(1)

Zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/979 (2) emitenci papierów wartościowych zamiennych lub wymiennych na akcje strony trzeciej są obecnie zobowiązani, w sytuacjach wymienionych w art. 18 tego rozporządzenia, do opublikowania suplementu do swojego prospektu emisyjnego. Natomiast rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 382/2014 (3), które zostało zastąpione rozporządzeniem delegowanym (UE) 2019/979, nie zawierało wymogu publikowania przez tych emitentów suplementu w takich sytuacjach. Ponieważ obowiązujące wcześniej przepisy sprawdziły się w praktyce i nie wpłynęły negatywnie na poziom ochrony inwestorów, z wykazu w art. 18 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/979 należy usunąć wszystkie odniesienia do emitentów papierów wartościowych zamiennych lub wymiennych na akcje strony trzeciej.

(2)

Aby zapewnić inwestorom możliwość porównawczego przeglądu zmian w rachunku przepływów pieniężnych podmiotu niefinansowego emitującego udziałowe papiery wartościowe, do tabeli 3 w załączniku I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/979 należy dodać kolumnę zawierającą informacje o przepływach pieniężnych za dwa lata poprzedzające rok publikacji prospektu.

(3)

Pole 26 w załączniku VII do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/979 zawiera, w przypadku odniesienia do kwitów depozytowych, wpis „DRCP”. Pole to powinno natomiast zawierać wpis „DPRS”, który stanowi odniesienie stosowane w systemie danych referencyjnych dotyczących instrumentów finansowych (FIRDS) prowadzonym przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów (ESMA) zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 (4).

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2019/979.

(5)

W angielskiej, czeskiej, portugalskiej i słowackiej wersji językowej art. 21 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/979 opuszczono jedno słowo, w związku z czym przepis ten jest trudny do zrozumienia. Należy dokonać odpowiedniego sprostowania tego przepisu.

(6)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

(7)

Ze względu na pewność prawa podsumowania prospektów zatwierdzone między dniem 21 lipca 2019 r. i dniem 16 września 2020 r. powinny zachować ważność do końca okresu ważności tych prospektów.

(8)

Rozporządzenie (UE) 2017/1129 i rozporządzenie delegowane (UE) 2019/979 zaczęły być stosowane z dniem 21 lipca 2019 r. Ze względu na pewność prawa oraz w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania portalu zgłoszeniowego, art. 1 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 2 niniejszego rozporządzenia delegowanego powinny mieć tę samą datę rozpoczęcia stosowania co rozporządzenie (UE) 2017/1129 i rozporządzenie delegowane (UE) 2019/979.

(9)

Z uwagi na pilność sprawy oraz ograniczony zakres i skutki projektu standardów regulacyjnych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, ESMA nie przeprowadził otwartych konsultacji publicznych ani nie przeanalizował potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści. ESMA zwrócił się jednakże o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (5),

(1)

W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2019/980 (2) określono informacje, które zobowiązani są ujawniać emitenci udziałowych papierów wartościowych oraz papierów wartościowych o charakterze nieudziałowym. Papiery wartościowe o charakterze nieudziałowym podlegają mniej rygorystycznym wymogom dotyczącym ujawniania informacji niż udziałowe papiery wartościowe. Niektóre udziałowe papiery wartościowe, jak np. niektóre rodzaje zamiennych lub wymiennych papierów wartościowych oraz pochodne papiery wartościowe, są przed ich zamianą lub przed wykonaniem związanych z nimi praw podobne do papierów wartościowych o charakterze nieudziałowym. W związku z tym należy objąć emitentów tych zamiennych lub wymiennych papierów wartościowych oraz pochodnych papierów wartościowych mniej rygorystycznymi przepisami dotyczącymi ujawniania informacji, takimi jakie obowiązują w przypadku papierów wartościowych o charakterze nieudziałowym.

(2)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1129 emitenci mogą korzystać z uniwersalnego dokumentu rejestracyjnego w celu ujawnienia rocznego sprawozdania finansowego wymaganego na podstawie dyrektywy 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Rozporządzenie delegowane (UE) 2019/980 zobowiązuje emitentów, którzy korzystają z tej możliwości, do przedstawienia całego uniwersalnego dokumentu rejestracyjnego w formacie XHTML (Extensible Hypertext Markup Language), co stanowi nieproporcjonalne obciążenie administracyjne. Należy zatem zmienić art. 24 ust. 4 i art. 25 ust. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/980, aby umożliwić emitentom przedstawienie wyłącznie informacji zawartych w rocznym sprawozdaniu finansowym w formacie XHTML.

(3)

Przepisy rozdziału II sekcja 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/980 dotyczące informacji dodatkowych, które mają być zawarte w prospekcie, mają zastosowanie do wszystkich rodzajów prospektów, w tym do prospektu UE na rzecz rozwoju. Ponieważ prospekt UE na rzecz rozwoju jest sporządzany w standardowym formacie i musi zawierać określone elementy w ustalonej kolejności, należy doprecyzować porządek, w jakim muszą być ujawniane pozycje zawierające informacje dotyczące pochodnych papierów wartościowych oraz, w stosownych przypadkach, akcji bazowych lub informacji, które należy ujawniać w przypadku wydania zgody na wykorzystanie prospektu zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/1129. Należy zatem odpowiednio zaktualizować art. 32 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/980 oraz załączniki 26 i 27 do tego rozporządzenia.

(4)

Art. 2 pkt 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2115 (4) zmienił załącznik V do rozporządzenia (UE) 2017/1129 poprzez objęcie wymogiem ujawniania oświadczenia o kapitale obrotowym w prospekcie UE na rzecz rozwoju wszystkich emitentów udziałowych papierów wartościowych niezależnie od ich kapitalizacji rynkowej. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 32 ust. 1 lit. g) rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/980 oraz załącznik 26 do tego rozporządzenia.

(5)

W załącznikach 1, 3, 6–9, 24 i 25 do rozporządzenia delegowanego (UE) nr 2019/980 określono, że w przypadku większości udziałowych papierów wartościowych i papierów wartościowych o charakterze nieudziałowym historyczne roczne informacje finansowe należy poddać badaniu przez niezależnego biegłego rewidenta, a sprawozdanie z badania należy sporządzić zgodnie z dyrektywą 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5) i rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 537/2014 (6). W załącznikach tych określono również, że w przypadku gdy dyrektywa 2006/43/WE i rozporządzenie (UE) nr 537/2014 nie mają zastosowania, a biegli rewidenci odmówili wydania opinii z badania historycznych informacji finansowych lub gdy w sprawozdaniach z badania zawarto zastrzeżenia, modyfikacje opinii, klauzule ograniczenia odpowiedzialności lub objaśnienia uzupełniające, takie zastrzeżenia, modyfikacje, klauzule ograniczenia odpowiedzialności lub objaśnienia uzupełniające należy zamieścić w całości oraz podać odnośne powody. Aby umożliwić inwestorom podejmowanie świadomych decyzji inwestycyjnych, emitentów należy objąć wspomnianymi wcześniej wymogami dotyczącymi ujawniania informacji niezależnie od tego, czy mają zastosowanie przepisy dyrektywy 2006/43/WE lub rozporządzenia (UE) nr 537/2014. Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki 1, 3, 6–9, 24 i 25 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/980.

(6)

W przypadku gdy zastosowanie ma uproszczony system ujawniania informacji w odniesieniu do ofert wtórnych, załącznik 4 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/980 wymaga od przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania przedstawiania informacji zawartych w określonych sekcjach i pozycjach załącznika 3. W celu zapewnienia spójności z wymogami dotyczącymi ujawniania informacji na temat emisji pierwotnych ten wykaz sekcji i pozycji należy zmienić w celu dodania informacji na temat istotnych umów oraz w celu wykluczenia informacji finansowych pro forma.

(7)

W dokumencie ofertowym dotyczącym emisji wtórnych papierów wartościowych o charakterze nieudziałowym opis rodzaju, klasy i kwoty oferowanych lub dopuszczonych do obrotu papierów wartościowych należy umieścić w kategorii B w ten sam sposób jak w przypadku emisji pierwotnych, ponieważ nie wszystkie szczegóły tych informacji są znane w momencie zatwierdzania prospektu podstawowego. Ponadto w celu zapewnienia spójności z wymogami dotyczącymi ujawniania informacji na temat emisji pierwotnych należy sprecyzować, że w przypadku emisji wtórnych papierów wartościowych o charakterze nieudziałowym oferowanych inwestorom indywidualnym, jeżeli podsumowanie prospektu zostaje częściowo zastąpione informacjami określonymi w art. 8 ust. 3 lit. c)–i) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014 (7), informacje te należy również ujawnić w dokumencie ofertowym. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik 16 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/980.

(8)

Art. 33 ust. 7 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/980 zawiera błędne odniesienie do załącznika 22 do tego rozporządzenia zamiast do załącznika 23. Błąd ten należy poprawić.

