Jedynie oryginalne teksty EKG ONZ mają skutek prawny w świetle międzynarodowego prawa publicznego. Status i datę wejścia w życie niniejszego regulaminu należy sprawdzać w najnowszej wersji dokumentu EKG ONZ dotyczącego statusu TRANS/WP.29/343, dostępnej pod adresem

https://unece.org/status-1958-agreement-and-annexed-regulations

Regulamin ONZ nr 161 – Jednolite przepisy dotyczące zabezpieczenia pojazdów silnikowych przed nieuprawnionym użyciem i homologacji urządzenia zabezpieczającego przed nieuprawnionym użyciem (za pomocą układu blokady) [2021/2274]

Data wejścia w życie: 30 września 2021 r.

Niniejszy dokument służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych. Autentycznym i prawnie wiążącym tekstem jest: ECE/TRANS/WP.29/2021/48.

TREŚĆ

Regulamin

1.

Zakres

2.

Definicje

3.

Wystąpienie o homologację

4.

Homologacja

5.

Homologacja pojazdów kategorii M1 i N1 w zakresie urządzeń zabezpieczających przed nieuprawnionym użyciem.

6.

Zmiana typu i rozszerzenie homologacji

7.

Procedury zgodności produkcji

8.

Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

9.

Ostateczne zaniechanie produkcji

10.

Nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu

Załączniki

1

Dokument informacyjny

2

Zawiadomienie

3

Układy znaków homologacji

4

Część 1 – Procedura badania wytrzymałości na zużycie urządzeń zabezpieczających przed nieuprawnionym użyciem oddziałujących na układ kierowniczy

4

Część 2 – Procedura badania urządzeń zabezpieczających przed nieuprawnionym użyciem oddziałujących na układ kierowniczy za pomocą urządzenia ograniczającego moment obrotowy

5

(zarezerwowany)

6

Parametry operacyjne i warunki badania urządzeń zabezpieczających przed nieuprawnionym użyciem (za pomocą układu blokady)

7

Kompatybilność elektromagnetyczna

1.   Zakres

Niniejszy regulamin ma zastosowanie do:

1.1.

Homologacji pojazdów kategorii M1 i N1 (1) w zakresie urządzeń zabezpieczających przed nieuprawnionym użyciem.

1.2.

Montaż urządzeń w pojazdach innych kategorii jest opcjonalny, ale wymaga się, by każde takie zamontowane urządzenie spełniało wszystkie odpowiednie wymagania niniejszego regulaminu.

1.3.

Na wniosek producenta Umawiające się Strony mogą udzielić homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem pojazdom innych kategorii i urządzeniom przeznaczonym do montażu w takich pojazdach.

1.4.

Niniejszy regulamin nie ma zastosowania do częstotliwości transmisji radiowych, związanych lub niezwiązanych z zabezpieczeniem pojazdów przed nieuprawnionym użyciem.

2.   Definicje

2.1.

„Część” oznacza urządzenie podlegające wymogom niniejszego regulaminu i przewidziane jako część pojazdu, które może uzyskać homologację typu niezależnie od pojazdu, jeżeli niniejszy regulamin wyraźnie to przewiduje.

2.2.

„Oddzielny zespół techniczny” oznacza urządzenie podlegające wymogom niniejszego regulaminu, przewidziane jako część pojazdu, które może uzyskać homologację typu oddzielnie, jednak tylko w związku z jednym lub kilkoma określonymi typami pojazdów, jeżeli niniejszy regulamin wyraźnie to przewiduje.

2.3.

„Producent” oznacza osobę lub podmiot odpowiedzialny wobec organu udzielającego homologacji za wszystkie aspekty procesu homologacji typu oraz za zapewnienie zgodności produkcji. Nie jest wymagany bezpośredni udział takiej osoby lub podmiotu we wszystkich etapach wytwarzania pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego podlegających homologacji.

2.4.

„Typ pojazdu” oznacza kategorię pojazdów silnikowych, które nie różnią się pod względem następujących istotnych cech: 2.4.1. oznaczenie typu przez producenta, 2.4.2. umiejscowienie i konstrukcja jednej lub kilku części pojazdu, na które oddziałuje urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem, 2.4.3. typ urządzenia zabezpieczającego przed nieuprawnionym użyciem;

2.5.

„Urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem” oznacza układ blokady mający uniemożliwić nieuprawnione uruchomienie, w normalny sposób, silnika lub innego głównego źródła napędu pojazdu w połączeniu z co najmniej jednym układem, który: a) blokuje układ kierowniczy; lub b) blokuje układ przeniesienia napędu; lub c) blokuje dźwignię zmiany biegów; lub d) blokuje hamulce. W przypadku układu blokującego hamulce wyłączenie urządzenia nie może powodować samoczynnego zwolnienia hamulców wbrew woli kierowcy.

2.6.

„Układ kierowniczy” oznacza koło kierownicy, kolumnę kierownicy wraz z jej osłoną, wał kierownicy, przekładnię kierowniczą i wszelkie inne części, które bezpośrednio wpływają na skuteczność urządzenia zabezpieczającego przed nieuprawnionym użyciem.

2.7.

„Kombinacja” oznacza jeden ze specjalnie opracowanych i skonstruowanych wariantów układu blokady, który po prawidłowym uruchomieniu umożliwia działanie układu blokady.

2.8.

„Klucz” oznacza dowolne urządzenie zaprojektowane i skonstruowane w celu obsługi układu blokady, tak zaprojektowanego i skonstruowanego, że można go obsługiwać wyłącznie za pomocą takiego urządzenia.

2.9.

„Kod zmienny” oznacza kod elektroniczny złożony z kilku elementów, których kombinacja zmienia się losowo po każdym uruchomieniu urządzenia nadawczego.

3.   Wystąpienie o homologację

3.1.

O homologację typu pojazdu lub części w odniesieniu do niniejszego regulaminu występuje producent.

3.2.

Do wniosku o homologację należy dołączyć dokument informacyjny przygotowany zgodnie z wzorem zamieszczonym w załączniku 1, zawierający charakterystykę techniczną urządzenia zabezpieczającego przed nieuprawnionym użyciem oraz opis metody lub metod montażu dla każdej marki i typu pojazdu, w którym ma być montowane urządzenie zabezpieczające.

3.3.

Placówce technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzanie badań homologacyjnych dostarcza się pojazdy/części reprezentatywne dla homologowanych typów.

4.   Homologacja

4.1.

Jeżeli typ dostarczony do homologacji na podstawie niniejszego regulaminu spełnia wymagania niniejszego regulaminu, należy udzielić homologacji tego typu.

4.2.

Każdemu homologowanemu typowi nadaje się numer homologacji. Dwie pierwsze cyfry tego numeru (obecnie 00, odpowiadające regulaminowi w jego pierwotnej wersji) wskazują serię poprawek uwzględniających ostatnie główne zmiany techniczne wprowadzone do niniejszego regulaminu w czasie udzielania homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi pojazdu lub części zgodnie z definicjami niniejszego regulaminu.

4.3.

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin są powiadamiane o homologacji lub rozszerzeniu homologacji typu zgodnie z niniejszym regulaminem na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

4.4.

Na każdym pojeździe lub części zgodnych z typem homologowanym na podstawie niniejszego regulaminu, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu określonym w formularzu homologacji, umieszcza się międzynarodowy znak homologacji zawierający: 4.4.1. okrąg otaczający literę „E”, po której następuje numer identyfikujący państwo udzielające homologacji (2) oraz 4.4.2. numer niniejszego regulaminu, literę „R”, myślnik i numer homologacji umieszczone z prawej strony okręgu określonego w pkt 4.4.1.

4.5.

Jeżeli typ jest zgodny z typem homologowanym na podstawie jednego lub kilku innych regulaminów ONZ stanowiących załączniki do Porozumienia w kraju, który udzielił homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, symbol podany w pkt 4.4.1 nie musi być powtarzany. W takim przypadku regulaminy, zgodnie z którymi udzielono homologacji w danym państwie, należy umieścić w kolumnach po prawej stronie symbolu opisanego w pkt 4.4.1.

4.6.

Znak homologacji musi być czytelny i nieusuwalny.

4.7.

W przypadku pojazdu znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamionowej pojazdu zamontowanej przez producenta lub w jej pobliżu.

4.8.

Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w załączniku 3 do niniejszego regulaminu.

5.   Homologacja pojazdów kategorii M1 i N1 w zakresie urządzeń zabezpieczających przed nieuprawnionym użyciem.

5.1.   Specyfikacje ogólne

5.1.1.

Urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem musi być skonstruowane w taki sposób, by bez uprzedniego wyłączenia tego urządzenia nie było możliwe:

5.1.1.1.

uruchomienie silnika normalnym urządzeniem rozruchowym; ani

5.1.1.2.

kierowanie pojazdem, prowadzenie lub przemieszczanie go do przodu za pomocą napędu własnego pojazdu.

5.1.1.3.

Spełnienie wymagań pkt 5.1.1 może nastąpić jednocześnie z działaniami określonymi w pkt 5.1.1.1 i 5.1.1.2 lub przed nimi.

5.1.2.

Wymagania określone w pkt 5.1.1 spełnia się poprzez użycie pojedynczego klucza.

5.1.3.

Wymaga się, z zastrzeżeniem pkt 5.2.1.5, by układ obsługiwany za pomocą klucza umieszczonego w zamku uniemożliwiał wyjęcie klucza przed zadziałaniem lub uzbrojeniem urządzenia, o którym mowa w pkt 5.1.1.

5.1.4.

Urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem, o którym mowa w pkt 5.1.1, oraz części pojazdu, na które oddziałuje, muszą być skonstruowane tak, aby nie dało się ich szybko i bez zwrócenia uwagi otworzyć, uniemożliwić ich działania lub ich zniszczyć, na przykład przy pomocy niekosztownych, łatwych do ukrycia i powszechnie dostępnych narzędzi, urządzeń i wyrobów.

5.1.5.

Urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem montuje się w pojeździe jako element oryginalnego wyposażenia (tj. wyposażenia montowanego przez producenta pojazdu przed jego pierwszą sprzedażą detaliczną). Należy je zamontować w taki sposób, by nawet po zdjęciu obudowy jego demontaż w stanie zablokowanym był możliwy tylko przy użyciu specjalistycznych narzędzi. Jeżeli działanie urządzenia zabezpieczającego przed nieuprawnionym użyciem może zostać uniemożliwione poprzez wykręcenie śrub, to te śruby, które dają się wykręcić, muszą być osłonięte częściami zablokowanego urządzenia zabezpieczającego.

5.1.6.

Liczba kombinacji wzoru klucza obsługującego mechaniczne układy blokady musi wynosić co najmniej 1 000 lub, jeżeli jest ona mniejsza niż 1 000, musi być równa łącznej liczbie produkowanych w ciągu roku pojazdów. Wymaga się, by w przypadku pojazdów jednego typu częstotliwość występowania każdej kombinacji wynosiła w przybliżeniu jeden na 1 000.

5.1.7.

Elektryczne/elektroniczne układy blokady, np. pilot zdalnego sterowania, muszą mieć co najmniej 50 000 kombinacji i obejmować kod zmienny, lub ich minimalny czas skanowania musi wynosić co najmniej dziesięć dni, np. maksimum 5 000 kombinacji na 24 godziny dla minimum 50 000 kombinacji.

5.1.8.

Charakterystyka urządzenia zabezpieczającego przed nieuprawnionym użyciem musi spełniać wymagania określone w pkt 5.1.6 lub 5.1.7.

5.1.9.

Kod klucza i zamka nie może być widoczny.

5.1.10.

Zamek musi być skonstruowany, wykonany i zamontowany w taki sposób, by obrót wkładki bębenkowej w położeniu zablokowanym przy momencie poniżej 2,45 Nm był możliwy jedynie przy pomocy pasującego klucza, a ponadto:

5.1.10.1.

w przypadku bębenków z bolcami nie więcej niż dwa identyczne bolce działające w tym samym kierunku mogą być umieszczone obok siebie, a w zamku nie może być więcej niż 60 % identycznych bolców;

5.1.10.2.

w przypadku bębenków z dyskami, nie więcej niż dwa identyczne dyski działające w tym samym kierunku mogą być umieszczone obok siebie, a w zamku nie może być więcej niż 50 % identycznych dysków.

5.1.11.

Stosuje się takie urządzenia zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem, by ryzyko przypadkowej awarii ich działania przy uruchomionym silniku było wykluczone; dotyczy to w szczególności blokady mogącej zagrozić bezpieczeństwu.

5.1.11.1.

Urządzenia zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem nie mogą dać się uruchomić bez uprzedniego ustawienia urządzeń sterujących pracą silnika w położenie wyłączenia, a następnie wykonania czynności, która nie stanowi nieprzerwanej kontynuacji procedury zatrzymywania silnika, lub bez uprzedniego ustawienia urządzeń sterujących pracą silnika w położenie wyłączenia w przypadku gdy pojazd jest nieruchomy i uruchomiony jest hamulec postojowy lub prędkość, z jaką porusza się pojazd, nie przekracza 4 km/h.

5.1.11.2.

W przypadku urządzeń zabezpieczających przed nieuprawnionym użyciem, jeżeli uruchomienie urządzenia następuje w wyniku wyjęcia klucza, do uruchomienia urządzenia konieczne musi być uprzednie przesunięcie o co najmniej 2 mm, bądź też musi posiadać zabezpieczenie przed przypadkowym całkowitym lub częściowym wyjęciem klucza.

5.1.11.3.

Pkt 5.1.10, 5.1.10.1 lub 5.1.10.2 oraz 5.1.11.2 stosuje się wyłącznie do urządzeń obsługiwanych z użyciem kluczy mechanicznych.

5.1.12.

Elektryczne wspomaganie może być stosowane jedynie do uruchamiania funkcji blokowania lub odblokowywania urządzenia zabezpieczającego przed nieuprawnionym użyciem. Urządzenie utrzymywane jest w położeniu roboczym przy pomocy dowolnych stosownych środków, które nie wymagają zasilania.

5.1.13.

Napęd pojazdu nie może dać się załączyć w normalny sposób, dopóki urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem nie zostanie wyłączone.

5.1.14.

