(1)

W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 1352/2013 (2) ustanowiono formularze, które mają być stosowane w celu złożenia wniosku o podjęcie przez organy celne działań w sprawie towarów podejrzanych o naruszenie prawa własności intelektualnej i o których mowa w art. 6 rozporządzenia (UE) nr 608/2013 oraz w celu złożenia wniosku o przedłużenie okresu, w którym organy celne mają podjąć działanie, o którym mowa w art. 12 tego rozporządzenia („formularze”).

(2)

Formularze należy dostosować w celu uwzględnienia wprowadzenia portalu Unii Europejskiej dla przedsiębiorców do obsługi spraw celnych do celów elektronicznego składania formularzy. Aby zapewnić bezpieczny dostęp do tego portalu, ważne jest, aby wnioskodawcy i ich przedstawiciele byli identyfikowani w niepowtarzalny sposób. W tym celu numer rejestracyjny i identyfikacyjny przedsiębiorcy (EORI) stanie się polem obowiązkowym w rubryce formularza przeznaczonej dla wnioskodawcy i przedstawiciela.

(3)

System EORI zapewnia już niepowtarzalne numery identyfikacyjne dla podmiotów gospodarczych. Należy stosować ten system również w odniesieniu do osób innych niż podmioty gospodarcze w rozumieniu art. 6 ust. 1 lit. a) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 (3).

(4)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 386/2012 (4), w szczególności jego art. 2 ust. 2 lit. b), powierza Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) zadanie gromadzenia, analizowania i rozpowszechniania odpowiednich obiektywnych, porównywalnych i wiarygodnych danych dotyczących naruszeń praw własności intelektualnej.

(5)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 386/2012 Komisja przesyła do EUIPO wszelkie istotne informacje dotyczące zawieszenia zwolnienia lub zatrzymania towarów podejrzanych o naruszenie praw własności intelektualnej, które są przekazywane przez państwa członkowskie zgodnie z art. 31 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 608/2013.

(6)

W celu umożliwienia pogłębionej analizy danych dotyczących naruszeń przepisów oraz lepszego zrozumienia ich zakresu geograficznego i skutków ważne jest, aby zawieszenie zwolnienia i zatrzymanie takich towarów można było przypisać posiadaczowi decyzji. Ważne jest również, by osoba ta została poinformowana już w momencie składania formularzy o tym, że jej dane osobowe zostaną przekazane EUIPO oraz wyraziła zgodę na to przekazanie. Należy w związku z tym odpowiednio dostosować przedmiotowe formularze.

(7)

W związku z wejściem w życie rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (5) i (UE) 2018/1725 (6) należy zaktualizować odniesienia w formularzach do przepisów o ochronie danych.

(8)

Uwzględniając fakt, iż zgodnie z art. 31 rozporządzenia (UE) nr 608/2013 wszelka wymiana danych o decyzjach w sprawie wniosków i o zatrzymaniach między państwami członkowskimi a Komisją powinna odbywać się za pośrednictwem centralnej bazy danych Komisji oraz że bazę tę trzeba dostosować do nowych formularzy, zmiany w załącznikach I–III do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1352/2013 powinny mieć zastosowanie od dnia 15 września 2020 r.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1352/2013.

(10)

Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 zasięgnięto opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu 24 czerwca 2020 r.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

(1)

W dniu 13 maja 2013 r. Rada przyjęła rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 430/2013 (2) nakładające ostateczne cło antydumpingowe oraz ostatecznie pobierające cło tymczasowe nałożone na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL) i Tajlandii oraz zamykające dochodzenie w odniesieniu do Indonezji („pierwotne dochodzenie”).

(2)

W dniu 12 czerwca 2013 r. jeden współpracujący chiński producent eksportujący, Jinan Meide Castings Co. Ltd („Jinan Meide” lub „strona skarżąca”), złożył w Sądzie Unii Europejskiej („Sąd”) wniosek o stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 430/2013 w zakresie, w jakim dotyczy ono strony skarżącej.

(3)

W wyroku z dnia 30 czerwca 2016 r. („pierwszy wyrok”) (3) Sąd orzekł, że prawa spółki Jinan Meide do obrony zostały naruszone poprzez oddalenie wniosku tej spółki o ujawnienie obliczeń wartości normalnej, w których wykorzystano dane poufne pochodzące od producenta z państwa analogicznego. Sąd stwierdził zatem nieważność rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 430/2013 w zakresie, w jakim nakładało ono cło antydumpingowe na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, wytwarzanych przez spółkę Jinan Meide.

(4)

W następstwie wyżej wspomnianego pierwszego wyroku Komisja opublikowała zawiadomienie (4) dotyczące częściowego wznowienia dochodzenia antydumpingowego dotyczącego przywozu gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z ChRL. Zakres wznowienia był ograniczony do wykonania wyroku Sądu w odniesieniu do spółki Jinan Meide.

(5)

W dniu 26 czerwca 2017 r. Komisja przyjęła rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/1146 (5) ponownie nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z ChRL, wytwarzanych przez spółkę Jinan Meide Castings Co. Ltd („zaskarżone rozporządzenie”).

(6)

Spółka Jinan Meide Castings Co. Ltd („Jinan Meide”) wniosła do Sądu skargę na zaskarżone rozporządzenie. W dniu 20 września 2019 r. Sąd wydał wyrok w sprawie T-650/17 (6) dotyczącej zaskarżonego rozporządzenia („drugi wyrok”).

(7)

Sąd orzekł, że Komisja nie dochowała zgodności z przepisami art. 2 ust. 10 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (7) w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej („rozporządzenie podstawowe”), określając wartość rynkową różnic we właściwościach fizycznych między rodzajami produktu podobnego na podstawie ceny eksportowej rodzajów produktu niemających odpowiednika, która była ceną płaconą w Unii Europejskiej za taki towar przez pierwszego niezależnego klienta.

(8)

Zdaniem Sądu faktu, że cena eksportowa rodzajów produktu niemających odpowiednika stanowiła cenę zapłaconą przez pierwszego niezależnego klienta w Unii Europejskiej, nie można było uznać za racjonalne oszacowanie wartości rynkowej. W świetle celu art. 2 ust. 7 lit. a) i art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego pojęcie to nie tylko zakłada, że niezależny klient zapłacił przedmiotową cenę w kontekście niezależnej transakcji biznesowej, lecz również że musi istnieć możliwość zapewnienia, aby cena ta była normalnym wynikiem mechanizmów rynkowych. Niemniej zdaniem Sądu powyższe nie może mieć miejsca w przypadku, gdy istnieje ryzyko, że cena może być ceną dumpingową.

(9)

Zdaniem Sądu Komisja zastosowała nieuzasadnioną metodykę w celu odzwierciedlenia różnic we właściwościach fizycznych pomiędzy rodzajami produktu wytwarzanymi w państwie analogicznym (Indie) a tymi wywożonymi z ChRL. Wobec braku danych dotyczących produkcji krajowej w państwie analogicznym, Komisja wykorzystała różnicę cen obserwowaną w odniesieniu do sprzedaży eksportowej różnych rodzajów produktu z ChRL. Sądu uznał, że nie można było przyjąć, że ceny, które mogą być cenami dumpingowymi i stosowane w kraju o gospodarce nierynkowej, nie mogą stanowić podstawy racjonalnego oszacowania wartości rynkowej różnic we właściwościach fizycznych, jako że takie ceny mogą nie być wynikiem normalnych mechanizmów rynkowych.

(10)

Mimo że Sąd nie określił, jaką metodykę należało zastosować w celu odzwierciedlenia różnic we właściwościach fizycznych między rodzajami produktu podobnego, wskazał, że cena rzeczywiście zapłacona lub możliwa do zapłacenia w Unii Europejskiej za produkt podobny – w stosownych przypadkach należycie skorygowana w celu uwzględnienia odpowiedniej marży zysku – w niektórych okolicznościach może służyć jako rozsądna podstawa określenia wartości normalnej (8).

(11)

Wobec powyższych ustaleń Sąd stwierdził nieważność zaskarżonego rozporządzenia.

(12)

Zgodnie z art. 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”) instytucje Unii są zobowiązane do zastosowania środków, które zapewnią wykonanie wyroków Sądu. W przypadku unieważnienia aktu przyjętego przez instytucje Unii w kontekście procedury administracyjnej, takiej jak w tym przypadku dochodzenie antydumpingowe, wykonanie wyroku Sądu polega na zastąpieniu unieważnionego aktu nowym aktem, w którym wyeliminowano niezgodność z prawem wskazaną przez Sąd (9).

(13)

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości procedura zastąpienia unieważnionego aktu może zostać wznowiona dokładnie od momentu, w którym wystąpiła niezgodność z prawem (10). Oznacza to w szczególności, że w sytuacji, w której stwierdza się nieważność aktu kończącego procedurę administracyjną, unieważnienie to niekoniecznie wpływa na akty przygotowawcze, takie jak wszczęcie postępowania antydumpingowego. Gdy na przykład stwierdza się nieważność rozporządzenia nakładającego ostateczne środki antydumpingowe, oznacza to, że w następstwie unieważnienia postępowanie jest nadal otwarte, ponieważ akt kończący postępowanie został usunięty z unijnego porządku prawnego (11), z wyjątkiem sytuacji, w której niezgodność z prawem pojawiła się na etapie wszczęcia postępowania. Wznowienie procedury administracyjnej polegające na ponownym nałożeniu ceł antydumpingowych na przywóz, który odbył się w okresie stosowania uchylonego rozporządzenia, nie jest sprzeczne z zasadą niedziałania prawa wstecz (12).

(14)

W przedmiotowej sprawie Sąd unieważnił zaskarżone rozporządzenie w oparciu o zarzut, że Komisja zastosowała nieuzasadnioną metodykę w celu odzwierciedlenia różnic we właściwościach fizycznych pomiędzy rodzajami produktu wytwarzanymi w państwie analogicznym a tymi wywożonymi z ChRL. Zdaniem Sądu nie można było wykluczyć, że błąd ten miał znaczny wpływ na wartość marginesu dumpingu w przypadku Jinan Meide.

(15)

Ustalenia zawarte w zaskarżonym rozporządzeniu, które zostały zakwestionowane, ale w odniesieniu do których zaskarżenie zostało odrzucone wyrokiem Sądu, a zatem nie doprowadziły do unieważnienia zaskarżonego rozporządzenia, pozostają w pełni ważne i niniejszym uwzględnia się je i potwierdza (13).

(16)

W następstwie drugiego wyroku Sądu Komisja postanowiła, w drodze zawiadomienia (14) („zawiadomienie o wznowieniu”), wznowić dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego i z żeliwa sferoidalnego, pochodzących z ChRL i produkowanych przez spółkę Jinan Meide Castings Co., Ltd., które doprowadziło do przyjęcia zaskarżonego rozporządzenia oraz wznowić dochodzenie od momentu, w którym wystąpiły odnotowane nieprawidłowości. Zakres tego wznowienia ograniczono do wykonania drugiego wyroku Sądu.

(17)

Następnie w dniu 29 listopada 2019 r. Komisja postanowiła poddać rejestracji przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego i z żeliwa sferoidalnego, pochodzących z ChRL i produkowanych przez spółkę Jinan Meide Castings Co. Ltd (15) i zwróciła się do krajowych organów celnych o oczekiwanie na publikację odpowiedniego rozporządzenia wykonawczego Komisji, w którym ponownie nakłada się cła, przed podjęciem decyzji w sprawie wszelkich wniosków o zwrot i umorzenie ceł antydumpingowych w zakresie przywozu dotyczących Jinan Meide („rozporządzenie w sprawie rejestracji”).

(18)

Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o wznowieniu i zachęciła je do przedstawienia uwag.

(19)

W toku pierwotnego dochodzenia Komisja otrzymała uwagi od skarżących (czterech niepowiązanych importerów oraz Jinan Meide).

(20)

Jeden z dwóch pierwotnych skarżących wyraził poparcie dla wznowienia dochodzenia i rejestracji przywozu Jinan Meide.

(21)

Zgłosiło się czterech niepowiązanych importerów. Wszyscy importerzy wyrazili rozczarowanie faktem, iż Komisja zamierza wznowić pierwotne dochodzenie w związku z drugim wyrokiem unieważniającym cła antydumpingowe. Zgłosili oni również uwagi dotyczące domniemanego bezprawnego charakteru rejestracji przywozu oraz ewentualnego zamiaru ponownego nałożenia tych ceł z mocą wsteczną przez Komisję. Wyrazili również swoje rozczarowanie w związku z wnioskiem do organów celnych dotyczącym wstrzymania zwrotu wcześniej pobranych należności celnych. Ich zdaniem na produkty spółki Jinan Meide nie powinno się nakładać cła antydumpingowego. Jeden z czterech importerów wniósł o przeprowadzenie wspólnego posiedzenia wyjaśniającego z Jinan Meide, w toku którego obie strony mogłyby wspólnie przedstawić swoje uwagi.

(22)

Jeden importer wyraził sprzeciw wobec decyzji Komisji w sprawie zarządzenia rejestracji przywozu na podstawie szeregu argumentów. Po pierwsze, importer ten twierdził, że brakowało dostatecznych powodów uzasadniających rejestrację oraz nie przestrzegano zasady proporcjonalności. W szczególności importer ten twierdził, że powody przedstawione przez Komisję w celu uzasadnienia rejestracji przywozu nie były dostosowane do okoliczności przedmiotowej sprawy: w motywie 17 rozporządzenia w sprawie rejestracji Komisja stwierdziła, że rejestrację przywozu można zastosować na przykład w sytuacji: „gdy należy zabezpieczyć płatności w przypadku stosowania ceł lub w przypadkach obchodzenia środków”, podczas gdy w przedmiotowym dochodzeniu rejestracja miała na celu ułatwienie poboru ceł antydumpingowych po wznowieniu dochodzenia.

