20.7.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 258/1

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2021/1187

z dnia 7 lipca 2021 r.

w sprawie usprawnienia środków na rzecz poczynienia postępów w realizacji transeuropejskiej sieci transportowej (TEN-T)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 172,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (2),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 (4) określa wspólne ramy tworzenia nowoczesnych, interoperacyjnych sieci w Unii, które mają służyć jej obywatelom, w celu wzmocnienia społecznej, gospodarczej i terytorialnej spójności Unii oraz przyczyniania się do tworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu i mobilności, wzmacniając tym samym rynek wewnętrzny. Transeuropejska sieć transportowa (TEN-T) składa się z dwupoziomowej struktury obejmującej sieć kompleksową i sieć bazową. Sieć kompleksowa zapewnia łączność wszystkich regionów Unii, natomiast sieć bazowa składa się z tych elementów sieci kompleksowej, które mają dla Unii największe znaczenie strategiczne. Rozporządzenie (UE) nr 1315/2013 określa wiążące cele dotyczące ukończenia, zgodnie z którymi sieć bazowa ma zostać ukończona do 2030 r., natomiast sieć kompleksowa – do 2050 r., w szczególności poprzez priorytetowe traktowanie połączeń transgranicznych, poprawę interoperacyjności oraz wkład w multimodalną integrację unijnej infrastruktury transportowej.

(2)

Niezależnie od konieczności ukończenia TEN-T oraz wiążących terminów jej ukończenia, z doświadczenia wynika, że w przypadku wielu inwestycji mających na celu ukończenie TEN-T problem stanowią liczne, różnorodne i złożone procedury udzielania pozwoleń, transgraniczne postępowania o udzielenie zamówień oraz inne procedury. Sytuacja ta negatywnie wpływa na terminową realizację projektów i w wielu przypadkach bywa przyczyną znaczących opóźnień i zwiększonych kosztów. Ponadto może pojawić się niepewność dla promotorów projektów i potencjalnych inwestorów prywatnych, a w niektórych przypadkach może nawet dojść do tego, że projekty nie będą realizowane zgodnie z pierwotnymi planami. Niniejsza dyrektywa ma na celu rozwiązanie tych problemów oraz umożliwienie zsynchronizowanego i terminowego ukończenia TEN-T poprzez zharmonizowane działanie na poziomie Unii. Opracowując swoje plany i programy krajowe, państwa członkowskie powinny uwzględnić rozwój TEN-T, zgodnie z art. 49 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1315/2013.

(3)

Niniejsza dyrektywa powinna obejmować procedury dotyczące projektów, w tym procedury związane z oceną oddziaływania na środowisko. Niniejsza dyrektywa powinna jednak pozostawać bez uszczerbku dla planowania przestrzeni miejskiej lub planowania przestrzennego, postępowań o udzielanie zamówień publicznych oraz działań podejmowanych na szczeblu strategicznym, które nie dotyczą projektów, takich jak strategiczne oceny środowiskowe, publiczne planowanie budżetowe oraz krajowe lub regionalne plany transportowe. Aby zwiększyć skuteczność procedur udzielania pozwoleń oraz zapewnić wysoką jakość dokumentacji projektowej, promotorzy projektów powinni przeprowadzać prace przygotowawcze, takie jak badania wstępne i sprawozdania, przed rozpoczęciem procedury udzielania pozwoleń. Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do postępowań przed administracyjnym organem odwoławczym, sądem lub trybunałem.

(4)

Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do projektów, które są częścią wstępnie zidentyfikowanych odcinków sieci bazowej, wymienionych w załączniku do niniejszej dyrektywy, oraz do innych projektów w ramach korytarzy sieci bazowej, których łączny koszt przekracza 300 000 000 EUR. Projekty przekraczające tę kwotę mają często strategiczne znaczenie w odniesieniu do realizacji unijnej strategii na rzecz inteligentnego, zrównoważonego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz przyczyniają się do osiągnięcia celów rozporządzenia (UE) nr 1315/2013. Korytarze sieci bazowej identyfikuje się za pomocą dostosowań zawartych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 (5) oraz map sieci bazowej zamieszczonych w rozporządzeniu (UE) nr 1315/2013. Podstawę techniczną tych map zapewnia interaktywny system informacji geograficznej i technicznej dla TEN-T (TENtec), który zawiera bardziej szczegółowe informacje dotyczące transeuropejskiej infrastruktury transportowej.

(5)	Projekty dotyczące wyłącznie aplikacji telematycznych, nowych technologii i innowacji powinny być wyłączone z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy, gdyż ich realizacja nie jest ograniczona do sieci bazowej.

(6)

Państwa członkowskie mogą jednak stosować niniejszą dyrektywę do innych projektów dotyczących sieci bazowej i sieci kompleksowej, w tym projektów dotyczących wyłącznie aplikacji telematycznych, nowych technologii i innowacji, aby osiągnąć zharmonizowane podejście do projektów infrastruktury transportowej. Publikowanie przez organy krajowe wykazów indywidualnych projektów wchodzących w zakres stosowania niniejszej dyrektywy może zwiększyć przejrzystość dla promotorów projektów w odniesieniu do bieżących, a także przyszłych prac w ramach TEN-T.

(7)

Ze względu na różne oceny środowiskowe przewidziane w odpowiednich przepisach prawa Unii i prawa krajowego, które są niezbędne do udzielania pozwoleń na projekty w ramach sieci bazowej, państwa członkowskie powinny ustanowić, w przypadku gdy jest to wykonalne i stosowne, uproszczoną procedurę spełniającą wymogi tych przepisów prawa Unii i prawa krajowego, aby przyczynić się do osiągnięcia celów niniejszej dyrektywy służących do większemu usprawnieniu środków.

(8)

W stosownych przypadkach projekty objęte zakresem stosowania niniejszej dyrektywy powinny być traktowane priorytetowo. Takie traktowanie może obejmować krótsze terminy, równoczesne procedury lub skrócone terminy na odwołanie, przy jednoczesnym zapewnieniu osiągnięcia – zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym – celów dotyczących innych polityk horyzontalnych, takich jak polityka w dziedzinie środowiska służąca unikaniu, ograniczaniu lub równoważeniu negatywnego wpływu na środowisko lub zapobieganiu temu negatywnemu wpływowi. Ramy prawne wielu państw członkowskich przyznają niektórym kategoriom projektów priorytetowe traktowanie ze względu na ich strategiczne znaczenie dla gospodarki. W przypadku gdy takie priorytetowe traktowanie istnieje w krajowych ramach prawnych, automatycznie powinno ono mieć zastosowanie do projektów objętych zakresem stosowania niniejszej dyrektywy. Niemniej jednak państwom członkowskim należy zezwolić na testowanie szczególnych procedur udzielania pozwoleń w odniesieniu do ograniczonej liczby projektów w celu oceny ewentualnego rozszerzenia tych procedur na inne projekty. W tym okresie testowania zainteresowane państwo członkowskie nie powinno być zobowiązane do stosowania takich procedur testowania w odniesieniu do innych projektów objętych zakresem stosowania niniejszej dyrektywy.

(9)

Aby umożliwić jasne zarządzanie całą procedurą oraz zapewnić punkt kontaktowy dla promotorów projektów, projekty dotyczące korytarzy sieci bazowej powinny być wspierane poprzez skuteczne procedury udzielania pozwoleń. W tym celu państwa członkowskie powinny wyznaczyć jeden lub większą liczbę organów, w zależności od swoich krajowych ram prawnych i struktur administracyjnych oraz stosownie do rodzaju danych projektów. W przypadku gdy państwo członkowskie wyznacza większą liczbę organów, powinno ono zapewnić, aby dla danego projektu i danej procedury udzielania pozwoleń wyznaczany był tylko jeden organ.

(10)

Wyznaczenie organu służącego jako punkt kontaktowy dla promotora projektu powinno zmniejszyć złożoność oraz zwiększyć skuteczność i przejrzystość procedur. W stosownych przypadkach powinno również poprawić współpracę między państwami członkowskimi. Procedury powinny służyć propagowaniu rzeczywistej współpracy między promotorami projektów a wyznaczonym organem.

(11)	Wyznaczonemu organowi można między innymi powierzyć zadania związane z koordynacją i zatwierdzaniem – zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym – konkretnych projektów mających na celu odbudowę infrastruktury sieci bazowej w przypadku klęsk żywiołowych lub katastrof spowodowanych przez człowieka.

(12)

Procedura przewidziana w niniejszej dyrektywie powinna pozostawać bez uszczerbku dla spełniania wymogów prawa międzynarodowego i prawa Unii, w tym wymogów dotyczących ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego. Niniejsza dyrektywa nie powinna prowadzić do obniżenia standardów mających na celu unikanie, zmniejszanie lub równoważenie negatywnego wpływu na środowisko lub zapobieganie takiemu negatywnemu wpływowi.

(13)

Z uwagi na potrzebę pilnego ukończenia sieci bazowej, uproszczeniu procedur udzielania pozwoleń powinien towarzyszyć termin zakończenia procedur prowadzących do przyjęcia decyzji zatwierdzającej budowę infrastruktury transportowej. Termin ten powinien zachęcać do sprawniejszego prowadzenia procedur, a w żadnym wypadku nie powinien powodować uszczerbku dla wysokich standardów Unii w zakresie ochrony środowiska i udziału społeczeństwa. Przedłużenie terminu zakończenia procedur udzielania pozwoleń powinno być możliwe w należycie uzasadnionych przypadkach, w tym wówczas, gdy wystąpią nieprzewidywalne okoliczności lub gdy jest to konieczne z uwagi na ochronę środowiska. Przedłużenie terminu mogłoby być wyrażone na przykład w formie okresu lub wskazane poprzez odniesienie do daty lub określonego zdarzenia w przyszłości. Przedłużony termin nie powinien obejmować w szczególności czasu niezbędnego do wszczęcia administracyjnych lub sądowych postępowań odwoławczych lub do wniesienia środków zaskarżenia do sądu lub trybunału. Państwa członkowskie nie powinny ponosić odpowiedzialności w przypadku nieprzestrzegania tego terminu, w przypadku gdy opóźnienie spowodowane jest przez promotora projektu, na przykład gdy promotor projektu nie przestrzegał terminów określonych w prawie krajowym lub orientacyjnych terminów określonych przez wyznaczony organ lub gdy promotor projektu działał z nieuzasadnionym opóźnieniem.

(14)	Państwa członkowskie powinny dążyć do zapewnienia, aby odwołania kwestionujące zgodność z prawem materialnym i procesowym decyzji zatwierdzającej były rozpatrywane w możliwie najsprawniejszy sposób.

(15)

Projekty infrastrukturalne w ramach TEN-T, które dotyczą dwóch lub większej liczby państw członkowskich, wiążą się ze szczególnymi wyzwaniami w zakresie koordynacji procedur udzielania pozwoleń. W związku z tym wyznaczone organy zainteresowanych państw członkowskich powinny współpracować w celu koordynowania swoich ram czasowych oraz ustanowienia wspólnego harmonogramu procedury udzielania pozwoleń w zakresie, w jakim taka koordynacja ich ram czasowych i ustanowienie takiego wspólnego harmonogramu są możliwe i stosowne mając na uwadze stan gotowości lub dojrzałości projektu, co zależy głównie od promotora projektu, w szczególności w dniu, w którym promotor projektu powiadomił wyznaczony organ każdego z tych państw członkowskich o projekcie.

(16)	Koordynatorzy europejscy wyznaczeni zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1315/2013 powinni być informowani o odpowiednich procedurach, aby ułatwiać ich synchronizację i zakończenie z myślą o terminowej realizacji sieci bazowej do 2030 r.

(17)	W przypadku gdy TEN-T jest rozszerzona na państwa trzecie, zgodnie z orientacyjnymi mapami zamieszczonymi w rozporządzeniu (UE) nr 1315/2013, należy zwrócić się do tych państw trzecich, aby stosowały, w stosownych przypadkach, przepisy podobne do przepisów przewidzianych w niniejszej dyrektywie.

(18)

Zamówienia publiczne w kontekście projektów transgranicznych należy prowadzić zgodnie z Traktatami oraz, w stosownych przypadkach, z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE (6) lub 2014/25/UE (7). Aby zapewnić sprawne ukończenie projektów transgranicznych w ramach sieci bazowej, zamówienia publiczne przeprowadzane przez wspólny podmiot powinny podlegać prawu krajowemu jednego państwa członkowskiego. Na zasadzie odstępstwa od prawa Unii dotyczącego zamówień publicznych, mające zastosowanie prawo krajowe co do zasady powinno być prawem krajowym państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba statutowa wspólnego podmiotu. Należy zachować możliwość określenia mającego zastosowanie prawa krajowego w umowie międzyrządowej. W przypadku zamówień publicznych prowadzonych przez jednostkę zależną wspólnego podmiotu ta jednostka zależna powinna stosować prawo krajowe jednego z zainteresowanych państw członkowskich, które mogłoby być prawem krajowym mającym zastosowanie do wspólnego podmiotu. Ze względu na pewność prawa obecne strategie dotyczące zamówień powinny nadal mieć zastosowanie do wspólnych podmiotów ustanowionych przed dniem wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

(19)

Komisja nie angażuje się systematycznie w zatwierdzanie indywidualnych projektów. Jednakże w niektórych przypadkach pewne aspekty przygotowania projektu podlegają weryfikacji na poziomie Unii. W przypadku gdy Komisja jest zaangażowana w procedury, będzie priorytetowo traktować projekty unijne oraz zapewni pewność promotorom projektów. W niektórych przypadkach może być wymagane zatwierdzenie pomocy państwa. Bez uszczerbku dla terminów określonych w niniejszej dyrektywie oraz zgodnie z kodeksem najlepszych praktyk dotyczących przebiegu postępowania w zakresie kontroli pomocy państwa, państwa członkowskie powinny móc zwrócić się do Komisji o zajęcie się projektami w ramach sieci bazowej, które uznają za priorytetowe, poprzez zastosowanie bardziej przewidywalnych terminów, zgodnie z podejściem opartym na poszczególnych portfolio lub wspólnie uzgodnionego planowania.

(20)

Realizacja projektów infrastrukturalnych w ramach sieci bazowej powinna być wspierana także poprzez wytyczne Komisji, które wnoszą więcej jasności w odniesieniu do realizacji określonych rodzajów projektów, przy jednoczesnym poszanowaniu dorobku prawnego Unii. W związku z tym, komunikat Komisji z dnia 27 kwietnia 2017 r. zatytułowany „Plan działania na rzecz przyrody, ludzi i gospodarki” zawiera wytyczne i wnosi więcej jasności w odniesieniu do sposobu spełniania wymogów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE (8) i dyrektywy Rady 92/43/EWG (9). Aby zapewnić najlepszą relację jakości do wydatkowanych środków publicznych, należy udostępnić bezpośrednie wsparcie w zakresie zamówień publicznych dla projektów.

(21)

Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie usprawnienie środków na rzecz poczynienia postępów w realizacji TEN-T, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na potrzebę wzmocnienia ram procedur udzielania pozwoleń dla projektów TEN-T poprzez zharmonizowane działanie na poziomie Unii, możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(22)	Ze względu na pewność prawa, niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do procedur udzielania pozwoleń rozpoczętych przed dniem transpozycji niniejszej dyrektywy,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do procedur udzielania pozwoleń niezbędnych do zatwierdzania realizacji:

a)	projektów, które są częścią wstępnie zidentyfikowanych odcinków sieci bazowej wymienionych w załączniku;

b)	innych projektów w ramach korytarzy sieci bazowej zidentyfikowanych na podstawie art. 44 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1315/2013, o całkowitym koszcie przekraczającym 300 000 000 EUR,

z wyjątkiem projektów związanych wyłącznie z aplikacjami telematycznymi, nowymi technologiami i innowacjami w rozumieniu art. 31 i 33 tego rozporządzenia.

Niniejsza dyrektywa ma również zastosowanie do zamówień publicznych w przypadku projektów transgranicznych objętych zakresem stosowania niniejszej dyrektywy.

2. Państwa członkowskie mogą zadecydować o stosowaniu niniejszej dyrektywy do innych projektów dotyczących sieci bazowej i sieci kompleksowej, w tym do projektów związanych wyłącznie z aplikacjami telematycznymi, nowymi technologiami i innowacjami, o których to projektach mowa w ust. 1. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swojej decyzji.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

„decyzja zatwierdzająca” oznacza decyzję lub zbiór decyzji, które mogą mieć charakter administracyjny, podejmowane jednocześnie lub sukcesywnie przez organ lub organy państwa członkowskiego, z wyjątkiem administracyjnych i sądowych organów odwoławczych, w ramach krajowego systemu prawnego i na mocy prawa administracyjnego, określające, czy promotor projektu jest upoważniony do realizacji projektu na danym obszarze geograficznym, bez uszczerbku dla jakiejkolwiek decyzji wydanej w kontekście administracyjnej lub sądowej procedury odwoławczej;

„procedura udzielania pozwoleń” oznacza każdą procedurę, którą należy przeprowadzić w odniesieniu do indywidualnych projektów wchodzących w zakres stosowania niniejszej dyrektywy, aby uzyskać decyzję zatwierdzającą wymaganą przez organ lub organy państwa członkowskiego, na mocy prawa Unii lub prawa krajowego, z wyjątkiem planowania przestrzeni miejskiej lub planowania przestrzennego, postępowań o udzielanie zamówień publicznych oraz działań podejmowanych na szczeblu strategicznym, które nie dotyczą konkretnego projektu, takich jak strategiczna ocena środowiskowa, publiczne planowanie budżetowe, a także krajowe lub regionalne plany transportowe;

3)	„projekt” oznacza wniosek dotyczący budowy, dostosowania lub modyfikacji określonego odcinka infrastruktury transportowej, który ma na celu poprawę przepustowości, bezpieczeństwa i wydajności tej infrastruktury i którego realizacja została zatwierdzona w drodze decyzji zatwierdzającej;

4)	„projekt transgraniczny” oznacza projekt obejmujący odcinek transgraniczny między dwoma lub większą liczbą państw członkowskich;

5)	„promotor projektu” oznacza występującego o zatwierdzenie realizacji projektu lub organ publiczny inicjujący projekt;

6)	„wyznaczony organ” oznacza organ, który jest punktem kontaktowym dla promotora projektu oraz ułatwia skuteczny i ustrukturyzowany przebieg procedur udzielania pozwoleń zgodnie z niniejszą dyrektywą;

„wspólny organ” oznacza organ, który został ustanowiony w drodze wzajemnego porozumienia między dwoma lub większą liczbą państw członkowskich w celu ułatwienia procedur udzielania pozwoleń związanych z projektami transgranicznymi, w tym wspólne organy ustanowione przez wyznaczone organy, w przypadku gdy te wyznaczone organy zostały upoważnione przez państwa członkowskie do ustanowienia wspólnych organów.

Artykuł 3

Status priorytetowy

1. Państwa członkowskie dążą do zapewnienia, aby wszystkie organy, w tym wyznaczony organ, zaangażowane w procedurę udzielania pozwoleń, z wyjątkiem sądów i trybunałów, traktowały priorytetowo projekty wchodzące w zakres stosowania niniejszej dyrektywy.

2. W przypadku gdy na mocy prawa krajowego obowiązują szczególne procedury udzielania pozwoleń, państwa członkowskie zapewniają – bez uszczerbku dla celów, wymogów i terminów określonych w niniejszej dyrektywie – aby projekty objęte zakresem stosowania niniejszej dyrektywy były rozpatrywane w ramach tych procedur. Nie uniemożliwia to państwom członkowskim testowania szczególnych procedur udzielania pozwoleń względem ograniczonej liczby projektów, aby ocenić możliwość objęcia tymi procedurami innych projektów, bez konieczności stosowania takich procedur w odniesieniu do projektów wchodzących w zakres stosowania niniejszej dyrektywy.

3. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla wszelkich decyzji budżetowych.

Artykuł 4

Wyznaczony organ

1. Do dnia 10 sierpnia 2023 r. każde państwo członkowskie wyznacza, na właściwym szczeblu administracyjnym, organy będące organami wyznaczonymi.

2. Państwo członkowskie może, w stosownych przypadkach, wyznaczyć różne organy jako wyznaczony organ, w zależności od projektu lub kategorii projektów, rodzaju transportu lub obszaru geograficznego. W takim przypadku dane państwo członkowskie zapewnia, aby dla danego projektu i danej procedury wydawania pozwoleń był tylko jeden wyznaczony organ.

3. Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia promotorom projektów łatwo dostępnych informacji dotyczących identyfikacji wyznaczonego organu dla danego projektu.

4. Państwa członkowskie mogą upoważnić wyznaczony organ do wydawania decyzji zatwierdzającej.

W przypadku gdy wyznaczony organ jest upoważniony do podejmowania decyzji zatwierdzającej zgodnie z akapitem pierwszym, organ ten sprawdza, czy uzyskano wszelkie pozwolenia, decyzje i opinie niezbędne do uzyskania decyzji zatwierdzającej oraz powiadamia promotora projektu o decyzji zatwierdzającej.

5. W przypadku gdy wyznaczony organ nie jest upoważniony do wydawania decyzji zatwierdzającej, państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, aby promotor projektu został powiadomiony o przyjęciu decyzji zatwierdzającej.

6. Państwa członkowskie mogą upoważnić wyznaczony organ do ustalenia orientacyjnych terminów dla różnych etapów pośrednich w ramach procedury udzielania pozwoleń zgodnie z art. 5 ust. 1, bez uszczerbku dla czteroletniego okresu, o którym mowa w tym ustępie.

7. Wyznaczony organ:

a)	jest punktem kontaktowym udzielającym informacji promotorowi projektu i innym odpowiednim organom zaangażowanym w procedurę prowadzącą do wydania decyzji zatwierdzającej w odniesieniu do danego projektu;

przekazuje promotorowi projektu – w przypadku gdy jest to wymagane na mocy prawa krajowego – szczegółowy opis wniosku, o którym mowa w art. 6 ust. 4, w tym informacje o orientacyjnych terminach w odniesieniu do procedur udzielania pozwoleń, zgodnie z czteroletnim terminem, o którym mowa w art. 5 ust. 1;

c)	nadzoruje ramy czasowe procedury udzielania pozwoleń, a w szczególności rejestruje wszelkie przypadki przedłużenia terminu, o którym mowa w art. 5 ust. 4;

d)	przekazuje promotorowi projektu, na wniosek, wytyczne dotyczące przedkładania wszelkich stosownych informacji i dokumentów, w tym wszystkich pozwoleń, decyzji i opinii, które muszą zostać uzyskane i przedstawione do uzyskania decyzji zatwierdzającej.

Wyznaczony organ może również przekazać promotorowi projektu wytyczne co do tego, jakie dodatkowe informacje lub dokumenty powinny zostać dostarczone w przypadku odrzucenia notyfikacji, o której mowa w art. 6 ust. 1.

8. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla kompetencji innych organów zaangażowanych w procedurę udzielania pozwoleń oraz dla możliwości kontaktowania się promotora projektów z poszczególnymi organami w sprawie konkretnych pozwoleń, decyzji lub opinii będących częścią decyzji zatwierdzającej.

Artykuł 5

Czas trwania procedury udzielania pozwoleń

1. Państwa członkowskie wprowadzają procedurę udzielania pozwoleń, wraz z terminami w ramach tej procedury, które nie mogą przekraczać czterech lat od rozpoczęcia procedury udzielania pozwoleń. Państwa członkowskie mogą przyjąć niezbędne środki w celu podziału wyznaczonego okresu na różne etapy zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym.

2. Czteroletni okres, o którym mowa w ust. 1, pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań wynikających z prawa międzynarodowego i prawa Unii oraz nie obejmuje okresów niezbędnych do wszczęcia administracyjnych i sądowych postępowań odwoławczych oraz do wniesienia środków zaskarżenia do sądów lub trybunałów, a także wszelkich okresów niezbędnych do wykonania wszelkich wydanych w ramach tych postępowań decyzji lub środków zaradczych.

3. Czteroletni okres, o którym mowa w ust. 1, pozostaje bez uszczerbku dla prawa państwa członkowskiego do postanowienia, aby procedura udzielania pozwoleń kończyła się przyjęciem szczególnego aktu ustawodawstwa krajowego, w którym to przypadku procedura przyjęcia tego aktu może, na zasadzie odstępstwa od ust. 1, przekroczyć czteroletni okres, pod warunkiem że prace przygotowawcze, na podstawie których przyjmuje się akt ustawodawczy, zakończą się przed upływem tego okresu. Prace przygotowawcze uznaje się za zakończone, gdy szczególny akt ustawodawstwa krajowego zostaje przedstawiony parlamentowi narodowemu.

4. Państwa członkowskie przyjmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby w należycie uzasadnionych przypadkach można było przyznać stosowne przedłużenie czteroletniego okresu, o którym mowa w ust. 1. Okres przedłużenia ustalany jest indywidualnie w każdym przypadku, należycie uzasadniany i ograniczany do celów zakończenia procedury udzielania pozwoleń i wydania decyzji zatwierdzającej. W przypadku przyznania takiego przedłużenia promotor projektu jest informowany o przyczynach przyznania go. Kolejne przedłużenie może zostać przyznane jednorazowo na tych samych warunkach.

5. Państwa członkowskie nie ponoszą odpowiedzialności w przypadku gdy czteroletni okres, o którym mowa w ust. 1, przedłużony zgodnie z ust. 4, nie jest przestrzegany, w przypadku gdy opóźnienie spowodowane jest przez promotora projektu.

Artykuł 6

Organizacja procedury udzielania pozwoleń

1. Promotor projektu notyfikuje projekt wyznaczonemu organowi lub, w stosownych przypadkach, wspólnemu organowi ustanowionemu zgodnie z art. 7 ust. 2. Notyfikację projektu przez promotora projektu uznaje się za rozpoczęcie procedury udzielania pozwoleń.

2. Aby ułatwić ocenę dojrzałości projektu, państwa członkowskie mogą określić poziom szczegółowości informacji i stosownych dokumentów, które ma przekazać promotor projektu w momencie notyfikacji projektu. Jeżeli projekt nie jest dojrzały, notyfikacja zostaje odrzucona w drodze odpowiednio uzasadnionej decyzji nie później niż cztery miesiące po otrzymaniu notyfikacji.

3. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby promotorzy projektów otrzymywali ogólne informacje jako instrukcję dotyczącą notyfikacji, dostosowane w stosownych przypadkach do danego rodzaju transportu, zawierające informacje o pozwoleniach, decyzjach i opiniach, które mogą być wymagane do realizacji projektu.

Informacje te obejmują, w odniesieniu do każdego pozwolenia, decyzji lub opinii:

a)	ogólne informacje na temat zakresu przedmiotowego i poziomu szczegółowości informacji, które ma przedłożyć promotor projektu,

b)	informacje o mających zastosowanie terminach lub, w przypadku gdy nie ma takich terminów, terminach orientacyjnych; oraz

c)	dane organów i zainteresowanych stron zwykle uczestniczących w konsultacjach związanych z różnymi pozwoleniami, decyzjami i opiniami.

Informacje te muszą być łatwo dostępne dla wszystkich odnośnych promotorów projektów, w szczególności za pośrednictwem elektronicznych lub fizycznych portali informacyjnych.

4. Aby ułatwić pomyślny przebieg notyfikacji, państwa członkowskie mogą wymagać, aby wyznaczony organ przedstawił, na wniosek promotora projektu, szczegółowy opis wniosku zawierający następujące informacje dostosowane do indywidualnego projektu:

a)	informacje o poszczególnych etapach procedury oraz mających zastosowanie terminach lub, w przypadku gdy nie ma takich terminów, orientacyjnych terminach;

b)	informacje dotyczące zakresu przedmiotowego i poziomu szczegółowości informacji, które ma przedłożyć promotor projektu;

c)	wykaz pozwoleń, decyzji i opinii, które ma uzyskać promotor projektu podczas procedury udzielania pozwoleń, zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym;

d)	dane organów i zainteresowanych stron, których uczestnictwo wynika z odpowiednich obowiązków, w tym podczas formalnego etapu konsultacji publicznych.

5. Szczegółowy opis wniosku zachowuje ważność podczas procedury udzielania pozwoleń. Wszelkie zmiany wprowadzane do szczegółowego opisu wniosku muszą być należycie uzasadnione.

6. Wyznaczony organ może, na wniosek, udzielić promotorowi projektu informacji uzupełniających elementy, o których mowa w ust. 4.

7. W przypadku gdy promotor projektu przedłożył kompletną dokumentację wniosku dotyczącego projektu, decyzja zatwierdzająca zostaje przyjęta w terminie, o którym mowa w art. 5 ust. 1.

8. Organy zaangażowane w procedurę udzielania pozwoleń powiadamiają wyznaczony organ o wydaniu wymaganych pozwoleń, decyzji, opinii lub decyzji zatwierdzającej.

Artykuł 7

Koordynacja transgranicznych procedur udzielania pozwoleń

1. Państwa członkowskie zapewniają – w przypadku projektów, które dotyczą dwóch lub większej liczby państw członkowskich – aby wyznaczone organy tych państw członkowskich współpracowały z myślą o skoordynowaniu swoich harmonogramów i uzgodnieniu wspólnych ram czasowych dotyczących procedury udzielania pozwoleń.

2. W przypadku projektów transgranicznych może zostać ustanowiony wspólny organ.

3. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby koordynatorzy europejscy wyznaczeni zgodnie z art. 45 rozporządzenia (UE) nr 1315/2013, otrzymywali informacje dotyczące procedur udzielania pozwoleń oraz aby mogli oni ułatwiać kontakty między wyznaczonymi organami w kontekście procedur udzielania pozwoleń w przypadku projektów, które dotyczą dwóch lub większej liczby państw członkowskich.

4. W przypadku gdy nie dotrzymano terminu, o którym mowa w art. 5 ust. 1, oraz na wniosek, państwa członkowskie przekazują zainteresowanym koordynatorom europejskim informacje o środkach podjętych lub których podjęcie jest planowane, aby umożliwić zakończenie procedury udzielania pozwoleń z możliwie najmniejszym opóźnieniem.

Artykuł 8

Zamówienia publiczne w kontekście projektów transgranicznych

1. W przypadku gdy postępowania o udzielenie zamówienia prowadzone są przez wspólny podmiot w ramach projektu transgranicznego, państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby podmiot ten stosował prawo krajowe jednego państwa członkowskiego; na zasadzie odstępstwa od dyrektyw 2014/24/UE i 2014/25/UE prawo to jest określane zgodnie z art. 39 ust. 5 lit. a) dyrektywy 2014/24/UE lub art. 57 ust. 5 lit. a) dyrektywy 2014/25/UE, stosownie do przypadku, chyba że przewidziano inaczej w umowie zawartej między uczestniczącymi państwami członkowskimi. Taka umowa musi w każdym przypadku przewidywać stosowanie prawa krajowego jednego państwa członkowskiego do postępowań o udzielenie zamówienia prowadzonych przez wspólny podmiot.

2. W przypadku zamówień publicznych prowadzonych przez jednostkę zależną wspólnego podmiotu zainteresowane państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, aby jednostka zależna stosowała prawo krajowe jednego z państw członkowskich. W tym względzie zainteresowane państwa członkowskie mogą zadecydować, że jednostka zależna stosuje prawo krajowe mające zastosowanie do danego wspólnego podmiotu.

Artykuł 9

Przepisy przejściowe

1. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do projektów, w odniesieniu do których procedury udzielania pozwoleń rozpoczęły się przed dniem 10 sierpnia 2023 r.

2. Art. 8 ma zastosowanie wyłącznie do zamówień, w przypadku których zaproszenie do ubiegania się o zamówienie zostało wysłane lub – gdy nie przewiduje się takich zaproszeń – w przypadku gdy instytucja zamawiająca lub podmiot zamawiający rozpoczęli postępowanie o udzielenie zamówienia po dniu 10 sierpnia 2023 r.

3. Art. 8 nie ma zastosowania do wspólnego podmiotu utworzonego przed dniem 9 sierpnia 2021 r., jeżeli postępowania o udzielenie zamówienia prowadzone przez ten podmiot nadal są regulowane prawem mającym zastosowanie do jego zamówień w tym dniu.

Artykuł 10

Sprawozdawczość

1. Po raz pierwszy do dnia 10 lutego 2027 r., a następnie w regularnych odstępach czasu, Komisja złoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące wykonania niniejszej dyrektywy oraz jej wyników.

2. Sprawozdanie opiera się na informacjach dostarczanych raz na dwa lata przez państwa członkowskie, a po raz pierwszy do dnia 10 sierpnia 2026 r., dotyczących liczby procedur udzielania pozwoleń wchodzących w zakres stosowania niniejszej dyrektywy, średniego czasu trwania procedury udzielania pozwoleń, liczby procedur udzielania pozwoleń przekraczających termin oraz utworzenia wspólnego organu w okresie sprawozdawczym.

Artykuł 11

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 10 sierpnia 2023 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposób dokonywania takiego odniesienia określany jest przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty najważniejszych przepisów prawa krajowego w dziedzinie objętej zakresem niniejszej dyrektywy.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 7 lipca 2021 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

D.M. SASSOLI

Przewodniczący

W imieniu Rady

A. LOGAR

Przewodniczący

(1) Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 269.

(2) Dz.U. C 168 z 16.5.2019. s. 91.

(3) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 13 lutego 2019 r. (Dz.U. C 449 z 23.12.2020, s. 576) oraz stanowisko Rady w pierwszym czytaniu z dnia 14 czerwca 2021 r. (Dz.U. C 273 z 8.7.2021, s. 1). Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 6 lipca 2021 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym).

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie unijnych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej i uchylające decyzję nr 661/2010/UE (Dz.U. L 348 z 20.12.2013, s. 1).

(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające instrument „Łącząc Europę”, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 913/2010 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 680/2007 i (WE) nr 67/2010 (Dz.U. L 348 z 20.12.2013, s. 129).

(6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65).

(7) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylająca dyrektywę 2004/17/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 243).

(8) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7).

(9) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).

ZAŁĄCZNIK

Wstępnie zidentyfikowane odcinki połączeń transgranicznych oraz brakujące połączenia w korytarzach sieci bazowej, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a)

Korytarz sieci bazowej „Atlantyk”
Połączenia transgraniczne	Évora– Mérida	kolejowe
	Vitoria-Gasteiz – San Sebastián – Bayonne – Bordeaux
	Aveiro – Salamanca
	(rzeka) Douro (Via Navegável do Douro)	śródlądowe wodne
Brakujące połączenia	Linie interoperacyjne z liniami o szerokości toru niezgodnej z UIC na Półwyspie Iberyjskim	kolejowe
Korytarz sieci bazowej „Morze Bałtyckie – Morze Adriatyckie”
Połączenia transgraniczne	Katowice/Opole – Ostrava – Brno Katowice – Žilina Bratislava – Wien Graz – Maribor Venezia – Trieste – Divača – Ljubljana	kolejowe
Połączenia transgraniczne	Katowice – Žilina Brno – Wien	drogowe
Brakujące połączenia	Gloggnitz – Mürzzuschlag: tunel bazowy Semmering Graz – Klagenfurt: linia kolejowa i tunel Koralm Koper – Divača	kolejowe
Korytarz sieci bazowej „Morze Śródziemne”
Połączenia transgraniczne	Barcelona – Perpignan	kolejowe
	Lyon – Torino: tunel bazowy i trasy dojazdowe
	Nice – Ventimiglia
	Venezia – Trieste – Divača – Ljubljana
	Ljubljana – Zagreb
	Zagreb – Budapest
	Budapest – Miskolc – granica UA
	Lendava – Letenye	drogowe
	Vásárosnamény – granica UA	drogowe
Brakujące połączenia	Almería – Murcia	kolejowe
	Linie interoperacyjne z liniami o szerokości toru niezgodnej z UIC na Półwyspie Iberyjskim
	Perpignan – Montpellier
	Koper – Divača
	Rijeka – Zagreb
	Milano – Cremona – Mantova – Porto Levante/Venezia – Ravenna/Trieste	śródlądowe wodne
Korytarz sieci bazowej „Morze Północne – Morze Bałtyckie”
Połączenia transgraniczne	Tallinn – Rīga – Kaunas – Warszawa: Rail Baltica, nowa w pełni interoperacyjna linia o szerokości toru UIC	kolejowe
	Świnoujście/Szczecin – Berlin	kolejowe i śródlądowe wodne
	korytarz Via Baltica EE-LV-LT-PL	drogowe
Brakujące połączenia	Kaunas – Vilnius: część nowej w pełni interoperacyjnej linii Rail Baltica o szerokości toru UIC	kolejowe
	Warszawa/Idzikowice – Poznań/Wrocław, w tym połączenia z planowanym Centralnym Portem Komunikacyjnym	kolejowe
	Nord-Ostsee-Kanal	śródlądowe wodne
	Berlin – Magdeburg – Hannover; Mittellandkanal; kanały zachodnich Niemiec
	Ren, Waal
	Noordzeekanaal, IJssel, Twentekanaal
Korytarz sieci bazowej „Morze Północne – Morze Śródziemne”
Połączenia transgraniczne	Brussel lub Bruxelles – Luxembourg – Strasbourg	kolejowe
	Terneuzen – Gent	śródlądowe wodne
	sieć Sekwana – Skalda i powiązane dorzecza Sekwany, Skaldy i Mozy
	korytarz Ren–Skalda
Brakujące połączenia	Kanał Alberta i Kanał Bocholt-Herentals	śródlądowe wodne
Korytarz sieci bazowej „Wschód/wschodnia część regionu Morza Śródziemnego”
Połączenia transgraniczne	Dresden – Praha/Kolín	kolejowe
	Wien/Bratislava – Budapest
	Békéscsaba – Arad – Timișoara
	Craiova – Calafat – Vidin – Sofia – Thessaloniki
	Sofia – granica RS/granica MK
	granica TR – Alexandroupoli
	granica MK – Thessaloniki
	Ioannina – Kakavia (granica AL)	drogowe
	Drobeta Turnu Severin/Craiova – Vidin – Montana
	Sofia – granica RS
	Hamburg – Dresden – Praha – Pardubice	śródlądowe wodne
Brakujące połączenia	Igoumenitsa – Ioannina	kolejowe
	Praha – Brno
	Thessaloniki – Kavala – Alexandroupoli
	Timişoara – Craiova
Korytarz sieci bazowej „Ren – Alpy”
Połączenia transgraniczne	Zevenaar – Emmerich – Oberhausen	kolejowe
	Karlsruhe – Basel
	Milano/Novara – granica CH
	Basel – Antwerpen/Rotterdam – Amsterdam	śródlądowe wodne
Brakujące połączenia	Genova – Tortona/Novi Ligure	kolejowe
Brakujące połączenia	Zeebrugge – Gent	kolejowe
Korytarz sieci bazowej „Ren – Dunaj”
Połączenia transgraniczne	München – Praha	kolejowe
	Nürnberg – Plzeň
	München – Mühldorf – Freilassing – Salzburg
	Strasbourg – Kehl Appenweier
	Hranice – Žilina
	Košice – granica UA
	Wien – Bratislava/Budapest
	Bratislava – Budapest
	Békéscsaba – Arad – Timișoara – granica RS
	București – Giurgiu – Rousse
	Dunaj (Kehlheim – Constanța/Midia/Sulina) oraz powiązane dorzecza Wagu, Sawy i Cisy	śródlądowe wodne
	Zlín – Žilina	drogowe
	Timișoara – granica RS	drogowe
Brakujące połączenia	Stuttgart – Ulm	kolejowe
	Salzburg – Linz
	Craiova – București
	Arad – Sighișoara – Brașov – Predeal
Korytarz sieci bazowej „Skandynawia – Morze Śródziemne”
Połączenia transgraniczne	granica RU – Helsinki	kolejowe
	København – Hamburg: trasy dojazdowe do stałego połączenia pod cieśniną Bełt Fehmarn
	München – Wörgl – Innsbruck – Fortezza – Bolzano – Trento – Verona: tunel bazowy Brenner i trasy dojazdowe
	Göteborg – Oslo
	København – Hamburg: stałe połączenie pod cieśniną Bełt Fehmarn	drogowe/kolejowe

20.7.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 258/14

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) 2021/1188

z dnia 19 lipca 2021 r.

w sprawie wykonania art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu oraz uchylenia rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/138

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2580/2001 z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu (1), w szczególności jego art. 2 ust. 3,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 5 lutego 2021 r. Rada przyjęła rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/138 (2) w sprawie wykonania art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 i ustanowienia uaktualnionej listy osób, grup i podmiotów, do których zastosowanie ma rozporządzenie (WE) nr 2580/2001 (zwanej dalej „listą”).

(2)	W przypadkach gdy było to wykonalne, Rada przedstawiła wszystkim osobom, grupom i podmiotom uzasadnienie umieszczenia ich na liście.

(3)

Poprzez ogłoszenie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Rada poinformowała osoby, grupy i podmioty wymienione na liście, że postanowiła pozostawić je na tej liście. Rada poinformowała również zainteresowane osoby, grupy i podmioty, że mają możliwość zwrócenia się do Rady o uzasadnienie umieszczenia ich na liście, jeśli takie uzasadnienie nie zostało im już przekazane.

(4)

Rada dokonała przeglądu listy zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001. Podczas przeglądu Rada uwzględniła uwagi przedłożone jej przez zainteresowanych oraz uaktualnione informacje otrzymane od właściwych władz krajowych dotyczące statusu umieszczonych na liście osób i podmiotów na poziomie krajowym.

(5)

Rada potwierdziła, że właściwe władze, o których mowa w art. 1 ust. 4 wspólnego stanowiska Rady 2001/931/WPZiB (3), podjęły decyzje w odniesieniu do wszystkich osób, grup i podmiotów umieszczonych na liście, w których to decyzjach stwierdza się uczestnictwo tych osób, grup i podmiotów w aktach terrorystycznych w rozumieniu art. 1 ust. 2 i 3 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB. Rada uznała też, że osoby, grupy i podmioty, do których zastosowanie mają art. 2, 3, i 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB, powinny nadal być objęte szczególnymi środkami ograniczającymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 2580/2001.

(6)	Należy odpowiednio zaktualizować listę oraz uchylić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/138,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Lista przewidziana w art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 określona jest w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/138 zostaje niniejszym uchylone.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 lipca 2021 r.

W imieniu Rady

J. PODGORŠEK

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 344 z 28.12.2001, s. 70.

(2) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2021/138 z dnia 5 lutego 2021 r. w sprawie wykonania art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu oraz uchylenia rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/1128 (Dz.U. L 43 z 8.2.2021, s. 1).

(3) Wspólne stanowisko Rady 2001/931/WPZiB z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu (Dz.U. L 344 z 28.12.2001, s. 93).

ZAŁĄCZNIK

LISTA OSÓB, GRUP I PODMIOTÓW, O KTÓREJ MOWA W ART. 1

I. OSOBY

ABDOLLAHI, Hamed (alias Mustafa Abdullahi), ur. 11.8.1960 r. w Iranie. Nr paszportu: D9004878.

AL-NASSER, Abdelkarim Hussein Mohamed, ur. w Al-Ihsa (Arabia Saudyjska), obywatel Arabii Saudyjskiej.

AL YACOUB, Ibrahim Salih Mohammed, ur. 16.10.1966 r. w Tarut (Arabia Saudyjska), obywatel Arabii Saudyjskiej.

ARBABSIAR, Manssor (alias Mansour Arbabsiar), ur. 6.3.1955 r. lub 15.3.1955 r. w Iranie. Obywatel Iranu i USA. Nr paszportu: C2002515 (Iran); Nr paszportu: 477845448 (USA). Numer krajowego dokumentu tożsamości: 07442833, data wygaśnięcia 15.3.2016 r. (prawo jazdy USA).

ASSADI, Assadollah, ur. 22.12.1971 r. w Teheranie (Iran), obywatel Iranu. Nr irańskiego paszportu dyplomatycznego: D9016657.

BOUYERI, Mohammed (alias: Abu ZUBAIR; SOBIAR; Abu ZOUBAIR), ur. 8.3.1978 r. w Amsterdamie (Niderlandy).

EL HAJJ, Hassan Hassan, ur. 22.3.1988 r. w Zaghdraiya, Sidon, Liban, obywatel Kanady. Nr paszportu: JX446643 (Kanada).

HASHEMI MOGHADAM, Saeid, ur. 6.8.1962 r. w Teheranie (Iran), obywatel Iranu. Nr paszportu: D9016290, ważny do 4.2.2019.

IZZ-AL-DIN, Hasan (alias: GARBAYA, Ahmed; SA-ID; SALWWAN, Samir), Liban, ur. w 1963 r. w Libanie, obywatel Libanu.

10.

MELIAD, Farah, ur. 5.11.1980 r. w Sydney (Australia), obywatel Australii. Nr paszportu: M2719127 (Australia).

11.

MOHAMMED, Khalid Shaikh (alias: ALI, Salem; BIN KHALID, Fahd Bin Adballah; HENIN, Ashraf Refaat Nabith; WADOOD, Khalid Adbul), ur. 14.4.1965 r. lub 1.3.1964 r. w Pakistanie. Nr paszportu: 488555.

12.

ȘANLI, Dalokay (alias Sinan), ur. 13.10.1976 r. w Pülümür (Turcja).

13.

SHAHLAI, Abdul Reza (alias: Abdol Reza Shala’i; Abd-al Reza Shalai; Abdorreza Shahlai; Abdolreza Shahla’i; Abdul-Reza Shahlaee; Hajj Yusef; Haji Yusif; Hajji Yasir; Hajji Yusif, Yusuf Abu-al-Karkh), ur. ok. 1957 r. w Iranie. Adresy: 1) Kermanszah, Iran, 2) Mehran Military Base (Baza Wojskowa Mehran), Prowincja Ilam, Iran.

14.

SHAKURI, Ali Gholam, ur. ok. 1965 r. w Teheranie, Iran.

II. GRUPY I PODMIOTY

„Abu Nidal Organisation” – „ANO” („Organizacja Abu Nidala”) (inne nazwy: „Fatah Revolutionary Council” („Rewolucyjna Rada Fatah”); „Arab Revolutionary Brigades” („Rewolucyjne Brygady Arabskie”); „Black September” („Czarny Wrzesień”); „Revolutionary Organisation of Socialist Muslims” („Rewolucyjna Organizacja Muzułmańskich Socjalistów”)).

„Al-Aqsa Martyrs’ Brigade” („Brygady Męczenników Al-Aksy”).

„Al Aqsa e.V” („Stowarzyszenie Al-Aksa”).

„Babbar Khalsa”.

„Communist Party of the Philippines” („Komunistyczna Partia Filipin”) wraz z „New People’s Army” – „NPA” („Nowa Armia Ludowa”), Filipiny.

Wydział Bezpieczeństwa Wewnętrznego irańskiego Ministerstwa Wywiadu i Bezpieczeństwa.

„Gama’a al-Islamiyya” („Dżama’a al Islamija”) (inna nazwa „Al-Gama’a al-Islamiyya” („Al. Dżama’a al Islamija”)) („Grupa Islamska” – „GI”).

„İslami Büyük Doğu Akıncılar Cephesi” – „IBDA-C” („Islamski Front Bojowników o Wielki Wschód”).

„Hamas” wraz z „Hamas-Izz al-Din al-Qassem”.

10.

„Hizballah Military Wing” („Wojskowe Skrzydło Hizballah”) (inne nazwy: „Hezbollah MilitaryWing” („Wojskowe Skrzydło Hezbollah”), „Hizbullah Military Wing” („Wojskowe Skrzydło Hizbullah”), „Hizbollah Military Wing” („Wojskowe Skrzydło Hizbollah”), „Hezballah Military Wing” („Wojskowe Skrzydło Hezballah”), „Hisbollah Military Wing” („Wojskowe Skrzydło Hisbollah”), „Hizbu’llah Military Wing” („Wojskowe Skrzydło Hizbu’llah”), „Hizb Allah Military Wing” („Wojskowe Skrzydło Hizb Allah”), „Jihad Council” („Rada Dżihadu”) (i wszystkie jednostki mu podlegające, w tym „External Security Organisation” – „Organizacja Bezpieczeństwa Zewnętrznego”)).

11.

„Hizbul Mujahideen” – „HM” („Hizbul Mudżahedin”).

12.

„Khalistan Zindabad Force” – „KZF” („Siły Chalistan Zindabad”).

13.

„Kurdistan Workers’ Party” – „PKK” („Partia Pracujących Kurdystanu”) (inne nazwy: „KADEK”; „KONGRA-GEL”).

14.

„Liberation Tigers of Tamil Eelam” – „LTTE” („Tygrysy – Wyzwoliciele Tamilskiego Ilamu”).

15.

„Ejército de Liberación Nacional” („Narodowa Armia Wyzwolenia”).

16.

„Palestinian Islamic Jihad” – „PIJ” („Palestyński Islamski Dżihad”).

17.

„Popular Front for the Liberation of Palestine” – „PFLP” („Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny”).

18.

„Popular Front for the Liberation of Palestine – General Command” („Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny – Naczelne Dowództwo”) (inna nazwa: „PFLP – Naczelne Dowództwo”).

19.

„Devrimci Halk Kurtuluș Partisi-Cephesi” – „DHKP/C” („Rewolucyjna Ludowa Partia/Front/Armia Wyzwolenia”) (inne nazwy: „Devrimci Sol” („Lewica Rewolucyjna”), Dev Sol).

20.

„Sendero Luminoso” – „SL” („Świetlisty Szlak”).

21.

„Teyrbazen Azadiya Kurdistan” – „TAK” (inne nazwy: „Kurdistan Freedom Falcons” („Sokoły Wolności Kurdystanu”), „Kurdistan Freedom Hawks” („Jastrzębie Wolności Kurdystanu”)).

20.7.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 258/18

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2021/1189

z dnia 7 maja 2021 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/848 w odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego określonych rodzajów lub gatunków

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/848 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 (1), w szczególności jego art. 13 ust. 3 i art. 38 ust. 8 lit. a) ppkt (ii),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (UE) 2018/848 stanowi, że podmioty powinny móc wprowadzać do obrotu materiał rozmnożeniowy roślin ekologicznego materiału heterogenicznego bez konieczności przestrzegania wymogów dotyczących rejestracji i certyfikacji kategorii materiału przedbazowego, bazowego i kwalifikowanego lub wymogów dotyczących jakości, zdrowia i tożsamości dla kategorii CAC, standard lub komercyjny, jak określono w dyrektywach Rady 66/401/EWG (2), 66/402/EWG (3), 68/193/EWG (4), 98/56/WE (5), 2002/53/WE (6), 2002/54/WE (7), 2002/55/WE (8), 2002/56/WE (9), 2002/57/WE (10), 2008/72/WE (11) oraz 2008/90/WE (12) lub w aktach przyjętych na podstawie tych dyrektyw. Stanowi ono również, że wprowadzanie do obrotu powinno być zgodne ze zharmonizowanymi wymogami przyjętymi przez Komisję.

(2)

Aby uwzględnić potrzeby podmiotów i konsumentów materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego w odniesieniu do tożsamości, zdrowia i jakości takiego materiału, należy ustanowić przepisy dotyczące opisu, minimalnych wymogów jakościowych dla partii materiału siewnego, w tym jego tożsamości, czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i jakości sanitarnej, pakowania i znakowania materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego oraz, w miarę możliwości, utrzymywania takiego materiału przez podmioty oraz informacji, które mają być przechowywane przez te podmioty.

(3)

Wspieranie dostosowania ekologicznego materiału heterogenicznego do zróżnicowanych warunków agroekologicznych wymaga wyłączenia z wymogów niniejszego rozporządzenia przemieszczania ograniczonych ilości materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego do celów badań nad takim materiałem i jego rozwoju.

(4)

Należy również określić szczegółowe kryteria i warunki przeprowadzania kontroli urzędowych, aby zapewnić identyfikowalność na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji oraz zgodność z rozporządzeniem (UE) 2018/848 w zakresie kontroli podmiotów wprowadzających do obrotu materiał rozmnożeniowy roślin ekologicznego materiału heterogenicznego.

(5)

Ekologiczny materiał heterogeniczny charakteryzuje się wysokim poziomem różnorodności fenotypowej i genetycznej, a jego dynamiczny charakter może ewoluować i dostosowywać się do niektórych warunków uprawy. W przeciwieństwie do mieszanek nasion, które są co roku odtwarzane na podstawie odmian, lub odmian syntetycznych pozyskiwanych poprzez krzyżowanie określonego zestawu materiałów macierzystych, które są wielokrotnie zapylane krzyżowo w celu odtworzenia stabilnej populacji, albo odmian chronionych i amatorskich, w tym populacji miejscowych zdefiniowanych w dyrektywie Komisji 2008/62/WE (13) i dyrektywie Komisji 2009/145/WE (14), ekologiczny materiał heterogeniczny ma się dostosowywać do stresu biotycznego i abiotycznego różnego rodzaju ze względu na powtarzającą się selekcję naturalną i dokonywaną przez człowieka, w związku z czym oczekuje się, że będzie się zmieniał z czasem.

(6)

Należy ustanowić przepisy dotyczące identyfikacji partii nasion ekologicznego materiału heterogenicznego w celu uwzględnienia szczególnych cech tego materiału. Przepisy dotyczące minimalnych wymogów jakościowych, takich jak zdrowie, czystość analityczna i zdolność kiełkowania, powinny zapewniać takie same standardy, jak w przypadku najniższej kategorii materiału siewnego i pozostałego materiału rozmnożeniowego roślin (materiał kategorii CAC, standard, komercyjny lub kwalifikowany), jak przewidziano w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 98/56/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE i 2008/90/WE. Takie przepisy są niezbędne, aby służyły interesom użytkowników tego ekologicznego materiału heterogenicznego, a mianowicie rolników i ogrodników, którzy powinni mieć pewność co do jego odpowiedniej jakości i tożsamości. Doświadczenie pokazuje, że materiał rozmnożeniowy roślin ekologicznego materiału heterogenicznego może spełniać te standardy.

(7)

Podmioty powinny mieć możliwość wprowadzania do obrotu materiału siewnego ekologicznego materiału heterogenicznego, który nie spełnia warunków dotyczących zdolności kiełkowania, aby zapewnić większą elastyczność w zakresie wprowadzania tego materiału do obrotu. Aby umożliwić użytkownikom dokonywanie świadomych wyborów, dostawca powinien jednak wskazać zdolność kiełkowania danego materiału siewnego na etykiecie lub bezpośrednio na opakowaniu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego.

(8)

Zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) 2018/848 produkcja ekologiczna podlega kontrolom urzędowym i innym czynnościom urzędowym przeprowadzanym zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 (15). W związku z tym państwa członkowskie powinny wyznaczyć odpowiednie właściwe organy do spraw kontroli urzędowej podmiotów zajmujących się ekologicznym materiałem heterogenicznym w celu zapewnienia zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej. Ekologiczny materiał heterogeniczny powinien podlegać kontrolom urzędowym w oparciu o analizę ryzyka w celu zagwarantowania spełnienia wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Kontrole tożsamości, czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i zdrowia roślin oraz ich zgodności z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 należy przeprowadzać zgodnie z urzędowymi protokołami badań wykonywanych w laboratoriach wyznaczonych przez właściwe organy, zgodnie z odpowiednimi normami międzynarodowymi.

(9)	Podmioty powinny prowadzić niezbędną dokumentację w celu zapewnienia identyfikowalności, kontroli zdrowia roślin i jak najlepszego zarządzania ekologicznym materiałem heterogenicznym pozostającym pod ich kontrolą.

(10)

Ekologiczny materiał heterogeniczny nie jest stabilny, w związku z czym obecne metody badania jednolitości i stabilności stosowane do rejestracji odmian nie są odpowiednie. Identyfikacja i identyfikowalność ekologicznego materiału heterogenicznego powinna być zatem zagwarantowana poprzez opis metod jego produkcji oraz jego właściwości fenotypowych i agronomicznych.

(11)	Należy ustanowić przepisy dotyczące utrzymywania ekologicznego materiału heterogenicznego w celu zapewnienia tożsamości i jakości, jeżeli takie utrzymywanie jest możliwe.

(12)	Niniejsze rozporządzenie należy stosować od dnia 1 stycznia 2022 r., tj. od dnia rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) 2018/848,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2018/848, czyli materiału siewnego gatunków roślin rolniczych i warzyw, materiału rozmnożeniowego warzyw innego niż nasiona, materiału rozmnożeniowego roślin ozdobnych, materiału rozmnożeniowego winorośli i materiału rozmnożeniowego roślin sadowniczych w rozumieniu dyrektyw 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/WE, 98/56/WE, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE.

Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do przemieszczania ograniczonych ilości materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego na potrzeby badań nad ekologicznym materiałem heterogenicznym i jego rozwoju.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)	„ekologiczny materiał heterogeniczny” oznacza grupę roślin w rozumieniu art. 3 pkt 18 rozporządzenia (UE) 2018/848, która jest produkowana zgodnie z wymogami art. 3 pkt 1 tego rozporządzenia;

2)	„materiał macierzysty” oznacza każdy materiał roślinny, którego krzyżowanie lub rozmnażanie doprowadziło do wytworzenia ekologicznego materiału heterogenicznego;

3)	„małe opakowania” oznaczają opakowania zawierające nasiona w ilościach nieprzekraczających maksymalnych ilości przewidzianych w załączniku II.

Artykuł 3

Produkcja i wprowadzanie do obrotu w Unii materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego

Materiał rozmnożeniowy roślin ekologicznego materiału heterogenicznego jest produkowany lub wprowadzany do obrotu w Unii wyłącznie wtedy, gdy spełnione są wszystkie następujące wymogi:

materiał spełnia wymagania dotyczące:

a)	tożsamości, o których mowa w art. 5;

b)	jakości sanitarnej i czystości analitycznej oraz zdolności kiełkowania, o których mowa w art. 6;

c)	pakowania i znakowania, o których mowa w art. 7;

2)	jego opis zawiera elementy, o których mowa w art. 4;

3)	jest przedmiotem kontroli urzędowych zgodnie z art. 9;

4)	jest produkowany lub wprowadzany do obrotu przez podmioty, które spełniają wymagania dotyczące informacji w art. 8; oraz

5)	jest utrzymywany zgodnie z art. 10.

Artykuł 4

Opis ekologicznego materiału heterogenicznego

1. Opis ekologicznego materiału heterogenicznego zawiera wszystkie następujące elementy:

opis jego cech, w tym:

(i)	opis kluczowych cech fenotypowych wspólnych dla materiału oraz opis heterogeniczności materiału przez określenie różnorodności fenotypowej obserwowalnej wśród poszczególnych jednostek rozmnożeniowych;

(ii)	dokumentację istotnych cech, w tym aspektów agronomicznych, takich jak plon, stabilność plonu, przydatność do systemów niskonakładowych, efektywność, odporność na stres abiotyczny, odporność na choroby, parametry jakościowe, smak lub barwa;

(iii)

wszelkie dostępne wyniki badań dotyczących cech, o których mowa w ppkt (ii);

b)	opis rodzaju techniki stosowanej w hodowli lub opis metody produkcji ekologicznego materiału heterogenicznego;

c)	opis materiału macierzystego wykorzystywanego do hodowli lub produkcji ekologicznego materiału heterogenicznego i opis własnego programu kontroli produkcji stosowanego przez dany podmiot z odniesieniem do praktyk, o których mowa w ust. 2 lit. a), oraz, w stosownych przypadkach, w ust. 2 lit. c);

d)	opis praktyk zarządzania gospodarstwem i praktyk selekcji w gospodarstwie z odniesieniem do ust. 2 lit. b) oraz, w stosownych przypadkach, opis materiału macierzystego z odniesieniem do ust. 2 lit. c);

e)	odniesienie do państwa hodowli lub produkcji wraz z informacją o roku produkcji i opisem warunków glebowo-klimatycznych.

2. Materiał, o którym mowa w ust. 1, może być wytworzony w wyniku zastosowania jednej z następujących technik:

krzyżowanie kilku różnych rodzajów materiału macierzystego z wykorzystaniem protokołów krzyżowania w celu wytworzenia zróżnicowanego ekologicznego materiału heterogenicznego poprzez łączenie potomstwa, wielokrotne ponowne wysiewanie i narażanie materiału rozmnożeniowego na selekcję naturalną lub dokonywaną przez człowieka, pod warunkiem że materiał ten wykazuje wysoki poziom różnorodności genetycznej zgodnie z art. 3 pkt 18 rozporządzenia (UE) 2018/848;

b)	praktyki zarządzania gospodarstwem, w tym selekcja, tworzenie lub utrzymywanie materiału, który charakteryzuje się wysokim poziomem różnorodności genetycznej zgodnie z art. 3 pkt 18 rozporządzenia (UE) 2018/848;

c)	wszelkie inne techniki stosowane do hodowli lub produkcji ekologicznego materiału heterogenicznego, z uwzględnieniem szczególnych cechy rozmnażania.

Artykuł 5

Wymagania dotyczące tożsamości partii nasion materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego

Materiał rozmnożeniowy roślin ekologicznego materiału heterogenicznego identyfikuje się na podstawie wszystkich następujących elementów:

materiał macierzysty i system produkcji stosowane w krzyżowaniu w celu wytworzenia ekologicznego materiału heterogenicznego, jak przewidziano w art. 4 ust. 2 lit. a) lub, w stosownych przypadkach, w art. 4 ust. 2 lit. c); lub historia materiału i praktyk zarządzania gospodarstwem, w tym informacja, czy selekcja nastąpiła w sposób naturalny, czy w wyniku interwencji człowieka, w przypadkach określonych w art. 4 ust. 2 lit. b) i c);

2)	państwo hodowli lub produkcji;

3)	opis kluczowych cech wspólnych i heterogeniczności fenotypowej materiału.

Artykuł 6

Wymagania dotyczące jakości sanitarnej, czystości analitycznej i zdolności kiełkowania materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego

1. Materiał rozmnożeniowy roślin ekologicznego materiału heterogenicznego spełnia przepisy rozporządzenia (UE) 2016/2031, rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/2072 (16) oraz innych właściwych aktów przyjętych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/2031, dotyczące obecności agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej i regulowanych agrofagów niekwarantannowych dla Unii, a także środków przeciwko tym agrofagom.

2. W odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego gatunków roślin pastewnych wymienionych w art. 2 ust. 1 część A dyrektywy 66/401/EWG zastosowanie mają następujące przepisy:

a)	pkt 1 i pkt 5 tabela kolumna ostatnia załącznika I do dyrektywy 66/401/EWG oraz

b)	sekcja I pkt 2 i 3 oraz sekcja III załącznika II do dyrektywy 66/401/EWG.

3. W odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego gatunków roślin zbożowych wymienionych w art. 2 ust. 1 część A dyrektywy 66/402/EWG zastosowanie mają następujące przepisy:

a)	pkt 1 i pkt 6 tabela kolumna ostatnia załącznika I do dyrektywy 66/402/EWG;

b)	pkt 2 część A tabela wiersz trzeci, szósty, dziesiąty, trzynasty, szesnasty, dwudziesty i dwudziesty pierwszy oraz pkt 2 część B załącznika II do wspomnianej dyrektywy;

c)	pkt 3 tabela kolumna ostatnia załącznika II do wspomnianej dyrektywy;

d)	pkt 4 tabela wiersz trzeci i szósty załącznika II do wspomnianej dyrektywy.

4. W odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego winorośli w rozumieniu dyrektywy 68/193/EWG zastosowanie mają następujące przepisy:

a)	sekcja 2, 3, 4, 6 i 7 oraz sekcja 8 pkt 6 załącznika I do dyrektywy 68/193/EWG;

b)	załącznik II do dyrektywy 68/193/EWG, z wyjątkiem część I pkt 1.

5. W odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego roślin ozdobnych w rozumieniu dyrektywy 98/56/WE zastosowanie ma art. 3 dyrektywy 93/49/EWG (17).

6. W odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego buraka w rozumieniu dyrektywy 2002/54/WE zastosowanie ma część A pkt 1, część B pkt 2 i 3 załącznika I do tej dyrektywy.

7. W odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego gatunków warzyw wymienionych w art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2002/55/WE zastosowanie mają pkt 2 i 3 załącznika II do tej dyrektywy.

8. W odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego sadzeniaków ziemniaka w rozumieniu dyrektywy 2002/56/WE zastosowanie mają przepisy dla najniższej kategorii sadzeniaków ziemniaka w pkt 3 załącznika I oraz w załączniku II.

9. W odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego roślin oleistych i włóknistych wymienionych w art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2002/57/WE zastosowanie mają następujące przepisy:

a)	pkt 1 i pkt 4 tabela kolumna ostatnia załącznika I do dyrektywy 2002/57/WE;

b)	część I pkt 4 ppkt A tabela załącznika II, z wyjątkiem wymagań dla bazowego materiału siewnego Brassica ssp. oraz Sinapis alba, a także część I pkt 5 tabela kolumna ostatnia załącznika II do dyrektywy 2002/57/WE.

10. W odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego w odniesieniu do materiału rozmnożeniowego oraz nasadzeniowego warzyw innego niż nasiona w rozumieniu dyrektywy 2008/72/WE zastosowanie mają art. 3 i 5 dyrektywy 93/61/EWG (18).

11. W odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin w odniesieniu do ekologicznego heterogenicznego materiału rozmnożeniowego roślin sadowniczych oraz roślin sadowniczych przeznaczonych do produkcji owoców w rozumieniu dyrektywy 2008/90/WE zastosowanie mają następujące przepisy:

a)	art. 23, z wyjątkiem pkt 1 lit. b), art. 24, 26, 27 i 27a dyrektywy wykonawczej Komisji 2014/98/UE (19);

b)	załączniki I, II i III oraz wymogi dotyczące materiału CAC w załączniku IV do dyrektywy wykonawczej 2014/98/UE.

12. Ust. 2–11 mają zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do wymagań w zakresie czystości analitycznej i zdolności kiełkowania dla materiału siewnego oraz do wymagań w zakresie jakości i zdrowia dla pozostałego materiału rozmnożeniowego, ale nie w odniesieniu do wymagań w zakresie tożsamości i czystości odmianowej i inspekcji polowej dla tożsamości i czystości odmianowej materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego.

13. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 1–12 podmioty mogą wprowadzać do obrotu nasiona ekologicznego materiału heterogenicznego, które nie spełniają wymagań w odniesieniu do zdolności kiełkowania, pod warunkiem że dostawca wskaże zdolność kiełkowania tego materiału siewnego na etykiecie lub bezpośrednio na opakowaniu.

Artykuł 7

Wymagania dotyczące pakowania i znakowania materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego

1. Materiał rozmnożeniowy roślin ekologicznego materiału heterogenicznego nieumieszczony w małych opakowaniach pakuje się w opakowania lub pojemniki zamknięte w taki sposób, aby nie mogły być otwarte bez pozostawiania śladów manipulowania opakowaniem lub pojemnikiem.

2. Podmiot umieszcza na opakowaniu lub pojemniku materiału siewnego lub materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego etykietę w co najmniej jednym języku urzędowym Unii.

Etykieta ta musi:

a)	być czytelna, zadrukowana lub zapisana po jednej stronie, nieużywana i łatwo widoczna;

b)	zawierać informacje wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

c)	być koloru żółtego z zielonym ukośnym krzyżem.

3. Zamiast na etykiecie informacje wymienione w załączniku I mogą być bezpośrednio nadrukowane lub napisane na opakowaniu lub pojemniku. W takim przypadku ust. 2 lit. c) nie ma zastosowania.

4. W przypadku małych, przezroczystych opakowań etykieta może być umieszczona wewnątrz opakowania, pod warunkiem że jest czytelna.

5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1–4 nasiona ekologicznego materiału heterogenicznego umieszczone w zamkniętych i opatrzonych etykietą opakowaniach i pojemnikach w ilościach nieprzekraczających maksymalnych ilości przewidzianych w załączniku II można sprzedawać użytkownikom ostatecznym w nieoznakowanych i niezaplombowanych opakowaniach, pod warunkiem że nabywca, na swoje żądanie, zostanie poinformowany na piśmie w momencie dostawy o gatunku i nazwie materiału oraz o numerze referencyjnym partii.

Artykuł 8

Wymagania dotyczące informacji, które mają być przechowywane przez podmioty

1. Każdy podmiot produkujący lub wprowadzający do obrotu materiał rozmnożeniowy roślin ekologicznego materiału heterogenicznego:

a)	przechowuje kopię powiadomienia dokonanego zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/848, kopię deklaracji złożonej na podstawie art. 39 ust. 1 lit. d) tego rozporządzenia oraz, w stosownych przypadkach, kopię certyfikatu wydanego zgodnie z art. 35 tego rozporządzenia;

zapewnia identyfikowalność ekologicznego materiału heterogenicznego w systemie produkcji określonym w art. 4 ust. 2 lit. a) lub, w stosownych przypadkach, w art. 4 ust. 2 lit. c) przez przechowywanie informacji pozwalających na identyfikację podmiotów, którzy dostarczyli materiał macierzysty ekologicznego materiału heterogenicznego.

Podmiot przechowuje te dokumenty przez okres pięciu lat.

2. Podmiot produkujący materiał rozmnożeniowy roślin ekologicznego materiału heterogenicznego przeznaczony do wprowadzenia do obrotu rejestruje również i przechowuje następujące informacje:

a)	nazwa gatunkowa i nazwa stosowana w odniesieniu do każdego zgłoszonego ekologicznego materiału heterogenicznego; rodzaj techniki stosowanej do produkcji ekologicznego materiału heterogenicznego, o czym mowa w art. 4;

b)	charakterystyka zgłoszonego ekologicznego materiału heterogenicznego określonego w art. 4;

c)	miejsce hodowli ekologicznego materiału heterogenicznego i miejsce produkcji ekologicznego materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego określonego w art. 5;

d)	powierzchnia wykorzystana do produkcji ekologicznego materiału heterogenicznego i wyprodukowana ilość.

3. Odpowiedzialne organy urzędowe zgodnie z dyrektywami 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 98/56/WE, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE i 2008/90/WE mają dostęp do informacji, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 9

Kontrole urzędowe

Właściwe organy państw członkowskich lub jednostki upoważnione, jeżeli właściwe organy delegowały zadania kontrolne zgodnie z tytułem II rozdział III rozporządzenia (UE) 2017/625, przeprowadzają kontrole urzędowe w oparciu o analizę ryzyka w odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego oraz obrotu takim materiałem, aby sprawdzić zgodność z wymogami art. 4, 5, 6, 7, 8 i 10 niniejszego rozporządzenia.

Badanie zdolności kiełkowania i czystości analitycznej przeprowadza się zgodnie z odpowiednimi metodami Międzynarodowego Związku Oceny Nasion.

Artykuł 10

Utrzymywanie ekologicznego materiału heterogenicznego

Jeżeli utrzymywanie jest możliwe, podmiot, który powiadomił właściwe organy o ekologicznym materiale heterogenicznym zgodnie z art. 13 rozporządzenia (UE) 2018/848, zachowuje główne cechy materiału w momencie powiadomienia, utrzymując go tak długo, jak długo pozostaje on w obrocie. Utrzymywanie prowadzi się zgodnie z przyjętymi praktykami dostosowanymi do utrzymywania takiego materiału heterogenicznego. Podmiot odpowiedzialny za utrzymywanie prowadzi dokumentację dotyczącą czasu trwania oraz przedmiotu utrzymywania.

Właściwe organy mają przez cały czas dostęp do całej dokumentacji prowadzonej przez podmiot odpowiedzialny za dany materiał w celu sprawdzenia jego utrzymywania. Podmiot przechowuje tę dokumentację przez pięć lat od momentu zaprzestania obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin ekologicznego materiału heterogenicznego.

Artykuł 11

Wejście w życie i rozpoczęcie stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2022 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 maja 2021 r.

W imieniu Komisji

Ursula VON DER LEYEN

Przewodnicząca

(1) Dz.U. L 150 z 14.6.2018, s. 1.

(2) Dyrektywa Rady 66/401/EWG z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych (Dz.U. 125 z 11.7.1966, s. 2298).

(3) Dyrektywa Rady 66/402/EWG z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin zbożowych (Dz.U. 125 z 11.7.1966, s. 2309).

(4) Dyrektywa Rady 68/193/EWG z dnia 9 kwietnia 1968 r. w sprawie obrotu materiałem do wegetatywnego rozmnażania winorośli (Dz.U. L 93 z 17.4.1968, s. 15).

(5) Dyrektywa Rady 98/56/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin ozdobnych (Dz.U. L 226 z 13.8.1998, s. 16).

(6) Dyrektywa Rady 2002/53/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie Wspólnego katalogu odmian gatunków roślin rolniczych (Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 1).

(7) Dyrektywa Rady 2002/54/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym buraka (Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 12).

(8) Dyrektywa Rady 2002/55/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym warzyw (Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 33).

(9) Dyrektywa Rady 2002/56/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu sadzeniakami ziemniaków (Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 60).

(10) Dyrektywa Rady 2002/57/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych (Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 74).

(11) Dyrektywa Rady 2008/72/WE z dnia 15 lipca 2008 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym oraz nasadzeniowym warzyw, innym niż nasiona (Dz.U. L 205 z 1.8.2008, s. 28).

(12) Dyrektywa Rady 2008/90/WE z dnia 29 września 2008 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin sadowniczych oraz roślinami sadowniczymi przeznaczonymi do produkcji owoców (Dz.U. L 267 z 8.10.2008, s. 8).

(13) Dyrektywa Komisji 2008/62/WE z dnia 20 czerwca 2008 r. przewidująca pewne odstępstwa w odniesieniu do rejestracji populacji miejscowych i odmian roślin rolniczych przystosowanych naturalnie do warunków lokalnych i regionalnych i zagrożonych erozją genetyczną oraz obrót materiałem siewnym i sadzeniakami ziemniaka tych populacji miejscowych i odmian (Dz.U. L 162 z 21.6.2008, s. 13).

(14) Dyrektywa Komisji 2009/145/WE z dnia 26 listopada 2009 r. przewidująca pewne odstępstwa w odniesieniu do zatwierdzania populacji miejscowych i odmian warzyw tradycyjnie uprawianych w poszczególnych miejscach i regionach i zagrożonych erozją genetyczną oraz odmian warzyw niemających wewnętrznej wartości dla plonów o przeznaczeniu handlowym, wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach, oraz wprowadzania do obrotu materiału siewnego tych populacji miejscowych i odmian (Dz.U. L 312 z 27.11.2009, s. 44).

(15) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) (Dz.U. L 95 z 7.4.2017, s. 1).

(16) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/2072 z dnia 28 listopada 2019 r. ustanawiające jednolite warunki wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin i uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 690/2008 oraz zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2019 (Dz.U. L 319 z 10.12.2019, s. 1).

(17) Dyrektywa Komisji 93/49/EWG z dnia 23 czerwca 1993 r. określająca wykazy wskazujące warunki, jakie mają zostać spełnione przez materiał rozmnożeniowy roślin ozdobnych oraz rośliny ozdobne, zgodnie z dyrektywą Rady 91/682/EWG (Dz.U. L 250 z 7.10.1993, s. 9).

(18) Dyrektywa Komisji 93/61/EWG z dnia 2 lipca 1993 r. określająca wykazy wskazujące warunki, jakie mają być spełnione przez materiał rozmnożeniowy i nasadzeniowy warzyw, inny niż nasiona, zgodnie z dyrektywą Rady 92/33/EWG (Dz.U. L 250 z 7.10.1993, s. 19).

(19) Dyrektywa wykonawcza Komisji 2014/98/UE z dnia 15 października 2014 r. w sprawie wykonania dyrektywy Rady 2008/90/WE w odniesieniu do szczegółowych wymogów dotyczących rodzajów i gatunków roślin sadowniczych, o których mowa w załączniku I do tej dyrektywy, szczegółowych wymogów wobec dostawców oraz szczegółowych zasad dotyczących inspekcji urzędowych (Dz.U. L 298 z 16.10.2014, s. 22).

ZAŁĄCZNIK I

INFORMACJE UMIESZCZANE NA ETYKIECIE OPAKOWAŃ ZGODNIE Z ART. 7 UST. 2 LIT. B)

A. Etykieta powinna zawierać następujące informacje:

1)	nazwa materiału heterogenicznego wraz z wyrażeniem „Ekologiczny materiał heterogeniczny”;

2)	„Przepisy i normy unijne”;

3)	nazwisko i imię lub nazwa oraz adres podmiotu zawodowego odpowiedzialnego za umieszczenie etykiety lub jego kod rejestracyjny;

4)	państwo produkcji;

5)	numer referencyjny nadany przez podmiot zawodowy odpowiedzialny za umieszczenie etykiety;

6)	miesiąc i rok zamknięcia, po wyrażeniu: „zamknięto”;

7)	gatunek, wskazany przy pomocy co najmniej nazwy botanicznej, którą można podać w formie skróconej i bez nazwisk autorów, alfabetem łacińskim;

8)	deklarowana masa netto lub brutto albo deklarowana liczba w przypadku nasion, z wyjątkiem małych opakowań;

9)	jeżeli wskazana jest masa oraz używane są substancje granulujące lub inne stałe dodatki – rodzaj dodatku oraz przybliżony stosunek pomiędzy masą czystych nasion a masą całkowitą;

10)	informacja dotycząca środków ochrony roślin stosowanych do zaprawienia materiału rozmnożeniowego roślin zgodnie z wymaganiami art. 49 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 (1);

11)	zdolność kiełkowania, jeżeli – zgodnie z art. 6 ust. 13 niniejszego rozporządzenia – ekologiczny materiał heterogeniczny nie spełnia warunków w odniesieniu do zdolności kiełkowania.

B. Nazwa, o której mowa w pkt A.1, nie może utrudniać użytkownikom rozpoznawania lub reprodukcji i nie może:

a)	być identyczna ani możliwa do pomylenia z nazwą, pod którą inna odmiana lub inny ekologiczny materiał heterogeniczny tego samego lub blisko spokrewnionego gatunku są wprowadzone do rejestru urzędowego odmian roślin lub wykazu ekologicznego materiału heterogenicznego;

b)	być identyczna ani możliwa do pomylenia z nazwami, które są powszechnie używane w obrocie towarów lub które są zastrzeżone na podstawie innych przepisów;

c)	wprowadzać w błąd lub dezorientować w odniesieniu do cech charakterystycznych, wartości lub tożsamości ekologicznego materiału heterogenicznego albo tożsamości hodowcy.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1).

ZAŁĄCZNIK II

MAKSYMALNE ILOŚCI MATERIAŁU SIEWNEGO W MAŁYCH OPAKOWANIACH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 7 UST. 5

Gatunek	Maksymalna masa netto materiału siewnego (kg)
Rośliny pastewne	10
Buraki	10
Rośliny zbożowe	30
Rośliny oleiste i włókniste	10
Sadzeniaki ziemniaka	30
Materiał siewny warzyw:
Rośliny strączkowe	5
Cebula, trybula ogrodowa, szparag, burak liściowy (mangold), burak zwyczajny (ćwikłowy), rzepa, arbuz, bania, dyna, marchew, rzodkiew, skorzonera (czarna salsefia), szpinak, roszpunka (roszponka) jadalna	0,5
Wszystkie pozostałe gatunki warzyw	0,1

20.7.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 258/28

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2021/1190

z dnia 15 lipca 2021 r.

określające specyfikacje techniczne wymogów dotyczących danych w odniesieniu do tematu „Wykorzystanie ICT i handel elektroniczny” dla roku referencyjnego 2022 zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2152

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2152 z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie europejskiej statystyki gospodarczej uchylające 10 aktów prawnych w dziedzinie statystyki gospodarczej (1), w szczególności jego art. 7 ust. 1 i art. 17 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Aby zapewnić właściwe wdrożenie tematu „Wykorzystanie ICT i handel elektroniczny”, wymienionego w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2019/2152, Komisja powinna określić zmienne, jednostkę miary, populację statystyczną, klasyfikacje i podziały oraz termin przekazywania danych, aby uzyskać dane dotyczące wykorzystania ICT i handlu elektronicznego, które są porównywalne i zharmonizowane między państwami członkowskimi.

(2)	Państwa członkowskie powinny przekazywać raporty jakości i dotyczące metadanych w odniesieniu do krajowych statystycznych rejestrów przedsiębiorstw i wszystkich statystyk gospodarczych. W związku z tym konieczne jest określenie zasad, zawartości i terminów składania tych sprawozdań.

(3)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do tematu „Wykorzystanie ICT i handel elektroniczny”, o którym mowa w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2019/2152, państwa członkowskie przekazują dane zgodnie ze specyfikacjami technicznymi wymogów dotyczących danych dla roku referencyjnego 2022 określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Roczny raport dotyczący metadanych w odniesieniu do tematu „Wykorzystywanie ICT i handel elektroniczny”, o którym mowa w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2019/2152, przekazuje się Komisji (Eurostatowi) do dnia 31 maja 2022 r.

Roczny raport jakości w odniesieniu do tematu „Wykorzystywanie ICT i handel elektroniczny”, o którym mowa w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2019/2152, przekazuje się Komisji (Eurostatowi) do dnia 5 listopada 2022 r.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lipca 2021 r.

W imieniu Komisji

Ursula VON DER LEYEN

Przewodnicząca

(1) Dz.U. L 327 z 17.12.2019, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Specyfikacje techniczne wymogów dotyczących danych w odniesieniu do tematu „Wykorzystanie ICT i handel elektroniczny”

Obowiązkowe/fakultatywne

Zakres (filtr)

Zmienna

Obowiązkowe zmienne

(i)	dla wszystkich przedsiębiorstw:

1)	podstawowa działalność gospodarcza przedsiębiorstwa, w poprzednim roku kalendarzowym

2)	średnia liczba pracowników i osób pracujących na własny rachunek, w poprzednim roku kalendarzowym

3)	całkowity obrót (bez VAT), w poprzednim roku kalendarzowym

4)	liczba pracowników i osób pracujących na własny rachunek lub odsetek całkowitej liczby pracowników i osób pracujących na własny rachunek, które mają dostęp do internetu w celach służbowych

5)	zatrudnianie specjalistów w dziedzinie ICT

6)	zapewnianie szkoleń służących rozwijaniu umiejętności związanych z ICT dla specjalistów w dziedzinie ICT, w poprzednim roku kalendarzowym

7)	zapewnianie szkoleń służących rozwijaniu umiejętności związanych z ICT dla pozostałych pracowników, w poprzednim roku kalendarzowym

8)	zatrudnienie lub próba zatrudnienia specjalistów w dziedzinie ICT, w poprzednim roku kalendarzowym

wykonywanie zadań ICT (takich jak obsługa infrastruktury ICT, wsparcie w zakresie oprogramowania biurowego, opracowanie oprogramowania/systemów zarządzania biznesowego lub rozwiązań internetowych, bezpieczeństwo i ochrona danych) przez własnych pracowników (włącznie z pracownikami zatrudnionymi w przedsiębiorstwach dominujących lub stowarzyszonych), w poprzednim roku kalendarzowym

10)	wykonywanie zadań ICT (takich jak obsługa infrastruktury ICT, wsparcie w zakresie oprogramowania biurowego, opracowanie oprogramowania/systemów zarządzania biznesowego lub rozwiązań internetowych, bezpieczeństwo i ochrona danych) przez podmioty zewnętrzne, w poprzednim roku kalendarzowym

11)	wykorzystanie robotów przemysłowych

12)	wykorzystanie robotów usługowych

13)	zastosowanie procedur mających wpływ na zmniejszenie zużycia papieru do drukowania i kopiowania

14)	zastosowanie procedur mających wpływ na zmniejszenie zużycia energii

15)	uwzględnienie przez przedsiębiorstwo kwestii ochrony środowiska przy wyborze usług ICT lub sprzętu ICT (np. zużycie energii)

16)	przekazanie sprzętu ICT (takiego jak komputery, monitory, telefony komórkowe) do miejsc zbiórki/recyklingu odpadów elektronicznych (w tym pozostawienie go w sklepie), gdy nie jest on już używany

17)	pozostawianie sprzętu ICT (takiego jak komputery, monitory, telefony komórkowe) w przedsiębiorstwie, gdy nie jest on już używany (np. do wykorzystania na części zamienne, z obawy przed ujawnieniem szczególnie chronionych informacji)

18)	sprzedaż, zwracanie przedsiębiorstwu leasingowemu lub darowanie sprzętu ICT (takiego jak komputery, monitory, telefony komórkowe), gdy nie jest on już używany

(ii)	dla przedsiębiorstw, w których pracownicy i osoby pracujące na własny rachunek mają dostęp do internetu w celach służbowych:

19)	połączenie z internetem: korzystanie z dowolnego rodzaju stałego łącza

20)	prowadzenie zdalnych spotkań

21)	zdalny dostęp (za pośrednictwem komputerów lub urządzeń przenośnych, takich jak smartfony) pracowników do systemu poczty elektronicznej przedsiębiorstwa

22)	zdalny dostęp (za pośrednictwem komputerów lub urządzeń przenośnych, takich jak smartfony) pracowników do dokumentów przedsiębiorstwa (takich jak pliki, arkusze kalkulacyjne, prezentacje, wykresy, zdjęcia)

23)	zdalny dostęp (za pośrednictwem komputerów lub urządzeń przenośnych, takich jak smartfony) pracowników do aplikacji biznesowych lub oprogramowania przedsiębiorstwa, np. dostęp do księgowości, sprzedaży, zamówień, CRM (z wyłączeniem aplikacji wykorzystywanych do komunikacji wewnętrznej)

24)	sprzedaż internetowa towarów lub usług za pośrednictwem stron internetowych lub aplikacji przedsiębiorstwa (w tym ekstranetu), w poprzednim roku kalendarzowym

25)	sprzedaż internetowa towarów lub usług za pośrednictwem internetowych platform handlowych lub aplikacji, w poprzednim roku kalendarzowym

26)	sprzedaż w systemie EDI (przyjmowanie zleceń złożonych za pośrednictwem wiadomości w ramach elektronicznej wymiany danych) towarów lub usług, w poprzednim roku kalendarzowym

27)	stosowanie środków bezpieczeństwa ICT w odniesieniu do systemów ICT przedsiębiorstwa: uwierzytelnianie za pomocą silnego hasła (np. poprzez minimalną długość, użycie cyfr i znaków specjalnych, okresowo zmieniane)

28)	stosowanie środków bezpieczeństwa ICT w odniesieniu do systemów ICT przedsiębiorstwa: uwierzytelnianie za pomocą metod biometrycznych wykorzystywanych do uzyskania dostępu do systemu ICT przedsiębiorstwa (np. uwierzytelnianie na podstawie odcisków palców, głosu, twarzy)

29)

stosowanie środków bezpieczeństwa ICT w odniesieniu do systemów ICT przedsiębiorstwa: uwierzytelnianie z zastosowaniem co najmniej dwóch mechanizmów uwierzytelniania, tj. połączenia np. hasła zdefiniowanego przez użytkownika, hasła jednorazowego (OTP), kodu generowanego za pomocą tokena lub odbieranego za pośrednictwem smartfona, metody biometrycznej (np. na podstawie odcisków palców, głosu, twarzy)

30)	stosowanie środków bezpieczeństwa ICT w odniesieniu do systemów ICT przedsiębiorstwa: szyfrowanie danych, dokumentów lub poczty elektronicznej

31)	stosowanie środków bezpieczeństwa ICT w odniesieniu do systemów ICT przedsiębiorstwa: sporządzanie kopii zapasowej danych w oddzielnej lokalizacji (w tym kopii zapasowej w chmurze obliczeniowej)

32)	stosowanie środków bezpieczeństwa ICT w odniesieniu do systemów ICT przedsiębiorstwa: kontrola dostępu do sieci (zarządzanie prawami użytkowników w sieci przedsiębiorstwa)

33)	stosowanie środków bezpieczeństwa ICT w odniesieniu do systemów ICT przedsiębiorstwa: sieć VPN (Virtual Private Network – wirtualną sieć prywatną, która w obrębie sieci publicznej tworzy sieć prywatną w celu umożliwienia bezpiecznej wymiany danych za pośrednictwem sieci publicznej)

34)	stosowanie środków bezpieczeństwa ICT w odniesieniu do systemów ICT przedsiębiorstwa: system monitorowania bezpieczeństwa ICT, który pozwala wykrywać podejrzane działania w systemach ICT i ostrzegać o nich przedsiębiorstwo, inny niż samodzielne oprogramowanie antywirusowe

35)	stosowanie środków bezpieczeństwa ICT w odniesieniu do systemów ICT przedsiębiorstwa: przechowywanie logów umożliwiających analizę po incydentach związanych z bezpieczeństwem ICT

36)	stosowanie środków bezpieczeństwa ICT w odniesieniu do systemów ICT przedsiębiorstwa: ocena ryzyka ICT, tj. okresowa ocena prawdopodobieństwa i skutków zdarzeń związanych z bezpieczeństwem ICT

37)	stosowanie środków bezpieczeństwa ICT w odniesieniu do systemów ICT przedsiębiorstwa: testy bezpieczeństwa ICT, takie jak przeprowadzanie testów penetracyjnych, testowanie systemu ostrzegania o zagrożeniach, przegląd środków bezpieczeństwa, testowanie systemów tworzenia kopii zapasowych

38)	uświadamianie pracowników o ich obowiązkach w kwestiach związanych z bezpieczeństwem ICT poprzez dobrowolne szkolenia lub informacje dostępne wewnętrznie (takie jak informacje w intranecie)

39)	uświadamianie pracowników o ich obowiązkach w kwestiach związanych z bezpieczeństwem ICT poprzez obowiązkowe kursy szkoleniowe lub zapoznanie się z obowiązkowymi materiałami

40)	uświadamianie pracowników o ich obowiązkach w kwestiach związanych z bezpieczeństwem ICT przy zatrudnianiu (np. przy podpisywaniu umowy o pracę)

41)

dostępność dokumentów dotyczących środków, praktyk lub procedur dotyczących bezpieczeństwa ICT, takich jak dokumenty dotyczące bezpieczeństwa ICT i poufności danych obejmujących szkolenie pracowników w zakresie korzystania z ICT, środki bezpieczeństwa ICT, ocena środków bezpieczeństwa ICT, plany aktualizacji dokumentów bezpieczeństwa ICT

42)	incydenty związane z bezpieczeństwem ICT, które wystąpiły w poprzednim roku kalendarzowym i które wywołały następujące konsekwencje: niedostępność usług ICT z powodu awarii sprzętu lub oprogramowania

43)	incydenty związane z bezpieczeństwem ICT, które wystąpiły w poprzednim roku kalendarzowym i które wywołały następujące konsekwencje: niedostępność usług ICT spowodowaną atakiem z zewnątrz, takimi jak ataki z użyciem oprogramowania typu ransomware, atakami typu DoS

44)	incydenty związane z bezpieczeństwem ICT, które wystąpiły w poprzednim roku kalendarzowym i które wywołały następujące konsekwencje: zniszczenie lub uszkodzenie danych z powodu awarii sprzętu lub oprogramowania

45)	incydenty związane z bezpieczeństwem ICT, które wystąpiły w poprzednim roku kalendarzowym i które wywołały następujące konsekwencje: zniszczenie lub uszkodzenie danych z powodu zakażenia złośliwym oprogramowaniem lub włamania

46)	incydenty związane z bezpieczeństwem ICT, które wystąpiły w poprzednim roku kalendarzowym i które wywołały następujące konsekwencje: ujawnienie poufnych danych w związku z włamaniem, pharmingiem, atakiem phishingowym, umyślnymi działaniami własnych pracowników

47)	incydenty związane z bezpieczeństwem ICT, które wystąpiły w poprzednim roku kalendarzowym i które wywołały następujące konsekwencje: ujawnienie poufnych danych w związku z nieumyślnymi działaniami własnych pracowników

48)

zadania związane z bezpieczeństwem ICT, takie jak testy bezpieczeństwa, szkolenia ICT w zakresie bezpieczeństwa, znajdowanie rozwiązań w przypadku zdarzeń związanych z bezpieczeństwem ICT (z wyłączeniem aktualizacji oprogramowania i stosowania gotowych pakietów oprogramowania) wykonywane przez własnych pracowników przedsiębiorstwa (włącznie z pracownikami zatrudnionymi w przedsiębiorstwach dominujących lub stowarzyszonych)

49)

50)	dostępność ubezpieczenia na wypadek zdarzeń związanych z bezpieczeństwem ICT

(iii)

dla przedsiębiorstw korzystających z dowolnego rodzaju stałego łącza internetowego:

51)	maksymalna zagwarantowana w umowie prędkość pobierania danych najszybszego stałego połączenia z internetem w zakresach: [0 Mbit/s, < 30 Mbit/s], [30 Mbit/s, < 100 Mbit/s], [100 Mbit/s, < 500 Mbit/s], [500 Mbit/s, < 1 Gbit/s], [≥ 1 Gbit/s]

(iv)	dla przedsiębiorstw prowadzących zdalne spotkania

52)	procedury bezpieczeństwa ICT dotyczące prowadzenia zdalnych spotkań przez internet, takich jak wymóg hasła, pełnego szyfrowania transmisji

53)	procedury nakazujące organizowanie spotkań zdalnych zamiast podróży służbowych

(v)	dla przedsiębiorstw zatrudniających pracowników lub osoby prowadzące działalność na własny rachunek mające zdalny dostęp do systemu poczty elektronicznej przedsiębiorstwa

54)	liczba pracowników i osób pracujących na własny rachunek lub odsetek całkowitej liczby pracowników i osób pracujących na własny rachunek mających dostęp do systemu poczty elektronicznej przedsiębiorstwa

(vi)	dla przedsiębiorstw zatrudniających pracowników lub osoby prowadzące działalność na własny rachunek mających zdalny dostęp do dokumentów lub oprogramowania do obsługi działalności gospodarczej przedsiębiorstwa

55)	liczba pracowników i osób pracujących na własny rachunek lub odsetek całkowitej liczby pracowników i osób pracujących na własny rachunek mających zdalny dostęp do dokumentów, oprogramowania do obsługi działalności gospodarczej przedsiębiorstwa lub jego oprogramowania

(vii)

dla przedsiębiorstw zatrudniających pracowników lub osoby prowadzące działalność na własny rachunek mających zdalny dostęp do systemu poczty elektronicznej przedsiębiorstwa, jego dokumentów, oprogramowania do obsługi działalności gospodarczej lub oprogramowania

56)	procedury bezpieczeństwa ICT dotyczących zdalnego dostępu, takich jak wymóg zabezpieczania prowadzenia zdalnych spotkań hasłem, zakaz korzystania z publicznego Wi-Fi do pracy, korzystania z VPN, wymogi dotyczące prywatności danych

(viii)

dla przedsiębiorstw, które dokonywały sprzedaży internetowej, w poprzednim roku kalendarzowym:

57)	wartość sprzedaży internetowej towarów lub usług lub odsetek łącznego obrotu wygenerowanego w poprzednim roku kalendarzowym przez sprzedaż internetową towarów i usług

58)	odsetek wartości sprzedaży internetowej wygenerowanej przez sprzedaż internetową na rzecz klientów indywidualnych (Business to Consumers: B2C), w poprzednim roku kalendarzowym

59)	odsetek wartości sprzedaży internetowej wygenerowanej przez sprzedaż internetową na rzecz innych przedsiębiorstw (Business to Business: B2B) oraz na rzecz sektora publicznego (między przedsiębiorcami i organami publicznymi: B2G), w poprzednim roku kalendarzowym

ix)	dla przedsiębiorstw, które dokonywały sprzedaży towarów lub usług za pośrednictwem swoich stron internetowych, aplikacji, lub internetowych platform handlowych w poprzednim roku kalendarzowym:

60)	odsetek wartości sprzedaży internetowej towarów lub usług generowanej za pośrednictwem sprzedaży przez strony internetowe lub aplikacje przedsiębiorstwa, w poprzednim roku kalendarzowym

61)	odsetek wartości sprzedaży internetowej towarów lub usług generowanej za pośrednictwem internetowych platform handlowych lub aplikacji, w poprzednim roku kalendarzowym

x)	dla przedsiębiorstw, które dokonywały sprzedaży towarów lub usług w systemie EDI, w poprzednim roku kalendarzowym:

62)	wartość sprzedaży towarów lub usług w systemie EDI lub odsetek łącznego obrotu wygenerowanego przez sprzedaż towarów i usług w systemie EDI, w poprzednim roku kalendarzowym

(xi)	dla przedsiębiorstw, które w poprzednim roku kalendarzowym zatrudniły lub próbowały zatrudnić specjalistów w dziedzinie ICT

63)	wolne stanowiska pracy dla specjalistów w dziedzinie ICT, które trudno było obsadzić

(xii)

dla przedsiębiorstw posiadających dokumenty na temat środków, praktyk lub procedur związanych z bezpieczeństwem ICT

64)

czas ostatniej aktualizacji lub opracowania dokumentów przedsiębiorstwa dotyczących środków, praktyk lub procedur w zakresie bezpieczeństwa ICT: w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, więcej niż dwunastu miesięcy i nie więcej niż dwudziestu czterech miesięcy temu, ponad dwadzieścia cztery miesiące temu

(xiii)

dla przedsiębiorstw korzystających z robotów przemysłowych lub usługowych

65)	powody, które wpłynęły na decyzję o wykorzystaniu robotów w przedsiębiorstwie: wysokie koszty pracy

66)	powody, które wpłynęły na decyzję o wykorzystaniu robotów w przedsiębiorstwie: trudności z rekrutacją personelu

67)	powody, które wpłynęły na decyzję o wykorzystaniu robotów w przedsiębiorstwie: poprawa bezpieczeństwa w miejscu pracy

68)	powody, które wpłynęły na decyzję o wykorzystaniu robotów w przedsiębiorstwie: zapewnienie wysokiej dokładności lub znormalizowanej jakości wytwarzanych procesów lub towarów i usług

69)	powody, które wpłynęły na decyzję o wykorzystaniu robotów w przedsiębiorstwie: rozszerzenie asortymentu wytwarzanych towarów lub usług świadczonych przez przedsiębiorstwo

70)	powody, które wpłynęły na decyzję o wykorzystaniu robotów w przedsiębiorstwie: zachęty podatkowe lub inne zachęty rządowe

Fakultatywne zmienne

i)	dla przedsiębiorstw, w których pracownicy i osoby pracujące na własny rachunek mają dostęp do internetu w celach służbowych:

liczba pracowników lub osób pracujących na własny rachunek bądź odsetek całkowitej liczby pracowników lub osób pracujących na własny rachunek, które korzystają do celów służbowych z zapewnionych przez przedsiębiorstwo urządzeń przenośnych umożliwiających połączenie mobilne z internetem za pośrednictwem sieci telefonii komórkowej

ii)	dla przedsiębiorstw, które dokonywały sprzedaży internetowej, w poprzednim roku kalendarzowym:

2)	sprzedaż internetowa na rzecz klientów zlokalizowanych w Polsce, w poprzednim roku kalendarzowym

3)	sprzedaż internetowa na rzecz klientów zlokalizowanych w innych państwach członkowskich, w poprzednim roku kalendarzowym

4)	sprzedaż internetowa na rzecz klientów zlokalizowanych w Państwach spoza UE, w poprzednim roku kalendarzowym

iii)	dla przedsiębiorstw, które dokonywały sprzedaży internetowej na rzecz klientów znajdujących się w co najmniej dwóch z następujących obszarów geograficznych: Polska, inne państwa członkowskie lub inne państwa spoza UE, w poprzednim roku kalendarzowym:

5)	odsetek wartości sprzedaży internetowej generowanej za pośrednictwem sprzedaży internetowej na rzecz klientów zlokalizowanych w Polsce, w poprzednim roku kalendarzowym

6)	odsetek wartości sprzedaży internetowej generowanej za pośrednictwem sprzedaży na rzecz klientów zlokalizowanych w innych państwach członkowskich, w poprzednim roku kalendarzowym

7)	odsetek wartości sprzedaży internetowej generowanej za pośrednictwem sprzedaży na rzecz klientów zlokalizowanych w państwach spoza UE, w poprzednim roku kalendarzowym

(iv)	dla przedsiębiorstw, które dokonywały sprzedaży internetowej na rzecz klientów w innych państwach członkowskich, w poprzednim roku kalendarzowym

8)	trudności ze sprzedażą do innych państw członkowskich: wysokie koszty dostawy lub zwrotu produktów, w poprzednim roku kalendarzowym

9)	trudności ze sprzedażą do innych państw członkowskich: trudności związane z rozstrzyganiem reklamacji lub sporów, w poprzednim roku kalendarzowym

10)	trudności ze sprzedażą do innych państw członkowskich: dostosowanie oznakowania produktów w celu sprzedaży do innych państw członkowskich, w poprzednim roku kalendarzowym

11)	trudności ze sprzedażą do innych państw członkowskich: brak znajomości języków obcych do celów komunikacji z klientami w innych państwach członkowskich, w poprzednim roku kalendarzowym

12)	trudności ze sprzedażą do innych państw członkowskich: ograniczenia ze strony partnerów handlowych przedsiębiorstwa dotyczące sprzedaży do niektórych państw członkowskich, w poprzednim roku kalendarzowym

13)	trudności ze sprzedażą do innych państw członkowskich: trudności związane z systemem VAT w innych państwach członkowskich (takie jak niepewność dotycząca opodatkowania podatkiem VAT w różnych krajach), w poprzednim roku kalendarzowym

(v)	dla przedsiębiorstw z wolnymi stanowiskami dla specjalistów w dziedzinie ICT, które były trudne do obsadzenia podczas prób zatrudnienia specjalistów w dziedzinie ICT, w poprzednim roku kalendarzowym:

14)	trudności z rekrutacją specjalistów w dziedzinie ICT ze względu na brak podań o pracę w poprzednim roku kalendarzowym

15)	trudności z rekrutacją specjalistów w dziedzinie ICT ze względu na brak u osób starających się o pracę odpowiednich kwalifikacji w dziedzinie ICT zdobytych w wyniku kształcenia lub szkolenia, w poprzednim roku kalendarzowym

16)	trudności z rekrutacją specjalistów w dziedzinie ICT ze względu na brak odpowiedniego doświadczenia zawodowego osób starających się o pracę, w poprzednim roku kalendarzowym

17)	trudności z rekrutacją specjalistów w dziedzinie ICT ze względu na zbyt wysokie wymagania płacowe osób starających się o pracę, w poprzednim roku kalendarzowym

(vi)	dla przedsiębiorstw korzystających z robotów przemysłowych lub usługowych

18)	liczba wykorzystywanych przez przedsiębiorstwo robotów przemysłowych i usługowych

Jednostka miary

Wartości bezwzględne, z wyjątkiem elementów związanych z obrotem w walucie krajowej (w tys.) lub odsetkiem (łącznego) obrotu

Populacja statystyczna

Zakres działalności:

Sekcje NACE C–J, L–N oraz grupa 95.1

Zakres klas wielkości:

Przedsiębiorstwa posiadające co najmniej 10 pracowników oraz osób pracujących na własny rachunek. Przedsiębiorstwa z liczbą pracowników oraz osób pracujących na własny rachunek mniejszą niż 10 mogą podlegać zakresowi badania nieobowiązkowo.

Podziały

Podział na rodzaje działalności

do celów obliczania agregatów krajowych

—	agregaty sekcji i grupy NACE C+D+E+F+G+H+I+J+L+M+N+95.1, D+E

—	sekcje NACE: C, F, G, H, I, J, L, M, N

—	działy NACE: 47 i 55.

—	agregaty działów NACE: 10 + 11 + 12 + 13 + 14 + 15 + 16 + 17 + 18, 19 + 20 + 21 + 22 + 23, 24 + 25, 26 + 27 + 28 + 29 + 30 + 31 + 32 + 33

—	agregaty działów i grup: 26.1 + 26.2 + 26.3 + 26.4 + 26.8 + 46.5 + 58.2 + 61 + 62 + 63.1 + 95.1

wyłącznie do celu włączenia do wartości ogółem dla Europy

—	sekcje NACE: D, E

—	działy NACE: 19, 20, 21, 26, 27, 28, 45, 46, 61, 72, 79

—	grupa NACE: 95.1

—	agregaty działów NACE: 10 + 11 + 12, 13 + 14 + 15, 16 + 17 + 18, 22 + 23, 29 + 30, 31 + 32 + 33, 58 + 59 + 60, 62 + 63, 69 + 70 + 71, 73 + 74 + 75, 77 + 78 + 80 + 81 + 82

Klasa wielkości pod względem liczby pracowników i osób pracujących na własny rachunek: 10+, 10-49, 50-249, 250+ nieobowiązkowo: 0-9, 0-1, 2-9

Termin przekazania danych

5 października 2022 r.

20.7.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 258/37

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2021/1191

z dnia 19 lipca 2021 r.

w sprawie odnowienia zatwierdzenia substancji czynnej klopyralid, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz w sprawie zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (1), w szczególności jego art. 20 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywą Komisji 2006/64/WE (2) włączono klopyralid jako substancję czynną do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (3).

(2)	Substancje czynne włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG uznaje się za zatwierdzone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i są one wymienione w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (4).

(3)	Zatwierdzenie substancji czynnej klopyralid, określonej w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011, wygasa w dniu 30 kwietnia 2022 r.

(4)	Wniosek o odnowienie zatwierdzenia substancji czynnej klopyralid złożono zgodnie z art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 844/2012 (5) w terminie określonym w tym artykule.

(5)	Wnioskodawca złożył dodatkową dokumentację wymaganą zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012. Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy stwierdziło, że wniosek jest kompletny.

(6)	Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w porozumieniu z państwem członkowskim pełniącym rolę współsprawozdawcy przygotowało projekt sprawozdania z oceny w sprawie odnowienia i w dniu 31 maja 2017 r. przedłożyło go Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) oraz Komisji.

(7)	Urząd podał do wiadomości publicznej dodatkową dokumentację skróconą. Urząd udostępnił również projekt sprawozdania z oceny w sprawie odnowienia wnioskodawcy i państwom członkowskim w celu zgłoszenia uwag i rozpoczął konsultacje publiczne na ten temat. Otrzymane uwagi Urząd przekazał Komisji.

(8)

W dniu 6 lipca 2018 r. Urząd przedstawił Komisji wnioski (6), w których określił, czy klopyralid ma szanse spełnić kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. W dniu 24 marca 2021 r. Komisja przedstawiła Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz sprawozdanie z odnowienia i projekt rozporządzenia dotyczącego klopyralidu.

(9)

W odniesieniu do kryteriów identyfikacji właściwości zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego, wprowadzonych rozporządzeniem Komisji (UE) 2018/605 (7), we wnioskach Urzędu wskazano, że – biorąc pod uwagę dowody naukowe – jest bardzo mało prawdopodobne, by klopyralid był substancją zaburzającą funkcjonowanie układu hormonalnego, ponieważ nie stwierdzono toksycznego wpływu na organy wewnątrzwydzielnicze. W związku z tym Komisja stwierdza, że klopyralidu nie należy uznawać za substancję mającą właściwości zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego.

(10)

Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o przedstawienie uwag do wniosków Urzędu oraz, zgodnie z art. 14 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012, do sprawozdania z odnowienia. Wnioskodawca przedstawił uwagi dotyczące projektu sprawozdania z odnowienia, które zostały starannie przeanalizowane.

(11)	W odniesieniu do jednego lub większej liczby reprezentatywnych zastosowań co najmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego klopyralid ustalono, że spełnione są kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(12)

Ocena ryzyka dotycząca odnowienia zatwierdzenia substancji czynnej klopyralid opiera się na reprezentatywnych zastosowaniach w charakterze herbicydu na zbożach ozimych i użytkach zielonych. Chociaż w świetle powyższej oceny ryzyka nie jest konieczne utrzymanie ograniczenia do stosowania wyłącznie w charakterze herbicydu, konieczne jest jednak uwzględnienie, zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej, pewnych warunków i ograniczeń. Należy w szczególności zażądać dodatkowych informacji potwierdzających.

(13)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011.

(14)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2021/566 (8) przedłużono okres zatwierdzenia klopyralidu do dnia 30 kwietnia 2022 r., aby umożliwić zakończenie procedury odnowienia przed upływem okresu zatwierdzenia tej substancji czynnej. Jednak z uwagi na to, że decyzję w sprawie odnowienia podjęto przed tym przedłużonym terminem wygaśnięcia zatwierdzenia, niniejsze rozporządzenie należy zacząć stosować przed tą datą.

(15)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Odnowienie zatwierdzenia substancji czynnej

Odnawia się zatwierdzenie substancji czynnej klopyralid zgodnie z załącznikiem I.

Artykuł 2

Zmiany w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 540/2011

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Wejście w życie i data rozpoczęcia stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 października 2021 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 lipca 2021 r.

W imieniu Komisji

Ursula VON DER LEYEN

Przewodnicząca

(1) Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1.

(2) Dyrektywa Komisji 2006/64/WE z dnia 18 lipca 2006 r. zmieniająca dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia klopyralidu, cyprodynilu, fosetylu i trineksapaku jako substancji czynnych (Dz.U. L 206 z 27.7.2006, s. 110).

(3) Dyrektywa Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 230 z 19.8.1991, s. 1).

(4) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 540/2011 z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 w odniesieniu do wykazu zatwierdzonych substancji czynnych (Dz.U. L 153 z 11.6.2011, s. 1).

(5) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 844/2012 z dnia 18 września 2012 r. ustanawiające przepisy niezbędne do wprowadzenia w życie procedury odnowienia dotyczącej substancji czynnych, jak przewidziano w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 252 z 19.9.2012, s. 26).

(6) Dziennik EFSA 2018;16(8):5389. Dostępne na stronie internetowej: www.efsa.europa.eu.

(7) Rozporządzenie Komisji (UE) 2018/605 z dnia 19 kwietnia 2018 r. zmieniające załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 poprzez ustanowienie naukowych kryteriów określania właściwości zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego (Dz.U. L 101 z 20.4.2018, s. 33).

(8) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/566 z dnia 30 marca 2021 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011 w odniesieniu do przedłużenia okresów zatwierdzenia substancji czynnych: abamektyna, Bacillus subtilis (Cohn 1872) szczep QST 713, Bacillus thuringiensis subsp. aizawai szczepy ABTS-1857 i GC-91, Bacillus thuringiensis subsp. israeliensis (serotyp H-14) szczep AM65-52, Bacillus thuringiensis subsp. kurstaki szczepy ABTS 351, PB 54, SA 11, SA12 i EG 2348, Beauveria bassiana szczepy ATCC 74040 i GHA, klodinafop, klopyralid, Cydia pomonella Granulovirus (CpGV), cyprodynil, dichlorprop-P, fenpiroksymat, fosetyl, mepanipirym, Metarhizium anisopliae (var. anisopliae) szczep BIPESCO 5/F52, metkonazol, metrafenon, pirymikarb, Pseudomonas chlororaphis szczep MA342, pirymetanil, Pythium oligandrum M1, rimsulfuron, spinosad, Streptomyces K61 (wcześniejsza nazwa: S. griseoviridis), Trichoderma asperellum (wcześniejsza nazwa: T. harzianum) szczepy ICC012, T25 i TV1, Trichoderma atroviride (wcześniejsza nazwa: T. harzianum) szczep T11, Trichoderma gamsii (wcześniejsza nazwa: T. viride) szczep ICC080, Trichoderma harzianum szczepy T-22 i ITEM 908, trichlopyr, trineksapak, tritikonazol oraz ziram (Dz.U. L 118 z 7.4.2021, s. 1).

ZAŁĄCZNIK I

Nazwa zwyczajowa, numery identyfikacyjne

Nazwa IUPAC

Czystość (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Przepisy szczegółowe

Klopyralid

Nr CAS 1702-17-6

Nr CIPAC 455

Kwas 3,6-dichloropirydyno-2-karboksylowy lub kwas 3,6-dichloropikolinowy

≥ 950 g/kg

1 października 2021 r.

30 września 2036 r.

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad, o których mowa w art. 29 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, uwzględnia się wnioski ze sprawozdania w sprawie odnowienia dotyczącego klopyralidu, w szczególności jego dodatki I i II.

W swojej ogólnej ocenie państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na:

—	specyfikację materiału technicznego produkowanego do celów handlowych,

—	ochronę operatorów, zapewniając jednocześnie, aby warunki stosowania odnoszące się do operatorów zawierały zalecenia dotyczące stosowania odpowiednich środków ochrony indywidualnej,

—	ewentualną obecność pozostałości klopyralidu w roślinach uprawianych zmianowo,

—	możliwość przenoszenia pozostałości klopyralidu poprzez kompost lub obornik zwierząt, których pasze pochodzą z obszarów poddanych działaniu tego środka, aby unikać szkód w podatnych uprawach;

—	ochronę wód podziemnych w sytuacjach, w których są one podatne na zagrożenia.

W warunkach stosowania uwzględnia się, w stosownych przypadkach, środki zmniejszające ryzyko.

Wnioskodawca przedkłada Komisji, państwom członkowskim i Urzędowi informacje potwierdzające dotyczące wpływu procesów uzdatniania wody na charakter pozostałości obecnych w wodzie pitnej.

Wnioskodawca przedkłada te informacje w ciągu dwóch lat od przyjęcia wytycznych w sprawie oceny wpływu procesów uzdatniania wody na charakter pozostałości obecnych w wodach powierzchniowych i podziemnych.

(1) Dodatkowe dane szczegółowe dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnej znajdują się w sprawozdaniu w sprawie odnowienia.

ZAŁĄCZNIK II

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 wprowadza się następujące zmiany:

1)	w części A skreśla się pozycję 129 dotyczącą klopyralidu;

w części B dodaje się pozycję w brzmieniu:

Nazwa zwyczajowa, numery identyfikacyjne

Nazwa IUPAC

Czystość (1)

Data zatwierdzenia

Wygaśnięcie zatwierdzenia

Przepisy szczególne

„147

Klopyralid

Nr CAS 1702-17-6

Nr CIPAC 455

Kwas 3,6-dichloropirydyno-2-karboksylowy lub kwas 3,6-dichloropikolinowy

≥ 950 g/kg

1 października 2021 r.

30 września 2036 r.

W swojej ogólnej ocenie państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na:

—	specyfikację materiału technicznego produkowanego do celów handlowych,

—	ochronę operatorów, zapewniając jednocześnie, aby warunki stosowania odnoszące się do operatorów zawierały zalecenia dotyczące stosowania odpowiednich środków ochrony indywidualnej,

—	ewentualną obecność pozostałości klopyralidu w roślinach uprawianych zmianowo,

—	możliwość przenoszenia pozostałości klopyralidu poprzez kompost lub obornik zwierząt, których pasze pochodzą z obszarów poddanych działaniu tego środka, aby unikać szkód w podatnych uprawach;

—	ochronę wód podziemnych w sytuacjach, w których są one podatne na zagrożenia.

W warunkach stosowania uwzględnia się, w stosownych przypadkach, środki zmniejszające ryzyko.

Wnioskodawca przedkłada Komisji, państwom członkowskim i Urzędowi informacje potwierdzające dotyczące wpływu procesów uzdatniania wody na charakter pozostałości obecnych w wodzie pitnej.

(1) Dodatkowe dane szczegółowe dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnej znajdują się w sprawozdaniu w sprawie odnowienia.”

20.7.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 258/42

DECYZJA RADY (WPZiB) 2021/1192

z dnia 19 lipca 2021 r.

w sprawie aktualizacji listy osób, grup i podmiotów objętych art. 2, 3 i 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu oraz uchylenia decyzji (WPZiB) 2021/142

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 27 grudnia 2001 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2001/931/WPZiB (1).

(2)	W dniu 5 lutego 2021 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2021/142 (2) w sprawie aktualizacji listy osób, grup i podmiotów objętych art. 2, 3 i 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB (zwanej dalej „listą”).

(3)	Zgodnie z art. 1 ust. 6 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB niezbędne jest dokonywanie, w regularnych odstępach czasu, przeglądu nazwisk lub nazw osób, grup i podmiotów na liście w celu upewnienia się, czy istnieją podstawy do utrzymania ich na tej liście.

(4)	W niniejszej decyzji przedstawia się wynik przeglądu przeprowadzonego przez Radę w odniesieniu do osób, grup i podmiotów, do których zastosowanie mają art. 2, 3 i 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB.

(5)

Rada potwierdziła, że właściwe władze, o których mowa w art. 1 ust. 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB, podjęły decyzje w odniesieniu do wszystkich osób, grup i podmiotów umieszczonych na liście, w których to decyzjach stwierdza się uczestnictwo tych osób, grup i podmiotów w aktach terrorystycznych w rozumieniu art. 1 ust. 2 i 3 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB. Rada uznała też, że osoby, grupy i podmioty, do których zastosowanie mają art. 2, 3, i 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB, powinny nadal być objęte szczególnymi środkami ograniczającymi przewidzianymi we wspólnym stanowisku 2001/931/WPZiB.

(6)	Należy odpowiednio zaktualizować listę oraz uchylić decyzję (WPZiB) 2021/142,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Lista osób, grup i podmiotów, do których zastosowanie mają art. 2, 3 i 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB, określona jest w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszym uchyla się decyzję (WPZiB) 2021/142.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 lipca 2021 r.

W imieniu Rady

J. PODGORŠEK

Przewodniczący

(1) Wspólne stanowisko Rady 2001/931/WPZiB z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu (Dz.U. L 344 z 28.12.2001, s. 93).

(2) Decyzja Rady (WPZiB) 2021/142 z dnia 5 lutego 2021 r. w sprawie aktualizacji listy osób, grup i podmiotów objętych art. 2, 3 i 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu oraz uchylenia decyzji (WPZiB) 2020/1132 (Dz.U. L 43 z 8.2.2021, s. 14).

ZAŁĄCZNIK

LISTA OSÓB, GRUP I PODMIOTÓW, O KTÓREJ MOWA W ART. 1

I. OSOBY

1.	ABDOLLAHI, Hamed (alias Mustafa Abdullahi), ur. 11.8.1960 r. w Iranie. Nr paszportu: D9004878.

2.	AL-NASSER, Abdelkarim Hussein Mohamed, ur. w Al-Ihsa (Arabia Saudyjska), obywatel Arabii Saudyjskiej.

3.	AL YACOUB, Ibrahim Salih Mohammed, ur. 16.10.1966 r. w Tarut (Arabia Saudyjska), obywatel Arabii Saudyjskiej.

4.	ARBABSIAR, Manssor (alias Mansour Arbabsiar), ur. 6.3.1955 r. lub 15.3.1955 r. w Iranie. Obywatel Iranu i USA. Nr paszportu: C2002515 (Iran); Nr paszportu: 477845448 (USA). Numer krajowego dokumentu tożsamości: 07442833, data wygaśnięcia 15.3.2016 r. (prawo jazdy USA).

5.	ASSADI, Assadollah, ur. 22.12.1971 r. w Teheranie (Iran), obywatel Iranu. Nr irańskiego paszportu dyplomatycznego: D9016657.

6.	BOUYERI, Mohammed (alias: Abu ZUBAIR; SOBIAR; Abu ZOUBAIR), ur. 8.3.1978 r. w Amsterdamie (Niderlandy).

7.	EL HAJJ, Hassan Hassan, ur. 22.3.1988 r. w Zaghdraiya, Sidon, Liban, obywatel Kanady. Nr paszportu: JX446643 (Kanada).

8.	HASHEMI MOGHADAM, Saeid, ur. 6.8.1962 r. w Teheranie (Iran), obywatel Iranu. Nr paszportu: D9016290, ważny do 4.2.2019.

9.	IZZ-AL-DIN, Hasan (alias: GARBAYA, Ahmed; SA-ID; SALWWAN, Samir), Liban, ur. w 1963 r. w Libanie, obywatel Libanu.

10.	MELIAD, Farah, ur. 5.11.1980 r. w Sydney (Australia), obywatel Australii. Nr paszportu: M2719127 (Australia).

11.	MOHAMMED, Khalid Shaikh (alias: ALI, Salem; BIN KHALID, Fahd Bin Adballah; HENIN, Ashraf Refaat Nabith; WADOOD, Khalid Adbul), ur. 14.4.1965 r. lub 1.3.1964 r. w Pakistanie. Nr paszportu: 488555.

12.	ȘANLI, Dalokay (alias Sinan), ur. 13.10.1976 r. w Pülümür (Turcja).

13.

14.	SHAKURI, Ali Gholam, ur. ok. 1965 r. w Teheranie, Iran.

II. GRUPY I PODMIOTY

2.	„Al-Aqsa Martyrs' Brigade” („Brygady Męczenników Al-Aksy”).

3.	„Al Aqsa e.V” („Stowarzyszenie Al-Aksa”).

4.	„Babbar Khalsa”.

5.	„Communist Party of the Philippines” („Komunistyczna Partia Filipin”) wraz z „New People’s Army” – „NPA” („Nowa Armia Ludowa”), Filipiny.

6.	Wydział Bezpieczeństwa Wewnętrznego irańskiego Ministerstwa Wywiadu i Bezpieczeństwa.

7.	„Gama’a al-Islamiyya” („Dżama’a al Islamija”) (inna nazwa „Al-Gama’a al-Islamiyya” („Al. Dżama’a al Islamija”)) („Grupa Islamska” – „GI”).

8.	„İslami Büyük Doğu Akıncılar Cephesi” – „IBDA-C” („Islamski Front Bojowników o Wielki Wschód”).

9.	„Hamas” wraz z „Hamas-Izz al-Din al-Qassem”.

10.

11.	„Hizbul Mujahideen” – „HM” („Hizbul Mudżahedin”).

12.	„Khalistan Zindabad Force” – „KZF” („Siły Chalistan Zindabad”).

13.	„Kurdistan Workers’ Party” – „PKK” („Partia Pracujących Kurdystanu”) (inne nazwy: „KADEK”; „KONGRA-GEL”).

14.	„Liberation Tigers of Tamil Eelam” – „LTTE” („Tygrysy – Wyzwoliciele Tamilskiego Ilamu”).

15.	„Ejército de Liberación Nacional” („Narodowa Armia Wyzwolenia”).

16.	„Palestinian Islamic Jihad” – „PIJ” („Palestyński Islamski Dżihad”).

17.	„Popular Front for the Liberation of Palestine” – „PFLP” („Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny”).

18.	„Popular Front for the Liberation of Palestine – General Command” („Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny – Naczelne Dowództwo”) (inna nazwa: „PFLP – Naczelne Dowództwo”).

19.	„Devrimci Halk Kurtuluș Partisi-Cephesi” – „DHKP/C” („Rewolucyjna Ludowa Partia/Front/Armia Wyzwolenia”) (inne nazwy: „Devrimci Sol” („Lewica Rewolucyjna”), Dev Sol).

20.	„Sendero Luminoso” – „SL” („Świetlisty Szlak”).

21.	„Teyrbazen Azadiya Kurdistan” – „TAK” [inne nazwy: „Kurdistan Freedom Falcons” („Sokoły Wolności Kurdystanu”), „Kurdistan Freedom Hawks” („Jastrzębie Wolności Kurdystanu”)].

20.7.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 258/53

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2021/1196

z dnia 19 lipca 2021 r.

zmieniająca decyzję wykonawczą (UE) 2020/167 w odniesieniu do norm zharmonizowanych dotyczących niektórych urządzeń do radiowego próbkowania gruntu i ścian, urządzeń do identyfikacji radiowej, urządzeń radiowych dla systemów kolejowych Euroloop, sieciowych urządzeń bliskiego zasięgu, bezprzewodowych zastosowań przemysłowych oraz szerokopasmowych łączy radiowych stosowanych przez statki i morskie instalacje

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniające dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylające decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (1), w szczególności jego art. 10 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 16 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE (2) w przypadku urządzeń radiowych zgodnych z normami zharmonizowanymi (lub z ich częściami), do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, zakłada się, że spełniają one zasadnicze wymagania określone w art. 3 tej dyrektywy i objęte tymi normami lub ich częściami.

(2)

Komisja zwróciła się – w formie decyzji wykonawczej C(2015) 5376 (3) – do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki (CENELEC) oraz Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych (ETSI) z wnioskiem o opracowanie i zmianę norm zharmonizowanych dotyczących urządzeń radiowych na potrzeby dyrektywy 2014/53/UE („wniosek”).

(3)	Na podstawie wniosku ETSI opracował normę zharmonizowaną EN 303 258 V1.1.1 dotyczącą bezprzewodowych zastosowań przemysłowych.

(4)

Na podstawie wniosku ETSI zmienił normy zharmonizowane EN 302 066-2 V1.2.1, EN 302 208 V3.1.1, EN 302 609 V2.1.1, EN 303 204 V2.1.2 i EN 303 276 V1.1.1, do których odniesienia opublikowano w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej (4). W rezultacie przyjęto odpowiednio normy zharmonizowane: EN 302 066 V2.2.1 dotyczącą urządzeń do radiowego próbkowania gruntu i ścian, EN 302 208 V3.3.1 dotyczącą urządzeń do identyfikacji radiowej, EN 302 609 V2.2.1 dotyczącą urządzeń radiowych dla systemów kolejowych Euroloop, EN 303 204 V3.1.1 dotyczącą sieciowych urządzeń bliskiego zasięgu oraz EN 303 276 V1.2.1 dotyczącą szerokopasmowych łączy radiowych stosowanych przez statki i morskie instalacje.

(5)	Komisja wraz z ETSI oceniła zgodność tych norm zharmonizowanych z wnioskiem.

(6)	Normy zharmonizowane EN 303 204 V3.1.1 i EN 303 276 V1.2.1 spełniają zasadnicze wymagania, które mają obejmować i które zostały określone w dyrektywie 2014/53/UE. Odniesienia do tych norm należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(7)

Norma zharmonizowana EN 302 066 V2.2.1 – w pkt 6.2.5 akapit dziewiąty zdanie ostatnie oraz w pkt 6.2.5 akapity dziesiąty i jedenasty – dopuszcza subiektywną interpretację i definicję specyfikacji określonych w tej normie zharmonizowanej. Odniesienie do tej normy zharmonizowanej należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z zastrzeżeniami.

(8)

W zaleceniu 74-01 Europejskiej Konferencji Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych w sprawie niepożądanych emisji w obszarze zakłóceń (zalecenie ERC 74-01 (2019)) ustanowiono wymogi dotyczące efektywnego wykorzystania widma radiowego. Tabela 6 zawarta w zaleceniu ERC 74-01 (2019) stanowi, że ochronę należy zapewnić do wartości granicznej zakresu częstotliwości 694 MHz. Tabela 2 zawarta w normie zharmonizowanej EN 302 208 V3.3.1 nie jest spójna z zaleceniem ERC 74-01, ponieważ wartość graniczna wskazana w tej tabeli różni się od wartości granicznej wskazanej w zaleceniu ERC 74-01 (2019). Odniesienie do tej normy zharmonizowanej należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z zastrzeżeniem.

(9)	Norma zharmonizowana EN 302 609 V2.2.1 zawiera, w tabeli 3, niespójności w zakresie zakresów częstotliwości dla odbiornika pomiarowego. Odniesienie do tej normy zharmonizowanej należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z zastrzeżeniem.

(10)

W pkt 4.2.8.2, 4.2.9.3 i 4.2.10.3 normy zharmonizowanej EN 303 258 V1.1.1 nie przewidziano metod badań służących wykazaniu zgodności ze specyfikacjami określonymi w tych punktach. Odniesienie do tej normy zharmonizowanej należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z zastrzeżeniami.

(11)

Załącznik I do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2020/167 (5) zawiera wykaz odniesień do norm zharmonizowanych, których stosowanie stanowi podstawę do domniemania zgodności z dyrektywą 2014/53/UE, a załącznik II do tej decyzji wykonawczej zawiera wykaz odniesień do norm zharmonizowanych, których stosowanie również stanowi podstawę do domniemania zgodności z dyrektywą 2014/53/UE, ale z zastrzeżeniem. W celu zapewnienia, aby odniesienia do norm zharmonizowanych opracowanych na potrzeby dyrektywy 2014/53/UE były wymienione w jednym akcie prawnym, odniesienia do norm EN 303 204 V3.1.1 i EN 303 276 V1.2.1 należy włączyć do załącznika I do decyzji wykonawczej (UE) 2020/167, a odniesienia do norm EN 302 066 V2.2.1, EN 302 208 V3.3.1, EN 302 609 V2.2.1 i EN 303 258 V1.1.1 należy włączyć do załącznika II do tej decyzji wykonawczej.

(12)

Z uwagi na fakt, że normy zharmonizowane EN 302 066-2 V1.2.1, EN 302 208 V3.1.1, EN 302 609 V2.1.1, EN 303 204 V2.1.2 i EN 303 276 V1.1.1 zostały zmienione, odniesienia do tych norm należy zatem wycofać z serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej (6). Załącznik III do decyzji wykonawczej (UE) 2020/167 zawiera wykaz odniesień do norm zharmonizowanych opracowanych na potrzeby dyrektywy 2014/53/UE, które to odniesienia wycofuje się z serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. Należy zatem włączyć wspomniane wyżej odniesienia do tego załącznika.

(13)

Aby dać producentom wystarczająco dużo czasu na przygotowanie się do stosowania norm zharmonizowanych EN 302 066 V2.2.1, EN 302 208 V3.3.1, EN 302 609 V2.2.1, EN 303 204 V3.1.1 i EN 303 276 V1.2.1, należy odroczyć wycofanie odniesień do norm zharmonizowanych EN 302 066-2 V1.2.1, EN 302 208 V3.1.1, EN 302 609 V2.1.1, EN 303 204 V2.1.2 i EN 303 276 V1.1.1.

(14)

Zgodność z normą zharmonizowaną stanowi podstawę do domniemania zgodności z odpowiednimi zasadniczymi wymaganiami określonymi w prawodawstwie harmonizacyjnym Unii od dnia publikacji odniesienia do takiej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsza decyzja powinna zatem wejść w życie w trybie pilnym,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji wykonawczej (UE) 2020/167 wprowadza się następujące zmiany:

1)	w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej decyzji;

2)	w załączniku II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej decyzji;

3)	w załączniku III wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 lipca 2021 r.

W imieniu Komisji

Ursula VON DER LEYEN

Przewodnicząca

(1) Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 12.

(2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących udostępniania na rynku urządzeń radiowych i uchylająca dyrektywę 1999/5/WE (Dz.U. L 153 z 22.5.2014, s. 62).

(3) Decyzja wykonawcza Komisji C(2015) 5376 final z dnia 4 sierpnia 2015 r. dotycząca wniosku o standaryzację do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki oraz do Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych w odniesieniu do urządzeń radiowych do celów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE.

(4) Dz.U. C 326 z 14.9.2018, s. 114.

(5) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2020/167 z dnia 5 lutego 2020 r. w sprawie norm zharmonizowanych dotyczących urządzeń radiowych, opracowanych na potrzeby dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE (Dz.U. L 34 z 6.2.2020, s. 46).

(6) Dz.U. C 326 z 14.9.2018, s. 114.

ZAŁĄCZNIK I

W załączniku I do decyzji wykonawczej (UE) 2020/167 dodaje się wiersze w brzmieniu:

Odniesienie do normy

„10.

EN 303 204 V3.1.1

Urządzenia bliskiego zasięgu (SRD) w sieciach danych – Urządzenia radiowe przeznaczone do pracy w zakresie od 870 MHz do 876 MHz z poziomami mocy do 500 mW e.r.p. – Norma zharmonizowana dotycząca dostępu do widma radiowego

11.

EN 303 276 V1.2.1

Szerokopasmowe morskie łącze radiowe pracujące w paśmie od 5 852 MHz do 5 872 MHz i/lub od 5 880 MHz do 5 900 MHz stosowane przez statki i morskie instalacje zaangażowane w skoordynowane działania – Norma zharmonizowana dotycząca dostępu do widma radiowego”

ZAŁĄCZNIK II

W załączniku II do decyzji wykonawczej (UE) 2020/167 dodaje się wiersze w brzmieniu:

Odniesienie do normy

„10.

EN 302 066 V2.2.1

Urządzenia bliskiego zasięgu (SRD) – Urządzenia do radiowego próbkowania gruntu i ścian (GPR/WPR) – Norma zharmonizowana dotycząca dostępu do widma radiowego

Uwaga: Zgodność z tą normą zharmonizowaną nie stanowi podstawy do domniemania zgodności z zasadniczym wymaganiem określonym w art. 3 ust. 2 dyrektywy 2014/53/UE, jeżeli zastosowanie ma którekolwiek z poniższych:

—

w pkt 6.2.5 akapit dziewiąty tej normy – zdanie »Przy pomiarach emisji, aby pokryć cały zakres częstotliwości 30 MHz – 1 000 MHz, można również stosować połączenie anten dwustożkowych i szyków anten logarytmiczno-periodycznych dipolowych (powszechnie zwanych ‘antenami logarytmiczno-periodycznymi’)«,

—	pkt 6.2.5 akapit dziesiąty tej normy,

—	pkt 6.2.5 akapit jedenasty tej normy.

11.

EN 302 208 V3.3.1

Urządzenia do identyfikacji radiowej pracujące w paśmie częstotliwości od 865 MHz do 868 MHz z poziomami mocy do 2 W oraz w paśmie częstotliwości od 915 MHz do 921 MHz z poziomami mocy do 4 W – Norma zharmonizowana dotycząca dostępu do widma radiowego

Uwaga: Do celów domniemania zgodności z zasadniczymi wymaganiami określonymi w art. 3 ust. 2 dyrektywy 2014/53/UE w tabeli 2 zawartej w tej normie zharmonizowanej wartość graniczną »692 MHz« zastępuje się wartością: »694 MHz«.

12.

EN 302 609 V2.2.1

Urządzenia bliskiego zasięgu (SRD) – Urządzenia radiowe dla systemów komunikacyjnych Euroloop – Norma zharmonizowana dotycząca dostępu do widma radiowego

Uwaga: Do celów domniemania zgodności z zasadniczymi wymaganiami określonymi w art. 3 ust. 2 dyrektywy 2014/53/UE:

—	w wierszu drugim w tabeli 3 zawartej w tej normie zharmonizowanej wartość graniczną »29,090 MHz« należy rozumieć jako »27,090 MHz«,

—	w wierszu trzecim w tabeli 3 zawartej w tej normie zharmonizowanej wartość graniczną »29,100 MHz« należy rozumieć jako »27,100 MHz«.

13.

EN 303 258 V1.1.1

Bezprzewodowe zastosowania przemysłowe (WIA) – Urządzenia pracujące w zakresie częstotliwości od 5 725 MHz do 5 875 MHz z poziomami mocy do 400 mW – Norma zharmonizowana dotycząca dostępu do widma radiowego

Uwaga: Zgodność z tą normą zharmonizowaną nie stanowi podstawy do domniemania zgodności z zasadniczym wymaganiem określonym w art. 3 ust. 2 dyrektywy 2014/53/UE w przypadku, gdy nie stosuje się odpowiednich metod badań w celu wykazania zgodności z, odpowiednio, pkt 4.2.8.2, 4.2.9.3 i 4.2.10.3 tej normy zharmonizowanej.”

ZAŁĄCZNIK III

W załączniku III do decyzji wykonawczej (UE) 2020/167 dodaje się wiersze w brzmieniu:

Nr	Odniesienie do normy	Data wycofania
„17.	EN 302 066-2 V1.2.1 Kompatybilność elektromagnetyczna i zagadnienia widma radiowego (ERM) – Systemy zobrazowania radarowego (GPR/WPR) sondażu gruntu i ścian – Część 2: Zharmonizowana EN zapewniająca spełnienie zasadniczych wymagań zgodnie z artykułem 3.2 dyrektywy R&TTE	20 stycznia 2023 r.
18.	EN 302 208 V3.1.1 Urządzenia do identyfikacji radiowej pracujące w paśmie częstotliwości od 865 MHz do 868 MHz z poziomami mocy do 2 W oraz w paśmie częstotliwości od 915 MHz do 921 MHz z poziomami mocy do 4 W – Zharmonizowana norma zapewniająca spełnienie zasadniczych wymagań zgodnie z artykułem 3.2 dyrektywy 2014/53/UE	20 stycznia 2023 r.
19.	EN 302 609 V2.1.1 Urządzenia bliskiego zasięgu (SRD) – Urządzenia radiowe dla systemów komunikacyjnych Euroloop – Norma zharmonizowana dotycząca dostępu do widma radiowego	20 stycznia 2023 r.
20.	EN 303 204 V2.1.2 Sieciowe urządzenia bliskiego zasięgu (SRD) – Urządzenia radiowe przeznaczone do pracy w zakresie od 870 MHz do 876 MHz z poziomami mocy do 500 mW – Zharmonizowana norma zapewniająca spełnienie zasadniczych wymagań zgodnie z artykułem 3.2 dyrektywy 2014/53/UE	20 stycznia 2023 r.
21.	EN 303 276 V1.1.1 Szerokopasmowe morskie łącze radiowe pracujące w paśmie od 5 852 MHz do 5 872 MHz i/lub od 5 880 MHz do 5 900 MHz stosowane przez statki i morskie instalacje zaangażowane w skoordynowane działania – Zharmonizowana norma zapewniająca spełnienie zasadniczych wymagań zgodnie z art. 3.2 dyrektywy 2014/53/UE	20 stycznia 2023 r.”

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 258

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 64 20 lipca 2021

Spis treści		I Akty ustawodawcze	Strona
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1187 z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie usprawnienia środków na rzecz poczynienia postępów w realizacji transeuropejskiej sieci transportowej (TEN-T)	1

	II Akty o charakterze nieustawodawczym
	ROZPORZĄDZENIA
*	Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2021/1188 z dnia 19 lipca 2021 r. w sprawie wykonania art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu oraz uchylenia rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/138	14
*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/1189 z dnia 7 maja 2021 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/848 w odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału rozmnożeniowego roślin ekologicznego materiału heterogenicznego określonych rodzajów lub gatunków ( 1 )	18
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/1190 z dnia 15 lipca 2021 r. określające specyfikacje techniczne wymogów dotyczących danych w odniesieniu do tematu Wykorzystanie ICT i handel elektroniczny dla roku referencyjnego 2022 zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2152 ( 1 )	28
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/1191 z dnia 19 lipca 2021 r. w sprawie odnowienia zatwierdzenia substancji czynnej klopyralid, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz w sprawie zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 ( 1 )	37
	DECYZJE
*	Decyzja Rady (WPZiB) 2021/1192 z dnia 19 lipca 2021 r. w sprawie aktualizacji listy osób, grup i podmiotów objętych art. 2, 3 i 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu oraz uchylenia decyzji (WPZiB) 2021/142	42
*	Decyzja Rady (WPZiB) 2021/1193 z dnia 19 lipca 2021 r. w sprawie przedłużenia mandatu Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie i zmiany decyzji (WPZiB) 2019/1340	46
*	Decyzja Rady (WPZiB) 2021/1194 z dnia 19 lipca 2021 r. w sprawie przedłużenia mandatu Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Kosowie oraz zmieniająca decyzję (WPZiB) 2020/1135	48
*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2021/1195 z dnia 19 lipca 2021 r. w sprawie norm zharmonizowanych dotyczących wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, opracowanych na potrzeby rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/746	50
*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2021/1196 z dnia 19 lipca 2021 r. zmieniająca decyzję wykonawczą (UE) 2020/167 w odniesieniu do norm zharmonizowanych dotyczących niektórych urządzeń do radiowego próbkowania gruntu i ścian, urządzeń do identyfikacji radiowej, urządzeń radiowych dla systemów kolejowych Euroloop, sieciowych urządzeń bliskiego zasięgu, bezprzewodowych zastosowań przemysłowych oraz szerokopasmowych łączy radiowych stosowanych przez statki i morskie instalacje	53

Nr	Odniesienie do normy
1.	EN ISO 11135:2014 Sterylizacja produktów stosowanych w ochronie zdrowia – Tlenek etylenu – Wymagania dotyczące opracowywania, walidacji i rutynowej kontroli procesu sterylizacji wyrobów medycznych (ISO 11135:2014) EN ISO 11135:2014/A1:2019
2.	EN ISO 11137-1:2015 Sterylizacja produktów stosowanych w ochronie zdrowia – Promieniowanie jonizujące – Część 1: Wymagania dotyczące opracowywania, walidacji i rutynowej kontroli procesu sterylizacji wyrobów medycznych (ISO 11137-1:2006, w tym Amd 1:2013) EN ISO 11137-1:2015/A2:2019
3.	EN ISO 11737-2:2020 Sterylizacja produktów stosowanych w ochronie zdrowia – Metody mikrobiologiczne – Część 2: Badania sterylności wykonywane podczas określania, walidacji i utrzymywania skuteczności procesu sterylizacji (ISO 11737-2:2019)
4.	EN ISO 25424:2019 Sterylizacja produktów stosowanych w ochronie zdrowia – Niskotemperaturowa para wodna i formaldehyd – Wymagania dotyczące opracowywania, walidacji i rutynowej kontroli procesu sterylizacji wyrobów medycznych (ISO 25424:2018)