30.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 347/1

Jedynie oryginalne teksty EKG ONZ mają skutek prawny w świetle międzynarodowego prawa publicznego. Status i datę wejścia w życie niniejszego regulaminu należy sprawdzać w najnowszej wersji dokumentu EKG ONZ dotyczącego statusu TRANS/WP.29/343, dostępnej pod adresem: http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29fdocstts.html

Regulamin EKG ONZ nr 48 – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w odniesieniu do rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej [2021/1718]

obejmujący wszystkie obowiązujące teksty, w tym:

Suplement 1 do serii poprawek 07 – data wejścia w życie: 30 września 2021 r.

SPIS TREŚCI

REGULAMIN

Zakres

Definicje

Wniosek o udzielenie homologacji

Homologacja

Specyfikacje ogólne

Specyfikacje poszczególnych urządzeń

Zmiana i rozszerzenie homologacji typu pojazdu lub rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej

Zgodność produkcji

Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

10.

Ostateczne zaniechanie produkcji

11.

Nazwy i adresy upoważnionych placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu

12.

Przepisy przejściowe

ZAŁĄCZNIKI

Zawiadomienie

Rozmieszczenie znaków homologacji

Przykłady powierzchni świateł, osi i środków odniesienia oraz kąty widoczności geometrycznej

Widoczność światła czerwonego do przodu i widoczność światła białego do tyłu

Warunki obciążenia stosowane do ustalania zmian pionowego ustawienia świateł mijania

Pomiar zmiany odchylenia wiązki świateł mijania w funkcji obciążenia

Oznaczenie odchylenia w dół granicy światła i cienia świateł mijania, o którym mowa w pkt 6.2.6.1.1, oraz odchylenia w dół granicy światła i cienia przednich świateł przeciwmgłowych, o którym mowa w pkt 6.3.6.1.2 niniejszego regulaminu

Sterowanie urządzeniami do poziomowania reflektorów, o których mowa w pkt 6.2.6.2.2 niniejszego regulaminu

Kontrola zgodności produkcji

Zastrzeżone

Widoczność oznakowania odblaskowego z tyłu, przodu i z boku pojazdu

Badanie zachowania na drodze

Warunki automatycznego przełączania świateł mijania

Obszar obserwacji w kierunku powierzchni widocznej świateł manewrowych i oświetleniowych

System gonio(foto)metryczny wykorzystywany w pomiarach fotometrycznych zgodnie z definicją w pkt 2.34 niniejszego regulaminu

1. ZAKRES

Niniejszy regulamin ma zastosowanie do homologacji pojazdów kategorii M i N oraz do ich przyczep (kategoria O) (1) w odniesieniu do rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej.

2. DEFINICJE

2.1. Uwagi ogólne

2.1.1.

Definicje podane w niniejszym regulaminie i serii poprawek do niego obowiązujących w momencie występowania o udzielenie homologacji typu mają zastosowanie do regulaminów dotyczących urządzeń sygnalizacji świetlnej, urządzeń oświetlenia dróg i urządzeń odblaskowych.

2.1.2.

Odniesienia do standardowych źródeł światła odnoszą się odpowiednio do regulaminów nr 37, 99 i 128 oraz do serii poprawek do tych regulaminów obowiązujących w momencie występowania o udzielenie homologacji typu.

2.1.3.

„Homologacja pojazdu” oznacza zatwierdzenie danego typu pojazdu w odniesieniu do liczby i sposobu rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej.

2.1.4.

„Urządzenie” oznacza element lub zbiór elementów wykorzystywanych do pełnienia co najmniej jednej funkcji.

2.1.4.1.

„Funkcja oświetlenia” oznacza światło emitowane przez urządzenie w celu oświetlenia drogi i obiektów znajdujących się na drodze ruchu pojazdu.

2.1.4.2.

„Funkcja sygnalizacji świetlnej” oznacza światło emitowane lub odbijane przez urządzenie w celu przekazania innym użytkownikom drogi informacji wzrokowej o obecności pojazdu, jego identyfikacji lub zmianie jego ruchu.

2.1.5.

„Światło” oznacza urządzenie przeznaczone do oświetlania drogi lub wysyłania sygnałów świetlnych do innych użytkowników drogi. Za światła uważa się również oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej i światła odblaskowe. Do celów niniejszego regulaminu za światła nie uważa się świetlnych tablic rejestracyjnych tylnych, systemów oświetlenia drzwi serwisowych zgodnie z przepisami regulaminu ONZ nr 107 dotyczącego pojazdów kategorii M2 i M3 ani zewnętrznego wskaźnika stanu.

2.1.6.

„Wskaźnik zmiany” oznacza kolejny numer rozpoczynający się od 0, właściwy dla każdego światła (funkcji) objętego regulaminami ONZ nr 148, 149 i 150. Wskazuje on, ile razy nowe serie poprawek do odpowiedniego regulaminu ONZ (nr 148, 149 i 150) wprowadziły wyższe wymogi surowsze dla tego światła (funkcji).

2.2. Definicje typu

2.2.1.

„Typ pojazdu w odniesieniu do rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do cech opisanych w punktach od 2.2.1.1 do 2.2.1.4.

Ponadto za nienależące do „pojazdów różnego typu” uważa się: pojazdy, które różnią się w rozumieniu punktów od 2.2.1.1 do 2.2.1.4, lecz różnice te nie pociągają za sobą zmian w odniesieniu do typu, liczby, umiejscowienia i geometrycznej widoczności świateł oraz nachylenia świateł mijania wymaganych dla danego typu pojazdu, oraz pojazdy wyposażone lub niewyposażone w światła dodatkowe:

2.2.1.1.

wymiary i zewnętrzny kształt pojazdu;

2.2.1.2.

liczba i umiejscowienie urządzeń;

2.2.1.3.

korektor ustawienia reflektorów;

2.2.1.4.

układ zawieszenia.

2.3. Pojazd

2.3.1.

„Pojazd nieobciążony” oznacza pojazd bez kierowcy, pasażerów i bez ładunku, ale z pełnym zbiornikiem paliwa, kołem zapasowym i z normalnym zestawem narzędzi.

2.3.2.

„Pojazd obciążony” oznacza pojazd załadowany do technicznie dopuszczalnej masy całkowitej podanej przez producenta, do którego należy również ustalenie rozłożenia tej masy na osie, zgodnie z metodą opisaną w załączniku 5.

2.3.3.

„Skrajna krawędź zewnętrzna” po obu stronach pojazdu oznacza płaszczyznę równoległą do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, stykającą się z boczną krawędzią zewnętrzną pojazdu, przy czym nie bierze się pod uwagę rzutu:

2.3.3.1.

opon w pobliżu ich punktu styczności z podłożem oraz podłączeń zaworów do pomiaru ciśnienia w ogumieniu;

2.3.3.2.

żadnych urządzeń antypoślizgowych zamocowanych na kołach;

2.3.3.3.

urządzeń widzenia pośredniego;

2.3.3.4.

świateł kierunkowskazów bocznych, świateł obrysowych górnych, przednich i tylnych świateł pozycyjnych, świateł postojowych, świateł odblaskowych oraz świateł obrysowych bocznych;

2.3.3.5.

zamknięć celnych – plomb przymocowanych do pojazdu ani urządzeń zabezpieczających i chroniących takie plomby;

2.3.3.6.

systemów oświetlenia drzwi serwisowych w pojazdach kategorii M2 i M3, jak określono w pkt 2.1.5.

2.3.4.

„Wymiary całkowite” oznaczają odległość między dwiema płaszczyznami pionowymi określonymi w pkt 2.3.3 powyżej.

2.3.4.1.

„Szerokość całkowita” oznacza odległość między dwiema płaszczyznami pionowymi określonymi w pkt 2.3.3 powyżej.

2.3.4.2.

„Długość całkowita” oznacza odległość między dwiema płaszczyznami pionowymi prostopadłymi do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, stycznymi z jego przednią i tylną krawędzią zewnętrzną, nie uwzględniając rzutu:

a)	urządzeń widzenia pośredniego;

b)	świateł obrysowych górnych;

c)	urządzeń sprzęgających, w przypadku pojazdów silnikowych.

W przypadku przyczep „długość całkowita” oraz każdy pomiar w kierunku wzdłużnym uwzględnia dyszel, chyba że w sposób wyraźny określono inaczej.

2.3.5.

„Wskaźnik kontrolny prawidłowego działania” oznacza kontrolkę świetlną lub dźwiękową (lub inną równoważną) wskazującą, że urządzenie zostało włączone i działa prawidłowo lub nie.

2.3.6.

„Wskaźnik kontrolny załączenia” oznacza kontrolkę świetlną (lub inną równoważną) wskazującą, że urządzenie zostało włączone, ale niewskazującą, czy działa prawidłowo lub nie.

2.3.7.

„Podłoże” oznacza powierzchnię, na której stoi pojazd, która powinna być w zasadzie pozioma.

2.3.8.

„Części ruchome” pojazdu oznaczają elementy nadwozia pojazdu lub inne części pojazdu, których położenie można zmienić poprzez nachylenie, obrócenie lub przesunięcie, bez użycia narzędzi. Nie zalicza się do nich kabin odchylanych w samochodach ciężarowych.

2.3.9.

„Normalne położenie robocze części ruchomej” oznacza położenie(-a) części ruchomej określone przez producenta pojazdu dla normalnych warunków użytkowania i warunków postojowych pojazdu.

2.3.10.

„Normalne warunki użytkowania pojazdu” oznaczają:

2.3.10.1.

dla pojazdu silnikowego, że jest on gotowy do jazdy, jego układ napędowy pracuje, a jego części ruchome znajdują się w położeniu(-ach) normalnym(-ych) określonym(-ych) w pkt 2.3.9;

2.3.10.2.

a dla przyczepy, że jest ona połączona z ciągnącym pojazdem silnikowym w warunkach określonych w pkt 2.3.10.1, a jej części ruchome znajdują się w położeniu(-ach) normalnym(-ych) określonym(-ych) w pkt 2.3.9.

2.3.11.

„Warunki postojowe pojazdu” oznaczają:

2.3.11.1.

dla pojazdu silnikowego, że jest on nieruchomy, jego układ napędowy nie pracuje, a jego części ruchome znajdują się w położeniu(-ach) normalnym(-ych) określonym(-ych) w pkt 2.3.9;

2.3.11.2.

a dla przyczepy, że jest ona połączona z ciągnącym pojazdem silnikowym w warunkach określonych w pkt 2.3.11.1, a jej części ruchome znajdują się w położeniu(-ach) normalnym(-ych) określonym(-ych) w pkt 2.3.9.

2.4. Ogólne informacje o lampach

2.4.1.

„Światła równoważne” oznaczają światła spełniające tę samą funkcję i dopuszczone w kraju, w którym zarejestrowany jest pojazd; światła te mogą posiadać inne właściwości niż światła umieszczone na pojeździe w chwili jego homologacji, pod warunkiem, że spełniają one wymogi niniejszego regulaminu.

2.4.2.

„Światła niezależne” oznaczają urządzenia posiadające oddzielne powierzchnie widoczne w kierunku osi odniesienia (2), oddzielne źródła światła i oddzielne obudowy.

2.4.3.

„Światła zespolone” oznaczają urządzenia posiadające oddzielne powierzchnie widoczne w kierunku osi odniesienia2 i oddzielne źródła światła, lecz wspólną obudowę.

2.4.4.

„Światła połączone” oznaczają urządzenia posiadające oddzielne powierzchnie widoczne w kierunku osi odniesienia2, lecz wspólne źródło światła i wspólną obudowę.

2.4.5.

„Światła wzajemnie sprzężone” oznaczają urządzenia posiadające oddzielne źródła światła lub też pojedyncze źródło światła, działające w różnych warunkach (np. różnice optyczne, mechaniczne lub elektryczne), całkowicie lub częściowo wspólne powierzchnie widoczne w kierunku osi odniesienia2 oraz wspólną obudowę (3).

2.4.6.

„Światło jednofunkcyjne” oznacza część urządzenia, która spełnia pojedynczą funkcję oświetlenia lub sygnalizacji świetlnej.

2.4.7.

„Światło chowane” oznacza światło, które może być częściowo lub całkowicie ukryte, gdy nie jest używane. Można to osiągnąć poprzez ruchomą pokrywę, przemieszczenie światła lub za pomocą innych odpowiednich środków. Termin „wsuwane” częściej stosowany jest do określenia światła chowanego, którego przemieszczenie oznacza wsunięcie do nadwozia.

2.4.8.

„Odległość między dwoma światłami” zwróconymi w tym samym kierunku oznacza najmniejszą odległość między dwoma powierzchniami widocznymi w kierunku osi odniesienia. W przypadku gdy odległość pomiędzy światłami jednoznacznie spełnia wymagania regulaminu, nie jest konieczne wyznaczenie dokładnych krawędzi powierzchni widocznych.

2.4.9.

„Światło dodatkowe” oznacza światło, którego zamontowanie pozostawia się decyzji producenta.

2.4.10.

„Para” oznacza układ świateł o tej samej funkcji, znajdujących się po lewej i prawej stronie pojazdu.

2.4.10.1.

„Zespół” oznacza układ świateł o tej samej funkcji, znajdujących się po prawej i lewej stronie pojazdu, które jako para spełniają wymogi fotometryczne.

2.4.11.

„Światła pojedyncze i wielokrotne”

2.4.11.1.

„Światło pojedyncze” oznacza:

a)	urządzenie lub część urządzenia posiadające jedną funkcję oświetlenia lub sygnalizacji świetlnej, jedno lub więcej źródeł światła i jedną powierzchnię widoczną w kierunku osi odniesienia, która może być powierzchnią ciągłą lub złożoną z dwóch lub więcej odrębnych części; lub

b)	jakikolwiek zespół dwóch świateł oznaczonych symbolem „D”, takich samych lub różnych, posiadających tę samą funkcję; lub

c)	jakikolwiek zespół dwóch niezależnych świateł odblaskowych, takich samych lub różnych, homologowanych oddzielnie; lub

d)	dowolny układ świateł współzależnych złożony z dwóch lub trzech współzależnych świateł oznaczonych symbolem „Y”, homologowanych łącznie i posiadających tę samą funkcję.

2.4.11.2.

„Dwa światła” lub „parzysta liczba świateł” w kształcie taśmy lub pasa oznacza dwa światła z pojedynczą powierzchnią emitującą światło, pod warunkiem że taka taśma lub pas są umieszczone symetrycznie w odniesieniu do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu.

2.4.12.

„Układ świateł współzależnych” oznacza zespół dwu lub trzech współzależnych świateł realizujących tę samą funkcję.

2.4.12.1.

„Światło współzależne oznaczone »Y«” oznacza urządzenie wchodzące w skład układu świateł współzależnych. Światła współzależne po włączeniu świecą razem, posiadają odrębne powierzchnie widoczne w kierunku osi odniesienia oraz odrębne obudowy; mogą także posiadać odrębne źródła światła.

2.4.13.

„Światła oznaczone symbolem »D«” oznaczają światła niezależne, homologowane jako odrębne urządzenia w taki sposób, aby mogły być wykorzystywane niezależnie lub w zespole dwóch świateł traktowanym jako „światło pojedyncze”.

2.4.14.

Reflektory różnych „klas” oznaczają reflektory określone przez szczególne właściwości fotometryczne.

2.4.15.

Definicje dotyczące reflektorów emitujących światło drogowe lub symetryczne światło mijania dla pojazdów kategorii L i T:

2.4.15.1.

„Dodatkowa jednostka oświetlenia” oznacza część układu reflektora, która wytwarza oświetlenie zakrętowe. Jest ona niezależna od urządzenia, które wytwarza główne światło mijania, może składać się z elementów optycznych, mechanicznych i elektrycznych, i może być zespolona lub wzajemnie sprzężona z innymi urządzeniami oświetlenia i sygnalizacji świetlnej.

2.4.16.

Definicje dotyczące świateł odblaskowych:

2.4.16.1.

„Odblask” oznacza odbicie promieniowania w kierunku zbliżonym do kierunku, z którego pada, przy czym właściwość ta jest zachowana nawet przy dużym zróżnicowaniu kierunków padania promieniowania.

2.4.16.2.

„Urządzenie odblaskowe” oznacza gotowy do użycia zespół obejmujący jedną lub więcej optycznych jednostek odblaskowych. Urządzenia odblaskowe dzielą się na klasy zgodnie z ich właściwościami fotometrycznymi: Klasa IA lub IB, klasa IIIA lub IIIB i klasa IVA. Urządzenia odblaskowe klasy IB i IIIB są urządzeniami połączonymi z innymi światłami sygnalizacyjnymi, które nie są wodoszczelne i które są wbudowane w nadwozie pojazdu.

2.4.17.

Definicje dotyczące oznakowania odblaskowego:

2.4.17.1.

„Materiał do oznakowania odblaskowego” oznacza powierzchnię lub urządzenie, które, oświetlone kierunkowo, odbijają względnie dużą część padającego na nie promieniowania.

2.4.17.2.

„Tylna tablica wyróżniająca” oznacza tablicę pokrytą materiałem lub urządzeniami odblaskowymi i fluorescencyjnymi, mającą na celu zwiększenie widoczności i umożliwienie łatwej identyfikacji ciężkich i długich pojazdów.

2.4.17.3.

„Tylna tablica wyróżniająca pojazdu wolnobieżnego” oznacza trójkątną tablicę ze ściętymi wierzchołkami o charakterystycznym wzorze pokrytą światłami odblaskowymi lub materiałami odblaskowymi lub materiałem fluorescencyjnym.

2.4.17.4.

„Jednostka badana” oznacza kompletne urządzenie odblaskowe gotowe do zamontowania w pojeździe i reprezentatywne dla bieżącej produkcji.

2.4.17.5.

„Fluorescencja” oznacza zjawisko polegające na tym, że niektóre substancje umieszczone w pobliżu źródła promieniowania ultrafioletowego lub niebieskiego emitują promieniowanie o długości fali prawie zawsze większej od długości fali promieniowania wywołującego taki efekt. Zjawisko to nosi miano fluorescencji. W ciągu dnia oraz o zmierzchu i o świcie kolory fluorescencyjne są jaśniejsze od innych, ponieważ odbijają część padającego na nie światła, a także same emitują światło. W nocy nie są jaśniejsze od zwykłych kolorów.

2.5. Światła

2.5.1.

„Światło drogowe” oznacza światło stosowane do oświetlenia drogi z przodu pojazdu na dużą odległość przed pojazdem.

2.5.2.

„Światło mijania” oznacza światło stosowane do oświetlenia drogi z przodu pojazdu bez powodowania nadmiernego oślepiania lub dyskomfortu u kierowców pojazdów nadjeżdżających z przeciwka lub u innych użytkowników dróg.

2.5.2.1.

„Główne światło mijania” oznacza światło mijania emitowane w celu doświetlenia zakrętu bez udziału emitera podczerwieni lub dodatkowych źródeł światła.

2.5.3.

„Światło kierunkowskazu” oznacza światło używane do wskazania innym użytkownikom drogi zamiaru zmiany kierunku jazdy w prawo lub w lewo. Światło lub światła kierunkowskazów mogą być również stosowane zgodnie z przepisami regulaminu nr 97 lub 116.

2.5.4.

„Światło hamowania” oznacza światło używane do wskazania innym użytkownikom drogi znajdującym się za pojazdem, że wzdłużny ruch tego pojazdu jest właśnie rozmyślnie hamowany.

2.5.5.

„Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej” oznacza urządzenie stosowane do oświetlenia miejsca na tylną tablicę rejestracyjną. urządzenie to może składać się z kilku podzespołów optycznych.

2.5.6.

„Przednie światło pozycyjne” oznacza światło używane do sygnalizacji obecności i szerokości pojazdu widzianego z przodu.

2.5.7.

„Tylne światło pozycyjne” oznacza światło używane do sygnalizacji obecności i szerokości pojazdu widzianego z tyłu.

2.5.8.

„Światło odblaskowe” oznacza urządzenie wskazujące obecność pojazdu poprzez odbicie światła wysyłanego przez źródło światła niepołączone z pojazdem, przy czym obserwator musi znajdować się w pobliżu tego źródła światła.

Do celów niniejszego regulaminu nie uważa się za światła odblaskowe:

2.5.8.1.

odblaskowych tablic rejestracyjnych;

2.5.8.2.

odblaskowych sygnalizatorów wymienionych w ADR (Umowie europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych);

2.5.8.3.

innych odblaskowych tablic oraz sygnalizatorów, które stosuje się w celu spełnienia wymogów krajowych dotyczących ich stosowania w niektórych kategoriach pojazdów lub niektórych sposobów ich działania;

2.5.8.4.

materiałów odblaskowych homologowanych jako należące do klasy D, E lub F zgodnie z regulaminem ONZ nr 104 lub 150 i stosowanych do innych celów zgodnie z wymogami krajowymi.

2.5.9.

„Oznakowanie odblaskowe” oznacza urządzenie mające na celu poprawę widoczności pojazdu z boku lub z tyłu (lub, w przypadku przyczep, dodatkowo z przodu) poprzez odbicie światła wysyłanego przez źródło światła niepołączone z pojazdem, przy czym obserwator musi znajdować się w pobliżu tego źródła światła.

2.5.9.1.

„Oznakowanie obrysowe” oznacza oznakowanie odblaskowe wskazujące poziome i pionowe wymiary (długość, szerokość i wysokość) pojazdu.

2.5.9.1.1.

„Pełne oznakowanie obrysowe” oznacza oznakowanie obrysowe wskazujące kontury pojazdu za pomocą linii ciągłej.

2.5.9.1.2.

„Częściowe oznakowanie obrysowe” oznacza oznakowanie obrysowe wskazujące poziomy wymiar pojazdu za pomocą linii ciągłej, a wymiar pionowy za pomocą zaznaczenia górnych narożników pojazdu.

2.5.9.2.

„Oznakowanie liniowe” oznacza oznakowanie odblaskowe wskazujące poziome wymiary (długość i szerokość) pojazdu za pomocą linii ciągłej.

2.5.10.

„Przednie światło przeciwmgłowe” oznacza światło używane do poprawy oświetlenia drogi przed pojazdem w przypadku mgły lub podobnych warunków ograniczonej widoczności.

2.5.11.

„Tylne światło przeciwmgłowe” oznacza światło używane do poprawy widoczności pojazdu z tyłu w warunkach gęstej mgły.

2.5.12.

„Światło cofania” oznacza światło stosowane do oświetlenia drogi z tyłu pojazdu i do ostrzegania innych użytkowników drogi, że dany pojazd porusza się do tyłu lub ma taki zamiar.

2.5.13.

„Światło postojowe” oznacza światło używane w celu zwrócenia uwagi na obecność nieruchomego pojazdu w terenie zabudowanym. W takiej sytuacji światło postojowe zastępuje przednie i tylne światła pozycyjne.

2.5.14.

„Światło obrysowe górne” oznacza światło umieszczone blisko skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu i jak najbliżej górnej krawędzi pojazdu, mające na celu wyraźne zaznaczenie całkowitej szerokości pojazdu. To światło jest przeznaczone, w przypadku pewnych pojazdów i przyczep, do uzupełnienia przednich i tylnych świateł pozycyjnych poprzez szczególne zaznaczenie dużych gabarytów pojazdu.

2.5.15.

„Światło obrysowe boczne” oznacza światło używane do sygnalizacji obecności pojazdu widzianego z boku.

2.5.16.

„Światło do jazdy dziennej” oznacza światło skierowane do przodu, używane w celu poprawy widoczności pojazdu w czasie jazdy w dzień.

2.5.17.

„Światło zakrętowe” oznacza światło stosowane w celu dodatkowego oświetlenia tej części drogi, która znajduje się w pobliżu przedniego narożnika pojazdu po tej samej stronie, w którą skręca pojazd.

2.5.18.

„Lampka oświetleniowa zewnętrzna” oznacza światło stosowane w celu zapewniania dodatkowego oświetlenia dla wsiadającego lub wysiadającego kierowcy i pasażera lub przy załadunku.

2.5.19.

„Światło manewrowe” oznacza światło stosowane w celu zapewniania dodatkowego oświetlenia po boku pojazdu, które ma pomóc w czasie wykonywanych powolnych manewrów.

2.5.20.

„Zewnętrzny wskaźnik stanu” oznacza sygnał optyczny zamontowany na zewnątrz pojazdu wskazujący stan lub zmianę stanu systemu alarmowego pojazdu (VAS), systemu alarmowego (AS) i immobilizera, zgodnie z regulaminami ONZ nr 97 i 116, gdy pojazd jest zaparkowany.

2.6. Sygnał

2.6.1.

„Światła awaryjne” oznaczają jednoczesne działanie wszystkich świateł kierunkowskazów pojazdu w celu zaznaczenia, że pojazd stanowi czasowo szczególne zagrożenie dla innych użytkowników drogi.

2.6.2.

„Awaryjny sygnał stopu” oznacza sygnał informujący innych użytkowników drogi znajdujących się za pojazdem, że w wyniku zaistniałych warunków drogowych na pojazd działa duża siła opóźnienia.

2.6.3.

„Sygnał ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu” oznacza sygnał emitowany automatycznie przez pojazd jadący z przodu, przeznaczony dla pojazdu jadącego bezpośrednio za nim. Sygnał ten ostrzega kierowcę pojazdu jadącego z tyłu, że niezbędne jest bezzwłoczne podjęcie działania w celu uniknięcia kolizji.

2.7. Układ

2.7.1.

„Ustawienie” oznacza ustawienie światła lub jego części na ekranie pomiarowym zgodnie z odpowiednimi kryteriami.

2.7.2.

„Regulacja” oznacza użycie przewidzianych przez system środków w celu pionowego lub poziomego ustawienia światła.

2.7.3.

„Doświetlenie zakrętu” oznacza funkcję oświetlenia zapewniającą lepsze oświetlenie drogi na zakręcie.

2.7.4.

„System adaptacyjnego oświetlenia głównego” (lub „system AFS”) oznacza urządzenie oświetlenia homologowane zgodnie z regulaminem nr 123 lub 149 emitujące wiązki światła, którego parametry dostosowują się w sposób automatyczny do zmiennych warunków stosowania świateł mijania i, w danym przypadku, świateł drogowych.

2.7.4.1.

„Jednostka oświetlenia” oznacza część systemu emitującą światło, zaprojektowaną w celu całkowitego lub częściowego zagwarantowania wiązki światła jednej lub kilku funkcji oświetlenia głównego, wytwarzanej (wytwarzanych) przez system AFS.

2.7.4.2.

„Jednostka instalacyjna” oznacza niepodzielny korpus świetlny, zawierający jedną lub kilka jednostek oświetlenia.

2.7.4.3.

„Tryb oświetlenia” lub „tryb” funkcji oświetlenia głównego, którą zapewnia AFS, oznacza oświetlenie zgodne z przepisami dla jednej z klas świateł mijania, albo dla świateł drogowych, zaprojektowane przez producenta do wykorzystywania w określonych rodzajach pojazdów i przy określonych warunkach sprzyjających.

2.7.4.4.

„Układ sterowania systemu AFS” oznacza część(-ci) systemu AFS odbierającą(-e) sygnały sterowania AFS od pojazdu i automatycznie kontrolującą(-e) działanie jednostek oświetlenia.

2.7.4.5.

„Sygnał sterowania systemu AFS” (V, E, W, T) oznacza wejście do systemu AFS zgodnie z pkt 6.22.7.4 niniejszego regulaminu.

2.7.4.6.

„Stan zerowy” oznacza stan systemu AFS w określonym trybie świateł mijania klasy C („główne światła mijania”) lub, w danym przypadku, świateł drogowych w maksymalnych warunkach włączenia, gdy nie jest włączony żaden sygnał sterowania systemu AFS.

2.7.4.7.

„Adaptacyjne światło drogowe” oznacza światło drogowe systemu AFS, które dostosowuje swoją wiązkę świetlną do obecności nadjeżdżających i poprzedzających pojazdów w celu zwiększenia widoczności na dużą odległość dla kierowcy bez powodowania dyskomfortu, rozproszenia lub oślepienia u innych użytkowników drogi.

2.7.5.

Definicje dotyczące AFS:

2.7.5.1.

„Klasa” światła mijania (C, V, E lub W) oznacza oznaczenie światła mijania określone w przepisach szczególnych regulaminu ONZ nr 48 (wyłącznie w celu wyjaśnienia). Przepisy dotyczące klas świateł mijania odnoszą się do następujących warunków: C dla podstawowego światła mijania, V do stosowania w strefach oświetleniowych, takich jak miasta, E do użytku na drogach takich jak autostrady, W do stosowania w niekorzystnych warunkach, takich jak mokra droga).

2.7.5.2.

„Tryb oświetlenia na zakręcie” oznacza funkcję oświetlenia głównego, którego natężenie światła rozprzestrzenia się po bokach lub podlega modyfikacji (w celu uzyskania podobnego efektu), i jest zaprojektowane z myślą o jeździe po łukach, zakrętach lub skrzyżowaniach drogi, oraz posiada odpowiednie właściwości fotometryczne;

a)	„tryb oświetlenia na zakręcie kategorii 1” oznacza tryb oświetlenia na zakręcie z poziomym przemieszczeniem łuku granicy światła i cienia;

b)	„tryb oświetlenia na zakręcie kategorii 2” oznacza tryb oświetlenia na zakręcie bez poziomego przemieszczenia łuku granicy światła i cienia.

2.7.5.3.

„Prawa strona” lub „lewa strona” oznacza wszystkie jednostki oświetleniowe przeznaczone do montażu po określonej stronie środkowej wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu w stosunku do jego osi przemieszczenia w przód.

2.7.5.4.

„Sygnał” oznacza dowolny sygnał sterowania systemu AFS lub dowolne dodatkowe dane wejściowe sterowania wprowadzane do systemu, lub dane wyjściowe sterowania przekazywane z systemu do pojazdu.

2.7.5.5.

„Generator sygnału” oznacza urządzenie wytwarzające sygnał lub sygnały w celu przeprowadzenia badań systemu.

2.7.5.6.

„Urządzenie zasilające i sterujące” oznacza element lub elementy systemu, zasilające jedną lub kilka części systemu w energię, w tym regulator zasilania lub napięcia dla jednego bądź wielu źródeł światła, np. wyposażenie źródeł światła w sterowanie elektroniczne.

2.7.5.7.

„Oś odniesienia układu” w przypadku AFS oznacza linię przecięcia wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu z płaszczyzną poziomą przechodzącą przez środek odniesienia jednej jednostki oświetlenia określonej na rysunkach dołączonych do wniosku o homologację urządzenia.

2.7.5.8.

„Funkcja zmiany kierunku jazdy” oznacza funkcję oświetlenia głównego, bądź jeden z jej trybów, bądź tylko jedną lub kilka jej części, bądź też kombinację wymienionych elementów, eliminującą oślepianie i zapewniającą wystarczające oświetlenie na drodze, gdy pojazd z systemem przeznaczonym do jazdy po danej stronie jezdni jest tymczasowo wykorzystywany w kraju, w którym obowiązuje jazda po przeciwnej stronie jezdni.

2.7.5.9.

„Funkcja zastąpienia” oznacza funkcję oświetlenia głównego lub sygnalizacji, jeden z jej trybów, bądź tylko jedną lub kilka jej części, bądź też kombinację wymienionych elementów, stworzoną w celu zastąpienia funkcji lub trybu oświetlenia głównego w przypadku jego usterki.

2.7.5.10.

„Jednostka funkcjonalna” oznacza część jednostki oświetlenia zapewniającą szczególny rozsył światła, która może być wykorzystywana w różnych trybach lub klasach. Jeżeli jest używana w trybie oświetlenia na zakręcie, jej rozsył światła może się zmieniać w zależności od sygnału T (promienia zakrętu); rozsył światła musi być jednak identyczny dla danego sygnału T (promienia zakrętu) we wszystkich trybach lub klasach.

2.7.6.

Definicje dotyczące przełączania i aktywacji:

2.7.6.1.

„Włączenie” oznacza ręczne lub automatyczne działanie funkcji oświetlenia lub sygnalizacji w celu skutecznego emitowania światła, niezależnie od tego, czy funkcja działa prawidłowo czy nie.

2.7.6.2.

„Wyłączenie” oznacza ręczne lub automatyczne działanie funkcji oświetlenia lub sygnalizacji w celu zaprzestania emitowania światła, niezależnie od tego, czy funkcja działa prawidłowo czy nie.

2.7.6.3.

„Aktywacja” oznacza ręczne lub automatyczne umożliwienie włączenia funkcji świetlnej lub sygnalizacyjnej, niezależnie od tego, czy światło jest emitowane czy nie (np. włączanie trybu czuwania).

2.7.6.4.

„Dezaktywacja” oznacza ręczne lub automatyczne uniemożliwienie włączenia funkcji świetlnej lub sygnalizacyjnej, niezależnie od tego, czy światło jest emitowane czy nie (np. wyłączanie trybu czuwania).

2.7.6.5.

„Sekwencyjne włączanie” oznacza połączenie elektryczne, w którym poszczególne źródła światła danego światła są podłączone w taki obwód, by były one włączane w ustalonej kolejności zgodnie z odpowiednimi regulaminami ONZ.

2.7.7.

„Optyczny zestaw odblaskowy” oznacza połączenie elementów optycznych umożliwiające uzyskanie odbicia odblaskowego.

2.8. Szyba

2.8.1.

„Szyba” oznacza zewnętrzną część światła (jednostki), która przepuszcza światło poprzez powierzchnię świetlną.

2.8.2.

„Powłoka” oznacza dowolny produkt lub produkty nałożone w jednej lub kilku warstwach na zewnętrzną powierzchnię szyby.

2.8.3.

„Szyba zewnętrzna ryflowana” lub „ryflowana powierzchnia szyby zewnętrznej” oznacza całość lub część szyby zewnętrznej, której przeznaczeniem jest zmiana propagacji promieni świetlnych emitowanych przez źródło światła lub wpływ na nią, w wyniku czego kierunek promieni świetlnych ulega istotnemu odchyleniu w stosunku do kierunku pierwotnego.

2.9. Źródła światła

2.9.1.

„Źródło światła” oznacza jeden lub więcej elementów emitujących promieniowanie widzialne, z podstawą do połączeń mechanicznych i elektrycznych, ewentualnie zmontowanych z jednym lub większą liczbą elementów w celu kontrolowania elementów na promieniowanie widzialnego.

2.9.1.1.

„Wymienne źródło światła” oznacza źródło światła, które można zamontować i wymontować z oprawki danego urządzenia bez użycia narzędzi.

2.9.1.2.

„Niewymienne źródło światła” oznacza źródło światła, które można wymienić tylko poprzez wymianę urządzenia, w którym zamontowane jest takie źródło światła.

a)	w przypadku modułu źródła światła: źródło światła, które można wymienić tylko poprzez wymianę modułu źródła światła, do którego zamocowane jest takie źródło światła;

b)	w przypadku AFS: źródło światła, które można wymienić tylko poprzez wymianę jednostki oświetlenia, do której zamocowane jest takie źródło światła.

2.9.1.3.

„Moduł źródła światła” oznacza część optyczną urządzenia właściwą dla danego urządzenia. Zawiera on co najmniej jedno niewymienne źródło światła i może ewentualnie zawierać co najmniej jedną oprawkę dla homologowanych wymiennych źródeł światła.

2.9.1.4.

„Żarowe źródło światła” (żarówka) oznacza źródło światła, w którym jedynym elementem świecącym jest jeden lub kilka żarników wytwarzających promieniowanie cieplne.

2.9.1.5.

„Wyładowcze źródło światła” oznacza źródło światła, w którym jedynym elementem świecącym jest łuk elektryczny wytwarzający elektroluminescencję.

2.9.1.6.

„Dioda elektroluminescencyjna (LED) będąca źródłem światła” oznacza źródło światła, w którym jedynym elementem świecącym jest co najmniej jeden dwukońcówkowy element półprzewodnikowy wytwarzający elektroluminescencję ewentualnie uzupełniony co najmniej jednym elementem emitującym światło na zasadzie konwersji opartej na fluorescencji.

2.9.1.6.1.

„Zastępcze źródło światła LED” oznacza źródło światła LED kategorii, której odpowiada kategoria źródła światła wytwarzającego światło za pomocą innej technologii wytwarzania światła.

2.9.1.7.

„Moduł LED” oznacza moduł źródła światła, w którym jedynym źródłem światła są diody LED. Może on jednak ewentualnie zawierać jedną lub więcej oprawek dla zatwierdzonych homologowanych źródeł światła.

2.9.2.

„Elektroniczne urządzenie sterownicze źródła światła” oznacza jeden lub więcej podzespołów umieszczonych pomiędzy zasilaniem a źródłem światła w celu sterowania napięciem lub natężeniem prądu elektrycznego płynącego przez dane źródło światła.

2.9.2.1.

„Statecznik” oznacza co najmniej jedną część umieszczoną pomiędzy zasilaczem a źródłem światła lub zintegrowaną z tym źródłem światła służącą do sterowania prądem elektrycznym gazowo-wyładowczego źródła światła.

2.9.3.

„Regulator zmiennego natężenia światła” oznacza urządzenie, które automatycznie reguluje tylne urządzenia sygnalizacji świetlnej, powodując zmienną intensywność emitowanego światła, tak aby zapewnić ciągłe postrzeganie emitowanych sygnałów. Regulator zmiennego natężenia światła jest częścią świateł albo pojazdu lub jednocześnie i świateł, i pojazdu.

2.10. Fotometria:

2.10.1.

„Obiektywny strumień świetlny” oznacza:

a)	w przypadku źródła światła: wartość obiektywnego strumienia świetlnego – nie dopuszcza się żadnej tolerancji – podaną w odpowiedniej karcie danych obowiązującego regulaminu dotyczącego źródeł światła, zgodnie z którym źródło światła zostało homologowane;

b)	w przypadku modułu LED: wartość obiektywnego strumienia świetlnego określonego w specyfikacji technicznej przedłożonej z modułem LED do homologacji światła, którego moduł LED jest częścią.

2.10.2.

„Powierzchnia emitująca światło”„urządzenia oświetlenia”, „urządzenia sygnalizacji świetlnej” lub światła odblaskowego oznaczają całość lub część zewnętrznej powierzchni materiału przezroczystego, zgodnie z danymi podanymi przez producenta urządzenia na rysunku w wystąpieniu o homologację, zob. załącznik 3 (zob. np. część 1 i 4).

Powierzchnię taką opisuje się stosownie do jednego z poniższych warunków:

a)	w przypadku gdy szyba zewnętrzna jest ryflowana, opisywana powierzchnia emitująca światło stanowi całość lub część zewnętrznej powierzchni szyby;

b)	w przypadku gdy szyba zewnętrzna nie jest ryflowana, szybę można pominąć, a powierzchnia emitująca światło będzie odpowiadać powierzchni przedstawionej na rysunku, zob. załącznik 3 (zob. np. część 5).

2.10.3.

„Powierzchnia świetlna” (zob. załącznik 3).

2.10.3.1.

„Powierzchnia świetlna urządzenia oświetlenia” (pkt 2.5.1, 2.5.2, 2.5.10, 2.5.12 i 2.5.17) oznacza rzut prostopadły całkowitej powierzchni czynnej odbłyśnika lub też, w przypadku reflektorów soczewkowych z odbłyśnikiem elipsoidalnym, rzut na płaszczyznę poprzeczną. Do urządzeń oświetlenia bez odbłyśnika stosuje się definicję podaną w pkt 2.10.3.2. Jeżeli powierzchnia emitująca światło danego urządzenia zajmuje tylko część całkowitej powierzchni czynnej odbłyśnika, pod uwagę bierze się rzut tylko tej części.

W przypadku świateł mijania powierzchnia świetlna jest ograniczona widocznym konturem granicy światła i cienia na szybie. Jeżeli położenie reflektora względem soczewki można regulować, należy użyć standardowego ustawienia.

Jeżeli zamontowany jest system AFS: gdy funkcję oświetlenia pełnią co najmniej dwie jednostki oświetlenia działające jednocześnie po tej samej stronie pojazdu, oddzielne powierzchnie świetlne stanowią razem powierzchnię świetlną urządzenia oświetlenia (na przykład na rysunku w pkt 6.22.4 poniżej, oddzielne powierzchnie świetlne jednostek oświetlenia 8, 9 i 11, brane pod uwagę razem przy uwzględnieniu ich wzajemnego położenia, stanowią powierzchnię świetlną dla prawej strony pojazdu).

2.10.3.2.

„Powierzchnia świetlna urządzenia sygnalizacji świetlnej, innego niż światło odblaskowe” (pkt od 2.5.3 do 2.5.7, 2.6.1, 2.5.11 i od 2.5.13 do 2.5.16) oznacza rzut prostopadły urządzenia na płaszczyznę prostopadłą do jego osi odniesienia i styczną do jego zewnętrznej powierzchni emitującej światło, ograniczony krawędziami ekranów usytuowanych w tej płaszczyźnie, z których każdy przepuszcza tylko 98 % całkowitego natężenia światła w kierunku osi odniesienia.

Do celów określenia dolnej, górnej i bocznych granic powierzchni świetlnej, do sprawdzenia odległości od zewnętrznych krawędzi pojazdu i wysokości nad podłożem stosuje się tylko ekrany o krawędziach poziomych lub pionowych.

Do innych zastosowań powierzchni świetlnej, np. odległości pomiędzy dwoma światłami lub funkcjami, stosuje się kształt obrzeża tej powierzchni świetlnej. Ekrany pozostają równoległe, ale dopuszcza się stosowanie innych kierunków ustawienia.

W przypadku urządzenia sygnalizacji świetlnej, którego powierzchnia świetlna zawiera w całości lub w części powierzchnię świetlną innej funkcji lub zawiera powierzchnię nieoświetloną, za powierzchnię świetlną można uznać samą powierzchnię emitującą światło (zob. np. załącznik 3, część 2, 3, 5 i 6).

2.10.3.3.

„Powierzchnia świetlna światła odblaskowego” (pkt 2.5.8) oznacza, zgodnie z danymi podanymi przez występującego o homologację do celów homologacji podzespołów światła odblaskowego, rzut prostopadły światła odblaskowego na płaszczyznę prostopadłą do jego osi odniesienia, ograniczoną płaszczyznami stycznymi do określonych najbardziej zewnętrznych krawędzi układu optycznego światła odblaskowego oraz równoległymi do wspomnianej osi. Do określenia dolnej, górnej i bocznych krawędzi urządzenia stosuje się wyłącznie płaszczyzny poziome i pionowe.

2.10.4.

„Powierzchnia widoczna” dla określonego kierunku obserwacji, w zależności od wyboru producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, oznacza prostopadły rzut:

konturu rzutu powierzchni świetlnej na zewnętrzną powierzchnię szyby;

lub powierzchni emitującej światło.

Jedynie w przypadku urządzenia sygnalizacji świetlnej emitującego światło o zmiennym natężeniu jego widoczna powierzchnia, która może być zmienna, jak określono w pkt 2.9.3, jest brana pod uwagę we wszystkich warunkach dopuszczalnych przez regulator zmiennego natężenia światła, jeżeli występuje.

na płaszczyznę prostopadłą do kierunku obserwacji oraz styczną do wysuniętego najbardziej na zewnątrz punktu szyby.

Różne przykłady zastosowania powierzchni widocznej podano w załączniku 3 do niniejszego regulaminu.

2.10.5.

„Oś odniesienia” oznacza oś właściwą dla danego światła, określoną przez producenta (danego światła), służącą za kierunek odniesienia (H = 0°, V = 0°) dla kątów pola przy pomiarach fotometrycznych i montażu światła na pojeździe.

2.10.6.

„Środek odniesienia” oznacza:

a)	punkt przecięcia osi odniesienia z zewnętrzną powierzchnią emitującą światło lub

b)	punkt na powierzchni odblaskowej lub w jej pobliżu,

który został wyznaczony jako środek urządzenia w celu określenia jego działania; jest on określony przez producenta światła.

2.10.7.

„Kąty widoczności geometrycznej” oznaczają kąty wyznaczające obszar najmniejszego kąta bryłowego, w którym widzialna jest powierzchnia widoczna światła. Pole to wyznaczają wycinki powierzchni kuli, której środek jest jednocześnie środkiem odniesienia danego światła i której równik jest równoległy do podłoża. Wycinki te wyznacza się w odniesieniu do osi odniesienia. Kąty poziome ß odpowiadają długości kątowej, a kąty pionowe α – szerokości kątowej.

2.10.8.

„Osiągnięcie stabilności fotometrycznej” oznacza, że zmiana światłości w określonym punkcie badawczym wynosi mniej niż 3 % w dowolnym okresie 15 minut.

2.10.9.

„System gonio(foto)metryczny (jeśli nie ustalono inaczej w konkretnym regulaminie)” oznacza system stosowany do pomiarów fotometrycznych na podstawie współrzędnych kątowych wyrażonych w stopniach na kuli o osi biegunowej pionowej, zgodnie z wymaganiami dokumentu CIE nr 70, Wiedeń 1987, tj. odpowiadający systemowi gonio(foto)metrycznemu, którego oś pozioma jest stała w stosunku do podłoża, a oś obrotu ruchoma i prostopadła do stałej osi poziomej (zob. załącznik 14 do niniejszego regulaminu). Uwaga: Wyżej wymieniony dokument CIE określa procedurę korekty współrzędnych kątowych, w przypadku gdy wykorzystywany jest alternatywny system gonio(foto)metryczny.

2.10.10.

„Płaszczyzna »H«” oznacza płaszczyznę poziomą zawierającą środek odniesienia danego światła.

2.10.11.

„Płaszczyzna V” oznacza płaszczyznę pionową równoległą do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu i zawierającą środek odniesienia światła.

2.10.12.

„Płaszczyzna poprzeczna” oznacza płaszczyznę pionową prostopadłą do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu.

2.10.13.

„Kąt rozproszenia” oznacza kąt między prostymi łączącymi środek odniesienia ze środkiem odbiornika i środkiem źródła oświetlenia.

2.10.14.

„Kąt oświetlenia” oznacza kąt między osią odniesienia i prostą łączącą środek odniesienia ze środkiem źródła światła.

2.10.15.

„Kąt obrotu” oznacza kąt, o jaki urządzenie odblaskowe obraca się wokół własnej osi odniesienia od danej pozycji.

2.10.16.

„Średnica kątowa urządzenia odblaskowego” oznacza kąt leżący naprzeciwko największego wymiaru powierzchni świetlnej w środku źródła oświetlenia albo w środku odbiornika.

2.10.17.

„Oświetlenie urządzenia odblaskowego” jest umownym skrótowym wyrażeniem używanym dla określenia oświetlenia mierzonego w płaszczyźnie prostopadłej do padających promieni i przechodzących przez środek odniesienia.

2.10.18.

„Współczynnik światłości” oznacza iloraz natężenia światła odbitego w określonym kierunku i oświetlenia urządzenia odblaskowego dla danych kątów oświetlenia, rozproszenia i obrotu.

2.11. Barwa

2.11.1.

Barwa światła emitowanego przez urządzenie

2.11.1.1.

„Białe” oznacza barwę światła emitowanego o współrzędnych chromatyczności (x, y) (4) mieszczących się w polu chromatyczności wyznaczonym przez następujące granice:

W12	granica barwy zielonej	y = 0,150 + 0,640 x
W23	granica barwy żółtawozielonej	y = 0,440
W34	granica barwy żółtej	x = 0,500
W45	granica barwy czerwonawopurpurowej	y = 0,382
W56	granica barwy purpurowej:	y = 0,050 + 0,750 x
W61	granica barwy niebieskiej:	x = 0,310

O punktach przecięcia:

	x	y
W1	0,310	0,348
W2	0,453	0,440
W3	0,500	0,440
W4	0,500	0,382
W5	0,443	0,382
W6	0,310	0,283

2.11.1.2.

„Żółte selektywne” oznacza barwę światła emitowanego o współrzędnych chromatyczności (x,y)4 mieszczących się w polu chromatyczności wyznaczonym przez następujące granice:

SY12	granica barwy zielonej	y = 1,290 x - 0,100
SY23	locus widma
SY34	granica barwy czerwonej:	y = 0,138 + 0,580 x
SY45	granica barwy żółtawobiałej	y = 0,440
SY51	granica barwy białej:	y = 0,940 - x

O punktach przecięcia:

	x	y
SY1	0,454	0,486
SY2	0,480	0,519
SY3	0,545	0,454
SY4	0,521	0,440
SY5	0,500	0,440

2.11.1.3.

„Żółte samochodowe” oznacza barwę światła emitowanego o współrzędnych chromatyczności (x,y)4 mieszczących się w polu chromatyczności wyznaczonym przez następujące granice:

A12	granica barwy zielonej	y = x - 0,120
A23	locus widma
A34	granica barwy czerwonej:	y = 0,390
A41	granica barwy białej:	y = 0,790 - 0,670 x

O punktach przecięcia:

	x	y
A1	0,545	0,425
A2	0,560	0,440
A3	0,609	0,390
A4	0,597	0,390

2.11.1.4.

„Czerwone” oznacza barwę światła emitowanego o współrzędnych chromatyczności (x,y)4 mieszczących się w polu chromatyczności wyznaczonym przez następujące granice:

R12	granica barwy żółtej	y = 0,335
R23	locus widma
R34	linia purpury:	(liniowe przedłużenie poza zakres barwy purpurowej między skrajnymi punktami barwy czerwonej i niebieskiej w locus widma).
R41	granica barwy purpurowej:	y = 0,980 - x

O punktach przecięcia:

	x	y
R1	0,645	0,335
R2	0,665	0,335
R3	0,735	0,265
R4	0,721	0,259

2.11.2.

Barwa nocna światła odbitego od powierzchni odblaskowej urządzenia, z wyłączeniem opon odblaskowych zgodnych z regulaminem ONZ nr 88.

2.11.2.1.

„Białe” oznacza barwę światła odbitego o współrzędnych chromatyczności (x,y)4 mieszczących się w polu chromatyczności wyznaczonym przez następujące granice:

W12	granica barwy niebieskiej:	y = 0,843 - 1,182 x
W23	granica barwy fioletowej	y = 0,489 x + 0,146
W34	granica barwy żółtej	y = 0,968 - 1,010 x
W41	granica barwy zielonej	y = 1,442 x - 0,136

O punktach przecięcia:

	x	y
W1	0,373	0,402
W2	0,417	0,350
W3	0,548	0,414
W4	0,450	0,513

2.11.2.2.

„Żółte” oznacza barwę światła odbitego o współrzędnych chromatyczności (x,y)4 mieszczących się w polu chromatyczności wyznaczonym przez następujące granice:

Y12	granica barwy zielonej	y = x - 0,040
Y23	locus widma
Y34	granica barwy czerwonej:	y = 0,200 x + 0,268
Y41	granica barwy białej:	y = 0,970 - x

O punktach przecięcia:

	x	y
Y1	0,505	0,465
Y2	0,520	0,480
Y3	0,610	0,390
Y4	0,585	0,385

2.11.2.3.

„Żółte samochodowe” oznacza barwę światła odbitego o współrzędnych chromatyczności (x,y)4 mieszczących się w polu chromatyczności wyznaczonym przez następujące granice:

A12	granica barwy zielonej	y = 1,417 x - 0,347
A23	locus widma
A34	granica barwy czerwonej:	y = 0,390
A41	granica barwy białej:	y = 0,790 - 0,670 x

O punktach przecięcia:

	x	y
A1	0,545	0,425
A2	0,557	0,442
A3	0,609	0,390
A4	0,597	0,390

2.11.2.4.

„Czerwone” oznacza barwę światła odbitego o współrzędnych chromatyczności (x, y) 4 mieszczących się w polu chromatyczności wyznaczonym przez następujące granice:

R12	granica barwy żółtej	y = 0,335
R23	locus widma
R34	linia purpury:
R41	granica barwy purpurowej:	y = 0,978 - x

O punktach przecięcia:

	x	y
R1	0,643	0,335
R2	0,665	0,335
R3	0,735	0,265
R4	0,720	0,258

2.11.3.

Dzienna barwa światła emitowanego przez urządzenie

2.11.3.1.

„Białe” oznacza barwę światła odbitego o współrzędnych chromatyczności (x,y)4 mieszczących się w polu chromatyczności wyznaczonym przez następujące granice:

W12	granica barwy fioletowej	y = x - 0,030
W23	granica barwy żółtej	y = 0,740 – x
W34	granica barwy zielonej	y = x + 0,050
W41	granica barwy niebieskiej:	y = 0,570 – x

O punktach przecięcia:

	x	y
W1	0,300	0,270
W2	0,385	0,355
W3	0,345	0,395
W4	0,260	0,310

2.11.3.2.

„Żółte” oznacza barwę światła odbitego o współrzędnych chromatyczności (x, y) 4 mieszczących się w polu chromatyczności wyznaczonym przez następujące granice:

Y12	granica barwy czerwonej:	y = 0,534 x + 0,163
Y23	granica barwy białej:	y = 0,910 - x
Y34	granica barwy zielonej	y =1,342 x - 0,090
Y41	locus widma

O punktach przecięcia:

	x	y
Y1	0,545	0,454
Y2	0,487	0,423
Y3	0,427	0,483
Y4	0,465	0,534

2.11.3.3.

„Czerwone” oznacza barwę światła odbitego o współrzędnych chromatyczności (x, y) 4 mieszczących się w polu chromatyczności wyznaczonym przez następujące granice:

R12	granica barwy czerwonej:	y = 0,346 – 0,053 x
R23	granica barwy purpurowej:	y = 0,910 – x
R34	granica barwy żółtej	y = 0,350
R41	locus widma

O punktach przecięcia:

	x	y
R1	0,690	0,310
R2	0,595	0,315
R3	0,560	0,350
R4	0,650	0,350

2.11.4.

Dzienna barwa światła fluorescencyjnego emitowanego przez urządzenie

2.11.4.1.

„Czerwone” oznacza barwę światła odbitego o współrzędnych chromatyczności (x, y) 4 mieszczących się w polu chromatyczności wyznaczonym przez następujące granice:

FR12	granica barwy czerwonej:	y = 0,346 – 0,053 x
FR23	granica barwy purpurowej:	y = 0,910 – x
FR34	granica barwy żółtej	y = 0,315 + 0,047 x
FR41	locus widma

O punktach przecięcia:

	x	y
FR1	0,690	0,310
FR2	0,595	0,315
FR3	0,569	0,341
FR4	0,655	0,345

3. WNIOSEK O UDZIELENIE HOMOLOGACJI

3.1.

Wniosek o udzielenie homologacji typu pojazdu w odniesieniu do rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej składa producent pojazdu lub jego należycie uprawniony przedstawiciel.

3.2.

Do wniosku należy dołączyć następujące dokumenty i dane szczegółowe w trzech egzemplarzach:

3.2.1.

opis typu pojazdu w odniesieniu do pozycji wymienionych w pkt od 2.2.1.1 do 2.2.1.4 powyżej, wraz z ograniczeniami dotyczącymi obciążenia, w szczególności maksymalnej dopuszczalnej ładowności bagażnika;

3.2.2.

wykaz urządzeń zalecanych przez producenta do stosowania w układzie oświetlenia i sygnalizacji świetlnej. Wykaz może zawierać po kilka typów urządzeń dla każdej funkcji. Każdy typ musi być odpowiednio opisany (podzespół, znak homologacji typu, nazwa producenta itd.), dodatkowo, wykaz może zawierać w odniesieniu do każdej funkcji dodatkową adnotację w brzmieniu „lub urządzenia równoważne”;

3.2.3.

plan układu oświetlenia i sygnalizacji świetlnej jako całości, wskazujący usytuowanie poszczególnych urządzeń w pojeździe;

3.2.4.

w razie konieczności, w celu sprawdzenia zgodności z wymaganiami niniejszego regulaminu, rysunek(-i) poszczególnych świateł, pokazujące powierzchnię świetlną określoną w pkt 2.10.3, powierzchnię emitującą światło określoną w pkt 2.10.2, oś odniesienia określoną w pkt 2.10.5 i środek odniesienia określony w pkt 2.10.6. Informacje te nie są wymagane w przypadku oświetlenia tylnej tablicy rejestracyjnej (pkt 2.5.5);

3.2.5.

określenie metody zastosowanej do wyznaczenia powierzchni widocznej (zob. pkt 2.10.4).

3.2.6.

Jeżeli w pojeździe zamontowany jest system AFS, występujący o homologację przedkłada szczegółowy opis zawierający następujące informacje:

3.2.6.1.

funkcje i tryby oświetlenia, dla których zatwierdzono system AFS;

3.2.6.2.

odpowiadające im sygnały sterowania AFS i ich charakterystykę techniczną, jak określono w załączniku 10 do regulaminu ONZ nr 123 lub załączniku 14 do regulaminu ONZ nr 149;

3.2.6.3.

zastosowane przepisy w celu automatycznej adaptacji przednich funkcji i trybów oświetlenia, zgodnie z pkt 6.22.7.4 niniejszego regulaminu;

3.2.6.4.

specjalne instrukcje, jeżeli istnieją, dotyczące kontroli źródeł światła i wzrokowej obserwacji świateł;

3.2.6.5.

dokumenty, zgodnie z pkt 6.22.9.2 niniejszego regulaminu;

3.2.6.6.

światła zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone w systemie AFS;

3.2.6.7.

jednostki oświetlenia zaprojektowane tak, aby spełniały wymogi pkt 6.22.5 niniejszego regulaminu.

3.2.7.

W przypadku pojazdów należących do kategorii M i N opis zasilania elektrycznego urządzeń, o których mowa w pkt 2.5.1, 2.5.2, 2.5.4, 2.5.6 i 2.5.7 powyżej, wraz z informacją, w stosownych przypadkach, o specjalnej instalacji zasilania elektrycznego/elektronicznego urządzenia sterowniczego źródła światła, lub regulatora zmiennego natężenia światła.

3.2.8.

Według uznania producenta oświadczenie wskazujące, czy światła homologowane i wyposażone w zastępcze źródła światła LED mogą być instalowane w danym pojeździe, a jeżeli jest to dozwolone – które światła.

3.3.

Pojazd nieobciążony, wyposażony w kompletny układ oświetlenia i sygnalizacji świetlnej zgodnie z pkt 3.2.2 powyżej, oraz reprezentatywny dla typu pojazdu zgłoszonego do homologacji, należy przedstawić upoważnionej placówce technicznej odpowiedzialnej za badania homologacyjne.

3.4.

Do dokumentu homologacji typu należy dołączyć dokument zawarty w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

4. HOMOLOGACJA

4.1.

Homologacji danego typu pojazdu udziela się, jeżeli typ pojazdu zgłoszony w wystąpieniu o homologację na podstawie niniejszego regulaminu spełnia wymagania regulaminu w odniesieniu do wszystkich urządzeń objętych wykazem.

4.2.

Każdemu homologowanemu typowi należy nadać numer homologacji. Pierwsze dwie cyfry tego numeru (obecnie 07, odpowiadające serii poprawek 07) wskazują serię poprawek obejmujących ostatnie główne zmiany techniczne do regulaminu, na podstawie którego udzielono homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacji innemu typowi pojazdu, ani też temu samemu typowi pojazdu, ale zgłoszonemu do homologacji z wyposażeniem niewymienionym w wykazie, o którym mowa w pkt 3.2.2 powyżej, z zastrzeżeniem przepisów pkt 7 niniejszego regulaminu.

4.3.

Zawiadomienie o udzieleniu, rozszerzeniu lub odmowie udzielenia homologacji lub o ostatecznym zaniechaniu produkcji danego typu pojazdu/części na mocy niniejszego regulaminu zostaje przekazane Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin w postaci formularza zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

4.4.

Na każdym pojeździe zgodnym z typem pojazdu homologowanym na mocy niniejszego regulaminu, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu określonym w formularzu homologacji, umieszcza się międzynarodowy znak homologacji składający się z:

4.4.1.

okręgu otaczającego literę „E”, po której następuje numer wskazujący kraj, w którym udzielono homologacji (5);

4.4.2.

numeru niniejszego regulaminu, a następnie litery „R”, myślnika i numeru homologacji umieszczonych z prawej strony okręgu opisanego w punkcie 4.4.1.

4.5.

Jeżeli pojazd jest zgodny z typem pojazdu homologowanym na mocy innego lub kilku innych regulaminów stanowiących załącznik do Porozumienia w kraju, który udzielił homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, to znak określony w pkt 4.4.1 nie musi się powtarzać. W takim przypadku, numery regulaminów i homologacji oraz dodatkowe symbole wszystkich innych regulaminów, na podstawie których udzielono homologacji w kraju, w którym udzielono homologacji na mocy niniejszego regulaminu, umieszcza się w pionowych kolumnach na prawo od znaku określonego w pkt 4.4.1.

4.6.

Znak homologacji musi być czytelny i nieusuwalny.

4.7.

Znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamionowej pojazdu zamontowanej przez producenta lub w jej pobliżu.

4.8.

Przykładowe rozmieszczenie znaków homologacji przedstawiono w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

5. SPECYFIKACJE OGÓLNE

5.1.

Urządzenia oświetlenia i sygnalizacji świetlnej muszą być zamontowane w taki sposób, aby w normalnych warunkach użytkowania pojazdu, określonych w pkt 2.3.10, 2.3.10.1 i 2.3.10.2, bez względu na wibracje, którym mogą ulegać, zachowywały właściwości wymagane na podstawie niniejszego regulaminu i zapewniały zgodność pojazdu z wymogami niniejszego regulaminu. W szczególności wyklucza się możliwość przypadkowego rozregulowania świateł.

5.2.

Urządzenia oświetlające opisane w pkt 2.5.1, 2.5.2 i 2.5.10 muszą być zamontowane w sposób umożliwiający łatwe ustawienie ich prawidłowego położenia.

5.2.1.

W przypadku reflektorów wyposażonych w mechanizm przeciwdziałający powodowaniu dyskomfortu u innych użytkowników drogi w kraju, w którym ruch pojazdów odbywa się po stronie drogi innej niż w kraju, dla którego reflektory takie są konstrukcyjnie przystosowane, działanie takiego mechanizmu uzyskiwane jest automatycznie lub inicjowane przez użytkownika pojazdu przy pojeździe w warunkach postojowych bez potrzeby użycia specjalnych narzędzi (innych niż oryginalnie wchodzące w skład wyposażenia pojazdu (6)). Szczegółowe instrukcje dostarczane są wraz z pojazdem przez producenta pojazdu.

5.3.

Dla wszystkich urządzeń sygnalizacji świetlnej, łącznie z tymi umieszczonymi na bocznym poszyciu, oś odniesienia światła zamontowanego na pojeździe musi być równoległa do płaszczyzny nośnej pojazdu na drodze. Ponadto, musi być ona prostopadła do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu w przypadku bocznych świateł odblaskowych i świateł obrysowych bocznych oraz równoległa do tej płaszczyzny w przypadku wszystkich innych urządzeń sygnalizacji świetlnej. W każdym kierunku dopuszcza się odchylenia ±3°. Ponadto muszą być spełnione wszystkie szczegółowe instrukcje montażu przewidziane przez producenta.

5.4.

W przypadku braku szczegółowych instrukcji, wysokość i ustawienie świateł sprawdza się na pojeździe nieobciążonym ustawionym na płaskiej, poziomej płaszczyźnie, w warunkach opisanych w pkt 2.3.10, 2.3.10.1 i 2.3.10.2, oraz jeżeli jest zamontowany, system AFS przełączony w stan zerowy.

5.5.

W przypadku braku szczegółowych instrukcji światła stanowiące parę muszą:

5.5.1.

być zainstalowane w pojeździe symetrycznie względem wzdłużnej płaszczyzny symetrii (taki pomiar powinien być oparty na zewnętrznym kształcie geometrycznym światła, nie zaś na krawędzi jego powierzchni świetlnej, o której mowa w pkt 2.10.3);

5.5.2.

być względem siebie symetryczne w odniesieniu do wzdłużnej płaszczyzny symetrii; brak takiego wymagania w odniesieniu do wewnętrznej budowy światła;

5.5.3.

spełniać te same wymogi kolorymetryczne oraz posiadać zasadniczo identyczne właściwości fotometryczne. Nie ma to zastosowania do zespołu przednich świateł przeciwmgłowych klasy F3;

5.5.4.

posiadać zasadniczo identyczne właściwości fotometryczne.

5.6.

W pojazdach, których kształt zewnętrzny jest asymetryczny, powyższe wymagania muszą spełnione w najszerszym możliwym zakresie.

5.7

Światła zespolone, połączone, wzajemnie sprzężone lub pojedyncze

5.7.1.

Światła mogą być zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone ze sobą, pod warunkiem że spełnione są wszystkie wymagania dotyczące barwy, położenia, ustawienia, widoczności geometrycznej, podłączeń elektrycznych i inne.

5.7.1.1.

Wymagania w zakresie parametrów foto- i kolorymetrycznych danego światła muszą być spełnione, kiedy wszystkie inne funkcje, z którymi takie światło jest zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone, są wyłączone.

Jeżeli jednak przednie lub tylne światło pozycyjne jest wzajemnie sprzężone z jedną lub większą liczbą innych funkcji, które mogą być włączone razem z nim, wymagania w zakresie barwy takich innych funkcji muszą być spełnione, kiedy wzajemnie sprzężone funkcje i przednie lub tylne światła pozycyjne są włączone.

5.7.1.2.

Nie dopuszcza się wzajemnego sprzężenia świateł hamowania i świateł kierunkowskazu.

5.7.1.3.

W przypadku gdy światła hamowania i światła kierunkowskazu są zespolone, wymagane jest spełnienie następujących warunków:

5.7.1.3.1.

żadna pozioma ani pionowa prosta przechodząca przez rzuty powierzchni widocznych tychże funkcji na płaszczyznę prostopadłą do osi odniesienia nie może przecinać więcej niż dwóch linii granicznych oddzielających przyległe obszary różnej barwy;

5.7.1.3.2.

ich powierzchnie widoczne w kierunku osi odniesienia, w oparciu o powierzchnie ograniczone obrysem ich powierzchni emitujących światło, nie zachodzą na siebie.

5.7.2.

Światła pojedyncze

5.7.2.1.

Światła pojedyncze określone w pkt 2.4.11.1 lit. a), których powierzchnia widoczna składa się z dwóch lub więcej odrębnych części, muszą być zamontowane w taki sposób, aby:

całkowita powierzchnia rzutu odrębnych części powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia na płaszczyznę styczną do zewnętrznej powierzchni soczewki zewnętrznej i prostopadłą do osi odniesienia zajmowała nie mniej niż 60 % najmniejszego czworokąta opisującego rzut wspomnianej powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia; albo

b)	minimalna odległość między skierowanymi do siebie krawędziami przyległych/stycznych części oddzielnych powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia, mierzona prostopadle do osi odniesienia, nie przekraczała 75 mm.

Wymagań tych nie stosuje się do pojedynczego światła odblaskowego.

5.7.2.2.

Światła pojedyncze określone w pkt 2.4.11.1 lit. b) lub c), składające się z dwóch świateł oznaczonych symbolem „D” lub dwóch niezależnych świateł odblaskowych, muszą być zamontowane w taki sposób, aby:

a)	rzut powierzchni widocznych w kierunku osi odniesienia dwóch świateł lub świateł odblaskowych zajmował nie mniej niż 60 % najmniejszego czworokąta opisującego rzuty wyżej wymienionych powierzchni widocznych w kierunku osi odniesienia; albo

b)	minimalna odległość między skierowanymi do siebie krawędziami powierzchni widocznych w kierunku osi odniesienia dwóch świateł lub dwóch niezależnych świateł odblaskowych nie przekraczała 75 mm mierzona prostopadle do osi odniesienia.

5.7.2.3.

Pojedyncze światła określone w pkt 2.4.11.1 lit. d) muszą spełniać wymogi określone w pkt 5.7.2.1.

Jeżeli co najmniej dwa światła lub co najmniej dwie oddzielne powierzchnie widoczne są ujęte w tej samej obudowie lub mają wspólną zewnętrzną soczewkę, nie uznaje się ich za układ świateł współzależnych.

Światło w kształcie taśmy lub pasa może jednak stanowić część układu świateł współzależnych.

5.7.2.4.

Dwa światła lub parzysta liczba świateł w kształcie taśmy lub pasa są umieszczone symetrycznie w odniesieniu do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, sięgając po obu stronach na odległość co najmniej 0,4 m od skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu, i nie są krótsze niż 0,8 m; świecenie takiej powierzchni odbywa się za pomocą nie mniej niż dwóch źródeł światła umieszczonych jak najbliżej jej krańców; powierzchnia emitująca światło może składać się z pewnej liczby umieszczonych obok siebie elementów, pod warunkiem że te indywidualne powierzchnie emitujące światło podczas rzutu na płaszczyznę poprzeczną spełniają wymogi pkt 5.7.2.1.

5.8.

Wysokość maksymalna od podłoża mierzona jest od punktu najwyższego, a wysokość minimalna od najniższego punktu powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia.

W przypadku gdy wysokość (maksymalna i minimalna) nad podłożem jednoznacznie spełnia wymogi niniejszego regulaminu, nie jest wymagane wyznaczanie dokładnych krawędzi żadnej powierzchni.

5.8.1.

W celu ograniczenia kątów widoczności geometrycznej pozycję światła pod względem wysokości nad podłożem mierzy się od płaszczyzny H.

5.8.2.

W przypadku świateł mijania, wysokość minimalna od podłoża mierzona jest od najniższego punktu powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia, niezależnie od jego użytkowania.

5.8.3.

W kierunku poprzecznym położenie ustala się od tej krawędzi powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia, która znajduje się najdalej od wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu w odniesieniu do szerokości całkowitej oraz od krawędzi wewnętrznych powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia w odniesieniu do odległości między światłami.

W przypadku gdy położenie w kierunku poprzecznym jednoznacznie spełnia wymagania niniejszego regulaminu, nie jest wymagane wyznaczanie dokładnych krawędzi żadnej powierzchni.

5.9.

W przypadku braku szczegółowych przepisów, właściwości fotometryczne (np. natężenie, kolor, powierzchnia widoczna itp.) światła nie są celowo zmieniane, gdy światło jest włączone.

5.9.1.

Światła kierunkowskazów, światła awaryjne, światła obrysowe boczne barwy żółtej samochodowej spełniające wymagania pkt 6.18.7 poniżej oraz awaryjny sygnał stopu są światłami pulsacyjnymi.

5.9.2.

Właściwości fotometryczne każdego ze świateł mogą różnić się:

a)	w zależności od oświetlenia otoczenia;

b)	w wyniku włączenia lub wyłączenia innych świateł; lub

c)	gdy światła są używane w celu zapewnienia innej funkcji oświetlenia, pod warunkiem że każda zmiana właściwości fotometrycznych jest zgodna z przepisami technicznymi dotyczącymi danego światła.

5.9.3.

Właściwości fotometryczne światła kierunkowskazu kategorii 1, 1a, 1b, 2a lub 2b mogą być zmieniane podczas migania za pomocą sekwencyjnego włączania źródeł światła, jak określono w pkt 5.6 regulaminu ONZ nr 6 lub w pkt 5.6.11 regulaminu ONZ nr 148.

Przepis ten nie ma zastosowania do kierunkowskazów kategorii 2a i 2b eksploatowanych jako awaryjny sygnał stopu zgodnie z pkt 6.23.1 niniejszego regulaminu.

5.10.

Żadne światło zgodnie z jego definicją w pkt 2.1.5 nie może emitować do przodu światła barwy czerwonej, które może wprowadzać w błąd, oraz żadne światło zgodnie z jego definicją w pkt 2.1.5 nie może emitować do tyłu światła barwy białej, które może wprowadzać w błąd. Nie bierze się pod uwagę urządzeń oświetlenia służących do oświetlenia wnętrza pojazdu. Nie bierze się pod uwagę urządzeń oświetlenia służących do oświetlenia wnętrza pojazdu. W przypadku wątpliwości zgodność z niniejszym wymogiem sprawdza się w następujący sposób:

5.10.1.

dla widoczności światła barwy czerwonej od przodu pojazdu, z wyjątkiem czerwonego światła obrysowego bocznego wysuniętego najbardziej do tyłu, powierzchnia widoczna czerwonego światła nie może być bezpośrednio widoczna dla obserwatora poruszającego się w strefie 1 w płaszczyźnie poprzecznej usytuowanej 25 m przed pojazdem (zob. załącznik 4);

5.10.2.

dla widoczności światła barwy białej od tyłu pojazdu, z wyjątkiem świateł cofania i białego bocznego oznakowania odblaskowego, powierzchnia widoczna białego światła nie może być bezpośrednio widoczna dla obserwatora poruszającego się w strefie 2, w płaszczyźnie poprzecznej usytuowanej 25 m za pojazdem (zob. załącznik 4);

5.10.3.

w swoich odpowiednich płaszczyznach, strefy 1 i 2 widziane okiem obserwatora są ograniczone jak niżej:

5.10.3.1.

w pionie – dwoma płaszczyznami poziomymi położonymi odpowiednio na wysokości 1 m i 2,2 m od podłoża;

5.10.3.2.

w kierunku poprzecznym, przez dwie pionowe płaszczyzny, które tworzą odpowiednio do przodu i do tyłu kąt 15° na zewnątrz od wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu i przechodzą przez punkt, lub punkty styczności powierzchni pionowych równoległych do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, ograniczających całkowitą szerokość pojazdu; jeżeli istnieje kilka punktów styczności, najdalej wysunięty do przodu odnosi się do płaszczyzny przedniej, a najdalej wysunięty do tyłu odnosi się do płaszczyzny tylnej.

5.11.

Połączenia elektryczne muszą być wykonane w taki sposób, żeby przednie i tylne światła pozycyjne, górne światła obrysowe, jeżeli występują, boczne światła obrysowe, jeżeli występują, oraz oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej mogły być włączane i wyłączane tylko jednocześnie.

5.11.1.

Wymóg ten nie ma zastosowania, jeśli spełniony jest co najmniej jeden z poniższych warunków:

a)	światła pozycyjne przednie i tylne oraz boczne światła obrysowe, jeżeli są one połączone lub wzajemnie sprzężone z wyżej wymienionymi światłami, są włączone jako światła postojowe;

b)	światła obrysowe boczne pulsują w połączeniu ze światłami kierunkowskazów;

c)	światła do jazdy dziennej są włączone;

d)	funkcja przednich świateł pozycyjnych jest zastąpiona zgodnie z pkt 5.12.1 poniżej.

5.11.2.

W przypadku układu świateł współzależnych wszystkie źródła światła włączane i wyłączane są jednocześnie.

5.12.

Połączenia elektryczne muszą być wykonane w taki sposób, aby wykluczyć możliwość włączenia świateł drogowych, świateł mijania i przednich świateł przeciwmgłowych w przypadku, gdy nie są włączone światła określone w pkt 5.11. Niemniej jednak wymogu tego nie stosuje się do świateł drogowych i świateł mijania używanych jako świetlne sygnały ostrzegawcze, polegające na przerywanym zaświecaniu się w krótkich odstępach czasu świateł drogowych lub na przerywanym zaświecaniu się w krótkich odstępach czasu świateł mijania, albo na naprzemiennym zaświecaniu się w krótkich odstępach czasu świateł drogowych i świateł mijania.

5.12.1.

Światła mijania, światła drogowe lub przednie światła przeciwmgłowe mogą zastępczo realizować funkcję przednich świateł pozycyjnych, pod warunkiem że:

5.12.1.1.

ich instalacja elektryczna jest w układzie zapewniającym automatyczne ponowne włączenie świateł pozycyjnych w przypadku awarii któregokolwiek z wyżej wymienionych świateł oświetleniowych; oraz

5.12.1.2.

zastępcze światło lub funkcja spełnia, w odniesieniu do danego światła pozycyjnego, wymagania dotyczące:

a)	widoczności geometrycznej określonej dla przednich świateł pozycyjnych w pkt 6.9.5; oraz

b)	minimalnych wartości parametrów fotometrycznych w zależności od kątów rozsyłu światła; oraz

5.12.1.3.

w sprawozdaniach z badań świateł zastępczych przedstawione są odpowiednie dowody wykazujące zgodność z wymaganiami zawartymi w pkt 5.12.1.2 powyżej.

5.13.

Wskaźnik kontrolny

W przypadku, gdy na mocy niniejszego regulaminu wymagany jest wskaźnik kontrolny załączenia, można go zastąpić wskaźnikiem kontrolnym prawidłowego działania.

5.14.

Światła chowane

5.14.1.

Chowanie świateł jest zabronione, z wyjątkiem świateł drogowych, mijania i przednich świateł przeciwmgłowych, które mogą być schowane, jeżeli nie są włączone.

5.14.2.

W przypadku awarii urządzenia (urządzeń) chowającego(-ych) światła, światła powinny pozostać w pozycji gotowości do pracy, jeżeli są włączone, lub musi być możliwe przesunięcie ich do pozycji użytkowej bez pomocy narzędzi.

5.14.3.

Musi być zapewniona możliwość przesunięcia świateł do pozycji użytkowej i jednoczesnego ich włączenia za pomocą jednego przełącznika, co nie wyklucza możliwości przesunięcia ich do pozycji użytkowej bez włączania. Jednakże w przypadku zespolonych świateł drogowych i świateł mijania powyższe urządzenie sterujące musi załączać tylko światła mijania.

5.14.4.

Zabrania się możliwości celowego zatrzymania z fotela kierowcy ruchu włączonych świateł przed osiągnięciem ich położenia użytkowego. Jeżeli przy wysuwaniu świateł istnieje możliwość olśnienia innych użytkowników drogi, to światła te muszą się zaświecać dopiero po osiągnięciu położenia użytkowego.

5.14.5.

Przy temperaturze urządzenia chowającego w granicach od -30 °C do +50 °C światła muszą osiągać swoje położenie użytkowe w ciągu trzech sekund od uruchomienia przełącznika.

5.15.

Barwy światła emitowanego przez poszczególne światła (7) są następujące:

Światło drogowe:	Biała
Światło mijania:	Biała
Przednie światło przeciwmgłowe:	Biała lub żółta selektywna
Światło cofania:	Biała
Światło kierunkowskazu:	Żółta samochodowa
Światło awaryjne:	Żółta samochodowa
Światło hamowania:	Czerwona
Awaryjny sygnał stopu:	Żółta samochodowa lub czerwona
Sygnał ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu:	Żółta samochodowa
Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej:	Biała
Przednie światło pozycyjne:	Biała
Tylne światło pozycyjne:	Czerwona
Tylne światło przeciwmgłowe:	Czerwona
Światło postojowe:	Biała z przodu, czerwona z tyłu, żółta samochodowa, jeżeli wzajemnie sprzężona z bocznymi światłami kierunkowskazów lub bocznymi światłami obrysowymi
Światło obrysowe boczne:	Żółta samochodowa, przy czym światło obrysowe boczne wysunięte najbardziej do tyłu może być czerwone, jeżeli jest zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone z tylnym światłem pozycyjnym, tylnym światłem obrysowym górnym, tylnym światłem przeciwmgłowym, światłem hamowania, lub jest zespolone lub jego powierzchnia emitująca światło jest częściowo wspólna z tylnym światłem odblaskowym.
Światło obrysowe górne:	Biała z przodu, czerwona z tyłu
Światło do jazdy dziennej:	Biała
Tylne światło odblaskowe, inne niż trójkątne:	Czerwona
Tylne światło odblaskowe, trójkątne:	Czerwona
Przednie światło odblaskowe, inne niż trójkątne:	Taka sama jak światło padające (8)
Boczne światło odblaskowe, inne niż trójkątne:	Żółta samochodowa, przy czym boczne światło odblaskowe najbardziej wysunięte do tyłu może być czerwone jeżeli jest zespolone lub jego powierzchnia emitująca światło jest częściowo wspólna z tylnym światłem pozycyjnym, tylnym światłem obrysowym górnym, tylnym światłem przeciwmgłowym, światłem hamowania, czerwonym światłem obrysowym górnym wysuniętym najbardziej do tyłu lub innym niż trójkątne tylnym światłem odblaskowym.
Światło zakrętowe:	Biała
Oznakowanie odblaskowe:	Biała z przodu;
	Biała lub żółta z boku;
	Czerwona lub żółta z tyłu (9).
System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS):	Biała
Lampka oświetleniowa zewnętrzna:	Biała
Światło manewrowe:	Biała

5.16.

Liczba świateł

5.16.1.

Liczba świateł zainstalowanych w pojeździe jest równa liczbie wskazanej w poszczególnych specyfikacjach ujętych w niniejszym regulaminie.

5.17.

Wszystkie światła mogą być rozmieszczone na częściach ruchomych, pod warunkiem, że spełnione są warunki określone w pkt 5.18, 5.19 i 5.20.

5.18.

Tylne światła pozycyjne, tylne światła kierunkowskazów i tylne światła odblaskowe, trójkątne i inne niż trójkątne, mogą być instalowane na częściach ruchomych tylko wtedy, gdy:

5.18.1.

we wszystkich ustalonych położeniach części ruchomych, umieszczone na nich światła spełniają wszystkie wymagania dotyczące położenia, widoczności geometrycznej i wymagania kolorymetryczne i fotometryczne dla danych świateł.

5.18.2.

W przypadku gdy funkcje, o których mowa w pkt 5.18, uzyskuje się poprzez połączenie dwóch świateł oznaczonych symbolem „D” (zob. pkt 2.4.11.1), tylko jedno z tych świateł musi spełniać wymagania dotyczące położenia, widoczności geometrycznej i wymagania fotometryczne dla danych świateł we wszystkich ustalonych położeniach części ruchomych;

lub

5.18.3.

są zainstalowane i włączone dodatkowe światła spełniające powyższe funkcje, gdy część ruchoma znajduje się w jakimkolwiek ustalonym położeniu otwartym, pod warunkiem że te dodatkowe światła spełniają wszystkie wymagania dotyczące położenia, widoczności geometrycznej i wymagania fotometryczne dla danych świateł zamontowanych na części ruchomej.

5.18.4.

W przypadku gdy funkcje, o których mowa w pkt 5.18, realizowane są przez układ świateł współzależnych, zastosowanie ma jeden z następujących warunków:

jeżeli cały układ świateł współzależnych umieszczony jest na częściach ruchomych, spełnione muszą być wymagania określone w pkt 5.18.1. Dodatkowe światła spełniające powyższe funkcje mogą być włączone, gdy taka część ruchoma znajduje się w dowolnym ustalonym położeniu otwartym, pod warunkiem że te dodatkowe światła spełniają wszystkie wymagania dotyczące położenia, widoczności geometrycznej i wymagania kolorymetryczne i fotometryczne dla danych świateł zamontowanych na części ruchomej;

lub

jeżeli układ świateł współzależnych jest umieszczony częściowo na części nieruchomej a częściowo na części ruchomej, z wyjątkiem kierunkowskazów, światła współzależne określone przez występującego o udzielenie homologacji w toku procedury homologacji urządzenia muszą spełniać wszelkie wymagania wobec takich świateł w zakresie położenia, widoczności geometrycznej na zewnątrz oraz parametrów kolorymetrycznych i fotometrycznych, we wszystkich ustalonych położeniach takich ruchomych części.

Wymagania w zakresie widoczności geometrycznej do wewnątrz uważa się za spełnione, jeżeli takie światła współzależne w dalszym ciągu spełniają parametry fotometryczne w polu rozsyłu światła wymagane do udzielenia homologacji urządzenia, we wszystkich ustalonych położeniach takich ruchomych części.

W przypadku kierunkowskazów światła współzależne określone przez wnioskodawcę w ramach procedury homologacji urządzenia muszą spełniać wszystkie wymagania dotyczące położenia i widoczności geometrycznej oraz wymagania kolorymetryczne i fotometryczne we wszystkich ustalonych położeniach części ruchomych. Nie dotyczy to sytuacji, gdy do dopełnienia lub uzupełnienia kąta widoczności geometrycznej włączane są dodatkowe światła, gdy część ruchoma znajduje się w dowolnym ustalonym położeniu otwartym, pod warunkiem że te dodatkowe światła spełniają wszystkie wymagania dotyczące położenia, wymagania fotometryczne i kolorymetryczne dla świateł kierunkowskazów zamontowanych na części ruchomej.

5.19.

Gdy części ruchome znajdują się w innym położeniu niż „normalne położenie robocze”, urządzenia na nich zainstalowane nie mogą powodować nadmiernego dyskomfortu u innych użytkowników drogi.

5.20.

Gdy światło jest zainstalowane na części ruchomej, a część ruchoma znajduje się w „normalnym położeniu roboczym”, to światło musi zawsze powracać do pozycji określonej(-ych) przez producenta, zgodnie z niniejszym regulaminem. W przypadku świateł mijania oraz przednich świateł przeciwmgłowych, niniejszy warunek uważa się za spełniony, jeżeli po 10 cyklach zamykania / otwierania części ruchomej, nachylenie kątowe tych świateł względem ich podstawy, mierzone po każdym cyklu działania części ruchomej, nie różni się o więcej niż 0,15 % w stosunku do średniej wartości z 10 pomiarów. W przypadku przekroczenia tej wartości, każdą wartość graniczną określoną w pkt 6.2.6.1.1 należy zmienić o wartość tej nadwyżki w celu zmniejszenia dopuszczalnego zakresu nachylenia przy badaniach pojazdu zgodnie z załącznikiem 6.

5.21.

Części ruchome, na których zainstalowano lub nie urządzenia sygnalizacji świetlnej, znajdujące się w jednym z ustalonych położeń innym niż „normalne położenie robocze”, nie mogą zakrywać więcej niż 50 % powierzchni widocznej, w kierunku osi odniesienia, przednich i tylnych świateł pozycyjnych, przednich i tylnych świateł kierunkowskazów i świateł odblaskowych.

Ustalone położenie części ruchomej oznacza stabilne lub naturalne spoczynkowe położenie części ruchomej określone przez producenta pojazdu, zablokowane lub nie.

Jeżeli powyższe jest niemożliwe do wykonania:

5.21.1.

jeżeli powierzchnia widoczna w kierunku osi odniesienia wyżej wymienionych świateł jest zakryta w ponad 50 % przez część ruchomą, to muszą być włączone dodatkowe światła spełniające wszystkie wymagania dotyczące położenia, widoczności geometrycznej i wymagania kolorymetryczne i fotometryczne dla wyżej wymienionych świateł;

5.21.2.

należy zamieścić uwagę w formularzu zawiadomienia (pkt 10.1 załącznika 1), informującą inne władze o tym, że ponad 50 % powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia może być zakryte przez części ruchome; oraz

w pojeździe musi znajdować się ostrzeżenie informujące użytkownika, że w pewnym(-ych) położeniu(-ach) części ruchomych należy ostrzec innych użytkowników drogi o obecności pojazdu na drodze: np. za pomocą trójkąta ostrzegawczego lub innego urządzenia, zgodnie z wymogami danego kraju dotyczącymi użytkowania pojazdu w ruchu drogowym.

5.21.3.

Przepisów pkt 5.21.2 nie stosuje się do świateł odblaskowych.

5.22.

Z wyjątkiem świateł odblaskowych, dane światło uważa się za nieobecne, jeżeli nie można go uruchomić poprzez samą instalację źródła światła lub bezpiecznika, nawet w przypadku gdy takie światło ma znak homologacji.

5.23.

Światła homologowane ze źródłem(-ami) światła zgodnie z regulaminem ONZ nr 37, z wyjątkiem przypadku gdy tego rodzaju źródła światła są używane jako niewymienne źródła światła zgodnie z definicją w pkt 2.9.1.2, muszą być zamontowane w pojeździe w taki sposób, żeby umożliwić prawidłową wymianę źródła światła bez pomocy eksperta oraz bez użycia innych specjalistycznych narzędzi niż te dostarczone wraz z pojazdem przez producenta. Producent pojazdu zobowiązany jest do dostarczenia wraz z pojazdem szczegółowego opisu procedury wymiany.

5.23.1.

W przypadku gdy moduł źródła światła obejmuje oprawkę dla homologowanego wymiennego źródła światła zgodnie z regulaminem nr 37, musi to być wymienne źródło światła zgodnie z wymogiem pkt 5.23 powyżej.

5.24.

Dopuszcza się stosowanie tymczasowych, odpornych na awarię urządzeń zastępczych dla funkcji sygnalizacji świetlnej tylnych świateł pozycyjnych, pod warunkiem że zastosowana w przypadku awarii funkcja zastępcza ma podobną barwę, zasadnicze natężenie i położenie w stosunku do funkcji, która przestała działać, oraz pod warunkiem że urządzenie zastępcze spełnia dalej swoją pierwotną funkcję bezpieczeństwa. Podczas trwania funkcji zastępczej, na tablicy rozdzielczej załącza się wskaźnik kontrolny (zob. pkt 2.3.5 niniejszego regulaminu), informujący o zaistnieniu tymczasowego zastępstwa i konieczności naprawy.

5.25.

Jeżeli zamontowany jest system AFS, jest on uważany za równoważny parze świateł mijania i, jeżeli pełni funkcję(-e) świateł drogowych, uważany jest on za równoważny parze świateł drogowych.

5.26.

Dopuszczalne są tylne światła kierunkowskazu, tylne światła pozycyjne, światła hamowania (z wyjątkiem świateł hamowania kategorii S4) i tylne światła przeciwmgłowe z regulatorem zmiennego natężenia światła, reagujące jednocześnie na przynajmniej jeden z następujących czynników zewnętrznych: oświetlenie otoczenia, mgła, opady śniegu, deszcz, grad, zapylenie, zanieczyszczenie powierzchni emitującej światło, pod warunkiem, że zalecany stosunek ich natężenia jest utrzymany podczas przejścia między światłami. Podczas przejścia nie powinny wystąpić gwałtowne zmiany natężenia światła. Światła hamowania kategorii S4 mogą emitować światło o zmiennym natężeniu niezależnie od innych świateł. Kierowca może mieć możliwość zaprogramowania natężenia światła emitowanego w ramach powyższych funkcji tak, aby odpowiadało ono ich stałej kategorii, oraz przywrócenia ich do automatycznej zmiennej kategorii.

5.27.

W przypadku pojazdów kategorii M i N występujący o udzielenie homologacji musi wykazać upoważnionej placówce technicznej odpowiadającej za przeprowadzenie badań homologacyjnych typu, że zasilanie elektryczne urządzeń, o których mowa w pkt 2.5.1, 2.5.2, 2.5.4, 2.5.6 i 2.5.7 powyżej, w czasie gdy instalacja elektryczna pojazdu jest w warunkach stałego napięcia zasilania, reprezentatywnego dla odpowiedniej kategorii zasilanego pojazdu zgodnie z informacjami podanymi przez występującego o udzielenie homologacji, spełnia następujące wymagania:

5.27.1.

Napięcie zasilania na zaciskach urządzeń, które, zgodnie z dotyczącą ich dokumentacją homologacyjną, zostały poddane próbie z zastosowaniem specjalnego zasilania / elektronicznego urządzenia sterowniczego źródła światła, lub w pomocniczym trybie pracy lub pod napięciem wskazanym przez występującego, nie może przekraczać wartości napięcia określonej dla stosownych urządzeń lub funkcji, w odniesieniu do których udzielono homologacji.

5.27.2.

W przypadku zasilania elektrycznego innego niż spełniające warunki określone w pkt 5.27.1 napięcie na zaciskach urządzeń lub funkcji nie może przekraczać 6,75 V (w przypadku instalacji 6 V), 13,5 V (w przypadku instalacji 12 V) lub 28 V (w przypadku instalacji 24 V) o więcej niż 3 %. Środki kontroli maksymalnego napięcia na zaciskach urządzenia mogą dla wygody być umieszczone w obudowie urządzenia.

5.27.3.

Przepisy pkt 5.27.1 i 5.27.2 nie mają zastosowania do urządzeń, których elementem jest elektroniczne urządzenie sterownicze źródła światła lub regulator zmiennego natężenia światła.

5.27.4.

Do dokumentacji homologacyjnej załącza się sprawozdanie zawierające opis metod stosowanych do wykazania zgodności i uzyskanych wyników.

5.28.

Ogólne przepisy dotyczące widoczności geometrycznej

5.28.1.

Wewnątrz kątów widoczności geometrycznej nie mogą występować żadne przeszkody dla propagacji światła z żadnej części powierzchni widocznej światła obserwowanego z nieskończonej odległości. Nie bierze się pod uwagę przeszkód, jeżeli występowały one już w chwili uzyskania homologacji.

5.28.2.

Przy wykonywaniu pomiarów w bliższej odległości od światła, kierunek obserwacji musi być przesunięty równolegle w celu zachowania tej samej dokładności.

5.28.3.

Jeżeli po zamontowaniu światła jakakolwiek część powierzchni widocznej światła jest zakryta przez jakąkolwiek inną część pojazdu, należy wykazać, że część światła niezasłonięta przez przeszkody nadal odpowiada wartościom fotometrycznym wymaganym do homologacji danego urządzenia.

5.28.4.

Jeżeli kąt pionowy widoczności geometrycznej poniżej kąta poziomego może być zmniejszony do 5° (światło umieszczone na wysokości poniżej 750 mm od podłoża, mierzonej zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), to pole pomiarów fotometrycznych zamontowanego urządzenia optycznego może być zmniejszone do 5° poniżej kąta poziomego.

5.28.5.

W przypadku układu świateł współzależnych wymagania w zakresie widoczności geometrycznej muszą być spełnione w sytuacji, gdy uruchomione są łącznie wszystkie wchodzące w jego skład światła współzależne.

5.29.

Moduł LED nie musi być wymienny, jeżeli tak określono w arkuszu zawiadomienia o homologacji typu komponentu.

5.30.

Wszystkie światła (urządzenia) są w stosownych przypadkach homologowane zgodnie z odpowiednimi regulaminami ONZ dotyczącymi urządzeń, określonymi w odpowiednich podpunktach pkt 6 niniejszego regulaminu, w przypadku instalacji w pojeździe.

5.31.

Światła zainstalowane w pojeździe, który jest homologowany zgodnie z niniejszym regulaminem i homologowany w odniesieniu do co najmniej jednej kategorii wymiennych źródeł światła zgodnie z regulaminami ONZ nr 37, 99 lub 128, są wyposażone wyłącznie w źródła światła homologowane zgodnie z tymi kategoriami źródeł światła.

Wymóg ten nie dotyczy modułów źródła światła, modułów LED i niewymiennych źródeł światła, z wyjątkiem sytuacji, gdy ich homologacja zgodnie z odpowiednim regulaminem ONZ jest wymagana.

5.32.

Zewnętrzny wskaźnik stanu

Dopuszcza się jeden zewnętrzny wskaźnik stanu dla systemu alarmowego pojazdu (VAS), systemu alarmowego (AS) i immobilizera, jeżeli:

a)	natężenie światła w żadnym kierunku nie przekracza 0,5 cd;

b)	barwa emitowanego światła jest biała, czerwona lub żółta samochodowa;

c)	pole powierzchni widocznej nie przekracza 20 cm2.

W pojeździe dopuszcza się maksymalnie dwa zewnętrzne wskaźniki statusu dla systemu alarmowego pojazdu (VAS), systemu alarmowego (AS) i immobilizera, pod warunkiem że powierzchnia widoczna nie przekracza 10 cm2 na wskaźnik.

5.33.

Typ urządzenia homologowany zgodnie z dowolną poprzednią serią poprawek do regulaminów ONZ nr 148 lub 149 lub 150 uznaje się za równoważny z homologowanym zgodnie z najnowszą serią poprawek do odpowiednich regulaminów ONZ nr 148 lub 149 lub 150, jeżeli wskaźniki zmiany (określone w pkt 2.1.6) dotyczące poszczególnych świateł (funkcji) nie różnią się od siebie. W takim przypadku urządzenie takie może być montowane w pojeździe zgłoszonym do homologacji typu bez aktualizacji dokumentów homologacji typu urządzenia i oznakowania urządzenia.

5.34.

Stosowanie świateł homologowanych i wyposażonych w zastępcze źródła światła LED jest dozwolone wyłącznie w przypadku, gdy oświadczenie wskazane w pkt 3.2.8 jest dostępne i pozytywne.

W celu sprawdzenia, czy oświadczenie to jest przestrzegane, zarówno podczas weryfikacji homologacji typu, jak i weryfikacji zgodności produkcji, należy sprawdzić, czy na światłach znajduje się oznakowanie dotyczące stosowania zastępczych źródeł światła LED.

6. SPECYFIKACJE POSZCZEGÓLNYCH URZĄDZEŃ

6.1.

Światła drogowe (regulaminy ONZ nr 98, 112 lub 149)

6.1.1.

Stosowanie

Obowiązkowe w pojazdach silnikowych. Zabronione w przyczepach.

6.1.2.

Liczba

Dwa lub cztery z homologacją typu zgodnie z

(a)	regulaminami ONZ nr 98 lub 112, z wyłączeniem reflektorów klasy A; lub

(b)	regulaminem ONZ 149, tylko dla reflektorów klasy B i D.

Dla pojazdów kategorii N3: dopuszcza się dwa dodatkowe światła drogowe.

Jeżeli pojazd jest wyposażony w cztery chowane reflektory, wówczas zezwala się na instalację dwóch dodatkowych reflektorów tylko w celach sygnalizacyjnych, polegających na przerywanym włączaniu się w krótkich odstępach czasu (zob. pkt 5.12 powyżej), w świetle dziennym.

6.1.3.

Układ

Brak oddzielnych specyfikacji.

6.1.4.

Położenie

6.1.4.1.

W kierunku poprzecznym: brak oddzielnych specyfikacji.

6.1.4.2.

W pionie: brak oddzielnych specyfikacji.

6.1.4.3.

W kierunku wzdłużnym: z przodu pojazdu. Warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli emitowane światło nie powoduje u kierowcy dyskomfortu w sposób bezpośredni i pośredni poprzez urządzenia widzenia pośredniego lub inne powierzchnie pojazdu odbijające światło.

6.1.5.

Widoczność geometryczna

Widoczność powierzchni świetlnej, włącznie z jej widocznością w obszarach pozornie nieoświetlonych w danym kierunku obserwacji, musi być zapewniona w rozchodzącej się przestrzeni ograniczonej przez linie oparte na obwodzie powierzchni świetlnej i tworzące kąt nie mniejszy niż 5° z osią odniesienia reflektora. Kąty widoczności geometrycznej określa się na podstawie obwodu rzutu powierzchni świetlnej na poprzeczną płaszczyznę styczną do najbardziej wysuniętej do przodu części szyby reflektora.

6.1.6.

Ustawienie kierunkowe

Do przodu.

Nie więcej niż jedno światło drogowe po każdej stronie pojazdu może się obracać w celu doświetlenia zakrętu.

6.1.7.

Połączenia elektryczne

6.1.7.1.

Światła drogowe, z wyjątkiem sytuacji, gdy wykorzystywane są do wysyłania przerywanych sygnałów świetlnych w krótkich odstępach czasu, mogą być włączone tylko wtedy, gdy światła mijania są aktywowane ręcznie lub gdy istnieją warunki do automatycznego włączania świateł mijania. W związku z tym światła drogowe wyłącza się automatycznie, gdy światła mijania są ręcznie dezaktywowane lub gdy ustały warunki automatycznego włączania świateł mijania.

6.1.7.2.

Przełącznik świateł drogowych może być automatyczny w odniesieniu do ich włączania i wyłączania, przy czym sygnały sterujące wytwarzane są przez system czujników, który jest w stanie wykrywać i reagować na każdy z następujących komponentów:

a)	warunki oświetleniowe otoczenia;

b)	światło emitowane przez przednie urządzenia oświetleniowe i urządzenia sygnalizacji świetlnej pojazdów nadjeżdżających z przodu;

c)	światło emitowane przez tylne urządzenia sygnalizacji świetlnej pojazdów poprzedzających.

Dozwolone są dodatkowe funkcje czujników w celu poprawy działania.

Do celów niniejszego punktu „pojazdy” oznaczają pojazdy kategorii L, M, N, O i T oraz rowery, a pojazdy takie są wyposażone w światła odblaskowe, urządzenia oświetlenia i sygnalizacji świetlnej, które są włączone.

6.1.7.3.

Zawsze musi być zapewniona możliwość ręcznego włączenia i wyłączenia świateł drogowych oraz ręcznej dezaktywacji automatycznego sterowania światłami drogowymi.

Ponadto wyłączanie świateł drogowych i dezaktywacja ich automatycznego sterowania odbywa się poprzez prostą i bezpośrednią obsługę ręczną; nie jest dozwolone stosowanie podmenu.

6.1.7.4.

Światła drogowe mogą być włączane jednocześnie albo parami. W przypadku zamontowania dwóch dodatkowych świateł drogowych, dopuszczonych do stosowania wyłącznie w pojazdach kategorii N3 zgodnie z pkt 6.1.2, jednocześnie mogą się świecić nie więcej niż dwie pary. Przy zmianie ze świateł mijania na światła drogowe musi się włączać przynajmniej jedna para świateł drogowych. Przy zmianie ze świateł drogowych na światła mijania wszystkie światła drogowe muszą się wyłączać równocześnie.

6.1.7.5.

Światła mijania mogą pozostać włączone razem z włączonymi światłami drogowymi.

6.1.7.6.

W przypadku obecności czterech chowanych reflektorów, ich podniesienie musi uniemożliwiać jednoczesne załączenie jakichkolwiek dodatkowych reflektorów, jeżeli te mają na celu emitowanie sygnałów świetlnych polegających na przerywanym włączaniu się w krótkich odstępach czasu (zob. pkt 5.12) w czasie jazdy w dzień.

6.1.8.

Wskaźnik kontrolny

Obowiązkowy wskaźnik kontrolny załączenia.

6.1.8.1.

Jeżeli przełącznik świateł drogowych jest automatyczny, zgodnie z opisem w pkt 6.1.7.1 powyżej, kierowca musi otrzymać informację o tym, że automatyczny przełącznik funkcji świateł drogowych jest włączony. Informacje te muszą się wyświetlać przez cały czas włączenia działania automatycznego.

6.1.9.

Inne wymagania

6.1.9.1.

Maksymalne łączne natężenie świateł drogowych, które mogą być włączone jednocześnie, nie może przekroczyć 430 000 cd, co odpowiada wartości odniesienia 100.

6.1.9.2.

Powyższe natężenie maksymalne uzyskuje się przez zsumowanie poszczególnych wartości odniesienia podanych na światłach. Każdemu reflektorowi oznaczonemu symbolem „R” lub „CR” nadaje się wartość odniesienia równą „10”.

6.1.9.3.

Automatyczne włączanie i wyłączanie świateł drogowych:

6.1.9.3.1.

System czujników wykorzystywany do sterowania automatycznym włączaniem i wyłączaniem świateł drogowych, jak opisano w pkt 6.1.7.1, spełnia następujące wymogi:

6.1.9.3.1.1.

Granice minimalnych pól, w których czujnik jest w stanie wykryć światło emitowane przez inne pojazdy określone w pkt 6.1.7.1 powyżej, są wyznaczone przez kąty podane poniżej.

6.1.9.3.1.1.1.

Kąty poziome: 15° w lewo i 15° w prawo.

Kąty pionowe:

Kąt w górę	5°
Wysokość zamontowania czujnika (środek otworu czujnika nad podłożem)	Mniejsza niż 2 m	Między 1,5 m a 2,5 m	Większa niż 2,0 m
Kąt w dół	2°	od 2° do 5°	5°

Kąty te mierzy się od środka otworu czujnika w stosunku do poziomej linii prostej przechodzącej przez ten środek równoległej do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu.

6.1.9.3.1.2.

System czujników musi być w stanie wykrywać na prostej drodze:

a)	nadjeżdżający pojazd o napędzie silnikowym na odległość wynoszącą co najmniej 400 m;

b)	poprzedzający pojazd o napędzie silnikowym lub pojazd z przyczepą na odległość wynoszącą co najmniej 100 m;

c)	nadjeżdżający rower na odległość wynoszącą co najmniej 75 m, oświetlony białym światłem o światłości wynoszącej 150 cd, obszaru emisji światła o wielkości 10 cm2 ±3 cm2 i wysokości powyżej podstawy 0,8 m.

Na potrzeby sprawdzenia zgodności z lit. a) i b) powyżej nadjeżdżający i poprzedzający pojazd o napędzie silnikowym (lub pojazd z przyczepą) ma włączone światła pozycyjne (w stosownych przypadkach) i światła mijania.

6.1.9.3.2.

Przejście ze świateł drogowych na światła mijania i odwrotnie, zgodnie z warunkami zawartymi w pkt 6.1.7.1 powyżej, może być przeprowadzane automatycznie i nie może powodować dyskomfortu, rozproszenia ani oślepienia.

6.1.9.3.3.

Ogólne działanie automatycznego przełącznika sprawdza się za pomocą:

6.1.9.3.3.1.

symulacji lub innym sposobem akceptowanym przez organ udzielający homologacji typu, przedstawionym przez wnioskodawcę;

6.1.9.3.3.2.

badania zachowania na drodze zgodnie z pkt 1 załącznika 12. Działanie automatycznego przełącznika dokumentuje się i sprawdza z opisem wnioskodawcy. Każda widoczna usterka (na przykład zbyt duży kąt, migotanie) powinna nasuwać wątpliwości.

6.1.9.3.4.

Przełącznik świateł drogowych może umożliwiać ich włączanie automatyczne, wyłącznie gdy:

a)	nie wykryto żadnych pojazdów, jak wspomniano w pkt 6.1.7.1 powyżej, w obrębie pól i odległości zgodnie z pkt 6.1.9.3.1.1 i 6.1.9.3.1.2.; oraz

b)	wykryte poziomy natężenia oświetlenia w otoczeniu są zgodne z określonymi w pkt 6.1.9.3.5 poniżej.

6.1.9.3.5.

W przypadku gdy automatycznie włączone są światła drogowe, wyłączają się one automatycznie, gdy w obrębie pól i odległości zgodnie z pkt 6.1.9.3.1.1 i 6.1.9.3.1.2 wykryte zostaną nadjeżdżające i poprzedzające pojazdy, jak wspomniano w pkt 6.1.7.1 powyżej.

Oprócz tego muszą wyłączać się automatycznie, gdy oświetlenie wytwarzane przez warunki oświetleniowe otoczenia przekracza 7 000 lx.

Spełnienia tego wymogu dowodzi wnioskodawca metodą symulacji lub innym sposobem akceptowanym przez organ odpowiedzialny za udzielenie homologacji typu. Jeśli to konieczne, pomiaru natężenia oświetlenia dokonuje się na płaszczyźnie poziomej za pomocą miernika posiadającego fotodetektor skorygowany do cosinusoidy na tej samej wysokości co zamocowanie fotodetektora w pojeździe. Producent może wykazać to za pomocą odpowiedniej dokumentacji lub w inny sposób akceptowany przez organ udzielający homologacji typu.

6.2.

Światła mijania (regulaminy ONZ nr 98, 112 lub 149)

6.2.1.

Stosowanie

Obowiązkowe w pojazdach silnikowych. Zabronione w przyczepach.

6.2.2.

Liczba

Dwa, z homologacją typu zgodnie z

a)	regulaminami ONZ nr 98 lub 112, z wyłączeniem reflektorów klasy A; lub

b)	regulaminem ONZ 149, tylko dla reflektorów klasy B i D.

6.2.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.2.4.

Położenie

6.2.4.1.

W kierunku poprzecznym: krawędź powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia, która znajduje się najdalej od wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, nie może być oddalona o więcej niż 400 mm od skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu.

Wewnętrzne krawędzie powierzchni widocznych w kierunku obu osi odniesienia muszą być w odległości przynajmniej 600 mm od siebie. Powyższego warunku nie stosuje się do pojazdów kategorii M1 i N1; dla wszystkich pozostałych kategorii pojazdów silnikowych odległość ta może zostać zmniejszona do 400 mm, jeżeli całkowita szerokość pojazdu jest mniejsza niż 1 300 mm.

6.2.4.2.

W pionie: nie mniej niż 500 mm i nie więcej niż 1 200 mm nad podłożem. Dla pojazdów kategorii N2G, N3G, M2G i M3G (terenowych) (10) maksymalna wysokość może być zwiększona do 1 500 mm.

6.2.4.3.

W kierunku wzdłużnym: z przodu pojazdu. Warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli emitowane światło nie powoduje u kierowcy dyskomfortu w sposób bezpośredni lub pośredni poprzez urządzenia widzenia pośredniego lub inne powierzchnie pojazdu odbijające światło.

6.2.5.

Widoczność geometryczna

Określona kątami α i ß zgodnie z definicją zawartą w pkt 2.10.7:

α = 15° do góry i 10° do dołu,

β = 45° na zewnątrz i 10° do wewnątrz.

Obecność przegród lub innych elementów w pobliżu reflektorów nie może być przyczyną efektów wtórnych powodujących dyskomfort u innych użytkowników drogi.

6.2.6.

Ustawienie kierunkowe

Do przodu.

6.2.6.1.

Odchylenie pionowe

6.2.6.1.1.

Początkową wartość odchylenia w dół granicy światła i cienia wiązki świateł mijania, ustaloną dla pojazdu nieobciążonego z jedną osobą na fotelu kierowcy, określa producent pojazdu z dokładnością do 0,1 %. Tak określona nominalna wartość odchylenia musi być zaznaczona w łatwo czytelny i nieusuwalny sposób na każdym pojeździe, w pobliżu każdego z reflektorów lub tabliczki producenta, za pomocą symbolu przedstawionego w załączniku 7.

Wyżej wymienioną wartość odchylenia w dół określa się zgodnie z pkt 6.2.6.1.2.

6.2.6.1.2.

W zależności od wysokości w metrach (h) dolnej krawędzi powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia, w odniesieniu do zamontowanych świateł mijania, mierzonej dla pojazdu nieobciążonego, odchylenie pionowe granicy światła i cienia wiązki świateł mijania musi, w zakresie wszystkich warunków statycznych zawartych w załączniku 5, zawierać się w następujących wartościach granicznych, a ustawienie początkowe musi mieć wartość podaną poniżej:

h < 0,8

wartości graniczne	:	od -0,5 % do -2,5 %
ustawienie początkowe	:	od -1,0 % do -1,5 %

0,8 < h < 1,0

wartości graniczne	:	od -0,5 % do -2,5 %
ustawienie początkowe	:	od -1,0 % do -1,5 %

lub, według uznania producenta pojazdu,

wartości graniczne	:	od -1,0 % do -3,0 %
ustawienie początkowe	:	od -1,5 % do -2,0 %

W tym przypadku wniosek o udzielenie homologacji typu pojazdu powinien zawierać informację, którą alternatywę należy przyjąć.

h > 1,0

wartości graniczne	:	od -1,0 % do -3,0 %
ustawienie początkowe	:	od -1,5 % do -2,0 %

Powyższe wartości graniczne i wartości ustawienia początkowego przedstawione są łącznie na diagramie poniżej.

Dla pojazdów kategorii N3G (terenowych), gdzie wysokość położenia reflektorów przekracza 1 200 mm, wartości graniczne odchylenia pionowego granicy światła i cienia wynoszą od: od -1,5 % do -3,5 %.

Wartość ustawienia początkowego zawiera się w przedziale od -2 % do -2,5 %.

6.2.6.2.

Urządzenie do poziomowania reflektorów

6.2.6.2.1.

W przypadku, gdy do spełnienia wymogów określonych w pkt 6.2.6.1.1 i 6.2.6.1.2 niezbędne jest urządzenie do poziomowania reflektorów, takie urządzenie musi działać automatycznie.

6.2.6.2.2.

Dozwolone są jednak korektory ręczne regulowane w sposób ciągły lub nieciągły, pod warunkiem, że mają one ustalone położenie przywracające odchylenie początkowe określone w pkt 6.2.6.1.1 przy użyciu zwykłej śruby regulacyjnej lub w inny zbliżony sposób.

Ręczny korektor ustawienia świateł musi być obsługiwany z fotela kierowcy.

Urządzenia regulowane w sposób ciągły muszą posiadać skalę wskazującą takie warunki obciążenia, które wymagają korekty ustawienia świateł mijania.

Liczba możliwych ustawień dla urządzeń regulowanych w sposób nieciągły musi zapewniać zgodność z zakresem wartości przewidzianych w pkt 6.2.6.1.2 dla wszystkich warunków obciążenia określonych w załączniku 5.

Ponadto, dla takich urządzeń, warunki obciążenia z załącznika 5 wymagające ustawienia świateł mijania muszą być jednoznacznie oznaczone w pobliżu regulatora sterującego korektorem (załącznik 8).

6.2.6.2.3.

W przypadku awarii urządzeń opisanych w pkt 6.2.6.2.1 i 6.2.6.2.2 wiązka świateł mijania nie może znaleźć się w położeniu, którego odchylenie od poziomu jest mniejsze niż w chwili zaistnienia awarii urządzenia.

6.2.6.3.

Metoda pomiaru

6.2.6.3.1.

Po ustawieniu odchylenia początkowego odchylenie pionowe świateł mijania, wyrażone w procentach, mierzy się w warunkach statycznych pod każdym rodzajem obciążenia określonym w załączniku 5.

6.2.6.3.2.

Pomiar zmiany odchylenia wiązki świateł mijania w funkcji obciążenia wykonuje się zgodnie z procedurą badań określoną w załączniku 6.

6.2.6.4.

Odchylenie poziome

Odchylenie poziome jednego lub obu świateł mijania może ulegać zmianie w celu doświetlenia zakrętu pod warunkiem, że jeżeli cała wiązka lub załamanie granicy światła i cienia ulega przesunięciu, to załamanie granicy światła i cienia nie może przecinać linii trajektorii środka ciężkości pojazdu w odległości od przodu pojazdu przekraczającej stukrotność wysokości zamontowania odpowiednich świateł mijania.

6.2.7.

Połączenia elektryczne

6.2.7.1.

Przy zmianie ze świateł drogowych na światła mijania wszystkie światła drogowe muszą się wyłączać równocześnie.

6.2.7.2.

Światła mijania mogą pozostać włączone razem z włączonymi światłami drogowymi.

6.2.7.3.

W przypadku świateł mijania zgodnie z regulaminem ONZ nr 98 i 149 wyładowcze źródła światła pozostają włączone w czasie świecenia świateł drogowych.

6.2.7.4.

W celu doświetlenia zakrętu można włączyć jedno dodatkowe źródło światła albo jeden lub więcej modułów LED, umieszczonych wewnątrz światła mijania lub wewnątrz światła (z wyjątkiem świateł drogowych) zespolonego lub wzajemnie sprzężonego z odpowiednim światłem mijania, pod warunkiem, że promień poziomy krzywizny trajektorii środka ciężkości pojazdu wynosi nie więcej niż 500 m. Producent może wykazać zgodność z powyższym za pomocą obliczeń lub innych metod dopuszczonych przez organ udzielający homologacji typu.

6.2.7.5.

Światła mijania mogą być włączane i wyłączane automatycznie. Niemniej jednak zawsze musi być zapewniona możliwość ich ręcznego włączenia lub wyłączenia.

6.2.7.6.

Światła mijania są włączane i wyłączane automatycznie, w zależności od warunków oświetleniowych otoczenia (np. włączane w warunkach jazdy nocnej, w tunelach itp.) zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku 13.

6.2.7.7.

Bez uszczerbku dla pkt 6.2.7.6 światła mijania mogą się włączać/wyłączać automatycznie w zależności od innych czynników, takich jak czas czy warunki otoczenia (np. pora dnia, położenie pojazdu, opady, mgła itd.).

6.2.8.

Wskaźnik kontrolny

6.2.8.1.

Wskaźnik kontrolny nieobowiązkowy.

6.2.8.2.

Wizualny wskaźnik kontrolny, pulsacyjny lub nie, nie jest obowiązkowy:

a)	w przypadku, gdy cała wiązka lub załamanie granicy światła i cienia ulega przesunięciu w celu doświetlenia zakrętu; lub

b)	jeżeli jeden lub więcej modułów LED jest używanych do emitowania wiązki głównych świateł mijania, z wyjątkiem sytuacji gdy są one podłączone w taki obwód, że awaria dowolnego modułu LED sprawia, że wszystkie przestają emitować światło.

Jest on włączany:

a)	w przypadku awarii przesunięcia załamania granicy światła i cienia; lub

b)	w przypadku awarii dowolnego modułu LED emitującego wiązkę głównych świateł mijania, z wyjątkiem gdy są one podłączone w taki obwód, że awaria dowolnego modułu LED sprawia, że przestają one emitować światło.

Pozostaje włączony, dopóki trwa awaria. Może zostać tymczasowo zawieszony, ale włączy się po ponownym włączeniu lub wyłączeniu urządzenia uruchamiającego lub wyłączającego układ napędowy.

6.2.9.

Inne wymagania

Wymogów określonych w pkt 5.5.2 nie stosuje się do świateł mijania.

Światła mijania ze źródłem światła lub modułem LED emitującym wiązkę głównych świateł mijania o łącznej wartości obiektywnego strumienia świetlnego powyżej 2 000 lumenów można stosować wyłącznie w połączeniu z instalacją urządzeń do oczyszczania reflektorów, zgodnie z regulaminem ONZ nr 45 (11).

W odniesieniu do odchylenia pionowego, przepisów pkt 6.2.6.2.2 powyżej nie stosuje się do świateł mijania zawierających źródło światła lub moduł(-y) LED emitujący(-e) wiązkę głównych świateł mijania o wartości obiektywnego strumienia świetlnego powyżej 2 000 lumenów.

W przypadku żarówek, dla których określono więcej niż jedno napięcie próbne, stosuje się obiektywny strumień świetlny emitujący wiązkę głównych świateł mijania, jak wskazano w formularzu zawiadomienia homologacji typu dla urządzenia.

W przypadku świateł mijania wyposażonych w homologowane źródło światła stosowana jest wartość obiektywnego strumienia świetlnego przy odpowiednim napięciu próbnym podanym we właściwym arkuszu danych w regulaminie, zgodnie z którym zastosowane źródło światła zostało homologowane, bez uwzględniania tolerancji dla obiektywnego strumienia świetlnego określonego w tym arkuszu danych.

Do doświetlania zakrętu można stosować wyłącznie światła mijania zgodnie z regulaminem ONZ nr 98, 112 lub 149.

W przypadku gdy doświetlenie zakrętu uzyskuje się za pomocą poziomego ruchu całej wiązki lub załamania granicy światła i cienia, to funkcja ta może być włączona wyłącznie wtedy, gdy pojazd porusza się do przodu. Powyższego ograniczenia nie stosuje się w przypadku doświetlenia prawego zakrętu w prawostronnym ruchu drogowym (lub lewego zakrętu w lewostronnym ruchu drogowym).

6.3.

Przednie światło przeciwmgłowe (regulamin ONZ nr 19 lub 149)

6.3.1.

Stosowanie

Nieobowiązkowe w pojazdach silnikowych. Zabronione w przyczepach.

6.3.2.

Liczba

Dwa, spełniające wymogi serii poprawek 03 i późniejszych serii poprawek do regulaminu ONZ nr 19 lub wymogi regulaminu ONZ nr 149.

6.3.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.3.4.

Położenie

6.3.4.1.

W kierunku poprzecznym: punkt na powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia, który znajduje się najdalej od wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, nie może być oddalony o więcej niż 400 mm od skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu.

6.3.4.2.

W pionie:

Minimum

Nie mniej niż 250 mm od podłoża.

Maksimum

Dla pojazdów kategorii M1 i N1: nie więcej niż 800 mm od podłoża.

Dla pojazdów wszystkich pozostałych kategorii z wyjątkiem N3G (terenowych) (12): nie więcej niż 1 200 mm od podłoża.

Dla pojazdów kategorii N3G (terenowych): maksymalną wysokość można zwiększyć do 1 500 mm.

Żaden punkt na powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia nie może znajdować się wyżej niż najwyższy punkt na powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia świateł mijania.

6.3.4.3.

6.3.5.

Widoczność geometryczna

Określona kątami α i ß zgodnie z definicją zawartą w pkt 2.10.7:

α = 5° do góry i do dołu,

β = 45° na zewnątrz i 10° do wewnątrz.

Obecność przegród lub innych elementów w pobliżu przednich świateł przeciwmgłowych nie może być przyczyną efektów wtórnych powodujących dyskomfort u innych użytkowników drogi (13).

6.3.6.

Ustawienie kierunkowe

Do przodu.

6.3.6.1.

Odchylenie pionowe

6.3.6.1.1.

W przypadku przednich świateł przeciwmgłowych klasy „B” odchylenie pionowe granicy światła i cienia wiązki, ustalone dla pojazdu nieobciążonego z jedną osobą na fotelu kierowcy, wynosi -1,5 % lub mniej13.

6.3.6.1.2.

W przypadku przednich świateł przeciwmgłowych klasy „F3”:

6.3.6.1.2.1.

Jeżeli całkowity obiektywny strumień świetlny źródła światła dla każdego przedniego światła przeciwmgłowego nie przekracza 2 000 lumenów:

6.3.6.1.2.1.1.

odchylenie pionowe granicy światła i cienia wiązki, ustalone dla pojazdu nieobciążonego z jedną osobą na fotelu kierowcy, wynosi -1,0 % lub mniej.

6.3.6.1.2.2.

Jeżeli całkowity obiektywny strumień świetlny źródła światła dla każdego przedniego światła przeciwmgłowego przekracza 2 000 lumenów:

6.3.6.1.2.2.1.

w zależności od wysokości w metrach (h) dolnej krawędzi powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia przedniego światła przeciwmgłowego, mierzonej dla pojazdu nieobciążonego, odchylenie pionowe granicy światła i cienia we wszystkich warunkach statycznych wymienionych w załączniku 5 musi automatycznie pozostawać pomiędzy wartościami podanymi poniżej:

h ≤ 0,8

wartości graniczne	:	od -1,0 % do -3,0 %
ustawienie początkowe	:	od -1,5 % do -2,0 %

h > 0,8

wartości graniczne	:	od -1,5 % do -3,5 %
ustawienie początkowe	:	od -2,0 % do -2,5 %

6.3.6.1.2.2.2.

początkową wartość odchylenia w dół granicy światła i cienia wiązki, ustaloną dla pojazdu nieobciążonego z jedną osobą na fotelu kierowcy, określa producent pojazdu z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. Tak określona nominalna wartość odchylenia musi być zaznaczona w łatwo czytelny i nieusuwalny sposób na każdym pojeździe, w pobliżu każdego z przednich świateł przeciwmgłowych lub tabliczki producenta lub w połączeniu z oznaczeniem, o którym mowa w pkt 6.2.6.1.1, przy użyciu symbolu podanego w załączniku 7 do niniejszego regulaminu. Wyżej wymienioną wartość odchylenia w dół określa się zgodnie z pkt 6.3.6.1.2.2.1.

6.3.6.2.

Urządzenie do poziomowania przednich świateł przeciwmgłowych

6.3.6.2.1.

Jeżeli do przedniego światła przeciwmgłowego, oddzielnego lub zespolonego z innymi funkcjami przedniego oświetlenia i sygnalizacji świetlnej, zamontowano urządzenie do poziomowania, jego odchylenie pionowe, w statycznych warunkach obciążenia określonych w załączniku 5 niniejszego regulaminu, pozostaje w przedziale podanym w pkt 6.3.6.1.2.2.1.

6.3.6.2.2.

W przypadku gdy przednie światło przeciwmgłowe klasy „F3” jest częścią świateł mijania lub systemu AFS, podczas używania przednich świateł przeciwmgłowych jako części świateł mijania stosuje się wymogi pkt 6.2.6.

Wówczas wartości graniczne ustawienia świateł podane w pkt 6.2.6 mogą zostać zastosowane również w sytuacji, gdy przednie światło przeciwmgłowe jest używane w funkcji świateł przeciwmgłowych.

6.3.6.2.3.

Urządzenia do poziomowania świateł można również używać w celu automatycznego dostosowania odchylenia wiązki przednich świateł przeciwmgłowych w zależności od panujących warunków otoczenia, pod warunkiem że wartości graniczne odchylenia wiązki świateł w dół podane w pkt 6.3.6.1.2.2.1 nie zostały przekroczone.

6.3.6.2.4.

W przypadku awarii urządzenia do poziomowania świateł przednie światła przeciwmgłowe nie mogą znaleźć się w położeniu, w którym granica światła i cienia jest odchylona w mniejszym stopniu niż w chwili zaistnienia awarii urządzenia.

6.3.7.

Połączenia elektryczne

Musi być zapewniona możliwość włączenia i wyłączenia przednich świateł przeciwmgłowych niezależnie od świateł drogowych, świateł mijania lub jakiekolwiek kombinacji świateł drogowych i mijania, chyba że:

a)	przednie światła przeciwmgłowe są używane jako element innej funkcji oświetlenia systemu AFS; włączenie funkcji przednich świateł przeciwmgłowych jest jednak priorytetowe względem funkcji, dla której przednie światła przeciwmgłowe są używane jako jeden z jej elementów; lub

b)	przednie światła przeciwmgłowe nie mogą być zapalane równocześnie z żadnym innym światłem, z którym są wzajemnie sprzężone, jak wskazano poprzez odpowiednie oznaczenie („/”) zgodnie z pkt 10.1 załącznika 1 do regulaminu ONZ nr 19 lub pkt 9.5.1 załącznika 1 do regulaminu ONZ nr 149.

6.3.8.

Wskaźnik kontrolny

Obowiązkowy wskaźnik kontrolny załączenia. Niezależne, niepulsacyjne światło ostrzegawcze.

6.3.9.

Inne wymagania

W przypadku gdy w formularzu zawiadomienia, określonym w załączniku 1 do regulaminu ONZ nr 19 lub załączniku 1 do regulaminu ONZ nr 149 znajduje się wskazanie pozytywne, ustawienie i natężenia wiązki przedniego światła przeciwmgłowego klasy „F3” mogą być automatycznie adaptowane do panujących warunków otoczenia. Wszelkie zmiany natężenia świateł lub ich ustawienia dokonywane są automatycznie w sposób niepowodujący dyskomfortu u kierowcy ani u innych użytkowników drogi.

6.4.

Światło cofania (regulamin ONZ nr 23 lub 148)

6.4.1.

Stosowanie

Obowiązkowe w pojazdach silnikowych i przyczepach kategorii O2, O3 i O4. Nieobowiązkowe w przyczepach kategorii O1.

6.4.2.

Liczba

6.4.2.1.

Jedno urządzenie obowiązkowe i drugie urządzenie dodatkowe w pojazdach silnikowych kategorii M1 i we wszystkich innych pojazdach o długości nieprzekraczającej 6 000 mm.

6.4.2.2.

Dwa urządzenia obowiązkowe i dwa urządzenia dodatkowe we wszystkich innych pojazdach o długości przekraczającej 6 000 mm, z wyjątkiem pojazdów kategorii M1.

6.4.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.4.4.

Położenie

6.4.4.1.

W kierunku poprzecznym: brak specjalnych wymagań.

6.4.4.2.

W pionie: nie mniej niż 250 mm i nie więcej niż 1 200 mm nad podłożem. Dla pojazdów kategorii N2G, N3G, M2G i M3G (terenowych) maksymalna wysokość może być zwiększona do 1 400 mm.

6.4.4.3.

W kierunku wzdłużnym: z tyłu pojazdu.

Jednak w przypadku zamontowania dwóch dodatkowych urządzeń, o których mowa w pkt 6.4.2.2, urządzenia te mogą znajdować się z boku pojazdu, pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w pkt 6.4.5.2 i 6.4.6.2.

6.4.5.

Widoczność geometryczna

6.4.5.1.

Urządzenia zamontowane z tyłu pojazdu:

Określona kątami α i β zgodnie z definicją zawartą w pkt 2.10.7:

α = 15° do góry i 5° do dołu,

β = 45° na prawo i na lewo, jeżeli występuje tylko jedno urządzenie,

45° na zewnątrz i 30° do wewnątrz, jeżeli występują dwa urządzenia.

6.4.5.2.

Dwa dodatkowe urządzenia, o których mowa w pkt 6.4.2.2, jeżeli są zamontowane z boku pojazdu:

Widoczność geometryczna jest zapewniona, jeżeli oś odniesienia danego urządzenia jest skierowana na zewnątrz przy kącie β nieprzekraczającym 15° w stosunku do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu. Pionowa regulacja dwóch dodatkowych urządzeń może być skierowana w dół.

6.4.6.

Ustawienie kierunkowe

6.4.6.1.

Do tyłu.

6.4.6.2.

Ponadto jeżeli dwa dodatkowe urządzenia, o których mowa w pkt 6.4.2.2, są zamontowane z boku pojazdu, stosuje się przepisy pkt 6.4.5.2.

6.4.7.

Połączenia elektryczne

6.4.7.1.

Muszą być wykonane w taki sposób, żeby światło mogło być włączone tylko wtedy, gdy włączony jest bieg wsteczny oraz gdy urządzenie sterujące włączaniem i wyłączaniem układu napędowego znajduje się w pozycji umożliwiającej pracę silnika. Światło nie może być włączone ani pozostać włączone, jeżeli oba powyższe warunki nie są spełnione.

6.4.7.2.

Ponadto połączenia elektryczne dwóch dodatkowych urządzeń, o których mowa w pkt 6.4.2.2 muszą być wykonane w taki sposób, że urządzenia te nie mogą być włączane, jeżeli nie są włączone światła, o których mowa w pkt 5.11.

Urządzenia zamontowane z boku pojazdu mogą być włączane w czasie powolnych manewrów do przodu, wykonywanych przez pojazd z maksymalną prędkością 15 km/h, pod warunkiem spełnienia następujących warunków:

a)	wyżej wymienione urządzenia są włączane i wyłączane ręcznie za pomocą oddzielnego przełącznika;

b)	po takim włączeniu mogą pozostać włączone po wyłączeniu biegu wstecznego;

c)	jeżeli prędkość pojazdu poruszającego się do przodu przekroczy 15 km/h, urządzenia są automatycznie wyłączane, niezależnie od położenia oddzielnego przełącznika; w tym przypadku urządzenia pozostają wyłączone do momentu ich ponownego, rozmyślnego włączenia.

6.4.8.

Wskaźnik kontrolny

Wskaźnik kontrolny nieobowiązkowy.

6.4.9.

Inne wymagania

brak.

6.5.

Światło kierunku jazdy (regulamin ONZ nr 6 lub 148)

6.5.1.

Stosowanie (zob. rysunek poniżej)

Obowiązkowe Rodzaje świateł kierunkowskazów dzieli się na kategorie (1, 1a, 1b, 2a, 2b, 5 i 6), których zespół na danym pojeździe tworzy określony układ („A” i „B”).

Układ „A” stosuje się do wszystkich pojazdów silnikowych.

Układ „B” stosuje się tylko do przyczep.

6.5.2.

Liczba

W zależności od układu.

6.5.3.

Układy (zob. rysunek poniżej)

A: Dwa przednie światła kierunkowskazów należące do następujących kategorii:

1 lub 1a lub 1b,

jeżeli odległość między krawędzią powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia danego światła i krawędzią powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia światła mijania lub przedniego światła przeciwmgłowego, jeśli takie występuje, wynosi co najmniej 40 mm.

1a lub 1b,

1b,

dwa tylne światła kierunkowskazu (kategoria 2a lub 2b);

dwa światła dodatkowe (kategoria 2a lub 2b) na wszystkich pojazdach kategorii M2, M3, N2, N3.

dwa boczne światła kierunkowskazu należące do kategorii 5 lub 6 (wymagania minimalne):

Dla wszystkich pojazdów kategorii M1.

Dla pojazdów kategorii N1, M2 i M3 o długości nieprzekraczającej 6 metrów.

Dla pojazdów kategorii N2 i N3.

dla pojazdów kategorii N1, M2 i M3 o długości przekraczającej 6 metrów.

Dopuszcza się zastąpienie bocznych świateł kierunkowskazów kategorii 5 bocznymi światłami kierunkowskazów kategorii 6 we wszystkich przypadkach.

W przypadku zainstalowania świateł o połączonych funkcjach przednich świateł kierunkowskazów (kategorii 1, 1a, 1b) oraz bocznych świateł kierunkowskazów (kategoria 5 lub 6) dopuszcza się zamontowanie dwóch dodatkowych bocznych świateł kierunkowskazów (kategoria 5 lub 6) w celu spełnienia wymagań dotyczących widoczności z pkt 6.5.5.

B: Dwa tylne światła kierunkowskazów (kategoria 2a lub 2b).

dwa światła dodatkowe (kategoria 2a lub 2b) na wszystkich pojazdach kategorii O2, O3 i O4.

Maksymalnie trzy dodatkowe urządzenia kategorii 5 lub jedno dodatkowe urządzenie kategorii 6 na bok pojazdu kategorii O2 o długości przekraczającej 9 m.

Jeżeli zamontowany jest system AFS, odległość brana pod uwagę przy wyborze kategorii jest odległością między przednim światłem kierunkowskazu, a najbliższą jednostką oświetlenia znajdującą się w najbliższym położeniu, całkowicie lub częściowo zapewniającą tryb świateł mijania.

6.5.3.1.

Ponadto w przypadku pojazdów kategorii:

a)	M2, M3, N2 i N3 o długości powyżej 6 m do 9 m włącznie jedno dodatkowe urządzenie kategorii 5 jest nieobowiązkowe;

b)	M2, M3, N2 i N3 o długości powyżej 9 m obowiązkowe są trzy dodatkowe urządzenia kategorii 5 rozmieszczone możliwie równomiernie wzdłuż każdej strony;

O3 i O4 trzy urządzenia kategorii 5 rozmieszczone możliwie równomiernie wzdłuż każdej strony są obowiązkowe.

Wymagania te nie mają zastosowania, jeżeli istnieją co najmniej trzy światła obrysowe boczne barwy żółtej samochodowej, które migają w fazie i jednocześnie ze światłami kierunkowskazów po tej samej stronie pojazdu.

6.5.4.

Położenie

6.5.4.1.

W kierunku poprzecznym: krawędź powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia znajdująca się najdalej od wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu nie może znajdować się dalej niż 400 mm od skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu. Powyższego warunku nie stosuje się do dodatkowych świateł tylnych.

Odległość między krawędziami wewnętrznymi obu powierzchni widocznych w kierunku obu osi odniesienia musi wynosić nie mniej niż 600 mm.

Odległość może zostać zmniejszona do 400 mm, gdy całkowita szerokość pojazdu jest mniejsza niż 1 300 mm.

6.5.4.2.

W pionie: nad podłożem.

6.5.4.2.1.

Wysokość powierzchni emitującej światło bocznych świateł kierunkowskazów kategorii 5 lub 6 nie może być:

mniejsza niż

350 mm dla pojazdów kategorii M1 i N1 oraz 500 mm dla wszystkich pozostałych kategorii pojazdów, mierzona w obu przypadkach od najniższego punktu; oraz

większa niż: 1 500 mm, mierzona od najwyższego punktu.

6.5.4.2.2.

Wysokość świateł kierunkowskazów kategorii 1, 1a, 1b, 2a i 2b, mierzona zgodnie z pkt 5.8, nie może być mniejsza niż 350 mm i nie większa niż 1 500 mm.

6.5.4.2.3.

Jeżeli budowa pojazdu uniemożliwia zgodność z wyżej wymienionymi górnymi wartościami granicznymi, mierzonymi w sposób określony powyżej, oraz jeżeli nie są zamontowane dodatkowe światła tylne, to wartości te mogą być zwiększone do 2 300 mm dla świateł kierunkowskazów bocznych kategorii 5 i 6 oraz do 2 100 mm dla świateł kierunkowskazów kategorii 1, 1a, 1b, 2a i 2b.

6.5.4.2.4.

Jeżeli występują dodatkowe światła tylne, to muszą być zamontowane na wysokości zgodnej z odpowiednimi wymaganiami z pkt 6.5.4.1, zgodnej z symetrią świateł oraz w maksymalnej odległości w pionie, na jaką pozwala kształt nadwozia, nie mniejszej jednak niż 600 mm powyżej świateł obowiązkowych.

6.5.4.3.

W kierunku wzdłużnym (zob. rysunek poniżej):

Odległość między powierzchnią emitującą światło kierunkowskazów bocznych (kategorii 5 i 6) oraz poprzeczną płaszczyzną stanowiącą przednią granicę długości całkowitej pojazdu nie może przekraczać 1 800 mm.

Jednakże odległość ta nie powinna przekraczać 2 500 mm:

a)	dla pojazdów kategorii M1 i N1;

b)	wszystkich innych kategorii pojazdów, jeżeli budowa pojazdu uniemożliwia spełnienie minimalnych kątów widoczności.

Dodatkowe światła kierunkowskazu kategorii 5 montuje się w równych odstępach wzdłuż pojazdu.

Dodatkowe światła kierunkowskazu kategorii 6 montuje się w strefie między pierwszą a ostatnią ćwiartką długości przyczepy.

6.5.5.

Widoczność geometryczna

6.5.5.1.

Kąty poziome: (zob. rysunek poniżej)

Kąty pionowe: 15° powyżej i poniżej poziomu dla świateł kierunkowskazów kategorii 1, 1a, 1b, 2a, 2b i 5.

Niemniej jednak

a)	jeśli światło umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1), kąt w dół o wartości 15° może zostać zmniejszony do 5°;

b)	jeśli jednak dodatkowe światła tylne umieszczone są powyżej 2 100 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w górę o wartości 15° może zostać zmniejszony do 5°.

30° powyżej i 5° poniżej poziomu dla świateł kierunkowskazów kategorii 6.

(*)	Wartość 5° dla martwego kąta widoczności do tyłu bocznego światła kierunkowskazu stanowi górną wartość graniczną. d ≤1,80 m (dla pojazdów kategorii M1 i N1 d ≤2,50 m).

Dla kierunkowskazów kategorii 1, 1a, 1b, 2a i 2b zamontowanych poniżej 750 mm (pomiar zgodny z przepisami pkt 5.8.1) kąt 45° do wewnątrz może zostać zmniejszony do 20° poniżej płaszczyzny H.

6.5.5.2.

lub, według uznania producenta, dla pojazdów kategorii M1 i N1: Przednie i tylne światła kierunkowskazów oraz światła obrysowe boczne(**).

Kąty poziome: (zob. rysunek poniżej)

(**)	Wartość 5° dla martwego kąta widoczności do tyłu bocznego światła kierunkowskazu stanowi górną wartość graniczną. d ≤ 2,50 m.

Dla kierunkowskazów kategorii 1, 1a, 1b, 2a i 2b zamontowanych poniżej 750 mm (pomiar zgodny z przepisami pkt 5.8.1) kąt 45° do wewnątrz może jednak zostać zmniejszony do 20° poniżej płaszczyzny H.

Kąty pionowe: 15° powyżej i poniżej płaszczyzny poziomej. Jeśli jednak światło umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1), kąt w dół o wartości 15° może zostać zmniejszony do 5°.

Za widoczne uznaje się światło, które zapewnia nieprzesłonięty widok powierzchni widocznej na obszarze co najmniej 12,5 centymetrów kwadratowych, z wyjątkiem bocznych świateł kierunkowskazów kategorii 5 i 6. Nie bierze się pod uwagę wielkości powierzchni świetlnej takich świateł odblaskowych, które nie przepuszczają światła.

6.5.6.

Ustawienie kierunkowe

Zgodnie z instrukcjami montażu przewidzianymi przez producenta, jeżeli takie istnieją.

6.5.7.

Połączenia elektryczne

Kierunkowskazy muszą się włączać niezależnie od innych świateł. Wszystkie boczne światła kierunkowskazów po jednej stronie pojazdu muszą być włączane i wyłączane za pomocą jednego urządzenia sterującego i muszą migać w fazie.

Na pojazdach kategorii M1 i N1 o długości poniżej 6 m, na których zastosowano układ zgodny z pkt 6.5.5.2 powyżej, światła obrysowe boczne barwy żółtej samochodowej, jeżeli występują, muszą również migać z taką samą częstotliwością i w fazie ze światłami kierunkowskazów.

6.5.8.

Wskaźnik kontrolny

Wskaźnik kontrolny prawidłowego działania obowiązkowy dla świateł kierunkowskazów kategorii 1, 1a, 1b, 2a i 2b. Może być świetlny, dźwiękowy lub świetlny i dźwiękowy. W przypadku wskaźnika świetlnego musi to być światło pulsacyjne, które, przynajmniej w wypadku awarii któregokolwiek ze świateł kierunkowskazów, gaśnie lub pali się światłem ciągłym, lub wykazuje widoczną zmianę częstotliwości. Wskaźnik wyłącznie dźwiękowy musi być wyraźnie słyszalny i musi wykazywać wyraźną zmianę częstotliwości, przynajmniej w wypadku awarii któregokolwiek ze świateł kierunkowskazów.

Jest on włączany sygnałem emitowanym zgodnie z pkt 6.2.2 regulaminu ONZ nr 6 lub zgodnie z pkt 5.6.3 regulaminu ONZ nr 148 lub w inny odpowiedni sposób13.

Jeżeli pojazd silnikowy jest przystosowany do ciągnięcia przyczepy, musi być wyposażony w specjalny świetlny wskaźnik kontrolny prawidłowego działania świateł kierunkowskazów na przyczepie, o ile wskaźnik kontrolny pojazdu ciągnącego nie pozwala na wykrycie uszkodzenia któregokolwiek ze świateł kierunkowskazów na takim zestawie pojazdów.

Wskaźnik kontrolny prawidłowego działania nie jest wymagany dla dodatkowej pary świateł kierunkowskazów w pojazdach silnikowych i na przyczepach.

6.5.9.

Inne wymagania

Światło jest światłem migającym z częstotliwością 90 ± 30 razy na minutę.

Uruchomienie przełącznika kierunkowskazów powinno powodować zapalenie się świateł z opóźnieniem nie większym niż jedna sekunda, a pierwsze zgaśnięcie z opóźnieniem nie większym niż półtorej sekundy od momentu uruchomienia przełącznika. Jeżeli pojazd silnikowy jest przystosowany do ciągnięcia przyczepy, przełącznik kierunkowskazów umieszczony w pojeździe ciągnącym powinien również sterować pracą kierunkowskazów przyczepy. W przypadku awarii innej niż zwarcie któregokolwiek z kierunkowskazów pozostałe kierunkowskazy muszą dalej migać, ale w tych warunkach ich częstotliwość może być inna od wymaganej.

6.6.

Światła awaryjne

6.6.1.

Stosowanie

Obowiązkowe

Sygnał jest wytwarzany poprzez jednoczesne działanie świateł kierunkowskazów, zgodnie z wymaganiami pkt 6.5 powyżej.

Wszystkie światła kierunku jazdy kategorii 1 (1, 1a, 1b) włączane jednocześnie działają w tym samym trybie; tj. w trybie statycznym lub sekwencyjnym.

Wszystkie światła kierunku jazdy kategorii 2 (2a, 2b) włączane jednocześnie działają w tym samym trybie; tj. w trybie statycznym lub sekwencyjnym.

6.6.2.

Liczba

Zgodnie z pkt 6.5.2.

6.6.3.

Układ

Zgodnie z pkt 6.5.3.

6.6.4.

Położenie

6.6.4.1.

Szerokość: Zgodnie z pkt 6.5.4.1.

6.6.4.2.

Wysokość: Zgodnie z pkt 6.5.4.2.

6.6.4.3.

Długość: Zgodnie z pkt 6.5.4.3.

6.6.5.

Widoczność geometryczna

Zgodnie z pkt 6.5.5.

6.6.6.

Ustawienie kierunkowe

Zgodnie z pkt 6.5.6.

6.6.7.

Połączenia elektryczne

6.6.7.1.

Sygnał musi być uruchamiany osobnym urządzeniem sterującym obsługiwanym ręcznie, umożliwiającym miganie wszystkich świateł kierunkowskazów w fazie.

6.6.7.2.

Światła awaryjne mogą zostać włączone automatycznie, jeżeli pojazd uczestniczył w zderzeniu lub został wyłączony awaryjny sygnał stopu, jak określono w pkt 6.23 poniżej. W takich przypadkach światła awaryjne mogą zostać wyłączone ręcznie.

Ponadto światła awaryjne mogą zostać włączone automatycznie w celu wskazania innym użytkownikom drogi ryzyka bezpośredniego zagrożenia określonego w regulaminach; w takim przypadku sygnał musi pozostawać włączony, aż zostanie ręcznie lub automatycznie wyłączony.

6.6.7.3.

6.6.8.

Wskaźnik kontrolny

Obowiązkowy pulsujący wskaźnik kontrolny załączenia.

6.6.9.

Inne wymagania

Jak określono w pkt 6.5.9, jeżeli pojazd silnikowy jest przystosowany do ciągnięcia przyczepy, urządzenie sterujące światłami awaryjnymi musi również sterować światłami kierunkowskazu w przyczepie. Światła awaryjne muszą działać nawet wtedy, gdy urządzenie, które włącza i wyłącza układ napędowy, jest w pozycji uniemożliwiającej włączenie układu napędowego.

6.7.

Światło hamowania (regulamin nr 7 lub 148)

6.7.1.

Stosowanie

Urządzenia kategorii S1 lub S2: obowiązkowe dla wszystkich kategorii pojazdów.

Urządzenia kategorii S3 lub S4: obowiązkowe dla pojazdów kategorii M1 i N1, z wyjątkiem podwozi z kabiną i pojazdów kategorii N1 z otwartą przestrzenią ładunkową; nieobowiązkowe dla innych kategorii pojazdów.

6.7.2.

Liczba

Dwa urządzenia kategorii S1 lub S2 i jedno urządzenie kategorii S3 lub S4 na pojazdach wszystkich kategorii.

6.7.2.1.

Z wyjątkiem przypadków, gdzie zamontowane jest urządzenie kategorii S3 lub S4, na pojazdach kategorii M2, M3, N2, N3, O2, O3, i O4 dopuszcza się instalację dwóch dodatkowych urządzeń kategorii S1 lub S2.

6.7.2.2.

Wyłącznie w przypadku gdy wzdłużna płaszczyzna symetrii pojazdu nie znajduje się na stałym elemencie poszycia nadwozia, tylko oddziela jedną lub dwie ruchome części pojazdu (np. drzwi) i brak jest wystarczającego miejsca, żeby zamontować pojedyncze urządzenie kategorii S3 lub S4 na wzdłużnej płaszczyźnie symetrii powyżej takich ruchomych części, dopuszcza się:

zamontowanie dwóch urządzeń kategorii S3 lub S4 typ „D”, lub

zamontowanie jednego urządzenia kategorii S3 lub S4, przesuniętego na lewo lub na prawo w stosunku do wzdłużnej płaszczyzny symetrii, lub

może być zamontowany układ świateł współzależnych kategorii S3 lub S4.

6.7.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.7.4.

Położenie

6.7.4.1.

W kierunku poprzecznym:

Dla pojazdów kategorii M1 i N1:

Dla urządzeń kategorii S1 lub S2, punkt na powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia, który znajduje się najdalej od wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, nie może być oddalony o więcej niż 400 mm od skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu.

Brak specjalnych wymagań dotyczących odległości między krawędziami wewnętrznymi powierzchni widocznych w kierunku ich osi odniesienia.

Dla wszystkich innych kategorii pojazdów:

Dla urządzeń kategorii S1 lub S2, odległość między krawędziami wewnętrznymi obu powierzchni widocznych w kierunku ich osi odniesienia musi wynosić nie mniej niż 600 mm. Odległość ta może być zmniejszona do 400 mm, gdy całkowita szerokość pojazdu jest mniejsza niż 1 300 mm.

Dla urządzeń kategorii S3 lub S4: środek odniesienia znajduje się na wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu. Jednakże, w przypadku zamontowania dwóch urządzeń kategorii S3 lub S4, zgodnie z pkt 6.7.2, urządzenia te muszą się znajdować jak najbliżej wzdłużnej płaszczyzny symetrii, po jednym z każdej strony tej płaszczyzny.

W przypadku zastosowania jednego światła kategorii S3 lub S4, przesuniętego w stosunku do wzdłużnej płaszczyzny symetrii, zgodnie z przepisami pkt 6.7.2, przesunięcie to nie może być większe niż 150 mm od wzdłużnej płaszczyzny symetrii do środka odniesienia danego światła.

6.7.4.2.

W pionie:

6.7.4.2.1.

Dla urządzeń kategorii S1 lub S2:

nad podłożem, nie mniej niż 350 mm i nie więcej niż 1 500 mm (2 100 mm, jeżeli kształt nadwozia uniemożliwia spełnienie wymogu 1 500 mm i nie są zamontowane światła dodatkowe).

Jeżeli występują światła dodatkowe, to muszą być zamontowane na wysokości zgodnej z wymaganiami dotyczącymi szerokości i symetrii świateł oraz w maksymalnej odległości w pionie, na jaką pozwala kształt nadwozia, nie mniejszej niż 600 mm powyżej świateł obowiązkowych.

6.7.4.2.2.

Dla urządzeń kategorii S3 lub S4:

płaszczyzna pozioma styczna do dolnej krawędzi powierzchni widocznej musi znajdować się: nie niżej niż 150 mm poniżej płaszczyzny poziomej stycznej do dolnej krawędzi odkrytej powierzchni tylnej szyby lub oszklenia pojazdu, lub co najmniej 850 mm od podłoża.

Jednakże płaszczyzna pozioma styczna do dolnej krawędzi powierzchni widocznej urządzenia kategorii S3 lub S4 musi znajdować się powyżej płaszczyzny poziomej stycznej do górnej krawędzi powierzchni widocznej urządzenia kategorii S1 lub S2.

6.7.4.3.

W kierunku wzdłużnym:

6.7.4.4.

Dla urządzeń kategorii S1 lub S2: z tyłu pojazdu.

6.7.4.5.

Dla urządzeń kategorii S3 lub S4: brak specjalnych wymagań.

6.7.5.

Widoczność geometryczna

Kąt poziomy:

Dla urządzeń kategorii S1 lub S2: 45° na lewo i na prawo od wzdłużnej osi pojazdu;

Jeśli jednak światła hamowania kategorii S1 i S2 umieszczone są poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt 45° do wewnątrz może jednak zostać zmniejszony do 20° poniżej płaszczyzny H.

Dla urządzeń kategorii S3 lub S4: 10° na lewo i na prawo od wzdłużnej osi pojazdu;

Kąt pionowy:

Dla urządzeń kategorii S1 lub S2: 15° powyżej i poniżej płaszczyzny poziomej.

Jednak:

a)	jeśli światło umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w dół o wartości 15° może zostać zmniejszony do 5°;

b)	jeśli dodatkowe światło umieszczone jest powyżej 2 100 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w górę o wartości 15° może zostać zmniejszony do 5°.

Dla urządzeń kategorii S3 lub S4: 10° powyżej i 5° poniżej poziomu.

6.7.6.

Ustawienie kierunkowe

Do tyłu pojazdu.

6.7.7.

Połączenia elektryczne

6.7.7.1.

Wszystkie światła hamowania muszą się włączać jednocześnie, gdy układ hamulcowy wysyła odpowiedni sygnał określony w regulaminach ONZ nr 13 i 13-H.

6.7.7.2.

Światła hamowania nie muszą działać, gdy urządzenie włączające i wyłączające układ napędowy jest w pozycji uniemożliwiającej pracę układu napędowego.

6.7.8.

Wskaźnik kontrolny

Wskaźnik kontrolny nieobowiązkowy, obowiązkowy jest jednak wskaźnik kontrolny wskazujący awarię, jeśli wymagany jest regulaminem dotyczącym części.

Jeżeli wskaźnik taki występuje, musi to być wskaźnik kontrolny prawidłowego działania, składający się z niepulsacyjnego światła ostrzegawczego, które zapala się w przypadku awarii świateł hamowania.

6.7.9.

Inne wymagania

6.7.9.1.

Urządzenie kategorii S3 lub S4 nie może być wzajemnie sprzężone z żadnym innym światłem.

6.7.9.2.

Urządzenie kategorii S3 lub S4 może być zamontowane na zewnątrz lub wewnątrz pojazdu.

6.7.9.2.1.

W przypadku zamontowania urządzenia wewnątrz pojazdu:

Emitowane światło nie może powodować u kierowcy dyskomfortu poprzez urządzenia widzenia pośredniego lub inne powierzchnie pojazdu (np. tylna szyba).

6.8.

Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej (regulamin ONZ nr 4 lub 148).

6.8.1.

Stosowanie

Obowiązkowe

6.8.2.

Liczba

Taka, aby urządzenie oświetlało miejsce na tylną tablicę rejestracyjną zgodnie z dokumentacją homologacyjną urządzenia.

6.8.3.

Układ

Taka, aby urządzenie oświetlało miejsce na tylną tablicę rejestracyjną zgodnie z dokumentacją homologacyjną urządzenia.

6.8.4.

Położenie

6.8.4.1.

W kierunku poprzecznym: Takie, aby urządzenie oświetlało miejsce na tylną tablicę rejestracyjną zgodnie z dokumentacją homologacyjną urządzenia.

6.8.4.2.

W pionie: Taka, aby urządzenie oświetlało miejsce na tylną tablicę rejestracyjną zgodnie z dokumentacją homologacyjną urządzenia.

6.8.4.3.

W kierunku wzdłużnym: Taka, aby urządzenie oświetlało miejsce na tylną tablicę rejestracyjną zgodnie z dokumentacją homologacyjną urządzenia.

6.8.5.

Widoczność geometryczna

Taka, aby urządzenie oświetlało miejsce na tylną tablicę rejestracyjną zgodnie z dokumentacją homologacyjną urządzenia.

6.8.6.

Ustawienie kierunkowe

Taka, aby urządzenie oświetlało miejsce na tylną tablicę rejestracyjną zgodnie z dokumentacją homologacyjną urządzenia.

6.8.7.

Połączenia elektryczne

Zgodnie z pkt 5.11.

6.8.8.

Wskaźnik kontrolny

Wskaźnik kontrolny nieobowiązkowy. Jeżeli występuje, jego funkcję pełni wskaźnik kontrolny wymagany dla przednich i tylnych świateł pozycyjnych.

6.8.9.

Inne wymagania

Jeżeli oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej jest połączone z tylnym światłem pozycyjnym lub wzajemnie sprzężone ze światłem hamowania lub tylnym światłem przeciwmgłowym, to właściwości fotometryczne oświetlenia tylnej tablicy rejestracyjnej mogą ulegać zmianie podczas całego czasu włączenia światła hamowania lub tylnego światła przeciwmgłowego.

6.9.

Przednie światło pozycyjne (regulamin ONZ nr 7 lub 148)

6.9.1.

Stosowanie

Obowiązkowe we wszystkich pojazdach silnikowych.

Obowiązkowe w przyczepach o szerokości powyżej 1 600 mm.

Nieobowiązkowe w przyczepach o szerokości poniżej 1 600 mm.

6.9.2.

Liczba

Dwa.

6.9.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.9.4.

Położenie

6.9.4.1.

Dla przyczepy – punkt na powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia, który znajduje się najdalej od wzdłużnej płaszczyzny symetrii, nie może być oddalony o więcej niż 150 mm od skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu.

Odległość między krawędziami wewnętrznymi dwóch powierzchni widocznych w kierunku ich osi odniesienia:

Dla pojazdów kategorii M1 i N1: brak specjalnych wymagań.

Dla wszystkich innych kategorii pojazdów: musi wynosić co najmniej 600 mm. Odległość ta może być zmniejszona do 400 mm, gdy całkowita szerokość pojazdu jest mniejsza niż 1 300 mm.

6.9.4.2.

W pionie: nad podłożem, nie mniej niż 250 mm i nie więcej niż 1 500 mm (2 100 mm dla kategorii pojazdów O1 i O2 lub dla pojazdów wszelkich innych kategorii, jeżeli kształt nadwozia uniemożliwia spełnienie wymogu 1 500 mm).

6.9.4.3.

W kierunku wzdłużnym: brak oddzielnych specyfikacji.

6.9.4.4.

Jeżeli przednie światło pozycyjne jest wzajemnie sprzężone z innym światłem, to powierzchnia widoczna w kierunku osi odniesienia tego drugiego światła musi być uwzględniona przy sprawdzaniu zgodności z wymogami dotyczącymi położenia (pkt od 6.9.4.1 do 6.9.4.3).

6.9.5.

Widoczność geometryczna

6.9.5.1.

Kąt poziomy: lub 45° do wewnątrz i 80° na zewnątrz.

Jeśli jednak światło umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt do wewnątrz o wartości 45° może zostać zmniejszony do 20° poniżej płaszczyzny H.

W przypadku przyczep – kąt do wewnątrz może być zmniejszony do 5°.

Kąt pionowy: 15° powyżej i poniżej płaszczyzny poziomej. Jeśli jednak światło umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w dół o wartości 15° może zostać zmniejszony do 5°.

6.9.5.2.

Dla pojazdów kategorii M1 i N1, jako alternatywa dla pkt 6.9.5.1, według uznania producenta lub jego należycie umocowanego przedstawiciela, tylko w przypadku gdy pojazd jest wyposażony w światło obrysowe boczne z przodu.

Kąt poziomy: 45° na zewnątrz do 45° do wewnątrz.

Kąt pionowy: 15° powyżej i poniżej płaszczyzny poziomej.

Jeśli jednak światło umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w dół o wartości 15° może zostać zmniejszony do 5°.

Za widoczne uznaje się światło, które zapewnia nieprzesłonięty widok powierzchni widocznej na obszarze co najmniej 12,5 cm2. Nie bierze się pod uwagę wielkości powierzchni świetlnej takich świateł odblaskowych, które nie przepuszczają światła.

6.9.6.

Ustawienie kierunkowe

Do przodu.

6.9.7.

Połączenia elektryczne

Zgodnie z pkt 5.11.

Jeżeli jednak przednie światło pozycyjne jest wzajemnie sprzężone ze światłem kierunkowskazu, połączenie elektryczne przedniego światła pozycyjnego po odpowiedniej stronie pojazdu lub części takiego światła, która jest wzajemnie sprzężona, może być wykonane tak, że jest ono wyłączone przez cały czas, w którym działa światło kierunkowskazu (tj. zarówno w cyklu włączenia, jak i wyłączenia).

6.9.8.

Wskaźnik kontrolny

Obowiązkowy wskaźnik kontrolny załączenia.

Wskaźnik ten musi być niepulsacyjny i nie jest wymagany, jeżeli podświetlenie tablicy rozdzielczej można włączyć tylko jednocześnie z przednimi światłami pozycyjnymi.

Wymóg ten nie ma zastosowania, jeżeli system sygnalizacji świetlnej działa zgodnie z pkt 6.19.7.4.

Obowiązkowy jest jednak wskaźnik kontrolny wskazujący awarię, jeśli wymagany jest regulaminem dotyczącym części.

6.9.9.

Inne wymagania

6.9.9.1.

Jeżeli w obrębie przedniego światła pozycyjnego zamontowany jest jeden lub więcej generatorów promieni podczerwonych, to generatory takie mogą być włączone wyłącznie wtedy, gdy włączony jest reflektor po tej samej stronie pojazdu oraz pojazd porusza się do przodu. W przypadku awarii przedniego światła pozycyjnego lub reflektora znajdującego się po tej samej stronie następuje automatyczne wyłączenie generatorów promieni podczerwonych.

6.9.9.2.

Jeżeli zamontowany jest system AFS zapewniający tryb oświetlenia na zakręcie, przednie światło pozycyjne może zostać obrócone razem z jednostką oświetlenia, z którą jest wzajemnie sprzężona.

6.10.

Tylne światło pozycyjne (regulamin ONZ nr 7 lub 148)

6.10.1.

Stosowanie

Urządzenia kategorii R, R1 lub R2: Obowiązkowe

6.10.2.

Liczba

Dwa.

6.10.2.1.

Z wyjątkiem przypadku, gdy zamontowane są tylne światła obrysowe górne, na wszystkich pojazdach kategorii M2, M3, N2, N3, O2, O3 i O4 zamontowane mogą być dwa dodatkowe światła pozycyjne.

6.10.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.10.4.

Położenie

6.10.4.1.

Odległość między krawędziami wewnętrznymi dwóch powierzchni widocznych w kierunku ich osi odniesienia:

Dla pojazdów kategorii M1 i N1: brak specjalnych wymagań.

Dla wszystkich innych kategorii pojazdów: musi wynosić co najmniej 600 mm. Odległość ta może być zmniejszona do 400 mm, gdy całkowita szerokość pojazdu jest mniejsza niż 1 300 mm.

6.10.4.2.

W pionie: nad podłożem, nie mniej niż 350 mm i nie więcej niż 1 500 mm (2 100 mm, jeżeli kształt nadwozia uniemożliwia spełnienie wymogu 1 500 mm i nie są zamontowane światła dodatkowe). Jeżeli występują światła dodatkowe, to muszą być zamontowane na wysokości zgodnej ze stosownymi wymaganiami z pkt 6.10.4.1, symetrią świateł oraz w maksymalnej odległości w pionie, na jaką pozwala kształt nadwozia, nie mniejszej niż 600 mm powyżej świateł obowiązkowych.

6.10.4.3.

W kierunku wzdłużnym: tył pojazdu.

6.10.5.

Widoczność geometryczna

6.10.5.1.

Kąt poziomy: lub 45° do wewnątrz i 80° na zewnątrz.

Kąt pionowy: 15° powyżej i poniżej płaszczyzny poziomej.

Jednak:

a)	jeśli światło umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w dół o wartości 15° może zostać zmniejszony do 5°;

b)	jeśli dodatkowe światło umieszczone jest powyżej 2 100 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w górę o wartości 15° może zostać zmniejszony do 5°.

6.10.5.2.

Dla pojazdów kategorii M1 i N1, jako alternatywa dla pkt 6.10.5.1, według uznania producenta lub jego należycie umocowanego przedstawiciela, tylko w przypadku, gdy pojazd jest wyposażony w światło obrysowe boczne z tyłu.

Kąt poziomy: 45° na zewnątrz do 45° do wewnątrz. Jeśli jednak światło umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt do wewnątrz o wartości 45° może zostać zmniejszony do 20° poniżej płaszczyzny H.

Kąt pionowy: 15° powyżej i poniżej płaszczyzny poziomej.

Jeśli jednak światło umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w dół o wartości 15° może zostać zmniejszony do 5°.

Za widoczne uznaje się światło, które zapewnia nieprzesłonięty widok powierzchni widocznej na obszarze co najmniej 12,5 centymetrów kwadratowych. Nie bierze się pod uwagę wielkości powierzchni świetlnej takich świateł odblaskowych, które nie przepuszczają światła.

6.10.6.

Ustawienie kierunkowe

Do tyłu.

6.10.7.

Połączenia elektryczne

Zgodnie z pkt 5.11.

Jeżeli jednak tylne światło pozycyjne jest wzajemnie sprzężone ze światłem kierunkowskazu, połączenie elektryczne tylnego światła pozycyjnego po odpowiedniej stronie pojazdu lub części takiego światła, która jest wzajemnie sprzężona, może być wykonane tak, że jest ono wyłączone przez cały czas, w którym działa światło kierunkowskazu (tj. zarówno w cyklu włączenia, jak i wyłączenia).

6.10.8.

Wskaźnik kontrolny

Obowiązkowy wskaźnik kontrolny załączenia. Musi być połączony ze wskaźnikiem przednich świateł pozycyjnych.

Wymóg ten nie ma zastosowania, jeżeli system sygnalizacji świetlnej działa zgodnie z pkt 6.19.7.4.

Obowiązkowy jest jednak wskaźnik kontrolny wskazujący awarię, jeśli wymagany jest regulaminem dotyczącym części.

6.10.9.

Inne wymagania

brak.

6.11.

Tylne światło przeciwmgłowe (regulamin ONZ nr 38 lub 148)

6.11.1.

Stosowanie

Urządzenia kategorii F, F1 lub F2: Obowiązkowe

6.11.2.

Liczba

Jedno lub dwa.

6.11.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.11.4.

Położenie

6.11.4.1.

W kierunku poprzecznym: jeżeli pojazd wyposażony jest tylko w jedno tylne światło przeciwmgłowe, musi ono być po przeciwnej stronie wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu w stosunku do kierunku ruchu obowiązującego w kraju zarejestrowania; środek odniesienia może również znajdować się na wzdłużnej płaszczyźnie symetrii pojazdu.

6.11.4.2.

W pionie: nie mniej niż 250 mm i nie więcej niż 1 000 mm nad podłożem. W przypadku tylnych świateł przeciwmgłowych zespolonych z dowolnymi światłami tylnymi maksymalną wysokość można zwiększyć do 1 200 mm. W przypadku pojazdów kategorii N2G, N3G, M2G, M3G (terenowych) maksymalną wysokość można zwiększyć do 1 400 mm.

6.11.4.3.

W kierunku wzdłużnym: z tyłu pojazdu.

6.11.5.

Widoczność geometryczna

Określona kątami α i ß zgodnie z definicją zawartą w pkt 2.10.7:

α = 5° do góry i 5° do dołu;

ß = 25° na prawo i na lewo.

6.11.6.

Ustawienie kierunkowe

Do tyłu.

6.11.7.

Połączenia elektryczne

Muszą być wykonane w taki sposób, aby:

6.11.7.1.

Tylne światła przeciwmgłowe można było włączyć tylko przy włączonych światłach drogowych, światłach mijania lub przednich światłach przeciwmgłowych;

6.11.7.2.

Tylne światła przeciwmgłowe można było wyłączyć niezależnie od innych świateł;

6.11.7.3.

Stosuje się jedno z poniższych:

6.11.7.3.1.

tylne światła przeciwmgłowe mogą pozostać włączone do chwili wyłączenia świateł pozycyjnych; w takim przypadku tylne światła przeciwmgłowe pozostają wyłączone do chwili ponownego celowego włączenia;

6.11.7.3.2.

wyłączenie zapłonu lub wyciągnięcie kluczyka z wyłącznika zapłonu i otwarcie drzwi kierowcy, przy włączonych lub wyłączonych światłach z pkt 6.11.7.1, jeżeli przełącznik tylnego światła przeciwmgłowego jest włączony, musi uruchamiać sygnał ostrzegawczy, przynajmniej słyszalny, poza obowiązkowym wskaźnikiem kontrolnym (pkt 6.11.8).

6.11.7.4.

Z wyjątkiem przepisów pkt 6.11.7.1, 6.11.7.3. i 6.11.7.5, działanie tylnych świateł przeciwmgłowych musi być niezależne od włączania lub wyłączania innych świateł.

6.11.7.5.

Tylne światła przeciwmgłowe ciągnącego pojazdu silnikowego mogą zostać automatycznie wyłączone, jeżeli z pojazdem połączona jest przyczepa i włączone są jej tylne światła przeciwmgłowe.

6.11.8.

Wskaźnik kontrolny

Obowiązkowy wskaźnik kontrolny załączenia. Niezależne, niepulsacyjne światło ostrzegawcze.

6.11.9.

Inne wymagania

We wszystkich przypadkach odległość między tylnym światłem przeciwmgłowym i każdym światłem hamowania musi być większa niż 100 mm.

6.12.

Światło postojowe (regulamin ONZ nr 7, 77 lub 148)

6.12.1.

Stosowanie

W pojazdach silnikowych nieprzekraczających 6 m długości oraz 2 m szerokości: nieobowiązkowe.

We wszystkich innych pojazdach: zabronione.

6.12.2.

Liczba

W zależności od układu.

6.12.3.

Układ

Dwa światła z przodu i dwa światła z tyłu lub jedno światło po każdej stronie.

6.12.4.

Położenie

6.12.4.1.

Ponadto, jeżeli występują dwa światła, to muszą znajdować się z boku pojazdu.

6.12.4.2.

W pionie:

Dla pojazdów kategorii M1 i N1: brak specjalnych wymagań.

Dla wszystkich innych kategorii pojazdów: nad podłożem, nie mniej niż 350 mm i nie więcej niż 1 500 mm (2 100 mm, jeżeli kształt nadwozia uniemożliwia spełnienie wymogu 1 500 mm).

6.12.4.3.

W kierunku wzdłużnym: brak specjalnych wymagań.

6.12.5.

Widoczność geometryczna

Kąt poziomy: 45° na zewnątrz, do przodu i do tyłu.

Jeśli jednak przednie lub tylne światło postojowe umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt do wewnątrz o wartości 45° może zostać zmniejszony do 20° poniżej płaszczyzny H.

Kąt pionowy: 15° powyżej i poniżej płaszczyzny poziomej.

Jeśli jednak światło umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w dół o wartości 15° może zostać zmniejszony do 5°.

6.12.6.

Ustawienie kierunkowe

Takie, aby światła spełniały wymagania widoczności do przodu i do tyłu.

6.12.7.

Połączenia elektryczne

Połączenia muszą umożliwiać włączenie świateł postojowych po tej samej stronie pojazdu niezależnie od wszystkich innych świateł.

Światło(-a) postojowe i, w stosownych przypadkach, przednie i tylne światła pozycyjne zgodnie z przepisami pkt 6.12.9 poniżej, muszą działać nawet wtedy, gdy urządzenie rozruchowe układu napędowego jest w pozycji uniemożliwiającej pracę układu napędowego. Zabrania się stosowania urządzeń wyłączających te światła automatycznie w funkcji czasu.

6.12.8.

Wskaźnik kontrolny

Wskaźnik kontrolny załączenia nieobowiązkowy. Jeżeli występuje, musi być całkowicie odróżnialny od wskaźnika kontrolnego przednich i tylnych świateł pozycyjnych.

6.12.9.

Inne wymagania

Funkcję tych świateł mogą także spełniać przednie i tylne światła pozycyjne, włączone jednocześnie po jednej stronie pojazdu. W tym przypadku za spełniające wymogi świateł postojowych uważa się światła, które spełniają wymogi dotyczące przednich lub tylnych (bocznych) świateł pozycyjnych.

6.13.

Światła obrysowe górne (regulamin ONZ nr 7 lub 148)

6.13.1.

Stosowanie

Urządzenia kategorii A lub AM (widoczne od przodu) oraz urządzenia kategorii R, R1, R2, RM1 lub RM2 (widoczne od tyłu):

Obowiązkowe w pojazdach o szerokości przekraczającej 2,10 m. Nieobowiązkowe w pojazdach o szerokości od 1,80 m do 2,10 m. W przypadku podwozi z kabiną, tylne światła obrysowe górne są nieobowiązkowe.

6.13.2.

Liczba

Dwa widoczne z przodu i dwa widoczne z tyłu.

Można zamontować dwa dodatkowe światła w następujący sposób:

a)	dwa widoczne z przodu;

b)	dwa widoczne z tyłu.

6.13.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.13.4.

Położenie

6.13.4.1.

W kierunku poprzecznym:

Z przodu i z tyłu: jak najbliżej skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu. Warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli punkt na powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia, który znajduje się najdalej od wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, nie znajduje się w odległości większej niż 400 mm od skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu.

6.13.4.2.

W pionie:

Z przodu: Pojazdy silnikowe – płaszczyzna pozioma styczna do górnej krawędzi powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia urządzenia nie może znajdować się niżej niż płaszczyzna pozioma styczna do górnej krawędzi przezroczystej strefy szyby przedniej.

Przyczepy i naczepy – na największej wysokości pozwalającej na spełnienie wymagań dotyczących położenia w kierunku poprzecznym, budowy oraz funkcjonowania pojazdu oraz wymagań dotyczących symetrii świateł.

Tył: Na największej wysokości pozwalającej na spełnienie wymagań dotyczących położenia w kierunku poprzecznym, budowy oraz funkcjonowania pojazdu oraz wymagań dotyczących symetrii świateł.

Światła dodatkowe określone w pkt 6.13.2 lit. b) są montowane tak daleko w pionie jak jest to możliwe w odniesieniu do świateł obowiązkowych, pod warunkiem że ich lokalizacja jest zgodna z wymaganiami dotyczącymi budowy/funkcjonowania pojazdu oraz wymaganiami dotyczącymi symetrii świateł.

6.13.4.3.

W kierunku wzdłużnym, brak specjalnych wymagań.

Światła dodatkowe określone w pkt 6.13.2 lit. a) montuje się jak najbliżej tyłu; wymóg ten uważa się za spełniony, jeżeli odległość między dodatkowymi światłami i tyłem pojazdu nie przekracza 400 mm.

6.13.5.

Widoczność geometryczna

Kąt poziomy: 80° na zewnątrz.

Kąt pionowy: 5° powyżej i 20° poniżej poziomu.

6.13.6.

Ustawienie kierunkowe

Takie, aby światła spełniały wymagania widoczności do przodu i do tyłu.

6.13.7.

Połączenia elektryczne

Zgodnie z pkt 5.11.

6.13.8.

Wskaźnik kontrolny

Wskaźnik kontrolny nieobowiązkowy. Jeżeli występuje, jego funkcję pełni wskaźnik kontrolny wymagany dla przednich i tylnych świateł pozycyjnych.

Obowiązkowy jest jednak wskaźnik kontrolny wskazujący awarię, jeśli wymagany jest regulaminem dotyczącym części.

6.13.9.

Inne wymagania

Pod warunkiem spełnienia wszystkich pozostałych wymagań, obowiązkowe lub nieobowiązkowe światła widoczne z przodu oraz obowiązkowe lub nieobowiązkowe światła widoczne z tyłu umieszczone po tej samej stronie pojazdu mogą być połączone w jednym urządzeniu.

Dwa światła widoczne z tyłu mogą zostać zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone zgodnie z pkt 5.7.

Położenie światła obrysowego górnego w stosunku do odpowiedniego światła pozycyjnego musi być takie, żeby odległość między rzutami na poprzeczną płaszczyznę pionową punktów znajdujących się najbliżej siebie na powierzchniach widocznych w kierunku odpowiednich osi odniesienia dwóch omawianych świateł nie była mniejsza niż 200 mm.

Światła dodatkowe określone w pkt 6.13.2 lit. a), stosowane do zaznaczenia tylnego obrysu pojazdu, przyczepy lub naczepy, są montowane w taki sposób, by były widoczne w polach widzenia zatwierdzonych głównych wstecznych urządzeń do widzenia pośredniego.

6.14.

Światło odblaskowe tylne, inne niż trójkątne (regulamin ONZ nr 3 lub 150)

6.14.1.

Stosowanie

Obowiązkowe w pojazdach silnikowych.

Nieobowiązkowe w przyczepach, pod warunkiem, że jest zespolone z innymi urządzeniami sygnalizacji świetlnej z tyłu.

6.14.2.

Liczba

Dwa, których właściwości muszą spełniać wymagania dotyczące świateł odblaskowych klasy IA lub IB zgodnie z regulaminem ONZ nr 3 lub 150. Dodatkowe urządzenia i materiały odblaskowe (w tym dwa światła odblaskowe niespełniające wymagań pkt 6.14.4 poniżej) są dozwolone, pod warunkiem, że nie wpływają ujemnie na efektywność działania obowiązkowych urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej.

6.14.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.14.4.

Położenie

6.14.4.1.

W kierunku poprzecznym: punkt na powierzchni świetlnej, który znajduje się najdalej od wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, nie może być oddalony o więcej niż 400 mm od skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu.

Odległość między krawędziami wewnętrznymi dwóch powierzchni widocznych w kierunku ich osi odniesienia:

Dla pojazdów kategorii M1 i N1: brak specjalnych wymagań.

Dla wszystkich innych kategorii pojazdów: musi wynosić co najmniej 600 mm. Odległość ta może być zmniejszona do 400 mm, gdy całkowita szerokość pojazdu jest mniejsza niż 1 300 mm.

6.14.4.2.

W pionie: nad podłożem, nie mniej niż 250 mm i nie więcej niż 900 mm (nie więcej niż 1 200 mm, jeżeli zespolone ze światłami tylnymi, 1 500 mm, jeżeli kształt nadwozia uniemożliwia spełnienie odpowiednio wymogu 900 mm lub 1 200 mm).

6.14.4.3.

W kierunku wzdłużnym: z tyłu pojazdu.

6.14.5.

Widoczność geometryczna

Kąt poziomy: 30° do wewnątrz i na zewnątrz.

Kąt pionowy: 10° powyżej i poniżej poziomu.

Jeśli jednak światło odblaskowe umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w dół o wartości 10° może zostać zmniejszony do 5°.

6.14.6.

Ustawienie kierunkowe

Do tyłu.

6.14.7.

Inne wymagania

Powierzchnia świetlna światła odblaskowego może mieć wspólne części z powierzchnią widoczną jakiegokolwiek innego światła tylnego.

6.15.

Światło odblaskowe tylne, trójkątne (regulamin ONZ nr 3 lub 150)

6.15.1.

Stosowanie

Obowiązkowe w przyczepach.

Zabronione w pojazdach silnikowych.

6.15.2.

Liczba

Dwa, których właściwości muszą spełniać wymagania dotyczące świateł odblaskowych klasy IIIA lub IIIB zgodnie z regulaminem ONZ nr 3 lub 150. Dodatkowe urządzenia i materiały odblaskowe (w tym dwa światła odblaskowe niespełniające wymagań pkt 6.15.4 poniżej) są dozwolone, pod warunkiem, że nie wpływają ujemnie na efektywność działania obowiązkowych urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej.

6.15.3.

Układ

Wierzchołek trójkąta musi być skierowany do góry.

6.15.4.

Położenie

6.15.4.1.

Krawędzie wewnętrzne świateł odblaskowych nie mogą znajdować się od siebie w odległości mniejszej niż 600 mm. Odległość może być zmniejszona do 400 mm, jeżeli całkowita szerokość pojazdu jest mniejsza niż 1 300 mm.

6.15.4.2.

6.15.4.3.

W kierunku wzdłużnym: z tyłu pojazdu.

6.15.5.

Widoczność geometryczna

Kąt poziomy: 30° do wewnątrz i na zewnątrz.

Kąt pionowy: 15° powyżej i poniżej płaszczyzny poziomej. Jeśli jednak światło odblaskowe umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w dół o wartości 15° może zostać zmniejszony do 5°.

6.15.6.

Ustawienie kierunkowe

Do tyłu.

6.15.7.

Inne wymagania

Powierzchnia świetlna światła odblaskowego może mieć wspólne części z powierzchnią widoczną jakiegokolwiek innego światła tylnego.

6.16.

Światło odblaskowe przednie, inne niż trójkątne (regulamin ONZ nr 3 lub 150)

6.16.1.

Stosowanie

Obowiązkowe w przyczepach.

Obowiązkowe w pojazdach silnikowych wyposażonych w chowane wszystkie światła skierowane do przodu ze światłami odblaskowymi.

Nieobowiązkowe w innych pojazdach silnikowych.

6.16.2.

Liczba

Dwa, których właściwości muszą spełniać wymagania dotyczące świateł odblaskowych klasy IA lub IB zgodnie z regulaminem ONZ nr 3 lub 150. Dodatkowe urządzenia i materiały odblaskowe (w tym dwa światła odblaskowe niespełniające wymagań pkt 6.16.4 poniżej) są dozwolone, pod warunkiem, że nie wpływają ujemnie na efektywność działania obowiązkowych urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej.

6.16.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.16.4.

Położenie

6.16.4.1.

Dla przyczep, punkt na powierzchni świetlnej, który znajduje się najdalej od wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, nie może być oddalony o więcej niż 150 mm od skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu.

Odległość między krawędziami wewnętrznymi dwóch powierzchni widocznych w kierunku ich osi odniesienia:

Dla pojazdów kategorii M1 i N1: brak specjalnych wymagań.

Dla wszystkich innych kategorii pojazdów: musi wynosić co najmniej 600 mm. Odległość ta może być zmniejszona do 400 mm, gdy całkowita szerokość pojazdu jest mniejsza niż 1 300 mm.

6.16.4.2.

W pionie: nad podłożem, nie mniej niż 250 mm i nie więcej niż 900 mm (1 500 mm, jeżeli kształt nadwozia uniemożliwia spełnienie wymogu 900 mm).

6.16.4.3.

W kierunku wzdłużnym: z przodu pojazdu.

6.16.5.

Widoczność geometryczna

Kąt poziomy: 30° do wewnątrz i na zewnątrz. W przypadku przyczep – kąt do wewnątrz może być zmniejszony do 10°. Jeżeli z powodu budowy przyczepy obowiązkowe światła odblaskowe nie spełniają powyższych wymagań kątowych, wymagana jest instalacja dodatkowych (uzupełniających) świateł odblaskowych, bez ograniczeń dotyczących położenia w kierunku poprzecznym (pkt 6.16.4.1), które w połączeniu z obowiązkowymi światłami odblaskowymi zapewniają wymagany kąt widoczności.

Kąt pionowy: 10° powyżej i poniżej płaszczyzny poziomej. Jeśli jednak światło odblaskowe umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w dół o wartości 10° może zostać zmniejszony do 5°.

6.16.6.

Ustawienie kierunkowe

Do przodu.

6.16.7.

Inne wymagania

Powierzchnia świetlna światła odblaskowego może mieć wspólne części z powierzchnią widoczną jakiegokolwiek innego światła przedniego.

6.17.

Światło odblaskowe boczne, inne niż trójkątne (regulamin ONZ nr 3 lub 150)

6.17.1.

Stosowanie

Obowiązkowe: We wszystkich pojazdach silnikowych o długości powyżej 6 m.

We wszystkich przyczepach.

Nieobowiązkowe: w pojazdach silnikowych o długości nieprzekraczającej 6 m.

6.17.2.

Liczba

Zapewniająca zgodność z wymaganiami dotyczącymi rozmieszczenia w kierunku wzdłużnym. Właściwości tych urządzeń muszą spełniać wymagania dotyczące świateł odblaskowych klasy IA lub IB zgodnie z regulaminem ONZ nr 3 lub 150. Dodatkowe urządzenia i materiały odblaskowe (w tym dwa światła odblaskowe niespełniające wymagań pkt 6.17.4 poniżej) są dozwolone, pod warunkiem, że nie wpływają ujemnie na efektywność działania obowiązkowych urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej.

6.17.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.17.4.

Położenie

6.17.4.1.

W kierunku poprzecznym: brak specjalnych wymagań.

6.17.4.2.

W pionie: nad podłożem, nie mniej niż 250 mm i nie więcej niż 900 mm (nie więcej niż 1 200 mm, jeżeli zespolone z dowolnymi światłami, 1 500 mm, jeżeli kształt nadwozia uniemożliwia spełnienie odpowiednio wymogu 900 mm lub 1 200 mm lub jeżeli stosowanie urządzenia nie jest obowiązkowe zgodnie z pkt 6.17.1).

6.17.4.3.

W kierunku wzdłużnym: Przynajmniej jedno światło odblaskowe boczne musi być zainstalowane w środkowej trzeciej części pojazdu, najbardziej wysunięte do przodu boczne światło odblaskowe nie może znajdować się dalej niż 3 m od przodu.

Odległość między dwoma sąsiadującymi bocznymi światłami odblaskowymi nie może przekraczać 3 m. Powyższego warunku nie stosuje się do pojazdów kategorii M1 i N1.

Jeżeli budowa, projekt lub wymagania eksploatacyjne pojazdu uniemożliwiają spełnienie tego wymagania, odległość może być zwiększona do 4 m. Odległość między bocznym światłem odblaskowym wysuniętym najbardziej do tyłu a tyłem pojazdu nie może przekraczać 1m. Jednakże, w pojazdach silnikowych, których długość nie przekracza 6 m, wystarczy zainstalować jedno boczne światło odblaskowe w pierwszej trzeciej części pojazdu lub jedno w ostatniej trzeciej części długości pojazdu.

W przypadku pojazdów M1 o długości powyżej 6 m, ale nie większej niż 7 m, wystarczy jedno boczne światło odblaskowe w odległości nie większej niż 3 m od przodu i jedno w ostatniej trzeciej części długości pojazdu.

6.17.5.

Widoczność geometryczna

Kąt poziomy: 45° do przodu i do tyłu.

6.17.6.

Ustawienie kierunkowe

Do boku.

6.17.7.

Inne wymagania

Powierzchnia świetlna bocznego światła odblaskowego może mieć wspólne części z powierzchnią widoczną jakiegokolwiek innego światła bocznego.

6.18.

Światła pozycyjne boczne (regulamin ONZ nr 91 lub 148)

6.18.1.

Stosowanie

Obowiązkowe: We wszystkich pojazdach o długości przekraczającej 6 m, z wyjątkiem podwozi z kabiną.

We wszystkich kategoriach pojazdów stosuje się światła obrysowe boczne typu SM1; w pojazdach kategorii M1 dozwolone są jednak światła obrysowe boczne typu SM2.

Ponadto, w pojazdach kategorii M1 i N1 o długości poniżej 6 m stosuje się światła obrysowe boczne, jeżeli uzupełniają one zmniejszone wymagania dotyczące widoczności geometrycznej dla przednich świateł pozycyjnych zgodnie z pkt 6.9.5.2 i tylnych świateł pozycyjnych zgodnie z pkt 6.10.5.2.

Nieobowiązkowe: We wszystkich innych pojazdach.

Dozwolone jest stosowanie świateł obrysowych bocznych typu SM1 lub SM2.

6.18.2.

Minimalna liczba z każdej strony

Zapewniająca zgodność z wymaganiami dotyczącymi rozmieszczenia w kierunku wzdłużnym.

6.18.3.

Układ

Brak oddzielnych specyfikacji.

6.18.4.

Położenie

6.18.4.1.

W kierunku poprzecznym: brak oddzielnych specyfikacji.

6.18.4.2.

W pionie: nad podłożem, nie mniej niż 250 mm i nie więcej niż 1 500 mm (2 100 mm, jeżeli kształt nadwozia uniemożliwia spełnienie wymogu 1 500 mm).

6.18.4.3.

W kierunku wzdłużnym: przynajmniej jedno światło obrysowe boczne musi być zainstalowane w środkowej trzeciej części pojazdu, najbardziej wysunięte do przodu światło obrysowe boczne nie może znajdować się dalej niż 3 m od przodu. Odległość między dwoma sąsiadującymi bocznymi światłami obrysowymi nie może przekraczać 3 m. Jeżeli budowa, konstrukcja lub wymagania eksploatacyjne pojazdu uniemożliwiają spełnienie tego wymagania, odległość może być zwiększona do 4 m.

Odległość między światłem obrysowym bocznym wysuniętym najbardziej do tyłu a tyłem pojazdu nie może przekraczać 1m.

Jednakże w pojazdach o długości nieprzekraczającej 6 m i w podwoziach z kabiną wystarczy zainstalować jedno boczne światło obrysowe w pierwszej trzeciej części pojazdu lub jedno w ostatniej trzeciej części długości pojazdu. W przypadku pojazdów M1 o długości powyżej 6 m, ale nie większej niż 7 m wystarczy jedno światło obrysowe boczne w odległości nie większej niż 3 m od przodu i jedno w ostatniej trzeciej części długości pojazdu.

6.18.5.

Widoczność geometryczna

Kąt poziomy: 45° do przodu i do tyłu; jednak w pojazdach, w których instalacja świateł obrysowych bocznych jest nieobowiązkowa, wartość ta może zostać zmniejszona do 30°.

Jeżeli pojazd wyposażony jest w światła obrysowe boczne stanowiące uzupełnienie zmniejszonej widoczności geometrycznej przednich i tylnych świateł kierunkowskazów zgodnie z pkt 6.5.5.2 powyżej lub świateł pozycyjnych zgodnie z pkt 6.9.5.2 i 6.10.5.2 powyżej, kąty mają wartość 45° w kierunku przodu i tyłu pojazdu oraz 30° w kierunku środka pojazdu (zob. rysunek w pkt 6.5.5.2 powyżej).

Kąt pionowy: 10° powyżej i poniżej płaszczyzny poziomej. Jeśli jednak światło umieszczone jest poniżej 750 mm (pomiar zgodnie z przepisami pkt 5.8.1 powyżej), kąt w dół o wartości 10° może zostać zmniejszony do 5°.

6.18.6.

Ustawienie kierunkowe

Do boku.

6.18.7.

Połączenia elektryczne

W pojazdach kategorii M1 i N1 o długości poniżej 6 m światła obrysowe boczne barwy żółtej samochodowej mogą pracować pulsacyjnie, pod warunkiem że migają w fazie i z jedną częstotliwością ze światłami kierunkowskazów po tej samej stronie pojazdu.

W pojazdach kategorii M2, M3, N2, N3, O3 i O4 światła obrysowe boczne barwy żółtej samochodowej mogą migać jednocześnie ze światłami kierunkowskazów po tej samej stronie pojazdu. Jeśli jednak zamontowane są kierunkowskazy kategorii 5 zgodnie z pkt 6.5.3.1. z boku pojazdu te światła obrysowe boczne barwy żółtej samochodowej nie mogą migać.

6.18.8.

Wskaźnik kontrolny

Wskaźnik kontrolny nieobowiązkowy. Jeżeli występuje, jego funkcję pełni wskaźnik kontrolny wymagany dla przednich i tylnych świateł pozycyjnych.

6.18.9.

Inne wymagania

Jeżeli światło obrysowe boczne wysunięte najbardziej do tyłu jest połączone z tylnym światłem pozycyjnym, lub wzajemnie sprzężone z tylnym światłem przeciwmgłowym lub światłem hamowania, to właściwości fotometryczne światła obrysowego bocznego mogą ulegać zmianie podczas całego czasu włączenia tylnego światła przeciwmgłowego lub światła hamowania.

Tylne światła obrysowe boczne muszą być barwy żółtej samochodowej, jeżeli pulsują razem z tylnym światłem kierunkowskazu.

6.19.

Światło do jazdy dziennej (regulamin ONZ nr 87 lub 148)

6.19.1.

Stosowanie

Obowiązkowe w pojazdach silnikowych. Zabronione w przyczepach.

6.19.2.

Liczba

Dwa.

6.19.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.19.4.

Położenie

6.19.4.1.

W kierunku poprzecznym: odległość między krawędziami wewnętrznymi dwóch powierzchni widocznych w kierunku ich osi odniesienia musi wynosić co najmniej 600 mm.

Odległość może zostać zmniejszona do 400 mm, gdy całkowita szerokość pojazdu jest mniejsza niż 1 300 mm.

6.19.4.2.

W pionie: nad podłożem, nie mniej niż 250 mm i nie więcej niż 1 500 mm.

6.19.4.3.

6.19.5.

Widoczność geometryczna

Pozioma: na zewnątrz 20° i do wewnątrz 20°.

Pionowa: do góry 10° i do dołu 10°.

6.19.6.

Ustawienie kierunkowe

Do przodu.

6.19.7.

Połączenia elektryczne

6.19.7.1.

Światła do jazdy dziennej muszą włączać się automatycznie, kiedy urządzenie włączające lub wyłączające układ napędowy znajduje się w położeniu umożliwiającym pracę układu napędowego. Światła do jazdy dziennej mogą jednak pozostawać wyłączone, jeżeli występują następujące warunki:

6.19.7.1.1.

dźwignia zmiany przełożeń automatycznej skrzyni jest w położeniu „postój”, lub

6.19.7.1.2.

zaciągnięty jest hamulec postojowy; lub

6.19.7.1.3.

przed pierwszym uruchomieniem pojazdu po każdym ręcznym włączeniu urządzenia uruchamiającego lub wyłączającego układ napędowy.

6.19.7.2.

Światła do jazdy dziennej mogą być wyłączane ręcznie, z zastrzeżeniem, że następuje ich automatyczne włączenie wraz z przekroczeniem przez pojazd prędkości 15 km/h lub kiedy pojazd przebył odcinek dłuższy niż 100 m – pozostają one wówczas włączone aż do momentu ponownego, zamierzonego wyłączenia.

6.19.7.3.

Światła do jazdy dziennej muszą wyłączać się automatycznie, kiedy urządzenie uruchamiające lub wyłączające układ napędowy ustawione zostaje w położeniu uniemożliwiającym pracę układu napędowego lub kiedy włączone są przednie światła przeciwmgłowe lub reflektory, z wyjątkiem sytuacji, gdy światła te wykorzystywane są do wysyłania przerywanych sygnałów świetlnych w krótkich odstępach czasu.

6.19.7.4.

Światła, o których mowa w pkt 5.11, mogą zostać włączone, jeżeli włączone są światła do jazdy dziennej. Jeżeli wybrano tę opcję, włącza się co najmniej tylne światła pozycyjne.

6.19.7.5.

Jeżeli odległość między przednim światłem kierunkowskazu a światłem do jazdy dziennej jest mniejsza lub równa 40 mm, połączenia elektryczne światła do jazdy dziennej po odpowiedniej stronie pojazdu muszą być takie, że:

a)	jest wyłączone; lub

b)	jego światłość jest zredukowana przez cały czas, w którym uruchomione jest przednie światło kierunkowskazu (zarówno w cyklu świecenia, jak i przerwy w świeceniu).

6.19.7.6.

Jeżeli przednie światło kierunkowskazu jest wzajemnie sprzężone ze światłem do jazdy dziennej, połączenia elektryczne światła do jazdy dziennej po odpowiedniej stronie pojazdu mogą być wykonane tak, że światło do jazdy dziennej jest wyłączone przez cały czas (tj. w cyklu świecenia i przerwy w świeceniu), w którym uruchomione jest światło kierunkowskazu.

6.19.8.

Wskaźnik kontrolny

Wskaźnik kontrolny załączenia nieobowiązkowy, obowiązkowy jest jednak wskaźnik kontrolny wskazujący awarię, jeśli wymagany jest regulaminem dotyczącym części.

6.19.9.

Inne wymagania

Brak.

6.20.

Światło zakrętowe (regulamin ONZ nr 119 lub 149)

6.20.1.

Stosowanie

Nieobowiązkowe w pojazdach silnikowych.

6.20.2.

Liczba

Dwa.

6.20.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.20.4.

Położenie

6.20.4.1.

W kierunku poprzecznym: jedno światło zakrętowe musi być umieszczone po każdej stronie wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu.

6.20.4.2.

W kierunku wzdłużnym: w odległości nie większej niż 1 000 mm od przodu pojazdu.

6.20.4.3.

W pionie: minimum: nie mniej niż 250 mm od podłoża;

maksimum: nie więcej niż 900 mm od podłoża.

Jednakże żaden punkt na powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia nie może znajdować się wyżej niż najwyższy punkt na powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia światła mijania.

6.20.5.

Widoczność geometryczna

Określona kątami α i ß zgodnie z definicją zawartą w pkt 2.10.7:

α = 10° do góry i do dołu,

β = 30° to 60° na zewnątrz.

6.20.6.

Ustawienie kierunkowe

Takie, żeby światła spełniały wymagania dotyczące widoczności geometrycznej.

6.20.7.

Połączenia elektryczne

Światła zakrętowe muszą być podłączone w taki sposób, aby mogły być włączone tylko przy jednoczesnym włączeniu świateł drogowych lub świateł mijania.

6.20.7.1.

Światło zakrętowe z jednej strony pojazdu może włączać się automatycznie tylko przy jednoczesnym włączeniu świateł kierunkowskazów po tej samej stronie pojazdu lub przy skręcie kierownicy z pozycji jazdy na wprost w stronę odpowiadającą tej samej stronie pojazdu.

Światło zakrętowe musi wyłączać się automatycznie po wyłączeniu kierunkowskazów lub gdy kierownica powróci do pozycji jazdy na wprost.

6.20.7.2.

Jeżeli włączone jest światło cofania, oba światła zakrętowe mogą być włączone jednocześnie, niezależnie od pozycji kierownicy lub działania kierunkowskazów.

Jeśli tak, oba światła zakrętowe są wyłączane:

a)	jeżeli wyłączone jest światło cofania; albo

b)	jeżeli prędkość pojazdu poruszającego się do przodu przekroczy 15 km/h.

6.20.8.

Wskaźnik kontrolny

brak.

6.20.9.

Inne wymagania

Światła zakrętowe nie mogą być włączane, gdy prędkość pojazdu przekracza 40 km/h.

6.21.

Oznakowanie odblaskowe (regulamin ONZ nr 104 lub 150)

6.21.1.

Stosowanie

6.21.1.1.

Zabronione: na pojazdach kategorii M1 i O1.

6.21.1.2.

Obowiązkowe:

6.21.1.2.1.

Z tyłu:

pełne oznakowanie obrysowe w pojazdach o szerokości przekraczającej 2 100 mm, należących do następujących kategorii:

a)	N2 o maksymalnej masie przekraczającej 7,5 t oraz N3 (z wyjątkiem podwozi z kabiną, pojazdów niekompletnych i ciągników siodłowych do ciągnięcia naczep);

b)	O3 i O4 (z wyjątkiem pojazdów niekompletnych).

6.21.1.2.2.

Do boku:

6.21.1.2.2.1.

częściowe oznakowanie obrysowe w pojazdach o długości przekraczającej 6 000 mm (włącznie z dyszlem w przypadku przyczep) należących do następujących kategorii:

a)	N2 o maksymalnej masie przekraczającej 7,5 t oraz N3 (z wyjątkiem podwozi z kabiną, pojazdów niekompletnych i ciągników siodłowych do ciągnięcia naczep);

b)	O3 i O4 (z wyjątkiem pojazdów niekompletnych).

6.21.1.2.3.

W przypadku gdy kształt, budowa, konstrukcja lub wymagania eksploatacyjne pojazdu uniemożliwiają zamontowanie obowiązkowego oznakowania obrysowego, dopuszcza się instalację oznakowania liniowego.

6.21.1.2.4.

Jeżeli powierzchnie zewnętrzne nadwozia częściowo składają się z materiału elastycznego, takie oznakowanie liniowe umieszcza się na sztywnych częściach pojazdu. Pozostała część oznakowania odblaskowego może być umieszczona na materiale elastycznym. Jeżeli powierzchnie zewnętrzne nadwozia składają się całkowicie z materiału elastycznego, oznakowanie liniowe umieszcza się na materiale elastycznym.

6.21.1.2.5.

W przypadkach gdy producent, po weryfikacji przez upoważnioną placówkę techniczną, jest w stanie wykazać organowi udzielającemu homologacji typu, że nie jest możliwe, ze względu na wymagania eksploatacyjne dotyczące specjalnego kształtu, budowy lub konstrukcji pojazdu, spełnienie wymogów określonych w pkt 6.21.2.–6.21.7.5, dopuszcza się częściowe spełnienie niektórych z tych wymogów. Zależy to od spełnienia w miarę możliwości części wymogów i stosowania w możliwie największym zakresie oznakowania odblaskowego, które częściowo spełnia wymagania dotyczące konstrukcji pojazdu. Może to polegać na montażu dodatkowych wsporników lub płyt zawierających materiał zgodny z regulaminem ONZ nr 104 lub 150, jeżeli dostępna jest powierzchnia zapewniająca wyraźne i jednolite oznakowanie sygnalizacyjne, zgodne z celem zapewnienia widoczności.

W przypadku uznania za dopuszczalne takiego częściowego spełnienia wymogów urządzenia odblaskowe, takie jak światła odblaskowe klasy IVA zgodne z regulaminem ONZ nr 3 lub 150 lub wsporniki zawierające materiał odblaskowy spełniający parametry fotometryczne klasy C według regulaminu ONZ nr 104 lub 150, mogą być stosowane w zastępstwie części wymaganego oznakowania odblaskowego. W takim przypadku montuje się jedno z takich urządzeń odblaskowych co 1 500 mm.

Niezbędne informacje przekazuje się w formularzu zawiadomienia.

6.21.1.3.

Nieobowiązkowe:

6.21.1.3.1.

Z tyłu i z boku:

we wszystkich innych kategoriach pojazdów, jeżeli nie podano inaczej w pkt 6.21.1.1 i 6.21.1.2 powyżej, w tym w kabinach ciągników siodłowych do naczep i kabinach podwozi z kabiną.

Dopuszcza się stosowanie częściowego lub pełnego oznakowania obrysowego zamiast obowiązkowego oznakowania liniowego oraz stosowanie pełnego oznakowania obrysowego zamiast obowiązkowego częściowego oznakowania obrysowego.

6.21.1.3.2.

Z przodu:

Oznakowanie liniowe w pojazdach kategorii O2, O3 i O4.

Z przodu nie może być umieszczane pełne lub częściowe oznakowanie obrysowe.

6.21.2.

Liczba

Zgodna ze stosowaniem.

6.21.3.

Układ

Oznakowanie odblaskowe musi znajdować się jak najbliżej poziomych i pionowych krawędzi pojazdu i musi być zgodne z kształtem, budową, konstrukcją i wymaganiami eksploatacyjnymi pojazdu; jeżeli nie jest to możliwe, pełne lub częściowe oznakowanie obrysowe po zamontowaniu musi w możliwie największym stopniu odpowiadać obrysowi zewnętrznego kształtu pojazdu.

Oprócz tego oznakowanie odblaskowe musi być rozmieszczone w sposób możliwie najbardziej równomierny w osi poziomej pojazdu, tak by umożliwić identyfikację całkowitej długości lub szerokości pojazdu.

6.21.4.

Położenie

6.21.4.1.

Szerokość

6.21.4.1.1.

Oznakowanie odblaskowe musi znajdować się jak najbliżej krawędzi pojazdu.

6.21.4.1.2.

Łączna pozioma długość elementów oznakowania odblaskowego zamontowanych na pojeździe musi wynosić co najmniej 70 % całkowitej szerokości pojazdu, z wyłączeniem poziomego zachodzenia na siebie poszczególnych elementów.

6.21.4.2.

Długość

6.21.4.2.1.

Oznakowanie odblaskowe musi znajdować się jak najbliżej krawędzi pojazdu i sięgać do odległości nie większej niż 600 mm od przedniego i tylnego krańca pojazdu.

6.21.4.2.1.1.

W pojazdach silnikowych – oba krańce pojazdu, lub, w przypadku ciągników siodłowych do ciągnięcia naczepy – oba krańce kabiny;

Alternatywny sposób oznakowania w odległości 2 400 mm od przodu pojazdu silnikowego jest jednak dozwolony, gdy szereg świateł odblaskowych klasy IVA według regulaminu ONZ nr 3 lub 150 lub klasy C według regulaminu ONZ nr 104 lub 150 zamontowano zgodnie z wymaganym oznakowaniem odblaskowym w następujący sposób:

a)	światło odblaskowe o powierzchni minimalnej 25 cm2;

b)	jedno urządzenie odblaskowe zamontowane w odległości nie większej niż 600 mm od przodu pojazdu;

c)	dodatkowe urządzenia odblaskowe rozłożonych w odstępach nieprzekraczających 600 mm;

d)	odległość między ostatnim światłem odblaskowym a początkiem oznakowania odblaskowego nie może przekraczać 600 mm;

6.21.4.2.1.2.

w przyczepach – oba krańce pojazdu (bez dyszla).

6.21.4.2.2.

Łączna pozioma długość elementów oznakowania odblaskowego zamontowanych na pojeździe, z wyłączeniem poziomego zachodzenia na siebie poszczególnych elementów, musi wynosić co najmniej 70 %:

6.21.4.2.2.1.

w pojazdach silnikowych – długości pojazdu lub – w przypadku ciągników siodłowych do ciągnięcia naczepy – długości kabiny, jeżeli istnieje; jednak w przypadku zastosowania alternatywnego sposobu znakowania zgodnie z pkt 6.21.4.2.1.1 – odległości rozpoczynającej się 2 400 mm od przedniej do tylnej części pojazdu.

A oznacza odległość między najdalej wysuniętym do przodu oznakowaniem odblaskowym a przodem pojazdu. Maksymalna wartość A wynosi 2 400 mm (zob. pkt 6.21.4.2.1.1).

6.21.4.2.2.2.

w przyczepach – całkowitej długości pojazdu (bez dyszla).

6.21.4.3.

Wysokość

6.21.4.3.1.

Dolny(-e) element(-y) oznakowania liniowego i oznakowania obrysowego:

Najniżej, jak tylko możliwe, i w poniższym zakresie:

Minimum: nie mniej niż 250 mm od podłoża.

Maksimum: nie więcej niż 1 500 mm od podłoża.

Dopuszcza się jednak maksymalną wysokość zamocowania wynoszącą 2 500 mm, jeżeli kształt, budowa, konstrukcja lub wymagania eksploatacyjne pojazdu uniemożliwiają spełnienie wymogu 1 500 mm, lub też, w razie konieczności, w celu spełnienia wymagań określonych w pkt 6.21.4.1.2 i 6.21.4.2.2, lub wymagań dotyczących poziomego rozmieszczenia oznakowania liniowego lub dolnego(-ych) elementu(-ów) oznakowania obrysowego.

Uzasadnienie dla umieszczenia materiału odblaskowego na wysokości powyżej 1 500 mm należy podać w formularzu zawiadomienia.

6.21.4.3.2.

Górny(-e) element(-y) oznakowania obrysowego:

Najwyżej, jak tylko możliwe, ale w odległości do 400 mm od górnej krawędzi pojazdu.

6.21.5.

Rozpoznawalność

Oznakowanie odblaskowe uważa się za widoczne, jeżeli co najmniej 70 % powierzchni świetlnej zamontowanego oznakowania jest widoczne dla obserwatora znajdującego się w dowolnym punkcie płaszczyzny obserwacji określonej poniżej:

6.21.5.1.

dla tylnego i przedniego oznakowania odblaskowego (zob. załącznik 11, rysunek 1a i 1b), płaszczyzna obserwacji jest prostopadła do wzdłużnej osi pojazdu, znajduje się w odległości 25 m od krańca pojazdu i jest ograniczona:

6.21.5.1.1.

w pionie, przez dwie płaszczyzny poziome położone odpowiednio 1 m oraz 3,0 m nad podłożem;

6.21.5.1.2.

w kierunku poprzecznym, dwoma płaszczyznami pionowymi tworzącymi kąt 4 na zewnątrz od wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, przechodzącymi przez przecięcie płaszczyzn pionowych równoległych do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu i określających całkowitą szerokość pojazdu z płaszczyzną prostopadłą do wzdłużnej osi pojazdu, określającą kraniec pojazdu;

6.21.5.2.

dla bocznego oznakowania odblaskowego (zob. załącznik 11 rysunek 2) płaszczyzna obserwacji jest równoległa do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, znajduje się w odległości 25 m od skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu i jest ograniczona:

6.21.5.2.1.

w pionie, przez dwie płaszczyzny poziome położone odpowiednio 1,0 m oraz 1,5 m nad podłożem;

6.21.5.2.2.

w kierunku poprzecznym, dwoma płaszczyznami pionowymi tworzącymi kąt 4° na zewnątrz od płaszczyzny prostopadłej do wzdłużnej osi pojazdu, przechodzącymi przez przecięcie płaszczyzn pionowych prostopadłych do wzdłużnej osi pojazdu i określających całkowitą długość pojazdu ze skrajną krawędzią zewnętrzną pojazdu.

6.21.6.

Ustawienie kierunkowe

6.21.6.1.

Do boku:

Ustawienie jak najbardziej równoległe do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, przy zachowaniu zgodności z kształtem, budową, konstrukcją i wymaganiami eksploatacyjnymi pojazdu; jeżeli nie jest to możliwe, musi w możliwie największym stopniu odpowiadać obrysowi zewnętrznego kształtu pojazdu.

6.21.6.2.

Do tyłu i do przodu:

Ustawienie jak najbardziej równoległe do płaszczyzny poprzecznej pojazdu, przy zachowaniu zgodności z kształtem, budową, konstrukcją i wymaganiami eksploatacyjnymi pojazdu, jeżeli nie jest to możliwe, pełne lub częściowe oznakowanie obrysowe, po zamontowaniu, musi w możliwie największym stopniu odpowiadać obrysowi zewnętrznego kształtu pojazdu.

6.21.7.

Inne wymagania

6.21.7.1.

Oznakowanie odblaskowe uważa się za oznakowanie ciągłe, jeżeli odległości pomiędzy sąsiadującymi elementami są jak najmniejsze i nie przekraczają 50 % długości najkrótszego sąsiadującego elementu. Jeżeli jednak producent potrafi wykazać organowi udzielającemu homologacji typu, że nie jest możliwe spełnienie wymogu 50 %, odległość między sąsiadującymi elementami może przekraczać 50 % długości najkrótszego sąsiadującego elementu, przy czym musi ona być jak najmniejsza i nie może przekraczać 1 000 mm.

6.21.7.2.

W przypadku częściowego oznakowania obrysowego, każdy górny narożnik musi być oznaczony dwoma liniami pod kątem 90°, każda o długości co najmniej 250 mm; jeżeli nie jest to możliwe, oznakowanie musi w możliwie największym stopniu odpowiadać obrysowi zewnętrznego kształtu pojazdu.

6.21.7.3.

Odległość między oznakowaniem odblaskowym z tyłu pojazdu a każdym obowiązkowym światłem hamowania musi być większa niż 200 mm.

6.21.7.4.

Tylne tablice wyróżniające zgodne z serią poprawek 01 do regulaminu ONZ nr 70 albo z regulaminem ONZ nr 150 mogą być uznane, według uznania producenta, za część oznakowania odblaskowego z tyłu pojazdu, do celów obliczania długości oznakowania odblaskowego oraz jego odległości do boku pojazdu.

6.21.7.5.

Miejsca przewidziane pod oznakowanie odblaskowe pojazdu muszą umożliwiać montaż elementów o szerokości co najmniej 60 mm.

6.22.

System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS) (regulamin ONZ nr 123 lub 149)

Jeżeli poniżej nie określono inaczej, wymogi dotyczące świateł drogowych (pkt 6.1) i świateł mijania (pkt 6.2) zawarte w niniejszym regulaminie mają zastosowanie do odpowiednich części systemu AFS.

6.22.1.

Stosowanie

Nieobowiązkowe w pojazdach silnikowych. Zabronione w przyczepach.

6.22.2.

Liczba

Jeden.

6.22.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań.

6.22.4.

Położenie

Przed przeprowadzeniem badania zgodnie z punktami poniżej system AFS jest przełączany w stan zerowy.

6.22.4.1.

W kierunku poprzecznym i w pionie:

dla danej funkcji lub trybu oświetlenia jednostki oświetlenia jednocześnie zasilane prądem w trakcie wykonywania danej funkcji lub trybu oświetlenia, zgodnie z opisem występującego o homologację, muszą spełniać wymagania podane w pkt 6.22.4.1.1 do 6.22.4.1.4.

Wszystkie wymiary odnoszą się do najbliższej krawędzi powierzchni widocznej(-ych) w kierunku osi odniesienia jednostki(-tek) oświetlenia.

6.22.4.1.1.

Dwie symetrycznie położone jednostki oświetlenia znajdują się na wysokości zgodnej z wymaganiami podanymi w odpowiednich akapitach pkt 6.1.4 i 6.2.4, gdzie „dwie symetrycznie położone jednostki oświetlenia” należy rozumieć jako dwie jednostki oświetlenia, po jednej z każdej strony pojazdu, rozmieszczone tak, aby (geometryczne) środki ciężkości ich powierzchni widocznych znajdowały się na tej samej wysokości i w takiej samej odległości od wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, przy dopuszczalnym odchyleniu każdego z nich o 50 mm; jednakże ich powierzchnie emitujące światło, powierzchnie świetlne i ilość emitowanego światła mogą się różnić.

6.22.4.1.2.

Dodatkowe jednostki oświetlenia, jeżeli są, zamontowane po obu stronach pojazdu, znajdują się w odległości nie większej niż 140 mm (14) w kierunku poziomym (E na rysunku) i 400 mm w kierunku pionowym w górę lub w dół (D na rysunku) od najbliższej jednostki oświetlenia;

6.22.4.1.3.

Żadna z dodatkowych jednostek oświetlenia opisanych w pkt 6.22.4.1.2 powyżej nie może znajdować się niżej niż 250 mm (F na rysunku), ani wyżej niż określono w pkt 6.2.4.2 niniejszego regulaminu (G na rysunku) od podłoża;

6.22.4.1.4.

Ponadto w kierunku poprzecznym:

Dla każdego z trybów świateł mijania:

skrajna krawędź powierzchni widocznej co najmniej jednej jednostki oświetlenia po każdej stronie pojazdu nie może znajdować się dalej niż 400 mm od skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu (A na rysunku); oraz

wewnętrzne krawędzie powierzchni widocznych w kierunku obu osi odniesienia muszą być w odległości przynajmniej 600 mm od siebie. Powyższego warunku nie stosuje się do pojazdów kategorii M1 i N1; dla wszystkich pozostałych kategorii pojazdów silnikowych odległość ta może zostać zmniejszona do 400 mm, jeżeli całkowita szerokość pojazdu jest mniejsza niż 1 300 mm.

Jednostki oświetlenia jednocześnie zasilane prądem podczas danego trybu oświetlenia:

Nr 3 i 9	:	(dwie symetrycznie położone jednostki oświetlenia)
Nr 1 i 11	:	(dwie symetrycznie położone jednostki oświetlenia)
Nr 4 i 8	:	(dwie dodatkowe jednostki oświetlenia)

Jednostki oświetlenia, które nie są zasilane prądem podczas danego trybu oświetlenia:

Nr 2 i 10	:	(dwie symetrycznie położone jednostki oświetlenia)
Nr 5	:	(dodatkowa jednostka oświetlenia)
Nr 6 i 7	:	(dwie symetrycznie położone jednostki oświetlenia)

Wymiary poziome w mm:

A ≤ 400

B ≥ 600, lub ≥ 400, jeżeli szerokość całkowita pojazdu < 1 300 mm, przy czym brak wymagań dla pojazdów kategorii M1 i N1

C ≤ 200

E ≤ 140

Wymiary pionowe w mm:

D ≤ 400

F ≥ 250

G ≤ 1 200

6.22.4.2.

W kierunku wzdłużnym:

Wszystkie jednostki oświetlenia systemu AFS są umieszczane z przodu. Wymóg ten uważa się za spełniony, jeżeli emitowane światło nie powoduje u kierowcy dyskomfortu w sposób bezpośredni lub pośredni poprzez urządzenia widzenia pośredniego lub inne powierzchnie pojazdu odbijające światło.

6.22.5.

Widoczność geometryczna

Po każdej stronie pojazdu i dla każdej z zapewnianych funkcji lub trybu oświetlenia:

wymogi dotyczące kątów widoczności geometrycznej wymaganych dla odpowiednich funkcji oświetlenia, zgodnie z pkt 6.1.5 i 6.2.5 niniejszego regulaminu, spełnia przynajmniej jedna z jednostek oświetlenia jednocześnie zasilanych prądem w celu zapewnienia danej funkcji i trybu(-ów), zgodnie z opisem dostarczonym przez występującego o homologację. W celu spełnienia wymogów dotyczących poszczególnych kątów mogą zostać użyte różne jednostki oświetlenia.

6.22.6.

Ustawienie kierunkowe

Do przodu.

Przed przeprowadzeniem badania zgodnie z punktami poniżej system AFS powinien zostać przełączony w stan zerowy, to znaczy emitować wiązkę głównych świateł mijania.

6.22.6.1.

Odchylenie pionowe:

6.22.6.1.1.

Początkową wartość odchylenia w dół granicy światła i cienia wiązki głównych świateł mijania, ustaloną dla pojazdu nieobciążonego z jedną osobą na fotelu kierowcy, określa producent pojazdu z dokładnością do 0,1 %. Tak określona nominalna wartość odchylenia musi być zaznaczona w łatwo czytelny i nieusuwalny sposób na każdym pojeździe, w pobliżu systemu oświetlenia głównego lub tabliczki producenta, za pomocą symbolu przedstawionego w załączniku 7.

Jeżeli różne początkowe odchylenia w dół zostały określone przez producenta dla różnych jednostek oświetlenia wytwarzających granicę światła i cienia głównych świateł mijania lub uczestniczących w jej powstawaniu, te wartości odchylenia w dół określa producent pojazdu z dokładnością do 0,1 %. Są one zaznaczone w łatwo czytelny i nieusuwalny sposób na każdym pojeździe, w pobliżu danych jednostek oświetlenia lub tabliczki producenta, tak aby umożliwić jednoznaczną identyfikację wszystkich jednostek oświetlenia, których dotyczą.

6.22.6.1.2.

Odchylenie w dół poziomej części „granicy światła i cienia” wiązki głównych świateł mijania musi zawierać się w wartościach granicznych podanych w pkt 6.2.6.1.2 niniejszego regulaminu we wszystkich statycznych warunkach obciążenia pojazdu, określonych w załączniku 5 do niniejszego regulaminu; wartości ustawienia początkowego również nie przekraczają tych wartości granicznych.

6.22.6.1.2.1.

W przypadku gdy wiązka świateł mijania składa się z kilku wiązek emitowanych przez różne jednostki oświetlenia, przepisy zawarte w pkt 6.22.6.1.2 powyżej stosuje się do „granicy światła i cienia” każdej z wiązek (jeżeli istnieje), której rzut ma padać w strefie kątowej, jak określono w pozycji 9.3 formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem podanym w załączniku 1 do regulaminu ONZ nr 123 lub w pozycji 9.3.3 w załączniku 1 do regulaminu ONZ nr 149.

6.22.6.2.

Urządzenie do poziomowania reflektorów

6.22.6.2.1.

Jeżeli urządzenie do poziomowania reflektorów jest konieczne w celu spełnienia wymogów pkt 6.22.6.1.2, jest to urządzenie sterowane ręcznie.

6.22.6.2.2.

W razie awarii urządzenia światła mijania nie mogą znaleźć się w położeniu, którego odchylenie od poziomu jest mniejsze niż w chwili zaistnienia awarii urządzenia.

6.22.6.3.

Odchylenie poziome

Dla każdej jednostki oświetlenia załamanie granicy światła i cienia, jeżeli występuje, podczas rzutu na ekran, jest zbieżne z linią pionową przechodzącą przez oś odniesienia danej jednostki oświetlenia. Dopuszczalne jest odchylenie 0,5 stopnia w stronę kierunku ruchu. Pozostałe jednostki oświetlenia są dostosowywane zgodnie ze specyfikacją występującego o homologację, jak określono zgodnie z załącznikiem 10 do regulaminu ONZ nr 123 lub załącznikiem 14 do regulaminu ONZ nr 149.

6.22.6.4.

Metoda pomiaru

Po ustawieniu początkowego położenia świateł, odchylenie pionowe świateł mijania lub, jeśli właściwe, odchylenie pionowe wszystkich jednostek oświetlenia wytwarzających jedną lub wiele granic światła i cienia głównych świateł mijania lub uczestniczących w ich powstawaniu, zgodnie z pkt 6.22.6.1.2.1 powyżej, sprawdza się dla wszystkich warunków obciążenia pojazdu zgodnie ze specyfikacjami podanymi w pkt 6.2.6.3.1 i 6.2.6.3.2 niniejszego regulaminu.

6.22.7.

Połączenia elektryczne

6.22.7.1.

Światła drogowe (jeżeli zapewnione przez system AFS)

6.22.7.1.1.

Jednostki oświetlenia świateł drogowych mogą być włączane jednocześnie lub parami. Przy zmianie ze świateł mijania na światła drogowe musi być włączona przynajmniej jedna para świateł drogowych. Przy zmianie ze świateł drogowych na światła mijania wszystkie jednostki oświetlenia świateł drogowych muszą być wyłączane jednocześnie.

6.22.7.1.2.

Światła drogowe mogą być zaprojektowane jako adaptacyjne, z zastrzeżeniem przepisów pkt 6.22.9.3, przy czym sygnały sterujące wytwarzane są przez system czujników, który jest w stanie wykrywać i reagować na każdy z następujących komponentów:

a)	warunki oświetleniowe otoczenia;

b)	światło emitowane przez przednie urządzenia oświetleniowe i urządzenia sygnalizacji świetlnej pojazdów nadjeżdżających z przodu;

c)	światło emitowane przez sygnalizacji świetlnej z tyłu poprzedzających pojazdów.

Dozwolone są dodatkowe funkcje czujników w celu poprawy działania.

6.22.7.1.3.

Zawsze musi istnieć możliwość ręcznego włączenia i wyłączenia świateł drogowych, adaptacyjnych lub nie, i ręcznej dezaktywacji automatycznego przełącznika.

Ponadto wyłączanie świateł drogowych i dezaktywacja ich automatycznego sterowania odbywa się poprzez prostą i bezpośrednią obsługę ręczną; nie jest dozwolone stosowanie podmenu.

6.22.7.1.4.

Światła mijania mogą pozostać włączone razem z włączonymi światłami drogowymi.

6.22.7.1.5.

W przypadku obecności czterech chowanych jednostek oświetlenia, ich podniesienie musi uniemożliwiać jednoczesne załączenie jakichkolwiek dodatkowych reflektorów, jeżeli te mają na celu emitowanie sygnałów świetlnych polegających na przerywanym włączaniu się w krótkich odstępach czasu (zob. pkt 5.12) w czasie jazdy w dzień.

6.22.7.2.

Światła mijania:

a)	przełącznik zmiany świateł na światła mijania musi wyłączać wszystkie światła drogowe lub wyłączać jednocześnie wszystkie jednostki oświetlenia systemu AFS emitujące wiązkę świateł drogowych;

b)	światła mijania mogą pozostać włączone razem z włączonymi światłami drogowymi;

c)	w przypadku jednostek oświetlenia świateł mijania wyposażonych w wyładowcze źródła światła, wyładowcze źródła światła pozostają włączone w czasie działania świateł drogowych.

6.22.7.3.

Włączające i wyłączające się światła mijania muszą spełniać wymogi dotyczące „połączenia elektrycznego” określone w pkt 5.12. i 6.2.7 niniejszego regulaminu.

6.22.7.4.

Automatyczne działanie systemu AFS

Zmiany w zakresie zapewnianych klas oraz między tymi klasami a ich trybami w ramach funkcji oświetlenia systemu AFS, jak określono poniżej, odbywają się automatycznie bez powodowania dyskomfortu, rozproszenia lub oślepienia u kierowcy ani u innych użytkowników drogi.

Poniższe warunki dotyczą włączania klas i ich trybów świateł mijania oraz, w stosownych przypadkach, świateł drogowych lub dostosowania świateł drogowych.

6.22.7.4.1.

Tryby świateł mijania klasy C aktywują się, jeżeli nie jest włączony żaden tryb innej klasy świateł mijania.

6.22.7.4.2.

Tryby świateł mijania klasy V nie zadziałają, dopóki jeden lub kilka poniższych warunków nie zostanie automatycznie wykrytych (stosuje się sygnał V):

a)	droga w terenie zabudowanym i prędkość pojazdu nieprzekraczająca 60 km/h;

b)	droga posiadająca stałe oświetlenie i prędkość pojazdu nieprzekraczająca 60 km/h;

c)	ciągłe przekraczanie luminancji powierzchni drogi o wartości 1 cd/m2 lub poziomego oświetlenia drogi o wartości 10 lx;

d)	prędkość pojazdu nieprzekraczająca 50 km/h.

6.22.7.4.3.

Tryby świateł mijania klasy E nie działają, chyba że prędkość pojazdu przekroczy 60 km/h, a jeden lub kilka poniższych warunków zostanie automatycznie wykrytych:

a)	charakterystyka drogi odpowiada warunkom autostrady (15) lub prędkość pojazdu przekracza 110 km/h (stosuje się sygnał E).

w przypadku trybu świateł mijania klasy E, który zgodnie z dokumentacją homologacyjną systemu / arkuszem zawiadomienia jest zgodny jedynie z „zespołem danych” podanym w tabeli 6 załącznika 3 do regulaminu ONZ nr 123 lub w tabeli 14 regulaminu ONZ nr 149.

Zespół danych E1: prędkość pojazdu przekracza 100 km/h (stosuje się sygnał E1).

Zespół danych E2: prędkość pojazdu przekracza 90 km/h (stosuje się sygnał E2).

Zespół danych E3: prędkość pojazdu przekracza 80 km/h (stosuje się sygnał E3).

6.22.7.4.4.

Tryby świateł mijania klasy W nie zadziałają, dopóki przednie światła przeciwmgłowe (jeżeli są) nie zostaną wyłączone i jeżeli jeden lub kilka poniższych warunków nie zostanie automatycznie wykrytych (stosuje się sygnał W):

a)	automatycznie wykryto wilgotność nawierzchni;

b)	wycieraczka przedniej szyby pracuje i przez co najmniej dwie minuty pracowała stale lub była automatycznie sterowana.

6.22.7.4.5.

Trybu świateł mijania klasy C, V, E ani W nie można zmienić tak, aby stał się trybem oświetlenia na zakręcie danej klasy (sygnał T stosuje się w połączeniu z sygnałem danej klasy świateł mijania zgodnie z pkt 6.22.7.4.1 do 6.22.7.4.4 powyżej), chyba że uwzględniana jest co najmniej jedna z poniższych właściwości (lub co najmniej jedno z równoważnych im wskazań):

a)	kąt ustawienia kół przednich;

b)	trajektoria środka ciężkości pojazdu.

Ponadto stosuje się następujące przepisy:

(i)

poziomy ruch asymetrycznej granicy światła i cienia w kierunku od wzdłużnej osi pojazdu, jeżeli występuje, jest dopuszczalny wyłącznie jeżeli pojazd porusza się do przodu (16) podczas tego ruchu wzdłużna pionowa płaszczyzna przechodząca przez załamanie granicy światła i cienia nie przecina linii trajektorii środka ciężkości pojazdu w odległości od przodu pojazdu większej niż 100-krotna wysokość, na której zamontowano daną jednostkę oświetlenia;

(ii)	jedna lub więcej jednostek oświetlenia może być dodatkowo zasilonych prądem, tylko jeżeli promień poziomy krzywizny trajektorii środka ciężkości pojazdu wynosi nie więcej niż 500 m.

6.22.7.5.

Kierowca zawsze powinien mieć możliwość przełączenia systemu w stan zerowy oraz powrotu do działania automatycznego.

6.22.8.

Wskaźnik kontrolny:

6.22.8.1.

Do odpowiadających im elementów systemu AFS mają zastosowanie przepisy pkt 6.1.8. (w odniesieniu do świateł drogowych) i 6.2.8. (w odniesieniu do świateł mijania) niniejszego regulaminu.

6.22.8.2.

Dla systemu AFS obowiązkowy jest wzrokowy wskaźnik kontrolny awarii. Jest on niepulsacyjny. Włącza się, jeżeli zostanie wykryta awaria sygnałów sterowania systemu AFS lub gdy otrzymano sygnał awarii zgodnie z pkt 5.9 regulaminu ONZ nr 123. Pozostaje włączony, dopóki trwa awaria. Może zostać tymczasowo zawieszony, ale włączy się po ponownym włączeniu lub wyłączeniu urządzenia uruchamiającego lub wyłączającego układ napędowy.

6.22.8.3.

W przypadku adaptacyjnych świateł drogowych stosuje się wzrokowy wskaźnik kontrolny wskazujący kierowcy, że dostosowanie świateł drogowych jest włączone. Informacje te muszą się wyświetlać przez cały czas trwania włączenia przystosowania.

6.22.8.4.

Wskaźnik kontrolny informujący, że kierowca ustawił system w określony stan zgodnie z pkt 5.8 regulaminu ONZ nr 123 lub pkt 4.12 regulaminu ONZ nr 149, jest nieobowiązkowy.

6.22.9.

Inne wymagania

6.22.9.1.

Zgodnie z regulaminem ONZ nr 45 (17) system AFS jest dopuszczalny wyłącznie w połączeniu z instalacją urządzeń do oczyszczania reflektorów, co najmniej w przypadku tych jednostek oświetlenia, które określono w pozycji 9.2.3 formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem podanym w załączniku 1 do regulaminu ONZ nr 123 lub w pozycji 9.3.2.3 w załączniku 1 do regulaminu ONZ nr 149, jeżeli łączna wartość obiektywnego strumienia świetlnego emitowanego przez źródła światła tych jednostek oświetlenia przekracza 2 000 lm po każdej stronie pojazdu i jeżeli te jednostki oświetlenia emitują wiązkę (głównych) świateł mijania klasy C.

6.22.9.2.

Weryfikacja zgodności z wymogami dotyczącymi automatycznego działania systemu AFS

6.22.9.2.1.

Występujący o homologację wykazuje za pomocą zwięzłego opisu lub w inny sposób dopuszczalny przez organ udzielający homologacji typu, że:

sygnały sterowania AFS odpowiadają

(i)	opisowi wymaganemu w pkt 3.2.6 niniejszego regulaminu oraz

(ii)	odpowiednim sygnałom sterowania AFS określonym w dokumentacji homologacyjnej systemu AFS; oraz

b)	zapewniono zgodność z wymogami dotyczącymi automatycznego działania zgodnie z pkt 6.22.7.4.1 do 6.22.7.4.5 powyżej.

6.22.9.2.2.

W celu sprawdzenia, czy zgodnie z pkt 6.22.7.4 automatyczna obsługa funkcji świateł mijania przez system AFS nie powoduje żadnego dyskomfortu, w oparciu o opis wnioskodawcy jednostka techniczna przeprowadza badanie zachowania na drodze, obejmujące wszelkie sytuacje związane ze sterowaniem systemem. Należy zaznaczyć, czy w trakcie działania zostały włączone wszystkie tryby i wyłączyć je zgodnie z opisem wnioskodawcy; każda widoczna usterka (np. zbyt duży kąt, migotanie) powinna nasuwać wątpliwości.

6.22.9.2.3.

Ogólne działanie automatycznego przełącznika wykazuje wnioskodawca za pomocą dokumentacji lub innych metod dopuszczonych przez organ udzielający homologacji typu. Ponadto producent dostarcza pakiet dokumentacji, który daje dostęp do projektu „koncepcji bezpieczeństwa” systemu. „Koncepcja bezpieczeństwa” to opis środków zaprojektowanych w układzie, na przykład w jednostkach elektronicznych, których celem jest utrzymanie integralności układu i tym samym zapewnienie jego bezpiecznego działania nawet w przypadku awarii mechanicznej lub elektrycznej, która mogłaby powodować dyskomfort, rozproszenie lub oślepienie u kierującego lub kierowców nadjeżdżających i poprzedzających pojazdów. Opis ten daje proste objaśnienie wszystkich funkcji sterowania „układu” i metod stosowanych do osiągnięcia celów, w tym przedstawienie mechanizmów, za pomocą których odbywa się sterowanie.

Należy przedstawić wykaz wszystkich zmiennych wejściowych i zmiennych z czujników oraz określić ich zakresy robocze. Możliwość przywrócenia funkcji głównych świateł mijania (klasy C) musi być częścią koncepcji bezpieczeństwa.

Należy objaśnić funkcje „układu” i koncepcję bezpieczeństwa określone przez producenta. Dokumentacja ma być zwięzła, ale musi jednocześnie przedstawiać dowody na to, że przy projektowaniu i opracowywaniu układu wykorzystano wiedzę dotyczącą wszystkich obszarów, które wchodzą w skład układu.

Do celów okresowych badań technicznych w dokumentacji należy opisać, jak można sprawdzić aktualny status operacyjny „układu”.

Dla celów homologacji typu dokumentacja ta będzie służyć jako podstawowy materiał referencyjny w procesie weryfikacyjnym.

6.22.9.2.4.

W celu zweryfikowania, że dostosowanie świateł drogowych nie powoduje dyskomfortu, rozproszenia ani oślepienia u kierującego ani u kierowców nadjeżdżających i poprzedzających pojazdów, upoważniona placówka techniczna przeprowadza badanie zachowania na drodze zgodnie z pkt 2 załącznika 12. Obejmuje to wszelkie sytuacje związane ze sterowaniem systemem w oparciu o opis wnioskodawcy. Działanie dostosowania świateł drogowych dokumentuje się i sprawdza z opisem wnioskodawcy. Każda widoczna usterka (np. zbyt duży kąt, migotanie) powinna nasuwać wątpliwości.

6.22.9.3.

Dostosowanie świateł drogowych

6.22.9.3.1.

System czujników wykorzystywany do dostosowywania świateł drogowych, jak opisano w pkt 6.22.7.1.2, spełnia następujące wymogi:

6.22.9.3.1.1.

Granice minimalnych pól, w których czujnik jest w stanie wykryć światło emitowane przez inne pojazdy określone w pkt 6.22.7.1.2 powyżej, są wyznaczone przez kąty podane w pkt 6.1.9.3.1.1 niniejszego regulaminu.

6.22.9.3.1.2.

Czułość systemu czujników musi spełniać wymagania określone w pkt 6.1.9.3.1.2 niniejszego regulaminu.

6.22.9.3.1.3.

Adaptacyjne światła drogowe wyłączają się, gdy oświetlenie wytwarzane przez warunki oświetleniowe otoczenia przekracza 7 000 lx.

Spełnienia tego wymogu dowodzi wnioskodawca metodą symulacji lub innym sposobem akceptowanym przez organ udzielający homologacji typu. Jeśli to konieczne, pomiaru natężenia oświetlenia dokonuje się na płaszczyźnie poziomej za pomocą miernika posiadającego fotodetektor skorygowany do cosinusoidy na tej samej wysokości co zamocowanie fotodetektora w pojeździe. Producent może wykazać to za pomocą odpowiedniej dokumentacji lub w inny sposób akceptowany przez organ udzielający homologacji typu.

6.22.9.4.

Maksymalne łączne natężenie światła emitowanego przez jednostki oświetlenia, które mogą być jednocześnie zasilane prądem w celu wytworzenia wiązki świateł drogowych lub ich trybów, jeżeli występują, nie może przekroczyć 430 000 cd, co odpowiada wartości odniesienia 100.

Powyższe natężenie maksymalne uzyskuje się przez zsumowanie poszczególnych wartości odniesienia podanych na kilku jednostkach instalacyjnych, używanych jednocześnie w celu wytworzenia wiązki świateł drogowych.

6.22.9.5.

Środki, które zgodnie z przepisami pkt 5.8 regulaminu ONZ nr 123 lub pkt 4.12 regulaminu ONZ nr 149 pozwalają na tymczasowe użytkowanie pojazdu w krajach o przeciwnej stronie ruchu niż strona, dla której wnioskowano o homologację, należy szczegółowo przedstawić w instrukcji obsługi pojazdu.

6.23.

Awaryjny sygnał stopu

6.23.1.

Stosowanie

Obowiązkowe w pojazdach silnikowych.

Nieobowiązkowe w przyczepach.

Awaryjny sygnał stopu emitowany jest poprzez jednoczesne działanie wszystkich świateł hamowania lub kierunkowskazów zamontowanych zgodnie z opisem w pkt 6.23.7.

6.23.2.

Liczba

Zgodnie z pkt 6.5.2 lub 6.7.2.

6.23.3.

Układ

Zgodnie z pkt 6.5.3 lub 6.7.3.

6.23.4.

Położenie

Zgodnie z pkt 6.5.4 lub 6.7.4.

6.23.5.

Widoczność geometryczna

Zgodnie z pkt 6.5.5 lub 6.7.5.

6.23.6.

Ustawienie kierunkowe

Zgodnie z pkt 6.5.6 lub 6.7.6.

6.23.7.

Połączenia elektryczne

6.23.7.1.

Wszystkie światła awaryjnego sygnału stopu migają w fazie z częstotliwością 4,0 ± 1,0 Hz.

6.23.7.1.1.

Jednakże jeżeli którekolwiek ze świateł awaryjnego sygnału stopu z tyłu pojazdu wykorzystuje żarowe źródło światła, wówczas częstotliwość wynosi 4,0 +0,0/-1,0 Hz.

6.23.7.2.

Awaryjny sygnał stopu działa niezależnie od innych świateł.

6.23.7.3.

Awaryjny sygnał stopu jest włączany i wyłączany automatycznie.

6.23.7.3.1.

Awaryjny sygnał stopu jest włączany tylko w sytuacji, gdy prędkość pojazdu przekracza 50 km/h, a układ hamulcowy wysyła odpowiedni sygnał określony w regulaminach ONZ nr 13 i 13-H.

6.23.7.3.2.

Awaryjny sygnał stopu jest automatycznie wyłączany, jeżeli logiczny sygnał hamowania awaryjnego, określony w regulaminach ONZ nr13 i 13-H, przestał być wysyłany lub włączyły się światła awaryjne.

6.23.8.

Wskaźnik kontrolny

Nieobowiązkowy.

6.23.9.

Inne wymagania

6.23.9.1.

Z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w pkt 6.23.9.2 poniżej, jeżeli pojazd silnikowy jest przystosowany do ciągnięcia przyczepy, przełącznik awaryjnego sygnału stopu umieszczony w pojeździe silnikowym powinien sterować również pracą awaryjnego sygnału stopu przyczepy.

Jeżeli pojazd silnikowy jest elektrycznie połączony z przyczepą, częstotliwość awaryjnego sygnału stopu w takim zestawie nie przekracza częstotliwości podanej w pkt 6.23.7.1.1. Jednakże jeżeli pojazd silnikowy może wykryć, że żarowe źródła światła nie są używane przez przyczepę w celu wysyłania awaryjnego sygnału stopu, wówczas częstotliwość sygnału może być taka, jak podano w pkt 6.23.7.1.

6.23.9.2.

Jeżeli pojazd silnikowy jest przystosowany do ciągnięcia przyczepy wyposażonej układ hamulcowy typu ciągłego lub półciągłego, jak określono w regulaminie nr 13, podczas hamowania należy zagwarantować stałe źródło zasilania dla świateł hamowania przyczepy za pomocą złącza elektrycznego.

Awaryjny sygnał stopu takiej przyczepy może działać niezależnie od pojazdu ciągnącego, a jego częstotliwość i fazowość nie muszą być takie same, jak w przypadku pojazdu ciągnącego.

6.24.

Lampka oświetleniowa zewnętrzna

6.24.1.

Stosowanie

Nieobowiązkowe w pojazdach silnikowych.

6.24.2.

Liczba

Dwie, dozwolone są jednak dalsze lampki oświetleniowe zewnętrzne do oświetlania stopni lub klamek drzwi. Każdą klamkę drzwi lub stopień podświetla nie więcej niż jedno światło.

6.24.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań, stosuje się jednak wymogi pkt 6.24.9.3.

6.24.4.

Położenie

Brak specjalnych wymagań.

6.24.5.

Widoczność geometryczna

Brak specjalnych wymagań.

6.24.6.

Ustawienie kierunkowe

Brak specjalnych wymagań.

6.24.7.

Połączenia elektryczne

Brak specjalnych wymagań.

6.24.8.

Wskaźnik kontrolny

Brak specjalnych wymagań.

6.24.9.

Inne wymagania

6.24.9.1.

Lampka oświetleniowa zewnętrzna nie może być włączona, jeżeli pojazd nie jest w bezruchu i nie spełniono któregoś z następujących warunków:

a)	układ napędowy nie pracuje; lub

b)	otwarte są drzwi po stronie kierowcy lub pasażera; lub

c)	otwarte są drzwi przedziału ładunkowego.

Przepisy pkt 5.10 muszą być spełnione we wszystkich ustalonych położeniach roboczych.

6.24.9.2.

W funkcji lampek oświetleniowych zewnętrznych mogą być włączane homologowane żarówki emitujące światło barwy białej, z wyjątkiem świateł drogowych, świateł do jazdy dziennej i świateł cofania. Mogą one również być włączane razem z lampkami oświetleniowymi zewnętrznymi i warunek określony w pkt 5.11 i 5.12 powyżej nie może mieć zastosowania.

6.24.9.3.

Upoważniona placówka techniczna musi w sposób zadowalający dla organu udzielającego homologacji typu przeprowadzić wzrokowe badanie w celu sprawdzenia, czy nie dochodzi do bezpośredniej widoczności zewnętrznej powierzchni lampek oświetleniowych zewnętrznych, jeżeli obserwator porusza się na granicy strefy płaszczyzny poprzecznej 10 m od przodu pojazdu, płaszczyzny poprzecznej 10 m od tyłu pojazdu oraz dwóch płaszczyzn wzdłużnych 10 m z każdej strony pojazdu; te cztery płaszczyzny rozciągają się od 1 m do 3 m powyżej i prostopadle do podłoża, jak pokazano w załączniku 14.

Na prośbę wnioskodawcy i za zgodą upoważnionej placówki technicznej wymóg ten można sprawdzić za pomocą rysunku lub symulacji.

6.25.

Sygnał ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu

6.25.1.

Stosowanie

Nieobowiązkowe.

Sygnał ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu wysyłany jest poprzez jednoczesne działanie wszystkich świateł kierunkowskazu zamontowanych zgodnie z opisem w pkt 6.25.7.

6.25.2.

Liczba

Zgodnie z pkt 6.5.2.

6.25.3.

Układ

Zgodnie z pkt 6.5.3.

6.25.4.

Położenie

Zgodnie z pkt 6.5.4.

6.25.5.

Widoczność geometryczna

Zgodnie z pkt 6.5.5.

6.25.6.

Ustawienie kierunkowe

Zgodnie z pkt 6.5.6.

6.25.7.

Połączenia elektryczne. Spełnienia powyższych wymogów dowodzi występujący o homologację, poprzez symulacje lub inne metody akceptowane przez upoważnioną placówkę techniczną odpowiedzialną za udzielenie homologacji typu.

6.25.7.1.

Wszystkie światła sygnału ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu migają w fazie z częstotliwością 4,0 +/-1,0 Hz.

6.25.7.1.1.

W przypadku jednak gdy któreś ze świateł sygnału ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu posiada źródło żarowe, częstotliwość ta wynosi 4,0 +0,0/-1,0 Hz.

6.25.7.2.

Sygnał ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu działa niezależnie od pozostałych świateł.

6.25.7.3.

Sygnał ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu jest włączany i wyłączany automatycznie.

6.25.7.4.

Sygnał ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu nie jest włączony, jeżeli włączone są światła kierunkowskazu, światła awaryjne lub awaryjny sygnał stopu.

6.25.7.5.

Sygnał ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu może być włączony wyłącznie, jeżeli spełnione są warunki:

Vr	włączony
Vr > 30 km/h	TTC ≤ 1,4
Vr ≤ 30 km/h	TTC ≤ 1,4 / 30 ×Vr

„Vr (prędkość względna)” oznacza różnicę prędkości między pojazdem wyposażonym w sygnał ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu a pojazdem poruszającym się bezpośrednio za nim po tym samym pasie ruchu.

„TTC (czas do zderzenia)” oznacza szacunkowy czas do zderzenia między pojazdem wyposażonym w sygnał ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu a pojazdem poruszającym się bezpośrednio za nim, przy założeniu, że prędkość względna w chwili jego oszacowania jest stała.

6.25.7.6.

Czas włączenia sygnału ostrzeżenia przed najechaniem z tyłu nie może przekraczać 3 sekund.

6.25.8.

Wskaźnik kontrolny

Nieobowiązkowy.

6.26.

Światła manewrowe (regulamin ONZ nr 23 lub 148)

6.26.1.

Stosowanie

Nieobowiązkowe w pojazdach silnikowych.

6.26.2.

Liczba

Jedno lub dwa (po jednym z każdej strony)

6.26.3.

Układ

Brak specjalnych wymagań, stosuje się jednak wymogi pkt 6.26.9.

6.26.4.

Położenie

Brak specjalnych wymagań.

6.26.5.

Widoczność geometryczna

Brak specjalnych wymagań.

6.26.6.

Ustawienie kierunkowe

W dół, stosuje się jednak wymogi pkt 6.26.9.

6.26.7.

Połączenia elektryczne

Światła manewrowe są podłączone w taki sposób, aby mogły być włączone tylko przy jednoczesnym włączeniu świateł drogowych lub świateł mijania.

Światła manewrowe są automatycznie włączane w czasie powolnych manewrów do 15 km/h, pod warunkiem że spełniony jest jeden z następujących warunków:

a)	przed pierwszym uruchomieniem pojazdu po każdym ręcznym włączeniu układu napędowego lub

b)	bieg wsteczny jest włączony; lub

c)	działa oparty na kamerze system wspomagający manewry parkowania.

Światła obrysowe boczne są automatycznie wyłączane, jeżeli prędkość pojazdu poruszającego się do przodu przekroczy 15 km/h, i pozostają wyłączone do momentu, gdy warunki włączenia są ponownie spełnione.

6.26.8.

Wskaźnik kontrolny

Brak specjalnych wymagań.

6.26.9.

Inne wymagania

6.26.9.1.

Upoważniona placówka techniczna musi w sposób zadowalający dla organu udzielającego homologacji typu przeprowadzić wzrokowe badanie w celu sprawdzenia, czy nie dochodzi do bezpośredniej widoczności zewnętrznej powierzchni tych świateł, jeżeli obserwator porusza się na granicy strefy płaszczyzny poprzecznej 10 m od przodu pojazdu, płaszczyzny poprzecznej 10 m od tyłu pojazdu oraz dwóch płaszczyzn wzdłużnych 10 m z każdej strony pojazdu; te cztery płaszczyzny rozciągają się od 1 m do 3 m powyżej i równolegle do podłoża, jak pokazano w załączniku 14.

6.26.9.2.

Na prośbę wnioskodawcy i za zgodą upoważnionej placówki technicznej, wymóg 6.26.9.1 można sprawdzić za pomocą rysunku lub symulacji lub uznane za spełnione, jeżeli instalacja spełnia warunki pkt 6.2.2 regulaminu ONZ nr 23 lub pkt 5.10.2 regulaminu ONZ nr 148, co zaznaczono w dokumencie zawiadomienia w załączniku 1 pkt 9.

7. ZMIANA I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI TYPU POJAZDU LUB ROZMIESZCZENIA URZĄDZEŃ OŚWIETLENIA I SYGNALIZACJI ŚWIETLNEJ

7.1.

Każda zmiana typu pojazdu lub rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej w pojeździe, lub zmiana dotycząca wykazu, o którym mowa w pkt 3.2.2 powyżej, wymaga powiadomienia organu udzielającego homologacji typu, który udzielił homologacji danego typu pojazdu. Organ ten może:

7.1.1.

Uznać za mało prawdopodobne, aby dokonane zmiany miały istotne negatywne skutki, i uznać, że w każdym razie dany pojazd spełnia dalej odpowiednie wymagania; lub

7.1.2.

Zażądać dodatkowego sprawozdania z badań przeprowadzonych przez upoważnione placówki techniczne odpowiedzialne za takie badania.

7.2.

Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin zostaną powiadomione o potwierdzeniu rozszerzenia lub odmówienia udzielenia homologacji, z określeniem zmiany, zgodnie z procedurą określoną w pkt 4.3 powyżej.

7.3.

Organ udzielający homologacji typu, który udziela rozszerzenia homologacji, nadaje numer seryjny każdemu takiemu rozszerzeniu i powiadamia o nim pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

8. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

Procedury zgodności produkcji muszą być zgodne z procedurami określonymi w dodatku 2 do Porozumienia (E/ECE/324-E/ECE/TRANS/505/Rev.2) i następującymi wymogami:

8.1.

Każdy pojazd homologowany zgodnie z niniejszym regulaminem musi być tak wytwarzany, aby spełniając wymagania określone w pkt 5 i 6 powyżej odpowiadał homologowanemu typowi.

8.2.

W szczególności posiadacz homologacji musi:

8.2.1.

zapewnić istnienie procedur skutecznej kontroli jakości pojazdu w odniesieniu do wszystkich cech dotyczących zgodności z wymaganiami określonymi w pkt 5 i 6 powyżej;

8.2.2.

zapewnić, aby dla każdego typu pojazdu były przeprowadzane przynajmniej te badania, które są przewidziane w załączniku 9 do niniejszego regulaminu lub badania własności fizycznych pozwalające na otrzymanie równoważnych danych;

8.3.

Organ udzielający homologacji typu może przeprowadzić dowolne badania określone w niniejszym regulaminie. Badania te prowadzi się na losowo wybranych próbkach, bez powodowania utrudnień w realizacji zamówień producentów.

8.4.

Organ udzielający homologacji typu dąży do prowadzania kontroli z częstotliwością raz na rok. Kwestię tę pozostawia się jednak do uznania organu udzielającego homologacji typu zgodnie z jego wiedzą w zakresie organizacji skutecznej kontroli zgodności produkcji. W przypadku stwierdzenia negatywnych wyników organ udzielający homologacji typu jest zobowiązany zapewnić podjęcie wszelkich niezbędnych kroków w celu niezwłocznego przywrócenia zgodności produkcji.

9. SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

9.1.

Homologacja typu pojazdu na mocy niniejszego regulaminu może być cofnięta, jeżeli jej wymagania nie są spełnione lub jeżeli pojazd opatrzony znakiem homologacji jest niezgodny z homologowanym typem.

9.2.

Jeżeli Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin postanowi o cofnięciu uprzednio przez siebie udzielonej homologacji, niezwłocznie powiadomi o tym fakcie pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

10. OSTATECZNE ZANIECHANIE PRODUKCJI

Jeżeli posiadacz homologacji całkowicie zaniecha produkcji homologowanego typu pojazdu zgodnie z niniejszym regulaminem, jest zobowiązany poinformować o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu właściwego zawiadomienia organ ten informuje o tym pozostałe Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

11. NAZWY I ADRESY UPOWAŻNIONYCH PLACÓWEK TECHNICZNYCH ODPOWIEDZIALNYCH ZA PRZEPROWADZANIE BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY ORGANÓW UDZIELAJĄCYCH HOMOLOGACJI TYPU

Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin przekazują sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu, którym należy przesyłać wydane w innych państwach zawiadomienia poświadczające udzielenie, rozszerzenie, odmowę udzielenia lub cofnięcie homologacji.

12. PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

12.1

Uwagi ogólne

12.1.1.

Począwszy od oficjalnej daty wejścia w życie najnowszej serii poprawek, żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia homologacji na mocy niniejszego regulaminu zmienionego najnowszą serią poprawek.

12.1.2.

Począwszy od oficjalnej daty wejścia w życie najnowszej serii poprawek, żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia krajowej lub regionalnej homologacji typu pojazdu homologowanego na mocy niniejszego regulaminu zmienionego najnowszą serią poprawek.

12.1.3.

W okresie od daty wejścia w życie najnowszej serii poprawek oraz obowiązku jej stosowania do nowych homologacji typu Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nadal udzielają homologacji typom pojazdów, które spełniają wymagania niniejszego regulaminu zmienionego wszystkimi mającymi zastosowanie poprzednimi seriami poprawek.

12.1.4.

Homologacje udzielone zgodnie z niniejszym regulaminem przed datą obowiązkowego stosowania najnowszej serię poprawek pozostają ważne bezterminowo, a Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nadal je uznają i nie mogą im odmówić udzielenia rozszerzenia (z wyjątkiem sytuacji wskazanej w pkt 12.1.6 poniżej).

12.1.5.

Jeżeli typ pojazdu, który otrzymał homologację zgodnie z którąkolwiek wcześniejszą serią poprawek, spełnia wymagania niniejszego regulaminu zmienionego najnowszą serią poprawek, Umawiająca się Strona, która udzieliła homologacji, powiadamia o tym pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin.

12.1.6.

Niezależnie od przepisów pkt 12.1.4 powyżej Umawiające się Strony, w przypadku których stosowanie niniejszego regulaminu wchodzi w życie po dacie wejścia w życie najnowszej serii poprawek, nie są zobowiązane do uznawania homologacji udzielonych zgodnie z poprzednimi seriami poprawek do niniejszego regulaminu.

12.1.7.

Do daty otrzymania przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych odmiennego powiadomienia Japonia oświadcza, że w odniesieniu do rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej postanowienia Porozumienia, do którego załączony jest niniejszy regulamin, obowiązują Japonię tylko w odniesieniu do pojazdów kategorii M1 i N1.

12.2.

Przepisy przejściowe mające zastosowanie do serii poprawek 03.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin:

a)	od dnia 10 października 2007 r. (12 miesięcy od daty wejścia w życie) są zobowiązane udzielać homologacji tylko w przypadku, gdy typ pojazdu ubiegającego się o homologację odpowiada wymaganiom niniejszego regulaminu zmienionego serią poprawek 03;

b)	do dnia 9 października 2009 r. (36 miesięcy od daty wejścia w życie) nie mogą odmówić krajowej lub regionalnej homologacji typu dla typu pojazdu homologowanego zgodnie z poprzednimi seriami poprawek do niniejszego regulaminu;

od dnia 10 października 2009 r. (36 miesięcy od daty wejścia w życie) mogą odmówić pierwszego krajowego lub regionalnego wprowadzenia do użytkowania pojazdu kategorii N2 (o masie maksymalnej przekraczającej 7,5 ton), N3, O3 i O4 o szerokości przekraczającej 2 100 mm (dla tylnego oznakowania) i długości przekraczającej 6 000 mm (dla bocznego oznakowania), z wyjątkiem ciągników siodłowych do ciągnięcia naczep oraz pojazdów niekompletnych, które nie spełniają wymogów serii poprawek 03 do niniejszego regulaminu;

niezależnie od przepisów pkt 12.1.4, od dnia 10 października 2011 r. (60 miesięcy po dacie wejścia w życie) nie uznają dłużej homologacji udzielonych na podstawie niniejszego regulaminu dla typów pojazdów kategorii N2 (o masie maksymalnej przekraczającej 7,5 ton), N3, O3 i O4 o szerokości przekraczającej 2 100 mm (dla tylnego oznakowania) i długości przekraczającej 6 000 mm (dla bocznego oznakowania), z wyjątkiem ciągników siodłowych do ciągnięcia naczep oraz pojazdów niekompletnych, na mocy żadnych poprzednich serii poprawek, które już nie obowiązują;

e)	od dnia 12 czerwca 2010 r. (36 miesięcy od daty wejścia w życie suplementu 3 do serii poprawek 03) są zobowiązane udzielać homologacji tylko w przypadku, gdy typ pojazdu ubiegającego się o homologację odpowiada wymaganiom niniejszego regulaminu zmienionego suplementem 3 do serii poprawek 03;

do dnia 11 stycznia 2010 r. (18 miesięcy od daty wejścia w życie suplementu nr 4 do serii poprawek 03) nadal udzielają homologacji nowym typom pojazdów, które nie spełniają wymagań dotyczących pionowego ustawienia przednich świateł przeciwmgłowych (pkt 6.3.6.1.1) lub wskaźnika kontrolnego prawidłowego działania kierunkowskazów (pkt 6.5.8), lub wyłączania świateł dziennych (pkt 6.19.7.3);

g)	do dnia 10 października 2011 r. (60 miesięcy od oficjalnej daty wejścia w życie) nadal udzielają homologacji nowym typom pojazdów, które nie spełniają wymagań dotyczących łącznej długości oznakowania odblaskowego (pkt 6.21.4.1.3) (18).

12.3.

Przepisy przejściowe mające zastosowanie do serii poprawek 04.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin:

od dnia 7 lutego 2011 r. w odniesieniu do pojazdów kategorii M1 i N1, a od dnia 7 sierpnia 2012 r. w odniesieniu do pojazdów pozostałych kategorii (odpowiednio 30 i 48 miesięcy od oficjalnej daty wejścia w życie) udzielają homologacji tylko w przypadku, gdy typ pojazdu ubiegającego się o homologację odpowiada wymaganiom niniejszego regulaminu zmienionego serią poprawek 04;

po dniu 22 lipca 2009 r. (data wejścia w życie suplementu 2 do serii poprawek 04) w dalszym ciągu udzielają homologacji typom pojazdów, które nie spełniają wymogów pkt 5.2.1 zmienionego suplementem 2 do serii poprawek 04, jeśli są one wyposażone w reflektory homologowane zgodnie z regulaminem nr 98 (przed wejściem w życie suplementu 9) lub regulaminem nr 112 (przed wejściem w życie suplementu 8);

od dnia 24 października 2012 r. (36 miesięcy od daty wejścia w życie suplementu 3 do serii poprawek 04) udzielają homologacji tylko w przypadku, gdy typ pojazdu ubiegającego się o homologację odpowiada wymaganiom dotyczącym ograniczania napięcia określonym w pkt 3.2.7 i od 5.27 do 5.27.4 niniejszego regulaminu zmienionego suplementem 3 do serii poprawek 04;

do dnia 7 lutego 2011 r. w odniesieniu do pojazdów kategorii M1 i N1 oraz do dnia 7 sierpnia 2012 r. w odniesieniu do pojazdów innych kategorii (odpowiednio 30 i 48 miesięcy po dacie wejścia w życie suplementu nr 2 do serii poprawek 04) nadal udzielają homologacji nowym typom pojazdów, które nie spełniają wymagań dotyczących wyłączania świateł do jazdy dziennej wzajemnie sprzężonych z przednimi światłami kierunkowskazów (pkt 6.19.7.6).

12.3.1.

Nie naruszając powyższych przepisów przejściowych, Umawiające się Strony stosujące regulamin nr 112 od dnia 7 sierpnia 2008 r. (data wejścia w życie serii poprawek 04 do niniejszego regulaminu) nie są zobowiązane do uznawania homologacji w przypadku, gdy typ pojazdu zgłoszony do homologacji nie spełnia wymogów określonych w pkt 6.1.2 i 6.2.2 niniejszego regulaminu zmienionego serią poprawek 04 w odniesieniu do regulaminu nr 112.

12.4.

Przepisy przejściowe mające zastosowanie do serii poprawek 05.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin:

a)	od dnia 30 stycznia 2015 r. (48 miesięcy od oficjalnej daty wejścia w życie) są zobowiązane udzielać homologacji tylko w przypadku, gdy typ pojazdu ubiegającego się o homologację odpowiada wymaganiom niniejszego regulaminu zmienionego serią poprawek 05;

do dnia 30 lipca 2016 r. w odniesieniu do nowych typów pojazdów kategorii M1 i N1, a do dnia 30 stycznia 2018 r. w odniesieniu do nowych typów pojazdów pozostałych kategorii (odpowiednio 66 i 84 miesięcy od oficjalnej daty wejścia w życie) udzielają homologacji w przypadku, gdy nowy typ pojazdu ubiegający się o homologację spełnia wymagania jednego lub więcej spośród pkt od 6.2.7.6.2 lub 6.2.7.6.3 do 6.2.7.6.3.3 zamiast wymagań pkt 6.2.7.6.1 niniejszego regulaminu zmienionego serią poprawek 05.

12.5.

Przepisy przejściowe mające zastosowanie do serii poprawek 06.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin:

od dnia 18 listopada 2017 r. (60 miesięcy od daty wejścia w życie) są zobowiązane udzielać homologacji tylko w przypadku, gdy typ pojazdu ubiegającego się o homologację odpowiada wymaganiom niniejszego regulaminu zmienionego serią poprawek 06.

12.6.

Przepisy przejściowe mające zastosowanie do serii poprawek 07.

12.6.1.

Począwszy od oficjalnej daty wejścia w życie serii poprawek 07, żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia ani uznania homologacji typu ONZ zgodnie z niniejszym regulaminem zmienionym serią poprawek 07.

12.6.2.

Od dnia 6 lipca 2022 r. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nie są zobowiązane do uznawania homologacji typu ONZ, udzielonych na podstawie poprzednich serii poprawek, które wydano po raz pierwszy po dniu 5 lipca 2022 r.

12.6.3.

Do dnia 6 lipca 2024 r. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin muszą uznawać homologacje typu ONZ udzielone na podstawie poprzednich serii poprawek do regulaminu ONZ, które po raz pierwszy wydano przed dniem 6 lipca 2022 r.;

12.6.4.

Od dnia 7 lipca 2024 r. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nie są zobowiązane do uznawania homologacji typu ONZ, w tym rozszerzeń, wydanych zgodnie z poprzednimi seriami poprawek do niniejszego regulaminu bez zainstalowanego sygnału zatrzymania awaryjnego.

12.6.5.

Niezależnie od przepisów przejściowych określonych powyżej Umawiające się Strony, w przypadku których stosowanie niniejszego regulaminu wchodzi w życie po dacie wejścia w życie najnowszej serii poprawek, nie są zobowiązane do uznawania homologacji udzielonych zgodnie z poprzednimi seriami poprawek do niniejszego regulaminu.

12.6.6.

Niezależnie od przepisów pkt 12.6.4 Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nadal uznają homologacje typu ONZ udzielone na podstawie poprzednich serii poprawek do niniejszego regulaminu w przypadku typów pojazdów, których nie dotyczą zmiany wprowadzone w serii poprawek 07.

12.6.7.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nie mogą odmówić udzielenia ani rozszerzenia homologacji typu zgodnie z wszelkimi poprzednimi seriami poprawek do tego regulaminu.

(1) Zgodnie z definicją zawartą w ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.6, pkt 2 – www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29resolutions.html

(2) W przypadku urządzeń oświetlenia do oświetlania tylnej tablicy rejestracyjnej i świateł kierunkowskazów (kategoria 5 i 6) stosuje się określenie „powierzchnia emitująca światło”.

(3) Przykłady umożliwiające podjęcie decyzji dotyczącej wzajemnego sprzężenia świateł – załącznik 3, część 7.

(4) Publikacja CIE 15.2, 1986, Colorimetry, the CIE 1931 standard colorimetric observer.

(5) Numery wyróżniające Umawiających się Stron Porozumienia z 1958 r. podano w załączniku 3 do ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev. 6 - www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29resolutions.html

(6) Nie dotyczy to specjalnie przygotowanych elementów, które mogą być montowane na zewnątrz reflektora.

(7) Określanie współrzędnych chromatyczności światła emitowanego przez światła oświetleniowe nie wchodzi w zakres niniejszego regulaminu.

(8) Inaczej: białe lub bezbarwne światło odblaskowe.

(9) Żaden z przepisów niniejszego regulaminu nie wyklucza możliwości dopuszczenia przez Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin stosowania białego oznakowania odblaskowego z tyłu na swoich terytoriach.

(10) Zgodnie z definicją zawartą w ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.6, pkt 2 – www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29resolutions.html

(11) Umawiające się Strony odpowiednich regulaminów ONZ mogą jednak zabronić stosowania mechanicznych urządzeń czyszczących, jeżeli zamontowane są szyby świateł z tworzywa, oznaczone symbolem „PL”.

(12) Zgodnie z definicją zawartą w ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.6, pkt 2 – www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29resolutions.html

(13) Nowe typy pojazdów, które nie spełniają tego przepisu, mogą nadal otrzymywać homologację, do momentu upłynięcia 18 miesięcy od daty wejścia w życie suplementu 4 do serii poprawek 03.

(14) W przypadku dodatkowych „dwóch symetrycznie położonych jednostek oświetlenia” odległość w kierunku poziomym może wynosić 200 mm (C na rysunku).

(15) Kierunki ruchu są oddzielone elementem drogi lub odpowiadająca mu odległość między przeciwnymi kierunkami ruchu jest wydzielona. Oznacza to zmniejszenie oślepiającego światła emitowanego przez pojazdy jadące z naprzeciwka;

(16) Ten przepis nie ma zastosowania do świateł mijania w przypadku doświetlania prawego zakrętu w prawostronnym ruchu drogowym (lub lewego zakrętu w lewostronnym ruchu drogowym).

(17) Umawiające się Strony odpowiednich regulaminów mogą jednak zabronić stosowania mechanicznych urządzeń czyszczących, jeżeli zamontowane są szyby świateł z tworzywa, oznaczone symbolem „PL”.

(18) Uwaga Sekretariatu: pkt 6.21.4.1.3 – proszę odnieść się do treści serii poprawek 03 w wersji zawartej w dokumencie E/ECE/324/Rev.1/Add.47/Rev.6 - E/ECE/TRANS/505/Rev.1/Add.47/Rev.6.

ZAŁĄCZNIK 1

Zawiadomienie

(maksymalny format: A4 (210 x 297 mm))

(1)

Wydane przez

Nazwa organu administracji

…

dotyczące: (2)

udzielenia homologacji

rozszerzenia homologacji

odmowy udzielenia homologacji

cofnięcia homologacji

ostatecznego zaniechania produkcji

typu pojazdu w odniesieniu do rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej na mocy regulaminu nr 48.

Homologacja nr: . … Nr rozszerzenia: …

Nazwa handlowa lub marka pojazdu: …

Określenie typu pojazdu stosowane przez producenta: …

Nazwa i adres producenta: …

W stosownym przypadku, nazwa i adres przedstawiciela producenta:

Przedstawiono do homologacji w dniu: …

Upoważniona placówka techniczna odpowiedzialna za przeprowadzanie badań homologacyjnych:

Data sprawozdania z badań: …

Numer sprawozdania z badań: …

Krótki opis:

Urządzenia oświetlenia i sygnalizacji świetlnej pojazdu:

9.1.

Światła drogowe:

tak/nie2…

9.2.

Światła mijania:

tak/nie2…

9.3.

Przednie światła przeciwmgłowe:

tak/nie2…

Uwagi: Wzajemnie sprzężone w reflektorze tak/nie2

9.4.

Światła cofania:

tak/nie2…

9.5.

Przednie światła kierunkowskazów:

tak/nie2…

9.6.

Tylne światła kierunkowskazów:

tak/nie2…

9.7.

Boczne światła kierunkowskazów:

tak/nie2…

9.8.

Światła awaryjne:

tak/nie2…

9.9.

Światła hamowania:

tak/nie2…

9.9.1.

Wskaźnik kontrolny wskazujący awarię, zgodnie z wymaganiami regulaminu dotyczącego części, zamontowany:

tak/nie2…

9.10.

Oświetlenie tylnej

tablicy rejestracyjnej:

tak/nie2…

9.11.

Przednie światła pozycyjne:

tak/nie2…

9.11.1.

Wskaźnik kontrolny wskazujący awarię, zgodnie z wymaganiami regulaminu dotyczącego części, zamontowany:

tak/nie2…

9.12.

Tylne światła pozycyjne:

tak/nie2…

9.12.1.

Wskaźnik kontrolny wskazujący awarię, zgodnie z wymaganiami regulaminu dotyczącego części, zamontowany:

tak/nie2…

9.13.

Tylne światła przeciwmgłowe:

tak/nie2…

9.14.

Światła postojowe:

tak/nie2…

9.15.

Światła obrysowe górne:

tak/nie2…

9.15.1.

Wskaźnik kontrolny wskazujący awarię, zgodnie z wymaganiami regulaminu dotyczącego części, zamontowany:

tak/nie2…

9.16.

Tylne światła odblaskowe,

inne niż trójkątne:

tak/nie2…

9.17.

Tylne światła odblaskowe, trójkątne:

tak/nie2…

9.18.

Przednie światła odblaskowe,

inne niż trójkątne:

tak/nie2…

9.19.

Boczne światła odblaskowe,

inne niż trójkątne:

tak/nie2…

9.20.

Światła obrysowe boczne:

tak/nie2…

9.21.

Światła do jazdy dziennej:

tak/nie2…

9.21.1.

Wskaźnik kontrolny wskazujący awarię, zgodnie z wymaganiami regulaminu dotyczącego części, zamontowany:

tak/nie2…

9.22.

System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS): tak/nie2

9.23.

Światła zakrętowe:

tak/nie2…

9.24.

Oznakowanie odblaskowe:

Tył …

Bok

9.24.1.

Pełne oznakowanie obrysowe:

tak/nie2…

tak/nie2

9.24.2.

Częściowe oznakowanie obrysowe:

tak/nie2…

tak/nie2

9.24.3.

Oznakowanie liniowe:

tak/nie2…

tak/nie2

9.24.4.

Wyłączenie spod obowiązku stosowania oznakowania odblaskowego zgodnie z pkt 6.21.1.2.5.

Tył

tak/nie2

Uwagi: …

Bok

tak/nie2

Uwagi …

9.25.

Awaryjny sygnał stopu:

tak/nie2…

9.26.

Światła manewrowe:

tak/nie2…

9.27.

Lampki oświetleniowe zewnętrzne:

tak/nie2…

9.28.

Światła równoważne:

tak/nie2…

9.29.

Maksymalna dopuszczalna ładowność bagażnika: …

9.30.

W tym typie pojazdu można zainstalować światła homologowane i wyposażone w zastępcze źródła światła LED: tak/nie2, (3)

10.

Uwagi: …

10.1.

Uwagi dotyczące części ruchomych: …

10.2.

Metoda wyznaczania powierzchni widocznej:

a)	granica powierzchni świetlnej 2 lub

b)	powierzchni emitującej światło 2.

10.3.

Inne uwagi (dotyczy pojazdów z prawostronnym lub lewostronnym układem kierowniczym):…

10.4.

Uwagi dotyczące systemu AFS (zgodnie z pkt 3.2.6 i 6.22.7.4 niniejszego regulaminu):…

10.5.

Uwagi dotyczące rozciągłości oznakowania odblaskowego, jeżeli wynosi mniej niż minimalna wartość 70 % przewidziana w pkt 6.21.4.1.2 i 6.21.4.2.2 niniejszego regulaminu.

10.6.

W przypadku pojazdów kategorii M i N uwagi dotyczące zasilania elektrycznego (zgodnie z pkt 3.2.7 i 5.27 niniejszego regulaminu).…

10.7.

Uwagi dotyczące oznakowania odblaskowego (zgodnie z pkt 6.21.1.2.5 i 6.21.4.3.1 niniejszego regulaminu)…

10.8.

Uwagi dotyczące oznakowania odblaskowego (pojazd niekompletny lub kompletny zgodnie z pkt 6.21.1.2.1 i 6.21.1.2.2.1 niniejszego regulaminu):…

pojazd niekompletny:

tak/nie2

pojazd kompletny:

tak/nie2

pojazd skompletowany:

tak/nie2

11.

Umiejscowienie znaku homologacji: …

12.

Powód (powody) rozszerzenia homologacji (jeżeli dotyczy): …

13.

Homologacja została udzielona/rozszerzona/odmówiono udzielenia homologacji/homologację cofnięto 2

14.

Miejscowość: …

15.

Data: …

16.

Podpis: …

17.

Poniższe dokumenty, opatrzone przedstawionym powyżej numerem homologacji, dostępne są na żądanie: …

(1) Numer wyróżniający kraju, który udzielił/odmówił udzielenia/cofnął homologację (zob. przepisy dotyczące homologacji zawarte w regulaminie).

(2) Niepotrzebne skreślić.

(3) Jeśli tak, proszę wymienić odpowiednie światła.

ZAŁĄCZNIK 2

Rozmieszczenie znaków homologacji

a = min. 8 mm

Powyższy znak homologacji umieszczony na pojeździe oznacza, że dany typ pojazdu, w odniesieniu do rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej, otrzymał homologację w Niderlandach (E 4) na mocy regulaminu ONZ nr 48 zmienionego serią poprawek 07. Numer homologacji wskazuje, że homologacji udzielono zgodnie z wymaganiami regulaminu ONZ nr 48 zmienionego serią poprawek 07.

a = min. 8 mm

Powyższy znak homologacji umieszczony na pojeździe wskazuje, że odnośny typ pojazdu uzyskał homologację w Niderlandach (E 4) na podstawie regulaminu ONZ nr 48 zmienionego serią poprawek 07 i regulaminu ONZ nr 33 (1). Numer homologacji wskazuje, że w chwili udzielenia odnośnych homologacji regulamin ONZ nr 48 był zmieniony serią poprawek 07, a regulamin ONZ nr 33 był nadal w swojej pierwotnej wersji.

(1) Drugi numer podano jedynie jako przykład.

ZAŁĄCZNIK 3

Przykłady powierzchni świateł, osi i środków odniesienia oraz kąty widoczności geometrycznej

Przykładowe rozmieszczenia przedstawiono w celu ułatwienia zrozumienia przepisów. Nie mają one charakteru ograniczającego i nie narzucają żadnej konkretnej konstrukcji.

LEGENDA do wszystkich przykładów w niniejszym załączniku:

1.	Powierzchnia świetlna

2.	Oś odniesienia

3.	Środek odniesienia

4.	Kąt widoczności geometrycznej

5.	Powierzchnia emitująca światło

6.	Powierzchnia widoczna na podstawie powierzchni świetlnej

7a.	Powierzchnia widoczna na podstawie powierzchni emitującej światło zgodnie z pkt 2.10.2 lit. a) (z szybą zewnętrzną)

7b.	Powierzchnia widoczna na podstawie powierzchni emitującej światło zgodnie z pkt 2.10.2 lit. b) (bez szyby zewnętrznej)

8.	Kierunek widoczności

IO	Wewnętrzny element optyczny

LG	Światłowód

L	Szyba zewnętrzna

Odbłyśnik

S	Źródło światła

X	Nie realizuje funkcji

Funkcja 1

Funkcja 2

Część 1

Powierzchnia emitująca światło urządzenia sygnalizacji świetlnej innego niż światło odblaskowe

Część 2

Powierzchnia świetlna urządzenia sygnalizacji świetlnej innego niż światło odblaskowe

Część 3

Przykłady powierzchni widocznej opartej na powierzchni świetlnej w różnych kierunkach widoczności geometrycznej

Część 4

Przykłady powierzchni widocznej opartej na powierzchni emitującej światło w różnych kierunkach widoczności geometrycznej

Część 5

Przykład powierzchni świetlnej w porównaniu z powierzchnią emitującą światło w przypadku „światła jednofunkcyjnego”

(zob. pkt 2.10.2–2.10.3 niniejszego regulaminu)

Przykłady źródła światła z układem odbłyśnikowym za szybą zewnętrzną:

Przykład 1

Przykład 2

(z szybą zewnętrzną)

(bez nieryflowanej szyby zewnętrznej)

Przykłady źródła światła z układem odbłyśnikowym z szybą wewnętrzną za szybą zewnętrzną:

Przykład 3

Przykład 4

(z szybą zewnętrzną)

(bez nieryflowanej szyby zewnętrznej)

Przykłady źródła światła z układem odbłyśnikowym z częściową szybą wewnętrzną za szybą zewnętrzną:

Przykład 5

Przykład 6

(z szybą zewnętrzną)

(bez nieryflowanej szyby zewnętrznej)

Przykład układu światłowodowego za szybą zewnętrzną:

Przykład układu światłowodowego lub układu odbłyśnikowego za szybą zewnętrzną:

Przykład źródła światła z układem odbłyśnikowym w połączeniu z powierzchnią nierealizującą funkcji, za szybą zewnętrzną:

Część 6

Przykłady ukazujące określenie powierzchni emitującej światło w porównaniu z powierzchnią świetlną

(zob. pkt 2.10.2 i 2.10.3 niniejszego regulaminu)

Uwaga: Na określenie powierzchni emitującej światło może wpływać światło odbite

	Powierzchnia świetlna	Deklarowana powierzchnia emitująca światło zgodnie z pkt 2.10.2
Krawędzie	a i b	c i d

	Powierzchnia świetlna	Deklarowana powierzchnia emitująca światło zgodnie z pkt 2.10.2 lit. a)
Krawędzie	a i b	c i d

Przykład C

Przykłady określenia powierzchni świetlnej w połączeniu z powierzchnią nierealizującą funkcji:

	Powierzchnia świetlna
Krawędzie	a i b

Przykład D

Przykłady określenia powierzchni emitującej światło zgodnie z pkt 2.10.2 lit. a) w połączeniu z powierzchnią nie realizującą funkcji:

	Deklarowana powierzchnia emitująca światło zgodnie z pkt 2.10.2 lit. a)
Krawędzie	c-d i e-f

Przykład E

Przykłady określenia powierzchni widocznej w połączeniu z powierzchnią nierealizującą funkcji i szybą zewnętrzną nieryflowaną (zgodnie z pkt 2.10.2 lit. b)):

	Deklarowana powierzchnia emitująca światło zgodnie z pkt 2.10.2 lit. b), na przykład
Krawędzie	c’-d’ i e’-f’

Część 7

Przykłady umożliwiające podjęcie decyzji dotyczącej wzajemnego sprzężenia dwu funkcji

W przypadku ryflowanej szyby zewnętrznej z przegrodą pomiędzy:

W przypadku ryflowanej szyby zewnętrznej:

W przypadku bez nieryflowanej szyby zewnętrznej:

W przypadku bez nieryflowanej szyby zewnętrznej:

W przypadku z szybą zewnętrzną (ryflowaną lub nieryflowaną):

W przypadku z szybą zewnętrzną (ryflowaną lub nieryflowaną):

W przypadku bez nieryflowanej szyby zewnętrznej „7b” oznacza powierzchnię widoczną zgodnie z pkt 2.10.2, a F1 nie może być przezroczysta dla F2:

W przypadku bez nieryflowanej szyby zewnętrznej (lub z taką szybą):

ZAŁĄCZNIK 4

Widoczność światła czerwonego do przodu i widoczność światła białego do tyłu

(zob. pkt 5.10.1 i 5.10.2 niniejszego regulaminu)

ZAŁĄCZNIK 5

Warunki obciążenia stosowane do ustalania zmian pionowego ustawienia świateł mijania

Warunki obciążenia osi, o których mowa w pkt 6.2.6.1 i 6.2.6.3.1.

Do celów poniższych badań, do obliczania masy pasażerów przyjmuje się wartość 75 kg na jedną osobę.

Warunki obciążenia dla różnych typów pojazdów:

2.1.

Pojazdy kategorii M1 (1):

2.1.1.

Kąt odchylenia wiązki świateł mijania wyznacza się w następujących warunkach obciążenia:

2.1.1.1.

jedna osoba na siedzeniu kierowcy;

2.1.1.2.

kierowca, plus jeden pasażer na siedzeniu przednim najbardziej oddalonym od kierowcy;

2.1.1.3.

kierowca, jeden pasażer na siedzeniu przednim najbardziej oddalonym od kierowcy, wszystkie siedzenia oddalone najbardziej do tyłu zajęte;

2.1.1.4.

wszystkie miejsca zajęte;

2.1.1.5.

wszystkie miejsca zajęte i równomiernie rozłożony ładunek w bagażniku, w celu osiągnięcia dopuszczalnego obciążenia tylnej osi, lub osi przedniej, jeżeli bagażnik znajduje się z przodu. Jeżeli pojazd posiada bagażnik z przodu i z tyłu, ładunek dodatkowy musi być odpowiednio rozłożony w celu uzyskania dopuszczalnego obciążenia osi. Jednakże jeżeli dopuszczalna masa całkowita zostanie osiągnięta przed osiągnięciem dopuszczalnego obciążenia na jedną oś, to obciążenie bagażnika(-ów) powinno być ograniczone do wartości, która umożliwi osiągnięcie takiej masy;

2.1.1.6.

kierowca i równomiernie rozłożony ładunek w bagażniku, w celu otrzymania dopuszczalnego obciążenia odpowiedniej osi.

Jednakże jeżeli dopuszczalna masa całkowita zostanie osiągnięta przed osiągnięciem dopuszczalnego obciążenia na jedną oś, obciążenie bagażnika(-ów) powinno być ograniczone do wartości, która umożliwi osiągnięcie takiej masy.

2.1.2.

Przy wyznaczaniu powyższych warunków obciążenia należy wziąć pod uwagę ograniczenia obciążenia przewidziane przez producenta.

2.2.

Pojazdy kategorii M2 i M3 1;

Kąt odchylenia wiązki świateł mijania wyznacza się w następujących warunkach obciążenia:

2.2.1.

pojazd nieobciążony i jedna osoba na siedzeniu kierowcy;

2.2.2.

pojazd obciążony w taki sposób, aby obciążenie każdej z osi było równe technicznie dopuszczalnemu obciążeniu, lub obciążony do momentu osiągnięcia dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu poprzez proporcjonalne obciążenie przedniej i tylnej osi do ich technicznie dopuszczalnych obciążeń, w zależności, która wartość zostanie wcześniej osiągnięta.

2.3.

Pojazdy kategorii N ze skrzynią ładunkową:

2.3.1.

Kąt odchylenia wiązki świateł mijania wyznacza się w następujących warunkach obciążenia:

2.3.1.1.

pojazd nieobciążony i jedna osoba na siedzeniu kierowcy;

2.3.1.2.

kierowca oraz ładunek tak rozłożony, aby osiągnąć maksymalne technicznie dopuszczalne obciążenie na tylną oś lub osie, lub dopuszczalną masę całkowitą pojazdu w zależności od tego, co nastąpi najpierw, nie przekraczając obciążenia osi przedniej obliczonego jako suma obciążenia na przednią oś pojazdu nieobciążonego plus 25 % maksymalnej dopuszczalnej ładowności na przednią oś. Taką samą procedurę stosuje się, mutatis mutandis, gdy platforma ładunkowa znajduje się z przodu.

2.4.

Pojazdy kategorii N bez skrzyni ładunkowej

2.4.1.

Pojazdy ciągnące naczepy:

2.4.1.1.

pojazd nieobciążony bez obciążenia sprzęgu siodłowego i jedna osoba na siedzeniu kierowcy;

2.4.1.2.

jedna osoba na siedzeniu kierowcy: technicznie dopuszczalne obciążenie na sprzęg siodłowy w pozycji sprzęgu odpowiadającej najwyższemu obciążeniu osi tylnej.

2.4.2.

Pojazdy ciągnące przyczepy:

2.4.2.1.

pojazd nieobciążony i jedna osoba na siedzeniu kierowcy;

2.4.2.2.

jedna osoba na siedzeniu kierowcy, wszystkie pozostałe miejsca w kabinie pojazdu ciągnącego zajęte.

ZAŁĄCZNIK 6

Pomiar zmiany odchylenia wiązki świateł mijania w funkcji obciążenia

1. ZAKRES

Niniejszy załącznik określa metodę pomiaru zmian odchylenia wiązki świateł mijania w pojazdach silnikowych w stosunku do odchylenia początkowego, spowodowanych zmianami ustawienia pojazdu wynikającymi z obciążenia.

2. DEFINICJE

2.1. Odchylenie początkowe

2.1.1. Nominalne odchylenie początkowe

Wartość odchylenia początkowego wiązki świateł mijania określona przez producenta pojazdu silnikowego, służąca jako wartość odniesienia do obliczenia dopuszczalnych zmian.

2.1.2. Rzeczywiste odchylenie początkowe

Średnia wartość odchylenia świateł mijania lub nachylenia pojazdu, mierzona dla pojazdu w warunkach nr 1, określonych w załączniku 5, dla badanej kategorii pojazdu. Służy jako wartość odniesienia do oceny zmiany odchylenia wiązki światła w funkcji obciążenia.

2.2. Odchylenie świateł mijania

Może być zdefiniowane w następujący sposób:

jako kąt, wyrażony w miliradianach, między kierunkiem wiązki światła w kierunku oznaczonego punktu na poziomej części granicy światła i cienia reflektora i płaszczyzną poziomą,

lub jako styczna tego kąta, wyrażona w odchyleniu procentowym, ponieważ kąty mają małe wartości (dla takich małych wartości, 1 % jest równy 10 mrad).

Jeżeli odchylenie wyrażone jest za pomocą odchylenia procentowego, można je obliczyć, korzystając z następującego wzoru:

gdzie:

h1	odległość w pionie ww. oznaczonego punktu od podłoża, w milimetrach, zmierzona na pionowym ekranie prostopadłym do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, umieszczonego w odległości w poziomie L;
h2	odległość w pionie środka odniesienia od podłoża, w milimetrach (który przyjmuje się za nominalny punkt wyjściowy dla oznaczonego punktu na wysokości h1):
L	odległość, w milimetrach, od ekranu do środka odniesienia.

Wartości ujemne oznaczają odchylenie w dół (zob. rysunek 1).

Wartości dodatnie oznaczają odchylenie do góry.

Rysunek 1 Odchylenie do dołu świateł mijania w pojeździe kategorii M1

Uwagi:

1.	Niniejszy rysunek przedstawia pojazd kategorii M1, ale przedstawioną zasadę stosuje się jednakowo do pojazdów innych kategorii.

2.	Jeżeli pojazd nie jest wyposażony w korektor ustawienia reflektorów, to zmiana odchylenia świateł mijania jest identyczna ze zmianą nachylenia samego pojazdu.

3. WARUNKI POMIARU

3.1.

Jeżeli dokonuje się oceny wzrokowej obrazu świateł mijania na ekranie lub oceny metodą fotometryczną, pomiar przeprowadza się w warunkach zaciemnienia (np. w ciemni), na takiej powierzchni, która umożliwia ustawienia pojazdu i ekranu w sposób przedstawiony na rysunku 1. Środki odniesienia reflektorów muszą znajdować się w odległości przynajmniej 10 m od ekranu.

3.2.

Podłoże, na którym dokonuje się pomiarów, musi być jak najbardziej płaskie i poziome, aby zapewnić odtwarzalność pomiarów odchylenia wiązki świateł mijania z dokładnością do ± 0,5 mrad (± 0,05 % odchylenia procentowego).

3.3.

Jeżeli używa się ekranu, jego oznaczenie, położenie oraz kierunek ustawienia w odniesieniu do podłoża i do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu musi być takie, aby zapewnić odtwarzalność pomiarów odchylenia wiązki świateł mijania z dokładnością do ± 0,5 mrad (± 0,05 % odchylenia procentowego).

3.4.

Podczas pomiarów temperatura otoczenia powinna wynosić od 10 do 30 °C.

4. PRZYGOTOWANIE POJAZDU

4.1.

Pomiarów dokonuje się w pojeździe, którego przebieg wynosi od 1 000 do 10 000 km, najlepiej 5 000 km.

4.2.

Opony powinny być napompowane do wartości ciśnienia określonej przez producenta dla maksymalnego obciążenia pojazdu. Pojazd musi mieć uzupełnione wszystkie płyny (paliwo, woda, olej) oraz musi być wyposażony we wszystkie akcesoria i narzędzia określone przez producenta. Pełne uzupełnienie paliwa oznacza, że zbiornik paliwa musi być napełniony przynajmniej w 90 % swojej objętości.

4.3.

Pojazd musi stać na zwolnionym hamulcu postojowym i na biegu jałowym.

4.4.

Pojazd musi być klimatyzowany przez co najmniej 8 godzin w temperaturze określonej w pkt 3.4 powyżej.

4.5.

Jeżeli stosuje się metodę fotometryczną lub wizualną, testowany pojazd powinien być wyposażony w reflektory zapewniające wyraźną granicą światła i cienia na obrazie w celu ułatwienia pomiarów. Zezwala się na stosowanie innych środków w celu uzyskania dokładniejszych odczytów (np. usunięcie szyb reflektorów).

5. PROCEDURA BADANIA

5.1. Uwagi ogólne

Zmiany odchylenia wiązki świateł mijania lub nachylenia pojazdu, w zależności od wybranej metody, muszą być mierzone osobno dla każdej strony pojazdu. Wyniki uzyskane dla reflektorów z obu stron pojazdu we wszystkich warunkach obciążeniowych określonych w załączniku 5 muszą zawierać się w granicach określonych w pkt 5.5 poniżej. Obciążenie zwiększa się stopniowo, bez poddawania pojazdu nadmiernym wstrząsom.

5.1.1.

Jeżeli zamontowany jest system AFS, pomiarów należy dokonywać przy systemie znajdującym się w stanie zerowym.

5.2. Określenie rzeczywistego odchylenia początkowego

Pojazd musi być przygotowany w sposób określony w pkt 4 powyżej i obciążony w sposób określony w załączniku 5 (pierwszy typ warunków obciążenia dla danej kategorii pojazdu). Przed każdym pomiarem, pojazd musi być rozkołysany zgodnie z przepisami pkt 5.4 poniżej. Pomiary powtarza się trzykrotnie.

5.2.1.

Jeżeli wynik żadnego z trzech pomiarów nie różni się więcej niż o 2 mrad (0,2 % odchylenia) od średniej arytmetycznej wyników, to średnia ta stanowi wynik końcowy.

5.2.2.

Jeżeli którykolwiek z pomiarów różni się od średniej arytmetycznej wyników o więcej niż 2 mrad (0,2 % odchylenia), należy dokonać kolejnej serii 10 pomiarów, z których średnia arytmetyczna stanowić będzie wynik końcowy.

5.3. Metody pomiaru

Dozwolone jest stosowanie każdej metody pomiaru zmiany odchylenia, pod warunkiem że pozwala na uzyskanie wyników z dokładnością do ± 0,2 mrad (± 0,02 % odchylenia).

5.4. Postępowanie z pojazdem w poszczególnych warunkach obciążenia

Zawieszenie pojazdu lub wszelkie inne elementy, które mogą mieć wpływ na stopień odchylenia wiązki świateł mijania, muszą być załączone zgodnie z metodami opisanymi poniżej.

Jednakże placówki techniczne i producenci mogą wspólnie zaproponować inne metody (doświadczalne lub oparte na obliczeniach), zwłaszcza wtedy, gdy pomiary wiążą się ze szczególnymi trudnościami, pod warunkiem jednak, że takie obliczenia są jednoznacznie prawdziwe.

5.4.1. Pojazdy kategorii M1 z zawieszeniem tradycyjnym

Pojazd należy ustawić na stanowisku pomiarowym. W razie potrzeby koła należy umieścić na ruchomych podstawach (ich stosowanie jest konieczne, jeżeli ich brak powoduje ograniczenie ruchu zawieszenia, które może mieć wpływ na wyniki pomiarów). Tak ustawiony pojazd należy poddać ciągłemu kołysaniu przez co najmniej trzy pełne cykle, przy czym, dla każdego cyklu, należy naciskać najpierw tył, a potem przód pojazdu.

Sekwencja kołysania kończy się zakończeniem cyklu. Przed dokonaniem pomiarów pojazd musi samoczynnie powrócić do stanu bezruchu. Zamiast stosowania ruchomych platform ten sam efekt można uzyskać poprzez przesuwanie pojazdu do tyłu i do przodu przynajmniej do pełnego obrotu kół.

5.4.2. Pojazdy kategorii M2, M3 i N z zawieszeniem tradycyjnym

5.4.2.1.

Jeżeli nie można zastosować metody postępowania dla pojazdów kategorii M1 opisanej w pkt 5.4.1, można zastosować metodę opisaną w pkt 5.4.2.2 lub 5.4.2.3.

5.4.2.2.

Pojazd ustawiony na stanowisku pomiarowym, z kołami na podłożu, należy rozkołysać poprzez chwilowe zmiany obciążenia.

5.4.2.3.

Pojazd należy ustawić na stanowisku pomiarowym, koła muszą być na podłożu. Następnie należy uaktywnić zawieszenie pojazdu i inne elementy, które mogą mieć wpływ na stopień odchylenia wiązki świateł mijania, za pomocą urządzenia wibracyjnego, na przykład platformy wibracyjnej, na której spoczywają koła pojazdu.

5.4.3. Pojazdy o zawieszeniu innym niż tradycyjne, wymagającym pracy układu napędowego.

Przed dokonaniem jakichkolwiek pomiarów należy odczekać, aż pojazd osiągnie swoje ostateczne położenie z pracującym silnikiem.

5.5. Pomiary

Zmianę stopnia odchylenia wiązki świateł mijania określa się dla każdego typu warunków obciążeniowych w odniesieniu do rzeczywistego odchylenia początkowego określonego zgodnie z pkt 5.2 powyżej.

Jeżeli pojazd jest wyposażony w ręczny korektor ustawienia reflektorów, należy go ustawić w położeniu określonym przez producenta dla danych warunków obciążenia (zgodnie z załącznikiem 5).

5.5.1.

Początkowo należy wykonać pojedyncze pomiary w poszczególnych warunkach obciążenia. Wymagania uznaje się za spełnione, jeżeli we wszystkich warunkach obciążenia zmiana odchylenia mieści się w obliczonym zakresie (np. w zakresie różnicy między nominalnym odchyleniem początkowym oraz dolną i górną granicą określoną do celów homologacji), z marginesem bezpieczeństwa 4 mrad (0,4 % odchylenia).

5.5.2.

Jeżeli wynik(-i) pomiaru(-ów) nie mieści(-szczą) się w marginesie bezpieczeństwa określonym w pkt 5.5.1 lub przekracza(-ją) wartości graniczne, należy dokonać dalszych trzech pomiarów w warunkach obciążenia odpowiadających temu(-ym) wynikowi(-om), jak określono w pkt 5.5.3.

5.5.3.

W poszczególnych warunkach obciążenia określonych powyżej:

5.5.3.1.

Jeżeli wynik żadnego z trzech pomiarów nie różni się więcej niż o 2 mrad (0,2 % odchylenia) od średniej arytmetycznej wyników, to średnia ta stanowi wynik końcowy.

5.5.3.2.

5.5.3.3.

Jeżeli pojazd jest wyposażony w automatyczny korektor ustawienia reflektorów charakteryzujący się występowaniem pętli histerezy, za wartości znaczące uznaje się wyniki średnie na górze i u dołu pętli histerezy.

Wszystkich powyższych pomiarów dokonuje się zgodnie z pkt 5.5.3.1 i 5.5.3.2.

5.5.4.

Wymagania uznaje się za spełnione, jeżeli we wszystkich warunkach obciążenia, różnica między rzeczywistym odchyleniem początkowym określonym zgodnie z pkt 5.2 a odchyleniem zmierzonym w poszczególnych warunkach obciążenia jest mniejsza niż wartości obliczone zgodnie z pkt 5.5.1. (bez marginesu bezpieczeństwa).

5.5.5.

Jeżeli tylko jedna, górna lub dolna obliczona granica dopuszczalnej różnicy zostanie przekroczona, to producentowi zezwala się na obranie innej wartości nominalnego odchylenia początkowego, w granicach określonych do homologacji.

ZAŁĄCZNIK 7

Oznaczenie odchylenia w dół granicy światła i cienia świateł mijania, o którym mowa w pkt 6.2.6.1.1 oraz odchylenia w dół granicy światła i cienia przednich świateł przeciwmgłowych, o którym mowa w pkt 6.3.6.1.2 niniejszego regulaminu

Przykład 1

Wielkość symbolu i znaków pozostawia się decyzji producenta.

Przykład 2

Wielkość symbolu i znaków pozostawia się decyzji producenta.

ZAŁĄCZNIK 8

Sterowanie urządzeniami do poziomowania reflektorów, o których mowa w pkt 6.2.6.2.2 niniejszego regulaminu

1. SPECYFIKACJE

1.1.

Odchylenie wiązki świateł mijania w dół musi w każdym razie być uzyskane w jeden z następujących sposobów:

a)	poprzez przesunięcie suwaka regulatora do dołu lub w lewo;

b)	poprzez obrócenie regulatora obrotowego w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara;

c)	poprzez wyciśnięcie przycisku (przełącznik typu wciśnięty-wyciśnięty).

Jeżeli do ustawienia wiązki świateł służy kilka przycisków, to przycisk odpowiadający maksymalnemu odchyleniu do dołu musi znajdować się po lewej lub poniżej przycisku(-ów) odpowiadającemu(-ych) pozostałym ustawieniom świateł mijania.

Regulator obrotowy zamocowany poziomo lub w taki sposób, że widoczna jest tylko jego krawędź, powinien działać zgodnie z zasadami dotyczącymi regulatorów typu a) lub c).

1.1.1.

Regulator musi być opisany symbolami, które jednoznacznie określają pozycje regulatora odpowiadające odchyleniu świateł mijania do dołu lub do góry.

1.2.

Pozycja „0” odpowiada odchyleniu początkowemu zgodnie z pkt 6.2.6.1.1 niniejszego regulaminu.

1.3.

Pozycja „0”, która zgodnie z pkt 6.2.6.2.2 niniejszego regulaminu musi być pozycją ustaloną, nie musi bezwzględnie znajdować się na końcu skali.

1.4.

Symbole umieszczone na regulatorze muszą być objaśnione w instrukcji obsługi pojazdu.

1.5.

Do opisania regulatorów mogą służyć wyłącznie poniższe symbole:

Dopuszcza się stosowanie symboli z pięcioma liniami zamiast czterech

ZAŁĄCZNIK 9

Kontrola zgodności produkcji

1. BADANIA

1.1. Położenie świateł

Położenie świateł, zgodnie z ich definicją z pkt 2.1.6 niniejszego regulaminu, w kierunku poprzecznym, w pionie oraz w kierunku wzdłużnym należy sprawdzić zgodnie z ogólnymi wymaganiami określonymi w pkt od 2.10.2, 2.10.3, 2.10.4, 2.3.3 i 5.4 niniejszego regulaminu.

Zmierzone wartości odpowiednich odległości muszą być takie, żeby pojazd spełniał poszczególne wymagania dotyczące każdego ze świateł.

1.2. Widoczność świateł

1.2.1.

Kąty widoczności geometrycznej należy sprawdzić zgodnie z przepisami pkt 2.10.7 niniejszego regulaminu.

Zmierzone wartości odpowiednich kątów muszą być takie, żeby pojazd spełniał poszczególne wymagania dotyczące każdego ze świateł, z zastrzeżeniem, że dopuszcza się odchylenia granic kątów odpowiadające odchyleniu ±3o dozwolonemu na mocy pkt 5.3 dla montażu urządzeń sygnalizacji świetlnej.

1.2.2.

Widoczność światła czerwonego do przodu i widoczność światła białego do tyłu należy sprawdzić zgodnie z pkt 5.10 niniejszego regulaminu.

1.3. Ustawienie świateł mijania i przednich świateł przeciwmgłowych klasy „F3” do przodu

1.3.1. Początkowe odchylenie w dół

Początkowe odchylenie w dół granicy światła i cienia wiązki świateł mijania przednich świateł przeciwmgłowych klasy „F3” należy ustawić zgodnie z wartością podaną na tabliczce, zgodnie z wymaganiami i wzorem przedstawionym w załączniku 7.

Dopuszcza się także początkowe ustawienie świateł przez producenta do wartości różnej od tej podanej na tabliczce, pod warunkiem że można wykazać, że wartość ta jest reprezentatywna dla homologowanego typu, badanego zgodnie z procedurami zawartymi w załączniku 6 i w szczególności w pkt 4.1.

1.3.2. Zmiana odchylenia w funkcji obciążenia

Zmiana wartości odchylenia świateł mijania w dół w funkcji zmieniających się warunków obciążenia określonych w niniejszym punkcie musi mieścić się w następującym zakresie:

od 0,2 % do 2,8 %	dla świateł umieszczonych na wysokości h < 0,8;
od 0,2 % do 2,8 %	dla świateł umieszczonych na wysokości 0,8 ≤ h ≤ 1,0; lub
od 0,7 % do 3,3 %	(zgodnie z zakresem ustawienia obranym przez producenta w czasie homologacji);
od 0,7 % do 3,3 %	dla świateł umieszczonych na wysokości 1,0 < h ≤ 1,2 m;
od 1,2 % do 3,8 %	dla świateł umieszczonych na wysokości h > 1,2 m.

W przypadku przedniego światła przeciwmgłowego klasy „F3” ze źródłami światła o wartości obiektywnego strumienia świetlnego powyżej 2 000 lm, zmiana wartości odchylenia w dół w funkcji warunków obciążenia określonych w niniejszym punkcie musi mieścić się w następującym zakresie:

od 0,7 % do 3,3 %	dla przednich świateł przeciwmgłowych umieszczonych na wysokości h ≤ 0,8;
od 1,2 % do 3,8 %	dla przednich świateł przeciwmgłowych umieszczonych na wysokości h > 0,8 m

Stosuje się następujące warunki obciążenia określone w załączniku 5 do niniejszego regulaminu, dostosowane odpowiednio do każdego układu.

1.3.2.1.

Pojazdy kategorii M1:

Punkt 2.1.1.1.

Punkt 2.1.1.6 z uwzględnieniem

Punktu 2.1.2.

1.3.2.2.

Pojazdy kategorii M2 i M3:

Punkt 2.2.1.

Punkt 2.2.2.

1.3.2.3.

Pojazdy kategorii N ze skrzynią ładunkową:

Punkt 2.3.1.1.

Punkt 2.3.1.2.

1.3.2.4.

Pojazdy kategorii N bez skrzyni ładunkowej:

1.3.2.4.1.

Pojazdy ciągnące naczepy:

Punkt 2.4.1.1.

Punkt 2.4.1.2.

1.3.2.4.2.

Pojazdy ciągnące przyczepy:

Punkt 2.4.2.1.

Punkt 2.4.2.2.

1.4. Połączenia elektryczne i wskaźniki kontrolne

Połączenia elektryczne sprawdza się poprzez włączenie każdego światła zasilanego z układu elektrycznego pojazdu.

Światła i wskaźniki kontrolne muszą działać zgodnie z przepisami pkt od 5.11 do 5.14 niniejszego regulaminu i zgodnie z indywidualnymi specyfikacjami dotyczącymi danego światła.

1.5. Natężenie światła

1.5.1. Światła drogowe

Maksymalne, łączne natężenie świateł drogowych sprawdza się zgodnie z procedurą określoną w pkt 6.1.9.2 niniejszego regulaminu. Uzyskana wartość musi spełniać wymagania określone w pkt 6.1.9.1 niniejszego regulaminu.

1.6. Obecność, liczbę, barwę, układ oraz kategorię świateł, jeżeli ma zastosowanie, sprawdza się poprzez oględziny świateł i ich oznakowania.

Wyniki powyższego badania muszą spełniać wymagania określone w pkt 5.15 i 5.16 oraz indywidualne wymagania dotyczące danego światła.

ZAŁĄCZNIK 10

Zastrzeżone

ZAŁĄCZNIK 11

Widoczność oznakowania odblaskowego z tyłu, przodu i z boku pojazdu

(zob. pkt 6.21.5 niniejszego regulaminu)

ZAŁĄCZNIK 12

Badanie zachowania na drodze

1. Specyfikacje jazdy testowej dotyczące automatycznej kontroli świateł drogowych

1.1.

Jazdę testową przeprowadza się w czystym powietrzu (1) i przy czystych reflektorach

1.2.

Trasa testowa obejmuje odcinki testowe w warunkach ruchu drogowego, przy prędkości odpowiadającej danemu typowi drogi, jak przedstawiono w tabeli 1 poniżej:

Tabela 1

Badanie Sekcja	Warunki ruchu drogowego	Rodzaj drogi
	Warunki ruchu drogowego	Obszary miejskie	Droga wielopasmowa, np. autostrada	Droga wiejska
	Prędkość	50 ± 10 km/h	100 ± 20 km/h	80 ± 20 km/h
	Średni procent całkowitej długości trasy testowej	10 %	20 %	70 %
A	Pojedynczy pojazd nadjeżdżający lub poprzedzający z częstotliwością taką, że światło drogowe będzie włączane i wyłączane.		X	X
B	Połączenie sytuacji z nadjeżdżającymi i poprzedzającymi pojazdami z częstotliwością taką, że światło drogowe będzie włączane i wyłączane.		X	X
C	Aktywne i pasywne manewry wyprzedzania z częstotliwością taką, że światło drogowe będzie włączane i wyłączane.		X	X
D	Nadjeżdżający rower, jak opisano w pkt 6.1.9.3.1.2.			X
E	Połączenie sytuacji z nadjeżdżającymi i poprzedzającymi pojazdami	X

1.3.

Obszary miejskie obejmują drogi z oświetleniem i bez.

1.4.

Drogi wiejskie obejmują odcinki posiadające dwa pasy ruchu i odcinki posiadające cztery pasy ruchu lub więcej oraz zawierają skrzyżowań, wzgórza lub zbocza, nachylenia terenu i wijące się drogi.

1.5.

Drogi wielopasmowe (np. autostrady) i drogi wiejskie muszą obejmować odcinki posiadające poziome proste części o długości ponad 600 m. Ponadto obejmują one odcinki po łukach w lewo i w prawo.

1.6.

Należy uwzględnić sytuacje związane z natężonym ruchem.

2. Specyfikacje badania zachowania na drodze dotyczące adaptacyjnych świateł drogowych

2.1.

Jazdę testową przeprowadza się w czystym powietrzu (2) i przy czystych reflektorach.

2.2.

Trasa testowa obejmuje odcinki testowe w warunkach ruchu, przy prędkości odpowiadającej danemu typowi drogi, jak przedstawiono w tabeli 2 poniżej:

Tabela 2

Odcinek testowy	Warunki ruchu drogowego	Rodzaj drogi
	Warunki ruchu drogowego	Obszary miejskie	Droga wielopasmowa, np. autostrada	Droga wiejska
	Prędkość	50 ± 10 km/h	100 ± 20 km/h	80 ± 20 km/h
	Średni procent całkowitej długości trasy testowej	10 %	20 %	70 %
A	Pojedynczy pojazd nadjeżdżający lub poprzedzający z częstotliwością taką, że adaptacyjne światło drogowe będzie reagować w celu zademonstrowania procesu dostosowania.		X	X
B	Połączenie sytuacji z nadjeżdżającymi i poprzedzającymi pojazdami z częstotliwością taką, że adaptacyjne światło drogowe będzie reagować w celu zademonstrowania procesu dostosowania.		X	X
C	Aktywne i pasywne manewry wyprzedzania z częstotliwością taką, że adaptacyjne światło drogowe będzie reagować w celu zademonstrowania procesu dostosowania.		X	X
D	Nadjeżdżający rower, jak opisano w pkt 6.22.9.3.1.2.			X
E	Połączenie sytuacji z nadjeżdżającymi i poprzedzającymi pojazdami	X

2.3.

Obszary miejskie obejmują drogi z oświetleniem i bez.

2.4.

2.5.

2.6.

Należy uwzględnić sytuacje związane z natężonym ruchem

2.7.

W odniesieniu do odcinków testowych A i B w tabeli powyżej inżynierowie przeprowadzający takie badania oceniają i odnotowują akceptowalność działania procesu dostosowywania w odniesieniu do nadjeżdżających i poprzedzających użytkowników dróg. Oznacza to, że inżynierowie siedzą w pojeździe poddawanym badaniu oraz dodatkowo w nadjeżdżających i poprzedzających pojazdach.

(1) Dobra widzialność (meteorologiczny zasięg optyczny MOR > 2 000 m zgodnie z definicją Światowej Organizacji Meteorologicznej WMO zawartą w Wytycznych dotyczących przyrządów meteorologicznych i metod obserwacji, wydanie szóste, ISBN: 92-63-16008-2, s. 1. 9. 1/ 1. 9. 11, Genewa 1996).

(2) Dobra widzialność (meteorologiczny zasięg optyczny MOR > 2 000 m zgodnie z definicją Światowej Organizacji Meteorologicznej WMO zawartą w Wytycznych dotyczących przyrządów meteorologicznych i metod obserwacji, wydanie szóste, ISBN: 92-63-16008-2, s. 1. 9. 1/ 1. 9. 11, Genewa 1996).

ZAŁĄCZNIK 13

Warunki automatycznego przełączania świateł mijania

Warunki automatycznego przełączania świateł mijania (1)
Światło otoczenia na zewnątrz pojazdu (2)	Światła mijania	Czas reakcji
poniżej 1 000 lx	WŁĄCZONE	maksymalnie 2 s
pomiędzy 1 000 lx a 7 000 lx	wedle uznania producenta	wedle uznania producenta
powyżej 7 000 lx	WYŁĄCZONE	powyżej 5 s (maksymalnie 300 s)

(1) Spełnienia tych warunków dowodzi występujący o homologację, metodą symulacji lub innym sposobem akceptowanym przez organ udzielający homologacji typu.

(2) Pomiaru natężenia oświetlenia dokonuje się na płaszczyźnie poziomej za pomocą miernika posiadającego fotodetektor skorygowany do cosinusoidy na tej samej wysokości co zamocowanie fotodetektora w pojeździe. Producent może wykazać to za pomocą odpowiedniej dokumentacji lub w inny sposób akceptowany przez organ udzielający homologacji typu.

ZAŁĄCZNIK 14

Obszar obserwacji w kierunku powierzchni widocznej świateł manewrowych i oświetleniowych

Strefy obserwacyjne

Niniejszy rysunek pokazuje strefę z jednej strony, pozostałe strefy znajdują się z przodu, z tyłu i z drugiej strony pojazdu

Granice stref

ZAŁĄCZNIK 15

System gonio(foto)metryczny wykorzystywany w pomiarach fotometrycznych zgodnie z definicją w pkt 2.10.9 niniejszego regulaminu.

30.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 347/123

Jedynie oryginalne teksty EKG ONZ mają skutek prawny w świetle międzynarodowego prawa publicznego. Status i datę wejścia w życie niniejszego regulaminu należy sprawdzać w najnowszej wersji dokumentu EKG ONZ dotyczącego statusu TRANS/WP.29/343, dostępnej pod adresem http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29fdocstts.html

Regulamin EKG ONZ nr 148 – Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń sygnalizacji świetlnej (świateł) w pojazdach o napędzie silnikowym i ich przyczepach [2021/1719]

Obejmujący wszystkie obowiązujące teksty, w tym:

Suplement nr 3 do pierwotnej wersji regulaminu – data wejścia w życie: 30 września 2021 r.

Niniejszy dokument służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych. Następujące teksty są autentyczne i prawnie wiążące:

—	ECE/TRANS/WP.29/2018/157

—	ECE/TRANS/WP.29/2019/81

—	ECE/TRANS/WP.29/2020/32 oraz

—	ECE/TRANS/WP.29/2021/45

SPIS TREŚCI

REGULAMIN

Zakres

Definicje

Przepisy administracyjne

Ogólne wymogi techniczne

Szczegółowe wymogi techniczne

Przepisy przejściowe

ZAŁĄCZNIKI

Zawiadomienie

Rozsył światła w przestrzeni, w płaszczyźnie poziomej i pionowej

Wzorcowy rozsył światła

Minimalne wymogi dotyczące procedur kontroli zgodności produkcji

Minimalne wymogi dotyczące przeprowadzania kontroli wyrywkowej przez inspektora

Badanie wytrzymałości cieplnej tylnych świateł przeciwmgłowych i świateł do jazdy dziennej

Układ znaków homologacji

WPROWADZENIE

Niniejszy regulamin stanowi połączenie przepisów poszczególnych regulaminów ONZ nr 4, 6, 7, 23, 38, 50, 77, 87 i 91 w jeden regulamin i jest wynikiem decyzji Światowego Forum na rzecz Harmonizacji Przepisów dotyczących Pojazdów (WP.29) w sprawie uproszczenia regulaminów dotyczących oświetlenia i sygnalizacji świetlnej podjętej na podstawie pierwotnego wniosku Unii Europejskiej i Japonii.

Celem niniejszego regulaminu jest zwiększenie przejrzystości, konsolidacja i uproszczenie złożoności wymogów zawartych w regulaminach ONZ nr 4, 6, 7, 23, 38, 50, 77, 87 i 91 oraz przygotowanie się do przejścia w przyszłości na wymogi oparte na właściwościach użytkowych poprzez ograniczenie liczby regulaminów w drodze redakcji bez zmiany żadnego ze szczegółowych wymogów technicznych obowiązujących do dnia wejścia w życie niniejszego regulaminu.

Mimo że niniejszy regulamin odbiega od tradycyjnego podejścia polegającego na stosowaniu oddzielnego regulaminu dla każdego rodzaju świateł, poprzez uwzględnienie wszystkich świateł sygnalizacji świetlnej w jednym regulaminie niniejszy uproszczony regulamin zawiera wszystkie przepisy i działa zgodnie z istniejącą strukturą serii poprawek, ich przepisami przejściowymi i uzupełnieniami. Przepisy przejściowe związane z nową serią poprawek do niniejszego regulaminu zostaną określone dla każdego urządzenia jako mające zastosowanie; w regulaminie zawarty jest również wykaz urządzeń i mające do nich zastosowanie wskaźniki zmian odnoszące się do serii poprawek.

Oczekuje się, że wszystkie Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. przyjmą niniejszy regulamin oraz przedstawią szczegółowe wyjaśnienia, jeżeli nie są w stanie przyjąć przepisów dotyczących niektórych świateł. Decyzje te zostaną odnotowane w dokumencie ECE/TRANS/WP.29/343, w którym określa się status załączonych regulaminów i ich zmian.

Jeżeli chodzi o znaki homologacji, niniejszy regulamin zawiera wymogi dotyczące stosowania niepowtarzalnego identyfikatora, który umożliwia uzyskanie dostępu do bezpiecznej internetowej bazy danych utworzonej przez EKG ONZ (zgodnie z załącznikiem 5 do Porozumienia z 1958 r.), w której przechowywana jest cała dokumentacja dotycząca homologacji typu. Jeżeli użyje się niepowtarzalny identyfikator, umieszczenie na światłach konwencjonalnego znaku homologacji typu (znaku E) nie jest obowiązkowe. Jeżeli z przyczyn technicznych użycie niepowtarzalnego identyfikatora nie jest możliwe (np. jeżeli nie można zapewnić bezpiecznego dostępu do internetowej bazy danych EKG ONZ lub jeżeli baza ta nie działa), do czasu, gdy użycie niepowtarzalnego identyfikatora będzie możliwe, wymagane jest stosowanie konwencjonalnego znaku homologacji typu.

1. ZAKRES

Niniejszy regulamin ma zastosowanie do następujących rodzajów świateł:

oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej;

światła kierunku jazdy;

światła pozycyjne;

światła hamowania;

światła obrysowe górne;

światła cofania;

światła manewrowe;

tylne światła przeciwmgłowe;

światła postojowe;

światła do jazdy dziennej;

światła pozycyjne boczne.

2. DEFINICJE

Do celów niniejszego regulaminu:

2.1.	O ile nie określono inaczej w niniejszym regulaminie lub w regulaminach ONZ nr 53, 74 i 86 dotyczących instalacji, wszystkie definicje podane w najnowszej serii poprawek do regulaminu ONZ nr 48 obowiązujące w momencie wystąpienia o homologację typu mają zastosowanie.

2.2.

„Światła różnego typu” oznaczają światła, które różnią się między sobą pod względem następujących podstawowych cech:

nazwa handlowa lub znak towarowy:

(i)	światła opatrzone tą samą nazwą handlową lub znakiem towarowym, lecz wytwarzane przez różnych producentów, uważa się za należące do różnych typów;

(ii)	światła wyprodukowane przez tego samego producenta, różniące się jedynie nazwą handlową lub znakiem towarowym, uznaje się za należące do tego samego typu;

b)	właściwości systemu optycznego (poziomy intensywności, kąty rozsyłu światła, wprowadzenie lub usunięcie elementów mogących zmienić efekty optyczne poprzez odbicie, załamanie, pochłanianie lub odkształcenie podczas działania itp.);

c)	kategoria lub kategorie zastosowanych źródeł światła lub konkretne kody identyfikacyjne modułów źródła światła;

d)	kategoria światła (o ile występuje);

e)	regulator zmiennego natężenia światła, o ile występuje;

f)	sekwencyjne włączanie źródeł światła, o ile występuje.

Światła kierunku jazdy, które można włączyć w różnych trybach (sekwencyjnym lub nie) bez zmiany właściwości optycznych światła, nie stanowią jednak „świateł kierunku jazdy różnego typu”.

Zmiana barwy źródła światła lub barwy filtra nie stanowi zmiany typu.

Zastosowanie zastępczych źródeł światła LED nie stanowi zmiany typu. Zastosowanie ma jednak pkt 4.7.7.

3. PRZEPISY ADMINISTRACYJNE

3.1. Wystąpienie o homologację

3.1.1.

Wystąpienia o homologację typu dokonuje właściciel nazwy handlowej lub znaku towarowego lub jego należycie upoważniony przedstawiciel.

3.1.2.

Do wniosku należy dołączyć:

3.1.2.1.

rysunki charakteryzujące się wystarczającym poziomem szczegółowości, aby umożliwić identyfikację typu oraz, w stosownych przypadkach, kategorii światła, przedstawiające następujące cechy:

a)	położenia geometryczne, w jakich światło (oraz tylna szyba w przypadku świateł hamowania kategorii S3 lub S4, jeżeli dotyczy) może być zamontowane w pojeździe;

b)	oś obserwacji, jaką należy przyjąć za oś odniesienia w badaniach (kąt poziomy H = 0°, kąt pionowy V = 0°); oraz punkt stanowiący w badaniach środek odniesienia;

c)	granice powierzchni widocznej funkcji;

d)	miejsce przeznaczone na znak homologacji zgodny z pkt 3.3.2 lub na niepowtarzalny identyfikator;

e)	w przypadku modułów diod elektroluminescencyjnych (LED), należy również zaplanować miejsce na indywidualne kody identyfikacyjne modułów;

f)	w przypadku układu świateł współzależnych, światło współzależne lub połączenie świateł współzależnych, które spełniają odpowiednie wymogi;

3.1.2.2.

krótki opis techniczny, zawierający w szczególności następujące dane (nie obowiązuje w przypadku świateł o niewymiennych źródłach światła):

a)	kategorię lub kategorie zalecanych żarowych źródeł światła, które muszą należeć do jednej z kategorii wymienionych w regulaminie nr 37;

b)	kategorię lub kategorie zalecanych źródeł światła LED; te źródła światła LED muszą należeć do jednej z kategorii wymienionych w regulaminie nr 128;

c)	indywidualny kod identyfikacyjny modułu źródła światła;

d)	w przypadku gdy, według uznania występującego o homologację, światło wymaga również homologacji z zastępczymi źródłami światła LED zgodnie z regulaminem nr 128, należy to określić w opisie;

e)	w przypadku świateł hamowania kategorii S3 lub S4, przeznaczonych do montażu wewnątrz pojazdu, opis techniczny musi zawierać specyfikację właściwości optycznych tylnych szyb (przepuszczanie światła, barwa, nachylenie itp.);

3.1.2.3.

w przypadku typu światła różniącego się tylko nazwą handlową lub znakiem towarowym od typu, który posiada już homologację, do wniosku o homologację wystarczy jednak dołączyć:

3.1.2.3.1.

oświadczenie producenta światła, że przedkładany typ jest (z wyjątkiem nazwy handlowej lub znaku towarowego) identyczny i jest produkowany przez tego samego producenta co typ posiadający już homologację, który można zidentyfikować na podstawie przydzielonego numeru homologacji;

3.1.2.3.2.

dwie próbki opatrzone nową nazwą handlową lub znakiem towarowym lub równoważną dokumentację;

3.1.2.4.

w przypadku światła o zmiennym natężeniu: zwięzły opis regulatora zmiennego natężenia światła, rysunek poglądowy oraz specyfikację właściwości układu zapewniających dwa różne poziomy intensywności;

3.1.2.5.

w razie potrzeby, w przypadku niewymiennych żarowych źródeł światła lub modułów źródła światła wyposażonych w niewymienne żarowe źródła światła, dokumenty zgodne z pkt 3.5.3;

3.1.2.6.

występujący o homologację może umieścić w opisie informację, czy światło może być montowane w pojeździe z różnym nachyleniem osi odniesienia w stosunku do płaszczyzn odniesienia pojazdu i do podłoża albo obracać się wokół własnej osi odniesienia; takie różne warunki montażu należy określić w formularzu zawiadomienia.

3.1.2.7.

jeżeli dla danego światła nie określono inaczej, następujące próbki:

dwie kompletne próbki światła.

Jeśli wniosek dotyczy homologacji świateł, które nie są tożsame, ale są symetryczne i nadające się do zamontowania jednego z lewej, a drugiego z prawej strony pojazdu, dwie przedłożone próbki mogą być tożsame i nadające się do zamontowania tylko z prawej lub tylko z lewej strony pojazdu;

b)	w przypadku świateł o zmiennej światłości próbka regulatora zmiennego natężenia światła lub generator wytwarzający analogiczne sygnały.

3.1.2.8.

w przypadku światła hamowania kategorii S3 lub S4 przeznaczonego do montażu wewnątrz pojazdu: próbkę jednej płyty lub kilku płyt (w przypadku różnych wariantów) wykazujących równoważne właściwości optyczne w stosunku do rzeczywistych szyb tylnych w pojazdach.

3.2. Homologacja

3.2.1.

W przypadku każdego ze świateł wymienionych w pkt 1 wymagana jest oddzielna homologacja.

3.2.2.

W przypadku gdy przynajmniej dwa światła wchodzą w skład tego samego zespołu świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, homologacji udziela się tylko wtedy, gdy każde z tych świateł spełnia wymogi niniejszego regulaminu lub innego regulaminu. Światła niespełniające wymogów żadnego regulaminu nie mogą wchodzić w skład takiego zespołu świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych.

3.2.3.

Homologacji udziela się, jeżeli typ światła zgłoszonego do homologacji zgodnie z pkt 3.1 spełnia wymogi określone w niniejszym regulaminie. Wszystkie urządzenia układu świateł współzależnych muszą być przedstawione do homologacji typu przez tego samego występującego o homologację.

3.2.3.1.

Zawiadomienie o udzieleniu, rozszerzeniu, odmowie lub cofnięciu homologacji albo o ostatecznym zaniechaniu produkcji typu światła zgodnie z niniejszym regulaminem należy przekazać Umawiającym się Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin za pomocą formularza zgodnego ze wzorem zamieszczonym w załączniku 1.

3.2.3.2.

Każdemu homologowanemu typowi światła należy nadać numer homologacji i wskazać go w odniesieniu do każdego światła w formularzu zawiadomienia znajdującym się w załączniku 1.

Umawiająca się Strona może przydzielić ten sam numer homologacji urządzeniom sygnalizacji świetlnej lub układom składającym się z szeregu świateł, ale nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi świateł o tej samej funkcji.

3.2.4.

Symbole określające światła sygnalizacji świetlnej (funkcja), którego typ uzyskał homologację

Tabela 1

Wykaz symboli

(pełny wykaz znajduje się w załączniku 1 „Zawiadomienie”)

Światło (funkcja)	Symbol	Punkt
Światło do jazdy dziennej	RL	5.4.
Przednie światło kierunku jazdy, które ma zostać zamontowane w odległości co najmniej 20 mm od światła mijania lub przedniego światła przeciwmgłowego	1a	5.6.
Przednie światło kierunku jazdy, które ma zostać zamontowane w dowolnej odległości od światła mijania lub przedniego światła przeciwmgłowego	1b	5.6.
Przednie światło kierunku jazdy, które ma zostać zamontowane w odległości co najmniej 40 mm od światła mijania lub przedniego światła przeciwmgłowego	1	5.6.
Światła kierunku jazdy przeznaczone do zamontowania na przodzie pojazdu kategorii L w odległości nie mniejszej niż 75 mm od światła mijania	11	5.6.
Światła kierunku jazdy przeznaczone do zamontowania na przodzie pojazdu kategorii L w odległości nie mniejszej niż 40 mm od światła mijania	11a	5.6.
Światła kierunku jazdy przeznaczone do zamontowania na przodzie pojazdu kategorii L w odległości nie mniejszej niż 20 mm od światła mijania	11b	5.6.
Światła kierunku jazdy przeznaczone do zamontowania na przodzie pojazdu kategorii L w dowolnej odległości od światła mijania	11c	5.6.
Przednie światło obrysowe górne	AM	5.1.
Przednie światło pozycyjne do pojazdu kategorii L	MA	5.1.
Przednie światło pozycyjne	A	5.1.
Światło manewrowe	ML	5.10.
Światło postojowe (z przodu i z tyłu)	77R	5.3.
Tylne światło kierunku jazdy (stałe)	2a	5.6.
Tylne światło kierunku jazdy (zmienne)	2b	5.6.
Tylne światło kierunku jazdy do pojazdu kategorii L	12	5.6.
Tylne światło obrysowe górne (stałe)	RM1	5.2.
Tylne światło obrysowe górne (zmienne)	RM2	5.2.
Tylne światło przeciwmgłowe (stałe)	F1	5.9.
Tylne światło przeciwmgłowe (zmienne)	F2	5.9.
Tylne światło pozycyjne do pojazdu kategorii L	MR	5.2.
Tylne światło pozycyjne (stałe)	R1	5.2.
Tylne światło pozycyjne (zmienne)	R2	5.2.
Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej	L	5.11.
Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej do pojazdu kategorii L	LM1	5.11.
Światło cofania (uwaga: litery A i R mogą być połączone)	AR	5.8.
Boczne światło kierunku jazdy do pojazdów kategorii M1 i pojazdów kategorii N1, M2 i M3 o długości do 6 000 mm	5	5.6.
Boczne światło kierunku jazdy do pojazdów kategorii N2 i N3 i pojazdów kategorii N1, M2 i M3 o długości powyżej 6 000 mm	6	5.6.
Światło pozycyjne boczne do pojazdów wszystkich kategorii	SM1	5.7.
Światło pozycyjne boczne do pojazdów kategorii M1	SM2	5.7.
Światło hamowania (centralnie wysoko zamontowane) (stałe)	S3	5.5.
Światło hamowania (centralnie wysoko zamontowane) (zmienne)	S4	5.5.
Światło hamowania do pojazdu kategorii L	MS	5.5.
Światło hamowania (stałe)	S1	5.5.
Światło hamowania (zmienne)	S2	5.5.

Wartość minimalna „a” w załączniku 7 część 1 wynosi 5 mm.

3.2.5.

Obowiązujące wskaźniki zmian dla każdego urządzenia odnoszące się do serii poprawek są następujące (zob. również pkt 6.1.1):

Tabela 2

Seria poprawek i wskaźnik zmian

Seria poprawek do regulaminu	00
Funkcja (światło)	Wskaźnik zmian dla danej funkcji (światła)
Światło do jazdy dziennej	0
Przednie światło kierunku jazdy	0
Przednie światło kierunku jazdy (pojazd kategorii L)	0
Przednie światło obrysowe górne	0
Przednie światło pozycyjne	0
Przednie światło pozycyjne (pojazd kategorii L)	0
Światło manewrowe	0
Światło postojowe	0
Tylne światło kierunku jazdy	0
Tylne światło kierunku jazdy (pojazd kategorii L)	0
Tylne światło obrysowe górne	0
Tylne światło przeciwmgłowe	0
Tylne światło pozycyjne	0
Tylne światło pozycyjne (pojazd kategorii L)	0
Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej	0
Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej (pojazd kategorii L)	0
Światło cofania	0
Boczne światło kierunku jazdy	0
Światło pozycyjne boczne	0
Światło hamowania	0
Światło hamowania (pojazd kategorii L)	0
Światło hamowania (centralnie wysoko zamontowane)	0

3.3. Znak homologacji

3.3.1. Przepisy ogólne

3.3.1.1.

Na każdym urządzeniu należącym do typu posiadającego homologację musi znajdować się wystarczająco dużo miejsca, aby umieścić niepowtarzalny identyfikator (UI), zgodnie z Porozumieniem z 1958 r., oraz inne oznaczenia określone w pkt 3.3.4.2–3.3.4.6 lub, jeżeli jest to technicznie niemożliwe, znak homologacji wraz z dodatkowymi symbolami i innymi oznaczeniami określonymi w pkt 3.3.4.2–3.3.4.6.

3.3.1.2.

Przykłady ułożenia oznaczeń znajdują się w załączniku 7.

3.3.2. Znak homologacji musi składać się z:

3.3.2.1.

okręgu otaczającego literę „E”, po której następuje numer identyfikujący państwo udzielające homologacji;

3.3.2.2.

numeru homologacji określonego w pkt 3.2.3.2;

3.3.2.3.

symboli określających światła sygnalizacji świetlnej opisane w pkt 3.2.4;

3.3.2.4.

numeru niniejszego regulaminu, po którym następuje litera „R” i dwie cyfry oznaczające serię poprawek obowiązujących w czasie udzielenia homologacji;

3.3.2.5.

następujących symboli dodatkowych:

3.3.2.5.1.

strzałki poziomej wskazującej, w jakim położeniu światło ma zostać zamontowane, w przypadku gdy nie można zamontować go po dowolnej stronie pojazdu.

3.3.2.5.1.1.

Strzałka musi być skierowana na zewnątrz pojazdu w przypadku:

a)	świateł kierunku jazdy kategorii 1, 1a, 1b, 2a, 2b, 11, 11a, 11b, 11c i 12;

b)	przednich lub tylnych świateł pozycyjnych, przednich lub tylnych świateł obrysowych górnych;

c)	świateł cofania w przypadku zmniejszonego rozsyłu światła dwóch świateł cofania.

3.3.2.5.1.2.

Strzałka musi być skierowana w stronę przodu pojazdu w przypadku świateł kierunku jazdy kategorii 5 i 6 oraz połączonych świateł postojowych.

3.3.2.5.1.3.

W przypadku świateł kierunku jazdy kategorii 6 na światłach umieszcza się oznaczenie „R” lub „L” wskazujące prawą lub lewą stronę pojazdu;

3.3.2.5.2.

w stosownych przypadkach po prawej stronie symbolu, o którym mowa w pkt 3.2.4:

a)	dodatkowej litery „D” na światłach, które można wykorzystać do utworzenia zespołu dwóch świateł niezależnych;

b)	dodatkowej litery „Y” na urządzeniach, które stosuje się jako część układu świateł współzależnych;

3.3.2.5.3.

dodatkowej pionowej strzałki wychodzącej z poziomego odcinka i skierowanej w dół na światłach o zmniejszonym rozsyle światła (zob. załącznik 3 pkt 1.3);

3.3.2.5.4.

numer homologacji umieszcza się w pobliżu okręgu opisanego w pkt 3.3.2.1.

3.3.3. Zamiast znaku homologacji można umieścić niepowtarzalny identyfikator (UI), jeżeli jest dostępny. Format niepowtarzalnego identyfikatora musi być taki jak w poniższym przykładzie:

a ≥ 8 mm

Powyższy niepowtarzalny identyfikator umieszczony na świetle wskazuje, że dany typ uzyskał homologację i że odpowiednie informacje dotyczące tej homologacji typu są dostępne w bezpiecznej internetowej bazie danych ONZ przy użyciu nr 270650 jako niepowtarzalnego identyfikatora.

3.3.4. Wymogi dotyczące oznakowania

Przedstawione do homologacji światła:

3.3.4.1.

muszą mieć wystarczająco dużo miejsca, aby umieścić znak homologacji lub niepowtarzalny identyfikator.

3.3.4.1.1.

Znak homologacji lub niepowtarzalny identyfikator oraz kategoria lub kategorie zalecanych zastępczych źródeł światła LED, o ile występują, muszą być widoczne po zamontowaniu światła na pojeździe, nawet po otwarciu dowolnej ruchomej części pojazdu, takiej jak pokrywa silnika, pokrywa bagażnika lub drzwi.

3.3.4.1.2.

Znak homologacji umieścić na wewnętrznej lub zewnętrznej części światła (przezroczystej lub nie), pod warunkiem że części tej nie można oddzielić od przezroczystej części emitującej światło.

3.3.4.2.

muszą być opatrzone nazwą handlową lub znakiem towarowym występującego o homologację; oznakowanie musi być czytelne i nieusuwalne.

3.3.4.3.

z wyjątkiem świateł z niewymiennymi źródłami światła – muszą być opatrzone czytelnym i nieusuwalnym oznakowaniem wskazującym:

a)	kategorię lub kategorie zalecanych źródeł światła; w przypadku gdy światło uzyskało homologację na zastosowanie zamiennika LED źródła światła, również kategorię lub kategorie zastępczych źródeł światła LED; lub

b)	indywidualny kod identyfikacyjny modułu źródła światła;

3.3.4.4.

w przypadku świateł z:

a)	elektronicznym urządzeniem sterującym zasilaniem źródła światła; lub

b)	regulatorem zmiennego natężenia światła; lub

c)	dodatkowym trybem pracy; lub

d)	niewymiennymi źródłami światła; lub

e)	moduły źródła światła;

muszą być opatrzone oznaczeniami napięcia znamionowego lub zakresu napięcia znamionowego;

3.3.4.5.

w przypadku świateł wyposażonych w przynajmniej jeden moduł źródła światła, moduły takie muszą być opatrzone:

a)	nazwą handlową lub znakiem towarowym występującego o homologację:

kodem identyfikacyjnym modułu; Taki kod identyfikacyjny musi zaczynać się od liter „MD” oznaczających „MODUŁ”, po których następuje znak homologacji bez okręgu opisanego w pkt 3.3.2 poniżej lub niepowtarzalny identyfikator bez obciętego okręgu opisanego w pkt 3.3.3.

W przypadku zastosowania kilku nietożsamych modułów źródła światła, dalej umieszczane są dodatkowe symbole lub znaki.

Znak homologacji lub niepowtarzalny identyfikator nie muszą być identyczne jak oznakowanie światła, w którym zastosowany jest dany moduł, ale znak zarówno światła, jak i modułu musi dotyczyć tego samego występującego o homologację;

c)	oznakowaniem napięcia znamionowego lub zakresu napięcia znamionowego;

3.3.4.6.

elektroniczne urządzenie sterujące zasilaniem źródła światła lub regulator zmiennego natężenia światła, które stanowią część światła, ale nie są zintegrowane z jego obudową, muszą być oznakowane nazwą producenta i własnym numerem identyfikacyjnym;

3.3.4.7.

oznakowania, o których mowa w pkt 3.3.4.2–3.3.4.6, należy umieścić na światłach w sposób nieusuwalny i czytelny, ale nie muszą one spełniać wymogów określonych w pkt 3.3.4.1.1.

3.3.5. Światła zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone

3.3.5.1.

W przypadku świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, które spełniają wymogi kilku różnych regulaminów ONZ, można zastosować pojedynczy znak homologacji lub niepowtarzalny identyfikator. Znak homologacji musi składać się z okręgu otaczającego literę „E”, po której następuje numer wyróżniający kraju, który udzielił homologacji, oraz numeru homologacji. Taki znak homologacji lub niepowtarzalny identyfikator może być umieszczony w dowolnym miejscu na światłach zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, pod warunkiem że:

3.3.5.1.1.

pozostaje widoczny po zamontowaniu świateł;

3.3.5.1.2.

usunięcie dowolnej części świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, która przepuszcza światło, powoduje jednoczesne usunięcie znaku homologacji.

3.3.5.2.

Wymiary elementów pojedynczego znaku homologacji nie mogą być mniejsze niż minimalne wymiary najmniejszego z poszczególnych znaków wymagane zgodnie z regulaminem, na podstawie którego udzielono homologacji.

3.3.5.3.

W załączniku 7 podano przykłady znaków homologacji dla świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, zawierające wszystkie dodatkowe symbole, o których mowa powyżej.

3.3.5.4.

Światła wzajemnie sprzężone z innymi światłami, których klosz może być wykorzystywana przez urządzenia innych typów. Zastosowanie mają przepisy określone w pkt 3.3.5 powyżej.

3.4. Zmiana typu światła do pojazdów silnikowych i przyczep do nich a rozszerzenie homologacji

3.4.1.

O każdej zmianie typu światła należy powiadomić organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji typu. Organ ten może:

3.4.1.1.

uznać za mało prawdopodobne, aby dokonane zmiany miały istotne negatywne skutki, i uznać, że dane światło nadal spełnia odpowiednie wymagania; lub

3.4.1.2.

zażądać kolejnego sprawozdania z badań od placówki technicznej odpowiedzialnej za ich przeprowadzenie.

3.4.2.

Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin zostają powiadomione o potwierdzeniu lub odmowie udzielenia homologacji, z wyszczególnieniem zmian, zgodnie z procedurą określoną w pkt 3.2.3.1.

3.4.3.

Organ udzielający homologacji typu, który udziela rozszerzenia homologacji, nadaje numer seryjny każdemu takiemu rozszerzeniu i powiadamia o nim pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące regulamin ONZ, zgodnie z którym udzielono homologacji, na formularzu zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1.

3.5. Zgodność produkcji

Procedury zgodności produkcji muszą być zgodne z procedurami określonymi w załączniku 1 do Porozumienia z 1958 r. (E/ECE/TRANS/505/Rev.3) i następującymi wymogami:

3.5.1.

Światła muszą być produkowane w sposób zapewniający jego zgodność z typem homologowanym na podstawie niniejszego regulaminu. Zgodność z wymogami określonymi w pkt 4 i 5 należy sprawdzać w następujący sposób:

3.5.1.1.

Wymagana jest zgodność z minimalnymi wymogami dotyczącymi procedur kontroli zgodności produkcji określonymi w załączniku 4.

3.5.1.1.1

W przypadku światła do jazdy dziennej o światłości nie przekraczającej 700 cd zgodnie z załącznikiem 1 jako maksymalną światłość w ramach procedur zgodności produkcji określonych w załączniku 4 należy zastosować 700 cd.

3.5.1.2.

Wymagana jest zgodność z minimalnymi wymogami dotyczącymi przeprowadzania kontroli wyrywkowej przez inspektora, określonymi w załączniku 5.

3.5.2.

Organ, który udzielił homologacji typu, może w dowolnym czasie zweryfikować metody kontroli zgodności stosowane w każdym zakładzie produkcyjnym. Weryfikację taką przeprowadza się zazwyczaj co dwa lata.

3.5.3.

W przypadku niewymiennych żarowych źródeł światła lub modułów źródła światła wyposażonych w niewymienne żarowe źródła światła występujący o homologację musi załączyć do dokumentacji dotyczącej homologacji typu akceptowalne dla organu odpowiedzialnego za udzielenie homologacji typu sprawozdanie wykazujące zgodność takich niewymiennych żarowych źródeł światła z wymogami określonymi w pkt 4.11 wydania 3 normy IEC 60809.

3.5.4.

Badania z użyciem zastępczych źródeł światła LED są zwolnione z kontroli zgodności produkcji.

3.6. Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

3.6.1.

Homologacja może zostać cofnięta, jeżeli nie są spełnione wymogi określone w niniejszym regulaminie.

3.6.2.

Jeżeli Umawiająca się Strona Porozumienia z 1958 r. stosująca niniejszy regulamin postanowi o cofnięciu uprzednio przez siebie udzielonej homologacji, niezwłocznie powiadamia o tym fakcie na formularzu zawiadomienia zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 1, pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin.

3.7. Ostateczne zaniechanie produkcji

Jeżeli posiadacz homologacji ostatecznie zaniecha produkcji światła homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, informuje o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu stosownego zawiadomienia organ ten powiadamia o tym pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin na formularzu zawiadomienia zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 1.

3.8. Nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu

Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin przekazują sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz organów udzielających homologacji typu, którym należy przesyłać wydane w innych państwach formularze poświadczające udzielenie, rozszerzenie, odmowę udzielenia lub cofnięcie homologacji albo ostateczne zaniechanie produkcji.

3.9. Uwagi dotyczące barw i poszczególnych urządzeń w przypadku świateł obrysowych górnych i świateł postojowych

Postanowienia art. 3 Porozumienia z 1958 r., do którego załącznikiem jest niniejszy regulamin, nie pozbawiają Umawiających się Stron Porozumienia prawa do zakazania stosowania niektórych barw objętych niniejszym regulaminem w światłach montowanych w pojazdach rejestrowanych przez te Strony ani też prawa do zakazania stosowania świateł hamowania o wyłącznie stałej światłości we wszystkich lub w wybranych kategoriach pojazdów rejestrowanych przez te Strony.

4. OGÓLNE WYMOGI TECHNICZNE

Każde przedstawione do homologacji światło musi spełniać wymogi określone w pkt 4 i 5.

4.1.

Wymogi zawarte w sekcji 5 „Specyfikacje ogólne” i sekcji 6 „Specyfikacje poszczególnych urządzeń” (oraz w załącznikach, o których mowa we wspomnianych sekcjach) regulaminu ONZ 48, 53, 74 lub 86 i seriach poprawek do nich obowiązujących w momencie wystąpienia o homologację typu światła mają zastosowanie do niniejszego regulaminu.

Wymogi odnoszące się do każdego światła i kategorii pojazdów, w których ma zostać zainstalowane dane światło, muszą być stosowane, w przypadku gdy ich weryfikacja jest możliwa w momencie udzielania homologacji typu światła.

4.2.

Światła muszą być skonstruowane i wykonane w taki sposób, aby w normalnych warunkach stosowania, pomimo możliwości narażenia na drgania, działały stale w zadowalający sposób i zachowywały właściwości wymagane na podstawie niniejszego regulaminu.

4.3.

Źródła światła:

4.3.1.

W przypadku wymiennych źródeł światła:

4.3.1.1.

Można stosować wyłącznie światła wyposażone w źródła światła homologowane na podstawie regulaminu ONZ nr 37 lub regulaminu ONZ nr 128, pod warunkiem że ani w regulaminie ONZ nr 37 oraz serii poprawek do tego regulaminu obowiązujących w chwili wystąpienia o homologację typu, ani w regulaminie ONZ nr 128 oraz serii poprawek do tego regulaminu obowiązujących w chwili wystąpienia o udzielenie homologacji typu, nie określono żadnych ograniczeń ich stosowania.

4.3.1.2.

W przypadku gdy kategoria lub kategorie lub typy źródeł światła są ograniczone do stosowania w światłach pojazdów będących w użytkowaniu i oryginalnie wyposażonych w takie światła, występujący o homologację typu światła musi oświadczyć, że światło jest przeznaczone wyłącznie do montażu w tych pojazdach; należy zapisać to w formularzu zawiadomienia stanowiącym załącznik 1.

4.3.1.3.

Światło musi być zaprojektowane w taki sposób, aby źródła światła można było osadzić tylko w jednym właściwym położeniu.

4.3.1.4.

Oprawka źródła światła musi odpowiadać charakterystyce podanej w publikacji IEC 60061. Obowiązuje karta danych oprawki właściwa dla kategorii zalecanego źródła światła.

Ewentualnie, w przypadku gdy zalecana jest również kategoria zastępczego źródła światła LED, obowiązuje karta danych oprawki właściwa dla danej kategorii zamiennika źródła światła LED.

4.3.2.

W przypadku modułów źródła światła należy sprawdzić zgodność z następującymi specyfikacjami:

4.3.2.1.

Moduły źródła światła muszą być skonstruowane w taki sposób, aby:

a)	nie można było zamontować żadnego modułu źródła światła w położeniu innym niż położenie przewidziane dla tego modułu i określone jako właściwe oraz by moduł można było zdemontować tylko przy użyciu narzędzi;

b)	w przypadku gdy obudowa światła mieści więcej niż jeden moduł źródła światła, modułów źródła światła o różnych właściwościach nie można było stosować wymiennie w obrębie tej samej obudowy światła.

4.3.2.2.

Moduły źródła światła muszą być zabezpieczone przed nieuprawnioną manipulacją.

4.3.2.3.

Moduł źródła światła musi być zaprojektowany w taki sposób, aby niezależnie od użycia narzędzi pozostawał mechanicznie niezamienny z żadnym innym homologowanym wymiennym źródłem światła.

4.3.2.4.

4.4. Światła niezależne i współzależne

4.4.1.

Zespół dwóch świateł niezależnych, który ma uzyskać homologację typu jako światło kategorii „D”, stosuje się do przednich i tylnych świateł pozycyjnych, z wyjątkiem kategorii MA, MR, świateł hamowania, z wyjątkiem kategorii MS, przednich i tylnych świateł obrysowych górnych i świateł kierunku jazdy, z wyjątkiem kategorii 11, 11a, 11b, 11c i 12.

4.4.2.

Układ świateł współzależnych, który ma uzyskać homologację typu jako światła kategorii „Y”, stosuje się do przednich i tylnych świateł pozycyjnych, świateł hamowania, przednich i tylnych świateł obrysowych górnych, świateł do jazdy dziennej i świateł kierunku jazdy kategorii 1, 1a, 1b, 2a i 2b.

4.5. Światła jako takie lub światła zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone:

4.5.1.

Światła homologowane jako przednie lub tylne światła pozycyjne uznaje się również za homologowane jako światła obrysowe górne.

4.5.2.

Zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone przednie i tylne światła pozycyjne mogą być również stosowane jako światła obrysowe górne.

4.5.3.

Dozwolone jest stosowanie świateł pozycyjnych lub świateł do jazdy dziennej wzajemnie sprzężonych z inną funkcją przy użyciu jednego źródła światła, przeznaczonych do stałego działania i wyposażonych w dodatkowy układ do regulacji intensywności emitowanego światła.

4.5.4.

Światło złożone z tylnego światła pozycyjnego wzajemnie sprzężonego ze światłem hamowania musi jednak spełniać jeden z poniższych warunków:

a)	musi wchodzić w skład układu wielu źródeł światła; albo

b)	musi być przeznaczone do stosowania w pojazdach wyposażonych w układ wykrywania awarii takiej funkcji.

W obu przypadkach należy podać odpowiednią informację w dokumencie zawiadomienia.

4.5.5.

Przednie światło pozycyjne zawierające generator podczerwieni lub kilka takich urządzeń musi spełniać odpowiednie wymagania fotometryczne i barwowe niezależnie od działania generatora promieniowania podczerwonego.

4.6. Przepisy dotyczące awarii

4.6.1. Awaria światła pojedynczego zawierającego więcej niż jedno źródło światła

4.6.1.1.

W świetle pojedynczym zawierającym więcej niż jedno źródło światła grupa źródeł światła połączonych w taki obwód, że awaria jednego z nich powoduje przerwanie pracy pozostałych, uznawana jest za jedno źródło światła.

4.6.1.2.

W przypadku awarii jednego ze źródeł światła w świetle pojedynczym zawierającym więcej niż jedno źródło światła stosuje się co najmniej jeden z następujących przepisów:

a)	intensywność światła spełnia minimalne wymogi podane w odpowiedniej tabeli wzorcowego rozsyłu światła w przestrzeni, zgodnie z załącznikiem 3, a gdy wszystkie źródła światła są włączone, wartość maksymalnej światłości nie zostaje przekroczona; lub

emitowany jest sygnał uruchamiający urządzenie ostrzegawcze informujące o awarii, jak wskazano w pkt 6.4.8, 6.7.8, 6.9.8, 6.10.8, 6.11.8, 6.12.8, 6.13.8 i 6.18.8 regulaminu ONZ nr 48, pod warunkiem że światłość na osi odniesienia wynosi co najmniej 50 % wymaganej intensywności minimalnej. W tym przypadku w formularzu zawiadomienia umieszcza się informację, że światło jest przeznaczone wyłącznie do stosowania w pojeździe wyposażonym w urządzenie ostrzegawcze sygnalizujące awarię.

4.6.1.3.

Wymogi określone w pkt 4.6.1.2 nie mają zastosowania do świateł do jazdy dziennej, które muszą spełniać wymogi określone w pkt 5.4.4.

Wymogi określone w pkt 4.6.1.1 nadal jednak obowiązują.

4.6.1.4.

Wymogi określone w pkt 4.6.1.2 nie mają zastosowania do świateł kierunku jazdy. Światła kierunku jazdy kategorii 1, 1a, 1b, 2a i 2b muszą spełniać wymogi określone w pkt 5.6.3.

Wymogi określone w pkt 4.6.1.1 nadal jednak obowiązują.

4.6.1.5.

Wymogi określone w pkt 4.6.1.2 nie mają zastosowania do oświetlenia tablicy rejestracyjnej.

Wymogi określone w pkt 4.6.1.1 nadal jednak obowiązują.

4.6.1.6.

Wymogi określone w pkt 4.6.1.2 b) nie mają zastosowania do świateł hamowania i świateł pozycyjnych do pojazdów kategorii L.

Wymogi określone w pkt 4.6.1.1 i pkt 4.6.1.2 lit. a) nadal jednak obowiązują.

4.6.2. W przypadku awarii regulatora zmiennego natężenia światła:

a)	tylnego światła pozycyjnego kategorii R2 emitującego światło o natężeniu wyższym niż wartość maksymalna przewidziana dla kategorii R1;

b)	tylnego światła obrysowego górnego kategorii RM2 emitującego światło o natężeniu wyższym niż wartość maksymalna przewidziana dla kategorii RM1;

c)	światła hamowania kategorii S2 emitującego światło o natężeniu wyższym niż wartość maksymalna przewidziana dla kategorii S1;

d)	światła hamowania kategorii S4 emitującego światło o natężeniu wyższym niż wartość maksymalna przewidziana dla kategorii S3;

e)	światła kierunku jazdy kategorii 2b emitującego światło o natężeniu wyższym niż wartość maksymalna przewidziana dla kategorii 2a;

f)	tylnego światła przeciwmgłowego kategorii F2 emitującego światło o natężeniu wyższym niż wartość maksymalna przewidziana dla kategorii F1.

Wymogi dotyczące stałej światłości dla odpowiedniej kategorii muszą być spełnione w sposób automatyczny.

4.7. Warunki badania

4.7.1.

Wszystkie pomiary fotometryczne i kolorymetryczne należy wykonywać w następujący sposób:

4.7.1.1.

W przypadku światła z wymiennym źródłem światła bez elektronicznego urządzenia sterującego zasilaniem źródła światła ani regulatora zmiennego natężenia światła, przy użyciu bezbarwnego lub barwnego wzorcowego źródła światła kategorii przewidzianej dla danego urządzenia, zasilanego napięciem:

a)	w przypadku żarowych źródeł światła wymaganym do wytworzenia strumienia świetlnego o wartości odniesienia przewidzianej dla tej kategorii żarowych źródeł światła;

b)	w przypadku źródeł światła LED: wynoszącym 6,75 V, 13,5 V lub 28,0 V; wartość wytwarzanego strumienia świetlnego należy skorygować. Wartość współczynnika korekty jest równa stosunkowi obiektywnego strumienia świetlnego do wartości strumienia świetlnego dla przyłożonego napięcia.

4.7.1.2.

W przypadku źródła światła, które działa niezależnie od napięcia zasilania pojazdu i jest w pełni kontrolowane przez system, lub w przypadku źródła światła zasilanego ze specjalnego źródła zasilania, napięcie badawcze określone przez występującego o homologację należy doprowadzić do zacisków wejściowych źródła światła lub napięcie wynoszące 6,75 V, 13,5 V lub 28,0 V należy doprowadzić do zacisków wejściowych tego systemu/zasilania. Laboratorium wykonujące badanie może zażądać od producenta dostarczenia tych specjalnych źródeł zasilania źródeł światła.

4.7.1.3.

W przypadku światła wyposażonego w niewymienne źródła światła (żarowe źródła światła i inne) przy źródłach światła umieszczonych w obudowie światła.

4.7.1.3.1.

W przypadku świateł zasilanych bezpośrednio napięciem pojazdu wszelkich pomiarów parametrów świateł wyposażonych w niewymienne źródła światła należy dokonać przy napięciu 6,75 V, 13,5 V, 28,0 V lub przy napięciu określonym przez występującego o homologację w odniesieniu do każdego innego systemu napięcia pojazdu.

4.7.1.3.2.

W przypadku światła, które działa niezależnie od napięcia zasilania pojazdu i jest w pełni kontrolowane przez system, lub w przypadku źródła światła zasilanego ze specjalnego źródła zasilania, napięcie badawcze, określone w pkt 4.7.1.3.1 należy doprowadzić do zacisków wejściowych źródła światła tego systemu/zasilania. Laboratorium wykonujące badanie może zażądać od producenta dostarczenia tych specjalnych źródeł zasilania źródeł światła.

4.7.1.4.

W przypadku układu wykorzystującego elektroniczne urządzenie sterujące zasilaniem źródła światła lub regulator zmiennego natężenia światła stanowiące części światła do zacisków wejściowych światła należy przyłożyć napięcie o wartości określonej przez producenta lub, jeżeli nie została określona, odpowiednio 6,75 V, 13,5 V lub 28,0 V.

4.7.1.5.

W przypadku układu wykorzystującego elektroniczne urządzenie sterujące zasilaniem źródła światła lub regulator zmiennego natężenia światła niestanowiące części światła do zacisków wejściowych światła należy przyłożyć napięcie o wartości określonej przez producenta.

4.7.2.

W przypadku źródeł światła obsługiwanych za pomocą regulatora zmiennego natężenia światła pomiary fotometryczne należy jednak wykonać według opisu przedstawionego przez występującego o homologację.

4.7.3.

Laboratorium badawcze wymaga, aby producent dostarczył elektroniczne urządzenie sterujące zasilaniem źródła światła lub regulator zmiennego natężenia światła niezbędne do zasilania źródła światła i odpowiednich funkcji.

4.7.4.

Napięcie zasilania światła należy zapisać w formularzu zawiadomienia stanowiącym załącznik 1.

4.7.5.

Należy wyznaczyć granice powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia światła sygnalizacji świetlnej. Jednak w przypadku świateł kierunku jazdy kategorii 5 i 6 określa się granice powierzchni emitującej światło. Wymóg ten nie ma zastosowania do oświetlenia tylnej tablicy rejestracyjnej.

4.7.6.

W przypadku światła hamowania kategorii S3 lub S4 przeznaczonego do montażu wewnątrz pojazdu przed badanym światłem należy umieścić dostarczoną próbkę płyty lub płyt (w przypadku różnych wariantów) (zob. pkt 3.1.2.8) w położeniach geometrycznych określonych na rysunkach dołączonych do wniosku (zob. pkt 3.1.2.2).

4.7.7.

W przypadku gdy światło, według uznania występującego o homologację, wymaga również homologacji z zastępczymi źródłami światła LED wszystkie pomiary – fotometryczne i kolorymetryczne – należy powtórzyć, wykorzystując zalecane zastępcze źródła światła LED.

4.8. Pomiary fotometryczne

4.8.1. Przepisy dotyczące pomiarów

4.8.1.1.

Podczas wykonywania pomiarów fotometrycznych należy zastosować odpowiednie maskowanie, aby wyeliminować odbicia światła.

4.8.1.2.

Aby zapewnić niepodważalność wyników, pomiary należy wykonywać zgodnie z poniższymi wymogami:

4.8.1.2.1.

Odległość pomiarowa powinna być dobrana tak, aby miało zastosowanie prawo odwrotności kwadratu odległości;

4.8.1.2.2.

Stosuje się taką aparaturę pomiarową, by apertura kątowa odbiornika naprzeciw środka odniesienia światła wynosiła między 10′ a 1°;

4.8.1.2.3.

Wymóg uzyskania określonej intensywności w danym kierunku obserwacji uważa się za spełniony, jeżeli wymaganą wartość natężenia uzyskuje się w kierunku odchylonym od kierunku obserwacji o nie więcej niż jedną czwartą stopnia.

4.8.1.3.

Jeżeli światło może być zamontowane w pojeździe w kilku różnych położeniach lub w obrębie pola różnych położeń, to pomiary fotometryczne powtarza się dla każdego położenia lub dla określonych przez producenta położeń skrajnych w obrębie pola osi odniesienia.

4.8.2. Metody pomiaru

4.8.2.1.

Należy sprawdzić właściwości fotometryczne zgodnie z odpowiednim podpunktem pkt 4.7.

4.8.2.2.

Dla wymiennych źródeł światła

Jeżeli światła wyposażone są w źródła światła zasilane napięciem 6,75 V, 13,5 V lub 28,0 V, należy skorygować wartości osiąganej światłości. W przypadku tych wymiennych żarowych źródeł światła współczynnikiem korekty jest stosunek wartości odniesienia strumienia świetlnego do średniej wartości strumienia świetlnego obliczonego dla danego przyłożonego napięcia (6,75 V, 13,5 V lub 28,0 V).

W przypadku źródeł światła LED wartość współczynnika korekty jest równa stosunkowi obiektywnego strumienia świetlnego do średniej wartości strumienia świetlnego przy danym napięciu (6,75 V, 13,5 V lub 28,0 V).

Rzeczywista wartość strumienia świetlnego zastosowanego źródła światła nie może odbiegać o więcej niż ±5 % od wartości średniej. Inną dopuszczalną metodą jest — jedynie w przypadku żarowych źródeł światła — zastosowanie wzorcowego żarowego źródła światła po kolei w każdym poszczególnym położeniu, działającego przy właściwej dla niego wartości odniesienia strumienia świetlnego, a następnie zsumowanie poszczególnych pomiarów w każdym położeniu.

4.8.2.3.

Dla świateł z wyjątkiem tych wyposażonych w żarowe źródła światła

4.8.2.3.1.

Dla świateł cofania i świateł manewrowania wartości światłości zmierzone po jednej minucie i po 10 minutach pracy muszą być zgodne z wymaganymi wartościami minimalnymi i maksymalnymi. Rozkład światłości po jednej minucie i po 10 minutach pracy należy obliczyć z rozkładu światłości zmierzonego po uzyskaniu stabilności fotometrycznej poprzez zastosowanie dla każdego punktu badawczego stosunku światłości zmierzonych na HV:

a)	po jednej minucie;

b)	po 10 minutach; oraz

c)	po uzyskaniu stabilności fotometrycznej.

4.8.2.3.2.

Dla wszystkich innych świateł światłości zmierzone po jednej minucie i po 30 minutach pracy muszą być zgodne z wymaganymi wartościami minimalnymi i maksymalnymi.

Światła kierunku jazdy muszą pracować w trybie migania (f =1,5 Hz, współczynnik wypełnienia 50 %).

Rozkład światłości po jednej minucie pracy można obliczyć z rozkładu światłości po 30 minutach pracy poprzez zastosowanie dla każdego punktu badawczego stosunku światłości zmierzonych w punkcie HV po jednej minucie do światłości po 30 minutach pracy.

4.8.3.

Jeżeli nie określono inaczej, każde światło sygnalizacyjne musi odpowiadać intensywności światła emitowanego na zewnątrz osi odniesienia i w granicach pól kątowych określonych na schematach w załączniku 2, a intensywność światła emitowanego przez każde z dwóch przedłożonych świateł musi spełniać następujące warunki:

4.8.3.1.

W każdym kierunku odpowiadającym punktom w odpowiedniej tabeli rozsyłu światła przedstawionej w załączniku 3 światłość nie może być mniejsza niż iloczyn wartości minimalnej z poniższej tabeli dla poszczególnych funkcji i wielkości procentowej podanej dla danego kierunku we wspomnianej tabeli.

4.8.3.2.

W żadnym kierunku w przestrzeni, z którego widoczne jest światło sygnalizacji świetlnej, światłość nie może przekraczać wartości maksymalnej określonej w odpowiedniej tabeli dla poszczególnych funkcji.

4.8.4.

Jeżeli zespół dwóch świateł niezależnych, które mają uzyskać homologację typu jako światła kategorii „D” o tej samej funkcji, uznaje się za światło pojedyncze, to musi on spełniać wymogi dotyczące:

a)	maksymalnej intensywności przy jednoczesnym włączeniu wszystkich świateł;

b)	minimalnej intensywności w przypadku awarii jednego ze świateł.

4.8.5.

W przypadku układu świateł współzależnych wymagania muszą być spełnione w sytuacji, gdy uruchomione są łącznie wszystkie światła współzależne.

Niemniej jednak:

jeżeli układ świateł współzależnych pełniący funkcję tylnego światła pozycyjnego jest umieszczony częściowo na części nieruchomej i częściowo na części ruchomej, światła współzależne określone przez występującego o homologację muszą spełniać wymagania w zakresie widoczności geometrycznej na zewnątrz oraz wymagania kolorymetryczne i fotometryczne we wszystkich ustalonych położeniach takich ruchomych części. W takim przypadku wymaganie w zakresie widoczności geometrycznej do wewnątrz uważa się za spełnione, jeżeli takie światła współzależne w dalszym ciągu spełniają parametry fotometryczne w polu rozsyłu światła wymagane do udzielenia homologacji urządzenia, we wszystkich ustalonych położeniach takich ruchomych części;

jeżeli układ świateł współzależnych pełniący funkcję tylnego światła kierunku jazdy jest umieszczony częściowo na części nieruchomej i częściowo na części ruchomej, światła współzależne określone przez występującego o homologację muszą spełniać wymagania w zakresie widoczności geometrycznej, wymagania kolorymetryczne, i fotometryczne, we wszystkich ustalonych położeniach takich ruchomych części. Wymogu tego nie stosuje się do współzależnych świateł kierunku jazdy przeznaczonych do montażu w pojazdach, jeżeli do dopełnienia lub uzupełnienia kąta widoczności geometrycznej włącza się dodatkowe światła, gdy część ruchoma znajduje się w dowolnym ustalonym położeniu otwartym, pod warunkiem że te dodatkowe światła spełniają wszystkie wymagania dotyczące położenia, wymagania fotometryczne i kolorymetryczne dla świateł kierunku jazdy zamontowanych na części ruchomej.

4.8.6.

Wymagana jest zgodność z odpowiedniki punktami załącznika 3 w zakresie miejscowej zmienności intensywności światła.

4.8.7.

Jeżeli nie określono inaczej, intensywność mierzy się przy nieprzerwanie świecącym źródle światła oraz przy świetle barwnym w przypadku świateł emitujących światło czerwone.

4.8.8.

W przypadku świateł kategorii R2, RM2, S2, S4, F2 i 2b dla skrajnych wartości światłości wykonuje się pomiar czasu, jaki upływa od włączenia źródeł światła do osiągnięcia natężenia światła, mierzonego na osi odniesienia, równego 90 % wartości zmierzonej zgodnie z pkt 5. Czas zmierzony do osiągnięcia najmniejszej światłości nie może być większy niż czas do osiągnięcia największej światłości.

4.8.9.

Regulator zmiennego natężenia światła nie może wytwarzać sygnałów, które powodują powstanie światłości:

4.8.9.1.

przekraczających zakres określony w pkt 5; oraz

4.8.9.2.

przekraczających maksymalną wartość stałej światłości dla danego światła, określoną w pkt 5:

a)	dla układów uzależnionych tylko od warunków dziennych i nocnych: w warunkach nocnych;

b)	dla innych układów: w warunkach normalnych (1).

4.8.10.

Szczegółowy opis stosowanych metod pomiarowych znajduje się w załączniku 3.

4.8.11.

W przypadku gdy tylne światło pozycyjne lub tylne światło obrysowe górne jest wzajemnie sprzężone ze światłem hamowania o stałej albo zmiennej światłości, stosunek wartości zmierzonej światłości emitowanej przez oba światła włączone jednocześnie do światłości emitowanej przez jedno tylne światło pozycyjne lub jedno tylne światło obrysowe górne powinien wynosić co najmniej 5: 1 w granicach pola wyznaczonego przez proste poziome przechodzące przez ± 5 V i proste pionowe przechodzące przez ± 10 H w tabeli rozsyłu światła.

Jeżeli jedno lub oba wzajemnie sprzężone światła zawierają więcej niż jedno źródło światła i są uznawane za światło pojedyncze, to do obliczeń przyjmuje się wartości otrzymane po włączeniu wszystkich źródeł.

4.9. Barwa emitowanego światła

Barwę emitowanego światła należy mierzyć wewnątrz pola siatki rozsyłu światła określonej dla konkretnej funkcji w odpowiednim punkcie załącznika 3. Badanie właściwości kolorymetrycznych wykonuje się zgodnie z procedurą badania opisaną w pkt 4.7. Na zewnątrz tego pola nie mogą występować zauważalne ostre zmiany barwy.

W przypadku świateł wyposażonych w niewymienne źródła światła zaleca się jednak pomiar właściwości kolorymetrycznych przy użyciu źródeł światła umieszczonych w obudowie światła, zgodnie z odpowiednimi podpunktami pkt 4.7.

5. SZCZEGÓŁOWE WYMOGI TECHNICZNE

5.1 Wymogi techniczne dotyczące przednich świateł pozycyjnych (symbole A, MA) oraz przednich świateł obrysowych górnych (symbol AM)

5.1.1.

Światło emitowane przez każde z dwóch przedłożonych świateł musi spełniać wymogi określone w tabeli 3.

Tabela 3

Światłość dla przednich świateł pozycyjnych i przednich świateł obrysowych górnych

	Minimalna światłość w HV (wartości w cd)	Maksymalna światłość we wszystkich kierunkach podczas stosowania jako (wartości w cd)
	Minimalna światłość w HV (wartości w cd)	Światło pojedyncze	Światło opatrzone znakiem „D” (pkt 3.3.2.5.2)
Przednie światła pozycyjne, przednie światła obrysowe górne, A lub AM	4	140	70
Przednie światła pozycyjne (motocykl), MA	4	140	nd.
Przednie światła pozycyjne A sprzężone z reflektorem lub z przednim światłem przeciwmgłowym	4	140	nd.

5.1.2.

Na zewnątrz osi odniesienia i w granicach pól kątowych określonych na schematach w załączniku 2 część A intensywność światła emitowanego przez każde ze świateł w każdym kierunku odpowiadającym punktom w tabeli wzorcowego rozsyłu światła zamieszczonej w załączniku 3 pkt 2 nie może być mniejsza niż iloczyn minimalnej światłości podanej w pkt 5.1.1 i wielkości procentowej określonej we wspomnianej tabeli dla danego kierunku.

5.1.3.

W granicach pól określonych na schematach w załączniku 2 część A światłość światła emitowanego przez przednie światła pozycyjne i przednie światła obrysowe górne nie może być mniejsza niż 0,05 cd.

5.1.4.

Emitowane światło musi mieć barwę białą, jednak światła oznaczone symbolem „MA” mogą mieć barwę żółtą samochodową.

5.2. Wymogi techniczne dotyczące tylnych świateł pozycyjnych (symbole R1, R2, MR) oraz tylnych świateł obrysowych górnych (symbole RM1, RM2)

5.2.1.

Światło emitowane przez każde z dwóch przedłożonych świateł musi spełniać wymogi określone w tabeli 4.

Tabela 4

Światłość dla tylnych świateł pozycyjnych i tylnych świateł obrysowych górnych

	Minimalna światłość w H-V (wartości w cd)	Maksymalna światłość we wszystkich kierunkach podczas stosowania jako (wartości w cd)
	Minimalna światłość w H-V (wartości w cd)	Światło pojedyncze	Światło opatrzone znakiem „D” (pkt 3.3.2.5.2)
Tylne światła pozycyjne, tylne światło obrysowe górne
R1 lub RM1 (stałe)	4	17	8,5
MR	4	17	nd.
R2 lub RM2 (zmienne)	4	42	21

5.2.2.

Na zewnątrz osi odniesienia i w granicach pól kątowych określonych na schematach w załączniku 2 część A intensywność światła emitowanego przez każde ze świateł w każdym kierunku odpowiadającym punktom w tabeli wzorcowego rozsyłu światła zamieszczonej w załączniku 3 pkt 2 nie może być mniejsza niż iloczyn minimalnej światłości podanej w pkt 5.2.1 i wielkości procentowej określonej we wspomnianej tabeli dla danego kierunku.

5.2.3.

Dla tylnych świateł pozycyjnych wzajemnie sprzężonych ze światłami hamowania dopuszcza się jednak wartość światłości 60 cd poniżej skierowanej do dołu płaszczyzny tworzącej kąt 5° z płaszczyzną poziomą.

5.2.4.

W granicach pól określonych na schematach w załączniku 2 część A światłość światła emitowanego przez tylne światła pozycyjne i światła obrysowe górne nie może być mniejsza niż 0,05 cd.

5.2.5.

Barwa emitowanego światła musi być czerwona.

Wymóg ten stosuje się również w zakresie zmiennej światłości wytwarzanej przez:

a)	tylne światła pozycyjne kategorii R2;

b)	tylne światła obrysowe górne kategorii RM2.

5.3. Wymogi techniczne dotyczące świateł postojowych (symbol 77R)

5.3.1.

Światło emitowane przez każde z dwóch przedłożonych świateł musi spełniać wymogi określone w tabeli 5.

Tabela 5

Światłość świateł postojowych

	Minimalna światłość w H-V (wartości w cd)	Maksymalna światłość we wszystkich kierunkach (wartości w cd)
Światła postojowe skierowane do przodu	2	60
Światła postojowe skierowane do tyłu	2	30

5.3.2.

Dla świateł postojowych skierowanych do tyłu i połączonych ze światłami hamowania dopuszcza się jednak światłość wynoszącą 60 cd poniżej płaszczyzny tworzącej do dołu kąt 5° z płaszczyzną poziomą.

5.3.3.

Na zewnątrz osi odniesienia i w granicach pól kątowych określonych na schematach w części A załącznika 2 intensywność światła emitowanego przez każde ze świateł w każdym kierunku odpowiadającym punktom w tabeli wzorcowego rozsyłu światła zamieszczonej w załączniku 3 pkt 2 nie może być mniejsza niż iloczyn minimalnej światłości podanej w pkt 5.3.1 i wielkości procentowej określonej we wspomnianej tabeli dla danego kierunku.

5.3.4.

W granicach pól określonych na schematach w załączniku 2 część B światłość światła emitowanego przez przednie i tylne światła postojowe nie może być mniejsza niż 0,05 cd;

5.3.5.

Barwa emitowanego światła musi być:

a)	biała w przypadku świateł postojowych skierowanych do przodu;

b)	czerwona w przypadku świateł postojowych skierowanych do tyłu;

c)	barwy żółtej samochodowej w przypadku świateł postojowych skierowanych w bok.

5.4. Wymogi techniczne dotyczące świateł do jazdy dziennej (symbole RL)

5.4.1.

Światło emitowane przez każde z dwóch przedłożonych świateł musi spełniać wymogi określone w tabeli 6.

Tabela 6

Światłość świateł do jazdy dziennej

	Minimalna światłość w H-V (wartości w cd)	Maksymalna światłość we wszystkich kierunkach (wartości w cd)
światła do jazdy dziennej;	400	1 200

5.4.2.

Na zewnątrz osi odniesienia intensywność światła emitowanego przez każde ze świateł w każdym kierunku odpowiadającym punktom w tabeli wzorcowego rozsyłu światła przedstawionej w załączniku 3 pkt 2 nie może być mniejsza niż iloczyn minimalnej światłości podanej w pkt 5.4.1 i wielkości procentowej określonej we wspomnianej tabeli dla danego kierunku.

5.4.3.

Ponadto w żadnym punkcie pól określonych na schemacie w załączniku 2 część A intensywność światła emitowanego nie może być mniejsza niż 1,0 cd.

5.4.4. Awaria źródła światła

5.4.4.1.

W przypadku światła do jazdy dziennej posiadającego więcej niż jedno źródło światła, światło do jazdy dziennej musi zapewniać minimalną wymaganą intensywność oraz nie może przekraczać maksymalnej intensywności, kiedy włączone są wszystkie źródła światła.

5.4.4.2.

W przypadku awarii jednego ze źródeł światła w świetle pojedynczym zawierającym więcej niż jedno źródło światła stosuje się jeden z następujących przepisów:

a)	intensywność światła w punktach wzorcowego rozsyłu światła określonych w załączniku 3 pkt 2.2 musi wynosić co najmniej 80 % minimalnej wymaganej intensywności; lub

b)	intensywność światła wzdłuż osi odniesienia musi wynosić co najmniej 50 % minimalnej wymaganej intensywności pod warunkiem umieszczenia w formularzu zawiadomienia informacji, że światło jest przeznaczone wyłącznie do stosowania w pojazdach wyposażonych we wskaźnik kontrolny prawidłowego działania.

5.4.5.

Emitowane światło musi mieć barwę białą.

5.4.6.

Pole powierzchni widocznej w kierunku osi odniesienia światła do jazdy dziennej musi wynosić co najmniej 25 cm2 i nie więcej niż 200 cm2.

5.4.7.

Światło do jazdy dziennej należy poddać badaniu wytrzymałości cieplnej określonemu w załączniku 6.

5.5 Wymogi techniczne dotyczące świateł hamowania (symbole S1, S2, S3, S4, MS)

5.5.1.

Światło emitowane przez każde z dwóch przedłożonych świateł musi spełniać wymogi określone w tabeli 7.

Tabela 7

Światłość świateł hamowania

Światło hamowania kategorii	Minimalna światłość w H-V (wartości w cd)	Maksymalna światłość we wszystkich kierunkach podczas stosowania jako (wartości w cd)
Światło hamowania kategorii	Minimalna światłość w H-V (wartości w cd)	Światło pojedyncze	Światło opatrzone znakiem „D” (pkt 3.3.2.5.2)
S1 (stałe)	60	260	130
S2 (zmienne)	60	730	365
S3 (stałe)	25	110	55
S4 (zmienne)	25	160	80
MS (stałe)	40	260	nd.

5.5.2.

Na zewnątrz osi odniesienia intensywność światła emitowanego przez każde ze świateł w każdym kierunku odpowiadającym punktom w tabeli wzorcowego rozsyłu światła przedstawionej w załączniku 3 pkt 2 nie może być mniejsza niż iloczyn minimalnej światłości podanej w pkt 5.5.1 i wielkości procentowej określonej we wspomnianej tabeli dla danego kierunku.

5.5.3.

W granicach pól określonych na schematach w załączniku 2 część A światłość światła emitowanego przez urządzenia kategorii S1, S3 i MS oraz urządzenia kategorii S2 i S4 w ciągu dnia nie może być mniejsza niż 0,3 cd; nie może być mniejsza niż 0,07 cd dla urządzeń kategorii S2 i S4 w nocy.

5.5.4.

Emitowane światło musi mieć barwę czerwoną.

W przypadku świateł hamowania kategorii S3 lub S4, przeznaczonych do montażu wewnątrz pojazdu, badanie właściwości kolorymetrycznych wykonuje się dla najmniej zalecanych kombinacji danego światła i tylnej szyby lub płyty dostarczonej jako próbka.

Powyższe wymogi mają zastosowanie również w obrębie zmiennej światłości emitowanej przez światła hamowania kategorii S2 i S4.

5.6. Wymogi techniczne dotyczące świateł kierunku jazdy (symbole 1, 1a, 1b, 2a, 2b, 5, 6, 11, 11a, 11b, 11c, 12)

5.6.1.

Światło emitowane przez każde z dwóch przedłożonych świateł musi spełniać wymogi określone w tabeli 8, w której zawarto minimalną światłość, którą należy osiągnąć:

a)	w przypadku świateł kierunku jazdy kategorii 1, 1a, 1b, 2a, 2b, 11, 11a, 11b, 11c i 12 wzdłuż osi odniesienia; lub

w przypadku świateł kierunku jazdy kategorii 5 i 6 w kierunku A zgodnie z załącznikiem 2.

Tabela 8

Światłość świateł kierunku jazdy

Światło kierunku jazdy kategorii	Minimalna światłość (wartości w cd)	Maksymalna światłość we wszystkich kierunkach podczas stosowania jako (wartości w cd)
Światło kierunku jazdy kategorii	Minimalna światłość (wartości w cd)	Światło pojedyncze	Światło opatrzone znakiem „D” (pkt 3.3.2.5.2.)
1	175	1 000	500
1a	250	1 200	600
1b	400	1 200	600
2a (stałe)	50	500	250
2b (zmienne)	50	1 000	500
5	0,6	280	140
6	50	280	140
11	90	1 000	nd.
11a	175	1 000	nd.
11b	250	1 200	nd.
11c	400	1 200	nd.
12	50	500	nd.

5.6.2.

Na zewnątrz osi odniesienia intensywność światła emitowanego przez każde ze świateł w każdym kierunku odpowiadającym punktom w tabeli wzorcowego rozsyłu światła zamieszczonej w:

(a)	w załączniku 3 pkt 2.1 w przypadku kategorii 1, 1a, 1b, 2a, 2b, 11, 11a, 11b, 11c i 12.; lub

(b)	w załączniku 3 pkt 2.4 w przypadku kategorii 6.

Nie może być mniejsza niż iloczyn minimalnej światłości podanej w pkt 5.6.1 i wielkości procentowej określonej we wspomnianej tabeli dla danego kierunku.

5.6.3. Przepisy dotyczące awarii

W przypadku świateł kierunku jazdy kategorii 1, 1a, 1b, 2a i 2b sygnał uruchamiający urządzenie ostrzegawcze opisane w pkt 6.5.8 regulaminu ONZ nr 48 lub w pkt 6.3.8 regulaminu ONZ nr 53 musi być emitowany w przypadku, gdy (niezależnie od przepisów określonych w pkt 4.6):

a)	jedno ze źródeł światła ulegnie awarii; lub

b)	intensywność wzdłuż osi odniesienia w przypadku światła przeznaczonego tylko dla dwóch źródeł światła jest mniejsza niż 50 % intensywności minimalnej; lub

w wyniku awarii co najmniej jednego ze źródeł światła intensywność w jednym z następujących kierunków, jak określono w załączniku 3 pkt 2.1, jest mniejsza niż wymagana intensywność minimalna:

(i)	H=0°, V=0°

(ii)	H=20° na zewnątrz pojazdu, V= +5 °

(iii)

H=10° do wnętrza pojazdu, V= 0°.

5.6.4. Procedura badania:

W drodze odstępstwa od przepisów pkt 4.8.3 i 4.8.3.1 w przypadku świateł kierunku jazdy kategorii 5 skierowanych do tyłu wymagana jest minimalna wartość 0,6 cd we wszystkich polach określonych w załączniku 2 część A;

5.6.5.

W granicach pól określonych na schematach w załączniku 2 część A intensywność światła emitowanego nie może być mniejsza niż 0,7 cd w przypadku świateł kategorii 1b, niż 0,3 cd w przypadku świateł kategorii 1, 1a, 2a, 11, 11a, 11b, 11c, 12 oraz świateł kategorii 2b w ciągu dnia; nie może być mniejsza niż 0,07 cd w przypadku świateł kategorii 2b w nocy;

5.6.6.

Zasadniczo pomiaru intensywności dokonuje się przy stale włączonych źródłach światła.

Jednak w zależności od konstrukcji światła, np. użycia diod elektroluminescencyjnych (LED) lub potrzeby zachowania ostrożności w celu uniknięcia przegrzania, zezwala się na dokonanie pomiaru w trybie migania.

(a)

W tym celu przełącza się z częstotliwością f = 1,5 ±0,5 Hz przy szerokości impulsu większej niż 0,3 s, dokonując pomiaru przy intensywności światła wynoszącej 95 % wartości maksymalnej. We wszystkich pozostałych przypadkach napięcie wymagane zgodnie z pkt 4.7.1 przy włączaniu narasta i opada w czasie krótszym niż 0,01 s; nie zezwala się na przekroczenie tych wartości.

(b)	W przypadku pomiaru w trybie migania podana światłość musi odpowiadać wartości maksymalnej.

5.6.7.

W przypadku świateł kategorii 2b czas, jaki upływa między włączeniem źródeł światła, a momentem, w którym natężenie światła zmierzone na osi odniesienia osiąga 90 % wartości zmierzonej zgodnie z pkt 5.6.2, należy mierzyć dla skrajnych poziomów światłości emitowanej przez światło kierunku jazdy. Czas zmierzony do osiągnięcia najmniejszej światłości nie może być większy niż czas do osiągnięcia największej światłości.

5.6.8.

Regulator zmiennego natężenia światła nie może generować sygnałów, które powodują, że światłość wykracza poza zakres określony w pkt 5.6.1 oraz przekracza wartość maksymalną dla kategorii 2a określoną w pkt 5.6.1:

a)	dla układów uzależnionych tylko od warunków dziennych i nocnych: w warunkach nocnych;

b)	dla innych układów: w warunkach odniesienia przedstawionych przez producenta (2).

5.6.9.

Emitowane światło musi mieć barwę żółtą samochodową. Powyższy wymóg ma zastosowanie również w obrębie zmiennej światłości emitowanej przez tylne światła kierunku jazdy kategorii 2b.

5.6.10.

W przypadku każdego światła kierunku jazdy z wyjątkiem świateł wyposażonych w żarowe źródła światła światłość zmierzona po upływie jednej minuty i po upływie 30 minut świecenia w trybie migania (f = 1,5 Hz, współczynnik wypełnienia 50 %) musi być zgodna z wymaganymi wartościami minimalnymi i maksymalnymi. Rozkład światłości po upływie jednej minuty świecenia można obliczyć, określając dla każdego badanego punktu stosunek światłości zmierzonej w punkcie HV po jednej minucie i po 30 minutach świecenia, jak określono powyżej.

5.6.11.

W przypadku świateł kierunku jazdy kategorii 1, 1a, 1b, 2a, 2b, 11, 11a, 11b, 11c lub 12 miganie może wynikać z sekwencyjnego włączania źródeł światła, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a)	każde źródło światła, po jego włączeniu, świeci do końca cyklu świecenia;

b)	sekwencja włączenia źródeł światła musi generować sygnał, który narasta równomiernie i stopniowo od wewnętrznej do zewnętrznej krawędzi powierzchni emitującej światło;

musi być to jeden nieprzerywany sygnał bez drgań pionowych (np. maksymalnie jedna zmiana kierunku wzdłuż osi pionowej). Odległość między dwoma przyległymi/stycznymi częściami oddzielnymi powierzchni emitującej światło sekwencyjnego światła kierunku jazdy mierzona prostopadle do osi odniesienia nie może przekraczać 50 mm, co zastępuje wartości określone w pkt 5.7.2 regulaminu ONZ nr 48 lub w pkt 5.7.2 regulaminu ONZ nr 86 lub w pkt 5.6.2 regulaminu ONZ nr 53. Te zakłócenia sygnału nie mogą powodować nakładania się poszczególnych części wzdłuż osi pionowej od wewnętrznej do zewnętrznej części pojazdu i nie mogą być wykorzystywane dla żadnego innej funkcji oświetlenia lub sygnalizacji świetlnej;

d)	zmiana nie może się zakończyć później niż 200 ms po rozpoczęciu cyklu świecenia;

e)	rzut prostopadły emitujących światło powierzchni światła kierunku jazdy w kierunku osi odniesienia należy opisać prostokątem na płaszczyźnie normalnej do osi odniesienia, a jego dłuższe boki muszą być równoległe do płaszczyzny H. Stosunek boków poziomych do pionowych nie może być mniejszy niż 1,7.

Zgodność z wyżej wymienionymi warunkami należy sprawdzać w trybie migania.

5.7. Wymogi techniczne dotyczące świateł pozycyjnych bocznych (symbole SM1, SM2)

5.7.1.

Światło emitowane przez każde z dwóch przedłożonych świateł musi spełniać wymogi określone w tabeli 9.

Tabela 9

Światłość świateł pozycyjnych bocznych

Światło pozycyjne boczne kategorii		SM1	SM2
Intensywność minimalna	Wzdłuż osi odniesienia	4,0 cd	0,6 cd
Intensywność minimalna	W granicach określonego pola kątowego, poza osią odniesienia	0,6 cd	0,6 cd
Intensywność maksymalna	W granicach określonego pola kątowego	25,0 cd	25,0 cd
Pole kątowe	Horyzontalne	±45 stopni	±30 stopni
Pole kątowe	Pionowe	±10 stopni	±10 stopni

Ponadto w przypadku czerwonych świateł pozycyjnych bocznych, w granicach pola kątowego od 60° do 90° w poziomie i ± 20° w pionie w kierunku przodu pojazdu, maksymalna intensywność nie może przekraczać 0,25 cd.

5.7.2.

Na zewnątrz osi odniesienia i w granicach pól kątowych określonych na rysunkach w załączniku 2 część C intensywność światła emitowanego przez każde z dwóch przedłożonych świateł pozycyjnych bocznych musi spełniać następujące warunki:

(a)	w każdym kierunku odpowiadającym punktom w tabeli rozsyłu światła przedstawionej w załączniku 3 pkt 2.7 nie może być mniejsza niż iloczyn wartości minimalnej określonej w pkt 5.7.1 i wielkości procentowej podanej dla danego kierunku we wspomnianej tabeli;

(b)	w żadnym kierunku w przestrzeni, z którego widoczne jest światło pozycyjne boczne, nie może przekraczać wartości maksymalnej określonej w pkt 5.7.1.

5.7.3.

W przypadku świateł pozycyjnych bocznych kategorii SM1 i SM2 wystarczające może okazać się sprawdzenie jedynie pięciu punktów wybranych przez organ udzielający homologacji typu.

5.7.4.

Emitowane światło musi mieć barwę żółtą samochodową. Światło to może być jednak czerwone, jeżeli światło pozycyjne boczne wysunięte najbardziej do tyłu pojazdu jest zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone z tylnym światłem pozycyjnym, tylnym światłem obrysowym górnym, tylnym światłem przeciwmgłowym, światłem hamowania, lub też zespolone lub mające częściowo wspólną powierzchnię emitującą światło z tylnym urządzeniem odblaskowym.

5.8. Wymogi techniczne dotyczące świateł cofania (symbole AR)

5.8.1.

Światło emitowane przez każde z dwóch przedłożonych świateł musi spełniać wymogi określone w tabeli 10.

Tabela 10

Światłość świateł cofania

	Minimalna światłość w H-V (wartości w cd)	Maksymalna światłość we wszystkich kierunkach (wartości w cd)
	Minimalna światłość w H-V (wartości w cd)	w płaszczyźnie h lub ponad nią	poniżej płaszczyzny h, do wartości minimalnej 5°D	poniżej 5°D
światła cofania;	80	300	600	8 000

5.8.2.

W każdym innym kierunku pomiaru wskazanym w załączniku 3 pkt 2.5 światłość nie może być mniejsza niż minimum określone w tym załączniku.

W przypadku gdy światła cofania są przeznaczone do montażu na pojeździe wyłącznie w parach, natężenie fotometryczne można jednak zweryfikować jedynie do wartości kąta 30° do wewnątrz, jeżeli spełnione będzie kryterium dotyczące wartości fotometrycznej 25 cd.

Warunek ten należy wyraźnie określić w wystąpieniu o homologację i dokumentach z nim związanych (zob. pkt 3.1).

Ponadto w przypadku udzielenia homologacji typu przy zastosowaniu powyższego warunku, informacja o tym, że urządzenie montuje się jedynie parami, zawarta będzie w pkt 9.1.3 formularza zawiadomienia (zob. załącznik 1).

5.8.3

Emitowane światło musi mieć barwę białą.

5.9 Wymogi techniczne dotyczące tylnych świateł przeciwmgłowych (symbole F1, F2)

5.9.1.

Światło emitowane przez każde z dwóch przedłożonych świateł musi spełniać wymogi określone w tabeli 11.

Tabela 11

Światłość tylnych świateł przeciwmgłowych

Tylne światła przeciwmgłowe kategorii	Minimalna światłość wzdłuż osi HH i VV (wartości w cd)	Maksymalna światłość we wszystkich kierunkach (wartości w cd)
F1 (stałe)	150	300
F2 (zmienne)	150	840

5.9.2.

Minimalną intensywność światła we wszystkich innych punkach wzorcowego rozsyłu światła określono w załączniku 3 pkt 2.6.

5.9.3.

Regulator zmiennego natężenia światła nie może generować sygnałów, które powodują, że światłość wykracza poza zakres określony w pkt 5.9.1 oraz przekracza wartość maksymalną dla kategorii F1 określoną w pkt 5.9.1:

a)	dla układów uzależnionych tylko od warunków dziennych i nocnych: w warunkach nocnych;

b)	dla innych układów: w warunkach normalnych (3).

5.9.4.

Powierzchnia widoczna w kierunku osi odniesienia nie może przekraczać 140 cm2.

5.9.5.

Emitowane światło musi mieć barwę czerwoną.

5.9.6.

Tylne światło przeciwmgłowe należy poddać badaniu określonemu w załączniku 6.

5.10. Wymogi techniczne dotyczące świateł manewrowych (symbole ML)

5.10.1.

Intensywność światła emitowanego nie może przekraczać 500 cd we wszystkich kierunkach, z których światło może być widoczne, gdy jest zamontowane w dowolnym położeniu określonym przez występującego o homologację.

5.10.2.

Światło musi być zaprojektowane w taki sposób, aby światło emitowane bezpośrednio na bok, przód lub tył pojazdu nie przekraczało 0,5 cd wewnątrz pola o kącie określonym poniżej.

a)	Minimalny kąt pionowy φmin (w stopniach) wynosi: φmin = arctg (1-wysokość montażu)/10; gdzie h to wysokość montażu w m

b)	Minimalny kąt pionowy φmax (w stopniach) wynosi: φmax = φmin + 11,3

Pomiar jest ograniczony do zakresu kąta poziomego od + 90° do -90° w odniesieniu do linii, która przecina oś odniesienia i która jest prostopadła do pionowej wzdłużnej płaszczyzny pojazdu.

Odległość pomiarowa musi wynosić co najmniej 3,0 m.

5.10.3.

Emitowane światło musi mieć barwę białą.

5.11. Wymogi techniczne dotyczące oświetlenia tylnej tablicy rejestracyjnej (symbole L, LM1)

5.11.1.

Urządzenia służące oświetleniu tylnej tablicy rejestracyjnej kategorii 1a, 1b, 1c, 2a i 2b muszą być wykonane w taki sposób, aby cała powierzchnia tablicy była widoczna pod kątami podanymi w załączniku 2 część D.

5.11.2. Metoda pomiaru

Pomiaru luminancji należy dokonywać na rozpraszającej bezbarwnej powierzchni o znanym współczynniku odbicia rozproszonego (4). Rozpraszająca bezbarwna powierzchnia musi mieć wymiary tablicy rejestracyjnej lub wymiary większe od jednego punktu pomiarowego. Środek tej powierzchni należy umieścić w środku położeń punktów pomiarowych.

Wspominane rozpraszające bezbarwne powierzchnie należy umieścić w położeniu, w jakim znajduje się normalnie tablica rejestracyjna oraz 2 mm przed jej oprawą.

Pomiaru luminancji należy dokonywać prostopadle do rozpraszającej bezbarwnej powierzchni z tolerancją 5° w każdym kierunku, w punktach wskazanych w załączniku 3 pkt 3, przy czym każdy punkt przedstawia okrąg o średnicy 25 mm. Mierzoną luminancję należy skorygować w taki sposób, aby współczynnik odbicia rozproszonego wynosił 1,0.

5.11.3. Charakterystyka fotometryczna

W każdym punkcie pomiarowym wskazanym w załączniku 3 pkt 3 luminancja B musi wynosić co najmniej

(a)	2,5 cd/m2 w przypadku kategorii 1a, 1b, 1c, 2a i 2b;

(b)	2,0 cd/m2 w przypadku kategorii 1 i 2.

Gradient luminancji między wartościami B1 i B2, zmierzony w dowolnych dwóch punktach 1 i 2 wybranych spośród punktów określonych powyżej, nie może przekraczać 2 x Bo/cm, gdzie Bo jest minimalną luminancją mierzoną w poszczególnych punktach, tj.:

5.11.4.

Emitowane światło musi być na tyle bezbarwne, aby nie powodować żadnej widocznej zmiany barwy tablicy rejestracyjnej.

5.11.5. Kąt padania światła

Producent urządzenia oświetlającego określa położenie, kilka położeń lub obszar położeń, w jakich urządzenie ma zostać zainstalowane w stosunku do przestrzeni przeznaczonej na tablicę rejestracyjną; po umieszczeniu światła w położeniach określonych przez producenta kąt padania światła na powierzchnię tablicy nie może przekraczać 82° w żadnym punkcie oświetlanej powierzchni, przy czym wierzchołek tego kąta powinien znajdować się na skrajnej części urządzenia oświetlającego najbardziej oddalonej od powierzchni tablicy. W przypadku większej niż jedno liczby urządzeń oświetlających wyżej wymienione wymagania stosuje się jedynie do tej części tablicy, która ma zostać oświetlona przez dane urządzenie.

W przypadku gdy zewnętrzna krawędź oświetlającej powierzchni urządzenia jest równoległa do powierzchni tablicy rejestracyjnej, skrajna część oświetlającej powierzchni urządzenia najbardziej oddalona od powierzchni tablicy jest środkowym punktem krawędzi powierzchni oświetlającej, która jest równoległa do tablicy i najbardziej oddalona od powierzchni tablicy.

Urządzenie musi być zaprojektowane w taki sposób, aby światło nie było emitowane bezpośrednio do tyłu; nie dotyczy to światła czerwonego, jeżeli urządzenie jest połączone lub zespolone ze światłem tylnym.

6. PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

6.1 Przepisy ogólne

6.1.1.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nadal muszą uznawać homologacje typu ONZ świateł (funkcji) na podstawie wszystkich wcześniejszych serii poprawek do niniejszego regulaminu, których nie dotyczą zmiany wprowadzone najnowszą serią poprawek.

W celu weryfikacji wskaźnik zmian obowiązujący dla właściwego światła (funkcji) nie może różnić się od wskaźnika zmian określonego w najnowszej serii poprawek.

6.1.2.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nie mogą odmówić rozszerzenia homologacji typu ONZ zgodnie z wszelkimi poprzednimi seriami poprawek do niniejszego regulaminu.

(1) Dobra widoczność (meteorologiczny zasięg optyczny MOR > 2 000 m zgodnie z definicją Światowej Organizacji Meteorologicznej WMO zawartą w Wytycznych dotyczących przyrządów meteorologicznych i metod obserwacji, wydanie szóste, ISBN: 92-63-16008-2, s. 1.9.1/1.9.11, Genewa 1996 r.) i czysta szyba klosza.

(2) Dobra widoczność (meteorologiczny zasięg optyczny MOR > 2 000 m zgodnie z definicją Światowej Organizacji Meteorologicznej WMO zawartą w Wytycznych dotyczących przyrządów meteorologicznych i metod obserwacji, wydanie szóste, ISBN: 92-63-16008-2, s. 1.9.1/1.9.11, Genewa 1996 r.) i czysta szyba klosza.

(3) Dobra widoczność (meteorologiczny zasięg optyczny MOR > 2 000 m zgodnie z definicją Światowej Organizacji Meteorologicznej WMO zawartą w Wytycznych dotyczących przyrządów meteorologicznych i metod obserwacji, wydanie szóste, ISBN: 92-63-16008-2, s. 1.9.1/1.9.11, Genewa 1996 r.) i czysta szyba klosza.

(4) Publikacja CIE nr 17 – 1970, pkt 45-20-040.

ZAŁĄCZNIK 1

Zawiadomienie

(Maksymalny format: A4 (210 x 297 mm))

(1)	wydane przez:	Nazwa organu administracji: … … … …
dotyczące: (2)		udzielenia homologacji rozszerzenia homologacji odmowy udzielenia homologacji cofnięcia homologacji ostatecznego zaniechania produkcji
typu światła na podstawie regulaminu ONZ nr 148
Światło (2):		Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej Światło kierunku jazdy Światło hamowania Światło pozycyjne Światło obrysowe górne Światło cofania Światło manewrowe Tylne światło przeciwmgłowe Światło postojowe Światło do jazdy dziennej Światło pozycyjne boczne
Kategoria światła:		Wskaźnik zmian:
Nr homologacji:		Niepowtarzalny identyfikator (w stosownych przypadkach)

Nazwa handlowa lub znak towarowy światła: …

Określenie typu światła stosowane przez producenta: …

Nazwa i adres producenta: …

Nazwa i adres przedstawiciela producenta (w stosownych przypadkach): …

Przedstawiono do homologacji w dniu: …

Placówka techniczna odpowiedzialna za przeprowadzanie badań homologacyjnych: …

Data sprawozdania sporządzonego przez placówkę techniczną: …

Numer sprawozdania sporządzonego przez placówkę techniczną: …

Krótki opis:

9.1.

W przypadku:

9.1.1.

Oświetlenia tylnej tablicy rejestracyjnej: …

Geometryczne parametry instalacji (położenia i nachylenia urządzenia w stosunku do powierzchni, jaką ma zajmować tablica rejestracyjna lub różne nachylenia tej powierzchni): …

9.1.2.

Światła kierunku jazdy: …

Sekwencyjne włączanie źródeł światła: tak/nie2

9.1.3.

Światła cofania:

Światło to należy montować na pojeździe wyłącznie jako część pary świateł: tak/nie2

9.1.4.

Światła manewrowego:

Maksymalna wysokość montażu: …

9.1.5.

Światło do jazdy dziennej

Maksymalna światłość nie przekracza 700 cd: tak/nie

9.2.

Na podstawie funkcji i kategorii sygnalizacji świetlnej:

Do montażu na zewnątrz albo wewnątrz pojazdu lub w obu położeniach2

Barwa światła emitowanego: czerwona/biała/barwa żółta samochodowa/bezbarwna2

Liczba, kategoria i rodzaj źródeł światła: …

Światło, które uzyskało homologację dla zastępczych źródeł światła LED: tak/nie

Jeżeli tak, kategoria zastępczych źródeł światła LED: …

napięcie i moc: …

moduł źródła światła: tak/nie2

Indywidualny kod identyfikacyjny modułu źródła światła: …

Tylko z ograniczeniem wysokości montażu do maksimum 750 mm nad podłożem, w stosownych przypadkach: tak/nie …

Geometryczne warunki montażu i warianty ustawienia, o ile istnieją: …

Zastosowanie elektronicznego urządzenia sterującego zasilaniem źródła światła/regulator zmiennego natężenia światła:

a)	stanowiącego element światła: tak/nie2

b)	niestanowiącego elementu światła: tak/nie2

Wartości napięcia wejściowego dostarczanego przez elektroniczne urządzenie sterujące zasilaniem źródła światła/regulator zmiennego natężenia światła: …

Producent i numer identyfikacyjny elektronicznego urządzenia sterującego zasilaniem źródła światła/regulatora zmiennego natężenia światła (jeżeli elektroniczne urządzenie sterujące zasilaniem źródła światła stanowi element światła, ale nie jest wbudowany w obudowę światła): …

Zmienna światłość, w stosownych przypadkach: tak/nie2

Funkcje realizowane przez światło współzależne stanowiące część układu świateł współzależnych, w stosownych przypadkach: …

9.3.

Przednie światło pozycyjne2, tylne światło pozycyjne2, światło hamowania2, światło obrysowe górne2, światło do jazdy dziennej2 jest przeznaczone wyłącznie do stosowania w pojeździe wyposażonym w urządzenie ostrzegawcze informujące o awarii: tak/nie2

10.

Umiejscowienie znaku homologacji: …

11.

Powód (powody) rozszerzenia homologacji (w stosownych przypadkach): …

12.

Homologacja została udzielona/ rozszerzona/ odmówiono udzielenia homologacji/ homologację cofnięto2: …

13.

Homologacja przyznana urządzeniom, które mają być stosowane wyłącznie w pojazdach już używanych, tak/nie 2

14.

Miejscowość: …

15.

Data: …

16.

Podpis: …

17.

Wykaz dokumentów złożonych organowi udzielającemu homologacji typu, który udzielił homologacji, jest załączony do niniejszego zawiadomienia i jest dostępny na żądanie.

…

(1) Numer identyfikujący państwo, które udzieliło homologacji/rozszerzyło homologację/odmówiło udzielenia homologacji/cofnęło homologację (zob. przepisy dotyczące homologacji w niniejszym regulaminie).

(2) Niepotrzebne skreślić.

ZAŁĄCZNIK 2

Rozsył światła w przestrzeni, w płaszczyźnie poziomej i pionowej

Kąty pokazane w tych ustawieniach są odpowiednie dla świateł montowanych z prawej strony pojazdu.

Część A:

Światła pozycyjne, światła obrysowe górne, światła hamowania, przednie i tylne światła kierunku jazdy, światła do jazdy dziennej oraz przednie i tylne światła postojowe

Rysunki A2-I: Rozsył światła w przestrzeni, w płaszczyźnie poziomej i pionowej

Tabela A2-1

Rozsył światła w przestrzeni, w płaszczyźnie poziomej i pionowej

Światło	Minimalne kąty poziome (wewnętrzne/zewnętrzne)	Minimalne kąty pionowe (powyżej/poniżej)	Dodatkowe informacje
Przednie światło kierunku jazdy (1, 1a, 1b)	45° / 80° 20° / 80° (1)	15° / 15° 15° / 5° (2)	-
Tylne światło kierunku jazdy (2a, 2b)	45° / 80° 20° / 80° (1)	15° / 15° 15° / 5° (2) 5° / 15° (3)	-
Przednie światło kierunku jazdy (11, 11a, 11b, 11c) Tylne światło kierunku jazdy (12)	20° / 80°	15° / 15° 15° / 5° (2)	-
Przednie pojedyncze światło pozycyjne (MA) Tylne pojedyncze światło pozycyjne (MR)	80° / 80°	15° / 10° 15° / 5° (2)	-
Przednia para świateł pozycyjnych (MA)	20° / 80°	15° / 10° 15° / 5° (2)	-
Tylna para świateł pozycyjnych (MR)	20° / 80°	15° / 10° 15° / 5° (2)	-
Pojedyncze światło hamowania	45° / 45°	15° / 10° 15° / 5° (2)	-
Para świateł hamowania (MS)	0°/45°	15° / 10° 15° / 5° (2)	-
Przednie światło pozycyjne (A) Tylne światło pozycyjne (R, R1, R2)	45° / 80° 20° / 80° (1)	15° / 15° 15° / 5° (2) 5° / 15° (3)	-
Przednie światło postojowe (77R) Tylne światło postojowe (77R)	0° / 45°	15° / 15° 15° / 5° (2)	-
Przednie światło obrysowe górne (AM) Tylne światło obrysowe górne (RM1, RM2)	0° / 80°	15° / 15° 15° / 5° (2) 5° / 15° (3)	-
Światło hamowania (S1, S2)	45° / 45° 20° / 45° (1)	15° / 15° 15° / 5° (2) 5° / 15° (3)	-
Wysoko zamontowane światło hamowania (S3, S4)	10° / 10°	10° / 5°	-
Światła do jazdy dziennej (RL)	20° / 20°	10° / 5°	-

Część B:

Boczne światła kierunku jazdy i boczne światła postojowe (4)

Rysunki A2-II Rozsył światła w przestrzeni, w płaszczyźnie poziomej i pionowej

Tabela A2-2

Rozsył światła w przestrzeni, w płaszczyźnie poziomej i pionowej

Światło	Kąty poziome (A/B)	Minimalne kąty pionowe (powyżej/poniżej)	Dodatkowe informacje
Boczne światła kierunku jazdy (5)	5° / 55°	15° / 15° 15° / 5°2	Kąty poziome mają zastosowanie do kierunku A
Boczne światła kierunku jazdy (6)	5° / 55°	30° / 5°	Kąty poziome mają zastosowanie do kierunku A
Boczne światła postojowe4	0° / 45°	15° / 15° 15° / 5°2	Kąty poziome mają zastosowanie do świateł przednich i tylnych

Część C:

Światła pozycyjne boczne

Rysunki A2-III Rozsył światła w przestrzeni, w płaszczyźnie poziomej i pionowej

Tabela A2-3

Rozsył światła w przestrzeni, w płaszczyźnie poziomej i pionowej

Światło

Minimalne kąty poziome

(A/B)

Minimalne kąty pionowe

(powyżej/poniżej)

Dodatkowe informacje

Światło pozycyjne boczne (SM1)

45° / 45°

10° / 10°

10° / 5°2

Światło pozycyjne boczne (SM2)

30° / 30°

10° / 10°

10° / 5°2

Część D:

Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej, pole widoczności

Rysunki A2-IV Rozsył światła w przestrzeni, w płaszczyźnie poziomej i pionowej

Tabela A2-4

Rozsył światła w przestrzeni, w płaszczyźnie poziomej i pionowej

1.	Kąty pola widoczności przedstawione powyżej odnoszą się jedynie do względnego położenia urządzenia oświetlającego i przestrzeni przeznaczonej dla umieszczenia tablicy rejestracyjnej.

2.	Pole widoczności tablicy rejestracyjnej zamontowanej na pojeździe podlega stosownym przepisom krajowym.

Przedstawione kąty uwzględniają częściowe przesłanianie światła przez urządzenie oświetlające. Muszą one przylegać do kierunków, w których występuje największe przesłanianie. Należy stosować takie urządzenia oświetlające, które zapewniają zmniejszenie powierzchni częściowo przesłoniętej do absolutnie niezbędnego minimum.

(1) Zmniejszone kąty stosowane wyłącznie poniżej płaszczyzny H w przypadku świateł montowanych przy położeniu płaszczyzny H poniżej 750 mm.

(2) W przypadku świateł, które mają być montowane przy położeniu płaszczyzny H światła na wysokości montażu poniżej 750 mm.

(3) Światła dodatkowe, które mają być montowane przy położeniu płaszczyzny H światła na wysokości montażu powyżej 2 100 mm.

(4) Boczne światła postojowe oznaczają zestaw skierowanych do przodu i do tyłu świateł postojowych.

ZAŁĄCZNIK 3

Wzorcowy rozsył światła

1. Jeżeli nie określono inaczej:

1.1.

Kierunek H = 0° i V = 0° odpowiada osi odniesienia. (w pojazdach oś ta jest pozioma, prostopadła do środkowej wzdłużnej płaszczyzny pojazdu i skierowana w wymaganym kierunku widoczności). Przechodzi on przez środek odniesienia. O ile nie określono inaczej, wartości przedstawione na rysunkach od A3-I do A3-XV wskazują, dla poszczególnych kierunków pomiaru, minimalną intensywność jako odsetek minimalnej wymaganej intensywności.

1.2.

W polu rozsyłu światła przedstawionym schematycznie jako siatka, rozkład światła powinien być zasadniczo jednorodny, tj. intensywność światła w każdym kierunku w stosunku do danej części pola utworzonej przez linie siatki musi być równe co najmniej najniższej wartości minimalnej określonej procentowo na liniach siatki otaczających dany kierunek.

Jednak w przypadku świateł cofania, jeżeli oględziny światła wskazują na istnienie znaczącej miejscowej zmienności intensywności światła, należy sprawdzić, czy natężenie zmierzone między dwoma kierunkami pomiaru, o których mowa powyżej, nie jest niższe niż 50 % niższej minimalnej intensywności z dwóch przewidzianych dla tych kierunków pomiaru .

1.3.

W przypadku gdy jedno z następujących świateł jest przeznaczone do montażu na wysokości (przy zastosowaniu płaszczyzny H określonej przez producenta) maksymalnie 750 mm od podłoża, natężenie fotometryczne mierzy się jednak tylko do kąta 5° w dół:

a)	przednie i tylne światła kierunku jazdy;

b)	przednie i tylne światła pozycyjne;

c)	przednie i tylne światła obrysowe górne;

d)	światła postojowe;

e)	światła hamowania kategorii S1, S2 i MS;

f)	światła pozycyjne boczne.

2. Wzorcowy rozsył światła.

2.1.

Wzorcowy rozsył światła w przypadku przednich i tylnych świateł pozycyjnych, świateł postojowych, przednich i tylnych świateł obrysowych górnych, świateł hamowania (S1, S2 i MS) oraz świateł kierunku jazdy kategorii 1, 1a, 1b, 2a, 2b, 11, 11a, 11b, 11c, 12.

Przedstawione wartości wskazują, dla poszczególnych kierunków pomiaru, minimalną intensywność jako odsetek minimalnej wymaganej intensywności (zob. Tabela 3, 4, 5, 7 i 8).

Rysunek A3-I: Wzorcowy rozsył światła w przypadku przednich i tylnych świateł pozycyjnych, świateł postojowych, świateł obrysowych górnych, świateł hamowania i świateł kierunku jazdy

2.2. Wzorcowy rozsył światła w przypadku świateł do jazdy dziennej

Przedstawione wartości wskazują, dla poszczególnych kierunków pomiaru, minimalną intensywność jako odsetek minimalnej wymaganej intensywności (zob. tabela 6).

Rysunek A3-II Rozsył światła w przypadku świateł do jazdy dziennej

2.3. Wzorcowy rozsył światła w przypadku świateł hamowania kategorii S3 i S4

Przedstawione wartości wskazują, dla poszczególnych kierunków pomiaru, minimalną intensywność jako odsetek minimalnej wymaganej intensywności (zob. tabela 7).

Rysunek A3-III Rozsył światła w przypadku świateł hamowania S3 i S4

2.4. Wzorcowy rozsył światła w przypadku świateł kierunku jazdy kategorii 6

Oś odniesienia, H = 5° i V = 0°, odpowiada kierunkowi A opisanemu w załączniku 2.

Przedstawione wartości wskazują, dla poszczególnych kierunków pomiaru, minimalną intensywność jako odsetek minimalnej wymaganej intensywności (zob. tabela 8).

Rysunek A3-IV Rozsył światła w przypadku świateł kierunku jazdy kategorii 6

(zewnętrzna strona pojazdu)

2.5. Wzorcowy rozsył światła w przypadku świateł cofania

Punkty pomiarowe wyrażone w stopniach kątowych względem osi odniesienia oraz wartości minimalnej intensywności emitowanego światła.

Rysunek A3-V Rozsył światła w przypadku świateł cofania

Wartości przedstawione na rysunku A3-V wyrażono w cd.

Kierunki H = O° oraz V = O° odpowiadają osi odniesienia. W pojazdach są one poziome, prostopadłe do środkowej wzdłużnej płaszczyzny pojazdu i skierowane w wymaganym kierunku widoczności. Przechodzą one przez środek odniesienia. Wartości przedstawione na rysunku A3-V wskazują, dla poszczególnych kierunków pomiaru, minimalną intensywność w cd.

2.6. Wzorcowy rozsył światła w przypadku tylnych świateł przeciwmgłowych

Rysunek A3-VI Rozsył światła w przypadku tylnych świateł przeciwmgłowych

Jeżeli oględziny światła wskazują na istnienie znaczącej miejscowej zmienności intensywności światła, należy sprawdzić, czy na zewnątrz osi w obrębie rombu wyznaczonego przez skrajne kierunki pomiaru intensywność nie spada nigdzie poniżej wymaganych 75 cd (zob. rysunek powyżej).

2.7. Wzorcowy rozsył światła w przypadku świateł pozycyjnych bocznych

2.7.1. Kategoria SM1 świateł pozycyjnych bocznych

Rysunek A3-VII Rozsył światła w przypadku świateł pozycyjnych bocznych SM1

Wartości minimalne: 0,6 cd w każdym punkcie leżącym poza osią odniesienia, dla której wartość minimalna wynosi 4,0 cd.

Wartości maksymalne: 25,0 cd w każdym punkcie

2.7.2. Kategoria SM2 świateł pozycyjnych bocznych

Rysunek A3-VIII Rozsył światła w przypadku świateł pozycyjnych bocznych SM2

Wartości minimalne: 0,6 cd w każdym punkcie

Wartości maksymalne: 25,0 cd w każdym punkcie

2.7.3. Kategoria SM1 i SM2 świateł pozycyjnych bocznych

W przypadku świateł pozycyjnych bocznych kategorii SM1 i SM2 wystarczające może okazać się sprawdzenie jedynie pięciu punktów wybranych przez organ udzielający homologacji typu.

3. Punkty pomiarowe w przypadku oświetlenia tylnej tablicy rejestracyjnej (zob. pkt 5.11.3).

3.1. Kategoria 1a – tablica wysoka (340 x 240 mm)

Rysunek A3-IX Punkty pomiarowe w przypadku tablicy o wymiarach 340 x 240 mm

3.2. Kategoria 1b – tablica szeroka (520 x 120 mm)

Rysunek A3-X Punkty pomiarowe w przypadku tablicy o wymiarach 520 x 120 mm

3.3. Kategoria 1c – tablica dla ciągników rolniczych lub leśnych (255 x 165 mm)

Rysunek A3-XI Punkty pomiarowe w przypadku tablicy o wymiarach 255 x 165 mm

3.4. Kategoria 2a – tablica mała (330 x 165 mm)

Rysunek A3-XII Punkty pomiarowe w przypadku tablicy o wymiarach 330 x 165 mm

3.5. Kategoria 2b – tablica szeroka (440 x 220 mm)

Rysunek A3-XIII Punkty pomiarowe w przypadku tablicy o wymiarach 440 x 220 mm

Uwaga:

W przypadku urządzeń oświetlających dwie lub wszystkie tablice rejestracyjne stosowane punkty pomiarowe uzyskuje się przez nałożenie na siebie powyższych rysunków według konturów wskazanych przez wytwórcę lub producenta; jeżeli jednak dwa punkty pomiarowe są od siebie oddalone o mniej niż 30 mm, należy stosować wyłącznie jeden z nich.

3.6. Kategoria 1 (240 x 130 mm) dla pojazdów kategorii L

Rysunek A3-XIV Punkty pomiarowe w przypadku tablicy o wymiarach 240 x 130 mm

3.7. Kategoria 2 (280 x 200 mm) dla pojazdów kategorii L

Rysunek A3-XV Punkty pomiarowe w przypadku tablicy o wymiarach 280 x 200 mm

ZAŁĄCZNIK 4

Minimalne wymogi dotyczące procedur kontroli zgodności produkcji

1. Przepisy ogólne

1.1.

Wymagania dotyczące zgodności uważa się za spełnione z mechanicznego i geometrycznego punktu widzenia, jeżeli różnice nie przekraczają nieuchronnych odchyłek produkcyjnych w granicach wymagań niniejszego regulaminu.

1.2.

Pod względem charakterystyki fotometrycznej nie należy kwestionować zgodności produkowanych seryjnie świateł, jeżeli podczas badania charakterystyki fotometrycznej dowolnego światła wybranego losowo zgodnie z pkt 4.7 niniejszego regulaminu:

1.2.1.

Żadna zmierzona wartość nie różni się na niekorzyść o więcej niż 20 % od wartości określonych w niniejszym regulaminie.

Jeżeli chodzi o wymagane wartości minimalne w granicach pól określone w załącznikach 2 i 3, odpowiednie maksymalne odchyłki zmierzonych wartości muszą odpowiadać wartościom przedstawionym w tabeli A4-1:

Tabela A4-1

20 % i 30 % w przypadku zgodności produkcji

Wymagana wartość minimalna	Równoważność 20 %	Równoważność 30 %
cd	cd	cd
0,7	0,5	0,3
0,6	0,4	0,2
0,3	0,2	0,1
0,07	0,05	0,03
0,05	0,03	0,02

1.2.1.1.

W przypadku oświetlenia tylnej tablicy rejestracyjnej:

W odniesieniu do gradientu luminancji niekorzystna odchyłka może wynosić:

Tabela A4-2

20 % i 30 % w przypadku zgodności produkcji, oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej

Niekorzystna odchyłka
2,5 x Bo/cm	porównywalna z	20 %
3,0 x Bo/cm	porównywalna z	30 %

1.2.2.

Jeżeli, w przypadku światła wyposażonego w wymienne źródło światła, wyniki opisanego powyżej badania nie spełniają wymagań, badania na światłach należy powtórzyć z użyciem innego wzorcowego źródła światła.

1.3.

Należy zachować zgodność ze współrzędnymi chromatyczności w przypadku badania zgodnego z pkt 4.7 niniejszego regulaminu.

1.4.

W przypadku niewymiennych żarowych źródeł światła lub modułów źródła światła wyposażonych w niewymienne żarowe źródła światła podczas każdej kontroli zgodności produkcji:

1.4.1.

posiadacz homologacji typu musi wykazać stosowanie w ramach normalnej produkcji i przedstawić identyfikację niewymiennych żarowych źródeł światła określonych w dokumentacji dotyczącej homologacji typu;

1.4.2.

w przypadku wątpliwości co do zgodności niewymiennych żarowych źródeł światła z wymogami dotyczącymi okresu trwałości lub w przypadku powlekanych barwną powłoką żarowych źródeł światła z wymogami dotyczącymi trwałości barwy określonymi w pkt 4.11 wydania trzeciego normy IEC 60809, zgodność należy sprawdzić zgodnie z pkt 4.11 wydania trzeciego normy IEC 60809.

2. Minimalne wymogi dotyczące weryfikacji zgodności przez producenta

Dla każdego typu światła posiadacz homologacji typu musi przeprowadzić co najmniej następujące badania w odpowiednich odstępach czasu. Badania należy przeprowadzać zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu.

Jeżeli kontrola wyrywkowa wykaże niezgodność w odniesieniu do rodzaju danego badania, należy pobrać i zbadać kolejne próbki. Producent musi podejmować kroki w celu zapewnienia zgodności danej produkcji.

2.1. Charakter badań

Badania zgodności określone w niniejszym regulaminie obejmują charakterystykę fotometryczną i kolorymetryczną.

2.2. Metody stosowane w badaniach

2.2.1.

Zasadniczo badania należy przeprowadzać zgodnie z metodami określonymi w niniejszym regulaminie.

2.2.2.

Za zgodą właściwego organu odpowiedzialnego za badania homologacyjne producent może zastosować do badań zgodności metody równoważne. Obowiązkiem producenta jest wykazanie, że zastosowane metody są równoważne w stosunku do metod określonych w niniejszym regulaminie.

2.2.3.

Zastosowanie pkt 2.2.1 i 2.2.2 wymaga regularnej kalibracji aparatury badawczej i korelacji dokonywanych przy jej użyciu pomiarów z pomiarami przeprowadzonymi przez właściwy organ.

2.2.4.

We wszystkich przypadkach metodami odniesienia muszą być metody określone w niniejszym regulaminie, w szczególności do celów kontroli administracyjnej i kontroli wyrywkowej.

2.3. Charakter kontroli wyrywkowej

Próbki świateł należy wybierać losowo z jednolitej partii produkcji. Jednolita partia produkcyjna oznacza pewną ilość świateł tego samego typu, określonego zgodnie z technologią produkcji producenta.

Ocena musi zasadniczo obejmować produkcję seryjną z poszczególnych zakładów. Producent może jednak zgrupować zapisy dotyczące tego samego typu z kilku zakładów, pod warunkiem że zakłady te działają według tego samego systemu jakości i zarządzania jakością.

2.4. Zmierzone i zapisane właściwości fotometryczne i kolorymetryczne

Próbki świateł należy poddać pomiarom fotometrycznym sprawdzającym osiągnięcie wartości minimalnych w punktach określonych w załączniku 3 oraz wymaganych współrzędnych chromatyczności.

2.5. Kryteria dopuszczalności

Producent jest odpowiedzialny za statystyczne opracowanie wyników badań i za określenie, w porozumieniu z właściwym organem, kryteriów dopuszczalności swoich produktów, aby spełnić wymogi dotyczące sprawdzania zgodności produktów określone w pkt 3.5.1 niniejszego regulaminu.

Kryteria dopuszczalności należy określić w taki sposób, aby przy poziomie ufności 95 % minimalne prawdopodobieństwo pozytywnego wyniku kontroli na miejscu zgodnie z załącznikiem 5 wynosiło 0,95.

ZAŁĄCZNIK 5

Minimalne wymogi dotyczące przeprowadzania kontroli wyrywkowej przez inspektora

1. Przepisy ogólne

1.1.

Wymagania dotyczące zgodności uważa się za spełnione z mechanicznego i geometrycznego punktu widzenia, zgodnie z odpowiednimi wymogami niniejszego regulaminu, jeżeli różnice nie przekraczają nieuchronnych odchyłek produkcyjnych.

1.2.

Pod względem charakterystyki fotometrycznej nie należy kwestionować zgodności produkowanych seryjnie świateł, jeżeli podczas badania charakterystyki fotometrycznej określonego w pkt 4.7 niniejszego regulaminu dowolnego światła wybranego losowo:

a)	żadna ze zmierzonych wartości nie różni się od wartości określonych w załączniku 4 pkt 1.2.1;

b)	jeżeli, w przypadku światła wyposażonego w wymienne źródło światła, wyniki opisanego powyżej badania nie spełniają wymagań, badania na światłach należy powtórzyć z użyciem innego wzorcowego źródła światła.

1.3.

Światła z widocznymi wadami nie będą brane pod uwagę.

1.4.

Podczas badania w warunkach określonych w pkt 4.7 niniejszego regulaminu należy zachować zgodność ze współrzędnymi chromatyczności.

2. Pierwsza kontrola wyrywkowa

Wybiera się wyrywkowo cztery światła. Pierwszą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą A, a drugą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą B.

2.1.

Nie należy kwestionować zgodności produkowanych seryjnie świateł, jeżeli odchyłka jakiejkolwiek próbki z zestawu A i B (wszystkie cztery światła) nie przekracza 20 %.

W przypadku gdy odchyłka obu świateł z zestawu A nie przekracza 0 %, pomiar można zakończyć.

2.2.

Zgodność produkowanych seryjnie świateł należy zakwestionować, jeżeli odchyłka co najmniej jednej próbki z zestawu A lub B przekracza 20 %.

Należy wezwać producenta do dostosowania produkcji do wymogów (dostosowanie) oraz przeprowadzić powtórną kontrolę wyrywkową zgodnie z pkt 3 w ciągu dwóch miesięcy po zawiadomieniu. Placówka techniczna musi zachować próbki A i B do czasu zakończenia całego procesu kontroli produkcji.

3. Pierwsza powtórna kontrola wyrywkowa

Z zasobów wyprodukowanych po dostosowaniu wybiera się wyrywkowo próbkę czterech świateł. Pierwszą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą C, a drugą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą D.

3.1.

Nie należy kwestionować zgodności produkowanych seryjnie świateł jeżeli odchyłka jakiejkolwiek próbki z zestawu C i D (wszystkie cztery światła) nie przekracza 20 %.

W przypadku gdy odchyłka obu świateł z zestawu C nie przekracza 0 %, pomiar można zakończyć.

3.2.

Zgodność produkowanych seryjnie świateł należy zakwestionować, jeżeli odchyłka co najmniej jednej próbki z zestawu C lub D jest:

3.2.1.

Większa niż 20 %, ale odchyłka wszystkich próbek z tych zestawów nie przekracza 30 %.

Należy ponownie wezwać producenta do dostosowania produkcji do wymogów (dostosowanie).

Drugą powtórną kontrolę wyrywkową zgodnie z pkt 4 należy przeprowadzić w ciągu dwóch miesięcy po zawiadomieniu. Placówka techniczna musi zachować próbki C i D do czasu zakończenia całego procesu zgodności produkcji.

3.2.2.

Większa niż 30 % w przypadku jednej z próbek z zestawu C lub D. W takim przypadku należy cofnąć homologację i zastosować pkt 5.

4. Druga powtórna kontrola wyrywkowa

Z zasobów wyprodukowanych po dostosowaniu wybiera się wyrywkowo próbkę czterech świateł. Pierwszą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą E, a drugą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą F.

4.1.

Nie należy kwestionować zgodności produkowanych seryjnie świateł jeżeli odchyłka jakiejkolwiek próbki z zestawu E i F (wszystkie cztery światła) nie przekracza 20 %. W przypadku gdy odchyłka obu świateł z zestawu E nie przekracza 0 %, pomiar można zakończyć.

4.2.

Zgodność produkowanych seryjnie świateł należy zakwestionować, jeżeli odchyłka co najmniej jednej próbki z zestawu E lub F przekracza 20 %. W takim przypadku należy cofnąć homologację i zastosować pkt 5.

5. Cofnięcie homologacji

Zgodnie z wymogiem zawartym w pkt 4.1 i 4.2 homologację należy cofnąć zgodnie z pkt 3.6 niniejszego regulaminu.

ZAŁĄCZNIK 6

Badanie wytrzymałości cieplnej tylnych świateł przeciwmgłowych i świateł do jazdy dziennej

Światło należy poddać jednogodzinnemu badaniu w warunkach pracy ciągłej po upływie dwudziestominutowego rozgrzewania wstępnego. Temperatura otoczenia musi wynosić 23 °C ± 5 °C. Źródło światła użyte do badania musi należeć do kategorii źródeł światła przewidzianej dla danego światła i musi być zasilane prądem o napięciu umożliwiającym uzyskanie określonej mocy średniej przy zasilaniu odpowiednim napięciem badawczym. W przypadku świateł wyposażonych w niewymienne źródła światła (żarowe źródła światła i inne) badanie należy jednak przeprowadzić przy użyciu źródeł światła umieszczonych w obudowie światła, zgodnie z pkt 5.4.1 niniejszego regulaminu.

Jeżeli określona jest jedynie moc maksymalna, badanie należy wykonać poprzez regulację napięcia do momentu uzyskania mocy równej 90 % mocy określonej dla danego urządzenia. Określoną moc średnią lub maksymalną, o której mowa powyżej, należy w każdym przypadku wybierać dla napięcia wynoszącego 6, 12 lub 24 V, dla którego moc uzyskuje najwyższą wartość; w przypadku świateł wyposażonych w niewymienne źródła światła należy zastosować warunki badania określone w pkt 5.9.1 niniejszego regulaminu.

2.1.

W przypadku źródeł światła obsługiwanych za pomocą elektronicznego urządzenia sterującego zasilaniem w celu uzyskania zmiennej światłości, badanie wykonuje się w warunkach odpowiadających co najmniej 90 % wyższej światłości.

Kiedy temperatura światła spadnie do temperatury otoczenia, nie mogą być widoczne żadne odkształcenia, zniekształcenia, pęknięcia ani zmiany barwy urządzenia. W razie wątpliwości intensywność światła należy zmierzyć zgodnie z pkt 5 niniejszego regulaminu. Zmierzone w ten sposób wartości muszą stanowić co najmniej 90 % wartości zmierzonych przed badaniem wytrzymałości cieplnej przeprowadzonym na tym samym świetle.

ZAŁĄCZNIK 7

Układ znaków homologacji

Następujące układy znaków homologacji podaje się wyłącznie jako przykłady i dopuszcza się wszelkie inne układy sporządzone zgodnie z pkt 3.3 niniejszego regulaminu.

1. Znak homologacji pojedynczego światła sygnalizacji świetlnej

a = zob. pkt 3.2.4 niniejszego regulaminu

Światło opatrzone znakiem homologacji przedstawionym po stronie lewej to przednie światło pozycyjne (A) homologowane w Niderlandach (E4) na podstawie niniejszego regulaminu (148R) pod numerem homologacji 221.

Numer (00) po numerze 148R wskazuje, że homologacji udzielono zgodnie z wymogami niniejszego regulaminu określonymi w pierwotnej serii poprawek. Strzałka pozioma oznacza zewnętrzną część pojazdu. Strzałka pionowa wychodząca z poziomego odcinka i skierowana w dół oznacza światło o ograniczonym rozsyle światła (pionowo w dół lub poziomo poniżej płaszczyzny H).

Światło opatrzone znakiem homologacji przedstawionym po stronie lewej to zestaw przedniego światła pozycyjnego (A) i przedniego światła przeciwmgłowego (F3) z kloszem z tworzywa sztucznego (PL) homologowane we Francji (E2) na podstawie niniejszego regulaminu (148R) i regulaminu ONZ w sprawie urządzeń oświetlenia dróg (149R) pod numerem homologacji 3223.

Numer (00) po numerze 148R i 149R wskazuje, że homologacji udzielono zgodnie z wymogami odpowiedniego regulaminu określonymi w pierwotnej serii poprawek.

2. Znak homologacji świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych

Uwaga:

Linie pionowe i poziome określają schematycznie kształt światła sygnalizacji świetlnej. Linie te nie stanowią części znaku homologacji.

Te przykłady znaków homologacji stanowią dwa możliwe rozwiązania dotyczące oznakowania światła sygnalizacji świetlnej, w przypadku gdy co najmniej dwa światła stanowią część tego samego zestawu świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych

Oznaczają one, że światło otrzymało homologację w Niderlandach (E4) pod numerem homologacji 3333 i zawiera następujące elementy:

a)	urządzenie odblaskowe klasy 1A;

b)	tylne światło kierunku jazdy o zmiennej światłości (kategoria 2b). strzałka pozioma wskazuje położenie, w jakim należy zamontować to urządzenie, którego nie można zamontować po dowolnej stronie pojazdu;

c)	tylne światło pozycyjne o zmiennej światłości (R2). Strzałka pozioma wskazuje stronę, po której spełnione są wymogi fotometryczne do wartości kąta 80 H;

d)	tylne światło przeciwmgłowe o zmiennej światłości (F2);

e)	światło cofania (AR);

f)	światło hamowania o zmiennej światłości (S2).

Wszystkie te światła (funkcje) otrzymały homologację zgodnie z pierwotną serią poprawek do niniejszego regulaminu (148R), o czym świadczy liczba (00) po numerze 148R.

3. Znak homologacji światła, w przypadku gdy klosz jest przeznaczony do stosowania w różnych typach świateł

Przykład ten dotyczy oznakowania klosza przeznaczonego do stosowania w różnych typach świateł sygnalizacji świetlnej. Znaki homologacji oznaczają, że światło otrzymało homologację w Hiszpanii (E9) pod numerem homologacji 1432 i może pełnić wszystkie wymienione odmienne funkcje.

Na obudowie światła należy umieścić jedynie ważny znak homologacji.

4. Kod identyfikacyjny modułów źródła światła

Rysunek A7-V Oznakowanie modułu źródła światła

Moduł źródła światła opatrzony powyższym kodem identyfikacyjnym otrzymał homologację razem ze światłem homologowanym we Włoszech (E3) pod numerem homologacji 17325.

30.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 347/173

Regulamin ONZ nr 149 – Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń (świateł) i systemów oświetlenia drogowego dla pojazdów o napędzie silnikowym [2021/1720]

Obejmujący wszystkie obowiązujące teksty, w tym:

suplement nr 3 do pierwotnej wersji regulaminu – data wejścia w życie: 30 września 2021 r.

Niniejszy dokument służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych. Autentycznymi i prawnie wiążącymi tekstami są:

—	ECE/TRANS/WP.29/2018/158/Rev.1

—	ECE/TRANS/WP.29/2019/82

—	ECE/TRANS/WP.29/2019/125

—	ECE/TRANS/WP.29/2020/33 oraz

—	ECE/TRANS/WP.29/2021/46

SPIS TREŚCI

REGULAMIN

Zakres

Definicje

Przepisy administracyjne

Ogólne wymogi techniczne

Szczegółowe wymogi techniczne

Przepisy przejściowe

ZAŁĄCZNIKI

Zawiadomienie

Minimalne wymogi dotyczące procedury kontroli zgodności produkcji

Minimalne wymogi dotyczące pobierania próbek przez kontrolera

Układ pomiaru współrzędnych sferycznych i położenie punktów kontrolnych

Procedura regulacji, kontrola granicy światła i cienia dla asymetrycznych świateł mijania za pomocą przyrządów

Definicja i ostrość poziomej granicy światła i cienia i procedura regulacji za pomocą tej granicy światła i cienia dla symetrycznych świateł mijania i przednich świateł przeciwmgłowych

Badania stabilności parametrów fotometrycznych urządzeń oświetlenia drogowego podczas pracy (z wyjątkiem świateł zakrętowych)

Dodatek 1 – Przegląd okresów roboczych dotyczących badania stabilności parametrów fotometrycznych

Dodatek 2 – Mieszanina stosowana w badaniu reflektora zabrudzonego

Wymogi dotyczące urządzeń oświetlenia drogowego (z wyjątkiem świateł zakrętowych) zawierających szyby z tworzywa sztucznego – badanie szyb lub próbek tworzywa

Dodatek 1 – Kolejność badań materiałów

Dodatek 2 – Metoda pomiaru rozproszenia i przepuszczalności światła

Dodatek 3 – Metoda badania natryskowego

Dodatek 4 – Badanie przyczepności przy pomocy taśmy klejącej

Wymogi dotyczące modułów LED i urządzeń oświetlenia drogowego (z wyjątkiem świateł zakrętowych) w tym modułów LED lub źródeł światła LED

Rysunek ogólny głównych świateł mijania i wszystkich źródeł światła oraz powiązanych opcji źródeł światła

Środek odniesienia

Oznakowanie napięcia

Układ znaków homologacji

Formularze opisu

WPROWADZENIE

Niniejszy regulamin stanowi połączenie przepisów poszczególnych regulaminów ONZ nr 19, 98, 112, 113, 119 i 123 w jeden regulamin i jest wynikiem decyzji WP.29 w sprawie uproszczenia regulaminów ONZ dotyczących oświetlenia i sygnalizacji świetlnej podjętej na podstawie pierwotnego wniosku Unii Europejskiej i Japonii.

Celem niniejszego regulaminu jest zwiększenie przejrzystości, konsolidacja i uproszczenie złożonych wymogów zawartych w regulaminach ONZ nr 19, 98, 112, 113, 119 i 123 oraz przygotowanie się do przejścia w przyszłości na wymogi oparte na właściwościach użytkowych poprzez ograniczenie liczby regulaminów w drodze redakcji bez zmiany żadnego ze szczegółowych wymogów technicznych obowiązujących do dnia wejścia w życie niniejszego regulaminu.

Mimo że niniejszy regulamin odbiega od tradycyjnego podejścia polegającego na stosowaniu oddzielnego regulaminu dla każdego rodzaju urządzenia, poprzez uwzględnienie wszystkich urządzeń oświetlenia drogowego w jednym regulaminie niniejszy uproszczony regulamin zawiera wszystkie przepisy i działa zgodnie z istniejącą strukturą serii poprawek, ich przepisami przejściowymi i uzupełnieniami. Przepisy przejściowe związane z nową serią poprawek do niniejszego regulaminu zostaną określone dla każdego urządzenia jako mające zastosowanie; w regulaminie zawarty jest również wykaz urządzeń i mające do nich zastosowanie wskaźniki zmian odnoszące się do serii poprawek.

Oczekuje się, że wszystkie Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. przyjmą niniejszy regulamin oraz przedstawią szczegółowe wyjaśnienia, jeżeli nie są w stanie przyjąć przepisów dotyczących niektórych urządzeń. Decyzje te zostaną odnotowane w dokumencie ECE/TRANS/WP.29/343, w którym określa się status załączonych regulaminów i ich zmian.

Jeżeli chodzi o znaki homologacji, niniejszy regulamin zawiera wymogi dotyczące stosowania niepowtarzalnego identyfikatora, który umożliwia uzyskanie dostępu do bezpiecznej internetowej bazy danych ONZ (zgodnie z załącznikiem 5 do Porozumienia z 1958 r. (1)), w której przechowywana jest cała dokumentacja dotycząca homologacji typu. Jeżeli użyje się niepowtarzalnego identyfikatora, umieszczenie na urządzeniach konwencjonalnego znaku homologacji typu (znaku E) nie jest obowiązkowe. Jeśli z przyczyn technicznych użycie niepowtarzalnego identyfikatora nie jest możliwe (np. jeżeli nie można zapewnić dostępu do internetowej bazy danych ONZ lub jeżeli bezpieczna internetowa baza danych ONZ nie działa), do czasu, gdy użycie niepowtarzalnego identyfikatora będzie możliwe, wymagane jest stosowanie konwencjonalnego znaku homologacji typu.

1. ZAKRES

Niniejszy regulamin stosuje się do następujących urządzeń oświetlenia drogowego:

reflektorów emitujących światło drogowe lub asymetryczne światło mijania przeznaczonych do pojazdów kategorii L, M, N i T;

systemów adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS) przeznaczonych do pojazdów kategorii M oraz N;

reflektorów emitujących światło drogowe lub symetryczne światło mijania przeznaczonych do pojazdów kategorii L i T;

przednich świateł przeciwmgłowych przeznaczonych do pojazdów kategorii L3, L4, L5, L7, M, N i T;

świateł zakrętowych przeznaczonych do pojazdów kategorii M, N i T.

2. DEFINICJE

Do celów niniejszego regulaminu:

2.1.

O ile nie określono inaczej w niniejszym regulaminie lub w regulaminach ONZ nr 53, 74 i 86 dotyczących instalacji, wszystkie definicje podane w najnowszej serii poprawek do regulaminu ONZ nr 48 obowiązujące w momencie wystąpienia o homologację typu mają zastosowanie.

2.2.

„Urządzenia oświetlenia drogowego różnych typów” oznaczają urządzenia oświetlenia drogowego, które różnią się pod względem takich podstawowych cech, jak:

2.2.1.

nazwa handlowa lub znak towarowy:

a)	światła opatrzone tą samą nazwą handlową lub znakiem towarowym, lecz wytwarzane przez różnych producentów, uważa się za należące do różnych typów;

b)	światła wyprodukowane przez tego samego producenta, różniące się jedynie nazwą handlową lub znakiem towarowym, uznaje się za należące do tego samego typu;

2.2.2.

właściwości układu optycznego;

2.2.3.

dodanie lub usunięcie części, które mogą zmienić właściwości optyczne poprzez odbicie, załamanie, pochłanianie lub odkształcenie podczas działania;

2.2.4.

przystosowanie do ruchu prawostronnego lub lewostronnego bądź do obu rodzajów ruchu;

2.2.5.

dla reflektorów: rodzaj wytwarzanego światła (światło mijania, światło drogowe albo obydwa);

2.2.6.

dla AFS: funkcja lub funkcje oświetlenia, tryb lub tryby i klasy;

2.2.7.

dla AFS: cecha lub cechy charakterystyczne sygnałów zdefiniowane dla systemu;

2.2.8.

kategoria użytych źródeł światła lub indywidualny(-e) kod(y) identyfikacyjny(-e) modułu LED.

2.2.9.

Urządzenie przeznaczone do montażu z lewej strony pojazdu i odpowiadające mu urządzenie przeznaczone do montażu z prawej strony pojazdu należy jednak uznać za urządzenia tego samego typu.

3. PRZEPISY ADMINISTRACYJNE

3.1.

Wystąpienie o homologację

3.1.1.

O udzielenie homologacji typu występuje właściciel nazwy handlowej lub znaku towarowego lub jego należycie upoważniony przedstawiciel.

3.1.2.

Do wniosku należy dołączyć następujące dokumenty (w trzech egzemplarzach) oraz próbkę lub próbki:

3.1.2.1.

rysunki charakteryzujące się wystarczającym poziomem szczegółowości, aby umożliwić identyfikację typu oraz, w stosownych przypadkach, klasy światła, przedstawiające następujące cechy:

a)	rozłożenie geometryczne, w jakim światła lub jednostki oświetleniowe mogą być zamontowane na pojeździe w stosunku do podłoża i wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu;

oś obserwacji, jaką należy przyjąć za oś odniesienia w badaniach (kąt poziomy H = 0°, kąt pionowy V = 0°) lub w przypadku jednostek oświetleniowych ukazujące każdą z nich w przekroju pionowym (osiowym) i w widoku przednim, z głównymi szczegółami parametrów optycznych, w tym osią lub osiami odniesienia; oraz punkt stanowiący w badaniach środek odniesienia;

c)	granice powierzchni widocznej funkcji;

d)	miejsce przeznaczone na znak homologacji lub na niepowtarzalny identyfikator;

e)	w przypadku modułów LED należy również zarezerwować miejsce na indywidualne kody identyfikacyjne modułów;

f)	przedni widok ze szczegółami ewentualnego użebrowania szyby, oraz przekrój poprzeczny i urządzenia optyczne, jeżeli występują.

3.1.3.

Krótki opis techniczny, w którym należy określić w szczególności:

a)	w przypadku świateł z wymiennymi źródłami światła – kategorię lub kategorie zalecanych źródeł światła; te kategorie źródeł światła muszą należeć do jednej z kategorii wymienionych w regulaminie ONZ nr 37, 99 lub 128;

b)	w przypadku świateł z wymiennymi modułami źródła światła – konkretny kod identyfikacyjny modułu źródła światła;

c)	markę i typ ewentualnego urządzenia lub ewentualnych urządzeń zasilających i sterujących, pod warunkiem że nie stanowią części jednostki instalacyjnej;

d)	położenia zamocowania światła w odniesieniu do podłoża i wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, jeżeli urządzenie (światło) jest wyposażone w nastawny odbłyśnik.

3.1.3.1.

W przypadku reflektorów należy w nim określić:

a)	czy reflektor ma pełnić funkcję zarówno światła mijania, jak i światła drogowego, czy tylko jednego z tych świateł;

b)	czy, jeżeli reflektor ma pełnić funkcję światła mijania, jest on przystosowany zarówno do ruchu lewostronnego, jak i prawostronnego, czy tylko do ruchu lewostronnego lub prawostronnego;

c)	klasę, do której należy reflektor;

w przypadku modułów LED obejmuje to:

(i)	krótką specyfikację techniczną modułów LED;

(ii)	rysunek z wymiarami i podstawowymi wielkościami elektrycznymi i fotometrycznymi oraz obiektywny strumień świetlny, a dla każdego modułu LED oświadczenie, czy jest on wymienny;

(iii)

w przypadku elektronicznego urządzenia sterowniczego źródła światła informacje na temat złącza elektrycznego niezbędnego do badania homologacyjnego.

3.1.3.2.

W przypadku systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego należy w nim określić:

a)	funkcję lub funkcje oświetlenia oraz działające w ramach systemu tryby oświetlenia (2);

b)	jednostki oświetleniowe, uczestniczące w wykonywaniu każdej z wyżej wymienionych funkcji (1) oraz sygnały (3) wraz z danymi technicznymi, dotyczącymi ich eksploatacji;

c)	które ewentualne kategorie (1) wymogów dotyczących trybu oświetlenia na zakręcie mają zastosowanie;

d)	które zbiory dodatkowych danych, grupujących przepisy, mają ewentualnie zastosowanie do świateł mijania klasy E, zgodnie z tabelą 14 z pkt 5.3.2;

e)	które zbiory przepisów mają ewentualnie zastosowanie do świateł mijania klasy W zgodnie z pkt 5.3.2;

f)	które jednostki oświetleniowe (2) wytwarzają jedną lub wiele granic światła i cienia świateł mijania bądź uczestniczą w ich powstawaniu;

g)	wskazanie lub wskazania (1) zgodne z przepisami pkt 5.3.5.1 odnośnie do pkt 6.22 regulaminu nr 48;

h)	które jednostki oświetleniowe zapewniają minimalne natężenie świateł mijania zgodnie z pkt 5.3.2.8.1;

i)	wymagania związane z montażem i funkcjonowaniem do celów badań;

j)	wszystkie inne stosowne informacje;

w przypadku modułów LED obejmuje to:

(i)	krótką specyfikację techniczną modułów LED;

(ii)	rysunek z wymiarami i podstawowymi wielkościami elektrycznymi i fotometrycznymi oraz obiektywny strumień świetlny, a dla każdego modułu LED oświadczenie, czy jest on wymienny;

(iii)

w przypadku elektronicznego urządzenia sterowniczego źródła światła informacje na temat złącza elektrycznego niezbędnego do badania homologacyjnego;

każdą inną funkcję oświetlenia głównego lub sygnalizacji, zapewnianą przez dowolne światła, niezależnie od tego, czy są zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone w jednostkach oświetleniowych systemu, będącego przedmiotem wystąpienia o homologację, z wystarczającą liczbą szczegółów, pozwalającą na identyfikację tego światła lub tych świateł, jak również regulamin bądź regulaminy, na podstawie których światła (oddzielnie) mają uzyskać homologację.

3.1.3.3.

W przypadku adaptacji światła drogowego, które jednostki oświetleniowe (2) zapewniają stopniowe dostosowanie światła drogowego i systemu czujników lub przyczyniają się do niego, wraz z parametrami technicznymi dotyczącymi ich eksploatacji.

3.1.3.3.1.

Projekt zabezpieczenia określony w dokumentacji, który powinien być zadowalający dla placówki technicznej odpowiedzialnej za badania homologacyjne typu, musi:

a)	opisywać zintegrowane z systemem środki, zapewniające jego zgodność z przepisami pkt 4.11.2.1 i 5.3.2.5.4; oraz

b)	wskazywać instrukcje dotyczące ich weryfikacji zgodnie z pkt 5.3.2.6; lub

udostępniać odpowiednie dokumenty wykazujące skuteczność systemu wynikającą z wystarczającej niezawodności i bezpiecznego funkcjonowania środków zdefiniowanych zgodnie z pkt 3.1.3.3.1 lit. a), na przykład analizę przyczyn i skutków błędów (FMEA) oraz analizę drzewa błędów (FTA) lub każdy inny proces związany z warunkami bezpieczeństwa.

3.1.3.4.

Jeżeli nie określono inaczej, dwie kompletne próbki – jedna próbka przeznaczona do montażu z lewej strony pojazdu i jedna próbka przeznaczona do montażu z prawej strony pojazdu.

3.1.3.5.

W przypadku wszystkich świateł z plastikowymi szybami zewnętrznymi z wyjątkiem świateł zakrętowych – próbki tworzywa sztucznego, z którego wykonane są szyby (zob. załącznik 8).

3.1.3.6.

W przypadku systemu AFS jeden zestaw próbek systemu, którego dotyczy wystąpienie o homologację, w tym ewentualne urządzenia do montażu, urządzenia zasilające i sterujące oraz generatory sygnału.

3.1.3.7.

W przypadku typu światła różniącego się tylko nazwą handlową lub znakiem towarowym od typu, który posiada już homologację, do wniosku o homologację wystarczy dołączyć:

3.1.3.7.1.

oświadczenie producenta, że przedkładany typ jest (z wyjątkiem nazwy handlowej lub znaku towarowego) identyczny i jest produkowany przez tego samego producenta, co typ już posiadające homologację, który można zidentyfikować przydzielonym numerem homologacji;

3.1.3.7.2.

dwie próbki z nową nazwą handlową lub znakiem towarowym lub równoważną dokumentację.

3.2.

Homologacja

3.2.1.

Homologacji udziela się, jeżeli urządzenia zgłoszone do homologacji zgodnie z pkt 3.1 spełniają wymogi określone w niniejszym regulaminie.

3.2.2.

Każdemu homologowanemu typowi nadaje się numer homologacji i umieszcza się go na urządzeniu zgodnie z wymogami określonymi w pkt 3.3. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacji innemu typowi urządzenia, określonemu w niniejszym regulaminie.

3.2.3.

Zawiadomienie o udzieleniu, rozszerzeniu, odmowie lub cofnięciu homologacji typu urządzenia zgodnie z niniejszym regulaminem należy przekazać Umawiającym się Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin za pomocą formularza zgodnego ze wzorem zamieszczonym w załączniku 1.

3.2.4.

W przypadku wystąpienia o homologację dla AFS, który nie ma być uwzględniony w homologacji danego typu pojazdu zgodnie z regulaminem ONZ nr 48:

3.2.4.1.

występujący o homologację musi przedstawić pełną dokumentację potwierdzającą, że system może spełniać przepisy pkt 6.22 regulaminu ONZ nr 48, jeśli został prawidłowo zainstalowany, oraz

3.2.4.2.

system musi posiadać homologację zgodnie z regulaminem ONZ nr 10.

3.2.4.3.

Symbole określające funkcję oświetlania drogi, w odniesieniu do której udzielono homologacji typu.

Tabela 1

Wykaz symboli/kombinacji (pełny wykaz znajduje się w załączniku 1 „Zawiadomienie”)

Światło (funkcja)	Symbol
Światło drogowe klasy A	R
Światło mijania klasy A (asymetryczne)	C
Światło drogowe klasy B	HR
Światło mijania klasy B (asymetryczne)	HC
Światło drogowe klasy D (światło wyładowcze)	DR
Światło mijania klasy D (asymetryczne światło wyładowcze)	DC
System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS): główne światło mijania	XC (4)
System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS): światło mijania do jazdy po autostradzie	XCE (5)
System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS): światło mijania do jazdy w mieście	XCV (4)
System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS): światło mijania do jazdy przy niekorzystnych warunkach atmosferycznych	XCW (4)
System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS): Światło drogowe	XR (4)
Światło mijania klasy AS (symetryczne)	C-AS
Światło mijania klasy BS (symetryczne)	C-BS
Światło mijania klasy CS (symetryczne)	WC-CS
Światło mijania klasy DS (symetryczne)	WC-DS
Światło mijania klasy ES (symetryczne światło wyładowcze)	WC-ES
Światło drogowe klasy BS	R-BS
Światło drogowe klasy CS	WR-CS
Światło drogowe klasy DS	WR-DS
Światło drogowe klasy ES (światło wyładowcze)	WR-ES
Przednie światło przeciwmgłowe klasy F3	F3
Światło zakrętowe	K

Minimalna wartość „a” w załączniku 13 część 1 musi wynosić co najmniej 5 mm w przypadku przednich świateł przeciwmgłowych i świateł zakrętowych, a w przypadku wszystkich innych urządzeń – co najmniej 5 mm, jeżeli szyby są wykonane z tworzywa sztucznego, i co najmniej 8 mm, jeżeli szyby są wykonane ze szkła.

3.2.4.4.

Obowiązujące wskaźniki zmian dla każdego urządzenia odnoszące się do serii poprawek są następujące (zob. również pkt 6.1.1):

Tabela 2

Seria poprawek i wskaźnik zmian

Seria poprawek do regulaminu	00
Funkcja (światło)	Wskaźnik zmian dla danej funkcji (światła)
Światło drogowe klasy A	0
Światło mijania klasy A (asymetryczne)	0
Światło drogowe klasy B	0
Światło mijania klasy B (asymetryczne)	0
Światło drogowe klasy D (światło wyładowcze)	0
Światło mijania klasy D (asymetryczne światło wyładowcze)	0
System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS): główne światło mijania	0
System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS): światło mijania do jazdy po autostradzie	0
System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS): światło mijania do jazdy w mieście	0
System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS): światło mijania do jazdy przy niekorzystnych warunkach atmosferycznych	0
System adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS): Światło drogowe	0
Światło mijania klasy AS (symetryczne)	0
Światło mijania klasy BS (symetryczne)	0
Światło mijania klasy CS (symetryczne)	0
Światło mijania klasy DS (symetryczne)	0
Światło mijania klasy ES (symetryczne światło wyładowcze)	0
Światło drogowe klasy BS	0
Światło drogowe klasy CS	0
Światło drogowe klasy DS	0
Światło drogowe klasy ES (światło wyładowcze)	0
Przednie światło przeciwmgłowe klasy F3	0
Światło zakrętowe	0

3.3.

Znak homologacji

3.3.1.

Przepisy ogólne

3.3.1.1.

Na każdym urządzeniu należącym do typu posiadającego homologację musi znajdować się wystarczająco dużo miejsca, aby umieścić odpowiednio niepowtarzalny identyfikator, zgodnie z Porozumieniem z 1958 r., oraz inne oznaczenia określone w pkt 3.3.2.6 lub, jeżeli jest to technicznie niemożliwe, znak homologacji wraz z dodatkowymi symbolami i innymi oznaczeniami określonymi w pkt 3.3.2.

3.3.1.2.

Przykłady ułożenia oznaczeń znajdują się w załączniku 13.

3.3.1.3.

Miejsce na niepowtarzalny identyfikator lub znak homologacji należy zaznaczyć na rysunkach, o których mowa w pkt 3.1.2.

3.3.1.4.

Niepowtarzalny identyfikator lub znak homologacji wraz z dodatkowymi symbolami muszą być czytelne i nieusuwalne. Można je umieścić na wewnętrznej lub zewnętrznej części światła (przezroczystej lub nieprzezroczystej), której nie można oddzielić od przezroczystej części światła emitującej światło. W każdym przypadku oznakowanie to musi być nadal widoczne po zamontowaniu światła w pojeździe lub po otwarciu dowolnej ruchomej części pojazdu, takiej jak pokrywa silnika, pokrywa bagażnika lub drzwi.

3.3.1.5.

W przypadku świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych można zastosować jeden niepowtarzalny identyfikator lub znak homologacji, pod warunkiem że każde ze świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych spełnia wymogi określone w odpowiednim regulaminie oraz że spełnione są również następujące wymogi:

a)	obowiązują wymogi określone w pkt 3.3.2;

b)	żadna część zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych świateł, która przepuszcza światło, nie może być usunięta bez jednoczesnego usunięcia znaku homologacji;

symbole każdego światła zgodne z każdym regulaminem, na podstawie którego udzielono homologacji, należy umieścić:

(i)	na odpowiedniej powierzchni emitującej światło;

(ii)	albo w grupie, w taki sposób, aby każde z zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych świateł mogło być jednoznacznie zidentyfikowane;

d)	rozmiar elementów takiego pojedynczego znaku homologacji nie może być mniejszy niż minimalny rozmiar najmniejszego z indywidualnych znaków wymagany przez odpowiedni regulamin.

3.3.1.6.

W przypadku różnych typów świateł, które spełniają wymogi kilku regulaminów i w których stosuje się tę samą szybę zewnętrzną o tej samej lub różnej barwie, można zastosować jeden znak homologacji, pod warunkiem że:

a)	symbole każdego światła zgodne z każdym regulaminem, na podstawie którego udzielono homologacji, umieszcza się zgodnie z pkt 3.3.2;

b)	na obudowie światła znajduje się znak homologacji faktycznych funkcji;

c)	rozmiar elementów takiego pojedynczego znaku homologacji nie może być mniejszy niż minimalny rozmiar najmniejszego z indywidualnych znaków wymagany przez odpowiedni regulamin.

3.3.1.7.

W przypadku świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych z innymi światłami, których szyba może być również wykorzystywana w światłach innych typów, zastosowanie mają przepisy określone w pkt 3.3.

3.3.2.

Znak homologacji zawiera:

3.3.2.1.

okrąg otaczający literę „E”, po której następuje numer identyfikujący państwo, które udzieliło homologacji (6);

3.3.2.2.

numer homologacji określony w pkt 3.2.2;

3.3.2.3.

numer niniejszego regulaminu, literę „R”, myślnik i dwie cyfry wskazujące serię poprawek obowiązującą w chwili udzielania homologacji.

3.3.2.4.

Dodatkowe symbole dla reflektorów, AFS i przednich świateł przeciwmgłowych:

3.3.2.4.1.

w przypadku reflektorów/jednostek instalacyjnych AFS spełniających wyłącznie wymagania ruchu lewostronnego – poziomej strzałki skierowanej w prawo względem obserwatora patrzącego na reflektor z przodu, tj. w kierunku strony drogi, po której odbywa się ruch;

3.3.2.4.2.

w przypadku reflektorów/jednostek instalacyjnych AFS przystosowanych do spełniania wymagań obu systemów ruchu poprzez odpowiednią regulację ustawienia zespołu optycznego, źródeł światła lub modułów LED – poziomej strzałki z grotem na każdym końcu, przy czym groty zwrócone są, odpowiednio, w lewo i w prawo.

3.3.2.4.3.

Przednie światła przeciwmgłowe klasy „F3”, które posiadają asymetryczny rozsył światła i które nie mogą być dowolnie montowane z jednej lub z drugiej strony pojazdu, muszą mieć naniesioną strzałkę skierowaną na zewnątrz pojazdu.

3.3.2.4.4.

W przypadku przednich świateł przeciwmgłowych, reflektorów i jednostek instalacyjnych systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego zawierających szyby z tworzywa sztucznego, litery „PL” należy umieścić w pobliżu symboli określających oświetlenie.

3.3.2.4.5.

W przypadku reflektorów/jednostek instalacyjnych systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego spełniających wymogi dotyczące świateł drogowych – umieszczone w pobliżu okręgu otaczającego literę „E” wskazanie maksymalnej światłości wyrażone za pomocą znaku odniesienia (I'M), jak określono w pkt 5.1.3.6.

W przypadku świateł drogowych zespolonych lub wzajemnie sprzężonych/jednostki oświetleniowej AFS, wskazanie maksymalnej światłości świateł drogowych jako całości wyraża się jak powyżej.

3.3.2.4.6.

W przypadku reflektorów/jednostek instalacyjnych systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego, które są tak zaprojektowane, że źródła światła lub moduł bądź moduły LED wytwarzające główne światło mijania nie są zapalane jednocześnie z inną funkcją oświetlającą, z którą to światło może być wzajemnie sprzężone: w znaku homologacji za symbolem światła mijania należy umieścić ukośnik (/).

3.3.2.4.6.1.

Wymóg ten nie ma zastosowania do reflektorów spełniających wymogi dotyczące reflektorów klasy D, które są skonstruowane w taki sposób, że światło mijania i światło drogowe mają to samo wyładowcze źródło światła.

3.3.2.4.7.

W przypadku systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego poziomy łącznik nad literą lub literami oznacza, że funkcje systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego są realizowane przez więcej niż jedną jednostkę instalacyjną po tej stronie systemu.

3.3.2.5.

Numer homologacji oraz symbole umieszcza się blisko okręgu, powyżej lub poniżej litery „E” bądź z jej prawej lub lewej strony. Cyfry, tworzące numer homologacji, muszą się znajdować po tej samej stronie litery „E” i być skierowane w tym samym kierunku.

3.3.2.6.

Inne oznakowania

Funkcje lub systemy oświetlania drogi muszą być opatrzone – w sposób nieusuwalny i czytelny – nazwą handlową lub znakiem towarowym występującego o homologację oraz następującymi oznakowaniami:

3.3.2.6.1.

W przypadku urządzeń zawierających światło mijania zaprojektowane z myślą zarówno o ruchu prawostronnym, jak i lewostronnym pojazdu – oznakowania określające obydwie pozycje montażu układu optycznego w pojeździe lub źródła światła w reflektorze; oznakowania te składają się z liter „R/D” określających położenie dla ruchu prawostronnego oraz liter „L/G” określających położenie dla ruchu lewostronnego.

3.3.2.6.2.

W przypadku świateł z wymiennymi źródłami światła lub z wymiennymi modułami źródła światła – oznaczenie wskazujące:

a)	kategorię lub kategorię lub kategorie zalecanych źródeł światła dla reflektorów klas AS, BS, CS, DS, ES i świateł zakrętowych; lub

b)	indywidualny kod identyfikacyjny modułu źródła światła; lub

c)	napięcia i moce znamionowe oraz indywidualny kod identyfikacyjny modułu lub modułów LED dla reflektorów, przednich świateł przeciwmgłowych i AFS.

3.3.2.6.3.

W przypadku świateł z wyposażonych w moduły źródła światła – oznakowanie na module lub modułach źródła światła wskazujące:

a)	nazwę handlową lub znak towarowy wnioskodawcy;

indywidualny kod identyfikacyjny modułu. Ten indywidualny kod identyfikacyjny musi zaczynać się od liter „MD” oznaczających „MODUŁ”, po których następuje znak homologacji bez okręgu opisanego w pkt 3.3.2.1; Taki kod identyfikacyjny musi być widoczny na rysunkach, o których mowa w pkt 3.1.2. Znak homologacji może różnić się od oznakowania umieszczonego na świetle, w którym stosowany jest dany moduł, ale oba znaki muszą pochodzić od tego samego podmiotu występującego o homologację;

c)	w przypadku świateł zakrętowych – napięcie znamionowe lub zakres napięcia. Jeżeli moduł bądź moduły źródła światła są niewymiennie, nie trzeba umieszczać na nim oznakowania.

3.3.2.6.4.

W przypadku świateł zakrętowych z:

a)	elektronicznym urządzeniem sterującym zasilaniem źródła światła; lub

b)	niewymiennymi źródłami światła; lub

c)	modułem(-ami) źródła światła; oznakowania napięcia znamionowego lub zakresu napięcia.

3.3.2.6.5.

Na elektronicznym urządzeniu sterującym zasilaniem źródła światła:

3.3.2.6.5.1.

W przypadku reflektorów, systemów adaptacyjnego oświetlenia głównego i przednich świateł przeciwmgłowych:

Jeżeli w modułach LED zastosowano elektroniczne urządzenie sterownicze źródła światła, które nie jest częścią modułu LED, musi mieć ono naniesione oznaczenie swojego kodu identyfikacyjnego, znamionowego napięcia wejściowego oraz mocy znamionowej w watach.

3.3.2.6.5.2.

W przypadku świateł zakrętowych:

elektroniczne urządzenie sterujące zasilaniem źródła światła, które stanowi element światła, ale nie jest umieszczone w jego obudowie, musi być oznakowane nazwą producenta oraz jego numerem identyfikacyjnym.

3.3.2.6.6.

W przypadku AFS, przednich świateł przeciwmgłowych i reflektorów, z wyjątkiem klas AS, BS, CS, DS i ES spełniających wymogi określone w załączniku 7, tylko w przypadku zasilania napięciem 12 V – oznakowanie składające się z liczby 24 przekreślonej krzyżykiem (X) obok oprawek źródła lub źródeł światła.

3.3.2.6.7.

W przypadku reflektora z dodatkowymi jednostkami oświetleniowymi przeznaczonego do pojazdów kategorii L i T:

3.3.2.6.7.1.

Reflektory wytwarzające główne światło mijania muszą być opatrzone indywidualnym kodem identyfikacyjnym dodatkowych jednostek oświetleniowych, o których mowa w pkt 3.3.2.6.7.2.2.

3.3.2.6.7.2.

Dodatkowe jednostki oświetleniowe muszą być opatrzone nazwą handlową lub znakiem towarowym występującego o homologację oraz zawierać następujące oznakowanie:

3.3.2.6.7.2.1.

W przypadku źródeł światła – ich kategorie lub

w przypadku modułów LED, oznakowanie napięcia znamionowego i mocy znamionowej oraz indywidualne kody identyfikacyjne modułów LED.

3.3.2.6.7.2.2.

Indywidualne kody identyfikacyjne dodatkowych jednostek oświetleniowych. Oznakowanie to musi być czytelne i nieusuwalne.

Indywidualny kod identyfikacyjny składa się z liter początkowych „ALU” (ang. Additional Lighting Unit), po których następuje oznakowanie homologacyjne bez okręgu, a w przypadku, gdy stosuje się kilka różniących się dodatkowych jednostek oświetleniowych, dodaje się dodatkowe symbole lub znaki. Taki indywidualny kod identyfikacyjny musi być widoczny na rysunkach. Oznakowanie homologacyjne może różnić się od oznakowania umieszczonego na świetle, w którym stosowane są dodatkowe jednostki oświetleniowe, ale oba oznakowania muszą pochodzić od tego samego podmiotu występującego o homologację;

3.3.3.

Zamiast znaku homologacji można umieścić niepowtarzalny identyfikator, jeżeli jest dostępny. Format niepowtarzalnego identyfikatora musi być taki jak w poniższym przykładzie:

a ≥ 8 mm

3.4.

Zmiany urządzenia oświetlenia drogowego i rozszerzenie homologacji

3.4.1.

O każdej zmianie typu światła należy powiadomić organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji typu. Organ ten może:

3.4.1.1.

uznać za mało prawdopodobne, aby dokonane zmiany miały istotne negatywne skutki, i uznać, że dane światło nadal spełnia odpowiednie wymagania; albo

3.4.1.2.

zażądać kolejnego sprawozdania z badań od placówki technicznej odpowiedzialnej za ich przeprowadzenie.

3.4.2.

Potwierdzenie homologacji z opisem wprowadzonych zmian lub odmowa homologacji zostają przekazane Umawiającym się Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin, zgodnie z procedurą określoną w pkt 3.2.3.

3.4.3.

Organ udzielający homologacji typu, który udziela rozszerzenia homologacji, nadaje numer seryjny każdemu takiemu rozszerzeniu i powiadamia o nim pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin, na podstawie którego udzielono homologacji, na formularzu zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

3.5.

Zgodność produkcji

Procedury zgodności produkcji muszą być zgodne z procedurami określonymi w dodatku 1 do Porozumienia z 1958 r. (E/ECE/TRANS/505/Rev.3) i następującymi wymogami:

3.5.1.

urządzenia oświetlenia drogowego homologowane zgodnie z niniejszym regulaminem produkowane są w sposób zapewniający ich zgodność z homologowanym typem i spełniają wymogi określone w pkt 4,16 i 5;

3.5.1.1.

należy spełnić minimalne wymagania dotyczące zgodności procedur kontroli produkcji, określone w załączniku 2;

3.5.1.2.

należy spełnić minimalne wymogi pobierania próbek przez kontrolera, określone w załączniku 3;

3.5.2.

organ, który udzielił homologacji typu, może w dowolnym czasie dokonać weryfikacji metod kontroli zgodności produkcji stosowanych w każdym zakładzie produkcyjnym. Przeciętna częstotliwość tych weryfikacji to jedna kontrola na dwa lata.

3.5.3.

Wyłącznie w przypadku urządzeń zgodnych z pkt 5.6 (świateł zakrętowych) i w przypadku niewymiennych żarowych źródeł światła lub modułów źródła światła wyposażonych w niewymienne żarowe źródła światła występujący o homologację musi załączyć do dokumentacji akceptowalne dla organu odpowiedzialnego za udzielenie homologacji typu sprawozdanie (sporządzone przez producenta źródła światła wskazanego w dokumentacji homologacyjnej) wykazujące zgodność takich niewymiennych żarowych źródeł światła z wymogami określonymi w pkt 4.11 wydania 3 normy IEC 60809.

3.5.4.

Urządzenia oświetlenia drogowego wykazujące oczywiste wady nie są uwzględniane.

3.5.5.

Nie bierze się pod uwagę wartości odniesienia.

3.5.6.

Nie bierze się pod uwagę punktów pomiarowych z części B tabeli 8.

3.5.7.

Nie bierze się pod uwagę punktów pomiarowych 8–15 z tabeli 35.

3.6.

Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

3.6.1.

Homologacja udzielona na urządzenie zgodnie z niniejszym regulaminem może zostać cofnięta w razie niespełnienia wymienionych powyżej wymogów.

3.6.2.

Jeżeli Umawiająca się Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin postanowi o cofnięciu uprzednio przez siebie udzielonej homologacji, niezwłocznie powiadamia o tym fakcie na formularzu zawiadomienia zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 1, pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin.

3.7.

Ostateczne zaniechanie produkcji

Jeżeli posiadacz homologacji ostatecznie zaniecha produkcji urządzenia homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, informuje o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu stosownego zawiadomienia organ ten powiadamia o tym pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin na formularzu zawiadomienia zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 1.

3.8.

Nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu.

Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące regulamin ONZ przekazują sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz organów udzielających homologacji typu, którym należy przesyłać wydane w innych państwach formularze poświadczające udzielenie, rozszerzenie, odmowę udzielenia lub cofnięcie homologacji albo ostateczne zaniechanie produkcji.

4. OGÓLNE WYMOGI TECHNICZNE

Światła przedstawione do homologacji musi spełniać wymogi określone w pkt 4 i 5.

Wymogi zawarte w sekcji 5 „Specyfikacje ogólne” i sekcji 6 „Specyfikacje poszczególnych urządzeń” oraz w załącznikach, o których mowa we wspomnianych sekcjach regulaminów EKG ONZ nr 48, 53, 74 lub 86 i seriach poprawek do niego obowiązujących w momencie wystąpienia o homologację typu światła, mają zastosowanie do niniejszego regulaminu.

Wymogi odnoszące się do dla każdego światła i kategorii pojazdów, w których ma być instalowane dane światło, muszą być stosowane, w przypadku gdy ich weryfikacja jest możliwa w momencie udzielania homologacji typu światła.

4.1.

4.2.

Światła są tak wykonane, aby dawały należyte oświetlenie bez oślepiania podczas emitowania światła mijania oraz dobre oświetlenie podczas emitowania światła drogowego. Doświetlenie zakrętu może być zapewniane poprzez włączenie jednego dodatkowego żarowego źródła światła, jednego bądź kilku dodatkowych źródeł światła LED bądź jednego lub kilku dodatkowych modułów LED będących częścią światła pełniącego funkcję światła mijania.

4.3.

Światła są wyposażone w urządzenie umożliwiające ich regulację w pojazdach, tak aby spełniały odnoszące się do nich przepisy. W przypadku reflektorów klas AS, BS, CS, DS i ES urządzenie takie może zapewniać poziomą regulację, pod warunkiem że reflektory są tak zaprojektowane, aby mogły zachować poprawne ustawienie poziome nawet po regulacji ustawienia pionowego. Urządzenie takie nie musi być montowane na zespołach, w których nie można rozdzielić odbłyśnika i szyby rozpraszającej, pod warunkiem że stosowanie takich zespołów jest ograniczone do pojazdów, w których ustawienie światła może być regulowane za pomocą innych sposobów.

4.4.

W przypadku głównego światła mijania oraz światła drogowego, każdego z nich wyposażonego we własne źródła światła lub moduły LED, urządzenie regulacyjne musi umożliwiać indywidualną regulację głównego światła mijania oraz światła drogowego.

Przepisów tych nie stosuje się jednak do świateł z niepodzielnymi odbłyśnikami.

4.5.

Źródła światła

4.5.1.

Ograniczenia w zakresie źródeł światła

4.5.1.1.

Należy stosować wyłącznie światła wyposażone w źródła światła homologowane na podstawie regulaminów ONZ nr 37, 99 lub 128, pod warunkiem że ani w regulaminie ONZ nr 37 oraz serii poprawek do tego regulaminu obowiązujących w chwili wystąpienia o homologację typu, ani w regulaminie ONZ nr 99 oraz serii poprawek do tego regulaminu obowiązujących w chwili wystąpienia o udzielenie homologacji typu ani w regulaminie ONZ nr 128 oraz serii poprawek do tego regulaminu obowiązujących w chwili wystąpienia o udzielenie homologacji typu nie określono żadnych ograniczeń ich stosowania, bądź w moduły LED lub moduły źródła światła (wyłącznie w przypadku świateł zakrętowych) lub niewymienne źródło światła (wyłącznie w przypadku świateł zakrętowych).

4.5.1.2.

Przednie światła przeciwmgłowe, bez względu na to, czy źródła światła można wymienić czy nie, należy wyposażyć wyłącznie w jedno lub wiele źródeł światła homologowanych zgodnie z:

a)	regulaminem ONZ nr 37; lub

b)	regulaminem ONZ nr 99; lub

c)	regulaminem ONZ nr 128;

lub co najmniej jeden moduł LED, który musi spełniać wymogi załącznika 9. Należy zbadać zgodność z wymogami.

4.5.1.3.

Reflektory klasy D wyposaża się wyłącznie w:

4.5.1.3.1.

w przypadku głównego światła mijania – jedno wyładowcze źródło światła. Dla światła mijania dopuszczalne są najwyżej dwa dodatkowe źródła światła:

aby poprawić doświetlenie zakrętu, wewnątrz światła mijania można zastosować jedno dodatkowe żarowe źródło światła homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 37, jedno lub więcej dodatkowych źródeł światła LED homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 128 bądź jeden lub więcej dodatkowych modułów LED;

aby wytwarzać promieniowanie podczerwone, wewnątrz światła mijania można zastosować jedno dodatkowe żarowe źródło światła homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 37, jedno lub więcej dodatkowych źródeł światła LED homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 128 bądź jeden lub więcej modułów LED. Są one włączane tylko przy jednoczesnym włączeniu gazowo-wyładowczego źródła światła. W przypadku awarii gazowo-wyładowczego źródła światła dodatkowa żarówka, źródła światła LED lub moduły LED są samoczynnie wyłączane.

W przypadku awarii dodatkowej żarówki, źródła światła LED lub modułu LED reflektor musi nadal spełniać wymogi dotyczące światła mijania;

4.5.1.3.2.

w przypadku światła drogowego – jedno lub więcej żarowych źródeł światła homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 37, jedno lub więcej wyładowczych źródeł światła homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 99, jedno lub więcej źródeł światła LED homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 128 lub moduł LED. W przypadku gdy do wytwarzania światła drogowego służy więcej niż jedno źródło światła, te źródła światła muszą działać jednocześnie.

Możliwe jest również wykorzystywanie części wiązki światła wytworzonej przez jedno z tych źródeł światła wyłącznie do wysyłania krótkich sygnałów świetlnych (ang. flash to pass) zgodnie z danymi podanymi przez wnioskodawcę. Przedstawia się to na odpowiednim rysunku i zamieszcza się uwagę w formularzu zawiadomienia.

4.5.1.4.

Reflektory klas A i B wyposaża się wyłącznie w:

4.5.1.4.1.

w przypadku głównego światła mijania – jedno żarowe źródło światła homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 37, jedno lub więcej źródeł światła LED homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 128 bądź jeden lub więcej modułów LED. W przypadku świateł mijania dopuszczalne są dodatkowe źródła światła:

aby wytwarzać promieniowanie podczerwone, wewnątrz światła mijania można zastosować jedno dodatkowe żarowe źródło światła homologowane zgodnie z regulaminem nr 37, jedno lub więcej dodatkowych źródeł światła LED homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 128 bądź jeden lub więcej modułów LED. Te dodatkowe źródła światła należy włączyć dopiero w chwili włączenia głównego światła mijania. W przypadku awarii głównego światła te dodatkowe źródła światła lub moduły LED są automatycznie wyłączane.

W przypadku awarii dodatkowego żarowego źródła światła, jednego lub więcej dodatkowych źródeł światła LED bądź jednego lub kilku dodatkowych modułów LED reflektor musi nadal spełniać wymogi dotyczące świateł mijania;

4.5.1.4.2.

w przypadku światła drogowego, niezależnie od rodzaju źródła światła (moduły LED, żarowe źródło światła czy źródło światła LED) wykorzystanego do wytworzenia głównego światła mijania – jedno lub więcej żarowych źródeł światła homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 37, jedno lub więcej źródeł światła homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 128 bądź jeden lub więcej modułów LED.

4.5.1.5.

Reflektory klas AS, BS, CS i DS wyposaża się wyłącznie w:

4.5.1.5.1.

w przypadku głównego światła mijania – jedno lub dwa żarowe źródła światła homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 37, jedno lub więcej źródeł światła LED homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 128 bądź jeden lub więcej modułów LED. W przypadku zastosowania dodatkowych źródeł światła lub dodatkowych jednostek oświetleniowych w celu doświetlenia zakrętu – stosuje się wyłącznie żarowe źródła światła homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 37, źródła światła LED homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 128 lub moduł bądź moduły LED;

4.5.1.5.2.

w przypadku światła drogowego, niezależnie od rodzaju źródła światła (moduły LED, żarowe źródło światła czy źródło światła LED) wykorzystanego do wytworzenia głównego światła mijania, jedno lub więcej żarowych źródeł światła homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 37, jedno lub więcej źródeł światła homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 128 bądź jeden lub więcej modułów LED.

4.5.1.6.

Reflektory klasy ES wyposaża się wyłącznie w:

4.5.1.6.1.

w przypadku głównego światła mijania – jedno wyładowcze źródło światła homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 99, jedno lub więcej źródeł światła LED homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 128 bądź jeden lub więcej modułów LED. W przypadku zastosowania dodatkowych źródeł światła lub dodatkowych jednostek oświetleniowych w celu doświetlenia zakrętu – stosuje się wyłącznie żarowe źródła światła homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 37, źródła światła LED homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 128 lub moduł bądź moduły LED;

4.5.1.6.2.

w przypadku światła drogowego, niezależnie od rodzaju źródła światła (moduły LED, wyładowcze źródło światła czy źródło światła LED) wykorzystanego do wytworzenia głównego światła mijania, jedno lub więcej wyładowczych źródeł światła homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 99, jedno lub więcej źródeł światła homologowanych zgodnie z regulaminem ONZ nr 128 bądź jeden lub więcej modułów LED.

4.5.1.7.

Światła zakrętowe należy jedynie wyposażyć w jeden z poniższych elementów lub ich kombinację:

a)	żarowe źródła światła homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 37;

b)	źródła światła LED homologowane zgodnie z regulaminem nr 128;

c)	moduł(-y) LED;

d)	moduł(-y) źródła światła;

e)	niewymienne źródła światła.

4.5.1.8.

Systemy adaptacyjnego oświetlenia głównego klas C, E, V, W i R wyposaża się wyłącznie w jeden z poniższych elementów lub ich kombinację:

a)	żarowe źródła światła homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 37;

b)	wyładowcze źródła światła homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 99;

c)	źródła światła LED homologowane zgodnie z regulaminem nr 128;

d)	moduły LED.

Światła mijania klasy C (główne) muszą być jednak wyposażone jedynie w wymienne źródła światła bądź w wymienne lub niewymienne moduły LED.

4.5.2.

Wymogi ogólne dotyczące źródeł światła

4.5.2.1.

4.5.2.2.

W przypadku wymiennych źródeł światła:

a)	światło musi być zaprojektowane w taki sposób, aby źródła światła można było osadzić tylko w jednym właściwym położeniu;

b)	oprawka źródła światła musi odpowiadać charakterystyce podanej w publikacji IEC nr 60061. Obowiązuje karta danych oprawki właściwa dla kategorii zastosowanych źródeł światła.

4.5.2.3.

Elektroniczne urządzenia sterownicze źródła światła uznaje się za część światła; mogą być one częścią modułów LED.

4.5.2.4.

Reflektor klasy D lub klasy ES i jego układ balastu lub urządzenie sterownicze źródła światła nie mogą generować zaburzeń promieniowanych ani zakłóceń przewodów elektrycznych powodujących wadliwe funkcjonowanie innych układów elektrycznych/elektronicznych pojazdu (7).

4.5.2.5.

Dozwolone jest stosowanie przednich świateł przeciwmgłowych zaprojektowanych do pracy ciągłej z dodatkowym układem regulacji intensywności emitowanego światła lub wzajemnie sprzężonych z inną funkcją, poprzez zastosowanie wspólnego źródła światła, i zaprojektowanych do pracy ciągłej z dodatkowym układem regulacji intensywności emitowanego światła.

4.5.2.6.

Z wyjątkiem systemów adaptacyjnego oświetlenia głównego i świateł zakrętowych, w przypadku światła zawierającego jedno lub więcej źródeł światła lub modułów LED wytwarzających główne światło mijania lub przednie światło przeciwmgłowe o łącznym obiektywnym strumieniu świetlnym przekraczającym 2 000 lumenów, należy to zaznaczyć w formularzu zawiadomienia w załączniku 1.

W przypadku systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego zawierającego źródła światła lub moduły LED wytwarzające główne światło mijania i którego całkowity obiektywny strumień świetlny jednostek oświetleniowych określony w pkt 9.3.2.3 formularza zawiadomienia przekracza 2 000 lumenów z jednej strony, należy zaznaczyć to w formularza zawiadomienia w załączniku 1.

Obiektywny strumień świetlny modułów LED należy mierzyć w sposób określony w pkt 5 załącznika 9.

4.5.2.7.

Moduł LED musi być:

a)	możliwy do wymiany z urządzenia wyłącznie przy pomocy narzędzi, chyba że w formularzu zawiadomienia wskazano, że moduł LED jest niewymienny; oraz

b)	zaprojektowany w taki sposób, że niezależnie od użycia narzędzi pozostaje mechanicznie niezamienny z żadnym innym homologowanym wymiennym źródłem światła.

4.5.3.

Wymogi szczegółowe dotyczące źródeł światła

4.5.3.1.

W przypadku świateł zakrętowych wyposażonych w moduły źródła światła moduły źródła światła muszą być zaprojektowane w taki sposób, aby:

a)	nie można było zamontować żadnego modułu źródła światła w położeniu innym niż położenie przewidziane dla tego modułu i określone jako właściwe oraz by moduł można było zdemontować tylko przy użyciu narzędzi;

b)	modułów źródła światła o różnych właściwościach nie można było stosować wymiennie w tej samej obudowie światła, jeżeli w obudowie urządzenia zastosowano więcej niż jeden moduł źródła światła;

c)	moduły źródła światła muszą być zabezpieczone przed manipulacją przez osoby niepowołane;

d)	moduł źródła światła musi być zaprojektowany w taki sposób, by nawet przy użyciu narzędzi nie mógł stać się mechanicznie zamiennym z żadnym innym homologowanym wymiennym źródłem światła.

4.5.3.2.

W przypadku reflektorów, systemów adaptacyjnego oświetlenia głównego i przednich świateł przeciwmgłowych wyposażonych w źródła światła LED lub moduły LED:

4.5.3.2.1.

Elektroniczne urządzenia sterownicze źródła światła związane z modułami LED, jeśli występują, uznaje się za część światła; mogą być one częścią modułów LED.

4.5.3.2.2.

Światło oraz same moduły LED muszą spełniać odpowiednie wymogi określone w załączniku 9 do niniejszego regulaminu. Należy zbadać zgodność z wymogami.

4.5.3.2.3.

W przypadku reflektorów klas A, B i D oraz systemów adaptacyjnego oświetlenia głównego łączny obiektywny strumień świetlny wszystkich źródeł światła LED lub modułów LED wytwarzających główne światło mijania mierzony zgodnie z opisem w pkt 5 załącznika 9 (wyłącznie moduły LED) musi wynosić co najmniej 1 000 lumenów.

4.5.3.2.4.

W przypadku reflektorów klas AS, BS, CS i DS łączny obiektywny strumień świetlny wszystkich źródeł światła LED lub modułów LED wytwarzających główne światło mijania mierzony zgodnie z opisem w pkt 5 załącznika 9 (wyłącznie moduły LED) musi mieść się w poniższych wartościach granicznych.

Tabela 3

„Klasy AS, BS, CS i DS – Minimalne i maksymalne wartości graniczne strumienia świetlnego dla świateł mijania”

	Reflektory klasy AS	Reflektory klasy BS	Reflektory klasy CS	Reflektory klasy DS
Minimalna wartość dla światła mijania	150 lm	350 lm	500 lm	1 000 lm
Maksymalna wartość dla światła mijania	900 lm	1 000 lm	2 000 lm	2 000 lm

4.5.3.2.5.

W przypadku reflektorów klasy ES łączny obiektywny strumień świetlny wszystkich źródeł światła LED lub modułów LED wytwarzających główne światło mijania mierzony zgodnie z opisem w pkt 5 załącznika 9 musi mieść się w poniższych wartościach granicznych.

Tabela 4

„Klasa ES – Minimalna wartość graniczna strumienia świetlnego dla świateł mijania”

	Reflektory klasy ES
Minimalna wartość dla światła mijania	2 000 lm

4.5.3.2.6.

W przypadku wymiennego modułu LED zdejmowanie i wymianę takiego modułu LED, jak określono w pkt 1.4.1 załącznika 9, należy przedstawić w sposób zadowalający placówkę techniczną.

4.5.3.2.7.

W regulaminie ONZ nr 48 określono, że moduły LED mogą zawierać oprawki dla innych źródeł światła.

4.5.3.3.

W przypadku reflektorów klas AS, BS, CS i DS strumień świetlny odniesienia pod napięciem 13,2 V każdego żarowego źródła światła dla głównego światła mijania nie przekracza 900 lm dla klas AS i BS oraz 2 000 lm dla klas CS i DS.

4.6.

Badanie światła

W zależności od stosowanego źródła światła, zastosowanie mają następujące warunki:

4.6.1.

W przypadku żarówek będących wymienialnymi źródłami światła:

4.6.1.1.

W przypadku żarówek pracujących przy zasilaniu bezpośrednio napięciem pojazdu:

Światło należy badać za pomocą bezbarwnych żarówek wzorcowych (etalonów) określonych w regulaminie ONZ nr 37.

Podczas badania tego światła, z wyjątkiem świateł zakrętowych, zasilanie żarówek reguluje się tak, aby uzyskać referencyjny strumień świetlny pod napięciem 13,2 V podany w odpowiedniej karcie danych regulaminu ONZ nr 37.

Podczas badania świateł zakrętowych zasilanie tych żarowych źródeł światła reguluje się tak, aby uzyskać strumień świetlny odniesienia pod napięciem 13,2 V lub 13,5 V podany w odpowiedniej karcie danych regulaminu ONZ nr 37.

Jeżeli jednak żarówka kategorii H9 lub H9B jest używana jako główne światło mijania, wnioskodawca może wybrać strumień świetlny odniesienia pod napięciem 12,2 V lub 13,2 V, podany w odpowiedniej karcie danych regulaminu ONZ nr 37, a wzmiankę określającą, które napięcie wybrano do celów homologacji typu, należy zamieścić w pkt 9 formularza zawiadomienia znajdującego się w załączniku 1.

4.6.1.2.

W celu ochrony żarówki wzorcowej w trakcie pomiarów fotometrycznych dopuszczalne jest wykonanie pomiarów przy strumieniu światła odbiegającym od strumienia świetlnego odniesienia pod napięciem 13,2 V. Jeżeli placówka techniczna postanowi dokonać pomiarów w taki sposób, światłość musi zostać skorygowana poprzez pomnożenie wartości zmierzonej przez indywidualny współczynnik F lamp żarówki wzorcowej w celu sprawdzenia, czy przestrzegane są wymogi fotometryczne, gdzie:

F lamp = Φ reference / Φ test

Φ reference oznacza strumień świetlny odniesienia pod napięciem 13,2 V, podany w odpowiedniej karcie danych regulaminu ONZ nr 37,

Φ test oznacza rzeczywisty strumień światła stosowany do pomiaru.

Jednak w przypadku gdy wybrano strumień świetlny odniesienia pod napięciem 12,2 V wyszczególniony w karcie danych dla kategorii H9 lub H9B, procedura ta nie jest dozwolona.

4.6.2.

W przypadku wyładowczych źródeł światła:

Należy stosować określone w regulaminie nr 99 wzorcowe źródło światła, które zgodnie z pkt 4 załącznika 4 do regulaminu ONZ nr 99 poddano sezonowaniu przez co najmniej 15 cykli.

W czasie badań światła napięcie na końcówkach balastu lub na końcówkach źródła światła, w przypadku gdy balast jest wbudowany w źródło światła, należy ustawić na utrzymywanie napięcia 13,2 V w przypadku układu 12 V lub na wartość napięcia pojazdu określoną przez wnioskodawcę, z tolerancją ± 0,1 V.

Obiektywny strumień świetlny z gazowo-wyładowczego źródła światła może różnić się od strumienia świetlnego określonego w regulaminie ONZ nr 99. W takim przypadku wartości światłości należy odpowiednio skorygować.

4.6.3.

W przypadku wymiennych źródeł światła LED:

Światło należy badać za pomocą wzorcowego źródła światła określonego w regulaminie ONZ nr 128.

W czasie badań światła napięcie zasilające źródła światła należy ustawić w taki sposób, aby utrzymywane było napięcie 13,2 V lub 13,5 V (opcjonalnie wyłącznie w przypadku świateł zakrętowych) w przypadku układu 12 V lub 28 V w przypadku układu 24 V lub wartość napięcia pojazdu określona przez występującego o homologację, z tolerancją ±0,1 V.

Uzyskane wartości światłości należy skorygować. Wartość współczynnika korygującego jest równa stosunkowi obiektywnego strumienia świetlnego do wartości strumienia świetlnego przy zastosowanym napięciu. W przypadku więcej niż jednego źródła światła LED należy zastosować średnią wartość współczynników korygujących, przy czym żaden ze współczynników korygujących nie może odbiegać od tej średniej wartości o więcej niż 5 %.

4.6.4.

W przypadku modułów LED:

Wszystkie pomiary przeprowadzane na światłach wyposażonych w moduły LED należy przeprowadzać pod napięciem odpowiednio 6,3 V, 13,2 V lub 28,0 V, chyba że w niniejszym regulaminie określono inaczej. Pomiary modułów LED sterowanych elektronicznym urządzeniem sterowniczym źródła światła należy przeprowadzać pod napięciem wejściowym w sposób określony przez wnioskodawcę lub za pomocą urządzenia zasilającego i sterującego, które zastępuje powyższe urządzenie sterownicze do celów badania fotometrycznego.

4.6.5.

W przypadku niewymiennych źródeł światła, tylko wtedy, gdy jest to dozwolone zgodnie z wymogami określonymi w pkt 4:

Wszystkie pomiary przeprowadzane na światłach wyposażonych w niewymienne źródła światła należy przeprowadzać pod napięciem 6,3 V lub 6,75 V (opcjonalnie wyłącznie w przypadku świateł zakrętowych), 13,2 V lub 13,5 V (opcjonalnie wyłącznie w przypadku świateł zakrętowych) lub 28,0 V lub pod innym napięciem pojazdu wskazanym przez występującego o homologację. Laboratorium wykonujące badanie może zażądać od występującego o homologację dostarczenia tych specjalnych źródeł zasilania. Napięcie stosowane w badaniu należy przyłożyć do zacisków wejściowych światła.

4.6.6.

W przypadku światła wykorzystującego urządzenie sterownicze źródła światła stanowiące część światła, napięcie o wartości określonej przez wnioskodawcę należy przyłożyć do zacisków wejściowych światła.

4.6.7.

W przypadku światła wykorzystującego urządzenie sterownicze źródła światła niestanowiące części światła, napięcie o wartości określonej przez wnioskodawcę należy przyłożyć do zacisków wejściowych tego urządzenia sterowniczego źródła światła. Laboratorium badawcze wymaga, aby wnioskodawca dostarczył specjalne elektroniczne urządzenie sterownicze źródła światła niezbędne do zasilania źródła światła i odpowiednich funkcji. Rodzaj tego urządzenia sterowniczego źródła światła, jeśli jest stosowane, lub przyłożone napięcie, w tym tolerancje, należy podać w formularzu zawiadomienia, którego wzór znajduje się w załączniku 1.

4.6.8.

W przypadku reflektorów lub systemów adaptacyjnego oświetlenia głównego z innego rodzaju źródłami światła część światła wyposażona w:

a)	wymienne żarowe źródła światła musi zostać zbadana zgodnie z pkt 4.6.1;

b)	wymienne wyładowcze źródło światła musi zostać zbadana zgodnie z pkt 4.6.2;

c)	wymienne źródła światła LED musi zostać zbadana zgodnie z pkt 4.6.3;

d)	moduły LED musi zostać zbadana zgodnie z pkt 4.6.4;

a następnie dodana do poprzedniego wyniku uzyskanego na podstawie zbadanych źródeł światła.

4.7.

Badanie przepuszczających światło komponentów z tworzywa sztucznego (z wyjątkiem świateł zakrętowych i reflektorów klas AS)

4.7.1.

Jeżeli zewnętrzna szyba światła jest wykonana z tworzywa sztucznego, badania należy przeprowadzić zgodnie z wymogami określonymi w załączniku 8.

4.7.2.

Odporność na promieniowanie UV elementów przepuszczających światło znajdujących się wewnątrz przedniego światła przeciwmgłowego i wykonanych z tworzywa sztucznego należy zbadać zgodnie z pkt 3.4 załącznika 8.

4.7.2.1.

Badanie przewidziane w pkt 4.7.2 nie jest niezbędne, jeśli zastosowano źródła światła o niskim promieniowaniu UV, opisane w odpowiednim regulaminie ONZ lub w załączniku 9 albo jeśli zastosowano środki w celu zabezpieczenia odpowiednich elementów światła przed promieniowaniem UV, np. stosując filtry szklane.

4.8.

Ostrość i liniowość granicy światła i cienia należy, w stosownych przypadkach, zbadać zgodnie z wymogami określonymi odpowiednio w załącznikach 5 lub 6.

4.9.

Z wyjątkiem przypadku świateł zakrętowych należy przeprowadzić badania uzupełniające zgodnie z wymogami określonymi w załączniku 7, aby wykluczyć występowanie nadmiernych zmian parametrów fotometrycznych podczas eksploatacji.

4.10.

Światła z asymetryczną granicą światła i cienia skonstruowane tak, aby spełniać jednocześnie wymogi ruchu prawostronnego i ruchu lewostronnego, mogą być dostosowywane do jednego lub drugiego kierunku ruchu poprzez odpowiednią regulację początkową podczas ich instalacji w pojeździe bądź poprzez dobór ustawień przez samego użytkownika. Takie początkowe lub wybiórcze ustawienie może polegać, na przykład, na ustawieniu zespołu optycznego pod danym kątem w pojeździe lub ustawieniu źródeł światła wytwarzających główne światło mijania pod danym kątem/w danej pozycji w stosunku do zespołu optycznego.

W każdym z przypadków dopuszcza się wyłącznie dwie różniące się od siebie regulacje, jedną dla ruchu prawostronnego, a drugą dla ruchu lewostronnego, uznając za niedopuszczalną regulację z możliwością łatwego, wynikającego z nieuwagi, przestawienia świateł na inną pozycję, jak również ustawienie ich w pozycji pośredniej.

W przypadku gdy przewidziano dwa różne ustawienia dla źródeł światła wytwarzających główne światło mijania, elementy składowe mocujące te źródła światła do odbłyśnika muszą być tak zaprojektowane i wykonane, aby w każdym ze swoich dwóch ustawień te źródła światła było utrzymywane w położeniu z dokładnością wymaganą dla reflektorów zaprojektowanych do ruchu tylko po jednej stronie drogi.

Zgodność z wymogami niniejszego punktu sprawdza się przez oględziny oraz, jeśli zachodzi taka konieczność, w drodze próbnego mocowania.

4.11.

Badanie konstrukcji mechanicznych lub elektromechanicznych

4.11.1.

W systemie lub reflektorach przeznaczonych do dostarczania na przemian światła drogowego i światła mijania, albo światła mijania lub światła drogowego doświetlającego zakręty, każde mechaniczne, elektromechaniczne lub inne urządzenie wbudowane w tym celu w reflektor i jednostki oświetleniowe jest tak skonstruowane, aby:

4.11.1.1.

urządzenie było w stanie wytrzymać 50 000 cykli pracy podczas normalnego użytkowania. W celu sprawdzenia zgodności z tym wymogiem placówka techniczna odpowiedzialna za przeprowadzanie badań homologacyjnych może:

a)	zażądać od występującego o homologację dostarczenia sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia badań;

zrezygnować z przeprowadzenia badań, jeżeli przedstawionemu przez występującego o homologację światłu głównemu towarzyszy sprawozdanie z badań wydane przez placówkę techniczną odpowiedzialną za przeprowadzanie badań homologacyjnych świateł głównych takiej samej konstrukcji (zespołu) potwierdzające zgodność z tym wymogiem;

4.11.2.

Reflektory klas A, B i D

4.11.2.1.

w razie awarii światłość powyżej linii H–H nie mogła przekraczać wartości dla światła mijania zgodnie z pkt 5.2; ponadto, w reflektorach przeznaczonych do dostarczania światła mijania lub światła drogowego doświetlającego zakręty w punkcie kontrolnym 25 V (linia VV, 1,72D) musi być osiągana minimalna światłość wynosząca co najmniej 2 500 cd;

4.11.2.2.

uzyskiwane było zawsze albo główne światło mijania albo światło drogowe, bez jakiejkolwiek możliwości zatrzymania się mechanizmu pomiędzy dwoma położeniami;

4.11.3.

Reflektory klas AS, BS, CS, DS i ES:

4.11.3.1.

z wyjątkiem dodatkowych źródeł światła i dodatkowych jednostek oświetleniowych użytych do doświetlania zakrętów, w przypadku awarii musi istnieć możliwość automatycznego przełączenia na światła mijania lub przejścia w stan, w którym wartości fotometryczne nie są wyższe niż 1 200 cd w strefie 1 i wynoszą co najmniej 2 400 cd w punkcie 0,86D-V, wskutek na przykład zgaszenia, osłabienia, obniżenia świateł lub zastąpienia funkcji;

4.11.3.2.

z wyjątkiem dodatkowych źródeł światła i dodatkowych jednostek oświetleniowych światło mijania oraz światło drogowe musi być zawsze uzyskiwane bez jakiejkolwiek możliwości zatrzymania się mechanizmu pomiędzy dwoma położeniami;

4.11.4.

AFS:

4.11.4.1.

z wyjątkiem adaptacji świateł drogowych można było zawsze uzyskiwać światła mijania bądź światła drogowe, bez możliwości ustawiania świateł w pozycji pośredniej lub nieokreślonej; jeśli nie ma takiej możliwości, ustawienie takie musi spełniać wymogi określone w pkt 4.11.4.2;

4.11.4.2.

aby w przypadku awarii, system przełączał się automatycznie na światła mijania lub przechodził w stan, w którym wartości fotometryczne nie byłyby wyższe niż 1 300 cd w strefie III b określonej w pkt 5.3 lub nie niższe niż 3 400 cd w punkcie „segmentu Imax”, wskutek na przykład zgaszenia, przyciemnienia, obniżenia świateł lub zastąpienia funkcji.

Przeprowadzając badanie w celu sprawdzenia zgodności z tymi wymogami, placówka techniczna odpowiedzialna za przeprowadzanie badań homologacyjnych odnosi się do instrukcji dostarczonych przez występującego o homologację;

4.11.5.

użytkownik nie miał możliwości zmiany, przy użyciu dostępnych narzędzi, kształtu lub ustawienia ruchomych elementów, bądź zmiany ustawień przełącznika.

4.12.

Konfiguracja oświetlenia świateł tylko z asymetryczną granicą światła i cienia w odniesieniu do różnych warunków ruchu drogowego

4.12.1.

W przypadku świateł skonstruowanych w taki sposób, aby spełniać wymagania ruchu tylko po jednej stronie drogi (prawej lub lewej), stosuje się odpowiednie środki, aby zapobiec dyskomfortowi użytkowników drogi w kraju, gdzie ruch odbywa się po stronie drogi przeciwnej do strony ruchu w kraju, dla którego został zaprojektowany reflektor (8). Środki takie mogą obejmować:

a)	zasłonięcie części zewnętrznej powierzchni szyby;

b)	skierowanie światła w dół. Zezwala się na ruch w poziomie;

c)	inny dowolny sposób usunięcia lub ograniczenia asymetrycznej części wiązki światła.

4.12.2.

Po zastosowaniu środków opisanych w pkt 4.12.1 należy spełnić następujące wymagania dotyczące światłości światła; przy czym nie zmienia się regulacji w stosunku do początkowego kierunku ruchu:

4.12.2.1.

światło mijania przeznaczone dla ruchu prawostronnego i dostosowane do ruchu lewostronnego:

w 0,86 D-1,72 L co najmniej 2 500 cd;

w 0,57U–3,43R nie więcej niż 880 cd;

4.12.2.2.

światło mijania przeznaczone dla ruchu lewostronnego i dostosowane do ruchu prawostronnego:

w 0,86 D-1,72 R co najmniej 2 500 cd;

w 0,57U–3,43L nie więcej niż 880 cd.

4.13.

W stosownych przypadkach światło musi być skonstruowane w taki sposób, aby, w przypadku usterki danego źródła światła lub modułu LED, pojawiał się sygnał usterki zgodny z odpowiednimi przepisami regulaminu nr ONZ 48.

4.14.

Element lub elementy, na których mocuje się wymienne źródło światła, muszą być tak zaprojektowane, aby istniała możliwość łatwego montażu źródła światła, bez ryzyka pomyłki, nawet w ciemności.

4.15.

Regulacja fotometryczna i warunki pomiaru – zob. załącznik 4.

4.15.1

W przypadku świateł z wymiennymi źródłami światła światło uważa się za akceptowalne, jeżeli spełnia wymogi określone w pkt 5, z co najmniej jednym wzorcowym źródłem światła, które można przedłożyć wraz ze światłem.

4.16.

Barwa emitowanego światła:

W przypadku wszystkich świateł emitowane światło musi mieć barwę białą. Na wniosek producenta barwa światła emitowanego przez przednie światła przeciwmgłowe może być jednak selektywna żółta.

W przypadku świateł zakrętowych barwa światła emitowanego wewnątrz pola siatki rozsyłu światła przedstawionej na rys. A4-XII w załączniku 4 musi być biała. Na zewnątrz wspomnianego pola nie może występować znaczna zmiana barw.

4.16.1.

Właściwości kolorymetryczne świateł zawierających moduły LED należy mierzyć zgodnie z pkt 4.3.2 załącznika 9.

4.17.

W przypadku reflektorów lub AFS z regulowanym odbłyśnikiem wymagania pkt 5.1–5.4 mają zastosowanie do każdego położenia zamontowania wskazanego zgodnie z pkt 3.1.3. Do weryfikacji używa się następującej procedury:

4.17.1.

każda wskazana pozycja jest realizowana z pomocą goniometru w stosunku do prostej łączącej środek źródła światła i punkt HV na ekranie pomiarowym. Regulowany odbłyśnik/system lub jedna albo kilka jego części są więc ustawione w pozycji takiej jak natężenie światła na ekranie pomiarowym zgodne z odpowiednimi przepisami dotyczącymi ustawienia;

4.17.2.

Przy początkowym ustawieniu odbłyśnika/systemu, lub jednej albo kilku jego części, zgodnie z przepisami pkt 4.17.1, urządzenie lub jego części muszą spełniać odpowiednie wymogi fotometryczne pkt 5.1–5.4;

4.17.3.

przeprowadza się dodatkowe badania po przesunięciu reflektora / systemu lub jednej, bądź kilku jego części, pionowo o ±2° lub też po przesunięciu do maksimum, o ile jest to przesunięcie mniejsze niż 2°, w stosunku do pozycji początkowej, za pomocą urządzenia regulacji reflektorów/systemu lub jednej, bądź kilku jego części. Po przesunięciu całego reflektora/systemu lub jednej, bądź kilku jego części (na przykład przy użyciu goniometru), w kierunku przeciwnym, ilość emitowanego światła w poszczególnych kierunkach musi podlegać kontroli i zawierać się w następujących granicach:

światło mijania	w przypadku reflektorów punkty B 50 L i 75 R (odpowiednio B 50 R i 75 L);
	w przypadku systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego punkty B 50 L i 75 R lub, w stosownych przypadkach, 50 R;
	w przypadku klas AS, CS, DS i ES punkty HV i 0,86 D-V
światło drogowe	IM i punkt HV (procent IM).

4.17.4.

Jeżeli występujący o homologację wskazał więcej niż jedno położenie zamontowania, to procedurę określoną w pkt od 4.17.1–4.17.3 powtarza się dla wszystkich pozostałych położeń.

4.17.5.

Jeżeli wnioskodawca nie podał żadnych specjalnych położeń zamontowania, wówczas reflektor/system lub jego części ustawia się do pomiarów określonych w pkt 5.1–5.4 w średnim położeniu przy pomocy odpowiednich urządzeń do regulacji. Po ustawieniu, przy użyciu układu regulacji, odbłyśnika/układu lub jego części w pozycji maksymalnej (zamiast przesunięcia o ±2°) należy przeprowadzić badania dodatkowe, o których mowa w pkt 4.17.3.

5. SZCZEGÓŁOWE WYMOGI TECHNICZNE

5.1.

Wymogi techniczne dotyczące świateł drogowych klas A, B, D (światła wyładowcze), BS, CS, DS lub ES (światła wyładowcze) (symbole „R”, „HR”, „DR”, „XR”, „R-BS”, „WR-CS”, „WR-DS” lub „WR-ES”)

5.1.1.

W przypadku urządzenia oświetlenia drogowego przeznaczonego do zapewniania światła drogowego i światła mijania, pomiary światłości światła drogowego muszą być dokonywane przy tym samym ustawieniu osiowym, jak w przypadku pomiarów zgodnie z pkt 5.2–5.4.

W przypadku urządzenia oświetlenia drogowego zapewniającego jedynie światło drogowe, musi on być tak wyregulowany, aby powierzchnia maksymalnej światłości była wyśrodkowana w punkcie przecięcia linii H–H i V–V; takie urządzenie musi spełniać tylko wymagania określone w pkt 5.1.3.

W przypadku urządzeń, w których do wytwarzania światła drogowego wykorzystuje się więcej niż jedno źródło światła, przy określeniu maksymalnej wartości światłości (IM) te źródła światła muszą działać jednocześnie.

5.1.2.

Niezależnie od rodzaju źródła światła użytego do wytwarzania głównego światła mijania do każdego pojedynczego światła drogowego dopuszcza się wykorzystanie kilku źródeł światła.

5.1.3.

Wymogi dotyczące rozkładu światłości świateł drogowych:

5.1.3.1.

Odnośnie do rys. A4-II rozkład światłości światła drogowego musi spełniać następujące wymogi.

Tabela 5

Wymogi dotyczące światłości świateł drogowych

		Reflektor klasy A	Reflektor klasy B	Reflektor klasy D
Punkt kontrolny	Współrzędne kątowe Stopnie	Wymagana światłość cd	Wymagana światłość cd	Wymagana światłość cd
		Min.	Min.	Min.
IM		27 000	40 500	43 800
H-5L	0,0; 5,0 L	3 400	5 100	6 250
H-2,5L	0,0; 2,5 L	13 500	20 300	25 000
H-2,5R	0,0; 2,5 R	13 500	20 300	25 000
H-5R	0,0; 5,0 R	3 400	5 100	6 250

5.1.3.2.

Odnośnie do rys. A4-III rozkład światłości głównego światła drogowego musi spełniać następujące wymogi.

Tabela 6

Rozkład światłości głównego światła drogowego

Numer punktu kontrolnego	Współrzędne kątowe punktu kontrolnego – stopnie (*1)	Wymagana światłość [cd]
		Klasa BS		Klasa CS		Klasa DS, ES
		MIN.	MAKS.	MIN.	MAKS.	MIN.	MAKS.
1	H-V	16 000	–	20 000	–	30 000	---
2	H-2,5°R i 2,5°L	9 000	–	10 000	–	20 000	---
3	H-5°R i 5°L	2 500	–	3 500	–	5 000	---
4	H-9°R i 9°L	–	–	2 000	–	3 400	---
5	H-12°R i 12°L	–	–	600	–	1 000	---
6	2°U-V	–	–	1 000	–	1 700	---
	MIN. światłość w maksimum (IM)	20 000	–	25 000	–	40 000	–
	MAKS. światłość w maksimum (IM)	–	215 000	–	215 000	–	215 000

5.1.3.3.

Odnośnie do rys. A4-IV rozkład światłości dodatkowego światła drogowego musi spełniać następujące wymogi.

Tabela 7

Rozkład światłości dodatkowego światła drogowego

Numer punktu kontrolnego	Współrzędne kątowe punktu kontrolnego – stopnie (*2)	Wymagana światłość [cd]
		Klasa BS		Klasa CS		Klasy DS, ES
		MIN.	MAKS.	MIN.	MAKS.	MIN.	MAKS.
1	H-V	16 000	–	20 000	–	30 000	–
2	H-2,5°R i 2,5°L	9 000	–	10 000	–	20 000	–
3	H-5°R i 5°L	2 500	–	3 500	–	5 000	–
6	2°U-V	–	–	1 000	–	1 700	–
	MIN. światłość w maksimum (IM)	20 000	–	25 000	–	40 000	–
	MAKS. światłość w maksimum (IM)	–	215 000	–	215 000	–	215 000

5.1.3.4.

Z wyjątkiem klas BS, CS, DS i ES, punkt przecięcia (HV) linii hh i vv musi znajdować się wewnątrz izokandeli 80 % maksymalnej światłości (Imax).

5.1.3.5.

Wartość maksymalna (IM) w żadnym wypadku nie może przekroczyć 215 000 cd.

5.1.3.6.

Znak referencyjny (I′M) maksymalnej światłości uzyskuje się ze stosunku:

I′M = IM /4 300

Wartość tę zaokrągla się do wartości 5 – 7,5 – 10 – 12,5 – 17,5 – 20 – 25 – 27,5 – 30 – 37,5 – 40 – 45– 50.

5.1.3.7.

Cztery sekundy po zapaleniu światła drogowego klasy D lub ES, które jest wyposażone w wyładowcze źródło światła, gdy balast nie jest wbudowany w źródło światła, oraz które nie było używane przez co najmniej 30 minut, dla reflektora pełniącego wyłącznie funkcję światła drogowego w punkcie HV musi zostać osiągnięte co najmniej 37 500 cd.

Urządzenie zasilające musi być wystarczające do zapewnienia wymaganego wzrostu impulsu wysokoprądowego.

5.2.

Wymogi techniczne dotyczące reflektorów emitujących światło mijania klas A, B i D (światło wyładowcze) (symbole „C”, „HC” i „DC”)

5.2.1.

Reflektor musi być ustawiony zgodnie z pkt 1.2 załącznika 5.

Jeśli jednak regulacji pionowej nie można powtarzać aż do uzyskania wymaganego położenia w zakresie dozwolonych tolerancji, należy zastosować metodę z użyciem przyrządów opisaną w załączniku 5 pkt 2, aby zbadać zgodność z minimalnymi wymogami dotyczącymi granicy światła i cienia oraz przeprowadzić regulację pionową światła.

5.2.1.1.

Tak ustawiony reflektor:

(i)	jeżeli wniosek o homologację dotyczy wyłącznie dostarczania światła mijania (9), musi ono spełniać wymogi określone w pkt 5.2.2.

(ii)	jeżeli jest przeznaczone do wytwarzania zarówno światła mijania, jak i światła drogowego, wówczas musi spełniać wymagania określone w pkt 5.2.2 i 5.1.

5.2.1.2.

Jeżeli tak ustawiony reflektor nie spełnia wymogów określonych w pkt 5.2.2 i 5.1, jego ustawienie można zmienić zgodnie z przepisami określonymi w pkt 1.2.3 załącznika 5.

5.2.2.

Światła mijania muszą spełniać wartości dla światłości w punktach kontrolnych, o których mowa w tabeli 8 i w rys. A4-V lub A4-VI.

Światła mijania z wyładowczymi źródłami światła muszą osiągać te wartości światłości dopiero po 10 minutach od zapalenia.

5.2.2.1.

Cztery sekundy po zapaleniu światła mijania klasy D, które jest wyposażone w wyładowcze źródło światła, gdy balast nie jest wbudowany w źródło światła, oraz które nie było używane przez co najmniej 30 minut, dla reflektorów pełniących tylko funkcję światła mijania lub funkcje światła drogowego i mijania w punkcie 50V musi zostać osiągnięte co najmniej 6 250 cd.

Urządzenie zasilające musi być wystarczające do zapewnienia wymaganego wzrostu impulsu wysokoprądowego.

Tabela 8

Światłości światła mijania (wszystkie światłości wyrażone w cd)

Reflektory przeznaczone do ruchu prawostronnego***, światło mijania						Klasa A		Klasa B		Klasa D
		Zob. wiązka świetlna w załączniku 4				Rysunek A4-V		Rysunek A4-V		Rysunek A4-VI
			Pozycja w stopniach
			pozioma		pionowa
Część A	Nr	Element	w/od	do	w	min.	maks.	min.	maks.	min.	maks.
	1	B50L	3,43 L		0,57 U		350		350		350
	2	BR	2,50 R		1,00 U		1 750		1 750
	3	Strefa III (zob. część C)					625		625		625
	4	50R	1,72 R		0,86 D	5 100		10 100		12 500
	5	75R	1,15 R		0,57 D	5 100		10 100		12 500
	6	50 V	V		0,86 D			5 100		7 500
	7	50L	3,43 L		0,86 D	3 550	13 200 *	6 800	13 200 *		18 480
	8	75L	3,43 L		0,57 D		10 600		10 600
	9	25L1	3,43 L		1,72 D						18 800
	10	25L2	9,00 L		1,72 D	1 250		1 700		2 500
	11	25R1	9,00 R		1,72 D	1 250		1 700		2 500
	12	25L3	15,0 L		1,72 D					1 250
	13	25R2	15,0 R		1,72 D					1 250
	14	15L	20,0 L		2,86 D					625
	15	15R	20,0 R		2,86 D					625
		Segment I A do B	5,15 L	5,15 R	0,86 D					3 750
		C-D	2,50 R		1,00 U						1 750
		Odcinek III i poniżej	9,37 L	8,50 R	4,29 D						12 500
		Strefa IV	5,15 L do 5,15 R – od 0,86 D do 1,72 D			1 700		2 500
		Strefa I	9,00 L do 9,00 R – od 1,72 D do 4,00 D				17 600		< 2I**
		Imax R	w pionie powyżej 1,72D, na prawo od linii V-V								43 800
		Imax L	na lewo od linii V-V								31 300

Reflektory przeznaczone do ruchu prawostronnego***
Część B	Punkt kontrolny	Współrzędne kątowe Stopnie	Wymagana światłość w cd
	B1	4,00 U – 8,00 L	Punkty B1+B2+B3 min. 190
	B2	4,00 U – 0
	B3	4,00 L i 8,00 R
	B4	2,00 U – 4,00 L	Punkty B4+B5+B6 min. 375
	B5	2,00 U – 0
	B6	2,00 L i 4,00 R
	B7	0 – 8,00 L	min. 65
	B8	0 – 4,00 L	min. 125

Strefa III (ograniczony następującymi współrzędnymi w stopniach)
Część C	8,00 L	8,00 L	8,00 R	8,00 R	6,00 R	1,50 R	V-V	4,00 L
Część C	1,00 U	4,00 U	4,00 U	2,00 U	1,50 U	1,50 U	H-H	H-H

Uwagi:

W części A, B i C tabeli 8:

Litera L oznacza, że punkt znajduje się na lewo od linii VV.

Litera R oznacza, że punkt znajduje się na prawo od linii VV.

Litera U oznacza, że punkt znajduje się powyżej linii HH.

Litera D oznacza, że punkt lub odcinek znajduje się poniżej linii HH.

(*)	W przypadku reflektora, w którym moduły LED zapewniają światło mijania w powiązaniu z elektronicznym urządzeniem sterującym źródła światła, mierzona wartość nie może przekraczać 18 500 cd.

(**)	Rzeczywista wartość zmierzona odpowiednio w punktach 50 R / 50 L.

(***)

Dla ruchu lewostronnego, literę R zastępuje się literą L i odwrotnie.

5.2.3.

W żadnej ze stref I, III i IV nie mogą występować poprzeczne różnice szkodliwe dla dobrej widoczności.

5.2.4.

Reflektory przystosowane do spełniania wymagań ruchu zarówno prawostronnego, jak i lewostronnego, muszą spełniać w każdym z dwóch położeń ustawienia zespołu optycznego, źródeł światła lub modułów LED wytwarzających główne światło mijania określone powyżej wymagania dla odpowiedniego kierunku ruchu.

5.2.5.

Wymogi określone w pkt 5.2.2 mają również zastosowanie do reflektorów przeznaczonych do doświetlania zakrętów lub zawierających dodatkowe źródła światła albo moduły LED, o których mowa w pkt 5.2.6.2. W przypadku reflektora przeznaczonego do doświetlania zakrętów jego ustawienie można zmienić, pod warunkiem że oś wiązki światła nie zostanie przesunięta w pionie o więcej niż 0,2°.

5.2.5.1.

Jeżeli doświetlenie zakrętu uzyskuje się poprzez:

5.2.5.1.1.

obrócenie światła mijania lub poziome przemieszczenie załamania granicy światła i cienia, wówczas pomiary przeprowadza się po ponownym ustawieniu poziomym całego reflektora, np. za pomocą goniometru;

5.2.5.1.2.

przemieszczenie jednego lub wielu elementów optycznych reflektora bez poziomego przemieszczania załamania granicy światła i cienia, wówczas pomiary przeprowadza się, gdy elementy te znajdują się w swoich skrajnych położeniach roboczych;

5.2.5.1.3.

zastosowanie dodatkowych źródeł światła lub modułów LED bez poziomego przemieszczania załamania granicy światła i cienia, wówczas pomiary przeprowadza się z tymi włączonymi źródłami światła lub modułami LED.

5.2.6.

Na główne światło mijania może przypadać tylko jedno żarowe źródło światła, jedno wyładowcze źródło światła, jedno lub więcej źródeł światła LED bądź jeden lub więcej modułów LED. Dodatkowe źródła światła lub moduły LED są dozwolone tylko w następujących przypadkach:

5.2.6.1.

aby poprawić doświetlenie zakrętu, wewnątrz światła mijania można zastosować jedno dodatkowe żarowe źródło światła zgodne z regulaminem ONZ nr 37, jedno lub więcej dodatkowych źródeł światła LED zgodnych z regulaminem ONZ nr 128 bądź jeden lub więcej dodatkowych modułów LED;

5.2.6.2.

aby wytwarzać promieniowanie podczerwone, wewnątrz światła mijania można zastosować jedno dodatkowe żarowe źródło światła zgodne z regulaminem ONZ nr 37, jedno lub więcej dodatkowych źródeł światła LED zgodnych z regulaminem ONZ nr 128 bądź jeden lub więcej modułów LED. Te dodatkowe źródła światła są aktywowane dopiero w chwili aktywowania głównego źródła światła lub modułów LED. W przypadku gdy nie działa główne źródło światła lub główny moduł LED (bądź jeden z głównych modułów LED), to dodatkowe źródło światła, bądź dodatkowy moduł LED, są automatycznie wyłączane;

5.2.6.3.

w przypadku awarii dodatkowego żarowego źródła światła, jednego lub więcej dodatkowych źródeł światła LED lub jednego lub kilku dodatkowych modułów LED reflektor musi nadal spełniać wymogi dotyczące świateł mijania.

5.3.

Wymogi techniczne dotyczące systemów adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS) (symbole „XC”, „XCE”, „XCV”, „XCW” i „XR”)

5.3.1.

Przepisy ogólne

5.3.1.1.

Każdy system, zgodnie z pkt 5.3.2.4, musi zapewniać jedno światło mijania klasy C oraz jedno lub więcej świateł mijania dodatkowych klas; może obejmować jeden lub kilka dodatkowych trybów w ramach każdej klasy świateł mijania, jak również funkcje oświetlenia głównego, zgodnie z pkt 5.3.3 lub 3.1.3.2.l.

5.3.1.2.

System musi umożliwiać automatyczne ustawienie świateł tak, aby uzyskać odpowiednie oświetlenie drogi bez powodowania utrudnień zarówno dla kierującego, jak i innych użytkowników dróg.

5.3.1.3.

System uważa się za dopuszczalny, jeśli spełnia odpowiednie wymogi fotometryczne z pkt 5.3.2 i 5.3.3.

5.3.1.4.

Pomiary fotometryczne należy wykonywać zgodnie ze wskazówkami występującego o homologację:

5.3.1.4.1.

w stanie zerowym;

5.3.1.4.2.

przy sygnale V, sygnale W, sygnale E albo sygnale T w zależności od przypadku;

5.3.1.4.3.

w stosownych przypadkach przy każdym innym sygnale lub przy ich kombinacjach, według specyfikacji występującego o homologację.

5.3.1.4.4.

W przypadku reflektora wykorzystującego wyładowcze źródło światła, gdy balast nie jest wbudowany w źródło światła, cztery sekundy po zapaleniu reflektora, który nie był używany przez co najmniej 30 minut:

5.3.1.4.4.1.

należy osiągnąć przynajmniej 37 500 cd w punkcie HV w przypadku systemu pełniącego tylko funkcję światła drogowego;

5.3.1.4.4.2.

należy osiągnąć przynajmniej 3 100 cd w punkcie 50 V, gdy włączono światło mijania klasy C, w przypadku systemów zapewniających jedynie światło mijania lub naprzemiennie światło mijania i światło drogowe, zgodnie z opisem w pkt 4.11.1 i 4.11.4;

5.3.1.4.4.3.

w każdym z tych przypadków urządzenie zasilające musi być wystarczające do zapewnienia wymaganego wzrostu impulsu wysokoprądowego.

5.3.2.

Przepisy dotyczące świateł mijania

Przed przeprowadzeniem dalszych procedur badań, system należy ustawić w stanie zerowym, to znaczy emitować wiązkę świateł mijania klasy C.

5.3.2.1.

Z każdej strony systemu (to znaczy pojazdu), wiązka światła mijania w stanie zerowym musi wytwarzać, za pomocą co najmniej jednej jednostki oświetleniowej, granicę światła i cienia zgodnie z załącznikiem 5, lub

5.3.2.1.1.

System musi posiadać inne środki, na przykład urządzenia optyczne lub tymczasowe światła pomocnicze, umożliwiające jasne i poprawne ustawienie świateł.

5.3.2.1.2.

Załącznik 5 nie ma zastosowania do funkcji zmiany kierunku ruchu pojazdu, opisanej w pkt 4.12.

5.3.2.2.

System lub jedną albo kilka jego części, należy ustawić przed rozpoczęciem pomiarów zgodnie z wymogami pkt1 załącznika 5 w sposób zapewniający zgodność położenia granicy światła i cienia z wymogami określonymi w tabeli 10.

5.3.2.3.

W przypadku, gdy system lub jego części są w ten sposób ustawione,

a)	jeżeli jego homologacja dotyczy wyłącznie świateł mijania, musi on spełniać wymogi opisane w odnośnych punktach poniżej;

b)	jeśli jest przeznaczony do zapewnienia oświetlenia dodatkowego lub funkcji sygnalizacji świetlnej zgodnie z zakresem zastosowania niniejszego regulaminu, również musi spełniać wymogi opisane w odnośnych punktach poniżej, chyba że posiada oddzielną regulację.

5.3.2.4.

Przy wytwarzaniu określonego trybu światła mijania, system musi spełniać wymogi odpowiedniej sekcji (C, V, E lub W) części A tabeli 9 (wartości fotometryczne) oraz tabeli 10 (Imax i pozycje granicy światła i cienia), a także pkt 1 (wymogi dotyczące granicy światła i cienia) załącznika 5.

5.3.2.5.

Światło może być emitowane w trybie oświetlenia na zakręcie, pod warunkiem że:

5.3.2.5.1.

system spełnia odpowiednie wymogi części B tabeli 9 (wartości fotometryczne) oraz pozycji B tabeli 10 (przepisy dotyczące granicy światła i cienia), kiedy pomiarów tych wartości dokonuje się zgodnie z procedurą opisaną w pkt 5.3.4, w zależności od kategorii (1 lub 2) trybu oświetlenia na zakręcie, dla której występuje się o homologację;

5.3.2.5.2.

jeżeli sygnał T odpowiada najmniejszemu promieniowi skrętu pojazdu w lewo (lub w prawo), suma wartości światłości pochodzącej ze wszystkich źródeł z prawej lub lewej strony systemu musi mieć wartości co najmniej 2 500 cd w jednym punkcie lub w wielu punktach strefy zawartej między linią H-H i 2 stopniami poniżej oraz między 10 a 45 stopniami w lewo (lub w prawo);

5.3.2.5.3.

w przypadku wystąpienia o homologację dla trybu oświetlenia na zakręcie kategorii 1, zastosowanie systemu ogranicza się do pojazdów w taki sposób, iż część pozioma załamania wytwarzanej przez system granicy światła i cienia jest zgodna z przepisami pkt 6.22.7.4.5; (i) regulaminu ONZ nr 48;

5.3.2.5.4.

w przypadku wystąpienia o homologację dla trybu oświetlenia na zakręcie kategorii 1, system jest tak skonstruowany, iż w przypadku usterki mającej wpływ na ruch boczny lub modyfikacji natężenia światła, musi być możliwe automatyczne uzyskanie warunków fotometrycznych odpowiadających warunkom określonym w pkt 5.3.2.4, bądź też uzyskanie stanu dającego wartości nieprzekraczające 1 300 cd w strefie III b, jak określono w tabeli 11, i co najmniej 3 400 cd w jednym punkcie „segmentu Imax”;

nie jest to jednak konieczne, jeśli, w przypadku pozycji po lewej stronie osi odniesienia systemu, ponad linią na 0,3° powyżej linii H-H aż do 5° po lewej i ponad linią o 0,57° powyżej H-H ponad 5° w lewo, nie doszło w żadnym miejscu do przekroczenia wartości 880 cd.

5.3.2.6.

System należy sprawdzić zgodnie z odpowiednimi wskazówkami producenta, podanymi w koncepcji bezpieczeństwa zgodnie z pkt 3.1.3.3.1.

5.3.2.7.

System lub jedna albo kilka jego części, przeznaczone zarówno do ruchu prawostronnego jak i lewostronnego muszą, w każdej z dwóch pozycji, zgodnie z pkt 4.10, spełniać wymogi określone dla odpowiedniego kierunku ruchu.

5.3.2.8.

System musi być zaprojektowany w taki sposób, aby:

5.3.2.8.1.

każdy wyszczególniony tryb świateł mijania zapewniał co najmniej 2 500 cd w punkcie 50 V po każdej stronie systemu;

przy czym wymogowi temu nie podlegają tryby świateł mijania klasy V.

5.3.2.8.2.

Pozostałe tryby:

w przypadku stosowania sygnałów wejściowych, o których mowa w pkt 5.3.1.4.3, muszą być spełnione wymogi określone w pkt 5.3.2.

Tabela 9

Wymogi fotometryczne dotyczące świateł mijania w związku z rys. A4-VII

Część A

Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)			Pozycja/ stopnie			Światło mijania
			pozioma		pionowa	Klasa C		Klasa V		Klasa E		Klasa W
	Nr	Element	w/od	do	w	min.	maks.	min.	maks.	min.	maks.	min.	maks.
Część A	1	B 50 L	L 3,43	-	U 0,57	50(4)	350	50	350	50	625(7)	50	625
	3	BR	R 2,50	-	U 1,00	50(4)	1 750	50	880	50	1 750	50	2 650
	4	Segment BRR	R 8,00	R 20	U 0,57	50(4)	3 550	-	880	-	3 550	-	5 300
	5	Segment BLL	L 8,00	L 20	U 0,57	50(4)	625	-	880	-	880	-	880
	6	P	L 7,00	-	H	63	-	-	-	-	-	63	-
	7	Strefa III	Zgodnie z tabelą 11			-	625	-	625	-	880	-	880
	8a	S 50+S 50 LL+S 50 RR(5)	-	-	U 4,00	190(6)	-	-	-	190(6)	-	190(6)	-
	9a	S 100+S 100 LL+S 100 RR(5)	-	-	U 2,00	375(6)	-	-	-	375(6)	-	375(6)	-
	10	50 R	R 1,72	-	D 0,86	-	-	5 100	-	-	-	-
	11	75 R	R 1,15	-	D 0,57	10 100	-	-	-	15 200	-	20 300	-
	12	50 V	V	-	D 0,86	5 100	-	5 100	-	10 100	-	10 100	-
	13	50 L	L 3,43	-	D 0,86	3 550	13 200 8	3 550	13 200 8	6 800	-	6 800	26 400 (8)
	14	25 LL	L 16,00	-	D 1,72	1 180	-	845	-	1 180	-	3 400	-
	15	25 RR	R 11,00	-	D 1,72	1 180	-	845	-	1 180	-	3 400	-
	16	Segment 20 i poniżej	L 3,50	V	D 2,00	-	-	-	-	-	-	-	17 600 (2)
	17	Segment 10 i poniżej	L 4,50	R 2,00	D 4,00	-	12 300 (1)	-	12 300 (1)	-	12 300 (1)	-	7 100 (2)
	18	Imax (3)	-	-	-	16 900	44 100	8 400	44 100	16 900	79 300 (7)	29 530	70 500 (2)

Część B (tryb oświetlenia na zakręcie): Tabela 9 ma zastosowanie, lecz po zastąpieniu elementów linii nr 1, 7, 13 i 18 elementami przedstawionymi poniżej.

Część B

B50L

L 3,43

U 0,57

504

530

790

Strefa III

Zgodnie z tabelą 11

880

50 L

L 3,43

D 0,86

1 700

3 400

Imax

10 100

44 100

5 100

44 100

10 100

79 300 (7)

20 300

70 500 (2)

Uwagi:

W części A i B tabeli 9:

(1)	Maksymalnie 15 900 cd, jeżeli system został zaprojektowany również do celów emitowania światła mijania klasy W.

(2)	Wymogi zgodne z przepisami określonymi w tabeli 12 mają również zastosowanie.

(3)	Wymogi dotyczące rozmieszczenia zgodnie z przepisami określonymi w tabeli 10 („segment Imax”).

(4)	Udział każdej strony systemu (dla segmentu BLL i BRR: przynajmniej jeden punkt), mierzony zgodnie z przepisami załącznika 4, musi mieć minimalną wartość 50 cd.

(5)	Wymogi dotyczące rozmieszczenia zgodnie z przepisami określonymi w tabeli 13.

(6)	Para świateł pozycyjnych, sprzężonych z systemem lub przeznaczonych do montażu wraz z systemem, może być włączona zgodnie ze wskazówkami występującego o homologację.

(7)	Wymogi zgodne z przepisami określonymi w tabeli 14 mają również zastosowanie.

(8)

Wartość maksymalna może zostać pomnożona przez 1,4, jeśli według opisu producenta zagwarantowane jest, że wartość ta nie zostanie przekroczona w czasie użytkowania bądź to przez system, bądź, jeśli wykorzystanie systemu jest ograniczone do pojazdów, w czasie zapewniania odpowiedniej stabilizacji/ograniczenia zasilania systemu, zgodnie z formularzem zawiadomienia.

Tabela 10

Elementy składowe, położenie kątowe lub wartość światła mijania w stopniach oraz wymogi dodatkowe

Oznaczenie części wiązki i wymogi

Światła mijania klasy C

Światła mijania klasy V

Światła mijania klasy E

Światła mijania klasy W

Poz.

Pion.

Poz.

Pion.

Poz.

Pion.

Poz.

Pion.

Położenie kątowe/wartość w stopniach dla segmentu Imax

Maksymalna wartość światłości w „segmencie Imax”, podana w niniejszej tabeli musi się mieścić w zakresie określonym w wierszu 18 tabeli 9.

od 0,5L do 3R

od 0,3D do 1,72 D

od 0,5L do 3R

od 0,1D do od 1,72D

od 0,5L do 3R

od 0,3D do 1,72 D

Granica światła i cienia oraz jej części składowe muszą:

a)	spełniać wymogi określone w pkt 1 załącznika 5 oraz

b)	być ustawione tak, by ich część pozioma miała wartość

w punkcie V = 0,57 D

nie większą niż 0,57D i nie mniejszą niż 1,3D

nie większą niż 0,23 D(1)

nie mniejszą niż 0,57 D

nie większą niż 0,23D i nie mniejszą niż 0,57D

Uwaga do tabeli 10:

(1)	Wymogi zgodne z przepisami określonymi w tabeli 9 mają również zastosowanie.

Tabela 11

Strefy III światła mijania, współrzędne wierzchołków

Położenie kątowe w stopniach	Oznaczenie trójkątne nr	1	2	3	4	5	6	7	8
Strefa III a dla świateł mijania klasy C lub klasy V	poziome	8 L	8 L	8 R	8 R	6 R	1,5 R	V-V	4 L
Strefa III a dla świateł mijania klasy C lub klasy V	pionowa	1 U	4 U	4 U	2 U	1,5 U	1,5 U	H-H	H-H
Strefa III b dla świateł mijania klasy W lub klasy E	poziome	8 L	8 L	8 R	8 R	6 R	1,5 R	0,5 L	4 L
Strefa III b dla świateł mijania klasy W lub klasy E	pionowa	1 U	4 U	4 U	2 U	1,5 U	1,5 U	0,34 U	0,34 U

Tabela 12

Przepisy dodatkowe dla światła mijania klasy W, wyrażone w cd

Definicja i wymogi stosowane do segmentów E, F1, F2 i F3 (nieoznaczonych w tabeli 9 i na rys. A4-VII w załączniku 4).

Maksymalna dozwolona wielkość wynosi 175 cd: a) w segmencie E zawartym w obszarze 10 stopni U między 20 stopniami L i 20 stopniami R, oraz b) w trzech segmentach pionowych (F1, F2 i F3) dla położenia poziomego 10 stopni L, V i 10 stopni R, wszystkie zawarte między 10 a 60 stopni U.

Inny / dodatkowy zestaw wymogów dotyczących Imax, segmentu 20 i segmentu 10:

Część A lub B tabeli 9 ma zastosowanie pod warunkiem zastąpienia wymogów maksymalnych w wierszach nr 16, 17 i 18, wymogami określonymi poniżej.

Jeżeli, zgodnie ze specyfikacją występującego o homologację, zgodnie z pkt 3.1.3.2 lit. e), światło mijania klasy W zostało zaprojektowane w celu emitowania w segmencie 20 i poniżej nie więcej niż 8 800 cd i w segmencie 10 i poniżej nie więcej niż 3 550 cd, wartość nominalna Imax tego światła nie może być wyższa niż 88 100 cd.

Tabela 13

Wymogi stosowane do górnej części, położenie kątowe punktów pomiaru

Oznaczenie punktu	S 50 LL	S 50	S 50 RR	S 100 LL	S 100	S 100 RR
Położenie kątowe w stopniach	4 U / 8 L	4 U / V-V	4 U / 8 R	2 U / 4 L	2 U / V-V	2 U / 4 R

Tabela 14

Wymogi dodatkowe stosowane do światła mijania klasy E

Części A i B tabeli 9 oraz tabela 10 mają zastosowani pod warunkiem zastąpienia wierszy nr 9 i 18 tabeli 1 i pozycji B w tabeli 10, jak wskazano poniżej
Oznaczenie	Wiersz 1 tabeli 9, część A lub B	Nr 18 tabeli 9, część A lub B	Pozycja B w tabeli 10
Zespół danych	EB 50 L w cd	Imax w cd	Położenie poziomej części granicy światła i cienia w stopniach
	maks.	maks.	nie powyżej
E1	530	70 500	0,34 D
E2	440	61 700	0,45 D
E3	350	52 900	0,57 D

Tabela 15

Wymogi dotyczące adaptacji świateł drogowych zgodnie z pkt 5.3.3.7

Część A	Punkt kontrolny	Pozycja/stopnie		Maks. światłość (*4)
	Punkt kontrolny	Pozioma	Pionowa	(cd)
	Linia 1 – lewa Pojazd nadjeżdżający w odległości 50 m w przypadku ruchu prawostronnego	4,8 L do 2 L	0,57°powyżej	625
	Linia 1 – prawa Pojazd nadjeżdżający w odległości 50 m w przypadku ruchu lewostronnego	2°R do 4,8°R	0,57°powyżej	625
	Linia 2 – lewa Pojazd nadjeżdżający w odległości 100 m w przypadku ruchu prawostronnego	2,4 L do 1 L	0,3°powyżej	1 750
	Linia 2 – prawa Pojazd nadjeżdżający w odległości 100 m w przypadku ruchu lewostronnego	1°R do 2,4°R	0,3°powyżej	1 750
	Linia 3 – lewa Pojazd nadjeżdżający w odległości 200 m w przypadku ruchu prawostronnego	1,2 L do 0,5 L	0,15°powyżej	5 450
	Linia 3 – prawa Pojazd nadjeżdżający w odległości 200 m w przypadku ruchu lewostronnego	0,5°R do 1,2°R	0,15°powyżej	5 450
	Linia 4 Pojazd poprzedzający w odległości 50 m w przypadku ruchu prawostronnego	1,7°R do 1,0°R	0,3°powyżej	1 850
		>1,0° R do 1,7°R		2 500
	Linia 4 Pojazd poprzedzający w odległości 50 m w przypadku ruchu lewostronnego	1,7°R do 1,0°L		1 850
		>1,0° L do 1,7°L		2 500
	Linia 5 Pojazd poprzedzający w odległości 100 m w przypadku ruchu prawostronnego	0,9° L do 0,5°R	0,15°powyżej	5 300
		>0,5°R do 0,9°R		7 000
	Linia 5 Pojazd poprzedzający w odległości 100 m w przypadku ruchu lewostronnego	0,9° R do 0,5°L		5 300
		>0,5°L do 0,9°L		7 000
	Linia 6 Pojazd poprzedzający w odległości 200 m w przypadku ruchu lewo- i prawostronnego	0,45°L do 0,45°R	0,1°powyżej	16 000
Część B	Punkt kontrolny	Pozycja / stopnie (*3)		Min. światłość (*4)
	Punkt kontrolny	Pozioma	Pionowa	(cd)
	50R	1,72 R	D 0,86	5 100
	50 V	V	D 0,86	5 100
	50L	3,43 L	D 0,86	2 550
	25LL	16 L	D 1,72	1 180
	25RR	11 R	D 1,72	1 180

5.3.3.

Przepisy dotyczące świateł drogowych

Przed każdym nowym badaniem system należy ustawić w stanie zerowym.

5.3.3.1.

Jednostkę lub jednostki oświetleniowe systemu należy regulować zgodnie ze wskazówkami producenta w taki sposób, aby strefa maksymalnego natężenia światła była skupiona na punkcie (HV) stanowiącym przecięcie linii H-H i V-V.

5.3.3.1.1.

Badaniu z taką regulacją musi podlegać każda jednostka oświetleniowa, której nie można wyregulować oddzielnie lub, którą ustawiono według pomiarów przeprowadzonych zgodnie z pkt 5.3.2.

5.3.3.2.

Przy pomiarze zgodnie z przepisami określonymi w pkt 5.1 światłość musi spełniać wymogi dotyczące klasy B określone w tabeli 5 i w pkt 5.1.3.4.

5.3.3.3.

Natężenie lub część natężenia światła emitowanego przez AFS może być przemieszczane na boki w sposób automatyczny (bądź zmodyfikowane w celu uzyskania równoważnego efektu), pod warunkiem że:

5.3.3.3.1.

System spełnia wymogi określone w pkt 5.1.3.1 dotyczące klasy B i w pkt 5.1.3.4 powyżej, a każda jednostka oświetleniowa podlega pomiarom zgodnie z odpowiednią procedurą określoną pkt 5.3.4.

5.3.3.4.

System musi być zaprojektowany w taki sposób, aby:

5.3.3.4.1.

Jednostka lub jednostki oświetleniowe z prawej i z lewej strony zapewniały, każda oddzielnie, co najmniej wartość natężenia wynoszącą 16 200 cd w punkcie HV.

5.3.3.5.

Jeżeli wymogi dotyczące danych świateł nie są spełnione, istnieje możliwość przestawienia świateł o 0,5 stopnia w górę lub w dół lub o 1 stopień w prawo lub w lewo w stosunku do ustawienia początkowego. Nowe ustawienie musi zapewnić spełnienie wszystkich wymogów fotometrycznych. Przepisy te nie są stosowane do jednostek oświetleniowych określonych w pkt 5.3.3.1.1.

5.3.3.6.

W przypadku adaptacji funkcji świateł drogowych system musi spełniać wymogi określone w powyższych punktach jedynie w maksymalnych warunkach włączenia.

5.3.3.7.

W trakcie dostosowania funkcja świateł drogowych musi spełniać wymogi dla wszystkich przypadków ruchu prawostronnego i lewostronnego określone w części A tabeli 15. Wymogi te weryfikuje się w trakcie badań homologacji typu w powiązaniu z generatorem sygnału zapewnianym przez występującego o homologację. Generator sygnału odtwarza sygnały zapewniane przez pojazd i powoduje adaptację świateł drogowych, a w szczególności odtwarza ustawienia, aby możliwa była weryfikacja zgodności z wymogami fotometrycznymi.

5.3.3.7.1.

Jeżeli funkcja świateł drogowych spełnia wymogi części A tabeli 15 określone dla linii 1–3 dla pojazdów nadjeżdżających z naprzeciwka i poprzedzających (światło symetryczne), odpowiednie informacje podaje się w formularzu zawiadomienia zamieszczonego w załączniku 1.

5.3.3.7.2.

Jeżeli wymogi pkt 5.3.3.7 można spełnić jedynie dla ruchu prawostronnego lub lewostronnego, odpowiednie informacje podaje się w zawiadomieniu zamieszczonym w załączniku 1.

5.3.4.

Warunki pomiaru i tryb oświetlenia na zakręcie

5.3.4.1.

W przypadku systemu, jednej lub kilku jego części, zapewniających funkcję trybu oświetlenia na zakręcie, wymogi określone w pkt 5.3.2 (światło mijania) lub 5.3.3. (światła drogowe) mają zastosowanie do wszystkich sytuacji w zależności od promienia skrętu kół pojazdu. Na potrzeby weryfikacji świateł mijania i świateł drogowych stosuje się poniższą procedurę:

5.3.4.1.1.

system poddaje się badaniu w stanie zerowym (kierownica wycentrowana/linia prosta) oraz ponadto w stanach odpowiadających najmniejszemu promieniowi skrętu kół pojazdu, w prawo i w lewo, z użyciem, w stosownym przypadku, generatora sygnałów.

5.3.4.1.1.1.

Zgodność z wymogami pkt 5.3.2.5.2 i 5.3.2.5.4 należy sprawdzić dla trybów oświetlenia na zakręcie dla obu kategorii 1 i 2, bez zmiany ustawienia w poziomie.

5.3.4.1.1.2.

Zgodność z wymogami pkt 5.3.2.5.1 i 5.3.3, w zależności od przypadku, należy sprawdzić:

a)	w przypadku trybu oświetlenia na zakręcie kategorii 2: bez dodatkowej zmiany w poziomie;

b)	w przypadku świateł mijania w trybie oświetlania na zakręcie kategorii 1 lub świateł drogowych oświetlania na zakręcie: po zmianie na poziome ustawienia odpowiedniej jednostki instalacyjnej (na przykład za pomocą goniometru) we właściwym kierunku przeciwnym.

5.3.4.1.2.

Podczas badania trybu oświetlenia na zakręcie kategorii 1 lub 2, dla promienia skrętu kół pojazdu różnego od określonego w pkt 5.3.4.1.1, należy się upewnić, że rozdział światła jest jednolity i nie powoduje zbytniego oślepiania. W przeciwnym razie należy sprawdzić zgodność z wymogiem określonym w tabeli 9.

5.3.5.

Inne przepisy

5.3.5.1.

Należy wskazać, używając formularza zgodnego ze wzorem z załącznika 1 jaka jednostka lub jakie jednostki oświetleniowe wytwarzają granicę światła i cienia, określoną w załączniku 5, która rozprzestrzenia się w strefie zawartej między 6 stopniami po lewej stronie i 4 stopniami po prawej stronie oraz powyżej poprzecznej linii, znajdującej się o 0,8 stopnia poniżej.

5.3.5.2.

Należy wskazać, używając formularza zgodnego ze wzorem z załącznika 1, ewentualnie które z trybów świateł mijania klasy E spełniają wymagania „zbioru danych” z tabeli 14.

5.3.6.

Wymogi fotometryczne dotyczące zgodności produkcji

5.3.6.1.

Przepisy ogólne

Ogólne wymogi dotyczące badań zgodności produkcji określono w załącznikach 2 i 3. Dodatkowo stosuje się szczegółowe badania opisane w związku z wymogami fotometrycznymi dotyczącymi systemów adaptacyjnego oświetlenia głównego (AFS), jak opisano poniżej.

Wymogi te dotyczą wyłącznie całego systemu i stosuje się je do połowy sumy wartości zmierzonych odpowiednio na wszystkich jednostkach oświetleniowych systemu dla danej funkcji i trybu lub na wszystkich jednostkach oświetleniowych objętych danym wymogiem.

Jako alternatywę dla procedury ponownego ustawienia, opisanej w pkt 1.2.3. załącznika 2, zawarty w kolumnach A, B lub C tabel 17–32 wymóg uzyskania określonej intensywności w danym kierunku obserwacji uważa się za spełniony, jeżeli wymaganą wartość natężenia uzyskuje się w kierunku odchylonym od kierunku obserwacji o nie więcej niż jedną czwartą stopnia.

5.3.6.2.

Wymogi fotometryczne dotyczące świateł mijania

Tabela 16

Tabela podejmowania decyzji

	„Wiele trybów” – warunek (*) jeżeli istnieje więcej niż jeden tryb danej klasy, badaniu należy poddać tylko ten tryb, który reprezentuje najbardziej niekorzystne warunki, w trybie innym niż tryb oświetlenia na zakręcie zgodnie z	„Tryby oświetlenia na zakręcie” – warunek jeżeli system wykorzystuje te same jednostki funkcjonalne w celu uzyskania trybu oświetlenia na zakręcie dla więcej niż jednej klasy:
		Tak	Nie
Klasa C	Tabela 17 (*)
Tryb oświetlenia na zakręcie kategorii 1	→	(**) tryby oświetlenia na zakręcie bada się wyłącznie w klasie reprezentującej najbardziej niekorzystne warunki	Tabela 18
Tryb oświetlenia na zakręcie kategorii 2		Badanie trybu oświetlenia na zakręcie kategorii 2 zgodnie z tabelą 19
Klasa V Tryb inny niż tryb oświetlenia na zakręcie	Tabela 20 (*)
Klasa V Tryb oświetlenia na zakręcie kategorii 1	→	zob.(**)	Tabela 21
Klasa V Tryb oświetlenia na zakręcie kategorii 2			Tabela 22
Klasa W Tryb inny niż tryb oświetlenia na zakręcie	Tabela 23 (*)
Klasa W Tryb oświetlenia na zakręcie kategorii 1	→	zob.(**)	Tabela 24
Klasa W Tryb oświetlenia na zakręcie kategorii 2			Tabela 25
Klasa E	jeżeli istnieje więcej niż jeden tryb klasy E, zgodnie z tabelami 26–29 w trybie innym niż tryb oświetlenia na zakręcie należy zbadać wyłącznie ten tryb klasy E, który odnosi się do najwyższego ustawienia granicy światła i cienia	Nie są konieczne żadne dodatkowe badania kategorii 1 ani 2

5.3.6.3.

Właściwości fotometryczne świateł drogowych

5.3.6.3.1.

Światło drogowe – stan zerowy

Jeżeli istnieje więcej niż jeden tryb światła drogowego, zgodnie z tabelą 30 pod kątem zgodności produkcji bada się wyłącznie tryb odpowiadający stanowi zerowemu.

5.3.6.3.1.1.

Światło drogowe – tryb oświetlenia na zakręcie – w stosownych przypadkach:

Jeżeli system wykorzystuje te same jednostki funkcjonalne w celu uzyskania trybu oświetlenia na zakręcie dla więcej niż jednej klasy, dodatkowe badanie trybów oświetlenia na zakręcie kategorii 1 lub 2 nie jest konieczne.

Jeżeli nie, należy zbadać system zgodnie z tabelą 31.

5.3.6.3.2.

Adaptacyjne światło drogowe – w stosownych przypadkach:

W trakcie dostosowania funkcja świateł drogowych musi spełniać wymogi dla wszystkich przypadków ruchu prawostronnego lub lewostronnego określone w części A tabeli 32.

Jeżeli system wykorzystuje te same jednostki funkcjonalne do dostosowania światła drogowego, konieczny jest wyłącznie pomiar linii 1 i 4 z tabeli 32.

W przypadku gdy światło mijania spełniające wymogi określone w pkt 5.3.6.2 jest eksploatowane w sposób ciągły w związku z adaptacją świateł drogowych, wymogi fotometryczne określone w części B tabeli 32 nie mają zastosowania.

Tabela 17

Klasa C – stan zerowy – wymagania systemowe

Klasa C – tryb inny niż tryb oświetlenia na zakręcie

Pozycja/st.

Kolumna A

Kolumna B

Kolumna C

Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd).

poziome

pionowa

0% CoP

20 % CoP

30 % CoP

Element

min.

maks.

min.

maks.

min.

maks.

B50L

3,43

0,57

350

520

605

2,5

1 750

2 100

2 275

Punkt BRR

0,57

3 550

4 260

4 615

Punkt BLL

0,57

625

880

1 005

Linia III

625

880

1 005

S50+S50LL+S50RR(3)

190(2)

1 875

95(2)

2 250

45(2)

2 440

S100+S100LL+S100RR(3)

375(2)

1 875

185(2)

2 250

90(2)

2 440

50 R

1,72

0,86

44 100

52 920

57 330

75 R

1,15

0,57

10 100

44 100

8 080

52 920

7 070

57 330

50 V

0,86

5 100

44 100

4 080

52 920

3 570

57 330

50 L

3,43

0,86

3 550

13 200 (4)

2 840

15 840 4

2 485

17 160 (4)

25 LL

1,72

1 180

44 100

944

52 920

826

57 330

25 RR

1,72

1 180

44 100

944

52 920

826

57 330

Linia 10

4,5

2,0

12 300 (1)

14 760 (1)

15 990 (1)

Uwagi do tabeli 17:

(1)	Należy pomnożyć przez 1,3, jeżeli system został zaprojektowany również dla emitowania światła mijania klasy W.

(2)	Para świateł pozycyjnych, sprzężonych z systemem lub przeznaczonych do montażu wraz z systemem, może być włączona zgodnie ze wskazówkami występującego o homologację.

(3)	Wymogi dotyczące rozmieszczenia zgodnie z przepisami określonymi na rys. A4-VII.

(4)

Tabela 18

Klasa C – światło do doświetlania zakrętu – kategoria 1 – wymagania systemowe

Klasa C – światło do doświetlania zakrętu kat. 1

Pozycja/st.

Kolumna A

Kolumna B

Kolumna C

Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)

pozioma

pionowa

0% CoP

20 % CoP

30 % CoP

Element

min.

maks.

min.

maks.

min.

maks.

B50L

3,43

0,57

530

700

785

2,5

1 750

2 100

2 275

Punkt BRR

0,57

3 550

4 260

4 615

Punkt BLL

0,57

625

880

1 005

Linia III

880

1 135

1 260

50 R

1,72

0,86

44 100

52 920

57 330

75 R

1,15

0,57

10 100

44 100

8 080

52 920

7 070

57 330

50 V

0,86

5 100

44 100

4 080

52 920

3 570

57 330

50 L

3,43

0,86

1 700

13 200 (1)

2 840

15 840 (1)

2 485

17 160 (1)

Uwaga do tabeli 18:

(1)

Tabela 19

Klasa C – światło do doświetlania zakrętu – kategoria 2 – wymagania systemowe

Klasa C – światło do doświetlania zakrętu kat. 2		Pozycja/st.						Kolumna A		Kolumna B		Kolumna C
Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)		pozioma				pionowa		0% CoP		20 % CoP		30 % CoP
Nr	Element	w/	od	do		w		min.	maks.	min.	maks.	min.	maks.
1	B50L	L	3,43			U	0,57		530		700		785
3	BR	R	2,5			U	1		1 750		2 100		2 275
4	Linia BRR	R	8	R	20	U	0,57		3 550		4 260		4 615
5	Linia BLL	L	8	L	20	U	0,57		625		880		1 005
7	Linia III	L	4	V	V	H			880		1 135		1 260

Tabela 20

Klasa V – tryb inny niż tryb oświetlenia na zakręcie – wymagania systemowe

Klasa V – tryb inny niż tryb oświetlenia na zakręcie

Pozycja/st.

Kolumna A

Kolumna B

Kolumna C

Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)

pozioma

pionowa

0% CoP

20 % CoP

30 % CoP

Element

min.

maks.

min.

maks.

min.

maks.

B50L

3,43

0,57

350

520

605

2,5

880

1 135

1 260

Punkt BRR

0,57

880

1 135

1 260

Punkt BLL

0,57

880

1 135

1 260

Linia III

625

880

1 005

50 R

1,72

0,86

5 100

44 100

4 080

52 920

3 570

57 330

50 L

3,43

0,86

3 550

13 200 1

2 840

15 840 (1)

2 485

17 160 (1)

Uwaga do tabeli 20:

(1)

Tabela 21

Klasa V – światło do doświetlania zakrętu – kategoria 1 – wymagania systemowe

Klasa V – światło do doświetlania zakrętu kat. 1

Pozycja/st.

Kolumna A

Kolumna B

Kolumna C

Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)

pozioma

pionowa

0% CoP

20 % CoP

30 % CoP

Element

min.

maks.

min.

maks.

min.

maks.

B50L

3,43

0,57

530

700

785

2,5

880

1 135

1 260

Punkt BRR

0,57

880

1 135

1 260

Punkt BLL

0,57

880

1 135

1 260

Linia III

880

1 135

1 260

50 R

1,72

0,86

5 100

44 100

4 080

52 920

3 570

57 330

50 L

3,43

0,86

1 700

13 200 (1)

2 840

15 840 (1)

2 485

17 160 (1)

Uwaga do tabeli 21:

(1)

Tabela 22

Klasa V – światło do doświetlania zakrętu – kategoria 2 – wymagania systemowe

Klasa V – światło do doświetlania zakrętu kat. 2		Pozycja/st.						Kolumna A		Kolumna B		Kolumna C
Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)		pozioma				pionowa		0% CoP		20 % CoP		30 % CoP
Nr	Element	w/	od	do		w		min.	maks.	min.	maks.	min.	maks.
1	B50L	L	3,43			U	0,57		530		700		785
3	BR	R	2,5			U	1		880		1 135		1 260
4	Linia BRR	R	8	R	20	U	0,57		880		1 135		1 260
5	Linia BLL	L	8	L	20	U	0,57		880		1 135		1 260
7	Linia III	L	4	V	V	H			880		1 135		1 260

Tabela 23

Klasa W – tryb inny niż tryb oświetlenia na zakręcie – wymagania systemowe

Klasa W – tryb inny niż tryb oświetlenia na zakręcie

Pozycja/st.

Kolumna A

Kolumna B

Kolumna C

Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)

pozioma

pionowa

0% CoP

20 % CoP

30 % CoP

Element

min.

maks.

min.

maks.

min.

maks.

B50L

3,43

0,57

625

880

1 005

2,5

2 650

3 180

3 445

Punkt BRR

0,57

5 300

6 360

6 890

Punkt BLL

0,57

880

1 135

1 260

Linia III b

0,5

0,34

880

1 135

1 260

75 R

1,15

0,57

20 300

70 500 (1)

16 240

84 600 (1)

14 210

91 650 (1)

50 L

3,43

0,86

6 800

26 400 (2)

5 440

31 680 (2)

4 760

34 320 (2)

25 LL

1,72

3 400

70 500 (1)

2 720

84 600 (1)

2 380

91 650 (1)

25 RR

1,72

3 400

70 500 (1)

2 720

84 600 (1)

2 380

91 650 (1)

Segment 20

3,5

17 600 (1)

21 120 (1)

22 880 (1)

Segment 10

4,5

2,0

12 300 (1)

14 760 (1)

15 990 (1)

Linia E

175

260

300

Uwagi do tabeli 23:

(1)

Jeżeli, zgodnie ze specyfikacją występującego o homologację, określoną w pkt 3.1.3.2 lit. e) niniejszego regulaminu światło mijania klasy W zostało zaprojektowane w celu emitowania w segmencie 20 i poniżej nie więcej niż 8 800 cd (10 560 cd odpowiada 20 % zgodności produkcji, 11 440 cd odpowiada 30 % zgodności produkcji) i w segmencie 10 i poniżej nie więcej niż 3 550 cd (4 260 cd odpowiada 20 % zgodności produkcji, a 4 615 cd odpowiada 30 % zgodności produkcji), wartość nominalna Imax tego światła nie może być wyższa niż 88 100 cd (105 720 odpowiada 20 % zgodności produkcji, 114 530 cd odpowiada 30 % zgodności produkcji).

(2)

Tabela 24

Klasa W – światło do doświetlania zakrętu – kategoria 1 – wymagania systemowe

Klasa W – światło do doświetlania zakrętu kat. 1

Pozycja/st.

Kolumna A

Kolumna B

Kolumna C

Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)

pozioma

pionowa

0% CoP

20 % CoP

30 % CoP

Element

min.

maks.

min.

maks.

min.

maks.

B50L

3,43

0,57

790

960

1 045

2,5

2 650

3 180

3 445

Punkt BRR

0,57

5 300

6 360

6 890

Punkt BLL

0,57

880

1 135

1 260

Linia III b

0,5

0,34

880

1 135

1 260

75 R

1,15

0,57

20 300

70 500 (1)

16 240

84 600 (1)

14 210

91 650 (1)

50 L

3,43

0,86

3 400

13 200 (2)

2 720

15 840 (2)

2 380

17 160 (2)

Uwagi do tabeli 24:

(1)

Jeżeli, zgodnie ze specyfikacją występującego o homologację określoną w pkt 3.1.3.2 lit. e) niniejszego regulaminu światło mijania klasy W zostało zaprojektowane w celu emitowania w segmencie 20 i poniżej nie więcej niż 8 800 cd (10 560 cd odpowiada 20 % zgodności produkcji, 11 440 cd odpowiada 30 % zgodności produkcji) i w segmencie 10 i poniżej nie więcej niż 3 550 cd (4 260 cd odpowiada 20 % zgodności produkcji, a 4 615 cd odpowiada 30 % zgodności produkcji), wartość nominalna Imax tego światła nie może być wyższa niż 88 100 cd (105 720 odpowiada 20 % zgodności produkcji, 114 530 cd odpowiada 30 % zgodności produkcji).

(2)

Tabela 25

Klasa W – światło do doświetlania zakrętu – kategoria 2 – wymagania systemowe

Klasa W – światło do doświetlania zakrętu kat. 2		Pozycja/st.						Kolumna A		Kolumna B		Kolumna C
Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)		pozioma				pionowa		0% CoP		20 % CoP		30 % CoP
Nr	Element	w/	od	do		w		min.	maks.	min.	maks.	min.	maks.
1	B50L	L	3,43			U	0,57		790		960		1 045
3	BR	R	2,5			U	1		2 650		3 180		3 445
4	Linia BRR	R	8	R	20	U	0,57		5 300		6 360		6 890
5	Linia BLL	L	8	L	20	U	0,57		880		1 135		1 260
7	Linia III b	L	4	L	0,5	U	0,34		880		1 135		1 260

Tabela 26

Klasa E – tryb inny niż tryb oświetlenia na zakręcie

Pozycja/st.

Kolumna A

Kolumna B

Kolumna C

Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)

pozioma

pionowa

0% CoP

20 % CoP

30 % CoP

Element

min.

maks.

min.

maks.

min.

maks.

B50L

3,43

0,57

625

880

1 005

2,5

1 750

2 100

2 275

Punkt BRR

0,57

3 550

2 100

2 275

Punkt BLL

0,57

880

1 135

1 260

Linia III b

0,5

0,34

880

1 135

1 260

75 R

1,15

0,57

15 200

79 300

12 160

95 160

10 640

103 090

50 V

0,86

10 100

79 300

8 080

95 160

7 070

103 090

50 L

3,43

0,86

6 800

79 300 (1)

5 440

95 160 (1)

4 760

103 090 (1)

Uwaga do tabeli 26:

(1)

Tabela 27

Klasa E1 – tryb inny niż tryb oświetlenia na zakręcie

Pozycja/stopnie

Kolumna A

Kolumna B

Kolumna C

Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)

pozioma

pionowa

0% CoP

20 % CoP

30 % CoP

Element

min.

maks.

min.

maks.

min.

maks.

B50L

3,43

0,57

530

700

785

2,5

1 750

2 100

2 275

Punkt BRR

0,57

3 550

2 100

2 275

Punkt BLL

0,57

880

1 135

1 260

Linia III b

0,5

0,34

880

1 135

1 260

75 R

1,15

0,57

15 200

70 500

12 160

84 600

10 640

91 650

50 V

0,86

10 100

70 500

8 080

84 600

7 070

91 650

50 L

3,43

0,86

6 800

70 500 (1)

5 440

84 600 (1)

4 760

91 650 (1)

Uwaga do tabeli 27:

(1)

Tabela 28

Klasa E2 – tryb inny niż tryb oświetlenia na zakręcie

Pozycja/stopnie

Kolumna A

Kolumna B

Kolumna C

Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)

pozioma

pionowa

0% CoP

20 % CoP

30 % CoP

Element

min.

maks.

min.

maks.

min.

maks.

B50L

3,43

0,57

440

610

695

2,5

1 750

2 100

2 275

Punkt BRR

0,57

3 550

2 100

2 275

Punkt BLL

0,57

880

1 135

1 260

Linia III b

0,5

0,34

880

1 135

1 260

75 R

1,15

0,57

15 200

61 700

12 160

74 040

10 640

80 210

50 V

0,86

10 100

61 700

8 080

74 040

7 070

80 210

50 L

3,43

0,86

6 800

61 700 (1)

5 440

74 040 (1)

4 760

80 210 (1)

Uwaga do tabeli 28:

(1)

Tabela 29

Klasa E3 – tryb inny niż tryb oświetlenia na zakręcie

Pozycja/stopnie

Kolumna A

Kolumna B

Kolumna C

Wymagania zawarte w tabeli zostały wyrażone w kandelach (cd)

pozioma

pionowa

0% CoP

20 % CoP

30 % CoP

Element

min.

maks.

min.

maks.

min.

maks.

B50L

3,43

0,57

350

520

605

2,5

1 750

2 100

2 275

Punkt BRR

0,57

3 550

2 100

2 275

Punkt BLL

0,57

880

1 135

1 260

Linia III b

0,5

0,34

880

1 135

1 260

75 R

1,15

0,57

15 200

52 900

12 160

63 480

10 640

68 770

50 V

0,86

10 100

52 900

8 080

63 480

7 070

68 770

50 L

3,43

0,86

6 800

52 900 (1)

5 440

63 480 (1)

4 760

68 770 (1)

Uwaga do tabeli 29:

(1)

Tabela 30

Klasa R – światło drogowe – stan zerowy – wymagania systemowe

		Kolumna A		Kolumna B		Kolumna C
Punkt kontrolny światła drogowego skierowanego na wprost	Współrzędne kątowe (stopnie)	Wymagana światłość (cd) 0% CoP		Wymagana światłość (cd) 20 % CoP		Wymagana światłość (cd) 30 % CoP
		Min.	Maks.	Min.	Maks.	Min.	Maks.
HV	H,V	32 400	215 000	26 000	258 000	23 000	279 500
H-5L	0,0, 5,0 L	5 100	215 000	4 080	258 000	3 570	279 500
H-2,5L	0,0, 2,5 L	20 300	215 000	16 240	258 000	14 210	279 500
H-2,5R	0,0, 2,5 R	20 300	215 000	16 240	258 000	14 210	279 500
H-5R	0,0, 5,0 R	5 100	215 000	4 080	258 000	3 570	279 500

Tabela 31

Klasa R – Światło drogowe zapewniające doświetlenie zakrętu – wymagania systemowe

		Kolumna A		Kolumna B		Kolumna C
Punkt kontrolny światła drogowego zapewniającego doświetlenie zakrętu	Współrzędne kątowe (stopnie)	Wymagana światłość (cd) 0% CoP		Wymagana światłość (cd) 20 % CoP		Wymagana światłość (cd) 30 % CoP
		Min.	Maks.	Min.	Maks.	Min.	Maks.
HV	H,V	32 400	215 000	26 000	258 000	23 000	279 500
H-5L	0,0, 5,0 L	5 100	215 000	4 080	258 000	3 570	279 500
H-2,5L	0,0, 2,5 L	20 300	215 000	16 240	258 000	14 210	279 500
H-2,5R	0,0, 2,5 R	20 300	215 000	16 240	258 000	14 210	279 500
H-5R	0,0, 5,0 R	5 100	215 000	4 080	258 000	3 570	279 500

Tabela 32

Klasa R – adaptacyjne światło drogowe – wartości zgodności produkcji

Część A	Punkt kontrolny	Pozycja/ stopnie		Kolumna A Maks. wartość światłości(**) 0 % zgodności produkcji	Kolumna B Maks. wartość światłości(**) 20 % zgodności produkcji	Kolumna C Maks. wartość światłości(**) 30 % zgodności produkcji
	Punkt kontrolny	Pozioma	Pionowa	(cd)	(cd)	(cd)
	Linia 1 – lewa Pojazd nadjeżdżający w odległości 50 m w przypadku ruchu prawostronnego	4,8°L do 2°L	0,57° powyżej	625	880	1 003
	Linia 1 – prawa Pojazd nadjeżdżający w odległości 50 m w przypadku ruchu lewostronnego	2°R do 4,8° R	0,57° powyżej	625	880	1 003
	Linia 2 – lewa Pojazd nadjeżdżający w odległości 100 m w przypadku ruchu prawostronnego	2,4°L do 1°L	0,3° powyżej	1 750	2 100	2 275
	Linia 2 – prawa Pojazd nadjeżdżający w odległości 100 m w przypadku ruchu lewostronnego	1°R do 2,4°R	0,3°powyżej	1 750	2 100	2 275
	Linia 3 – lewa Pojazd nadjeżdżający w odległości 200 m w przypadku ruchu prawostronnego	1,2°L do 0,5°L	0,15°powyżej	5 450	6 540	7 085
	Linia 3 – prawa Pojazd nadjeżdżający w odległości 200 m w przypadku ruchu lewostronnego	0,5°R do 1,2°R	0,15° powyżej	5 450	6 540	7 085
	Linia 4 Pojazd poprzedzający w odległości 50 m w przypadku ruchu prawostronnego	1,7°L do 1,0°R	0,3°powyżej	1 850	2 220	2 405
		>1,0°R do 1,7°R		2 500	3 000	3 250
	Linia 4 Pojazd poprzedzający w odległości 50 m w przypadku ruchu lewostronnego	1,7°R do 1,0°L		1 850	2 220	2 405
		>1,0°L do 1,7°L		2 500	3 000	3 250
	Linia 5 Pojazd poprzedzający w odległości 100 m w przypadku ruchu prawostronnego	0,9°L do 0,5°R	0,15°powyżej	5 300	6 360	6 890
		>0,5°R do 0,9°R		7 000	8 400	9 100
	Linia 5 Pojazd poprzedzający w odległości 100 m w przypadku ruchu lewostronnego	0,9°R do 0,5°L		5 300	6 360	6 890
		>0,5°L do 0,9°L		7 000	8 400	9 100
	Linia 6 Pojazd poprzedzający w odległości 200 m w przypadku ruchu lewo- i prawostronnego	0,45°L do 0,45°R	0,1°powyżej	16 000	19 200	20 800

Część B

Punkt kontrolny

Pozycja / stopnie(*)

Kolumna A

Min. światłość(**)

0% CoP

Kolumna B

Min. światłość(**)

20% CoP

Kolumna C

Min. światłość(**)

30% CoP

Pozioma

Pionowa

(cd)

50R

1,72 R

0,86 D

5 100

4 080

3 570

50 V

0,86 D

5 100

4 080

3 570

50L

3,43 L

0,86 D

2 550

2 040

1 785

25LL

16 L

1,72 D

1 180

944

826

25RR

11 R

1,72 D

1 180

944

826

Uwagi do tabeli 32

(*)	Położenia kątowe przedstawiono dla świateł mijania w ruchu prawostronnym.

(**)

Wymogi fotometryczne dotyczące każdego punktu pomiaru (położenie kątowe) funkcji lub trybu oświetlenia, określone w niniejszym regulaminie, stosuje się do połowy sumy wartości zmierzonych odpowiednio na wszystkich jednostkach oświetleniowych systemu dla danej funkcji.

Każda z linii zdefiniowanych w części A tabeli 32 w połączeniu z punktami kontrolnymi określonymi w części B tabeli 32 poddawana jest indywidualnym pomiarom odpowiadającym sygnałowi wytwarzanemu przez generator sygnału.

5.4.

Wymogi techniczne dotyczące reflektorów emitujących światło mijania klas AS, BS, CS, DS i ES (symbole „C-AS”, „C-BS”, „WC-CS”, „WC-DS” i „WC-ES”)

5.4.1.

Procedura regulacji

5.4.1.1.

Przy poprawnym ustawieniu światło mijania musi wytwarzać dostatecznie ostrą granicę światła i cienia, aby umożliwić właściwą regulację wzrokową, jak wskazano w pkt 1 załącznika 6. Światło ustawia się stosując płaski pionowy ekran ustawiony w odległości 10-25 m przed reflektorem prostopadle do linii H-V. Ekran musi być dostatecznie szeroki, aby umożliwić zbadanie oraz regulację granicy światła i cienia światła mijania co najmniej w zakresie 3 ° z każdej strony linii V-V. Granica światła i cienia musi przebiegać zasadniczo poziomo i możliwie prosto co najmniej od 3° L do 3° R.

5.4.1.2.

Reflektor musi być ustawiony zgodnie z pkt 3 załącznika 6.

Jeśli jednak regulacji pionowej nie można powtarzać aż do uzyskania wymaganego położenia w zakresie dozwolonych tolerancji, należy zastosować metodę z użyciem przyrządów opisaną w załączniku 6 pkt 4 i 5, aby zbadać zgodność z minimalnymi wymogami dotyczącymi granicy światła i cienia oraz przeprowadzić regulację pionową światła.

5.4.2.

Tak ustawiony reflektor, jeżeli wniosek o jego homologację dotyczy wyłącznie wytwarzania światła mijania (10), musi spełniać wymagania określone w pkt 5.4.4; jeżeli jest przeznaczony do wytwarzania zarówno światła mijania, jak i światła drogowego, wówczas musi spełniać wymagania określone w pkt 5.4.4 i 5.1.

5.4.3.

Jeżeli tak ustawiony reflektor nie spełnia wymogów określonych w pkt 5.4.4 i 5.1, jego ustawienie można zmienić, z wyjątkiem reflektorów, które nie mają mechanizmu ustawienia poziomego, pod warunkiem że oś wiązki światła zostanie przesunięta poprzecznie o nie więcej niż 0,5 stopnia w prawo lub w lewo i o nie więcej niż 0,25 stopnia w górę lub w dół. Aby ułatwić ustawienie światła za pomocą granicy światła i cienia, reflektor można częściowo przesłonić w celu wyostrzenia granicy światła i cienia. Granica światła i cienia nie może jednak wykraczać poza linię H-H.

5.4.4.

Światło mijania musi spełniać wymagania przedstawione w odpowiedniej tabeli poniżej oraz na odpowiednim rysunku przedstawionym w załączniku 4.

Uwagi:

Dla reflektorów klasy ES napięcie przyłożone do końcówek statecznika(-ów) wynosi 13,2 V ± 0,1 V dla układów 12 V albo jest określone inaczej (zob. załącznik 12).

„D” oznacza: poniżej linii H-H.

„U” oznacza: powyżej linii H-H.

„R” oznacza: na prawo od linii V-V.

„L” oznacza: na lewo od linii V-V.

5.4.4.1.

Dla reflektorów klasy AS (rys. A4-VIII w załączniku 4):

Tabela 33

Światło mijania klasy AS

Punkt kontrolny / linia / strefa

Współrzędne kątowe – stopnie(*)

Wymagana światłość w cd

Dowolny punkt w strefie 1

0° do 15° U

5° L do 5° R

≤320 cd

Dowolny punkt na linii 25L-25R

1,72° D

5° L do 5° R

≥1 100 cd

Dowolny punkt na linii 12,5L-12,5R

3,43° D

5° L do 5° R

≥550 cd

Uwaga do tabeli 33

(*)	Tolerancja °0,25° dopuszczona niezależnie w każdym punkcie kontrolnym dla fotometrii, o ile nie zaznaczono inaczej.

5.4.4.2.

Dla reflektorów klasy BS (rys. A4-IX w załączniku 4):

Tabela 34

Światło mijania klasy BS

Punkt/kontrolny/

linia/strefa

Współrzędne kątowe – stopnie(*)

Wymagana światłość w cd

Dowolny punkt w strefie 1

0° do 15° U

5° L do 5° R

≤700 cd

Dowolny punkt na linii 50L-50R poza 50V

0,86° D

2,5° L do 2,5° R

≥1 100 cd

pkt 50V

0,86° D

≥2 200 cd

Dowolny punkt na linii 25L-25R

1,72° D

od 5° L do 5° R

≥2 200 cd

Dowolny punkt w strefie 2

od 0,86° D do 1,72° D

od 5° L do 5° R

≥1 100 cd

Uwaga do tabeli 34:

(*)	Tolerancja °0,25° dopuszczona niezależnie w każdym punkcie kontrolnym dla fotometrii, o ile nie zaznaczono inaczej.

5.4.4.3.

Dla reflektora klasy CS, DS lub ES (rysunek A4-X w załączniku 4):

Tabela 35

Światło mijania klasy CS, DS lub ES

Punkt kontrolny / linia / strefa

Współrzędne kątowe punktu kontrolnego – stopnie(*)

Wymagana światłość w cd

Minimum

Maksimum

Klasa CS

Klasa DS

Klasa ES

Klasy CS, DS, ES

0,86°D

3,5°R

2 000

2 500

13 750

0,86°D

2 450

4 900

–

0,86°D

3,5°L

2 000

2 500

13 750

0,50°U

1,50°L i 1,50°R

–

900

2,00°D

15°L i 15°R

550

1 100

–

4,00°D

20°L i 20°R

150

300

600

–

1 700

Linia 1

2,00°D

9°L do 9°R

1 350

1 900

8(**)

4,00°U

8,0°L

(**)

700

9(**)

4,00°U

700

10(**)

4,00°U

8,0°R

700

11(**)

2,00°U

4,0°L

(**)

900

12(**)

2,00°U

900

13(**)

2,00°U

4,0°R

900

14(**)

8,0°L i 8,0°R

50 cd(**)

15(**)

4,0°L i 4,0°R

100 cd(**)

900

Strefa 1

1°U/8°L-4°U/8°L-4°U/8°R-1°U/8°R-0/4°R-0/1°R-0,6°U/0-0/1°L-0/4°L-1°U/8°L

900

Strefa 2

>4U do <15 U

8°L do 8°R

700

Uwagi do tabeli 35

(*)	Tolerancja °0,25° dopuszczona niezależnie w każdym punkcie kontrolnym dla fotometrii, o ile nie zaznaczono inaczej.

(**)	Na żądanie występującego o homologację podczas pomiaru tych punktów, przednie światło pozycyjne homologowane zgodnie z regulaminem ONZ nr 50 lub regulaminem ONZ nr 7 lub regulaminem ONZ nr 148; jeżeli jest połączone, zespolone lub wzajemnie sprzężone, musi być włączone.

5.4.4.3.1.

Po czterech sekundach od zapalenia światła mijania klasy ES, które nie świeciło od co najmniej 30 minut, musi zostać osiągnięta wartość co najmniej 3 750 cd w punkcie 2 (0,86D-V) dla reflektorów łączących funkcje światła drogowego i mijania lub pełniących tylko funkcję światła mijania.

Urządzenie zasilające musi być wystarczające do zapewnienia wymaganego wzrostu impulsu wysokoprądowego.

5.4.4.4.

Światło jest rozłożone tak równomiernie jak to możliwe w obrębie stref 1 i 2 dla reflektorów klasy CS, DS lub ES.

5.4.4.5.

Na światło mijania mogą przypadać jedno albo dwa żarowe źródła światła (klasy AS, BS, CS, DS) lub jedno wyładowcze źródło światła (klasy ES) bądź jedno lub więcej źródeł światła LED lub modułów LED (klasy AS, BS, CS, DS, ES).

5.4.5.

W przypadku pojazdów kategorii L i T dopuszcza się dodatkowe źródła światła lub dodatkowe jednostki oświetleniowe do doświetlania zakrętów, pod warunkiem że:

5.4.5.1.

Jeżeli główne światło(-a) mijania i odpowiadające mu (im) dodatkowe źródło(-a) światła używane do doświetlania zakrętów są uruchamiane jednocześnie, muszą być spełnione następujące wymagania dotyczące oświetlenia:

a)	przechył w lewo (jeżeli motocykl jest obracany w lewo wokół osi wzdłużnej) - wartości światłości nie mogą przekraczać 900 cd w strefie rozciągającej się od HH do 15 stopni powyżej HH i od VV do 10 stopni w lewo;

b)	przechył w prawo (jeżeli motocykl jest obracany w prawo wokół osi wzdłużnej) - wartości światłości nie mogą przekraczać 900 cd w strefie rozciągającej się od HH do 15 stopni powyżej HH i od VV do 10 stopni w prawo.

5.4.5.2.

Badanie to przeprowadza się przy minimalnym kącie przechylenia określonym przez wnioskodawcę osiągając ten stan za pomocą uchwytu badawczego itp.

5.4.5.3.

Do celów dokonania tego pomiaru, na wniosek wnioskodawcy, główne światło mijania oraz dodatkowe źródło(-a) światła stosowane do doświetlania zakrętów, mogą być poddane pomiarom indywidualnym a uzyskane wartości fotometryczne mogą być łączone, aby określić zgodność z określonymi wartościami światłości.

5.5.

Wymogi techniczne dotyczące przednich świateł przeciwmgłowych klasy F3 (symbol „F3”)

5.5.1.

Regulacja fotometryczna i warunki pomiaru

5.5.1.1.

Przednie światło przeciwmgłowe musi być ustawione zgodnie pkt 3 z załącznika 6.

Jeśli jednak regulacji pionowej nie można powtarzać aż do uzyskania wymaganego położenia w zakresie dozwolonych tolerancji, należy zastosować metodę z użyciem przyrządów opisaną w załączniku 6 pkt 4 i 5, aby zbadać zgodność z minimalnymi wymogami dotyczącymi granicy światła i cienia oraz przeprowadzić regulację pionową światła.

5.5.1.2.

Przednie światło przeciwmgłowe musi spełniać wymogi przedstawione w tabeli 36 i na rys. A4-XI w załączniku 4.

5.5.2.

Wymogi fotometryczne

Po zakończeniu powyższej regulacji przednie światło przeciwmgłowe musi spełniać wymogi określone w tabeli 36 (zob. również rys. A4-XI w załączniku 4):

Tabela 36

Wymogi fotometryczne homologacji typu dla przednich świateł przeciwmgłowych

Wyznaczone linie lub strefy

Ustawienie pionowe(*) powyżej h + poniżej h -

Położenie poziome(*) na lewo od v: -na prawo od v: +

Światłość (w cd)

Wymagany obszar

Punkt 1, 2(**)

+60°

±45°

maks. 85

Wszystkie punkty

Punkt 3, 4(**)

+40°

±30°

Punkt 5, 6(**)

+30°

±60°

Punkt 7, 10(**)

+20°

±40°

Punkt 8, 9(**)

+20°

±15°

Linia 1(**)

+8°

-26° do +26°

maks. 130

Wszystkie linie

Linia 2(**)

+4°

-26° do +26°

maks. 150

Wszystkie linie

Linia 3

+2°

-26° do +26°

maks. 245

Wszystkie linie

Linia 4

+1°

-26° do +26°

maks. 360

Wszystkie linie

Linia 5

0°

-10° do +10°

maks. 485

Wszystkie linie

Linia 6(***)

-2,5°

-10° do +10°

min. 2 700

Wszystkie linie

Linia 7(***)

-6,0°

-10° do +10°

< 50 procent wartości maks. na linii 6

Wszystkie linie

Linia 8L i R(***)

-1,5° do -3,5°

-22° i +22°

min. 1 100

Co najmniej jeden punkt

Linia 9L i R(***)

-1,5° do -4,5°

-35° i +35°

min. 450

Co najmniej jeden punkt

Strefa D(***)

-1,5° do -3,5°

-10° do +10°

maks. 12 000

Cała strefa

Uwagi do tabeli 36

(*)	Współrzędne są określone w stopniach na sieci kątowo-liniowej z osią biegunową pionową.

(**)	Zob. pkt 5.5.2.4.

(***)

Zob. pkt 5.5.2.2.

5.5.2.1.

Światłość mierzy się w świetle białym lub barwnym, zgodnie z zaleceniem wnioskodawcy dotyczącym normalnego użytkowania świateł przeciwmgłowych. Nie zezwala się na odchylenia od jednorodności wpływające negatywnie na wystarczającą widoczność w strefie powyżej linii 5 wynoszące od 10° w lewo do 10° w prawo.

5.5.2.2.

Na żądanie wnioskodawcy dwa przednie światła przeciwmgłowe stanowiące dopasowaną parę odpowiadającą opisowi w pkt 3.3.2.4.3 można badać oddzielnie. W tym przypadku określone wymogi dotyczące linii 6, 7, 8, 9 i strefy D w tabeli 36 stosuje się do połowy wartości sumy odczytów prawej i lewej strony przedniego światła przeciwmgłowego. Każde z dwóch przednich świateł przeciwmgłowych musi jednak osiągać co najmniej 50 % minimalnej wartości wymaganej dla linii 6. Ponadto każde z dwóch przednich świateł przeciwmgłowych stanowiących dopasowaną parę muszą jedynie spełniać wymagania dla linii 6 oraz 7 wynoszące od 5° w kierunku wewnętrznym do 10° w kierunku zewnętrznym.

5.5.2.3.

Wewnątrz pola pomiędzy liniami od 1 do 5 na rysunku A4-XI w załączniku 4, kształt promienia światła powinien być zasadniczo równomierny. Nie zezwala się na wahania natężenia wpływające negatywnie na wystarczającą widoczność pomiędzy liniami 6, 7, 8 i 9.

5.5.2.4.

W obszarze rozchodzenia się światła określonym w tabeli 36 dozwolone jest powstawanie pojedynczych wąskich punktów lub pasów o wartości nieprzekraczającej 175 cd w obszarze zawierającym punkty pomiarowe od 1 do 10 i linię 1 lub w obszarze linii 1 i linii 2, o ile nie wykraczają poza stożkowy kąt o otwarciu 2° lub szerokości 1°. Jeśli powstają liczne punkty lub pasy, muszą być oddzielone minimalnym kątem 10°.

5.5.2.5.

Jeśli szczególne wymogi w zakresie światłości nie są spełnione, zezwala się na ponowne ustawienie położenia granicy światła i cienia w zakresie ±0,5° w pionie lub ±2° w poziomie. Nowe ustawienie musi zapewnić spełnienie wszystkich wymogów fotometrycznych.

5.5.3.

Inne wymogi fotometryczne

5.5.3.1.

W przypadku przednich świateł przeciwmgłowych wyposażonych w gazowo-wyładowcze źródła światła z balastem niewbudowanym w źródło światła, światłość musi przekroczyć 1 080 cd w punkcie pomiarowym przy 0° w poziomie i 2° D w pionie w ciągu czterech sekund od uruchomienia światła przeciwmgłowego, które było wyłączone przez co najmniej 30 minut.

5.5.3.2.

W celu dostosowania do gęstej mgły lub podobnych warunków ograniczonej widoczności zezwala się na automatyczną zmianę natężenia światła, pod warunkiem że:

a)	w układ działania przedniego światła przeciwmgłowego wbudowane jest aktywne elektroniczne urządzenie sterownicze źródła światła;

b)	wszystkie wartości natężenia zmieniają się proporcjonalnie.

W momencie sprawdzania pod kątem zgodności z przepisami pkt 4.6.6 układ uważany jest za akceptowalny, jeśli natężenia światła pozostają w zakresie 60 % do 100 % wartości określonych w tabeli 36.

5.5.3.2.1.

Odpowiednią informację należy umieścić w formularzu zawiadomienia (pozycja 9 załącznika 1).

5.5.3.2.2.

Upoważniona placówka techniczna odpowiedzialna za badania homologacyjne typu sprawdza, czy układ umożliwia automatyczne ustawienie świateł tak, aby uzyskać poprawne oświetlenie drogi bez powodowania utrudnień, zarówno dla kierującego, jak i innych użytkowników dróg.

5.5.3.2.3.

Pomiary fotometryczne należy wykonywać zgodnie ze wskazówkami występującego o homologację.

5.5.4.

Wymagania w zakresie tolerancji dotyczące procedury kontroli zgodności produkcji:

5.5.4.1.

w czasie badania wydajności fotometrycznej dowolnego przedniego światła przeciwmgłowego wybranego losowo zgodnie z pkt 5.5 żadna z wartości pomiarowych światłości nie może różnić się niekorzystnie o więcej niż 20 %;

5.5.4.2.

W przypadku wartości pomiarowych w tabeli 36 odpowiednie maksymalne odchylenia mogą wynosić:

Tabela 37

Zgodność produkcji, wymogi fotometryczne dla przednich świateł przeciwmgłowych

Wyznaczone linie lub strefy

Ustawienie pionowe(*) powyżej h + poniżej h -

Położenie poziome* na lewo od v: -na prawo od v: +

Światłość w cd

Wymagany obszar

Równoważność 20 %

Równoważność 30 %

Punkt 1, 2(**)

+60°

±45°

maks. 115

maks. 130

Wszystkie punkty

Punkt 3, 4(**)

+40°

±30°

Punkt 5, 6(**)

+30°

±60°

Punkt 7, 10(**)

+20°

±40°

Punkt 8, 9(**)

+20°

±15°

Linia 1(**)

+8°

-26° do +26°

maks. 160

maks. 170

Wszystkie linie

Linia 2(**)

+4°

-26° do +26°

maks. 180

maks. 195

Wszystkie linie

Linia 3

+2°

-26° do +26°

maks. 295

maks. 320

Wszystkie linie

Linia 4

+1°

-26° do +26°

maks. 435

maks. 470

Wszystkie linie

Linia 5

0°

-10° do +10°

maks. 585

maks. 630

Wszystkie linie

Linia 6(***)

-2,5°

od 5° w kierunku wewnętrznym

do 10° w kierunku zewnętrznym

min. 2 160

min. 1 890

Wszystkie linie

Linia 8

L i R(***)

-1,5° do -3,5°

-22° i +22°

min. 880

min. 770

Co najmniej jeden punkt

Linia 9

L i R(***)

-1,5° do -4,5°

-35° i +35°

min. 360

min. 315

Co najmniej jeden punkt

Strefa D

-1,5° do -3,5°

-10° do +10°

maks. 14 400

maks. 15 600

Cała strefa

Uwagi do tabeli 37:

(*)	Współrzędne są określone w stopniach na sieci kątowo-liniowej z osią biegunową pionową.

(**)	Zob. pkt 5.5.2.4.

(***)

Zob. pkt 5.5.2.2.

5.6.

Wymogi techniczne dotyczące świateł zakrętowych (symbol K)

5.6.1.

Światłość wysyłanego światła

5.6.1.1.

W przypadku urządzenia montowanego po lewej stronie minimalna światłość w określonym punkcie pomiarowym musi mieć następującą wartość:

a)	2,5D – 30L: 240 cd

b)	2,5D – 45L: 400 cd

c)	2,5D – 60L: 240 cd

Te same wartości stosuje się symetrycznie w odniesieniu do urządzenia po prawej stronie. (Przedstawiono w załączniku 4 na rys. A4-XII)

5.6.1.2.

We wszystkich kierunkach wartość światłości światła wysyłanego nie może przekraczać:

a)	300 cd powyżej linii 1,0 U, L i R;

b)	600 cd między płaszczyzną poziomą i linią 1,0 U, L i R; oraz

c)	14 000 cd poniżej linii 0,57 D, L i R.

5.6.1.3.

W przypadku pojedynczego światła z więcej niż jednym źródłem światła, gdy włączone są wszystkie źródła światła, nie może zostać przekroczona maksymalna wartość światłości.

5.6.1.4.

Awaria światła pojedynczego zawierającego więcej niż jedno źródło światła:

5.6.1.4.1.

W świetle pojedynczym zawierającym więcej niż jedno źródło światła grupa źródeł światła połączona przewodami elektrycznymi w taki sposób, że gdy jedno z nich przestanie działać, wszystkie przestają wysyłać światło, uznawana jest za jedno źródło światła.

5.6.1.4.2.

W przypadku awarii jednego ze źródeł światła w świetle pojedynczym zawierającym więcej niż jedno źródło światła stosuje się co najmniej jeden z następujących przepisów:

a)	intensywność światła spełnia minimalne wymogi podane w tabeli wzorcowego rozsyłu światła w przestrzeni, zgodnie z rys. L załącznika 4; lub

emitowany jest sygnał uruchamiający urządzenie ostrzegawcze informujące o awarii, jak wskazano w pkt 6.20.8 regulaminu ONZ nr 48, pod warunkiem że światłość zmierzona w punkcie 2,5°D 45°L w przypadku światła lewego (w przypadku światła prawego kąt L należy zastąpić kątem R) wynosi co najmniej 50 % wymaganej intensywności minimalnej. W tym przypadku w formularzu zawiadomienia umieszcza się informację, że światło jest przeznaczone wyłącznie do stosowania w pojeździe wyposażonym w urządzenie ostrzegawcze sygnalizujące awarię.

5.6.2.

Metody pomiaru

5.6.2.1.

Podczas pomiarów fotometrycznych należy zapobiegać odbiciom rozproszonym za pomocą odpowiednich osłon.

5.6.2.2.

W przypadku zakwestionowania wyników pomiarów pomiary przeprowadza się w sposób zapewniający ich zgodność z następującymi wymogami:

5.6.2.2.1.

odległość pomiaru musi pozwalać na zastosowanie prawa odwrotności kwadratów odległości;

5.6.2.2.2.

aparatura pomiarowa musi być dobrana tak, aby rozmiar kątowy odbiornika wyznaczony ze środka odniesienia światła wynosił od 10′ do 1°;

5.6.2.2.3.

Wymóg określonej intensywności dla określonego kierunku obserwacji uważa się za spełniony, jeżeli wymaganą wartość natężenia uzyskuje się w kierunku odchylonym od kierunku obserwacji o nie więcej niż jedną czwartą stopnia.

5.6.2.3.

Punkty pomiarowe wyrażone w stopniach kątowych względem osi odniesienia przedstawiono na rys. A4-XII w załączniku 4.

Wartości przedstawione w tabeli wskazują wyrażone w cd minimalne wartości światłości dla różnych kierunków pomiaru.

5.6.2.4.

Poziome i pionowe kąty widoczności geometrycznej przedstawiono na rys. A4-XIII w załączniku 4. Kierunki H = 0° oraz V = 0° odpowiadają osi odniesienia. Na pojeździe przebiegają one poziomo, równolegle do wzdłużnej środkowej płaszczyzny pojazdu i w wymaganym kierunku widoczności. Przechodzą one przez środek odniesienia.

5.6.3.

Fotometryczne pomiary parametrów świateł wyposażonych w kilka źródeł światła Należy sprawdzić parametry fotometryczne:

5.6.3.1.

W przypadku niewymiennych źródeł światła przy źródłach światła zamocowanych w świetle zgodnie z pkt 4.6.

5.6.3.2.

W przypadku wymiennych źródeł światła oprócz pkt 4.6.

Uzyskane wartości światłości należy skorygować.

a)	W przypadku żarówek wartość współczynnika korygującego jest równa stosunkowi strumienia świetlnego odniesienia do średniej wartości strumienia świetlnego przy zastosowanym napięciu (13,2 V lub 13,5 V).

b)	W przypadku diodowych źródeł światła (LED) wartość współczynnika korygującego jest równa stosunkowi obiektywnego strumienia świetlnego do średniej wartości strumienia świetlnego przy zastosowanym napięciu (6,75 V, 13,5 V lub 28,0 V).

Rzeczywista wartość strumienia świetlnego każdego zastosowanego źródła światła nie może odbiegać o więcej niż ±5 % od wartości średniej. Dopuszcza się również, lecz jedynie w przypadku żarówek, zastosowanie żarówki wzorcowej, pracującej przy właściwym dla niej strumieniu świetlnym o wartości odniesienia, po kolei w każdym poszczególnym położeniu, a następnie zsumowanie wyników poszczególnych pomiarów w każdym położeniu.

5.6.3.3.

W przypadku wszystkich świateł zakrętowych, z wyjątkiem świateł wyposażonych w żarówki, wartości światłości zmierzone po upływie jednej minuty i 10 minut pracy muszą być zgodne z wymaganymi wartościami minimalnymi i maksymalnymi. Rozkłady światłości po jednej minucie i po 10 minutach pracy należy obliczyć z rozkładu światłości zmierzonego po uzyskaniu stabilności fotometrycznej poprzez zastosowanie dla każdego punktu kontrolnego stosunku światłości zmierzonych w punkcie 45°L 2,5°D w przypadku światła lewego (w przypadku światła prawego kąt L należy zastąpić kątem R):

a)	po jednej minucie;

b)	po 10 minutach; oraz

c)	po uzyskaniu stabilności fotometrycznej.

Stabilność fotometryczną osiągnięto, jeżeli odchylenie światłości w określonym punkcie kontrolnym wynosi mniej niż 3 procent w dowolnym przedziale 15 minut.

6. PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

6.1.

Przepisy ogólne

6.1.1.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nadal muszą uznawać homologacje typu świateł (funkcji) na podstawie wszystkich wcześniejszych serii poprawek do niniejszego regulaminu, których nie dotyczą zmiany wprowadzone najnowszą serią poprawek.

W celu weryfikacji wskaźnik zmian obowiązujący dla właściwego światła (funkcji) nie może różnić się od wskaźnika zmian określonego w najnowszej serii poprawek.

6.1.2.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nie mogą odmówić udzielenia rozszerzenia homologacji udzielonych zgodnie z wszelkimi poprzednimi seriami poprawek do tego regulaminu.

(1) Porozumienie dotyczące przyjęcia zharmonizowanych regulaminów technicznych Organizacji Narodów Zjednoczonych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być montowane lub wykorzystywane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych regulaminów Organizacji Narodów Zjednoczonych (E/ECE/TRANS/505/Rev.3).

(2) Wskazać na formularzu zgodnym ze wzorem w załączniku 1.

(3) Wskazać na formularzu zgodnym ze wzorem w załączniku 14.

(4) W przypadku pojedynczej jednostki instalacyjnej symbol „XC” umieszcza się tylko raz.

(5) W przypadku większej liczby jednostek instalacyjnych, z których każda zapewnia co najmniej jedną funkcję systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego, każda jednostka jest oznaczona symbolem „X”, po którym następują symbole identyfikacyjne danych funkcji systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego.

(6) Numery identyfikujące Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. podano w załączniku 3 do ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3) (ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.6).

(7) Zgodność z wymogami w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej jest odpowiednia dla typu pojazdu.

(8) Instrukcje dotyczące montażu świateł, w których zastosowano takie rozwiązanie, zawarto w regulaminie ONZ nr 48.

(*1) Tolerancja °0,25° dopuszczona niezależnie w każdym punkcie kontrolnym dla fotometrii, o ile nie zaznaczono inaczej.

(*2) Tolerancja °0,25° dopuszczona niezależnie w każdym punkcie kontrolnym dla fotometrii, o ile nie zaznaczono inaczej.

(9) Takie specjalne światło mijania może obejmować również światło drogowe niepodlegające wymaganiom.

(*3) Położenia kątowe przedstawiono dla świateł mijania w ruchu prawostronnym.

(*4) Wymogi fotometryczne dotyczące każdego punktu pomiaru (położenie kątowe) funkcji lub trybu oświetlenia, określone w niniejszym regulaminie, stosuje się do połowy sumy wartości zmierzonych odpowiednio na wszystkich jednostkach oświetleniowych systemu dla danej funkcji.

Każda z linii zdefiniowanych w części A tabeli 15 w połączeniu z punktami kontrolnymi określonymi w części B tabeli 15 poddawana jest indywidualnym pomiarom odpowiadającym sygnałowi wytwarzanemu przez generator sygnału.

W przypadku gdy światło mijania spełniające wymogi określone w pkt 5.3.2 jest eksploatowane w sposób ciągły w związku z adaptacją świateł drogowych, wymogi fotometryczne określone w części B tabeli 15 nie mają zastosowania.

(10) Takie specjalne światło mijania może obejmować również światło drogowe niepodlegające wymaganiom.

ZAŁĄCZNIK 1

Zawiadomienie

(Maksymalny format: A4 (210 × 297 mm))

(1)

wydane przez:

Nazwa organu administracji:

…

dotyczące: (2)

udzielenia homologacji

rozszerzenia homologacji

odmowy udzielenia homologacji

cofnięcia homologacji

ostatecznego zaniechania produkcji

typu urządzenia lub systemu, zgodnie z regulaminem ONZ nr 149

Klasa urządzenia: …Wskaźnik zmian: …

Nr homologacji …

Niepowtarzalny identyfikator (w stosownych przypadkach): …

Nazwa handlowa lub znak towarowy urządzenia lub systemu: …

Określenie typu urządzenia lub układu stosowane przez producenta: …

…

Nazwa i adres producenta: …

…

Nazwa i adres przedstawiciela producenta (w stosownych przypadkach): …

…

Przedstawiono do homologacji w dniu: …

Placówka techniczna odpowiedzialna za przeprowadzanie badań homologacyjnych: …

Data sprawozdania sporządzonego przez placówkę techniczną: …

Numer sprawozdania sporządzonego przez placówkę techniczną: …

Krótki opis:

9.1.

Dla reflektorów klas A i B1

9.1.1.

Kategoria określona za pomocą odpowiedniego oznakowania (3): …

9.1.2.

Liczba, kategoria i rodzaj źródeł światła: …

9.1.3.

Strumień świetlny odniesienia stosowany do głównych świateł mijania (lm): …

9.1.4.

Główne światło mijania działające przy napięciu około (V): …

9.1.5.

Środki zgodnie z pkt 4.12 niniejszego regulaminu: …

9.1.6.

Liczba modułów LED i ich kody identyfikacyjne, a dla każdego modułu LED określenie, czy jest on wymienny: tak/nie1…

9.1.7.

Liczba elektronicznych urządzeń sterowniczych źródeł światła i ich indywidualne kody identyfikacyjne…

9.1.8.

Łączny obiektywny strumień świetlny zgodnie z opisem w pkt 4.5.6 niniejszego regulaminu przekracza 2 000 lumenów: tak/nie/nie dotyczy1

9.1.9.

Określono regulację granicy światła i cienia w odległości: 10 m/25 m/nie dotyczy1

Minimalną ostrość granicy światła i cienia określono w odległości: 10 m/25 m/nie dotyczy1

9.2.

Dla reflektorów klasy D

9.2.1.

Reflektor/układ przedstawiony do homologacji typu (4): …

9.2.2.

Źródło światła mijania może/nie może1 być zapalane równocześnie ze źródłem światła drogowego lub jakimkolwiek innym światłem, z którym jest wzajemnie sprzężone.

9.2.3.

Napięcie znamionowe urządzenia wynosi: …

9.2.4.

Liczba, kategoria i rodzaj źródeł światła: …

9.2.4.1.

Jeżeli określono więcej niż jedną wartość obiektywnego strumienia świetlnego:

Wartość obiektywnego strumienia świetlnego stosowana w odniesieniu do głównego światła mijania … [lm]

9.2.4.2.

Jeżeli określono więcej niż jedną wartość obiektywnego strumienia świetlnego:

Wartość obiektywnego strumienia świetlnego stosowana w odniesieniu do światła drogowego … [lm]

9.2.5.

Nazwa handlowa i numer identyfikacyjny oddzielnych stateczników lub części stateczników: …

9.2.6.

Określono regulację granicy światła i cienia w odległości: 10 m/25 m1

Minimalną ostrość granicy światła i cienia określono w odległości 10 m/25 m. 1

9.2.7.

Liczba modułów LED i ich kody identyfikacyjne:…

9.2.8.

Układ oświetlenia rozdzielonego z jednym wspólnym wyładowczym źródłem światła: Tak/Nie1

9.2.9.

Ewentualne uwagi: …

9.2.10.

Środki zgodnie z pkt 4.12 niniejszego regulaminu: …

9.3.

Dla systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego – układy

9.3.1.

Kategoria określona za pomocą odpowiedniego oznakowania (5) …

9.3.2.

Liczba, kategoria i rodzaj źródeł światła …

9.3.2.1.

Liczba modułów LED i ich kody identyfikacyjne, a dla każdego modułu LED określenie, czy jest on wymienny: tak/nie1

…

9.3.2.2.

Liczba elektronicznych urządzeń sterowniczych źródeł światła i ich indywidualne kody identyfikacyjne, jeśli dotyczy: …

9.3.2.3.

Łączny obiektywny strumień świetlny zgodnie z opisem w pkt 4.5.2.6 niniejszego regulaminu przekracza 2 000 lumenów: tak/nie1

9.3.3.

Informacje zgodnie z pkt 5.3.5.1 niniejszego regulaminu (jaka jednostka lub jakie jednostki oświetleniowe wytwarzają granicę światła i cienia, określoną w załączniku 5 do niniejszego regulaminu, która rozprzestrzenia się w strefie zawartej między 6 stopniami po lewej stronie i 4 stopniami po prawej stronie i powyżej poprzecznej linii znajdującej się o 0,8 stopnia poniżej) …

b)	Określono regulację granicy światła i cienia w odległości: 10 m/25 m1

c)	Minimalną ostrość granicy światła i cienia określono w odległości 10 m/25 m1

9.3.4.

Pojazd lub pojazdy, dla których zaprojektowano system jako oryginalne wyposażenie: …

9.3.5.

Czy wystąpienie o homologację dotyczy systemu, który nie ma podlegać homologacji danego typu pojazdu zgodnie z regulaminem ONZ nr 48: tak/nie1

9.3.5.1.

Jeśli odpowiedź jest twierdząca: podać informację wystarczającą do określenia pojazdu lub pojazdów, dla których system jest przeznaczony: …

9.3.6.

Informacje zgodnie z pkt 5.3.5.2 niniejszego regulaminu (ewentualnie który (które) z trybów świateł mijania klasy E, spełnia (spełniają) wymagania parametrów z tabeli 14 w niniejszym regulaminie): …

9.3.7.

Czy wystąpienie o homologację dotyczy systemu przeznaczonego do montażu wyłącznie w pojazdach, które posiadają środki stabilizacji/ograniczenia zasilania systemu tak/nie1

9.3.8.

Określono regulację granicy światła i cienia w odległości: 10 m/25 m 1

Minimalną ostrość granicy światła i cienia określono w odległości 10 m/25 m 1.

9.3.9.

System jest skonstruowany tak, aby zapewniać światła mijania: (6)

9.3.9.1.

klasy C ☒ klasy V ☐ klasy E ☐ klasy W ☐

9.3.9.2.

z trybem lub trybami poniżej, określonymi nazwami, jeśli dotyczy14

Tryb nr C 1

Tryb nr V …

Tryb nr E …

Tryb nr W …

Tryb nr C …

Tryb nr V …

Tryb nr E …

Tryb nr W …

Tryb nr C …

Tryb nr V …

Tryb nr E …

Tryb nr W …

9.3.9.3.

W przypadku, gdy wskazane poniżej jednostki oświetleniowe są pod napięciem5, (7) , (8) dla trybu nr .....

jeśli nie ma zastosowania żaden tryb oświetlenia na zakręcie:

lewa strona

Nr 1 ☐

Nr 3 ☐

Nr 5 ☐

Nr 7 ☐

Nr 9 ☐

Nr 11 ☐

prawa strona

Nr 2 ☐

Nr 4 ☐

Nr 6 ☐

Nr 8 ☐

Nr 10 ☐

Nr 12 ☐

jeśli ma zastosowanie oświetlenie na zakręcie kategorii 1:

lewa strona

Nr 1 ☐

Nr 3 ☐

Nr 5 ☐

Nr 7 ☐

Nr 9 ☐

Nr 11 ☐

prawa strona

Nr 2 ☐

Nr 4 ☐

Nr 6 ☐

Nr 8 ☐

Nr 10 ☐

Nr 12 ☐

jeśli ma zastosowanie oświetlenie na zakręcie kategorii 2:

lewa strona

Nr 1 ☐

Nr 3 ☐

Nr 5 ☐

Nr 7 ☐

Nr 9 ☐

Nr 11 ☐

prawa strona

Nr 2 ☐

Nr 4 ☐

Nr 6 ☐

Nr 8 ☐

Nr 10 ☐

Nr 12 ☐

Uwaga:

Wskazania zgodnie z lit. a)–c) powyżej są niezbędne również dla wszystkich trybów dodatkowych.

9.3.9.4.

Wskazane poniżej jednostki oświetleniowe są pod napięciem, gdy system znajduje się w stanie zerowym5, 7

lewa strona

Nr 1 ☐

Nr 3 ☐

Nr 5 ☐

Nr 7 ☐

Nr 9 ☐

Nr 11 ☐

prawa strona

Nr 2 ☐

Nr 4 ☐

Nr 6 ☐

Nr 8 ☐

Nr 10 ☐

Nr 12 ☐

9.3.9.5.

Wskazane poniżej jednostki oświetleniowe są pod napięciem, kiedy system ma aktywną funkcję zmiany kierunku ruchu5, 6, 7

jeśli nie ma zastosowania żaden tryb oświetlenia na zakręcie:

lewa strona

Nr 1 ☐

Nr 3 ☐

Nr 5 ☐

Nr 7 ☐

Nr 9 ☐

Nr 11 ☐

prawa strona

Nr 2 ☐

Nr 4 ☐

Nr 6 ☐

Nr 8 ☐

Nr 10 ☐

Nr 12 ☐

jeśli ma zastosowanie oświetlenie na zakręcie kategorii 1:

lewa strona

Nr 1 ☐

Nr 3 ☐

Nr 5 ☐

Nr 7 ☐

Nr 9 ☐

Nr 11 ☐

prawa strona

Nr 2 ☐

Nr 4 ☐

Nr 6 ☐

Nr 8 ☐

Nr 10 ☐

Nr 12 ☐

jeśli ma zastosowanie oświetlenie na zakręcie kategorii 2:

lewa strona

Nr 1 ☐

Nr 3 ☐

Nr 5 ☐

Nr 7 ☐

Nr 9 ☐

Nr 11 ☐

prawa strona

Nr 2 ☐

Nr 4 ☐

Nr 6 ☐

Nr 8 ☐

Nr 10 ☐

Nr 12 ☐

9.3.10.

System jest skonstruowany tak, aby zapewniał światła drogowe5, 6, 7:

9.3.10.1.

Tak ☐ Nie ☐

9.3.10.2.

z trybem lub trybami poniżej, określonymi nazwami, jeśli dotyczy:

Tryb świateł drogowych nr M 1

Tryb świateł drogowych nr M …

9.3.10.3.

W przypadku, gdy wskazane poniżej jednostki oświetleniowe są pod napięciem, dla trybu nr ....

jeśli nie ma zastosowania żaden tryb oświetlenia na zakręcie:

lewa strona

Nr 1 ☐

Nr 3 ☐

Nr 5 ☐

Nr 7 ☐

Nr 9 ☐

Nr 11 ☐

prawa strona

Nr 2 ☐

Nr 4 ☐

Nr 6 ☐

Nr 8 ☐

Nr 10 ☐

Nr 12 ☐

jeśli ma zastosowanie oświetlenie na zakręcie:

lewa strona

Nr 1 ☐

Nr 3 ☐

Nr 5 ☐

Nr 7 ☐

Nr 9 ☐

Nr 11 ☐

prawa strona

Nr 2 ☐

Nr 4 ☐

Nr 6 ☐

Nr 8 ☐

Nr 10 ☐

Nr 12 ☐

Uwaga:

Wskazania zgodnie z lit. a)–b) powyżej są niezbędne również dla wszystkich trybów dodatkowych.

9.3.10.4.

Wskazane poniżej jednostki oświetleniowe są pod napięciem, gdy system znajduje się w stanie zerowym6,8

lewa strona

Nr 1 ☐

Nr 3 ☐

Nr 5 ☐

Nr 7 ☐

Nr 9 ☐

Nr 11 ☐

prawa strona

Nr 2 ☐

Nr 4 ☐

Nr 6 ☐

Nr 8 ☐

Nr 10 ☐

Nr 12 ☐

9.3.10.5.

System jest skonstruowany tak, aby zapewniać adaptację światła drogowego:

ruch prawo- i lewostronny: tak ☐ nie ☐

tylko ruch prawostronny: tak ☐ nie ☐

tylko ruch lewostronny: tak ☐ nie ☐

9.4.

Dla reflektorów klas AS, BS, CS, DS i ES1

9.4.1.

Kategoria określona za pomocą odpowiedniego oznakowania (9): …

9.4.2.

Liczba, kategoria i rodzaj ewentualnych źródeł światła: …

9.4.3.

Liczba modułów LED i ich kody identyfikacyjne, a dla każdego modułu LED określenie, czy jest on wymienny: tak/nie1…

9.4.4.

Liczba elektronicznych urządzeń sterowniczych źródeł światła i ich indywidualne kody identyfikacyjne, jeśli dotyczy: …

9.4.5.

Określenie ostrości granicy światła i cienia tak/nie1

Jeśli tak, to czy badanie przeprowadzono z odległości 10 m / 25 m1 …

9.4.6.

Nazwa handlowa i numer identyfikacyjny oddzielnych stateczników lub części stateczników: …

9.4.7.

Źródło światła mijania może/nie może1 być zapalane równocześnie ze źródłem światła drogowego lub jakimkolwiek innym światłem, z którym jest wzajemnie sprzężone.

9.4.8.

Minimalne kąty przechylenia spełniające wymagania określone w pkt 5.4.5.2, jeśli dotyczy …

9.4.9.

Podstawowe światło drogowe: tak / nie1

Dodatkowe światło drogowe: tak / nie1

Dodatkowe światło drogowe włącza się jedynie razem ze światłem mijania lub podstawowym światłem drogowym.

9.5.

W przypadku przednich świateł przeciwmgłowych klasy F3

9.5.1.

Klasa określona za pomocą odpowiedniego oznakowania:

(F3, F3/, F3PL, F3/PL) …

9.5.2.

Liczba, kategoria i rodzaj źródeł światła: …

9.5.3

Moduł LED: tak/nie1, a dla każdego modułu LED określenie, czy jest on wymienny: tak/nie1

9.5.4.

Indywidualny kod identyfikacyjny modułu LED: …

9.5.5.

zastosowanie elektronicznego urządzenia sterującego zasilaniem źródła światła (10): tak/nie1

Zasilanie źródła światła: …

Specyfikacja urządzenia sterowniczego źródła światła: …

Napięcie wejściowe (11): …

W przypadku elektronicznego urządzenia sterowniczego źródła światła, niestanowiącego części światła:

Specyfikacja sygnału wyjściowego: …

9.5.6.

Barwa emitowanego światła: … biała/żółta selektywna1

9.5.7.

Strumień świetlny źródła światła (zob. pkt 4.5.2.6)

większy niż 2 000 lumenów: … tak/nie1

9.5.8.

Światłość jest zmienna: … tak/nie1

9.5.9.

Pomiar gradientu granicy światła i cienia (jeśli wykonano)

przeprowadzono z odległości … 10 m / 25 m 1

9.6.

W przypadku świateł zakrętowych

9.6.1.

Liczba, kategoria i rodzaj źródeł światła (12):…

9.6.2.

Napięcie i moc: …

9.6.3.

Moduł źródła światła: … tak/nie1

9.6.4.

Kod identyfikacyjny modułu źródła światła: …

9.6.5.

Zastosowanie elektronicznego urządzenia sterującego zasilaniem źródła światła:

a)	stanowiącego część światła … tak/nie1

b)	nie stanowiącego części światła … tak/nie1

9.6.6.

Napięcie wejściowe dostarczane przez elektroniczne urządzenie sterujące zasilaniem źródła światła: …

9.6.7.

Producent i numer identyfikacyjny elektronicznego urządzenia sterującego zasilaniem źródła światła (jeżeli elektroniczne urządzenie sterujące zasilaniem źródła światła stanowi część światła ale nie jest umieszczone w obudowie światła):

9.6.8.

Geometryczne warunki montażu i warianty ustawienia, o ile istnieją: …

10.

Umiejscowienie znaku/znaków homologacji: …

11.

Powód (powody) rozszerzenia homologacji (w stosownych przypadkach): …

12.

Homologacja została udzielona/ rozszerzona/ odmówiono udzielenia homologacji/ homologację cofnięto1

13.

Miejscowość: …

14.

Data: …

15.

Podpis: …

16.

Wykaz dokumentów złożonych organowi udzielającemu homologacji typu, który udzielił homologacji, jest załączony do niniejszego zawiadomienia i jest dostępny na żądanie.

(1) Distinguishing number of the country which has granted/extended/refused/withdrawn approval (see approval provisions in the regulation).

(2) Strike out what does not apply.

(3) Należy wskazać właściwe oznakowanie wybrane z poniższej listy:

(4) Należy wskazać właściwe oznakowanie wybrane z poniższej listy:

(5) Wpisać odpowiednie oznakowanie, zgodnie z niniejszym regulaminem, dla każdej jednostki instalacyjnej lub zespołu jednostek instalacyjnych.

(6) Zaznaczyć krzyżykiem odpowiednią kratkę.

(7) Poszerzyć wykaz w przypadku większej liczby trybów.

(8) Poszerzyć wykaz w przypadku większej liczby jednostek.

(9) Należy wskazać właściwe oznakowanie wybrane z poniższej listy:

(10) Specyfikacja napięcia musi obejmować tolerancje lub zakres napięcia podany przez producenta i sprawdzony w ramach niniejszej homologacji.

(11) Należy uwzględnić parametry napięcia wejściowego, w tym cykl pracy, częstotliwość, kształt impulsu i szczytową wartość napięcia.

(12) W przypadku świateł zakrętowych posiadających niewymienne źródła światła należy podać liczbę stosowanych źródeł i ich łączną moc.

ZAŁĄCZNIK 2

Minimalne wymogi dotyczące procedury kontroli zgodności produkcji

1. PRZEPISY OGÓLNE

1.1.

Wymagania dotyczące zgodności uważa się za spełnione z mechanicznego i geometrycznego punktu widzenia, jeżeli różnice nie przekraczają nieuchronnych tolerancji produkcyjnych w granicach wymagań niniejszego regulaminu. Warunek ten stosuje się również do barwy.

1.2.

W odniesieniu do parametrów fotometrycznych zgodność produkowanych seryjnie świateł nie jest kwestionowana, jeżeli w badaniu parametrów fotometrycznych dowolnego światła wybranego losowo i wyposażonego we wzorcowe źródło światła lub niewymienne źródła światła bądź moduły LED;

1.2.1.

żadna ze zmierzonych wartości nie odbiega na niekorzyść o ponad 20 % od wartości określonej w niniejszym regulaminie;

1.2.1.1.

W przypadku reflektorów klasy A, B i D odpowiadających opisowi w pkt5.2 niniejszego regulaminu w odniesieniu do wartości B 50 L (lub R) i strefy III maksymalne niekorzystne odchylenie może wynosić odpowiednio:

B 50 L (lub R)	170 cd, co odpowiada 20 %
	255 cd, co odpowiada 30 %
Strefa III	255 cd, co odpowiada 20 %
	380 cd, co odpowiada 30 %

1.2.1.2.

W przypadku systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego odpowiadającego opisowi w pkt 5.3 niniejszego regulaminu żadna z wartości odnotowanych i skorygowanych, zgodnie z wymogami pkt 4.6 niniejszego regulaminu, w stosownych przypadkach nie odbiega niekorzystnie od wartości określonej w kolumnie B tabel 17–32.

1.2.1.3.

W przypadku reflektorów klasy BS, CS, DS i ES odpowiadających opisowi w pkt 5.4 niniejszego regulaminu w odniesieniu do wartości w strefie I maksymalne niekorzystne odchylenie może wynosić, odpowiednio:

Strefa I	255 cd, co odpowiada 20 %
	380 cd, co odpowiada 30 %

1.2.1.3.1.

Jeżeli wyniki opisanych wyżej badań nie są zgodne z wymogami, można zmienić ustawienie reflektora, pod warunkiem że oś wiązki nie ulegnie przemieszczeniu o więcej niż 0,5 stopnia w prawo lub w lewo, ani o więcej niż 0,2 stopnia w górę lub w dół.

1.2.1.4.

W przypadku przednich świateł przeciwmgłowych odpowiadających opisowi w pkt 5.5 niniejszego regulaminu stosuje się tabelę 37;

1.2.2.

lub, w przypadku reflektorów klasy A, B lub D odpowiadających pkt 5.2 niniejszego regulaminu, jeżeli

1.2.2.1.

w przypadku światła mijania wartości określone w niniejszym regulaminie są zachowane w jednym punkcie z dokładnością do 0,35 stopnia wokół punktów:

w przypadku reflektorów B 50 L (lub R) klasy A lub B (z tolerancją 85 cd), 75 R (lub L), 50 V, 25 R, 25 L, oraz w całym polu strefy IV, która znajduje się nie więcej niż 0,52 stopnia powyżej linii 25 R i 25 L;

w przypadku reflektorów B 50 L (lub R) klasy D (z tolerancją 85 cd), 75 R (lub L), 50 V, 25 R1, 25 L2 oraz w segmencie I;

1.2.2.2.

a jeżeli dla świateł drogowych z punktem HV położonym we wnętrzu obszaru ograniczonego izokandelą 0,75 Imax, dopuszczalne jest odchylenie +20 % dla wartości maksymalnych, oraz -20 % dla wartości minimalnych w przypadku wartości fotometrycznych we wszystkich punktach pomiaru określonych w pkt 5.1 niniejszego regulaminu.

1.2.3.

1.2.4.

W przypadku AFS zgodnego z pkt 5.3. niniejszego regulaminu, jeżeli wyniki opisanego wyżej badania nie są zgodne z wymogami, można zmienić ustawienie systemu dla każdej klasy, pod warunkiem że oś wiązki światła nie ulegnie przemieszczeniu o ponad 0,5 stopnia w prawo lub w lewo, ani o ponad 0,2 stopnia w górę lub w dół, każde przemieszczenie mierzone osobno w stosunku do ustawienia pierwotnego.

Przepisy te nie są stosowane do jednostek oświetleniowych określonych w pkt 5.3.3.1.1 niniejszego regulaminu.

1.2.5.

Jeżeli w przypadku reflektora wyposażonego w wymienne źródło światła wyniki opisanego powyżej badania nie spełniają wymagań, to badania powtarza się z użyciem innego wzorcowego źródła światła.

1.3.

Odnośnie do weryfikacji zmiany położenia pionowego granicy światła i cienia pod wpływem ciepła stosuje się następującą metodę:

jedno ze świateł lub jeden z systemów poddawane są badaniu zgodnie z metodą opisaną w pkt 3.1 załącznika 7, po trzykrotnym poddaniu cyklowi określonemu w pkt 3.2.2 załącznika 7.

Reflektor lub system uznaje się za odpuszczalny, jeżeli Δr nie przekracza 1,5 mrad w górę i 2,5 mrad w dół.

Jeżeli wartość ta jest wyższa od 1,5 mrad, ale nie przekracza 2,0 mrad w górę lub jest wyższa niż 2,5 mrad ale nie wyższa niż 3,0 mrad w dół, drugą próbkę poddaje się badaniu, po którym średnia odnotowanych wartości bezwzględnych dla obu próbek nie może być wyższa niż 1,5 mrad w górę i 2,5 mrad w dół.

Jeżeli jednak powyższa wartość 1,5 mrad w górę i 2,5 mrad w dół nie zostaje zachowana dla tych dwóch systemów, tej samej procedurze poddaje się dwa inne systemy, a wartość Δr dla każdego z nich nie może być wyższa niż 1,5 mrad w górę i 2,5 mrad w dół.

Przednie światło przeciwmgłowe należy uznać za akceptowalne, jeśli Δr nie przekracza 3,0 mrad. Jeżeli wymieniona wartość jest wyższa niż 3,0 mrad, ale nie przekracza 4,0 mrad, badane jest drugie przednie światło przeciwmgłowe, a otrzymana średnia wartości bezwzględnych odnotowanych dla obu próbek nie może przekroczyć 3,0 mrad.

1.4.

Jeśli jednak regulacji pionowej nie można powtarzać aż do uzyskania wymaganego położenia w zakresie dozwolonych tolerancji opisanych odpowiednio w pkt 1.2.3 załącznika 5 lub pkt 3.2 załącznika 6, jedną próbkę bada się zgodnie z procedurą opisaną w pkt 2 załącznika 5 lub pkt 4 załącznika 6.

1.5.

W przypadku świateł zakrętowych

1.5.1.

Nie kwestionuje się zgodności świateł produkowanych seryjnie z wymogami dotyczącymi parametrów fotometrycznych, jeżeli: w ramach badania parametrów fotometrycznych dowolnego światła wybranego losowo i wyposażonego we wzorcowe źródło światła lub w przypadku świateł wyposażonych w niewymienne źródła światła (żarówki lub inne rodzaje), oraz jeśli wszystkie pomiary wykonywane są pod napięciem 6,75 V, 13,5 V lub 28,0 V, spełnione są następujące warunki:

1.5.1.1.

żadna ze zmierzonych wartości nie odbiega na niekorzyść o ponad 20 % od wartości określonych w niniejszym regulaminie;

1.5.1.2.

w przypadku światła wyposażonego w wymienne źródło światła, jeśli wyniki opisanego powyżej badania nie spełniają wymagań, to światła należy poddać kolejnym badaniom przy użyciu innego wzorcowego źródła światła.

1.5.2.

Wymogi dotyczące współrzędnych chromatyczności muszą być spełnione, gdy światło wyposażone jest we wzorcowe źródło światła lub, w przypadku świateł z niewymiennymi źródłami światła (żarówki lub inne rodzaje), gdy właściwości kolorymetryczne sprawdza się przy źródle światła umieszczonym w świetle.

1.5.3

W przypadku niewymiennych żarowych źródeł światła lub modułów źródła światła wyposażonych w niewymienne żarowe źródła światła podczas każdej kontroli zgodności produkcji:

1.5.3.1

posiadacz znaku homologacji musi wykazać stosowanie w ramach normalnej produkcji i przedstawić identyfikację niewymiennych żarowych źródeł światła określonych w dokumentacji dotyczącej homologacji typu;

1.5.3.2.

w przypadku wątpliwości co do zgodności niewymiennych żarowych źródeł światła z wymogami dotyczącymi okresu trwałości lub w przypadku powlekanych farbą żarowych źródeł światła z wymogami dotyczącymi trwałości barwy określonymi w pkt 4.11 wydania trzeciego normy IEC 60809, zgodność należy sprawdzić zgodnie z pkt 4.11 wydania trzeciego normy IEC 60809.

1.6.

Współrzędne chromatyczności muszą być zachowane.

2. MINIMALNE WYMAGANIA DLA SPRAWDZANIA ZGODNOŚCI PRZEZ PRODUCENTA

Dla każdego typu światła posiadacz homologacji jest zobowiązany do przeprowadzenia z odpowiednią częstotliwością co najmniej wymienionych niżej badań. Badania przeprowadza się zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu.

Jeżeli którakolwiek z pobranych próbek wykazuje niezgodność w świetle danego badania, to pobiera i bada się kolejne próbki. Producent podejmuje działania w celu zapewnienia zgodności danej produkcji.

2.1.

Charakter badań

Badania zgodności, o których mowa w niniejszym regulaminie, dotyczą właściwości fotometrycznych i kolorymetrycznych oraz weryfikacji zmiany położenia pionowego granicy światła i cienia pod wpływem ciepła.

2.2.

Metody stosowane w badaniach

2.2.1.

Badania należy zasadniczo przeprowadzać zgodnie z metodami określonymi w niniejszym regulaminie.

2.2.2.

We wszystkich badaniach zgodności przeprowadzanych samodzielnie producent może stosować metody równoważne, po ich zatwierdzeniu przez właściwy organ odpowiedzialny za badania homologacyjne. Obowiązkiem producenta jest udowodnienie, że zastosowane metody są równoważne metodom określonym w niniejszym regulaminie.

2.2.3.

Zastosowanie pkt 2.2.1 i 2.2.2 wymaga regularnej kalibracji aparatury badawczej i korelacji dokonywanych przy jej użyciu pomiarów z pomiarami przeprowadzonymi przez właściwy organ.

2.2.4.

We wszystkich przypadkach metodami odniesienia są metody określone w niniejszym regulaminie, szczególnie do celów kontroli administracyjnej i pobierania próbek.

2.3.

Charakter kontroli wyrywkowej

Próbki świateł muszą być pobierane wyrywkowo z jednorodnej partii produktu. Jednorodna partia produktu oznacza zespół świateł tego samego typu, określony w oparciu o metody produkcji stosowane przez producenta.

Ocena zasadniczo obejmuje produkcję seryjną z poszczególnych zakładów. Producent może jednak zebrać dane dotyczące tego samego typu z kilku zakładów, z zastrzeżeniem, że w zakładach tych obowiązuje ten sam system jakości i sposób zarządzania jakością.

2.4.

Zmierzone i zarejestrowane parametry fotometryczne

2.4.1.

Wybrane urządzenia poddaje się pomiarom fotometrycznym w punktach określonych w regulaminie, z ograniczeniem odnotowania:

2.4.1.1.

w przypadku świateł drogowych zgodnie z wymogiem zawartym w pkt 5.1 lub w przypadku świateł mijania (asymetrycznych) zgodnie z wymogiem zawartym w pkt 5.2 niniejszego regulaminu należy stosować:

2.4.1.1.1.

w przypadku klasy A i B (świateł drogowych lub świateł mijania (asymetrycznych) klasy A i B ) do punktów Imax, HV (1), HL, HR (2) w przypadku światła drogowego oraz do punktów B 50 L (lub R), HV, 50 V, 75 R (lub L) i 25 L (lub R) w przypadku światła mijania.

2.4.1.1.2.

W przypadku klasy D (świateł drogowych lub świateł mijania klasy D (asymetrycznych świateł wyładowczych) do punktów Imax, HV1, HL, HR2 w przypadku światła drogowego oraz do punktów B 50 L (lub R)1, HV, 50 V, 75 R (lub L) i 25 L2 (lub R2) w przypadku światła mijania.

2.4.1.2.

W przypadku świateł drogowych zgodnie z wymogiem zawartym w pkt 5.1 lub w przypadku świateł mijania (asymetrycznych) zgodnie z wymogiem zawartym w pkt 5.4 niniejszego regulaminu należy stosować:

2.4.1.2.1.

Dla reflektorów klasy AS do punktów HV, LH, RH, 12,5L i 12,5R.

2.4.1.2.2.

Dla reflektorów klasy BS do punktów Imax i HV1 w przypadku światła drogowego i do punktów HV, 0,86D/3,5R, 0,86D/3,5L w przypadku światła mijania.

2.4.1.2.3.

W przypadku reflektorów klasy CS, DS i ES do punktów Imax i HV1 w przypadku światła drogowego i do punktów HV, 0,86D/3,5R, 0,86D/3,5L w przypadku światła mijania.

2.4.1.3.

W przypadku systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego zgodnie z opisem w pkt 5.3 do niniejszego regulaminu do punktów Imax, HV1, HL i HR (3) w przypadku światła drogowego oraz do punktów B 50 L (lub R), w stosownych przypadkach HV, 50 V, w stosownych przypadkach 75 R i 25 LL w przypadku świateł mijania.

2.4.1.4.

W przypadku przednich świateł przeciwmgłowych zgodnie z pkt 5.5 niniejszego regulaminu do punktów 8 i 9 oraz linii 1, 5, 6, 8 i 9, jak określono w tabeli 37.

2.4.2.

W przypadku świateł zakrętowych zgodnie z pkt 5.6 niniejszego regulaminu próbki poddaje się pomiarom fotometrycznym w celu sprawdzenia ich zgodności z wartościami minimalnymi określonymi w punktach wskazanych na rys. A4-XII w załączniku 4 oraz z wymaganymi współrzędnymi chromatyczności.

2.5.

Kryteria akceptowalności

Producent jest zobowiązany do wykonania statystycznego opracowania wyników badań i określenia w porozumieniu z właściwym organem kryteriów akceptowalności jego produkcji, pozwalających na spełnienie wymogów dotyczących kontroli zgodności produkcji wymienionych w pkt 3.5.1 niniejszego regulaminu.

Kryteria określające akceptowalność muszą zapewniać, przy stopniu zaufania 95 %, minimalne prawdopodobieństwo zakończonej wynikiem pozytywnym weryfikacji poprzez sondowanie opisane w załączniku 3 (pierwsze pobranie próbek) wynoszące 0,95.

(1) W przypadku gdy światło drogowe i światło mijania są wzajemnie sprzężone, punkt pomiaru HV jest identyczny dla obydwu świateł.

(2) HL i HR: punkty na HH znajdujące się w odległości 2,5 stopnia, odpowiednio, w lewo i w prawo od punktu HV.

(3) HL i HR: punkty na HH znajdujące się w odległości 2,6 stopnia, odpowiednio, w lewo i w prawo od punktu HV.

ZAŁĄCZNIK 3

Minimalne wymogi dotyczące pobierania próbek przez kontrolera

1. PRZEPISY OGÓLNE

1.1.

Wymagania dotyczące zgodności uważa się za spełnione z mechanicznego i geometrycznego punktu widzenia, zgodnie z wymaganiami niniejszego regulaminu, jeśli takie określono, jeżeli różnice nie przekraczają nieuniknionych odchyleń w produkcji.

1.2.

a)	żadna ze zmierzonych wartości nie różni się od wartości określonych w pkt 1.2 załącznika 2;

b)	w przypadku światła wyposażonego w wymienne źródło światła, jeśli wyniki opisanego powyżej badania nie spełniają wymagań, to światła należy poddać kolejnym badaniom przy użyciu innego wzorcowego źródła światła.

1.3.

Świateł z widocznymi wadami nie bierze się pod uwagę.

1.4.

Współrzędne chromatyczności muszą być zachowane.

2. PIERWSZE POBRANIE PRÓBEK

W trakcie pierwszego pobrania próbek cztery światła zostają wybrane wyrywkowo. Pierwszy zestaw próbek złożony z dwóch sztuk oznacza się literą A, a drugi zestaw próbek złożony z dwóch sztuk oznacza się literą B.

2.1.

Nie należy kwestionować zgodności produkowanych seryjnie świateł, jeżeli odchyłka jakiejkolwiek próbki z zestawu A i B (wszystkie cztery światła) nie przekracza 20 %.

W przypadku gdy odchyłka obu świateł z zestawu A nie przekracza 0 %, pomiar można zakończyć.

2.2.

Zgodność produkowanych seryjnie świateł należy zakwestionować, jeżeli odchyłka co najmniej jednej próbki z zestawu A lub B przekracza 20 %.

3. PIERWSZA POWTÓRNA KONTROLA WYRYWKOWA

Z zasobów wyprodukowanych po dostosowaniu wybiera się wyrywkowo próbkę czterech świateł.

Pierwszy zestaw próbek złożony z dwóch sztuk oznacza się literą C, a drugi zestaw próbek złożony z dwóch sztuk oznacza się literą D.

3.1.

Nie należy kwestionować zgodności produkowanych seryjnie świateł jeżeli odchyłka jakiejkolwiek próbki z zestawu C i D (wszystkie cztery światła) nie przekracza 20 %.

W przypadku gdy odchyłka obu świateł z zestawu C nie przekracza 0 %, pomiar można zakończyć.

3.2.

Zgodność produkowanych seryjnie świateł należy zakwestionować, jeżeli odchyłka wynosi co najmniej:

3.2.1.

jedna próbka z zestawu C lub D jest większa niż 20 %, ale odchyłka wszystkich próbek z tych zestawów nie przekracza 30 %.

Należy ponownie wezwać producenta do dostosowania produkcji do wymogów (dostosowanie).

3.2.2.

większa niż 30 % w przypadku jednej z próbek z zestawu C lub D.

W takim przypadku należy cofnąć homologację i zastosować pkt 5.

4. DRUGA POWTÓRNA KONTROLA WYRYWKOWA

Z zasobów wyprodukowanych po dostosowaniu wybiera się wyrywkowo próbkę czterech świateł.

Pierwszy zestaw próbek złożony z dwóch sztuk oznacza się literą E, a drugi zestaw próbek złożony z dwóch sztuk oznacza się literą F.

4.1.

Nie należy kwestionować zgodności produkowanych seryjnie świateł jeżeli odchyłka jakiejkolwiek próbki z zestawu E i F (wszystkie cztery światła) nie przekracza 20 %.

W przypadku gdy odchyłka obu świateł z zestawu E nie przekracza 0 %, pomiar można zakończyć.

4.2.

Zgodność produkowanych seryjnie świateł należy zakwestionować, jeżeli odchyłka wynosi co najmniej w przypadku jednej z próbek z zestawu E lub F jest większa niż 20 %.

W takim przypadku należy cofnąć homologację i zastosować pkt 5.

5. COFNIĘCIE HOMOLOGACJI

Homologację cofa się zgodnie z pkt 3.6 niniejszego regulaminu.

6. ZMIANA POŁOŻENIA PIONOWEGO GRANICY ŚWIATŁA I CIENIA ŚWIATEŁ MIJANIA

Odnośnie do weryfikacji zmiany położenia pionowego granicy światła i cienia świateł mijania pod wpływem ciepła stosuje się następującą metodę:

Jedno ze świateł lub jeden z systemów z próbki A poddawane są badaniu zgodnie z metodą opisaną w pkt 3 załącznika 7, po trzykrotnym poddaniu cyklowi określonemu w pkt 3.2.2 załącznika 7.

Światło mijania lub system uznaje się za dopuszczalny, jeżeli Δr nie przekracza 1,5 mrad w górę i 2,5 mrad w dół.

Jeżeli wartość ta jest wyższa od 1,5 mrad, ale nie przekracza 2,0 mrad w górę lub jest wyższa niż 2,5 mrad ale nie wyższa niż 3,0 mrad w dół, drugi system próbki A poddaje się badaniu, po którym średnia odnotowanych wartości bezwzględnych dla obu próbek nie może być wyższa niż 1,5 mrad w górę i 2,5 mrad w dół.

Jeżeli jednak powyższa wartość 1,5 mrad w górę i 2,5 mrad w dół nie zostaje zachowana dla próbki A, kolejne dwa systemy próbki B są poddane tej samej procedurze, a wartość Δr dla każdego z nich nie może być wyższa niż 1,5 mrad w górę i 2,5 mrad w dół.

W przypadku przednich świateł przeciwmgłowych zgodnie z pkt 5.5 niniejszego regulaminu światło należy uznać za akceptowalne, jeżeli r nie przekracza 3,0 mrad.

Jeżeli wymieniona wartość jest wyższa niż 3,0 mrad, ale nie przekracza 4,0 mrad, badane jest drugie przednie światło przeciwmgłowe z próbki A, a otrzymana średnia wartości bezwzględnych odnotowanych dla obu próbek nie może przekroczyć 3,0 mrad.

Jeżeli jednak powyższa wartość 3,0 mrad nie zostaje zachowana dla próbki A, obydwa przednie światła przeciwmgłowe próbki B należy poddać tej samej procedurze, a wartość Δr dla każdego z nich nie może być wyższa niż 3,0 mrad.

ZAŁĄCZNIK 4

Układ pomiaru współrzędnych sferycznych i położenie punktów kontrolnych

Rysunek A4-I Układ pomiaru współrzędnych sferycznych

E25m= l(h,v)x cos γ/r2

1. PRZEPISY DOTYCZĄCE POMIARÓW FOTOMETRYCZNYCH

1.1.

Urządzenie oświetlenia drogowego lub jedną albo kilka jego części należy zamontować na goniometrze, którego oś pozioma jest stała, a oś ruchoma jest prostopadła do osi stałej.

1.1.1.

Wartości światłości są mierzone za pomocą komórki fotoelektrycznej zawartej w kwadracie o boku 65 mm oraz, z wyjątkiem świateł zakrętowych, umieszczonej w odległości co najmniej 25 m przed środkiem odniesienia każdego reflektora lub jednostki oświetleniowej prostopadle do osi pomiaru przechodzącej przez początek systemu goniometru. Punkt HV stanowi punkt środkowy układu współrzędnych z pionową osią biegunową. Linia h przebiega poziomo przez punkt HV (zob. rys. A4-1).

1.1.2.

Współrzędne kątowe są podawane w stopniach na kuli o osi biegunowej pionowej zgodnie z goniometrem, jak określono na rys. A4-1.

1.1.3.

W trakcie pomiarów fotometrycznych należy unikać odbić zakłócających przy pomocy odpowiedniej osłony.

1.2.

Każda równoważna metoda fotometryczna jest akceptowalna po warunkiem zachowania niezbędnej korelacji.

1.3.

Regulacji należy dokonać przy pomocy ekranu, który można umieścić w odległości mniejszej niż odległość komórki fotoelektrycznej.

1.4.

Urządzenie oświetlenia drogowego lub jedną albo kilka jego części należy ustawić przed rozpoczęciem pomiarów w sposób zapewniający zgodność położenia granicy światła i cienia z odpowiednimi wymogami określonymi dla danej funkcji w pkt 5 niniejszego regulaminu.

1.5.

W przypadku AFS

1.5.1.

Należy unikać wszelkiego odchylenia środka odniesienia jednostek oświetleniowych od osi obrotu goniometru. Ma to zastosowanie szczególnie do kierunku pionowego oraz jednostek oświetleniowych wytwarzających granicę światła i cienia.

1.5.2.

Wymogi fotometryczne nałożone na każdy punkt pomiaru (położenie kątowe) funkcji lub trybu oświetlenia, określone w niniejszym regulaminie, stosuje się do połowy sumy wartości zmierzonych odpowiednio na wszystkich jednostkach oświetleniowych systemu dla danej funkcji i trybu lub na wszystkich jednostkach oświetleniowych objętych danym wymogiem.

1.5.2.1.

Jednak w przypadkach, w których wymóg jest określony tylko dla jednej strony, podział na połowę nie jest stosowany. Przypadki te obejmują: pkt 5.3.2.5.2, 5.3.2.8.1, 5.1.3.5, 5.1.3.6, 5.3.3.4.1, 5.3.5.1 niniejszego regulaminu oraz przypis 4 do tabeli 9.

1.5.3.

Jednostki oświetleniowe systemu muszą być mierzone indywidualnie, jednakże dwie lub kilka jednostek oświetleniowych wchodzących w skład tej samej jednostki instalacyjnej, wyposażone w źródło światła o identycznym typie zasilania (regulowanym lub nie), mogą być mierzone równocześnie, pod warunkiem że, ze względu na ich wymiary i ich umiejscowienie mieszczą się w całości w trójkącie o wymiarach nie przekraczających 300 mm długości (w linii poziomej) i 150 mm szerokości (w linii pionowej), a producent określił wspólny środek odniesienia.

1.5.4.

Przed przeprowadzeniem kolejnego badania system musi być ustawiony w stanie zerowym.

1.5.5.

System lub jego części należy ustawić przed rozpoczęciem pomiarów w sposób zapewniający zgodność położenia granicy światła i cienia z wymogami określonymi w tabeli 10. Części systemu poddane pomiarom indywidualnym i nieposiadające granicy światła i cienia należy umieścić na goniometrze zgodnie ze wskazówkami występującego o homologację (pozycja montażu).

1.6.

W przypadku świateł zakrętowych:

1.6.1.

Podczas pomiarów fotometrycznych należy zapobiegać odbiciom rozproszonym za pomocą odpowiednich osłon.

1.6.2.

Na wypadek ewentualnego zakwestionowania wyników pomiary należy wykonywać zgodnie z poniższymi wymogami:

1.6.2.1.

Odległość pomiarowa jest dobrana tak, aby miało zastosowanie prawo odwrotności kwadratu odległości;

1.6.2.2.

aparatura pomiarowa musi być dobrana tak, aby rozmiar kątowy odbiornika wyznaczony ze środka odniesienia światła wynosił od 10′ do 1°;

1.6.2.3.

wymóg określonej wartości światłości w danym kierunku obserwacji uważa się za spełniony, jeżeli wymaganą wartość światłości uzyskuje się w kierunku odchylonym od kierunku obserwacji o nie więcej niż jedną czwartą stopnia.

2. POŁOŻENIE PUNKTU KONTROLNEGO:

Rysunek A4-II Punkty kontrolne światła drogowego

h–h = płaszczyzna pozioma, V–V = płaszczyzna pionowa przechodząca przez oś optyczną reflektora

Rysunek A4-III Podstawowe światło drogowe — położenie punktów kontrolnych

Rysunek A4-IV Dodatkowe światło drogowe — położenie punktów kontrolnych

Rysunek A4-V Światło mijania dla ruchu prawostronnego

Położenie punktów kontrolnych w przypadku ruch lewostronnego stanowi lustrzane odbicie względem linii V–V

Rysunek A4-VI Światło mijania wyposażone w gazowo-wyładowcze źródła światła dla ruchu prawostronnego

h–h = płaszczyzna pozioma, V–V = płaszczyzna pionowa przechodząca przez oś optyczną reflektora

Położenie punktów kontrolnych w przypadku ruch lewostronnego stanowi lustrzane odbicie względem linii V–V

Rysunek A4-VII Światło mijania AFS dla ruchu prawostronnego* Uwaga

(*)

Uwaga: Procedurę pomiaru opisano w załączniku 4.

Do celów niniejszego załącznika:

„powyżej” oznacza umieszczony powyżej, zgodnie z osią pionową,

„poniżej” oznacza umieszczony poniżej, zgodnie z osią pionową.

Wymogi fotometryczne dotyczące położeń kątowych świateł mijania podano dla ruchu prawostronnego i wyrażono w stopniach powyżej (U) lub w stopniach poniżej (D) w stosunku do linii H-H, i na prawo (R) lub na lewo (L) od linii V–V.

Położenie punktów kontrolnych w przypadku ruch lewostronnego stanowi lustrzane odbicie względem linii V–V

Rysunek A4-VIII Punkty i strefy kontrolne światła mijania dla reflektorów klasy AS:

H-H: płaszczyzna pozioma	przechodząca przez
V-V: płaszczyzna pionowa	ognisko reflektora

Rysunek A4-IX Punkty i strefy kontrolne światła mijania dla reflektorów klasy BS:

H-H: płaszczyzna pozioma	przechodząca przez
V-V: płaszczyzna pionowa	ognisko reflektora

Rysunek A4-X Światło mijania - położenie punktów i stref kontrolnych dla reflektorów klas CS, DS i ES:

Rysunek A4-XI Rozsył światła przedniego światła przeciwmgłowego klasy F3

Rysunek A4-XII Punkty pomiarowe w przypadku świateł zakrętowych (lewe światło boczne)

Rysunek A4-XIII Geometryczna widoczność w płaszczyźnie poziomej w przypadku świateł zakrętowych

Rysunek A4-XIV Geometryczna widoczność w płaszczyźnie pionowej w przypadku świateł zakrętowych

ZAŁĄCZNIK 5

Procedura regulacji, kontrola granicy światła i cienia dla asymetrycznych świateł mijania za pomocą przyrządów

1. PROCEDURA USTAWIANIA WZROKOWEGO

1.1.

Rozkład światłości głównego światła mijania lub przynajmniej jednej jednostki oświetleniowej w przypadku światła mijania klasy C systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego w stanie zerowym musi obejmować granicę światła i cienia (zob. rys. A5-I), która umożliwia prawidłowe ustawienie reflektora do celów pomiarów fotometrycznych i regulacji w pojeździe.

Granica światła i cienia zawiera:

dla świateł przeznaczonych do ruchu prawostronnego:

(i)	prostą „część poziomą” z lewej strony;

(ii)	część wznoszącą się „załamanie – wzniesienie” z prawej strony;

dla świateł przeznaczonych do ruchu lewostronnego:

(i)	prostą „część poziomą” z prawej strony;

(ii)	część wznoszącą się „załamanie – wzniesienie” z lewej strony.

W każdym przypadku część „załamanie – wzniesienie” musi być ostra.

1.2.

Reflektor lub AFS ustawia się wzrokowo za pomocą granicy światła i cienia (zob. rysunek A5-I) w następujący sposób: Światło ustawia się, stosując płaski pionowy ekran ustawiony w odległości 10 m lub 25 m (jak to określono w pozycji 9 załącznika 1) przed reflektorem lub AFS i pod kątem prostym do osi H-V jak pokazano w załączniku 4. Ekran musi być dostatecznie szeroki, aby umożliwiał zbadanie i dostosowanie granicy światła i cienia światła mijania w przedziale co najmniej 5° z każdej strony linii V-V.

1.2.1.

Regulacja pionowa: poziomą część granicy światła i cienia przesuwa się w górę z pozycji poniżej linii B i ustawia się w jej pozycji nominalnej, 1 % (0,57 cm) poniżej linii H-H;

Rysunek A5-I Ustawienie wzrokowe granicy światła i cienia

Uwaga:

Skale dla osi pionowej i poziomej różnią się.

1.2.2.

Regulacja pozioma: część „załamanie – wzniesienie” granicy światła i cienia przesuwa się:

dla ruchu prawostronnego ze strony prawej na lewą, a następnie ustawia się poziomo tak, aby:

a)	ponad linią 0,2° D jej „wzniesienie” nie wykraczało poza linię A z lewej strony;

b)	na linii 0,2° D lub poniżej jej „wzniesienia” przecinało linię A; oraz

c)	zgięcie „załamania” było zasadniczo zlokalizowane w granicach +/-0,5 stopnia na lewo albo na prawo od linii V-V;

lub

dla ruchu prawostronnego ze strony lewej na prawą, a następnie ustawia się poziomo tak, aby:

a)	ponad linią 0,2° D jej „wzniesienie” nie wykraczało poza linię A z prawej strony;

b)	na linii 0,2° lub poniżej jej „wzniesienia” przecinało linię A; oraz

c)	zgięcie „załamania” powinno zasadniczo pokrywać się z linią V–V.

1.2.3.

Jeżeli tak ustawiony reflektor lub system adaptacyjnego oświetlenia głównego nie spełnia wymogów określonych odpowiednio w pkt 5.2–5.4 niniejszego regulaminu, jego ustawienie można zmienić, pod warunkiem że oś wiązki światła nie zostanie przesunięta:

poziomo od linii A o więcej niż:

a)	0,5° w lewo lub 0,75° w prawo, dla ruchu prawostronnego; lub

b)	0,5° w prawo lub 0,75° w lewo, dla ruchu lewostronnego; oraz

w pionie o nie więcej niż 0,25° w górę lub w dół od linii B.

1.2.4.

Jeśli jednak regulacji pionowej nie można powtarzać aż do uzyskania wymaganego położenia w zakresie dozwolonych tolerancji opisanych w pkt 1.2.3, należy zastosować metodę z użyciem przyrządów opisaną w pkt 2, aby zbadać zgodność z minimalnymi wymogami dotyczącymi granicy światła i cienia oraz przeprowadzić regulację pionową i poziomą światła.

1.2.5.

Tak ustawiony reflektor, jeżeli wniosek o jego homologację dotyczy wyłącznie dostarczania światła mijania9, musi spełniać tylko wymagania określone w pkt 5.2–5.4 niniejszego regulaminu; jeżeli jest przeznaczony do wytwarzania zarówno światła mijania, jak i światła drogowego, wówczas musi spełniać wymagania określone w pkt 5.1–5.4 niniejszego regulaminu.

2. KONTROLA LINII GRANICY ŚWIATŁA I CIENIA DLA ASYMETRYCZNYCH ŚWIATEŁ MIJANIA ZA POMOCĄ PRZYRZĄDÓW

2.1.

Przepisy ogólne

W przypadku gdy zastosowanie ma pkt 1.2.4, jakość granicy światła i cienia bada się zgodnie z wymogami określonymi w pkt 2.2, a pionową i poziomą regulację wiązki przeprowadza się za pomocą przyrządów zgodnie z wymogami określonymi w pkt 2.3.

Przed dokonaniem pomiaru jakości granicy światła i cienia i procedury regulacji za pomocą przyrządów wymagane jest wstępne ustawienie zgodnie z pkt 1.2.1 i 1.2.2.

2.2.

Pomiar jakości granicy światła i cienia

W celu określenia ostrości minimalnej pomiary należy wykonywać, skanując w pionie poziomą część granicy światła i cienia w krokach kątowych wynoszących 0,05°z odległości pomiarowej wynoszącej:

a)	10 m i za pomocą detektora o średnicy ok. 10 mm. albo

b)	25 m i za pomocą detektora o średnicy ok. 30 mm.

Odległość, z której dokonano pomiaru w czasie badania, należy odnotować w pkt 9 formularza zawiadomienia (zob. załącznik 1 do niniejszego regulaminu).

W celu określenia ostrości maksymalnej pomiary należy wykonywać, skanując w pionie poziomą część granicy światła i cienia w krokach kątowych wynoszących 0,05 ° wyłącznie z odległości pomiarowej wynoszącej 25 m i za pomocą detektora o średnicy ok. 30 mm.

Jakość granicy światła i cienia należy uznać za akceptowalną, jeśli wymogi pkt 2.2.1–2.2.3 są zgodne z co najmniej jednym zestawem pomiarów.

2.2.1.

Widoczna musi być nie więcej niż jedna granica światła i cienia (1)

2.2.2.

Ostrość granicy światła i cienia

Czynnik ostrości G określa się, skanując w pionie poziomą część granicy światła i cienia w odległości 2,5° od linii V-V, gdzie:

G = (log Εβ - log E(β + 0,1)), gdzie β = pozycja pionowa w stopniach, a E = oświetlenie na ekranie pomiarowym.

Wartość G nie może być mniejsza niż 0,13 (ostrość minimalna) i większa niż 0,40 (ostrość maksymalna).

2.2.3.

Liniowość

Część pozioma granicy światła i cienia, która służy do regulacji pionowej, musi przebiegać poziomo w odległości od 1,5° do 3,5° od linii V-V (zob. rys. A5-II).

Punkty przegięcia granicy światła i cienia na liniach pionowych w pozycjach 1,5°, 2,5° i 3,5° określa się wzorem:

Maksymalna odległość w pionie między ustalonymi punktami przegięcia nie może przekraczać 0,2°.

(d2 (log E) / dβ2 = 0).

2.3.

Regulacja pionowa i pozioma

Jeśli granica światła i cienia jest zgodna z wymogami dotyczącymi jakości zawartymi w pkt 2.2, regulację wiązki można przeprowadzić za pomocą przyrządów.

Rysunek A5-II Pomiar jakości granicy światła i cienia

Uwaga:

Skale dla osi pionowej i poziomej różnią się.

2.3.1.

Regulacja pionowa

Przesuwając się w górę z pozycji poniżej linii B (zob. rys. A5-III), skanuje się w pionie poziomą część granicy światła i cienia w odległości 2,5 ° od osi V-V. Punkt przegięcia (gdzie d2 (log E) / dβ2 = 0) określa się na linii B znajdującej się 1 % poniżej osi H-H.

2.3.2.

Regulacja pozioma

Występujący o homologację określa, którą z następujących metod regulacji poziomej zastosował:

a)	metoda „linii 0,2 D” (zob. rys. A5-III).

Po regulacji pionowej światła skanuje się od 5° na lewo do 5° na prawo pojedynczą poziomą linię znajdującą się w odległości 0,2 ° D. Maksymalna wartość „G” określona wzorem G = (log Eβ - log E(β + 0,1°)), gdzie β oznacza położenie poziome w stopniach, nie może być mniejsza niż 0,08.

Punkt przegięcia określony na linii 0,2 D musi się znaleźć na linii A.

Rysunek A5-III Regulacja pionowa i pozioma za pomocą przyrządów – metoda skanowania linii poziomej

Uwaga:

Skale dla osi pionowej i poziomej różnią się.

b)	metoda „3 linii” (zob. rysunek A5-IV)

Po regulacji pionowej światła skanuje się trzy linie pionowe od 2° D do 2° U w pozycjach 1°R, 2°R i 3°R. Odpowiednie maksymalne wartości „G” określone wzorem:

G = (log Eβ – log E(β + 0,1°))

gdzie β jest pozycją pionową w stopniach, nie mogą być mniejsze niż 0,08. Określone na trzech liniach punkty przegięcia wykorzystuje się do wytyczenia linii prostej. Punkt przecięcia tej linii oraz linii B wytyczonej przy przeprowadzaniu regulacji pionowej musi się znaleźć na linii V.

Rysunek A5-IV Regulacja pionowa i pozioma za pomocą przyrządów – metoda skanowania trzech linii

Uwaga:

Skale dla osi pionowej i poziomej różnią się.

(1) Niniejszy punkt należy zmienić, kiedy dostępna będzie obiektywna metoda badań.

ZAŁĄCZNIK 6

Definicja i ostrość poziomej granicy światła i cienia i procedura regulacji za pomocą tej granicy światła i cienia dla symetrycznych świateł mijania i przednich świateł przeciwmgłowych

1. PRZEPISY OGÓLNE

1.1.

Rozkład światłości symetrycznych świateł mijania i przedniego światła przeciwmgłowego musi obejmować granicę światła i cienia, która umożliwia ich prawidłowe ustawienie do celów pomiarów fotometrycznych i regulacji w pojeździe. Właściwości granicy światła i cienia muszą być zgodne z wymogami określonymi w pkt od 2 do 4.

2. KSZTAŁT GRANICY ŚWIATŁA I CIENIA

2.1.

Do celów wzrokowej regulacji reflektora granica światła i cienia musi stanowić:

2.1.1.

poziomą linię do pionowej regulacji symetrycznego światła mijania rozciągającą się po każdej stronie linii V-V (zob. rys. A6-I), jak określono w pkt 5.4.1.1 niniejszego regulaminu;

2.1.2.

poziomą linię do pionowej regulacji przedniego światła przeciwmgłowego rozciągającą się w zakresie do 4° z każdej strony linii V-V (zob. rysunek A6-II).

Rysunek A6-I Kształt i umiejscowienie linii granicy światła i cienia symetrycznego światła mijania

Rysunek A6-II Kształt i umiejscowienie linii granicy światła i cienia przedniego światła przeciwmgłowego

3. REGULACJA SYMETRYCZNEGO ŚWIATŁA MIJANIA I PRZEDNIEGO ŚWIATŁA PRZECIWMGŁOWEGO.

3.1.

Regulacja pozioma: Granica światła i cienia musi być umiejscowiona tak, by wyświetlany kształt promienia pojawiał się w przybliżeniu symetrycznie do linii V-V. Gdy przednie światło przeciwmgłowe jest zaprojektowane do stosowania w parach lub posiada z innego powodu asymetryczny kształt promienia, musi być ustawione w poziomie zgodnie ze specyfikacją wnioskodawcy albo tak, by granica światła i cienia była symetryczna do linii V-V.

3.2.

Regulacja pionowa: po regulacji poziomej światła zgodnie z pkt 3.1, należy przeprowadzić regulację pionową w taki sposób, aby wyświetlany kształt wiązki z jej granicą światła i cienia przesuwał się z dolnej pozycji w górę, aż do przesunięcia granicy światła i cienia do jej pionowej pozycji nominalnej. Do nominalnej regulacji pionowej granica światła i cienia znajduje się na linii V-V

a)	0,57 stopnia (1 %) poniżej linii h-h dla symetrycznych reflektorów klas AS, BS, CS, DS i ES;

b)	1 stopień poniżej linii h-h dla przednich świateł przeciwmgłowych.

Jeśli część pozioma nie jest prosta, lecz lekko zakrzywiona lub nachylona, granica światła i cienia nie może wykraczać poza zakres pionowy wyznaczony przez dwie linie poziome znajdujące się w odległości od 3° w lewo do 3° w prawo od linii V-V na wysokości:

a)	0,2° dla reflektorów klasy BS i przednich świateł przeciwmgłowych;

b)	0,3° dla reflektorów klas AS, CS, DS i ES;

powyżej i poniżej pozycji nominalnej granicy światła i cienia (zob. odpowiednio rys. A6-I i A6-II).

3.3.

Jeśli wyniki regulacji pionowej w trzech próbach ustawienia granicy światła i cienia różnią się o więcej niż:

a)	0,2° dla reflektorów klasy BS i przednich świateł przeciwmgłowych;

b)	0,3° dla reflektorów klas AS, CS, DS i ES;

uznaje się, że pozioma część granicy światła i cienia nie zapewnia wystarczającej liniowości lub ostrości do przeprowadzenia regulacji wzrokowej. W tym przypadku jakość granicy światła i cienia należy zbadać za pomocą przyrządów pod kątem zgodności z poniższymi wymogami.

4. POMIAR JAKOŚCI GRANICY ŚWIATŁA I CIENIA

4.1.

Pomiary należy wykonywać, skanując w pionie poziomą część granicy światła i cienia w krokach kątowych nieprzekraczających 0,05°

a)	z odległości pomiarowej wynoszącej 10 m i za pomocą detektora o średnicy ok. 10 mm,

b)	albo z odległości pomiarowej wynoszącej 25 m i za pomocą detektora o średnicy ok. 30 mm.

Jakość granicy światła i cienia należy uznać za akceptowalną, jeśli wymogi pkt 4.1.1–4.1.3 są zgodne z co najmniej jednym pomiarem z odległości 10 m lub 25 m.

Odległość, z której dokonano pomiaru w czasie badania, należy odnotować w formularzu zawiadomienia zgodnie z pkt 9.2.6 załącznika 1.

Skanowanie przeprowadza się od dolnej pozycji do góry przez granicę światła i cienia wzdłuż linii pionowych:

a)	w zakresie od -3° do -1,5° i od +1,5° do +3° od linii V-V dla reflektorów;

b)	w odległości -2,5° i +2,5° od linii V-V dla przednich świateł przeciwmgłowych.

Po takim pomiarze jakość granicy światła i cienia musi spełniać następujące wymogi:

4.1.1.

Widoczna musi być nie więcej niż jedna granica światła i cienia (1).

4.1.2.

Ostrość granicy światła i cienia: W przypadku skanowania w pionie przez poziomą część granicy światła i cienia wzdłuż linii ±2,5° maksymalna zmierzona wartość dla:

G = (log Eβ - log E(β+ 0,1°))

nazywa się czynnikiem ostrości G granicy światła i cienia. Wartość G nie może być mniejsza niż:

a)	0,13 dla reflektorów klasy BS;

b)	0,08 dla reflektorów klas AS, CS, DS i ES oraz dla przednich świateł przeciwmgłowych.

4.1.3.

Liniowość: Część granicy światła i cienia, która służy do regulacji pionowej, musi przebiegać poziomo w odległości od 3°L do 3°R od linii V-V. Wymóg ten uznaje się za spełniony, jeśli pionowe pozycje punktów przegięcia określone w pkt 3.2 powyżej w odległości 3° w lewo i w prawo od linii V-V nie różnią się o więcej niż:

a)	0,2° dla reflektorów klasy BS i przednich świateł przeciwmgłowych;

b)	0,3° dla reflektorów klas AS, CS, DS i ES;

od pozycji nominalnej na linii V-V.

5. REGULACJA PIONOWA ZA POMOCĄ PRZYRZĄDÓW

Jeśli granica światła i cienia jest zgodna z powyższymi wymogami dotyczącymi jakości, pionową regulację promienia można przeprowadzić za pomocą przyrządów. W tym celu punkt przegięcia, gdzie d2 (log E) / dv2 = 0, umieszcza się na linii V-V w położeniu nominalnym poniżej linii h-h. Ruch w trakcie pomiaru i regulacji granicy światła i cienia musi odbywać się od miejsca poniżej pozycji nominalnej, ku górze.

(1) Niniejszy punkt należy zmienić, kiedy dostępna będzie obiektywna metoda badań.

ZAŁĄCZNIK 7

Badania stabilności parametrów fotometrycznych urządzeń oświetlenia drogowego podczas pracy (z wyjątkiem świateł zakrętowych)

1. BADANIA KOMPLETNYCH URZĄDZEŃ OŚWIETLENIA DROGOWEGO (RID)

Po dokonaniu pomiaru wartości fotometrycznych zgodnie z niniejszym regulaminem:

a)	w przypadku reflektora o asymetrycznej wiązce światła mijania: w punkcie Imax dla światła drogowego i w punktach 25L2, 50 R oraz B 50 L dla światła mijania (lub 25R2, 50 L oraz B 50 R dla reflektorów przeznaczonych do ruchu lewostronnego);

b)	w przypadku reflektora o symetrycznej wiązce świetlnej: w punkcie Imax dla światła drogowego i w punktach 0,50U/1,5L oraz 0,50U/1,5R, 50R, 50L dla światła mijania klasy B oraz w punktach 0,86D-3,5R, 0,86D-3,5L, 0,50U-1,5L i 0,50U-1,5R dla światła mijania klas C, D i E;

c)	w przypadku przednich świateł przeciwmgłowych: w punkcie maksymalnego oświetlenia w strefie D (Imax) oraz w punkcie HV;

d)	w przypadku systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego: w punkcie Imax dla światła drogowego i w punktach 25LL, 50V, B 50 L (lub 25RR, 50V, B 50 R dla AFS przeznaczonych do ruchu lewostronnego) dla światła mijania;

należy zbadać kompletną próbkę pod względem stabilności parametrów fotometrycznych podczas pracy.

1.1.

W przypadku reflektorów lub przednich świateł przeciwmgłowych:

określenie „kompletna próbka” oznacza samo kompletne światło wraz z balastem i otaczającymi częściami korpusu, źródłami światła lub modułami LED, które mogą wpływać na rozpraszanie ciepła.

1.2.

W przypadku systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego:

„próbka kompletna” oznacza kompletny prawy i lewy bok systemu, włącznie z elementem lub elementami elektronicznego sterowania oświetleniem lub urządzeniami zasilającymi i sterującymi, jak również elementy nadwozia i świateł, mogące mieć wpływ na rozpraszanie energii cieplnej. Każdą ewentualną jednostkę instalacyjną systemu, światła lub moduł LED systemu kompletnego można badać osobno;

b)	„próbka badawcza” oznacza, w tekście poniżej, albo próbkę kompletną, albo jednostkę instalacyjną poddaną badaniu;

c)	pojęcie „źródło światła” oznacza każdy drut żarnikowy żarowego źródła światła, źródło światła LED, moduły LED lub części emitujące światło źródła światła LED bądź modułu LED.

1.3.

Badania przeprowadza się:

a)	w suchym bezwietrznym otoczeniu w temperaturze 23 °C ± 5 °C, przy czym badana próbka jest zamontowana na podstawie odpowiadającej prawidłowej instalacji w pojeździe;

w przypadku wymiennych źródeł światła: używając żarówek pochodzących z produkcji seryjnej, które były poddawane sezonowaniu przez co najmniej jedną godzinę, lub gazowo-wyładowczych źródeł światła pochodzących z produkcji seryjnej, które były poddawane sezonowaniu przez co najmniej 15 godzin, lub źródeł światła LED i modułów LED pochodzących z produkcji seryjnej, które były poddawane sezonowaniu przez co najmniej 48 godzin, a następnie schłodzone do temperatury otoczenia przed rozpoczęciem badań określonych w niniejszym regulaminie. Należy stosować moduły LED dostarczone przez występującego o homologację;

c)	w przypadku AFS zapewniającego adaptację świateł drogowych, światło drogowe musi być ustawione na maksymalne parametry, jeżeli jest włączone.

1.4.

Urządzenia pomiarowe są analogiczne do używanych podczas badań homologacyjnych typu. AFS lub jego części należy ustawić w stanie zerowym przed przeprowadzeniem wymienionych niżej badań.

Badaną próbkę należy poddawać badaniu, nie demontując jej z przyrządu mocującego ani nie regulując jej ustawienia względem tego przyrządu. Należy stosować źródło światła kategorii określonej dla danego reflektora.

2. BADANIE STABILNOŚCI PARAMETRÓW FOTOMETRYCZNYCH

2.1.

Urządzenie czyszczące

Urządzenie włącza się na 12 godzin pracy, jak opisano w pkt 2.1.1, i sprawdza się, jak opisano w pkt 2.1.2.

2.1.1.

Procedura badania (1)

2.1.1.1.

Urządzenie włącza się na określony czas tak, aby:

jeżeli urządzenie jest zaprojektowane dla wykonywania tylko jednej funkcji oświetlenia (światła mijania lub światła drogowe bądź przednie światło przeciwmgłowe) oraz jako tylko jedna klasa w przypadku świateł mijania, odnośne źródło lub źródła światła pozostają włączone przez czas (2) określony w pkt 2.1.

w przypadku urządzenia, które ma pełnić funkcję światła mijania i co najmniej jednego światła drogowego, albo w przypadku reflektora ze światłem mijania i przednim światłem przeciwmgłowym:

(i)

urządzenie poddaje się następującemu cyklowi, aż do osiągnięcia określonego czasu:

—	15 minut z włączonym głównym światłem mijania;

—	5 minut z włączonymi wszystkimi funkcjami;

(ii)

jeżeli wnioskodawca oświadcza, że reflektor ma być za każdym razem używany tylko z włączonym światłem mijania lub tylko z włączonym światłem drogowym (włączonymi światłami drogowymi zapalanymi jednocześnie) (3), to badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając1 kolejno światło mijania na połowę czasu i światło drogowe (jednocześnie włączane światła drogowe) na połowę czasu określonego w pkt 2.1;

(iii)

w przypadku gdy światło mijania i światło drogowe mają to samo gazowo-wyładowcze źródło światła, cykl trwa:

—	15 minut z włączonym światłem mijania;

—	5 minut z włączonymi wszystkimi źródłami światła drogowego;

w przypadku systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego:

(i)

Jeżeli próbka badawcza wykonuje więcej niż jedną funkcję lub stanowi więcej niż jedną klasę świateł mijania, zgodnie z niniejszym regulaminem, oraz jeżeli występujący o homologację oświadcza, że każda z określonych funkcji lub klas próbki ma swoje własne źródło lub źródła światła, włączane2 kolejno, badanie należy przeprowadzić zgodnie z tym warunkiem, przy włączeniu1 trybu zużywającego największą ilość energii dla każdej funkcji lub klasy świateł mijania, w czasie (w równych odstępach) określonym w pkt 2.1;

(ii)

we wszystkich innych przypadkach1, 2, próbkę badawczą należy poddać opisanemu niżej cyklowi dla każdego z trybów świateł mijania klasy C, klasy V, klasy E oraz klasy W, bez względu na rodzaj światła emitowanego w części lub w całości przez próbkę badawczą, w tym samym czasie (w równych odstępach) określonym w pkt 2.1:

—	na początek przez 15 minut, na przykład światła mijania klasy C, pozostają włączone w trybie zużywającym największą ilość energii, w warunkach odpowiadających ruchowi po prostych drogach;

—	przez 5 minut światła mijania pozostają włączone w tym samym trybie, ale z włączeniem dodatkowo wszystkich źródeł światła (4) próbki badawczej, jakie mogą być włączone równocześnie, zgodnie z oświadczeniem występującego o homologację;

po osiągnięciu części czasu (w równych odstępach) określonego w pkt 2.1, powyższy cykl badania należy powtórzyć dla drugiej, trzeciej i czwartej klasy świateł mijania, w stosownych przypadkach, w wyżej określonej kolejności;

w przypadku reflektora z przednim światłem przeciwmgłowym i jednym lub większą liczbą świateł drogowych:

(i)

reflektor poddaje się następującemu cyklowi, aż do osiągnięcia określonego czasu:

—	15 minut z zapalonym przednim światem przeciwmgłowym,

—	5 minut z włączonymi wszystkimi funkcjami;

(ii)

jeżeli wnioskodawca oświadcza, że reflektor ma być za każdym razem używany tylko z włączonym przednim światłem przeciwmgłowym lub tylko z włączonym światłem drogowym2 (włączonymi światłami drogowymi zapalanymi jednocześnie), to badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając1 kolejno przednie światło przeciwmgłowe na połowę czasu i światło drogowe (jednocześnie włączane światła drogowe) na połowę czasu określonego w pkt 2.1;

e)	jeśli próbka badawcza realizuje inne zespolone funkcje oświetlenia, każda z tych funkcji musi zostać włączona równocześnie w czasie określonym w lit. a) lub b) powyżej dla każdej funkcji oświetlenia, zgodnie ze specyfikacją producenta;

w przypadku reflektora ze światłem mijania, jednym lub większą liczbą świateł drogowych oraz przednim światłem przeciwmgłowym:

(i)

reflektor poddaje się następującemu cyklowi, aż do osiągnięcia określonego czasu:

—	15 minut z włączonym głównym światłem mijania;

—	5 minut z włączonymi wszystkimi funkcjami;

(ii)

jeżeli wnioskujący oświadcza, że reflektor ma być za każdym razem używany tylko z włączonym światłem mijania lub tylko z włączonym światłem drogowym2 (włączonymi światłami drogowymi zapalanymi jednocześnie), to badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając1 kolejno główne światło mijania na połowę czasu i światło drogowe (jednocześnie włączane światła drogowe) na połowę czasu określonego w pkt 2.1, przy czym przednie światło przeciwmgłowe poddaje się cyklowi składającemu się z 15 minut wygaszenia i 5 minut świecenia przez połowę czasu i podczas włączenia światła drogowego;

(iii)

jeżeli wnioskujący oświadcza, że reflektor ma być za każdym razem używany tylko z włączonym światłem mijania lub tylko z włączonym przednim światłem przeciwmgłowym2, to badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając1 kolejno główne światło mijania na połowę czasu i przednie światło przeciwmgłowe na połowę czasu określonego w pkt 2.1, przy czym światło(a) drogowe poddaje się cyklowi składającemu się z 15 minut wygaszenia i 5 minut świecenia przez połowę czasu i podczas działania głównego światła mijania;

(iv)

jeżeli wnioskujący oświadcza, że reflektor ma być za każdym razem używany tylko z włączonym światłem mijania lub tylko z włączonym światłem drogowym2 lub tylko z włączonym przednim światłem przeciwmgłowym2, to badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając1 kolejno główne światło mijania na jedną trzecią czasu, światło(-a) drogowe na jedną trzecią czasu i przednie światło przeciwmgłowe na jedną trzecią czasu określonego w pkt 2.1.

w przypadku światła mijania przeznaczonego do doświetlania zakrętu za pomocą dodatkowego źródła/dodatkowych źródeł światła lub modułu/modułów LED, muszą one być włączane na jedną minutę i wyłączane na dziewięć minut tylko podczas działania światła mijania (zob. dodatek 1 do niniejszego załącznika).

Jeżeli reflektor zawiera kilka dodatkowych źródeł światła używanych do doświetlania zakrętów, badanie przeprowadza się z kombinacją źródeł światła, która stanowi najbardziej niesprzyjające warunki użytkowania;

w przypadku gdy w świetle drogowym stosuje się wiele źródeł światła, a wnioskodawca oświadcza, że część wiązki światła drogowego (jedno z tych dodatkowych źródeł światła) ma być używana wyłącznie do wysyłania krótkich sygnałów świetlnych (flash to pass) to badanie należy przeprowadzić nie włączając tej części wiązki światła drogowego.

2.1.1.2.

Napięcie probiercze

Napięcie należy przyłożyć do zacisków wejściowych badanej próbki w następujący sposób:

W przypadku wymiennych żarówek pracujących przy zasilaniu bezpośrednio napięciem pojazdu:

badanie przeprowadza się, stosując napięcie wynoszące odpowiednio 6,3 V, 13,2 V lub 28,0 V, chyba że występujący o homologację stwierdzi, że badana próbka może być używana przy innym napięciu. W takim przypadku badanie przeprowadza się, stosując najwyższe dopuszczalne napięcie dla danego żarowego źródła światła.

W przypadku wymiennych gazowo-wyładowczych źródeł światła: napięcie próbne ich elektronicznego urządzenia sterującego zasilaniem źródła światła, lub źródła światła, jeżeli statecznik jest zintegrowany ze źródłem światła, wynosi 13,2 ± 0,1 V dla pojazdu pracującego pod napięciem 12 V, o ile nie zostało to określone inaczej we wniosku o homologację.

W przypadku niewymiennych źródeł światła pracujących przy zasilaniu bezpośrednio napięciem pojazdu: wszystkie pomiary przeprowadzane na jednostkach oświetleniowych wyposażonych w niewymienne źródła światła (żarowe lub inne) należy przeprowadzać pod napięciem 6,3 V, 13,2 V lub 28,0 V bądź pod innym napięciem w zależności od napięcia pojazdu określonego przez występującego o homologację.

W przypadku wymiennych lub niewymiennych źródeł światła, pracujących niezależnie od napięcia zasilania pojazdu i sterowanych w całości przez system, lub w przypadku źródeł światła włączanych przez urządzenia zasilające i sterujące, wymienione powyżej napięcia probiercze należy stosować na zaciskach wejściowych badanego urządzenia. Laboratorium wykonujące badanie może zwrócić się do producenta o dostarczenie mu urządzenia zasilającego i sterującego lub specjalnego urządzenia zasilającego niezbędnego do zasilania źródeł światła.

Pomiary diodowych źródeł światła i modułów LED należy przeprowadzać pod napięciem odpowiednio 6,75 V, 13,2 V lub 28,0 V, chyba że w niniejszym regulaminie określono inaczej. Pomiary diodowych źródeł światła i modułów LED sterowanych elektronicznym urządzeniem sterowniczym źródła światła należy przeprowadzać w sposób określony przez występującego o homologację.

Jeżeli światła sygnalizacyjne są zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone z badaną próbką i są zasilane prądem o napięciu różnym od napięcia znamionowego wynoszącego odpowiednio 6 V, 12 V lub 24 V, napięcie prądu należy dostosować do wartości określonej przez producenta dla osiągnięcia prawidłowej charakterystyki fotometrycznej danego światła.

g)	W przypadku gazowo-wyładowczego źródła światła, napięcie podczas badania dla balastu lub dla źródła światła, gdy balast jest wbudowany w źródło światła wynosi 13,2 ± 0,1 V dla systemu 12 V, o ile we wniosku o homologację nie zostało określone inaczej.

2.1.2.

Wyniki badania

2.1.2.1.

Kontrola wizualna:

Po zrównaniu temperatury reflektora z temperaturą otoczenia ewentualną szybę reflektora oraz szybę zewnętrzną, jeśli istnieje, należy wytrzeć czystą i wilgotną ściereczką bawełnianą. Następnie dokonuje się jej kontroli wzrokowej; nie może być zauważalnego zniekształcenia, odkształcenia, pęknięcia lub zmiany barwy szyby reflektora lub, ewentualnie, jego szyby zewnętrznej.

2.1.2.2.

Badanie fotometryczne:

Aby spełnić wymogi, parametry fotometryczne należy kontrolować w następujących punktach:

2.1.2.2.1.

W przypadku reflektora o asymetrycznej wiązce świetlnej:

światło mijania z wyjątkiem systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego:

—	50 R - B 50 L – 25L2 dla reflektorów przeznaczonych do ruchu prawostronnego,

—	50 L - B 50 R – 25R2 dla reflektorów przeznaczonych do ruchu lewostronnego;

światło mijania dla systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego:

dla świateł mijania klasy C oraz dla każdej innej wymienionej klasy świateł mijania:

50V, B50L i 25LL;

światło drogowe: Punkt Imax.

Biorąc pod uwagę ewentualne zniekształcenie podstawy reflektora pod wpływem ciepła, konieczna może okazać się ponowna regulacja ustawienia (odnośnie do zmiany położenia granicy światła i cienia, zob. pkt 3 niniejszego załącznika).

Oprócz punktu B 50 L dopuszczalne jest odchylenie wielkości 10 % między właściwościami fotometrycznymi a wartościami mierzonymi przed przeprowadzeniem badania, z uwzględnieniem tolerancji związanej z procedurą pomiaru fotometrycznego. Wartość zmierzona w punkcie B 50 L nie może przekraczać wartości fotometrycznej zmierzonej przed przeprowadzeniem badania o więcej niż 170 cd.

2.1.2.2.2.

w przypadku reflektora o symetrycznej wiązce świetlnej:

reflektor klasy B:

—	światło mijania: 50R - 50L – 0,50U/1,5L i 0,50U/1,5R.

—	światło drogowe: punkt Imax

dla reflektorów klas C, D i E

—	światło mijania: 0,86D/3,5R – 0,86D/3,5L – 0,50U/1,5L i 1,5R.

światło drogowe: punkt Imax

Z wyjątkiem punktów 0,50U/1,5L i 0,50U/1,5R dopuszczalne jest odchylenie wielkości 10 % między właściwościami fotometrycznymi a wartościami mierzonymi przed przeprowadzeniem badania, z uwzględnieniem tolerancji związanej z procedurą pomiaru fotometrycznego. Wartość zmierzona dla punktów 0,50U/1,5L i 0,50U/1,5R nie może przekraczać wartości fotometrycznej zmierzonej przed badaniem o więcej niż 255 cd.

2.1.2.2.3.

W przypadku przednich świateł przeciwmgłowych na linii 5 w punkcie h = 0 i punkcie Imax w strefie D.

Biorąc pod uwagę ewentualne zniekształcenie podstawy przedniego światła przeciwmgłowego pod wpływem ciepła, konieczna może okazać się ponowna regulacja ustawienia (odnośnie do zmiany położenia granicy światła i cienia, zob. pkt 3 niniejszego załącznika).

Dopuszczalne jest odchylenie wielkości 10 % między właściwościami fotometrycznymi a wartościami mierzonymi przed przeprowadzeniem badania, z uwzględnieniem tolerancji związanej z procedurą pomiaru fotometrycznego.

2.2.

Reflektor zabrudzony

Po przeprowadzeniu badania zgodnie z pkt 2.1 reflektor pozostaje włączony przez jedną godzinę zgodnie z pkt 2.1.1 dla każdej funkcji lub klasy świateł mijania (5) po jego uprzednim przygotowaniu w sposób określony w pkt 2.2.1 i sprawdzeniu w sposób określony w pkt 2.1.2. Każde badanie musi być zakończone wystarczająco długim okresem schładzania.

2.2.1.

Przygotowanie reflektora

2.2.1.1.

Mieszanina stosowana w badaniu:

zob. dodatek 2 do niniejszego załącznika.

2.2.1.2.

Nakładanie mieszaniny stosowanej w badaniu na reflektor

Mieszaninę stosowaną w badaniu należy równomiernie nanieść na całą powierzchnię reflektora emitującą światło i pozostawić do wyschnięcia. czynność tę należy powtarzać, aż do momentu, gdy wartość natężenia oświetlenia spadnie o 15–20 % w stosunku do wartości mierzonych dla każdego z poniższych punktów w warunkach opisanych poniżej:

W przypadku reflektora o asymetrycznej wiązce świetlnej:

(i)	punkt Imax na świetle mijania/świetle drogowym oraz tylko na świetle drogowym;

(ii)	50 R i 50 V dla reflektora zapewniającego jedynie światło mijania przeznaczonego do ruchu prawostronnego;

(iii)

50 L i 50 V dla reflektora zapewniającego jedynie światło mijania przeznaczonego do ruchu lewostronnego;

(iv)	50V dla świateł mijania klasy C systemu AFS oraz dla każdego z ich wymienionych trybów;

w przypadku reflektora o symetrycznej wiązce świetlnej:

(i)

dla reflektora klasy B:

—	w świetle mijania/świetle drogowym oraz tylko w świetle drogowym: punkt Imax

—	tylko w świetle mijania: B 50 i 50 V

(ii)

dla reflektorów klas C, D i E:

—	w świetle mijania/świetle drogowym oraz tylko w świetle drogowym: punkt Imax

—	tylko w świetle mijania: 0,50U/1,5L i 1,5R i 0,86D/V

w przypadku przednich świateł przeciwmgłowych:

—	punkt Imax w strefie D.

3. BADANIE ZMIANY POŁOŻENIA PIONOWEGO GRANICY ŚWIATŁA I CIENIA POD WPŁYWEM CIEPŁA

Celem badania jest sprawdzenie, czy odchylenie pionowe granicy światła i cienia pod wpływem ciepła nie przekracza wartości określonej dla reflektora zapewniającego światło mijania, przednich świateł przeciwmgłowych lub – w przypadku systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego – dla systemu lub jednej albo kilku jego części emitujących światło mijania klasy C (światło główne) lub dla każdego określonego trybu światła mijania.

Badane zgodnie z pkt 2 powyżej urządzenie należy poddać badaniu opisanemu w pkt 3.1, bez jej wymontowywania lub ponownej regulacji w danej pozycji.

Jeżeli AFS składa się z więcej niż jednej jednostki oświetleniowej lub więcej niż jednego zespołu jednostek oświetleniowych wytwarzających granicę światła i cienia, każde z nich jest traktowane do celów niniejszego badania jako próbka i musi być badane osobno.

Jeżeli AFS jest wyposażony w ruchomy element optyczny, w niniejszym badaniu brane jest pod uwagę jedynie ustawienie najbliższe kąta środkowego w płaszczyźnie pionowej lub ustawienie pierwotne w stanie zerowym.

Badanie jest ograniczone tylko do sygnałów wejścia odpowiadających ruchowi po drodze prostej.

3.1.

Procedura badania

3.1.1.

Do celów niniejszego badania napięcie ustawia się w sposób określony w pkt 2.1.1.2.

Badanie przeprowadza się w suchej i nieruchomej atmosferze w temperaturze otoczenia 23 °C ± 5 °C.

Urządzenie musi pracować bez demontowania go lub zmiany jego położenia względem przyrządu mocującego. (Do celów niniejszego badania napięcie ustawia się w sposób określony w pkt 2.1.1.2):

a)	używając żarowego źródła światła pochodzącego z produkcji seryjnej i dostarczonego z urządzeniem, które było poddawane sezonowaniu przez co najmniej jedną godzinę;

b)	używając źródła/źródeł światła LED lub modułu/modułów LED pochodzących z produkcji seryjnej i dostarczonych z urządzeniem, które były poddawane sezonowaniu przez co najmniej 48 godzin;

c)	używając wyładowczego źródła światła pochodzącego z produkcji seryjnej, które było poddawane sezonowaniu przez co najmniej 15 godzin.

3.1.2.

W przypadku urządzenia o asymetrycznej wiązce świetlnej:

Położenie granicy światła i cienia w jej poziomej części (pomiędzy V–V a liniami pionowymi przechodzącymi przez punkt B 50 L dla ruchu prawostronnego lub B 50 R dla ruchu lewostronnego) sprawdza się 3 minuty (r3) i 60 minut (r60) po rozpoczęciu badania.

3.1.3.

W przypadku reflektora o symetrycznej wiązce świetlnej: Położenie granicy światła i cienia w jej poziomej części (pomiędzy V-V i liniami pionowymi przechodzącymi przez punkt 50 L i 50 R dla reflektora klasy BS, punkty 3,5 L i 3,5 R dla reflektora klas CS, DS i ES) sprawdza się 3 minuty (r3) i 60 minut (r60) po rozpoczęciu badania.

3.1.4.

W przypadku przednich świateł przeciwmgłowych: położenie granicy światła i cienia między punktem znajdującym się 3,0 stopnie w lewo i punktem znajdującym się 3,0 stopnie w prawo od granicy światła i cienia linii V-V należy sprawdzić odpowiednio 3 minuty (r3) i 60 minut (r60) po włączeniu.

Opisany powyżej pomiar zmian położenia granicy światła i cienia przeprowadza się przy zastosowaniu dowolnej metody o zadowalającej dokładności i dającej powtarzalne wyniki.

3.2.

Wyniki badania

3.2.1.

Wynik w miliradianach (mrad) uznaje się za dopuszczalny wtedy, gdy:

a)	w przypadku reflektorów lub systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego wartość bezwzględna Δ r1 = \| r3 – r60 \| zarejestrowana na urządzeniu nie przekracza 1,0 mrad (Δ r1 ≤ 1,0 mrad) w górę i nie przekracza 2,0 mrad (Δ r1 ≤ 2,0 mrad) w dół;

b)	w przypadku przednich świateł przeciwmgłowych wartość bezwzględna Δ r1 = \| r3 – r60 \| zarejestrowana na urządzeniu nie przekracza 2,0 mrad (Δ r1 ≤ 2,0 mrad).

3.2.2.

Jeżeli jednak wynik nie jest zgodny z wymogami określonymi w pkt 3.2.1 i nie przekracza wartości w tabeli A7-1, kolejną próbkę bada się, jak opisano w pkt 3.1, po poddaniu jej trzykrotnie cyklowi opisanemu poniżej, w celu ustabilizowania położenia mechanicznych części urządzenia na podstawie, na której jest on umieszczony w sposób reprezentatywny dla prawidłowej instalacji w pojeździe:

a)	działanie urządzenia przez jedną godzinę (napięcie reguluje się, jak opisano w pkt 2.1.1.2);

b)	po godzinie przy wyłączonym świetle.

Po tych trzech cyklach urządzenie uznaje się za dopuszczalne, jeśli wartości bezwzględne Δr zmierzone zgodnie z pkt 3.2 dla tej dodatkowej próbki spełniają wymogi określone w pkt 3.2.1.

Tabela A7-1

Wartości zmian

Zmiana	Urządzenie	Wartość
W górę	Reflektor lub AFS	1,5 mrad
W górę	Przednie światło przeciwmgłowe	3,0 mrad
W dół	Wszystkie	3,0 mrad

Załącznik 7 – Dodatek 1

Przegląd okresów roboczych dotyczących badania stabilności parametrów fotometrycznych

Skróty:	P:	światło mijania
	D:	światło drogowe (D1 + D2 oznacza dwa światła drogowe)
	F:	przednie światło przeciwmgłowe
		oznacza cykl 15 minut zgaszenia i 5 minut zapalenia.
		oznacza cykl 9 minut zgaszenia i 1 minut zapalenia.

Wszystkie następujące zespolone światła główne i przednie światła przeciwmgłowe wraz z dodanymi symbolami oznaczenia są podane jako przykłady i nie są wyczerpujące.

P lub D lub F

P, D lub F

Dodatkowe źródła światła lub moduły LED doświetlenia zakrętu

P+F lub P+D lub P+D1+D2 lub P+D+F lub P+D1+D2 + F

Dodatkowe źródła światła lub moduły LED doświetlenia zakrętu
D lub F lub D1+D2 lub D+F
P

P/F lub P/D lub P/ D1+D2

D lub F lub D1+D2
P
Dodatkowe źródła światła lub moduły LED doświetlenia zakrętu

D+F lub D1+D2 +F

Dodatkowe źródła światła lub moduły LED doświetlenia zakrętu
D lub D1+D2
F

D/F lub D1+D2/F

D lub D1+D2
F
Dodatkowe źródła światła lub moduły LED doświetlenia zakrętu

P/D+F lub P/D1+D2+F

F
D lub D1+D2
P
Dodatkowe źródła światła lub moduły LED doświetlenia zakrętu

P+D/F lub P+D1+D2/F

F
D lub D1+D2
P
Dodatkowe źródła światła lub moduły LED doświetlenia zakrętu

P/D/F lub P/D1+D2/F

F
D lub D1+D2
P
Dodatkowe źródła światła lub moduły LED doświetlenia zakrętu

Załącznik 7 – Dodatek 2

Mieszanina stosowana w badaniu reflektora zabrudzonego

1. W przypadku urządzeń z zewnętrzną szybą ze szkła:

mieszanina wody i czynnika zanieczyszczającego nakładana na urządzenie składa się z:

a)	9 części wagowych piasku krzemionkowego o wielkości ziaren 0–100 μm;

b)	1 części wagowej pyłu węgla roślinnego (drewna bukowego) o wielkości cząstek 0–100 μm;

c)	0,2 części wagowej NaCMC (6); oraz

d)	5 części (wagowych) chlorku sodu (czysty 99 %);

e)	odpowiedniej ilości wody destylowanej o przewodności właściwej ≤ 1 mS/m.

Mieszanina nie może mieć więcej niż 14 dni.

2. W przypadku urządzeń z zewnętrzną szybą z tworzywa sztucznego:

mieszanina wody i czynnika zanieczyszczającego nakładana na urządzenie składa się z:

a)	9 części wagowych piasku krzemionkowego o wielkości ziaren 0–100 μm;

b)	1 części wagowej pyłu węgla roślinnego (drewna bukowego) o wielkości cząstek 0–100 μm;

c)	0,2 części wagowej NaCMC (6); oraz

d)	5 części (wagowych) chlorku sodu (czysty 99 %);

e)	13 części (wagowych) wody destylowanej, której przewodność elektryczna wynosi ≤ 1 mS/m; oraz

f)	wagowo 2 ± 1 kropli środka powierzchniowo czynnego (7).

Mieszanina nie może mieć więcej niż 14 dni.

(1) Harmonogram badań podano w załączniku 7 dodatek 1.

(2) Gdy badany reflektor zawiera światła sygnalizacyjne, to muszą one być zapalone przez czas trwania badania, z wyjątkiem świateł do jazdy dziennej. W przypadku światła kierunku jazdy musi ono być włączone w trybie migania z mniej więcej równymi czasami włączenia i wyłączenia.

(3) Włączenie dodatkowych źródeł światła podczas włączenia reflektora nie może być traktowane jako normalne warunki użytkowania źródeł światła.

(4) Nawet w przypadku niezłożenia wystąpienia o homologację zgodnie z niniejszym regulaminem, należy wziąć pod uwagę wszystkie źródła światła urządzeń oświetlających, z wyłączeniem tych określonych w przypisie 3.

(5) Ewentualne światło mijania klasy W, nie jest brane pod uwagę dla jednostek oświetleniowych emitujących światło mijania innej klasy lub wykonujących inną funkcję oświetlenia, lub uczestniczących w jej wykonywaniu.

(6) NaCMC jest solą sodową karboksymetylocelulozy nazywaną potocznie „CMC”. NaCMC użyta w mieszaninie zanieczyszczającej musi mieć stopień podstawienia (DS) wynoszący 0,6–0,7 i lepkość 200–300 cP dla 2-procentowego roztworu w temperaturze 20° C.

(7) Tolerancja ilości wynika z konieczności uzyskania zabrudzenia, które można równomiernie rozprowadzić na całej szybie z tworzywa sztucznego.

ZAŁĄCZNIK 8

Wymogi dotyczące urządzeń oświetlenia drogowego (z wyjątkiem świateł zakrętowych) zawierających szyby z tworzywa sztucznego – badanie szyb lub próbek tworzywa

1. OGÓLNE WYMAGANIA ADMINISTRACYJNE:

1.1.

Na podstawie niniejszego załącznika sporządza się sprawozdanie z badań obejmujące badania i wyniki badań opisane poniżej w pkt 3.1–3.5; sprawozdanie to dołącza się do sprawozdania z badań urządzenia objętego o homologację oraz do jego dokumentacji.

Urządzenie oświetlenia drogowego wykorzystywane do tego badania należy odnotować w sprawozdaniu z badań.

1.2.

Do każdego wniosku o homologację należy dołączyć:

1.2.1.

na potrzeby badań tworzywa sztucznego, z którego wykonane są szyby: czternaście szyb;

1.2.1.1.

dziesięć z tych szyb można zastąpić dziesięcioma próbkami materiału o wymiarach co najmniej 60 x 80 mm posiadającymi płaską lub wypukłą powierzchnię zewnętrzną i zasadniczo płaską powierzchnię w części środkowej (promień krzywizny nie mniejszy niż 300 mm) o wymiarach co najmniej 15 x 15 mm;

1.2.1.2.

każda taka szyba lub próbka materiału musi być wykonana metodą, która ma być stosowana w produkcji seryjnej;

1.2.2.

zespół optyczny, w stosownych przypadkach, do którego można przymocowywać szyby zgodnie z instrukcją producenta.

1.2.3.

Do badania odporności części przepuszczających światło wykonanych z tworzywa sztucznego na promieniowanie ultrafioletowe (UV) modułów LED wewnątrz reflektora:

Jedną próbkę każdego z odpowiednich materiałów stosowanych w urządzeniach oświetlenia drogowego lub jedno zawierające je urządzenie oświetlenia drogowego. Wszystkie próbki materiałowe muszą posiadać taki sam wygląd i być poddane takiej samej obróbce powierzchni, w stosownych przypadkach, jak gdyby były przeznaczone do zastosowania w reflektorze podlegającym homologacji;

Nie jest konieczne sprawdzanie odporności materiałów wewnętrznych na promieniowanie ultrafioletowe emitowane przez źródło światła, jeżeli użyto wyłącznie modułów LED o niskim promieniowaniu UV określonych w załączniku 9, lub w przypadku zastosowania środków zabezpieczających odpowiednie części urządzenia przed promieniowaniem ultrafioletowym, np. przez zastosowanie filtrów szklanych;

2. WYMOGI OGÓLNE

2.1.

Próbki dostarczone zgodnie z pkt 1.2 muszą spełniać wymagania wskazane w pkt 3.1–3.6.

2.2.

Dwie próbki kompletnych urządzeń oświetlenia drogowego dostarczone zgodnie z pkt 3.1.3.4 niniejszego regulaminu i zawierające szyby z tworzywa sztucznego muszą pod względem materiału szyby spełniać wymogi wskazane w pkt 3.7.

2.3.

Próbki (szyby z tworzywa sztucznego lub próbki tworzywa) poddaje się, wraz z zespołem optycznym, w którym szyby mają zostać (w stosowanych przypadkach) zamontowane, badaniom homologacyjnym w porządku chronologicznym określonym w tabeli A8-1.

2.4.

Jeżeli jednak producent światła jest w stanie udowodnić, że produkt przeszedł już z wynikiem pozytywnym badania określone w pkt 3.1–3.5, lub badania równoważne, zgodnie z innym regulaminem, badania te nie muszą zostać powtórzone. Wykonane muszą być obowiązkowo jedynie badania określone w tabeli A8-2.

3. WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE BADANIA

3.1.

Odporność na zmiany temperatury

3.1.1.

Trzy nowe próbki (szyby) są poddawane pięciu cyklom zmiany temperatury i wilgotności (RH = wilgotność względna), w następującej kolejności:

a)	3 godz. w temp. 40 °C ± 2 °C i RH 85–95 %;

b)	1 godz. w temp. 23 °C ± 5 °C i RH 60–75 %;

c)	15 godz. w temp. -30 °C ± 2 °C;

d)	1 godz. w temp. 23 °C ± 5 °C i RH 60–75 %;

e)	3 godz. w temp. 80 °C ± 2 °C;

f)	1 godz. w temp. 23 °C ± 5 °C i RH 60–75 %.

Przed tym badaniem próbki są przechowywane w temp. 23 °C ± 5 °C i RH 60–75 % przez co najmniej cztery godziny.

Uwaga:

Okresy jednogodzinne w temperaturze 23 °C ± 5 °C zawierają okresy przejścia między temperaturami, niezbędne do uniknięcia efektu szoku termicznego.

3.1.2.

Pomiary fotometryczne

3.1.2.1.

Pomiary fotometryczne przeprowadza się na próbkach przed badaniem i po nim.

3.1.2.2.

Pomiary te przeprowadza się z użyciem wzorcowego źródła światła lub modułu/modułów LED, lub, w stosownych przypadkach, wzorcowego wyładowczego źródła światła, znajdujących się w urządzeniu oświetlenia drogowego, w następujących punktach:

w przypadku klas A, B i D:

—	B 50 L i 50 R dla światła mijania (B 50 R i 50 L w przypadku reflektorów przeznaczonych do ruchu lewostronnego);

—	Imax dla światła drogowego;

w przypadku AFS:

—	B50L i 50V dla świateł mijania klasy C;

—	Imax dla świateł drogowych systemu;

w przypadku klas BS, CS, DS i ES:

—	B 50, 50L i 50R dla reflektora klasy BS, 0,86D/3,5R, 0,86D/3,5L, 0,50U/1,5L i 1,5R dla reflektorów klasy CS, DS i ES dla światła mijania lub światła mijania/drogowego;

—	Imax, dla wiązki światła drogowego reflektora z funkcją światła drogowego lub światła mijania/drogowego;

w przypadku przednich świateł przeciwmgłowych:

—	na przecięciu linii VV z linią 6 oraz

—	na przecięciu linii VV z linią 4.

3.1.2.3.

Wyniki

Odchylenia między wartościami fotometrycznymi mierzonymi przed i po badaniu każdej z próbek nie mogą być większe niż 10 %, z uwzględnieniem odchyleń związanych z procedurą pomiaru fotometrycznego.

3.2.

Odporność na czynniki atmosferyczne i chemiczne

3.2.1.

Odporność na czynniki atmosferyczne

Trzy nowe próbki (szyby lub próbki materiału) wystawia się na działanie promieniowania źródła mającego rozkład widmowy energii podobny do rozkładu widmowego energii ciała czarnego w temperaturze od 5 500 K do 6 000 K. Pomiędzy źródłem a próbkami umieszcza się odpowiednie filtry w celu ograniczenia w miarę możliwości promieniowania o długościach fali mniejszych od 295 nm i większych od 2 500 nm. Natężenie napromieniowania na poziomie próbek musi wynosić 1 200 W/m2 ± 200 W/m2 w czasie umożliwiającym energii świetlnej osiągnięcie wartości 4 500 MJ/m2 ± 200 MJ/m2. Temperatura komory mierzona na czarnej płycie umieszczonej na poziomie próbek musi wynosić 50 ± 5 °C. Aby zapewnić równomierną ekspozycję, próbki należy obracać wokół źródła promieniowania z prędkością od 1 do 5 obrotów na minutę.

Próbki są spryskiwane wodą destylowaną o przewodności elektrycznej niższej niż 1mS/m o temperaturze 23 °C ± 5 °C, zgodnie z poniższym cyklem:

natryskiwanie: 5 minut; suszenie: 25 minut.

3.2.2.

Odporność na czynniki chemiczne

Po przeprowadzeniu badania opisanego w pkt 3.2.1 i wykonaniu pomiaru opisanego w pkt 3.2.3.1, powierzchnię zewnętrzną wspomnianych trzech próbek poddaje się obróbce opisanej w pkt 3.2.2.2 przy użyciu mieszaniny określonej w pkt 3.2.2.1.

3.2.2.1.

Mieszanina stosowana w badaniu

Mieszanina stosowana w badaniu składa się w 61,5 % z n-heptanu, w 12,5 % z toluenu, w 7,5 % z czterochlorku etylu, w 12,5 % z trójchloroetylenu i w 6 % z ksylenu (procent objętościowy).

3.2.2.2.

Nakładanie mieszaniny stosowanej w badaniu

Namoczyć kawałek tkaniny bawełnianej (według normy ISO 105) aż do nasycenia mieszaniną określoną w pkt 3.2.2.1 i w ciągu 10 sekund nałożyć go na 10 minut na powierzchnię zewnętrzną próbki pod naciskiem 50 N/cm2 odpowiadającym sile czynnej 100 N przyłożonej na powierzchnię próbną o powierzchni 14 x 14 mm.

W trakcie tych 10 minut ściereczkę ponownie nasącza się mieszaniną, aby skład nakładanej mieszaniny pozostawał przez cały czas identyczny z wymaganym.

Podczas nakładania dopuszczalne jest kompensowanie nacisku wywieranego na próbkę, tak aby nie dopuścić do spowodowania pęknięć.

3.2.2.3.

Czyszczenie

Zakończywszy nakładanie mieszaniny stosowanej w badaniu, próbki suszy się na otwartym powietrzu, a następnie przepłukuje się roztworem opisanym w pkt 3.4.1. (odporność na detergenty) w temperaturze 23 °C ± 5 °C.

Próbki płucze się następnie starannie wodą destylowaną, zawierającą nie więcej niż 0,2 % zanieczyszczeń, w temperaturze 23 °C ± 5 °C, oraz wyciera miękką ściereczką.

3.2.3.

Wyniki

3.2.3.1.

Po badaniu wytrzymałości na czynniki atmosferyczne powierzchnia zewnętrzna próbek musi być wolna od pęknięć, zarysowań, łuszczenia się i zniekształceń, a średnia zmiana przepuszczalności świtała

, zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie może przekraczać 0,020 (Δtm < 0,020).

3.2.3.2.

Po badaniu odporności na czynniki chemiczne próbki nie mogą nosić żadnych śladów chemicznego przebarwienia mogącego powodować zmianę rozproszenia strumienia światła, którego średnia zmiana

, zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie może przekraczać 0,020 (Δdm < 0,020).

3.3.

Odporność na promieniowanie emitowane przez źródło światła

Jeżeli zachodzi taka potrzeba, przeprowadzane jest poniższe badanie:

Płaskie próbki każdego przepuszczającego światło elementu z tworzywa sztucznego urządzenia oświetlenia drogowego są poddawane działaniu źródeł światła. Parametry, takie jak kąty i odległości między tymi próbkami, muszą być identyczne jak w urządzeniu oświetlenia drogowego. Próbki te muszą mieć identyczną barwę i być poddane ewentualnym identycznym czynnościom na ich powierzchni z przeprowadzanymi na częściach urządzenia oświetlenia drogowego.

po 1 500 h nieprzerwanego działania, wymogi kolorymetryczne dotyczące przepuszczanego światła muszą zostać osiągnięte przy użyciu nowego źródła światła, a powierzchnie próbek nie mogą wykazywać pęknięć, rys, odprysków ani zniekształceń.

Nie jest konieczne sprawdzanie odporności materiałów wewnętrznych na promieniowanie ultrafioletowe emitowane przez źródło światła, jeżeli źródło światła spełnia wymogi regulaminu ONZ nr 37 lub jeżeli jest ono typu gazowo-wyładowczego o słabym promieniowaniu ultrafioletowym lub modułem LED o słabym promieniowaniu ultrafioletowym, lub w przypadku zastosowania środków zabezpieczających elementy systemu przed promieniowaniem ultrafioletowym, na przykład przez zastosowanie filtrów szklanych.

3.4.

Odporność na detergenty i węglowodory

3.4.1.

Odporność na detergenty

Zewnętrzną stronę trzech próbek (szyb lub próbek materiału) podgrzewa się do 50 °C ± 5 °C, a następnie zanurza się na pięć minut w mieszaninie utrzymywanej w temperaturze 23 °C ± 5 °C i złożonej z 99 części wody destylowanej zawierającej nie więcej niż 0,02 % zanieczyszczeń oraz jednej części sulfonianu alkiloarylowego.

Po przeprowadzeniu badania próbki są suszone w temperaturze 50 °C ± 5 °C. Powierzchnię próbek należy wyczyścić przy pomocy wilgotnej szmatki.

3.4.2.

Odporność na węglowodory

Zewnętrzną stronę tych trzech próbek następnie lekko pociera się przez jedną minutę przy pomocy ściereczki bawełnianej, nasączonej mieszaniną składającą się w 70 % z n-heptanu i w 30 % z toluenu (procenty objętościowe), a następnie osusza na wolnym powietrzu.

3.4.3.

Wyniki

Po tym jak powyższe dwa badania przeprowadzono bezpośrednio jedno po drugim, średnia wartość zmiany przepuszczalności

, zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2, nie może przekraczać 0,010 (Δtm < 0,010).

3.5.

Odporność na niszczenie mechaniczne

3.5.1.

Metoda niszczenia mechanicznego

Zewnętrzną stronę trzech nowych próbek (szyb) należy poddać jednakowemu badaniu uszkodzeń mechanicznych przy użyciu metody opisanej w dodatku 3.

3.5.2.

Wyniki

Po tym badaniu zmiany:

przepuszczalności:

i rozproszenia:

mierzy się zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 w miejscu określonym w pkt 1.2.1.1. Średnia wartość z trzech próbek musi być taka, aby:

Δtm < 0,100;

Δdm < 0,050.

3.6.

Badanie przyczepności powłok (jeśli występują)

3.6.1.

Przygotowanie próbki

Na powłoce szyby na powierzchni 20 mm x 20 mm za pomocą żyletki lub igły nacina się siatkę złożoną z kwadratów o boku około 2 mm x 2 mm. Nacisk wywierany na żyletkę lub igłę musi być wystarczający do przecięcia co najmniej powłoki.

3.6.2.

Opis badania

Należy użyć taśmy samoprzylepnej o przyczepności 2 N/(cm szerokości) ±20 % mierzonej w znormalizowanych warunkach opisanych w dodatku 4. Taśmę tę, o minimalnej szerokości 25 mm, należy dociskać do powierzchni przygotowanej zgodnie z pkt 3.6.1 przez co najmniej pięć minut.

Obciążyć następnie koniec taśmy, aż do zrównoważenia siły przyczepności do powierzchni, na którą działa siła prostopadła do tej powierzchni. W tym momencie taśmę odrywa się ze stałą prędkością 1,5 m/s ± 0,2 m/s.

3.6.3.

Wyniki

Powierzchnia, na której nacięto siatkę, nie może zostać znacznie zniekształcona. Zniekształcenia miejsc przecięcia siatki lub krawędzi nacięć są dopuszczalne, pod warunkiem, że powierzchnia objęta zniekształceniem nie będzie większa niż 15 % powierzchni siatki.

3.7.

Badania kompletnego urządzenia oświetlenia drogowego zawierającego szybę z tworzywa sztucznego

3.7.1.

Odporność na niszczenie mechaniczne powierzchni szyby.

3.7.1.1.

Badania

Szyba próbki nr 1 zostaje poddana badaniu opisanemu w pkt 3.5.1 powyżej.

3.7.1.2.

Wyniki

3.7.1.2.1

W przypadku klas A, B i D oraz AFS po badaniu wyniki pomiarów fotometrycznych dokonanych na reflektorze zgodnie z niniejszym regulaminem nie mogą przekraczać:

a)	o więcej niż 30 % maksymalnych wartości określonych dla punktów B 50 L i HV, i nie mogą być niższe o więcej niż 10 % od minimalnych wartości określonych dla punktu 75 R (w przypadku reflektorów przeznaczonych do ruchu lewostronnego punktami branymi pod uwagę są: B 50 R, HV i 75 L);

lub

b)	o więcej niż 10 % minimalnych wartości określonych dla punktu HV dla reflektora pełniącego tylko funkcję światła drogowego.

3.7.1.2.2.

W przypadku klas BS, CS, DS i ES po badaniu wyniki pomiarów fotometrycznych dokonanych na reflektorze zgodnie z niniejszym regulaminem nie mogą przekraczać:

a)	przekraczać o więcej niż 30 % maksymalnych wartości określonych w punkcie HV i nie mogą być niższe o więcej niż 10 % od minimalnych wartości określonych w punktach 50 L i 50 R dla reflektora klasy BS, oraz w punktach 0,86D/3,5R, 0,86D/3,5L dla reflektora klasy CS, DS i ES;

lub

b)	o więcej niż 10 % minimalnych wartości określonych dla punktu HV dla reflektora pełniącego tylko funkcję światła drogowego.

3.7.1.2.3.

W przypadku świateł przeciwmgłowych po zakończeniu badania wyniki pomiarów fotometrycznych przewidzianych dla linii 2 i 5 nie mogą przekroczyć podanych wartości maksymalnych o więcej niż 30 %.

3.7.2.

Badanie przyczepności powłok (jeśli występują)

Szyba próbki nr 2 zostaje poddana badaniu opisanemu w pkt 3.6.

4. KONTROLA ZGODNOŚCI PRODUKCJI

4.1.

Odnośnie do materiałów używanych do produkcji szyb, urządzenia oświetlenia drogowego lub jednostki instalacyjne danej serii uznaje się za zgodne z niniejszym regulaminem, jeżeli:

4.1.1.

po zakończeniu badania odporności na działanie czynników chemicznych oraz badania odporności na działanie detergentów i węglowodorów zewnętrzna strona próbek nie wykazuje dostrzegalnych gołym okiem pęknięć, zarysowań, odprysków ani zniekształceń (zob. pkt 3.2.2, 3.4.1 i 3.4.2);

4.1.2.

po przeprowadzeniu badania opisanego w pkt 3.7.1.1 wartości fotometryczne w punktach pomiaru wziętych pod uwagę w pkt 3.7.1.2 mieszczą się w granicach określonych w niniejszym regulaminie dla zgodności produkcji.

4.2.

Jeżeli wyniki badań nie odpowiadają wymogom, badania powtarza się na innej próbce urządzenia oświetlenia drogowego pobranej wyrywkowo.

Załącznik 8 – Dodatek 1

Kolejność badań materiałów

A. Badania tworzywa sztucznego (szyby lub próbki materiału dostarczone zgodnie z pkt 1.2.).

Tabela A8-1

Kolejność badań materiałów

Próbki

Szyby lub próbki materiału

Szyby

Badania

Ograniczone badania fotometryczne

Zmiany temperatury

Ograniczone badania fotometryczne

Pomiar przepuszczalności

Pomiar rozproszenia

Czynniki atmosferyczne

Pomiar przepuszczalności

Czynniki chemiczne

Pomiary rozproszenia

Detergenty

Węglowodory

Pomiar przepuszczalności

Niszczenie

Pomiar przepuszczalności

Pomiar rozproszenia

Przyczepność

Odporność na promieniowanie emitowane przez źródło światła (*1)

Tabela A8-2

Badania kompletnych urządzeń, systemów lub ich części (dostarczonych zgodnie z pkt 3.1.3.4 niniejszego regulaminu)

Badania	Kompletne urządzenia, systemy lub ich części
	Nr próbki
	1	2
Niszczenie	X
Fotometria	X
Przyczepność		X

Załącznik 8 – Dodatek 2

Metoda pomiaru rozproszenia i przepuszczalności światła

1. URZĄDZENIA (zob. rys. A8-I)

Wiązka światła kolimatora K o dywergencji połowicznej β/2 = 17,4 x 104 rd jest ograniczona przysłoną Dτ z otworem 6 mm, naprzeciwko której umieszczone jest stanowisko z próbką.

Achromatyczna soczewka skupiająca L2, skorygowana pod względem aberracji sferycznej, łączy przysłonę Dτ z odbiornikiem R; średnica soczewki L2 musi być dobrana, tak by nie przysłaniała światła wysyłanego przez próbkę w stożku o półkącie rozwarcia wierzchołka β/2 = 14°.

Pierścieniowa przysłona DD o kątach αo/2 = 1° i αmax /2 = 12° jest umieszczona w płaszczyźnie ogniskowej obrazu soczewki L2.

Nieprzezroczysta środkowa część przysłony jest niezbędna w celu eliminacji światła przychodzącego bezpośrednio ze źródła światła. Musi być możliwe usunięcie środkowej części przysłony z wiązki światła w taki sposób, aby powróciła dokładnie do swojego pierwotnego położenia.

Odcinek L2 Dτ oraz długość ogniskowej F2 (1) soczewki L2 muszą być dobrane w taki sposób, aby obraz Dτ w całości pokrywał odbiornik R.

Dla początkowego padającego strumienia sprowadzonego do 1 000 jednostki, dokładność bezwzględna każdego odczytu musi być większa niż jednostka.

2. POMIARY

Dokonuje się następujących odczytów:

Tabela A8-3

Odczyty

Odczyt	Z próbką	Ze środkową częścią DD	Reprezentowana wielkość
T1	Nie	Nie	Padający strumień w początkowym odczycie
T2	Tak (przed badaniem)	Nie	Strumień przepuszczany przez nowy materiał w polu 24°
T3	Tak (po badaniu)	Nie	Strumień przepuszczany przez badany materiał w polu 24°
T4	Tak (przed badaniem)	Tak	Strumień rozproszony przez nowy materiał
T5	Tak (po badaniu)	Tak	Strumień rozproszony przez badany materiał

Załącznik 8 – Dodatek 3

Metoda badania natryskowego

1. WYPOSAŻENIE BADAWCZE

1.1.

Pistolet natryskowy

Zastosowany pistolet natryskowy musi być wyposażony w dyszę o średnicy 1,3 mm pozwalającą na przepływ cieczy z prędkością 0,24 ± 0,02 l/min. przy ciśnieniu roboczym wynoszącym 6,0 barów -0/+0,5 bara.

W tych warunkach powinno się uzyskać strumień 170 ± 50 mm na powierzchnię niszczoną znajdującą się w odległości 380 ± 10 mm od dyszy.

1.2.

Mieszanina stosowana w badaniu

Mieszanina stosowana w badaniu składa się z:

a)	piasku kwarcowego o stopniu twardości 7 w skali twardości Mohsa, o wielkości ziaren od 0 do 0,2 mm i niemal normalnym ich rozkładzie, przy czynniku kątowym wynoszącym od 1,8 do 2;

b)	wody o twardości nieprzekraczającej 205 g/m3 dla mieszaniny składającej się z 25 g piasku na litr wody.

2. BADANIE

Zewnętrzną powierzchnię szyb świateł poddaje się raz lub wielokrotnie działaniu strumienia piasku wytworzonego zgodnie z powyższym opisem. Strumień natryskuje się niemal prostopadle do badanej powierzchni.

Zniszczenie sprawdza się przy pomocy jednej lub więcej próbek szklanych umieszczonych jako odniesienie w pobliżu badanych szyb. Natryskiwanie mieszaniną jest kontynuowane do momentu osiągnięcia zmiany rozproszenia światła na próbce lub próbkach, mierzonego zgodnie z metodą opisaną w dodatku 2, o wartości:

Można użyć kilku próbek odniesienia, aby sprawdzić, czy cała badana powierzchnia uległa zniszczeniu w sposób równomierny.

Załącznik 8 – Dodatek 4

Badanie przyczepności przy pomocy taśmy klejącej

1. CEL

Niniejsza metoda pozwala określić, w normalnych warunkach, liniową siłę przyczepności taśmy przylepnej do płytki szklanej.

2. ZASADA

Zmierzenie siły koniecznej do odklejenia pod kątem 90° taśmy samoprzylepnej od płytki szklanej.

3. WARUNKI OTOCZENIA SĄ NASTĘPUJĄCE:

Temperatura musi wynosić 23 °C ± 5 °C a wilgotność względna 65 ± 15 %.

4. ODCINKI PRZEZNACZONE DO BADANIA

Przed przeprowadzeniem badania należy poddać próbną rolkę taśmy samoprzylepnej kondycjonowaniu przez 24 godziny w określonych warunkach otoczenia (zob. pkt 3 powyżej).

Dla każdej rolki należy przeprowadzić badania na pięciu próbkach o długości 400 mm każda. Odcinki te pobiera się z rolki po odrzuceniu pierwszych trzech warstw.

5. PROCEDURA

Badanie przeprowadza się w warunkach otoczenia określonych w pkt 3

Pobrać pięć próbek, odwijając taśmę z prędkością około 300 mm/s, następnie w ciągu 15 sekund:

Nakładać taśmę na płytkę szklaną stopniowo lekkim wzdłużnym pocierającym ruchem palca, nie wywierając nadmiernego nacisku, w taki sposób, aby nie pozostawić pęcherza powietrza pomiędzy taśmą a płytką szklaną.

Pozostawić całość przez 10 minut w określonych warunkach otoczenia.

Odkleić od płytki około 25 mm badanego odcinka w płaszczyźnie prostopadłej do osi odcinka.

Unieruchomić płytkę i ustawić odklejony koniec taśmy pod kątem 90°. Przyłożyć siłę w taki sposób, aby linia podziału pomiędzy taśmą a płytką była prostopadła do tej siły i prostopadła do płytki.

Pociągnąć w celu odklejenia, z prędkością 300 ± 30 mm/s i zapisać wartość koniecznej użytej siły.

6. WYNIKI

Uzyskanych pięć wartości układa się w kolejności i jako wynik pomiaru bierze się wartość środkową. Wartość tę należy wyrazić w niutonach na centymetr szerokości taśmy.

(*1) Badanie dotyczy przednich świateł przeciwmgłowych wyposażonych w wyładowcze źródła światła, reflektory i system adaptacyjnego oświetlenia głównego.

(1) Dla L2 zaleca się zastosowanie odległości ogniskowej wynoszącej około 80 mm.

ZAŁĄCZNIK 9

Wymogi dotyczące modułów LED i urządzeń oświetlenia drogowego (z wyjątkiem świateł zakrętowych) w tym modułów LED lub źródeł światła LED

1. WYMOGI OGÓLNE DOTYCZĄCE MODUŁÓW LED

1.1.

Każda dostarczona próbka modułu LED musi odpowiadać właściwym wymogom niniejszego regulaminu, jeśli jest badana z dostarczonymi ewentualnymi elektronicznymi urządzeniami sterowniczymi źródła światła.

1.2.

Moduły LED muszą być zaprojektowane tak, by podczas zwykłego użytkowania przez cały czas pozostawały w dobrym stanie. Ponadto nie mogą wykazywać błędów konstrukcyjnych ani produkcyjnych. Moduł LED uznaje się za niesprawny, jeśli niesprawna jest choć jedna z jego diod elektroluminescencyjnych (LED).

1.3.

Moduły LED muszą być zabezpieczone przed nieuprawnioną manipulacją.

1.4.

Konstrukcja wymiennych modułów LED musi być taka, by:

1.4.1.

po wyjęciu modułu LED i zastąpieniu go innym modułem LED dostarczonym przez występującego o homologację i oznakowanym tym samym kodem identyfikacyjnym modułu źródła światła spełnione były wymogi fotometryczne w odniesieniu do reflektora lub systemu AFS;

1.4.2.

moduły LED różniące się od siebie kodami identyfikacyjnymi modułu źródła światła nie mogły być stosowane wymiennie w tej samej obudowie światła.

2. PRODUKCJA MODUŁÓW LED

2.1.

Diody LED w module LED muszą być wyposażone w odpowiednie elementy mocujące.

2.2.

Elementy mocujące muszą być wytrzymałe i ściśle przymocowane do diod LED i modułu LED.

3. WARUNKI BADANIA

3.1.

Stosowanie

3.1.1.

Wszystkie próbki należy zbadać w sposób określony w pkt 4.

3.1.2.

Źródłem światła w module LED muszą być diody elektroluminescencyjne (LED) zgodnie z definicją w pkt 2.7.1 regulaminu ONZ nr 48, szczególnie w odniesieniu do elementu emitującego promieniowanie widzialne. Nie zezwala się na stosowanie innych rodzajów źródeł światła.

3.2.

Warunki pracy

3.2.1.

Warunki pracy modułu LED

Wszystkie próbki należy badać w warunkach określonych w pkt 4.6.4 w niniejszym regulaminie. Jeśli w niniejszym załączniku nie określono inaczej, moduły LED należy badać wewnątrz urządzenia dostarczonego przez producenta.

3.2.2.

Warunki eksploatacji źródła światła LED

Wszystkie próbki należy badać w warunkach określonych w pkt 4.6.3 w niniejszym regulaminie.

3.2.3.

Temperatura otoczenia

Do celów pomiaru właściwości elektrycznych i fotometrycznych urządzenie musi pracować w suchym i bezwietrznym otoczeniu w temperaturze 23 °C ± 5 °C.

3.3.

Sezonowanie

Na żądanie występującego o homologację moduł LED należy uruchomić na 15 h, a następnie schłodzić do temperatury otoczenia przed rozpoczęciem badań określonych w niniejszym regulaminie.

4. SZCZEGÓŁOWE WYMOGI I BADANIA

4.1.

Oddawanie barw

4.1.1.

Zawartość barwy czerwonej

Oprócz przepisów określonych w pkt 4.16 niniejszego regulaminu:

minimalna zawartość barwy czerwonej światła modułu LED lub urządzenia AFS zawierającego moduły LED badanych (pod napięciem 50 V w przypadku reflektorów I AFS) musi wynosić:

gdzie:

Ee(λ)	(jednostka: W) oznacza rozkład widmowy natężenia promieniowania;
V(λ) (jednostka: 1)	oznacza skuteczność świetlną widmową;
(λ)	(jednostka: nm) oznacza długość fali.

Powyższą wartość należy obliczyć z dokładnością do jednego nanometra.

4.2.

Promieniowanie UV

Promieniowanie UV modułu LED o niskim promieniowaniu UV musi być takie, by:

gdzie:

S(λ) (jednostka: 1)	oznacza widmową funkcję korygującą;
km = 683 lm/W	oznacza maksymalną wartość skuteczności świetlnej promieniowania.

(Definicje pozostałych symboli zawarto w pkt 4.1.1).

Powyższą wartość należy obliczyć z dokładnością do jednego nanometra. Promieniowanie UV należy skorygować zgodnie z wartościami podanymi w tabeli A9-1.

Tabela A9-1

Wartości z tabeli UV zgodne z „Wytycznymi IRPA/INIRC dot. limitów narażenia na promieniowanie ultrafioletowe”. Wybrane długości fal (w nanometrach) są reprezentatywne; inne wartości powinny być interpolowane.

	S(λ)		S(λ)		S(λ)
250	0,430	305	0,060	355	0,00016
255	0,520	310	0,015	360	0,00013
260	0,650	315	0,003	365	0,00011
265	0,810	320	0,001	370	0,00009
270	1,000	325	0,00050	375	0,000077
275	0,960	330	0,00041	380	0,000064
280	0,880	335	0,00034	385	0,000053
285	0,770	340	0,00028	390	0,000044
290	0,640	345	0,00024	395	0,000036
295	0,540	350	0,00020	400	0,000030
300	0,300

4.3.

Stabilność temperatury dla urządzenia zawierającego źródło/źródła światła LED lub moduł/moduły LED

4.3.1.

Światłość

4.3.1.1.

Pomiar fotometryczny urządzenia należy przeprowadzić po 1 minucie działania w danej funkcji w punkcie kontrolnym określonym poniżej. Ustawienie dla tych pomiarów może być przybliżone, ale należy je utrzymać przed pomiarami stosunku i po tych pomiarach.

Punkty kontrolne do przeprowadzenia pomiarów:

Światło mijania:	25R w przypadku reflektorów klas A, B i D
	50V w przypadku reflektorów klas AS, BS, CS, DS i ES
	25RR w przypadku systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego
Światło drogowe:	H – V
Przednie światła przeciwmgłowe:	0° w poziomie i 2,5°D w pionie

4.3.1.2.

Światło musi działać tak długo, aż uzyskana zostanie stabilność fotometryczna. Moment, w którym fotometria jest stabilna, określa się jako punkt w czasie, w którym zmiana wartości fotometrycznej wynosi mniej niż 3 % w ciągu dowolnego okresu 15-minutowego. Po osiągnięciu stabilności należy dokonać ustawienia w celu uzyskania pełnej fotometrii, zgodnie z wymogami danego urządzenia. Dla danego urządzenia wymagana jest fotometria światła we wszystkich punktach kontrolnych.

4.3.1.3.

Należy zmierzyć stosunek między fotometryczną wartością punktu kontrolnego określoną w pkt 4.3.1.1, a wartością punktu określoną w pkt 4.3.1.2.

4.3.1.4.

Po uzyskaniu stabilności fotometrii należy zastosować stosunek obliczony powyżej do każdego z pozostałych punktów kontrolnych, tak aby stworzyć nową tabelę fotometryczną opisującą pełną fotometrię po jednej minucie pracy.

4.3.1.5.

Wartości światłości zmierzone po jednej minucie i po osiągnięciu stabilności fotometrycznej muszą być zgodne z wymaganymi wartościami minimalnymi i maksymalnymi.

4.3.2.

Barwa

Barwa emitowanego światła mierzona po jednej minucie oraz barwa mierzona po uzyskaniu stabilności fotometrycznej, jak opisano w pkt 4.3.1.2, muszą się mieścić w wymaganych granicach barwy.

5. POMIAR OBIEKTYWNEGO STRUMIENIA ŚWIETLNEGO MODUŁU LED WYTWARZAJĄCEGO GŁÓWNE ŚWIATŁO MIJANIA NALEŻY PRZEPROWADZIĆ W NASTĘPUJĄCY SPOSÓB:

5.1.

Konfiguracja modułów LED musi być zgodna ze specyfikacjami technicznymi określonymi w pkt 3.1.3 niniejszego regulaminu. Elementy optyczne (optyka wtórna) są usuwane przez placówkę techniczną na prośbę występującego o homologację, z użyciem narzędzi. Tę procedurę oraz warunki panujące podczas pomiarów, jak określono poniżej, należy opisać w sprawozdaniu z badania.

5.2.

Występujący o homologację przedkłada jeden moduł każdego typu wraz z urządzeniem sterowniczym źródła światła, jeśli zostało zastosowane, oraz odpowiednimi instrukcjami.

Można zastosować odpowiednie zarządzanie termiczne (np. rozpraszacz ciepła), aby stworzyć podobne warunki termiczne, jakie panują przy danym zastosowaniu reflektora lub AFS.

Przed badaniem każdy moduł LED należy poddać sezonowaniu przez co najmniej 72 godziny w takich samych warunkach, jakie panują przy danym zastosowaniu reflektora.

W przypadku użycia kuli całkującej, kula ta musi mieć średnicę co najmniej jednego metra lub co najmniej dziesięciokrotność maksymalnego wymiaru modułu LED, w zależności od tego, która z tych wartości jest większa. Pomiary strumienia mogą być przeprowadzone również za pomocą całkowania przy użyciu goniofotometru. Należy uwzględnić przepisy publikacji CIE 84 – 1989 dotyczące temperatury pomieszczenia, położenia itp.

Moduł LED musi się palić przez około jedną godzinę w zamkniętej kuli lub goniofotometrze.

Strumień należy mierzyć po uzyskaniu stabilności, jak wyjaśniono w pkt 4.3.1.2.

ZAŁĄCZNIK 10

Rysunek ogólny głównych świateł mijania i wszystkich źródeł światła oraz powiązanych opcji źródeł światła

ZAŁĄCZNIK 11

Środek odniesienia

W razie potrzeby:

a = min. 2 mm

Ten opcjonalny znak środka odniesienia należy umieścić na szybie na jej przecięciu z osią odniesienia światła mijania, a także na szybach świateł drogowych, jeżeli nie są one zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone ze światłem mijania, oraz na szybie przedniego światła przeciwmgłowego.

Rysunek A11-I przedstawia znak środka odniesienia rzucony na płaszczyznę zasadniczo styczną do szyby w pobliżu środka okręgu. Linie tworzące ten znak mogą być ciągłe lub przerywane.

ZAŁĄCZNIK 12

Oznakowanie napięcia

Oznakowanie takie musi znajdować się na głównym korpusie każdego reflektora zawierającego tylko gazowo-wyładowcze źródła światła i statecznik oraz na każdej zewnętrznej części statecznika.

Stateczniki są przeznaczone do instalacji nn woltowej.

Oznakowanie takie musi znajdować się na głównym korpusie każdego reflektora zawierającego co najmniej jedno gazowo-wyładowcze źródło światła i statecznik.

Stateczniki są przeznaczone do instalacji nn woltowej.

Żarówki znajdujące się w reflektorze nie są przeznaczone do instalacji 24-woltowej.

ZAŁĄCZNIK 13

Układ znaków homologacji

Następujące układy znaków homologacji podaje się wyłącznie jako przykłady i dopuszcza się wszelkie inne układy sporządzone zgodnie z pkt 3.3 niniejszego regulaminu.

1. Znak homologacji pojedynczego urządzenia oświetlenia drogowego

a = zob. pkt 3.3.1.2.1 niniejszego regulaminu

Urządzenie opatrzone znakiem homologacji przedstawionym po stronie lewej to jednostka instalacyjna systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego homologowana w Niderlandach (E4) na podstawie niniejszego regulaminu pod numerem homologacji 19243.

Numer wyższy niż 149R wskazuje, że homologacji udzielono zgodnie z wymaganiami pierwotnej wersji niniejszego regulaminu (00).

Symbole identyfikacji funkcji świadczą o tym, że homologacji udzielono w odniesieniu do światła drogowego (R) i dla światła mijania klas C i V. Strzałka w dwóch kierunkach pokazuje, że światło mijania jest odpowiednie dla obu kierunków ruchu dzięki mechanizmowi regulacji elementu optycznego lub źródła światła na pojeździe. Światła mijania klasy C, światła mijania klasy V i światła drogowe spełniają wymogi odnoszące się do oświetlenia na zakręcie, zgodnie z oznaczeniem literą „T”. Poziomy łącznik nad literą „R” oznacza, że funkcja świateł drogowych jest realizowana przez kilka jednostek instalacyjnych po tej stronie systemu.

Liczba 30 oznacza, że maksymalna światłość świateł drogowych zawiera się w przedziale od 123 625 do 145 125 kandeli.

Światło opatrzone znakiem homologacji przedstawionym po stronie lewej to wyładowcze światło mijania (DC) przeznaczone wyłącznie do stosowania przy ruchu lewostronnym (strzałka) z szybą z tworzywa sztucznego (PL) homologowane we Francji (E2) na podstawie niniejszego regulaminu 149R i określone w pierwotnej serii poprawek (00) w połączeniu z przednim światłem pozycyjnym (A) określonym w pierwotnej serii poprawek (00) regulaminu ONZ w sprawie urządzeń sygnalizacji świetlnej 148R. Oba światła (obie funkcje) zatwierdzono pod numerem homologacji 3223.

2. Znak homologacji świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych

Uwaga:

Linie pionowe i poziome określają schematycznie kształt urządzenia sygnalizacji świetlnej. Linie te nie stanowią części znaku homologacji.

Uwaga:

Przykłady przedstawione na rys. A13-III oraz A13-IV odpowiadają urządzeniu oświetlającemu noszącemu znak homologacji, obejmującemu:

a)	główne światło pozycyjne z homologacją zgodną z serią 00 poprawek do regulaminu ONZ nr 148. Strzałka pozioma wskazuje stronę, po której spełnione są wymogi fotometryczne do wartości kąta 80 H;

reflektor, klasa B, ze światłem mijania przystosowanym wyłącznie do ruchu prawostronnego oraz światłem drogowym o maksymalnej światłości wynoszącej między 123 625 a 145 125 kandeli (co wskazuje liczba 30), homologowany zgodnie z wymaganiami niniejszego regulaminu zmienionego serią poprawek 00 i zawierający szybę z tworzywa sztucznego;

c)	przednie światło przeciwmgłowe homologowane zgodnie z serią poprawek 00 do niniejszego regulaminu i zawierające szybę z tworzywa sztucznego;

d)	przednie światło kierunku jazdy kategorii 1a homologowane zgodnie z serią poprawek 00 do regulaminu ONZ nr 148.

Przykład ilustruje system adaptacyjnego oświetlenia głównego złożonego z dwóch jednostek instalacyjnych z lewej strony pojazdu oraz z jednej jednostki instalacyjnej z prawej strony pojazdu.

System posiadający powyższe znaki homologacji spełnia wymogi niniejszego regulaminu (pierwotna wersja regulaminu) w zakresie świateł mijania przeznaczonych do ruchu lewostronnego oraz w zakresie świateł drogowych, których maksymalne natężenie światła zawiera się w przedziale 123 625–145 125 kandeli (jak wskazuje liczba 30), zespolonych z przednim światłem kierunku jazdy kategorii 1a i światłem głównym pozycyjnym homologowanym zgodnie z serią poprawek 00 do regulaminu ONZ nr 148.

Jednostka instalacyjna nr 1 systemu (po lewej stronie) jest przeznaczona do wytwarzania światła mijania klasy C i światła mijania klasy E. Poziomy łącznik umieszczony nad literą „C” oznacza, że, po wymienionej stronie, światło mijania klasy C wytwarza kilka jednostek instalacyjnych. Litera „T” umieszczona po prawej stronie po serii symboli oznacza, że światło mijania klasy C oraz światło mijania klasy E zawierają tryb oświetlenia na zakręcie.

Jednostka instalacyjna nr 3 systemu (po lewej stronie) jest przeznaczona do wytwarzania drugiej części światła mijania klasy C po wymienionej stronie (jak oznaczono poziomym łącznikiem nad literą „C”) oraz światła mijania klasy W. W przypadku tej dodatkowej jednostki oświetleniowej okrąg otaczający literę „E”, po której następuje numer identyfikujący państwo, nie jest konieczny.

Jednostka instalacyjna nr 2 systemu (po prawej stronie) jest przeznaczona do wytwarzania światła mijania klasy C i światła mijania klasy E, zawierających tryb oświetlenia na zakręcie, oraz światła mijania klasy W.

Uwaga:

W przykładzie powyżej, poszczególne jednostki instalacyjne systemu muszą posiadać identyczny numer homologacji.

3. Kod identyfikacyjny modułów źródła światła

Rysunek A13-VI Oznakowanie modułu źródła światła

Moduł źródła światła oznaczony kodem identyfikacyjnym przedstawionym na rys. A13-VI uzyskał homologację wraz ze światłem homologowanym we Włoszech (E3) pod numerem homologacji 17325.

Rysunek A13-VII Oznakowanie jednostki oświetleniowej

Dodatkowa jednostka oświetleniowa oznaczona podanym na rys. A13-VII kodem identyfikacyjnym uzyskała homologację wraz z reflektorem pierwotnie homologowanym w Japonii (E43) pod numerem homologacji 1234.

ZAŁĄCZNIK 14

Formularze opisu

Maksymalny format: A4 (210 x 297 mm)

Formularz opisu systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego nr 1

Sygnały sterowania AFS odpowiadające funkcjom i trybom oświetlenia wykonywanym przez system

Sygnał sterowania AFS

Funkcja lub tryb (tryby) sterowany(-e) przez sygnał (1)

Charakterystyka techniczna (2)

(na osobnym arkuszu, w razie potrzeby)

Światło mijania

Światło drogowe

Klasa C

Klasa V

Klasa E

Klasa W

Brak/domyślny

Sygnał V

Sygnał E

Sygnał W

Sygnał T

Inne sygnały (3)

Formularz opisu systemu adaptacyjnego oświetlenia głównego nr 2

Granica światła i cienia, urządzenia regulacji i procedury regulacji jednostek oświetleniowych

Jednostka oświetleniowa nr (4)	Granica światła i cienia (5)		Urządzenie regulacji				Ewentualne parametry i przepisy dodatkowe (8)
	Jednostka oświetleniowa tworzy jedną lub kilka granic światła i cienia światła mijania lub uczestniczy w ich powstaniu		w pionie		w poziomie
	Jak określono w załączniku 5 do niniejszego regulaminu (6)	Stosowane są przepisy pkt 5.3.5.1 niniejszego regulaminu (6)	Indywidualne („główne”) (6), (9)	połączone z „jednostką główną” nr (7)	Indywidualne („główne”) (6), (9)	połączone z „jednostką główną” nr (7)
1	Tak/Nie	Tak/Nie	Tak/Nie	. . . .	Tak/Nie	. . . .
2	Tak/Nie	Tak/Nie	Tak/Nie	. . . .	Tak/Nie	. . . .
3	Tak/Nie	Tak/Nie	Tak/Nie	. . . .	Tak/Nie	. . . .
4	Tak/Nie	Tak/Nie	Tak/Nie	. . . .	Tak/Nie	. . . .
5	Tak/Nie	Tak/Nie	Tak/Nie	. . . .	Tak/Nie	. . . .
6	Tak/Nie	Tak/Nie	Tak/Nie	. . . .	Tak/Nie	. . . .
7	Tak/Nie	Tak/Nie	Tak/Nie	. . . .	Tak/Nie	. . . .

(1) Zaznaczyć krzyżykiem pole odpowiadające stosowanej kombinacji.

(2) Dane, jakie należy podać:

a)	rodzaj właściwości fizycznej (prąd elektryczny/napięcie, optyczna, mechaniczna, hydrauliczna, pneumatyczna itd.);

b)	typ informacji (stała/analogowa, binarna, kodowana cyfrowo itd.);

c)	dane czasowe (stała czasowa, rozdzielczość itd.);

d)	stan sygnału przy spełnieniu odpowiednich warunków określonych w pkt 6.22.7.4 regulaminu ONZ nr 48;

e)	stan sygnału w przypadku usterki (w stosunku do wejścia do systemu).

(3) Zgodnie z opisem występującego o homologację, użyć kolejnego arkusza w razie konieczności.

(4) Oznaczenie każdej jednostki oświetleniowej systemu zgodnie z załącznikiem 1 do niniejszego regulaminu oraz jak pokazuje to szkic umieszczony w pkt 3.1.2 niniejszego regulaminu. Użyć, jeżeli to konieczne, jeden lub kilka dodatkowych arkuszy.

(5) Zgodnie z przepisami pkt 6.22.6.1.2 regulaminu ONZ nr 48.

(6) Niepotrzebne skreślić.

(7) Podać odpowiednio liczbę jednostek oświetleniowych.

(8) Na przykład: kolejność regulacji jednostek oświetleniowych lub zespołów jednostek oświetleniowych, lub dodatkowe przepisy dotyczące sposobu regulacji.

(9) Regulacja „głównej” jednostki oświetleniowej może pociągnąć za sobą regulację jednej lub kilku innych jednostek oświetleniowych.

30.9.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 347/297

Regulamin ONZ nr 150 – Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń i oznakowań odblaskowych w pojazdach o napędzie silnikowym i ich przyczepach [2021/1721]

Obejmujący wszystkie obowiązujące teksty w tym:

Suplement nr 3 do pierwotnej wersji regulaminu – data wejścia w życie: 30 września 2021 r.

Niniejszy dokument służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych. Następujące teksty są autentyczne i prawnie wiążące:

—	ECE/TRANS/WP.29/2018/159/Rev.1

—	ECE/TRANS/WP.29/2019/83

—	ECE/TRANS/WP.29/2020/34 oraz

—	ECE/TRANS/WP.29/2021/47

SPIS TREŚCI

REGULAMIN

Zakres

Definicje

Przepisy administracyjne

Wymogi ogólne

Szczegółowe wymogi techniczne

Przepisy przejściowe

ZAŁĄCZNIKI

Zawiadomienie

Minimalne wymogi dotyczące procedur kontroli zgodności produkcji

Minimalne wymogi dotyczące przeprowadzania kontroli wyrywkowej przez inspektora

Pomiary fotometryczne urządzeń odblaskowych i materiałów do oznakowania

Specyfikacje kształtu i wymiarów

Odporność na działanie wysokich temperatur

Wodoszczelność urządzeń odblaskowych

Alternatywne procedury badania wodoszczelności urządzeń odblaskowych klas IB i IIIB

Odporność na paliwa

Odporność na oleje smarowe

Odporność na korozję (norma ISO 3768)

Wytrzymałość dostępnej tylnej powierzchni urządzeń odblaskowych pokrytych warstwą lustrzaną

Odporność na czynniki atmosferyczne

Stabilność właściwości fotometrycznych

Odporność na czyszczenie w przypadku jednostki badanej urządzeń do oznakowania odblaskowego

Siła spoiwa

Zginanie – oznakowania odblaskowe

Odporność na uderzenia

Sztywność tablic

Dalsze procedury badania dla trójkątów ostrzegawczych typu 1 i 2

Trwałość barwy urządzeń odblaskowych klas IA, IB, IIIA, IIIB i IVA

Trwałość barwy wystawionej na działanie światła sztucznego – badanie z lampą ksenonową o wyładunku łukowym

Dodatek 1

Definicja „skali szarości”

Opis geometrii pomiarowej do pomiaru barwy i współczynnika luminancji fluorescencyjnych materiałów odblaskowych

Przykłady znaków homologacji

Wytyczne dotyczące montażu tylnych tablic wyróżniających na pojazdach (konstrukcyjnie) wolnobieżnych i ich przyczepach

WPROWADZENIE

Niniejszy regulamin stanowi połączenie przepisów poszczególnych regulaminów ONZ nr 3, 27, 69, 70 i 104 w jeden regulamin ONZ i jest wynikiem decyzji Światowego Forum na rzecz Harmonizacji Przepisów dotyczących Pojazdów (WP.29) w sprawie uproszczenia regulaminów dotyczących oświetlenia i sygnalizacji świetlnej podjętej na podstawie pierwotnego wniosku Unii Europejskiej i Japonii.

Celem niniejszego regulaminu jest zwiększenie przejrzystości, konsolidacja i uproszczenie złożoności wymogów zawartych w regulaminach ONZ nr 3, 27, 69, 70 i 104 oraz przygotowanie się do przejścia w przyszłości na wymogi oparte na właściwościach użytkowych poprzez ograniczenie liczby regulaminów ONZ w drodze redakcji bez zmiany żadnego ze szczegółowych wymogów technicznych obowiązujących do dnia wejścia w życie niniejszego regulaminu.

Mimo że niniejszy regulamin odbiega od tradycyjnego podejścia polegającego na stosowaniu oddzielnego regulaminu dla każdego rodzaju urządzeń odblaskowych, poprzez uwzględnienie wszystkich świateł odblaskowych, tablic wyróżniających odblaskowych, oznakowań odblaskowych i trójkątów ostrzegawczych w jednym regulaminie, to niniejszy uproszczony regulamin ONZ zawiera wszystkie przepisy i działa zgodnie z istniejącą strukturą serii poprawek, ich przepisami przejściowymi i uzupełnieniami. Przepisy przejściowe związane z nową serią poprawek do niniejszego regulaminu zostaną określone dla każdego urządzenia jako mające zastosowanie; w regulaminie zawarty jest również wykaz urządzeń i mające do nich zastosowanie wskaźniki zmian odnoszące się do serii poprawek.

Oczekuje się, że wszystkie Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. przyjmą niniejszy regulamin oraz przedstawią szczegółowe wyjaśnienia, jeżeli nie są w stanie przyjąć przepisów dotyczących niektórych urządzeń odblaskowych. Decyzje te zostaną odnotowane w dokumencie ECE/TRANS/WP.29/343, w którym określa się status załączonych regulaminów ONZ i ich zmian.

Jeżeli chodzi o znaki homologacji, niniejszy regulamin zawiera wymogi dotyczące stosowania niepowtarzalnego identyfikatora, który umożliwia uzyskanie dostępu do bezpiecznej internetowej bazy danych utworzonej przez EKG ONZ (zgodnie z załącznikiem 5 do Porozumienia z 1958 r.), w której przechowywana jest cała dokumentacja dotycząca homologacji typu. Jeżeli użyje się niepowtarzalnego identyfikatora, umieszczenie na urządzeniach odblaskowych konwencjonalnego znaku homologacji typu (znaku E) nie jest obowiązkowe. Jeżeli z przyczyn technicznych użycie niepowtarzalnego identyfikatora nie jest możliwe (np. jeżeli nie można zapewnić bezpiecznego dostępu do internetowej bazy danych ONZ lub jeżeli bezpieczna internetowa baza danych ONZ nie działa), to do czasu, gdy użycie niepowtarzalnego identyfikatora będzie możliwe, wymagane jest stosowanie konwencjonalnego znaku homologacji typu.

1. ZAKRES

Niniejszy regulamin ma zastosowanie do urządzeń odblaskowych, takich jak:

Światła odblaskowe klas IA, IB, IIIA, IIIB i IVA

Oznakowania odblaskowe klas C, D, E i F

Tablice wyróżniające odblaskowe do pojazdów ciężkich i długich klas 1, 2, 3, 4 i 5

Tablice wyróżniające odblaskowe do pojazdów o ograniczonej prędkości klas 1 i 2

Trójkąty ostrzegawcze typu 1 i 2

2. DEFINICJE

Do celów niniejszego regulaminu:

2.1.

2.1.1.

„Urządzenia odblaskowe różnych typów” oznaczają urządzenia odblaskowe, takie jak światła odblaskowe lub materiały odblaskowe lub tablice wyróżniające odblaskowe lub trójkąty ostrzegawcze różnych typów, które różnią się między sobą pod następującymi istotnymi względami:

nazwa handlowa lub znak towarowy:

(i)	urządzenia odblaskowe opatrzone tą samą nazwą handlową lub znakiem towarowym, lecz wytwarzane przez różnych producentów, uważa się za należące do różnych typów;

(ii)	urządzenia odblaskowe wyprodukowane przez tego samego producenta, różniące się jedynie nazwą handlową lub znakiem towarowym, uznaje się za należące do tego samego typu;

b)	właściwości materiału odblaskowego;

c)	właściwości materiału fluorescencyjnego, w stosownych przypadkach;

d)	części mające wpływ na właściwości materiału odblaskowego lub tablic odblaskowych;

e)	specyficzne cechy geometryczne i mechaniczne konstrukcji (tylko w przypadku tablic/urządzeń odpowiadających załącznikowi 5.

W przypadku materiałów lub tablic odpowiadających załącznikowi 5 różnice w kształcie i wymiarach oznakowania nie oznaczają przynależności do innego typu.

2.1.2.

W przypadku typów „urządzenia odblaskowego” lub materiału do oznakowania odblaskowego różniących się tylko nazwą handlową lub znakiem towarowym od typu, który był już homologowany, wystarczy przedstawić:

oświadczenie producenta „urządzenia odblaskowego” lub materiału do oznakowania odblaskowego, że przedkładany typ jest (z wyjątkiem nazwy handlowej lub znaku towarowego) identyczny i jest produkowany przez tego samego producenta co typ posiadający już homologację, który można zidentyfikować na podstawie przydzielonego numeru homologacji;

b)	dwie próbki opatrzone nową nazwą handlową lub znakiem towarowym lub równoważną dokumentację.

2.2.

Typ „urządzenia odblaskowego” lub materiału odblaskowego jest określony przez modele i literaturę opisową przedłożoną razem z wnioskiem homologacyjnym. Można uznać, że urządzenia odblaskowe należą do tego samego typu, jeżeli posiadają jeden lub więcej „optycznych zestawów odblaskowych”, które są identyczne z modelem standardowym lub, w przypadku gdy nie są identyczne, są symetryczne i przeznaczone do montowania po jednym urządzeniu po lewej i prawej stronie pojazdu, oraz jeśli ich inne części różnią się od części standardowego modelu wyłącznie pod względami niemającymi wpływu na właściwości, do których stosuje się niniejszy regulamin. Zmiana barwy materiałów odblaskowych klas „D” i „E” nie stanowi zmiany typu.

2.3.

Definicje dotyczące goniometru zgodnie z wymogami CIE

2.3.1.

Definicje geometryczne (zob. rysunek A4-II)

2.3.1.1.

„Oś oświetlenia (symbol I)” oznacza odcinek linii od środka odniesienia do źródła światła.

2.3.1.2.

„Oś obserwacji (symbol O)” oznacza odcinek linii od środka odniesienia do głowicy fotometrycznej.

2.3.1.3.

„Kąt obserwacji (symbol α)” oznacza kąt między osią oświetlenia i osią obserwacji. Kąt obserwacji ma zawsze wartość dodatnią, a w przypadku odblasku ograniczony jest do niewielkich wartości.

2.3.1.4.

„Półpłaszczyzna obserwacji” oznacza półpłaszczyznę zaczynającą się na osi oświetlenia i obejmującą oś obserwacji.

2.3.1.5.

„Oś odniesienia (symbol R)” oznacza wyznaczony odcinek linii zaczynający się w środku odniesienia, używany do opisu pozycji kątowej urządzenia odblaskowego.

2.3.1.6.

„Kąt oświetlenia (symbol β)” oznacza kąt między osią oświetlenia i osią odniesienia. Kąt oświetlenia zwykle nie jest większy niż 90°, jednakże w celu uwzględnienia wszystkich przypadków jego pełny zakres definiuje się jako 0° < β < 180°. W celu pełnego określenia orientacji kąt ten charakteryzuje się dwiema składowymi, β1 i β2.

2.3.1.7.

„Kąt obrotu (symbol ε)” oznacza kąt wskazujący poprzez odpowiedni symbol kierunek ustawienia materiału odblaskowego w odniesieniu do obrotu wokół osi odniesienia. Jeżeli materiały lub urządzenia odblaskowe są oznakowane (np. „TOP”), to oznakowanie takie decyduje o pozycji wyjściowej. Kąt obrotu ε mieści się w zakresie -180° < ε <+180°.

2.3.1.8.

„Oś pierwsza (symbol 1)” oznacza oś przechodzącą przez środek odniesienia i prostopadłą do półpłaszczyzny obserwacji.

2.3.1.9.

„Pierwsza składowa kąta oświetlenia (symbol β1)” oznacza kąt między osią oświetlenia a płaszczyzną zawierającą oś odniesienia i oś pierwszą;

zakres: -180° < β1 < 180°.

2.3.1.10.

„Druga składowa kąta oświetlenia (symbol β2)” oznacza kąt między płaszczyzną zawierającą półpłaszczyznę obserwacji a osią odniesienia;

zakres: -90° < β2 < 90°.

2.3.1.11.

„Oś druga (symbol 2)” oznacza oś przechodzącą przez środek odniesienia i prostopadłą zarówno do osi pierwszej, jak i do osi odniesienia. Kierunek dodatni osi drugiej leży w półpłaszczyźnie obserwacji, jeżeli -90° < β1 < 90°, jak przedstawiono na rysunku A4-II.

2.3.2.

Definicje terminów fotometrycznych

2.3.2.1.

„Współczynnik odblasku (symbol R')” oznacza iloraz współczynnika światłości R płaszczyzny powierzchni odblaskowej i jej powierzchni A.

Współczynnik odblasku R' wyrażany jest w kandelach na m2 na lx (cd•m-2•lx-1).

(Luminacja / Oświetlenie).

2.3.2.2.

„Średnica kątowa próbki urządzenia odblaskowego (symbol η1)” oznacza kąt leżący naprzeciwko największego wymiaru próbki odblaskowej, w środku źródła oświetlenia lub w środku odbiornika (ß1 = ß2 = 0°).

2.3.2.3.

„Średnica kątowa odbiornika (symbol η2)” oznacza kąt leżący naprzeciwko największego wymiaru odbiornika widzianego ze środka odniesienia (β1 = β2 = 0°).

2.3.2.4.

„Współczynnik luminancji (symbol ß)” oznacza stosunek luminancji obiektu do luminancji rozpraszacza doskonałego w identycznych warunkach oświetlenia i obserwacji.

2.3.2.5.

„Barwa światła odbitego od urządzenia” – definicje barw odbitego światła podano w pkt 2.11 regulaminu ONZ nr 48.

3. PRZEPISY ADMINISTRACYJNE

3.1. Wystąpienie o homologację

3.1.1.

Wystąpienia o homologację typu dokonuje właściciel nazwy handlowej lub znaku towarowego lub jego należycie upoważniony przedstawiciel. Do wniosku należy dołączyć:

3.1.1.1.

w przypadku świateł odblaskowych:

zgodnie z wyborem wnioskodawcy, informację we wniosku o udzielenie homologacji typu określającą, czy urządzenie może być montowane w pojeździe z różnym nachyleniem osi odniesienia w stosunku do płaszczyzn odniesienia pojazdu i do podłoża albo, jak to ma miejsce w przypadku świateł odblaskowych klas IA, IB i IVA, obraca się wokół własnej osi odniesienia; takie różne warunki montażu należy określić w formularzu zawiadomienia;

rysunki (w trzech egzemplarzach) o stopniu szczegółowości umożliwiającym identyfikację typu i przedstawiające geometryczne położenie (położenia), w którym(-ch) urządzenie odblaskowe może być montowane w pojeździe, a w przypadku klasy IB lub IIIB – szczegóły dotyczące montażu szkieł odblaskowych. Rysunki muszą pokazywać przewidywane położenie numeru homologacyjnego i wskaźnika klasy w stosunku do okręgu wokół znaku homologacji;

c)	skrócony opis specyfikacji technicznych materiałów, z których wykonany jest optyczny zestaw odblaskowy;

d)	próbki urządzenia odblaskowego w barwie podanej przez producenta, a w razie potrzeby środki, za pomocą których urządzenia te są mocowane; liczba próbek, które należy przedstawić, podana jest w pkt 5.1 i 5.2;

e)	w razie potrzeby dwie próbki w innej barwie (innych barwach) w celu jednoczesnego lub późniejszego przedłużenia homologacji urządzeń w innym barwie (innych barwach);

f)	w przypadku urządzeń klasy IVA: próbki urządzenia odblaskowego, a w razie potrzeby środki, za pomocą których urządzenia te są mocowane; liczba próbek, które należy przedstawić, podana jest w pkt 5.3;

3.1.1.2.

w przypadku trójkątów ostrzegawczych:

a)	rysunki wymiarowe w trzech egzemplarzach o dostatecznej szczegółowości, umożliwiające identyfikację typu;

b)	krótki opis zawierający specyfikacje techniczne materiałów tworzących trójkąt ostrzegawczy oraz instrukcje użytkowania;

c)	kopię instrukcji jego montażu do użycia;

d)	próbki powierzchni odblaskowych i powierzchni fluorescencyjnych; liczba próbek, które należy przedstawić, podana jest w pkt 5.9;

3.1.1.3.

w przypadku tablic wyróżniających:

rysunki w trzech egzemplarzach, dostatecznie szczegółowe, by umożliwić identyfikację typu. Rysunki muszą w sposób geometryczny przedstawiać, w którym miejscu tylnej części pojazdu montowane mają być tablice wyróżniające. Muszą one również wskazywać miejsce przeznaczone dla numeru homologacji oraz symbolu identyfikacyjnego w odniesieniu do okręgu będącego częścią znaku homologacji;

b)	krótki opis przedstawiający specyfikacje techniczne materiałów, z których wykonano powierzchnie odblaskowe;

c)	krótki opis przedstawiający specyfikacje techniczne materiałów, z których wykonano powierzchnie fluorescencyjne;

d)	próbki powierzchni odblaskowych i powierzchni fluorescencyjnych; liczba próbek, które należy przedstawić, podana jest w pkt 5.7 i 5.8.

3.1.1.3.1.

Przed udzieleniem homologacji typu organ udzielający homologacji typu weryfikuje istnienie zadowalających środków zapewniających skuteczną kontrolę zgodności produkcji;

3.1.1.4.

w przypadku materiału do oznakowania odblaskowego:

rysunki w trzech egzemplarzach, dostatecznie szczegółowe, by umożliwić identyfikację typu. Rysunki muszą przedstawiać geometrycznie orientację, w jakiej materiały do oznakowania należy montować na pojeździe. Muszą one również wskazywać miejsce przeznaczone dla numeru homologacji oraz symbolu identyfikacyjnego w odniesieniu do okręgu będącego częścią znaku homologacji;

b)	krótki opis zawierający specyfikacje techniczne materiałów do oznakowania odblaskowego;

c)	próbki materiałów do oznakowania odblaskowego, jak określono w pkt 5.4 i 5.5;

w przypadku typów materiału do oznakowania odblaskowego różniących się tylko nazwą handlową lub znakiem towarowym od typu, który był już homologowany, wystarczy przedstawić:

(i)	oświadczenie producenta, że przedkładany typ materiału do oznakowania odblaskowego jest (z wyjątkiem nazwy handlowej lub znaku towarowego) identyczny i jest produkowany przez tego samego producenta, co typ już posiadający homologację, który można zidentyfikować przydzielonym kodem homologacji;

(ii)	dwie próbki opatrzone nową nazwą handlową lub znakiem towarowym lub równoważną dokumentację.

3.2. Homologacja

3.2.1.

W przypadku każdego z urządzeń odblaskowych wymienionych w pkt 1 wymagana jest oddzielna homologacja.

3.2.2.

Zawiadomienie o udzieleniu, rozszerzeniu, odmowie lub cofnięciu homologacji typu urządzenia na podstawie niniejszego regulaminu należy przekazać Umawiającym się Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin za pomocą formularza zgodnego ze wzorem zamieszczonym w załączniku 1.

3.2.3.

Każdemu homologowanemu typowi należy nadać numer homologacji i umieścić na urządzeniu zgodnie z wymogami określonymi w pkt 3.3. Ta sama umawiająca się strona nie może przypisać tego samego numeru do innego typu urządzenia o tej samej funkcji, z wyjątkiem przedłużenia homologacji urządzenia różniącego się jedynie barwą.

3.2.4.

W przypadku rozszerzenia homologacji udzielonej na urządzenie odblaskowe na inne takie urządzenia różniące się jedynie barwą, należy przedłożyć dwie próbki o dowolnej innej barwie zgodnie z pkt 3.1.1.1 lit. d) niniejszego regulaminu odpowiadające jedynie specyfikacjom kolorymetrycznej i fotometrycznej, bez wymogu przeprowadzenia innych badań. Niniejszy punkt nie ma zastosowania do urządzeń klasy IVA.

3.2.5.

Symbole identyfikujące urządzenia odblaskowe, o których mowa w załączniku 1, są następujące:

Tabela 1:

Wykaz urządzeń odblaskowych i ich symbole

Urządzenia odblaskowe	Symbol	Dodatkowy symbol	Wartość minimalna „a” dla rysunku A24-I (wartości w mm)	Punkt
Światła odblaskowe do pojazdów silnikowych (niezależne)	IA		4	5.1.
Światła odblaskowe do pojazdów silnikowych (połączone z innymi światłami sygnalizacyjnymi, które nie są wodoszczelne)	IB		4	5.1.
Światła odblaskowe do przyczep (niezależne)	IIIA		4	5.2.
Światła odblaskowe do przyczep (połączone z innymi światłami sygnalizacyjnymi, które nie są wodoszczelne)	IIIB		4	5.2.
Światło odblaskowe szerokokątne	IVA		4	5.3.
Oznakowanie o dużej widoczności (materiał do oznakowań konturowych/w formie pasów)	C	104R	12	5.4.
Oznakowanie o dużej widoczności (materiał do oznakowań/grafik wyróżniających do umieszczania na ograniczonej powierzchni)	D	104R	12	5.5
Oznakowanie o dużej widoczności (materiał do oznakowań wyróżniających/grafik do umieszczania na rozszerzonej powierzchni)	E	104R	12	5.5.
Oznakowanie o dużej widoczności (materiały przeznaczone do oznakowań wyróżniających lub grafik jako tło w procesie drukowania pełnobarwnych logo i oznakowań klasy „E” w trakcie użytkowania, które spełniają wymogi określone dla materiałów klasy „D”)	D/E	104R	12	5.5.
Materiały odblaskowe do oznakowań krańców klasy F	F	104R	12	5.6.
Oznakowanie odblaskowe pojazdów długich lub ciężkich (materiały odblaskowe i fluorescencyjne) Tablica wyróżniająca klasy 1 lub klasy 2	RF		5	5.7.
Oznakowanie odblaskowe pojazdów długich lub ciężkich (materiały wyłącznie odblaskowe) – tablica wyróżniająca klasy 3, klasy 4 lub klasy 5	RR		5	5.7 dla klasy 3 lub klasy 4; 5.6 dla klasy 5
Oznakowanie pojazdów wolnobieżnych (materiały odblaskowe i fluorescencyjne) – tablica wyróżniająca klasy 1	RF		5	5.8.
Oznakowanie pojazdów wolnobieżnych (materiały wyłącznie odblaskowe) – tablica wyróżniająca klasy 2	RR		5	5.8.
Trójkąt ostrzegawczy	-	27R	8	5.9.

3.2.6.

Obowiązujące wskaźniki zmian dla każdego urządzenia odnoszące się do serii poprawek są następujące (zob. również pkt 6.1.1):

Tabela 2:

Seria poprawek i wskaźnik zmian

Seria poprawek do regulaminu	00
Urządzenie	Wskaźnik zmian dla danego urządzenia
Światła odblaskowe do pojazdów silnikowych (niezależne)	0
Światła odblaskowe do pojazdów silnikowych (połączone z innymi światłami sygnalizacyjnymi, które nie są wodoszczelne)	0
Światła odblaskowe do przyczep (niezależne)	0
Światła odblaskowe do przyczep (połączone z innymi światłami sygnalizacyjnymi, które nie są wodoszczelne)	0
Światło odblaskowe szerokokątne	0
Oznakowanie o dużej widoczności (materiał do oznakowań konturowych/w formie pasów)	0
Oznakowanie o dużej widoczności (materiał do oznakowań/grafik wyróżniających do umieszczania na ograniczonej powierzchni)	0
Oznakowanie o dużej widoczności (materiał do oznakowań wyróżniających/grafik do umieszczania na rozszerzonej powierzchni)	0
Oznakowanie o dużej widoczności (materiały przeznaczone do oznakowań wyróżniających lub grafik jako tło w procesie drukowania pełnobarwnych logo i oznakowań klasy „E” w trakcie użytkowania, które spełniają wymogi określone dla materiałów klasy „D”)	0
Materiały odblaskowe do oznakowań krańców klasy F	0
Oznakowanie odblaskowe pojazdów długich lub ciężkich (materiały odblaskowe i fluorescencyjne) – Tablica wyróżniająca klasy 1 lub klasy 2	0
Oznakowanie odblaskowe pojazdów długich lub ciężkich (materiały wyłącznie odblaskowe) – Tablica wyróżniająca klasy 3, klasy 4 lub klasy 5	0
Oznakowanie pojazdów wolnobieżnych (materiały odblaskowe i fluorescencyjne) – Tablica wyróżniająca klasy 1	0
Oznakowanie pojazdów wolnobieżnych (materiały wyłącznie odblaskowe) – Tablica wyróżniająca klasy 2	0
Trójkąt ostrzegawczy	0

3.3. Znak homologacji

3.3.1.

Przepisy ogólne

3.3.1.1.

Na każdym urządzeniu należącym do typu posiadającego homologację musi znajdować się wystarczająco dużo miejsca, aby umieścić niepowtarzalny identyfikator (UI), zgodnie z Porozumieniem z 1958 r., oraz inne oznakowania określone w pkt 3.3.4.2–3.3.4.6 lub, jeżeli jest to technicznie niemożliwe, znak homologacji wraz z dodatkowymi symbolami i innymi oznakowaniami określonymi w pkt 3.3.2.

3.3.1.2.

Przykłady rozmieszczenia oznakowań znajdują się w załączniku 24.

3.3.2.

Znak homologacji musi składać się z:

3.3.2.1.

okręgu otaczającego literę „E”, po której następuje numer identyfikujący państwo udzielające homologacji;

3.3.2.2.

numeru homologacji opisanego w pkt 3.2.3;

3.3.2.3.

symboli określających urządzenie odblaskowe opisane w pkt 3.2.4;

3.3.2.4.

numeru niniejszego regulaminu, po którym następuje litera „R” i dwie cyfry oznaczające serię poprawek obowiązujących w czasie udzielenia homologacji;

3.3.2.5.

numer homologacji umieszcza się w pobliżu okręgu opisanego w pkt 3.3.2.1;

3.3.2.6.

na urządzeniach o zmniejszonym kącie rozsyłu światła zgodnie z pkt 5.1.4.5, 5.2.3.2 lub 5.3.4.2 niniejszego regulaminu – pionowej strzałki wychodzącej z odcinka poziomego i skierowanej w dół.

3.3.3.

Format niepowtarzalnego identyfikatora musi być taki jak w poniższym przykładzie:

a ≥ 8 mm

Powyższy niepowtarzalny identyfikator umieszczony na urządzeniu odblaskowym wskazuje, że dany typ uzyskał homologację i że odpowiednie informacje dotyczące tej homologacji typu są dostępne w bezpiecznej internetowej bazie danych ONZ przy użyciu nr 270650 jako niepowtarzalnego identyfikatora.

3.3.4.

Wymogi dotyczące oznakowania

Urządzenia odblaskowe do homologacji

3.3.4.1.

Mają wystarczająco dużo miejsca, aby umieścić znak homologacji lub niepowtarzalny identyfikator.

3.3.4.1.1.

Znak homologacji lub niepowtarzalny identyfikator muszą być widoczne po zamontowaniu urządzenia odblaskowego na pojeździe, nawet po otwarciu dowolnej ruchomej części pojazdu, takiej jak pokrywa silnika, pokrywa bagażnika lub drzwi.

3.3.4.1.2.

Znak homologacji należy umieścić na wewnętrznej lub zewnętrznej części (przezroczystej lub nieprzezroczystej) urządzenia odblaskowego, pod warunkiem że części tej nie można oddzielić od przezroczystej części urządzenia odblaskowego.

3.3.4.2.

Są opatrzone nazwą handlową lub znakiem towarowym wnioskodawcy; oznakowanie musi być czytelne i nieusuwalne.

3.3.4.2.1.

W przypadku urządzeń odblaskowych klas IA, IIIA, IB, IIIB lub IVA umieszcza się słowo „TOP” poziomo w górnej części powierzchni świetlnej, jeżeli jest to niezbędne do jednoznacznego ustalenia kąta lub kątów obrotu określonych przez producenta.

3.3.4.2.2.

W przypadku klas C, D, E lub F na każdym materiale do oznakowania, którego właściwości odblaskowe uzależnione są od orientacji, umieszcza się znak wskazujący orientację „TOP”:

a)	przynajmniej co 0,5 m na pasach,

b)	co najmniej jeden na powierzchni 100 x 100 mm2.

3.3.4.2.3.

W przypadku klas 1, 2, 3, 4 lub 5, na tablicach, którego właściwości odblaskowe uzależnione są od orientacji, umieszcza się słowo „TOP” poziomo na tej części tablic, która ma stanowić najwyższą część tablicy po zamontowaniu w pojeździe.

3.3.4.3.

Symbole identyfikujące urządzenie odblaskowe, materiały do oznakowania lub tablice wyróżniające oraz dodatkowe symbole określone w tabeli 1.

3.3.4.4.

Znak homologacji musi być czytelny i nieusuwalny.

3.3.4.4.1.

W przypadku klasy C, D, E lub F znak homologacji musi być widoczny i czytelny na zewnątrz materiału do oznakowania oraz musi być nieusuwalny i usytuowany:

a)	przynajmniej co 0,5 m na pasach,

b)	co najmniej jeden na powierzchni 100 x 100 mm2.

3.3.4.5.

Numer homologacji i dodatkowe symbole umieszcza się w pobliżu okręgu i powyżej lub poniżej litery „E”, albo z prawej lub z lewej strony tej litery. Cyfry numeru homologacji muszą znajdować się po tej samej stronie litery „E” i być zwrócone w tym samym kierunku.

3.3.4.6.

Miejsce na znak homologacji musi być podane na rysunkach, o których mowa w pkt 3.1.1.

3.3.4.7.

W przypadku gdy co najmniej dwa światła wchodzą w skład tego samego zespołu świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych (obejmującego światło odblaskowe), homologacji udziela się wyłącznie, jeżeli każde z tych świateł spełnia wymogi niniejszego regulaminu lub innego regulaminu. Światła niespełniające wymogów żadnego z tych regulaminów nie mogą stanowić części takiego zespołu świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych.

3.3.4.8.

Jeżeli zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone światła spełniają wymagania kilku regulaminów, wystarczy umieścić jeden międzynarodowy znak homologacji składający się z okręgu otaczającego literę „E”, po którym następuje numer wskazujący kraj, w którym udzielono homologacji, numer homologacji oraz, w stosownych przypadkach, wymagana strzałka. Taki znak homologacji może być umieszczony w dowolnym miejscu na zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych światłach, pod warunkiem że:

3.3.4.8.1.

pozostaje widoczny po zamontowaniu świateł;

3.3.4.8.2.

usunięcie dowolnej części świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, która przepuszcza światło, powoduje jednoczesne usunięcie znaku homologacji.

3.3.4.9.

Symbol identyfikacyjny dla każdego światła, właściwy dla każdego regulaminu, na podstawie którego udzielono homologacji, wraz z odpowiednią serią poprawek obejmujących najnowsze istotne zmiany techniczne wprowadzone do regulaminu przed datą udzielenia homologacji, należy umieścić:

3.3.4.9.1.

na odpowiedniej powierzchni emitującej światło;

3.3.4.9.2.

albo w grupie, w sposób umożliwiający jednoznaczną identyfikację każdego światła należącego do świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych (zob. przykładowe układy przedstawione w załączniku 24).

3.3.4.10.

Wymiary elementów pojedynczego znaku homologacji nie mogą być mniejsze niż minimalne wymiary najmniejszego z indywidualnych znaków wymaganych w regulaminie, na podstawie którego udzielono homologacji.

3.3.4.11.

Miejsce na znak homologacji musi być podane na rysunkach, o których mowa w pkt 3.1.2.3.

3.4. Modyfikacje typu urządzenia odblaskowego pojazdów silnikowych i ich przyczep a rozszerzenie homologacji

3.4.1.

O każdej modyfikacji typu urządzenia odblaskowego należy powiadomić organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji typu. Organ ten może:

3.4.1.1.

uznać, że dokonane modyfikacje nie powinny mieć istotnych skutków negatywnych i że w każdym wypadku dane urządzenie odblaskowe w dalszym ciągu spełnia odpowiednie wymogi; lub

3.4.1.2.

zażądać kolejnego sprawozdania od placówki technicznej odpowiedzialnej za ich przeprowadzenie.

3.4.2.

Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin zostają powiadomione o potwierdzeniu lub odmowie udzielenia homologacji z wyszczególnieniem zmian, zgodnie z procedurą określoną w pkt 3.2.2.

3.4.3.

3.5. Zgodność produkcji

Procedury zgodności produkcji muszą być zgodne z procedurami określonymi w załączniku 1 do Porozumienia z 1958 r. (E/ECE/TRANS/505/Rev.3) i następującymi wymogami:

3.5.1.

Urządzenia odblaskowe homologowane zgodnie z niniejszym regulaminem muszą być wykonane tak, aby spełniając wymagania określone w pkt 4 i 5 powyżej, odpowiadały homologowanemu typowi.

3.5.1.1.

Wymagana jest zgodność z minimalnymi wymogami dotyczącymi procedur kontroli zgodności produkcji określonymi w załączniku 2.

3.5.1.2.

Wymagana jest zgodność z minimalnymi wymogami dotyczącymi przeprowadzania kontroli wyrywkowej przez inspektora, określonymi w załączniku 3.

3.5.2.

Organ, który udzielił homologacji typu, może w dowolnym czasie zweryfikować metody kontroli zgodności stosowane w każdym zakładzie produkcyjnym. Weryfikacji takiej dokonuje się zazwyczaj co dwa lata.

3.5.3.

Trójkąty ostrzegawcze homologowane zgodnie z niniejszym regulaminem muszą być produkowane w sposób zapewniający jego zgodność z typem homologowanym na podstawie niniejszego regulaminu.

Zgodność z wymogami określonymi w pkt 4 i 5 należy sprawdzać w następujący sposób:

3.5.3.1.

Dodatkowo sprawdza się stabilność w czasie właściwości optycznych oraz barwę optycznych zestawów odblaskowych trójkątów ostrzegawczych zgodnych z homologowanym typem i w trakcie użytkowania. Homologacja może zostać cofnięta w przypadku systematycznej niesprawności optycznych zestawów odblaskowych trójkątów ostrzegawczych w trakcie użytkowania i zgodnych z homologowanym typem. Uznaje się, że „systematyczna niesprawność” występuje, jeżeli homologowany typ trójkąta ostrzegawczego nie spełnia wymogów określonych w pkt 5.

3.5.4.

Każdy materiał do oznakowania odblaskowego homologowany zgodnie z niniejszym regulaminem musi być produkowany w sposób zapewniający jego zgodność z typem homologowanym poprzez spełnienie wymogów określonych w pkt 4 i 5 powyżej.

3.5.4.1.

Nie kwestionuje się zgodności produkcji, jeśli średnia wartość wyników pomiarów fotometrycznych pięciu egzemplarzy wybranych losowo odbiega na niekorzyść o nie więcej niż 20 % od wymaganych wartości podanych w pkt 4 i 5.

3.5.4.2.

Nie kwestionuje się zgodności produkcji, jeśli średnia wartość właściwości kolorymetrycznych pięciu egzemplarzy pobranych losowo spełnia specyfikacje określone w pkt 4 i 5, co należy zbadać w drodze oględzin.

3.5.4.3.

3.5.5.

Każda odblaskowa tablica wyróżniająca homologowana zgodnie z niniejszym regulaminem musi być produkowana w sposób zapewniający jej zgodność z typem homologowanym poprzez spełnienie wymogów określonych w pkt 4 i 5 (w odniesieniu do odporności na czynniki zewnętrzne stosuje się wyłącznie pkt 5.7.6.1).

3.5.5.1.

Należy spełnić minimalne wymogi w zakresie procedur kontroli zgodności produkcji określonych w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

3.5.5.2.

Należy spełnić minimalne wymogi pobierania próbek przez kontrolera, określone w załączniku 3 do niniejszego regulaminu;

3.5.5.3.

3.6. Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

3.6.1.

Homologacja może zostać cofnięta, jeżeli nie są spełnione wymogi określone w niniejszym regulaminie.

3.6.2.

3.7. Ostateczne zaniechanie produkcji

W razie całkowitego zaniechania produkcji typu urządzenia odblaskowego homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem posiadacz homologacji jest zobowiązany poinformować o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu stosownego zawiadomienia organ ten powiadamia o tym pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin na formularzu zawiadomienia zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 1.

3.8. Nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin przekazują sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz organów udzielających homologacji typu, którym należy przesyłać wydane w innych państwach formularze poświadczające udzielenie, rozszerzenie, odmowę udzielenia lub cofnięcie homologacji albo ostateczne zaniechanie produkcji.

4. WYMOGI OGÓLNE

Wymogi zawarte w sekcji 5 „Specyfikacje ogólne” i sekcji 6 „Specyfikacje poszczególnych urządzeń” (oraz w załącznikach, o których mowa we wspomnianych sekcjach) regulaminów ONZ nr 48, 53, 74 lub 86 i seriach poprawek do nich obowiązujących w momencie wystąpienia o homologację typu urządzenia odblaskowego mają zastosowanie do niniejszego regulaminu.

Wymogi odnoszące się do każdego urządzenia odblaskowego i do kategorii pojazdów, w których ma zostać zainstalowane dane urządzenie odblaskowe, muszą być stosowane, w przypadku gdy ich weryfikacja jest możliwa w momencie udzielania homologacji typu urządzenia odblaskowego.

4.1.

Do celów niniejszego regulaminu światła odblaskowe lub materiały odblaskowe lub tablice wyróżniające odblaskowe lub trójkąty ostrzegawcze zwane są dalej „urządzeniami odblaskowymi” na potrzeby ogólnych opisów.

4.1.1.

Urządzenia odblaskowe muszą być tak skonstruowane, aby funkcjonowały poprawnie również w warunkach normalnego użytkowania. Ponadto muszą być one wolne od wad konstrukcyjnych lub wad wykonania wpływających niekorzystnie na wydajność ich działania lub na utrzymanie ich w dobrym stanie.

4.1.2.

Elementy urządzeń odblaskowych lub ich części nie mogą być łatwe do zdemontowania.

4.1.3.

Materiały do oznakowania muszą być przytwierdzone w sposób trwały i stabilny.

4.1.4.

Zewnętrzna powierzchnia urządzeń odblaskowych musi być łatwa do czyszczenia. W związku z tym nie może być ona chropowata, a występujące na niej ewentualne wypukłości nie mogą utrudniać czyszczenia.

4.1.5.

W normalnych warunkach użytkowania nie może być dostępu do wewnętrznej powierzchni świateł odblaskowych.

4.1.6.

W przypadku świateł odblaskowych

4.1.6.1.

Urządzenia odblaskowe mogą składać się z połączenia optycznych zestawów odblaskowych i filtru, które muszą być skonstruowane tak, aby nie można ich było rozdzielić w normalnych warunkach użytkowania.

4.1.6.2.

Barwienie optycznych zestawów odblaskowych i filtrów za pomocą farby lub lakieru jest niedopuszczalne.

4.2.

Warunki badania kolorymetrycznego

4.2.1.

Procedura badania barw nocnych:

4.2.1.1.

Niniejszą specyfikację stosuje się wyłącznie do białych, czerwonych lub bursztynowych urządzeń odblaskowych.

4.2.1.2.

Na potrzeby badania barwy urządzeń odblaskowych dane urządzenie jest oświetlane wzorcowym iluminantem A według CIE o kącie rozproszenia 1/3 stopni i kącie oświetlenia V f= H = 0 stopni lub, jeżeli taki kąt powoduje bezbarwne odbicie od powierzchni, o kącie V = +/-5 stopni, H = 0 stopni, a współrzędne trójchromatyczne odbijanego źródła światła muszą mieścić się w granicach wynikających ze specyfikacji dla poszczególnych urządzeń odblaskowych określonych w pkt 4.

4.2.1.3.

Białe urządzenia odblaskowe nie mogą powodować odbicia selektywnego, co oznacza, że współrzędne trójchromatyczne „x” i „y” wzorcowego iluminanta A stosowanego do oświetlenia urządzenia odblaskowego nie mogą ulegać zmianom większym niż 0,01 po odbiciu przez urządzenie odblaskowe.

4.2.2.

Procedura badania barw dziennych:

4.2.2.1.

Na potrzeby badania barwy dziennej materiałów dany materiał jest oświetlany wzorcowym iluminantem D65 według CIE pod kątem 45° do normalnej oraz przy obserwacji (pomiarze) wzdłuż normalnej (geometria 45/0) za pomocą spektrofotometru zgodnie z wytycznymi dokumentu CIE nr 15 (1971).

Barwa materiału w stanie nowym musi mieścić się w granicach wynikających ze specyfikacji dla poszczególnych urządzeń odblaskowych w pkt 5.9.5.2.2.

4.2.3.

Procedura badania barw fluorescencyjnych:

4.2.3.1.

Barwa materiału fluorescencyjnego bez odblasku:

4.2.3.1.1.

Na potrzeby badania barwy materiału fluorescencyjnego dany materiał jest oświetlany wzorcowym iluminantem D65 według CIE (ISO 11664-2:2007(E)/CIE S 014-2/E:2006) i mierzony za pomocą spektrofotometru zgodnie z wytycznymi publikacji CIE 15:2004 (Zalecenia dotyczące kolorymetrii – wydanie drugie), przy oświetleniu polichromatycznym wzorcowym iluminantem albo z użyciem monochromatora umożliwiającego stopniową reprodukcję wzorcowego iluminanta D65 według CIE (ISO 11664-2:2007(E)/CIE S 014-2/E:2006) pod kątem 45o do normalnej oraz przy obserwacji wzdłuż normalnej (geometria 45/0). W tym drugim przypadku rozdzielczość krokowa Δλ nie może być większa niż 10 nm. Alternatywnie dopuszcza się podobne „iluminanty”, jeżeli zweryfikowano, że procedura pomiaru kolorymetrycznego ma taką samą wystarczającą dokładność, co oznacza, że jakość symulacji D65 ocenia się metodą opisaną w normie ISO 23603:2005(E)/CIE S 012/E:2004. Rozkład widmowy iluminanta odpowiada kategorii BC (CIELAB) lub lepszej.

Oświetla się pod kątem 45o do normalnej oraz przy obserwacji wzdłuż normalnej (geometria 45/0).

4.2.3.2.

Barwa materiału fluorescencyjnego z odblaskiem:

4.2.3.2.1.

Na potrzeby badania barwy materiału fluorescencyjnego dany materiał jest oświetlany wzorcowym iluminantem D65 według CIE (ISO 11664-2:2007(E)/CIE S 014-2/E:2006) i mierzony za pomocą spektrofotometru zgodnie z wytycznymi publikacji CIE 15:2004 (Zalecenia dotyczące kolorymetrii – wydanie drugie), przy oświetleniu polichromatycznym wzorcowym iluminantem albo z użyciem monochromatora zapewniającego w sposób krokowy wzorcowy iluminant D65 według CIE (ISO 11664-2:2007(E)/CIE S 014-2/E:2006). W tym drugim przypadku rozdzielczość krokowa Δλ nie może być większa niż 10 nm. Alternatywnie dopuszcza się podobne „iluminanty”, jeżeli zweryfikowano, że procedura pomiaru kolorymetrycznego ma taką samą wystarczającą dokładność, co oznacza, że jakość symulacji D65 ocenia się metodą opisaną w normie ISO 23603:2005(E)/CIE S 012/E:2004. Rozkład widmowy iluminanta odpowiada kategorii BC (CIELAB) lub lepszej. Należy oświetlać po obwodzie pod kątem 45o do normalnej oraz przy obserwacji wzdłuż normalnej (geometria pierścieniowa 45/0) (geometria obwodowa/normalna), jak opisano w załączniku 23.

4.3.

Ustalanie współczynnika luminancji:

4.3.1.

Na potrzeby ustalenia współczynnika luminancji próbkę poddaje się badaniu:

a)	w przypadku urządzeń odblaskowych bez fluorescencji (barwy dzienne) i materiału fluorescencyjnego bez odblasku – tą samą metodą, co opisana w pkt 4.2.3.1;

b)	w przypadku materiału fluorescencyjnego z odblaskiem – tą samą metodą, co opisana w pkt 4.2.3.2;

4.3.1.1.

poprzez ustawienie luminancji L próbki w stosunku do luminancji Lo rozpraszacza doskonałego, którego współczynnik luminancji ☐o jest znany w identycznych warunkach oświetlenia i obserwacji; współczynnik luminancji ☐ dla próbki otrzymuje się następnie ze wzoru:

4.3.1.2.

Jeżeli barwa materiału fluorescencyjnego została określona kolorymetrycznie zgodnie z pkt 4.2.3, to na podstawie stosunku współrzędnej trójchromatycznej Y próbki i współrzędnej trójchromatycznej rozpraszacza doskonałego Yo w tym przypadku wynosi:

5. SZCZEGÓŁOWE WYMOGI TECHNICZNE

5.1. Wymogi techniczne dotyczące świateł odblaskowych klas IA i IB (symbole „IA” i „IB”)

5.1.1.

Każde światło odblaskowe klas IA i IB, badane zgodnie z pkt 5.1.7, musi spełniać:

a)	wymogi dotyczące wymiarów i kształtu, o których mowa w załączniku 5; oraz

b)	wymogi fotometryczne i kolorymetryczne określone w pkt 5.1.4–5.1.5; oraz

c)	wymogi fizyczne i mechaniczne określone w pkt 5.1.7, w zależności od rodzaju materiałów i konstrukcji urządzeń odblaskowych.

5.1.2.

Na potrzeby uzyskania homologacji wnioskodawca przedkłada dziesięć próbek w celu przeprowadzenia badań w kolejności chronologicznej określonej w pkt 5.1.7.

5.1.3.

Procedura badania

5.1.3.1.

Po weryfikacji zgodności ze specyfikacją ogólną (pkt 4) oraz specyfikacją kształtu i wymiarów (załącznik 5) dziesięć próbek poddaje się badaniu odporności na działanie wysokich temperatur opisanemu w załączniku 6 i po upływie co najmniej jednej godziny od zakończenia badania próbki te są analizowane pod kątem ich charakterystyki kolorymetrycznej, o której mowa w pkt 5.1.5, oraz współczynnika światłości, o którym mowa w pkt 5.1.4, dla kąta rozproszenia 20' oraz kąta oświetlenia V = H = 0° lub, jeśli zachodzi taka potrzeba, w położeniu określonym w załączniku 4 pkt 1.1 i 1.2.

Dwa urządzenia odblaskowe, których badania dały wartości minimalne i maksymalne, poddaje się pełnemu zakresowi badań zgodnie z pkt 5.1.4.

Te dwie próbki są przechowywane w laboratoriach na potrzeby wszelkich dalszych ewentualnych kontroli.

Pozostałych osiem próbek dzieli się na cztery grupy po dwie próbki w każdej:

Grupa pierwsza	:	Dwie próbki są kolejno poddawane badaniu wodoszczelności (załącznik 7), a w przypadku pozytywnego wyniku badania – badaniom odporności na paliwa i środki smarne (załącznik 9 i załącznik 10).
Grupa druga	:	Jeśli zachodzi taka potrzeba, dwie próbki są poddawane badaniu odporności na korozję (załącznik 11), a następnie badaniu odporności na ścieranie tylnej powierzchni urządzenia odblaskowego (załącznik 12).
Grupa trzecia	:	Dwie próbki poddawane są badaniu odporności na starzenie właściwości optycznych urządzeń odblaskowych (załącznik 14).
Grupa czwarta	:	Dwie próbki poddawane są badaniu trwałości barwy (załącznik 21).

5.1.3.2.

Po przejściu badań wymienionych w pkt 5.1.3.1 urządzenia odblaskowe w każdej grupie muszą charakteryzować się:

5.1.3.2.1.

barwą spełniającą warunki określone w pkt 5.1.5;

5.1.3.2.2.

współczynnikiem światłości spełniającym wymogi określone w pkt 5.1.4. Sprawdzenia dokonuje się wyłącznie dla kąta rozproszenia 20' i dla kąta oświetlenia V = H = 0° lub, w razie potrzeby, we wszystkich położeniach określonych w załączniku 4 pkt 1.1 i 1.2.

5.1.4.

Minimalne wartości współczynnika światłości dla odblasku

5.1.4.1.

Składając wniosek homologacyjny, wnioskodawca określa jedną lub więcej osi odniesienia lub też szereg osi odniesienia odpowiadających kątowi oświetlenia V = H = 0° w tabeli współczynników światłości.

5.1.4.2.

W przypadku określenia przez producenta kilku różnych osi odniesienia lub zakresu różnych osi odniesienia, powtarza się pomiary fotometryczne za każdym razem względem innej osi odniesienia lub skrajnej osi odniesienia zakresu określonego przez producenta.

5.1.4.3.

W pomiarach fotometrycznych należy uwzględnić jedynie powierzchnię świetlną wyznaczoną płaszczyznami przylegającymi do najbardziej skrajnych części systemu optycznego urządzenia odblaskowego, zgodnie ze wskazaniami producenta, wpisaną w okrąg o średnicy 200 mm w przypadku klasy IA lub IB, a sama powierzchnia świetlna nie przekracza 100 cm2, jakkolwiek powierzchnie odblaskowe niekoniecznie muszą mieć taką powierzchnię. Producent podaje kontur powierzchni przeznaczonej do wykorzystania.

5.1.4.4.

Klasa IA i klasa IB

5.1.4.4.1.

W przypadku pomiaru opisanego w załączniku 4 pkt 3 wartości współczynnika światłości dla czerwonych urządzeń odblaskowych muszą być co najmniej równe wartościom podanym w tabeli 3, wyrażonym w milikandelach na luks, dla podanych kątów rozproszenia i luminancji.

Tabela 3:

Wymogi dotyczące wartości współczynnika światłości (klasy IA i IB) [mcd.lx-1]

Klasa	Kąt rozproszenia α	Kąty oświetlenia (w stopniach)
		Pionowy V	0°	±10°	±5 °
		Poziomy H	0°	0°	±20 °
IA, IB	20'		300	200	100
IA, IB	1°30'		5	2,8	2,5

Wartości współczynnika światłości mniejsze od wartości podanych w dwóch ostatnich kolumnach w tabeli 3 nie są dopuszczane wewnątrz kąta bryłowego o wierzchołku w środku odniesienia i ograniczonego płaszczyznami przecinającymi się w następujących miejscach:

(V = ±10°, H = 0°)

(V = ±5°, H = ±20°).

5.1.4.4.2.

Wartości współczynnika światłości dla bursztynowych urządzeń odblaskowych klasy IA lub IB muszą być co najmniej równe wartościom podanym w tabeli 3 pomnożonym przez współczynnik 2,5.

5.1.4.4.3.

Wartości współczynnika światłości dla białych urządzeń odblaskowych klasy IA lub IB muszą być co najmniej równe wartościom podanym w tabeli 3 pomnożonym przez współczynnik 4.

5.1.4.5.

Jednakże w przypadku, gdy urządzenie odblaskowe klasy IA lub klasy IB przeznaczone jest do zamontowania przy położeniu płaszczyzny H na wysokości mniejszej niż 750 mm ponad podłożem, wartości współczynnika światłości sprawdza się tylko do kąta 5° w dół.

5.1.5.

Barwa światła odbitego od urządzenia:

5.1.5.1.

Badanie barwy urządzenia odblaskowego (barwa nocna) przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.2.1.

5.1.5.2.

Współrzędne trójchromatyczne odbijanego źródła światła muszą mieścić się w granicach określonych dla barw nocnych: czerwonej, bursztynowej lub białej, jak określono w regulaminie ONZ nr 48.

5.1.6.

Specyfikacja specjalna (badania) / odporność na działanie czynników zewnętrznych

W zależności od rodzaju materiałów, z których wykonane są urządzenia odblaskowe, w szczególności ich zestawy optyczne, organy udzielające homologacji typu mogą zezwolić laboratoriom na pominięcie niektórych niepotrzebnych badań, pod warunkiem wyraźnego zastrzeżenia, że takie pominięcie musi być zaznaczone w świadectwie homologacji w jego części „Uwagi”.

Ma to zastosowanie wyłącznie do badań opisanych w załącznikach 11, 12, 14 i 21.

5.1.7.

Kolejność chronologiczna badań

Tabela 4:

Kolejność chronologiczna badań (klasy IA i IB)

Numer załącznika

Badania

Próbki

Specyfikacje ogólne: oględziny

Kształty i wymiary: oględziny

Ciepło: 48 h przy 65° ± 2 °C

Oględziny pod kątem odkształceń

Kolorymetria: oględziny

W razie wątpliwości współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Pełna fotometria

Woda

10 min w normalnym położeniu

10 min w odwróconym położeniu

oględziny

Kolorymetria: oględziny

W razie wątpliwości współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Paliwa silnikowe

5 min

oględziny

Oleje

5 min

oględziny

Kolorymetria: oględziny

W razie wątpliwości współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Korozja

24 godziny

2 godziny przerwy

24 godziny

oględziny

Tylna płaszczyzna

1 min

oględziny

Kolorymetria: oględziny

W razie wątpliwości współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Stabilność w czasie

Kolorymetria: oględziny lub współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Trwałość barwy

Kolorymetria: oględziny lub

współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Przekazanie próbek organowi

5.2. Wymogi techniczne dotyczące świateł odblaskowych klas IIIA i IIIB (symbole „IIIA” i „IIIB”)

5.2.1.

Każdy reflektor klas IIIA i IIIB, badany zgodnie z pkt 5.2.6, musi spełniać:

a)	wymogi dotyczące wymiarów i kształtu, o których mowa w załączniku 5; oraz

b)	wymogi fotometryczne i kolorymetryczne określone w pkt 5.2.3–5.2.4; oraz

c)	wymogi fizyczne i mechaniczne określone w pkt 5.2.6, w zależności od rodzaju materiałów i konstrukcji urządzeń odblaskowych.

5.2.2.

Na potrzeby uzyskania homologacji wnioskodawca przedkłada dziesięć próbek w celu przeprowadzenia badań w kolejności chronologicznej określonej w pkt 5.2.6.

5.2.2.1.

Po weryfikacji zgodności ze specyfikacją ogólną (pkt 4) oraz specyfikacją kształtu i wymiarów (załącznik 5) dziesięć próbek poddaje się badaniu odporności na działanie wysokich temperatur opisanemu w załączniku 6 i po upływie co najmniej jednej godziny od zakończenia badania próbki te są analizowane pod kątem ich charakterystyki kolorymetrycznej, o której mowa w pkt 5.2.4, oraz współczynnika światłości, o którym mowa w pkt 5.2.3, dla kąta rozproszenia 20' oraz kąta oświetlenia V = H = 0° lub, jeśli zachodzi taka potrzeba, w położeniu określonym w załączniku 4 pkt 1.1 i 1.2.

Dwa urządzenia odblaskowe, których badania dały wartości minimalne i maksymalne, poddaje się pełnemu zakresowi badań zgodnie z pkt 5.2.4.

Te dwie próbki są przechowywane w laboratoriach na potrzeby wszelkich dalszych ewentualnych kontroli.

Pozostałych osiem próbek dzieli się na cztery grupy po dwie próbki w każdej:

Grupa pierwsza	:	Dwie próbki są kolejno poddawane badaniu wodoszczelności (załącznik 7), a w przypadku pozytywnego wyniku badania – badaniom odporności na paliwa i środki smarne (załącznik 9 i załącznik 10).
Grupa druga	:	Jeśli zachodzi taka potrzeba, dwie próbki są poddawane badaniu odporności na korozję (załącznik 11), a następnie badaniu odporności na ścieranie tylnej powierzchni urządzenia odblaskowego (załącznik 12).
Grupa trzecia	:	Dwie próbki poddawane są badaniu odporności na starzenie właściwości optycznych urządzeń odblaskowych (załącznik 14).
Grupa czwarta	:	Dwie próbki poddawane są badaniu trwałości barwy (załącznik 21).

5.2.2.2.

Po przejściu badań wymienionych w pkt 5.2.2.1 urządzenia odblaskowe w każdej grupie muszą charakteryzować się:

5.2.2.2.1.

barwą spełniającą warunki określone w pkt 5.2.4;

5.2.2.2.2.

współczynnikiem światłości spełniającym wymogi określone w pkt 5.2.3. Sprawdzenia dokonuje się wyłącznie dla kąta rozproszenia 20' i dla kąta oświetlenia V = H = 0° lub, w razie potrzeby, we wszystkich położeniach określonych w załączniku 4 pkt 1.1 i 1.2.

5.2.3.

Minimalne wartości współczynnika światłości dla odblasku:

5.2.3.1.

W przypadku pomiaru opisanego w załączniku 4 wartości współczynnika światłości dla czerwonych urządzeń odblaskowych muszą być co najmniej równe wartościom podanym w tabeli 5, wyrażonym w milikandelach na luks, dla podanych kątów rozproszenia i luminancji.

Tabela 5:

Wymogi dotyczące wartości współczynnika światłości (klasy IIIA i IIIB) [mcd.lx-1]

Klasa	Kąt rozproszenia α	Kąty oświetlenia (w stopniach)
		Pionowy V	0°	±10°	±5 °
		Poziomy H	0°	0°	±20 °
IIIA, IIIB	20'		450	200	150
IIIA, IIIB	1°30'		12	8	8

Wartości współczynnika światłości mniejsze od wartości podanych w dwóch ostatnich kolumnach w tabeli 5 nie są dopuszczane wewnątrz kąta bryłowego o wierzchołku w środku odniesienia i ograniczonego płaszczyznami przecinającymi się w następujących miejscach:

(V = ±10°, H = 0°)

(V = ±5°, H = ±20°).

5.2.3.2.

Jednakże w przypadku, gdy urządzenie odblaskowe klasy IIIA lub klasy IIIB przeznaczone jest do zamontowania przy położeniu płaszczyzny H na wysokości mniejszej niż 750 mm ponad podłożem, wartości współczynnika światłości sprawdza się tylko do kąta 5° w dół.

5.2.4.

Barwa światła odbitego od urządzenia:

5.2.4.1.

Badanie barwy urządzenia odblaskowego (barwa nocna) przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.2.1.

5.2.4.2.

Współrzędne trójchromatyczne odbijanego źródła światła muszą mieścić się w granicach określonych dla barwy nocnej czerwonej, jak określono w regulaminie ONZ nr 48.

5.2.5.

Specyfikacja specjalna (badania) / odporność na działanie czynników zewnętrznych

Ma to zastosowanie wyłącznie do badań opisanych w załącznikach 11, 12, 14 i 21.

5.2.6.

Kolejność chronologiczna badań

Tabela 6:

Kolejność chronologiczna badań (klasy IIIA i IIIB)

Numer załącznika

Badania

Próbki

Specyfikacje ogólne: oględziny

Kształty i wymiary: oględziny

Ciepło: 48 h przy 65° ± 2 °C

Oględziny pod kątem odkształceń

Kolorymetria: oględziny

W razie wątpliwości współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Pełna fotometria

Woda

10 min w normalnym położeniu

10 min w odwróconym położeniu

oględziny

Kolorymetria: oględziny

W razie wątpliwości współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Paliwa silnikowe

5 min

oględziny

Oleje

5 min

oględziny

Kolorymetria: oględziny

W razie wątpliwości współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Korozja

24 godziny

2 godziny przerwy

24 godziny

oględziny

Tylna płaszczyzna

1 min

oględziny

Kolorymetria: oględziny

W razie wątpliwości współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Stabilność w czasie

Kolorymetria: oględziny lub współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Trwałość barwy

Kolorymetria: oględziny lub

współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Przekazanie próbek organowi

5.3. Wymogi techniczne dotyczące świateł odblaskowych klasy IVA (symbole „IVA”)

5.3.1.

Każdy reflektor klas IVA, badany zgodnie z pkt 5.3.7, musi spełniać:

a)	wymogi dotyczące wymiarów i kształtu, o których mowa w załączniku 5; oraz

b)	wymogi fotometryczne i kolorymetryczne określone w pkt 5.3.4–5.3.5; oraz

c)	wymogi fizyczne i mechaniczne określone w pkt 5.3.7, w zależności od rodzaju materiałów i konstrukcji urządzeń odblaskowych.

5.3.2.

Na potrzeby uzyskania homologacji wnioskodawca przedkłada dziesięć próbek w celu przeprowadzenia badań w kolejności chronologicznej określonej w pkt 5.3.7.

5.3.3.

Procedura badania

5.3.3.1.

Po weryfikacji zgodności ze specyfikacją określoną w pkt 4 oraz specyfikacją kształtu i wymiarów (załącznik 5) dziesięć próbek poddaje się badaniu odporności na działanie wysokich temperatur (załącznik 6) i po upływie co najmniej jednej godziny od zakończenia badania próbki te są analizowane pod kątem ich charakterystyki kolorymetrycznej, o której mowa w pkt 5.3.5, oraz współczynnika światłości, o którym mowa w pkt 5.3.4, dla kąta rozproszenia 20' oraz kąta oświetlenia V = H = 0° lub, jeśli zachodzi taka potrzeba, w położeniach określonych w załączniku 4 pkt 1.1 i 1.2. Dwa urządzenia odblaskowe, których badania dały wartości minimalne i maksymalne, poddaje się pełnemu zakresowi badań zgodnie z pkt 5.3.4. Te dwie próbki są przechowywane w laboratoriach na potrzeby wszelkich dalszych ewentualnych kontroli.

5.3.3.2.

Z pozostałych ośmiu próbek wybierane są losowo cztery i dzielone na dwie grupy po dwie próbki w każdej.

Grupa pierwsza:

Dwie próbki są kolejno poddawane badaniu wodoszczelności (załącznik 7), a w przypadku pozytywnego wyniku badania – badaniom odporności na paliwa i środki smarne (załącznik 9 i załącznik 10).

Grupa druga:

Jeśli zachodzi taka potrzeba, dwie próbki są poddawane badaniu odporności na korozję (załącznik 11), a następnie badaniu odporności na ścieranie tylnej powierzchni urządzenia odblaskowego (załącznik 12); te dwie próbki poddawane są również badaniu wytrzymałości na uderzenia, o którym mowa w załączniku 18.

5.3.3.3.

Po przejściu wymienionych w powyższym punkcie badań urządzenia odblaskowe w każdej grupie muszą charakteryzować się:

5.3.3.3.1.

barwą spełniającą warunki określone w pkt 5.3.5. Sprawdzenia dokonuje się metodą jakościową, a w razie wątpliwości potwierdza metodą ilościową;

5.3.3.3.2.

współczynnikiem światłości spełniającym wymogi określone w pkt 5.3.4.

Sprawdzenia dokonuje się wyłącznie dla kąta rozproszenia 20' i dla kąta oświetlenia V = H = 0° lub, w razie potrzeby, w położeniach określonych w załączniku 4 pkt 1.1 i 1.2.

5.3.3.4.

W razie potrzeby cztery pozostałe próbki można wykorzystać do innych celów.

5.3.4.

Minimalne wartości współczynnika światłości dla odblasku

5.3.4.1.

W przypadku pomiaru opisanego w załączniku 4 pkt 3 wartości współczynnika światłości dla urządzeń klasy IVA muszą być co najmniej równe wartościom podanym w tabeli 7, wyrażonym w milikandelach na luks, dla podanych kątów rozproszenia i luminancji.

Tabela 7:

Wymogi dotyczące wartości współczynnika światłości (klasa IVA) [mcd.lx-1]

Barwa	Kąt rozproszenia α	Kąty oświetlenia (w stopniach)
		Pionowy V	0	±10	0	0	0	0
		Poziomy Po	0	0	±20	±30	±40	±50
Biała	20'		1 800	1 200	610	540	470	400
Biała	1°30'		34	24	15	15	15	15
Bursztynowa	20'		1 125	750	380	335	290	250
Bursztynowa	1°30'		21	15	10	10	10	10
Czerwona	20'		450	300	150	135	115	100
Czerwona	1°30'		9	6	4	4	4	4

5.3.4.2.

Jednakże w przypadku, gdy urządzenie odblaskowe klasy IVA przeznaczone jest do zamontowania przy położeniu płaszczyzny H na wysokości mniejszej niż 750 mm ponad podłożem, wartości współczynnika światłości sprawdza się tylko do kąta 5° w dół.

5.3.5.

Barwa światła odbitego od urządzenia

5.3.5.1.

Badanie barwy urządzenia odblaskowego (barwa nocna) przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.2.1.

5.3.5.2.

5.3.6.

Specyfikacja specjalna (badania) / odporność na działanie czynników zewnętrznych

Ma to zastosowanie wyłącznie do badań opisanych w załącznikach 11, 12, 14 i 21.

5.3.7.

Kolejność chronologiczna badań dla klasy IVA

Tabela 8:

Kolejność chronologiczna badań (klasa IVA)

Numer załącznika

Badania

Próbki

Specyfikacje ogólne: oględziny

Kształt i wymiary: oględziny

Ciepło: 48 h przy 65 °C ± 2 °C

Oględziny pod kątem odkształceń

Kolorymetria: oględziny

W razie wątpliwości współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Pełna fotometria

Woda

10 min w normalnym położeniu

10 min w odwróconym położeniu

oględziny

Paliwa silnikowe

5 min

oględziny

Oleje

5 min

oględziny

Kolorymetria: oględziny

W razie wątpliwości współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Korozja

24 godziny

2 godziny przerwy

24 godziny

oględziny

Tylna płaszczyzna

1 min

oględziny

Wpływ

oględziny

Kolorymetria: oględziny

W razie wątpliwości współrzędne trójchromatyczne

Fotometria: ograniczona do 20' i V = H = 0°

Przekazanie próbek organowi

5.4. Wymogi techniczne dotyczące oznakowań odblaskowych klasy C (symbol „C”)

5.4.1.

Każdy oznakowanie odblaskowe klasy C, badane zgodnie z pkt 5.4.3, musi spełniać:

a)	wymogi dotyczące wymiarów i kształtu, o których mowa w załączniku 5; oraz

b)	wymogi fotometryczne i kolorymetryczne określone w pkt 5.4.4–5.4.5; oraz

c)	wymogi fizyczne i mechaniczne określone w pkt 5.4.6.

5.4.2.

Na potrzeby homologacji wnioskodawca dostarcza:

5.4.2.1.

Do laboratorium badawczego należy dostarczyć pięć próbek w postaci pasów materiałów do oznakowania odblaskowego. W przypadku pasów ich długość musi wynosić co najmniej 3 metry.

5.4.2.2.

Próbki przeznaczone do badania muszą być reprezentatywne dla bieżącej produkcji i wytworzone zgodnie z zaleceniami producenta materiałów do oznakowania odblaskowego (1).

5.4.2.3.

Próbki bada się w kolejności chronologicznej wskazanej w pkt 5.4.7.

5.4.3.

Procedura badania

5.4.3.1.

Po weryfikacji zgodności ze specyfikacją ogólną (pkt 4) oraz specyfikacją kształtu i wymiarów (załącznik 5), a przed wykonaniem badań opisanych w pkt 5.4.4 i 5.4.5, próbki poddaje się badaniu odporności na działanie wysokich temperatur opisanemu w załączniku 6.

5.4.3.2.

Pomiary fotometryczne i kolorymetryczne przeprowadzane mogą być na pięciu próbkach. Należy obliczyć wartości średnie.

5.4.3.3.

Do pozostałych badań należy użyć próbek, które nie zostały poddane jeszcze żadnemu badaniu.

5.4.4.

Minimalne wartości współczynnika odblasku

Specyfikacja fotometryczna oznakowań odblaskowych klasy C:

5.4.4.1.

W przypadku pomiaru opisanego w załączniku 4 współczynnik odblasku R' w kandelach na m2 na luks (cd/m2/luks) powierzchni odblaskowych w stanie nowym musi odpowiadać co najmniej wartościom wskazanym w tabeli 9 w odniesieniu do materiałów żółtych, białych i czerwonych.

Tabela 9:

Minimalne wartości współczynnika odblasku R' [cd•m-2•lx-1]

Kąt obserwacji α [o]	Kąt oświetlenia β [o]
α = 0,33 (20’)	β1	0	0	0	0	0
	β2	5	20	30	40	60
Barwa
Żółta		300	--	130	75	10
Biała		450	--	200	95	16
Czerwona		120	60	30	10	--

5.4.5.

Barwa światła odbitego od urządzenia

5.4.5.1.

Badanie barwy urządzenia odblaskowego (barwa nocna) przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.2.1.

5.4.5.2.

5.4.6.

Specyfikacja specjalna (badania) / odporność na działanie czynników zewnętrznych

5.4.6.1.

Odporność na czynniki atmosferyczne

Egzemplarz poddaje się badaniu określonemu w załączniku 13.

5.4.6.2.

Odporność na korozję

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 11.

5.4.6.3.

Odporność na paliwa

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 9.

5.4.6.4.

Odporność na działanie wysokich temperatur

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 6.

5.4.6.5.

Odporność na czyszczenie

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 15.

5.4.6.6.

Stabilność właściwości fotometrycznych

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 14.

5.4.6.7.

Wodoszczelność

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 7.

5.4.6.8.

Siła spoiwa (w przypadku materiałów przyczepnych)

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 16.

5.4.6.9.

Zginanie

W przypadku próbek, które mają zostać przymocowane do podłoża elastycznego, to jest brezentu, przeprowadza się następujące badanie:

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 17.

5.4.7.

Kolejność chronologiczna badań dla klasy IVA

5.4.7.1.

Do laboratorium badawczego należy dostarczyć pięć próbek w postaci pasów lub arkuszy materiałów do oznakowania odblaskowego. W przypadku pasów ich długość musi wynosić co najmniej 3 metry; w przypadku arkuszy ich powierzchnia nie może być mniejsza niż 500 mm x 500 mm.

5.4.7.2.

Próbki przeznaczone do badania muszą być reprezentatywne dla bieżącej produkcji i wytworzone zgodnie z zaleceniami producenta materiałów do oznakowania odblaskowego (2).

5.4.7.3.

Po weryfikacji zgodności ze specyfikacją ogólną (pkt 4) oraz specyfikacją kształtu i wymiarów (załącznik 5), a przed wykonaniem badań opisanych w załącznikach 6 i 7, próbki poddaje się badaniu odporności na działanie wysokich temperatur opisanemu w załączniku 8.

5.4.7.4.

Pomiary fotometryczne i kolorymetryczne przeprowadzane mogą być na pięciu próbkach. Należy obliczyć wartości średnie.

5.4.7.5.

Do pozostałych badań należy użyć próbek, które nie zostały poddane jeszcze żadnemu badaniu.

5.5. Wymogi techniczne dotyczące oznakowań odblaskowych klas D i E (symbole „D” i „E”)

5.5.1.

Każde oznakowanie odblaskowe klasy D i E musi spełnić wymogi dotyczące kontroli i badań opisane w pkt 5.5.3–5.5.5.

5.5.2.

Na potrzeby homologacji wnioskodawca dostarcza:

5.5.2.1.

Do laboratorium badawczego należy dostarczyć pięć próbek w postaci arkuszy materiałów do oznakowania odblaskowego. W przypadku arkuszy ich powierzchnia nie może być mniejsza niż 500 mm x 500 mm.

5.5.2.2.

Próbki przeznaczone do badania muszą być reprezentatywne dla bieżącej produkcji i wytworzone zgodnie z zaleceniami producenta materiałów do oznakowania odblaskowego (3).

5.5.3.

Procedura badania

Każde oznakowanie odblaskowe klasy D i E musi spełnić wymogi dotyczące kontroli i badań opisane w pkt 5.5.5.

5.5.4.

Maksymalne wartości współczynnika odblasku

Tabela 10:

Specyfikacja fotometryczna oznakowań wyróżniających lub grafik klasy D i klasy E: Minimalne wartości współczynnika odblasku R' [cd•m- 2•lx-1]

Kąt obserwacji α [o]		Kąt oświetlenia β (°)
α = 0,33° (20')		β1	0	0	0	0
α = 0,33° (20')		β2	5	30	40	60
Dowolna barwa	klasa D		150	65	37	5
Dowolna barwa	klasa E		50	22	12	1

Uwaga:

Jeżeli próbka jest opatrzona znakiem wskazującym orientację, wymagane wartości muszą być zachowane tylko w podanej orientacji. W przypadku próbek bez znaku wskazującego orientację wymagane wartości muszą być zachowane również w orientacji 0° i 90°.

5.5.5.

Barwa światła odbitego od urządzenia

5.5.5.1.

Odblaskowe oznakowania wyróżniające lub grafiki (klasy D i E) mogą mieć dowolną barwę.

5.5.6.

Specyfikacja specjalna (badania) / odporność na działanie czynników zewnętrznych

5.5.6.1.

W reklamach składających się z odblaskowych logo, oznakowań wyróżniających lub liter/znaków pisma należy zachować przyzwoitość.

Stosować do nich można materiały do oznakowania należące do klasy „D”, jeśli całkowita powierzchnia odblaskowa jest mniejsza niż 2 m2; jeśli całkowita powierzchnia odblaskowa jest równa lub większa niż 2 m2, należy użyć materiału do oznakowania należącego do klasy „E” (4).

5.5.6.2.

Białe materiały do oznakowania odblaskowego, przeznaczone do stosowania jako tło w procesie drukowania pełnobarwnych logo i oznakowań klasy „E” w trakcie użytkowania, bez niezadrukowanych pustych powierzchni, mogą spełniać wymogi określone w załączniku 7 w odniesieniu do materiałów klasy „D” i muszą być oznaczone jako materiały klasy „D/E”.

5.5.6.3.

W zależności od rodzaju materiału do oznakowania odblaskowego, organy udzielające homologacji typu mogą zezwolić laboratoriom na pominięcie niektórych niepotrzebnych badań pod warunkiem, że wzmianka o takim pominięciu zostanie umieszczona w rubryce „Uwagi” formularza zawiadomienia o udzieleniu homologacji.

5.6.

Wymogi techniczne dotyczące oznakowań odblaskowych klasy F oraz tablic wyróżniających odblaskowych klasy 5

5.6.1.

Każde oznakowanie odblaskowe klasy F poddawane kontroli i badaniom musi spełniać następujące wymogi:

a)	wymogi dotyczące wymiarów i kształtu określone w załączniku 5; oraz

b)	wymogi fotometryczne i kolorymetryczne określone w pkt 5.6.4–5.6.5; oraz

c)	wymogi fizyczne i mechaniczne określone w pkt 5.5.6.

5.6.2.

Na potrzeby homologacji wnioskodawca dostarcza:

5.6.2.1.

do laboratorium badawczego pięć próbek w postaci pasów lub arkuszy materiałów do oznakowania odblaskowego. W przypadku pasów ich długość musi wynosić co najmniej 3 metry; w przypadku arkuszy ich powierzchnia nie może być mniejsza niż 500 mm x 500 mm.

5.6.2.2.

Próbki przeznaczone do badania muszą być reprezentatywne dla bieżącej produkcji i wytworzone zgodnie z zaleceniami producenta materiałów do oznakowania odblaskowego (5).

Próbki bada się w kolejności chronologicznej wskazanej w pkt 5.6.4.

5.6.3.

Procedura badania

Każde oznakowanie odblaskowe klasy F i klasy 5 musi spełnić wymogi dotyczące kontroli i badań opisane w pkt 5.6.4 i 5.6.5.

5.6.4.

Minimalne wartości współczynnika odblasku

Specyfikacja fotometryczna oznakowań odblaskowych klasy F:

Tabela 11:

Minimalne wartości współczynnika odblasku R' [cd•m-2•lx-1]

Kąt obserwacji α [o]	Kąt oświetlenia β [o]
α = 0,33 (20’)	β1	0	0	0	0	0
	β2	5	20	30	40	60
Barwa
Biała		450	--	200	95	16
Czerwona		120	60	30	10	--

Specyfikacja fotometryczna oznakowań odblaskowych klasy 5:

Tabela 11-2

Minimalne wartości współczynnika odblasku R' [cd•m-2•lx-1]

Kąt obserwacji α [o]	Kąt oświetlenia β [o]
α = 0,33 (20’)	β1	0	0	0	0
	β2	5	30	40	60
Barwa
Biała		450	200	95	16
Czerwona		120	30	10	2

5.6.5.

Barwa światła odbitego od urządzenia

5.6.5.1.

Badanie barwy dziennej urządzenia odblaskowego przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.2.2.

5.6.5.2.

Współrzędne trójchromatyczne odbijanego źródła światła muszą mieścić się w granicach określonych dla barwy czerwonej i barwy białej, jak określono w regulaminie ONZ nr 48.

5.6.5.3.

Współczynnik luminancji ustalony zgodnie z pkt 4.2.2:

dla barwy czerwonej wynosi ≥ 0,03;

dla barwy białej wynosi ≥ 0,25.

5.6.6.

Specyfikacja specjalna (badania) / odporność na działanie czynników zewnętrznych

5.6.6.1.

Odporność na czynniki atmosferyczne

Egzemplarz poddaje się badaniu określonemu w załączniku 13.

5.6.6.2.

Odporność na korozję

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 11.

5.6.6.3.

Odporność na paliwa

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 9.

5.6.6.4.

Odporność na działanie wysokich temperatur

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 6.

5.6.6.5.

Odporność na czyszczenie

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 15.

5.6.6.6.

Stabilność właściwości fotometrycznych

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 14.

5.6.6.7.

Wodoszczelność

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 7.

5.6.6.8.

Siła spoiwa (w przypadku materiałów przyczepnych)

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 16.

5.6.6.9.

Zginanie

W przypadku próbek, które mają zostać przymocowane do podłoża elastycznego, to jest brezentu, przeprowadza się następujące badanie:

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 17.

5.6.7.

W przypadku tablic:

Egzemplarz kompletnej tablicy poddaje się badaniu sztywności tablic określonemu w załączniku 19.

5.7. Wymogi techniczne dotyczące tablic wyróżniających odblaskowych klas 1, 2, 3 i 4

5.7.1.

Urządzenia odblaskowe, o których mowa w niniejszym punkcie, muszą spełniać odpowiednie warunki, jeśli chodzi o:

a)	wymogi dotyczące wymiarów i kształtu określone w załączniku 5; oraz

b)	wymogi fotometryczne i kolorymetryczne określone w pkt 5.7.4–5.7.5;

c)	wymogi fizyczne i mechaniczne określone w pkt 5.7.6.

5.7.2.

Na potrzeby homologacji wnioskodawca dostarcza:

5.7.2.1.

W celu przeprowadzenia różnych badań do laboratorium badawczego należy dostarczyć dwie duże tylne tablice wyróżniające ze wzorem szewronu dla samochodów ciężarowych i ciągników oraz dwie duże tylne tablice wyróżniające do przyczep i naczep (lub ich ekwiwalent w postaci mniejszych tablic).

5.7.2.2.

Próbki przeznaczone do badania muszą być reprezentatywne dla bieżącej produkcji i wytworzone zgodnie z zaleceniami producenta materiałów lub urządzeń odblaskowych lub producenta materiałów lub urządzeń odblaskowych/fluorescencyjnych.

Próbki bada się w kolejności chronologicznej wskazanej w pkt 5.7.3.

5.7.3.

Procedura badania

Wszystkie tablice wyróżniające odblaskowe klas 1, 2, 3 i 4: muszą spełnić wymogi dotyczące kontroli i badań opisane w załączniku 5.

5.7.3.1.

Po weryfikacji zgodności ze specyfikacją ogólną (pkt 3) oraz specyfikacją kształtu i wymiarów (załącznik 5), a przed wykonaniem badań opisanych w załącznikach 6, 7 i 8, próbki poddaje się badaniu odporności na działanie wysokich temperatur opisanemu w załączniku 9 do niniejszego regulaminu.

5.7.3.2.

Pomiary fotometryczne i kolorymetryczne przeprowadzane mogą być na tej samej próbce.

5.7.3.3.

Do pozostałych badań należy użyć próbek, które nie zostały poddane jeszcze żadnemu badaniu.

5.7.4.

Maksymalne wartości współczynnika odblasku

Specyfikacja fotometryczna tablic wyróżniających odblaskowych klas 1, 2, 3 i 4:

urządzenia klasy 1 i klasy 2 muszą spełniać wartości podane w tabeli 12 wyłącznie dla barwy żółtej,

urządzenia klasy 3 i klasy 4 – wartości podane w tabeli 12 dla barwy żółtej i czerwonej.

Tabela 12:

Minimalne wartości współczynnika odblasku R' [cd•m-2•lx-1]

Kąt obserwacji α[']	Kąt oświetlenia β[°]
20'	ß1	0°	0°	0°	0°
20'	ß2	5 °	30 °	40 °	60 °
Współczynnik R' [cd•m- 2•lx-1]	Barwa: Żółta	300	180	75	10
Współczynnik R' [cd•m- 2•lx-1]	Barwa: Czerwona	10	7	4	-

5.7.4.1.

Kąt naprzeciwległy przy próbce nie powinien przekraczać 80'.

5.7.5.

Barwa światła odbitego od urządzenia

5.7.5.1.

Badanie barwy urządzenia odblaskowego (barwa nocna) przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.2.1.

5.7.5.1.1.

Współrzędne trójchromatyczne odbijanego źródła światła muszą mieścić się w granicach określonych dla barwy czerwonej i barwy żółtej, jak określono w regulaminie ONZ nr 48.

5.7.5.2.

Badanie barwy urządzenia odblaskowego (barwa dzienna) przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.2.2.

5.7.5.2.1.

Współrzędne trójchromatyczne odbijanego źródła światła muszą mieścić się w granicach określonych dla barwy czerwonej i barwy żółtej, jak określono w regulaminie ONZ nr 48.

5.7.5.2.2.

Współczynnik luminancji β ustalony zgodnie z pkt 4.2.3:

a)	dla barwy czerwonej wynosi ≥ 0,03;

b)	dla barwy żółtej wynosi ≥ 0,16.

5.7.5.3.

Badanie barwy materiału fluorescencyjnego przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.2.3.

5.7.5.3.1.

Współrzędne trójchromatyczne odbijanego źródła światła muszą mieścić się w granicach określonych dla barwy, jak określono w regulaminie ONZ nr 48.

5.7.5.3.2.

Współczynnik luminancji β ustalony zgodnie z pkt 4.2.3: dla barwy czerwonej wynosi ≥ 0,3.

5.7.5.4.

Tylne tablice wyróżniające do pojazdów ciężkich i przyczep muszą składać się z materiałów lub urządzeń odblaskowych żółtych i odblaskowych czerwonych lub odblaskowych żółtych i fluorescencyjnych czerwonych.

5.7.6.

Specyfikacja specjalna (badania) / odporność na działanie czynników zewnętrznych

5.7.6.1.

Odporność na czynniki atmosferyczne

Egzemplarz poddaje się badaniu określonemu w załączniku 13.

5.7.6.2.

Odporność na korozję

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 11.

5.7.6.3.

Odporność na paliwa

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 9.

5.7.6.4.

Odporność na działanie wysokich temperatur

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 6.

5.7.6.5.

Odporność na czyszczenie

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 15.

5.7.6.6.

Stabilność właściwości fotometrycznych

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 14.

5.7.6.7.

Wodoszczelność

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 7.

5.7.6.8.

Siła spoiwa (w przypadku materiałów przyczepnych)

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 16.

5.7.6.9.

Zginanie

5.7.6.9.1.

W przypadku próbek, które mają zostać przymocowane do podłoża elastycznego, to jest brezentu, przeprowadza się następujące badanie:

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 17.

5.7.6.9.2.

W przypadku tablic:

Egzemplarz kompletnej tablicy poddaje się badaniu sztywności tablic określonemu w załączniku 19.

5.7.7.

Kolejność chronologiczna badań dla klas 1, 2, 3 i 4

5.7.7.1.

5.7.7.2.

5.7.7.3.

Po weryfikacji zgodności ze specyfikacją ogólną (pkt 4) oraz specyfikacją kształtu i wymiarów (załącznik 5), a przed wykonaniem badań opisanych w pkt 4.2 i 5.7.4 oraz w załączniku 8, próbki poddaje się badaniu odporności na działanie wysokich temperatur opisanemu w załączniku 6.

5.7.7.4.

Pomiary fotometryczne i kolorymetryczne przeprowadzane mogą być na tej samej próbce.

5.7.7.5.

Do pozostałych badań należy użyć próbek, które nie zostały poddane jeszcze żadnemu badaniu.

5.8. Wymogi techniczne dotyczące odblaskowych tablic wyróżniających do pojazdów wolnobieżnych

5.8.1.

Urządzenia odblaskowe, o których mowa w niniejszym punkcie, muszą spełniać odpowiednie warunki, jeśli chodzi o:

a)	wymogi dotyczące wymiarów i kształtu określone w załączniku 5; oraz

b)	wymogi fotometryczne i kolorymetryczne określone w pkt 5.8.4–5.8.5; oraz

c)	wymogi fizyczne i mechaniczne określone w załącznikach 9 oraz 11–13.

5.8.2.

Na potrzeby homologacji wnioskodawca dostarcza:

5.8.2.1.

W celu przeprowadzenia różnych badań do laboratorium badawczego dostarcza się pięć tylnych tablic wyróżniających pojazdów wolnobieżnych.

5.8.2.2.

Próbki przeznaczone do badania muszą być reprezentatywne dla bieżącej produkcji i wytworzone zgodnie z zaleceniami producenta materiałów lub urządzeń odblaskowych i fluorescencyjnych (klasa 1) bądź wyłącznie fluorescencyjnych (klasa 2).

Próbki bada się w kolejności chronologicznej wskazanej w pkt 5.8.7.

5.8.3.

Procedura badania

5.8.3.1.

Każda odblaskowa tablica wyróżniająca do pojazdów wolnobieżnych musi spełnić wymogi dotyczące kontroli i badań opisane w załączniku 5.

5.8.3.2.

Po weryfikacji zgodności ze specyfikacją ogólną (pkt 4) oraz specyfikacją kształtu i wymiarów (załącznik 5), a przed wykonaniem badań opisanych w pkt 4.2 i 5.7.4 oraz w załączniku 8, cztery próbki poddaje się badaniu odporności na działanie wysokich temperatur opisanemu w załączniku 6 do niniejszego regulaminu. Piątą próbkę zachowuje się do celów odniesienia podczas procedur badawczych.

5.8.3.3.

Pomiary fotometryczne i kolorymetryczne przeprowadzane mogą być na tej samej próbce.

5.8.3.4.

Do pozostałych badań należy użyć próbek, które nie zostały poddane jeszcze żadnemu badaniu.

5.8.4.

Maksymalne wartości współczynnika odblasku

Specyfikacja fotometryczna tablic wyróżniających odblaskowych do pojazdów wolnobieżnych

5.8.4.1.

W przypadku pomiaru opisanego w pkt 3 współczynnik odblasku R' w kandelach na m2 na luks (cd/m2/luks) całej powierzchni odblaskowej w stanie nowym musi odpowiadać co najmniej wartościom wskazanym w tabeli 13.

Tabela 13:

Minimalne wartości współczynnika odblasku R' [cd•m-2•lx-1]

Kąt obserwacji α	Kąt oświetlenia β
20'	ß1	0°	0°	0°	0°
20'	ß2	5 °	20 °	30 °	40 °
Współczynnik R' [cd•m- 2•lx-1]	R' krawędzi zewnętrznej (klasa 1, 2)	120	60	30	10
Współczynnik R' [cd•m- 2•lx-1]	R' wewnętrznego trójkąta (klasa 2)	10	7	4	-

5.8.4.2.

Kąt naprzeciwległy przy próbce nie powinien przekraczać 80'.

5.8.5.

Barwa światła odbitego od urządzenia

5.8.5.1.

Badanie barwy urządzenia odblaskowego (barwa nocna) przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.2.1.

5.8.5.1.1.

Współrzędne trójchromatyczne odbijanego źródła światła muszą mieścić się w granicach określonych dla barwy, jak określono w regulaminie ONZ nr 48.

5.8.5.2.

Badanie barwy urządzenia odblaskowego (barwa dzienna) przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.2.2.

5.8.5.2.1.

Współrzędne trójchromatyczne odbijanego źródła światła muszą mieścić się w granicach określonych dla barwy czerwonej, jak określono w regulaminie ONZ nr 48.

5.8.5.2.2.

Współczynnik luminancji β ustalony zgodnie z pkt 4.2.2 wynosi ≥ 0,03.

5.8.6.

Specyfikacje kolorymetryczna

5.8.6.1.

Tylne tablice wyróżniające do pojazdów wolnobieżnych i ich przyczep składają się z czerwonych materiałów lub urządzeń odblaskowych i fluorescencyjnych (klasa 1) bądź z czerwonych materiałów lub urządzeń wyłącznie odblaskowych (klasa 2).

5.8.7.

Specyfikacja specjalna (badania) / odporność na działanie czynników zewnętrznych

5.8.7.1.

Odporność na czynniki atmosferyczne

Egzemplarz poddaje się badaniu określonemu w załączniku 13.

5.8.7.2.

Odporność na korozję

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 11.

5.8.7.3.

Odporność na paliwa

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 9.

5.8.7.4.

Odporność na działanie wysokich temperatur

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 6.

5.8.7.5.

Odporność na czyszczenie

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 15.

5.8.7.6.

Stabilność właściwości fotometrycznych

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 14.

5.8.7.7.

Wodoszczelność

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 7.

5.8.7.8.

Siła spoiwa (w przypadku materiałów przyczepnych)

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 16.

5.8.7.9.

Zginanie

5.8.7.9.1.

W przypadku próbek, które mają zostać przymocowane do podłoża elastycznego, to jest brezentu, przeprowadza się następujące badanie:

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 17.

5.8.7.9.2.

W przypadku tablic:

Egzemplarz kompletnej tablicy poddaje się badaniu sztywności tablic określonemu w załączniku 19.

5.8.8.

Kolejność chronologiczna

5.8.8.1.

W celu przeprowadzenia różnych badań do laboratorium badawczego dostarcza się pięć tylnych tablic wyróżniających pojazdów wolnobieżnych.

5.8.8.2.

5.8.8.3.

Po weryfikacji zgodności ze specyfikacją ogólną (pkt 4) oraz specyfikacją kształtu i wymiarów (załącznik 5), a przed wykonaniem badań opisanych w pkt 4.2 i 5.7.4 oraz w załączniku 8, cztery próbki poddaje się badaniu odporności na działanie wysokich temperatur opisanemu w załączniku 6. Piątą próbkę zachowuje się do celów odniesienia podczas procedur badawczych.

5.8.8.4.

Pomiary fotometryczne i kolorymetryczne przeprowadzane mogą być na tej samej próbce.

5.8.8.5.

Do pozostałych badań należy użyć próbek, które nie zostały poddane jeszcze żadnemu badaniu.

5.9. Wymogi techniczne dotyczące trójkątów ostrzegawczych typu 1 i 2

5.9.1.

Urządzenia odblaskowe, o których mowa w niniejszym punkcie, muszą spełniać odpowiednie warunki, jeśli chodzi o:

a)	wymogi dotyczące wymiarów i kształtu określone w załączniku 5; oraz

b)	wymogi fotometryczne i kolorymetryczne określone w pkt 5.9.4–5.9.5; oraz

c)	wymogi fizyczne i mechaniczne określone w załącznikach 7, 9, 12, 13 i 20.

5.9.2.

Na potrzeby homologacji wnioskodawca dostarcza:

5.9.2.1.

cztery próbki trójkąta ostrzegawczego i co najmniej dwie osłony ochronne, jeżeli przednie trójkąty ostrzegawcze mają być zaopatrzone w osłony ochronne;

5.9.2.2.

dwie próbki ego materiału fluorescencyjnego lub fluorescencyjno-odblaskowego, na których można nanieść kwadrat o wymiarach 100 x 100 mm i które są w pełni reprezentatywne dla materiału zastosowanego w tych samych warunkach do tego samego materiału podstawowego, jaki jest używany w przypadku przedniego trójkąta ostrzegawczego;

5.9.2.3.

w przypadku typów trójkąta ostrzegawczego różniących się tylko nazwą handlową lub znakiem towarowym od typu, który był już homologowany, wystarczy przedstawić:

5.9.2.3.1.

oświadczenie producenta trójkąta ostrzegawczego, że przedkładany typ jest (z wyjątkiem nazwy handlowej lub znaku towarowego) identyczny i jest produkowany przez tego samego producenta co typ posiadający już homologację, który można zidentyfikować na podstawie przydzielonego numeru homologacji;

5.9.2.3.2.

dwie próbki opatrzone nową nazwą handlową lub znakiem towarowym lub równoważną dokumentację.

Próbki bada się w kolejności chronologicznej wskazanej w pkt 5.9.6.

5.9.3.

Procedura badania

Każdy trójkąt ostrzegawczy oraz jego ewentualna osłona ochronna muszą spełnić wymogi dotyczące kontroli i badań opisane w załączniku 5.

5.9.4.

Minimalne wartości współczynnika odblasku

Wymogi fotometryczne dla trójkątów ostrzegawczych typu 1 i 2

5.9.4.1.

W przypadku dokonywania pomiaru opisanego w pkt 5.9.4.1.1 i załączniku 4 pkt 2, 3 i 4 wartości współczynnika światłości całej powierzchni odblaskowej w stanie nowym muszą odpowiadać co najmniej wartościom wskazanym w tabeli 14.

5.9.4.1.1.

Do celów tego pomiaru przyjmuje się, że kierunek oświetlenia H = V = Θ dla trójkąta ostrzegawczego w jego położeniu użytkowym jest równoległy do płaszczyzny podstawy i pionowy do dolnego boku trójkąta, który z kolei jest równoległy do wspomnianej płaszczyzny podstawy.

5.9.4.2.

Urządzenia odblaskowe oraz materiały fluorescencyjno-odblaskowe

Tabela 14:

Minimalne wartości współczynnika światłości [mcd.lx-1]

	Kąty oświetlenia β
Pionowy V (β1)	0°	±20 °	0°	0°
Poziomy H (β2)	0° lub ±5°	0°	±30 °	±40 °
Kąty rozproszenia 20'	8 000	4 000	1 700	600
Kąty rozproszenia 1°30'	600	200	100	50

5.9.4.2.1.

Współczynnik światłości mierzony na losowo wybranych fragmentach o długości 50 mm urządzenia odblaskowego musi mieścić się między wartościami ekstremalnymi o stosunku nieprzekraczającym 3. Fragmenty te są mieszczą się pomiędzy prostopadłymi opuszczonymi z wierzchołków wewnętrznego trójkąta do boków wspomnianego trójkąta. Wymóg ten stosuje się do kąta rozproszenia 20' oraz do kątów oświetlenia V = 0°, H = 0° lub ±5° oraz V = ±20°, H = 0°.

5.9.4.2.2.

Zróżnicowanie luminancji przy kątach oświetlenia V = 0°, H = ±30° oraz V = 0°, H = ±40° jest dopuszczalne, pod warunkiem że trójkątny kształt pozostaje wyraźnie rozpoznawalny, dla kąta rozproszenia 20' i oświetlenia wynoszącego około 1 luks.

5.9.4.2.3.

Pomiary, o których mowa powyżej, przeprowadza się metodą opisaną w załączniku 4 pkt 3.

5.9.5.

Specyfikacja kolorymetryczna

5.9.5.1.

Urządzenia odblaskowe

5.9.5.1.1.

Urządzenia odblaskowe muszą być wykonane z materiału barwionego na czerwono w masie.

5.9.5.1.2.

Badanie barwy urządzenia odblaskowego (barwa nocna) przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.2.1, a współrzędne trójchromatyczne odbijanego źródła światła czerwonego muszą mieścić się w następujących granicach:

Tabela 15:

Współrzędne barwy urządzenia odblaskowego (barwa nocna)

Punkt	1	2	3	4
x	0,712	0,735	0,589	0,625
y	0,258	0,265	0,376	0,375

5.9.5.2.

Materiały fluorescencyjne

5.9.5.2.1.

Materiały fluorescencyjne muszą być barwione w masie albo mieć formę oddzielnych powłok nałożonych na powierzchnię trójkąta.

5.9.5.2.2.

Badanie barwy materiałów fluorescencyjnych (barwa dzienna) trójkąta ostrzegawczego typu 1 lub typu 2 przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.2.3, a barwa materiału w stanie nowym musi znajdować się wewnątrz obszaru, którego punkty narożne wyznacza się za pomocą następujących współrzędnych określonych w tabeli 16:

Tabela 16:

Współrzędne barwy materiałów fluorescencyjnych (barwa dzienna)

Punkt	1	2	3	4
x	0,570	0,506	0,595	0,690
y	0,430	0,404	0,315	0,310

5.9.5.2.3.

Badanie współczynnika luminancji materiałów fluorescencyjnych przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.3.

Współczynnik luminancji uwzględniający luminancję wytworzoną poprzez odbicie i fluorescencję musi wynosić:

a)	dla trójkąta ostrzegawczego typu 1 – nie mniej niż 30 %; oraz

b)	dla trójkąta ostrzegawczego typu 2 – nie mniej niż 25 %.

5.9.5.3.

Najwyższa wartość współrzędnej trójchromatycznej y zmierzona zgodnie z pkt 4.2.1 (barwa nocna) musi być równa lub mniejsza od najwyższej wartości współrzędnej trójchromatycznej y zmierzonej zgodnie z pkt 4.2.2 (barwa dzienna).

5.9.6.

Specyfikacja specjalna (badania) / odporność na działanie czynników zewnętrznych

5.9.6.1.

Odporność na czynniki atmosferyczne

Egzemplarz poddaje się badaniu określonemu w załączniku 13.

5.9.6.2.

Odporność na paliwa

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 9.

5.9.6.3.

Odporność na działanie wysokich temperatur

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 20.

5.9.6.4.

Wodoszczelność

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 7.

5.9.6.5.

Badanie stabilności wiatrowej

Egzemplarz kompletnej tablicy poddaje się badaniu sztywności tablic określonemu w załączniku 20.

5.9.6.6.

Badanie prześwitu do podłoża

Egzemplarz jednostki badanej poddaje się badaniu określonemu w załączniku 20.

5.9.7.

Kolejność chronologiczna

5.9.7.1.

Wymagania ogólne

5.9.7.1.1.

Na potrzeby uzyskania homologacji wnioskodawca przedkłada próbki, jak określono w pkt 3.1.

5.9.7.1.2.

Po weryfikacji zgodności ze specyfikacją ogólną (pkt 4) oraz specyfikacją kształtu i wymiarów (załącznik 5 rysunek A5-VIII lub A5-IX) wszystkie próbki poddaje się badaniu odporności na działanie wysokich temperatur (załącznik 6) i analizuje po pozostawieniu na co najmniej jedną godzinę.

5.9.7.1.3.

Wartość współczynnika światłości dla czterech przedłożonych próbek trójkątów ostrzegawczych jest mierzona pod kątem obserwacji 20' i pod kątem oświetlenia przy elementach V = 0°, H = ±5°; badanie to przeprowadza się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4.

5.9.7.1.4.

Dwie próbki o najmniejszej i największej wartości współczynnika światłości w badaniach, o których mowa w pkt 5.9.7.1.3, poddaje się następnie poniższym badaniom:

5.9.7.1.4.1.

pomiar wartości współczynnika światłości w odniesieniu do kątów obserwacji i oświetlenia, o których mowa w pkt 5.9.4, zgodnie z metodą opisaną w pkt 4;

5.9.7.1.4.2.

badanie barwy odblaskowego światła zgodnie z pkt 4.2. na danej próbce o najwyższym współczynniku światłości;

5.9.7.1.4.3.

badanie prześwitu do podłoża zgodnie z załącznikiem 20 pkt 1;

5.9.7.1.4.4.

badanie wytrzymałości mechanicznej zgodnie z załącznikiem 20 pkt 2.

5.9.7.1.5.

Jedną próbkę inną niż próbki, o których mowa w pkt 5.9.7.1.4, poddaje się poniższym badaniom:

5.9.7.1.5.1.

badanie wodoszczelności urządzenia odblaskowego zgodnie z załącznikiem 7 lub, w stosownych przypadkach, tylnej powierzchni urządzenia odblaskowego pokrytej od wewnątrz materiałem odbijającym światło, zgodnie z załącznikiem 7.

5.9.7.1.6.

Drugą próbkę inną niż próbki, o których mowa w pkt 5.9.7.1.4, poddaje się poniższym badaniom:

5.9.7.1.6.1.

badanie odporności na wodę zgodnie z załącznikiem 7;

5.9.7.1.6.2.

badanie odporności na paliwa zgodnie z załącznikiem 9;

5.9.7.1.6.3.

badanie stabilności wiatrowej zgodnie z załącznikiem 20.

5.9.7.1.7.

Po wykonaniu badań określonych w pkt 5.9.7.1.4 dwie próbki przedłożone zgodnie z pkt 3.1 poddaje się poniższym badaniom:

5.9.7.1.7.1.

badanie barwy zgodnie z pkt 4.2;

5.9.7.1.7.2.

badanie współczynnika luminancji zgodnie z pkt 4.3;

5.9.7.1.7.3.

badanie odporności na czynniki atmosferyczne zgodnie z załącznikiem 13.

6. PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

6.1 Wymagania ogólne

6.1.1.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nadal muszą uznawać homologacje typu urządzeń udzielone na podstawie wszelkich wcześniejszych serii poprawek do niniejszego regulaminu, których nie dotyczą zmiany wprowadzone najnowszą serią poprawek.

W celu weryfikacji wskaźnik zmian mający zastosowanie do danego urządzenia nie może różnić się od wskaźnika zmian określonego w najnowszej serii poprawek.

6.1.2.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nie mogą odmówić rozszerzenia homologacji typu udzielonych zgodnie z wszelkimi poprzednimi seriami poprawek do niniejszego regulaminu.

(1) Przed przystąpieniem do badania przeznaczone do badania próbki materiałów do oznakowania odblaskowego należy nanieść na odtłuszczone płyty aluminiowe o wykończonych krawędziach i o grubości 2 mm i kondycjonować przez 24 godziny w temperaturze 23 °C ± 2 °C oraz wilgotności względnej 50 % ± 5 %.

(2) Przed przystąpieniem do badania przeznaczone do badania próbki materiałów do oznakowania odblaskowego należy nanieść na odtłuszczone płyty aluminiowe o wykończonych krawędziach i o grubości 2 mm i kondycjonować przez 24 godziny w temperaturze 23 °C ± 2 °C oraz wilgotności względnej 50 % ± 5 %.

(3) Przed przystąpieniem do badania przeznaczone do badania próbki materiałów do oznakowania odblaskowego należy nanieść na odtłuszczone płyty aluminiowe o wykończonych krawędziach i o grubości 2 mm i kondycjonować przez 24 godziny w temperaturze 23 °C ± 2 °C oraz wilgotności względnej 50 % ± 5 %.

(4) Żaden z przepisów niniejszego regulaminu nie stanowi przeszkody do wprowadzenia przez organy krajowe zakazu stosowania odblaskowych reklam, logo, oznakowań wyróżniających czy liter/znaków pisma, o których mowa w pkt 2.1.2.

(5) Przed przystąpieniem do badania przeznaczone do badania próbki materiałów do oznakowania odblaskowego należy nanieść na odtłuszczone płyty aluminiowe o wykończonych krawędziach i o grubości 2 mm i kondycjonować przez 24 godziny w temperaturze 23 °C ± 2 °C oraz wilgotności względnej 50 % ± 5 %.

ZAŁĄCZNIK 1

Zawiadomienie

(Maksymalny format: A4 (210 x 297 mm))

(1)	wydane przez:	Nazwa organu administracji:
		…
		…
		…

dotyczące (2):	homologacji
	rozszerzenia homologacji
	odmowy udzielenia homologacji
	cofnięcia homologacji
	ostatecznego zaniechania produkcji

typu urządzenia odblaskowego

typu trójkąta ostrzegawczego

typu tylnej tablicy wyróżniającej pojazdu wolnobieżnego

typu tylnej tablicy wyróżniającej

oznakowań odblaskowych pojazdów ciężkich i długich oraz ich przyczep, zgodnie z regulaminem ONZ nr 150

Klasa urządzenia: … Wskaźnik zmian: …

Homologacja nr: …

Niepowtarzalny identyfikator (w stosownych przypadkach): …

Nazwa handlowa / znak towarowy urządzenia odblaskowego lub materiału do oznakowania: …

…

Nazwa producenta: …

2.1.

dla typu urządzenia odblaskowego: …

2.2.

dla trójkąta ostrzegawczego: …

2.3.

dla tylnej tablicy wyróżniającej pojazdu wolnobieżnego: …

2.3.1.

Klasa tylnej tablicy wyróżniającej pojazdu wolnobieżnego: …

2.4.

dla typu tylnej tablicy wyróżniającej: …

2.4.1.

Klasa tylnej tablicy wyróżniającej: …

2.5.

Klasa materiału do oznakowania: …

Nazwa i adres producenta: …

Jeśli dotyczy, nazwa i adres przedstawiciela producenta: …

…

Materiał do oznakowania przedstawiono do homologacji dnia: …

Placówka techniczna upoważniona do przeprowadzania badań homologacyjnych: …

Data sprawozdania sporządzonego przez placówkę techniczną: …

Numer sprawozdania sporządzonego przez placówkę techniczną: …

Uwagi: …

10.

Homologacja została udzielona/rozszerzona/odmówiono udzielenia homologacji/homologację cofnięto 2

11.

Powód (powody) rozszerzenia homologacji (jeżeli dotyczy): …

…

12.

Miejscowość: …

13.

Data: …

14.

Podpis: …

Imię i nazwisko: …

15.

Załącznik do niniejszego zawiadomienia zawiera wykaz dokumentów składających się na dokumentację homologacyjną, przekazanych organowi udzielającemu homologacji typu, który udzielił homologacji; kopia wyżej wymienionych dokumentów jest dostępna na życzenie.

(1) Distinguishing number of the country which has granted/extended/refused/withdrawn approval (see approval provisions in the Regulation).

(2) Niepotrzebne skreślić.

ZAŁĄCZNIK 2

Minimalne wymogi dotyczące procedur kontroli zgodności produkcji

1. WYMAGANIA OGÓLNE

1.1.

1.2.

Zgodność urządzeń odblaskowych produkowanych seryjnie nie jest kwestionowana pod względem ich właściwości fotometrycznych, jeżeli w trakcie badania tych właściwości w odniesieniu do jakiegokolwiek wybranego losowo urządzenia odblaskowego żadna ze zmierzonych wartości nie różni się więcej niż o 20 % od minimalnej wartości określonej w niniejszym regulaminie.

1.3.

Zachowuje się zgodność ze współrzędnymi chromatyczności.

2. MINIMALNE WYMOGI DOTYCZĄCE WERYFIKACJI ZGODNOŚCI PRZEZ PRODUCENTA

Dla każdego typu urządzenia odblaskowego posiadacz znaku homologacji przeprowadza co najmniej następujące badania w odpowiednich odstępach czasu. Badania należy przeprowadzać zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu.

2.1. Charakter badań

W niniejszym regulaminie badania zgodności obejmują charakterystykę fotometryczną i kolorymetryczną oraz wodoszczelność.

2.2. Metody stosowane w badaniach

2.2.1.

Zasadniczo badania należy przeprowadzać zgodnie z metodami określonymi w niniejszym regulaminie.

2.2.2.

W dowolnym badaniu zgodności przeprowadzanym przez producenta mogą być stosowane równoważne metody za zgodą organu udzielającego homologacji typu. Obowiązkiem producenta jest wykazanie, że zastosowane metody są równoważne w stosunku do metod określonych w niniejszym regulaminie.

2.2.3.

Zastosowanie pkt 2.2.1 i 2.2.2 wymaga regularnej kalibracji aparatury badawczej i korelacji dokonywanych przy jej użyciu pomiarów z pomiarami przeprowadzonymi przez organ udzielający homologacji typu.

2.2.4.

We wszystkich przypadkach metodami odniesienia muszą być metody określone w niniejszym regulaminie, w szczególności do celów kontroli administracyjnej i kontroli wyrywkowej.

2.3. Charakter kontroli wyrywkowej

Próbki urządzeń odblaskowych należy wybierać losowo z jednolitej partii produkcji. Jednolita partia oznacza pewną ilość urządzeń odblaskowych tego samego typu, określonego zgodnie z technologią produkcji producenta.

2.4. Zmierzone i zarejestrowane parametry fotometryczne

Zgodnie z niniejszym regulaminem dokonywane są pomiary fotometryczne punktów i współrzędnych trójchromatycznych urządzenia odblaskowego pobranego jako próbka.

2.5. Kryteria akceptowalności

Producent jest odpowiedzialny za statystyczne opracowanie wyników badań i za określenie, w porozumieniu z organem udzielającym homologacji typu, kryteriów akceptowalności jego produktów w celu spełnienia specyfikacji określonej dla weryfikacji zgodności produktów, o której mowa w pkt 3.5.1 niniejszego regulaminu. Stosuje się takie kryteria akceptowalności, by przy poziomie ufności 95 % minimalne prawdopodobieństwo pozytywnego wyniku kontroli wyrywkowej zgodnie z załącznikiem 3 (pierwsze pobranie próbek) wynosiło 0,95.

ZAŁĄCZNIK 3

Minimalne wymogi dotyczące przeprowadzania kontroli wyrywkowej przez inspektora

1. WYMAGANIA OGÓLNE

1.1.

Wymogi dotyczące zgodności uważa się za spełnione z mechanicznego i geometrycznego punktu widzenia zgodnie z wymogami niniejszego regulaminu, jeżeli ewentualne różnice nie przekraczają nieuniknionych odchyleń produkcyjnych.

1.2.

1.2.1.

żadna zmierzona wartość nie odbiega na niekorzyść o więcej niż 20 % od minimalnych wartości określonych w niniejszym regulaminie;

1.2.2.

urządzenia odblaskowe wykazujące oczywiste wady nie są uwzględniane;

1.3.

Zachowuje się zgodność ze współrzędnymi chromatyczności.

2. PIERWSZA KONTROLA WYRYWKOWA

Przy pierwszym pobraniu próbek wybierane są losowo cztery urządzenia odblaskowe. Pierwszą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą A, a drugą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą B.

2.1.

Zgodność produkowanych seryjnie urządzeń odblaskowych nie jest kwestionowana, jeżeli odchyłka jakiegokolwiek egzemplarza z próbek A i B (wszystkie cztery urządzenia odblaskowe) nie przekracza 20 %.

W przypadku gdy odchyłka obu urządzeń odblaskowych z próbki A nie przekracza 0 %, pomiar można zakończyć.

2.2.

Zgodność produkowanych seryjnie urządzeń odblaskowych należy zakwestionować, jeżeli odchyłka co najmniej jednego egzemplarza z próbek A lub B przekracza 20 %.

Należy wezwać producenta do dostosowania produkcji do wymogów (dostosowanie) oraz przeprowadzić powtórną kontrolę wyrywkową zgodnie z pkt 3 poniżej w ciągu dwóch miesięcy po zawiadomieniu. Placówka techniczna musi zachować próbki A i B do czasu zakończenia całego procesu kontroli produkcji.

3. PIERWSZA POWTÓRNA KONTROLA WYRYWKOWA

Z zasobów wyprodukowanych po dostosowaniu wybiera się wyrywkowo próbkę czterech urządzeń odblaskowych.

Pierwszą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą C, a drugą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą D.

3.1.

Zgodność produkowanych seryjnie urządzeń odblaskowych nie jest kwestionowana, jeżeli odchyłka jakiegokolwiek egzemplarza z próbek C i D (wszystkie cztery urządzenia odblaskowe) nie przekracza 20 %.

W przypadku gdy odchyłka obu urządzeń odblaskowych z próbki C nie przekracza 0 %, pomiar można zakończyć.

3.2.

Zgodność produkowanych seryjnie urządzeń odblaskowych należy zakwestionować, jeżeli odchyłka wynosi co najmniej:

3.2.1.

więcej niż 20 % w przypadku jednego egzemplarza z próbek C lub D, ale nie przekracza 30 % dla wszystkich egzemplarzy z tych próbek.

Należy ponownie wezwać producenta do dostosowania produkcji do wymogów (dostosowanie).

3.2.2.

więcej niż 30 % w przypadku jednego egzemplarza z próbek C lub D.

W takim przypadku należy cofnąć homologację i zastosować pkt 5.

4. DRUGA POWTÓRNA KONTROLA WYRYWKOWA

Z zasobów wyprodukowanych po dostosowaniu wybiera się wyrywkowo próbkę czterech urządzeń odblaskowych.

Pierwszą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą E, a drugą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą F.

4.1.

Zgodność produkowanych seryjnie urządzeń odblaskowych nie jest kwestionowana, jeżeli odchyłka jakiegokolwiek egzemplarza z próbek E i F (wszystkie cztery urządzenia odblaskowe) nie przekracza 20 %. W przypadku gdy odchyłka obu urządzeń odblaskowych z próbki E nie przekracza 0 %, pomiar można zakończyć.

4.2.

Zgodność produkowanych seryjnie urządzeń odblaskowych należy zakwestionować, jeżeli odchyłka co najmniej jednego egzemplarza z próbek E lub F przekracza 20 %.

W takim przypadku należy cofnąć homologację i zastosować pkt 5.

5. COFNIĘCIE HOMOLOGACJI

Cofnięcia homologacji dokonuje się zgodnie z pkt 3.6 niniejszego regulaminu.

6. WODOSZCZELNOŚĆ

6.1.

Jedno ze świateł odblaskowych z próbki A po wykonaniu procedury pobierania próbek określonej w pkt 2 należy zbadać zgodnie z procedurą opisaną w załączniku 7 pkt 1 lub, w przypadku trójkąta ostrzegawczego, próbkę A należy zbadać zgodnie z procedurą opisaną w załączniku 7 pkt 2.

W przypadku pozytywnego przejścia badania światła odblaskowe uznaje się za akceptowalne. Jeżeli jednak próbka A nie przejdzie pozytywnie badania, dwa urządzenia odblaskowe z próbki B poddawane są tej samej procedurze i oba muszą uzyskać pozytywny wynik.

6.2.

Po wykonaniu procedury pobierania próbek, o której mowa w pkt 2, egzemplarze jednej z tylnych tablic wyróżniających z próbki A poddaje się badaniu zgodnie z procedurami opisanymi w załącznikach 6, 7, 9, 11, 13, 15, 16 i 18 do niniejszego regulaminu.

W razie pozytywnego wyniku badań tylną tablicę wyróżniającą uważa się za akceptowalną.

Jednakże w razie negatywnego wyniku badań egzemplarzy z próbki A tej samej procedurze poddaje się dwie tylne tablice wyróżniające z próbki B i obie muszą uzyskać pozytywny wynik.

ZAŁĄCZNIK 4

Pomiary fotometryczne urządzeń odblaskowych i materiałów do oznakowania

1. PROCEDURY BADANIA

1.1.

Podczas pomiaru współczynnika światłości urządzenia odblaskowego dla kąta β, dla którego V = H = 0°, należy upewnić się czy niewielki obrót urządzenia daje efekt odbicia lustrzanego. Jeżeli efekt taki występuje, odczytu dokonuje się dla kąta β, dla którego V = ± 5°, H = 0°. Przyjęte położenie odpowiada minimalnemu współczynnikowi światłości w jednym z tych położeń.

1.2.

W przypadku kąta oświetlenia β, dla którego V = H = 0°, lub kąta określonego w pkt 5 niniejszego regulaminu oraz kąta rozproszenia 20' urządzenia odblaskowe, które nie posiadają oznaczenia „TOP”, są obracane względem swoich osi odniesienia do położenia minimalnego współczynnika światłości, który musi odpowiadać wartości określonej w pkt 5 niniejszego regulaminu. W przypadku gdy współczynnik światłości mierzony jest dla innych kątów oświetlenia i rozproszenia, urządzenie odblaskowe umieszcza się w położeniu odpowiadającym wartości ε. Jeżeli podane wartości nie są uzyskane, urządzenie może być obrócone względem swojej osi odniesienia o ± 5° pozycji stosunku do tego położenia.

1.3.

W przypadku kąta oświetlenia β, dla którego V = H = 0°, lub kąta określonego w pkt 4 niniejszego regulaminu oraz kąta rozproszenia 20' urządzenia odblaskowe oznaczone „TOP” są obracane względem swoich osi o ±5°. W trakcie obrotu współczynnik światłości nie może przyjąć wartości niższej niż zalecana dla wszelkich położeń urządzenia.

1.4.

Jeżeli dla kierunku V = H = 0° i dla ε = 0° współczynnik światłości przewyższa określoną wartość o 50 procent lub więcej, wszelkie pomiary dla wszystkich kątów oświetlenia i rozproszenia są określone dla ε = 0°.

2. DEFINICJE

Definicje wyjaśniono na rysunkach A4-I do A4-V.

3. SPECYFIKACJA WYMIAROWA I FIZYCZNA DLA FOTOMETRII URZĄDZEŃ ODBLASKOWYCH

3.1.

Należy stosować układ kątowy CIE pokazany na rysunku A4-I.

Odpowiednią podporę (goniometr) przedstawiono na rysunku A4-II.

3.2.

Na potrzeby badania odblasku urządzenia odblaskowe są oświetlane wzorcowym iluminantem A według CIE (ISO 11664-2:2007(E)/CIE S 014-2/E:2006) i mierzone zgodnie z opisem w załączniku 4.

3.3.

Geometrię pomiarową opisano na rysunku A4-I i określono następujące wartości graniczne:

Średnica kątowa źródła -	δ ≤ 10'
Średnica kątowa urządzenia pomiarowego -	γ ≤ 10'
Średnica kątowa oświetlanej powierzchni -	η ≤ 80'

3.4.

W trakcie pomiarów fotometrycznych należy unikać odbić zakłócających przy pomocy odpowiedniej osłony.

3.5.

Odległość pomiarowa musi być wybrana w takim porządku, aby przestrzegane były co najmniej wartości graniczne dla kątów ☐, ☐☐oraz ☐ pokazanych na rysunku A4-IV, ale nie może być mniejsza niż odległość 10 m lub jej optyczny odpowiednik.

Wartości odblaskowe ustala się za pomocą geometrii pomiarowej, jak opisano powyżej, przy urządzeniu odblaskowym ustawionym w odległości co najmniej 10 m przed środkiem odniesienia każdego urządzenia odblaskowego, prostopadle do osi pomiarowej przechodzącej przez źródło systemu gonio(foto)metrycznego.

3.6.

Oświetlenie urządzenia odblaskowego

Oświetlenie na powierzchni użytkowej urządzenia odblaskowego, mierzone prostopadle do padającego światła, musi być wystarczająco jednolite. Sprawdzenie tego warunku wymaga elementu pomiarowego, którego powierzchnia czuła jest nie większa niż jedna dziesiąta badanej powierzchni. Zróżnicowanie wartości oświetlenia musi być zgodne z następującym warunkiem:

3.7.

Temperatura barwowa i rozkład widmowy źródła

Źródło stosowane do oświetlania urządzenia odblaskowego musi jak najwierniej reprezentować iluminant A według CIE, zarówno pod względem temperatury barwowej, jak i rozkładu widmowego mocy.

3.8.

Głowica fotometryczna (element pomiarowy)

3.8.1.

Głowicę fotometryczną koryguje się do wartości widmowej skuteczności świetlnej obserwatora fotometrycznego CIE normalnego w zakresie widzenia fotopowego.

3.8.2.

Urządzenie nie może wykazywać wyczuwalnej zmiany czułości lokalnej w obrębie powierzchni otworu; w przeciwnym razie należy dodać odpowiednie elementy, np. zastosować okno dyfuzyjne w pewnej odległości przed powierzchnią czułą.

3.8.3.

Doświadczenie pokazało, że nieliniowość głowic fotometrycznych może stanowić problem w przypadku bardzo małych ilości światła, które są regułą w fotometrii urządzeń odblaskowych. Zaleca się sprawdzenie przy porównywalnych poziomach oświetlenia na głowicy fotometrycznej.

3.9.

Wpływ odbicia regularnego

Wielkość i rozkład odbicia regularnego od powierzchni światła odblaskowego zależy od płaskości i połysku powierzchni. Zasadniczo najlepszym sposobem uniknięcia odbicia regularnego jest umieszczenie osi odniesienia w taki sposób, aby odbicie regularne było kierowane w stronę źródła naprzeciwko głowicy fotometrycznej (np. przy β1 = -5°).

4. Środki ostrożności przy pomiarze fotometrii odblasku

4.1. Światło resztkowe i rozproszone

4.1.1.

Przy pomiarze bardzo niskich poziomów światła konieczne są specjalne środki ostrożności w celu zminimalizowania błędów spowodowanych światłem rozproszonym. Tło próbki i ramy uchwytu na próbkę powinny być barwy czarnej matowej, a pole widzenia głowicy fotometrycznej i rozproszenie światła zarówno z próbki, jak i ze źródła powinno być w jak największym stopniu ograniczone.

4.1.2.

Zarówno próbka, jak i głowica fotometryczna muszą być zabezpieczone osłonami przed odbiciami od podłogi i ścian, które występują podczas badań na stosunkowo długich odległościach. Należy bezwzględnie sprawdzić głowicą fotometryczną obecność źródeł światła rozproszonego.

4.1.3.

Cenną pomocą w zmniejszaniu ilości światła rozproszonego w laboratorium jest wykorzystanie jako źródła światła układu optycznego typu diaskopu. Można przy tym zastosować przysłonę irysową lub otwory o odpowiedniej wielkości w systemie optycznym, aby ograniczyć oświetlaną powierzchnię próbki do minimalnego rozmiaru niezbędnego do zapewnienia jednolitego oświetlenia na próbce.

4.1.4.

Należy zawsze uwzględniać resztkowe światło rozproszone, mierząc je, gdy próbka jest pokryta nieprzezroczystą matową czarną powierzchnią, czarnym papierem składanym w harmonijkę o tej samej wielkości i kształcie lub odpowiednio ustawioną czarną powierzchnią zwierciadlaną wyposażoną w pułapkę świetlną. Wartość tę należy odjąć od wartości zmierzonej na urządzeniu odblaskowym.

4.2. Stabilność aparatury

4.2.1.

Źródło światła i głowica fotometryczna powinny zachować stabilność przez cały okres badania. W tym okresie temperatura otoczenia w laboratorium nie powinna się znacząco zmieniać, ponieważ czułość i dostosowanie do funkcji V (☐) większości głowic fotometrycznych zmienia się wraz z temperaturą. Przed rozpoczęciem pomiarów należy zawsze zapewnić wystarczająco dużo czasu na ustabilizowanie się aparatury.

4.2.2.

Zasilanie źródła światła powinno być odpowiednio ustabilizowane, tak aby światłość lampy mogła zostać zachowana przez cały czas trwania badania z dokładnością wymaganą dla pracy.

4.2.3.

Użyteczna kontrola ogólnej stabilności fotometru refleksyjnego podczas serii badań polega na dokonywaniu okresowych pomiarów wartości współczynnika światłości dla stabilnego wzorca odniesienia.

4.2.4.

Inną techniką jest włączenie do aparatury detektora pomocniczego w celu sprawdzania lub monitorowania strumienia źródła światła. Chociaż strumień z detektora pomocniczego można sprawdzić pod kątem wszelkich zmian odczytu, użytecznym udoskonaleniem jest wykorzystanie strumienia do elektronicznej modyfikacji czułości głównej głowicy fotometru refleksyjnego i automatycznej kompensacji zmian strumienia świetlnego źródła.

4.3. Opis goniometru

Na rysunku A4-II przedstawiono goniometr, który można zastosować do pomiarów odblasku w układzie geometrii CIE, odpowiadający definicji zawartej w pkt 2.3 niniejszego regulaminu. Na potrzeby rysunku przyjęto, iż głowica fotometryczna (O) znajduje się pionowo nad źródłem (I). Oś pierwsza pokazana jest jako stała, pozioma i prostopadła do półpłaszczyzny obserwacji. Zastosować można dowolny układ części składowych równoważny układowi przedstawionemu.

Na rysunku A4-I przedstawiono układ kątowy CIE do określania i pomiaru parametrów urządzeń odblaskowych i materiałów do oznakowania. Oś pierwsza jest prostopadła do płaszczyzny zawierającej oś obserwacji i oś oświetlenia. Oś druga jest prostopadła zarówno do osi pierwszej, jak i do osi odniesienia.

Rysunek A4-II Mechanizm goniometru odzwierciedlający układ kątowy CIE

Rysunek A4-II przedstawia mechanizm goniometru odzwierciedlający układ kątowy CIE do określania i pomiaru parametrów urządzenia odblaskowego i materiałów do oznakowania. Wszystkie osie, kąty i kierunki obrotu przedstawiono jako dodatnie.

Uwagi:

a)	Główną osią stałą jest oś oświetlenia.

b)	Oś pierwsza jest stała i prostopadła do płaszczyzny zawierającej oś obserwacji i oś oświetlenia.

c)	Oś odniesienia jest umocowana w urządzeniu odblaskowym i ulega przemieszczeniu w zależności od ß1 i ß2.

Rysunek A4-III Rozkład odblaskowego światła w urządzeniu odblaskowym

Rysunek A4-IV Geometria pomiarowa do pomiaru urządzenia odblaskowego

Do celów niniejszego regulaminu wyznacza się następujące wartości graniczne:

δ ≤ 10'

γ ≤ 10'

η ≤ 80'

Rysunek A4-V Układ sprzętu badawczego dla urządzeń odblaskowych klas IA, IB, IIIA, IIIB, IVA

Widok z boku

Symbole i zespoły

A	=	Powierzchnia świetlna urządzenia odblaskowego (cm2)
C	=	Środek odniesienia
NC	=	Oś odniesienia
Rr	=	Odbiornik, obserwator lub urządzenie pomiarowe
Cr	=	Środek odbiornika
Ør	=	Średnica odbiornika Rr, jeżeli jest okrągły (w cm)
Se	=	Źródło oświetlenia
Cs	=	Środek źródła oświetlenia
Øs	=	Średnica źródła oświetlenia (w cm)
De	=	Odległość między środkiem Cs a środkiem C (w m)
D’e	=	Odległość między środkiem Cr a środkiem C (w m)

Uwaga:

Na ogół De i D’e są bardzo do siebie zbliżone i w normalnych warunkach obserwacji można założyć, że De = D’e.

D	=	Odległość obserwacji powierzchni świetlnej, która wydaje się ciągła z większej odległości niż odległość obserwacji
α	=	Kąt rozproszenia
β	=	Kąt oświetlenia. W stosunku do linii CsC, która jest zawsze pozioma, kąt ten poprzedzony jest znakami – (lewo), + (prawo), + (góra) lub – (dół), zgodnie z położeniem źródła Se w stosunku do osi NC, patrząc w kierunku urządzenia odblaskowego. W przypadku kierunku wyznaczonego przez dwa kąty – pionowy i poziomy, kąt pionowy zawsze podaje się w pierwszej kolejności.
Γ	=	Średnica kątowa urządzenia pomiarowego Rr widziana z punktu C
δ	=	Średnica kątowa źródła Se widziana z punktu C
ε	=	Kąt obrotu. Kąt jest dodatni, gdy obrót jest zgodny z ruchem wskazówek zegara, patrząc od strony powierzchni świetlnej. Jeżeli na urządzeniu znajduje się oznaczenie „TOP”, to tak oznaczone położenie przyjmuje się jako początkowe.
E	=	Oświetlenie urządzenia odblaskowego (w luksach)
CIL	=	Współczynnik światłości (w milikandelach/luks) Kąty wyrażane są w stopniach i minutach.

ZAŁĄCZNIK 5

Specyfikacje kształtu i wymiarów

1. KSZTAŁT I WYMIARY URZĄDZEŃ ODBLASKOWYCH KLASY IA LUB IB

1.1.

Kształt powierzchni świetlnych musi być prosty i nie może być z normalnej odległości obserwacji mylony z trójkątem.

1.2.

Niezależnie od poprzedniego punktu 1.1 dopuszcza się kształt przypominający litery lub cyfry w prostej formie O, I, U lub 8.

2. KSZTAŁT I WYMIARY URZĄDZEŃ ODBLASKOWYCH KLASY IIIA I IIIB (ZOB. DODATEK DO NINIEJSZEGO ZAŁĄCZNIKA)

2.1.

Powierzchnie świetlne urządzeń odblaskowych klas IIIA i IIIB muszą mieć kształt trójkąta równobocznego. W przypadku umieszczenia w rogu słowa „TOP” wierzchołek tego rogu musi być skierowany w górę.

2.2.

Powierzchnia świetlna może w swoim środku zawierać trójkątną płaszczyznę nieodblaskową, której boki są równoległe do boków trójkąta zewnętrznego.

2.3.

Powierzchnia świetlna może być ciągła lub nieciągła. W każdym z tych przypadków najmniejsza odległość między dwoma przylegającymi optycznymi zestawami odblaskowymi nie może przekraczać 15 mm.

2.4.

Powierzchnia świetlna urządzenia odblaskowego jest uznawana za ciągłą, gdy krawędzie powierzchni świetlnych przylegających niezależnych zestawów optycznych są równoległe i gdy te zestawy są równomiernie rozłożone na całej ciągłej powierzchni trójkąta.

2.5.

Gdy powierzchnia świetlna nie jest ciągła, liczba niezależnych optycznych zestawów odblaskowych wraz z zestawami narożnymi jest nie mniejsza niż cztery dla każdego boku trójkąta.

2.5.1.

Oddzielne optyczne zestawy odblaskowe nie są wymienne, chyba że składają się z urządzeń odblaskowych klasy IA.

2.6.

Zewnętrzne krawędzie powierzchni świetlnych trójkątnych urządzeń odblaskowych klasy IIIA i IIIB mają długość 150–200 mm. Dla urządzeń typu wydrążonego trójkąta szerokość boków mierzona pod kątem prostym do nich wynosi co najmniej 20 % długości skutecznej między krańcami powierzchni świetlnej.

3. KSZTAŁT I WYMIARY URZĄDZEŃ ODBLASKOWYCH KLASY IVA

3.1.

Kształt powierzchni emitujących światło nie może być z normalnej odległości obserwacji mylony z trójkątem. Dopuszcza się jednak kształt przypominający litery lub cyfry w prostej formie O, I, U lub 8.

3.2.

Powierzchnia emitująca światło urządzenia odblaskowego musi wynosić co najmniej 25 cm2.

3.3.

Zgodność z powyższą specyfikacją potwierdza się w drodze oględzin.

Rysunek A5-I Światła odblaskowe do przyczep – klasy IIIA i IIIB

Uwaga:

Powyższe szkice mają jedynie charakter przykładów.

4. KSZTAŁT I WYMIARY OZNAKOWAŃ ODBLASKOWYCH BOCZNYCH I TYLNYCH Z PASAMI

4.1. Wymagania ogólne

Oznakowania muszą być wykonane z pasów materiału odblaskowego.

4.2. Wymiary

4.2.1.

Szerokość materiału do oznakowania bocznego lub tylnego musi wynosić 50 mm +10/-0 mm.

4.2.2.

Każdy element materiału do oznakowania odblaskowego musi być na tyle długi, by widoczny był na nim co najmniej jeden znak homologacji.

5. OZNAKOWANIA BOCZNE, TYLNE LUB PRZEDNIE Z PASAMI (KLASA F) ORAZ TABLICE WYRÓŻNIAJĄCE ODBLASKOWE KLASY 5

5.1. Wymagania ogólne

Oznakowania muszą być wykonane z pasów materiału odblaskowego.

5.2. Wymiary

5.2.1.

Materiały odblaskowe klasy F i klasy 5 składają się z czerwonych i białych ukośnych pasów biegnących w dół pod kątem 45° ± 1°, jak pokazano odpowiednio na rysunkach A5-II, A5-III i A5-IV. Standardowa powierzchnia podstawowa to kwadrat o długości 141 mm ± 1 mm, podzielony przekątnie na białą połowę i czerwoną połowę, stanowiący jedną powierzchnię standardową, jak pokazano na rysunku A5-II.

5.2.2.

Minimalna długość elementu materiału do oznakowania odblaskowego musi obejmować co najmniej dziewięć standardowych powierzchni, jak opisano w pkt 5.2.1, na dużych pojazdach o dostępnej przestrzeni montażowej, ale może być zmniejszona do minimum czterech standardowych powierzchni w przypadku pojazdów o ograniczonej przestrzeni montażowej.

Rysunek A5-II Oznakowanie materiału odblaskowego klasy F (element standardowy)

Rysunek A5-III Oznakowanie materiału odblaskowego klasy F

Rysunek A5-IV Oznakowanie materiału odblaskowego klasy 5

6. KSZTAŁT I WYMIARY ODBLASKOWYCH/FLUORESCENCYJNYCH TYLNYCH TABLIC WYRÓŻNIAJĄCYCH

6.1. Kształt

Tablice, które mają być montowane z tyłu pojazdu, muszą mieć kształt prostokątny.

6.2. Wzór

Tablice, które mają być montowane na przyczepach i naczepach, muszą mieć żółte odblaskowe tło z czerwonym fluorescencyjnym lub odblaskowym obramowaniem.

Tablice przeznaczone do montażu na pojazdach nieprzegubowych (ciągnikach lub samochodach ciężarowych) muszą być typu szewronowego z naprzemiennymi, ukośnymi pasami żółtych odblaskowych oraz czerwonych fluorescencyjnych lub odblaskowych materiałów lub urządzeń.

6.3. Wymiary

Minimalna łączna długość zestawu tylnych tablic wyróżniających składających się tylko z jednej, dwóch lub czterech tablic wyróżniających z materiałami odblaskowymi i fluorescencyjnymi wynosi 1 130 mm, a maksymalna długość całkowita wynosi 2 300 mm.

6.3.1.

Szerokość tylnej tablicy wyróżniającej wynosi:

w przypadku samochodów ciężarowych i ciągników: 140 ± 10 mm;

w przypadku przyczep i naczep:

6.3.2.

Długość każdej tylnej tablicy wyróżniającej w zestawie składającym się z dwóch tablic dla samochodów ciężarowych i ciągników, jak pokazano na rysunkach A5-V i A5-VI, może zostać zmniejszona do minimum 130 mm, pod warunkiem że szerokość zwiększona jest tak, aby powierzchnia każdego oznakowania wynosiła co najmniej 735 cm2, nie przekraczała 1 725 cm2, a tablice wyróżniające były prostokątne.

6.3.3.

Szerokość czerwonego fluorescencyjnego obramowania tylnych tablic wyróżniających do przyczep i naczep wynosi 40 mm ± 1 mm.

6.3.4.

Nachylenie ukośnych pasów na taśmie szewronowej wynosi 45o ± 5o. Szerokość pasów wynosi 100 mm ± 2,5 mm.

Zalecane kształty, wzory i cechy wymiarowe przedstawiono na rysunku A5-V.

6.3.5.

Tylne tablice wyróżniające dostarczane w zestawach muszą składać się z pasujących par.

Rysunek A5-V:

Tylne tablice wyróżniające (klasa 1 i klasa 3)

Przykład

Przykład

Przykład

Przykład

Rysunek A5-VI

Tylne tablice wyróżniające (klasa 2 i klasa 4)

Przykład

Przykład

Przykład

Przykład

7. KSZTAŁT I WYMIARY ODBLASKOWYCH/FLUORESCENCYJNYCH (KLASA 1) LUB WYŁĄCZNIE ODBLASKOWYCH (KLASA 2) TYLNYCH TABLIC WYRÓŻNIAJĄCYCH POJAZDÓW WOLNOBIEŻNYCH

7.1. Kształt

Tablice mają kształt trójkąta równobocznego o ściętych wierzchołkach i montowane są na tylnej części pojazdów wolnobieżnych jednym wierzchołkiem do góry.

7.2. Wzór

Tylne tablice wyróżniające pojazdów wolnobieżnych mają czerwony fluorescencyjny środek i czerwone odblaskowe obwódki wykonane z odblaskowego arkusza lub powłoki bądź z reflektorów rogowych (klasa 1). Tylne tablice wyróżniające pojazdów wolnobieżnych klasy 2 mają odblaskowy środek.

7.3. Wymiary

Długość podstawy wewnętrznego trójkąta fluorescencyjnego (klasa 1) lub trójkąta odblaskowego (klasa 2) wynosi: nie mniej niż 350 mm i nie więcej niż 365 mm. Minimalna szerokość emitującej światło powierzchni czerwonej obwódki odblaskowej wynosi 45 mm, a maksymalna 48 mm. Parametry te zilustrowano w przykładzie na rysunku A5-VI.

Rysunek A5-VII Przykład tablicy pojazdu wolnobieżnego

8. KSZTAŁT I WYMIARY TRÓJKĄTA OSTRZEGAWCZEGO (RYSUNEK A5-VIII LUB A5-IX)

8.1.

Kształt i wymiary trójkąta

8.1.1.

Teoretyczne boki trójkąta mają długość 500 ± 50 mm.

8.1.2.

W przypadku trójkąta ostrzegawczego typu 1 jednostki odblaskowe rozmieszcza się wzdłuż krawędzi w obrębie pasa o niezmiennej szerokości wynoszącej od 25 mm do 50 mm. W przypadku trójkąta ostrzegawczego typu 2 z materiałem fluorescencyjno-odblaskowym ta niezmienna szerokość wynosi od 50 mm do 85 mm.

8.1.3.

Między zewnętrzną krawędzią trójkąta a pasem odblaskowym może znajdować się obwódka o szerokości nie większej niż 5 mm, niekoniecznie barwy czerwonej.

8.1.4.

Pas odblaskowy może, ale nie musi być ciągły. W tym drugim przypadku wolna powierzchnia materiału nośnego musi być barwy czerwonej (zob. również pkt 5.9.4.2.1 niniejszego regulaminu).

8.1.5.

W przypadku trójkąta ostrzegawczego typu 1 powierzchnia fluorescencyjna musi być ciągła w stosunku do jednostek odblaskowych. Jest ona ułożona symetrycznie wzdłuż trzech boków trójkąta. W trakcie użytkowania pole powierzchni nie może być mniejsze niż 315 cm2. Między powierzchnią odblaskową a powierzchnią fluorescencyjną może znajdować się jednak ciągła lub nieciągła obwódka o szerokości nie większej niż 5 mm, niekoniecznie barwy czerwonej.

8.1.6.

Bok otwartego środka trójkąta musi mieć co najmniej 70 mm długości (rysunek A5-VIII).

8.2.

Kształt i wymiary podparcia

8.2.1.

Odległość od powierzchni nośnej do dolnego boku trójkąta nie może przekraczać 300 mm.

8.3.

Materiał fluorescencyjno-odblaskowy musi być barwiony w masie, albo w elementach odblaskowych albo jako trwała warstwa powierzchniowa.

Rysunek A5-VIII Kształt i wymiary trójkąta ostrzegawczego typu 1 oraz podparcia

Rysunek A5-IX Kształt i wymiary trójkąta ostrzegawczego typu 2 oraz podparcia

Rysunek A5-X Urządzenie do badania prześwitu do podłoża

ZAŁĄCZNIK 6

Odporność na działanie wysokich temperatur

Procedura badania w przypadku reflektorów z formowanego tworzywa sztucznego urządzeń odblaskowych klas IA, IB, IIIA, IIIB, IVA, tablic pojazdów wolnobieżnych, tablic wyróżniających klas 1, 2, 3, 4 i 5 oraz trójkąta ostrzegawczego typu 1:

Urządzenie odblaskowe umieszcza się na 48 kolejnych godzin w suchej atmosferze o temperaturze 65 °C ± 2 °C, po czym próbkę pozostawia się przez 1 godzinę w temperaturze 23 °C ± 2 oC do ostygnięcia.

Procedura badania w przypadku zastosowania materiałów elastycznych dla klas C, F, 1, 2, 3, 4 i 5 oraz trójkąta ostrzegawczego typu 2:

Fragment jednostki badanej o długości nie mniejszej niż 300 mm przechowuje się przez 12 godzin w suchej atmosferze o temperaturze 65 °C ± 2 oC, po czym próbkę pozostawia się przez 1 godzinę w temperaturze 23 °C ± 2 oC do ostygnięcia. Następnie przechowuje się ją przez 12 godzin w temperaturze -20 °C ± 2 oC.

Przez kolejne 4 godziny próbkę pozostawia się w normalnych warunkach laboratoryjnych w celu jej powrotu do stanu normalnego, a następnie poddaje kontroli.

Po wykonaniu tego badania urządzenie odblaskowe nie może wykazywać żadnych zauważalnych pęknięć lub znaczących odkształceń, w szczególności jeśli chodzi o jego elementy optyczne.

ZAŁĄCZNIK 7

Wodoszczelność urządzeń odblaskowych oraz trójkątów ostrzegawczych i tablic wyróżniających

1. Badanie świateł odblaskowych i oznakowań odblaskowych

1.1.

Urządzenie odblaskowe, niezależnie od tego czy jest częścią lampy czy nie, lub jednostkę badaną oznakowania odblaskowego należy pozbawić wszystkich usuwalnych części i zanurzyć na 10 minut w kąpieli wodnej o temperaturze 50 °C ± 5 °C, przy czym najwyższy punkt górnej części powierzchni świetlnej ma znajdować się około 20 mm poniżej powierzchni wody. Badanie to jest powtarzane po obróceniu urządzenia odblaskowego o 180°, tak aby powierzchnia świetlna była na dole, a odwrotna strona była przykryta warstwą około 20 mm wody. Następnie należy niezwłocznie zanurzyć te jednostki badane w tych samych warunkach w kąpieli wodnej w temperaturze 25 °C ± 5 °C.

1.2.

Woda nie może dostać się do powierzchni odbijającej optycznego zestawu odblaskowego. Jeżeli oględziny wykażą wyraźną obecność wody, uznaje się, że urządzenie nie spełnia wymogów badania.

1.3.

Jeżeli oględziny nie wykażą obecności wody lub w razie wątpliwości:

1.3.1.

W przypadku świateł odblaskowych pomiaru współczynnika światłości dokonuje się metodą opisaną w pkt 5.1.3.2.2 lub 5.3.3.3.2, przy czym najpierw delikatnie potrząsa się urządzeniem odblaskowym, aby usunąć nadmiar wody z jego zewnętrznej powierzchni.

1.3.2.

W przypadku jednostki badanej oznakowania odblaskowego należy zmierzyć współczynnik odblasku R' zgodnie z załącznikiem 7, przy czym najpierw lekko potrząsa się jednostką badaną, aby usunąć nadmiar wody z jej zewnętrznej powierzchni.

2. Badanie trójkątów ostrzegawczych

2.1. Badanie odporności urządzenia odblaskowego lub materiału fluorescencyjno-odblaskowego

2.1.1.

Trójkąt – trójkąty składane należy zmontować tak jak do użytku – zanurza się na 10 minut w wodzie o temperaturze 50 °C ± 5 °C, przy czym najwyższy punkt górnej części powierzchni świetlnej znajduje się około 20 mm poniżej powierzchni wody. Bezpośrednio potem urządzenie odblaskowe zanurza się w tych samych warunkach w wodzie o temperaturze 25 °C ± 5 °C.

2.1.2.

W następstwie tego badania woda nie powinna przeniknąć do powierzchni odblaskowej urządzenia odblaskowego. Jeżeli oględziny wykażą wyraźną obecność wody, urządzenie nie spełnia wymogów badania. Nie uznaje się, że przenikanie wody lub pary wodnej do krawędzi materiałów fluorescencyjno-odblaskowych wskazuje na awarię.

2.1.3.

Jeżeli oględziny nie wykażą wyraźnej obecności wody lub w razie wątpliwości, dokonywany jest ponownie pomiar współczynnika światłości w tych samych warunkach co określone w pkt 1.2 załącznika 7, przy czym najpierw delikatnie potrząsa się urządzeniem odblaskowym, aby usunąć nadmiar wody z jego zewnętrznej powierzchni. Współczynnik światłości nie może ulec zmniejszeniu o więcej niż 40 % wartości zarejestrowanych przed badaniem.

2.2. Badanie odporności na wodę

Trójkąt – trójkąty składane należy zmontować tak jak do użytku – zanurza się płasko na dwie godziny na dnie zbiornika zawierającego wodę w temperaturze 25 °C ± 5 °C, przy czym powierzchnia czynna trójkąta musi być skierowana w górę i znajdować się 5 cm pod powierzchnią wody. Następnie trójkąt wyjmuje się i suszy. Żadna część urządzenia nie może wykazywać wyraźnych oznak pogorszenia jakości, które mogłyby osłabić skuteczność trójkąta.

3. Badanie tablic wyróżniających

3.1. Wodoszczelność

Fragment jednostki badanej o długości nie mniejszej niż 300 mm zanurza się w wodzie destylowanej o temperaturze 23 ± 5 oC na okres 18 godzin; następnie zostawia się go do wyschnięcia na 24 godziny w normalnych warunkach laboratoryjnych.

Po zakończeniu próby fragment taki zostaje zbadany. W odległości 10 mm od krawędzi nic nie wskazuje na degradację ograniczającą skuteczność tablicy.

ZAŁĄCZNIK 8

Alternatywne procedury badania wodoszczelności urządzeń odblaskowych klas IB i IIIB

Alternatywnie, na wniosek producenta, wykonywane są poniższe badania (badania odporności na wilgoć i kurz).

Badanie odporności na wilgoć

Badanie pozwala ocenić odporność danego urządzenia na wilgoć z natrysku wodnego i określić zdolność tego urządzenia do odprowadzania wody przez otwory spustowe lub inne odsłonięte otwory urządzenia.

2.1.

Urządzenie służące do badania metodą natrysku wodnego

Należy zastosować komorę natrysku wodnego o następujących cechach:

2.1.1.

Komora

Komora jest wyposażona w dyszę(-e) wytwarzającą(-ce) pełny strumień w formie stożka o takim kącie rozwarcia, aby zapewnić całkowite pokrycie danego urządzenia. Oś dyszy (dysz) jest skierowana w dół pod kątem 45°± 5° w stosunku do osi pionowej obrotowej platformy badawczej.

2.1.2.

Obrotowa platforma

Obrotowa platforma ma średnicę co najmniej 140 mm i obraca się względem osi pionowej w środku komory.

2.1.3.

Prędkość wypływu wody

Prędkość strumienia wody uderzającego w urządzenie wynosi 2,5 (+1,6/-0) mm/min i jest mierzona za pomocą pionowego cylindrycznego kolektora umieszczonego w pionowej osi obrotowej platformy badawczej. Wysokość kolektora wynosi 100 mm, a wewnętrzna średnica nie jest mniejsza niż 140 mm.

2.2.

Procedura badania metodą natrysku wodnego

Osadzone w uchwycie przykładowe urządzenie o zmierzonym i zarejestrowanym początkowym współczynniku światłości poddawane jest następującemu badaniu metodą natrysku wodnego:

2.2.1.

Otwory urządzenia

Wszystkie otwory spustowe i inne muszą być otwarte. Należy sprawdzić wszystkie wyprowadzenia spustowe urządzenia, jeżeli zostały zastosowane.

2.2.2.

Prędkość obrotowa

Urządzenie obraca się względem swojej pionowej osi z prędkością 4,0 ± 0,5 min -1.

2.2.3.

Jeżeli światło odblaskowe jest wzajemnie sprzężone lub połączone ze światłami sygnalizacyjnymi lub oświetlającymi, funkcje są uruchamiane prądem o założonym napięciu w cyklu 5 min włączonego zasilania (w trybie błyskania, w stosownych przypadkach) 55 min wyłączonego zasilania.

2.2.4.

Czas trwania badania

Badanie metodą natrysku wodnego trwa 12 godzin (12 cykli 5/55 min).

2.2.5.

Czas odprowadzania wody

Wyłączony jest mechanizm zapewniający obroty oraz doprowadzenie wody, a urządzenie jest pozostawiane na 1 godzinę w komorze z zamkniętymi drzwiami.

2.2.6.

Ocena próbki

Po upływie czasu przewidzianego na odprowadzenia wody: wnętrze urządzenia jest poddawane obserwacji pod kątem nagromadzonej wilgoci. Niedopuszczalne jest zebranie się warstwy wody lub jej wytworzenie w wyniku opukiwania lub przechylania urządzenia. Po wysuszeniu zewnętrznej części urządzenia suchą bawełnianą tkaniną mierzony jest współczynnik światłości z wykorzystaniem metody określonej w załączniku 4.

2.3.

Badanie odporności na kurz

Badanie pozwala ocenić odporność próbki urządzenia na przenikanie kurzu, który może w znaczny sposób wpłynąć negatywnie na wydajność fotometryczną światła odblaskowego.

2.3.1.

Urządzenie służące do badania odporności na kurz

Do badania odporności na kurzenie stosowane jest następujące urządzenie:

2.3.2.

Komora do badania odporności na kurz

Wnętrze komory ma kształt sześcienny ze ściankami o wymiarach od 0,9 do 1,5 m. Dno może być w kształcie leja aby ułatwić zbieranie kurzu. Pojemność komory, nie licząc dna w kształcie leja, nie przekracza 2 m3 i mieści od 3 do 5 kg kurzu używanego do badania. Kurz wprowadzony do komory może być mieszany za pomocą sprężonego powietrza lub wentylatorów nadmuchowych tak, aby został rozprowadzony po całej komorze.

2.3.3.

Kurz

Kurz używany w badaniu jest drobno sproszkowanym cementem odpowiadającym normie ASTM C 150-84. (*1)*

2.3.4.

Procedura badania odporności na kurz

Osadzone w uchwycie przykładowe urządzenie o zmierzonym i zarejestrowanym początkowym współczynniku światłości jest wystawiane na działanie kurzu w następujący sposób:

2.3.5.

Otwory urządzenia

Wszystkie otwory spustowe i inne muszą być otwarte. Należy sprawdzić wszystkie wyprowadzenia spustowe urządzenia, jeżeli zostały zastosowane.

2.3.6.

Odporność na kurz

Zamontowane urządzenie umieszcza się w komorze w odległości nie mniejszej niż 150 mm od ściany komory. Urządzenia o długości przekraczającej 600 mm umieszczone są poziomo w komorze. Kurz używany w badaniu miesza się jak najdokładniej za pomocą sprężonego powietrza lub wentylatora (wentylatorów) od 2 do 15 sekund przez 5 godzin w odstępach 15 minutowych. Między okresami mieszania kurz powinien osiąść.

2.3.7.

Ocena badanej próbki

Po skończeniu badania odporności na kurz zewnętrzna powierzchnia urządzenia jest czyszczona i suszona suchą bawełnianą tkaniną, a następnie mierzony jest współczynnik światłości metodą określoną w pkt 5.1.3.2.2.

(*1) Amerykańskie Towarzystwo Materiałoznawcze

ZAŁĄCZNIK 9

Odporność na paliwa

Należy zastosować mieszaninę 70 % objętościowo n-heptanu i 30 % objętościowo toluolu względem:

1.1.

urządzenia odblaskowego;

a)	powierzchnię zewnętrzną światła odblaskowego, a przede wszystkim powierzchnię świetlną, przeciera się lekko bawełnianą tkaniną nasączoną mieszaniną stosowaną w badaniu;

b)	po około pięciu minutach powierzchnia jest poddawana oględzinom. Powierzchnia nie może wykazywać żadnych widocznych zmian, dopuszczalne są jedynie niewielkie pęknięcia;

albo

1.2.

jednostki badanej oznakowania odblaskowego;

a)	część jednostki badanej o długości nie mniejszej niż 300 mm należy zanurzyć na jedną minutę w mieszaninie stosowanej w badaniu;

b)	po wyjęciu z mieszaniny powierzchnia, wytarta do sucha miękką szmatką, nie może wykazywać żadnej zmiany, która mogłaby zmniejszyć skuteczność jej działania.

Badanie trójkątów ostrzegawczych;

2.1.

Trójkąt i jego osłonę ochronną należy zanurzać oddzielnie w zbiorniku zawierającym mieszaninę 70 % n-heptanu i 30 % toluenu.

a)	Po 60 sekundach należy je usunąć ze zbiornika i osuszyć z nadmiaru cieczy.

b)	Trójkąt należy umieścić następnie w osłonie, a jednostkę ułożyć w pozycji horyzontalnej w nieruchomej atmosferze.

c)	Po całkowitym wysuszeniu trójkąt nie może przylegać do osłony ochronnej, a na jego powierzchni nie może występować zauważalna wzrokowo zmiana i nie mogą być obecne uszkodzenia; dopuszcza się jednak nieznaczne pęknięcia powierzchniowe.

ZAŁĄCZNIK 10

Odporność na oleje smarowe

1. Procedura badania w przypadku reflektorów z formowanego tworzywa sztucznego klas IA, IB, IIIA, IIIB i IVA oraz trójkąta ostrzegawczego typu 1

1.1.

Powierzchnię zewnętrzną światła odblaskowego, a przede wszystkim powierzchnię świetlną, przeciera się lekko bawełnianą tkaniną nasączoną olejem smarującym zawierającym detergenty. Po około 5 minutach powierzchnia jest czyszczona. Następnie mierzony jest współczynnik światłości (pkt 5.1.3.2.2 lub 5.3.3.3.2).

ZAŁĄCZNIK 11

Odporność na korozję (norma ISO 3768)

Urządzenia odblaskowe muszą być skonstruowane tak, aby zachowywały wymagane właściwości fotometryczne i kolorymetryczne mimo wilgoci i czynników korozyjnych, na które są w normalnych warunkach narażone. Sprawdzana jest odporność przedniej powierzchni na matowienie oraz odporność tylnej powierzchni na zniszczenie, zwłaszcza w przypadku, gdy na działanie tych czynników może być podatny istotny element metalowy.

Usuwane są wszystkie ruchome części urządzenia odblaskowego lub lampy, jeżeli urządzenie połączone jest ze światłem, a urządzenie jest poddawane działaniu oparów solankowych przez okres 50 godzin podzielony na dwa okresy po 24 godziny, z przerwą dwugodzinną, podczas której próbka jest pozostawiana do wyschnięcia.

Mgłę solankową wytwarza się rozpylając w temperaturze 35 °C ± 2 °C roztwór soli uzyskany:

3.1.

w przypadku reflektorów z formowanego tworzywa sztucznego klas IA, IB, IIIA, IIIB i IVA oraz trójkąta ostrzegawczego typu 1:

przez rozpuszczenie 20 ±2 części wagowych chlorku sodu w 80 częściach wody destylowanej zawierającej nie więcej niż 0,02 % zanieczyszczeń.

3.1.1.

Bezpośrednio po zakończeniu badania próbka nie może wykazywać oznak nadmiernej korozji mogącej wpłynąć na właściwe funkcjonowanie urządzenia;

3.2.

w przypadku jednostki badanej oznakowania odblaskowego:

przez rozpuszczenie 5 części wagowych chlorku sodu w 95 częściach wody destylowanej zawierającej nie więcej niż 0,02 % zanieczyszczeń.

3.2.1.

Bezpośrednio po zakończeniu badania próbka nie może wykazywać oznak korozji mogących niekorzystnie wpłynąć na prawidłowe funkcjonowanie oznakowania.

Współczynnik odblasku R' powierzchni odblaskowych, mierzony pod kątem oświetlenia ß2 = 5° i kątem obserwacji α = 20' po okresie 48 godzin od przeprowadzenia badania zgodnie z załącznikiem 7, nie może odpowiednio wynosić mniej niż wartość podana w tabeli 9 ani więcej niż wartość podana w tabeli 10. Przed pomiarem powierzchnię należy oczyścić z osadów soli pozostawionych przez mgłę solankową.

ZAŁĄCZNIK 12

Wytrzymałość dostępnej tylnej powierzchni urządzeń odblaskowych pokrytych warstwą lustrzaną

Odporność dostępnej tylnej powierzchni urządzeń odblaskowych pokrytych od wewnątrz materiałem odbijającym światło w przypadku reflektorów z formowanego tworzywa sztucznego klas IA, IB, IIIA, IIIB i IVA oraz trójkąta ostrzegawczego typu 1.

Tylną stronę urządzenia odblaskowego należy wyszczotkować twardą szczotką z włosia nylonowego.

Po wyszczotkowaniu – w przypadku reflektorów z formowanego tworzywa sztucznego klas IA, IB, IIIA, IIIB i IVA – tylnej płaszczyzny urządzenia odblaskowego twardą nylonową szczotką nakładana jest na okres jednej minuty bawełniana tkanina nasączona mieszaniną opisaną w załączniku 9. Następnie bawełniana tkanina jest usuwana, a urządzenie odblaskowe jest pozostawiane do wyschnięcia.

Po wyszczotkowaniu – w przypadku reflektorów z formowanego tworzywa sztucznego trójkąta ostrzegawczego typu 1 – tylnej strony urządzenia odblaskowego należy pokryć ją lub w całości zwilżyć przez jedną minutę mieszaniną określoną w załączniku 9. Następnie należy usunąć paliwo i pozostawić urządzenie do wyschnięcia.

Niezwłocznie po odparowaniu tylną stronę należy wyszczotkować za pomocą tej samej szczotki co poprzednio.

Po pokryciu tuszem całej tylnej powierzchni pokrytej od wewnątrz materiałem odbijającym światło mierzy się współczynnik światłości (pkt 5.1.3.2.2 lub 5.3.3.3.2).

W przypadku światła odblaskowego w trójkącie ostrzegawczym typu 1 współczynnik światłości nie może ulec zmniejszeniu o więcej niż 40 % wartości zarejestrowanych przed badaniem. Badanie to nie ma zastosowania do materiału fluorescencyjno-odblaskowego.

ZAŁĄCZNIK 13

Odporność na czynniki atmosferyczne

1. Odporność na czynniki atmosferyczne w przypadku jednostek badanych urządzeń do oznakowania odblaskowego

1.1.

Procedura – Do każdego badania wykorzystuje się dwa egzemplarze jednostki badanej. Jeden egzemplarz umieszcza się w ciemnym i suchym pojemniku w celu późniejszego wykorzystania w charakterze „egzemplarza referencyjnego niepoddanego ekspozycji”.

1.2.

Drugi egzemplarz oświetla się przy użyciu źródła światła, poddając badaniu odporności na temperaturę i promieniowanie opisanemu w załączniku 22, jeżeli jest to wymagane w odpowiednim pkt 5 niniejszego regulaminu:

a)	światło odblaskowe lub materiał odblaskowy poddaje się ekspozycji do czasu, aż wzorzec niebieski nr 7 wyblaknie do poziomu 4 na skali szarości;

b)	materiał fluorescencyjny lub materiał fluorescencyjno-odblaskowy poddaje się ekspozycji do czasu, aż wzorzec niebieski nr 5 wyblaknie do poziomu 4 na skali szarości.

1.3.

Po badaniu egzemplarz myje się rozcieńczonym roztworem neutralnego detergentu, suszy i sprawdza jej zgodność z wymogami określonymi w pkt 1.4 i 1.5.

1.4.

Wygląd zewnętrzny

Żaden fragment powierzchni egzemplarza poddanego ekspozycji nie może wykazywać pęknięć, łuszczenia się, szczelin, pęcherzy, rozwarstwienia, odkształcenia, kredowania, plam lub korozji.

Próbka nie może wykazywać żadnych widocznych uszkodzeń, takich jak pęknięcia, łuszczenie lub oddzielanie się materiału fluorescencyjnego lub fluorescencyjno-odblaskowego.

1.5.

Trwałość barw

Barwy egzemplarza poddanego ekspozycji muszą nadal odpowiadać wymogom określonym w pkt 5 niniejszego regulaminu dla odpowiedniego urządzenia odblaskowego.

1.6.

Wpływ na wartość współczynnika odblasku materiału odblaskowego:

1.6.1.

W tym badaniu pomiaru dokonuje się jedynie pod kątem obserwacji α = 20' i kątem oświetlenia ß2 = 5°, stosując metodę określoną w załączniku 7.

1.6.2.

Współczynnik odblasku egzemplarza poddanego ekspozycji musi wynosić po jego wysuszeniu nie mniej niż 80 % wartości podanej w pkt 5 niniejszego regulaminu.

2. Odporność na czynniki atmosferyczne w przypadku trójkątów ostrzegawczych

2.1.

Badanie odporności na czynniki atmosferyczne współczynnika luminancji oraz barwy materiałów fluorescencyjnych (trójkąt ostrzegawczy typu 1) i fluorescencyjno-odblaskowych (trójkąt ostrzegawczy typu 2).

2.2.

Jedną z próbek materiału fluorescencyjnego dostarczonych zgodnie z pkt 3.1 niniejszego regulaminu poddaje się badaniu odporności na temperaturę i promieniowanie, jak opisano w załączniku 22, do czasu osiągnięcia kontrastu nr 4 na skali szarości dla próbki odniesienia nr 5 lub do czasu osiągnięcia równoważników ekspozycji na światło dla próbki odniesienia nr 5 niebieskiej wełny w zakresie światłotrwałości, aż wyblaknie ona do poziomu 4 na skali szarości wskutek ekspozycji na lampę ksenonową o wyładunku łukowym.

2.3.

W przypadku urządzenia odblaskowego z materiałem fluorescencyjnym, po tym badaniu współrzędne barwy i współczynnik luminancji (zob. pkt 3) muszą być zgodne ze specyfikacją w pkt 5 niniejszego regulaminu.

Współczynnik luminancji musi być zgodny z pkt 5 niniejszego regulaminu i nie może wzrosnąć o więcej niż 5 % w stosunku do wartości ustalonej zgodnie z pkt 5 niniejszego regulaminu.

2.4.

Jeżeli materiał fluorescencyjny jest folią przylepną, która pomyślnie przeszła wyżej wymienione testy w poprzednim badaniu homologacyjnym, badanie nie musi być powtarzane; odpowiednią uwagę umieszcza się w pkt 12 („Uwagi”) w zawiadomieniu dotyczącym homologacji (załącznik 1).

3. Odporność na czynniki atmosferyczne w przypadku tablic wyróżniających odblaskowych

3.1.

Procedura – Do każdego badania wykorzystuje się dwa egzemplarze jednostki badanej (zob. pkt 2.4.17.4 regulaminu ONZ nr 48). Jeden egzemplarz umieszcza się w ciemnym i suchym pojemniku w celu późniejszego wykorzystania w charakterze „egzemplarza referencyjnego niepoddanego ekspozycji”.

Drugi egzemplarz oświetla się źródłem światła zgodnie z normą ISO 105 – B02 – 1978, sekcja 4.3.1; materiał odblaskowy poddaje się ekspozycji do czasu, aż wzorzec niebieski nr 7 wyblaknie do poziomu nr 4 na skali szarości, a materiał fluorescencyjny – do czasu, aż wzorzec niebieski nr 5 wyblaknie do poziomu nr 4 na skali szarości. Po badaniu egzemplarz myje się rozcieńczonym roztworem neutralnego detergentu, suszy i sprawdza jej zgodność z wymogami określonymi w pkt 3.2–3.4.

3.2.

Wygląd – Żaden fragment powierzchni egzemplarza poddanego ekspozycji nie może wskazywać na wystąpienie pęknięć, łuszczenia się, wżerów, pęcherzy, rozwarstwienia, odkształcenia, kredowania, plam lub korozji.

W żadnym kierunku liniowym nie występuje kurczenie się większe niż 0,5 %, nic nie wskazuje także na defekt spoiwa, np. krawędź nie oddziela się od podłoża.

3.3.

Trwałość barwy – Barwy egzemplarza poddanego ekspozycji muszą nadal odpowiadać wymogom określonym w pkt 5.7.5.

3.4.

Wpływ na wartość współczynnika odblasku materiału odblaskowego:

3.4.1.

W tym badaniu pomiaru dokonuje się jedynie pod kątem obserwacji wynoszącym 20′ i kątem oświetlenia wynoszącym 5°, metodą określoną w pkt 5.7.4.

3.4.2.

Współczynnik odblasku egzemplarza poddanego ekspozycji musi wynosić po jego wysuszeniu nie mniej niż 80 % wartości podanej w tabeli 12 w pkt 5.7.4.

3.4.3.

Egzemplarz poddaje się następnie działaniu symulowanego deszczu, jak opisano w pkt 7.7 normy EN 13422(2004) (Pionowe znaki drogowe – Przenośne, odkształcalne urządzenia ostrzegawcze – Przenośne znaki drogowe – Stożki i cylindry), a jego współczynnik odblasku w tym stanie nie może być mniejszy niż 90 % wartości uzyskanej przy pomiarze w stanie suchym, jak wyjaśniono w pkt 3.4.2.

Możliwe jest użycie dysz innych niż opisane w pkt 7.7 normy EN 13422(2004), pod warunkiem że osiągnięta zostanie taka sama wydajność (np. dystrybucja wody na powierzchni jednostki badanej) symulowanych opadów.

ZAŁĄCZNIK 14

Stabilność właściwości fotometrycznych

Organ udzielający homologacji ma prawo do przeprowadzania badań stabilności właściwości optycznych materiału odblaskowego w trakcie użytkowania (zastosowanego do oznakowania lub jako oznakowanie wyróżniające/grafiki).

Organy udzielające homologacji Umawiających się Stron, które udzieliły homologacji, mogą również przeprowadzać takie badania. Jeśli w odniesieniu do danego typu materiału odblaskowego stwierdzone zostaną „systematyczne usterki w trakcie użytkowania”, badane próbki materiału należy przekazać w celu oceny organowi, który udzielił homologacji.

W przypadku braku innych kryteriów, znaczenie zapisu „systematyczne usterki w trakcie użytkowania” w odniesieniu do typu materiału odblaskowego należy ustalić zgodnie z pkt 4.1.

Organ, który udzielił homologacji, ma prawo kontrolować stabilność w czasie właściwości optycznych znajdujących się w eksploatacji tylnych tablic wyróżniających danego typu.

Organy udzielające homologacji typu państw innych niż państwo, w którym udzielono homologacji, mogą przeprowadzać podobne kontrole na swoim terytorium. Jeżeli typ tylnych tablic wyróżniających w trakcie użytkowania wykazuje systematyczną wadę, wspomniane organy przekazują organowi, który udzielił homologacji, wszelkie części składowe usunięte w celu sprawdzenia wraz z wnioskiem o przedstawienie opinii.

Przy braku innych kryteriów pojęcie „systematycznej wady” typu tylnych tablic wyróżniających w trakcie użytkowania interpretuje się zgodnie z intencją pkt 4.1.

ZAŁĄCZNIK 15

Odporność na czyszczenie w przypadku jednostki badanej urządzeń do oznakowania odblaskowego

1. Czyszczenie ręczne

Badana próbka, po zabrudzeniu jej mieszaniną oleju smarowego zawierającego detergenty i grafitu, musi być łatwa do oczyszczenia, bez szkody dla powierzchni odblaskowej, poprzez przetarcie jej łagodnym rozpuszczalnikiem alifatycznym, takim jak n-heptan, a następnie umycie neutralnym detergentem.

2. Czyszczenie pod wysokim ciśnieniem

Po trwającym 60 sekund wystawieniu badanej części, zamocowanej w sposób odpowiadający normalnym warunkom użytkowania, na działanie natrysku, próbka nie może wykazywać żadnych uszkodzeń powierzchni odblaskowej, odwarstwienia od podłoża lub oddzielenia od powierzchni, do której była przymocowana; badanie przeprowadza się w następujących warunkach:

a)	ciśnienie wody/roztworu czyszczącego: 8 ± 0,2 MPa;

b)	temperatura wody/roztworu czyszczącego: 60° - 5 °C;

c)	natężenie przepływu wody/roztworu czyszczącego: 7 ± 1 l/min;

d)	końcówka lancy spryskiwacza musi znajdować się w odległości 600 ± 20 mm od powierzchni odblaskowej;

e)	lanca spryskiwacza musi być trzymana pod kątem nie większym niż 45 stopni od linii prostopadłej do powierzchni odblaskowej;

f)	należy zastosować dyszę o zakresie 40 stopni w celu uzyskania szerokiego strumienia.

ZAŁĄCZNIK 16

Siła spoiwa

1. Siła spoiwa (w przypadku materiałów przyczepnych) dla oznakowań odblaskowych

1.1.

Przyczepność materiałów odblaskowych należy ustalić po 24 godzinnym okresie wiązania, odrywając je pod kątem 90° przy użyciu urządzenia do badania naprężeń.

1.2.

Materiały odblaskowe nie mogą być łatwe do usunięcia bez uszkadzania materiału.

1.3.

Usunięcie materiałów odblaskowych z podłoża musi wymagać siły wynoszącej co najmniej 10 N na 25 mm szerokości przy stałej prędkości 300 mm na minutę.

2. Siła spoiwa (w przypadku materiałów przyczepnych) dla materiału odblaskowego do tylnych tablic wyróżniających

2.1.

Przyczepność materiałów odblaskowych należy ustalić po 24 godzinnym okresie wiązania, odrywając je pod kątem 90° przy użyciu urządzenia do badania naprężeń.

2.2.

Należy ustalić przyczepność laminowanych lub powlekanych materiałów odblaskowych i fluorescencyjnych.

2.3.

Nie powinno być możliwe usunięcie materiałów powlekanych dowolnego typu bez użycia narzędzi lub bez uszkadzania materiału.

2.4.

Usunięcie materiałów laminowanych (taśm przyczepnych) z podłoża powinno wymagać siły wynoszącej co najmniej 10 N na 25 mm szerokości przy prędkości 300 mm na minutę.

ZAŁĄCZNIK 17

Zginanie – oznakowania odblaskowe

W przypadku próbek, które mają zostać przymocowane do podłoża elastycznego, to jest brezentu, przeprowadza się następujące badanie:

Egzemplarz jednostki badanej o wymiarach 50 mm na 300 mm zgina się jeden raz wzdłuż, wokół trzpienia o średnicy 3,2 mm, przy czym spoiwo styka się z trzpieniem przez 1 sekundę.

Badanie przeprowadza się w temperaturze 23 °C ± 2 °C.

Uwaga:

Przeprowadzenie badania ułatwia naniesienie talku w proszku na powierzchnię przylepną, co zapobiega przyklejaniu się jej do trzpienia.

Po przeprowadzeniu tego badania egzemplarz nie może wykazywać pęknięć powierzchni ani żadnych widocznych zmian, które mogłyby zmniejszyć skuteczność jego funkcjonowania.

ZAŁĄCZNIK 18

Odporność na uderzenia

1. Tylne tablice wyróżniające (z wyjątkiem reflektorów rogowych z tworzywa sztucznego)

Po upuszczeniu z wysokości 2 m kuli o średnicy 25 mm wykonanej ze stali uspokojonej na powierzchnie odblaskowe i fluorescencyjne podpartej tablicy, przy temperaturze otoczenia wynoszącej 23 ± 2 oC, na materiałach nie są widoczne żadne pęknięcia ani oddzielenie od podłoża w odległości większej niż 5 mm od miejsca uderzenia.

2. Urządzenia odblaskowe klasy IVA

Urządzenie odblaskowe jest montowane w podobny sposób, w jaki jest montowane w pojeździe, ale ze szkłem ustawionym poziomo i skierowanym do góry.

Na środkową część urządzenia zrzucana jest z wysokości 0,76 m kula o średnicy 13 mm z polerowanej pełnej stali. Kula można być prowadzona, ale musi opadać swobodnie.

Podczas badania urządzenia odblaskowego tą metodą w temperaturze pokojowej soczewka nie pęka.

ZAŁĄCZNIK 19

Sztywność tablic

1. Klasy 1, 2, 3, 4 i 5

1.1.

Tylną tablicę wyróżniającą umieszcza się na dwóch podparciach w taki sposób, aby podparcia były równoległe do krótszej krawędzi tablicy, a odległość od obu podparć do sąsiadującej krawędzi tablicy nie przekraczała L 10, gdzie L jest większym całkowitym wymiarem tablicy. Następnie tablicę obciąża się workami śrutu lub suchego piasku do równomiernie rozłożonego ciśnienia 1,5 kN/m2. Odkształcenie płytki mierzy się w punkcie położonym w połowie odległości między podparciami.

1.2.

W przypadku badania zgodnie z pkt 1 powyżej maksymalne odkształcenie tablicy pod obciążeniem badawczym nie może przekraczać jednej dwudziestej odległości między podparciami określonymi w pkt 1, a odkształcenie resztkowe po usunięciu obciążenia nie może przekraczać jednej piątej zmierzonego odkształcenia pod obciążeniem.

2. Pojazdy wolnobieżne

2.1.

Jeden z boków trójkątnej tablicy przytrzymuje się mocno zaciskami urządzenia przytrzymującego niezachodzącymi na powierzchnię tablicy dalej niż 20 mm. Do przeciwległego wierzchołka prostopadle do płaszczyzny przykłada się siłę 10 N.

2.2.

Wierzchołek nie powinien przesunąć się w kierunku działania siły o więcej niż 40 mm.

2.3.

Po usunięciu siły tablica powinna w sposób widoczny powrócić do pozycji wyjściowej. Ugięcie rezydualne wynosi nie mniej niż 5 mm.

ZAŁĄCZNIK 20

Dalsze procedury badania dla trójkątów ostrzegawczych typu 1 i 2

1. BADANIE PRZEŚWITU DO PODŁOŻA

1.1.

Trójkąty ostrzegawcze muszą przejść następujące badania:

1.1.1.

Do celów tego badania aparaturę przedstawioną na rysunku A5-X, która ma postać odwróconej piramidy pustej, umieszcza się na poziomej płaszczyźnie podstawowej.

1.1.2.

Poszczególne podparcia do podłoża umieszcza się kolejno w otworze kwadratowym ☐ aparatury badawczej. Podczas badania każdego podparcia wymagane jest znalezienie takiej pozycji aparatury badawczej w stosunku do trójkąta ostrzegawczego i jego urządzenia podtrzymującego, która jest korzystna dla trójkąta i która zapewnia, aby:

1.1.2.1.

wszystkie podparcia spoczywały jednocześnie na płaszczyźnie podstawy;

1.1.2.2.

poza obszarem pokrytym aparaturą badawczą odległość między płaszczyzną podstawy a częściami trójkąta oraz urządzenia podtrzymującego wynosiła co najmniej 50 mm (z wyjątkiem samych podparć).

2. BADANIE WYTRZYMAŁOŚCI MECHANICZNEJ

2.1.

Jeżeli trójkąt ostrzegawczy został ustawiony zgodnie z wymogami producenta, a jego podstawy są mocno utrzymywane, do wierzchołka trójkąta należy przyłożyć siłę 2 N równolegle do powierzchni nośnej i prostopadle do dolnego boku trójkąta.

2.2.

Wierzchołek trójkąta nie może przesunąć się o więcej niż 5 cm w kierunku, w którym wywierana jest siła.

2.3.

Po przeprowadzeniu badania położenie urządzenia nie może znacząco różnić się od jego pierwotnego położenia.

3. BADANIE ODPORNOŚCI NA DZIAŁANIE NISKICH I WYSOKICH TEMPERATUR

3.1.

Trójkąt ostrzegawczy w osłonie ochronnej, jeżeli jest zapewniana, umieszcza się na 12 kolejnych godzin w suchym otoczeniu w temperaturze 60 °C ± 2 °C.

3.2.

Po przeprowadzeniu badania na urządzeniu nie mogą być widoczne żadne pęknięcia ani zauważalne odkształcenia; dotyczy to w szczególności urządzenia odblaskowego. Osłona musi być łatwo otwieralna i nie może przylegać do trójkąta.

3.3.

Po przeprowadzeniu badania odporności na działanie wysokich temperatur, a następnie po 12 kolejnych godzinach w temperaturze 25 °C ± 5 °C, trójkąt ostrzegawczy w osłonie ochronnej należy umieścić na kolejne 12 godzin w suchej atmosferze w temperaturze -40 °C ± 2 °C.

3.4.

Bezpośrednio po wyjęciu z chłodni na urządzeniu, a zwłaszcza na jego częściach optycznych, nie mogą być zauważalne żadne pęknięcia ani widoczne odkształcenia. Osłona ochronna, jeżeli jest zapewniana, musi umożliwiać jej odpowiednie otwieranie i nie może się rwać ani przylegać do trójkąta ostrzegawczego.

4. OKREŚLANIE CHROPOWATOŚCI NAWIERZCHNI DROGI METODĄ „PIASZCZYSTEJ PLAŻY”

4.1. Cel metody

4.1.1.

Celem tej metody jest opisanie i określenie, w pewnym stopniu, chropowatości geometrycznej tej części nawierzchni drogi, na której umieszczony jest trójkąt ostrzegawczy podczas badania stabilności wiatrowej, zgodnie z wymogami załącznika 5 pkt 10.

4.2. Zasada metody

4.2.1.

Znana objętość V piasku jest równomiernie rozprowadzana na nawierzchni jezdni w celu utworzenia obszaru w kształcie koła. Stosunek objętości użytej do obszaru S określa się jako „średnią głębokość piasku” HS i wyraża się w mm:

4.2.2.

Badanie przeprowadza się z użyciem suchego piasku o okrągłych ziarnach o wielkości od 0,160 mm do 0,315 mm. Objętość odpowiada 25 ml ± 0,15 ml. Piasek jest rozprowadzany na nawierzchni, na której przeprowadzane jest badanie, za pomocą płaskiego, okrągłego krążka o średnicy 65 mm, którego jeden bok jest pokryty arkuszem gumowym o grubości od 1,5 mm do 2,5 mm, a drugi wyposażony jest w odpowiedni uchwyt. Jeżeli średnica pokrytego piaskiem obszaru w kształcie koła wynosi D mm, średnią głębokość warstwy piasku oblicza się według wzoru:

4.3. Wykonanie badania

4.3.1.

Nawierzchnia, na której ma być przeprowadzone badanie, musi być sucha i należy ją najpierw wyszczotkować miękką szczotką w celu usunięcia brudu lub sypkiego żwiru.

4.3.2.

Piasek, którym szczelnie wypełniono odpowiedni pojemnik, jest następnie wysypywany na pojedynczą stertę na badanej nawierzchni. Następnie piasek jest dokładnie rozprowadzany na nawierzchni powtarzanymi kolistymi ruchami powleczonego gumą krążka, tak aby stworzyć możliwie największy zaokrąglony obszar pokryty piaskiem. Piaskiem wypełnia się następnie wszystkie zagłębienia i puste miejsca.

4.3.3.

Mierzone są zwykle dwie prostopadłe względem siebie średnice uformowanej w ten sposób „plaży”. Średnią wartość zaokrągla się do najbliższych 5 mm, a głębokość piasku HS oblicza się zgodnie ze wzorem podanym w pkt 4.2.2.

4.3.4.

Wykonuje się sześć badań tego rodzaju na powierzchni nośnej, przy czym badane części są rozmieszczone możliwie równomiernie na nawierzchni, która ma zostać zbadana. Ogólną średnią uzyskanych wyników podaje się jako średnią grubość HS piasku na nawierzchni drogi, na której umieszczono trójkąt ostrzegawczy.

5. Badanie stabilność wiatrowej

5.1.

Trójkąt ostrzegawczy należy ustawić w tunelu aerodynamicznym, na podstawie o wymiarach około 1,50 m na 1,20 m, o nawierzchni z materiału ściernego typu P36 odpowiadającego specyfikacji FEPA (**) 43-1-2006. Nawierzchnia ta charakteryzuje się chropowatością geometryczną HS = 0,5 mm ± 0,05 mm, którą definiuje i określa się tzw. metodą „piaszczystej plaży” zgodnie z załącznikiem 4 do niniejszego regulaminu.

Aby uniknąć laminarnej warstwy granicznej strumienia padającego na powierzchnię podstawy, podstawa musi mieć płytkę rozdzielającą i być usytuowana w taki sposób, aby przepływ odbywał się całkowicie wokół płytki.

5.2.

Do przepływu powietrza zastosowanie mają poniższe warunki:

a)	strumień powietrza musi osiągać ciśnienie dynamiczne 180 Pa; musi ponadto mieć pole przepływu, które jest jednorodne i wolne od turbulencji;

b)	wymiar pola przepływu musi być taki, aby w poziomie do każdego rogu i w pionie do górnej części trójkąta ostrzegawczego istniał prześwit wynoszący co najmniej 150 mm od linii granicznej tego pola przepływu;

c)	strumień powietrza (pole przepływu) musi być równoległy do powierzchni nośnej w kierunku, który wydaje się najbardziej niekorzystny dla stabilności;

d)	w przypadku zamkniętego tunelu aerodynamicznego powierzchnia trójkąta ostrzegawczego nie może przekraczać 5 % powierzchni przekroju poprzecznego zamkniętego tunelu aerodynamicznego.

5.3.

Po ustawieniu w ten sposób trójkąt ostrzegawczy poddawany jest działaniu tego strumienia swobodnego powietrza przez 3 minuty.

5.4.

Trójkąt ostrzegawczy nie może przewracać się ani przesuwać. Dopuszcza się jednak nieznaczne przesunięcie punktów styczności z nawierzchnią drogi o nie więcej niż 5 cm.

5.5.

Odblaskowa trójkątna część urządzenia nie może obracać się o więcej niż 10° wokół osi poziomej lub osi pionowej w stosunku do początkowego położenia. Obrót wokół osi poziomej lub osi pionowej określa się za pomocą płaszczyzny wirtualnej w początkowym położeniu odblaskowej trójkątnej części urządzenia, która jest prostopadła do podstawy i prostopadła do strumienia powietrza.

(**) FEPA: Federacja Europejskich Producentów Materiałów Ściernych (20 Avenue Reille, 75014 Paris, Francja).

ZAŁĄCZNIK 21

Trwałość barwy (1)urządzeń odblaskowych klas IA, IB, IIIA, IIIB i IVA

Organowi udzielającemu homologacji typu, który udzielił homologacji, przysługuje prawo sprawdzenia trwałości barwy typu urządzenia odblaskowego w trakcie eksploatacji.

Organy udzielające homologacji typu państw innych niż państwo, w którym udzielono homologacji, mogą przeprowadzać podobne kontrole na swoim terytorium. W przypadku stwierdzenia systematycznej wady typu światła odblaskowego w trakcie użytkowania wspomniane organy przekazują wszelkie elementy wymontowane na potrzeby badania organowi udzielającemu homologacji typu, który udzielił homologacji, z wnioskiem o jego opinię.

W przypadku braku innych kryteriów pojęcie „systematycznej wady” typu światła odblaskowego w trakcie użytkowania należy interpretować zgodnie z intencją pkt 3.6.1 niniejszego regulaminu.

(1) Pomimo znaczenia badań sprawdzających trwałość barwy urządzeń odblaskowych, aktualny stan techniki nie pozwala na ocenę trwałości barwy za pomocą ograniczonych czasowo testów laboratoryjnych.

ZAŁĄCZNIK 22

Trwałość barwy wystawionej na działanie światła sztucznego – badanie z lampą ksenonową o wyładunku łukowym w przypadku trójkątów ostrzegawczych

1. ZAKRES

Niniejszy załącznik określa metodę mającą na celu określenie odporności barwy wszystkich rodzajów przeznaczonych do badania próbek we wszystkich postaciach na działanie źródła światła sztucznego reprezentatywnego dla naturalnego światła dziennego (D65).

2. ZASADA

Egzemplarz przeznaczonych do badania próbek jest wystawiany na działanie światła sztucznego w określonych warunkach, wraz z określonym wzorcem niebieskiej wełny.

3. MATERIAŁY ODNIESIENIA

Oceny trwałości barwy, o których mowa w niniejszym załączniku, uzyskuje się przez porównanie z określonymi wzorcami niebieskiej wełny, poddanymi ekspozycji w celu sprawdzenia maksymalnego dopuszczalnego promieniowania jako maksymalnego kontrastu określonego w niniejszym regulaminie ONZ.

3.1.

Wzorce niebieskiej wełny opracowane i wyprodukowane w Europie są oznaczone numerami od 1 do 8. Wzorcami tymi są tkaniny z niebieskiej wełny barwione barwnikami wymienionymi w tabeli A22-1. Do celów procedury badania wynikającej z niniejszego regulaminu, opisanej w niniejszym załączniku, stosuje się wyłącznie wzorce niebieskiej wełny nr 5 i 7, jak opisano w tabeli A22-1.

Tabela A22-1

Barwniki dla wzorców niebieskiej wełny nr 5 i 7

Wzorzec	Barwnik (oznaczenie wg indeksu barw) (1)
5	Cl Acid Blue 47
7	Cl Solubilised Vat Blue 5

4. Skala szarości

Skala szarości służąca do określania zmian w barwie próbek przeznaczonych do badania w badaniach trwałości barwy. Dokładna specyfikacja kolorymetryczna skali podana jest w dodatku 1 do niniejszego załącznika.

4.1.

Zastosowanie skali opisano w pkt 2 dodatku 1 do niniejszego załącznika.

5. Aparatura lampy ksenonowej o wyładunku łukowym

Aparatura jest lampą ksenonową o wyładunku łukowym chłodzoną powietrzem lub wodą, umożliwiającą ekspozycję próbek zgodnie z normą EN ISO 4892-2.

5.1.

Warunki ekspozycji muszą być zgodne z wymogami określonymi w tabeli A22-2.

Tabela A22-2

Parametry badania ekspozycji na sztuczne czynniki atmosferyczne

Parametry ekspozycji	Lampa chłodzona powietrzem	Lampa chłodzona wodą
Cykl światło/ciemność/rozpylanie wody	Światło ciągłe bez rozpylacza wody	Światło ciągłe bez rozpylacza wody
Temperatura czarnego wzorca w okresach oddziaływania samego światła	(47 ± 3) °C przy użyciu termometru czarnego wzorca	(47 ± 3) °C przy użyciu termometru czarnego wzorca
Wilgotność względna	około 40 %	około 40 %
Filtry	Filtry ze szkła okiennego zob. wymogi w pkt 5.2.	Filtry ze szkła okiennego (zob. wymogi w pkt 5.2)
Natężenie promieniowania (W/m2) kontrolowane w przedziale:
powyżej 300 nm do 400 nm	42±2	42±2
powyżej 300 nm do 800 nm	550	630

Uwaga 1:

Woda stosowana do spryskiwania egzemplarza próbki powinna zawierać nie więcej niż 1 ppm krzemionki. Wyższe poziomy zawartości krzemionki mogą powodować plamy na próbkach i zmienność wyników. Wodę o wymaganej czystości można uzyskać w drodze destylacji lub połączenia procesów dejonizacji i osmozy odwróconej.

Uwaga 2:

Podczas gdy poziomy natężenia promieniowania powinny odpowiadać poziomom określonym powyżej, należy zasadniczo założyć margines błędu rzędu ±10 % ze względu na różnice dotyczące wieku i przepuszczalności filtra oraz kalibracji.

5.2.

Źródło światła

Źródło światła składa się z lampy ksenonowej o wyładunku łukowym o skorelowanej temperaturze barwowej od 5 500 K do 6 500 K, której wielkość zależy od rodzaju zastosowanej aparatury. W lampie ksenonowej o wyładunku łukowym wykorzystuje się filtry zapewniające rozsądną symulację promieniowania słonecznego filtrowanego przez typowe szkło okienne. W tabeli 3 przedstawiono wymogi dotyczące względnego spektralnego natężenia napromienienia dla filtrowanego światła łuku ksenonowego. Dostawca urządzenia do ekspozycji jest odpowiedzialny za przedstawienie niezbędnej certyfikacji potwierdzającej, że filtry, które dostarcza do stosowania w badaniach ekspozycji opisanych w przedmiotowej normie, spełniają wymogi określone w tabeli A22-3.

Tabela A22-3

Wymogi dotyczące względnego spektralnego natężenia napromienienia dla filtrów ze szkła okiennego a, b, c, d, e stosowanych w urządzeniach z łukiem ksenonowym w przypadku przedmiotowej normy.

Długość fal pasma

spektralnego λ w nm

Minimum w % (c)

Dokument CIE nr 85, tabela 4, z uwzględnieniem szkła okiennego, w % (d) , (e)

Maksimum w % (c)

l < 300

0.29

300 ≤ λ ≤ 320

0,1

≤1

2,8

320 < λ ≤ 360

23,8

33,1

35,5

360 < λ ≤400

62,4

66,0

76,2

Dane w tabeli A22-3 oznaczają natężenie promieniowania w danym paśmie, wyrażone jako procent całkowitego natężenia promieniowania w przedziale od 290 nm do 400 nm. W celu ustalenia, czy określony filtr lub zestaw filtrów dla łuku ksenonowego spełniają wymogi określone w tabeli A22-3, należy zmierzyć spektralne natężenie napromienienia w przedziale od 250 nm do 400 nm. Całkowite natężenie promieniowania w każdym paśmie długości fal jest następnie sumowane i dzielone przez całkowite natężenie promieniowania w przedziale od 290 nm do 400 nm.

Minimalne i maksymalne dane w tabeli A22-3 opierają się na ponad 30 pomiarach spektralnego natężenia napromienienia dla łuków ksenonowych chłodzonych wodą i powietrzem z filtrami ze szkła okiennego z różnych partii i w różnym wieku. Dane na temat spektralnego natężenia napromienienia dotyczą filtrów i palników ksenonowych objętych zaleceniami producenta urządzenia dotyczącymi starzenia. W miarę udostępniania większej ilości danych na temat spektralnego natężenia napromienienia możliwe są niewielkie zmiany wartości granicznych. Dane minimalne i maksymalne to co najmniej trzy wartości graniczne sigma dla średniej ze wszystkich pomiarów.

5.3.

Równoważniki ekspozycji na światło dla wzorców niebieskiej wełny w zakresie światłotrwałości w przypadku ekspozycji na działanie lampy ksenonowej o wyładunku łukowym

Tabela A22-4

Wzorzec niebieskiej wełny

Wzorzec niebieskiej wełny		420 nm	300 nm–400 nm
Nr		kj/m2	kj/m2
5	L6	340	13 824
7	L8	1 360	55 296

Zmiana barwy odpowiadająca stopniowi 4 na skali szarości

6. Procedura (wzorce niebieskiej wełny)

6.1.

Przeznaczone do badań próbki mocuje się na uchwytach w aparaturze i poddaje ciągłej ekspozycji na czynniki atmosferyczne zgodnie z metodą opisaną poniżej.

6.2.

W tym samym czasie poddaje się ekspozycji wzorce niebieskiej wełny zamocowane na tekturze, zasłaniając po jednej trzeciej każdego z nich.

6.3.

Ekspozycji na czynniki pogodowe i światło poddaje się tylko jedną stronę przeznaczonych do badania próbek.

6.4.

Podczas osuszania egzemplarzy nie należy nawilżać powietrza w komorze badawczej.

Uwaga: Rzeczywiste warunki badania ekspozycji na czynniki atmosferyczne zależą od rodzaju zastosowanej aparatury badawczej.

6.5.

Przed zamocowaniem badanych egzemplarzy na potrzeby oceny należy je osuszyć w powietrzu w temperaturze nieprzekraczającej 60 °C.

6.6.

Poddawane ekspozycji wzorce niebieskiej wełny przycina się i mocuje w taki sposób, aby mierzyły one co najmniej 15 mm x 30 mm, po jednej z każdej strony części oryginału, który został przycięty do tego samego rozmiaru i kształtu co egzemplarze próbki.

6.7.

Niepoddane ekspozycji próbki oryginalnej tkaniny, identyczne z badanymi próbkami, są niezbędne jako wzorce w celu porównania z egzemplarzami poddawanymi ekspozycji na czynniki atmosferyczne.

(1) The Colour Index (wydanie trzecie) – indeks publikowany przez The Society of Dyers and Colourists (P.O. Box 244, Perkin House, 82 Grattan Road, Bradford BD1 2JB, Zjednoczone Królestwo) oraz przez The American Association of Textile Chemists and Colorists (P.O. Box 12215, Research Triangle Park, NC 27709-2215, Stany Zjednoczone).

(c) Wartości z kolumny minimum i kolumny maksimum niekoniecznie sumują się do 100 %, ponieważ stanowią wartość minimalną i wartość maksymalną dla wykorzystanych danych. Dla każdego indywidualnego spektralnego natężenia napromienienia obliczona wartość procentowa dla pasm w tabeli A22-3 sumuje się do 100 %. Dla każdej indywidualnej lampy ksenonowej o wyładunku łukowym z filtrami ze szkła okiennego obliczona wartość procentowa w każdym paśmie musi mieścić się w granicach minimalnych i maksymalnych wartości określonych w tabeli A22-2. Można oczekiwać, że wyniki badań będą się różnić dla poszczególnych ekspozycji z użyciem urządzeń z łukiem ksenonowym o różnym spektralnym natężeniu napromienienia w stopniu odpowiadającym wielkościom dopuszczalnych tolerancji. W celu uzyskania konkretnych danych na temat spektralnego natężenia napromienienia dla łuku ksenonowego i filtrów, które są stosowane, należy skontaktować się z producentem urządzeń z łukiem ksenonowym.

(d) Dane z tabeli 4 w dokumencie CIE nr 85, z uwzględnieniem szkła okiennego, zostały określone poprzez pomnożenie danych z tabeli 4 w dokumencie CIE nr 85 przez przepuszczalność spektralną szkła okiennego o grubości 3 mm (zob. norma ISO 11341). Dane te są wartościami docelowymi dla łuku ksenonowego z filtrami ze szkła okiennego.

(e) Na potrzeby tabeli 4 w dokumencie CIE nr 85, z uwzględnieniem szkła okiennego, natężenie promieniowania UV w przedziale od 300 nm do 400 nm wynosi zazwyczaj około 9 %, a natężenie promieniowania widzialnego (400 nm do 800 nm) wynosi zazwyczaj około 91 %, w przypadku gdy wyraża się je jako wartość procentową całkowitego natężenia promieniowania w przedziale od 300 nm do 800 nm. Wartości procentowe promieniowania UV i promieniowania widzialnego na próbkach poddanych ekspozycji w urządzeniach z łukiem ksenonowym mogą różnić się ze względu na liczbę i właściwości odbicia egzemplarzy poddanych ekspozycji.

ZAŁĄCZNIK 22 – Dodatek 1

Definicja „skali szarości”

W niniejszej sekcji opisano skalę szarości służącą do określania zmian w barwie przeznaczonych do badania próbek w badaniach trwałości barwy oraz jej stosowanie. Dokładna specyfikacja kolorymetryczna skali podana jest jako stały zapis, z którym można porównać nowo przygotowane standardy robocze oraz standardy, które mogły ulec zmianie.

Skala podstawowa, czyli pięciostopniowa, składa się z pięciu par niebłyszczących skrawków barwy szarej (lub kawałków szarej tkaniny), które ilustrują dostrzegane różnice barwowe odpowiadające stopniom trwałości 5, 4, 3, 2 i 1. Ta podstawowa skala może zostać powiększona poprzez dostarczenie podobnych kawałków lub próbek ilustrujących dostrzegane różnice barwowe odpowiadające półstopniowym wskaźnikom trwałości 4-5, 3-4, 2-3 i 1-2, przy czym tego rodzaju skale określa się jako dziewięciostopniowe. Pierwszy element każdej pary jest barwy szarej neutralnej, a drugi element pary ilustrujący klasę trwałości 5 jest identyczny z pierwszym elementem. Drugie elementy pozostałych par mają coraz jaśniejszą barwę, tak aby każda para ilustrowała rosnące kontrasty lub dostrzegane różnice barwowe, które są definiowane kolorymetrycznie. Pełna specyfikacja kolorymetryczna jest podana poniżej:

1.1.	skrawki lub kawałki próbki muszą być barwy szarej neutralnej, a ich pomiaru dokonuje się za pomocą spektrofotometru w trybie z włączoną składową zwierciadlaną. Dane kolorymetryczne oblicza się przy użyciu standardowego układu kolorymetrycznego CIE dla iluminanta D65;

1.2.	współrzędna trójchromatyczna y pierwszego elementu każdej pary wynosi 12 ± 1;

1.3.

drugi element każdej pary musi być taki, aby różnica w barwie między nim a sąsiednim pierwszym elementem była następująca:

Tabela A22-5

Różnica CIE-Lab w stosunku do klasy trwałości

Stopień trwałości	Różnica CIE-Lab	Tolerancja
5	0	0,2
(4-5)	0,8	±0,2
4	1,7	±0,3
(3-4)	2,5	± 0,35
3	3,4	±0,4
(2-3)	4,8	±0,5
2	6,8	±0,6
(1-2)	9,6	±0,7
1	13,6	±1,0

Uwaga 1: Wartości w nawiasach mają zastosowanie tylko do skali 9-stopniowej.

Uwaga 2: Stosowanie skali:

Umieścić obok siebie w tej samej płaszczyźnie i ustawić w tym samym kierunku fragment pierwotnego wzorca niebieskiego oraz egzemplarz poddawany ekspozycji. Umieścić w pobliżu skalę szarości w tej samej płaszczyźnie. Otaczające pole powinno być barwy szarej neutralnej, w przybliżeniu w połowie odległości między barwą ilustrującą stopień 1 a barwą ilustrującą stopień 2 na skali szarości do oceny zmiany w barwie (w przybliżeniu Munsell N5). Powierzchnie oświetla się światłem północnego nieba na półkuli północnej, światłem południowego nieba na półkuli południowej lub równoważnym źródłem światła o wartości oświetlenia 600 lx lub większej. Światło powinno padać na powierzchnie pod kątem około 45°, a kierunek obserwacji powinien być w przybliżeniu prostopadły do płaszczyzny powierzchni. Porównuje się różnicę wizualną między oryginalnym i poddanym ekspozycji wzorcem niebieskim z różnicami przedstawionymi na skali szarości.

Jeżeli stosowana jest skala pięciostopniowa, ocena trwałości egzemplarza odpowiada tej liczbie na skali szarości, która przedstawia dostrzeganą różnicę barwową równą, pod względem intensywności, dostrzeganej różnicy barw między egzemplarzem oryginalnym a egzemplarzem poddanym ekspozycji; jeżeli ten ostatni zostanie oceniony jako znajdujący się bliżej wyobrażonego kontrastu usytuowanego w połowie odległości między dwiema sąsiadującymi parami niż którejkolwiek z tych par, egzemplarz otrzymuje ocenę pośrednią, np. 4-5 lub 2-3. Ocenę 5 przyznaje się wyłącznie wówczas, gdy nie dostrzega się różnicy między badanym egzemplarzem a materiałem oryginalnym.

Jeżeli stosowana jest skala dziewięciostopniowa, ocena trwałości egzemplarza odpowiada tej liczbie na skali szarości, która przedstawia dostrzeganą różnicę barwową najbliższą, pod względem intensywności, dostrzeganej różnicy barwowej między egzemplarzem oryginalnym a egzemplarzem badanym. Ocenę 5 przyznaje się wyłącznie wówczas, gdy nie dostrzega się różnicy między badanym egzemplarzem a materiałem oryginalnym.

ZAŁĄCZNIK 23

Opis geometrii pomiarowej do pomiaru barwy i współczynnika luminancji fluorescencyjnych materiałów odblaskowych

Materiały mikropryzmatyczne wykazują zjawisko „odbłysków” lub „migotania” (uwaga 1), które może mieć wpływ na wyniki pomiarów, o ile nie zostaną zastosowane szczególne środki ostrożności. W pkt 12 załącznika 5 wprowadzono metodę referencyjną, wykorzystującą szersze otwory geometrii CIE 45°a:0° (lub 0°:45°a).

Najlepiej, aby pomiary były wykonywane w konfiguracji CIE 45°a:0° (lub 0°:45°a), tzw. geometrii pierścieniowej 45°/normalnej (lub geometrii normalnej/pierścieniowej 45°), określonej w dokumencie CIE 15. Powierzchnia pomiarowa wynosi co najmniej 4,0 cm2.

W odniesieniu do tej geometrii w dokumencie CIE 15 zaleca się, aby:

a)	otwór próbkujący był napromieniowany jednolicie ze wszystkich kierunków pomiędzy dwoma okrągłymi stożkami, których osie są prostopadłe do otworu próbkującego, a wierzchołki znajdują się w środku otworu próbkującego, przy czym mniejszy stożek ma półkąt 40°, a większy 50°.

b)	odbiornik równomiernie zbierał i oceniał całe promieniowanie odbite w stożku, którego oś jest prostopadła do otworu próbkującego, wierzchołek znajduje się w środku otworu próbkującego, a półkąt wynosi 5°.

Geometria pierścieniowa może być w przybliżeniu określona poprzez wykorzystanie szeregu źródeł światła w pierścieniu lub szeregu wiązek włókien oświetlanych jednym źródłem i tworzących pierścień w celu uzyskania CIE 45°c:0° (geometria obwodowa/normalna) (uwaga 2, uwaga 3).

Alternatywnym sposobem przybliżonego określania jest zastosowanie pojedynczego źródła światła, ale obracanie próbki podczas pomiaru z prędkością obrotową, która zapewnia, że pewna liczba obrotów ma miejsce w przedziale czasowym ekspozycji dla danego pomiaru, tak aby wszystkim długościom fal nadano równą wagę (uwaga 2, uwaga 3).

Ponadto otwory źródła światła i odbiornika muszą mieć wystarczające wymiary proporcjonalne do odległości, aby zapewnić odpowiednią zgodność z wyżej wymienionymi zaleceniami.

Uwaga 1:

„Odbłyski” lub „migotanie” powodowane są przez charakterystyczne ścieżki promieni, które przenikają i opuszczają powierzchnię arkuszy pod różnymi kątami. Charakterystyczna ścieżka będzie dominować, znacznie podnosząc wartość współczynnika luminancji i zniekształcając ewentualnie współrzędne chromatyczności, jeżeli jest zawarta w wąskich wiązkach oświetlenia i pomiaru. Średni wkład w odbicie światła dziennego jest jednak zazwyczaj niewielki.

Uwaga 2:

W praktyce zalecenia te mogą być jedynie określone w przybliżeniu. Istotną kwestią jest to, że stosowana jest zasada pierścieniowa oraz to, że oświetlanie i zbieranie mają miejsce w kierunkach tworzących dość duże kąty bryłowe, ponieważ zmniejszy to wpływ wyżej wspomnianego „migotania” materiałów mikropryzmatycznych i innych różnic w dokładnej geometrii wykazywanej przez niektóre z tych materiałów.

Uwaga 3:

Pomimo takich środków ostrożności praktyczne trudności związane z ustaleniem geometrii pierścieniowej zgodnie z zaleceniami powodują niepewność pomiaru.

ZAŁĄCZNIK 24

Przykłady znaków homologacji

Rysunek A24-I

Przykłady oznakowania dla pojedynczych urządzeń

Uwaga:

Powyższy znak homologacji należy umieścić w dowolnym położeniu, ale blisko okręgu, w który wpisana jest litera „E”. Cyfry tworzące znak homologacyjny muszą być zwrócone w tym samym kierunku, co litera „E”. Grupa symboli wskazujących klasę musi znajdować się dokładnie naprzeciw numeru homologacji. Organy udzielające homologacji typu unikają stosowania numerów homologacji IA, IB, IIIA, IIIB i IVA, które można by pomylić z symbolami klas IA, IB, IIIA, IIIB i IVA.

Szkice pokazują różne możliwe kombinacje i mają jedynie charakter przykładów.

Wzór A:

Ten znak homologacji umieszczony na urządzeniu odblaskowym wskazuje, że dany typ urządzenia otrzymał homologację w Niderlandach (E4) pod numerem homologacji 150R00-216. Numer homologacji pokazuje, że homologacji udzielono zgodnie z wymogami niniejszego regulaminu zmienionego pierwotną serią poprawek.

Przy czym a = wartość z tabeli 1

Wzór B:

Takie samo urządzenie co we wzorze A, inny układ.

Wzór C:

Takie samo urządzenie co we wzorze A, inny układ.

Rysunek A24-II

Przykłady uproszczonego oznakowania dla urządzeń zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych

Uwaga:

Dwa przykłady znaków homologacji, a mianowicie wzory D i E, przedstawiają trzy możliwe warianty oznakowania urządzenia oświetlającego, gdy co najmniej dwa światła stanowią część tego samego zespołu świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych.

Wzór D:

Wzór E:

Rysunek A24-III Przykład układu znaku homologacji dla materiału do oznakowania odblaskowego

Przy czym a = wartość z tabeli 1

Rysunek A24-IV Przykład układu znaku homologacji dla tylnych tablic wyróżniających i pojazdów wolnobieżnych

Przy czym a = wartość z tabeli 1

Rysunek A24-V Przykład układu znaku homologacji dla trójkąta ostrzegawczego

Przy czym a = wartość z tabeli 1

ZAŁĄCZNIK 25

Wytyczne dotyczące montażu tylnych tablic wyróżniających na pojazdach (konstrukcyjnie) wolnobieżnych i ich przyczepach

Zaleca się, aby rządy wymagały montowania na pojazdach wolnobieżnych, które ze względów konstrukcyjnych nie mogą poruszać się z prędkością powyżej 30 km/h, „tylnych tablic wyróżniających do pojazdów wolnobieżnych i ich przyczep” zgodnych z niniejszym regulaminem i szczególnymi wymogami odnoszącymi się do jego zakresu, w sposób odpowiadający wytycznym zawartym w niniejszym załączniku.

2. Zakres

Głównym celem niniejszych wytycznych jest ustanowienie wymogów dotyczących montażu, rozmieszczenia, pozycji i widoczności geometrycznej tylnych tablic wyróżniających na pojazdach wolnobieżnych, które ze względów konstrukcyjnych nie mogą poruszać się z prędkością powyżej 30 km/h, i ich przyczepach. Poprawia to widoczność i ułatwia identyfikację takich pojazdów.

3. Numer

Co najmniej jedna.

4. Rozmieszczenie

Tylne tablice wyróżniające uzyskują homologację typu zgodnie z niniejszym regulaminem i spełniają jego wymogi.

Wierzchołek tylnej tablicy wyróżniającej skierowany jest do góry.

Wszystkie części tylnej tablicy wyróżniającej mieszczą się nie dalej niż 5° od poprzecznej płaszczyzny pionowej, pod kątami prostymi do osi wzdłużnej pojazdu i zwrócone są do tyłu.

5. Położenie

W kierunku poprzecznym	:	jeżeli montuje się tylko jedną tylną tablicę wyróżniającą, musi ona znajdować się po stronie środkowej płaszczyzny wzdłużnej pojazdu przeciwnej do kierunku ruchu określonego w państwie rejestracji.
W pionie	:	nie mniej niż 250 mm (dolna krawędź) i nie więcej niż 1 500 mm (górna krawędź) ponad podłożem.
W kierunku wzdłużnym	:	z tyłu pojazdu.

6. Widoczność geometryczna

Kąt poziomy	:	30° do wewnątrz i na zewnątrz, dopuszczalne jest przykrycie niezbędnymi częściami konstrukcyjnymi pojazdu do 10 % powierzchni tylnej tablicy wyróżniającej.
Kąt pionowy	:	15° powyżej i poniżej płaszczyzny poziomej.
Ustawienie	:	do tyłu.

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 347

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 64 30 września 2021

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH
	*	Regulamin EKG ONZ nr 48 – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w odniesieniu do rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej [2021/1718]	1
	*	Regulamin EKG ONZ nr 148 – Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń sygnalizacji świetlnej (świateł) w pojazdach o napędzie silnikowym i ich przyczepach [2021/1719]	123
	*	Regulamin ONZ nr 149 – Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń (świateł) i systemów oświetlenia drogowego dla pojazdów o napędzie silnikowym [2021/1720]	173
	*	Regulamin ONZ nr 150 – Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń i oznakowań odblaskowych w pojazdach o napędzie silnikowym i ich przyczepach [2021/1721]	297