(1)

Art. 300 ust. 3 Traktatu stanowi, że w skład Komitetu Regionów wchodzą przedstawiciele społeczności regionalnych i lokalnych, posiadający mandat wyborczy społeczności regionalnej lub lokalnej albo odpowiedzialni politycznie przed wybranym zgromadzeniem.

(2)

Art. 305 Traktatu stanowi, że członkowie Komitetu Regionów oraz w równej liczbie zastępcy członków są mianowani przez Radę na okres pięciu lat zgodnie z propozycjami każdego z państw członkowskich.

(3)

Kadencja członków i zastępców członków Komitetu Regionów kończy się w dniu 25 stycznia 2020 r.; należy zatem mianować nowych członków i zastępców członków.

(4)

W dniu 10 grudnia 2019 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2019/2157 (2), zgodnie z propozycjami państw członkowskich. Decyzją tą mianowano na okres od dnia 26 stycznia 2020 r. do dnia 25 stycznia 2025 r. członków i zastępców członków zaproponowanych przez rządy Czech, Danii, Estonii, Cypru, Łotwy, Luksemburga, Niderlandów, Austrii, Rumunii, Słowenii, Słowacji i Szwecji. Decyzją (UE) 2019/2157 mianowano również na ten sam okres trzech członków zaproponowanych przez rząd Belgii, 21 członków i 20 zastępców członków zaproponowanych przez rząd Niemiec, ośmiu członków i ośmiu zastępców członków zaproponowanych przez rząd Irlandii, 16 członków i 16 zastępców członków zaproponowanych przez rząd Hiszpanii, 10 członków i 14 zastępców członków zaproponowanych przez rząd Włoch, czterech członków i czterech zastępców członków zaproponowanych przez rząd Malty oraz ośmiu członków i ośmiu zastępców członków zaproponowanych przez rząd Finlandii.

(5)

W dniu 20 stycznia 2020 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2020/102 (3), zgodnie z propozycjami państw członkowskich. Decyzją tą mianowano na okres od dnia 26 stycznia 2020 r. do dnia 25 stycznia 2025 r. członków i zastępców członków zaproponowanych przez rządy: Grecji, Francji, Chorwacji, Litwy, Węgier i Portugalii, a także czterech członków i czterech zastępców członków zaproponowanych przez rząd Belgii, jednego członka zaproponowanego przez rząd Bułgarii, jednego członka i jednego zastępcę członka zaproponowanych przez rząd Irlandii, jednego członka i jednego zastępcę członka zaproponowanych przez rząd Hiszpanii, 14 członków i 10 zastępców członków zaproponowanych przez rząd Włoch oraz 21 członków i 20 zastępców członków zaproponowanych przez rząd Polski.

(6)

W dniu 3 lutego 2020 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2020/144 (4), zgodnie z propozycjami państw członkowskich. Decyzją tą mianowano na okres od dnia 26 stycznia 2020 r. do dnia 25 stycznia 2025 r. czterech członków i czterech zastępców członków zaproponowanych przez rząd Hiszpanii oraz jednego członka i jednego zastępcę członka zaproponowanych przez rząd Finlandii.

(7)

W dniu 26 marca 2020 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2020/511 (5), zgodnie z propozycjami państw członkowskich. Decyzją tą mianowano na okres od dnia 26 stycznia 2020 r. do dnia 25 stycznia 2025 r. pięciu członków i ośmiu zastępców członków zaproponowanych przez rząd Belgii, jednego zastępcę członka zaproponowanego przez rząd Niemiec oraz jednego członka zaproponowanego przez rząd Malty.

(8)

W dniu 8 czerwca 2020 r., po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii, które stało się prawnie skuteczne w dniu 1 lutego 2020 r., Rada przyjęła decyzję (UE) 2020/766 (6), zgodnie z decyzją (UE) 2019/852 oraz z propozycjami państw członkowskich. Decyzją tą mianowano na okres od dnia 1 lutego 2020 r. do dnia 25 stycznia 2025 r. jednego dodatkowego członka i jednego dodatkowego zastępcę członka zaproponowanych przez rząd Estonii, jednego dodatkowego członka i jednego dodatkowego zastępcę członka zaproponowanych przez rząd Cypru, a także jednego dodatkowego członka i jednego dodatkowego zastępcę członka zaproponowanych przez rząd Luksemburga.

(9)

W dniu 30 lipca 2020 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2020/1153 (7), zgodnie z propozycjami państw członkowskich. Decyzją tą mianowano na okres od dnia 26 stycznia 2020 r. do dnia 25 stycznia 2025 r. 11 członków i 12 zastępców członków zaproponowanych przez rząd Bułgarii, trzech członków i trzech zastępców członków zaproponowanych przez rząd Niemiec oraz jednego zastępcę członka zaproponowanego przez rząd Malty. Decyzją tą mianowano na okres od dnia 1 lutego 2020 r. do dnia 25 stycznia 2025 r. jednego zastępcę członka zaproponowanego przez rząd Cypru oraz jednego zastępcę członka zaproponowanego przez rząd Luksemburga.

(10)

W dniu 17 grudnia 2020 r. rząd Polski zaproponował swojego kandydata na pozostałe stanowisko zastępcy członka. Tego zastępcę członka należy mianować na okres do końca bieżącej kadencji, czyli do dnia 25 stycznia 2025 r.,

POLSKA

Adam BANASZAK

Członek zgromadzenia regionalnego: Sejmik Województwa Kujawsko-Pomorskiego.

(1)

W dniu 6 października 2021 r. upływają kadencje czternastu sędziów i sześciu rzeczników generalnych Trybunału Sprawiedliwości.

(2)

Należy dokonać mianowań na te stanowiska na okres od dnia 7 października 2021 r. do dnia 6 października 2027 r.

(3)

Zaproponowano, by Miroslav GAVALEC i Octavia SPINEANU-MATEI objęli stanowiska sędziów Trybunału Sprawiedliwości po raz pierwszy.

(4)

Zaproponowano, by odnowić kadencję Niilo JÄÄSKINENA i Larsa BAYA LARSENA na stanowiskach sędziów Trybunału Sprawiedliwości.

(5)

Zaproponowano, by odnowić kadencję Juliane KOKOTT na stanowisku rzecznika generalnego Trybunału Sprawiedliwości.

(6)

Komitet ustanowiony na mocy art. 255 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zaopiniował pozytywnie wyżej wymienionych kandydatów do wykonywania funkcji sędziego i rzecznika generalnego Trybunału Sprawiedliwości,

—

Miroslav GAVALEC,

—

Octavia SPINEANU-MATEI,

—

Niilo JÄÄSKINEN,

—

Lars BAY LARSEN.

(1)

Na mocy art. 7 Protokołu nr 3 w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz w wyniku mianowania Jana PASSERA na stanowisko sędziego Trybunału Sprawiedliwości należy mianować sędziego Sądu na okres pozostający do końca kadencji Jana PASSERA, tj. do dnia 31 sierpnia 2025 r.

(2)

Zaproponowano, aby zwolnione stanowisko objął David PETRLÍK.

(3)

Komitet ustanowiony na mocy art. 255 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej pozytywnie zaopiniował wyżej wymienionego kandydata do wykonywania funkcji sędziego Sądu,

(1)

W dniu 15 października 2013 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 1024/2013 powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC) szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi.

(2)

Planowaniem i wykonywaniem zadań powierzonych EBC powinna w pełni zająć się jego Rada ds. Nadzoru, w której skład wchodzi przewodniczący, wiceprzewodniczący i czterej przedstawiciele EBC oraz po jednym przedstawicielu właściwych organów krajowych z każdego z uczestniczących państw członkowskich.

(3)

Rada ds. Nadzoru jest podstawowym organem w zakresie wykonywania zadań nadzorczych przez EBC w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego. Rozporządzeniem (UE) nr 1024/2013 powierzono w związku z tym Radzie uprawnienie do mianowania przewodniczącego i wiceprzewodniczącego Rady ds. Nadzoru.

(4)

W dniu 4 października 2019 r. decyzją wykonawczą (UE) 2019/1671 Rada mianowała Yves’a MERSCHA wiceprzewodniczącym Rady ds. Nadzoru (2). Kadencja wiceprzewodniczącego Rady ds. Nadzoru upłynęła w dniu 14 grudnia 2020 r.

(5)

Zgodnie z art. 26 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 EBC po wysłuchaniu opinii Rady ds. Nadzoru przedłożył Parlamentowi Europejskiemu wniosek dotyczący mianowania wiceprzewodniczącego Rady ds. Nadzoru, wybieranego spośród członków Rady Wykonawczej EBC. EBC przedłożył taki wniosek w dniu 18 grudnia 2020 r. a Parlament Europejski zatwierdził go w dniu 8 lutego 2021 r.,

(1)

Umowa o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią i Peru, z drugiej strony (zwana dalej „umową o handlu”), została podpisana przez Unię zgodnie z decyzją Rady 2012/735/UE (1) i jest tymczasowo stosowana od dnia 1 marca 2013 r. między Unią a Peru oraz od dnia 1 sierpnia 2013 r. między Unią a Kolumbią. Umowa o handlu została zmieniona protokołem przystąpienia Ekwadoru (2), który został podpisany w dniu 11 listopada 2016 r. zgodnie z decyzją Rady (UE) 2016/2369 (3), i jest tymczasowo stosowana od dnia 1 stycznia 2017 r.

(2)

W art. 191 umowy o handlu ustanowiono procedury dotyczące zmiany lub sprostowania zakresu zamówienia Strony na podstawie tytułu VI umowy o handlu.

(3)

Dodatek 1 do załącznika XII do umowy o handlu zawiera wykaz kolumbijskich podmiotów rządowych na szczeblu centralnym, których zamówienia wchodzą w zakres tytułu VI umowy o handlu (zwany dalej „wykazem podmiotów zamawiających”).

(4)

Na posiedzeniu Podkomitetu ds. Zamówień Publicznych, które odbyło się w Bogocie w dniu 17 października 2019 r., Kolumbia poinformowała Unię o swoim zamiarze aktualizacji wykazu podmiotów zamawiających poprzez dodanie sześciu agencji na szczeblu wykonawczym utworzonych po 2011 r.. W momencie zakończenia negocjacji w sprawie umowy o handlu w 2010 r. kompetencje wykonywane obecnie przez te agencje były wykonywane przez podmioty zamawiające na szczeblu ministerialnym.

(5)

Unia i Kolumbia zgadzają się, że wykaz podmiotów zamawiających należy odpowiednio zaktualizować.

(6)

Należy zatem zmienić wykaz podmiotów zamawiających. Unia i Kolumbia zgadzają się, że taka aktualizacja nie powinna wymagać wyrównań, ponieważ jest to niewielka zmiana na mocy art. 191 ust. 2 lit. a) umowy o handlu.

(7)

Zgodnie z art. 14 ust. 3 w związku z art. 12 ust. 4 umowy o handlu w Komitecie ds. Handlu ustanowionym na mocy umowy o handlu (zwanym dalej „Komitetem ds. Handlu”) między Unią a zainteresowanym państwem andyjskim-sygnatariuszem można przyjąć decyzję wyłącznie w odniesieniu do dwustronnych stosunków między tymi stronami.

(8)

Należy ustalić stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Komitetu ds. Handlu, ponieważ decyzja Komitetu ds. Handlu o zmianie wykazu podmiotów zamawiających będzie wiążąca dla Unii zgodnie z art. 14 ust. 2 umowy o handlu,

(1)

Substancja czynna metoflutryna została włączona do załącznika I do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2) w odniesieniu do stosowania w produktach biobójczych należących do grupy produktowej 18 i w związku z tym, zgodnie z art. 86 rozporządzenia (UE) nr 528/2012, uznaje się ją za zatwierdzoną na mocy tego rozporządzenia, z zastrzeżeniem przestrzegania specyfikacji i warunków określonych w załączniku I do wspomnianej dyrektywy.

(2)

Zatwierdzenie metoflutryny do stosowania w produktach biobójczych należących do grupy produktowej 18 wygasa w dniu 30 kwietnia 2021 r. W dniu 25 października 2019 r. złożono wniosek dotyczący odnowienia zatwierdzenia metoflutryny zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(3)

W dniu 15 października 2020 r. właściwy organ oceniający w Irlandii poinformował Komisję o swojej decyzji podjętej na podstawie art. 14 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 w sprawie konieczności przeprowadzenia pełnej oceny. Na podstawie art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 właściwy organ oceniający musi przeprowadzić pełną ocenę wniosku w ciągu 365 dni od jego zatwierdzenia.

(4)

Właściwy organ oceniający może, w razie potrzeby, zażądać od wnioskodawcy przedstawienia wystarczających danych do przeprowadzenia oceny zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012. W takim przypadku bieg 365-dniowego terminu zawiesza się na okres, który nie może przekroczyć łącznie 180 dni, chyba że dłuższe zawieszenie będzie uzasadnione ze względu na charakter tych dodatkowych danych lub wyjątkowe okoliczności.

(5)

W terminie 270 dni od otrzymania zalecenia od właściwego organu oceniającego Europejska Agencja Chemikaliów („Agencja”) przygotowuje i przedkłada Komisji opinię w sprawie odnowienia zatwierdzenia substancji czynnej zgodnie z art. 14 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(6)

W rezultacie, z przyczyn pozostających poza kontrolą wnioskodawcy, zatwierdzenie metoflutryny do stosowania w produktach biobójczych należących do grupy produktowej 18 prawdopodobnie wygaśnie, zanim zostanie podjęta decyzja w sprawie jej odnowienia. Należy zatem przedłużyć ważność zatwierdzenia metoflutryny do stosowania w produktach biobójczych należących do grupy produktowej 18 na okres wystarczający do rozpatrzenia wniosku. Biorąc pod uwagę terminy przewidziane na dokonanie oceny przez właściwy organ oceniający oraz na przygotowanie i przedstawienie opinii przez Agencję, należy przedłużyć ważność zatwierdzenia do dnia 31 października 2023 r.

(7)

Pomijając kwestię utraty daty ważności zatwierdzenia, metoflutryna jest nadal zatwierdzona do stosowania w produktach biobójczych należących do grupy produktowej 18, z zastrzeżeniem przestrzegania specyfikacji i warunków określonych w załączniku I do dyrektywy 98/8/WE,