(9)

Art. 26 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1129 zawiera wymóg, zgodnie z którym dokument rejestracyjny lub uniwersalny dokument rejestracyjny będące przedmiotem powiadomienia na podstawie ust. 2 tego artykułu zawierają dodatek przedstawiający kluczowe informacje na temat emitenta, o których mowa w art. 7 ust. 6 tego rozporządzenia. W art. 42 ust. 2 lit. g) rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/980 błędnie wymaga się, by taki dodatek był przedkładany w każdym przypadku, a nie tylko w sytuacjach, w których dodatek ten jest wymagany. Błąd ten należy poprawić.

(10)

Rozporządzenie (UE) 2017/1129 i rozporządzenie delegowane (UE) 2019/980 zaczęły być stosowane z dniem 21 lipca 2019 r. Ze względu na pewność prawa oraz w celu zapewnienia, by emitenci nie byli objęci niepotrzebnymi obciążeniami administracyjnymi, art. 1 pkt 1–8 oraz art. 2 niniejszego rozporządzenia delegowanego powinny mieć tę samą datę rozpoczęcia stosowania co rozporządzenie (UE) 2017/1129 i rozporządzenie delegowane (UE) 2019/980.

(11)

Ze względu na pewność prawa prospekty zatwierdzone między dniem 21 lipca 2019 r. i dniem 16 września 2020 r. powinny zachować ważność do końca okresu ważności tych prospektów,

(1)

Na podstawie porozumień zawartych w trakcie wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej (2) Unia zobowiązała się do zezwolenia na przywóz do Hiszpanii rocznej ilości sorgo wynoszącej 300 000 ton.

(2)

Od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 26 kwietnia 2020 r. do Hiszpanii przywieziono 43 069 ton sorgo. Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 642/2010 (3) w tym okresie należności celne przywozowe na sorgo ustalono na 0 EUR za tonę. Od dnia 27 kwietnia 2020 r. – po wprowadzeniu, zgodnie z powyższym rozporządzeniem, należności celnych przywozowych na sorgo większych niż zero – do Hiszpanii przywieziono 2 366 ton sorgo.

(3)

W art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1296/2008 (4) przewiduje się możliwość zastosowania obniżki należności celnych przywozowych ustalonych zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 642/2010, aby w pełni wykorzystać kontyngenty przywozowe.

(4)

Aby ułatwić przywóz sorgo do Hiszpanii do końca 2020 r., należy zastosować ryczałtową – wynoszącą 100 % – obniżkę należności celnych przywozowych ustalonych zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 642/2010 w odniesieniu do ilości sorgo, które mają być przywiezione do Hiszpanii w ramach kontyngentu taryfowego otwartego w dniu 1 stycznia 2020 r. zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1296/2008,

(1)

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2020/592 (2) wprowadziło pewną liczbę odstępstw od obowiązujących przepisów, aby pomóc sektorowi owoców i warzyw oraz sektorowi wina w radzeniu sobie ze skutkami pandemii COVID-19.

(2)

Ze względu na pandemię COVID-19 w 2020 r. wiele uznanych organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów sektora owoców i warzyw napotyka trudności we wdrażaniu swoich zatwierdzonych programów operacyjnych. Niektóre z zatwierdzonych działań i środków nie zostaną wdrożone w 2020 r., w związku z czym część funduszy operacyjnych pozostanie niewykorzystana. Inne uznane organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów wprowadzają zmiany do swoich programów operacyjnych w celu wdrożenia działań i środków (takich jak środki zarządzania kryzysowego) mających zaradzić skutkom pandemii COVID-19 w sektorze owoców i warzyw. Elastyczność w odniesieniu do wdrażania programów operacyjnych została przewidziana w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2020/592.

(3)

Wdrożenie rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/592 wykazało, że konieczne są dalsze środki umożliwiające uznanym organizacjom producentów i zrzeszeniom organizacji producentów zarządzanie ich funduszami operacyjnymi, w szczególności w przypadku gdy na podstawie tego rozporządzenia zmieniły one swoje programy operacyjne.

(4)

Uznane organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów muszą mieć możliwość przekierowania środków finansowych, w tym pomocy finansowej Unii w ramach funduszu operacyjnego, na środki konieczne, aby zaradzić skutkom pandemii COVID-19. W celu zapewnienia uznanym organizacjom producentów i zrzeszeniom organizacji producentów możliwości dokonania tego, należy w 2020 r. zwiększyć limit unijnej pomocy finansowej określony w art. 34 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 z 50 % do 70 % faktycznie poniesionych wydatków.

