(1)

Pismem z dnia 15 września 2017 r. władze cypryjskie zaproponowały, by Komisja przyznała okres przejściowy na stosowanie nazwy „Λουκάνικο Πιτσιλιάς” (Loukaniko Pitsilias) przez przedsiębiorstwo „Γρηγορίου Β.Ε. Λτδ” (Grigoriou B.E. Ltd), które w ramach krajowej procedury sprzeciwu wykazało, że od ponad pięciu lat w sposób zgodny z prawem wprowadzało do obrotu produkt pod nazwą identyczną z zarejestrowaną nazwą. Władze cypryjskie wskazały, że przedsiębiorstwo to jest członkiem cypryjskiego zrzeszenia (Cyprus Meat Products Association), które złożyło na szczeblu krajowym dopuszczalny sprzeciw wobec wniosku o rejestrację nazwy „Λουκάνικο Πιτσιλιάς” (Loukaniko Pitsilias), który został odrzucony przez właściwy organ. Biorąc pod uwagę fakt, że przedsiębiorstwo to spełnia warunki określone w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, władze cypryjskie zaproponowały, by Komisja Europejska przyznała temu przedsiębiorstwu okres przejściowy.

(2)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2021/154 (2) zarejestrowano nazwę „Λουκάνικο Πιτσιλιάς” (Loukaniko Pitsilias) (ChOG) w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych bez przyznawania przedsiębiorstwu „Γρηγορίου Β.Ε. Λτδ” (Grigoriou B.E. Ltd) okresu przejściowego, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i który zaproponowały władze cypryjskie. Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/154 weszło w życie z dniem 2 marca 2021 r.

(3)

Pismem z dnia 1 marca 2021 r. władze cypryjskie przypomniały Komisji o propozycji przyznania okresu przejściowego zawartej w piśmie z dnia 15 września 2017 r.

(4)

Komisja odpowiedziała pismem z dnia 4 maja 2021 r., zwracając się do władz cypryjskich o określenie i uzasadnienie długości proponowanego okresu przejściowego.

(5)

W piśmie z dnia 28 września 2021 r. władze cypryjskie stwierdziły, że za odpowiedni uznają okres przejściowy wynoszący pięć lat. Przedsiębiorstwo „Γρηγορίου Β.Ε. Λτδ” (Grigoriou B.E. Ltd) w sposób zgodny z prawem wprowadzało do obrotu – nieprzerwanie przez okres ponad 10 lat przed zarejestrowaniem przedmiotowego chronionego oznaczenia geograficznego – produkt o takiej samej nazwie jak nazwa zarejestrowana na mocy rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/154. Przyznanie proponowanego okresu przejściowego pozwoliłoby temu przedsiębiorstwu dostosować i zrestrukturyzować swój cykl operacyjny w świetle nowej sytuacji.

(6)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez władze cypryjskie przedsiębiorstwo to nie stosuje danej specyfikacji ChOG, a zatem naruszałoby art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, jeżeli używałoby przedmiotowego oznaczenia.

(7)

Przedsiębiorstwo „Γρηγορίου Β.Ε. Λτδ” (Grigoriou B.E. Ltd) spełniło zatem określone w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 warunki przyznania okresu przejściowego na dalsze stosowanie oznaczenia produktu, z którym został on wprowadzony do obrotu. Należy zatem przyznać wynoszący pięć lat okres przejściowy, w trakcie którego przedsiębiorstwo „Γρηγορίου Β.Ε. Λτδ” (Grigoriou B.E. Ltd) może stosować chronioną nazwę „Λουκάνικο Πιτσιλιάς” (Loukaniko Pitsilias).

(8)

Ponieważ nazwa jest chroniona od dnia 2 marca 2021 r., kiedy to weszło w życie rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/154 rejestrujące nazwę „Λουκάνικο Πιτσιλιάς” (Loukaniko Pitsilias) (ChOG), zezwolenie na stosowanie chronionej nazwy powinno mieć zastosowanie z mocą wsteczną od tej daty.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Polityki Jakości Produktów Rolnych,

(1)

Niemiecka wersja językowa rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/1998 (2) zawiera błąd w załączniku pkt 1.1.2.3 zdanie pierwsze, który zmienia znaczenie przepisu.

(2)

Należy zatem odpowiednio sprostować niemiecką wersję językową rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/1998. Sprostowanie nie ma wpływu na pozostałe wersje językowe.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu, o którym mowa w art. 19 rozporządzenia (WE) nr 300/2008,

(1)

Art. 287 pkt 15 dyrektywy 2006/112/WE zezwala Słowenii na zwolnienie z podatku od wartości dodanej (VAT) podatników, których roczny obrót nie przekracza 25 000 EUR.

(2)

Decyzją wykonawczą Rady 2013/54/UE (2) Słowenia została upoważniona, do dnia 31 grudnia 2015 r., do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 287 pkt 15 dyrektywy 2006/112/WE, tj. do zwolnienia z podatku VAT podatników, których roczny obrót nie przekracza 50 000 EUR (zwanego dalej „szczególnym środkiem”). Stosowanie tego szczególnego środka było dwukrotnie przedłużane, ostatnio decyzją wykonawczą Rady (UE) 2018/1700 (3) do dnia 31 grudnia 2021 r.

(3)

Pismem, które wpłynęło do Komisji w dniu 27 października 2021 r., Słowenia zwróciła się o upoważnienie do dalszego stosowania szczególnego środka do dnia 31 grudnia 2024 r., czyli dnia, do którego państwa członkowskie mają dokonać transpozycji dyrektywy Rady (UE) 2020/285 (4). Z dyrektywy tej wynika, że od dnia 1 stycznia 2025 r. państwa członkowskie będą mogły zwalniać z VAT dostawy towarów i świadczenie usług dokonywane przez podatników, których roczny obrót w danym państwie członkowskim nie przekracza progu 85 000 EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej.

(4)

Zgodnie z art. 395 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE pismem z dnia 15 listopada 2021 r. Komisja przekazała wniosek złożony przez Słowenię pozostałym państwom członkowskim. Pismem z dnia 16 listopada 2021 r. Komisja powiadomiła Słowenię, że posiada wszystkie informacje niezbędne do rozpatrzenia wniosku.

(5)

Szczególny środek jest zgodny z dyrektywą (UE) 2020/285, której celem jest zmniejszenie obciążenia małych przedsiębiorstw związanego z przestrzeganiem przepisów i zapobieganie zakłóceniom konkurencji na rynku wewnętrznym.

(6)

Szczególny środek pozostanie dla podatników nieobowiązkowy i nadal będą oni mogli wybrać stosowanie zasad ogólnych VAT zgodnie z art. 290 dyrektywy 2006/112/WE.

(7)

Według informacji przedstawionych przez Słowenię szczególny środek będzie miał tylko nieznaczny wpływ na ogólną kwotę dochodów podatkowych pobieranych przez Słowenię na etapie ostatecznej konsumpcji.

(8)

Po wejściu w życie rozporządzenia Rady (UE, Euratom) 2021/769 (5) Słowenia ma nie dokonywać obliczenia rekompensaty w odniesieniu do sprawozdania dotyczącego zasobów własnych opartych na VAT za rok budżetowy 2021 i kolejne lata.

(9)

Biorąc pod uwagę że szczególny środek miał pozytywny wpływ na uproszczenie obowiązków związanych z VAT poprzez zmniejszenie obciążenia administracyjnego i kosztów przestrzegania przepisów zarówno dla małych przedsiębiorstw, jak i dla organów podatkowych, a także biorąc pod uwagę brak znaczącego wpływu na całkowite dochody z tytułu VAT, należy upoważnić Słowenię do dalszego stosowania szczególnego środka.

(10)

Stosowanie szczególnego środka powinno być ograniczone w czasie. Termin powinien być wystarczający, aby umożliwić Komisji ocenę skuteczności i adekwatności obecnego progu. Zgodnie z art. 3 ust. 1 dyrektywy (UE) 2020/285 państwa członkowskie mają ponadto do dnia 31 grudnia 2024 r. przyjąć i opublikować przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 1 tej dyrektywy, która zmienia dyrektywę 2006/112/WE, i stosować te przepisy od dnia 1 stycznia 2025 r. Należy zatem upoważnić Słowenię do stosowania środka szczególnego do dnia 31 grudnia 2024 r.

(11)

Aby uniknąć wszelkich zakłóceń, należy zezwolić Słowenii na dalsze stosowanie tego szczególnego środka w sposób nieprzerwany. Nalży zatem udzielić wnioskowanego upoważnienia ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2022 r., w celu zachowania ciągłości w stosunku do wcześniejszych uregulowań na podstawie decyzji wykonawczej 2013/54/UE.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą 2013/54/UE,

(1)

Decyzja nr 1313/2013/UE określa ramy prawne rescEU – rezerwy zdolności na szczeblu unijnym, stworzonej w celu zapewnienia pomocy w bardzo trudnych sytuacjach, w których wszystkie dostępne zdolności na szczeblu krajowym oraz zdolności państw członkowskich udostępnione w ramach europejskiej puli ochrony ludności nie wystarczają do skutecznego reagowania na klęski żywiołowe i katastrofy spowodowane przez człowieka.

(2)

Zgodnie z art. 12 ust. 2 decyzji nr 1313/2013/UE zdolności rescEU należy określać z uwzględnieniem zidentyfikowanych i pojawiających się rodzajów ryzyka, ogólnych zdolności i braków na poziomie Unii. rescEU powinna się skupiać w szczególności na czterech obszarach, a mianowicie na: gaszeniu pożarów lasów z powietrza, incydentach chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych (CBRJ), pilnej pomocy medycznej, a także na transporcie i logistyce.

(3)

W decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2019/570 (2) określono początkowy skład rescEU pod względem zdolności reagowania i wymogów dotyczących jakości. Rezerwa rescEU obejmuje jak dotąd zdolności w zakresie gaszenia pożarów lasów z powietrza, powietrznej ewakuacji medycznej, zespołów ratownictwa medycznego, gromadzenia zapasów sprzętu medycznego lub wyposażenia ochrony osobistej, lub obu tych zasobów, a także zdolności w zakresie usuwania skażenia CBRJ i zdolności w zakresie gromadzenia zapasów w dziedzinie CBRJ, zdolności w zakresie zapewniania tymczasowego schronienia oraz zdolności w zakresie transportu i logistyki.

(4)

Analiza zidentyfikowanych i pojawiających się rodzajów ryzyka, a także zdolności i braków na poziomie Unii wskazuje na potrzebę wspierania działań w zakresie ochrony ludności poprzez zapewnienie zdolności wykrywania, pobierania próbek, identyfikacji i monitorowania CBRJ w terenie w celu reagowania na sytuacje nadzwyczajne (tj. w celu złagodzenia negatywnych skutków dla życia lub zdrowia ludzi wynikających z substancji CBRJ), działań poszukiwawczych (tj. ustalania lokalizacji substancji CBRJ poza kontrolą regulacyjną), reagowania na zdarzenia związane z bezpieczeństwem (tj. reagowania na potencjalnie przestępcze lub umyślne niedozwolone działania związane z substancjami CBRJ lub ukierunkowane na nie) oraz nadzoru nad poważnymi wydarzeniami (tj. w celu zapobiegania przestępstwom lub umyślnym czynom niedozwolonym z udziałem substancji CBRJ).

(5)

Zdolności te powinny obejmować wsparcie w postaci „sięgania na zaplecze” w zakresie oceny technicznej związanej z wykrywaniem, pobieraniem próbek, identyfikacją i monitorowaniem CBRJ, realizowane w ramach unijnego mechanizmu. Komponent „sięgania na zaplecze” powinien być również dostępny dla organów krajowych. Komponent „sięgania na zaplecze” mógłby być zapewniany przez jedną instytucję lub grupę wyspecjalizowanych instytucji.

(6)

Przewiduje się, że zdolności będą stanowić jeden zestaw o wysokim stopniu wewnętrznej skalowalności i modułowości; co umożliwi, w razie potrzeby, oddzielne rozmieszczenie poszczególnych komponentów dostosowanych do potrzeb reagowania kryzysowego, przeszukiwania, reagowania w zakresie bezpieczeństwa lub nadzoru, a także dostosowanych w zakresie konkretnych zagrożeń chemicznych, biologicznych, radiologicznych lub jądrowych.

(7)

Analiza zidentyfikowanych i pojawiających się rodzajów ryzyka, a także zdolności i braków na poziomie Unii wskazała również, że potrzebne są mobilne zdolności laboratoryjne. Głównym celem mobilnych zdolności laboratoryjnych jest zapewnienie elastycznego i dopasowanego wsparcia w sytuacjach, w których zdolności państw członkowskich w zakresie wykrywania, analizowania lub weryfikacji patogenów lub substancji CBRJ nie są wystarczające. Mobilne zdolności laboratoryjne mogłyby koncentrować się na różnych specjalizacjach o wysokim stopniu skalowalności, modułowości i interoperacyjności.

(8)

Zgodnie z art. 12 ust. 4 decyzji nr 1313/2013/UE wymogi jakościowe w ramach rescEU powinny opierać się na ustanowionych normach międzynarodowych, o ile takie normy już istnieją. Wymogi jakościowe dotyczące komponentu biologicznego mobilnych laboratoriów powinny zatem opierać się na klasyfikacji mobilnych laboratoriów szybkiego reagowania (3), stworzonej przez Światową Organizację Zdrowia.

(9)

W celu reagowania na mało prawdopodobne ryzyko o poważnych skutkach należy ustanowić zdolności w zakresie wykrywania, pobierania próbek, identyfikacji i monitorowania CBRJ oraz mobilne zdolności laboratoryjne, zgodnie z kategoriami określonymi w art. 3d decyzji wykonawczej (UE) 2019/570 i po konsultacji z państwami członkowskimi.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2019/570.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu, o którym mowa w art. 33 ust. 1 decyzji nr 1313/2013/UE,

1)

w art. 1a dodaje się punkt 4 w brzmieniu:

2)

w art. 2 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

3)

art. 3a otrzymuje brzmienie:

4)

w art. 3e ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

5)

w załączniku wprowadza się zmiany określone w załączniku do niniejszej decyzji.