(23)

W tym względzie Komisja przypomina, że w motywie 17 rozporządzenia w sprawie rejestracji odniesiono się do otwartego katalogu powodów uzasadniających rejestrację określonych w art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, pozostawiając Komisji możliwość podjęcia decyzji według własnego uznania dotyczącej tego, czy w danym przypadku uzasadniona jest rejestracja przywozu. Ponadto w motywie 18 rozporządzenia w sprawie rejestracji jasno wyjaśniono powód rejestracji przywozu, a mianowicie zapewnienie skuteczności środków:„przywóz [powinien podlegać] prawidłowym zobowiązaniom antydumpingowym bez nieuzasadnionej przerwy w okresie od daty wejścia w życie przedmiotowego rozporządzenia antydumpingowego do czasu ponownego nałożenia skorygowanych ceł, jeśli zostaną one nałożone”. W motywie 18 rozporządzenia w sprawie rejestracji wyjaśniono, że warunki określone w art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ celem rejestracji nie jest pobranie należności celnych z mocą wsteczną, lecz zapewnienie skuteczności środków.

(24)

Po drugie, zdaniem importera powód polegający na ułatwieniu poboru należności celnych byłby sam w sobie nieproporcjonalny ze względu na zbytnią uciążliwość z punktu widzenia importerów.

(25)

Komisja przypomina, że w rozporządzeniu w sprawie rejestracji szczegółowo przewidziano, że stawka cła należnego wskutek wznowienia dochodzenia nie może przekraczać kwoty pierwotnie nałożonej na podstawie częściowo unieważnionego rozporządzenia w odniesieniu do okresu od wznowienia dochodzenia do daty wejścia w życie rezultatów tego wznowienia. Ponadto rozporządzenie w sprawie rejestracji jest ograniczone w czasie w celu zapewnienia, aby importerzy nie podlegali rejestracji przez nieuzasadniony okres, a ściślej mówiąc – w celu uniknięcia niepotrzebnej uciążliwości. Dodatkowo z technicznego punktu widzenia rejestracja nie powoduje żadnego obciążenia dla importerów, lecz jedynie dla organów krajowych, które muszą wdrożyć system rejestracji, i z tego powodu nie może mieć ona dla importerów nieproporcjonalnego charakteru.

(26)

Po trzecie, importer dalej argumentował, że w przedmiotowym przypadku przerwy byłyby nieuzasadnione, ponieważ stanowiły konsekwencję stwierdzonej przez Sąd niezgodności z prawem rozporządzenia wykonawczego.

(27)

Komisja przypomina, że wznowienie dochodzenia w celu skorygowania błędów stwierdzonych przez Sąd jest zgodne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości, jak szczegółowo wyjaśniono w motywach 13–17.

(28)

Po czwarte, jeżeli chodzi o obowiązek zachowania zgodności z wyrokiem wynikający z art. 266 TFUE, importer wyraził wątpliwości dotyczące możliwości nałożenia z mocą wsteczną cła na produkty, które nie były objęte zakresem stosowania żadnego właściwego aktu prawnego w chwili ich wprowadzenia do swobodnego obrotu. Importer ponadto argumentował, że ciągłe nakładanie należności celnych byłoby sprzeczne z zasadą mocy wstecznej określoną w art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(29)

Komisja przypomina, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem jeżeli wymiar sprawiedliwości UE stwierdzi nieważność rozporządzenia nakładającego cła antydumpingowe, cła te są uważane za prawnie nienależne w rozumieniu art. 236 obowiązującego wcześniej kodeksu celnego ustanowionego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92 (16) i podlegające co do zasady zwrotowi przez krajowe organy celne na określonych w tym celu warunkach (17). Trybunał Sprawiedliwości orzekł jednak również, że szczegółowy zakres tego wyroku sądu stwierdzającego nieważność, i w rezultacie obowiązków, które z niego wynikają, powinien być określony w każdym konkretnym przypadku z uwzględnieniem nie tylko sentencji wyroku, ale również uzasadnienia będącego niezbędną podstawą danego rozstrzygnięcia (18).

(30)

W przedmiotowej sprawie Sąd stwierdził, że Komisja popełniła błąd, korzystając z metodyki nieobejmującej rozsądnego oszacowania wartości rynkowej różnic we właściwościach fizycznych między rodzajami produktu niemającymi odpowiednika oraz bezpośrednio porównywalnymi rodzajami produktu (19). Zastosowanie takiej metodyki nie prowadziło do rzetelnego porównania wartości normalnej z cenami eksportowymi. Ponadto metodyka ta nie pozwoliła na wykazanie, że korekta wartości normalnej rodzajów produktu niemających odpowiednika dokonana w taki sposób zapewniała racjonalne określenie wartości normalnej, to znaczy określenie jej na podstawie wartości i parametrów, które można uznać za normalny wynik mechanizmów rynkowych. Zastosowanie błędnej metodyki uznano zatem za niezgodne z art. 2 ust. 7 lit. a) lub art. 2 ust. 10 ab initio i lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(31)

Ponadto Trybunał Sprawiedliwości konsekwentnie orzekał, że art. 10 ust. 1 rozporządzenia podstawowego nie wyklucza ponownego nałożenia na podstawie aktu prawnego cła antydumpingowego na przywóz dokonywany w okresie stosowania rozporządzeń uznanych za nieważne. W związku z tym, jak wyjaśniono w motywach 14–17 rozporządzenia w sprawie rejestracji, wznowienia procedury administracyjnej i ewentualnego ponownego nałożenia należności celnych nie można postrzegać jako sprzecznego z zasadą niedziałania prawa wstecz.

(32)

Po piąte, importer był zdania, że działania Komisji w przedmiotowej sprawie były szkodliwe dla pewności prawa z punktu widzenia importerów, ponieważ ci ostatni nie mogli przewidzieć, czy ich przywóz zostanie objęty cłem antydumpingowym.

(33)

Komisja dochowała zgodności z zasadą pewności prawa w odniesieniu do importerów poprzez opublikowanie szczegółowego rozporządzenia w sprawie rejestracji. Komisja dochowała zgodności poprzez wznowienie dochodzenia w celu skorygowania błędów stwierdzonych wyrokami Sądu.

(34)

Po szóste, importer złożył dalsze uwagi dotyczące wniosku Komisji do organów celnych w sprawie wstrzymania zwrotu wcześniej pobranego cła, powołując się na poniższe argumenty. Po pierwsze, obowiązek zachowania zgodności z wyrokiem przypuszczalnie wymagałby pełnego zwrotu cła, a rozpatrywania wniosków w tym zakresie nie powinno się zawieszać.

(35)

Jak wyjaśniono w zawiadomieniu o wznowieniu oraz w rozporządzeniu w sprawie rejestracji, ponieważ nie ma pewności co do wysokości zobowiązania wynikającego z wznowienia dochodzenia, Komisja zwróciła się do krajowych organów celnych o oczekiwanie na wynik tego wznowienia przed podjęciem decyzji w sprawie wniosku o zwrot ceł antydumpingowych, które Sąd unieważnił w odniesieniu do Jinan Meide. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zakres i podstawę stwierdzenia nieważności na mocy wyroku Sądu należy ustalać w odniesieniu do konkretnego przypadku, a ich charakter może nie wymagać pełnego i niezwłocznego zwrotu odnośnych należności celnych (20).

(36)

Dodatkowo jeżeli chodzi o brak mocy wstecznej w przypadku niezarejestrowanego przywozu, importer stwierdził, że jeżeli Komisja zdecyduje się na zastosowanie zasady mocy wstecznej zgodnie z art. 10 rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie, zasada ta nie mogłaby mieć zastosowania do przywozu sprzed dnia 30 listopada 2019 r. Zdaniem importera takie cła nigdy nie były prawnie należne, wobec czego należy dokonać ich pełnego zwrotu.

(37)

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości wznowienie procedury administracyjnej polegające na ponownym nałożeniu ceł antydumpingowych na przywóz, który odbył się w okresie stosowania uchylonego rozporządzenia, nie jest sprzeczne z zasadą niedziałania prawa wstecz (zob. motywy 13 i 25).

(38)

Ponadto jeżeli chodzi o domniemane naruszenie zasady pewności prawa, importer był zdania, że wniosek Komisji do krajowych organów celnych w sprawie zawieszenia rozpatrywania wszelkich wniosków o zwrot w przedmiotowej sprawie stanowi naruszenie zasady pewności prawa.

(39)

Pewność prawa zapewniono importerom w rozporządzeniu w sprawie rejestracji, w którym przewidziano, że górny limit kwoty należności celnych odpowiada kwocie pierwotnie nałożonej na podstawie częściowo unieważnionego rozporządzenia w odniesieniu do okresu od wznowienia dochodzenia do daty wejścia w życie rezultatów tego wznowienia. Dodatkowo w rozporządzeniu w sprawie rejestracji wyjaśniono, że jeżeli po wznowieniu dochodzenia Komisja stwierdzi, iż ponowne nałożenie należności celnych nie jest wymagane, a środki należy znieść, zwrot lub umorzenie należności celnych zostaną dokonane począwszy od tej samej daty wejścia w życie częściowo unieważnionego rozporządzenia. Ponadto w celu uniknięcia dodatkowego obciążenia i dodatkowej niepewności dla podmiotów gospodarczych, których to dotyczy, rejestrację ograniczono do okresu dziewięciu miesięcy, po upływie których należności celne zostaną albo zwrócone, albo skorygowane zgodnie z wynikami wznowionego dochodzenia.

(40)

Importer argumentował również, że wyroki w sprawach C-256/16 i C-612/16 nie uzasadniałyby nałożenia obowiązku rejestracji ani wniosku do organów krajowych dotyczącego wniosków o zwrot, ponieważ wyroki te wydano w kontekście obowiązującego wcześniej kodeksu celnego ustanowionego rozporządzeniem (EWG) nr 2913/92 oraz obowiązującego wcześniej rozporządzenia podstawowego (WE) nr 1225/2009, które w międzyczasie zastąpiono nowymi przepisami. W szczególności importer zauważa, że w sprawie C-256/16 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał środki w postaci wniosku Komisji do krajowych organów celnych o zawieszenie rozpatrywania wniosków o zwrot za proporcjonalne, w szczególności ze względu na fakt, że „jakiekolwiek opóźnienie rekompensuje zapłata odsetek”. Importer twierdzi, że stosowny przepis rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 zastąpiono obecnie art. 116 ust. 6 unijnego kodeksu celnego (21), w którym wyraźnie wskazuje się, że zwrot należności celnych nie powoduje zapłaty odsetek. W związku z tym importer stwierdził, że Komisja nie może odwoływać się do istotnych ustaleń zawartych w wyrokach w sprawach C-256/16 i C-612/16 w celu uzasadnienia nałożenia obowiązku rejestracji ani wydania instrukcji organom krajowym dotyczących wniosków o zwrot.

(41)

Komisja przypomina, że o ile art. 116 ust. 6 unijnego kodeksu celnego rzeczywiście wskazuje, że zwrot należności celnych nie powoduje zapłaty odsetek, o tyle w art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (22) przewidziano odsetki wyrównawcze w przypadku zwrotów dokonywanych w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W przedmiotowej sprawie, ponieważ wszelkie zwroty byłyby dokonywane na podstawie decyzji podjętej w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości, do naliczania odsetek stosuje się stopę równą „stopie stosowanej przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowanej w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującej pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca”. W związku z tym odrzuca się argument dotyczący braku odsetek w przypadku zwrotu.

(42)

Spółka Jinan Meide twierdziła, że Komisja nie może nakazać krajowym organom celnym, aby nie zwracały ani nie umarzały ceł, które pobrano zgodnie z zaskarżonym rozporządzeniem. Zgodnie z powyższym sytuacja w przedmiotowej sprawie miałaby być inna niż w przypadku wyroku w sprawie Deichmann (23). Według spółki Jinan Meide zaskarżone rozporządzenie unieważniono w całości, co oznacza, że usunięto je z porządku prawnego Unii z mocą wsteczną, natomiast w wyroku w sprawie Deichmann stwierdzono, że środki uznano za nieważne w ramach wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym. Ponadto w wyroku w sprawie Deichmann Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że nie istniały żadne czynniki, „które mogłyby wpłynąć na ważność rozporządzenia w sprawie ceł ostatecznych”, podczas gdy w przedmiotowej sprawie nie dokonano takich ustaleń.

(43)

Jak wyjaśniono w motywie 13, Komisja, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem (24), może wznowić postępowanie dokładnie od momentu, w którym wystąpiła niezgodność z prawem. W przedmiotowej sprawie Komisja wznowiła dochodzenie w celu naprawienia błędów, których wystąpienie stwierdził Sąd. W wyroku w sprawie Deichmann w pkt 78 powtórzono ogólną wykładnię art. 10 ust. 1: „Natomiast treść art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 384/96 nie wyklucza takiego podjęcia postępowania, w przypadku gdy odnośne cła antydumpingowe wygasły po tym dniu, pod warunkiem że cła te zostały ponownie nałożone w okresie ich początkowego stosowania, […]”. Taka wykładnia Sądu ma charakter ogólny i w związku z tym ma zastosowanie również do przedmiotowej sprawy.

(44)

Spółka Jinan Meide twierdziła również, że Komisja nie może ponownie nałożyć ceł z mocą wsteczną i w związku z tym twierdziła, że wniosek Komisji skierowany do krajowych organów celnych, aby poczekać na publikację nowego rozporządzenia wykonawczego ponownie nakładającego cła przed podjęciem decyzji w sprawie wniosków o zwrot uprzednio pobranych ceł, jest nieuzasadniony. Wynika to z faktu, że zaskarżone rozporządzenie nie zostało częściowo unieważnione, lecz w pełni unieważnione, w związku z czym zaskarżone rozporządzenie nigdy nie istniało w porządku prawnym. Spółka Jinan Meide twierdzi, że okoliczności sprawy Deichmann były inne i Komisja nie może opierać swoich decyzji w przedmiotowej sprawie na ustaleniach zawartych w wyroku w sprawie Deichmann. Spółka Jinan Meide twierdziła również, że Komisja osłabia ochronę sądową zapewnianą stronom, których dotyczą postępowania administracyjne Unii, poprzez osłabienie autorytetu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Praktycznym skutkiem podejścia Komisji byłoby rzekomo to, że w przypadku strony, której dotyczą środki ochrony handlu, wszczynanie postępowania przeciwko środkom niezgodnym z prawem nie ma sensu.

(45)

Spółka Jinan Meide twierdziła ponadto, że rejestracja nałożona przez Komisję nie wchodzi w zakres wznowienia, ponieważ wyrok nie zawiera żadnych ustaleń, które mogłyby stanowić podstawę do rejestracji.

(46)

Przyczyny rejestracji w przedmiotowej sprawie wyjaśniono w motywie 23. Nie jest konieczne, aby Trybunał szczegółowo określał każdy etap procedury antydumpingowej, ponieważ Komisja ma swobodę decydowania o kierunku postępowania w następstwie jego wznowienia na podstawie wyroku Trybunału, zgodnie z odpowiednim orzecznictwem i przepisami rozporządzenia podstawowego, w tym przepisami dotyczącymi rejestracji.

(47)

Ponadto spółka Jinan Meide twierdziła, że w przedmiotowej sprawie nie ma podstawy prawnej do rejestracji przywozu, ponieważ w tym przypadku nie ma zastosowania ani art. 10 ust. 2, ani art. 10 ust. 4, art. 10 ust. 5, art. 11 ust. 4 czy art. 12 ust. 5 i art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Spółka Jinan Meide stwierdziła również, że nie ma zastosowania żadne odstępstwo od ogólnej zasady niedziałania prawa wstecz, ponieważ nie można uznać, że jakikolwiek z wyjątków od tej ogólnej zasady ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

(48)

Jak wyjaśniono szczegółowo w motywie 23, podstawą rejestracji jest art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. W motywie 23 bardziej szczegółowo wyjaśniono, że warunki określone w art. 10 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ celem rejestracji nie jest pobranie należności celnych z mocą wsteczną, lecz zapewnienie skuteczności środków.

(49)

Spółka Jinan Meide uznała również, że żadne dane z okresu objętego dochodzeniem, który obejmował okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2011 r., nie mogą być nadal traktowane jako poufne, biorąc pod uwagę upływ czasu. Spółka Jinan Meide podniosła, że Sąd uznał, a Trybunał Sprawiedliwości potwierdził, iż okres pięciu lat sam w sobie jest wystarczający, aby informacje nie kwalifikowały się już jako tajemnice handlowe lub inne informacje poufne.

(50)

W art. 19 rozporządzenia podstawowego nie ustanowiono żadnych ograniczeń czasowych dla ochrony informacji poufnych. Jest to zgodne z art. 6.5 Porozumienia antydumpingowego WTO, który również nie zawiera żadnych ograniczeń czasowych i wyraźnie stanowi, że informacje, o których poufne traktowanie wnioskowano, „nie są ujawniane bez wyraźnej zgody strony je przedkładającej” bez żadnych ograniczeń czasowych. Argument ten został więc odrzucony.

(51)

Należy przypomnieć, że – jak stwierdzono w motywie 15 – części zaskarżonego rozporządzenia, które zostały zakwestionowane, ale w odniesieniu do których zaskarżenie zostało odrzucone wyrokiem Sądu, pozostają w pełni ważne.

(52)

Jak ustalono w pierwotnym dochodzeniu, rodzaje produktu niemające odpowiednika stanowią 28 % wywozu spółki Jinan Meide w okresie objętym dochodzeniem. 55 % całkowitej wielkości wywozu strony skarżącej uznano za bezpośrednio porównywalne rodzaje produktu, w odniesieniu do których margines dumpingu określono poprzez obliczenie wartości normalnej na podstawie sprzedaży krajowej producenta z państwa analogicznego dokonanej w zwykłym obrocie handlowym lub na podstawie wartości konstruowanej. Pozostałe 17 % tej całkowitej wielkości uznano za „quasi-zbliżone” rodzaje produktu, dla których margines dumpingu ustalono poprzez dostosowanie wartości normalnej (25). Jedynie metodyka dotycząca produktów niemających odpowiednika, stanowiących 28 % wielkości wywozu spółki Jinan Meide, została zakwestionowana przez stronę skarżącą.

(53)

Zdaniem Sądu, art. 2 ust. 10 lit. a) rozporządzenia podstawowego stanowi, że należy dokonać dostosowania uwzględniającego różnice we właściwościach fizycznych produktu objętego postępowaniem oraz że kwota dostosowania ma odpowiadać racjonalnym szacunkom wartości rynkowej tej różnicy (26). W przepisie tym nie określa się jednak, w jaki sposób należy dokonać takich racjonalnych szacunków. Ponadto Sąd zwrócił uwagę, że w celu przywrócenia symetrii między wartością normalną produktu podobnego a ceną eksportową produktu objętego postępowaniem przepis ten nie wymaga, aby kwota tak oszacowanego dostosowania dokładnie odzwierciedlała tą wartość rynkową, a jedynie stanowiła jej racjonalny szacunek.

(54)

Ponadto Sąd stwierdził, że Komisja miała dużą swobodę działania zarówno w odniesieniu do oceny wartości normalnej produktu, jak i w zakresie oceny okoliczności faktycznych uzasadniających obiektywne porównanie wartości normalnej z ceną eksportową, jako że niejasne pojęcia rozsądności i sprawiedliwości, które Komisja musi stosować w ramach tych przepisów, powinny być w poszczególnych przypadkach doprecyzowane przez tę instytucję z uwzględnieniem właściwego kontekstu gospodarczego (27).

(55)

Zdaniem strony skarżącej, zaskarżona metoda opierała się na błędnym założeniu, że wartość rynkowa różnic fizycznych była odzwierciedlona w cenach eksportowych, podczas gdy zgodnie z ustaleniami, których dokonała sama Komisja, te same ceny eksportowe przynajmniej częściowo były odzwierciedleniem dumpingu. Ponadto strona skarżąca twierdziła, że metoda ta była oparta na błędnym założeniu, że ceny eksportowe rodzajów produktów niemających odpowiednika odzwierciedlają poziom dumpingu równoważny z poziomem stwierdzonym w przypadku rodzajów produktu, dla których istnieje bezpośrednio porównywalny typ produktu („bezpośrednio porównywalne rodzaje produktu”). Według strony skarżącej założenie to jest nieracjonalne i niemożliwe do zweryfikowania (28).

(56)

Zdaniem Sądu zastosowanie tej metody mogło znacznie wpłynąć na obliczenie marginesu dumpingu ustalonego w odniesieniu do całego wywozu rodzajów produktu niemających odpowiednika (29).

(57)

Sąd stwierdził, że do celów ustalenia w sposób uzasadniony i obiektywny marginesu dumpingu obliczenie wartości normalnej danego rodzaju produktu powinno opierać się co do zasady na niezależnych danych dotyczących cen eksportowych, których zaniżenie ma za zadanie właśnie ocenić Komisja poprzez określenie wspomnianej wartości normalnej (30).

