20.4.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/9

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2021/644

z dnia 15 kwietnia 2021 r.

zmieniające załączniki II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości fluksapyroksadu, hymeksazolu, metamitronu, penflufenu i spirotetramatu w określonych produktach lub na ich powierzchni

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (1), w szczególności jego art. 14 ust. 1 lit. a) i art. 49 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) fluksapyroksadu, hymeksazolu, metamitronu i spirotetramatu zostały określone w części A załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005. W rozporządzeniu (WE) nr 396/2005 nie określono NDP penflufenu, a ponieważ ta substancja czynna nie jest włączona do załącznika IV do tego rozporządzenia, stosuje się wartość wzorcową wynoszącą 0,01 mg/kg, określoną w art. 18 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(2)

W odniesieniu do fluksapyroksadu Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) przedłożył uzasadnioną opinię dotyczącą przeglądu obecnych NDP zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 (2). W odniesieniu do niektórych produktów Urząd zalecił podwyższenie lub utrzymanie obecnych NDP. NDP dotyczące tych produktów należy wyznaczyć w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 na poziomie określonym przez Urząd. Urząd stwierdził, że w przypadku NDP dotyczących warzyw korzeniowych i bulwiastych, warzyw cebulowych, warzyw kapustnych, warzyw liściowych, ziół i kwiatów jadalnych, karczochów hiszpańskich, selerów, fenkułu włoskiego/kopru włoskiego, karczochów zwyczajnych, porów, rabarbaru, jadalnych nasion roślin strączkowych, zbóż, naparów ziołowych z liści i ziół, naparów ziołowych z korzeni i roślin cukrodajnych pewne informacje nie są dostępne i osoby zarządzające ryzykiem powinny przeprowadzić dalszą analizę. Ponieważ konsumenci nie są narażeni na ryzyko, NDP dotyczące tych produktów należy wyznaczyć w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 na poziomie określonym przez Urząd. Wszystkie te NDP zostaną poddane przeglądowi, w ramach którego uwzględnione zostaną informacje dostępne w ciągu dwóch lat od opublikowania niniejszego rozporządzenia.

(3)

W odniesieniu do hymeksazolu Urząd przedłożył uzasadnioną opinię w sprawie przeglądu obecnych NDP zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 (3). Zalecił obniżenie NDP dotyczących korzeni buraka cukrowego. Ponieważ konsumenci nie są narażeni na ryzyko, ten NDP należy wyznaczyć w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 na poziomie określonym przez Urząd.

(4)

W odniesieniu do metamitronu Urząd przedłożył uzasadnioną opinię w sprawie przeglądu obecnych NDP zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 (4). Zalecił obniżenie obecnych NDP dotyczących jabłek, gruszek, buraków, marchwi, chrzanu pospolitego, pasternaku, korzenia pietruszki zwyczajnej, rzepy białej/rzepy jadalnej, cebuli i korzeni buraka cukrowego. NDP dotyczące tych produktów należy wyznaczyć w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 na poziomie określonym przez Urząd. Urząd stwierdził, że w przypadku NDP dotyczących truskawek, rokietty siewnej/rukoli, warzyw o młodych/drobnych liściach (w tym gatunków warzyw kapustnych), szpinaku i podobnych liści, naparów ziołowych z liści i ziół, naparów ziołowych z korzeni, przypraw nasiennych i przypraw owocowych pewne informacje nie są dostępne i osoby zarządzające ryzykiem powinny przeprowadzić dalszą analizę. Ponieważ konsumenci nie są narażeni na ryzyko, NDP dotyczące tych produktów należy również wyznaczyć w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 na poziomie określonym przez Urząd. Wszystkie te NDP zostaną poddane przeglądowi, w ramach którego uwzględnione zostaną informacje dostępne w ciągu dwóch lat od opublikowania niniejszego rozporządzenia.

(5)

W odniesieniu do penflufenu Urząd przedłożył uzasadnioną opinię w sprawie przeglądu obecnych NDP zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 (5). Urząd zalecił utrzymanie obecnego NDP dotyczącego ziemniaków. Ten NDP należy wyznaczyć w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 na poziomie określonym przez Urząd.

(6)

W odniesieniu do spirotetramatu Urząd przedłożył uzasadnioną opinię w sprawie przeglądu obecnych NDP zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 (6). Urząd zaproponował zmianę definicji pozostałości. Urząd zalecił obniżenie obecnych NDP dotyczących owoców cytrusowych, owoców ziarnkowych, truskawek, oliwek stołowych, kiwi, awokado, bananów, granatów/jabłek granatu, ananasów, pozostałych warzyw korzeniowych i bulwiastych oprócz buraka cukrowego, czosnku, szalotki, Solanaceae i Malvaceae, cykorii warzywnej/cykorii liściastej/cykorii brukselskiej, oliwek do produkcji oliwy i cykorii podróżnik, korzeni. W odniesieniu do innych produktów Urząd zalecił podwyższenie lub utrzymanie obecnych NDP. NDP dotyczące tych produktów należy wyznaczyć w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 na poziomie określonym przez Urząd. Urząd stwierdził, że w przypadku NDP dotyczących brukselki/kapusty brukselskiej i kalarepy pewne informacje nie są dostępne i osoby zarządzające ryzykiem powinny przeprowadzić dalszą analizę. Ponieważ konsumenci nie są narażeni na ryzyko, NDP dotyczące tych produktów należy również wyznaczyć w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 na poziomie określonym przez Urząd. Wszystkie te NDP zostaną poddane przeglądowi, w ramach którego uwzględnione zostaną informacje dostępne w ciągu dwóch lat od opublikowania niniejszego rozporządzenia.

(7)	W uzasadnionych opiniach Urzędu uwzględniono obecne kodeksowe najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (CXL). Przy wyznaczaniu NDP uwzględniono CXL, które są bezpieczne dla konsumentów w Unii.

(8)

W odniesieniu do produktów, w przypadku których nie zezwala się na stosowanie danego środka ochrony roślin i dla których nie istnieją tolerancje importowe ani CXL, NDP należy ustalić na poziomie określonej granicy oznaczalności lub wartości wzorcowej NDP, jak określono w art. 18 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(9)

Komisja skonsultowała się z laboratoriami referencyjnymi Unii Europejskiej ds. pozostałości pestycydów w związku z potrzebą dostosowania niektórych granic oznaczalności. W odniesieniu do wszystkich substancji objętych zakresem niniejszego rozporządzenia laboratoria te stwierdziły, że w wyniku rozwoju technicznego w przypadku niektórych towarów konieczne jest ustalenie określonych granic oznaczalności.

(10)

W ramach procedury udzielania zezwoleń na stosowanie środków ochrony roślin zawierających substancję czynną spirotetramat na powierzchni pozostałych drobnych owoców i jagód złożono – zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 – wniosek w sprawie zmiany obowiązujących NDP. Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wniosek ten został poddany ocenie przez Niemcy, a sprawozdanie oceniające przekazano Urzędowi i Komisji. Urząd ocenił sprawozdanie oceniające i wydał uzasadnioną opinię (7) dotyczącą proponowanych NDP. Urząd zalecił podwyższenie obecnych NDP dotyczących tych produktów. NDP dotyczące tych produktów należy wyznaczyć w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 na poziomie określonym przez Urząd.

(11)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 i 4 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 złożono wnioski dotyczące tolerancji importowych dla fluksapyroksadu stosowanego w Stanach Zjednoczonych na powierzchni „pozostałych warzyw korzeniowych i bulwiastych oprócz buraka cukrowego” oraz w Brazylii na powierzchni ziaren kawy. Wnioskodawcy twierdzą, że dozwolone zastosowania tej substancji na wspomnianych uprawach w tych krajach skutkują pozostałościami przekraczającymi NDP wskazany w rozporządzeniu (WE) nr 396/2005 oraz że konieczne jest ustanowienie wyższego NDP, aby uniknąć barier handlowych w odniesieniu do przywozu tych upraw. Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wnioski te zostały poddane ocenie przez państwa członkowskie, których dotyczyły, a sprawozdania oceniające przekazano Urzędowi i Komisji. Urząd ocenił wnioski i sprawozdania oceniające, analizując w szczególności ryzyko dla konsumentów oraz, w stosownych przypadkach, dla zwierząt, i wydał uzasadnione opinie dotyczące proponowanych NDP (8). Urząd przekazał te opinie wnioskodawcom, Komisji i państwom członkowskim oraz podał je do publicznej wiadomości.

(12)

W odniesieniu do wszystkich wniosków Urząd stwierdził, że spełniono wszystkie wymogi dotyczące danych oraz że zmiany NDP, o które wystąpili wnioskodawcy, są dopuszczalne z punktu widzenia bezpieczeństwa konsumentów na podstawie oceny narażenia konsumentów przeprowadzonej dla 27 określonych grup konsumentów w Europie. Urząd wziął pod uwagę najnowsze informacje na temat właściwości toksykologicznych wspomnianych substancji. Ani w przypadku długotrwałego narażenia na przedmiotowe substancje w wyniku spożywania wszystkich produktów spożywczych mogących je zawierać, ani w przypadku narażenia krótkoterminowego w wyniku dużej konsumpcji odnośnych produktów nie wykazano istnienia ryzyka przekroczenia dopuszczalnego dziennego spożycia ani ostrej dawki referencyjnej.

(13)	Na podstawie uzasadnionych opinii Urzędu oraz po uwzględnieniu czynników istotnych dla rozpatrywanej kwestii stwierdzono, że odnośne zmiany NDP spełniają wymogi art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(14)	Za pośrednictwem Światowej Organizacji Handlu przeprowadzono konsultacje na temat nowych NDP z partnerami handlowymi Unii, a ich uwagi zostały uwzględnione.

(15)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 396/2005.

(16)	Aby umożliwić normalny obrót produktami, ich przetwarzanie i konsumpcję, w niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć przepis przejściowy dla produktów, które zostały wyprodukowane przed zmianą NDP i w przypadku których informacje wskazują, że utrzymany jest wysoki poziom ochrony konsumentów.

(17)	Należy przewidzieć odpowiednio długi termin przed rozpoczęciem stosowania zmienionych NDP, aby umożliwić państwom członkowskim, państwom trzecim i podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwa spożywcze przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających ze zmiany NDP.

(18)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Rozporządzenie (WE) nr 396/2005 w brzmieniu przed zmianami wprowadzonymi niniejszym rozporządzeniem stosuje się nadal w odniesieniu do produktów, które zostały wyprodukowane w Unii lub przywiezione do Unii przed dniem 10 listopada 2021 r.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 10 listopada 2021 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 kwietnia 2021 r.

W imieniu Komisji

Ursula VON DER LEYEN

Przewodnicząca

(1) Dz.U. L 70 z 16.3.2005, s. 1.

(2) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności; „Reasoned opinion on the review of the existing maximum residue levels for fluxapyroxad according to Article 12 of Regulation (EC) No 396/2005” (Uzasadniona opinia dotycząca przeglądu obecnych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości fluksapyroksadu zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 396/2005). Dziennik EFSA 2020; 18(1):5984.

(3) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności; „Reasoned opinion on the review of the existing maximum residue levels for hymexazol according to Article 12 of Regulation (EC) No 396/2005” (Uzasadniona opinia dotycząca przeglądu obecnych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości hymeksazolu zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 396/2005). Dziennik EFSA 2019; 17(11):5895.

(4) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności; „Reasoned opinion on the review of the existing maximum residue levels for metamitron according to Article 12 of Regulation (EC) No 396/2005” (Uzasadniona opinia dotycząca przeglądu obecnych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości metamitronu zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 396/2005). Dziennik EFSA 2020; 18(1):5959.

(5) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności; „Reasoned opinion on the review of the existing maximum residue levels for penflufen according to Article 12 of Regulation (EC) No 396/2005” (Uzasadniona opinia dotycząca przeglądu obecnych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości penflufenu zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 396/2005). Dziennik EFSA 2019; 17(10):5840.

(6) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności; „Reasoned opinion on the review of the existing maximum residue levels for spirotetramat according to Article 12 of Regulation (EC) No 396/2005” (Uzasadniona opinia dotycząca przeglądu obecnych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości spirotetramatu zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 396/2005). Dziennik EFSA 2020; 18(1):5960.

(7) „Reasoned opinion on the modification of the existing maximum residue levels for spirotetramat in small fruits and berries” (Uzasadniona opinia dotycząca zmiany obecnych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości spirotetramatu w drobnych owocach i jagodach). Dziennik EFSA 2019; 17(11):5904.

(8) „Reasoned opinion on the setting of import tolerances for fluxapyroxad in certain root crops and coffee beans” (Uzasadniona opinia dotycząca ustanowienia tolerancji importowych dla fluksapyroksadu w niektórych roślinach okopowych i ziarnach kawy). Dziennik EFSA 2020; 18(1):5950.

ZAŁĄCZNIK

W załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku II dodaje się kolumny dotyczące fluksapyroksadu, hymeksazolu, metamitronu, penflufenu i spirotetramatu w brzmieniu:

„Pozostałości pestycydów i najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (mg/kg)

Numer kodu

Grupy i przykłady poszczególnych produktów, do których odnoszą się najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) (1)

Fluksapyroksad (F)

Hymeksazol

Metamitron

Penflufen (suma izomerów) (F)

Suma spirotetramatu i spirotetramat-enolu wyrażona jako spirotetramat (R)

(1)

(2)

(3)

(4)

(5)

(6)

(7)

0100000

OWOCE, ŚWIEŻE lub MROŻONE; ORZECHY Z DRZEW ORZECHOWYCH

0,01 (*)

0110000

Owoce cytrusowe

0,02 (*)

0,01 (*)

0,5

0110010

Grejpfruty

0,4

0110020

Pomarańcze

0,3

0110030

Cytryny

0,01 (*)

0110040

Limy/limonki

0,01 (*)

0110050

Mandarynki

0,01 (*)

0110990

Pozostałe

0,01 (*)

0120000

Orzechy z drzew orzechowych

0,04

0,05 (*)

0,01 (*)

0,5

0120010

Migdały

0120020

Orzechy brazylijskie

0120030

Orzechy nerkowca

0120040

Kasztany jadalne

0120050

Orzechy kokosowe

0120060

Orzechy laskowe/Orzechy leszczyny pospolitej

0120070

Orzechy makadamiowe/Orzechy makadamii trójlistnej

0120080

Orzechy pekan

0120090

Orzeszki piniowe

0120100

Orzeszki pistacjowe

0120110

Orzechy włoskie

0120990

Pozostałe

0130000

Owoce ziarnkowe

0,9

0,02 (*)

0,7

0130010

Jabłka

0,02

0130020

Gruszki

0,02

0130030

Pigwy

0,01 (*)

0130040

Owoce nieszpułki zwyczajnej

0,01 (*)

0130050

Owoc nieśplika japońskiego/Owoc miszpelnika japońskiego

0,01 (*)

0130990

Pozostałe

0,01 (*)

0140000

Owoce pestkowe

0,02 (*)

0,01 (*)

0140010

Morele

1,5

0140020

Czereśnie

0140030

Brzoskwinie

1,5

0140040

Śliwki

1,5

0140990

Pozostałe

0,01 (*)

0150000

Owoce jagodowe i drobne owoce

0,02 (*)

0151000

winogrona

0,01 (*)

0151010

Winogrona stołowe

0151020

Winogrona do produkcji wina

0152000

truskawki

0,05 (+)

0,3

0153000

c)	owoce leśne

0,01 (*)

0,02 (*)

0153010

Jeżyny

0153020

Jeżyny popielice

0153030

Maliny (czerwone i żółte)

0153990

Pozostałe

0154000

d)	pozostałe drobne owoce i jagody

0,01 (*)

1,5

0154010

Borówki amerykańskie

0154020

Żurawiny

0,01 (*)

0154030

Porzeczki (czarne, czerwone i białe)

0,01 (*)

0154040

Agrest (zielony, czerwony i żółty)

0,01 (*)

0154050

Róża dzika

0,01 (*)

0154060

Morwy (czarne i białe)

0,01 (*)

0154070

Głóg włoski

0,01 (*)

0154080

Bez czarny

0,01 (*)

0154990

Pozostałe

0,01 (*)

0160000

Owoce różne z

0,01 (*)

0161000

a)	jadalną skórką

0,01 (*)

0,02 (*)

0161010

Daktyle

0,02 (*)

0161020

Figi

0,02 (*)

0161030

Oliwki stołowe

1,5

0161040

Kumkwat

0,02 (*)

0161050

Karambola

0,02 (*)

0161060

Szaron/Persymona/Kaki/Huma wschodnia

0,4

0161070

Czapetka kuminowa

0,02 (*)

0161990

Pozostałe

0,02 (*)

0162000

b)	niejadalną skórką, małe

0,01 (*)

0,02 (*)

0162010

Kiwi (zielone, czerwone, żółte)

0162020

Liczi chińskie/Śliwka chińska

0162030

Marakuja/Męczennica jadalna

0,02 (*)

0162040

Owoc opuncji figowej/Figa indyjska

0,02 (*)

0162050

Caimito

0,02 (*)

0162060

Owoc hebanowca wirginijskiego/Owoc hurmy wirginijskiej

0,02 (*)

0162990

Pozostałe

0,02 (*)

0163000

c)	niejadalną skórką, duże

0163010

Awokado

0,01 (*)

0,05 (*)

0,4

0163020

Banany

0,02 (*)

