(1)

Zgodnie z dyrektywą Rady 2006/112/WE (3) państwa członkowskie zwalniają z podatku od wartości dodanej (VAT) import towarów przez Unię, Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, Europejski Bank Centralny lub Europejski Bank Inwestycyjny lub przez organy utworzone przez Unię do których ma zastosowanie Protokół (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, załączony do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („protokół”), w granicach i na warunkach określonych w tym protokole i umowach dotyczących jego wykonania lub w porozumieniach dotyczących ich siedzib, w szczególności w zakresie, w jakim nie prowadzi to do zakłócenia konkurencji, oraz dostawy towarów i świadczenie usług na ich rzecz. Zwolnienie to jest jednak ściśle ograniczone do zakupów dokonywanych do użytku służbowego i nie obejmuje sytuacji, w których towary i usługi są nabywane przez organy Unii w celu reagowania na sytuację nadzwyczajną, jaką jest pandemia COVID-19, w szczególności gdy mają być udostępniane nieodpłatnie państwom członkowskim lub stronom trzecim, takim jak krajowe organy lub instytucje.

(2)

W związku z tym, ponieważ nadal istnieje pilna potrzeba przyjęcia środków w celu stworzenia gotowości do działania w obliczu trwającego kryzysu sanitarnego, konieczne jest zapewnienie zwolnienia z VAT zakupu towarów i usług przez Komisję, agencję lub organ ustanowiony na mocy prawa Unii w ramach wykonywania ich zadań w celu odpowiedzi na pandemię COVID-19. Zagwarantowałoby to, że środki przyjmowane w tej sytuacji w ramach różnych inicjatyw unijnych nie będą napotykać ograniczeń w postaci kwot VAT, które nie mogą zostać odzyskane przez instytucje unijne, lub w postaci obciążenia regulacyjnego wynikającego z obowiązku rejestracji do celów VAT.

(3)

Dyrektywa Rady (UE) 2020/2020 (4) nie wystarcza do osiągnięcia celu, jakim jest wzmocnienie walki z pandemią COVID-19, ponieważ zezwala jedynie na ograniczony okres stosowania przez państwa członkowskie obniżonych stawek na dostawy wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro w związku z COVID-19 i usług ściśle związanych z takimi wyrobami lub na przyznanie zwolnienia z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie w odniesieniu do dostaw szczepionek przeciwko COVID-19 oraz wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro i usług ściśle związanych z takimi szczepionkami i wyrobami.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2006/112/WE.

(5)

W związku z obecną pandemią COVID-19 środki, które mogłyby wchodzić w zakres nowego zwolnienia w celu przeciwdziałania skutkom pandemii COVID-19, są w trakcie realizacji, na przykład w ramach instrumentu wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych ustanowionego rozporządzeniem Rady (UE) 2020/521 (5). VAT zapłacony od transakcji związanych z takimi środkami, ograniczyłby wartościowe zasoby, co doprowadziłoby do zmniejszenia ilości towarów i usług możliwych do dostarczenia państwom członkowskim proporcjonalnie do kwoty podatku, który miały zapłacić. Aby zapewnić jak najlepsze wykorzystanie budżetu Unii do przeciwdziałania bardzo poważnym skutkom pandemii COVID-19, zwolnienia wprowadzone niniejszą dyrektywą powinny mieć zastosowanie z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2021 r. Takie stosowanie z mocą wsteczną jest niezbędne, aby uniknąć pozbawienia skuteczności środków podejmowanych w celu przeciwdziałania skutkom pandemii COVID-19. Wszelkie korekty w odniesieniu do transakcji początkowo opodatkowanych mogłyby zostać dokonane przy zastosowaniu już istniejących mechanizmów korekt, na przykład w kolejnej deklaracji VAT.

(6)

Ze względu na pilny charakter sytuacji związanej z pandemią COVID-19 niniejsza dyrektywa powinna wejść w życie w dniu jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

Rozporządzenie (UE) 2019/1241 przewiduje ustanowienie środków technicznych dla Morza Północnego.

(2)

Belgia, Dania, Francja, Niderlandy, Niemcy i Szwecja („grupa z Scheveningen”) mają bezpośredni interes w zarządzaniu połowami w Morzu Północnym. W dniach 15 i 19 października 2020 r. wspomniane państwa członkowskie przedłożyły dwie wspólne rekomendacje zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (2) oraz art. 15 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/1241, w których zaproponowały przyjęcie – w drodze aktu delegowanego Komisji – pewnych zmian obecnych przepisów dotyczących ograniczonego obszaru połowu gładzicy i ograniczonego obszaru połowu szprota w Morzu Północnym, określonych w załączniku V do rozporządzenia (UE) 2019/1241. W dniu 2 lutego 2021 r. przedłożyły one zmienioną wersję wspólnej rekomendacji w sprawie ograniczonego obszaru połowu szprota. Obie wspólne rekomendacje zostały przesłane przez przedmiotowe państwa członkowskie odpowiednim komitetom doradczym do konsultacji.

(3)

Biorąc pod uwagę, że w obu wspólnych rekomendacjach zaproponowano zmiany w załączniku V do rozporządzenia (UE) 2019/1241, w niniejszym rozporządzeniu delegowanym przewidziano środki zalecane przez państwa członkowskie zarówno w odniesieniu do ograniczonego obszaru połowu szprota, jak i ograniczonego obszaru połowu gładzicy.

(4)

Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) ocenił dowody przedstawione przez państwa członkowskie na poparcie przepisów zawartych w obu wspólnych rekomendacjach (3). Proponowane środki oceniono zgodnie z zasadą zawartą w art. 15 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2019/1241.

(5)

We wspólnej rekomendacji przedłożonej przez państwa członkowskie w odniesieniu do ograniczonego obszaru połowu gładzicy zaproponowano wprowadzenie szczególnego wyłączenia dla statków, których moc silnika przekracza 221 kW, poławiających przy użyciu niewodów duńskich, pod warunkiem że statki te spełniają wymóg rozmiaru oczek sieci określony w części B pkt 1.1 załącznika V do rozporządzenia (UE) 2019/1241. STECF przeanalizował dowody przedstawione przez państwa członkowskie i stwierdził, że biorąc pod uwagę ograniczoną liczbę odnośnych statków oraz ograniczony wpływ duńskich niewodów kotwiczących na dno, wprowadzenie szczególnego wyłączenia dla niewodów duńskich nie powinno mieć znaczącego wpływu na poziom ochrony na tym obszarze. Proponowany środek należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(6)

We wspólnej rekomendacji dotyczącej ograniczonego obszaru połowu gładzicy zaproponowano ponadto zastąpienie w części C pkt 2.2 lit. c) załącznika V do rozporządzenia (UE) 2019/1241 terminu „włoki denne” terminem „włoki denne rozpornicowe”. STECF przeanalizował dowody przedstawione przez państwa członkowskie i stwierdził, że proponowana zmiana prawdopodobnie usunie wszelkie niejasności w rozporządzeniu i zapewni poziom ochrony co najmniej równoważny, a prawdopodobnie wyższy niż poziom obecnie zalecany w rozporządzeniu (UE) 2019/1241. Proponowany środek należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(7)

We wspólnej rekomendacji w sprawie ograniczonego obszaru połowu gładzicy zaproponowano również ograniczenie do maksymalnie 24 m długości trawlerów poławiających włokiem rozprzowym, które mają być włączone po rozpoczęciu stosowania niniejszego rozporządzenia do wykazu statków określonego w części C pkt 2.4 załącznika V do rozporządzenia (UE) 2019/1241. STECF przeanalizował dowody przedstawione przez państwa członkowskie i stwierdził, że ograniczenie to zapewni poziom ochrony co najmniej równoważny poziomowi przewidzianemu obecnie w rozporządzeniu (UE) 2019/1241. Proponowany środek należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(8)

We wspólnej rekomendacji przedłożonej przez państwa członkowskie w odniesieniu do ograniczonego obszaru połowu szprota zaproponowano kontynuowanie przez okres trzech lat praktyki zniesienia ograniczonego obszaru połowu szprota w odniesieniu do statków wyposażonych w niektóre narzędzia połowowe w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 października, jak przewidziano w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1395/2014 (4) przez okres do dnia 31 grudnia 2020 r. STECF przeanalizował dowody przedstawione przez państwa członkowskie w odniesieniu do ograniczonego obszaru połowu szprota i stwierdził, że nic nie wskazuje na to, by od 2017 r. zniesienie ograniczonego obszaru połowu szprota spowodowało jakiekolwiek szkody dla stada śledzia. STECF stwierdził ponadto, że jest mało prawdopodobne, aby zniesienie ograniczonego obszaru połowu szprota doprowadziło do obniżenia poziomu ochrony w porównaniu z obecnym. STECF zauważył jednak, że potrzeba więcej lat monitorowania połowów, aby udowodnić, że utrzymane zostaną równoważne poziomy ochrony. STECF zaproponował zatem, aby skutki zniesienia zostały poddane ponownej ocenie po trzech latach monitorowania. Państwa członkowskie zobowiązały się do monitorowania skutków zniesienia ograniczonego obszaru połowu szprota w tym okresie poprzez gromadzenie danych określonych we wspólnej rekomendacji w odniesieniu do przyłowów śledzia w połowach szprota. Dane te zostaną przedłożone STECF do oceny. Proponowany środek należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1241.

(10)

W związku z tym, że środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają bezpośredni wpływ na planowanie okresu połowu statków unijnych oraz na powiązaną działalność gospodarczą, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu,