(1)

Unia musi zapewnić skuteczną ochronę integralności i właściwego funkcjonowania swojego systemu finansowego i rynku wewnętrznego przed praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. Dyrektywa (UE) 2015/849 stanowi, że Komisja powinna identyfikować państwa, które mają strategiczne braki w swoich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu („AML/CFT”), które to braki stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii.

(2)

W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2016/1675 (2) wskazano państwa trzecie wysokiego ryzyka mające strategiczne braki. Rozporządzenie to powinno być w miarę potrzeby poddawane przeglądowi w świetle postępów poczynionych przez te państwa trzecie wysokiego ryzyka w usuwaniu strategicznych braków w ich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Komisja powinna uwzględnić w swoich ocenach nowe informacje pochodzące od organizacji międzynarodowych i podmiotów ustanawiających stosowne standardy, takie jak informacje zawarte w dokumentach wydanych przez Grupę Specjalną ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF).

(3)

Z uwagi na wysoki poziom integracji międzynarodowego systemu finansowego, bliskie powiązania między podmiotami gospodarczymi, znaczny wolumen transakcji transgranicznych zawieranych z podmiotami z Unii i przez podmioty z Unii, a także stopień otwarcia rynku uznaje się, że każde zagrożenie dla międzynarodowego systemu finansowego związane z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu stanowi również zagrożenie dla systemu finansowego Unii.

(4)

Zgodnie z kryteriami określonymi w dyrektywie (UE) 2015/849 Komisja bierze pod uwagę najnowsze dostępne informacje, w szczególności najnowsze dokumenty FATF pt. „Public Statement” i dokumenty FATF pt. „Improving Global AML/CFT Compliance: Ongoing Process Statement” oraz sprawozdania Grupy ds. Przeglądu Współpracy Międzynarodowej funkcjonującej w ramach FATF w odniesieniu do ryzyk stwarzanych przez poszczególne państwa trzecie, zgodnie z art. 9 ust. 4 dyrektywy (UE) 2015/849.

(5)

W październiku 2019 r. FATF uznała Mongolię za jurysdykcję mającą strategiczne braki w systemie AML/CFT; w celu usunięcia tych braków Mongolia opracowała, we współpracy z FATF, plan działania. Na tej podstawie i zgodnie z najnowszymi właściwymi informacjami Komisja, w swojej ocenie z maja 2020 r., doszła do wniosku, że za jurysdykcję państwa trzeciego mającą strategiczne braki w swoim systemie AML/CFT, które to braki stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii, należy uznać Mongolię, zgodnie z kryteriami określonymi w art. 9 dyrektywy (UE) 2015/849. Przyjęto także do wiadomości, że Mongolia przedstawiła podjęte na wysokim szczeblu pisemne zobowiązania polityczne do usunięcia stwierdzonych braków oraz opracowała wspólnie z FATF plan działania.

(6)

Na potrzeby aktualizacji załącznika do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1675 niezbędne jest, aby Komisja stale monitorowała zmiany w zakresie ram prawnych i instytucjonalnych obowiązujących w państwach trzecich, uprawnień ich właściwych organów i stosowanych przez nie procedur, jak również skuteczność ich systemów AML/CFT.

(7)

FATF z zadowoleniem przyjęła znaczne postępy poczynione przez Mongolię pod względem ulepszenia ich systemów AML/CFT oraz stwierdziła, że państwo to ustanowiło ramy prawne i regulacyjne mające na celu wywiązanie się ze zobowiązań podjętych przez nie w planie działania dotyczącym usunięcia strategicznych braków stwierdzonych przez FATF. W związku z tym państwo to nie jest już objęte procesem monitorowania przez FATF w ramach prowadzonego przez nią bieżącego globalnego procesu analizy zgodności z wymogami w zakresie AML/CFT. Państwo to będzie nadal współpracować z podobnymi do FATF organami regionalnymi w celu dalszego ulepszenia swojego systemu AML/CFT.

(8)

Komisja dokonała oceny informacji dotyczących postępów poczynionych przez Mongolię w eliminowaniu strategicznych braków.

(9)

W swojej ocenie Komisja stwierdziła, że w świetle dostępnych informacji Mongolia nie ma już strategicznych braków w swoim systemie AML/CFT. Mongolia zwiększyła skuteczność swojego systemu AML/CFT i usunęła jego braki techniczne w celu wywiązania się ze zobowiązań podjętych w swoim planie działania dotyczącym usunięcia strategicznych braków stwierdzonych przez FATF. Wprowadzone środki są dostatecznie kompleksowe i spełniają niezbędne wymogi, by uznać, że usunięto strategiczne braki stwierdzone zgodnie z art. 9 dyrektywy (UE) 2015/849.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1675,

(1)

W konkluzjach z dnia 16 września 2019 r. dotyczących przeglądu wspólnego stanowiska Rady 2008/944/WPZiB (1) Rada zobowiązuje się rozważyć decyzję w sprawie certyfikatów użytkownika końcowego w odniesieniu do wywozu broni strzeleckiej i lekkiej (BSiL) oraz amunicji do tych rodzajów broni.