0,4

0163030

Mango

0,7

0,02 (*)

0,3

0163040

Papaja

0,02 (*)

0,4

0163050

Granaty/Jabłka granatu

0,01 (*)

0,02 (*)

0,4

0163060

Czerymoja

0,01 (*)

0,02 (*)

0163070

Gujawa/Gruszla

0,01 (*)

0,02 (*)

0163080

Ananasy

0,01 (*)

0,02 (*)

0,15

0163090

Owoce chlebowca

0,01 (*)

0,02 (*)

0163100

Owoce duriana właściwego

0,01 (*)

0,02 (*)

0163110

Owoce flaszowca miękkociernistego/Owoce guanabany

0,01 (*)

0,02 (*)

0163990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

0200000

WARZYWA, ŚWIEŻE lub MROŻONE

0,02 (*)

0210000

Warzywa korzeniowe i bulwiaste

0,01 (*)

0211000

ziemniaki

0,3 (+)

0,8

0212000

b)	tropikalne warzywa korzeniowe i bulwiaste

0,2 (+)

0,02 (*)

0212010

Maniok jadalny/Podpłomycz najużyteczniejszy

0212020

Kartofel słodki/Batat

0212030

Pochrzyn

0212040

Maranta trzcinowata

0212990

Pozostałe

0213000

c)	pozostałe warzywa korzeniowe i bulwiaste oprócz buraka cukrowego

0,9 (+)

0,07

0213010

Buraki

0213020

Marchew

0213030

Seler zwyczajny

0213040

Chrzan pospolity

0213050

Słonecznik bulwiasty

0213060

Pasternak

0213070

Korzeń pietruszki zwyczajnej

0213080

Rzodkiew

0213090

Kozibród porolistny/Salsefia

0213100

Brukiew/Karpiel

0213110

Rzepa biała/Rzepa jadalna

0213990

Pozostałe

0220000

Warzywa cebulowe

(+)

0,01 (*)

0220010

Czosnek

0,2

0,3

0220020

Cebula

0,2

0,4

0220030

Szalotka

0,2

0,3

0220040

Dymka/Cebula szczypiorowa i cebula siedmiolatka

0,7

0,02 (*)

0220990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

0230000

Warzywa owocowe

0,01 (*)

0231000

a)	rośliny psiankowate

0,6

0231010

Pomidory

0231020

Papryka roczna

0231030

Oberżyny/Bakłażany

0231040

Piżmian jadalny/Ketmia jadalna/Okra

0231990

Pozostałe

0232000

b)	dyniowate z jadalną skórką

0,2

0232010

Ogórki

0232020

Korniszony

0232030

Cukinie

0232990

Pozostałe

0233000

c)	dyniowate z niejadalną skórką

0,15

0,2

0233010

Melony

0233020

Dynie olbrzymie

0233030

Arbuzy

0233990

Pozostałe

0234000

d)	kukurydza cukrowa

0,15

1,5

0239000

e)	pozostałe warzywa owocowe

0,01 (*)

0,02 (*)

0240000

Warzywa kapustne (oprócz korzeni warzyw kapustnych oraz oprócz kapustnych o młodych/drobnych liściach)

(+)

0,01 (*)

0241000

a)	kapustne kwitnące

0241010

Brokuły

0241020

Kalafiory

0,2

0241990

Pozostałe

0,01 (*)

0242000

b)	kapustne głowiaste

0242010

Brukselka/Kapusta brukselska

0,4

0,3 (+)

0242020

Kapusta głowiasta

0,5

0242990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

0243000

c)	kapustne liściowe

0243010

Kapusta pekińska/Kapusta petsai

0243020

Jarmuż

0,15

0243990

Pozostałe

0,01 (*)

0244000

kalarepa

0,15

1,5 (+)

0250000

Warzywa liściowe, zioła, kwiaty jadalne

0251000

a)	sałaty i warzywa sałatowe

4 (+)

0,01 (*)

0251010

Roszpunka warzywna

0,01 (*)

0251020

Sałaty

0,01 (*)

0251030

Endywia o liściach szerokich

0,01 (*)

0251040

Rzeżucha i inne kiełki i pędy

0,01 (*)

0251050

Gorczycznik wiosenny

0,01 (*)

0251060

Rokietta siewna/rukola

0,03 (+)

0251070

Gorczyca sarepska

0,01 (*)

0251080

Warzywa o młodych/drobnych liściach (w tym gatunki warzyw kapustnych)

0,03 (+)

0251990

Pozostałe

0,01 (*)

0252000

b)	szpinak i podobne liście

3 (+)

(+)

0,01 (*)

0252010

Szpinak

0,08

0252020

Portulaka pospolita

0,03

0252030

Boćwina

0,08

0252990

Pozostałe

0,01 (*)

0253000

c)	liście winorośli lub podobne gatunki

0,01 (*)

0,02 (*)

0254000

d)	rukiew wodna

0,01 (*)

0255000

e)	cykoria warzywna/cykoria liściasta/cykoria brukselska

6 (+)

0,01 (*)

0,03

0256000

f)	zioła, kwiaty jadalne

3 (+)

0,02 (*)

0256010

Trybula

0,01 (*)

0256020

Szczypiorek

0,01 (*)

0256030

Liście selera

0,01 (*)

0256040

Pietruszka – nać

0,01 (*)

0256050

Szałwia lekarska

0,01 (*)

0256060

Rozmaryn lekarski

0,01 (*)

0256070

Tymianek pospolity/Macierzanka tymianek

0,15

0256080

Bazylia pospolita i kwiaty jadalne

0,01 (*)

0256090

Liście laurowe/Wawrzyn szlachetny/Laur szlachetny

0,01 (*)

0256100

Estragon

0,01 (*)

0256990

Pozostałe

0,01 (*)

0260000

Warzywa strączkowe

0,01 (*)

0260010

Fasola (w strąkach)

0260020

Fasola (bez strąków)

0,09

1,5

0260030

Groch (w strąkach)

0260040

Groch (bez strąków)

0,3

1,5

0260050

Soczewica

0,01 (*)

1,5

0260990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

0270000

Warzywa łodygowe

0,01 (*)

0270010

Szparagi

0,01 (*)

0,02 (*)

0270020

Karczochy hiszpańskie

9 (+)

0,02 (*)

0270030

Seler

9 (+)

0270040

Fenkuł włoski/Koper włoski

9 (+)

0270050

Karczochy zwyczajne

0,4 (+)

0270060

Pory

0,7 (+)

0,02 (*)

0270070

Rabarbar

9 (+)

0270080

Pędy bambusa

0,01 (*)

0,02 (*)

0270090

Rdzenie palmowe

0,01 (*)

0,02 (*)

0270990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

0280000

Grzyby, mchy i porosty

0,01 (*)

0,02 (*)

0280010

Grzyby uprawne

0280020

Grzyby dzikie

0280990

Mchy i porosty

0290000

Algi i organizmy prokariotyczne

0,01 (*)

0,02 (*)

0300000

JADALNE NASIONA ROŚLIN STRĄCZKOWYCH

(+)

0,02 (*)

0,01 (*)

0300010

Fasola

0,3

0300020

Soczewica

0,4

0300030

Groch

0,4

0300040

Łubin biały

0,2

0300990

Pozostałe

0,01 (*)

0400000

NASIONA I OWOCE OLEISTE

0,05 (*)

0,01 (*)

0401000

Nasiona oleiste

0401010

Siemię lniane

0,9

0,02 (*)

0401020

Orzeszki ziemne/Orzechy arachidowe

0,01 (*)

0,02 (*)

0401030

Nasiona maku

0,9

0,02 (*)

0401040

Ziarna sezamu

0,9

0,02 (*)

0401050

Ziarna słonecznika

0,9

0,02 (*)

0401060

Ziarna rzepaku

0,9

0,02 (*)

0401070

Ziarna soi zwyczajnej

0,15

0401080

Nasiona gorczycy

0,9

0,02 (*)

0401090

Nasiona bawełny

0,5

0,4

0401100

Nasiona dyni

0,9

0,02 (*)

0401110

Nasiona krokoszu barwierskiego

0,9

0,02 (*)

0401120

Nasiona ogórecznika lekarskiego

0,9

0,02 (*)

0401130

Nasiona lnicznika siewnego

0,9

0,02 (*)

0401140

Nasiona konopi siewnych

0,9

0,02 (*)

0401150

Rącznik pospolity

0,9

0,02 (*)

0401990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

0402000

Owoce oleiste

0402010

Oliwki do produkcji oliwy

0,01 (*)

1,5

0402020

Nasiona palm olejowych

0,01 (*)

0,02 (*)

0402030

Owoce palm olejowych

0,8

0,02 (*)

0402040

Puchowiec pięciopręcikowy/Drzewo kapokowe

0,8

0,02 (*)

0402990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

0500000

ZBOŻA

(+)

0,02 (*)

0,01 (*)

0,02 (*)

0500010

Jęczmień

0500020

Gryka zwyczajna i pozostałe zboża rzekome

0,01 (*)

0500030

Kukurydza

0,01 (*)

0500040

Proso zwyczajne

0,01 (*)

0500050

Owies zwyczajny

0500060

Ryż siewny

0500070

Żyto zwyczajne

0,4

0500080

Sorgo japońskie

0,8

0500090

Pszenica zwyczajna

0,4

0500990

Pozostałe

0,01 (*)

0600000

HERBATY, KAWA, NAPARY ZIOŁOWE, KAKAO I SZARAŃCZYN STRĄKOWY

0,1 (*)

0,05 (*)

0610000

Herbaty

0,05 (*)

0,1 (*)

0620000

Ziarna kawy

0,2

0,05 (*)

0,1 (*)

0630000

Napary ziołowe z

0631000

kwiatów

0,05 (*)

0,1 (*)

0631010

Rumian szlachetny/Rumianek rzymski

0631020

Ketmia szczawiowa

0631030

Róża

0631040

Jaśmin

0631050

Lipa

0631990

Pozostałe

0632000

b)	liści i ziół

30 (+)

0,15 (+)

0632010

Truskawka

0632020

Aspalat prosty

0632030

Ostrokrzew paragwajski

0632990

Pozostałe

0633000

korzeni

2 (+)

0,05 (+)

0,1 (*)

0633010

Kozłek lekarski

0633020

Żeń-szeń

0633990

Pozostałe

0639000

d)	wszelkich pozostałych części rośliny

0,05 (*)

0,1 (*)

0640000

Ziarna kakaowe

0,05 (*)

0,1 (*)

0650000

Szarańczyn strąkowy/Chleb świętojański

0,05 (*)

0,1 (*)

0700000

CHMIEL

0,05 (*)

0,1 (*)

0,05 (*)

0800000

PRZYPRAWY

0810000

Przyprawy nasienne

0,05 (*)

0,1 (*)

0,05 (+)

0,05 (*)

0,1 (*)

0810010

Anyż/Anyżek/Biedrzeniec anyż

0810020

Kminek czarny/Czarny kmin

0810030

Seler

0810040

Kolendra siewna

0810050

Kmin rzymski

0810060

Koper ogrodowy

0810070

Koper włoski/Fenkuł włoski

0810080

Kozieradka pospolita

0810090

Gałka muszkatołowa

0810990

Pozostałe

0820000

Przyprawy owocowe

0,05 (*)

0,1 (*)

0,05 (+)

0,05 (*)

0,1 (*)

0820010

Ziele angielskie/pieprz angielski

0820020

Pieprz syczuański

0820030

Kminek zwyczajny

0820040

Kardamon malabarski

0820050

Jagody jałowca

0820060

Ziarna pieprzu (czarnego, zielonego i białego)

0820070

Wanilia

0820080

Tamarynd

0820990

Pozostałe

0830000

Przyprawy korowe

0,05 (*)

0,1 (*)

0,05 (*)

0,1 (*)

0830010

Cynamon

0830990

Pozostałe

0840000

Przyprawy korzeniowe lub kłączowe

0840010

Lukrecja

0,05 (*)

0,1 (*)

0,05 (*)

0,1 (*)

0840020

Imbir

0840030

Kurkuma

0,05 (*)

0,1 (*)

0,05 (*)

0,1 (*)

0840040

Chrzan pospolity

0840990

Pozostałe

0,05 (*)

0,1 (*)

0,05 (*)

0,1 (*)

0850000

Przyprawy pączkowe

0,05 (*)

0,1 (*)

0,05 (*)

0,1 (*)

0850010

Goździki

0850020

Kapary

0850990

Pozostałe

0860000

Przyprawy ze słupków kwiatowych

0,05 (*)

0,1 (*)

0,05 (*)

0,1 (*)

0860010

Szafran

0860990

Pozostałe

0870000

Przyprawy z osnówki nasiona

0,05 (*)

0,1 (*)

0,05 (*)

0,1 (*)

0870010

Kwiat muszkatołowy

0870990

Pozostałe

0900000

ROŚLINY CUKRODAJNE

(+)

0,02 (*)

0,01 (*)

0900010

Korzenie buraka cukrowego

0,4

0,02 (*)

0900020

Trzcina cukrowa

0,02 (*)

0900030

Cykoria podróżnik, korzenie

0,3

0,07

0900990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

1000000

PRODUKTY POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO - ZWIERZĘTA LĄDOWE

1010000

Tkanki z

0,01 (*)

1011000

świń

1011010

Mięśnie

0,015

0,02 (*)

0,05

1011020

Tkanka tłuszczowa

0,2

0,01 (*)

0,02 (*)

1011030

Wątroba

0,1

0,02 (*)

0,7

1011040

Nerka

0,1

0,01 (*)

0,7

1011050

Podroby jadalne (inne niż wątroba i nerki)

0,2

0,02 (*)

0,7

1011990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

1012000

bydła

1012010

Mięśnie

0,015

0,02 (*)

0,05

1012020

Tkanka tłuszczowa

0,2

0,01 (*)

0,02 (*)

1012030

Wątroba

0,1

0,02 (*)

0,7

1012040

Nerka

0,1

0,01 (*)

0,7

1012050

Podroby jadalne (inne niż wątroba i nerki)

0,2

0,02 (*)

0,7

1012990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

1013000

owiec

1013010

Mięśnie

0,015

0,02 (*)

0,05

1013020

Tkanka tłuszczowa

0,2

0,01 (*)

0,02 (*)

1013030

Wątroba

0,1

0,02 (*)

0,7

1013040

Nerka

0,1

0,01 (*)

0,7

1013050

Podroby jadalne (inne niż wątroba i nerki)

0,2

0,02 (*)

0,7

1013990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

1014000

kóz

1014010

Mięśnie

0,015

0,02 (*)

0,05

1014020

Tkanka tłuszczowa

0,2

0,01 (*)

0,02 (*)

1014030

Wątroba

0,1

0,02 (*)

0,7

1014040

Nerka

0,1

0,01 (*)

0,7

1014050

Podroby jadalne (inne niż wątroba i nerki)

0,2

0,02 (*)

0,7

1014990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

1015000

e)	koniowatych

1015010

Mięśnie

0,015

0,02 (*)

0,05

1015020

Tkanka tłuszczowa

0,2

0,01 (*)

0,02 (*)

1015030

Wątroba

0,1

0,02 (*)

0,7

1015040

Nerka

0,1

0,01 (*)

0,7

1015050

Podroby jadalne (inne niż wątroba i nerki)

0,2

0,02 (*)

0,7

1015990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

1016000

drobiu

0,02 (*)

1016010

Mięśnie

0,02

0,02 (*)

1016020

Tkanka tłuszczowa

0,05

0,01 (*)

1016030

Wątroba

0,02

0,02 (*)

1016040

Nerka

0,01 (*)

1016050

Podroby jadalne (inne niż wątroba i nerki)

0,05

0,02 (*)

1016990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

1017000

g)	pozostałych zwierząt lądowych utrzymywanych w warunkach fermowych

1017010

Mięśnie

0,015

0,02 (*)

0,05

1017020

Tkanka tłuszczowa

0,2

0,01 (*)

0,02 (*)

1017030

Wątroba

0,1

0,02 (*)

0,7

1017040

Nerka

0,1

0,01 (*)

0,7

1017050

Podroby jadalne (inne niż wątroba i nerki)

0,2

0,02 (*)

0,7

1017990

Pozostałe

0,01 (*)

0,02 (*)

1020000

Mleko

0,02

0,01 (*)

1020010

Bydło

1020020

Owce

1020030

Kozy

1020040

Konie

1020990

Pozostałe

1030000

Jaja ptasie

0,02

0,02 (*)

0,01 (*)

1030010

Kury

1030020

Kaczki

1030030

Gęsi

1030040

Przepiórki

1030990

Pozostałe

1040000

Miód i pozostałe produkty pszczele

0,05 (*)

1050000

Płazy i gady

0,01 (*)

0,02 (*)

0,01 (*)

0,02 (*)

1060000

Bezkręgowe zwierzęta lądowe

0,01 (*)

0,02 (*)

0,01 (*)

0,02 (*)

1070000

Dzikie kręgowe zwierzęta lądowe

0,01 (*)

0,02 (*)

0,01 (*)

0,02 (*)

1100000

PRODUKTY POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO – RYBY, PRODUKTY RYBNE I POZOSTAŁE MORSKIE I SŁODKOWODNE PRODUKTY SPOŻYWCZE (8)

1200000

PRODUKTY LUB CZĘŚCI PRODUKTÓW UŻYWANE WYŁĄCZNIE DO PRODUKCJI PASZ (8)

1300000

PRZETWORZONE PRODUKTY SPOŻYWCZE (9)

Fluksapyroksad (F)

(F)	Rozpuszczalny w tłuszczach

(+)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności stwierdził, że pewne informacje dotyczące pozostałości w uprawach w płodozmianie są niedostępne. Dokonując przeglądu NDP, Komisja uwzględni informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, jeśli zostaną one przedłożone do dnia 20 kwietnia 2023 r., lub, jeśli informacje te nie zostaną przedłożone w tym terminie, uwzględni ich brak.

0211000 a) ziemniaki

0212000 b) tropikalne warzywa korzeniowe i bulwiaste

0212010 Maniok jadalny/Podpłomycz najużyteczniejszy

0212020 Kartofel słodki/Batat

0212030 Pochrzyn

0212040 Maranta trzcinowata

0212990 Pozostałe (2)

0213000 c) pozostałe warzywa korzeniowe i bulwiaste oprócz buraka cukrowego

0213010 Buraki

0213020 Marchew

0213030 Seler zwyczajny

0213040 Chrzan pospolity

0213050 Słonecznik bulwiasty

0213060 Pasternak

0213070 Korzeń pietruszki zwyczajnej

0213080 Rzodkiew zwyczajna

0213090 Kozibród porolistny/Salsefia

0213100 Brukiew/Karpiel

0213110 Rzepa biała/Rzepa jadalna

0213990 Pozostałe (2)

0220000 Warzywa cebulowe

(+)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności stwierdził, że pewne informacje dotyczące badań pozostałości i pozostałości w uprawach w płodozmianie są niedostępne. Dokonując przeglądu NDP, Komisja uwzględni informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, jeśli zostaną one przedłożone do dnia 20 kwietnia 2023 r., lub, jeśli informacje te nie zostaną przedłożone w tym terminie, uwzględni ich brak.

0220010 Czosnek

0220020 Cebula

0220030 Szalotka

(+)

0220040 Dymka/Cebula szczypiorowa i cebula siedmiolatka

0220990 Pozostałe (2)

0240000 Warzywa kapustne (oprócz korzeni warzyw kapustnych oraz oprócz kapustnych o młodych/drobnych liściach)

0241000 a) kapustne kwitnące

0241010 Brokuły

0241020 Kalafiory

0241990 Pozostałe (2)

0242000 b) kapustne głowiaste

0242010 Brukselka/Kapusta brukselska

0242020 Kapusta głowiasta

0242990 Pozostałe (2)

0243000 c) kapustne liściowe

0243010 Kapusta pekińska/Kapusta petsai

0243020 Jarmuż

0243990 Pozostałe (2)

0244000 d) kalarepa

0251000 a) sałaty i warzywa sałatowe

0251010 Roszpunka warzywna

0251020 Sałaty

0251030 Endywia o liściach szerokich

0251040 Rzeżucha i inne kiełki i pędy

0251050 Gorczycznik wiosenny

0251060 Rokietta siewna/rukola

0251070 Gorczyca sarepska

0251080 Warzywa o młodych/drobnych liściach (w tym gatunki warzyw kapustnych)

0251990 Pozostałe (2)

0252000 b) szpinak i podobne liście

0252010 Szpinak

0252020 Portulaka pospolita

0252030 Boćwina

0252990 Pozostałe (2)

0255000 e) cykoria warzywna/cykoria liściasta/cykoria brukselska

0256000 f) zioła, kwiaty jadalne

0256010 Trybula

0256020 Szczypiorek

0256030 Liście selera

0256040 Pietruszka – nać

0256050 Szałwia lekarska

0256060 Rozmaryn lekarski

0256070 Tymianek pospolity/Macierzanka tymianek

0256080 Bazylia pospolita i kwiaty jadalne

0256090 Liście laurowe/Wawrzyn szlachetny/Laur szlachetny

0256100 Estragon

0256990 Pozostałe (2)

0270020 Karczochy hiszpańskie

0270030 Seler

0270040 Fenkuł włoski/Koper włoski

0270050 Karczochy zwyczajne

0270060 Pory

0270070 Rabarbar

0300000 JADALNE NASIONA ROŚLIN STRĄCZKOWYCH

0300010 Fasola

0300020 Soczewica

0300030 Groch

0300040 Łubin biały

0300990 Pozostałe (2)

0500000 ZBOŻA

0500010 Jęczmień

0500020 Gryka zwyczajna i pozostałe zboża rzekome

0500030 Kukurydza

0500040 Proso zwyczajne

0500050 Owies zwyczajny

0500060 Ryż siewny

0500070 Żyto zwyczajne

0500080 Sorgo japońskie

0500090 Pszenica zwyczajna

0500990 Pozostałe (2)

(+)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności stwierdził, że pewne informacje dotyczące metod analitycznych i pozostałości w uprawach w płodozmianie są niedostępne. Dokonując przeglądu NDP, Komisja uwzględni informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, jeśli zostaną one przedłożone do dnia 20 kwietnia 2023 r., lub, jeśli informacje te nie zostaną przedłożone w tym terminie, uwzględni ich brak.

0632000 b) liści i ziół

0632010 Truskawka

0632020 Aspalat prosty

0632030 Ostrokrzew paragwajski

0632990 Pozostałe (2)

0633000 c) korzeni

0633010 Kozłek lekarski

0633020 Żeń-szeń

0633990 Pozostałe (2)

(+)

0900000 ROŚLINY CUKRODAJNE

0900010 Korzenie buraka cukrowego

0900020 Trzcina cukrowa

0900030 Cykoria podróżnik, korzenie

0900990 Pozostałe (2)

Metamitron

(+)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności stwierdził, że pewne informacje dotyczące metod analitycznych, badań pozostałości i stabilności przy przechowywaniu są niedostępne. Dokonując przeglądu NDP, Komisja uwzględni informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, jeśli zostaną one przedłożone do dnia 20 kwietnia 2023 r., lub, jeśli informacje te nie zostaną przedłożone w tym terminie, uwzględni ich brak.

0152000 b) truskawki

(+)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności stwierdził, że pewne informacje dotyczące metabolizmu upraw są niedostępne. Dokonując przeglądu NDP, Komisja uwzględni informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, jeśli zostaną one przedłożone do dnia 20 kwietnia 2023 r., lub, jeśli informacje te nie zostaną przedłożone w tym terminie, uwzględni ich brak.

0251060 Rokietta siewna/rukola

0251080 Warzywa o młodych/drobnych liściach (w tym gatunki warzyw kapustnych)

0252000 b) szpinak i podobne liście

0252010 Szpinak

0252020 Portulaka pospolita

0252030 Boćwina

0252990 Pozostałe (2)

(+)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności stwierdził, że pewne informacje dotyczące metod analitycznych, metabolizmu upraw i stabilności przy przechowywaniu są niedostępne. Dokonując przeglądu NDP, Komisja uwzględni informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, jeśli zostaną one przedłożone do dnia 20 kwietnia 2023 r., lub, jeśli informacje te nie zostaną przedłożone w tym terminie, uwzględni ich brak.

0632000 b) liści i ziół

0632010 Truskawka

0632020 Aspalat prosty

0632030 Ostrokrzew paragwajski

0632990 Pozostałe (2)

0633000 c) korzeni

0633010 Kozłek lekarski

0633020 Żeń-szeń

0633990 Pozostałe (2)

(+)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności stwierdził, że pewne informacje dotyczące badań pozostałości, metod analitycznych i stabilności przy przechowywaniu są niedostępne. Dokonując przeglądu NDP, Komisja uwzględni informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, jeśli zostaną one przedłożone do dnia 20 kwietnia 2023 r., lub, jeśli informacje te nie zostaną przedłożone w tym terminie, uwzględni ich brak.

0810000 Przyprawy nasienne

0810010 Anyż/Anyżek/Biedrzeniec anyż

0810020 Kminek czarny/Czarny kmin

0810030 Seler

0810040 Kolendra siewna

0810050 Kmin rzymski

0810060 Koper ogrodowy

0810070 Koper włoski/Fenkuł włoski

0810080 Kozieradka pospolita

0810090 Gałka muszkatołowa

0810990 Pozostałe (2)

0820000 Przyprawy owocowe

0820010 Ziele angielskie/pieprz angielski

0820020 Pieprz syczuański

0820030 Kminek zwyczajny

0820040 Kardamon malabarski

0820050 Jagody jałowca

0820060 Ziarna pieprzu (czarnego, zielonego i białego)

0820070 Wanilia

0820080 Tamarynd

0820990 Pozostałe (2)

Penflufen (suma izomerów) (F)

(F)	Rozpuszczalny w tłuszczach

Suma spirotetramatu i spirotetramat-enolu wyrażona jako spirotetramat (R)

(R) = Definicja pozostałości różni się dla następujących kombinacji pestycydu-numeru kodu:

Spirotetramat – kod 1000000 oprócz 1040000: spirotetramat-enol wyrażony jako spirotetramat

(+)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności stwierdził, że pewne informacje dotyczące badań pozostałości są niedostępne. Dokonując przeglądu NDP, Komisja uwzględni informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, jeśli zostaną one przedłożone do dnia 20 kwietnia 2023 r., lub, jeśli informacje te nie zostaną przedłożone w tym terminie, uwzględni ich brak.

0242010 Brukselka/Kapusta brukselska

0244000 d) kalarepa

0244000 d) kalarepa”

2)	w załączniku III część A skreśla się kolumny dotyczące fluksapyroksadu, hymeksazolu, metamitronu i spirotetramatu.

(*) Granica oznaczalności

(1) Pełny wykaz produktów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, do których stosują się NDP, można znaleźć w załączniku I.

20.4.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/31

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2021/646

z dnia 19 kwietnia 2021 r.

ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2144 w odniesieniu do jednolitych procedur i specyfikacji technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do ich systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu (ELKS)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2144 z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie wymogów dotyczących homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, w odniesieniu do ich ogólnego bezpieczeństwa oraz ochrony osób znajdujących się w pojeździe i niechronionych uczestników ruchu drogowego, zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 78/2009, (WE) nr 79/2009 i (WE) nr 661/2009 oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 631/2009, (UE) nr 406/2010, (UE) nr 672/2010, (UE) nr 1003/2010, (UE) nr 1005/2010, (UE) nr 1008/2010, (UE) nr 1009/2010, (UE) nr 19/2011, (UE) nr 109/2011, (UE) nr 458/2011, (UE) nr 65/2012, (UE) nr 130/2012, (UE) nr 347/2012, (UE) nr 351/2012, (UE) nr 1230/2012 i (UE) 2015/166 (1), w szczególności jego art. 7 ust. 6 w związku z art. 7 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W art. 7 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/2144 określono wymóg, aby samochody osobowe i lekkie pojazdy użytkowe były wyposażone w systemy awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu. Konieczne jest ustanowienie przepisów dotyczących jednolitych procedur i specyfikacji technicznych w odniesieniu do homologacji typu pojazdów w zakresie systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu.

(2)

Procedury homologacji typu określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 (2) mają zastosowanie do homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu. Aby umożliwić spójne podejście do informacji, które mają być zawarte w dokumencie informacyjnym, o którym mowa w art. 24 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2018/858, w niniejszym rozporządzeniu należy doprecyzować informacje istotne dla systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu.

(3)

Świadectwo homologacji typu UE, o którym mowa w art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/858, wydawane dla systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu, powinno się opierać na odpowiednim wzorze formularza określonym w załączniku III do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/683 (3). Uzupełnienie do świadectwa homologacji typu powinno jednak zawierać informacje szczególne dla systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu, jak określono w niniejszym rozporządzeniu, w związku z czym w niniejszym rozporządzeniu należy określić wzór formularza świadectwa homologacji typu wraz z towarzyszącym uzupełnieniem.

(4)

Zgodnie z uwagą 6 do tabeli w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2019/2144 stosowanie wymogu obowiązkowego montażu systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu odracza się o dwa lata w odniesieniu do pojazdów silnikowych wyposażonych we wspomagane hydraulicznie układy kierownicze. W tym okresie pojazdy takie powinny zostać wyposażone w system ostrzegania przed niezamierzoną zmianą pasa ruchu spełniający wymogi niniejszego rozporządzenia.

(5)	System awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu jest systemem wspomagającym kierowcę, który powinien ostrzegać kierowcę i korygować trajektorię tylko wtedy, gdy kierowca w sposób niezamierzony opuszcza pas ruchu.

(6)

Zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi ruchu drogowego kierowcy mają prawo do przekraczania przerywanej linii, a obecne technologie mają szczególne trudności z oceną, czy przekraczanie przerywanej linii jest zamierzone. W celu uniknięcia niepotrzebnych interwencji ze strony systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu, które mogą skłonić kierowcę do wyłączenia systemu, a tym samym do utraty potencjalnych korzyści w zakresie bezpieczeństwa, system awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu powinien mieć za zadanie jedynie ostrzeganie kierowcy a nie korygowanie trajektorii pojazdu podczas przekraczania linii przerywanej.

(7)

Obecnie istniejące technologie systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu opierają się na wykrywaniu oznaczeń pasa ruchu, a skuteczność tych systemów nie może być zagwarantowana w przypadku braku takich oznaczeń. W związku z tym nie należy wymagać działania systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu w przypadku braku oznaczeń pasa ruchu.

(8)

Ze względu na złożoność układów sterowania elektronicznego systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu konieczne jest uzupełnienie badań przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu o dokumentację przedstawiającą środki projektowe i walidacyjne wprowadzone przez producenta w celu zapewnienia bezpiecznego działania systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu w różnych sytuacjach. W niniejszym rozporządzeniu określa się odpowiednią dokumentację, która ma być dostarczona przez producenta, oraz procedury jej oceny przez organy udzielające homologacji lub służby techniczne.

(9)	Ponieważ rozporządzenie (UE) 2019/2144 ma być stosowane od dnia 6 lipca 2022 r., niniejsze rozporządzenie należy także stosować od tej daty.

(10)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Technicznego ds. Pojazdów Silnikowych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przepisy administracyjne i specyfikacje techniczne dotyczące homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu

1. Dokument informacyjny przedłożony zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2018/858 wraz z wnioskiem o udzielenie homologacji typu pojazdu w odniesieniu do systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu musi zawierać informacje istotne dla tego systemu, jak określono w załączniku I część 1.

2. Homologacja typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu podlega specyfikacjom technicznym określonym w załączniku I część 2.

3. W przypadku gdy pojazdy silnikowe ze wspomaganym hydraulicznie układem kierowniczym są wyposażone zamiast systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu w systemy ostrzegania przed niezamierzoną zmianą pasa ruchu zgodnie z definicją w art. 3 pkt 9 rozporządzenia (UE) 2019/2144, takie systemy ostrzegania przed niezamierzoną zmianą pasa ruchu muszą być zgodne z odpowiednimi specyfikacjami technicznymi określonymi w załączniku I część 2.

4. Świadectwo homologacji typu UE dla typu pojazdu w odniesieniu do systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu, o którym mowa w art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/858, sporządza się zgodnie z załącznikiem I część 3.

Artykuł 2

Audyt bezpieczeństwa

Procedury weryfikacji przez organy udzielające homologacji lub służby techniczne aspektów bezpieczeństwa układów sterowania elektronicznego systemami awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu oraz procedury oceny dokumentacji technicznej dostarczonej przez producentów określono w załączniku II.

Artykuł 3

Wejście w życie i rozpoczęcie stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 6 lipca 2022 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 kwietnia 2021 r.

W imieniu Komisji

Ursula VON DER LEYEN

Przewodnicząca

(1) Dz.U. L 325 z 16.12.2019, s. 1.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 715/2007 i (WE) nr 595/2009 oraz uchylające dyrektywę 2007/46/WE (Dz.U. L 151 z 14.6.2018, s. 1).

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2020/683 z dnia 15 kwietnia 2020 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 w odniesieniu do wymogów administracyjnych dotyczących homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów (Dz.U. L 163 z 26.5.2020, s. 1).

ZAŁĄCZNIK I

CZĘŚĆ 1

Dokument informacyjny dotyczący homologacji typu UE pojazdów w odniesieniu do systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu

WZÓR

Dokument informacyjny nr … do celów homologacji typu UE typu pojazdu w odniesieniu do systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu.

Poniższe informacje należy dostarczyć w trzech egzemplarzach wraz ze spisem treści. Wszystkie rysunki lub ilustracje muszą być w formacie A4 lub złożone do formatu A4, w odpowiedniej skali i o dostatecznym stopniu szczegółowości. Fotografie, jeśli zostały załączone, muszą być dostatecznie szczegółowe.

Jeżeli systemy, o których mowa w niniejszym dokumencie informacyjnym, są sterowane przez układy elektroniczne, należy dostarczyć informacje dotyczące ich działania.

0. INFORMACJE OGÓLNE

0.1.

Marka (nazwa handlowa producenta):

0.2.

Typ:

0.2.1.

Nazwa(-y) handlowa(-e) (o ile występuje(-ą)):

0.3.

Oznaczenia identyfikacji typu, jeżeli występują na pojeździe/komponencie/oddzielnym zespole technicznym:

0.3.1.

Umiejscowienie tego oznakowania:

0.4.

Kategoria pojazdu:

0.5.

Nazwa przedsiębiorstwa i adres producenta:

0.8.

Nazwy i adresy zakładów montażowych:

0.9.

Nazwa i adres przedstawiciela producenta (w stosownych przypadkach):

1. OGÓLNE CECHY KONSTRUKCYJNE

1.1.

Fotografie lub rysunki reprezentatywnego pojazdu/komponentu/oddzielnego zespołu technicznego:

1.8.

Kierunek ruchu drogowego lewostronny/prawostronny

2. MASY I WYMIARY

(w kg i mm) (w razie potrzeby należy odwołać się do rysunku)

2.6.

Masa w stanie gotowym do jazdy

a)	Minimalna i maksymalna dla każdego wariantu:

b)	masa każdej wersji (należy dostarczyć zestawienie):

4. UKŁAD NAPĘDOWY

4.5.

Skrzynia biegów

4.5.1.

Rodzaj: Ręcznie sterowana/automatyczna/przekładnia CVT (bezstopniowa)/stały napęd/zautomatyzowana/inna/piasta

4.7.

Maksymalna prędkość konstrukcyjna pojazdu (w km/h):

6.6.1.

Zespół (zespoły) opona/koło

6.6.1.1.

Osie

6.6.1.1.1.

Oś 1:

6.6.1.1.1.1.

Oznaczenie rozmiaru opony

6.6.1.1.1.2.

Wskaźnik nośności

6.6.1.1.1.3.

Indeks prędkości

6.6.1.1.1.4.

Wymiary obręczy kół:

6.6.1.1.1.5.

Odsadzenia kół:

6.6.1.1.1.6.

Współczynnik oporu toczenia (RRC)

6.6.1.1.2.

Oś 2:

6.6.1.1.2.1.

Oznaczenie rozmiaru opony

6.6.1.1.2.2.

Wskaźnik nośności

6.6.1.1.2.3.

Indeks prędkości

6.6.1.1.2.4.

Wymiary obręczy kół:

6.6.1.1.2.5.

Odsadzenia kół:

6.6.1.1.2.6.

Współczynnik oporu toczenia (RRC)

itp.

6.6.1.2.

Koło zapasowe, jeżeli występuje:

7.4.

System awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu (ELKS)

7.4.1.

Opis techniczny lub rysunek techniczny systemu:

7.4.2.

Środki ręcznej dezaktywacji ELKS:

7.4.3.

Opis automatycznej dezaktywacji (jeżeli zainstalowano):

7.4.4.

Opis automatycznego zatrzymania działania (jeżeli zainstalowano):

7.5.

System ostrzegania przed niezamierzoną zmianą pasa ruchu (LDWS)

7.5.1

Zakres prędkości, w którym działa LDWS:

7.5.2.

Opis techniczny i rysunek techniczny LDWS:

7.6.

Korekcyjna funkcja sterowania kierunkowego (CDCF)

7.6.1

Zakres prędkości, w którym działa CDCF:

7.6.2.

Opis techniczny i rysunek systemu (w szczególności jeżeli system wykorzystuje układ kierowniczy lub hamulcowy):

Objaśnienie:

Niniejszy dokument informacyjny zawiera informacje istotne dla systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu i należy go wypełniać zgodnie ze wzorem określonym w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/683.

CZĘŚĆ 2

Specyfikacje techniczne

Definicje

Do celów załączników zastosowanie mają następujące definicje:

1.1.

„typ pojazdu w odniesieniu do jego systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu” oznacza kategorię pojazdów, które nie różnią się między sobą w takich istotnych aspektach jak:

1)	właściwości pojazdu, które istotnie wpływają na działanie systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu;

2)	typ i projekt systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu;

1.2.

„korekcyjna funkcja sterowania kierunkowego (CDCF)” oznacza funkcję sterowniczą w ramach elektronicznego układu sterowania, w ramach której przez ograniczony czas mogą następować zmiany kąta skrętu co najmniej jednego koła lub hamowania poszczególnych kół na skutek automatycznej oceny sygnałów pochodzących z pojazdu, fakultatywnie uzupełnionych danymi dostarczonymi ze źródeł zewnętrznych w celu skorygowania niezamierzonej zmiany pasa ruchu, np. w celu uniknięcia przekroczenia oznaczenia pasa ruchu, opuszczenia drogi;

1.3.

„przedmiotowy pojazd” oznacza pojazd poddawany badaniom;

1.4.

„odległość od oznaczenia pasa ruchu (DTLM)” oznacza pozostałą odległość boczną (prostopadłą do oznaczenia pasa ruchu) między wewnętrzną stroną oznaczenia pasa ruchu a najbardziej zewnętrzną krawędzią opony, zanim przedmiotowy pojazd przekroczy wewnętrzną stronę oznaczenia pasa ruchu;

1.5.

„droga płaska” oznacza drogę o nachyleniu mniejszym niż 1 % w kierunku wzdłużnym a w kierunku poprzecznym, mniejszym niż 2 % dla połowy szerokości pasa ruchu po obu stronach linii środkowej i mniejszym niż 3 % dla zewnętrznej połowy pasa ruchu;

1.6.

„droga sucha” oznacza drogę o nominalnej szczytowej wartości współczynnika tarcia wynoszącej 0,9;

1.7.

„układ” oznacza układ sterowania elektronicznego i złożone układy sterowania elektronicznego, które zapewniają lub tworzą część przełożenia sterowania systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu, w tym połączenia transmisyjne do lub z innych układów pojazdu, które mają wpływ na system awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu;

1.8.

„jednostki” oznaczają najmniejsze jednostki podziału elementów układu, jakie są uwzględniane, ponieważ takie kombinacje elementów traktowane są jako samodzielne całości do celów identyfikacji, analizy lub wymiany;

1.9.

„połączenia transmisyjne” oznaczają wszelkie urządzenia elektryczne, mechaniczne, pneumatyczne lub hydrauliczne wykorzystywane do wzajemnego połączenia rozłożonych przestrzennie jednostek w celu transmisji sygnałów, danych operacyjnych lub zasilania w energię;

1.10.

„układ sterowania elektronicznego” oznacza połączenie jednostek zaprojektowanych do współtworzenia funkcji sterowania pojazdem poprzez elektroniczne przetwarzanie danych;

1.11.

„złożony układ sterowania elektronicznego pojazdu” oznacza układ sterowania elektronicznego, w którym funkcja sterowana przez układ elektroniczny lub kierowcę może być zneutralizowana przez układ/funkcję sterowania elektronicznego wyższego poziomu, stając się tym samym częścią złożonego układu, jak również wszelkie elementy nadrzędne systemu, w tym połączenia transmisyjne do i z systemów/funkcji nadrzędnych nieobjętych zakresem niniejszego rozporządzenia;

1.12.

„strategia sterowania” oznacza strategię mającą zapewnić sprawne i bezpieczne działanie funkcji układu sterowania elektronicznego w odpowiedzi na określony zbiór warunków otoczenia lub warunków eksploatacyjnych (np. stan nawierzchni drogi, natężenie ruchu i obecność innych użytkowników drogi, niesprzyjające warunki pogodowe itp.), która może obejmować automatyczną dezaktywację danej funkcji lub czasowe ograniczenia działania (np. ograniczenie maksymalnej prędkości operacyjnej itp.);

1.13.

„koncepcja bezpieczeństwa” oznacza opis środków wbudowanych w układ, na przykład w jednostki elektroniczne, których celem jest utrzymanie integralności systemu i zapewnienie jego bezpiecznego działania w warunkach bezawaryjnych i w przypadku wystąpienia awarii, nawet w przypadku wystąpienia awarii elektrycznej. Koncepcja bezpieczeństwa może obejmować możliwość alternatywnego przełączenia na tryb pracy częściowej lub nawet przełączenia na system rezerwowy obsługujący zasadnicze funkcje pojazdu.

Wymogi ogólne

2.1.

System awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu (ELKS) obejmuje system ostrzegania przed niezamierzoną zmianą pasa ruchu (LDWS) oraz korekcyjną funkcję sterowania kierunkowego (CDCF).

2.1.1.

LDWS musi spełniać wymogi określone w pkt 3.1–3.4 i 3.5.

2.1.2.

CDCF musi spełniać wymogi określone w pkt 3.1–3.4 i 3.6.

2.2.

Ostrzeżenia i interwencje ELKS dotyczące niezamierzonej zmiany pasa ruchu

Z zastrzeżeniem określonych poniżej wymogów szczegółowych system należy zaprojektować tak, aby zminimalizować ostrzeżenia i interwencje dotyczące manewrów zamierzonych przez kierowcę.

Wymogi szczegółowe

3.1.

Ostrzeżenie o awarii ELKS

Zapewnia się sygnał ostrzegający, jeżeli wystąpiła awaria ELKS uniemożliwiająca spełnienie wymagań niniejszego rozporządzenia.

3.1.1.

Sygnał ostrzegający o awarii musi być ciągłym wzrokowym sygnałem ostrzegającym.

3.1.1.1.

Między poszczególnymi samokontrolami dokonywanymi przez ELKS nie mogą występować znaczące odstępy czasowe (zintegrowana funkcja, która w sposób ciągły sprawdza awarie systemu, przynajmniej w czasie, gdy system jest włączony) oraz nie może występować opóźnienie w wyświetleniu sygnału ostrzegającego w przypadku wystąpienia awarii wykrywalnej w sposób elektryczny.

3.1.1.2.

Po wykryciu jakiejkolwiek awarii nieelektrycznej (np. nieprawidłowego ustawienia czujnika), uruchamia się sygnał ostrzegający zdefiniowany w pkt 3.1.1.

3.1.2.

Jeżeli pojazd jest wyposażony w urządzenie do dezaktywacji ELKS, należy ostrzec, gdy system jest zdezaktywowany zgodnie z pkt 3.2. Musi to być stały wzrokowy sygnał ostrzegający. Określony w pkt 3.1.1 sygnał ostrzegający o awarii może być wykorzystany w tym celu.

3.2.

Dezaktywacja ELKS

3.2.1.

Dezaktywacja ręczna

Jeżeli pojazd jest wyposażony w środki umożliwiające ręczną dezaktywację funkcji ELKS, częściowo lub całkowicie, wówczas zastosowanie mają odpowiednio następujące warunki:

3.2.1.1.

Pełna funkcja ELKS musi być automatycznie i w pełni przywrócona przy każdym uruchomieniu głównego wyłącznika pojazdu.

3.2.1.2.

Ręczna dezaktywacja pełnego ELKS nie może być możliwa przy mniej niż dwóch zamierzonych czynnościach, np. naciśnięciu i przytrzymywaniu przycisku lub wybraniu i potwierdzeniu w menu. Musi istnieć możliwość łatwego wstrzymania akustycznych sygnałów ostrzegających LDWS, ale takie działanie nie może jednocześnie dezaktywować LDWS ani CDCF.

3.2.1.3.

Zdolność do ręcznej dezaktywacji należy badać zgodnie z odpowiednimi badaniami pojazdu określonymi w pkt 3.

3.2.2.

Dezaktywacja automatyczna

Jeżeli pojazd jest wyposażony w urządzenie do automatycznej dezaktywacji funkcji ELKS, częściowo lub całkowicie, na przykład w sytuacjach takich jak jazda terenowa, doczepienie przyczepy do pojazdu lub dezaktywacja elektronicznej kontroli stateczności (ESC), zastosowanie mają odpowiednio następujące warunki:

3.2.2.1.

W ramach audytu bezpieczeństwa producent pojazdu dostarcza wykaz sytuacji i odpowiadających im kryteriów, w których funkcja ELKS jest automatycznie dezaktywowana; wykaz ten załącza się do sprawozdania z badań.

3.2.2.2.

Funkcja ELKS jest automatycznie i w pełni włączana ponownie, gdy tylko warunki, które doprowadziły do automatycznej dezaktywacji przestają występować.

3.2.3.

Stały wzrokowy sygnał ostrzegający informuje kierowcę o tym, że funkcja ELKS została dezaktywowana. Do tego celu można zastosować sygnał ostrzegający o awarii, o którym mowa w pkt 3.1.1 powyżej.

3.3.

Automatyczne zatrzymanie działania

3.3.1.

W przypadku manewrów zamierzonych przez kierowcę

W ramach audytu bezpieczeństwa producent dostarcza pakiet dokumentacji, który umożliwia dostęp do podstawowego projektu i połączeń logicznych układu na potrzeby wykrywania prawdopodobnych manewrów zamierzonych przez kierowcę oraz automatycznego zatrzymania działania ELKS. Pakiet ten musi zawierać wykaz wykrytych parametrów oraz podstawowy opis metody zastosowanej do podjęcia decyzji o wstrzymaniu działania układu, w tym, w miarę możliwości, wartości dopuszczalnych. Zarówno w przypadku CDCF, jak i LDWS służba techniczna ocenia pakiet dokumentacji w celu wykazania, że niezamierzone manewry kierowcy w granicach pasa ruchu zachowują parametry badania utrzymywania na pasie ruchu (w szczególności prędkość poprzeczna opuszczenia pasa ruchu), nie skutkują automatycznym zatrzymaniem działania systemu.

3.3.2.

Automatyczne zatrzymanie działania ELKS jest również dozwolone w sytuacjach, gdy inne funkcje wspomagania kierowcy lub automatycznego kierowania (tj. funkcja automatycznie kontrolowanego kierowania, funkcja kierowania w sytuacjach awaryjnych lub automatyczne utrzymanie pasa ruchu) kontrolują ruch poprzeczny pojazdu lub inne funkcje związane z bezpieczeństwem (tzn. posiadające zdolność do zmiany dynamicznego zachowania pojazdu, takie jak AEBS, ESC itp.). Sytuacje takie są zgłaszane przez producenta w ramach audytu bezpieczeństwa.

3.4.

Przepisy dotyczące okresowych badań zdatności do ruchu drogowego

3.4.1.

Do celów okresowych badań zdatności do ruchu drogowego pojazdów musi istnieć możliwość weryfikacji następujących cech ELKS:

Prawidłowego statusu eksploatacyjnego w drodze wzrokowej obserwacji statusu sygnału ostrzegającego o awarii po aktywacji głównego wyłącznika pojazdu i dowolnej kontroli działania żarówek. Jeżeli sygnał ostrzegający o awarii jest wyświetlany na powierzchni wspólnej (powierzchni, na której mogą być wyświetlane co najmniej dwie funkcje/symbole informacyjne, ale nie jednocześnie), należy najpierw upewnić się, że wspólna przestrzeń funkcjonuje prawidłowo przed sprawdzeniem statusu sygnału ostrzegającego o awarii;

jego prawidłowego funkcjonowania i integralności oprogramowania poprzez wykorzystanie elektronicznego interfejsu pojazdu, takiego jak interfejs określony w pkt I ppkt 14 załącznika III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/45/UE (1), w przypadku gdy umożliwia to charakterystyka techniczna pojazdu, a niezbędne dane są dostępne. Producenci zapewniają udostępnienie informacji technicznych na potrzeby korzystania z elektronicznego interfejsu pojazdu zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/621 (2).

3.4.2.

Podczas homologacji typu należy w sposób poufny określić, w ramach audytu bezpieczeństwa w załączniku II, wybrane przez producenta środki zabezpieczające przed prostą, nieupoważnioną ingerencją w działanie sygnału ostrzegającego o awarii. Ten wymóg dotyczący zabezpieczeń uznaje się za spełniony, jeżeli istnieje dodatkowa metoda umożliwiająca sprawdzenie, czy system ELKS jest dostępny.

3.5.

Wymogi w zakresie LDWS

3.5.1.

Przedział prędkości

LDWS działa co najmniej w zakresie prędkości pojazdu od 65 km/h do 130 km/h (lub do maksymalnej prędkości pojazdu, jeżeli jest ona niższa niż 130 km/h) i w każdych warunkach obciążenia pojazdu, chyba że system został ręcznie zdezaktywowany zgodnie z pkt 3.2.

3.5.2.

Ostrzeganie przed niezamierzoną zmianą pasa ruchu

Gdy LDWS jest włączony i eksploatowany w przewidzianym zakresie prędkości, musi on być w stanie ostrzec kierowcę najpóźniej, jeżeli pojazd przekroczy widoczne oznaczenie pasa ruchu, na którym się porusza, o wartość DTLM większą niż -0,3 m:

a)	w przypadku prędkości poprzecznych opuszczenia pasa ruchu w zakresie od 0,1 m/s do 0,5 m/s:

b)	na prostych, płaskich i suchych drogach;

w przypadku ciągłych i przerywanych oznaczeń pasa ruchu zgodnie z jednym z oznaczeń opisanych w załączniku 3 (Określenie widocznego oznaczenia pasa ruchu) do regulaminu nr 130 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów silnikowych w zakresie systemu ostrzegania przed niezamierzoną zmianą pasa ruchu (LDWS) (3) i innych oznaczeń przewidzianych na drogach UE;

d)	przy oznaczeniu w dobrym stanie wykonanym z materiału zgodnego z normą dotyczącą widocznych oznaczeń tej Umawiającej się Strony;

e)	we wszystkich warunkach oświetlenia bez oślepiania czujników (np. oślepiania bezpośredniego spowodowanego światłem słonecznym), a w razie potrzeby z włączonymi światłami mijania;

f)	w przypadku braku warunków pogodowych wpływających na widoczność oznaczenia pasa ruchu (np. brak mgły).

Uznaje się, że wymagane wartości parametrów nie mogą być w pełni osiągnięte w warunkach innych niż te wymienione powyżej. System nie może jednak znacząco zmieniać strategii kontroli w tych odmiennych warunkach.

Zdolność ostrzegania przed niezamierzoną zmianą pasa ruchu bada się zgodnie z odpowiednimi badaniami pojazdu określonymi w pkt 4.

3.5.3.

Sygnał ostrzegający LDWS

3.5.3.1.

Ostrzeżenie o niezamierzonej zmianie pasa ruchu, o którym mowa w pkt 3.5.2, musi być zauważalne dla kierowcy oraz mieć postać:

a)	co najmniej dwóch środków ostrzegających spośród środków wzrokowych, akustycznych i dotykowych;

b)	jednego środka ostrzegającego spośród środków dotykowych i akustycznych, w połączeniu z przestrzennym wskazaniem kierunku niezamierzonego zboczenia pojazdu z pasa ruchu.

Ostrzeżenie, o którym mowa powyżej, może zostać wstrzymane, jeżeli kierowca podejmie działania wskazujące na to, że zamierza zmienić pas ruchu.

3.5.3.1.1.

Jeżeli do ostrzegania o niezamierzonej zmianie pasa ruchu stosuje się sygnał wzrokowy, można wykorzystać sygnał ostrzegający o awarii wskazany w pkt 3.1.1 powyżej w trybie migania.

3.5.3.1.2.

W przypadku wystąpienia interwencji CDCF w celu utrzymania pojazdu na pasie ruchu uznaje się ją za wyczuwalny sygnał ostrzegający zgodnie z pkt 3.5.3.1.

3.5.3.2.

Wzrokowy sygnał ostrzegający LDWS uruchamia się po włączeniu zasilania głównym wyłącznikiem pojazdu. Wymóg ten nie ma zastosowania do sygnałów ostrzegających wyświetlanych na powierzchni wspólnej.

3.5.3.3.

Wzrokowe sygnały ostrzegające LDWS muszą być widoczne również w świetle dziennym; kierowca musi być w stanie prawidłowo ocenić stan sygnałów z siedzenia kierowcy.

3.5.3.4.

Badanie wzrokowego sygnału ostrzegającego należy przeprowadzać zgodnie z odpowiednimi badaniami pojazdu określonymi w pkt 4.

3.6.

Wymogi eksploatacyjne CDCF

3.6.1.

Przedział prędkości

CDCF musi działać co najmniej w zakresie prędkości od 70 km/h do 130 km/h (lub do maksymalnej prędkości pojazdu, jeżeli jest ona niższa niż 130 km/h) i w każdych warunkach obciążenia pojazdu, chyba że system został zdezaktywowany zgodnie z pkt 3.2. Jednakże w przypadku gdy pojazd zmniejsza prędkość z prędkości powyżej 70 km/h do prędkości poniżej 70 km/h, system musi działać przynajmniej do chwili, gdy prędkość pojazdu zmniejszy się poniżej 65 km/h.

3.6.2.

Utrzymywanie na pasie ruchu

W przypadku braku warunków prowadzących do dezaktywacji lub zatrzymania działania CDCF musi być w stanie zapobiec niezamierzonej zmianie pasa ruchu poprzez przekroczenie widocznych oznaczeń pasa ruchu w scenariuszach przedstawionych w poniższej tabeli o wartość DTLM większą niż -0,3 m:

dla prędkości poprzecznych opuszczenia pasa ruchu w zakresie od 0,2 m/s do 0,5 m/s dla prędkości pojazdu powyżej 100 km/h oraz dla prędkości poprzecznych opuszczenia pasa ruchu w zakresie od 0,2 m/s do 0,3 m/s dla prędkości pojazdu większych niż 100 km/h i do 130 km/h (lub maksymalnej prędkości pojazdu, jeżeli jest ona niższa niż 130 km/h);

b)	na prostych, płaskich i suchych drogach;

c)	dla ciągłych oznaczeń pasa ruchu zgodnych z jednym z oznaczeń opisanych w załączniku 3 (Określenie widocznego oznaczenia pasa ruchu) do regulaminu ONZ nr 130;

d)	przy oznaczeniu w dobrym stanie wykonanym z materiału zgodnego z normą dotyczącą widocznych oznaczeń tej Umawiającej się Strony;

e)	we wszystkich warunkach oświetlenia bez oślepiania czujników (np. oślepiania bezpośredniego spowodowanego światłem słonecznym), a w razie potrzeby, z włączonymi światłami mijania;

w przypadku braku warunków pogodowych mających wpływ na dynamiczne parametry pojazdu (np. brak burzy, temperatura nie mniejsza niż 5 °C) lub widoczność oznaczenia pasa ruchu (np. brak mgły).

Opis scenariusza

Przekroczenie linii ciągłej po prawej stronie pojazdu

Przekroczenie linii ciągłej po lewej stronie pojazdu

Uznaje się, że wartości parametrów wymagane dla scenariuszy w niniejszej tabeli nie mogą być w pełni osiągnięte w warunkach innych niż te wymienione powyżej. System nie może jednak znacząco zmieniać strategii kontroli w tych odmiennych warunkach. Wykazuje się to zgodnie z audytem bezpieczeństwa.

Zdolność do utrzymywania na pasie ruchu należy badać zgodnie z odpowiednimi badaniami pojazdu określonymi w pkt 5.

3.6.3.

Neutralizacja sterowania

3.6.3.1.

Siła sterowania niezbędna do neutralizacji sterowania kierunkowego zapewnianego przez układ nie może przekraczać 50 N. Znaczna utrata wspomagania sterowaniem po neutralizacji nie może nastąpić w gwałtowny sposób.

3.6.3.2.

W przypadku systemów CDCF, które nie oddziałują na sam układ kierowniczy (np. CDCF typu hamowania różnicowego), kąt skrętu nie może przekraczać 25 stopni.

3.6.3.3.

Siłę sterowania niezbędna do neutralizacji sterowania bada się zgodnie z odpowiednimi badaniami pojazdu określonymi w pkt 5.

3.6.4.

Sygnał ostrzegający CDCF

3.6.4.1.

Każdą interwencję CDCF należy natychmiast sygnalizować kierowcy za pomocą wzrokowego sygnału ostrzegającego wyświetlanego przez co najmniej 1 sekundę lub przez cały czas trwania interwencji, w zależności od tego, który z tych okresów jest dłuższy. Sygnałem wzrokowym może być migający sygnał ostrzegający o awarii określony w pkt 3.1.1.

3.6.4.1.1.

W przypadku interwencji trwającej dłużej niż 10 sekund, do czasu zakończenia interwencji musi być wysyłany dźwiękowy sygnał ostrzegający, chyba że nastąpi działanie kierowcy wskazujące na zamiar opuszczenia pasa ruchu.

3.6.4.1.2.

W przypadku co najmniej dwóch interwencji w ruchomym przedziale czasu wynoszącym 180 sekund i wobec braku siły wywieranej na układ kierowniczy przez kierowcę w czasie tej interwencji układ musi zapewnić dźwiękowy sygnał ostrzegający podczas drugiej i każdej kolejnej interwencji w ruchomym przedziale czasu wynoszącym 180 sekund. Począwszy od trzeciej interwencji (i w czasie kolejnych interwencji) dźwiękowy sygnał ostrzegający trwa co najmniej 10 sekund dłużej niż poprzedni sygnał ostrzegający.

3.6.4.2.

Wymogi określone w pkt 3.6.4.1.1 i 3.6.4.1.2 bada się zgodnie z odpowiednimi badaniami pojazdu określonymi w pkt 5.

Wymogi badań dotyczących LDWS

4.1.

Przepisy ogólne

Pojazdy wyposażone w LDWS muszą spełniać odpowiednie wymogi dotyczące badań zawarte w niniejszym punkcie.

4.2.

Warunki badania

Badania przeprowadza się:

na płaskiej i suchej asfaltowej lub betonowej nawierzchni drogi, która nie może posiadać żadnych nierówności (np. dużych wgłębień lub pęknięć, pokryw włazów lub punktowych elementów odblaskowych) w odległości poprzecznej 3,0 m od obu stron środka pasa badawczego i w odległości wzdłużnej 30 m przed przedmiotowym pojazdem od punktu po zakończeniu badania;

b)	w warunkach oświetlenia otoczenia o wartości 2 000 luksów bez oślepiania czujników (np. oślepiania bezpośredniego spowodowanego światłem słonecznym), a w razie potrzeby, przy włączonych światłach mijania;

c)	w temperaturze otoczenia od 5 °C do 45 °C;

d)	w przypadku braku warunków pogodowych wpływających na widoczność oznaczenia pasa ruchu, np. mgły.

Według uznania producenta i za zgodą służby technicznej badania mogą być przeprowadzane w warunkach odbiegających od warunków opisanych powyżej (np. w niższych temperaturach otoczenia).

4.2.1.

Oznaczenia pasa ruchu

Ciągłe i przerywane oznaczenia pasa ruchu na drodze używanej do badań muszą być zgodne z jednym z oznaczeń opisanych w załączniku 3 (Określenie widocznego oznaczenia pasa ruchu) do regulaminu ONZ nr 130. Oznaczenia muszą być w dobrym stanie i być wykonane z materiału spełniającego normę dotyczącą widocznych oznaczeń pasa ruchu. Rozplanowanie oznaczenia pasa ruchu zastosowane w badaniach należy podać w sprawozdaniu z badań.

Na potrzeby badań w niniejszym punkcie szerokość pasa ruchu (mierzona pomiędzy oznaczeniami) musi wynosić co najmniej 3,5 m. Producent pojazdu musi wykazać przy pomocy dokumentacji zgodność ze wszystkimi innymi oznaczeniami pasa ruchu wskazanymi w załączniku 3 (Określenie widocznego oznaczenia pasa ruchu) do regulaminu ONZ nr 130. Wszelką tego rodzaju dokumentację należy załączyć do sprawozdania z badań.

4.2.2.

Warunki dotyczące przedmiotowego pojazdu

4.2.2.1.

Masa próbna

Przedmiotowy pojazd bada się w warunkach obciążenia uzgodnionych między producentem a służbą techniczną. Po rozpoczęciu procedury badawczej nie można dokonywać zmian obciążenia. Producent pojazdu musi wykazać przy pomocy dokumentacji, że układ działa prawidłowo przy dowolnym obciążeniu.

4.2.2.2.

Przedmiotowy pojazd należy badać przy zalecanym przez producenta pojazdu ciśnieniu opon.

4.2.2.3.

W przypadku gdy LDWS jest wyposażony w opcję umożliwiającą określenie progu ostrzegającego przez użytkownika, badania określone w pkt 4.3 przeprowadza się przy progu ostrzegania ustawionym na maksymalny poziom wykrywania niezamierzonej zmiany pasa ruchu. Po rozpoczęciu procedury badań nie można wprowadzać żadnych dodatkowych zmian.

4.2.2.4.

Przygotowanie pojazdu przed badaniem

Na żądanie producenta pojazd może przejechać maksymalną odległość 100 km składającą się z odcinków dróg na obszarach miejskich i wiejskich z rożnym wyposażeniem komunikacyjnym i drogowym w celu kalibracji systemu czujników.

4.3.

Procedury badania

4.3.1.

Badanie sprawdzające skuteczność wzrokowego sygnału ostrzegającego

Należy przeprowadzić kontrolę nieruchomego pojazdu w celu sprawdzenia, czy wzrokowe sygnały ostrzegające spełniają wymagania określone w pkt 3.5.3.2.

4.3.2.

Badanie ostrzegania przed niezamierzoną zmianą pasa ruchu

4.3.2.1.

Pojazd należy prowadzić z prędkością 70 km/h +/-3 km/h po środkowej części pasa służącego do badań w sposób płynny, tak aby położenie pojazdu było stabilne.

Utrzymując przewidzianą prędkość, należy delikatnie zmieniać kierunek ruchu pojazdu w lewo lub w prawo przy prędkości poprzecznej opuszczenia pasa ruchu wynoszącej między 0,1 a 0,5 m/s, tak aby pojazd przekroczył oznaczenie pasa ruchu.

Badanie należy powtórzyć przy różnej wartości tempa zmiany w zakresie między 0,1 a 0,5 m/s. Należy powtórzyć przedstawione powyżej badania, zmieniając kierunek jazdy na przeciwny.

4.3.2.2.

Wymogi dotyczące badań są spełnione, jeżeli LDWS zapewnia wskazania ostrzegające przed niezamierzoną zmianą pasa ruchu, o których mowa w pkt 3.5.3.1 powyżej, najpóźniej w momencie, gdy wartość DLTM wynosi -0,3 m.

4.3.2.3.

Producent pojazdu musi ponadto wykazać w sposób zadowalający służbę techniczną, że spełniono wymogi dla całego zakresu prędkości i zakresu prędkości poprzecznej opuszczenia pasa ruchu. Można tego dokonać na podstawie odpowiedniej dokumentacji dołączonej do sprawozdania z badań.

4.3.3.

Badanie ręcznej dezaktywacji

4.3.3.1.

Jeżeli pojazd jest wyposażony w środki ręcznej dezaktywacji ELKS (LDWS), należy przełączyć główny wyłącznik pojazdu do pozycji „PowerON” i dezaktywować ELKS (LDWS). Należy uruchomić sygnał ostrzegający określony w pkt 3.2.3.

Ustawić główny wyłącznik w pozycji „Power OFF”. Należy ustawić główny wyłącznik pojazdu w pozycji „Power ON” i sprawdzić, czy uruchomiony wcześniej sygnał ostrzegający nie uruchomił się ponownie, co oznaczałoby, że ELKS (LDWS) został przywrócony zgodnie z opisem przedstawionym w pkt 3.2.1.1.

Wymogi dotyczące badań CDCF

5.1.

Przepisy ogólne

Pojazdy wyposażone w CDCF muszą spełniać odpowiednie wymogi dotyczące badań zawarte w niniejszym punkcie.

5.2.

Warunki badania

Badania przeprowadza się:

b)	W warunkach oświetlenia otoczenia o wartości 2 000 luksów bez oślepiania czujników (np. oślepiania bezpośredniego spowodowanego światłem słonecznym), a w razie potrzeby, przy włączonych światłach mijania.

c)	W temperaturze otoczenia od 5 °C do 45 °C.

d)	W przypadku braku warunków pogodowych mających wpływ na dynamiczne parametry pojazdu (np. brak burzy, temperatura nie mniejsza niż 5 °C) lub widoczność oznaczenia pasa ruchu (np. mgła).

Według uznania producenta i za zgodą służby technicznej badania mogą być przeprowadzane w warunkach odbiegających od warunków opisanych powyżej (np. w niższych temperaturach otoczenia).

5.2.1.

Oznaczenia pasa ruchu

Oznaczenie pasa ruchu na drodze wykorzystanej do badań musi być zgodne z tym, o którym mowa w załączniku 3 (Określenie widocznego oznaczenia pasa ruchu) do regulaminu ONZ nr 130. Oznaczenia muszą być w dobrym stanie i być wykonane z materiału spełniającego normę dotyczącą widocznych oznaczeń pasa ruchu. Oznaczenia pasa ruchu zastosowane w badaniach należy podać w sprawozdaniu z badań.

Do celów badań w tym punkcie oznaczenie pasa ruchu linią ciągłą musi znajdować się w minimalnej odległości 3,5 m od wszelkich innych oznaczeń pasa ruchu. Producent pojazdu musi wykazać przy pomocy dokumentacji zgodność ze wszystkimi innymi ciągłymi oznaczeniami pasa ruchu wskazanymi w załączniku 3 (Określenie widocznego oznaczenia pasa ruchu) do regulaminu ONZ nr 130. Wszelką tego rodzaju dokumentację należy załączyć do sprawozdania z badań.

5.2.2.

Warunki dotyczące przedmiotowego pojazdu

5.2.2.1.

Masa próbna

5.2.2.2.

Przedmiotowy pojazd należy badać przy zalecanym przez producenta pojazdu ciśnieniu opon.

5.2.2.3.

W przypadku gdy CDCF jest wyposażony w opcję umożliwiającą określenie progu czasowego przez użytkownika, badanie określone w pkt 5.3.3 przeprowadza się przy progu czasowym ustawionym na najpóźniejszy czas interwencji systemu. Po rozpoczęciu procedury badań nie można wprowadzać żadnych dodatkowych zmian.

5.2.2.4.

Przygotowanie pojazdu przed badaniem

5.3.

Procedury badań

5.3.1.

Badanie sygnałów ostrzegających

5.3.1.1.

Przedmiotowy pojazd należy prowadzić z włączoną CDCF na drodze z ciągłymi oznaczeniami pasa ruchu przynajmniej po jednej stronie pasa ruchu.

Warunki badania i prędkość próbna przedmiotowego pojazdu muszą się mieścić w zasięgu działania układu.

Podczas badania należy odnotowywać czas trwania interwencji CDCF oraz wzrokowych i dźwiękowych sygnałów ostrzegających.

W przypadku, o którym mowa w pkt 3.6.4.1.1 przedmiotowy pojazd należy prowadzić w taki sposób, aby podjąć próbę opuszczenia pasa ruchu i spowodować utrzymanie interwencji CDCF przez okres ponad 10 sekund. Jeżeli takiego badania nie można właściwie przeprowadzić, np. ze względu na ograniczenia urządzeń badawczych, za zgodą organu udzielającego homologacji typu wymóg ten można spełnić przy użyciu dokumentacji.

Wymogi dotyczące badań są spełnione, jeżeli ostrzeżenie dźwiękowe ma miejsce nie później niż 10 sekund po rozpoczęciu interwencji.

W przypadku, o którym mowa w pkt 3.6.4.1.2, przedmiotowy pojazd należy prowadzić w taki sposób, aby podjąć próbę opuszczenia pasa ruchu i spowodować co najmniej trzy interwencje układu w ruchomym przedziale czasu wynoszącym 180 sekund.

Wymogi badania są spełnione, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

a)	przy każdej interwencji, przez cały okres jej trwania wysyłany jest wzrokowy sygnał ostrzegający;

b)	przy drugiej i trzeciej interwencji wysyłany jest dźwiękowy sygnał ostrzegający;

c)	przy trzeciej interwencji dźwiękowy sygnał ostrzegający trwa co najmniej 10 s dłużej niż przy drugiej interwencji.

5.3.1.2.

Ponadto producent musi wykazać w sposób zadowalający służbę techniczną, że dla całego zakresu działania CDCF spełniono wymogi określone w pkt 3.6.4.1.1 i 3.6.4.1.2. Można tego dokonać na podstawie odpowiedniej dokumentacji dołączonej do sprawozdania z badań.

5.3.2.

Badanie neutralizacji sterowania

5.3.2.1.

Przedmiotowy pojazd należy prowadzić z włączoną CDCF po drodze z ciągłymi oznaczeniami pasa ruchu po każdej stronie pasa ruchu.

Warunki badania i prędkość próbna przedmiotowego pojazdu muszą się mieścić w zasięgu działania układu.

Pojazd należy prowadzić w taki sposób, aby podjąć próbę opuszczenia pasa ruchu i spowodować interwencję CDCF. Podczas interwencji kierowca stosuje siłę sterowania w celu neutralizacji interwencji.

Należy odnotować siłę i kąt skrętu zastosowane przez kierowcę w stosunku do kierownicy w celu neutralizacji interwencji.

Wymogi badań zostają spełnione, gdy:

a)	siła przyłożona przez kierowcę do kierownicy podczas manewru neutralizacji interwencji nie przekracza 50 N;

b)	po neutralizacji CDCF nie następuje nagła utrata znacznego wspomagania sterowania;

c)	w przypadku ELKS, który nie oddziałuje na sam układ kierowniczy (np. CDCF typu hamowania różnicowego), kąt skrętu nie może przekraczać 25 stopni.

5.3.2.2.

Ponadto producent musi wykazać w sposób zadowalający służbę techniczną, że dla całego zakresu działania CDCF spełniono wymogi określone w pkt 3.6.4. Można tego dokonać na podstawie odpowiedniej dokumentacji dołączonej do sprawozdania z badań.

5.3.3.

Badanie utrzymywania na pasie ruchu

5.3.3.1.

CDCF bada się dla scenariuszy badań nr 1 i 2 opisanych w pkt 3.6.2.

5.3.3.1.1.

Badania dla wszystkich scenariuszy przeprowadza się przy prędkościach poprzecznych wynoszących 0,2 m/s i 0,5 m/s.

5.3.3.1.2.

Należy pokonać tor badawczy, który składa się z początkowego odcinka prostego równoległego do badanego ciągłego oznaczenia pasa ruchu, po którym następuje łuk o stałym promieniu w celu zastosowania znanej prędkości poprzecznej i odchylenia do przedmiotowego pojazdu, po którym następuje odcinek prosty, na którym nie przykłada się do kierownicy żadnej siły (np. poprzez zdjęcie dłoni z kierownicy).

5.3.3.1.3.

Prędkość przedmiotowego pojazdu podczas badania aż do punktu, w którym następuje interwencja systemu wynosi 72 km/h ± 1 km/h.

Łuk o stałym promieniu pokonywany w celu zastosowania wymaganej prędkości bocznej musi mieć promień co najmniej 1 200 m.

Wymaganą prędkość poprzeczną należy osiągnąć z tolerancją ± 0,05 m/s.

Producent pojazdu dostarcza informacje opisujące promień łuku, który ma być pokonany, oraz miejsce, w którym znajduje się koniec zamkniętego toru lub należy zakończyć sterowanie prędkością, tak aby zapewnić swobodną jazdę, by nie zakłócać automatycznego zatrzymania działania zgodnie z pkt 3.3.1.

5.3.3.2.

Wymogi dotyczące badań są spełnione, jeżeli przedmiotowy pojazd nie przekracza oznaczenia pasa ruchu o wielkość DTLM wynoszącą więcej niż -0,3 m.

5.3.3.3.

CZĘŚĆ 3

ŚWIADECTWO HOMOLOGACJI TYPU UE (UKŁAD POJAZDU)

Zawiadomienie dotyczące udzielenia/rozszerzenia/odmowy/cofnięcia (4) homologacji typu pojazdu w odniesieniu do jego systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu zgodnie z wymogami określonymi w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2021/646 (5), ostatnio zmienionym rozporządzeniem (UE) 2021/646

Numer świadectwa homologacji typu UE:

Powód rozszerzenia/odmowy/cofnięcia (1):

SEKCJA I

0.1.

Marka (nazwa handlowa producenta):

0.2.

Typ:

0.2.1.

Nazwa(-y) handlowa(-e) (o ile występuje(-ą)):

0.3.

Sposób identyfikacji typu, jeżeli oznaczono na pojeździe:

0.3.1.

Umiejscowienie tego oznakowania:

0.4.

Kategoria pojazdu:

0.5.

Nazwa i adres producenta:

0.8.

Nazwy i adresy zakładów montażowych:

0.9.

Nazwa i adres przedstawiciela producenta (w stosownych przypadkach):

SEKCJA II

Informacje dodatkowe (jeżeli dotyczy): zob. uzupełnienie.

Służba techniczna odpowiedzialna za przeprowadzenie badań:

Data sprawozdania z badań:

Numer sprawozdania z badań:

Ewentualne uwagi: zob. uzupełnienie.

Miejscowość:

Data:

Podpis:

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/45/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie okresowych badań zdatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz uchylająca dyrektywę 2009/40/WE (Dz.U. L 127 z 29.4.2014, s. 51).

(2) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/621 z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie informacji technicznych niezbędnych do badania zdatności do ruchu drogowego elementów podlegających badaniu, w sprawie stosowania zalecanych metod badań oraz ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące formatu danych i procedur dostępu do odpowiednich informacji technicznych (Dz.U. L 108 z 23.4.2019, s. 5).

(3) Dz.U. L 178 z 18.6.2014, s. 29.

(4) Niepotrzebne skreślić.

(5) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/646 z dnia 19 kwietnia 2021 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2144 w odniesieniu do jednolitych procedur i specyfikacji technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do ich systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu (ELKS) (Dz.U. L 133 z 20.4.2021, s. 31).

Uzupełnienie

do świadectwa homologacji typu UE nr …

Informacje dodatkowe

1.1.

Opis układu

1.2.

Środki ręcznej dezaktywacji ELKS

1.3.

Opis automatycznej dezaktywacji (jeżeli zainstalowano):

1.4.

Opis automatycznego zatrzymania działania (jeżeli zainstalowano):

1.5.

System ostrzegania przed niezamierzoną zmianą pasa ruchu (LDWS)

1.5.1

Zakres prędkości, w którym działa LDWS

1.5.2.

Opis techniczny lub rysunek techniczny LDWS

1.6.

Korekcyjna funkcja sterowania kierunkowego (CDCF)

1.6.1

Zakres prędkości CDCF

1.6.2.

Opis układu (w szczególności jeżeli układ wykorzystuje układ kierowniczy lub hamujący)

ZAŁĄCZNIK II

AUDYT BEZPIECZEŃSTWA

Przepisy ogólne

1.1.

W niniejszym załączniku określa się wymogi specjalne dotyczące dokumentacji, strategii postępowania w przypadku uszkodzenia oraz weryfikacji w odniesieniu do aspektów bezpieczeństwa złożonych układów elektronicznego sterowania pojazdów systemu awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu.

1.1.1.

Układy elektronicznego sterowania sterowane są zazwyczaj za pomocą oprogramowania i są zbudowane z oddzielnych komponentów funkcyjnych, takich jak czujniki, elektroniczne moduły sterujące i urządzenia uruchamiające, oraz połączone za pomocą połączeń transmisyjnych. W skład takich układów mogą wchodzić elementy mechaniczne, elektropneumatyczne lub elektrohydrauliczne.

1.2.

Niniejszy załącznik nie określa kryteriów eksploatacyjnych dla „układu” objętego niniejszym rozporządzeniem, natomiast obejmuje metodologię stosowaną w procesie projektowania oraz informacje, które należy udostępnić służbie technicznej do celów homologacji typu.

1.3.

Dane te wykazują, że „układ” spełnia, w warunkach bezawaryjnych i w przypadku wystąpienia awarii, wszystkie odpowiednie wymagania dotyczące osiągów określone w części 2 załącznika I, oraz że zaprojektowano go w taki sposób, aby jego działanie nie stwarzało krytycznego ryzyka dla bezpieczeństwa.

Dokumentacja

2.1.

Wymogi

Producent przedkłada pakiet dokumentacji zapewniający dostęp do danych na temat podstawowej budowy „układu” oraz sposobu, w jaki jest on połączony z innymi układami pojazdu lub w jaki bezpośrednio steruje zmiennymi wyjściowymi. Należy objaśnić funkcje „układu”, w tym strategie sterowania, i koncepcję bezpieczeństwa określone przez producenta. Dokumentacja musi być zwięzła, ale jednocześnie musi przestawiać dowody na to, że przy projektowaniu i opracowaniu „układu” wykorzystano wiedzę fachową dotyczącą wszystkich jego obszarów. Do celów okresowych badań zdatności do ruchu drogowego w dokumentacji należy opisać, jak można sprawdzić aktualny status operacyjny „układu”.

Służba techniczna musi ocenić pakiet dokumentacji, aby wykazać, że „układ”:

a)	zaprojektowano w taki sposób, aby jego działanie, w warunkach bezawaryjnych i w przypadku wystąpienia awarii, nie stwarzało krytycznego ryzyka dla bezpieczeństwa;

b)	spełnia w warunkach bezawaryjnych i w przypadku wystąpienia awarii wszystkie odpowiednie wymagania dotyczące osiągów określone w innych częściach niniejszego rozporządzenia; oraz

c)	został opracowany zgodnie z procesem projektowania/metodą deklarowaną przez producenta z uwzględnieniem co najmniej etapów wymienionych w pkt 2.4.4.

2.1.1.

Dokumentacja dostępna jest w dwóch częściach:

pakiet dokumentacji formalnej do celów homologacji, zawierający materiały wymienione w pkt 2 (z wyłączeniem pkt 2.4.4), który należy dostarczyć służbie technicznej przy składaniu wniosku o udzielenie homologacji typu. Pakiet ten będzie służyć służbom technicznym jako podstawowy materiał referencyjny do celów procesu weryfikacyjnego określonego w pkt 3. Służba techniczna zobowiązana jest zapewnić, aby ten pakiet dokumentacji pozostawał dostępny przez czas określony w porozumieniu z organem udzielającym homologacji typu. Okres ten musi wynosić co najmniej 10 lat liczonych od czasu ostatecznego zaniechania produkcji pojazdu;

dodatkowe materiały i dane z analizy z pkt 2.4.4, które są zachowywane przez producenta, ale udostępniane do wglądu podczas homologacji typu. Producent zapewnia, aby te materiały i dane z analizy były dostępne przez okres 10 lat, licząc od momentu, w którym następuje ostateczne zaniechanie produkcji pojazdu.

2.2.

Należy przedstawić opis zawierający proste objaśnienie wszystkich funkcji, z uwzględnieniem strategii sterowania „układu” oraz metod używanych do osiągnięcia tych celów, w tym określenie mechanizmów, za pomocą których realizowane jest sterowanie.

Należy określić każdą funkcję, którą można zneutralizować, oraz podać dalszy opis zmienionego uzasadnienia działania funkcji.

2.2.1.

Należy dostarczyć wykaz wszystkich zmiennych wejściowych i zmiennych z czujników oraz określić zakres roboczy tych zmiennych wraz z opisem tego, w jaki sposób każda zmienna wpływa na zachowanie systemu.

2.2.2.

Należy przedstawić wykaz wszystkich zmiennych wyjściowych sterowanych przez „układ” oraz w każdym przypadku określić, czy sterowanie odbywa się bezpośrednio, czy poprzez inny układ pojazdu. Należy określić zakres, w którym „układ” może sprawować kontrolę nad każdą zmienną wyjściową.

2.2.3.

W stosownych przypadkach należy określić limity wyznaczające granice funkcjonalnego działania (tj. zewnętrzne granice fizyczne, w których „układ” jest w stanie utrzymać kontrolę), jeżeli ma to znaczenie dla działania „układu”.

2.3.

Rozplanowanie i schematy „układu”.

2.3.1.

Spis komponentów

Należy przedstawić zestawienie wszystkich jednostek „układu” wraz z określeniem innych układów pojazdu, które są niezbędne do realizacji danej funkcji sterowania.

Należy dostarczyć ogólny schemat kombinacji wspomnianych jednostek, pokazujący w sposób czytelny rozplanowanie urządzeń oraz ich wzajemne połączenia.

2.3.2.

Funkcje jednostek

Należy określić funkcję każdej jednostki „układu” oraz sygnały łączące daną jednostkę z innymi jednostkami lub innymi układami pojazdu. Można do tego celu wykorzystać opisany schemat blokowy, inny rodzaj schematu lub opis z takim schematem pomocniczym.

2.3.3.

Wzajemne połączenia w „układzie” należy przedstawić za pomocą schematu zasadniczego elektrycznych połączeń transmisyjnych, schematu instalacji rurowej w przypadku pneumatycznych lub hydraulicznych urządzeń transmisyjnych oraz uproszczonego rozplanowania schematycznego połączeń mechanicznych. Należy również przedstawić połączenia transmisyjne prowadzące z i do innych układów.

2.3.4.

Połączenia transmisyjne muszą ściśle odpowiadać sygnałom przekazywanym pomiędzy jednostkami. Należy określić pierwszeństwo sygnałów na wielowarstwowych ścieżkach danych, jeżeli takie pierwszeństwo może mieć znaczenie dla działania lub bezpieczeństwa.

2.3.5.

Identyfikacja jednostek

Musi być możliwa wyraźna i jednoznaczna identyfikacja każdej jednostki (np. za pomocą oznaczeń na sprzęcie oraz oznaczeń lub danych wyjściowych w przypadku zawartości oprogramowania), w celu przyporządkowania odpowiadającego jej sprzętu i dokumentacji.

Jeżeli w ramach jednej jednostki lub w jednym komputerze połączono kilka funkcji, które na schemacie blokowym przedstawione są w oddzielnych blokach, aby schemat był przejrzysty i łatwo zrozumiały, stosuje się pojedyncze oznaczenie identyfikacyjne sprzętu. Poprzez zastosowanie wspomnianego oznaczenia identyfikacyjnego producent potwierdza, że dostarczone wyposażenie jest zgodne z odpowiednim dokumentem.

2.3.5.1.

Identyfikacja określa wersję sprzętową i wersję oprogramowania; jeżeli wersja oprogramowania ulegnie zmianie w sposób zmieniający funkcję jednostki w zakresie objętym niniejszym rozporządzeniem, to należy również zmienić identyfikację.

2.4.

Koncepcja bezpieczeństwa producenta

2.4.1.

Producent składa oświadczenie potwierdzające, że w warunkach bezawaryjnych strategia obrana w celu wypełnienia zadań „układu” nie będzie miała negatywnego wpływu na bezpieczne działanie pojazdu.

2.4.2.

W odniesieniu do oprogramowania zastosowanego w „układzie” należy objaśnić ogólną architekturę oprogramowania i określić zastosowane metody i narzędzia projektowe. Producent musi być w stanie udowodnić sposoby użyte do określenia realizacji logiki układu podczas procesu projektowania i opracowywania.

2.4.3.

Producent przedstawia służbie technicznej objaśnienia dotyczące zabezpieczeń projektowych wbudowanych w „układ” i mających na celu zapewnienie bezpiecznego działania w warunkach awarii. Przykładowe rozwiązania projektowe na wypadek awarii w „układzie” obejmują na przykład:

a)	możliwość alternatywnego przełączenia na pracę w układzie częściowym;

b)	przełączenie na oddzielny układ zapasowy;

c)	usunięcie funkcji wyższego szczebla.

W przypadku wystąpienia awarii kierowca otrzymuje ostrzeżenie na przykład w postaci sygnału ostrzegającego lub komunikatu na wyświetlaczu. Jeżeli kierowca nie zdezaktywuje układu, na przykład poprzez wyłączenie zapłonu lub wyłączenie danej funkcji za pomocą przewidzianego do tego celu specjalnego przełącznika, jeżeli taki występuje, to ostrzeżenie pozostaje widoczne przez cały czas trwania awarii.

2.4.3.1.

Jeżeli wybrana forma zabezpieczenia powoduje przełączenie na tryb pracy częściowej w pewnych warunkach awarii, to należy określić te warunki oraz wynikające z nich limity skuteczności.

2.4.3.2.

Jeżeli wybrana forma zabezpieczenia powoduje przełączenie na drugi (rezerwowy) sposób realizacji zadań układu sterowania pojazdu, to należy objaśnić reguły mechanizmu przełączania, logikę i stopień nadmiarowości oraz ewentualne wbudowane rezerwowe funkcje sprawdzające, a także określić wynikające z powyższego limity skuteczności układu rezerwowego.

2.4.3.3.

Jeżeli wybrane rozwiązanie powoduje usunięcie funkcji sterowania elektronicznego wyższego poziomu, wówczas wszystkie odpowiednie wyjściowe sygnały sterowania związane z tą funkcją zostają wstrzymane w sposób pozwalający na zminimalizowanie zakłóceń przejściowych.

2.4.4.

Dokumentację należy poprzeć analizą przedstawiającą ogólnie zachowanie układu w przypadku wystąpienia dowolnego z tych zagrożeń lub uszkodzeń, które mają wpływ na działanie lub bezpieczeństwo sterowania pojazdu.

Producent ustala i utrzymuje wybraną przez siebie metodę lub metody analityczne i udostępnia je do wglądu służbom technicznym podczas udzielania homologacji typu.

Służba techniczna dokonuje oceny stosowania podejścia lub podejść analitycznych. Taka ocena obejmuje:

kontrolę podejścia do bezpieczeństwa na poziomie koncepcyjnym (pojazdu) wraz z potwierdzeniem, że uwzględnia ono:

(i)	interakcje z innymi układami pojazdu;

(ii)	wadliwe działanie układu w zakresie niniejszego rozporządzenia;

(iii)

w przypadku funkcji, o których mowa w pkt 2.2:

—	sytuacje, w których układ wolny od usterek może stwarzać ryzyko krytyczne dla bezpieczeństwa (np. z powodu braku lub niewłaściwego zrozumienia otoczenia pojazdu),

—	dające się racjonalnie przewidzieć niewłaściwe użycie przez kierowcę,

—	umyślna modyfikacja układu.

Podejście to musi być oparte na analizie zagrożeń/ryzyka odpowiedniej dla bezpieczeństwa układu;

b)	kontrolę podejścia do bezpieczeństwa na poziomie układu. Analiza ta może być oparta na metodzie FMEA (analiza błędów i skutków), metodzie FTA (analiza drzewa błędów) lub innym procesie odpowiednim dla bezpieczeństwa systemu.

c)	kontrolę planów i wyników walidacji. Musi to obejmować badanie walidacji odpowiednie dla danej walidacji, na przykład badanie typu hardware in the loop (HIL), badanie eksploatacyjne pojazdu na drodze lub dowolne inne badanie odpowiednie na potrzeby walidacji.

Ocena obejmuje wyrywkowe kontrole wybranych zagrożeń i usterek mające na celu ustalenie, czy argumenty na poparcie koncepcji bezpieczeństwa są zrozumiałe i logiczne, a plany walidacji są odpowiednie i kompletne.

Służba techniczna może przeprowadzić badania lub wymagać ich przeprowadzenia zgodnie z pkt 3 w celu weryfikacji koncepcji bezpieczeństwa.

2.4.4.1.

Wspomniana dokumentacja zawiera wykaz monitorowanych parametrów oraz określa, dla każdego warunku awarii należącego do typu, o którym mowa w pkt 2.4.4, sygnał ostrzegający otrzymywany przez kierowcę lub przez personel serwisowy/wykonujący badanie techniczne.

2.4.4.2.

We wspomnianej dokumentacji należy opisać wprowadzone środki zapewniające, aby „układ” nie wpływał negatywnie na bezpieczne użytkowanie pojazdu, gdy na działanie „układu” oddziałują warunki środowiskowe, np. klimat, temperatura, wnikanie pyłu, wnikanie wody lub oblodzenie.

Weryfikacja i badanie

3.1.

Funkcjonalne działanie „układu”, jak określono w dokumentach wymaganych na podstawie pkt 2, sprawdza się w następujący sposób:

3.1.1.

Weryfikacja funkcji „układu”

Służba techniczna sprawdza „układ” w warunkach bezawaryjnych, badając szereg funkcji wybranych spośród tych opisanych przez producenta zgodnie z pkt 2.2.

Dla skomplikowanych układów elektronicznych badania te muszą obejmować scenariusze, w których neutralizuje się zadeklarowaną funkcję.

3.1.1.1.

Wyniki weryfikacji muszą odpowiadać opisowi, w tym strategiom kontroli, przedstawionym przez producenta w pkt 2.2.

3.1.2.

Weryfikacja koncepcji bezpieczeństwa, o której mowa w pkt 2.4

Należy sprawdzić reakcję „układu” pod wpływem wystąpienia uszkodzenia w dowolnej indywidualnej jednostce, poprzez przyłożenie odpowiednich sygnałów wyjściowych do jednostek elektrycznych lub elementów mechanicznych w celu symulacji skutków awarii wewnętrznych w obrębie jednostki. Służba techniczna przeprowadza taką kontrolę względem co najmniej jednej jednostki, ale nie sprawdza reakcji „układu” na różne, jednoczesne uszkodzenia pojedynczych jednostek.

Służba techniczna sprawdza, czy badania te obejmują aspekty, które mogą mieć wpływ na możliwość sterowania pojazdem i informacje dla użytkownika (aspekty HMI).

Sprawozdawczość służby technicznej

Sprawozdania służby technicznej z oceny należy sporządzić w taki sposób, aby umożliwić identyfikowalność, np. nadając kody wersjom kontrolowanych dokumentów i wymieniając je w rejestrach służby technicznej.

Przykład możliwego układu formularza oceny przekazanego przez służbę techniczną organowi udzielającemu homologacji typu podano w dodatku.

Dodatek

Wzór formularza oceny ELKS

Numer sprawozdania z badania:

Oznakowanie

1.1.

Marka pojazdu:

1.2.

Typ

1.3.

Oznaczenie identyfikacyjne typu, jeżeli jest umieszczone na pojeździe:

1.4.

Umiejscowienie tego oznakowania:

1.5.

Nazwa i adres producenta:

1.6.

Nazwa i adres przedstawiciela producenta (w stosownych przypadkach):

1.7.

Pakiet dokumentacji formalnej producenta:

Numer referencyjny dokumentacji:

Data pierwotnego wydania:

Data ostatniej aktualizacji:

Opis badanego pojazdu lub pojazdów/układu lub układów

2.1.

Opis ogólny:

2.2.

Opis wszystkich funkcji sterowania „układu” i metod działania:

2.3.

Opis komponentów i schematów połączeń w obrębie „układu”:

2.4.

Opis ogólny:

2.5.

Opis wszystkich funkcji sterowania „układu” i metod działania:

2.6.

Opis komponentów i schematów połączeń w obrębie „układu”:

Koncepcja bezpieczeństwa producenta

3.1.

Opis przepływu sygnału i danych operacyjnych oraz ich pierwszeństwo:

3.2.

Oświadczenie producenta:

Producent lub producenci … potwierdza lub potwierdzają, że w warunkach bezawaryjnych strategia obrana w celu wypełnienia zadań „układu” nie będzie miała negatywnego wpływu na bezpieczne używanie pojazdu.

3.3.

Ogólna architektura oprogramowania oraz zastosowane metody i narzędzia projektowania:

3.4.

Objaśnienia dotyczące zabezpieczeń projektowych wbudowanych w „układ” w warunkach awarii:

3.5.

Udokumentowane analizy zachowania „układu” w warunkach indywidualnego zagrożenia lub awarii:

3.6.

Opis środków stosowanych w odniesieniu do warunków środowiskowych:

3.7.

Przepisy dotyczące okresowego badania zdatności do ruchu drogowego „układu”:

3.8.

Wyniki badania weryfikacyjnego „układu”, o którym mowa w pkt 3.1.1 załącznika II do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/646 (1).

3.9.

Wyniki badania weryfikacyjnego koncepcji bezpieczeństwa, o którym mowa w pkt 3.1.2 załącznika II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/646.

3.10.

Data badania:

3.11.

Badanie to wykonano i wyniki zapisano zgodnie rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/646, ostatnio zmienionym rozporządzeniem (UE) 2021/646

Służba techniczna przeprowadzająca badanie

Podpisano: … Data: …

3.12.

Uwagi:

(1) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/646 z dnia 19 kwietnia 2021 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2144 w odniesieniu do jednolitych procedur i specyfikacji technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do ich systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu (ELKS) (Dz.U. L 133 z 20.4.2021, s. 31).

20.4.2021

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/59

DECYZJA RADY (WPZiB) 2021/649

z dnia 16 kwietnia 2021 r.

w sprawie wsparcia przez Unię działań Sekretariatu ATT w celu wsparcia wdrażania Traktatu o handlu bronią

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 ust. 1 i art. 31 ust. 1,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Traktat o handlu bronią (ATT) został przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) w dniu 2 kwietnia 2013 r. w drodze rezolucji A/RES/67/234 B. ATT został następnie otwarty do podpisu w dniu 3 czerwca 2013 r. i wszedł w życie w dniu 24 grudnia 2014 r. Wszystkie państwa członkowskie są jego stronami.

(2)

Celem ATT jest wprowadzenie jak najsurowszych wspólnych międzynarodowych norm regulujących międzynarodowy handel bronią konwencjonalną lub poprawiających regulacje dotyczące międzynarodowego handlu bronią konwencjonalną, zapobieganie nielegalnemu handlowi bronią konwencjonalną i zwalczanie takiego handlu, jak również zapobieganie przenikaniu takiej broni. Głównymi wyzwaniami w zakresie realizacji celów ATT jest jego skuteczne jego wdrażanie przez Państwa-Strony ATT (zwane dalej „Państwami-Stronami”) oraz jego upowszechnianie, ze względu na fakt, że uregulowanie międzynarodowego handlu bronią jest z definicji wysiłkiem globalnym. Aby przyczynić się do sprostania tym wyzwaniom, Rada przyjęła w dniu 16 grudnia 2013 r. decyzję 2013/768/WPZiB (1) i w dniu 29 maja 2017 r. decyzję (WPZiB) 2017/915 (2), rozszerzając tym samym unijny portfel pomocy związanej z kontrolą wywozu o działania specyficzne dla ATT.

(3)

W ATT ustanowiono Sekretariat (zwany dalej „Sekretariatem ATT”), którego zadaniem jest wspieranie Państw-Stron w jego skutecznym wdrażaniu. Sekretariat ATT realizuje następujące zadania: otrzymuje, udostępnia i rozpowszechnia raporty zgodnie z wymogami ATT; prowadzi i udostępnia Państwom-Stronom wykaz krajowych punktów kontaktowych; ułatwia wzajemne dopasowywanie ofert pomocy we wdrażaniu ATT i wniosków o taką pomoc oraz propaguje współpracę międzynarodową stosownie do wniosku; ułatwia prace Konferencji Państw-Stron, w tym dokonuje ustaleń i zapewnia niezbędne usługi na potrzeby posiedzeń na podstawie ATT; wykonuje inne obowiązki zgodnie z decyzją Konferencji Państw-Stron. Sekretariat ATT zarządza również dobrowolnym funduszem powierniczym utworzonym przez państwa strony na mocy art. 16 ust. 3 ATT w celu wspierania jego wdrażania przez państwa. Ponadto czwarta Konferencja Państw-Stron powierzyła Sekretariatowi ATT zarządzanie programem sponsorowania dotyczącego ATT, ustanowionym w celu ułatwienia udziału przedstawicieli państw w posiedzeniach stron ATT.

(4)

W swojej globalnej strategii na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej z 2016 r. Unia zobowiązuje się wspierać międzynarodowy ład oparty na zasadach. W interesie Unii leży promowanie uzgodnionych zasad mających zapewnić globalne dobra publiczne oraz przyczynianie się do istnienia pokojowego i zrównoważonego świata. Unia wspiera międzynarodowy ład oparty na zasadach, którego kluczową zasadą jest multilateralizm i którego centralnym elementem jest ONZ. Unia zdecydowanie wspiera rozszerzenie członkostwa w wielostronnych traktatach i reżimach dotyczących rozbrojenia, nieproliferacji i kontroli zbrojeń – w tym ATT – oraz ich upowszechnienie, pełne wdrożenie i egzekwowanie. W kontekście tych nadrzędnych celów polityki wsparcie dla Sekretariatu ATT dobrze wpisuje się w ramy szczególnego celu, jakim jest wzmocnienie wielostronnego systemu stanowiącego podstawę odpowiedzialnego handlu bronią.

(5)

Sekretariat ATT jest odpowiednim forum nawiązywania kontaktów ze wszystkimi organizacjami wielostronnymi, regionalnymi, krajowymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego realizującymi projekty wspierające upowszechnianie lub wdrażanie ATT. Unia przekazuje także od wielu lat pomoc na rzecz kontroli wywozu w przypadku produktów podwójnego zastosowania, wspierając rozwijanie ram prawnych i zdolności instytucjonalnych w zakresie ustanawiania i egzekwowania skutecznej kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania i produktów wojskowych. Sekretariat ATT dąży do zapewnienia, by jego projekty stanowiły uzupełnienie istniejących unijnych programów pomocy w zakresie kontroli eksportu produktów podwójnego zastosowania towarów i kontroli eksportu broni, takich jak programy na mocy decyzji (WPZiB) 2017/915,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Z myślą o wsparciu skutecznego wdrożenia i upowszechnienia ATT Unia wspiera działania Sekretariatu ATT mające następujące cele:

—	wspieranie Państw-Stron ATT we wzmocnieniu ich systemów kontroli transferu broni, tak aby były w stanie skutecznie wdrożyć ATT,

—	wzmocnienie struktury instytucjonalnej Sekretariatu ATT jako głównego organu wspierającego Państwa-Strony we wdrażaniu ATT.

2. Aby osiągnąć cele określone w ust. 1, Unia wspiera następujące działania prowadzone w ramach projektu:

a)	wspieranie budowania zdolności krajowych punktów kontaktowych ds. ATT;

b)	ustanowienie puli ekspertów w celu budowania zdolności lokalnych i regionalnych ekspertów ds. ATT z myślą o zapewnieniu doradztwa i szkoleń w zakresie wdrażania ATT na szczeblu lokalnym i regionalnym („szkolenia instruktorów”);

c)	wsparcie dla bazy danych służącej dopasowywaniu potrzeb i zasobów.

Szczegółowy opis prowadzonych w ramach projektu działań, o których mowa w niniejszym ustępie, przedstawiono w załączniku.

Artykuł 2

1. Za wdrożenie niniejszej decyzji odpowiada Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwany dalej „Wysokim Przedstawicielem”).

2. Technicznym wdrażaniem prowadzonych w ramach projektu działań, o których mowa w art. 1 ust. 2, zajmuje się Sekretariat ATT.

3. Sekretariat ATT wykonuje swoje zadania pod kierownictwem Wysokiego Przedstawiciela. W tym celu Wysoki Przedstawiciel dokonuje niezbędnych uzgodnień z Sekretariatem ATT.

Artykuł 3

1. Finansowa kwota odniesienia na realizację prowadzonych w ramach projektu działań, o których mowa w art. 1 ust. 2, wynosi 1 370 000 EUR.

2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty odniesienia określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu Unii.

3. Komisja nadzoruje właściwe zarządzanie wydatkami finansowanymi z kwoty odniesienia określonej w ust. 1. W tym celu Komisja zawiera niezbędną umowę z Sekretariatem ATT. Umowa ta zobowiązuje Sekretariat ATT do zapewnienia, by wkład Unii został wyeksponowany stosownie do jego wielkości.

4. Komisja dokłada starań, aby umowę, o której mowa w ust. 3, zawarto jak najszybciej po wejściu w życie niniejszej decyzji. Komisja informuje Radę o wszelkich związanych z tym trudnościach oraz o dacie zawarcia umowy.

Artykuł 4

1. Wysoki Przedstawiciel składa Radzie sprawozdania z wdrażania niniejszej decyzji na podstawie regularnych sprawozdań przygotowywanych przez Sekretariat ATT. Sprawozdania te stanowią dla Rady podstawę do przeprowadzenia oceny.

2. Komisja dostarcza informacji na temat finansowych aspektów realizacji prowadzonych w ramach projektu działań, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejsza decyzja traci moc po upływie 24 miesięcy od daty zawarcia umowy, o której mowa w art. 3 ust. 3, lub sześciu miesięcy od daty jej przyjęcia, jeżeli w tym czasie nie zawarto tej umowy.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 kwietnia 2021 r.

W imieniu Rady

A.P. ZACARIAS

Przewodniczący

(1) Decyzja Rady 2013/768/WPZiB z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie działań UE wspierających wdrożenie traktatu o handlu bronią w ramach europejskiej strategii bezpieczeństwa (Dz.U. L 341 z 18.12.2013, s. 56).

(2) Decyzja Rady (WPZiB) 2017/915 z dnia 29 maja 2017 r. w sprawie działań informacyjnych Unii wspierających wdrożenie Traktatu o handlu bronią (Dz.U. L 139 z 30.5.2017, s. 38).

ZAŁĄCZNIK

DOKUMENT PROJEKTOWY

1. Projekty

1.1. Projekt 1: wspieranie budowania zdolności krajowych punktów kontaktowych ds. ATT

1.1.1. Ogólny cel projektu

Zbudowanie zdolności krajowych punktów kontaktowych Państw-Stron, w tym zwiększenie ich wiedzy na temat zobowiązań wynikających z Traktatu o handlu bronią (ATT) oraz zwiększenie ich świadomości na temat procesu rozwoju ATT.

1.1.2. Kontekst

Zgodnie z zaleceniem Grupy Roboczej ds. Przejrzystości i Sprawozdawczości 3. Konferencja Państw-Stron upoważniła Sekretariat ATT do „przygotowania wskazówek dla krajowych punktów kontaktowych, opisujących rolę i ewentualne zadania związane z tą funkcją, w tym zadanie zapewnienia terminowego i pełnego przygotowania i przedłożenia obowiązkowych sprawozdań w ramach Traktatu.”. Poza tym Sekretariat ATT stwierdził potrzebę zapewnienia konstruktywnego udziału krajowych punktów kontaktowych w posiedzeniach ATT, w tym w posiedzeniach przygotowawczych i posiedzeniach grup roboczych.

1.1.3. Działania i wyniki

Projekt ten wiązałby się z następującymi działaniami/rezultatami:

a)	opracowanie wskazówek dla krajowych punktów kontaktowych, opisujących rolę i ewentualne zadania związane z tą funkcją;

b)	stworzenie strony internetowej/portalu poświęconego krajowym punktom kontaktowym, zawierającego linki do związanych z nimi informacji;

zorganizowanie trzech półdniowych lub jednodniowych spotkań informacyjnych przed każdym posiedzeniem ATT poświęconym krajowym punktom kontaktowym, w trakcie których otrzymywałyby one zaktualizowane informacje na temat zbliżającego się posiedzenia, a także miałyby możliwość zadawania pytań i doprecyzowania informacji; oraz

d)	ustanowienie mechanizmu umożliwiającego regularne i systematyczne docieranie do krajowych punktów kontaktowych na zasadzie indywidualnej w celu wspierania ich zaangażowania na rzecz Traktatu.

1.1.4. Spodziewane wyniki projektu

a)	Zwiększenie wiedzy wśród krajowych punktów kontaktowych ds. ATT na temat zobowiązań (w tym sprawozdawczości) wynikających z Traktatu;

b)	zwiększenie świadomości na temat procesu ATT;

c)	szerokie rozpowszechnienie materiałów informacyjnych na temat ATT w krajowych punktach kontaktowych i poza nimi.

1.1.5. Beneficjenci

Krajowe punkty kontaktowe Państw-Stron.

1.2. Projekt 2: Pula ekspertów (szkolenie instruktorów)

1.2.1. Ogólny cel projektu

Budowanie zdolności lokalnych i regionalnych ekspertów ds. Traktatu o handlu bronią do zapewniania doradztwa i szkoleń w zakresie wdrażania Traktatu na szczeblu lokalnym i regionalnym, by ograniczyć poleganie na międzynarodowych konsultantach i organizacjach międzynarodowych, poprawić jakość szkoleń i pomocy w zakresie wdrażania oraz przyczynić się do lepszego dostosowania wysiłków na rzecz budowania zdolności.

1.2.2. Kontekst

Chociaż niektóre projekty w ramach dobrowolnego funduszu powierniczego (VTF) zostały wdrożone przy wsparciu organizacji lokalnych i konsultantów krajowych lub regionalnych, większość projektów funduszu powierniczego wdrożonych od czasu ustanowienia go przez 2. Konferencję Państw-Stron, zatrudnia/zatrudniało ekspertów międzynarodowych lub partnera wdrażającego projekt będącego organizacją międzynarodową (np. podmiotem ONZ) lub międzynarodową organizacją pozarządową. Stałe poleganie na międzynarodowej wiedzy eksperckiej nie jest skuteczne ani trwałe z następujących powodów:

międzynarodowe podróże ekspertów międzynarodowych konieczne, by mogli oni uczestniczyć w warsztatach szkoleniowych i je ułatwiać, a także dzienne stawki lub honoraria wymagane przez ekspertów międzynarodowych są kosztowne (w stosunku do kosztów związanych z zatrudnieniem eksperta lokalnego lub regionalnego); oraz

2)	stałe poleganie na międzynarodowych ekspertach nie buduje potencjału i wiedzy fachowej konsultantów lokalnych i regionalnych, którzy mogą być w stanie zapewnić w dłuższej perspektywie trwałe i dostosowane do potrzeb szkolenia i wsparcie w zakresie wdrażania.

Ponadto z doświadczenia VTF jasno wynika, że niektórzy konsultanci i organizacje potrzebowaliby wsparcia z zakresu rozwoju, aby całkowicie wypełniać swoje role w projektach wdrażania Traktatu o handlu bronią. Sekretariat ATT chciałby zająć się kwestiami uzależnienia od międzynarodowych konsultantów i organizacji oraz jakości niektórych szkoleń i udzielanej pomocy poprzez projekt mający na celu budowanie zdolności konsultantów lokalnych i regionalnych do zapewniania szkoleń i pomocy we wdrażaniu.

1.2.3. Działania i wyniki

Projekt ten wiązałby się z następującymi działaniami/rezultatami:

a)	opracowanie warsztatu „szkolenie instruktorów”, który budowałyby zdolności konsultantów lokalnych i regionalnych do zapewniania wysokiej jakości szkoleń i pomocy we wdrażaniu;

b)	przygotowanie materiałów szkoleniowych w celu ułatwienia warsztatów szkolenia instruktorów;

c)	nawiązywanie kontaktów z konsultantami w regionach docelowych w celu umożliwiania ich udziału w dostosowanych do potrzeb warsztatach szkolenia instruktorów; oraz

d)	zorganizowanie w różnych regionach sześciu warsztatów szkolenia instruktorów.

1.2.4. Spodziewane wyniki projektu

a)	Zwiększenie liczby zatwierdzonych przez Sekretariat ATT konsultantów lokalnych i regionalnych będących „ekspertami” ds. Traktatu o handlu bronią, którzy mogą zapewniać wysokiej jakości szkolenia i pomoc we wdrażaniu na szczeblu lokalnym i regionalnym;

opracowanie publicznego wykazu konsultantów zatwierdzonych przez Sekretariat ATT jako zdolnych do zapewnienia wysokiej jakości szkoleń i pomocy we wdrażaniu (pula ekspertów). Wykaz taki można by na przykład rozesłać do potencjalnych odbiorców VTF, którzy poszukują konsultantów lub partnerów wdrażających projekty.

1.2.5. Beneficjenci

—	Konsultanci lokalni i regionalni.

—	Darczyńcy i korzystający z VTF.

1.3. Projekt 3: wsparcie dla bazy danych służącej dopasowywaniu potrzeb i zasobów

1.3.1. Ogólny cel projektu

Opracowanie mechanizmu wzajemnego dopasowywania ofert pomocy w zakresie wdrażania Traktatu i wniosków o taką pomoc w celu ograniczenia dublowania i nakładania się projektów pomocowych ATT oraz zwiększenia liczby państw otrzymujących ukierunkowaną pomoc.

1.3.2. Kontekst

Zgodnie z art. 18 ust. 3 lit. c) traktatu Sekretariat ATT jest upoważniony do „ułatwiania dopasowywania ofert pomocy oraz wniosków o pomoc w zakresie wykonywania Traktatu”. Chociaż Państwa-Strony zachęca się by, w razie potrzeby, zwracały się o pomoc i udzielały pomocy na wniosek, nie istnieje żaden formalny mechanizm ubiegania się o pomoc lub oferowania jej w ramach Traktatu. Ponadto obecne wzory sprawozdań nie obejmują instrumentu umożliwiającego zwracanie się o pomoc lub oferowanie jej (jak ma to miejsce w przypadku innych procesów – takich jak program działania ONZ dotyczący broni strzeleckiej i lekkiej). Sekretariat ATT chciałby zbadać możliwości opracowania bazy danych lub innego mechanizmu wzajemnego dopasowywania potrzeb i zasobów w zakresie wdrażania ATT w celu wypełnienia swojego zobowiązania wynikającego z Traktatu oraz by polepszyć międzynarodową współpracę i pomoc.

1.3.3. Działania i wyniki

Projekt ten wiązałby się z następującymi działaniami/rezultatami:

a)	zbadanie możliwości ustanowienia mechanizmu wzajemnego dopasowywania potrzeb i zasobów, w tym poprzez porównawczy przegląd istniejących mechanizmów na innych forach, a także konsultacje zarówno z beneficjentami, jak też z darczyńcami;

b)	opracowanie i ustanowienie mechanizmu wzajemnego dopasowywania potrzeb i zasobów, w tym elektronicznej bazy danych zawierającej wnioski o pomoc i oferty pomocy, a także opracowanie internetowego narzędzia do zwracania się o pomoc; oraz

c)	uruchomienie, upowszechnienie i utrzymanie mechanizmu wzajemnego dopasowywania potrzeb i zasobów.

1.3.4. Spodziewane wyniki projektu

Dokładniejsze informacje na temat potrzeb Państw-Stron w zakresie pomocy, a także dostępne zasoby w celu zaspokojenia tych potrzeb.

Opracowany mechanizm byłby ściśle powiązany z dobrowolnym funduszem powierniczym (zarządzanym przez Sekretariat ATT), by zapewnić komplementarność między tymi mechanizmami pomocy.

1.3.5. Beneficjenci

—	Państwa-Strony i państwa-sygnatariusze ubiegające się o pomoc we wdrażaniu Traktatu.

—	Państwa-darczyńcy poszukujące projektów wdrażania Traktatu w celu ich wsparcia.

2. Aspekty do rozważenia

2.1. Zapewnienie komplementarności z bieżącymi działaniami informacyjnymi dotyczącymi Traktatu

Sekretariat ATT jest zaznajomiony z innymi funduszami zaangażowanymi w finansowanie projektów związanych z wdrażaniem Traktatu, takimi jak instrument powierniczy ONZ na rzecz wspierania współpracy w zakresie regulowania handlu bronią (UNSCAR) oraz, oczywiście, unijny projekt działań informacyjnych UE dotyczących ATT. Sekretariat ATT ściśle współpracował z kierownikami/wykonawcami obu działań, w tym z niemieckim Federalnym Urzędem Gospodarki i Kontroli Eksportu (BAFA) oraz z Expertise France, aby uniknąć powielania finansowania. Wiązało się to z regularną i poufną wymianą informacji na temat otrzymanych wniosków i projektów zatwierdzonych przez różne fundusze.

W ramach wsparcia UE dla Sekretariatu ATT Sekretariat wykorzystałby stosunki wypracowane z BAFA i Expertise France, by zapewnić komplementarność między finansowanym przez UE projektem Sekretariatu ATT a bieżącymi pracami w ramach unijnego projektu działań informacyjnych dotyczących ATT. Na przykład Sekretariat ATT angażowałby członków unijnej puli ekspertów do udziału w warsztatach eksperckich mających na celu zatwierdzenie materiałów szkoleniowych opracowanych na potrzeby elementu „szkolenie instruktorów” w ramach projektu 2 (pula ekspertów – szkolenie instruktorów) oraz do wymiany doświadczeń i wniosków.

Sekretariat ATT zasięgnie ponadto opinii partnerów wykonawczych unijnego projektu działań informacyjnych dotyczących Traktatu co do określenia przedstawicieli państw i innych osób, które mają zostać wybrane do udziału w programie Sekretariatu ATT dotyczącym szkolenia instruktorów. Sekretariat ATT mógłby również współpracować z partnerami wykonawczymi i ekspertami unijnego projektu działań informacyjnych dotyczących Traktatu, by pozyskać informacje ma temat potrzeb w zakresie pomocy, jakie mogą mieć państwa, a które zostały określone w ramach unijnego planu działania i innych unijnych działań informacyjnych. Takie informacje mogłyby być wykorzystywane do uzupełniania bazy danych służącej wzajemnemu dopasowywaniu potrzeb i zasobów, o której mowa w projekcie 3 (Wsparcie dla bazy danych służącej dopasowywaniu potrzeb i zasobów).

Podsumowując, Sekretariat ATT widzi wiele możliwości stałego dialogu/partnerstwa z unijnym projektem działań informacyjnych dotyczących Traktatu w celu zapewnienia komplementarności między tymi dwoma projektami, gdyż dążą one do osiągnięcia wspólnego celu, jakim jest skuteczne wdrożenie Traktatu.

2.2. Wpływ i skutki COVID-19

COVID-19 wywiera wpływ na większość krajów na całym świecie, choć w różnym stopniu. Wprowadzone przez wiele krajów w odpowiedzi na epidemię ograniczenia dotyczące przemieszczania się, skali posiedzeń, a także podróży, będą prawdopodobnie miały – w nadchodzących miesiącach a być może latach – wpływ na wdrażanie projektów ATT.

Biorąc również pod uwagę, że czas trwania pandemii COVID-19 i jej skutki są niejasne i na obecnym etapie nie można ich przewidzieć, trudno będzie z jakąkolwiek pewnością stwierdzić, jakie skutki oznacza to dla tych działań w ramach projektu, które wiążą się z podróżami międzynarodowymi lub bezpośrednimi spotkaniami, a także dla terminów.

Sekretariat ATT uwzględni te okoliczności w planowaniu projektu w następujący sposób:

Po pierwsze, Sekretariat ATT przygotował wstępną wersję harmonogramu projektu dotyczącego realizacji trzech projektów określonych we wniosku, gwarantujący, że w ciągu pierwszych 15 miesięcy realizacji projektu (kwiecień 2021 r. – czerwiec 2022 r.) prowadzone będą przede wszystkim prace z zakresu dokumentacji, planowania, działania informacyjne, badania i opracowywanie materiałów wymagane w odniesieniu do każdego z projektów. Działania wymagające bezpośredniego zaangażowania – mianowicie warsztaty szkolenia instruktorów przewidziane w projekcie 2 (pula ekspertów – szkolenie instruktorów) – miałyby się odbyć w drugim roku realizacji projektu (lipiec – listopad 2022 r.). Oczywiście w przypadku, gdyby pandemia COVID nadal wpływała na zdolność do podróżowania i fizycznego przeprowadzenia warsztatów w październiku 2022 r., konieczne może być rozważenie przedłużenia terminu lub inny plan awaryjny.

Po drugie, Sekretariat ATT dysponuje planami awaryjnymi w odniesieniu do niektórych działań w ramach projektu, które przewidują obecność fizyczną lub osobisty udział. Na przykład w ramach projektu 1 (Wspieranie budowania zdolności krajowych punktów kontaktowych ds. ATT) planowane jest zorganizowanie półdniowych lub jednodniowych odpraw przed każdym posiedzeniem ATT (począwszy od cyklu 8 Konferencji Państw–Stron) poświęconym krajowym punktom kontaktowym, w trakcie których otrzymywałyby one zaktualizowane informacje na temat nadchodzącego posiedzenia, a także miałyby możliwość zadawania pytań i doprecyzowania informacji. Chociaż należy mieć nadzieję, że odprawy te przed każdym posiedzeniem poświęconym Traktatowi (a także samo posiedzenie) będą mogły się odbyć z zachowaniem obecności fizycznej, jeżeli nie będzie to możliwe z powodu ograniczeń związanych z COVID-19, odprawy takie mogłyby być (w razie potrzeby) organizowane wirtualnie, w zależności od regionu, tak by uwzględnić takie czynniki, jak strefa czasowa i aspekty językowe.

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 133

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 64 20 kwietnia 2021

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/642 z dnia 30 października 2020 r. zmieniające załącznik III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/848 w odniesieniu do niektórych informacji, które należy przedstawić na znakowaniu produktów ekologicznych ( 1 )	1
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/643 z dnia 3 lutego 2021 r. zmieniające, w celu dostosowania do postępu naukowo-technicznego, część 1 załącznika VI do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin ( 1 )	5
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) 2021/644 z dnia 15 kwietnia 2021 r. zmieniające załączniki II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości fluksapyroksadu, hymeksazolu, metamitronu, penflufenu i spirotetramatu w określonych produktach lub na ich powierzchni ( 1 )	9
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/645 z dnia 15 kwietnia 2021 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia (UE) nr 605/2010 w odniesieniu do wykazu państw trzecich lub ich części, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii Europejskiej przesyłek mleka surowego, przetworów mlecznych, siary i produktów na bazie siary ( 1 )	29
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/646 z dnia 19 kwietnia 2021 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2144 w odniesieniu do jednolitych procedur i specyfikacji technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do ich systemów awaryjnego utrzymywania pojazdu na pasie ruchu (ELKS) ( 1 )	31
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa delegowana Komisji (UE) 2021/647 z dnia 15 stycznia 2021 r. zmieniająca, w celu dostosowania do postępu naukowo-technicznego, załącznik III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/65/UE w odniesieniu do wyłączenia dotyczącego stosowania określonych związków ołowiu i sześciowartościowego chromu w elektrycznych i elektronicznych inicjatorach materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (profesjonalnego) ( 1 )	54
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2021/648 z dnia 16 kwietnia 2021 r. zmieniająca decyzję (WPZiB) 2018/299 w sprawie propagowania europejskiej sieci niezależnych ośrodków analitycznych zajmujących się nieproliferacją i rozbrojeniem, wspierających realizację strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia	57
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2021/649 z dnia 16 kwietnia 2021 r. w sprawie wsparcia przez Unię działań Sekretariatu ATT w celu wsparcia wdrażania Traktatu o handlu bronią	59

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do decyzji Rady (UE) 2021/486 z dnia 15 marca 2021 r. w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w drodze procedury pisemnej przez uczestników Uzgodnienia sektorowego w sprawie kredytów eksportowych dotyczących cywilnych statków powietrznych zawartego w załączniku III do Porozumienia w sprawie oficjalnie wspieranych kredytów eksportowych, w odniesieniu do uzgodnionych warunków dotyczących tymczasowego odroczenia spłaty kapitału ( Dz.U. L 100 z 23.3.2021 )	66