unię.

3. Pulę środków finansowych, o której mowa w art. 6 ust. 2 lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia (UE) 2021/947, wykorzystuje się do pokrycia kosztów z tytułu spłaty odsetek związanych z pomocą makrofinansową Unii w okresie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 w postaci dotacji na spłatę odsetek.

Artykuł 7

Informowanie Parlamentu Europejskiego i Rady

Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o rozwoju sytuacji w zakresie wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii, w tym o wypłatach tej pomocy, a także o rozwoju sytuacji w zakresie operacji, o których mowa w art. 5 ust. 2, i w stosownym terminie przekazuje tym instytucjom odpowiednie dokumenty.

Artykuł 8

Ocena wdrażania wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii

W okresie wdrażania wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii Komisja ocenia ponownie – w drodze oceny operacyjnej – prawidłowość stosowanych przez Ukrainę uregulowań finansowych, procedur administracyjnych oraz wewnętrznych i zewnętrznych mechanizmów kontroli, które są istotne dla tej pomocy. Tę ocenę operacyjną można przeprowadzać jednocześnie z oceną operacyjną przewidzianą w decyzji (UE) 2022/1201.

ROZDZIAŁ II

WZMOCNIENIE WSPÓLNEGO FUNDUSZU REZERW

Sekcja 1

Gwarancje państw członkowskich dla wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii na podstawie niniejszej decyzji i decyzji (UE) 2022/1201

Artykuł 9

Wkłady w postaci gwarancji państw członkowskich

1. Państwa członkowskie mogą uzupełnić rezerwy na pomoc makrofinansową utrzymywane we wspólnym funduszu rezerw, udzielając gwarancji do łącznej kwoty 3 660 000 000 EUR w odniesieniu do wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii dla Ukrainy na podstawie art. 1 niniejszej decyzji i na podstawie decyzji (UE) 2022/1201 (zwanej dalej „pomocą makrofinansową objętą gwarancją”).

2. Jeżeli wnoszone są wkłady państw członkowskich, mają one formę nieodwołalnych, bezwarunkowych gwarancji uruchamianych na żądanie udzielanych na podstawie umowy w sprawie gwarancji zawartej z Komisją zgodnie z art. 10.

3. Względny udział wkładu danego państwa członkowskiego (klucz do ustalenia wkładu) w kwocie, o której mowa w ust. 1, odpowiada względnemu udziałowi tego państwa członkowskiego w całkowitym dochodzie narodowym brutto Unii, jak wynika z działu „Dochody ogółem” budżetu na 2022 r., część A („Finansowanie budżetu rocznego Unii”, „Wprowadzenie”) tabela 4 kolumna 1, określonego w budżecie ogólnym Unii na rok budżetowy 2022, przyjętym dnia 24 listopada 2021 r. (13).

4. Gwarancje stają się skuteczne w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego z dniem wejścia w życie umowy w sprawie gwarancji między Komisją a danym państwem członkowskim, o której to umowie mowa w art. 10.

Artykuł 10

Umowy w sprawie gwarancji

Komisja zawiera umowę w sprawie gwarancji z każdym państwem członkowskim udzielającym gwarancji, o której mowa w art. 9. W umowie określa się zasady regulujące gwarancję, które są takie same dla wszystkich państw członkowskich, w tym w szczególności postanowienia:

nakładające na państwa członkowskie obowiązek wywiązywania się z uruchomienia gwarancji, do którego wezwała je Komisja, w odniesieniu do pomocy makrofinansowej objętej gwarancją, gdy wszystkie kwoty wstępnego lub następnie uzupełniającego zasilenia rezerw przeznaczonych we wspólnym funduszu rezerw na zobowiązania finansowe wynikające z pomocy makrofinansowej objętej gwarancją zostały albo mają zostać wkrótce wykorzystane w całości;

b)	zapewniające, aby wezwania do uruchomienia gwarancji były proporcjonalne, z zastosowaniem klucza do ustalenia wkładu określonego w art. 9 ust. 3;

stanowiące, że wezwania do uruchomienia gwarancji zapewniają zdolność Unii do spłaty środków pożyczonych, na podstawie art. 1 ust. 2, na rynkach kapitałowych lub od instytucji finansowych w przypadku niewywiązania się przez Ukrainę z płatności, w tym w przypadku zmiany harmonogramu spłat z jakiegokolwiek powodu, jak również spodziewanego niewywiązania się z płatności;

d)	zapewniające, aby wezwania do uruchomienia gwarancji mogły zostać wykorzystane do uzupełnienia wspólnego funduszu rezerw na potrzeby zasilenia rezerw, w przypadku gdy wykorzystano je na pokrycie pomocy makrofinansowej objętej gwarancją;

e)	zapewniające, aby państwo członkowskie, które nie wywiązało się z wezwania do uruchomienia gwarancji, pozostało zobowiązane do wykonania tego wezwania;

f)	dotyczące warunków płatności.

Sekcja 2

Tworzenie rezerw na pomoc makrofinansową objętą gwarancją i niektóre zobowiązania finansowe na podstawie ELM na Ukrainie

Artykuł 11

Tworzenie rezerw na pomoc makrofinansową objętą gwarancją

1. Do pomocy makrofinansowej objętej gwarancją stosowany jest wskaźnik zasilenia rezerw wynoszący 70 % zamiast ogólnej zasady określonej w art. 31 ust. 5 akapit trzeci rozporządzenia (UE) 2021/947. Do czasu pełnego wykorzystania gwarancji, o których mowa w art. 9, wysokość rezerw wpłaconych do wspólnego funduszu rezerw należy jednak utrzymać na poziomie 9 % zobowiązań pozostających do spłaty z tytułu pomocy makrofinansowej objętej gwarancją, a w przypadku wykorzystania tych rezerw należy je uzupełnić do tego poziomu, bez uszczerbku dla art. 10 lit. a) niniejszej decyzji.

2. Kwoty wynikające z wezwań do uruchomienia gwarancji, o których mowa w art. 9, stanowią zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel, na potrzeby spłat zobowiązań finansowych wynikających z pomocy makrofinansowej objętej gwarancją oraz wpłat do wspólnego funduszu rezerw zgodnie z art. 21 ust. 2 lit. a) pkt (ii) rozporządzenia finansowego.

3. Na zasadzie odstępstwa od art. 211 ust. 1 akapit pierwszy zdanie drugie rozporządzenia finansowego kwotę gwarancji, o której mowa w art. 9 ust. 1, włącza się do kwoty zatwierdzonego zobowiązania finansowego. Na zasadzie odstępstwa od art. 211 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia finansowego kwoty zasilające rezerwy, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, uwzględnia się przy obliczaniu kwoty zasilenia rezerw wynikającej ze wskaźnika zasilenia rezerw dla pomocy makrofinansowej objętej gwarancją.

4. Na zasadzie odstępstwa od art. 211 ust. 4 lit. c) rozporządzenia finansowego przy zasilaniu rezerw do wysokości kwoty wezwań do uruchomienia gwarancji, z których państwa członkowskie wywiązały się zgodnie z art. 10 lit. a) niniejszej decyzji, nie uwzględnia się kwot odzyskanych od Ukrainy z tytułu pomocy makrofinansowej objętej gwarancją. Kwoty te są zwracane odpowiednim państwom członkowskim.

Artykuł 12

Zwiększenie rezerw na niektóre zobowiązania finansowe na Ukrainie gwarantowane na podstawie decyzji nr 466/2014/UE

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 31 ust. 8 zdanie trzecie rozporządzenia (UE) 2021/947 wskaźnik zasilenia rezerw wynoszący 70 % stosuje się do kwot pożyczek wypłaconych po dniu 15 lipca 2022 r. w ramach operacji finansowych Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) na Ukrainie podpisanych przez EBI przed dniem 31 grudnia 2021 r. i gwarantowanych przez Unię zgodnie z decyzją nr 466/2014/UE (zwanych dalej „objętymi gwarancją zobowiązaniami finansowymi na podstawie ELM na Ukrainie”) i zastosowanie mają art. 211, 212 i 213 rozporządzenia finansowego, z zastrzeżeniem art. 13 i 14 niniejszej decyzji.

2. Do celów art. 211 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia finansowego zasilenie rezerw powinno osiągnąć do dnia 31 grudnia 2027 r. poziom odpowiadający wskaźnikowi zasilenia rezerw stosowanemu do łącznej kwoty zobowiązań pozostających do spłaty w związku z objętymi gwarancją zobowiązaniami finansowymi na podstawie ELM na Ukrainie.

Artykuł 13

Ocena adekwatności wskaźnika zasilenia rezerw i procedura przeglądu

1. Co sześć miesięcy, począwszy od dnia 30 czerwca 2023 r., i w każdym przypadku, gdy Komisja stwierdzi, że inne powody lub zdarzenia wskazują na taką potrzebę, Komisja ocenia, czy wystąpiły nowe okoliczności, które mogą w trwały i znaczący sposób wpłynąć na adekwatność wskaźnika zasilenia rezerw, w tym na wskaźnik rezerw wniesionych, o których to wskaźnikach mowa w art. 11 i 12. Komisja określa w szczególności, czy wystąpiła trwała i istotna zmiana profilu ryzyka kredytowego tych ekspozycji, wykorzystując w tym celu dane z okresu co najmniej dwóch lat.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 16 w celu zmiany art. 11 i 12, aby dostosować wskaźnik zasilenia rezerw, w szczególności w celu uwzględnienia zmian, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 14

Rezerwy utrzymywane we wspólnym funduszu rezerw

1. Zamiast stosowania ogólnej zasady określonej w art. 31 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2021/947 zobowiązania finansowe wynikające z pomocy makrofinansowej objętej gwarancją pokrywane są odrębnie od innych zobowiązań finansowych w ramach gwarancji na działania zewnętrzne, a rezerwy przeznaczone we wspólnym funduszu rezerw na pomoc makrofinansową objętą gwarancją wykorzystywane są wyłącznie na pokrycie zobowiązań finansowych w ramach pomocy finansowej objętej gwarancją.

Zamiast stosowania ogólnej zasady określonej w art. 31 ust. 8 rozporządzenia (UE) 2021/947 zobowiązania finansowe wynikające z objętych gwarancją zobowiązań finansowych na podstawie ELM na Ukrainie pokrywane są odrębnie od innych zobowiązań finansowych w ramach Funduszu Gwarancyjnego dla działań zewnętrznych, a rezerwy przeznaczone we wspólnym funduszu rezerw na objęte gwarancją zobowiązania finansowe na podstawie ELM na Ukrainie wykorzystywane są wyłącznie na pokrycie zobowiązań finansowych w ramach pomocy makrofinansowej objętej gwarancją.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 213 rozporządzenia finansowego efektywny wskaźnik zasilenia rezerw nie ma zastosowania do rezerw stworzonych we wspólnym funduszu rezerw z przeznaczeniem na pomoc makrofinansową objętą gwarancją i objęte gwarancją zobowiązania finansowe na podstawie ELM na Ukrainie.

3. Na zasadzie odstępstwa od art. 213 ust. 4 lit. a) rozporządzenia finansowego każda nadwyżka rezerw, o których mowa w art. 12 ust. 2 niniejszej decyzji, stanowi zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 21 ust. 5 rozporządzenia finansowego i jest przeznaczona na program pomocy zewnętrznej, do którego kwalifikuje się Ukraina.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY WSPÓLNE

Artykuł 15

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 16

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 13 ust. 2, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 23 września 2022 r.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 13 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 13 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 17

Sprawozdanie roczne

1. Do dnia 30 czerwca każdego roku Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w ramach sprawozdania rocznego ocenę wykonania rozdziału I niniejszej decyzji w poprzednim roku, w tym ewaluację takiego wykonania. Sprawozdanie to zawiera:

a)	analizę postępów poczynionych we wdrażaniu wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii;

b)	ocenę sytuacji gospodarczej Ukrainy i jej perspektyw gospodarczych, a także ocenę spełnienia wymogów i warunków, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2;

c)	informacje o związku pomiędzy wymogami i warunkami określonymi w protokole ustaleń, bieżącą sytuacją makrofinansową Ukrainy i decyzjami Komisji o wypłacie poszczególnych transz wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii.

2. Nie później niż dwa lata po upływie okresu dostępności pomocy, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z oceny ex post, zawierające ocenę rezultatów i skuteczności udzielonej wyjątkowej pomocy makrofinansowej Unii oraz zakresu, w jakim przyczyniła się ona do osiągnięcia celów tej pomocy.

ROZDZIAŁ IV

ZMIANY DECYZJI (UE) 2022/1201 I PRZEPIS KOŃCOWY

Artykuł 18

Zmiany decyzji (UE) 2022/1201

W decyzji (UE) 2022/1201 wprowadza się następujące zmiany:

art. 1 ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„Maksymalny wspólny średni okres wymagalności pożyczek udzielanych na podstawie ust. 1 i decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/1628 (*1) wynosi 25 lat.

(*1) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/1628 z dnia 20 września 2022 r. w sprawie udzielenia wyjątkowej pomocy makrofinansowej Ukrainie, wzmocnienia wspólnego funduszu rezerw w drodze gwarancji państw członkowskich oraz szczególnego tworzenia rezerw na niektóre zobowiązania finansowe związane z Ukrainą gwarantowane na podstawie decyzji nr 466/2014/UE, oraz w sprawie zmiany (UE) 2022/1201 (Dz.U. L 245 z 21.9.2022 s. 1).”;"

2)	uchyla się art. 7.

Artykuł 19

Przepis końcowy

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 września 2022 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

Przewodnicząca

R. METSOLA

W imieniu Rady

Przewodniczący

M. BEK

(1) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 15 września 2022 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 20 września 2022 r.

(2) Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (Dz.U. L 161 z 29.5.2014, s. 3).

(3) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/313 z dnia 24 lutego 2022 r. w sprawie udzielenia pomocy makrofinansowej Ukrainie (Dz.U. L 55 z 28.2.2022, s. 4).

(4) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/1201 z dnia 12 lipca 2022 r. w sprawie udzielenia wyjątkowej pomocy makrofinansowej Ukrainie (Dz.U. L 186 z 13.7.2022, s. 1).

(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).

(6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/947 z dnia 9 czerwca 2021 r. ustanawiające Instrument Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej – Globalny Wymiar Europy, zmieniające i uchylające decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 466/2014/UE oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1601 i rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 480/2009 (Dz.U. L 209 z 14.6.2021, s. 1).

(8) Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 (Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 11).

(9) Decyzja Rady (UE, Euratom) 2020/2053 z dnia 14 grudnia 2020 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej oraz uchylająca decyzję 2014/335/UE, Euratom (Dz.U. L 424 z 15.12.2020, s. 1).

(10) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 466/2014/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie udzielenia gwarancji UE dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego na pokrycie strat poniesionych w związku z działaniami z zakresu finansowania wspierającymi projekty inwestycyjne poza granicami Unii (Dz.U. L 135 z 8.5.2014, s. 1).

(11) Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.

(12) Decyzja Rady 2010/427/UE z dnia 26 lipca 2010 r. określająca organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (Dz.U. L 201 z 3.8.2010, s. 30).

(13) Dz.U. L 45 z 24.2.2022.

22.9.2022

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 245/14

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2022/1629

z dnia 21 września 2022 r.

ustanawiające środki ograniczające rozprzestrzenianie Ceratocystis platani (J.M. Walter) Engelbr. & T.C. Harr. w obrębie niektórych obszarów wyznaczonych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013, (UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz uchylające dyrektywy Rady 69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG, 98/57/WE, 2000/29/WE, 2006/91/WE i 2007/33/WE (1), w szczególności jego art. 28 ust. 1 lit. d) i e) oraz art. 28 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2019/2072 (2) ustanowiono, w części B załącznika II, wykaz agrofagów kwarantannowych dla Unii, których występowanie stwierdzono na terytorium Unii.

(2)

Ceratocystis platani (J.M. Walter) Engelbr. & T.C. Harr. („określony agrofag”) jest włączony do tego wykazu, ponieważ wiadomo, że występuje w niektórych częściach terytorium Unii i ma znaczący wpływ na rośliny Platanus L. („określone rośliny”) oraz na drewno Platanus L. („określone drewno”), które są głównymi żywicielami tego agrofaga.

(3)	Z kontroli występowania przeprowadzonych na podstawie art. 19 rozporządzenia (UE) 2016/2031 wynika, że zwalczenie określonego agrofaga na niektórych obszarach wyznaczonych nie jest już możliwe.

(4)

W związku z tym należy ustanowić środki ograniczające rozprzestrzenianie określonego agrofaga na tych obszarach wyznaczonych obejmujących strefy zakażone i strefy buforowe. Środki te powinny być zgodne z dostępnymi dowodami technicznymi i naukowymi dotyczącymi określonych roślin i określonego drewna.

(5)	Właściwe organy powinny podnosić świadomość społeczną w celu zapewnienia, aby ogół społeczeństwa i podmioty zawodowe, których dotyczą środki ograniczające rozprzestrzenianie na obszarach wyznaczonych, były w tym celu świadome stosowanych środków i granic obszarów wyznaczonych.

(6)

Jeżeli jednak występowanie określonego agrofaga zostanie stwierdzone w strefie buforowej otaczającej strefę zakażoną objętą środkami ograniczającymi rozprzestrzenianie określonego agrofaga, powinno to skutkować ustanowieniem przez właściwy organ nowego obszaru wyznaczonego, w którym prowadzone jest zwalczanie.

(7)

Należy przeprowadzać coroczne kontrole występowania określonego agrofaga, jak określono w art. 22 rozporządzenia (UE) 2016/2031 i w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2020/1231 (3), aby zapewnić wczesne wykrycie określonego agrofaga na obszarach terytorium Unii, na których nie stwierdzono występowania określonego agrofaga. Kontrole te powinny opierać się na karcie kontroli występowania agrofaga dotyczącej określonego agrofaga opublikowanej przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, ponieważ uwzględnia ona najnowsze osiągnięcia naukowe i techniczne.

(8)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia środki ograniczające rozprzestrzenianie Ceratocystis platani (J.M. Walter) Engelbr. & T.C. Harr. w obrębie obszarów wyznaczonych, na których jego zwalczenie nie jest możliwe.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)	„określony agrofag” oznacza Ceratocystis platani (J.M. Walter) Engelbr. & T.C. Harr.;

2)	„określone rośliny” oznaczają rośliny z rodzaju Platanus L. inne niż nasiona;

3)	„określone drewno” oznacza drewno z rodzaju Platanus L.;

4)	„obszar wyznaczony do celów ograniczania rozprzestrzeniania” oznacza obszar wymieniony w załączniku I, na którym zwalczenie określonego agrofaga jest niemożliwe;

5)	„karta kontroli występowania agrofaga” oznacza publikację „Pest survey card on Ceratocysis platani” („Karta kontroli występowania agrofaga Ceratocysis platani”) (4) Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności.

Artykuł 3

Ustanowienie obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania

Właściwe organy ustanawiają obszary wyznaczone do celów ograniczania rozprzestrzeniania określonego agrofaga, składające się ze strefy zakażonej i strefy buforowej o szerokości co najmniej 1 km otaczającej strefę zakażoną.

Artykuł 4

Środki w obrębie obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania

1. W strefach zakażonych właściwe organy zapewniają:

usuwanie określonych roślin i określonego drewna zakażonych określonym agrofagiem przed kolejnym sezonem wegetacyjnym, stosowanie odpowiednich środków zapobiegających rozprzestrzenianiu się określonego agrofaga przez pniak, trociny, części drewna i pozostałości gleby w miejscu wycinki oraz zapewnienie ich zniszczenia w zakładach wykonujących odpowiednie zabiegi;

zakaz przemieszczania określonego drewna powstałego w wyniku usunięcia określonych roślin zakażonych określonym agrofagiem ze strefy zakażonej, z wyjątkiem przypadków, w których:

(i)	w obrębie strefy zakażonej nie ma zakładu wykonującego odpowiednie zabiegi;

(ii)	zabieg przeprowadza się w najbliższym poza strefą zakażoną zakładzie wykonującym zabiegi, w którym można przeprowadzić taki zabieg; oraz

(iii)

transport odbywa się pod urzędowym nadzorem właściwych organów i wewnątrz zamkniętych pojazdów, które zapewniają zapobieganie wydostawaniu się określonego drewna i uniemożliwienie rozprzestrzeniania się określonego agrofaga;

c)	zakaz sadzenia w odpowiednich strefach zakażonych określonych roślin innych niż te, o których wiadomo, że są odporne na określonego agrofaga;

d)	zakaz usuwania i transportu gleby ze strefy zakażonej do innych stref, chyba że zastosowano wcześniej odpowiedni zabieg zapewniający brak określonego agrofaga;

e)	czyszczenie i dezynfekcja narzędzi i maszyn do przycinania przed kontaktem z określonymi roślinami lub glebą, w której rosną, i po kontakcie z nimi; oraz

f)	zabieg, w przypadku przycinania określonych roślin, na blizny powstałe w wyniku przycinania z zastosowaniem odpowiednich środków zapobiegawczych.

2. W strefach buforowych właściwe organy zapewniają:

a)	zakaz sadzenia w strefie buforowej określonych roślin innych niż te, o których wiadomo, że są odporne na określonego agrofaga;

b)	czyszczenie i dezynfekcję narzędzi i maszyn do przycinania przed kontaktem z określonymi roślinami, glebą, w której rosną, lub określonym drewnem oraz po kontakcie z nimi; oraz

c)	zabieg, w przypadku przycinania określonych roślin, na blizny powstałe w wyniku przycinania z zastosowaniem odpowiednich środków zapobiegawczych.

3. W przypadku urzędowego potwierdzenia występowania określonego agrofaga w strefie buforowej zastosowanie mają art. 17 i 18 rozporządzenia (UE) 2016/2031.

4. W obrębie obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania właściwe organy podnoszą świadomość społeczną na temat zagrożeń związanych z określonym agrofagiem oraz środków wprowadzonych w celu zapobiegania jego dalszemu rozprzestrzenianiu się poza te obszary.

Właściwe organy informują ogół społeczeństwa i zainteresowane podmioty zawodowe o granicach obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania.

Artykuł 5

Kontrole występowania

1. Właściwe organy przeprowadzają kontrole występowania, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględniając informacje, o których mowa w karcie kontroli występowania agrofaga.

2. Przeprowadzają one coroczne, oparte na analizie ryzyka kontrole występowania określonego agrofaga na obszarach terytorium Unii, na których nie stwierdzono występowania określonego agrofaga, ale na których może się on zadomowić.

3. W strefach buforowych obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania przeprowadzają one coroczne kontrole występowania, o których mowa w art. 19 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/2031, w celu wykrycia obecności określonego agrofaga.

Te kontrole występowania obejmują:

a)	oceny wizualne określonych roślin w celu wykrycia określonego agrofaga; oraz

b)	pobieranie próbek i badanie w przypadku podejrzenia występowania określonego agrofaga.

Te kontrole występowania są bardziej intensywne niż kontrole występowania, o których mowa w ust. 2, obejmują większą liczbę ocen wizualnych oraz, w stosownych przypadkach, pobieranie próbek i przeprowadzanie testów.

Artykuł 6

Sprawozdawczość

Do dnia 30 kwietnia każdego roku państwa członkowskie przedkładają Komisji i pozostałym państwom członkowskim wyniki kontroli występowania przeprowadzonych w poprzednim roku kalendarzowym na podstawie:

a)	art. 5 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, przy użyciu jednego ze wzorów określonych w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/1231;

b)	art. 5 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, przy użyciu jednego ze wzorów określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 7

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 21 września 2022 r.

W imieniu Komisji

Przewodnicząca

Ursula VON DER LEYEN

(1) Dz.U. L 317 z 23.11.2016, s. 4.

(2) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/2072 z dnia 28 listopada 2019 r. ustanawiające jednolite warunki wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin i uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 690/2008 oraz zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2019 (Dz.U. L 319 z 10.12.2019, s. 1).

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2020/1231 z dnia 27 sierpnia 2020 r. w sprawie formatu i instrukcji dotyczących sprawozdań rocznych z wyników kontroli występowania i formatu wieloletnich programów kontroli występowania oraz praktycznych ustaleń, przewidzianych odpowiednio w art. 22 i 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 (Dz.U. L 280 z 28.8.2020, s. 1).

(4) Pest survey card on Ceratocystis platani (Karta kontroli występowania agrofaga Ceratocystis platani). Publikacja dodatkowa EFSA 2021:EN-6822. doi:10.2903/sp.efsa.2021.EN-6822. Dostępne na stronie: https://arcg.is/15CyXW.

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania, o których mowa w art. 2

Francja

Numer/nazwa obszaru wyznaczonego (OW)

Strefa OW

Region

Gminy lub inne granice administracyjne/geograficzne

1.	Canal du Midi et Canal de la Robine

Strefa zakażona

Aude (11)

100 m po każdej stronie kanału w następujących gminach: Alzonne; Argeliers; Argens-Minervois; Azille; Blomac; Bram; Carcassonne; Castelnaudary; Caux-et-Sauzens; Ginestas; Homps; La Redorte; Lasbordes; Marseillette; Mirepeisset; Montréal; Moussan; Narbonne; Ouveillan; Paraza; Pexiora; Pezens; Puichéric; Roubia; Saint-Martin-Lalande; Saint-Nazaire-d’Aude; Sainte-Eulalie; Sallèle d’Aude; Trèbes; Ventenac-en-Minervois; Villalier; Villedubert; Villemoustaussou; Villepinte; Villesèquelande

Hérault (34)

100 m po każdej stronie kanału w następujących gminach: Agde; Béziers; Capestang; Cers; Colombiers; Cruzy; Nissan-lez-Ensérune; Olonzac; Poilhes; Portiragnes; Quarante; Vias; Villeneuve-les-Béziers

Strefa buforowa

Aude (11)

1 km wokół strefy zakażonej w następujących gminach: Alzonne; Argeliers; Argens-Minervois; Arzens; Azille; Badens; Bages; Baraigne; Barbaira; Berriac; Blomac; Bouilhonnac; Bram; Canet; Capendu; Carcassonne; Castelnau d’Aude; Castelnaudary; Caux-et-Sauzens; Conques sur Orbiel; Cuxac d’Aude; Floure; Fonties d’Aude; Ginestas; Gruissan; Homps; La Redorte; Labastide-d-Anjou; Lasbordes; Lézignan Corbières; Marseillette; Mas-saintes-Puelles; Mirepeisset; Mireval Lauragais; Montferrand; Montréal; Moussan; Narbonne; Ouveillan; Paraza; Pennautier; Pexiora; Peyriac de Mer; Pezens; Port-la-Nouvelle; Puichéric; Raissac d’Aude; Roquecourbe Minervois; Roubia; Rustiques; Saint-Couat d’Aude; Sainte-Eulalie; Sainte-Valière; Saint-Marcel sur Aude; Saint-Martin-Lalande; Saint-Nazaire-d’Aude; Sallèle d’Aude; Sigean; Tourouzelle; Trèbes; Ventenac Cabardès; Ventenac-en-Minervois; Villalier; Villedubert; Villemoustaussou; Villepinte; Villesèquelande

Hérault (34)

1 km wokół strefy zakażonej w następujących gminach: Agde; Béziers; Capestang; Cers; Colombiers; Cruzy; Marseillan; Montady; Montels; Montouliers; Nissan-lez-Ensérune; Olonzac; Poilhes; Portiragnes; Quarante; Sauvian; Sérignan; Vias; Villeneuve-les-Béziers

2.	Adour et affluents

Strefa zakażona

Hautes-Pyrénées (65)

Andrest; Ansost; Artagnan; Aureilhan; Aurensan; Auriébat; Barbachen; Bazet; Bazillac; Bordères-sur-l’Échez; Bours; Caixon; Camalès; Escondeaux; Estirac; Gayan; Gensac; Horgues; Lafitole; Lagarde; Laloubère; Larreule; Liac; Marsac; Maubourguet; Monfaucon; Nouilhan; Odos; Oursbelille; Pujo; Rabastens-de-Bigorre; Saint-Lézer; Sarniguet; Sarriac-Bigorre; Sauveterre; Ségalas; Séméac; Siarrouy; Sombrun; Soues; Talazac; Tarbes; Tostat; Ugnouas; Vic-en-Bigorre; Villenave-près-Marsac

Gers (32)

Haget

Strefa buforowa

Hautes-Pyrénées (65)

Castelnau-Rivière-Basse; Caussade-Rivière; Hères; Labatut-Rivière; Villefranque

1 km wokół strefy zakażonej w następujących gminach: Barbazan-Debat; Boulin; Buzon; Castéra-Lou; Chis; Dours; Ibos; Juillan; Lacassagne; Lahitte-Toupières; Lascazères; Lescurry; Louey; Momères; Mingot; Orleix; Orois; Pintac; Saint-Martin; Salles-Adour; Sanous; Sarrouilles; Tarasteix

Gers (32)

Armentieux; Jû-Belloc; Ladevèze-Ville; Tieste-Uragnoux

1 km wokół strefy zakażonej w następujących gminach: Beccas; Betplan; Cazeaux-Villecomtal; Malabat; Marciac; Montégut-Arros; Saint-Justin; Sembouès; Villecomtal-Sur-Arros

Pyrénées-Atlantique (Région Nouvelle-Aquitaine)

1 km wokół strefy zakażonej w następujących gminach: Castéide-Doat; Labatut; Lamayou; Moncaup; Montaner; Monségur

3.	Vaucluse/Bouches-du-Rhône/Var

Strefa zakażona

Bouches du Rhône (13)

Aix-en-Provence; Allauch; Arles; Aubagne; Auriol; Barbentane; Berre-l’Etang; Cabannes; Cadolive; Carry-le-Rouet; Ceyreste; Châteaurenard; Cornillon-Confoux; Cuges-les-Pins; Eygalières; Eyguières; Eyragues; Fuveau; Gémenos; Gignac-la-Nerthe; Grans; Graveson; Gréasque; Istres; Jouques; La Bouilladisse; La Ciotat; La Destrousse; La Fare-les-Oliviers; La Penne-sur-Huveaune; Lamanon; Lambesc; Le Tholonet; Les Pennes-Mirabeau; Maillane; Mallemort; Marignane; Marseille; Martigues; Mas-Blanc-des-Alpilles; Maussane-les-Alpilles; Meyrargues; Meyreuil; Mollégès; Mouriès; Noves; Orgon; Pélissanne; Peyrolles-en-Provence; Plan-de-Cuques; Plan-d’Orgon; Port-de-Bouc; Port-Saint-Louis-du-Rhône; Puyloubier; Rognonas; Roquevaire; Saint-Andiol; Saint-Chamas; Saint-Etienne-du-Grès; Saint-Martin-de-Crau; Saint-Rémy-de-Provence; Saint-Victoret; Salon-de-Provence; Sénas; Simiane-Collongue; Tarascon; Trets; Velaux; Venelles; Ventabren; Verquiéres; Vitrolles

Var (83)

Cogolin; Draguignan; Hyères; La Garde; La Londe-les-Maures; La Seyne-sur-Mer; Le Beausset; Le Luc; Les Arcs; Pignans; Saint-Cyr-sur-Mer; Saint-Maximin-la-Sainte-Baume; Saint-Tropez; Saint-Zacharie; Toulon

Vaucluse (84)

Althen-des-Paluds; Apt; Avignon; Beaumes-de-Venise; Bédarrides; Bonnieux; Cadenet; Caderousse; Camaret-sur-Aigues; Carpentras; Caumont-sur-Durance; Cavaillon; Châteauneuf-de-Gadagne; Châteauneuf-du-Pape; Courthézon; Entraigues-sur-la-Sorgue; Fontaine-se-Vaucluse; Gargas; Gignac; Gigondas; Gordes; Goult; Jonquerettes; Jonquières; La Tour-d’Aigues; Lagnes; Lapalud; Lauris; Le Pontet; Le Thor; L’Isle-sur-la-Sorgue; Loriol-du-Comtat; Lourmarin; Malaucène; Mazan; Mérindol; Modène; Mondragon; Monteux; Morières-lès-Avignon; Oppède; Orange; Pernes-les-Fontaines; Pertuis; Piolenc; Robion; Saignon; Saint-Didier; Saint-Saturnin-lès-Apt; Saint-Saturnin-lès-Avignon; Sarrians; Saumane-de-Vaucluse; Sorgues; Travaillan; Vedène; Velleron; Venasque; Villelaure; Violes

Strefa buforowa

Bouches du Rhône (13)

Alleins; Aureille; Aurons; Beaurecueil; Belcodène; Bouc-Bel-Air; Boulbon; Cabriès; Carnoux-en-Provence; Cassis; Charleval; Châteauneuf-le-Rouge; Châteauneuf-les-Martigues; Coudoux; Eguilles; Ensuès-la-Redonne; Fontvieille; Fos-sur-Mer; Gardanne; La Barben; La Roque-d’Anthéron; Lançon-Provence; Le Puy-Sainte-Réparade; Le Rove; Les Baux-de-Provence; Mimet; Miramas; Paradou; Peynier; Peypin; Rognac; Rognes; Roquefort-la-Bédoule; Rousset; Saint-Antonin-sur-Bayon; Saint-Cannat; Saintes-Maries-de-la-Mer; Saint-Estève-Janson; Saint-Marc-Jaumegarde; Saint-Mitre-les-Remparts; Saint-Paul-lès-Durance; Saint-Pierre-de-Mézoargues; Saint-Savournin; Sausset-les-Pins; Septèmes-les-Vallons; Vauvenargues; Vernègues

Var (83)

Ampus; Bandol; Besse-sur-Issole; Bormes-les-Mimosas; Bras; Brue-Auriac; Cabasse; Carnoules; Carqueiranne; Cavalaire-sur-Mer; Châteaudouble; Collobrières; Evenos; Figanières; Flassans-sur-Issole; Flayosc; Gassin; Gonfaron; Grimaud; La Cadiere-d’Azur; La Crau; La Croix-Valmer; La Farlède; La Mole; La Motte; La Valette-du-Var; Le Cannet-des-Maures; Le Castellet; Le Muy; Le Pradet; Le Revest-les-Eaux; Le Thoronet; Les Mayons; Lorgues; Nans-les-Pins; Ollières; Ollioules; Pierrefeu-du-Var; Plan-d’Aups-Sainte-Baume; Pourcieux; Pourrières; Puget-Ville; Ramatuelle; Rians; Riboux; Rougiers; Sainte-Maxime; Saint-Mandrier-sur-Mer; Sanary-sur-Mer; Seillons-Source-d’Argens; Signes; Six-Fours-les-Plages; Taradeau; Tourves; Trans-en-Provence; Vidauban

Vaucluse (84)

Ansouis; Aubignan; Auribeau; Beaumettes; Beaumont-de-Pertuis; Beaumont-du-Ventoux; Bedoin; Blauvac; Bollène; Buoux; Cabrieres-d’Avignon; Cairanne; Caromb; Caseneuve; Castellet; Cheval-Blanc; Crestet; Crillon-le-Brave; Cucuron; Entrechaux; Grambois; Joucas; La Bastidonne; La Motte-d’Aigues; La Roque-Alric; La Roque-sur-Pernes; Lacoste; Lafare; Lagarde-d’Apt; Lamotte-du-Rhône; Le Barroux; Le Beaucet; Lioux; Malemort-du-Comtat; Maubec; Ménerbes; Méthamis; Mirabeau; Mormoiron; Mornas; Murs; Puget; Puyvert; Rasteau; Roussillon; Rustrel; Sablet; Saint-Christol; Sainte-Cécile-les-Vignes; Saint-Hippolyte-le-Graveyron; Saint-Léger-du-Ventoux; Saint-Martin-de-Castillon; Saint-Martin-de-la-Brasque; Saint-Pantaléon; Saint-Pierre-de-Vassols; Sannes; Sault; Seguret; Sérignan-du-Comtat; Sivergues; Suzette; Taillades; Uchaux; Vacqueyras; Vaison-la-Romaine; Vaugines; Viens; Villars

Alpes-de-Haute-Provence (04)

Simiane-la-Rotonde

Ardèche (07)

Bourg-Saint-Andéol; Saint-Just-d’Ardèche; Saint-Marcel-d’Ardèche

Drôme (26)

Mollans-sur-Ouvèze; Pierrelatte; Rochegude; Saint-Paul-Trois-Châteaux; Suze-la-Rousse

Gard (30)

Aramon; Beaucaire; Chusclan; Codolet; Fourques; Laudun-l’Ardoise; Les Angles; Montfaucon; Pont-Saint-Esprit; Roquemaure; Saint-Alexandre; Saint-Etienne-des-Sorts; Saint-Geniès-de-Comolas; Saint-Gilles; Sauveterre; Vallabrègues; Vénéjan; Villeneuve-lès-Avignon

ZAŁĄCZNIK II

Wzory formularzy na potrzeby przekazywania wyników corocznych kontroli występowania przeprowadzonych na podstawie art. 6 lit. b)

CZĘŚĆ A

1. Wzór formularza na potrzeby przekazywania wyników corocznych kontroli występowania

2. Instrukcje dotyczące sposobu wypełniania formularza

Jeżeli wypełniono niniejszy formularz, nie należy wypełniać formularza w części B niniejszego załącznika.

Kolumna 1:

należy podać nazwę obszaru geograficznego, numer pojawu agrofaga lub wszelkie informacje umożliwiające zidentyfikowanie tego obszaru wyznaczonego (OW) oraz datę jego ustanowienia.

Kolumna 2:

należy podać wielkość OW przed rozpoczęciem kontroli występowania.

Kolumna 3:

należy podać wielkość OW po kontroli występowania.

Kolumna 4:

należy wskazać podejście: Ograniczanie rozprzestrzeniania (C). W zależności od liczby OW przypadającej na agrofaga i zastosowanego na nich podejścia należy dodać niezbędną liczbę wierszy.

Kolumna 5:

należy wskazać strefę OW, w której przeprowadzono kontrolę występowania, dodając niezbędną liczbę wierszy: strefa zakażona (SZ) lub strefa buforowa (SB) – w oddzielnych wierszach. W stosownych przypadkach wskazać obszar SB, na którym przeprowadzono kontrolę występowania (np. ostatnie 20 km przylegające do SB, wokół szkółek itp.), w oddzielnych wierszach.

Kolumna 6:

należy podać liczbę i opis miejsc, w których prowadzone są kontrole występowania, wybierając jeden z następujących wpisów w opisie:

1.	na otwartej przestrzeni (obszar produkcji): 1.1. grunty (orne, pastwisko); 1.2. sad/winnica; 1.3. szkółka; 1.4. las;

na otwartej przestrzeni (inne): 2.1. ogród prywatny; 2.2. miejsca publiczne; 2.3. obszar ochrony; 2.4. rośliny dzikie na obszarach innych niż obszary ochrony; 2.5. inne, z dokładnym określeniem danego przypadku (np. centrum ogrodnicze, obiekty komercyjne korzystające z drewnianego materiału opakowaniowego, przemysł drzewny, tereny podmokłe, sieć nawadniająca i odwadniająca itp.);

3.	warunki zamknięte fizycznie: 3.1. szklarnia; 3.2. miejsce prywatne inne niż szklarnia; 3.3. miejsce publiczne inne niż szklarnia; 3.4. inne, z dokładnym określeniem danego przypadku (np. centrum ogrodnicze, obiekty komercyjne korzystające z drewnianego materiału opakowaniowego, przemysł drzewny).

Kolumna 7:

należy wskazać obszary ryzyka rozpoznane na podstawie biologii danego agrofaga/danych agrofagów, obecności roślin żywicielskich, warunków ekoklimatycznych oraz zagrożonych lokalizacji.

Kolumna 8:

należy wskazać obszary ryzyka uwzględnione w kontroli występowania, spośród tych określonych w kolumnie 7.

Kolumna 9:

należy wskazać: rośliny, owoce, nasiona, glebę, materiał opakowaniowy, drewno, maszyny, pojazdy, wodę, inne, aby określić konkretny przypadek.

Kolumna 10:

należy podać wykaz gatunków/rodzajów roślin objętych kontrolą występowania, stosując jeden wiersz dla każdego gatunku/rodzaju roślin.

Kolumna 11:

należy wskazać miesiące w danym roku, w których przeprowadzono kontrolę występowania.

Kolumna 12:

Kolumny 13 i 14:

należy wskazać wyniki, w stosownych przypadkach, podając dostępne informacje w odpowiednich kolumnach. Próbki „nieokreślone” to poddane analizie próbki, w przypadku których – z powodu różnych czynników (np. próbka poniżej poziomu wykrywalności, próbka nieprzetworzona – niezidentyfikowana, próbka stara) – nie uzyskano żadnych wyników.

Kolumna 15:

należy wskazać powiadomienia o pojawie agrofagów w roku, w którym przeprowadzono kontrolę występowania, w odniesieniu do stwierdzenia występowania w SB. Nie ma potrzeby podawania numeru powiadomienia o pojawie agrofagów, jeżeli właściwy organ uznał, że ustalenie jest jednym z przypadków, o których mowa w art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2 lub art. 16 rozporządzenia (UE) 2016/2031. W tym przypadku należy wskazać powód niepodawania tych informacji w kolumnie 16 („Uwagi”).

CZĘŚĆ B

1. Wzór formularza na potrzeby przekazywania wyników corocznych kontroli występowania opartych na danych statystycznych

2. Instrukcje dotyczące sposobu wypełniania formularza

Jeżeli wypełniono niniejszy formularz, nie należy wypełniać formularza w części A niniejszego załącznika.

Należy wyjaśnić założenia leżące u podstaw zaplanowania kontroli występowania według pojedynczych agrofagów. Podsumowanie i uzasadnienie:

—	populacja docelowa, jednostka epidemiologiczna i jednostki kontrolne,

—	metoda wykrywania i czułość metody,

—

czynniki ryzyka wskazujące poziomy ryzyka i odpowiadające im ryzyko względne oraz odsetek populacji roślin żywicielskich.

Kolumna 1:

należy podać nazwę obszaru geograficznego, numer pojawu agrofaga lub wszelkie informacje umożliwiające zidentyfikowanie tego obszaru wyznaczonego (OW) oraz datę jego ustanowienia.

Kolumna 2:

należy podać wielkość OW przed rozpoczęciem kontroli występowania.

Kolumna 3:

należy podać wielkość OW po kontroli występowania.

Kolumna 4:

należy wskazać podejście: Ograniczanie rozprzestrzeniania (C). W zależności od liczby OW przypadającej na agrofaga i zastosowanego na nich podejścia należy dodać niezbędną liczbę wierszy.

Kolumna 5:

Kolumna 6:

należy podać liczbę i opis miejsc, w których prowadzone są kontrole występowania, wybierając jeden z następujących wpisów w opisie:

1.	na otwartej przestrzeni (obszar produkcji): 1.1. grunty (orne, pastwisko); 1.2. sad/winnica; 1.3. szkółka; 1.4. las;

na otwartej przestrzeni (inne): 2.1. ogrody prywatne; 2.2. miejsca publiczne; 2.3. obszar ochrony; 2.4. rośliny dzikie na obszarach innych niż obszary ochrony; 2.5. inne, z dokładnym określeniem danego przypadku (np. centrum ogrodnicze, obiekty komercyjne korzystające z drewnianego materiału opakowaniowego, przemysł drzewny, tereny podmokłe, sieć nawadniająca i odwadniająca itp.);

3.	warunki zamknięte fizycznie: 3.1. szklarnia; 3.2. miejsce prywatne inne niż szklarnia; 3.3. miejsce publiczne inne niż szklarnia; 3.4. inne, z dokładnym określeniem danego przypadku (np. centrum ogrodnicze, obiekty komercyjne korzystające z drewnianego materiału opakowaniowego, przemysł drzewny).

Kolumna 7:

należy wskazać miesiące w danym roku, w których przeprowadzono kontrole występowania.

Kolumna 8:

należy wskazać wybraną populację docelową, podając odpowiednio wykaz gatunków/rodzajów żywicielskich i obszar. Populację docelową definiuje się jako zbiór jednostek kontrolnych. Jej wielkość jest określana zwykle na potrzeby użytków rolnych w hektarach, ale mogą to być działki, pola, szklarnie itp. Należy uzasadnić swój wybór w podstawowych założeniach. Należy wskazać jednostki kontrolne objęte kontrolą występowania. „Jednostka kontrolna” oznacza rośliny, części roślin, towary, materiały, wektory agrofagów, które zostały poddane ocenie w celu zidentyfikowania i wykrycia agrofagów.

Kolumna 9:

należy wskazać poddane kontroli występowania jednostki epidemiologiczne wraz z ich opisem i jednostką miary. „Jednostka epidemiologiczna” oznacza jednorodny obszar, na którym interakcje między agrofagiem, roślinami żywicielskimi oraz czynnikami i warunkami abiotycznymi i biotycznymi doprowadziłyby do tej samej sytuacji epidemiologicznej w przypadku wystąpienia agrofaga. Jednostki epidemiologiczne są elementami podziału populacji docelowej, które są jednorodne pod względem epidemiologii i obejmują co najmniej jedną roślinę żywicielską. W niektórych przypadkach cała populacja żywicielska w danym regionie/na danym obszarze/w danym państwie może zostać określona jako jednostka epidemiologiczna. Mogą to być regiony wspólnej klasyfikacji jednostek terytorialnych do celów statystycznych (NUTS), obszary miejskie, lasy, ogrody różane lub gospodarstwa rolne bądź hektary. Wybór ten należy uzasadnić w podstawowych założeniach.

Kolumna 10:

należy wskazać metody stosowane podczas kontroli występowania, w tym liczbę czynności wykonanych w każdym przypadku, w zależności od szczególnych wymagań prawnych dotyczących każdego z agrofagów. Wskazać „brak”, kiedy informacje w określonej kolumnie nie są dostępne.

Kolumna 11:

należy podać szacunkową ocenę skuteczności pobierania próbek. Skuteczność pobierania próbek oznacza prawdopodobieństwo wyboru zakażonych części zakażonej rośliny. W przypadku wektorów jest to skuteczność metody pod względem wychwycenia wektora dodatniego, gdy wektor taki jest obecny na obszarze objętym kontrolą występowania. W przypadku gleby jest to skuteczność wyboru próbki gleby zawierającej agrofaga, gdy agrofag taki jest obecny na obszarze objętym kontrolą występowania.

Kolumna 12:

„czułość metody” oznacza prawdopodobieństwo prawidłowego wykrycia występowania agrofaga w ramach danej metody. Czułość metody definiuje się jako prawdopodobieństwo, że test na rzeczywiście dodatnim żywicielu da wynik dodatni. Wartość tę uzyskuje się przez pomnożenie wartości określającej skuteczność pobierania próbek (tj. prawdopodobieństwo wyboru zakażonych części zakażonej rośliny) przez wartość określającą czułość diagnostyczną (uzyskaną na podstawie oceny wizualnej lub badania laboratoryjnego wykorzystywanego w procesie identyfikacji).

Kolumna 13:

należy podać czynniki ryzyka w różnych wierszach, wypełniając tyle wierszy, ile jest konieczne. Dla każdego czynnika ryzyka należy wskazać poziom ryzyka i odpowiadające mu ryzyko względne oraz udział populacji żywicielskiej.

Kolumna B:

należy podać szczegóły kontroli występowania w zależności od szczególnych wymogów prawnych dotyczących każdego agrofaga. Jeżeli informacje z danej kolumny nie mają zastosowania, należy wpisać „Nie dotyczy”. Informacje, które należy przedstawić w tych kolumnach, są związane z informacjami zawartymi w kolumnie 10 „Metody wykrywania”.

Kolumna 18:

należy wskazać liczbę miejsc, w których założono pułapki, jeżeli liczba ta różni się od liczby pułapek (kolumna 17) (np. ta sama pułapka jest wykorzystywana w różnych miejscach).

Kolumna 21:

należy wskazać liczbę próbek, w przypadku których stwierdzono wynik dodatni lub ujemny lub w przypadku których wynik jest nieokreślony. Próbki „nieokreślone” to poddane analizie próbki, w przypadku których – z powodu różnych czynników (np. próbka poniżej poziomu wykrywalności, próbka nieprzetworzona – niezidentyfikowana, próbka stara itp.) – nie uzyskano żadnych wyników.

Kolumna 22:

należy wskazać powiadomienia o pojawie agrofagów w roku, w którym przeprowadzono kontrolę występowania, w odniesieniu do stwierdzenia występowania w strefie buforowej. Nie ma potrzeby podawania numeru powiadomienia o pojawie agrofagów, jeżeli właściwy organ uznał, że ustalenie jest jednym z przypadków, o których mowa w art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2 lub art. 16 rozporządzenia (UE) 2016/2031. W tym przypadku należy wskazać powód niepodawania tych informacji w kolumnie 25 („Uwagi”).

Kolumna 23:

należy wskazać czułość kontroli występowania zgodnie z międzynarodowym standardem dla środków fitosanitarnych (ISPM 31). Tę wartość osiągniętego poziomu ufności w odniesieniu do niewystępowania agrofaga oblicza się na podstawie przeprowadzonych badań (lub pobranych próbek), biorąc pod uwagę czułość metody i szacowane nasilenie.

Kolumna 24:

należy wskazać szacowane nasilenie na podstawie szacunków przed kontrolą występowania dotyczących prawdopodobnego rzeczywistego nasilenia agrofaga na danym polu. Szacowane nasilenie określa się jako cel kontroli występowania i odpowiada ono kompromisowi, który ustalają osoby zarządzające ryzykiem pomiędzy ryzykiem wystąpienia agrofaga a zasobami dostępnymi na potrzeby kontroli występowania. Zazwyczaj na potrzeby kontroli wykrywającej przyjmuje się wartość równą 1 %.

22.9.2022

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 245/27

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2022/1630

z dnia 21 września 2022 r.

ustanawiające środki ograniczające rozprzestrzenianie fitoplazmy żółtaczki winorośli typu Flavescence dorée w obrębie niektórych obszarów wyznaczonych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2019/2072 (2) ustanowiono, w części B załącznika II, wykaz agrofagów kwarantannowych dla Unii, których występowanie stwierdzono na terytorium Unii.

(2)	Fitoplazma żółtaczki winorośli typu Flavescence dorée („określony agrofag”) jest włączona do tego wykazu, ponieważ wiadomo, że występuje w niektórych częściach terytorium Unii i ma znaczący wpływ na uprawę roślin Vitis L. („określone rośliny”), głównego żywiciela tego agrofaga.

(3)

Scaphoideus titanus Ball („określony wektor”) został zidentyfikowany jako wydajny wektor określonego agrofaga. Wektor ten odgrywa ważną rolę w zadomowieniu się i dalszym rozprzestrzenianiu fitoplazmy żółtaczki winorośli typu Flavescence dorée (3) na terytorium Unii, w związku z czym należy ustanowić środki jego identyfikacji i kontroli.

(4)	Z kontroli występowania przeprowadzonych na podstawie art. 19 rozporządzenia (UE) 2016/2031 wynika, że zwalczenie określonego agrofaga na niektórych obszarach wyznaczonych nie jest już możliwe.

(5)

W związku z tym należy ustanowić środki ograniczające rozprzestrzenianie określonego agrofaga na tych obszarach wyznaczonych obejmujących strefy zakażone i strefy buforowe. Środki te powinny polegać na zniszczeniu i usunięciu zakażonych określonych roślin oraz zastosowaniu odpowiednich zabiegów w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu określonego agrofaga na pozostałą część terytorium Unii.

(6)	Właściwe organy powinny podnosić świadomość społeczną w celu zapewnienia, aby ogół społeczeństwa i podmioty zawodowe, których dotyczą środki ograniczające rozprzestrzenianie na obszarach wyznaczonych, były w tym celu świadome stosowanych środków i granic obszarów wyznaczonych.

(7)

(8)

Należy przeprowadzać coroczne kontrole występowania określonego agrofaga i określonego wektora, jak określono w art. 22 rozporządzenia (UE) 2016/2031 i w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2020/1231 (4), aby zapewnić wczesne wykrycie określonego agrofaga na obszarach terytorium Unii, na których nie stwierdzono występowania określonego agrofaga. Kontrole te powinny opierać się na karcie kontroli występowania agrofaga dotyczącej określonego agrofaga i jego wektora opublikowanej przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, ponieważ uwzględnia ona najnowsze osiągnięcia naukowe i techniczne.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia środki ograniczające rozprzestrzenianie fitoplazmy żółtaczki winorośli typu Flavescence dorée w obrębie obszarów wyznaczonych, na których jej zwalczenie nie jest możliwe.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)	„określony agrofag” oznacza fitoplazmę żółtaczki winorośli typu Flavescence dorée;

2)	„określone rośliny” oznaczają rośliny Vitis L., inne niż owoce i nasiona;

3)	„określony wektor” oznacza Scaphoideus titanus Ball;

4)	„obszar wyznaczony do celów ograniczania rozprzestrzeniania” oznacza obszar wymieniony w załączniku I, na którym zwalczenie określonego agrofaga jest niemożliwe;

„karta kontroli występowania agrofaga” oznacza publikację „Pest survey card on flavescence dorée phytoplasma and its vector Scaphoideus titanus” („Karta kontroli występowania agrofaga fitoplazma żółtaczki winorośli typu Flavescence dorée i jego wektora”) (5) Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności.

Artykuł 3

Ustanowienie obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania

Artykuł 4

Środki w obrębie obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania

1. W strefach zakażonych właściwe organy zapewniają wprowadzenie następujących środków:

a)	usunięcie i zniszczenie określonych roślin uznanych za zakażone określonym agrofagiem najszybciej jak to możliwe, a najpóźniej przed rozpoczęciem następnego sezonu wegetacyjnego;

b)	zastosowanie odpowiednich zabiegów w celu zwalczania określonego wektora.

2. W strefach buforowych właściwe organy zapewniają stosowanie odpowiednich zabiegów w celu zwalczania określonego wektora w przypadku obecności określonego wektora.

W przypadku urzędowego potwierdzenia występowania określonego agrofaga na określonych roślinach w strefie buforowej zastosowanie mają art. 17 i 18 rozporządzenia (UE) 2016/2031.

3. W obrębie obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania właściwe organy podnoszą świadomość społeczną na temat zagrożeń związanych z określonym agrofagiem oraz środków wprowadzonych w celu zapobiegania jego dalszemu rozprzestrzenianiu się poza te obszary.

Właściwe organy informują ogół społeczeństwa i zainteresowane podmioty zawodowe o granicach obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania.

Artykuł 5

Kontrole występowania

1. Właściwe organy przeprowadzają kontrole występowania, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględniając informacje, o których mowa w karcie kontroli występowania agrofaga.

2. Przeprowadzają one coroczne, oparte na analizie ryzyka kontrole występowania określonego agrofaga i określonego wektora na obszarach terytorium Unii, na których nie stwierdzono występowania określonego agrofaga, ale na których może się on zadomowić.

Te kontrole występowania obejmują:

a)	oceny wizualne określonych roślin w celu wykrycia określonego agrofaga;

b)	pobieranie próbek i badanie w przypadku podejrzenia występowania określonego agrofaga; oraz

c)	odpowiednie odławianie w celu wykrycia określonego wektora.

Artykuł 6

Sprawozdawczość

a)	art. 5 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, przy użyciu jednego ze wzorów określonych w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/1231;

b)	art. 5 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, przy użyciu jednego ze wzorów określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 7

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 21 września 2022 r.

W imieniu Komisji

Przewodnicząca

Ursula VON DER LEYEN

(1) Dz.U. L 317 z 23.11.2016, s. 4.

(3) EFSA PLH Panel (panel EFSA ds. zdrowia roślin), 2014. Opinia naukowa w sprawie kategoryzacji agrofaga fitoplazma żółtaczki winorośli typu Flavescence dorée. Dziennik EFSA 2014; 12(10):3851, 31 s. doi:10.2903/j.efsa.2014.3851.

(4) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2020/1231 z dnia 27 sierpnia 2020 r. w sprawie formatu i instrukcji dotyczących sprawozdań rocznych z wyników kontroli występowania i formatu wieloletnich programów kontroli występowania oraz praktycznych ustaleń, przewidzianych odpowiednio w art. 22 i 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 (Dz.U. L 280 z 28.8.2020, s. 1).

(5) Pest survey card on flavescence dorée phytoplasma and its vector Scaphoideus titanus („Karta kontroli występowania agrofaga fitoplazma żółtaczki winorośli typu Flavescence dorée i jego wektora”). Dodatkowa publikacja EFSA 2020:EN-1909. 36 s. doi:10.2903/sp.efsa.2020.EN-1909.

ZAŁĄCZNIK I

Wykazy obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania, o których mowa w art. 2

1. Chorwacja

Numer/nazwa obszaru wyznaczonego (OW)

Strefa OW

Region

Gminy lub inne granice administracyjne/geograficzne

Strefa zakażona

Chorwacja Panońska

(żupania bielowarsko-bilogorska, żupania virowiticko-podrawska, żupania pożedzko-slawońska, żupania brodzko-posawska, żupania osijecko-barańska, żupania vukowarsko-srijemska, żupania karlowacka, żupania sisacko-moslawińska)

Gminy katastralne

Bedenik, Bjelovar, Bojana, Brezovac, Ciglena, Čazma, Dapci, Diklenica, Draganec, Gornje Plavnice, Kapela, Kobasičari, Kraljevac, Križic, Orovac, Petrička, Podgorci, Pupelica, Ribnjička, Sišćani, Veliko Korenovo, Veliko Trojstvo, Vrtlinska, Zrinski Topolovac;

Borova, Čačinci, Donja Pištana, Duzluk, Kozice, Krajna, Nova Jošava, Pčelić, Podravska Slatina, Sedlarica, Stara Jošava, Šumeđe, Turnašica, Virovitica, Vukosavljevica; oraz

Kutjevo, Mitrovac, Venje;

Cernik, Nova Gradiška, Šumetlica;

Draž, Majar, Trnava, Zmajevac I;

Bapska, Grabovo, Ilok, Lovas, Mohovo, Opatovac, Sotin, Šarengrad, Tovarnik, Vukovar;

Belaj, Bratovanci, Breznik, Brlog Ozaljski, Bubnjarci, Donji Lović, Draganić, Duga Resa 2, Dvorište Vivodinsko, Ferenci, Gršćaki, Ilovac, Jurovo, Lišnica, Lović Prekriški, Mala Švarča, Mrzlo Polje Mrežničko, Oštri Vrh Ozaljski, Ozalj, Police Pirišće, Svetice, Svetičko Hrašće, Vivodina, Vrhovac, Zagradci, Zajačko Selo, Zaluka, Žakanje; oraz

Batina, Gornja Jelenska, Ilova, Katoličko Selišće, Kutina, Popovača, Repušnica, Voloder.

Strefa buforowa

Chorwacja Panońska

Gminy katastralne

Bačkovica, Bedenička, Berek, Bjelovar-Sredice, Blatnica, Bosiljevo, Bršljanica, Brzaja, Cerina, Cjepidlake, Cremušina, Čađavac, Dapčevica, Daskatica, Dautan, Dereza, Donja Kovačica, Drljanovac, Đurđic, Galovac, Gornja Garešnica, Gornja Kovačica, Gornje Rovišće, Gudovac, Ivanska, Kakinac, Kaniška Iva, Klisa, Klokočevac, Kostanjevac, Kozarevac Račanski, Križ Gornji, Laminac, Lasovac, Lipovčani, Mala Pisanica, Mali Grđevac, Malo Trojstvo, Martinac, Međurača, Miklouš, Mosti, Narta, Nevinac, Nova Rača, Nove Plavnice-Hrgovljani, Obrovnica, Orlovac, Pavlin Kloštar, Pobjenik, PRedavac, Prespa, Prgomelje, Rajić Gudovački, Rašenica, Ravneš, Removac, Rovišće, Ruškovac, Samarica, Sasovac, Severin, Sibenik, Slovinska Kovačica, Sredice Gornje, Srijedska, Stara Plošćica, Stare Plavnice, Šandrovac, Šimljana, Šimljanik, Štefanje, Šušnjara, Tomaš, Topolovica, Trojstveni Markovac, Turčević Polje, Vagovina, Velika Peratovica, Velika Pisanica, Veliki Grđevac, Višnjevac, Vukovje, Zdelice, Zrinska Žabjak, Ždralovi;

Antunovac, Bačevac, Bakić, Bankovci, Bokane, Brezovljani, Budanica, Budrovac, Lukački, Bušetina, Cabuna, Crnac, Ćeralije, Dinjevac, Dobrović, Dolci, Donja Bukovica, Donje Bazije, Donje Kusonje, Donje Predrijevo, Donji Meljani, Duga Međa, Dugo Selo Lukačko, Đuričić, Gaćište, Gornja Bukovica, Gornja Pištana, Gornje Bazje, Gornje Kusonje, Gornje Viljevo, Gornji Miholjac, Grabrovnica, Gradina, Gvozdanska, Hum Varoš, Hum Voćinski, Ivanbrijeg, Jasenaš, Kapan, Kapinci, Kladare, Kokočak, Krasković, Kutovi, Levinovac, Lozan, Lukač, Lukavac, Macute, Mala Črešnjevica, Manastir Orahovica, Medinci, Mikleuš, Miljevci, Naudovac, Nova Bukovica, Obradovci, Orahovica, Orešac, Otrovanec, Paušinci, Pitomača I, Pitomača II, Pivnica, Požari, Pušina, Radosavci, Rezovac, Rijenci, Rogovac, Sladojevci, Slatinski Drenovac, Slatinski Lipovac, Slavonske Bare, Sopje, Stari Gradac, Suha Mlaka, Suhopolje, Špišić Bukovica, Turanovac, Vaška, Velika Črešnjevica, Virovitica-centar, Virovitica-city, Vrneševci, Zdenci;

Bektež, Bjelajci, Cerovac, Ciglenik, Cikote, Doljanovci, Duboka, Grabarje, Gradište, Jakšić, Kaptol, Knežci, Kričke, Kula, Lakušija, Latinovac, Lukač, Podgorje, Poreč, Rogulje, Sesvete, Šnjegavić, Šumetlica, Tominovac, Vetovo, Zarilac;

Adžamovci, Baćin Dol, Banićevac, Bobare, Bodavljaci, Donji Andrijevci, Drežnik, Garčin, Giletinci, Golobrdac, Gorice, Gunjavci, Klokočevik, Kovačevac, Ljupina, Mačkovac, Mašić, Medari, Novo Topolje, Opatovac, Podvrško, Poljane, Prvča, Rešetari, Rogolji, Sičice, Stari Perkovci, Staro Topolje, Šagovina Cernička, Šagovina Mašićka, Širinci, Trnava, Vrbje, Žuberkovac;

Batina, Beljevina, Bokšić, Branjin Vrh, Branjina, Breznica Đakovačka, Dalj, Donja Motičina, Dragotin, Duboševica, Đurđenovac, Feričanci, Gajić, Gašinci, Gazije, Gornja Motičina, Gradac Našički, Hrkanovci Đakovački, Kneževi Vinogradi, Kondrić, Kotlina, Lapovci, Levanjska Varoš, Mandićevac, Musić, Nabrđe, Novi Perkovci, Paučje, Podolje, Pridvorje, Selci Đakovački, Seona, Slatinik Drenjski, Slobodna Vlast, Suza, Svetoblažje, Topolje;

Apševci, Banovci, Berak, Bogdanovci, Borovo, Borovo Naselje, Bršadin, Čakovci, Ilača, Lipovača, Marinci, Mikluševci, Negoslavci, Nijemci, Pačetin, Petrovci, Podgrađe, Srijemske Laze, Stari Jankovci, Svinjarevci, Tompojevci, Trpinja;

Banska Selnica, Barilović, Blatnica Pokupska, Brajakovo Brdo, Brašljevica, Bukovlje, Cerovac Barilovićki, Cerovac Vukmanički, Donje Mekušje, Donje Pokupje, Donji Budački, Donji Skrad, Donji Zvečaj, Gornje Mekušje, Gornje Prilišće, Gornje Stative, Gornji Zvečaj, Griče, Jarče Polje, Jaškovo, Kamensko, Karlovac I, Karlovac II, Kosijersko Selo, Kozalj Vrh, Ladešići, Lipa, Lipnik, Luka Pokupska, Mahično, Maletići, Malinci, Martinski Vrh, Modruš Potok, Mračin, Mrežnički Novaki, Mrzljaki, Novaki Ozaljski, Piščetke, Podbrežje, Pokupje, Pravutina, Rečica, Ribnik, Rosopajnik, Skakavac, Slapno, Sračak, Šišljavić, Tomašnica, Trg, Turanj, Tušilović, Velika Jelsa, Vinski Vrh, Vodena Draga, Vukmanić, Zadobarje, Zagrad, Zorkovac; oraz

Banova Jaruga, Bistrač, Bobovac, Cerje Letovanićko, Crkveni Bok, Čaire, Čigoč, Grabrov Potok, Gračenica, Gušće, Husain, KRaljeva Velika, Kratečko, Krivaj, Kutinica, Lipovljani, Lonja, Ludina, Međurić, Mikleuška, Mužilovčica, Okoli, Osekovo, Pešćenica, Piljenice, Potok, Puska, Ruškovica, Selište, Stremen, Stružec, Stupovača, Svinjičko, Šartovac, Vidrenjak, Vukojevac, Zbjegovača.

Strefa zakażona

Chorwacja Adriatycka

(żupania istryjska)

Gminy katastralne

Bačva, Brkač, Brtonigla, Buje, Donja Mirna, Frata, Grožnjan, Kaldir, Karojba, Kaštel, Kaštelir, Kostajnica, Krasica, Kršete, Labinci, Lovrečica, Materada, Motovun, Nova Vas, Novigrad, Petrovija, Savudrija, Sveti Ivan, Sveti Vital, Umag, Višnjan, Vižinada, Završje, Žbandaj.

Strefa buforowa

Chorwacja Adriatycka

(żupania istryjska)

Gminy katastralne

Baderna, Beram, Brdo, Čepić, Dračevac, Funtana, Fuškulin, Gradina, Grdoselo, Kašćerga, Kringa, Kršikla, Kuberton, Kućibreg, Lim, Lovreč, Marčenegla, Merišće, Momjan, Mugeba, Muntrilj, Mušalež, Novaki Motovunski, Oprtalj, Pazin, Poreč, Rakotule, Rovinj, Rovinjsko Selo, Senj, Sovinjak, Sovišćina, Šterna, Tar, Tinjan, Triban, Trviž, Vabriga, Varvari, Vrh, Vrsar, Zamask, Zrenj, Zumesk.

Strefa zakażona

Północna Chorwacja z regionem Miasto Zagrzeb

(żupania medzimurska, żupania varażdińska, żupania kopriwnicko-kriżewczyńska, żupania krapińsko-zagorska, żupania zagrzebska, Miasto Zagrzeb)

Gminy katastralne

Badličan, Bogdanovec, Donji Vidovec, Dragoslavec, Dunjkovec, Gornja Dubrava, Gornji Mihaljevec, Gradiščak, Kotoriba, Lopatinec, Martinuševec, Preseka, Pretetinec, Prhovec, Robadje, Selnica, Slakovec, Stanetinec, Sveta Marija, Sveti Martin na Muri, Sveti Urban, Šenkovec, Štrigova, Štrukovec, Vukanovec, Zasadbreg, Zebanec, Železna Gora;

Babinec, Bednja, Beletinec, Beretinec, Bolfan, Breznica, Butkovec, Cerje Tužno, Čanjevo, Črešnjevo, Čukovec, Donja Višnjica, Donja Voća, Donje Makojišće, Drenovec, Dubrava Križovljanska, Đurinovec, Gornja Višnjica, Gornje Ladanje, Gornji Martijanec, Grana, Hrastovec Toplički, Hrastovsko, Ivanec, Jakopovec, Jalžbet, Jerovec, Kamena Gorica, Kamenica, Kaniža, Kelemen, Klenovnik, Ključ, Kneginec, Lepoglava, Ludbreg, Ljubelj Kalnički, Ljubešćica, Mali Bukovec, Marčan, Natkrižovljan, Novakovec, Očura, Podevčevo, Poljana, Radovan, Remetinec, Rinkovec, Segovina, Sigetec Ludbreški, Sudovec, Sveti Ilija, Svibovec, Šaša, Šćepanje, Tuhovec, Tužno, Varaždin Breg, Varaždinske Toplice, Vidovec, Vinica Breg, Vinično, Vinogradi Ludbreški, Visoko;

Apatovec, Bakovčica, Bočkovec, Bojnikovec, Borje, Botinovac, Budrovac, Carevdar, Cirkvena, Cubinec, Čepelovac, Dijankovec, Donja Brckovčina, Dubovec, Đurđevac II, Đurđic, Erdovec, Finčevec, Fodrovec, Glogovac, Glogovnica, Gornja Rijeka, Gregurovec, Guščerovec, Hampovica, Hudovljani, Jagnjedovec, Jagnjedovec-grad, Javorovac, Kalinovac, Kalnik, Kamešnica, Kloštar Podravski, Kloštar Vojakovački, Koprivnica, Kozarevac, Križevci, Kunovec, Kunovec Breg, Lemeš, Lukačevec, Majurec, Mala Mučna, Mičetinac, Miholec, Miholjanec, Novi Glog, Novigrad Podravski, Osijek Vojkovački, Plavšinac, Podvinje Miholečko, Pofuki, Potočec, Potok Kalnički, Prkos, Prugovac, Rasinja, Rašćani, Raven, Ruševac, Sokolovac, Subotica Podravska, Suha Katalena, Sveta Helena, Sveti Ivan Žabno, Sveti Petar Čvrstec, Sveti Petar Orehovec, Šemovci, Špiranec, Štrigovec, Trema, Velika Mučna, Veliki Grabičani, Veliki Poganac, Virje, Vojakovac, Vojnovec Kalnički, Zaistovec;

Andraševec, Bedekovčina, Belec, Budinščina, Donja Batina, Donja Stubica, Donja Šemnica, Dubovec, Dubrovčan, Globočec, Gornja Stubica, Gubaševo, Hrašćina, Hrašćinski Kraljevec, Hum Stubički, Jertovec, Jesenje, Klanjec, Komor, Kraljev Vrh, Krapina, Krapina jug, Krapina-city, Laz Bistrički, Mače, Marija Bistrica, Martinci Zlatarski, Mirkovec, Oštrc, Peršaves, Petrova Gora, Poljanica Bistrička, Poznanovec, Purga, Pustodol, Radoboj, Ravno Brezje, Razvor, Selnica, Slani Potok, Strmec, Strmec Stubički, Stubička Slatina, Stubičko Podgorje, Sveti Križ, Sveti Križ Začretje, Sveti Matej, Šemnica, Špičkovina, Tomaševec, Tugonica, Tuhelj, Veleškovec, Veliko Trgovišće, Veternica, Vojnovec Loborski, Vrtnjakovec, Zabok, Zagorska Sela, Zajezda, Zlatar;

Bedenica, Bešlinec, Blaškovec, Blaževdol, Brckovljani, Caginec, Dijaneš, Donja Lomnica, Dubranec, Dubrava, Dugo Selo I, Fuka, Gostović, Gradec, Habjanovac, Haganj, Helena, Hrastje, Hrebinec, Hrnjanec, Hruškovica, Kloštar Ivanić, Komin, Kozjača, Krašić II, Kupljenovo, Laktec, Lonjica, Lovrečka Varoš, Lukavec, Mala Gorica, Molvice, Novoselec, Obreška, Orešje, Paukovec, Pluska, Prekrižje, Prozorje, Psarjevo, Rakitje, Stari Glog, Strmec Samoborski, Sveti Nedelja, Šiljakovina, Šumećani, Tkalec, Tomaševec, Velika, Vrbovec, Zelina, Žitomir; oraz

Adamovec, Blaguša, Čučerje, Đurđekovec, Glavnica, Gornji Stenjevec, Gračani, Granešina, Kašina, Maksimir, Podsused, Remete, Sesvete.

Strefa buforowa

Północna Chorwacja z regionem Miasto Zagrzeb

(żupania medzimurska, żupania varażdińska, żupania kopriwnicko-kriżewczyńska, żupania krapińsko-zagorska, żupania zagrzebska, Miasto Zagrzeb)

Gminy katastralne

Cirkovljan, Čakovec, Črečan, Čukovec, Donja Dubrava, Donji Kraljevec, Donji Mihaljevec, Draškovec, Goričan, Gornji Hrašćan, Gornji Kraljevec, Gornji Pustakovec, Gornji Vidovec, Hemuševec, Hlapičina, Ivanovec, Krištanovec, Križovec, Kuršanec, Macinec, Mačkovec, Mihovljan, Mursko Središće, Nedelišće, Novo Selo Rok, Oporovec, Orehovica, Peklenica, Podbrest, Prelog, Pribislavec, Pušćine, Savska Ves, Strahoninec, Šandrovec, Totovec, Trnovec, Vratišinec, Vularija, Žiškovec;

Bela, Bisag, Biškupec, Biškupec II, Čalinec, Črnec Biškupečki, Donje Ladanje, Donji Kućan, Drašković, Druškovec, Družbinec, Gojanec, Gornja Voća, Gornji Kućan, Hrastovljan, Hrženica, Jalkovec, Kapela Kalnička, Kapela Podravska, Karlovec Ludbreška, Križovljan, Kućan Marof, Leskovec Toplički, Lunjkovec, Majerje, Martijanec, Maruševec, Nedeljanec, Nova Ves Petrijanečka, Novi Marof, Novo Selo Podravsko, Petrijanec, Poljana Biškupečka, Radovec, Selnik, Sesvete Ludbreške, Slanje, Slokovec, Sračinec, Struga, Sveti Đurđ, Sveti Petar, Šemovec, Trakošćan, Trnovec, Varaždin, Veliki Bukovec, Vinica, Vratno, Zamlača, Zbelava, Žabnik;

Branjska, Budančevica, Delovi, Drnje, Duga Rijeka, Đelekovec, Đurđevac I, Ferdinandovac, Gola, Gorica, Heršin, Hlebine, Hrsovo, Imbriovec, Koledinec, Koprivnički Bregi, Koprivnički Ivanec, Kutnjak, Kuzminec, Legrad, Lepa Greda, Lepavina, Marinovec, Međa, Mikovec, Molve, Novačka, Novo Virje, Petranec, Podravske Sesvete, Selnica Podravska, Severovci, Sigetec, Sirova Katalena, Srijem, Sveta Ana, Torčec, Veliki Otok, Vojakovečke Sesvete, Zablatje, Ždala;

Cigrovec, Črešnjevec, Čret, Desinić, Donja Pačetina, Đurmanec, Gorjakovo, Gornja Pačetina, Gornja Čemehovec, Gotalovec, Gusakovec, Hlevnica, Jelenjak, Jezero Klanječko, Klokovec, Konjščina, Košnica, Kraljevec na Sutli, Krapinske Toplice, Lepa Ves, Lovrečan, Mala Erpenja, Mihovljan, Miljana, Modrovec, Mokrice, Novi Dvori Klanječki, Oroslavje, Pešćeno, Petrovsko, Plemešćina, Podgrađe Bistričko, Poljana Sutlanska, Pregrada, Putkovec, Radakovo, Selno, Sopot, Sušobreg, Svedruža, Škarićevo, Švaljkovec, Velika Erpenja, Velika Horvatska, Velika Ves, Vinagora, Vrbanec;

Andrilovec, Bađinec, Bistransko Podgorje, Bolč, Brčevec, Brdovec, Breška Greda, Brezine, Brezje, Brlenić, Bukovčak, Cerje Samoborsko, Cerovski Vrh, Cugovec, Cvetković, Cvetković Brdo, Čeglje, Črnkovec, Desinec, Domagović, Domaslovec, Donja Bistra, Donja Kupčina, Donja Zelina, Drežnik Podokićki, Dubravica, Dugo Selo II, Farkaševac, Glagovo, Gornja Bistra, Gornja Kupčina, Gornji Hruševec, Gornji Vinkovec, Grabar, Gradići, Gustelnica, Hrastilnica, Hrušćica, Hudovo, Ivanić-Grad, Jakovlje, Jastrebarsko, Ježevo, Kabal, Kalinovica, Kalje, Kerestinec, Klinča Sela, Klokočevec, Klokočevec Samoborski, Konšćica, Kosnica, Kostanjevac, Kraj, Krašić I, Kravarsko, Križ, Kupinec, Kupljenovo-novo, Kurilovec, Lazina Čička, Lekneno, Leprovica, Lepšić, Lučelnica, Lepšić, Lučelnica, Luka, Lukinić Brdo, Lupoglav, Mahovljić, Marinkovac, Mičevec, Mirkovoplje, Mlaka, Mraclin, Mrzlo Polje Žumberačko, Negovec, Nova Kapela, Nova Marča, Novaki, Novo Brdo, Novo Čiče, Novo Mjesto, Obrezina, Obrež, Okešinec, Okić, Okunšćak, Opatinec, Ostrna, Otok Samoborski, Paruževac, Pećno, Petrovina, Pirakovec, Pleso, Podjales, Podvornica, Pojatno, Poljana, Poljanski Lug, Posavski Bregi, Prečec, Preseka, Pribić, Prosinec, Pušća, Radoišće, Rakov Potok, Rakovec, Rakovica, Roženica, Rude, Rugvica, Salnik, Samobor, Samoborec, Slavetić, Sošice, Staro Čiče, Stupnik, Šarampov, Šćitarjevo, Širinec, Šušnjari, Topolje, Trebovec, Tučenik, Valetić, Velika Buna, Velika Gorica, Velika Jamnička, Velika Mlaka, Vinkovec, Volavje, Vrbovec, Vrbovec 1, Vukomerić, Vukovina, Vukšinac, Zabrđe, Zaprešić, Zdenčina, Zetkan, Zvonik, Željezno Žumberačko, Žumberak; oraz

Blato, Brezovica, Centar, Čehi, Črnomerec, Demerje, Dragonožec, Dubrava, Goranec, Gornje Vrapče, Granešina Nova, Horvati, Jakuševec, Klara, Lučko, Lužan, Markuševec, Mikulići, Odra, Odranski Obrež, Peščenica, Planina, Resnik, Rudeš, Sesvetski Kraljevec, Starjak, Stenjevec, Šašinovec, Šestine, Trešnjevka, Trnje, Trpuci, Vrapče, Vugrovec, Vurnovec, Zaprudski Otok, Žitnjak.

2. Węgry

Rozszerzenie na terytorium Węgier stref buforowych obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania w Chorwacji i Słowenii:

Numer/nazwa obszaru wyznaczonego (OW)	Strefa OW	Region	Gminy lub inne granice administracyjne/geograficzne
1.	Strefa buforowa	Komitat Bács-Kiskun Powiat Baja	Hercegszántó
1.	Strefa buforowa	Komitat Baranya Powiat Mohács	Kölked, Homorúd
2.	Strefa buforowa	Komitat Zala Powiat Letenye	Tótszerdahely, Molnári
3.	Strefa buforowa	Komitat Zala Powiat Lenti	Bödeháza, Nemesnép, Lendvajakabfa, Márokföld, Szentgyörgyvölgy
4.	Strefa buforowa	Komitat Zala Powiat Lenti	Lendvadedes

3. Włochy

Rozszerzenie na terytorium Włoch stref buforowych obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania w Słowenii:

Numer/nazwa obszaru wyznaczonego (OW)	Strefa OW	Region	Gminy lub inne granice administracyjne/geograficzne (częściowo)
1.	Strefa buforowa	Friuli-Wenecja Julijska Prowincja Gorycja	Dolegna Del Collio, Gorizia, San Floriano Del Collio, Savogna D’isonzo
2.	Strefa buforowa	Friuli-Wenecja Julijska Prowincja Triest	Duino-Aurisina, Monrupino, Muggia, San Dorligo Della Valle - Dolina, Sgonico, Trieste
3.	Strefa buforowa	Friuli-Wenecja Julijska Prowincja Udine	Prepotto

4. Portugalia

Numer/nazwa obszaru wyznaczonego (OW)	Strefa OW	Region	Gminy lub inne granice administracyjne/geograficzne
1.	Strefa zakażona	Północna Portugalia	Alijó, Amarante, Amares, Baião, Barcelos, Braga, Cabeceiras de Basto, Castelo de Paiva, Celorico de Basto, Cinfães, Esposende, Fafe, Felgueiras, Guimarães, Lousada, Maia, Marco de Canaveses, Monção, Mondim de Basto, Paços de Ferreira, Paredes, Paredes de Coura, Penafiel, Peso da Régua, Ponte de Lima, Póvoa de Lanhoso, Póvoa de Varzim, Ribeira de Pena, Sabrosa, Santa Marta de Penaguião, Santo Tirso, Trofa, Valença, Valongo, Vieira do Minho, Vila do Conde, Vila Nova de Famalicão, Vila Pouca de Aguiar, Vila Real, Vila Verde i Vizela; Część następujących gmin: Arcos de Valdevez, Ponte da Barca, Terras de Bouro oraz Viana do Castelo.
	Strefa buforowa	Północna Portugalia	Mesão Frio; Część następujących gmin: Arcos de Valdevez, Armamar, Arouca, Boticas, Caminha, Chaves, Carrazeda de Ansiães, Gondomar, Lamego, Matosinhos, Melgaço, Montalegre, Murça, Porto, Ponte da Barca, Resende, Santa Maria da Feira, São João da Pesqueira, Tabuaço, Terras de Bouro, Valpaços, Viana do Castelo, Vila Nova de Cerveira, Vinhais.
	Strefa buforowa	Centralna Portugalia	Część gminy Castro Daire.

5. Słowenia

Numer/nazwa obszaru wyznaczonego (OW)

Strefa OW

Region

Gminy lub inne granice administracyjne/geograficzne

Strefa zakażona

Zachodnia Słowenia

Ankaran, Koper, Izola i Piran; oraz

Sežana, Komen (z wyjątkiem gminy katastralnej Brestovica – ID 2408) i Renče-Vogrsko.

Strefa buforowa

Zachodnia Słowenia

Brda, Nova Gorica, Miren-Kostanjevica, Šempeter-Vrtojba, Ajdovščina, Vipava, Divača i Hrpelje-Kozina oraz gmina katastralna Brestovica (ID 2408) w gminie Komen.

Strefa zakażona

Południowo-wschodnia Słowenia

Dolenjske Toplice, Straža, Mirna peč, Novo mesto (z wyjątkiem gmin katastralnych Črešnjice – ID 1458 i Herinja vas – ID 1459).

Strefa buforowa

Południowo-wschodnia Słowenia

Žužemberk, Trebnje, Mirna, Šentrupert, Sevnica, Krško, Brežice, Mokronog-Trebelno, Šmarješke Toplice, Škocjan, Šentjernej, Kostanjevica na Krki, Semič, Črnomelj i Metlika oraz gminy katastralne w gminie Novo mesto: Črešnjice (ID 1458) i Herinja vas (ID 1459).

Strefa zakażona

Północno-wschodnia Słowenia

Dobrovnik i Lendava;

Trnovska vas, Destrnik, Sveti Jurij ob Ščavnici, Sveti Tomaž;

następujące gminy katastralne w gminie Ljutomer: Desnjak (ID 262), Bučkovci - ID 252, Drakovci - ID 253, Moravci - ID 254, Godemarci - ID 255, Presika (ID 271, Nunska Graba (ID 270), Rinčetova Graba (ID 269), Kamenščak (ID 260), Stara cesta (ID 261), Mekotnjak (ID 263), Radomerje (ID 264), Gresovščak (ID 265), Plešivica (ID 266), Ilovci (267), Slamnjak (ID 268) oraz część Globoka (ID 274);

część gminy katastralnej Globoka należąca do gminy Razkrižje; oraz

gminy katastralne w gminie Ormož: Vičanci (ID 322), Senešci (ID 323), Sodinci (ID 324), Velika Nedelja (ID 331), Šardinje (ID 321), Hum (ID 314), Lahonci (ID 290), Žvab (ID 291), Runeč (ID 292), Stanovno (ID 293), Ivanjkovci (ID 294), Žerovinci (ID 295), Cerovec Stanka Vraza (ID 296), Veličane (ID 297), Mali Brebrovnik (ID 299), Veliki Brebrovnik (ID 300), Vinski vrh (ID 301), Miklavž (ID 302), Hermanci (ID 303), Gomila (ID 304), Kog (ID 305), Vuzmetinci (ID 306), Kajžar (ID 307), Zasavci (ID 308), Lačaves (ID 309), Jastrebci (ID 310), Vitan (ID 312), Pavlovski vrh (ID 315), Pavlovci (ID 317), Hardek (ID 318), Ormož (332) i Ključarovci pri Ormožu (ID 287).

Strefa buforowa

Północno-wschodnia Słowenia

Cankova, Rogašovci, Kuzma, Grad, Gornji Petrovci, Šalovci, Puconci, Moravske Toplice, Hodoš, Kobilje, Tišina, Murska Sobota, Beltinci, Turnišče, Odranci, Velika Polana, Črenšovci;

Razkrižje, z wyjątkiem części gminy katastralnej Globoka;

Ljutomer, z wyjątkiem następujących gmin katastralnych: Desnjak (ID 262), Bučkovci (ID 252), Drakovci (ID 253), Moravci (ID 254), Godemarci (ID 255), Presika (ID 271), Nunska Graba (ID 270), Rinčetova Graba (ID 269), a part of Globoka (ID 274), Kamenščak (ID 260), Stara cesta (ID 261), Mekotnjak (ID 263), Radomerje (ID 264), Gresovščak (ID 265), Plešivica (ID 266), Ilovci (267) i Slamnjak (ID 268);

Ormož, z wyjątkiem następujących gmin katastralnych: Vičanci (ID 322), Senešci (ID 323), Sodinci (ID 324), Velika Nedelja (ID 331), Šardinje (ID 321), Hum (ID 314), Lahonci (ID 290), Žvab (ID 291), Runeč (ID 292), Stanovno (ID 293), Ivanjkovci (ID 294), Žerovinci (ID 295), Cerovec Stanka Vraza (ID 296), Veličane (ID 297), Mali Brebrovnik (ID 299), Veliki Brebrovnik (ID 300), Vinski vrh (ID 301), Miklavž (ID 302), Hermanci (ID 303), Gomila (ID 304), Kog (ID 305), Vuzmetinci (ID 306), Kajžar (ID 307), Zasavci (ID 308), Lačaves (ID 309), Jastrebci (ID 310), Vitan (ID 312), Pavlovski vrh (ID 315), Pavlovci (ID 317), Hardek (ID 318), Ormož (332) i Ključarovci pri Ormožu (ID 287); oraz

Središče ob Dravi, Maribor, Duplek, Lenart, Cerkvenjak Kungota, Pesnica, Šentilj, Sveti Jurij v Slovenskih goricah, Sveta Ana, Apače, Benedikt, Sveta Trojica v Slovenskih goricah, Gornja Radgona, Radenci, Križevci, Veržej, Sveti Andraž v Slovenskih goricah, Juršinci, Ptuj, Dornava, Gorišnica, Miklavž na Dravskem polju, Starše, Kidričevo, Hajdina, Markovci, Hoče-Slivnica, Rače-Fram, Zreče, Oplotnica, Slovenska Bistrica, Majšperk, Žetale, Podlehnik, Videm, Cirkulane, Zavrč, Vojnik, Slovenske Konjice, Poljčane, Makole, Šentjur, Šmarje pri Jelšah, Rogaška Slatina, Rogatec, Podčetrtek, Kozje i Bistrica ob Sotli.

6. Hiszpania

Rozszerzenie na terytorium Hiszpanii stref buforowych obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania w Portugalii:

Numer/nazwa obszaru wyznaczonego (OW)

Strefa OW

Region

Gminy lub inne granice administracyjne/geograficzne

Strefa buforowa

Galicja

Prowincja Pontevedra

A cañiza:

Część parafii Valeixe (Santa Cristina),

Arbo:

Parafie Barcela (San Xoán) i Cequeliños (San Miguel), część parafii Arbo (Santa María), Cabeiras (San Sebastián), Mourentán (San Cristovo) i Sela (Santa María),

Crecente:

Parafie Albeos (San Xoán), Quintela (San Caetano) i Ribeira (Santa Mariña)

Część parafii Crecente (San Pedro), O Freixo (San Roque), Sendelle (Santa Cruz) i Vilar (San Xorxe),

Tomiño:

Parafie Amorín (San Xoán) i Currás (San Martiño).

Część parafii Piñeiro (San Salvador), Sobrada (San Salvador) i Taborda (San Miguel),

Tui:

Parafie Baldráns (Santiago), Caldelas de Tui (San Martiño), Paramos (San Xoán) i Tui (O Sagrario).

Część parafii Areas (Santa Mariña), Guillarei (San Mamede), Pazos de Reis (O Sagrario), Pexegueiro (San Miguel), Randufe (Santa María da Guía) i Rebordáns (San Bartolomeu),

As Neves:

Parafie As Neves (Santa María), Liñares (Santa María), Setados (Santa Euxenia) i Vide (Santa María).

Część parafii Rubiós (San Xoán), San Cibrán de Ribarteme (San Cibrán), Santiago de Ribarteme (Santiago) i Tortoreos (Santiago),

Salvaterra do Miño:

Parafie Arantei (San Pedro), Oleiros (Santa María) i Porto (San Paulo).

Część parafii Alxén (San Paio), Cabreira (San Miguel), Fiolledo (San Paio), Meder (Santo Adrián), Pesqueiras (Santa Mariña) i Salvaterra (San Lourenzo),

Salceda de Caselas:

Część parafii Entenza (Santos Xusto e Pastor) i Soutelo (San Vicente).

Galicja

Prowincja Orense

Padrenda:

Część parafii Crespos (San Xoán), Desteriz (San Miguel), O Condado (Santa María) i Padrenda (San Cibrán).

ZAŁĄCZNIK II

Wzory formularzy na potrzeby przekazywania wyników corocznych kontroli występowania przeprowadzonych na podstawie art. 6 lit. b)

CZĘŚĆ A

1. Wzór formularza na potrzeby przekazywania wyników corocznych kontroli występowania

2. Instrukcje dotyczące sposobu wypełniania formularza

Jeżeli wypełniono niniejszy formularz, nie należy wypełniać formularza w części B niniejszego załącznika.

Kolumna 1

należy podać nazwę obszaru geograficznego, numer pojawu agrofaga lub wszelkie informacje umożliwiające zidentyfikowanie tego obszaru wyznaczonego (OW) oraz datę jego ustanowienia.

Kolumna 2

należy podać wielkość OW przed rozpoczęciem kontroli występowania.

Kolumna 3

należy podać wielkość OW po kontroli występowania.

Kolumna 4

należy wskazać podejście: Ograniczanie rozprzestrzeniania (C). W zależności od liczby OW przypadającej na agrofaga i zastosowanego na nich podejścia należy dodać niezbędną liczbę wierszy.

Kolumna 5

należy wskazać strefę OW, w której przeprowadzono kontrolę występowania, dodając niezbędną liczbę wierszy: Strefa zakażona (SZ) lub strefa buforowa (SB), w oddzielnych rzędach. W stosownych przypadkach wskazać obszar SZ, na którym przeprowadzono kontrolę występowania (np. ostatnie 20 km przylegające do SB, wokół szkółek itp.), w oddzielnych wierszach.

Kolumna 6

należy podać liczbę i opis miejsc, w których prowadzone są kontrole występowania, wybierając jeden z następujących wpisów w opisie:

1.	na otwartej przestrzeni (obszar produkcji): 1.1. grunty (orne, pastwisko); 1.2. sad/winnica; 1.3. szkółka; 1.4. las;

3.	warunki zamknięte fizycznie: 3.1. szklarnia; 3.2. miejsce prywatne inne niż szklarnia; 3.3. miejsce publiczne inne niż szklarnia; 3.4. inne, z dokładnym określeniem danego przypadku (np. centrum ogrodnicze, obiekty komercyjne korzystające z drewnianego materiału opakowaniowego, przemysł drzewny).

Kolumna 7

należy wskazać obszary ryzyka rozpoznane na podstawie biologii danego agrofaga/danych agrofagów, obecności roślin żywicielskich, warunków ekoklimatycznych oraz zagrożonych lokalizacji.

Kolumna 8

należy wskazać obszary ryzyka uwzględnione w kontroli występowania, spośród tych określonych w kolumnie 7.

Kolumna 9

należy wskazać: rośliny, owoce, nasiona, glebę, materiał opakowaniowy, drewno, maszyny, pojazdy, wodę, inne, aby określić konkretny przypadek.

Kolumna 10

Proszę podać wykaz gatunków/rodzajów roślin objętych kontrolą występowania, jeden wiersz na gatunek/rodzaj roślin.

Kolumna 11

należy wskazać miesiące w danym roku, w których przeprowadzono kontrolę występowania.

Kolumna 12

Kolumny 13 i 14

Kolumna 15

CZĘŚĆ B

1. Wzór formularza na potrzeby przekazywania wyników corocznych kontroli występowania opartych na danych statystycznych

2. Instrukcje dotyczące sposobu wypełniania formularza

Jeżeli wypełniono niniejszy formularz, nie należy wypełniać formularza w części A niniejszego załącznika.

Należy wyjaśnić założenia leżące u podstaw zaplanowania kontroli występowania według pojedynczych agrofagów. Podsumowanie i uzasadnienie:

—	populacja docelowa, jednostka epidemiologiczna i jednostki kontrolne,

—	metoda wykrywania i czułość metody,

—	czynniki ryzyka wskazujące poziomy ryzyka i odpowiadające im ryzyko względne oraz odsetek populacji roślin żywicielskich.

Kolumna 1

należy podać nazwę obszaru geograficznego, numer pojawu agrofaga lub wszelkie informacje umożliwiające zidentyfikowanie tego obszaru wyznaczonego (OW) oraz datę jego ustanowienia.

Kolumna 2

należy podać wielkość OW przed rozpoczęciem kontroli występowania.

Kolumna 3

należy podać wielkość OW po kontroli występowania.

Kolumna 4

należy wskazać podejście: Ograniczanie rozprzestrzeniania (C). W zależności od liczby OW przypadającej na agrofaga i zastosowanego na nich podejścia należy dodać niezbędną liczbę wierszy.

Kolumna 5

należy wskazać strefę OW, w której przeprowadzono kontrolę występowania, dodając niezbędną liczbę wierszy: strefa zakażona (SZ) lub strefa buforowa (SB) – w oddzielnych wierszach. W stosownych przypadkach wskazać obszar SZ, na którym przeprowadzono kontrolę występowania (np. ostatnie 20 km przylegające do SB, wokół szkółek itp.), w oddzielnych wierszach.

Kolumna 6

należy podać liczbę i opis miejsc, w których prowadzone są kontrole występowania, wybierając jeden z następujących wpisów w opisie:

1.	na otwartej przestrzeni (obszar produkcji): 1.1. grunty (orne, pastwisko); 1.2. sad/winnica; 1.3. szkółka; 1.4. las;

3.	warunki zamknięte fizycznie: 3.1. szklarnia; 3.2. miejsce prywatne inne niż szklarnia; 3.3. miejsce publiczne inne niż szklarnia; 3.4. inne, z dokładnym określeniem danego przypadku (np. centrum ogrodnicze, obiekty komercyjne korzystające z drewnianego materiału opakowaniowego, przemysł drzewny).

Kolumna 7

należy wskazać miesiące w danym roku, w których przeprowadzono kontrole występowania.

Kolumna 8

Kolumna 9

należy wskazać poddane kontroli występowania jednostki epidemiologiczne wraz z ich opisem i jednostką miary. „Jednostka epidemiologiczna” oznacza jednorodny obszar, na którym interakcje między agrofagiem, roślinami żywicielskimi oraz czynnikami i warunkami abiotycznymi i biotycznymi doprowadziłyby do tej samej sytuacji epidemiologicznej w przypadku wystąpienia agrofaga. Jednostki epidemiologiczne są elementami podziału populacji docelowej, które są jednorodne pod względem epidemiologii i obejmują co najmniej jedną roślinę żywicielską. W niektórych przypadkach cała populacja żywicielska w danym regionie/na danym obszarze/w danym państwie może zostać określona jako jednostka epidemiologiczna. Mogą to być regiony wspólnej klasyfikacji jednostek terytorialnych do celów statystycznych (NUTS), obszary miejskie, lasy, ogrody różane lub gospodarstwa rolne bądź hektary. Wybór jednostek epidemiologicznych musi być uzasadniony w leżących u jego podstaw założeniach.

Kolumna 10

Kolumna 11

Kolumna 12

Kolumna 13

Kolumna B

Kolumna 18

należy wskazać liczbę miejsc, w których założono pułapki, jeżeli liczba ta różni się od liczby pułapek (kolumna 17) (np. ta sama pułapka jest wykorzystywana w różnych miejscach).

Kolumna 21

Kolumna 22

należy wskazać powiadomienia o pojawie agrofagów w roku, w którym przeprowadzono kontrolę występowania. Nie ma potrzeby podawania numeru powiadomienia o pojawie agrofagów, jeżeli właściwy organ uznał, że ustalenie jest jednym z przypadków, o których mowa w art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2 lub art. 16 rozporządzenia (UE) 2016/2031. W tym przypadku należy wskazać powód niepodawania tych informacji w kolumnie 25 („Uwagi”).

Kolumna 23

należy wskazać czułość kontroli występowania zgodnie z międzynarodowym standardem dla środków fitosanitarnych (ISPM) 31. Tę wartość osiągniętego poziomu ufności w odniesieniu do niewystępowania agrofaga oblicza się na podstawie przeprowadzonych badań (lub pobranych próbek), biorąc pod uwagę czułość metody i szacowane nasilenie.

Kolumna 24

22.9.2022

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 245/52

DECYZJA WYKONAWCZA RADY (UE) 2022/1633

z dnia 20 września 2022 r.

zmieniająca decyzję wykonawczą (UE) 2020/1343 w sprawie udzielenia Republice Bułgarii tymczasowego wsparcia na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672 w celu zmniejszenia zagrożeń związanych z bezrobociem w sytuacji nadzwyczajnej, jaka wystąpiła w związku z pandemią COVID-19

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) 2020/672 z dnia 19 maja 2020 r. w sprawie ustanowienia europejskiego instrumentu tymczasowego wsparcia w celu zmniejszenia zagrożeń związanych z bezrobociem w sytuacji nadzwyczajnej (SURE), jaka wystąpiła w związku z pandemią COVID-19 (1), w szczególności jego art. 6 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na wniosek Bułgarii z dnia 7 sierpnia 2020 r. Rada w drodze decyzji wykonawczej (UE) 2020/1343 (2) przyznała Bułgarii pomoc finansową w postaci pożyczki o wartości nieprzekraczającej 511 000 000 EUR, o maksymalnym średnim terminie zapadalności wynoszącym 15 lat i okresie dostępności wynoszącym 18 miesięcy, w celu uzupełnienia krajowych działań podejmowanych przez Bułgarię na rzecz złagodzenia wpływu pandemii COVID-19 oraz w reakcji na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)	Pożyczka miała zostać wykorzystana przez Bułgarię na sfinansowanie mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy i podobnych środków w rozumieniu art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672, o których mowa w art. 3 decyzji wykonawczej (UE) 2020/1343.

(3)	Pandemia COVID-19 w dalszym ciągu wyłącza znaczną część ludności Bułgarii z aktywności zawodowej. Doprowadziło to do powtarzającego się nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych w Bułgarii w odniesieniu do środka, o którym mowa w art. 3 lit. b) decyzji wykonawczej (UE) 2020/1343.

(4)

Pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Bułgarię w latach 2020, 2021 i 2022, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się pandemii oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, miały i nadal mają ogromny wpływ na finanse publiczne. W 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w Bułgarii wynosiły, odpowiednio, 4,0 % i 24,7 % produktu krajowego brutto (PKB), a na koniec 2021 r. wzrosły, odpowiednio, do 4,1 % i 25,1 %. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2022 r. oczekuje się, że na koniec 2022 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w Bułgarii wyniosą, odpowiednio, 3,7 % i 25,3 % PKB. Prognozuje się, że w 2022 r. PKB Bułgarii wzrośnie o 2,1 %.

(5)

W dniu 23 czerwca 2022 r. Bułgaria zwróciła się do Unii o dodatkową pomoc finansową w wysokości 460 170 000 EUR przeznaczoną na dalsze uzupełnienie krajowych działań podejmowanych przez to państwo w latach 2020, 2021 i 2022 w celu złagodzenia wpływu pandemii COVID-19 i odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników. W szczególności Bułgaria przedłużyła dofinansowaniemechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy i podobnych środków, o których mowa w motywie (6) i je zmieniła.

(6)

Przedłużone dofinansowanie wynagrodzeń jest przyznawane przedsiębiorstwom, które, ze względu na pandemię COVID-19, odnotowały spadek dochodów o co najmniej 30 % wskutek ograniczenia działalności w okresie od dnia 13 marca 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. Wymaga się utrzymania zatrudnienia pracowników w okresie korzystania ze środka oraz przez taki sam okres po zakończeniu korzystania ze środka. Miesięczne dofinansowanie wynagrodzeń dla kwalifikujących się przedsiębiorstw wynosi od 50 do 60 % miesięcznego wynagrodzenia brutto pracowników (w tym składek na ubezpieczenie społeczne opłacanych przez pracodawców), w zależności od skali spadku dochodów. Środek ten stanowi przedłużenie środka opisanego w art. 3 lit. b) decyzji wykonawczej (UE) 2020/1343 i przewidzianego w dekrecie Rady Ministrów nr 151 z dnia 3 lipca 2020 r., zmienionego dekretem nr 278 z dnia 12 października 2020 r., dekretem nr 416 z dnia 30 grudnia 2020 r., dekretem nr 93 z dnia 18 marca 2021 r., dekretem nr 213 z dnia 1 lipca 2021 r., dekretem nr 322 z dnia 7 października 2021 r., dekretem nr 482 z dnia 30 grudnia 2021 r. i dekretem nr 40 z dnia 31 marca 2022 r. (3).

(7)

Bułgaria spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Bułgaria przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 1 015 050 000 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w wyniku środków krajowych przyjętych w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii COVID-19. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ dotyczy on również przedłużenia lub zmiany dotychczasowych środków krajowych bezpośrednio dotyczących mechanizmu zmniejszonego wymiaru czasu pracy i podobnych środków, które obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo w Bułgarii. 43 880 000 EUR ze zwiększonej kwoty wydatków Bułgaria zamierza sfinansować ze środków własnych.

(8)

Komisja skonsultowała się z Bułgarią oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, o których mowa we wniosku z dnia 23 czerwca 2022 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(9)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Bułgarii w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(10)

Ponieważ okres dostępności wskazany w decyzji wykonawczej (UE) 2020/1343 upłynął, potrzebny jest nowy okres dostępności dodatkowej pomocy finansowej. Okres dostępności pomocy finansowej udzielonej na podstawie decyzji wykonawczej (UE) 2020/1343 należy przedłużyć o 21 miesięcy, w związku z czym całkowity okres dostępności powinien wynosić 39 miesięcy od pierwszego dnia, w którym decyzja wykonawcza (UE) 2020/1343 stała się skuteczna.

(11)	Bułgaria i Komisja powinny uwzględnić niniejszą decyzję w umowie pożyczki, o której mowa w art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(12)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności zgodnie z art. 107 i 108 TFUE. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 TFUE, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(13)	Bułgaria powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Bułgarię.

(14)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Bułgarii, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji wykonawczej (UE) 2020/1343 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Unia udziela Bułgarii pożyczki do maksymalnej wysokości 971 170 000 EUR. Maksymalny średni termin zapadalności pożyczki wynosi 15 lat.

2. Okres dostępności pomocy finansowej udzielonej na podstawie niniejszej decyzji wynosi 39 miesięcy od pierwszego dnia, w którym niniejsza decyzja stała się skuteczna.”;

ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Warunkiem uruchomienia pierwszej transzy jest obowiązywanie umowy pożyczki, o której mowa w art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/672. Wszelkie kolejne transze są uruchamiane zgodnie z warunkami tej umowy pożyczki albo, w stosownych przypadkach, pod warunkiem wejścia w życie aneksu do tej umowy, albo zmienionej umowy pożyczki zawartej między Bułgarią a Komisją, która zastępuje pierwotną umowę pożyczki.”;

art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

Bułgaria może finansować następujące środki:

a)	dofinansowanie wynagrodzeń dla przedsiębiorstw przewidziane w dekrecie Rady Ministrów nr 55 z dnia 30 marca 2020 r.;

dofinansowanie wynagrodzeń dla przedsiębiorstw przewidziane w dekrecie Rady Ministrów nr 151 z dnia 3 lipca 2020 r. zmienionym dekretem nr 278 z dnia 12 października 2020 r., dekretem nr 416 z dnia 30 grudnia 2020 r., dekretem nr 93 z dnia 18 marca 2021 r., dekretem nr 213 z dnia 1 lipca 2021 r., dekretem nr 322 z dnia 7 października 2021 r., dekretem nr 482 z dnia 30 grudnia 2021 r. i dekretem nr 40 z dnia 31 marca 2022 r.”;

art. 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

1. Bułgaria przekazuje Komisji do dnia 30 marca 2021 r., a następnie co sześć miesięcy, informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych do czasu całkowitego zrealizowania tych wydatków.

2. Jeżeli środki, o których mowa w art. 3, opierają się na planowanych wydatkach publicznych i podlegają decyzji wykonawczej zmieniającej niniejszą, Bułgaria informuje Komisję w terminie sześciu miesięcy od daty przyjęcia takiej zmieniającej decyzji wykonawczej, a następnie co sześć miesięcy o realizacji planowanych wydatków publicznych do czasu całkowitego zrealizowania takich planowanych wydatków publicznych.”.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Bułgarii.

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej notyfikacji adresatowi.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Sporządzono w Brukseli dnia 20 września 2022 r.

W imieniu Rady

Przewodniczący

M. BEK

(1) Dz.U. L 159 z 20.5.2020, s. 1.

(2) Decyzja wykonawcza Rady (UE) 2020/1343 z dnia 25 września 2020 r. w sprawie udzielenia Republice Bułgarii tymczasowego wsparcia na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672 w celu zmniejszenia zagrożeń związanych z bezrobociem w sytuacji nadzwyczajnej, jaka wystąpiła w związku z pandemią COVID-19 (Dz.U. L 314 z 29.9.2020, s. 10).

(3) Ogłoszony w Dzienniku Urzędowym (Dz.U.) nr 60 z dnia 7 lipca 2020 r., zmieniony i uzupełniony w Dz.U. 89 z dnia 16 października 2020 r., uzupełniony w Dz.U. 110 z dnia 29 grudnia 2020 r., zmieniony w Dz.U. 2 z dnia 8 stycznia 2021 r., zmieniony i uzupełniony w Dz.U. 24 z dnia 23 marca 2021 r., zmieniony i uzupełniony w Dz.U. 56 z dnia 6 lipca 2021 r., zmieniony i uzupełniony w Dz.U. 85 z dnia 12 października 2021 r., uzupełniony w Dz.U. 97 z dnia 19 listopada 2021 r., zmieniony i uzupełniony w Dz.U. 1 z dnia 4 stycznia 2022 r., zmieniony i uzupełniony w Dz.U. 27 z dnia 5 kwietnia 2022 r.

22.9.2022

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 245/56

ZALECENIE KOMISJI (UE) 2022/1634

z dnia 16 września 2022 r.

w sprawie wewnętrznych gwarancji niezależności redakcyjnej i przejrzystości własności w sektorze mediów

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 292,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Niezależne usługi medialne odgrywają wyjątkową rolę na rynku wewnętrznym. Stanowią one szybko zmieniający się sektor o istotnym znaczeniu gospodarczym, a jednocześnie zapewniają osobom fizycznym i przedsiębiorstwom dostęp do różnorodnych poglądów i wiarygodnych źródeł informacji, spełniając tym samym funkcję „publicznego nadzoru” pełnioną w interesie ogólnym.

(2)

Usługi medialne odgrywają kluczową rolę w społeczeństwach demokratycznych, ponieważ dostarczają informacji stanowiących dobro publiczne. Aby wypełnić tak istotną rolę społeczną i prosperować na rynku, dostawcy usług medialnych muszą być w stanie swobodnie i niezależnie świadczyć swoje usługi na otwartym i przejrzystym rynku, który umożliwia pluralizm podmiotów medialnych i poglądów.

(3)

Dostawcy usług medialnych korzystają nie tylko z ochrony na mocy przepisów Unii regulujących rynek wewnętrzny, ale również na mocy art. 11 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej („Karta”), ponieważ ich działalność jest istotna dla możliwości korzystania z prawa do wolności wypowiedzi i informacji. Art. 11 Karty stanowi również, że szanuje się wolności i pluralizm mediów oraz że prawo do wolności wypowiedzi obejmuje wolność otrzymywania i przekazywania informacji bez ingerencji władz publicznych i bez względu na granice państw członkowskich. Należyte funkcjonowanie wewnętrznego rynku usług medialnych ma ponadto bezpośredni wpływ na państwo prawne i demokrację, które są podstawowymi wartościami Unii zapisanymi w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej.

(4)

Utrata dochodów z reklam w ostatnim dziesięcioleciu, w szczególności ze względu na wzrost rozpowszechniania treści medialnych w internecie i zmianę nawyków konsumpcyjnych, spowodowała utratę zasobów finansowych przez tradycyjny sektor mediów, co zagroziło jego zrównoważoności, jak również wpłynęło na jakość i różnorodność oferowanych treści. Tendencja ta wskazuje na to, że rynek nie zapewnia trwałych korzyści niezależnemu dziennikarstwu informacyjnemu i dziennikarstwu wysokiej jakości, które są dobrami publicznymi i pomagają przeciwdziałać dezinformacji.

(5)

Jak wskazano w europejskim planie działania na rzecz demokracji (1), Komisja przedstawiła szereg inicjatyw mających na celu wspieranie wolności i pluralizmu mediów. Przyjęła zalecenie w sprawie zapewnienia ochrony i bezpieczeństwa dziennikarzom i innym pracownikom sektora mediów oraz wzmocnienia ich pozycji w Unii Europejskiej (2). Komisja przedstawiła również wniosek dotyczący dyrektywy (3) i zalecenie (4) w sprawie ochrony osób, które angażują się w debatę publiczną, przed ewidentnie bezzasadnymi lub stanowiącymi nadużycie postępowaniami sądowymi („strategiczne powództwa zmierzające do stłumienia debaty publicznej”). Ponadto w ramach planu działania na rzecz mediów i sektora audiowizualnego Komisja wdrożyła szereg działań mających na celu wsparcie odbudowy i transformacji sektora mediów i sektora audiowizualnego (5). Komisja ściśle monitoruje również transpozycję i wdrażanie ważnych aktów prawnych dotyczących sektora mediów, w szczególności dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych (6) i dyrektywy w sprawie prawa autorskiego (7).

(6)

Komisja przedstawiła wniosek ustawodawczy dotyczący rozporządzenia ustanawiającego wspólne ramy dla usług medialnych na rynku wewnętrznym (europejski akt o wolności mediów). Wniosek ten przewiduje szereg zabezpieczeń w prawie Unii w celu ochrony pluralizmu mediów i niezależności redakcyjnej na rynku wewnętrznym. Niniejsze zalecenie towarzyszy proponowanemu rozporządzeniu jako narzędzie o bezpośrednim skutku służące wspieraniu niezależności redakcyjnej i przejrzystości własności mediów.

(7)	Jednocześnie, jako uzupełnienie prawodawstwa i jak podkreślono w europejskim planie działania na rzecz demokracji, Komisja aktywnie wspiera inicjatywy samoregulacji podejmowane przez sektor mediów. Niniejsze zalecenie jest częścią tych starań.

(8)

Przemysł medialny ma długą tradycję samoregulacji i podjął szereg inicjatyw w tej dziedzinie. Opierając się na tych inicjatywach i biorąc pod uwagę różnorodność tradycji i podejść prawnych w państwach członkowskich, można określić dobrowolne praktyki, które dostawcy usług medialnych mogliby stosować, aby zwiększyć swoją odporność i lepiej opierać się naciskom politycznym i gospodarczym Sektor mógłby zaangażować się w dyskusję na temat takich dobrowolnych praktyk, pozostawiając dostawcom usług medialnych swobodę decydowania, które praktyki mogą odpowiadać ich indywidualnym potrzebom i modelom biznesowym, biorąc zwłaszcza pod uwagę szczególne potrzeby mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw w rozumieniu art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE (8).

(9)

Ludzie muszą być w stanie ufać informacjom, które otrzymują, aby móc korzystać z przysługujących im demokratycznych praw. Muszą mieć dostęp do różnorodnych poglądów i wiarygodnych źródeł informacji, aby formułować własne opinie i wnosić wkład w procesy demokratyczne. Dostęp do wiarygodnych informacji jest równie ważny dla przedsiębiorstw, aby mogły one podejmować świadome decyzje.

(10)

Europejscy dostawcy usług medialnych w coraz większym stopniu podlegają nadmiernej ingerencji w indywidualne decyzje redakcyjne, w tym ze strony prywatnych właścicieli i udziałowców, co ma negatywny wpływ na wolność redakcyjną, zdolność do dostarczania niezależnych wiadomości, a tym samym na dostępność wiarygodnych informacji dla odbiorców mediów. W monitorze pluralizmu mediów z 2022 r. wykazano wysokie ryzyko nadmiernego wpływu komercyjnego i właścicielskiego w kilku państwach członkowskich (9). W epoce cyfrowej, ze względu na zwiększoną możliwość łatwego dostępu do informacji dostarczanych przez dostawców usług medialnych mających siedzibę w innych państwach członkowskich, konieczne jest wspieranie dobrych praktyk na szczeblu UE w celu zapewnienia, aby mieszkańcy i przedsiębiorstwa Unii otrzymywali niezależne i zróżnicowane wiadomości i treści dotyczące bieżących wydarzeń, które pozwolą im formułować poglądy i dokonywać świadomych wyborów, przyczyniając się do rozwoju sfery publicznej na rynku wewnętrznym.

(11)

Niezależność redakcyjna chroni redaktorów i dziennikarzy przed konfliktami interesów i pomaga im w odpieraniu nadmiernej ingerencji i nacisków. W związku z tym jest ona warunkiem wstępnym tworzenia i obiegu bezstronnych informacji oraz niezbędnym aspektem wolności mediów. Umożliwia świadczenie i odbiór niezależnych i pluralistycznych usług medialnych przez mieszkańców i przedsiębiorstwa w całej Unii. Ma to szczególne znaczenie dla dostawców usług medialnych dostarczających wiadomości i treści dotyczące bieżących wydarzeń, bez względu na ich format (w tym filmy dokumentalne lub czasopisma dotyczące takich kwestii). Zalecenia dotyczące dobrowolnych środków w zakresie niezależności redakcyjnej kieruje się w związku z tym do takich dostawców.

(12)

W tym kontekście niektórzy dostawcy usług medialnych wprowadzili już środki, normy lub mechanizmy ładu korporacyjnego, takie jak karty redakcyjne, kodeksy lub komitety etyczne, w celu ochrony niezależności redakcyjnej. W niektórych serwisach informacyjnych dziennikarze mają wpływ na wybór redaktorów naczelnych lub nawet na zmiany własności mediów. W niektórych przedsiębiorstwach medialnych dziennikarze mają status akcjonariuszy i mogą uczestniczyć w podejmowaniu strategicznych decyzji i w podziale zysków gospodarczych. W kilku państwach członkowskich niektóre z tych środków korporacyjnych są prawnie wymagane w odniesieniu do określonych rodzajów dostawców usług medialnych (10). Te i inne przykłady zabezpieczeń powinny być wykorzystywane jako źródło inspiracji dla dobrowolnych środków i jako podstawa do kontynuowania prowadzonych przez zainteresowane strony dyskusji na temat sposobów poprawy ochrony niezależności redakcyjnej.

(13)

Chociaż prywatni właściciele mediów mają prawo wybierać i decydować o długoterminowym kierunku redakcyjnym, ważne jest zapewnienie, aby redaktorzy mogli w swojej codziennej pracy niezależnie relacjonować wiadomości i sprawy bieżące. Redaktorzy powinni bowiem opierać indywidualne decyzje redakcyjne na badaniach i ocenach dziennikarskich oraz na znaczeniu informacji dla czytelników. Powinni oni również mieć możliwość swobodnego wyrażania krytycznych poglądów bez obawy przed odwetem. Istnieje potrzeba zrównoważonego podejścia sterowanego przez sektor w celu wspierania niezależności redakcyjnej, przy jednoczesnym uznaniu uzasadnionych praw i interesów prywatnych właścicieli dostawców usług medialnych zarówno z punktu widzenia wolności prowadzenia działalności gospodarczej, jak i ich własnej wolności wypowiedzi.

(14)

Samoregulacja mediów i standardy etyki dziennikarskiej to skuteczne narzędzia wzmacniające pozycję dziennikarzy i pomagające im w odpieraniu nadmiernych nacisków, w tym o charakterze politycznym i komercyjnym, zwiększając tym samym zaufanie publiczne do mediów (11). W całej Unii można jednak poprawić stosowanie standardów dziennikarskich. W monitorze pluralizmu mediów z 2022 r. zwrócono uwagę na niedociągnięcia w skutecznym wprowadzaniu w życie samoregulacji (12).

(15)

Ponadto, jak wskazano w finansowanym przez Unię projekcie „Rady ds. mediów w epoce cyfrowej”, rady ds. mediów lub prasy działają jedynie w ponad połowie państw członkowskich (13). We wspomnianych państwach członkowskich różnią się one pod względem wielkości, zakresu działalności, a także rodzaju tożsamości prawnej lub uznawania na mocy prawa krajowego, co może mieć wpływ na ich rzeczywistą rolę. W państwach członkowskich, w których nie ustanowiono jeszcze rad ds. mediów lub prasy, przedstawicielom społeczności medialnej brakuje zachęt do ich powołania.

(16)

W niniejszym zaleceniu zaproponowano dostawcom usług medialnych niewyczerpujący katalog dobrowolnych środków i strategii służący zagwarantowaniu niezależnego procesu tworzenia treści informacyjnych. Zalecane środki dotyczą kluczowych elementów tego procesu, począwszy od warunków niezależnego tworzenia treści redakcyjnych poprzez umożliwienie dziennikarzom udziału w kluczowych decyzjach dotyczących funkcjonowania mediów, aż po strategie zapewniające długoterminową stabilność produkcji treści informacyjnych.

(17)

Żadnego z zapisów niniejszego zalecenia, które z definicji nie jest wiążące, nie należy interpretować jako naruszające swobodę świadczenia usług na rynku wewnętrznym lub wolność wypowiedzi i informacji, w tym wolność prasy, ani ingerujące w wolność redakcyjną lub wolność prowadzenia działalności gospodarczej. Nie należy uznawać, że wewnętrzne zabezpieczenia w jakikolwiek sposób pozbawiają właścicieli mediów ich roli w wyznaczaniu celów strategicznych oraz wspieraniu wzrostu i rentowności finansowej ich przedsiębiorstw. Ponadto należy uznać wiodącą rolę, jaką odgrywają dostawcy usług medialnych i dziennikarze w opracowywaniu wewnętrznych zabezpieczeń i instrumentów samoregulacji.

(18)

Niniejsze zalecenie jest wynikiem wymiany poglądów z zainteresowanymi stronami, w szczególności dziennikarzami, przedsiębiorstwami medialnymi i ich stowarzyszeniami. Opiera się ono na dyskusjach na Europejskim Forum Mediów Informacyjnych (14), w szczególności na jego drugiej edycji z 29 listopada 2021 r., podczas której omówiono transformację sektora mediów i związane z nią wyzwania (15). Uwzględniono w nim również istniejące inicjatywy branżowe, w tym inicjatywę na rzecz zaufania do dziennikarstwa podjętą przez organizację Reporterzy bez Granic i jej partnerów, której celem jest promowanie zdrowszej przestrzeni informacyjnej wspieranej przez normy branżowe.

(19)

Zalecane środki opierają się na inicjatywach testujących nowe modele biznesowe i współpracę, takich jak inicjatywy finansowane w ramach partnerstwa dziennikarskiego wspieranego przez program „Kreatywna Europa” (16). Opierają się one również na programach wsparcia finansowego i priorytetach określonych w planie działania na rzecz mediów i sektora audiowizualnego w ramach działań na szczeblu UE służących wspieraniu ekosystemu sektora mediów informacyjnych. Ponadto niektórzy dostawcy usług medialnych posługują się strukturami zarządzania, w których podmioty nienastawione na zysk, takie jak fundusze powiernicze lub fundacje, posiadają całość lub część swojego kapitału, a w niektórych przypadkach odgrywają ważną rolę w wyznaczaniu zarządów i redaktorów naczelnych, co uznaje się za służące zachowaniu niezależności redakcyjnej dostawcy w perspektywie długoterminowej. Inne mechanizmy zarządzania mające podobne cele obejmują ustalenia dotyczące akcjonariatu dziennikarskiego, w ramach których członkowie kadry redakcyjnej lub ich organów przedstawicielskich kontrolują część akcji lub posiadają uprawnienia do zablokowania przystąpienia nowego akcjonariusza posiadającego pakiet kontrolny, który może mieć wpływ na niezależność redakcyjną. Na tej podstawie zalecane środki odnoszą się do możliwych podejść, które dostawcy usług medialnych mogą rozważyć, aby zwiększyć swoją zrównoważoność, a tym samym odporności na naciski polityczne i rynkowe, podkreślając, że nadal są oni najbardziej odpowiedni jako podmioty gospodarcze do opracowania modeli biznesowych odpowiadających ich celom i zdolnościom, zgodnie z segmentami rynku, w których działają.

(20)

Niniejsze zalecenie ma również na celu dalsze promowanie przejrzystości własności mediów w całej Unii. Obecnie, w oparciu o normy międzynarodowe (17) i unijne przepisy dotyczące mediów zachęca się państwa członkowskie do przyjmowania środków sektorowych, aby zwiększyć przejrzystość własności mediów. W szczególności w art. 5 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE (18) uznano, że państwa członkowskie mogą wymagać od dostawców usług medialnych podlegających ich jurysdykcji udostępniania informacji o swojej strukturze właścicielskiej, w tym rzeczywistych właścicielach (beneficjentach rzeczywistych), zgodnie z ogólnymi przepisami dotyczącymi przejrzystości informacji o beneficjentach rzeczywistych określonymi w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 (19). W zaleceniu Rady Europy z 2018 r. w sprawie pluralizmu mediów i przejrzystości własności mediów wezwano państwa członkowskie do wprowadzenia ram ujawniania dokładnych i aktualnych informacji dotyczących bezpośredniej i rzeczywistej własności mediów. Komisja współfinansuje ponadto opracowywanie monitora własności mediów, którego celem jest stworzenie możliwej do przeszukiwania i skorygowania bazy danych służącej dostarczaniu bezpłatnych i przyjaznych dla użytkownika informacji na temat własności mediów w całej Unii.

(21)

Środki zwiększające przejrzystość własności mediów dla ogółu społeczeństwa byłyby istotne ze względu na szczególny charakter usług medialnych jako dobra publicznego (20). Ponieważ media odgrywają rolę w relacjonowaniu i rozliczaniu kwestii politycznych i gospodarczych, przejrzystość własności mediów jest niezbędnym elementem każdego ekosystemu mającego na celu wspieranie dziennikarstwa śledczego, różnorodności mediów i zaufania publicznego do relacji medialnych. Podczas konsultacji przeprowadzonych w związku z przygotowaniem niniejszego zalecenia zainteresowane strony zwróciły uwagę na brak informacji na temat przejrzystości mediów.

(22)

Z powyższego wynika, że właściwe jest kompleksowe podejście do przejrzystości własności mediów. Promowałoby ono udostępnianie informacji na temat własności mediów (lub sposobu wykonywania tego prawa własności) przez rząd, instytucję państwową, przedsiębiorstwo państwowe lub inny organ publiczny, na temat interesów, powiązań lub aktywności właścicieli w innych mediach lub przedsiębiorstwach niebędących mediami, a także wszelkich innych interesów, które mogłyby wpłynąć na strategiczne podejmowanie decyzji przez przedsiębiorstwo medialne lub na linię programową jego redakcji. Należy również zalecić publikowanie informacji na temat wszelkich zmian w zakresie własności mediów lub kontroli nad nimi, gdyż duże znaczenie mają aktualne informacje dotyczące struktury własnościowej usługobiorców. Zalecane podejście należy dostosować w zależności od rodzaju mediów i charakteru ich własności. W szczególności w przypadku mediów będących własnością dziennikarzy należy udostępniać wyłącznie informacje na temat właścicieli pełniących wiodącą rolę, na przykład członków zarządu.

(23)

W związku z tym niniejsze zalecenie służy promowaniu wysokiego poziomu przejrzystości własności mediów w całej Unii poprzez dobrowolne działania, które mogłyby być podejmowane zarówno bezpośrednio przez dostawców usług medialnych, jak i przez państwa członkowskie, bez uszczerbku dla horyzontalnych zasad przejrzystości własności na szczeblu unijnym na mocy dyrektywy (UE) 2015/849 oraz przepisów dotyczących ujawniania informacji przez spółki na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1132 (21), a także dla istniejących na szczeblu unijnym systemów integracji rejestrów.

(24)

Aby wspierać działania następcze w związku z niniejszym zaleceniem, Komisja ułatwi regularny dialog z państwami członkowskimi oraz przedstawicielami dostawców usług medialnych i dziennikarzy na odpowiednich forach, w szczególności na Europejskim Forum Mediów Informacyjnych. Komisja będzie ściśle monitorować działania podejmowane przez państwa członkowskie i śledzić odpowiednie środki podjęte przez dostawców usług medialnych na podstawie zalecenia. W tym celu należy zwrócić się do państw członkowskich o dostarczenie Komisji odpowiednich informacji, których dostarczenia można zasadnie oczekiwać, aby umożliwić Komisji monitorowanie zgodności z odpowiednimi częściami skierowanego do nich zalecenia. Wyniki monitorowania można uwzględnić w dyskusjach prowadzonych przez zainteresowane strony,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:

SEKCJA I

Cel zalecenia

Bez uszczerbku dla obowiązujących i przyszłych przepisów unijnych w niniejszym zaleceniu:

a)	proponuje się dostawcom usług medialnych dostarczającym wiadomości i treści dotyczące bieżących wydarzeń niewyczerpujący katalog dobrowolnych środków służących potencjalnemu upowszechnieniu w celu zagwarantowania niezależności ich indywidualnych decyzji redakcyjnych;

b)	zachęca się dostawców usług medialnych i państwa członkowskie do podejmowania działań mających na celu promowanie przejrzystości własności mediów na rynku wewnętrznym.

SEKCJA II

Wewnętrzne zabezpieczenia niezależności redakcyjnej

Dostawców usług medialnych zachęca się do uwzględnienia poniższego katalogu przy wprowadzaniu środków mających na celu zagwarantowanie niezależności indywidualnych decyzji redakcyjnych.

Katalog ten służy jako źródło inspiracji dla dostawców usług medialnych. Potencjalny wybór zabezpieczeń powinien zależeć od ich wykonalności i proporcjonalności, z uwzględnieniem wielkości dostawców usług medialnych i charakteru świadczonych usług medialnych.

Dostawców usług medialnych zachęca się również do przestrzegania systemów samoregulacji oraz podejmowania inicjatyw dziennikarskich i medialnych promujących standardy redakcyjne oraz standardy godnego zaufania i etycznego dziennikarstwa.

Zabezpieczenia zapewniające niezależność i rzetelność redaktorów

Dostawców usług medialnych zachęca się do ustanowienia wewnętrznych zasad chroniących rzetelność redakcyjną i niezależność od nieuzasadnionych interesów politycznych i biznesowych, które mogą mieć wpływ na indywidualne decyzje redakcyjne. Jeżeli takie zasady wewnętrzne istnieją, zachęca się, aby były one w pełni uznawane i zatwierdzane przez właścicieli i kierownictwo przedsiębiorstwa medialnego.

Takie zasady wewnętrzne mogłyby zostać ujęte w kartach, kodeksach lub innych wytycznych redakcyjnych i dokumentach programowych, a dostawców usług medialnych zachęca się do publicznego ich upowszechniania i udostępniania, w miarę możliwości również osobom z niepełnosprawnościami, na swoich stronach internetowych.

Rzetelność redakcyjna

Zasady wewnętrzne dostawców usług medialnych, o których mowa w pkt 5, mogą obejmować następujące aspekty:

a)	zasady zapewniające rzetelność treści redakcyjnych (dotyczące produkcji treści), w tym np. deklaracje misji redakcyjnej, politykę wspierania zróżnicowanego i inkluzywnego składu serwisów informacyjnych lub politykę odpowiedzialnego korzystania ze źródeł;

zasady mające na celu zapobieganie konfliktom interesów lub ich ujawnianie, w tym w szczególności wymogi dotyczące informowania opinii publicznej o wszelkich powiązaniach biznesowych lub zawodowych między właścicielami lub podmiotami w strukturze właścicielskiej danego dostawcy usług medialnych lub posiadającymi w nim udziały a podmiotami lub osobami fizycznymi wymienionymi w jego treściach redakcyjnych;

c)	politykę w zakresie sprostowań, w tym mechanizmów rozpatrywania skarg;

d)	zasady zapewniające rozdzielenie działalności handlowej i redakcyjnej, w tym na przykład wymogi zapewniające oddzielenie treści redakcyjnych od treści reklamowych i promocyjnych i ich wyraźne odróżnienie od treści reklamowych i promocyjnych.

Niezależność redakcyjna

Dostawców usług medialnych zachęca się do ustanowienia mechanizmów umożliwiających pracownikom redakcyjnym ochronę ich niezależności redakcyjnej przed wszelkimi formami nadmiernej ingerencji. Mechanizmy takie mogłyby obejmować:

w uzupełnieniu obowiązków określonych w przepisach krajowych wdrażających dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 (22) – procedury sygnalizowania wszelkich nacisków, na które pracownicy ci mogą być narażeni; mogłyby one zapewnić możliwość anonimowego lub poufnego sygnalizowania przypadków nacisków;

b)	prawo sprzeciwu umożliwiające pracownikom redakcyjnym odmowę podpisania artykułów lub innych treści redakcyjnych, które zostały zmienione bez ich wiedzy lub wbrew ich woli;

c)	klauzule sumienia chroniące przed sankcjami dyscyplinarnymi lub arbitralnymi zwolnieniami członków personelu redakcyjnego, którzy odmawiają wykonania zadań niezgodnych ich zdaniem ze standardami zawodowymi;

bez uszczerbku dla praw i obowiązków określonych w prawie pracy lub innych przepisach ochronnych, prawo członków personelu redakcyjnego, którzy uważają, że zmiana własności dostawcy usług medialnych może mieć wpływ na ich rzetelność i niezależność redakcyjną, do opuszczenia tego dostawcy i zachowania wszystkich korzyści, które mają zastosowanie w odniesieniu do czasu ich pracy w tym przedsiębiorstwie medialnym.

Organy lub struktury wewnętrzne

Aby wspierać wdrażanie strategii politycznych lub zasad wewnętrznych dotyczących rzetelności i niezależności redakcyjnej, zachęca się dostawców usług medialnych do ustanowienia odpowiednich niezależnych organów lub struktur wewnętrznych, które mogłyby obejmować:

komitety etyczne lub nadzorcze odpowiedzialne za nadzorowanie prawidłowego wdrażania kart, kodeksów lub innych wytycznych redakcyjnych i dokumentów programowych przyjętych przez dostawcę usług medialnych oraz rzeczników praw pracowników mediów odpowiedzialnych za zapewnienie zgodności z zasadami rzetelności redakcyjnej. Organy te mogłyby otrzymywać skargi dotyczące ewentualnych naruszeń polityki i zasad oraz starać się je rozwiązywać, na przykład w drodze mediacji;

rady serwisów informacyjnych, rady redakcyjne lub inne organy działające jako profesjonalne grupy reprezentujące personel redakcyjny sektora mediów oraz jako punkty kontaktu i dialogu między kierownictwem a dziennikarzami i innymi pracownikami sektora mediów. Ich członkowie mogliby być wybierani przez dziennikarzy i innych pracowników sektora mediów w ramach danego dostawcy usług medialnych. W szczególności mogłyby one dążyć do zapewnienia, aby dziennikarze i inni pracownicy mediów mogli skutecznie korzystać z praw określonych w kartach, kodeksach lub innych wytycznych redakcyjnych i dokumentach programowych przyjętych przez dostawcę. Mogłyby również dążyć do zapewnienia zgodności z zasadami etycznymi:

c)	działań dyrektorów ds. dziennikarskich mianowanych do komitetów wykonawczych i odpowiedzialnych za dopilnowanie, by polityka dostawcy usług medialnych była zgodna z zasadami niezależnego dziennikarstwa i wolności prasy;

d)	działań zarządów odpowiedzialnych za wyznaczanie redaktora naczelnego oraz ochronę jego autonomii i niezależności;

e)	działań komitetów konsultacyjnych lub mediacyjnych złożonych z przedstawicieli redakcji oraz kierownictwa lub właścicieli w celu rozwiązywania konfliktów między członkami personelu redakcyjnego a członkami zarządu lub właścicielami.

10.

Przepisy regulujące funkcjonowanie tych organów i struktur, o ile takie istnieją, a także informacje na temat ich działalności powinny być, w odpowiednim zakresie, publicznie dostępne z uwzględnieniem w miarę możliwości osób z niepełnosprawnościami.

Gwarancje służące propagowaniu udziału dziennikarzy w podejmowaniu decyzji przez przedsiębiorstwa medialne

11.

Dostawców usług medialnych zachęca się do wspierania zaangażowania członków personelu redakcyjnego lub ich organów przedstawicielskich w procesy zarządzania i podejmowania decyzji. Takie zaangażowanie może przybrać formę prawa do informacji, prawa do konsultacji, prawa do uczestnictwa lub kombinacji tych praw; nie ma to wpływu na art. 16 Karty.

12.

Prawo do informacji można rozważyć w szczególności w następujących przypadkach:

a)	gdy właściciele lub kierownictwo dostawcy usług medialnych decydują się na zmianę redaktora naczelnego;

b)	gdy zmienia się skład zarządu;

c)	w przypadku istotnych zmian dotyczących formy prawnej lub własności dostawcy usług medialnych, procedury likwidacji lub innych zmian strukturalnych.

13.

Dostawców usług medialnych zachęca się do zapewnienia, aby przy wyznaczaniu redaktora naczelnego konsultowano się z pracownikami redakcyjnymi lub ich organami przedstawicielskimi. Zachęca się kadrę kierowniczą i redakcyjną do uzgodnienia mającej zastosowanie procedury konsultacji.

14.

Jeżeli jest to zgodne z mającymi zastosowanie przepisami krajowymi zgodnymi z prawem Unii, członkowie personelu redakcyjnego mogą mieć możliwość uczestniczenia w zarządzaniu dostawcą usług medialnych poprzez wybór co najmniej jednego przedstawiciela w zarządzie.

Zabezpieczenia służące poprawie zrównoważoności dostawców usług medialnych oraz długoterminowym inwestycjom w produkcję treści

15.

Dostawców usług medialnych zachęca się do promowania wymiany wiedzy i najlepszych praktyk na odpowiednich forach, co pozwoli opracować strategie mające na celu zwiększenie ich długoterminowej zrównoważoności i odporności. Komisja będzie ułatwiać taki dialog w ramach Europejskiego Forum Mediów Informacyjnych.

16.

Dotychczasowe dyskusje pokazały, że można zastanowić się nad odpowiednimi działaniami innowacyjnymi w kilku obszarach, w tym:

modelami biznesowymi umożliwiającymi skuteczne dostosowanie się do nowych zwyczajów konsumpcyjnych, włącznie z systemami opartymi na subskrypcji, systemami opartymi na czytelnikach, finansowaniem społecznościowym lub innymi nowymi strategiami monetyzacji, które okazały się skuteczne w zwiększaniu dochodów;

b)	rozwiązaniami technologicznymi mającymi zasadnicze znaczenie dla zwiększenia zaangażowania, w tym przejrzystymi algorytmami wykorzystywanymi do poprawy zaleceń dotyczących treści i dostosowania płatnego dostępu;

podejściami mającymi na celu utrzymanie i zwiększenie liczby odbiorców, w szczególności poprzez zaproponowanie nowych formatów, opracowanie narzędzi służących do słuchania publiczności i budowania społeczności, a także wykorzystywanie danych, aby lepiej zrozumieć preferencje i zachowania odbiorców, co z kolei umożliwia zastosowanie strategii ukierunkowania i dywersyfikacji;

strukturami ładu korporacyjnego, w tym funduszami powierniczymi lub fundacjami, porozumieniami dotyczącymi akcjonariatu dziennikarskiego, stowarzyszeniami dziennikarzy lub czytelników lub wszelkimi innymi strukturami, które mogą pomóc w zwiększaniu odporności dostawców usług medialnych. W tym kontekście korzystanie z takich struktur lub mechanizmów można uznać za korzystne dla zachowania niezależności redakcyjnej i promowania wysokiej jakości dziennikarstwa;

e)	strategiami lub zobowiązaniem do reinwestowania dochodów lub zysków wygenerowanych w celu wzmocnienia długoterminowych inwestycji w treści medialne, cyfryzację i niezależne dziennikarstwo, w świetle rosnącej potrzeby dotrzymywania kroku innowacjom w ramach gospodarki uwagi.

17.

Dostawców usług medialnych zachęca się do opracowania polityki zapewniającej przejrzystość i sprawiedliwe wykorzystanie darowizn. Polityka ta mogłaby obejmować na przykład ujawnianie dawców przekazujących darowizny powyżej określonego progu lub zasady dotyczące darowizn od osób lub podmiotów, których darowizna mogłaby zagrozić niezależności redakcyjnej.

18.

Dostawców usług medialnych zachęca się również do zbadania możliwości współpracy strukturalnej, w tym transgranicznej, w celu wykorzystania możliwości oferowanych na szczeblu europejskim przez rynek wewnętrzny i dotarcia do dalszych odbiorców. Podobnie zachęca się dostawców usług medialnych do poszukiwania zorganizowanych partnerstw, na przykład mających na celu łączenie i wykorzystywanie danych oraz zwiększanie ich zdolności innowacyjnych.

19.

Dostawców usług medialnych zachęca się do promowania możliwości kształcenia i szkolenia zawodowego dla swoich dziennikarzy i innych pracowników sektora mediów, w tym do zmiany kwalifikacji i nabywania nowych kwalifikacji zawodowych. Można tego dokonać we współpracy z organami samoregulacyjnymi ds. mediów, organizacjami i stowarzyszeniami zawodowymi, a także instytucjami edukacyjnymi.

SEKCJA III

Przejrzystość własności mediów

20.

Dostawców usług medialnych zachęca się do zapewnienia, aby szczegółowe, kompleksowe i aktualne informacje na temat ich własności były łatwo i bezpośrednio dostępne dla ogółu społeczeństwa, w tym, w miarę możliwości, dla osób z niepełnosprawnościami. W szczególności zaleca się, aby dostawcy usług medialnych zapewniali dostęp do informacji dotyczących:

a)	tego, czy i w jakim zakresie ich bezpośrednia lub rzeczywista własność jest własnością rządu, instytucji państwowej, przedsiębiorstwa państwowego lub innego podmiotu publicznego;

b)	interesów, powiązań lub działalności ich właścicieli w innych mediach lub przedsiębiorstwach niebędących mediami;

c)	wszelkich innych interesów, które mogłyby mieć wpływ na podejmowane przez nich strategiczne decyzje lub na linię programową ich redakcji;

d)	wszelkich zmian w ustaleniach dotyczących własności lub kontroli.

21.

Zachęca się państwa członkowskie do podjęcia działań mających na celu skuteczne wdrożenie zalecenia CM/Rec(2018)1 Komitetu Ministrów dla państw członkowskich w sprawie pluralizmu mediów i przejrzystości własności mediów. W szczególności zachęca się państwa członkowskie, aby powierzyły odpowiedniemu krajowemu organowi regulacyjnemu lub instytucji regulacyjnej opracowanie i prowadzenie specjalnej bazy danych dotyczących własności mediów internetowych, zawierającej dane zdezagregowane na temat różnych rodzajów mediów, w tym na szczeblu regionalnym lub lokalnym, która byłaby bezpłatna i do której społeczeństwo miałoby łatwy, szybki i skuteczny dostęp, oraz sporządzanie regularnych sprawozdań na temat własności usług medialnych podlegających jurysdykcji danego państwa członkowskiego.

22.

Zachęca się państwa członkowskie oraz ich krajowe organy lub instytucje regulacyjne do prowadzenia regularnej wymiany najlepszych praktyk w dziedzinie przejrzystości własności mediów. W szczególności wymiana taka powinna koncentrować się na określeniu i promowaniu najskuteczniejszych środków lub narzędzi służących zwiększeniu przejrzystości własności mediów oraz poprawie współpracy administracyjnej w tej dziedzinie.

SEKCJA IV

Monitorowanie oraz przepisy końcowe

23.

Aby możliwe było monitorowanie środków i czynności służących podjęciu działań następczych w stosunku do zalecenia, państwa członkowskie powinny – 18 miesięcy po jego przyjęciu, a następnie na wniosek – dostarczyć Komisji wszystkie istotne informacje związane ze środkami i działaniami określonymi w sekcji III.

24.

Komisja przeprowadzi dyskusje na temat środków i działań podjętych w następstwie niniejszego zalecenia z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami, w szczególności z przedstawicielami dostawców usług medialnych i dziennikarzy, na odpowiednich forach, w szczególności na Europejskim Forum Mediów Informacyjnych.

25.

W razie potrzeby Komisja rozważy przyjęcie nowego zalecenia zastępującego niniejsze zalecenie, biorąc pod uwagę europejski akt o wolności mediów przyjęty przez współprawodawców, a także dyskusje z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami. Aby uniknąć wątpliwości, w przypadku nakładania się na siebie przepisów niniejszego zalecenia i rozporządzenia ustanawiającego wspólne ramy dla usług medialnych na rynku wewnętrznym (europejski akt o wolności mediów), w wersji ostatecznie przyjętej przez współprawodawców, odpowiednie zapisy niniejszego zalecenia przestaną mieć zastosowanie z chwilą rozpoczęcia stosowania przepisów tego rozporządzenia.

Niniejsze zalecenie skierowane jest do dostawców usług medialnych mających siedzibę w Unii, a w odniesieniu do działań określonych w sekcji III – również do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 września 2022 r.

W imieniu Komisji

Thierry BRETON

Członek Komisji

(1) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie europejskiego planu działania na rzecz demokracji (COM(2020) 790 final).

(2) Zalecenie Komisji (UE) 2021/1534 z dnia 16 września 2021 r. w sprawie zapewnienia ochrony i bezpieczeństwa dziennikarzom i innym pracownikom sektora mediów oraz wzmocnienia ich pozycji w Unii Europejskiej (Dz.U. L 331 z 20.9.2021, s. 8).

(3) Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony osób, które angażują się w debatę publiczną, przed ewidentnie bezpodstawnymi lub stanowiącymi nadużycie postępowaniami sądowymi („strategiczne powództwa zmierzające do stłumienia debaty publicznej)” (COM(2022) 177 final).

(4) Zalecenie Komisji (UE) 2022/758 z dnia 27 kwietnia 2022 r. w sprawie ochrony dziennikarzy i obrońców praw człowieka, którzy angażują się w debatę publiczną, przed ewidentnie bezpodstawnymi lub stanowiącymi nadużycie postępowaniami sądowymi („strategiczne powództwa zmierzające do stłumienia debaty publicznej”) Dz.U. L 138 z 17.5.2022, s. 30).

(5) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Europejskie media w cyfrowej dekadzie: plan działania na rzecz wsparcia odbudowy i transformacji (COM(2020) 784 final).

(6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (EU) 2018/1808 z dnia 14 listopada 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2010/13/UE w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych) ze względu na zmianę sytuacji na rynku (Dz.U. L 303 z 28.11.2018, s. 69).

(7) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/790 z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie prawa autorskiego i praw pokrewnych na jednolitym rynku cyfrowym oraz zmiany dyrektyw 96/9/WE i 2001/29/WE (Dz.U. L 130 z 17.5.2019, s. 92).

(8) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19).

(9) Monitor pluralizmu mediów (2022 r.), pełne sprawozdanie, s. 67.

(10) Na przykład we Francji ustawa nr 2016-1524 (tzw. „Loi Bloche”) oraz w Portugalii ustawa nr 1/99 z dnia 13 stycznia.

(11) Zalecenie CM/Rec(2018)1 Komitetu Ministrów dla państw członkowskich w sprawie pluralizmu mediów i przejrzystości własności mediów.

(12) Monitor pluralizmu mediów (2022 r.), pełne sprawozdanie, s. 82.

(13) R.A. Harder i P. Knapen, Rady ds. mediów w epoce cyfrowej: analiza praktyk stosowanych obecnie przez organy samoregulacyjne ds. mediów w środowisku medialnym, vzw Vereniging van de Raad voor de Journalistiek, Bruksela, 2021.

(14) Komisja ustanowiła Europejskie Forum Mediów Informacyjnych w ramach planu działania na rzecz mediów i sektora audiowizualnego, aby zacieśnić współpracę z zainteresowanymi stronami w kwestiach związanych z mediami.

(15) Zob. nagrania i podsumowanie wydarzenia: https://digital-strategy.ec.europa.eu/en/library/european-news-media-forum- industrial-transformation-glance.

(16) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/818 z dnia 20 maja 2021 r. ustanawiające program Kreatywna Europa (2021–2027) i uchylające rozporządzenie (UE) nr 1295/2013 (Dz.U. L 189 z 28.5.2021, s. 34).

(17) Zalecenie CM/Rec(2018)1 Komitetu Ministrów dla państw członkowskich w sprawie pluralizmu mediów i przejrzystości własności mediów.

(18) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych) (Dz.U. L 95 z 15.4.2010, s. 1).

(19) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73).

(20) Zob. Rada Europy: „przejrzystość własności mediów może przyczynić się do zapewnienia skuteczności pluralizmu mediów poprzez ujawnienie struktur własności mediów – które mogą wpływać na politykę redakcyjną – do wiadomości społeczeństwa i organów regulacyjnych”, preambuła zalecenia CM/Rec(2018)1 Komitetu Ministrów dla państw członkowskich w sprawie pluralizmu mediów i przejrzystości własności mediów. Zob. również Europejskie Obserwatorium Audiowizualne: „Przejrzystość własności mediów może ustabilizować i wspierać zaufanie, że władza ta nie będzie nadużywana do wywrotowego wspierania interesów politycznych, gospodarczych i społecznych odpowiednich właścicieli, lecz zamiast tego będzie wykorzystywana do promowania wspólnego dobra, a mianowicie do przeprowadzania weryfikacji faktów relacjonowanych przez media”, zob. M. Cappello (red.), Transparency of media ownership [Przejrzystość własności mediów], IRIS Special, Europejskie Obserwatorium Audiowizualne, Strasburg, 2021 r.

(21) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1132 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie niektórych aspektów prawa spółek (Dz.U. L 169 z 30.6.2017, s. 46).

(22) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii (Dz.U. L 305 z 26.11.2019, s. 17).

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 245

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 65 22 września 2022

Spis treści		I Akty ustawodawcze	Strona
		DECYZJE
	*	Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/1628 z dnia 20 września 2022 r. w sprawie udzielenia wyjątkowej pomocy makrofinansowej Ukrainie, wzmocnienia wspólnego funduszu rezerw w drodze gwarancji państw członkowskich oraz szczególnego tworzenia rezerw na niektóre zobowiązania finansowe związane z Ukrainą gwarantowane na podstawie decyzji nr 466/2014/UE, oraz w sprawie zmiany decyzji (UE) 2022/1201	1

	II Akty o charakterze nieustawodawczym
	ROZPORZĄDZENIA
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2022/1629 z dnia 21 września 2022 r. ustanawiające środki ograniczające rozprzestrzenianie Ceratocystis platani (J.M. Walter) Engelbr. & T.C. Harr. w obrębie niektórych obszarów wyznaczonych	14
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2022/1630 z dnia 21 września 2022 r. ustanawiające środki ograniczające rozprzestrzenianie fitoplazmy żółtaczki winorośli typu Flavescence dorée w obrębie niektórych obszarów wyznaczonych	27
	DYREKTYWY
*	Dyrektywa delegowana Komisji (UE) 2022/1631 z dnia 12 maja 2022 r. zmieniająca, w celu dostosowania do postępu naukowo-technicznego, załącznik IV do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/65/UE w odniesieniu do wyłączenia dotyczącego stosowania ołowiu w kablach i przewodach nadprzewodzących z tlenków bizmutowo-strontowo-wapniowo-miedziowych oraz ołowiu w ich połączeniach elektrycznych ( 1 )	45
*	Dyrektywa delegowana Komisji (UE) 2022/1632 z dnia 12 maja 2022 r. zmieniająca, w celu dostosowania do postępu naukowo-technicznego, załącznik IV do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/65/UE w odniesieniu do wyłączenia dotyczącego stosowania ołowiu w niektórych urządzeniach do obrazowania rezonansem magnetycznym ( 1 )	48
	DECYZJE
*	Decyzja wykonawcza Rady (UE) 2022/1633 z dnia 20 września 2022 r. zmieniająca decyzję wykonawczą (UE) 2020/1343 w sprawie udzielenia Republice Bułgarii tymczasowego wsparcia na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672 w celu zmniejszenia zagrożeń związanych z bezrobociem w sytuacji nadzwyczajnej, jaka wystąpiła w związku z pandemią COVID-19	52
	ZALECENIA
*	Zalecenie Komisji (UE) 2022/1634 z dnia 16 września 2022 r. w sprawie wewnętrznych gwarancji niezależności redakcyjnej i przejrzystości własności w sektorze mediów	56
	AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH
*	Decyzja nr 1/2022 Komitetu Mieszanego UE–Szwajcaria z dnia 6 września 2022 r. w sprawie zmiany tabel III i IV w protokole 2 do Umowy pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., z późniejszymi zmianami [2022/1635]	66

Surowiec rolny	Krajowa cena referencyjna Szwajcarii	Wewnętrzna cena referencyjna UE	Art. 4 ust. 1 Stosowana po stronie Szwajcarii różnica cen referencyjnych Szwajcarii/UE	Art. 3 ust. 3 Stosowana po stronie UE różnica cen referencyjnych Szwajcarii/UE
Surowiec rolny	CHF za 100 kg netto	CHF za 100 kg netto	CHF za 100 kg netto	EUR za 100 kg netto
Pszenica zwyczajna	51,80	23,54	28,25	0,00
Pszenica durum	-	-	1,20	0,00
Żyto	42,80	18,50	24,30	0,00
Jęczmień	-	-	-	-
Kukurydza	-	-	-	-
Mąka z pszenicy zwyczajnej	91,60	46,68	44,90	0,00
Mleko pełne w proszku	629,60	323,59	306,00	0,00
Mleko odtłuszczone w proszku	420,10	260,22	159,90	0,00
Masło	1 128,35	409,97	718,40	0,00
Cukier biały	-	-	-	-
Jaja	-	-	38,00	0,00
Ziemniaki świeże	40,05	17,05	23,00	0,00
Tłuszcz roślinny	-	-	170,00	0,00 ”.

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/1032 z dnia 29 czerwca 2022 r. w sprawie zmiany rozporządzeń (UE) 2017/1938 i (WE) nr 715/2009 w odniesieniu do magazynowania gazu ( Dz.U. L 173 z 30.6.2022 )	70


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG.