24.3.2022

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/9

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2022/468

z dnia 23 marca 2022 r.

nakładające ostateczne cło antydumpingowe i stanowiące o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz krzemku wapnia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 9 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. PROCEDURA

1.1. Wszczęcie postępowania

(1)

W dniu 18 lutego 2021 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu krzemku wapnia („CaSi”) pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”, lub „Chiny”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 4 stycznia 2021 r. przez Euroalliages („skarżący”). Skargę złożono w imieniu przemysłu Unii zajmującego się krzemkiem wapnia w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

1.2. Środki tymczasowe

(3)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego w dniu 17 września 2021 r. Komisja przedstawiła stronom streszczenie proponowanych ceł tymczasowych oraz szczegóły dotyczące obliczania marginesów dumpingu i marginesów odpowiednich do usunięcia szkody dla przemysłu Unii. Zainteresowane strony poproszono o przedstawienie uwag na temat poprawności obliczeń w ciągu trzech dni roboczych. Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących poprawności obliczeń.

(4)	Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2021/1811 (3) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”) Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz krzemku wapnia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej.

1.3. Dalsze postępowanie

(5)

Po ujawnieniu najważniejszych ustaleń i faktów, na podstawie których nałożono tymczasowe cło antydumpingowe („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), skarżący, rząd Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”), chińscy współpracujący producenci eksportujący Ningxia Ketong New Material Technology Co., Ltd („Ketong”), Ningxia Shun Tai Smelting Co., Ltd i powiązane z nim przedsiębiorstwo handlowe Overseas Metallurgy Co., Ltd („Shun Tai”) oraz Shaanxi Shenghua Metallurgy-Chemical Co., Ltd („Shenghua”) oraz jeden użytkownik (producent drutu rdzeniowego Filo d.o.o.) złożyli oświadczenia pisemne, w których przedstawili swoje opinie na temat tymczasowych ustaleń.

(6)	Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, umożliwiono przedstawienie swoich argumentów. W posiedzeniach wyjaśniających uczestniczyli Filo d.o.o. i jeden ze współpracujących producentów eksportujących, Ketong.

(7)

Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji, które uznała za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń. Po dokonaniu ostatecznych ustaleń Komisja przeanalizowała uwagi przedstawione przez zainteresowane strony i w stosownych przypadkach zmieniła swoje tymczasowe wnioski.

(8)

Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz krzemku wapnia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi dotyczące ujawnienia ostatecznych ustaleń.

(9)	Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, również umożliwiono przedstawienie swoich argumentów. Przeprowadzono posiedzenie wyjaśniające z udziałem Ketong.

1.4. Uwagi dotyczące wszczęcia postępowania

(10)	Wobec braku uwag dotyczących wszczęcia dochodzenia po nałożeniu środków tymczasowych Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywie 12 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

1.5. Kontrola wyrywkowa

(11)	Wobec braku uwag dotyczących objęcia próbą producentów unijnych, importerów i producentów eksportujących w ChRL Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 15, 17 i 19 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

1.6. Okres objęty dochodzeniem i okres badany

(12)	Wobec braku uwag dotyczących okresu objętego dochodzeniem i okresu badanego Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywie 25 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

2. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY

(13)	Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących zakresu produktu Komisja potwierdziła ustalenia zawarte w motywach 26–29 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

3. DUMPING

(14)	Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń skarżący, rząd ChRL i współpracujący producenci eksportujący przedstawili uwagi na temat tymczasowych ustaleń dotyczących dumpingu.

3.1. Wartość normalna

3.1.1. Znaczące zakłócenia

(15)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń rząd ChRL oraz przedsiębiorstwa Ketong i Shenghua przedstawiły uwagi, w których między innymi zakwestionowały zgodność z prawem art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, jak również istnienie znaczących zakłóceń opisanych przez Komisję. Do uwag tych odniesiono się szczegółowo poniżej.

(16)

W odniesieniu do sprawozdania rząd ChRL stwierdził, że po pierwsze nie ma dowodów, że sprawozdanie zostało zatwierdzone lub zaaprobowane przez Komisję, w związku z czym istnieją wątpliwości, czy sprawozdanie może stanowić oficjalne stanowisko Komisji. Jeśli chodzi o fakty, zdaniem rządu ChRL sprawozdanie wprowadza w błąd, jest jednostronne i odbiega od stanu faktycznego. Ponadto fakt, że Komisja wydała sprawozdania krajowe tylko w odniesieniu do kilku wybranych państw, budzi obawy co do zasady największego uprzywilejowania. Co więcej, w opinii rządu ChRL Komisja nie powinna opierać się na dowodach zawartych w sprawozdaniu, gdyż byłoby to niezgodne z duchem sprawiedliwego i uczciwego prawa, ponieważ w rzeczywistości sprowadza się do osądzenia sprawy przed procesem.

(17)

Po drugie, rząd ChRL twierdził, że konstruowanie wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest niezgodne z porozumieniem antydumpingowym WTO, w szczególności z art. 2.2 tego porozumienia, który zawiera wyczerpujący wykaz sytuacji, w których można skonstruować wartość normalną, przy czym „znaczące zakłócenia” nie są wymienione wśród takich sytuacji. Ponadto wykorzystanie danych z odpowiedniego reprezentatywnego kraju jest według rządu ChRL niezgodne z art. VI.1 lit. b) Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu i art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, które wymagają wykorzystania kosztów produkcji w kraju pochodzenia przy konstruowaniu wartości normalnej.

(18)

Po trzecie, rząd ChRL stwierdził, że praktyki dochodzeniowe Komisji na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego są niezgodne z zasadami WTO, ponieważ Komisja, naruszając art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, zignorowała dokumentację chińskiego producenta, nie ustalając, czy rejestry te są zgodne z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości w Chinach. W związku z tym rząd ChRL argumentował, że Organ Apelacyjny w sprawie DS473 oraz zespół orzekający w sprawie DS494 stwierdziły, że zgodnie z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, o ile dokumentacja prowadzona przez eksportera lub producenta objętego dochodzeniem odpowiada – w dopuszczalnych granicach – w dokładny i wiarygodny sposób wszystkim rzeczywistym kosztom poniesionym przez danego producenta lub eksportera w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem, można uznać, że koszty te „właściwie odzwierciedlają koszty związane z produkcją i sprzedażą rozpatrywanego produktu”, a organ prowadzący dochodzenie powinien wykorzystać tę dokumentację do określenia kosztów produkcji producentów objętych dochodzeniem.

(19)

Po czwarte, rząd ChRL twierdził, że Komisja powinna być konsekwentna i w pełni zbadać, czy w reprezentatywnym kraju występują tzw. zakłócenia na rynku. Zdaniem rząd ChRL łatwe przyjmowanie danych od reprezentatywnego kraju bez takiej oceny stanowi „podwójne standardy”. Rząd ChRL wskazał w szczególności na mechanizm ustalania cen na brazylijskim rynku energii elektrycznej, którą to kwestię poruszali wcześniej w toku dochodzenia chińscy współpracujący producenci eksportujący. To samo dotyczy, zdaniem rządu ChRL, oceny cen i kosztów przemysłu Unii. W tym kontekście rząd ChRL odniósł się do powszechnych sytuacji w UE, które mogą budzić obawy dotyczące zakłóceń na rynku.

(20)

Jeżeli chodzi o pierwszy argument dotyczący statusu sprawozdania w przepisach UE, Komisja przypomniała, że w art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego nie określono szczególnego formatu sprawozdań dotyczących znaczących zakłóceń ani nie zdefiniowano kanału publikacji. Sprawozdanie jest dokumentem technicznym opartym na faktach, stosowanym wyłącznie w kontekście dochodzeń w sprawie ochrony handlu. Sprawozdanie zostało zatem odpowiednio wydane jako dokument roboczy służb Komisji, ponieważ ma charakter czysto opisowy i nie wyraża żadnych poglądów politycznych, preferencji ani osądów. Nie ma to wpływu na jego treść, mianowicie na obiektywne źródła informacji dotyczących istnienia znaczących zakłóceń w chińskiej gospodarce, istotnych dla celów stosowania art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego. W odniesieniu do uwag dotyczących jednostronności i niereprezentatywności sprawozdania Komisja zauważyła, że sprawozdanie jest kompleksowym dokumentem opartym na obszernych obiektywnych dowodach, w tym przepisach ustawowych i wykonawczych oraz innych oficjalnych dokumentach programowych opublikowanych przez rząd ChRL, sprawozdaniach osób trzecich sporządzonych przez organizacje międzynarodowe, badaniach akademickich i artykułach naukowców oraz innych wiarygodnych niezależnych źródłach. Sprawozdanie jest dostępne publicznie od grudnia 2017 r., tak aby każda zainteresowana strona miała wystarczającą możliwość odparcia, uzupełnienia lub odniesienia się do zawartych w nim stwierdzeń i dowodów, na których je oparto. Komisja zauważyła ponadto w tym kontekście, że wskazując wady w sprawozdaniu, rząd ChRL opisał je w sposób ogólny i abstrakcyjny, nie odnosząc się w żaden sposób do treści i dowodów przedstawionych w sprawozdaniu.

(21)

W odpowiedzi na twierdzenie rządu ChRL dotyczące naruszenia zasady największego uprzywilejowania Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego sprawozdanie krajowe jest sporządzane dla danego kraju jedynie w przypadku, gdy Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń w określonym kraju lub w sektorze w tym kraju. Po wejściu w życie nowych przepisów art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w grudniu 2017 r. Komisja dysponowała takimi przesłankami znaczących zakłóceń w przypadku Chin. Komisja opublikowała również sprawozdanie w sprawie zakłóceń w Rosji w październiku 2020 r. (4), a w stosownych przypadkach mogą pojawić się kolejne sprawozdania. Ponadto Komisja przypomniała, że sprawozdania nie są obowiązkowe w celu zastosowania art. 2 ust. 6a. W art. 2 ust. 6a lit. c) opisano warunki wydawania przez Komisję sprawozdań krajowych, a zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. d) skarżący nie są zobowiązani do korzystania ze sprawozdania, a istnienie sprawozdania krajowego nie jest warunkiem wszczęcia dochodzenia na podstawie art. 2 ust. 6a zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e). Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e) dochodzenie można wszcząć na podstawie wystarczających dowodów świadczących o znaczących zakłóceniach w jakimś kraju, przedstawionych przez skarżących spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 6a lit. b). W związku z tym zasady dotyczące znaczących zakłóceń charakterystycznych dla danego państwa mają zastosowanie do wszystkich państw bez rozróżnienia oraz niezależnie od istnienia sprawozdania krajowego. Dlatego też z definicji zasady dotyczące zakłóceń występujących w danym państwie nie naruszają zasady największego uprzywilejowania.

(22)

W odniesieniu do drugiego i trzeciego argumentu rządu ChRL dotyczącego rzekomej niezgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z prawem WTO, w szczególności z przepisami art. 2.2 i 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, jak również z ustaleniami w sprawach DS473 i DS494, Komisja powtórzyła swój pogląd wyrażony w motywach 72 i 73 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest w pełni zgodny ze zobowiązaniami UE wynikającymi z prawa WTO. Ponadto w odniesieniu do twierdzenia, że pojęcie „znaczących zakłóceń” zawarte w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie jest wymienione wśród sytuacji, w których dopuszcza się konstruowanie wartości normalnej zgodnie z art. 2.2 porozumienia antydumpingowego, Komisja przypomniała, że prawo krajowe nie musi posługiwać się dokładnie tymi samymi terminami co objęte nim porozumienia, aby być zgodne z tymi porozumieniami, oraz że uważa art. 2 ust. 6a za w pełni zgodny z odpowiednimi postanowieniami porozumienia antydumpingowego (a w szczególności z możliwościami konstruowania wartości normalnej przewidzianymi w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego). Ponadto w odniesieniu do sprawy DS494 Komisja przypomniała, że zarówno UE, jak i Federacja Rosyjska odwołały się od ustaleń zespołu orzekającego, które nie są zatem prawomocne, a co za tym idzie – zgodnie z utrwalonym orzecznictwem WTO – nie mają statusu prawnego w systemie WTO, ponieważ nie zostały przyjęte przez Organ Rozstrzygania Sporów. W każdym razie w sprawozdaniu zespołu orzekającego dotyczącym tego sporu wyraźnie uznano, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie wchodzą w zakres sporu.

(23)

W odniesieniu do czwartego argumentu, w którym żąda się od Komisji upewnienia się, że na dane z państw trzecich wykorzystywane w postępowaniu Komisji nie mają wpływu zakłócenia na rynku, Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego przystępuje do konstruowania wartości normalnej na podstawie wybranych danych innych niż ceny i koszty krajowe w państwie wywozu tylko wtedy, gdy ustali, że takie dane są najbardziej odpowiednie, aby odzwierciedlić niezniekształcone ceny i koszty. W trakcie tego procesu Komisja ma obowiązek korzystać wyłącznie z danych niezniekształconych. W związku z tym zainteresowane strony są proszone o przedstawienie uwag na temat proponowanych źródeł do celów określenia wartości normalnej na wczesnych etapach dochodzenia. W ostatecznej decyzji Komisji dotyczącej tego, które niezniekształcone dane należy wykorzystać do obliczenia wartości normalnej, w pełni uwzględniono te uwagi. Jeżeli chodzi o sytuację na brazylijskim rynku energii elektrycznej, do kwestii tej odniesiono się już szczegółowo w motywach 132, 133 i 152 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych oraz w motywie 45 poniżej. Jeżeli chodzi o żądanie rządu ChRL, aby Komisja oceniła możliwe zakłócenia na rynku wewnętrznym UE, Komisja nie dostrzegła znaczenia tego punktu w kontekście oceny istnienia znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(24)	W związku z tym Komisja odrzuciła argumenty rządu ChRL.

(25)

Przedsiębiorstwo Ketong stwierdziło, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest niezgodny z porozumieniami WTO – w tym z Protokołem przystąpienia Chin do WTO oraz z porozumieniem antydumpingowym – a także z orzeczeniami Organu Rozstrzygania Sporów, w szczególności w sprawie DS473. Ketong zwróciło uwagę, że Komisja nie wyjaśniła w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych kwestii zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z porozumieniami WTO, a jedynie przedstawiła bardzo ogólne oświadczenia bez wskazania odpowiedniej podstawy prawnej WTO. Ponadto w odniesieniu do sprawy DS473 Ketong stwierdziło, że Komisja nie była uprawniona do odrzucenia jego kosztów ani cen na podstawie domniemanego istnienia znaczących zakłóceń, biorąc pod uwagę, że istnienie takich zakłóceń w żadnym wypadku nie stanowi wystarczającej podstawy do stwierdzenia, że dokumentacja producenta nie odzwierciedlała odpowiednio kosztów surowca związanych z produkcją i sprzedażą produktu objętego postępowaniem.

