(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Portugalii o rejestrację nazwy „Marmelada Branca de Odivelas” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, należy zatem zarejestrować nazwę „Marmelada Branca de Odivelas”,

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 738/2000 (2) produkt wymieniony w pkt 5 załącznika do tego rozporządzenia, tj. czterokołowy pojazd napędzany silnikiem elektrycznym wyposażony w urządzenie hydrauliczne do podnoszenia z wysięgnikiem teleskopowym, o maksymalnej wysokości 15,5 m i udźwigu 227 kg, zamontowane na stałe na platformie i wyposażone w platformę roboczą z poręczą bezpieczeństwa, został zaklasyfikowany do kodu Nomenklatury scalonej (CN) 8428 90 90 jako pozostałe urządzenia do podnoszenia.

(2)

Powodem wykluczenia klasyfikacji urządzenia do podnoszenia do pozycji 8427 było to, że nie nadaje się ono do transportu towarów, ponieważ jest ono przeznaczone wyłącznie do podnoszenia towarów i osób. Pozycja 8427 nie wyklucza jednak artykułów, które nie są przeznaczone do transportu towarów. Ponadto, zgodnie z Notami wyjaśniającymi do Systemu Zharmonizowanego do pozycji 8427 część B pkt 1, pozycja 8427 obejmuje wózki z mechanicznie podnoszonymi platformami, do konserwacji linii elektrycznych, systemów oświetlenia publicznego itd.

(3)

Podczas 68. sesji we wrześniu 2021 r. Komitet Systemu Zharmonizowanego (HSC) Światowej Organizacji Celnej (WCO) zatwierdził opinię klasyfikacyjną 8427.10/1 klasyfikującą produkt o nazwie „Self-propelled Articulated Boom Lift” [samobieżna platforma do podnoszenia towarów wyposażona w przegubowe ramię], będący wózkiem napędzanym silnikiem elektrycznym, wyposażonym w podnośnik z przegubowym wysięgnikiem hydraulicznym, który posiada platformę roboczą (klatkę lub kosz) montowaną na wysięgniku. Podnośnik ten ma maksymalną prędkość 5,2 km/h (w pozycji złożonej) i 0,8 km/h (w pozycji niezłożonej), maksymalną wysokość roboczą 15,7 m, maksymalną masę brutto 6 500 kg i udźwig platformy 227 kg. Jest zaprojektowany w ten sposób, by mógł na nim przebywać pracownik, aby wykonywać prace na wysokości. Produkt ten został zaklasyfikowany do podpozycji 8427 10 Systemu Zharmonizowanego (HS) i zgodnie z jego obiektywnymi cechami odpowiada kodowi CN 8427 10 10, jako wózki samobieżne napędzane silnikiem elektrycznym, o wysokości podnoszenia 1 m lub większej.

(4)

Ze względu na identyczne lub bardzo podobne cechy charakterystyczne tego produktu z artykułem opisanym w pkt 5 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 738/2000 klasyfikacja taryfowa artykułu określonego w załączniku do tego rozporządzenia nie jest zgodna z opinią klasyfikacyjną 8427.10/1.

(5)

Na mocy decyzji Rady 87/369/EWG (3) Unia jest umawiającą się stroną Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, sporządzonej przez Radę Współpracy Celnej, obecnie WCO. Opinie klasyfikacyjne zatwierdzane przez HSC stanowią wytyczne dla unijnych środków taryfowych.

(6)

W celu zapewnienia jednolitości interpretacji i stosowania HS na poziomie międzynarodowym oraz biorąc pod uwagę, że opinia klasyfikacyjna 8427.10/1 jest zgodna z brzmieniem pozycji HS 8427 i podpozycji 8427 10, należy skreślić pkt 5 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 738/2000.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 738/2000.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 1 wspólnego działania 2004/570/WPZiB Rada upoważniła Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) do podejmowania stosownych decyzji w sprawie mianowania dowódcy operacji UE dla operacji wojskowej Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie (zwanego dalej zwanego dalej „dowódcą operacji UE”).

(2)

W dniu 8 października 2018 r. KPiB zgodził się co do zasady, że wiceszef sztabu Naczelnego Dowództwa Połączonych Sił Zbrojnych NATO w Europie (SHAPE) powinien zostać mianowany dowódcą operacji UE od dnia 29 marca 2019 r., z zastrzeżeniem potwierdzenia jego dyspozycyjności przez NATO.

(3)

W dniu 7 grudnia 2018 r. Rada Północnoatlantycka potwierdziła dyspozycyjność wiceszefa sztabu SHAPE do zajęcia stanowiska dowódcy operacji UE od dnia 29 marca 2019 r. zgodnie z porozumieniem „Berlin plus”.

(4)

W dniu 2 lipca 2020 r. KPiB przyjął decyzję (WPZiB) 2020/1010 (2) w sprawie mianowania wiceszefa sztabu SHAPE generała dywizji Brice’a HOUDETA dowódcą operacji UE od dnia 18 lipca 2020 r.

(5)

W dniu 1 września 2022 r. NATO postanowiło mianować generała broni Huberta COTTEREAU wiceszefem sztabu SHAPE na miejsce generała broni Brice’a HOUDETA, począwszy od tego dnia. Generał broni Hubert COTTEREAU powinien także zastąpić, począwszy od tego dnia, generała broni Brice’a HOUDETA jako dowódcę operacji.

(6)

W dniu 7 września 2022 r. Komitet Wojskowy UE zgodził się zalecić nominację generała broni Huberta COTTEREAU na stanowisko dowódcy operacji UE od dnia 1 września 2022 r.

(7)

Należy w związku z tym uchylić decyzję (WPZiB) 2020/1010.

(8)

W dniach 12–13 grudnia 2002 r. na posiedzeniu w Kopenhadze Rada Europejska przyjęła deklarację, zgodnie z którą porozumienie „Berlin plus” i jego realizacja będą miały zastosowanie wyłącznie do tych państw członkowskich Unii, które są również członkami NATO albo stronami Partnerstwa dla Pokoju i w związku z tym zawarły z NATO dwustronne umowy dotyczące bezpieczeństwa,

(1)

Rozporządzeniem (UE) 2018/1240 ustanowiono europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) dla obywateli państw trzecich zwolnionych z obowiązku posiadania wizy do celów wjazdu i pobytu na terytorium państw członkowskich.

(2)

Aby jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego mogła podejmować decyzje w sprawie wniosków, które wywołały trafienie, lub aby jednostka krajowa ETIAS państwa członkowskiego, do którego obywatel państwa trzeciego zamierza podróżować, mogła podejmować decyzje w sprawie wniosków o ograniczonej ważności terytorialnej, informacje przedstawione w formularzu wniosku powinny być kompletne i prawdziwe. Jeżeli informacje uznaje się za niewystarczające do umożliwienia jednostce krajowej ETIAS podjęcia decyzji, jednostka ta powinna móc wystąpić o więcej niezbędnych informacji lub dokumentów od wnioskodawców za pomocą listy opcji.

(3)

Konieczne jest ustalenie z góry określonej listy opcji dostępnych dla jednostki krajowej ETIAS, gdy wzywa ona wnioskodawców o przedstawienie dodatkowych informacji lub dokumentów zgodnie z art. 27 ust. 3 lub art. 44 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1240. Lista ta powinna być ogólna, zawierająca wykaz informacji i dokumentów, do przedstawienia których można wezwać, jednocześnie umożliwiając wnioskodawcom przedstawienie informacji lub dokumentów, które oni sami uznają za niezbędne.

(4)

Wnioskodawcy powinni otrzymać jasne wskazówki, jakie informacje lub dokumenty są od nich wymagane. Techniczne wdrożenie z góry określonej listy opcji powinno zatem umożliwić jednostkom krajowym ETIAS dołączenie opisu do wybranych opcji. Techniczne wdrożenie z góry określonej listy opcji powinno również, domyślnie, wskazać wnioskodawcom możliwość przedstawienia wszelkich informacji lub dokumentów, które oni sami uznają za niezbędne w związku ze swoim wnioskiem.

(5)

Informacje lub dokumenty przedstawione przez wnioskodawców w przewidzianych prawem terminach powinny umożliwić jednostce krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego podjęcie decyzji w sprawie wniosków. Nieprzedstawienie wymaganych dodatkowych informacji lub dokumentów nie powinno jednak prowadzić do automatycznego odrzucenia wniosków o zezwolenie na podróż.

(6)

Konieczne jest także ustanowienie odpowiednich przepisów, aby chronić dane osobowe wnioskodawców oraz zabezpieczyć dostęp do takich danych przez upoważnione organy na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (2).

(7)

Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla stosowania dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3).

(8)

Zważywszy że rozporządzenie (UE) 2018/1240 powstało w oparciu o dorobek Schengen, zgodnie z art. 4 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania powiadomiła o wdrożeniu rozporządzenia (UE) 2018/1240 do swojego prawa krajowego. Dania jest zatem związana niniejszą decyzją.

(9)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii (4); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(10)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (5), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE (6).

(11)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (7), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (8).

(12)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (9), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (10).

(13)

Niniejsza decyzja jest aktem stanowiącym rozwinięcie dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2003 r., art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2005 r. i art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2011 r.

(14)

Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (11) skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych; swoją opinię wydał on w dniu 21 czerwca 2021 r.,

(1)

W dniu 22 czerwca 2022 r. Rada Prezesów podjęła decyzję o zmianie zasad programu zakupu w sektorze przedsiębiorstw (CSPP), tak aby „przechylić” wskaźnik referencyjny programu CSPP na korzyść emitentów o lepszym oddziaływaniu na klimat. Rada Prezesów wskazała, że „przechylenie” w tym kontekście oznacza zwiększenie w bilansie Eurosystemu udziału aktywów emitowanych przez przedsiębiorstwa o lepszym oddziaływaniu na klimat w stosunku do udziału przedsiębiorstw o gorszych wynikach w tym obszarze. Ponadto Rada Prezesów podjęła decyzję o nałożeniu limitów terminów zapadalności na obligacje emitentów o gorszym oddziaływaniu na klimat. Oddziaływanie emitentów na klimat należy mierzyć poprzez odniesienie do ich emisji gazów cieplarnianych, poziomu ambicji ich celów w zakresie redukcji emisji dwutlenku węgla oraz ujawniania informacji dotyczących klimatu. Oddziaływanie emitentów na klimat należy oceniać, a czynniki „przechylenia” powinny być obliczane z zastosowaniem metodologii zatwierdzonej przez Radę Prezesów.

(2)

Jest to następstwem przeglądu strategii polityki pieniężnej Rady Prezesów oraz towarzyszącego mu planu działań związanych ze zmianą klimatu, opublikowanego dnia 8 lipca 2021 r. (1). W tym kontekście Rada Prezesów stwierdziła, że przeciwdziałanie zmianom klimatu jest wyzwaniem globalnym i priorytetem polityki Unii Europejskiej, oraz podkreśliła, że zmiany klimatu i przejście na bardziej zrównoważoną gospodarkę wpływają na perspektywy stabilności cen poprzez ich wpływ na różne wskaźniki makroekonomiczne i transmisję polityki pieniężnej. Ryzyko związane z materialnymi skutkami zmian klimatu i przechodzeniem na gospodarkę niskoemisyjną może wpływać na wartość i profil ryzyka aktywów znajdujących się w bilansie Eurosystemu. Dotyczy to w szczególności zakupów aktywów sektora przedsiębiorstw, ponieważ ryzyko finansowe związane z klimatem w bilansie Eurosystemu jest wyższe w przypadku zakupów bezwarunkowych niż w przypadku operacji udzielania pożyczek. Środki te są zatem niezbędne, aby Eurosystem mógł jak najskuteczniej zarządzać ryzykiem finansowym związanym z klimatem, na które jest narażony przy realizacji polityki pieniężnej, w dążeniu do realizacji swojego podstawowego celu, jakim jest utrzymanie stabilności cen. Przyjęcie przez Eurosystem środków mających na celu ograniczenie ryzyka strat finansowych wpisuje się w ramy definiowania i realizacji polityki pieniężnej, co znajduje również odzwierciedlenie w art. 18 ust. 1 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (zwanego dalej „Statutem ESBC”), zgodnie z którym Eurosystem może dokonywać właściwie zabezpieczonych operacji kredytowych.

(3)

Zgodnie z art. 127 ust. 1 i art. 282 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), odzwierciedlonym w art. 2 Statutu ESBC, bez uszczerbku dla celu, jakim jest utrzymanie stabilności cen, Eurosystem jest zobowiązany do wspierania ogólnych polityk gospodarczych w Unii, mając na względzie przyczynianie się do osiągnięcia celów Unii przedstawionych w artykule 3 Traktatu o Unii Europejskiej. Cele te obejmują wysoki poziom ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego. W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 (2) (Europejskie prawo o klimacie) określono wiążący cel neutralności klimatycznej w Unii do 2050 r. w dążeniu do osiągnięcia długoterminowego celu dotyczącego temperatury określonego w porozumieniu paryskim (3). Ponieważ Europejskie prawo o klimacie wpływa na każdy aspekt polityki gospodarczej w Unii, stanowi ono część ogólnej polityki gospodarczej Unii, którą EBC ma obowiązek wspierać. W związku z powyższym Rada Prezesów, dostosowując swoje instrumenty polityki pieniężnej, wybierze konfigurację najlepiej wspierającą ogólną politykę gospodarczą w Unii, pod warunkiem że obie konfiguracje zestawu instrumentów będą w równym stopniu korzystne i nie będą zagrażać stabilności cen. Zakłada się, że uwzględnienie kwestii związanych ze zmianą klimatu w przydziale referencyjnym doprowadzi do zmniejszenia ryzyka finansowego związanego z klimatem w bilansie Eurosystemu poprzez zmniejszenie intensywności emisji dwutlenku węgla w przypadku posiadanych przez Eurosystem udziałów przedsiębiorstw. Środek ten ma mieć neutralny wpływ na nastawienie polityki pieniężnej w odniesieniu do ogólnych warunków finansowania. Biorąc pod uwagę, że środek ten w równym stopniu sprzyja stabilności cen i nie szkodzi jej, jego wprowadzenie służy również wspieraniu ogólnej polityki gospodarczej w Unii.

(4)

Uwzględnienie kwestii związanych ze zmianą klimatu w przydziale referencyjnym, wraz z wprowadzeniem limitów zapadalności dla obligacji emitentów o gorszym oddziaływaniu na klimat, dodatkowo wspiera proporcjonalność programu CSPP, ponieważ zmniejsza przewidywane długoterminowe ryzyko związane z klimatem dla Eurosystemu wynikające z zakupów aktywów przedsiębiorstw, zapewniając w ten sposób, by zakres programu CSPP nie wykraczał poza zakres konieczny do osiągnięcia jego celu. Ponadto metodologia dotycząca „przechylenia” wskaźnika referencyjnego programu CSPP została zaprojektowana tak, aby sama w sobie być proporcjonalną. Uwzględnia ona trzy obiektywne kategorie mierników związanych bezpośrednio z emisjami, a tym samym z ryzykiem finansowym związanym z klimatem i neutralnością klimatyczną: po pierwsze, emisje dwutlenku węgla emitenta w przeszłości; po drugie, mierniki dotyczące przyszłości, takie jak to, czy emitenci posiadają ambitne i wiarygodne cele w zakresie dekarbonizacji, oceniane przy użyciu odpowiedniej metodologii, oraz po trzecie, jakość i kompletność ujawnianych przez emitentów informacji dotyczących ich oddziaływania na klimat oraz weryfikacja tych ujawnień przez podmioty niezależne. Ponadto projektowana metodologia oceny punktowej w zakresie oddziaływania na klimat uwzględnia, jako wytyczne, postanowienia dotyczące unijnych wskaźników referencyjnych transformacji klimatycznej oraz unijnych wskaźników referencyjnych dostosowanych do porozumienia paryskiego na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 (4). Co więcej, metodologia oceny punktowej w zakresie oddziaływania na klimat będzie w razie potrzeby poddawana przeglądowi i aktualizacji w celu odzwierciedlenia rosnącej dostępności danych i modeli dotyczących klimatu, jak również odpowiednich zmian regulacyjnych i postępu w zakresie możliwości oceny ryzyka, np. poprzez testy klimatycznych warunków skrajnych w odniesieniu do bilansu Eurosystemu.

(5)

Ponadto przy uwzględnianiu kwestii związanych ze zmianą klimatu w przydziale referencyjnym Eurosystem bierze pod uwagę ryzyko finansowe związane z klimatem, zmiany regulacyjne i prawne oraz aktualną dostępność i jakość danych, przy zachowaniu szerokiego zakresu programów zakupu, zgodnie z obowiązkiem działania według zasady otwartej gospodarki rynkowej charakteryzującej się wolną konkurencją, sprzyjającej efektywnej alokacji zasobów.

(6)

Wreszcie, środek ten zapewnia pełną zgodność programu CSPP ze zobowiązaniami Eurosystemu wynikającymi z art. 11 TFUE, zgodnie z którym wymogi ochrony środowiska należy uwzględniać przy określaniu i realizacji polityk i działań Unii, które obejmują politykę pieniężną Unii. Zapewnia on również zgodność programu CSPP z obowiązkami Eurosystemu wynikającymi z art. 7 TFUE, który wymaga od Unii zapewnienia spójności między jej politykami i działaniami.

(7)

Eurosystem powinien stosować zmianę dotyczącą przydziału referencyjnego określoną w niniejszej decyzji w odniesieniu do transakcji podlegających rozrachunkowi w dniu 1 października 2022 r. lub po tej dacie.

(8)

Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (EU) 2016/948 (EBC/2016/16) (5) powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona,