1.   W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się środki w zakresie dobrej praktyki dystrybucyjnej dotyczącej substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych.

2.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się do importerów i dystrybutorów substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych oraz do producentów dystrybuujących substancje czynne, które wyprodukowali, stosowane jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych.

3.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do produktów pośrednich do produkcji substancji czynnych stosowanych w weterynaryjnych produktach leczniczych.

1.   Osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, opracowują i utrzymują system jakości.

2.   System jakości uwzględnia wielkość, strukturę i złożoność działań tych osób oraz zmiany przewidziane wobec tych działań.

3.   Osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, zapewniają kompetentnych pracowników do obsługi wszystkich komponentów systemu jakości, a także przeznaczają na jego potrzeby odpowiednie i wystarczające pomieszczenia, sprzęt i infrastrukturę.

1.   System jakości określa obowiązki, procesy i zasady zarządzania ryzykiem w zakresie jakości.

2.   Zapewnia on wypełnianie następujących obowiązków:

1.   Osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, wyznaczają osobę fizyczną jako osobę odpowiedzialną za system jakości w każdej placówce, w której prowadzona jest działalność dystrybucyjna.

2.   Osoby odpowiedzialne za system jakości mają określone uprawnienia i zakres odpowiedzialności w celu zapewnienia wdrożenia i utrzymania systemu jakości, a także są osobiście odpowiedzialne za wypełnianie swoich obowiązków.

3.   Osoby odpowiedzialne za system jakości mogą przekazywać zadania, ale nie obowiązki.

1.   Obowiązki wszystkich pracowników zajmujących się dystrybucją substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych są określone na piśmie.

2.   Pracownicy są przeszkoleni w zakresie wymogów dobrej praktyki dystrybucyjnej dotyczącej substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych określonych w niniejszym rozporządzeniu. Ponadto pracownicy posiadają odpowiednie kompetencje i doświadczenie, aby zapewnić właściwe postępowanie z substancjami czynnymi stosowanymi jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych, ich przechowywanie i dystrybucję.

1.   Pracownicy odbywają kształcenie i doskonalenie zawodowe stosowne do pełnionych ról, w oparciu o procedury i według pisemnego programu szkolenia.

2.   Osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, prowadzą ewidencję wszystkich szkoleń oraz okresowo oceniają i dokumentują ich skuteczność.

1.   Pomieszczenia i sprzęt muszą być odpowiednio rozmieszczone, zaprojektowane, skonstruowane i utrzymywane w taki sposób, aby zapewnić:

2.   Przewidziane są wystarczająca przestrzeń, oświetlenie i wentylacja, aby zapewnić wymagane oddzielenie, odpowiednie warunki przechowywania i czystość.

3.   Urządzenia monitorujące, które są niezbędne do zagwarantowania cech jakościowych substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych, podlegają kalibracji w oparciu o certyfikowane identyfikowalne normy, zgodnie z zatwierdzonym harmonogramem.

4.   W miarę możliwości działania związane z przyjmowaniem i wydawaniem odbywają się w oddzielnych miejscach. Jeżeli nie jest to możliwe, działania te przeprowadza się w oddzielnych terminach.

5.   Obszary przyjmowania substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych chronią dostawy przed panującymi warunkami pogodowymi podczas rozładunku.

6.   Obszar przyjmowania jest oddzielony od obszaru magazynowego.

7.   Dobiera się odpowiedni sprzęt do sprzątania i środki czystości oraz używa się ich w taki sposób, by nie stanowiły źródła zanieczyszczeń.

8.   Pomieszczenia są chronione przed ptakami, gryzoniami, owadami i innymi zwierzętami. Wprowadza się i utrzymuje program zwalczania gryzoni i szkodników. Jego skuteczność jest monitorowana.

9.   Uszkodzony sprzęt nie jest używany i zostaje usunięty lub oznakowany jako wadliwy. Sprzęt usuwa się w taki sposób, aby zapobiec niewłaściwemu użyciu.

10.   Zapewnia się oddzielone obszary do przechowywania przyjętych, poddanych kwarantannie, odrzuconych, wycofanych i zwróconych substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych, w tym substancji w uszkodzonych opakowaniach.

11.   Każdy system zastępujący fizyczne oddzielenie, stosownie do przypadku, na przykład segregacja elektroniczna oparta na skomputeryzowanym systemie, zapewnia równoważne bezpieczeństwo i podlega stosownej walidacji.

12.   Oddzielone obszary i produkty są odpowiednio zidentyfikowane.

1.   Dokumentacja spełnia następujące wymagania:

2.   W przypadku stwierdzenia błędów w dokumentacji są one niezwłocznie korygowane, z wyraźnym wskazaniem, kto je poprawił i kiedy.

3.   Każda zmiana w dokumentacji jest opatrzona podpisem i datą. Zmiany wprowadza się tak, by możliwe było odczytanie pierwotnej informacji. W stosownych przypadkach zapisuje się powód wprowadzenia zmiany.

4.   Każdy pracownik ma łatwy dostęp do całej dokumentacji niezbędnej do wykonywania jego zadań.

5.   Na wniosek właściwych organów udostępnia się wszelką dokumentację związaną z przestrzeganiem przez osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, dobrej praktyki dystrybucyjnej dotyczącej substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych, jak określono w niniejszym rozporządzeniu.

6.   W odniesieniu do wszystkich systemów papierowych, elektronicznych i hybrydowych określa się relacje i środki kontroli w odniesieniu do oryginalnych dokumentów i kopii urzędowych, przetwarzania danych i ewidencji.

1.   Działania związane z dystrybucją, które mają wpływ na jakość substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych, opisuje się w formie procedur. Działania te obejmują:

2.   Procedury te są zatwierdzone, podpisane i opatrzone datą przez osobę odpowiedzialną za system jakości.

3.   Stosuje się odpowiednie i zatwierdzone procedury. Dokumenty są jasne i odpowiednio szczegółowe. Podaje się tytuł, charakter i cel dokumentów. Dokumenty są poddawane regularnemu przeglądowi oraz aktualizacji. Prowadzona jest kontrola wersji procedur. Stosowany jest system, który w przypadku zmiany dokumentu zapobiega przypadkowemu użyciu jego nieaktualnej wersji. Nieaktualne lub przestarzałe procedury są usuwane ze stacji roboczych i poddawane archiwizacji.

1.   Ewidencja jest jasna, sporządzana za każdym razem, gdy wykonywana jest dana czynność, oraz w taki sposób, aby można było prześledzić wszystkie istotne działania lub zdarzenia.

2.   Ewidencję przechowuje się przez co najmniej 1 rok po terminie ważności serii substancji czynnej, której dotyczy. Ewidencję dotyczącą substancji czynnych z terminem ponownego badania przechowuje się przez co najmniej 3 lata od całkowitej dystrybucji serii.

3.   Ewidencja zapewnia identyfikowalność pochodzenia i przeznaczenia substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych, aby umożliwić identyfikację wszystkich dostawców lub odbiorców tych substancji czynnych. Każdy zakup i każda sprzedaż są ewidencjonowane. Przechowywana i dostępna ewidencja obejmuje:

1.   W momencie odbioru dostawy sprawdza się, czy:

2.   Substancje czynne stosowane jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych, których plomby zostały naruszone, opakowanie uszkodzone, lub w przypadku których podejrzewa się możliwość zanieczyszczenia, oddziela się fizycznie lub elektronicznie, jeżeli dostępny jest równoważny system elektroniczny, oraz bada się przyczynę zdarzenia.

3.   Substancje czynne stosowane jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych podlegające specjalnym środkom przechowywania, takie jak substancje odurzające i produkty wymagające specjalnej temperatury przechowywania lub wilgotności, są niezwłocznie identyfikowane oraz przechowywane zgodnie z pisemnymi instrukcjami oraz odpowiednimi przepisami krajowymi.

4.   Jeżeli osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, podejrzewają, że pozyskana lub przywieziona przez nie substancja czynna stosowana jako materiał wyjściowy w weterynaryjnych produktach leczniczych jest sfałszowaną substancją czynną stosowaną jako materiał wyjściowy w weterynaryjnych produktach leczniczych, oddzielają ją fizycznie lub elektronicznie, jeżeli dostępny jest równoważny system elektroniczny, i informują o tym właściwy organ krajowy państwa członkowskiego, w którym są zarejestrowane.

5.   Odrzucone substancje czynne stosowane jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych są identyfikowane, kontrolowane oraz oddzielane fizycznie lub elektronicznie, jeżeli dostępny jest równoważny system elektroniczny, aby zapobiec ich nieuprawnionemu użyciu przy wytwarzaniu oraz ich dalszej dystrybucji. Zapewnia się łatwy dostęp do ewidencji dotyczącej niszczenia.

1.   Substancje czynne stosowane jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych są przechowywane w warunkach określonych przez ich producenta, np. w razie konieczności w warunkach kontrolowanej temperatury i wilgotności, oraz w taki sposób, aby zapobiegać zanieczyszczeniu lub pomyleniu substancji czynnych. Warunki przechowywania są monitorowane i ewidencjonowane. Osoba odpowiedzialna za system jakości regularnie przeprowadza przegląd tej ewidencji.

2.   Jeżeli wymagane są specjalne warunki przechowywania, obszar magazynowy podlega kwalifikacji i jest wykorzystywany w ramach określonych warunków.

3.   Infrastruktura magazynowa jest czysta oraz pozbawiona śmieci, kurzu oraz szkodników i innych zwierząt. Wprowadzone są odpowiednie środki ostrożności zapobiegające rozlaniu lub uszkodzeniu i zanieczyszczeniu.

4.   Wprowadzony jest system zapewniający rotację zapasów, np. zgodnie z zasadą, że w pierwszej kolejności wydawane są substancje o najbliższym terminie ważności lub terminie ponownego badania (first expiry or retest date, first out), przy czym regularnie i często sprawdza się, czy system ten działa poprawnie. Elektroniczne systemy gospodarki magazynowej podlegają walidacji.

5.   Substancje czynne stosowane jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych po upływie ich terminu ważności są oddzielane od zatwierdzonych zapasów fizycznie lub elektronicznie, jeżeli dostępny jest system elektroniczny, i nie są dostarczane.

1.   Jeżeli przechowywanie lub transport substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych zlecono podmiotowi zewnętrznemu, osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, zapewniają, by zleceniobiorca znał i stosował właściwe warunki przechowywania i transportu.

2.   Zleceniodawca i zleceniobiorca zawierają pisemną umowę, która wyraźnie określa obowiązki obu stron.

3.   Zleceniobiorca może zlecić stronom trzecim podwykonawstwo prac powierzonych mu na mocy umowy tylko za pisemną zgodą zleceniodawcy.

1.   W przypadku dostaw na terytorium Unii osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, dostarczają substancje czynne stosowane jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych wyłącznie innym dystrybutorom, producentom, aptekom lub osobom dopuszczonym przez prawo krajowe.

2.   Substancje czynne stosowane jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych są transportowane zgodnie z warunkami określonymi przez ich producenta oraz w sposób, który nie wpływa niekorzystnie na ich jakość. Tożsamość produktu, serii i pojemnika jest zawsze zachowana. Wszystkie oryginalne etykiety pojemników pozostają czytelne. Podejmuje się działania zapobiegające nieuprawnionemu dostępowi do przewożonych substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych.

3.   Wprowadzony jest system umożliwiający szybką identyfikację dystrybucji każdej serii substancji czynnej stosowanej jako materiał wyjściowy w weterynaryjnych produktach leczniczych, dzięki czemu można ją wycofać.

1.   Osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, powiadamiają odpowiednich klientów o wszelkich znanych im informacjach lub zdarzeniach, które mogą spowodować zakłócenie dostaw.

2.   Osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, przekazują odpowiedniemu klientowi wszystkie informacje dotyczące jakości substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych lub informacje o przepisach dotyczących tych substancji otrzymane od pierwotnego producenta tych substancji czynnych, a wszystkie takie informacje otrzymane od klienta przekazują pierwotnemu producentowi tych substancji czynnych.

3.   Osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, przekazują odpowiedniemu klientowi imię i nazwisko lub firmę oraz stały adres lub adres siedziby statutowej pierwotnego producenta substancji czynnej oraz numery dostarczonych serii. Klientowi przekazuje się kopię oryginalnego świadectwa analizy sporządzonego przez pierwotnego producenta substancji czynnej.

4.   Na wniosek właściwych organów osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, przekazują im imię i nazwisko lub firmę oraz stały adres lub adres siedziby statutowej pierwotnego producenta substancji czynnej. Pierwotny producent substancji czynnej może odpowiadać właściwemu organowi bezpośrednio lub za pośrednictwem przedstawicieli, których upoważnił w tym celu.

1.   Skargi, niezależnie od tego, czy otrzymane ustnie czy na piśmie, ewidencjonuje się i rozpatruje zgodnie z procedurą.

W razie otrzymania skargi dotyczącej jakości substancji czynnej stosowanej jako materiał wyjściowy w weterynaryjnych produktach leczniczych osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, rozpatrują ją wspólnie z pierwotnym producentem substancji czynnej, w stosownych przypadkach, aby ustalić, czy należy podejmować dalsze działania w odniesieniu do innych klientów, którzy mogli otrzymać tę substancję czynną, albo w odniesieniu do właściwego organu. Proces rozpatrzenia skargi powinien być prowadzony i dokumentowany przez odpowiednią stronę.

2.   Ewidencja skarg obejmuje:

3.   Ewidencję skarg zachowuje się w celu oceny tendencji, częstotliwości skarg dotyczących poszczególnych produktów oraz powagi skarg, tak by w stosownych przypadkach móc podjąć dodatkowe niezwłoczne działania naprawcze. Ewidencję tę udostępnia się właściwym organom podczas inspekcji.

4.   Jeżeli skarga została przekazana do pierwotnego producenta substancji czynnej, do ewidencji prowadzonej przez osobę, o której mowa w art. 1 ust. 2, włącza się odpowiedzi uzyskane od pierwotnego producenta substancji czynnej, w tym ich datę oraz otrzymane informacje.

5.   Jeżeli sytuacja jest poważna lub potencjalnie zagraża życiu, osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, informują organy lokalne, krajowe lub międzynarodowe, stosownie do przypadku, zasięgają ich rady i stosują się do ich instrukcji.

1.   Zwrócone substancje czynne stosowane jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych są identyfikowane jako takie i oddzielane fizycznie lub elektronicznie, jeżeli dostępny jest równoważny system elektroniczny, do czasu zakończenia badania tych zwróconych substancji czynnych.

2.   Substancje czynne stosowane jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych, które nie znajdują się już pod kontrolą osób, o których mowa w art. 1 ust. 2, są zwracane do zapasów przeznaczonych do sprzedaży tylko pod warunkiem spełnienia wszystkich poniższych warunków:

3.   Przy ocenie, o której mowa w ust. 2, bierze się pod uwagę charakter substancji czynnej stosowanej jako materiał wyjściowy w weterynaryjnych produktach leczniczych, specjalne warunki przechowywania, jeżeli takich wymaga, oraz czas, który upłynął od chwili dostarczenia tej substancji. W razie potrzeby i w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do jakości zwróconej substancji czynnej stosowanej jako materiał wyjściowy w weterynaryjnych produktach leczniczych zasięga sią opinii pierwotnego producenta substancji czynnej.

4.   Prowadzona jest ewidencja zwróconych substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych. Dokumentacja każdego zwrotu obejmuje:

5.   Zatwierdzaniem powrotu substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych do zapasów przeznaczonych do sprzedaży zajmują się tylko odpowiednio przeszkoleni pracownicy upoważnieni do takich czynności.

6.   Substancje czynne stosowane jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych zwrócone do zapasów przeznaczonych do sprzedaży rozmieszcza się w taki sposób, aby zapewnić efektywność systemu rotacji zapasów.

1.   Stosuje się procedurę określającą okoliczności, w których bierze się pod uwagę wycofanie substancji czynnej stosowanej jako materiał wyjściowy w weterynaryjnych produktach leczniczych.

2.   Procedura wycofania określa:

3.   Osoba odpowiedzialna za system jakości uczestniczy w wycofaniu.

1.   Osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2, przeprowadzają i ewidencjonują kontrole wewnętrzne w celu monitorowania wdrażania i przestrzegania dobrej praktyki dystrybucyjnej dotyczącej substancji czynnych stosowanych jako materiały wyjściowe w weterynaryjnych produktach leczniczych określonej w niniejszym rozporządzeniu.

2.   Regularne kontrole wewnętrzne przeprowadza się zgodnie z harmonogramem określonym w systemie jakości.

3.   Kontrole wewnętrzne są prowadzone bezstronnie i w szczegółowy sposób przez wyznaczonych kompetentnych pracowników przedsiębiorstwa.

4.   Wyniki wszystkich kontroli wewnętrznych są ewidencjonowane. Sprawozdania zawierają wszelkie spostrzeżenia z kontroli i są przedstawiane odpowiednim pracownikom oraz kierownictwu.

5.   Wprowadza się niezbędne CAPA i dokonuje się przeglądu skuteczności CAPA.

1.   System nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, opracowany i utrzymywany zgodnie z art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/6, spełnia wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu.

2.   Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zapewnia, aby system nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii:

3.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zapewniają, aby osoba wykwalifikowana odpowiedzialna za nadzór nad bezpieczeństwem farmakoterapii, o której mowa w art. 77 ust. 8 rozporządzenia (UE) 2019/6, miała wystarczającą kontrolę nad systemem nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii w celu promowania, zachowywania i poprawy zgodności z art. 78 tego rozporządzenia. Zapewniają oni, by stosowano odpowiednią procedurę identyfikacji i postępowania w przypadku wystąpienia jakiegokolwiek konfliktu interesów osoby wykwalifikowanej odpowiedzialnej za nadzór nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

4.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu dysponują wystarczającą liczbą kompetentnych i odpowiednio wykwalifikowanych i wyszkolonych pracowników, którzy na ich zlecenie prowadzą działania związane z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

5.   Podczas pełnienia swojej roli na rzecz posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wszystkie osoby zaangażowane w procedury i procesy realizowane w ramach systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii opracowanego na potrzeby prowadzenia działań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii zapewniają właściwe działanie systemu.

6.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu opracowują i dokumentują procedury awaryjne służące zapewnieniu ciągłości działania w kontekście wypełniania obowiązków w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

7.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zachowują pełną odpowiedzialność za wszystkie obowiązki w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, których wykonanie zlecili stronom trzecim zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/6 i z niniejszym rozporządzeniem.

1.   Kwalifikacje i szkolenie osób wykwalifikowanych odpowiedzialnych za nadzór nad bezpieczeństwem farmakoterapii, o których mowa w art. 77 ust. 8 rozporządzenia (UE) 2019/6, obejmują udokumentowane doświadczenie w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

2.   Osoba wykwalifikowana odpowiedzialna za nadzór nad bezpieczeństwem farmakoterapii musi mieć ukończone kształcenie lekarzy weterynarii zgodnie z art. 38 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/36/WE (2). W przypadku nieodbycia takiego kształcenia posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu podejmują kroki w celu zapewnienia, aby osobę wykwalifikowaną odpowiedzialną za nadzór nad bezpieczeństwem farmakoterapii stale wspierał lekarz weterynarii. Takie wsparcie jest należycie dokumentowane.

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu opracowują i wdrażają odpowiedni i skuteczny system zarządzania jakością w celu wykonywania swoich działań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

2.   System ten jest określony w pełnym opisie systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

3.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zapewniają, aby system zarządzania jakością obejmował szczegółowe polityki, procesy i procedury dotyczące zarządzania dokumentami, szkoleń, kontroli i zarządzania zmianą, z uwzględnieniem działań prowadzonych zgodnie z art. 5–9. Wspomniane polityki, procesy i procedury przewidują, aby system zarządzania jakością poddawany był przeglądowi w regularnych odstępach czasu określonych na podstawie analizy ryzyka oraz w oparciu o z góry ustalone kryteria.

4.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zapewniają, aby system zarządzania jakością obejmował szczegółowe polityki, procesy i procedury na potrzeby systemu zarządzania ewidencją i gromadzenia danych zgodnie z art. 10–15 w odniesieniu do następujących działań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii:

5.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zapewniają, aby system zarządzania jakością obejmował szczegółowe polityki, procesy i procedury na potrzeby zarządzania ryzykiem, monitorowania stosunku korzyści do ryzyka, zarządzania sygnałami oraz przekazywania informacji wszystkim zainteresowanym stronom zgodnie z art. 16–20.

6.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zapewniają, aby system zarządzania jakością obejmował szczegółowe polityki, procesy i procedury na potrzeby utrzymywania i udostępniania pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii zgodnie z art. 24 i 25.

7.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wyraźnie określają role i obowiązki osób zaangażowanych w działania związane z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii oraz ich dokumentowanie zgodnie z ust. 3–6 niniejszego artykułu.

8.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu opracowują system zarządzania jakością poprzez następujące działania:

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu ustanawiają i utrzymują system zarządzania dokumentami na potrzeby przechowywania wszystkich dokumentów dotyczących działań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii. Dokumenty te podlegają archiwizacji i indeksowaniu, aby umożliwić precyzyjny i łatwy dostęp do nich przez cały okres przechowywania dokumentacji.

2.   W stosownych przypadkach dokumenty podlegają kontroli wersji.

3.   Dokumenty i dane dotyczące nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii odnoszące się do poszczególnych dopuszczonych do obrotu weterynaryjnych produktów leczniczych są przechowywane przez cały okres dopuszczenia do obrotu i przez okres co najmniej 5 lat po wygaśnięciu pozwolenia na dopuszczenie do obrotu.

1.   Wszyscy pracownicy zaangażowani w prowadzenie działań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii przechodzą wstępne przeszkolenie oraz dalsze szkolenia w ramach doskonalenia zawodowego w zakresie pełnionej przez nich roli i ich obowiązków dotyczących działań, o których mowa w art. 4 ust. 3–6, a także w zakresie działań związanych z badaniami klinicznymi, skargami technicznymi dotyczącymi produktów, normami, sprzedażą i marketingiem.

2.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu stosują system zarządzania szkoleniami umożliwiający utrzymanie i rozwój kompetencji swoich pracowników. Informacje na temat planów szkoleń i ewidencji szkoleń w zakresie działań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii, a także odniesienie do ich lokalizacji odnotowuje się w ppkt (iv) załącznika IV do pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przeprowadzają kontrole systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii w regularnych odstępach czasu określonych na podstawie analizy ryzyka, aby zapewnić zgodność tego systemu z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu i ustalić jego skuteczność. Kontrole planuje się tak, aby obejmowały wszystkie działania związane z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii w wyznaczonym okresie oraz pozwalały na zweryfikowanie zgodności tych działań z politykami, procesami i procedurami określonymi w ramach systemu zarządzania jakością. Kontrole przeprowadzają osoby, które nie są bezpośrednio zaangażowane w sprawy lub procesy podlegające kontroli ani nie ponoszą za nie odpowiedzialności.

2.   Każda strona trzecia, której w całości lub częściowo zlecono prowadzenie działań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii w imieniu posiadaczy pozwolenia na dopuszczenie do obrotu lub wspólnie z nimi, zgadza się na poddanie się kontroli przeprowadzanej przez posiadaczy pozwolenia na dopuszczenie do obrotu lub w ich imieniu.

3.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu sporządzają harmonogram kontroli oparty na analizie ryzyka. Proces planowania opartego na analizie ryzyka jest opisany, a uzasadnienie harmonogramu opartego na analizie ryzyka jest udokumentowane. Wykaz zaplanowanych i ukończonych kontroli, w tym zaległych krytycznych i najważniejszych ustaleń, zamieszcza się w ppkt (ii) załącznika IV do pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu stosują proces zarządzania działaniami naprawczymi i zapobiegawczymi w celu minimalizacji wszelkich odstępstw wykrytych podczas kontroli i codziennych operacji oraz w ustaleniach z inspekcji. Powiązane działania naprawcze i zapobiegawcze są udokumentowane w odniesieniu do ostatnich 5 lat.

2.   Plany działań naprawczych i zapobiegawczych wymagane przez właściwy organ stanowią pisemną dokumentację skutecznego procesu, w ramach którego systematycznie uwzględnia się rozpoznane ryzyko lub niedociągnięcia i ogranicza się je do minimum. Plany te obejmują analizę podstawowej przyczyny oraz uwzględniają możliwe wyraźnie określone środki naprawcze i zapobiegawcze, harmonogramy działania oraz komunikację z odpowiednimi zainteresowanymi stronami.

3.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu monitorują i oceniają skuteczność działań naprawczych i zapobiegawczych. Wszelkie zmiany związane z tymi działaniami podlegają ocenie.

4.   W ramach zarządzania zmianą przewiduje się kontrolowany proces zmiany, obejmujący monitorowanie i dokumentowanie skuteczności działań naprawczych lub zapobiegawczych oraz komunikację z odpowiednimi zainteresowanymi stronami.

1.   System zarządzania dokumentami, o którym mowa w art. 5, obejmuje system zarządzania ewidencją na potrzeby otrzymywania, rejestrowania, zestawiania i oceny informacji na temat zdarzeń niepożądanych oraz na potrzeby rejestrowania informacji na temat bezpieczeństwa.

2.   Opis systemu zarządzania ewidencją dotyczącą zdarzeń niepożądanych i informacji na temat bezpieczeństwa w sekcji D pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii obejmuje następujące dane:

3.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu mogą korzystać z unijnej bazy danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii jako elektronicznego systemu zarządzania ewidencją w celu rejestrowania zdarzeń niepożądanych. W takim przypadku w sekcji D pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii wskazuje się, że wykorzystywanym systemem zarządzania ewidencją jest unijna baza danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

1.   Informacje na temat podejrzewanych zdarzeń niepożądanych rejestruje się i koduje przy użyciu norm uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym. Stosuje się najnowszą wersję norm zgodnie z określonymi datami wdrożenia.

2.   Ewidencja zdarzeń niepożądanych obejmuje co najmniej:

3.   W przypadku gdy nazwy produktu nie uwzględniono we wstępnym sprawozdaniu pierwotnego źródła, posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu podejmują starania w rozsądnym zakresie, aby uzyskać nazwę lub przynajmniej część nazwy handlowej danego produktu leczniczego. W przypadku gdy nazwa lub nazwy handlowe nie są znane i nie można ich ustalić, w systemie zarządzania ewidencją rejestruje się nazwy substancji czynnych.

4.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu podejmują starania w rozsądnym zakresie, aby w razie potrzeby uzyskać dalsze informacje umożliwiające zbadanie podejrzewanych zdarzeń niepożądanych, w tym wyniki odpowiednich badań diagnostycznych, w celu zapewnienia kompletności zgłaszanych danych dotyczących danego zdarzenia niepożądanego.

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu rejestrują zdarzenia niepożądane w unijnej bazie danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

2.   Niekodowane informacje, w tym dane dotyczące zdarzeń niepożądanych występujących poza Unią, rejestruje się w unijnej bazie danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, używając języka zwyczajowo stosowanego w dziedzinie nauk medycznych.

3.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu regularnie monitorują literaturę naukową w celu zidentyfikowania wszelkich zdarzeń niepożądanych związanych z wprowadzonymi przez nich weterynaryjnymi produktami leczniczymi. Metoda monitorowania literatury oraz częstotliwość, z jaką prowadzi się takie monitorowanie, uwzględnia podejście oparte na analizie ryzyka. Metoda ta obejmuje co najmniej następujące elementy: substancję czynną, rodzaj produktu, stabilność liczby i częstości występowania zgłoszeń obserwowanych z biegiem czasu na rynku, a także stabilność profilu w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

1.   Aby umożliwić kompleksową analizę zgłoszeń zdarzeń niepożądanych z państw trzecich, posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu rejestrują w unijnej bazie danych produktów odpowiednie nazwy produktów i numery pozwoleń dotyczące tego samego produktu lub, jeżeli ten sam produkt nie jest dopuszczony do obrotu w Unii, podobnego produktu dopuszczonego do obrotu w Unii zgodnie z definicją określoną w wytycznej nr 24 Międzynarodowego programu współpracy w zakresie harmonizacji wymagań technicznych w odniesieniu do rejestracji weterynaryjnych produktów leczniczych (VICH) (3). W razie potrzeby posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu aktualizują te informacje.