(26)

Ponadto Ketong wyraziło sprzeciw wobec faktu, że Komisja powołała się na szereg czynników przekrojowych występujących w Chinach, aby wykazać istnienie znaczących zakłóceń. W szczególności Ketong twierdziło, że uznanie go za „Centrum Technologii Przedsiębiorczości Regionu Autonomicznego w 2020 r.” było jedynie uznaniem jego oddania i inwestycji w działalność badawczo-rozwojową, nie stanowiło natomiast interwencji państwa w działalność przedsiębiorstwa. Podobnie Ketong stwierdziło, że jako prywatne przedsiębiorstwo w pełni podlega współczesnym zasadom ładu korporacyjnego opartym na warunkach rynkowych, a ze swojej działalności operacyjnej odpowiada wyłącznie przed prywatnymi udziałowcami przedsiębiorstwa na podstawie chińskiego prawa spółek. Ponadto Ketong twierdziło, że istnienie interwencji państwa nie jest równoznaczne z istnieniem znaczących zakłóceń oraz że Komisja jest prawnie zobowiązana do ustalenia zakłócającego wpływu rzekomych interwencji państwa na ceny i koszty.

(27)	Jeśli chodzi o argument dotyczący zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z porozumieniami WTO i orzecznictwem Organu Rozstrzygania Sporów, oprócz motywów 72 i 73 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych odsyła się do motywu 22 powyżej, w którym odniesiono się do tego twierdzenia.

(28)

W odniesieniu do domniemanego braku znaczących zakłóceń mimo istnienia interwencji rządowych nie można przyjąć argumentów Ketong. Po pierwsze, Ketong nie przedstawiło żadnych informacji, które kwestionowałyby spostrzeżenia Komisji (zob. motywy 57 i 58 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych) dotyczące uznawania sektora krzemku wapnia za przemysł promowany, a co za tym idzie – podlegający zakłóceniom. To samo dotyczy zakłóceń w odniesieniu do materiałów niezbędnych do wytwarzania produktu objętego dochodzeniem (zob. w szczególności motywy 62 i 63 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych). Po drugie, choć zdaniem Ketong uznanie go za „Centrum Technologii Przedsiębiorczości Regionu Autonomicznego w 2020 r.” stanowi jedynie uznanie jego działalności badawczo-rozwojowej, przedsiębiorstwo nie zakwestionowało istnienia wsparcia finansowego ze strony władz chińskich ani pozostałych form wsparcia zapewnianych temu sektorowi, o których mowa w motywach 57 i 58 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Po trzecie, jeśli chodzi o twierdzenie Ketong, że jest ono przedsiębiorstwem prywatnym działającym w oparciu o współczesne zasady ładu korporacyjnego, Komisja opisała w motywach 40–63 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że w ChRL dochodzi do istotnych interwencji rządowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi. Te zakłócenia wpływają na podmioty gospodarcze niezależnie od struktury własności czy zarządzania.

(29)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Ketong stwierdziło, po pierwsze, że Komisja nadal nie przedstawiła dalszych wyjaśnień dotyczących dokładnej podstawy prawnej ani nie uzasadniła swojej argumentacji prawnej w odniesieniu do zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z porozumieniami WTO i orzeczeniem WTO w sprawie DS473. Według Ketong samo powtórzenie przez Komisję, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest w pełni zgodny ze zobowiązaniami UE wynikającymi z prawa WTO, nie zapewniło żadnej dodatkowej jasności w tej kwestii. Po drugie przedsiębiorstwo Ketong powtórzyło, że wykorzystywanie danych z państwa trzeciego do konstruowania wartości normalnej ze względu na domniemane istnienie znaczących zakłóceń jest niezgodne z art. 2.2 i 2.2.1.1. porozumienia antydumpingowego oraz z orzeczeniem Organu Apelacyjnego WTO w sprawie DS473. Po trzecie przedsiębiorstwo Ketong twierdziło, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego Komisja jest prawnie zobowiązana do oceny istnienia znaczących zakłóceń w odniesieniu do każdego eksportera i producenta oddzielnie oraz do indywidualnego ustalenia zakłócającego wpływu domniemanych interwencji państwa na ceny i koszty producenta. Zdaniem przedsiębiorstwa Ketong nie ma ono obowiązku przedstawienia dowodów świadczących o tym, że zakłócenia obowiązujące w całym kraju nie mają do niego zastosowania, a Komisja nie wypełniła w tym względzie swojego prawnego obowiązku ustalenia zakłócającego wpływu domniemanych interwencji państwa na jego ceny i koszty.

(30)

Komisja nie zgodziła się z tą argumentacją. Co się tyczy wniosku o przedstawienie dodatkowych wyjaśnień co do zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z prawem WTO, Komisja jasno określiła swoje stanowisko prawne, mianowicie że konstruowanie wartości normalnej w sytuacji, w której stwierdzono istnienie znaczących zakłóceń na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, jest zgodne z prawem WTO, w tym z odpowiednimi przepisami art. 2.2 i 2.2.1.1. porozumienia antydumpingowego, jak również ze sprawozdaniami WTO dotyczącymi rozstrzygania sporów, w szczególności w sprawie DS473. Komisja ponownie wyraziła zatem swoje stanowisko wyrażone w motywach 72 i 73 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i powtórzone w motywach 22 i 27 powyżej. Ponadto – w odniesieniu do uwag Ketong dotyczących wykorzystania danych z państw trzecich – Komisja wskazała, że sytuacja mająca miejsce w odniesieniu do rynku produktu podobnego lub materiałów do jego produkcji, taka jak sytuacja stwierdzona w Chinach, może uniemożliwiać właściwe porównanie sprzedaży krajowej produktu podobnego przez eksportera z dokonywaną przez niego sprzedażą produktu objętego postępowaniem. Taka sytuacja ma miejsce w tym przypadku, w którym znaczące zakłócenia na rynku chińskim mogą spowodować nierównowagę w porównaniu z sytuacją na rynku eksportowym. Komisja zwróciła ponadto uwagę, że poza odniesieniem do swoich wcześniejszych uwag Ketong nie przedstawiło żadnych dodatkowych argumentów dotyczących wykorzystania danych z państw trzecich. Argument Ketong dotyczący ciężaru dowodu spoczywającego na Komisji jest błędny. Komisja przypomniała, że po stwierdzeniu, że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen krajowych i kosztów w tym kraju, Komisja może skonstruować wartość normalną dla każdego producenta eksportującego na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a). Takie ustalenie zostało dokonane na podstawie oceny przeprowadzonej w motywach 40–63 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i miało zastosowanie indywidualnie do Ketong. Komisja przypomniała ponadto, że art. 2 ust. 6a lit. a) zezwala na stosowanie kosztów krajowych tylko w przypadku ustalenia, że nie są one zniekształcone. Żaden z argumentów przedstawionych przez Ketong (zob. motyw 26) nie wykazał jednak, że tak jest.

(31)	W związku z powyższym argumenty Ketong zostały odrzucone.

(32)

Przedsiębiorstwo Shenghua odniosło się do swoich poprzednich uwag i powtórzyło swoje stanowisko, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest niezgodny z porozumieniem antydumpingowym, oraz stwierdziło, że brak uzasadnienia przez Komisję zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z porozumieniem WTO sprawia, że ujawnienie wstępnych ustaleń nie spełnia standardów prawnych w zakresie odpowiedniego uzasadnienia decyzji Komisji o zastosowaniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(33)

Po drugie, Shenghua zwróciło uwagę, że nawet jeżeli wykorzystanie danych z państwa trzeciego nie jest zabronione w świetle orzeczenia w sprawie DS473, Komisja musi wykorzystać dane dotyczące kosztów z reprezentatywnego państwa trzeciego w celu ustalenia kosztów produkcji w Chinach. Shenghua stwierdziło, że Komisja tego nie zrobiła, a ponadto przedsiębiorstwo twierdziło w tym względzie, że konstruowana wartość normalna oparta na czynnikach produkcji w reprezentatywnym państwie trzecim nie może w żaden sposób odzwierciedlać poziomu cen i kosztów w państwie wywozu, co z kolei spowoduje, że wartość normalna będzie znacznie różnić się od wartości podanej w rejestrach producenta eksportującego.

(34)

Po trzecie, przedsiębiorstwo Shenghua utrzymywało, że w przepisach UE wprowadzono pojęcie, które nie występuje w porozumieniu antydumpingowym, ponieważ przewidują one konstruowanie wartości normalnej w przypadku stwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń, natomiast w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego dopuszcza się skonstruowanie wartości normalnej tylko w przypadku, w którym nie występuje sprzedaż w zwykłym obrocie handlowym.

(35)

Ponadto Shenghua twierdziło, że w sektorze krzemku wapnia w Chinach nie występują żadne znaczące zakłócenia, biorąc pod uwagę fakt, że: (i) jakkolwiek Shenghua jest przedsiębiorstwem państwowym, fakt posiadania przez rząd udziałów nie musi oznaczać interwencji rządu w zachowania handlowe przedsiębiorstwa na rynku; wręcz przeciwnie, zakup czynników produkcji przez Shenghua opierał się na negocjacjach i umowach z dostawcami, a Shenghua działa w oparciu o warunki rynkowe; (ii) rzekome interwencje rządowe na rynku krzemku wapnia zostały ustalone na podstawie sprawozdania, które zdaniem Shenghua jest nieobiektywne, nieaktualne i oparte na rozumowaniu o cechach błędnego koła, ponieważ zostało przygotowane przez Komisję jako podstawa wniosków dotyczących znaczących zakłóceń; (iii) Komisja oparła się na odniesieniach do przepisów prawnych niemających znaczenia dla przedmiotowego dochodzenia (takich jak przepisy prawa rzeczowego lub przepisy dotyczące upadłości) lub na zwykłych wytycznych niemających wiążących skutków (np. 13. plan pięcioletni) oraz powołała się na czynniki niemające nic wspólnego z zarządzaniem i działalnością Shenghua – takie jak pełnienie przez dyrektora generalnego jednocześnie funkcji sekretarza partii.

(36)

W odniesieniu do rzekomego braku uzasadnienia i standardów prawnych w zakresie odpowiedniego uzasadnienia wydaje się, że Shaanxi Shenghua łączy obowiązek podania powodów materialnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z domniemanym obowiązkiem wyjaśnienia podstawy prawnej WTO uzasadniającej zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W motywach 40–63 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja szczegółowo wyjaśniła przyczyny stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, a tym samym w pełni wywiązała się ze swojego zobowiązania prawnego w zakresie przedstawienia odpowiedniego uzasadnienia.

(37)

Jeżeli chodzi o argumenty Shenghua dotyczące zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z porozumieniem antydumpingowym i ustaleniami Organu Rozstrzygania Sporów, w znacznej mierze pokrywają się one z podobnymi argumentami przedstawionymi przez rząd ChRL i Ketong, które omówiono już w motywie 22 powyżej.

(38)

W odniesieniu do twierdzenia Shenghua dotyczącego rzekomego braku znaczących zakłóceń Komisja przypomniała, że: (i) zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego fakt, że dane przedsiębiorstwo jest przedsiębiorstwem państwowym, stanowi istotny czynnik brany pod uwagę przy ustalaniu istnienia znaczących zakłóceń; nawet producenci krzemku wapnia będący przedsiębiorstwami prywatnymi działają w otoczeniu zdominowanym przez obecność i wytyczne państwa w sektorze krzemku wapnia, a także w powiązanych sektorach (np. producenci surowców); (ii) sprawozdanie opiera się na obszernych obiektywnych dowodach, jak wyjaśniono szczegółowo w motywie 20 powyżej; (iii) znaczące zakłócenia wynikające z nieodpowiedniego funkcjonowania przepisów prawa rzeczowego lub przepisów dotyczących upadłości, systemu planowania, w tym jego wiążącego charakteru, a także obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach, zwłaszcza przez stale rosnący wpływ KPCh na zachowania handlowe podmiotów gospodarczych, są istotne również w przypadku Shenghua, ponieważ te prawa i przepisy mają ogólne zastosowanie w Chinach i mają wpływ na wszystkie przedsiębiorstwa, w tym Shenghua. Shenghua nie przedstawiło żadnych dowodów potwierdzających, że te zakłócenia występujące na poziomie ogólnokrajowym nie mają wpływu na przedsiębiorstwo, ani nie wykazało, dlaczego argument Komisji, że pełnienie przez dyrektora generalnego przedsiębiorstwa jednocześnie funkcji sekretarza partii świadczy o wpływie KPCh na przedsiębiorstwo, miałby być niesłuszny.

(39)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Shenghua zakwestionowało możliwość zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, twierdząc, że Komisja przedstawiła jedynie ogólnikowe uzasadnienie jego zastosowania i nie wzięła pod uwagę, że nawet jeśli terminy stosowane w rozporządzeniu podstawowym nie muszą być identyczne jak w danym porozumieniu WTO, to wewnętrzne prawo UE nie powinno być sprzeczne z porozumieniami WTO. W tym względzie Shenghua uznało, że Komisja nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Po drugie Shenghua stwierdziło, że fakt bycia własnością państwa nie przyczynia się do znaczących zakłóceń. Dokładniej rzecz ujmując, Shenghua wskazało, że jego działalność podlega warunkom rynkowym, a decyzje są podejmowane w zależności od popytu rynkowego. Komisja natomiast nie wyjaśniła związku między prawem rzeczowym i upadłościowym a znaczącymi zakłóceniami ani nie wyjaśniła, dlaczego fakt pełnienia przez dyrektora generalnego funkcji sekretarza partii miałby powodować znaczące zakłócenia. Shenghua powołało się na istnienie partii politycznych również w innych krajach, w tym w UE. Ponadto Shenghua przypomniało, że ma dwóch udziałowców, z których tylko jeden jest własnością państwa, zaś drugi jest osobą fizyczną, oraz że zgodnie ze swoim statutem udziałowiec państwowy nie może sprawować wyłącznej kontroli nad działalnością spółki. Ponadto Shenghua powołało się na art. 6 chińskiej ustawy o przedsiębiorstwach państwowych (5), zgodnie z którym publiczne funkcje administracyjne należy oddzielić od funkcji podmiotu będącego własnością państwa, inwestującego w aktywa. Zdaniem Shenghua działalność tego przedsiębiorstwa jest zatem niezależna od rządu, a bycie własnością państwa nie przyczynia się do znaczących zakłóceń.

(40)

Argument przedsiębiorstwa Shenghua dotyczący zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z prawem WTO ma charakter podobny do argumentu przedstawionego przez Ketong i został omówiony w motywie 30. Co się tyczy argumentów Shenghua dotyczących związku między własnością państwową, prawem rzeczowym i prawem upadłościowym a znaczącymi zakłóceniami, Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze i czwarte rozporządzenia podstawowego obecność na odnośnym rynku przedsiębiorstw, które są własnością państwa bądź podlegają jego kontroli lub nadzorowi politycznemu, a także brak przepisów prawa upadłościowego, prawa spółek lub prawa rzeczowego bądź ich dyskryminujące stosowanie lub niewłaściwe egzekwowanie, stanowią istotne elementy oceny istnienia znaczących zakłóceń. Komisja zauważyła w tym względzie, że poza przedstawieniem tego ogólnego argumentu Shenghua nie zakwestionowało szczegółowej analizy przeprowadzonej przez Komisję w motywach 43, 44 i 46 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych oraz w motywie 38. Argumenty Shenghua dotyczące niezależności przedsiębiorstwa od rządu są bardziej szczegółowe, nie zmieniają one jednak oceny Komisji zawartej w motywach 47 i 48 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Po pierwsze – jakkolwiek odniesienie Shenghua do partii politycznych w innych państwach i tak jest bezprzedmiotowe w obecnym kontekście, Komisja zwróciła uwagę na ogólnie coraz silniejszą kontrolę KPCh nad przedsiębiorstwami (zob. motyw 41 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych), a w szczególności nad sektorem krzemku wapnia (zob. motywy 47 i 48 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych). Po drugie, w odniesieniu do faktu, że dyrektor generalny Shenghua jest jednocześnie sekretarzem partii, Komisja zauważyła, że Shenghua nie tylko nie zakwestionowało dokonanej przez Komisję w motywie 48 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych analizy działań na rzecz budowania partii i roli KPCh w przedsiębiorstwie. Wręcz przeciwnie – na swojej stronie internetowej przedsiębiorstwo otwarcie potwierdza korzystanie z „silnego wsparcia ze strony rządu i wszystkich grup społecznych” oraz zamiar „działania w duchu szóstej sesji plenarnej 18. komitetu centralnego KPCh oraz szeregu ważnych przemówień sekretarza generalnego Xi” (6). Komisja przypomniała również w tym kontekście motyw 41 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych oraz odpowiadającą mu ocenę wpływu KPCh na chińską gospodarkę, w szczególności rozdział 2 sprawozdania. Odniesienie przedsiębiorstwa Shenghua do jego statutu wprowadza zatem w błąd. Udziałowiec mniejszościowy, który jednocześnie pełni funkcję dyrektora wykonawczego spółki, jest z racji swojego członkostwa w KPCh wyraźnie zobowiązany do wdrażania zasad i polityki partii (7). W związku z tym statut nie tylko nie wykazuje niezależności Shenghua od państwa, lecz w istocie dowodzi wyraźnego powiązania między polityką partii i państwa a działalnością gospodarczą spółki. Po trzecie, przedstawiona przez Shenghua interpretacja chińskiej ustawy o przedsiębiorstwach państwowych jest wyraźnie wybiórcza. Przedsiębiorstwo, podkreślając formalny rozdział funkcji administracyjnych państwa od jego funkcji jako udziałowca zgodnie z art. 6 ustawy o przedsiębiorstwach państwowych, pominęło odniesienie do art. 1. W art. 1 określono ogólny cel ustawy jako m.in. wspieranie wiodącej roli sektora państwowego w gospodarce krajowej oraz wspieranie rozwoju socjalistycznej gospodarki rynkowej. Shenghua nie odniosło się również do art. 7, który upoważnia państwo do stymulowania zwiększania inwestycji kapitału państwowego w kluczowe gałęzie przemysłu i obszary ważne dla gospodarki narodowej, a także art. 36, zobowiązującego przedsiębiorstwa państwowe do przestrzegania krajowej polityki przemysłowej przy dokonywaniu inwestycji.

(41)	Z powyższych względów argumenty Shenghua zostały odrzucone.

(42)

Uwagi przedstawione przez skarżącego odzwierciedlały w znacznym stopniu powyższą odpowiedź Komisji na argumenty Shenghua. W szczególności skarżący uznał, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest w pełni zgodny z zobowiązaniem Unii wynikającym z prawa WTO oraz że Shenghua stanowi doskonały przykład istnienia znaczących zakłóceń w sektorze krzemku wapnia w Chinach, zwłaszcza w świetle kontroli rządowej nad strukturą korporacyjną części gospodarki podlegającej państwu, a także wpływu KPCh na organy zarządzające poszczególnych przedsiębiorstw. Ponadto w odniesieniu do sprawozdania i do niedawnego dochodzenia dotyczącego żelazokrzemu (8) skarżący stwierdził, że sektor krzemku wapnia w Chinach jest w znacznym stopniu zniekształcony ingerencją państwa. Na tej podstawie skarżący stwierdził, że zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego do obliczenia wartości normalnej było w pełni uzasadnione.

3.1.2. Kraj reprezentatywny

(43)

W rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych Komisja wybrała Brazylię jako reprezentatywny kraj zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego. Szczegółowe informacje na temat metodyki zastosowanej przy wyborze przedstawiono w pierwszej i drugiej nocie, udostępnionych stronom w dniach 7 maja 2021 r. i 14 czerwca 2021 r. w ramach otwartej dokumentacji („pierwsza nota” i „druga nota”), a także w motywach 86–139 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(44)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Ketong i Shenghua powtórzyły swoje argumenty przedstawione w uwagach do pierwszej i drugiej noty, że Brazylia nie jest odpowiednim reprezentatywnym krajem. Ketong powtórzyło, że na rynku energii elektrycznej w Brazylii występują znaczące zakłócenia, i podtrzymało swoją opinię, że w związku z tym Brazylia nie jest odpowiednim reprezentatywnym krajem i że aby zachować spójność, Komisja musi zastosować wobec proponowanego reprezentatywnego kraju te same kryteria, wymienione w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, które zastosowała przy ocenie, czy zakłócenia rynku występują w państwie objętym dochodzeniem. Takie samo twierdzenie przedstawił rząd ChRL. Wreszcie Ketong stwierdziło, że w Brazylii nie ma dostępnych miarodajnych danych publicznych dotyczących kwarcytu, głównego materiału wsadowego, i powtórzyło, że bardziej odpowiednim reprezentatywnym krajem jest Rosja.

(45)

Komisja zauważyła, że ani Ketong, ani rząd ChRL nie przedstawiły dowodów wskazujących na to, że cena odniesienia energii elektrycznej ustalona przez Komisję zgodnie z metodyką określoną w motywie 152 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych została zniekształcona w wyniku interwencji rządu Brazylii. W tym względzie Komisja przywołała także treść motywu 133 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. EDP Brasil jest jednym z największych przedsiębiorstw energetycznych w Brazylii i jest to przedsiębiorstwo prywatne. Wytwarza, dystrybuuje i sprzedaje energię elektryczną rozmaitym klientom, w tym konsumentom przemysłowym. Komisja nie miała w aktach sprawy żadnych informacji wskazujących na to, że ceny energii elektrycznej stosowane przez EDP Brasil i publikowane na stronie internetowej przedsiębiorstwa były rzeczywiście zniekształcone. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(46)

Jeżeli chodzi o brak istotnych danych publicznych dotyczących kwarcytu w Brazylii, Komisja zauważyła, że Ketong nie przedstawiło żadnych innych argumentów poza tymi, które już przedstawiono i do których się odniesiono w motywach 94 i 129 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Z tego względu twierdzenie to zostało odrzucone.

(47)

Jeżeli chodzi o twierdzenie, że Rosja jest bardziej odpowiednim reprezentatywnym krajem, Komisja zauważyła, że Ketong powtórzyło swoje argumenty opisane w motywie 114 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, nie przedstawiając żadnych nowych argumentów. Twierdzenie to zostało odrzucone z powodów opisanych w motywach 90, 115 i 116 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(48)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Ketong powtórzyło swoje twierdzenie, że Brazylia nie jest odpowiednim reprezentatywnym krajem ze względu na rzekomy brak niezniekształconych i wiarygodnych danych dotyczących dwóch najważniejszych czynników produkcji – energii elektrycznej i kwarcytu. Ketong utrzymywało, że rynek energii elektrycznej w Brazylii był zakłócony, zaś Komisja zignorowała ten fakt. Przedsiębiorstwo twierdziło ponadto, że Komisja nie wyjaśniła, dlaczego brak znaczących publicznie dostępnych danych dotyczących kwarcytu nie wpłynął na wybór Brazylii jako reprezentatywnego kraju. Ketong powtórzył, że Rosja jest bardziej odpowiednim reprezentatywnym krajem niż Brazylia.

(49)	Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwo Ketong nie przedstawiło żadnych innych argumentów niż przedstawione już w uwagach do ujawnienia tymczasowych ustaleń i które mogłyby zmienić wnioski przedstawione w motywach 45, 46 i 47. W związku z tym argument Ketong został odrzucony.

(50)

Shenghua powtórzyło swoje twierdzenie, że Brazylia nie jest odpowiednim reprezentatywnym krajem z powodów przedstawionych w motywach 96 i 123 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych oraz że zamiast niej należy wybrać Kazachstan. Ponieważ Shenghua nie przedstawiło nowych argumentów, które mogłyby zmienić wnioski Komisji określone w motywach 118 i 124 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, twierdzenie to zostało odrzucone.

(51)	Wobec braku jakichkolwiek innych uwag dotyczących wyboru Brazylii jako reprezentatywnego kraju Komisja potwierdziła swój wniosek zawarty w motywie 139 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

3.1.3. Źródła, na podstawie których ustalono poziom niezniekształconych kosztów czynników produkcji

(52)

W motywach 140–141 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja przedstawiła szczegółowe informacje dotyczące źródeł, na podstawie których ustalono wartość normalną. Po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja otrzymała uwagi od jednego z producentów eksportujących dotyczące wykorzystania różnych źródeł do ustalenia wartości normalnej.

3.1.3.1. Surowce

(53)

Ketong twierdziło, że niezniekształcona wartość dla kwarcytu ustalona przez Komisję przez odniesienie do średniej ceny zakupu płaconej przez przemysł Unii nie spełniała standardów prawnych art. 2 ust. 6a i zaprzeczała faktom. Po pierwsze, Ketong twierdziło, że niezniekształcona wartość powinna pochodzić z reprezentatywnego państwa trzeciego o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do poziomu rozwoju Chin. Po drugie, Ketong zauważyło, że dane źródłowe wykorzystane do ustalenia ceny odniesienia pochodziły z odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez producentów unijnych, a zatem nie były publicznie dostępne. Po trzecie, Ketong odniosło się do informacji przekazanych w jego uwagach do drugiej noty, z których wynikało, że ustalona przez Komisję cena odniesienia odbiegała od ceny kwarcytu wskazanej w tabeli cen jednego z producentów unijnych dotyczącej tego samego surowca.

(54)

Komisja nie zgodziła się z pierwszym argumentem Ketong. W przeciwieństwie do twierdzenia Ketong w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie przewidziano, że niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia powinny pochodzić wyłącznie z odpowiedniego reprezentatywnego kraju o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego jak państwo wywozu. Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret drugie, jeżeli Komisja uzna to za stosowne, może także wykorzystać niezniekształcone międzynarodowe ceny, koszty lub wartości odniesienia. Przepis ten nie zawiera żadnych czynników kwalifikujących wybór odpowiednich międzynarodowych cen, kosztów lub wartości odniesienia. Nie zawiera on także żadnego odniesienia do konieczności zapewnienia, aby źródłem tych potencjalnych wartości odniesienia było państwo o podobnym poziomie rozwoju co państwo wywozu. W związku z tym Komisja ma swobodę decydowania o wyborze odpowiedniej wartości odniesienia w sytuacjach, w których zastosowanie wartości przywozu w odpowiednim wybranym reprezentatywnym kraju nie jest możliwe. W przedmiotowym dochodzeniu, z uwagi na brak odpowiednich danych dotyczących kwarcytu w Brazylii oraz z powodu braku w aktach sprawy innych odpowiednich informacji dotyczących międzynarodowych cen, kosztów lub wartości odniesienia dla kwarcytu, Komisja uznała, że należy wrócić do ceny kwarcytu na rynku unijnym jako odpowiedniej wartości odniesienia zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret drugie.

(55)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Ketong utrzymywało, że cena zakupu kwarcytu przez przemysł Unii, wykorzystana przez Komisję jako cena odniesienia, nie była odpowiednia do tego celu, ponieważ nie odzwierciedlała warunków panujących w ChRL w sytuacji braku znaczących zakłóceń. Ketong stwierdził, że Komisja musi zapewnić, aby wykorzystywane przez nią informacje, w tym międzynarodowe ceny, koszty lub wartości odniesienia, odzwierciedlały koszty produkcji w kraju wywozu, lub przynajmniej dostosować te informacje do warunków rynkowych w kraju wywozu w sytuacji braku znaczących zakłóceń. Ketong stwierdziło ponadto, że Komisja nie przedstawiła dowodów na to, że średnia cena zakupu zapłacona przez przemysł Unii za kwarcyt stanowi „międzynarodowe ceny, koszty lub wartości odniesienia”, o których mowa w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret drugie. Ketong argumentowało również, że cena płacona w Unii nie może odzwierciedlać międzynarodowego poziomu cen, ponieważ istnieje wiele innych państw dostarczających kwarcyt. Zdaniem przedsiębiorstwa, do ustalenia niezniekształconej, rozsądnej ceny odniesienia dla kwarcytu należałoby wykorzystać międzynarodowy zbiór danych, uwzględniający również dane z tych państw, nie zaś tylko cenę unijną.

(56)

Komisja nie zgodziła się z tym stwierdzeniem. Po pierwsze, Komisja zauważyła, że w swoich uwagach Ketong nie podało międzynarodowej ceny kwarcytu, którą Komisja mogłaby wykorzystać jako alternatywę dla ustalonego przez siebie poziomu odniesienia. Po drugie, Ketong nie przedstawiło żadnego dowodu na to, że ustalony przez Komisję poziom odniesienia był zniekształcony. W sytuacji braku rozwiązań alternatywnych Komisja uznała, że cena kwarcytu na rynku unijnym stanowi odpowiednią niezniekształconą wartość odniesienia. Dlatego też powyższy argument został odrzucony.

(57)

Jeżeli chodzi o twierdzenie przedsiębiorstwa Ketong, że dane źródłowe, które Komisja wykorzystała do ustalenia wartości odniesienia, nie były publicznie dostępne, Komisja zwraca uwagę, że otwarta dokumentacja zawierała rzeczywiste zagregowane dane źródłowe przedłożone przez producentów unijnych, którzy wyraźnie zezwolili na ujawnienie tych informacji zgodnie z art. 19 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. W rezultacie dane te uważa się za łatwo dostępne. Ponadto Komisja stwierdziła, że dane źródłowe, o których mowa, zostały zweryfikowane przez Komisję i uznane za odzwierciedlające rzeczywisty koszt kwarcytu nadającego się do produkcji produktu objętego postępowaniem, a tym samym za wiarygodne i reprezentatywne.

(58)

Co się tyczy trzeciego argumentu Ketong, przeprowadzone przez Komisję dochodzenie wykazało, że cena kwarcytu podana na stronie internetowej rzeczonego producenta unijnego dotyczyła odrzuconego kwarcu (odpadów), który nie nadawał się do produkcji krzemku wapnia, a co za tym idzie, że cena ta nie była reprezentatywna dla kosztu kwarcytu wykorzystywanego do produkcji produktu objętego postępowaniem.

(59)	Z powyższych względów argumenty Ketong zostały odrzucone.