Urządzenia zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem poprzez uniemożliwienie zwolnienia hamulców pojazdu dopuszcza się wyłącznie w przypadku, gdy elementy robocze hamulców są zablokowane przy pomocy urządzenia całkowicie mechanicznego. W takim przypadku nie ma zastosowania pkt 5.1.13.

5.1.15.

Jeżeli urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem posiada funkcję ostrzegania kierowcy, to włącza się ona w momencie otwarcia drzwi od strony kierowcy, chyba że urządzenie zostało włączone, a klucz – wyjęty.

5.2.   Specyfikacje szczegółowe

Oprócz specyfikacji ogólnych przedstawionych w pkt 5.1 urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem musi spełniać warunki szczegółowe, które określono poniżej.

5.2.1.

Urządzenia zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem działające na układ kierowniczy

5.2.1.1.

Urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem działające na układ kierowniczy blokuje działanie układu kierowniczego. Silnik nie może dać się uruchomić, dopóki nie zostanie przywrócone normalne działanie układu kierowniczego.

5.2.1.2.

Wymaga się, by po uzbrojeniu urządzenia zabezpieczającego przed nieuprawnionym użyciem nie było możliwe zakłócenie jego funkcjonowania.

5.2.1.3.

Urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem musi nadal spełniać wymagania określone w pkt 5.1.11, 5.2.1.1, 5.2.1.2 i 5.2.1.4 po przejściu 2 500 cykli blokowania w każdym kierunku w ramach badania zużycia określonego w części 1 załącznika 4 do niniejszego regulaminu.

5.2.1.4.

Urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem po uruchomieniu musi spełniać jedno z następujących kryteriów: 5.2.1.4.1. Urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem musi być w stanie wytrzymać, bez uszkodzenia układu kierowniczego, które mogłoby zagrozić bezpieczeństwu, przyłożenie do osi wału kierownicy w obydwu kierunkach w warunkach statycznych momentu obrotowego wynoszącego 300 Nm. 5.2.1.4.2. Musi ono posiadać mechanizm ustępujący lub ześlizgujący, dzięki któremu system wytrzyma przykładany w sposób ciągły lub przerywany moment obrotowy o wartości co najmniej 100 Nm. Układ blokady musi wytrzymać przyłożenie takiego momentu po badaniu określonym w części 2 załącznika 4 do niniejszego regulaminu. 5.2.1.4.3. Urządzenie to musi posiadać mechanizm umożliwiający swobodny obrót koła kierownicy na zablokowanym wałku kierownicy. Mechanizm blokujący musi być wystarczająco wytrzymały, aby wytrzymać przyłożenie momentu obrotowego 200 Nm do osi wałka kierownicy w obydwu kierunkach w warunkach statycznych.

5.2.1.5.

Jeżeli urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem umożliwia wyjęcie klucza w położeniu innym niż położenie, w którym układ kierowniczy jest zablokowany, konstrukcja urządzenia musi uniemożliwiać przypadkowe wykonanie manewru niezbędnego do ustawienia w takim położeniu i wyjęcia klucza.

5.2.1.6.

W przypadku awarii którejś z części, powodującej, że wymagania dotyczące momentu obrotowego, określone w pkt 5.2.1.4.1, 5.2.1.4.2 i 5.2.1.4.3, nie mogą zostać spełnione, ale układ kierowniczy pozostaje zablokowany, system spełnia wymagania.

5.2.2.

Urządzenia zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem oddziałujące na układ przeniesienia napędu lub hamulce

5.2.2.1.

Wymaga się, by urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem oddziałujące na układ przeniesienia napędu uniemożliwiało obracanie się kół pędnych pojazdu.

5.2.2.2.

Wymaga się, by urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem oddziałujące na hamulce powodowało hamowanie przynajmniej jednego koła po obu stronach na przynajmniej jednej osi.

5.2.2.3.

Wymaga się, by po uzbrojeniu urządzenia zabezpieczającego przed nieuprawnionym użyciem nie było możliwe zakłócenie jego funkcjonowania.

5.2.2.4.

Należy wykluczyć ryzyko przypadkowego zablokowania układu przeniesienia napędu lub hamulców w przypadku, gdy w zamku urządzenia zabezpieczającego przed nieuprawnionym użyciem znajduje się klucz, nawet jeżeli urządzenie uniemożliwiające uruchomienie silnika już działa lub zostało uzbrojone. Przepisu tego nie stosuje się w przypadku, gdy wymagania określone w pkt 5.2.2 niniejszego regulaminu są spełnione przy pomocy urządzeń o innym dodatkowym przeznaczeniu, a zgodnie z wyżej wymienionymi warunkami zamek jest niezbędny do realizacji takiej dodatkowej funkcji (np. elektryczny hamulec postojowy).

5.2.2.5.

Konstrukcja i wykonanie urządzenia zabezpieczającego przed nieuprawnionym użyciem musi gwarantować pełną skuteczność działania nawet pomimo pewnego stopnia zużycia po 2 500 cyklach blokowania w każdym kierunku. W przypadku urządzenia zabezpieczającego oddziałującego na hamulce wymóg dotyczy wszystkich podzespołów mechanicznych i elektrycznych urządzenia.

5.2.2.6.

Jeżeli urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem umożliwia wyjęcie klucza w położeniu innym niż położenie, w którym układ przeniesienia napędu lub hamulce są zablokowane, konstrukcja urządzenia musi uniemożliwiać przypadkowe wykonanie manewru niezbędnego do ustawienia w takim położeniu i wyjęcia klucza.

5.2.2.7.

Urządzenie zabezpieczające układ przeniesienia napędu musi być w stanie wytrzymać, bez uszkodzenia, które mogłoby zagrozić bezpieczeństwu, przyłożenie w obydwu kierunkach i w warunkach statycznych momentu obrotowego o 50 % większego niż maksymalny moment obrotowy, który normalnie dopuszczalny jest dla układu przeniesienia napędu. Przy określaniu wartości takiego próbnego momentu obrotowego nie należy brać pod uwagę maksymalnego momentu obrotowego silnika, lecz maksymalny moment obrotowy, jaki może być przenoszony przez sprzęgło lub przekładnię automatyczną.

5.2.2.8.

W przypadku gdy pojazd wyposażony jest w urządzenie zabezpieczające oddziałujące na hamulce, urządzenie takie musi być w stanie utrzymać załadowany pojazd w bezruchu na spadku lub wzniesieniu o nachyleniu 20 %.

5.2.2.9.

W przypadku gdy pojazd wyposażony jest w urządzenie zabezpieczające oddziałujące na hamulce, wymagania określone w niniejszym regulaminie nie mogą być interpretowane jako odejście od wymagań regulaminu ONZ nr 13 lub 13-H, nawet w przypadku uszkodzenia.

5.2.3.

Urządzenia zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem oddziałujące na mechanizm zmiany biegów

5.2.3.1.

Wymaga się, by urządzenie zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem oddziałujące na mechanizm zmiany biegów uniemożliwiało zmianę biegów.

5.2.3.2.

W przypadku ręcznej skrzyni biegów zablokowanie dźwigni zmiany biegów musi być możliwe wyłącznie w pozycji biegu wstecznego; dodatkowo dopuszcza się blokowanie w pozycji biegu jałowego.

5.2.3.3.

W przypadku automatycznej skrzyni biegów z pozycją „parking” zablokowanie mechanizmu musi być możliwe wyłącznie w pozycji „parking”; dodatkowo dopuszcza się blokowanie w pozycji biegu jałowego lub wstecznego.

5.2.3.4.

W przypadku automatycznej skrzyni biegów bez pozycji „parking” zablokowanie mechanizmu musi być możliwe wyłącznie w następujących pozycjach: biegu jałowego lub wstecznego.

5.2.3.5.

Konstrukcja i wykonanie urządzenia zabezpieczającego przed nieuprawnionym użyciem musi gwarantować pełną skuteczność działania nawet pomimo pewnego stopnia zużycia po 2 500 cyklach blokowania w każdym kierunku.

5.3.   Elektromechaniczne i elektroniczne urządzenia zabezpieczające przed nieuprawnionym użyciem poddaje się badaniom opisanym w załączniku 6.

6.   Zmiana typu i rozszerzenie homologacji

6.1.   O każdej zmianie typu pojazdu lub części należy powiadomić organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji typu pojazdu lub części. W takim przypadku organ udzielający homologacji typu:

a)	postanawia, w porozumieniu z producentem, że należy udzielić nowej homologacji typu; lub

b)	stosuje procedurę przedstawioną w pkt 6.1.1 (zmiana) oraz, w stosownych przypadkach, procedurę przedstawioną w pkt 6.1.2 (rozszerzenie) poniżej.

6.1.1.   Zmiana

W przypadku gdy szczegółowe dane zarejestrowane w dokumentach informacyjnych uległy zmianie, a organ udzielający homologacji typu uznaje za mało prawdopodobne, aby wprowadzone modyfikacje miały istotne negatywne skutki, i uznaje, że w każdym razie sterowanie nożne nadal spełnia wymagania, modyfikację oznacza się jako „zmianę”.

W takim przypadku organ udzielający homologacji typu wydaje w razie potrzeby zmienione strony dokumentów informacyjnych, oznaczając każdą zmienioną stronę w sposób jasno wskazujący charakter modyfikacji i datę ponownego wydania. Uznaje się, ze wymóg ten spełnia ujednolicona, zaktualizowana wersja dokumentów informacyjnych, której towarzyszy szczegółowy opis modyfikacji.

6.1.2.   Modyfikację oznacza się jako „rozszerzenie”, jeżeli, oprócz zmiany danych zarejestrowanych w dokumentach informacyjnych:

a)	wymagane są dalsze kontrole lub badania; lub

b)	uległy zmianie jakiekolwiek informacje w dokumencie zawiadomienia (z wyjątkiem jego załączników); lub

c)	wystąpiono o homologację zgodnie z późniejszą serią poprawek po jej wejściu w życie.

6.2.   Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin zostają powiadomione o potwierdzeniu lub odmowie udzielenia homologacji, z wyszczególnieniem zmian, zgodnie z procedurą określoną w pkt 4.3 powyżej.

6.3.   Organ udzielający homologacji typu, który udzielił rozszerzenia homologacji, przyznaje numer seryjny każdemu formularzowi zawiadomienia sporządzonemu do celów takiego rozszerzenia.

7.   Procedury zgodności produkcji

Procedury zgodności produkcji muszą być zgodne z procedurami określonymi w załączniku 1 do Porozumienia (E/ECE/TRANS/505/Rev.3) i następującymi wymogami:

7.1.

Pojazdy/części homologowane zgodnie z niniejszym regulaminem muszą być produkowane w taki sposób, aby odpowiadały homologowanemu typowi, spełniając wymagania przedstawione w odpowiednich częściach niniejszego regulaminu.

7.2.

W przypadku każdego typu pojazdu lub części badania opisane w odpowiednich częściach niniejszego regulaminu przeprowadza się zgodnie z zasadami kontroli statystycznej i wyboru losowego oraz zgodnie z jedną ze standardowych procedur zapewnienia jakości.

7.3.

Organ, który udzielił homologacji, może w dowolnym czasie zweryfikować metody kontroli zgodności stosowane w każdym zakładzie produkcyjnym. Normalna częstotliwość takich weryfikacji wynosi raz na dwa lata.

8.   Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

8.1.

Homologacja udzielona w odniesieniu do typu pojazdu/ części zgodnie z niniejszym regulaminem może zostać cofnięta w razie niespełnienia wymogów określonych w pkt 7.

8.2.

Jeżeli Umawiająca się Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin postanowi o cofnięciu uprzednio przez siebie udzielonej homologacji, niezwłocznie powiadamia o tym fakcie na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 2, pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin.

9.   Ostateczne zaniechanie produkcji

9.1.

Jeżeli posiadacz homologacji ostatecznie zaniecha produkcji typu pojazdu/części homologowanych zgodnie z niniejszym regulaminem, informuje o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu stosownego zawiadomienia organ ten powiadamia o tym pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 2.

10.   Nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu

10.1.

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin przekazują sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz organów udzielających homologacji typu, którym należy przesyłać wydane w innych państwach formularze poświadczające udzielenie, rozszerzenie, odmowę udzielenia lub cofnięcie homologacji.

---

(1)  Zgodnie z definicją zawartą w ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.6 – https://unece.org/transport/standards/transport/vehicle-regulations-wp29/resolutions.

(2)  Numery identyfikujące Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. podano w załączniku 3 do ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.6 – https://unece.org/transport/standards/transport/vehicle-regulations-wp29/resolutions.

Jedynie oryginalne teksty EKG ONZ mają skutek prawny w świetle międzynarodowego prawa publicznego. Status i datę wejścia w życie niniejszego regulaminu należy sprawdzać w najnowszej wersji dokumentu EKG ONZ dotyczącego statusu TRANS/WP.29/343, dostępnej pod adresem

https://unece.org/status-1958-agreement-and-annexed-regulations

Regulamin ONZ nr 162 – Jednolite przepisy dotyczące homologacji immobilizerów i homologacji pojazdu w odniesieniu do immobilizera [2021/2275]

Data wejścia w życie: 30 września 2021 r.

Niniejszy dokument służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych. Autentycznym i prawnie wiążącym tekstem jest: ECE/TRANS/WP.29/2021/49.

TREŚĆ

Regulamin

1.

Zakres

2.

Definicje

3.

Wystąpienie o homologację

4.

Homologacja

5.

specyfikacje

6.

Zmiana typu i rozszerzenie homologacji

7.

Zgodność produkcji

8.

Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

9.

Ostateczne zaniechanie produkcji

10.

Nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu

Załączniki

1

Dokument informacyjny

2

Zawiadomienie

3

Układy znaków homologacji

4

Wzór świadectwa zgodności

5

Wzór świadectwa montażu

6

Parametry eksploatacyjne i warunki badań dla immobilizera

7

Kompatybilność elektromagnetyczna

1.   Zakres

Niniejszy regulamin ONZ stosuje się do:

1.1.

Homologacji a) immobilizerów przeznaczonych głównie do pojazdów kategorii M1 i N1, których maksymalna masa nie przekracza 2 t, „jeżeli pojazd jest w nie wyposażony”; oraz b) pojazdów kategorii M1 i pojazdów kategorii N1, których maksymalna masa nie przekracza 2 t, w odniesieniu do zamontowanych immobilizerów (1) (2).

1.2.

Na wniosek producenta Umawiające się Strony mogą udzielić homologacji pojazdom innych kategorii i immobilizerom przeznaczonym do montażu w takich pojazdach.

1.3.

Niniejszy regulamin nie ma zastosowania do częstotliwości transmisji radiowych, związanych lub niezwiązanych z zabezpieczeniem pojazdów przed nieuprawnionym użyciem.

2.   Definicje

2.1.

„Część” oznacza urządzenie podlegające wymogom niniejszego regulaminu i przewidziane jako część pojazdu, które może uzyskać homologację typu niezależnie od pojazdu, jeżeli niniejszy regulamin wyraźnie to przewiduje.

2.2.

„Oddzielny zespół techniczny” oznacza urządzenie podlegające wymogom niniejszego regulaminu, przewidziane jako część pojazdu, które może uzyskać homologację typu oddzielnie, jednak tylko w związku z jednym lub kilkoma określonymi typami pojazdów, jeżeli niniejszy regulamin wyraźnie to przewiduje.

2.3.

„Producent” oznacza osobę lub podmiot odpowiedzialny wobec organu udzielającego homologacji za wszystkie aspekty procesu homologacji typu oraz za zapewnienie zgodności produkcji. Nie jest wymagany bezpośredni udział takiej osoby lub podmiotu we wszystkich etapach wytwarzania pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego podlegających homologacji.

2.4.

„Immobilizer” oznacza urządzenie, którego przeznaczeniem jest uniemożliwienie odjechania pojazdem napędzanym jego własnym silnikiem (zabezpieczenie przed nieuprawnionym użyciem).

2.5.

„Urządzenie sterujące” oznacza wyposażenie niezbędne do uzbrajania lub wyłączania immobilizera.

2.6.

„Wskaźnik stanu” oznacza dowolne urządzenie, którego przeznaczeniem jest wskazywanie stanu immobilizera (uzbrojony/wyłączony, zmiana stanu z uzbrojonego na wyłączony i odwrotnie).

2.7.

„Uzbrojony” oznacza stan, w którym pojazd nie może być przemieszczany za pomocą napędu własnego pojazdu.

2.8.

„Wyłączony” oznacza stan, w którym pojazd może być przemieszczany normalnie.

2.9.

„Klucz” oznacza dowolne urządzenie zaprojektowane i skonstruowane w celu obsługi układu blokady, tak zaprojektowanego i skonstruowanego, że można go obsługiwać wyłącznie za pomocą takiego urządzenia.

2.10.

„Kasowanie nastawienia” oznacza własność konstrukcyjną, która blokuje immobilizer w stanie wyłączonym.

2.11.

„Kod zmienny” oznacza elektroniczny kod składający się z kilku elementów, których kombinacja zmienia się losowo po każdym uruchomieniu urządzenia napędowego.

2.12.

„Typ immobilizera” oznacza systemy, które nie różnią się znacznie pod względem tak istotnych cech, jak: a) nazwa handlowa lub znak towarowy producenta; b) rodzaj urządzenia sterującego; c) sposób ich działania w omawianych systemach pojazdu (zgodnie z pkt 5.2.1 poniżej).

2.13.

„Typ pojazdu w odniesieniu do immobilizera” oznacza pojazdy, które nie różnią się znacznie pod względem tak istotnych cech, jak: a) nazwa handlowa lub znak towarowy producenta; b) własności pojazdu, które mają istotny wpływ na działanie immobilizera; c) typ i konstrukcja immobilizera.

3.   Wystąpienie o homologację

3.1.

O homologację typu pojazdu lub części w zakresie niniejszego regulaminu występuje producent.

3.2.

Do wniosku o homologację należy dołączyć dokument informacyjny przygotowany zgodnie z wzorem zamieszczonym w załączniku 1, zawierający charakterystykę techniczną immobilizera oraz opis metody lub metod montażu dla każdej marki i typu pojazdu, w którym ma być montowany immobilizer.

3.3.

Placówce technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzanie badań homologacyjnych dostarcza się pojazdy/części reprezentatywne dla homologowanych typów.

4.   Homologacja

4.1.

Jeżeli typ dostarczony do homologacji na podstawie niniejszego regulaminu spełnia wymagania niniejszego regulaminu, należy udzielić homologacji tego typu.

4.2.

Każdemu homologowanemu typowi nadaje się numer homologacji. Dwie pierwsze cyfry tego numeru (obecnie 00, odpowiadające regulaminowi w jego pierwotnej wersji) wskazują serię poprawek uwzględniających ostatnie główne zmiany techniczne wprowadzone do niniejszego regulaminu w czasie udzielania homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi pojazdu lub części zgodnie z definicjami niniejszego regulaminu.

4.3.

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin są powiadamiane o homologacji lub rozszerzeniu homologacji typu zgodnie z niniejszym regulaminem na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

4.4.

Na każdym pojeździe lub części zgodnych z typem homologowanym zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu określonym w formularzu homologacji, umieszcza się międzynarodowy znak homologacji zawierający: 4.4.1. okrąg otaczający literę „E”, po której następuje numer identyfikujący państwo udzielające homologacji (3) oraz 4.4.2. numer niniejszego regulaminu, literę „R”, myślnik i numer homologacji umieszczone z prawej strony okręgu określonego w pkt 4.4.1.

4.5.

Jeżeli typ jest zgodny z typem homologowanym na podstawie jednego lub kilku innych regulaminów załączonych do Porozumienia w kraju, który udzielił homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, nie trzeba powtarzać symbolu opisanego w pkt 4.4.1; W takim przypadku regulaminy, zgodnie z którymi udzielono homologacji w danym państwie, należy umieścić w kolumnach po prawej stronie symbolu opisanego w pkt 4.4.1.

4.6.

Znak homologacji musi być czytelny i nieusuwalny.

4.7.

W przypadku pojazdu znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamionowej pojazdu zamontowanej przez producenta lub w jej pobliżu.

4.8.

W przypadku części homologowanej oddzielnie jako immobilizer znak homologacji umieszcza producent na głównych elementach urządzenia. W przypadku części homologowanej jako immobilizer zgodnie z niniejszym regulaminem i oraz jako system alarmowy zgodnie z regulaminem ONZ nr 163 lub regulaminem ONZ nr 116, suplement 7 do wersji pierwotnej lub regulaminem ONZ nr 97 suplement 8 do serii poprawek 01 producent umieszcza oba znaki homologacji na głównych elementach urządzenia.

4.9.

Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w załączniku 3 do niniejszego regulaminu.

4.10.

Zamiast znaku homologacji opisanego w pkt 4.4 powyżej dla każdego immobilizera oferowanego do sprzedaży można wydać świadectwo zgodności. Jeżeli producent immobilizera dostarczy producentowi pojazdów nieoznakowany immobilizer homologowany zgodnie z niniejszym regulaminem, w celu umieszczenia go przez producenta jako oryginalne wyposażenie modelu pojazdu lub szeregu modeli pojazdów, producent immobilizera dostarczy producentowi pojazdów wystarczającą liczbę kopii świadectwa zgodności pozwalającą mu uzyskać homologację pojazdu, zgodnie z niniejszym regulaminem. Jeżeli immobilizer składa się z oddzielnych części, jego główna część lub części muszą posiadać znak odniesienia, a w świadectwie zgodności zamieszczany jest wykaz takich znaków odniesienia. Wzór świadectwa zgodności zamieszczono w załączniku 4 do niniejszego regulaminu.

4.11.

Jeżeli immobilizer homologowany jako oddzielny zespół techniczny zgodnie z niniejszym regulaminem lub regulaminem ONZ nr 116 suplement 7 do wersji pierwotnej lub regulaminem ONZ nr 97 suplement 8 do serii poprawek 01, jest montowany w pojeździe przedstawionym do homologacji zgodnie z niniejszym regulaminu, nie powtarza się badań, którym należy poddać immobilizer w celu uzyskania homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem.

5.   specyfikacje

5.1.   Specyfikacje ogólne

5.1.1.

Immobilizer musi dać się uzbroić i wyłączyć zgodnie z poniższymi wymaganiami.

5.1.2.

Immobilizer i jego instalacja muszą posiadać taką konstrukcję, by wyposażony w nie pojazd w dalszym ciągu spełniał wymagania techniczne.

5.1.3.

Nie dopuszcza się możliwości uzbrojenia immobilizera, jeżeli wyłącznik zapłonu jest w położeniu uruchomionego silnika z wyjątkiem sytuacji, gdy: a) pojazd jest wyposażony lub ma być wyposażony jako ambulans, samochód pożarniczy lub policyjny; lub b) silnik stosowany jest do: (i) napędzania mechanizmów stanowiących część pojazdu lub w nim zamontowanych do celów innych niż kierowanie pojazdem; lub (ii) podtrzymywania zasilania elektrycznego akumulatorów pojazdu na poziomie wymaganym do napędzania takich mechanizmów lub aparatury; a pojazd jest nieruchomy z uruchomionym hamulcem postojowym. W przypadku zastosowania tego wyjątku należy to zaznaczyć w pkt 2 dodatku do formularza zawiadomienia (załącznik 2 do niniejszego regulaminu).

5.1.4.

Należy wykluczyć możliwość stałego skasowania uzbrojenia immobilizera.

5.1.5.

Konstrukcja i wykonanie immobilizera muszą być takie, aby po zainstalowaniu nie wywierał on negatywnego wpływu na konstrukcyjnie przewidziane funkcje i bezpieczeństwo eksploatacji pojazdu, nawet w przypadku uszkodzenia.

5.1.6.

Konstrukcja i wykonanie immobilizera muszą być takie, aby po zainstalowaniu w pojeździe zgodnie z instrukcjami producenta nie dało się ich szybko i bez zwrócenia uwagi uniemożliwić ich działanie lub zniszczyć, na przykład przy pomocy niekosztownych, łatwych do ukrycia i powszechnie dostępnych narzędzi, urządzeń i wyrobów. Wymiana istotnych części lub podzespołów w celu ominięcia immobilizera musi być trudna i czasochłonna.

5.1.7.

Konstrukcja i wykonanie immobilizera muszą być takie, aby po zainstalowaniu w pojeździe zgodnie z wymaganiami producenta był w stanie wytrzymać przez dostatecznie długi okres eksploatacji warunki środowiskowe panujące wewnątrz pojazdu (badania – zob. pkt 5.3). Zainstalowanie immobilizera nie może w szczególności powodować zakłóceń w instalacji elektrycznej pojazdu (przekroje przewodów przyłączeniowych, bezpieczeństwo styków itp.).

5.1.8.

Immobilizer może być połączony z innymi układami pojazdu lub w nie wbudowany (np. układy sterowania silnikiem, systemy alarmowe).

5.1.9.

Immobilizer nie może uniemożliwiać zwolnienia hamulców pojazdu, przy czym wymóg ten nie dotyczy immobilizera, który uniemożliwia zwolnienie pneumatycznie sterowanych hamulców sprężynowych (4) i funkcjonuje w taki sposób, że podczas normalnej eksploatacji lub w sytuacji awaryjnej, spełnione są wymagania techniczne regulaminu ONZ nr 13 obowiązujące w czasie wystąpienia o homologację typu na mocy niniejszego regulaminu. Spełnienie przepisu zawartego w niniejszym punkcie nie oznacza, że immobilizer uniemożliwiający zwolnienie hamulców sprężynowych zwalnianych pneumatycznie jest wyłączony z zakresu wymagań technicznych określonych w niniejszym regulaminie.

5.1.10.

Działanie immobilizera nie może powodować uruchomienia hamulców pojazdu.

5.2.   Specyfikacje szczegółowe

5.2.1.   Zakres blokady

5.2.1.1.

Konstrukcja immobilizera musi być taka, by uniemożliwić działanie pojazdu w wyniku działania jego napędu własnego, poprzez co najmniej jeden z poniższych sposobów: 5.2.1.1.1. zablokowanie, w przypadku urządzenia montowanego po sprzedaży pojazdu lub w przypadku pojazdu z silnikiem wysokoprężnym, co najmniej dwóch niezależnych obwodów pojazdu niezbędnych do działania pojazdu w wyniku działania jego napędu własnego (np. rozrusznik, zapłon, zasilanie paliwem, hamulce sprężynowe o zwalnianiu pneumatycznym itp.); 5.2.1.1.2. zakłócenie kodowe funkcji co najmniej jednego bloku sterującego wymaganego do działania pojazdu.

5.2.1.2.

Immobilizer przeznaczony do zainstalowania w pojeździe wyposażonym w reaktor katalityczny nie może powodować przedostawania się niespalonego paliwa do układu wydechowego.

5.2.2.   Niezawodność działania

Niezawodność działania jest osiągana dzięki odpowiedniej konstrukcji immobilizera przy uwzględnieniu specyficznych warunków środowiskowych panujących w pojeździe (zob. pkt 5.1.8 i 5.3).

5.2.3.   Bezpieczeństwo eksploatacji

Należy zadbać o to, by immobilizer nie zmieniał stanu (uzbrojony/wyłączony) w następstwie przeprowadzenia któregokolwiek z badań opisanych w pkt 5.3.

5.2.4.   Uzbrojenie immobilizera

5.2.4.1.

Uzbrojenie immobilizera musi następować bez dodatkowego działania ze strony kierowcy, przy pomocy co najmniej jednego z następujących sposobów: a) przy obrocie wyłącznika zapłonu do położenia „0” stacyjki i przy otwarciu drzwi; dodatkowo dopuszcza się uzbrojenie immobilizera przy wyłączeniu zapłonu – w przypadku immobilizerów, których wyłączenie następuje bezpośrednio przed lub w trakcie normalnej procedury uruchamiania pojazdu, b) maksymalnie 1 minutę po wyjęciu kluczyka ze stacyjki.

5.2.4.2.

Jeżeli immobilizer może przejść w stan uzbrojony przy wyłączniku zapłonu w położeniu uruchomionego silnika, zgodnie z punktem 5.1.3, to immobilizer może także zostać uzbrojony poprzez otwarcie drzwi od strony kierowcy lub w wyniku zamierzonego działania osoby upoważnionej.

5.2.5.   Wyłączanie

5.2.5.1.

Wyłączenie następuje w wyniku użycia jednego z urządzeń wymienionych poniżej lub ich kombinacji. Dopuszcza się inne urządzenia o równoważnym poziomie zabezpieczenia zapewniające równoważne działanie.

5.2.5.1.1.

Klawiatura do wprowadzenia indywidualnie wybieranego kodu mająca co najmniej 10 000 kombinacji.

5.2.5.1.2.

Urządzenie elektryczne/elektroniczne, np. pilot zdalnego sterowania, o co najmniej 50 000 kombinacji, posiadające kod zmienny lub o minimalnym czasie skanowania 10 dni, np. maksimum 5 000 kombinacji na 24 godziny dla minimum 50 000 kombinacji.

5.2.5.1.3.

Jeżeli wyłączenia można dokonać przy użyciu pilota zdalnego sterowania, to immobilizer musi powrócić do stanu uzbrojonego w ciągu 5 minut po wyłączeniu, jeżeli nie wykonano dodatkowej czynności oddziałującej na obwód rozrusznika.

5.2.6.   Wskaźnik stanu

5.2.6.1.

Na potrzeby informowania o stanie immobilizera (uzbrojony/wyłączony, zmiana ze stanu uzbrojonego na wyłączony i odwrotnie) dopuszcza się wskaźniki optyczne wewnątrz i sygnały optyczne na zewnątrz przedziału pasażerskiego. Każdy sygnał optyczny lub każde użycie urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej na zewnątrz przedziału pasażerskiego musi spełniać wymogi regulaminu nr 48.

5.2.6.2.

Jeżeli dostępna jest sygnalizacja krótkotrwałych procesów „dynamicznych”, takich jak zmiana ze stanu „uzbrojony” na „wyłączony” i odwrotnie, to musi to być sygnalizacja optyczna, zgodnie z pkt 5.2.6.1. Funkcja sygnalizacji optycznej może być także realizowana przez działające jednocześnie światła kierunkowskazów i opcjonalnie oświetlenie przedziału pasażerskiego, pod warunkiem, że czas sygnalizacji optycznej przy pomocy kierunkowskazów nie przekracza 3 sekund.

5.3.   Parametry eksploatacyjne i warunki badań

Wszystkie części immobilizera poddaje się badaniom opisanym w załączniku 6.

5.4.   Instrukcje

(Pkt od 5.4.1 do 5.4.3 dotyczą wyłącznie montażu po sprzedaży pojazdu).

Do każdego immobilizera dołączone są:

5.4.1.

Instrukcja montażu 5.4.1.1. Wykaz pojazdów i modeli pojazdów, dla których urządzenie jest przeznaczone. Wykaz taki może mieć charakter szczegółowy lub ogólny, np.: „wszystkie samochody z silnikami benzynowymi z instalacją 12 V z minusem na masie”. 5.4.1.2. Metoda montażu ilustrowana fotografiami lub bardzo czytelnymi rysunkami. 5.4.1.3. Dostawca załącza szczegółowe instrukcje montażu, które w przypadku należytego zastosowania przez kompetentnego instalatora gwarantują, że montaż pozostaje bez wpływu na bezpieczeństwo i niezawodność pojazdu. 5.4.1.4. Załączone instrukcje montażu muszą określać wymagania w zakresie zasilania elektrycznego immobilizera oraz, w stosownych przypadkach, zalecać zwiększenie rozmiaru akumulatora. 5.4.1.5. Dostawca zapewnia procedury kontroli pojazdu po montażu immobilizera. Szczególną uwagę należy zwrócić na parametry związane z bezpieczeństwem.

5.4.2.

Niewypełnione świadectwo montażu, którego wzór zamieszczono w załączniku 5.

5.4.3.

Ogólne informacje dla nabywcy immobilizera, zwracające jego uwagę na następujące punkty: 5.4.3.1. montaż immobilizera musi być przeprowadzony zgodnie z instrukcjami producenta; 5.4.3.2. zalecany jest wybór dobrego instalatora (wskazówki dotyczące właściwych instalatorów można uzyskać od producenta immobilizera); 5.4.3.3. świadectwo montażu dostarczone wraz z immobilizerem powinno zostać wypełnione przez instalatora.

5.4.4.

Instrukcja użytkowania

5.4.5.

Instrukcja obsługi technicznej.

5.4.6.

Ogólne ostrzeżenie o niebezpieczeństwie wynikającym z wprowadzania zmian lub uzupełnień do immobilizera; dokonanie takich zmian lub uzupełnień powinno skutkować automatycznym unieważnieniem świadectwa montażu opisanego w pkt 5.4.2 powyżej.

6.   Zmiana typu i rozszerzenie homologacji

6.1.

Każda zmiana typu pojazdu lub typu części w odniesieniu do niniejszego regulaminu podlega zgłoszeniu do organu udzielającego homologacji, który udzielił homologacji typu pojazdu lub typu części. W takim przypadku organ udzielający homologacji typu może: 6.1.1. uznać za mało prawdopodobne, aby dokonane zmiany miały istotne negatywne skutki, i uznać, że część lub pojazd nadal spełnia odpowiednie wymagania; lub 6.1.2. zażądać kolejnego sprawozdania z badań od placówki technicznej odpowiedzialnej za ich przeprowadzenie.

6.2.

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin zostają powiadomione o potwierdzeniu lub odmowie udzielenia homologacji, z wyszczególnieniem zmian, zgodnie z procedurą określoną w pkt 4.3 powyżej.

6.3.

Właściwy organ, który udzielił rozszerzenia homologacji nadaje każdemu formularzowi zawiadomienia sporządzonemu w związku z takim rozszerzeniem numer seryjny.

7.   Zgodność produkcji

7.1.

Procedury zgodności produkcji muszą być zgodne z procedurami określonymi w załączniku 1 do Porozumienia z 1958 r. (E/ECE/TRANS/505/Rev.3) i spełniać następujące wymogi:

7.2.

W przypadku każdego typu pojazdu lub części badania opisane w odpowiednich częściach niniejszego regulaminu przeprowadza się zgodnie z zasadami kontroli statystycznej i wyboru losowego oraz zgodnie z jedną ze standardowych procedur zapewnienia jakości.

7.3.

Organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji, może w dowolnym czasie zweryfikować metody kontroli zgodności stosowane w każdym zakładzie produkcyjnym. Kontroli takich dokonuje się zazwyczaj co dwa lata.

8.   Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

8.1.

Homologacja udzielona w odniesieniu do typu pojazdu/części zgodnie z niniejszym regulaminem może zostać cofnięta w razie niespełnienia wymogów określonych w pkt 7 powyżej.

8.2.

Jeżeli Umawiająca się Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin postanowi o cofnięciu uprzednio przez siebie udzielonej homologacji, niezwłocznie powiadamia o tym fakcie na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 2, pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin.

9.   Ostateczne zaniechanie produkcji

Jeżeli posiadacz homologacji ostatecznie zaniecha produkcji typu pojazdu/części homologowanych zgodnie z niniejszym regulaminem, informuje o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu stosownego zawiadomienia organ ten powiadamia o tym pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 2.

10.   Nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin przekazują sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz organów udzielających homologacji typu, którym należy przesyłać wydane w innych państwach formularze poświadczające udzielenie, rozszerzenie, odmowę udzielenia lub cofnięcie homologacji.

---

(1)  Zgodnie z definicją zawartą w ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.6, pkt 2 - https://unece.org/transport/standards/transport/vehicle-regulations-wp29/resolutions.

(2)  Dotyczy wyłącznie pojazdów z instalacją elektryczną 12 V.

(3)  Numery identyfikujące Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. podano w załączniku 3 do ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.6 - https://unece.org/transport/standards/transport/vehicle-regulations-wp29/resolutions.

(4)  Zgodnie z definicją w załączniku nr 8 do regulaminu nr 13 ONZ, z późniejszymi zmianami.

Jedynie oryginalne teksty EKG ONZ mają skutek prawny w świetle międzynarodowego prawa publicznego. Status i datę wejścia w życie niniejszego regulaminu należy sprawdzać w najnowszej wersji dokumentu EKG ONZ dotyczącego statusu TRANS/WP.29/343, dostępnej pod adresem

https://unece.org/status-1958-agreement-and-annexed-regulations

Regulamin ONZ nr 163 – Jednolite przepisy dotyczące homologacji systemu alarmowego pojazdu i homologacji pojazdu w zakresie systemu alarmowego [2021/2276]

Data wejścia w życie: 30 września 2021 r.

Niniejszy dokument służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych. Autentycznym i prawnie wiążącym tekstem jest: ECE/TRANS/WP.29/2021/50.

TREŚĆ

Regulamin

1.

Zakres

2.

Definicje

3.

Wystąpienie o homologację

4.

Homologacja

Część I – Homologacja systemów alarmowych pojazdów

5.

Specyfikacje ogólne

6.

Specyfikacje szczegółowe

7.

Parametry eksploatacyjne i warunki badań

8.

Instrukcje

Część II – Homologacja pojazdu w zakresie systemu alarmowego

9.

Definicje

10.

Specyfikacje ogólne

11.

Specyfikacje szczegółowe

12.

Warunki badania

13.

Instrukcje

14.

Zmiana i rozszerzenie homologacji typu pojazdu

15.

Procedury zgodności produkcji

16.

Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

17.

Ostateczne zaniechanie produkcji

18.

Nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu

Załączniki

1

Dokument informacyjny

2

Zawiadomienie

3

Układy znaków homologacji

4

Wzór świadectwa zgodności

5

Wzór świadectwa montażu

6

Wymagania dotyczące mechanicznych wyłączników kluczowych

7

Kompatybilność elektromagnetyczna

8

Próba systemów ochrony przedziału pasażerskiego

1.   Zakres

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do:

1.1.

Homologacji a) systemów alarmowych pojazdów przeznaczonych głównie do pojazdów kategorii M1 pojazdów kategorii N1 (1), których maksymalna masa nie przekracza 2 t, „jeżeli pojazd jest w nie wyposażony”; oraz b) pojazdów kategorii M1 i pojazdów kategorii N1, których maksymalna masa nie przekracza dwóch ton, w odniesieniu do zamontowanego systemu alarmowego pojazdu (2).

1.2.

Na wniosek producenta Umawiające się Strony mogą udzielić homologacji pojazdom innych kategorii i systemom alarmowym pojazdów przeznaczonym do montażu w takich pojazdach.

1.3.

Niniejszy regulamin nie ma zastosowania do częstotliwości transmisji radiowych, związanych lub niezwiązanych z zabezpieczeniem pojazdów przed nieuprawnionym użyciem.

2.   Definicje

2.1.

„Część” oznacza urządzenie podlegające wymogom niniejszego regulaminu i przewidziane jako część pojazdu, które może uzyskać homologację typu niezależnie od pojazdu, jeżeli niniejszy regulamin wyraźnie to przewiduje.

2.2.

„Oddzielny zespół techniczny” oznacza urządzenie podlegające wymogom niniejszego regulaminu, przewidziane jako część pojazdu, które może uzyskać homologację typu oddzielnie, jednak tylko w związku z jednym lub kilkoma określonymi typami pojazdów, jeżeli niniejszy regulamin wyraźnie to przewiduje.

2.3.

„Producent” oznacza osobę lub podmiot odpowiedzialny wobec organu udzielającego homologacji za wszystkie aspekty procesu homologacji typu oraz za zapewnienie zgodności produkcji. Nie jest wymagany bezpośredni udział takiej osoby lub podmiotu we wszystkich etapach wytwarzania pojazdu, układu, części lub oddzielnego zespołu technicznego podlegających homologacji.

2.4.

„System alarmowy pojazdu” oznacza układ przeznaczony do montażu w typach pojazdów, którego zadaniem jest sygnalizacja wtargnięcia do pojazdu lub nieuprawnionej manipulacji przy nim; systemy takie mogą być wyposażone w dodatkowe zabezpieczenie przed nieuprawnionym użyciem pojazdu.

2.5.

„Czujnik” oznacza urządzenie służące do wykrywania zmian, które mogą być spowodowanie wtargnięciem do pojazdu lub nieuprawnioną manipulacją przy nim.

2.6.

„Urządzenie ostrzegawcze” oznacza urządzenie sygnalizujące wtargnięcie do pojazdu lub nieuprawnioną manipulację przy nim.

2.7.

„Urządzenie sterujące” oznacza wyposażenie niezbędne do uzbrojenia, wyłączenia i sprawdzenia systemu alarmowego pojazdu oraz transmisji sygnału alarmowego do urządzeń ostrzegawczych.

2.8.

„Uzbrojony” oznacza stan systemu alarmowego pojazdu, w którym możliwa jest transmisja sygnału alarmowego do urządzeń ostrzegawczych.

2.9.

„Wyłączony” oznacza stan systemu alarmowego pojazdu, w którym transmisja sygnału alarmowego do urządzeń ostrzegawczych nie jest możliwa.

2.10.

„Klucz” oznacza dowolne urządzenie zaprojektowane i skonstruowane w celu obsługi układu blokady, tak zaprojektowanego i skonstruowanego, że można go obsługiwać wyłącznie za pomocą takiego urządzenia.

2.11.

„Typ systemu alarmowego pojazdu” oznacza systemy, które nie różnią się znacznie pod względem tak istotnych cech, jak: a) nazwa handlowa lub znak towarowy producenta; b) rodzaj czujnika; c) rodzaj urządzenia ostrzegawczego; d) rodzaj urządzenia sterującego.

2.12.

„Homologacja systemu alarmowego pojazdu” oznacza homologację typu systemu alarmowego pojazdu w odniesieniu do wymagań określonych w pkt 5, 6 i 7 poniżej.

2.13.

„Immobilizer” oznacza urządzenie, którego zadaniem jest uniemożliwienie odjechania pojazdem napędzanym własnym silnikiem.

2.14.

„Alarm odstraszający” oznacza urządzenie umożliwiające użytkownikowi alarmu zamontowanego w pojeździe wezwanie pomocy w nagłej potrzebie.

3.   Wystąpienie o homologację

3.1.

O homologację typu pojazdu lub części w zakresie niniejszego regulaminu występuje producent.

3.2.

Do wniosku o homologację należy dołączyć dokument informacyjny zgodny z wzorem zamieszczonym w załączniku 1, zawierający charakterystykę techniczną systemu alarmowego pojazdu oraz opis metody lub metod montażu dla każdej marki i typu pojazdu, w którym ma być montowany system alarmowy pojazdu.

3.3.

Placówce technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzanie badań homologacyjnych dostarcza się pojazdy/części reprezentatywne dla homologowanych typów.

4.   Homologacja

4.1.

Jeżeli typ przedstawiony do homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem spełnia wymagania odpowiednich części niniejszego regulaminu, to udziela się homologacji typu.

4.2.

Każdemu homologowanemu typowi nadaje się numer homologacji. Dwie pierwsze cyfry tego numeru (obecnie 00, odpowiadające regulaminowi w jego pierwotnej wersji) wskazują serię poprawek uwzględniających ostatnie główne zmiany techniczne wprowadzone do niniejszego regulaminu w czasie udzielania homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi pojazdu lub części zgodnie z definicjami niniejszego regulaminu.

4.3.

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin są powiadamiane o homologacji lub rozszerzeniu homologacji typu zgodnie z niniejszym regulaminem na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

4.4.

Na każdym pojeździe lub części zgodnych z typem homologowanym zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu określonym w formularzu homologacji, umieszcza się międzynarodowy znak homologacji zawierający:

4.4.1.

okrąg otaczający literę „E”, po której następuje numer identyfikujący państwo udzielające homologacji (3) oraz

4.4.2.

numer niniejszego regulaminu, literę „R”, myślnik i numer homologacji umieszczone z prawej strony okręgu określonego w pkt 4.4.1.

4.5.

Jeżeli typ jest zgodny z typem homologowanym zgodnie z jednym lub większą liczbą regulaminów ONZ stanowiących załączniki do Porozumienia w kraju, który udzielił homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, symbol podany w pkt 4.4.1 nie musi być powtarzany. W takim przypadku regulaminy, zgodnie z którymi udzielono homologacji w danym państwie, należy umieścić w kolumnach po prawej stronie symbolu opisanego w pkt 4.4.1.

4.6.

Znak homologacji musi być czytelny i nieusuwalny.

4.7.

W przypadku pojazdu znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamionowej pojazdu zamontowanej przez producenta lub w jej pobliżu.

4.8.

W przypadku części homologowanej oddzielnie jako system alarmowy pojazdu znak homologacji umieszcza producent na głównych elementach urządzenia.

4.9.

Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w załączniku 3 do niniejszego regulaminu.

4.10.

Zamiast znaku homologacji opisanego w pkt 4.4 powyżej wydawane jest świadectwo zgodności dla każdego systemu alarmowego pojazdu oferowanego do sprzedaży.

4.10.1.

Jeżeli producent systemu alarmowego pojazdu dostarczy producentowi pojazdu nieoznakowany system alarmowy pojazdu homologowany zgodnie z niniejszym regulaminem do zamontowania przez producenta jako oryginalne wyposażenie modelu pojazdu lub serii modeli pojazdów, producent systemu alarmowego pojazdu zobowiązany jest dostarczyć producentowi pojazdu liczbę kopii świadectwa zgodności wystarczającą, by producent ten mógł uzyskać homologację pojazdu zgodnie z niniejszym regulaminem.

4.10.2.

Jeżeli system alarmowy pojazdu składa się z oddzielnych części, jego główna część lub części muszą posiadać znak odniesienia, a w świadectwie zgodności zamieszczany jest wykaz takich znaków odniesienia.

4.10.3.

Wzór świadectwa zgodności zamieszczono w załączniku 4 do niniejszego regulaminu.

Część I – Homologacja systemów alarmowych pojazdów

5.   Specyfikacje ogólne

5.1.

W przypadku wtargnięcia do pojazdu lub nieuprawnionej manipulacji przy nim system alarmowy pojazdu wysyła sygnał ostrzegawczy. Sygnał ostrzegawczy jest sygnałem dźwiękowym; dodatkowo może on obejmować optyczne urządzenia ostrzegawcze, być alarmem radiowym lub stanowić dowolną kombinację powyższych.

5.2.

System alarmowy pojazdu musi być skonstruowany, wykonany i zamontowany w taki sposób, aby pojazd wyposażony w taki system w dalszym ciągu spełniał odpowiednie wymagania techniczne, szczególnie w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej (EMC).

5.3.

Montaż systemu alarmowego pojazdu nie może wpływać na działanie pojazdu (w stanie wyłączonym alarmu) ani na bezpieczeństwo jego eksploatacji.

5.4.

Należy wykluczyć możliwość przypadkowego uruchomienia systemu alarmowego pojazdu i jego części, zwłaszcza podczas pracy silnika.

5.5.

Awaria systemu alarmowego pojazdu lub awaria jego zasilania elektrycznego nie mogą wywierać wpływu na bezpieczeństwo eksploatacji pojazdu.

5.6.

System alarmowy pojazdu, jego części oraz części, które kontrolują, muszą być skonstruowane, wykonane i zamontowane tak, aby nie dało się ich szybko i bez zwrócenia uwagi otworzyć, zniszczyć lub uniemożliwić ich działanie, na przykład przy pomocy niekosztownych, łatwych do ukrycia i powszechnie dostępnych narzędzi, urządzeń i wyrobów.

5.7.

Metody uzbrajania i wyłączania systemu alarmowego pojazdu muszą być zaprojektowane tak, by nie naruszały wymagań niniejszego regulaminu. Dopuszcza się połączenie elektryczne z częściami opisanymi w części II niniejszego regulaminu.

5.8.

System musi być zaprojektowany tak, aby zwarcie w którymkolwiek obwodzie sygnału ostrzegawczego nie zakłócało żadnej funkcji systemu alarmowego, innej niż obwodu, w którym nastąpiło zwarcie.

5.9.

W skład systemu alarmowego pojazdu może wchodzić immobilizer, który musi spełniać wymagania regulaminu ONZ nr 162 (Immobilizery) lub regulaminu ONZ nr 116, suplement 7 do wersji pierwotnej, lub regulaminu ONZ nr 97, suplement 8 do serii poprawek 01.

6.   Specyfikacje szczegółowe

6.1.   Zakres ochrony

6.1.1.   Wymagania szczegółowe

System alarmowy pojazdu musi co najmniej wykrywać i sygnalizować otwarcie dowolnych drzwi pojazdu, maski silnika i przedziału bagażowego. Awaria lub wyłączenie źródeł światła, np. oświetlenia przedziału pasażerskiego, nie może wpływać na funkcję kontroli.

Obecność dodatkowych skutecznych czujników przeznaczonych do informacji/wskazywania, np.:

a)	wtargnięcia do pojazdu, np. kontroli przedziału pasażerskiego, kontroli szyb okien, stłuczenia oszklonych powierzchni, lub

b)	próby kradzieży pojazdu, np. czujnik pochylenia,

jest dozwolona, uwzględniając środki zapobiegające niepotrzebnemu włączeniu alarmu (= fałszywego alarmu, zob. pkt 6.1.2 poniżej).

Jeżeli takie dodatkowe czujniki generują sygnał alarmowy, nawet w wyniku wtargnięcia (np. poprzez stłuczenie oszklonej powierzchni) lub pod wpływem czynników zewnętrznych (np. wiatru), to sygnał alarmowy, wyzwolony przez jeden z wyżej wymienionych czujników, uruchamiany jest nie więcej niż 10 razy w ciągu jednego okresu stanu czuwania systemu alarmowego pojazdu.

W takim przypadku okres czuwania może być ograniczony tylko przez uprawnione wyłączenie systemu w wyniku działania użytkownika pojazdu.

Niektóre rodzaje dodatkowych czujników, np. kontroli przedziału pasażerskiego (ultradźwiękowy, podczerwieni) lub czujnik pochylenia itp. mogą być celowo odłączane. W takim przypadku konieczne jest wykonanie każdorazowo przed uzbrojeniem systemu alarmowego pojazdu odrębnego, zamierzonego działania. Należy wykluczyć możliwość wyłączenia czujników w czasie, kiedy system alarmowy jest uzbrojony.

6.1.2.   Zabezpieczenie przed fałszywym alarmem

6.1.2.1.

Poprzez zastosowanie odpowiednich środków, takich jak: a) konstrukcję mechaniczną i schemat obwodu elektrycznego odpowiednie do warunków właściwych dla pojazdów silnikowych, b) dobór i stosowanie zasad działania i sterowania systemu alarmowego i jego części, Należy dopilnować, by system alarmowy pojazdu, zarówno uzbrojony jak i wyłączony, nie wyzwalał sygnału alarmowego bez potrzeby, w następujących przypadkach: a) uderzenie w pojazd: badanie opisane w pkt 7.2.13; b) kompatybilność elektromagnetyczna: badanie opisane w pkt 7.2.12; c) obniżenie się napięcia akumulatora w wyniku ciągłego rozładowania: badanie opisane w pkt 7.2.14; d) fałszywy alarm wywołany przez kontrolę przedziału pasażerskiego: badanie opisane w pkt 7.2.15;

6.1.2.2.

Jeżeli występujący o homologację może wykazać, np. przedstawiając dane techniczne, że zabezpieczenie przed fałszywym alarmem jest w wystarczającym stopniu zapewnione, to placówka techniczna upoważniona do przeprowadzania badań homologacyjnych może odstąpić od wymogu przeprowadzenia niektórych z wyżej wymienionych badań.

6.2.   Alarm dźwiękowy

6.2.1.   Ogólne

Sygnał ostrzegawczy musi być dobrze słyszalny i rozpoznawalny oraz musi różnić się w sposób znaczący od innych sygnałów dźwiękowych używanych w ruchu drogowym.

Oprócz montowanych jako element oryginalnego wyposażenia dźwiękowych urządzeń ostrzegawczych może być zamontowane oddzielne dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze w części pojazdu kontrolowanej przez system alarmowy pojazdu, takiej, by urządzenie to zabezpieczone było przed łatwym i szybkim dostępem osób niepowołanych.

W przypadku zastosowania oddzielnego dźwiękowego urządzenia ostrzegawczego, zgodnie z pkt 6.2.3.1 poniżej, system alarmowy pojazdu może dodatkowo uruchamiać montowane jako element oryginalnego wyposażenia dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze, z zastrzeżeniem że wszelka ingerencja w standardowe dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze (zazwyczaj łatwiej dostępne) nie wpływa na działanie oddzielnego dźwiękowego urządzenia ostrzegawczego.

6.2.2.   Czas trwania sygnału dźwiękowego

Minimum: 25 s

Maksimum: 30 s

Sygnał dźwiękowy może zabrzmieć ponownie dopiero po następnej nieuprawnionej manipulacji przy pojeździe tj. po upływie wyżej wymienionego okresu (Ograniczenia: zob. pkt 6.1.1 i 6.1.2 powyżej).

Wyłączenie systemu alarmowego musi natychmiast przerwać sygnał alarmowy.

6.2.3.   Wymagania dotyczące sygnału dźwiękowego

6.2.3.1.

Urządzenie sygnalizacyjne wytwarzające dźwięk o stałym tonie (stałe widmo częstotliwości), np. klaksony: dane akustyczne itd., zgodnie z regulaminem ONZ nr 28, część I. Przerywany sygnał alarmowy (włączony/wyłączony): Częstotliwość wyzwalania (2 ± 1) Hz Czas trwania = czas ciszy ± 10 %

6.2.3.2.

Urządzenie sygnalizacji dźwiękowej z modulacją częstotliwości: dane akustyczne itd. zgodne z regulaminem ONZ nr 28, część I, ale przy jednakowym przemiataniu podstawowego zakresu częstotliwości w wyżej wspomnianym przedziale (od 1 800 do 3 550 Hz) w obydwu kierunkach. Częstotliwość przemiatania (2 ± 1) Hz

6.2.3.3.

Poziom dźwięku Źródłem dźwięku jest: a) dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 28, część I; b) albo urządzenie spełniające wymogi regulaminu ONZ nr 28, część I, pkt 6.1 i 6.2. W przypadku gdy źródłem dźwięku jest urządzenie inne niż montowane jako element oryginalnego wyposażenia dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze, minimalny poziom dźwięku, mierzony zgodnie z warunkami określonymi w regulaminie ONZ nr 28, część I, może zostać obniżony do 100 dB(A).

6.3.   Alarm optyczny – jeżeli zamontowany

6.3.1.   Ogólne

W przypadku bezprawnego wtargnięcia do pojazdu lub nieuprawnionej manipulacji przy pojeździe, urządzenie uruchamia sygnał optyczny, jak określono w pkt 6.3.2 i 6.3.3 poniżej.

6.3.2.   Czas trwania sygnału optycznego

Sygnał optyczny trwa od 25 sekund do 5 minut po uruchomieniu alarmu. Wyłączenie systemu alarmowego powoduje natychmiastowe przerwanie sygnału.

6.3.3.   Typ sygnału optycznego

Błyskanie wszystkich świateł kierunku jazdy lub oświetlenia przedziału pasażerskiego pojazdu oraz wszystkich świateł w tym samym obwodzie elektrycznym.

Częstotliwość wyzwalania (2 ± 1) Hz

W odniesieniu do sygnału dźwiękowego dozwolone są także sygnały asynchroniczne.

Czas trwania = czas ciszy ± 10 %

6.4.   Alarm radiowy (pager) – jeżeli zamontowany

System alarmowy pojazdu może zawierać urządzenie wytwarzające sygnał alarmowy transmitowany drogą radiową.

6.5.   Blokada uzbrajania systemu alarmowego

6.5.1.

System alarmowy nie może dać się uzbroić, w sposób zamierzony lub przypadkowo, w czasie gdy silnik jest uruchomiony.

6.6.   Uzbrajanie i wyłączanie systemu alarmowego pojazdu

6.6.1.   Uzbrajanie

Dopuszcza się wszelkie metody uzbrajania systemu alarmowego pojazdu, pod warunkiem że nie powodują one przypadkowo fałszywych alarmów.

6.6.2.   Wyłączanie

Wyłączenie systemu alarmowego pojazdu następuje poprzez użycie jednego z wymienionych poniżej urządzeń lub ich kombinacji. Dopuszcza się użycie innych urządzeń o równoważnym działaniu.

6.6.2.1.

Klucz mechaniczny (spełniający wymagania załącznika 6 do niniejszego regulaminu), który może być sprzężony z systemem centralnego blokowania drzwi pojazdu o co najmniej 1 000 kombinacji, obsługiwanym z zewnątrz.

6.6.2.2.

Urządzenie elektryczne/elektroniczne, np. pilot zdalnego sterowania, o co najmniej 50 000 kombinacji, posiadające kod zmienny lub o minimalnym czasie skanowania 10 dni, np. maksimum 5 000 kombinacji na 24 godziny dla minimum 50 000 kombinacji.

6.6.2.3.

Klucz mechaniczny lub urządzenie elektryczne/elektroniczne wewnątrz chronionego przedziału pasażerskiego, z opóźnieniem czasowym wyjścia/wejścia.

6.7.   Opóźnienie wyjścia

Jeżeli urządzenie uzbrajające system alarmowy pojazdu jest zamontowane w obszarze chronionym, musi ono posiadać opóźnienie wyjścia. Należy zapewnić możliwość ustawienia czasu opóźnienia wyjścia przy opuszczaniu pojazdu pomiędzy 15 sekund a 45 sekund od momentu zadziałania wyłącznika. Czas opóźnienia może być regulowany stosownie do potrzeb indywidualnego użytkownika.

6.8.   Opóźnienie wejścia

Jeżeli urządzenie wyłączające system alarmowy pojazdu jest zamontowane w obszarze chronionym, powinno być możliwe opóźnienie o minimum 5 sekund i maksimum 15 sekund przed uruchomieniem sygnału dźwiękowego i optycznego. Czas opóźnienia może być regulowany stosownie do potrzeb indywidualnego użytkownika.

6.9.   Wskaźnik stanu

6.9.1.

Na potrzeby informowania o stanie systemu alarmowego pojazdu (uzbrojony/wyłączony, zmiana ze stanu uzbrojonego na wyłączony i odwrotnie) dopuszcza się wskaźniki optyczne wewnątrz i na zewnątrz przedziału pasażerskiego. Każdy sygnał optyczny lub każde użycie urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej na zewnątrz przedziału pasażerskiego musi spełniać wymogi regulaminu ONZ nr 48.

6.9.2.

Jeżeli system zapewnia wskazania krótkotrwałych „dynamicznych” procesów, takich jak zmiana ze stanu „uzbrojony” na „wyłączony” i odwrotnie, zgodnie z pkt 6.9.1 wskazania muszą być sygnałami optycznymi. Funkcja sygnalizacji optycznej może być także realizowana przez działające jednocześnie światła kierunkowskazów i opcjonalnie oświetlenie przedziału pasażerskiego, pod warunkiem, że czas sygnalizacji optycznej przy pomocy kierunkowskazów nie przekracza 3 sekund.

6.10.   Zasilanie

Źródłem zasilania systemu alarmowego pojazdu może być akumulator pojazdu albo inny akumulator. Można korzystać z dodatkowego akumulatora lub baterii nienadającej się do powtórnego naładowania, jeżeli występują w wyposażeniu. Takie akumulatory lub baterie nie mogą w żadnym wypadku zasilać innych elementów instalacji elektrycznej pojazdu.

6.11.   Wymagania dotyczące funkcji fakultatywnych

6.11.1.   Samokontrola, samoczynne wykrywanie awarii

Dzięki funkcji samokontroli (kontroli poprawności) przy uzbrajaniu systemu alarmowego pojazdu mogą zostać wykryte i zasygnalizowane stany nieprawidłowe, np. otwarte drzwi.

6.11.2.   Alarm odstraszający

Dopuszcza się stosowanie optycznego lub dźwiękowego, lub radiowego alarmu niezależnego od stanu (uzbrojony/wyłączony) lub funkcji systemu alarmowego pojazdu. Alarm taki jest uruchamiany z wnętrza pojazdu i nie wpływa na stan (uzbrojony/wyłączony) systemu alarmowego pojazdu. Ponadto użytkownik pojazdu musi mieć możliwość wyłączenia alarmu odstraszającego. Czas trwania alarmu dźwiękowego po uruchomieniu nie może być ograniczony. Alarm odstraszający nie może blokować uruchomienia silnika ani przerywać jego pracy.

7.   Parametry eksploatacyjne i warunki badań

7.1.   Parametry eksploatacyjne

Wszystkie części systemu alarmowego pojazdu muszą działać bez zakłóceń w następujących warunkach.

7.1.1.   Warunki klimatyczne

Dwie klasy temperatury środowiska definiuje następująco:

a)	– 40 °C do + 85 °C dla części przeznaczonych do montażu w przedziale pasażerskim lub bagażowym;

b)	– 40 °C do + 125 °C dla części przeznaczonych do montażu w przedziale silnikowym, o ile nie postanowiono inaczej.

7.1.2.   Stopień ochrony instalacji

Należy zapewnić następujące stopnie ochrony zgodnie z publikacją Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej IEC 60529 1989:

a)	IP 40 dla części przeznaczonych do montażu w przedziale pasażerskim;

b)	IP 42 dla części przeznaczonych do montażu w przedziale pasażerskim samochodów o nadwoziu typu otwartego oraz ze składanym albo rozsuwanym dachem, jeżeli miejsce montażu wymaga wyższego stopnia ochrony niż IP 40;

c)	IP 54 dla wszystkich innych części.

Producent systemu alarmowego pojazdu podaje w instrukcji instalacji wszelkie ograniczenia dotyczące lokalizacji dowolnej części instalacji ze względu na narażenie na działanie pyłu, wody i temperatury.

7.1.3.   Odporność na wpływy atmosferyczne

7 dni zgodnie z publikacją IEC 60068-2-30:1980.

7.1.4.   Warunki elektryczne

Napięcie znamionowe zasilania: 12 V

Roboczy zakres napięcia zasilania: 9 V–15 V w zakresie temperatur zgodnym z pkt 7.1.1.

Maksymalna ilość czasu w przypadku zbyt dużego napięcia w temperaturze 23 °C:

U = 18 V, maksymalnie 1 godzina

U = 24 V, maksymalnie 1 godzina

7.2.   Warunki badania

7.2.1.   Próby eksploatacyjne

W przypadku prób eksploatacyjnych wymaganych zgodnie z pkt 7.2.3, 7.2.4, 7.2.5, 7.2.6 i 7.2.8.4, jeżeli któreś z badań wymaganych w każdym z tych punktów przed próbami eksploatacyjnymi są wykonywane kolejno w seriach na jednym systemie alarmowym pojazdu, próbę eksploatacyjną można przeprowadzić po zakończeniu wybranych prób tylko raz, zamiast przeprowadzania prób eksploatacyjnych wymaganych w tych punktach po każdej z wybranych prób. Producenci i dostawcy pojazdów muszą zagwarantować zadowalające wyniki tylko na podstawie procedur nieskumulowanych.

7.2.1.1.

Należy sprawdzić, czy system alarmowy pojazdu spełnia następujące wymagania: czas trwania alarmu zgodnie z pkt 6.2.2 i 6.3.2; częstotliwość i współczynnik wypełnienia odpowiednio zgodnie z pkt 6.3.3 i 6.2.3.1 lub 6.2.3.2; liczba cykli alarmu, zgodnie z pkt 6.1.1, w stosownych przypadkach; kontrola blokady uzbrojenia systemu alarmowego zgodnie z pkt zgodnie z pkt 6.5.

7.2.1.2.

Normalne warunki badania Napięcie: U = (12 ± 0,2) V Temperatura: T = (23 ± 5) °C

7.2.2.   Odporność na zmiany temperatury i napięcia

Zgodność z wymaganiami określonymi w pkt 7.2.1.1 należy sprawdzić także w następujących warunkach:

7.2.2.1.

Temperatura badania : T (– 40 ± 2) °C Napięcie probiercze : U = (9 ± 0,2) V Czas przetrzymywania : 4 godziny

7.2.2.2.

Dla części przeznaczonych do montażu w przedziale pasażerskim lub bagażowym: Temperatura badania : T = (+ 85 ± 2) °C Napięcie probiercze : U = (15 ± 0,2) V Czas przetrzymywania : 4 godziny

7.2.2.3.

Dla części przeznaczonych do montażu w przedziale silnikowym, o ile nie postanowiono inaczej: Temperatura badania : T = (+ 125 ± 2) °C Napięcie probiercze : U = (15 ± 0,2) V Czas przetrzymywania : 4 godziny

7.2.2.4.

System alarmowy pojazdu, zarówno w stanie uzbrojonym, jak i wyłączonym, poddaje się działaniu podwyższonego napięcia równego (18 ± 0,2) V w ciągu 1 godziny.

7.2.2.5.

System alarmowy pojazdu, zarówno w stanie uzbrojonym, jak i wyłączonym, poddaje się działaniu podwyższonego napięcia równego (24 ± 0,2) V w ciągu 1 minuty.

7.2.3.   Bezpieczeństwo eksploatacji po próbie pyłoszczelności i wodoszczelności

Po przeprowadzeniu prób pyłoszczelności i wodoszczelności według publikacji IEC 60529:1989, w przypadku stopni ochrony określonych w pkt 7.1.2, należy powtórzyć próby eksploatacyjne zgodnie z pkt 7.2.1.

Jeśli upoważniona placówka techniczna wyrazi zgodę, niniejszy wymóg nie musi mieć zastosowania w następujących okolicznościach:

a)

Homologacja typu systemu alarmowego pojazdu, który ma uzyskać homologację jako oddzielny zespół techniczny W takim przypadku producent systemu alarmowego pojazdu: (i) podaje w poz. 4.5 dokumentu informacyjnego (załącznik 1), że wymagania zawarte w tym punkcie nie zostały zastosowane do tego systemu alarmowego pojazdu (zgodnie z pkt 7 niniejszego regulaminu); oraz (ii) podaje w poz. 4.1 dokumentu informacyjnego wykaz pojazdów, do montażu w których przeznaczony jest system alarmowy pojazdu, oraz, w poz. 4.2, odpowiednie warunki montażu.

b)

Homologacja typu pojazdu w odniesieniu do systemu alarmowego W tym przypadku producent pojazdu podaje w poz. 4.5 dokumentu informacyjnego (załącznik 1), że wymóg określony w niniejszym punkcie nie ma zastosowania do danego systemu alarmowego ze względu na warunki montażu, a producent pojazdu udowadnia to przy pomocy wymaganych dokumentów.

c)

Homologacja typu pojazdu w odniesieniu do montażu systemu alarmowego pojazdu, który uzyskał homologację jako oddzielny zespół techniczny. W tym przypadku producent pojazdu podaje w poz. 4.5 dokumentu informacyjnego (załącznik 1), że wymóg określony w niniejszym punkcie nie ma zastosowania do montażu systemu alarmowego pojazdu, gdy spełnione są odpowiednie warunki montażu. Niniejszy wymóg nie ma zastosowania w przypadkach, gdy informacje wymagane w poz. 4.5 załącznika 2 zostały już przedstawione podczas występowania o homologację oddzielnego zespołu technicznego.

7.2.4.   Bezpieczeństwo eksploatacji po próbie kondensacji wilgoci

Po próbie odporności na działanie wilgoci zgodnie z publikacją IEC 60068-2-30:1980 należy powtórzyć próby eksploatacyjne zgodnie z pkt 7.2.1.

7.2.5.   Próba zabezpieczenia przed odwrotną polaryzacją

System alarmowy pojazdu i jego części nie mogą ulec uszkodzeniu przy odwróceniu polaryzacji aż do 13 V w ciągu 2 minut. Po tym badaniu i ewentualnej wymianie bezpieczników należy powtórzyć próby eksploatacyjne zgodnie z pkt 7.2.1.

7.2.6.   Próba zabezpieczenia przed zwarciami

Wszystkie połączenia elektryczne systemu alarmowego pojazdu muszą być odporne na zwarcia do masy aż do napięcia 13 V lub zabezpieczone bezpiecznikami topikowymi. Po tym badaniu i ewentualnej wymianie bezpieczników należy powtórzyć próby eksploatacyjne zgodnie z pkt 7.2.1.

7.2.7.   Pobór energii w stanie uzbrojonym

Pobór energii w stanie uzbrojonym w warunkach określonych w pkt 7.2.1.2 nie może przekraczać średnio 20 mA dla całego systemu alarmowego wraz ze wskaźnikiem stanu.

Jeśli upoważniona placówka techniczna wyrazi zgodę, niniejszy wymóg nie musi mieć zastosowania w następujących okolicznościach:

a)

Homologacja typu systemu alarmowego pojazdu, który ma uzyskać homologację jako oddzielny zespół techniczny. W takim przypadku producent systemu alarmowego pojazdu: (i) podaje w poz. 4.5 dokumentu informacyjnego (załącznik 1), że wymagania zawarte w tym punkcie nie zostały zastosowane do tego systemu alarmowego pojazdu (zgodnie z pkt 7 niniejszego regulaminu); (ii) podaje w poz. 4.1 dokumentu informacyjnego wykaz pojazdów, do montażu w których przeznaczony jest system alarmowy pojazdu, oraz, w poz. 4.2, odpowiednie warunki montażu; oraz (iii) wykazuje przy pomocy odpowiednich dokumentów, że nie są przekroczone wymogi dotyczące zużycia energii;

b)

Homologacja typu pojazdu w odniesieniu do systemu alarmowego W tym przypadku producent podaje w poz. 4.3.1.1 dokumentu informacyjnego (załącznik 2), że wymóg określony w niniejszym punkcie nie ma zastosowania do danego systemu alarmowego ze względu na warunki montażu, a producent pojazdu udowadnia to przy pomocy wymaganych dokumentów.

c)

Homologacja typu pojazdu w odniesieniu do montażu systemu alarmowego pojazdu, który uzyskał homologację jako oddzielny zespół techniczny. W tym przypadku producent pojazdu podaje w poz. 4.3.1.1 dokumentu informacyjnego (załącznik 2), że wymóg określony w niniejszym punkcie nie ma zastosowania do montażu systemu alarmowego pojazdu, gdy spełnione są odpowiednie warunki montażu. Niniejszy wymóg nie ma zastosowania w przypadkach, gdy informacje wymagane w poz. 4.3.1.1 załącznika 2 zostały już przedstawione podczas występowania o homologację oddzielnego zespołu technicznego.

7.2.8.   Bezpieczeństwo eksploatacji po próbie odporności na działanie drgań

7.2.8.1.

Na potrzeby tej próby rozróżnia się dwa typy części: Typ 1 : części normalnie montowane w pojeździe, Typ 2 : części przeznaczone do dołączenia do silnika.

7.2.8.2.

Części/system alarmowy pojazdu poddaje się działaniu drgań sinusoidalnych o następujących charakterystykach: 7.2.8.2.1. Dla typu 1 Częstotliwość zmienia się od 10 Hz do 500 Hz przy maksymalnej amplitudzie ±5 mm i maksymalnym przyspieszeniu 3 g (0 – wartość szczytowa). 7.2.8.2.2. Dla typu 2 Częstotliwość zmienia się od 20 Hz do 300 Hz przy maksymalnej amplitudzie ±2 mm i maksymalnym przyspieszeniu 15 g (0 – wartość szczytowa). 7.2.8.2.3. Dla typu 1 i 2 Zmiana częstotliwości – 1 oktawa/min. Ilość cykli – 10, próbę przeprowadza się wzdłuż każdej z 3 osi. Drgania muszą mieć stałą maksymalną amplitudę dla małych częstotliwości i stałe maksymalne przyspieszenie dla dużych częstotliwości.

7.2.8.3.

W czasie próby system alarmowy pojazdu musi być podłączony do instalacji elektrycznej, a przewód elektryczny – przymocowany od odległości 200 mm.

7.2.8.4.

Po przeprowadzeniu badania wytrzymałości na drgania należy powtórzyć próby eksploatacyjne zgodnie z pkt 7.2.1

7.2.9.   Próba trwałości

W warunkach badań określonych w pkt 7.2.1.2 uruchomienie 300 pełnych cykli alarmu (dźwiękowego lub optycznego) z przerwami w pracy urządzenia dźwiękowego wynoszącymi 5 minut.

7.2.10.   Próba wyłącznika kluczowego zewnętrznego (znajdującego się na zewnątrz pojazdu)

Następujące próby wykonuje się wyłącznie w przypadku, gdy nie jest stosowana wkładka bębenkowa zamka drzwi stanowiącego oryginalne wyposażenie.

7.2.10.1.

Wyłącznik kluczowy musi mieć taką konstrukcję i wykonanie, by zachował pełną sprawność po 2 500 cykli uzbrajania/wyłączania w każdym kierunku, a następnie po próbie odporności na korozję – minimum 96 godzin działania mgły solnej zgodnie z IEC 68-2-11-1981.

7.2.11.   Próba systemów ochrony przedziału pasażerskiego

Alarm musi zostać uruchomiony po wsunięciu pionowej płyty o wymiarach 0,2 × 0,15 m na odległość 0,3 m (mierzone od środka pionowej płyty) przez otwarte okno przednich drzwi do przedziału pasażerskiego, w kierunku do przodu i równolegle do płaszczyzny drogi z szybkością 0,4 m/s i pod kątem 45 o do wzdłużnej płaszczyzny środkowej pojazdu. (Zob. rysunki w załączniku 8 do niniejszego regulaminu).

7.2.12.   Kompatybilność elektromagnetyczna

System alarmowy pojazdu poddaje się badaniom opisanym w załączniku 7.

W tym przypadku uważa się, że system alarmowy pojazdu spełniający wszystkie stany funkcjonalne przewidziane w ramach badań określonych w załączniku 7 nie wyzwala sygnału alarmowego bez potrzeby w odniesieniu do wymogów określonych w pkt 6.1.2.1.

W odniesieniu do zgodności ze stanami funkcjonalnymi w każdym badaniu system alarmowy pojazdu, który jest zaprojektowany do wyzwalania sygnału dźwiękowego alarmu w stanie uzbrojonym w niektórych warunkach badania opisanych w załączniku 7 i który wyzwala sygnał dźwiękowy alarmu podczas prób, uważany jest za funkcjonujący zgodnie z trybem przewidzianym do prób, a co za tym idzie spełniający stany funkcjonalne tych prób. W takim przypadku producent systemu alarmowego pojazdu przedstawia na dowód tego odpowiednie dokumenty.

7.2.13.   Zabezpieczenie przed fałszywym alarmem w przypadku uderzenia w pojazd

Należy sprawdzić, czy uderzenie o energii do 4,5 J zaokrągloną powierzchnią półkuli o średnicy 165 mm i twardości 70 ± 10 w skali Shore A w dowolny punkt nadwozia lub szyb nie powoduje fałszywych alarmów.

7.2.14.   Zabezpieczenie przed fałszywym alarmem w przypadku zmniejszenia napięcia

Należy sprawdzić, czy powolne zmniejszanie napięcia głównego akumulatora poprzez ciągłe rozładowywanie w tempie 0,5 V na godzinę do poziomu 3 V nie powoduje fałszywych alarmów.

Warunki badania: zob. pkt 7.2.1.2 powyżej.

7.2.15.   Próba zabezpieczenia przed fałszywym alarmem spowodowanym przez czujnik ochrony przedziału pasażerskiego

Systemy przeznaczone do ochrony przedziału pasażerskiego zgodnie z pkt 6.1.1 powyżej bada się razem z pojazdem w normalnych warunkach (pkt 7.2.1.2).

System, zamontowany zgodnie z instrukcjami producenta, nie może zostać uruchomiony w wyniku poddania go pięć razy próbie opisanej w pkt 7.2.13 powyżej w odstępach czasu 0,5 s.

Dotknięcie pojazdu lub ruch osób wokół pojazdu (przy zamkniętych oknach) nie może powodować fałszywego alarmu.

8.   Instrukcje

Do każdego systemu alarmowego pojazdu należy dołączyć:

8.1.

Instrukcje montażu: 8.1.1. Wykaz pojazdów i modeli pojazdów, dla których urządzenie jest przeznaczone. Wykaz taki może mieć charakter szczegółowy lub ogólny, np.: „wszystkie samochody z silnikami benzynowymi z instalacją 12 V z minusem na masie”. 8.1.2. Metoda montażu ilustrowana fotografiami lub bardzo czytelnymi rysunkami. 8.1.3. W przypadku systemu alarmowego pojazdu, który zawiera immobilizer, dodatkowe instrukcje dotyczące zgodności z wymogami regulaminu ONZ nr 162 (immobilizer) lub regulaminu ONZ nr 116, suplement 7 do wersji pierwotnej, lub regulaminu ONZ nr 97, suplement 8 do serii poprawek 01.

8.2.

Niewypełnione świadectwo montażu, którego wzór zamieszczono w załączniku 5.

8.3.

Ogólne informacje dla nabywcy systemu alarmowego pojazdu, zwracające jego uwagę na następujące punkty: a) montaż systemu alarmowego pojazdu musi być przeprowadzony zgodnie z instrukcjami producenta; b) zalecany jest wybór dobrego instalatora (wskazówki dotyczące właściwych instalatorów można uzyskać od producenta systemu alarmowego pojazdu); c) świadectwo instalacji dostarczone wraz z systemem alarmowym pojazdu powinno być wypełnione przez instalatora.

8.4.

Instrukcja obsługi

8.5.

Instrukcja obsługi technicznej

8.6.

Ogólne ostrzeżenie o niebezpieczeństwie wynikającym z wprowadzania zmian lub uzupełnień do systemu; dokonanie takich zmian lub uzupełnień powinno skutkować automatycznym unieważnieniem świadectwa montażu opisanego w 8,2.

8.7.

Wskazanie umiejscowienia międzynarodowego znaku homologacji, o którym mowa w pkt 4.4 niniejszego regulaminu lub międzynarodowego świadectwa zgodności, o którym mowa w pkt 4.10 niniejszego regulaminu.

Część II – Homologacja pojazdu w zakresie systemu alarmowego

Jeżeli system alarmowy pojazdu homologowany zgodnie z niniejszym regulaminem część I lub regulaminem ONZ nr 116 suplement 7 do wersji pierwotnej lub regulaminem ONZ nr 97 suplement 8 do serii poprawek 01, jest montowany w pojeździe przedstawionym do homologacji zgodnie z niniejszym regulaminu część II, nie powtarza się badań, którym należy poddać system alarmowy pojazdu w celu uzyskania homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem część I.

9.   Definicje

Do celów części II niniejszego regulaminu:

9.1.

„System alarmowy” oznacza zespół części zainstalowany jako oryginalne wyposażenie typu pojazdu, którego zadaniem jest sygnalizacja wtargnięcia do pojazdu lub nieuprawnionej manipulacji przy nim; systemy takie mogą być wyposażone w dodatkowe zabezpieczenie przed nieuprawnionym użyciem pojazdu.

9.2.

„Typ pojazdu w odniesieniu do systemu alarmowego” oznacza pojazdy, które nie różnią się znacznie pod względem tak istotnych cech, jak: a) nazwa handlowa lub znak towarowy producenta; b) właściwości pojazdu, które mają istotny wpływ na działanie systemu alarmowego; c) typ i konstrukcja systemu alarmowego lub systemu alarmowego pojazdu.

9.3.

„Homologacja pojazdu” oznacza homologację typu pojazdu w odniesieniu do wymagań przedstawionych w pkt 10, 11 i 12 poniżej.

9.4.

Inne definicje mające zastosowanie w części II podano w pkt 2 niniejszego regulaminu.

10.   Specyfikacje ogólne

10.1.

Systemy alarmowe muszą mieć taką konstrukcję i wykonanie, by w przypadku wtargnięcia do pojazdu lub nieuprawnionej manipulacji przy nim wytwarzały sygnał ostrzegawczy; mogą obejmować immobilizer. Sygnał ostrzegawczy jest sygnałem dźwiękowym; dodatkowo może on obejmować optyczne urządzenia ostrzegawcze, być alarmem radiowym lub stanowić dowolną kombinację powyższych.

10.2.

Pojazdy wyposażone w takie systemy alarmowe muszą spełniać odpowiednie wymagania techniczne, szczególnie w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej (EMC).

10.3.

Należy wykluczyć możliwość przypadkowego uruchomienia systemu alarmowego i jego części, zwłaszcza podczas pracy silnika.

10.4.

Awaria systemu alarmowego lub awaria jego zasilania elektrycznego nie mogą wywierać wpływu na bezpieczeństwo eksploatacji pojazdu.

10.5.

System alarmowy, jego części oraz części, które kontrolują, muszą być zamontowane tak, aby nie dało się ich szybko i bez zwrócenia uwagi otworzyć, zniszczyć lub uniemożliwić ich działanie, na przykład przy pomocy niekosztownych, łatwych do ukrycia i powszechnie dostępnych narzędzi, urządzeń i wyrobów.

10.6.

System musi być zaprojektowany tak, aby zwarcie w którymkolwiek obwodzie sygnału ostrzegawczego nie zakłócało żadnej funkcji systemu alarmowego, innej niż obwodu, w którym nastąpiło zwarcie.

11.   Specyfikacje szczegółowe

11.1.   Zakres ochrony

11.1.1.   Wymagania szczegółowe

System alarmowy musi co najmniej wykrywać i sygnalizować otwarcie dowolnych drzwi pojazdu, maski silnika i przedziału bagażowego. Awaria lub wyłączenie źródeł światła, np. oświetlenia przedziału pasażerskiego, nie może wpływać na funkcję kontroli.

Montaż dodatkowych skutecznych czujników przeznaczonych do informacji/wskazywania, np.:

a)	wtargnięcia do pojazdu, np. kontroli przedziału pasażerskiego, kontroli szyb okien, stłuczenia oszklonych powierzchni, lub

b)	próby kradzieży pojazdu, np. czujnik pochylenia,

jest dozwolony, uwzględniając środki zapobiegające niepotrzebnemu włączeniu alarmu (= fałszywego alarmu, zob. pkt 11.1.2 poniżej).

Jeżeli takie dodatkowe czujniki generują sygnał alarmowy, nawet w wyniku wtargnięcia (np. poprzez stłuczenie oszklonej powierzchni) lub pod wpływem czynników zewnętrznych (np. wiatru), to sygnał alarmowy, wyzwolony przez jeden z wyżej wymienionych czujników, uruchamiany jest nie więcej niż 10 razy w ciągu jednego okresu stanu czuwania systemu alarmowego.

W takim przypadku okres czuwania może być ograniczony tylko przez uprawnione wyłączenie systemu w wyniku działania użytkownika pojazdu.

Niektóre rodzaje dodatkowych czujników, np. kontroli przedziału pasażerskiego (ultradźwiękowy, podczerwieni) lub czujnik pochylenia itp. mogą być celowo odłączane. W takim przypadku konieczne jest wykonanie każdorazowo przed uzbrojeniem systemu alarmowego odrębnego, zamierzonego działania. Należy wykluczyć możliwość wyłączenia czujników w czasie, kiedy system alarmowy jest uzbrojony.

11.1.2.   Zabezpieczenie przed fałszywym alarmem

11.1.2.1.

Należy dopilnować, by system alarmowy, zarówno uzbrojony jak i wyłączony, nie wyzwalał sygnału alarmowego bez potrzeby, w następujących przypadkach: a) uderzenie w pojazd: badanie opisane w pkt 7.2.13; b) kompatybilność elektromagnetyczna: badanie opisane w pkt 7.2.12; c) obniżenie się napięcia akumulatora w wyniku ciągłego rozładowania: badanie opisane w pkt 7.2.14; d) fałszywy alarm wywołany przez kontrolę przedziału pasażerskiego: badanie opisane w pkt 7.2.15;

11.1.2.2.

Jeżeli występujący o homologację może wykazać, np. przedstawiając dane techniczne, że zabezpieczenie przed fałszywym alarmem jest w wystarczającym stopniu zapewnione, to placówka techniczna upoważniona do przeprowadzania badań homologacyjnych może odstąpić od wymogu przeprowadzenia niektórych z wyżej wymienionych badań.

11.2.   Alarm dźwiękowy

11.2.1.   Ogólne

Sygnał ostrzegawczy musi być dobrze słyszalny i rozpoznawalny oraz musi różnić się w sposób znaczący od innych sygnałów dźwiękowych używanych w ruchu drogowym.

Oprócz montowanych jako element oryginalnego wyposażenia dźwiękowych urządzeń ostrzegawczych może być zamontowane oddzielne dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze w części pojazdu kontrolowanej przez system alarmowy, takiej, by urządzenie to zabezpieczone było przed łatwym i szybkim dostępem osób niepowołanych.

W przypadku zastosowania oddzielnego dźwiękowego urządzenia ostrzegawczego, zgodnie z pkt 11.2.3.1 poniżej, system alarmowy może dodatkowo uruchamiać montowane jako element oryginalnego wyposażenia dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze, z zastrzeżeniem że wszelka ingerencja w standardowe dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze (zazwyczaj łatwiej dostępne) nie wpływa na działanie oddzielnego dźwiękowego urządzenia ostrzegawczego.

11.2.2.   Czas trwania sygnału dźwiękowego

Minimum: 25 s

Maksimum: 30 s

Sygnał dźwiękowy może zabrzmieć ponownie dopiero po następnej nieuprawnionej manipulacji przy pojeździe tj. po upływie wyżej wymienionego okresu. (Ograniczenia: zob. pkt 11.1.1 i 11.1.2 powyżej).

Wyłączenie systemu alarmowego musi natychmiast przerwać sygnał alarmowy.

11.2.3.   Wymagania dotyczące sygnału dźwiękowego

11.2.3.1.

Urządzenie sygnalizacyjne wytwarzające dźwięk o stałym tonie (stałe widmo częstotliwości), np. klaksony: dane akustyczne itd., zgodnie z regulaminem ONZ nr 28, część I. Przerywany sygnał alarmowy (włączony/wyłączony): Częstotliwość wyzwalania: (2 ± 1) Hz Czas trwania = czas ciszy ± 10 %

11.2.3.2.

Urządzenie sygnalizacji dźwiękowej z modulacją częstotliwości: dane akustyczne itd. zgodne z regulaminem ONZ nr 28, część I, ale przy jednakowym przemiataniu podstawowego zakresu częstotliwości w wyżej wspomnianym przedziale (od 1 800 do 3 550 Hz) w obydwu kierunkach. Częstotliwość przemiatania: (2 ± 1) Hz

11.2.3.3.

Poziom dźwięku Źródłem dźwięku jest: a) dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 28 część I; b) albo urządzenie spełniające wymogi regulaminu ONZ nr 28 część I pkt 6.1 i 6.2. W przypadku gdy źródłem dźwięku jest urządzenie inne niż montowane jako element oryginalnego wyposażenia dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze, minimalny poziom dźwięku, mierzony zgodnie z warunkami określonymi w regulaminie ONZ nr 28, część I, może zostać obniżony do 100 dB(A).

11.3.   Alarm optyczny – jeżeli zamontowany

11.3.1.   Ogólne

W przypadku bezprawnego wtargnięcia do pojazdu lub nieuprawnionej manipulacji przy pojeździe, urządzenie musi uruchomić sygnał optyczny, jak określono w pkt 11.3.2 i 11.3.3 poniżej.

11.3.2.   Czas trwania sygnału optycznego

Sygnał optyczny trwa od 25 sekund do 5 minut po uruchomieniu alarmu. Wyłączenie systemu alarmowego powoduje natychmiastowe przerwanie sygnału.

11.3.3.   Typ sygnału optycznego

Błyskanie wszystkich świateł kierunku jazdy lub oświetlenia przedziału pasażerskiego pojazdu oraz wszystkich świateł w tym samym obwodzie elektrycznym.

Częstotliwość wyzwalania: (2 ± 1) Hz

W odniesieniu do sygnału dźwiękowego dozwolone są także sygnały asynchroniczne.

Czas trwania = czas ciszy ± 10 %

11.4.   Alarm radiowy (pager) – jeżeli zamontowany

System alarmowy może zawierać urządzenie wytwarzające sygnał alarmowy transmitowany drogą radiową.

11.5.   Blokada uzbrajania systemu alarmowego

11.5.1.

System alarmowy nie może dać się uzbroić, w sposób zamierzony lub przypadkowo, w czasie gdy silnik jest uruchomiony.

11.6.   Uzbrajanie i wyłączanie systemu alarmowego

11.6.1.

Uzbrajanie Dopuszcza się wszelkie metody uzbrajania systemu alarmowego, pod warunkiem że nie powodują one przypadkowo fałszywych alarmów.

11.6.2.

Wyłączanie Wyłączenie systemu alarmowego następuje poprzez użycie jednego z wymienionych poniżej urządzeń lub ich kombinacji. Dopuszcza się użycie innych urządzeń o równoważnym działaniu.

11.6.2.1.

Klucz mechaniczny (spełniający wymagania załącznika 6 do niniejszego regulaminu), który może być połączony z systemem centralnego blokowania drzwi pojazdu, o co najmniej 1 000 kombinacji, obsługiwanym z zewnątrz.

11.6.2.2.

Urządzenie elektryczne/elektroniczne, np. pilot zdalnego sterowania, o co najmniej 50 000 kombinacji, posiadające kod zmienny lub o minimalnym czasie skanowania 10 dni, np. maksimum 5 000 kombinacji na 24 godziny dla minimum 50 000 kombinacji.

11.6.2.3.

Klucz mechaniczny lub urządzenie elektryczne/elektroniczne wewnątrz chronionego przedziału pasażerskiego, z opóźnieniem czasowym wyjścia/wejścia.

11.7.   Opóźnienie wyjścia

Jeżeli urządzenie uzbrajające system alarmowy jest zamontowane w obszarze chronionym, musi ono posiadać opóźnienie wyjścia. Należy zapewnić możliwość ustawienia czasu opóźnienia wyjścia przy opuszczaniu pojazdu pomiędzy 15 sekund a 45 sekund od momentu zadziałania wyłącznika. Czas opóźnienia może być regulowany stosownie do potrzeb indywidualnego użytkownika.

11.8.   Opóźnienie wejścia

Jeżeli urządzenie wyłączające system alarmowy jest zamontowane w obszarze chronionym, musi być możliwe opóźnienie o minimum 5 sekund i maksimum 15 sekund przed uruchomieniem sygnału dźwiękowego i optycznego. Czas opóźnienia może być regulowany stosownie do potrzeb indywidualnego użytkownika.

11.9.   Wskaźnik stanu

11.9.1.

Na potrzeby informowania o stanie systemu alarmowego (uzbrojony/wyłączony, zmiana ze stanu uzbrojonego na wyłączony i odwrotnie) dopuszcza się wskaźniki optyczne wewnątrz i na zewnątrz przedziału pasażerskiego. Każdy sygnał optyczny lub każde użycie urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej na zewnątrz przedziału pasażerskiego musi spełniać wymogi regulaminu ONZ nr 48.

11.9.2.

Jeżeli system zapewnia wskazania krótkotrwałych „dynamicznych” procesów, takich jak zmiana ze stanu „uzbrojony” na „wyłączony” i odwrotnie, zgodnie z pkt 11.9.1 wskazania muszą być sygnałami optycznymi. Funkcja sygnalizacji optycznej może być także realizowana przez działające jednocześnie światła kierunkowskazów i opcjonalnie oświetlenie przedziału pasażerskiego, pod warunkiem, że czas sygnalizacji optycznej przy pomocy kierunkowskazów nie przekracza 3 sekund.

11.10.   Zasilanie

Źródłem zasilania systemu alarmowego może być akumulator pojazdu lub inny akumulator. Można korzystać z dodatkowego akumulatora lub baterii nienadającej się do powtórnego naładowania, jeżeli występują w wyposażeniu. Takie akumulatory lub baterie nie mogą w żadnym wypadku zasilać innych elementów instalacji elektrycznej pojazdu.

11.11.   Wymagania dotyczące funkcji fakultatywnych

11.11.1.   Samokontrola, samoczynne wykrywanie awarii

Dzięki funkcji samokontroli (kontroli poprawności) przy uzbrajaniu systemu alarmowego mogą zostać wykryte i zasygnalizowane stany nieprawidłowe, np. otwarte drzwi.

11.11.2.   Alarm odstraszający

Dopuszcza się stosowanie optycznego lub dźwiękowego, lub radiowego alarmu niezależnego od stanu (uzbrojony/wyłączony) lub funkcji systemu alarmowego. Alarm taki jest uruchamiany z wnętrza pojazdu i nie wpływa na stan (uzbrojony/wyłączony) systemu alarmowego. Ponadto użytkownik pojazdu musi mieć możliwość wyłączenia alarmu odstraszającego. Czas trwania alarmu dźwiękowego po uruchomieniu nie może być ograniczony. Alarm odstraszający nie może blokować uruchomienia silnika ani przerywać jego pracy.

12.   Warunki badania

Wszystkie części systemu alarmowego pojazdu lub systemu alarmowego bada się zgodnie z procedurami opisanymi w pkt 7.

Wymaganie to nie dotyczy:

12.1.

części, które są montowane i badane jako części pojazdu, niezależnie od tego, czy system alarmowy pojazdu/system alarmowy jest instalowany (np. światła); lub

12.2.

części, które były uprzednio badane jako części pojazdu i dostarczono odpowiednią dokumentację.

12.3.

Części, które nie są osadzone w pojeździe, np. klucze.

13.   Instrukcje

Do każdego pojazdu dołączone są:

13.1.

Instrukcja użytkowania

13.2.

Instrukcja obsługi technicznej.

13.3.

Ogólne ostrzeżenie o niebezpieczeństwie wynikającym z wprowadzania zmian lub uzupełnień do systemu;

14.   Zmiana i rozszerzenie homologacji typu pojazdu

14.1.

O każdej zmianie typu pojazdu lub części należy powiadomić organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji typu pojazdu lub części. W takim przypadku organ udzielający homologacji typu: a) postanawia, w porozumieniu z producentem, że należy udzielić nowej homologacji typu; lub b) stosuje procedurę przedstawioną w pkt 14.1.1 (zmiana) poniżej oraz, w stosownych przypadkach, procedurę przedstawioną w pkt 14.1.2 (rozszerzenie) poniżej.

14.1.1.

Zmiana W przypadku gdy szczegółowe dane zarejestrowane w dokumentach informacyjnych uległy zmianie, a organ udzielający homologacji typu uznaje za mało prawdopodobne, aby wprowadzone modyfikacje miały istotne negatywne skutki, i uznaje, że w każdym razie system alarmowy pojazdu nadal spełnia wymagania, modyfikację oznacza się jako „zmianę”. W takim przypadku organ udzielający homologacji typu wydaje w razie potrzeby zmienione strony dokumentów informacyjnych, oznaczając każdą zmienioną stronę w sposób jasno wskazujący charakter modyfikacji i datę ponownego wydania. Uznaje się, ze wymóg ten spełnia ujednolicona, zaktualizowana wersja dokumentów informacyjnych, której towarzyszy szczegółowy opis modyfikacji.

14.1.2.

Modyfikację oznacza się jako „rozszerzenie”, jeżeli, oprócz zmiany danych zarejestrowanych w dokumentach informacyjnych: a) wymagane są dalsze kontrole lub badania; lub b) uległy zmianie jakiekolwiek informacje w dokumencie zawiadomienia (z wyjątkiem jego załączników); lub c) wystąpiono o homologację zgodnie z późniejszą serią poprawek po jej wejściu w życie.

14.2.

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin zostają powiadomione o potwierdzeniu lub odmowie udzielenia homologacji, z wyszczególnieniem zmian, zgodnie z procedurą określoną w pkt 4.3 powyżej. Ponadto spis treści dokumentów informacyjnych i sprawozdań z badań, dołączony do dokumentu zawiadomienia, należy odpowiednio zmienić, aby pokazać datę ostatniej rewizji lub rozszerzenia.

14.3.

Organ udzielający homologacji typu, który udziela rozszerzenia homologacji, nadaje kolejny numer każdemu formularzowi zawiadomienia sporządzonego do celów takiego rozszerzenia.

15.   Procedury zgodności produkcji

Procedury zgodności produkcji muszą być zgodne z procedurami określonymi w załączniku 1 do Porozumienia (E/ECE/TRANS/505/Rev.3) i następującymi wymogami:

15.1.

Pojazdy/części homologowane zgodnie z niniejszym regulaminem muszą być produkowane w taki sposób, aby odpowiadały homologowanemu typowi, spełniając wymagania przedstawione w odpowiednich częściach niniejszego regulaminu.

15.2.

W przypadku każdego typu pojazdu lub części badania opisane w odpowiednich częściach niniejszego regulaminu przeprowadza się zgodnie z zasadami kontroli statystycznej i wyboru losowego oraz zgodnie z jedną ze standardowych procedur zapewnienia jakości.

15.3.

Organ, który udzielił homologacji, może w dowolnym czasie zweryfikować metody kontroli zgodności stosowane w każdym zakładzie produkcyjnym. Normalna częstotliwość takich weryfikacji wynosi raz na dwa lata.

16.   Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

16.1.

Homologacja udzielona w odniesieniu do typu pojazdu/ części zgodnie z niniejszym regulaminem może zostać cofnięta w razie niespełnienia wymogów określonych w pkt 15.

16.2.

Jeżeli Umawiająca się Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin postanowi o cofnięciu uprzednio przez siebie udzielonej homologacji, niezwłocznie powiadamia o tym fakcie na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 2, pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin.

17.   Ostateczne zaniechanie produkcji

Jeżeli posiadacz homologacji ostatecznie zaniecha produkcji typu pojazdu/części homologowanych zgodnie z niniejszym regulaminem, informuje o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu stosownego zawiadomienia organ ten powiadamia o tym pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 2.

18.   Nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin przekazują sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy upoważnionych placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz organów udzielających homologacji typu, którym należy przesyłać formularze poświadczające udzielenie, rozszerzenie, odmowę udzielenia lub cofnięcie homologacji.

---

(1)  Zgodnie z definicją zawartą w ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.6, https://unece.org/transport/standards/transport/vehicle-regulations-wp29/resolutions.

(2)  Dotyczy wyłącznie pojazdów z instalacją elektryczną 12 V.

(3)  Numery identyfikujące Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. podano w załączniku 3 do ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.6 - https://unece.org/transport/standards/transport/vehicle-regulations-wp29/resolutions.