(2)

We wspólnym stanowisku 2008/944/WPZiB przewidziano, że zezwolenia na wywóz są udzielane wyłącznie w oparciu o uzyskaną wcześniej rzetelną wiedzę na temat końcowego wykorzystania w państwie końcowego przeznaczenia. We wspólnym stanowisku 2008/944/WPZiB przewidziano także, że wymaga to na ogół gruntownie sprawdzonego certyfikatu użytkownika końcowego albo stosownej dokumentacji lub innej formy oficjalnego upoważnienia wydanego przez państwo końcowego przeznaczenia.

(3)

Wspólne ogólnounijne podejście do kontroli użytkowników końcowych w odniesieniu do BSiL oraz amunicji do tych rodzajów broni zmniejszy ryzyko przenikania broni, stworzy równe warunki działania oraz zwiększy jasność w odniesieniu do przemysłu obronnego i jego klientów w kwestii odpowiednich wymogów.

(4)

Zaktualizowany Przewodnik do wspólnego stanowiska Rady 2008/944/WPZiB, zatwierdzony przez Radę w dniu 16 września 2019 r., zawiera dobre praktyki w zakresie wydawania certyfikatów użytkownika końcowego.

(5)

W przyjętej w dniu 19 listopada 2018 r. Strategii UE na rzecz zwalczania nielegalnej broni palnej, broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji do tych rodzajów broni Rada zobowiązuje się rozważyć decyzję w sprawie certyfikatów użytkownika końcowego w odniesieniu do wywozu BSiL, przy uwzględnieniu prac Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w tym zakresie.

(6)

W decyzji Rady (WPZiB) 2020/979 (2) wsparto opracowanie uznanego na poziomie międzynarodowym systemu walidowania zarządzania bronią i amunicją, który pozwoliłby na niezależne walidowanie lub certyfikowanie zgodności z otwartymi normami międzynarodowymi dotyczącymi bezpiecznego i zapewniającego ochronę zarządzania krajowymi zapasami BSiL i amunicji.

(7)

Zgodnie z art. 21 ust. 3 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej Unia ma czuwać nad spójnością różnych dziedzin jej działań zewnętrznych. W tym kontekście Rada zwraca uwagę między innymi na swoje rozporządzenie (WE) nr 428/2009 (3) oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 258/2012 (4) i (UE) 2019/125 (5).

(8)

W konkluzjach Rady dotyczących stanowiska UE w sprawie zwalczania nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką w związku z trzecią konferencją przeglądową służącą dokonaniu przeglądu realizacji programu działania ONZ w zakresie BSiL, przyjętych przez Radę w dniu 28 maja 2018 r., apeluje się o propagowanie stosowania certyfikatów użytkownika końcowego w kontekście kontroli wywozu BSiL.

(9)

W programie działania Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią strzelecką i lekką, zwalczania i eliminowania go we wszystkich aspektach, przyjętym w dniu 20 lipca 2001 r., uczestniczące państwa zobowiązują się do wprowadzenia i wdrożenia odpowiednich przepisów ustawowych, wykonawczych i procedur administracyjnych w celu zapewnienia skutecznej kontroli wywozu i tranzytu BSiL, w tym stosowania uwierzytelnionych certyfikatów użytkownika końcowego oraz skutecznych środków prawnych i środków egzekwowania.

(10)

W Traktacie o handlu bronią przyjętym przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 2 kwietnia 2013 r. przewiduje się, że eksportujące Państwo-Strona ma dokładać starań, aby zapobiec przekierowywaniu transferu broni konwencjonalnej, stosownie do przypadku, poprzez: weryfikację stron dokonujących wywozu, wymóg przedłożenia dodatkowej dokumentacji, certyfikatów i zaświadczeń, niewydanie zgody na wywóz lub inne odpowiednie działania.

(11)

Zgodnie z Agendą ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 zwalczanie nielegalnego handlu BSiL jest niezbędne, aby osiągnąć wiele celów zrównoważonego rozwoju, w tym celów związanych z pokojem, sprawiedliwością i silnymi instytucjami, zmniejszaniem ubóstwa, wzrostem gospodarczym, zdrowiem, równością płci oraz bezpieczeństwem miast. Dlatego też w ramach celu zrównoważonego rozwoju nr 16.4 tej Agendy wszystkie państwa ONZ zobowiązały się do znaczącego ograniczenia nielegalnych przepływów finansowych i przepływów broni.

(12)

W planie działań ONZ na rzecz rozbrojenia zatytułowanym „Zabezpieczenie naszej wspólnej przyszłości”, przedstawionym w dniu 24 maja 2018 r., Sekretarz Generalny ONZ wezwał do zaradzenia nadmiernemu gromadzeniu broni konwencjonalnej i nielegalnemu handlowi tą bronią.

(13)

Niedozwolony powrotny wywóz pozostaje jednym ze źródeł przenikania BSiL oraz amunicji do tych rodzajów broni na nielegalny rynek.

(14)

Certyfikaty użytkownika końcowego stanowią ważny element ustanawiania skutecznych kontroli użytkowników końcowych oraz minimalizowania ryzyka niepożądanego przenikania BSiL oraz amunicji do tych rodzajów broni. Takie certyfikaty nie mogą jednak zastąpić uprzedniej pełnej oceny ryzyka, dokonywanej indywidualnie dla każdego przypadku podczas podejmowania decyzji o udzieleniu lub odmowie udzielenia zezwolenia na wywóz,