3.1.3.2. Energia elektryczna

(60)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Ketong twierdziło, że Komisja nie powinna była stosować rzekomo regulowanej ceny energii elektrycznej opublikowanej na stronie internetowej EDP Brasil jako odpowiedniego źródła służącego do ustalenia niezniekształconej ceny odniesienia energii elektrycznej – zamiast tego powinna była użyć ceny rynkowej, ponieważ to po takiej cenie producenci krzemku wapnia nabywają energię elektryczną.

(61)	Komisja zauważyła, że Ketong powtórzyło swoje argumenty opisane w motywie 131 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, odrzucone już przez Komisję w ramach wniosków przedstawionych w motywach 132 i 133 tego rozporządzenia. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(62)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Ketong utrzymywało, że cena odniesienia energii elektrycznej powinna opierać się na cenach rynkowych w Brazylii, a nie na cenach regulowanych, a także twierdziło, że nie odniesiono się wystarczająco do jego twierdzeń w motywach 132 i 133 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(63)

Jak wyjaśniono w motywie 45, Ketong nie przedstawiło żadnych dowodów wskazujących na to, że cena odniesienia energii elektrycznej obliczona przez Komisję była zniekształcona w wyniku interwencji rządu Brazylii. Ketong nie sprecyzowało również, w jaki sposób Komisja mogła w bardziej wystarczający sposób odnieść się do jego twierdzeń zawartych w motywach 132 i 133 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(64)

Shenghua twierdziło, że ponieważ w motywie 281 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja tymczasowo stwierdziła, iż handel energią elektryczną nie jest zakłócony w ChRL, to tym samym stawka za energię elektryczną nie powinna zostać zastąpiona stawką za energię elektryczną stosowaną w reprezentatywnym kraju.

(65)

Komisja nie zgodziła się z tym stwierdzeniem. Jak wyjaśniono w motywie 52 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja uznała, że ceny energii elektrycznej nie są oparte w ChRL na zasadach rynkowych, a ponadto podlegają znaczącym zakłóceniom w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Tymczasowe stwierdzenie Komisji dotyczące energii elektrycznej przedstawione w motywie 281 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych było takie, że handel energią elektryczną nie jest zakłócony w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Obliczanie wartości normalnej i ocena związana ze stosowaniem zasady niższego cła były osobnymi analizami opartymi na różnych artykułach rozporządzenia podstawowego. Podczas gdy wnioski wyciągnięte na podstawie art. 2 ust. 6 lit. b) opierały się na sytuacji w państwie wywozu i uwzględniały wiele różnych czynników, dochodzenie na podstawie art. 7 ust. 2a jest bardziej ograniczone i prowadzone w kontekście określania możliwości zastosowania zasady niższego cła, a ponadto odnosi się do zawartego w tym artykule zamkniętego wykazu sytuacji. To, że handel energią elektryczną nie jest w Chinach zakłócony w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, nie oznacza, że nie podlega on znaczącym zakłóceniom w Chinach stwierdzonym zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym argument Shenghua został odrzucony.

3.1.4. Czynniki produkcji i źródła informacji

(66)

Po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja zauważyła, że dane GTA dotyczące przywozu do Brazylii zostały udostępnione na poziomie CIF. Korzystając z tego nowego zestawu danych i biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony, w celu ustalenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji krzemku wapnia

Czynnik produkcji	Kody towaru w Brazylii	Wartość niezniekształcona w CNY/jednostka miary	Źródło informacji
Surowce
Bezwodny trzpień/Bezwodna glina działowa	3816 00 11 3816 00 12 3816 00 19 3816 00 21 3816 00 29 3816 00 90	10,2791 /kg	GTA
Węgiel bitumiczny	2701 12 00	0,6997 /kg	GTA
Węgiel	2701 19 00	0,6997 /kg (*1)	GTA
Koks/półkoks	2704 00 11 2704 00 12 2704 00 90	1,7616 /kg	GTA
Pasta do elektrod	3801 30 10 3801 30 90	6,3301 /kg	GTA
Kostka grafitowa	3801 90 00	46,7364 /kg	GTA
Wapień	2521 00 00	0,1500 /kg	GTA
Kwarcyt/skała krzemionkowa	2506 20 00	0,2705 /kg (*2)	Przemysł Unii
Wyroby ze stali (inne sztaby i pręty, z żeliwa lub stali niestopowej)	7215 50 00	11,6723 /kg	GTA
Praca
Koszty pracy w przemyśle wytwórczym	[nie dotyczy]	29,7989 /osobogodzinę	Statystyki MOP
Energia
Energia elektryczna	[nie dotyczy]	0,4487 /kWh	EDP Brasil
Produkty uboczne/odpady
Żużel, popiół i jego pozostałości	2620 99 90	0,0442 /kg (*3)	GTA
Drobny proszek wytrącany z krzemionki i wapnia	7202 99 90	10,2812 /kg (*3)	GTA

3.1.4.1. Surowce

(67)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Ketong twierdziło, że metoda zastosowana przez Komisję do ustalenia cen importowych CIF dotyczących Brazylii, określona w motywie 144 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, była zakłócająca. Ketong utrzymywało, że pojedynczy współczynnik nie może być reprezentatywny dla kosztów transportu i ubezpieczenia, które z dużym prawdopodobieństwem różniły się w zależności od rodzaju surowca i kraju dostawy, a także twierdziło, że Komisja powinna ustalić współczynnik dla każdego surowca wsadowego i dla każdego kraju dostawy.

(68)

Jak wyjaśniono w motywie 66, dostępny był nowy zestaw danych w GTA, zawierający dane dotyczące przywozu na poziomie CIF w odniesieniu do Brazylii. Komisja wykorzystała ten nowy zestaw danych, aby ustalić niezniekształcone wartości dotyczące surowców wskazane w tabeli 1. W związku z tym twierdzenie Ketong nie było już przedmiotem dalszych rozważań.

3.1.4.2. Energia elektryczna

(69)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Ketong twierdziło, że metodyka zastosowana przez Komisję do obliczenia wartości odniesienia dla energii elektrycznej w Brazylii była błędna. Ketong zwróciło uwagę, że Komisja zastosowała średnią arytmetyczną stawek za energię elektryczną i dystrybucję według danych dostępnych na stronie internetowej EDP Brasil za 2021 r., skorygowaną o inflację. Zdaniem Ketong Komisja powinna zastosować dostępne dane dotyczące stawek za energię elektryczną za okres objęty dochodzeniem, a nie dane za 2021 r. skorygowane o inflacje. Ponadto Ketong zwróciło uwagę, że Komisja powinna wziąć pod uwagę również stawki w godzinach szczytu i poza godzinami szczytu oraz ograniczyć swoje obliczenia do cen naliczanych konsumentom przemysłowym zużywającym dużo energii, jakimi są producenci krzemku wapnia.

(70)

Komisja przeanalizowała argument Ketong i uznała go za uzasadniony. Przyjęła ten argument i ponownie obliczyła wartość odniesienia dla energii elektrycznej na podstawie danych dotyczących stawek za okres objęty dochodzeniem, dostępnych na stronie internetowej EDP Brasil (9), biorąc pod uwagę poszczególne stawki za okres szczytowy i pozaszczytowy oraz odpowiednie stawki naliczane konsumentom przemysłowym zużywającym dużo energii.

(71)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Ketong stwierdziło, że na stronie internetowej EDP Brasil dostępny jest również nowszy zestaw danych dotyczących taryf za okres objęty dochodzeniem niż zestaw wykorzystany przez Komisję oraz że Komisja powinna była również uwzględnić ten zestaw danych przy obliczaniu ceny odniesienia dla energii elektrycznej.

(72)

Komisja zwróciła uwagę, że argument ten jest nieuzasadniony. W szczególności wspomniany przez Ketong zestaw danych dotyczących taryf nie był dostępny na stronie internetowej EDP Brasil ani w odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem, a zatem nie mógł zostać zweryfikowany pod względem trafności ani wykorzystany do celów niniejszego dochodzenia. W związku z tym Komisja nie rozpatrywała w dalszym ciągu tego argumentu.

3.1.4.3. Produkty uboczne

(73)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Ketong twierdziło, że metodyka zastosowana przez Komisję do ustalenia niezniekształconej wartości odniesienia dla mikrokrzemionki, określona w motywie 148 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, była niepełna, ponieważ w sposób sztuczny łączyła wartość produktu ubocznego z wartością materiału wsadowego, choć takiego powiązania nie było. Ketong zaproponowało wykorzystanie do skonstruowania niezniekształconej wartości odniesienia danych dotyczących wywozu pochodzących z reprezentatywnego kraju, ponieważ jego zdaniem taka była przyjęta praktyka Komisji w przypadku niedostępności reprezentatywnych danych dotyczących przywozu w reprezentatywnym kraju.

(74)	Komisja zwróciła uwagę, że ta pozycja stanowiła nieznaczną część (mniej niż 0,1 %) kosztów materiałów i że tym samym podniesiona kwestia nie miała wpływu na wysokość środków. W związku z tym nie rozważano dalej tej kwestii.

(75)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Ketong powtórzyło, że metodyka zastosowana przez Komisję miała charakter zakłócający. Komisja zwróciła jednak uwagę, że Ketong nie przedstawiło żadnych nowych argumentów, które mogłyby zmienić wnioski przedstawione w motywie 74. Argument ten został zatem odrzucony.

3.1.4.4. Materiały zużywalne, pośrednie koszty produkcji i koszty transportu związane z dostawą surowców

(76)

Ketong twierdziło, że Komisja powinna była wskazać wartość odniesienia dla materiałów zużywalnych i pośrednich kosztów produkcji oddzielnie od innych materiałów wsadowych, a nie ekstrapolować ich wartość, stosując – w przypadku materiałów zużywalnych – obliczony odsetek całkowitego kosztu surowców oraz – w przypadku kosztów pośrednich – odsetek całkowitego kosztu bezpośredniego faktycznie poniesionego przez chińskich producentów. Twierdziło, że Komisja powinna była zamiast tego zastosować jego faktyczne koszty materiałów zużywalnych i koszty pośrednie. Ketong argumentowało ponadto, że to samo dotyczy kosztów transportu z tytułu dostaw surowców, które to koszty Komisja wyraziła jako odsetek rzeczywistego kosztu surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezakłóconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezakłócony koszt transportu. Ketong twierdziło, że biorąc pod uwagę, iż koszt surowców był ponownie obliczany przez zastosowanie niezniekształconych cen, oznaczało to powiązanie kosztów transportu również ze wzrostem wartości surowców, co zdaniem przedsiębiorstwa nie było prawidłowe, ponieważ taki związek nie istniał.

(77)

Komisja zauważyła, że zgodnie z jej standardową praktyką nie oblicza się pojedynczych wartości odniesienia dla materiałów zużywalnych, ale wyraża się je jako odsetek całkowitego kosztu surowców na podstawie danych dotyczących kosztów przedstawionych przez producentów eksportujących, a następnie stosuje się ten odsetek do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone ceny. Ponadto Komisja zauważyła, że znaczące zakłócenia ustalono w sekcji 3.1.1 powyżej. W takim przypadku zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego można wykorzystywać koszty krajowe, ale tylko jeśli zostanie potwierdzone, że nie są zniekształcone, w oparciu o dokładne i odpowiednie dowody. Ketong nie przedstawiło, a Komisja nie znalazła żadnych takich dowodów w odniesieniu do czynników produkcji zgrupowanych w ramach materiałów zużywalnych. W związku z tym Komisja nie mogła wykorzystać danych przedstawionych przez Ketong. Komisja uznała, że jej metodyka obliczania niezniekształconej wartości materiałów zużywalnych jest odpowiednia, szczególnie ze względu na fakt, że nie są dostępne lepsze informacje. Ketong nie przedstawiło również alternatywnej wartości odniesienia obliczonej przy użyciu wartości przywozu GTA do reprezentatywnego kraju ani alternatywnej niezniekształconej wartości odniesienia dla materiałów zużywalnych. W związku z tym argument dotyczący materiałów zużywalnych został odrzucony.

(78)

W odniesieniu do twierdzenia Ketong dotyczącego metodyki zastosowanej przez Komisję do ustalenia niezniekształconej wartości pośrednich kosztów produkcji, jak określono w motywie 154 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja zauważyła, że dane dotyczące kosztów pośrednich nie były łatwo dostępne oddzielnie w sprawozdaniach finansowych producenta w reprezentatywnym kraju. Ponadto po stwierdzeniu znaczących zakłóceń, zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego można wykorzystywać koszty krajowe, ale tylko jeśli zostanie potwierdzone, że nie są zniekształcone, w oparciu o dokładne i odpowiednie dowody. Ketong nie przedstawiło, a Komisja nie znalazła żadnych takich dowodów w odniesieniu do kosztów pośrednich. W związku z tym Komisja uznała, że jej metodyka obliczania niezniekształconej wartości kosztów pośrednich jest odpowiednia, szczególnie ze względu na fakt, że nie są dostępne lepsze informacje. Ketong nie zaproponowało alternatywnej, niezniekształconej wartości odniesienia dla kosztów pośrednich. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(79)

W odniesieniu do twierdzenia Ketong dotyczącego metodyki zastosowanej przez Komisję do ustalenia niezniekształconych kosztów transportu z tytułu dostaw surowców, określonej w motywie 150 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja zauważyła, że Ketong nie wskazało, w jaki sposób Komisja powinna obliczyć koszty transportu osobno dla każdego surowca. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(80)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Ketong powtórzyło, że zastosowana przez Komisję metoda ustalania wartości odniesienia dla materiałów zużywalnych, pośrednich kosztów produkcji i kosztów transportu miała charakter zakłócający. Komisja zwróciła jednak uwagę, że Ketong nie przedstawiło żadnych nowych argumentów, które mogłyby zmienić wnioski przedstawione w motywach 77, 78 i 79.

3.1.5. Obliczanie wartości normalnej

(81)	Szczegóły dotyczące obliczania wartości normalnej przedstawiono w motywach 156–160 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(82)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Ketong twierdziło, że przy obliczaniu wartości normalnej Komisja nie powinna była odrzucać niektórych dostosowań dotyczących produktów ubocznych ze względu na fakt, że nie zostały one zaksięgowane. Ketong zauważyło, że mające zastosowanie standardy prawne nie wymagają, aby wszystkie pozycje kosztów pochodziły z ksiąg rachunkowych, w szczególności w przypadku zastosowania art. 2 ust. 6a. Co więcej, zdaniem przedsiębiorstwa przy ustalaniu kosztu produkcji ważne jest, aby pozycje kosztów odzwierciedlały koszty faktycznie poniesione w zwykłym toku prowadzenia działalności przedsiębiorstwa. Ketong twierdziło ponadto, że zgłaszało dodatkowe koszty poniesione z tytułu odnośnych produktów ubocznych w tabelach kosztów przedstawionych wraz z odpowiedziami na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz że Komisja powinna odliczyć te koszty od konstruowanej wartości normalnej.

