(1)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1091 (2) stanowi, że państwa członkowskie mają zbierać i udostępniać podstawowe dane strukturalne i dane modułowe dotyczące gospodarstw rolnych (zwane dalej odpowiednio „danymi podstawowymi” i „danymi modułowymi”) dla lat referencyjnych 2023 i 2026.

(2)

W celu przeprowadzenia badań struktury gospodarstw rolnych i spełnienia wymogów informacyjnych Unii wymagana jest znaczna kwota finansowania ze strony państw członkowskich i Unii.

(3)

Państwa członkowskie mają otrzymać od Unii maksymalny wkład finansowy w wysokości 75 % na poczet kosztów zbierania danych podstawowych i danych modułowych dla lat referencyjnych 2023 i 2026, z zastrzeżeniem kwot maksymalnych określonych w rozporządzeniu (UE) 2018/1091.

(4)

Rozporządzenie (UE) 2018/1091 określa pulę środków finansowych na cały okres obowiązywania odpowiednich wieloletnich ram finansowych (WRF) i zawiera przepis dotyczący określenia kwoty, która ma zostać przyznana na dalsze zbieranie danych w ramach kolejnych WRF obejmujących badania struktury gospodarstw rolnych dla lat referencyjnych 2023 i 2026.

(5)

Te kolejne WRF na lata 2021–2027 zostały określone w rozporządzeniu Rady (UE, Euratom) 2020/2093 (3).

(6)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1091 kwota wkładu Unii na zintegrowane statystyki dotyczące gospodarstw rolnych w WRF na lata 2021–2027 ma zostać ustalona przez Parlament Europejski i Radę, na podstawie wniosku Komisji, po dacie wejścia w życie rozporządzenia (UE, Euratom) 2020/2093.

(7)

Kwota zaproponowana na lata 2021–2027 powinna być przeznaczona wyłącznie na finansowanie badań struktury gospodarstw rolnych, które mają zostać przeprowadzone w 2023 r. i 2026 r., w tym koszty związane z zarządzaniem bazami danych wykorzystywanymi przez Komisję do przetwarzania danych dostarczonych przez państwa członkowskie, oraz utrzymywaniem i rozwojem tych baz danych.

(8)

Ponadto w związku z jego wystąpieniem z Unii należy skreślić w rozporządzeniu (UE) 2018/1091 odniesienie do Zjednoczonego Królestwa.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2018/1091.

(10)

Przeprowadzono konsultacje z Komitetem ds. Europejskiego Systemu Statystycznego ustanowionym art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 (4).

(11)

Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym w następnym dniu po dniu jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w celu zapewnienia, aby państwa członkowskie otrzymały w odpowiednim terminie finansowanie z Unii w celu umożliwienia ich krajowym instytutom statystycznym przygotowania zbierania danych dla roku referencyjnego 2023,

1)

w art. 13 wprowadza się następujące zmiany:

2)

art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

(*2)  Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 (Dz.U. L 433I z 22.12.2020, s. 11).”."

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Chorwacji o rejestrację nazwy „Lički škripavac” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, należy zatem zarejestrować nazwę „Lički škripavac”,

(1)

W dniu 17 lutego 2005 r. decyzją Rady 2005/370/WE (1) zatwierdzono w imieniu Wspólnoty Europejskiej Konwencję Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ (UNECE) o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska (2) (zwaną dalej „Konwencją z Aarhus”).

(2)

Unia wdrożyła obowiązki wynikające z Konwencji z Aarhus w odniesieniu do swoich instytucji i organów w głównej mierze rozporządzeniem (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (3).

(3)

Na podstawie art. 15 Konwencji z Aarhus powołano Komitet ds. Przestrzegania Konwencji z Aarhus (zwany dalej „Komitetem ds. Przestrzegania Konwencji”). Zadaniem Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji jest badanie przestrzegania zobowiązań wynikających z Konwencji z Aarhus przez jej Strony.

(4)

Podczas swojej siódmej sesji w dniach 18–20 października 2021 r., spotkanie Stron Konwencji z Aarhus (zwane dalej „spotkaniem Stron Konwencji”) ma przyjąć decyzję VII/8f dotyczącą wypełnienia przez Unię obowiązków wynikających z Konwencji z Aarhus (zwaną dalej „decyzja VII/8f”), w tym w szczególności ustaleń i zaleceń Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji w sprawach ACCC/C/2008/32 i w sprawie ACCC/C/2015/128. Decyzja VII/8f obejmuje również ustalenia Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji w sprawach ACCC/C/2013/96 i ACCC/C/2014/121 oraz ustalenia zawarte w sprawozdaniu z realizacji wniosku ACCC/M/2017/3 w odniesieniu do decyzji V/9 g (sprawa ACCC/C/2010/54).

(5)

Ustalenia w sprawach ACCC/C/2008/32, ACCC/C/2015/128, ACCC/C/2013/96 i ACCC/C/2014/121 zostaną przedstawione na spotkaniu Stron Konwencji w formie decyzji VII/8f, na mocy której uzyskają status oficjalnej wykładni Konwencji z Aarhus i staną się wiążące dla Stron Konwencji z Aarhus i organów Konwencji z Aarhus.

(6)

W dniu 17 marca 2017 r., Komitet ds. Przestrzegania Konwencji przedstawił Unii swoje ustalenia w sprawie ACCC/C/2008/32 dotyczącej dostępu do wymiaru sprawiedliwości na poziomie Unii. W pkt 123 tych ustaleń Komitet ds. Przestrzegania Konwencji stwierdził, że „Strona nie przestrzega art. 9 ust. 3 i 4 Konwencji w odniesieniu do dostępu obywateli do wymiaru sprawiedliwości, ponieważ ani rozporządzenie w sprawie Konwencji z Aarhus, ani orzecznictwo TSUE nie zapewniają wdrożenia ani przestrzegania obowiązków wynikających z tych postanowień”.

(7)

Organy Konwencji z Aarhus zostały poinformowane w deklaracji, którą Unia złożyła w chwili podpisania Konwencji i ponowiła przy jej zatwierdzeniu Konwencji z Aarhus, że „w kontekście prawnym i instytucjonalnym Wspólnoty […] instytucje Wspólnoty będą stosować Konwencję w ramach istniejących i przyszłych zasad dotyczących dostępu do dokumentów i innych odpowiednich zasad prawa wspólnotowego w dziedzinie objętej Konwencją”.

(8)

Administracyjna procedura odwoławcza na mocy rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 uzupełnia ogólny unijny system kontroli sądowej, który umożliwia członkom społeczeństwa przegląd aktów administracyjnych w drodze bezpośredniej kontroli sądowej na poziomie Unii, mianowicie na mocy art. 263 akapit czwarty Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), oraz, zgodnie z art. 267 TFUE, za pośrednictwem wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożonego przez sądy krajowe, które stanowią integralną część systemu Unii na mocy Traktatów. Zasadniczą rolę w tym systemie odgrywa uprawnienie sądów krajowych do zwracania się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym na podstawie art. 267 TFUE. Na mocy art. 267 TFUE sądy krajowe państw członkowskich stanowią integralną część systemu ochrony sądowej Unii jako sądy „powszechne” w ramach porządku prawnego Unii (4).

(9)

Uwzględniając obawy wyrażone przez Komitet ds. Przestrzegania Konwencji w sprawie ACCC/C/2008/32, w dniu 14 października 2020 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zmiany rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 (zwanej dalej „zmianą rozporządzenia (WE) nr 1367/2006”). Współprawodawcy osiągnęli porozumienie polityczne w sprawie zmiany rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 w dniu 12 lipca 2021 r. Zmiana rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 zapewni zgodność prawa Unii z postanowieniami Konwencji z Aarhus dotyczącymi dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska w sposób zgodny z podstawowymi zasadami prawa Unii i jej systemem kontroli sądowej.

(10)

Komisja poinformowała Komitet ds. Przestrzegania Konwencji o szczegółach porozumienia politycznego dotyczącego zmiany rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 i przekazała Komitetowi ds. Przestrzegania Konwencji skonsolidowaną wersję tekstu tych przepisów zmieniających. Ponadto Komisja poinformowała Komitet ds. Przestrzegania Konwencji o kolejnych etapach procedury ustawodawczej i o tym, że wejście w życie zmiany rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 ma nastąpić najpóźniej na początku listopada 2021 r. W decyzji VII/8f należy zatem z zadowoleniem przyjąć środki, które mają być wprowadzone wraz ze zmianą rozporządzenia (WE) nr 1367/2006, i należy odnotować, że po wejściu w życie zmiany rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 będzie ona stanowić pełną odpowiedź na ustalenia Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji w sprawie ACCC/C/2008/32.

(11)

W dniu 17 marca 2021 r. Komitet ds. Przestrzegania Konwencji przedstawił swoje ustalenia w sprawie ACCC/C/2015/128. Komitet ds. Przestrzegania Konwencji stwierdził, że Unia naruszyła Konwencję z Aarhus z powodu niezapewnienia członkom społeczeństwa dostępu do procedur administracyjnych lub sądowych w celu zakwestionowania decyzji w sprawie środków pomocy państwa podjętych przez Komisję.

(12)

Przyjmując do wiadomości obawy i ustalenia Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji w sprawie ACCC/C/2015/128, Komisja wydała oświadczenie w ramach kompromisu prowadzącego do porozumienia politycznego dotyczącego zmiany rozporządzenia (WE) nr 1367/2006, w którym zobowiązała się do „przeanalizowania skutków ustaleń i dokonania oceny dostępnych opcji. Komisja zakończy i opublikuje tę ocenę do końca 2022 r. W stosownych przypadkach, do końca 2023 r., Komisja przedstawi środki mające na celu rozwiązanie tej kwestii, w świetle obowiązków UE i państw członkowskich wynikających z Konwencji z Aarhus i z uwzględnieniem przepisów prawa Unii dotyczących pomocy państwa”.

(13)

Unia powinna oświadczyć, że Komisja zobowiązała się do przeanalizowania skutków ustaleń Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji, oceny dostępnych opcji w celu zakończenia i opublikowania oceny oraz przedstawienia, w stosownych przypadkach, środków mających na celu rozwiązanie kwestii podniesionej przez Komitet ds. Przestrzegania Konwencji, w terminach wskazanych w oświadczeniu i z uwzględnieniem przepisów prawa Unii dotyczących pomocy państwa. W związku z tym Unia powinna przyjąć do wiadomości ustalenia Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji w sprawie ACCC/C/2015/128 i zaproponować na spotkaniu Stron, aby odroczyć przyjęcie stanowiska w sprawie tych ustaleń do kolejnej sesji spotkania Stron, zamiast zatwierdzać te ustalenia. W przypadku gdyby stanowisko Unii dotyczące przyjęcia do wiadomości ustaleń Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji w sprawie ACCC/C/2015/128 nie zostało zaakceptowane przez pozostałe Strony Konwencji z Aarhus, Unia powinna zaproponować, aby decyzja w sprawie tej części decyzji VII/8f, która dotyczy sprawy ACCC/C/2015/128, została podjęta oddzielnie, i powinna odrzucić przyjęcie tej części decyzji VII/8f w celu odroczenia procesu podejmowania decyzji w sprawie tych ustaleń Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji. Jeżeli nie będzie możliwe podjęcie odrębnej decyzji w sprawie tej części decyzji VII/8f, Unia, po wyczerpaniu wszelkich środków w tym celu i w ostateczności, powinna zająć stanowisko w celu odroczenia przyjęcia w całości decyzji VII/8f do kolejnej sesji spotkania Stron.

(14)

Ustalenia Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji w sprawie ACCC/C/2013/96 dotyczą zgodności Unii Europejskiej w związku z przyjęciem przez Komisję wykazu projektów będących „przedmiotem wspólnego zainteresowania”.

(15)

Ustalenia Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji w sprawie ACCC/C/2014/121 dotyczą zgodności Unii w związku z ponownym rozpatrzeniem lub aktualizacją pozwoleń na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (5).

(16)

Ustalenia ds. Przestrzegania Konwencji zawarte w sprawozdaniu z realizacji wniosku ACCC/M/2017/3 dotyczą działań następczych w związku z decyzją V/9 g (sprawa ACCC/C/2010/54, zatwierdzona przez spotkanie Stron w 2014 r.).

(17)

Należy określić stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii na siódmej sesji spotkania Stron Konwencji, ponieważ decyzja VII/8f będzie dla Unii wiążąca,

—

w decyzji VII/8.f należy z zadowoleniem przyjąć fakt, że Unia podjęła wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia zgodności z ustaleniami Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji, oraz

—

w decyzji VII/8.f należy potwierdzić, że Unia w pełni wykona zalecenia Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji w odniesieniu do sprawy ACCC/C/2008/32 po wejściu w życie zmiany do rozporządzenia (WE) nr 1367/2006.

(1)

Zgodnie z art. 12 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/68/UE (2) w przypadku urządzeń ciśnieniowych lub zespołów, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2 tej dyrektywy, zgodnych z normami zharmonizowanymi (lub ich częściami), do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, zakłada się, że spełniają one zasadnicze wymagania bezpieczeństwa objęte tymi normami lub ich częściami określone w załączniku I do tej dyrektywy.

(2)

Pismem M/071 z dnia 1 sierpnia 1994 r. Komisja zwróciła się do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego (CEN) z wnioskiem o opracowanie, w odniesieniu do urządzeń ciśnieniowych, norm związanych z produktami oraz norm o charakterze horyzontalnym na potrzeby dyrektywy 97/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Dyrektywa ta została zastąpiona dyrektywą 2014/68/UE bez zmiany zasadniczych wymagań bezpieczeństwa, o których mowa w załączniku I do dyrektywy 97/23/WE.

(3)

Na podstawie wniosku M/071 CEN opracował normę zharmonizowaną EN 13445-10:2021 dotyczącą nieogrzewanych płomieniem zbiorników ciśnieniowych z niklu i stopów niklu oraz normę zharmonizowaną EN 17278:2021 dotyczącą urządzeń do tankowania pojazdów zasilanych gazem ziemnym.

(4)

Na podstawie wniosku M/071 oraz w celu odzwierciedlenia aktualnego stanu techniki CEN poddał przeglądowi i zmienił niektóre z obowiązujących norm zharmonizowanych. W szczególności CEN dokonał przeglądu norm zharmonizowanych EN 10216-5:2013 i EN 10217-7:2014, do których odniesienia opublikowano w komunikacie Komisji 2016/C 293/01 (4), w wyniku czego przyjęto normy zharmonizowane EN 10216-5:2021 i EN 10217-7:2021 dotyczące, odpowiednio, rur bez szwu i spawanych ze stali odpornych na korozję do zastosowań ciśnieniowych. CEN zmienił również normy zharmonizowane EN 10222-2:2017 i EN 10222-4:2017, do których odniesienia opublikowano w komunikacie Komisji 2017/C 389/01 (5), w wyniku którego to przeglądu przyjęto normy zharmonizowane EN 10222-2:2017+A1:2021 i EN 10222-4:2017+A1:2021 dotyczące odkuwek stalowych na urządzenia ciśnieniowe.

(5)

Ponadto CEN dokonał przeglądu następujących norm zharmonizowanych dotyczących nieogrzewanych płomieniem zbiorników ciśnieniowych, do których odniesienia opublikowano w komunikacie 2016/C 293/01: EN 13445-1:2014, EN 13445-1:2014/A1:2014, EN 13445-4:2014, EN 13445-8:2014 oraz EN 13445-8:2014/A1:2014. Doprowadziło to do przyjęcia, odpowiednio, następujących norm zharmonizowanych: EN 13445-1:2021, EN 13445-4:2021 oraz EN 13445-8:2021.

(6)

Ponadto na podstawie wniosku M/071 CEN zmienił następujące normy, do których odniesienia znajdują się w załączniku I do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2019/1616 (6): EN 13445-2:2014, EN 13445-2:2014/A1:2016, EN 13445-2:2014/A2:2018, EN 13445-2:2014/A3:2018 odnośnie do materiałów do nieogrzewanych płomieniem zbiorników ciśnieniowych; EN 13445-3:2014, EN 13445-3:2014/A1:2015, EN 13445-3:2014/A2:2016, EN 13445-3:2014/A3:2017, EN 13445-3:2014/A4:2018, EN 13445-3:2014/A5:2018, EN 13445-3:2014/A6:2019, EN 13445-3:2014/A7:2019 oraz EN 13445-3:2014/A8:2019 odnośnie do projektowania nieogrzewanych płomieniem zbiorników ciśnieniowych; EN 13445-5:2014, EN 13445-5:2014/A1:2018 odnośnie do kontroli i badań nieogrzewanych płomieniem zbiorników ciśnieniowych oraz EN 13445-6:2014, EN 13445-6:2014/A2:2018 odnośnie do projektowania i wytwarzania nieogrzewanych płomieniem zbiorników ciśnieniowych zbudowanych z żeliwa sferoidalnego. Doprowadziło to do przyjęcia norm zharmonizowanych EN 13445-2:2021, EN 13445-3:2021, EN 13445-5:2021 oraz EN 13445-6:2021.

(7)

Komisja wraz z CEN oceniła, czy przedmiotowe normy dotyczące urządzeń ciśnieniowych, sporządzone, zmienione lub poddane przeglądowi przez CEN, są zgodne z wnioskiem M/071.

(8)

Normy dotyczące urządzeń ciśnieniowych, opracowane, zmienione lub poddane przeglądowi przez CEN, spełniają wymagania, które mają obejmować i o których mowa w załączniku I do dyrektywy 2014/68/UE. Odniesienia do tych norm należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(9)

Załącznik I do decyzji wykonawczej (UE) 2019/1616 zawiera wykaz odniesień do norm zharmonizowanych opracowanych na potrzeby dyrektywy 2014/68/UE. Odniesienia do norm zharmonizowanych: EN 13445-10:2021, EN 17278:2021, EN 10216-5:2021, EN 10217-7:2021, EN 10222-2:2017+A1:2021, EN 10222-4:2017+A1:2021, EN 13445-1:2021, EN 13445-4:2021, EN 13445-8:2021, EN 13445-2:2021, EN 13445-3:2021, EN 13445-5:2021 oraz EN 13445-6:2021 należy włączyć do tego załącznika.

(10)

Załącznik II do decyzji wykonawczej (UE) 2019/1616 zawiera wykaz odniesień do norm zharmonizowanych opracowanych na potrzeby dyrektywy 2014/68/UE, które wycofuje się z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. Następujące normy zharmonizowane, do których odniesienia opublikowano w komunikatach 2016/C 293/01 i 2017/C 389/01, zostały zastąpione, poddane przeglądowi lub zmienione: EN 10216-5:2013, EN 10217-7:2014, EN 10222-2:2017, EN 10222-4:2017, EN 13445-1:2014, EN 13445-1:2014/A1:2014, EN 13445-4:2014, EN 13445-8:2014, EN 13445-8:2014/A1:2014. Odniesienia do tych norm należy zatem umieścić w załączniku II do decyzji wykonawczej (UE) 2019/1616.

(11)

Należy również wycofać odniesienia do norm zharmonizowanych EN 13445-2:2014, EN 13445-3:2014, EN 13445-5:2014 oraz EN 13445-6:2014 wraz ze wszystkimi ich zmianami, opublikowane w decyzji wykonawczej (UE) 2019/1616, ze względu na ich zastąpienie. Należy zatem skreślić te odniesienia z załącznika I do tej decyzji wykonawczej.

(12)

Aby dać producentom wystarczająco dużo czasu na przygotowanie się do stosowania nowych, poddanych przeglądowi lub zmienionych norm, konieczne jest odroczenie wycofania odniesień do tych norm zharmonizowanych.

(13)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2019/1616.

(14)

Zgodność z normą zharmonizowaną stanowi podstawę do domniemania zgodności z odpowiednimi zasadniczymi wymaganiami określonymi w unijnym prawodawstwie harmonizacyjnym od dnia publikacji odniesienia do takiej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsza decyzja powinna zatem wejść w życie w dniu jej opublikowania,

1)

w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej decyzji;

2)

w załączniku II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej decyzji.

(1)

Zgodnie z art. 12 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/35/UE (2) w przypadku sprzętu elektrycznego spełniającego normy zharmonizowane lub części norm zharmonizowanych, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, zakłada się, że spełnia on cele związane z bezpieczeństwem, o których mowa w art. 3 wspomnianej dyrektywy i które określono w załączniku I do niej, a które to cele są objęte tymi normami zharmonizowanymi lub ich częściami.

(2)

Pismem nr M/511 z dnia 8 listopada 2012 r. Komisja zwróciła się do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego (CEN), Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki (CENELEC) i Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych (ETSI) z wnioskiem o przedstawienie pierwszego pełnego wykazu tytułów norm zharmonizowanych oraz o sporządzenie, przegląd i sfinalizowanie na potrzeby dyrektywy 2014/35/UE norm zharmonizowanych dotyczących sprzętu elektrycznego przewidzianego do stosowania w określonych granicach napięcia. Cele związane z bezpieczeństwem, o których mowa w art. 3 dyrektywy 2014/35/UE i które wyznaczono w załączniku I do wspomnianej dyrektywy, nie uległy zmianie od czasu skierowania do CEN, CENELEC i ETSI wspomnianego wniosku.

(3)

Na podstawie wniosku M/511 CEN i CENELEC opracowały normy zharmonizowane: EN IEC 61010-2-202:2021 dotyczącą sterowanych elektrycznie zaworów siłowników oraz EN IEC 61010-2-130:2021 dotyczącą sprzętu przeznaczonego do użytku przez dzieci w placówkach edukacyjnych.

(4)

Na podstawie wniosku M/511 CEN i CENELEC dokonały przeglądu i zmieniły poniższe normy zharmonizowane, do których odniesienia opublikowano na podstawie komunikatu Komisji (2018/C 326/02) (3): EN 60335-2-43:2003; EN 60335-2-43:2003/A1:2006 oraz EN 60335-2-43:2003/A2:2008; EN 60320-2-4:2006 oraz EN 60320-2-4:2006/A1:2009; EN 60598-2-23:1996, EN 60598-2-23:1996/A1:2000 oraz EN 60598-2-23:1996/AC:1997; EN 60947-3:2009, EN 60947-3:2009/A1:2012 oraz EN 60947-3:2009/A2:2015; EN 60947-4-1:2010 oraz EN 60947-4-1:2010/A1:2012; EN 62040-1:2008, EN 62040-1:2008/A1:2013 oraz EN 62040-1:2008/AC:2009; EN 60838-1:2004, EN 60838-1:2004/A1:2008 oraz EN 60838-1:2004/A2:2011; EN 60335-2-21:2003, EN 60335-2-21:2003/A1:2005, EN 60335-2-21:2003/A2:2008, EN 60335-2-21:2003/AC:2007 oraz EN 60335-2-21:2003/AC:2010; EN 60670-1:2005, EN 60670-1:2005/A1:2013, EN 60670-1:2005/AC:2010 oraz EN 60670-1:2005/AC:2007; EN 60947-5-8:2006; EN 60974-11:2010; EN 60974-13:2011.

(5)

Doprowadziło to do przyjęcia, odpowiednio, następujących norm zharmonizowanych oraz zmian i korekt: EN IEC 60335-2-43:2020 oraz EN IEC 60335-2-43:2020/A11:2020 dotyczących suszarek do ubrań i ręczników; EN IEC 60320-2-4:2021 dotyczącej nasadek i wtyków o sprzęganiu zależnym od ciężaru sprzętu; EN IEC 60598-2-23:2021 dotyczącej systemów oświetleniowych bardzo niskiego napięcia; EN IEC 60947-3:2021 dotyczącej rozłączników, odłączników, rozłączników izolacyjnych i zestawów łączników z bezpiecznikami topikowymi; EN IEC 60947-4-1:2019 oraz EN IEC 60947-4-1:2019/AC:2020-05 dotyczących mechanizmowych styczników i rozruszników do silników; EN IEC 62040-1:2019 oraz EN IEC 62040-1:2019/A11:2021 dotyczących systemów bezprzerwowego zasilania (UPS); EN 60838-1:2017, EN 60838-1:2017/A1:2017, EN 60838-1:2017/A2:2021 oraz EN 60838-1:2017/A11:2021 dotyczących różnorodnych oprawek lampowych; EN 60335-2-21:2021 dotyczącej akumulacyjnych ogrzewaczy wody; EN IEC 60670-1:2021 oraz EN IEC 60670-1:2021/A11:2021 dotyczących puszek i obudów do sprzętu elektroinstalacyjnego do stałych instalacji elektrycznych domowych i podobnych; EN IEC 60947-5-8:2021 dotyczącej aparatury rozdzielczej i sterowniczej niskonapięciowej; EN IEC 60974-11:2021 dotyczącej uchwytów do elektrod; EN IEC 60974-13:2021 dotyczącej zacisków prądu powrotnego do spawania.

(6)

Na podstawie wniosku M/511 CEN i CENELEC zmieniły następujące normy zharmonizowane, do których odniesienia znajdują się w załączniku I do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2020/1146 (4): EN 60335-2-5:2015 dotyczącą zmywarek do naczyń, zmienioną normą EN 60335-2-5:2015/A11:2019; EN 60335-1:2012 dotyczącą elektrycznego sprzętu do użytku domowego i podobnego, zmienioną normami EN 60335-1:2012/A11:2014, EN 60335-1:2012/A13:2017, EN 60335-1:2012/A1:2019, EN 60335-1:2012/A14:2019 i EN 60335-1:2012/A2:2019. Doprowadziło to do przyjęcia następujących zmieniających norm zharmonizowanych: EN 60335-2-5:2015/A1:2020, EN 60335-1:2012/A15:2021. CEN i CENELEC zmieniły ponadto następujące normy zharmonizowane, do których odniesienia znajdują się w załączniku I do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2021/1015 (5): EN 60335-2-17:2013 dotyczącą koców, poduszek, odzieży i podobnego giętkiego sprzętu grzejnego, zmienioną normami EN 60335-2-17:2013/A11:2019 i EN 60335-2-17:2013/A1:2020. Doprowadziło to do przyjęcia zmieniającej normy zharmonizowanej EN 60335-2-17:2013/A2:2021.

(7)

CEN i CENELEC zmieniły również następujące normy zharmonizowane, do których odniesienia opublikowano na podstawie komunikatu 2018/C 326/02: EN 60825-1:2014 dotyczącą bezpieczeństwa urządzeń laserowych; EN 61800-5-1:2007 dotyczącą elektrycznych układów napędowych mocy o regulowanej prędkości; EN 62477-1:2012 dotyczącą systemów zasilania z przekształtnikami półprzewodnikowymi, zmienioną normą EN 62477-1:2012/A11:2014; EN 60335-2-73:2003 dotyczącą mocowanych grzałek nurkowych, zmienioną normami EN 60335-2-73:2003/A1:2006 oraz EN 60335-2-73:2003/A2:2009; EN 61995-1:2008 dotyczącą urządzeń do łączenia opraw oświetleniowych do użytku domowego i podobnego; EN 62423:2012 dotyczącą wyłączników różnicowoprądowych typu F i typu B, EN 60400:2017 dotyczącą oprawek do świetlówek rurowych i zapłonników. Doprowadziło to do przyjęcia następujących zmieniających norm zharmonizowanych: EN 60825-1:2014/A11:2021; EN 61800-5-1:2007/A1:2017 oraz EN 61800-5-1:2007/A11:2021; EN 62477-1:2012/A1:2017 oraz EN 62477-1:2012/A12:2021; EN 60335-2-73:2003/A11:2021; EN 61995-1:2008/A1:2017 oraz EN 61995-1:2008/A11:2021; EN 62423:2012/A11:2021, EN 60400:2017/A1:2021.

(8)

Komisja wraz z CEN i CENELEC oceniła zgodność tych norm zharmonizowanych oraz zmian i korekt tych norm z wnioskiem M/511.

(9)

Normy zharmonizowane: EN IEC 61010-2-202:2021; EN IEC 61010-2-130:2021; EN IEC 60335-2-43:2020 zmieniona normą EN IEC 60335-2-43:2020/A11:2020; EN IEC 60320-2-4:2021; EN IEC 60598-2-23:2021; EN IEC 60947-3:2021; EN IEC 60947-4-1:2019 sprostowana normą EN IEC 60947-4-1:2019/AC:2020-05; EN IEC 62040-1:2019 zmieniona normą EN IEC 62040-1:2019/A11:2021; EN 60838-1:2017 zmieniona normami EN 60838-1:2017/A1:2017, EN 60838-1:2017/A2:2021 oraz EN 60838-1:2017/A11:2021; EN 60335-2-21:2021; EN IEC 60670-1:2021 zmieniona normą EN IEC 60670-1:2021/A11:2021; EN IEC 60947-5-8:2021; EN IEC 60974-11:2021; EN IEC 60974-13:2021; EN 60335-2-5:2015 zmieniona normami EN 60335-2-5:2015/A11:2019 oraz EN 60335-2-5:2015/A1:2020; EN 60335-1:2012 zmieniona i sprostowana normami EN 60335-1:2012/AC:2014, EN 60335-1:2012/A11:2014, EN 60335-1:2012/A13:2017, EN 60335-1:2012/A1:2019, EN 60335-1:2012/A14:2019, EN 60335-1:2012/A2:2019 oraz EN 60335-1:2012/A15:2021; EN 60335-2-17:2013 zmieniona normami EN 60335-2-17:2013/A11:2019, EN 60335-2-17:2013/A1:2020 oraz EN 60335-2-17:2013/A2:2021; EN 60825-1:2014 zmieniona normą EN 60825-1:2014/A11:2021; EN 61800-5-1:2007 zmieniona normami EN 61800-5-1:2007/A1:2017 oraz EN 61800-5-1:2007/A11:2021; EN 62477-1:2012 zmieniona normami EN 62477-1:2012/A1:2017 oraz EN 62477-1:2012/A12:2021; EN 60335-2-73:2003 zmieniona normami EN 60335-2-73:2003/A1:2006, EN 60335-2-73:2003/A2:2009 oraz EN 60335-2-73:2003/A11:2021; EN 61995-1:2008 zmieniona normami EN 61995-1:2008/A1:2017 oraz EN 61995-1:2008/A11:2021; EN 62423:2012 zmieniona normą EN 62423:2012/A11:2021 oraz EN 60400:2017 zmieniona normą EN 60400:2017/A1:2021 spełniają cele związane z bezpieczeństwem, które mają obejmować i które zostały określone w dyrektywie 2014/35/UE. Należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odniesienia do tych norm wraz z odniesieniami do wszelkich istotnych norm, którymi je zmieniono lub skorygowano.

(10)

Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1956 (6) zawiera w załączniku I odniesienia do norm zharmonizowanych, których stosowanie stanowi podstawę do domniemania zgodności z dyrektywą 2014/35/UE. W celu zapewnienia, aby odniesienia do norm zharmonizowanych opracowanych na potrzeby dyrektywy 2014/35/UE zostały wymienione w jednym akcie, do tego załącznika należy włączyć odniesienia do tych norm.

(11)

Z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej należy zatem wycofać odniesienia do niżej wymienionych norm zharmonizowanych wraz z odniesieniami do wszelkich norm, którymi je zmieniono lub skorygowano: EN 60335-2-43:2003; EN 60320-2-4:2006; EN 60598-2-23:1996; EN 60947-3:2009; EN 60947-4-1:2010; EN 62040-1:2008; EN 60838-1:2004; EN 60335-2-21:2003; EN 60670-1:2005; EN 60947-5-8:2006; EN 60974-11:2010; EN 60974-13:2011; EN 60825-1:2014; EN 61800-5-1:2007; EN 62477-1:2012; EN 60335-2-73:2003; EN 61995-1:2008; EN 62423:2012; EN 60400:2017.

(12)

Załącznik II do decyzji wykonawczej (UE) 2019/1956 zawiera wykaz odniesień do norm zharmonizowanych opracowanych na potrzeby dyrektywy 2014/35/UE, które wycofuje się z serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. Należy zatem włączyć wspomniane wyżej odniesienia do tego załącznika.

(13)

Ponadto odniesienia do norm zharmonizowanych EN 60335-1:2012, EN 60335-2-5:2015 oraz EN 60335-2-17:2013, wraz z odniesieniami do wszelkich norm, którymi je zmieniono lub skorygowano, które to odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, należy wycofać z serii L Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, biorąc pod uwagę, że zostały one sprostowane lub zmienione. Należy zatem skreślić te odniesienia z załącznika I do decyzji wykonawczej (UE) 2020/1956.

(14)

Aby zapewnić producentom wystarczająco dużo czasu na przygotowanie się, zanim stosowane będą normy zharmonizowane: EN IEC 60335-2-43:2020 zmieniona normą EN IEC 60335-2-43:2020/A11:2020; EN IEC 60320-2-4:2021; EN IEC 60598-2-23:2021; EN IEC 60947-3:2021; EN IEC 60947-4-1:2019 sprostowana normą EN IEC 60947-4-1:2019/AC:2020-05; EN IEC 62040-1:2019 zmieniona normą EN IEC 62040-1:2019/A11:2021; EN 60838-1:2017 zmieniona normami EN 60838-1:2017/A1:2017, EN 60838-1:2017/A2:2021 oraz EN 60838-1:2017/A11:2021; EN 60335-2-21:2021; EN IEC 60670-1:2021 zmieniona normą EN IEC 60670-1:2021/A11:2021; EN IEC 60947-5-8:2021; EN IEC 60974-11:2021; EN IEC 60974-13:2021; EN 60335-2-5:2015 oraz EN 60335-2-5:2015/A11:2019 zmienione normą EN 60335-2-5:2015/A1:2020; EN 60335-1:2012 zmieniona i sprostowana normami EN 60335-1:2012/AC:2014, EN 60335-1:2012/A11:2014, EN 60335-1:2012/A13:2017, EN 60335-1:2012/A1:2019, EN 60335-1:2012/A14:2019, EN 60335-1:2012/A2:2019 oraz EN 60335-1:2012/A15:2021; EN 60335-2-17:2013 zmieniona normami EN 60335-2-17:2013/A11:2019, EN 60335-2-17:2013/A1:2020 oraz EN 60335-2-17:2013/A2:2021; EN 60825-1:2014 zmieniona normą EN 60825-1:2014/A11:2021; EN 61800-5-1:2007 zmieniona normami EN 61800-5-1:2007/A1:2017 oraz EN 61800-5-1:2007/A11:2021; EN 62477-1:2012 oraz EN 62477-1:2012/A11:2014 zmienione normami EN 62477-1:2012/A1:2017 oraz EN 62477-1:2012/A12:2021; EN 60335-2-73:2003 zmieniona normami EN 60335-2-73:2003/A1:2006, EN 60335-2-73:2003/A2:2009 oraz EN 60335-2-73:2003/A11:2021; EN 61995-1:2008 zmieniona normami EN 61995-1:2008/A1:2017 oraz EN 61995-1:2008/A11:2021; EN 62423:2012 zmieniona normą EN 62423:2012/A11:2021 oraz EN 60400:2017 zmieniona normą EN 60400:2017/A1:2021, należy odroczyć wycofanie odniesień do następujących norm zharmonizowanych wraz z odniesieniami do wszelkich norm, którymi je zmieniono lub skorygowano: EN 60335-2-43:2003; EN 60320-2-4:2006; EN 60598-2-23:1996; EN 60947-3:2009; EN 60947-4-1:2010; EN 62040-1:2008; EN 60838-1:2004; EN 60335-2-21:2003; EN 60670-1:2005; EN 60947-5-8:2006; EN 60974-11:2010; oraz EN 60974-13:2011; EN 60335-2-5:2015; EN 60335-1:2012; EN 60335-2-17:2013; EN 60825-1:2014; EN 61800-5-1:2007; EN 62477-1:2012; EN 60335-2-73:2003; EN 61995-1:2008; EN 62423:2012; EN 60400:2017.

(15)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2019/1956.

(16)

Zgodność z normą zharmonizowaną stanowi podstawę do domniemania zgodności z odpowiednimi zasadniczymi wymaganiami, w tym z celami związanymi z bezpieczeństwem, określonymi w prawodawstwie harmonizacyjnym Unii od dnia publikacji odniesienia do takiej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsza decyzja powinna zatem wejść w życie z dniem jej opublikowania,