17.6.2022

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 162/1

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2022/930

z dnia 10 marca 2022 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 poprzez określenie opłat związanych z nadzorem sprawowanym przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych nad dostawcami usług w zakresie udostępniania informacji

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (1), w szczególności jego art. 38n ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Ze względu na transgraniczny wymiar przetwarzania danych rynkowych, jakość danych i konieczność osiągnięcia korzyści skali oraz aby uniknąć negatywnego wpływu potencjalnych rozbieżności zarówno na jakość danych, jak i na zadania dostawców udostępniających dane, rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2175 (2) przekazano uprawnienia w zakresie udzielania zezwoleń i nadzoru w odniesieniu do działalności dostawców usług w zakresie udostępniania informacji w Unii Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych („ESMA”).

(2)	Ważne jest określenie opłat, które ESMA może pobierać w związku ze składaniem wniosków przez dostawców usług w zakresie udostępniania informacji, udzielaniem im zezwoleń i nadzorem nad nimi.

(3)

Opłaty pobierane od dostawców usług w zakresie udostępniania informacji mają na celu pełne odzyskanie przez ESMA kosztów związanych z udzielaniem zezwoleń takim dostawcom i nadzorem nad nimi. Działania nadzorcze obejmują ocenę odpowiedniości organu zarządzającego, nadzór nad przestrzeganiem wymogów organizacyjnych przez dostawców usług w zakresie udostępniania informacji, wykonywanie uprawnień do żądania informacji, prowadzenie dochodzeń i przeprowadzanie kontroli na miejscu oraz nakładanie środków nadzorczych. ESMA dokonuje corocznej oceny swojego budżetu.

(4)	Opłaty pobierane za działania ESMA związane z dostawcami usług w zakresie udostępniania informacji należy ustalać na takim poziomie, aby uniknąć znacznego deficytu lub znacznej nadwyżki. W przypadku powtarzających się znacznych nadwyżek lub deficytów należy zmienić wysokość opłat.

(5)

Dostawca usług w zakresie udostępniania informacji powinien złożyć wniosek do ESMA w celu zapewnienia jednolitego stosowania kryteriów odstępstwa. Na pierwszym etapie składania wniosku ESMA powinien określić, czy dostawca usług w zakresie udostępniania informacji kwalifikuje się do odstępstwa od nadzoru ESMA. Jeżeli zastosowanie mają kryteria odstępstwa, ESMA powinien przekazać wniosek właściwemu organowi krajowemu. W tym przypadku ESMA nie powinien pobierać żadnych opłat. Stałe opłaty związane z udzieleniem zezwolenia przez ESMA należy podzielić na opłatę za złożenie wniosku, która powinna odnosić się do oceny kompletności wniosku, i opłatę za zezwolenie. Proces wydawania zezwoleń należy zakończyć w ciągu sześciu miesięcy.

(6)

ESMA ocenia, czy dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji, którzy uzyskali już zezwolenie na szczeblu krajowym, od dnia 1 stycznia 2022 r. będą objęci zakresem nadzoru ESMA, i informuje odpowiednich dostawców. Dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji, którzy uzyskali już zezwolenie na szczeblu krajowym, nie powinni podlegać ponownemu zatwierdzeniu przez ESMA. Ci dostawcy spełniają już wymogi mające zastosowanie do dostawców usług w zakresie udostępniania informacji i nie powinni uiszczać opłat za powielanie procesu udzielania zezwoleń przez ESMA.

(7)

Opłaty roczne pobierane przez ESMA powinny obejmować wszystkie działania związane z dostawcami usług w zakresie udostępniania informacji. ESMA powinien corocznie oceniać swój budżet nadzorczy związany z każdym rodzajem dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji i pobierać od każdego dostawcy takich usług opłatę proporcjonalną do jego dochodów w porównaniu z łącznymi dochodami wszystkich dostawców tego samego rodzaju. Dochody związane z działalnością bezpośrednio pomocniczą w stosunku do podstawowych usług dostawców usług w zakresie udostępniania informacji powinny być uwzględniane przy obliczaniu właściwego obrotu w zakresie, w jakim mogą mieć wpływ na nadzór ESMA nad takimi dostawcami i nie są jeszcze objęte odrębnymi działaniami nadzorczymi. Minimalna opłata dla zatwierdzonych podmiotów publikujących (APA) i zatwierdzonych mechanizmów sprawozdawczych (ARM) pokrywa koszty stałe związane z wnioskami o udzielenie informacji, bieżącym monitorowaniem i dochodzeniami. Opłata roczna obowiązuje za rok kalendarzowy.

(8)	ESMA może przekazać zadania nadzorcze właściwym organom krajowym, w którym to przypadku ESMA powinien zwrócić owym właściwym organom krajowym poniesione koszty.

(9)

Ponieważ w odniesieniu do nadzoru w roku 2022 trudno jest zgromadzić informacje na temat nadzoru opartego na kosztach, kwestią o zasadniczym znaczeniu jest to, aby przewidzieć przepis przejściowy zawierający metodę obliczania stałej opłaty, która ma zastosowanie w pierwszym roku nadzoru prowadzonego przez ESMA i która opiera się na łatwo dostępnych i obiektywnych danych. Aby zastosować zasadę proporcjonalności, należy dokonać rozróżnienia między DRSP, stosując liczbę transakcji jako wskaźnik zastępczy znaczenia poszczególnych DRSP w odniesieniu do wszystkich DRSP. Obliczenia służące ustaleniu opłaty nadzorczej przypadającej na DRSP za rok 2022 powinny opierać się na przekazanych przez właściwe organy krajowe informacjach na temat transakcji opublikowanych lub zgłoszonych przez APA i ARM w pierwszej połowie 2021 r. i powinny zawierać rozróżnienie między większymi i mniejszymi DRSP.

(10)

Zbadane sprawozdania finansowe w przypadku DRSP będą wymagane dopiero po przejęciu przez ESMA nadzoru nad DRSP. Należy zatem przewidzieć przepis przejściowy, aby dostosować metodę obliczania dochodów za rok 2023, zgodnie z którą płatność rocznej opłaty nadzorczej za rok 2023 opiera się najpierw na informacjach z niezbadanych sprawozdań finansowych z pierwszych sześciu miesięcy roku 2022. W drugim etapie należy wprowadzić mechanizm korekty, aby oprzeć opłatę na zbadanych sprawozdaniach finansowych za cały rok 2022.

(11)	Aby zapewnić sprawne funkcjonowanie wprowadzonych w art. 4 rozporządzenia (UE) 2019/2175 nowych ram nadzorczych dla dostawców usług w zakresie udostępniania informacji, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Definicja

Do celów niniejszego rozporządzenia „dostawca usług w zakresie udostępniania informacji” lub „DRSP” oznacza zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy, zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 pkt 34 i art. 2 ust. 1 pkt 36 rozporządzenia (UE) nr 600/2014.

Artykuł 2

Opłaty za złożenie wniosku i zezwolenie

W przypadku gdy DRSP występuje z wnioskiem o zezwolenie na świadczenie usług w zakresie udostępniania informacji, uiszcza:

w przypadku APA i ARM opłatę za złożenie wniosku w wysokości 20 000 EUR za pierwszy wniosek i 10 000 EUR za każdy kolejny wniosek o zezwolenie na świadczenie dodatkowych usług w zakresie udostępniania informacji, w przypadku gdy wnioskodawca nie korzysta z odstępstwa zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2022/466 w sprawie kryteriów dotyczących odstępstwa (3);

w przypadku APA i ARM opłatę za zezwolenie w wysokości 80 000 EUR za pierwsze zezwolenie i 40 000 EUR za każde kolejne zezwolenie na świadczenie dodatkowych usług w zakresie udostępniania informacji, w przypadku gdy wnioskodawca nie korzysta z odstępstwa zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2022/466.

Artykuł 3

Roczne opłaty nadzorcze

1. Od DRSP, który podlega nadzorowi ESMA, pobiera się roczną opłatę nadzorczą.

2. Całkowitą roczną opłatę nadzorczą i roczną opłatę nadzorczą dla danego DRSP oblicza się w następujący sposób:

a)	całkowita roczna opłata nadzorcza za dany rok (n) jest równa szacowanym wydatkom związanym z nadzorowaniem działalności dostawców usług w zakresie udostępniania informacji na podstawie rozporządzenia (UE) nr 600/2014, uwzględnionym w budżecie ESMA na ten rok;

roczna opłata nadzorcza dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji za dany rok (n) jest równa całkowitej rocznej opłacie nadzorczej ustalonej na podstawie lit. a), podzielonej między wszystkich dostawców usług w zakresie udostępniania informacji, którzy uzyskali zezwolenie w roku (n), proporcjonalnie do ich właściwego obrotu obliczonego na podstawie art. 4.

3. APA lub ARM zatwierdzone przez ESMA w żadnym przypadku nie uiszczają rocznej opłaty nadzorczej w wysokości mniejszej niż 30 000 EUR.

W przypadku gdy podmiot podlega minimalnym opłatom nadzorczym za więcej niż jedną usługę w zakresie udostępniania informacji, uiszcza on minimalną opłatę nadzorczą za każdą świadczoną usługę.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 i 3 opłatę za pierwszy rok oblicza się poprzez zmniejszenie opłaty za zezwolenie, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. b), z zastosowaniem współczynnika równego dniom między udzieleniem zezwolenia a końcem roku, podzielonym przez całkowitą liczbę dni w tym roku. Oblicza się ją zatem w następujący sposób:

opłata dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji w pierwszym roku = min (opłata za zezwolenie, opłata za zezwolenie * współczynnik)

L1622022PL3110120220613PL0006.0001331342PROJEKTZALECENIE RADY STOWARZYSZENIA UE–Egipt nr 1/2022z dnia …w sprawie priorytetów partnerstwa UE-Egipt na lata 2021–2027RADA STOWARZYSZENIA UE–EGIPT,uwzględniając Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Arabską Republiką Egiptu, z drugiej strony,a także mając na uwadze, co następuje:(1)Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Arabską Republiką Egiptu, z drugiej strony (zwany dalej Układem), został podpisany 25 czerwca 2001 r. i wszedł w życie 1 czerwca 2004 r.(2)Art. 76 Układu upoważnia Radę Stowarzyszenia UE-Egipt do podejmowania decyzji służących osiągnięciu celów Układu oraz do wydawania stosownych zaleceń.(3)Zgodnie z art. 86 Układu strony mają podejmować wszelkie środki o charakterze ogólnym lub szczególnym wymagane do wypełnienia swoich zobowiązań wynikających z Układu i zapewnić osiągnięcie celów określonych w Układzie.(4)W ramach przeglądu europejskiej polityki sąsiedztwa zaproponowano nowy etap współpracy z partnerami, przewidujący większe poczucie odpowiedzialności po obydwu stronach.(5)Unia Europejska i Egipt uzgodniły, że będą umacniały swoje partnerstwo poprzez uzgodnienie zestawu priorytetów na okres 2021–2027 (zwanych dalej priorytetami partnerstwa UE–Egipt na lata 2021–2027), których celem jest radzenie sobie ze wspólnymi wyzwaniami, przed jakimi stają Unia i Egipt, oraz promowanie wspólnych interesów.(6)Strony Układu uzgodniły treść priorytetów partnerstwa UE i Egiptu na lata 2021–2027, co wesprze wdrażanie Układu, koncentrując się na współpracy w odniesieniu do wspólnie ustalonych wspólnych interesów,NINIEJSZYM ZALECA:Artykuł 1Rada Stowarzyszenia zaleca Stronom Układu wdrożenie priorytetów partnerstwa UE–Egipt na lata 2021-2027 zawartych w załączniku do niniejszego zaleceniaDelegacje: zob. dokument ST 8663/2022 ADD1..Artykuł 2Priorytety partnerstwa UE–Egipt na lata 2021–2027 zastępują priorytety partnerstwa UE–Egipt, których wdrożenie zaleciła Rada Stowarzyszenia w swoim zaleceniu nr 1/2017Zalecenie Rady Stowarzyszenia UE–Egipt nr 1/2017 z dnia 25 lipca 2017 r. dotyczące uzgodnienia priorytetów partnerstwa UE–Egipt (Dz.U. L 255 z 3.10.2017, s. 26)..Artykuł 3Niniejsze zalecenie wchodzi w życie z dniem jego przyjęcia.Sporządzono w …W imieniu Rady Stowarzyszenia UE-EgiptPrzewodniczący/Przewodnicząca

W przypadku gdy DRSP otrzymał zezwolenie w grudniu, nie uiszcza on opłaty nadzorczej za pierwszy rok.

5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 i 3, jeżeli ponowna ocena, o której mowa w art. 1 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/466, skutkuje odstępstwem od nadzoru ESMA nad DRSP, roczną opłatę nadzorczą za rok, w którym odstępstwo ma zastosowanie, oblicza się jedynie za pięć miesięcy w tym roku, w którym ESMA nadal sprawuje nadzór nad DRSP zgodnie z art. 1 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/466.

Artykuł 4

Właściwy obrót

1. DRSP przechowują zbadane sprawozdania finansowe do celów niniejszego rozporządzenia, w których rozróżnia się przynajmniej następujące elementy:

a)	dochody uzyskane z tytułu usług ARM;

b)	dochody uzyskane z tytułu usług APA;

c)	dochody uzyskane z tytułu usług pomocniczych w stosunku do działalności ARM;

d)	dochody uzyskane z tytułu usług pomocniczych w stosunku do działalności APA.

2. Właściwy obrót DRSP w danym roku (n) jest sumą:

a)	jego dochodów uzyskanych z podstawowych funkcji świadczenia usług ARM lub APA na podstawie zbadanego sprawozdania finansowego za rok (n-2) lub, jeżeli nie jest jeszcze dostępne, za rok poprzedzający go (n-3), oraz

b)	jego właściwych dochodów z tytułu usług pomocniczych na podstawie zbadanego sprawozdania finansowego za rok (n-2) lub, jeżeli nie jest jeszcze dostępne, za rok poprzedzający go (n-3), podzieloną przez sumę:

c)	łącznych dochodów wszystkich zatwierdzonych ARM lub APA uzyskanych z podstawowych funkcji świadczenia usług ARM lub APA na podstawie zbadanego sprawozdania finansowego w ciągu roku (n-2) lub, jeżeli nie jest jeszcze dostępne, w roku poprzedzającym go (n-3), oraz

d)	łącznych właściwych dochodów z tytułu usług pomocniczych wszystkich ARM lub APA na podstawie zbadanego sprawozdania finansowego w ciągu roku (n-2) lub, jeżeli nie jest jeszcze dostępne, w roku poprzedzającym go (n-3).

3. Jeżeli dostawca usług w zakresie udostępniania informacji nie prowadził działalności w ciągu pełnego roku (n-2), jego właściwy obrót szacuje się zgodnie ze wzorem określonym w ust. 2, ekstrapolując w odniesieniu do dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji wartości obliczone dla liczby miesięcy, w których dostawca usług w zakresie udostępniania informacji działał w roku (n-2), na cały rok (n-2).

4. DRSP co roku przekazują ESMA zbadane sprawozdania finansowe, o których mowa w ust. 1. Dokumenty przedkłada się ESMA drogą elektroniczną nie później niż dnia 30 września każdego roku (n-1). Jeżeli DRSP uzyskał zezwolenie po dniu 30 września, przekazuje dane niezwłocznie po udzieleniu zezwolenia i do końca roku, w którym wydano zezwolenie.

Artykuł 5

Ogólne zasady dokonywania płatności

1. Wszystkie opłaty uiszczane są w euro. Podlegają one zapłacie w sposób określony w art. 6 i 7.

2. W przypadku wszelkich opóźnień w płatnościach nalicza się odsetki za zwłokę określone w art. 99 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (4).

Artykuł 6

Uiszczanie opłat za złożenie wniosku i zezwolenie

1. Opłaty za złożenie wniosku, zezwolenie lub przedłużenie zezwolenia uiszcza się w całości w momencie składania wniosku przez DRSP i w terminie 30 dni od daty wystawienia faktury ESMA.

2. Jeżeli DRSP podejmie decyzję o wycofaniu swojego wniosku o udzielenie zezwolenia przed przyjęciem przez ESMA uzasadnionej decyzji o udzieleniu lub odmowie udzielenia zezwolenia, opłaty za złożenie wniosku lub zezwolenie nie podlegają zwrotowi.

Artykuł 7

Uiszczanie rocznych opłat nadzorczych

1. Roczna opłata nadzorcza, o której mowa w art. 3, jest należna na początku każdego roku kalendarzowego i wnoszona w całości na rzecz ESMA w ciągu pierwszych trzech miesięcy tego roku. ESMA przedkłada fakturę określającą pełną kwotę opłaty nadzorczej najpóźniej trzydzieści dni przed ostatecznym terminem płatności. Opłaty oblicza się na podstawie najnowszych dostępnych informacji dotyczących opłat rocznych.

2. Jeżeli DRSP podejmie decyzję o wycofaniu swojego zezwolenia, roczna opłata nadzorcza nie podlega zwrotowi.

Artykuł 8

Zwrot kosztów poniesionych przez właściwe organy krajowe

1. W przypadku przekazania przez ESMA zadań właściwym organom krajowym właściwy organ krajowy nie odzyskuje kosztów poniesionych w trakcie wykonywania zadań nadzorczych przekazanych przez ESMA bezpośrednio od DRSP.

2. ESMA zwraca właściwemu organowi rzeczywiste koszty poniesione w wyniku prac przeprowadzonych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 600/2014, w szczególności w wyniku przekazania zadań na podstawie art. 38o rozporządzenia (UE) nr 600/2014.

3. ESMA zapewnia, aby koszty, które mają zostać zwrócone właściwym organom krajowym, spełniały następujące warunki:

a)	powinny one zostać wcześniej uzgodnione między ESMA a właściwym organem krajowym;

b)	powinny być proporcjonalne do obrotów właściwego DRSP; oraz

c)	nie powinny być wyższe niż łączna kwota opłat nadzorczych uiszczanych przezwłaściwy DRSP.

4. Każde przekazanie przez ESMA zadań właściwym organom krajowym określa się w sposób niezależny, można je odwołać w dowolnym momencie i nie ma ono wpływu na wysokość opłat pobieranych od poszczególnych DRSP.

Artykuł 9

Przepis przejściowy dotyczący roku 2022

1. Do celów obliczenia rocznej opłaty nadzorczej mającej zastosowanie do DRSP podlegających nadzorowi ESMA za rok 2022 ESMA pobiera stałą opłatę w oparciu o następujące obliczenia:

350 000 EUR w przypadku APA, które opublikowały transakcje stanowiące ponad 10 % całkowitej liczby opublikowanych transakcji wszystkich zatwierdzonych APA, zarówno w odniesieniu do instrumentów kapitałowych, jak i instrumentów o charakterze nieudziałowym, w ciągu pierwszych sześciu miesięcy 2021 r., zgodnie z informacjami przekazanymi przez dany właściwy organ;

50 000 EUR w przypadku APA, które opublikowały transakcje stanowiące mniej niż 10 % całkowitej liczby opublikowanych transakcji wszystkich zatwierdzonych APA, zarówno w odniesieniu do instrumentów kapitałowych, jak i instrumentów o charakterze nieudziałowym, w ciągu pierwszych sześciu miesięcy 2021 r., zgodnie z informacjami przekazanymi przez dany właściwy organ;

650 000 EUR w przypadku ARM, które przedłożyły odpowiedniemu właściwemu organowi zgłoszenia transakcji stanowiące ponad 10 % całkowitej liczby zgłoszeń transakcji przedłożonych właściwym organom przez wszystkie zatwierdzone ARM w ciągu pierwszych sześciu miesięcy 2021 r., zgodnie z informacjami przekazanymi przez dany właściwy organ;

50 000 EUR w przypadku ARM, które przedłożyły odpowiedniemu właściwemu organowi zgłoszenia transakcji stanowiące mnie niż 10 % całkowitej liczby zgłoszeń transakcji przedłożonych właściwym organom przez wszystkie zatwierdzone ARM w ciągu pierwszych sześciu miesięcy 2021 r., zgodnie z informacjami przekazanymi przez dany właściwy organ;

2. ESMA przekazuje zainteresowanym APA i ARM fakturę określającą pełną kwotę opłat za rok 2022 tak szybko, jak jest to praktycznie możliwe po rozpoczęciu stosowania niniejszego rozporządzenia, a najpóźniej na trzydzieści dni przed ostatecznym terminem płatności.

Artykuł 10

Przepis przejściowy dotyczący roku 2023

1. Od DRSP podlegających od dnia 1 stycznia 2023 r. nadzorowi ESMA pobiera się roczną opłatę nadzorczą za rok 2023 obliczoną zgodnie z art. 3. Do celów art. 4 ust. 2 właściwy obrót DRSP oblicza się jednak zgodnie z ust. 2.

2. Do celów ust. 1 właściwy obrót DRSP stanowi sumę:

a)	dochodów DRSP uzyskanych z podstawowych funkcji świadczenia usług ARM lub APA w pierwszych sześciu miesiącach roku 2022; oraz

b)	dochodów DRSP uzyskanych z tytułu usług pomocniczych w stosunku do działalności ARM lub APA w pierwszych sześciu miesiącach roku 2022; podzieloną przez sumę:

c)	łącznych dochodów wszystkich zatwierdzonych ARM lub APA uzyskanych z podstawowych funkcji świadczenia usług ARM lub APA w ciągu pierwszych sześciu miesięcy roku 2022; oraz

d)	łącznych dochodów wszystkich ARM lub APA uzyskanych z tytułu usług pomocniczych w stosunku do działalności ARM lub APA w pierwszych sześciu miesiącach roku 2022.

Do dnia 30 września 2022 r. DRSP informują ESMA o kwocie dochodów uzyskanych z podstawowych funkcji świadczenia usług ARM lub APA w pierwszych sześciu miesiącach 2022 r. oraz o kwocie dochodów z tytułu usług pomocniczych w stosunku do działalności ARM lub APA w pierwszych sześciu miesiącach 2022 r.

3. Gdy tylko staną się dostępne zbadane sprawozdania finansowe za rok 2022, DRSP, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie zgłaszają ESMA te zbadane sprawozdania finansowe zgodnie z art. 4 ust. 1.

4. ESMA oblicza, czy istnieje jakakolwiek różnica między roczną opłatą nadzorczą za rok 2023 uiszczaną przez DRSP zgodnie z ust. 2 a roczną opłatą nadzorczą należną za rok 2023 r. obliczoną na podstawie zbadanych sprawozdań finansowych otrzymanych zgodnie z ust. 3.

5. ESMA przekazuje DRSP pierwszą fakturę określającą kwotę opłaty nadzorczej za rok 2023, o której mowa w ust. 2, najpóźniej na trzydzieści dni przed ostatecznym terminem płatności.

Gdy informacje, o których mowa w ust. 3, są dostępne w odniesieniu do wszystkich DRSP, ESMA przekazuje DRSP drugą fakturę określającą ostateczną kwotę opłaty nadzorczej za rok 2023 na podstawie obliczeń, o których mowa w ust. 4. ESMA przekazuje DRSP tę fakturę najpóźniej na trzydzieści dni przed ostatecznym terminem płatności.

Artykuł 11

Wejście w życie i data rozpoczęcia stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i od tego dnia rozpoczyna się jego stosowanie.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 marca 2022 r.

W imieniu Komisji

Przewodnicząca

Ursula VON DER LEYEN

(1) Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2175 z dnia 18 grudnia 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), rozporządzenie (UE) nr 1094/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), rozporządzenie (UE) nr 1095/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), rozporządzenie (UE) nr 600/2014 w sprawie rynków instrumentów finansowych, rozporządzenie (UE) 2016/1011 w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych oraz rozporządzenie (UE) 2015/847 w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych (Dz.U. L 334 z 27.12.2019, s. 1).

(3) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2022/466 z dnia 17 grudnia 2021 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 przez określenie kryteriów dotyczących odstępstwa od zasady, zgodnie z którą zatwierdzone podmioty publikujące i zatwierdzone mechanizmy sprawozdawcze są nadzorowane przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (Dz.U. L 96 z 24.3.2022, s. 1).

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).

17.6.2022

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 162/7

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2022/931

z dnia 23 marca 2022 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 poprzez ustanowienie przepisów w zakresie przeprowadzania kontroli urzędowych dotyczących zanieczyszczeń w żywności

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) (1), w szczególności jego art. 19 ust. 2 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu (UE) 2017/625 ustanowiono przepisy dotyczące przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przez właściwe organy państw członkowskich w celu sprawdzenia zgodności z przepisami Unii dotyczącymi żywności i bezpieczeństwa żywności. Art. 109 tego rozporządzenia nakłada na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, aby właściwe organy przeprowadzały kontrole urzędowe na podstawie wieloletniego krajowego planu kontroli („WKPK”). W rozporządzeniu (UE) 2017/625 określono ponadto ogólną treść WKPK, zobowiązano państwa członkowskie do uwzględnienia w WKPK kontroli urzędowych zanieczyszczeń w żywności i w związku z tym uprawniono Komisję do ustanowienia szczegółowych wymogów dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych, w tym, w stosownych przypadkach, rodzaju próbek oraz etapu produkcji, przetwarzania i dystrybucji, na którym mają być pobierane próbki.

(2)

Rozporządzeniem (UE) 2017/625 uchylono dyrektywę Rady 96/23/WE (2), w której przewidziano środki monitorowania niektórych substancji, w tym zanieczyszczeń, u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego, oraz określono w szczególności wymogi dotyczące planów monitorowania państw członkowskich do celów wykrywania pozostałości lub substancji objętych jej zakresem. Rozporządzenie (UE) 2017/625 nie zawiera jednak wszystkich środków przewidzianych w tej dyrektywie lub w aktach przyjętych przez Komisję na jej podstawie. Niniejsze rozporządzenie wraz z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2022/932 (3) ma zatem na celu zapewnienie ciągłości przepisów dyrektywy 96/23/WE dotyczących treści WKPK i jego przygotowania, a także rodzaju próbek oraz etapu produkcji, przetwarzania i dystrybucji, na którym próbki mają być pobierane w odniesieniu do zanieczyszczeń w żywności, w ramach rozporządzenia (UE) 2017/625.

(3)

Zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) 2017/625, który w kompleksowy sposób odnosi się do zanieczyszczeń w żywności, niniejsze rozporządzenie powinno mieć jednak również zastosowanie do kontroli urzędowych niezbędnych do wykrycia obecności wszystkich zanieczyszczeń wchodzących w zakres rozporządzenia Rady (EWG) nr 315/93 (4). W związku z tym niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do kontroli urzędowych niezbędnych do wykrycia obecności zanieczyszczeń w żywności, w odniesieniu do których w prawodawstwie Unii ustanowiono najwyższe dopuszczalne poziomy lub inne poziomy regulacyjne wymagające podjęcia działań przez właściwe organy lub powodujące takie działania.

(4)

Można uznać, że obecność rtęci w żywności jest spowodowana zanieczyszczeniem środowiska, ponieważ pestycydy zawierające rtęć są obecnie zakazane w Unii od ponad trzydziestu lat. Kontrole urzędowe w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów związków rtęci określonych w rozporządzeniu (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (5), Dyrektywa Komisji 2006/125/WE (6), rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/127 (7) i rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/128 (8) powinny zatem również zostać objęte niniejszym rozporządzeniem zamiast szczegółowych przepisów dotyczących kontroli pozostałości pestycydów.

(5)

W celu zapewnienia skutecznego ukierunkowania kontroli urzędowych we wszystkich państwach członkowskich należy ustanowić przepisy dotyczące kombinacji zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń i grup towarów, z których państwa członkowskie pobierają próbki, oraz strategię pobierania próbek, w tym kryteria, które należy stosować przy określaniu treści ich planów i przeprowadzania powiązanych kontroli urzędowych.

(6)	Należy zatem uzupełnić art. 19 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625 przez ustanowienie przepisów dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych pod kątem zanieczyszczeń w żywności.

(7)

W art. 150 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625 ustanowiono okres przejściowy zobowiązujący państwa członkowskie do przeprowadzania kontroli urzędowych zgodnie z dyrektywą 96/23/WE do dnia 14 grudnia 2022 r. Art. 19 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625 stanowi, że kontrole urzędowe mające na celu weryfikację zgodności z przepisami dotyczącymi żywności i bezpieczeństwa żywności oraz pasz i bezpieczeństwa pasz obejmują kontrole urzędowe określonych substancji, w tym substancji, które mają być stosowane w materiałach przeznaczonych do kontaktu z żywnością, zanieczyszczeń, niedozwolonych, zakazanych i niepożądanych substancji, których stosowanie lub obecność na uprawach lub zwierzętach lub w celu produkcji lub przetwarzania żywności lub paszy może skutkować pozostałościami tych substancji w żywności lub paszy. Ponieważ jednak ostatnie plany monitorowania przyjęte przez państwa członkowskie na podstawie dyrektywy 96/23/WE będą miały zastosowanie do 2022 r., a zatem po dniu 14 grudnia 2022 r., niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2023 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicję „substancji zanieczyszczającej” („zanieczyszczenia”) zawartą w art. 1 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Rady (EWG) nr 315/93.

Artykuł 2

Państwa członkowskie kontrolują obecność zanieczyszczeń w żywności zgodnie z załącznikiem I.

Państwa członkowskie przyjmują strategię pobierania próbek zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku II.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2023 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 23 marca 2022 r.

W imieniu Komisji

Przewodnicząca

Ursula VON DER LEYEN

(1) Dz.U. L 95 z 7.4.2017, s. 1.

(2) Dyrektywa Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach zwierzęcych oraz uchylająca dyrektywy 85/358/EWG i 86/469/EWG oraz decyzje 89/187/EWG i 91/664/EWG (Dz.U. L 125 z 23.5.1996, s. 10).

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2022/932 z dnia 9 czerwca 2022 r. w sprawie jednolitych praktycznych ustaleń dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych w odniesieniu do zanieczyszczeń w żywności, w sprawie szczególnej dodatkowej treści wieloletnich krajowych planów kontroli oraz szczególnych dodatkowych ustaleń dotyczących ich przygotowania (zob. s. 13 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(4) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 315/93 z dnia 8 lutego 1993 r. ustanawiające procedury Wspólnoty w odniesieniu do substancji skażających w żywności (Dz.U. L 37 z 13.2.1993, s. 1).

(5) Rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz.U. L 70 z 16.3.2005, s. 1).

(6) Dyrektywa Komisji 2006/125/WE z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie przetworzonej żywności na bazie zbóż oraz żywności dla niemowląt i małych dzieci (Dz.U. L 339 z 6.12.2006, s. 16).

(7) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/127 z dnia 25 września 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013 w odniesieniu do szczegółowych wymogów dotyczących składu preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt oraz informacji na ich temat, a także w odniesieniu do informacji dotyczących żywienia niemowląt i małych dzieci (Dz.U. L 25 z 2.2.2016, s. 1).

(8) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/128 z dnia 25 września 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013 w odniesieniu do szczegółowych wymogów dotyczących składu żywności specjalnego przeznaczenia medycznego oraz informacji na jej temat (Dz.U. L 25 z 2.2.2016, s. 30).

ZAŁĄCZNIK I

Zasady wyboru konkretnej kombinacji zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń i grup towarów

Państwa członkowskie kontrolują następujące kombinacje zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń w następujących grupach towarów:

Grupy towarów	Trwałe fluorowcowane zanieczyszczenia organiczne	Metale	Mikotoksyny	Inne zanieczyszczenia
Nieprzetworzone mięso z bydła, owiec i kóz (w tym podroby jadalne)	x	x		x
Nieprzetworzone mięso wieprzowe (w tym podroby jadalne)	x	x		x
Nieprzetworzone mięso koniowatych (w tym podroby jadalne)		x		x
Nieprzetworzone mięso drobiowe (w tym podroby jadalne)	x	x		x
Nieprzetworzone mięso innych zwierząt lądowych utrzymywanych w warunkach fermowych (*) (w tym podroby jadalne)		x
Surowe mleko krowie, owcze i kozie	x	x	x	x
Świeże jaja kurze i inne	x	x		x
Miód		x		x
Nieprzetworzone produkty rybołówstwa (**) (z wyłączeniem skorupiaków)	x	x		x
Skorupiaki i małże	x	x		x
Tłuszcze i oleje pochodzenia zwierzęcego i ze zwierząt morskich	x	x		x
Przetworzone produkty pochodzenia zwierzęcego (***)	x	x		x

Państwa członkowskie uwzględniają wszystkie kombinacje zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń oraz grup towarów żywności niepochodzącej od zwierząt, dla których najwyższe dopuszczalne poziomy lub inne poziomy regulacyjne zostały określone w prawodawstwie Unii.

Każde państwo członkowskie bierze pod uwagę następujące kryteria wyboru określonych kombinacji zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń oraz grup towarów, które mają być kontrolowane:

częstotliwość wykrywania niezgodności w próbkach danego państwa członkowskiego, w próbkach innych państw członkowskich lub w próbkach państw trzecich, zwłaszcza w przypadku zgłaszania w ramach systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach lub systemu pomocy i współpracy administracyjnej;

b)	dostępność odpowiednich metod laboratoryjnych i norm analitycznych;

możliwe ryzyko dla konsumentów lub niektórych grup ludności wynikające ze spożycia zanieczyszczeń obecnych w żywności, z uwzględnieniem odpowiednich informacji udostępnionych przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności lub, w przypadku braku takich informacji, innych źródeł informacji, takich jak publikacje naukowe lub krajowe oceny ryzyka;

d)	dane dotyczące spożycia (wzorce narażenia z dietą);

w odniesieniu do żywności objętej zakresem planu kontroli żywności pochodzenia zwierzęcego, wprowadzanej do Unii zgodnie z art. 5 rozporządzenia (UE) 2022/932, uwzględnia się również następujące kryteria, o ile są dostępne:

(i)	wyniki kontroli przeprowadzanych przez Komisję w państwach trzecich;

(ii)	wszelkie informacje podważające wiarygodność gwarancji dotyczących zgodności przywożonej żywności z przepisami unijnymi;

(iii)

informacje na temat zwiększonej czujności.

(*) Pozostałe zwierzęta lądowe utrzymywane w warunkach fermowych zgodnie z definicją w pozycji 1017000 w części A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(**) Produkty rybołówstwa zgodnie z definicją w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55).

(***) Produkty nieprzetworzone zgodnie z definicją w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1).

ZAŁĄCZNIK II

Kryteria strategii pobierania próbek

W odniesieniu do każdego podmiotu prowadzącego przedsiębiorstwo spożywcze, który ma zostać poddany kontroli, państwo członkowskie uwzględnia następujące kryteria wyboru rodzaju żywności, która ma być kontrolowana:

a)	wcześniejsze przypadki niezgodności z przepisami;

b)	niedociągnięcia w stosowaniu analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli oraz związanych z nimi kontrolach wewnętrznych;

c)	niedociągnięcia w prowadzeniu dokumentacji dotyczące wymogów określonych uwzględniającej wymogi określonych w sekcji III część A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 852/2004;

d)	pobieranie reprezentatywnych próbek niezależnie od wielkości podmiotu prowadzącego przedsiębiorstwo spożywcze;

e)	zaistniałe okoliczności (zmiany w strukturze konsumpcji, klęski żywiołowe lub problemy gospodarcze, które powodują zmiany w łańcuchach handlu żywnością itp.).

Każde państwo członkowskie uwzględnia następujące kryteria wyboru rzeźni, zakładów rozbioru, przedsiębiorstw zajmujących się produkcją mleka, zakładów produkcji i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i produktów akwakultury, zakładów produkujących miód i zakładów produkcji i pakowania jaj:

a)	kryteria wymienione w pkt 3 załącznika I i w pkt 1 niniejszego załącznika;

udział odpowiednich zakładów danego państwa członkowskiego w całkowitej wielkości produkcji rzeźni, zakładów rozbioru, zakładów zajmujących się produkcją mleka, zakładów produkujących i wprowadzających do obrotu produkty rybołówstwa i produkty akwakultury, zakładów produkujących miód oraz zakładów produkcji i pakowania jaj;

c)	odpowiednie pochodzenie zwierząt poddanych ubojowi, mleka, produktów akwakultury, miodu i jaj.

Pobierając próbki, dokłada się starań, aby uniknąć wielokrotnego pobierania próbek od jednego podmiotu prowadzącego przedsiębiorstwo spożywcze, chyba że podmiot ten został zidentyfikowany na podstawie kryteriów zawartych w pkt 1 lub przedstawiono odpowiednie uzasadnienie w planie kontroli. Należy zapewnić zgodność z planowaną częstotliwością kontroli.

W odniesieniu do żywności objętej planem kontroli żywności wprowadzanej do obrotu w Unii, jak określono w art. 4 rozporządzenia (UE) 2022/932, pobiera się próbki żywności wprowadzanej do obrotu oraz żywności przeznaczonej do wprowadzenia do obrotu (pierwotny etap, chów wybiegowy, rzeźnie, podczas przetwarzania, przechowywania lub sprzedaży żywności itp.).

17.6.2022

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 162/13

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2022/932

z dnia 9 czerwca 2022 r.

w sprawie jednolitych praktycznych rozwiązań dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych w odniesieniu do zanieczyszczeń w żywności, w sprawie szczególnych treści dodatkowych w wieloletnich krajowych planach kontroli oraz szczególnych dodatkowych rozwiązań dotyczących przygotowania tych planów

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu (UE) 2017/625 ustanowiono przepisy dotyczące przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przez właściwe organy państw członkowskich w celu sprawdzenia zgodności z przepisami Unii dotyczącymi żywności i bezpieczeństwa żywności. Art. 109 tego rozporządzenia nakłada na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, aby właściwe organy przeprowadzały kontrole urzędowe na podstawie wieloletniego krajowego planu kontroli („WKPK”). W rozporządzeniu (UE) 2017/625 określono ponadto ogólną treść WKPK, zobowiązano państwa członkowskie do uwzględnienia w WKPK urzędowych kontroli zanieczyszczeń w żywności i w związku z tym uprawniono Komisję do określenia szczególnych treści dodatkowych w WKPK i szczególnych dodatkowych rozwiązań w celu jego przygotowania, a także jednolitej minimalnej częstotliwości kontroli urzędowych, z uwzględnieniem zagrożeń i ryzyka związanych z substancjami, o których mowa w art. 19 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (UE) 2017/625 uchylono dyrektywę Rady 96/23/WE (2), w której przewidziano środki monitorowania niektórych substancji, w tym zanieczyszczeń, u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego, oraz określono w szczególności wymogi dotyczące planów monitorowania państw członkowskich do celów wykrywania pozostałości lub substancji objętych jej zakresem. Rozporządzenie (UE) 2017/625 nie uwzględnia jednak wszystkich środków zawartych w tej dyrektywie lub w aktach przyjętych przez Komisję na jej podstawie. W związku z tym, aby zapewnić płynne przejście, w rozporządzeniu (UE) 2017/625 przewidziano, że właściwe organy będą nadal przeprowadzać kontrole urzędowe zgodnie z załącznikami do dyrektywy 96/23/WE do dnia 14 grudnia 2022 r. lub do dnia rozpoczęcia stosowania odpowiednich przepisów, które mają zostać przyjęte przez Komisję. Niniejsze rozporządzenie wraz z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2022/931 (3) ma zatem na celu zapewnienie ciągłości przepisów dyrektywy 96/23/WE dotyczących treści WKPK i jego przygotowania, a także minimalnej częstotliwości kontroli urzędowych w odniesieniu do zanieczyszczeń w żywności, w ramach rozporządzenia (UE) 2017/625.

(3)

W świetle przepisów szczególnych dotyczących kontroli urzędowych żywności pochodzenia zwierzęcego wprowadzanej do Unii z państw trzecich, określonych w art. 47 rozporządzenia (UE) 2017/625, należy zobowiązać państwa członkowskie do uwzględnienia w swoich WKPK dwóch różnych planów kontroli zanieczyszczeń w żywności: planu kontroli zanieczyszczeń w żywności pochodzenia zwierzęcego wprowadzanej do Unii oraz planu kontroli zanieczyszczeń we wszelkiej innej żywności wprowadzanej do obrotu w Unii.

(4)

Plan dotyczący żywności pochodzenia zwierzęcego wprowadzanej do Unii powinien obejmować kontrole urzędowe wszelkiej takiej żywności przeznaczonej do wprowadzenia do obrotu w Unii, ale także kontrole urzędowe produktów rybołówstwa, które należy przeprowadzać na statkach zawijających do portu w państwie członkowskim, zgodnie z art. 68 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/627 (4), ponieważ statki te należy uznać za podobne do punktów kontroli granicznej, niezależnie od bandery.

(5)

Plan dotyczący żywności wprowadzanej do obrotu w Unii powinien dotyczyć wszelkiej innej żywności, a mianowicie krajowej produkcji żywności każdego państwa członkowskiego, żywności wprowadzanej z innych państw członkowskich oraz żywności niepochodzącej od zwierząt wprowadzanej do Unii. Powinien on również dotyczyć produktów złożonych w rozumieniu rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/625 (5), nawet tych wprowadzanych do Unii z państw trzecich, ponieważ niektóre z tych produktów nie muszą być kontrolowane w punktach kontroli granicznej zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625.

(6)

Oprócz przepisów dotyczących kombinacji zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń i grup towarów, do celów pobierania próbek przez państwa członkowskie, oraz strategii pobierania próbek, w tym kryteriów, które państwa członkowskie mają stosować przy określaniu treści swoich planów i przeprowadzaniu powiązanych kontroli urzędowych określonych w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2022/931, w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić minimalne częstotliwości kontroli dla każdego z tych planów, aby zapewnić – przynajmniej w pewnym zakresie – przeprowadzanie kontroli wszystkich produktów w całej Unii. Aby zapewnić proporcjonalność, te minimalne roczne częstotliwości kontroli należy jednak ustalić – w zależności od tego, o jaki produkt chodzi – biorąc pod uwagę dane dotyczące produkcji i liczbę ludności w poszczególnych państwach członkowskich (przy zachowaniu rozsądnej minimalnej liczby kontroli) oraz liczbę przywożonych przesyłek. Z tego samego powodu, a w szczególności w celu uniknięcia nadmiernych obciążeń i kosztów, należy zezwolić państwom członkowskim, aby nie musiały co roku przeprowadzać kontroli urzędowych w odniesieniu do niektórych kombinacji zanieczyszczeń/towarów, pod warunkiem że WKPK uzasadniają ten wybór. Jeśli chodzi o przesyłki przywożone, produkty spożywcze przywożone z państw trzecich wymienionych w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/2129 (6), z którymi Unia zawarła umowy o równoważności w odniesieniu do kontroli bezpośrednich, nie powinny być wliczane do liczby przywożonych przesyłek, ponieważ państwa członkowskie muszą przeprowadzać ich kontrole z częstotliwością określoną w tych umowach.

(7)	Aby zapewnić kompleksowość treści WKPK w zakresie obecności zanieczyszczeń w żywności, należy określić, jakie informacje muszą zawrzeć w swoich WKPK państwa członkowskie na temat wyborów, jakich dokonały w swoich planach.

(8)	Aby zapewnić jednolite wdrażanie niniejszego rozporządzenia, należy zobowiązać państwa członkowskie do corocznego przedkładania planów kontroli do oceny przez Komisję oraz ustanowić procedurę takiej oceny.

(9)

Zgodnie z art. 33 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 (7) Parlamentu Europejskiego i Rady dane zebrane przez państwa członkowskie w ramach kontroli urzędowych dotyczących obecności zanieczyszczeń w żywności muszą być również przekazywane Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności („EFSA”). Aby umożliwić monitorowanie najnowszych danych dotyczących występowania, wszystkie państwa członkowskie powinny przekazywać dane regularnie i w tym samym terminie.

(10)

(11)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia jednolite praktyczne rozwiązania dotyczące przeprowadzania kontroli urzędowych obecności zanieczyszczeń w żywności w odniesieniu do:

a)	rocznej jednolitej minimalnej częstotliwości tych kontroli urzędowych; oraz

b)	szczególnych rozwiązań i szczególnych treści w wieloletnich krajowych planach kontroli państw członkowskich, uzupełniających wymogi określone w art. 110 rozporządzenia (UE) 2017/625.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają definicje zawarte w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 315/93 (8), rozporządzeniu (WE) nr 178/2002, rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (9), rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (10), rozporządzeniu (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (11), zaleceniu Komisji 2013/165/UE (12), rozporządzeniu Komisji (UE) 2017/644 (13) i rozporządzeniu Komisji (UE) 2017/2158 (14).

ROZDZIAŁ II

TREŚĆ WKPK

Artykuł 3

Przepisy ogólne

Państwa członkowskie zapewniają, aby część WKPK dotycząca przeprowadzania urzędowych kontroli obecności zanieczyszczeń w żywności obejmowała:

a)	„plan kontroli żywności wprowadzanej do obrotu w Unii” przewidziany w art. 4; oraz

b)	„plan kontroli żywności pochodzenia zwierzęcego wprowadzanej do Unii” przewidziany w art. 5.

Artykuł 4

Plan kontroli żywności wprowadzanej do obrotu w Unii

1. Państwa członkowskie przygotowują plan kontroli dotyczący obecności zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń w żywności wprowadzanej do obrotu w Unii, innej niż żywność pochodzenia zwierzęcego wprowadzana do Unii. Plan ten obejmuje kontrole urzędowe krajowej produkcji żywności każdego państwa członkowskiego, żywności wprowadzanej z innych państw członkowskich, żywności niepochodzącej od zwierząt wprowadzanej do Unii oraz produktów złożonych, nawet wprowadzanych do Unii z państw trzecich.

2. W planie kontroli żywności wprowadzanej do obrotu w Unii określa się:

a)	wykaz kombinacji zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń i grup towarów podlegających kontroli określony przez państwo członkowskie zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/931;

b)	strategię pobierania próbek określoną przez państwo członkowskie zgodnie z załącznikiem II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/931; oraz

c)	rzeczywiste częstotliwości kontroli określone przez państwo członkowskie z uwzględnieniem minimalnych rocznych częstotliwości kontroli określonych w załączniku I.

3. Państwa członkowskie mogą włączyć do planów kontroli informacje dotyczące kontroli w odniesieniu do kombinacji zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń oraz grup towarów, dla których krajowe najwyższe dopuszczalne poziomy lub inne poziomy regulacyjne zostały ustanowione w ustawodawstwie krajowym.

Artykuł 5

Plan kontroli żywności pochodzenia zwierzęcego wprowadzanej do Unii

1. Państwa członkowskie przygotowują plan kontroli dotyczący obecności zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń w żywności pochodzenia zwierzęcego wprowadzanej do Unii lub przeznaczonej do wprowadzenia do obrotu w Unii. Plan ten obejmuje kontrole urzędowe żywności pochodzenia zwierzęcego wprowadzanej do Unii i przeznaczonej do wprowadzenia do obrotu w Unii oraz kontrole urzędowe produktów rybołówstwa, które mają być przeprowadzane na statkach zawijających do portu w państwie członkowskim.

2. W planie kontroli żywności pochodzenia zwierzęcego wprowadzanej do Unii określa się:

a)	wykaz kombinacji zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń i grup towarów podlegających kontroli określony przez państwo członkowskie zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/931;

b)	strategię pobierania próbek określoną przez państwo członkowskie zgodnie z załącznikiem II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/931; oraz

c)	rzeczywiste częstotliwości kontroli określone przez państwo członkowskie z uwzględnieniem minimalnych rocznych częstotliwości określonych w załączniku II.

Artykuł 6

Wspólne wymogi dotyczące planów kontroli

W planach kontroli, o których mowa w art. 3, określa się dodatkowo:

a)	uzasadnienie wybranych kombinacji zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń i grup towarów, w tym wyjaśnienie, w jaki sposób uwzględniono kryteria wymienione w załączniku I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/931, nawet jeżeli nie wprowadzono żadnych zmian w porównaniu z planem na poprzedni rok;

b)	w przypadku gdy plan przewiduje, że urzędowe kontrole niektórych kombinacji zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń i grup towarów nie są przeprowadzane corocznie, lecz w określonym terminie, uzasadnienie takiej decyzji; oraz

c)	informacje o właściwym organie/właściwych organach odpowiedzialnych za wdrażanie planów.

ROZDZIAŁ III

PRZEDKŁADANIE I OCENA PLANÓW KONTROLI ORAZ PRZEDKŁADANIE DANYCH PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 7

Przedkładanie i ocena planów kontroli

Do dnia 31 marca każdego roku państwa członkowskie przedkładają Komisji drogą elektroniczną plany kontroli, o których mowa w art. 3, na bieżący rok.

Komisja ocenia plany kontroli na podstawie niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/931 i w razie potrzeby przekazuje swoją ocenę każdemu państwu członkowskiemu.

Państwa członkowskie uwzględniają uwagi Komisji przy wdrażaniu swoich planów kontroli oraz podczas przygotowywania kolejnego przedłożenia planów zgodnie z niniejszym artykułem. Jeżeli jednak Komisja stwierdzi poważną niezgodność planu, może zwrócić się do zainteresowanego państwa członkowskiego o przedłożenie zaktualizowanego planu wcześniej niż w dniu 31 marca następnego roku.

W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o nieaktualizowaniu swoich planów kontroli na podstawie uwag Komisji, uzasadnia ono swoje stanowisko.

Artykuł 8

Przedkładanie danych przez państwa członkowskie

Do dnia 30 czerwca państwa członkowskie przekazują Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności („EFSA”) wszystkie dane zgromadzone w ramach planów kontroli, o których mowa w art. 3.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 9

Wejście w życie i rozpoczęcie stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2023 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 9 czerwca 2022 r.

W imieniu Komisji

Przewodnicząca

Ursula VON DER LEYEN

(1) Dz.U. L 95 z 7.4.2017, s. 1.

(3) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2022/931 z dnia 23 marca 2022 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 poprzez ustanowienie przepisów w zakresie przeprowadzania kontroli urzędowych dotyczących zanieczyszczeń w żywności (zob. s. 7 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(4) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/627 z dnia 15 marca 2019 r. ustanawiające jednolite praktyczne rozwiązania dotyczące przeprowadzania kontroli urzędowych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 oraz zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 2074/2005 w odniesieniu do kontroli urzędowych (Dz.U. L 131 z 17.5.2019, s. 51).

(5) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/625 z dnia 4 marca 2019 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 w odniesieniu do wymogów dotyczących wprowadzania do Unii przesyłek niektórych zwierząt i towarów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 131 z 17.5.2019, s. 18).

(6) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/2129 z dnia 25 listopada 2019 r. ustanawiające przepisy dotyczące jednolitego stosowania poziomów częstotliwości kontroli identyfikacyjnych i kontroli bezpośrednich określonych przesyłek zwierząt i towarów wprowadzanych do Unii (Dz.U. L 321 z 12.12.2019, s. 122).

(7) Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1).

(8) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 315/93 z dnia 8 lutego 1993 r. ustanawiające procedury Wspólnoty w odniesieniu do substancji skażających w żywności (Dz.U. L 37 z 13.2.1993, s. 1).

(9) Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1).

(10) Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55).

(11) Rozporządzenie (we) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz.U. L 70 z 16.3.2005, s. 1).

(12) Zalecenie Komisji 2013/165/UE z dnia 27 marca 2013 r. w sprawie obecności toksyn T-2 i HT-2 w zbożach i produktach zbożowych (Dz.U. L 91 z 3.4.2013, s. 12).

(13) Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/644 z dnia 5 kwietnia 2017 r. ustanawiające metody pobierania i analizy próbek do celów kontroli poziomów dioksyn, dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli i niedioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli w niektórych środkach spożywczych oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 589/2014 (Dz.U. L 92 z 6.4.2017, s. 9).

(14) Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/2158 z dnia 20 listopada 2017 r. ustanawiające środki łagodzące i poziomy odniesienia służące ograniczeniu obecności akryloamidu w żywności (Dz.U. L 304 z 21.11.2017, s. 24).

ZAŁĄCZNIK I

Minimalna częstotliwość kontroli w państwie członkowskim, określona w planie kontroli żywności wprowadzanej do obrotu w Unii

1. Żywność pochodzenia zwierzęcego

Państwa członkowskie przestrzegają następujących minimalnych częstotliwości kontroli w planie kontroli żywności wprowadzanej do obrotu w Unii:

	Częstotliwość kontroli
Nieprzetworzone mięso z bydła (w tym podroby jadalne)	Co najmniej 0,02 % ogólnej liczby zwierząt poddanych ubojowi
Nieprzetworzone mięso z owiec i kóz (w tym podroby jadalne)	Co najmniej 0,004 % ogólnej liczby zwierząt poddanych ubojowi
Nieprzetworzone mięso wieprzowe (w tym podroby jadalne)	Co najmniej 0,003 % ogólnej liczby zwierząt poddanych ubojowi
Nieprzetworzone mięso koniowatych (w tym podroby jadalne)	Liczbę próbek ustala każde państwo członkowskie, biorąc pod uwagę wielkość produkcji i stwierdzone problemy.
Nieprzetworzone mięso drobiowe (w tym podroby jadalne)	Dla każdej kategorii drobiu (kurczęta rzeźne, kury, indyki i inny drób) co najmniej 1 próbka na 3 000 ton rocznej produkcji (masa ubojowa)
Nieprzetworzone mięso innych zwierząt lądowych utrzymywanych w warunkach fermowych (*1) (w tym podroby jadalne)	Liczbę próbek ustala każde państwo członkowskie, biorąc pod uwagę wielkość produkcji i stwierdzone problemy.
Surowe mleko krowie	Co najmniej 1 próbka na 110 000 ton rocznej produkcji mleka
Surowe mleko owcze i kozie	Liczbę próbek ustala każde państwo członkowskie, biorąc pod uwagę wielkość produkcji i stwierdzone problemy.
Świeże jaja kurze i inne	Co najmniej 1 próbka na 3 700 ton rocznej produkcji jaj
Miód	Co najmniej 1 próbka na 1 300 ton rocznej produkcji
Nieprzetworzone produkty rybołówstwa (*2) (z wyjątkiem skorupiaków)	Co najmniej 1 próbka na 700 ton rocznej produkcji akwakultury w przypadku pierwszych 60 000 ton produkcji, a następnie 1 próbka na każde dodatkowe 2 000 ton W przypadku produktów rybołówstwa pozyskiwanych w warunkach naturalnych liczbę próbek ustala każde państwo członkowskie, biorąc pod uwagę wielkość produkcji i zidentyfikowane problemy.
Skorupiaki i małże	Liczbę próbek ustala każde państwo członkowskie, biorąc pod uwagę wielkość produkcji i stwierdzone problemy.
Tłuszcze i oleje pochodzenia zwierzęcego i ze zwierząt morskich	Liczbę próbek ustala każde państwo członkowskie, biorąc pod uwagę wielkość produkcji i stwierdzone problemy.
Przetworzone produkty pochodzenia zwierzęcego (*3)	Liczbę próbek ustala każde państwo członkowskie, biorąc pod uwagę wielkość produkcji i stwierdzone problemy.

Państwa członkowskie co roku przeprowadzają kontrole „metali” w co najmniej 10 % próbek pobranych z każdej grupy towarów zgodnie z tabelą w niniejszym załączniku, z wyjątkiem grup towarów „skorupiaki i małże”, „tłuszcze i oleje pochodzenia zwierzęcego i ze zwierząt morskich” oraz „przetworzone produkty pochodzenia zwierzęcego”.

c)	Państwa członkowskie co roku przeprowadzają kontrole „mikotoksyn” w co najmniej 10 % próbek pobranych z grupy towarów „surowe mleko krowie” i „surowe mleko owcze i kozie” zgodnie z tabelą w niniejszym załączniku.

d)	W ramach grupy towarów „nieprzetworzone mięso z bydła, owiec i kóz (w tym podroby jadalne)” państwa członkowskie pobierają próbki od wszystkich gatunków, biorąc pod uwagę ich względną wielkość produkcji.

e)	W ramach grupy towarów „nieprzetworzone mięso drobiowe (w tym podroby jadalne)” państwa członkowskie pobierają próbki od wszystkich gatunków, biorąc pod uwagę ich względną wielkość produkcji.

f)	W celu określenia liczby próbek produktów rybołówstwa i małży państwa członkowskie biorą również pod uwagę aspekty geograficzne, wielkość wyładunku/produkcji oraz szczególne schematy zanieczyszczenia na obszarach, na których są one poławiane.

Do obliczenia minimalnej częstotliwości kontroli państwa członkowskie wykorzystują najnowsze dostępne dane dotyczące produkcji, przynajmniej z poprzedniego lub maksymalnie z przedostatniego roku, dostosowane, w stosownych przypadkach, w celu odzwierciedlenia zmian w produkcji znanych od czasu udostępnienia danych.

h)	W przypadku gdy częstotliwość kontroli obliczona zgodnie z niniejszym załącznikiem wynosiłaby mniej niż pięć próbek rocznie, pobieranie próbek może być przeprowadzane raz na dwa lata.

i)	W przypadku gdy w okresie trzech lat produkcja odpowiadająca co najmniej jednej próbce nie zostanie osiągnięta, państwa członkowskie analizują co najmniej dwie próbki raz na trzy lata, pod warunkiem że produkcja danego produktu ma miejsce na ich terytorium.

Próbki pobrane do celów innych planów kontroli istotnych z punktu widzenia analizy zanieczyszczeń (np. dotyczących substancji farmakologicznie czynnych i ich pozostałości lub pozostałości pestycydów) mogą być również wykorzystywane do kontroli zanieczyszczeń, pod warunkiem że spełnione są wymogi dotyczące kontroli zanieczyszczeń.

2. Żywność niepochodząca od zwierząt (1)

Państwa członkowskie pobierają co najmniej 100–2 000 próbek rocznie w zależności od wielkości populacji w danym państwie członkowskim. Jeżeli jednak jest to konieczne ze względu na ryzyko, pobiera się więcej próbek w celu zapewnienia skuteczności kontroli.

Pobieranie próbek jest reprezentatywne dla różnych zanieczyszczeń, które mogą występować w różnych produktach na rynku państwa członkowskiego, biorąc również pod uwagę różne wzorce zanieczyszczeń w produktach pochodzących z różnych regionów oraz różną liczbę i wielkość podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa spożywcze.

(*1) Pozostałe zwierzęta lądowe utrzymywane w warunkach fermowych zgodnie z definicją w pozycji 1017000 w części A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(*2) Produkty rybołówstwa zgodnie z definicją w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004.

(*3) Produkty przetworzone zgodnie z definicją w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004.

(1) Do celów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do produktów złożonych stosuje się kryteria dotyczące żywności niepochodzącej od zwierząt.

ZAŁĄCZNIK II

Minimalna częstotliwość kontroli w państwie członkowskim, określona w planie kontroli żywności pochodzenia zwierzęcego wprowadzanej do Unii

Państwa członkowskie przestrzegają minimalnej częstotliwości kontroli określonej w poniższej tabeli.

Kontroli przeprowadzanych na podstawie art. 47 ust. 1 lit. d) (wzmocnione kontrole) i art. 47 ust. 1 lit. e) (środki ochronne) rozporządzenia (UE) 2017/625 nie wlicza się do osiągnięcia minimalnej częstotliwości kontroli określonej w niniejszym załączniku.

Kontroli przeprowadzanych w ramach ustanowionych środków nadzwyczajnych i wzmożonych kontroli urzędowych na podstawie art. 53 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i art. 65 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/625 nie wlicza się do osiągnięcia minimalnej częstotliwości kontroli określonej w niniejszym załączniku.

Kontroli produktów spożywczych z niektórych państw trzecich wymienionych w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2019/2129, z którymi Unia zawarła umowy o równoważności w odniesieniu do kontroli bezpośrednich, nie wlicza się do osiągnięcia minimalnej częstotliwości kontroli określonej w niniejszym załączniku.

Do celów kontroli produktów rybołówstwa przeprowadzanych zgodnie z art. 68 rozporządzenia (UE) 2019/627 państwa członkowskie biorą również pod uwagę aspekty geograficzne, wielkość wyładunku/produkcji oraz szczególne schematy zanieczyszczenia na obszarach, na których są one poławiane.

	Częstotliwość kontroli
Bydło (w tym mięso, mięso mielone, mięso oddzielone mechanicznie, podroby jadalne, surowe wyroby mięsne i produkty mięsne)	Co najmniej 1 % przywożonych przesyłek
Owce/kozy (w tym mięso, mięso mielone, mięso oddzielone mechanicznie, podroby jadalne, surowe wyroby mięsne i produkty mięsne)	Co najmniej 1 % przywożonych przesyłek
Świnie (w tym mięso, mięso mielone, mięso oddzielone mechanicznie, podroby jadalne, surowe wyroby mięsne i produkty mięsne)	Co najmniej 1 % przywożonych przesyłek
Koniowate (w tym mięso, mięso mielone, mięso oddzielone mechanicznie, podroby jadalne, surowe wyroby mięsne i produkty mięsne)	Co najmniej 1 % przywożonych przesyłek
Drób (w tym mięso, mięso mielone, mięso oddzielone mechanicznie, podroby jadalne, surowe wyroby mięsne i produkty mięsne)	Co najmniej 1 % przywożonych przesyłek
Mięso innych zwierząt lądowych utrzymywanych w warunkach fermowych (*1) (obejmuje mięso, mięso mielone, podroby jadalne, wyroby mięsne i produkty mięsne)	Co najmniej 1 % przywożonych przesyłek
Mleko (w tym mleko surowe, przetwory mleczne, siara i produkty na bazie siary pochodzące od wszystkich gatunków)	Co najmniej 1 % przywożonych przesyłek
Jaja (w tym jaja i produkty jajeczne wszystkich gatunków ptaków)	Co najmniej 1 % przywożonych przesyłek
Miód (w tym miód i inne produkty pszczele)	Co najmniej 1 % przywożonych przesyłek
Nieprzetworzone produkty rybołówstwa (*2) z wyjątkiem skorupiaków	Co najmniej 1 % przywożonych przesyłek
Skorupiaki i małże (włącznie z mięsem i produktami mięsnymi)	Co najmniej 1 % przywożonych przesyłek
Nieprzetworzone tłuszcze i oleje pochodzenia zwierzęcego i ze zwierząt morskich (*3)	Co najmniej 1 % przywożonych przesyłek

Dodatkowe przepisy:

1.	Częstotliwość kontroli innych przetworzonych produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego, takich jak żelatyna i kolagen, ustala każde państwo członkowskie, biorąc pod uwagę liczbę przywożonych przesyłek i stwierdzone problemy.

2.	Do obliczenia minimalnych częstotliwości kontroli wymienionych w niniejszym załączniku państwa członkowskie wykorzystują najnowsze dane dotyczące liczby przesyłek wprowadzanych do Unii przez swoje punkty kontroli granicznej, przynajmniej z poprzedniego lub maksymalnie z przedostatniego roku.

W przypadku gdy liczba przesyłek żywności wprowadzanych do Unii i przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu w Unii jest niższa niż liczba przesyłek odpowiadająca jednej próbce, państwa członkowskie mogą pobierać próbki raz na dwa lub trzy lata. W przypadku gdy liczba przesyłek przywożonych w okresie trzech lat jest niższa niż liczba przesyłek odpowiadająca jednej próbce, państwa członkowskie pobierają co najmniej jedną próbkę raz na trzy lata.

Próbki pobrane do celów innych planów kontroli istotnych z punktu widzenia analizy zanieczyszczeń (np. dotyczących substancji farmakologicznie czynnych i ich pozostałości lub pozostałości pestycydów itd.) mogą być również wykorzystywane do kontroli zanieczyszczeń, pod warunkiem że spełnione są wymogi dotyczące kontroli zanieczyszczeń.

(*1) Pozostałe zwierzęta lądowe utrzymywane w warunkach fermowych zgodnie z definicją w pozycji 1017000 w części A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(*2) Produkty rybołówstwa zgodnie z definicją w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004.

(*3) Produkty przetworzone zgodnie z definicją w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004.

17.6.2022

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 162/23

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2022/933

z dnia 13 czerwca 2022 r.

dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (1), w szczególności jego art. 57 ust. 4 i art. 58 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (2), konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)	Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana odnośnie do towarów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez posiadacza przez pewien okres zgodnie z art. 34 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 952/2013. Okres ten powinien wynosić trzy miesiące.

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku klasyfikuje się w Nomenklaturze scalonej do kodu CN wskazanego w kolumnie 2 tej tabeli.

Artykuł 2

Wiążąca informacja taryfowa, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez okres trzech miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 34 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 952/2013.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 czerwca 2022 r.

W imieniu Komisji

Gerassimos THOMAS

Dyrektor Generalny

Dyrekcja Generalna ds. Podatków i Unii Celnej

(1) Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1.

(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

Opis towarów

Klasyfikacja

(kod CN)

Uzasadnienie

(1)

(2)

(3)

Trzy artykuły, pakowane razem do sprzedaży detalicznej:

odzież dziana bez rękawów (tak zwana kamizelka do biegania) (93 % włókien syntetycznych i 7 % elastanu) zakrywająca górną część ciała, sięgająca do pasa. Przód ma linię dekoltu V i całkowicie rozpina się z przodu za pomocą zamka błyskawicznego, bez nakładania się zapięcia. Z przodu odzieży na wysokości klatki piersiowej znajdują się dwie prostokątne otwarte kieszenie o wymiarach w przybliżeniu 19 cm × 8 cm oraz na wysokości pasa dwie prostokątne otwarte kieszenie o wymiarach w przybliżeniu 12 cm × 14 cm.

Z tyłu umieszczona jest jedna kieszeń z gumowymi paskami, które są przeznaczone do mocowania na przykład kijków do chodzenia.

b)	dwa miękkie bidony, z płaskim dnem, o pojemności 500 ml każdy, wykonane z poliuretanu, z nakrętką z tworzywa sztucznego z ustnikiem, mieszczące się w przednich kieszeniach na wysokości piersi.

Zob. ilustracje (*).

Klasyfikacja wyznaczona jest przez reguły 1 i 6 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORI).

Trzy artykuły przedstawione razem to trzy odrębne artykuły. Nie są to wyroby złożone, ponieważ razem nie tworzą całości, która w normalnych warunkach nie byłaby oferowana do sprzedaży w oddzielnych częściach. Nie są to towary pakowane w zestawy do sprzedaży detalicznej w rozumieniu ORI 3 b), ponieważ nie są one pakowane razem w celu zaspokojenia określonej potrzeby lub w celu prowadzenia określonych działań, tym bardziej że konstrukcja kieszeni nie ogranicza ich używania do przenoszenia konkretnych produktów przeznaczonych na szczególne potrzeby lub do prowadzenia określonych działań. Są to pojedyncze artykuły, które mogą być używane niezależnie od siebie. Czynności związane z noszeniem odzieży i piciem są różne i nie zaspokajają tej samej szczególnej potrzeby (odzież pokrywa górną część ciała, a bidony przeznaczone są do picia).

Jeżeli jeden lub więcej artykułów „zestawu” nie zaspokaja tej samej określonej potrzeby lub nie jest przeznaczony do służenia do takich samych określonych działań, każdy artykuł należy klasyfikować oddzielnie (zobacz również Wytyczne dotyczące klasyfikacji w Nomenklaturze scalonej towarów pakowanych w zestawy do sprzedaży detalicznej, część B (II) (1) (1).

Wskutek tego artykuły należy klasyfikować oddzielnie.

Poszczególne artykuły, o których mowa w opisie towarów, należy klasyfikować następująco:

6110 30 99

a)	Klasyfikacja wyznaczona jest przez uwagę 9 akapit drugi do działu 61 oraz brzmienie kodów CN 6110 , 6110 30 i 6110 30 99 .

Ze względu na swoje obiektywne cechy charakterystyczne kamizelka jest odzieżą objętą pozycją 6110 . Pozycja ta obejmuje kategorię artykułów dzianych lub szydełkowanych, przeznaczonych do okrycia górnej części ciała (bluzy, pulowery, swetry rozpinane, kamizelki i podobne artykuły) (zobacz również Noty wyjaśniające do Systemu Zharmonizowanego do pozycji 6110 , akapit pierwszy).

Odzież objęta tą pozycją jest przeznaczona do przykrycia górnej części ciała, z rękawami lub bez, z dowolnym rodzajem dekoltu, z kołnierzykiem lub bez, z kieszeniami lub bez. Może być wykonana z każdego rodzaju dzianiny, włączając lekkie lub delikatne dzianiny, z dowolnych włókien tekstylnych (zobacz również Noty wyjaśniające do Nomenklatury scalonej do pozycji 6110 ).

Kamizelka nie może być zidentyfikowana jako przeznaczona dla jednej lub drugiej płci. Kamizelkę należy klasyfikować jako damskie lub dziewczęce bluzy, pulowery, swetry rozpinane, kamizelki i podobne artykuły, dziane, z włókien chemicznych.

3924 90 00

b)	Klasyfikacja jest wyznaczona brzmieniem kodów CN 3924 i 3924 90 00 .

Bidony należy klasyfikować jako pozostałe artykuły gospodarstwa domowego i artykuły higieniczne lub toaletowe, z tworzyw sztucznych.

(1) Dz.U. C 105 z 11.4.2013, s. 1.

(*) Ilustracje mają charakter wyłącznie informacyjny.

17.6.2022

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 162/27

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2022/934

z dnia 16 czerwca 2022 r.

poddające rejestracji przywóz niektórych aluminiowych kół jezdnych pochodzących z Maroka

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 14 ust. 5a,

po poinformowaniu państw członkowskich,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 17 listopada 2021 r. Komisja Europejska („Komisja”) ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”) wszczęcie postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu niektórych aluminiowych kół jezdnych pochodzących z Maroka w następstwie skargi złożonej przez Stowarzyszenie Europejskich Producentów Kół („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % łącznej unijnej produkcji niektórych aluminiowych kół jezdnych.

1. PRODUKT PODLEGAJĄCY REJESTRACJI

(2)	Produktem podlegającym rejestracji są aluminiowe koła jezdne pojazdów silnikowych objętych pozycjami od 8701 do 8705, nawet z akcesoriami i nawet z oponami, pochodzące z Maroka („produkt objęty postępowaniem”).

(3)

Produkt objęty postępowaniem jest obecnie klasyfikowany w ramach kodów CN ex 8708 70 10 i ex 8708 70 50 (kody TARIC: 8708701015, 8708701050, 8708705015 i 8708705050). Powyższe kody CN i kody TARIC podano jedynie w celach informacyjnych. Zakres niniejszego dochodzenia podlega definicji produktu objętego dochodzeniem, jak wskazano powyżej.

2. PODSTAWY DO REJESTRACJI

(4)

Zgodnie z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego Komisja rejestruje przywóz w okresie wcześniejszego informowania zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego, tak aby można było następnie zastosować środki wobec tego przywozu od daty takiej rejestracji, chyba że Komisja dysponuje wystarczającymi dowodami na to, iż wymogi określone w art. 10 ust. 4 lit. c) albo art. 10 ust. 4 lit. d) rozporządzenia podstawowego nie zostały spełnione.

(5)

Komisja sprawdziła, czy importerzy byli świadomi lub powinni byli być świadomi dumpingu w odniesieniu do jego wielkości oraz w odniesieniu do domniemanej bądź stwierdzonej szkody. Zbadała również, czy przywóz nadal znacznie rósł, co – biorąc pod uwagę moment, w którym miał on miejsce, jego wielkość oraz inne okoliczności – mogło znacznie osłabić skutki naprawcze ostatecznego cła antydumpingowego, które miało zostać wprowadzone.

(6)	Komisja tym samym zbadała dowody, którymi dysponowała, w świetle art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Na potrzeby tej analizy Komisja oparła się między innymi na danych dotyczących przywozu, jak wskazano w tabeli 1.

2.1. Świadomość importerów w kwestii istnienia dumpingu, jego wielkości oraz domniemanej szkody

(7)	Komisja dysponuje wystarczającymi dowodami wskazującymi, że przywóz produktu objętego postępowaniem z Maroka odbywa się po cenach dumpingowych.

(8)	W zawiadomieniu o wszczęciu obecnego postępowania, opublikowanym w dniu 17 listopada 2021 r., podkreślono, że obliczony margines dumpingu jest znaczny i wynosi 14 %. Dowody przedstawione w skardze stanowią wystarczające potwierdzenie na tym etapie, że producenci eksportujący stosują dumping.

(9)	W skardze przedstawiono również wystarczające dowody domniemanej szkody wyrządzonej przemysłowi Unii, w tym spadku udziału w rynku i negatywnego kształtowania się innych kluczowych wskaźników efektywności przemysłu Unii.

(10)

Zawiadomienie o wszczęciu jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, toteż mają do niego dostęp wszyscy importerzy. Importerzy, jako zainteresowane strony w dochodzeniu, mają ponadto dostęp do jawnej wersji skargi oraz do dokumentacji nieopatrzonej klauzulą poufności. Na tej podstawie Komisja uznała, że importerzy byli świadomi lub powinni być świadomi domniemanej praktyki dumpingu, jego zakresu i domniemanej szkody.

(11)	Na podstawie powyższego Komisja stwierdziła, że nie ma dowodów, jakoby nie został spełniony warunek określony w art. 10 ust. 4 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

2.2. Dalszy znaczny wzrost przywozu

(12)

Na podstawie danych statystycznych, których podsumowanie przedstawiono w tabeli 1 poniżej, Komisja stwierdziła, że wielkość przywozu aluminiowych kół jezdnych z Maroka do Unii wzrosła o 43 % w okresie od dnia 1 grudnia 2021 r. do dnia 30 kwietnia 2022 r., tj. po wszczęciu postępowania, w porównaniu z okresem od dnia 1 grudnia 2020 r. do dnia 30 kwietnia 2021 r., tj. analogicznym okresem poprzedniego roku, oraz z częścią okresu objętego dochodzeniem (okres objęty dochodzeniem to okres od dnia 1 października 2020 r. do dnia 30 września 2021 r.). Ponadto średnia miesięczna wielkość przywozu z Maroka do Unii w okresie od dnia 1 grudnia 2021 r. do dnia 30 kwietnia 2022 r. była wyższa o 92 300 sztuk od średniej miesięcznej wielkości przywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem.

(13)

W związku z tym, biorąc pod uwagę dalszy znaczny wzrost przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, Komisja stwierdziła, że nie ma dowodów na to, że odnośny wymóg nie został spełniony.

Tabela 1

	1 grudnia 2020 r. – 30 kwietnia 2021 r.	1 grudnia 2021 r. – 30 kwietnia 2022 r.	Δ	Średnia miesięczna (1 grudnia 2020 r. – 30 kwietnia 2021 r.)	Średnia miesięczna (1 grudnia 2021 r. – 30 kwietnia 2022 r.)
Wielkość przywozu (w sztukach)	1 068 018	1 529 755	+43 %	213 604	305 951
Źródło: Baza danych Komisji Surveillance za kwiecień 2022 r. oraz baza danych Eurostatu Comext za inne miesiące. Stosunek przeliczeniowy między kg a sztuką: 11,3 kg/szt.

2.3. Osłabianie skutków naprawczych cła

(14)

Jak stwierdzono w sekcji 2.2, od czasu rozpoczęcia obecnego dochodzenia nastąpił dalszy znaczny wzrost przywozu produktu objętego postępowaniem. Jest to około 92 300 dodatkowych kół aluminiowych miesięcznie w porównaniu z liczbą kół aluminiowych przywożonych z Maroka w okresie objętym dochodzeniem. Sam ten wzrost reprezentuje około 2 % konsumpcji w Unii w okresie objętym dochodzeniem.

(15)

Zgodnie z danymi dotyczącymi przywozu w tabeli 2, średnia cena importowa produktu objętego postępowaniem (za koło) w okresie od dnia 1 grudnia 2021 r. do dnia 30 kwietnia 2022 r. była wyższa o 14,8 % od średniej ceny przywozu z Maroka w okresie objętym dochodzeniem. Należy jednak wziąć pod uwagę, że aluminium pierwotne stanowi około 50 % kosztów produkcji aluminiowych kół jezdnych oraz że cena sprzedaży jest indeksowana do ceny aluminium na Londyńskiej Giełdzie Metali. Komisja zauważyła, że średnia cena aluminium wzrosła o 50 % w okresie objętym dochodzeniem w porównaniu z okresem od grudnia 2021 r. do kwietnia 2022 r. Wydaje się zatem, że wzrost cen o 14,8 % tylko częściowo odzwierciedlał wzrost kosztów produkcji, a zatem przywóz nadal może wywierać presję na sprzedaż przemysłu Unii.

Tabela 2

	Okres objęty dochodzeniem	grudzień 2021 r. – kwiecień 2022 r.	Δ
Średnie miesięczne ceny importowe (EUR/szt.)	44,7	51,3	+14,8 %
Źródło: Baza danych Komisji Surveillance za kwiecień 2022 r. oraz baza danych Eurostatu Comext za inne miesiące.

(16)	Na tej podstawie Komisja ustaliła, że dowody w aktach nie wskazują, że odnośny wymóg nie został spełniony.

2.4. Wniosek

(17)

W świetle powyższego Komisja stwierdziła, że nie ma jednoznacznych dowodów na to, że rejestracja przywozu produktu objętego postępowaniem w okresie wcześniejszego informowania była w tym przypadku nieuzasadniona. Wynika to z faktu, że po publikacji zawiadomienia o wszczęciu, gdy producenci eksportujący byli świadomi lub powinni być świadomi domniemanego dumpingu i szkody, przywóz produktu objętego postępowaniem jeszcze wzrósł w sposób, który może poważnie osłabić skutki naprawcze ceł antydumpingowych również w okresie wcześniejszego informowania.

(18)	Dlatego też, zgodnie z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego, Komisja dokonuje rejestracji przywozu produktu objętego postępowaniem w okresie wcześniejszego informowania.

3. PROCEDURA

(19)

Wszystkie zainteresowane strony wzywa się do przedstawienia opinii na piśmie, a także do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. Ponadto Komisja może wysłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że wystąpią one z pisemnym wnioskiem o posiedzenie wyjaśniające, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane.

4. REJESTRACJA

(20)

Zgodnie z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego Komisja rejestruje przywóz produktu objętego postępowaniem w okresie wcześniejszego informowania na podstawie art. 19a rozporządzenia podstawowego, chyba że istnieją wystarczające dowody na to, że wymogi określone w art. 10 ust. 4 lit. c) i d) nie zostały spełnione.

(21)

Wszelkie ewentualne zobowiązania w przyszłości będą wynikać z ostatecznych ustaleń przedmiotowego dochodzenia antydumpingowego. W zarzutach zawartych w skardze wzywającej do wszczęcia dochodzenia szacuje się, że margines dumpingu w przypadku produktu objętego postępowaniem wynosi około 14 %, a średni poziom usuwający szkodę – 43 %. Kwotę ewentualnego przyszłego zobowiązania ustala się na podstawie skargi na tych poziomach, tj. 14 % w stosunku do wartości importowej CIF produktu objętego postępowaniem.

5. PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH

(22)	Wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas dochodzenia będą przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (3),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejszym poleca się organom celnym, na podstawie art. 14 ust. 5a rozporządzenia (UE) 2016/1036, podjęcie odpowiednich kroków w celu rejestrowania przywozu niektórych aluminiowych kół jezdnych pojazdów silnikowych objętych pozycjami od 8701 do 8705, nawet z akcesoriami i nawet z oponami, obecnie objętych kodami CN ex 8708 70 10 i ex 8708 70 50 (kody TARIC: 8708701015, 8708701050, 8708705015 i 8708705050) i pochodzących z Maroka.

2. Rejestracja wygasa po upływie czterech tygodni od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 czerwca 2022 r.

W imieniu Komisji

Przewodnicząca

Ursula VON DER LEYEN

(1) Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 21.

(2) Dz.U. C 464 z 17.11.2021, s. 19.

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 162

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 65 17 czerwca 2022

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2022/930 z dnia 10 marca 2022 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 poprzez określenie opłat związanych z nadzorem sprawowanym przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych nad dostawcami usług w zakresie udostępniania informacji	1
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2022/931 z dnia 23 marca 2022 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 poprzez ustanowienie przepisów w zakresie przeprowadzania kontroli urzędowych dotyczących zanieczyszczeń w żywności ( 1 )	7
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2022/932 z dnia 9 czerwca 2022 r. w sprawie jednolitych praktycznych rozwiązań dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych w odniesieniu do zanieczyszczeń w żywności, w sprawie szczególnych treści dodatkowych w wieloletnich krajowych planach kontroli oraz szczególnych dodatkowych rozwiązań dotyczących przygotowania tych planów ( 1 )	13
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2022/933 z dnia 13 czerwca 2022 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej	23
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2022/934 z dnia 16 czerwca 2022 r. poddające rejestracji przywóz niektórych aluminiowych kół jezdnych pochodzących z Maroka	27
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (UE) 2022/935 z dnia 13 czerwca 2022 r. w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Stowarzyszenia utworzonej na mocy Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Arabską Republiką Egiptu, z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia priorytetów partnerstwa UE–Egipt na lata 2021–2027	31
	*	Decyzja Rady (UE) 2022/936 z dnia 13 czerwca 2022 r. w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej na 14. Posiedzeniu Komisji Ekspertów Technicznych Międzyrządowej Organizacji Międzynarodowych Przewozów Kolejami (OTIF), w odniesieniu do modyfikacji ujednoliconych przepisów technicznych dotyczących aplikacji telematycznych dla przewozów towarowych oraz rewizji aneksu B do przepisów ujednoliconych ATMF dotyczących odstępstw, a także w ramach procedury pisemnej Komisji Rewizyjnej OTIF w odniesieniu do modyfikacji przepisów ujednoliconych ATMF	35
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2022/937 z dnia 16 czerwca 2022 r. uchylająca decyzję 2006/563/WE dotyczącą niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N1 wśród dzikiego ptactwa we Wspólnocie ( 1 )	37