(1)

W dniu 7 grudnia 2020 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) 2020/1998.

(2)

Zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2020/1998 Rada dokonała przeglądu wykazu osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów zamieszczonego w załączniku I do tego rozporządzenia. Na podstawie tego przeglądu należy usunąć z załącznika wpis dotyczący jednej osoby zmarłej, a wpisy dotyczące siedmiu osób należy zaktualizować.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2020/1998,

(1)

W dniu 5 marca 2014 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 208/2014.

(2)

Z przeglądu dokonanego przez Radę wynika, że należy skreślić wpis dotyczący jednej osoby oraz informację dotyczącą jej prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia (UE) nr 208/2014,

(1)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 dyrektywy (UE) 2019/2034 właściwe organy mogą postanowić, by niektóre firmy inwestycyjne podlegały takiemu samemu traktowaniu ostrożnościowemu jak instytucje kredytowe, które są objęte zakresem stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (2), oraz aby podlegały nadzorowi ostrożnościowemu na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (3).

(2)

Do celów art. 5 ust. 1 lit. a) dyrektywy (UE) 2019/2034 należy sprecyzować, że jeżeli firma inwestycyjna prowadzi działalność na skalę przekraczającą co najmniej jeden z czterech progów ilościowych ustalonych w odniesieniu do instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, gwarantowania emisji instrumentów finansowych lub subemisji instrumentów finansowych z gwarancją przejęcia emisji, kredytów lub pożyczek udzielonych inwestorom oraz niespłaconych dłużnych papierów wartościowych, działalność ta prowadzona jest na taką skalę, że upadek lub trudności firmy inwestycyjnej mogłyby prowadzić do ryzyka systemowego.

(3)

Z uwagi na systemowe znaczenie działalności firm inwestycyjnych, o których mowa w art. 5 dyrektywy (UE) 2019/2034, oraz potencjalny znaczący wpływ efektu domina w sektorze finansowym, do celów art. 5 ust. 1 lit. b) dyrektywy (UE) 2019/2034 należy uwzględnić firmy inwestycyjne będące członkami rozliczającymi w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia (UE) 2019/2033 i oferujące usługi rozliczeniowe innym instytucjom finansowym, które same nie są członkami rozliczającymi.

(4)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego po konsultacji z Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(5)

Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zasięgnął porady Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (4),

(1)

Podczas gdy firmy inwestycyjne objęte zakresem stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (2) oraz tytułów VII i VIII dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (3), zgodnie z art. 1 ust. 2 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2033 (4), podlegają rozporządzeniu delegowanemu Komisji (UE) 2021/923 (5), firmy inwestycyjne objęte zakresem stosowania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2034 są zobowiązane do stosowania szczególnych wymogów w odniesieniu do wynagrodzenia zmiennego wszystkich pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza. Konieczne jest określenie odpowiednich kryteriów ustalania kategorii takich pracowników. W kryteriach tych należy uwzględnić uprawnienia i obowiązki takich pracowników, profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza, oraz wskaźniki osiągnięcia wyników, wewnętrzną strukturę organizacyjną firmy inwestycyjnej oraz charakter, zakres i złożoność danej firmy. Kryteria te powinny także umożliwiać firmom inwestycyjnym określenie w swoich politykach wynagrodzeń odpowiednich zachęt w celu zapewnienia, aby podczas wykonywania swoich zadań przedmiotowi pracownicy działali w sposób rozważny. Ponadto kryteria te powinny odzwierciedlać poziom ryzyka różnych działań w ramach firmy inwestycyjnej.

(2)

Członkowie organu zarządzającego ponoszą ostateczną odpowiedzialność za firmę inwestycyjną, jej strategię i działalność, dlatego też należy zawsze uznawać, że mają oni istotny wpływ na profil ryzyka firmy inwestycyjnej. Dotyczy to zarówno członków organu zarządzającego pełniącego funkcję zarządzania, którzy podejmują decyzje, jak i członków organu zarządzającego pełniącego funkcję nadzorczą, którzy nadzorują proces decyzyjny i kwestionują podjęte decyzje.

(3)

Niektórzy pracownicy odpowiadają za zapewnienie wewnętrznego wsparcia, które jest kluczowe dla działalności gospodarczej danej firmy inwestycyjnej. Ich działalność i decyzje mogą mieć istotny wpływ także na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza, ponieważ mogą narażać firmę inwestycyjną na istotne ryzyko operacyjne i inne rodzaje ryzyka.

(4)

Działalność zawodowa pracowników pełniących obowiązki kierownicze może mieć istotny wpływ na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza, ponieważ mogą oni podejmować strategiczne lub inne decyzje o zasadniczym znaczeniu, które mają wpływ na działalność gospodarczą firmy inwestycyjnej lub na zastosowane funkcje kontrolne. Takie funkcje kontrolne obejmują zazwyczaj zarządzanie ryzykiem, zapewnianie zgodności i audyt wewnętrzny. Rodzaje ryzyka podejmowane przez jednostki gospodarcze oraz sposób, w jaki się nimi zarządza, są najważniejszymi czynnikami wpływającymi na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza. Niektóre rodzaje działalności gospodarczej wiążą się z wyższym ryzykiem niż inne, dlatego też należy wziąć pod uwagę charakter działalności gospodarczej.

(5)

Właściwe kryteria jakościowe powinny zapewniać możliwość ustalenia pracowników jako mających istotny wpływ, w przypadku gdy odpowiadają oni za grupę pracowników, których działalność może mieć istotny wpływ na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza. Obejmuje to sytuacje, w których działalność poszczególnych pracowników, którymi zarządzają, nie ma w ujęciu indywidualnym istotnego wpływu na profil ryzyka firmy inwestycyjnej, ale całkowita skala ich działalności jako grupy może mieć taki wpływ.

(6)

Łączne wynagrodzenie pracowników zależy zazwyczaj od wkładu pracowników w pomyślne osiągnięcie celów działalności firmy inwestycyjnej. Wynagrodzenie to zależy zatem od obowiązków, zadań, zdolności i umiejętności pracowników oraz od wyników pracowników i firmy inwestycyjnej. Jeżeli pracownikowi przyznano łączne wynagrodzenie, które przekracza pewien próg, uzasadnione jest przypuszczenie, że takie wynagrodzenie związane jest z wkładem pracownika w osiągnięcie celów działalności firmy inwestycyjnej, a tym samym z wpływem działalności zawodowej pracownika na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza. W związku z tym należy stosować kryteria ilościowe związane z łącznym wynagrodzeniem pracownika, zarówno w kategoriach bezwzględnych, jak i względnych, w odniesieniu do innych pracowników tej samej firmy inwestycyjnej, w celu określenia, czy działalność zawodowa takiego pracownika może mieć istotny wpływ na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza.

(7)

Należy ustanowić wyraźne i odpowiednie progi na potrzeby ustalania pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza. Oczekuje się, że firmy inwestycyjne będą stosować kryteria ilościowe w odpowiednim czasie. Aby kryteria ilościowe były realistyczne, należy je dostosowywać do zmian wynagrodzenia. Pierwszą metodą dostosowywania kryteriów do takich zmian jest oparcie kryteriów ilościowych na łącznym wynagrodzeniu przyznanym w poprzednim roku osiągnięcia wyników, które obejmuje wynagrodzenie stałe wypłacone za dany rok osiągnięcia wyników oraz wynagrodzenie zmienne przyznane w danym roku osiągnięcia wyników. Drugą metodą dostosowywania kryteriów do takich zmian jest oparcie kryteriów ilościowych na łącznym wynagrodzeniu przyznanym w poprzednim roku osiągnięcia wyników, które obejmuje wynagrodzenie stałe wypłacone za ten rok osiągnięcia wyników oraz wynagrodzenie zmienne przyznane w bieżącym roku osiągnięcia wyników za poprzedni rok obrachunkowy. Druga metoda zapewnia lepsze dostosowanie procesu ustalania pracowników do faktycznego wynagrodzenia przyznawanego im za dany okres osiągnięcia wyników, ale można ją stosować wyłącznie wtedy, gdy możliwe jest terminowe obliczenie w celu zastosowania kryteriów ilościowych. Jeżeli dokonanie takiego terminowego obliczenia nie jest już możliwe, należy stosować pierwszą metodę. Niezależnie od metody wynagrodzenie zmienne może obejmować kwoty przyznawane na podstawie okresów osiągnięcia wyników dłuższych niż jeden rok w zależności od kryteriów dotyczących osiąganych wyników stosowanych przez daną firmę inwestycyjną.

(8)

Należy ustanowić próg ilościowy w wysokości 500 000 EUR na potrzeby ustalania pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza. Wynagrodzenie wykraczające ponad ten próg ilościowy lub należące do najwyższych wynagrodzeń w firmie inwestycyjnej wprowadza mocne domniemanie, że działalność pracowników otrzymujących takie wynagrodzenie ma istotny wpływ na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza, w którym to przypadku należy zastosować większą kontrolę nadzorczą w celu ustalenia, czy działalność zawodowa takich pracowników ma istotny wpływ na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza.

(9)

Jednak takie domniemania oparte na kryteriach ilościowych nie powinny mieć zastosowania, gdy firmy inwestycyjne ustalą na podstawie dodatkowych obiektywnych kryteriów, że działalność takich pracowników w rzeczywistości nie ma istotnego wpływu na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza, biorąc pod uwagę wszystkie rodzaje ryzyka, na które dana firma inwestycyjna jest lub może być narażona. Aby zapewnić skuteczne i spójne stosowanie tych obiektywnych kryteriów, właściwe organy powinny zatwierdzić wyłączenie ustalonych pracowników otrzymujących najwyższe wynagrodzenia lub pracowników, którym przyznaje się wynagrodzenie w wysokości ponad 750 000 EUR. W odniesieniu do pracowników, którym przyznaje się wynagrodzenie w wysokości ponad 1 000 000 EUR (pracownicy otrzymujący wysokie wynagrodzenie), właściwe organy powinny informować Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) przed wyrażeniem zgody na objęcie wyłączeniem, tak aby EUNB mógł zagwarantować spójne stosowanie tych kryteriów.

(10)

Fakt, że pracownik znajduje się w tym samym przedziale wynagrodzeń, co kadra kierownicza wyższego szczebla lub osoby podejmujące ryzyko działalności, również może wskazywać na to, że jego działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza. W tym celu nie należy brać pod uwagę wynagrodzeń wypłacanych pracownikom pełniącym funkcje kontrolne i funkcje wsparcia oraz członkom organu zarządzającego pełniącego funkcję nadzorczą. Przy stosowaniu tego kryterium ilościowego należy również wziąć pod uwagę fakt, że poziomy wynagrodzeń różnią się w zależności od jurysdykcji. Firmy inwestycyjne powinny mieć możliwość wykazania, że pracownicy, którzy znajdują się w danym przedziale wynagrodzeń, ale nie spełniają żadnego z kryteriów jakościowych lub innych kryteriów ilościowych, nie mają istotnego wpływu na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza, biorąc pod uwagę wszystkie rodzaje ryzyka, na które dana firma inwestycyjna jest lub może być narażona.

(11)

Aby umożliwić właściwym organom i audytorom dokonywanie przeglądu ocen przeprowadzanych przez firmy inwestycyjne w celu ustalenia pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza, kluczowe jest, aby firmy inwestycyjne prowadziły dokumentację przeprowadzonych ocen i ich wyników, w tym ocen pracowników, których ustalono zgodnie z kryteriami na podstawie ich łącznego wynagrodzenia, ale których działalność zawodowa została oceniona jako niemająca istotnego wpływu na profil ryzyka firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi ta firma zarządza.

(12)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez EUNB po konsultacji z Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(13)

EUNB przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, i dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zasięgnął porady Bankowej Grupy Interesariuszy ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (6),

(1)

Wynagrodzenie zmienne przyznawane w instrumentach powinno sprzyjać należytemu i skutecznemu zarządzaniu ryzykiem i nie powinno zachęcać do podejmowania ryzyka wykraczającego poza poziom gotowości firmy inwestycyjnej do podejmowania ryzyka. W związku z tym w ramach klas instrumentów, które można wykorzystać do celów wynagrodzenia zmiennego, należy dostosować interesy pracowników do długoterminowych interesów firmy inwestycyjnej, jej akcjonariuszy, wierzycieli, klientów i innych zainteresowanych stron, zapewniając zachęty motywujące pracowników do działania w długoterminowym interesie firmy inwestycyjnej.

(2)

W celu zapewnienia silnego powiązania z jakością kredytową firmy inwestycyjnej kontynuującej działalność instrumenty wykorzystywane do celów wynagrodzenia zmiennego powinny obejmować odpowiednie zdarzenia inicjujące odpis lub przekształcenie, które obniżają wartości instrumentów w sytuacjach, w których pogorszyła się jakość kredytowa firmy inwestycyjnej kontynuującej działalność. Zdarzenia inicjujące wykorzystywane do celów wynagrodzenia nie powinny powodować zmiany poziomu podporządkowania instrumentów, a zatem nie powinny prowadzić do dyskwalifikacji instrumentów dodatkowych w Tier I lub w Tier II jako instrumentów funduszy własnych.

(3)

Chociaż warunki mające zastosowanie do instrumentów dodatkowych w kapitale Tier I i Tier II określono w art. 9 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2033 (2), w związku z częścią drugą tytuł 1 rozdziały 3 i 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (3), inne instrumenty, o których mowa w art. 32 ust. 1 lit. j) ppkt (iii) dyrektywy (UE) 2019/2034 („inne instrumenty”), które mogą zostać w pełni przekształcone w instrumenty w kapitale podstawowym Tier I lub które mogą podlegać odpisowi obniżającemu wartość, nie podlegają szczególnym warunkom na podstawie tych rozporządzeń, ponieważ z powodów ostrożnościowych nie są klasyfikowane jako instrumenty funduszy własnych. W związku z tym należy ustanowić szczególne wymogi dotyczące różnych klas instrumentów, zapewniające, że są one właściwe do wykorzystania do celów wynagrodzenia zmiennego, biorąc pod uwagę różny charakter instrumentów. Wykorzystywanie instrumentów do celów wynagrodzenia zmiennego samo w sobie nie powinno zapobiegać kwalifikowaniu instrumentów jako funduszy własnych firmy inwestycyjnej, dopóki spełniane są warunki określone w rozporządzeniu (UE) 2019/2033. Takie wykorzystywanie samo w sobie nie powinno być również rozumiane jako stwarzanie zachęty do umorzenia instrumentu, ponieważ po okresach odroczenia i zatrzymywania pracownicy na ogół mogą otrzymywać zbywalne aktywa w inny sposób niż przez umorzenie.

(4)

Inne instrumenty nie ograniczają się do instrumentów finansowych określonych w sekcji C załącznika I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE (4). Aby zmniejszyć obciążenie administracyjne związane z tworzeniem takich instrumentów, instrumenty te powinny również umożliwiać stosowanie innych postanowień umownych między pracownikami a firmami inwestycyjnymi. Aby zapewnić odzwierciedlanie jakości kredytowej firmy inwestycyjnej kontynuującej działalność przez wspomniane inne instrumenty, odpowiednie wymogi powinny gwarantować, aby takie instrumenty podlegały odpisowi obniżającemu wartość lub zostały przekształcone, zanim firma inwestycyjna przestanie spełniać wymogi w zakresie funduszy własnych.

(5)

W przypadku gdy wykonuje się opcję wykupu wbudowaną w instrumenty wykorzystywane do celów wynagrodzenia zmiennego, umarza się te instrumenty, odkupuje lub przekształca, zasadniczo takie transakcje nie powinny zwiększać wartości przyznanego wynagrodzenia poprzez wypłatę kwot przewyższających wartość danego instrumentu lub poprzez przekształcanie w instrumenty, których wartość jest wyższa niż wartość początkowo przyznanego instrumentu. Zastępowanie instrumentów tej samej wartości powinno zapewnić, aby wynagrodzenie nie było wypłacane za pomocą narzędzi lub metod ułatwiających nieprzestrzeganie dyrektywy (UE) 2019/2034 lub rozporządzenia (UE) 2019/2033.

(6)

W przypadku przyznawania wynagrodzenia zmiennego i w przypadku gdy umarza się instrumenty wykorzystywane do wynagrodzenia zmiennego, wykonuje się wbudowaną w nie opcję wykupu, odkupuje się je lub przekształca, przedmiotowe transakcje powinny opierać się na wartościach, które ustalono zgodnie z mającym zastosowanie standardem rachunkowości w momencie transakcji, zapewniając tym samym przyznanie właściwej kwoty wynagrodzenia zmiennego oraz zapewniając, aby nie uległa ona nieuzasadnionej zmianie, gdy instrument zostanie umorzony, wykupiony, odkupiony lub przekształcony.

(7)

W art. 54 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 określono mechanizmy odpisów obniżających wartość i przekształcania w odniesieniu do instrumentów dodatkowych w Tier I. Ponadto w art. 32 ust. 1 lit. j) ppkt (iii) dyrektywy (UE) 2019/2034 ustanowiono wymóg, aby inne instrumenty mogły zostać w pełni przekształcone w instrumenty w kapitale podstawowym Tier I lub mogły podlegać odpisowi obniżającemu wartość. Z uwagi na fakt, że wynik finansowy przekształcenia lub odpisu obniżającego wartość innych instrumentów jest taki sam jak w odniesieniu do instrumentów dodatkowych w Tier I, w ramach mechanizmów odpisów obniżających wartość lub przekształcania dotyczących innych instrumentów należy brać pod uwagę mechanizmy mające zastosowanie do instrumentów dodatkowych w Tier I, jednocześnie uwzględniając fakt, iż z perspektywy ostrożnościowej inne instrumenty nie kwalifikują się jako instrumenty funduszy własnych. Instrumenty w Tier II nie podlegają wymogom regulacyjnym dotyczącym odpisu obniżającego wartość i przekształcania na mocy rozporządzenia (UE) nr 575/2013. W celu zapewnienia obniżenia wartości wszystkich takich instrumentów, jeżeli są one wykorzystywane do celów wynagrodzenia zmiennego, w przypadku pogorszenia jakości kredytowej danej firmy inwestycyjnej należy określić sytuacje, w których odpis obniżający wartość lub przekształcenie instrumentu są konieczne. W celu zapewnienia spójnego stosowania należy sprecyzować mechanizmy odpisów obniżających wartość, zapisów podwyższających wartość i przekształcania w odniesieniu do instrumentów w Tier II i innych instrumentów.

(8)

Wypłaty zysku z tytułu instrumentów mogą przybierać różne formy. Mogą one być zmienne lub stałe i mogą być wypłacane okresowo lub w momencie ostatecznego terminu zapadalności danego instrumentu. W celu wsparcia należytego i skutecznego zarządzania ryzykiem w okresach odroczenia nie należy dokonywać żadnych wypłat zysku na rzecz pracowników. Pracownicy powinni otrzymywać wypłaty zysku jedynie w odniesieniu do okresów, które następują po nabyciu uprawnień z tytułu danego instrumentu, po których pracownicy stają się jego właścicielami prawnymi. W związku z tym jedynie instrumenty, w ramach których wypłat zysku na rzecz właściciela instrumentu dokonuje się okresowo, są przeznaczone do wykorzystywania jako wynagrodzenie zmienne. Obligacje zerokuponowe lub instrumenty, w ramach których zatrzymuje się zyski, nie powinny stanowić części wynagrodzenia, które musi składać się z dowolnego z instrumentów, o których mowa w art. 32 ust. 1 lit. j) dyrektywy (UE) 2019/2034. Wynika to z faktu, że pracownicy w okresie odroczenia odnosiliby korzyści ze zwiększania wartości, co można rozumieć jako ekwiwalent otrzymywania wypłat zysku.

(9)

Bardzo wysokie wypłaty zysku mogą osłabić długoterminowe zachęty do podejmowania ryzyka ostrożnościowego, ponieważ skutecznie zwiększają one zmienną część wynagrodzenia. W szczególności nie należy dokonywać wypłat zysku w odstępach czasu dłuższych niż rok, ponieważ prowadziłoby to w rzeczywistości do gromadzenia wypłat zysku podczas okresów odroczenia i dokonywania jednorazowych wypłat po nabyciu uprawnień do wynagrodzenia zmiennego. Akumulacja wypłat zysku stanowiłaby obejście zasady określonej w art. 32 ust. 3 dyrektywy (UE) 2019/2034, zgodnie z którą uprawnienia do wynagrodzenia płatnego na mocy ustaleń nabywa się nie szybciej niż proporcjonalnie. Zgodnie z art. 32 ust. 2 lit. b) dyrektywy (UE) 2019/2034 wynagrodzenie zmienne nie może być wypłacane za pomocą instrumentów lub metod finansowych ułatwiających nieprzestrzeganie tej dyrektywy lub rozporządzenia (UE) 2019/2033. W związku z tym wypłaty zysku dokonywane po nabyciu uprawnień z tytułu instrumentu nie powinny przekraczać kursu rynkowego dla takich instrumentów emitowanych przez inne firmy inwestycyjne lub instytucje o porównywalnej jakości kredytowej. Należy to zapewnić wymagając, aby instrumenty wykorzystywane do celów wynagrodzenia zmiennego lub instrumenty, z którymi są one związane, były emitowane głównie dla innych inwestorów, lub wymagając, aby takie instrumenty były objęte górnym pułapem wypłat zysku.

(10)

Wymogi dotyczące odroczenia i zatrzymania ekspozycji, które mają zastosowanie do przyznawania wynagrodzenia zmiennego na podstawie art. 32 ust. 1 lit. l) i art. 32 ust. 3 dyrektywy (UE) 2019/2034, muszą być spełnione w każdym odpowiednim momencie, w tym w przypadku gdy wykonuje się opcję wykupu wbudowaną w instrumenty wykorzystywane do celów wynagrodzenia zmiennego, umarza się te instrumenty, odkupuje je lub przekształca. W takich sytuacjach należy zatem zastąpić instrumenty instrumentami dodatkowymi w Tier I, w Tier II i innymi instrumentami, które odzwierciedlają jakość kredytową firmy inwestycyjnej kontynuującej działalność, mają cechy równoważne z cechami początkowo przyznanego instrumentu i mają taką samą wartość, biorąc pod uwagę wszystkie kwoty, które poddano odpisowi obniżającemu wartość. W przypadku gdy instrumenty inne niż instrumenty w Tier I mają ustalony termin zapadalności, należy określić minimalne wymogi dotyczące rezydualnego terminu zapadalności takich instrumentów gdy są one przyznawane, w celu zapewnienia ich spójności z wymogami dotyczącymi okresów odroczenia i wstrzymania w odniesieniu do wynagrodzenia zmiennego.

(11)

W dyrektywie (UE) 2019/2034 nie ogranicza się klas instrumentów, które można wykorzystywać do celów wynagrodzenia zmiennego, do szczególnej klasy instrumentów finansowych. Powinna zatem istnieć możliwość wykorzystywania instrumentów syntetycznych lub umów między pracownikami a firmami inwestycyjnymi, które są powiązane z instrumentami dodatkowymi w Tier I i Tier II, które mogą zostać w pełni przekształcone lub podlegać odpisowi obniżającemu wartość. Umożliwia to wprowadzenie w odniesieniu do takich instrumentów szczególnych warunków, które mają zastosowanie jedynie do instrumentów przyznawanych pracownikom, bez potrzeby nakładania takich warunków na innych inwestorów.

(12)

W kontekście grup można zarządzać emisjami centralnie w obrębie jednostki dominującej, w tym w sytuacjach gdy jednostka dominująca podlega przepisom dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (5) lub dyrektywy (UE) 2019/2034. Firmy inwestycyjne należące do grupy nie mogą zawsze same emitować instrumentów, które są odpowiednie do wykorzystywania do celów wynagrodzenia zmiennego. W rozporządzeniu (UE) 2019/2033 w związku z rozporządzeniem (UE) nr 575/2013 umożliwia się, pod pewnymi warunkami, włączenie instrumentów dodatkowych w Tier I i Tier II emitowanych przez podmiot objęty zakresem konsolidacji do funduszy własnych danej firmy inwestycyjnej. W związku z tym powinna istnieć możliwość wykorzystywania takich instrumentów do celów wynagrodzenia zmiennego, pod warunkiem że istnieje wyraźny związek między jakością kredytową firmy inwestycyjnej wykorzystującej wspomniane instrumenty do celów wynagrodzenia zmiennego a jakością kredytową emitenta danego instrumentu. Zazwyczaj można założyć, że między jednostką dominującą a jednostką zależną taki związek istnieje. Powinna również istnieć możliwość wykorzystywania na równoważnych warunkach instrumentów innych niż instrumenty dodatkowe w Tier I i Tier II, które nie są emitowane bezpośrednio przez daną firmę inwestycyjną, do celów wynagrodzenia zmiennego. Instrumenty związane z referencyjnymi instrumentami emitowanymi przez jednostki dominujące w państwach trzecich i oprócz tego równoważne z instrumentami dodatkowymi w Tier I i Tier II powinny kwalifikować się do wykorzystywania do celów wynagrodzenia zmiennego, jeżeli zdarzenie inicjujące dotyczy firmy inwestycyjnej wykorzystującej tego rodzaju syntetyczny instrument.

(13)

Art. 32 ust. 1 lit. k) dyrektywy (UE) 2019/2034 umożliwia firmom inwestycyjnym, które nie emitują żadnego z instrumentów, o których mowa w art. 32 ust. 1 lit. j) tej dyrektywy, stosowanie alternatywnych mechanizmów, pod warunkiem że właściwy organ zatwierdzi takie zastosowanie i że mechanizmy te spełniają te same cele, co instrumenty, o których mowa w art. 32 ust. 1 lit. j) tej dyrektywy. Aby spełnić te same cele, takie alternatywne mechanizmy powinny zatem gwarantować, aby przyznane wynagrodzenie zmienne podlegało domyślnym korektom z tytułu ryzyka. Wartość takich alternatywnych mechanizmów powinna zatem maleć w przypadku niekorzystnego wpływu na wyniki danej firmy inwestycyjnej lub aktywów, którymi firma ta zarządza. Ponadto w przypadku gdy firma inwestycyjna podlega wymogowi odroczenia wynagrodzenia zmiennego na podstawie art. 32 ust. 1 lit. l) dyrektywy (UE) 2019/2034, alternatywne mechanizmy powinny być również zgodne z wymogiem odroczenia wynagrodzenia zmiennego oraz z zastosowaniem ustaleń dotyczących zmniejszenia wysokości lub cofnięcia wypłaty oraz okresów zatrzymywania w odniesieniu do wynagrodzenia zmiennego wypłacanego w instrumentach finansowych.

(14)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowią projekty regulacyjnych standardów technicznych przedstawione Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego po konsultacji z Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(15)

Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zasięgnął porady Bankowej Grupy Interesariuszy ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (6),

(1)

Gorączka doliny Rift (RVF) jest nową wektorową odzwierzęcą chorobą dzikich i domowych przeżuwaczy, wywoływaną przez wirusa i stanowiącą potencjalne zagrożenie transgraniczne. RVF charakteryzuje się wysokim wskaźnikiem poronień i umieralności neonatalnej u domowych przeżuwaczy. U ludzi choroba ta przebiega głównie w postaci zachorowania grypopodobnego, które u części pacjentów może się rozwinąć w zapalenie mózgu lub nawet ciężką chorobę wątroby z objawami krwotocznymi. RVF znajduje się w wykazie chorób zwierząt podlegających obowiązkowi zgłoszenia (2) opracowanym przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE).

(2)

W marcu 2019 r. Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) opublikowało szybką ocenę ryzyka przywozu wirusa RVF i jego dalszego rozprzestrzeniania się w Unii i w Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) w związku ze wzrostem liczby przypadków zgłaszanych na Majotcie (3). W ocenie tej podkreślono, że chociaż ryzyko związane ze wspomnianymi ogniskami tej choroby jest bardzo niskie dla Unii i EOG, jeżeli chodzi o wprowadzenie wirusa RVF poprzez legalny handel zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego, to zagrożenie może stanowić nielegalny transport świeżego mięsa, niepasteryzowanego mleka i nieprzetworzonych produktów pochodzących od zakażonych przeżuwaczy w bagażu osobistym. ECDC stwierdziło, że gdyby wirus został wprowadzony do kontynentalnej części Unii i EOG, nie można wykluczyć dalszego przenoszenia choroby wśród zwierząt przez wektory.

(3)

Ponadto w dniu 23 stycznia 2020 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął opinię naukową w sprawie RVF (4), w której stwierdził, że nie należy ignorować ryzyka rozprzestrzenienia się RVF w państwach sąsiadujących z Unią oraz ryzyka ewentualnego wprowadzenia zakażonych wektorów do Unii.

(4)

Ryzyko wprowadzenia wirusa RVF do Unii oznacza, że Unia powinna ustanowić odpowiednie środki nadzoru i zwalczania tej choroby, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 (5), w którym ustanowiono ramy prawne w zakresie zapobiegania chorobom umieszczonym w wykazie i ich zwalczania. Zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/1882 (6) RVF uznaje się za chorobę kategorii A, D i E, w odniesieniu do której należy wprowadzić natychmiastowe środki likwidacji natychmiast po jej wykryciu.

(5)

Unia wprowadziła odpowiednie środki nadzoru i zwalczania chorób przeciwko RVF w celu zapewnienia jej natychmiastowej likwidacji w przypadku wprowadzenia choroby do Unii. Aby środki te były nadal skuteczne, powinny one również obejmować odpowiednią gotowość i dostępne zasoby do walki z chorobą, uwzględniając również potencjał zoonotyczny tej choroby. W związku z tym uznaje się za konieczne zapewnienie wystarczających zdolności w zakresie przeprowadzania testów laboratoryjnych, ponieważ dobra jakość w tym względzie ma zasadnicze znaczenie dla wdrożenia środków nadzoru i zwalczania chorób, a co za tym idzie – dla uniknięcia wprowadzenia choroby do Unii.

(6)

Do tej pory Unia nie ustanowiła laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. RVF. Wyznaczenie laboratorium referencyjnego ma zasadnicze znaczenie dla możliwości stosowania środków nadzoru i zwalczania chorób na podstawie dowodów naukowych i w sposób jednolity na całym terytorium Unii.

(7)

Należy zatem ustanowić niniejszym rozporządzeniem laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. RVF, aby przyczynić się do zapewnienia skuteczności kontroli urzędowych i koordynowania wsparcia dla laboratoriów urzędowych,

(1)

Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek o przyznanie zwolnienia ze środków antydumpingowych i wyrównawczych mających zastosowanie do przywozu biodiesla wysyłanego z Kanady, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Kanady, w odniesieniu do Verbio Diesel Canada Corporation („wnioskodawca”), zgodnie z art. 13 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego i art. 23 ust. 6 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego.

(2)

Wniosek został złożony w dniu 7 września 2021 r. przez wnioskodawcę, który jest producentem eksportującym biodiesla w Kanadzie („państwo, którego dotyczy postępowanie”).

(3)

Produktem objętym niniejszym przeglądem są monoalkilowe estry kwasów tłuszczowych lub parafinowe oleje napędowe będące produktem syntezy lub hydrorafinacji o pochodzeniu niekopalnym, powszechnie nazywane „biodieslem”, w formie czystej lub w postaci mieszanki zawierającej wagowo ponad 20 % monoalkilowych estrów kwasów tłuszczowych lub parafinowych olejów napędowych będących produktem syntezy lub hydrorafinacji, o pochodzeniu niekopalnym, wysyłane z Kanady, zgłoszone lub niezgłoszone jako pochodzące z Kanady, obecnie objęte kodami CN ex 1516 20 98 (kod TARIC 1516209821), ex 1518 00 91 (kod TARIC 1518009121), ex 1518 00 99 (kod TARIC 1518009921), ex 2710 19 43 (kod TARIC 2710194321), ex 2710 19 46 (kod TARIC 2710194621), ex 2710 19 47 (kod TARIC 2710194721), ex 2710 20 11 (kod TARIC 2710201121), ex 2710 20 16 (kod TARIC 2710201621), ex 3824 99 92 (kod TARIC 3824999210), ex 3826 00 10 (kod TARIC 3826001020, 3826001050, 3826001089) oraz ex 3826 00 90 (kod TARIC 3826009011).

(4)

Rozporządzeniami (WE) nr 598/2009 (5) i (WE) nr 599/2009 (6) Rada nałożyła ostateczne cła wyrównawcze i antydumpingowe na przywóz biodiesla pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

(5)

Środki te zostały rozszerzone rozporządzeniami wykonawczymi Rady (UE) nr 443/2011 (7) i (UE) nr 444/2011 (8) na przywóz biodiesla wysyłanego z Kanady, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Kanady.

(6)

Obecnie obowiązujące środki zostały wprowadzone rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/1266 w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/1267 w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 18 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego.

(7)

Wnioskodawca twierdził, że nie dokonywał wywozu produktu objętego przeglądem do Unii w okresie objętym dochodzeniem, które doprowadziło do rozszerzenia środków rozporządzeniami wykonawczymi (UE) nr 443/2011 i (UE) nr 444/2011, czyli od dnia 1 kwietnia 2009 r. do dnia 30 czerwca 2010 r. („pierwotny okres objęty dochodzeniem”). Zgodnie z dowodami przedstawionymi przez wnioskodawcę, wnioskodawca został utworzony zgodnie z prawem dopiero w 2019 r., podczas gdy zakład został zbudowany i otwarty po pierwotnym OD w 2012 r.

(8)

Ponadto wnioskodawca przedstawił dowody na to, że jest rzeczywistym producentem i twierdził, że nie obchodził obowiązujących środków.

(9)

Wnioskodawca twierdził ponadto, że po pierwotnym OD, w lipcu 2021 r., dokonywał wywozu produktu objętego przeglądem do Unii.

(10)

Komisja zbadała dostępne dowody i uznała, że są one wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia, zgodnie z art. 13 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 23 ust. 6 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, celem określenia możliwości przyznania wnioskodawcy zwolnienia z rozszerzonych środków.

(11)

Zainteresowani przedstawiciele przemysłu Unii zostali poinformowani o wniosku o dokonanie przeglądu i mieli możliwość przedstawienia uwag. Nie otrzymano żadnych uwag.

(12)

W swoim dochodzeniu Komisja zwróci szczególną uwagę na powiązania wnioskodawcy z przedsiębiorstwami podlegającymi obowiązującym środkom w celu zagwarantowania, że powiązania te nie zostały ustanowione w celu obejścia takich środków. Komisja rozważy również, czy należy nałożyć szczególne wymogi monitorowania w przypadku, gdyby dochodzenie doprowadziło do wniosku, że należy przyznać zwolnienie.

(13)

Zgodnie z art. 11 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego w przypadku nowych eksporterów w danym państwie wywozu, którzy nie dokonywali wywozu produktu w okresie objętym dochodzeniem, na którym oparto środki, obowiązujące cło antydumpingowe powinno zostać uchylone w odniesieniu do przywozu produktu objętego przeglądem, który jest produkowany i sprzedawany przez wnioskodawcę na wywóz do Unii.

(14)

Jednocześnie przywóz ten powinien zostać poddany wymogowi rejestracji zgodnie z art. 14 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, w celu zagwarantowania, że, gdyby w wyniku przeglądu stwierdzono obchodzenie środków ze strony wnioskodawcy, cła antydumpingowe będzie można nałożyć od dnia rejestracji tego przywozu. Kwota ewentualnych przyszłych zobowiązań wnioskodawcy byłaby równa cłu mającemu zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” w art. 1 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1266 (172,2 EUR/t).

(15)

Ponieważ podstawowe rozporządzenie antysubsydyjne nie przewiduje uchylenia ceł wyrównawczych w przypadkach, w których eksporterzy nie zostali indywidualnie zbadani podczas pierwotnego dochodzenia, środki te pozostaną w mocy. Jedynie w przypadku stwierdzenia podczas przeglądu, że wnioskodawcy należy przyznać zwolnienie, obowiązujące środki antysubsydyjne zostaną w stosunku do wnioskodawcy uchylone.

(16)

Dochodzenie obejmie okres od dnia 1 kwietnia 2009 r. do dnia 30 września 2021 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”).

(17)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia Komisja prześle wnioskodawcy kwestionariusz. Wnioskodawca musi przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, o ile nie wskazano inaczej, zgodnie z art. 6 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 11 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego.

(18)

Z zastrzeżeniem uregulowań zawartych w niniejszym rozporządzeniu wszystkie zainteresowane strony wzywa się do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. O ile nie wskazano inaczej, informacje te i dowody je potwierdzające muszą wpłynąć do Komisji w terminie 37 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(19)

Wszystkie zainteresowane strony mogą złożyć wniosek o posiedzenie wyjaśniające do służb Komisji prowadzących dochodzenie. Wszelkie wnioski o posiedzenia wyjaśniające należy sporządzać na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o posiedzenie wyjaśniające w sprawach dotyczących wszczęcia dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie należy składać w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

(20)

Informacje przekazywane Komisji dla celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu muszą być wolne od praw autorskich. Przed przekazaniem Komisji informacji lub danych, które są objęte prawami autorskimi osób trzecich, zainteresowane strony muszą zwrócić się do właściciela praw autorskich o udzielenie specjalnego zezwolenia wyraźnie umożliwiającego: a) wykorzystanie przez Komisję tych informacji i danych do celów niniejszego postępowania dotyczącego ochrony handlu oraz b) udostępnienie tych informacji i danych zainteresowanym stronom niniejszego dochodzenia w formie umożliwiającej im wykonywanie ich prawa do obrony.

(21)

Wszystkie pisemne zgłoszenia, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym rozporządzeniu, wypełnione kwestionariusze i korespondencję dostarczone przez zainteresowane strony, w odniesieniu do których wnioskuje się o ich traktowanie na zasadzie poufności, należy oznakować „Sensitive”. Strony przesyłające informacje w toku niniejszego dochodzenia są proszone o uzasadnienie wniosku o traktowanie na zasadzie poufności.

(22)

Zgodnie z art. 19 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 29 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego zainteresowane strony przedstawiające informacje opatrzone klauzulą „Sensitive” powinny przedłożyć ich streszczenia bez klauzuli poufności, oznakowane „Open for inspection by interested parties”. Streszczenia powinny być wystarczająco szczegółowe, żeby umożliwić prawidłowe zrozumienie istoty informacji przekazanych z klauzulą poufności.

(23)

Jeżeli strona przekazująca informacje opatrzone klauzulą „Sensitive” nie wskaże odpowiedniego powodu wniosku o traktowanie na zasadzie poufności lub nie dostarczy streszczenia informacji bez klauzuli poufności w wymaganym formacie i o wymaganej jakości, Komisja może nie uwzględnić takich informacji, chyba że można wykazać w sposób zadowalający z właściwych źródeł, że informacje te są poprawne.

(24)

Zainteresowane strony proszone są o przesłanie wszystkich oświadczeń i wniosków, w tym zeskanowanych pełnomocnictw i poświadczeń, pocztą elektroniczną, z wyjątkiem obszernych odpowiedzi, które należy przekazać na przenośnym cyfrowym nośniku informacji (np. CD-ROM, DVD lub pamięć USB), osobiście lub listem poleconym. Komunikując się za pośrednictwem poczty elektronicznej, zainteresowane strony wyrażają akceptację zasad dotyczących oświadczeń w formie elektronicznej, które zostały zawarte w dokumencie zatytułowanym „CORRESPONDENCE WITH THE EUROPEAN COMMISSION IN TRADE DEFENCE CASES” („Korespondencja z Komisją Europejską w sprawach dotyczących ochrony handlu”), opublikowanym na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Handlu pod adresem:http://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2011/june/tradoc_148003.pdf.

(25)

Zainteresowane strony muszą podać swoją nazwę, adres, numer telefonu i aktualny adres poczty elektronicznej, a także upewnić się, że podany adres poczty elektronicznej funkcjonuje jako oficjalny adres przedsiębiorstwa, a pocztę elektroniczną sprawdza się codziennie. Po otrzymaniu danych kontaktowych Komisja będzie kontaktowała się z zainteresowanymi stronami wyłącznie za pomocą poczty elektronicznej, chyba że strony te wyraźne zwrócą się o przesyłanie im przez Komisję wszystkich dokumentów za pomocą innego środka komunikacji, a także z wyjątkiem sytuacji, w której charakter przesyłanego dokumentu wymagać będzie zastosowania listu poleconego. Dodatkowe zasady i informacje dotyczące korespondencji z Komisją, w tym zasady składania oświadczeń za pomocą poczty elektronicznej, zawarto w wyżej wspomnianych instrukcjach dotyczących komunikacji z zainteresowanymi stronami.

Adres Komisji do celów korespondencji:

E-mail: TRADE-R752-BIODIESEL-EXEMPTION@ec.europa.eu

(26)

Aby zagwarantować prawo do obrony, zainteresowane strony powinny mieć możliwość zgłaszania uwag do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony. W takiej sytuacji zainteresowane strony mogą odnieść się wyłącznie do kwestii podniesionych przez inne zainteresowane strony w przekazanych przez nie informacjach i nie mogą poruszać nowych kwestii. Uwagi do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na ujawnienie ostatecznych ustaleń należy zgłaszać w ciągu pięciu dni od terminu zgłaszania uwag do ostatecznych ustaleń, o ile nie wskazano inaczej. W przypadku dodatkowego ostatecznego ujawnienia uwagi do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na takie dodatkowe ujawnienie należy zgłaszać w ciągu 1 dnia od terminu zgłaszania uwag do dodatkowych ostatecznych ustaleń, o ile nie wskazano inaczej. Podane terminy pozostają bez uszczerbku dla prawa Komisji do zwrócenia się do zainteresowanych stron o przekazanie dodatkowych informacji w należycie uzasadnionych przypadkach.

(27)

O przedłużenie terminów przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu należy zwracać się wyłącznie w wyjątkowych okolicznościach, a terminy te mogą zostać przedłużone tylko w należycie uzasadnionych przypadkach, o ile podane zostanie właściwe uzasadnienie.

(28)

Każde przedłużenie terminu udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu będzie zazwyczaj ograniczone do 3 dni i z reguły nie będzie przekraczać 7 dni.

(29)

Odnośnie do terminów przekazania innych informacji określonych w rozporządzeniu, takie terminy będą przedłużane o nie więcej niż 3 dni, chyba że wskazane zostaną wyjątkowe okoliczności.

(30)

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania potwierdzających lub zaprzeczających ustaleń na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 28 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego.

(31)

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te mogą zostać pominięte, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów.

(32)

Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 28 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

(33)

Niedostarczenie informacji w formie skomputeryzowanej nie jest traktowane jako odmowa współpracy, pod warunkiem że zainteresowana strona wykaże, że przedstawienie informacji w wymaganej formie wiązałoby się dla niej z nieuzasadnionymi wysokimi kosztami lub byłoby dla niej zbyt dużym obciążeniem. Strona ta powinna niezwłocznie skontaktować się z Komisją.

(34)

Zainteresowane strony mogą wystąpić o interwencję rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Rzecznik praw stron pośredniczy w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji prowadzącymi dochodzenie. Rzecznik praw stron rozpatruje wnioski o dostęp do akt, spory dotyczące poufności dokumentów, wnioski o przedłużenie terminów i wnioski stron trzecich o posiedzenie wyjaśniające. Rzecznik praw stron może zorganizować posiedzenie wyjaśniające z udziałem zainteresowanej strony i podjąć się mediacji, aby zapewnić pełne wykonanie prawa zainteresowanych stron do obrony. Rzecznik praw stron umożliwi także zorganizowanie posiedzenia wyjaśniającego z udziałem stron pozwalającego na przedstawienie różnych stanowisk i odpierających je argumentów.

(35)

Wniosek o posiedzenie wyjaśniające z udziałem rzecznika praw stron należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie. Strony są proszone o składanie wniosków o posiedzenie wyjaśniające w sprawach dotyczących wstępnego etapu dochodzenia w terminie 15 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Następnie, wnioski o wysłuchanie przez rzecznika praw stron należy składać możliwie jak najwcześniej po wystąpieniu zdarzenia uzasadniającego taką interwencję. Rzecznik praw stron zapozna się z uzasadnieniem złożonych wniosków o interwencje, charakterem poruszonych w nich kwestii i wpływem tych kwestii na prawo do obrony, mając na uwadze interes dobrej administracji i terminowe zakończenie dochodzenia.

(36)

Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych DG ds. Handlu dotyczących rzecznika praw stron: http://ec.europa.eu/trade/trade-policy-and-you/contacts/hearing-officer/.

(37)

Dochodzenie zostanie zamknięte, zgodnie z art. 11 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 22 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, w terminie dziewięciu miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(38)

Wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas dochodzenia będą przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (9).

(39)

Nota na temat ochrony danych, za pośrednictwem której informuje się wszystkie osoby fizyczne o przetwarzaniu danych osobowych w ramach działań Komisji w zakresie ochrony handlu, jest dostępna na stronie internetowej DG ds. Handlu: http://ec.europa.eu/trade/policy/accessing-markets/trade-defence/

(1)

Klasyczny pomór świń jest zakaźną chorobą wirusową dotykającą świnie utrzymywane i dzikie i może mieć poważny wpływ na odnośną populację zwierząt i rentowność hodowli, powodując zakłócenia w przemieszczaniu przesyłek tych zwierząt i pozyskanych od nich lub z nich produktów w Unii oraz w wywozie do państw trzecich.

(2)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/934 (2) zostało przyjęte w ramach rozporządzenia (UE) 2016/429 i ustanawia na czas określony środki szczególne w zakresie zwalczania chorób w odniesieniu do klasycznego pomoru świń, które mają być stosowane przez państwa członkowskie wymienione w załączniku I do tego rozporządzenia na obszarach objętych ograniczeniami wymienionych w tym załączniku.

(3)

Biorąc pod uwagę skuteczność środków nadzoru i zwalczania wprowadzonych w Bułgarii zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2020/687 (3) i rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/934, przedstawionych przez Bułgarię Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, oraz ze względu na korzystną sytuację epidemiologiczną w odniesieniu do klasycznego pomoru świń w tym państwie członkowskim całe terytorium Bułgarii obecnie wymienione jako obszar objęty ograniczeniami w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/934 należy usunąć z tego załącznika.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/934.

(5)

W związku z poprawą sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do klasycznego pomoru świń w Bułgarii oraz w celu uniknięcia nieuzasadnionych ograniczeń związanych z tą chorobą zmiany, które należy wprowadzić w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2021/934 niniejszym rozporządzeniem, powinny wejść w życie jak najszybciej.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Celami Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji dla Zwalnianych Pracowników (EFG) są okazywanie solidarności oraz wspieranie godnego i trwałego zatrudnienia w Unii przez zapewnienie wsparcia zwolnionym pracownikom i osobom, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek w wyniku istotnych działań restrukturyzacyjnych, oraz pomocy w jak najszybszym powrocie do godnego i trwałego zatrudnienia.

(2)

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia Rady (UE, Euratom) 2020/2093 (3) środki EFG nie mogą przekroczyć maksymalnej rocznej kwoty 186 mln EUR (w cenach z 2018 r.).

(3)

W dniu 25 czerwca 2021 r. Hiszpania złożyła wniosek o uruchomienie środków z EFG w związku ze zwolnieniami pracowników w sektorze gospodarki zaklasyfikowanym według statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej w Unii Europejskiej (NACE) (4) Rev. 2 w dziale 25 (Produkcja metalowych wyrobów gotowych, z wyłączeniem maszyn i urządzeń) w regionie País Vasco (ES21) w Hiszpanii należącym do poziomu NUTS 2 wspólnej klasyfikacji jednostek terytorialnych do celów statystycznych (5). Wniosek został uzupełniony o dodatkowe informacje złożone zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2021/691. Wniosek ten spełnia warunki otrzymania wkładu finansowego z EFG, ustanowione w art. 13 rozporządzenia (UE) 2021/691.

(4)

Należy zatem uruchomić środki z EFG, aby zapewnić wkład finansowy na kwotę 1 214 607 EUR w związku z wnioskiem złożonym przez Hiszpanię.

(5)

W celu ograniczenia do minimum czasu potrzebnego do uruchomienia EFG niniejszą decyzję należy stosować od dnia jej przyjęcia,

(1)

W dniu 7 grudnia 2020 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2020/1999 (1).

(2)

Środki określone w art. 2 i 3 decyzji (WPZiB) 2020/1999 stosuje się do dnia 8 grudnia 2021 r. w odniesieniu do osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów wymienionych w załączniku do tej decyzji.

(3)

Na podstawie przeglądu załącznika do decyzji (WPZiB) 2020/1999 należy przedłużyć do dnia 8 grudnia 2022 r. obowiązywanie środków określonych w art. 2 i 3 tej decyzji w odniesieniu do osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów wymienionych w tym załączniku, z wyjątkiem jednej osoby zmarłej, w której przypadku wpis powinien zostać usunięty z tego załącznika. Należy zaktualizować zamieszczone w tym załączniku wpisy dotyczące siedmiu osób.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję (WPZiB) 2020/1999,

(1)

W dniu 19 listopada 2018 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2018/1788 (1).

(2)

Decyzja (WPZiB) 2018/1788 przewiduje 36-miesięczny okres na realizację działań, o których mowa w jej art. 1, począwszy od daty zawarcia umowy w sprawie finansowania, o której mowa w jej art. 3 ust. 3.

(3)

Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju będący partnerem w realizacji działania, występując w imieniu Centrum Kontroli Broni Strzeleckiej i Lekkiej dla Europy Wschodniej i Południowo-Wschodniej, zwrócił się z wnioskiem o przedłużenie okresu realizacji decyzji (WPZiB) 2018/1788 do dnia 17 października 2022 r. ze względu na opóźnienie w realizacji działań projektu przewidzianych w decyzji (WPZiB) 2018/1788 spowodowane skutkami pandemii COVID-19.

(4)

Kontynuowanie działań, o których mowa w art. 1 decyzji (WPZiB) 2018/1788, do dnia 17 października 2022 r. może nastąpić bez konsekwencji dla zasobów finansowych.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić art. 5 ust. 2 decyzji (WPZiB) 2018/1788,