(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 765/2006 (2) nadaje skuteczność decyzji 2012/642/WPZiB i przewiduje w szczególności zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych osób, podmiotów i organów, które są odpowiedzialne za poważne naruszenia praw człowieka lub represje wobec społeczeństwa obywatelskiego i opozycji demokratycznej lub których działania w inny sposób poważnie podważają demokrację lub praworządność na Białorusi lub które czerpią korzyści z reżimu Łukaszenki lub wspierają go, a także zakazuje udostępniania funduszy i zasobów gospodarczych tym osobom, podmiotom lub organom.

(2)

W dniu 15 listopada 2021 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2021/1990 (3), w której wprowadzono dodatkowe kryterium wskazania umożliwiające stosowanie ukierunkowanych środków ograniczających wobec osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, które organizują lub wspomagają działania reżimu Łukaszenki ułatwiające nielegalne przekraczanie granic zewnętrznych Unii lub przekazywanie towarów zabronionych lub nielegalne przekazywanie towarów objętych ograniczeniami, w tym towarów niebezpiecznych, na terytorium państwa członkowskiego.

(3)

Zmianę tę należy odzwierciedlić w rozporządzeniu (WE) nr 765/2006, aby umożliwić prawidłowe i jednolite stosowanie zakazu w całej Unii.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 765/2006,

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 765/2006 (2) nadaje skuteczność decyzji 2012/642/WPZiB oraz przewiduje w szczególności zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych osób, podmiotów lub organów odpowiedzialnych za poważne naruszenia praw człowieka lub represje wobec społeczeństwa obywatelskiego i opozycji demokratycznej lub których działania w inny sposób poważnie podważają demokrację lub praworządność na Białorusi lub też które czerpią korzyści z reżimu Łukaszenki lub wspierają go, oraz zakaz udostępniania funduszy i zasobów gospodarczych tym osobom, podmiotom lub organom.

(2)

Rozporządzeniem Rady (UE) 2021/1030 (3) zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 765/2006 wprowadzono dalsze ukierunkowane sankcje gospodarcze, w tym zakaz zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji na rzecz rządu Białorusi oraz białoruskich organów publicznych i agencji publicznych.

(3)

W dniu 15 listopada 2021 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2021/1989 (4), którą zmieniono decyzję 2012/642/WPZiB i wprowadzono określone wyjątki od zakazu zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji białoruskiego rządu oraz białoruskich organów publicznych i agencji publicznych w celu uniknięcia niezamierzonych konsekwencji.

(4)

Niektóre środki wchodzą w zakres Traktatu, zatem do wdrożenia tych środków niezbędne są działania regulacyjne na poziomie Unii, w celu zapewnienia jednolitego stosowania Traktatu przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 765/2006,

(1)

Umowa o partnerstwie i współpracy między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Azerbejdżańską, z drugiej strony (zwana dalej „umową”) została podpisana w dniu 22 kwietnia 1996 r. i weszła w życie w dniu 1 lipca 1999 r.

(2)

Zgodnie z art. 81 umowy powołana na jej mocy Rada Współpracy może opracowywać odpowiednie zalecenia w celu osiągnięcia celów umowy.

(3)

Na posiedzeniu Rady Współpracy w dniu 28 września 2018 r. przyjęto priorytety partnerstwa UE–Azerbejdżan na lata 2018–2020.

(4)

Rada Współpracy powinna przyjąć zalecenie w sprawie przedłużenia priorytetów partnerstwa UE–Azerbejdżan do 2024 r. w drodze procedury pisemnej.

(5)

Należy ustalić stanowisko, jakie powinno zostać zajęte w imieniu Unii w Radzie Współpracy w sprawie przedłużenia priorytetów partnerstwa UE–Azerbejdżan,

(1)

Art. 300 ust. 3 Traktatu stanowi, że w skład Komitetu Regionów mają wchodzić przedstawiciele społeczności regionalnych i lokalnych, posiadający mandat wyborczy społeczności regionalnej lub lokalnej albo odpowiedzialni politycznie przed wybranym zgromadzeniem.

(2)

W dniu 10 grudnia 2019 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2019/2157 (2) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2020 r. do dnia 25 stycznia 2025 r.

(3)

Stanowisko członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z upływem mandatu krajowego, na podstawie którego Guido WOLF został zaproponowany na stanowisko członka.

(4)

Rząd niemiecki zaproponował Floriana HASSLERA, będącego przedstawicielem wspólnoty regionalnej lub lokalnej odpowiedzialnym politycznie przed wybranym zgromadzeniem, Staatssekretär für politische Koordinierung und Europa im Staatsministerium Baden-Württemberg (sekretarz stanu ds. koordynacji politycznej i Europy w Ministerstwie Kraju Związkowego Badenia-Wirtembergia), na stanowisko członka Komitetu Regionów na okres pozostający do końca obecnej kadencji, czyli do dnia 25 stycznia 2025 r.,

(1)

W dniu 15 października 2012 r. Rada przyjęła decyzję 2012/642/WPZiB (1) dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Białorusi.

(2)

W dniu 24 czerwca 2021 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2021/1031 (2) zmieniającą decyzję 2012/642/WPZiB wprowadzającą szereg ograniczeń gospodarczych, w tym zakaz świadczenia ubezpieczenia i reasekuracji na rzecz białoruskiego rządu oraz białoruskich organów i agencji publicznych.

(3)

W tym kontekście należy wprowadzić określone wyjątki od zakazu świadczenia ubezpieczenia i reasekuracji na rzecz białoruskiego rządu oraz białoruskich organów i agencji publicznych.

(4)

Unia powinna podjąć dalsze działania, aby wprowadzić w życie niektóre środki.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2012/642/WPZiB,

(1)

W dniu 15 października 2012 r. Rada przyjęła decyzję 2012/642/WPZiB (1) dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Białorusi.

(2)

W dniach 21 i 22 października 2021 r. Rada Europejska przyjęła konkluzje, w których stwierdziła, że nie zaakceptuje żadnych podejmowanych przez państwa trzecie prób instrumentalnego wykorzystywania migrantów do celów politycznych, a także potępiła wszelkie ataki hybrydowe na granice UE i potwierdziła, że w odpowiedzi na nie podejmie odpowiednie działania. Podkreśliła, że UE będzie nadal zwalczać ataki hybrydowe prowadzone obecnie przez białoruski reżim, w tym pilnie przyjmując kolejne środki ograniczające skierowane przeciwko osobom i podmiotom prawnym, z zastosowaniem podejścia stopniowego.

(3)

W związku z powagą sytuacji Rada uważa, że kryteria umieszczenia w wykazie, określone w decyzji 2012/642/WPZiB należy zmienić, by umożliwić zastosowanie ukierunkowanych środków ograniczających wobec osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów organizujących lub wspomagających działania reżimu prezydenta Łukaszenki ułatwiające nielegalne przekraczanie zewnętrznych granic Unii lub przekazywanie zakazanych towarów lub nielegalne przekazywanie towarów objętych ograniczeniami, w tym towarów niebezpiecznych, na terytorium państwa członkowskiego.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2012/642/WPZiB,

1)

art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

2)

art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

(1)

W dniu 18 września 2018 r. na podstawie wniosku ze strony oenzetowskiego mechanizmu weryfikacji i inspekcji (UNVIM) Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2018/1249 (1) w sprawie działania Unii Europejskiej na rzecz wsparcia UNVIM.

(2)

W dniu 12 października 2020 r., na podstawie wniosku ze strony UNVIM, Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2020/1465 (2) i przedłużyła działanie UE na rzecz wsparcia UNVIM na okres dwunastu miesięcy.

(3)

Rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ (RB ONZ) nr 2586 (2021) przedłużono i dostosowano mandat misji Organizacji Narodów Zjednoczonych wspierającej porozumienie z Al-Hudajdy (UNMHA), aby wesprzeć realizację porozumienia w sprawie miasta Al-Hudajda oraz portów w Al-Hudajdzie, As-Salifie i Ras Issie zgodnie z porozumieniem sztokholmskim zawartym w dniu 13 grudnia 2018 r. przez strony konfliktu w Jemenie i zatwierdzonym rezolucjami RB ONZ nr 2451 (2018) i 2452 (2019).

(4)

UNVIM zwrócił się do Unii o dalsze wsparcie na jeden rok, polegające na przedłużeniu do dnia 28 lutego 2022 r. okresu, w którym można wykorzystać wkład przyznany na mocy decyzji (WPZiB) 2020/1465, oraz o dodatkowy wkład na okres od dnia 1 marca 2022 r. do dnia 30 września 2022 r.

(5)

Aby wypełnić swój mandat, UNVIM dokonał rozmieszczeń do obszarów w krajach sąsiadujących z Jemenem, w szczególności w Dżibuti i Arabii Saudyjskiej.

(6)

Unia powinna przedłużyć swoje wsparcie dla UNVIM o jeden rok i dostosować swoje wsparcie w celu realizacji jego mandatu,

1)

art. 1 ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:

2)

art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

3)

w art. 5 ostatnie zdanie otrzymuje brzmienie:

„Niniejsza decyzja wygasa w dniu 30 września 2022 r. ”;

4)

uchyla się załącznik.

(1)

Zgodnie z art. 13 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/48/WE (2) w przypadku zabawek spełniających całkowicie lub częściowo normy zharmonizowane, do których odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, domniemywa się, że spełniają one wymagania objęte tymi normami lub ich częściami określone w art. 10 dyrektywy 2009/48/WE i w załączniku II do tej dyrektywy.

(2)

W części I załącznika II do dyrektywy 2009/48/WE określono szczegółowe wymagania dotyczące właściwości fizycznych i mechanicznych (w tym przepisy mające na celu zapewnienie, że zabawki są tak wytworzone, że korzystanie z nich nie prowadzi do oparzeń lub innego typu obrażeń fizycznych), a w części II załącznika II do tej dyrektywy – szczegółowe wymagania mające na celu zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa zabawek w odniesieniu do zagrożeń związanych z palnością. W części III załącznika II do dyrektywy 2009/48/WE ustanowiono również wymagania szczegółowe mające na celu zagwarantowanie, że podczas używania zabawek nie występuje ryzyko niekorzystnych skutków dla zdrowia ludzkiego związane z narażeniem na działanie substancji lub mieszanin chemicznych, z których zabawki się składają lub które zawierają. Ponadto w art. 10 ust. 2 ustanowiono ogólne wymagania bezpieczeństwa, w art. 11 ust. 2 ustanowiono wymogi dotyczące ostrzeżeń dotyczących zabawek, a w załączniku V do dyrektywy 2009/48/WE ustanowiono ostrzeżenia dla zabawek, w tym szczegółowe ostrzeżenia dotyczące zabawek chemicznych.

(3)

Pismem M/445 (3) z dnia 9 lipca 2009 r. Komisja zwróciła się do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego (CEN) i Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki (CENELEC) z wnioskiem o opracowanie nowych (i dokonanie rewizji istniejących) norm zharmonizowanych na potrzeby dyrektywy 2009/48/WE.

(4)

Na podstawie wniosku M/445 z dnia 9 lipca 2009 r. CEN zmienił normę zharmonizowaną EN 71-2:2011+A1:2014 „Bezpieczeństwo zabawek – Część 2: Palność”, do której odniesienie opublikowano w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2021/867 (4). Doprowadziło to do przyjęcia normy zharmonizowanej EN 71-2:2020.

(5)

Norma zharmonizowana EN 71-2:2020 jest jaśniejsza i bardziej precyzyjna niż poprzednia norma EN 71-2:2011+A1:2014. Zawiera ona: dodatkowe definicje, które lepiej opisują, do których zabawek mają zastosowanie specyfikacje normy; jaśniejsze i bardziej precyzyjne sformułowania; nowe specyfikacje dla przebrań kostiumowych, które zawierają luźne wypełnienie; dodatkowe specyfikacje dotyczące mycia lub czyszczenia (lub jego zaniechania) przebrań kostiumowych przed badaniem; specyfikacje dotyczące badania mniejszych części zabawek poprzez ich łączenie, jak również badania wypełnienia, poszycia i ozdób; ilustracyjne przykłady przebrań (takich jak maski na twarz lub hełmy) oraz przebrań kostiumowych i wskazania dotyczące sposobu ich badania; diagramy przedstawiające sposób pozyskiwania próbek z przebrań kostiumowych do celów badań.

(6)

Na podstawie wniosku M/445 z dnia 9 lipca 2009 r. CEN zmienił również normę zharmonizowaną EN 71-3:2019 „Bezpieczeństwo zabawek – Część 3: Migracja określonych pierwiastków”, do której odniesienie opublikowano w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2021/867. Doprowadziło to do przyjęcia normy zharmonizowanej EN 71-3:2019+A1:2021.

(7)

Norma zharmonizowana EN 71-3:2019+A1:2021 zawiera zaktualizowany wykaz dopuszczalnych wartości, zaczerpniętych z dyrektywy 2009/48/WE, dla zawartości pierwiastków w zabawkach. Aktualizacja dotyczy aluminium, w odniesieniu do którego zaostrzone wartości dopuszczalne miały być stosowane od dnia 20 maja 2021 r. (5). Dotyczy ona również chromu-VI, dla którego usunięto poprzednią wartość dopuszczalną. Wzór matematyczny do obliczania migracji chromu-VI dla próbki zabawki został dostosowany do procedury badania. Wszystkie pozostałe zmiany mają charakter redakcyjny.

(8)

Na podstawie wniosku M/445 z dnia 9 lipca 2009 r. CEN dokonał kolejnej zmiany normy zharmonizowanej EN 71-4:2013 „Bezpieczeństwo zabawek – Część 4: Zestawy do wykonywania doświadczeń chemicznych i podobnych”, do której odniesienie opublikowano w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2021/867. Doprowadziło to do przyjęcia normy zharmonizowanej EN 71-4:2020.

(9)

Norma zharmonizowana EN 71-4:2020 jest jaśniejsza niż poprzedzająca ją norma EN 71-4:2013 dzięki szeregowi zmian redakcyjnych. Ponadto piktogramy i hasła ostrzegawcze określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (6) są stosowane częściej i w sposób bardziej konsekwentny. Dodatkowo specyfikacje dotyczące pojemników zabezpieczonych przed otwarciem przez dzieci opierają się obecnie na ustalonej normie międzynarodowej, przejętej przez CEN. W przypadku niektórych zestawów doświadczalnych wymagana jest obecnie ochrona oczu. Ponadto dołączono więcej wyjaśnień dotyczących uzasadnienia specyfikacji.

(10)

Na podstawie wniosku M/445 z dnia 9 lipca 2009 r. CEN zmienił normę zharmonizowaną EN 71-13:2014 „Bezpieczeństwo zabawek – Część 13: Zapachowe gry planszowe, zestawy kosmetyczne oraz gry smakowe”, do której odniesienie opublikowano w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2021/867. Doprowadziło to do przyjęcia normy zharmonizowanej EN 71-13:2021.

(11)

Specyfikacje normy zharmonizowanej EN 71-13:2021 są wyraźniej powiązane z wymogami dyrektywy 2009/48/WE. W szczególności specyfikacje dotyczące ostrzeżeń szczegółowych i wskazań określonych w części B załącznika V do dyrektywy 2009/48/WE zostały rozszerzone i w sposób bardziej wyraźny odnoszą się do zapachowych gier planszowych, zestawów kosmetycznych i gier smakowych zawierających określone alergenne substancje zapachowe. Ponadto specyfikacje dotyczące zamknięć pojemników zabezpieczonych przed otwarciem przez dzieci w przedmiotowych grach i zestawach opierają się obecnie na normie międzynarodowej EN ISO 8317:2015 „Opakowania zabezpieczone przed dziećmi – Wymagania i procedury badań dotyczące opakowań wielokrotnego zamykania”. Metoda badania określona w normie EN ISO 8317:2015 zastępuje poprzednią metodę badania określoną w normie EN 71-13:2014. Ponadto zaktualizowano odniesienia do prawodawstwa Unii, w szczególności do przepisów dotyczących bezpieczeństwa żywności.

(12)

Komisja wraz z CEN oceniła, czy normy zharmonizowane EN 71-2:2020, EN 71-3:2019+A1:2021, EN 71-4:2020 i EN 71-13:2021 opracowane przez CEN są zgodne z wnioskiem M/445 z dnia 9 lipca 2009 r. Wszystkie cztery normy zharmonizowane spełniają założone wymagania przewidziane w dyrektywie 2009/48/WE. Odniesienia do tych norm należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(13)

Normy zharmonizowane EN 71-2:2020, EN 71-3:2019+A1:2021, EN 71-4:2020 i EN 71-13:2021 zastępują normy zharmonizowane, odpowiednio, EN 71-2:2011+A1:2014, EN 71-3:2019, EN 71-4:2013 i EN 71-13:2014. Należy zatem wycofać odniesienia do tych norm z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. Aby zapewnić producentom zabawek wystarczająco dużo czasu na dostosowanie swoich produktów do zmienionych specyfikacji w normach zharmonizowanych EN 71-2:2020, EN 71-3:2019+A1:2021, EN 71-4:2020 i EN 71-13:2021, należy odroczyć wycofanie odniesień do norm zharmonizowanych EN 71-2:2011+A1:2014, EN 71-3:2019, EN 71-4:2013 i EN 71-13:2014.

(14)

Ze względów przejrzystości, racjonalności i uproszczenia pełny wykaz odniesień do norm zharmonizowanych opracowanych na potrzeby dyrektywy 2009/48/WE i spełniających założone wymagania należy opublikować w jednym akcie. Odniesienia do norm zharmonizowanych opracowanych na potrzeby dyrektywy 2009/48/WE są obecnie opublikowane w decyzjach wykonawczych Komisji (UE) 2021/867 i (UE) 2019/1728 (7). W związku z tym decyzję wykonawczą (UE) 2021/867 należy zastąpić nową decyzją.

(15)

Zgodność z normą zharmonizowaną stanowi podstawę do domniemania zgodności z odpowiednimi zasadniczymi wymaganiami określonymi w unijnym prawodawstwie harmonizacyjnym od dnia publikacji odniesienia do takiej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsza decyzja powinna zatem wejść w życie w dniu jej opublikowania,

(1)

Rozporządzenie (UE) 2021/953 określa ramy wydawania, weryfikowania i uznawania interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 (unijne cyfrowe zaświadczenie COVID) w celu ułatwienia ich posiadaczom korzystania z prawa do swobodnego przemieszczania się w czasie pandemii COVID-19. Wyżej wspomniane rozporządzenie przyczynia się również do ułatwienia stopniowego znoszenia ograniczeń swobodnego przemieszczania się wprowadzonych przez państwa członkowskie, zgodnie z prawem Unii, w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się SARS-CoV-2, w skoordynowany sposób.

(2)

Rozporządzenie (UE) 2021/953 umożliwia uznawanie zaświadczeń COVID-19 wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin przez państwa trzecie, jeżeli Komisja stwierdzi, że takie zaświadczenia COVID-19 są wydawane zgodnie z normami, które należy uznać za równoważne normom ustanowionym na podstawie tego rozporządzenia. Ponadto zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/954 (2) państwa członkowskie muszą stosować przepisy określone w rozporządzeniu (UE) 2021/953 do obywateli państw trzecich, którzy nie są objęci zakresem stosowania tego rozporządzenia, ale którzy legalnie przebywają lub zamieszkują na ich terytorium i są uprawnieni do podróżowania do innych państw członkowskich zgodnie z prawem Unii. W związku z tym wszelkie ustalenia dotyczące równoważności określone w niniejszej decyzji powinny mieć zastosowanie do zaświadczeń o szczepieniu i o wyniku testu w związku z COVID-19 wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin przez Nową Zelandię. Podobnie na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/954 takie ustalenia dotyczące równoważności powinny mieć również zastosowanie do zaświadczeń o szczepieniu i o wyniku testu w związku z COVID-19 wydawanych przez Nową Zelandię obywatelom państw trzecich legalnie przebywającym lub zamieszkującym na terytorium państw członkowskich na warunkach określonych w tym rozporządzeniu.

(3)

W dniu 2 września 2021 r. Nowa Zelandia przekazała Komisji szczegółowe informacje na temat wydawania interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu i o wyniku testu w związku z COVID-19 w ramach systemu o nazwie „My Covid Record”. Nowa Zelandia poinformowała Komisję, że jej zdaniem zaświadczenia COVID-19 są przez nią wydawane zgodnie z normą i systemem technologicznym, które są interoperacyjne z ramami zaufania ustanowionymi rozporządzeniem (UE) 2021/953 i które umożliwiają weryfikację autentyczności, ważności i integralności zaświadczeń. W tym kontekście Nowa Zelandia przekazała Komisji informacje, że zaświadczenia COVID-19 wydawane przez Nową Zelandię zgodnie z systemem „My Covid Record” zawierają dane określone w załączniku do rozporządzenia (UE) 2021/953.

(4)

Nowa Zelandia poinformowała również Komisję, że uznaje zaświadczenia o szczepieniu i o wyniku testu wydane przez państwa członkowskie i kraje EOG zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/953.

(5)

W dniu 19 października 2021 r. na wniosek Nowej Zelandii Komisja przeprowadziła testy techniczne, które wykazały, że zaświadczenia o szczepieniu i o wyniku testu w związku z COVID-19 są wydawane przez Nową Zelandię zgodnie z systemem „My Covid Record”, który jest interoperacyjny z ramami zaufania ustanowionymi rozporządzeniem (UE) 2021/953 i umożliwia weryfikację autentyczności, ważności i integralności tych zaświadczeń. Komisja potwierdziła również, że zaświadczenia o szczepieniu i o wyniku testu w związku z COVID-19 wydawane przez Nową Zelandię zgodnie z systemem „My Covid Record” zawierają niezbędne dane.

(6)

Ponadto Nowa Zelandia poinformowała Komisję, że wydaje interoperacyjne zaświadczenia o szczepieniu w odniesieniu do szczepionek przeciwko COVID-19. Obecnie dotyczy to Pfizer/BioNTech COMIRNATY oraz Pfizer New Zealand Limited (NZBN: 9429040634296).

(7)

Nowa Zelandia poinformowała również Komisję, że wydaje interoperacyjne zaświadczenia o wyniku testu w odniesieniu do testów z wykorzystaniem amplifikacji kwasów nukleinowych oraz w odniesieniu do szybkich testów antygenowych.

(8)

Ponadto Nowa Zelandia poinformowała Komisję, że nie wydaje interoperacyjnych zaświadczeń o powrocie do zdrowia.

(9)

Nowa Zelandia poinformowała także Komisję, że podczas weryfikacji zaświadczeń w Nowej Zelandii zawarte w tych zaświadczeniach dane osobowe będą przetwarzane wyłącznie w celu zweryfikowania i potwierdzenia szczepienia lub wyniku testu posiadacza zaświadczenia i że dane te nie będą zatrzymywane.

(10)

Spełnione są zatem elementy niezbędne do stwierdzenia, że zaświadczenia COVID-19 wydawane przez Nową Zelandię zgodnie z systemem „My Covid Record” należy uznać za równoważne z zaświadczeniami wydawanymi zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/953.

(11)

W związku z tym zaświadczenia COVID-19 wydawane przez Nową Zelandię zgodnie z systemem „My Covid Record” powinny być uznawane na warunkach, o których mowa w art. 5 ust. 5 i art. 6 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2021/953.

(12)

Aby niniejsza decyzja mogła wejść w życie, Nowa Zelandia powinna zostać włączona do ram zaufania unijnych cyfrowych zaświadczeń COVID ustanowionych rozporządzeniem (UE) 2021/953.

(13)

W celu ochrony interesów Unii, w szczególności w dziedzinie zdrowia publicznego, Komisja może skorzystać ze swoich uprawnień do zawieszenia stosowania niniejszej decyzji lub jej uchylenia, jeżeli warunki określone w art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/953 nie są już spełniane.

(14)

W związku z potrzebą jak najszybszego włączenia Nowej Zelandii do ram zaufania unijnych cyfrowych zaświadczeń COVID, ustanowionych rozporządzeniem (UE) 2021/953, niniejsza decyzja powinna wejść w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 14 rozporządzenia (UE) 2021/953,

(1)

Rozporządzenie (UE) 2021/953 określa ramy wydawania, weryfikowania i uznawania interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 (unijne cyfrowe zaświadczenie COVID) w celu ułatwienia ich posiadaczom korzystania z prawa do swobodnego przemieszczania się w czasie pandemii COVID-19. Wyżej wspomniane rozporządzenie przyczynia się również do ułatwienia stopniowego znoszenia ograniczeń swobodnego przemieszczania się wprowadzonych przez państwa członkowskie, zgodnie z prawem Unii, w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się SARS-CoV-2, w skoordynowany sposób.

(2)

Rozporządzenie (UE) 2021/953 umożliwia uznawanie zaświadczeń COVID-19 wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin przez państwa trzecie, jeżeli Komisja stwierdzi, że takie zaświadczenia COVID-19 są wydawane zgodnie z normami, które należy uznać za równoważne normom ustanowionym na podstawie tego rozporządzenia. Ponadto zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/954 (2) państwa członkowskie muszą stosować przepisy określone w rozporządzeniu (UE) 2021/953 do obywateli państw trzecich, którzy nie są objęci zakresem stosowania tego rozporządzenia, ale którzy legalnie przebywają lub zamieszkują na ich terytorium i są uprawnieni do podróżowania do innych państw członkowskich zgodnie z prawem Unii. W związku z tym wszelkie ustalenia dotyczące równoważności określone w niniejszej decyzji powinny mieć zastosowanie do zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin przez Republikę Mołdawii. Podobnie na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/954 takie ustalenia dotyczące równoważności powinny mieć również zastosowanie do zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawanych przez Republikę Mołdawii obywatelom państw trzecich legalnie przebywającym lub zamieszkującym na terytorium państw członkowskich na warunkach określonych w tym rozporządzeniu.

(3)

W dniu 14 września 2021 r. Republika Mołdawii przekazała Komisji szczegółowe informacje na temat wydawania interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 w ramach systemu o nazwie „Dokumentacja szczepień przeciwko COVID-19 (SIA RVC-19)”. Republika Mołdawii poinformowała Komisję, że jej zdaniem zaświadczenia COVID-19 są przez nią wydawane zgodnie z normą i systemem technologicznym, które są interoperacyjne z ramami zaufania ustanowionymi rozporządzeniem (UE) 2021/953 i które umożliwiają weryfikację autentyczności, ważności i integralności zaświadczeń. W tym kontekście Republika Mołdawii przekazała Komisji informacje, że zaświadczenia COVID-19 wydawane przez Republikę Mołdawii zgodnie z systemem „Dokumentacja szczepień przeciwko COVID-19 (SIA RVC-19)” zawierają dane, o których mowa w załączniku do rozporządzenia (UE) 2021/953.

(4)

Republika Mołdawii poinformowała również Komisję, że uznaje zaświadczenia o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia wydane przez państwa członkowskie i kraje EOG zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/953.

(5)

W dniu 26 października 2021 r. na wniosek Republiki Mołdawii Komisja przeprowadziła testy techniczne, które wykazały, że wydawane przez Republikę Mołdawii zaświadczenia o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 są zgodne z systemem „Dokumentacja szczepień przeciwko COVID-19 (SIA RVC-19)”, który jest interoperacyjny z ramami zaufania ustanowionymi rozporządzeniem (UE) 2021/953 i umożliwia weryfikację autentyczności, ważności i integralności tych zaświadczeń. Komisja potwierdziła również, że zaświadczenia o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawane przez Republikę Mołdawii zgodnie z systemem „Dokumentacja szczepień przeciwko COVID-19 (SIA RVC-19)” zawierają niezbędne dane.

(6)

Ponadto Republika Mołdawii poinformowała Komisję, że wydaje interoperacyjne zaświadczenia o szczepieniu w odniesieniu do szczepionek przeciwko COVID-19. Obecnie dotyczy to szczepionek Comirnaty, Vaxzevria, szczepionki Janssen przeciwko COVID-19, Spikevax, ВВIВР-СоrV, CoronaVac oraz Sputnik V.

(7)

Republika Mołdawii poinformowała również Komisję, że wydaje interoperacyjne zaświadczenia o wyniku testu w odniesieniu do testów z wykorzystaniem amplifikacji kwasów nukleinowych oraz do szybkich testów antygenowych wymienionych we wspólnym i zaktualizowanym wykazie szybkich testów antygenowych na COVID-19, uzgodnionym przez Komitet ds. Bezpieczeństwa Zdrowia ustanowiony przepisami art. 17 decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1082/2013/UE (3), na podstawie zalecenia Rady z dnia 21 stycznia 2021 r. (4)

(8)

Ponadto Republika Mołdawii poinformowała Komisję, że wydaje interoperacyjne zaświadczenia o powrocie do zdrowia. Zaświadczenia te są ważne przez okres nie dłuższy niż 180 dni od daty pierwszego dodatniego wyniku testu.

(9)

Ponadto, Republika Mołdawii poinformowała Komisję, że podczas weryfikacji zaświadczeń w Republice Mołdawii zawarte w tych zaświadczeniach dane osobowe będą przetwarzane wyłącznie w celu sprawdzenia i potwierdzenia szczepienia, wyniku testu lub powrotu do zdrowia posiadacza zaświadczenia i nie będą następnie przechowywane.

(10)

Elementy niezbędne do stwierdzenia, że zaświadczenia COVID-19 wydawane przez Republikę Mołdawii zgodnie z systemem „Dokumentacja szczepień przeciwko COVID-19 (SIA RVC-19)” należy uznać za równoważne z zaświadczeniami wydawanymi zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/953 i elementy te są zatem spełnione.

(11)

W związku z tym zaświadczenia COVID-19 wydawane przez Republikę Mołdawii zgodnie z systemem „Dokumentacja szczepień przeciwko COVID-19 (SIA RVC-19)” powinny być uznawane na warunkach, o których mowa w art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 5 i art. 7 ust. 8 rozporządzenia (UE) 2021/953.

(12)

Aby niniejsza decyzja mogła wejść w życie, Republika Mołdawii powinna zostać włączona do ram zaufania unijnych cyfrowych zaświadczeń COVID ustanowionych rozporządzeniem (UE) 2021/953.

(13)

W celu ochrony interesów Unii, w szczególności w dziedzinie zdrowia publicznego, Komisja może skorzystać ze swoich uprawnień do zawieszenia stosowania lub uchylenia niniejszej decyzji, jeżeli warunki określone w art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/953 nie są już spełniane.

(14)

W związku z potrzebą jak najszybszego włączenia Republiki Mołdawii do ram zaufania unijnych cyfrowych zaświadczeń COVID, ustanowionych rozporządzeniem (UE) 2021/953, niniejsza decyzja powinna wejść w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 14 rozporządzenia (UE) 2021/953,

(1)

Rozporządzenie (UE) 2021/953 określa ramy wydawania, weryfikowania i uznawania interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 („unijne cyfrowe zaświadczenie COVID”) w celu ułatwienia ich posiadaczom korzystania z prawa do swobodnego przemieszczania się w czasie pandemii COVID-19. Przyczynia się ono również do ułatwienia stopniowego znoszenia ograniczeń swobodnego przemieszczania się wprowadzonych przez państwa członkowskie, zgodnie z prawem Unii, w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się SARS-CoV-2, w skoordynowany sposób.

(2)

Rozporządzenie (UE) 2021/953 umożliwia uznawanie zaświadczeń COVID-19 wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin przez państwa trzecie, jeżeli Komisja stwierdzi, że takie zaświadczenia COVID-19 są wydawane zgodnie z normami, które należy uznać za równoważne normom ustanowionym na podstawie tego rozporządzenia. Ponadto zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/954 (2) państwa członkowskie muszą stosować przepisy określone w rozporządzeniu (UE) 2021/953 do obywateli państw trzecich, którzy nie są objęci zakresem stosowania tego rozporządzenia, ale którzy legalnie przebywają lub zamieszkują na ich terytorium i są uprawnieni do podróżowania do innych państw członkowskich zgodnie z prawem Unii. W związku z tym wszelkie ustalenia dotyczące równoważności określone w niniejszej decyzji powinny mieć zastosowanie do zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin przez Gruzję. Podobnie na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/954 takie ustalenia dotyczące równoważności mają również zastosowanie do zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawanych przez Gruzję obywatelom państw trzecich legalnie przebywającym lub zamieszkującym na terytoriach państw członkowskich na warunkach określonych w tym rozporządzeniu.

(3)

W dniu 20 sierpnia 2021 r. Gruzja przekazała Komisji szczegółowe informacje na temat wydawania interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 w ramach systemu o nazwie „Georgia e-health App”. Gruzja poinformowała Komisję, że jej zdaniem zaświadczenia COVID-19 są przez nią wydawane zgodnie z normą i systemem technologicznym, które są interoperacyjne z ramami zaufania ustanowionymi rozporządzeniem (UE) 2021/953 i które umożliwiają weryfikację autentyczności, ważności i integralności zaświadczeń. W tym kontekście Gruzja przekazała Komisji informacje, że zaświadczenia COVID-19 wydawane przez Gruzję zgodnie z systemem o nazwie „Georgia e-health App” zawierają dane określone w załączniku do rozporządzenia (UE) 2021/953.

(4)

Gruzja poinformowała również Komisję, że uznaje zaświadczenia o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia wydane przez państwa członkowskie UE i kraje EOG zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/953.

(5)

W dniu 14 października 2021 r. na wniosek Gruzji Komisja przeprowadziła testy techniczne, które wykazały, że zaświadczenia o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawane przez Gruzję są zgodne z krajowym systemem o nazwie „Georgia e-health App”, który jest interoperacyjny z ramami zaufania ustanowionymi rozporządzeniem (UE) 2021/953 i umożliwia weryfikację autentyczności, ważności i integralności tych zaświadczeń. Komisja potwierdziła również, że zaświadczenia o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawane przez Gruzję zgodnie z systemem o nazwie „Georgia e-health App” zawierają niezbędne dane.

(6)

Ponadto Gruzja poinformowała Komisję, że wydaje interoperacyjne zaświadczenia o szczepieniu w odniesieniu do szczepionek przeciwko COVID-19. Obecnie dotyczy to szczepionek Comirnaty, Vaxzevria, CoronaVac i inaktywowanej szczepionki COVID-19 (Vero Cell) Sinopharmu (Instytut Produktów Biologicznych w Pekinie).

(7)

Gruzja także poinformowała Komisję, że wydaje interoperacyjne zaświadczenia o wyniku testu w odniesieniu do testów z wykorzystaniem amplifikacji kwasów nukleinowych, ale nie w odniesieniu do szybkich testów antygenowych.

(8)

Ponadto Gruzja poinformowała Komisję, że wydaje interoperacyjne zaświadczenia o powrocie do zdrowia. Zaświadczenia te są ważne przez okres nie dłuższy niż 180 dni od daty pierwszego dodatniego wyniku testu.

(9)

Ponadto Gruzja poinformowała Komisję, że podczas weryfikacji zaświadczeń w Gruzji zawarte w tych zaświadczeniach dane osobowe będą przetwarzane wyłącznie w celu zweryfikowania i potwierdzenia szczepienia, wyniku testu lub powrotu do zdrowia posiadacza zaświadczenia i że dane te nie będą zatrzymywane.

(10)

Spełnione są zatem elementy niezbędne do stwierdzenia, że zaświadczenia COVID-19 wydawane przez Gruzję zgodnie z systemem o nazwie „Georgia e-health App” należy uznać za równoważne z zaświadczeniami wydawanymi zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/953.

(11)

W związku z tym zaświadczenia COVID-19 wydawane przez Gruzję zgodnie z systemem „Georgia e-health App” powinny być uznawane na warunkach, o których mowa w art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 5 i art. 7 ust. 8 rozporządzenia (UE) 2021/953.

(12)

Aby niniejsza decyzja mogła wejść w życie, Gruzja powinna zostać włączona do ram zaufania unijnych cyfrowych zaświadczeń COVID ustanowionych rozporządzeniem (UE) 2021/953.

(13)

W celu ochrony interesów Unii, w szczególności w dziedzinie zdrowia publicznego, Komisja może skorzystać ze swoich uprawnień do zawieszenia stosowania niniejszej decyzji lub jej uchylenia, jeżeli warunki określone w art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/953 nie są już spełniane.

(14)

W związku z potrzebą jak najszybszego włączenia Gruzji do ram zaufania unijnych cyfrowych zaświadczeń COVID, ustanowionych rozporządzeniem (UE) 2021/953, niniejsza decyzja powinna wejść w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 14 rozporządzenia (UE) 2021/953,

(1)

Rozporządzenie (UE) 2021/953 określa ramy wydawania, weryfikowania i uznawania interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 (unijne cyfrowe zaświadczenie COVID) w celu ułatwienia ich posiadaczom korzystania z prawa do swobodnego przemieszczania się w czasie pandemii COVID-19. Wyżej wspomniane rozporządzenie przyczynia się również do ułatwienia stopniowego znoszenia ograniczeń swobodnego przemieszczania się wprowadzonych przez państwa członkowskie, zgodnie z prawem Unii, w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się SARS-CoV-2, w skoordynowany sposób.

(2)

Rozporządzenie (UE) 2021/953 umożliwia uznawanie zaświadczeń COVID-19 wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin przez państwa trzecie, jeżeli Komisja stwierdzi, że takie zaświadczenia COVID-19 są wydawane zgodnie z normami, które należy uznać za równoważne normom ustanowionym na podstawie tego rozporządzenia. Ponadto zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/954 (2) państwa członkowskie muszą stosować przepisy określone w rozporządzeniu (UE) 2021/953 do obywateli państw trzecich, którzy nie są objęci zakresem stosowania tego rozporządzenia, ale którzy legalnie przebywają lub zamieszkują na ich terytorium i są uprawnieni do podróżowania do innych państw członkowskich zgodnie z prawem Unii. W związku z tym wszelkie ustalenia dotyczące równoważności określone w niniejszej decyzji powinny mieć zastosowanie do zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin przez Republikę Serbii. Podobnie na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/954 takie ustalenia dotyczące równoważności powinny mieć również zastosowanie do zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawanych przez Republikę Serbii obywatelom państw trzecich legalnie przebywającym lub zamieszkującym na terytorium państw członkowskich na warunkach określonych w tym rozporządzeniu.

(3)

W dniu 27 września 2021 r. Republika Serbii przekazała Komisji szczegółowe informacje na temat wydawania interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 w ramach systemu o nazwie „Zielone zaświadczenie cyfrowe”. Republika Serbii poinformowała Komisję, że jej zdaniem zaświadczenia COVID-19 są przez nią wydawane zgodnie z normą i systemem technologicznym, które są interoperacyjne z ramami zaufania ustanowionymi rozporządzeniem (UE) 2021/953 i które umożliwiają weryfikację autentyczności, ważności i integralności zaświadczeń. W tym kontekście Republika Serbii przekazała Komisji informacje, że zaświadczenia o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawane przez Republikę Serbii zgodnie z systemem „Zielone zaświadczenie cyfrowe” zawierają dane, o których mowa w załączniku do rozporządzenia (UE) 2021/953.

(4)

Republika Serbii poinformowała również Komisję, że uznaje zaświadczenia o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia wydane przez państwa członkowskie i kraje EOG zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/953.

(5)

W dniu 3 listopada 2021 r. na wniosek Republiki Serbii Komisja przeprowadziła testy techniczne, które wykazały, że zaświadczenia o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawane przez Republikę Serbii są zgodne z systemem „Zielone zaświadczenie cyfrowe”, który jest interoperacyjny z ramami zaufania ustanowionymi rozporządzeniem (UE) 2021/953 i umożliwia weryfikację autentyczności, ważności i integralności tych zaświadczeń. Komisja potwierdziła również, że zaświadczenia o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawane przez Republikę Serbii zgodnie z systemem „Zielone zaświadczenie cyfrowe” zawierają niezbędne dane.

(6)

Ponadto Republika Serbii poinformowała Komisję, że wydaje interoperacyjne zaświadczenia o szczepieniu w odniesieniu do szczepionek przeciwko COVID-19. Obecnie dotyczy to Comirnaty, Vaxzevria, BBIBP-CorV oraz Sputnik V.

(7)

Republika Serbii poinformowała również Komisję, że wydaje interoperacyjne zaświadczenia o wyniku testu w odniesieniu do testów z wykorzystaniem amplifikacji kwasów nukleinowych oraz do szybkich testów antygenowych wymienionych we wspólnym i zaktualizowanym wykazie szybkich testów antygenowych na COVID-19, uzgodnionym przez Komitet ds. Bezpieczeństwa Zdrowia ustanowiony przepisami art. 17 decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1082/2013/UE (3), na podstawie zalecenia Rady z dnia 21 stycznia 2021 r. (4)

(8)

Ponadto Republika Serbii poinformowała Komisję, że wydaje interoperacyjne zaświadczenia o powrocie do zdrowia. Zaświadczenia te są ważne przez okres nie dłuższy niż 180 dni od daty pierwszego dodatniego wyniku testu.

(9)

Ponadto, Republika Serbii poinformowała Komisję, że podczas weryfikacji zaświadczeń w Republice Serbii zawarte w tych zaświadczeniach dane osobowe będą przetwarzane wyłącznie w celu sprawdzenia i potwierdzenia szczepienia, wyniku testu lub powrotu do zdrowia posiadacza zaświadczenia i nie będą następnie przechowywane.

(10)

Spełnione są zatem elementy niezbędne do stwierdzenia, że zaświadczenia o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawane przez Republikę Serbii zgodnie z systemem „Zielone zaświadczenie cyfrowe” należy uznać za równoważne z zaświadczeniami wydawanymi zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/953.

(11)

W związku z tym zaświadczenia o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 wydawane przez Republikę Serbii zgodnie z systemem „Zielone zaświadczenie cyfrowe” powinny być uznawane na warunkach, o których mowa w art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 5 i art. 7 ust. 8 rozporządzenia (UE) 2021/953.

(12)

Aby niniejsza decyzja mogła wejść w życie, Republika Serbii powinna zostać włączona do ram zaufania unijnych cyfrowych zaświadczeń COVID ustanowionych rozporządzeniem (UE) 2021/953.

(13)

W celu ochrony interesów Unii, w szczególności w dziedzinie zdrowia publicznego, Komisja może skorzystać ze swoich uprawnień do zawieszenia stosowania lub uchylenia niniejszej decyzji, jeżeli warunki określone w art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/953 nie są już spełniane.

(14)

W związku z potrzebą jak najszybszego włączenia Republiki Serbii do ram zaufania unijnych cyfrowych zaświadczeń COVID, ustanowionych rozporządzeniem (UE) 2021/953, niniejsza decyzja powinna wejść w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 14 rozporządzenia (UE) 2021/953,