(5)

Rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/592 wprowadzono szereg odstępstw od przepisów obowiązujących w sektorze wina, których celem było udzielenie wsparcia producentom wina oraz pomocy w radzeniu sobie ze skutkami pandemii COVID-19. Od czasu opublikowania rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/592 sytuacja w sektorze wina uległa jednak dalszemu pogorszeniu.

(6)

Na początku roku gospodarczego 2019/2020 zapasy wina były na najwyższym poziomie od 2009 r. W porównaniu z majem 2019 r. w maju 2020 r. wywóz wina do państw trzecich przez największe państwa członkowskie produkujące wino spadł o 22 %–63 %. Na konsumpcję wina miały wpływ konsekwencje związane z pandemią COVID-19, takie jak: zamknięcie granic, zamknięcie branży hotelarsko-gastronomicznej oraz przerwanie wszelkiej działalności turystycznej. Wszystkie te elementy nieustannie powodują wzrost nadwyżek wina i wywierają presję na rynek, a także na ceny.

(7)

Nie przewiduje się szybkiej poprawy sytuacji, nawet przy częściowym wznowieniu działalności hotelarsko-gastronomicznej w Unii. Ponowne otworzenie restauracji z reguły podlega wymogom dotyczącym utrzymywania dystansu fizycznego, co oznacza że restauracje i bary nie są w stanie przyjąć tej samej liczby klientów co przed wprowadzeniem środków mających zaradzić sytuacji związanej z pandemią COVID-19. Według szacunków branży hotelarsko-gastronomicznej 30 % restauracji może nie otworzyć się na nowo. W wielu państwach członkowskich nadal obowiązują ograniczenia dotyczące wielkości wydarzeń towarzyskich, w tym prywatnych imprez, takich jak na przykład śluby, podczas których tradycyjnie konsumuje się wino. Wciąż obowiązuje lub jest zalecany ograniczony kontakt, a obywatele ze względu na nadal trwającą pandemię COVID-19 nie są gotowi na wznowienie wcześniejszego życia towarzyskiego. W związku z tym, pomimo złagodzenia niektórych przepisów nałożonych w czasie blokady, w czerwcu 2020 r. sytuacja wciąż nie powróciła do normalnego stanu i prawdopodobnie nie wróci w najbliższym czasie.

(8)

Dlatego też, w związku z czasem trwania ograniczeń nałożonych przez państwa członkowskie w celu zaradzenia sytuacji związanej z pandemią COVID-19 oraz ich dalszym wpływem, długotrwałe skutki gospodarcze dla głównych rynków zbytu produktów sektora wina oraz ich negatywny wpływ na popyt na wino utrzymują się, a nawet się pogłębiły.

(9)

W świetle tych szczególnie poważnych zakłóceń na rynku oraz nałożenia się trudności w sektorze wina – począwszy od nałożenia przez Stany Zjednoczone należności celnych przywozowych na unijne wina w październiku 2019 r., po środki ograniczające w związku ze światową pandemią COVID-19 oraz ich wciąż utrzymujące się konsekwencje – sektor wina doświadcza wyjątkowych trudności, w tym finansowych. Mają one wpływ na planowanie, wdrażanie i wykonanie operacji w ramach programów wsparcia w sektorze wina, ponieważ podmioty gospodarcze cierpią z powodu znacznego ograniczenia przepływu środków pieniężnych w porównaniu z normalnymi latami.

(10)

Wdrożenie środków służących zażegnaniu kryzysu oraz zwiększenie maksymalnego wkładu Unii wprowadzone rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/592 okazały się niewystarczające, by poprawić sytuację finansową podmiotów w sektorze wina. W szczególności nie są one w stanie zrekompensować poważnych strat dochodów wynikających z kryzysu.

(11)

Biorąc pod uwagę niniejsze okoliczności, beneficjenci powinni mieć możliwość otrzymywania zaliczek w ramach środków wprowadzonych rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/592, tj. „destylacji wina w sytuacji kryzysowej” oraz „dopłat do kryzysowego przechowywania wina”. Zaliczki te powinny pokrywać 100 % kwoty wsparcia Unii oraz powinny zostać wypłacone, pod warunkiem że złożono gwarancję w wysokości co najmniej 110 % tej zaliczki. Ma to na celu zagwarantowanie, by w ciągu roku budżetowego 2020 w ramach tych dwóch środków możliwe było wycofanie z rynku jak największej ilości wina przy jednoczesnym udzieleniu pomocy beneficjentom mającym problemy z przepływem pieniężnym i zapewnieniu elastyczności, co umożliwi większej liczbie beneficjentów prowadzenie operacji w ramach tych dwóch środków. Ponadto zezwolenie na wypłatę zaliczek w wysokości 100 % umożliwi państwom członkowskim skuteczne wykorzystanie ich rocznej alokacji finansowej i zrekompensuje opóźnienia we wdrażaniu środków spowodowane pandemią COVID-19.

(12)

W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2020/592 przewidziano również możliwość przyznania przez państwo członkowskie płatności krajowych uzupełniających wsparcie Unii na rzecz środków dotyczących „destylacji wina w sytuacji kryzysowej” oraz „dopłaty do kryzysowego przechowywania wina”, ponieważ w związku ze skutkami pandemii COVID-19 konieczne jest wycofanie z obrotu możliwie największych ilości wina, które nie zostało skonsumowane, sprzedane lub wywiezione w okresie pandemii. Płatności krajowe pozwalają na maksymalne zwiększenie tych ilości w uzupełnieniu do tych, które mogą być objęte wsparciem w ramach limitów budżetowych ustalonych w odniesieniu do programów wsparcia dla sektora wina. W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2020/592 przewidziano ponadto, że dodatkowe płatności krajowe podlegają zasadom pomocy państwa. Okazało się jednak, że zobowiązanie to uniemożliwia niektórym państwom członkowskim zagwarantowanie skutecznego realizowania płatności krajowych i wdrażania środków wprowadzonych rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/592. Należy zatem zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2020/592, aby zapewnić stosowanie art. 211 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, który stanowi, że płatności dokonywane przez państwa członkowskie nie podlegają zasadom pomocy państwa, do tych środków.

(13)

W ramach odstępstw wprowadzonych rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/592 wkład Unii w faktyczne koszty środków określonych w art. 46 ust. 6, 47 ust. 3, 49 ust. 2 i 50 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 został tymczasowo podwyższony o 5 % lub 10 %.

(14)

Ponadto, przed wejściem w życie rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/592, rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2020/132 (3) ustanowiło w drodze odstępstwa od art. 45 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 tymczasowy wzrost o 10 % wkładu Unii w faktyczne koszty środka promocyjnego w celu zaradzenia trudnej sytuacji na rynkach eksportowych spowodowanej nałożeniem przez Stany Zjednoczone należności celnych przywozowych na unijne wina w październiku 2019 r.

(15)

Zwiększenie wkładu Unii stanowi formę wsparcia finansowego, które jednak nie wymaga dodatkowego finansowania ze strony Unii, ponieważ nadal mają zastosowanie limity budżetowe dla programów wsparcia dla sektora wina określone w załączniku VI do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Państwa członkowskie mogą zatem podjąć decyzję o przeznaczeniu na przedmiotowe środki wyższych kwot jedynie w ramach rocznego budżetu przewidzianego w tym załączniku. Środek ten ma zatem na celu zapewnienie wsparcia dla tego sektora w kontekście niestabilnej sytuacji na rynku bez konieczności uruchamiania dodatkowego finansowania.

(16)

Pierwsze reakcje sektora przedstawione Komisji przez intergrupę Parlamentu Europejskiego ds. wina i napojów alkoholowych oraz przedstawicieli europejskiego sektora wina wskazały jednak, że powyższe zwiększenie maksymalnego wkładu Unii w środek promocyjny, wprowadzony rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2020/132, oraz środki dotyczące restrukturyzacji i przekształcania winnic, zielonych zbiorów, ubezpieczenia zbiorów i inwestycji wprowadzone rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/592 nie były wystarczające, aby umożliwić większości potencjalnych beneficjentów wdrożenie tych środków w 2020 r. Kwoty wydane w ramach limitów budżetowych na krajowe programy wsparcia od dnia 16 października 2019 r. do końca kwietnia 2020 r. są niższe niż średnia wartość wydatków między 16 października a końcem kwietnia następnego roku.

(17)

Wyraźnie widać, że środki izolacji wprowadzone w państwach członkowskich w ciągu ostatnich kilku miesięcy pogorszyły sytuację, ponieważ między innymi ograniczenia w przemieszczaniu się osób i w przepływie towarów wprowadzone w celu walki z pandemią COVID-19 uniemożliwiły podmiotom ubieganie się o finansowanie w ramach programów wsparcia w sektorze wina, a beneficjentom – wdrażanie ich operacji. W rezultacie państwa członkowskie wydały bardzo niewielką kwotę swoich alokacji środków budżetowych przeznaczonych na rok budżetowy 2020.

(18)

W świetle bezprecedensowego splotu okoliczności i wynikających z niego zakłóceń na rynku konieczne jest zapewnienie większego wsparcia finansowego podmiotom gospodarczym, aby pomóc im w obecnych czasach wyzwań gospodarczych. Taka elastyczność jest możliwa z finansowego punktu widzenia ze względu na dostępność funduszy zarezerwowanych na programy wsparcia w sektorze wina, które pozostawały do tej pory niewykorzystane, oraz z uwagi na zasadę jednoroczności budżetu – w przeciwnym razie zostałyby one utracone.

(19)

Aby zapewnić niezbędne wsparcie dla sektora wina oraz pomóc potencjalnym beneficjentom wdrażać środki w ramach ich krajowego programu wsparcia dla sektora wina, których celem jest wzmocnienie ich pozycji na rynku i które są niezbędne do odbudowy po kryzysie, należy wprowadzić odstępstwa od art. 45 ust. 3, 46 ust. 6, 47 ust. 3, 49 ust. 2 i art. 50 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 na okres obowiązywania tego środka. Odstępstwa powinny przewidywać tymczasowe podwyższenie maksymalnego wkładu Unii o 20 % w środki informacyjne, określone w art. 45 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, oraz o dodatkowe 10 % w środki promocyjne, określone obecnie w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2020/132, a także w środki dotyczące restrukturyzacji i przekształcania winnic, zielonych zbiorów, ubezpieczenia zbiorów i inwestycji, określone obecnie w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2020/592. Zapewni to beneficjentom dalszą pomoc finansową poprzez obniżenie wkładu własnego beneficjentów, a także pomoc państwom członkowskim w maksymalnym wykorzystaniu dostępnego budżetu.

(20)

Aby uniknąć dyskryminacji, możliwość składania wniosków przez beneficjentów o zaliczki w wysokości 100 % na destylację w sytuacji kryzysowej i przechowywanie oraz możliwość uzupełniania przez państwa członkowskie wkładu Unii na rzecz tych środków płatnościami krajowymi, bez podlegania przez te płatności zasadom pomocy państwa, powinny mieć zastosowanie z mocą wsteczną od dnia wejścia w życie rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/592. Z tego samego powodu, a także w celu zapewnienia spójnego stosowania wszystkich środków, wkład Unii na rzecz wniosków, które zostały wybrane w ramach środków informacyjnych i promocyjnych, oraz dotyczących restrukturyzacji i przekształcania winnic, zielonych zbiorów, ubezpieczenia zbiorów i inwestycji po wejściu w życie rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/592 i nie później niż dnia 15 października 2020 r., może zostać podwyższony z mocą wsteczną z zastrzeżeniem w stosownych przypadkach poszanowania zasad pomocy państwa.

(21)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2020/592.

(22)

Z uwagi na konieczność podjęcia działań w trybie natychmiastowym, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

Dyrektywą Komisji 2004/58/WE (2) włączono bromoksynil jako substancję czynną do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (3).

(2)

Substancje czynne włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG uznaje się za zatwierdzone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i są one wymienione w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (4).

(3)

Zatwierdzenie substancji czynnej bromoksynil, określonej w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011, wygasa w dniu 31 lipca 2021 r.

(4)

Wniosek o odnowienie zatwierdzenia substancji czynnej bromoksynil złożono zgodnie z art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 844/2012 (5) w terminie określonym w tym artykule.

(5)

Wnioskodawca złożył dodatkową dokumentację wymaganą zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012. Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy stwierdziło, że wniosek jest kompletny.

(6)

Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w porozumieniu z państwem członkowskim pełniącym rolę współsprawozdawcy przygotowało sprawozdanie z oceny w sprawie odnowienia i w dniu 21 marca 2016 r. przedłożyło je Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) oraz Komisji.

(7)

Urząd podał do wiadomości publicznej dodatkową dokumentację skróconą. Urząd udostępnił również sprawozdanie z oceny w sprawie odnowienia wnioskodawcy i państwom członkowskim w celu zgłoszenia uwag i rozpoczął konsultacje publiczne na ten temat. Otrzymane uwagi Urząd przekazał Komisji.

(8)

W dniu 10 kwietnia 2017 r. Urząd przedstawił Komisji wnioski (6), w których określił, czy bromoksynil ma szanse spełnić kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(9)

Z wniosków Urzędu wynika, że podczas wzajemnej oceny eksperci z państw członkowskich i Urzędu zasugerowali, że bromoksynil – obecnie objęty zharmonizowaną klasyfikacją i etykietowaniem zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (7) jako substancja działająca szkodliwie na rozrodczość kategorii 2 – powinien zostać zaklasyfikowany jako substancja działająca szkodliwie na rozrodczość kategorii 1B zgodnie z kryteriami ustanowionymi w tym rozporządzeniu. W związku z tym Komisja zwróciła się do Urzędu o przeanalizowanie, czy można wykazać, że narażenie jest nieistotne, zgodnie z pkt 3.6.4 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. W dniu 8 listopada 2018 r. Urząd przekazał Komisji swoje wnioski (8), zgodnie z którymi w odniesieniu do rozpatrywanych reprezentatywnych zastosowań narażenia na bromoksynil innego niż narażenie z dietą nie można uznać za nieistotne. We wnioskach tych Urząd stwierdził, że nawet przy uwzględnieniu dostępnych środków ograniczających w przypadku reprezentatywnych zastosowań bromoksynilu istnieje ryzyko dla rezydentów w wieku dziecięcym.

(10)

W swoim wniosku z 2017 r. Urząd stwierdził również, że istnieje wysokie ryzyko dla dzikich ssaków wynikające z narażenia z dietą na bromoksynil. Urząd stwierdził ponadto, że nie można sfinalizować oceny ryzyka dla konsumentów dotyczącej produktów pochodzenia zwierzęcego oraz oceny ryzyka dla organizmów wodnych.

(11)

W swoim sprawozdaniu naukowym (9) Urząd stwierdził, że chociaż w przypadku niektórych zastosowań bromoksynilu i w niektórych państwach członkowskich może istnieć niewystarczająca liczba alternatywnych substancji chemicznych, dostępne są liczne profilaktyczne i lecznicze metody niechemiczne oraz że często możliwe jest połączenie metod chemicznych i niechemicznych. Biorąc pod uwagę powyższe obawy, w szczególności ryzyko dla rezydentów w wieku dziecięcym oraz istnienie rozwiązań alternatywnych, które umożliwiłyby stosowanie zasad integrowanej ochrony roślin, jak przewidziano w art. 55 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, nie spełniono warunków stosowania odstępstwa, o którym mowa w art. 4 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, które to warunki powinny być spełnione łącznie.

(12)

Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o przedstawienie uwag do wniosków Urzędu. Ponadto, zgodnie z art. 14 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012, Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o przedstawienie uwag do sprawozdania w sprawie odnowienia zatwierdzenia. Wnioskodawca przedstawił uwagi, które zostały dokładnie przeanalizowane.

(13)

Mimo argumentów przedstawionych przez wnioskodawcę nie udało się jednak wyeliminować obaw związanych z przedmiotową substancją czynną.

(14)

W rezultacie nie ustalono, aby w odniesieniu do jednego lub większej liczby reprezentatywnych zastosowań co najmniej jednego środka ochrony roślin kryteria zatwierdzenia określone w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione. W związku z powyższym nie należy odnawiać zatwierdzenia substancji czynnej bromoksynil zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia.

(15)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011.

(16)

Państwom członkowskim należy przyznać wystarczający czas na cofnięcie zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające bromoksynil.

(17)

Jeśli zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 państwa członkowskie przyznają dodatkowy okres na zużycie zapasów środków ochrony roślin zawierających bromoksynil, okres ten nie powinien przekraczać 12 miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(18)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2020/869 (10) przedłużono okres zatwierdzenia bromoksynilu do dnia 31 lipca 2021 r., aby umożliwić zakończenie procesu odnowienia przed wygaśnięciem zatwierdzenia tej substancji. Jednakże z uwagi na fakt, że decyzję o nieodnowieniu zatwierdzenia podejmuje się przed tym przedłużonym terminem wygaśnięcia zatwierdzenia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie możliwie jak najszybciej.

(19)

Niniejsze rozporządzenie nie wyklucza możliwości złożenia nowego wniosku dotyczącego zatwierdzenia bromoksynilu na podstawie art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(20)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Pismami, które wpłynęły do Komisji w dniu 20 lutego 2020 r., Dania i Szwecja zwróciły się z wnioskiem o upoważnienie do przedłużenia stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 168, 169, 170 i 171 dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którymi z prawa do odliczenia lub zwrotu podatku od wartości dodanej (VAT) podatnicy muszą korzystać w państwie członkowskim, w którym podatek został zapłacony.

(2)

Zgodnie z art. 395 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE Komisja pismem z dnia 2 kwietnia 2020 r. przekazała pozostałym państwom członkowskim wnioski złożone przez Danię i Szwecję. Pismem z dnia 3 kwietnia 2020 r. Komisja zawiadomiła Danię i Szwecję, że posiada wszystkie informacje niezbędne w celu rozpatrzenia wniosków.

(3)

Wnioski o odstępstwo dotyczą zasad odzyskiwania VAT uiszczonego w związku z opłatami za korzystanie ze stałego połączenia między Danią i Szwecją przez cieśninę Öresund. Zgodnie z przepisami dotyczącymi VAT w odniesieniu do miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami część VAT od opłat za korzystanie z tego połączenia przypada na Danię, a część na Szwecję.

(4)

Decyzją Rady 2000/91/WE (2), w drodze odstępstwa od wymogu, zgodnie z którym z prawa do odliczenia lub zwrotu VAT podatnicy muszą korzystać w państwie członkowskim, w którym podatek został zapłacony, Dania i Szwecja zostały upoważnione do dnia 31 grudnia 2002 r. do stosowania szczególnego środka umożliwiającego podatnikom odzyskiwanie VAT od organów podatkowych tylko jednego z tych państw. Upoważnienie to zostało następnie przedłużone decyzją Rady 2003/65/WE (3) do dnia 31 grudnia 2006 r. oraz decyzją Rady 2007/132/WE (4) do dnia 31 grudnia 2013 r. Decyzją wykonawczą Rady 2013/680/UE (5) Dania i Szwecja zostały upoważnione do stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 168, 169, 170 i 171 dyrektywy 2006/112/WE od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

(5)

Stan prawny i faktyczny uzasadniający odstępstwo nie zmienił się i występuje w dalszym ciągu. Należy zatem upoważnić Danię i Szwecję do dalszego stosowania szczególnego środka przez kolejny ograniczony w czasie okres.

(6)

Stosowanie szczególnego środka nie ma negatywnego wpływu na zasoby własne Unii z tytułu VAT.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą 2013/680/UE,

(1)

W decyzji wykonawczej Komisji 2014/190/UE (2) ustanowiono między innymi roczny podział między państwa członkowskie zasobów ze szczególnej alokacji na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych („Inicjatywa”), wraz z wykazem regionów kwalifikujących się do Inicjatywy zgodnie z art. 91 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013.

(2)

Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1041 (3) zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 zwiększono szczególną alokację na Inicjatywę na 2020 r.

(3)

Regiony kwalifikujące się do zwiększenia zasobów przeznaczonych na szczególną alokację na Inicjatywę na rok 2020 zostały określone zgodnie z art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1304/2013 (4) poprzez odniesienie do najnowszych dostępnych danych rocznych na temat bezrobocia młodzieży. Zgodnie z art. 65 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, wydatki w ramach Inicjatywy są kwalifikowalne do dnia 31 grudnia 2023 r., zarówno dla regionów już wymienionych w trzech wykazach w załączniku IV do decyzji wykonawczej 2014/190/UE, jak i dla regionów kwalifikujących się do zwiększenia zasobów przeznaczonych na szczególną alokację na Inicjatywę na rok 2020. Dotychczasowe wykazy powinny zatem nadal mieć zastosowanie i powinny zostać uzupełnione wykazem regionów kwalifikujących się do zwiększenia zasobów przeznaczonych na szczególną alokację na Inicjatywę na rok 2020. Dla zapewnienia jasności i przejrzystości załącznik IV do decyzji wykonawczej 2014/190/UE powinien zatem zostać odpowiednio zmieniony.

(4)

Zgodnie z załącznikiem VIII do rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 dla podziału między państwa członkowskie dodatkowych środków na 2020 r. powinny mieć zastosowanie takie same kroki jak do pierwotnej alokacji i alokacji zasobów na lata 2017–2020. Należy zatem odpowiednio zmienić roczny podział szczególnej alokacji na Inicjatywę określony w cenach z 2011 r. w załączniku III do decyzji wykonawczej 2014/190/UE.

(5)

Aby umożliwić państwom członkowskim programowanie na przyszłość, należy także przewidzieć roczny podział według cen bieżących, by odzwierciedlić indeksację w wysokości 2 % rocznie zgodnie z art. 91 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik X do decyzji wykonawczej 2014/190/UE.

(6)

Należy zatem zmienić decyzję wykonawczą 2014/190/UE,