2.   Częstość występowania zgłaszanych zdarzeń niepożądanych oblicza się poprzez pomnożenie całkowitej liczby zwierząt związanej ze zdarzeniem niepożądanym w określonym okresie przez 100 oraz następnie poprzez podzielenie przez szacowaną liczbę zwierząt poddanych leczeniu w tym okresie. Aby obliczyć szacowaną liczbę zwierząt poddanych leczeniu na podstawie informacji na temat wielkości sprzedaży wymaganej na podstawie art. 58 ust. 12 rozporządzenia (UE) 2019/6, posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu określają współczynnik i przekazują go do unijnej bazy danych produktów w odniesieniu do każdego z wprowadzanych przez nich weterynaryjnych produktów leczniczych według państwa, gatunku docelowego i wielkości opakowania. Zgodnie z dawkowaniem produktu współczynnik ten określa liczbę zwierząt, jaką można poddać leczeniu przy zastosowaniu jednego opakowania danego rozmiaru, niezależnie od formy użytkowej produktu. Aby obliczyć częstość występowania zgłoszeń zdarzeń niepożądanych pochodzących z państw trzecich, posługując się szacowaną liczbą zwierząt poddanych leczeniu, posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przekazują informacje na temat wielkości sprzedaży dla każdego z wprowadzanych przez nich weterynaryjnych produktów leczniczych uwzględniające łącznie wszystkie państwa trzecie według gatunku docelowego oraz w odniesieniu do tej samej lub porównywalnej wielkości opakowania.

3.   Agencja publikuje wytyczne dotyczące wzoru matematycznego stosowanego do obliczenia współczynnika. Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu rejestrują w pełnym opisie systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii swoje założenia dotyczące dystrybucji sprzedaży według gatunku docelowego oraz schemat leczenia według gatunku docelowego, wykorzystywane do obliczenia współczynnika. W razie potrzeby posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu aktualizują ten współczynnik.

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu mogą przeprowadzać badania w zakresie nadzoru po wprowadzeniu do obrotu z własnej inicjatywy albo przeprowadzają je na wniosek właściwego organu lub Agencji zgodnie z art. 76 ust. 3 i 4 rozporządzenia (UE) 2019/6.

2.   O prowadzeniu dobrowolnych badań w zakresie nadzoru po wprowadzeniu do obrotu powiadamia się odnośny właściwy organ lub Agencję niezwłocznie po ich rozpoczęciu. Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przekazuje stosownie do przypadku właściwemu organowi lub Agencji protokół oraz sprawozdanie końcowe w terminie jednego roku po ukończeniu gromadzenia danych.

3.   W przypadku badania w zakresie nadzoru po wprowadzeniu do obrotu przeprowadzanego na wniosek właściwego organu lub Agencji posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przekazuje projekt protokołu badania do zatwierdzenia właściwemu organowi lub Agencji, stosownie do tego, który z tych podmiotów wystąpił z wnioskiem o przeprowadzanie badania, najpóźniej dwa miesiące przed przeprowadzeniem badania.

4.   Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu powiadamia organ właściwy dla terytorium, na którym przeprowadza się badanie w zakresie nadzoru po wprowadzeniu do obrotu, w przypadku gdy ten właściwy organ nie wystąpił z wnioskiem o jego przeprowadzenie.

5.   Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przekazuje protokół badania, streszczenie sprawozdania końcowego z badania oraz sprawozdanie końcowe z badania – po jego zakończeniu – właściwemu organowi lub Agencji, stosownie do tego, który z tych podmiotów wystąpił z wnioskiem o przeprowadzenie badania w zakresie nadzoru po wprowadzeniu do obrotu, oraz organowi właściwemu dla terytorium, na którym przeprowadzono badanie.

6.   Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przekazuje wszystkie istotne dokumenty sporządzone w języku zwyczajowo stosowanym w dziedzinie nauk medycznych, z wyjątkiem badań, które mają być przeprowadzone w odniesieniu do weterynaryjnych produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu w tylko jednym państwie członkowskim. W przypadku takich badań posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przedkłada tłumaczenie tytułu, streszczenia protokołu badania oraz streszczenia sprawozdania końcowego z badania w języku zwyczajowo stosowanym w dziedzinie nauk medycznych.

7.   Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zapewnia, aby wszystkie informacje dotyczące badania były przetwarzane i przechowywane w sposób umożliwiający ich prawidłowe zgłoszenie, interpretację i weryfikację. Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zapewnia, aby zbiór danych analitycznych oraz programy statystyczne wykorzystywane do generowania danych zawartych sprawozdaniu końcowym z badania przechowywano elektronicznie, a także aby były one dostępne na potrzeby kontroli i inspekcji prowadzonych, stosownie do przypadku, na wniosek właściwego organu lub Agencji.

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zapewniają, aby system nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii obejmował system zarządzania ryzykiem na potrzeby podejmowania, w razie potrzeby, odpowiednich działań mających na celu zminimalizowanie rozpoznanego ryzyka.

2.   System zarządzania ryzykiem obejmuje proces monitorowania stosunku korzyści do ryzyka produktów oraz procedurę zarządzania sygnałami. Obejmuje on również system komunikacji zgodnie z art. 20.

3.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zapewniają stałą ocenę środków zarządzania ryzykiem i wyników działań mających na celu zminimalizowanie ryzyka oraz dokumentują te środki i wyniki w ramach pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

1.   Procedura zarządzania sygnałami uwzględnia co najmniej procesy nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii obejmujące wykrywanie sygnałów, ustalanie priorytetu, walidację, ocenę i dokumentację wyniku.

2.   W przypadku gdy posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu są odpowiedzialni za ten sam lub podobny weterynaryjny produkt leczniczy – zgodnie z definicją w wytycznej nr 24 Międzynarodowego programu współpracy w zakresie harmonizacji wymagań technicznych w odniesieniu do rejestracji weterynaryjnych produktów leczniczych (VICH) (4) – dopuszczony do obrotu w różnych państwach członkowskich na podstawie różnych procedur wydawania pozwoleń na dopuszczenie do obrotu, procedurę zarządzania sygnałami można przeprowadzać na poziomie substancji czynnej w odniesieniu do wszystkich produktów łącznie.

3.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu prowadzą zarządzanie sygnałami przy zastosowaniu podejścia opartego na analizie ryzyka, a także monitorują dane z częstotliwością proporcjonalną do rozpoznanego ryzyka. W podejściu opartym na analizie ryzyka uwzględnia się następujące kwestie: rodzaj produktu, czas obecności na rynku i stabilność profilu w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, rozpoznane i potencjalne rodzaje ryzyka oraz potrzebę uzyskania dodatkowych informacji. W celu ustalenia metodyki, zakresu i częstotliwości przeprowadzania procedury zarządzania sygnałami stosuje się podejście oparte na analizie ryzyka, a także dokumentuje się przesłanki uzasadniające to podejście.

4.   W ramach oceny sygnału dokonuje się analizy i oceny potencjalnego wpływu sygnału na stosunek korzyści do ryzyka produktu oraz umożliwia się porównanie między sobą różnych produktów lub grup produktów, jak również przeprowadzenie analizy na poziomie substancji czynnej oraz analiz warstwowych.

5.   Agencja publikuje wytyczne dotyczące najlepszych praktyk w zakresie zarządzania sygnałami.

6.   Wynik procedury zarządzania sygnałami rejestruje się, a przesłanki uzasadniające zachowuje się do inspekcji.

7.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przeprowadzają co najmniej jedną analizę wykrywania sygnałów rocznie w odniesieniu do poszczególnych wprowadzonych przez nich substancji czynnych lub produktów figurujących w unijnej bazie danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

8.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu korzystający z unijnej bazy danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii jako elektronicznego systemu zarządzania ewidencją w celu zgłaszania zdarzeń niepożądanych przeprowadzają procedurę zarządzania sygnałami w ramach unijnej bazy danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

9.   W przypadku gdy posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu nie korzystają z unijnej bazy danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii na potrzeby zarządzania sygnałami, zapewniają oni, aby ich system zarządzania ewidencją stosowany w celu zgłaszania zdarzeń niepożądanych zawierał wszystkie zgłoszenia zdarzeń niepożądanych, za które odpowiadają. Zapewniają oni w szczególności, aby zgłoszenia zdarzeń niepożądanych dotyczących ich weterynaryjnych produktów leczniczych przekazane z innych źródeł do unijnej bazy danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii były rejestrowane w ich własnej bazie danych.

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu stale monitorują stosunek korzyści do ryzyka w odniesieniu do ich produktów w świetle wszystkich dostępnych informacji od lekarzy weterynarii, innych pracowników służby zdrowia i ogółu społeczeństwa oraz informacji pochodzących ze zgłoszeń zdarzeń niepożądanych dokonanych przez innych posiadaczy pozwolenia na dopuszczenie do obrotu lub właściwe organy, zarejestrowanych w unijnej bazie danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, a także z literatury naukowej.

2.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu stale monitorują stosunek korzyści do ryzyka i podejmują konieczne działania mające na celu zminimalizowanie ryzyka, aby zoptymalizować bezpieczne stosowanie wprowadzanych przez nich weterynaryjnych produktów leczniczych.

3.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu uwzględniają potencjalny wpływ każdego zdarzenia niepożądanego na stosunek korzyści do ryzyka w odniesieniu do ich produktów, chyba że nie ma związku przyczynowego między ich produktami a danym zdarzeniem niepożądanym.

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu rejestrują co roku w unijnej bazie danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii wnioski dotyczące stosunku korzyści do ryzyka w odniesieniu do każdego z ich produktów oraz potwierdzają przeprowadzenie procedury zarządzania sygnałami.

2.   Wynik procedury zarządzania sygnałami uwzględnia się we wnioskach, o których mowa w ust. 1, jeżeli zidentyfikowano nowy potwierdzony sygnał lub nowe potwierdzone sygnały związane z ważnymi pod względem medycznym terminami zawartymi w słowniku weterynaryjnym do celów regulacji leków (Veterinary Dictionary for Drug Regulatory Activities, VeDDRA), nawet jeśli żadne dalsze działanie nie jest uważane za konieczne. We wnioskach wyjaśnia się, czy stosunek korzyści do ryzyka nadal uznaje się za pozytywny oraz czy uznaje się za konieczne podjęcie jakichkolwiek działań w celu poprawy stosunku korzyści do ryzyka.

3.   W przypadku gdy posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zidentyfikują nowe ryzyko lub zmianę stosunku korzyści do ryzyka w odniesieniu do jednego z ich produktów, w unijnej bazie danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii rejestruje się streszczenie analizy oraz wnioski dotyczące stosunku korzyści do ryzyka. Odbywa się to z zachowaniem terminów określonych w art. 81 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2019/6 oraz z powiadomieniem właściwego organu lub Agencji, stosownie do przypadku.

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu posiadają ogólny plan komunikacji, w którym wskazuje się odpowiednie zainteresowane strony w Unii, w tym lekarzy weterynarii, innych pracowników służby zdrowia, klientów oraz ogół społeczeństwa. W przypadku pilnych obaw w kwestii bezpieczeństwa w planie opisuje się podejście, jakie należy przyjąć, aby terminowo przekazać informacje na temat obaw wynikających z danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii lub związanych z innymi istotnymi informacjami dotyczącymi nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

2.   Plan komunikacji zawiera informacje na temat tego, w jaki sposób posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:

3.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu korzystają z sieci przetwarzania danych unijnej bazy danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii do przekazywania informacji o ostrzeżeniach związanych z danymi dotyczącymi nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

1.   Informacje zawarte w pełnym opisie systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, wymaganym na podstawie art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2019/6, muszą być rzetelne i odzwierciedlać stosowany system nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

2.   Ustalenia umowne między posiadaczami pozwolenia na dopuszczenie do obrotu a stronami trzecimi dotyczące działań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii muszą być wyraźnie udokumentowane, szczegółowe i aktualne.

3.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu mogą, w stosownych przypadkach, stosować odrębne systemy nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii na potrzeby różnych kategorii weterynaryjnych produktów leczniczych. Każdy taki system jest określony w oddzielnym pełnym opisie systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

1.   Pełny opis systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii zawiera część główną zawierającą określenie systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii oraz załączniki zawierające informacje szczegółowe.

2.   Część główna pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii obejmuje następujące sekcje:

3.   Pełny opis systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii zawiera następujące załączniki:

4.   W stosownych przypadkach informacje mogą być dostarczane w formie wykresów lub schematów blokowych.

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu aktualizują pełny opis systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii oraz dokonują jego przeglądu, w razie potrzeby, w celu uwzględnienia zdobytych doświadczeń oraz postępów w dziedzinie techniki i nauki.

2.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zapewniają, aby osoba wykwalifikowana odpowiedzialna za nadzór nad bezpieczeństwem farmakoterapii miała stały dostęp do pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii w celu wykonywania zadań, o których mowa w art. 78 rozporządzenia (UE) 2019/6.

3.   Pełny opis systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii podlega kontroli wersji i wymaga wskazania daty ostatniej aktualizacji.

4.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu rejestrują w dzienniku wszelkie zmiany wprowadzone w okresie ostatnich 5 lat w treści części głównej pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii. Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wskazują w dzienniku sekcję, w której wprowadzono zmianę, rodzaj zmiany, datę, osobę odpowiedzialną za wprowadzenie zmiany oraz, w stosownych przypadkach, przyczynę wprowadzenia zmiany.

5.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przekazują na wniosek, w terminie 7 dni, kopię dziennika lub innej części pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii właściwym organom lub Agencji, stosownie do przypadku.

6.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu informują odpowiedni właściwy organ lub Agencję o wszelkich zmianach w zakresie informacji przedstawionych w streszczeniu pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii poprzez przedłożenie informacji o zmianie zgodnie z art. 61 rozporządzenia (UE) 2019/6.

7.   Po formalnym zakończeniu stosowania systemu określonego w pełnym opisie systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przechowują jego elektroniczną wersję przez 5 lat.

1.   Pełny opis systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii znajduje się na obszarze Unii Europejskiej, w miejscu, w którym prowadzone są główne działania związane z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii przez posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, lub w miejscu, w którym prowadzi działalność osoba wykwalifikowana odpowiedzialna za nadzór nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

2.   Pełny opis systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii może być przechowywany lub udostępniany w postaci elektronicznej. Nośniki używane do przechowywania lub udostępniania zapewniają możliwość wyszukiwania i zachowują zdolność do odczytu pomimo upływu czasu.

3.   Na potrzeby kontroli i inspekcji udostępnia się na wniosek wydrukowany egzemplarz pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii w układzie zgodnym z art. 22 ust. 2 i 3 lub części tego opisu. Udostępniany na wniosek wydrukowany egzemplarz lub jego część są kompletne i czytelne.

4.   Pełny opis systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii jest stale i natychmiastowo dostępny do wglądu w miejscu jego przechowywania. W przypadku gdy pełny opis systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii jest prowadzony w postaci elektronicznej, wystarczające jest zapewnienie bezpośredniej dostępności danych przechowywanych w postaci elektronicznej.

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu są przygotowani na kontrole zgodnie z art. 123 rozporządzenia (UE) 2019/6, a także zapewniają, aby następujące osoby były przygotowane na te kontrole:

2.   Inspekcje w ramach nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii zgodnie z art. 123 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2019/6 można przeprowadzać w formie inspekcji na miejscu lub zdalnie.

1.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu są przygotowani na inspekcje ich systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii oraz odpowiadającego mu pełnego opisu systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii zgodnie z art. 123 ust. 6 i art. 126 rozporządzenia (UE) 2019/6, a także zapewniają, aby osoby, o których mowa w art. 26 ust. 1, również były przygotowane na te inspekcje.

2.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu mogą podlegać inspekcji w miejscu, w którym zlokalizowany jest pełny opis systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, lub w jakimkolwiek innym miejscu, w którym działalność prowadzą osoby poddawane inspekcji zgodnie z ust. 1. W przypadku stron trzecich prowadzących działania związane z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii miejsce podlegające inspekcji może być zlokalizowane w Unii lub poza jej granicami.

3.   Posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przekazują niezbędne informacje, o przedstawienie których zwróciły się właściwe organy lub Agencja, zgodnie z art. 79 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2019/6, na potrzeby inspekcji na miejscu lub zdalnych.

4.   Inspekcje w ramach nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii mogą być inspekcjami rutynowymi albo ukierunkowanymi; mogą to być inspekcje pod kątem konkretnego produktu lub inspekcje dotyczące ogólnego systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii. W przypadku inspekcji posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:

5.   Właściwy organ lub Agencja mogą wymagać, aby posiadacze pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przedstawili plan działań naprawczych i zapobiegawczych zgodnie z art. 9 ust. 2.