(58)

Sąd stwierdził ponadto, że nie wykazano, że wykorzystanie elementu składowego cen eksportowych rodzajów produktu niemających odpowiednika do skorygowania wartości normalnej, do której te ceny są porównywane, mogło przywrócić symetrię pomiędzy tymi cenami a rzeczoną wartością normalną, zgodnie z celem art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W szczególności nic nie wskazywało na to, by stosunek ceny eksportowej każdego rodzaju produktu niemającego odpowiednika do średniej jednostkowej ceny eksportowej rodzajów produktu bezpośrednio porównywalnych odpowiednio odzwierciedlał wartość różnic we właściwościach fizycznych pomiędzy tą ostatnią kategorią typu produktu a danym rodzajem produktu niemającego odpowiednika (31).

(59)

Sąd stwierdził, że sporna metoda opiera się w sposób dorozumiany na założeniu, że owa różnica cen odpowiada wartości rynkowej różnic we właściwościach fizycznych w odniesieniu do wszystkich rodzajów produktu niemających odpowiednika (32). Domniemanie takie oznacza zatem, że poziom marginesu dumpingu, który może wpływać na ceny niektórych rodzajów produktu niemających odpowiednika, oraz poziom cen bezpośrednio porównywalnych rodzajów produktu jest taki sam. W przeciwnym bowiem wypadku różnice w cenach między tymi dwiema kategoriami rodzajów produktu wynikałyby, przynajmniej częściowo, z różnic marginesu dumpingu, a zatem nie można byłoby uznać z wystarczającą pewnością, że odzwierciedlają one jedynie różnice we właściwościach fizycznych (33).

(60)

Sąd stwierdził, że cena faktycznie płacona lub należna w Unii za produkt podobny, gdy jest to niezbędne, odpowiednio dostosowana, tak aby uwzględniała odpowiednią marżę zysku może stanowić, pod pewnymi warunkami, uzasadnioną podstawę określenia wartości normalnej. W celu dokonania obiektywnego porównania podstawę rozsądnego oszacowania wartości rynkowej różnic we właściwościach fizycznych mogły zatem stanowić, wobec braku innych dostępnych danych, rozbieżności między ceną rodzajów produktu niemających odpowiednika a średnią ceną bezpośrednio porównywalnego rodzaju produktu wytwarzanego przez jednego lub kilku producentów unijnych (34).

(61)

Stosując podejście nakreślone przez Sąd, Komisja ponownie obliczyła margines dumpingu spółki Jinan Meide w odniesieniu do kwestionowanych 28 % jej wywozu. Jako wartość normalną dla tych rodzajów produktu niemających odpowiednika wywożonych do UE przez spółkę Jinan Meide Komisja przyjęła rzeczywistą cenę sprzedaży stosowaną w przemyśle europejskim dla tego samego rodzaju produktu.

(62)

Komisja zauważyła, że w przypadku niewielkiej części (4,5 %) wywozu z Chin, nie była w stanie znaleźć zbliżonych rodzajów produktu w sprzedaży u producenta indyjskiego ani w przemyśle unijnym. Ilość ta dotyczyła produktów niszowych, w przypadku których Komisja nie otrzymała szczegółowych informacji na temat ich właściwości fizycznych. W związku z tym, wobec braku bardziej odpowiedniej metody, Komisja wykorzystała średnią ważoną wartość normalną stosowaną w Indiach. Wpływ na ogólny margines dumpingu był bardzo niewielki. Komisja zwróciła się do producenta eksportującego o przedstawienie uwag. Komisja zwróciła się również do tego producenta eksportującego o przedstawienie pełnych informacji na temat właściwości fizycznych tych produktów niszowych oraz wskazanie najbardziej zbliżonego rodzaju produktu wywożonego do UE.

(63)

W tych okolicznościach ponownie obliczony margines dumpingu dla spółki Jinan Meide wynosi 75,1 %.

(64)

W dniu 23 czerwca 2020 r. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o treści wyżej przedstawionych ustaleń, na podstawie których zamierzano przedstawić wniosek o ponowne nałożenie cła antydumpingowego na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego oraz żeliwa sferoidalnego, wytwarzanych przez spółkę Jinan Meide, na podstawie faktów zgromadzonych i przedstawionych w toku pierwotnego dochodzenia („ostateczne ujawnienie”).

(65)

Po ostatecznym ujawnieniu spółka Jinan Meide stwierdziła, że żadne dane przemysłu europejskiego z okresu objętego dochodzeniem, który obejmował okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2011 r., nie mogą być nadal traktowane jako poufne, biorąc pod uwagę upływ czasu. Zwróciła się również do Komisji o sprawdzenie, czy dane przemysłu europejskiego nadal należy traktować jako poufne. Spółka Jinan Meide stwierdziła, że nie ma odpowiedniego dostępu do istotnych faktów i ustaleń będących podstawą obliczenia. Według spółki Jinan Meide wszystkie dane wykorzystane w obliczeniu powinny zostać jej ujawnione.

(66)

Komisja udzieliła już odpowiedzi na te uwagi w motywie 50. Ponadto w niniejszej sprawie Komisja stwierdziła, że producenci unijni przedstawili wystarczające powody, z których wynika, że początkowo przekazane informacje powinny pozostać poufne. W związku z tym spółka Jinan Meide wystąpiła o interwencję rzecznika praw stron, który również potwierdził, że mimo upływu czasu dane dostarczone przez producentów unijnych objętych próbą wciąż są poufne.

(67)

Jeden z importerów także przedstawił podobne stwierdzenie, zgodnie z którym w ostatecznym ujawnieniu Komisja przekazała jedynie ograniczone informacje, na podstawie których importerzy nie byli w stanie odtworzyć metody obliczania, co ogranicza ich prawa do obrony w niniejszej sprawie i jest niezgodne z wymogiem dobrej administracji.

(68)

Należy przypomnieć, że wyłącznie spółka Jinan Meide otrzymała obliczenia swojego dumpingu w ramach pełnego ujawnienia, ponieważ zawiera ono dane wrażliwe. Wszystkie pozostałe strony otrzymały informacje w ramach ogólnego ujawnienia i dodatkowego ujawnienia, w którym wyjaśniono metodę zastosowaną przy obliczaniu dumpingu.

(69)

W odpowiedzi na informacje ujawnione spółce (motyw 62) spółka Jinan Meide dostarczyła wykaz najbardziej porównywalnych rodzajów produktu sprzedawanych w kraju przez indyjskiego producenta z państwa analogicznego, dotyczący wszystkich rodzajów produktu niemających odpowiednika wywożonych do Unii przez Jinan Meide.

(70)

Komisja oceniła uwagi spółki Jinan Meide i stwierdziła, że przekazane informacje umożliwiły jej ustalenie wartości normalnej wszystkich rodzajów produktu wywożonych przez Jinan Meide do Unii na podstawie informacji dostarczonych przez indyjskiego producenta z państwa analogicznego. W związku z tym wykorzystanie informacji dostarczonych przez producentów unijnych objętych próbą nie było już konieczne do ustalenia wartości normalnej, o której mowa w motywie 60. Na tej podstawie Komisja ustaliła zmienioną stawkę celną na poziomie 36,0 %.

(71)

Zainteresowane strony przedstawiły szereg uwag dotyczących metodyki i stawki celnej, o których mowa w motywach 61–63. Po przekazaniu dodatkowych informacji przez spółkę Jinan Meide metodyka została jednak zmieniona. Wspomniane uwagi stały się zatem bezprzedmiotowe.

(72)

Spółka Jinan Meide powtórzyła również swoje uwagi co do wznowienia przedmiotowej sprawy – mianowicie że nałożenie ceł z mocą wsteczną, polecenie organom celnym, aby nie zwracały/nie umarzały nielegalnie nałożonych ceł, oraz rejestracja wywozu dokonywanego przez Jinan Meide do UE były niezgodne z prawem. Takie same uwagi odnoszące się do kwestii mocy wstecznej przedłożyło także kilku importerów.

(73)

Komisja ustosunkowała się już do tej kwestii w motywach 21–48. Komisja stwierdziła, że nie nałożono ceł z mocą wsteczną, a jedynie ustalono kwotę ceł zgodną z prawem, która ma być pobierana w odniesieniu do spółki Jinan Meide od czasu wprowadzenia pierwotnych środków. Ponadto celem wniosków kierowanych do organów celnych jest zapewnienie właściwego pobrania zobowiązania antydumpingowego.

(74)

Kilku importerów twierdziło również, że wspomniane wznowienie sprawy podważa skuteczność kontroli sądowej w Unii Europejskiej.

(75)

Komisja udzieliła już odpowiedzi na tę uwagę w motywie 33. Skuteczność kontroli sądowej nie uniemożliwia Komisji ponownego nałożenia ceł antydumpingowych w odpowiedniej kwocie w przypadkach, w których zobowiązanie antydumpingowe pozostaje w mocy w czasie wykonywania wyroków wydanych przez sądy UE.

(76)

W dniu 14 lipca 2020 r., po dokonaniu przeglądu uwag otrzymanych od wszystkich zainteresowanych stron dotyczących ujawnienia z dnia 23 czerwca 2020 r., Komisja przesłała zainteresowanym stronom informacje w ramach dodatkowego ujawnienia, dotyczące jej decyzji o zmianie metodyki, która ma zostać zastosowana do obliczenia cła antydumpingowego spółki Jinan Meide, i poinformowała je o zmienionej stawce celnej.

(77)

Kilku europejskich producentów zgłosiło uwagi co do wykazu dostarczonego przez spółkę Jinan Meide obejmującego najbardziej porównywalne rodzaje produktu sprzedawane w kraju przez indyjskiego producenta z państwa analogicznego w odniesieniu do wszystkich rodzajów produktu niemających odpowiednika wywożonych do Unii przez Jinan Meide, o którym mowa w motywie 69. Producenci ci twierdzili, że nazwa wykazu wprowadza w błąd, ponieważ zawarte w nim rodzaje produktu nie są najbardziej porównywalne, a raczej ich cena jest znacznie niższa niż cena produktów spółki Jinan Meide, których powinny być odpowiednikiem. W związku z tym producenci uznali, że wynik obliczenia jest nieważny i nieodpowiedni oraz że zniekształca obliczenie dumpingu. Aby poprzeć ten argument, odniesiono się do cennika spółki Jinan Meide.

(78)

Komisja nie zgodziła się z tym argumentem. Zdaniem Komisji wykaz dostarczony przez spółkę Jinan Meide racjonalnie odzwierciedla najbardziej porównywalne rodzaje produktu. Ponadto żadna zainteresowana strona nie przekazała alternatywnego wykazu bardziej porównywalnych rodzajów produktu na poparcie swoich zarzutów. Co więcej, odniesienie do cennika spółki Jinan Meide nie może być istotne w tym względzie, ponieważ na ceny stosowane przez spółkę Jinan Meide miał wpływ dumping i nie można ich wykorzystać jako odniesienia. Argument ten został zatem odrzucony.

(79)

Spółka Jinan Meide z zadowoleniem przyjęła wykorzystanie – zgodnie z sugestią tej spółki – danych z państwa analogicznego do obliczenia wartości normalnej rodzajów niemających odpowiednika. Spółka Jinan Meide zaproponowała jednak, w odniesieniu do rodzajów produktu niemających odpowiednika, dostosowanie średniej indyjskiej wartości normalnej poprzez zastosowanie stosunku między średnią ceną stosowaną przez producentów unijnych objętych próbą a ceną rodzaju produktu niemającego odpowiednika. Spółka Jinan Meide twierdziła ponadto, że metodykę tę można wykorzystać, ponieważ wszystkie rodzaje produktu mające odpowiednik są rzekomo sprzedawane również przez producentów unijnych objętych próbą.

(80)

Twierdzenie spółki Jinan Meide jest jednak błędne. Zgodnie z wykazem rodzajów produktu sprzedawanych przez producentów unijnych objętych próbą, który był dostępny także dla spółki Jinan Meide, istnieje wiele rodzajów produktu mających odpowiednik, których producenci unijni objęci próbą nie sprzedają. Ponadto ponieważ spółka Jinan Meide udostępniła dodatkowe informacje o rodzajach produktu pierwotnie niemających odpowiednika, wykorzystanie informacji dostarczonych przez producentów unijnych objętych próbą nie było już konieczne do ustalenia wartości normalnej, o czym wspomniano w motywie 70. Komisja uznała zatem, że zastosowanie metodyki proponowanej przez spółkę Jinan Meide nie jest właściwe ani konieczne. Spółka Jinan Meide nie uzasadniła również żadnego wniosku o dalsze dostosowania na podstawie ostatecznego obliczenia.

(81)

Jeden z importerów powtórzył swoją uwagę o niemożności zgłoszenia uwag co do konkretnego obliczenia ze względu na to, że szczegółowe informacje dotyczące metodyki będącej podstawą obliczenia nie zostały mu udostępnione, i zwrócił się o udzielenie większej ilości informacji na temat sposobu, w jaki obliczono ostatecznie zaproponowaną stawkę celną, co umożliwiłoby przedstawienie bardziej znaczących uwag. Importer powtórzył również swoją uwagę co do zwrotów ceł zapłaconych na podstawie uchylonego rozporządzenia od przywozu dokonanego przed rejestracją.

(82)

Do powyższych argumentów ustosunkowano się odpowiednio w motywie 68 i motywach 34–46.

(83)

Mając na uwadze, że ponownie ustalony margines dumpingu jest niższy od marginesu szkody, zgodnie z mającymi zastosowanie zasadami stawkę cła antydumpingowego należy ustalić na poziomie ustalonego dumpingu. W związku z tym ponownie nałożona stawka cła antydumpingowego dla spółki Jinan Meide jest następująca.

(84)

Zmieniony poziom ceł antydumpingowych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Jak stwierdzono w motywie 21 rozporządzenia w sprawie rejestracji, przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia nie pobiera się ceł wyższych niż 39,2 %. Ponieważ cło antydumpingowe wynikające z niniejszego postępowania jest niższe, organy celne otrzymały instrukcje pobrania odpowiedniej kwoty w przypadku przywozu w odniesieniu do spółki Jinan Meide (mianowicie 36,0 %) i dokonania zwrotu wszelkich nadwyżek pobranych do tej pory zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami prawa celnego.