(83)

Komisja zauważyła, że wbrew temu, co twierdzi Ketong, przedsiębiorstwo nie zgłosiło kosztów odnośnych produktów ubocznych w swoich rozliczeniach kosztów i w tabelach kosztów dołączonych do jego odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. W swoich tabelach kosztów Ketong zgłosiło wartość sprzedaży odnośnych produktów ubocznych, którą jego zdaniem należy odjąć od kosztów materiałów, ale nie uwzględniło tej wartości sprzedaży w swojej ewidencji finansowej i kosztowej. W istocie w toku dochodzenia wykazano, że przedsiębiorstwo nie otrzymało żadnego przychodu ze sprzedaży tych produktów ubocznych, zatem pozostają one kosztami. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(84)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Ketong powtórzyło swoje twierdzenie, że Komisja bezzasadnie odrzuciła dostosowanie wartości normalnej dotyczącej produktów ubocznych. Po pierwsze Ketong argumentowało, że księgowanie w ewidencji finansowej i kosztowej przedsiębiorstwa nie jest warunkiem koniecznym konstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a. Po drugie Ketong twierdziło, że Komisja nie zakwestionowała faktu, że wspomniane produkty uboczne zostały wytworzone w wyniku procesu produkcyjnego przedsiębiorstwa oraz że transakcje ich sprzedaży odbywały się w zwykłym toku działalności przedsiębiorstwa. Według Ketong nieujęcie dochodów w ewidencji finansowej nie wyklucza uwzględnienia produktów ubocznych przy dostosowaniu kosztów. Po trzecie Ketong twierdziło, że gdyby Komisja odrzuciła dochód ze sprzedaży w ramach dostosowania wartości normalnej produktu objętego postępowaniem z tytułu kosztów produktów ubocznych, to odpowiednie koszty faktycznie poniesione w związku z zebraniem tych samych produktów ubocznych należało uznać za koszt tych produktów ubocznych w dokumentacji księgowej i odpowiednio odliczyć je od skonstruowanej wartości normalnej.

(85)

Komisja nie zgodziła się z tym stwierdzeniem. Księgowanie kosztów i przychodów w księgach rachunkowych przedsiębiorstwa stanowi dowód ich istnienia i ich ilościowe ujęcie. Wbrew twierdzeniu Ketong, w trakcie zdalnej kontroli krzyżowej nie można było ustalić, że transakcje sprzedaży produktów ubocznych miały miejsce w toku zwykłej działalności, ponieważ dokumentacja handlowa nie była dostępna, a transakcje nie zostały zaksięgowane. Księgowanie produktów ubocznych jako kosztów w księgach rachunkowych przedsiębiorstwa odzwierciedla w istocie fakt, wspomniany już w motywie 83, że Ketong nie uzyskiwał żadnego dochodu ze sprzedaży tych produktów ubocznych. W związku z tym argumenty Ketong zostały odrzucone.

(86)

Ketong twierdziło również, że marża zysku zastosowana przy konstruowaniu wartości normalnej (18,96 %) była za wysoka w świetle własnych ustaleń Komisji, że marżę zysku na poziomie 9,7–12,5 % w przedmiotowym dochodzeniu „uznano za zysk podstawowy pokrywający pełne koszty w normalnych warunkach konkurencji” (motyw 269 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych). Ketong skomentowało także, że Komisja nie wyjaśniła, dlaczego w świetle tego ustalenia marża zysku na poziomie 18,96 % została uznana za rozsądny zysk do skonstruowania wartości normalnej. W związku z powyższym Ketong twierdziło, że docelowy poziom zysku ustalony dla producentów unijnych stanowi rozsądny i niezniekształcony zysk, który należy zastosować przy konstruowaniu wartości normalnej.

(87)

Komisja zauważyła, że zysk docelowy oraz zysk w reprezentatywnym kraju odnoszą się do różnych koncepcji i do różnych krajów. W szczególności zysk docelowy, do którego Ketong się odnosi, jest zyskiem osiągniętym przez przemysł Unii w związku ze sprzedażą wewnętrzną w Unii w normalnych warunkach konkurencji i wykorzystuje się go do obliczania marginesu szkody. Zysk w reprezentatywnym kraju jest wykorzystywany do obliczania wartości normalnej w odniesieniu do odpowiedniego reprezentatywnego kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Zysk ten musi odzwierciedlać zysk uzyskany przez przedsiębiorstwo produkujące produkt objęty dochodzeniem lub podobny produkt w reprezentatywnym kraju i nie jest od porównywalny z zyskiem docelowym przemysłu UE.

(88)

Ketong twierdziło także, że Komisja nie powinna była uwzględniać przychodów finansowych przy obliczaniu zysku, ponieważ zgodnie z ustanowioną praktyką Komisji przy obliczaniu zysku czy kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych nie uwzględniano takich przychodów. Ponadto Ketong twierdziło, że jeżeli Komisja podtrzyma uwzględnienie przychodów finansowych przy ustaleniu zysku, powinna również uwzględnić je w całkowitych kosztach sprzedaży, kosztach ogólnych i administracyjnych jako potrącenie.

(89)

Komisja nie zgodziła się z tym stwierdzeniem. Brazylijskie przedsiębiorstwo zgłosiło wydatki finansowe poza kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi. Jednocześnie kompensuje ono wydatki finansowe przychodami finansowymi i dodaje różnicę (zysk) do ogólnego zysku. Nie ma dowodów wskazujących na to, by taki zysk nie odnosił się do produktu objętego postępowaniem, zatem wydaje się, ze odjęcie go od zgłoszonych zysków brazylijskiego przedsiębiorstwa byłoby nieuzasadnione. W każdym razie wpływ tego twierdzenia byłby nieistotny dla obliczenia dumpingu, ponieważ zysk finansowy był dość niewielki, a cło ostatecznie ustala się na poziomie znacznie niższego marginesu szkody. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(90)	Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Ketong nadal nie zgadzało się ze stanowiskiem Komisji, zgodnie z którym zyski finansowe należało uwzględnić w obliczeniach zysku.

(91)

Komisja powtarza, że standardową i stałą praktyką jest uwzględnianie wszystkich kosztów i dochodów związanych z produkcją i sprzedażą produktu objętego dochodzeniem. Komisja zwróciła uwagę, że Ketong zażądało jedynie, aby Komisja zignorowała pewne zyski finansowe, nie przedstawiając żadnych wyjaśnień, dodatkowych informacji ani dowodów na to, że zyski te nie były powiązane z produktem objętym dochodzeniem. Argument Ketong nie mógł zatem zmienić wniosków przedstawionych w motywie 89.

(92)

Ketong twierdziło, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne w reprezentatywnym kraju ustalono bez szczegółowego podziału, co uniemożliwiło identyfikację wydatków związanych ze sprzedażą bezpośrednią, które mogłyby wpłynąć na obiektywne porównanie wartości normalnej i ceny eksportowej na tym samym poziomie handlu. Twierdziło również, że Komisja powinna przedstawić taki podział i zapewnić, aby ceny eksportowe porównano z konstruowaną wartością normalną na tym samym poziomie handlu.

(93)

Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem. Zauważyła, że twierdzenie, iż wydatki związane ze sprzedażą bezpośrednią uwzględniono w kosztach sprzedaży, kosztach ogólnych i administracyjnych zgłoszonych w przypadku producenta w reprezentatywnym kraju, nie zostało poparte dowodami. Ponadto Komisja zwróciła uwagę, że nic nie wskazywało na to, by dane dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych pochodzące od producenta w reprezentatywnym kraju zawierały pozycje, które należy odjąć w celu zapewnienia obiektywnego porównania. Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Ketong nie przedstawiło żadnych bardziej odpowiednich danych dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych producenta w Brazylii, które pozwoliłyby Komisji określić ilościowo wydatki związane ze sprzedażą bezpośrednią rzekomo uwzględnione w danych dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(94)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Ketong stwierdziło, że Komisja powinna raz jeszcze wyjaśnić, na jakiej podstawie stwierdziła, że koszty sprzedaży oraz koszty ogólne i administracyjne przedstawione w sprawozdaniu finansowym producenta w reprezentatywnym kraju umożliwiły Komisji bezpośrednie skonstruowanie wartości normalnej na poziomie ex-works oraz wykazanie, że koszty sprzedaży oraz koszty ogólne i administracyjne dodane do kosztów sprzedanych towarów nie zawierały żadnych elementów, które mogłyby spowodować ustalenie konstruowanej wartości normalnej na innym poziomie handlu. Przedsiębiorstwo Ketong twierdziło, że Komisja uwzględniła dostosowania z tytułu kosztów transportu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku i kosztów dodatkowych, kosztów pakowania, kosztów kredytu i opłat bankowych w celu ustalenia jego ceny eksportowej na poziomie ex-works, ale nie dostarczyła informacji gwarantujących, że pozycje te nie zostały włączone do kosztów sprzedaży oraz kosztów ogólnych i administracyjnych producenta w reprezentatywnym kraju.

(95)

Komisja zauważyła, że na podstawie danych dotyczących kosztów sprzedaży oraz kosztów ogólnych i administracyjnych zgłoszonych przez producenta w reprezentatywnym kraju Ketong nie wykazało, że Komisja nie dokonała rzetelnego porównania konstruowanej wartości normalnej z ceną eksportową. Komisja zwróciła ponadto uwagę, że Ketong nie przedstawiło żadnych nowych informacji, które mogłyby zmienić wnioski przedstawione w motywie 93. W związku z tym argument Ketong został odrzucony.

(96)

Bez uszczerbku dla powyższych rozważań Komisja przypomina również, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski. Ketong nie przedstawiło żadnych dowodów wskazujących na to, że zastosowana przez Komisję wysokość kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych czy zysków była nieuzasadniona dla skonstruowania wartości normalnej.

3.2. Cena eksportowa

(97)	Komisja przedstawiła szczegóły dotyczące obliczania ceny eksportowej w motywach 161 i 162 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Wobec braku jakichkolwiek uwag w tej kwestii Komisja potwierdziła swoje tymczasowe wnioski.

3.3. Porównanie

(98)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Ketong twierdziło, że Komisja dokonała błędnego dostosowania w górę wartości normalnej z tytułu różnic w poziomie opodatkowania pośredniego przez dodanie podatku VAT do wartości normalnej, podczas gdy cena eksportowa przedsiębiorstwa nie obejmowała takiego podatku.

(99)

W okresie objętym dochodzeniem Chiny stosowały stawkę VAT na poziomie 13 % zarówno w odniesieniu do sprzedaży krajowej, jak i eksportowej produktu objętego postępowaniem, co potwierdza omawiane twierdzenie. Chiny stosowały także politykę polegającą na niezwracaniu podatku VAT przy wywozie produktu objętego postępowaniem. W celu zapewnienia, aby wartość normalna i ceny eksportowe były porównywane na tym samym poziomie opodatkowania, Komisja określiła wartość normalną na podstawie cen obejmujących zapłacony podatek VAT, stosując stawkę VAT mającą zastosowanie do wywozu.

(100)

W tej kwestii należy zauważyć, że Komisja określiła wartość normalną zgodnie z orzecznictwem Sądu (10). W związku z tym argument Ketong został odrzucony.

(101)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Ketong stwierdziło, że zgłoszona przez nie cena eksportowa netto nie obejmowała VAT. Ketong argumentowało ponadto, że porównanie ceny eksportowej bez VAT z wartością normalną określoną na podstawie ceny obejmującej VAT było błędne i nie zapewniało obiektywnego porównania. Ketong zwróciło się do Komisji o skorygowanie tego błędu.

(102)

Komisja ustaliła, że Ketong w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu błędnie podało swoją cenę eksportową netto, odliczając VAT od wartości brutto faktur wywozowych, podczas gdy na fakturach wywozowych nie było takiego odliczenia. Innymi słowy, w fakturach wywozowych zgłoszonych przez Ketong i zweryfikowanych przez Komisję nie podano wartości wywozu brutto i netto. Komisja skorygowała powyższy błąd poprzez zastąpienie wartości netto faktury zgłoszonej przez Ketong podaną na fakturach wartością obejmującą VAT, tak aby wartość normalna i cena eksportowa były porównywane na takim samym poziomie opodatkowania, jak wymaga tego art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego. Korekty te ujawniono przedsiębiorstwu Ketong.

(103)

W swoich uwagach dotyczących ujawnienia ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Shun Tai zakwestionowało dostosowania jego ceny eksportowej z tytułu prowizji na podstawie art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego. Przedsiębiorstwo to twierdziło, że dostosowanie powinno opierać się na rzeczywistym zysku niepowiązanego przedsiębiorstwa handlowego lub, alternatywnie, na różnicy cen sprzedaży dla przedsiębiorstw handlowych i dla użytkowników końcowych na rynku krajowym.

(104)

Wbrew twierdzeniu Shun Tai metoda zastosowana do dostosowania cen jest zgodna z praktyką Komisji i z dwoma rozporządzeniami wymienionymi w uwagach przedsiębiorstwa do ujawnienia ostatecznych ustaleń. Ponadto Komisja dostosowała ceny Shun Tai, uwzględniając w pełni szczegółowe ustalenia poczynione w ramach dochodzenia, dotyczące jego organizacji sprzedaży. Ponieważ twierdzenie Shun Tai opierało się na błędnych założeniach, należało je odrzucić. Ponieważ Shun Tai zwróciło się o poufne traktowanie jego kanałów sprzedaży, dalsze szczegółowe informacje na temat przeprowadzonej przez Komisję analizy powyższego wniosku przekazano przedsiębiorstwu w drodze kontaktów dwustronnych.

(105)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag dotyczących porównania Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 163 i 164 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

3.4. Margines dumpingu

(106)

Ze względu na fakt, że Komisja zaakceptowała niektóre uwagi zainteresowanych stron przedstawione po ujawnieniu tymczasowych i ostatecznych ustaleń, odpowiednio obliczyła ona ponownie marginesy dumpingu. Zmiany te nie mają wpływu na margines dumpingu obliczony dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Wobec braku jakichkolwiek uwag potwierdza się ustalenia zawarte w motywach 168 i 169 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące poziomu współpracy i metody ustalenia rezydualnego marginesu dumpingu w odniesieniu do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(107)

Ostateczne marginesy dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF (koszt, ubezpieczenie, fracht) na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

Przedsiębiorstwo	Ostateczny margines dumpingu
Ningxia Ketong New Material Technology Co. Ltd.	52,3 %
Ningxia Shun Tai Smelting Co., Ltd.	123,6 %
Shaanxi Shenghua Metallurgy-Chemical Co. Ltd.	75,0 %
Wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa	132,6 %

(108)

Obliczenia indywidualnych marginesów dumpingu, w tym korekty i dostosowania dokonane w następstwie uwag przedstawionych przez zainteresowane strony po ujawnieniu tymczasowych i ostatecznych ustaleń, zostały ujawnione współpracującym producentom eksportującym.

4. SZKODA

4.1. Definicja przemysłu Unii i produkcji unijnej

(109)

Skarżący i producent drutu rdzeniowego (Filo d.o.o.) przedstawili uwagi do motywu 285 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące restrukturyzacji grupy Ferroglobe i kontynuacji produkcji przez przemysł Unii. Wspomniany producent drutu rdzeniowego wyraził wątpliwości co do tego, czy produkcja unijna miała miejsce.

(110)

W okresie objętym dochodzeniem obaj skarżący prowadzili produkcję i sprzedaż, co potwierdzono w rozporządzeniu nakładającym środki tymczasowe. Po okresie objętym dochodzeniem obaj kontynuują działalność, co zostało potwierdzone i udokumentowane przez Euroalliages. OFZ kontynuuje produkcję i sprzedaż na takich samych zasadach co w poprzednich latach. Trwający proces restrukturyzacji Ferropem – który w dużym stopniu stanowi skutek dumpingu wyrządzającego szkodę – nie zmienia faktu, że przedsiębiorstwo to ma status przedsiębiorstwa kontynuującego działalność. W praktyce przedsiębiorstwo to kontynuowało produkcję i sprzedaż po okresie objętym dochodzeniem do czasu formalnego rozpoczęcia procesu restrukturyzacji pod koniec marca 2021 r. Od tamtej pory utrzymuje w pełni czynne aktywa produkcyjne, a w dniu 15 listopada 2021 r. podjął decyzję, że produkcja krzemku wapnia zostanie utrzymana we Francji i zostanie przeniesiona na nową linię produkcyjną krzemku wapnia w jednym z jego zakładów we Francji, która to linia zostanie uruchomiona we wrześniu 2022 r. i będzie miała znaczne moce produkcyjne. Decyzję tę popiera rząd francuski. W międzyczasie Ferropem pozyskuje krzemek wapnia z Argentyny, aby kontynuować obsługę klientów w okresie przejściowym do czasu pełnego uruchomienia nowej linii. Podsumowując, oba przedsiębiorstwa nadał są producentami unijnymi. W praktyce środki antydumpingowe przyczynią się do stworzenia warunków umożliwiających kontynuację działalności przez oba przedsiębiorstwa dzięki usunięciu zakłóceń spowodowanych przez nieuczciwe praktyki handlowe.

(111)

Wobec braku dalszych uwag dotyczących definicji przemysłu Unii i produkcji unijnej po nałożeniu środków tymczasowych Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 170–172 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.2. Określenie właściwego rynku unijnego

(112)

Wobec braku uwag dotyczących określenia właściwego rynku unijnego Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 173–177 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.3. Konsumpcja w Unii

(113)

Wobec braku uwag dotyczących konsumpcji w Unii Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 178–180 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.4. Przywóz z ChRL

4.4.1. Wielkość i udział w rynku przywozu z ChRL

(114)

Wobec braku uwag dotyczących wielkości i udziału w rynku przywozu z ChRL Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 181–184 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.4.2. Ceny produktów przywożonych z ChRL oraz podcięcie cenowe

(115)

W motywie 189 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wyjaśniono, że ustalony średni ważony margines podcięcia cenowego wyniósł 10,6 %. Jeden eksporter, Shun Tai, twierdził, że jego ceny eksportowe CIF należy skorygować, ponieważ nie zostały prawidłowo przeliczone na euro. Twierdzenie to zaakceptowano i w rezultacie skorygowany margines podcięcia wyniósł 10,5 %.

(116)

Wobec braku innych uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywach 185–189 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.5. Sytuacja gospodarcza przemysłu Unii

4.5.1. Uwagi ogólne

(117)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących uwag ogólnych Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 190 i 191 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.5.2. Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(118)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących produkcji, mocy produkcyjnych i wykorzystania mocy produkcyjnych Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 192–201 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.5.3. Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(119)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących wielkości sprzedaży i udziału w rynku Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 202–204 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.5.4. Wzrost

(120)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących wzrostu Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywie 205 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.5.5. Zatrudnienie i wydajność

(121)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących zatrudnienia i wydajności Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 206–208 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.5.6. Wielkość marginesu dumpingu i poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu

(122)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących wielkości marginesu dumpingu i poprawy sytuacji po wcześniejszym dumpingu Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 209 i 210 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.5.7. Ceny i czynniki wpływające na ceny

(123)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących cen i czynników wpływających na ceny Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 211–213 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.5.8. Koszty pracy

(124)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących kosztów pracy Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 214 i 215 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.5.9. Zapasy

(125)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących zapasów Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 216–218 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.5.10. Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału

(126)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących rentowności, przepływów środków pieniężnych, inwestycji, zwrotu z inwestycji i zdolności do pozyskania kapitału Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 219–224 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.5.11. Wnioski dotyczące szkody

(127)

Wobec braku innych uwag w odniesieniu do wniosków przedstawionych w niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski zawarte w motywach 225–230 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

5. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY

5.1. Wpływ przywozu towarów po cenach dumpingowych

(128)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Shenghua twierdziło, że nie istnieje związek przyczynowy między szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem z Chin. Przedsiębiorstwo to twierdziło, że tendencja w zakresie wielkości przywozu z Chin w okresie objętym dochodzeniem nie spełnia wymogu dotyczącego znacznego wzrostu wielkości przywozu, określonego w art. 3 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(129)

Przedsiębiorstwo Shenghua twierdziło również, że niektóre wskaźniki ekonomiczne (wielkość produkcji, wydajność, koszty pracy, rentowność, zwrot z inwestycji) głównie spadały począwszy od 2019 r., a jednocześnie nastąpił znaczny spadek wielkości przywozu z Chin, w związku z czym odnotowany spadek wskaźników nie ma żadnego związku z przywozem z Chin.

(130)

Argumenty te zostają odrzucone. Jak wskazano w motywie 232 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, od 2017 r. do okresu objętego dochodzeniem udział w rynku ChRL wzrósł o 57 %, co było szkodliwe dla przemysłu Unii, którego udział w rynku spadł o 50 %. Odnotowano zatem znaczny wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych związanego z konsumpcją w Unii. Od 2019 r. do 2020 r. udział chińskiego przywozu w rynku wzrósł z 55 % do 61 %, a chińskie ceny importowe spadły o 16 %, co miało znaczny wpływ na przemysł Unii, jak wyjaśniono w motywie 235 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

5.2. Wpływ pozostałych czynników

(131)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Shenghua wskazało, że zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego należy poddać ocenie również inne znane czynniki oprócz przywozu produktów po cenach dumpingowych, w tym samym czasie powodujące szkodę dla przemysłu Unii, w celu stwierdzenia, czy spowodowana przez nie szkoda nie została przypisana przywozowi towarów po cenach dumpingowych.

(132)

Przedsiębiorstwo to twierdziło, że szkoda poniesiona przez przemysł Unii wynikała z wielu innych czynników, takich jak pogorszenie koniunktury w przemyśle stalowym, przywóz z państw trzecich (większy wzrost przywozu z Brazylii i jego udziału w rynku) i pandemia COVID-19 w 2020 r.

(133)

Jeżeli chodzi o argument, że bardziej prawdopodobne jest, iż szkodę spowodował przywóz z Brazylii, a nie z ChRL, skarżący stwierdził, po pierwsze, że nastąpił znaczny wzrost udziału przywozu z Chin w rynku oraz, po drugie, że chińskie ceny stale powodują podcięcie cen przemysłu Unii, co skutkuje presją na obniżanie cen, a wielkość przywozu z Chin znacznie przewyższa wielkość przywozu z Brazylii.

(134)

Komisja zbadała związek przyczynowy w sekcji 5 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zgodnie z art. 3 ust. 7. Wszystkie czynniki wskazane przez Shenghua, wymienione w motywie 132, zbadano indywidualnie i zbiorowo.

(135)

Po pierwsze, jeżeli chodzi o zarzut, zgodnie z którym szkoda wynikała ze spadku popytu na stal, jak wskazano w motywach 240 i 241 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w kontekście spadku konsumpcji udział w rynku ChRL wzrósł o 57 %, podczas gdy po stronie przemysłu Unii spadek produkcji, wielkości sprzedaży, udziału w rynku, rentowności, zatrudnienia i zwrotu z inwestycji był większy niż spadek konsumpcji w okresie od 2017 r. do okresu objętego dochodzeniem. Wynika to z faktu, że penetracja rynku przez przywóz z Chin po niskich cenach powodowała znaczną szkodę w odniesieniu do tych wskaźników szkody. W związku z tym spadek konsumpcji nie naruszył związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z ChRL a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(136)

Po drugie, jak wskazano w motywach 252 i 254 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, ponieważ wielkość przywozu z Brazylii zawsze była co najmniej pięciokrotnie mniejsza niż wielkość przywozu z Chin, przywóz z Brazylii nie był na tyle istotny, aby osłabić związek przyczynowy między przywozem krzemku wapnia z Chin, odbywającym się w znacznych ilościach i po niskich cenach, a szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(137)

Po trzecie, jeżeli chodzi o argument, że szkodę spowodowała pandemia COVID-19, który to argument podniósł również rząd ChRL, jak wskazano w motywach 238–241 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, sytuacja powodująca szkodę zaczęła się już w 2019 r., kiedy to penetracja przywozu z Chin spowodowała spadek produkcji i sprzedaży po stronie przemysłu Unii do poziomów, które nie pozwalały na pokrycie rosnących kosztów jednostkowych. Ponadto, ponieważ wpływ pandemii COVID-19 zaczął być odczuwalny dopiero w 2020 r., pandemię COVID-19 należy postrzegać jako czynnik pogarszający sytuację w 2020 r. W każdym razie udział przywozu z Chin w rynku stale rósł pomimo spadku popytu, jak wyjaśniono w motywie 240 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Pandemia COVID-19 nie osłabiła zatem związku przyczynowego między przywozem po niskich cenach z Chin a spowodowaną szkodą.

(138)

Przedsiębiorstwo Shenghua i rząd ChRL nie przedstawiły żadnych dalszych dowodów, które uzasadniałyby odmienny wniosek.

(139)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń rząd ChRL stwierdził również, że Komisja uznała, iż problemy przemysłu Unii w postaci wzrostu zapasów i spadku wykorzystania mocy produkcyjnych mają związek z produktami z krzemku wapnia pochodzącymi z Chin, ale zignorowała fakt, że przemysł Unii sam szybko zwiększył inwestycje i moce produkcyjne w latach 2018–2019, co skutkowało wzrostem zapasów.

(140)

Tego argumentu nie można zaakceptować, ponieważ wzrost zapasów nie wynikał z inwestycji w nowe moce produkcyjne, tylko z faktu, że przemysł Unii nie był w stanie sprzedać wszystkich ilości wyprodukowanych w latach 2018–2019. W praktyce ilości wyprodukowane spadły w tym okresie, chociaż nadal przewyższały wielkość sprzedaży. Wzrost zapasów wynikał zatem ze wzrostu przywozu towarów po cenach dumpingowych.

(141)

W swoich uwagach po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Shenghua powtórzyło swoje stwierdzenie przedstawione w motywie 132, że Komisja zbyt nisko oszacowała wpływ innych czynników, takich jak pogorszenie koniunktury w przemyśle stalowym oraz pandemia COVID-19. Przedsiębiorstwo twierdziło w szczególności, że według sprawozdania rocznego Ferroglobe (11) (spółki dominującej Ferropem) przemysł unijny przyznał, że jego działalność była zależna od przemysłu stalowego i podatna na jego wpływ oraz że pogorszenie koniunktury w przemyśle stalowym wpłynęłoby (w sprawozdaniu stwierdzono: „mogłoby wpłynąć”) negatywnie na jego działalność i funkcjonowanie. Shenghua wskazało również, że uwagi przedstawione przez Eurofer w marcu 2021 r. potwierdzają jego stanowisko, że główną przyczyną słabszych wyników przemysłu CaSi było pogorszenie koniunktury w produkcji stali, a nie przywóz z Chin. Ponadto przedsiębiorstwo zwróciło uwagę, że w sprawozdaniu finansowym Ferroglobe stwierdzono: „Pandemia COVID-19 wywarła istotny negatywny wpływ na naszą działalność i wyniki finansowe”.

(142)

Z powodów opisanych w motywach 135 i 137 niniejszego rozporządzenia powyższe argumenty odrzucono.

(143)

Shenghua stwierdziło ponadto, że na wyniki przemysłu unijnego poważnie wpłynął również znaczny wzrost cen energii. Przedsiębiorstwo powołało się po pierwsze na artykuł Fastmarkets MB (12), w którym poinformowano, że OFZ ograniczyło swoją produkcję o ponad połowę w wyniku niedawnego ponadsześciokrotnego wzrostu cen energii. Po drugie przywołało artykuł opublikowany przez Nasdaq, w którym stwierdzono, że „Ferroglobe działa w sektorze energochłonnym, w związku z czym obecna sytuacja w zakresie cen energii, szczególnie w Hiszpanii, ma negatywny wpływ na naszą działalność” (13).

(144)

Komisja zwróciła uwagę, że informacje na temat OFZ dotyczyły wyłączenia z eksploatacji czterech pieców żelazostopowych, niewykorzystujących krzemku wapnia, w okresie następującym już po okresie objętym dochodzeniem, natomiast artykuł Nasdaq odnosił się w szczególności do Hiszpanii, podczas gdy Ferropem produkuje krzemek wapnia we Francji.

(145)

Komisja uznała zatem, że przedstawione informacje nie odnosiły się konkretnie do przywozu produktu objętego postępowaniem w okresie badanym i nie osłabiały związku przyczynowego między przywozem z ChRL a istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny. W związku z tym argument ten został odrzucony.

5.3. Wnioski w sprawie związku przyczynowego

(146)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag dotyczących związku przyczynowego Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 261–265 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

6. POZIOM ŚRODKÓW

6.1. Margines szkody

(147)

Jak wskazano w motywie 266 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, skarżący twierdzili, że występują zakłócenia handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym w celu przeprowadzenia oceny dotyczącej odpowiedniego poziomu środków w pierwszej kolejności Komisja ustaliła kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii w przypadku braku zakłóceń w rozumieniu w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja zbadała, czy margines dumpingu współpracujących producentów eksportujących jest wyższy niż ich margines zaniżania cen.

(148)

Jak określono w art. 9 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia podstawowego oraz biorąc pod uwagę fakt, że Komisja nie rejestrowała przywozu w okresie wcześniejszego informowania, Komisja przeanalizowała zmiany wielkości przywozu, aby ustalić, czy w okresie wcześniejszego informowania, o którym mowa w motywie 3, miał miejsce dalszy znaczny wzrost przywozu objętego dochodzeniem, a co za tym idzie, aby przy określaniu marginesu szkody uwzględnić dodatkową szkodę spowodowaną takim wzrostem.

(149)

Jak wynika z danych zawartych w bazie danych systemu Surveillance, wielkości przywozu z ChRL w ciągu czterotygodniowego okresu wcześniejszego informowania były o 36 % niższe niż średnie wielkości przywozu w okresie objętym dochodzeniem w oparciu o zbadany okres czterech tygodni. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że w okresie wcześniejszego informowania nie miał miejsca znaczny wzrost przywozu objętego dochodzeniem.

(150)

Komisja nie dostosowała zatem poziomu usuwającego szkodę w tym względzie.

(151)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Ketong wskazało, że ponieważ wszystkie informacje na poziomie rodzaju produktu dotyczące cen docelowych stosowanych przez przemysł Unii traktowano jako informacje poufne, przedsiębiorstwu nie ujawniono istotnych ustaleń, które umożliwiłyby mu przedstawienie opinii na temat dokładności obliczeń.

(152)

Komisja zauważa, że w załączniku 3 (14) do dokumentu ujawniającego tymczasowe ustalenia, przedstawionego przedsiębiorstwu Ketong w dniu 15 października 2021 r., Komisja wskazała, iż „[z]e względu na konieczność zachowania poufności (ceny stosowane przez przemysł Unii odnoszące się do jednego albo obu producentów) nie można ujawnić szczegółowego podcięcia cenowego według PCN”. Komisja potwierdza, że brak ujawnienia tych informacji szczegółowych dotyczących rodzajów produktów odnosi się tak samo do cen docelowych stosowanych przez przemysł Unii. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(153)

Eksporter Ningxia Shun Tai Smelting Co., Ltd. twierdził, że Komisja nie przeliczyła prawidłowo jego cen eksportowych CIF na granicy Unii na euro w celu obliczenia odnoszącego się do niego marginesu szkody. Komisja przyjęła ten argument i ponownie obliczyła w tym zakresie margines szkody w przypadku tego eksportera.

(154)

Jak opisano w motywie 115, Komisja skorygowała ceny eksportowe CIF stosowane przez Shun Tai. Korekta ta skutkowała skorygowanym ostatecznym marginesem szkody w odniesieniu do Shun Tai i marginesem w odniesieniu do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Poziom usuwający szkodę dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” ustalono w ten sam sposób co margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw. Ostateczny poziom usuwający szkodę w przypadku współpracujących producentów eksportujących i wszystkich pozostałych przedsiębiorstw jest zatem następujący:

Państwo	Przedsiębiorstwo	Ostateczny margines szkody
ChRL	Ningxia Ketong New Material Technology Co. Ltd.	31,5 %
ChRL	Ningxia Shun Tai Smelting Co. Ltd.	42,7 %
ChRL	Shaanxi Shenghua Metallurgy-Chemical Co. Ltd.	32,8 %
ChRL	Wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa	50,7 %

6.1.1. Zakłócenia handlu surowcami

(155)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń stowarzyszenie Euroalliages twierdziło, że Komisja powinna ponownie rozważyć swój tymczasowy wniosek przedstawiony w motywie 281 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zgodnie z którym handel energią elektryczną nie jest zakłócony w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Stowarzyszenie Euroalliages twierdziło, że w sekcji 10 sprawozdania krajowego zawarto ustalenia świadczące o znaczących zakłóceniach w sektorze energetycznym w Chinach, a rząd ChRL nie skomentował tych ustaleń. Stowarzyszenie to twierdziło również, że skarga zawiera szereg odniesień, z których wszystkie wskazują na występowanie zakłóceń cen energii elektrycznej. Stowarzyszenie Euroalliages twierdziło, że ustalone dowody dotyczące subsydiów na energię elektryczną udzielanych w Chinach oraz nawet niepełną dokumentację dotyczącą systemu podwójnych cen energii w ChRL można uznać za dowody wystarczające do zastosowania art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.

(156)

Znaczące zakłócenia wskazane w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, a także zakłócenia określone w sekcji 10 sprawozdania krajowego nie odpowiadają konkretnym środkom wymienionym w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy handel energią elektryczną jest zakłócony przez system podwójnych cen lub przez jakiekolwiek inne środki wymienione w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W toku dochodzenia nie znaleziono żadnych dowodów wskazujących na występowanie takich środków, a zarzuty przedstawione w skardze nie zostały potwierdzone, jak wyjaśniono w motywach 276–281 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Twierdzenie to zostaje odrzucone, a Komisja potwierdza swoje wnioski przedstawione w motywie 281 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

6.2. Wnioski dotyczące poziomu środków

(157)

W wyniku powyższej oceny wysokości ostatecznego cła antydumpingowego powinny zostać ustalone zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w sposób przedstawiony poniżej:

Państwo	Przedsiębiorstwo	Ostateczne cło antydumpingowe
ChRL	Ningxia Ketong New Material Technology Co. Ltd.	31,5 %
ChRL	Ningxia Shun Tai Smelting Co. Ltd.	42,7 %
ChRL	Shaanxi Shenghua Metallurgy-Chemical Co. Ltd.	32,8 %
ChRL	Wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa	50,7 %

7. INTERES UNII

7.1. Interes przemysłu unijnego

(158)

Wobec faktów i wniosków przedstawionych w motywie 110 Komisja potwierdza swój wniosek przedstawiony w motywie 289 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że wprowadzenie środków leżałoby w interesie unijnego przemysłu krzemku wapnia. Środki antydumpingowe przyczynią się mianowicie do stworzenia warunków umożliwiających kontynuację działalności przez oba przedsiębiorstwa dzięki usunięciu zakłóceń spowodowanych przez nieuczciwe praktyki handlowe.

7.2. Interes importerów niepowiązanych, przedsiębiorstw handlowych i użytkowników

(159)

Jeden producent drutu rdzeniowego (Filo d.o.o.) z siedzibą w Unii wskazał, że od czasu nałożenia środków tymczasowych pojawiły się problemy dotyczące dostaw, ponieważ przemysł Unii nie prowadził sprzedaży odpowiednich ilości na rynku, a środki antydumpingowe spowodowały wzrost chińskich cen na rynku. Strona ta twierdziła, że ze względu na znaczny wzrost cen na rynku unijnym przemysł stalowy (główna gałąź przemysłu wykorzystująca produkt) rozważał przejście lub już przeszedł na stosowanie produktów z czystego wapnia jako tańszego rozwiązania alternatywnego.

(160)

Stowarzyszenie Euroalliages również przedstawiło uwagi dotyczące tych zmian po okresie objętym dochodzeniem. Wskazało ono, że przemysł Unii doświadczyło tymczasowych problemów w zakresie produkcji i sprzedaży. W przypadku Ferropem problemy te wiązały się z restrukturyzacją grupy Ferroglobe i przeniesieniem produkcji do nowego zakładu we Francji, które to problemy wynikały głównie z dumpingu wyrządzającego szkodę potwierdzonego w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. W przypadku OFZ problemy te wiązały się ze wzrostem cen energii elektrycznej, co spowodowało tymczasowe zakłócenie zwykłego planowania procesu produkcji. Stowarzyszenie Euroalliages wskazało również, że ceny czystego wapnia były zbyt wysokie, aby zastąpienie nim CaSi było ekonomicznie opłacalne. Stowarzyszenie przekazało również poufną korespondencję od unijnego dalszego użytkownika CaSi prowadzącego działalność w segmencie drutu rdzeniowego. W korespondencji tej poparto środki służące przywróceniu uczciwej konkurencji i utrzymaniu różnych źródeł dostaw, w tym zapewnianych przez producentów unijnych, na rynku unijnym.

(161)

Komisja odnotowuje, że twierdzenia Filo d.o.o. są nieuzasadnione i w żadnym razie nie świadczą o żadnej strukturalnej zmianie warunków rynkowych w porównaniu z okresem objętym dochodzeniem. Istotnie, w przypadku nałożenia ceł antydumpingowych mogą zachodzić pewne zmiany rynkowe z punktu widzenia dalszych podmiotów w łańcuchu dostaw. Środki nie stanowią jednak czynnika zakłócającego, a raczej są one czynnikiem przywracającym równe warunki działania, zapewniającym kontynuację działalności przemysłu Unii w sektorze oraz gwarantującym stabilność dostaw z wielu źródeł. Ponadto do października 2021 r. ceny importowe CaSi nie wykazywały wzrostu o takiej skali, o jakiej mówił producent drutu rdzeniowego i która sprawiałaby, że przejście na stosowanie czystego wapnia byłoby opłacalne, nawet w przypadku uwzględnienia środków.

(162)

Podsumowując, Komisja uznała, że żadne zmiany dostaw po okresie objętym dochodzeniem nie stanowiły zmian strukturalnych. Oczywiste było, że przedmiotowe środki miały podstawowe znaczenie dla przywrócenia uczciwej konkurencji na rynku unijnym. Umożliwiałyby one przemysłowi Unii odzyskanie pozycji, jaką zajmował on na rynku przed wystąpieniem dumpingu wyrządzającego szkodę.

(163)

Rząd ChRL stwierdził, że Komisja nie przeprowadziła pełnej oceny wpływu na przemysł stalowy. Wskazał on, że w przeglądzie środków ochronnych dotyczących stali Komisja uznała, że unijni producenci stali wymagają stałej ochrony w ramach środków ochronnych dotyczących stali obejmujących szeroki zakres produktów ze stali. Nałożenie dodatkowego cła na wykorzystywane przez nich ważne czynniki produkcji jest zatem nie tylko szkodliwe dla rozwoju przedsiębiorstw w sektorze stalowym, ale również jest sprzeczne z logiką zastosowaną w uzasadnieniu przedstawionym przez Komisję w przeglądzie środków ochronnych dotyczących stali. Komisja odniosła się do wpływu środków na przemysł stalowy w motywie 302 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w którym na podstawie informacji otrzymanych od użytkownika stwierdziła, że koszt CaSi jest bardzo niewielki dla przemysłu stalowego.

(164)

Rząd ChRL twierdził również, że utrzymanie odpowiedniego poziomu konkurencji na rynku unijnym nie tylko zapewni więcej możliwości wyboru i lepsze produkty dla przemysłu niższego szczebla i konsumentów, ale również przyczyni się do zwiększenia konkurencyjności przemysłu Unii.

(165)

Przedsiębiorstwo Shenghua również przedstawiło uwagi dotyczące konkurencji na rynku, wskazując, że istnieje zaledwie dwóch unijnych producentów CaSi, ale za to ponad sześćdziesięciu importerów, przedsiębiorstw handlowych i użytkowników. Przedsiębiorstwo to uznało, że nałożenie środków skutkowałoby spadkiem konkurencji i wzrostem cen na rynku unijnym dla użytkowników, m.in. w sektorze przemysłu stalowego.

(166)

Jak jednak wskazano w motywie 161, Komisja uznaje, że na rynku unijnym powinna panować uczciwa konkurencja z punktu widzenia wszystkich stron. Ważne było zatem, aby nałożono cło antydumpingowe na chińskie ceny importowe CaSi, aby przywrócić uczciwą konkurencję.

(167)

Przedsiębiorstwo Shenghua przypomniało również uwagi Eurofer, z których wynikało, że przemysł Unii nigdy nie zaspokajał więcej niż 42 % popytu w Unii. Przedsiębiorstwo to twierdziło, że ponieważ dwóch producentów unijnych nie może zaspokoić popytu w Unii, odcięcie łańcucha dostaw z Chin miałoby niekorzystny wpływ na użytkowników. Komisja odnotowuje jednak, że użytkownicy będą mogli również korzystać z przywozu z państw trzecich, a celem wprowadzenia środków nie jest odcięcie dostaw z Chin. Celem jest natomiast zapewnienie, aby towary przywożone z Chin były wprowadzane na rynek unijny po uczciwych cenach.

(168)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Shenghua stwierdziło, że Komisja niesłusznie skoncentrowała się na interesach przemysłu unijnego i nie zwróciła wystarczającej uwagi na interesy unijnych importerów i użytkowników. W szczególności przedsiębiorstwo powtórzyło uwagi przekazane przez Eurofer i Niemiecką Federację Stali w odniesieniu do skargi, według których przemysł wewnętrzny nigdy nie dostarczał więcej niż 42 % widocznej konsumpcji w Unii oraz że przemysł wewnętrzny nie jest w stanie zaspokoić popytu na krzemek wapnia. Odniesiono się również do uwag Filo d.o.o. z września i października 2021 r., zgodnie z którymi producenci unijni i brazylijscy nie oferują dostaw krzemku wapnia na rynek unijny.

(169)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Filo d.o.o. i TDR Legure d.o.o. ponownie przedstawiły również swoje uwagi o czasowej niemożności zaopatrywania rynku unijnego przez producentów unijnych.

(170)

Euroalliages odpowiedziało, że skarżący producenci unijni chcą utrzymać sprzedaż na rynku unijnym, i przedstawiło dowody na niedawne oferty dostaw CaSi na rynek unijny.

(171)

Jak wskazano w motywie 161, Komisja jest zdania, że środki nie stanowią czynnika zakłócającego, lecz raczej są czynnikiem przywracającym równe warunki działania, zapewniającym kontynuację działalności przemysłu Unii w sektorze oraz gwarantującym stabilność dostaw z wielu źródeł (w tym z ChRL). Art. 21 rozporządzenia podstawowego stanowi, że w ramach badania interesu Unii „szczególną uwagę zwraca się na potrzebę eliminacji skutków szkodliwego dumpingu zakłócającego handel oraz na przywrócenie efektywnej konkurencji”. Z tego względu Komisja odrzuciła powyższe argumenty.

(172)

Również po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Filo d.o.o. i TDR Legure d.o.o. wskazały, że w przypadku wprowadzenia przez Komisję środków największym problemem mógłby być przywóz do Unii krzemku wapnia pochodzącego z Chin, ale zgłaszany jako pochodzący z innego państwa trzeciego (Ukrainy, Indii, Rosji, Tajlandii, Turcji itp.). Komisja zwróciła uwagę, że są to spekulacje, nieistotne dla analizy interesu Unii.

7.3. Wnioski dotyczące interesu Unii

(173)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag dotyczących interesu Unii Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywie 303 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że w ramach przedmiotowego dochodzenia nie ma przekonujących powodów, iż wprowadzenie ostatecznych środków antydumpingowych nie leży w interesie Unii.

8. OSTATECZNE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE

8.1. Środki ostateczne

(174)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii oraz uwzględniając art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych.

(175)

Jak opisano w motywie 115, ceny eksportowe CIF jednego producenta nieznacznie skorygowano na ostatecznym etapie. Przyjęcie tego twierdzenia miało również nieznaczny wpływ na jego margines szkody i na margines w przypadku „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(176)

W związku z powyższym stawki ostatecznego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

Państwo	Przedsiębiorstwo	Margines dumpingu	Margines szkody	Ostateczne cło antydumpingowe
ChRL	Ningxia Ketong New Material Technology Co. Ltd., strefa przemysłowa Hongguozi, dzielnica Huinong, Shizuishan, region autonomiczny Ningxia	52,3 %	31,5 %	31,5 %
ChRL	Ningxia Shun Tai Smelting Co., Ltd., kompleks przemysłowy Zhongwei, region autonomiczny Ningxia	123,6 %	42,7 %	42,7 %
ChRL	Shaanxi Shenghua Metallurgy-Chemical Co. Ltd., kompleks ekoprzemysłowy, Hanzhong, prowincja Shaanxi	75,0 %	32,8 %	32,8 %
ChRL	Wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa	132,6 %	50,7 %	50,7 %

(177)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację dotyczącą tych przedsiębiorstw ustaloną w toku dochodzenia. Powyższe stawki celne mają zatem zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione osoby prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, którego nie wymieniono w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez jednostki powiązane z wymienionymi przedsiębiorstwami, nie może korzystać z tych stawek i powinien podlegać stawce celnej mającej zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(178)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy skierować do Komisji (15). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeżeli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki celnej mającej wobec niego zastosowanie, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowane zostanie rozporządzenie w sprawie zmiany nazwy.

(179)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są środki szczególne gwarantujące odpowiednie stosowanie ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(180)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich powinny bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach – mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celu weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(181)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu, w szczególności po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków, o ile spełnione zostaną odpowiednie warunki. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia w związku z tym cła ogólnokrajowego.

(182)

W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące wszystkich pozostałych przedsiębiorstw należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach niniejszego dochodzenia, ale również do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii w trakcie okresu objętego dochodzeniem.

8.2. Oferty dotyczące zobowiązań cenowych

(183)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń jeden producent eksportujący przedstawił ofertę zobowiązania cenowego zgodnie z art. 8 rozporządzenia podstawowego. Jakkolwiek producent ten dokonywał wywozu kilku rodzajów produktu objętego postępowaniem, zasugerował jedną średnią minimalną cenę importową.

(184)

Komisja oceniła tę ofertę w kontekście zmienności cen produktu objętego dochodzeniem. W ciągu ostatnich dwóch lat okresu badanego okazało się, że cena krzemku wapnia przywożonego na rynek unijny z kilku źródeł (z Brazylii, Tajlandii, Argentyny i Chin) podlegała znacznym wahaniom. W obliczu takiej zmienności nie można zagwarantować, że jedna średnia minimalna cena importowa będzie wystarczająca do wyeliminowania szkodliwych skutków dumpingu w okresie obowiązywania środków.

(185)

Wspomniany eksporter zaproponował ponadto indeksację proponowanej minimalnej ceny importowej na podstawie cen energii elektrycznej w Brazylii. Ten element kosztów nie jest jednak wystarczająco duży, aby mieć pewność, że w wyniku indeksacji uzyskano by ceny umożliwiające usunięcie szkody.

(186)

Niezwykle ważne jest zapewnienie wyraźnego związku między zmiennością ceny produktu objętego postępowaniem sprzedawanego przez wspomnianego producenta eksportującego do Unii a wahaniami cen surowców. W aktach sprawy nie było dowodów wskazujących na istnienie takiego związku; również wspomniany eksporter nie wykazał jego istnienia. Wskazuje to, że w obserwowanych wahaniach cen odgrywają również rolę inne czynniki.

(187)

Ponadto proponowane środki opierają się na marginesach szkody (mianowicie na kosztach przemysłu unijnego), a indeksacja minimalnej ceny importowej na podstawie zmian ceny energii elektrycznej w Brazylii nie daje pewności, że taka minimalna cena importowa wyeliminuje szkodę. Koszty i ceny przemysłu unijnego nie kształtują się w zależności od zmian cen energii elektrycznej w tym państwie.

(188)

Wreszcie, nawet gdyby cena energii elektrycznej w Brazylii została uznana za odpowiednią, to publicznie dostępne dane sugerowane przez wnioskodawcę nie ukazują się z częstotliwością niezbędną do wiarygodnego odzwierciedlenia wahań cen energii elektrycznej.

(189)

Niespełnienie jednego z powyższych warunków jest wystarczające, aby stwierdzić, że oferta dotycząca zobowiązania cenowego nie jest odpowiednia i w związku z tym nie może zostać przyjęta.

(190)

Jeśli chodzi o monitorowanie zobowiązania, dochodzenie wykazało, że księgowość wnioskodawcy nie jest zgodna z przyjętymi na szczeblu międzynarodowym zasadami rachunkowości oraz że w szczególności w trakcie dochodzenia nie były łatwo dostępne rachunkowość zarządcza ani skomputeryzowany wykaz klientów. W oficjalnych księgach rachunkowych stwierdzono również inne istotne nieprawidłowości. Podważa to wiarygodność wnioskodawcy i wskazuje na praktyczne trudności w zakresie wiarygodnego monitorowania ewentualnego zobowiązania.

(191)

Na podstawie powyższych faktów i ustaleń, zgodnie z przepisami art. 8 rozporządzenia podstawowego, uznano, że oferta nie jest odpowiednia, aby zapewnić wyeliminowanie szkodliwych skutków dumpingu. Zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia podstawowego uznano również, że jej monitorowanie byłoby niewykonalne w praktyce.

(192)

W związku z tym ofertę odrzucono.

8.3. Ostateczne pobranie cła tymczasowego

(193)

Ze względu na ustaloną wysokość marginesów dumpingu oraz zważywszy na poziom szkody, jaką poniósł przemysł Unii, należy dokonać ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych w formie tymczasowych ceł antydumpingowych nałożonych rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych do wysokości ustalonych na mocy niniejszego rozporządzenia.

9. PRZEPISY KOŃCOWE

(194)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 (16), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(195)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz krzemku wapnia, obecnie objętego kodami CN ex 7202 99 80 i ex 2850 00 60 (kody TARIC 7202998030 i 2850006091) i pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej.

2. Stawki ostatecznego cła antydumpingowego mające zastosowanie do ceny netto na granicy Unii, przed ocleniem, dla produktów opisanych w ust. 1 i wytwarzanych przez wymienione przedsiębiorstwa, są następujące:

Państwo	Przedsiębiorstwo	Ostateczne cło antydumpingowe	Dodatkowy kod TARIC
ChRL	Ningxia Ketong New Material Technology Co. Ltd., strefa przemysłowa Hongguozi, dzielnica Huinong, Shizuishan, region autonomiczny Ningxia	31,5 %	C721
ChRL	Ningxia Shun Tai Smelting Co., Ltd., kompleks przemysłowy Zhongwei, region autonomiczny Ningxia	42,7 %	C722
ChRL	Shaanxi Shenghua Metallurgy-Chemical Co. Ltd., kompleks ekoprzemysłowy, Hanzhong, prowincja Shaanxi	32,8 %	C723
ChRL	Wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa	50,7 %	C999

3. Stosowanie indywidualnych stawek celnych ustalonych dla przedsiębiorstw wymienionych w ust. 2 uwarunkowane jest przedstawieniem organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej, która musi zawierać oświadczenie następującej treści, opatrzone datą i podpisem pracownika podmiotu wystawiającego fakturę, ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska: „Ja, niżej podpisany, poświadczam, że (ilość) (produkt objęty postępowaniem) sprzedana na wywóz do Unii Europejskiej objęta niniejszą fakturą została wytworzona przez (nazwa i adres przedsiębiorstwa) (dodatkowy kod TARIC) w [państwo, którego dotyczy postępowanie]. Oświadczam, że informacje zawarte w niniejszej fakturze są pełne i zgodne z prawdą”. W przypadku nieprzedstawienia takiej faktury obowiązuje cło mające zastosowanie do wszystkich pozostałych przedsiębiorstw.

4. O ile nie określono inaczej, zastosowanie mają obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych.

Artykuł 2

Kwoty zabezpieczone w postaci tymczasowego cła antydumpingowego na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/1811 zostają ostatecznie pobrane. Zabezpieczone kwoty przekraczające ostateczne stawki cła antydumpingowego zostają zwolnione.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 23 marca 2022 r.

W imieniu Komisji

Przewodnicząca

Ursula VON DER LEYEN

(1) Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 21.

(2) Zawiadomienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu krzemku wapnia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. C 58 z 18.2.2021, s. 60).

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/1811 z dnia 14 października 2021 r. nakładające tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz krzemku wapnia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 366 z 15.10.2021, s. 17).

(4) Dokument roboczy służb Komisji SWD(2020) 242 final z dnia 22.10.2020 r., dostępny pod adresem: https://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2020/october/tradoc_158997.pdf.

(5) Ustawa Chińskiej Republiki Ludowej o państwowych aktywach przedsiębiorstw, przyjęta na 5. posiedzeniu Stałego Komitetu 11. Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych Chińskiej Republiki Ludowej w dniu 28 października 2008 r. i opublikowana w tym samym dniu.

(6) Zob. strona internetowa Shenghua: http://sxshyh.cn/index/index/about (dostęp: 11 stycznia 2022 r.).

(7) Zob. art. 3 ust. 2 konstytucji KPCh dotyczący obowiązków członków KPCh w związku z art. 10 dotyczącym zasady demokratycznego centralizmu.

(8) Dz.U. L 208 z 1.7.2020, s. 2.

(*1) Ustalanie wartości niezniekształconej wyjaśniono w motywie 145 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(*2) Ustalanie wartości niezniekształconej wyjaśniono w motywie 146 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(*3) Ustalanie wartości niezniekształconej wyjaśniono w motywie 148 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(9) https://www.edp.com.br/distribuicao-sp/saiba-mais/informativos/tabela-de-fornecimento-de-media-e-alta-tensao

(10) Zob. wyrok z dnia 16 grudnia 2011 r. w sprawie T-423/09, Dashiqiao/Rada, ECLI:EU:T:2011:764, pkt 34–50 oraz wyrok z dnia 19 maja 2021 r. w sprawie T-254/18, China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronic Products i in./Komisja, ECLI:EU:T:2021:278, pkt 586–610.

(11) https://sec.report/document/0001558370-21-005436#gsm-20201231x20f.htm (ostatni dostęp: 25 stycznia 2022 r.).

(12) https://www.metalbulletin.com/Article/4010921/Search-results/OFZ-Slovakia-cuts-ferro-alloy-output-due-to-surging-power-prices.html (ostatni dostęp: 25 stycznia 2022 r.).

(13) https://www.nasdaq.com/articles/factbox-power-crunch-pressures-europes-silicon-and-ferro-alloy-producers-2021-10-07-0 (ostatni dostęp: 25 stycznia 2022 r.).

(14) Załącznik 3: Szczegółowe informacje dotyczące obliczeń podcięcia cenowego i marginesu szkody oraz informacje na temat zastosowanej metodyki.

(15) European Commission, Directorate-General for Trade, Directorate G, Wetstraat 170 Rue de la Loi, 1040 Brussels, Belgia.

(16) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 96

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 65 24 marca 2022

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2022/466 z dnia 17 grudnia 2021 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 przez określenie kryteriów dotyczących odstępstwa od zasady, zgodnie z którą zatwierdzone podmioty publikujące i zatwierdzone mechanizmy sprawozdawcze są nadzorowane przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych ( 1 )	1
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2022/467 z dnia 23 marca 2022 r. przewidujące nadzwyczajną pomoc dostosowawczą dla producentów w sektorach rolnych	4
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2022/468 z dnia 23 marca 2022 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe i stanowiące o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz krzemku wapnia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej	9
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2022/469 z dnia 23 marca 2022 r. w sprawie sprostowania rozporządzenia wykonawczego (UE) 2022/72 nakładającego ostateczne cła wyrównawcze na przywóz przewodów światłowodowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/2011 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz przewodów światłowodowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej	36
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2022/470 z dnia 23 marca 2022 r. przyznające dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny oraz ustalające z góry kwotę tych dopłat	39
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2022/471 z dnia 23 marca 2022 r. zmieniająca decyzję (WPZiB) 2022/338 w sprawie środka pomocy w ramach Europejskiego Instrumentu na rzecz Pokoju w odniesieniu do dostarczenia ukraińskim siłom zbrojnym sprzętu wojskowego i platform wojskowych o śmiercionośnej sile	43
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2022/472 z dnia 23 marca 2022 r. zmieniająca decyzję (WPZiB) 2022/339 w sprawie środka pomocy w ramach Europejskiego Instrumentu na rzecz Pokoju w celu wsparcia ukraińskich sił zbrojnych	45

	Sprostowania
*	Sprostowanie do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2021/2106 z dnia 28 września 2021 r. w sprawie uzupełnienia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 ustanawiającego Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności przez określenie wspólnych wskaźników oraz szczegółowych elementów tabeli wyników w zakresie odbudowy i zwiększania odporności ( Dz.U. L 429 z 1.12.2021 )	47
*	Sprostowanie do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2022/229 z dnia 7 stycznia 2022 r. zmieniającego rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1675 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez dodanie Burkiny Faso, Kajmanów, Haiti, Jordanii, Mali, Maroka, Filipin, Senegalu i Sudanu Południowego do tabeli w pkt I załącznika oraz wykreślenie z tej tabeli Bahamów, Botswany, Ghany, Iraku i Mauritiusa ( Dz.U. L 39 z 21.2.2022 )	48

Państwo członkowskie	EUR
Belgia	6 268 410
Bułgaria	10 611 143
Czechy	11 249 937
Dania	10 389 359
Niemcy	60 059 869
Estonia	2 571 111
Irlandia	15 754 693
Grecja	26 298 105
Hiszpania	64 490 253
Francja	89 330 157
Chorwacja	5 354 710
Włochy	48 116 688
Cypr	632 153
Łotwa	4 235 161
Litwa	7 682 787
Luksemburg	443 570
Węgry	16 939 316
Malta	69 059
Niderlandy	8 097 139
Austria	8 998 887
Polska	44 844 365
Portugalia	9 105 131
Rumunia	25 490 649
Słowenia	1 746 390
Słowacja	5 239 169
Finlandia	6 872 674
Szwecja	9 109 115

Kategorie produktów	Produkty, w odniesieniu do których przyznawana jest dopłata	Stawka dopłaty na okres przechowywania (EUR/t)
Kategorie produktów	Produkty, w odniesieniu do których przyznawana jest dopłata	60 dni	90 dni	120 dni	150 dni
1	2	3	4	5	6
Kategoria 1 ex 0203 11 10	Półtusze bez nóg przednich, ogona, nerek, cienkiej przepony i rdzenia kręgowego (1) Całe tusze zwierząt do 20 kg	270	286	301	317
Kategoria 2 ex 0203 12 11 ex 0203 12 19 ex 0203 19 11 ex 0203 19 13	Szynki Łopatki Przodki Schab, nawet z karkówką lub karkówka oddzielnie, schab z biodrówką lub bez (2) (3)	326	341	357	372
Kategoria 3 ex 0203 19 55	Nogi, łopatki, przodki, schab nawet z karkówką lub karkówka oddzielnie, schab z biodrówką lub bez, bez kości (2) (3)	377	392	407	423
Kategoria 4 ex 0203 19 15	Boczek cały lub cięty wzdłuż	282	297	313	327
Kategoria 5 ex 0203 19 55	Boczek cały lub cięty wzdłuż, bez skóry i żeber	348	361	375	389
Kategoria 6 ex 0203 19 55	Kawałki odpowiadające środkom, ze skórą lub bez, z tkanką tłuszczową lub bez, bez kości (4)	279	293	306	320
Kategoria 7 ex 0209 10 11	Tłuszcz podskórny ze świń, ze skórą lub bez (5)	157	168	180	190


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG.