(1)

W rozporządzeniu (UE) 2017/625 ustanowiono ogólne zasady przeprowadzania kontroli urzędowych służących sprawdzeniu zgodności z przepisami mającymi na celu zapobieganie zagrożeniom, na które narażeni są ludzie i zwierzęta, eliminowanie tych zagrożeń lub ich ograniczanie do dopuszczalnych poziomów, bezpośrednio lub przez środowisko naturalne.

(2)

W szczególności w rozporządzeniu (UE) 2017/625 ustanowiono ogólne warunki wprowadzania do Unii z państw trzecich lub ich regionów zwierząt i towarów, w tym żywności przeznaczonej do spożycia przez ludzi. W art. 129 rozporządzenia (UE) 2017/625 uprawniono Komisję do uznawania, że środki stosowane przez państwa trzecie lub ich regiony są równoważne wymogom określonym w niektórych przepisach, o których mowa w art. 1 ust. 2 tego rozporządzenia, jeżeli państwa trzecie wykażą to za pomocą obiektywnych dowodów. W rozporządzeniu tym uprawniono również Komisję do określenia warunków regulujących wprowadzanie do Unii takich zwierząt i towarów z takich państw trzecich lub ich regionów, w szczególności jeśli chodzi o rodzaj i treść świadectw lub poświadczeń urzędowych, które mają towarzyszyć tym towarom.

(3)

Zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2020/1641 (3) środki stosowane w stanach Massachusetts i Waszyngton w Stanach Zjednoczonych w celu ochrony zdrowia publicznego w odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu żywych, schłodzonych, zamrożonych lub przetworzonych małży, szkarłupni, osłonic i ślimaków morskich przeznaczonych do spożycia przez ludzi są równoważne wymogom określonym w przepisach dotyczących bezpieczeństwa żywności, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625.

(4)

W rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2020/1641 ustanowiono wzór świadectwa urzędowego na potrzeby przywozu ze Stanów Zjednoczonych Ameryki żywych, schłodzonych, zamrożonych lub przetworzonych małży, szkarłupni, osłonic i ślimaków morskich przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Wzór świadectwa urzędowego wymaga od urzędowego inspektora poświadczenia, że środki stosowane do produkcji i wprowadzania do obrotu tych towarów są równoważne z wymogami określonymi w przepisach dotyczących bezpieczeństwa żywności, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625.

(5)

Zgodnie ze środkami uzgodnionymi z departamentem Urzędu ds. Żywności i Leków Stanów Zjednoczonych odpowiedzialnym za wywóz do Unii żywych, schłodzonych, zamrożonych lub przetworzonych małży, szkarłupni, osłonic i ślimaków morskich przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wzór świadectwa urzędowego ustanowiony w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2020/1641 należy odpowiednio dostosować na potrzeby przywozu tych towarów do Unii. Wzór świadectwa urzędowego powinien w szczególności zawierać informacje o dacie wysyłki przesyłek. Ponadto należy uwzględnić informacje, czy świadectwo dotyczy towarów przeznaczonych do spożycia przez ludzi czy dla konsumenta finalnego.

(6)

Oprócz spełnienia wymogów w zakresie zdrowia publicznego zawartych we wzorze świadectwa urzędowego ustanowionym w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2020/1641, żywe małże gatunków wymienionych w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2018/1882 (4), które są przeznaczone do spożycia przez ludzi, oraz produkty pochodzenia zwierzęcego z tych mięczaków, które są przeznaczone do przetworzenia w Unii przed spożyciem przez ludzi, powinny być wprowadzane do Unii wyłącznie wówczas, gdy towarzyszy im świadectwo urzędowe zawierające odpowiednie poświadczenia zdrowia zwierząt. W związku z tym, aby spełnić wymagania w zakresie zdrowia zwierząt, które zapewniają gwarancje zgodne z wymogami przewidzianymi w przepisach Unii, wzór świadectwa urzędowego powinien zawierać ogólne wymagania w zakresie zdrowia zwierząt dla wprowadzania na terytorium Unii, jak określono w art. 6 ust. 1 lit. a) i b), art. 6 ust. 2, art. 7 ust. 1 i art. 8 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2020/692 (5), oraz szczególne wymagania w zakresie zdrowia zwierząt dotyczące wprowadzania do Unii tych towarów, określone w art. 167 lit. a), art. 167 lit. c) ppkt (ii) oraz (iii) i art. 167 lit. d) oraz w art. 169 ust. 1 i 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/692.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2020/1641.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 Francja otrzymała w dniu 26 czerwca 2017 r. złożony przez przedsiębiorstwa Danstar Ferment AG i Comercial Quimica Masso wniosek o zatwierdzenie substancji czynnej Bacillus amyloliquefaciens szczep IT-45.

(2)

Zgodnie z art. 9 ust. 3 wspomnianego rozporządzenia w dniu 1 grudnia 2017 r. Francja jako państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy powiadomiła wnioskodawców, pozostałe państwa członkowskie, Komisję oraz Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) o spełnieniu kryteriów formalnych wniosku.

(3)

W dniu 15 maja 2019 r. państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło Komisji projekt sprawozdania z oceny wraz z kopią dla Urzędu, w którym to sprawozdaniu stwierdzono, że substancja czynna Bacillus amyloliquefaciens szczep IT-45 ma szanse spełnić kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(4)

Zgodnie z art. 12 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 Urząd wyznaczył wnioskodawcom termin na przedłożenie dodatkowych informacji państwom członkowskim, Komisji i Urzędowi.

(5)

Urząd w swoich przekazanych wnioskodawcom, państwom członkowskim i Komisji wnioskach, wynikających z wzajemnej weryfikacji oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, na podstawie art. 12 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 stwierdził, że można oczekiwać, iż substancja czynna Bacillus amyloliquefaciens szczep IT-45 spełnia kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Urząd podał swoje wnioski do wiadomości publicznej (2).

(6)

W dniach 21–22 października 2021 r. Komisja przedstawiła Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz sprawozdanie z przeglądu dotyczące substancji czynnej Bacillus amyloliquefaciens szczep IT-45 oraz projekt niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do Bacillus amyloliquefaciens szczep IT-45.

(7)

Wnioskodawcom umożliwiono przedstawienie uwag do sprawozdania z przeglądu.

(8)

W odniesieniu do jednego reprezentatywnego zastosowania co najmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego substancję czynną, o której mowa, które zostało zbadane i szczegółowo opisane w sprawozdaniu z przeglądu, ustalono, że spełnione są kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(9)

Zważywszy, że na podstawie art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 Komisja uważa Bacillus amyloliquefaciens szczep IT-45 za substancję czynną niskiego ryzyka, oraz że środki ochrony roślin zawierające tę substancję mogą jedynie w niewielkim stopniu stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt, może ona zostać zatwierdzana na okres nieprzekraczający 15 lat. Nie zidentyfikowano żadnego krytycznego punktu budzącego obawy w odniesieniu do ludzi, zwierząt lub środowiska.

(10)

Bacillus amyloliquefaciens szczep IT-45 jest mikroorganizmem, który spełnia również warunki ustanowione w art. 22 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z pkt 5.2 załącznika II do tego rozporządzenia. Należy zatem zatwierdzić Bacillus amyloliquefaciens szczep IT-45 jako substancję niskiego ryzyka.

(11)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 540/2011 (3).

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

W rozporządzeniu (UE) 2017/625 ustanowiono przepisy ogólne dotyczące kontroli urzędowych przeprowadzanych przez właściwy organ w celu weryfikacji zgodności z przepisami w szeregu obszarów – w tym w zakresie zdrowia zwierząt – na podstawie analizy ryzyka i z odpowiednią częstotliwością. W rozporządzeniu tym określono również metody i techniki kontroli urzędowych, które obejmują między innymi sprawdzenie obiektów, zwierząt i towarów znajdujących się pod kontrolą podmiotów.

(2)

W rozporządzeniu (UE) 2017/625 przewidziano jednolite praktyczne rozwiązania dotyczące przeprowadzania kontroli urzędowych w odniesieniu do jednolitej minimalnej częstotliwości kontroli urzędowych, którą należy ustanowić, w razie potrzeby w celu reagowania na szczególne zagrożenia i ryzyko dla zdrowia zwierząt oraz w celu weryfikacji zgodności ze środkami zapobiegania chorobom i ich kontroli.

(3)

Przed wejściem w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 (2) w szeregu aktów prawnych dotyczących zdrowia zwierząt ustanowiono przepisy dotyczące minimalnej częstotliwości kontroli urzędowych, w szczególności inspekcji. Rozporządzeniem (UE) 2016/429 uchylono te akty prawne ze skutkiem od dnia 21 kwietnia 2021 r.

(4)

W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2019/2035 (3) ustanowiono wymogi dotyczące zatwierdzania między innymi: wylęgarni i zakładów utrzymujących drób, zakładów zajmujących się gromadzeniem zwierząt kopytnych i drobiu, miejsc gromadzenia psów, kotów i fretek, schronisk dla zwierząt dla psów, kotów i fretek, punktów kontroli, odizolowanych od środowiska zakładów produkcji trzmieli, zakładów kwarantanny i zakładów odizolowanych dla zwierząt lądowych.

(5)

W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2020/686 (4) ustanowiono wymagania dotyczące zatwierdzania zakładów zajmujących się materiałem biologicznym bydła, świń, owiec, kóz i koniowatych, z których to zakładów można przemieszczać materiał biologiczny tych zwierząt do innego państwa członkowskiego.

(6)

W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2020/691 (5) ustanowiono wymagania dotyczące zatwierdzania niektórych zakładów akwakultury i grup zakładów akwakultury, w których utrzymywane są zwierzęta wodne stwarzające istotne ryzyko dla zdrowia zwierząt.

(7)

Ważne jest, aby właściwy organ weryfikował w drodze regularnych kontroli urzędowych – w szczególności w drodze inspekcji, o których mowa w art. 14 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/625 – czy zwierzęta i materiał biologiczny są stale trzymane i produkowane w jednolitych warunkach zatwierdzania zakładów, które to warunki mają na celu ograniczenie ryzyka i zagrożeń związanych z chorobami wymienionymi w rozporządzeniu (UE) 2016/429 i nowo występującymi chorobami. Aby reagować na te jednolite zagrożenia i ryzyko dla zdrowia ludzi i zwierząt stwarzane przez wspomniane choroby, w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jednolitą minimalną częstotliwość inspekcji prowadzonych w niektórych zatwierdzonych zakładach.

(8)

W przypadku zatwierdzonych zakładów zajmujących się materiałem biologicznym jednolita minimalna częstotliwość inspekcji powinna uwzględniać niesezonowy charakter pobierania nasienia bydła i świń.

(9)

W każdym przypadku jednolita minimalna częstotliwość inspekcji w niektórych zatwierdzonych zakładach akwakultury i zatwierdzonych grupach zakładów akwakultury powinna uwzględniać klasyfikację ryzyka tego zakładu lub grupy zakładów zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2020/689 (6).

(10)

W odniesieniu do identyfikacji i rejestracji niektórych zwierząt w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1082/2003 (7) i rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1505/2006 (8) określono minimalny poziom kontroli, które mają być przeprowadzane każdego roku w zakładach utrzymujących bydło, owce i kozy, jak również liczbę zwierząt, które mają zostać poddane inspekcji w każdym z tych zakładów.

(11)

W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2019/2035 również ustanowiono szczegółowe wymogi dotyczące identyfikacji i rejestrowania bydła, owiec i kóz w celu zapewnienia ich identyfikowalności.

(12)

Bydło, owce lub kozy, które nie zostały zidentyfikowane lub zarejestrowane zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2019/2035, mogą przyczyniać się do rozprzestrzeniania się chorób wymienionych w rozporządzeniu (UE) 2016/429 oraz nowo występujących chorób. Aby ograniczyć to jednolite zagrożenie i ryzyko dla zdrowia ludzi i zwierząt, regularnie sprawdzać zgodność podmiotów z wymogami określonymi w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2019/2035 oraz zapewnić jednolite wdrażanie rozporządzenia (UE) 2017/625, należy ustanowić jednolitą minimalną częstotliwość inspekcji podczas przeprowadzania kontroli urzędowych dotyczących identyfikacji i rejestracji bydła, owiec i kóz.

(13)

Rozporządzeniem delegowanym (UE) 2019/2035 nie uchylono jednoznacznie rozporządzeń (WE) nr 1082/2003 i (WE) nr 1505/2006. Aby zapewnić pewność prawa, wspomniane rozporządzenia należy uchylić niniejszym rozporządzeniem.

(14)

Przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu powinny mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do Irlandii Północnej zgodnie z art. 5 ust. 4 Protokołu w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w związku z załącznikiem 2 do tego protokołu.

(15)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

a)

zatwierdzone zakłady w odniesieniu do utrzymywanych zwierząt lądowych i jaj wylęgowych, o których to zakładach mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035;

b)

zatwierdzone zakłady zajmujące się materiałem biologicznym, o których mowa w art. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/686;

c)

niektóre zakłady akwakultury zatwierdzone na podstawie art. 176 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/429 oraz grupy zakładów akwakultury zatwierdzone na podstawie art. 177 tego rozporządzenia;

d)

zarejestrowane zakłady w odniesieniu do utrzymywanych zwierząt lądowych, o których to zakładach mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035 i w których utrzymuje się bydło, owce lub kozy.

a)

„zakład” zgodnie z definicją w art. 4 pkt 27 rozporządzenia (UE) 2016/429;

b)

„wylęgarnia” zgodnie z definicją w art. 4 pkt 47 rozporządzenia (UE) 2016/429;

c)

„gromadzenie” zgodnie z definicją w art. 4 pkt 49 rozporządzenia (UE) 2016/429;

d)

„miejsce gromadzenia psów, kotów i fretek” zgodnie z definicją w art. 2 pkt 7 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035;

e)

„schronisko dla zwierząt” zgodnie z definicją w art. 2 pkt 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035;

f)

„punkt kontroli” zgodnie z definicją w art. 2 pkt 9 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035;

g)

„odizolowany od środowiska zakład produkcji” zgodnie z definicją w art. 2 pkt 10 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035;

h)

„zatwierdzony zakład kwarantanny” zgodnie z definicją w art. 3 pkt 9 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/688;

i)

„zakład odizolowany” zgodnie z definicją w art. 4 pkt 48 rozporządzenia (UE) 2016/429;

j)

„zatwierdzony zakład zajmujący się materiałem biologicznym” zgodnie z definicją w art. 2 pkt 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/686;

k)

„zatwierdzony zakład akwakultury” zgodnie z definicją w art. 2 pkt 10 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/990;

l)

„zatwierdzona grupa zakładów akwakultury” zgodnie z definicją w art. 2 pkt 11 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/990.

a)

wylęgarnie i zakłady utrzymujące drób;

b)

zakłady zajmujące się gromadzeniem zwierząt kopytnych i drobiu;

c)

miejsca gromadzenia psów, kotów i fretek;

d)

schroniska dla zwierząt dla psów, kotów i fretek;

e)

punkty kontroli;

f)

odizolowane od środowiska zakłady produkcji trzmieli;

g)

zatwierdzone zakłady kwarantanny:

h)

zakłady odizolowane.

a)

co najmniej dwa razy w każdym roku kalendarzowym – centra pozyskiwania nasienia bydła i świń;

b)

co najmniej raz w każdym roku kalendarzowym:

a)

zakłady wysokiego ryzyka są poddawane kontroli co najmniej raz w każdym roku kalendarzowym;

b)

zakłady średniego ryzyka są poddawane kontroli co najmniej raz na dwa lata kalendarzowe;

c)

zakłady niskiego ryzyka są poddawane kontroli co najmniej raz na trzy lata kalendarzowe.

(1)

Dyrektywa (UE) 2019/904 nakłada na państwa członkowskie obowiązek wprowadzenia środków w celu osiągnięcia ambitnego i trwałego zmniejszenia stosowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w części A załącznika do tej dyrektywy („produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych”). Komisja ma określić metodę obliczania i weryfikacji tego zmniejszenia stosowania.

(2)

Dyrektywa (UE) 2019/904 nakłada również na państwa członkowskie obowiązek przekazywania Komisji danych dotyczących produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, które wprowadzono do obrotu każdego roku, oraz informacji na temat środków wprowadzonych w celu zmniejszenia stosowania takich produktów, w tym sprawozdania z kontroli jakości. Komisja ma określić format, w jakim należy zgłaszać te dane.

(3)

Dyrektywa (UE) 2019/904 daje państwom członkowskim szeroki margines swobody decyzji o środkach, które zostaną przyjęte, aby osiągnąć ambitne i trwałe zmniejszenie stosowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych. Środki te mogą się różnić w zależności od wpływu, jaki te produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wywierają na środowisko w całym ich cyklu życia, w tym gdy zostały pozostawione w miejscach do tego nieprzeznaczonych, a także są one proporcjonalne i niedyskryminujące.

(4)

Właściwą metodą pomiaru zmniejszenia stosowania jest pomiar na podstawie masy tworzyw sztucznych zawartych we wprowadzanych do obrotu produktach jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, ponieważ odzwierciedla on wpływ takich produktów na środowisko pod względem zanieczyszczenia środowiska przez zaśmiecanie tworzywami sztucznymi. Metoda ta uwzględnia również metody pomiaru i formularze sprawozdań w odniesieniu do opakowań i odpadów opakowaniowych, określone w decyzji Komisji 2005/270/WE (2), oparte na masie i materiale.

(5)

Odpowiednią metodą pozwalającą monitorować, jaki wpływ, na poziomie produktu, ma zmniejszenie stosowania na zapobieganie powstawaniu odpadów, a tym samym na potencjalne zmniejszenie zanieczyszczenia plastikiem w środowisku, jest również pomiar zmniejszenia stosowania na podstawie liczby wprowadzonych do obrotu produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych.

(6)

Z uwagi na szeroki margines swobody, jaki daje państwom członkowskim art. 4 dyrektywy (UE) 2019/904, państwa członkowskie powinny mieć wybór między obliczaniem zmniejszenia stosowania na podstawie całkowitej masy tworzyw sztucznych zawartych w produktach jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wprowadzanych do obrotu albo na podstawie liczby takich produktów wprowadzanych do obrotu. Ponieważ obie metody dostarczają odpowiednich danych do monitorowania tendencji w zakresie stosowania oraz wpływu wprowadzonych środków na zapobieganie powstawaniu odpadów i zastępowanie tych produktów produktami alternatywnymi wielokrotnego użytku lub niezawierającymi tworzyw sztucznych, państwa członkowskie powinny mieć możliwość wyboru spośród tych dwóch metod tej, która jest zgodna z ich polityką i środkami w zakresie zmniejszania stosowania wprowadzonymi na podstawie art. 4 dyrektywy (UE) 2019/904.

(7)

Jeżeli w danym państwie członkowskim liczba lub masa wprowadzonych do obrotu produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych nie jest reprezentatywna dla stosowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych w tym państwie członkowskim ze względu na znaczne przemieszczanie w Unii produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych na poziomie hurtowym, państwom członkowskim należy zezwolić na korygowanie masy lub liczby tych produktów w celu uwzględnienia takich przemieszczeń.

(8)

Jeżeli dane państwo członkowskie decyduje się stosować metodę opartą na masie, powinno ono również przekazywać dane dotyczące całkowitej masy wprowadzonych do obrotu produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych częściowo wykonanych z tworzyw sztucznych, ponieważ taka informacja pomogłaby zapewnić porównywalność danych i pozwoliłaby uzyskać szerszy obraz wpływu wymogu dotyczącego zmniejszenia stosowania określonego w dyrektywie (UE) 2019/904.

(9)

Aby ułatwić prowadzony przez Komisję przegląd środków wprowadzonych przez państwa członkowskie w celu doprowadzenia do zmniejszenia stosowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych zgodnie z dyrektywą (UE) 2019/904, format zgłaszania danych powinien zawierać orientacyjny wykaz różnych kategorii takich środków. Państwa członkowskie mają jednak obowiązek zgłaszać wszystkie wprowadzone środki, nawet jeśli nie zostały one wyraźnie wymienione w orientacyjnym wykazie.

(10)

Aby zapewnić dokładność i weryfikację danych, format zgłaszania danych powinien umożliwiać identyfikację wszystkich parametrów istotnych dla obliczenia i weryfikacji zmniejszenia stosowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, dla zgłaszania danych dotyczących takich produktów wprowadzanych do obrotu i dla zgłaszania środków wprowadzonych w celu osiągnięcia zmniejszenia stosowania, a także powinien określać metodykę, jaką należy stosować do obliczania i weryfikacji zmniejszenia stosowania.

(11)

Metoda obliczania i weryfikacji zmniejszenia stosowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, o której mowa w art. 4 ust. 2 dyrektywy (UE) 2019/904, oraz formaty zgłaszania danych dotyczących wprowadzonych do obrotu produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych i informacji na temat środków wprowadzonych przez państwa członkowskie, o których to formatach mowa w art. 13 ust. 4 tej dyrektywy, są ze sobą ściśle powiązane z uwagi na ich przedmiot. Należy zatem przyjąć niniejszy akt na podstawie obu tych przepisów, aby zapewnić spójność między przepisami dotyczącymi obliczania, weryfikacji i sprawozdawczości w zakresie zmniejszenia stosowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych oraz aby ułatwić dostęp do tych przepisów.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 39 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (3),