(85)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(86)

W związku z powyższym Komisja uznała za stosowne ponowne nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego oraz żeliwa sferoidalnego, z wyłączeniem elementów podstawowych łączników zaciskowych wykorzystujących gwinty metryczne ISO DIN 13 oraz okrągłych skrzynek przyłączowych z żeliwa ciągliwego bez pokrywy, obecnie objętych kodem CN ex 7307 19 10 (kody TARIC 7307191010 i 7307191020), pochodzących z ChRL i wytwarzanych przez spółkę Jinan Meide, na poziomie 36,0 %.

(87)

W następstwie dotyczącego tego produktu przeglądu wygaśnięcia (35), w ramach którego nałożono ostateczne cło antydumpingowe na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego i żeliwa sferoidalnego, pochodzących z ChRL i Tajlandii, cła antydumpingowe ustanowione w toku pierwotnego dochodzenia pozostają w mocy do dnia 24 lipca 2024 r.

(88)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1035,

(1)

Decyzją wykonawczą Komisji 2014/709/UE (4) ustanowiono środki kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich, gdzie wystąpiły potwierdzone przypadki tej choroby u świń domowych lub zdziczałych („zainteresowane państwa członkowskie”). W częściach I–IV załącznika do tej decyzji wykonawczej wyznaczono i wymieniono niektóre obszary zainteresowanych państw członkowskich w podziale według poziomu ryzyka na podstawie sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do tej choroby. Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE był kilkakrotnie zmieniany w celu uwzględnienia zmian sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w Unii, które należało odzwierciedlić w tym załączniku. Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE ostatnio zmieniono decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2020/1185 (5) w następstwie zmian sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do tej choroby na Łotwie, w Polsce i na Słowacji.

(2)

Dyrektywą Rady 2002/60/WE (6) ustanowiono minimalne unijne środki w zakresie zwalczania afrykańskiego pomoru świń. W szczególności w art. 9 dyrektywy 2002/60/WE przewidziano ustanowienie okręgów zapowietrzonych i zagrożonych po urzędowym stwierdzeniu rozpoznania afrykańskiego pomoru świń u świń w gospodarstwie, a w art. 10 i 11 tej dyrektywy określono środki, jakie należy wprowadzić w okręgach zapowietrzonych i zagrożonych, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się tej choroby. Ponadto w art. 15 dyrektywy 2002/60/WE ustanowiono środki, które należy zastosować w przypadku potwierdzenia afrykańskiego pomoru świń u dzików. Niedawne doświadczenia pokazują, że środki określone w dyrektywie 2002/60/WE, w szczególności dotyczące czyszczenia i odkażania zakażonych gospodarstw oraz inne środki związane ze zwalczaniem tej choroby w populacji świń domowych i zdziczałych, są skuteczne w kontrolowaniu rozprzestrzeniania się tej choroby.

(3)

Od czasu przyjęcia decyzji wykonawczej (UE) 2020/1185 odnotowano nowe przypadki afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w Polsce oraz u świń domowych w Polsce, na Litwie i na Słowacji.

(4)

W sierpniu 2020 r. odnotowano dwa przypadki afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w powiatach głogowskim i ostródzkim w Polsce na obszarach wymienionych obecnie w częściach II i III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, które znajdują się w bliskim sąsiedztwie obszarów wymienionych obecnie w części I tego załącznika. Te przypadki afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniane obszary Polski wymienione w części I tego załącznika, znajdujące się w bliskim sąsiedztwie obszarów wymienionych w częściach II i III, na których ostatnio wystąpiły te przypadki afrykańskiego pomoru świń, należy teraz ująć w części II tego załącznika, a nie w jego części I.

(5)

Ponadto w sierpniu 2020 r. odnotowano dwa ogniska afrykańskiego pomoru świń u świń domowych w powiecie przeworskim w Polsce na obszarze wymienionym obecnie w części III tego załącznika, który znajduje się w bliskim sąsiedztwie obszarów wymienionych obecnie w częściach I i II tego załącznika. Te ogniska afrykańskiego pomoru świń u świń domowych oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniane obszary Polski wymienione w częściach I i II tego załącznika, znajdujące się w bliskim sąsiedztwie obszaru wymienionego w części III, na którym ostatnio wystąpiły te ogniska afrykańskiego pomoru świń, należy teraz ująć w części III tego załącznika, a nie w jego częściach I i II.

(6)

W sierpniu 2020 r. odnotowano jedno ognisko afrykańskiego pomoru świń u świń domowych w rejonie kowieńskim na Litwie na obszarze wymienionym obecnie w części III tego załącznika, który znajduje się w bliskim sąsiedztwie obszarów wymienionych obecnie w części II tego załącznika. To ognisko afrykańskiego pomoru świń u świń domowych oznacza wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniane obszary Litwy wymienione w części II tego załącznika, znajdujące się w bliskim sąsiedztwie obszaru wymienionego w części III, na którym ostatnio wystąpiło to ognisko afrykańskiego pomoru świń, należy teraz ująć w części III tego załącznika, a nie w jego części II.

(7)

W sierpniu 2020 r. odnotowano dwa ogniska afrykańskiego pomoru świń u świń domowych w powiecie Trebišov na Słowacji na obszarze obecnie wymienionym w części II tego załącznika. Te ogniska afrykańskiego pomoru świń u świń domowych oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniany obszar Słowacji wymieniony w części II tego załącznika należy teraz ująć w części III tego załącznika, a nie w jego części II.

(8)

W wyniku wystąpienia tych niedawnych przypadków afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w Polsce oraz niedawnych ognisk tej choroby u świń domowych w Polsce, na Litwie i na Słowacji, a także biorąc pod uwagę obecną sytuację epidemiologiczną w Unii, dokonano ponownej oceny i aktualizacji podziału na obszary w tych państwach członkowskich. Ponadto ponownie oceniono i zaktualizowano również wprowadzone środki zarządzania ryzykiem. Zmiany te należy uwzględnić w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE.

(9)

Aby uwzględnić niedawne zmiany sytuacji epidemiologicznej w zakresie afrykańskiego pomoru świń w Unii oraz aby proaktywnie zwalczać ryzyko związane z rozprzestrzenianiem się tej choroby, w Polsce, na Litwie i na Słowacji należy wyznaczyć nowe obszary podwyższonego ryzyka o odpowiedniej wielkości oraz uwzględnić je w częściach II i III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Biorąc pod uwagę, że w części III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE wymieniono obszary, na których sytuacja epidemiologiczna nadal się zmienia i jest bardzo dynamiczna, w przypadku wprowadzenia jakichkolwiek zmian w wykazie obszarów wymienionych w tej części szczególną uwagę należy zwrócić na ich wpływ na obszary otaczające, tak jak to uczyniono w tym przypadku. Należy zatem odpowiednio zmienić części I, II i III tego załącznika.

(10)

Ze względu na pilny charakter sytuacji epidemiologicznej w Unii w odniesieniu do rozprzestrzeniania się afrykańskiego pomoru świń ważne jest, aby zmiany wprowadzone niniejszą decyzją w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE stały się skuteczne tak szybko, jak jest to możliwe.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,